N29, ორშაბათი, 28 სექტემბერი, 2009 წ.
e v i s u l exc
პირად თემებზე `პრაიმტაიმი~ ყოველკვირეული გაზეთი ფასი 1 ლარი
პირველად
4 გვ 3
ტელესივრცეში
უ ან ო შ თ – ე რ ლ ო ტე რად ად ბ რთ ა ე ლ
0 გვ 1
დიპლომატიური ომი გაეროში
2 გვ 2
3 კაცი მაია ასათიანის ცხოვრებაში
exclusive
კოტე კემულარიას ვაჟი სიყვარულის გამო მონასტერში წავიდა
გვ 4
რას გაექცა შაკო კემულარია? მარი გულორდავა
რატომ გახდა ცხოვრება მისთვის ასეთი მძიმე და აუ ტანელი? ამბობენ, რომ მეუღლესთ ან განშორება ვერ გადაიტანაო. მას
6 გვ 1 ტორონტოში დაკარგული ქართველი გოგონა სექტანტების სამიზნე გახდა „ჩვენთვის ამ სექტის შესახებ ცნობ ილია და ყველაფერს ვაკეთებთ იმის თვის, რომ არსებული მონაცემები შე ვისწავლოთ“, – ასე უპასუხეს მარიამის მამას საგამოძიებო განყოფილებაში...~
ხომ ასეთი ლამა ზი ცოლი ჰყავდა. როგორც ჩანს, ეს მისთვის საბედი სწერო სიყვარული და ურთიერთობა იყო.
ინა გუდავაძის ლონდონური ცხოვრება
1 გვ 1
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
1
ვენა, 18 სექტემბერი – მე ქართველი ვარ ვენა ალბათ ერთ-ერთი ყვ ელაზე ლამაზი და მოწესრიგ ებული ქალაქია დედამიწაზე. ამდენად კიდევ უფრო საწყენ ია ის ამბავი, რომ გაჭირვებით თავგზააბნეული ჩვენი თანა მემამულეების დამსახურებით, დღეს აქ ქართველი პოზიტი ურთან არაფერთან ასოცირდე ბა. ავსტრიის ციხეებში დღესაც ათასზე მეტი ქართველი იხდის, ვინ იცის უკვე მერამდენე სასჯ ელს. პატიმრების დიდი ნაწილი ბუმბერაზი კლასიკოსების სა
ხელითაა ჩაბარებული, ციხეში სხედან ილია ჭავჭავაძე, აკაკი წერეთელი, იაკობ გოგებაშვილი და ამდენად ვერც მათი დეპო რტირება ხერხდება საქართვე ლოში. ზოგი პატიმარი ციხეში თავს ისე გრძნობს, როგორც პა ნსიონატში, წესიერი საკვები და ღამის გასათევი – ბევრს ამაზე მეტზე, არც არასდროს უოცნ ებია. ჩვენ ასე დაგვჩემდა, რომ ბო ლო პერიოდში ჩადენილი ყველა უზნეობა, გაჭირვებით გავამა
რთლეთ და ისედაც, გასამართ ებელ არგუმენტს ქართველი ყოველთვის პოულობს. მხოლოდ ჩვენთან არსებობს ენაში თავმ ართლებითი ფორმა – „შემომე“. ქვეყნის იმიჯი თუ სახელი, ისე შემოგვეხარჯა, რომ ამაში ქვეყ ნის ბრალეულობა უფრო დავი ნახეთ, ვიდრე საკუთარი. ვენაში სხვადასხვა დანაშა ულისთვის იხდიან სასჯელს, თუმცა ყველაზე საგანგაშო მაინც ისაა, რომ ქართველე ბი ყველაზე მეტად ერთმანეთს ერჩიან. აქ ისეთიც ახსოვთ, რო ცა ქართველმა თანამემამულე
მოკლა. ასევე ნაცადი მეთოდი ყოფილა, წირვაზე ან სხვა თავშ ეყრაზე მისვლა და შედარებით შეძლებულ ქართველზე აკიდ ება, დაყაჩაღების თუ არა, სა ხლის გაძარცვის მიზნით მაინც. ციხიდან დროებით გამოსული ქართველის ამოცნობა დგომის უნიკალური მანერითაა შესა ძლებელი. აქ, მხოლოდ ქართვე ლებს შეუძლიათ ატარონ ხელჯ ოხი, მიუხედავად იმისა, რომ არ კოჭლობენ და მოცალეობის ჟა მს ამავე ხელჯოხზე, აუხსნელი ტექნოლოგიით, ცალი მუხლით შემოჯდნენ.
დღიურები #2 ვენა
ჩემმა მეგობარმა, რომელიც რამდენიმე წელია ბარსელონაში ცხოვრობს, საოცარი ისტორია მომიყვა. შესაბამის დაწესებუ ლებაში ჩაწერის ცნობის ასაღ ებად მისულს, რიგში ორი ქართ ველი შეხვედრია, რომლებსაც ანალოგიური მიზნით მიუკით ხავთ იქაურობისთვის. ქართვე ლების საუბრის თემა, მესამე ქართველის მოტაცება იყო და გეგმებსაც ხმამაღლა, მოურ იდებლად აწყობდნენ, რაკი ზუ სტად იცოდნენ – მათი არავის ესმოდა. ტრაგიკომედიის პიკია.
მოგზაურობაში წერა რთ ული საქმე გამოდგა, ყველა შთ აბეჭდილება საოცრად ცხელია და სანამ გადმოსაცემად გა იმეტებ და გაამზადებ, ახალი გემატება. რაღაცებს ვინიშნ ავ და რამდენიმე დღეში, როცა პარიზში სტაბილურად გავმაგ რდები, მეტის წერასაც იქ ვფ იქრობ. ახლა ამ მასალას ბარს ელონიდან პარიზისკენ მიმავა ლი ვასრულებ, მანქანის უკანა სავარძელზე და სრულ შოკში. ბარსაზე დღეს ბევრი არაფრის თქმა შემიძლია, საერთოდ სხ ვაზე წერა და ფიქრიც ძალიან მიჭირს. მახსოვს მხოლოდ, რო გორ ვკოცნიდი მიწას კატალო ნიის დედაქალაქის ქუჩებში და როგორ მინდოდა ტირილი დილით, როცა ბარსა უნდა და მეტოვებინა. ვერასდროს წარმ ოვიდგენდი, რომ ასეთი სიგიჟე რეალურად სადმე არსებობდა, თან ჩემი ჩასვლა ქალაქის დღ ეს დაემთხვა და მსოფლიოში ყველაზე ცოცხალი სილამაზის მომსწრე გავხდი. აქ, წასვლა მდე კიდევ დავბრუნდები და ეს პანეთზეც შემდეგ იყოს...
მოცალეობ ის ჟამს ამ ავე ხელჯ ოხზე, აუხსნელი ტექნოლოგიით, ცალი მუ ხლით შე მოჯდნენ.
ვენა, 19 სექტემბერი – მე ტურისტი ვარ ქართველი ფირალების გარდა აქ აურობა უამრავ ტურისტს იზიდავს. აქ, საითაც არ გაიხედავ, ყველგან საყვარელ ბებია-ბაბუებს შეხვდები. ნებისმიერი ასაკისა და მხნეობის მო ხუცი სეირნობს ვენის ქუჩებში. მასო ბრივი ტურიზმი უფროსი თაობისაა, რომელმაც პატიოსნად იმუშავა და ასაკში პოზიტიური ემოციების შესა გროვებლად მოგზაურობს. ქალაქში უამრავი ტურისტული მარშრუტია, მოხუცებულთა უმრავლესობა ეტ ლით სეირნობას ანიჭებს უპირატეს ობას. ძალიან საყვარელი სანახავები არიან, წარმოიდგინეთ, როგორ არ აქართულად უნდა იცხოვროს წყვი ლმა, რომ სიბერეში ასე ყოფნის ხა ლისი და ენერგია შერჩეს?! სამუშაო 2
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
საათებში ახალგაზრდების დანახვა საკმაოდ რთულია, მათი დრო ოდნავ მოგვიანებით დგება, როცა ქალაქი ველოსიპედებით ივსება. ავსტრიის დედაქალაქი ველოსიპედების ერ თგული მეგობარია და მათ არნახულ კომფორტს უქმნის. ხშირად ჩაგი ვლით ველოსიპედზე შემომჯდარი ოჯახი, დედას, მამას და შვილებს ყველას თავისი ზომის ბაიკი ჰყავს და საკუთარ ფინანსებზე, ჯანმრთ ელობაზე და ამასთან ერთად, ეკოლ ოგიაზეც სტაბილურად ზრუნავს. თინეიჯერები და მათზე ოდნავ უფ როსები საღამოს ორ ნაწილად იყ ოფიან. ერთი ველოსიპედით ან რამე სხვა ბორბლიანი საშუალებით კატა ობს, მეორე კი, უამრავი კლუბიდან
ერთ-ერთში წყდება. სადაც ვენაზე და კლუბებზე ითქმება იქ ფლექსის ამბავიც არ უნდა გამოგვრჩეს, რო მელსაც შეიძლება სრულიად ევრო პაშიც კი საუკეთესო ხმის სისტემა ჰქონდეს. დღეში არ გამიმართლა და ფლექსში საოცრად „ბანძ“ ივენთზე მივედი, ბევრი გაუგებარი ჯიშის ად ამიანი, წარმოუდგენლად უგემოვნო იტალიელ დიჯეის უსმენდა და და ახლოებით ისე ცეკვავდა, როგორც ქართულ ქორწილში იციან ხოლმე. ამ მოძრაობის დანახვაზე გარეთ გა მოვედი და კარგად ავხედე კლუბის სახელს, ეჭვი მქონდა, რომ შესასვ ლელი შემეშალა. თურმე იმ დღეს რაღაც სასწავლებლის ბავშვებს ექ ირავებინათ იქაურობა და საკუთა რი ორგანიზებული საღამოთი ტკ ბებოდნენ. ფლექსშიც თუ ხდებოდა
ასეთი რამე, ვერ წარმოვიდგენდი, ალბათ ესაც ქართველებმა დაამკვ იდრეს. :))) ემიგრანტების პრობლემა ვენა საც მწვავედ აქვს. აქ, ნახევარი აფ რიკა ძალიან იაფად ჰყიდის ნარკოტ იკს, რაც თავის მხრივ, ქართველთა სიმრავლის ერთ-ერთი განმაპირობ ებელია. ტაქსის მძღოლები, როგო რც ყველგან, აქაც სულ სხადასხვა ქვეყნებიდან არიან. ერთი დღის გა ნმავლობაში შევხვდი ადიღელ, ეგ ვიპტელ, გვინეა ბისაუელ და, რაღა თქმა უნდა, ინდოელ მძღოლებს. ძა ლიან ახალი ჩასული უნდა იყოს ტა ქსისტი ვენაში, რომ ჩემი ეროვნების გაგებაზე ეჭვით არ შემომხედოს. ვენა ალბათ ერთადერთი ქალა ქია სადაც ახალგაზრდას საკუთარ კაბრიოლეტში შეიძლება მოცარტი
ჰქონდეს ჩართული, თან საკმაოდ ხმამაღლა. კლასიკური მუსიკა აქ ყველგან გხვდება, კაფეებიდან და წყებული, უბრალო ადამიანების სა ხლის ფანჯრებამდე... ხშირად რთ ულია ზუსტად გაერკვე სად გადის აქ ზღვარი მუსიკასა და არქიტექტ ურას შორის, ამის საგაზეთო სტატ იაში აღწერას, იქნებ ისევ ფოტოები სჯობდეს. P.S. მენატრება თბილისში ანა და ბა რსელონა - უკვე 900 კილომეტრის უკან... პარიზამდე პატარა სოფელში შევჩერდით. სასტუმროს ლიფტში მხოლოდ ერთი გამხდარი ადამიანი ეტევა - ჩანთის გარეშე, ტუალეტი კი, ლიფტზე გაცილებით პატარაა...
ანი ჯაფარიძე
ART ZONA თბილისში
25 სექტემბრიდან კლუბ „33 ა“-ში, თანამედროვე პოლონუ რი კულტურის დღეები ART ZONA - 2009 წლის საუკეთესო ფოტოჟურნალისტ ქალად აღიარებულ იუსტინა მელნიკევ იჩის ფოტოსურათების გამოფენით გაიხსნა. პარალელურად, შაბათ-კვირას, პოლონური კინოს ფესტივალი - „სისტემაში ცხოვრების სიურეალიზმი“ გაიმართა, სადაც მათი ცნობილი ფილმები: „დათუნია“, „მოგზაურობა მდინარეზე“, „სექსმისია“ და სხვა ფილმები იქნა ნაჩვენები. 2 და 4 ოქტომბერს პურის მოედანზე „ყოველდღიური ცხოვრება ბეთლემში“ დაიწყება აქცია-გასეირნება ქალაქში. სპეციალურად ფესტივალისთვის თბილისში უზარმაზარი დეკორაციებით, ცნობილი პოლონუ რი თეატრი - Teatr Ósmego Dnia ჩამოვა და ვარდების რევო ლუციის მოედანზე ორი დღის განმავლობაში უპრეცედენტო წარმოდგენა – „კიდობანს“ გამართავს. იქნება ერთობლივი პროექტებიც: სამი - პოლონური, ალტერნატიული თეატრის და მოძრაობის თეატრის ფერადი და ცეცხლოვანი აქცია- „კა რნავალი ქალაქის გარშემო“. საბოლოოდ, პოლონური კულტ ურის დღეები, 4 ოქტომბერს, კონცერტით დაიხურება. კლუბ „33 ა“-ს სცენაზე შავკანიანი პოლონელი მუსიკოსი და ნიაზ დიასამიძე, შემდეგ ჯგუფი - Psio Crew და ანსამბლი „ჩვენებ ურები“ გამოვლენ.
თამარ გონგაძე 26 სექტემბერს თბილისის სა ერთაშორისო ფესტივალი ოფიც იალურად გაიხსნა და ლიტველი რეჟისორი ოსკარას კორშუნოვა, მისი დასი და თბილისის თეატრა ლური ელიტა, სასტუმრო „რედი სონში“ დახურულ ვახშამზე გა ხლდათ მიწვეული. თეატრალურ დასებს და სპექტაკლებს მარჯან იშვილის, რუსთაველის, გრიბოე დოვის, სამეფო უბნის და თავისუ ფალი თეატრები მასპინძლობენ. ფესტივალი 27 სექტემბერს ლიტვურმა თეატრმა OKT-მ შექს პირის „რომეო და ჯულიეტათი“ გახსნა. 30 სექტემბერს ისევ შე ქსიპირს („ქარიშხალი“) იხილავთ, ამჯერად პოლონელი იანუშ ვი შნიევსკის რეჟისორობით და ბუ ნებრივია, პოლონური დასით. 3 ოქტომბერს ლიტვური თეატრა ლური კომპანია „MENO FORTAS“ გოეთეს „ფაუსტით“ ჩამოდის. სა ინტერესო უნდა იყოს თურქული რიტუალური ცეკვა და მუსიკა „მოცეკვავე დერვიშები“, რომე ლიც ეროვნულ მუსიკალურ ცე ნტში 4 ოქტომბერს აგვაცეკვებს. ბაქოს პანტომიმის სახელმწიფო დრამატული თეატრი 5 ოქტომრ ებს „ნიღბით“ ,ბახტიარ ხანიზადეს რეჟისორობით სტუმრობს ფესტ ივალს. 6-7 ოტომბერს სასტუმრო „რედისონ სას ივერიაში“ ფრან გულ-ხორვატული სპექტაკლ - „So So“ -ს ქართული და ინგლისური
სუბტიტრებით ნახავს მაყურებე ლი. რეჟისორი ბრანკო ბრეზოვეჩი გახლავთ. 8-9 ოქტომბერს გრიბ ოედოვის თეატრის მცირე სცენ აზე, რეჟისორი ფილიპ ჟანტი „ზი გმუნდის ოინებით“ დაგხვდებათ. სასტუმრო „რედისონში“ 12 ოქტო მბერს შვედური თეატრი ჩამოდის სპექტაკლით - „ჰეტეროფილი“. კრისტინა ოზოუნიდისისს ეს სპ ექტაკლი 75 წუთიანია. სომეხი რე ჟისორი აკოფ კაზანჯიანი რუსთ აველის თეატრში 13 ოქტომბერს შექსპირის „ჰამლეტის“ მიხედვით დადგმული სპექტაკლით - „... და ნამდვილი ციხით“ ჩამოდის, ხოლო 15 ოქტომბერს კორეული თეატრი „ვოიცეკით“. დიდი ბრიტანეთი სა მდღიანი გასტროლებით გვანებ ივრებს და 13-14-15 ოქტომბერს რეჟისორ ამიტ ლაჰავის და „Gecko Company“-ის „შინელი“ უნდა ვნახ ოთ. არ დაგავიწყდეთ, გოგოლის „შინელის“ ბილეთები მარჯანიშ ვილის თეატრში უნდა მოიკით ხოთ. 15 ოქტომბერს „ღია წრეს“ ლიტველი აიდას გინიოდისის დასი თავისუფალ თეატრში ითამაშებს. ფესტივალს სამეფო უბნის თეატ რში ჩამოსული გერმანული თეატ რალური დასი ასრულებს. ჰაიო შულერი და მაიკლ ვოგელი 18 ოქ ტომბერს ქართველი მაყურებლის წინაშე „ინფინიტას“ წარადგენენ. და ბოლოს, ფესტივალის ორგა ნიზება ქალაქ თბილისის მერიას, კულტურის, ძეგლთა დაცვისა და სპორტის სამინისტროს ეკუთვნის.
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
3
კოტე კემულარია ვაჟი გამო მონასტერში წავი მარი გულორდავა
ცნობილი და გავლენიანი ქართული ოჯახის ტაბუდადებული პრ ობლემები. ბავშვობიდან განებივრებული შვილის არჩევანი, რომე ლმაც შოკში ჩააგდო საზოგადოება და ინტრიგებისა და ჭორების მიზეზი გახდა. კოტე კემულარიას შვილი მონასტერში წავიდა. თავისი არჩევა ნი მოსწონს: - ციხეში ხომ არა ვარ, ღმერთთან ვარ... რას გაექცა შაკო კემულარია? რატომ გახდა ცხოვრება მისთ ვის ასეთი მძიმე და აუტანელი? ამბობენ, რომ მეუღლესთან გა ნშორება ვერ გადაიტანაო. მას ხომ ასეთი ლამაზი ცოლი ჰყავდა. როგორც ჩანს, ეს მისთვის საბედისწერო სიყვარული და ურთიე რთობა იყო. შაკომ ეს ტკივილი ვერ გადაიტანა, კოტე კემულარიამ კი - შვილის ტრავმა. ამბობენ, რომ ის ახლა დეპრესიაშია და ამ თემე ბზე არც ლაპარაკობსო. შვილს ოჯახი დაენგრა, ცხოვრების ინტერესი დაკარგა. თუმცა, შაკოს დედამ იცის, რომ ერთადერთი ხსნა - ღმერთია, რომ მხოლოდ მას შეუძლია საოცრებების მოხდენა. ამიტომაც, მოთმინებით და იმედით ელოდება, როდის გაიღება ერთხელაც კარი და შვილი დაუბრუნდება... ალბათ, ისევ ქართული კომპლექსების გამო, შაკო ამ თემებზე ღიად არ საუბრობს. ან შეიძლება, შეგნ ებულადაც არ უნდა თავის პრობლემებზე საუბარი - საყვარელმა ქალმა მისი სისუსტეები რომ არ დაინახ ოს... თუმცა, როცა მონასტერში ხარ, ასე ახლოს ღმერთთან, ასე მარტო საკუთარ თავთან, აღმოაჩენ, რომ ქვეყანაზე არ არსებობს მოჯადოებული წრე... რომ ყველაფერი შეიძლება დაძლიო და გადაიტანო, მხოლოდ ღმერთთან უნდა დარჩე. ასეთი დასკვნა გააკეთა შაკომაც. „პრაიმტაიმმა“ ის მლეთაში, ლომისას მონასტ ერში მოინახულა... - შაკო რატომ გადაწყვიტე მო ნასტერში წასვლა? -ქრისტეს გამო გადავწყვიტე. ეს აუხსნელი სურიელი მდგომარე ობაა. ეს მხოლოდ ღმერთის ნებაა. რატომ გადაწყვიტა ადამიანმა ღმერთისკ ენ სწრაფვა ეს ძალიან ინ ტიმ ურ ი თ ემ ა ა დ ა რა
4
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ღაც მისტიკასთანაც არის დაკავშ ირებული. -შაკო, შენ ბოჰემურ ცხოვრე ბას იყავი შეჩვეული, არ გაგიჭი რდა მონასტერში? -როგორ უნდა გამჭირვებოდა, პირიქით, მიხარია. რაც შვილი გა მიჩნდა ისედაც შეცვლილი ვიყავი, მერე ყველაფერი ისე დალაგდა, რომ აქ მოვედი. -ოჯახი როგორ შეხვდა შენს გადაწყვეტილებას? -მშვენივრად. ოჯახისგან არან აირი წინააღმდეგობა არ შემქმნია, პირიქით, ხელი შემიწყვეს. არ მ ეს მი ს
რატომ უნდა გაჭირვებოდათ, ღმ ერთთან გაუშვეს შვილი, ციხეში ხომ არ წავსულვარ და ცუდ საქმეს ხომ არ ვაკეთებ. ჩემი მშობლები სთვის ის უფრო ცუდი იყო, რასაც ადრე ვაკეთებდი. დღეს კი იციან სადაც ვარ და რას ვაკეთებ. -ადრე რას აკეთებდი? -რას ვაკეთებდი სხვას ჰკითხე, მე რას მეკითხები, ნახევარი საქა რთველო მიცნობს და გეტყვიან. -მე შენგან მინდა პასუხი. -რა გიპასუხო, ვსწავლობდი... -შაკო, ამბობენ, რომ ცო ლთან გაშორების შემდეგ წამოხვედი მონა სტერში?
-აუ, ვიღაცის გადმოსახედიდ ან შეიძლება ეგრეც ჩანს. ადამია ნს თუ ღმერთი არ უყვარს, აქ ვერ წამოვა და ცოლს რომ გაშორდება შეიძლება სხვა გზას დაადგეს. მე ვერ აგიხსნი ჩემს ღმერთთან ურთიერთობას, ეს რო გორი თემაა იცი, რა ცო ლი, რა შვ ილი, საერ თოდ
შედარება არ არის. მე აქ რამ მო მიყვანა მარტო მამაომ იცის და შენ როგორ გითხრა. როცა ადამიანი ცოლთან გაშორების გამო მიდის მონასტერში, ის ამდენი ხანი აქ ვერ გაძლებს, გაჩერდება ერთი თვე და მერე გადაუვლის. თან მე და ჩემი ცოლი კარგა ხნის გაშორებულები ვიყავით, როცა რაღაცა მოხდა, უბ რალოდ, ხალხში არ იყო გაბაზრებ ული. -თაკოს გათხოვებამ გული არ დაგწყვიტა? -რაზე უნდა დამწყვეტოდა გუ ლი, მე ახლა უბედნიერესი ადამ იანი ვარ, ცხოვრებაში უარესებიც ხდება. როდესაც ადამიანი ღმ ერთისკენ არის მიმართული, სხვა რაღაცეები მისთვის მეორეხარის ხოვანი ხდება. მე რომ ახლა თბილ ისში დავბრუნდე, არანაირი პრობ ლემა არ მაქვს, ყველგან და ყველა სფეროში შემიძლია გზა გავიკაფო, მაგრამ აქ თავს ძალიან ბედნიერად ვგრძნობ. ვიღაცა ამბობს, რომ მე აქ ცოლთან განშორების გამო წა მოვედი, მაგრამ იმას ვერ ხვდე ბა, რომ მე აქ ქრისტეს სიყვ არულმა მომიყვანა. -ბავშვი რა ხნის არის?
სიყვარულის და -წლის და შვიდი თვის. -მერე არ გეცოდება? -რატომ, ბავშვს ვნახულობ. -დედა ნახულობს? -როგორ არა, ნახევარი კვირა დედამისთან არის, ნახევარი კი ჩე მებთან. -შაკო, ცოლს რატომ გაშორდი? -ახლა ამას რა მნიშვნელობა აქ ვს, ამ თემაზე ვერ დაგელაპარაკე ბი. -როგორც ამბობდნენ, ძალიან გიყვარდა, რა გახდა თქვენი და შორების მიზეზი? -ვიღაცას ასე ჰგონია, ვიღაცას სხვანაირად, ამ დროს კი სინამდვი ლეში რა არის, მხოლოდ ღმერთმა იცის. -ანუ შეიძლება არც ისე გიყვ არდა, როგორც ჩანდა? -იცი რა, ხომ არ დაგიჯდები და ჩემს ცხოვრებას მოგი ყვები. გარეგნულად შეიძლება სხვა გვარად ჩანდ ეს, მაგრამ რა იყო და რ ოგ ო რ , კ იდ ე ვ ერ
თხელ გეტყვი, რომ მხოლოდ ღმ ერთმა იცის. -არჩილ გელოვანს იცნობ? ( გელოვანმა შაკოს ყოფილი მეუღ ლე მოიყვანა ცოლად) -კი, შევხვედრივარ, მაგრამ ჩემი ძმაკაცი არ არის. - რომ შეხვდი რაზე ისაუბრეთ? -იმის მერე არ შევხვედრივარ, მანამდე ვიცნობდი. მაგის მერე ჩემს ცოლსაც არ შევხვედრივარ პირისპირ, მარტო ტელეფონით ვე კონტაქტები. -ტელეფონით რაზე ესაუბრ ები? -ბავშვის საკითხებზე, სხვაზე რაზე უნდა ვესაუბრო. -როგორ ფიქრობ, რომ შეხვდე რას იგრძნობ? -რა უნდა ვიგრძნო, თუ ღმერთი გწამს. ღმერთმა ხელი მოუმართოს. ნონა კემულარია, კოტე კემუ ლარია ცოლი: -როგორ შეეგუეთ შაკოს მონა სტერში წასვლას? -ამაზე დიდი ბედნიერება რა შე იძლება იყოს. თავიდან ცოტა გა ორება მქონდა, რადგან შაკო ძალი ან აქტიური ბიჭი იყო. -ჰო, ამბობდნენ, რომ სულ დრ ოსტარებაში იყოო? -მე ისეთი შაკოც მიყვარს და ას ეთიც, იმიტომ, რომ ჩემი შვილია. -ქალბატონო ნონა, ამბობენ, რომ შაკო მონასტერში იმიტომ... -აპა, აპა, ეს ისეთი სისულელეა ვერ წარმოიდგენთ, ძალიან გთხო ვთ, მოარულ ხმებს ნუ უსმენთ რა. -ანუ პირადი ცხოვრების არევა არაფერ შუაშია? -არა, არა, მართლა არაფერ შუ აშია. -ქალბატონო ნონა, შაკოს როდესაც ოჯახი დაენგრა რა მდგომარეობაში იყო? -იც ით რა, იმ პე რი ოდში შაკომ გლანდე ბის ოპერაცია გა იკეთა, გაურთუ ლდა, 15 დღე წყალს ვერ სვამ
და და ეს ყველაფერი დაემთხვა, ამ იტომ მეტი რა საქმე ჰქონდათ ად ამიანებს და რაღაცები მიაწერეს. -თქვენ ყოფილ რძალთან გაქვთ ურთიერთობა? -რა თქმა უნდა, როგორ შეიძ ლება ჩვენ არ გვქონდეს ურთიერ თობა, როცა მათ საერთო შვილი ჰყავთ. -რატომ გაშორდნენ ერთმან ეთს? -იცით რა, არ მაინტერესებდა და ნამდვილად არ მიკითხავს. ალ ბათ ასე იყო საჭირო. -მე ვი ცი, რომ რძ ალს, რო მე ლიც გაგითხოვდათ ხელის გულზე ატარებდით? - მე ყველას კარგად ვექცევი და წარმოიდგინეთ, მით უმეტეს ჩემს რძალთან როგორ ვიქნებოდი. ამ ხნის ქალი ვარ და არ მახსოვს ჩე მზე ვინმე ნაწყენი იყოს. აბსოლუ ტურად რეალურად შევხვდი ყველ აფერს, რაც ჩემს ოჯახში მოხდა. -გული არ დაგწყდათ? -თქვენ წარმოიდგინეთ არა. -რატომ არა? -რა ვიცი, არ დამწყდა და ალბათ ასე იყო საჭირო. რაღაც ორიგინ ალურ პასუხებს ვიძლევი ხომ. -კი და ორაზროვანსაც. -ჰო, რა ვიცი, თუ მაგან ასეთი გადაწყვეტილება მიიღო ე.ი. ასე იყო საჭირო. არც ვთვლი საჭიროდ, რომ გული დამწყდეს. -განაწყენებულის პოზიციიდან ხომ არ საუბრობთ? -არა, არავითარი განაწყენება. -როგორ ფიქრობთ, თქვენი შვ ილის შეცდომა ხომ არ იყო თაკო სთან ქორწინება? -მე ასე არ ვიტყოდი, თაკო რომ არ ყოფილიყო მე არ მეყოლებოდა მიმი, რომელიც ჩემთვის ყველაფ ერია. -ისე ძალიან არასასიამოვნო ფაქტი მოხდა თქვენს ოჯახში? -კი გეთანხმებით, მაგრამ ამ ცხოვრებაში უარესებიც ხდება. მე კი ბედნიერი ვარ იმით, რა სიმშვიდეც სუფევს დღეს ჩემს ოჯახში.
დუეტი „ჯორჯია“ შეიძლება დაიშალოს?
„აქედან ან მაკა წავა, ან მე!“ - ამ სიტყვებს ყვიროდა ბარ „გარდენში“ რატი დურგ ლიშვილი. დაპირისპირება ორ მომღერალს შორის ჩხუბით დამთავრდა. ამის შემსწრე, ბა რის პერსონალი, დირექცია და რამდენიმე კლიენტიც იყო. რო გორც შემდეგ გაირკვა, რატის ამგვარი გაღიზიანება მაკას მე უღლემ - ვახომ გამოიწვია. „ნუ ჩაერევა ჩემს მუსიკაში. ჯგუფ ში მას არაფერი ესაქმება!“- ყვ იროდა თურმე ნერვებაშლილი რატი. როგორც ჩვენთვის გა ხდა ცნობილი, ვახო ჯგუფის საქმიანობაში ადრეც სისტ ემატიურად ერეოდა, მაგრამ როდესაც მომღერლებს ამის შესახებ ეკითხებოდნენ, ისინი ყოველთვის უარყოფდნენ. ამ ჯერადაც „პრაიმტაიმთან“ სა უბარში რატიმაც და მაკამაც ეს მიზეზი უარყვეს. - რატი, როგორც გავიგეთ ჯგუფი იშლება. - არა, (იცინის) არ არის მა რთალი. - კლუბ „გარდენში“ რატომ იჩხუბეთ. - სხვა პონტი იყო, უფრო პი რადი... არაფერი ისეთი, რაღაც გასარკვევი გვქონდა და გავა რკვიეთ. - რატომ ყვიროდი - ან მაკა წავა და ან მე აქედანო? -აფექტური ხასიათი მაქვს და ალბათ იმიტომ... ახლა სი მშვიდეა, ღმერთის წყალობით, ყველაფერი დალაგდა.
არადა, ამის გამო ლამის ის გასტროლი ჩაეშალათ, რომე ლიც ყაზახეთში ჰქონდათ და გეგმილი. ამ კონცერტზე ისინი სპეციალურად ერთ-ერთი ოლ იგარქის მოთხოვნით მიიწვიეს. რატი დურგლიშვილი: - დიდხანს გვეძებდნენ და ერთ-ერთი ვარსკვლავის მე შვეობით გვიპოვნეს. გრანდი ოზული საღამოა, დახურული ფართი, რომელსაც რომელი ღაც ოლიგარქი აწყობს. ორი გიგანტი ვარსკვლავი აპირებს ჩამოსვლას ამ კონცერტზე. -ვახოც თუ მიემგზავრება თქვენთან ერთად? -ვახო ამჯერად სამსახურის გამო ვერ მოდის. - ამბობენ, რატის და მაკას ხშირი კამათის მიზეზი ვახო აო. -არა, ეს ძალიან პირადი იყო, ჩვენი ამბავია. -როგორც ამბობენ, მაკას ქმარი ხშირად ერევა ჯგუფის საქმიანობაში, რასაც თქვენ ჟურნალისტებთან მალავთ. - მაგაზე მოდი კომენტარს არ გავაკეთებ... ისე, რაც არ უნდა მოხდეს, ღმერთმა დაიფ აროს და ჯგუფი რომც დაიშ ალოს, მე და მაკა მაინც მეგო ბრებად დავრჩებით...
P.S. შაკო კემულარიას საბედისწ ერო სიყვარულის შესახებ „პრაი მტაიმის~ მე–5 ნომერში დაიწერა. რამდენიმე თვის წინ შაკო მეუღლემ მიატოვა და მის მეგობარს, არჩილ გელოვანს გაჰყვა ცოლად...მას შე მდეგ კი მოვლენები ასე განვითარ და...
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
5
6
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
დეტალები
გურამ როგავასთან ერთად
ორშაბათის დილა რვა საათზე იწყება. სექტემბრის ბოლო კვირაა და გაღვიძებისთანავე იმაზე ვფიქრობ, რა იქნება მნიშვნელოვანი მომდევნო შვიდი დღის განმავლობაში. საინტერესოა, მოხდება თუ არა მორი გი აფეთქება ზუგდიდის რკინიგზის სადგურზე, ამჯერად რომელ ვაგონშია ბომბი?-ამ შეკითხვაზე პასუხი ჯერ არ მაქვს, მაგრამ ზოგიერთი რამ წინასწარ ვიცი. მაგალი თად, დარწმუნებული ვარ, „ლეიბორისტული პარტიის“ პრესკონფერენცია ამ კვირაშიც ყოველდღე პირველ საათზე გაიმართება და ნათელაშვილის თანაპარტ იელები ტრიბუნასთან „ნაჯახისმჭრელი“ სახეებით დადგებიან. თბილისის მერი ქალაქის გარეუბანში მიმდინარე გზის სარეაბილიტაციო სამუშაოებს მო ინახულებს, ან ახალ სკვერს გახსნის, ოპოზიცია დუ მილს ამ კვირაშიც არ დაარღვევს და ჟურნალისტების შეკითხვას: „რა გეგმები გაქვთ?“ კონკრეტული პასუხის გარეშე დატოვებს, ისევ ზოგადი, ბრტყელი და არაფრისმ თქმელი ფრაზები (ეს ხომ უკვე მოვისმინეთ?). სხვათა შო რის, უნდა ვაღიარო, რომ დღის გეგმა მეც არ შემიდგენია, საერთოდაც, წინასწარ არაფერს ვგეგმავ.
პოლიტიკური კომპლექსები ძალიან ბანალური ფრაზაა, მა გრამ რეალური: „ორშაბათი მძიმე დღეა.“ სწორედ ამიტომაც, ყოვე ლთვის ვცდილობ, ახალი კვირა ხა ლისით დაიწყოს. ერთი კარგი ადგილი ვიცი, სა დაც ბევრ საინტერესო ამბავს მო ისმენთ. ჩაინიშნეთ მისამართი: პარლამენტი, ოთახი #718. ოპოზიციონე რი დეპუტატი - გია ცაგარეიშვილი ბრ იფინგის დაწყებამ დე ტრადიციულად ჟურ ნა ლი სტ ებ თა ნ „საჭირბოროტო“ სა კითხებზე ჭორაობს. ეს ხომ ქართველი პო ლიტიკოსების უსაყვა რლესი საქმიანობაა?! ცაგარეიშვილი კი ამ „ჟანრში“ ერთ-ერთი მოწინავეა. ბრიფინგის დაწყებამდე მთავარი თემა, არც მეტი-არც ნაკლები, ჯონდი ბაღა თურიაა. თავად ბრიფინ გი კი, სასჯელაღსრულების სისტემაში არსებულ მდგომარეობ ას ეხება. მოწვეულმა სტუმარმა, ყოფილმა პატიმარმა - შალვა რამი შვილმა გვითხრა, რომ რუსთავის #2 კოლონიაში, სადაც მან 4 წელი გაატარა, 500-მდე პატიმარს არა
აქვს საწოლი და მათ რიგრიგობით სძინავთ. ეს განცხადება ბრიფინ გზე გაკეთდა, თუმცა მანამდე იყო ენის ქავილი, რომელსაც პირობი თად შეგვიძლია -„თავისუფალი სი ტყვის ოცი წუთი“ ან „სინდისთან ჭიდილი“ ვუწოდოთ (რა საჭიროა ეს ორი სათაური, ვერ ვხვდები, მა გრამ მაინც... „ცისფერი მთები ანუ ტიანშანი“ - ყველა დროის აქ ტუალურ პრობლემაზე შექმ ნილი ფილმის პერსონ აჟები გამახსენდა.). -რას ფიქრობთ ჯო ნდი ბაღათურიაზე?-ჰკით ხა მედიას გია ცაგარეიშვი ლმა. უადგილო შეკითხ ვამ დაბნეულო ბის ნაცვლად, რ ატ ო მ ღა ც ჟ ურ ნ ა ლი ს ტებ ის დ იდ ი ინტ ე რ ეს ი და მოგვია ნებით, დიდი რისხვაც გამოიწვია. დისკუსიაში ყველა სწრაფად ჩაერ თო და დასკვნაც ერთმნიშვნელო ვანი აღმოჩნდა. სიმართლე გითხ რათ, არც გამკვირვებია, როცა მე დიის წარმომადგენლებმა აღიარეს, „ჯონდის ბჟუტური არ გვესმის და
მგონი თვითონაც არ იცის, რა უნდა პოლიტიკაშიო...“ ერთ-ერთმა ჟუ რნალისტმა კი ცაგარეიშვილს ისიც შესჩივლა, „დავიტანჯე, მე რა დავა შავე მისი ტექსტების გადაკეთება და შელამაზება რომ მიწევსო...“ მოკლედ, ამ ფრაზების მოსმენ ით აღფრთოვანებულმა დეპუტა ტმა, მოგვიანებით საბოლოო სიტყ ვა წარმოთქვა და ჟურნალისტებს უკვე პასუხგაცემული შეკითხვით მიმართა: „მერე თქვენც კარგი ტი პები ხართ, ჯონდის ბჟუტურს რა ტომ აშუქებთო?“ („ცაგარამ“ ჯო ნდი დაბლოკა!) ცაგარეიშვილის მსგავსი ირონ იული გამონათქვამები მისი კოლე გებისა და ყოფილი თანამებრძო ლების მიმართ, ადრეც მომისმენია, მაგრამ ისიც მახსოვს, როცა სიტუ აციას დასჭირდა, რუსთაველის გა მზირზე იგივე ადამიანებთან ხელი ხელგადახვეული იდგა... და კიდევ ერთი ახალი დეტალი, უკვე დადა სტურდა ინფორმაცია, რომ სო ზარ სუბარისა და კოკა გუნცაძის შემდეგ, შესაძლოა ალასანიას გუ ნდს გია ცაგარეიშვილიც შეუერთ დეს, დამოუკიდებელმა დეპუტატმა გადაწყვეტილება ფაქტობრივად უკვე მიიღო. შეგახსენებთ, ცაგა რეიშვილი პოლიტიკაში პირდაპირ ლუდის ქარხნიდან მოვიდა, გოგი თოფაძის ,,ყაზბეგის“ ქარხანაში კი ავტოინსპექტორის შრომის სტაჟ
შოუ გრძელდება...
ასეთი პოლიტიკური სვლები საქართველოში ახალი სულაც არ არის, მაგრამ შალვა რამიშვილის ტელეეთერში დაბრუნება ბევრ ისთვის მართლაც მოულოდნე ლი აღმოჩნდება. სკანდალური ჟურნალისტი და საქართველოში ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი პა
ტიმარი, ტელეკომპანია „იმედის“ სახე გახდება და ახალ „გეიმ-შო უს“ წაიყვანს. ეს ინფორმაცია გა სულ კვირას სწორედ „პრაიმტაი მმა“ გაავრცელა და პარლამენტში გამართულ ბრიფინგზე, რომელს აც შალვა რამიშვილიც ესწრებ ოდა, შეკითხვები ამის შესახებაც
დაისვა. როგორც გაირკვა, გადაცემის მთავარი არსი, ჩამჭრელ კითხ ვებზე გულახდილი პასუხების გაცემა იქნება. უკვე დავრწმუნ დი, რომ ამ მოთხოვნას თავად წამყვანი ვერ დააკმაყოფილებს. ბრიფინგის დასრულების შემდეგ
ით მოხვდა. იგი სხვადასხვა დროს „მრეწველობა გადაარჩენს საქართ ველოს“, მოძრაობა „სამართლიანი საქართველოსთვის“ და „საქართვე ლოს დემოკრატიული პარტიის“ წე ვრი იყო. გია თორთლაძესთან ერ თად დაფუძნებული პარტია კი, მან 8 აპრი ლს და ტ ოვ ა , რადგან თ ავ მ ჯ დო მ ა რი ს გადაწყ
ვეტილება, არ შეერ თებოდნენ არასაპ არლამენტო ოპოზ იციის აქციებს, მაშინ ცაგ არ ეი შვ ილ ის თვ ის მიუღებელი აღმოჩნდა. მსგავსი პოლიტიკური თუ ფს იქოლოგიური პრობლემები, რო გორც ჩანს, თავად ჯონდი ბაღათუ რიასაც აწუხებს, რომელსაც ცვალ ებადი „პოლიტიკური განწყობის“
ტელეკომპანია „რეალტივის“ ჟუ რნალისტმა რამიშვილს პარლ ამენტის დერეფანში კომენტარი სთხოვა, რაზეც ის ზრდილობი ანად დათანხმდა, თუმცა, როცა კორესპონდენტმა შალვა რამი შვილის წარსული: დაკავების ფაქტი, ბრალდება და ფარული
გამო, ყოფილმა თანაგუნდელებმა „პოლიტიკური მეძავი“ არაერთ ხელ უწოდეს. პარტიიდან პარტიაში მოგზაურობის შემდეგ, ამბიციების დაკმაყოფილება ორივე პოლიტფ იგურამ საკუთარი პარტიის (ერთი კაცის პარტიის) შექმნით სცადა, თუმცა ამ ვითარებაში, ,, ქართული დასის“ ლიდერიც, ცაგარეიშვილის მსგავსად, თამაშგარე მდგომა რეობაში აღმოჩნდა და ახლა ორივე იმის მოლოდინშია, ბურთს როდის გამო უგორებენ... და მა რთლაც, ქართული ფეხბურთი და ქა რთული პოლიტიკა, დაწერილი თუ დაუწერ ელი წესებით, ბოლო ხანებში თითქმის ი დე ნტ ურ ი გ ახ დ ა . ავტ ოგ ო ლი უკ ვე ა ღა რა ვ ის უკვი რს, მით უ მე ტე ს მ აშ ი ნ , როცა მო თ ამ აშ ე ს ვერ გა ურკვევია ვის თამაშს თამაშობს და რომელ მხარეს დგას.
ჩანაწერები გაიხსენა და ამის შე სახებ შეკითხვა დასვა, რესპონ დენტმა თავი კვლავ 718-ე ოთახს შეაფარა და სანამ პარლამენტის მეშვიდე სართული ყველა ჟურნ ალისტმა არ დატოვა, იქიდან არც გამოსულა. ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
7
10 kiTxva გოკა გაბაშვილს
ოპოზიციაზე:
_ სოზარ სუბარის პოლიტიკაში გადასვლა ახალი არ არის. ის ჯერ კიდევ სახალხო დამცველის პოსტზე ყოფნისას იყო პოლი ტიკაში. სახალხო დამცველის პოზიციებს მხოლოდ თემებად იყ ენებდა ხოლმე. ისე ჩვეულებრივი ოპოზიციის მხარეს მყოფი პო ლიტიკოსი იყო. მათ წარმოადგინეს საკუთარი კანდიდატები და ვინ გაიმარჯვებს, ამას არჩევნები გვიჩვენებს, ჩვენ შევეცდებით თბილისელების ხმების უმრავლესობა მოვიპოვოთ და ბუნებრივ ია, ისინიც იგივეს შეეცდებიან. ამიტომ საზოგადოება გადაწყვე ტს ვინ უნდა გაიმარჯვოს. მე ვფიქრობ, რომ თბილისში ბოლო წლების განმავლობაში, ძალიან ბევრი რამე გაკეთდა, ასევე ვფ იქრობ, რომ ამ ყველაფერს ხალხი ძალიან კარგად ხედავს. ქა ლაქში უამრავი სამუშაო ჩატარდა. დამეთანხმებით ალბათ, რომ თბილისი დღეს სულ სხვა ქალაქია, ვიდრე თუნდაც 4 წლის წინ იყო. მთავარია, რომ ჩვენ ხალხამდე მივიტანოთ ის ინფორმაცია, თუ რა გაკეთდა და კიდევ რის გაკეთებას ვაპირებთ, ვფიქრობ, მოვახერხებთ კიდეც ამას. თუმცა ბუნებრივია, რომ ისინიც გა მართავენ საარჩევნო კამპანიას. ისე კი, აქამდე არც სოზარს და არც ალასანიას, არც ერთი სიტყვა არ უთქვამთ დედაქალაქის პრობლემებზე. მათ, არც კონკრეტული პრობლემები, კონკრე ტული ადამიანები არ უხსენებიათ, ეს ყველაფერი ნაკლებად იყო მათი ძირითადი თემები. ისინი, როგორც წესი, ზოგადპოლიტიკ ურ თემებზე საუბრობდნენ. თვითმმართველობის არჩევნებზე ალბათ შეეცდებიან დაკომპლექტდნენ და თემებიც წამოწიონ, გაიგონ რა აწუხებთ თბილისელებს, შეისწავლონ ეს პრობლე მები. არ არის გამორიცხული, აქციებიც ჩაატარონ. არჩევნების საკითხი უკვე გადაწვეტილია, ეს ყველამ იცის, მათი მოთხოვნა, რომ 30 მაისის არჩევნები გარანტირებული არ არის, არასწორია.
რადიკალებზე:
_ დანარჩენ რადიკალებს არანაირი გეგმა არა აქვთ და იმ იტომაც არ ჩანან. სხვათა შორის, არც მაშინ ჰქონდათ გეგმა, როცა აქციებს ატარებდნენ. უბრალოდ ქუჩის აქციებს მართ ავდნენ, სხვათა შორის ჩვენ ძალიან ბევრჯერ შევთავაზეთ, რომ კონკრეტული გეგმა შეემუშავებინათ. ჩვენ ახლაც მზად ვართ, მათთან ერთად საკონსტიტუციო ცვლილებებზე ვიმსჯელოთ, ასევე, საარჩევნო სისტემაზე, სხვადასხვა რეფორმებზე, მაგრ ამ გარკვეული ნაწილი ამაზე არ მოდის და ეს ძალიან ცუდია. თუმცა რაღაც ნაწილი ამ იდეებს გამოეხმაურა და ეს ძალიან გვახარებს. არის ოპოზიციის ნაწილი, რომელსაც არეულობის გარდა, არანაირი გეგმა არა აქვს. არეულობა კი, არ შეიძლება გეგმა იყოს. მერობის კანდიდატების დასახელებასთან დაკავშ ირებით, შიგნით რადიკალებში მოხდება თუ არა დაპირისპირ ება, ნამდვილად არ ვიცი, ამის ძიებით არა ვარ დაკავებული.
გაეროზე და საპარლამენტო გეგმებზე:
_ გაეროში ყველა ის პრობლემა წყდება, რაც ჩვენს ქვეყანას აქვს, ეს საკითხები გენერალურ ასამბლეაზე დადგება. ქვეყნის პრობლემები დღეს პარლამენტში განიხილება. ჩვენ სხვადა სხვა სამინისტროს მეთაურებს ვიწვევთ და მათთან ერთად გა ნვიხილავთ ყველა პრობლემას, რაც საზოგადოებას აწუხებს. ვსახავთ გზებს, რო გორ მოვაგვაროთ ეს პრობლემები. ეს გაცილებით უფრო მნიშვნელ ოვანი საკითხ ებია. ხალხთან შეხვედრებისას ყველაზე მეტი კითხვები ინფრ ასტ რუ ქტ ურ ა ზე, სოფლის მეუ რნ ეო ბა ზე და დასაქმებ აზე მოდიოდა... ჩვენც ვცდილობთ მათი მოთხოვნები დავაკმაყოფილოთ. მიმდინარე კვირაში ასევე სხვა მინისტ რები მოვლენ და მა თთან ერთად განვიხ ილავთ იმ კონკრეტულ სფეროში არსე ბულ პრობ ლემებს.
8
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
პუტატები ერთმანეთის ? ინტერვიუ დე ინიციატივებს „იპარავენ“ ? ლევან ? გაჩეჩილაძესთან ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ნოღაიდელის გასაჭირი ? ? ? ? ? ? მირიან ბოქოლიშვილი - ბატონო ლევან ორი წლის წინ ოქრუაშ ვილის განცხადება იყო ის ბიძგი, რომელმაც ხალხი ქუჩაში გამოიყვანა, მაგრამ მას შემდეგ ოპოზიციამ სერიოზული წარუმატებლობა გა ნიცადა. რას აპირებთ ამჟამად? - დიახ, ზუსტად ორი წლის წინ დაიწყო უდ იდესი მოძრაობა საქართველოში და ხალხი უსამართლობის წინააღმდეგ გაერთიანდა. ღრმად ვარ დარწმუნებული, რომ ეს უდიდესი ენერგეტიკა, რომელიც ჩვენს ბრძოლაში იყო, არის და იქნება, არსად დაიკარგება. ეს ბრძო ლა საბოლოოდ დაგვირგვინდება, როგორც სამართლიანი ბრძოლა - უსამართლობის წი ნააღმდეგ. - სექტემბრისთვის აპირებდით გააქტიურ ებას, თუმცა ჯერ ისევ ჩუმად ხართ... - მთელი ძალისხმევა შემოდგომისთვის იქნება მობილიზებული, იმისთვის, რომ სა ბოლოოდ დავასრულოთ ეს საქმე. ეს საქმე მალე დასრულდება. მე ამაში ღრმად ვარ და რწმუნებული, რადგან ამის გამო ძალიან დიდი სისხლია დაღვრილი და ძალიან დიდი ჩაგვრა აქვს ხალხს განცდილი. ამიტომ ჩვენ ისევ და ვიწყებთ, არ გავჩერდებით. კიდევ უფრო რა დიკალურები და მოქნილები გავხდებით. მი უხედავად უდიდესი რეპრესიული მანქანისა, მიუხედავად ასობით პოლიტპატიმრისა, მიუხ ედავად იმისა, რომ ხალხი პოლიტიკური ნიშნ ით იჩაგრება, რადგან ემხრობა ოპოზიციას და ემხორბა საქართველოს, ამიტომ ჩვენ გავაგრ ძელებთ ბრძოლას საბოლოო მიზნებისთვის. - ალასანია უკვე სერიოზულად ემზადება არჩევნებისთვის... ამ ფონზე საინტერესოა თქ ვენ როგორ იმოქმედებთ? - ჯერჯერობით პროცესებს დავაკვირდები. ჩემთვის მთავარი ამ რეჟიმის წინააღმდეგ ბრ ძოლაა. - რომელ პროცესებს აკვირდებით? - ვაკვირდები, რამდენად შესაძლებელია, რომ ოდესმე ბრძოლის ველი გახდეს მერის არჩევნები. - რადიკალურები გავხდებითო ბრძანეთ და რა იგულისხმეთ? - ეს ნიშნმავს, რომ ბრძო ლას კანონის ფარგლებში გა ვაგრძელებთ. - ანუ აქციების განახლებ ას გეგმავთ? - ბრძოლა იქნება და, რა თქმა უნდა, აქ ციებსაც არ გამ ოვ რ იცხავ.
უბილეთოდ მგზავრ ობაზე ჯარიმები შემცირდა. გადაწყვეტილება პარლამ ენტმა მიიღო. მაგრამ ახლა მთელი აყალ-მაყალი იმაზე მიდის, ვისი დამსახურებაა ეს ცვლილება, ანუ ვის უნდა გა დაუხადოს ხალხმა მადლობა - ჯონდის თუ უმრავლესობას. ამის გარკვევას ერთი საპარლ ამენტო დღე მიეძღვნა, მაგრამ „გამარჯვებული“ მაინც ვერ გამოვლინდა. პოზიციები არც ჯონდიმ დათმო და არც უმრა ვლესობამ. ჯონდიმ ინიციატივა მიის აკუთრა. ყოველ შემთხვევაში, ასე თვლის უმრავლესობა. ბაღათურია კამერებთან, დი ქტოფონებთან და საერთოდ ყველგან ამტკიცებს, რომ „სი ტი პარკის“ გაძევება მხოლოდ მისი დამსახურებაა. და ეს ბა ვშვივით უხარია. ჯონდის ეს ამბიციები უმრავლესობამ, რამდენიმე დღე პატიოსნად ითმინა. ბოლოს კი გიორგი მე ლაძემ ვეღარ მოთოკა ნერვები და სიტყვა ითხოვა: – მადლობა ჯონდის!!! ვადა სტურებ, რომ დიდი წვლილი მიუძღვის ამ ცვლილებაში, მა გრამ ინიციატივა რომ ჩვენგან მოდიოდა ამის დავიწყება არ შეიძლება. ეს სიტყვები ბაღათურიას ისე მოხვდა გულზე, რომ სტ ენოგრამის ამოღება მოით ხოვა. ახლავე დაგიმტკიცებთ ვისი ინიციატივა იყო და ვისი დამსახურებაა, რომ ორმოცლ არიანი ჯარიმა ათ ლარამდე შემცირდაო. სტენოგრამაზე უარი უთხრეს და სამაგიერ ოდ, ყველა სიტყვა და გამოსვ ლა თავიდან გაიმეორა, რაც კი „სიტი პარკზე“ უთქვამს. სიტყ ვა უამრავჯერ შეაწყვეტინეს, მიკროფონიც გამოურთეს, მა გრამ მაინც ვერ დააშოშმინეს. ბოლოს ისევ მაჭავარიანმა იპ ოვნა გამოსავალი. მან მელაშვ ილს ჩუმად ანიშნა, ე ბიჭო, აც ალე, გაიხაროს და დაიბრალო სო. მელაძეც დაშოშმინდა, მა გრამ სულ ცოტა ხნით. შფოთ ის განახლების მიზეზი, ლევან ვეფხვაძე გახდა. მან ოთხჯერ
შემცირებული ჯარიმის, კიდევ შემცირება მოითხოვა. ლევა ნის გამოსვლის დროს ჯონდი დარბაზში არ იმყოფებოდა. ის კომენტარებს არიგებდა მედი ასთან საკუთარ გმირობაზე. ლევანის სიტყვები, როგორც ჩანს, შორიდან მოესმა და სხ დომათა დარბაზის კარებში დაოთხილი, უკვე ხელაწეული შემოვარდა. ეს კი იმას ნიშნ ავდა, რომ სიტყვას ითხოვნდა. ეს ისეთი სასაცილო სურათი იყო, რომ სიტყვით გამოსლ ვაზე მაჭავარიანმა უარი ვერ უთხრა, მიუხედავად იმისა, რომ სიტყვით გამოსვლა აღარ ეკუთვნოდა: – წეღან ლევანმა ხუმრობ ით მითხრა, მე დაგასწრებ და მოვითხოვ ჯარიმის 5 ლარა მდე შემცირებასო, ამიტომ მე ვითხოვ, პირდაპირ სამ ლარა მდე დაიწიოს ჯარიმამ... ჯონდის სიტყვებმა ლევანი გააბრაზა. საკუთარი სავარძ ლიდან მიაძახა, ასეთი რამის თქმა არ შეიძლებაო. უმრავლ ესობა გამხიარულდა, ესენი ერთმანეთის ჯინაზე მუშაობ ენო. სხდომის წამყვანი ისე ჩა ბჟირდა, ჯონდიმ სიტყვა შეწყ ვიტა: – რატომ იცინით, რას ვა მბობ სასაცილოს? სასაცილოს მართლა არაფ ერს ამბობდა. ის უბრალოდ სა საცილოდ იქცეოდა და ბავშვი ვით იმეორებდა, ეს ინიციატივა მე მეკუთვნისო. კამათი კიდევ დიდხანს გაგრძელდებოდა, რომ არა ზურაბ მელიქიშვილი: – მთელი დილაა ვისმენთ იმას, ვის რა წვლილი მიუძ ღვის ამ გადაწყვეტილების მიღებაში და მე მგონი ამას საზოგადოებისთვის არა აქვს მნიშვნელობა. მთავარია ის გა კეთდა. ისე ბატონო ჯინდი, მე თქვენი სხვა ინიციატივებიც მახსოვს ამ საკითხზე და მო დით აღარ გვინდა ყველაფრის გახსენება... სიტყვიერმა „კბენამ“ ჯო ნდი მართლაც დაადუმა. რო გორც ჩანს, მართლა არც ისეა ყველაფერი, როგორც ჯონდი ამტკიცებს.
თორნიკე ყაჯრიშვილი ზურაბ ნოღაიდელი სულ დაჩაჩანაკდა. ადრე მას ზურგს მთელი გუნდი უმაგრებდა. მათ შო რის ახალგაზრდებიც, მაგრამ, როგორც ჩანს, ზურიკო მართლა „ჟმოტია“. ფულს პოლიტიკურ პარტნიორებს კი არა, საკუთარი პარტიის წევრ ებს არ უხდის. ჰოდა, მათაც დაიკიდეს... თანაც ისე, რომ ახლა ზურიკელა ტრიბუნასთან მეფე ლირივით მარტო დგას... არა, შექსპირმა ლირს ღირსება მაინც დაუტოვა, ნოღაიდელს კი ძალი ან სურს, არ შეიმჩნიოს გასაჭირი, მაგრამ რეიტ ინგებს სად დაემალება? სოციოლოგები მის პა რტიას სიებშიც აღარ სვამენ – ის ჩვენთვის აღარ არსებობს, აღარავის აინტერესებსო... მაგრამ ერთხელ, ალბათ, ნინო ბურჯანაძემაც სწორად მონათლა ნოღაიდელი ხისტად... ის კი მაინც დგ ას დაღლილი სახით და მაინც რაღაცებს ყვება... მერე რა, რომ არავინ უსმენს....
„პადოშას“ ფრაქციიდან აგდებენ ხათუნა მგალობლიშვილი „პადოშას“ საკუთარი ფრა ქციიდან უპირებენ გაგდებას. ინტრიგა უკვე ჩაგდებულია და ინფორმაციაც გავრცელებული „პადოშას“ შემცვლ ელზე – ის დიმიტრი ლ ორ თქ იფ ან იძ ე იქნება. მიზეზიც დასახელდა – ფრ აქციის თავმჯდ ომარის პოლიტი კური კურსი. ანუ „პადოშიზაცია“. – „სხვათა შო რ ი ს ,
რასაც ეგენი „პადოშიზაციას“ ეძახდნენ, ეგ იყო დიალოგის რე ჟი მი - ამბობს გია - , ახ ლა უცბად ყველა მზად აღმოჩნდა დიალოგისთვის. უფრო მეტიც, დადიან და თავად ხვდებიან ხე ლისუფლებას, ელაპარაკებიან სხვადასხვა თემებზე. მონა წილეობენ საარჩევნო კო დექსის განხილვაში და უნდათ, საკონსტიტუციო განხილვებშიც ჩაერთონ. საბოლოო ჯამში, რაზეც ვიღაცებმა ირონიუ ლად დაამკვიდრეს ტე რმინი „პადოშიზაცია“, აღმოჩნდა, რომ ეს მი მართულება სწორი ყოფილა, ანუ მე სწორად მივდ იოდი. ჩვენ 17 საკითხი გა დავწყვიტეთ. „პადოშამ“ 17 საკითხი გარეთ გა დ აწ ყვ იტ ა , მაგრამ მთ ავარი დეტა ლი გაეპარა.
შიგნით, საკუთარ ფრაქციაში ვითარებას ვერ აკონტროლებს. ახლაც ირწმუნება, ვიღაცამ იბ ოროტა და ჭორი გაავრცელაო: – არანაირი არეულობა და და პირისპირება არ არის შიგნით ფრაქციაში. ეს ვიღაცას ძალიან უნდოდა და ამიტომაც გაავრც ელა ასეთი ინფორმაცია, მაგრამ მე დიმიტრი ლორთქიფანიძესაც ვესაუბრე, ერგემლიძესაც და ფრ აქციის ყველა წევრსაც. მსგავსი არაფერი ყოფილა. არც ჩემს წი ნააღმდეგ იგეგმებოდა არაფერი. არადა, ინტრიგა ნამდვილად გაიხლართა პარლამენტის კო რიდორებში და როგორც ამბო ბენ, აქ თავად ქრისტიან-დემო კრატებსაც ჰქონდათ თავისი ინტერესები. „პადოშა“ პირად საუბრებში ამბობს, რომ გიორ გი თარგამაძეს მისი მზარდი რე იტინგის ეშინია და მისი ჩაძირვა უნდა. ანუ, „პადოშას“ შეცვლის შემთხვევაში თარგამაძე მის ფრაქციასაც დაეპატრონებოდა. ახლა თურმე თარგამაძეს ამის საშუალებას თორთლაძე არ აძ ლევს – არ ემორჩილება და იმ იტომ.
პარლამენტში კუნთებსაც იმაგრებენ საპარლამენტო სხდომებზე ნერვებს ყველა ისე იწყნარებს, ვისაც როგორ შეუძლია. ლევან ვეფხვაძეს ნერვები რომ არ მოეშალოს სიტყვას ჩააგდებს ხოლმე და მერე დარბაზსაც ტოვებს – იცის, მის კომენტარს არავინ დატოვე ბს პასუხის გარეშე. უმრავლესობის პასუხის პასუხი კი შეუძლებელია. არა იმიტომ, რომ ლევანი ამას ვერ მოახერხებს ან ვინმე დაუშლის. უბრალოდ, ამას რეგლამენტი კრძალავს. რეგლამენტის დარღვევა კი დათოს ხელში სასტიკად აკრძალულია. ამიტომაც ყველაზე მეტად თავს ჯონდი მიიჩნევს დაჩაგრულად. მის იდეებს „მწვავე“ რეპლიკები ყოველთვის მოჰყვება ხოლმე და ჯონდიც ვერასდროს (იშვიათი შემთხვევებ ის გარდა) ვერ ახერხებს პასუხის გაცემას. სხვებისგან განსხვავებით, მას დარბაზის დატოვება არ უყვარს. ამიტომაც გამოსავალი იპოვა – ხელში კუნთის გასამაგრებელ შავ რგოლს ათამ აშებს. თურმე ეს ნერვებსაც ამ შვიდებს და ყურ ად ღე ბა ც გადააქვს... რაც უფრო ხშირად უჭერს ხელს ამ რგ ოლს, მით უფ რო დაძაბულია მი სი ნერვები. ყველაზე ხშირად კი ჯონდი ამ რგოლს სამშაბათობით, განცხადებების გაკე თების დროს „აწვალე ბს“ ხოლმე, როცა უმრა ვლესობას უსმენს და თან პასუხსაც ვერ სცემს...
ყვითელი პარლამენტი
? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?
, უ „არა ქალი“ პარლამენტში მოკლე ქვედაბოლოს ჩაცმა დიდი ხნის წინათ აიკრძალა. სავარა უდოდ, სულ მალე საპარლამენტო წესებში შესწორება შევა და ვიწრო ქვედაბოლ ოებით შემოსვლაც აიკრძალება. ეს კი პირადად კერვალიშვილის „დამსახურება“ იქ ნება – ქალის, რომელიც პარლამენტის მამაკაცთა ყურადღების მიღმა არასდროს რჩება. არ აქვს მნიშვნელობა, ეს მამაკაცი დეპუტატია და თუ, უბრალოდ, აპარატის თანამშრომელი. მას ყოველთვის თვალს აყოლებენ და ხანდახან ჩუმ რეპლიკებსაც მიაყოლებენ ხოლმე. რუსუდან კერვალიშვილი პარლამენტში ჩაცმის კლასიკური და დახვეწილი სტილით გამოირჩევა. ხშირ შემთხვევაში ყურადღებაც ამით არის ხოლმე გამოწვეული. ბოლო „ფურორი“ კერვალიშვილმა ბიუროზე მოახდინა. მან სათათბირო ოთახში ვიწრო ქვედაბოლოთი შემოაბიჯა და „მამაკაცურმა თვალებ მაც“ არ დააყოვნა... თვალებს რეპლიკებიც მოჰყვა, ეს ქალი სულ ასეთ ფორმაში როგორ უნდა იყოსო... თავად რუსუდანი მშვიდად კი მუშაობს, მაგრამ თავისი ჩა ცმულობით ამ მშვიდ სამუშაო გარემოს მამაკაცებს ნამდვილად ურღვევს...
10 kiTxva ირაკლი ალასანიას საშემოდგომო გეგმებზე:
– ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ხელისუფლების მშვიდობიანი და ლეგიტიმური შეცვლის ერთადერთი გზა არის არჩევნები. ეს იქ ნება ბრძოლის ახალი ეტაპი. გამოწვევა მიღებულია და ვაცხად ებთ, რომ ვიბრძოლებთ საარჩევნო გარემოს შესაცვლელად. შე მდეგ კი მონაწილეობას მივიღებთ თბილისის მერისა და საკრ ებულოს თავმჯდომარის არჩევნებში. აუცილებლად მივიღებთ მონაწილეობას არჩევნებში, ოღონდ მანამდე, ვიმეორებ, შესა ცვლელია და ძალიან მნიშვნელოვანი საკითხია გადასაწყვეტი. ვგულისხმობ საარჩევნო გარემოს. ჩვენ უნდა დავანიშნინოთ ხელისუფლებას არჩევნები. 30 მაისს გამოცხადებული და ვი თომდანიშნული არჩევნები ჯერჯერობით მხოლოდ სიტყვიერი დაპირებაა. ჩვენ ამას მოვითხოვთ. ოფიციალურად დანიშვნის შემდეგ კი მივიღებთ მონაწილეობას და გავიმარჯვებთ ამ არჩე ვნებში. ალიანსის კანდიდატი თბილისის მერის თანამდებობაზე ვიქნები მე, ირაკლი ალასანია, ხოლო საკრებულოს თავმჯდ ომარის თანამდებობაზე – სოზარ სუბარი. ძალიან მნიშვნელ ოვანია, რომ ჩვენ შემოგვიერთდა კოკა გუნცაძე. რაც შეეხება არჩევნებს, პირველ რიგში, აუცილებელია, ხალხმა დაინახოს, რომ მოდის ძალა, რომელიც აღადგენს სამართლიანობას. ჩვენ რეალურად დავიწყებთ ქვეყნისა და დედაქალაქის სოციალური პრობლემების გადაწყვეტას, ჯანდაცვის, განათლების სფეროს პრობლემების მოგვარებას. კონკრეტული წინადადებები უკვე გვაქვს ჩამოყალიბებული და საარჩევნო კამპანიის დროს ვა პირებთ, ჩვენი გეგმები გავაცნოთ საზოგადოებას. ნამდვილად არ ვიქნებით დაკავებული მხოლოდ ხელისუფლების კრიტიკ ით. სწორედ ამიტომ ჩავერთეთ სამუშაო ჯგუფში, რომელიც არჩევნებისთვის საჭირო გარემოს მოსამზადებლად შეიქმნა და მიმაჩნია, რომ მომავალში ოპოზიციის სხვა ძალებიც შემოგვიე რთდებიან, საკუთარ პოზიციას დააფიქსირებენ ჩვენი არჩევა ნის მიმართ. ვფიქრობ, ჩვენი პოლიტიკური ძალა არის საკმარ ისი იმისთვის, რომ არჩევნებში ღირსეულად გავიდეთ, მოვიპო ვოთ გამარჯვება და ხალხის მხარდაჭერა.
კონსულტაციებსა და ოპოზიციაზე:
– ჩვენი არჩევანი არის პოლიტიკურ პროცესებში მონაწილე ობა. იმიტომაც ჩავებით ხელისუფლებასთან დიალოგშიც, უნდა წამოვიღოთ ის, რაც აუცილებელია სამართლიანი არჩევნების ჩასატარებლად. არავისთან არ ვაპირებ კონფრონტაციულ რე ჟიმში ყოფნას. ვგულისხმობ როგორც საპარლამენტო, ასევე არასაპარლამენტო ოპოზიციას. ჩვენთვის მთავარია არჩევნებ ში გამარჯვება და ასევე, ვიტყვი იმასაც, რომ ჩვენი კარი კონს ულტაციებისთვის ყველასთვის ღიაა. როცა ეს გადაწყვეტილე ბა მივიღეთ, საქმის კურსში ჩავაყენეთ ოპოზიციური პარტიები. დაპირისპირება არავისთან არ არის, მათ შორის არც ლევან გა ჩეჩილაძესთან. და ის, რომ ჩვენ ხელისუფლებასთან დიალოგის რეჟიმში ვართ, არ გამორიცხავს, რომ გარკვეული, კონკრეტუ ლი აქციები ჩატარდეს ოპოზიციასთან ერთად და ჩვენ გავხდეთ მისი ნაწილი. მაგრამ პერმანენტულ, გაუთავებელ ქუჩის აქცი ებში მონაწილეობას აღარ მივიღებთ. ჩვენ ეს ადრეც ვთქვით.
პრაიმერზე:
– პრაიმერის იდეა არის ძალიან მისაღები. მაგრამ ამაზე უფრო სერიოზულად უნდა გაგრ ძელდეს კონსულტაციები. ჩვენ გვქონდა ჩვენი მოსაზრებები, როგორ უნდა ჩატარდეს და როდის. ამაზე მიმდინარეო ბს კონსულტაციები ოპოზ იციაში და მანამდე კონკ რეტულს მეტს ვერაფერს გეტყვით. თუმცა ჩვენ უკვე დავასახელეთ კა ნდიდატურები, რომლ ითაც ვაპირებთ არჩე ვნებში მონაწილეობას და აბსოლუტურად და რწმუნებულები ვართ, რომ ჩვენ შევძლებთ, არჩევნებში ღირსეუ ლად გასვლას. მაგრამ, თუ გაჩნდება შესაძლებ ლობა და აუცილებლობა იმისა, რომ პრაიმერი ჩატა რდეს, ბუნებრივია, ჩვენ მო ნაწილეობას მივიღებთ.
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
9
რატომ ახსენა სააკაშვილმა ჩეჩნეთი და რა მესიჯები გაუგზავნა პუტინს ი რ უ ი ტ ა მ დიპლო ი შ ო რ ე ა გ ი ომ დავით ავალიშვილი
სააკაშვილმა პუტინს ჩე ჩნეთი შეახსენა
გაეროში გამოსვლისას საქა რთველოს პრეზიდენტმა რამდ ენიმე მნიშვნელოვანი აქცენტი დასვა. მათგან ყველაზე მთავ არი ჩეჩნეთი იყო, რაც ვლადიმ ერ პუტინს, რასაკვირველია გა აღიზიანებდა. სა ქმე ის აა, რომ ჯერ კი დევ მედვედევის პრეზიდენტად არ ჩევამდე, რუსეთში დიდი სჯაბაასი გაიმართა – ხომ არ სჯობს პუტინი საერთოდ ჩამოშორდეს პოლიტიკას და სრულიად ახალი სახე მოვიდეს მის ნაცვლად, რა კი ადრე თუ გვიან პუტინს ჩეჩნ ეთის გენოციდს მაინც წამოაძ ახებენ ისევე, როგორც სტალინს წამოაძახესო? ხოლო პუტინის ხელისუფლებაში დაბრუნება იგივეა, ხალხთა გასახლების თე მის გამწვავებისას სტალინი რომ ცოცხალი ყოფილიყო და თან – სახელმწიფოს მეთაური. ასეთი გენოციდი რომ არ ასდროს იქნება დავიწყებული, რუსებმა ძალიან კარგად იციან, მაგრამ პუტინს რასაკვირველია ძალაუფლება არ ეთმობოდა და 2012 წლისთვის ისევ პრეზიდენ ტობას აპირებს. თანაც კიდევ 8 წლით – 2020 წლამდე. პროგრა მაც აქვს შედგენილი, რომელს აც ასე ჰქვია: „2020 წელი“. ამ ვითარებაში მიხეილ სა აკაშვილის მიერ (ვისი სხეულის ნაწილებზეც ოცნებობს პუტინი) ჩეჩნეთის ხსენება „ყელში დანის გამოსმა“ იქნებოდა. თანაც გა ეროს ტრიბუნიდან, რაკი გაერ ოში არსებობს ტრიბუნალი, რო მლის ძალმოსილება დროით არ არის შეზღუდული. ამ ფონზე, მართლა გამაოგ ნებელია რუსული პროკურატ ურის საუბარი, რაღაც „ოსების გენოციდზე“ მაშინ, როდესაც აგვისტოს ომის დროს, დაღუ პული 160 ოსის აბსოლუტური უმრავლესობა, მშვიდობიანი მო სახლეობა კი არა, „ბოევიკები“ იყნენ, რომლებიც იარაღით ხე ლში იბრძოდნენ. მეორეს მხრივ, ჯარისკაცებისა და პოლიციელ ების გარდა, ომში ასეულობით მშვიდობიანი ქართველი დაიღ უპა. შევადაროთ იმას, რაც ჩეჩნ ეთში ხდებოდა, რომლის განა დგურების დროსაც რუსულმა არმიამ ჯერ ელცინის (19941996წწ), შემდეგ კი პუტინის მმ ართველობისას (2000 წლიდან) ასეულობით ათასი მშვიდობი ანი ადამიანი, - ბავშვები, ქალე 10
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ბი, მოხუცები დახოცა, გროზნო საერთოდ მიწასთან გაასწორა და ამ გენოციდისას ატომური იარაღის გარდა, ყველაფერს იყ ენებდა. ამის პატრონი ქვეყანა და ამის ჩამდენი „საერთონაციონ ალური ლიდერი“ კი „ნიანგის ცრემლებს“ აღვარღვარებს „ოსი ხალხის უბედურების გამო“. სა აკაშვილმა მსოფლიოს ყველაზე ყურებადი და სმენადი ტრიბუნ იდან - რუსეთსაც, პუტინსაც და მის „პროქსი“ მედვედევს შეახსე ნა, რომ ჩეჩნეთის საკითხში სა ქართველოს კეთილგანწყობისა და მხარდაჭერის იმედი არ უნდა ჰქონდეთ. უფრო მეტიც – საკმ არისია ჩრდილოეთ კავკასიაში კვლავ განახლდეს სეპარატი სტული მოძრაობა (არადა, ეს ადრე თუ გვიან გარდაუვალია, თანაც არა მხოლოდ ჩეჩენთში), რომ საქართველო ყველაფერს იღონებს, რათა ჩრდილოკავკას იელთა სატკივარი მსოფლიო სა ზოგადოებამდე მიიტანოს. ყოველ შემთხვევაში, ეს თემა აღარ იყოს დავიწყებული.
რუსული პატივისცემა
პრეზიდენტმა ისიც აღნიშნა, რომ მიუხედავად ქვეყნის დანა წევრების და „ბერლინის კედლ ის“ აღმართვისა, საქართველოს სახელმწიფო ვითარდება და არ დაინგრა. მივაქციოთ ყურადღება, რომ ერთ-ერთ უნივერსიტეტში გა მოსვლისას, მედვედევმა ვითომ „სხვათა შორის“ შენიშნა, რომ არათუ ქართველ ხალხთან, არ ამედ ქართულ სახელმწიფოსთ ანაც არა აქვს პრეტენზია და რომ რუსეთს მეზობლად ქართ ული სახელმწიფოს არსებობაც არ აღიზიანებს. ვენდოთ მედვედევს? რატო მაც არა? – სულაც არ აღიზიანე ბთ, მაგალითად, „აფხაზური სა ხელმწიფოს“ არსებობა, რომლის საზღვრებს თვითონ აკონტრ ოლებენ, ან „სამხრეთ ოსეთის“ სახელმწიფო, რომლის პრემიერმინისტრს თვითონ ნიშნავენ. თუ საქართველო ასეთივე „სახელმწიფო“ (ბრჭყალებში რა საკვირველია) იქნება, მისი არსე ბობაც არ გააღიზიანებთ. თუმცა, სააკაშვილმა ნიუიორკში ნათლად თქვა, რომ ამ გვარ „სახელმწიფოებრიობაზე“ ქართველი ხალხი არ დათანხ მდება რუსეთს, - მიუხედავად „პატივისცემისა“ დაპირებისა პრეზიდენტ მედვედევის თუ მი სი „პატრონის“ მხრიდან.
ჰილარი კლინტონმა რუსეთსა და ქართულ ოპოზიციას ცივი წყალი გადაასხა
ოპოზიციამ (რუსული მე დიის აკომპანემენტით) იმ დენი იძახა „საქართველოს პრეზიდენტს მსოფლიოში აღარავინ იღებს და არავინ ელაპარაკებაო“, რომ მათთ ვის ნამდვილად ცივი შხაპი გახდებოდა სააკაშვილის შე ხვედრა ზესახელმწიფოს სა გარეო პოლიტიკური უწყების ხელმძღვანელთან. გარდა ამისა, პრეზიდენტი სააკაშვილი ბარაკ ობამამაც მიიწვია სადილზე, რაც ამერ იკაში, აგრეთვე, განსაკუთ რებულ ყურადღებას ნიშნავს. მაგრამ ყველაზე მნიშვნ ელოვანი გახდა არა შეხვედ რის ფაქტი, არამედ განცხა დებები, რომელიც ჰილარი კლინტონმა გააკეთა. მან საქართველოს „საუკეთესო მეგობარი“ უწოდა. დღეს მს ოფლიოში არცთუ ისე ბევრია სახელმწიფო, რომლის ლი
დერთან შეხვედრისას ამერ იკის სახელმწიფო მდივანი ასეთ ტერმინს გამოიყენებდა. ყველა ევროპული სახელმწი ფოს მიმართაც კი ამერიკა არ არის ასეთი „კომპლიმენტარ ული“. გარდა ამისა, კლინტონმა დაადასტურა, რომ სარკოზიმედვედევის შეთანხმებათა შესრულება, საქართველოს დეოკუპაცია და მისი მთლი ანობის აღდგენა სულაც არ არის მოხსნილი დღის წესრ იგიდან. ამიერიდან, ამერიკარუსეთის ყველა მოლაპარა კებისას ამერიკელებს აქვთ საშუალება, ეს ფაქტი თავის „პარტნიორებს“ შეახსენონ და დასვან კითხვა: შეიძლება თუ არა, ენდონ იმ ქვეყანას, რომელიც ასე ეკიდება მის მი ერვე ხელმოწერილ შეთანხ მებებს? სად არის გარანტია, რომ ასევე არ მოეკიდება სხვა ქვეყნებთან გაფორმებულ ხე ლშეკრულებებსაც? ს შესაძლებლობაზე.
დიპლომატიური ინტრიგა რუსები ტალიავინის კომისიას ევაჭრებიან
რუსული „გაზპ რომის“ მიერ დიდი ხნის წინ ჯიბეში ჩადებული გერმ ანული ყოველკვი რეული „შპიგელი“ აგრძელებს „გბ-შნ იკური“ შეკვეთით ინფორმაციის „გა ჟონვას“ აგვისტ ოს ომის დაწყების მიზეზთა თაობაზე მ ომ ზა დე ბუ ლ ი დასკვნის შესახებ. ახლახან „შპ
იგელმა“ დაიმოწმა „ერთობ ინფორმირებული წყარო ბრ იუსელში“ და განაცხადა, თი თქოს ტალიავინის კომისია ერთმნიშვნელოვნად საქართ ველოს ადანაშაულებს ომის დაწყებაში. მიაქციეთ ყურადღება: თვით კომისიის წევრებს კი არ იმოწმებს (არადა, იქ კგბ-ს ბევრი გავლენის აგენტი ჰყ ავს ჩანერგილი), არამედ მი თიურ „ინფორმირებულ წყ აროს ბრიუსელში“. მიზეზი გასაგებია: ცოტა ხნის წინ ამ სამარცხვინო ჟუ რნალმა უკვე გამოაცხო ან ალოგიური პასკვილი. მაშინ წყაროდ კომისიის ანონიმი წევრი დაასახელა, მაგრამ ტა ლიავინის კომისიამ მკაცრი პროტესტი განუცხადა. რუსებს ძალიან ეშინიათ ამ დასკვნის. ბევრად უფრო მეტად, ვიდრე საქართველოს. სწორედ ამიტომ, მოსკოვი ბოლო დროს ცდილობდა ას ეთი გარიგებისთვის მიეღწია: ტალიავინის კომისიას მოემ ზადებინა დასკვნა, რომელიც
20-30 წლით იქნებოდა გასა იდუმლოებული და მხოლოდ მას შემდეგ მოეხსნებოდა „საიდუმლოს“ გრიფი, რაც საქართველოს პრობლემა აქ ტუალობას დაკარგავდა. ტა ლიავინის კომისიის ზოგიერ თი წევრი ამას მხარს უჭერს იმ საბაბით, რომ „დასკვნა საერთაშორისო ურთიერ თობათა დაძაბვას შეუწყობს ხელს“. რამდენად წარმატებული აღმოჩნდა რუსეთი ამ მც დელობაში – ახლო მომავა ლი გვიჩვენებს. თუმცა აქვე უნდა ითქვას, რომ ნამდვი ლად არ ტოვებს სიმპათიურ შთაბეჭდილებას ზოგიერთი ქართველი პოლიტიკანის ცმუკვა: „არიქა, ტალიავინი საქართველოს დაადანაშ აულებს და ჩვენი დრო ისევ მოვაო“. ობიექტური წყაროების ცნობით, დოკუმენტში აქცე ნტი გაკეთებულია არა იმ აზე, ვინ ისროლა პირველმა ან ვინ შეიყვანა ჯარები, არ ამედ ომის წინაპირობებზე, რაც რუსეთის „მცოცავ აგ რესიას“ ააშკარავებს.
სოზარ სუბარი მთავარი ინტრიგა აღარ არის, არც ირაკლი ალასანიაა უკვე საინტერესო. მათი ტანდემი შედგა. ამ ნაბიჯით ალასანიამ სხვა ოპოზიციონერები ჩააგდო რთულ მდგომარეობაში. მთელი ეს სირთ ულე ლევან გაჩეჩილაძეს გასულ კვ ირას თვალებში ეხატა, ბურჯანაძე საერთოდაც დამუნჯდა. და ეს ირ აკლი ალასანიას ერთმა ფრაზამ გა მოიწვია: აი, მე აქ ვარ ჩემს გუნდთან ერთად და ვაცხადებ – მე პოლიტი კური ცენტრი ვარ. ანუ, ალასანიამ თავისი ალიანსი პოლიტიკურ ცე ნტრად გამოაცხადა. ალასანია უკ ვე ნახევრად ლიდერია. ახლა უკვე, თუკი ვინმეს რაიმეს გარკვევა უნდა, ალასანიას უნდა ეახლოს. განხეთქილების ვაშლის როლი სოზარმა ითამაშა. ლევან გაჩეჩილაძე მას დიდხანს იყოლიებდა: ჩემს ორბი ტაზე იმოძრავეო, მაგრამ ყოფილმა ომბუდსმენმა ალასანია აირჩია. არ ჩევანის წინ კი ხმამაღლა წამოსცდა: რა ვქნა, სადაც უფრო მეტ კომფორ ტს ვიგრძნობ, იქ ვიქნებიო. ნეტავ, რა იგულისხმა? ვითომ ფული? ასეთი გა რიგებების უკან ან ფულს გულისხმო ბენ ხოლმე ან თანამდებობას. სოზარს საკრებულოს თავმჯდომარის პოსტი შესთავაზეს. ასეთივე წინადადება შე იძლება მას ლევანისგანაც ჰქონდა, მაგრამ, თუ ალასანიას დასთანხმდა და ლევანს – არა, ესე იგი, საქმე მთ ლად პოსტიც არ ყოფილა... ასეა თუ ისე, ალასანიამ სვლა გა აკეთა. ახლა ჯერი ლევანზეა, რო მელიც ასევე აპირებს მერის თანა მდებობისთვის ბრძოლას. მას მძიმე საუბრები ჰქონდა სოზართან, სთ ხოვდა, ასე ნუ მოიქცევიო, მაგრამ, ალბათ, კომფორტს მაინც თავისი ხიბლი აქვს. ისე, ადრე ლევანი სულ სოზა რის ოფისში იჯდა. თითქმის სულ ერთად იყვნენ, მაგრამ წავიდა, ის დრო აღარ არის. ალასანია უფრო მიმზიდველი და სარფიანი ფიგურა გახდა. თუმცა, პაატა დავითაიამ
ოპოზიციას ერთი რჩევა პარლამ ენტიდან მაინც გაუგზავნა: ლევანს ყველაზე დიდი შანსები აქვს. ბურჯანაძე არც ადრე იკლავდა თავს ალასანიასთან ურთიერთო ბით, ახლა ხომ საერთოდ აღარ აი ნტერესებს – პინჩუკთან საიდუმლო სერობები ურჩევნია. „უცნობთან“ დაპირისპირების შემდეგ ლევან ბერძენიშვილი ლე ვან გაჩეჩილაძეს დაეჯახა. თუმცა, მომღერალ ძმას თუ კონკრეტუ ლად მიმართა, „გრეჩიხასთან“ და კავშირებით მხოლოდ მინიშნებები გააკეთა: პოლიტიკა პოლიტიკოსე ბის საქმეა და არაპოლიტიკოსებმა ჩვენი საქმის კეთებას თავი დაანებ ეთო, – დაახლოებით ასე ჟღერდა მისი ფრაზა. გაჩეჩილაძის გუნდიდ ან ლევანს აგრესიული გოგა ხაინ დრავა გამოეხმაურა. აგრესიული კი არის, მაგრამ ლევანს ბევრი ვე რაფერი შეჰბედა. მის ფრაზაში გუ ლდაწყვეტა უფრო იგრძნობოდა, ვიდრე სიბრაზე: მოულოდნელია ჩვ ენი კოლეგებისგან ასეთი პოზიცია, მაგრამ რა გაეწყობა, ჩვენ მაინც ვიბრძოლებთო. ანუ ლევანი თავის კანდიდატურას მაინც წამოაყენებს. ირაკლიმ ოპოზიცია, როგორც ჩანს, ნოკაუტში ჩააგდო. ამიტომაც, ჯერ არ იციან ალასანია-სოზარის „სლადკაია პარაჩკა“ როგორ მოინ ელონ, ამიტომაც ჟურნალისტებთან შეხვედრაზეც უარს ამბობენ. პასუხები არა აქვთ. გუბაზ სანიკიძე განსაკ უთრებულად ზარალდება. ფორუმს მაღალი რეიტინგი აქვს. ამ რეიტინგით არჩევნ ებზეც უნდა გახვიდე - თუკი პოლიტიკოსობაზე გაქვს პრეტენზია... თუმცა, გუბაზი დუმს. კახა კუკავას ინ იციატივა: მოდით, პრაიმერი ჩავა ტაროთო, – ბე ვრისთვის ეჭვებს
კვირის მთავარი
ინტრიგები
აღძრავს. კუკავას პარტიას არც ლი დერი ჰყავს და არც თვითონ არიან რაიმე მნიშვნელობის. კითხვის ნი შნებიც ამიტომაც გაჩნდა. ვის ინ ტერესებს ახმოვანებს ნეტა კახაო, იკითხეს ოპოზიციაში... პასუხიც მა ლევე გასცეს – ირაკლი ალასანიას. ირაკლის ჯერ კიდევ ქუჩაში უნ დოდა პოლიტიკური ტიტულის მი ღება. მაგრამ მაშინ ლევან გაჩეჩი ლაძემ ხელი შეუშალა. ქუჩა მაშინ მხოლოდ „გრეჩიხას“ ემორჩილებო და, მტვერში მხოლ ოდ მისი რეიტინ
გი იზრდებოდა. მხოლოდ მას შეეძ ლო, ერთი ფრაზით მომიტინგეების აგრესია მოეთოკა. ახლა ალასანიას ჯერია. ამბობენ, რომ კუკავას სწორედ მან დაავალა პრაიმერის ჩატარება. ამ გზით ის ლიდერის ტუტულის მიღებას ცდ ილობს. ამიტომაც ეს იდეა ალასან იას ალიანსისთვის მისაღებია, „გრ ეჩიხასთვის“ კი მიუღებელი: გია გაჩეჩილაძე: „ჩვენ მხარი და ვუჭირეთ პრაიმერის, ანუ ლიდერის არჩევის ინ იციატი
ვას, თუმცა ჩვენ ჩვენი სქემა გვაქვს. ჩვენი იდეა კი ასეთია: მოვიწვიოთ საერთო სახალხო კრება, ინტელი გენცია, დევნილები, რეგიონებიდან ჩამოსული ხალხი დ ამ ხალხმა ფა რული კენჭისყრით აირჩიოს ერთი კი არა, სამი ლიდერი, რომ ურთი ერთკონტროლის მეთოდი არსებო ბდეს. წინადადება მაქვს, რომ ეს ყველაფერი პირველ ოქტომბრამდე მოესწროს. ამ სამ ლიდერს ეყოლება საზოგადოებისგან და კომპლექტებული საბჭო“.
ინა imiji
ს ი ძ ა ვ ა გუდ საჯარო რეესტრმა „შერატონ მეტეხი პალასში “ ხუთწლიანი მუშაობის შედეგები შეაჯამა და პრეზენტაციაც გამართა. თუმცა მოხსენებები იმდენ ხანს გაგრ ძელდა, საგანგებოდ გამოპრან ჭული საზოგადოება მოწყენილ ობისგან კინაღამ მოკვდა. პრეზ ენტაციას უცხოელებიც ესწრ ებოდნენ, ამიტომ პრეზიდიუმში თარჯიმანიც იჯდა, სიმართლე რომ ვთქვა, მთელი ამ ღონისძ იებიდან ყველაზე ნათლად ამ ქალბატონის სახე დამამხსო ვრდა. მას გაურკვეველი ვარც ხნილობა და ძალიან დაძაბული ღიმილი ჰქონდა, აი ისეთი, ყბები რომ გეძაბება, რომ არ გინდა და ეტიკეტი გავალდებულებს. პრეზიდიუმში სხვებთან ერთად „სახალხო ბანკის“ ახლადგამომ ცხვარი პრეზიდენტი - ლადო გურგენიძე და იუსტიციის მინი სტრის მოადგილე - ჯაბა ებან ოიძეც ისხდნენ. მინისტრის მო ადგილე „ლ“-ს ისე არბილებდა, მისი მოხსენების მოსმენა ყველ აზე რთული აღმოჩნდა, რაც შე ეხება გურგენიძეს, როგორც თქ ვეს, რაც ბანკში დაინიშნა ყველა პრეზენტაციზე დადის , არადა პრემიერობის შემდეგ მისი ნახვა ძალიან რთული იყოო. თუმცა, პრეზენტაციის არაოფიციალურ ნაწილს მაინც არ დაესწრო.
ინა თბილისში
პატარკაციშვილების ვილა ინა ლონდონში
როგორც იტყვიან - ცხოვრება კარგია, მაგრამ მდიდრულად ცხოვრება საერთოდ... ლონდონი ამ მხრივ განსაკუთრებულია. იქ სუსტი და დაჩა გრული, არც პატივისცემას იმსახურებს და არც ხალხის სიყვ არულს. ინგლისში მხოლოდ ძლიერი, მდიდარი და გავლენიანი შეიძლება იყო. ამიტომაც, პატარკაციშვილის ქვრივი იქ შავებს იხდის და ფეშენცხოვრებით ცხოვრობს...
ინა გუდავაძე ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
11
ლევან გაჩეჩილაძე
იმედა არაბული
ნინო ბურჯანაძე
მაია ბათიაშვილი
12
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
კახა კუკავა
ირინა ბათიაშვილი და ანი გედევანიშვილი
ხათუნა გოგორიშვილი
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
13
„მაკბეტი“ - დაწყ
„ხომ უნდა ნახოთ, რა მაცვია?“ საქართველოს პროფეს იული კავშირების გაერთიან ების თავმჯდომარე ირაკლი პეტრიაშვილზე ამბობენ, უც ხოეთში მივლინების დროს შოპინგებზე სიარული უყვა რსო. როგორც აღმოჩნდა, ბა ტონი ირაკლი 50-მდე ქვეყან აშია ნამყოფი, მაგრამ დღემდე ვერ არჩევს ეგრეთწოდებულ ბრენდებს. „მოდით, იქნებ ნა ხოთ ჩემს ტანზე რომელიმე ისეთი ბრენდის ტუფლი, შა რვალი ან პიჯაკი. არის რამე ისეთი ბრენდი? კითხვას რომ მისვამთ, ხომ უნდა ნახოთ, რა მაცვია, არა?“ ამ კითხვამ ცოტა კი გააღიზიანა, მაგრამ, სამაგიეროდ, შემდეგმა კითხ
ვამ – „ახლა გრეჩიხამ რომ დაგირეკოთ და რესტორან ში დაგპატიჟოთ, რა რეაქცია გექნებათ?“ – გაამხიარულა. თურმე სიამოვნებით მიიღებ და მიპატიჟებას: ,,კაცმა თუ დამპატიჟა და ჩემთან ერთად უნდა ქართველ ადამიანს ლუ კმის გატეხა, აბა, რას ვიზამ, წავალ“. რაც შეეხება მის მუ სიკალურ მონაცემებს, ლელა წურწუმიას მისთვის დუეტის ჩაწერა რომ შეეთავაზებინა: „თავხედობა არ მეყოფოდა, რადგან არც ხმა და არც სმ ენა არ მაქვს, თორემ დიდი სი ამოვნებით ვიმღერებდი ისე, რომ მარტო პირი გამეღო“.
აკო მინაშვილის იუბილე პარლამენტის დღის წესრიგში მოხვდა საპარლამენტო უმრავლესობის ერთ-ერთი ლიდერი აკო მინაშვილი გასულ კვირას იუბილარი გახლდათ. მას 24 სექტემბერს 29 წელი შეუს რულდა. იუბილარი დაბადების დღ ეზეც ჩვეულ რეჟიმში გამოცხადდა სამსახურში და პარლამენტის სხდო მას ესწრებოდა. თუმცა კოლეგებმა მას სიურპრიზი მოუწყვეს. ვიცე-სპ იკერმა მიშა მაჭავარიანმა სრული სერიოზულობით წარადგინა დღის წესრიგში შეტანილი პირველი სა კითხი – დღის წესრიგის მიხედვით, დღეს აკო მინაშვილის დაბადებისდ ღეაო. ბევრმა საჩუქრის გადაცემა ვერ მოახერხა ამიტომ საერთო ტაში უსახსოვრეს. პარლამენტში ხუმრ ობდნენ კიდეც, ამდენი აპლოდისმ ენტები პარლამენტში მხოლოდ პრ ეზიდენტის მოსვლის დროს ისმისო. „პრაიმტაიმმა“ იუბილარი დეპუ 14
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ტატი პარლამენტის ფოიეში გამო იჭირა. - გილოცავთ იუბილეს და ახლა გვითხარით პირველად ვინ მოგი ლოცათ? - პირველად, რა თქმა უნდა, ოჯ ახში მომილოცეს. მეუღლემ პირვ ელობა არავის დაუთმო. - უკვე მიიღეთ საჩუქრები? - არა ჯერ არ მიმიღია. ჯერ ხომ მხოლოდ პირველი საათია. აწი ვე ლოდები. თუმცა კოლეგა დეპუტა ტები ნამდვილად ორიგინალურები იყვნენ. - ისე გიყვართ საჩუქრების მი ღება? - სიმართლე გითხრათ, რას მა ჩუქებენ ამას დიდ მნიშვნელობას არ ვანიჭებ, თუმცა, რა თქმა უნდა, საჩუქარი ყოველთვის სასიამოვნოა.
თავისუფალი თეატრი,
2 ოქტომბერი, „კავკასიური ცარცის წრე“
ავთო ვარსიმაშვილი: „ამ სპექტაკლის დადგმა, სა ქართველოში მიმდინარე მოვლ ენებმა განაპირობა და არავით არ შემთხვევაში - რობერტ სტ ურუას სპექტაკლთან პაექრო ბამ. პიესაში გენიალურად არის ნაჩვენები სამოქალაქო ომის პრობლემები. ამიტომაც დავდ გი. რაც, სხვათა შორის, იგივე რობერტ სტურუას გენიალურ სპექტაკლში არ ფიგურირებს. ამიტომაც ჩვენი სპექტაკლები რადიკალურად განსხვავდება ერთმანეთისაგან“. 2 ოქტომბერს - „კავკასიუ რი ცარცის წრე“, 3 ოქტომბ ერს - „ძმები“, ოთხ ოქტომბერს - „იდიოტოკრატია“. უახლოე სი პრემიერა კი თავისუფალ თეატრში 20 ოქტომბრისთვის არის დაგეგმილი. სპექტაკლი, სახელწოდებით „მიყვარხარ, მი ყვარხარ, მიყვარხარ“. დადგმა
და პიესაც ავთანდილ ვარს იმაშვილს ეკუთვნის. ავთო ვარსიმაშვილი: „სპექტაკლში პრაქტიკულად მთელი ჩვენი დასი თამაშობს. მთავარ როლში ნიკო გომე ლაურია. ეს სპექტაკლი მისთ ვის კეთდება“. -პიესის გმირსა და გომე ლაურს შორის არის რაიმე კავშირი? -იმ გმირსა და ჩემს შორის არის კავშირი და გომელაური ჩემი ალტერ ეგოა. სეზონის ახალ რეპერტუა რში იქნება ინგლისური კომე დია - „უაზროდ შეყვარებული ტაქსის მძღოლი“. თამრი ფხაკ აძის მოთხრობის მიხედვით და დგმული სპექტაკლი -„ბოსტანი კონფლიქტის ზონაში“ და დათო ტურაშვილის ახალი პიესა - „შა ვი კატები“.
მიხეილ თუმანიშვილის სახელობის თეატრი, 3 ოქტომბერი, „ბაკულას ღორები“ თუმანიშვილის თეატრში სე ზონი სამ ოქტომბერს ტრადიც იულად, მიხეილ თუმანიშვილის „ბაკულას ღორებით“ გაიხსნება. სპექტაკლი რეჟისორმა 30 წლის წინ დადგა. ზურაბ გეწაძე: „სეზონის გა ნმავლობაში ამ სპექტაკლს, კი დევ რამდენჯერმე ვითამაშებთ, რადგან ძალიან გვიყვარს და ვუ ფრთხილდებით. ახალ რეპერტ უარშია ჩასმული „ჩვენი პატარა ქალაქი“. გადაწყვეტილი გვაქვს თუმანიშვილის სპექტაკლებიდან „ამფიტრიონი“ და „ზაფხულის ღა მის სიზმარი“აღვადგინოთ.“ ამჯერად გოგი ქავთარაძე იბსენის „ხალხის მტერზე“ მუ შაობს. პრემიერა, სავარაუდოდ, ოქტომბრის ბოლოს გაიმართება.
სექტემბრის ბოლოს ინგლისელი რეჟისორი ჰილარ გუდი აპირებს ჩამოსვლას, რომელიც „კამინო რეალს“ დადგამს. შემდეგ ქეთი დოლიძე აკა მორჩილაძის „პიგმ ალიონზე“ გააგრძელებს მუშა ობას. „ჩვენთან თუმანიშვილ ის სახელობის ფონდიც არის დაარსებული. ეს ფონდი ყოველწლიურად ქართული თანამედროვე პიეს ების და თარგ მანების კო ნ კუ რ ს ს ა ტა რ ებს, გა მ არ ჯ ვ ებ ულ ი პიესა თე ა ტრ შ ი ი დგ მ
ება. წელს, ლალი კეკელიძის „მკ ვდარი საათი“ დაიდგმება. -რთულია თეატრის მმართვ ელად ყოფნა? - თუ თეატრი გიყვარს, მაშინ ამას სიყვარულით აკეთ ებ და დაღლაც სასი ამოვნოა. ისე, ალბათ, რთულია. გარდა იმ ისა, რომ საორგანი ზაციო საკითხები არ ის მოსაგვარებელი, აქ ადამიანებს შო რის ურთიერთო ბებია მოსაწესრ იგებელი. -რამდენად გა მოგდით? -(მაგიდას სამჯერ უკაკუნებს) მგონი გამომდის...
ყე ვლილი პიესა და რისკი...
სეზონის გახსნა ქართულ თეატრებში რუსთაველის
თეა ტრ ი, „ბიდერმანი და ცეცხლისწამკიდებელნი“,
7 ოქტომბერი რუსთაველის თეატრში სეზო ნი ახალი სპექტაკლით იხსნება. მაქს ფრიშის „ბიდერმანსა და ცე ცხლისწამკიდებელს“ რეჟისორი რობერტ სტურუა მაყურებელს 7 ოქტომბერს წარუდგენს. 8 და 9 ოქტომბერსაც საპრემიერო ჩვ ენება გაიმართება. რუსთაველის თეატრში სპექტაკლზე მზადებამ ექვს თვეს გასტანა. კომედიაში, რომელიც მაქს ფრიშმა მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ დაწერა,
მუსკომედია
12 ოქტომბერი, „მაკბეტი“ მუსკომედიაში უილიამ შექს პირის „მაკბეტი“ იდგმება. მთავ არ როლს თეატრალური ინსტიტ უტის მესამე კურსის სტუდენტი, 22 წლის თორნიკე გოგრიჭიანი ითამაშებს. ლედი მაკბეტი კი - ნანკა კალატოზიშვილია. თე ატრი სეზონს 12 ოქტომბერს სწ ორედ ამ სპექტაკლით გახსნის. რეჟისორს ასე სურს. დათო დოიაშვილი: „ეს პი ესა დაწყევლილია. არავის გა მოსდის. ინგლისში, როდესაც ამ პიესას დგამენ, სახელსაც არ ამბობენ. „შოტლანდიელი ბიჭი“ასე ეძახიან. ეშიანიათ წყევლა არ აუხდეთ“. დოი კი ხმამაღლა აცხადებს „ჩვენ „მაკბეტს“ ვდგამთ!“ -ყოველივე იმის შემდეგ, რაც მომიყევით, ასე უშიშრად აცხადებთ ამას? - რომ გითხრა, ამ ყველაფრის მჯერა-მეთქი... არ მჯერა, მაგრ ამ... სადღაც, ქვეცნობიერად მა ინც არსებობს რაღაც... ამ მხრივ არც მე ვარ ერთადერთი და გა მონაკლისი. ინტერნეტში კარგად
არის აღწერილი, რა მოუვიდათ იმ ადამიანებს, რომლებიც „მა კბეტს“ დგამდნენ ან ამ სპექტა კლში მონაწილეობდნენ. რაღაც გეწევაო, ამბობენ... - მაშ რატომ შეარჩიეთ ეს პი ესა? - როდესაც კარგი ამბიცია გა ქვს, კარგი დასი გყავს, კარგად აც ანაწილებ შექსპირის პერსონ აჟებს. ამიტომაც გადავწყვიტე „მაკბეტი“ - რატომ არა! -მსახიობებს ხომ არ ჰქონ იათ შიშის განცდა? -არა, ყველაფერი იციან, ყვ ელაფერი მოვუყევი, ყველაფერი ავუხსენი... -რამდენად მკაცრი რეჟისო რი ხართ? -ძალიან მკაცრი! -რაში გამოიხატება სიმკაც რე? -ცუდ ხასიათში, ყვირილში, გინებაში... -მსახიობები რამდენად იტ ანენ თქვენს სიბრაზეს? -შეგუებულები არიან. იციან, რომ ცუდი ხასიათი მაქვს...
აქცენტი ძირითადად, ფაშიზმზეა გამახვილებული. ევროპის ერთ პატარა ქალა ქში ბოროტმოქმედების ჯგუფი ყოველ ღამე მშვიდობიანი მო სახლეობის სახლებს წვავს. ორი მაწანწალა ბიდერმანის ოჯახს თავშესაფარს სთხოვს. ისინი ბო როტმოქმედები აღმოჩნდებიან, რომელთაც ბიდერმანი წინააღ მდეგობას ვერ უწევს... რუსთ აველის თეატრის სპექტაკლში
პაროდირებულმა ქორომ ერთგ ვარი ხალისი შეიტანა პიესაში. სპექტაკლში, თითქმის მთელი დასია დაკავებული. ბიდერმანის როლზე რეჟისორმა ზაზა პაპუ აშვილი დაამტკიცა. სპექტაკლში გია ყანჩელის მუსიკა გაიჟღერე ბს, რომელიც კომპოზიტორმა, სპეციალურად ამ სპექტაკლის თვის დაწერა. მხატვარი კი - გო გი ალექსი-მესხიშვილია.
ე ძ ი ნ ე გ გურ ს ი დ ი რ ფლოჟზე პლა ლადო გურგენიძე, უცხოელ პარტნიორთან ერთად, „სახალხო ბანკის“ მფლობელი გახდა. ზაფხული კი ყოფილ პრემიერს ფლორიდაში გაუტარებია. ლადო გურგენიძე: – საკმაოდ ხანგრძლივი დასვენება გამომივიდა. ძი რითადად ფლორიდაში დავისვენე. ხშირად მიწევდა ლექციების წაკითხვა ეკონომიკურ ლიბერალიზმზე, რეფორმებზე. – გიყვართ პლაჟი და გარუჯვა? – მიყვარს, მაგრამ ბოლო წლებში ნაკლებად მქონ და ამის საშუალება. – გასულ ზაფხულს? როგორც თქვით, ხანგრძ ლივი დასვენება გამოგივიდათ. – ახლა პლაჟზე სიარულის საშუალება მქონდა. ამიტომაც კარგად დავისვენე. ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
15
ტორონტოში დაკარგული ქართველი გოგონა სექტანტების სამიზნე გახდა მირიან ბოქოლიშვილი ტორონტოში დაკარგული ქართველი გოგონა, რომელსაც უკვე მეორე კვირაა უშედეგოდ ეძებენ, შესაძლოა, ერთ-ერთი სექტის სამიზნე გამხდარიყო. რას ასაი დუმლოებს კანადის პოლიცია და რა ვერს იებზე მუშაობენ სამართალდამცველები? ცნობილია, რომ ორიოდე წლის წინათ იმ ავე რაიონში, სადაც 17 წლის მარიამ მახნ იაშვილი გაუჩინარდა, კიდევ ორი ახალგა ზრდა დაიკარგა, ასევე უცნაურ ვითარება ში. მაშინ დადასტურდა, რომ დაკარგულ
ები რელიგიური ორგანიზაციის წევრები გახდნენ, მათზე ძალადობის კვალი არ შე იმჩნეოდა. ისინი სექტას ნებაყოფლობით შეუერთდნენ. სხვათა შორის, ამ დროისთვის კანადაში საკმაოდ ბევრი რელიგიური ორგანიზაცია მოქმედებს. მათ შორის ბევრი ქართველი ცაა. ერთ-ერთი ასეთი ორგანიზაციის თა ვკაცი კი, არც მეტი, არც ნაკლები, თსუ-ს პროფესორია. ცოტა ხნის წინ ქართულ მე დიაში გაჩნდა ინფორმაცია წლების წინათ კანადაში ქართველი სტუდენტების გადა
ყვანის თაობაზე. ათობით ახალგაზრდამ ოჯახი ყოველგვარი ახსნა-განმარტების გარეშე მალულად დატოვა და პროფეს ორ რეზო ბაქრაძეს გაჰყვა. პროფესორმა თავისი სტუდენტები ჯერ თურქეთში გა დაიყვანა, ბოლო ინფორმაციით კი, ყველა მათგანი15 წელია, კანადაში, ტორონტოში იმყოფება. უცნაურია, რომ სწორედ ტო რონტოში გაუჩინარდა მარიამ მახნიაშვ ილიც. რამდენად რეალურია, რომ 17 წლის მა რიამი ამ ჯგუფის წევრი გახდა? ამის და
რა ვერსიაზე მუშაობს კანადის პოლი ცია და რა კავშირი აქვთ ამ საქმესთან წლების წინათ გაუჩინარებულ ქართ ველ ახალგაზრდებს? არ არის გამორიცხული, კანადის პოლიცია კვალმა ქართველებთან მიიყვანოს. ეს ის ადამიანები არიან, რო მლებმაც საკუთარ მშობლე ბთან ყოველგვარი კავშირი გაწყვიტეს და ერთადერთ ჭეშმარიტებას მხოლოდ პრ ოფესორ რეზო ბაქრაძეში ხე დავენ, რომელმაც სახელი და გვარი შეიცვალა და თეოფ ილე მალაქია გახდა...
ლი
ხნიაშვი ცისანა მა
თად მასთან ერ მარიამი ძ
ტორონტოს პოლიცია: „ჩვ ენთვის ამ სექტის შესახებ ცნ ობილია და ყველაფერს ვაკე თებთ იმისთვის, რომ არსებუ ლი მონაცემები შევისწავლოთ“
16
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
დასტურება ჯერჯერობით შეუძლებელია, თუმცა არსებობს ვერსიები. ვერსიები, რო მელზეც ჯერ ხმამაღლა არ საუბრობენ. არ არის გამორიცხული, კანადის პოლიცია კვ ალმა სწორედ ქართველებთან მიიყვანოს. ეს ის ადამიანები არიან, რომლებმაც სა კუთარ მშობლებთან ყოველგვარი კავშირი გაწყვიტეს და ერთადერთ ჭეშმარიტებას მხოლოდ პროფესორ რეზო ბაქრაძეში ხე დავენ, რომელმაც სახელი და გვარი შეიც ვალა და თეოფილე მალაქია გახდა. ის თა ვის დროზე თსუ-სა და ტექნიკურ უნივერ სიტეტში რელიგიის ისტორიას ასწავლიდა. „პრაიმტაიმის“ ექსკლუზიური ინფორმ აციით, ტორონტოში მოქმედი ქართული სექტის შესახებ საქმის კურსშია ადგილო ბრივი პოლიციაც. „ჩვენთვის ამ სექტის შესახებ ცნობილია და ყველაფერს ვაკეთებთ იმისთვის, რომ არსებული მონაცემები შევისწავლოთ“, – ასე უპასუხეს მარიამის მამას საგამოძიებო განყოფილებაში. ჩვენ ამ ბურუსით მოცული გაუჩინარ ების შესახებ მარიამის ბებიას, ცისანა მა ხნიაშვილს დავუკავშირდით. ის თბილისში იმყოფება და შვილიშვილის დაკარგვის შე სახებ მასაც პირველად ტორონტოს პოლი ციიდან შეატყობინეს. ცისანა მახნიაშვილი, დაკარგულის ბებია: – დამირეკეს და მარიამის შესახებ მე კითხებოდნენ. მე იმ დროისთვის არაფერი ვიცოდი, არადა ბავშვი თურმე უკვე ორი დღის დაკარგული ყოფილა. ჩემი შვილი არ მაგებინებდა, რომ არ მენერვიულა. – შეყვარებული ხომ არ იყო? – არა, ნამდვილად ვიცი, რომ არავინ უყ ვარდა. მაგისთვის არც ეცალა. ძალიან ბე ჯითი ბავშვი იყო და სულ წიგნებში ჰქონ და თავი ჩარგული. ჩემი შვილი და რძალი 5 წლის წინათ წავიდნენ საზღვარგარეთ და ბავშვების წაყვანაც უნდოდათ, ამიტომ განსაკუთრებით უცხო ენებს სწავლობდა. ბავშვები 3-4 თვის წინ წავიდნენ. – რა ვერსიებზე მუშაობს პოლიცია ამ დროისთვის? რას გეუბნებიან? – ჯერჯერობით მხოლოდ იმის თქმა შემიძლია, რომ სამძებრო სამუშაოებში მთელი ქალაქია ჩართული. ყველა კუთხეკუნჭულს ათვალიერებენ. უბრალო მოქა ლაქეებიც კი ეძებენ. ჩემი შვილი მეუბნება, არ მეგონა, ასეთ გულისხმიერებას თუ გა მოიჩენდნენო. მეტს ვერაფერს გეტყვით. ისეთი დონის მუშაობა მიდის, რომ თვით ონ ჩემს შვილსაც კი ერიდება პოლიციაში მისვლა და მათ საქმიანობაში ჩარევა. – გავრცელდა ინფორმაცია, რომ და ახლოებით 50 წლის მამაკაცთან ერთად შენიშნეს „მაკდონალდსში“... – ეს სრული სიცრუეა. როგორ ფიქრ ობთ, ასეთი რამ რომ ყოფილიყო, პოლიცი ას გამოეპარებოდა?! ისიც ითქვა, თითქოს „მაკდონალდსში“ თან ჭამდა და თან მეცა დინეობდა. ეს უკვე ჭორებია, რომელსაც სიმართლესთან არანაირი საერთო არა აქ ვს. – ქალბატონო ცისანა, არსებობს ინ ფორმაცია, რომ კანადაში მოქმედებს ქა რთული სექტა, რამდენად შესაძლებელია, რომ მათ ბავშვი თავიანთ ორგანიზაციაში ჩაეთრიათ? კანადაში საკმაოდ ბევრი ახ ალგაზრდაა, რომლებიც წლების წინათ წაიყვანეს და, სავარაუდოდ, სწორედ ამ სექტის წარმომადგენლები არიან... – რაღა დაგიმალოთ და მსგავსი ეჭვები ჩვენც გაგვიჩნდა. ჩემს შვილს ამის შესახებ შევატყობინე და მან მითხრა, რომ ტორო ნტოს პოლიციას უკვე ჰქონია ინფორმაც ია. მითხრეს, ჩვენ ამის შესახებ ვიცით და ვმუშაობთ კიდეც ამ მიმართულებითო. ვი ღაც ქართველი ყოფილა ამ სექტის ხელმ ძღვანელი. ქართველი, რომელზეც ქალბატონი ცისანა საუბრობს და რომლის შესახებაც ტორონტოს პოლიციასაც კი ჰქონია ინ ფორმაცია, ზემოხსენებული პროფესორი რეზო ბაქრაძეა, იგივე თეოფილე მალაქია. მარიამის გაუჩინარება კი ძალიან ჰგავს
იმ ახალგაზრდების ისტორიას, რომლებ იც წლების წინათ სწორედ რეზო ბაქრაძ ის ხელშეწყობით წავიდნენ სახლებიდან. მარიამი და მისი ძმა გიგა სკოლაში უნდა წასულიყვნენ. გოგონას ძმისთვის უთქვ ამს, შენ მეორე შესასვლელიდან შედიო. ბოლოს კი გაირკვა, რომ მარიამი სკოლაში არც ერთი შესასვლელით არ შესულა. ის იმ დღეს სასწავლო პროცესს საერთოდ არ დასწრებია. ჟურნალისტი გოდერძი შარაშია არ ცთუ დიდი ხნის წინ მუშაობდა კანადაში ქართველი ახალგაზრდების უცნაურ გა დაყვანაზე. მის მიერ მომზადებულ ფილმს კანადიდან გამოხმაურებაც კი მოჰყვა. იქ წასული ახალგაზრდები თავგამოდებით იცავდნენ რეზო ბაქრაძეს, რომელსაც თა ვიანთ სულიერ მამად მოიხსენიებდნენ. გოდერძი შარაშია, ჟურნალისტი: – რეზო ბაქრაძემ 1994 წელს წაიყვანა თავისი სტუდენტები, სულ 35 ადამიანი. ჯერ თურქეთში წავიდნენ, რამდენიმე წლ ის შემდეგ კი კანადაში გადავიდნენ, ამ ჟამად ტორონტოში იმყოფებიან. პირველ წლებში ოჯახში იშვიათად მაინც რეკავდ ნენ, შემდეგ კი საერთოდ შეწყვიტეს კონტ აქტი. მშობლები, რომლებიც ჩემს ფილმში იყვნენ ნაჩვენები, სწორედ ამას ჩიოდნენ, დაგვიკავშირდნენო. მათი არც ფული უნ დათ და არც რაიმე სახის დახმარება. უბ რალოდ, აინტერესებდათ, ცოცხლები იყ ვნენ თუ მკვდრები. ბაქრაძეს ვერც ერთი ქვეყნის პოლიცია ვერ ედავება, რადგან ეს სტუდენტები მას ნებაყოფლობით წა ჰყვნენ. თუმცა თავად რამდენიმე მათგანი ყვება, რომ ბაქრაძეს აქვს ზემოქმედების საოცარი უნარი. ამას ისინი ამბობენ, რო მლებიც თავის დროზე აპირებდნენ მასთ ან ერთად წასვლას და ბოლოს გადაიფიქ რეს. შეუძლია თავისი ზეგავლენის ქვეშ მოაქციოს ადამიანი. კანადაში გადასვლის შემდეგ ყველა მათგანმა შეიცვალა სოცი ალური სტატუსი და გვარ-სახელი. მაგა ლითად, რეზო ბაქრაძე გახდა თეოფილე მალაქია, რომელსაც აქვს საკუთარი საიტ იც – „გზა ქრისტესკენ“ და ქადაგებს. – რას საქმიანობს ეს ჯგუფი ტორონტ ოში? – ჩემთვის უცნობია, კონკრეტულად რას საქმიანობენ. მე არ მომეცა არც რე ზოსთან და არც რომელიმე მათგანთან უშუალო საუბრის საშუალება. მათ გა დმომიგზავნეს გამოხმაურება, მაგრამ მე კითხვა ვერ დავსვი. ისინი მშობლებზე გაბრაზებულები არიან და მათთან კონტ აქტი არ სურთ. ერთ-ერთმა მშობელმა ინ ტერნეტში ნახა თავისი შვილი, რომელიც ბიზნესმენებს მოუწოდებდა, დაგვაფინან სეთო, რადგან ჩვენ ვაშენებთ ევანგელი სტურ ეკლესიასო. აქედან გამომდინარე, შეიძლება ჩავთვალოთ, რომ ისინი ევანგე ლისტები არიან. – რა პრინციპით შეარჩია თავის დრ ოზე ბაქრაძემ ეს სტუდენტები? რა აკავ შირებთ მათ ერთმანეთთან? – მათ საერთო ის აქვთ, რომ ყველა მა თგანი არის ძალიან განათლებული და ნი ჭიერი. ფლობენ რამდენიმე ენას. მაგალი თად, ნათია კუციამ საკუთარი ნაწარმოე ბების ბროშურებიც კი გამოუშვა. ყველა სადღაც მუშაობს და აქვთ შემოსავალი, რასაც თავიანთ გამოხმაურებაშიც არ უა რყოფენ. ყველა მუშაობს, მაგრამ არსებო ბს საერთო ყულაბა, რომელსაც უშუალოდ რეზო ბაქრაძე განკარგავს. – გოდერძი, რას იტყვი ტორონტოში ორიოდე კვირის წინ გაუჩინარებულ ქა რთველ გოგონაზე? შესაძლებელია, რომ ის თეოფილე მალაქიას ჯგუფს შეერთე ბოდა? – მე რამდენიმე დღის წინ კანადიდან დამიკავშირდნენ ამ გოგონას მშობლები და მკითხეს რეზო ბაქრაძის შესახებ. აი ნტერესებდათ, რამდენად შესაძლებელია, რომ მათი შვილიც ბაქრაძესთან იმყოფე ბოდეს. ამის გადაჭრით თქმა ძალიან რთ ულია. მე მათ ვურჩიე, რომ გადაამოწმონ ბავშვის ინტერნეტ-გზავნილები, რადგან, თუ ამ ვერსიას გავყვებით, ძალიან დიდი შანსია, რომ ბავშვს ბაქრაძესთან ინტერნ ეტის საშუალებით ეკონტაქტა. თუ ბავშვი საკუთარი სურვილითაა წასული, ბაქრაძეს ვერც დაადანაშაულებ, სამართლებრივად ძნელია, მას ბრალი დასდო. რა თქმა უნდა, გამოძიებამ ყველა მიმართულებით უნდა იმუშაოს, მათ შორის ამ ვერსიაზეც.
აფეთქებულიყო
თორნიკე ყაჯრიშვილი „ ეს ქალბატონი ჩამონგრე ვამდე ორი წუთით ადრე ქმარმა ,,ლოჯიიდან“ მძინარე გამოიყვა ნა, კენჭები ცვივა და არაფერი ჩამოინგრესო უფიქრია. როგორც კი გამოუყვანია კორპუსის ძირი თად ოთახში - მაშინვე ჩამონგრე ულა... ქარი ამოვარდა, აივანზე გავედი, რომ სარეცხი ამეკრიფა. კარები უნდა გამომეღო, რომ ბი ძგი ვიგრძენი, ჭაღისკენ გავიხე დე, მიწისძვრა მეგონა. ამ დროს აფეთქების ხმა გავიგონე, თანაც რამდენიმეჯერ. ეს ყველაფერი წა მებში ხდებოდა, უცებ ყველაფერი მტვერმა დაფარა, აღარაფერი აღ
არ ჩანდა. გამოვცვივდით გარეთ, მეზობლები ყვიროდნენ კორპუსი ინგრევაო, ვერ გეტყვით რა წუ თები გამოვიარეთ. კიდევ კარგი, რომ ღამით არ მოხდა თორემ ამ მიშენებაში ყველას საძინებელი აქ ვს გაკეთებული და რა საშინელება დატრიალდებოდა ამის წარმოდგე ნაც მზარავს... ღმერთის წყალობ ით, არავინ დაშავებულა“. ჰყვებო და შეშინებული ქალბატონი. 24 სექტემბერს დილით, 11-ის ნახე ვარზე ნუცუბიძის მესამე პლატ ოს მეათე კორპუსის ცხრა სართ ულიანი მიშენება ჩამოინგრა. სა ბედნიეროდ ნგრევას მსხვერპლი არ მოჰყოლია. იყო საშიშროება ნგრევის შემდეგ კორპუსიც აფ
ეთქებულიყო, რადგან ბუნებრ ივი აირის მილები დაზიანებული იყო და გაზი ჟონავდა. შემთხვევ ის ადგილზე 10 წუთში სასწრაფო დახმარება და სამაშველო სამს ახურის თანამშრომლები მივი დნენ. საბედნიეროდ, სამაშველო სამსახურის თანამშრომლებმა დროულად გამორთეს აირის ცე ნტრალური გაყვანილობა და მო სახლეობის ევაკუაცია დაიწყეს. ნგრევის მიზეზად მოსახლეობა სხვადასხვა მიზეზს ასახელებ და. ,,რკინის კონსტრუქცია ცხრა ვე სართულზე იყო გაკეთებული, მაგრამ ზოგს ჰქონდა ამოყვანილი საყრდენი კედლები და ზოგს არა. ყველაზე მთავარი რაც არის, ზოგს კედელი ბლოკით ჰქონდა აშენ ებული და ზოგს აგურ ით. სიმძიმის არასწორი გადანაწილება მოხდა. ასევე არ იყო გაკეთე ბული კორპუსსა და მიშენებას შორის რკ ინის ხიდი, რომელიც აუცილებლად უნდა ჰქონოდა.“ თბილისის საკრებულოს თავმ ჯდომარის, ზაალ სა მადაშვილის თქმით, ზედ ამ ხე დვ ელ ობ ის სამმართველომ ბე ვრჯერ მიმართა მო
სახლეობას იმის თაობაზე, რომ ასეთი ტიპის მინაშენები დიდ სა ფრთხეს წარმოადგენს მათთვის და ალტერნატივას სთავაზობს. თბილისის მერია, მოსახლეობა სთან შეთანხმებით, ამ ტიპის მი შენების დემონტაჟს თავად მოახ დენს, რათა მსგავსი შემთხვევები დროულად იქნას აცილებული. ეს კორპუსი 1979 წელს აშენდა, მიშენება კი დაახლოებით 15 წლ ის წინ გაკეთდა, თუმცა რა გახდა მისი ჩამონგრევის ზუსტი მიზე ზი ამას ექსპერტიზა გაარკვევს.
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
17
იმედა არაბული
ა ი ც ემო
ნიკუშა შენგელაია
გახარებულია... გამიხარდა ტელევიზიაში მუშაობა რომ დავიწყე. მინდოდა, როგორ არა. თუმცა ამის ოცნებაში ღამეები არ მითევია. თეატ რის პარალელურად დამატებითი შემოსავალი არავის აწყენს. თან ტელევიზიის სპეციფიკა მაინტერესებს. გააჩნია სიხარულს, ზოგჯერ ემოციურად გამოვხატავ სიხარულს, ზოგჯერ ნაკლებ ად ემოციურად. არა ვარ ისეთი ტიპი, დავიმახსოვრო სიხარულს პირველად ვის ვუზიარებ.
თამარ გონგაძე
განიცდის... ორი წლის წინ მამა დავკარგე და ყველაზე დიდი და მძაფრი გა ნცდა ეს იყო ჩემთვის. მაშინ ვფიქრობდი, რომ ხვალინდელი დღე მის გარეშე გათენდებოდა და ჩემთან აღარ იქნებოდა. მაშინ პრ ოექტ „დასში“ ვიყავი... ცხოვრებაში ყველაზე მეტად მეშინია ახ ლობელი ადამიანის დაკარგვის. ვთვლი, რომ ადამიანური ურთი ერთობები ყველაზე მნიშვნელოვანია ცხოვრებაში. ადამიანი რომ მიდის, ჩემში რაღაც ეტაპი მთავრდება. ამას განვიცდი. არ არის აუცილებელი ადამიანი გარდაიცვალოს, შეიძლება ერთ ქალაქში ვცხოვრობდეთ, მაგრამ კონფლიქტის შედეგად ერთად აღარ ვი ყოთ.
მისი მისამართით ხშირად გაიგონებთ: `სიმპ ათიურია, როგორი თვალები აქვს~... თბილისში ამ ერთ-ერთ ყველაზე სიმპათიურ მამაკაცს სა მჯერ უყვარდა... ახლა ფიქრობს, რომ ჭეშმარ იტი სიყვარული სწორედ მისი ახლანდელი მე უღლეა. ნიკუშა სიამოვნებით იხსენებს ახალგა ზრდულ ბოჰემურ წლებს... რა თქმა უნდა, ჩვენი საუბარი სოფიკოს გახსენების გარეშე წარმოუ დგენელია... ია ნინიძე - პირველი ცოლი „პირველად რომ მიყვარდა, უკვე სამხატვრო აკადემიაში ვსწავლობდი. ის ია ნინიძე იყო და ცოლადაც მოვიყვანე. მე დაახლოებით 19 წლის, ია 17-18 წლის იყო. იას ჩემი ოჯახიდან ვიცნობ დი, ფილმებში იღებდნენ და მოდიოდა ჩვენთან. ახალგაზრდობაში ხომ იცით, თავში ქარი გიქრ ის... საკმაოდ მაგრად მიქროდა... მერე მოსკოვ ში წავედით, იქ ვსწავლობდით. სამ წელში მე წა მოვედი მოსკოვიდან. ბევრი არაფერი მახსოვს, როგორ შეიძლება 30 წლის წინანდელი ამბები კარგად მახსოვდეს?! პატარა კი არა ვარ? 50 წლ ის არც ისე ცოტაა. როგორც ყველა, მეც ლაღი ვიყავი. სანამ ახალგაზრდა ხარ და პასუხისმგე ბლობა ნაკლებად გაკისრია, როგორც გინდა ისე ცხოვრობ. მე განსაკუთრებულად ვაფრენდი. თავისუფალი ყოფა-ცხოვრება და ბოჰემა მიყვ არდა, ტყეში წასვლა-წამოსვლა. ეს ქორწინება ჩემთვის უღელი არ იყო. უღელს კაცი გრძნობ, როდესაც პასუხისმგებლობა გაქვს და შენს მხ რებზეა ყველაფერი, ოჯახების შენახვა... კარგი სიტყვაა „მეუღლე“... როდესაც იგრძნობ, რომ მეუღლე გყავს გვერდით და ეს იგრძნობა, ბედნ იერებაა. ასეთი მეუღლე მყავს ახლა გვერდით.“ მესამე და სამართალი „სიყვარული ხან მოვა, ხან წავა. რამდენჯერ მოდის? მე რა ვიცი, კაცია და გუნება. მაგას ვე რავინ იტყვის. ალბათ, ახალგაზრდობაში 2-ჯერ. მერე, ასაკში, როცა ყალიბდები ნამდვილ სიყვ არულს პოულობ.
მესამე და სამართალიო! ჩემს შემთხვევაშიც ასე მოხდა. მე დაახლოებით 34 წლის ასაკში ვიპოვე ნამდვილი სიყვარული. მე და ეკა ჭიჭინაძე მეთე ქვსმეტე წელია რაც ერთად ვართ. მერე შვილებ ია მთავარი სიყვარული, ვერ დაალაგებ. როცა მოკვდაობას და დროებითობას გრძნობ ადამია ნი, შვილი ყველაფერია. იმაზე დიდი სიყვარული, რაც მშობელს და შვილს შორისაა, ალბათ არ არ სებობს.“ შვილები მეორე და მესამე ქორწინებიდან „მეორე ქორწინებიდან, ეკა ჯაფარიძესთან 26 წლის ქალიშვილი, ნატო მყავს. ჭკვიანი გო გოა, ჯერ გათხოვებაზე არ ფიქრობს. ტელე-კი ნო-რადიო ჟურნალისტია, მაგრამ ახლა უნდა, კულტუროლოგია შეისწავლოს - ხელოვნების მენეჯმენტი. ქალიშვილთან ნორმალური ურთი ერთობა მაქვს. სოფიკომ გაზარდა და, აქედან გამომდინარე, ერთმანეთს იმას ვეუბნებით, რა საც ერთმანეთზე ვფიქრობთ. სიჯიუტით ჰგავს ბებიას, სხვა ვერაფრით ვამსგავსებ. მესამე ქორწინებიდან ნიკუშას 11 წლის გი ორგი ჰყავს. იგი ჩოგბურთს თამაშობს. „რაფა ელ ნადალს მამამისი არ გულშემატკივრობს ისე, როგორც ჩვენ, მე და გიორგი. მე მინდა, პირველ რიგში ადამიანი გამოვიდეს. სიტყვა „ადამიანი“ ზნეობრივ პარამეტრებს შეიცავს. ეს პარამეტრ ებია პირველი, რაც მინდა, რომ ჩემს შვილებს ჰქონდეთ. სპორტი ხასიათის ჩამოყალიბებას და ჯანმრთელი ცხოვრების წესს ხელს უწყობს. ჩო გბურთი ტოლერანტული სპორტია. მას უყვარს, ამით ცხოვრობს და ხელს ვუწყობთ. არტისტ ული ხასიათი აქვს და დედაჩემი ამბობდა, ერთი პრიზი გვაკლია ოჯახში -„ოსკარი“ და ეს კი ჩა მოიტანსო. - უიმბლდონის თასზე თანახმა არ ხა
შეშინებულია... შემაშინა ქუჩაში გამომხტარმა ძაღლმა, ცოფიანი მეგონა. რა ღაცნაირი ავადმყოფური გამომეტყველება ჰქონდა და მგონი მა რთლა ცოფდებოდა. ყველაფერზე რეაქცია ჰქონდა, საჭმელი და უგდეს და იმაზეც შეიღრინა. შევშინდი, არ მიკბინოს ამ ძაღლმა, თორემ შრატს და ნემსებს რა გადაიტანდა. დიდი მსმელი არ ვარ, მაგრამ მიყვარს მეგობრებთან ერთად დალევა. ექვსი თვე უალკ ოჰოლოდ ვერ გავძლებდი. პიტბულის ძალიან მეშინია. ძმაკაც თან სტუმრად რომ მივდიოდი და პიტბული გამოივლიდა, კედე ლზე ავეკვრებოდი და ვისუსებოდი. 18
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
არულია მდვილი სიყვ ეკა ჩემი ნა
გიორგ ი უწინას ს სოფიკომ ო სკ წარმეტ ყველა არის ჩამოტა ნა
და მისი ქალები
იმედა არაბული
ა ი ც ემო
გახალისებულია... უფინანსობის გამო ზაფხულში თბილისში ჩავრჩი და ძმაკაცებ თან ერთან ვხალისობდით. ერთმანეთთან სტუმრად მივდიოდით, გავიდოდით ვერანდაზე და ლუდით ვგრილდებოდით. რა გვექნა, ასე ვიხალისებდით თავს. საძმაკაცოს ჩვენი ენა გვაქვს. შეიძლება მესამე ადამიანი საერთოდ ვერ მიხვდეს, რომ ჩვენ მასზე ვხალის ობთ. მიყვარს მეგობრების წრეში ყოფნა. დიდი ხნის ძმაკაცებს არ გვბეზრდება ერთად ყოფნა. ეთერის დაწყებამდეც ვხალისობ. ვც დილობ იმის განწყობა შევქმნა, - „დილაა და გვეძინება“, რომ არ დაგვემართოს.
რო?- გიო პასუხობდა. ბებიას მაინც „ოსკარი“ უნდოდა...“ სოფიკო და რძლები „შეიძლება ქვეცნობიერად ხდება, ალბათ, რომ კაცი დედას ეძებს მეორე ნახევარში, მა გრამ მე ეს მომენტი არ მქონია. სოფიკოს სა მივე რძალთან გადასარევი დამოკიდებულება ჰქონდა. ერთმანეთს სახელებით მიმართავ დნენ. არანაირი ტიტული და არანაირი ფორმ ალობა არ ყოფილა. იერარქია ყველა ოჯახშია, მაგრამ ურთიერთობა წრფელი და მეგობრ ული უნდა იყოს. ჩემ ოჯახში ასე იყო. სოფიკო თვითონ კაცთმოყვარე და უბრალო ადამიანი იყო. ვარსკვლავური კომპლექსები არ აწუხებ და. რაც დიდი ხარ ადამიანი, თავს ძირს ხრი. ნამდვილი ვარსკვლავი თავს ვინმეზე მაღლა არ აყენებს. ყველანი ადამიანები ვართ, მეც, მეყვავილეც და „სტაიანშიკიც“. ყველას თავი სი ცხოვრება და პრობლემა აქვს. ზოგს მეტი ნიჭი აქვს, ზოგს ნაკლები. ეს არ ნიშნავს, რომ იმაზე მეტი ხარ და ამის გამო უხეშად მოექცე. ეს მდაბიო ადამიანების თვისებაა. არც მედიკო და არც სოფიკო იატაკის ხეხვას და სარეცხის რეცხვას არ თაკილობდნენ. უბრალო ადამია ნი, მაყურებელი მსახიობებში ყოველთვის ხე დავს და გამოარჩევს პიროვნებას.“ სოფიკო „სოფიკოსთან დაკავშირებით მახსენდება სიჩქარე, სულ გადარბენაში ვიყავით... მახსენ დება ქსოვა და გადაღების დროს მზესუმზირის ჭამა. ყველაზე მეტად რაც ჩამრჩა, ეს არის მი სი სუნი და ხმა. სანამ სოფიკო იყო, სამყაროც სხვანაირი იყო... წავიდა თუ არა, შეიცვალა... დედა რომ მიდის ამქვეყნიდან, ფსიქიკა კარდ ინალურად იცვლება... სანამ სოფიკო იყო, შე მეძლო მეთქვა, რომ ბედნიერი ვარ. ამას ახლა ვხვდები... სამწუხაროდ, ბევრ რამეს ვერ ვაცნ ობიერებთ და გვგონია, რომ სულ ასე იქნება. ბედნიერი ვარ, რომ ასეთმა მშობლებმა გამა ჩინეს და მათთან გავიზარდე. ყველაზე მტკი ვნეული საყვარელ ადამიანებთან იმ დროები თობის შეგრძნებაა, რაც მოკვდავობას მოაქვს. სიკვდილი საყვარელ ადამიანებს გართმევს. ადამიანს ფიზიკურად კარგავ, თორემ სიყვ არული შენში რჩება. სოფიკომ თავის შემდ ეგ დიდი ვაკუუმი დატოვა... ფიქრის გორაზე სოფიკოს სახელობის ქუჩის გახსნას ვგეგმავ. ელბაქიძის აღმართზე, ბაღში, მარჯანიშვილის თეატრთან სკულპტურული კომპოზიცია კე თდება. ეს სკულპტურა მისი პორტრეტით და ხალხისთვის საყვარელი, მისი 4 პერსონაჟით
იქნება წარმოდგენილი.“ თავქარიანობა და ქალი... „ქალი საოცარი არსებაა, ქალით დგას სამყარო. ისე ყველაფერს აზრი ეკარგება. მარტო კაცები რომ ვყოფილიყავით, დედამიწა აქამდე აფეთქე ბული იქნებოდა და ნაწილ-ნაწილ კოსმოსში ვი ფრენდით. ქალი ბურჯია. დედამიწა რატომ ჰქვია? ცხოვრების არსი და სიმბოლო ქალია. კაცი აბსტ რაქტული ბუნების მატარებელია, სიგიჟეების, მე ცნიერების, ხელოვნების დარგშია, რომანტიკოსია. ქალი პრაქტიკულია, მიწაზე მყარად დგას. ბუნება ამ ყველაფერს აბალანსებს. ახალგაზრდობაში ამ დენს არ ვფიქრობდი. ქალის მნიშვნელობა მერე გა ვიგე... კაცის ცხოვრებაში ყველაზე დიდი ადგილი უჭირავს. - ყოფილ მეუღლეებთან მეგობრობთ? - ისე რა. ია მოსკოვშია, იქ მუშაობს. ეკა გათხ ოვილია, თავისი ოჯახი ჰყავს. არანაირი ურთიერ თობა არა მაქვს. ამას მეგობრობას ვერ დავარქმევ. ია დედაჩემის დაკრძალვაზე იყო ჩამოსული. ძალი ან კარგი გოგოა, განიცდიდა სოფიკოს გარდაცვა ლებას... ოჯახი ჰყავდა, შვილები ჰყავს, მერე ქმარი გარდაეცვალა. -ქალებთან მიმართებაში რამეს ნანობთ? - ქალებთან მიმართებაში არაფერს არ ვნანობ. - რამეს შეცვლიდით? - არა მგონია. ერთადერთი, ამდენ დროს არ და ვკარგავდი ყოფაზე და ვხატავდი. საფრანგეთიდან რომ ჩამოვედი 35 წლის ასაკში, ფერწერით არ ვი ყავი დაკავებული, ამას შევცვლიდი. - ყველაზე დიდი სიგიჟე რა ჩაგიდენიათ? - ერთხელ ისე დავთვერი, ზოოპარკში ჩავედი და ლომის გალიას ვამტვრევდი, კომუნისტების დედაც, აქ როგორ ჩაგკეტეს ეს მეფე-ადამიანი-მე თქი. მერე ლომმა თათი გამკრა, მაგრამ ქირურგს ვუთხარი, ძაღლმა-მეთქი. მაშინ უნდა აგცრათო. მერე მეგობარმა სიმართლე უთხრა, მაგრამ ქი რურგს შეეშალა და ვეფხვის დაგლეჯილიაო, ჩა წერა. დისპანსერიზაციაზე რომ მივდიოდი, ექიმი ჩახედავდა ისტორიას და გამომხედავდა. შვილო, ტარიელი ხარ თუ სად იპოვე ვეფხვიო? სისულე ლეების კეთების და განცვიფრების უნარი არ უნ და დაკარგო. სიბრძნეს კარები უნდა მოუკეტო, არ უნდა შემოუშვა, თორემ დაბერდები. თუ გინდათ შეინარჩუნოთ ახალგაზრდობა, სისულელეების კე თების უნარი არ დაკარგოთ! - ისევ შეგიძლიათ ძველებურად სიგიჟე ების ჩადენა და თავქარიანობა? - გააჩნია რამდენს დავლევ. რა თქმა უნდა, ას აკში სულ სხვანაირად არის ეს ყველაფერი, მაგრამ თავისი დრო აქვს ყველაფერს. მთლად სულელს არ უნდა დაემსგავსო. რომ დავთვრებოდი, ღამ-ღამო ბით სოლოლაკში გარმონით დავდიოდი... ქმრები მაიკებით ჩამორბოდნენ ძველ ეზოებში, ღვინო ჩა მოჰქონდათ, მათი ცოლები ვერ მიტანდნენ. თბილ ისი სხვანაირი იყო... უბნები იყო... მეპურე, მეწაღე ყველა ერთმანეთს იცნობდა. ახლა თბილისი მეგა პოლისია...
აღშოთებულია... აღარაფერი აღარ მაშფოთებს. ყველაფერს ისე ვუყურებ, ვცდი ლობ, რომ გულთან არ მივიტანო. ვფიქრობ, ასეც უნდა იყოს. ვი ღაც იტყვის, რომ ასე არ შეიძლება, ადამიანი გულგრილი გახდ ება და მერე ვერაფერს ვეღარ იგრძნობს, როცა მართლა რაღაც მოხდებაო, მაგრამ დამიჯერეთ, ასე სჯობს. იმდენი პრობლემა და სანერვიულო აქვს ადამიანს, უნდა ეცადოს ნაკლებად ინერვიულ ოს. რაზეც სხვები აღშფოთდებიან, მე მსუბუქად ვატარებ. თითქოს გავუხეშდი...
ემოცია არა აქვს... ჭორებზე მართალა არა მაქვს არანაირი ემოცია, მნიშვნელობა არა აქვს, არის ამ ჭორში სიმართლის მარცვალი თუ - არა. გამი გია, რომ თითქოს ნარკომანი, ლოთი, პათოლოგი და მექალთანე ვარ. როგორ უნდა გავბრაზდე და ვინერვიულო ვიღაც დეგენერა ტის ნათქვამზე, თან ვერც დაუშლი არ თქვაო. რომ დაუშალო, აღ არ იტყვის? შინაურისგან მწყინს და ვუსაყვედურებ კიდეც, მაგრ ამ ვიღაცის მონაჭორს არ ვეძიები. ამიტომ შეიძლება გამეცინოს და მორჩა! ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
19
ერთი კაციც და გავდივართო
მირიან ბოქოლიშვილი ამ ბოლო ხანს, ალასანიას ალიანსი ისეთი სიჩქარით ფართოვდება, რომ მალე დაიძახ ებენ: აბა, ერთი კაციც და გავდივართო. თუ მცა, სანამ ამოქოქავდნენ, ალიანსის ვაგონში შეხტომა სოზარ სუბარმა მოასწრო. მაგრამ საარჩევნო წიწილებს ყველა პოლიტიკური ძალა, რა თქმა უნდა, ვინც ბოიკოტის პოზა ში არ დარჩება, გაზაფხულზე დაითვლის. მა ნამდე კი ვნახოთ, რის გაკეთებას გეგმავს აწ უკვე გაალიანსებული და პოტენციური საკრ ებულოს თავმჯდომარე, სოზარ სუბარი: – ქვეყანაში ერთხელ მაინც უნდა ჩატა რდეს სამართლიანი არჩევნები. ესაა მთავ არი რამ, რის გარეშეც სამართლიანობისა და დემოკრატიის დამკვიდრება გამორიცხ ულია. ჩემი ძირითადი მიმართულება იქნება სამართლიანობის დამკვიდრება, რასაც ვერ ვეღირსეთ ამდენი წლის განმავლობაში. ეს არის ხელისუფლების რეალური დანაწილე ბა, როცა აღმასრულებელი და საკანონმდე ბლო ხელისუფლება გამიჯნული იქნება და თითოეული შეასრულებს თავის ფუნქციას, სასამართლო იქნება თავისუფალი. ამისთვის საჭიროა საზოგადოებრივი აქტივობა და მო ვუწოდებ ყველას, რომ ამ ბრძოლაში შემოგვ იერთდეს. ყველამ ერთად უნდა შევცვალოთ საარჩევნო გარემო. – ბატონო სოზარ, რატომ მაინცდამაინც ალასანია? – იმიტომ, რომ ჩვენ გვაქვს ქვეყნის განვ ითარების საერთო ხედვა. როგორ უნდა მო ხდეს ამ ქვეყნის დემოკრატიზაციის გზაზე დაყენება და ხელისუფლების შეცვლა სამა რთლიანი არჩევნების გზით. ჩვენ ამისთვის
ვიბრძოლებთ, თუმცა ეს არ გამორიცხავს კანონის ფარგლებში სხვა ლეგიტიმური ღონისძიებების გატარებას. რა თქმა უნდა, იქნება პროტესტი არსებული რეჟიმის წინააღმდეგ. მთავარი პრინციპია, რომ შეიცვალოს სა არჩევნო გარემო. – ასეთი შეხედულებები სხვა პოლიტიკურ ძალებში ვერ იპოვეთ? – ჩემთვის მნიშვნელოვანი და მისაღებია ის ხედვა, რო მელიც აქვს ამ გუნდს. მეტს ვერაფერს გეტყვით. – არჩევანის გაკეთება გი ხდებოდათ არასამთავრობო სექტორსა და პოლიტიკას შო რის. რატომ არ წახვედით „ენჯე ოში“? – როცა ადამიანების უფლებების დარღვევა ხდება არა სადღაც, ქვედა დონეზე, არამედ საკმაოდ მაღალ ეშელონ ებში და ეს პოლიტიკის დონეზეა ასული, ამ ის შეცვლის ყველაზე სწრაფი და ეფექტური გზა არის პოლიტიკაში წასვლა. თუკი ვნახ ავდი ჩემს ადგილს არასამთავრობოში, მაშინ წავიდოდი, მაგრამ ამჯერად გამოიკვეთა, რომ შესაძლებელია ძლიერი გუნდის შეკვრა, რომელიც იქნება რეალური ალტერნატიული ცენტრი და ამიტომაც გადავწყვიტე ამ გუნდ ში შესვლა. – ყოველთვის ამბობდით, რომ ფლობთ რაღაც სკანდალურ ინფორმაციას... ბო ლოს და ბოლოს, იქნებ გვითხრათ, რა ინ ფორმაციაზეა საუბარი, თუ.... – ძალიან მალე. უახლოეს ხანში. ერთი სიტყვით, სოზარს წინ დი დი გეგმები ჰქონია. ომბუდსმე ნობის დროს თუ ვერ მიაღწია სამართლიანობის დამკვიდრ ებას, თურმე ახლა ამისთვის საკრებულოდან აპირებს ბრძოლას. თავად ალია ნსში კი სუბარის შეძე ნით კმაყოფილებას ვერ მალავენ და აცხადებენ, არჩევნებზე წინ ვერავინ დაგვიდგებაო. მაგალი თად, ლევან ბერძენიშვი ლი დარწმუნებულია, რომ ოპოზიციაში ალიანსს კო ნკურენტი არ ჰყავს და მათ რეიტინგს სხვა პარტიები ვე რც კი უახლოვდებიან. ლევან ბერძენიშვილი, „რე სპუბლიკური პარტია“: – სუბარი ალიანსისთვის სერიოზ ული შენაძენია. არსებული კვლევები აჩ
ვენებს, რამდენად დიდია ნდობა ამ ადამია ნის მიმართ. ამავე დროს ლაპარაკია თბილის ის საკრებულოზე, რომლის ხელმძღვანელიც შეიძლება ის გახდეს. ეს პირველი არჩევნებია და წინასწარვე შემიძლია გითხრათ, რომ ჩვენ მზად ვართ ნებისმიერი არჩევნებისთვის. – ხომ არ გაგჭირვებიათ სოზარის გადმ ობირება? – გადმობირება ის სიტყვა არაა, რომელიც პოლიტიკაში შეიძლება ვიხმაროთ. ეს მისი არჩევანია. გინდა თუ არა ჩვენთან წამოდიო – ასეთი მუშაობა ჩვენ სუბართან არ გვქონია. პოლიტიკა ის სფეროა, სადაც ადგილი შენ თვითონ უნდა დაიმკვიდრო, არავინ არსად არ გექაჩება. ეს მისი არჩევანი იყო და არც გამკვირვებია. სოზარი იყო, არის და იქნება ლიბერალური დემოკრატიის მატარებელი, ამიტომ გამიკვირდებოდა მისი სხვა რომელი მე გაერთიანებაში წასვლა. – რატომ? სხვა გაერთიანებებს ასეთი ლიბერალიზმი არ ახასიათებთ? – ზოგს ახასიათებს, ზოგს – არა. ვფიქ რობ, სუბარმა ძალიან კარგი არჩევანი გა აკეთა და ის ალიანსის პრინციპებთან სრულ თანხვედრაშია. – ბატონო ლევან, ვის მიიჩნევთ ოპოზ იციიდან თქვენს კონკურენტად? – რეიტინგული თვალსაზრისით ჩვენ სე რიოზულ ძალას წარმოვადგენთ. – ანუ უალტერნატივოები ხართ? – რა თქმა უნდა.
კოკა გუნცაძე ცაგარეიშვილის რეკორდს უახლოვდება მირიან ბოქოლიშვილი კოკა გუნცაძე პოზიციების ხშ ირი ცვალებადობით მალე გია ცაგარეიშვილსაც კი ჩამოიტოვ ებს. მართალია, ცაგარეიშვილის რეკორდს ჯერჯერობით ვერ ხს ნის, მაგრამ ბევრიც აღარ აკლია. დავით გამყრელიძე, ირაკლი ოქ რუაშვილი, ლევან გაჩეჩილაძე და ახლა უკვე ირაკლი ალასანია – ეს იმ ლიდერების ჩამონათვალია, რომელთაც გუნცაძე დროისა და პოლიტიკური ამინდის ცვალებად ობის შესაბამისად ეკედლებოდა. სოზარ სუბარის ალასანიასთან გამოჩენას ყველა ელოდა, ამისთვ ის მხოლოდ ექსომბუდსმენის და სტურიღა იყო საჭირო. გუნცაძის შემთხვევაში კი, ცოტა რთულადაა საქმე. ის ბოლო პერიოდში „გრ ეჩიხებთან“ ხმაშეწყობით გაიძახ ოდა, „დაიცავი საქართველოო“, მაგრამ, როგორც ჩანს, საქართ ველოს დაცვა ამჯერად უკვე ალ ასანია-გამყრელიძე-უსუფაშვილსუბართან ერთად გადაწყვიტა. სხვათა შორის, კოკაზეა ნათქვამი, ვინც გაიმარჯვებს, იმისკენ ვარო. ისე, უფრთხილდით მას, სადაც მი ვიდა, ყველას „დაერხა“. მე ვრჩები ლე ვანის საზოგადო ებრივი მოძრაობის წევრად. ეს ერთმანეთს ხელს არ უშლის. მე და ლევანმა ვისაუბრეთ ამაზე. მივიღეთ გადაწყვეტილება, რომ პოლიტიკურ მოძრაობაში ჩავერთვებოდი, ლევანი კი დარჩ ებოდა საზოგადოებრივ მოძრაო ბაში. მე და ლევანი ვართ მეგობრ ები და ასევე დავრჩებით. ლევა ნის ამ ეტაპზე აქვს სხვა მიზნები და ამოცანები. ის ფიქრობს, რომ საზოგადოებრივი მოძრ აობა უნდა გააძლიეროს. ესაა მისთვის პრიორიტეტული. დადგება დრო, რომ ყველ აფერი უფრო ნათელი გახდება. არაფერს არ გამოვრიც ხავ.
22 სექტემბერს ჯერ წვიმამ გადარეცხა თბილ ისი და მერე ეკონომიკის სამინისტროს დააცხრა თავზე ქარიშხალად - შალვა ნათელაშვილი. იმ დღეს ტყეების იჯარით გაცემასთან დაკავშ ირებით აუქციონი უნდა გამართულიყო. რომ არ დაგიმალოთ, მისი სახის ფერი არ მომეწონა და სოსო შატბერაშვილს ვკითხე, რამე ხომ არ აწუხებს მეთქი, არაო. ამასობაში ნათელაშვილმა ლიფტით პირველ რიგში ჟურნალისტები აუშვა, რომ ავალ ხომ უნდა გადაიღონ ლიფტიდან როგორ გამოვდივ არო. მაგრამ მალე, ლოდინი მობეზრდა და თანაპარტიელებთან ერთად მერვე სართულისკენ ფეხით გავარდა. ამის დანახვაზე კახა ძაგა ნიამ ფერი დაკარგა, ახლახანს ნაღვლის ბუშტი ამოვიჭერი, ნახეთ რამხელა ჭრილობა მაქვს, მანდ ასვლა არ შემიძლიაო, ცოტა ხანში კი გახარებული სოსო შატბერაშვილი წამომეწია. ხომ ხედავ ბატონი შალვა როგორ გარბის კიბეებზე. არაფერ იც არ აწუხებსო. მოკლედ, ნათელაშვილმა აუქციონი ჩაშალა და გახარებული ქვევით დაბრუნდა. ამ დრ ოს ერთ-ერთმა თანაპარტიელმა ქალბატონმა ყუ რში რაღაც უჩურჩულა და ნათელაშვილს ჩაეხუტა. ლეიბორისტები ერთ საათში დაიშალნენ, საკუთარი მანქანისკენ მიმავალმა შალვა ნათელაშვილმა სამი ნისტროს წინ ყვითელი ღია ჯიპი შენიშნა, რომელიც დაცვის თანამშრომელს ეკუთვნოდა, ნათელაშვილმა დიდხანს უტრიალა მანქანას, ალბათ იმის წარმოდგე ნას ცდილობდა, მისი რომ ყოფილიყო, როგორ გააქროლებდა ამ ჯიპს ბაზალეთისკენ. 20
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
პოლიტიკური კოზანოსტრა
ფაქტები, რომელსაც ნოღაიდელი ციხისკენ მიჰყავს პაატა გაგნიძე ზურაბ ნოღაიდელ ის წინააღმდეგ სისხლის სამართლის საქმე უკვე აღიძრა, საქმე პროკურ ატურაშია. რა ბრალდე ბები შეიძლება წაუყენონ ექსპრემიერს და რა დო კუმენტები ამოუქექეს ყოფილ ჩინოვნიკს.
ფაქტები
ჩვენ ხელში ჩაგვივარდა კონტროლის პალატის იმ მასალების ერთი ნაწილი, რომელთაც პროკურატ ურა სწავლობს. შემოწმება სამი მიმართულებით გა ნხორციელდა – საბიუჯ ეტო სახსრების ხარჯვა, ბიუჯეტის სწორად დაგე გმარება და ტენდერების კანონიერად ჩატარება სა მინისტროში. კონტროლის პალატა ნოღაიდელს საკუთარი სამინისტროსთვის 2 მი ლიონ 319 ლარის არაკან ონიერად გამოყოფას ედ ავება, მაშინ, როცა 2004 წელს ნოღაიდელმა სხვა სამინისტროებსა და უწყე ბებს შიდასაუწყებო ხარჯ ები შეუმცირა. რატომღაც მხოლოდ ფინანსთა სამი ნისტროს აპარატისთვის გამოჩნდა „ზედმეტი“ თა ნხები ბიუჯეტში. აღნი შნული თანხა მოხმარდა მინისტრის, მისი მოად გილეების, დეპარტამენ ტის ხელმძღვანელობის ზეგეგმიურ სამივლინებო ხარჯებს, კაბინეტების რე მონტს, კეთილმოწყობას – ავეჯისა და აპარატურის შეძენას, ბენზინის, მობი ლური ტელეფონებით სა უბრის ხარჯებს. ეს 2004 წლ ის მო ნა ცემებია. მომდევნო 2005
წელს ზურაბ ნოღაიდელი ბიუჯეტის ზრდის კვალ ობაზე საკუთარ სამინი სტროს „სხვა ხარჯებისა და მომსახურების“ დაფი ნანსებას უზრდის. ამ წე ლს მხოლოდ თავდაცვისა და შინაგან საქმეთა სამი ნისტროს შიდაუწყებრივი ხარჯები აღემატება ფინა სთა სამინისტროსას. კუ რიოზულია, მაგრამ 2005 წელს ფინანსთა სამინი სტროს უფრო მეტი თანხა გამოუყო მივლინებების თვის ნოღაიდელმა, ვიდრე სალომე ზურაბიშვილის საგარეო საქმეთა სამინი სტროს. 2005 წლისთვის 12 მილიონ 159200 ლარი დახარჯა ნოღაიდელის უწყებამ. 15000 ლარი – რბილი ინვენტარისთვის, 734200 ლარი – ტრანსპ ორტით მომსახურებისთვ ის, 2 მილიონ 299000 ლა რი – მივლინებებისთვის.
დარღვევები
ზურაბ ნოღაიდელს ვერც ტენდერებში აქვს საქმე კარგად. მიუხედ ავად იმისა, რომ კანონი ფინანსთა სამინისტროს ტენდერის გარეშე 100000 ლარზე მეტი თანხის სა ხელმწიფო ვალდებულებ ის გაცემას უკრძალავდა ერთ პირთან, ნოღაიდელი კანონს არად დაგიდევდ ათ და 4 მი ლი ონ ლა რზე მეტი საქონელი შეუსყი დია სამინისტროსთან პი რდაპირი მოლაპარაკების გზით, ყოველგვარი ღია თუ დახურული ტენდერის გარეშე. კერძოდ, შპს „ჯი და ჯი“-ს 173100 ლა რის ხელშეკრულება გაუფორ მა, ს/ს „გლობალ ერთს“
– 127900 ლარის, შპს „კა ნარგო სტანდარტ ოილი სგან“ 1 მილიონ 192000 ლარის საწვავი შეიძინა უტენდეროდ. გარდა ამ ისა, ფიქსირდება შპს-ები „ბიტისი“, „ავტოსერვისი“, „ჯი-სი-ჯი“, „ფინანსები“, „ქართული საოფისე ავ ეჯი“ და სხ ვა. ყვ ელა ამ შპს-მ ფინანსთა სამინისტ როს ან რაიმე პროდუქცია მიაწოდა, ან სამუშაოები შეუსრულა. თითოეუ ლი შპს-ს მომსახურება 100000 ლარს აღემატებ ოდა, კონტრაქტები კი უტ ენდეროდ ფორმდებოდა. პროკურატურა ეჭვობს, რომ აღნიშნული შპს-ების ერთი ნაწილის უკან შესა ძლოა, ნოღაიდელის ახ ლობლები იდგნენ და არც კორუფციულ გარიგებებს
გამორიცხავენ.
კორუფცია?
ნოღაიდელს ედავებიან სახაზინო ვალდებულებ ების გაყიდვაშიც. ეს ის სფეროა, როცა შევარდ ნაძის ფინანსთა მინისტ რები საკმაოდ დიდ ფულს შოულობდნენ და, სავარა უდოდ, არც ნოღაიდელია გამონაკლისი. სახაზინო ვალდებულებას ფინანსთა სამინისტრო ყიდის, ანუ სამინისტრო კერძო და იუ რიდიული პირებისგან იღ ებს პროცენტიან ვალს და მერე მას უბრუნებს. და ეს შევარდნაძის დროს, როცა ბიუჯეტში ფული არ იყო, სამინისტროს პენსიები და ხელფასები რომ გაეცა. მა გრამ ნოღაიდელი რასაც შევარდნაძის ფინანსთა
რატომ ეჯღანებოდა სალომე ზურაბიშვილის ძმას ცოლი? შეკითხვა კი საინტერესოა, მა გრამ ამ ინტრიგას ცნობილი ოპ ოზიციონერის, სალომე ზურაბი შვილის ძმამა არ უპასუხა. – ლამა
ზი ხარ, მაშინ კიდევ მეჯღანებ ოდი - ასე მიმართა მან პარლამენ ტში საკუთარ მეორე ნახევარს და ნაზი ღიმილითაც დააჯილდოვა. რამდენადაც ჩვენ გავარკვი ეთ, სალომეს ძმას ძალიან უყვარს გადაღება, ო ღო ნ დ დის არა, გან სა კუ თრ ებ ი თ კი მიტინგ ზე... ა რც ა რა ს ოდე ს გ ად ა უღი ა სალომე მ იტ ი ნგზ ე ,
თანაც იმ პიჯაკში, რომელსაც სა ლომე იქამდე არ გაიხდის სანამ სააკაშვილი პრეზიდენტია... სალომეს ძმა სააკაშვილს უჭ ერს მხარს, პარლამენტშიც ბევრი მეგობარი ჰყავს, სურათებსაც მა თთან ერთად იღებს. ბოლოს მა ლაშხიასთან ერთად იღებდა სურა თებს. ცოლის გადაღებაც სურდა, მაგრამ მეორე ნახევარი მეუღლეს ობიექტივში ეჯღანებოდა. სალომეს ძმამ არ გაგვიმხილა ვინ ხვდება ყველაზე ხშირად მის ობიექტივში. სალომეს ხსენებაზე მან ევროპულად მიგვახვედრა, რომ ჩვენთან საუბრის არანაირი სურვილი არ ჰქონდა: _ არა, ამაზე არ გიპასუხებთ. ან რატომ მეკითხებით? მაპატიეთ, მაგრამ არ მსურს პასუხის გაცემა, ეს ისეთი თემებია...
მინისტრობისას აკეთებ და, აკეთებდა 2005 წელს აც, როცა ბიუჯეტი გა ნუხრელად იზრდებოდა. არც მეტი, არც ნაკლები, ნოღაიდელს რამდენიმე სახაზინო ვალდებულება გაყიდული აქვს 300 პრ ოცენტით, ანუ ბიუჯეტში თანხა შეჰქონდათ კერძო იურიდიულ პირებს და მო კლე ვადაში, 1 თვეში, 300 პროცენტს ურიცხავდა და ამ თანხას ისე აბრუნებდა სამინისტრო. ცხადია, არ სებობს რეალური ეჭვი, რომ ნოღაიდელი ამხელა პროცენტს ვიღაც-ვიღა ცებს არ გადაუხდიდა და ამ სახაზინო ვალდებულ ებებს თავის ახლობლებს გადასცემდა. პროცენტის ნაწილი კი მერე უკან უბ რუნდებოდა.
ეჰ, რა ეშველება ამ ბურჯანაძეს მალხაზ კეიდია ქალბატონ ბურჯანაძის ფინანსურპოლიტიკურმა აქტიურობამ უკვე სხვა ქვეყნებიც შეაწუხა. ამჯერად ქალბატ ონმა ბურჯანაძემ, თავისი ძლევამოს ილი ოჯახის სახელით, ვიქტორ პინჩუკს ერთობ ხელსაყრელი ბიზნესპროექტი შესთავაზა: პინჩუკი აფინანსებს „რე ვოლუციას“. ანუ „დემოკრატიული ძა ლები“ (ესე იგი, ქალბატონი ბურჯანაძე და მისი შპს – „ანზორი, სიძე და ქალი შვილი“) ხელისუფლებაში მოდიან, ხო ლო ვიქტორ პინჩუკს ეძლევა საშუალ ება, მონაწილეობა მიიღოს „თანასწორ“ ტენდერებში, ქართული ეკონომიკის ყველაზე გემრიელ ლუკმათა გადასა ყლაპად. რასაკვირველია, იმ პირობით, რომ ტენდერში მონაწილე „თანასწორ თა“ შორის სწორედ პინჩუკი იქნებოდა სხვებზე მეტად „თანასწორი“. ესე იგი, იოლად გაიმარჯვებდა კიდეც. ბიზნ ესპროექტით, პირველ რიგში, ტური სტული ინფრასტრუქტურა და მეღვ ინეობა იგულისხმებოდა, რომელსაც პინჩუკმა დიდი ხნის წინ დაადგა თვალი. აქედან გამომდინარე, ქართული დემო კრატიის გადასარჩენად აუცილებელი 2 მილიონი დოლარის გამოყოფაზე იო ლად შეთანხმდნენ. ოღონდ ესაა, ქა ლბატონმა ბურჯანაძემ ბუდუარული საუბრის ბოლოს დაიჩივლა, რომ საქა რთველოში „მგლური კანონები“ მოქმ ედებს უცხოეთიდან ფულის შემოტანის დროს. საოცარია პირდაპირ: განსხვავ ებით მსოფლიოს სახელმწიფოთა აბსო ლუტური უმრავლესობისგან, ქართული კანონმდებლობა საერთოდ არავითარ შეზღუდვას არ აწესებს კაპიტალის გა ტანასა და შემოტანაზე. იმდენად, რომ „ფულის გათეთრების“ წინააღმდეგ მე ბრძოლი საერთაშორისო ორგანიზაცი ები და დასავლური მთავრობები ზოგჯ ერ გვაკრიტიკებენ კიდეც ამ სფეროში მეტისმეტი ლიბერალიზმის გამო. მაგრამ თვით ყველაზე ლიბერალუ რი კანონმდებლობაც კი კრძალავს ფუ ლის ჩემოდნებით შემოზიდვას იმ მიზნ ით, რომ დედაქალაქის ცენტრალური გამზირი ხელოვნური კონსტრუქციებ ით რაც შეიძლება დიდი ხნის განმავლო ბაში იყოს გადაკეტილი და შემზადდეს ნიადაგი სახელმწიფო გადატრიალები სთვის.
ლალი ლაშხი პარლამენტის სხდომები პირდაპ ირი ეთერით გადის და დეპუტატები, როგორც ჩანს, „ვიდეოთვალის“ ში შით, გაცდენებს ვერ ბედავენ. პრ ეცედენტიც ხშირად ყოფილა, როცა „ზარმაცი“ დეპუტატების გვარი და სახელი საჯაროდ ამოუკითხავთ სხ დომაზე. აი, საკომიტეტო სხდომები კი გამონაკლისია – დეპუტატები არ დადიან. ამ აზე სულ ჩხ უბ ია, ხან ბაქრაძე საყვედურობს დეპუტატებს და ხან მთავრობა: თავი მოაბით კანონების განხილ ვასო. გასულ კვირას ჯანდაცვის კომიტეტის სხდომა, თითქმის ნა ხევარსაათიანი დაგვიანებით და იწყო. სხდომას სულ 6 დეპუტატი დაესწრო. დარგობრივი ეკონომ იკის კომიტეტში მხოლოდ 9 დე პუტატი დაგვხვდა. ყველაზე საინ ტერესო პრეცედენტი საფინანსო საბიუჯეტო კომიტეტის სხდომაზე ვნახე. პირველ საათზე დაწყებული სხდომა 2-ის ათ წუთზე უკვე დამთ ავრებული იყო.
მედიაზე აწყობილი პოლიტიკა
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
21
სამი მამაკაცი, რომლებმაც მაია ასათიანის
მაია ასათიანი და მისი მარი გულორდავა
პუპულარული 15 წლის ასაკში გახდა, კასტინგზე მისულს უთხრეს, რომ შუქი, რომელიც მონიტორზე აი ნთებოდა, მისი მეგობარი გახდებოდა. იმ დღიდან მაიას მონიტორზე ანთე ბული შუქი მართლაც დაუმეგობრდა,
22
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ტელევიზიის სუნით მოიწამლა და დღეს უკვე საქართველოში ყველაზე რეიტინგული გადაცე მის წამყვანია. ეს მისი ბავშვობის ოცნება იყო, რომელიც რეალ ობად ექცა. ოცნება დღესაც აქ ვს, უნდა, რომ ბედნიერი ოჯახი ჰქონდეს. თუმცა ჯერ მის ცხ
ოვრებაში, ქმართან განშორების შემდეგ, თეთრ ცხენზე ამხედრ ებული რაინდი არ გამოჩენილა. ამბობდნენ და ეთერში თავადაც აღიარა, რომ შეყვარებულია, თუ მცა „პრაიმტაიმს“ ექსკლუზიურად სხვა რამე გაუმხილა. თურმე, ტე ლეწამყვანი შეყვარებული სულაც არ არის. მისი სენტიმენტალიზმი უკვე ყველასთვის ცნობილია, ცრ ემლები და სუსტი ქალის ამპლუა თითქოს მის სავიზიტო ბარათად იქცა. ის ყოველთვის გულახდ ილად საუბრობს. რამდენად გუ ლახდილი იყო ასათიანი ჩვენთან საუბარში, ამას დრო გვიჩვენებს, რომელიც აუცილებლად გამოაჩ ენს ტელეწამყვანის სიყვარულის ობიექტს, რომელსაც მაია ასათია ნი ასე გულმოდგინედ მალავს. -მაია, დღეს კარიერის ზენი ტში ხარ. როგორ დაიწყო შენი ჟურნალისტური მოღვაწეობა? -როცა ბავშვობას ვიხსენებ ხო ლმე, მახსენდება, რომ სულ ჟურნ ალისტობაზე ვფიქრობდი, ვერა სოდეს წარმომედგინა ჩემი თავი სხვა ამპლუაში. ჩემი თანატოლე ბი, წრეში ბურთს და რეზინობანას როცა თამაშობდნენ, მე სახლში, ჩემს ოთახში ვიკეტებოდი და „წა მყვანობანას“ ვთამაშობდი. მერე ყველაფერი უცნაურად მოხდა, ვფიქრობ, ძალიან დიდი როლი ბე დისწერამ ითამაშა. სახელმწიფო ტელევიზიამ კონკურსი გამოაც ხადა საყმაწვილო გადაცემის წა მყვანზე. მეც გავედი კასტინგზე. როდესაც პირველად კამერის წინ დამსვეს და თან მონიტორში ჩემი სახე დავინახე, ძალიან დავიბენი. ამ დროს სარეჟისოროდან ხმა გაისმა - მაია, ახლა წითელი შუქი აინთება, კარგად შეხედე ამ შუქს, დღეიდან ის შენი მეგობარი იქნე ბა. მართლაც, იმ დღიდან დავრჩი ტელევიზიაში და უკვე 17 წელია ასე მოვდივარ. სხვათა შორის, რო ცა პირველი არხის შენობაში შე ვდივარ, დღემდე ის განცდა მაქვს, რომელიც პირველად შესვლის დროს მქონდა. სუნი, რომელიც მა შინ იდგა, დღესაც მცემს. -დღეს, ეთერში გასვლის დრ ოს თუ გაქვს შიშის განცდა? -ყველა გადაცემის წინ ძალი ან ვნერვიულობ. როდესაც ბოლო
წამებია დარჩენილი სიტყვებამდე - საღამო მშვიდობისა, გულისცემა ისე მაქვს გაძლიერებული, რომ მი სი ხმა მესმის. მაგრამ, როგორც კი ტაშს გავიგებ და პირველ ნაბიჯს გადავდგამ, ეს ყველაფერი იკარ გება. ხუთშაბათი ჩემთვის ყველ აზე მძიმე დღეა, რადგან იმ დღეს ვკვდები, ვცოცხლდები და თავი დან ვიბადები. ასე ვიყავი ყოვე ლთვის, როცა „დროების“ სიუჟეტს ვაკეთებდი, როდესაც „კურიერში“ უნდა ჩავრთულიყავი... სხვანაირ ად არ შეიძლება. ჟურნალისტი რა წამსაც არ ინერვიულებ და არ გე ქნება პასუხისმგებლობა ხალხის წინაშე, ალბათ იმ დღეს დამთავ რდება შენთვის ყველაფერი. - მაია, შენ ერთი ჩვეულებრივი ჟურნალისტი იყავი, რომელიც „კურიერში“ერთვებოდი, „დროე ბისთვის“ სიუჟეტებს ამზადებდი. უცებ კი, ყველაზე რეიტინგული გადაცემის წამყვანი აღმოჩნდი. შიშის გრძნობა არ გქონდა, რო ცა „პროფილის“ წაყვანა გადაწყ ვიტე? ეს ხომ ერთგვარი რისკიც იყო? -მე ვთვლი, რომ დღესაც ერთი ჩვეულებრივი ჟურნალისტი ვარ, რომელსაც თავისი საქმე ძალიან უყვარს. 17 წელია უკვე ტელევი ზიაში ვარ და სანამ აქამდე მო ვიდოდი აბსოლუტურად ყველა ეტაპი გავიარე. ვიყავი მორბენ ალი სტაჟიორიც, რეპორტიორიც. ვთვლი, რომ ეს კარგია, რადგან ყველა ეტაპზე ვიზრდებოდი და ვსწავლობდი. „კურიერი“ ჩემთვის ძალიან დიდი სკოლა იყო. რა თქმა უნდა, ძალიან მეშინოდა, რადგან „პროფილის“ დაწყება ერთგვარი ექსპერიმენტი და დიდი გამოცდა იყო ჩემთვის. ვიცი, რომ იყო, და მეც მქონდა სკეპტიკური აზრი, რამდენად შესაძლებელი იქნებოდა საქართველოში, ასეთ პოლიტიზე ბულ გარემოში გამეკეთებინა არ აპოლიტიკური შოუ და მას ჰყოლ ოდა მაყურებელი. როგორც ვხედ ავთ, ძალიან დიდი შრომის ფასად, ექსპერიმენტმა გაამართლა. -არ შემიძლია არ გკითხო გა დაცემაში შენს ჩაცმულობაზე, რომელიც ყოველთვის განხილვის საგანია... - თვითონ ის ფაქტი, რომ კონკრეტული წა მყვანის ჩაცმულობაზე მიმდინარეობს მსჯელო ბა, კარგია. როგორც ამ გადაცემის ავტორს, არ
მინდოდა, რომ გადაცემის წამყვა ნი ყოფილიყი საშუალო სტატის ტიკური ქალბატონი. ჩემს ჩაცმაზე ავთანდილი ზრუნავს. უმეტასად ჩემი ჩაცმულობა სტილიზებულ ია, რომელიც განგებაა შექმნილი. რეალურად, ჩემს შინაგან ბუნება სთან ახლოს არის ასეთი სტილი, რადგან მეც ძალიან ქალური ვარ. არ მინდოდა მცმოდა ისე, როგორც ყველას აცვია და ამ შემთხვევაში ავთოს და ჩემი გემოვნება ძალიან დაემთხვა ერთმანეთს. -თუმცა შენი ჩაცმის სტილი ბევრს არ მოსწონს? -ეს მათი ნებაა, იმიტომ, რომ არ შეიძლება, ყველას მოსწონდე. მთავარია, ქუჩაში ვიღაცამ არ იკ ითხოს - ეს ვინ არის, რა გადაცემა მიყავსო. ისე ყველას თავისი აზრი აქვს და მე ვერავის ავუკრძალავ საკუთარი აზრის დაფიქსირებას. -მახსოვს, ცხოვრებაში ის ეტ აპიც გქონდა, როცა ქუჩაში, რო გორც მარიო ჩიმაროს სიუჟეტის ავტორს, ისე გცნობდნენ. -უკვე გამოცდილი ჟურნალის ტი ვიყავი, როცა ამ სიუჟეტის გა კეთება გადავწყვიტე და ვთვლი, რომ ჟურნალისტური თვალსაზრ ისით, ეს სწორად გაკეთბული სი უჟეტი იყო. -რამაც პოპულარული გა გხადა. -მართალი ხართ და ამაზე სულ მეცინება ხოლმე, რადგან ბევრად უფრო საინტერესო სიუჟეტები მა ქვს გაკეთებული, მაგრამ ფართო მაყურებელს ჩიმაროთი დავამახს ოვრდი. ალბათ, სწორედ იმიტომ, რომ მაშინ ხუანი ყველაზე რეიტინ გული ტელე-პერსონაჟი იყო. -მაია, ხშირად ამბობენ, რომ კა რიერა და პირადი ცხოვრება ერ თმანეთთან შეუსაბამოა. შენს შე მთხვევაში როგორ არის? -როცა ჩვენს პროფესიაში რე ალიზებულ ქალებს გადავავლ ებ თვალს, უმეტესობა მარტოა. და თუ ვინმეს ჰგონია, რომ როცა ოჯახში კაციც შენ ხარ და ქალიც, იოლია, ძალიან ცდება. ხანდახან ძალიან მინდა ხოლმე, სუსტი ქა ლი ვიყო და რეალურად ვარ კიდეც სუსტი. უბრალოდ, ცხოვრება არ მაძლევს იმის საშუალებას, რომ სუსტი ვიყო, რადგან რა წამსაც მოვდუნდები, იმ წამს ჩნდება იმ ის საჭიროება, რომ თუნდაც ჩემი შვილისთვის ვიყო ძლიერი. რაც შეეხება პირად ცხოვრებას, გეტყ ვით, რომ ფაქტობრივად არ მა ქვს. ახლა გულწრფელი ვარ, ოღ
ცხოვრება შეცვალეს საველე მუზეუმი დმანისში
მამაკაცები მაია ასათიანი ყოფილ მეუღლესთან, ირაკლი მახვილაძესთან ერთად ონდ, მართლა. იმიტომ კი, რომ ბევრი საქმე მაქვს და ვერ ვიცლი. ეს ტყუი ლია. უბრალოდ, არა მაქვს პირადი ცხოვრება და რატომ, მე თვითონაც არ ვიცი. -თუმცა, რამდენიმე ხნის წინ ეთ ერში აღნიშნე, რომ შეყვარებული ხარ? -„პროფილი“ არის შოუ და ამ აღნი შვნამ, როგორც ჩანს, გაამართლა, რა დგან ყველა ამ კითხვას მისვამს. -იმის თქმა გინდა, რომ მოიტყუე? -ჩემი პასუხი ასეთია - ეს იყო შოუ! -ვერ გავიგე... ამ წამს ხარ თუ არა შეყვარებული? ოღონდ გულახდილ ად მიპასუხე. -არა, არა ვარ, მართლა არა ვარ, დედას ვფიცავარ. -მაია, მოდი მომიყევი როგორ შე ქმენი და დაგენგრა ოჯახი? -ოჯახი ოცი წლის ასაკში შევქმე ნი. ვთვლი, რომ მაშინ ფსიქოლოგიუ რად ძალიან პატარა ვიყავი ოჯახის შექმნისთვის. მაშინაც და დღემდე მე და ჩემი მეუღლე ახლო მეგობრები ვართ. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე ხუთი წელი გავიდა, რაც ქმარს გავშ ორდი. როცა მე და ირაკლის ერთად გვხედავენ, ჰგონიათ, რომ ისევ ცოლქმარი ვართ. ირაკლი ჩემს ცხოვრება ში პირველი სიყვარული იყო, ძალიან რომანტიული და ლამაზი. ჩვენ ერ თად ვმუშაობდით. ის იმ გადაცემის ოპერატორი იყო, რომელსაც მე მაშინ ვამზადებდი. ჩვენ ჩვენს ურთიერ თობას ისე ვუყურებდით, როგორც ზღაპარს. მაგრამ მერე ორივე გავიზა რდეთ და მივხვდით, რომ სხვადასხვა ადამიანები ვიყავით და რაც მთავარია გავაცნობიერეთ ის, რომ ერთ სახლში ორი კარგი მეგობარი ვცხოვრობდით. მეგობრობა კი ცალ-ცალკე ცხოვრე ბითაც შეიძლება, რასაც ვაგრძელებთ კიდეც. ჩვენი ერთადყოფნის დროს, მე და ჩემს ყოფილ მეუღლეს, ერთხ ელაც არ გვიჩხუბია. -მაია, როდესაც ოჯახი დაგენგრა მარტოობის არ შეგეშინდა? -როგორ არ შემეშინდა, ეს შიში დღესაც მაქვს. დედაჩემი სულ მე უბნება, რომ აუცილებელია ვიპოვო ცხოვრების თანამგზავრი, თუნდაც იმიტომ, რომ სიბერეში წყლის მომწ ოდებელი მყავდეს. მარტოობის მა რთლა ძალიან მეშინია. ყოველთვის ახალგაზრდა არ ვიქნები, ყოველთვის რეალიზებული არ ვიქნები. დრო მოვა და ასაკიდან გამომდინარე საყვარელ საქმესაც ვერ გავაკეთებ... ამიტომაც ვთვლი, რომ ქალისთვის ოჯახი და შვილებია მთავარი. -ქმართან განშორების შემდეგ დეპრესიაში არ ჩავარდნილხარ? -არ მქონდა იმის დრო, რომ დეპრ ესიაში ჩავვარდნილვიყავი. ღმერთს მადლობა, რომ მომცა ამის ძალა. -მაია, მითხარი, რა გიშლის ხე ლს, რომ სუსტი ქალი გახდე და ქმ არი გყავდეს? -ხელს არაფერი მიშლის. უბრა ლოდ, ჩემს ცხოვრებაში ისეთი ადამ იანი, რომელიც თავს სუსტად მაგრ
ძნობინებს, ჯერ არ გამოჩენილა. ბა ვშვობაში ველოდებოდი თეთრ ცხენზე ამხედრებულ რაინდს, რომელიც არ მოვიდა... დროთა განმავლობაში მივხ ვდი, რომ რაინდები არ არსებობენ, მა გრამ სადღაც გულის სიღრმეში მაინც მჯერა, და ველოდები... -რაც ქმარს გაშორდი შეყვარებ ული არ გყოლია? -იცი რა არის? რასაც სიყვარული ჰქვია, არ მქონია. -მაია, როგორ ფიქრობ, შეიძლება ქალმა რომანი ცოლიან კაცთან გა აბას? -ეს ჩემთვის მიუღებელია. ეს იმდე ნად მძიმე ტვირთია, შეუძლებელია უკ ან რომ არ დაგიბრუნდეს. სხვის უბედ ურებაზე არავის არ აუწყვია საკუთარი ბედნიერება. -მაია, ერთ მშვენიერ დღეს აღმო აჩინე, რომ შენს საყვარელ მამაკაცს სხვა საყვარელი ქალი ჰყავს, რა რეაქ ცია გექნება? -იცი რა? ღალატს ვერავის ვაპატი ებ. წლებთან ერთად შეიძლება ქალმა ბევრი რამე მოითმინოს და თუ უღირს, ღალატიც კი ჩაყლაპოს, მაგრამ ჩემთ ვის ეს ძალიან მტკივნეული იქნება. მე ასე ვიცი, რომ ჩემთვის არ უღალატიათ და მინდა ამის მჯეროდეს. -მაია, ქალისთვის, რომელსაც ოჯ ახი ჰქონდა და ყოველ დილით კაცის გვერდით იღვიძებდა, რამდენად ად ვილია, ერთ მშვენიერ დილას მარტო გაიღვიძოს? -ძალიან ძნელია, მაგრამ ამაზე არ უნდა ჩაიციკლო. ტკივილები უნდა გადალახო, მოიშუშო და წინ უნდა გა იხედო, რადგან ცხოვრება კიდევ ბევრ ახალ ტკივილს გვიმზადებს. -როგორ წარმოგიდგენია შენი თავი წლების შემდეგ? -უი, დაბერების და სახეზე ნაოჭების ძალიან მეშინია, მაგრამ ყველაზე მე ტად მარტოობის მეშინია. მინდა, რომ ბედნიერი ქალი ვიყო, ამ სიტყვის სრ ული მნიშვნელობით.
ანუკა ელიზბარშვილი დმანისის არქეოლოგი ური გათხრების ტერიტო რიაზე, იქ, სადაც რამდენიმე წლის წინ პირველ ევროპე ლებად წოდებული ზეზვასა და მზიას თავის ქალები აღ მოაჩინეს, საველე–არქეოლ ოგიური მუზეუმი გაიხსნა. მისი ავტორია ცნობილი ფრანგი არქიტექტორი ჟან– ფრანსუა მილუ. დმანისში ჩასულ დამთვალიერებელს საშუალება ექნება იქვე ნა ხოს არქეოლოგიური გათხ რების შედეგად აღმოჩენი ლი ნივთები: ჰომინიდების 5 თავის ქალა და 4 ქვედა ყბა. და მათ ზუსტად ის სახე ექ ნებათ, როგორითაც არქე ოლოგებმა აღმოაჩინეს. ექ
სპონატები შუშის სარკოფ აგებშია მოთავსებული. აქ ვეა ოთახი, სადაც დმანისის არქეოლოგიური გათხრების დოკუმენტური ვიდეო-მასა ლის ნახვაც შეიძლება. დავით ლორთქიფანი ძე, საქართველოს ეროვნუ ლი მუზეუმის გენერალური დირექტორი: ,,ჩვენ გვაქვს საშუალება ყველას გავუმა სპინძლდეთ ჩვენი აღმოჩე ნებით. საქართველო არის ქვეყანა, რომელსაც აქვს საკუთარი, მაღალი რანგის მეცნიერება და მე დარწმუ ნებული ვარ, რომ ჩვენი ქვ ეყანა ყოველთვის ასეთი წა რმატებული იქნება.” გიული ალასანია: ,,დღ ევანდელი დღე არის გაგრ
ძელება იმისა, რაც აქამდე სისტემატიურად კეთდებ ოდა. თითქმის მთელმა მს ოფლიომ იცის დმანისის აღ მოჩენების შესახებ, მაგრამ, რა თქმა უნდა, გვინდა, რომ უფრო მეტმა გაიგოს. მე ვფ იქრობ, რომ ყველა არქეოლ ოგიური გათხრა უნდა იყოს წარმოდგენილი ამ ფორმით. ძალიან მიხარია, რომ ასეთი ცოცხალი და მნიშვნელოვ ანი ცენტრია საქართველო ში“. 27 სექტემბრიდან სკ ოლის მოსწავლეებისთვის დმანისის საველე-არქეოლ ოგიური მუზეუმის დასათვ ალიერებლად სპეციალური ტურები დაიწყება.
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
23
ე მ `
რ ა ვ დ
ნააღ სტროს მოწი მაიამელმა კა ჩემი მოკვლა გა ურმე მდეგეებმა თ ოლოდ იმიტომ, რომ დაწყვიტეს მხ ოს მეგობარი ვიყავი. რ ფიდელ კასტ ოდა მაია ო მინდ რ ფ უ ევ დ კი პირისპირ ამიტომაც და იმ ხალხთან პირებდა... მიზე ჩასვლა მი ას ლ ვ კ ნც მო შეხვედრა, ვი
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
`
24
გაგრძელება 1990 წელს რომში, გერმანელ ებთან წაგებული ფინალის შემდ ეგ, ორნახევარი წელიწადი გავი და, სანამ ისევ ნაკრებში დავბრუ ნდებოდი. შეიძლება დამთხვევა იყო, მა გრამ სწორედ იმ პერიოდში ფეხბ ურთის ასოციაციამ არგენტინის ყველა დროის საუკეთესო ფე ხბურთელად დამასახელა და რა თქმა უნდა ამის გამო, ძალიან ამაყი ვიყავი. თუმცა იმავდრ ოულად მრცხვენოდა კიდეც რომ ისეთ არგენტინელ ფე ხბურთელებსაც კი გავუსწარი, როგორებიც იყვნენ მორენო, დი სტეფანო, პედერნერა, კემპესი და ბოჩინი. ყოველთვის ამაზე ვოცნ ებობდი, მაგრამ როცა ამირჩიეს, მართლა ძალიან შემრცხვა. ბევრი წლის მერე, 2000 ში არგენტინის საუკეთესო სპორტსმენადაც და მასახელეს და ორივე შემთხვევ აში, მადლობის გარდა არაფერი მეთქმის რადგან უპირველესად ეს აღიარება იყო უდიდესი ბედნ იერებისა და სიხარულის მომტანი ჩემი ოჯახის წევრებისათვის. ჩემი ნაკრებში დაბრუნება კი მაშინ, მოხდა 1993 წლის 18 თებე რვალს, “მონუმენტალზე”, ხუთშ აბათ დღეს. ჩვენი კაპიტანი იყო რუჯერი და ფრე ერთით ერთი ვითამაშეთ, დაგვიმტვრიეს სიმე ონე და მანკუსო, რომელმაც ჩვენ გან გოლი გაიტანა და ცუდად არ გვითამაშია, მაგრამ ვგრძნობდი რომ რაღაც გვაკლდა. სევილიაში თამაში გვქონდა ლოგრონელების წინააღმდეგ და ესპანეთში დავბრუნდი, სადაც ცოტა დამძიმებული კლიმატი დამხვდა, რადგან მალე ისევ ნა კრების მატჩი მელოდა არგენტ ინაში და კლუბიდან ჩემი გაშვება კი აღარ უნდოდათ. ჩემთვის კი, როგორც ყოველთვის, ყველაზე მთავარი, მაინც ნაკრები იყო და 27 თებერვალს, ისევ ბუენოს-აი რესში აღმოვჩნდი. დანიასთან მატჩის შემდეგ კი რაც ვთქვი, ახ ლაც კარგად მახსოვს: “32 წლის ასაკშიც კი, ჯერ კიდევ შემიძლია ათი დღის მანძილზე ძველებურად სამი მატჩიც კი ვითამაშო. კოკო მოედანზე გადაადგილების თავი სუფლებას მაძლევს და თავსაც კომფორტულად ვგრძნობ, როცა ვმოძრაობ და წინ კანიჯასა და ბატისტუტას პასებით ვამარაგებ. ყოველთვის მჯეროდა საკუთარი თავის და ახლაც დარწმუნებული ვარ რომ ეს არ იქნება მხოლოდ ეს ორი მატჩი, რომელშიც ნაკრებს დავჭირდები”. ნაკრებს ვჭირდებოდი, მაგრამ სევილიაში დაბრუნებულს, ანდა ლუზიელებმა ისეთ რაღაცეებზე მომთხოვეს ხელის მოწერა რომ მართლა გამაგიჟეს და ჩემი და “სევილიის” ურთიერთობაც იმ დღეს დამთავრდა. ეს იყო 13 ივნი სი და ხუთი დღის შემდეგ კი არგე ნტინა ბოლივიას ეთამაშებოდა ამ ერიკის თასზე და რასაკვირველია
ჩემს გა რ ეშ ე . აღმ ოჩ ნ და რომ მართლა მხოლოდ იმ ორ მატჩში, დანიისა და ბრაზილიის წინააღ მდეგ ვჭირდებოდი კოკო ბასი ლეს, როგორც მარადონას სარე კლამო დაბრუნება არგენტინის ნაკრებში. სწორედ იმ პერიოდში, არგე ნტინულმა კლუბებმა დაიწყეს მოლაპარაკებები ჩემს ყიდვასთან დაკავშირებით, მაგრამ ჩემი მთავ არი ოცნება არგენტინის ნაკრებში დაბრუნება იყო და არა რომელიმე არგენტინულ კლუბში. 1993 წლის 5 სექტემბერს წა ვედი სტადიონზე არგენტინა-კო ლომბიას შორის თამაშის სანახა ვად და ვიჯექი სხვებთან ერთად ტრიბუნებზე, როგორც რიგითი ქომაგი. და ეს იყო ერთ-ერთი ყველაზე მტკივნეული მატჩი არა მხოლოდ ჩემს ცხოვრებაში, არამედ მთელი არგენტინული ფეხბურთის ისტო რიაში, რადგან იმ დღეს, საკუთარ მოედანზე, არგენტინის ნაკრებს ხუთი გოლი გაუტანეს კოლომბ იელებმა. სიმწრისაგან გული ისე ცუდად გამიხდა რომ როცა გაბრაზებულ მა არგენტინელებმა კოლუმბიის ყვირილი დაიწყეს, მათი დახოცვა მომინდა. სახლში ტირილით დავბრუნდი და ხალხი კი, ვინც გზაში მხვდებ ოდა, ნაკრებში დაბრუნებას მთ ხოვდა. თუმცა მანამდე, თამაშის დროს, ტრიბუნებზეც სკანდირე ბდნენ “მარადოს”, მაგრამ ამისთვ ის მართლა არ მეცალა, რადგან სახლში ხუთით ნოლით წაგება, ნამდვილი კატასტროფა იყო და შეიძლება მსოფლიო ჩემპიონა ტზე ვერც მოვხვედრილიყავით. კოლომბიელებისთვის კი ყვ ელაფერი პირიქით იყო – მუნდია ლზე მოხვედრის შანსებიც ძალიან გაეზაერდათ და თანაც მათ ისტო რიული მატჩი მოიგეს, რომელიც აღარასოდეს განმეორდებოდა მომავალში და ასეც მოხდა. სტადიონიდან მკვდარი დავბ რუნდი რადგან ნაცვლად ზეიმ ისა და გამარჯვებისა, მსოფლიო ჩემპიონატზე მოხვედრის ერთა დერთი შანსი გვრჩებოდა – საკლ ასიფიკაციო მატჩის მოგება ავსტ რალიის ნაკრების წინააღმდეგ. და მოხდა ის, რასაც ვფიქრო ბდი ‑ ბასილემ თვითონვე მთხო ვა ნაკრებში დაბრუნება, მაგრამ ჩემთვის მთავარი მაინც ბიჭების თხოვნა იყო, რომლრბსაც ამ დრ ოს თავები დახრილი ჰქონდათ და თვალებს ვერ მისწორებდნენ. ამ იტომაც ადვილად დავთანხმდი. თუმცა ისედაც დავბრუნდებოდი, რადგან საქმე ეხებოდა მთლიანად არგენტინული ფეხბურთის ბედს და აბა რას ვიზამდი. და ჩემი კლასიკური მომზად ებაც დავიწყე, ამჯერად ჩინური მეთოდით, რაც იმის უფლებას
გ ე ო ი
მარადონას ავტობიოგრაფიული წიგნი
მაძლევდა რომ ერთ კვირაში თე რთმეტი კოლო დამეკლო. ფიზი კური მომზადების პერსონალური მეთვალყურეც დავინიშნე, დანი ელ ჩერრინი, რომელმაც მიზნად დამისახა მექსიკის 86–ის ფორმის აღდგენა. ის აგრეთვე აკონტროლებდა ჩემს დიეტასაც და მეც ძალიან მონდომებული ვიყავი, რადგან ჩე მი კარიერის უკანასკნელი წლები იყო და მინდოდა ყველაფერი სა უკეთესოდ გამეკეთებინა. ჩემს მონდომებას ის განა პირობებდა რომ ნაკრებში ჩემს დაბრუნებაზე იყო დამოკიდებუ ლი არგენტინის მსოფლიო ჩემპ იონატზე მოხვედრა. როცა ამას ვფიქრობდი, ვგრძნობდი როგორ მემატებოდა ძალა და თანაც თა ლიან მინდოდა რომ ჩემი ქვეყნის ნაკრებს იმ მუნდიალზე ეთამაშა, რომელიც ამერიკის შეერთებულ შტატებში ჩატარდებოდა. თუმცა იყო კიდევ ერთი პრობ ლემა და ნაკრებში დაბრუნებულს სულ სხვა, ახალი გუნდი დამხვდა, რომელიც არ იყო დიდი გუნდი და პირველ რიგში კი რუჯერისთ ან უნდა გამერკვია კაპიტნობის საკითხი. ყველაფერი ვუთხარი, რასაც ვფიქრობდი და მან ყველ აფერი გაიგო. ამის შემდეგ რედო ნდოსაც შევხვდი და მასაც ველა პარაკე და მასთან ჩხუბისთვისაც მზად ვიყავი, მაგრამ აღარ დამჭ ირდა, რადგან ორივენი ერთადაც კი, ისეთი ყვერებიანები ნაღდად არ იყვნენ, რომ ჩემთვის ნაკრების გამო კამათი მოეგოთ. ავსტრალიასთან სიდნეიში უნდა გვეთამაშა და მატჩის წინა დღეს 33 წლის გავხდი. მაჩუქეს ტორტი, რომელსაც მსოფლიო თასის ფორმა ჰქონდა. მანამდე კი დილით კლაუდიამ ადრე გამა ღვიძა და თავისი საჩუქარი მომცა ვერსაჩესაგან. მერე ჩემი გოგოებ ის სახელით მათი საჩუქარიც მო მართვა და ეს იყო პატარა დათვი, რომელსაც ფლეი ეწერა, თითი დავაჭირე და დალმასა და ჯანინას ხმით ის სიმღერა მოვისმინე, რო მელიც ჩემს შესახებ არგენტინ ელმა ფანებმა შექმნეს. ცრემლები წამომივიდა მაშინვე და მაშინ ის იც ვიფიქრე რომ მართლა ახლა ცხოვრებას ვიწყებდი. სხვებიც ხედავდნენ ამას და ძნელი აღმოსაჩენიც არ იყო ეს ცვლილებები, რადგან 72 კილოს ვიწონიდი. მახსოვს იმავე სასტუმროში მა შინ რიჩარდ გირიც ცხოვრობდა, რომელიც შეშინებული მიყურე ბდა ხოლმე. ის მატჩი კი სიდნეიში, 31 ოქ ტომბერს, ერთით ერთი ვითამა შეთ და ჩვ ენ გან გო ლი, ჩე მი პა სით, ბალბომ გაიტანა. კარგი იყო ისიც რომ თავი ისევ კაპიტნად ვიგრძენი, მაგრამ ობიექტურად მაინც ჩაჯმულები ვიყავით, რადგ ან ორი კვირის შემდეგ, სახლშიც, “მონუმენტალზეც”, ერთით ერთი ვითამაშეთ.
იმ დროისათვის არგენტინულ კლუბ “ნიუელსთან” უკვე მქონდა კონტრაქტი და მინდოდა ყველა შესაძლო მატჩში მეთამაშა არგე ნტინის ჩემპიონატში. ვთამაშობ დი კიდეც, მაგრამ 2 დეკემბერს, “ურაკანის” წინააღმდეგ თამაშის მერე, ისეთი ტკივილი ვიგრძენი, რომ იძულებული გავხდი ნაკრებ ის შემდეგი მატჩი გამომეტოვები ნა. არგენტინის ნაკრებს კი შემდ ეგი, ამხანაგური თამაში, გერმან იასთან ჰქონდა ოღონდ მაიამიზე. მაიამელმა კასტროს მოწინააღ მდეგებმა კი თურმე ჩემი მოკვლა გადაწყვიტეს მხოლოდ იმიტომ რომ ფიდელ კასტროს მეგობარი ვიყავი. ამიტომაც კიდევ უფრო მინდოდა მაიამიზე ჩასვლა და იმ ხალხთან პირისპირ შეხვედრა, ვი ნც მოკვლას მიპირებდა, მაგრამ მაშინ ეს შანსი დავკარგე. პირველ თებერვალს “ნიუე ლსთან” ჩემი ხანმოკლე ურთიერ თობა საბოლოოდ დამთავრდა. სწორედ იმ დღეს კი ჩემი ცხოვრე ბის ერთ-ერთი ყველაზე მწარე და სევდიანი გამოცდილება მივიღე: რამდენიმე ჟურნალისტმა დაარ ღვია ჩემი პირადი ცხოვრება კამე რებით ხელში და მე ისე მოვიქეცი, როგორც ალბათ ნებისმიერი ად ამიანი მოიქცეოდა. მხედველობა ში მაქვს ის ეპიზოდი, რომელიც საფანტის ტყვიებს უკავშირდება და არ უკავშირდება ფეხბურთს, მაგრამ ასევე დარწმუნებული ვარ იმაში, რომ ჩემი პირადი ცხოვრე ბაც არ უნდა ყოფილიყო ახალი ამბების თემა. წავედი დამსახურებულ არ დადეგებზე მარისოლში, სადაც მართლა კარგად დავისვენე ჩემს ოჯ ახ თან ერ თად და იქ ორი კვ ირით დავრჩი. უკან დაბრუნების თანავე, კვირას, 13 მარტს, სტად იონზე წავედი “ბოკა”-“რასინგის” მატჩზე. ტრიბუნაზე მკითხეს ჩემი გეგმების შესახებ და ვუპასუხე ის, რასაც ვფიქრობდი – მუნდიალზე თამაში მინდოდა. მეორე დღეს კი უკვე ნაკრებთან ერთად ვარჯიში მელოდა რადგან ბრაზილიასთან ამხანაგური გვიახლოვდებოდა. მართალია ვიცოდი რომ თამაში ჯერ არ მომიწევდა, გუნდს მაინც თან გავყევი რომ ბიჭებთან ერ თად ვყოფილიყავი და თამაშის დროსაც სათადარიგო სკამზე ვი ჯექი. ეს იყო მეორე შემთხვევა ჩემს ცხოვრებაში, როცა სკამზე ვიჯექი და პირველად ეს იყო ჩე მი დებიუტის დროს და ახლა კი ეს მეორედ ხდებოდა კოკო ბასილეს წინდახედულობის გამო. მას არ უნდოდა რომ მე ტრიბ უნაზე ვმჯდარიყავი მაშინ, როცა არგენტინა თამაშობდა. უკან დაბრუნებისას, საკუთარ თავს ულტიმატუმი წავუყენე თვ ის ბოლოს, 31 მარტს, ბასილეს პირდაპირ ვუთხარი რომ მომა ვალ სამშაბათს საბოლოოდ ვეტყ ოდი მართლა შევძლებდი თუ არა ნაკრებში თამაშს ან მადლობას ვეტყოდი ყველაფრისთვის და ნა
დათო ტურაშვილის ექსკლუზივი
კრებსაც სამუდამოდ დავემშვი დობებოდი. მათთვის, ვინც ჩემზე ამბობს რომ უპასუხისმგებლო ადამია ნი ვარ, ვი ტყ ვი რომ ზუ სტ ად იმ სამშაბათს, 5 აპრილს კოკო ბასი ლეს პირობა მივეცი რომ მუნდ იალისთვის ფორმაში ვიქნებოდი და ეს სიტყვა, შევასრულე კიდეც. თუმცა მანამდე რჩევებისათვის დავურეკე ანტონიო დალ მონტ ეს – ექიმს, რომელმაც მექსიკისა და იტალიის მსოფლიო ჩემპიონა ტებისთვის მომამზადა. მერე და ვურეკე ანხელ როსას, რომელიც არდადეგების დროს გავიცანი და მან თავის მყუდრო სოფელში დამპატიჟა იმ შემთხვევისათვის თუ ყველანაირი ხმაური მომბ ეზდრებოდა. ახლა მისი სოფელი ყველაზე მეტად მჭირდებოდა მუ ნდიალის წინ მოსამზადებლად და წავედით. 10 აპრილს წავედით და ერთი კვირა დავრჩი იმ სოფელში, სადაც ყოველდღე დავრბოდი 16 კილომეტრს და ვარჯიშობდი ყვ ელაფერში კრივის ჩათვლით. ის სოფელი, რომელსაც “მარი ტო” ერქვა, სანტა როსადან ექვსი კილომეტრით იყო დაშორებული და თვითონ სახლიც ძალიან წყნა რი იყო. ექვსოთახიან და ორსართ ულიან სახლში ყველანი მშვენივრ ად ვეტეოდით და თავსაც ძალიან კომფორტულად ვგრძნობდით. კოკო ბასილემ და პროფე ეჩებ არიამ იქ ჩამომაკითხეს სალაპარა კოდ და მატეც ერთად დავლიეთ. ბასილემ მაროკოსთან ამხანაგურ თამაშში მონაწილეობა შემომთავ აზა და მეც დავთანხმდი. ის მატჩი ხიმნასიის სტადიო ნზე გვქონდა 20 აპრილს და სა მით ერთი მოვიგეთ. ერთი გოლი მეც გავიტანე თერთმეტმეტრი ანით ამდენი ხნის შემდეგ. მანა მდე ნაკრების შემადგენლობაში გო ლი 1990 წლ ის 22 მა ისს მქ ონდა გატანილი და მერე ისიც წავიკითხე რომელიღაც გაზე თში რომ ამ წლების მანძილზე, გოლის გარეშე, 1255 წუთი მქ ონდა გატარებული. ვიღაცას არ დაეზარა და დაითვალა, მაგრამ ჩემთვის ესეც სასარგებლო აღ მოჩნდა, როგორც ფორთოხალი, რომელიც ტრიბუნებიდან მესრ ოლეს და იქვე ავკენწლე. მოლა პარაკებულები ვიყავით რომ მა როკოსთან მატჩში მხოლოდ სა მოცი წუთი უნდა მეთამაშა, მა გრამ როცა ბასილემ შეცვლაზე დამიძახა, ხელით ვანიშნე რომ კიდევ ცოტა ხანს დავრჩებოდი მოედანზე, რადგან თავს მართ ლა ძალიან კარგად ვგრძნობდი და რაც მთავარია ვგრძნობდი რომ ყველაფერი ჩემზე იყო და მოკიდებული. ხოლო მათთვის კი, ვისაც მო სწონს, როცა მესამე პირში ვლ აპარაკობ, მესამე პირში ვიტყვი: მარადონა მხოლოდ მარადონაზე ოყო დამოკიდებული... გაგრძელება შემდეგ ნომერში
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
25
„სიყვარული გრძნობაა, ნ თუ არ დაუკრავ, ვერ მიხვდები
საბჭოთა იდეოლოგიას ჯერ მიხეილ კობახიძის კარიერა შეეწირა, შემდეგ რეჟისორის შვილის, გეგა კობახიძის სი ცოცხლეც. მიხეილ კობახიძეს კინორეჟი სორობა 1969 წელს საბჭოთა კავშირის პირველმა პირებმა ოფიციალურად აუ კრძალეს. ამის გამო 60-იან წლებში გა დაღებული ფილმები ევროპამ და მრავ ალმა კინოფესტივალმა 90-იან წლებში აღმოაჩინა. მაგრამ მისმა ექვსმა მოკლ ემეტრაჟიანმა ფილმმა, რომელთა შორი საა: „ქორწილი“, „ქოლგა“ და „მუსიკოსე ბი“, ბევრის ცნობიერებაში რევოლუცია მოახდინა. ავთო ჩიტიძე მიხეილ კობახიძე ბათუმის კინოფესტივალზე ჩამოვიდა, სადაც მისი ფილმების რეტრ ოსპექტივა მოეწყო. „პრაიმტ აიმმა“ მასთან ექსკლუზიური ინტერვიუ ჩაწერა. მიხეილ კობახიძე: - ძალიან უბრალო ცხოვრებით ვცხოვრობ. კინოს 1969 წელს და ვემშვიდობე და მას შემდეგ ერ თხელ, 2000 წელს გადავიღე პა ტარა ეტიუდი - „გზა“. რანდენიმე კინოპროექტი მქონდა, მაგრამ საკმარისი დაფინანსება ვერ მო ვიპოვე. ჩემი სცენარით მინდოდა ფილმის გადაღება, მაგრამ არ მოხერხდა. - რის შესახებ აპირებდით ფი ლმის გადაღებას? - ფილმის სცენარს ერქვა - „სი ყვარულის შესახებ“. შემდეგ სა ხელი შევუცვალე და „ვარიაციები სიყვარულის შესახებ“ დავარქვი. - ამ სცენარით სიყვარულზე რას ამბობთ ახალს? - ძნელია სიყვარულზე საერ თოდ რამე თქვა. შეუძლებელია, სიტყვით გავაგებინო ადამიანს, რა არის სიყვარული. სიყვარული გრძნობაა, ნოტებსაც ჰგავს - თუ არ დაუკრავ, ვერ მიხვდები და ვერ შეიგრძნობ. - წლებთან ერთად სიყვარულს როგორ გამოხატავდით. იცვლებ ოდა გამოხატვის ფორმები? რაც შეეხება ქალის მიმართ სიყვარულს, რამდენად იცვლებ ოდა ჩემი დამოკიდებულება, ამ აზე არ მიფიქრია. 26
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
მიხეილ კობახიძე ამჟამად სა ფრანგეთში ცხოვრობს. იქ ჩასვ ლისას მალე იპოვნა თანამოაზრე - მისი ფილმების დისტრიბუტო რი - მონიკა გაიარი. მონიკამ კა რგად იცოდა საბჭოთა კინო და მიხეილ კობახიძე-რეჟისორიც თავისთვის უკვე აღმოჩენილი ჰყ ავდა. ფრანგმა დისტრიბუტორმა მისი შემოქმედება საბჭოთა დრ ოში პირველად ფილმით „ქორწ ილი“ გაიცნო. მოგვიანებით კი, საფრანგეთში მიხეილის ფილმ ების რეტროსპეტივა მოაწყო. მას სურს, რომ მიხეილ კობახიძის ცხოვრება ნოველებად აკრიფოს და წიგნად შეკრას. ამაზე ახლაც მუშაობს. მონიკა გაიარი: - მიხეილი ადამიანია, რომე ლსაც, მგონია, რომ მთელი ცხოვ რება ვიცნობ. როცა ის გავიცანი, 1996 წელს, განმაცვიფრა მისმა უბრალოებამ და ცხოვრების ენ ერგიამ. ყველაზე მეტად ცხოვრე ბა და ადამიანები აინტერესებს. მის მსგავს ადამიანს არასდროს შევხვედრივარ. - თუ ხედავთ სხვაობას, როცა მიხეილი საფრანგეთშია და როცა საქართველოში? - განსხვავება არის. თბილისში განსაკუთრებულად გამოცოცხ ლებული და ხალისიანია. ეს ბუნე ბრივია, რადგან სულ მშობლიურ ენაზე ლაპარაკობს და საუკეთ ესო მეგობრებს ხვდება. მიხეილ კობახიძე: - საფრანგეთში თავს ემიგრა
ნტად არ ვგრძნობ. თავისუფალი ვარ და როცა მინდა, თბილისში მაშინ ჩამოვალ. - ძნელია თქვენს გვერდით ცხ ოვრება? - სხ ვას უჭ ირს თუ არა ჩე მს გვერდით ცხოვრება, არ ვიცი, მა გრამ მე მიჭირს ჩემს თავთან ცხ ოვრება. - თქვენ წელს 70 წელი შეგისრ ულდათ. უკან მოხედვისას ყველ აზე ბედნიერი მომენტებიდან რა გახსენდებათ? - ყველაზე ბედნიერი წუთე ბი, ჩემი შვილების დაბადე ბაა. პირველად მამობის სი ხარული გეგამ მაგრძნობ ინა. მაშინ მეორე კურსზე ვსწავლობდი. 1969 წელს ქალიშვილი - თინა შე მეძინა, შემდეგ მარინა და ანა. ბედნიერი წუთე ბი იყო ჩემთვის მაშინაც, როდესაც ინსტიტუტში მოვხვდი. ვერც კი დავიჯე რე, რომ სერგეი გერასიმო ვის ჯგუფში ჩავირიცხე. - თქვით, რომ კინოს 1969 წელს ჩამოშორდით, რო დესაც საბჭოთა ხელი სუფლებამ კინოს გა დაღება აგიკრძალ ათ. ასე მარტივად დაემორჩილეთ ამ აკრძალვას? -საკ ავ ში რო მინისტრის ბრ ძანება იყო, რომ შემე წყვიტა მუ შაობა იმ ფილმზე,
რომელზეც ვმუშაობდი. ოთხი ნოველა უნდა გადამეღო, მაგრამ მხოლოდ ერთი მოვახერხე. „მუ სიკოსები“ განადგურებას გადა ურჩა, დანარჩენი სამი ნოველა უკვე ვეღარ გადავიღე. - რა საშიშროება დაინახეს თქ ვენში? ასეთი რა ამოიკითხეს თქ ვენს ფილმებში? - ამ საკითხზე არ მიფიქრია. ალბათ, ეს უფრო მიწოდებული ინფორმაცია იყო. როგორც შემდ ეგ მითხრეს, საქართ ველოდან მიდიოდა წერილები, რომ არ ვმუშაობდი სცენარის მიხე დვით, არავის და არაფერს ანგარიშს არ ვუწევდი... სხ ვა მხ რივ, აზ რა დაც არ მო უვიდოდათ მათ ჩემთვის გადა ღების აკრძ ალვა. ვერ ვიტყვი ეს პირადი მტ
რობის შედეგი იყო თუ არა, მა გრამ ფაქტია, ჩემზე წერილები მიდიოდა მოსკოვში. - რა გრძნობა დაგეუფლათ, როცა მიიღეთ წერილი შინაარ სით - რომ საყვარელ ფილმებს ვეღარ გადაიღებთ. - სხვათა შორის, ძალიან ჩვეუ ლებრივად მივიღე. დიდი განც დები არ მქონია, რადგან მაშინ არ მეგონა, თუ ეს რეალურად შესრულდებოდა. როცა ეს გავა პროტესტე, ბრეჟნევს წერილი მივწერე, გადაღების ნება და მრთეს, მაგრამ სცენარებს არ მიმტკიცებდნენ, რაც ჩემთვის კინოს გადაღების აკრძალვას ნი შნავდა. პირდაპირ რეჟისორობას ვერ ამიკრძალავდნენ, რადგან მე დიპლომი მქონდა და მისი გაუქ მება, რომელიმე ჩინოვნიკს არ შეეძლო. - ნანობთ, რომ თქვენი ცხოვ რება ამგვარად აეწყო? - სულ 6 მოკლემეტრაჟიანი ფილმი გადავიღე და ხანდახან ვფიქრობ, რომ ალბათ მეტი არც იყო საჭირო. შეიძლება მე ჩემს ცხოვრებას სხვაგვარად ვგეგმა ვდი, მაგრამ ყველაფერი ბედისწ ერაა. - რა იყო თქვენი საფრანგეთში წასვლის მიზეზი? - საფრანგეთში საბჭოთა კა ვშირის დანგრევის შემდეგ წა ვედი. იმ იმედით, რომ იქნებ იქ მაინც გამეკეთებინა რამე, ჩე მი სათქმელი გამომეხატა, მა გრამ იქაც გარკვეულ წინააღ მდეგობებს წავაწყდი. მივხდი, რომ ის, რაც მე მინდა, იქაც ძნელი განსახორციელებელ
ოტებსაც ჰგავს
და ვერ შეიგრძნობ~
ბაღაფში არძინბას შვილს დაეტაკა პაატა გაგნიძე სანამ არძინბა მოსკოვის ერთ-ერთ კლინიკაში უგონოდ წევს, სოხუმში მის შვილს ციხით ემუქრებიან. მადინა არძინბას წლების წინათ კაპიკებად შეძე ნილ ქონებას ედავებიან. მოდა ვეს ვინაობას რომ გაიგებთ, სულ გაგიჟდებით. არძინბას, არც მე ტი, არც ნაკლები, თავად ბაღა ფში ატერორებს.
ქონება
მიხეილ კობახიძე და მონიკა გაიარი ბათუმის კინო ფესტივალზე
ია. უბრალოდ, ძნელი იყო ჩემი იდეებისთვის საჭირო ფინანსების მოძიება. როცა გაფინანსებენ, მა შინ ბევრ შეზღუდვებსაც გიწესე ბენ. რამდენჯერმე საფრანგეთის კინოცენტრმა მაინც დააფინანსა ჩემი პროექტი. - როდესაც საბჭოთა ეპოქის შემდეგ საფრანგეთში აღმოჩნ დით, იგრძენით ის თავისუფალე ბა, რის მოპოვებასაც თქვენი შვ ილი შეეწირა? - რაც შეეხება თავისუფლებას, მე საბჭოთა კავშირშიც თავისუ ფალი ვიყავი. - როგორ ფიქრობთ, რატომ ჰქონდათ ეს განცდა „ჯინსების თაობის“ ბიჭებს? - ეს ბუნებრივი იყო, რომ მათ სურვილი ჰქონდათ, ციხიდან დაეღწიათ თავი. საბჭოთა კავშ ირი რეალურად ციხე იყო, მაგრამ შეგიძლია, ადამიანი იჯდე ციხეში და აბსოლუტურად თავისუფალი იყო. - თქვენ და გეგას გქონდათ სა
უბარი თავისუფლებაზე? - ჩვენ ყველაფერზე ვსაუბრ ობდით. ანუ ის ტრაგედია, რაც დატრიალდა, ბედისწერასთანაც არის დაკავშირებული. ეს ჩე მი ცხოვრების ძალიან მტ კივნეული მომენტია... - რა დაგეხმარათ ამ ტრაგედიის გადატანაში? - ეს არ არ ის გა და ტა ნილი... ამის გადატანა არ შეიძლება... ფიქრი და მოგო ნებები მუდმივად მის გარშემოა. გაქვს ჭრ ილობა, რო მელიც არ ხ ორ ცდ ებ ა და ამ ღია ჭრ ილობასთან ერ თად ცხოვრობ. დღ ეს მის სა მუშაო მაგიდაზე ხუთი მოკლემეტრაჟი ანი და ორი სრულმეტრაჟ იანი ფილმის მზა სცენარი
დევს. იმედს არ ჰკარგავს, რომ მათ მალე ფილმებადაც აქცე ვს. „საფრანგეთის კინოცენტრმა ერთი პროექტი 80 პროცენტით დააფინანსა, პროდიუსერე ბი დანარჩენი თანხის მო გროვებასაც მპირდებიან და გადაღებების დაწყ ებას მომავალი წლის გაზაფხულზე გეგმავენ. მაგრამ ევროპაში სანამ არ გადახტები მა ნამდე არ უნდა დაიძახო „ოპ ლა“. ყველაზე მნი შვ ნე ლო ვ ანია, ენერგია ავკრიფო და ჩემი ფილმებ ით ადამიანე ბს გადავცე. ეს ჩე მი ფი ლმების წარ მატების მთავარი საიდუმლოებაა.“
ლაპარაკია გაგრის საუკეთესო რესტორნებზე – „ჟოეკვარასა“ და „გაგრაზე“. ასევე, სასტუმრო „გა გრაზე“, რომელიც მადინა არძი ნბამ მუქთად კი ჩაიგდო ხელში, მაგრამ რამდენიმე მილიონი დო ლარი დაახარჯა მის რემონტს და გაგრაში ჩასული რუსული პო ლიტიკური ბომონდის ნაწილი აქ ისვენებს ან საქმიანი ვიზიტისას ცხოვრობს. მადინა არძინბას ედ ავებიან ბიჭვინთის ცნობილი „ინ ტურისტის“ სასტუმროს, ასევე, რესტორანს ბზიფის ხეობაში, სა სტუმრო „აფხაზეთს“ სოხუმში, სოხუმის კულტურის სახლს, რა მდენიმე ტურისტულ და კულტ ურულ დაწესებულებას გუდაუთ ისა და სოხუმის რაიონებში. მადი ნა არძინბას სახელზეა რეგისტ რირებული სოხუმის სასაზღვრო ზოლში 10ჰა მიწის ფართი, გა გრაში – 19ჰა მიწის ფართი. თავის დროზე გავრცელდა ინფორმაცია, რომ მადინა არძინბა მოსკოვის მერის, ლუჟკოვის მეუღლესთან ერთად ამ მიწებზე ტურისტულ კომპლექსებს ააშენებდა. როგო რც ჩანს, სერგეი ბაღაფშის კლანს არძინბას კლანის ჩამოცილება სურს, რათა ლუჟკოვის კლანთან ერთად სოლიდური ბიზნესი გააკ ონტროლოს.
მიზეზი
ბაღაფშის კლანი რუსებს აფხა ზეთში ეპატიჟება ბიზნესის საკე თებლად, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ საუკეთესო მიწები სასაზღვრო ზოლში საუკეთესო ტურისტული და კულტურული ობიექტები მუ ქთად აქვთ ჩაგდებული არძინბ ასა და მის ქალიშვილს, არძინბას კლანს. როგორც ჩანს, ბაღაფშმა რუსი ოლიგარქებისთვის აფხაზე
თში „ადგილის გამოთავისუფლ ება“ დაიწყო და პირველი მსხვერ პლი მადინა არძინბა აღმოჩნდება. არძინბას ქალიშვილს ეკუთვნის რამდენიმე ტურისტული სააგენ ტო, რომლებიც აქტიურად თანა მშრომლობენ რუსეთის ტურ-ოპ ერატორებთან. გამორჩეულია სააგენტო „აფხაზეთი“, რომლის დათმობაც არძინბას ასევე მოუწ ევს. ბაღაფში მთლიანობაში მადი ნა არძინბას 34 ობიექტსა და 53 ჰექტარ მიწის ფართს ედავება, ას ევე ხე-ტყის გადამამუშავებელ ქა რხნებს გუდაუთასა და სოხუმში. უკვე 12 წელია, რაც ეს ქარხნები აფხაზეთის საუკეთესო ტყეებში გაჩეხილ ხე-ტყეს მასალად ამუშ ავებენ და სწორედ ელენა ბატუ რინას სამშენებლო კომპანიებს აწვდიან.
ციხე
როგორც ჩანს, აქ საქმე მარტო ბიზნეს-კონფრონტაციასთან არა გვაქვს. ბაღაფშის არძინბას კლ ანთან დაპირისპირება ცალსახად ნიშნავს გუდაუთისა (არძინბა) და ოჩამჩირული (ბაღაფში) კლანების დაპირისპირებას. ამ ბრძოლაში ვიცე-პრეზიდენტი რაულ ხაჯი მბა თავისი გუდაუთური კლანის მხარეს აღმოჩნდება. ხაჯიმბას, ისევე, როგორც ბაღაფშს, ბევრი მომხრე ჰყავს ხალხშიც და ხელი სუფლებაშიც და თუ ბაღაფშმა მადინა არძინბას ქონება წაართვა, მაშინ სახელისუფლებო და სახა ლხო დაპირისპირება აფხაზეთში გარდაუვალია. მით უფრო, თუ ბაღაფში არძინბებს მოერია, მერე იოლად გაუსწორდება გუდაუთის კლანის სხვა წარმომადგენლებს, რომელთაც მის გაპრეზიდენტება მდე აფხაზეთის ქონების ნახევა რზე მეტი ჩაიგდეს ხელში. ამჟამად აფხაზეთის პროკურ ატურაში სისხლის სამართლის საქმეა აღძრული მადინა არძინბას წინააღმდეგ ხე-ტყის ულიცენზი ოდ მოჭრისა და მისი უნებართვ ოდ რუსეთში გატანის მიზეზით. თუ მადინა არძინბა ამ ქონებას არ დათმობს, მაშინ ბაღაფში უზ რუნველყოფს, რომ ის აფხაზეთში ვეღარ ჩავიდეს და ავტომატურად მის ბიზნესს ნელ-ნელა დაეპატ რონება. ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
27
,,დომინგო... რიგოლეტოს ასრულებს, მე მანდალენას~ თამარ გონგაძე ნინო სურგულაძეს წარმატების ზენიტი იმ ცხრაწლიანმა გამოცდილებამ მოუტანა, რასაც „ლა სკალა“ ჰქვია. დაახლოებით მომავალი წლის აგვისტოში, „ლა სკალ აში“ სატელევიზიო საოცრებად აღიარე ბული მუსიკალური ფილმის გა დაღებას აპირებენ.
გიორგი ებრალიძე პროდიუსერის ამპლუაში რეჟისორი გიორგი ებრალი ძე მალე „ბაში აჩუკის“ ახალ ვე რსიას გადაიღებს და ფილმის პროდიუსერად პირველად მო გვევლინება. მუშაობა უკვე და წყებულია, თუმცა ყველაფერი ჯერჯერობით საწყისს ეტაპზეა. არ არის ცნობილი ვინ იქნება ფი ლმის რეჟისორი, თუმცა თავის კანდიდატურას ებრალიძე წინა სწარ გამორიცხავს. გიორგი ებ რალიძე: „დიდი ხანია, რაც დიდ კინოში არ მიმუშავია და ჩემს თავს უფლებას ვერ მივცემ ამ ხელა პასუხისმგებლობა ავიღო. რაც შეეხება მსახიობებს, მალე ღია ქასთინგი ჩატარდება, სა დაც შეიძლება მთელმა საქართ ველომ მიიღოს მონაწილეობა.
ი ლ ე ვ შ ი შ ხ ფე ი შ მ უ ე ზ მუ
„პი რ და პ ირ ეთერში უნდა იყოს კი ნოოპერა „რიგო ლეტო“. დარბაზში სა ვარძლებს აიღებენ და მის ადგილს ორკესტრი დაიკავებს. პირდაპირ ეთერზე 150 კამე რა იმუშავებს. დომინგო თავის საყვარელ როლს, რიგოლე ტოს ასრულებს, მე მანდალენ ას, ნინო მაჩაიძე კი ჯილდას პარტიას. მთელი მსოფლიოს მილიარდობით მაყურებელი პირდაპირ ეთერში იხილავს წა რმოდგენას. ის 4 საათიანია და იმედი მაქვს, საქართველოც მოიპოვებს ჩვენების უფლებას“ - აცხადებს ნინო. დომინგოსთან ერთად ოთ ხსაათიანი ოპერის პირდაპირი ეთერი ორი მომხიბვლელი და ნიჭიერი ქართველი გოგონა სთვის სრულ ტრიუმფს მოას წავებს. ამიტომაც არ სცალია და ამიტომაც ემალება ჟურნ ალისტებს, როდესაც თბილის შია. ალბათ, ერთი შეხედვით ძნელია კლასიკოსებს გაუგო, ისინი საათობით სხედან და მე ცადინეობენ. ხავერდოვან სეზონზე 2 კვ ირა ბათუმში დაისვენა. ძალიან უყვარს ეს ქალაქი. მამა, წარმ ოშობით ბათუმელია, ქირურგი ბებია და ბაბუაც იქ ცხოვრო ბდნენ. ეს განსაკუთრებული ქალაქი ფილმ „მეტიჩარას“ აგ ონებს... ახლა ან ავსტრიაშია, ან ვალენსიაში, კონცერტები აქვს. მერე ინგლისისკენ, ია პონიასა და ბოლონიისკენ აქვს გეზი...
„ბაში აჩუკის“ პირველი ფილმის რეჟისორი გიორგის ბაბუა (ბებიის ძმა) იყო, ამიტომ ეს თემა მისთ ვის ძალიან ახლობელია. 50-ია ნი წლების შემდეგ, ეს პირველი ფილმი იქნება, სადაც ქართველი ნაციონალური გმირის სახე უფ რო საფუძვლიანად გამოჩნდება. ფილმის ახალი ვერსიით გადა ღებას, რომელიც ბევრად უფრო სანახაობრივი უნდა გამოვიდეს, დაახლოებით წელიწადნახევარი დასჭირდება. 28
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ნინო ანანიაშვილთან ერთად
`დღე თერთმეტ საათზე, ჩა ით იწყება. შემდეგ ზარი მეგო ბართან და ოჯახის წევრებთან. შემდეგ ქალაქში გასვლა და გე მრიელი შოკოლადის ნამცხვ რის დაგემოვნებაა განრიგში. „თუ ჩემთვის უცნობ ქალაქში ვარ, მაშინ გაუთავებლად ვმ ოგზაურობ და ვათვალიერებ. მიყვარს მუზეუმებში სიარ ული. სულ მაღალქუსლიანი ფე ხსაცმლით დავდივარ. ამას წი ნათ, ესპანეთში, პრადოს მუზე უმის დასათვალიერებლად რა ტომღაც განსაკუთრებულად გამოვიპრანჭე. მინდოდა, კარგ
ფორმაში ვყოფილიყავი. მიმაჩნ ია, რომ ქალს მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი ყოველთვის უნდა ეცვას. მერე ვინანე, რამ ჩამა ცვა-მეთქი, დავიღალე. ვხედავ, ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭი მიყუ რებს და იცინის. რა ხდება-მე თქი? და ქუსლებზე მიმითითა, შეხედე რა დღეში ხარო. მეც დავიხედე და გამეცინა. ავდე ქი, გავიხადე და მერე ფეხშიშ ველი დავდიოდი. ყუ რადღებას არავინ მაქცევდა. მუზე უმში ქუსლიანი ფ ეხ სა ცმ ელ ი უფრო იქცევს ყურადღებას, ვიდრე ფეხშიშ ველი სიარული. ა უც ილ ებ ლა დ უნდა დამეთვ ალიერებინა და აღარ დავეძებდი, როგორ ვივლიდი.“ სტრესის მოსა ხსნელად შოპინგს იწყობს. „საოცრად დიდი გარდერობი მაქვს, მაგრამ არც იქ აღარ ეტევა არაფერი. ადამიანებს ტა ნსაცმლის მიხედვით არ ვაფასებ, მაგრამ ჩემი პროფესიის ადამ იანისთვის კარგი ტანსაცმელი მნ იშვნელოვანია“. კურიოზები სახელთან დაკა ვშირებითაც აქვს. მოგეხსენებ ათ, ნინო იტალიაში კაცის სა ხელია. „ჩემი სახელიდან გამო მდინარე, ინტერნეტ სივრცეში თავიდან ყველას კაცი ვგონივარ და ბატონობით მომმართავენ. ფეისბუქში რომ წაიკითხავენ ნი ნო სურგულაძე, სენიორ ნინო თი, გერმანელები ჰერ ნინოთი მომმართავენ. მერე მე ჩემს დე კოლტეიან ფოტოს ვაგზავნი...“
12 ოქტომბერს, დაბადების დღის აღსანიშნავად, სამშობლო ში დაბრუნებას გეგმავს. უკვე 9 წელია მილანშია და იუბილეს კო ლეგების წრეში აღნიშნავს. ამიტ ომ, შინაურულ, ოჯახურ წრეში დაბადების დღის აღნიშვნა ენატ რე ბა. 32 წლ ის ხდ ება და რა ხან მრგვალი თარიღი არ არის, პო მპეზურად აღნიშვნა არ უნდა.
ლი. მიმაჩნია, რომ მაგის დროც მოვა. ოპერა ეჭვიანი და ეგოი სტია. ბევრს გთხოვს, ასე რომ, ჯერ ამისთვის მზად არ ვარ. საქართველოში დიდ სითბოს და სიყვარულს ვიღებ, აქ ურ თიერთობის სხვა დონეა. ბევრს ვმოგზაურობ და უნდა მენდოთ, ქართველი მაყურებლის, მეზო ბლის სითბოს და სიყვარულს, არაფერი შეედრება.
~ ...ინტერნეტ– სივრცეში თავიდან ყველას კაცი ვგონივარ და ბატონობით მომმართავენ...
პირადი
„საქმეში ძალიან კონცენტრირ ებული ადამიანი ვარ, ცხოვრებაში კი დაბნეული. ტვინს განტვირთვა სჭირდება და ალბათ ამიტომ მე ფანტება გონება. ჩემი საქმიანობიდან გამომდინ არე, პირადი ცხოვრების გარეშე ანომალიურად ვცხოვრობდი და კინოდან და წიგნიდან ვიღებდი იმას, რაც მაკლდა, განვიცდიდი პერსონაჟებთან ერთად. პირადი - პი რა დია. ჯერ არ მყ ავს რჩ ეუ
ვარსკვლავობა ძნელია, მა გრამ არაჩვეულებრივი. შენი საქმის მსახური ხარ და ამის გამო დიდ მსხვერპლზე მიდი ხარ და ბევრ რამეზე უარის თქმა გიწევს, მაგრამ ამად ღი რს. ბედნიერებაა თუნდაც ის, სცენაზე რომ დგახარ და აპლო დისმენტებს ისმენ და ვიღაცას სულიდან შენს დიდ ნაწილს აძ ლევ. ჩემი ცხოვრების აზრი ის აა, რომ მაყურებელს მივუძღ ვნა თავი. დღესდღეობით ასეა.“
ხელოვნური თაფლი არ იყიდოთ
თორნიკე ყაჯრიშვილი ნატურალური ყველის ყი დვა, სხვა დანარჩენი პროდუქ ტის მსგავსად, არცთუ ისე იო ლია. რატომ არ უნდა ვიყიდოთ ქუჩაში ყველი და რისგან ამზა დებენ ხაჭაპურის შიგთავსს? „პრაიმტაიმი“ „ჯანმრთელი სამყაროს“ დირექტორს, ექიმ ეპიდემიოლოგს, ზურაბ ფუტკ არაძეს ესაუბრა: – დღეს ბაზრობებზე ძირითა დად მოხდილი ყველი იყიდება. მოდით, განვმარტოთ, რას ნიშნ ავს მოხდილი ყველი. ნატურა ლური ყველი ძირითადად ცხიმ ია, მაგრამ რასაც ჩვენ მოხდილ ყველს ვეძახით, მასში რძის ცხ იმები საერთოდ არ არის და ასე ვთქვათ, ის ღირებულება აღარ აქვს ყველს, რაც უნდა ჰქონდეს. რძის ადუღებისას ცხიმები მა ღლა ამოდის, შემდეგ ამ ცხიმებს აცლიან და ცხიმის გარეშე ამ ზადებენ ყველს. საქართველოში ძირითადად მარილიანი ყველია გავრცელებული, არ აქვს მნიშ ვნელობა, სულგუნია, ქარხნული თუ იმერული. აქედან გამომდ ინარე, ქართულ ყველს შენახვ ის ვადა, მისი მარილიანობიდან გამომდინარე, ხანგრძლივი აქვს, რადგან ბევრი მარილი მიკრობ ების პირველი მტერია. ამ ხრივ, ყველი ადამიანის ჯანმრთელობ ას საფრთხეს არ უქმნის, მაგრამ არც რაიმე სასარგებლო კვებით ღირებულებებს შეგმატებს, რა დგან მოხდილ ყველში, როგორც გითხარით, ცხიმები საერთოდ არ არის... როგორ შეიძლება, ყველი სამი-ოთხი ლარი ღირდ
ფრთხილად! თორნიკე ყაჯრიშვილი თაფლი ყველაზე საჭირო და სა სარგებლო პროდუქტია, ოღონდ ეს მაშინ, თუ ის ნატურალურია და შაქრისგან არ არის დამზადებ ული. ნატურალური თაფლი 35% გლუკოზასა და 38% ფრუქტოზას შეიცავს, ასევე, თითქმის ყველა ვიტამინს, ოღონდ მცირე დო ზით. 100 გრამ ნატურალურ თაფლში 308 კალორიაა. ხელოვნური თაფლი კი მხოლოდ გლუკოზასა და ფრუქტოზას შეიცავს. ასეთ თაფლში 30% შაქრიანობაა. როგორი თაფლი იყიდება დღეს საქართველოში და რისგან ამზადებენ მეწა რმეები ხელოვნურ თაფს? „პრაიმტაიმი“ „ჯანმრთელი სამყაროს“ თავმჯდომარეს, ექიმ ეპიდემიოლოგს, ზურაბ ფუტკარაძეს ესაუბრა: – ზოგი მეწარმე ფალსიფიკ აციას ფუტკრის მოვლის დროს ახდენს და ფუტკარს შაქრის სიროფით კვებავს, კონკრეტუ ლად კი სკაში გამდნარ შაქარს უდებს, რომელიც თხელ ცელო ფანშია მოთავსებული. ფუტკ რის ხელოვნურად გამოკვება კი მწერს აზარმაცებს და მისი გამომუშავებული თაფლი უკვე შაქარს გამოყოფს და არა იმ უნ იკალურ კვებით ღირებულებებს, რომლის გამომუშავებას მცენარ ეებისგან ახდენს. იცით, რატომ მაიმუნობენ მეწარმეები და რა ტომ კვებავენ ფუტკარს შაქრით? იმიტომ, რომ ზამთარში, როდე საც მცენარე და ხე, ფაქტობრი ვად, მკვდარია, ფუტკარი შიმშილ ით არ დაეხოცოს. არადა, წესით, ფერმერმა, როდესაც თაფლის მოსავალს იღებს, თითოეულ სკაში ორი ფიჭა უნდა დატოვოს, რადგან ზამთარში ფუტკარი თავისავე თა
იაფფასიანი ყველი თქვენი ჯანმრთელობისთვის უსარგებლოა!
ეს, როდესაც ნამდვილი ყველის დასამზადებლად ნატურალური რძეა საჭირო, რომლის ფასი, სა შუალოდ ორი-სამი ლარია. ერთკ ილოგრამიანი ყველის დასამზად ებლად კი სამი-ოთხი ლიტრი რძეა საჭირო, რაც იმის დასტურია, რომ ის ნატურალური რძისგან არ არის დამზადებული. – ცხვრის ყველიც შეიძლება
მოხდილი იყიდებოდეს? მას ხომ სპეციფიკური სუნი აქვს? – გუდის ყველი თუ სუფთად არის მომზადებული, მას სპეციფ იკური სუნი არ უნდა ჰქონდეს. რა თქმა უნდა, სპეციფიკური სუნი ყვ ელა ყველს აქვს, მაგრამ მძაფრი სუნი, როგორც ხშირ შემთხვევაში გუდის ყველს აქვს, ასეთი არ უნდა ჰქონდეს. ცხვრის ყველი გუდაში
იდ ება, მ აგ რა მ თუ ის გუდა კარგი გარეცხილი და დეზინფიცირებულია, სუნი არ უნდა ჰქონდეს. ასეთი სუნი გუ დის ყველს იმიტომ აქვს, რომ
ფლით გამოიკვებოს. ზოგიერთ მე პატრონეს უცბად მოუნდება ხოლმე გამდიდრება და ფუტკარს ბოლო წვეთამდე აცლის თაფლს, ზამთრის მარაგს კი შაქრის სიროფით უვსებს. როდესაც ფუტკარი სისტემატურ ად იღებს შაქრის სიროფს, თავისთ ავად, ეს მის გადაგვარებას იწვევს. ეს დაახლოებით იგივეა, ადამიანი უშაქრო პროდუქციის მიღებას მი აჩვიო. სისტემატურად უშაქრო პრ ოდუქციის მიღება კი კუჭქვეშა ჯი რკვლის, პანკრეასს რომ ვეძახით, გადაგვარებას იწვევს და ჯირკვალი ინსულინს აღარ გამოყოფს. შეიძლე ბა, ცუდი შედარება მომყავს, მაგრ ამ ასეა, ფუტკარი ზარმაცდება და შაქრისგან გამოკვებილი ფუტკრის თაფლი სასარგებლო აღარ არის და ეფექტიც აღარ აქვს. ძნელია, დღეს ბაზარზე ნატუ რალური თაფლი შეიძინო, რადგან უმეტესობა ფალსიფიცირებულია. არა, მთლად ისე არ გამიგოთ, თითქ ოს საქართველოში ნატურალური თაფლი არ იყიდებოდეს, მაგრამ უმ ეტესობა, დაახლოებით 10-20%-დან 50%-მდე პროდუქტი ფალსიფიც ირებულია. ასეთი თაფლის მიღებას კი, როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ეფექტი არა აქვს. ყურადღება გაამ ახვილონ მშობლებმა, რომლებსაც მოზარდები და პატარა ბავშვები ჰყავთ. შაქრისგან დამზადებული თაფლის სისტემატური მიღება ბა ვშვისთვის და ასევე, მოზარდისთვ ის, რომელსაც ჯერ კიდევ არ აქვს ჩამოყალიბებული პანკრეასის ჯი რკვალი, დიდი შანსია, რომ შაქრია ნი დიაბეტი განუვითარდეს. ორჯერ და სამჯერ მიღება არაფერს ავნებს, მაგრამ სისტემატური მიღება, რო გორც გითხარით, გარკვეულ საფრ თხეს უქმნის მოზარდს. შაქრიანი დიაბეტის გამომწვევი მიზეზი ჯერ ზუსტად არ არის დადგენილი. გენე ტიკურად გადაეცემა თუ არასწორი კვება იწვევს, არავინ იცის. მას გაურეცხავ გუდაში დებენ, თორემ თვითონ ცხვრის რძეს სუნი საერთოდ არ აქვს. მაპა ტიეთ და, მძაფრსუნიანი ცხვრის ყველი ანტისანიტარიაშია დამზ ადებული. ის, რომ ასეთი ყველ ით არ ვიწამლებით, იმის გამოა, რომ მას ასევე ბევრ მარილში ამუშავებენ. ყველისგან მოწა მვლა საქართველოში იშვიათი შემთხვევაა. ქართული ყველის ვადა თითქმის განუსაზღვრელ ია, რადგან, როგორც გითხარ ით, მარილით მზადდება. ალბათ, ხშირად გინახავთ ბაზრობებზე ყველზე წარწერა: „სახაჭაპურე ყვ ელი 2 ლა რი“. ეს ყვ ელი, რა თქმა უნდა, მოხდილია და ამით ძირითადად პატარა საცხობები მარაგდება, რომელიც ყოველ ნა ბიჯზეა გახსნილი. ეს, რა თქმა უნდა, უკეთეს შემთხვევაში. ისე, ხაჭაპურს ყველის ნაცვ ლად მოხარშულ მაკარონს უშვრებიან. ერთხელ დე ზერტირების მიმდებარე ტერიტორიაზე ერთ-ერთ საკონდიტროში შევდ ივარ და ასეთი სურათი მხვდება, სხვას რომ მო ეყოლა, არ დავიჯერე ბდი, მაგრამ საკუთარი თვალით ვნახე. დავინახე ადამიანი, რომელიც „ლა ხანკაში“ ფეხს იბანდა. ცო ტა ხანში წყალი გადაასხა და იმ „ლახანკაში“ ცომის მოზელა დაიწყო. იმედი მაქვს, ასეთი ფა ქტები აღარ ხდება, მაგრამ ხა ჭაპურს ყველის ნაცვლად, რომ მაკარონს უშვრებიან, დღესაც ჩვეულებრივი მოვლენაა. ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
29
რეზო შატაკიშვილი
განუმეორ
ის იყო სოფიკო ის იყო უჩვეულოდ ფეიერვერკული და ამავე დროს სადა
იდგა ოლიმპოზე, არ ჩამო სულა დიდების ზენიტიდან, მაგრამ რიგითი ქალივით (თუ უფრო მეტად არა) ირჯებოდა – კერავდა, რეცხავდა, აცხო ბდა, ალაგებდა, აშენებდა, უვ ლიდა – ოჯახსაც, თეატრსაც. ატარებდა მძიმე ჯვარს და ეს ჯვარი უხილავი იყო სხვა თათვის – ის ყველას ბედის ნე ბიერი ეგონა... ის უყვარდათ საქართვე ლოში, რუსეთში, სომხეთში. ის იყო სოფიკო და დარჩება სოფიკოდ. ის არ დაბადებულა სამშობ იაროში. ის დაიბადა ფიქრის გორაზე, იმ სახლში, რომელიც მიხეილ ჭიაურელმა ააშენა იქ, სადაც პირველად აკოცა ვერი კო ანჯაფარიძეს. მან გაახილა თვალი და და ინახა ქალბატონი, რომელიც შემდეგში ბრიტანეთის ხელო ვნების აკადემიამ მეოცე საუკ უნის მსოფლიოს ათ საუკეთ ესო მსახიობ ქალს შორის და ასახელა, თუმცა ვერიკოს არც მაშინ აკლდა აღიარება. „ჩემთვის ის არც პოპულა რული, არც ყველაზე პოპუ ლარული და არც გენიალური მსახიობი არ იყო. ის იყო დედა. როგორც დედათქვენია თქვე ნთვის, ისე იყო ჩემთვის ვერი კო... ძალიან მიყვარს „დისქავ ერის“ გადაცემები. ამას წინათ ვუყურებდი ფილმს თუთი ყუშებზე, გავგიჟდი, როგორ უვლის დედა-თუთიყუში ამ თავის პატარა თუთიყუშებს... დედა ჩემთვის იყო დედა და სხვა არაფერი. ასე გრძელდებ ოდა ჩემთვის დიდხანს... ეს გავაცნობიერე მერე, მე თვითონ რომ გავხდი მსახიო ბი, როცა დავინახე, როგორ აფასებდნენ. მაგრამ ნამდვი ლად ბოლომდე გავაცნობიერე მაშინ, როცა ის აღარ იყო ამქვ ეყნად...“ – მიამბობდა ქალბატ ონი სოფიკო.
დედა
მას მთელი ბავშვობა დედა ენატრებოდა – დედა შინ. დე და კი დიდების ზენიტში იყო – რეპეტიციები, სპექტაკლები, გადაღებები... „დედა, მალე მოხვალ? – ეს კითხვა დღემდე თან მდევს... გასტროლებზე სულ თან და მათრევდა ბოშასავით, მაგრამ გასტროლებზეც რა ხდება? ისევ რეპეტიციები, სპექტაკლ ები და აი, 6 წლის რომ ვიყავი, დედამ მოიცალა და ათი დღით გაგრაში წამიყვანა დასასვენ ებლად, ჩავედით და მეორე დღეს დეპეშა მივიღეთ, რომ დედას ძმა გარდაეცვალა, სა სწრაფოდ უნდა დავბრუნებუ ლიყავით უკან. იქ ისვენებდა დედასა და მამას მეგობარი სოლიკო ვირსალაძე და შესთ ავაზა, მასთან დავეტოვებინე. დედამ დამტოვა და თვითონ წამოვიდა. სოლიკო ამ დროს ერთ ძალიან ლამაზ გოგონას დასდევდა, უგზავნიდა ყვავ ილებს. და უცებ მე დავიწყე ეჭვიანობის სცენების მოწყ ობა – თქვენ თუ კიდევ ერთხ 30
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ელ მიართმევთ მას ყვავილებს და მე არ მომაქცევთ ყურა დღებას, წავალ-მეთქი. ის იყო თხემით ტერფამდე არისტო კრატი, 6 წლის ღლაპს თქვე ნობით მელაპარაკებოდა, მო მიბოდიშა და შემდეგ ყოველ დილით, რომ გავიღვიძებდი, ყვავილების თაიგული მხვდ ებოდა. ჩემი მხრიდან ეს იყო ძალიან სერიოზული გრძნობა. გადავიქეცი რაღაცნაირ მხეც უნად. მე კარგად ვცურავდი (5 წლის რომ ვიყავი, დედამ ნავიდან გადამაგდო წყალში და გავცურე, დღემდე შემი ძლია გავცურო თურქეთამ დე). სო ლი კომ კი ცუ რვა არ იცოდა, მე შევდიოდი ზღვაში და მივცურავდი შორს, შორს. ის კი ნაპირიდან მომძახოდა: გემუდარებით, დაბრუნდით! გუშინ რა მოხდა, ის აღარ მა ხსოვს, მაგრამ არასოდეს და მავიწყდება, როგორ დგას ის ნაპირთან და როგორ მეძახის: დაბრუნდით, მინდა დაგხატ ოთ! შენახულიც მაქვს მისი ნახატი – მე ვდგავარ თეთრად დაწინწკლულ წითელ ტრუს იკში. ასეთი იყო ჩემი პირველი სიყვარული, რომელიც 6 წლის ასაკში განვიცადე“. მათ სახლს არაერთი სახე ლგანთქმული ადამიანის სტ უმრობა ახსოვს, ადამიანების, რომლებიც დღეს ამშვენებენ ისტორიას. „სტუმრებს იღებდნენ დიდ ოთახში, იქ, სადაც ახლა თე ატრი გვაქვს. მაშინ სახლი ორ სართულიანი იყო, მესამე მე დავაშენე შემდეგ. იმ დიდ ოთ ახს დიდი შუშის ჭერი ჰქონდა. სანამ პატარები ვიყავით, სტ უმრებთან არ გვიშვებდნენ, არადა ისეთი საინტერესო ხალხი მოდიოდა... ჩვენი ქუ ჩის გოგო-ბიჭები ავდიოდით ხოლმე სახურავზე, ამ შუშაზე დავწვებოდით და ვიყურებო დით ქვემოთ. ერთხელ ამოიხე დეს და დაინახეს ეს სასწაული, როგორ ვწევართ ეს ბავშვები და ვუყურებთ... მერე ცოტა რომ წამოვიზარდე, უკვე მე აღარ მინდოდა იქ შესვლა. რა ღაც სიამაყემ გაიღვიძა ჩემში, რატომ არ მიშვებდნენ? ჰა, არ გინდოდათ, მეყურებინა? ახ ლა მე არ მაინტერესებს. თან ვინც კი ჩვენთან მოდიოდა, ყვ ელა თვლიდა, რომ ვერიკოსა და მიშას შვილი მსახიობი უნ და გამოსულიყო და ყველა იმ ას მთხოვდა, მოდი გვიმღერე, იცეკვე, ან ლექსი წაგვიკით ხეო. უჰ... ვერ ვიტანდი ამას... ის კი არა, ინსტიტუტში რომ გადავწყვიტე ჩაბარება, დედა ჩემმა მითხრა, წარმოდგენა არ მაქვს, რა შეგიძლია, ერთი ლე ქსი მაინც წამიკითხეო. ხომ არ გაგიჟებულხარ, რა ლექსები უნდა გიკითხო-მეთქი. გრიალგრიალით გავედი გამოცდებ ზე და ჩავირიცხე...“ მოსკოვის კინოინსტიტუტ ში მეორე კურსზე იყო, გიორ გი შენგელაიაზე რომ გათხოვ და. თუმცა მათი დიდი რომანი აქ, თბილისში დაიწყო.
სიყვარული
ნატო ვაჩნაძის ტრაგიკულ ად დაღუპვის შემდეგ, ვერიკო
ანჯაფარიძე ზრუნავდა თავი სი მეგობრის უმცროს ვაჟზე – 14 წლის გიორგი შენგელაი აზე. „ჩვენ ტოლები ვიყავით. ჯერ ვმეგობრობდით, მერე შეგვიყვარდა ერთმანეთი. 5 წელი, უბრალოდ, „დავდიო დით“, კინოში, მეგობრებთან სტუმრად, ახლა კი ეგრეთწ ოდებული თავისუფლებაა, დღეს გაიცნობენ, ხვალ კო ცნიან და ლოგინში წვებიან, სამი დღის მერე აღარ ცნობენ ერთმანეთს... 19 წლისები ვი ყავით, რომ დავქორწინდით. მე ვიყავი უბედნიერესი, როცა პირველი შვილი შეგვეძინა და დედა გავხდი. მერე შეგვეძინა მეორე ვაჟი, ყველაფერი კა რგად მიდიოდა, ის იღებდა კა რგ ფილმებს, მე ვთამაშობდი თეატრში, მიღებდნენ კინოში. მაგრამ წლების შემდეგ ჩვენს ურთიერთობაში უთანხმოებამ იჩინა თავი. ჩემს ცხოვრებაში დააკაკუნა მეორე დიდმა სიყვ არულმა – კოტემ... ცხოვრებაში, მით უმეტეს, პირად ცხოვრებაში არ მოქმ
ხელი გავარდნილი, მე ეს არ მაღელვებდა, ეს ხომ ჩემს ერ ამდე იყო... როცა დავქორწი ნდით, მეგობრებმა საჩუქრად ღუზა მოუტანეს, ნამდვილი, თუჯის. რომ ოჯახურ ცხოვ რებაში, ბოლოს და ბოლოს, ჩაეშვა ღუზა...“
ღუზის ჩაშვებამდე იყო თავით გადაშვება თოვლიან ხრამში
„გაგანია რომანი გვქონდა, მაგრამ ბავშვების გამო ვერ ვწყვეტდი ოჯახის დანგრევას. კოტე გიჟდებოდა. მახსოვს, ვიყავით პოდმოსკოვიეში, იყო ზამთარი, ღამე და ნამქერი. გამოვედით რესტორნიდან და კოტემ მითხრა: „ან მეტყვი ჰოს, ან არადა თავს მოვიკლ ავო“. მე ვუთხარი: „კარგად იყ ავი“. ის ავიდა ყველაზე მაღალ ადგილას, რაც იქ იყო და ბაც, თოვლიან ხრამში ისკუპა. მეც არც დავფიქრებულვარ, ისე ვისკუპე, გადავყევი ხრამში, სიბნელეში. ცოცხალ-მკვდრე ბი ძლივს ამოვედით იქიდან... მე საერთოდ, მა ქსიმალისტი ვარ. ვთქვი, გადმოვხტ ები პარაშუტით-მე თქი და გადმოვხტი კიდეც. ცხადია, 65 წლის ასაკში ამის დაწყება საკმაოდ გვიანია. მე და კოტე ქობულეთში ვისვ ენებდით. კოტესაც უნდოდა გადმოხ ტომა, მაგრამ გა დავაფიქრებინეთ, მე კი გადმოვხტი. მთელი პლაჟი მი ყურებდა და ტაშს მიკრავდა. წარმ ოიდგინეთ, ასკი
ჩემს ცხოვრებაში დააკაკუნა მეორე დიდმა სიყვარულმა – კოტემ... ედებს არანაირი კანონები, მე მეწერა, რომ ორჯერ მეყვარ ებოდა...“ მათ ერთმანეთი სცენაზე შეუყვარდათ. ვერიკო ანჯაფა რიძემ „ურიელ აკოსტა“ აღად გინა. ივდითს სოფიკო თამა შობდა, ურიელს – კოტე და... „კოტეს მანამდეც ვიცნ ობდი, ხშირად იკვეთებოდა ჩვენი გზები თეატრში, მაგრ ამ... „ურიელმა“ დაგვღუპა... ყველაფერი სპონტანურად მოხდა, მას ცოლი ჰყავდა, მე – ქმარი... ამ ყველაფერს უფრო კრიმინალური შარავანდედი ადგა, ვიდრე რომანტიკული. ყველა ჩვენს წინააღმდეგ იყო, საკუთარი შვილებიც კი, მერე და მერე, როდესაც ჩვენი ახ ლობლები დარწმუნდნენ, რომ ჩვენი ურთიერთობა ძალიან სერიოზული იყო, ყველაფერი თავის ადგილზე დალაგდა. 30 წელი ვიცხოვრეთ მე და კოტემ სიყვარულსა და თანხმობაში.. მასთან ძალიან კარგად ვგრძ ნობდი თავს, ის იყო ფაქიზი, მოსიყვარ ულე, ყურადღებიანი. ტყუი ლად ჰქონდა დონჟუანის სა
ლოიანი სოფიკო მოფრინავს ჰაერში, მარტო იმის მეშინო და, ვაითუ პარაშუტმა ვერ გა მიძლოს-მეთქი...“ ის იყო ვერიკოს შვილი და მოახერხა, არ დამსგავსებოდა დედას და ყოფილიყო განუმე ორებელი სოფიკო. „სულ ვცდილობდი, რომ არ დავმსგავსებოდი, არ ეთ ქვათ, აი, დედას ბაძავსო. სულ მინდოდა, რომ სხვანაირი, დე დისგან განსხვავებული ვყოფ ილიყავი. ასე იყო პირველივე როლიდან, ჩემი პირველი რო ლი, ჰარა „ბაფთიან გოგონაში“ – ეს იყო ჩემი პასპორტი, რომ მე, როგორც მსახიობს, არაფ ერი არ მქონდა საერთო ვერი კო ანჯაფარიძესთან. „ურიელ აკოსტაშიც“ ვცდილობდი, გავქცეოდი მის აჩრდილს, მა გრამ ვერ მოვახერხე, იმდენად მისთვის იყო ეს როლი გაკეთე ბული. დედასთან დავმარცხდი და დავმარცხდი რომელია... მინდა გითხრათ, არ მსურდა ივდითის თამაში, დედამ მა იძულა. ამიტომ არ ვითამაშე, სხვათა შორის, კლეოპატრა, არადა ძალიან მინდოდა თავის
ე ზ ო კ ი ფ ო ს ლ ე ბ ე რ და დარჩება სოფიკოდ... დროზე კლეოპატრას თამაში. სულ დედა მედგა თვალწინ და მივხვდი, რომ მის ხატებას ვერ ავცდებოდი და არ ვითამაშე... მრჩებოდა შთაბეჭდილე ბა, რომ დედა კრიტიკულად იყო განწყობილი ჩემ მიმართ, როგორც არტისტის მიმართ. და ერთხელ, სტუმრების თა ნდასწრებით დალია სადღეგ რძელო და განაცხადა: „დიახ, დღეს უკვე სიამაყით შემიძლ ია, განვაცხადო, რომ სოფიკო უფრო დიდი არტისტია, ვიდრე მე“. იცით, როგორ იმოქმედა ამან? ის კი არა, რომ გამიხა რდა, რაც თქვა, პირიქით, შე მზარა, ამ სიტყვებში იგრძნო ბოდა ესტაფეტის გადმოცემა, დედა ემშვიდობებოდა პროფ ესიას და მე მივხვდი, რას ვნიშ ნავდი მისთვის... რამდენი ხანია, დედა გარდ აიცვალა და დღემდე არ მიხლ ია ხელი ტრილიაჟის იმ ყუთი სთვის, სადაც მისი სუნამოები, ფერუმარილი ინახება. არ შე მიძლია. დრო და დრო ვხსნი, შევიგრძნობ მის სუნს და ისევ ვხურავ. მენატრება დედა, მისი სუნი. როცა ტრილიაჟს ვაღებ, დედა მიბრუნდება...“
ჟერარ ფილიპი, ჯულიეტა მაზინა, მარჩელო მასტროიანი
დაღებული ამხელა მსახიობი. მითხრა, ძალიან არ მიყვარს კინო, მით უმეტეს, თუ ჩემი ქმარი – ფელინი მიღებსო. გი ჟდებოდა ფელინი, ისე უყვა რდა მაზინა, მაგრამ უნდოდა, რომ თავისი ცოლი გადაეღო, რაც შეიძლება კარგად, არ აკ მაყოფილებდა და ათ დუბლს უღებდა თურმე. სულ მიწუ ნებდა და მაკომპლექსებდაო. ჯულიეტა ვერ იტანდა მარჩ ელო მასტროიანის. იმიტომ, რომ ფელინს მარჩელოსი პი რველივე დუბლიდან მოსწონ და ყველაფერი. მასტროიანს მოსკოვშიც შევხვედრივარ და აქაც, თბილისში რომ იყო ჩა მოსული. მასტროიანი იცით, როგორია? როგორც კინოში, სულ თამაშობდა, სულ კეკლ უცობდა...“
რას ვერ პატიობდა საკუთარ თავს?
„ბედმა გამიღიმა, ყველა ფილმმა, სადაც კი ვითამაშე, უდიდესი წარმატება მომიტა ნა. პირველივე ფილმმა „ჩვენი ეზო“-მ ოქროს მედალი მომი ტანა მოსკოვის პირველ საერთაშორისო კი ნოფესტივალზე. პირველი ტე ლეგრამა იყო რაჯ კაპური სგან, გამა
რჯვებას მილოცავდა მაშინ რაჯ კაპური, აუუუ... რის ლო ურენს ოლივიე, რაჯ კაპური იყო ყველაფერი. ყველა ფი ლმი იყო პრემირებული, სო მხების სამ ფილმში ვითამაშე და სამივე ფილმმა მომიტანა რამდენი პრემია, იცი? სომხ ეთის სახალხო არტისტობა მომანიჭეს. მომანიჭეს, აბა, რას იზამდნენ, არც ერთ მაგათ ფილმს არ აუღია იმდენი პრემ ია ერთად, რაც ჩემმა სამმა ფი ლმმა აიღო. მარტო „არევიკმა“ 4 პრემია აიღო, „საიათნოვაზე“ აღარაფერს ვამბობ. მახსოვს „ხევსურული ბალადა“ ნახა სე რჟიკამ, ფარაჯანოვმა და გა დაწყვიტა, რომ მე გადავეღე საიათნოვას როლში. სომხებს რომ უთხრა, საიათნოვას ქა ლი ითამაშებს, თანაც ქართ ველიო, გადაირივნენ, გაგიჟდ ნენ, მაგრამ სერჟიკამ დაუსვა ასეთი პირობა – თუ სოფიკო არ ითამაშებს, მე არ გადავი ღებო. მართლაც გადაიღო და მარტო საიათნოვა კი არა, ექ ვსი სახე ვითამაშე. გამოვიდა რაღაც სასწაული. არ დამავი წყდება, პარიზში რომ ჩავედით, გავგიჟდი, ყველა ტაქსში ჩემი სურათი იყო „საიათნ ო ვა და ნ “ . მარტო იმ ტაქ სე ბშ ი კი არა, რო მელიც ფე ს ტი ვა ლ ს ემსახურე ბოდა, უბ რალო ტა ქსებშიც. პატ არ ა სასტუმ როც კი არის, სა დაც ჩე მ ი
„მახსოვს, 15 წლის გოგო ვიყავი, ჟერარ ფილიპი რომ ჩამოვიდა მოსკოვში. მახსოვს, „წითელი და შავი“ ჩამოიტან ეს და პრემიერა იყო, მამამ იმ წუთას წამიყვანა მოსკოვში, გავგიჟდი, რომ დავინახე, მა მამ მიმიყვანა მასთან: ჩემი გო გოაო, გადამეხვია. არ მეგონა, რომ ოდესმე მას ხელით შევე ხებოდი... ეს რა იყო ჩემთვის, იცი? ჟერარ ფილიპი, ცოცხ ალი ჟერარ ფილიპი... ჯულიეტა მაზინა პირველ ად მოსკოვში, სტუდენტობი სას ვნახე. ინსტიტუტში მო ვიდა, ნახა ჩვენი საკურსო ნამუშევრები, ძალიან მოეწონა, გვაქო სტუდენ ტები. მერე გავიდა დრო, უკვე მარჯანიშვილის თეატრის მსახიობი, გასტროლებზე ვიყავი ლენინგრადში. უცებ მირეკავს ლენინგრა დის კინოკავშირის განყოფილება, ჯული ეტა მაზინა არის ჩვენ თან სტუმრად და გვ ინ და, რომ თქ ვენ გა უძღვეთ მასთან ინტე რვიუსო. გამიკვირდა, ლენინგრადში ისეთი მსახიობები არიან, მე რატომ უნდა ავიღო ინტერვიუ-მეთქი. არა, თვითონ მაზინამ თქ ვენ გახსენათო. რომ შევხვდი, მივხვდი, ნა ნახი ჰქონდა ფარაჯა ნოვის „საიათნოვა“ და ამიტომ ვახსოვდი. და მე ავიღე ინტერვიუ ჯულიეტა მაზინასგ ან, როგორც თქვენ იღებთ ახლა ჩემგ ან... საოცარი მსახ იობია, სულ ცხრა ფილმში იყო გა კადრი ფილმიდან “ხევსურული ბალადა”
სურათი აქვთ, როგორც ლო გო. მე ერთ რამეს ვერ ვპატ იობ ჩემს თავს. ფარაჯანოვმა „შუშანიკის წამების“ სცენარი მე მომიძღვნა, მაშინ ეს ჩვენ თნ ეროვნული მოძრაობის აღ ზევებას დაემთხვა. „შუშანი კის წამებას“ სომხები ისედაც თავის ნაწარმოებად თვლიან და სერჟიკას სომხობაც რომ დაემატა, სულ გაგიჟდნენ ეს პეტრიაშვილები და არ მისც ეს გადაღების საშუალება. ამ დროს ჩამოვიდა ჩვენთან ფრ უნზიკა დავლათიანი, „არმე ნფილმის“ დირექტორი, დამი ჩოქა, წამოდით და ხვალვე და ვიწყოთ გადაღება სომხეთშიო. აი, მე რომ წავსულიყავი და „შუშანიკის წამება“ სომხეთში გადაგვეღო, მაშინ ნამდვილად ჩამქოლავდნენ. მაგრამ მე დღ ეს ვერ ვპატიობ ჩემს თავს, რომ ეს არ გავაკეთე, იმიტომ, რომ დარჩებოდა ერთ-ერთი გენიალური ფილმი. რა ვქნა, შემეშინდა ჩემი შვილების, შვ ილიშვილების, აქ ისეთი ამბავი იყო, რაღაცას მიზამდნენ“.
ბედის ნებიერი?
„ერთხელ ერთმა ჟურნალ ისტმა მკითხა, როგორია თქ ვენი დღეო. მე ვუპასუხე, რომ ვდგები, ვიღებ რძის აბაზანას, შემდეგ მოდის პედიკურშა, მერე ვისვენებ, მიკითხავენ გაზეთებს, მივდივარ თეატ რში, ძილის წინ კი ვიღებ შა მპანურის აბაზანას-მეთქი. მან ყველაფერი დაიჯერა, ერთი შამპანურის აბაზანამ შეაცბუ ნა. მე კი… თვალს ვახელ თუ არა, ფიქრს ვიწყებ, რა ვაჭა მო დღეს ბავშვებს, გადასახდ ელია ტელეფონის, სინათლის ფული, მოვლენ მუშები, რეპ ეტ იც იე ბი... მე ჩემს თავზე ავიღე ძალიან ბევრი, მიუხედ ავად იმ
ისა, რომ ქა ლი ვარ – სა ხლი, ოჯახი, შვილიშვილები, თეატ რი, რემონტი, მშენებლობა... ვიცი, ხვალ რომ გადავბრუ ნდე, ცხოვრება არ დამთავ რდება, მაგრამ ჩემს ოჯახს ძალიან გაუჭირდება, სანამ ის ინი გამოფხიზლდებიან და გა ინაწილებენ იმ მოვალეობებს, რომელსაც მე მარტო ვზიდავ ახლა. დრო ისე სწრაფად გარბ ის, ცხოვრებას ვერ ვასწრებ. სადღაც, 40 წლის შემდეგ მი ვხვდი, რომ დრო გარბის... ჩე მი უფროსი ვაჟი ნიჭიერი მხ ატვარია, მაგრამ ზარმაცია... ალბათ, ზარმაცი არაა, მაგრამ ვერ გრძნობს, რომ დრო გარბ ის. ვერაფრით ვერ გავაგებინე ეს. უმცროსი მსახიობია, მა გრამ... პატარა უფლისწულია. ის ჩემი ვაჟია. მე ის დავბადე, პლაცენტა კი არ მოსცილებია. არ შეუძლია უჩემოდ არსებო ბა, როგორც მე უიმისოდ. ყვ ელას თავისი ჯვარი აქვს, ყვ ელას. არ არსებობს ადამიანი ჯვრის გარეშე და თითო ეული ვალდებ ულია, ზიდოს ეს ჯვარი. არა გულდამძიმე ბით, არამედ სიხარულით... ღმე რთ მა გვაჩუქა სი ცოცხლე, ეს დ იდ ებ ულ ი რამ. მე არ მესმ ის, როდესაც ამ ბობენ, აი, მე რომ ახა ლგ აზ რდ ა ვი ყო... მე არ მსურს უკან დაბ რ
უნება. ცხოვრებაში იმდენი რამ იყო და ისევ თავიდან? არ არის საჭირო. მეგობრებისთვის ჩემი ავ ადმყოფობა, ოპერაცია იყო კოშმარი. მათ ეგონათ, რომ მე უკვდავი ვარ, ქვის ვარ, და უცებ რაღაც ადამიანური და მემართა და ისეთ პანიკაში ჩაცვივდნენ... ერთი მეგობარი ლოცვებს მიკითხავდა, მეორ ეს მთელი ორი ღამე არ უძინ ია, მე ვეუბნები: გოგოებო, თქ ვენ მე ნაადრევად მმარხავთ... მე ძალიან მშვიდად ვხვდები ამ ამბავს. მაშინვე ვუთხარი ექ იმს, მითხარით პირდაპირ, უნ და ვიცოდე, რამდენი დამრჩა... მე ჯერ კიდევ ვჭირდები ჩემს ოჯახს და ამიტომ დანე ბებას და ცხვირის ჩამოშვებას არ ვაპირებ, მომავალს ოპტი მიზმით ვუყურებ. არ მიყვარს სარკეში ყუ რება, განსაკუთრებით ახლა, ჩავუვლი და იქ ვიღაც ქალია, ნუთუ ეს მე ვარ? ახალგაზრ დობაშიც ვერ ვიტანდი სარკ ის წინ ბზრიალს. საერთოდ ვერ ვგრძნობ საკუთარ ასაკს. როდესაც მეუბნებიან, რა მდენი წლისაც ვარ, არ მჯერა ამ ციფრების, თითქოს ჩემზე არაა ლაპარაკი...“
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
31
გ
რეზო შატაკიშვილი სოფელი იცლებოდა, გორის სატანკო ბატალიონის დაბომბვისას დაღუპულ 21 წლის ივანე ელიკაშვილს რომ კრძალავდ ნენ დილაუთენია, 9 საათზე. დედამ მა ნამდეც ბევრჯერ მოითხოვა კუბოსთვის თავის ახდა, ჩასვენების წინ კი – საბოლო ოდ და კატეგორიულად. წინააღმდეგობა ვეღარ გაუწიეს. ახად ეს და დედას თავგაპობილი შვილი დახვ და, ღია თვალებით, პირზე სიმწრის ღიმი ლით... ივანე ელიკაშვილი შიდა ქართლში, სო ფელ ქერეში დაიბადა და გაიზარდა. 90-იან წლებში რომ არეულობა დაიწ ყო, დედამისმა პატარა ვანიკო და მასზე ერთი წლით უფროსი ძმა – გიორგი სო ფელს გამოარიდა, თბილისში წამოიყვა ნა დროებით. რას წარმოიდგენდა დედა, რომ გამოხდებოდა ხანი, შიდა ქართლში ისევ ომი ატყდებოდა და მისი უფროსი ვაჟი ცხინვალში იომებდა, უმცროსი კი მტრის ბომბებს ემსხვერპლებოდა გო რში... დედამ ვანიკო ქერეს სკოლაში შეიყ ვანა, 9 კლასის დამთავრების შემდეგ კი გორში გადმოიყვანა. თამილა ტა ტიშვილი, დედა: „ძალიან ჭკვიანი, თბილი და მოსი ყვარულე ბავშვი იყო. ძალიან უყ ვა რდა თ მ ას წ ა ვლ ე ბ ლე ბს ა ც , ბავშვებსაც. კი მეუბნებოდნენ, სწ ავლაში თავის ძმას არ ჰგავსო, უფ როსი კარგად სწ ავლობდა, ვანიკო – ნაკლებად, მაგრამ მთლად ისე არ იყო, რომ არ სწავლობდა, მეცადინე ობდა, ოთხებზე, ჯანმრთ ელ სამიანებზე სწავლობდა დაუყვედრებლად. ერთხელ ფიზიკის მასწავლებელმა მითხრა კრებაზე, ახლა ყვ ელა ფიზიკოსი ვერ გამოვა, მაგრამ ძალიან კარგი გაზრ დილი შვილი გყავთო. ყველას უყვარდა... ჯარისთვის საბუთებს რომ აგროვებდა, მეზობლების ხე ლმოწერა სჭირდებოდა და ხასიათებაზე. ორი სიტყვით დავწერე, რომ არის კარგი ბიჭი და მეზობლებს ვთხოვე ხელმოწერა. მეზობლის ქა ლმა მითხრა, ეს ორი სიტყვა რა არისო, თავიდან დამაწე რინა დახასიათება, უაღრესად კარგი და წესიერი ადამიანიაო, ძალიან კარგი დახასიათება და მაწერინეს და მომიწერეს ხელი. ვინც კი იცნობდა, ყველას უყვა რდა, ყველას დააკლდა...“ ბიჭები პირველ-მეორე კლასში იყ
32
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
მირი ვნენ, და რომ შეეძინათ. მარიამ ელიკაშვილი, და: „განებივრებ ით ორივე მანებივრებდა, მაგრამ უფრო სი უფრო სერიოზულად, უფრო მკაცრად მექცეოდა. ვანო – უფრო თბილად, სულ ჩემთან იყო, სულ მე მამართლებდა, მტ ყუანიც რომ ვყოფილიყავი. ძალიან მშვი დი ხასიათის იყო. უკონფლიქტო. ბიჭე ბთან ჩხუბი რომ მოუვიდოდათ, ვანიკოს მაგივრადაც გიოს უწევდა ლაპარაკი. გიო ეუბნებოდა კიდეც, ასეთი მშვიდი რატომ ხარო. ყველაფერს წყნარად აგვარებდა – ჩხუბისა და კამათის გარეშე“. დედა: „სკოლა რომ დაამთავრა, თბ ილისში ხელობა ისწავლა – მანქანის ელ ექტრიკოსობა, მერე გორში ჩამოვიდა და მუშაობაც დაიწყო, მაგრამ მალევე მიან ება თავი, აზრი არა აქვს, გორში არ არის იმდენი სამუშაო მანქანებზეო და ჯარში მოინდომა შესვლა. ძმას მიბაძა. უფროსმა სავალდებულო რომ მოიხადა, კონტრა ქტით გააგრძელა ჯარში სამსახური. ის იც აქ, გორში მსახურობდა და ვანიკომაც მოინდომა. ვუშლიდი, მაგრამ არ დამი ჯერა, გიოს რომ არ დაუშალეთო, ან ისე რა ვაკეთოო. ვერ გადავათქმევინეთ. და წავიდა. არ გაუწვევიათ. თვითონ წავიდა კონტრაქტით. 6 თვის წასული იყო ჯარში, ომი რომ დაიწყო“. ვანიკომ თავისი მეუღლე თამარ ჩა კვეტაძე მაშინ გაიცნო, როცა თბილისში ხელობას სწავლობდა. მათი რომანი წე ლიწადზე მეტხანს გაგრძელდა. მერე ცო ლად შეირთო და.. შინ სამი თვის ფეხმძი მე დარჩა... ჯარში სოფლიდან დადიოდა. მეუღლე იქ ჰყავდა. ბოლოს შინიდან 6 აგვისტოს გავიდა. დედა: „რომ მიდიოდა, ძროხას ვწველი დი, იქიდან გამოვძახე, მიდიხარ-მეთქი? მივდივარო. ფეხმძიმე მეუღლე ჰყავდა წასაყვანი თბილისში, ექიმთან იყვნენ და ბარებულები. რომ ამოვალ, მერე წავა ლთო, მაგრამ აღარ მოსულა...“ იმ ღამეს უკვე საშინელი სროლები და იწყო. დედა: „7 რომ თენდებოდა, ისეთი სრ ოლები იყო მთელი ღამე, რომ გული მისკ დებოდა, მეშინოდა, რძალს შიშზე მუცე ლი არ მოშლოდა. გათენდა თუ არა, გოგო და რძალი თბილისში გამოვგზავნე. მამა ჩემი, 80 წლის კაცი, ვერაფრით დავითა ნხმე, რომ მათ გაჰყოლოდა. იმ დღეს უკ ვე ჩვენი ტანკებიც შემოვიდა სოფელში, ჯარი ჩადგა დასაცავად. 8 აგვისტო რომ გათენდა, ერთი სული მქონდა, ეს მოხუ ცი როგორმე გამომერიდებინა იქიდან. ჩემს მეუღლეს „მარშრუტკა“ ჰყავს და ქალები და ბავშვები გამოჰყავდა. როგო რღაც მამაჩემიც დავითანხმე. მეუღლემ გორამდე ჩამომიყვანა, პირველი ბომბი უკვე ჩამოგდებული იყო გორში, საშინე ლი სიტუაცია დამხვდა, ქალაქი პანიკაში იყო, იცლებოდა, ხალხი ლამის ერთმან ეთს თელავდა. ძლივს ჩავსვი მამაჩემი „მარშუტკაში“ და თბილისში გავიქეცით. ჩემს დასთან მივიყვანე, გამოვვარდი უკ ან, მაგრამ დიდუბიდან უკვე აღარაფერი მოდიოდა გორისკენ. მეუბნებოდნენ, სად მიდიხარ, რომ მიდიხარ, გორში ომია, ვინ წავაო. ბოლოს ძლივს ერთი ავტობუსი
წამოვიდა, 7 კაცი ძლივს მოვგროვდით. ამ მძღოლსაც ოჯახის წევრები ურეკ ავდნენ, ისტერიულად სთხოვდნენ უკან დაბრუნებას, გორისკენ მართლა არავინ მიდიოდა, გორიდან კი კოლონებად მო დიოდა მანქანები. გორში ჩამოვედი თუ არა, ნაწილში მივვარდი, ვანიკო გორში მეგულებოდა. გიორგის, ვიცოდი, გორში არ გააჩერებდნენ, უფროსს ატარებდა, მძღოლი იყო და უფროსს გორში არავინ დატოვებდა. ასეც იყო, მამამისს ელაპარ აკა და უთხრა, წასულები ვართო, მაგრამ კონკრეტულ ადგილს არ ეუბნებოდა. ცხ ინვალში იყო. ნაწილში რომ მივვარდი, მითხრეს, ვა ნიკო აქაა, მაგრამ ვერ გამოვაო. გორის თავზე უკვე თვითმფრინავები დაფრინავ დნენ. ქუჩებში აღარავინ იყო, რეალობის შეგრძნება დავკარგე, მეგონა, რასაც ვუ ყურებდი, კინო იყო. მივვარდი ნათესავთან, სარდაფში ჩა ვიდეთო, გადამეკიდნენ, ვერ გავჩერდი, სახლში გამოვვარდი. ყველა მეკითხებ ოდა, ბიჭები სად არიანო. არ ვიცი, ერთი, მგონი, აქაა, მეორე წაყვანილი ჰყავთ და არ ვიცი, სადაა-მეთქი. საღამოს ისევ ავედი ნაწილში და ძლ ივს ვნახე ჩემი შვილი. ველაპარაკე, ვუთხ არი, რომ მისი მეუღლე და და თბილისში იყვნენ. იცოდა კიდეც. მითხრა, გიორგის ველაპარაკეო. კა რგადააო. შევატყვე, რომ მატყუებდა, არ იყო დალაპარაკებული. შევატყვე, მაგრამ არაფერი ვუთხარი, უჭირდა, რომ მატყ უებდა. სასოწარკვეთილი ვამშვიდებდი, ნუ გეშინია, დედა, ამაღამ გორში ვარ, აქა ვარ-მეთქი. ის აქეთ მამშვიდებდა. უჭირ და ლაპარაკი. ვამხნევებდი, მაგრად იყ ავი-მეთქი. კი მითხრა: არა, მე არაფრის არ მეშინიაო, მაგრამ, რომ მოვდიოდი, უცებ მივიხედე და ისეთი სევდიანი თვალ ები გამომაყოლა... ზუსტად ეგრე ჰქონდა თვალები მკვდარსაც, ვერ დაუხუჭეს... თითქოს ღიმილი დასთამაშებდა, სიმწრის ღიმილი, კბილები მოუჩანდა, ვინ იცის, რა თქვა ბოლო სიტყვები... იმ ღამეს ნათესავმა მომაკითხა, თა ვისთან წამიყვანა და როგორღაც იყო, ის ღამე გავათენე. 9 აგვისტო რომ გათენდა, სოფელში დავაპირე წასვლა. ნათესავმა გამომაცი ლა და გამოვედით გზაზე, რომ ეგებ ვი ნმეს გავყოლოდი. გორის ციხესთან არ ვიყავით მოსული, რომ დაბომბვა დაიწყო. უკან გამოვიქეცით. მოვრბოდით და... სა ტანკო ბატალიონის თავზე რომ შავი ბო ლი დავინახე, გულმა მიგრძნო, რომ უბ ედურება ტრიალებდა ჩემს თავს. მაინც იმედს ვიტოვებდი, იქნებ მოასწრო დამა ლვა, იქნებ გადარჩა... თავზარდაცემული გავვარდი, ნათესავი მაკავებდა, ცოტა ხანს მოიცადე, ჯერ სკდება რაღაცებიო, როგორც იქნა, ავაღწიე იმ უბედურებაში ნაწილში, იქვე კორპუსებს ცეცხლი ეკ იდა. მივვარდი ნაწილში, ბიჭები იდგნენ, ვანიკო სად არის ელიკაშვილი-მეთქი. აქ არ არისო. როგორ არ არის, წუხელ ვნახე, აქ იყო-მეთქი. მერე მითხრეს, წადით, დე იდა, ჰოსპიტალში მოძებნეთო. ჩამოვვარდი ჰოსპიტალში, აუარებელი ხალხი ირეოდა, ჩემი მეუღლე დავინა
ხე, იდგა კედელთან და ტიროდა. თურმე იცოდა ყველაფერი... ვანიკოსთან დაურ ეკავს, დაბომბვის ამბავი რომ გაიგო, და ვანიკოს ტელეფონი ვიღაცას აუღია სასწ რაფოში, ვინ კითხულობს, ვანიკო დაიღ უპა, დაგვეღუპნენ ბიჭებიო. რატომ ტირი, რა გატირებს-მეთქი, – ვკითხე ჩემს მეუღლეს. რა, არ მაქვს სატირლად საქმეო? სად არის ვანიკომეთქი? ვეძებო. თუ ეძებ, წინასწარ რას ტირი-მეთქი და დავიწყეთ ძებნა, დაჭრ ილების სიაში არ იყო. მერე ჩემმა მეუღ ლემ მითხრა, აქ ვერ ვიპოვეთო, ადი სა ხლში, აქ არ არის, თბილისში უნდა მოვძ ებნოთო... არადა გული მეუბნებოდა, რომ შვილი აღარ მყავდა, მაგრამ არ მინდოდა დაჯერება. წამოვედი გორში, სახლში ამ ოვედი. დაბომბვის ტალღისგან სახლს სულ დალეწილი ჰქონდა მინები, ვნატ რობდი, ღმერთო ამაზე გადაიაროს, ჩემი შვილები ცოცხლები მანახე და თუ გინდ სულ დაინგრეს ეს სახლ-კარი-მეთქი. აქ უნდა ამოევლოთ. რომ დააგვიანეს, ისევ ჩავბრუნდი ჰოსპიტალში. უკვე სო ფლიდანაც იყვნენ ჩამოსული გადასასვ ენებლად. ჩემმა მეუღლემ მითხრა, დაღუპულია, ცოცხალი აღარ არისო... ჩემი უფროსი ბიჭიც ჩამოვიდა, რომ გაიგო ძმის დაღუ პვის ამბავი. გიორგი ფრონტის ხაზზე იბ რძოდა ცხინვალში, ფეხში იყო დაჭრილი, თვითონ ამოუღია ასკოლკები, არც მისუ ლა ექიმთან, არც ჩვენთვის უთქვამს, აქ იმხელა უბედურება დახვდა ძმის. ახლაც უჭირს შეგუება, ტყუპებივით გავზარდე, უერთმანეთოდ არსად არ დადიოდნენ... ვა ნი კოს იმ დი ლით, 11-ის 20 წუ თზე ელაპარაკა დეიდამისი, მისი მონაყოლი დანაც დავრწმუნდი, იმ დღეს რომ მომა ტყუა, როცა მითხრა, გიორგის ველაპა რაკეო. დეიდამისს უთქვამს, როგორღაც მოვახერხე და გიორგის ველაპარაკეო. მართლა, დეიდა, როგორ არის, სად არ ისო? თვითონაც ვერ ურეკავდა, არ იც ოდა, სად იყო გიორგი, იმ დილით გაიგო. დეიდამისმა ჰკითხა, შენ როგორ ხარო. მე რა მიჭირს, გორში ვარო...“ ვანიკოს დაღუპვა რომ გაიგეს, მამი დამ მოტყუებით წამოიყვანა სოფელში ვანიკოს ცოლი და და. მარიამ ელიკაშვილი, და: „ჩემმა მა მიდაშვილმა გვითხრა, ომი დამთავრდა, ვბრუნდებითო. უკვე ტყვიავში რომ შემო ვედით, მამიდაჩემმა შემოგვაპარა, მძიმ ედ არის დაჭრილიო. შევედით სახლში და მოასვენეს კიდეც...“ დედა: „სოფელში რომ მივასვენეთ, შუქები უკვე აღარ იყო. „დვიჟოკი“ ჩავრ თეთ მარტო იმ ოთახში, სადაც გვესვენა, ფანჯრებზე „ადეალები“ ჩამოვაფარეთ, სინათლე რომ არ გასულიყო. იბომ ბებოდა. სოფლიდან გარბოდა ყვ ელა. ჩემი შვილის, საერთოდ, გო რის დაბომბვის ამბავი რომ გაიგ ეს, კიდევ უფრო შეშინდნენ. სო ფელი, ფაქტობრივად, დაიცალა. ვინც დარჩა, ისიც ჩვენი ხათრით. მერე გვითხრეს, გათენდება თუ არა, უნდა დავასაფლაოთ, ხომ ხედავთ, ომიაო. თავიდან კი უა რზე ვიყავი, მაგრამ, რომ ვნახე,
იმათაც საფრთხეში ვაგდებდი, ვინც ჩვ ენი გულისთვის რჩებოდა, დავთანხმდი. ინათა თუ არა, ხალხი მოდიოდა და გვეუ ბნებოდა: დიდი ბოდიში, თქვენ გვერდით უნდა ვიდგეთ, მაგრამ ბავშვები, ქალები გაგვყავს და გვაპატიეთო. 9 საათზე და ვკრძალეთ. კუბოს არ გვახსნევინებდნ ენ, მაგრამ დასაფლავებისას მოვითხოვე, ახადეთ თავი, მანახეთ-მეთქი. ახადეს და ვნახე, რომ ნამდვილად ჩემი შვილი იყო, რომ არ მენახა, ვერც დავიჯერებდი... სა ფეთქელში ჰქონდა მოხვედრილი პირდაპ ირ, გადახსნილი ჰქონდა თავი... თვალები ღია დარჩენოდა... ტანზეც ჰქონდა ჭრ ილობები, სულ „ასკოლკებით“ იყო დამწ ვარი. თმებიც ატრუსული ჰქონდა... ჩემი რძლის დედამ როგორ აღარ იარა, ხან რას გამოჰყვა, ხან – რას, 10 საათზე ჩამოაღ წია სოფელში და ვანიკო უკვე დაკრძალუ ლი გვყავდა. სასწრაფოდ უკან გამოვაყო ლეთ რძალი და გოგო. იმ ღამით ჩვენც მოგვიწია წამოსვლა. უკვე შემოდიოდნენ სოფლებში, კარალე თამდე იყვნენ მოსულები, ვთქვით, ღამით გავარიდოთ თავი და დილით დავბრუნდ ეთო, მაგრამ, რომ გამოვედით, შემოვი დნენ და შემოვიდნენ და ვეღარ მივბრუ ნდით. მერე კი სულ შემოვიდნენ. მეორე დღ ეს ჩვენს სოფელში ბომბიც ჩამოაგდეს, 41 წლის კაცი, სამი შვილის მამა საკუთარ ეზოში დაიღუპა. რუსების გასვლის მერე ღა მივბრუნდით... მეუბნებიან, როცა ნაწილში ნახე, რა ტომ არ უთხარი, წამოდიო. მე ვერც შე ვბედე ამის თქმა, რომ ან წამოსულიყო ან რაღაც... თორემ რა ედგათ წინ, გააღებდნენ კა რს და გაიქცეოდნენ. ყველა წავიდოდა ნაწილიდან. მაგრამ არ უღალატეს არც სამშობლოს და არც ერთმანეთს. იდგნ ენ, იცოდნენ, ხედავდნენ, რომ იბომბებო და გორი, ალბათ, ელოდნენ კიდეც, რომ მათაც დაბომბავდნენ, მაგრამ ფეხი არ მოუცვლიათ. არ იზამდა მაგას. ძმა ცხინ ვალში ჰყავდა და თვითონ იქიდან გაიპარ ებოდა?..“ 2009 წლის 13 იანვარს დ აი ბა დ ა პ ატ არ ა ანი...
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
33
tv ჟურნალისტი ნან უ კა ჟორჟოლიან ი ყურს ასმენებით, ჯინ სე ბი თ, თეთრ პერანგსა და სპ ორტულ ფეხსაცმ ელე ბში, ბავშვ ების გარე მოც ვაში ვაკ ის პარკში დასეირნობდა. იქ მის ი ახალი თოქ შოუს სარე კლამო პრომოს გადაღ ე ბები მიმდინა რე ობდა. უშუ ალ ობის დემ ონ სტრი რ ებისათვის ქალაქ ის ბილბ ორდებზე მალ ე ფეხ ში შველი ნანუკას ფოტოე ბი ც გამ ოჩ ნ დება. ნანუკა ჟორჟოლი ან ი ეკ რანზე სახეშეც ვლილი, გას ა რთობი თოქ შოუთ ი ბრუნდება. თვლის, რომ სან ამ მის ი ქმ არი, ირაკლი კოდუა სახ ელმ წიფო უწყებაში იმუშა ვე ბს, მას გაუჭირდება პოლიტიკურ ჟუ რნალისტად მუშაო ბა. „ნანუკა ჟორ ჟოლი ან ის თო ქშოუ“ ოქტომბრიდან ყოველ ოთხშაბათ საღამ ოს გავა „იმ ედის“ ეთე რში. „მაყ ურებელს და გადაც ემის სტუმრებს, ჩე მთან ყოველგვარი ბარ იე რი მოე ხსნე ბათ. ჩემ ი თოქ შოუ აპოლიტიკურია და საუბ არი იქნება ყვე ლა ფე რზე - რაც საინტერ ეს ოა, რა ზეც ისე დაც ლაპ არაკო ბენ ადამიანები კაფეში. მეყოლ ება დიჯ ეი, რო მელიც, რა თქმ ა უნდა, მუდმივად არ მიი ღე ბს მონაწილ ეობას, მაგრა მ ძალიან ხშირად შემ ოვა ჩე მს გადაც ემაში. მეყ ოლება ასევე ძაღლი, თეთ რი ლაბრ ადორი. ის სტუმრ ების მოწვ ევის მიხედვით გამ ოჩ ნდება. როც ა კარგი აურის სტუმრ ები მეყოლ ებიან, მაშინ შემ ოვი ყვან ძაღლს, რადგა ნ ძაღ ლე ბი ხომ ყნოსვ ით გრძ ნობე ნ ადა მ იანის პოზ იტიუ რო ბა ს. არა სდრ ოს იქნებ ა ჩემს გადაცემ აში ტე რმინი - ასე ამბობენ. თუ თავად გმირმა არ ისაუბრა, მაშინ არც ჩვენ მოვ ყვებით გავრცელე ბულ ხმე ბს, რადგა ნ ასე თმ ა ხმე ბმა მე კინაღ ამ პირ ა დი ცხოვრება ამი რი ა. მე სტუმარს მაქ სი მა ლ ურ კომფორტს შე ვუქ მნი გულახ დ ილობისთვის.“
ბი ე პ ი ლ ა! ბ ე დ ბრუნ
ავთანდილი 16 ოქტომბრისთვის კი ევში კოლექციის გასატანად ემზადება. 2010 წლის გაზაფხული-ზაფხულის კო ლექცია ახლა მზადდება და დიზაინერ ის ბუტიკში ქაოსია. უნდა შეიქმნას 36 კოსტიუმი. კოლექციაში თეთრი და ღია კრემისფერი ჭარბობს. ლიპების - ანუ სამხრეების ხანა 20 წლიანი პაუზის შემდეგ ისევ ბრუნდება! მაღალ სამხ რეებს წელში რეზინით გამოყვანილი სილუეტი ემატება. ავთანდილ ცქვიტინიძე: „მკ აცრი ქალის იმიჯი ძალიან მოკლე და უაღრესად სექსუალური აქსე სუარებით გავაბათილე. კაბა ძალი ან მოკლეა, თვლებით და მარგალიტის მძივებით არის გაფორმებული. რომ არა ეს აქსესუარ ები, კოლექცია უხეში გამოვიდოდა.“
დოდო ჭიჭინაძის ვარსკვლავი გაიხსნება კინოთეატრ „რუსთაველის“ წინ 2 ოქტომბერს მორიგი, მე ხუთე ვარსკვლავი გაიხსნება. 87 წლის დოდო ჭიჭინაძის ვა რსკვლავის გახსნა ჩვეული წესით გაიმართება: მისი მო ნაწილეობით გადაღებულ ფი ლმებიდან ნაწყვეტებს აჩვე ნებენ, მიულოცავენ ახლობლ ები, მეგობრები და მთავრობის წარმომადგენლებთან ერთად ვარსკვ ლავიც საზეიმოდ გაიხსნება. კინოსა და დრამის მსახიობს თავისი მოღვაწ ეობის განმავლობაში 50-ზე მეტ სპ ექტაკლსა და 30-ზე მეტ ფილმში აქ ვს მიღებული მონაწილეობა.
34
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ირინა ბათიაშვილი და ვალერი გელაშვილი
ექსტრემის მო ბაიკერები თბი ყვარული პერსონები იყვნ ლი ენ. მოვიდნენ და დე სში ჩა თბილისურმა დაქალაქის შუაგულში, თა მი ნდობამ და წვ უა ვისუფლების იმამ ბაიკერებს პრო მოედანზე, 20 ბლემები შე მეტრის სი უქ მაღლეზე, მ ნა . ერთი მათგანი ილ აბსო ეთი სიგიჟეები ჩაატ ლუტური „სუპერმენის“ შეს რულების არეს. სამი ას მოტომოყვარულ 20 მეტრის სიმაღლ ი, ნიკ ფრ ჩა იდან მ ანკლინი, მორგა ნ კარლსონი რთ ოვარდა, მაგრამ უსაფ და სტივენ სტ ხ ო ე ბ ის ზომების და უივერი Red ცვის წყალობით, მას Bull Xარავითარი Fighters Ex hi დაზიანება არ bition ტუ რ ი ს მიუღია. მ თა ვა რ ი
„კორკოტა“ ბაბუა გახდა 4 სექტემბერს სალომე კორკოტაშვილი დედა გახდა. ზუკა 2 კილო და 900 გრამი დაიბადა. მხიარულ მომღერ ალ დედიკოს პატარას დანა ხვისთანავე გაუჩნდა დედუ რი გრძნობები. „დავინახე თუ არა, მომეწონა და მაში ნვე გავაცნობიერე დედა რომ ვიყავი. ძალიან მაგარი გრ ძნობაა. „ზუკას ჯერჯერობ ით ლურჯი თვალები აქვს და დედიკო ხან თავისთავს ამსგ ავსებს, ხან მამიკო ტოტოს. სალომე გია კორკოტაშვი ლის - „კორკოტას“ უფროსი ქალიშვილია. ზუკა ოჯახში პირველი შვილიშვილია. „კო რკოტა“ ბედნიერია. როგო რც სალომე ამბობს, ზუკას დაბადების დღიდან მოყოლე ბული ახალბედა ბაბუა არც გამოფხიზლებულა და დღემ დე აღნიშნავს შვილიშვილის დაბადებას. „მამა ერთ თვეში ორგზის ბაბუა გახდება. ჩემი ძმაც ელოდება შვილს.“
სილიკონი თუ ლიდოკაინი? ჩვენამდე ფრთი ანი ჭორი მოვიდა: ნი ნი ქარსელაძეს ტუჩები დაუბერია. ერთი შე ხედვით აქ გასაკვირი არაფერია, თუმცა თუ მის ასაკს გავითვალ ისწინებთ, გარეგნობის ამგვარი გზით შეცვლა ჯერ ნაადრევიც იყო. ინფორმაციის გადასა მოწმებლად დავრეკეთ და ნინიმ ასეთი პასუხი გაგვცა: „ვინც ეგ გი თხრათ მაგრად მოუტ
მაია ბათიაშვილი და ნინო ბურჯანაძე
ბათია
გელაშ
ქორწი
შვილი
ვილის
–
ლი
ყუებიხართ. კბილი გავიკეთე. გასაყუ მა ია ჩებლად ლიდოკა ბათიაშვილი: ინი გამიკეთეს, „სტუმრად 400 რ ომ ელ ზე ც კაცამდე იყო და ა ლე რგ იუ ლ ი პატიჟებული. და ვარ. ეტყო ბა, ვიღაცამ რბაზის დიზაინზე დ ამ ინ ახ ა მე და ჩემმა მეგო ტუჩშეშუპ ბრებმა ვიზრუნეთ. ებული და მენიუს შედგენაში მე ჩათვალა, მივიღე მონაწილეობა, რომ ტუ ღვინო ძალიან გემრიე ჩი დავი ლი იყო, ხაშურში დაყე ბერე.“
ნებული, ვალერის ღვინო იყო, მგონი ჭურის... ირინას კაბაზე და ვარც ხნილობაზე ცნობილმა კუტუ რიემ, სტატკევიჩუსმა იზრუნა. „ნატალიში“ ვარცხნილობას რომ იკეთებდა ირინა, თავზე ედგა და მი სი მითითებით გააკეთეს ყველაფერი. სიმ არ თლ ე სტატკევიჩუსი ჩვენი ოჯახის ახლობე რომ გითხ ლია, აქ სტუმრად იყო ჩამოსული, მა რათ, ათეუ გრამ თავის საქმეს მაინც ვერ უღალატა ლში მოხვ და აქტიურად ჩაერია ირინას ვარცხნილ ედრა ძალიან ობის დიზაინში. მინდოდა. ეს ჩემთვის დი ვალერისთვის ჩოხა კი ჩვენ შევუკვ დი წარმატებაა“. ეთეთ, იქ სადაც საეკლესიო ანაფორ ასეთი შედეგით ები და ჩოხა-ახალუხები იკერება. ახალგაზრდა მრ ახლა წყვილი თბილისშია, სამო ბოლელს მაღალი გზაუროდ წასვლას გეგმავენ, ქულები დაეწერება და მაგრამ ჯერ არ ვიცი სად წა შემდეგი წლიდან წარმ ვლენ. ატების უფრო დიდი შანსი
გიორგი კოდუას სერბული წარმატება 17 წლის ავტომრბო ლელმა გიორგი კოდუამ ევროპის ჩემპიონატზე მე ექვსე ადგილი დაიკავა. ის ყველაზე პატარა მონაწი ლე იყო და ევროპის ჩემპ იონატის ყველაზე პატარა წევრისთვის სერბეთში გა მართული ავტო–რბოლ ის ათეულში მოხვედრა დიდი წარმატებაა. გიორ გი კოდუა: „ნამდვილად კარგად ვიყავი მომზად ებული, თუმცა ასეთ შე დეგს მაინც არ ველოდი.
მიეცემა.
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
35
„მე არც ლამაზი ვარ და არც ვუვლი...“ თამარ გონგაძე მრგვალი და მსუქანი მახსენდება და მენატრება ჩემი მშობლები და ძმა, რომლებიც ცო ცხალნი აღარ არიან, მაგრამ ყო ველდღე ჩემთან ცხოვრობენ, ჩემს გულში სხედან. მახსენდება ჩემი პირველი სახლი დიდუბეში... იც ით, რა კარგი იყო?! სასწაული ად გილი იყო. საერთოდ, დიდუბიდან გამოვიდა ყველა უნიჭიერესი ად ამიანი. იქ ხალხი, როგორც ერთი ოჯახი ისე ცხოვრობდა. ყველას ერთმანეთი უყვარდა, ერთმანეთს ეფერებოდა, ეხმარებოდა. ბაბუ აჩემის ხელით აშენებულ სახლში, სულ ორი ოთახი იყო, მაგრამ ბე ვრი ვცხოვრობდით, ბებია, მამი დები... ეზო გვქონდა, გვერდით ბიძაჩემი ცხოვრობდა, ვალოდია ისაკაძე. მამაჩემი ამბობდა, კიტრი არ უნდა ჭამო, წყალია და არაფ ერი სარგებელი არა არის მასშიო. ბიძა გადმოუგდებდა კიტრს, მამა აქედან უკან გადაუგდებდა და ასე ხუმრობდნენ. ძალიან მრგვალი და მსუქანი ვიყავი, ვალოდია ბიძია ჯირკვას მეძახდა. ქათმები მიყვარდა. დე დას არ ვაძლევდი დაკვლის საშუ ალებას. მერე, მე რომ არ დამენა ხა, ჩუმად კლავდნენ. რასაკვირვე ლია ვტიროდი, როდესაც რომე ლიმე ქათამს ვეღარ დავინახავდი. უამრავი ფოტოები მაქვს დედლ ებთან გადაღებული. ვიოლინო ფორტეპიანოზე უნდა შევსულ იყავი, იმიტომ რომ სამი წლიდან ვუკრავდი და ვწერდი პიესებს, რომლებსაც დედა იწერდა. მაგრამ ჩემს მშობლებს ურჩევდნენ ასეთი ნიჭიერი რომ არის, ვიოლინოზე ჩააბაროსო. ფორტეპიანოს გამო ცდის დროს, ავად გავხდი. 7 წლის ვიყავი და ერთი წელი რომ არ და მეკარგა, შემდეგი მისაღები გამო ცდა ვიოლინოზე იყო და შემიყვან ეს... ბედისწერასავით გამოვიდა... მამაჩემი, როგორც მღეროდა... ეს ღმერთის სიმღერა იყო, რაღაც სასწაული... მთელი ცხოვრება ყუ რში მა ქვს მი სი ხმა და ნა მღ ერი. სულ ვფიქრობ, ნეტა ისე ავამღე რო ვიოლინო, როგორც ამას მამა აკეთებდა. ძალიან ჩუმი ბავშვი ვიყავი. მუ სიკალურ ათწლედში გაკვ ეთილზე შეცდომას თუ დავუშვებდი და ორ ჯერ გამიმეორებდნ ენ ერთსა და იმავეს, ვტიროდი, ესე იგი მე უნიჭო ვარ, ვერ ვი გებ,
თამაზ ჩაჩავა 36
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
აბა, ორჯერ რატომ გამიმეორა მასწავლებელმა-მეთქი. სხვათა შორის, ეს თვისება მოსკოვის კო ნსერვატორიაში სწავლის დროსაც გამყვა. ჩუმი და კისკისა ვიყავი. კისკისა, „ხახატუნიაც“ მოსკოვში შემარქვეს. ათი წლის რომ ვიყავი, მოსკ ოვის საერთაშორისო კონკურსზე პირველად გამგზავნეს და კონკ ურსის გარეშე დამაკვრევინეს (17 წლიდან უშვებდნენ ამ კონკ ურსზე). კონკურსის პრეზიდენტი დავიდ ოიშტრახი იყო. ათი წლის სასწაული ბავშვი რომ დამინახა საქართველოდან, დაიჟინა, რომ მასთან უნდა ჩავსულიყავი სასწ ავლებლად. მე არ შემეძლო და მეტოვებინა პროფესორი ლეო შიუკაშვილი, ჩემი პირველი მასწ ავლებელი, ძალიან მიყვარდა. მან მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა ჩემს ჩამოყალიბებაში. მერე იმ ავე კონკურსზე 14 წლის ასაკში ისევ გამგზავნეს. ისევ ოიშტრახი იყო ჟიურის თავმჯდომარე. მე ორე პრემია ავიღე. უკვე ოიშტ რახმა დაჟინებით თქვა, რომ მო სკოვის კონსერვატორიაში უნდა ჩამებარებინა, არადა, ერთი წელი მქონდა დარჩენილი თბილისის ნიჭიერთა ათწლედში (თერთმეტი წელი უნდა მესწავლა), მაგრამ ერ თი წლით ადრე დამამთავრებინეს. მოსკოვშიც უგამოცდოდ მიმიღეს. 16 წლის ვიყავი. მას შემდეგ 28 წელი ვიცხოვრე მოსკოვში, აქ პე რიოდულად ჩამოვდიოდი, საქა რთველოს სახელმწიფო კამერუ ლი ორკესტრის დასამუშავებლ ად. ორკესტრი საზღვარგარეთ, გასტროლებზე დამყავდა. 1990 წელს გერმანიაში წავიყვანე ორ კესტრი და მას შემდეგ 20 წელია ბავარიაში ვცხოვრობ, ინგოლშტა ტში. უკვე ცოტა მომბეზრდა და პარიზში გადავედი საცხოვრებლ ად. ლამაზი რომანტიკული ქალა ქი, კულტურის ცენტრი ავირჩიე.
უბს. მერე, მოსკოვიდან ნახევარი წლის შემდეგ, ბეჭედი ფოსტით გადმოვუგზავნე უკან. გაბრაზდა. მერე, 18 წლის ასაკში პარიზში პირველი პრემია ავიღე, აქ დიდი ამბით დამხვდნენ. კარგ განწყო ბაზე ვიყავი და თამაზსაც შევხ ვდი. ზეგ ჩემმა მშობლებმა ქორწ ილი დანიშნესო, მახარა. შემრ ცხვა ბატონი მიშასი და დეიდა ლალასი. დავთანხმდი. თამაზი პრიმიტიული არ არის, გამოირჩე ვა თავისი ინტელექტით და დონით. ამიტომ შევრჩით ერთმანეთს, ამ დროს დიამეტრულად სხვა დასხვანაირები ვართ. სულ ვეუბნები, მო იყვანე ნორმალური ცოლი, რომ მოგიარ ოს-მეთქი. მის სასი კეთოდ ვეუბნები, ლამაზი ქალი შეირ თოს. მე არც ლამა ზი ვარ, არც ვუვლი, მაგრამ არ მიჯერებს. უშვილოდ შვილი რომ არ მყ ოლ ოდა, ეს ჩე მი გა დაწყვეტილება იყო. თავი მუსიკას შევწირე და ეს არ მინანია. ვგიჟ დები ბავშვებზე. შვილი რომ მყოლოდა, რა მუ სიკა, რისი ვიოლინო? მარტო შვილზე ვიქნ ებოდი გადაყოლილი.
ლიანა ისაკაძე ქმარს ლამაზი ცოლის შერთვას სთავაზობს
უცვლელი ვარცხნილობა ეს ვარცხნილობა 25 წლიდან მაქვს. პარიკმახერთან არასდრ ოს ვყოფილვარ. ვთვლი, რომ ეს ისეთი უბრალო რამეა, ამაზე სა ლონში საათობით ჯდომა დროის ფუჭად ხარჯვაა. ძველმოდური სიყვარული მე და ჩემი მეუღლე - თამაზ ჩა ჩავა ერთად ვართ 44 წელია. ძვ ელმოდურია, რომ ამდენი ხანია ერთად ვცხოვრობთ, მაგრამ ასე გამოვიდა. მე მოსკოვში ვიყავი და მამა ჩემს თბილისში რაღაც ნოტების შოვნა დავავალე. თამაზის ბი ძა მამაჩემის მეგობარი იყო და ცდილობდნენ ჩემთვის გაეცნოთ. მოკლედ, ჩამომიტანა ნოტები და შევხვდით. თამაზი მაშინ თბილის ში თავისი გარეგნობით, ჭკუითა და სიმდიდრით ნომერ პირველად ითვლ ებოდა. მე ასეთ სრულყო ფილ ადამიანს ვერ ვიტან, ამიტომ მასთან ურთიერ თობის წინააღმდეგი ვიყა ვი. ჩემი ოჯახი სხვანაირი იდეალების მატარებელი იყო, ჩვენ მუსიკოსები ვიყა ვით, ინტელიგენტები... ღარიბები ვიყავით, როგორც ყველა პატიოს ანი ხელოვანები. თამაზი მიხეილ ჩაჩავას (ქირურგის) შვილი იყო. თბილისში რომ ჩამოვედი, დამი რეკა შევხვდით და მანქანით გა მასეირნა. მაშინ 15 წლის ვიყავი, თვითონ ჩემზე 7 წლით უფროსია. წამიყვანა და მოულოდნელად ბე ჭდის ზომა ამიღო. რად გინდა-მე თქი, გავოცდი. მაგრამ შემრცხვა ხალხში ხომ არ დავიწყებდი ჩხ
სხვას არ გავაზრდევინებდი, ვერ მივანდობდი. ჩემს გადაწყვეტი ლებაზე თამაზსაც არაფერი უთ ქვამს, შვილი ჯობდა, მაგრამ... გეგმა ჯერ საფრანგეთში მივდივარ, მერე ავსტრიაში გასტროლები მა ქვს. კანთან ახლოს, გრასში მაქვს სახლი დიდი ეზოთი, ზღვა, მთა იქ ვეა, გადასარევი ადგილია. მასტ ერ კურსებს ვაძლევ ზალცბურგში და ვენის კონსერვატორიაში ზა ფხულობით. დანარჩენი დრო და ვდივარ, დავხეტიალობ და ვარ ჩე მს სამყაროში... სულ მენატრებიან მეგობრები და ნათესავები, ასევე ქართული გენიალური საჭმელები. ოცნება მინდა აქ მაღალ დონეზე იყოს კულტურა და ხელოვნება. სწორ ედ ამას ემსახურება ჩემი ახალი ფესტივალი „ღამის სერენადე ბიც“.
მის პარტიას „მომავა ლი საქართველო“ ჰქვია, თავად ლაღიძეა, გიორ გი. უკვე რამდენიმე წე ლია, ცდილობს, როგო რმე მედიის ყურადღება მიიპყროს, თუმცა მის პრე სკ ონ ფე რე ნც იე ბზ ე, რაც არ უნდა სერიოზულ თემაზე მართავდეს, ყო ველთვის ჟურნალისტთა ნაკლებობაა. თვითონაც ეტყობა, არც ისე სერი ოზულად ეკიდება ამ სა ქმეს, თორემ იმას, რაც „პრაიმტაიმმა“ მის ერთერთ პრესკონფერენცი აზე შენიშნა, პარტიის ლიდერი ნამდვილად არ იკადრებდა. ლაღიძეს, რომელიც იმ დღეს პა ტიმრების ვადამდე ადრე განთავისუფლების კო მისიის ნაკლოვანებებზე ძალიან შეწუხებული სა ხით საუბრობდა, ხელში თაბახის ფურცელი ეჭირა, რომელზეც აი, ეს ამოვიკითხეთ:
„მომავალი საქართველოს“ ლიდერი პროთეზებსა და პატიმრების უფლებებზე
ბარაკ ობამას სიურპრიზი ახალი წიგნები ქართველი ბიჭისთვის
მას, ვისაც ლიტერატურა უყვარს...
დეა თავბერიძე
ბესო ხვედელიძე - „მკვდრების ქალაქი“
ავთო ჩიტიძე
13 წლის ნიკა ჭყონიას ამერიკის პრეზიდენტის, ბარაკ ობამას ხელმოწერილი სიგელი თვენახევარი სასკოლო ჩანთით ისე დაჰქონდა, რომ ამის შესახებ წა რმოდგენაც არ ჰქონდა. სიგელი საუკეთესო მოსწავლის რანგში მიიღო. როდე საც სასკოლო ჩანთას აწესრიგებდა, სიგელს კიდევ ერთხელ დახედა და მაშინ აღმოაჩინა, რომ სკოლის ადმინისტრაციის ხელმოწერასთან ერთად, ამერიკ ის პრეზიდენტის ხელმოწერაც იყო. ამ ფაქტმა ნიკა ძალიან დააბნია. შემდეგ ინტერნეტით მოიძია ობამას ხელმოწერა და თავის სიგელს რომ შეადარა, მის ორიგინალობაშიც დარწმუნდა. ასეთი სიგელი სხვა მოსწავლეებმაც მიიღეს თუ არა უცნობია, რადგან სკოლაში ყველაფერი ინდივიდუალურია და მოსწავ ლეებმა ერთმანეთის შეფასებებიც კი არ იციან. ნიკა ჭყონია თბილისის საერთა შორისო სკოლის მოსწავლეა. კარგი სწავლის გამო ნიკამ სტიპენდიაც დაიმსახურა და სწავლის საფასური სგან – წელიწადში 20 ათასი დოლა რისგან გათავისუფლდა. ნიკა ჭყონია 5 წლის იყო, როდე საც მშობლებთან ერთად ამერიკ აში, ბოსტონში ჩავიდა. მამა იქ სწ ავლობდა და ოჯახიც იძულებული გახდა, საცხოვრებლად გადასული ყო. ამერიკაში სამწლიანი ცხოვრე ბა მნიშვნელოვანი ეტაპი აღმოჩნდა ნიკასთვის. „საქართველოში რვა წლის დავბრუნდი. ქართული ცოტა თი დავიწყებულიც მქონდა, სამაგი ეროდ, ინგლისურად თავისუფლად ვლაპარაკობდი. ორ თვეში ბებიამ ქართული თავიდან მასწავლა. ამერ იკაში ცხოვრები სას დავრწმუნდი, რომ თუ გინდა ცხოვრებაში წა რმატებას მი აღწიო, აუცი ლებელია, რაც შეიძლება ბე ვრი ისწავლო“. – ამბობს ნიკა. თბი ლი სი ს ს ა
ერთაშორისო სკოლაში სწავლის უფლების მოსაპოვებლად ნიკამ სე რიოზული ტესტები ჩააბარა და იმ რამდენიმე ბავშვს შორის მოხვდა, რომლებიც ძვირადღირებულ სასწ ავლებელში უფასოდ სწავლობენ. სკოლაში ძირითადად უცხოელი დიპლომატის შვილები სწავლობენ. მისი დამთავრების შემდეგ, ნიკა ის ევ ბოსტონში გეგმავს გამგზავრებას და სწავლის გაგრძელებას. ობამას ხელმოწერილი სიგელი კი ამერიკის განათლების სისტემაში სერიოზულ სტიმულად ითვლება, ამიტომ პრეს ტიჟული უმაღლესი სკოლის კარები ქართველი ბიჭისთვის შეიძლება ფა რთოდ გაიღოს. 13 წლის ქართველი ბიჭი სერი ოზულად არის გატაცებული კვლე ვებით. უკვე ჩატარებული აქვს კვ ლევები თემებზე: კომუნიზმი ჩინე თში, შეისწავლა
დაოიზმისა და კონფუციანიზმის საფუძვლები, შეადარა ერთმანეთს იუდაიზმი და ბუდიზმი. კვლევა აქვს ჩატარებული მეორე მსოფლიო ომის შესახებაც. კერძოდ, რა იარაღს იყ ენებდა ომში ფაშისტური გერმანია. ნიკა თვლის, რომ ბარაკ ობამა ბუშთან შედარებით - კარგი პრეზ იდენტია. საშუალება რომ ჰქონდეს, ამერიკის პრეზიდენტთან ინტერვ იუს დროს მისი სწავლის ეტაპებით დაინტერესდებოდა და სთხოვდა, გაუზიაროს ის საიდუმლო, რითიც ის ამერიკის სახელმწიფოს სათავე ში მოვიდა. თავად პოლიტიკაზე სე რიოზულად არ ფიქრობს. მომავალს იურისტის სავარძელში ხედავს. ან თროპოლოგიითაა გატაცებული და ეს, მისი მეორე პროფესია იქნება.
მოთხრობების ორი კრებულ ის „თაგვის გემოსა“ და „ იხვის ტოლმის“ შემდეგ, ბესო ხვედ ელიძე მკითხველს ახალ რომა ნს სთავაზობს. წიგნი კვლავ უცნაური სათაურით იქნე ბა. „მკვდრების ქალაქი“ თურმე 5 წელი იწერებ ოდა. ეს მწერლის რიგით მეოთხე რომანია: „წიგნი ფაქტობრივად დამთავ რებული მაქვს. ამჯერად ალესვ-დალესვა მიდის მხოლოდ... 90-ინი წლების სიტუაც იაზეა აგებული“. ბესო დილის ექ ვს საათზე იწ
ყებს მუშაობას - უთენია უფრო კარგად გამოსდის წერა. ცხოვ რებისეულ, რეალურ ფაქტებზე აგებულ რომანს ბუნდოვანი და ოპტიმისტური დასასრული აქვს. „საჭადრაკო ამ ოცანასავითაა, ყველა მკითხველმა თავისებუ რად შეიძლება მოუნახ ოს რომანს გაგრძელება და ისეთი დასასრული, როგორიც თავად მოეს ურვება“.
ნაირა გელაშვილი - „ჩვენი გრძელი ამბავი“ ეპოქალური რომანი და კი დევ ერთი ახალი სიტყვა მწერ ლობაში - ასე აფასებენ კრიტიკ ოსები ნაირა გელაშვ ილის წიგნს - „ჩვენი გრძელი ამბავი“, რო მლის გაცნობის სა შუალებაც ქართველ მკითხველს სულ მა ლე ექნება. რომანზე სამუშაოდ ავტორს თითქმის წელიწადი დასჭირდა. ლელა კოდალაშვ ილი, მწერალი: „ნაირა გელაშვ ილი ამ რო მა ნით კი დევ ერთხელ დაფიქს ირდა, როგორც საინ ტერესო რომანისტი.
ეს არის მხატვრულ-დოკუმენტ ური რომანი, რომელიც სპეც იფიკურია თავისი თემატიკით, ეხება ინტელიგე ნციის, კერძოდ ლიტერატორების, მთა რგ მნ ელ ებ ის ცხოვრებას და მუშაობას. სიუჟ ეტს რამდენიმე განშტოება აქვს. ეს არის ნაირა გ ელ აშ ვი ლი ს ეული პოეტური პროზა, რომელს აც ავტორმა მის მიერ დაწერილი წინა ნაწარმოე ბებით მიგვაჩ ვია.“
გურამ დოჩანაშვილი - „არის და იყო უცნაურიც, ადამიანიც, წუთისოფელიც“ ამ ნაწარმოების შესაქმნელად გურამ დოჩანაშვილი დიდი ხნის ფი ქრმა და სამზადისმა მიიყვანა. ჩა ნაფიქრის სისრულეში მოსაყვანად კი ერთი წელი დასჭირდა. რომანი ავტობიოგრაფიულია. ამჯერად მე ორე წიგნზე მუშაობს, რომელიც ამ რომანის გაგრძელება იქნება. წიგნი სხვა სფეროებთან ერთად არქეოლ ოგიასაც ეხება, რადგან ავტო რის თქმით, არქეოლოგია სამშობლოს წარსულთან მიახლოება და შესისხ ლხორცებაა. გ ურ ა მ დოჩ ან აშ ვ ილი: „ეს წიგნი მშობლიურ ის ძიებაზ ეა. ქვეყნის ფასი უნდა ვიცოდეთ, ჩვენ კი ს ამ წ უხ არ
ოდ, უცხოურს ვედებით. ჰგონიათ, განათლებაში ის ჩაეთვლებათ, რაც უფრო მეტ უცხოურ სიტყვას იტყვ იან. ქართულში ბევრი შესატყვისია იმ სიტყვებისა, რომელსაც ხშირად ხმარობენ. თუნდაც „კომპლიმენტი“ ავიღოთ. ამის ნაცვლად შეიძლება „ქათინაურის“ თქმა. წიგნში კი, რა მდენად შევძელი მეთქვა ის, რაც მაწუხებდა, ეს მკითხველმა გადაწყვიტოს“. მწერალი, თურმე ინტერნეტით არ ასდროს სარგებლობს. არადა რამდენიმე წლის წინ, საგანგებოდ აჩუქეს კომპ იუტერი. მას ბატონმა გუ რამმა გადასა ფარებელი გა დააფარა - „ვერ შევეგუე. ისევ კალმით წერა მი რჩევნია. როცა ხე ლით წერ, ნა წარმოებთან მეტი სიახლოვეა. “
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
37
FASHION
„ყველაზე უგემოვნო“- mtv video music award 2009
mtv-ის დაჯილდოების ცერემონიალი, სადაც საუკეთესო მუსიკალურ შემსრულებლებსა და ვიდეო კლიპებს აჯილდოებენ, 1984 წლიდან იმართება. წელს დაჯილდოების ცერემონიალი ნიუ-იორკში გაიმართა და როგორც ყოველთვის, ყველაზე დიდი ყურადღება ცერემონიალზე მიპატიჟებული სტუმრების ჩაცმულობაზე გა მახვილდა. ტრადიციულად, ამერიკული პრესა ყველაზე უგემოვნოდ ჩაცმულთა ფოტოებით აჭრელდა, რასაც თან დაუნდობელი კრიტიკა ახლდა.
2009 წლის mtv-ის დაჯილდოების ცე რემონიალის „უგ ემოვნო ხუთეულს“. 5. ჯენიფერ ლოპესი ლუი ვიტონის კაბით; 4. ნიკი ჰილტონი (პარიზ ჰილტონის და); 3. ფინქი და შაკირა - ბა ლმეინის ერთი და იგივე კა ბებით; 2. ამბერ როუზი (კაინი ვესტის მეგობარი გოგო); 1. ლედი გაგა - 4 სხვადა სხვა კოსტიუმით.
გემოვნებაზე დაობენ ქართულ ტელესივრცეში თი თქოს ყველაზე რეიტინგული აპოლიტიკური თოქშოუ „პრ ოფილის“ წამყვანი მაია ასათ იანის ვიზუალი, არა ერთხელ გამხდარა განხილვისა და კრ იტიკის თემა. ხშირად საუბრო ბენ გადაცემის წაყვანის გადა ჭარბებული ხელოვნურობის შესახებ, აკრიტიკებენ მის ჩა ცმულობას, მანერებს და „სე ვდითა და ტრაგიზმით“ აღსავსე გადაცემის თემატიკას.
60 – იანი წლების ვარცხნილობა 38
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ალბათ ბევრმა თქვენგანმა არ იცის, რომ ცნობილ ვებსაი ტზე www.facebook.com - შე ქმნილი იყო მაია ასათიანის ან ტი-ფანკლუბი, რომელშიც 880 ადამიანი გაერთიანდა. რამდენ იმე დღის წინ აღმოვაჩინეთ, რომ ანტი-ფანკლუბი გაუქმდა და მის ნაცვლად წამყვანის ფანკლუბი შეიქმნა, სადაც დღევანდელი მო ნაცემებით, მხოლოდ 40 ადამია
ნია გაწევრიანებული. არ ვიცით, როგორ გაუქმდა ანტი-ფანკლუბი, თუმცა ფაქტია – მსოფლიოში ყვ ელაზე პოპულარული ვებსაიტის მომხმარებელი გაერთიანდა მაია ასათიანის წინააღმდეგ – 880 vc 40. არ შეიძლება განსაკუთრებუ ლი ყურადღება არ გამახვილდეს წამყვანის “თავისებურ” ჩაცმულ ობის სტილზე. 60-იანი წლების ბა ფთით გაფორმებული თმის ვარხ ნილობის (“ბაბეტა”) და 20-30-იანი წლების სტილზე შექმნილი მოკლე ოთხკუთხედქუსლიანი ფეხსაც მლის სინთეზი დღევანდელობი სთვის ზედმეტად არამოდურია. გაურკვეველი სიგრძის შარვლები და წელში გამოყვანილი შავ-თე თრი კაბების სერია სერიოზულად დაგვაფიქრებს იმის აუცილებლ ობაზე, რომ წამყვანი ხშირად უნ და გაეცნოს თანამედროვე მოდის ტენდენციებს.
FASHION
ლონდონის „თეთრი“ მოდის კვირეული
საერთაშორისო მოდის კვირეული „Fashion week“ საუკეთესო დროა იმისთვის, რომ მსოფლიოში წამყვანმა დიზაინერებმა წარმოაჩინონ თავიანთი შესაძლებლობები. ასევე, ეს არის პერიოდი, როდესაც დამწყებ დიზაინერებს ეძლევათ უნიკალური შა ნსი, ბოლომდე მოახდინონ საკუთარი ნიჭის რეალიზაცია. დიზაინერები ხომ ის ადამიანები არიან, რომლებიც განსაზღვრავენ, რას ჩავიცვამთ ჩვენ. რა სილუეტი, რა ფერი, და საერთოდ, რა არის დღეს მოდური. ათასობით ფოტოგრაფი თუ ჟურნალისტი ცდილობს, სხვადასხვა წამყვანი ჟურნალისთვის მოდის ახალი ტენდენციები გააშუქოს. ჩვენ კი, „პრაიმტაიმის“ მკითხველისთვის უახლესი ინფორმაცია მოვიძიეთ , - 2010 წლის გაზაფხულის ლონდონის მოდის კვირეულზე, სადაც მსოფლიოს არც თუ ისე ცნობილმა დიზაინერებმა 25 წლის იუბილესთან დაკავშირებით უახლესი კოლექციები წარმოადგინეს. ჩვენებები სამი დღის განმავლობაში გრძელდებოდა - 19-21 სექტემბერი. მიუხედავად იმისა, რომ ლონდონის მოდის კვირეულის ყველაზე ცნობილი სახე, ინგლისელი დიზაინერი - ვივიენ ვესტვუდი გახლ დათ, თავისი ხაზით „Red Label“, ჩვენი ყურადღება მაინც ქართული საზოგადოებისთვის არც თუ ისე ცნობილმა დიზაინერმა მიიქცია. ოსმან იოსეფზადა (Osman Yousefzada) ბრიტანეთში მოღვაწე ავღანელი წარმოშობის დიზაინერია (www.osmanyousefzada.com), რომელმაც მოდის დიზაინი ლონდონის ცნობილ „central saint Martin“- ის სკოლაში ისწავლა. ოსმან იოსეფზადა დღეს უკვე მოდის სფ ეროში „ოსმანის“ სახელითაა ცნობილი. იგი ამჟამად იტალიური კომპანიის „Vaprio Stile“ – სთვის მუშაობს და მის ტანისამოსს ისეთი ცნობილი სახეები იცვამენ, როგორიცაა - ქეით მოსი და ტენდი ნიუტონი. მოდის კრიტიკოსები ხშირად აღნიშნავენ, რომ მის ნამუშე ვრებში კარლ ლაგერფილდისა და ელი სააბის გავლენა იგრძნობა. ოსმანმა ლონდონის მოდის კვირეული 2009 წლის 19 სექტემბერს ფურორით გახსნა, მოდის კრიტიკოსები აალაპარაკა და წარმოა დგინა კოლექცია, სახელწოდებით -„Osman’s All white“. ოსმანის თეთრი კოლექცია მისი დიდი ხნის ოცნება იყო, თუმცა აქამდე ფიქრ ობდა, რომ კომერციულად არ გაამართლებდა. ზოგადად თეთრი კოლექციის შექმნა სირთულეებთან არის დაკავშირებული, რადგან თეთრი არის ფერი, სადაც შეცდომის უფლება არა გაქვს. მიუხედავად ყველაფრისა, მან გარისკა და შედეგმა გაამართლა. ჩვენების შემდეგ დიზაინერმა თავის თავს „ეთნო არქიტექტორი“ უწოდა. მართლაც, მან თავის თეთრ კოლექციაში ჩრდილო-აფრიკული ჯელა ბის, იაპონური კიმანოს, ფრანგული ტრაპეციისა და ამერიკული სპორტული მაისურების სინთეზი წარმოადგინა. „ლონდონის თეთრი მოდის კვირეული“ - 21 სექტემბერს დასრულდა, თუმცა ვიმედოვნებთ, რომ მოდის მოყვარულებს 2011 წელი უფრო საინტერესო აღმოჩენებს უმზადებს.
ელისო ბოლქვაძე თბილისშიაა
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
39
ბათუმის კინო TOP 10
რესპოდენტი #4 – ანი ჭოღოშვილი
ავთო ჩიტიძე
1. Liberian girl 2. Rock with you ( remix) 3. Man in the mirror 4. Remember the time 5. Butterfly 6. Pretty young thing 7. Billie jean 8. History 9. I Can’t Help It 10. I’ll Be There 40
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ისეთ პატარა ქვეყანას, როგორიც საქართველოა, ორი კინოფესტივალი აქ ვს - ბათუმის და თბილისის. სკეპტიკოსები თვლიან, რომ ძნელია ამ პატარა სივრცე ში ორი მსგავსი დატვირთვის საერთაშორისო ფესტივალ ის ორგანიზებაზე გქონდეს პრეტენზია. მაგრამ ბათუმის მეოთხე საავტორო კინოს სა ერთაშორისო ფესტივალმა, წელს ყველას დაანახა, რომ კარგ კინოს მაყურებელი ყო ველთვის ეყოლება. წლევანდელი ბათუმუ რი ფესტივალი საინტერესო სტუმრებითა და ფილმებით გამოირჩეოდა. მათ შორის იყვნენ ცნობილი ქართველი კინოხელოვანები, რომლებ იც საზღვრებს მიღმა ცხოვ რობენ - ნანა ჯორჯაძე, ირ აკლი კვირიკაძე და მიხეილ კობახიძე. ჟიურის თავმჯდ ომარე, ცნობილი ჰოლანდ იელი რეჟისორი -სტელინგი გახლდათ. საკონკურსო პრ ოგრამაში ჩართული იყო ყვ ელა ის ქვეყანა, რომლებიც არტ-ჰაუსის სფეროში ამინ დს ქმნიან. ფესტივალის ფა რგლებში თურქული კინოს დღეებიც მოეწყო. ანჟე სოვიცკი – საკონკ ურსო ფილმების შემდგენე ლი: - ბათუმის კინოფე სტივალის საკონკუსრო პრ
ოგრამას ვადგენ. პარარე ლურად პოლონურ კინოს წარმოვადგენ. ყველა იმ აზ რამდე მიდის, რომ ეს საუკ ეთესი კინოფესტივალია სა ქართველოში, თანაც, ყოველ წელს უფრო საინტერესო და სრულყოფილი ხდება. არის საორგანიზაციო პრობლემე ბი, მაგრამ პროგრესი მაინც დიდია. ყველაზე მთავარი ისაა, რომ ფესტივალს მაყუ რებელი არ აკლია. ვფიქრობ, ჩემი შერჩეული საკონკურსო ფილმები საინტერესო აღმო ჩნდა. ვიცი, რომ ქართველი მაყურებელი ძალიან გემო ვნებიანი და პრეტენზიულია, ამიტომაც ფილმები საგუ ლდაგულოდ შევარჩიე. ლაშა ბაქრაძე: - ძალიან ძნელია ფი რზე ფილმების მოპოვება და, აქედან გამომდინარე, ძალიან ნორმალურად არ ის შერჩეული. სამწუხაროდ, შიგადაშიგ არის ტექნიკური პრობლემები, რომლებიც, იმედი მაქვს, დაიძლევა. ორ განიზატორებს ვურჩევ, რომ სხვანაირი ნიშა იპოვონ, რა თა ეს ფესტივალი განსაკ უთრებული გახდეს და არ იყოს ერთ-ერთი მრავალთა შორის. კარგი იქნება, თუ ფესტივალს მეტი რეკლამა ექნება და მაყურებელიც უფ რო მოემატება. სასურველია, თუ საკონკუსრო სეანსები უფასო გახდება. 20 წლიანი წყვეტის შემდეგ, მაყურებე
ლი ხელახლა ეჩვევა კინოში ფილმის ყურებას და ამას ყვ ელამ უნდა შევუწყოთ ხელი. თეო ხატიაშვილი: - იმის გათვალისწინებით, რომ ეს ერთი პატარა ფესტ ივალია, რომელიც სულ 4 წელს ითვლის, საკონკურსო პროგრამა საკმაოდ ნორმ ალურია. საშუალო დონის პრობლემებისა და კინემა ტოგრაფიული ღირსებებ ით გამორჩეული ფილმებია წარმოდგენილი. ბერლინის და კანის ფესტივალზეც კი მინახავს ფილმები, რომლის ყურების სურვილი 10 წუ თში დამკარგვია. აქ კი წა რმოდგენილია ერთი დონის, საინტერესო ფილმები. ერ თადერთი სადაო, შეიძლე ბა არტ-ჰაუსის ფორმატი იყოს. სადაოა პირველ რიგში ის, თუ რამდენად წარმოადგ ენს ის ფილმები არტ-ჰასუ სს, რომელიც კონკურსზეა წარმოდგენილი. არტ-ჰაუსი კიდევ უფრო პრეტენზიული სახელწოდებაა. სანამ ფესტ ივალზე ჩამოვიდოდი, დისკ უსიაში ჩავერთე- პატარა ქვ ეყნის ორ ქალაქში რამდენად გამართლებულია ორი საერ თაშორისო კინოფესტივალ ის გამართვა. მე არ მგონია, რომ ეს ხელისშემშლელი იქ ნება. უბრალოდ, ფესტივალ ის ორგანიზატორებს უფრო მეტი ფიქრი დასჭირდებათ, რომ კარგი ფილმები გადაინ აწილონ.
ფესტივალი დათო საგანე ლიძე უცხოეთის პლაჟზე დასვ ენებისას მსუნ აგობის გამო, უნებლიე ქურდი გახდა. როცა დათო მზეს ეფიც ხებოდა, გვ ერდით, უც ხოელების შეზლონგთან გემრიელი ხილის ასორ ტი დაინახა და ისეთივე ოფიციანტს შეუკვეთა როცა მოუტან ეს ვერ მიხვდა რა ხილი იყო, ასორტი უცნა ურ შთაბეჭდი ლებას ტოვე ბდა. საგანდელ იძემ მისი და გემოვნება ვერ გარისკა. როცა მეზობელი დამსვენებლები ზღვაში შესული დაიგულა, ხილის ასორტი გაუცვა ლა და თავისი გა სტრონომიული მოთხოვნილებები ამგვარად დაიკმა ყოფილა.
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
41
- ძალიან ბევრია და სასჯელი. უმრავლესობას პოლი ტიკიდან განსხვავებულ სფეროში გადავიყვანდი. მაგალითად, „გრეჩიხას“ ქორწილში თამადის მოად გილედ დავსვამდი, პირველი მოადგილე იქნებოდა დედოფლის მხრიდან. თამადა რასაც იტყოდა, გა იმეორებდა. დიდ „გრეჩიხას“ ვგულისხმობ. გიორგი შემოქმედი კაცია და იყოს თავის ადგილზე. ნინო ბურჯანაძეს, რომელიმე რაიონული სკოლა-ინ ტერნატის ბუღალტრად გადავიყვანდი. ფუ ლთანაც ექნება საქმე, უფროსიც იქ ნება, ვინც არ დაუჯერებს, სცემს კიდეც და უარყოფითი ენერგი ისგან დაიცლება.
მოქმედ პოლიტიკო ს ებ ზე ა ლაპარაკი? მოქმედ პოლიტიკოსე ბში დავსჯიდი ნინო ბურჯანაძეს, იმიტომ რომ პრაქტიკუ ლად მთელი ქართული ოპოზიცია, მან შეიყვანა ჩიხში, აქციებს ვგულისხმობ. ხალხშიც გულწრფელი ემოციები ძა ლიან გაფლანგა და პრაქტიკულად ვერაფერი გა მოვიდა. პირიქით. ამ ადამიანს ჩამოვაშორებდი პოლიტიკას და სადმე უცხო ქვეყანაში „გრუზ ავიკით“ გავამგზავრებდი, ციხისთვის ვერ გავიმეტებდი, თუმცა რამდენი მილიონ იც აქვს წაღებული ყველას უკან მო ვატანინებდი..
გიორგი ლაღიძე
ნიკა ქავთარაძე
რომელ
პოლიტიკოსს
დასჯი
ფილმს ჯერ „აფთარი“ ერქვა, მერე „ხსოვნა“, ბოლ დეა თავბერიძე ფილმს ჯერ „აფთარი“ ერქვა, მერე „ხსოვნა“, ბო ლოს კი „მონანიებით“ შე იცვალა. 80-იან წლებში, როდე საც ქართველი კინემატო გრაფისტების შექმნილი ფილმების მთავარი მა კონტროლებელი და ცე ნზორი მოსკოვი იყო, იქ მნება საბჭოთა სისტემის ძირგამომთხრელი ფილმი - თენგიზ აბულაძის „მო ნანიება“. ფილმი წლების მანძილზე თაროზე იყო შემოდებული... თუმცა მოგვიანებით, საბჭოთა სინამდვილეში ქარიშხალ ივით დატრიალდა... „დიდხანს ვისხედით ჩუ მად, გაოგნებულები და შეძრწუნებულები იმით, რაც ვნახეთ. ახლაც თვალწინ მიდგას თე ნგიზის მღელვარები სგან გაფითრებული სახე. ყველანი ვხვდ ებოდით, რომ რაღაც დიდი მოხდა“... ეს ლანა ღოღობე რიძის მოგონებაა. კი ნოსტუდიის დარბაზ ში ფილმის საიდუმლო ჩვენება მოეწყო, რომე ლსაც რამდენიმე ადამია ნი ესწრებოდა, სულ ექვსნი იყ ვნენ, მათ შორის ცეკას პირველი მდივანი - ედუარდ შევარდნაძე. მისი თანხმობის გარეშე ამ ფი ლმის გადაღება ვერ მოხერხდე ბოდა. ედუარდ შევარდნაძე: - თენგიზმა დამირეკა და მიღება მთხოვა. შევხვდი. იღ ლიაში ქაღალდების დასტა ჰქ ონდა ამოჩრილი. - ვიცი, ამის გადაღება არ შეიძლება, მაგრამ მაინც წაიკითხეო. სცენარი იმ დენად დაძაბულად იყო გაკე თებული, რომ კითხვისას ისეთი შეგრძნება დამეუფლა, თითქოს ვიხრჩობოდი. როცა შევეხმიანე, ვუ თხ არი - შენ რომ ამ სც ენ არით ფილმი არ გადაიღო, ქა რთველი ხალხის მოღალატედ ჩაითვლები-მეთქი... ისიც ვი ცოდი, წინააღმდეგობას წავა 42
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
რისთვის გამოიყენა გორბაჩოვმა „მონანიება“ წყდებოდით. ამიტომ გადავწყვიტეთ, ტელეფილმად გაგვეკეთებინა. ტე ლევიზიების გაერთიანების ხელმძღ ვანელმა - ლაპინმა ისე მოგვცა თანხ მობა, სცენარი არც კი წაუკითხავს. ჩემთან კარგად იყო და მენდობოდა... რეჟისორმა ფილმი გადაიღო... ჩვენებაც მოეწყო, მნიშვნელოვ ანი ისევ შევარდნაძის პასუხი იყო. თენგიზ აბულაძე, ლანა ღოღობერი ძე, რეზო ჩხეიძე, ელდარ შენგელაია
და ნიკო ჭავჭავაძე, ცეკას პირველი მდივნის რეაქციას ელოდებოდნენ... შევარდნაძე წამოდგა, თენგიზ აბულ აძეს მიუახლოვდა, მხრებში ხელები ჩაავლო და გადაეხვია... ლანა ღოღობერიძე: „ამოვისუნთქეთ... მერე, როცა შე ვარდნაძე წავიდა, ატყდა ერთი ალია ქოთი. სიტყვები არ მახსოვს, მაგრამ ის კი კარგად მახსოვს, რომ მღელვა რებითა და სიხარულით შეპყრობი ლნი, ყველა ერთად ვლაპარაკობდით ... თენგიზის ფილმი ჩვენი საერთო
გამარჯვება იყო და მისი ბედიც ერ თნაირად გვაღელვებდა“. გამარჯვებამდე ჯერ კიდევ შორს იყო... სირთულეები გადაღების და სრულებისა და ფილმის ვიწრო წრეში ნახვის შემდეგ დაიწყო. მიუხედავად შევარდნაძის მოწონებისა, „მონანიებ ას“ პრობლემები შეექმნა. კაგებემ ფი ლმი ფაქტობრივად დააპატიმრა. აკ რძალვის მიუხედავად, ფილმის ნახვას თბილისში მაინც ახერხებდნენ. ვიდეო კასეტები ხელიდან ხელში გადადიოდა, ოჯახებში ჩუმად იკრიბებოდნენ...
როგორ გადაურჩა სცენარი მოსკოვს გოგი მიქელაძე (ფილმის მხატ ვარი): „მონანიებაში“ საკმაოდ საინ ტერესო მასალა იყო. ფანტაზიის გახსნის არეალი იყო ძალიან დი დი, რაც ბოლომდე გამოვიყენეთ... როდესაც სცენარი წავიკითხე ვიფიქრე, რომ ვერ გადავიღებდ ით, არ მოგვცემდნენ საშუალებ ას. სცენარი ბევრად მძაფრი იყო, დოკუმენტურ მასალაზე აგებული. არ იყო ალეგორიებით ლაპარაკი. იქ იყო რეალური 37 წელი, რეალ ური პერსონაჟებით. ბერიასაც ბე რია ერქვა. რაც მერე გადაკეთდა, წაიშალა დრო, კოსტიუმი და ზო გადი ფორმა მიიღო... ფილმს 2 წე ლი ვიღებდით. გადაღების დროს სრული თავისუფლება გვქონდა, ყოველგვარი შეფერხების გარეშე. რუსეთმა ფილმის შესახებ არაფ ერი იცოდა. არადა, ყველა ფილმის სცენარი მოსკოვში მტკიცდებოდა. შევარდნაძემ უნიკალური გზა გა მოძებნა. სცენარი ჩაშვებულიყო როგორც სატელევიზიო ფილმი. სატელევიზიო ფილმების სტუდიის ნაწარმოებს კი მოსკოვის ნებართ ვა არ სჭირდებოდა. ამიტომაც სც ენარი არ გახმაურდა. თუმცა, არ ავითარი იმედი არ იყო იმისა, რომ ფილმი ეკრანზე გამოვიდოდა. ერთ საღამოს კი თენგიზი მირეკავს, ხვ ალ დილით კინო „რუსთაველში“ პრემიერა არის და იქნებ აფიშა ხე ლით გააკეთოო. მოულოდნელობი საგან გავოგნდი... ფილმი თბილისში შევარდნა ძის ნებართვის გარეშე აჩვენეს. ის უკვე მოსკოვში იყო. ჩვენების ორ განიზატორები სამსახურიდან გა ათავისუფლეს, ზოგი პარტიიიდან გარიცხეს. ედუარდ შევარდნაძე: მიუხ ედ ავ ად იმ ისა, რომ მე და გო რბ აჩოვი ვმეგობრობდით, ფილმთან დაკავშირებით მისთვის არაფერი მითქვამს. არ ვჩქარობდი. მერე, პა ტიაშვილი შევიდა მასთან და სთ ხოვა- ფილმი ენახა. ამის შესახებ მეორე დღეს გორბაჩოვისგან შევი ტყვე, დამირეკა, - შენ ხომ იცი ჩე მი ინტერესი ქართული ფილმების მიმართ, რატომ არ მითხარი ასეთი ფილმი თუ იყო საქართველოშიო. მართლაც შესანიშნავად იცნობდა ქართულ კინოს.
- ყველას დავსჯიდი იმისთვის, რომ მხოლოდ თავის კარიერაზე ფი ქრობენ და ტყუილებს აჭმევენ ხალხს, მაგრამ ერთმა გ ა ნსაკუთრებულად გამაბრაზა. რამდენიმე წლის წინ, მერიამ 5050 თეთრი გამოყო მაწანწალა ძაღლების დასახო ცად, ეს ფაქტი თავისთავად არ მესიამოვნა. მე რე ერთ-ერთი პოპულისტი პოლიტიკოსი, ლეიბ ორისტების ლიდერი გამოდის და ამბობს, ხალხნო ჩვენ დაგვირიგონ ეს 50-50 თეთრი და ჩვენ თვითონ დავხოცავთ ამ ძაღლებ სო. საშინლად გავბრაზდი და დღესაც მახსოვს. ასე რომ ნათელაშვილს ყურს ავუწევდი, ამაზე მეტი ენერგია მა სზე ჩემგან არ დაიხარჯებოდა.
- ყველა პოლიტიკოსს ერთ დიდ ბოძზე გავაკრავდი და სათითაოდ მოვქოჩრავდი. იმიტომ, რომ ძალიან გაიფუჭეს იმიჯი, ამოიყვანეს ყელში თავიან თი ბრტყელ-ბრტყელი სიტყვები. ერთის დასახელება მიჭირს, ერთ დიდ კრებულს გავაკეთებდი და ერთ დიდ ბოძზე სიამოვნებით ჩამოვკიდებდი ყველას პოზიციასაც და ოპოზ იციასაც...
ლალი მოროშკინა
ქეთათო
იდით,
როგორ
და
ოს კი „მონანიებით“ შეიცვალა -რატომ არ უთხარით? -შესაფერის დროს ველოდი. „პე რესტროიკა“ ახალი დაწყებული იყო, ფეხზე არ იდგა მყარად. თუმცა მაინც მივუბრუნდი გორბაჩოვს და ვუთხარი - „პერესტროიკა“ დემოკრ ატიზაციაა, რომელიც თავისთავად გულისხმობს, რომ ფილმის აკრძ ალვა არ შეიძლება, თუნდაც ანტი საბჭოთა იყოს-მეთქი. გაეღიმა, ლი გაჩოვთან შედი და სთხოვე ფილმი ნახოსო. ლიგაჩოვი მეორე მდივანი იყო, კონსერვატორი, ძალიან და უნდობელი და სასტიკი პიროვნება. მასთანაც შევედი. ნახა და მოეწონა - ეს ფილმი „პერესტროიკაზე“ იმუშ ავებს, ამ დღეებში დავიწყოთ ფილმ ის დემონსტრირებაო. ფილმმა დიდი ხმაური გამოიწვია. კინოთეატრე ბთან უზარმაზარი რიგები იდგა... ნანა ჯანელიძე: –მოსკოვში ცხ ენოსანთა მილიცია ჰყავდათ გა მოძახებული, ხალხს ერთმანეთი რომ არ გაეჭყლიტა. პრემიერებზე ამგვარ სცენებსაც შევსწრებივარ, რუსები მუხლებზე ეცემოდნენ და ხელზე კოცნიდნენ თენგიზ აბულ აძეს. მთელი მოსკოვი გუგუნებდა. იყო ბევრი ცრემლი, ბევრი ემოცია და ბევრი მადლობა. „ლასტაჩკა პე რესტროიკი“- ასე ეძახდნენ ფილმს. ამგვარ რეაქციას არც თენგიზი ელ ოდა... „მონანიებამ“ მერე „ვედრება“ ამოსწია ზევით. შემდეგ აღმოაჩინეს მისი გენიალურობა, რომელიც და ჩაგრული იმ მხრივ იყო, რომ თავის დროზე დიდ ეკრანზე არ გაუშვეს. ედუარდ შევარდნაძე: –მოსკ ოვში ვიყავი, როცა იმის შესახებ გა ვიგე, რომ კანის ფესტივალზე საბჭ ოთა კავშირს 2 თუ სამი ფილმი უნ და გაეგზავნა. მივედი კულტურის განყოფილების გამგე - შაუროსთან და ვუთხარი - „მონანიება“ გააგზა ვნე, თუ გინდა ხელწერილს დაგი წერ კანის ფესტივალზე პირველ ადგილს აიღებს-მეთქი. მენდო, და მიჯერა... მართლაც ფილმმა დიდი აჟიოტაჟი გამოიწვია, „მონანიების“ ისტორია მთელ მსოფლიოს მოედო. ალბათ ნაწილობრივ იმიტომაც, რომ პრაქტიკულად, მართლაც ან ტისაბჭოთა იყო. აბულაძემ გენიალ ურად ჩამოაყალიბა დესპოტიზმის საწინააღმდეგო ტენდეციები. კანის ფესტივალზე გამარჯვების შემდეგ, ფილმი ბევრ ქვეყანაში აჩვენეს. 68 ქვეყანა მაქვს მოვლილი, სადაც ჩა ვიდოდი ყველა „მონანიებით“ იწყე ბდა და „მონანიებით“ ამთავრებდა.
„პაკაიანიე 2“ ედუარდ შევარდნაძე: - შემდ ეგ თენგიზი დეპუტატად ავირჩიეთ. ახლაც მახსოვს პირველ რიგში - მე ექვსე სკამზე იჯდა. ყურადღებას არავის აქცევდა, არავის უსმენდა, მხოლოდ გაუთავებლად წერდა, ხა ნდახან გამომხედავდა ხოლმე. ორი თვის შემდეგ მოვიდა ჩემთან და მკ ითხა - რატომ არ მეკითხები რას ვწ ერო. მე ვუთხარი, რა ვიცი რას წერ. დრამატურგი, კინორეჟისორი და
მდეგ ლოგინად ჩავარდა და გა რდაიცვალა... -სცენარი თუ წაგაკითხათ? -არა, დამთავრებული არ ჰქ ონდა, შინაარსი მომიყვა. -რაზე იყო? -ისევ პოლიტიკაზე, მაგრ ამ ჩვენი დროის პოლიტიკაზე. „მონანიება~, ხომ კომუნისტური რეჟიმის უარყოფა იყო, თუმცა დამოუკიდებელი ქვეყნის რეალ ობა ხელოვანისთვის არანაკლებ შემზარავი აღმოჩნდა...
რატომ?
ფილმი ლტოლვილებისთვის
გოგი მიქელაძე (ფილმის მხატვარი)
ედუარდ შევარდნაძე და ჯურნალისტი, დეა თავბერიძე სცენარისტი შენ ხარ და რამე საინ ტერესოს წერ ალბათ-მეთქი. - უნდა გაგიმხილო, სცენარს ვწერ, ბევრი აღარ დამრჩა თვენახევარში მზად ვიქნები ფილმისთვისო. რა ფილმი იქნება-მეთქი და „პაკაიანიე 2“-ო , - რუსულად მითხრა. კაცო, ერთი „პაკაიანიე“, ხომ არის, მეორე რა ღა საჭიროა-მეთქი?! სცენარს ნახავ და მიხვდები, რომ საჭირო არის, ეს სულ სხვა ფილმიაო. გადავეხვიე და მივულოცე. ვიცოდი, რომ ნამდვილ ფილმს გადაიღებდა. ერთი თვის შე
-თქვენც ეყოლებოდით ალბათ სცენარში. -ალბათ ვიქნებოდი. -ბატონო ედუარდ, თქვენ თუ ინანიებთ რამეს ერის წინაშე? -ბოლო კითხვაზე პასუხის გა ცემა რთულია. ისე, როგორც ყვ ელა მოკვდავს, რა თქმა უნდა, მეც მქონდა შეცდომები... მე ვფიქრობ, რომ პოლიტიკოსის ცხოვრებაში, მთლიანობაში უნდა განვიხილოთ მოღვაწის მიღწევებიც და შეცდ ომებიც, ამის დროც მოვა...
სპექტაკლი „ბამბაზიის სამოთხე“ ავთანდილ ვარსიმაშ ვილმა ნახა თუ არა, მაშინვე გადაწყვიტა ამის მიხედვით ფი ლმის გადაღება და სპექტაკლის რეჟისორს, გიორგი სიხარუ ლიძეს კინოვერსიის გადაღება შესთავაზა. ფილმი უკვე გა დაღებულია. გადაღებები თბილისში, მცხეთასა და ბეთანიაში მიმდინარეობდა. რეჟისორი ფილმის ბიუჯეტს არ ასახელებს. როგორც ვარსიმაშვილი ამბობს, მონტაჟი ოქტომბერშიც გა გრძელდება და ნოემბრის ბოლოსთვის ვარაუდობენ ფილმის ეკრანებზე გამოშვებას. ავთანდილ ვარსიმაშვილი: „ვფიქრობ, ფილმი საკმაოდ სა ინტერესო გამოვა, რადგან აფხაზეთის ომზეა. ფილმში სრ ული სიმართლითაა ახალი ისტორია წარმოდგენილი. ამ ომში ორივე მხარეა დამნაშავე, ქართველებიც და აფხაზებიც. ვფ იქრობ, ფილმი დიდ გამოძახილს ჰპოვებს ლტოლვილებში და არა მარტო მათში. საკმაოდ ემოციური და ამაღელვებელი ფილმი გამოვა ნებისმიერი ქართველისთვის.“
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
43
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
სუპერმარკეტების ქსელი „იბისი“ აცხადე ბს ვაკანსიას მზარეულის პოზიციაზე ძირითადი მოთხოვნები: გამოცდილება შესაბამის სფეროში. სამუშაო განრიგი და ანაზღაურება შეთანხმებით.
დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ, დაგვიკავშირდეთ საკონტაქტო ტელე ფონის ნომრებზე: (+995 32)306102; (+995 97)180509 11-დან 19 საათამდე. სუპერმარკეტების ქსელი „იბისი“ აცხადებს ვაკანსიას კონსულტანტის პოზი ციაზე ძირითადი მოთხოვნები: სქესი: მდერობითი; ასაკი:18-დან 30 წლამდე. დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ, დაგვიკავშირდეთ საკონტაქტო ტელეფონის ნომრებზე: (+995 32)306102; (+995 91)117322.
ძირითადი მოთხოვნები:
უმაღლესი განათლება (რეზიდენტ ურა უნდა ჰქონდეს გავლილი); სამუშაო გამოცდილება შესაბამის სფეროში; ლიცენზირებული. დაინტერესების შემთხვევაში გთ ხოვთ, გამოგზავნოთ თქვენი CV ელმისამართზე: chichinadzett@ya hoo.com ან დაგვიკავშირდით საკონტაქ ტო ტელეფონის ნომერზე: (+995 97)393501 საკონტაქტო პირი: მარიტა ჭიჭი ნაძე. მისამართი: ვაჟა-ფშაველას #106.
განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 3 ოქტომბერი.
განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 17 ოქტომბ ერი.
შპს „სიხო ცენტრი“ აცხადებს ვაკანსიას მოლარის და კონსულ ტანტის პოზიციაზე.
კომპანია აცხადებს ვა კანსიას სანტექნიკოსის პოზიციაზე
ძირითადი მოთხოვნები:
სქესი: მდედრობითი; კომუნიკაბელური; პასუხისმგებლიანი; მათემატიკური აზროვნების უნარი. დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ, დაგვ იკავშირდეთ საკონტაქტო ტელეფონის ნომრ ებზე: (+995 32)662100; (+995 91)193907.
Cemi pirveli samsaxuri ცნობილი ჟურნალისტი აკაკი გოგიჩაიშვილი თა ვიდან თურმე რიგით მუშად მუშაობდა. სკოლის დამთავრების შემდეგ ერთი წელი იმუშავა და შემდეგ გეოლოგიურ ფაკულტეტზე ჩააბარა. „ძა ლიან მაინტერესებდა არაკვალიფიციური მუშის ცხოვრება, ამიტომ იმ წელს ინსტიტუტში არ ჩავაბარე და სკოლის დამთავრების შემდეგ ამ საქმიანობაში ჩემი თავის გამოცდა დავიწყე“. ორი წელი გეოლოგიური განხრითაც მუშაობ და – ჯერ უნივერსიტეტის კათედრაზე, შემდეგ კავკასიის მინერალური ნედლეულის ინსტიტ უტის ოქროს მაძიებელთა ჯგუფში. მოგვიანე ბით მიხვდა, რომ ეს პროფესია არც ინტერესს და არც სიამოვნებას არ ანიჭებდა, თვითონ კი ისეთი პროფესია უნდოდა, რომელსაც მთელ თა ვის ცხოვრებას მიუძღვნიდა და გაზეთში შემთ ხვევით განცხადება აღმოაჩინა, სადაც ეწ ერა, რომ რადიო „საქართველოს ხმა“ იხსნებ ოდა და თანამშრომლებს ეძებდნენ. რადი ოს შემდეგ აკაკი გაზეთ „რეზონანსში“ გადავიდა, ცოტა ხანი სააგენტოებშიც იმუშავა და საბოლოოდ, ტელეკომპან ია „რუსთავი 2“-ში აღმოჩნდა.
44
სტომატოლოგიური კლინიკა „Mini Dent House“ აცხადებს ვა კანსიას ექიმ-თერა პევტის პოზიციაზე
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
ძირითადი მოთხოვნები: ასაკი: 20-დან 55 წლამდე; სასურველია, ჰქონდეს მართვის მოწმობა; 3-წლიანი გამოცდილება შესაბამის სფეროში; უპირატესობა მიენიჭებათ სპეცია ლური განათლების მქონე პირებს. დაინტერესების შემთხვევაში, გთ ხოვთ, დაგვიკავშირდეთ საკონტაქ ტო ტელეფონის ნომრებზე: (+995 32)404111; (+995 99)517177 განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 16 ოქტომბერი.
გაზეთი „პრაიმტაიმი“ იწვევს მომხიბვლელ გოგონებს ფოტოსე სიაზე, გაზეთის მე-3 გვერდზე გამოსაქვ ეყნებლად. მსურველე ბი დაგვიკავშირდნენ: 40-94-81; 40-94-82.
ბავშვთა გასართობი ცენტრი აცხადებს ვა კანსიას მიმტანის პო ზიციაზე მოთხოვნები:
სქესი: მდედრობითი; ასაკი: 20-დან 30 წლამდე; სასიამოვნო გარეგნობა. დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ, დაგვიკავშირდეთ ტელეფონის ნომერზე: (+995 77)724969.
განცხადების მიღების ბო ლო ვადაა 2009 წლის 29 სექტემბერი. საცხობ „მცხობელს“ ესაჭიროება ფუნთუშ ების მცხობელი ძირითადი მოთხოვნა: გამოცდილება შესაბამის სფ ეროში. დაინტერესებული პირები და გვიკავშირდით შემდეგ ტელე ფონზე: (+995 98)115588. განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 21 სექტემ ბერი.
შპს „მნათობი“ აცხადე ბს ვაკანსიას დისტრი ბუტორის პოზიციაზე მოთხოვნები: სქესი: მამრობითი; მართვის მოწმობა; გამოცდილება შესაბამის სფ ეროში. დაინტერესებულ პირებს გთ ხოვთ, გამოგზავნოთ თქვენი რეზიუმე ელფოსტაზე: mna tobi@posta.ge ან დაგვიკავშირდით ტელეფო ნის ნომერზე: (+995 32)579142; (+995 97)200800; განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 11 ოქტომბ ერი.
დაცვის სამსახური „ალგანი“ აცხადებს ვა კანსიას სწრაფი რეაგ ირების თანამშრომლის პოზიციაზე ძირითადი მოთხოვნები: სქესი: მამრობითი; ასაკი: 27-დან 40 წლამდე; სიმაღლე: 190სმ-დან; გამოცდილება შესაბამის სფ ეროში. დაინტერესების შემთხვევაში, გთხოვთ, დაგვიკავშირდეთ სა კონტაქტო ტელეფონის ნომრ ებზე: (+995 32)353253; (+995 32)343762. მისამართი: ქუთა ისის ქუჩა #18. განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 1 ოქტომბ ერი.
jobs სამუშაო ადგილი : ჰიდროე ლექტრო სადგურები სს „ენერგო-პრო ჯორჯია“ აცხადებს კონკურსს აღგზნებისა და დაბალი ძაბვის სპეციალისტის თანამდებობაზე, სრულ საშტატო ერთეულზე. ამოცანები და მოვალეობები: აღგზნების სისტემების ტექნიკური უზრუნველყოფა, რომელიც იმ ართება ჰიდროელექტრო სადგურზე. საჭირო კვალიფიკაცია: განათლება: უმაღლესი განათლება (ენერგეტიკა, კიბერნეტიკა) პროფესიული მოთხოვნები: ელექტრონული ხელსაწყოების შეკეთების გამოცდილება; TTL, CMOS და სხვა ლოგიკურ სისტემებთან მუშაობის გამოცდ ილება; Scilloscope Annalyzer გაზომვის გამოცდილება. სხვა მოთხოვნები: MS Office, CAD; რუსული ენის ცოდნა, ინგლისური სასურველია; გუნდური პრინციპით მუშაობის უნარი. პირებს, რომლებიც აკმაყოფილებენ მოთხოვნებს შეუძლიათ გა მოაგზავნონ რეზიუმე და შევსებული განაცხადის ფორმა ელექტრ ონულ ფოსტაზე: nino.pridonashvili@energo-pro.ge ან წარმოადგინ ონ აღნიშნული დოკუმენტები სს „ენერგო-პრო ჯორჯია“-ს მისამა რთზე: სანდრო ეულის ქუჩა #1ა 2009 წლის 02 ოქტომბრამდე. გთ ხოვთ, სათაურში მიუთითოთ იმ თანამდებობის დასახელება, რაზეც აკეთებთ განაცხადს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, არ მოხდება განა ცხადის განხილვა.
ჰოლდინგური კომპანია „თეგეტა მოტორსი“ აც ხადებს ვაკანსიას ფინანსური დირექტორის პოზი ციაზე პროფესიული გამოცდილება: უმაღლესი ეკონომიკური განათლება; განათლება/ტრენინგები ბუღალტერიაში და ფინანსებში; მინიმუმ 3-წლიანი გამოცდილება ფინანსებში; მინიმუმ 1-წლიანი გამოცდილება მმართველ პოზიციაზე; გამოცდილება საგადასახადო შემოწმებაში; სასურველია, SAP/ERP-ს პროგრამასთან მუშაობის გამოცდილება; ქართული ენის სრულყოფილი ცოდნა, რუსული და ინგლისური – მო მხმარებლის დონეზე; შემდეგი პროგრამების ცოდნა: MS Office.
პიროვნული თვისებები:
მართვის კარგი უნარი; შრომისმოყვარე; პასუხისმგლობის მაღალი გრძნობა; მოწესრიგებული; ორგანიზატორული ნიჭი.
ძირითადი მოვალეობები:
ჰოლდინგის კონსოლიდირებული ფინანსური ანგარიშების მომზად ება; ბუღალტრული ოპერაციების კონტროლი; ფინანსური განყოფილების კონტროლი; ბანკებთან ურთიერთობა; საერთაშორისო აუდიტებთან ურთიერთობა და პროცედურების კო ნტროლი. კომპანია გთავაზობთ კონკურენტულ ხელფასს 2 000 დოლარიდან და დამატებითი სარგებლის პაკეტს, ჯანმრთელობის დაზღვევით, კვებ ით, კორპორაციული მობილურით და ა.შ. ხელფასის ოდენობა დამოკი დებულია კანდიდატის გამოცდილებაზე და კვალიფიკაციაზე. დაინტერესებულმა კანდიდატებმა უნდა გამოგზავნოთ თქვენი რეზი უმე მისამართზე: vacancy@tegetamotors.ge არა უგვიანეს 2009 წლის 10 ოქტომბრისა, ან დაგვიკავშირდით შემდეგ ტელეფონის ნომერზე: 24 44 44. გთხოვთ, მიუთითოთ პოზიცია, რომელზეც აგზავნით რეზი უმეს, წინააღმდეგ შემთხვევაში თქვენი კანდიდატურა არ განიხილება.
kviris favoriti
გამსახურდიას ქუჩაზე მდებარე სალონ „Fashion“-ის სტ ილისტი - ლენა სოკრატიანი კვირის ფავორიტია. უკვე 4 წელია ამ სალონში მუშაობს, სულ ხუთი წლის სტაჟი აქვს. ბავშვობის ოცნება აიხდინა და ზედაპირულად არასდროს ეკიდება თავის საქმეს. 10 წლიდან თოჯი ნებზე დაიწყო ექსპერიმენტების ჩატარება და მიზნად დაისახა, რომ სტილისტი გამხდარიყო. შემდეგ 6 თვიანი კურსები დაამთავრა და 5 თვე თავის მასწავლებლ ის მაგივრადაც იმუშავა. კლიენტებს ყოველთვის შესაფერის ვარცხნილობას ურჩევს და სტილის არჩევაშიც ეხმარება. მუდმივი კლიენტები ყო ველთვის ენდობიან და მის შეთავაზებულ ვა რიანტებს ითვალისწინებენ. მომავლისთვის 24 წლის ლენას ბევრი ჩანაფიქრი აქვს და მათ განხორციელებასაც აპირებს.
საერთაშორისო კომპანია აცხადებს ვაკანსიას მენეჯერის ასისტენტის პოზიციაზე. მოვალეობები:
მომხმარებელთა მომსახურების არსებული სტანდარტების დაცვა; მომხმარებელზე ორიენტირებულობა; დამკვეთებთან მოლაპარაკების უნარი; კეთილსინდისიერად მოეკიდოს მმართველი მენეჯერის მითითებებსა და რეკომენდაციებს; სრულყოფილად შეისწავლოს კომპანიაში არსებული პროდუქცია; პოტენციური მომხმარებლის მოზიდვა და მათთან მოლაპარაკება; დასახული გეგმების განხოციელება; სხვა შესაბამისი მოვალეობების შესრულება, რაც შეიძლება დასჭირ დეს კომპანიას.
უნარები:
კომუნიკაბელურობა; დახვეწილი მეტყველება; დისციპლინირებულობა და ორგანიზებულობა; პუნქტუალურობა და მაღალი პასუხიმგებლობის გრძნობა; იცოდეს ადამიანების ფსიქოლოგია; ერკვეოდეს ადამიანთა პრობლემებში; დასახოს სწორი მიზნები საქმის გადასაჭრელად; ინფორმირებული უნდა იყოს ყოველდღიური მოვლენებით; შეეძლოს ანალიზის გაკეთება; შეეძლოს დროის სწორი განაწილება; იცნობდეს კომპანიის მიზნებს და ამოცანებს.
მოთხოვნები:
უმაღლესი განათლება (სასურველია ბიზნეს/ეკონომიკური განათლ ება); სასურველია ვაჭრობის ან მომსახურების სფეროში გაყიდვების მენე ჯერად მუშაობის გამოცდილება; ძირითადი კომპიუტერული პროგრამების მომხმარებლის დონეზე ფლობა; დროის რაციონალურად განაწილების უნარი; კარგი კომუნიკაციის უნარი; სტრესულ სიტუაციებში მუშაობის უნარი. დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ გამოაგზავნოთ: CV (ქართულ ენაზე); სამოტივაციო წერილი; ფოტოსურათი 3/4 (დაურთეთ CV-ს). დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ გამოგზავნო თქვენი CV ელმისამართზე: m.zaridze@nationalcard.ge ან დაგვიკავშირდით საკონტ აქტო ტელეფონის ნომერზე:(+995 32)311969; განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 15 ოქტომბერი.
პროფესიული გა ნვითარების ცენტრი აცხადებს ვაკანსიას დამლაგებლის პოზი ციაზე მოთხოვნები:
ახალგაზრდა ქალბატონი; ენერგიული; მოწესრიგებული. დაინტერესებულმა პირებმა გამოგზავნეთ თქვენი მონა ცემები (CV) ორგანიზაციის ელფოსტაზე: info@pdcgeo.ge ან მოგვმართეთ შემდეგ მისა მართზე: თბილისი, ვახტანგ გორგასლის #77 (გენერალურ პროკურატურასთან). ტელ: (+995 32)722347; (+995 99)334700 . ელფოსტა: info@pdcgeo.ge ვებგვერდი: www.pdcgeo.ge
განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 16 ოქტომბერი. დაცვის სამსახური „ალტერნატიული უს აფრთხოება” აცხადებს ვაკანსიას დაცვის თა ნამშრომლის პოზიცი აზე. ძირითადი მოთხოვნები: სქესი: მამრობითი; ასაკი: 20-დან 35წლამდე.
დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ, დაგვიკავშირდეთ საკონტაქტო ტელეფონის ნო მერზე: (+995 32)320650.
განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 1 ოქტომბერი. ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
45
46
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
pardon კობა ინასარიძე ხუთშაბათს, 1 ოქტო მბერს საქართველოს ფეხბურთის ფედე რაციის მორიგი ყრ ილობა და რიგით მეშვიდე საპრეზ იდენტო არჩევნ ები ჩატარდება. ვინაიდან ფე დერაციის ყო ფილი პრეზ იდენტებისგან მოახლოებულ ა რჩ ევ ნე ბშ ი მონაწილეობის სურვილი არავ ის გამოუთქვამს უეჭველია, რომ მო მდევნო ორი წლის განმ ავლობაში ფეხბურთის ფედერაციას ახალი პრ ეზიდენტი ეყოლება და ამ ახალი კაცის ვინაობაც ფაქტობრივად უკვე ცნ ობილია- ზუგდიდის ,,ბა იას” პრეზიდენტი ზვიად სიჭინავა. 1 ოქტომბრის ყრ ილობა რიგგარეშეა და დღის წესრიგშიც სულ ერთი საკითხი იქნება - პრეზიდენტის არჩე ვნები. ფედერაციის აწ ყოფილმა პრეზიდ ენტმა, ნოდარ ახალ კაცმა პოსტი საკუთა რი სურვილით ამ ორი კვირის წინ დატოვა და ვიდრე გადადგომის თა
ობაზე განცხადებას დაწერდა ის ,,დაიბ არა”,რიგგარეშე ყრილობა სწორედ 1-ში დაინიშნოსო. ამიტომაც მოხდა, რომ ეს ყრილობა-არჩევნები ამგვარ შემჭიდრო ებულ ვადებში უნდა გაიმართოს. მოდით ახლა ცოტაც ფეხბურთის ფე დერაციის ისტორია გავიხსენოთ და მო ვყვეთ... საქართველოს ფეხბურთის ფედერა ცია 1990 წლის 15 თებერვალს დაარსდა და პირველი პრეზიდენტიც მაშინ აირჩ იეს. ეროვნული მოძრაობა რომ მძლავრ ობდა, სახალხო ფრონტსაც თავის სიტყ ვა ეთქმოდა და სწორედ მისი მხარდაჭე რით პირველი პრეზიდენტი ცხონებული ნოდარ ახალკაცი გახდა. დარბაზში დიდი რია-რია იყო, ახალკაცის მოცილე ასევე აწ გარდაცვლილი კახი ასათიანი იყო, მა გრამ დიდი ვნებათაღელვის შემდეგ მან კანდიდატურა მოხსნა და ბურთი და მო ედანი ნოდარ ახალკაცს დარჩა. ოთხი წლის შემდეგ, 17 სექტემბერს ახალკაცმა პრეზიდენტობა კიდევ ოთ ხი წლით გაიხანგრძლივა და მაშინდელი არჩევნების დროსაც ისევ მარტო იყრი და კენჭს. მას ვაჟა ჟვანია, მურთაზ ხუ რცილავა, ვლადიმერ ბარქაია და ისევ კახი ასათიანი ეპაექრებოდნენ, მაგრამ არაფერი გამოუვიდათ. 1998 წლის თებე რვალში ნოდარ ახალკაცი მოსკოვში გა რდაიცვალა, 25 ოქტომბერს კი მორიგი ყრილობა მოიწვიეს და... შემდეგ უკვე ფედერაციაში მერაბ ჟორდანიას დრო დადგა. ის პირველად სწორედ 1998 წლის 25 ოქტომბერს აი რჩიეს ფედერაციის თავკაცად, მეორედ კი ოთხი წლის თავზე. ჟორდანიამ ჯერ ხმათა აბსოლუტური უმრავლესობით ალექსანდრე ჩივაძეს აჯობა, მერე კი და ვით პეტრიაშვილს, ვინც ბადრი პატარკ
აციშვილის პროტეჟე გახლდათ. სხვათა შორის, 1998 წლის არჩევნები დღემდე ყველაზე ობიექტურად ითვლება ფედე რაციის პრეზიდენტის საარჩევნო ისტო რიაში. 2005 წელს კი მერაბ ჟორდანია ფე დერაციაში შექმნილი ფინანსური დარღ ვევების გამო დააპატიმრეს, ხოლო 11 ივნისს ფედერაციის პრეზიდენტის რი გგარეშე არჩევნები დაინიშნა. თავიდან პრეზიდენტობის ოთხი კანდიდატი იყო: გიორგი ნემსაძე, ვლადიმერ გუცაევი, რევაზ არველაძე და პირველი პრეზიდენ ტის ვაჟი ნოდარ ახალკაცი. საბოლოოდ ისე მოხდა, რომ ყველამ, ახალკაცის გა რდა, პრეზიდენტობისთვის ბრძოლა არ ჩევნებამდევე შეწყვიტა და ყრილობასაც მხოლოდ ახალკაცი დარჩა ასარჩევი. დადგა 2007 წლის მაისი, ფედერაცი აში ახალი ყრილობისა და შესაბამისად პრეზიდენტის არჩევნების ჯერი. ახალ კაცს გიორგი ნემსაძე და მამუკა კვარაც ხელია ეპაექრებოდნენ და ბევრისთვის მოულოდნელად ნემსაძემ აჯობა კიდეც ახალკაცს... თუმცა რამდენიმე საათში მან განცხადება დაწერა და პრეზიდენ ტობა აღარ ისურვა. ორ კვირაში კიდევ ერთი რიგგარეშე არჩევნები ჩატარდა და მაშინ უკვე უკონკურენტოდ ფედერაცი ის პრეზიდენტის სავარძელს ნოდარ ახ ალკაცი დაუბრუნდა. ... და აი ახლა, 1 ოქტომბერს ისევ რი გგარეშე არჩევნები იქნება, ამჯერად უკ ვე ახალკაცისა და ჟორდანიას გარეშე, მაგრამ ზვიად სიჭინავას მონაწილეობ ით. ეს კაცი არჩევნებში ხმის უფლების მქონე დელეგატთა უმეტესობას უკვე შე ხვდა და მათგან მტკიცე დაპირებაც მი იღო, ჩვენი ხმა შენიაო... თითქმის წარმ ოუდგენელიც არის სხვანაირად მოხდეს.
ახალკაციდან ახალკაცამდე და შემდეგ... სიჭინავა
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009
47
48
ორშაბათი 28 სექტემბერი, 2009