Peoples time N20

PEOPLE’S

კვ­ირ­ა ბა­თუ­მშ­ი

გვ.2

TYL

L TTY YL

L TTY YL

L TTY YL

S EET TS

S EET TS

L TTY YL

E TTR RE

E S

E RE TTR

EE S S

E RE TTR

EE S S

E RE TTR

EE SS

ქუჩის სტილი

E TR

EES S

გვ.6

გვ.7

რა არ­ის ხე­ლო­ვნ­ება ? გვ.3

S EET TS

S EET TS

ETS

„ჩემი ოცნების საქართველოში გლეხი და სოფელი უნდა იყოს ძლიერი“

სო­ცი­ალ­ური ქს­ელ­ები – კარგ­ად და­ვი­წყ­ებ­ული წარსული გვ.4

აჭარა გვ.8

გვ.5

„ჩვენ, ყველა, მათხოვრები ვართ“

კვ­ირ­ა ბა­თუ­მშ­ი

ველოსიპედისტი სა­ხლი ტე­ლმ­ან­ის ქუ­ ჩა­ზე, პი­აც­ას გვ­ერ­დით მა­ქვს ნა­ქი­რა­ვე­ბი. ფა­ ნჯ­რი­დან იხ­ედ­ები და გგ­ონ­ია რომ ბრ­იუ­გე­ში, ან ან­ტვ­ერ­პე­ნში ხარ, ჩვ­ეუ­ლე­ბრ­ივ­ად ევ­რო­ პუ­ლია. მა­რთ­ალ­ია წი­ნა­ სწ­არ ვი­ცო­დი, რომ ოთ­ ახ­ში ე.წ. „ხა­ზე­იკა“ არც კო­ნდ­იცი­ონ­ერს მა­ღი­რს­ ებ­და და ყვ­ელა ახ­ლო­მა­ ხლო ქუ­ჩა­ზეც გა­ქა­ნე­ბუ­ ლი რე­მო­ნტი იქ­ნე­ბო­და, მა­გრ­ამ ოთ­ახ­ში შე­სვ­ ლი­სთ­ან­ავე, და­უფ­იქ­რე­ ბლ­ად ვი­ქი­რა­ვე. ძა­ლი­ან ბე­ვრ სა­ინ­ტე­რე­სო პრ­ ოც­ესს ვუ­ყუ­რებ ფა­ნჯ­ რი­დან. მუ­შე­ბი დი­ლას ად­რე იწ­ყე­ბენ „კა­კუ­ნს“ და მა­გი­დის ტე­ნი­სის მს­ გა­ვსი ხმ­ებ­ით, ქუ­ჩე­ბის მო­კი­რწ­ყვ­ლას. ძა­ლი­ან მა­გა­რი ტე­მპი აქ­ვს, რაც აქ ვარ, ტე­ლმ­ან­ის პე­რპ­ ენ­დი­კუ­ლა­რუ­ლი ქუ­ჩა ბო­ლო­მე მო­კი­რწ­ყლ­ეს, მა­ლე ტე­ლმ­ან­საც მო­რჩ­ ებ­იან... რო­დე­საც ჩე­მი პო­ლო­ნე­ ლი და ამ­ერ­იკ­ელი მე­გო­ბრ­ ებ­ის­თვ­ის სა­ხლს ვე­ძე­ბდი, ერთ ძა­ლი­ან სი­ნდ­ის­იერ ქა­ლბ­ატ­ონს შე­ვხ­ვდ­ით. ამ ქა­ლმა ნო­რმ­ალ­ურ ფა­სად შე­იკ­ედ­ლა სა­მი ად­ამ­ია­ნი და თან, არც ღი­მი­ლსა და თბ­ ილ სი­ტყ­ვას ამ­ად­ლის. კა­ რგი ოჯ­ახი ჩა­ნს, ლა­ლი და ვა­ჟა... მო­გზ­აუ­რე­ბს­აც მა­ ლე­ვე მო­ეწ­ონ­ათ ეს ხა­ლხი. იმ ოთ­ახ­ის კა­რზე, რო­მე­ ლშ­იც მა­ია, დე­ნი და ია­სე­კი ცხ­ოვ­რო­ბენ დი­დი ას­ოე­ბით მი­აწ­ერ­ეს:„ Don’t Disturb!“

ამ კვ­ირ­აში ბა­თუ­მში რა­მდ­ენ­იმე სა­ინ­ტე­რე­სო მუ­სი­კა­ლუ­რი ივ­ენ­თი გა­იმ­ არ­თა, ყვ­ელ­აზე დი­დი და მა­სშ­ტა­ბუ­რი, კრ­ის დე ბუ­ რგ­ის კო­ნც­ერ­ტი იყო. მუ­ სი­კა­ლუ­რად გა­ცი­ლე­ბით უი­ნტ­ერ­ესო და ბა­ნა­ლუ­რი, ვი­დრე ან­ტონ კუ­ბი­კო­ვის ან და­თო ევ­გე­ნი­ძის სა­ღა­ მო­ები, მა­გრ­ამ დი­დი სც­ენა, ერთ დრ­ოს ცნ­ობ­ილი მო­ მღ­ერ­ალი და წვ­იმ­აში მო­

ცე­კვ­ავე ათ­ას­ობ­ით ად­ამ­ ია­ნი, შე­იძ­ლე­ბა ეფ­ექ­ტურ ვი­დეო სი­უჟ­ეტ­ად შე­იკ­რას. დი­ლას რომ კა­კუ­ნი მა­ ღვ­იძ­ებს ეს­ეც მო­მწ­ონს, ტა­ქსი რომ ჩე­მს სა­ხლ­ამ­დე ვერ მო­ დის არც ეს მა­ ბრ­ აზ­ებს... რა­საც ვერ ვხ­სნი და ვერ ვე­გუ­ები, ქა­ლა­ქში ვე­ლო­სი­პე­დე­ბის სი­მც­ირ­ ეა...და ჩე­მი მე­გო­ბრ­ის შე­ შფ­ოთ­ებ­ული ზა­რი, ახ­ალ

ბუ­ლვ­არ­ში ვე­ლო­სი­პე­დით სი­არ­ული ამ­იკ­რძ­ალა და­ ცვ­ის კა­ცმ­აო. არ­ადა, ეს ბუ­ლვ­არ­იც და ზო­გა­დად მთ­ელი ბა­თუ­მიც, თი­თქ­ოს ვე­ლო­სი­პე­დი­სთ­ვი­საა შე­ ქმ­ნი­ლი. პი­აცა ლა­მა­ზი და ევ­რო­პუ­ლია, მა­გრ­ამ ბა­თუ­ მს ვე­ლო­სი­პე­დე­ბზე მე­ტად მა­ინც ვე­რა­ფე­რი მი­უა­ხლ­ ოვ­ებს ევ­რო­პას. გა­მო­ვა­ ცხ­ად­ოთ აქ­აუ­რო­ბა ვე­ლო­ მე­გო­ბარ ქა­ლა­ქად და ასე,

პე­დლ­ებ­ის ტრ­ია­ლით სა­ბო­ლო­ოდ და­ვა­ღწ­ იოთ თა­ვი სა­ბჭ­ოე­თსა და მის მე­დრ­ოშეებს.

P.S. ბა­თუ­მში ყვ­ელ­ აზე ძვ­ირ­ფა­სი სა­ჩუ­ქა­ რი მი­ვი­ღე, უვ­ელ­ოს­ იპ­ედ­ობ­ით შე­შფ­ოთ­ებ­ ულს, სა­ნდ­რო ან­თა­ ძემ, ჩე­მი სა­ყვ­არ­ელი ნა­ხა­ტი, ვე­ლო­სი­პე­დი­ სტი მა­ჩუ­ქა.

ხე­ლო­ვნ­ებ­ის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ფე­სტ­ივ­ალი ბა­თუ­მში

რა არ­ის ხე­ლო­ვნ­ება ? სა­ნ დ­რ ო ას­ა თ­ი ა­ნ ი­

info@sandroasatiani.com

ოდ­ეს­ღაც ხე­ლო­ვნ­ება არ არ­სე­ბო­ბდა. მა­გრ­ამ არ­სე­ბო­ ბდ­ნენ ად­ამ­ია­ნე­ბი, რო­მე­ლნ­ იც ატ­არ­ებ­დნ­ენ სა­მკ­აუ­ლე­ბს, მღ­ერ­ოდ­ნენ, ცე­კვ­ავ­დნ­ენ ვე­ ლურ ცე­კვ­ებს - ეს ყვ­ელ­აფ­ ერი უხ­ვად იყო, მა­გრ­ამ ვე­რა­ ვინ ხვ­დე­ბო­და, რომ იმ­ას, რა­ საც აკ­ეთ­ებ­დნ­ენ, ხე­ლო­ვნ­ება ერ­ქვა, რა­დგ­ან ყვ­ელ­აფ­ერი ერ­თი დი­დი წა­რმ­ოდ­გე­ნის ნა­წი­ლი იყო. ამ უზ­არ­მა­ზარ წა­რმ­ოდ­გე­ნას ცხ­ოვ­რე­ბა ერ­ ქვა. იმ შო­რე­ულ წა­რს­ულ­ში არ არ­სე­ბო­ბდ­ნენ მხ­ატ­ვრ­ები, მო­ქა­ნდ­აკ­ეე­ბი, მო­მღ­ერ­ლე­ბი, მო­ცე­კვ­ავ­ეე­ბი... ად­ამ­ია­ნე­ბი ყვ­ელ­აფ­ერს ერ­თად აკ­ეთ­ებ­ დ­ნენ. ის­ინი ერ­თდ­რო­ულ­ად წა­რმ­ოდ­გე­ნის მო­ნა­წი­ლე­ები, ანუ მს­ახ­იო­ბე­ბი იყ­ვნ­ენ და ამ­ავე წა­რმ­ოდ­გე­ნის მა­ყუ­რე­ ბლ­ებ­იც.

რო­გო­რც ჩვ­ენი შო­რე­ული წი­ნა­პრ­ები. ზუ­სტ­ად მა­თი შე­ სწ­ავ­ლით და პა­რა­ლე­ლე­ბის გა­ვლ­ებ­ით ხდ­ება პი­რვ­ელ­ყო­ ფი­ლი ად­ამ­ია­ნე­ბის ცხ­ოვ­რე­ ბის წე­სის და­დგ­ენა. მო­კლ­ედ, რო­გო­რც ჩა­ნს, თა­ვი­დან ხე­ლო­ვნ­ება არ არ­ სე­ბო­ბდა და შე­სა­ბა­მი­სად, არც ხე­ლო­ვა­ნე­ბი არ­სე­ბო­ ბდ­ნენ. მე­რე ის, რა­საც დღ­ ეს ხე­ლო­ვნ­ებ­ას ვუ­წო­დე­ბთ, სულ უფ­რო და უფ­რო ინ­ტე­ გრ­ირ­დე­ბო­და რე­ლი­გი­ურ კუ­ ლტ­თან. დღ­ეს, მა­გა­ლი­თად, ეგ­ვი­პტ­ურ ხე­ლო­ვნ­ებ­ას უა­ მრ­ავი ხე­ლო­ვნ­ებ­ათ­მც­ოდ­ნე სწ­ავ­ლო­ბს. მა­გრ­ამ ის, რა­ საც თა­ნა­მე­დრ­ოვე ხე­ლო­ვნ­ ებ­ათ­მც­ოდ­ნე­ები ეგ­ვი­პტ­ურ ხე­ლო­ვნ­ებ­აზე ფი­ქრ­ობ­ენ, არ­ან­აირ კა­ვშ­ირ­ში არ არ­ის იმ­ას­თან, რა­საც თა­ვად ეგ­ვი­ პტ­ელ­ები ფი­ქრ­ობ­დნ­ენ თა­ვი­ ანთ ნა­ხე­ლა­ვზე. მა­თთ­ვის ის, რა­საც ქმ­ნი­დნ­ენ, კო­ნკ­რე­ტუ­ ლი მნ­იშ­ვნ­ელ­ობ­ის მა­ტა­რე­ბე­ ლი იყო. ყვ­ელ­აფ­ერს კუ­ლტი გა­ნს­აზ­ღვ­რა­ვდა. ამა თუ იმ ნა­მუ­შე­ვრ­ის ზო­მას, ფი­გუ­

შე­სა­სვ­ლე­ლე­ბს და მო­ედ­ნე­ბს ამ­შვ­ენ­ებ­დნ­ენ. უფ­რო მე­ტიც, ეს ქა­ნდ­აკ­ებ­ები ხა­ნდ­ახ­ან უბ­ რა­ლო მო­კვ­და­ვე­ბს­აც გა­მო­ სა­ხა­ვდ­ნენ. მა­გრ­ამ ხე­ლო­ვნ­ ება თა­ნა­მე­დრ­ოვე გა­გე­ბით, არც სა­ბე­რძ­ნე­თში არ­სე­ბო­ ბდა. ეს უფ­რო ხე­ლო­ბა (Τέχνη - ტე­ხნე) იყო ვი­დრე ხე­ლო­ვნ­ ება. ანუ ძვ­ელი ბე­რძ­ენი ხე­ ლო­ვა­ნი თა­ვი­სი ოს­ტა­ტო­ბით ფა­სო­ბდა და არა შთ­აგ­ონ­ებ­ ით. მე­რე კი აღ­ორ­ძი­ნე­ბის ხა­ ნის და­სა­წყ­ის­ში ხე­ლო­ვნ­ებ­ის ნი­მუ­ში ავ­ტო­ნო­მი­ურ ობ­იე­ ქტ­ად გა­და­იქ­ცა. გა­ჩნ­და ნა­ ხა­ტის ჩა­რჩო. მა­ნა­მდე, ნა­ხა­ ტი, რო­გო­რც წე­სი, კე­დე­ლზე იხ­ატ­ებ­ოდა. რო­მა­ელ­ები კი უხ­ატ­ავ­დნ­ენ ზო­გჯ­ერ კე­ დე­ლზე და­ხატულ ნა­ხა­ტე­ბს ჩა­რჩ­ოე­ბს, მა­გრ­ამ ეს მა­ინც სი­მბ­ოლ­ური ჩა­რჩო იყო, რა­ დგ­ან კე­დლ­ის მხ­ატ­ვრ­ობ­ას სხ­ვა­გან ვერ გა­და­იტ­ან. ყვ­ ელ­აფ­ერს თა­ვი­სი ად­გი­ლი ჰქ­ონ­და და ეს ად­გი­ლი ამ დრ­ ომ­დე წი­ნა­სწ­არ იყო გა­ნს­აზ­ ღვ­რუ­ლი. ახ­ლა კი ჩა­რჩ­ოში

დე­ბუ­ლე­ბა, რო­მე­ლიც დღ­ეს ცი­ვი­ლი­ზე­ბულ სა­მყ­არ­ოშ­ია გა­ბა­ტო­ნე­ბუ­ლი. არ­სე­ბო­ბს ხე­ლო­ვა­ნი, იგი რა­ღა­ცას ქმ­ ნის. მე­რე გა­ლე­რეა გა­მო­ფე­ ნას აწ­ყო­ბს. ამ გა­მო­ფე­ნა­ზე მო­დი­ან მო­წე­სრ­იგ­ებ­ული და­ მთ­ვა­ლი­ერ­ებ­ლე­ბი. ის­ინი გუ­ ლმ­ოდ­გი­ნედ ათ­ვა­ლი­ერ­ებ­ენ და ეს­თე­ტი­კურ ტკ­ბო­ბას გა­ ნი­ცდ­იან. იქ­მნ­ება იდ­ილ­იუ­რი სუ­რა­თი, ერთ მხ­არ­ეს დგ­ას და­მთ­ვა­ლიე­რე­ბე­ლი, მე­ორე მხ­არ­ეს კი, ხე­ლო­ვნ­ებ­ის ნი­ მუ­შია. კა­ვშ­ირი ხე­ლო­ვნ­ებ­ის ნი­მუ­შსა და და­მთ­ვა­ლი­ერ­ებ­ ელს შო­რის, მხ­ოლ­ოდ გა­მო­ ფე­ნა­ზე არ­სე­ბო­ბს. მე­რე კი და­მთ­ვა­ლი­ერ­ებ­ელი სა­ხლ­ში ბრ­უნ­დე­ბა. ხე­ლო­ვნ­ებ­ის ნი­ მუ­შს კი, ან რო­მე­ლი­მე მუ­ ზე­უმი ყი­დუ­ლო­ბს, ან კე­რძო კო­ლე­ქც­იო­ნე­რი, რო­მლ­ის­ თვ­ის­აც ხშ­ირ­ად ხე­ლო­ვნ­ება კა­რგი კა­პი­ტა­ლდ­აბ­ან­დე­ბაა. ანუ თუ­კი ად­რე, ო­დე­სღ­აც, ხე­ლო­ვნ­ება ცხ­ოვ­რე­ბის გა­ ნუ­ყო­ფე­ლი ნა­წი­ლი იყო, დღ­ ეს ის ად­ამ­ია­ნის სა­ქმ­ია­ნო­ბის ერთ-ერთ სფ­ერ­ოდ იქ­ცა. და თუ­კი ხე­ლო­ვნ­ებ­ის, ერ­თხ­ელ და სა­მუ­და­მოდ და­დგ­ენ­ილი, ყვ­ელ­ას­თვ­ის გა­სა­გე­ბი კრ­იტ­ ერ­იუ­მე­ბი ია­რს­ებ­ებს, მა­შინ ხე­ლო­ვნ­ებ­ის ნი­მუ­შის შე­ფა­ სე­ბაც ად­ვი­ლი იქ­ნე­ბა და ხე­ ლო­ვა­ნთა და­მს­ახ­ურ­ებ­ებ­ის შე­სა­ბა­მი­სად და­ფა­სე­ბაც. ბო­ლო სა­უკ­უნ­ის გა­ნმ­ავ­ ლო­ბა­ში გა­ჩნ­დნ­ენ ის­ეთი ად­ ამ­ია­ნე­ბი, რო­მლ­ებ­იც ცდ­ილ­ ობ­დნ­ენ ხე­ლო­ვნ­ება კვ­ლავ ად­ამ­ია­ნის ცხ­ოვ­რე­ბის ნა­წი­ ლად ექ­ცი­ათ. და­ენ­გრ­იათ ის ბა­რი­ერი, რო­მე­ლიც დრ­ოთა გა­ნმ­ავ­ლო­ბა­ში ხე­ლო­ვნ­ებ­ის ნი­მუ­შსა და ად­ამ­ია­ნს შო­რის გა­ჩნ­და. ამ­იტ­ომ­აც აღ­მო­ცე­ ნდა უა­მრ­ავი ახ­ალი მი­მდ­ინ­ არ­ეო­ბა, რო­მლ­ებ­შიც თა­ვად

და­მთ­ვა­ლი­ერ­ებ­ელი ხე­ლო­ვნ­ ებ­ის ნი­მუ­შის ნა­წი­ლია. გა­ჩნ­ და ექ­სპ­ერ­იმ­ენტ­ული ხე­ლო­ ვნ­ება. სე­ქტ­ემ­ბრ­ის მე­ორე ნა­ ხე­ვა­რში ბა­თუ­მი მე­ტად უჩ­ ვე­ულო სა­ნა­ხა­ობ­ის არ­ენ­ად გა­და­იქ­ცე­ვა. ბა­თუ­მში, ევ­ რო­პის სხ­ვა­და­სხ­ვა ქა­ლა­ქე­ ბი­დან, ხე­ლო­ვა­ნთა გა­ერ­ თი­ან­ებ­ის Black/North SEAS ჯგ­უფ­ის წე­ვრ­ები ჩა­მო­დი­ან, და­ახ­ლო­ებ­ით 30 ად­ამ­ია­ნი.

13-21 სე­ქტ­ემ­ბე­რს SEAS ჯგ­ უფი სტ­ამ­ბუ­ლი­დან ბა­თუ­მა­ მდე იმ­ოგ­ზა­ურ­ებს. გზ­ად სპ­ ონ­ტა­ნუ­რი გა­ჩე­რე­ბე­ბია და­ გე­გმ­ილი. რო­მლ­ებ­ზეც წა­რმ­ ოდ­გე­ნი­ლი იქ­ნე­ბა ფი­ლმ­ები, ვო­რქ­შო­ფე­ბი, პრ­ეზ­ენ­ტა­ცი­ ები. ეს იქ­ნე­ბა ცო­ცხ­ალი და უშ­უა­ლო კო­ნტ­აქ­ტი ად­გი­ ლო­ბრ­ივ მო­სა­ხლ­ეო­ბა­სთ­ან. ხო­ლო 21-26 სე­ქტ­ემ­ბე­რს SEAS და ბა­თუ­მის დრ­ამ­ატ­ ული თე­ატ­რის თა­ოს­ნო­ბით, ხე­ლო­ვნ­ებ­ის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ფე­სტ­ივ­ალი გა­იმ­არ­თე­ბა. ფა­ ქტ­ობ­რი­ვად, მთ­ელი ქა­ლა­ქი ერთ დიდ სა­გა­მო­ფე­ნო სი­ვრ­ ცედ გა­და­იქ­ცე­ვა. პე­რფ­ორ­ მა­ნსი, ინ­სტ­ალ­აც­ია, ვი­დეო არ­ტი, ქა­ნდ­აკ­ება, თე­ატ­რი, ელ­ექ­ტრო-აკ­უს­ტი­კუ­რი ოპ­ ერა პე­რფ­ორ­მა­ნსი და კი­დევ სხ­ვა უა­მრ­ავი სა­ნა­ხა­ობა, რო­ მლ­ებ­შიც თა­ვად მა­ყუ­რე­ბე­ ლიც ხე­ლო­ვნ­ებ­ის ცო­ცხ­ალი პრ­ოც­ეს­ის ნა­წი­ლი იქ­ნე­ბა. ამ ფე­სტ­ივ­ალ­ზე არ იქ­ნე­ბა გა­ვლ­ებ­ული სა­ზღ­ვა­რი მა­ყუ­ რე­ბე­ლსა და და­მთ­ვა­ლი­ერ­ებ­ ელს შო­რის. ყვ­ელ­ანი ერ­თი დი­დი წა­რმ­ოდ­გე­ნის მო­ნა­წი­ ლე­ნი იქ­ნე­ბი­ან.

P.S. და­მა­ტე­ბი­თი ინ­ფო­ რმ­აც­იის მო­ძი­ება SEAS სა­იტ­ზეა შე­სა­ძლ­ებ­ელი: http://seas.se

ფოტო SEAS არქივიდან შე­იძ­ლე­ბა ვი­ღა­ცამ გა­იფ­ იქ­როს, ვინ რა იც­ის რა ხდ­ებ­ ოდა ად­რეო, უა­მრ­ავი წლ­ის წი­ნო. არ­ქე­ოლ­ოგ­ები კი პო­ ულ­ობ­ენ რა­ღაც-რა­ღაც უძ­ ვე­ლეს ნი­ვთ­ებს, მა­გრ­ამ, ჩვ­ ენი ეს­ოდ­ენ შო­რე­ული წი­ნა­ პა­რი ხომ არ წე­რდა წი­გნ­ებს, მას იმ შო­რე­ულ წა­რს­ულ­ში ჯერ და­მწ­ერ­ლო­ბაც არ ჰქ­ონ­ და, რომ ჩვ­ენ­თვ­ის და­ეფ­იქ­ სი­რე­ბი­ნა რა და რო­გორ იყო მო­წყ­ობ­ილი მა­შინ. მა­გრ­ამ იმ­დრ­ოი­ნდ­ელი რე­ალ­იე­ბის და­დგ­ენა პა­რა­ლე­ლე­ბის სა­ შუ­ალ­ებ­ით ხო­რც­იე­ლდ­ება. დღ­ეს­აც შე­მო­რჩ­ნენ ჩვ­ენს პლ­ან­ეტ­აზე ცა­ლკ­ეუ­ლი ტო­ მე­ბი, რო­მლ­ებ­იც ის­ეთ­ივე ცხ­ოვ­რე­ბით ცხ­ოვ­რო­ბენ,

რე­ბის ად­გი­ლმ­დე­ბა­რე­ობ­ას, მათ მო­ნა­ცვ­ლე­ობ­ას. თა­ნაც, რაც დღ­ევ­ან­დელ დღ­ემ­დე შე­ მო­გვ­რჩა ეგ­ვი­პტ­ელ­ებ­ის­აგ­ან, რო­გო­რც წე­სი, და­ფა­რუ­ლი იყო უც­ხო თვ­ალ­ის­აგ­ან. ანუ ეს ყვ­ელ­აფ­ერი არ­ას­ოდ­ეს არ­ ავ­ის არ უნ­და ენ­ახა ღვ­თა­ებ­ ებ­ისა და ღმ­ერ­თე­ბის გა­რდა, რა­დგ­ან უბ­რა­ლო მო­კვ­და­ვთ­ ათ­ვის და­მა­ლუ­ლი იყო. დრო მი­დი­ოდა და ბე­რძ­ ნე­ბმა, რა­საც ეგ­ვი­პტ­ელ­ები ასე სა­თუ­თად მა­ლა­ვდ­ნენ, სა­ყო­ვე­ლთ­აო სა­ჩვ­ენ­ებ­ლად აქ­ცი­ეს. ბე­რძ­ნუ­ლი ქა­ნდ­აკ­ ებ­ები უკ­ვე უბ­რა­ლო მო­კვ­და­ ვთ­ათ­ვის ჩა­კე­ტილ ტა­ძრ­ებ­ში და სა­მა­რხ­ებ­ში კი არ იყო და­ მა­ლუ­ლი, არ­ამ­ედ ტა­ძრ­ებ­ის

ჩა­სმ­ული ნა­ხა­ტე­ბი გა­ჩნ­ და, რო­მე­ლიც სა­დაც გი­ ნდა იქ შე­გე­ძლო და­გე­ კი­და. მა­გა­ლი­თად, იქ, სა­ დაც უფ­რო მო­უხ­დე­ბო­და შე­ნს სა­სა­ხლ­ეს. დრ­ოთა გა­ნმ­ავ­ლო­ბა­ ში ჩა­მო­ყა­ლი­ბდა ხე­ლო­ ვნ­ებ­ის­ად­მი ის და­მო­კი­

ხე­ლო­ვნ­ება (britanika.com) ვი­ზუ­ალ­ური ობ­იე­ქტი ან გა­ნც­და (გა­მო­ცდ­ილ­ება, პრ­ ოც­ესი) შე­ქმ­ნი­ლი შე­გნ­ებ­ულ­ად ოს­ტა­ტო­ბი­სა და წა­რმ­ ოს­ახ­ვის სა­შუ­ალ­ებ­ით. ტე­რმ­ინი - ხე­ლო­ვნ­ება მო­იც­ავს სხ­ვა­და­სხ­ვა მე­დი­ებს, ის­ეთ­ებს რო­გო­რი­ცაა - ფე­რწ­ერა, ქა­ნდ­აკ­ება, გრ­აფ­იკა, დე­კო­რა­ტი­ულ -გა­მო­ყე­ნე­ბი­თი ხე­ ლო­ვნ­ება, ფო­ტო­გრ­აფ­ია და ილ­უს­ტრ­აც­ია და სხ­ვა...

სო­ცი­ალ­ური ქს­ელ­ები – კარგ­ად და­ვი­წყ­ებ­ული წარსული ს ა­ნ დ­რ ო ა ს­ა თ­ი ა­ნ ი­

info@sandroasatiani.com

ერ­თობ თა­ვშ­ეს­აქ­ცე­ვი რამ არ­ ის შო­რე­ულ წა­რს­ულ­ში პა­რა­ლე­ ლე­ბის მო­ძი­ება. თუ­კი ად­ამ­ია­ნი ძა­ლი­ან გა­ერ­თე ამ­გვ­არი სა­ქმ­ ია­ნო­ბით, ის­ეთი შთ­აბ­ჭდ­ილ­ება გე­ქმ­ნე­ბა, რომ თი­თქ­ოს არც არ­ აფ­ერი იც­ვლ­ება და სა­ერ­თოდ, შე­უძ­ლე­ბე­ლია რა­მე ახ­ალი მო­ იგ­ონო კა­ცმა. მა­გრ­ამ, მე­ორე მხ­ რივ, კა­ცო­ბრ­იო­ბა ხომ წინ მი­დის და შე­საბ­ამ­ის­ად, სულ ახ­ალ-ახ­ ალი ტე­ქნ­ოლ­ოგ­იე­ბი მკ­ვი­დრ­დე­ბა ჩვ­ენს ირ­გვ­ლივ. ერ­თი შე­ხე­დვ­ით ძნ­ელ­ად წა­რმ­ოს­ად­გე­ნია რა პა­ რა­ლე­ლი შე­იძ­ლე­ბა მო­უძ­ებ­ნო ად­ამ­ია­ნმა, მა­გა­ლი­თად, ბლ­ოგ­ებ­ სა და სო­ცი­ალ­ურ ქს­ელ­ებს. მა­გრ­ ამ, რო­გო­რც ჩა­ნს, იმ­ას­აც კი, რაც შო­რე­ულ წა­რს­ულ­ში ცა­ლს­ახ­ად, თა­ნა­მე­დრ­ოვ­ეო­ბის პრ­ოდ­უქ­ტად აღ­იქ­მე­ბა, ყვ­ელ­აფ­რის მი­უხ­ედ­ ავ­ად, პრ­ოტ­ოტ­იპ­ები ჰქ­ონ­ია. და გა­მო­თქ­მას „ყვ­ელ­აფ­ერი ახ­ალი, კა­რგ­ად და­ვი­წყ­ებ­ული ძვ­ელ­იაო“ ერ­თობ მო­ულ­ოდ­ნე­ლი კუ­თხ­ით მო­ეძ­ებ­ნე­ბა ხო­ლმე გა­მა­რთ­ლე­ბა.

რე­ბი, მო­ნე­ბი თუ თა­ვი­სუ­ფა­ლი მო­ქა­ლა­ქე­ები. კე­დე­ლზე წე­რა, რო­გო­რც ჩა­ნს, გა­სა­კი­ცხ სა­ქმ­ედ არ ით­ვლ­ებ­ოდა. თა­ვი­სი თე­ზი­სე­ ბის და­სა­მტ­კი­ცე­ბლ­ად, რე­ბე­კას პო­მპ­ეის ერთ-ერ­თი წა­რჩ­ინ­ებ­ ული მო­ქა­ლა­ქის ოთ­ხს­არ­თუ­ლი­ან ვი­ლა­ში ნა­პო­ვნი წა­რწ­ერ­ები მო­ ჰყ­ავს. სა­ხლ­ის კე­დლ­ებ­ზე გრ­აფ­ იტი სა­კმ­აოდ კა­რგ­ად იკ­ით­ხე­ბა. სა­სტ­უმ­რო ოთ­ახ­ში მე­გო­ბრ­ებ­მა პა­ტრ­ონს კე­თი­ლი სუ­რვ­ილ­ები მი­ უძ­ღვ­ნეს. სა­ხლ­ის ში­და კი­ბე­ებ­ის კე­დლ­ებ­ზე პო­ეტ­ური ტა­ეპ­ები იკ­

რმ­აც­იას ქუ­რდ­ის შე­სა­ხებ“; წა­რწ­ერ­ები კე­დლ­ებ­ზე დღ­ეს­ აც სა­კმ­აოდ კა­რგ­ად იკ­ით­ხე­ბა, რაც იმ­ას მო­წმ­ობს, რომ თა­ვის დრ­ოზე, ამ­გვ­არ თვ­ით­შე­მო­ქმ­ედ­ ებ­ას არ­ავ­ინ ებ­რძ­ოდა. მკ­ვლ­ევ­ არ­ის მტ­კი­ცე­ბით, ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი სა­მუ­შა­ოს სა­ფუ­ძვ­ელ­ზე შე­იძ­ლე­ ბა ით­ქვ­ას, რომ პო­მპ­ეის ქუ­ჩე­ბი ერ­თგ­ვარ გა­ნც­ხა­დე­ბა­თა და­ფე­ბს წა­აგ­ავ­და, რო­მლ­ებ­ზეც პო­მპ­ეის მო­ქა­ლა­ქე­ნი ერ­თგ­ვა­რი „ინ­ტე­რა­ ქტ­იუ­ლი თა­მა­შით“ ირ­თო­ბდ­ნენ თა­ვს. თა­ნაც ამ თა­მა­შში სა­ზო­გა­

ით­ხე­ბა, რო­გო­რც ჩა­ნს, აქ პო­ეტ­ ურ პა­ექ­რო­ბას ჰქ­ონ­და ად­გი­ლი. წა­რწ­ერ­ები იყო აღ­მო­ჩე­ნი­ლი სა­მზ­არ­ეუ­ლო­ში, მს­ახ­ურ­თა ოთ­ ახ­ებ­ში და ქა­ლაქ პო­მპ­ეის სხ­ვა­ და­სხ­ვა კუ­თხ­ეშ­იც: ერთ-ერთ ჭი­შკ­არ­თან ას­ეთი წა­რწ­ერ­აა: „მა­რკ­უსს უყ­ვა­რს სპ­ ენ­დუ­ზა“; პი­ნა­რი­ას სა­ხლ­ის ატ­რი­უმ­ თან: „თუ­კი ვი­ნმ­ეს არ სწ­ამს ვე­ ნე­რა­სი, მან უნ­და ნა­ხოს ჩე­მი შე­ ყვ­არ­ებ­ული“; კა­პრ­ის­იუს პრ­იმ­უს­ის სა­ხლ­ ში: „არ გა­ვყ­იდ­დი ჩე­მს ქმ­არს მთ­ ელი მს­ოფ­ლი­ოს ოქ­რო­ზე“; ვე­რუ­სის სა­ხლ­ში, სა­ხლ­ის ორ კა­რს შო­რის: „სე­კუ­ნდ­უსი გა­მა­ რჯ­ობ­ას ეუ­ბნ­ება თა­ვის მე­გო­ბრ­ ებს“; თე­ატ­რის ერთ-ერთ გა­სა­სვ­ ლე­ლში: „მე­ტეს, კა­მი­ნი­უს­ის მო­ ნას, უყ­ვა­რს კრ­ეს­უსი. დაე ვე­ნე­ რამ, პო­მპ­ეის მფ­არ­ვე­ლმა, და­იფ­ არ­ოს ის­ინი და მა­თი ცხ­ოვ­რე­ბა ჰა­რმ­ონ­იუ­ლი ყო­ფი­ლი­ყოს“; თე­ატ­რე­ბის ქუ­ჩა­ზე: „ჩე­მი მა­ ღა­ზი­იდ­ან გა­ქრა პა­ტა­რა ქვ­აბი. ვი­ნც მას და­მი­ბრ­უნ­ებს 65 სე­სტ­ ერ­ცი­ას ვა­ჩუ­ქებ. კი­დევ 20 მი­იღ­ ებს ის, ვი­ნც მო­მა­წო­დე­ბს ინ­ფო­

დო­ებ­ის სხ­ვა­და­სხ­ვა წა­რმ­ომ­ად­ გე­ნლ­ები იყ­ვნ­ენ ჩა­რთ­ულ­ნი, რაც მას კი­დევ უფ­რო სა­ინ­ტე­რე­სოს ხდ­იდა მო­ქა­ლა­ქე­თათ­ვის.

ვუ­ლკ­ან­ის ფე­რფ­ლით დაფა­რუ­ლი ქა­ლა­ქი

ჩვ­ენი წე­ლთ­აღ­რი­ცხ­ვის 79 წე­ ლს, რო­მის იმ­პე­რი­აში შე­მა­ვა­ლი ქა­ლა­ქი, პო­მპ­ეი თა­ვი­სი ცხ­ოვ­რე­ ბით ცხ­ოვ­რო­ბდა. მე­რე კი, ერთ არც ისე მშ­ვე­ნი­ერ დღ­ეს, ქა­ლა­ ქთ­ან ახ­ლოს ვუ­ლკ­ანი ამ­ოი­ფრ­ ქვა და პო­მპ­ეი ფე­რფ­ლით და­იფ­ არა. ყვ­ელ­აფ­ერი ისე სწ­რა­ფად მო­ხდა, რომ ქა­ლა­ქის მო­სა­ხლ­ეო­ ბამ ვე­რც კი მო­ას­წრო სა­ხლ­ებ­ის და­ტო­ვე­ბა. თი­თო­ეუ­ლი ნი­ვთი, სა­გა­ნი, პრ­აქ­ტი­კუ­ლად მთ­ელი ქა­ლა­ქი, მყ­ის­იე­რად აღ­მო­ჩნ­და ფე­რფ­ლის ქვ­ეშ. მრ­ავ­ალი სა­ უკ­უნ­ის გა­ნმ­ავ­ლო­ბა­ში ბუ­ნე­ბის მი­ერ კო­ნს­ერ­ვი­რე­ბუ­ლი ქა­ლა­ქი არ­ავ­ის გა­ხს­ენ­ებ­ია. პო­მპ­ეის დი­ დი ხნ­ის მე­რე, მხ­ოლ­ოდ XVIII სა­ უკ­უნ­ეში და­უბ­რუ­ნეს სი­ცო­ცხ­ლე. თა­ვად წა­რმ­ოი­დგ­ინ­ეთ, რა­მხ­ელა სი­ხა­რუ­ლს ან­იჭ­ებს სა­უკ­უნ­ეე­ბის გა­ნმ­ავ­ლო­ბა­ში, ხე­ლუ­ხლ­ებ­ლ­ად შე­მო­ნა­ხუ­ლი ქა­ლა­ქი სხ­ვა­და­სხ­ვა სა­ხის მკ­ვლ­ევ­არ­ებს. ამ მკ­ვლ­ევ­ არ­თა შო­რის რე­ბე­კა ბე­ნე­ფი­ელ­ იც არ­ ის (Rebecca Benefiel). იგი ვა­ში­ნგ­ტო­ნის ერთ-ერთ უნ­ივ­ერ­ სი­ტე­ტში მუ­შა­ობს (Washington and Lee University). მი­სი ნა­შრ­ომი პო­მპ­ეის კე­დლ­ებ­ზე და­ტო­ვე­ბულ წა­რწ­ერ­ებ­სა და გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბე­ბს შე­ეხ­ება. ერ­თი სი­ტყ­ვით, ან­ტი­ კურ გრ­აფ­იტ­ის. რე­ბე­კა ამ­ტკ­იც­ებს, რომ კე­ დლ­ის წა­რწ­ერ­ები ან­ტი­კუ­რი ხა­ ნის მა­რგ­ინ­ალ­ებ­ის თა­ვშ­ეს­აქ­ცე­ვი არ ყო­ფი­ლა. კე­დლ­ებ­ზე წე­რით სა­ზო­გა­დო­ებ­ის სხ­ვა­და­სხ­ვა ფე­ ნე­ბის წა­რმ­ომ­ად­გე­ნლ­ები იქ­ცე­ ვდ­ნენ თა­ვს, ღა­რი­ბე­ბი, მდ­იდ­

ან­ტი­კუ­რი ფე­ის­ბუ­ქი

და­მე­თა­ნხ­მე­ბით, ალ­ბათ, რომ პო­მპ­ეის მო­ქა­ლა­ქე­თა ეს თა­ვშ­ეს­ აქ­ცე­ვი ნა­მდ­ვი­ლად ჰგ­ავს ფე­ის­ ბუ­ქს. რო­გო­რც ცნ­ობ­ილ­ია, ფე­ის­ ბუ­ქის პე­რს­ონ­ალ­ურ გვ­ერ­დს, სა­ დაც ყვ­ელა შე­ტყ­ობ­ინ­ება და ფო­ ტო იყ­რის თა­ვს, კე­დე­ლი (wall) ჰქ­ ვია. ამ­გვ­არ­ად, ფე­ის­ბუ­ქში, ის­ევე, რო­გო­რც ძვ­ელ პო­მპ­ეი­ში, მო­მხ­ მა­რე­ბლ­ები თა­ვის ან მე­გო­ბა­რთა კე­დლ­ებ­ზე ტო­ვე­ბენ წა­რწ­ერ­ებს. ზო­გი წა­რწ­ერა ყო­ვე­ლგ­ვარ კო­ნტ­ ექ­სტს არ­ის მო­კლ­ებ­ული. ზო­გის ავ­ტო­რი რა­ღა­ცას ეძ­ებს ან ვი­ნმ­ეს რჩ­ევა სჭ­ირ­დე­ბა ხო­ლმე. ხა­ნდ­ახ­ან ვი­რტ­უა­ლურ კე­დლ­ებ­ზე პო­ლე­მი­ კის მო­მს­წრ­ენ­იც ვხ­დ­ებ­ით. რო­გო­რც თა­ვად ხე­და­ვთ, რაც არ უნ­და შე­ქმ­ნას კა­ცო­ბრ­იო­ბამ, რო­გო­რიც არ უნ­და იყ­ოს პრ­ოგ­ რე­სი, ჩვ­ენ ის­ევ ჩვ­ენი ად­ამ­ია­ნუ­რი სუ­რვ­ილ­ებ­ის გა­რე­მო­ცვ­აში ვი­არ­ სე­ბე­ბთ. და ახ­ალი, ყო­ვე­ლთ­ვის კა­რგ­ად და­ვი­წყ­ებ­ული ძვ­ელი იქ­ ნე­ბა.

„ჩვენ, ყველა, მათხოვრები ვართ“

თო­რნ­იკე ყა­ჯრ­იშ­ვი­ლი მას ყვ­ელ­აფ­ერი ჰქ­ონ­და – ფუ­ლი, უზ­რუ­ნვ­ელი ცხ­ოვ­რე­ბა, ძვ­ირ­ფა­სი ტა­ნს­ აც­მე­ლი, სა­ხლი... ყვ­ელ­აფ­ერი სა­მი წლ­ის წი­ნათ და­იწ­ყო. ნი­ნო მო­სკ­ოვ­ში წა­ვი­და, ეკ­ლე­სი­ას­ თან და­ჯდა და მა­თხ­ოვ­რო­ბა და­იწ­ყო. ახ­ლა 50 წლ­ის­აა, გვ­არ­ის გა­მხ­ელა არ მო­ინ­დო­მა, უბ­რა­ლოდ, ნი­ნო და­წე­რე­თო. ქა­ლი, რო­მე­ლს­აც არ­ას­ოდ­ეს არ­აფ­ ერი აკ­ლდა, დღ­ეს შეწყალებას ითხოვს. ეს გზა გა­ჭი­რვ­ებ­ის გა­მო არ აუ­რჩ­ევ­ ია, გა­და­წყ­ვე­ტი­ლე­ბა სა­კუ­თა­რი სუ­რვ­ილ­ით მი­იღო და არ ნა­ნო­ბს. უკ­ვე სა­მი წე­ლია, მო­სკ­ოვ­ში ცხ­ოვ­რო­ბს, ამ­ბო­ბს, რომ ამ ქვ­ეყ­ან­ას ვერ იტ­ანს, მა­გრ­ამ სა­კუ­თა­რი თა­ვის წი­ნა­აღ­მდ­ეგ მი­დის. მთ­ელი კვ­ირ­ის გა­ნმ­ავ­ლო­ბა­ში მუ­შა­ობს, შა­ბათ-კვ­ირ­ას კი ეკ­ლე­სი­ას­თან დგ­ას. ინ­ტე­რვ­იუ­მდე, წა­რმ­ოვ­იდ­გი­ნე ძა­ძე­ბში ჩა­ცმ­ული სა­წყ­ალი ქა­ლი, მა­გრ­ამ შე­ხვ­ედ­რი­სას ჩე­მს წინ კა­რგ­ად ჩა­ცმ­ული, სა­ნდ­ომ­ია­ნი ქა­ლი იდ­გა. ნი­ნო: „ჩე­მს ახ­ლო­ბე­ლს, რო­მე­ლიც ერთ დრ­ოს მდ­იდ­არი იყო, დი­დი ვა­ლი და­ედო და გა­უჭ­ირ­და. ნე­რვ­იუ­ლო­ბი­სგ­ან ჯა­ნმ­რთ­ელ­ ობ­ის პრ­ობ­ლე­მე­ბი შე­ექ­მნა და გუ­ლის ოპ­ ერ­აც­ია და­სჭ­ირ­და, მა­გრ­ამ ამ­ის სა­შუ­ალ­ება აღ­არ ჰქ­ონ­და. მას გვ­ერ­დში არ­ავ­ინ და­უდ­ გა. მა­შინ ვი­ფი­ქრე, გა­ვალ გა­რეთ, ფულს დავაგროვებ და რა­ღა­ცით და­ვე­ხმ­არ­ებიმე­თქი. მის ოჯ­ახს ვთ­ხო­ვე ეკ­ლე­სი­ას­თან და­დგ­ომ­ის უფ­ლე­ბა, თა­ვი­დან გა­უკ­ვი­რდ­ათ და რომ აღ­არ მო­ვე­შვი, თა­ნხ­მო­ბა მო­მც­ეს. ბე­ვრ­ის­თვ­ის და­უჯ­ერ­ებ­ელი იქ­ნე­ბა, მა­გრ­ამ ამ ად­ამ­ია­ნს ოპ­ერ­აც­იის ფუ­ლი შე­ვუ­გრ­ოვე. სა­ნამ სა­მა­თხ­ოვ­როდ გა­ვი­დო­დი, ჩე­მი თა­ვი იმ კა­ცის ად­გი­ლას წა­რმ­ოვ­იდ­გი­ნე. სხ­ვი­სი გა­სა­ჭი­რი შე­ნიც უნ­და იყ­ოს. რო­დე­საც ეკ­ ლე­სი­ის წინ და­ვდ­ექი, თა­ვი­დან მრ­ცხ­ვე­ნო­ და. ჩე­მი ნა­ცნ­ობ­ები მი­ყუ­რე­ბდ­ნენ და ეგ­ ონ­ათ, გა­ვგ­იჟ­დი. რა არ­ის ად­ამ­ია­ნის არ­სი? უნ­და, რომ კა­რგ­ად ჩა­იც­ვას, კა­რგი დრო ატ­არ­ოს და ცხ­ოვ­რე­ბა­ში რა­ღა­ცას მი­აღ­წი­ ოს... ეს ყვ­ელ­აფ­ერი მქ­ონ­და, მა­გრ­ამ ერთ მშ­ვე­ნი­ერ დღ­ეს გა­ქრა... ის ძვ­ირ­ფა­სი ტა­ნს­ აც­მე­ლი და ქო­ნე­ბა, რაც გა­მა­ჩნ­და, გა­ჭი­რვ­ ებ­ულ­ებს და­ვუ­რი­გე. მა­ში­ნდ­ელი ფო­ტო­ებ­ იც გა­ვა­ნა­დგ­ურე და ძვ­ელ ცხ­ოვ­რე­ბა­სთ­ან ერ­თად, წა­რს­ულს ჩა­ვა­ბა­რე. ად­ამ­ია­ნს, ად­რე თუ გვ­იან, ფუ­ფუ­ნე­ბა­ში ცხ­ოვ­რე­ბა ბე­ზრ­დე­ბა, არ­აფ­ერი არ არ­ის სა­მუ­და­მო. მთ­ავ­არს მი­ვხ­ვდი, სუ­ლის გა­და­რჩ­ენ­აზე უნ­და ვი­ფი­ქრ­ოთ ყვ­ელ­ამ. სი­მდ­იდ­რე­სა და ტა­ნს­აც­მე­ლს ჩე­მთ­ვის მნ­იშ­ვნ­ელ­ობა არა აქ­ვს. მე­გო­ბა­რმა ნა­მდ­ვი­ლი „ვე­რს­აჩ­ეს“ ტყ­

ავ­ის ლა­ბა­და მა­ჩუ­ქა. ძვ­ირ­ფას ტა­ნს­აც­მე­ ლში თა­ვს არ­აკ­ომ­ფო­რტ­ულ­ად ვგ­რძ­ნობ. ცნ­ობ­ილი ბრ­ენ­დე­ბი­დან, ჩე­მს გა­რდ­ერ­ობ­ში ახ­ლა მხ­ოლ­ოდ „გა­ლი­ან­ოსა“ და „ვე­რს­აჩ­ეს“ რა­მდ­ენ­იმე ნი­ვთ­ია. მო­სკ­ოვ­ში, სა­დაც ვც­ ხო­ვრ­ობ, ოთ­ახ­ში არ­აფ­ერი მა­ქვს, სა­წო­ლის გა­რდა. სუ­ლი­ერ სი­მშ­ვი­დეს ვგ­რძ­ნობ ცა­რი­

ეს ნი­ნოს ერ­თა­დე­რთი ფო­ტოა, რო­მე­ლიც „პრ­აი­მტ­აი­მმა“ მი­სი მე­გო­ბრ­ებ­ის­გან მო­იძ­ია

ელ და სუ­ფთა სა­ხლ­ში.

– შე­იძ­ლე­ბა მა­თხ­ოვ­რო­ბის პე­რი­ოდი და­მთ­ავ­რდ­ეს?

– არა მგ­ონ­ია. მთ­ელი მს­ოფ­ლი­ოს მი­ ლი­ონ­ები რომ მა­ჩუ­ქონ, მა­ინც ვი­მა­თხ­ ოვ­რებ. თქ­ვენ არ გე­სმ­ით, ის ად­ამ­ია­ნი, რო­მე­ლიც მო­დის და ფუ­ლს გა­ძლ­ევს, შე­ ნი და­ხმ­არ­ებ­ით სი­კე­თეს სჩ­ად­ის და ამ­ით ის­ევ შენ გე­შვ­ელ­ება. ბე­ვრს ჰგ­ონ­ია, რომ ჩე­მი ას­ეთი გა­და­წყ­ვე­ტი­ლე­ბა ცხ­ოვ­რე­ბი­ სე­ულ ტრ­აგ­ედ­იას უკ­ავ­ში­რდ­ება, მა­გრ­ამ არა, ეს, უბ­რა­ლოდ, ჩე­მი გა­და­წყ­ვე­ტი­ლე­ ბაა და მე­ტი არ­აფ­ერი. ზო­გი­ერ­თმა მა­თხ­ ოვ­რო­ბა პრ­ოფ­ეს­იად აქ­ცია, მა­გრ­ამ მე – არა. მე ამ ფუ­ლით არ ვც­ხო­ვრ­ობ. მა­ქვს სა­მს­ახ­ური და ჩე­მს თა­ვს ვი­ნა­ხავ.

– რა­ტომ ეკ­ლე­სია და არა სხ­ვა ად­გი­ ლი?

– რა პრ­ობ­ლე­მაა, ქუ­ჩა­შიც შე­მი­ძლ­ია, და­ვდ­გე და ვი­მა­თხ­ოვ­რო. ეს არ­აფ­ერს ნი­შნ­ავს. უფ­ალ­მა ად­ამ­ია­ნის ამ­ოც­ნო­ბის ნი­ჭი მო­მცა. რო­ცა ეკ­ლე­სი­ას­თან ად­ამ­ია­ ნი ჩა­მო­დის, უკ­ვე ვი­ცი, რო­გო­რია და რას გა­აკ­ეთ­ებს... მე­ცო­დე­ბა ის, ვი­საც ფუ­ლი აქ­ვს და არ მა­ძლ­ევს. ად­ამ­ია­ნს, რო­მე­ლიც მი­ყვ­ირ­ოდა და მე­მუ­ქრ­ებ­ოდა, ეკ­ლე­სი­აში სა­ხა­ლხ­ოდ და­ვუ­ჩო­ქე და შე­ნდ­ობა ვთ­ხო­ ვე. ტი­რი­ლი და­იწ­ყო და მი­თხ­რა: მა­პა­ტი­ ეო. რო­დე­საც ას­ეთ გა­და­წყ­ვე­ტი­ლე­ბას იღ­ებ, დი­დი ვა­ჟკ­აც­ობა და მო­თმ­ინ­ებ­აა სა­ჭი­რო. შე­ურ­აც­ხყ­ოფ­ას გა­ყე­ნე­ბენ და ხე­ლი­თაც გე­ხე­ბი­ან... ეს თი­თქ­მის ყო­ვე­ ლდ­ღი­ურ­ად ხდ­ება.

– ოჯ­ახ­ის წე­ვრ­ებ­მა იც­იან, რომ მა­თხ­ ოვ­რო­ბთ?

– ერ­თხ­ელ დე­დამ მკ­ით­ხა, მო­სკ­ოვ­ში რას აკ­ეთ­ებო? არ და­მი­მა­ლა­ვს და პი­რდ­ აპ­ირ ვუ­თხ­არი, ეკ­ლე­სი­ას­თან ვმ­ათ­ხო­ ვრ­ობ-მე­თქი. თა­ვი­დან არ და­მი­ჯე­რეს, მა­გრ­ამ მე­რე სხ­ვე­ბმ­აც უთ­ხრ­ეს... იც­იან, ჯი­უტი ვარ და რა­საც ვი­ტყ­ვი, იმ­ას გა­ვა­ კე­თებ.

– და­ოჯ­ახ­ებ­ული ხა­რთ?

– და­ქო­რწ­ინ­ებ­ული ვი­ყა­ვი, მა­გრ­ამ არ გა­მი­მა­რთ­ლა. შვ­ილი არ მყ­ავს, მა­გრ­ამ დღ­ეს ბე­ვრ მრ­ავ­ალ­შვ­ილ­იან ოჯ­ახს ვე­ხმ­ არ­ები. თბ­ილ­ის­ში და­ბა­დე­ბუ­ლი და გა­ზრ­ დი­ლი ვარ. მყ­ავს და, მშ­ობ­ლე­ბი და ერ­თი დი­სშ­ვი­ლი.

– დღ­ეში და­ახ­ლო­ ებ­ით რა­მდ­ენს შო­ ულ­ობთ?

– ყო­ფი­ლა ის­ეთი დღე, 700 დო­ ლა­ რი მო­მი­გრ­ოვ­ებ­ია, ზო­გჯ­ ერ – 500. ის­ეთი დღ­ ეე­ბიც ყო­ფი­ლა, რომ ერ­თი კა­პი­ კი ვერ მი­შო­ვია. არ­ავ­ინ რომ არ­ აფ­ერი მო­მც­ეს, მა­ინც ვი­დგ­ები და ვი­მა­თხ­ოვ­რებ. ჩე­მი ცხ­ოვ­რე­ბის მთ­ავ­არი აზ­რი ის არ­ ის, რომ ვი­ღა­ცას და­ვე­ ხმ­არო. თუ სი­კე­

თე არ ვა­კე­თეთ, ყვ­ელ­აფ­ერი ამ­აო იქ­ნე­ბა.

– ბე­ვრს თქ­ვე­ნი ნა­თქ­ვა­მი არ­ად­ამ­აჯ­ ერ­ებ­ლად მო­ეჩ­ვე­ნე­ბა...

– არ­ავ­ის არ­აფ­ერს ვუ­მტ­კი­ცებ. იმ­ის­ თვ­ის არ ვა­კე­თებ სი­კე­თეს, რომ ვი­ღა­ცამ მა­დლ­ობა მი­თხ­რას. უბ­რა­ლოდ, ეს დიდ შვ­ებ­ას მა­ძლ­ევს... ამ­ჟა­მად არ მი­ჭი­რს და რომ გა­მი­ჭი­რდ­ეს, ჩე­მთ­ვი­საც გა­ვალ სა­ მა­თხ­ოვ­როდ. თბ­ილ­ის­ში ორი სა­ხლი მა­ ქვს და ერ­თიც – რუ­სთ­ავ­ში. ერთ სა­ხლ­ში მშ­ობ­ლე­ბი ცხ­ოვ­რო­ბენ, მე­ორ­ეში ჩე­მი დი­სშ­ვი­ლი და მე­სა­მე­ში, შე­მი­ძლ­ია, ვი­ნმე შე­ვუ­შვა. იცი, რა­მდ­ენი გა­ჭი­რვ­ებ­ული მო­ დის ჩე­მთ­ან, რო­მე­ლს­აც სა­ჭმ­ლის ფუ­ლი არ აქ­ვს და მა­თხ­ოვ­რო­ბის რც­ხვ­ენ­ია? ბე­ ვრ­ჯერ გა­დმ­ომ­ირ­იც­ხა­ვს ფუ­ლი, გა­ჭი­რვ­ ებ­ული ოჯ­ახ­ებ­ის­თვ­ის სა­ქა­რთ­ვე­ლო­ში. ბრ­მად არ­ავ­ის ვე­ხმ­არ­ები, მხ­ოლ­ოდ მათ, ვი­საც მა­რთ­ლა სჭ­ირ­დე­ბა.

– ახ­ლა რა­მდ­ენი ხნ­ით ხა­რთ ჩა­მო­სუ­ ლი?

– რა­მდ­ენ­იმე დღ­ეში წა­ვალ, ამ პე­რი­ ოდ­ში ახ­ლო­ბლ­ებს, ნა­ცნ­ობ­ებს შე­ვხ­ვდ­ ები. აუ­ცი­ლე­ბლ­ად წა­ვალ ეკ­ლე­სია-მო­ნა­ სტ­რე­ბის მო­სა­ნა­ხუ­ლე­ბლ­ად, ვი­კი­თხ­ავ, ვის რა უჭ­ირს და მე­რე და­ვე­ხმ­არ­ები. ფს­იქ­ოლ­ოგი გია ჯა­ჯა­ნი­ძე ნი­ნოს 20 წე­ლზე მე­ტია, იც­ნო­ბს. ერთ დრ­ოს, სტ­ უდ­ენტ გი­ას, რო­მე­ლს­აც ძა­ლი­ან უჭ­ირ­და, უა­ნგ­არ­ოდ ჩუ­ქნ­იდა ძვ­ირ­ფას ტა­ნს­აც­მე­ ლს და ეხ­მა­რე­ბო­და. რო­გო­რც გია ამ­ბო­ბს, მა­თხ­ოვ­რო­ბა­მდე ნი­ნოს სა­კუ­თა­რი მა­ღა­ ზია ჰქ­ონ­და. გია ჯა­ჯა­ნი­ძე: „ჩე­მი ყუ­რა­დღ­ება ამ­იტ­ ომ მი­იქ­ცია, რომ „მდ­იდ­არს არ­თმ­ევ­და და ღა­რი­ბს აძ­ლე­ვდა“. ნი­ნო ჩე­მი ერთ-ერ­თი მე­გო­ბრ­ის ოჯ­ახ­ში გა­ვი­ცა­ნი და მას მე­რე და­ვმ­ეგ­ობ­რდ­ით. ძა­ლი­ან უც­ნა­ურ­ად იქ­ ცე­ოდა, ხა­ნდ­ახ­ან გი­ჟი მე­გო­ნა. რო­ცა სტ­ უდ­ენ­ტი ვი­ყა­ვი, მა­რთ­ლა ძა­ლი­ან მი­ჭი­რდა. იც­ოდა, ჩა­ცმა სი­გი­ჟე­მდე მი­ყვ­არ­და და რაც კი რა­მე კა­რგი და ლა­მა­ზი იყო, ჩე­მთ­ვის ჩა­მო­ჰქ­ონ­და. ფუ­ლს არ­ას­დრ­ოს არ მი­იჩ­ნე­ვდა სი­მდ­იდ­რედ, დღ­ეს გა­ ქვს და ხვ­ალ აღ­არ გე­ქნ­ებ­აო, სულ ამ­ას ამ­ბო­ბდა. მთ­ელი ჩე­მი სტ­უდ­ ენ­ტო­ბა, ჩა­სა­ცმ­ელი, გზ­ის ფუ­ლი, ს ა­ჭ მ­ე ლ ი – ყვ­ელ­აფ­ერი ნი­ნო იყო. რო­დე­საც გა­ვი­გე, რომ მო­სკ­ოვ­ში მა­თხ­ ოვ­რო­ბდა, არ გა­ მკ­ვი­რვ­ებ­ია, ნი­ნო სხ­ვა ფე­ნო­მე­ნია. რა­მდ­ენ­იმე დღ­ ის წინ და­ მი­რე­კა და მი­თხ­რა, თბ­ ილ­ის­ში ვარ და გნ­ახ­ავო, გა­და­ღე­ბა­ზე ვი­ყა­ვი და სი­რბ­ილ­ ით გა­ მო­ვი­ქე­ ცი“.

TYL

L TTY YL

E TR

ETS

L TTY YL

EE S S

E RE TTR

S EET TS

L TTY YL

E RE TTR

S EET TS

Y TTYLL

E RE TTR

EE S S E S

E TR

EE SS

ს ტ ი ლ ი ს ი ჩ ქუ

E TR

EES S S EET TS

ETS

ETS

ფოტო: ანა კობახიძე

ყველა მსურველს, აქვს საშუალება გამოგვიგზავნოს თავისი ფოტო, რომელიც გამოხატავს მის პირად სტილს. გთხოვთ დაგვიკავშირდეთ შემდეგ ი-მეილ-ზე: tbilisistreetstyle@ gmail.com

1

2

3

4

www.styletbilisi.net

1 2 3 4

ირაკლი შონია მაისური: Ashley Marc Hovelle შორტი: God Knows :) ფეხსაცმელი: Paul Smith

ანა სარუხანოვა მაისური: Zara შორტი: Bershka ფეხსაცმელი: Jennifer

მარიკა მჟავია კაბა: Mango სათვალე: H&M ფეხსაცმელი: Esprit

Bicholla ფეხსაცმელი: Zara შარვალი: Alexander Mcqueen პერანგი: Vintage (მეორადი) სათვალე: Maison Martin Margiela ჩანთა: ანუკა ქებურია

„ჩემი ოცნების საქართველოში გლეხი და სოფელი უნდა იყოს ძლიერი“ თო­რნ­იკე ყა­ჯრ­იშ­ვი­ლი ქი­ზი­ყში, სო­ფელ ბო­ დბ­ის­ხე­ვში, გე­რმ­ანა მე­ ჭუ­რჭ­ლი­შვ­ილს – გე­რმ­ანა პა­პას ყვ­ელა იც­ნო­ბს. მი­სი სო­ფლ­იდ­ან მო­სა­ხლ­ეო­ბა წლ­ებ­ის წი­ნათ ბა­რში ჩა­ სა­ხლ­და და ძვ­ელ ბო­დბ­ის­ ხე­ვში მხ­ოლ­ოდ რა­მდ­ენ­იმე კო­მლი შე­მო­რჩა. მათ შო­ რის გე­რმ­ანა პა­პას ოჯ­ახ­ იც. „მა­შინ სო­ფე­ლი აქ იყო. ეს კი სო­ფლ­ის ცე­ნტ­რია. აქ იყო სა­ ბჭო, კლ­ უბი და ყვ­ელ­ან­აი­რი წა­რმ­ოე­ბა, სა­ სა­დი­ლო, „სა­პო­ჟნ­აია“... მა­ ში­ნდ­ელი სო­ფე­ლი სულ სხ­ ვა­ნა­ირი გა­ხლ­დათ. ახ­ლა­ ნდ­ელ­ის­გან ძა­ლი­ან გა­ნს­ხვ­ ავ­დე­ბო­და. მა­შინ მჭ­იდ­როდ და­სა­ხლ­ებ­ული იყო, ყო­ველ ორ მე­ტრ­ში სა­ხლი იდ­გა. ამ პა­ტა­რა სო­ფე­ლში ძა­ლი­ან ბე­ვრი გვ­არ­ის ხა­ლხი ცხ­ოვ­ რო­ბდა, სულ 1500 კო­მლი. ახ­ლა სულ რა­მდ­ენ­იმე ოჯ­ ახ­იღა შე­მო­ვრ­ჩით“. დი­ლის ექ­ვს სა­ათ­ზე იღ­ვი­ძე­ბს, სა­ ქო­ნე­ლი სა­ბა­ლა­ხოდ გა­ჰყ­ ავს, მე­რე უკ­ან ბრ­უნ­დე­ბა და ბო­სტ­ან­ში ფუ­სფ­უს­ებს. კვ­ირ­ას სო­ფლ­ის დიდ ბა­ზა­ რში და­დის და მე­გო­ბრ­ებს იქ ნა­ხუ­ლო­ბს. „ჩე­მი სა­ხე­ ლის და­რქ­მე­ვა­ზე ოჯ­ახ­მა ბე­ვრი იფ­იქ­რა. ნა­ნა­ტრ ბი­ ჭს სა­ხე­ლიც გა­ნს­ხვ­ავ­ებ­ ული უნ­და და­ვა­რქ­ვა­თო, – უთ­ქვ­ამს მა­მა­ჩე­მს. მე­რე მე­გო­ბა­რს ურ­ჩე­ვია, მო­დი, ჰი­ტლ­ერი და­ვა­რქ­ვა­თო. ახ­ ლა გე­რმ­ან­იის ხე­ლი­სუ­ფლ­ ებ­აში ჰი­ტლ­ერ­ია პი­რვ­ელი კა­ცი და მი­სმა სა­ხე­ლმა იქ­ ნებ გა­ამ­არ­თლ­ოსო. 1935 წლ­ის 10 ია­ნვ­არს და­ვი­ბა­ დე, ჰიტლერი არა მაგრამ გერმანე დამარქვეს. მა­ მა­ჩე­მს დე­და­ჩე­მი ცო­ლად რომ შე­ურ­თა­ვს, მა­მა ჯა­ რში მა­ლე წა­უყ­ვა­ნი­ათ. რვა წე­ლი შვ­ილი არ ჰყ­ავ­დათ. პი­რვ­ელი – ბი­ჭი და­ვი­ბა­დე. რვა კლ­ასი სო­ფე­ლში და­ვა­ მთ­ავ­რე, შე­მდ­ეგ სა­მი წე­ლი

სი­ღნ­აღ­ის ვა­ჟთა სკ­ოლ­აში ვს­წა­ვლ­ობ­დი. ვე­ტე­რი­ნა­რი­ ის ფა­კუ­ლტ­ეტ­ზე მი­ნდ­ოდა ჩა­ბა­რე­ბა, მა­გრ­ამ არ გა­მი­ მა­რთ­ლა და სულ ისე და­რჩ­ ენ­ას, ვა­ჭრ­ობ­ის სპ­ეც­ია­ლო­ბა ვა­რჩ­იე. ახ­ლა დი­დი მო­თხ­ოვ­ ნაა ბა­ნკ­ებ­ზე, ფი­ნა­ნს­ებ­ზე, იუ­რი­დი­ულ­ზე. მა­შინ სო­ფლ­ ის მე­ურ­ნე­ობ­აზე და ვე­ტე­რი­ ნა­რი­აზე იყო მო­თხ­ოვ­ნა. იუ­ რი­დი­ულ­ზე მა­შინ იშ­ვი­ათ­ად აბ­არ­ებ­დნ­ენ. მილიციასთ­ან ცო­ტა მწ­ყრ­ალ­ად იყო ხა­ ლხი“. გა­მყ­იდ­ვე­ლის პრ­ოფ­ ეს­იას კა­რგ­ად და­ეუ­ფლა. მო­ნდ­ომ­ებ­ული ახ­ალ­გა­ზრ­ და დე­და­ქა­ლა­ქში ჩა­მო­ვი­და და ელ­ბა­ქი­ძე­ზე, ნა­ჭრ­ებ­ის მა­ღა­ზი­აში და­ას­აქ­მეს. მე­რე ჯა­რში გა­იწ­ვი­ეს და მე­ზღ­ ვა­ური გა­ხდა. ჯა­რი­დან ჩა­ მო­სუ­ლმა, თა­ვი­სუ­ფლ­ებ­ის მო­ედ­ან­ზე უნ­ივ­ერ­მა­ღში და­ იწ­ყო მუ­შა­ობა. ოთ­ხი წლ­ის შე­მდ­ეგ რა­იო­ნში და­ბრ­უნ­და, ქა­ლა­ქს სო­ფე­ლი არ­ჩია. უკ­ვე 15 წე­ლია, გა­მო­ცა­რი­ელ­ებ­ ულ სო­ფე­ლში, ზე­მო ბო­დბ­ ის­ხე­ვში მე­უღ­ლე­სთ­ან ერ­ თად ცხ­ოვ­რო­ბს. მა­შინ სხ­ვა­ნა­ირი სი­ყვ­ არ­ულ­ით უყ­ვა­რდ­ათ... „სი­რც­ხვ­ილი და სი­ყვ­არ­ ული ერ­თმ­ან­ეთ­ში გა­მჯ­და­ რი ჰქ­ ონ­ დათ, ვე­ რც კი ამ­ ჟღ­ავ­ნე­ბდ­ნენ ხო­ლმე. თუ კა­რგი გო­გო იყო, ბე­ვრს უყ­ვა­რდა. მე­რე იყო ჩხ­უბ­ები და თა­ვპ­ირ­ის­მტ­ვრ­ევა. მა­ შინ მო­ტა­ცე­ბა იყო მო­და­ში. ვი­საც მო­იტ­აც­ებ­დნ­ენ, ის იმ ოჯ­ახ­ში რჩ­ებ­ოდა. არა, შე­ ყვ­არ­ებ­ულ­ებ­იც იყ­ვნ­ენ, მა­ გრ­ამ უფ­რო მო­ტა­ცე­ბა, უკ­ ეთ­ეს შე­მთ­ხვ­ევ­აში – გა­რი­ გე­ბა იყო. ნელ-ნე­ლა იწ­ყე­ ბო­და სი­ყვ­არ­ული და ბა­ვშ­ ვო­ბი­დან ისე შე­ეპ­არ­ებ­ოდ­ათ ხო­ლმე, რომ თვ­ით­ონ­აც ვერ იგ­ებ­დნ­ენ. შე­იძ­ლე­ბა, ერ­თი წე­ლი ჰყ­ვა­რე­ბო­და ბი­ჭს გო­

გო და ვე­რც გა­ემ­ჟღ­ავ­ნე­ბი­ ნა...“ დრო ისე გა­ეპ­არა, რომ 31 წლ­ის ას­აკ­ში გა­რი­გე­ბით შე­რთ­ეს ცო­ლი. მა­რთ­ალ­ია, თა­ვი­დან ერ­თმ­ან­ეთი არ ჰყ­ ვა­რე­ბი­ათ, მა­გრ­ამ თა­ნა­ცხ­ ოვ­რე­ბის დრ­ოს სი­ყვ­არ­ული ისე შე­ეპ­არ­ათ, რომ უკ­ვე ერ­თმ­ან­ეთ­ის გა­რე­შე ერთ დღ­ეს­აც ვერ ძლ­ებ­ენ. ორი შვ­ილი ჰყ­ავთ, გო­გომ ეკ­ლე­ სი­ური ცხ­ოვ­რე­ბა აი­რჩ­ია და ახ­ალ­ცი­ხის დე­და­თა მო­ნა­ სტ­ერ­ში მო­ნა­ზო­ნია. ბი­ჭი კი ოჯ­ახ­თან ერ­თად თბ­ილ­ის­ში ცხ­ოვ­რო­ბს „ეს ად­ათ­ები ძვ­ელ­თა­გან ძვ­ელი...“ „ახ­ლა­ნდ­ელ­თან შე­და­რე­ ბით ად­რე მე­ტი პა­ტი­ვი­სც­ემა, მე­ტი სი­ყვ­არ­ული და მე­ტი გა­ გე­ბა იყო. მა­შინ პა­ტა­რა ბი­ჭი ცო­ტა დი­დე­ბთ­ან რომ მი­სუ­ ლი­ყა­ვი ახ­ლოს, გა­მო­გხ­ედ­ავ­ დნ­ენ და გე­ტყ­ოდ­ნენ: ე, აბა

ერ­თი გა­იხ­ედე, შე­ნხ­ელა აქ ვინ არ­ ის? წა­ დი შენ ტო­ ლე­ ბთ­ანო. 74 წლ­ის კა­ცი ვარ და ჩე­მს თვ­ალ­წინ ხა­ლხი რა­ღა­ ცნ­აი­რად შე­იც­ვა­ლა. არ ვი­ცი, გა­ჭი­რვ­ებ­ას და­ვა­ბრ­ალო თუ რას, მა­გრ­ამ დი­დი გა­ჭი­რვ­ება მა­ში­ნაც იყო, ომ­ია­ნო­ბის პე­რი­ ოდ­ში. და­იკ­არ­გა ყვ­ელ­აფ­ერი და მა­რტო ჩე­მი ტო­ლი ად­ამ­ ია­ნე­ბის მო­გო­ნე­ბად და­რჩა... გრ­იშ­აშ­ვი­ლსა აქ­ვს ნა­თქ­ვა­მი, „კრ­ივი, არ­თუ­რმა, ეს ად­ათ­ ები ძვ­ელ­თა­გან ძვ­ელი, გა­და­ ივ­იწ­ყა სი­ტყ­ვამ ქა­რთ­ულ­მა...“ პო­ლი­ტი­კა არ აი­ნტ­ერ­ეს­ებს, მა­გრ­ამ შა­ლვა ნა­თე­ლა­შვ­ილ­ ის იდ­ეე­ბი და სტ­რა­ტე­გია მო­ სწ­ონს. მთ­ავ­არ­ია, ქვ­ეყ­ან­აში სი­წყ­ნა­რე იყ­ოს და ვინ იქ­ნე­ბა პრ­ეზ­იდ­ენ­ტი ან მი­სი მო­ად­გი­ ლე, ეგ უკ­ვე მე­ორ­ეხ­არ­ის­ხო­ ვნ­ად მი­აჩ­ნია. „ბე­ბე­რი კა­ცი და პო­ლი­ტი­კა? ად­რე ხა­ლხი მთ­ელი დღე შრ­ომ­აში იყო ჩა­ რთ­ული და ყვ­ელ­ას თა­ვი­სი სა­

მიტოვებული სახლი ბოდბისხევში

ქმე ჰქ­ონ­და, ახ­ლა, თი­თქ­მის ყვ­ელა რა­ღაც პა­რტ­ია­შია და უს­აქ­მუ­რად და­დის“. მი­სი ყვ­ ელ­აზე დი­დი ოც­ნე­ბა ძვ­ელ­ ებ­ური სო­ფე­ლია, მუ­დამ რომ სი­ხა­ლი­სე იყო. უნ­და, რომ ის­ ევ ის­მო­დეს ყვ­ელა სა­ხლ­იდ­ან ტკ­ბი­ლი „მრ­ავ­ალ­ჟა­მი­ერი“ და თო­ფის გა­სრ­ოლა – „ბი­ჭია, ბი­ჭი­იი“... ახ­ლა, წა­რს­ულ­ზე ფი­ქრ­ებ­ით, ხშ­ირ­ად მო­გზ­ აუ­რო­ბს და­ცა­რი­ელ­ებ­ულ სო­ფე­ლში... „ჩე­მი ოც­ნე­ბის სა­ქა­რთ­ვე­ლო­ში გლ­ეხი და სო­ფე­ლი უნ­და იყ­ოს ძლ­იე­რი. სო­ფე­ლი ის­ევ ის­ეთი მი­ნდა ვნ­ახო, რო­გო­რიც ჩე­მს ბა­ვშ­ ვო­ბა­ში იყო... სა­ქა­რთ­ვე­ლო იყ­ოს კა­რგ­ად და ერ­იც აღ­ დგ­ეს. ქვ­ეყ­ნი­დან გა­ქც­ეუ­ლი ხა­ლხი სა­მშ­ობ­ლო­სა და ოჯ­ ახ­ებს და­უბ­რუ­ნდ­ეს. ყვ­ელ­ას თა­ვის მი­წა-წყ­ალ­ზე და­ელ­ იოს სუ­ლი და ქა­რთ­ველ კა­ცს ქა­რთ­ული, მშ­ობ­ლი­ური მი­წა და­ეყ­არ­ოს გუ­ლზე...“

აჭარა ეს რუ­ბრ­იკა ყვ­ელ­ აზე ად­ვი­ლი და ამ­ ავ­დრ­ოუ­ლად სა­ ინ­ტე­რე­სო და­სა­ წე­რი შვ­ებ­ულ­ებ­ის პე­რი­ოდ­შია. თბ­ ილ­ის­ში თი­თქ­მის ყვ­ელ­აფ­ერი მო­ვი­ არე, ზო­გი შე­ვა­ქე, ზო­გიც უბ­რა­ლოდ, გა­ვა­ტა­რე... აჭ­ არა სულ სხ­ვა რე­ სტ­ორ­ნე­ბის, სულ სხ­ვა მო­მს­ახ­ურ­ ებ­ისა და ტა­რი­ფე­ ბის ამ­ბა­ვია. გუ­შინ, ჩე­მს უც­ ხო­ელ სტ­ უმ­რ ე­ბ თ­ა ნ ე რ­თ ა დ , გ ვ­ი ა ნ ღ ა ­

მით, რე­სტ­ორ­ან „მა­ჭა­ხე­ლა­ში“ აღ­მო­ვჩ­ნდ­ით, რო­მე­ლიც მხ­ ოლ­ოდ „მა­ჭა­ხე­ლა“(ანუ სა­ხა­ ჭა­პუ­რე) არ ყო­ფი­ლა და ზოგ მა­გი­და­ზე ხი­ნკ­ალს, ქა­ბა­ბს და ზო­გა­ნაც პი­ცას მი­ირ­თმ­ ევ­დნ­ენ. ზო­გა­დად, უც­ხო­ელ­ ებს ხი­ნკ­ლის გე­მო აი­ნტ­ერ­ეს­ ებთ, მით უმ­ეტ­ეს, თუ მე­ორე ის­ეთი უც­ხო­ელ­იც არ­ის იქ­ვე, რო­მე­ლს­აც ქა­რთ­ული სა­მზ­ არ­ეუ­ლოს „ჰე­დლ­აი­ნე­რი“ უკ­ვე გა­სი­ნჯ­ული აქ­ვს. ის­ეთ არ­ატ­ რა­დი­ცი­ულ მა­სპ­ინ­ძე­ლს­აც კი, რო­გო­რიც მე ვარ, ამ დრ­ოს, ძა­ლა­უნ­ებ­ურ­ად წა­მო­გც­დე­ ბა ხო­ლმე: „თხ­უთ­მე­ტი ხი­ნკ­ ალი!!!“ სა­კმ­აოდ მე­ლა­ნქ­ოლ­იუ­რმა, და­ღლ­ილ­მა ახ­ალ­გა­ზრ­და გო­ გო­ნამ, რო­გო­რც იქ­ნა, ჩვ­ენს მა­გი­და­მდე მო­აღ­წია...

- გა­მა­რჯ­ობ­ათ, 15 ხი­ნკ­ ალი... გო­გო­ნა უც­ბად გა­მო­ფხ­იზ­ ლდა და ლა­პა­რა­კი შე­მა­წყ­ვე­ ტი­ნა.

-ხი­ნკ­ალს და­აგ­ვი­ან­დე­ბა...

-არ გვ­ეჩ­ქა­რე­ბა...

-ძა­აან და­აგ­ვი­ან­დე­ბა!

-მა­ინც რა­მდ­ენ ხა­ნს?

-ძა­ლ ი­ა ნ, ძ ა­ლ ი ­

ან... ჩე­მი სტ­უმ­რე­ბი ვე­ღარ ხვ­ დე­ბი­ან, რა­ტომ გა­და­იზ­არ­და ხი­ნკ­ლის შე­კვ­ეთ­ის პრ­ოც­ესი კა­მა­თში...

-უფ­რო კო­ნკ­რე­ტუ­ლად?

-უუ­უფ... კა­რგ­ით, რა!!! (შე­ ვა­წუ­ხე უკ­ვე) დიდხა­ნს. კაი, არ გვ­ აჭ­ მე­ ვთ, ნუ გვ­ აჭ­მე­ვთ. ის­ევ აჭ­არ­ული ხა­ჭა­ პუ­რი შე­ვუ­კვ­ეთ­ეთ, სხ­ვა რა გზ­აა... პრ­ინ­ცი­პში, თა­ვი­და­ნვე მის სა­ჭმ­ელ­ად მო­ვე­დით. ხა­ ჭა­პუ­რი, და­ახ­ლო­ებ­ით სა­ათ­სა და 20 წუ­თში მო­გვ­იტ­ან­ეს... დე­ნიმ, რო­მე­ლიც ამ­ერ­იკ­ელ­ ია, ყვ­ელ­აფ­რით ძა­ლი­ან ჰგ­ავს ჯიმ ქე­რის და შე­სა­ბა­მი­სად, თი­თქ­მის არ ჩუ­მდ­ება, უც­ებ შე­თხ­ზა ქა­რთ­ული ან­ეკ­დო­ტი: „ პო­ლო­ნე­ლი, ამ­ერ­იკ­ელი და ქა­რთ­ვე­ლი რე­სტ­ორ­ან­ში შე­ ვი­დნ­ენ ხი­ნკ­ლის სა­ჭმ­ელ­ად. მი­მტ­ანი ეუ­ბნ­ება, ხი­ნკ­ალი და­იგ­ვი­ან­ებს, სა­მა­გი­ერ­ოდ ხა­ ჭა­პუ­რი იქ­ნე­ბა მა­ლე, 4 სა­ათ­ სა და 25 წუ­თში.“ ბა­თუ­მში დღ­ეს­ვეა სა­ჭი­რო იმ­აზე მი­ნი­მუმ, ორ­ჯერ მე­ტი მი­მტ­ანი, ვი­დრე ახ­ლაა. არ მი­ნა­ხა­ვს კვ­ებ­ის ობ­იე­ ქტი, სა­დაც მი­მტ­ანს თვ­ალ­ ებ­ში სი­ცო­ცხ­ლის ნი­შა­ნწ­ყა­ლი აქ­ვს შე­რჩ­ენ­ილი. ყვ­ელა და­ ღლ­ილ­ია, შე­სა­ბა­მი­სად, ცუდ ხა­ს ი­ა თ­

ზე. არ­ადა მო­მა­ვა­ლში, შე­იძ­ ლე­ბა აჭ­არ­აში მი­მტ­ან­ად მუ­ შა­ობა ქა­რთ­ველ სტ­უდ­ენ­ტე­ ბში ერთ-ერთ ყვ­ელ­აზე პო­პუ­ ლა­რულ სა­ზა­ფხ­ულო სა­მს­ახ­ ურ­ად იქ­ცეს. ის­ვე­ნებ, მუ­შა­ობ და ფუ­ლის მშ­ობ­ლე­ბი­სთ­ვის გა­მო­რთ­მე­ვაც არ გი­ხდ­ება. თი­თქ­მის ყვ­ელა რე­სტ­ორ­ ან­ში სტ­უმ­რე­ბის უმ­რა­ვლ­ეს­ ობა სო­მხ­ები არ­იან. სა­შუ­ალო და და­ბა­ლი დო­ნის რე­სტ­ორ­ნე­ ბს ვგ­ულ­ის­ხმ­ობ, შე­რა­ტო­ნე­ბი, ბლ­ექ ბა­რე­ბი და ლი­ტე­რა­ ტუ­რუ­ლე­ბი მხ­ოლ­ოდ ქა­რთ­ ვე­ლე­ბზე, კო­ნკ­რე­ტუ­ლად კი თბ­ილ­ის­ელ­ებ­ზე, უფ­რო კო­ნკ­ რე­ ტუ­ ლად კი, 3-4 უბ­ ნის მა­ ცხ­ოვ­რე­ბლ­ებ­ზეა გა­თვ­ლი­ლი. სო­მხ­ები ის­ეთ­ივე ტუ­რი­სტ­ები არ­იან, რო­გო­რც სხ­ვე­ბი, შე­იძ­ ლე­ბა ცო­ტა გა­ნს­ხვ­ავ­ებ­ული, მა­გრ­ამ ტუ­რი­სტ­ები. რა­მდ­ენ­იმე უც­ნა­ურ ამ­ბა­ ვს შე­ვე­სწ­არი. სა­კა­ლმ­ახ­ეში, რო­მე­ლიც კვ­არ­ია­თის ფრ­იდ­ ას „რა­კუ­შკ­ებ­ის“ შე­მდ­ეგ ჩე­მს სა­ყვ­არ­ელ და­წე­სე­ბუ­ლე­ბად იქ­ცა, პი­რვ­ელ­ად რა­მდ­ენ­იმე დღ­ის წინ ავ­ედი. მი­მტ­ანს ისე გა­უხ­არ­და ქა­რთ­ვე­ლე­ბის და­ ნა­ხვა, რომ ლა­მის სხ­ვე­ბის შე­კვ­ეთ­ებ­იც ჩვ­ენ მო­გვ­იტ­ანა. სო­მხ­ები თუ­რმე სა­კუ­თა­რი სა­ მწ­ვა­დით, კა­რტ­ოფ­ილ­ითა და ლი­მო­ნა­თით მი­სუ­ლან რე­სტ­ ორ­ან­ში. კე­თი­ლმა მა­

სპ­ინ­ძე­ლმ­აც ვე­ღარ „გა­უტ­ეხა“ და შე­უშ­ვა. ჩვ­ენი იქ ყო­ფნ­ის პე­რი­ოდ­ში, ატ­ყდ­ნენ მუ­სი­კა ჩვ­ენი დი­სკ­იდ­ან ჩა­რთ­ეთო... აქ ცო­ტა და­ვი­ძა­ბე. ჩა­ნჩ­ქე­რთ­ან, რო­ცა შე­ნი ხე­ლით და­ჭე­რილ კა­ლმ­ახს მი­ირ­თმ­ევ, გრ­ილა და კა­რგ ხა­სი­ათ­ზე ხარ, ყვ­ელ­აზე ცუ­დი რაც შე­იძ­ლე­ბა მო­ხდ­ეს, უხ­არ­ის­ხო მუ­სი­კის იძ­ულ­ებ­ით მო­სმ­ენ­აა... დი­ სკი ჩა­ რთ­ ეს და აქ კი­ დევ ერ­თხ­ელ და­ვრ­წმ­უნ­დი, რომ სი­ტყ­ვა „სო­მხ­ური“ გო­იმ­ ურს არ­ავ­ით­არ შე­მთ­ხვ­ევ­აში არ უნ­და ნი­შნ­ავ­დეს და რომ უგ­ემ­ოვ­ნო მს­მე­ნე­ლი და შე­ მს­რუ­ლე­ბე­ლი ყვ­ელ­გან არ­სე­ ბო­ბს... რომ მე­გო­ნა ჰა­იკ კა­ რა­ტუ­ლი­ანს ან რა­მე ამ­გვ­არს ჩა­რთ­ავ­დნ­ენ, დი­ნა­მი­კე­ბი­დან, ქა­რთ­ული, მშ­ობ­ლი­ური გია სუ­რა­მე­ლა­შვ­ილი მო­მე­სა­ლმა... „ჩე­მო სი­ცო­ცხ­ლე...“ მგ­ონი ეგ­ აა, გი­აა, მგ­ონი... რაც აქ ვარ ოთ­ხჯ­ერ ვჭ­ამე ჩე­მს სა­ყვ­არ­ელ ფრ­იდ­ას­თან კა­ტლ­ეტი და პი­ურე, ბა­თუ­მში ვც­ხო­ვრ­ობ და კვ­არ­ია­თში სა­ მწ­უხ­არ­ოდ, ყო­ვე­ლდ­ღე ვერ და­ვდ­ივ­არ. არ­ადა, ას­ეთი სტ­ აბ­ილ­ური და ყო­ვე­ლთ­ვის ერ­ თნ­აი­რად გე­მრ­იე­ლი, ჩე­მს სა­ მშ­ობ­ლო­ში, „მა­კდ­ონ­ალ­დს­იც“ არ ყო­ფი­ლა.

I Love you Frida !