PEOPLE’S
გვ. 3
ჩემი ოცნების საქართველო მშვიდობიანია
რომან ზოიძე ალექსანდრე ონიანი სერგეი გოროზია თეიმურაზ ბერიძე გოგა აბრამიშვილი ერეკლე ყულოშვილი გიორ კირაკოზაშვილი დათო ელიზბარაშვილი გია და გელა რომელაშვილები უშანგი (შმაგი) სოფრომაძე გელა ჭედია მელია რეზო მამისაშვილი ლევან ჭოჭუა ელგუჯა ინაური ალექსანდრე თანდაშვილი გიორგი ჯავახიშვილი ლევა გიორგი ანწუხელიძე კახა კოშაძე ნიკა ყალაბეგაშვილი გიორგი ბერიკაშვილი ილია ბაბუციძე ვახტანგ გზირიშვილ მებაღიშვილი ზურაბ ბეგიაშვილი ლერი ლაგურაშვილი გიორგი ნადარეიშვილი სოსო ღვინიაშვილი ზურაბ აბრამაშვილ მურადაშვილი გოგიტა მაკრახიძე ივანე ელიკაშვილი ლევან დევდარიანი გიორგი მამუკაშვილი ლევან მანძულაშვილი ზაზა ონისე დოიჯაშვილი გიორგი ბადრიაშვილი ლევან მიდელაშვილი იოსებ ბეჟუაშვილი რეზო ახალკაცი მამუკა ბეკუ გვ. 2 დავით ბლიაძე ჯიმშერ კურდღელაშვილი მიხეილ დვალიშვილი ასლან შაინიძე ასილ განჯელაშვილი ზეჭაბუკ მიჩ ზურაბ ურიგაშვილი რამაზ ერაშვილი ჯიმშერ ტოროშელიძე ივანე კვალიაშვილი ზაზა დოთიაშვილი მიხეილ ცერც ოთარ სუხიტაშვილი ვიტალი თაყაძეოთარ ქარელი იოსებ მეხატურიშვილი ოლეგ ჭონაშვილი ამირან რაზმაძე შალვ გაბუნია რაულ მჟავანაძე ვალერი გოგნაძე გოგა ბერაია დიმიტრი ჯაილოვა გიორგი ღვინჯილია ირაკლი ჯან ოთარ კიკალეიშვილი მამია ფანცულაია ზაურ მახარაშვილი ვაჟა შაინიძე თემურ ბოკუჩავა თემურ ფიჩხაია თიგიშვილი ზვიად დათუაშვილი საბა დადვანი ზაზა ფერაძე გიორგი წიქარიშვილი რეზო ალავერდაშვილი ავთა ქამაშიძე არტემ ბალახაშვილი ალია ბარდაველიძე არჩილ ბერიანიძე ზაზა ბირთველიშვილი დევი ჩადუნელი ჭაღალიძე დათა ხურცილავა გიორგი ღვინიაშვილი გიორგი ქათამაძე ზვიად ბარბაქაძე ირაკლი მორბედაძე ჯიქია გოგა ჭითანავა ზვიად კაცაძე ზაქარია კვირიკაშვილი ფილიპე მგალობლიშვილი გიორგი რომელაშვილი შაინიძე ილია შეყლაშვილი ლევან თეფანია ზაურ თენიეშვილი ვეფხია ჯიშკარიანი გიზო წულაია ალექსანდრე ვალერი ციცქიშვილი ამირან მამალაძე ზაზა გლუნჩაძე გიორგი ჯოჯუა კობა სერგია მერაბ ჭელიძე ზურაბ ბალა გვ. 8 ედნარ დიასამიძე ფელიქს კაკაურიძე ფრიდონ თურმანიძე მამუკა სამაკაშვილი ზურაბ ნაჭყებია ანზორ გელდიაშვილ პაატა კოპალიანი ლევან კოხრეიძე მარლენ ბარამია ლევან მელქაძე ზურაბ ტურაშვილი რომან უგრეხელიძე მიხეილ იოსავა ზაზა ბოჭოიძე მალხაზ აბაშიძე ომარ ასლანიძე ბადრი ბასილაძე ბადრი ბერანძე დანელია ვლადიმერ დავითაშვილი ნოდარ დევნოზაშვილი ზურაბ ეფაძე ფრიდონ ბრეგაძე ილია გაბუნია გიორგი შაინ გიგა გოგორიშვილი ირაკლი ბაზაძე მურთაზ ირემაძე შმაგი კუპატაძე ავედიკ ლომიძე თამაზ მელიქიძე ახობაძე მერაბ თუთისანი გიორგი ნანუაშვილი ალექსი ნატროშვილი თამაზ ნიკიტინი ნიკოლოზ ფორჩხიძე შმაგ ტარიელ ქამაშიძე გოგიტა ქარჩავა შალვა ტრაპაიძე შოთა ხურციძე გიორგი ტატუაშვილი კახაბერ თავგორაშვ რუსლან წულაძე კობა წურწუმია შმაგი ხაიკაშვილი კობა ხარჩილავა კახაბერ ხუბულური ალბერტ ბალხამიშვ თეიმურაზ ჭიტაძე ემზარ წილოსანი შალვა დოლიძე დავით დვალიშვილი რომან ზოიძე ალექსანდრე ონიანი სერგეი
ხსოვნის კვირა
E S
TYL
L TTY YL
L TTY YL
EE S S
E TTR RE
S EET TS
L TTY YL
EE S S
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
EE SS
E TR
EES S E RE TTR
ETS
ხელოვნება ასანთის კოლოფებში
გმირი E RE TTR
გვ. 4
ქუჩის სტილი S EET TS
სოციალური მედია
Old on nd o L
S EET TS
„შემოიხედე გენაცვალე“ – უმი მწვადი
გვ. 7
გვ. 6
ა კოშაძე ნიკა ყალაბეგაშვილი გიორგი იაშვილი ლერი ლაგურაშვილი გიორგ კრახიძე ივანე ელიკაშვილი ლევან ორგი ბადრიაშვილი ლევან მიდელა მიხეილ დვალიშვილი ასლან შაინიძე აზ ერაშვილი ჯიმშერ ტოროშელიძე ლი თაყაძეოთარ ქარელი იოსებ მეხატურ ანაძე ვალერი გოგნაძე გოგა ბ მამია ფანცულაია ზაურ მახარაშ უაშვილი საბა დადვანი ზაზა ფერაძე ვილი ალია ბარდაველიძე არჩილ ცილავა გიორგი ღვინიაშვილი ზვიად კაცაძე ზაქარია კვირიკაშვილ აშვილი ლევან თეფანია ზაურ თ რან მამალაძე ზაზა გლუნჩაძე ლიქს კაკაურიძე ფრიდონ თურმანიძე ან კოხრეიძე მარლენ ბარამია ზა ბოჭოიძე მალხაზ აბაშიძე დავითაშვილი ნოდარ დევნოზაშვილი კლი ბაზაძე მურთაზ ირემაძე ისანი გიორგი ნანუაშვილი ალექსი იტა ქარჩავა შალვა ტრაპაიძე ა წურწუმია შმაგი ხაიკაშვილი არ წილოსანი შალვა დოლიძე
ხსოვნის კვირა ლევან ღვინიანიძე
მე ვარ ჟურნალისტი, მე ვარ ექიმი, მე ვარ მეხანძრე, მე ვარ მუსიკოსი, მე ვარ ქალაქის საკრებულოს წევრი, მე ვარ მძღოლი, მე ვარ ფოტოგრაფი, მე ვარ დირიჟორი, მე ვარ მს ახიობი, მე ვარ ჯარისკაცი, მე ვარ მაყურებელი, მე ვარ მაშვ ელი, მე ვარ მესაყვირე, მე ვარ მომღერალი, მე ვარ მოქალა ქე, მე ვარ ქართველი... და მე მახსოვს. ეს ხსოვნის კვირაა, მიუხ ედავად იმისა, რომ „პტაიმტ აიმი“ პირველივე ნომრიდან ახსენებდა ქართულ საზო გადოებას გმირებს, ეს მაინც გამორჩეულად საპასუხისმგე ბლო კვირაა. ბოლო რამდენიმე თვეა მთ ელი რედაქცია ამ კვირის, კო ნკრეტულად კი, 6 აგვისტოს საღამოს მოლოდინით ვცხო ვრობთ. როცა გაზეთი გამოვა „გმირის“ პრეზენტაცია უკვე წარსულში იქნება... ისევე, რო გორც 2008 წლის აგვისტოს ომი... თუმცა წარსული რომ არ უნდა დავივიწყოთ, ამაზე ქართული საზოგადოება, წი გნის პრეზენტაციაზე კიდევ ერთხელ დარწმუნდება. დღეს, როცა სხვადასხვა პროფესიის ადამიანებს დათუ ნა სულიკაშვილის გაკეთე ბული ხსოვნის ყაყაჩოები უკეთიათ, თავს ჯანმ რთელი ქვეყნის შვილ ად ვთვლი... ნაცემის, დაჭრილის, მაგრამ აზრით ჯანმრთელ ის... ფიზიკური ჭრილ ობები და დაკარგული ტერიტორიები რომ მორალური დაცემის სა ფუძველი არ უნდა გახდეს, ამის მაგალითები წიგნში მრ ავლადაა... დაჭრილმა რომან ზოიძემ ისეთი გმირული ნაბი ჯი გადადგა, რომ წლების შე მდეგ მის ამბავს სკოლის სახე ლმძღვანელოებში შეიტანენ... არა როგორც რიგითის ან სა მასიდან ერთ-ერთის, არამედ, სახელით და გვარით... ეს წი გნი ამიტომ დაიწერა, რომ ქვ ეყანამ კონკრეტული სახელე ბი არ დაივიწყოს და დროთა განმავლობაში ეს ბიჭები, „იმ ომში დაღუპულ ჯარისკაც ებად“ არ იქცნენ. ეს ხსოვნის კვირაა... როგორც წინა ნო მერში ვთქვით, პატარა იმბერიდან - კეხვამდე, კაცობრიობამ ბევრი ვერა ფერი ისწავლა და ომების ისტორია გრძელდება, მაგრ ამ ბევრმა ქვეყანამ, მშვიდობა სწორედ გმირების თავის დრ ოზე დაფასების შედეგად მო იპოვა. ყაყაჩოს ისტორია ბრიტან ეთში დაიწყო, ქვეყანაში, რო მელმაც, ალბათ, ყველაზე კა რგად იცის ისტორიის ფასი... დღეს ყაყაჩო საქართვე ლოშია, ტელევიზორში, საავ ადმყოფოში, თეატრში, სახა ნძროში... უფლისციხეში...
რომან ზოიძე ალექსანდრე ონიანი სერგეი გოროზია თეიმურაზ ბერიძე გოგა აბრამიშვილი ერეკლე ყულოშვილი გიორგი კირაკოზაშვილი დათო ელიზბარაშვილი გია და გელა რომელაშვილები უშანგი (შმაგი) სოფრომაძე გელა ჭედია მელია რეზო მამისაშვილი ლევან ჭოჭუა ელგუჯა ინაური ალექსანდრე თანდაშვილი გიორგი ჯავახიშვილი ლევან ი გიორგი ანწუხელიძე კახა კოშაძე ნიკა ყალაბეგაშვილი გიორგი ბერიკაშვილი ილია ბაბუციძე ვახტანგ გზირიშვილი მებაღიშვილი ზურაბ ბეგიაშვილი ლერი ლაგურაშვილი გიორგი ნადარეიშვილი სოსო ღვინიაშვილი ზურაბ აბრამაშვილი გ მურადაშვილი გოგიტა მაკრახიძე ივანე ელიკაშვილი ლევან დევდარიანი გიორგი მამუკაშვილი ლევან მანძულაშვილი ზაზა ახ ონისე დოიჯაშვილი გიორგი ბადრიაშვილი ლევან მიდელაშვილი იოსებ ბეჟუაშვილი რეზო ახალკაცი მამუკა ბეკურაშ ჯიმშერ კურდღელაშვილი მიხეილ დვალიშვილი ასლან შაინიძე დავით ბლიაძე ასილ განჯელაშვილი ზეჭაბუკ მიჩიტ ზურაბ ურიგაშვილი რამაზ ერაშვილი ჯიმშერ ტოროშელიძე ივანე კვალიაშვილი ზაზა დოთიაშვილი მიხეილ ცერცვა ოთარ სუხიტაშვილი ვიტალი თაყაძეოთარ ქარელი იოსებ მეხატურიშვილი ოლეგ ჭონაშვილი ამირან რაზმაძე შალვა გაბუნია რაულ მჟავანაძე ვალერი გოგნაძე გოგა ბერაია დიმიტრი ჯაილოვა გიორგი ღვინჯილია ირაკლი ჯანელ ოთარ კიკალეიშვილი მამია ფანცულაია ზაურ მახარაშვილი ვაჟა შაინიძე თემურ ბოკუჩავა თემურ ფიჩხაია გ თიგიშვილი ზვიად დათუაშვილი საბა დადვანი ზაზა ფერაძე გიორგი წიქარიშვილი რეზო ალავერდაშვილი ავთანდ ქამაშიძე არტემ ბალახაშვილი ალია ბარდაველიძე არჩილ ბერიანიძე ზაზა ბირთველიშვილი დევი ჩადუნელი თ ჭაღალიძე დათა ხურცილავა გიორგი ღვინიაშვილი გიორგი ქათამაძე ზვიად ბარბაქაძე ირაკლი მორბედაძე დ ჯიქია გოგა ჭითანავა ზვიად კაცაძე ზაქარია კვირიკაშვილი ფილიპე მგალობლიშვილი გიორგი რომელაშვილი ა შაინიძე ილია შეყლაშვილი ლევან თეფანია ზაურ თენიეშვილი ვეფხია ჯიშკარიანი გიზო წულაია ალექსანდრე ზა ვალერი ციცქიშვილი ამირან მამალაძე ზაზა გლუნჩაძე გიორგი ჯოჯუა კობა სერგია მერაბ ჭელიძე ზურაბ ბალაშვი ედნარ დიასამიძე ფელიქს კაკაურიძე ფრიდონ თურმანიძე მამუკა სამაკაშვილი ზურაბ ნაჭყებია ანზორ გელდიაშვილი პაატა კოპალიანი ლევან კოხრეიძე მარლენ ბარამია ლევან მელქაძე ზურაბ ტურაშვილი რომან უგრეხელიძე მიხეილ იოსავა ზაზა ბოჭოიძე მალხაზ აბაშიძე ომარ ასლანიძე ბადრი ბასილაძე ბადრი ბერანძე გ დანელია ვლადიმერ დავითაშვილი ნოდარ დევნოზაშვილი ზურაბ ეფაძე ფრიდონ ბრეგაძე ილია გაბუნია გიორგი შაინიძ გიგა გოგორიშვილი ირაკლი ბაზაძე მურთაზ ირემაძე შმაგი კუპატაძე ავედიკ ლომიძე თამაზ მელიქიძე ახობაძე მერაბ თუთისანი გიორგი ნანუაშვილი ალექსი ნატროშვილი თამაზ ნიკიტინი ნიკოლოზ ფორჩხიძე შმაგი ნ ტარიელ ქამაშიძე გოგიტა ქარჩავა შალვა ტრაპაიძე შოთა ხურციძე გიორგი ტატუაშვილი კახაბერ თავგორაშვილ რუსლან წულაძე კობა წურწუმია შმაგი ხაიკაშვილი კობა ხარჩილავა კახაბერ ხუბულური ალბერტ ბალხამიშვილ თეიმურაზ ჭიტაძე ემზარ წილოსანი შალვა დოლიძე დავით დვალიშვილი რომან ზოიძე ალექსანდრე ონიანი სერგეი გო
გმირი
მანამ, სანამ ამისადმი ინ ტერესი ასი პროცენტით არ გაჩნდება, ვფიქრობ, რომ საქართველოში წინსვლა არ იქნება მოსალოდნელი. თითქოს საზოგადოება ორ ად არის გახლეჩილი, ზოგს ძალიან აინტერესებს მათი ამბები, ზოგი კიდევ... არ მინდა პოლიტიკური განც ხადება გამომივიდეს, მა გრამ მე მოსკოვში წითელ მოედანზე ვერ ჩავალ, არ ჩავალ და რუსეთში აღლუ მს არ ჩავიბარებ. მე ჩემს მი წას ვა ფა სებ და რაც არ უნდა იყოს, აქ ვიქნები და აქ ვიცხოვრებ. ჩემი სურვ ილია, პატრიოტული გა ნცდა ყველა მოქალაქეს გაუჩნდეს. საქართველოს ისტორია, მართლაც რომ გმირების ისტორიებით არ ის შექმნილი, მინდა დროთა განმავლობაში ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვა ლოს. ადამიანებს შეიძლება სხვადასხვა საკითხებზე სხ ვადასხვა შეხედულება ჰქ ონდეთ, მაგრამ ერთი არის სიწმინდე – სამშობლო და ამაში ყველა ერთსულოვნე ბი უნდა ვიყოთ“.
`ჩემი ოცნების საქართველო მშვიდობიანია~ მარიტა დამენია
„ომი ბოროტებაა“
ნინო კანდელაკი აგვი სტოს ომში გმირულად და ღუპული, მეოთხე ქვეითი ბრიგადის საარტილერიო დივიზიის მეთაურის – ერ ეკლე ყულოშვილის მეუღ ლეა. როცა მისი ქმარი ერთიანი საქართველოს
ნა. ჯერ ორი წლისაც არ არის, მაგრამ უკვე იცის, რომ მისი მამა გმირია, რომ ის მუდამ მის გვერდით იქნება თავისი სახელითა და ვაჟკაცობით და მასა და ნინოს მისცემს ძალას, ოცნების საქართველოს მშენ ებლობაში თავიანთი წვლილი შეიტანონ. ნინო კანდელაკი: „სამწ
ენ ვაჟი დაგვრჩენოდა და მე ნიკოლოზი მაძლევს ძალას. ის ათ ოქტომბერს დაიბადა და წლისა და ათი თვისაა. მჯ ერა, რომ საქართველო წელში გაიმართება და უკვალოდ არ ჩა ივ ლის 2008 წლ ის ან თუ ნდაც აფხაზეთის ომი. ამ ბი ჭების სისხლი აუცილებლად დაეხმარება საქართველოს
რთალია, სიცოცხლე გაწირა, მაგრამ ულამაზესი და ძლიე რი საქართველოსთვის აკეთ ებდა ამას. მინდა, მისი ოცნება ასრულდეს“.
იდეისთვის ბრძოლაში და ეცა, ნინო ფეხმძიმედ იყო. პატარა ნიკა ამ ქვეყანას მამის გარდაცვალებიდან ორი თვის თავზე მოევლი
უხაროდ, დიდი ტრაგედია გადავიტანე და ჩემს ცხოვრე ბაში ყველაზე მნიშვნელოვანი პიროვნება დავკარგე, მაგრამ უფლის ნება იყო ის, რომ ჩვ
გაძლიერებაში, აუცილებლ ად დავიბრუნებთ დაკარგულ ტერიტორიებს და ჩემს შვილს ყოველთვის ეამაყება, რომ მა მამისმა გმირობა ჩაიდინა. მა
„ჩემთვის ყველაზე მნიშ ვნელოვანია, რომ საქართვე ლოში აბსოლუტურად ყველამ იცოდეს საქართველოს გმირ ების სახელები და გვარები,
„ოცნების საქართველოში გმირების სახელი ეცოდინებ ათ“
„მე არ ვთვლი, რომ არ სებობს ქართულ-ოსური ან ქართულ-აფხაზური კო ნფლიქტი, ამ კონფლიქტ ში საქართველოს აქტიური როლი არ გააჩნია, მე მყავს აფხაზი და ოსი მეგობრები, ჩვენ ერთად გავიზარდეთ, გვაქვს ურთიერთობა, ვმ ეგობრობთ, გვიყვარს ერ თმანეთი და ის, რომ რაღაც დააძაბულობაა ჩვენს ერებს შორის, მხოლოდ რუსეთის დამსახურებაა. აფხაზეთისა და ცხინვა ლის კადრებს რომ აჩვენე ბენ ტელევიზიით, გული მე წვება, იქაურობა მიწასთან არის გასწორებული. მწამს, რომ ჩემი ოცნების საქა რთველოში აყვავებულ და აშენებულ აფხაზეთსა და სამაჩაბლოს ვიხილავ. მაგრ ამ იმისთვის, რომ არ დავი ვიწყოთ ომის საშინელება, აუცილებლად უნდა დარჩეს ყველა ქალაქში ნახევრად დანგრეული თითო შენობა, რომელიც სულ გაგვახსე ნებს იმას, თუ რა გადავი ტანეთ. არ მინდა ნიკუშას აღზრ დის პროცესი შევზღუდო, მან არჩევანი თვითონ უნდა გააკეთოს. დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემი და ერეკლეს შვილი იქნება პატრიოტი, ქართული ტრადიციების დამცველი, მან დაბადება მდე იმდენი სიყვარული იგ რძნო, ისეთი სამაგალითო მამა ჰყავდა. ყოველდღე სურათებს ვათვალიერებთ, ვიდეოს ვურთავ, რომ მა მამისის ხმას ცნობდეს. ერ ეკლეს მაისურებისგან და ტანსაცმლისგან ნიკოლო ზს ბევრი რამ შევუკერეთ, მე დიდი სურვილი მქონდა, რომ მას მამის სუნი ეგრძნო, ჩემს ოჯახში ერეკლე ცოცხ ალია, ჩემი მეუღლეა, ჩემი შვილის მამაა და ვცდილობ, თუ ვერ ხედავს, გრძნობდეს მაინც მას ნიკოლოზი“.
ს ან დრ ო ა სა თი ან ი
info@sandroasatiani.com
ადამიანებს ტერმინებისადმი ერთგვარი, მოკრძალებული და მოკიდებულება გვაქვს. არადა, რა არის ტერმინი? უბრალოდ სი ტყვა, ან შესიტყვება, რომელსაც რაიმე დარგის, ცნების ან სპეცია ლური საგნის აღსანიშნად ვიყე ნებთ. უფრო მეტიც, ტერმინებს უბრალო, ჩვენნაირი ადამიანები იგონებენ. მერე ამ მოგონილ ტე რმინებს ვიმეორებთ ანუ ვამკვი დრებთ, მერე კი ჩვენი განათლ ებულობის სადემონსტრაციოდ ვიყენებთ. კაცობრიობა ვითარდება, წინ მიდის, ტერმინების რაოდენობაც სულ მატულობს და მატულობს. ამიტომაც ამ სიმრავლეში ტერმ ინის უკან მდგარი ცნება სადღაც იკარგება და ხშირად მხოლოდ ტერმინიღა შეგრჩება ხოლმე ხე ლში. აი, თითქოს კი იცი რას უნ და ნიშნავდეს, აი ხვდები კიდეც, მაგრამ ვინმემ რომ გკითხოს ამ იხსენიო, ვერ აუხსნი. ასე მაგალითად, ბოლო დროს სულ უფრო და უფრო ხშირად გვ ესმის სიტყვა „მედიები“. იმდენად შევეჩვიეთ ამ ტერმინს, ვინმეს რომ ჰკითხო ამიხსენი რას ნი შნავსო, გაკვირვებული შემოგხ ედავს, როგორ, ნუთუ არ იციო. არადა, რომ ჩაეძიო, შეიძლება რიგიანად ვერც განმარტოს. განმარტებით ლექსიკონს თუ დავესესხებით, სახელი „მედია“ მრავლობითი რიცხვია, „მედიუმ ის“ და შესაბამისად, ტერმინის „მედიები“ ხმარება არასწორია. ტერმინი ასე განისაზღვრება: ინ ფორმაციის შენახვისა და გადმ ოცემის არხი, ან მოწყობილობა. შესაბამისად, ჩვენს თანამედროვე ცხოვრებაში ყოველი მხრიდან მე დიით ვართ გარშემორტყმულნი. წიგნი, ჟურნალი, მობილური ტე ლეფონი, საგზაო ნიშნებიც კი – ყველგან, სადაც არ უნდა გა იხედო, ინფო რ მა ცი ა ა შ ენ ახ უ
ლი და ყოველი მხრიდან ინფორმ აცია მოგვეწოდება. მაგალითად, ხელოვნებაში ტე რმინი მედია ასე განისაზღვრება: მასალა რომელსაც იყენებს ხე ლოვანი თავისი ნამუშევრის შე საქმნელად. (ტილო, ქაღალდის ფურცელი, ფანქარი, საღებავი და ა.შ.)
ტრადიციული მედია
ტრადიციული მედია იმიტომ არის ტრადიციული, რომ უკვე დიდი ხანია რაც არსებობს, შე საბამისად, კარგადაცაა შესწავ ლილი - ტელევიზიის მუშაობაზე წარმოდგენა მეტ-ნაკლებად ყვ ელას გვაქვს, ყოველგვარი რე იტინგებისა და კვლევების გარე შე ვიცით, რომელი გადაცემაა პოპულარული და რომელი არა. ისიც მშვენივრად გვესმის, რომ თუკი რომელიღაც გადაცემა სა ღამოს რვა საათზე გადის, მისი ყურება მხოლოდ ამ დროს არის შესაძლებელი, თუკი, რა თქმა უნ და, ტელევიზიით მეორე დღეს არ გაიმეორეს. შესაბამისად, ისიც გვესმის, რომ ტრადიციულ მედი ას სრული კონტროლი გააჩნდა დღის განრიგზე. თავად მედიის წარმომადგენლები განსაზღვრა ვდნენ რა უნდა გვანახონ და რო დის, ტრადიციულ მედია საშუ ალებაში თითქმის არ არსებობდა უკუკავშირი, ის მაუწყებლობდა, მის მეორე მხარეს კი, მაყურებლ ები, მსმენელები ან კი სულაც მკ ითხველები იმყოფებოდნენ. ოდესღაც მასმედია საერთოდ არ არსებობდა, პირველი მედია საშუალებები არც ისე დიდი ხნის წინ გაჩნდა. მერე ისინი სრულფა სოვან მედიად ჩამოყალიბდნენ. ისინი ფლობდნენ ინფორმაციას და თავადვე განსაზღვრავდნენ დღის განრიგს. კონკურენტებს მხოლოდ სხვა მედია საშუალებ ებში ხედავდნენ. სხვა მხრივ კი, ყველაფერი კონტროლს ექვემდ ებარებოდა.
სოციალური მედია
სოციალური მედია საზოგა დოების ცალკეული წევრის ან ჯგუფის მიერ შექმნილი მედია საშუალებაა, მაგალითად, ბლ ოგი, რომელზეც ინფორმაციის
შენახვა ხდება და გადაცემა. ეს არის და ეს. თავად სიტყვა ბლ ოგი (blog) ასე განიმარტება: web log, ანუ ვებ ჩანაწერი. ბლოგი ერთგვარი ინტერნეტ გვერდია, რომელშიც მისი ავტორი ქრონ ოლოგიური თანამიმდევრობით განათავსებს ჩანაწერებს. ქართ ულენოვანი ბლოგებით დაინტე რესებულ ადამიანს შეუძლია ამ ვებგვერდს მიმართოს - blogroll. ge - რომელზეც ქართული ბლ ოგების აგრეგატორია განთავ სებული. აქ არის თავმოყრილი ქართული ბლოგები, აქვე შეიძ ლება უამრავ ქართულ ბლოგში ბოლოდროი ნდელი ჩანაწერების ნახვა, აქვეა ქართული ბლოგების რეიტინგე ბიც. თუმცა სოციალური მედია მარტო ბლოგით არ შემოიფარგლება. მაგალითად, ნებისმიერ მსურველს შეუძლია თავისი ინტერნეტ ტე ლეარხი შექმნას, რის შესახებაც მოისურვე ბს, იმის შესახებ იმაუ წყებლოს. მაგალითად, ამ გოგონას, რომელს აც თავისი ტელე არხი აქვს გახსნილი უკვე 13,904,955 მნახველი ჰყავდა. აი ლინკიც: http://www. youtube.com/user/ijustine. ეს კი ქართული ანალოგია: http://www. youtube.com/user/SweetBella doreGirl. თავისთავად სოციალური ქს ელებიც ნელ-ნელა თავის თავზე იღებენ იმ ფუნქციებს, რომელიც ადრე მხოლოდ ტრადიციულ მე დიებს ჰქონდათ თავის თავზე აღებული. უამრავი ადამიანი დღ ესდღეობით ახალ ამბებს ფეის ბუქიდან იღებს.
როგორ შეცვალა სოციალურმა მედიამ ტრადიციული მედია საშუალებები
ბოლო დრ ოს, სი
ტუაცია საგრძნობლად შეიც ვალა. ჯერ ერთი, სოციალური მედია საკმაოდ განვითარდა, იმ დენად, რომ ზოგიერთის თვალში ისინი ტრადიციულ მედია საშუ ალებებს გაუტოლდნენ. მაგალი თად, ცოტა ხნის წინ, ამერიკაში გამართულ ერთ-ერთ კომპიუტე რულ ტექნიკის გამოფენაზე, ბლ ოგერებს ისევე შეეძლოთ მოეთ ხოვათ აკრედიტაცია, როგორც ამას ტრადიციული მედია საშუ ალებების ჟურნალისტები აკეთ ებენ და შემდგომში მათაც ისეთ ივე საშვები დაურიგეს, როგორც
ჟურნალისტებს. მეორე მხრივ, თავად ტრად იციულმა მედია საშუალებებმა დაიწყეს სოციალური მედიის ხე ლთ არსებული საშუალებების გამოყენება. მაგალითად, რადიო თავისუფლების საიტზე, გარდა იმისა, რომ რადიოგადაცემების მოსმენა შეგიძლიათ, აქვე ნახავთ ამ რადიოსადგურის თანამშრო მლების ბლოგებს. მსგავსი სიტუ აციაა სხვა მედია საშუალებების ვებგვერდებზეც. უამრავ ქართ ულ ჟურნალს თუ სატელევიზიო გადაცემას ფეისბუქში თავის გვ ერდი აქვს განთავსებული. ზუ სტად აქ მიმდინარეობს ხოლმე ცოცხალი დისკუსიები და ამგვ არად ახერხებენ ტრადიციული მედია საშუალებები თავის აუდი ტორიასთან ცოცხალი დიალოგი იქონიონ.
http://blogroll.ge/
სოციალური მედია
მარიტა დამენია რამდენიმე დღის წინ შუა ჭავჭავაძეზე გოგონამ და ბიჭმა გამაჩერეს, გოგონას დიდი და კეთილი თვალები ჰქონდა, ასეთივე კეთილი ღიმილი მომაგება, ხელში ჩანიშნული წიგნი ეჭირა. თუ შეიძლება, შეკითხვას დაგისვამთო, და მეც ეგრე ვე მივხვდი, რაზეც უნდოდა საუბარი. ზეპირად ვიცოდი დასასმელი შეკითხვების შინაარსი: ღმერთი გწამთ? ბიბლია წაგიკითხავთ? გი ნდათ, გესაუბროთ ჭეშმარ იტ ღმერთზე? იეღოველებს ყოველთ ვის უცნაურად ვუყურებდი, ბავშვობიდან გამომყვა ასე. სადღაც 7-8 წლის ვიყავი, დაქცეული ოთხმოცდაათ ია ნი წლ ები იყო, ეზ ოში ავ ტომატიანი მხედრიონელები დარბოდნენ, სახლში ჩაშა ვებული „კერასინკა“ ჭვარ ტლავდა ყველაფერს, ყველა ნათელ წერტილს ერთიანად აეკრიფა გუდანაბადი და სა დღაც, საქართველოდან შო რს გადახვეწილიყო. მაშინ ილუსტრირებულ წიგნს ვინ მოგცემდა, კომუნისტების დროს გამოშვებული „ჯეჯი ლითა“ და „პიონერით“ ვი რთობდი თავს. და სწორედ ამ დროს მოიტანა ჩემმა მე გობარმა საოცარი, პრიალა, ფერადი წიგნი – ცხვარი და მგელი ერთად ძოვს, ვეფხვი შველს ლოკავს... მოკლედ, დიდი ამბებია. ისეთი ხარისხი ჰქონდა, დამაინტერესა. ჯერ ქორწინებაზე წავიკითხე რა ღაცები, მერე – ნათლობაზე, მერე გავიგე, რომ ღმერთს იეღოვა რქმევია, მერე ერთ ჯოხზე გაკრული ქრისტე ვი ცანი. მოკლედ, უკიდეგანოდ გავნათლდი, თან ამ ილუს ტრაციებმა ისე მომხიბლა, ემოციებს ვეღარ ვიტევდი. სასწრაფოდ სახლში გავიქე ცი და დედაჩემს ვახარე, შენ თუ იცი, ღმ ერ თს რომ იე ღოვა ჰქვია და ქრისტე რომ ჯოხზე გაუკრავთ-მეთქი. მაგ ამბის მერე, ოცი წელი გა ვიდა და დღესაც თვალწინ მიდგას, დედაჩემის გაოგ ნებული სახე. ეტყობა, ჯერ იფიქრა, ამას ერთი კარგად მივტყიპავო, მაგრამ მერე გა დაიფიქრა და ორი დღე მიხს ნიდა, რა ზღაპრების წიგნიც წავიკითხე. მერე იყო უამრავი ლეგე ნდა – იეღოველები გორის ციხიდან გადმოხტნენ, გაფრ ენა უნდოდათო, იეღოველე ბი სისხლს არ ისხამენო (თუ მცა ეს ლეგენდა არაა, სიმა რთლეა), ჯარში არ მიდიანო,
სულ მალე კი სარბიელზე მამა ბასილი გამოვიდა, რო მელმაც გადაწყვიტა, მუსრი გაევლო მათთვის. ჩამორეკა ვდა მკალავიშვილის მრევლი ჟურნალისტებში, მამა ბასი ლი ამა და ამ საათზე სექტ ანტებს არბევსო. ხალხი თა ვისთვის ცხვრისა და მგელის სიყვარულზე საუბრობდა და ესენი კიდევ მონღოლთა ლაშქარივით შეესეოდნენ. იმდენი ქნა, სექტანტები მო წამეთა მანტიაში გაახვია. რა მნიშვნელობა აქვს, რა სიმართლის სახელით მოქმ ედებდა, ის მოძალადე იყო. თუმცა ბევრმა მის მრევლში
ბავშვი იყო და 13 წლიდან მამის ბიზნესპარტნიორი გახდა, თუმცა თავისი სულიერი სამყაროს პოვნა ნამდვი ლად უჭირ და. თითქ მის ყველა რელ იგ ია ში სცადა ბედი. სულ მეორ ედ მოსვლის იდეით იყო შეპყრობილი და ქუჩაში ცარცით ხშ ირად წერდა ბიბ ლი იდ ან
, თ ა დ ნ თ ი ო გ რ ბ უ ა ტ ს ი ე რ გ ა მ შ ე? ჭე ზ თ რ ე ღმ
წესიერადაც არ იცოდა, ვინ იყვნენ იეღოველები და რატომ უნდა გვერტყა მათთ ვის თავში ჯვარი. ეს ორგანიზაცია 1870-ია ნი წლებიდან იღებს სათავეს, მაშინ ჩარლზ რასელი მეთა ურობდა ბიბლიის მკვლევ ართა საზოგადოებას, რომე ლიც ნელ-ნელა რელიგიურ მიმდინარეობაში გადაიზარ და. რასელი 1952 წელს პენს ილვანიის შტატში ირლანდ იელი ემიგრანტების ოჯახში დაიბადა. საკმაოდ ნიჭიერი
იმ ამონარიდებს, სადაც მეორედ მოსვლაზე იყო სა უბარი. ესწრებოდა ადვენტ ისტ ნელსონ ბარბოს ლექც იებს და მისი გავლენის ქვეშ მოექცა, როდესაც ნელსონმა 1878 წელს მეორედ მოსვლა იწინასწარმეტყველა, მან თვ ისი ხუთი მაღაზია 300 ათას დოლარად გაყიდა და არმა გედონს დაელოდა, თუმცა, მიხვდა, რომ შეცდა, როცა ბარბოს ასე ენდო. მალე ნე ლსონმა კიდევ ერთი მეორედ მოსვლის თარიღი დათქვა. ამის შემდეგ რასელმა სა ბოლოოდ აიღო მასთან ურ თიერთობაზე ხელი. 1908 წლიდან მან ბრუკლინის ხი დთან განათავსა საგუშაგო კოშკის ოფისი და ეს ორგა ნიზაცია დღემდე იქ მდებარ ეობს. თუმცა მეორედ მოსვ ლის თარიღების დასახელება თვითონაც აკვიატებასავით დასჩემდა. გადაწყვიტა, რომ გიზის პირამიდების აგება ებ რაელებს სწორედ ღმერთმა უბრძანა და მათი აგების თა რიღების მიხედვით ითვლიდა მეორედ მოსვლის თარიღს, რომელიც ხან 1914 წელს,
ხანაც 1948 წელს უნდა ყოფილიყო, მისი პროგნო ზები არ გამართლდა და ამან ბევრი მიმდევარი დააკარგვ ინა. რასელი 64 წლის ასაკ ში გართულებული შარდის ბუშტის ანთებით გარდაიცვ ალა. მის საფლავზე წერია, რომ ის მეშვიდე მოციქულია. მოციქულთა სიაში მოხსენ იებული არიან, არიოზი (ცნ ობილი ხატთმებრძოლი) და მარტინ ლუთე რი. ა რს ებ ობ ს ვერსია, რომ რასელი სინა მდვილეში მა სონი იყო და ის ილუმინ ატების 33-ე ხარისხს ატ არებდა. მის გამ ოც ემ ულ ბრო შუ რე ბს ხშირად ამ შ ვე ნე ბდ ა ფ რთ ია ნ ი მზის სი მ ბო ლ ო , რომ ელ ს აც ალქი
მიკოსები და ილუმინატ ები იყენებენ. იეღოველები ხშირად იმეორებენ ტერმინს – სათვალთვალო, საგუშა გო, მასონთა ერთ-ერთი სი მბოლო კი ყოვლისმხედველი თვალია. ამას წინათ იმერეთში ჩა ვედი, სასაფლაოზე გავედი და ყველა საფლავის კარი გაღებული დამხვდა. როგო რც იქაურებმა მითხრეს, პე რიოდულად იეღოველები ამ ოდიან და საფლავების კარს აღებენ, მალე მეორედ მოსვ ლა იქნებაო. როდის ელოდ ებიან მორიგ არმაგედონს, ვერ გავარკვიე, ყოველ შე მთხვევაში მათ ოფიციალურ საიტზე ამ ინფორმაციას ვერ მივაგენი. დაბოლოს, რამდენიმე ძი რითად წესზე, რომელიც იე ღოველებს სხვებისგან განა სხვავებს. ისინი, არ აღიარე ბენ სამებას, მიიჩნევენ, რომ ქრისტე არა 25 დეკემბერს, არამედ 1 ოქტომბერს დაიბ ადა. არ ზეიმობენ ქრისტეს მკვდრეთით აღდგომას. ის ინი არ აღნიშნავენ დაბადე ბის დღეებს, თვლიან, რომ ქრისტე ჯვარზე არ გაუკრა ვთ და ადამიანის სხეულთან ერთად სულიც კვდება მეორ ედ მოსვლამდე. იეღოველე ბისთვის განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს სისხლს, მათი აზრით, ადამიანების სული მათ სისხლშია. ისევე, როგორც ცხოველების, ამ იტომ ისინი კრძალავენ იმ ცხოველების ჭამას, რომე ლიც მთლიანად არ არის და ცლილი სისხლისგან და კრ ძალავენ ადამიანისთვის სხ ვისი ან საკუთარი შენახული სისხლის გადასხმას და მხ ოლოდ უსისხლო მკურნალო ბის მო მხ რე არ იან. მათ სწ ამთ, რომ ჭეშმარ იტი ქრისტიანები მხოლოდ ისინი არიან და მეორ ედ მოსვლის შე მდეგ ზეციურ სასუფეველსაც მათ შო რის სა უკეთესონი და იმკვიდრებენ.
TYL
L TTY YL
E S
E TR
ETS
L TTY YL
EE S S
E RE TTR
S EET TS
L TTY YL
E RE TTR
S EET TS
Y TTYLL
E RE TTR
EE SS EE S S
ს ტ ი ლ ი ს ი ჩ ქუ
E RE TTR
EES S S EET TS
ETS
ETS
ფოტო: ანა კობახიძე
ყველა მსურველს, აქვს საშუალება გამოგვიგზავნოს თავისი ფოტო, რომელიც გამოხატავს მის პირად სტილს. გთხოვთ დაგვიკავშირდეთ შემდეგ ი-მეილ-ზე: tbilisistreetstyle@ gmail.com
1
2
3
4
www.styletbilisi.net
1
ნატა ჯიმშალეიშვილი
2
იკა მგალობლიშვილი
3
კრისტიან ტრანი
4
სოფო ბაზღაძე
პიჯაკი: Bershka შარვალი: Zara ფეხსაცმელი: Mango
ფეხსაცმელი: Converse, All Star მაისური: Zara ჯინსი: Celio
შარვალი: Vintage მაისური: Vintage ჩანთა: Vintage
კომბინიზონი: Diesel ფეხსაცმელი: YSL სამაჯური: Hermes ყელსაბამი: ხელნაკეთი
ხელოვნება ასანთის კოლოფებში ს ან დრ ო ა სა თი ან ი
info@sandroasatiani.com
ნათლისღება – ანდრეა ვეროკიო (Andrea del Verrocchio)
არსებობს შეხედულება, რო მელიც უკვე დიდი ხანია ჩამო ყალიბდა, იმდენად დიდი ხანია, რომ თითქოს ყოველთვის ასე იყო – „ჭეშმარიტი სახვითი ხე ლოვნება არის გენიალური მხატ ვრის მიერ შესრულებული, მაღა ლმხატვრული ღირებულების მქ ონე ნამუშევარი, რომელიც შეიძ ლება კერძო კოლექციის ნაწილი იყოს, მაგრამ, ძირითადად, მუ ზეუმშია გამოფენილი. ნამუშევა რთან მუდამ დგანან აღფრთოვა ნებული მნახველები. ხელოვნებ ათმცოდნეები კი ამგვარ ნამუშე ვარს ათასგვარ, ერთი მეორეზე
ამა ღე ლვ ებ ელ ნარკვევებს უძ ღვნიან“. მიუხედავად ამისა, ადამია ნის დამოკი დებულება ხე ლოვ ნე ბი სა დმ ი მუდამ იცვლ ებოდა და სხვა დასხვა ეპოქაში სხვ ადას ხვ ანაირი იყო. ბევრი ისეთი ნივთი, რომელიც თავის დროზე ყოვე ლდღიური მოხმარების საგანს წარმოადგენდა, დღეს სათუთად არის
დაცული სხვადასხვა მუზეუმში. ამის მაგალითია ძველბერძნული ლარნაკები და თეფშები, რომე ლთა დიდ ნაწილს, თავის დროზე, უბრალოდ ყოვედღიურ ცხოვრე ბაში იყენებდნენ, დღეს კი, რო გორც ხელოვნების ნიმუშს მუზე უმსა და მაღალპოლიგრაფიულ დონეზე დაბეჭდილ კატალოგში თუ იხილავთ.
სიტყვა „ხელოვნება“
სიტყვა ხელოვნება სხვადასხ ვა ენაში – ხელობიდან დაიბადა და რაიმეს დამზადების უნარს, ხელობას გულისხმობდა. ეს კი დევ უფრო ნათლად ჩანს შუას აუკუნეების მხატვრების კონტ რაქტებიდანაც, სადაც ზედმიწ ევნით ზუსტად არის აღწერილი მასალა, რომელშიც მხატვარს ნამუშევარი უნდა შეესრულები ნა. განხილულია კომპოზიცია, ანუ, რომელი ფიგურა სად იდ გება, რა ზომისა იქნება, ჰოდა საერთოდ არ არის ნახსენები ნამუშევრის მხატვრული ღი რებულება. აღორძინების ხანაში, ამა თუ იმ მხატვრის სახელოსნო, უბრალოდ, კარგად ასრულე ბდა თავის საქმეს. მასთან მიდიოდა დამკვეთი და დე ტალურად აზუსტებდა გამო ყენებული მასალის ხარისხსა და ღირებულებას, დანარჩენი კი ტექნიკის საქმე იყო. სახე ლოსნოში შეკვეთის შესრულ ებაზე მთელი ჯგუფი მუშაობ და. ნაკლებად მნიშვნელოვან დეტალებს შეგირდები ხატა ვდნენ, ხოლო მნიშვნელოვან და რთულ ნაწილს თავად მა ესტრო ასრულებდა. ეს კარგ ად ჩანს ვეროკიოს ნახატიდან - ნათლისღება, რომელზეც მაესტრომ იოანე ნათლის მცემელი და ქრისტე თავად დახატა, ხოლო ანგელოზის გამოსახვა, თავის ნიჭიერ მო წაფეს, ლეონარდო და ვინჩის მი ანდო. უფიცის გალერეაში გამო ფენილ ამ ნამუშევარზე ნათლად ჩანს, რომ ლეონარდოს მიერ და ხატული ნაწილი უფრო ოსტატუ რად არის შესრულებული, ვიდრე მისი მასწავლებლისა. არადა, ლეონარდო მაშინ მხოლოდ ნიჭი ერი შეგირდი იყო, ხოლო ვერო კიო კი სახელოვანი მოქანდაკე და მხატვარი.
და კვლავ უსაზღვრო ხელოვნება
აღორძინების ხანიდან დიდი დრო გავიდა და ადამიანების ხე ლოვნებისადმი დამოკიდებულე ბა ეპოქიდან - ეპოქამდე იცვლ
ებოდა, იცვლებოდა ფორმები, ჩნდებოდა ახალი მიმართულებ ები. ხელოვნება ხან უზარმაზარ სასახლ ეებს ავსებდა, ხან კი, ჯიბით სატარებელ პატარა მედა ლიონების ფორმას იძენდა. ასეთ მედალიონებზე ოჯახის წევრ ების ან საყვარელი ადამიანების მინიატურული პორტრეტები იყო გამოსახული. ამასთანავე სხვადასხვა ეპ ოქაში ხელოვნება საზოგადოებ ისაგან გარიყული ინდივიდების თვითგამოხატვის საშუალებაც ხდებოდა ხოლმე. ხელოვნება ტოტალიტარული რეჟიმების პროპაგანდის იარა ღიც გამხდარა. უცნაურია, მაგრ ამ ფაშისტური გერმანიის სააგ იტაციო პლაკატებსა და კომუნი სტურ პლაკატებს შორის, აშკარა მსგავსება შეიმჩნევა.
თავად ასანთის კოლოფებზე
ეს ამხელა შესავალი იმ პროე ქტისათვის, რომლის შესახებაც სულ ცოტა ხნის წინ შევიტყვე, შეიძლება ნამეტანიც იყოს, ვინა იდან მთელი პროექტი იმდენად პატარაა, რომ რამდენიმე ასან თის კოლოფში ეტევა. უბრალოდ, ცოტა ხნის წინ, ჩემი დიდი ხნის უნახავი მეგო ბარი, ნინი ფალავანდიშვილი დამიკავშირდა და ერთ საინ ტერესო პროექტში მონაწილე ობა შემომთავაზა. ქართველე ბიდან, რამდენადაც ვიცი, ამ პროექტში მონაწილეთა სია ასე გამოიყურება: სანდრო ასათიანი, სოფია ბაბლუანი, ნინო ბი ნი აშვილი, რუსა გამყრელიძე, თა მარ კალხიტაშვილი, რუსო ყიფიანი, დათო მაჭავარიანი, მაია სუმბაძე, ანა ტაბატაძე, ანუკა ცერცვაძე. პროექტის ავ ტორი დავით შილტერია (David
Schilter). იგი წარმოშობით შვეი ცარიელია, ახლა რიგაში ცხოვ რობს და თავის მეგობრებთან ერთად ჟურნალს გამოსცემს. ჟურნალს „kuš!“ ჰქვია. ერთი წლის წინ, ჟურნალმა „kuš!“ ლატვიის თანამედროვე ხელოვნების ცენტრთან ერთად, გამოფენის მოწყობა გადაწყვი ტა. გამოფენაზე ბევრი მხატვრ ის დაპატიჟება სურდათ, მაგრამ, როგორც ყოველთვის პრობლე მას ფინანსები წარმოადგენდა. პრობლემები კი, თავის მხრივ, ახალი იდეებისკენ გვიბიძგებენ ხოლმე. ამჯერადაც ასე მოხდა. ორგანიზატორებმა მხატვრებს ასანთის კოლოფის ზომის ფუ რცლები გაუგზავნეს. თითო ავ ტორს თითო ნამუშევარი უნდა შეექმნა. ამგვარად, მოეწყო გა მოფენა სახელწოდებით „ბოლო ასანთის ღერი“ (the last match). გამოფენამ დიდი მოწონება დაიმსახურა და მას შემდეგ მს ოფლიოს სხვადასხვა ქალაქებშ იც მოეწყო. თანაც ამ გამოფენის ტრანსპორტირება საკმაოდ ად ვილია, ყველა ნამუშევარი რამდ ენიმე ასანთის კოლოფში ეტევა. ყოველ ახალ ექსპოზიციას ახალი ავტორები ემატება. ეს გამოფენა საერთაშორისო ხელოვნების ფო რუმის ფარგლებში („არტისტერ იუმი“ – 2-10 ოქტომბერი), შემო დგომაზე თბილისშიც ჩამოვა. ამიტომაც, გადაწყვიტეს, უკვე არსებულ ექსპოზიციას, ქართვე ლი ავტორებიც დაემატებინათ. თბილისის შემდეგ გამოფენა კვ ლავ განაგრძობს მსოფლიოს სხ ვადასხვა ქალაქში მოგზაურობას და მას ახალ – ახალი ავტორები დაემატება.
d l O on d n o L სახელი ისე ჟღერს, თუკი დედოფალი და „ბი ტლზი“ გიყვარს, ერთხელ მაინც აუცილებლად შეგი ცდება ფეხი... ინტერიერი საკმაოდ პაბურია – ერთი შეხედვ ით მაინც. პაბში რა უნდა გააკ ეთო? – გამარჯობა, რომე ლი ლუდი გაქვთ? აქ ველოდი, რომ მი მტანი გოგონა ვრცელი ჩამონათვალის კითხვას დაიწყებდა, რაკი პაბის ფასადზე საკმაოდ ბევრი ბრენდის ბანერია გამო ფენილი. – ჩამოსასხმელი მხ ოლოდ ლოვენბრაუ... ლოვენბრაუ, საკმაოდ ნორმალური, ბავარიული ლუდია, მასზე უკეთესიც ბევრი იყიდება თბილისში და მასზე უარესს ხომ სა ერთოდ მიაქვს ქართული კაფე-ბარები. რა გაეწყობოდა... ახლა უკვე ვცდილობ სახელი გავამართლო და რაიმე ინგლისური კერძი შევუკვეთო...
– ფიშ ენდ ჩიფსი ხომ არ გაქვთ? Fish and Chips, ინგლის ის ერთ-ერთი სიმბოლოა, 1858 წლიდან ჩანს ჭამა-სმ ის წყაროებში. შემწვარი კარტოფილი და თევზი, ძი რითადად ქაღალდზე გიდე ბენ და „ფასთ ფუდის“ კატეგო რიაში გადის, თუმცა მჯდომა რე მდ გომა რეობაშ იც ხშირად მიირთმევენ ხოლმე. მოკლედ, ლეგენდაა ერთგ ვარი... რამდენ კინოშიც გი ნდა იმდენში შეხვდები. – ჩიფსი კი... გვაქვს, აი, პაკეტების... – არა, Fish and Chips, ჩი ფსი კი არა... – ჰო, მარილიანი ჩიფსი გვაქვს... მივხვდი, რომ წყლის ნა ყვაა... არადა ცუდი გოგო კი არ არის, ძალიან კარგად და კეთილად მემსახურება.
ნინო გიორგობიანი: „პუშკინზე მდებარე „შემოიხედე გენაცვალე“-ში ხშირად დავდივარ მეგობრებთან ერთად საჭმელად. ძალიან მოგვწონდა იქაური ქართული კერძ ები, მაგრამ... 3 აგვისტოს მეგობრებთან ერთად მივედი. შევუკვეთეთ: ორი ხბოს მწვადი, ხინკალი, სალათი, მჭადი და ყველი. ჩემი მეგობრები არ მიირთმევენ ღორის ხორცს, აქედან გამომდინარე, შევუკვეთეთ ხბოს მწვადი. როდე საც მწვადი მოგვიტანეს ჩემმა მეგობრებმა ერთი ლუკმა გასინჯეს და მაშინვე გაანებეს თავი. ხორცი ნახევრად შე მწვარი და სისხლიანი იყო. დავუძახეთ ადმინისტრატორს, რომელმაც ისეთი საოცრება გვითხრა, რომ გავოგნდით. დღეს, ხბოს ხორცის ცუდი პარტია გვაქვს შემოტანილი და ჯობდა ღორის მწვადი შეგეკვეთათო. თუ ხბოს ხორცი არ გივარგოდათ, მიმტანს თავიდანვე აეხსნა და აღარ შევუკვ ეთავდით-მეთქი. მოგვიბოდიშა და წავიდა. ანგარიში, რომ მოვითხოვეთ, 18 ლარი და 90 თეთრი გადაგვახდევინეს. იმ საშინელი ხბოს მწვადის ფული გადაგვახდევინეს, თქვენ არ გითქვამთ, რომ ეს შეკვეთა გააუქმეთო – ასე იმართლეს თავი. ადრეც მქონია მსგავსი შემთხვევები სხვა რესტორნე ბში, მაგრამ ათასი ბოდიში მოუხდიათ და ფულიც არ გადა უხდევინებიათ. ეს ყველა ნორმალურ დაწესებულებაში ასე ხდება, მაგრამ გაოგნებულები და გაბრაზებულები წამოვე დით „შემოიხედე გენაცვალე“-დან. საკითხავია, საერთოდ ხბოს ხორცი იყო? ამის შემდეგ ნაკლებად მექნება სურვ ილი მანდ რომ შევიდე საჭმელად. ჩემი და ჩემი მეგობრების სახით, ძალიან ერთგული კლიენტები დაკარგეს.“
ე ზ ი ა რ ლ უ ე ნ ყვ ნდო ზე ა ო ლ ლ ე ა ვ ი რ ყ რ ა ბი, . უ . . ნ პა ონდო ებით ლ წოდ ლ ე ხ ა ს – კარგი, მაშინ „ცე ზარი“ მოგვიტანეთ თუ შეიძლება. „ცეზარი“ თითქმის ყვ ელა თბილისურ „დირკაში“ აქვთ, თან, ნუ, ლონდონია ბოლო-ბოლო... თბილისში არ მიჭამია „ცეზარი“, რომე ლსაც ნაღდი „ცეზარის“ „დრესინგი“ ექნებო და. მათ შორის კი, რაც მიჭამია, ეს ყველ აზე ცუდი ნამდვილად არ ყოფილა. ქათამი იყო გემრიელი და ამიტომ მეტ-ნაკლებად შე იძლებოდა კერძს „ცეზარი“ რქმეოდა. თბილისური სა ზომებით ოთხიანს დავუ წერდი. სხვა თუ არაფერი, ბევრგან ქათმის ნაცვლად ძეხვს ურევენ ხოლმე და ორცხობილას ნაცვლად კი, კრეკერებს... საბოლოოდ 4 ლუდი დავლიეთ და ანგარიშის გა სწორების დროც დადგა...
48 ლარი? ძვირია არა? აბა რა არ ის... თან ჩი ფსი გვაქვს, უზარმაზა რიო... სხვა მხრივ, ჩვეულებრივი ახვლედიანის დაწესებულე ბაა, სტაბილ ური შემოსა ვლის მქონე უცხოელები რომ სტაბილ ური შემოსა ვლის მაძიებელ ქართველ გო გოებს ეძებენ და პოულობენ ხოლმე - ისეთი. მე აღარ მი ვალ, გვერდზე უკეთესი დაწე სებულებებია... თან დედო ფლის მერიდე ბა.
„შემოიხედე გენაცვალე“ – უმი მწვადი