Peoples time N2

PEOPLE’S

კვ­­­ირ­­­ა

ლო­გი­კუ­რად, რა­კი ამ მა­სა­ლის წე­რა ბო­ლო სა­მუ­შაო დღ­ეს მი­ხდ­ ება, კვ­ირ­ას­აც პა­რა­სკ­ ევ­იდ­ან - პა­რა­სკ­ევ­ამ­დე გა­ნვ­იხ­ილ­ავ... წი­თე­ლი პა­რა­სკ­ევ­იდ­ან 9 აპ­რი­ ლა­მდე. სი­მძ­იმ­ეს თა­ვა­ დაც ხვ­დე­ბით, არა? არ მა­ხს­ოვს, მი­ყო­ლე­ ბით ორი ას­ ეთი მძ­ იმე პა­რა­სკ­ევი და­მთ­ხვ­ეო­ დეს, ჯერ რე­ლი­გი­ური და შე­მდ­ეგ ერ­ოვ­ნუ­ლი, თუ­მცა ჩვ­ენს რე­ალ­ობ­ აში ეს ორი ხომ თი­თქ­ მის ერ­თსა და იმ­ავ­ეს ნი­შნ­ავს. პი­რვ­ელი წი­თე­ლი პა­ რა­სკ­ევ­იდ­ან 1989 წლ­ ის 9 აპ­რი­ლა­მდე ლა­მის ორი ათ­ას­წლ­ეუ­ლი და ბე­ვრი იმ­ედ­გა­ცრ­უე­ბა იყო, ამ­დე­ნად ად­ამ­ია­ ნე­ბიც ბე­ვრ­ად ურ­წმ­ უნ­ონი გა­ხდ­ნენ და 9 აპ­რი­ლის შე­მდ­ეგ ვე­რა­ ფრ­ით შე­ძლ­ეს და­მო­უკ­ იდ­ებ­ლო­ბის აღ­დგ­ომა ჭე­შმ­არ­იტ­ად ეწ­ამ­ათ... თუ­მცა ურ­წმ­უნ­ოე­ბი და ეჭ­ვი­ან­ები ყო­ვე­ლთ­ვის უმ­რა­ვლ­ეს­ობ­ას წა­რმ­ ოა­დგ­ენ­დნ­ენ. ის, რაც 1989 წე­ლს მო­ჰყ­ვა, მა­ ინც ყვ­ელა უგ­უნ­ურ­ებ­ ისა და ბო­რო­ტე­ბის ზღ­ ვა­რს სც­ილ­დე­ბა... მა­ხს­ოვს 9 აპ­რი­ლი პი­რვ­ელი და ყვ­ელ­აზე დი­დი, რაც მა­ხს­ოვს - 9 აპ­ რი­ლია, ერ­თხ­ელ მე­წე­რა უკ­ვე გა­ზე­თში, მა­გრ­ამ მო­ კლ­ედ აქ­აც გა­ვი­ხს­ენ­ებ. მე­ლიქ აზ­არ­ია­ნის სა­ხლ­ის ფა­ნჯ­არ­აში ვი­ყუ­რე­ბო­დი და ჯა­რი­სკ­აც­ებ­ის და­ნა­ხვა მი­ხა­რო­და, მათ ძი­რი­თა­დად 7 ნო­ემ­ბე­რს, სა­კუ­თარ და­ბა­ დე­ბის დღ­ეზე ვი­ყა­ვი ხო­ლმე ნა­ჩვ­ევი, თუ­მცა მა­ში­ნაც იმ­ დე­ნად გა­მი­ხა­რდა თვე და რი­ცხ­ვი სა­ერ­თოდ არ გა­მხ­ სე­ნე­ბია... მე­რე დე­დამ მი­ თხ­რა, ფა­ნჯ­რი­დან ჩა­მო­დი ეს­ენი ცუ­დი ჯა­რი­სკ­აც­ები არ­ია­ნო, ვე­რა­ფრ­ით წა­რმ­ ომ­ედ­გი­ნა, რო­გორ შე­იძ­

9

მახსოვს აპრილი ლე­ბო­და ჯა­რი­სკ­აცი ცუ­დი ყო­ფი­ლი­ყო, მა­გრ­ამ წუ­თი­ დან-წუ­თა­მდე ყვ­ელ­აფ­ერ­მა ისე და­იწ­ყო უც­ებ და­ბნ­ელ­ ება და და­მძ­იმ­ება, რომ... აქ მე­ხს­იე­რე­ბა წყ­დე­ბა... ფრ­აზ­ ებ­იღა მა­ხს­ოვს, ფა­ნჯ­რე­ბი და­ხუ­რეთ გა­ზი გა­უშ­ვეს და პა­ნი­კა ჩე­მს სა­ძი­ნე­ბე­ლს მი­

ღმა... ჯა­ნს­აღ­მა სე­ვდ­ამ ცო­ტა ხა­ნს გა­სტ­ანა, მა­ხს­ოვს სპ­ ეც­ია­ლუ­რად ჩე­მთ­ვის შე­ კე­რი­ლი პა­ტა­რა დრ­ოშა და ტე­რმ­ინი „და­მო­უკ­იდ­ებ­ლე­ ბი“, რო­მლ­ით­აც მო­მი­ტი­ნგ­ ეე­ბს მო­ვი­ხს­ენ­იე­ბდი... მე­რე ის­ევ ომი მა­ხს­ოვს,

იმ­ავე ქუ­ჩა­ზე ოღ­ონდ, ბე­ვრ­ ად უწ­მი­ნდ­ური და მყ­რა­ლი. მე­რე და მე­რე, რო­ცა ცო­ტა გა­ვი­ზა­რდ­ეს­ავ­ით, ვე­რა­ფრ­ ით და­ვა­კა­ვშ­ირე 89 წე­ლი და 90-ია­ნე­ბის მა­რა­ზმი. თუ მა­ინც ერ­თმ­ან­ეთი უნ­და და­ ეხ­ოც­ათ, და­მო­უკ­იდ­ებ­ლო­ ბა რა­ღა ჯა­ნდ­აბ­ად უნ­დო­

დათ... აქ, ის­ევე, რო­გო­რც ბო­ლო სა­უკ­უნ­ეე­ბის ყვ­ელა ის­ტო­რი­ულ უკ­უღ­მა­რთ­ ობ­აში, რუ­სე­თის ფა­ქტ­ორი ტი­ვტ­ივ­დე­ბა, კი ვთ­ან­ხმ­დე­ ბით რომ რუ­სე­თმა მა­გრ­ად იჩ­ალ­იჩა, მა­გრ­ამ ქუ­ჩა­ში რომ ავ­ტო­მა­ტით მე­ზო­ბე­ ლს მო­სა­კლ­ავ­ად ქა­რთ­ვე­ლი მი­ სდ­ ევს – ეს მა­ რტო რუ­ სის ბრ­ალი არ­აა და ამ­აზ­ეც შე­ვთ­ან­ხმ­დეთ... კი რუ­სმა და­ალ­პო და რუ­სმა აა­ყრ­ ოლა, შე­იძ­ლე­ბა, ვინ გა­მო­ რი­ცხ­ავს?! მა­გრ­ამ, მო­დით ვა­ღი­არ­ოთ მხ­ოლ­ოდ ფა­ქტი და წი­ნა­პი­რო­ბე­ბს შე­ვე­შვ­ათ – ქა­რთ­ვე­ლი და­ლპა და აყ­ რო­ლდა... მე­რე ეს ყრ­ოლი ხან უფ­ რო ყა­რდა, ხან ნა­კლ­ებ­ად... ის­იც არ მო­ინ­დო­მეს სა­კუ­ თა­რი და­მპ­ალი მა­სე­ბი მო­ მა­ვა­ლი თა­ობ­ებ­ის ნე­შო­მპ­ ალ­ად ექ­ცი­ათ და მა­თთ­ვის ჯა­ნმ­რთ­ელი გა­რე­მო და­ეტ­ ოვ­ებ­ინ­ათ, ბო­ლო­მდე ებ­ღა­ უჭ­ნენ, ყვ­ელ­აფ­ერს, რა­ზეც ხე­ლი მი­უწ­ვდ­ათ... ვე­რც და­ მო­უკ­იდ­ებ­ლო­ბა იწ­ამ­ეს და ვე­რც იმ აზ­რს შე­ეგ­უენ, რომ მა­რტო კა­ცი მხ­ოლ­ოდ შრ­ ომ­ით თუ გა­და­რჩ­ება. ძა­ლი­ან ნუ გა­ვუ­ტე­ვთ ახ­ლა, აჯ­ობ­ებს... შე­მდ­ეგ უკ­ვე თი­თქ­მის ყვ­ელ­აფ­ერი მა­ხს­ოვს, თი­თქ­ ოს გუ­შინ იყო ჩა­იც, ვა­რდ­იც და სა­კა­ნიც... და სტ­იკ­ერი – „მა­ხს­ოვს 7 ნო­ემ­ბე­რი...“ კა­რგ­ია ბა­ტო­ნო, თუ გა­ ხს­ოვთ, ვინ თქ­ვა, რომ უნ­და და­გა­ვი­წყ­დეთ, მეც მა­ხს­ოვს და გა­ცი­ლე­ბით მე­ტი... მა­ გრ­ამ 9 აპ­რი­ლი არ გა­ხს­ ოვთ? არა, შა­რშ­ან­დე­ლზე არ გე­უბ­ნე­ბით... მკ­ვდ­არი ქა­ლა­ქი­სკ­ენ სა­ვალ გზ­აზე სა­სტ­არ­ტო წე­რტ­ილ­ად რომ მო­ინ­იშ­ნა... იმ­აზე, იმ ძვ­ელ­ ზე გე­კი­თხ­ებ­ით? არ გა­ხს­ ოვთ? აბა მა­შინ პუ­ტი­ნთ­ან დი­ ალ­ოგ­ები? Эдиная россия? ბი­შკ­ეკ­იც მო­დე­ლი­რე­ბუ­ ლია? რო­დე­მდე აპ­ირ­ებთ ამ ილ­უზ­იე­ბით ცხ­ოვ­რე­ბას, რომ ომი მი­შას ბრ­ალ­ია და რუ­სე­თში ვი­ღა­ცას ძა­ლი­ან ვუ­ყვ­არ­ვა­რთ? იქ სა­კუ­თა­რი მო­სა­ხლ­ეო­ბა არ უყ­ვა­რთ, 39 იქ­ნე­ბა თუ 39 ათ­ასი, მთ­ავ­ არ­ია გა­ზი იყ­ოს ძვ­ირი... პრ­ობ­ლე­მა მე­ხს­იე­რე­ბა­ში კი არა, რწ­მე­ნა­შია, თქ­ვენ დღ­ემ­დე არ გწ­ამთ, რომ აღ­ სდ­გა, ჭე­შმ­არ­იტ­ად აღ­სდ­გა და სა­ ნამ არ იწ­ ამ­ ებთ, მა­ ნა­მდე ვი­ქნ­ებ­ით ყრ­ოლ­ში... არ­ადა სი­ნა­მდ­ვი­ლე­ში და­ მო­უკ­იდ­ებ­ლო­ბა აღ­სდ­გა, იქ იმ 89 წე­ლს, რო­ცა ნი­ჩბ­ებ­ით წი­თე­ლი პა­რა­სკ­ევი მო­უწ­ყვ­ ეს და უკ­ვე დი­დი ხნ­ის წინ ამ­აღ­ლდ­ებ­ოდა, რომ გე­ცლ­ იათ...

ეს ჩე­მი კო­მპ­ეტ­ენ­ცი­აა (ანუ კრ­იტ­იკ­ოს­ის და­ბრ­უნ­ება)

ბე­ვრი მი­ზე­ზის გა­მო, ჩე­მი უს­აყ­ვა­რლ­ესი რუ­ბრ­ იკა იყო. მე­რე ისე მო­ხდა, რომ გა­სა­კრ­იტ­იკ­ებ­ელი ობ­იე­ქტ­ები თი­თქ­მის ამ­ოი­წუ­რა (რაც და­რჩა, მათ არც ამ­ბი­ცია ჰქ­ონ­დათ და კრ­იტ­იკა მა­თთ­ვის დი­დი რე­კლ­ამა იქ­ნე­ბო­და), პლ­იუს სხ­ვა ფა­ქტ­ორ­ები და რუ­ბრ­იკა და­იხ­ურა... თუ­მცა, რა­მდ­ენ­იმე დღ­ის წინ ია­პო­ნურ რე­სტ­ორ­ ან „ახ­ალ აზ­ია­ში“ თა­ვს­გა­და­მხ­და­რმა ამ­ბა­ვმა გა­ და­მა­წყ­ვე­ტი­ნა, რუ­ბრ­იკ­ის ლო­გო კი­დევ ერ­თხ­ელ და­მე­რტ­ყა სტ­ატ­ია­ზე... თვ­ით ამ­ბა­ვი: სუ­ში თბ­ილ­ის­ში მხ­ოლ­ოდ 6-7 და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა­ში იყ­იდ­ება. ამ­ათ­ გან, ნა­ხე­ვა­რში არ ვა­რგა, მე­ორე ნა­ხე­ვა­რში კი არ­აა­და­მი­ან­ურ­ად ძვ­ირ­ია. პი­რო­ბი­თად სა­მი სა­მზე გა­ვყ­ოთ. მათ შო­რის არ­ის ზე­მო­ თხ­სე­ნე­ბუ­ლი „ახ­ალი აზ­ია“ – სუ­ ში აქ არც ძა­ლი­ან ცუ­დია და არც ძა­ლი­ან ძვ­ირი. ანუ, თუ დი­დი შა­ვი ჯი­პი და ორი ერ­თნ­აი­რი, ოღ­ონდ სხ­ვა­და­სხ­ვა ფე­რის მე­ტა­ლის ნო­ კია არ მო­გე­პო­ვე­ბა, მა­გრ­ამ სუ­ში გი­ყვ­არს, აქ ეს სუ­რვ­ილი შე­გი­ ძლ­ია ნა­წი­ლო­ბრ­ივ და­იკ­მა­ყო­ფი­ ლო. მა­რტ­ივი რო­ლე­ბი სა­კმ­აოდ ნო­რმ­ალ­ურ­ია, კი­დევ რა­მდ­ენ­იმე სა­ხე­ობ­ის სუ­ში კი არც იმ ძვ­ირ­იან და „შა­ვჯ­იპ­ია­ნე­ბი­სთ­ვის“ გა­ნკ­უთ­ ვნ­ილ სუ­შე­ბს ჩა­მო­უვ­არ­დე­ბა... ვუ­კვ­ეთ­ავ – ტუ­ნი­სა და ორ­გა­ ნუ­ლის რო­ლე­ბს, სუ­შის წი­თე­ლი ხი­ზი­ლა­ლით, სუ­შის შრ­იმ­ფით და ნუ­დე­ლსს ზღ­ვის პრ­ოდ­უქ­ტე­ბით.

– რას და­ვლ­ევ?

- ლუ­დს, თუ შე­იძ­ლე­ბა. რა ლუ­

დი გა­ქვთ (მე­ნი­უში, რო­გო­რც წე­სი, რაც გა­უგ­იათ, ყვ­ელ­აფ­ერს წე­რენ. მა­ცი­ვა­რში კი სულ სხ­ვა ლუ­დე­ბი ულ­აგ­იათ.)

– უც­ხო­ური ლუ­დე­ბი გვ­აქ­ ვს...

– უც­ხო­ური კა­რგ­ია, მა­გრ­ამ რო­მლ­ები? აქ მი­მტ­ან­მა გო­გო­ნამ მა­ცი­ ვა­რთ­ან გა­მი­ხმო და ექ­სკ­ურ­სი­ას მო­ჰყ­ვა: – აი, მა­გა­ლი­თად, ეს­აა ძა­ლი­ან კა­რგი ჩე­ხუ­რი ლუ­დი... („ბუ­დვ­ აი­სე­რზე“ მე­უბ­ნე­ბა) ეს გე­რმ­ან­ ული ლუ­დია („კრ­ომ­ბა­ხე­რი“), ეს არ ვი­ცი სა­და­ურ­ია, მა­გრ­ამ ეს­აც უც­ხო­ურ­ია („ლო­ვე­ნბ­რაუ“). ლუ­დე­ბის ას­ეთ­მა წა­რდ­გე­ნამ ად­რე­ული 90-ია­ნე­ბი და დი­დი ინ­ფო­რმ­აც­იუ­ლი ვა­კუ­უმი გა­მა­ ხს­ენა. ტე­რმ­ინი - „ფი­რმა პი­ვაც“ გა­მა­ხს­ენ­და. „კრ­ომ­ბა­ხე­რი“ შე­ვუ­კვ­ეთე და ხე­ლის და­სა­ბა­ნად გა­ვე­დი: ხე­ლს­ აბ­ან­ის ონ­კა­ნი ის­ეა და­მო­ნტ­აჟ­ებ­ ული, რომ წყ­ალი ნი­ჟა­რის კი­დეს მი­ჰყ­ვე­ბა და ძა­ლი­ან უნ­და იწ­ვა­

ლო, ხე­ლის ოდ­ნავ და­სვ­ელ­ება რომ შე­ძლო, და­ბა­ნა­ზე სა­უბ­არ­ იც არ არ­ის. გა­რეთ გა­მო­სუ­ლი, მი­მტ­ან გო­გოს ვუ­რჩ­ევ, ხე­ლმ­ ძღ­ვა­ნე­ლო­ბას ამ პრ­ობ­ლე­მის მო­გვ­არ­ება სთ­ხო­ვოს, და აქ მი­მტ­ანი გე­ნი­ალ­ურ რა­მეს მე­ უბ­ნე­ბა...

– ჰო, მეც ვე­რა­ფრ­ით ვა­ხე­ რხ­ებ ხე­ლის და­ბა­ნას, სულ ქა­ ღა­ლდ­ებ­ით ვი­წმ­ენდ... გუ­ლმა ტე­მპს უმ­ატა, უც­ებ რა­მდ­ენი სა­ში­ნე­ლე­ბა წა­რმ­ომ­ იდ­გა თვ­ალ­წინ, თქ­ვე­ნც ხომ წა­რმ­ოგ­იდ­გე­ნი­ათ... მი­მტ­ანი, რო­მე­ლს­აც ღი­მი­ლი­სა და სუ­ ფთა ხე­ლე­ბის მე­ტი ბე­ვრ­იც არ­აფ­ერი ევ­ალ­ება, მთ­ელი დღე ხე­ლდ­აუ­ბა­ნე­ლია... ნელ-ნე­ლა ვი­წყ­ებ ბა­ქტ­ერ­იე­ბის და­ნა­ხვ­ას. ერ­თა­დე­რთი, რაც ამ რთ­ულ მო­მე­ნტ­ში იმ­ედს მა­ძლ­ევს, არ­ის ბე­არ გრ­ილ­სი, ავ­ტო­რი და წა­მყ­ ვა­ნი გა­და­ცე­მი­სა Ultimate Survival... (თა­ვის გა­და­რჩ­ენ­ის დი­ დო­სტ­ატი, ხან მო­რი­ელს რომ ჭა­მს და ხან სპ­ილ­ოს ფუ­ნი­დან სი­თხ­ეს იღ­ებს). რა­კი ბე­არი დღ­ ემ­დე ცო­ცხ­ალ­ია, იმ­ედ­ია, მეც არ მო­ვკ­ვდ­ები. თან მი­მტ­ან­ის მს­გა­ვსი გუ­ლა­ხდ­ილი აღ­ია­რე­ბა აქ­ამ­დე არ­ას­დრ­ოს გა­მი­გია და ცო­ტა მე­ღი­მე­ბა კი­დეც...

ლუ­დი მო­იტ­ანა, ჯერ ან­ას და­უს­ხა. პი­რდ­აპ­ირ, ყო­ვე­ლგ­ვა­ რი კა­თხ­ის და­ხრ­ის გა­რე­შე, ჭი­ქა 5 პრ­ოც­ენ­ტი ლუ­დი­თა და 95 პრ­ ოც­ენ­ტი ქა­ფით გა­ივ­სო. ვერ ვი­ ტან ქა­ფს, მი­მტ­ანს მი­ვმ­არ­თავ...

– მო­დი რა, ჩე­მს­ას თა­ვად დავი­სხ­ამ...

– არა, არა, ეს ჩე­მი კო­მპ­ ეტ­ენ­ცი­აა... და მეც ის­ევე და­მი­სხა, რო­ გო­რც ან­ას. ეს ყვ­ელ­აფ­ერი ძა­ ლი­ან სუ­ლე­ლუ­რი და ალ­ალი რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო, ძა­ლი­ან გა­ვბ­რა­ზდ­ებ­ოდი. მი­მტ­ანს ვა­ ჩვ­ენ­ებ, რო­გორ უნ­და და­ას­ხას ლუ­დი ისე, რომ ჭი­ქა ბა­მბ­ის ნა­ყი­ნს არ და­ემ­სგ­ავ­სოს. გა­ გი­ჟდა, ისე გა­უხ­არ­და...

– უი, თქ­ვენ გა­იხ­არ­ეთ, ეს რა კა­რგი რა­ღაც მო­გი­ფი­ქრ­ ებ­იათ, აწი და­ვი­მა­ხს­ოვ­რებ. ამ წუ­თას მგ­ონ­ია, რომ მა­ რტო ლუ­ დის და­ სხ­ მა კი არა, ხე­ლე­ბის და­ბა­ნაც ჩე­მი ნოუჰა­უა და რო­გო­რც კე­თი­ლმა ად­ამ­ია­ნმა, მი­ნდა, იგი ყვ­ელ­ას გა­ვუ­ზი­არო. მე­რე სა­კვ­ებ­იც მო­ვი­და, სუ­ ში მა­რთ­ლა არ არ­ის ცუ­დი. მე­რე რა, რომ ხე­ლე­ბს, სა­ვა­რა­უდ­ოდ მზ­არ­ეუ­ლიც ვერ იბ­ანს. ეს თუ არ იცი, რე­სტ­ორ­ნი­დან გა­სვ­ლა­

მდე არ­აფ­ერი გე­მუ­ქრ­ება. და­უბ­ ან­ელი ხე­ლე­ბით მყ­ის­იე­რი სი­კვ­ დი­ლის და­დგ­ომ­ის შე­მთ­ხვ­ევ­ები არ მა­ხს­ენ­დე­ბა. აი, ნუ­დე­ლსი კი სა­ში­ნე­ლე­ბაა. ჩვ­ეუ­ლე­ბრ­ივი ქა­რთ­ული მა­კა­ რო­ნით აკ­ეთ­ებ­ენ, ბე­ბია რომ ბუ­ლი­ონ­ში ყრ­ის და შე­მდ­ეგ შვ­ ილ­იშ­ვი­ლი ამ მა­კა­რო­ნი­დან ხვ­ რე­პს ხო­ლმე წვ­ნი­ანს, აი ის­ეთ­ით. არ­ან­აი­რი დრ­ეს­ინ­გი ან სო­უსი, უბ­რა­ლო მა­კა­რო­ნი ზღ­ვის პრ­ ოდ­უქ­ტე­ბით... აქ ხა­სი­ათ­მა ნელნე­ლა წა­ხდ­ომა იწ­ყო და პი­კს ან­ გა­რი­შის მო­ტა­ნი­სას მი­აღ­წია... ორი ლუ­დი რომ 18 ლა­რი ღი­ რდა, ვი­თომ არ­აუ­შა­ვს... გა­ვა­ ტა­რეთ. ჯა­მში მო­ვი­და 82 ლა­რი და 80 თე­თრი..... აქ­ედ­ან 13.80 მო­მს­ახ­ურ­ებ­ის გა­და­სა­ხა­დი იყო, ღი­რე­ბუ­ლე­ბის 20 პრ­ოც­ენ­ტი. აქ უკ­ვე აღ­არც გო­გო­ნას სუ­ლე­ ლუ­რი სა­ქც­იე­ლი მა­ღი­მე­ბს, არც მი­სი შტ­ერ­ული სი­ალ­ალე... თა­ვად წა­მო­იდ­გი­ნეთ, რო­ გო­რია, რო­ცა ლუ­დის მა­გი­ვრ­ად ქა­ფით სა­ვსე ჭი­ქის და­უბ­ან­ელი ხე­ლე­ბით მო­ტა­ნა­ში და მა­კა­რო­ ნის „ნუ­დე­ლს­ად“ გა­სა­ღე­ბა­ში 13.80 ლა­რს იხ­დი, ცო­ტა ხნ­ის წინ რის ვაი-ვა­გლ­ახ­ით და­სვ­ ელ­ებ­ული ხე­ლე­ბით? აღ­არც „ბე­არ გრ­ილ­სი“ მა­ხს­ოვს და აღ­ არც რა­უი­ში სა­კა­მო­ტო, ტა­კე­ში კი­ტა­ნომ რომ ეს იც­ოდ­ეე­ეეს... მე­რე ან­გა­რი­შს კი­დევ ერ­თხ­ელ ვუ­ყუ­რებ და ვხვ­დე­ბი, რომ ია­ პო­ნია აქ არ­აფ­ერ შუ­აშ­ია. თქ­ ვე­ნც და­ხე­დეთ და მი­ხვ­დე­ბით, ეს ჩი­ნე­ლე­ბის გა­კე­თე­ბუ­ლი ია­ პო­ნუ­რია, რაც და­ახ­ლო­ებ­ით ის ამ­ბა­ვია, ქა­რთ­ული ეკ­ლე­სია რომ ბე­რძ­ნე­ბს მი­აბ­არო მო­სა­ ვლ­ელ­ად... ის­რა­ელ­ში რომ შო­თა რუ­სთ­ავ­ელი გა­და­ფხ­იკ­ეს, მა­გას ჰგ­ავს ეს ამ­ბა­ვი... მა­გრ­ამ, ჩე­მი კო­მპ­ეტ­ენ­ცი­ ააო, ხომ კა­ რგად მი­ თხ­ რა, რა გი­ნდა?

miakao POSITIVITY აგ­ატა ზუ­სტ­ად ის­ეთ­ივე პო­ზი­ტი­ვი­სტ­ია, რო­გო­რე­ბიც მი­ აკ­აოს სა­თა­მა­შო­ები არ­იან. უფ­რო სწ­ორ­ად, მი­აკ­აო­ები არ­იან ის­ეთ­ივე ნა­მდ­ვი­ლე­ბი და ჯა­ნმ­რთ­ელ­ები, რო­გო­რიც აგატაა... იმ რე­ალ­ობ­აში, სა­დაც კო­მე­დი­აც ცო­ტა სა­ტი­რა­ლია და ულ­ამ­აზო პა­ლმ­ებ­იან-ჩა­მა­ვა­ლმ­ზი­ანი პე­იზ­აჟ­ებ­ის მხ­ატ­ვა­რს­ აც ცა­მდე ამ­ბი­ცია აწ­უხ­ებს ხო­ლმე, ეს სა­თა­მა­შო­ები მა­რთ­ლა ბო­ლო­მდე გა­მო­რჩ­ეულ ტი­პე­ბად ჩა­ნან... მა­რტ­ივ­ები, კე­თი­ ლე­ბი და სა­სა­ცი­ლო­ები. იმ­დე­ნად არ­აა­მბ­იც­იუ­რი და ჯა­ნს­აღი ნა­კე­თო­ბაა, რომ ზო­გს ის­იც ათ­ქმ­ევ­ინა, ამ­ის გა­კე­თე­ბას რა უნ­და, მეც გა­ვა­კე­თე­ბდი თა­ვი­სუ­ფლ­ადო... ბა­ზა­რი არ­აა, გა­აკ­ ეთ­ეთ. ეს არც და­პა­ტე­ნტ­ებ­ულ­ია და არც აკ­რძ­ალ­ული. უბ­რა­ ლოდ, აგ­ატა უკ­ვე აკ­ეთ­ებს and we love Miakao...

აგ­ატა გო­გი­შვ­ილი: „სა­თა­მა­შო­ებ­ის კე­თე­ბა ერ­თი წლ­ის წი­ნათ და­ვი­წყე. სუ­რვ­ილი მა­ნა­მდ­ეც მქ­ონ­და, რო­ცა თო­კზე გა­ფე­ნილ სა­რე­ცხს ვუ­ყუ­რე­ბდი, მა­ გრ­ამ სა­კე­რა­ვი მა­ნქ­ანა არა... თე­თრ შა­რვ­ლე­ბს, ყუ­რე­ბით ჩა­მო­კი­დე­ ბულ კუ­რდ­ღლ­ებ­ად ვხ­ედ­ავ­დი და ჩე­მს წა­რმ­ოს­ახ­ვა­ში თვ­ალ­ებს, ცხ­ ვი­რს და პი­რს ვუ­მა­გრ­ებ­დი. სულ ვხ­ედ­ავ­დი ამ ტი­პე­ბს, ყვ­ელ­აფ­ერ­ში და ვფ­იქ­რო­ბდი, რო­გორ უნ­და გა­ მე­კე­თე­ბი­ნა. მე­რე ინ­ტე­რნ­ეტ­ში რა­ მდ­ენ­იმე სა­ინ­ტე­რე­სო ინ­ფო­რმ­აც­ია ვნახე და ამ პე­რს­ონ­აჟ­ებ­ის ხა­ტვა და­ვი­წყე... იმ­იტ­ომ, რომ ეს პე­რს­ ონ­აჟ­ები მა­ნა­მდ­ეც სულ მო­დი­ოდ­ ნენ და არ ვი­ცო­დი, სად წა­მე­ღო... მე­რე დე­და­ჩე­მმა სა­კე­რა­ვი მა­ნქ­ ანა ჩა­მო­მი­ტა­ნა, კე­რვა მა­სწ­ავ­ლა და აქ­ედ­ან და­იწ­ყო მი­აკ­აოს ის­ტო­რია. თვ­ით­ონ სა­ხე­ლი ჩე­მი ინ­ტე­რნ­ეტ ნი­ კნ­ეი­მი­დან მო­დის - ფო­რუ­მე­ბში თუ

ჩა­თე­ბში ყო­ვე­ლთ­ვის ამ სა­ხე­ლით ვი­ყა­ვი და­რე­გი­სტ­რი­რე­ბუ­ლი. პე­რს­ონ­აჟ­ები კი სულ მო­დი­ოდ­ ნენ და მო­დი­ან, რო­ცა ჭუ­რჭ­ელს ვრ­ეც­ხავ ან ბა­ვშ­ვს ვა­ძი­ნებ. ოღ­ ონდ, ახ­ლა უკ­ვე ის უპ­ირ­ატ­ეს­ობა მა­ქვს, რომ მა­თი სა­თა­მა­შო­ებ­ად გა­და­ქც­ევა შე­მი­ძლ­ია... ნა­ჭრ­ებს ძი­ რი­თა­დად „ძო­ნძ­ებ­ში“ ვყ­იდ­ულ­ობ. ას­ევე, მე­გო­ბრ­ებს ვთ­ხოვ, ძვ­ელი ტა­ნს­აც­მე­ლი არ გა­და­ყა­რონ... ყვ­ ელ­აზე სა­ინ­ტე­რე­სო რა­ღა­ცე­ბს მა­ინც „ძო­ნძ­ებ­ში“ ვხ­ვდ­ები ხო­ ლმე. აქ ბე­ვრი ის­ეთი ნა­ჭე­რი და ღი­ლი შე­გი­ძლ­ია იპ­ოვ­ნო, რაც მთ­ელი ქვ­ეყ­ნის მა­სშ­ტა­ბით მა­ რტო მი­აკ­აოს ექ­ნე­ბა... მი­ნდა, რომ ერ­თი და იგ­ივე პე­ რს­ონ­აჟი არ გა­ვა­კე­თო, მხ­ოლ­ოდ ერ­თხ­ელ მო­მი­ხდა „ჩე­ბუ­რა­შკ­ას“ მს­გა­ვსი ტი­პის სა­მჯ­ერ გა­კე­თე­ბა, იმ­იტ­ომ, რომ ინ­ტე­რნ­ეტ­ში ბე­ვრს მო­ეწ­ო­ნა და მთ­ხო­ვეს, მა­თთ­ვი­საც

გა­მე­კე­თე­ბი­ნა და მა­შინ მი­ვხ­ვდი, რომ ერ­თი და იმ­ავ­ეს კე­თე­ბა ძა­ლი­ ან მე­ზა­რე­ბა... მი­აკ­აო სულ იხ­ვე­წე­ ბა, იზ­რდ­ება, იც­ვლ­ება და ამ­დე­ნად, უფ­რო მგ­ონ­ია, რომ მათ მო­მა­ვა­ლი აქ­ვთ... მგ­ონ­ია, რომ ის­ინი უფ­რო ახ­ ალი თა­ობ­ის­თვ­ის­ იქ­ნე­ბი­ან მი­სა­ღე­ ბი - 15,16,17 წლ­ის ტი­პე­ბი­სთ­ვის, რო­მლ­ებ­იც უფ­რო წინ არ­იან. შე­იძ­ ლე­ბა ჩე­მი და შე­ნი თა­ობ­აც კი ვერ იყ­ოს ჯერ იმ დო­ნე­ზე თა­ნა­მე­დრ­ ოვე, რომ მს­გა­ვსი სი­მა­რტ­ივ­ეე­ბის და­ფა­სე­ბა შე­ეძ­ლოს...“ მი­აკ­აო­ები კი­დევ ერ­თი პო­ზი­ტი­ ვი­სტ­ის, სა­ნდ­რო ან­თა­ძის გა­ლე­რე­ აში შე­გი­ძლ­იათ შე­იძ­ინ­ოთ, ახ­ვლ­ედ­ ია­ნის ქუ­ჩა­ზე... ლო­გი­კუ­რი­ცაა, თუ სა­ნდ­როს ნა­ხა­ტე­ბს გა­იხ­სე­ნე­ბთ, მი­აკ­აო­ები აგ­ატ­ას გა­რე­შე რომ გა­ გე­შვ­ათ, თა­ვი­სი ფე­ხე­ბი­თაც ახ­ვლ­ ედ­ია­ნზე მი­ბო­დი­ალ­დე­ბო­დნ­ენ...

მე, სა­ქა­რთ­ვე­ლო­დან

ერიკ ეკედალი დი­ლით ად­რე და­მშ­ვი­დო­ ბე­ბა. დი­დე­ბუ­ლმა კვ­ირ­ამ ჩა­ ია­რა, სრ­ულ­იად პო­ზი­ტი­ური და მხ­ია­რუ­ლი გრ­ძნ­ობ­ებ­ით ვარ სა­ვსე. მის ჩა­მო­სვ­ლა­მდე 10 დღ­ ით ად­ რე, ღე­ ლვა და­ მე­წყო, ვღ­ელ­ავ­დი არ­აე­რთი

მი­ზე­ზის გა­მო. ვფ­იქ­რო­ბდი, რომ ეს კვ­ირა და­მა­ნა­ხე­ბდა, თუ რა მხ­რივ შე­მც­ვა­ლა სა­ ქა­რთ­ვე­ლომ და რა კვ­ალი და­ტო­ვა მან ჩე­მზე... ვფ­იქ­ რო­ბდი, რომ უკ­ეთ და­ვი­ნა­ ხა­ვდი, რას მი­მა­ჩვ­ია და რას გა­და­მა­ჩვ­ია აქ­აუ­რო­ბამ. მას აე­რო­პო­რტ­ში და­ვხ­ვდი და

ქა­ლა­ქი­სკ­ენ ტა­ქს­ით წა­მო­ვე­ დით. წი­ნდ­აწ­ინ ვა­ფრ­თხ­ილ­ ებ­დი ქა­რთ­ვე­ლი ტა­ქს­ის მძ­ ღო­ლე­ბის თა­ვზ­ეხ­ელ­აღ­ებ­ულ მა­რთ­ვის სტ­ილ­ზე, თუ­მცა ამ კო­ნკ­რე­ტულ შე­მთ­ხვ­ევ­აში შე­ვც­დი, ეს ად­ამ­ია­ნი იშ­ვი­ათი გა­მო­ნა­კლ­ისი იყო, რო­მე­ლიც მა­ქს­იმ­ალ­ურ ლი­მი­ტზე 10 კმ/ სა­ათ­ით ნა­კლ­ები სი­ჩქ­არ­ით და­დი­ოდა... დღ­ეე­ბს მე­გო­ბრ­ებ­თან შე­ხვ­ედ­რა­ში ვა­ტა­რე­ბდ­ით, ქუ­ჩა­ში და­ვბ­ოდ­ია­ლო­ბდ­ით თბ­ილი მზ­ის ქვ­ეშ და რე­სტ­ ორ­ნე­ბში ქა­რთ­ულ კე­რძ­ებს ვა­სი­ნჯ­ებ­დი. მას ის ვი­წრო ქუ­ჩე­ბიც და­ვა­თვ­ალ­იე­რე­ბი­ ნე, რო­მლ­ებ­იც აქ ჩა­მო­სვ­ლის პი­რვ­ელ­სა­ვე დღ­ეე­ბში შე­მი­ ყვ­არ­და და არ გა­მკ­ვი­რვ­ებ­ია, რო­ცა მა­საც მს­გა­ვსი გრ­ძნ­ ობ­ები გა­უჩ­ნდა და აღ­ფრ­თო­ ვა­ნე­ბის და­მა­ლვ­ას არ ცდ­ილ­ ობ­და. ერთ-ერთ ას­ეთ ქუ­ჩა­ ზე, რო­ცა გა­ნა­ხლ­ებ­ულ შე­ ნო­ბე­ბს ფო­ტო­ებს ვუ­ღე­ბდი, მა­მა­კა­ცმა ჩა­გვ­ია­რა. შე­გვ­ ატ­ყო, რომ აქ­აუ­რო­ბა მო­გვ­ წო­ნდა და გვ­აი­ნტ­ერ­ეს­ებ­და,

მე­ზო­ბელ სა­ხლ­ში შე­ვი­და და მა­ლე­ვე უკ­ან და­ბრ­უნ­და. ხე­ ლში უნ­ცა­ური ხო­ნჩა ეჭ­ირა, მძ­ივ­ებ­ითა და ტე­ქს­ტი­ლით გა­ფო­რმ­ებ­ული, ცე­რა თი­თის მა­ღლა აღ­მა­რთ­ვით ხო­ნჩა სა­ ჩუ­ქრ­ად გა­დმ­ოგ­ვცა... ძა­ლი­ ან გა­გვ­იკ­ვი­რდა, მას უფ­რო... გა­გვ­იხ­არ­და, დღე შე­მდ­გა­რი იყო. რო­ცა ქა­ლა­ქით გუ­ლი ვი­ ჯე­რეთ, გა­და­ვწ­ყვ­იტე, ჩე­მს მე­გო­ბარ რო­სტ­ომ­თან, მის სო­ფლ­ის მე­ურ­ნე­ობ­ის გა­ნვ­ ით­არ­ებ­ის ცე­ნტ­რში შე­გვ­ევ­ ლო. მი­სა­ქც­იე­ლი იქ­ნე­ბო­და შუ­ალ­ედ­ური გა­ჩე­რე­ბა ვა­რძ­ იი­სა და ახ­ალ­ცი­ხი­სა­კენ მი­მა­ ვალ გზ­აზე. მძ­ღო­ლი მთ­ელი გზა ხმ­ამ­აღ­ლა ბუ­ზღ­უნ­ებ­და ჩვ­ენ­თვ­ის გა­უგ­ებ­არ რა­ღა­ ცე­ბს. რო­ცა გზ­ის ბო­ლო, და­ ნგ­რე­ული ნა­წი­ლი გა­ვი­არ­ეთ, უკ­ვე რო­სტ­ომ­თან ვი­ყა­ვით. მი­ვი­რთ­ვით ლო­ბიო, რო­მე­ ლიც ცი­დან გა­მო­გზ­ავ­ნი­ლი გვ­ეგ­ონა. ღვ­ინო, რო­მე­ლიც ლი­მო­ნა­თი­ვით ის­მე­ბო­და და სო­ფლ­ის მე­ურ­ნე­ობ­აზე ვი­სა­ უბ­რეთ.

შე­მდ­ეგ „მა­რშ­რუ­ტკა“ ვი­ პო­ვნ­ეთ, რო­მე­ლიც ახ­ალ­ცი­ ხე­ში მი­დი­ოდა და გზა გა­ნვ­ აგ­რძ­ეთ. ქა­ლა­ქი­დან ოდ­ნავ მო­შო­რე­ბით, ერ­თი ად­გი­ლი ვი­ცი, სა­დაც ღა­მის გა­თე­ვაა შე­სა­ძლ­ებ­ელი, მა­გრ­ამ რო­ცა ჩა­ვე­დით, უკ­ვე ისე ბნ­ელ­ოდა, რომ გე­სთ­ჰა­უს­ის მო­ძე­ბნა ვერ შე­ვძ­ელ­ით. სი­ბნ­ელ­ეში ვი­დე­ქით, რო­ცა ჩქ­არი ნა­ბი­ ჯით მა­მა­კა­ცი მო­გვ­ია­ხლ­ოვ­ და და ბე­ვრი წი­ნა­სი­ტყ­ვა­ობ­ის გა­რე­შე, ღა­მის მა­სთ­ან გა­თე­ ვა შე­მო­გვ­თა­ვა­ზა. ამ ამ­ბი­ დან რა­მდ­ენ­იმე წუ­თში უკ­ვე მუ­ხას (კა­ცი ასე გა­გვ­ეც­ნო) სა­ხლ­ში ვი­სხ­ედ­ით. მა­სპ­ინ­ ძე­ლმა დე­და­მი­სს ჩვ­ენ­თვ­ის ჩა­ის მო­მზ­ად­ება სთ­ხო­ვა. კი­ დევ რა­მდ­ენ­იმე ხნ­ის შე­მდ­ეგ კი უკ­ვე ოჯ­ახ­ური ღვ­ინ­ითა და ჭა­ჭით, ქა­ლე­ბი­სა და ჩვ­ ენი სა­მშ­ობ­ლო­ებ­ის სა­დღ­ეგ­ რძ­ელ­ოს ვს­ვა­მდ­ით. მუ­ხას დე­დას ჩვ­ენ­თვ­ის ეზ­ოში მდ­ ებ­არე პა­ტა­რა სა­ხლ­ში გა­ ეშ­ალა სა­წო­ლე­ბი და რო­ცა ალ­კო­ჰო­ლი­სა და რუ­სუ­ლად სა­უბ­რი­სგ­ან უკ­ვე „ოვ­ერ­დო­ ზი“ მი­ვი­ღეთ, და­სა­ძი­ნე­ბლ­ად წა­ვე­დით. მე­ორე დი­ლას მუ­ხამ ქა­ ლა­ქში გა­გვ­აც­ილა, სა­დაც რო­სტ­ომ­ის მე­გო­ბა­რი ნუ­გზ­ არი შე­გვ­ხვ­და და მა­ცდ­უნ­ებ­ ელ ლა­ნდ­შა­ფტ­ებ­ში სა­მო­გზ­ აუ­როდ წა­გვ­იყ­ვა­ნა. ვნ­ახ­ეთ ვა­რძ­ია და გზ­ად რა­მდ­ენ­იმე სა­ოც­არი ად­გი­ლი. მგ­ზა­ვრ­ ობ­ისა და ახ­ალი შთ­აბ­ეჭ­დი­ ლე­ბე­ბის იმ­ხე­ლა დო­ზა მი­ვი­ ღეთ, ღა­მე რო­დის და­გვ­ეძ­ინა აღ­არც მა­ხს­ოვს. შე­მდ­ეგ ბა­თუ­მში წა­ვე­დით. სა­ნა­პი­რო, წვ­იმა, ნა­ბა­ხუ­სე­ვი და კა­ფე სა­ნა­პი­რო­ზე, რო­მე­ ლიც უკ­უღ­მა გა­დმ­ოყ­ირ­ავ­ებ­ ული გე­გო­ნე­ბა. აქ სა­კმ­აოდ მთ­ვრ­ალ ამ­ერ­იკ­ელ ექ­სპ­ატს შე­ვხ­ვდ­ით, რო­მე­ლს­აც ეტ­ყო­ ბო­და, აქ დი­დი ხა­ნი ეც­ხო­ვრა. მას რა­მდ­ენ­იმე სა­ინ­ტე­რე­სო ის­ტო­რია აღ­მო­აჩ­ნდა, თუ­მცა ლუ­დით გა­ღვ­ივ­ებ­ული სი­ბრ­ ძნ­ით ქა­რთ­ულ სა­ზო­გა­დო­ებ­ აზე ოდ­ნავ დი­სტ­ან­ცი­ურ­ად და მზ­რუ­ნვ­ელი ძი­ძას ტო­ნში გვ­ეს­აუ­ბრა. იმ­ავე სა­ღა­მოს ღა­მის მა­ტა­რე­ბლ­ით თბ­ილ­ის­ ში და­ვბ­რუ­ნდ­ით. მე­რე წა­ვი­და და და­სკ­ვნ­ ებ­ის დრო და­დგა... მი­ვჩ­ვე­ვი­ ვარ გე­ნი­ალ­ურ სა­ჭმ­ელს და რბ­ილ ამ­ინ­დს, გვ­ია­ნო­ბა­მდე ცხ­ოვ­რე­ბას და სა­ღა­მო­ებ­ზე და­გვ­ია­ნე­ბის ტრ­ად­იც­იას. მე­ ორე მხ­რივ კი, დღ­ემ­დე ყო­ვე­ ლთ­ვის ვო­ცდ­ები, რო­ცა მა­ ნქ­ან­ებ­ის გი­ჟურ მო­ძრ­აო­ბას ვუ­ყუ­რებ. დღ­ემ­დე მი­ჭი­რს აქ მყ­ოფი ექ­სპ­ატ­ებ­ის გა­გე­ბა და ვე­რა­ფრ­ით ვხ­სნი იმ ად­ამ­ ია­ნე­ბის კე­თი­ლშ­ობ­ილ სა­ქც­ იე­ლს, რო­მლ­ებ­იც სრ­ულ­იად უც­ხო ად­ამ­ია­ნს სა­კუ­თარ სა­ხლ­ში მე­პა­ტი­ჟე­ბი­ან, სა­კვ­ ებ­ითა და სა­სმ­ელ­ით მი­მა­სპ­ ინ­ძლ­დე­ბი­ან და ღა­მის გა­თე­ ვას მა­თთ­ან მთ­ავ­აზ­ობ­ენ... ეს უც­ნა­ური სი­კე­თეა, რო­მე­ლიც სა­ქა­რთ­ვე­ლო­ში შე­მო­სვ­ლის პი­რვ­ელ­ივე დღ­ეს შე­მხ­ვდა და დღ­ემ­დე უდ­იდ­ეს გა­ნც­ვი­ფრ­ ებ­აში მო­ვყ­ავ­არ...

მო­დით, სი­მბ­ოლ­ოე­ბით ვი­ლა­პა­რა­კოთ სანდრო ასათიანი

info@sandroasatiani.com

უფ­რო­სე­ბი ხშ­ირ­ად წუ­წუ­ ნე­ბენ - ეს ახ­ალ­გა­ზრ­და თა­ ობა არ­აფ­ერს კი­თხ­ულ­ობს და ძა­ლი­ან გა­უნ­ათ­ლე­ბე­ლი­ აო. წყ­არ­ოე­ბს რომ ჩა­უღ­რმ­ ავ­დეთ, მს­გა­ვს გა­ნც­ხა­დე­ბე­ ბს უხ­ვად მო­იძ­იე­ბთ სხ­ვა­და­ სხ­ვა ეპ­ოქ­ებ­ისა და კუ­ლტ­ ურ­ებ­ის ლი­ტე­რა­ტუ­რა­შიც. თი­თქ­ოს ოდ­ეს­ღაც ზე­გა­ნა­ თლ­ებ­ული თა­ობა არ­სე­ბო­ ბდა, და მას მე­ რე კა­ ცო­ ბრ­ იო­ბა, თა­ობ­იდ­ან თა­ობ­ამ­დე, მუ­დმ­ივ რე­გრ­ესს გა­ნი­ცდ­ის. რე­ალ­ურ­ად კი, ყო­ვე­ლი ახ­ალი თა­ობ­ის ინ­ტე­რე­სი წი­ნა თა­ობ­ის მი­სწ­რა­ფე­ბე­ ბი­სა­გან გა­ნს­ხვ­ავ­დე­ბა და უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბაც აქ­ედ­ან ჩნ­ დე­ბა. გა­რდა ინ­ტე­რე­სე­ბე­ბის ცვ­ლი­ლე­ბი­სა, იც­ვლ­ება თა­ ვად ინ­ფო­რმ­აც­იის მი­ღე­ბის და გა­და­ცე­მის მე­ქა­ნი­ზმ­ები. მა­გა­ლი­თად, შუა სა­უკ­უნ­ეე­ ბა­მდე ინ­ფო­რმ­აც­ია ძი­რი­ თა­დად ვე­რბ­ალ­ურ­ად, მო­ ყო­ლით გა­დმ­ოი­ცე­მო­და. იმ ად­ამ­ია­ნე­ბის დიდ ნა­წი­ლს­აც, რო­მლ­ებ­იც წი­გნ­ებს ფლ­ობ­ დნ­ენ, ძი­რი­თა­დად, თა­ვი­ან­ თი მს­ახ­ურ­ები და მა­სწ­ავ­ლე­ ბლ­ები უკ­ით­ხა­ვდ­ნენ. წი­გნ­ის კი­თხ­ვა ერ­თობ სე­რი­ოზ­ული და რთ­ული სა­ქმ­ია­ნო­ბა იყო.

გრ­აფ­იკ­ები

ინ­ფო­რმ­აც­იის რა­ოდ­ენ­ ობა სულ იზ­ რდ­ ება და რა­ ღაც ეტ­აპ­ზე ინ­ფო­რმ­აც­იის ვი­ზუ­ალ­იზ­აც­იის ახ­ალი ხე­ რხ­ებ­იც გა­ჩნ­და. ად­ამ­ია­ნე­ ბმა გრ­აფ­იკ­ები გა­მო­იგ­ონ­ეს.

ასე ერთ გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბა­ში დი­დი ოდ­ენ­ობ­ის ინ­ფო­რმ­ აც­იის გა­დმ­ოც­ემა შე­სა­ძლ­ ებ­ელ­ია. სა­კმ­არ­ის­ია, ერ­თი თვ­ალი გა­და­ავ­ლო გრ­აფ­იკს, რომ ინ­ფო­რმ­აც­ია მი­ღე­ბუ­ ლია. თუ­ მცა, ეს, არც ისე ად­ვი­ლი სა­ქმ­ეა. ედ­ვა­რდ რ. ტა­ფტი (Edward Rolf Tufte) ერთ-ერთ თა­ვის წი­გნ­ში წე­რდა, რომ 1986 წე­ლს ია­ნვ­არ­ში მო­მხ­ და­რი კო­სმ­ოს­ური შა­ტლ­ის აფ­ეთ­ქე­ბა, რო­მე­ლმ­აც ას­ ტრ­ონ­ავ­ტე­ბის სი­ცო­ცხ­ლე იმ­სხ­ვე­რპ­ლა, შე­სა­ბა­მის დო­ კუ­მე­ნტ­აც­ია­ში არ­ას­წო­რად ვი­ზუ­ალ­იზ­ირ­ებ­ული ინ­ფო­ რმ­აც­იის გა­მო მო­ხდა. ანუ, გა­უგ­ებ­რად და­ხა­ტუ­ლმა გრ­ აფ­იკ­ებ­მა, ინ­ფო­რმ­აც­იის აღ­ ქმ­ას შე­უშ­ალა ხე­ლი და ამ­ას ად­ამ­ია­ნე­ბის სი­ცო­ცხ­ლე შე­ ეწ­ირა.

უნ­ივ­ერ­სა­ლუ­რი ენა

გრ­აფ­იკ­ები მხ­ოლ­ოდ ერ­ თი პა­ტა­რა ნა­წი­ლია იმ სა­ ინ­ტე­რე­სო პრ­ოც­ეს­ებ­ისა, რო­მლ­ებ­იც ჩვ­ენს ირ­გვ­ლივ ვი­თა­რდ­ება. თი­თქ­ოს, შე­უმ­ ჩნ­ევ­ლად და ყო­ვე­ლგ­ვა­რი წი­ნა­სწ­არი მო­მზ­ად­ებ­ის გა­ რე­შე, ად­ამ­ია­ნე­ბი ახ­ალ ენ­ ასა და ან­ბა­ნს ვქ­მნ­ით. ეს პრ­ოც­ესი ელ­ექ­ტრ­ონ­ ული მო­წყ­ობ­ილ­ობ­ებ­ის შე­ ქმ­ნა­სთ­ან ერ­თად და­იწ­ყო. რო­დე­საც პი­რვ­ელი პე­რს­ ონ­ალ­ური კო­მპ­იუ­ტე­რე­ბი შე­იქ­მნა, სა­ჭი­რო გა­ხდა, ბე­ ვრი რთ­ული და ად­ამ­ია­ნი­ სთ­ვის გა­უგ­ებ­არი პრ­ოც­ესი, მა­რტ­ივი ვი­ზუ­ალ­ური ნი­შნ­ ებ­ით გა­მო­ეს­ახ­ათ. მა­ნა­მდე კო­მპ­იუ­ტე­რე­ბს მხ­ოლ­ოდ სა­მე­ცნ­იე­რო მი­ზნ­ებ­ის­თვ­ის იყ­ენ­ებ­დნ­ენ და კო­მპ­იუ­ტე­ რთ­ან სა­მუ­შა­ოდ სპ­ეც­ია­ლუ­

რი ცო­დნა იყო სა­ჭი­რო. ზოგ შე­მთ­ხვ­ევ­აში, მო­მხ­მა­რე­ბე­ ლს, კო­მპ­იუ­ტე­რთ­ან სა­ურ­

თი­ერ­თოდ ინ­ჟი­ნე­რიც ეხ­მა­ რე­ბო­და. აი, პე­რს­ონ­ალ­ური კო­მპ­იუ­ტე­რი კი უკ­ვე ჩვ­ეუ­ ლე­ბრ­ივი, რი­გი­თი მო­მხ­მა­ რე­ბლ­ის­თვ­ის­აც გა­სა­გე­ბი უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო. ამ­ის­თვ­ის შე­იქ­მნა ეგ­რეთწო­დე­ბუ­ლი (GUI) - მო­მხ­მა­რე­ბლ­ის გ­რა­ ფი­კუ­ლი ინ­ტე­რფ­ეი­სი. ანუ იმ გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბა­თა ერ­თო­ ბლ­იო­ბა, რო­მე­ლს­აც მო­ნი­ ტო­რზე ვხ­ედ­ავთ და რო­მლ­ ის სა­შუ­ალ­ებ­ით­აც ვხ­ვდ­ებ­ ით, რო­მელ ოპ­ერ­აც­იას ას­ რუ­ლე­ბს ახ­ლა კო­მპ­იუ­ტე­რი. მა­გა­ლი­თად: იმ­ის­თვ­ის, რომ ინ­ფო­რმ­აც­ია კო­მპ­იუ­ტე­რში შე­ვი­ნა­ხოთ, ამ ინ­ფო­რმ­აც­ იას (ფა­ილს) სა­ქა­ღა­ლდ­ეში (ფო­ლდ­ერ­ში) ვდ­ებთ. რე­ალ­ ურ­ად კი, კო­მპ­იუ­ტე­რი ამ ოპ­ერ­აც­იის ჩა­ტა­რე­ბი­სას არ­სად არ­აფ­ერს არ დე­ბს. ეს ვი­ზუ­ალ­ური ინ­ტე­რპ­რე­ტა­ ცია უფ­რო გა­სა­გე­ბია ად­ამ­ ია­ნი­სთ­ვის, ვი­დრე რე­ალ­ური პრ­ოც­ეს­ები, რო­მლ­ებ­იც კო­ მპ­იუ­ტე­რში მი­მდ­ინ­არ­ეო­ბს. ერთ-ერ­თი პი­რვ­ელი კო­ მპ­იუ­ტე­რულ სი­მბ­ოლ­ოთა ერ­თო­ბლ­იო­ბა, მა­კი­ნტ­ოშ­ის კო­მპ­იუ­ტე­რე­ბი­სთ­ვის შე­იქ­ მნა. ეს ამ­ოც­ანა ცნ­ობ­ილ­მა

დი­ზა­ინ­ერ­მა სუ­სან კა­რემ (Susan Kare) შე­ას­რუ­ლა. რე­ ზუ­ლტ­ატი მა­რთ­ლაც შთ­ამ­ ბე­ჭდ­ავი გა­მო­ვი­და. მი­უხ­ედ­ ავ­ად იმ­ისა, რომ მას შე­მდ­ეგ მრ­ავ­ალი წე­ლი გა­ვი­და, ის ვი­ზუ­ალ­ური სი­მბ­ოლ­ოე­ბი, რო­მლ­ებ­იც მა­შინ შე­მუ­შა­ ვდა, დღ­ეს­აც გვ­ხვ­დე­ბა, უმ­ ნი­შვ­ნე­ლო მო­დი­ფი­კა­ცი­ებ­ ით. დღ­ეს­დღ­ეო­ბით ეს სი­მბ­ ოლ­ოთა ერ­თო­ბლ­იო­ბა თი­ თქ­მის ყვ­ელა ელ­ექ­ტრ­ონ­ულ მო­წყ­ობ­ილ­ობ­აში გვ­ხვ­დე­ბა. მა­­გა­ლი­თად, სა­კმ­არ­ის­ია, თა­­ნ­ა­მე­დრ­ოვე ახ­ალ­გა­ზრ­ დამ თუ­ნდ­აც მი­სთ­ვის უც­ ნო­ბი მო­დე­ლის მო­ბი­ლუ­რი ტე­ლე­ფო­ნი აი­ღოს ხე­ლში, რომ სი­მბ­ოლ­ოე­ბის და­ხმ­არ­ ებ­ით ძა­ლი­ან მა­რტ­ივ­ად გა­ ერ­კვ­ევა მის ფუ­ნქ­ცი­ებ­ში. თა­ნაც ეს სი­მბ­ოლ­ოთა (პი­ქტ­ოგ­რა­მე­ბის) ენა, რაც დრო გა­დის, სულ უფ­რო და უფ­რო რთ­ულ­დე­ბა, ფა­რთ­ ოვ­დე­ბა...

პა­რა­ლე­ლი ისტორიიდან

თა­ვად პი­რვ­ელი და­მწ­ერ­ ლო­ბაც ხომ იგ­ივე პრ­ინ­ცი­ პის სა­ფუ­ძვ­ელ­ზე შე­იქ­მნა. ჯერ მა­რტ­ივი ნა­ხა­ტე­ბი გა­ ჩნ­და, რო­მლ­ებ­იც კო­ნკ­რე­ ტულ ობ­იე­ქტ­ებს გა­მო­ხა­ ტა­ვდ­ნენ და შე­მდ­ეგ, ამ პი­ ქტ­ოგ­რა­მე­ბის გა­რთ­ულ­ებ­ის სა­ფუ­ძვ­ელ­ზე შე­იქ­მნა პი­რვ­ ელი ან­ბა­ნიც.

გა­ნა­თლ­ებ­ული გაუნათლე­ბე­ლი თაობა

სტ­ატ­იის და­სა­წყ­ის­ში ახ­ ალ­გა­ზრ­და თა­ობ­ის მი­მა­რთ უფ­რო­სი თა­ობ­ის პრ­ეტ­ენ­ ზი­ებ­ზე ვს­აუ­ბრ­ობ­დი. მა­გრ­ ამ ხშ­ირ­ად კო­მი­კუ­რი სი­ტუ­ აც­ია იქ­მნ­ება. ფა­ქტ­ია, რომ ახ­ალ­გა­ზრ­და თა­ობ­ამ უც­ებ აუ­ღო ალ­ღო სი­მბ­ოლ­ოთა იმ ან­ბა­ნს, რო­მე­ლიც ტე­ქნ­ ოლ­ოგ­იე­ბის გა­ნვ­ით­არ­ებ­ის შე­დე­გად შე­იქ­მნა. დღ­ეს ხშ­ ირ­ად ნა­ხა­ვთ სი­ტუ­აც­იას, რო­დე­საც უფ­რო­სი, გა­ნა­ თლ­ებ­ული თა­ობ­ის წა­რმ­ომ­ ად­გე­ნლ­ები, ახ­ალ­გა­ზრ­დე­ბს მო­ბი­ლუ­რე­ბსა თუ კო­მპ­იუ­ ტე­რულ ტე­ქნ­იკ­ას­თან ურ­ თი­ერ­თო­ბი­სას, შვ­ელ­ას სთ­ ხო­ვენ-ხო­ლმე. არც ინ­ტე­რნ­ ეტი არ­ის მა­თთ­ვის ად­ვი­ლად გა­სა­გე­ბი...