PEOPLE’S
TV Critics - იმედის დილა გვ. 3 გვ. 6
მსოფლიოს ყველაზე ბანძი ძეგლები
გვ. 7
გვ. 5
ირაკლი ჩარკვიანმა გვირგვინი თან წაიღო. . . გვ
.5
I, Guru...
აი ანდერძი: „მე, გურუ, ამ წერილს ვწერ ჩემს ფანებს, მეგობრებს და ყვ ელას, ვინც მიყვარს, მთელ მსოფლიოში. მე დიდი ბრძოლა მქ ონდა კიბოსთან და მე დავნებდი ამ დაავადებას. დაახლოებით
ერთი წელი ვიავადმყოფე და ყველა სამედიცინო საშუალება ამოვწურე.
გვ. 4
ინტერნეტ ტელევიზია გლობალური ცვლილებები ერთბაშ ად არ ხდება. ცხოვრობენ ხოლმე ადამ იანები, თავისთვის ცხოვრობენ, ცხოვ რობენ და მერე რაღაც მომენტში ირკვ ევა, რომ თურმე, დრო, რომელშიც ის ინი ცხოვრობდნენ, ჩვეულებრივი დრო კი არ იყო, არამედ კაცობრიობის წინ გადადგმული დიდი ნაბიჯი. ჩვენს ყოველდღიურობასაც თუ გა დავხედავთ, დავინახავთ, რომ დიდი ცვლილებების პერიოდში ვცხოვრობთ. ეს ცვლილებები ადამიანების ყოველდ ღიური ფუსფუსის პარალელურად ხდ ება.
გვ. 8
ღადაობთ?
გვ. 2
ღადაობთ? ყვანჯი ღადაობის კვირა გამოდგა, თან ცინიკურის... როცა პოლონელი ხალხი ლეხ კაჩინსკის პოლონურ მი წას აბარებდა, ბარაკ ობამა თითქმის მსგავს მიწაში, ოღ ონდ სხვა კონტინენტისაში, გოლფის „შარებს“ უჩენდა ად გილს. როგორ მაინტერესებს რას ფიქრობენ ახლა უაიკ ლეფ ჟანი და სტივი ვანდერი, ან ზეპოპულარული სტენსი ლების შემქმნელი დიზაინ ერები, რომლებმაც ობამას ჩეგევარიზაციის საფუძველი ჩაყარეს... პრინციპში, ეს დანარჩენ მსოფლიოს გვინდა ამერიკა სუპერმენი რომ იყოს, თორემ შტატების მოსახლეობას, ალ ბათ, მისი მხოლოდ სამშობ ლოს სტატუსით დაკმაყოფ ილებაც აწყობთ. ეს ჩვენ, ჰო ლივუდით დაბოლებულ ტიპე ბს გვაქვს იმის ილუზია, რომ არმაგედონიც ამერიკელმა უნდა აგვარიდოს და ტრიხამ ონის მსოფლიო შემოტევაც...
ყობით დავიწყე, ტელევიზიის მიერ შექმნილით და ნელ-ნე ლა საკუთარი თავი ტეხასელი „კაზაჩოკებიანი“ ტიპის ადგი ლას დავაყენე და ისე „მეკიდა“ სრულიად ევროპა, რომ ვერ წარმოიდგენთ... ანუ სტივი სუ ლაც არ თვ ლის, რომ შე ცდა – პირველ აბზაცში დასმ ულ კითხვას ვპასუხობ. ამ ამბავთან ერთად გა მახსენეს, რომ ჯორჯ ბუშმა გოლფის ყვანჯი (რა მაგარი სიტყვაა არა?) გვერდზე გა დადო, როცა ერაყში მისი თა მაშის დროს ამერიკელი ჯა რისკაცი მოკვდა – ხალხნო, ქართველნო, გაათვითცნობი ერეთ, რომ ეს სულ სხვადასხ ვა მოვლენებია, ის ჯარისკაცი ამერიკელი იყო, კაჩინსკი კი, დიდი პოლიტიკური შეთანხ მების საფუძველზე, მხოლოდ ერთი ტრაგიკულად დაღუპუ ლი პრეზიდენტი – თან ვულკ ანი ბობოქრობდა... მორალი? კაი რა, რა დროს მორალია... „შენ ჯვარს იწერდი იმ ღა
კანში იმდენი იღადავა „რუ სთავი 2“-ის უნიჭო იუმორი სტებს ცხოვრებაში რომ არ მოუფიქრებიათ... ბო ლოს ეს თქვა – კი, მე რობას ვაპირებო... საზოგადოება? ოპოზიც იურად განწყობილი? კაი რა, რა დროს საზოგადოებაა... მთავარია შენ გაგეცინოს შე ნსავე ხუმრობაზე... სადღაც ისიც თქვა, მარინა უნდა წამოვაყე ნოთ კანდიდატათო... დადიანის ქუჩაზე მჯ დომი ლეგენდარული ადამიანი. ნებისმიერ საზოგადოებაში ამ ფრ აზის გამო, მის ავტორს, მინიმუმ უჩივლებდნენ მაინც – მსგავს ადამია ნთა დაცვის რაიმე ორ განიზაცია. და სანამ ესენი ღადა ობენ, გარეთ რა ხდება, „სვაბოდაზე“?
გამომრთველი კი ჯერ კაცი არ ჩანს. ყველა დანაწილებუ ლი და დაბანაკებულია, კაცი
„სვაბოდაზე“ არადა ალაბამელ რედნეკს ჩვენც „ვახატივართ“, პოლო ნეთიც და საერთოდ ვერ გვ არჩევს ერთმანეთისგან. ამ აბზაცის წერა სულ სხვა განწ
მეს, მერი!..“ უცნობი მაინც შოუმენია და მისგან ღადაობა მისაღე ბია... სხ ვა თუ არ აფ ერი, სა
კობა და კუკავა მოსკ ოვს წასულან... მეფის კარზე მივლ ინებათ თუ მონათლავ ამ ამბავს, იტყვიან, მიშა უხდის ხელფასსო და მე რე სტამბების დახურვას და გაბრალებენ. მოსკოვში ვიღაც ქა რთული გვარ-სახელის ტიპმა თქვა, „ადრე რო „აშეინიკი“ გვეკეთა, იმას ესესესერი ეწერა და ახ ლა რომ გვიკეთია, იმას ს.შ.ა.ო?“ ადგა კობა და დაუკრა ტაში... არადა რა ჰქვია „ეროვნული საბჭო.“ სადაც „ნავერწილე“ იყო, იქ უეჭველი ფეხბ ურთის ანგარიშებსაც რუსულად ამბობს და ახლა ჰგონია, რომ მიშას „დვა-აძინს“ უგებს. და ხალხი? კაი რა, სულ გა რე კე შენ? კიდევ სტენსილე ბში და ზღაპრებში ხარ? მგონი ის იდიოტუ რად მოდელირებული ქრონ იკა სახელმძღვანელოდ უდ ევთ და ნაბიჯ-ნაბიჯ მისკენ მიილტვიან, ტელევიზორის
არ დარჩა ამ ქვეყანაში, ვინც ერთ ყველაზე პროზაულ შე
CNN / Ilist Georgia სიუჟეტები ნახეთ? არადა არაფერს იტყუ ებიან, ესენი ჯერ არც „გა ზპრომს“ უყიდია და მით უმეტეს, არც „ნაციონალ ურ მოძრაობას~. იმას ამ ბობენ, რასაც ხედავენ... შეიძლება აქაც ის მო მენტი იყოს, რაც ობამას თან მიმართებაში, ჩვენ რომ მარადონა გვგო ნია და ის რომ ჯორდ ანია – მაგარი, მაგრამ სულ სხვა სპორტის სა ხეობიდან... ისინი მხ ოლოდ იმას ხედავენ, რაც სურთ, არც ის იც იან რა არის ამის მიღმა და არც ის, როგორ შე იძლება ეს ყველაფერი 50 წლის წინანდელ მოცემულობაში დაბრ უნდეს. რეალურად, ზა ზა ფაჩულიაც ძალიან ღისეული ევროპული ქვეყნის წარმომადგე ნელია, ნინო ანანაიშვ ილიც და ბათუმიც... უბრალოდ, ამ პატარა მი წას ყვ ელა ისე აღ იქვამს, როგორ ხასი ათზეც და უხასიათო ბაზეც გაეღვიძება... მგონი ის „აშეინიკზე“ მოლაპა რაკე კაციც მართალი იყო რაღაცაში. People
კითხვას დასვამს? თქვენ, შიგ ხომ არა გაქვთ, ხალხო?!
ჩანართს კი ჰქვია -People’s Time, მაგრამ საკითხავიც ესაა, და დგა თუ არა ჩვენს ქვ ეყანაში ხალხის დრო? მობეზრდა თუ არა ხალხს ის კონდიცია, როცა მათ დროს, მათ ნაცვლად, ვიღაც ტი პები ხარჯავენ, სქელი ღიპებითა და შავი ჯი პებით... თუ არ გი ნდ ათ ხა ლხნო თქვით, და დავი შალოთ... თქვით და ვინ დაგა ძალებთ... ხომ არ შეიძლება სულ გოლფი ვითამაშოთ, არაა ეგ ჩვენი სპორტი.
TV Critics - იმედის დილა მარატ იზმაილოვი სატელევიზიო გადაცე მების გაკრიტიკებისთვის სულ არ არის აუცილებელი სატელევიზიო გადაცემე ბის ექსპერტი იყო. ექსპერ ტი ზოგადად ისეთი ტერმ ინია, ვისაც გინდა მიაწერე, თუმცა ეს ცალკე თემაა. ტელევიზორი ხალხისთვის აჩვენებს, ამდენად ყველა მაყურებელს აქვს აზრის გამოთქმის უფლება... დილის გადაცემები სა ქართველოში არასდროს ვარგოდა, ჯერ კიდევ „ალ იონიდან“ მოყოლებული არ შეეხედებოდათ – არა, მაია ასათიანი აქ უკვე აღარაფ ერ შუაშია... არ ვარგოდა ბევრი ძალიან ობიექტური მიზეზის გამოც – ეძინებ ოდა, როგორც წამყვანს, ასევე სტუმარს. რამდენ ჯერმე მომიწია პირველ არხზე საკუთარი სტატიე ბის გამო მისვლა და სულ თავ-ბედი ვიწყევლე. იმის მერე სულ დეგენერატობე ბს ვწერ, რომ აღარ მიმიწვ იონ... დღეს ყველაზე ნორმ ალური მაინც „რუსთავი 2“-ის დილაა, ალექსანდრე ბაგრატიონის ფასი ადამ იანი მთელ ქართულ ტე ლესივრცეში არ მეგულება და ჩემგან მსგავსი შეფასე ბა მოულოდნელი არ უნდა იყოს. თუმცა დრო იყო და, რაც უნდა გასაკვირი იყოს, „დილა მშვიდობისა საქა რთველოს“, თვით „იმედის დილაც“ კი მერჩივნა... და აი, დადგა იმედში Go-Go ეპოქა.
არ არის ისეთი უნიჭო, რო გორც ამ გადაცემაში ჩანს, მაგრამ, ალბათ, დილით ადრე გაღვიძებას არაა ნა ჩვევი. და გოგიჩა: სად არ იყო
მეწყვილე და ხან ორივე ერთად. გოგონებს ლამაზი სხ ეულები აქვთ, პრინციპში, „იმედზე“ ეს აღარავის უკ ვირს. გოგიჩა უძინარი, მა
იუმორი იუმორად და ცი ნიზმი თავისთავად. ღრუბ ელი შემოსწოლია „იმედის“ ქალაქს... ყველაზე მაგარი მაინც დუეტების შოუ იყო, წარმ
პლიუსები ამ გადაცემას აქვს საკუთარი დადებითი მხ არეები, თუ ჯანმრთელი ადამიანი დილას „იმედს“ ჩართავს, ძილი არავით არ შემთხვევაში არ მო უნდება, შეშფოთება გა მოაფხიზლებს და სამს ახურში არ დაიგვიანებს. თუ ისე მო ხდა, რომ დიტო მარინაშვილის მო ნოლოგისას გაგეღვიძათ და „იმედი“ ჩაგერთოთ, თქვენ ვერც სამსახურ ის შემდეგ დაიღლებით და მომდევნო ღამესაც არ დაგეძინებათ – ეს კი შეიძლება დიდი მუზის მოძალების საფუძველი გახდეს. თუ გგონიათ, რომ თქვენს შეყვარებულს ყველაზე კარგი ფეხები აქვს, შეგიძლიათ ქრის ტინეს შეხედოთ და მერე დაფიქრდეთ, მართლა გიყვართ თუ არა „ის გო გო“.
უიმედო სიტუაცია სხვა დილის გადაცემებს უკვე აღარ ვადარებ, ახლა ისღა დამრჩენია, ვიფიქრო რა უფრო ცუდია, „იმედის დილა“ თუ „რუსთავი 2“-ის იუმორისტული გადაცემე ბი? ხომ არ აჯობებდა „იმ ედს“ ყოველ დღე მოდელი რებული „ქრონიკა“ გაეშვა და წელიწადში ერთხელ „იმედის დილა“? გოგიჩა უფრო ცოდოა თუ ამირანი კავკასიონის ქედზე? ზე ზვა და მზია უფრო პროგ რესულები ხომ არ იყვნენ, ვიდრე ამ გადაცემის დამგ ეგმავები? ქრისტინე - თავისთავ ად ძალიან კარგი გოგო, ბავშვობაშიც ძალიან მო მწონდა და 3G -შიც მომწ ონს, მაგრამ გოგიჩას რომ ვუყურებ დღეს, ცოტა გული მწყდება. ის მეორე გო გო ნა, ნუ კი ჯერ ამ გა დაცემაში ვნახე და მერე იმ ცხონებულ სერიალში, რომლის მსგავსი და ფასიც ქართულ კამერას არაფერი შეუქმნია, მაგრამ, როგო რც ყველაზე კარგი, (ილია გამახსენდა) მაინცდამაინც „კლინიკა“ დაიხურა... სულ
მქონდა, რომ ამ სეგმ ენტზე უკვე აღარაფერს თვლიდნენ. ანრი ჯოხაძე და დაი მისი, ვიღაც ბიჭი და ვი ღაც გოგო... ასეთიც ყო ფილა, ვიღაც ბიჭი და ვიღაც მეორე ბიჭი. ხან მღერიან, ხან ცეკვავენ... ტერიტორია დაახლოებ ით 4 კვადრატული მე ტრი – ისიც მაქსიმუმ. უი, რომ არ გა მო მრ ჩეს, მახსენდება ვინის პოლიტიკური ამბიცი ები, თუ რაღაც ამის მს გავსი, დაძაბულობის ჟა მს. არადა, ეს წინსაფარი უფრო უხდება... და თემები? ამაზე საინტერესო ძნელად თუ რამე მოიძ ებნება, ქართულ მედია სივრცეში. მცხეთის ქუ ჩაზე „პერაშკებს“ აც ხობენოოოო? კაი, არ თქვათ! გემრიელია? უი, უი, ერთი სული მაქვს როდის გავსინჯავ – ამას გოგიჩა ამბობს-ხოლმე... მერე ნუკი რეკლამას აც ხადებს. მერე ისევ გოგი ჩა ქეთი მერკვილაძის ახალ კლიპზე და მერე ქრისტინა რეკლამას აც ხადებს...
P.S.
და რა არ ნახა, ხან ბასტი, ხან ბუ ბუ, ხან ორ ივე ერ თად, ხან ტოტო, ხან ლო ტო და ხან ორივე ერთად... დღესაც ასევე, თითქმის ხან გოგიჩა, ხან გოგიჩას
გრამ მაინც ფხიზელი გა დაცემის წაყვანას ცდილ ობს, გოგონები რეკლამას აცხადებენ. ამინდის გოგო - კატოს, გოგიჩაც ვეღარ უძლებს,
ომიდგენია რას გრძნობდა ამ დროს ქრისტინე, გოგი ჩა კიდევ ნაჩვევია მსგავს წვალებას. რა სეგმენტზე გაითვა ლა ეს გადაცემა? იმედი
წი ნა TV Critics, ლე ვან ღვინჯილიას სახე ლით დაიწერა, რაც უბ რალოდ, ხუმრობა იყო. ბატონ ლევანს (ყველაზე ცნობილ ლევან ღვინჯი ლიას, ლევან ღვინჯი ლიათა შორის, სულაც არ ეშორენება), არადა იმ სტატიის ავტორიც მე ვიყავი, თქვენი ერ თგული მარატ იზმაილ ოვი...
ინტერნეტ ტელევიზია სან დრ ო ასა თი ან ი
info@sandroasatiani.com
გლობალური ცვლილებე ბი ერთბაშად არ ხდება. ცხ ოვრობენ ხოლმე ადამიანე ბი, თავისთვის ცხოვრობენ, ცხოვრობენ და მერე რაღაც მომენტში ირკვევა, რომ თუ რმე, დრო, რომელშიც ისინი ცხოვრობდნენ, ჩვეულებრ ივი დრო კი არ იყო, არამედ კაცობრიობის წინ გადადგ მული დიდი ნაბიჯი. ჩვენს ყოველდღიურობას აც თუ გადავხედავთ, დავინა ხავთ, რომ დიდი ცვლილებე ბის პერიოდში ვცხოვრობთ. ეს ცვლილებები ადამიანების ყოველდღიური ფუსფუსის პარალელურად ხდება.
გუშინწინ
ბევრი ისეთი ნივთი, რო მლის არსებობაც სულ ცოტა ხნის წინ ფანტასტიკურობისა და რეალობის ზღვარზე იყო, დღეს სავსებით ჩვეულებრ ივია. მაგალითად, ტელევი ზორი. ახლა ტელევიზორი ყველგან არის: მანქანის სა ლონში, მობილურ ტელეფო
სტუმრად, ტელევიზორის საყურებლად, ბებია ამ შე მთხვევაში, იმათ გულისხ მობდა ვინც ტელევიზორში გამოჩნდებოდა ხოლმე.
გუშინ
ტელევიზორები შემოიჭ რნენ ჩვენს სასტუმრო ოთ ახებში და დიდი ხნით და ისადგურეს იქ. ახლო წარს ულის იდილიური ოჯახური სცენა გულისხმობდა სასტ უმრო ოთახს, რომელშიც მთელი ოჯახი ტელევიზორს უყურებს. ტელევიზორში კი პოპულარული გადაცემა გადის, მაგალითად, ისეთი, როგორიც „ილუზიონი“იყო. იმ ხანად, ტელემაუწყე ბლებს სრული კონტროლი ჰქონდათ, დღის განრიგზე. გადაცემა, რომელიღაც კო ნკრეტულ დროს გადიოდა ეთერში და ტელემაყურებე ლი მოუთმენლად ელოდა ამ დროს, ვინაიდან საყვარელი გადაცემის ნახვის საშუალ ება მხოლოდ ამ კონკრეტულ დროს და მხოლოდ ტელევი ზორში ჰქონდა. სწორედ ამიტომ, არსებო ბდა „პრაიმ ტაიმის“ ურყევი ცნება. ანუ დრო, როდესაც ტელევიზორთან აუდიტო რიის მაქსიმალური რაოდენობა იკრი ბებოდა. დროის ეს მონაკვეთი პოპუ ლარული ტელეარ ხის უზარმაზარი განძი იყო.
დღეს
ნში და ა.შ. მაგრამ არსებობს უამრ ავი უფროსი ასაკის ადამია ნი, რომელსაც ჯერ კიდევ ახსოვს, როგორ გაჩნდა პი რველი შავ-თეთრი ტელევი ზორი. ახალი გამოგონება, ტექნ იკური შესაძლებლობებით, საგრძნობლად ჩამოუვარდე ბოდა დღევანდელ ტელევი ზორს. მის პატარა ეკრანზე ძნელად თუ გაარჩევდი რა ხდებოდა. უფრო მეტიც, ერ თი ჩემი მეგობარი მიყვებ ოდა, რომ, როდესაც ტელე ვიზორები ახალი შემოსული იყო და ტელეგადაცემები დღეში მხოლოდ რამდენიმე საათი გრძელდებოდა, მისი დიდი ბებია გადაცემების და წყებამდე საგანგებოდ გამო ეწყობოდა და ისე ჯდებოდა ტელევიზორის წინ. და თა ნაც ასე განმარტავდა – აბა, შვილებო, მოუწესრიგებელი ხომ არ გამოვჩნდები ხალხ ის წინო. მიუხედავად იმისა, რომ იმ ხა ნად ხა ლხი მა რთ ლაც დადიოდა ერთმანეთთან
ტიზირებულია. უფრო მეტი ვიდრე ტელე ვიზია: ამ კატეგორიაში ისეთ რესურსებს გავაერთიანებ დი, რომლებიც ზემოთ ჩამო თვლილი სერვისების პარა ლელურად, მომხმარებლებს ფილმების უზარმაზარ ბი ბლიოთეკას სთავაზობს. ანუ, თქვენ შეგიძლიათ აირჩიოთ რომელიმე ტელეარხი, ტელე ვიზიის მიერ დამზადებული სიუჟეტი ან გადაცემა, ანდა უბრალოდ ფილმების უზარ მაზარი ბიბლიოთეკიდან თქ ვენთვის სასურველ ფილმს უყუროთ. ყველა ფილმი საკმ
დღეს სიტუაც ია შეცვლილია. ამა თუ იმ გადაცემის ნახვის რამდენიმე ალტერნატივა არ სებობს, მაყურებელი დრ ოში არ არ ის შე ზღუდული. ინტერნეტ მა თავად „პრაიმ ტაიმის“ მნიშვნელობაც შეასუსტა. შორს რომ არ წავიდეთ, დღეს ქართველ მაყურებელს შეუძ ლია შევიდეს საიტზე – www. myvideo.ge. აირჩიოს სასუ რველი ტელეარხი და ტე ლევიზორს ინტერნეტის სა შუალებით უყუროს. მაგრამ სასწაული ამით არ მთავრდ ება. ამ ვებსაიტის დახმარ ებით, შესაძლებელია წამყვანი ქართული ტელეარხების მა უწყებლობა მაქსიმ უმ 10 დღ ით უკ ან იყოს „გადახვეუ ლი“. მომხმარებელს შეუძლია აირჩიოს ნებისმიერი დრო გა სუ ლი 10 დღ ის გა ნმავლობაში და ამ კონკრეტულ დროს გასულ გადაცემასა თუ ფილმს უყუროს. შესაბამისად, თუკი რომელიმე სიუჟეტი ან გადაცემა ვერ ნახეთ, ისღა დაგრ ჩენიათ ინტერნეტს
მიუჯდეთ და www.myvideo. ge-ზე შეხვიდეთ. თუმცა ტელეარხების დი დი ნაწილი ისედაც მიხვდა, რომ ის, რაც იყო ოდესღაც, აღარ დაბრუნდება, ამიტომ აც ისინი თავადვე ათავსებენ თავიანთ გადაცემებს საკუ თარ ვებგვერდებზე. ამგვარ საიტებზე www.myvideo.ge-ს გარეშეც შეგიძლიათ მოიძ იოთ სასურველი სიუჟეტი.
და საერთოდ
ინტერნეტ მედიები საკმ აოდ სწრაფად ვითარდებიან. მაგალითად, თავისი არსე ბობის საკმაოდ მოკლე პე რიოდის განმავლობაში, უკვე უამრავი სხვადასხვა სახის ინტერნეტ ტელევიზია შეიქ მნა. ინტერნეტ ტელევიზიები იმდენი და იმდენნაირია, რომ დადგა დრო მათი კლასიფიც ირებისა. ინტერნეტ ასლი: ტრად იციული, მსხვილი ტელეარ ხების ინტერნეტ მაუწყებლ ობა, ანუ, როდესაც ის, რაც ეთერში გადის, ინტერნეტში თავსდება. როგორც უკვე აღვნიშნე, დღეს თუკი რომე ლიმე ქართული ტელეარხის ყურება მოგინდათ, ინტერნ ეტის საშუალებით ამას ყოვე ლგვარი პრობლემის გარეშე შეძლებთ. თანაც ინტერნეტს ბევრი პლიუსი გააჩნია. მაგა ლითად, შეგიძლიათ ეთერში უკვე გასული გადაცემები ან ფილმები ნახოთ. უბრალოდ ინტერნეტ ტე
ლევიზია: ამ კატეგორიაში ისეთ რესურსებს გავაერთი ანებდი, რომლებიც მხოლოდ ინტერნეტში მაუწყებლობენ. ასეთ ტელევიზიებს, როგო რც წესი, არც ისე დიდი ფი ნანსური შესაძლებლობები გააჩნიათ, რაც ვიდეომასალ ის ტექნიკურ ხარისხზე აი სახება-ხოლმე. თუმცა მათი მთავარი პლიუსი უშუალო ბა და მეტი თავისუფლებაა. ინტერნეტში მაუწყებლობა ხომ მედიის შესახებ კანონით არ რეგულირდება. ამიტომ აც ასეთ რესურსებზე უფრო თამამ სიუჟეტებს იხილავთ ხოლმე. აი რამდენიმე რესუ რსის ინტერნეტ მისამართ იც: www.fora.tv, www. current. com, www.clicknetwork.tv. მსგავსი ქართული რესურს ებ იდ ან www.gevision.tv - ს გავიხსენებდი, რომელმაც ერთ წელიწადზე ოდნავ მე ტი იმუშავა და შარშან წლის ბოლოს შეწყვიტა მაუწყებლ ობა. მიზეზებს შეგიძლიათ ამ ინტერნეტ ტელევიზიის ვებგვერდზე გაეცნოთ. მო ქმედი რესურსებიდან კი itv. ge - ს გავიხსენებ. ქართულ რესურსებს ერთი თვალშისა ცემი თავისებურება გააჩნი ათ. თუკი მსგავსი ხასიათის უცხოური რესურსები ძირი თადად გართობაზეა ორიე ნტირებული, ქართული რე სურსები ზედმეტად პოლი
აოდ მაღალი ხარისხისაა და სულაც არ არის საჭირო მათი თქვენს კომპიუტერში გადმ ოწერა. მსგავსი რესურსი ჯე რჯერობით არც ისე ბევრია და ბევრი მათგანი ჯერჯერ ობით შექმნის სტადიაშია. მა გალითად, www.heaventv.tv -ს მოვიყვანდი. სახალხო ტელევიზია: ტე ქნოლოგიების განვითარებ ასთან ერთად, სულ უფრო ადვილი ხდება საკუთარი ვი დეოსიუჟეტების მომზადება და მათი ინტერნეტში განთ ავსება. ბევრი ამას აკეთებს კიდეც. მაგალითად, www. youtube.com -ზე ან იუთუბის ქართულ ანალოგზე www.tvali. ge -ზე. ზოგი კი თავის საქმეს სხვებზე უფრო სერიოზულ ად უდგება და ამ რესურსების საშუალებით საკუთარი ტე ლეარხის შექმნას ცდილობს. აი, შესაბამისი მაგალითებიც: www.youtube.com/user/ijustine. „ი-ჯასტინს“ არხს 500.000-ზე მეტი ხელისმომწერი ჰყავს. მი უხედავად იმისა, რომ ეს ერთი ადამიანის მიერ გაკეთებული ტელევიზიაა, აქ უხვადაა რე კლამაც, რაც ამ საქმიანობის სარფიანობაზე მიუთითებს. მსგავსი ქართული რესურს ებიდან კი www.youtube.com/ user/SweetBelladoreGirl - ს მო ვიყვანდი. ამ რესურსს, რა თქ მა უნდა, გაცილებით მოკრძა ლებული პუბლიკა ჰყავს.
ირაკლი ჩარკვიანმა გვირგვინი თან წაიღო. . . გიორგი წითური რა ხდება ქართულ მუ სიკაში? რატომ ვხდებით ერთმანეთის პლაგიატები? რატომ გვაქვს დაკარგული ინდივიდუალიზმი? რატომ არ ხდება განვითარება? რით აიხსნება საერთო დაბალი დონე? რატომ ვერ ახერხე ბენ უკვე სტაჟიანი მუსიკო სები თავისივე შემოქმედების ახალ საფეხურზე აყვანას და რატომ ვერ გადავდივართ ბოლოს და ბოლოს ოცდამე ერთე საუკუნეში?. თამამად შეიძლება ითქვ ას, ერთადერთი მუსიკოსი, რომელსაც ზემოთ ჩამოთვ ლილი არასდროს შეხებია, ირაკლი ჩარკვიანია. ამდენი წლის მერე, შემიძლია ვთქვა, რომ ის შეუცვლელია - თავი სი სიმღერებით, არანჟირე ბით, ალბომების შეკრულობ ით თუ ქარიზმით. ერთადერთი ქართველი მუსიკოსი რომლითაც ყველ გან, მსოფლიოს ნებისმიერ კუთხეში თამამად შეგიძლია იამაყო, იმის გათვალისწინ ებითაც, რომ არავინ იცნობს, ეს მეფეა. უბრალოდ შეუძლებე ლია, ოდნავ მაინც მუსიკაში გარკვეულმა ადამიანმა, ვერ შეაფასოს ის დიდი შემოქმ ედებითი მუხტი, რომელიც ჩარკვიანის ყველა ნამუშევა რს სინქრონივით დაჰყვება ხოლმე.
ხოლო დანარჩენები... სა მწუხაროდ აქ რადიკალურად სხვა სურათთან გვაქვს საქმე. მოდით ერთხელ ყველამ გულზე ხელი დავიდოთ და ვა ღიაროთ, რომ ნინო ქათამაძის შემოქმედება თანდათან ერთ
I, Guru... ლ
ევ
ან
ღვ
მუდმივად ჩართულ ფირფიტ ას ემსგავსება, უდავოდ ნიჭი ერს, თუმცა უკვე ყელში ამოს ულს, რომ „33 ა“ ერთ არჩეულ სტილს არა და არ ღალატობს და რომ ამ ჯგუფის პლაგია ტებით მთელი ქალაქია უკვე
ძლიერი რამეა...
ინ
ია
ნი
ძე
ვაჟ KC-ს უტოვ ებს. სკანდალიც აქ იწყება, რაკი გურუს ოჯახის წევრები აცხადე ბენ, რომ სოლარი მათ მომღერალ თან არ უშვებდა და მას წერილის გაყალბებაში ადან აშაულებენ. ასევე,
წინა ორშაბათს კიბოსთან ბრძოლაში დაიღუპა ბოლო რა მდენიმე ათწლეულის ყველაზე მუსიკალური და ინოვატორი რეპერი - კეიტ ელამი, რომელს აც მსოფლიო გურუს სახელით იცნობდა... ის იყო ავტორი წა რმატებული პროექტებისა Gang Starr (DJ Premiere-სთ ან ერ თად) და Jazzmatazz... ამ ამბავს ძალიან უცნაური გაგრძელება ჰქონდა, უფრო სწ ორად, გამოხმაურება მოჰყვა გურუს ანდერძს, ერთგვარ მიმა რთვას საზოგადოებისადმი... გურუ 28 თებერვლიდან კო მაში იყო, მოგვიანებით გაჩნდა ცნობები, რომ მუსიკოსმა კომას თავი დააღწია, თუმცა ბოლოს მაინც 19 აპრილი იყო. გურუ მოკვდა და დარჩა მისი წერილი, სადაც ის ყველა უფლებებს თა ვის მეგობარსა და მუსიკალურ პარტნიორ სოლარს და საკუთარ
სავსე. გეფიცებით, ახალი ჯგუფ ების 90 პროც ენტი, ეს ნიაზ დ ია სა მი ძი ს კლონების ჯა რია, რომლებიც გულს უკვე ისე მიჭამენ, რომ ხა ნდახან იმასაც კი ვფიქრობ, ღი რდა საერთოდ „33 ა“-ს არსებო ბა თუ არა. ვაღ ია რო თ, რომ ინდივიდე ბი არ გვყავს, „ბაბელ გამის“ ერთი დიდი პო რციით გვაქვს პირი ამოტენ ილი, რომელსაც ისე მონოტონუ რად ვღეჭავთ, რომ კი დევ 100 წელი გვეყოფა, ალბათ. ვიღა ცას შეიძლება კიდევ 100 წელი ცხოვრების იმ ედი აქვს, მაგრამ მე ილუზიე ბით არ ვცხოვრობ და თუ რამე მსურს ახლა და ამ წამს. და, კიდევ ერთი, გადავე ჩვიოთ ახალბედა ჯგუფების რაღაც მიუღწეველ სიმაღლ ეებზე აყვანას. ერთი თუნდაც კარგი სიმღერით არ შეიძლება მუსიკოსმა სამი წელი გაქაჩოს
ოჯახი ამბობს, რომ 19 თებერვ ლის შემდეგ გურუ კომიდან არ გამოსულა, შესაბამისად, ვერც წერილის დაწერას მოასწრებდა. თავისთავად ოჯახს ეჭვების საფუძველი შეიძლება მართლა ჰქონდეს, რაკი წერილი ძირითა დად სოლარის ქებას და სხვათა იგნორირებას წარმოადგენს. თუმცა კაცმა არ იცის რა და რო გორ მოხდა, არც ის არის გამო რიცხული, რომ გურუმ მართლა გამოიღვიძა და მეგობარს, რო მელიც სულ გვერდით ჰყავდა, ბოლო სურვილების ჩაწერა სთ ხოვა... თუმცა ეჭვი თავისთავად
აი ანდერძი: „მე, გურუ, ამ წერილს ვწერ ჩე მს ფანებს, მეგობრებს და ყველას, ვინც მიყვარს, მთელ მსოფლიოში. მე დიდი ბრძოლა მქონდა კიბოსთ ან და მე დავნებდი ამ დაავადებას. დაახლოებით ერთი წელი ვიავად მყოფე და ყველა სამედიცინო სა შუალება ამოვწურე. ამ წერილს უკვე ცრემლიანი ვწერ, ოღონდ იმიტომ არა, რომ ვდარდობ, უფრო იმიტომ, რომ მიხარია როცა ჩემს ცხოვრებას ვი ხსენებ და ვაცნობიერებ რამდენად ლამაზი იყო ის და რამდენ საოცარ ადამიანთან შეხვედრის შესაძლებ ლობა მომეცა. ჩემი ყველაზე ერთგული ძმა და პარტნიორი, სოლარი, მთელი ამ პერიოდის განმავლობაში ჩემს გვ ერდით იყო და განცდებს მიმსუბ უქებდა. ის ჩემთან ერთად რჩებ ოდა საავადმყოფოში, დამყვებოდა ოპერაციებზე და კონსულტაციებ ზე. სოლარი და მისი ოჯახი, იგივე ჩემი ოჯახია და იმედი მაქვს ამას ყველა სწორად მიიღებს, ოჯახიც, მეგობრებიც და ფანებიც, მიუხ ედავად მათი პირადი შეხედულე ბებისა ამ საკითხზე, ეს ჩემი სუ რვილია და მჯერა ამისრულებთ. როცა ამას ვამბობ, ვიცი ჩემი ვაჟი, KC, ჩემს გვერდითაა... სოლარი და მისი ოჯახი ჩემი სიკვდილის შემდ ეგ მას ისევე მიხედავენ, როგორც ოჯახის წევრს. ყველა ჯილდო უნდა აიღოს სოლარმა და გურუს სახელთან დაკავშირებული ყველა ღონისძიება მინდა რომ მან შეათ ანხმოს, ჩემი და ჩემი ვაჟის სახე ლით, მანამ სანამ KC იმ ასაკის არ გახდება, როცა თავად შეეძლება ყველაფრის ორგანიზება. არ მინდა რომ ჩემი ყოფილი DJ რამენაირად იყოს დაკავშირ
- იდეაში, როგო რც ჩამოყალიბე ბულმა და სახე ლგა ნთ ქმ ულ მა კოლექტივმა. გვაქვს თუ არა შანსი, იმედი გვქონდეს ახალი ინაუგურაციის, უფრო სწორად კი მეფედ კურთ ხევის? პირდ აპირ შემიძლია ვთქვა - ამის არც პროცესს ვხედ ავ და არც რაიმე შანსს, ანუ ისევ svan song-ი და სხვა არაფერი. იგივე „ფრ ანი“, „მგზავრ ები“, თუ „ხი დი“, რეალურად ხომ არაფრით განსხ ვავდებიან ერ თმა ნე თი სგ ან, კაცი იფიქრებს, რომელიმე ერთი ჯგუფის წევრები არიან, რომლებ იც დაიშალნენ და ცალ-ცალკე ახალი პროექტ ები შექმნეს. ხოლო დანარჩენებს რაც შეეხება, ანუ ახალბედებს, ცოტა მელოდიაზე და არ ანჟირებაზე მეტი დრო რომ დახარჯონ და არა მაინცდა მაინც ჰიტის შექმნაზე, მგ ონი არავინ დაზარალდება.
ბოლო პრომო აქცია
ებული ჩემს სახელთან, მე უკვე 7 წელია მასთან არანაირი საერ თო არ მაქვს და მინდა არც სი კვდილის შემდეგ მოხდეს ჩვენი სახელების გადაკვეთა. სოლარს აქვს ჩემი ცხოვრების ისტორია და კარგად იცის ჩემი ოჯახური სიტუაცია, ისევე, როგორც ჩემს ყოფილ DJ-სთან განშორების ნა მდვილი მიზეზები. სოლარის და ჩემი საქმე, თავისთავად ძალი ან ღირებული მემკვიდრეობაა, რომელიც ჩემს შემდეგაც დიდი ხანი დარჩება. როგორც გუნდს ჩვენ არ გვეშინოდა არსებულ ჩარჩოებისა და სტანდარტების მიღმა გასვლა. ჩემთვის ეს არის ის, რასაც ნამდვილი ხელოვანი უნდა აკეთებდეს. ეს ყველაზე კრეატიული და ექსპერიმენტუ ლი მუსიკაა, რომელიც ცხოვრე ბაში გამიკეთებია. იმედი მაქვს, რომ მას ის ყურადღება ერგება,
რომელსაც ნამდვილად იმსა ხურებს. P.S. სიკვდილი დიდი ხა ნია ცალკე, წარმატებულ ბი ზნესადაა ქცეული, სხვა თუ არაფერი, საქართველოში ყველა ქვის საამქროს ლოგო სასაფლაოს სიმბოლოებს შე იცავს, თითქოს ქვა სხვაგან არაფერში გამოიყენებოდეს. ეს ამბავიც კიდევ ერთი მაჩვ ენებელია იმისა, რომ მიუხედ ავად რაოდენობაში ზრდისა, ადამიანი მაინც გადაგვარებ ის პირასაა მისული... არა, შე იძლება მართლა გურუმ დაწე რა, მაგრამ ფაქტია, ადრე უფ რო რომანტიკული ანდერძები იწერებოდა და სარეკლამო განცხადებებისგან მკვეთრად განსხვავდებოდა.
მსოფლიოს ყველაზე ბანძი ძეგლები 2
1
ლევან ღვინიანიძე პოპულარულ ჟურნალ, Foreign Policy-ში ერთი ძა ლიან საინტერესო მასალა ვიპოვე. თავისთავად ათ ეულები, ოცეულები და ზოგადად - ჩარტები მეც მაინტერესებს და მკითხვ ელისთვისაც რაღაც მზ ესუმზირისებრი გასართ ობია-ხოლმე. თუმცა მს ოფლიოს ყველაზე ბანძი ძეგლების თერთმეტეული სხვა ეროვნული მიზეზი თაც გამოდგა ძალიან მი მზიდველი... ბანძი შეიძლება დიდად საგაზეთო სიტყვა ვერ იყ ოს, მაგრამ ზუსტად ისაა, რაც ახლა მჭირდებოდა... უშნო და ცუდი კიდევ ბო ლომდე ვერ ახსნიდნენ ამ ძეგლების რაობას, იმიტ ომ, რომ ამათზე შეუხედ ავიც არაერთი იქნება მს ოფლიოში. ბანძი კი ცოტა სხვა მოვლენაა, თან უშნო, თან იდიოტური და თან სასაცილო... დაახლოებ ით ასე. სიაში პირველ ადგილს წინა კვირას გახსნილი აფ რიკული რენესანსის ძე გლი იკავებს, რომელიც სენეგალში აღიმართა და ქვეყნის დამოუკიდებლო ბის 50 წლისთავს მიეძღვ ნა. რეალურად მონუმე ნტი პრეზიდენტ აბდულა უადეს ხუშტურის ნაყოფს წარმოადგენს და 160 ფუ ტი სიმაღლის ქალის, კა ცისა და ბავშვის სკულპტ ურა ქვეყანას 25 მილიონი დოლარი დაუჯდა... სენე გალურ გამოცდილ
და აი, მეორე ადგილი და სამშობლო ჩვენი... კო ბა – გო რის ცე ნტ რში. რაც მე ამ ძეგლზე ვწერე და ვი ფიქრე... ხან რა გამოყენება მოვუფიქრე, ხან რა. ჩემი ფეხები, სოსო ისევ ამაყად დგას მისი პოლიტიკის შე დეგად, ორი წლის წინათ დაბომბილ, მშობლიურ ქა
4
ლაქში. არაფერი შე ცვლია, თითქოს არც ასაკი ეტობა... პრინციპში ძეგლი ხომ მაგიტომაც იქმნება, რომ სულ ფორმაში მყოფი გახსოვდეთ... სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ. ამ ძე გლის ირგვლივ გამართული
5
ებას კი მოსდევს 10 მაგა ლითი იმისა, თუ რამდენ ად ამაზრზენი შეიძლება იყოს ცუდი პოლიტიკისა და ცუდი ხელოვნების მი ქსი...
დისკუსიებისას ხალხი მეუბნებოდა, გორელები არ მოგახატინებენ, მაგათ ძა ლიან უყვართ სტალინიო. მგონი აქ შიშის და სიყვარ ულის გამიჯვნა არ ხდება, სოსო იმდენად ნაღდია, რომ
3
გარემოს ძალმომრეობის აურას ჰფენს და მოედანზე „კოკა-კოლის“ დალევა გე რიდება. მერე ისევ საბჭოური ნა გავი და საფარმურატ ნი აზოვის მისივე დაკვეთით აგებული ოქროს ქანდაკება, აშხაბადის ცენტრში, ლასვეგასური სტილის პედესტ ალზე, რომელიც რაღაცით ჩვენს ფილარმ ონიას ჰგავს. ქა ნდაკება ბრუნ ავს და ნიაზოვს მზე სულ სახეზე ეცემა. ეს ძეგლი ერთ-ერთი მთავ არი ნაბიჯი იყო პიროვნების კუ ლტის დამყარების საქმეში, პრეზიდ ენტის მიერ დაწე რილ (ესე გააბაზ რეს, თორემ სავა რაუდოდ, ვინმეს დააწერინა და მერე ის ვინმე მოაკვლევ ინა) რუჰნამასთან ერთად, რომელიც ყურანის ჩასანაცვ ლებლად შეიქმნა. აწ გარდაცვლილმა ისიც იკადრა, რომ წელიწა დის თვეებს საკუთარი ოჯახის წევრების სა ხელები უწოდა, იქაურ კალენდარში. მაგრად გამიმართლა, დაბადების თარიღად პასპორტში 7 მა ნანა ან 7 პაატა რომ არ მი წერია... მეოთხე ადგილი – კვლავ საქართველო და კვლავ ქა რთული ნიჭის ზეიმი, კომუ ნიზმის ეპიცენტრში. ლუჟკ ოვის დაკვეთით შესრულ ებული ზურაბ წერეთლის - პეტრე პირველი, მდინარე მოსკოვის ნაპირებთან. ამ ძეგლთან დღემდე მიჰყავთ ტურისტები, თუმცა კაცმა არ იცის რა არის მასში ღი რსშესანიშნავი... ალბათ, ის, რომ ლუჟკოვს ის დაკვეთის მომენტში ტურისტულ სანა ხაობად ჰქონდა წარმოდგე ნილი. მეხუთეზე ვინ არის გაინ ტერესებთ? ჰოი, საოცრე ბავ, ისევ ზურაბ წერეთელი და ახლა უკვე სულ სხვა კო ნტინენტზე. ამერიკაში ზუ რაბ წერეთელს ძალიან მა ზალო ამბები გადახდა თავს. ჯერ ქრისტეფორე კოლუმბ ის ძეგლის დადგმას ეცადა, თუმცა მას შემდეგ, რაც ხუთმა ამერიკულმა ქალა ქმა ძეგლი ახლოსაც არ გა იკარა, ის პუერტო რიკოში
წაიღეს, სადაც დღემდე აუ წყობლად აწყვია. ამდენად მეხუთე ადგილზე კოლუმბი ვერ გავიდოდა და აქ წერე თლის მო
ქართული ამბები აქ მთავრდება... თუმცა კა მათი იმაზეც შეიძლება, რ ამ დე ნა დ
ა N1 ვირუსით დ ი პირველი H1 . ს ე კა ი დ ს ნ ქ ა ნ მე რ ა, ჰე ი რ ედგარ ლი ლა გლო ე ფ სო ი. ჭ ბი ი ავადებულ რიგი შედევრი გამოჩნდა. 11 სექტემბრის მსხვერპლთა პატივსაცემად რუსეთმა ამ ერიკას ბატონი ზურაბის ქმ ნილება გადასცა, ამდენად ჯერსის მუნიციპალიტეტმა ის პირველად დიდსულოვ ნად მიიღო, როგორც საჩუ ქარი, თუმცა შემდეგ ნახეს და ხელები გაასავსავეს. საბოლოოდ ძეგლი ახლოს მდებარე ბეიონში გაიხსნა... უ ცნ აუ რ ი
ქართულია ან სტალინი ან ლუჟკოვის დაკვეთები, მა გრამ... სია საბჭოეთს მიღმა არსებულ ქანდაკებებით გრძელდება და ყველაზე ნათლად ახდენს იმის დე მონსტრირებას, თუ რამდ ენად საშინელია პროპაგ ანდისტული არტი. როცა ხელოვნების მიღმა, კონკ რეტული ჩინოვნიკების ინ ტერესები და ფული დგას. საერთოდ ხელოვნება, რო მ ე
ჩინგის ყაენი, მო ნღოლეთში ფორმის ჭრილში ჩამოკიდე ბული ბრინჯაოს ცრემლი დან წყალი მოედინება... 11 სექტემბერს გადარჩენილმა ერთ-ერთმა ადამიანმა ის დაახასიათა, როგორც „რა ღაც იარასა და ვაგინას შო რის...“
ლიც ხალხს მასში არსებუ ლი თავისუფლების გამო უყვარს, საფუძველშივე გამორიცხავს პროპაგან დას, თუმცა ისიც ფაქტია, რომ ფული და უსაფრთ ხოება ყველას სჭირდება...
მე ვსწავლობ . . . ოლ ოდ იმ ოთხ სა გა ნს ვს წავლობ, რომელიც თავად ავირჩიე, ბავშვის ინტერე სს უფრო დიდ პატივს სც ემენ. მე შეიძლება სულ არ მაინტერესებდეს ქიმია და ფიქიკა, მაგრამ აქ იძულ ებული ვიქნებოდი ისინი მესწავლა... უფრო მასშ ტაბურად რომ შევხედოთ, ბრიტანულ და ამერიკული განათლების სისტემაში ბა ვშვებს, უფრო მეტ ნდობას უცხადებენ, რაც საბოლოო ჯამში, მათ ჯანმრთელ მო ქალაქეებად ჩამოყალიბე ბას ეხმარება... მათ აზრო ვნებას და დამოუკიდებლო ბას აჩვევს. ქართული სისტემისგან განსხვავებით, მე არ მახს ოვს, რომ, რომელიმე მასწ ავლებელს მოსწავლისთვის
ლევან ღვინიანიძე ეს პატარა ქვეყანაა და დიდი ხანი სრულიად იზოლირებული იყო პლ ანეტა დედამიწისგან. მე რე რაღაცები შეიცვალა, საზღვრები ოდნავ გაიხ სნასავით და დღეს უკ ვე გაცილებით უკეთესი განათლების სისტემის მქონე ქვეყნებში, ძალი ან ბევრი ქართველი სწ ავლობს... მაშინ, როცა ეს ადამ იანები დაიბადნენ და იზრდებოდნენ, ს აქ არ თვ ელ ოშ ი სწავლა და ხუ თოსნობა რაღაც ნაკლის მსგავსი იყო... ხუთოსანი ბანძ ტიპად ით ვლებოდა. შესა ბამისად, ჩამოყა ლიბდა კიდეც ავ ტორიტეტები და მისაბაძი მაგალი თები – უსაქმური, უვიცი, მაგრამ ძა ლიან „კრუტოი“, შავებში ჩაცმული ტიპებისგან... People’s Time იწყებს რუბრიკ ას „მე ვსწავლობ“, სადაც უცხოეთში მყოფ ქართველ სტუდენტებსა და სკოლის მოსწავ ლეებს შევხვდებ ით. რეალურად ეს ქვეყანა ძალიან პატარა და ნაწვ ალებია იმისთვის, რომ ხსნა მხოლ ოდ შიგნიდან მოევლი ნოს, ხანგრძლივი იზ ოლირებით დარჩენილი კვალი, მხოლოდ მასშტა ბური ინტეგრაციით შე იძლება აღმოიფხვრას... სტუმარი #1: ელენე კა პანაძე; ქალაქი: ლონდონი; ს კო ლ ა : h i g h g a t e
school; მომავალი უნივერსიტეტი: UCL - University College London; მიმართულება: ხელოვნ ების ისტორია. განსხვავება „პირველი სხვაობა, რა საც ახალ ჩასული მოსწავ ლე ამჩნევს, არის გიჟური რიტმი – ყველას სადღაც ეჩქარება და ძალიან ჭრელი ხალხია... ყველა თავისუფა
მცა ეს არ ნიშნავს, რომ მათ არ აქვთ სტერეოტიპები... კიდევ, რაც მალევე შე ვამჩნიე, იყო პუნქუალობის სრულიად განსხვავებული აღქმა, თუნდაც სკოლაში დაგვიანება, აქ იმდენად მარტივად აღიქმება, რომ თითქმის ნორმად ჩამოყა ლიბდა. ძალიან გასხვავდება მა თი და ჩვ ენი მი დგ ომა უმ ცირესობების მიმართ. სე ქსუალური, ეთნიკური თუ რელიგიური ნიშნით – მიზე ზი მარტივად ასახსნ ელია, იქ ერთ კლასში ინდუსი, ნიგერიელი, ქართველი და ინგლ ისელი ვსწავლობთ... შედეგად ადრეული ასაკიდან ყალიბდება იმის შეგრძნება, რომ ყველა თანასწორია, მიუხედავად განსხვ ავებებისა.“ აქაურობას რა გა მოადგებოდა
ელენე კაპანაძე ლია საკუთარი სურვილებ ის გამოხატვაში, ყველას თავისი სტილი და გემოვნ ება აქვს და ამის არ რცხვ ენიათ. ამდენად ჩემთვის, როგორც ჩაკეტილი და სტ ერეოტიპებით სავსე საზო გადოებაში გაზრდილი ად ამიანისთვის, ასეთ ხალხ თან ურთიერთობა ძალიან საინტერესო გამოდგა. თუ
„ჩემს სკოლელებს ყველას აქვთ რაღაც მიზანი, რისი მიღწევ აც უნდათ, ისინი უფ რო მიზანდასახულ ები არ იან და მგ ონი ეს მისაბაძია. აქვს ამას თავისი მიზეზე ბი, პირველ რიგში, ალბათ, ის, რომ ლო ნდონში, რასაც გინდა იმას გააკეთებ თუ ეც დები, თუ მაგალითად გინდა, რომ კოსმონ ავტი გამოხვიდე და ამისთვის იშრომებ, კოსმონავტი გამოხვალ. როცა საქართველოში ძა ლიან მცირე არჩევანია და შეიძლება ამ ჩამონათვალ ში ის პროფესია სულაც არ იყოს, რომელიც შენ შენად მიგაჩნია...“ სწავლება „მე ბოლო ორი წელი მხ
დაეყვირა და მასთან ეჩ ხუბა. ამასაც აქვს თავისი ახსნა, იქ მასწავლებლები უფრო უზრუნველყოფი ლნი არიან, თუნდაც მატე რიალურად და ამდენად, ნერვებიც უფრო კარგ მდ გომარეობაში აქვთ.“ რა აკლიათ? „აკლიათ ადამიანური ურთიერთობები და ისევ იმ ტემპის გამო, რომელშიც ცხოვრობენ. შეიძლება ისე გავიდეს თვეები, რომ შენი საყვარელი ადამიანი, მიუხ ედავად სურვილისა, ვერც
კი ნახო... შეიძლება ერ თი საათის გაცნობილმა ადამიანმა ამის ნიად აგზე ისე გადაგიშალოს გული, რომ დაიბნე, თუ მცა მათ ამის ნაკლებობა აქვთ და ეს თავისთავად ხსნის ამ ამბავს... უპირატესობა, რაც მე მქონდა, იყო ის, რომ მე მქონდა ჩემი, განსხვ ავებული ისტორია, რაკი გლობალიზაცია ნაკლ ებად შეგვეხო და ეთნი კური ინდივიდუალიზმი საკმაოდ ძლიერი ფაქტ ორი იყო.“ შუალედი „ამ საზოგადოებებს შორის შუალედური და ყველაზე ოპტიმალური ვარიანტი არის ერთიდან მეორესკენ მიმავალი გზა, ანუ დაახლოებით ის პროცესი, რაც დღეს ხდება. ეს გზა ყველაზე
საინტერესოა. სადღაც გზის შუაში – სადაც არც იგვიანებენ და ერთმან ეთსაც ნახულობენ. ძა ლიან რთულად დასაცა ვი ბალანსია...“ ყველაზე დიდი, რაც მოგცა სხვისი აზრის თავი სუფლება, ყველას შეიძ ლება ჰქონდეს საკუთა რი განსხვავებული აზ რი, ისეთივე სწორი და დასაშვები, როგორიც ჩემია...
ეს ის ადგილია სადაც ყველა მძღო ლი იგინება, 24-დან მინიმუმ 10 საათის განმავლობაში მაინც. „სუპერში“ მო სულ ყოველ კლიენტს უჩნდება ფიქრი, რომ აჯობებდა უმანქანოდ მოსული ყო. ფანჯარაში გამოფენილი ფენოვანი ხაჭაპურების, ღვეზელებისა და ექსკ ლუზიური „ჰოთდოგების“ გამყიდველ ქალებს სულ ნერვები აქვთ მოშლილი და ჩინურ რესტორან „პიკასოდან“ გამო სული მოქალაქეები თავ-ბედის წყევლას იწყებენ... რომ მეხერხებოდეს ამ ქუჩის შესახებ კომპიუტერულ თამაშს გავაკეთებდი, რამდენიმე ფიქრი მომდის თავში, ყველ აზე მარტივი – ზედხედი ადგილმდება რეობაზე და მანქანები ისე უნდა მისწიმოსწიო, რომ „პიკასოდან“ გამოსულ კუ ჭაშლილ მოქალაქეს სახლამდე მიასწრ ებინო. შედარებით რთული გრაფიკული ნაშრომი – ხან „სტაიანშიკი“ (ამ სიტყვას ქართული ანალოგია არ მოეძებნება). შეიარაღებაში გაქვს ერთი შავ-თეთრი ჯოხი, განსაზღვრული რაოდენობით რკინის მონეტები და ლანძღვა-გინების ულევი მარაგი... იარაღებისა და მცირ ედი დიპლომატიის საშუალებით, მტ ერი (მძღოლები) შენს ჭკუაზე ისე უნდა ატარო, რომ ერთდროულად ბევრი არ მოგროვდეს და თან რკინის მონეტების მარაგიც შეივსო. ხო, საიდან იწყებოდა? ა, მექსიკა.... ძნელად თუ წარმოიდგენდა კაცი ერთი წლ ის წი ნათ, რომ ამ მიდამოებში ხარი
სხიანად და იაფად დანაყრება იქნებო და შესაძლებელი. მიუხედავად იმისა, რომ პარკინგის პრობლემა, ლამის ტე რიტორიული მთლიანობის აღდგენის ას უტოლდება, მოსვლა ნამდვილად ღირს. ქართველები, ზოგადად, წამხედ ურა ბიზნესმენები ვართ, 5 წლის წი ნათ, თბილისში, ერთი საშაურმეც არ იყო, დღეს ყველა ფენოვანი ხაჭაპუ რის „დირკაში“ პარალელურად შაურ მა იყიდება. მექსიკურ რესტორნებზეც ასევე მოხდა. 1,2,3... მიყოლებით გაიხ სნა. ცუდი არსადაა, თუმცა აქ მაინც ყველას ჯობია. ერთი აბაშიძეზეა – ისიც საკმაოდ ადამიანური ფასებით, მეორე აქვე პატარა ნიკოლაძის ქუჩა ზე – სამართლიანობა მოითხოვს აღ ინიშნოს, რომ ხორციანი კერძებისგან განსხვავებით, „გუაკამოლე“ მართლა გემრიელია, მაგრამ დანარჩენ ორზე ძვირია და მესამეც - დღევანდელი კრ იტიკის ობიექტი... ინტერიერზე საკმაო დროა დახა რჯული, დასაშვები გამონაკლისების გარდა, მექსიკურს ჰგავს, ანუ მე-19 საუკუნისას... მიუხედავად იმისა, რომ ამ ქვეყანაში არასდროს ვყოფილვარ, ტელევიზორიდან მექმნე ბა შთაბეჭდილე ბა, რომ იქ სულ მე-19 საუკუნ ეა... დი დი და ნა-ჩან გა ლი, ყოვ ელ გვ არ ი ზედმეტი თა ნამედროვეობის გარეშე, კედელზე
Thai Food აბაშიძეზე
ლიზა ჩაჩხიანი: „ამას წინათ, მეგობრებთან ერთად, აბაშიძის ქუ ჩაზე მდებარე, ტაილანდურში შევედით. რესტორანი კარგი ინტერი ერით ნამდვილად დაიკვეხნის, რასაც ვერ ვიტყვით მის მომსახურე პე რსონალზე. შევუკვეთეთ საქონლის ხორცის სტეიკი. მიმტანს ვთხოვე, ეს კერძი თუ ცხარეა, წიწაკის გარეშე, მომიტანეთ-მეთქი. კი ბატონო, როგორც გნებავთ ისე მოგართმევთო. არ გაითვალისწინეს ჩემი თხ ოვნა და ჩვეულებრივი კი არა, ძალიან წიწაკიანი კერძი მომიტანეს. რომ ვკითხე რატომ მომიტანეთ ასეთი-მეთქი, მიმტანმა გაკვირვებუ ლი სახით, გაღიზიანებულმა მკითხა: „ვაიმე წიწაკიანია?“ ვთხოვე, რომ უკან წაეღო და ახალი კერძი მოეტანა. მითხრა, უკაცრავად, მაგრამ ეს შეუძლებელიაო. ჩვეულებრივად, უკან დაიბრუნეს და ფულიც გადა გვახდევინეს, და არც არავინ შეწუხებულა ამის გამო. სხვათა შორის, დისკომფორტი მარტო მე არ შემქნია. ჩემმა მეგობრებმა თევზი შეუკ ვეთეს, რომელიც ასევე ვერ შევჭამეთ, იმის გამო, რომ ძალიან ცხარე იყო. ალბათ, ამ ტაილანდურს პრეტენზია აქვს მაღალი დონის რესტ ორნობაზე, აბა, რა გითხრათ?.. მიუხედავათ იმისა, რომ ტაილანდური კერძები მიყვარს, ალბათ, ამ რესტორანში აღარ შევალ.
მექსიკა ბერმუდის სამკუთხედში
მექსიკელი ტიპების ფოტოები – შავი წყალთუნახავი და დანაოჭებული სახე ები... (წყალთუნახაავის განმარტება მგ ონი საჭირო არაა, მით უმეტეს საქართ ველოში, სადაც ეს ფენომენი მექსიკისა არ იყოს, ფართოდაა გავრცელებული, რამდენიმე წლის წინანდელი გამოკვ ლევით, ერთი ქართველი, საშუალოდ რვა დღეში ერთხელ იბანდა) მექსიკის დროშები და დეკორატიული იარაღე ბი... ვგავართ რაღაცით ჩვენ ამ ხალხს. ვუკვეთავ: „კესადილია“ – 5,90 ( „ქა თმის მწვადი“ – 7,90, ბრინჯი „ელ-ზო რო“ – 3,00 ) „მექსიკური კარტ ოფ ილი“ – 4,00... და ლუდი – Bud, დღ ეს ქართულ ბ აზ არ ზ ე ამაზე უკ ე თე ს ი ბ ოთ ლ ის ლუდი სამწუხარ ოდ, არ მოიძ ებნება – სუბიექ ტური შეფასება... „ელ ზორო“ 5 წუთში მოაქვთ, საკმაოდ ცხარე და არომატულია, კი დევ 2 წუთში კესადილია – ცომის თხელ ფურცლებში ყველი და სალსა პატარა თეფშით, მოეწონებათ პიცისა და ხაჭა პურის მოყვარულებს, ქათმის მწვადი დაახლოებით 12 წუთში, ორ პატარა ხის შამფურზე მექსიკურად შემწვარი ქა თმის ფილე, გარნირად შეგიძლიათ ან კარტოფილი და ზემოთნახსენები „ელ ზორო“ მიადგათ. თუმცა კარტოფილი სად არის? როგორც ყველგან, სრულ
იად საქართველოში, ქორწილი იქნება, ქელეხი თუ კორპორატიული ბანკეტი - კარტოფილი ყველაზე გვიან მოდის და ერთადერთი დანიშნულება – გულძ მარვის გამოწვევაა. დასკვნა - ან ჯერ კარტოფილი შეუკვეთეთ და შემდეგ 15 წუთში დანარჩენი რაღაცები, ან სა ერთოდ ნუ შეუკვეთავთ – კარტოფილს მაინც ყველა ქალი წვავს, მეტნაკლები წარმატებით, მაგრამ წვავს... მომსახურება – ღიმილიანი, მიმტან გოგონას ბევრი უცნობი სიტყვის და მახსოვრება უწევს, მართალია თავის გ ა რთმ ევ ას ახერხებს, მაგრამ ღიმილს მიღმა, საკმაო ღე ლვა და და ბ ნე ულ ობ ა ეტყობა. მუსიკა – მე ქსიკური, მისაღებ ხმაზე... ახლო მდებარე პატარა მექსიკურის მთავ არი დისკომფორტი მუსიკაა, იქ ან შაკი რა მღერის ან რიკი მარტინი, ან ამათზე უარესი – ასეთებიც ყოფილან. ანგარიშის მოტანისას გამიკვირდა, რომ ღირებულებას მომსახურების პრ ოცენტი არ ჰქონდა მიმატებული, მით უმეტეს იმის ფონზე, რომ ორი კვირის წინ, ახალ აზიაში ხელდაუბანელი მიმტ ანის მომსახურება -14 ლარი დამიჯდა... გამოვდივარ „სტაიანშიკი“ სასოწა რკვეთის პირასაა მისული – არ დანე ბდე, ვალერი, ბოლო „ქონთინიუა“!!!