მ ა ი რ ა ტ ა ც ლ ი დ ნ ო მ ბო რია! ჩაით
N31, ორშაბათი, 12 ოქტომბერი, 2009 წ.
ი ლ ი
ვ ,,ს ურ
„პრაიმტაიმი~
ყოველკვირეული გაზეთი
~
ა ნ ი არ ი ლ 0 დ ა ! 100 უს რუ ლ ა ს ც ა კ უ კვ ე 5
ფასი 1 ლარი
7
გვ 2
exclusive
დიმა ჯაიანს ნარკომანობაში ადანაშაულებენ ...ამ სკანდალს კიდევ უფრო სკ ანდალური დეტალები აქვს. რას გუ ლისხმობდა დიმა ჯაიანი, როდესაც განაცხადა, ქირია წამლის მოხმარ ებაში მდებს ბრალსო.
1
გვ 1
“მის საქართველო 2009~
მთავარი ინტრიგა გვ 2
7
გვ 4
exclusive
ფინანსები და გავლენები როგორ მოვიდა ფეხბურთში ზვიად სიჭინავა
გვ
2ნანუკა გოგიჩაიშვილი, ია კიწმარ
იშვ და ცირა სუ ილი ქნიძე
ექსკლუზიურად პირად
როგორ ი ჯოვანი იყო გზა ნა მ ნ ეთ დრ დე? რას განიც იკოდან ოს ცოლ დიან ას ქალის ები? რ ოცია, რ მდგომარეობა ოგორია ო არა, მამ ცა მას სხვ ა და ემ ქ აკაცში ცვლიან ალში კი ...
ცირა სუქნიძე
ჩემი სურვილია, რომ საქართვე ლოს ნაკრებს ქართველი მწვრთნ ელი ჰყავდეს, თუმცა, ეს მხოლოდ ჩემი გადასაწყვეტი არ არის...
ი
ნანიკო ხაზარაძის ქმარი ,,პრაიმტაიმს~ ბოიფრენდის ფოტოს უგზავნის
გვ 4 ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
1
“მის საქართველო 2009~ სილამაზის კონკურსის გამარჯვებული გახდა ცი რა სუქნიძე მინი დოსიე: 19 წლის, სწავლობს იურიდიული ფაკულტეტის მესამე კუ რსზე, სურს დაიცვას ად ამიანის უფლებები, ჰყავს შეყვარებული. პარამეტრ ები: 89-65-91, სიმაღლე 182სმ მეორე ადგილი დაიკავა ნანუკა გოგიჩაიშვილმა მინი დოსიე: 20 წლის, პარამეტრები:86-62-91, სი მაღლე 177სმ მესამეზე გავიდა ნუკი ყარალაშვილი მინი დოსიე: 17 წლის, პარამეტრები: 82-61-89, სიმაღლე 178სმ. მეოთხე ადგილი მიაკ უთვნეს თეონა თევდორაშ ვილს მინი დოსიე: 17 წლის, პარამეტრები:80-63-88 ხუთეული დაასრულა ანა ჩარელაშვილმა მინი დოსიე: 19 წლის, პარამეტრები:82-60-92, სი მაღლე 174სმ.
ნანუკა გოგიჩაიშვილი ავთო ჩიტიძე ჰოლივუდი საქართველოში ყველაზე მასშტაბურ მძფარსიუჟეტიან ფილმს იღ ებს. სიუჟეტი ჰოლივუდური სტანდარტის შესაბამისია – ამერიკელი ჟურნალისტი საქართველოში აგვისტოს ომის პერიოდ ში მოხვდება. მისი თვალით დანახული რუსული აგრესია და ადამიანური ისტო რიები. ფილმში სასიყვარულო ხაზიცაა გატარებული. ამერიკელ ჯარისკაცს ქა რთველი გოგონა შეუყვარდება. მთავარი გმირი გამოგონილი პერსონაჟია, თუმცა მასში შევიდა ბევრი იმ უცხოელი ჟურნ ალისტის ისტორიის დეტალები, რომლ ებიც საქართველო-რუსეთის ომის დროს საქართველოში იმყოფებოდნენ. ფილმის შექმნის იდეა ქართულ მხარ ეს ერთი წლის წინ დაებადა. მიზეზი ბევრი იყო – რუსული აგრესია, საომარი თემატიკა და ქვეყნის პოპულარიზაცია. ქართველმა პროდიუსერებმა პარტნორების ძებნა ამერ იკაში დაიწყეს. საბოლოოდ შეირჩა საპროდ იუსერო კომპანია “რექს მედია”, რომელსაც აღმოსავლეთ ევროპაში მუშაობის გამოცდ ილება უკვე ჰქონდა. ერთობლივად შეირჩა მომავალი ფილმის რეჟისორი, რომელიც ჰო ლივუდში “ექშენ” ფილმების ოსტატად წოდე ბული რენე ჰარლინია. მან სახელი გაითქვა ფილმ „კერკეტი კაკალი 2“-ის რეჟისორობით. რენე ჰარლინი თავიდანვე დიდი ენთუ ზიაზმით ჩაერთო ამ პროექტში. მისთვის რუსული აგრესიის თემა ახლობელია. ის წარმოშობით ფინეთიდანაა, კერძოდ კი, კა რილიის იმ ნაწილიდან, რომელიც რუსეთმა მიისაკუთრა და მისი ოჯახი ისეთივე ეთნო წმენდის პროცესში აღმოჩნდა, როგორც ეს სამხრეთ ოსეთში მოხდა. როგორც თავად რენე ამბობს, ჩემი წინა ფილმები მოსამზად 2
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ნანუკა გოგიჩაიშვილი და ცირა სუქნიძე
exclusive
ია კიწმარიშვილი შესაძლოა, მალე გინესების წიგნში შეიყვანონ. საქართ ველო, ალბათ, ერთადერთი ქვეყანაა, სადაც სილამაზის კონკურსი პირდ აპირ ეთერში არ გადაიცა. თავად ია „პრაიმტაიმთან“ საუბარში აცხადებს: „ჩვენ თავი შევიკავეთ პირდაპირი ტრ ანსლაციისგან იმიტომ, რომ შარშან ხარვეზებით გადაიცა ღონისძიება (ისე, სჯობდა სხვა, უფრო დამაჯერე ბელი რამე მოეფიქრებინა)...“ ამ ის ტორიაში რაღაც ინტრიგა იმალება, მაგრამ რა? შეექმნება თუ არა „იმიჯ ცენტრს“ პრობლემა საერთაშორისო ორგანიზაციებთან, ანუ რამდენად აუცილებელია პირდაპირი ტრანსლ აცია ასეთი კონკურსის დროს? ამ შე კითხვას კიწმარიშვილი არ პასუხობს, ღიად ტოვებს და ერთადერთი მოკლე სიტყვით იფარგლება: პაკააა.... ნეტა, ვის დაემშვიდობა _ ყველას? ია კიწმარიშვილი კი იმედოვნებდა, რომ სილამაზის კონკურსი სკანდა ლის გარეშე ჩაივლიდა, თუმცა, მაინც შეიძლება ითქვას, რომ ბათუმში გა მართული ღონისძიება ნამდვილ სე ნსაციად იქცა. სხვა კონკურსებთან შედარებით, „იმიჯცენტრმა“ საკმაოდ უღიმღამო გოგონები შეარჩია. ალ ბათ, სხვა არჩევანი არც იყო, განსაკ უთრებით მას შემდეგ, რაც კიწმარიშ ვილის მითითებით ყველა გოგოს წა რსული საგულდაგულოდ შემოწმდა. გასულ წელს ხომ სილამაზის კონკ ურსის გამარჯვებული განათხოვარი აღმოჩნდა. ამ ფაქტმა კინაღამ თავად ია კიწმარიშვილის იმიჯი შეიწირა. ასე რომ, ამჯერად ორგანიზატორები გა ნსაკუთრებულად ფრთხილობდნენ. სამაგიეროდ ჟიურის გაუჩნდა თავს ატეხი. კონკურსანტები ჟიურის წინ შაბათს საღამოს წარდგნენ. გამარჯ ვებულიც, როგორც წესი, მაშინ ვლინ დება ხოლმე, თუმცა ჟიურის წევრები დაბნეულები ჩანდნენ: კონცერტს და ველოდებით და კიდევ ერთხელ შევხ ედავთო... ინფორმაციისთვის: კონკურსანტ ებიდან ყველაზე პატარა _17 წლის, ხოლო ყველაზე უფროსი 24 წლისაა, „იმიჯცენტრი“ სილამაზის კონკურსს უკვე მეშვიდედ ატარებს. მისი პირვ ელი გამარჯვებული ირინა ონაშვილი გახლდათ.
გამარჯვებული ხუთეული
ცირა სუქნიძე
ებელი პერიოდი იყო ამ ფილმისთვისო. მან ამ პროექტში ბევრად ნაკლები ჰონორარი მოითხოვა, ვიდრე ჰოლივუდში უხდიან. რე ნესთან ერთად შეირჩა ფილმის სცენარისტი ნიკ ალენი, რომელიც ჰოლივუდში ერთ-ერ თი ცნობილი ახალგაზრდა სცენარისტია. მან კარგად გადმოსცა მთელი ესისტორია, – აცხადებს ფილმის ერთ-ერთი პროდიუსერი პაპუნა დავითაია. ფილმის აღმასრულებელი პროდიუსერი დათო იმედაშვილი და რენე ჰარლინია. გადა მღებ ჯგუფს საქართველოში მასპინძლობას ქართული კომპანია „გოლდ-ინვესტი“ უწევს. ფილმის გადაღებები მთლიანად საქართ ველოში მიმდინარეობს. ძირითად სცენებს წალკისა და გორში გადაიღებენ. პაპუნა დავითაია: „ბევრი მითქმა-მოთქ მა არსებობს ფილმის გარშემო – სხვადასხვა ვერსიით, მთავარ როლებში შეიძლება ვიხი ლოთ ბრედ პიტი, ენდი გარსია ან ნიკოლას კეიჯი. ამ ეტაპზე გეტყვით, რომ მთავარ როლს, ამერიკელ ჟურნალისტს ჰოლივუდის ვარსკვლავი რუპერტ ფრენდი თამაშობს, რომელიც კირა ნაიტლის ბოიფრენდია. მას პარტნიორობას ემანუელ ჟირიკი გაუწევს (ქართველი გოგონას როლს თამაშობს). მო ლაპარაკებები მიმდინარეობს და წინასწარი თანხმობა გაკეთებული აქვს ველ კილმერს. ქართველი მსახიობები ძირითადად ეპიზოდ ურ როლებში თამაშობენ. ქართული კინოსა მყაროდან 200 ადამიანამდე არის დაკავებუ ლი“. სხვათა შორის, ისიც ითქვა, რომ ენდი გარსია და ემანუელ ჯირიკი უკვე თბილისში არიან, თუმცა დავითაია ამ ინფრომაციას არ ადასტურებს. ქართულ-ჰოლივუდურ ფილმზე მუშაობა მომავალი წლის აპრილისთვის დამთავრდ ება. ფილმის ბიუჯეტი ცნობილი არ არის,
ჰოლივუდმა საქართველოში ფილმის გადაღება დაიწყო გადაღებები წალკაში
რუპერტ ფრენდი და რენე ჰარლინი
ამსტერდამის წითელი ფარნები
ლევან ღვინიანიძე თუ ამსტერდამში ბოზები არ დაგითვალიერებია - ქალაქი სა ერთოდ არ გინახავს. წითელი ფა რნების უბანი აქაურობის ერთერთი ყველაზე კოლორიტული მოვლენაა, კოფი-შოპებთან და ველოსიპედებთან ერთად. თავისთავად, ამსტერდამი ულამაზესი ქალაქია ქუჩისკენ გადმოხრილი სახლებით და არხე ბზე გადებული პატარა ხიდებით. თუ სადმე შეიძლება ადამიანმა სიკვდილი ინატროს, ერთ-ერთი აქაურობაა. თავისუფლების უმ აღლესი ხარისხი აქ კანონითაა
გარანტირებული. ბევრი მოწე ული ტურისტი მაღაზიებში უცნა ურ ტანსაცმელს ყიდულობს, რო მელზეც შინ დაბრუნების შემდეგ ბევრს იცინებენ და მიხვდებიან, რომ მსგავსი რამის ჩამცმელი ცხ ოვრებაში არ არიან. უბრალოდ, მაშინ ამსტერდამში სხვანაირად მოჩანდა, როგორც თავად ტანს აცმელი, ისე მთლიანი ცხოვრება. აქ მთავარია კომფორტულად გეცვას. ამიტომ მთელი მოგზაუ რობის განმავლობაში ყველაზე უცნაურად ჩაცმულ ხალხსაც სწორედ ჰოლანდიაში შევხვდი, კომფორტი ხომ ყველას თავისე ბურად ესმის. ამსტერდამი მოდას და პროპ აგანდით შექმნილ სტერეოტიპე ბს საერთოდ არ სწყალობს. ალ ბათ ამიტომაც, წითელი ფარნით განათებულ ვიტრინაში ყველა ჯიშის, ასაკის, წონისა თუ ფერის მეძავის ნახვაა შესაძლებელი - სქ ელი, ოდნავ ხანში შესული ზანგი ქალებიდან დაწყებული, პორნ ოვარსკვლავისებრი გარეგნობის გოგოებით დამთავრებული. ფა სები 50-დან 70 ევრომდეა, გააჩ ნია რამდენად ფხიზელი ხარ... ვიტრინიდან ვიტრინამდე სე
ქს–შოპებია, სადაც ნებისმიერი ზომის და ნებისმიერი მასალისგან დამზადებული გენიტალიები იყ იდება. ფალოსებს ზოგი სუვენირე ბად ყიდულობს, ზოგი საჩუქრად, თუმცა ძირითადად მაინც პირადი მოხმარებისთვის... ამსტერდამში ალბათ არასდრ ოს ღამდება, ესაც თავისუფლების ბრალია. ძილის დროც ხომ ყველას ინდივიდუალურად მოსდის. ის სა ბჭოთა ბაღებში იყო, ყველას ერთ დროს რომ უნდა დაეძინა... აქ კი, სანამ ერთ ადამიანს მაინც არ ეძ ინება, ქალაქსაც მასთან ერთად ღვიძავს.
ელენე ჭკადუა – 18 წლის ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
3
x
exclusive
ნანიკო ხაზარაძის
მეუღლის სკანდალური აღიარება
მყავს ბოიფრენდი და ბედნიერ მარი გულორდავა პოპულარულმა თბილისელმა ბიჭმა, „მაესტროს“ წამყვა ნმა და ნანიკო ხაზარაძის ყოფილმა ქმარმა, ლევან ნუცუბი ძემ ამერიკაში ნამდვილი სიყვარული იპოვა. თავისუფლების ქვეყანაში მან საკუთარ ორიენტაციას ფარდა ახადა და დღეს „პრაიმტაიმს“ ოკეანის გადაღმიდან იმ თემაზე ესაუბრება, რომელიც საქართველოში ტაბუდადებულია: „აქ ძლივს თა ვისუფლად „ბოიფრენდი“ მყავს – ჯოვანი და არაფრის დამა ლვა არ მიწევს“. ეს ის მოკლე, მაგრამ ყველაფრისმთქმელი კომენტარია, რომელიც ლევან ნუცუბიძემ თავისი მეგობარი მამაკაცის ფოტოებთან ერთად გამოგვიგზავნა. პირად სა უბარში ლევანი ამბობს, რომ ბედნიერია, რადგან გვერდით ჰყავს ის, ვინც უყვარს და სჭირდება. საქართველოში კი მას, მინიმუმ, ვერ გაუგებდნენ, მაქსიმუმ კი შეაჩვენებდნენ. ლევან ნუცუბიძემ თბილისში ყოფილი მეუღლე და შვ ილი დატოვა. ცნობილ ტელეწამყვან ნანიკო ხაზარაძეს, რომელთან ერთადაც, მას „მაესტროზე“ გადაცემაც მიჰყ ავდა, წლების წინათ დაშორდა. მაშინ დაშორების მიზე ზზე არც ერთი არ საუბრობდა. თუმცა ამბობდნენ, რომ ნანიკომ ქმარს მამაკაცთან შეუსწრო. ნანიკოს ამ ჭორზე დღესაც მძაფრი რეაქცია აქვს. „ეს არ დაწეროთ, თორემ
4
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
აგაფეთქებთ“, – დაგვემუქრა ხაზარაძე. არადა ნანიკო ერთ დროს ყველაზე თამამი, თანამე დროვე და უკომპლექსო წამყვანი იყო, რომლისთვისაც თითქოს ტაბუდადებული თემა არ არსებობდა. ცხოვრე ბამ კი თავად დააყენა სერიოზული პრობლემის წინაშე. ნანიკო ხაზარაძე პირადი ცხოვრების მაგალითზე დარწ მუნდა, რომ გულახდილი საუბრები ყოველთვის არ გამო დის, რომ ზოგიერთი დეტალი ან ფრაგმენტი ცხოვრებაში იმდენად მტკივნეული და ინტიმურია, რომ მხოლოდ შენია და სხვას ვერ აუხსნი, ვერ გააგებინებ... ასე რომ, ერთია, უკომპლექსო წამყვანის როლი ითამ აშო და მეორეა, ცხოვრებას უკომპლექსო ქალის როლი შესთავაზო... ახლა ნანიკოს პირად ცხოვრებაზე ლაპარაკი არ სურს. ამბობენ, ერთ დროს ისეთ შოკში იყო, ამ პრობლემაზე გა დაცემის გაკეთებაც კი უნდოდაო, მაგრამ, ეტყობა, ვერ შეძლო... ნანიკო ხაზარაძემ ლევანიკო ნუცუბიძის გულისთვის, მისი ცოლი რომ გამხდარიყო ყველაფერი დათმო – სა ყვარელი საქმე, ოჯახი, ახლობლები და სამშობლო... ერთ მშვენიერ დღეს ჩემოდნები ჩაალაგა და მოსკოვში გადა
ბარგდა... ზოგიერთები ამტკიცებენ, რომ ჯერ კიდევ მა შინ, როცა ნანიკომ თვითმფრინავის ბილეთი აიღო, უკვე იცოდა, რომ მის მომავალ მეუღლეს მამაკაცები მოსწონ და და არა ქალები... მაგრამ... ალბათ, შანსი მისცა. შვილი გაუჩნდათ, მაგრამ ლევანიკომ ქალთან ცხ ოვრებას ვერ გაუძლო. ვერც შვილი აღმოჩნდა მისთვის შემაკავებელი ფაქტორი... მამაკაცებისადმი ვნებამ და სწრაფვამ გადაწონა ოჯახური ღირებულებები და ერთ შვენიერ დღეს ჩემოდნები ჩაალაგა და ამერიკაში წავიდა. ცოლზე მეტად მას, ალბათ, საზოგადოება „ახრჩობდა“. მუდმივი ჭორები, ქილიკი, ირონიული ღიმილი – ყველაფ ერი ეს მასზე, ალბათ, დამთრგუნველად მოქმედებდა... ასე იყო თუ ისე, ის სწორედ ამ დაკომპლექსებულ და ჭო რიკანა საზოგადოებას გაექცა. ამერიკა თავისუფალი ქვ ეყანაა, თავისუფალი ღირებულებებით. იქ არაფერი უკვი რთ, ქუჩაში თვალსაც არავინ გამოგაყოლებს... როგორი იყო გზა ნანიკოდან ჯოვანიმდე? რას განიცდ იან ასეთ დროს ცოლები? როგორია ქალის მდგომარეობა და ემოცია, როცა მას სხვა ქალში კი არა, მამაკაცში ცვ ლიან... ნანიკო ხაზარაძე მზად არც ახლა არ არის ამ კი თხვებზე საპასუხოდ. ეს თემა მათი დაშორებიდან ხუთი
zveraboy@hotmail.com
ლევან ნუცუბიძე
რი ვარ წლის შემდეგაც ტაბუდადებულია. თანაც იმდენად, რომ ნანიკო არც მკაცრ და უცენზურო ფრაზებს არ ერიდება... ჩვენს შორის საკმაოდ უსიამოვნო დიალოგი შედგა. ნანიკო ხაზარაძე: – ნანიკო, „პრაიმტაიმიდან“ გირეკავ, როგორ ხარ? – აჰა, გისმენთ. – ნანიკო, შენი და ლევანიკოს დაშორებაზე მინდა გკ ითხო. თუ შეგიძლია, მითხარი, რა გახდა თქვენი დაშო რების მიზეზი? – სხვა რამე არ გაინტერესებთ? – ამ ეტაპზე არა და შენ თუ უფრო საინტერესოს შემო გვთავაზებ, რატომაც არა. – მე არ მაინტერესებს ამ თემაზე ლაპარაკი, რადგან ეს მოხდა დიდი ხნის წინათ. – გასაგებია. ნანიკო, ამბობენ, თითქოს ლევანიკოს მა მაკაცთან შეუსწარი... – აი, მაგას დაწერ და საერთოდ, ავაფეთქებ თქვენს... რა ჰქვია მაგას? უბრალოდ, ცოტა კორექტულობა ისწავლეთ ჟურნალისტებმა. – მე მესმის შენი, მაგრამ თავად ლევანიკო აღიარებს იმას, რომ „ბოიფრენდი“ ჰყავს.
ჯოვანი – ლევანიკოს დაურეკეთ და ის თუ რამეს აღიარებს, თქ ვენი დედის გინების გარდა, მაგას ვნახავ მე. – იცი, რა? ლევანის ფოტოები გვაქვს „ბოიფრენდთან“ ერთად, სადაც ის აღიარებს, რომ მეგობარი მამაკაცი ჰყ ავს. – კარგი, საყვარელო, მასე იყოს მაშინ. ამ სიტყვების მერე ნანიკომ ტელეფონი გამითიშა, თუმცა ზუსტად ორ წუთში თვითონ გადმორეკა რედაქციაში. – ახლა ველაპარაკე ჩემს ქმარს და მითხრა, რომ არან აირი ფოტოები არ გადმოუგზავნია, რატომ მატყუებ, მითხ არი? – არ გატყუებ, ნამდვილად. – ვაიმე, ამწამს ველაპარაკე ჩემს ქმარს და ვის უნდა და ვუჯერო, შენ თუ ჩემს ქმარს? – ორშაბათს რომ გამოვა „პრაიმტაიმი“, იქ ნახავ ფო ტოებს და მაშინ თავად გაარკვიე, ვის უნდა დაუჯერო. – ეტყობა, თქვენ საიდანღაც ქურდულად მოიპოვეთ, და ურეკეთ ლევანს და რას მიიღებთ, ნახავთ. – გმადლობ, ლევანის ნომერი გვაქვს. იცი, რა მინდა გკითხო? შენ როგორ ფიქრობ, შენს ქმარს არ ჰყავს „ბო იფრენდი“?
– ეს არც ჩემი საქმეა და არც შენი, ეს მისი პირადი ცხ ოვრებაა. – და რატომ დაშორდით? – არ მაინტერესებს-მეთქი ამაზე საუბარი, უკვე გითხარი და სხვა რა ენაზე გითხრა, „იდი ნახუი“ გესმის, გოგო... დღეს ნანიკო ფიქრობს, რომ მასზე არ უნდა დავწეროთ, თუმცა ჯერ კიდევ 2003 წლის მაისში ის ჟურნალ რეიტინგში წერდა: „რადგან ეკრანზე ვჩანვართ, ამიტომ ლაპარაკობენ ჩვენზე, ეს ხალხს აინტერესებს, თორემ ჩემი მეზობელიც არის ორსულად, მაგრამ ასე საყოველთაო ყურადღების ცე ნტრში არ ექცევა“. იგივე ჟურნალში ის საკუთარ ქმარზეც საუბრობს: „ჩემს ქმარს, თუ შინაა, მაშინაც სძინავს. ისე, ამგვარი ურთიერთობა კარგია, უფრო გენატრება“. ნანიკო მაშინ გატაცებით ყვებოდა თავის ოჯახზეც, იმაზე, თუ რო გორ ურჩევდნენ ჯერ არდაბადებულ ბავშვს დედამთილთან ერთად სახელს... დღეს ნანიკო თბილისში შვილთან ერთად ცხოვრობს, მისი დიდი სიყვარული და ერთადერთი შვილ ის მამა, ლევან ნუცუბიძე კი ამერიკაში – ჯოვანისთან და ქართულ საზოგადოებას „თავისუფალ“ მესიჯს უგზავნის.
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
5
6
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
დეტალები
ჩვეულებრივი დილა საარსებო მინიმუმზე ფიქრით იწყება.
ყავა, ორი კოვზი შაქარი, კვერცხი... მოკრ ძალებული საუზმის საფასური დაახლოებით 2 ლარია. #51 ყვითელ ავტობუსში, როგორც ყოველთ ვის, დასაჯდომი ადგილი არ არის. ბილეთი – 40 თეთრი, უბილეთობა კი 15 ლარამდე ჯდება.
გურამ როგავასთან ერთად
პარლამენტის სხდომათა დარბაზში შევდ ივარ და ვხედავ ადამიანებს, რომლებსაც, ჩემგან განსხვავებით, ბევრად მდიდრული დილის მენიუ აქვთ, თუმცა სახელმწიფოს მართვაში ისინიც ხვალინდელ ქათამს, ჩე მსავით, დღევანდელ კვერცხს ამჯობინებენ. დღეს დიდი დღეა, საკანონმდებლო ორგანოში პრეზიდენტი ეკონომიკურ ინიციატივებს წა რმოადგენს და ლიბერალიზმზე ისაუბრებს.
(არა)ლიბ ერ ალ ურ ი რეაქციები LIVE–ში ვიცე–სპიკერ მიხეილ მაჭავარიანის და „იმედ ის“ ჟურნალისტის ლიკა ბერაიას ხელები
ჟურნალისტები მუშაობის პროცესში
პრეზიდენტის სიტყვით გა მოსვლის დღეს საკანონმდე ბლო ორგანოს დერეფნებში განსაკუთრებული აჟიოტაჟი და ხმაური იყო: ჟურნალისტე ბის, მინისტრების, ბიზნესმენე ბის, დიპლომატებისა და მათი დაცვის წევრების უჩვეულო სიმრავლე, სრული ქაოსი. ხშ ირად მომისმენია ტელეჟურნ ალისტების კრიტიკა, თუმცა ადვილია ეკრანის მეორე მხრი დან საუბარი. როცა თავად ხარ მომსწრე, რა პირობებში უწევთ მათ მუშაობა, სინანულის გრ ძნობა გიჩნდება და ჟურნალის ტების მიმართ საკუთარ მწვავე შეფასებებზე გული გწყდება. პირდაპირ ჩართვებს სამივე სატელევიზიო არხის ჟურნალ ისტები ერთდროულად ახორ ციელებდნენ, რესპონდენტების
მოპოვების პროცესში კი კო რესპონდენტებს შორის ლამის ხელჩართული ჩხუბი იმართე ბოდა. იმისთვის, რომ ვიცე-სპ იკერი მიხეილ მაჭავარიანი კო ნკურენტი ტელეარხის კამერის წინ არ დამდგარიყო, „იმედის“ ჟურნალისტი ლიკა ბერაია, არც მეტი, არ ნაკლები, პოლიტიკო სს ხელით იჭერდა. ჟურნალის ტური საქმიანობა და თავმოყ ვარეობა – თავსებადია თუ არა ეს ორი ცნება, კითხვაზე პასუხი თავად ის ფაქტია, რომ პარლ ამენტი პოლიტიკოსების უმრა ვლესობამ „პრადას“ შელახული პიჯაკებით დატოვა (ეკრანზე გამოჩენა მსხვერპლს მოითხო ვს). რა ხდებოდა კულუარებში პრეზიდენტის სიტყვით გამო სვლის დროს?! – ამას ფოტორე პორტაჟიდან უკეთ შეიტყობთ.
რუსთავი2–ის ჟურნალისტმა დავით ტყეშელაშ ვილი პარლამენტის დერეფანში გამოიჭირა.
P.S. სამუშაო დღე დასრულდა, პა რლამენტიდან ძალაგამოცლილი ისევ სახლში ვბრუნდები. შინ მისულს მეგო ბარი ნაცნობ ფრაზას მეტყვის, „გამო წურულ ლიმონს გავხარო...“ დაღლ ილი ვარ, მაგრამ საარსებო მინიმუმზე მაინც მეფიქრება, ისევ ჩაი ლიმონით, ორი კოვზი შაქარი, კვერცი და დროზე ადრე ჩამქრალი ნათურა, რომ თვის ბო ლოს გადასახადი ნაკლები იყოს. აფსუს, ისე, ილია რომ გადამეკითხა, ურიგო არ იქნებოდა... ეს უკვე ჩემი რეალური ლი ბერალიზმია.
პოლიტიკური აჩრდილები მოჩვენება თუ შოკისმომგვრელი რეალობა?
ზ ურ ა ბ ნოღ აი დე ლი და ლოთი ქობალია უ ჩვ ეუ ლ ო ტანდემი შედგა. საზოგადოების ნაწილი დაბნეულია, თუმცა თუ დეტალებს ჩავუღრმავდებით და ვასკვნით, რომ „მათ ერთმანეთი იპოვნეს“, როგორც იტყვიან „ფე რი ფერსაო...“ წარსულის გამოძა ხილი და მომავლის აჩრდილები – ასოციაცია, რომელიც ამ ორ პი როვნებაზე ფიქრის დროს აუცი ლებლად გაგიჩნდებათ. საინტე რესოა, როგორ დაუკავშირდნენ
ისინი ერთმანეთს? ვინ აღმოაჩინა ქობალია ხელმეორედ? „პრაი მტაიმმა“ მივიწყებულ სახელსა და გვარს მი აკვლია - ავთანდილ დავითაია - ერ ოვნული მო ძრაობის წევ რი იყო, ი ს აფხ აზ ე თ იდ ა ნ დევ ნ ილი ა, ა მ ჟ ამ ა დ თ ბი ლი სშ ი ცხოვრობს. კითხ ულობდა ლექციებს რამდენიმე კერძო უნივ ერსიტეტში, თუმცა უკვე დიდიხანია საკუთარ მოძრაობას „ქრისტიანულ საქართველოს“ ხე ლმძღვანელობს, რომელიც ნო ღაიდელის პოლიტიკური პარტ ნიორია. სწორედ ამ ადამიანმა გაუწია შუამავლობა მებრძოლ - ლოთი ქობალიას ყოფილ პრემ იერ-მინისტრთან. სატელეფონო საუბრისას მან ამ ინფორმაციის უარყოფა სცადა, თუმცა ინტე რვიუს დასასრულს გაკეთებული
კომენტარიდან სულ სხვა რეალ ობა იკვეთება: „ნუ დაწერთ ამას გაზეთში, რომ ლოთი ქობალია ზურაბ ნოღაიდელს მე ვურჩიე. უბრალოდ, ზურაბთან ამ საკითხ თან დაკავშირებით ჩემი აზრი გა მოვთქვი. ეს იყო ორი ადამიანის სურვილი. უბრალოდ, დახმარება აღმოვუჩინე...“ დახმარების აღ მოჩენა, ერთი სიტყვით შუამავ ლობაა, თუმცა რატომ არ უნდა ამის აღიარება დავითაიას ძნელი მისახვედრი სულაც არ არის. როგორც ამბობენ, ნოღაიდ ელისადმი ინტერესი ძირითადად მისი ფინანსური სიძლიერის გამო ჩნდება, თუმცა ჩვენთან საუბ რის დროს, ავთანდილ დავითაიამ ნოღაიდელის გვერდით დგომა ეროვნული ინტერესებით ახსნა: „როდესაც ეროვნული მოძრაობა დაიწყო, ზურაბ ნოღაიდელი მისი ერთ-ერთი მონაწილე იყო და მე მას იმ დროიდან ვიცნობ, ნოღა იდელი ამ პროცესებიდან განზე ნამდვილად არ მდგარა, უბრა ლოდ, ის აჭარაში იყო, მე აფხა ზეთში და ცხადია, გამოკვეთილი პოლიტიკური ლიდერი არ ყოფი ლა, მაგრამ იყო... ჩვენ ახლაც ვც დილობთ, ყველა ეროვნული ძა ლის გაერთიანებას.“ ზურაბ ნოღაიდელისა და ერ ოვნული მოძრაობის წევრების
ძმაკაცობაზე ადრე არაფერი მს მენია, თუმცა გულუბრყვილო ადამიანი ალბათ მაინც დაფიქრ დება, რამე ხომ არ გამომრჩაო. დასკვნები თავად გამოიტანეთ. ლოთი ქობალია ამბობს, რომ დავითაია მისი დიდიხნის მეგო ბარია და მას ბოლომდე ენდო ბა. ბევრი შემოთავაზება მქონ და ოპოზიციური, ეროვნული ძალებიდან, თუმცა საბოლო ოდ, ჩემი გადაწყვეტილება „სამართლიან საქართველოზე“ შეჩერდაო –ამბობს ქობალია, რომელსაც აშკარად ეტყობა, რომ მოძრაობის სახელწოდება ძა ლიან მოსწ ონს, თუ მცა პარტ იის სტრუ ქ ტუ რა ს , რ ოგ ორ ც თავად ამ ბობს, ჯერ ისევ არ კვევს, და რ ოგ ორ ც ჩანს, ბე ვრი დეტა ლი მართლაც დასაზუსტებელ ია. ლოთი ქობალია თვითმმ ართველობის არჩევნებისთვის ემზადება, გვითხრა, რომ ამის
დიდი სურვილი აქვს, არჩევნებ ისთვის მზადება კი ქობალიას ასე წარმოუდგენია: „არჩევნებში მო ნაწილეობას მივიღებ, მანამდე კი ეროვნული ინტერესების ახალ გაზრდები უნდა შევარჩიო, რომ ისინი სათანადოდ მოვამზადოთ...“ ს აი ნტ ერ ე სოა, რაში გაწ ვრ თნ ია ნ ა ხა ლგ აზ რ დებს არჩევნებ ამდე?
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
7
10 kiTxva გუბაზ სანიკიძეს
– ერთ-ერთ ინტერვიუში თქვით, რომ ქვეყანას არაფერი ეშველება, თუ „ფორუმი“ არ მოვა ხელისუ ფლებაშიო. ამით ალასანიას გამო წვევა ხომ არ გსურდათ? – არა, ეს ნამდვილად არ ყოფილა გამოწვევა. ვიგულისხმე, რომ უნდა იყოს კოალიციური მთავრობა. მაგრ ამ „ფორუმი“ უნდა იყოს გადამწყვ ეტი, წამყვანი ძალა. – გადამწყვეტი ნიშნავს, რომ პრეზიდენტის პოსტი უნდა ეჭირ ოს თუ პრემიერის? – ჩემი ამბიცია არის, ქვეყანაში მქონდეს გავლენები. ხანდახან მე კითხებიან, რომელი თანამდებობა გინდაო და ყოველთვის ვპასუხობ, მე რა თანამდებობაც მინდა, ის საქა რთველოში არ არის-მეთქი. – ასეთი რა გინდათ? – რომის იმპერატორი ვიქნებ ოდი... ჩე მი ამ ბი ცია არ ის, რომ მქ ონდეს პოლიტიკური გავლენები. ეს იქნება პრეზიდენტი, პრემიერი თუ პარლამენტის თავმჯდომარე, ამას მნიშვნელობა არ აქვს. – თუ ასეთი ამბიციები გაქვთ, რაც ლოგიკურია, თქვენი რეიტინ გიდან გამომდინარე, მაშინ რატომ არ აყენებთ თქვენს კანდიდატურას მერის პოსტზე? – არაფერი უცნაური ამაში არ არ ის. ჩვენ, უბრალოდ, არ ვაპირებთ ადგილობრივ არჩევნებში მონაწი ლეობას. არა იმიტომ, რომ მერობის კანდიდატი არ გვყავს, პირიქით, რა მდენიმე კანდიდატი გვყავს... – იქნებ ალასანიასი გეშინიათ? – არა, რატომ უნდა მეშინოდეს? ალასანია არ არის ჩვენი მტერი. – მაგრამ მისი რეიტინგი უფრო მაღალია. – კარგია, მერე თუ მაღალია. ალ ასანიას აქვს თავისი გზა. მას წარმ ატებას ვუსურვებ. „ფორუმს“ აქვს თავისი გზა. ეს გზები ძალიან განსხვ ავდება ტაქტიკურად. ჩვენ არ ვთვლ ით, რომ სააკაშვილთან თანამშრო მლობაში არის გამოსავალი. იმიტომ კი არა, რომ ეს ჩვენი ახირებაა, უბრა ლოდ, სააკაშვილი არ არის დიალოგ ის კაცი, ის მონოლოგის უფროა. სა აკაშვილი არის პოლიტიკურად ყრუ ადამიანი. – თქვენთვის ახლა უფრო ბუ რჯანაძისა და გაჩეჩილაძის გზაა მისაღები? – არ არსებობს არც ბურჯანაძის და არც გაჩეჩილაძის გზა. არსებობს ორი მიმართულება – ხელისუფლებ ასთან თანამშრომლობა და რადიკა ლური დაპირისპირება. ამ რადიკა ლურ დაპირისპირებაში „ფორუმი“ არის მედროშე. – თქვენ რადიკა ლიზმს ირჩე ვთ იმიტომ, რომ თქვე ნი აზრით, სააკაშვი ლი რა დიკალუ რია? – პო ლიტ იკ უ რი სი ყრ
8
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
უე თუ შეიძლება ჩავთვალოთ რადი კალიზმად, არ ვიცი. მე ვარ მოლაპა რაკების, კარგი ურთიერთობის მო მხრე, მაგრამ ახლა სხვა გამოსავალი არ არის. სააკაშვილს რადიკალურად უნდა დაუპირისპირდე. რამდენჯერ შეიძლება დაჯდეს ოპოზიცია მოლა პარაკების მაგიდასთან? – რა უნდა მოხდეს, რომ „ფორუ მმა“ თვითმმართველობის არჩევნ ებში მიიღოს მონაწილეობა? – რეალური თვითმმართველობა რომ არსებობდეს, მივიღებდით მო ნაწილეობას. თვითმმართველობას ფინანსები არ აქვს, ფულს ვერ განკ არგავს, ქონების განკარგვის უფლე ბა არ აქვს. – ვფიქრობ, რომ არის ერთგვა რი კონკურენცია რადიკალებსა და ალასანიას შორის. – არა, რატომ? არ ვუშლით ჩვენ ერთმანეთს ხელს. როცა ჩვენ ერთად ვიყავით, მაშინ ვუშლიდით ხელს ერ თმანეთს. – ისე, ალასანიას წარმატება თქ ვენი მარცხი არ არის? – რატომ უნდა იყოს ჩვენი მარც ხი? – ის თუ გაიმარჯვებს, რადიკა ლიზმი დამარცხდება. – ღმერთმა ქნას, საქართველოში რადიკალიზმი დამარცხდეს. მაგი სთვის ვიბრძვით, რომ რადიკალიზმი დამარცხდეს ქვეყანაში და აღარ იყ ოს. – მაგალითად, ვერც ნოემბერში და ვერც აპრილში ვერ გაიმარჯვ ეთ... – კი, იმიტომ, რომ ოპოზიციას ჰქ ონდა სამი პრობლემა. ოპოზიციას არ ჰქონდა გეგმა. გეგმა რეალურად ჰქონდა მარტო „ფორუმს“, რომე ლიც დანარჩენებმა არ გაითვალისწ ინეს. არ იყო ორგანიზებულობა. და ყველაზე მთავარი, ოპოზიცია არ იყო შეთანხმებული შედეგზე. რა შედეგი აწყობდა და რა – არა. – ახლა? – არც ახლა არ აქვთ და იმიტომ არიან ცალ-ცალკე. „ფორუმს“ ახ ლაც აქვს. – ის, რომ „ფორუმს“ აქვს გეგმა, ამით აფიქსირებთ თქვენს პარტიას ერთ-ერთ პოლიტიკურ ცენტრად? – რა თქმა უნდა. დღეს არის ოთხი პოლიტიკური ცენტრი – ბურჯანაძე, ალასანია, „ფორუმი“ და ნათელაშვ ილი. – გაჩეჩილაძე? – არა... თუ ვინმეს ეწყინება, სა ქართველოში 26 ათასი მდინარეა და საკმაოდ ცივი წყალიც არის. – და, როგორ ფიქრობთ, ამ ოთხ პოლიტიკურ ცენტრს ეყოფა იმდე ნი ძალა, რომ ერთმანეთს არ დაუპ ირისპირდეს? – ყოველ შემთხვევაში „ფორუმი“ შიდადაპირისპირებაში ჩართვას არ გეგმავს. ვინც ჩაერთვება, ის დააშ ავებს. თუ ეროვნული „ფორუმი“ არ იქნება გადამწყვეტი ძალა მომავალ ხელისუფლებაში, გარწმუნებთ, სა ქართველოს კარგი არაფერი ელის. – ისე ჩანს, თითქოს ბურჯანაძ ესა და გაჩეჩილაძეს დაგეგმილი აქვთ, ჩაშალონ ადგილობრივი არ ჩევნები და არ მისცენ ალასანიას საშუალება, არჩევნებამდე მივი დეს. – რაც მოსახდენია, ის მოხდება... საქართველოში არ არსებობს პოლი ტიკური ძალა, რომელიც შეძლებს ან დააჩქაროს ან შეანელოს რაიმე პოლიტიკური მოვლენა. საქართ ველოში პოლიტიკური მენტალიტ ეტი ძალიან უმეცარია. ყველას ვგულისხმობ.
? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?
ხათუნა გოგორიშვილი ცისფერი ვარდით
პარლამენტარი ხათუნა გოგორიშვილი ღია ფერების მოყვარ ული ყოფილა, მაგრამ საპარლამენტო ცხოვრებაში ამის დემო ნსტრირებას ვერ ახერხებს. სამაგიეროდ ფილარმონიის გახს ნაზე, ნანი ბრეგვაძის საღამოზე საგულდაგულოდ გამოიპრა ნჭა. ამ დღეს ის თეთრი კაბა-კოსტიუმით, ცისფერი ფეხსაც მლით, ჩანთით და პიჯაკზე დამაგრებული ცისფერი ვარდით იწონებდა თავს. როდესაც „პრაიმტაიმი“ ხათუნა გოგორიშვ ილის ჩაცმულობით დაინტერესდა და მას კითხვით მიმართა, ხათუნამ დაბნეულმა გვიპასუხა: - ვფიქრობ, ჩვეულებრივად მაცვია. განახლებული ფილა რმონიის გახსნისთვის შესაფერისად. - თქვენი მოხდენილი ჩაცმულობა რომელ დიზაინერს ეკ უთვნის? - არ ვიცი. მხოლოდ ის ვიცი, რომ მომწონს და მოვიხდინე.
ეკატერინე შარაშენიძე ვარდანაშვილისგან ფეხსაცმელს ელოდება
ეკატერინე შარაშენიძე რატომღ ა ც ქართველ დიზაინერებს არ სწყალობს. მათთან არასდროს არაფერი შეუკერავს. თუ მცა შეიძლება თათა ვარდანაშვილს მომა ვალში ფეხსაცმლის შეკერვა ანდოს. ეკატერინე შარაშენიძე: -თათა ვარდანაშვილთან ხშირი ურ თიერთობა მაქვს და გამიხარდება, მომავალში თუ ვითანამშრომლებ მა სთან. დამპირდა, რომ აუცილებლად რამეს შემიკერავს. - ალბათ, ჩექმას, ზამთარი მო დის...
დე
პუ
ქართველი დეპუტატები რომ არცთუ ისე მდარე გემოვნებით გამოირჩევიან, ამას მათი აქსესუარებიც მოწმობს. მა გალითად, ჩვენ დავინტერესდით, რომე ლი მათგანი რა ფირმის საათს ატარებს, სად და რამდენად შეიძინეს მათ ეს აქ სესუარი? აღმოჩნდა, რომ უმეტესობას საკმაოდ ძვირფასი და შესაბამისად, ძვ ირადღირებული მაჯის საათი აქვს.
მიხეილ მაჭავარიანი სიდედრის ნაჩუქარი საათით დადის
ბევრია ისეთიც, ვი საც საათი, უბრალოდ, აჩუქეს. მაგალითად, მიხეილ მაჭავარიანი აგერ უკვე წლებია, სიდედრის ნაჩუქარ საათს მაჯიდან არ იხ სნის. ვერ გეტყვით, ეს სიდედრის გადაჭარბ ებულ სიყვარულს უკ ავშირდება თუ საათის ხარისხს, მაგრამ ფა ქტია, რომ აქსესუარი საკმაოდ კარგ მდგომა რეობაშია. „ეს სა ათი ჩე მი მე უღლის დედამ მაჩუქა, როდესაც ცოლი მოვი ყვანე, და იმის შემდეგ
მიკეთია. აშკარად კა რგი ხარისხია, რადგან ამდენი წელია პრობ ლემა არ შექმნია“, – ამ ბობს ვიცე-სპიკერი.
პეტრე ცისკარიშვილის ადოლფო დომინგესი“
სიდედრს არ უჩ უქებია, მაგრამ ბევრი ხარისხიანი საათის მფ ლობელია უმრავლეს ობის ლიდერი. პეტრე ცისკარიშვილმა სპეც იალურად „პრაიმტაი მისთვის“ დეტალურად აღწერა თავისი ძვირ ადღირებული საათის დამსახურებები, თუ მცა რატომღაც ფასი ვერ გაიხსენა. „მომწონს კარგი ხა რისხის საათები. რა
ტა
ტე
მდენიმე ცალი მაქვს. მაგალითად, ამჟამად მიკეთია „ადოლფო დო მინგესის“ ფირმის სა ათი. რამდენიმე წლის წინათ შევიძინე ბარს ელონაში. სამწუხაროდ, ფასს ვერ ვიხსენებ“.
მეგობრებმა გვაჩუქესო
ზურაბ მელიქიშვ ილი კი „ბულგარის“ ფირმის საათს ატარ ებს, რომელიც 7 წლის წინათ ძმაკაცს უჩუქ ებია. ნაჩუქარ ცხენს კბილი არ გაესინჯებაო და ზურაც არ დაინტე რესებულა, რა ღირე ბულებისაა ძმაკაცის საჩუქარი. „ეს დაბადების დღის საჩუქარია. ფასი ნამდ ვილად არ მიკითხავს.
ბი
ს
მიჩვევა ვიცი და დიდი ხანია, ვატარებ. მაქვს კიდევ ორი საათი, თუ მცა გამორჩეულად არ ვაკვირდები, რომელი ფირმისაა. მთავარია, იყოს მოხერხებული და დროის მაჩვენებელი, მეტი არაფერი“. მეგობრის ნაჩუქარი საათით დადის ნუგზარ წიკლაურიც, თუმცა აშ კარაა, რომ მეგობარი საკმაოდ გემოვნებიანი ჰყოლია. ეხუმრებიან კიდეც, შენს მაჯას ამ დენ ხანს რომ გაუძლე ბს, მაგარი საათი ყო ფილაო. „ელისის“ საათს ვა ტარებ. სამი წლის წი ნათ მა ჩუ ქეს. სულ მა ქვს ორი საათი, ეს იმას სჯობია. მეგობარმა მა ჩუქა“.
კუბლაშვილების წყვილმა ანტალიაში დაისვენა
- არ ვიცი, ჯერ, ეს მასზეა დამო კიდებული. - საყვარელი მაღაზია ან ბუტი კი არ გაქვთ, რომელსაც ხშირად სტუმრობთ ხოლმე? - საქართველოში მაღაზიებში სა სიარულოდ დრო ნაკლებად მაქვს. - უცხოეთში კონკრეტულად სად დადიხართ საყიდლებზე? - გააჩნია სად ვიქნები, თუ არაბ ეთში ვარ, იქ ვშოფინგობ, თუ რო მელიმე ევროპულ ქვეყანაში - იქ და ასე. - ბოლოს სად იშოფინგეთ? - ბოლოს ნიუ-იორკში. - და რა შეიძინეთ? - არ მახსოვს.
პალიკო კუბლაშვილმა მეუღ ლესთან, თამუნა აბუთიძესთან და მეგობრებთან ერთად ანტალიაში დაისვენა. როგორც აღმოჩნდა, პლ აჟი და ნამზეურის მიღება დიდად არ უყვარს, თუმცა დასვენებისთვის რომ აუცილებელია ზღვა და განტ ვირთვა კარგად იცის. -კარგად ცურავთ? - ჩემს მეუღლეზე ცუდად. - ცურვაში ხომ არ შეჯიბრებ იხართ ერთმანეთს? - შევჯიბრებივართ, მაგრამ ეს ის სფეროა, სადაც პირველობას ვუთმ ობ. მირჩევნია არ შევეჯიბრო, რადგ ანაც დამარცხებული გამოვდივარ. - ხშირად შოფინგობთ? - ეს ყველაზე ნაკლებად მიყვარს
ი ბ ე
თ ა სა ლალიაშვილი 350-დოლარიან საათს ატარებს
ქრისტიან-დემოკრატ ების ნიკა ლალიაშვილი 350-დოლარიან საათს ატარებს. კოლექციონერი არ გახლავთ, მაგრამ კო მფორტულ საათზე უარს ნამდვილად არ ამბობს. „ესაა „სიტიზენის“ „ეკო დრაივი“. შევიძინე შეერთებულ შტატებში 350 დოლარად. ვიყენებ მხოლოდ დანიშნულებ ისამებრ და არანაირი სამკაულის ფუნქციას არ ვანიჭებ. უნდა იყოს პრაქტიკული და არა ად ვილად მსხვრევადი“.
დარჩიაშვილის მოკრძალებული აქსესუარი
ყველაზე მოკრძალე
ბული საათი დავით და რჩიაშვილის მაჯაზე აღ მოვაჩინეთ. ბატონ დავი თს არც კი სცოდნია, რა ფირმისაა მისი აქსესუ არი. მან ჩვენთან ერთად აღმოაჩინა, რომ თურმე „სიტიზენის“ ფირმის სა ათს ატარებს, თუმცა ეჭვი ეპარება, რომ ორ იგინალი იყოს, რადგან საკმაოდ იაფად უყიდია. „სად შევიძინე, აღ არ მახსოვს, მაგრამ 100 დოლარიც რომ არ ღირს, ეს ნამდვილად ვიცი. კი დევ ერთი მაქვს, რომე ლიც საერთოდ აღარც მუშაობს. საათს ვარჩევ იმ ნიშნით, რომ იყოს სადა და მოხერხებული. თვალშისაცემი რომ არ იყოს. ისე, საათი ჩემთ ვის არასოდეს უჩუქებ იათ“.
ცაგარა უსაათოდ დარჩენილა
აი, გია ცაგარეიშვი ლი კი ამჟამად დროს ძირითადად მობილუ რის საშუალებით იგ ებს, რადგან, როგორც გვითხრა, საათი ცო ტა ხნის წინ გაფუ ჭებია. მის არსე ნალში მყოფი ე რთ ად ერ თ ი საათი 250 დო ლარად უყიდ ია. „ახლა სა ათი არ მი კე თია. ცოტა ხნის წინ გამიფუჭდა და ვეღარ გამოვცვალე. შევიძინე თბილისში 3-4 წლის წინათ. ღირდა 250 დოლარამდე. „ტისო ტის“ ფირმისაა“.
და მეხერხება. გულახდილად რომ გითხრათ, დროს ამისთვის არც გამოვნახავ ხოლმე. ამიტომ ეს თა მუნას პრეროგატივაა. თუმცა სიურპრიზების კეთება მიყვ არს, როგორც შვილების თვის, ასევე მეუღლისთვის. თამუნა აბუთიძე: - ხშ ირად ყვავილების ჩუქება იცის, იმიტომ, რომ ყვავ ილები მიყვარს. - შოფინგისას რას ით ვალისწინებთ? - რომ გითხრათ, რომე ლიმე მარკას ანიჭებს უპირ ატესობას-მეთქი, მოგატყ უებთ. მთავარია ტანსაცმელი მის გემოვნებაში ჯდებოდეს და თა ვი კომფორტულად იგრძნოს. - ბატონო აპოლონ, ქართველი შემსრულებლებიდან ვის უსმე ნთ? - ნინო ქათამაძეს. რა თქმა უნდა, ბევრი მიყვარს, მაგრამ ნინო გამო რჩეულია, როგორც შესრულების მანერით, ასევე სიმღერებით. - ნანი ბრეგვაძის კონცერტზე იყავით, ხშირად დადიხართ კუ ლტურულ ღონისძიებებზე? - სამწუხაროდ, ხშირად ვერ ვა ხერხებ კონცერტებზე და ღონისძ იებებზე სიარულს, თუმცა, როცა საშუალება მეძლევა, სიამოვნებით მივდივარ.
10 kiTxva
? ? ? ? ? ნესტან კირთაძეს ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? გიორგი თარგამაძეს ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? კოლეგა ოპოზიციონერებზე (ზოგადად):
– თანამშრომლობის პრობლემა ზოგადად არ არსებობს, მაგრ ამ ჩვენი პოზიციები აბსოლუტურად განსხვავდება სააკაშვილის ყოფილი თანაგუნდელების პოზიციებისგან, როგორც საშინაო, ასევე საგარეო პოლიტიკური კუთხით. აბსოლუტურად სხვა მი მართულება გვაქვს. მათ მიერ წარმოდგენილი პროგრამა ანალ ოგიურია სააკაშვილის პროგრამისა. ჩვენ ვერასოდეს გვიხილავთ რომელიმე გაერთიანებაში, რომელიც კამპანიურად და სეზონუ რად იქმნება. ჩვენ ვართ სტაბილური პოლიტიკური პარტია, მაგრ ამ გაერთიანება არ იქნება. პირიქით, ჩვენ მათ ვეუბნებით – არ და იღალეთ, ბატონებო, ძველი გზით სიარულით? დროა, ახალი გზა აირჩიოთ და გაიზიაროთ „ლეიბორისტული პარტიის“ ხედვები.
ბურჯანაძე-ალასანიას პოლიტპოლუსებზე (კონკრეტულად):
– ჩვენ სერიოზულად არც კი ვუყურებთ სააკაშვილის ყოფი ლი თანაგუნდელების პოლიტიკურ პოდიუმზე ბრძოლას. კი ვთ ანამშრომლობთ მათთან, მაგრამ, მართალი გითხრათ, აშშ-ს პო ლიტიკურ ისტებლიშმენტშიც კი მათმა ქმედებებმა ირონიული ღიმილი გამოიწვია. ჩვენი მეგობრები ვაშინგტონიდან გვირეკავ დნენ, რიგრიგობით ჩამოდიოდნენ აქ და გვეუბნებოდნენ: მე უფრო უკეთესი გოგო ვარ და მე უფრო უკეთ ესი ბიჭი ვარო. არ ვარგა ასეთი რამ. ეს ბატონები და ქალბატ ონები, ყალბი რეიტინგისთვის ბრძოლის ნაცვლად, რეალურ ოპოზიციურ ძალასთან უნდა თანამშრომლობდნენ. ასე რომ, ჩვენ დიდი თანაგრძნობით ვუყუ რებთ მათ ბრძოლას ყალბი რეიტ ინგისთვის. ჩემთვის მთავარია, სა მშობლო დარჩეს გამარჯვებული და მერწმუნეთ, ასეთ ვითარებაში და მსგავსი პოზიციებით ეს ასე ნა მდვილად არ იქნება. რაც შეეხ ება „ლეიბორისტული პარტიის“ პოლიტიკურ დღის წესრიგს, ამაზე ჯერ ვერაფერს გეტყ ვით. ერთი რამ ცხადია – ადგი ლობრივ არჩევნებამდე ბევრი რთული სხვა საკითხი იქნება დღის წესრიგში.
საკუთარ პოლიტიკურ სტრატეგიაზე:
– გეტყვით ერთს და საზოგადოებამ ობიექტურად განსაჯოს თავად. მე გეუბნებით სრული პასუხისმგებლობით, რომ დღეს ქართულ პოლიტიკურ სივრცეში არის ერთადერთი თანმიმდე ვრული პოლიტიკური ორგანიზაცია, რომელმაც თავიდანვე თქ ვა, რომ ქვეყანაში პოლიტიკური ცვლილებების განხორციელებ ისა და პოზიტიური შედეგების მიღწევის გზა – ეს არის აქტიური მონაწილეობა პოლიტიკურ სივრცეში, აქტიური მონაწილეობა საპარლამენტო სივრცეში, აქტიური მონაწილეობა არჩევნებში, აქტიური ზეწოლა ხელისუფლებაზე, რათა ქვეყანაში დემოკრ ატიის განვითარების რესურსები გახდეს ხელშესახები. ჩვენ ამ გზას მივყვებით, მიუხედავად ძალიან მძიმე, შეურაცხმყოფელი შანტაჟისა. ჩვენ ეს გზა, პრინციპში, დღეს უკვე გამოვიარეთ და ამ გზას ვერავინ შეგვაცვლევინებს.
არასაპარლამენტო ოპოზიციაზე:
– მე თავს შევიკავებ საერთოდ ალასანიას ან სხვა გუ ნდების ქმედებების შეფასებისგან. უბრა ლოდ, რომელიმე პოლიტიკური პარტია, რომელიც რამდენიმე თვის წინ სრულ იად განსხვავებული მოსაზრებების იყო, სრულიად განსხვავებულ გადა წყვეტილებებს იღებდა და სრულიად საწინააღმდეგოში არწმუნებდა ჩვენს საზოგადოებას, ვფიქრობ, მათ ძალი ან გაუჭირდებათ ახსნა-განმარტებე ბის მიცემა იგივე საზოგადოებისთვის, რატომ იცვლება მათი პოლიტიკური ტაქტიკა, მიდგომები თუ სტრატეგია ასე ხშირად. ჩვენ გვაქვს კონსულტა ციები, ფაქტობრივად, ყველა არასაპ არლამენტო ორგანიზაციასთან, სხვადასხვა თემებზე. ეს კონსულტაციები გა გრძელდება და არ უკავშირდება მხოლოდ თვით მმართველობის არჩევნებს.
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
9
კერვალიშვილი სპიკერობას ეუფლება მას უკვე რამდენჯერმე მოუწია სხდომის წა ყვანა. მართალია, ხუთკაციან სხდომაზე, მაგრამ მაინც. მასწავლებელი, როგორც წესი, გვერდით უზის ხოლმე. რეგლამენტის მცოდნე იურიდიული დეპარტამენტის თავმჯდომარე ნაბიჯ-ნაბიჯ კა რნახობს ქალ-დეპუტატს, რა და როგორ უნდა თქვას და ჩაქუჩი როდის დააბრახუნოს. ისე, ჩა ქუჩის ხელში ჭერასაც ცოდნა ნდომებია. დათომ ნინოსგან ისწავლა, ამიტომ ბაქრაძეც, ბურჯანაძ ის მსგავსად, ომახიანად აბრახუნებს ხოლმე. აი, კერვალიშვილის დარტყმული კი ნამდვილად ქალურია. რუსუდანი ორივეჯერ ძალიან დაძაბული იყო თავმჯდომარის სავარძელში, მიუხედავად იმისა, რომ ორივე შემთხვევაში მას, ტაბატაძის გა რდა, არავინ უსმენდა. გოდაბრელიძე, ქავთარაძე, გეგენავა და კიდევ ორი დეპუტატი ერთ-ერთის მაჯის საათის „შესწავლით“ იყვნენ დაკავებულები. კერვალიშვილი მათ სულ ტყუილად უსვამდა კი თხვებს, განსახილველ კანონპროექტთან დაკავშირებით ვინმეს შეკითხვები ხომ არ გაქვთო. ყველას ერთადერთი კითხვა აწუხებდა, როდის გამოცხადდებოდა შესვენება.
რუსები ახალ პროვოკაციაზე წავიდნენ საპარლამენტო ოპოზიცია უმრავლეს ობას არაადეკვატურობაში ადანაშაულე ბს. „ქრისტიან-დემოკრატები“ რუსეთის მხრიდან ახალ საფრთხეებზე ალაპარ აკდნენ. ნიკოლოზ ლალიაშვილის განც ხადებით, საფრთხე იმაზე გაცილებით სერიოზულია, ვიდრე ეს ხელისუფლებას ჰგონია, ამიტომ მათი სიჩუმე დამაფიქრ ებელია. საპარლამენტო უმრავლესობა ბრალ დებებს არ იღებს. ისინი რუსეთის ქმედ ებებსაც აფასებენ და რეაქციას დასავლ ეთიდანაც ელოდებიან. მიხეილ მაჭავარიანი: – მთავარია, რუსეთის პრემიერს არ გა უჩნდეს იმის განცდა, რომ მისი ქმედებები დაუსჯელი დარჩება. დასავლეთი კარგად აცნობიერებს მოსალოდნელ საფრთხეს. დარწმუნებული ვარ, ამ განცხადებას სა ერთაშორისო თანამეგობრობა და ჩვენი პარტნიორი ქვეყნები ყურადღების გა რეშე არ დატოვებენ და ადეკვატურ პა სუხს გასცემენ. რუსეთმა თუ ნახა, რომ ერთ-ერთი მორიგი სერიოზ ული პრესკონფერენციის შემდ ეგ გადავწყვიტეთ, შალვა ნა თელაშვილი ბლიცშეკითხვე ბით გაგვეხალისებინა, თუმცა, მგონი, პირიქით მოხდა – ხასი ათი წავუხდინეთ. ვისი ვაჟია გიორგი ბრწყ ინვალე? – ეს ტესტირებაა? გიორგი ბრ წყინვალე იყო ბრწყინვალე და ბრწყინვალე მამის შვილი. ეს „პრ აიმტაიმი“ სულ პიარებს აგორებს, კაცო... სწორი პასუხი: დემეტრე თა ვდადებულის ვაჟი. რისი შიშია ზოოფობია? – ცხოველების შიში ან გველ ების, არ ვიცი... ახლა გამჭედავენ არაინტელექტუალიზმში ხოო? სწორი პასუხი: სიცოცხლის შიში. რომელი ქართველი მხატ ვრის ნახატია „მუშა სოსო?“ – კაკაბაძის ხო, არა? სწორი პასუხი: ფიროსმანის. – ვა, თქვენ... დამანებეთ, კა ცო, თავი... ერთი კითხვაც, ბატონო შალვა. როცა გეუბნებიან სა ღოლ, შალვა, საღოლო! რას ნი შნავს? – ნუ „საღოლ“ ქართული სიტყ ვა არ იქნება. ალბათ, თურქული ან ირანულია, „ყოჩაღ“-ს ნიშნავს, ალბათ... სწორი პასუხი: სა ღოლ მა დლობას ნიშნავს.
?
გაუვა, მაშინ ის ახალ პროვოკაციაზე წავა. როცა მოსკოვში უცხოელ ინ სტრუქტორებზე საუბრობენ, აქ ანტარქტიდა და გრელანდია არ იგულისხმება. ამ შემთხვევაში კო ნკრეტულ ქვეყანაზე საუბრობენ და იმედი მაქვს, აღნიშნულ გა ნცხადებას ადეკვატური პასუხი გაეცემა. ქართული მხარე არავის საწინააღმდეგოდ არაფერს ამ ზადებს და მით უფრო კავკასიის შემთხვევაში სიტუაციის დაძაბვა საქართველოს ინტერესებში არ შედის.
ლატარეა და „შვიდ თამარ გონგაძე ავთო ჩიტიძე საქართველოს ლატარიის კომპანიას 7 ოქტომბერს „რედისონში“ მოწვეული სტუმრების საზეიმო მიღება ჰქონდა. კორპორატიულ ღონისძიებაზე ბიზნეს მენები, პოლიტიკოსები, შოუბიზნესის წარმომადგენლები, პარტნიორი კომპ ანიების თანამშრომლები იყვნენ მიწვეულები. საღამო სერიალ „შუა ქალაქის“ მსახიობებს, ოთარ ტატიშვილსა და გოგა ბარბაქაძეს მიჰყავდათ. სტუმრებს გააცნეს ორი მომგებიანი მომენტალური ლატარიის - „სამი სურვილის“ და „შვიდიანის“ წესები. წესი მარტივია, ლარად ყიდულობ ბილეთს და იღბლის წყალობით 1000 ლარს იგებ! სხვათა შორის, „რედისონში“ ასეთი იღბლიანი 5 სტუმარი აღმოჩნდა. აზარტული სტუმრები იქვე, ფოიეში ბილეთებს ბილეთე ბზე ყიდულობდნენ. აქცია საქველმოქმედო იყო და გაყიდული ბილეთებისგან შესული თანხა სურამისა და ტაშისკარის ბავშვთა სახლებს გადაეცა. სტუმრების განწყობაზე მარიკო ებრალიძე და ბაკურ ბურდული ზრუნავ დნენ. საქართველოს ლატარიის კომპანიამ სადღესასწაულო მიღებაზე სამი გათამაშება მოაწყო. ერთი გათამაშება კომპანიის თანამშრომლებს შორის იყო და ვასო გელანტიამ დირექტორატის მიერ დაწესებული 1000 დოლარი მოიგო. მეორე გათამაშება უფრო სახალისო აღმოჩნდა. სტუმრებს ორი ოქროს ფირფ იტა - „ოქროს თევზი“ და „შვიდიანი“ ტორტის ნაჭრებში უნდა აღმოეჩინათ. მომგებიანი ფირფიტები ორმა ქალბატონმა იპოვნა. საღამოს კულმინაცია კი მესამე ლატარია იყო: გათამაშდა მიღებაზე დარიგებული დანომრილი ბარათე ბი. ჰონკონგში და მაკაოში მოგზაურობა „ჯეოსელის“ თანამშრომელმა, ინა სიხარულიძემ მოიგო. არაჩვეულებრივი ივენთი კორეელმა დიჯეიმ დახურა.
ნინო ჯიბლაძე (აღმასრულებელი დი რექტორი კორპორატიულ საკითხებში): -ამ კორპორატიული ღონისძიებით აღვნიშნეთ ჩვენი, ლატარიის კომპანიის შემოსვლა ბაზარზე. ლატარიიდან შე მოსული თანხის 52 % ისევ ამ ლატარიას ხმარდება. 21% კი კულტურისა და სპორ ტის აღორძინებას. ყველას აქვს მოგების რეალური შანსი. 1000 ლარი ძირითადად რეგიონებში - ბოლნისში და ახალციხეში მოიგეს. თანხის განაღდება „სახა ლხო ბანკის“ ფილიალებში ხდ ება.
მაია ლომ იძე (ლატა სახე): რიის სარე კლამო -კაზინოში ს ი ზმრიდან მოვიგე. ძა გამ ღ და ჩემმა მე ლი დამესიზმრა, რ ომდინარე ომელიც მე უ ღ ლ ემ გ თხრა, წად ი და კაზინ ადავარჩინეთ და მი ოში ითამა ენა, რა სვლ შ დოლარი მოები უნდა გამეკეთებ ეო. მაჩვ ინა. ვიგ რმე. მაგრ ე. ასე მოხდა რამდ 2000 ენ ამ ბოლოს 1000 დოლ ჯე წავაგე და არი შ აუცილებლევეშვი. ლატარიას ად გადავფ ხიკავ.
ბლიცინტერვიუ
4–დან 4 არასწორი პასუხი
?
?
?
10
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ოთარ -ვცდ ტატიშვ ი და ილი: თანხ ვ იმეს ით ან შვ ნახოთ. მ მეტი ან დისკებილებს ვუ ოგებულ 300 , რაც ცხ ს ვიყიდი ყიდი რა ი . ყველ ოვრ ი ტალ ლარ იზატ ა, რა თქებაში მო აზე მი ორში მა უ ნდ . ა, ტგია ო
ლეილა მესხი: - ძალიან საინტერესო და მისასალმებ ელია, როდესაც ქვეყანაში ახალი ინვესტ იცია შემოდის. თანაც, როგორც გავიგე, ამ ლატარიიდან შემოსული მოგების მნიშვნ ელოვანი ნაწილი ქართული სპორტის გა ნვითარებას მოხმარდება. იღბლიანი ვარ ცხოვრებაში, ბევრი პრიზი მაქვს მოგებუ ლი, მაგრამ სპორტულ ასპარეზზე. იმედი მაქვს, იღბალი არც ამ ლატარიის დროს მიღალატებს.
„სამი სურვილი“ დიანი“ „რედისონში“ 1000 ლარი ხუთმა კაცმა მოიგო
ვასო გელანტია
რუსუდან კერვალიშვილი: -არასოდეს არაფერი მომიგია, არადა ყოველთვის მეგონა, რომ უნდა მომეგო. ერთხელ ჩემს შვილიშვილს მოვატყუე, რომ მაცივარი მოვიგეთ-მეთქი და ისე უყ ვარდა ის ვითომ მოგებული მაცივარი... თავს ვიკავებ, თორემ ძალიან აზარტული ვარ. ამ ლატარიის თამაშს ვაპირებ. რომ მოვიგო, ბევრი გეგმა მაქვს, რომელიც ის ევ ჩემს შვილიშვილს ზაზუკას მინდა შევუ სრულო.
კახა მამულაშვილი: - პირველად ვითამაშე ლა ტარია „სამი სურვილი“ და უკვე 21 ლარიც მოვიგე. ძალიან საინტერე სოა თავად პროცესი, როდესაც გადაფხეკ და მოგებას აღმოაჩენ. ჩემი ყველაზე დიდი მოგება აზარტულ თამაშებში 3 ათასი დო ლარია. იმედია, მალე ამ თანხას ლატარი იდან მოგებული ათასი ლარიც მიემატ ება. ცხოვრებაში ძალიან მიმართლე ბს, პირველ რიგში სიყვარულში, შემდეგ ადამიანებში და საქმეში.
ნინი ბადურაშვი ლი: რატომღაც იმედი მა ქვს, რომ ბედი გა მ ლებს და „სამ სუ იმართ რ „შვიდიანში“ მოვი ვილში“ ან გებ. კაზინო და აზარტული თამა შები არ ყვარს. ერთადერ მი თი, ნარდი მიყვარს და ხშირადაც ვიგებ.
თემუ რ -ლატა ჭყონია: რია უ უნდა, ნდ ლი თა ვიყიდი. რ ა იყიდო. ნ ხ ი ს დიდ ოგორც გ მეც, რა თ კულტ ავ ი ქ ამისთ ურაზე მიდპროცენტი იგე, შემოს მა უ ვ ს ი ი პ ს ს ო დ რ ვ მთავა იყიდი ა მარ ტზე დ . რ ტ ა ე ი ო , ს არის არტუ თორე ლ მითამ ი არა ვარმ აზ ბამისააშია და შ . არ ე მიგია. დ, არც მ სა მართა ო გითხრ თამაშ ათ, არაფრლი არა მგი არ ვიცი. ი ის ს ონია მ ოვიგოე, .
ინა სიხარულიძე: - აქამდე არაფერი მომიგია. არც ველოდი თუ ბედი გამიღი მებდა და ლატარიის კომპანიის მიერ გათამაშებული ჰონკონგის საგზურის მფლობელი გავხდე ბოდი. ძალიან ბედნიე რი ვარ. ალბათ სამო გზაუროდ ჩემ შვილ თან ერთად წავალ.
მაია დარსმელიძე: - ძალიან აზარტული ვარ და ამიტომ საკუთარ თავს კაზინო ში შესვლა ავუკრძალე. მომწონს ასეთი ექსპრომტი ლატარიები, როდესაც მომენტალურად ხდე ბი მოგებული. დარწმუნებუ ლი ვარ, რომ ამ ახალ ლატა რიაში მალე მოვიგებ.
გიგი წერეთელი: - ლა ტარიის დიდი მოყვარული არ გახლავართ, თუმცა კაზინოში სიარ ულს და ძალიან აზარტულ თამაშებს მი რჩევნია ლატარია ვიყიდო და, მოგებუ ლი თანხის დახარჯვას კიდევ რა უნდა? ჩემი შვილი უცხოეთში სწავლობს, თითო კაპიკს ითვლის და იმას გავუგზავნი. კა ზინოში რომ ვყოფილვარ და წამიგია, ამიტომ ვერ ვიტან. მითამაშია მონტე-კა რლოში, მონაკოში. იქ რომ არ ითამაშო, არ შეიძლება, მეტი არაფერი არ არის.
პეტრ ე - ჯერ ცისკარიშ ვილი პრინც მეც შ : ი ე არტუ ვიძენ ამ ლ პში გავერ ლი ვა კ ა მომიგ რ და ტარიას. მ ვევი და ა დ ი ლ ე ა ა მ დ ა ა ი ნოში 3 ნტერე ტნაკლება ბათ იქნებ გებულ -4-ჯერ ვარ ახლა მაინ სებს. არას დ აზ ლარი ი გამოვსუ ნამყოფი დ ც მოვიგო. დროს მოვიფ მოვიგო? ლვარ. ლატ ა ყოველთვ კაზი პატარ იქრებდი რ ოჯახისთვ არიაში რომ ის წა ხმარდ ა თანხაა. ა ამეს. ქველ ის, შვილი 1000 ხ ღმერთი გაჭირვებ მეტაში, ჩე მოქმედები სთვის მს რაი სთვის უ ი ლ ხა ს გ ან მოიხმ არო, ა ნაჩუქარი ლხს. მოგებ ონში მოვა ვითაა რასწო ული თ და შე რი იქნ ნთვის ანხა ება. რომ
ოქროს ფირფიტები ამ ტორტში იდო
ბაკურ ბურდულის პერფორმანსი ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
11
ავთო ცქვიტინიძე
ნინო ბურჯანაძე
12
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ჯონდი ბაღათურია
თიკა ფაცაცია და ბიჭოლა
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
13
სტიპენდიები საუკეთესო სტუდენტებისთვის მერიამ სხვადასხვა უმაღლეს სასწავლებლებში წელს ჩარიცხ ულ ყველაზე მაღალრეიტინგ ულ სტუდენტებს სახელობითი სტიპენდიები დაუნიშნა. ერთი წლის განმავლობაში საუკეთ ესო სტუდენტები 100 ლარის ოდენობის სტიპენდიას მიიღებ ენ. გიგი უგულავა ცხრა სტუდ ენტს თბილისის საკრებულოს შენობაში შეხვდა და სტიპენ დიები გადასცა. გიგი უგულავა: „განათლებაში მთავარია კონკ ურენცია და სწორედ ამით არის განპირობებული ერთიანი ერ ოვნული გამოცდების სისტემის შექმნა, რომელმაც მინიმუმა მდე დაიყვანა კორუფცია უმაღ ლესი განათლების სისტემაში. სტუდენტებს შორის გაჩნდა კო ნკურენცია, რაც ლიბერალიზმ ის ერთ-ერთი მთავარი ნიშანია. სტუდენტობა არ არის ადვილი, თუნდაც მატერიალური პირო ბების გამო. ამიტომ, იმედი მა ქვს, ეს მცირედი სტიპენდია მათ გარკვეულწილად დაეხმარება“. თბილისის მერიის ინიციატი ვით, მომავალი წლიდან სტუდ ენტებს დაურიგდებათ ვაუჩერ ები, რომლითაც წიგნის მაღა ზიებში სასურველი წიგნის შე ძენას შეძლებენ. „ეს პროგრამა გამომცემლებსა და წიგნის სფ ეროში მომუშავე ადამიანებსაც დაეხმარებათ. ჩვენ ვცდილობთ, შევქმნათ მექანიზმი, რომლის საშუალებითაც ახალგაზრდები
რეზო შატაკიშვილი მოსკოვში რომ „ჯოკონდა“ ჩა მოიყვანეს (დიახ ჩამოიყვანეს და არა ჩამოიტანეს), ერთი ცოლ-ქმარი ამრეზით უყურებდა _ ესაა ყველა რომ გიჟდებაო?! იქვე მდგარმა ფა ინა რანევსკაიამ ექსცენტრიული პასუხი გასცა - ეს იმდენი ხანია ანცვიფრებს კაცობრიობას, ვალდ ებული ხარ აღფრთოვანდეო. კაი ხანია მსოფლიო აღფრთოვანებას ვერ მალავს რობერტ სტურუას ფე ნომენით, მისი სპექტაკლებით, მა გრამ საქართველოში არ ილევიან პოზიორები, რომლებიც ცხვირს მაღლა სწევენ, სწუნობენ და მაეს ტროს წინააღმდეგ ისევ მისსავე შე დევრებს - „კავკასიურს“, „რიჩარდს“ თუ „ლირს“ იყენებენ. არადა, წინა თაობების თეატრალები ჰყვებიან, რომ თავის დროზეც ასე ცხვირა წეულები ხვდებოდნენ იმ შედევრ ებს. ბევრს ახალი საქაქანო მიეცა, ნამდვილი თეატრის მაყურებელს კი ნამდვილი საზრდო _ დასრულდა რამდენიმეთვიანი რეპეტიციები და რუსთაველის თეატრი სცენაზე სტ ურუას ახალ სპექტაკლით იწყებს ცხოვრებას _ მაქს ფრიშის „ბიდე რმანი და ცეცხლისწამკიდებელნი“. დიახ, სპექტაკლი იწყებს ცხოვრე ბას, რადგან ყველა თეატრალმა იცის, რომ სპექტაკლი ბავშვივითაა და შობის შემდეგ რომ ფეხი აიდგას, დრო და გათამაშება სჭირდება. თა ნაც ასეთია მაესტროს ბედისწერა _ მისი სპექტაკლები მერე უფრო ეგ ემრიელებათ, საზღვარგარეთ რომ მოიხვეჭს სახელს. სპექტაკლი გვეძღვნება ჩვენ, საზოგადოებას, რომელიც მიზე ზთა სხვათა და სხვათა გამო, ვერ ვახერხებთ წინ აღვუდგეთ შინ შემოჭრილ ცეცხლისწამკი დებელ ავაზაკებს, ვაბინა ვებთ მათ ჩვენს სხვენში თუ პოლიტიკურ ოლიმპოზე და ვაბუგინებთ სახლ-კარს. თუ გავითვალისწინებთ სტურუასეულ ინტუ
იციას, მომავლის ჭვრეტას, „მეფე ლირით“ საბჭოეთის ნგრევის წინა სწარმეტყველებას, მთლად სახუ მაროდ არ უნდა გვქონდეს საქმე. არადა, სპექტაკლი დაუნდობელი მხილების და სიღრმის კვალდაკვ ალ აღსავსეა სტურუასეული სიმს უბუქით, ირონიით, სახიერებით... მეტიც, ბიდერმანის სახლ-კარი წა რმოდგენილია, როგორც ცირკის არენა, ბანკირი ბიდერმანი (ზაზა პა პუაშვილი) შინ კლოუნად იმოსება. თვით სპექტაკლშიც უხვადაა საცი რკო ელემენტები, ისევე, როგორც სხვადასხვა ჟანრების ელემენტები, რომელიც ერთ განუყოფელ მთ ლიანობას ქმნის. სტურუა თავისი პრინციპების ერთგულია - „ჩვენ გვ ინდა რომ ჩვენს დადგმებში ყველა ჟანრი ერთდროულად არსებობდეს, ფარსი ერწყმოდეს ფსიქოლოგიზ მს, კლოუნადა დრამას, ტრაგედია მუსიკალურ-პლასტიკურ გადაწყვე ტას. ჩვენი კრედოა უნივერსალური თეატრი, უნივერსალური მსახიობე ბი, რომელთაც ყველაფერი შეუძ ლიათ“. _ ამას ჯერ კიდევ 25 წლის წინ წერდა სტურუა. მისმა თეატრის პრიმამ, ნინო კასრაძემ დაამტკიცა კიდეც ეს უნ ივერსალურობა _ პოლიციელთან საუბრის სცენაში სრულიად ახალი რაკურსით წარსდგა მაყურებლის წინაშე _ ექსცენტრიული კომედი ის არსენალის ფლობით. ზაზა პა პუაშვილის ბიდერმანი კი საცირკო არენაზე მხიარულად გამოვარდნილ კლოუნს მოგვაგონებს, რომელიც იმავდროულად, რომის ცირკში დასაღუპად გამოშვებულ გლად იატორად გვევლინება, რომელსაც სატანურ ძალებთან უწევს უღონოდ გამკლავება და თან დაატარებს ში შს, სევდას და ხასიათის ყველა იმ თვისებას, რომელიც მას ღუპავს. მას ღუპავს არა ბედისწერა, არ ამედ საკუთარი უგერგილო ბა, წინააღდეგობის გაწევის უუნარობა, პატივმოყვარე ობა, ფსევდოკეთილშობ
ილება. დიახ, ფსევდოკეთილშობ ილება, რადგან ის ცეცხლისწამკი დებელს უშვებს შინ, მაშინ, როცა თავიდან იშორებს დარეჯან ხარშ ილაძის გმირს _ კნეხტლინგს, რო მლის ქმარიც სამსახურიდან გააგ დო და ცინიკურ რჩევასაც აძლევს _ უჩივლონ სასამართლოში თუ არ ადა, გაზით თავი მოიწამლოს მისმა ქმარმა. ასეც ხდება - ხარშილაძის გმირ ის ქმარი თავს იკლავს და სტურუას ვერდიქტით ჩვენ სცენაზე ვხედავთ უბედურებისგან ჭკუაზე გადასულ ქალს, რომელიც მოგვიანებით „რი ჩარდის“ მარგარეტის ფუნქციასაც იძენს _ მოაქვს სამგლოვიარო გვ ირგვინი ბიდერმანის და ბაბეტას სახელზე _ წინასწარმეტყველებს მათ მოსალოდნელ უბედურებას. მარგარეტისგან განსხვავებით არ გოდებს, არ იწყევლება ხმამაღლა. მისი წყევლა ჩუმია და იმ ცეცხლი ვით მწველი, რომელიც ელის ბიდე რმანების სახლკარს. საინტერესოა ბესო ზანგურის გმირი _ ცეცხლისწამკიდებელი შმ იტცი, თავისი იმპოზანტურობით, ფოკუზებით, ილეთებით _ ბატუ ტზე იოლად ხტუნვა-კოტრიალის ჩათვლით. საინტერესოდაა გადაწყ ვეტილი დათო დარჩიას მარიოც _ ის გვევლინება არაბულ კოსტიუმში „ალაჰ აქბარის“ ძახილით, იწვევს გულიან ხარხარს. რას ვიზამთ, ჩვენ ხომ ხშირად სწორედ ასე, ხარხარით ვეგებებით ჩვენს ცეცხლისწამკიდე ბლებს. სპექტაკლში ერთ-ერთი მკაფიო სახე და სრულყოფილი აქტიორული ნამუშევარია - იამზე სუხიტაშვილ ის მოსამსახურე ანა, რომელიც თვ ალს გჭრის ხასიათის სიმკვეთრით, ქცევის ლოგიკითა და ალოგიკურ ობით. სპექტაკლს უფრო მეტად სანა ხაობრივს ხდის ფორთოხლისფერ კოსტიუმებსა და მოოქროვილ ჩა ფხუტებში გამოწყობილ 9 მეხანძრე ქალის ქორო (ნინო არსენიშვილის
ია სცენაზე გაცოცხლდა. მსახიობები მაყურებლის წინაშე საუკეთესო შე სრულებით წარსდგნენ. სპექტაკლს ეტყობოდა, რომ რე ჟისორის დიდი შრომა იდო და გამა ხსენდა რობერტ სტურუას სიტყვები; „ასეთი წამებით არც ერთი სპექტა კლი არ დამიდგამს“... პრემიერამდე ორი დღით ადრე, რეჟისორმა სპექტაკლში რამდენ იმე ცვლილება შეიტანა და ბევრი სცენა ამოიღო... „საბოლოო ჯამში გამოვიდა ხალისიანი სპექტაკლი ტრაგიკული აზრებითა და ასეთივე დასასრულით. ფინალიც შევცვა ლეთ. პიესისგან განსხვავებით სპ ექტაკლში ბიდერმანი თავის სახლს წვავს... მსახიობებმა მითხრეს, შენი
სპექტაკლები წინასწარმეტყველუ რია და იქნებ შუქი დაგვიტოვოო, მაგრამ არის ფინალში ისეთი სცენ ებიც, რომ მთლად უხასიათოდ არ წახვალთ თეატრიდან“. გადავსებულ დარბაზში ბევრი ცნ ობილი სახე ვნახე. ყველაზე მეტად მაყურებელი მსახიობების თამაშმა აღაფრთოვანა. ნიკა წულუკიძის თქ მით - ია სუხიტაშვილი, ზაზა პაპუაშ ვილი, ბესო ზანგური და ნინო კასრ აძე შეუდარებლები იყვნენ. მოეწონა რეჟისურაც, თუმცა სპექტაკლი ცო ტა გაწელილი ეჩვენა. ალბათ, ამან დაღალა ლოჟაში მჯდომი გია ხუ ბუაც, შუა სპექტაკლის მერე თვალი ვერსად მოვკარი. მეორე დღეს სპექ ტაკლის დატოვების მიზეზად მოულ
ოდნელი სატელეფონო ზარი დაას ახელა. მაყურებელი გია ყანჩელის მუსიკის ცოცხლად შესრულებასაც ელოდა, მაგრამ მუსიკოს გიორგი მიქაძეს, თურმე ამაში ხელი პიან ისტთა საერთაშორისო კონკურსმა შეუშალა. ბევრმა ნანახი პოლიტი კურ სპექტაკლადაც აღიქვა, ბე ვრმა კი მსახიობების ოსტატობისა და რეჟისორის შრომის მიუხედავ ად, განაცხადა - სპექტაკლიდან ის სიამოვნება ვერ მივიღეთ, რასაც ველოდითო. რეჟისორი კი ასე ფი ქრობს: „რომ ვთქვა უკმაყოფილო ვარ, ვერ ვიტყვი, მაგრამ გულში სინანული მაინც მრჩება, შეიძლე ბოდა რაღაცები უკეთესად გამე კეთებინა“.
წიგნს დაუბრუნდებიან. ხშირად სურვილი დიდია, მაგრამ არ არ ის მატერიალური შესაძლებლო ბა, სოციალური მდგომარეობა საქართველოში ჯერ კიდევ ძა ლიან მძიმეა. ამიტომ ჩვენ უნდა ვეცადოთ, სტუდენტებს დავე ხმაროთ“. დეა თავბერიძე რობერტ სტურუა: „რეპეტიციიდან სახლში რომ მივედი ცოლს ეძინა, გამიკვირდა, დავავიწყდი-მეთქი, საათს შევხედე - 4 იყო დაწყებული. ასე გვიანი, თუ იყო არ მეგონა...“ - რუსთაველის თეატრის რეჟისორი და მსახიობები ბოლო ორი კვირა სწორედ ამ ტემპით მუშაობდნენ. „ბიდერმანი და ცეცხ ლისწამკიდებელნი“- რთული პიესა გამოდგა... პრემიერამ ანშლაგით ჩა იარა. დიდი რეჟისორის მიერ დადგ მულ სპექტაკლს ბევრი ელოდა. პრ ემიერის წინ ბჭობდნენ კიდეც მოეწ ონებოდათ თუ არა... ბევრს უნდოდა, იმედი არ გაცრუებოდა. სპექტაკლი დაიწყო. მაქს ფრიშის ტრაგიკომედ 14
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ხელმძღვანელობით), რომელიც წა მყვანი ძალაა სპექტაკლის მუსიკა ლურ-ქორეოგრაფიულ გადაწყვე ტაში. სტურუასეული ქორო განსხვ ავდება ანტიკურისგანაც და თავად ფრიშისეულისგანაც. „ბიდერმანის“ ქორო მეხანძრეთა, ჩვეულებრივ ადამიანთა კრებული უფროა, რო მელსაც თავის სუბიექტური დამო კიდებულებები აქვს გმირებთან და მოვლენებთან, ვიდრე ქორო, რო მელიც აფრთხილებს გმირს. ისინი ხშირად მხარედაც გვევლინებიან, არათუ აფრთხილებენ, ხანდახან უმალავენ კიდეც გმირებს სიმართ ლეს _ მაგალითად ბაბეტას, რომ ბიდერმანმა ბინა მიუჩინა სხვენში შმიტცს. მაყურებელს თავს ამახსოვრებს, როგორც საერთოდ სპექტკლის მძ აფრი თეატრალური ფორმა, მთლი ანად გადაწყვეტა, ისე, ცალკეული გადაწყვეტები თუ მეტაფორები _ სავარძლით ცად აზიდული ბიდე რმანი, რომელსაც საყოველთაო ჩამოხრჩობებზე საუბრისას ფრთე ბი ამოსდის და თავს შარავანდედი ადგება, მისი და ნინო კასრაძის სც ენა, სადაც მათი „შერკინება“ ვეფხ ვების ბრძოლა-ალერსს ჩამოჰგავს. სპექტაკლს განუმეორებელ ხიბლს სძენს გოგი მესხიშვილის კოსტიუ მები, განსაკუთრებით ნინო კასრ აძის ელეგანტური და მდიდრული კაბები. სტურუას ჩანაფიქრს ხორცს ას ხამს ყველაფერი _ ულამაზესი განა თებაც, ფერადოვანი კოსტიუმებიც და გია ყანჩელის მუსიკაც _ როგო რც ყოველთვის შტამბეჭდავი. და საერთოდ, როგორც ყოველთვის _ სტურუა-მესხიშვილი-ყანჩელი, ამ ჯერადაც შესანიშნავ წარმოდგენას სთავაზობენ მაყურებელს, დაგვირ ვგინებულს ფანტასტიკური, აქამ დე მართლაც ჯერ არ ნახული ცე ცხლოვანი ფინალით _ ბიდერმანი ასანთს კრავს, და სცენა ცეცხლის ალში ეხვევა... ეს ცეცხლი თეატრა ლურია და არ გვწვავს!
ცეცხლოვანი „ბიდერმანი“ რუსთაველის თეატრში
კორ ტე ბი
თამარ გონგაძე რეჟისორობა ფესვებიდან მოსდგამს. მისი ბაბუა (ბებიის ძმა) ლეო ესაკიაა. მამაც რეჟი სორი ჰყავს. თუმცა რეჟისო რობა მას შემდეგ მოუნდა, რაც ოთარ იოსელიანის ფილმები ნახა. უყვარს ანდრეი ტარკოვ სკის შემოქმედებაც. მეუღლეც რეჟისორია, ოღონდ დრამის ნინო შარაბიძე. ამბობს, ცოლი გვიან, 37 წლის ასაკში შევი რთე და პა ტა რა, 11 წლ ის შვ ილი ამიტომ მყავსო. სანდრო ფოტოგრაფიითაა გატაცებუ ლი, რაც რეჟისორ მამას მაინ ცდამაინც არ ხიბლავს. შეუძლებელია, ერთხელ მა ინც ნახო რეკლამები - „აქაცა რეკავს“, „გადმორეკე“, „აი მა გთია?“ და არ დაგამახსოვრდ ეს. ყველა მათგანის რეჟისორი კი გიორგი ებრალიძე გახლ ავთ. მის „ხა რჯ ზეა“ თითქმის ყვ ელა ის სახასიათო მუს იკ ალ უ რი ტი ხარი და 1999-2004 წ ლე ბშ ი პირველი არ ხის შესაფუთი პროდუქცია, რაც მეხსიერებაში გაქვთ შე მორჩენილი. „მეორე არხიდან“ და „მაესტროდ ან“ პოლიტიკის გამო წამოვედი სკოლის დამთავრების შემდეგ, 1977 წლიდან მამამ ტელევიზიაში მიიყვანა. პარალელურად სანქტ-პე ტერბურგის თეატრალურ ინსტიტ უტში ტელე-კინო სარეჟისორო ფა კულტეტი დაამთავრა. მერე იყო სატელევიზიო თეატრი, თემურ ჩხეიძის და „ჯაყოს ხიზნებ ის“ პერიოდი, რასაც ტელეფილმ ების სტუდია და რამდენიმე ფილმი მოჰყვა. რამდენიმე მუსიკალური რგოლი ერთ ფილმად შეაერთა და „ქალაქი ღამით“ დაარქვა. 1990 წე ლს ბომბივით გასკდა ეს ფილმი. ტე ლევიზიის ხელმძღვანელმა, თემურ კვანტალიანმა ამ ფილმის შემდეგ პროდიუსერთან, სერგო ბიწაძესთან ერთად დაიბარა და „მეორე არხის“ გაკეთება ჩააბარა. „როდესაც არხზე საინფორმ აციო გამოშვება და პოლიტიკური მიმართულებები გაჩნდა, არხიდან წამოვედი. სადაც პოლიტიკაა, იქ არ აფერი მესაქმება. წამოვედი დიდ გუ ნდთან ერთად, რომელშიც მამუკა ღლონტი იყო და მასთან ერთად „მა ესტრო“ შევქმენი. სანამ „მაესტრო“ პოლიტიკასთან ახლოს მივიდა, სამხ ატვრო ხელმძღვანელი ვიყავი. მერე მიხო ქოჩაკიძესთან და ზურა მაღა ლაშვილთან ერთად საქართველოში პირველი რეკლამის საერთაშორისო ფესტივალი -„სიფა“ გავაკეთე, რო მელიც სულ
ვაკის
პარკში დეა თავბერიძე ვაა, რა მაგარი გამოსულა - თქ ვა ქალაქის მერმა გიგი უგულავამ და წითელი ლენტიც სიამოვნებით გაჭრა – ლეილა მესხთან ერთად. ვაკის პარკში ჩოგბურთის სათამა შო 3 მოედნის მშენებლობა 2 თვის განმავლობაში მიმდინარეობდა. სპეციალურად ბავშვებისთვის სა ვარჯიშო კედელი აშენდა, დამო ნტაჟდა განათება, მაყურებელთა სკამები, მოედანზე კი იტალიური წარმოების ხელოვნური საფარი დაიგო. კორტებზე ვარჯიშს ერ თდროულად 20 ადამიანი შეძლ ებს.
„წვიმის კაცი“ ინდმეწარმე გიორგი ებრალიძე ორჯერ ჩავატარეთ. ვთვლი, რომ ძა ლიან სერიოზული და კარგი პროექტი იყო სარეკლომო ბიზნესისთვისაც და ქვეყნისთვისაც. სიახლე იყო, მაგრამ მერე გაჩერდა, აირია. მის აღდგენაზე დღესაც ვფიქრობ.“ „აქაცა რეკავს“, „გადმორეკე“, „აი მაგთია?“ „მაგთის~ რეკლამა „ქვევრებმა“ („აქაცა რეკავს?!~) უამრავ ფესტივალ ში გაიმარჯვა, ევროპის საუკეთესო რგოლების კატალოგში შევიდა. ყვ ელა ფესტივალზე ითქვა, რომ რეკლ ამაში შემოვიდა ახალი სიტყვა „ნაცი ონალური რეკლამის“ სახით და მასში ნაციონალური მუხტის არსებობის გა მო, მოხიბლა ფესტივალების ჟიური. „ვცდილობ, ქართული ხასიათი და იუმორი ჩავდო რეკლამაში. ბევრ კა რგ მოგონებასთან და ემოციასთანაა დაკავშირებული „გადმორეკე“. „ქვევ რები“ და „გადმორეკე“ იმდენად მო მწონს, რომ არაფერს არ შევცვლიდი. თვითონ გურული ვარ და „აი მაგთ იაც“ ალბათ ამიტომ გამოვიდა კარგი, მაგრამ თუშეთი რატომ გამომივიდა, ვერ გეტყვით. იქ იაშკა თამაშობს და პარადოქსია ის, რომ ვერავინ იცნო. ამ თბილისელმა ბიჭმა ნამდვილი მწყე მსი განასახიერა. 3 დღე მქონდა გადა საღებად და სულ წვიმდა. მესამე დღ ეს მზემ რომ გამოანათა, გავცვივდით. საათნახევრის შემდეგ ისევ გაწვიმდა. გავჩერდით. ისევ გამოანათა... მოკლ ედ, რაც სამ დღეში უნდა გა დამეღო, ერთი დღის რაღაც მონაკვეთში გადავიღე. ეს რგოლი ამიტომაც მიყვარს, ერთ ამოსუნთქვაზე, ღვთის შეწევნითაა გადაღებული. მე ორე დღეს ვერტმფრენი ვერ გადმოფრინდა და ერთი კვირ ით თუშეთში ჩავრჩით. რაც მთავარია, სულ მზიანი ამინდი იყო. ყველაფერი გადაღებული მქონდა, აღარც კინოფირი და მრჩა, ვიწექით ერთი კვირა, ცაში ვიყურებოდით და ვერტმფრენს ველოდით. თუკი რამე დასალე ვი იყო, დეპრესიისგან დავლიეთ, სპირტიც კი, რომელიც ფინანსურ დირექტორს ხელის გასაწმენდად ჰქონდა წამოღებული. გადაღე ბაზე სადაც ჩავდივარ, ყველგან წვიმს, ამიტომ „წვიმის კაცს“ მეძა ხიან. გურიაში 4 გადასაღები დღიდ ან - სამი წვიმდა. „რეიზა იღებთ ამ
წვიმაში და ტალა ხში? ჩამოით ეგერ ასვალტზე“ - მო ვიდნენ გურულები გაპრანჭული ბავშ ვებით. ზემო ერკე თში, გურიის კინკ რიხოზე ვიღებდით ამ რეკლამას. გამო იტანდნენ თხილს და ბუზის არაყს (თაფლ ის არაყს ასე ეძახიან). გალეშილი მთვრალები მოვდიოდით. ერკეთე ლი ათანო მიყუდებუ ლი იჯდა ღობესთან და გვიყურებდა, როგორ ვიღებდით რეკლამას. რომ დავინახე, აბა, ახლა მოატრიალეთ კამერა და გადავიღოთმეთქი, ვთქვი. მივუყუ დეთ თოხი და ათანომ გააპროტესტა: „ძლივს მევიშორე მაი თოხი და სად მიყუდებთო? ვუ თხარი, გადარეკე, რო გორ მოიკითხავ თანა სოფლელს-მეთქი. რომ ჩაირთო, ათჯერ თქვა ერ თი და იგ ივე და ოპ ერატორი გაგიჟდა, გა აჩერეთო. მაგარი კაცი იყო. გურულები არტი სტულები არიან. ნარკომანი - გმირი არ უნდა იყოს... რეჟისორმა „ბაში-აჩუკის“ რიმეიქ ზე დაიწყო ფიქრი. თვლის, რომ ძველი ფილმის ახალი ინტერპრეტაცია და მის სიღრმეებში წასვლა საინტერესო გამოვა. ლეო ესაკიას სამუშაო ოთ ახში ბიძაშვილთან ერთად ფილმის რეკვიზიტებს, მშვილდისრებს პოულ ობდა და ბავშვობიდან „ბაში-აჩუკის“ სამყაროში იყო. „1950 წლის შემდეგ პატრიოტი, ვაჟკაცი გმირი ქართულ კინოში არ ყოფილა. მინდა ახლანდელი ახალგა ზრდობა იმ ილუზიურ - ვაჟკაცურ პატრიოტულ სამყაროში მოხვდეს და არა იმ ქართულ შავ კინოში, სადაც გმირი ნარკომანია. ამერიკელები გმ ირის ილუზიას იმიტომ ქმნიან, რომ რაღაცაზე იყოს სწორება. კომიქს ებიდან ბეთმენი ამოიღეს, თვითმფ რინავებს შველის და ხალხს არჩენს. ჩვენ ყველაზე ყურებადი კლასიკური ფილმი გვაქვს. „ბაში-აჩუკში“ რაც ხდ
ლეილა მესხი: „მინდა მადლობა გადავუხადო ქალაქის მერიას, რომელმაც მაღა ლი სტანდარტის კორტები ააშენა. ამგვარი კლუბების გახსნა საქა რთველოში ჩოგბურთის პოპულა რიზაციას დაეხმარება. სხვადასხ ვა რეგიონებშიც არის დაგეგმილი კორტების მოწყობა, რაც ახალგა ზრდა თაობისთვის ძალიან მნიშვნ ელოვანია.
ება, დღევანდელ დღესთან ბევრი რამ აქვს საერთო - ოკუპირებული ქვეყანა, შიდა დაპირისპირებები, ღალატი... მინდა წინა პლანზე ბაშიაჩუკისნაირი ვაჟკაცი წამოვწიო. კე თილშობილი, სპორტულია, რომე ლსაც სიყვარული შეუძლია და არაა შავბნელი სამყაროს წევრი.“ გიორგი ებრალიძე ამ შემთხვევ აში პროდიუსერის ამპლუაში მოგვ ევლინება, ვინაიდან ეს მასშტაბური ფილმია და მიაჩნია, რომ მის გადა ღებას ვერ შეძლებს. რეჟისორი ქა რთველიც იქნება და უცხოელიც. ბატალური სცენების გადაღების მინდობას ამერიკელებზე აპირებს. „მინდა, ფილმის პროექტი სერიოზ ულ უცხოურ სტუდიას შევუკვეთო. ვეძებ პარტნიორებს, ვინც მხარში ამომიდგება. გავაჟღერე თუ არა, რომ მის გადაღებას ვაპირებ, მთ ელმა საქართველომ აიტაცა, თითქ ოს ელოდებოდნენ. მგონი ნათელი კინო გვჭირდება!“
გიგი უგულავა: „ვაკის პარკში ადრეც იყო კო რტები, რომელიც წლების მანძილ ზე საშინელ მდგომარეობაში იყო. თამაში, პრაქტიკულად, შეუძლე ბელი იყო. ჩოგბურთი ერთ-ერთი პოპულარული, მაგრამ საკმაოდ ძვირადღირებული სპორტია. სახე ლმწიფოს გარეშე ძნელი იქნება მი სი სრულფასოვანი დამკვიდრება. აქ აშენდება სპორტული სექციაც. მიმაჩნია, რომ ეს კარგი სიახლეა მათთვის, ვისაც ჩოგბურთი უყვა რს და ვინც ახლა იწყებს ჩოგბურ თის თამაშს.“ ჩოგბურთის ახალი კორტები სრულიად აკმაყოფილებს თანამე დროვე სტანდარტებს. ამიტომ ის, როგორც ადგილობრივ, ისე საერ თაშორისო ტურნირებს უმასპინძ ლებს.
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
15
ბლიცინტერიუ ეკა ბესელიასთან
– რა ხდება ოპოზიცია ში? რეალურად თუ არის დაპირისპირებები? – გეგმებზე ჯერ არაფერს გეტყვით. ამაზე რამდენიმე დღეში ვისაუბრებ. – მაშინ გვითხარით, ვი სთან გაქვთ კონსულტაცი ები? – კონსულტაციები არის ყველასთან, აბსოლუტურდ ყველასთან... – მი იღ ებთ თუ არა მო ნაწილეობას გაჩეჩილაძის მიერ დაგეგმილ შეხვედრა ში? – კი, ვაპირებთ მისვლას. – საკუთარი გეგმით? – დიახ, მივიტანთ ჩვენს სამოქმედო გეგმას. – ალასანიამ გადაწყვი ტა არჩევნებში მონაწილე ობის მიღება... – ვფიქრობ, რომ ჯანსაღი კონკურენცია არის სხვადა სხვა გზით წასვლა. მთავარ ია, მოხდეს ერთი მიზნისა და სტრატეგიის ირგვლივ გაერთიანება. არა უშავს, თუ სხვადასხვა ეტაპზე გა კეთდება სხვადასხვა პო ლიტიკური არჩევანი. ერთი და იგივე მოსაზრება ხანდ ახან ერთი ოჯახის წევრებს არ აქვთ ხოლმე და ამიტომ საკმაოდ მრავალფეროვან პოლიტიკურ სპექტრში არა უშავს თუ განსხვავებული პოლიტიკური შეხედულებე ბი იქნება. – ანუ თქვენ აქციების განახლებას... – მე მხარს ვუჭერ...
სურსათის შეძენისას გახსოვდეთ:
1. ყურადღება მიაქციეთ მი სი შენახვის პირობებს, კერძ ოდ, მაცივარში შენახვას; 2. შეამოწმეთ სურსათის გა მოშვების თარიღი და ვარგის იანობის ვადა, ასევე, ყურადღ ება მიაქციეთ მწარმოებლის მიერ მითითებულ შენახვის პირობებს; 3. არ შეიძინოთ ისეთი სუ რსათი, რომლის ეტიკეტზე არ არის მითითებული დამზადებ ისა და რეალიზაციის ვადები; 4. შეამოწმეთ რამდენად არის დაცული დისტრიბუტო რის მიერ ეტიკეტზე მითითე ბული შენახვის პირობები; 5. უპირატესობა მიანიჭეთ სურსათს, რომელიც არის გა დამუშავებული. მაგალითად, უმი რძის მაგივრად გამოიყენ ეთ პასტერიზებული რძე; 6. ნუ შეიძენთ საოჯახო პი რობებში დამზადებულ კონს ერვებს; 7. ნუ შეიძენთ კვერცხს, თუ ის ინახება არა უმეტეს +20 C-ზე მეტი ტემპერატურული რეჟიმის პირობებში; 8. ნუ შე იძ ენთ ხო რცს, თუ მას არა აქვს ექიმი ვეტერინა რის შემოწმების ბეჭედი. 16
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ქეთი ხატიაშვილი ქართული პოლიტიკური ინტრიგებით კრ ემლის ტყუპებიც (პუტინი-მედვედევი) კი გა ოცდნენ, ნინო ბურჯანაძის რეაქციები მოსკ ოვში ისე უკვირთ, რომ რუსებს უკვე მის ქა რთველობაშიც ეპარებათ ეჭვი. ტალიავინის დასკვნით ნინო ისეა აღტაცებული და გახარე ბული, რომ კრემლის მეპატრონეებსაც გადა უჯოკრა. პირადად ჩემთვის ბურჯანაძე უკვე დიდი ხანია ორჯონიკიძე გახდა. ასე რომ, მი სი გაბრწყინებული თვალები არც მაოცებს და არც მიკვირს – უხარია ადამიანს, როცა ქვეყ ანას პრობლემები უჩნდება და რა ქნას? ადრე პოლიტიკაში ყავის ჭიქის გადმობ რუნებით მხოლოდ ირინა სარიშვილი იყო დაკავებული, ახლა მას, როგორც ჩანს, ნინო ბურჯანაძის სახით, სერიოზული კონკურ ენტი გამოუჩნდა. ჯერ იყო და, ტალიავინის კომისიაზე „უგრძნობდა“ გული ცუდს, მერე ისევ იმ გულმა „რეჩხი“ უყო – ამ დასკვნის შემდეგ აფხაზეთისა და ცხინვალის აღიარე ბის პროცესი დაიწყებაო. ნალექში ამოსული ამ წინასწარმეტყველების შემდეგ „გაზპრო მის“ დაფინანსებული (როგორც მიანიშნე ბენ) ერთ-ერთი კომისიის წევრი მართლაც გამოვიდა და თქვა: სხვა ქვეყნებიც აღიარე ბენ სოხუმს და ცხინვალსო... ბურჯანაძემაც გაბრწყინებული თვალებით და უკვე მეორედ ამოიოხრა: ხომ ვამბობდიო... სანამ კიდევ ერთხელ გადაატრიალებს ყა ვის ჭიქას, მანამ ბურჯანაძე ისევ ქუჩის ამ ტვერებას აპირებს – ოპოზიციას ქუჩის აქცი ებისკენ მოუწოდებს...
არჩევანი
ბურჯანაძეს ახლა ქუჩის პრინცესობა სურს, „გრეჩიხას“ – ქუჩის პრინცობა და მხოლოდ „ფო რუმია“ იგივე მარად და მარად... ისეთი შთაბეჭ დილება იქმნება, რომ ოპოზიციაში ახლა დიდი გადარჩევის პროცესი დაიწყო. და ეს მას შემდ ეგ, რაც ირაკლი ალასანიამ საკუთარი კანდიდ ატურა მერობის პოსტზე წარადგინა, საკუთარი ალიანსი კი პოლიტიკურ ცენტრად გამოაცხადა. ცენტრის პოზიციებს ინარჩუნებენ შალვა ნათე ლაშვილი, „ფორუმი“, „გრეჩიხა“ და ბურჯანაძე. კონკურენციაც სწორედ მათ შორის მიმდინარ ეობს. მაგრამ ესეც არ არის მთელი ინტრიგა... გა ნხეთქილების ვაშლი ოპოზიციას ალასანიამ ჯერ კიდევ წინა კვირას გადაუგდო. და მთელი ინტრიგაც მაშინ დაიწყო. ერთ-ერთი ინფორმაციით, ირაკლიმ კარგ ად იცის, რომ ლევან გაჩეჩილაძის დახმარების გარეშე მერი ვერ გახდება. ამიტომაც, ერთხელ „გრეჩიხასთვის“ უთქვამს: მერად შენ უნდა და მაჭედოო... თუმცა, ირაკლის სერიოზული კონკურენტე ბი არიან შალვა ნათელაშვილი და გუბაზ სანი კიძეც. ნინო ბურჯანაძე იმდენად სუსტია, რომ ბოიკოტს აცხადებს – ვითომ თავად არ სურს სა არჩევნო რინგზე ასვლა... ამიტომაც ახლა ლე ვანმა, გუბაზმა და შალიკომ თავისთვის, ერთად ან ცალ-ცალკე, ერთი საკითხი უნდა გადაწყვი ტონ – უთმობენ მთელ პოლიტიკურ წარმატებას ირაკლი ალასანიას და თავად პოლიტიკიდან მი დიან თუ საკუთარი გავლენებისთვის იბრძვიან. ანუ ადგილობრივი არჩევნების შემდეგ მო რიგ არჩევნებამდე მთელი ორი წელია. პოლი ტიკოსისთვის ეს საკმაოდ დიდი და სახიფათო დროა, თუკი ის მოვლენების ცენტრში არ დგას და გავლენები არა აქვს. შესაბამისად, ყველამ, ვისაც პოლიტიკაში სურს ამინდის შექმნა, ახლა ადგილობრივ არჩევნებში უნდა მიიღოს მონა წილეობა, წინააღმდეგ შემთხვევაში ორწლიან პაუზას უნდა შეეგუოს, რაც თითქმის პოლიტი კიდან წასვლას ნიშნავს. სამაგიეროდ, ეს ორი წელი შეიძლება გარდამტეხი აღმოჩნდეს ყველა სხვა ძალისთვის, ვინც საარჩევნო რინგზე ავა და შემდეგ პოლიტიკაშიც აქტიურად დარჩება... ასე რომ, ახლა რადიკალები – ნათელაშვილი, ბურჯანაძე, „გრეჩიხა“, სანიკიძე ერთი არჩევა ნის წინაშე დგანან – წავიდნენ პოლიტიკიდან და გზა ალასანიას დაულოცონ თუ საკუთარი გა ვლენების გაფართოებისთვის იბრძოლონ.
ინტერესები
როგორც ჩანს, გუბაზ სანიკიძე, არათუ პო ლიტიკის კარის მშვიდად გახურვას, სხვის ჩრ დილქვეშ მოქცევასაც არ აპირებს. ის ამბიციურ განცხადებებს აკეთებს: ხელისუფლებაშიც ჩვენ უნდა მოვიდეთ და პოლიტიკური გავლენებიც უნდა გვქონდესო. სხვათა შორის, ზოგიერთი ოპოზიციონერი სთვის ამ ფრაზამ საეჭვოდ გაიჟღერა. რას იზ ამთ, კონკურენციის გამო ეჭვებითა და ჭორე ბით პოლიტიკური კულუარებიც სავსეა. ჰოდა, თქვეს: ნეტავ, ეს რას ნიშნავს, „ფორუმი“ ხე ლისუფლებასთან ვაჭრობას ხომ არ აპირებსო? ასეთივე კითხვის ნიშნები გაჩნდა ლევან გაჩეჩი ლაძის მისამართითაც. რა ეღირება ალასანიას მერად ჩაჭედება ან, პირიქით, არჩაჭედებაო... ლევან გაჩეჩილაძემ ოპოზიცია „რედისონში“ მიიწვია. ამით მას სწორედ საკუთარი ძალების ცენტრად გაფორმება სურს. ამიტომაც, „რედი სონში“ „ალიანსის“ წევრები არ გამოჩნდებიან.
კვი
სავარაუდოდ, არც „ფორუ მი“ მივა... ნინო ბურჯანაძეზე ლა პა რა კიც არ არ ის. ის, რაც მთავარია, კრემლის ტყუპებისთვის არის ცენტრი... ასე რომ, რა იცი, რა ხდ ება... მაგრამ პო ლიტიკოსე ბის ამბი ც იე ბი ს არც არ ასო დე ს გვი კვ ი რდა. აქ აც სულ სხვ აგ ან არის ინ ტ რი გ ა მ ოს ა ძ ებ ნ ი . ს აქ მ ე ის გა ხ ლა ვ თ , რომ არ ავის და როგორც ჩანს, არც ალა სა ნ იას ჯერ არა აქვს კონ კრ ე ტ ულ ი გ ეგ მ ა . მხოლოდ ზოგადად არის ცნ ო ბი ლ ი , რომ ახ ლ ებ ი ჯერ არ ჩევნებზე გ ავ ლე ნ და თუ ვერ გაიმ არჯ ვე ბ ენ, მერე რ ევ ო ლ უც ია ს მოა წყ ო ბენ. ბუ რჯანაძის შ ეფ ას ე ბით: ესეც ბრძოლის ერთ-ერთი გზაა, მაგრამ მანამდე შეიძლება ბევრი რამ გაფუჭდესო. ამ იტომაც გოგა ხაინდრავა აცხადებს: ყველამ კომბლები დავთვალოთ და ვიბრძოლოთ, მე ერთ-ერთი კომბლე ვიქნებიო... ასე რომ, ახლა პოლიტიკა ში კომბლეებიც გაჩნდნენ.
ავანტიურა
დაბოლოს, კვირის მთავარი ინტრ იგა. სანამ რადიკალები ერთმანეთში საქმეებს არკვევენ, საპარლამენტო ოპ ოზიციასა და ხელისუფლებას შორის ნამდვილი ბრძოლაა გაჩაღებული სა არჩევნო კანონმდებლობასა და ცესკოს კომისიის დაკომპლექტების თაობაზე. დღის წესრიგში ორი მთავარი საკითხი დგას: ცესკოს თავმჯდომარის არჩევის წესი და საარჩევნო სიები. პირველთან დაკავშირებით შეთანხმე ბა თითქოს მიღწეულია. დიდი დავისა და კამათის შემდეგ მაშველისა და გამშველე ბლის როლში ზურაბ ტყემალაძე გამოვი და. მისი ფორმულა ასეთია: პრეზიდენტი ცესკოს თავმჯდომარის პოსტზე ცესკოს შემადგენლობის ოპოზიციურ ნაწილს (ანუ მხოლოდ ოპოზიციას) წარუდგენს ხუთ კანდიდატურას და საბოლოო არ ჩევანსაც სწორედ ეს ნაწილი გააკეთებს. რაც შეეხება სიებს, ახლები ითხო ვენ, მხოლოდ ისინი მივიდნენ არჩევნ ებზე, ვინც წინასწარ გაივლის რეგი სტრაციას. ანუ ისინი წინასწარი რე გისტრაციის მოთხოვნით გამოდიან. კომისიის სხვა წევრებს მიაჩნიათ, რომ ეს სახიფათოა. შეიძლება, ბევრმა ვერ მოახერხოს წინასწარ დარეგისტრი რება და შემდეგ არჩევნების დღეს ვე რც არჩევანი გააკეთოს. ამას კი, ბუ ნებრივია, დიდი სკანდალი მოჰყვება. ხმაურიანი განცხადებები გაკეთდება პოლიტიკოსების მხრიდან გაყალბ ებაზე და ასე შემდეგ. ისე, „ალიანსს“ კი აქვს დაგეგმილი გაყალბების შე მთხვევაში რევოლუცია... შეიძლება, ვივარაუდოთ, რომ წინასწარი რეგი სტრაცია ფონისთვის სჭირდებათ? თუ ეს ასეა, მაშინ უკვე სერიოზულ ინტრიგასთან გვაქვს საქმე.
რის
სექ
ტემ
ბერ
ი
მ თ ა ვ ა რ ი ი ნ ტ რ ი გ ე ბ ი
ავეჯი გაქვთ გადასატანი?
ჯონდი ბაღათურია ცემას გადაურჩა ხათუნა მგალობლიშვილი
თორნიკე ყაჯრიშვილი არასამთავრობო ორგანიზაცია „ერისშვილებმა“ 5 ოქ ტომბერს პრეზენტაცია გამართა. ვინაიდან პრეზენტაცი ას სამი ჟურნალისტი ვესწრებოდით, პრესკონფერენცია შინაურულ ფორმატში წარიმართა. გაგიკვირდებათ და ამ ორგანიზაციას, როგორც თავად თქვეს, დაფინანსება არა აქვს, სამაგიეროდ ქალაქის პრესტიჟულ ქუჩაზე, კოსტ ავას #40-ში, 500 დოლარად ოროთახიან ბინას ქირაობენ. საკუთარი ინტერნეტ-საიტიც აქვთ. 25-მდე ადამიანია და საქმებული, რომლებიც ნებისმიერ ადამიანს, ყოველგვარი ანაზღაურების გარეშე, ფიზიკურ დახმარებას გაუწევენ. „ოფისის ქირას ჩვენ თვითონ, ორგანიზაციის წევრები, სა კუთარი ხარჯებით გადავიხდით. არასამთავრობო ორგა ნიზაცია ჩამოვაყალიბეთ იმის გამო, რომ კეთილი საქმე ვა კეთოთ ჩვენს ქვეყანაში. გაჭირვებულებს ფიზიკურად და ვეხმარებით“, – ამბობენ ორგანიზაციის წევრები. ასე რომ, თუ მეცხრე სართულზე ავეჯი გაქვთ ასატანი ან აგარაკზე შეშა – დასაპობი, შეგიძლიათ, „ერისშვილებს“ მიმართოთ. ისინი მზად არიან, უანგაროდ აკეთონ კეთილი საქმეები.
„ედპ“-ს გასაპიარებელი თემა გამოუჩნდა
მასწავლებელთა საერთაშორისო დღემ, როგორც ჩანს, ედეპელთა თავში ახალი იდეები გააცოცხლა და გადაწყვი ტეს, საზოგადოებას თავი კვლავ შეახსენონ. გურამ ჩახვაძემ პარტიის ოფისში პრესკონფერენცია გამართა. თუმცა სანამ ყველა ჟურნალისტი არ შეგროვდა, დარბაზში ცხვირი არ შემოყო. ამასობაში ტელევიზიის ჟურნალისტებმა ლამის ერთმან ეთი დაწყვიტეს მიკროფონების განლაგებაზე – ყველა არხის წარმომადგენელს უნდოდა, ყველაზე გამოსაჩენ ადგილზე მი სი მიკროფონი ყოფილიყო. როგორც იქნა, ჩახვაძეც გამოჩნ და, ჯერ მილოცვები დაარიგა პედაგოგებისთვის, მერე ზედ სიბრძნეებიც მოაფრქვია: მე, კაცო, პოპულისტი კი არ ვარ, მართლა მაწუხებს ის ამბავი, რომ ქართველ მასწავლებლებს ყველაზე დაბალი ხელფასი აქვთ. შედარებისთვის, პოლონე ლები ათჯერ უფრო მაღალ ხელფასს იღებენ, ხოლო ამერიკ ელები – 40-ჯერ მაღალსო. ამიტომაც ბიუჯეტის შედგენისას პარლამენტში საკითხს დავაყენებ, რომ განათლების ხარჯები გაიზარდოს და ევროპულ დონეს მიუახლოვდესო.
საპარლამენტო ოპოზიც ია ერთმანეთს დაერია. ოღ ონდ პირდაპირი გაგებით. ეს ის შემთხვევა იყო, როცა ბაქრაძემ მანდატურს დეპუ ტატთა გაშველება სთხოვა. ბაქრაძის თავმჯდომარეო ბის ისტორიაში ეს პირველი ხელჩართული ბრძოლა იყო. მართალია, ხანმოკლე, მა გრამ მაინც. გიორგი თარგამაძის „და ჯგუფება“ ჯონდი ბაღათუ რიას „დაეჯახა“. დიმიტრი ლორთქიფანიძე მანდატ ურმა ძლივს გააკავა. ის ჯონდისკენ იწევდა და მუ შტებს იქნევდა. ჩხუბის მი ზეზი საგამოძიებო კომისია გახდა. ისე, აქამდე კომისი ების გამო ოპოზიცია უმ რავლესობას ეჩხუბებოდა ხოლმე. როგორც წესი, ოპ ოზიცია ითხოვდა საგამოძი ებოს შექმნას, რაზეც უარს იღებდა. ეს უარი კი ლამის
ტრადიციად იქცა. ამიტომ ოპოზიციაც ტრადიციულად ჩხუბობდა. ამ შემთხვევაში უმრავლესობის ფუნქცია ჯონდიმ აიღო და ლორთქი ფანიძეც ამან გააგიჟა. მანა მდე კი მან ძალიან მშვიდად ახსნა, რაც უნდოდა: – უნდა შეიქმნას საგამო ძიებო კომისია და შევისწავ ლოთ, ვინ ად გე ნს ამ შე წყ ალების სიებს. ამ საკითხზე ძალიან ბევრი სხვადასხვა ვერსია არსებობს. ერთ-ერ თი ვერსიით, შეწყალების კომისიის ფუნქციებში უს ამართლოდ ერევა პროკურ ატურა... ქრისტიან-დემოკრატებ ის მოთხოვნაზე ჯონდის იწყო. ჯონდისთვის ახალი იდეები გაუჩნდა ეს რიგითი გამოსვ და რა თქ მა უნ და, ლა იყო, მოგვიანე მიკროფონთან და ბით კი გულწრფელად დგა. ოღ ონდ ხმა აღიარა, ასეთ შედეგს გაიმკაცრა და არ ველოდიო: მთელი სერი – რას ამბობთ, იცით? ოზუ ლ მერე ხელისუფლება საერ ობი თ თოდ შეწყვეტს შეწყალებას დ ა და გამოაცხადებს, ეს ოპ ოზიციამ მოითხოვაო... მე რე რას ეტყვით ამ 22 ათასი პატიმრის მშობელს? დაფი ქრდით, სანამ რამეს იტყვ ით... ჯონდის გამოსვლა არ ჰქონდა დასრულებული, დიმიტრი რომ წამოხტა და ჯონდისკენ გაქანდა. მა ნდატური დიმიტრის ასეთ „გარდასახვას“, თან ცარი ელ დარბაზში, ნაკლებად ელ ოდა და ამ იტ ომ ლა პარაკით ირთობდა თავს. ლორთქიფანიძის ყვირილ ამდე მანდატურმა ბაქრაძ ის შენიშვნა გაიგო, მაგრამ უკვე გვიან იყო. ამიტომ
განხეთქილების
იოგურტი
მარიტა დამენია ვადაგასულმა იოგურტმა ყო ფილი პარლამენტარი ავთო ტყ ებუჩავა და მომხმარებელთა უფ ლებების დაცვის საერთაშორისო ასოციაცია სამკვდრო-სასიცოცხ ლოდ წაკიდა ერთმანეთს. როგორც ასოციაციის ექსპერტებმა ჩვენთან საუბრისას განაცხადეს, მათ თავა ძის #7-ში მდებარე სუპერმარკეტ „ევროპაში“ „ერმიკის“ ფირმის ვა დაგასული იოგურტი ნახეს და შე იძინეს, თუმცა აქტის შედგენა რომ დაიწყეს, მათთან სუპერმარკეტის მფლობელის – ნინო ფირცხალავას მეუღლე, ავთო ტყებუჩავა, მივიდა და შეურაცხყოფა მიაყენათ. ელდარ კაკაურიძე, ასოციაცი ის ექსპერტი: „შევედით, ვიყიდეთ ეს იოგუ რტი, ორი თუ სა მი თვ ის ვა და გა სული აღმოჩნდა. მეპატრონე არ იყო და აქტს რომ ვადგენდით, მე პატრონის მეუღლეს დაუძახეს. მან განაცხადა, პარლამენტის წევრი ვარო, 40-წლიანი იურიდიული სტ აჟი მაქვსო, თაღლითები ხართო, ეს თქვენს კომპეტენციაში არ შედი სო. ძალიან უხეშად გვესაუბრა... გვემუქრებოდა, პატრულს გამო ვიძახებო. ჩვენ თვითონ მოვითხ ოვეთ, რომ პატრული გამოეძახ ათ, საბუთები გამოგვტაცა და ქუჩაში გადმოგვიყარა. ვადაგასული იოგურტი კი შე ვიძენეთ, მაგრამ საბუთები რომ გადმოგვიყარა, იმას ვაგროვებ დით და იუგურტის თავი აღარ გვქონდა, რომ თან წამოგვეღო“. სრულიად საპირისპიროს ამ ტკიცებს ყოფილი პარლამენ ტარი, ავთო ტყებუჩავა: „ეგენი ხალხს ფულს სძალ ავენ და იძახიან, თქვენს უფ ლებებს დავიცავთო. მე იუ რისტი ვარ და პარლამენტის
გამშველებლის ფუნქცია მანდატურამდე გიორგი თარგამაძემ და ლევან ვე ფხვაძემ აიღეს. ჯონდიმდე არ მიუშვეს, ამიტომ დიმი ტრიმ ისევ სიტყვები მოიშ ველია: – რა იყო, ჯო ნდი, უკ ვე შეიწყალეს შენიანი, ხო?.. – შეეჩვიეთ სხვისი აზრე ბის მოსმენას... ისე, ჯონდიმ კარგად აი თვისა უმრავლესობის ტე რმინები. ტერმინებთან ერ თად, გამძლეობაც. ბაღათუ რიას გულთან ახლოსაც არ მიუტანია ბრალდება. თავი სი მოსაზრება დააფიქსირა და დარბაზი დატოვა. დიმი ტრის მთელი მომდევნო სა ათი რიგრიგობით ამშვიდ ებდნენ ხან ცაგარეიშვილი და ხანაც თარგამაძე. მოგვ იანებით სიტყვით გამოვიდა და ბოდიშიც მოიხადა ინცი დენტისთვის: არ შემეძლო, ასეთი კომენტარი უკომენ ტაროდ დამეტოვებინაო...
ორი მოწვევის დეპუტატი. ეგეთი შემოწმება ნებაყოფლობითი უნ და იყოს, რომ მოვიდნენ აქ და რომ დაიწყეს მაიმუნობა და რაღაცები, ეგენი არიან ყაჩაღები, შარაგზის ყაჩაღები, მოიტანონ და დადონ მაგიდაზე, რა ნახეს ვადაგასული, მაგ ვირიშვილმა მაიმუნებმა, მა გათ აქ არაფერი არ უყიდიათ, ქვ ითარი მოიტანონ, თორემ მაგენს მიწიდან ამოვთხრი, გომბეშოები რომ მოვიდნენ აქა, ყაჩაღები არიან ეგენი, ყველას ფულს ახდევინებენ და ეუბნებიან, დაგიცავთო. რა მჭ ირს მე, ორი მოწვევის პარლამენ ტის წევრს, მთელი საქართველო მიცნობს, ვიღაცის დასაცავი. ან მე ვადაგასულ საქონელს შემოვიტან და დავდებ გასაყიდად? როგორ გეკადრებათ, სისხლის სამართ ლის კოდექსი ითვალისწინებს სპ ეციალურ მუხლს – ვაჭრობისთვის ხელის შეშლა. გავყარე მე ეგენი კინწისკვრით. რომ გაიგეს, პატრ ულს გამოვუძახებდი, გაიქცნენ“. რადგან ტყებუჩავამ საკმაოდ სერიოზული ბრალდებები წამოაყ ენა, ჩვენ კომენტარი ასოციაციის თავმჯდომარეს, ამირან შენგელია საც ვთხოვეთ: „როცა ვადაგასულ პროდუქტს ყიდიან, სხვა არაფერი აქვთ სათქ მელი და ამას ამბობენ. ჩვენ ფულს არავის არ ვძალავთ, ვცდილობთ, მომხმარებლის უფლებები დავი ცვათ, ჩემი წარმომადგენლები ეხ ვეწებოდნენ თვითონ, პატრული გამოეძახათ, მაგრამ არ გამოუძახა და საბუთები გარეთ გამოუყარა, კანონი მომხმარებელთა უფლებე ბის დაცვაზე მაგათი მიღებული არ არის? მე ამ აქტს შინაგან საქმეთა სამინისტროს გადავცემ და ფაქტის შესახებაც შევატყობინებ. ვნახოთ, ვის ექნება მერე საპატრულოდ სა ქმე“.
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
17
შოკი მაყურებლისათვის–სპექტაკლი ავთო ჩიტიძე
დოის ექსპერიმენტული
დათო დოიაშვილი 4 წელი ემზადებო და მუსკომედიის სცენაზე შექსპი რის პიესის დასა დგმელად. თვლის, რომ როცა შექსპი რზე იწყებ მუშა ობას, დასიც კარგ ად უნდა გყავდეს შესწავლილი.
„მაკბე
ტი“
„მაკბეტის“ წყევლის შიშები სპექტაკლზე მუშაობა ერთი წლის წინ დაიწყო, მაგრამ მალე ვე შეჩერდა. შემდეგ თვენახევ რის წინ განახლდა. ყველაფერი კი 12 ოქტომბერს, პრემიერით დაგვირგვინდება. თეატრალები ისედაც ცრუმორწმუნე ხალხია, ,, მაკბეტს~ კი სულ თან დასდევს ტრაგიკული ისტორიები; რეჟისო დავით რები წინასწარ არც კი ამბობენ, დოიაშვილი: რომ ამ ტრაგედიაზე მუშაობენ. ,,რატომ ავირჩიე ინგლისელი მაყურებლისთვის მაინცდამაინც კი სპექტაკლს სულ სხვა სახე ლი - „შოტლანდიელი ბიჭი“ ჰქ მაკბეტი? ვია. გარკვეული შიშები დოისაც პასუხი მარტივია, აქვს, მაგრამ ის „მაკბეტის“ აფ - რატომაც იშაზე დაწერას მაინც არ მოერ არა! ~ თამამი იდება. ავი თვალისგან თავის და ექსპერიმენტი საცავად ნანკა კალატოზიშვილმა და ბუბა გოგორი დოისებური „მაკბეტი“ რადიკა შვილმა სცენაზე ლურად განსხვავებულია იმ სპექტა ასეთი პლაკატიც კლებისგან, რომლებიც აკადემიურ გააკრეს: „წყეუ თეატრებში დადგმულა. „იმ საშუ ლო მაკბეტო, ალებას, რაც მუსკომედიამ მომცა, მოგ ვშ ორ დი, ვერცერთი თეატრი ვერ მომცემდა. მ ოგ ვშ ო ექსპერიმენტულია თუნდაც რდი!“ ის, რომ სპექტაკლი თე ატრის ფოიეში თ ამ ა
ნანა ბუთხუზი შდება. მაკბეტის როლს მესამეკუ რსელი თორნ იკე გოგრიჭია ნი თამაშობს, რაც უკვე ყველ აზე თამამი ექს პე რი მ ენტია. ითვლება, რომ ეს პი ესა სამსახიობო ოსტატობის პიკია და მას ყო ველთვის გა მოცდილი, 40–50 წლის მსახიობები თამაშობდნენ. პრ ემიერამდე დღეებია დარჩენილი, მა გრამ მე ისევ ძიების პროცესში ვარ და ამიტომ არ ვიცი რა შედეგი იქნება.“ – ამბობს რეჟი სორი. მანანა ბერიკაშვ
ილი (ხელოვნებათმცოდნე): – დღეისთვის ძალიან თანა დროულია „მაკბეტის“ დადგმა. დოისებური „მაკბეტი“ არის ის, რა ზეც დღ ეს უნ და და ვფიქრდეთ. ვფიქრობ, დო იმ საუკეთესოდ შეძლო კლასიკის თანამედროვ ედ წაკითხვა. მის ვერს იაში არავინაა მკვლელი, საზიზღარი არსება. ეს არ ის ტრაგედია, რომელიც გარკვეული მიზეზების გამო ხდება. ერთ-ერთი მიზეზი კი ისაა, რომ ტრაგედიის გმ ირები ძალიან ახალგაზრდები არიან. დოი - სამი განზომილება
ექსპერიმენტულ „მაკბეტში“ არ ტისტები სამ სიბრტყეში თამაშობენ – ჰორიზონტალურ სცენაზე, დახრ ილ სცენაზე და ჰაერში. მსახიობები სპექტაკლის განმავლობაში, ძირი თადად, თოკებით არიან დაკიდებუ ლები. ეს ტექნიკური სირთულე თა ნდათან ყველა მსახიობმა დაძლია. თორნიკე გოგრიჭიანი მსოფლიო თეატრალურ ისტორიაში ყველაზე ახალგაზრდა მსახიობია, რომელიც მაკბეტის როლს ითამაშებს. თორნიკე გოგრიჭიანი: „თავი დან, როცა ამ როლზე დავთანხმდი, ვერ ვხდებოდი, რამდენად რთული იქნებოდა მუშაობა. დოისთან ერთი თვე მარტომ ვიმუშავე. ამ სპექტა
ია
ა ც ნ
ლ ე ს
ა ვ გ
ა რ ა
დ
აღშფოთებულია...
გახალისებულია...
გან იც დი ს...
ჭორიკნებმა უკვე მეათედაც გამათხოვეს. აღმა შფოთა იმან, რომ ამ ბოლო ჭორზე ჩემი დაქალის მამამ დამცინა. ის ბიჭი, ვისზეც გამათხოვეს, მისი მეგობარია და იმიტომ. ძალიან გავოცდი. აბსოლუ ტურად უსაფუძვლო ჭორია. არავის დავუნახივართ ერთად, ტელეფონზეც არ მილაპარაკია იმ ადამია ნთან. რახან ხუმრობაში გამიტარა, კი აღვშფოთდი, მაგრამ მეც ხუმრობით ვუპასუხე. როცა უსაფუძ ვლოა ჭორი, ჩემს ოჯახის წევრებს არ აშფოთებთ და შესაბამისად - არც მე.
ბოლოს რამაც გამახალისა, ეს იყო ეთერში - „ია ღლიში“, რომელიც ნებისმიერს შეიძლება მოუვიდეს. ჩვეულებრივი, შეფერხება იყო, ყურის „შნური“ გამო მიძვრა. იმედა არაბულმა გადაწყვიტა, რომ დამხმა რებოდა და მაგიდის ქვეშ ჩამძვრალიყო. რეკლამის დრო დამთავრდა, ეთერში გავდივართ, კადრი იხსნ ება, მე ვზივარ, ტექსტს ვკითხულობ და იმედას ჩემს კალთაში უდევს თავი... ყურში პროდიუსერი უყვი რის, ადექი, რას აკეთებო. მე არაფერი მესმოდა. ისე მეცინებოდა, ტექსტი ვერ წავიკითხე.
ბოლოს ოჯახის წევრის სიკვდილ ი გან ვიცადე. ბაბუის და გარ დაიცვალა, რომ ელიც ყველასთვის საყვარელი ადამიან ი იყო. მასთან ხშირი კონ ტაქ ტი არ მქო ნია, სამ ეგრელო ში ცხო ვრ ობდა. იშვიათ ად ჩამ ოდიო და თბილისში. ბოლ ოს უკვე ლოგინ ად იყო ჩავარ დნ ილ ი. დაკრძ ალვაზე რომ ჩავედი, მი სმა ოჯახის წევრებმ ა მითხრ ეს, რომ თურ მე ტე ლევიზორ ში რომ მხედავდა, ვერ მოძ რაობდა და მხო ლო დ ხელ ებს იშვერ და ჩემ სკენ, რომ ემო ცია გამ ოეხატა. ამან ჩემ ზე ძალიან იმო ქმ ედა.
18
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
„
სამ სიბრტყეში
თორნიკე გოგრიჭიანი კლმა ბევრი სირთულე დამაძლევ ინა. ყოველთვის მეგონა, რომ სი მაღლის შიში მქონდა, მაგრამ დოიმ ისე მომიხსნა, ვერც გავაცნობიერე. მაკბეტი არის ანტი „რომეო და ჯუ ლიეტა“, ანუ ისინი რომ არ დახოცი ლიყვნენ და დაქორწინებულიყვნენ, ისეთი ფინალი ექნებოდა, როგო რიც ჩვენს „მაკბეტშია“ ორი განსხვავებული ლედი მაკბეტი ნანკა კალატოზიშვ ილი და ბუბა გოგორიშვილი თე ატრალურში ჯგუფელ ები იყვნენ. პირველად მოუწიათ ერთი და იგივე პე
წყეულო მაკბეტო, მოგვშორდი, მოგვშორდი!
რატომაც არა!
„ვფიქრობ, თეატრი მაში ნაა შემდგარი, როცა ჰყავს დასი, რომელიც შექსპირის პიესას ითამაშებს. ოთხი წე ლიწადია მუსკომედიაში ვარ და მთელი ეს პერიოდი შეგნ ებულად ვამზადებდი დასს. შექსპირს უნივერსალური დასი სჭირდება, რომლის მს ახიობებსაც არ უჭირთ არც პლასტიკა, არც მეტყველე ბა. რატომ ავირჩიე მაინცდ ამაინც მაკბეტი? პასუხი მა რტივია, -რატომაც არა! მე ორეს მხრივ, ვფიქრობ, რომ მაკბეტი ახალგაზრდული ტრაგედიაა, სპექტაკლია ნანკა კალატოზიშვილი: იმაზე, თუ რა ემართებათ `დოი მხოლოდ ახალგაზრდებს, როდე ერთხელ, ისე მოგც საც ძალაუფლება უვ ნანკა კალატოზიშვილი, ემს შენიშვნას, ყველ არდებათ ხელში.“ – აც თორნიკე გოგრიჭიანი აფერს გააკეთებ, რომ ხადებს დოი.
( მარცხნიდან ) ანა ალექსიშვილი, აჩიკო სოლოღასვილი ნანა ბუთხუზი,
მეორედ აღარ დაიმსახურო.~
რსონაჟის - ლედი მაკბეტის თამაში. ისინი ერთმანეთის დუბლიორები არიან, თუმცა თვლიან, რომ ამ პე რსონაჟს თითოეული განსხვავებ ულად თამაშობს. ნანკა კალატოზიშვილი: ლედი მაკბეტი ჩემთვის და ბუბასთვის სა ოცნებო როლი იყო. ვერც კი წარმ ოვიდგენდით, თუ ასეთ ადრე ულ ასაკში მოვირგებდით მას.
ყველაზე მეტად ის მომწონს, რომ დოისებური „მაკბეტი“ არავისას არ ჰგავს. დოისთან მუშაობა ძალიან საინტერესოა. მუდმივად ექსპერიმ ენტებშია ისიც და შენც. დოი მხოლ ოდ ერთხელ, ისე მოგცემს შენიშვ ნას, ყველაფერს გააკეთებ, რომ მე ორედ აღარ დაიმსახურო. მსახიობს სრულ თავისუფლებას აძლევს. გეუბნება რა უნდა დ ა
თუ არ მოეწონა შენი შეთავაზებული, არც იმის მოერიდება, რომ დაგიწუნოს. ამბობენ, რომ ჩემი და ბუბას შესრ ულებული ლედი მაკბეტი აბსოლუ ტურად განსხვავდება ერთმანეთ ისგან. ჩვენ ერთმანეთის მეტოქე ობის მომენტი არ გვაქვს, რადგან დიდი ხნის მეგობრები ვართ. ერთმ ანეთს შენიშვნებსაც ვაძლევთ და ვითვალისწინებთ. ბუბას ლედი მაკბეტი ბევრად გამოცდილი და ძლიერი ქალია. ბუბა გოგორიშვილი: რე პეტიციების მიღმა დოი ყვ ელასთან მეგობრობს. შესაბა მისად, შემდეგ შენ თავად გიჩნდება
ია
ცა
ნ
ა ვ გ
სურვილი, რომ რეჟისორს გვერ დში დაუდგე, თუნდაც, როგორც მეგობარი. ჩარჩოებში არასდროს მოგაქცევს. ეს სპექტაკლი ტექნ იკურად ძალიან რთულია, ჰაერში მოძრაობები და თოკებზე დაკიდე ბული მუშაობა ქალებისთვის ად ვილად მოსარგები აღმოჩნდა, ბი ჭებს უფრო გაუჭირდათ. ყოველი რეპეტიციის წინ დოი გვავარჯიშე ბს, რომ ფიზიკურად მზად ვიყოთ დატვირთვისათვის. როცა ნანკას შესრულებულ ლედი მაკბეტს ვუ ყურებ, სულ ის შეგრძნება მაქვს, რომ საყვარელ მამაკაცებს ბევრ რამეს სიყვარულის სახელით აკეთ ებინებს.
ლ ე ს
ა რ ა
დ
გახარებულია...
ემოცია არა აქვს...
შეშინებულია...
წინ ა კვი რა ს, ავტ ობ ან ზე მიმ ავ ალ ს გრა ნდ ი ოზუ ლი ფეი ერ ვე რკ ი გამ იკ ეთ ეს საჩ უქ რა დ და ბუ ნებ რი ვი ა, ძალ ია ნ გამ იხ არ და. მან ქა ნა ში ოჯა ხი ს წევ რე ბი მეს ხდ ნე ნ და უცე ბ ცაზ ე ფეი ერ ვე რკ ი აინ თო. არ ველ ოდ ი, ძალ ია ნ სას ია მო ვნ ო იყო. ჩე მებ სა ც გაუ კვ ირ და თ, როგ ორ მოა ხე რხ ა გზა ზე ფეი ერ ვე რკ ის მოწ ყო ბა ო. თვი თო ნ მან ქა ნი თ უკა ნ მოგ ვყ ვე ბო და... საღ ამ ო იყო... სას ია მო ვნ ო ჟეს ტ ია, როგ ორ ც ყვე ლა ქალ ის თვ ის, ისე ჩემ თვ ის. ვი ცი ვინ ც არი ს, თაყ ვა ნი სმ ცე მე ლი და მეგ ობ არ ია.
ვცდ ილ ობ ყურ ად ღე ბა არ მივ აქ ცი ო, როდ ეს აც სხვ ა ადა მი ან ზე მეჭ ორ ავ ებ ია ნ, თუნ და ც ცნო ბი ლ პირ ოვ ნე ბა ზე. არ მსი ამ ოვ ნე ბს, როდ ეს აც ჩემ ზე ვიღ აც ჭორ აო ბს და ამი ტო მა ც არა მაქ ვს არა ნა ი რი ემო ცი ა, როდ ეს აც სხვ აზ ე მეჭ ორ ავ ებ ია ნ. უე მოც იო დ ვხვ დე ბი უცნ ობ ი ადა მი ან ის მეს იჯ ს გა ცნო ბა სთ ან დაკ ავ ში რე ბი თ. ეს არ ნიშ ნა ვს იმა ს, რომ თაყ ვა ნი სმ ცე მლ ებ ის ყურ ად ღე ბა ს არ ვაფ ა სებ. ასე არ არი ს, თუმ ცა ემო ცი ით არ ვხვ დე ბი, თავ შე კა ვე ბუ ლი ვარ ხოლ მე.
ქობულეთში ერთი საშინელი ატრაქციონია, 12 სა რთულიანი სახლის სიმაღლეზე ადის... საერთოდ ექ სტრემალი ვარ. ჰოდა, ამ ატრაქციონზე დავჯექი და მეგონა, ჩემი ცხოვრება იქვე დასრულდებოდა. ამიე რიდან არასდროს გამიჩნდება ამის სურვილი. გვერ დით მეჯდა მეგობარი ბიჭი, რომ შევხედე, ფერი არ ედო. ყველაზე მაგრად ვინანე, რომ იმ ატრაქციონზე დავჯექი. რომ ჩამოვედი, ფეხს ვერ ვადგამდი, მიკა ნკალებდა. დაქალი ხელის მტევანს ვერ შლიდა, იმდე ნად მაგრად ჰქონდა ჩაბღუჯული კარუსელზე. ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
19
მირიან ბოქოლიშვილი სახელმწიფო უნივერსიტეტი ის ადგილია, სადაც ახალგაზრდებს, პროფესიასთან ერთად, წესიერებ ასა და პატიოსნებას ასწავლიანო. ყოველ შემთხვევაში, აქამდე ასე იყო ცნობილი. მაგრამ ძნელია, სტუდენ ტებს მოსთხოვა პატიოსნება, როცა უნივერსიტეტის თავკაცი მაინცდ ამაინც დიდი წესიერებით არ გამო ირჩევა. „პრაიმტაიმი“ ადრეც წერდა გია ხუბუას ირგვლივ დატრიალე ბულ კორუფციულ ქარბუქზე, და წყებული საკადრო პოლიტიკით და დამთავრებული უკანონო სახელფ ასო დანამატებით. ჩვენ კვლავ ვა გრძელებთ რექტორის შესახებ სკან დალური ინფორმაციების მოძიებას. ამჯერად კი გთავაზობთ მასალას, თუ როგორ მოირგო ბატონმა ხუბუ ამ საკუთარ თავზე უნივერსიტეტის შიდა განაწესი და შრომითი ხელშეკ რულება და ამ მაქინაციის წყალობ ით ათასობით ლარი დაინიშნა. სანამ ხუბუა უნივერსიტეტში რე ქტორის მანტიით შეაბიჯებდა და კორუფციულ ლაბირინთში ჩაყვინ თავდა, მანამდე ის თინათინ წერე თლის სახელობის სახელმწიფოსა და სამართლის ინსტიტუტს ხელმ ძღვანელობდა. როგორც ჩვენთვის გახდა ცნობილი, ის ამ სამეცნიერო დაწესებულებასთან შრომით ურ თიერთობას დღემდე ინარჩუნებს. ეს ხდება მაშინ, როცა უნივერსიტე ტთან რექტორს „ა“ კატეგორიის ხე ლშეკრულება აქვს გაფორმებული, რომელიც სხვა დაწესებულებებთან ყოველგვარ ანაზღაურებად ურთი ერთობას კრძალავს. მათზე, ვისაც უნივერსიტეტთან „ბ“ კატეგორიის ხელშეკრულება აქვთ გაფორმებ ული, შეზღუდვა არ ვრცელდება და შეუძლიათ, სხვა დაწესებულებებთ ანაც თავისუფლად ითანამშრომ ლონ. მაგრამ აქ სხვა ინტრიგაა. „ა“ და „ბ“ კატეგორიის ხელფასები სა გრძნობლად განსხვავდება („ბ“ კატე გორიის ხელშეკრულებით არაუმე ტეს 900 ლარია განსაზღვრული, „ა“ ხათუნა მგალობლიშვილი ვიბარებ რადიკალების სამოქმ ედო გეგმას. „ჩამბარებელი პუნქტი“ – სასტუმრო „რედისონი“, დრო – 14 ოქტომბერი... ლევან გაჩეჩილაძემ იმ ლიდერე ბს, ვინც თავს ჯერ კიდევ რადიკა ლად მიიჩნევს, „დედლაინი“ დაუწესა. ქუჩის ოპოზიციას სამოქმედო გე გმის დასაწერად ზუსტად ორი დღე დარჩა. ოთხშაბათს, ძმები „წიწიბუ რებიდან“ (ასე ეძახის „გრეჩიხებს“ ლევან ბერძენიშვილი) ერთ-ერთი ძმა-ლიდერი რადიკალებად შემორჩ ენილებს შეკრებს და საკუთარი გე გმების პრეზენტაციისთვის თითოს 10-წუთიან „ტაიმერს“ ჩაურთავს. შეხვედრა წარუმატებელი ასდღ იანი მიტინგების შემდეგ ასმეთო თხმეტე დღეს შედგება. ერთმანეთი ლიდერებმა ბოლოს 20 ივლისს ნა ხეს. მაშინ ხის სცენას, ხალხსა და ერთმანეთსაც ცოტა ხნით დაემშვ იდობნენ, მაგრამ პაუზაც და წარუ მატებლობაც გაცილებით დიდხანს გაგრძელდა, ვიდრე ყველას ერთად ეგონა. ჰოდა, გაჩეჩილაძის ამბიციამ მეტი ვეღარ აიტანა. შეხვედრით ის ინი დაამტკიცებენ, რომ „ცოცხლები“ არიან და რაც მთავარია, ერთად დგ ანან. ისე, მთელი პაუზის პერიოდში ირწმუნებოდნენ, კონსულტაციებს ვმართავთ ერთმანეთთანო, მაგრამ ნინომ მარტივად ჩაუშვა თანასცენ ელები. ბრიფინგი მოაწყო და დანა რჩენ ლიდერებს ტელევიზიით გაუმ ართა კონსულტაცია გეგმებზე. ყვ ელამ ერთად ნინოს იგივე მეთოდით უპასუხა. „რედისონის“ ამბავმა რადიკალე ბი ცოტა დააბნია. ისინი გაჩეჩილა ძისგან მოსაწვევებს ელოდებოდნენ. პოლიტიკური მოსაწვევი კი ჯერ მა რტო კონსერვატორებმა მიიღეს, ის იც სიტყვიერი. კახა კუკავა: – კი, ჩვენ ვაპირებთ მისვლას და საკუთარ სამოქმედო გეგმასაც მი ვიტანთ. ვინ მოვა კიდევ, ნამდვილად არ ვიცი, მაგრამ ვიცი, რომ ლევანმა დაურეკა ზვიადს (ძიძიგურს) და ჩვენ 20
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
კატეგორიის ხელფასი კი 3000 ლარიცაა). ამ ისტორიის არითმეტი კა კი დევ უფ რო შთ ამბეჭდავია. ციფრები ყველაფერზე მეტყ ველებს. ასე, მაგალი თად: ბატონი ხუბუა მხოლოდ აკადემიური თანამდებობისთვის იღებს „ა“ კატეგორი ის ხელფასს, 3 ათასი ლარის ოდენობით. იმ აზე აღარ ვსაუბრობთ, რომ მისი, როგორც ადმ ინ ის ტრ აც იუ ლი თანამდებობის პირის, გასამრჯელო 4 ათას 700 ლარს უკაკუნებს, ანუ, ჯამში, ყოველთ ვიურად 7 ათას 700 გამოიწერა. ეს მხოლ ოდ უნივერისტეტში. ამას ემატება სახე ლმწიფოსა და სამა რთლის ინსტიტუტში დარიცხული ანაზღა ურებაც. ხუბუამ ამ ინსტ იტუტთან შრომითი ხელშეკრულება ერთი წლის წინათ გააფორმა. ხელშეკრულების გაფო რმებამდე კი მცირე ეშმაკობას მი მართა. მისი ახლანდელი და ძველი სამსახურები ერთმანეთთან დააძ მობილა და ამ ძმობის აღსანიშნავად მემორანდუმიც გააშანშალა. ერთი სიტყვით, სახელმწიფო უნივერსი ტეტსა და წერეთლის სახელობის ინსტიტუტს შორის მემორანდუმი გაფორმდა. მაგრამ ეს ყველაფერი როდია... რექტორმა უნივერსიტე ტში წე სად და ად გი ნა, რომ იმ და წესებულებებში, რომლებთანაც თსუ-ს მემორანდუმი აქვს გაფო რმებული „ა“ კატეგორიის პროფეს ორებსაც შეუძლიათ შეუზღუდავი მუშაობა. ცხადია, ხუბუამ მემორა ნდუმიც, ახალი წესიც და შრომითი ხელშეკრულებაც მხოლოდ საკუთა იქ ვიქნებით. კობა დავითაშვილი მზად არის, გეგმაც წარადგინოს. მას ამის სურვ ილიც აქვს, მაგრამ არ იცის, სად და რომელ საათზე უნდა „ჩააბაროს“ პა რტიული მომავალი „ ლ იდ ე რთა ლიდერს“. კობა დავითა შვილი: – ვაპირებ მისვ ლას და იქ ნებ სა ათი გამახსენოთ, როდის არის? – სა ათი ჯერ არ ვიცი და ისე, 14 ოქტომბერს არის დაგეგმ ილი, ბატონო კობა... – კი, მი ვალ, მაგრამ ადგილი რომ არ ვი ცი, სად უნდა მივი დე? – „რედისო ნში“... მგონი, არ ხართ „და პ ატ იჟ ებ უ ლი“, ისე ლა პარაკობთ... – მოსა წვევი არ მომ სვ ლი ა, ჟურ ნა ლი ს ტ ებ ის გა ნ გადმომცეს და ალბათ, მივალ და ს აკ უთ ა რ გეგ მა სა ც მივიტან... „ფორუ მი“ „რე დისონზე“ ჯერ თა თბირობს, გ უბ ა ზ სანიკიძე პ ოლ ი ტ სა ბ ჭოს გა
ხუ–ბუა კორუფციულ ლაბირინთში თსუ-ს რექტორს თანამდებობის დატოვება მოუწევს რი კეთილდღეობისთვის ჩააკუწკუ წა. მან მარტივი ფინანსური მაქინა ცია მთელი რიგი დოკუმენტაციით შეფუთა, რისი წყალობითაც უკვე მეორე წელია, ათასობით ლარი უშ ურველად მიედინება მის ჯიბეში. ამ მაქინაციებში უკეთ გარკვევის მიზნით, ბატონ ხუბუას პირადად დავუკავშირდით. – დიახ, „ა“ კატეგორიის ხელშ ეკრულებით დასაქმებულებზე ეს შეზღუდვა მოქმედებს, ანუ მათ სხ ვაგან მუშაობის უფლება არ აქვთ, თუმცა ეს დასაშვებია მხოლოდ გა მონაკლის შემთხვევებში. – რა იგულისხმება გამონაკლ ისებში? – მაგალითად, შეზღუდვა არ მო ქმედებს იმ დაწესებულებებთან თა ნამშრომლობაზე, რომელთანაც მე
მორანდუმი გვაქვს გაფორმებული. – თინათინ წერეთლის სახელო ბის ინსტიტუტთან მემორანდუმი გაქვთ გაფორმებული, ალბათ... – დიახ, ჩვენ აქტიურად ვთანამ შრომლობთ. – რა კრიტერიუმით აფორმებთ მემორანდუმს ინსტიტუტებთან? – კრიტერიუმი ერთია. ეს ურთი ერთობა საინტერესო უნდა იყოს ორივე მხარისთვის. – რამდენია თქვენი ხელფასი მეორე სამსახურში? – ბევრი ნამდვილად არ არის. ზუ სტად ვერ დაგიკონკრეტებთ. ბევრია თუ ცოტა, ამაზე შეიძლე ბა ვიდაოთ. ვისთვის როგორ, მაგრ ამ ერთი რამ აშკარაა – ის, რაც და საშვებია რექტორისთვის, დაუშვე ბელია უნივერსიტეტის სხვა თანა
მშრომლებისთვის. კანონი მხოლოდ ხუბუასა და მასთან დაახლოებულ ორიოდე კაცზე ვრცელდება. ამ ორ იოდედან კი ერთ-ერთი იურიდიული ფაკულტეტის დეკანი ირაკლი ბუ რდულია. ის, მეგობარ რექტორთან ერთად, ასევე, წარმატებით მოღვ აწეობს იმავე დაწესებულებაში და გასამრჯელოზეც არ ამბობს უარს. ჩვენი ინფორმაციით, ამ ლაბირი ნთიდან ხუბუა მალე გამოძვრება, უფრო სწორად გამოიყვანენ. კონტ როლის პალატისა და შემოსავლების სამსახურის შემდეგ, ახლა მის საქმ იანობას განათლების სამინისტროს გენერალური ინსპექცია სწავლობს. სავარაუდოდ, ეს იქნება საბოლოო მაკონტროლებელი ორგანო, რომე ლიც რექტორს თანამდებობას და ატოვებინებს.
დაწყვეტილებას ელოდება: – ჩვენ მიზანშეწონილობის მიხე დვით ვმოქმედებთ სულ. როგორც გადაწყდება, ისე მოვიქცევით... „ალიანსი“ ფიქრობს. ისე, ახლებს ნაკლებად უყვართ სხვის დაგე გმილ შეკრებებზე სიარული. თუმცა გადაწყვეტი ლებ ას
ამ შემთხვევაში დამოუკიდებლად ვერ მიიღებენ, მაინც ალიანსია... მანანა ნაჭყებია, „ახალი მემა რჯვენეები“: – „ალიანსში“ შემავალი პარტიები მართავენ კონსულტაციებს და გადა ვწყვეტთ, წავალთ თუ არა.... სალომე ზურაბიშვილი ფრანგუ ლად ყოყმანობს. ის ჯერ პარიზშ ია და ზარსაც ელოდება. შეხვედრის დეტალები აინტერესებს. გადაწყვე ტილებასაც ამის შემდეგ მიიღებს.
ეკა ხერხეულიძის ჰობი
რადიკალები სამოქმედო გეგმას ორ დღეში „დადებენ“
ეკა ხერხეულიძის ჰობი, დეპუტატობასთან ერთად, მონოების „გადაფხეკაც“ ყო ფილა. პრეზიდენტის ლოდი ნში ეკამ სხდომათა დარბაზში ზუსტად ხუთი მონო „დაამ უშავა“. ეს სიამოვნების ერთი გრძელი პროცესი იყო. ჯერ ხუთივე ამოიღო ჩანთიდან, შემოაცალა ცელოფნები, მო იმარჯვა 10-თეთრიანი და ნელა დაიწყო გადაფხეკა. ყველა რომ გააპრიალა, მე რე სათითაოდ შეიყვანა მო ბილურში. ისე, ეკას შეეძლო, უბრალოდ ოცდაათლარიანი მონო ეყიდა და მხოლოდ ერ თი გადაეფხიკა. შესაბამისად, ერთი კოდის შეყვანა მოუწ ევდა ტელეფონშიც. მაგრამ, როგორც ჩანს, „ფხეკა“ მისი ჰობია. ბოლოს „ნაგავი“ საკუ თარი მაგიდის ქვედა უჯრაში შეყარა და ანგარიშიც გადა ამოწმა.
ბურჯანაძის აგარაკი სახელმწიფოს უბრუნდება
მალე ბურჯანაძის წყნეთის აგარაკის ირგვლივ და ის წევრების შესაძლებლობებს გავითვალისწინებთ. ტრიალებულ სკანდალს წერტილი დაესმება. ექსსპკ მის წყნეთურ იდილიას ამშვენებს ათასობით ლა ერის ერთლარიანი აგარაკი უკვე აუქციონზეა გატა რად შეფასებული ბალიშები, 13 ათასად შეფასებუ ნილი, მაგრამ პირველ ჯერზე მყიდველი არ გამოუჩ ლი სამზარეულო ტექნიკა, 18 ათასის 8 ცალი ტელე ნდა. აგარაკი ამჯერად 12 მილიონადაა შეფასებული, ვიზორი 3 ცალი საწოლის საფარი 1202 ლარის მაგრამ ამ ეკონომიკური კრიზისის პირობებში ღირებულების, 1320 ლარის ტუალეტის ქაღა სამაგისოდ არავის ცხელა. ჰოდა, დიდი ალ ლდის საკიდი, 1366 ლარის კბილის ჯაგრისი, ბათობით მყიდველი არც 21 ოქტომბერს გა 6 კაუჭი პირსახოცისა და ხალათის დასაკიდე მოჩნდება. სწორედ ამ დროისთვის გადაიდო ბლად (500 ლარი), ფარდა სხვადასხვა აქსესუ ჩაშლილი აუქციონი. და თუ ჩვენი ვარაუდი არებით (15 ათას 163)... სია საკმაოდ გრძელი გამართლდა და 21 ოქტომბერს ბურჯანაძის და შურის აღმძვრელია, თუმცა რა შემორჩა სიამაყე არ გასხვისდა, ის ავტომატურად სა ამჯერად ამ დიდებისგან, ზუსტად არავინ იცის. ხელმწიფო საკუთრება გახდება. ამბობენ, ბურჯანაძემ წყნეთის ქონება სხვადა ამბობენ, რომ მას შემდეგ, რაც ნინომ სხვა აგარაკებზე გადაანაწილაო. გამოსახლების საფრთხე იგრძნო, აგარ აკიდან ჩუმად ქონების გამოზიდვა დაიწ ყო. ძნელი წარმოსადგენია, მას მთელი ავლა-დიდება გამოეტანა, მაგრამ წვ რილ-წვრილი ძვირფასეულობა მაინც გამოუპარებია. ქონება რომ ნამდვილად შთამბეჭდავია, ამაზე ჩვენ არაერთხელ ვწერდით. თავად უძრავ ქონებას, ცხადია, ზურგზე ვერ მოიკიდებდა, მაგრამ მოძრავ ის მოკიდება რომ არ გაუჭირდებო და, ცხადია. მით უმეტეს, თუ მისი მხარ ბეჭიანი დაცვ
„ჩემი სიტყვები ზუსტად და წერეთ, როგორც გეუბნებით“ თორნიკე ყაჯრიშვილი „მომავალი საქართველოს“ ლიდერს, გიორგი ლაღიძეს არც ამჯერად გაუმართლა. პრესკონფერენციაზე, რომელსაც ოპ ოზიციისთვის ბურჯანაძის ახალი შეთავაზების დამღუპველო ბაზე მართავდა, ჟურნალისტების სიმცირე იყო. მაინც რატომ ვერ იქცევს ბატონი გიორგი პრესის ყურადღებას? ის სულაც არ ფიქრობს, რომ პრესა მისით არ ინტერესდება. „არის საკითხები, რითიც შეიძლება ჟურნალისტები დაინტე რესდნენ, და არის საკითხები, რითაც არ შეიძლება და ინტერესდნენ. ხშირად ყოფილა ისეთი შემთხვევები, როდესაც თითქმის ყველა ტელევიზია მოსულა. არ ვეთანხმები თქვენს მოსაზრებას ამ საკითხთან და კავშირებით. ჩემი თხოვნა იქნება, რომ ჩემი სიტყ ვები ზუსტად დაწეროთ, როგორც გეუბნებით“. მართალია, ჩვენმა კითხვამ ცოტა გაანაწყენა „მომავალი საქართველოს“ ლიდერი, მაგრამ, შე გახსენებთ, ბატონო გიორგი, რომ ლიდერობა რჩ ეულთა ხვედრია და თუ თქვენს პრესკონფერენცი აზე ჟურნალისტები არ მოდიან, რა ჩვენი ბრალია?..
კობა სუბელიანმა პრეზიდენტის ასაკი არ იცის
ლტოლვილთა და განსახლების კომუ ნიკაბელურობით გამორჩეული მინისტ რი კობა სუბელიანი ბლიცინტერვიუზე სიამოვნებით დაგვთანხმდა და პირველ კითხვაზეც ღიმილით გვიპასუხა. თუმცა მომდევნო კითხვაზე არასწორმა პასუხმა ისე დააბნია, რომ თავად პრეზიდენტის ასაკიც ვეღარ გაიხსენა. საბოლოოდ, ჩვ ენს კითხვებს თავი გაქცევით დააღწია. – ბატონო კობა, თუ იცით, რამდენი ქალი მეფე ჰყავდა საქართველოს? – თამარ მეფე, რუსუდანიც მეფობდა ლაშა-გიორგის მერე, ქეთევან წამებული მეფე არ იყო... ანუ 2. (სწორი პასუხი: 2) – 54 რისი ნამრავლია? – 8-ჯერ 6? (სწორი პასუხი: 9–ჯერ 6) – რამდენი წლისაა საქართველოს პრეზიდენტი? – რამდენი წლისაა პრეზიდენტი (იქვე მდგარ ჟურნალისტს მიმართავს)? აი, მე
კითხებიან და... (სწორი პასუხი: ) ეს კითხვა სუბელიანისთვის ჩამჭრე ლი აღმოჩნდა. პასუხის გასაცემად და ხმარება გვერდზე მდგომ ჟურნალისტს სთხოვა, თუმცა მას შემდეგ, რაც პასუხი ვერ მიიღო, თავს გა ქცევით უშველა. დანარჩენი 2 კი თხვაც ჩვენთვის პასუხგაუცემე ლი დარჩა. სამკ ითხვიანი ბლიც ინტერვიუს შე დეგი კი ასეთია. ლტოლვილთა და განსახლების მინი სტრმა სამი დან 2 კი თხვას ვერ უპასუხა.
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
21
წერილი # 3
ფრანგული სასტუმრო ბარსელონადან პარიზამდე მგ ზავრობისას გაჩერება ყველაზე უცნაურ სასტუმროში მომიხდა, რაც კი აქამდე მინახავს. გზა ძა ლიან გრძელია, 1200 კილომეტრი და ერთი ამოსუნთქვით გავლა, მიუხედავად საკმაოდ კომფორ ტული გზებისა, მაინც დამღლე ლია. პარიზამდე 300 კილომეტრი რჩებოდა, როცა უახლოეს დასა ხლებულ პუნქტში გადავუხვიეთ. სუბიექტური მიზეზებიდან გა მომდინარე, არც ადგილის სახე ლი მახსოვს და არც სასტუმროსი, მაშინ ჯერ კიდევ ბარსელონას მი ვტიროდი... სასტუმროს ლიფტში მხოლოდ ერთი ადამიანი ეტეოდა, ისიც ბარგის გარეშე. ჩვენი ნო მერი მეხუთე სართულზე იყო და
აბარგებას ნახევარი საათი მაინც მოვანდომეთ. თუმცა გაცილებით დიდი სიურპრიზი ოთახში მელო და... მინიბარის მაგივრობას ერთი ძაააალიან ძველი ტუმბო სწევდა, რომელზეც ორი გაუგებარი წარმ ოშობის „კანფეტი“ იდო. ოთახში ჩაშენებული ორი კარადიდან კი ერთში საშხაპე იყო, მეორეში უნ იტაზი. საოცარი ადგილი იყო. მა შინ დარწმუნებულიც ვიყავი, რომ მსგავს შემთხვევებს სრულიად ევროპის მასშტაბით მხოლოდ ამ ტერიტორიაზე შეიძლება ჰქონ ოდა ადგილი, თუმცა თურმე სად ვბანაობდი?!. წინ იყო პარიზი და აქამდე ლეგენდებად გაგონილი პარიზული სასტუმრო...
პარიზი, ქუჩა პარიზის ქუჩებს ოთხ კატეგო რიად დავყოფდი: პოდიუმი, ტუ რიზმი, აფრიკა, მაღაზია... საბო ლოო ჯამში, მათი სინთეზი დღ ევანდელი ქალაქის სახეს ქმნის. მოდელები და მაღაზიები, ალბათ უკვე ძალიან დიდი ხანია, პარი ზის ორგანულ ნაწილად იქცნენ. აფრიკას რაც შეეხება: 25 წლის წინ საფრანგეთის ნაკრებში მუქი ფერის მხოლოდ ტიგანა და ტრ ეზორი მახსენდება. დღეს კი აფ რიკელებს პარიზში ყოველ ფეხის
ნაბიჯზე შეხვდებით. მათი რიცხ ვი აქ ყოველწლიურად იზრდება. ამის საუკეთესო მაჩვენებელი ის ევ საფეხბურთო ნაკრებია... პოდიუმი გულისთვისაა სახი ფათო, აფრიკა - ჯიბეებისთვის, მაღაზია -ქმრებისთვის. ტურიზმი აქაც მოხუცებისაა. ყველა ხე ლჩაკიდებული მოხუცი წყვილის დანახვაზე გული მიჩუყდებოდა. როგორ ვინატრებდი ასეთ სიბე რეს ჯერ ჩემი ბებია-ბაბუებისთვ ის, შემდეგ კი საკუთარი თავისთ ვის....
22
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
პარიზი, სასტუმრო „ბერბანტი“ გარედან რომ შეხედავ, შიში უკვე მაშინ შემოგეპარება. სასტ უმროს ექსტერიერი რაღაცით სა ბჭოთას ჰგავს, ოთხი ვიტრინიდან შუშა მხოლოდ ორშია შერჩენილი, დანარჩენი რევოლუციამდელი „ივერიის“ სტილში, კარდონითაა აჭედილი. თავიდან მაინც არტი მეგონა ეს ყველაფერი - ხომ ში ეძლება ვინმემ საკუთარი სასტ უმროსთვის განზრახ მოიგონოს ასეთი დიზაინი?! თუმცა, როცა მისაღებში გაქუცული წითელი ხა ლიჩა და ნომრის გასაღების ზომა ვნახე, ისევ იმ უცნაური დასახლ ების გაურკვეველ სასტუმროში დაბრუნება ვინატრე. რაც იყო, ვერ დავუკარგავ – ლიფტში აქ ორ ნი შევეტიეთ. ოთახის იატაკი 13.5 გრადუს ითაა დაქანებული. სადმე ქვა რომ იყოს, საწოლს შევუდგამდი. ადრე, მახსოვს, დაღმართზე გაჩერებულ მანქანებს უკეთებდნენ ასე. და ვდგამ ერთ კუთხეში ჩემოდანს – ჩაგორდება მეორეში, კიდევ ვდ გამ, კიდევ მიგორავს. ბოლოს და ვიკიდე და დავტოვე ქვედა კუთხ ეში. ჩემოდანმაც მოიწყინა... ოთახის ჭერში თეთრად შეღე ბილი დიდი ხის ნაჭერია გადებუ ლი. თურმე ნომერი ბოლო სართ ულზეა და ფანჯრები სახურავზე გადის, რაც საბოლოოდ ძალიან დიდი პრივილეგია გამოდგა. როცა ერთ-ერთ დილას სახურავზე გასე ირნება გადავწყვიტე, წარმოუდგ ენლად მაგარ ხედს გადავეყარე. მას მერე ყოველდღე გავდიოდი და დილაობით მტრედების ღუღუნის აკომპანიმენტით ვეწეოდი სიგა რეტს. აქ უკვე ძალიან შემიყვარდა ეს უცნაური სასტუმრო, რომლის თვისაც თურმე ერთ-ერთი ბოლო სტუმრები ვყოფილვართ და მალე რემონტზე დაიკეტება. ტურისტ ულ კომპანიას, რომელმაც სასტ უმრო დაგვიჯავშნა, აქვე ვუხდი დიდ მადლობას - ყველასგან გა ნსხვავებული პარიზული თავგად ასავლისთვის. კარგი სასტუმრო ყველგან ერთნაირია, პარიზში კი, ალბათ, ასეთში უნდა იცხოვრო, რადგან სხვაგან მსგავსის პოვნა ძალიან გაგიჭირდება.
„ლაფაიეტის“ ვიტრინები „ლაფაიეტი“ პარიზის ერთერთი ყველაზე დიდი და ცნობ ილი სავაჭრო ცენტრია. თუმცა სავაჭრო ცენტრი, თავისთავად, აქაურობის ყველაზე ცუდი ახ სნაა. ზოგადად, არ შეიძლება ორი სიტყვა იღბალზეც არ ვთქვა. ჯერ მთელი ჩემი ამ მოგზაურო ბის გამო რამდენი მადლობა მა ქვს სათქმელი და მეორე, ყველა ქალაქში რაღაც განსაკუთრე ბულ დროს მოვხვდი. მიუნხენში ოქტობერფესტზე ჩასული 6 მი ლიონი ტურისტიდან ერთ-ერთი ვიყავი, ბარსელონაში სულაც ქალაქის დღეს მოვხვდი, როცა ქალაქში 24 საათიანი სიგიჟე ხდ ებოდა... ჰოდა, ახლა ისევ „ლაფა იეტი“... როცა „ლაფაიეტს“ პირველად ჩავუარე, ასეთი ხალხმრავლობა სეილის ბრალი მეგონა, თუმცა როცა ვიტრინასთან მიახლოება შევძელი, უცნაური ინსტალაციე ბი დავინახე. თურმე 8 სექტემბრ იდან 3 ოქტომბრამდე გალერეა თანამედროვეობის ერთ-ერთი ყველაზე უცნაური და საინტერე სო რეჟისორის, დეივიდ ლინჩის ვიზუალური არტის გამოფენას მასპინძლობდა. გამოფენის თემა იყო „მანქანები, აბსტრაქცია და ქალები“ სახელი კი „მე ვხედავ სა კუთარ თავს“ – „I See Myslef“ ლინჩი სამჯერ იყო ნომინირე ბული „ოსკარზე“ საუკეთესო რე ჟისურისთვის. არის უამრავი ჯი ლდოს მფლობელი და ისეთი ფი ლმების ავტორი, როგორებიცაა - „The Elephant Man“, „Mullholland Drive“, „Blue Velvet“ და „ა“ წერტ ილი, „შ“ წერტილი... ჩემი ცოდნით ვიტრინებში ნა ნახის გადმოცემა გამიჭირდება,
ამიტომ ისევ ფოტოებს გამოგიგზ ავნით, თუ დაგაინტერესებთ, შე გიძლიათ ინტერნეტში მოძებნოთ. ძალიან ეფექტური რამე ხდებოდა ვიტრინებში... დაეხმარეთ შინაურ ცხოველებს პირველად პარიზში შევხვდი მათხოვრებს, ბევრი შინაური ცხ ოველით. ზოგადად, ევროპელებმა ამ კომპონენტშიც საოცრად გაგვ ასწრეს. მთელი მოგზაურობის გა ნმავლობაში ერთადერთი მათხოვ არი შემხვდა, რომელიც არაფერს აკეთებდა და უბრალოდ, ფულს ითხოვდა. ისე ზოგი მღერის, ზო გი შეღებილი დგას, ზოგს დინამი კები აქვს მოტანილი და ცეკვავს... ზოგი კი ძაღლებთან და კატებთან ერთადაა წამოწოლილი... ფულის თხოვნასაც მარკეტინ გი სჭირდება. პარიზში ჩამოსუ ლმა რუმინელებმა (მათხოვრობით ძირითადად ისინი არიან დაკავე ბულები), გულჩვილი ევროპელე ბის მენტალიტეტი კარგად შეის წავლეს (ბაზარს ცოდნა უნდა) და შედეგად, ყველა კუთხეში, სადაც მუსიკა არ ისმის და ტანსაცმელი არ იყიდება, უამრავი ძაღლი და კატა პატრონთან ერთად მშვიდი თანაცხოვრების ნიმუშებს ქმნის. როგორც წესი, იქვეა ცხოველებ ის საჭმელი და ფოტოაპარატმო მარჯვებული წვრილთვალებიანი აზიელების რიგი. ახლა სცადეთ და წარმოიდგინ ეთ იგივე სცენა საქართველოში. აქ იშვიათი გამონაკლისის გარდა, ყველა ცხოველს ნევროზი სჭირს, რაც პირველ რიგში პატრონის ნე ვროზის გადმონაშთია. დადეპრეს იულებულ ძაღლებს კატები ეზიზ ღებათ, კატებს, პირიქით - ძაღლ ები... ევროპაში კი ძაღლები, არც კი ყეფენ, მხოლოდ ახველებენ.
„თქვენ ისეთი რაღაცები მალაპარაკეთ, არსად რომ არ მითქვამს...“ ალექსანდრე ბასილაიას
„ჩემს ქართველობას არც ერთ საქმეში არ დავკარგავ...“
ეპილოგი
დეა თავბერიძე „მაღაზიაში რაღაცას ვყიდ ულობდი. როცა სალაროსთან ფულის გადასახდელად მივედი, უკან ვიღაცამ ხელი შემახო: უკ აცრავად, თქვენ გელინო ხართ“? გელინო ის ვერანაირად ვერ იქ ნება, რადგან გელინო რძალს ნიშნ ავს. მაგრამ მსმენელის უმეტესობ ამ ბაიარ შაჰინი სწორედ ამ სიმღ ერით შეიყვარა. კონცერტის დასრ ულების შემდეგ, ერთი ქალბატონი მიუახლოვდა: „გელინოს“ ისე ტკბილად მღეროდი, ავტირდიო... ტკბილი ხმა და სიმღერაში ჩაქს ოვილი გრძნობა გენიდან მოდისო, ამბობს თავად. მისი გენი კი საქა რთველოს მიწაზე იშვა, შავშეთისა და იმერხევის მთებში. „მაჭახელას ხეობაში სულ 18 სოფელია. 12 სა ქართველოს მხარესაა, 6 – თურქ ეთში. ამ ექვსიდან ერთ-ერთი ჩემი სოფელია – ქვაბითავი“. ბაიარი გვარად გუნდარიძეა. კუთხეს, სადაც ის დაიბადა, გუნდ არაული ჰქვია. დედამ ჯერ ქართ ული ასწავლა, თურქული სკოლაში შეასწავლეს. შემდეგ ოჯახი სტამ ბულში გადასახლდა. სტამბული დან გერმანიაში სასწავლებლად წავიდა და უკან დაბრუნებულმა მერის კონსერვატორიაში ჩააბ არა. ცოლად კორტანიძის ქალი შეირთო და დღეს სამი ქალიშვილი ჰყავს. ტყუპები გიტარასა და ფლ ეიტაზე უკრავენ, პატარა თამარი კი – ვიოლინოზე. ჩემზე უკეთაც მღერიანო, – ამბობს ბაიარი და სი მღერის ჩაწერას მალე შვილებთან ერთად აპირებს. ქართული კულტ ურითა და ფოლკლორით თვითონ 15 წლის ასაკში დაინტერესდა. დედამაც რაღაცები გაიხსენა, ჩა აწერინა. სხვებმაც... ასე შეაგროვა პირველი ქართული სიმღერები. „ელია გოგო“ და „ჯილველოი“ იმ კუთხის სიმღერებია, სადაც და იბადა, ამიტომაც გამორჩეულად უყვარს. თბილისში ჩამოსული ყვ ელაზე ხშირად ეთნოგრაფიულ მუზეუმს სტუმრობს. მეგრული სა ჭმელები მოსწონს და უნდა, ის ერ თადერთი კუთხე ნახოს, რომელიც ჯერ არ უნახავს – სვანეთი. ქვაბითავიდან ჩხუტუნეთამდე „საქართველოზე ბებია მიყვ ებოდა. ჩვენს სახლთან ახლოს იყო ადგილი, საიდანაც ჩხუტუნ ეთი ჩანდა – სოფელი, სადაც ბე ბიაჩემი დაიბადა. იქ მისი ძმები ცხოვრობდნენ. 5 წლისას მომკ იდებდა ხელს, მიმიყვანდა ტყ ემლის ხესთან, დავსხდებოდით და იქიდან საათობით უყურებდა სოფელსა და მამამისის კარ-მი დამოს. კარგად ვერ ხედავდა და მეკითხებოდა, საქონელი ჩანს თუ ხალხიო. ხალხს თუ ვეტყოდი, დაიწყებდა ტირილს: ალბათ, ჩემი ძმისშვილი, შვილიშვილი ან კი დევ გელინი არისო. საქონელიო, თუ ვეტყოდი, არ ტიროდა. სიკვ დილის წინ მოუხშირა იქ სიარ ულს. თითქმის, ყოველდღე მივყ ავდი ტყემლის ხესთან. ბოლოს, ადამიანებს თუ დავინახავდი, ვუმალავდი. არ მინდოდა, ეტირა. მეც გული მტკიოდა, ალბათ... – ისინიც იგივეს აკეთებდნენ? – უფრო მეტსაც. შესაძლებლო ბა მიეცემოდათ თუ არა, ბებიაჩ ემის ძმები ღამით იპარებოდნენ, ბებიას ნახულობდნენ და უთენია ისევ უკან ბრუნდებოდნენ. ბებია თავის ძმებს შვილებს არ აჩვენე ბდა, ეშინოდა, ეს საიდუმლო ბავშ ვებისგან ვინმეს არ გაეგო... მერე, როდესაც ჩხუტუნეთში ჩავედი,
ყველაფერი ისე დამხვდა, როგო რც ბებია მიყვებოდა. სოფელში თეთრწვერა მოხუცი ცხოვრობდა – ბებიაჩემის ძმა, ჰუსეინ ქობუ ლაძე. ისე იცეკვა, მივხვდი, რატომ იყო ჩემში ასე მომეტებულად ფო ლკლორის სიყვარული“. პირველად საქართველოში „საქართველოში 1994 წელს ჩამოვედი. მსოფლიოს სხვადასხ ვა ქვეყნებში მცხოვრები ქართვე ლები შევხვდით ერთმანეთს. თუ რქეთიდანაც 200 კაცი ვიყავით. თვითმფრინავიდან ჩამოსვლა დავიწყეთ თუ არა, აეროპორტ ში „მრავალჟამიერი“ დაგუგუ ნდა – ამ სიმღერით შეგვხვდნენ ქართველები. მახსოვს, როგორ დამბურძგლა ერთიანად, სისხლი ადუღდა ძარღვებში... მართლაც, მრავალჟამიერი გამოვიდა ჩემი ჩამოსვლა სამომავლოდაც...“ სამომავლო გეგმები 28-ში სტამბულიდან 20 არქი ტექტორი ჩამოჰყავს, მათ საქართ ველოში მცხოვრებ არქიტექტორ ებს შეახვედრებს. შემდეგ უნდა, რომ ჟურნალისტები ჩამოიყვანოს. 40 ჟურნალისტის სია უკვე შე დგენილი აქვს. სურს, სარფიდან აფხაზეთის საზღვრამდე ყველ აფერი დაათვალიერებინოს, რომ მერე თავიანთი შთაბეჭდილებები თურქეთის გაზეთებსა და ჟურნ ალებში დაწერონ: „ერთმა საქა რთველოს რომელიმე კუთხის სილამაზეზე გაამახვილოს ყუ რადღება, მეორემ – ქართულ სტ უმარმასპინძლობაზე, მესამემ – საუკუნეების წინათ აგებულ ტაძრებზე, მეოთხემ – ღვინოზე. ამით ისინი პოპულარიზაციას გაუწევენ საქართველოს და ჩა ნაფიქრიც ამიხდება. ექიმებიც მინდა შევახვედრო ერთმანეთს. ესეც მნიშვნელოვანი იქნება... ამ საქმეებიდან გამომდინარე, შეიძ ლება, ჩემი ცხოვრების ნახევარი საქართველოში გავატარო“... სოფელ-სოფელ მოძიებული სი მღერები... „სულ სახლში არ ვარ... სოფლ ებში დავდივარ და ვეძებ ძველ, ღი რებულ, ჯერ კიდევ შემორჩენილ სიმღერებს. „გელინოს“ მისამღერ იც ასე სხვადასხვა სოფლებში მო ვიძიე – მურღულში, მარადიდში. იზმირში 130 წლის წინათ წასული ქართველები ქორწილის წინა დღ ეს ახლაც უმღერიან „გელინოს“ პატარძალს. – ცოლი სიყვარულით შეირ თეთ თუ გარიგებით? – ჩემი უფროსი ძმის ცოლი ჩემი ცოლის მამიდაა. მომავალ მეუღ ლესაც ბავშვობიდან ვიცნობდი. რადგან ოჯახების თხოვნა იყო, შე ვუღლდით... სიყვარულით კი ერ თმანეთი მერე შეგვიყვარდა. – თავდავიწყებით თუ გყვარე ბიათ? – (იცინის) ქალი ძალიან ბევრი მყოლია, მაგრამ ისეთი არავინ ყო ფილა, რომ ჩემს გულში შემოჭრ ილიყო, ან დიდხანს ვერ გაჩერე ბულა. – ე.ი. ქალის გამო თავი არას დროს დაგიკარგავთ? – არა, მათემატიკის იქით საქმე არასდროს წასულა (იცინის). – თქვენი სიმღერით თუ შეყვ არებიხართ ვინმეს? ფანები თუ
გყოლიათ? – ოოოო, კი. მყავდა და მყავს კი დეც. ხანდახან ისე მაგიჟებენ, ტე ლეფონის გატეხაც მინდა(იცინის), მაგრამ ჟურნალისტთან ამის ლა პარაკი შეიძლება? – რატომ, ცოლი იეჭვიანებს? – არა, საბედნიეროდ, არ არის ეჭვიანი. ხოფაში, კონცერტის შე მდეგ, იმდენი თაყვანისმცემელი დამეხვია, ბოლოს ჰაერი არ მეყო და ვთქვი, მეტს ნუღარ შემოუშ ვებთ-მეთქი. ზოგიერთი ძალიან უცნაურია. რეაქციას ყველგან გა მოხატავს: ხალხთან, კულისებში, სცენაზე, რადიოში, პირდაპირ ეთ ერში, ტელეფონზე... – ეს გამაღიზიანებელია? – ხანდახან კი. სიამოვნებაც არის სადღაც, მაგრამ, როდესაც ხალხთან თავს ვერ იკავებს და სი გიჟეს სჩადის, უკვე გამაღიზიანებ
ელია. ერთხელ, მეუღლესთან და შვილებთან ერთად ვიყავი. მომვ არდა ერთი, კისერზე ჩამომეკი და: ძალიან მიყვარხარ, ვგიჟდები შენზეო, სიყვარულს მიხსნიდა... მერე რეკავდა დაუსრულებლად. ტელეფონს არ ვიღებდი... ერთხ ელაც, ქორწილში წავედი ოჯახ ით. სასტუმროში დაგვაბინავეს. დილით საუზმეზე ჩავდივარ და... ჩემი ფანი, ჩემს ცოლ-შვილთან ერთად, მაგიდასთან ზის (იცინ ის). ახლა მეცინება, მაშინ გავბ რაზდი... რამდენს მალაპარაკე ბთ, გეყოფათ... რაც არ უნდა იყ ოს, ჩემს ქართველობას არც ერთ საქმეში არ დავკარგავ...“
ავთო ჩიტიძე ალექსანდრე ბასილაიასთან ერთად „ივერიას“ ეპოქა დასრულდა. ანსამბ ლის წევრები ამბობენ, რომ მაესტროს გარეშე „ივერია“ ვეღარ შედგება. ბოლოს, ერთი წლის წინ, მაესტრომ „ალექსანდრე ბასილაიას კვარტეტი“ დააარსა. დაწერა ბოლო ნაწარმოები „რაღაც დამთავრდა...“ ალექსანდრე ბასილაია დიდუბის საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში და კრძალეს. ვახტანგ ტატიშვილი: – 50 წელი ერთად გავატარეთ. პუ შკინის სახელობის პედაგოგიურ ინსტ იტუტში გავიცანი, როცა იქ მუსიკალუ რი ჯგუფის ხელმძღვანელად მოვიდა. მას შემდეგ ჩვენი ცხოვრება მუდმივი გასტროლები იყო... ამ დროს ერთმან ეთისთვის უფრო ახლობელი ხდები. ერთხელ, მე და ბუთხუზი ვიღუპებო დით კიდეც და სიკვდილს ბეწვზე გადა ვურჩით. ციმბირში უეცრად ამოვარ და ქარბუქი. ჩვენი მანქანა რამდენიმე წუთში თოვლით დაფარა. მანქანიდან გადმოსვლა ვერ მოვახერხეთ. უკვე შე ვეგუეთ იმ აზრს, რომ ცოცხლები ვერ დავრჩებოდით. ჩვენს ბედად ყველგა ნმავალი მანქანა გამოჩნდა, რომელმაც დაინახა, რომ ჩვენ მანქანიანად თოვლ მა დაგვფარა. გაგვიკვალა გზა და ამ ქვეყნისკენ მოგვაბრუნა. გია ბაღაშვილი: – ბოლომდე მაშაყირებდა ერთ ჩემს ბავშვობის ისტორიასთან დაკავშირებ ით, როცა სახლში არ შევუშვი. პატარა ვიყავი და მშობლებისგან მკაცრად გაფრთხილებული, რომ არავისთვის გამეღო კარი. ბუთხუზი მოვიდა ჩე მთან სახლში, ზარი დარეკა, მაგრამ მე ვუთხარი, მარტო ვარ და ვერ გაგიღებმეთქი. -ე, ბიჭო, მე ვარ, კარი გამიღეო. გავიგე შენ რომ ხარ, მაგრამ მაინც ვერ გაგიღებ-მეთქი. და მართლაც კარი არ აფრის დიდებით არ გავუღე. მერე მე უბნებოდა თავიდანვე კახელი იყავიო. ყოველთვის დიდი დღესასწაული იყო ჩემთვის ნათლიაჩემის მოსვლა. დათო აბულაძე: – ალექსანდრე ბასილაიამ მთელი „ივერია“ ერთ ოჯახად შეგვკრა. დღეში ხანდახან ორი-სამი კონცერტი გვქო ნდა. ეს დატვირთვა და დაძაბულობა რაღაცით უნდა გაგვეტანა. ამიტომ ხშირად ერთმანეთს ვეხუმრებოდით. ერთხელ „ჩხიკვთა ქორწილში“ რწყილი და ჭიანჭველას ეპიზოდის თამაშისას, სადაც მე იმერელი ძერა ვიყავი, ხოლო ვახტანგ ტატიშვილი - რწყილი, სცენა გვქონდა, სადაც მე ვახტანგს სასმისს ვაწვდიდი. როცა ამ ეპიზოდის დრო დადგა, ჭიქაში არაყი ჩამოვასხი და ისე მივაწოდე. ვახტანგ ტატიშვილი მიხვ და, რომ არაყს ვაწვდიდი. მეხვეწა, ნუ დამალევინებო. მე კი ვაძალებდი. მაყუ რებელს ეს სცენარით გაწერილი ეგონა და გულიანად იცინოდა. ტატიშვილი იძულებული გახდა, დაელია. მეორე ჭიქაც გამოცალა და უკვე სულ სხვა ვა ხო გახდა. ამ დროს ბუთხუზ ბასილაია როიალთან იჯდა. მიხვდა, რაც მოხდა მის თვალწინ. სცენაზევე ჩუმად, ღი მილნარევი სახით მითხრა, „აბულაძე, გამოხვალ კულისებში. დამითვრე ხომ ტატიშვილი. მე შენ მოგივლიო.“ იმ დღ ეს კულისებში ჩუმად დავდიოდი, რომ ბასილაიას არ გადავყროდი. მერე კი დაავიწყდა. ბუთხუზი სცენაზე დინჯი და უთქმ ელი კაცის შთაბეჭდილებას ტოვებდა. ცხოვრებაში კი უფრო ხალისიანი იყო. მან რომ ანეგდოტის მოყოლა იცოდა, ისე ვერავინ მოყვებოდა. ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
23
პატრიოტი სანდრო ცნობილაძე უახლოესი შესარჩევი მატჩი საქა რთველოს ნაკრებს 10 ოქტომბერს ჩე რნოგორიაში ელის. ქვეყანაში, სადაც და ახლოებით 600 ათასი ადამიანი ცხოვრობს და მიუხედავად ამისა, ამ ქვეყანამ მსოფლიო ფეხბურთს ისეთი მოთამაშეები მისცა, როგო რებიც არიან სავიჩევიჩი, პრედრაგ მიატოვიჩი, მირკო ვუჩინიჩი, სიმონ ვუკჩევიჩი, ნიკოლა დრინჩიჩი და სტევან იოვეტიჩი. ეს უკანასკნელი მხოლოდ 19 წლისაა და უკვე ეროვნული ნაკრ ებისა და „ფიორენტინას“ ლიდერად ითვლება. სა ერთაშორისო არენაზე დამოუკიდებელი ქართული და დამოუკიდებელი ჩერნოგორიული ფეხბურთის ისტორიების დასაწყისი ერთმანეთს ძალიან ჰგავს. დასაწყისში ჩვენთანაც და ყოფილი იუგოსლავიის ამ ნაწილშიც ძალიან ნიჭიერი ფეხბურთელების თა ობა წამოვიდა. ჩვენთან მათ დიდ გამარჯვებებს ობ იექტურმა თუ სუბიექტურმა ფაქტორებმა შეუშალა ხელი. რა მოუვა ჩერნოგორიის საკმაოდ პერსპექტ იულ ნაკრებს, ამას მომავალი გვიჩვენებს. 1989 წლის 2 ნოემბერს პოდგორიცაში დაბადე ბული სტევან იოვეტიჩი ფორმალურად ჯერ კიდევ ერთიანი იუგოსლავიის არსებობასა და კომუნისტ ურ ეპოქას მოესწრო. ძალიან მალე ქვეყანა რამდ ენიმე ერთეულად დაიშალა. ჩერნოგორია კი დაახ ლოებით კიდევ 15 წელი სერბეთის იურისდიქციაში შედიოდა. აქედან გამომდინარე, ჩერნოგორიელი ფეხბურთელები, ფაქტობრივად, მათთვის უცხო ქვეყნის დროშის ქვეშ გამოდიოდნენ, ხოლო იმედ ისმომცემ ახალგაზრდებს დიდი ფეხბურთისკენ მხოლოდ ერთი გზა ჰქონდათ – ისინი რომელიმე ბელგრადული კლუბის საბავშვო სკოლაში უნდა მი სულიყვნენ. 2003 წელს იოვეტიჩი სწორედ ამ გზას დაადგა და ბელგრადის „პარტიზანში“ მივიდა. მისი ტალანტი შეუიარაღებელი თვალით ჩანდა. თავისი ასაკის ბა ვშვებისგან მას უპირველესად სიტუაციის სწორად შეფასების უნარი გამოარჩევდა. ბუნებრივია, სხვა ბალკანელების მსგავსად, იგი სწრაფი და ტექნიკ ური იყო, მაგრამ, თუ მისი წლოვანების ახალგაზრ და ფეხბურთელები თავის გამოჩენას ფინტების კა სკადითა და 3-4 მეტოქის მოტყუებით ცდილობდნ ენ, იოვეტიჩი აქცენტს სწორედ გახსნასა და კარში მყისიერად დარტყმაზე აკეთებდა. „პარტიზანში“ სტევანი ძალიან სწრაფად პროგ რესირებდა. კლუბში სადებიუტო მატჩი მან 16 წლ ისამ ჩაატარა, შემდეგ წელს კი უკვე ეროვნულ ნა კრებში გამოიძახეს. ამ პერიოდსვე უკავშირდება მი სი პირველი საერთაშორისო წარმატებაც. ჩემპიო ნთა ლიგის მატჩში „ზრინსკის“ წინააღმდეგ 17 წლის ფორვარდმა ჰეთ-თრიქი შეასრულა. მთლიანობაში კი „პარტიზანის“ შემადგენლობაში მან 62 შეხვედრა გამართა და 19 გოლი შეაგდო. მის კარიერაში კიდევ 24
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
მარადონას ავტობიოგრაფიული წიგნი ერთი უნიკალური მოვლენა ბელგრადელთა ერთ-ერთი ლიდერის ანტონიო რუკავინას დორტმუნდის „ბორუსიაში“ გადასვლას უკავშირდება. რუკავინა „პარტიზან ის“ კაპიტანი იყო. მისი ბუნდესლიგა ში გადაბარგების შემდეგ კი კაპიტნ ის სამკლაური 18 წლის იოვეტიჩს მისცეს. სამართლიანობა მოითხო ვს, აღინიშნოს, რომ კლუბის ხელმ ძღვანელებს ამ ექსტრაორდინარუ ლი გადაწყვეტილების მიღების გა მო არასდროს უნანიათ. იოვეტიჩი ჩინებული კაპიტანი იყო. ჩერნოგორიამ დამოუკიდ ებ ლო ბა 2006 წლ ის 21 მა ისს მი იღო. ამ დღ ემ დე ჯერ კიდევ გაერთიანებული ქვ ეყანა სერბია-მონტენეგრო არსებობდა. ქვეყნის ეროვ ნული ნაკრები კი გერმანიის მსოფლიო ჩემპიონატისთვის ემზადებოდა, რომელიც 20 დღეში იწყებოდა. მუნდიალის საორგანიზაციო კომიტეტში მოთამაშეთა განაცხადები უკ ვე გაგზავნილი იყო და მასში ჩე რნოგორიელი ფეხბურთელებიც იყვნენ. ბუნებრივია, რომ არც განა ცხადი შეიცვალა და არც ჩერნოგორიელი მოთამაშეები იწვოდნენ იმის სურვილით, რომ უკვე ოფიციალურად სხვა ქვეყნის ერ ოვნულ ნაკრებში ეთამაშათ. აღარაა გასა კვირი, რომ იმ ფორმაციის ნაკრებმა გერმ ანიის მინდვრებზე სრული კრახი განიცადა. ეროვნული ნაკრების თემა იოვეტიჩთან მიმართებაში იმდენადაა მნიშვნელოვანი, რამდენადაც ფორვარდისთვის საკითხი, თუ რომელი ქვეყნის სახელით უნდა ეთამაშა, არასდროს დამდგარა. „მე პოდგორიცაში დავიბადე, ჩემი მშობლები ჩერნოგორიელე ბი არიან, მეც ჩერნოგორიელი ვარ. ასე რომ, შეკითხვა, რომელი ქვეყნის ნაკრებში ვითა მაშებ, არ დგას“, – განაცხადა სტევანმა, რო მელიც თავის დროზე სერბია-ჩერნოგორიის ახალგაზრდული ნაკრების ლიდერი იყო. ბუნებრივია, რომ ის არ დარჩებოდა ევრო პული კლუბების სკაუტების ყურადღების მი ღმა. 18 წლის პატრიოტ ფეხბურთელზე ნამდ ვილი ნადირობა ატყდა. 2007 წელს გერმანულ კლუბებში (კელნი და დორტმუნდის ბორუსია) მის ტრანსფერს ხელი გერმანიის საფეხბურთო კავშ ირის წესდებაში არსებულმა კანონმა შეუშალა, რომლის მიხედვითაც ამ ქვეყნის კლუბებს არ აქ ვთ უფლება, რომ არაევროკავშირის წევრი ქვეყ ნიდან 18 წლამდე ფეხბურთელი გადმოიბირონ. მას შემდეგ, რაც იოვეტიჩი სრულწლოვანი გახდა, მისით იტალიური „იუვენტუსი“ და „ფიორენტინა“ დაინტერესდნენ. სტევ ანმა საბოლოოდ არჩევანი „ფიორეზე“ შეაჩერა, რითაც კლუბის მთავარი მწ ვრთნელი ჩეზარე პრანდელი ძალიან გაახარა. „ვფ იქრობ, იგი გუნდის მნიშვნელოვანი ფეხბურთელი გახდება. მთავარია, მისგან ძალიან ბევრი არ მოით ხოვონ. ტიფოზების ზეწოლის გაძლება ამ ასაკში ძა ლიან ძნელია. იმედი მაქვს, რომ იგი მუშაობას იმავე მონდომებით გააგრძელებს, რაც აქამდე ჰქონდა“. პრანდელისთან მიმართებაში, რომელიც იტალ იაში ახალგაზრდებთან მუშაობის ერთ-ერთ საუკ ეთესო სპეციალისტად ითვლება, იოვეტიჩს ძალიან გაუმართლა. თავის დროზე „ფიორეს“ ახლანდელი თავკაცი წარმატებით მოღვაწეობდა ბერგამოს „ატ ალანტას“ აკადემიაში, რომელიც აპენინებზე საუკ ეთესოდ ითვლება. იოვეტიჩმა კარიერის პირველი ფლორენციული წელი ადაპტაციაზე დახარჯა. იტალიაში მისი გა დასვლა დადებითად აისახა სანაკრებო კარიერაზე. უნგრეთის ნაკრების წინააღმდეგ ამხანაგურ შეხვ ედრაში, რომელიც 3:3 დასრულდა, მან დუბლი შე ასრულა. საკლუბო ცხოვრება კი ძირითადად მუ ტუსა და ჯილარდინოს ჩრდილში ყოფნის ფონზე მიმდინარეობდა, მაგრამ 2009 წლის იანვრიდან მო ყოლებული მდგომარეობა კარდინალურად შეიცვა ლა. სტევანი სულ უფრო ხშირად გუნდის ძირითად შემადგენლობაში ხვდებოდა, რასაც ხელი მუტუს ტრავმამაც შეუწყო. საბოლოოდ, 2008-09 წლების სეზონი მან 29 ჩატარებული მატჩით (აქედან 19 ძი რითად შემადგენლობაში), ორი გოლითა და ამდე ნივე საგოლე გადაცემით დაასრულა. ამ ორი შეგდ ებული ბურთიდან განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი სეზონის ფინიშზე „კატანიას“ კარში გატანილი გო ლი იყო, რომელმაც ფლორენციელებს გამარჯვება სთან ერთად ჩემპიონატში მეოთხე ადგილი და ევ როპის ყველაზე პრესტიჟული საკლუბო ტურნირის საგზური მოუტანა. წლევანდელი სეზონი ჩერნოგორიელმა უკან და წეული ფორვარდის პოზიციაზე დაიწყო და უკვე მოასწრო ორი გოლის გატანა. პირველმა ბურთმა „ფიორენტინას“ ლისაბონის „სპორტინგთან“ განმ ეორებით შეხვედრაში გაამარჯვებინა და ჩემპიო ნთა ლიგის ჯგუფურ ეტაპზე გაიყვანა, მეორემ კი ფლორენციელებს სერია ა-ს შეხვედრაში „პალერმ ოს“ წინააღმდეგ მოაგებინა.
მ
დათო ტურაშვილის ექსკლუზივი გაგრძელება ამერიკის მსოფლიო ჩემპიო ნატის შემდეგ, სახლში ისეთი განადგურებული დავბრუნდი, რომ მეგონა ყველაფერი მორჩა და უკვე აღარაფრის გაკეთება აღარ შემეძლო – აგვისტოდან, სანქციის თანახმად, ისევ თხ უთმეტი თვით ამეკრძალა ფე ხბურთის თამაში. კლაუდიას ვეუბნებოდი რომ მინდოდა ღრმად დაძინება, მე რე კი “ბოკას” მაისურში გაღვ იძება და მოედანზე გასვლა, მაგრამ ეს მხოლოდ ჩემი ოცნე ბა იყო. თუმცა იმ თხუთმეტი თვის განმავლობაში სხვა რაღაცის გაკეთება მაინც შევძელი და ეს იდეა პირველად მანდიუ კორი ენტესმა მომაწოდა – რომელი მე გუნდის მწვრთნელობა. კარლიტოს ფრენთან ერ თად, მართლა დაუვიწყარი გა მოცდილება მელოდა, რადგან სინამდვილეში მწვრთნელიც უნდა ვყოფილიყავი და ფსიქ ოლოგიც, მენეჯერიც და პრ ეზიდენტიც. “ადიდასისთვის” ბურთებიც მე უნდა მეთხოვა, რადგან იმ გუნდს, ჩემს მისვ ლამდე, ბურთებიც კი არ ჰქ ონდა სავარჯიშოდ და კარებზე კი ბადეებიც არ ეკიდათ. იყო ძალიან მომქანცველი რაღაცე ებიც, მაგრამ როგორც ადამია ნმა, სიამოვნებაც ბევრი მივი ღე და იმ ბიჭებისგანაც დიდი პატივისცემაც დავიმსახურე. თუმცა ეს ყველაფერი, მხ ოლოდ ორი თვით გრძელდებ ოდა, რა დგ ან ერთ დღ ეს კლ უბის მეპატრონე ოსვალდო კრუსი გასახდელში შემოვი და ყვირილით და ჩემს ბიჭებს უტრაკოები უწოდა წაგებული თამაშის გამო. თავი ვერ შევი კავე და ჯერ შევაგინე და მე რე წიხლიც მივაყოლე, იმიტომ რომ გასახდელში ფეხბურთე ლებისთვის შენიშვნის მიცემა მხოლოდ მწვრთნელს შეუძლია და იმ ბიჭების მწვრთნელი მა შინ მე ვიყავი. ამის შემდეგ კი, რასაკვირ ველია წავედი. 94 წელი ჩემთვის ძალიან ცუდად დამთავრდა, მაგრამ 95 უკეთესად დაიწყო: პირველ იანვარს საფრანგეთში მიმი წვიეს, სადაც ჟურნალ “ფრანს ფუტბოლის” წარმომადგენლ ებმა საზეიმოდ გადმომცეს “ოქროს ბურთი“, როგორც ჩე მი საფეხბურთო მოღვაწეობის აღიარება და ეს ჩემთვის, ძა ლიან ამაღელვებელი იყო. გი იერმო კოპოლას ვთხოვე რომ საფრანგეთში ჩემთან ერთად წამოსულიყო, რადგან ჩემი მთ ავარი წარმატებები ფეხბურ თში, უპირველესად მისი დამს ახურება იყო და არ მინდოდა ამის დავიწყება. მერე იყო ჩემი მწვრთნელ ობის ოთხთვიანი პერიოდი “რასინგში”, რომელიც შედეგე ბის მიხედვით სულაც არ იყო ბრწყინვალე, მაგრამ როგორც
გ ლფის ბურთი `ვიღაცამ გო მთხოვა. ფეხ ვლა დო და აკენწ მ ცაციათი მაინ რა ბი მეცვა, მაგ ა ბურთი და აკე რ ა ტ პა ს ი გოლფ ადა რომ ავედი, გ ე დ მ ა ათ ზე ვიწყე. ნ ო უვლა და გ ტრიბუნამ იხ ისე შემომახი რი, ვერ მოვასწა რილით...~ ი ყვ ” ს “დიეგო
მწვრთნელმა, მშვენიერი გა მოცდილება მივიღე. ყველაზე ცუდი ის იყო რომ ძალიან ხშ ირად, ძალიან მინდოდა ხოლმე მოედანზე გასვლა და გუნდის თვის დახმარება, თუმცა ჯერ კიდევ არ მქონდა თამაშის უფ ლება. ჩემი დისკვალიფიკაციის ვადა 1995 წლის 15 სექტემბე რს იწურებოდა, რომლის და დგომამდე კიდევ რამდენიმე თვე იყო და სწორედ მაშინ პე ლესაგან შემოთავაზება მივი ღე. მთავაზობდნენ ბრაზილიუ რი “სანტოსის” მწვრთნელობას და მერე კი შემეძლო გუნდის შემადგენლობაშიც მეთამაშა. პე ლემ თა ვის ერთ-ერთ სა ხლში მიმიპატიჟა და 13 მაისს სან- პაბლოში ჩავედით. ჩემთან ერთად იყვნენ ჩემი არგენტინ ელი მეგობრები: გიიერმო კო პოლა, დანიელ ბოლოტნიკოვი და მარსელო სიმონიანი. ბევრი ვილაპარაკეთ ფეხბურთზე და ბევრიც იმაზე, თუ რა უნდა გა გვეკეთებინა ბრაზილიასა და არგენტინაში ქუჩის ბავშვების დასახმარებლად. რა თქმა უნდა მოთამაშე-მწ ვრთნელობა ძალიანაც მინდ ოდა, ოღონდ ყველაზე ძალიან მინდოდა “ბოკაში” დაბრუნ ება. თუმცა “ბოკას” მაშინდელ პრეზიდენტს ანტონიო ალ ეგრეს მოთამაშე-მწვრთნელ ის გაგონებაც კი არ სურდა, მაგრამ ნელ-ნელა სიტუაცია შეიცვალა და როგორც კოპო
ლასაგან ლმძღვანე ფიქრობდ კონტრაქტ ომაც გულ და “ბომბ პერიოდის ცრისფერ განვიცდი ეს ჩე მი ს ეს ჯერ გ რომ ბიჭე მერე კი მ შუაში, ჩე ლზე დავ ისევ სახლ დაბრუნებ ტწლიანი ეგ ბავშვი მონდოდა ხალხისთვ ჩემს სანა ივლიდა. იმ პერ კინოკონტ პირველი ელ სორსა კვირველი ხმარებით მაინც ძალ ბდი თავს სრული ბ კლდა, მო ყველან სულ ცოტ მი სანქც თუმცა მე რომ დრო ებოდა. ის
ვ მე ა რ დ ი ე გ ო
გადმომიგ ხსაცმელე ნც ავაგდე ენწვლა და ავსებულმა ე მოსვლაც იეს ნასკები
ვიცოდი, “ბოკას” ხე ელები სერიოზულად დნენ ჩემთან ახალი ტის დადებაზე. ამიტ ლმა აღარ მომითმინა ბონერაზე” წავედი. იმ ს “ბოკა” საკმაოდ ნა რი გუნდი იყო, რასაც იდი კიდეც, რადგან სა ხლ იც იყო. იმ დღ გასახდელში შევიარე ებს მივსალმებოდი და მოედანზე გავედი და ემს საყვარელ ადგი ვდექი. ვიგრძენი რომ ლში დავბრუნდი და ეს ბა ჩემთვის, თოთხმე ფეხმძიმობის შემდ ის გაჩენასავით იყო. ა ისევ მომეტანა იმ ვის სიხარული, ვინც ახავად სტადიონებზე
რიოდში ჩემი პირველი ტრაქტიც დავდე და სიმღერაც ჩავწერე ალთან დუეტში. რასა ია კომპიუტერის და თ ვმღეროდი, მაგრამ ლიან კარგად ვგრძნო ს და ერთადერთი, რაც ბედნიერებისთვის მა ოედანზე გასვლა იყო. ნი მეუბნებოდნენ რომ ტა იყო დარჩენილი ჩე ციის დამთავრებამდე, ე მაინც მეჩვენებოდა ო საუკუნესავით იწელ სიც მეჩვენებოდა რომ
ფეხბურთელების დამცველი ორგანიზაციის შექმნა აუცი ლებელი იყო და ბუენოს-აირე სიდან ჯერ მადრიდში ჩავედი, იქიდან კი პარიზში და 18 სექტ ემბერს ფეხბურთელთა მსოფ ლიო სინდიკატი დავაფუძნე. ამ ძველი ოცნების განხორციელ ებაში ნამდვილი გუნდი დამე ხმარა ფრანგი ერიკ კანტონას მეთაურობით, რომელმაც ჩემი იდეა მაშინვე აიტაცა და სხვე ბიც შემოგვიერთდნენ: ჯორჯ ვეა, აბედი პელე, ჯანლუკა ვი ალი, ლორენ ბლანკი, რაი, ტო მას ბროლინი, ჩემი დიდი მეგო ბარი ჩირო ფერრარა და მიჰა ელ პროდომი. მოკლედ პირველხარისხოვ ანი გუნდი ვიყავით – ხალხი, ვისთვისაც საფეხბურთო სამყ აროს მმართველებს ყური უნ და დაეგდოთ. პარიზიდან ისტანბულში ჩა ვედი, იქიდან კი ლონდონში უნ და გავფრენილიყავი და მერე სეულში. ვიყავი შორს ბუენოსაირესიდან, მაგრამ ახლა ძა ლიან ახლოს ვიყავი ჩემს “ბო კასთან”, რადგან ბოლოს და ბოლოს უკვე ვიბრუნებდი “ბო კას” მაისურს და ჩემს ფიქრებ ში უკვე მათთან ერთად ვიყავი მონატრებულ მოედანზე. სეულში ყოფნისას “ბოკას” თამაშს რადიოში ვუსმინე და “ბოკამ” ის თამაშიც ვერ მოიგო და ჩემზე, როგორც მხსნელსა და გადამრჩენელზე დაიწყეს
`პელემ თავ ერთ-ერთ ს ის ახ ში მიმიპატიჟ ლ ა 13 მაისს სან და - პა ბლოში ჩავე დით. ბევრი ვილაპ არ კეთ ფეხბურ ა თ და ბევრიც იმ ზე აზე, თუ რა უნ და გა გვეკეთებინა ბრ აზილიასა და არ გენტინაში ქუ ჩ ბავშვების დ ის ასა ხმარებლად... ~
`პირველ იან ანგეთში მიმ ვარს საფრ იწ ჟურნალ “ფრ ვიეს, სადაც ანს ფუტბ ის” წარმომადგენ ოლ ლებმა საზეიმოდ გა დმომცეს “ო ქ როს ბურთი“ ,რ საფეხბურთო ოგორც ჩემი მოღვაწეობის აღიარება და ეს ჩემთვის, ძა ლიან ამაღელ ვებელი იყო... ~
ლაპარაკი. მეც “ბოკას” ფანე ბის გასამხნევებლად თმაზე ყვითელი ფერის ზოლი გავიკე თე და პირველი ოფიციალური მატჩი, თხუთმეტთვიანი იძულ ებითი პაუზის შემდეგ, 1995 წლის 30 სექტემბერს, სეულის ოლიმპიურ სტადიონზე ვითა მაშე, რომელიც ორით ერთი მოვიგეთ. იმაზე გაცილებით უკეთ ვი თამაშე, ვიდრე ვოცნებობდი და სიხარულისაგან მთელი ღა მე არ მიძინია - ჩემს გოგოებს დავურეკე და სამივენი ერთად ვტიროდით. ვტიროდი ყველა იმ შეცდომის გამო, რაც დაშვ ებული მქონდა. “ბოკაში” დაბრუნების დღე კი იყო 1995 წლის 7 ოქტომბ ერი, შაბათი და ყველა დეტალი მახსოვს, გარდა ერთისა – ვერ ვიხსენებ იმ წამს, როცა შევე დი მოედანზე, რადგან სტად იონზე საოცრება ხდებოდა. განსაკუთრებით შთამბეჭდავი იყო ჩემი გოგოების ტრანსპარ ანტი, რომელიც დიდ ეკრანზე აჩვენეს: “მამა, დიდი მადლობა დაბრუნებისათვის!” ვითამაშე ისეთი აღტაცე ბით, თითქოს დებიუტანტი ვიყავი და მოგებული მატჩის შემდეგ პრესკონფერენციაზე ვიღაცამ ხელახლა დაბადება მომილოცა. ვუთხარი რომ მკ ვდარი მე არც არასოდეს ვყ ოფილვარ ... სტადიონიდან პირდაპირ ფი
ესტაზე აღმოვჩნდით, რომელიც გიიერმო კოპოლას სურპრიზი იყო სპეციალურად ჩემთვის და ჩვენი მასპინძელი იყო მართლა დიდი მუსიკოსი სორიტო ფონ კინტიერო. ყველანი ჩემთან ერ თად იყვნენ: ჩემი ცოლი, ჩემი შვილები, ჩემი მშობლები, ჩემი სიდედრი და ჩემი სიმამრი, ჩემი დები, ჩემი მეგობრები და ისეთი ბედნიერი ვიყავი, რომ დროებით დამავიწყდა კიდეც რომ იმ დღ იდან ისევ ჩემპიონატის მონაწი ლე ვიყავი და შვიდი დღის მერე შემდეგი მატჩი მელოდა. თანაც რა მატჩი – კვირას, 15 ოქტო მბერს “არხენტინოს ხუნიორს” ვეთამაშებოდით, რომელიც ჩემი დისშვილის გუნდი იყო. 15 ოქ ტომბერი კი დედის დღეა არგე ნტინაში და იმ დღეს დედაჩემი თავის “მარლბოროს” ეწეოდა დილიდანვე და მთელი დღე იმ ტელეჟურნალისტებს აგინებდა, რომლებიც მას ახსენებდნენ. ახ ალ ამბებში ისიც კი თქვეს რომ დიეგოს დედას ალბათ ურჩევნ ია რომ ეს თამაში ფრედ დამთ ავრდეს, რადგან მისი შვილი და შვილიშვილი პირველად უპირის პირდებიან ერთმანეთსო. ჩემი დისშვილი დანი იყო მხ ოლოდ სამი თვის, როცა დები უტი მქონდა პირველ დივიზი ონში და ახლა კი ერთმანეთს ვეთამაშებოდით, მაგრამ მე მხოლოდ დედაჩემზე ვფიქრო ბდი. ღმერთსაც მადლობა გა დავუხადე იმის გამო რომ სა
შუალება მომცა ჩემი გოლით საჩუქარი გამეკეთებინა დედა ჩემისთვის. “არხენტინოსის” ფანებმა კი დამისტვინეს კი დეც და ჩემი სიძე, დანის მამა, ჩემს გამო, მთელ ტრიბუნასაც ეჩხუბა. უკვე 35 წლის ვხდებოდი და ვემზადებოდი დაბადების დღ ის აღსანიშნავად, თუმცა მა ნამდე კორდობაში გასვლითი მატჩი გვქონდა “ბელგრანოს” წინააღმდეგ. მოედანზე შესვ ლისას, კორდობელებმაც ტაში დამიკრეს და თამაშის მერე კი მოწინააღმდეგე გუნდის ფე ხბურთელებმა მათთან ერთად სურათის გადაღებაც მთხოვეს. არადა, როგორც მერე, მოგვია ნებით გავიგე, თურმე მათ მწ ვრთნელს ენრიკე ნიეტოს “ბე ლგრანოს” ფეხბურთელები წი ნასწარ გაუფრთხილებია რომ მარადონასთან ფოტო არ გა დაიღოთო და ამიტომაც იმ ბი ჭებმა ძალიან მორცხვად, შეში ნებულებმა მომმართეს. ისეთი უცნაური გრძნობა მქონდა, თითქოს გამოსამშვიდობებე ლი მატჩი მქონდა ახლა და ეს გრძნობა მერე კიდევ ბევრჯერ გამიმეორდა, რადგან ძალიან ხშირად, თამაშების დამთავ რების შემდეგ, მოწინააღმდეგე გუნდის ფეხბურთელები, ძა ლიან გულისამაჩუყებელ, სი ყვარულითა და პატივისცემით აღსავსე ფრაზებს მეუბნებო დნენ.
რა თქმა უნდა მიხაროდა ძა ლიან და ძალიან მსიამოვნებდა ახალი თაობის ფეხბურთელე ბისაგან დაფასება, მაგრამ აღ იარება, რომელიც მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე პრესტი ჟული ოქსფორდის უნივერსი ტეტისაგან ვიგრძენი, განსაკ უთრებით სასიხარულო იყო ჩემთვის. ამიტომაც, მოწვევა მივიღე თუ არა, მაშინვე გადავწყვიტე რომ რა დაც არ უნ და და მჯ დომოდა, ოქსფორდამდე მა ინც ჩამეღწია და 5 ნოემბერს, თამაშის დამთავრებისთანავე, ჯერ ესეიზაში გავფრინდი ჩემს ოჯახთან ერთად, მერე იქიდან ნიუ-იორკში და ბოლოს ამერ იკიდან პირდაპირ ლონდონში. ლონდონიდან ოქსფორდა მდე კი საბარგო მანქანით ჩავე დი, სადაც უამრავი სტუდენტი მელოდა მთელი მსოფლიოდან, რომლებმაც ისეთი ოვაცია გა მიმართეს, თითქოს სწორედ იმ წამს, მათ თვალწინ, ჩემი საუკ ეთესო გოლი გამეტანოს. ოქსფორდში ჩემთან შეხვ ედრის მოწყობის იდეა ეკუთვნ ოდა ერთ არგენტინელ სტუდ ენტს, ესტებან სიჩეიო უბნერს, რომლის მადლიერიც მთელი ცხოვრება ვიქნები. ოცდათხუთმეტი წუთის მა ნძილზე ვკითხულობდი მოხს ენებას, რომლის დაწერაშიც გიიერმო კოპოლა დამეხმარა და ეს ჩემთვის სერიოზული გამოწვევა იყო, რადგან საჯა როდ რაღაცის წაკითხვას, კა რგა ხნის გადაჩვეული ვიყავი. მთ ავ არი, რაც იქ მა შინ ვთ ქვი, ის იყო, რისთვისაც ყოვე ლთვის ვიბრძოდი – ყველასათ ვის დამემტკიცებინა და ამეხსნა რომ ფეხბურთელებს სირბილის გარდა, აზროვნებაც შეუძლიათ და მათაც გააჩნიათ უფლებები, რომელსაც დაცვა სჭირდება. მერე შეკითხვებით მომმარ თეს, რამაც ძალიან გამახალისა და როცა ინგლისელთა კარში ღმერთის ხელით გატანილ გო ლზე მკითხეს, გამოვტყდი და ვაღიარე რომ ის სინამდვილე ში, ჩემი ხელი იყო. თუმცა იქვე ისიც ავუხსენი მათ, თუ რატომ მოვიქეცი მაშინ ასე და ისიც ვთქვი რომ ნებისმიერ სხვა გუ ნდთანაც იგივეს გავაკეთებდი. მერე ისიც დავამატე რომ დრო ყველაფრის მკურნალია და ვი ღაცამ გოლფის ბურთი გადმ ომიგდო და აკენწვლა მთხოვა. ფეხსაცმელები მეცვა, მაგრამ ცაციათი მაინც ავაგდე გოლფ ის პატარა ბურთი და აკენწვლა დავიწყე. ათამდე რომ ავედი, გადავსებულმა ტრიბუნამ იხ უვლა და გონზე მოსვლაც ვერ მოვასწარი, ისე შემომახიეს ნა სკები “დიეგოს” ყვირილით. და რბაზი ჩემს სახელს კი არ ყვირ ოდა, არამედ ბღაოდა, რის გა მოც კიდევ ერთხელ, ახლაც მა დლობას ვეუბნები მათ, რადგან ოქსფორდის უნივერსიტეტის სტუდენტებმა მაშინ სიამაყის გრძნობა დამიბრუნეს. მათ მაიძულეს იმის რწმე ნაც დამებრუნებინა, რისიც მჯეროდა ყოველთვის და რა ზეც ყოველთვის ვფიქრობდი. და მე ვიყავი ძალიან ბედნიერი, როცა ოქსფორდის უნივერსი ტეტის სტუდენტებმა მოძღ ვრის საპატიო მანტია გადმომ ცეს და ბედნიერი ვიყავი ჩემი შვილების გამო, რომლებსაც ასეთი მამა ჰყავდათ ახლა და ბედნიერი ვიყავი ჩემი მშობლე ბის გამო, რომლებმაც ისეთი განათლება მომცეს, როგორის მოცემაც შეეძლოთ... გაგრძელება შემდეგ ნომერში
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
25
რაზე ისაუბრა პრეზიდენტმა ხათუნა მგალობლიშვილი პრეზიდენტმა პარლამენ ტში ზუსტად 50 წუთი ილაპ არაკა. სააკაშვილმა დეპუტა ტებს დეტალურად აუხსნა, როგორ უნდა განვითარდეს ეკონომიკა და ვინ როგორ უნდა შეუწყოს ხელი ამ პრ ოცესს. დარბაზში მთელი 50 წუთი სიჩუმე იყო. თითქოს ყველა უსმენდა... გაცინებაც ვერავინ გაბედა, კობა ხაბა ზის მწარე ისტორიის მერე. წინა გამოსვლის დროს, სა აკაშვილმა მოულოდნელად სიტყვა გაწყვიტა და ხაბაზს ჰკითხა: რამე სასაცილოს ვა მბობო? კობა დარბაზში იც ინოდა. ისე, ამჯერად კობა ასცდა პრეზიდენტის გამოსვ ლას. ის ევროპაშია მივლინ ებით. გამოსვლის ბოლოს ტა შიც დაუკრეს და აღფრთოვა ნებული სახეებიც ჰქონდათ, მაგრამ, როგორც აღმოჩნდა, ბევრმა პრეზიდენტის ახსნაგანმარტებები კი არა, ამ ცვ ლილებების სახელწოდებაც ვერ გაიგო... მამუკა გაჩეჩილაძე:
– რა დაგამახსოვრდათ პრ ეზიდენტის საუბრიდან, რა იყო ყველაზე მთავარი? – ...არ მცალია, გავრბივარ. ისე, ბევრი ილაპარაკა და ერთი სიტყვით ვერ გეტყვით... – რა ერქვა ცვლილებების პაკეტს, გახსოვთ? – ინფორმაცია თუ გინდათ, მოგვიანებით მოგაწვდით, ახ ლა გავრბივარ... ზურა ცქიტიშვილი:
– სხდომაზე შევდივარ... – სხდომაზე შესვენებაა გა მოცხადებული... (მაინც შევიდა და წამებში უკან გამობრუნდა...) ლაშა მინდელი:
– პრეზიდენტმა ბევრ რამე ზე ილაპარაკა, მაგრამ მთავ არი ეკონომიკური განვითარ ების გზები იყო. სხვათა შორის, საინტერესო მოსასმენი იყო... – გა ხს ოვთ, რა ჰქ ვია ცვ ლილებების აქტს? – „ეკონომიკური თავისუ ფლების აქტი~... 26
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
საქართველო
მარქსისტული ჭირის წინააღმდეგ დავით ავალიშვილი საქართველოს პრეზიდენტის გამოსვლამ პარლამენტში, რო მლის დროსაც მიხეილ სააკაშვი ლმა „ეკონომიკური თავისუფლ ების აქტი“ გამოაქვეყნა, საკმ აოდ დიდი ინტერესი გამოიწვია მსოფლიო მედიაში. გასაგებიცაა: დასავლელმა ჟურნალისტებმა ზუსტად შე ნიშნეს, რომ ეს იყო გამოწვევა არა მხოლოდ იმპერიალისტური, კორუმპირებული და „ჩეკისტ ურ კაპიტალიზმში“ ჩამხრჩვალი რუსეთის, არამედ იმ დასავლური სახელმწიფოების წინააღმდეგ, რომლებმაც, კრიზისის პირობე ბში, ლამის მარქსის „კაპიტალი“ გაიხადონ სახელმძღვანელოდ და ვლადიმერ ილიას ძე ლენინის შრომებით იხელმძღვანელონ.
ლიბერალიზმის კუნძული
სააკაშვილის „ეკონომიკური თავისუფლების აქტი“ უეჭველად გულისხმობს, რომ დღევანდელი პრეზიდენტი ფიქრობს პერიოდ ზე 2013 წლის შემდეგ (როდესაც პოსტის დატოვება მოუწევს) და ცდილობს, შექმნას ვითარება, როდესაც ნებისმიერ შემცვლელს (თუნდაც შალვა ნათელაშვილსა და მის „მუშურ-გლეხურ პარტიას“) აღარ ექნება საშუალება, ოდესმე ისევ დააბრუნოს ქვეყანა სოციალ იზმისა და გეგმიური ეკონომიკის მარაზმში. ანუ, სააკაშვილი მოქმედებს პრინციპით „ჩემს შემდეგ მხოლ ოდ ლიბერალიზმი!“ ეს ხდება მი სი პრესტიჟისა და პოლიტიკური ღირსების საქმე და, რაც ყველაზე საინტერესოა, შესწევს კიდეც უნ არი, გადადგას ისეთი ნაბიჯები, რომელთა გადადგმასაც დღეს (ვიმეორებ) პლანეტარული სოცი ალისტური და ანტილიბერალური ისტერიის პირობებში, ვერც ერთი ლიდერი ვერ გაბედავდა. ფაქტობრივად, მიხეილ სააკაშ ვილი ცდილობს, საქართველო აქ ციოს ლიბერალიზმის კუნძულად თანამედროვე ანტილიბერალურ, სოციალისტურ მსოფლიოში და იმედი აქვს (ალბათ, არც თუ უიმე დოდ), რომ სოციალისტური ისტე რია გერმანიაში, ამერიკაში, საფრ ანგეთში, ადრე თუ გვიან, ჩაივლის, ხოლო საქართველოს ექნება „ფო რა“, რათა ინვესტორები მოიზიდ ოს. მთავარი სააკაშვილის წინადადებებში არის გადასახადე ბის ზრდის ფაქტობრივი აკრძალ ვა. პრეზიდენტმა განაცხადა, რომ კონსტიტუციაში შევა ცვლილება, რომლითაც აიკრძალება გადასა ხადების ზრდა ან ახალი გადასახა დების შემოღება – რეფერენდუმის
ჩატარების გარეშე. ეს, ფაქტობრივად, სამარადჟ ამო აკრძალვაა: აბა, რომელ რეფე რენდუმზე დაუჭერს ხალხი მხარს, რომ გადასახადები გაიზარდოს? – ამომრჩეველთა 80 პროცენტი ხომ (ალბათ, გარდა პენსიონერებისა) სწორედ გადასახადების გადამხ დელია!
სააკაშვილის ნამცხვარი
გარდა ამისა, პრეზიდენტ სააკ აშვილის მოთხოვნით, კონსტიტუ ციაში ჩაიწერება, რომ ბიუჯეტის დეფიციტი 3 პროცენტს არ უნდა აღემატებოდეს, ხოლო სახელმ წიფო ვალის შეფარდება მთლიან შიდა პროდუქტთან უნდა იყოს არა უმეტეს 60 პროცენტისა. ეს არის ნორმები, რომელზეც ოცნებობენ ლიბერალები მთელ მსოფლიოში, მათ შორის ევროპა შიც, მაგრამ სოციალისტური აგ რესია და რეაქცია ფრანგ, გერმან ელ, ამერიკელ ლიბერალებს ამის საშუალებას არ აძლევდათ. ასეთ კონსტიტუციაზე ოც ნებობდნენ და ოცნებობენ რუსი ლიბერალებიც – გრიგოლი იავლ ინსკიდან ანატოლი ჩუბაისამდე. თუმცა, რუსეთში მათ ოცნებას აღ სრულება არ ეწერა და ამას ვეღა რც მოესწრებიან. ერთხელ გრიგოლი იავლინსკიმ გულდაწყვეტით თქვა, რომ სოცი ალისტური მარაზმი მსოფლიოს განვითარებას აფერხებს და ასეთი ხატოვანი მაგალითიც მოიტანა: „გამოაცხობენ ევროპელი ლიბერა ლები ინგლისში – მარგარეტ ტეტჩ ერის, ხოლო გერმანიაში ჰელმუტ კოლის სახით გემრიელ ნამცხვარს, შემდეგ მოვლენ ინგლისელი ლეიბ ორისტები (იგივე სოციალისტები), გერმანელი სოციალ-დემოკრატ ები და იმ ნამცხვარს შესანსლავენ ისე, რომ თვითონ არაფერს აც ხობენ. მერე დაბრუნდებიან ისევ ხელისუფლებაში ლიბერალები და ახალ ნამცხვარს გამოაცხობენ, შემდეგ სოციალისტები იმ ნამც ხვარს კვლავ შეჭამენ და ასე გრძე ლდება დაუსრულებლად. სააკაშვილის წინადადებაც სწ ორედ იმას ისახავს მიზნად, რომ საქართველოში ლიბერალური რე ფორმების შედეგად გამომცხვარი „ნამცხვარი“ მის შემდეგ მოსულმა მემარცხენეებმა ვეღარ შესანს ლონ. გათვლა კი იმაში მდგომარე ობს, რომ ქართული საზოგადოებ ის მენტალობისა და პოლიტიკური ტრადიციის გათვალისწინებით „მუშურ-გლეხურ“ პარტიებს არ ასდროს არ ექნებათ იმდენი ხმა პარლამენტში, რომ კონსტიტუცია ხელახლა შეცვალონ. გარდა ამისა, პრეზიდენტის „მესიჯი“ ინვესტორებისთვისაცაა
განკუთვნილი. ბევრი მათგანი მზად იყო, გა ნეხორციელებინა ინვე სტიცია საქართველო ში, რაკი გადასახადები მართლაც ერთ-ერთი ყველაზე დაბალია, მა გრამ ეშინოდათ, რომ სააკაშვილის შემდეგ ხელისუფლებაში მშიე რი პროლეტარები მო ვიდოდნენ და გადასა ხადებს გაუზრდიდნენ.
კავკასიონზე მაღალი ჯებირი
მიხეილ სააკაშვი ლის კიდევ ერთი მიზა ნი საქართველოს სა ხელმწიფოებრივი და მოუკიდებლობის უზ რუნველყოფა იყო: რუ სეთში, როგორც ჩანს, სოციალისტური იდეა მარადიულია. როგორ შეიძლება, ამ მტრულ ქვეყანას საქართველო გაემიჯნოს, თუ არა სრულიად სხ ვა ეკონომიკური და სოციალური ფილოსოფიით, რომელიც ადამია ნის თავისუფლებას დაეფუძნება? სწორედ ეს იქცევა ყველაზე მყარ „ჯებირად“ რუსეთსა და საქართ ველოს შორის. ბევრად უფრო მტ კიცედ, ვიდრე კავკასიის ქედი და ამერიკული რაკეტსაწინააღმდეგო სისტემები, რომელთა განლაგებ ისგან პენტაგონი ჯერჯერობით თავს იკავებს. გარდა ამისა, თუკი პრეზიდენ ტის ინიციატივა კომერციულ ბანკ ებში სახელმწიფო წილის აკრძალ ვის შესახებ ლოგიკურ დასასრულ ამდე მივა, მაშინ საქართველოდან რუსულ სახელმწიფო კაპიტალს გუდა-ნაბადს აუკრავენ. მაგალი თად, „გაერთიანებულ ქართულ ბანკში“ საკონტროლო პაკეტს სწ ორედ რუსული „ვი-თი-ბი“ ფლობს, რომლის საკონტროლო პაკეტი, თავის მხრივ, რუსულ სახელმწი ფოს ეკუთვნის.
ქართული ლიბერალიზმის უკვდავება
ძნელი მისახვედრი არ არის, რომ ახალი „ლიბერალური რევო ლუციის“ ერთ-ერთი მთავარი იდ ეოლოგი ყოფილი სახელმწიფო მინისტრი კახა ბენდუქიძეა. „პრაი მტაიმი“ შეეცადა, დაედასტურები ნა მოსაზრება, რომ „ეკონომიკური თავისუფლების აქტი“ სწორედ ბე ნდუქიძის მონაწილეობით მომზ ადდა, რომელიც ამჟამად საქართ ველოში საუკეთესო და ყველაზე პრესტიჟული „თავისუფალი უნივ ერსიტეტის“ მფლობელია. თვით ბენდუქიძემ ეს მოსაზრ
ება „პრაიმტაიმთან“ საუბარში არ უარყო და ორიგინალური ფრაზით დაადასტურა: „აბა, თქვენ რა გე გონათ – მოვკვდი, რაკი თანამდებ ობიდან გადავდექი?“ მაშასადამე, ხმები კახა ბენდ უქიძის (ისევე, როგორც ქართული ლიბერალიზმის) გარდაცვალების შესახებ, ერთობ გადაჭარბებული აღმოჩნდა. ხოლო კონსტიტუცი აში ცვლილებების შეტანის შემდ ეგ საქართველოს საგარეო-პო ლიტიკური ორიენტაციისა და ეკ ონომიკური ფორმაციის შეცვლა საერთოდ შეუძლებელი გახდება და ეს „თავისუფალი ეკონომიკის აქტის“ უმთავრესი დანიშნულებ აა. პრეზიდენტმა სააკაშვილმა ამ ით დააკანონა ის პროექტი ქვეყნის განვითარებისა, რომელსაც თავად ახორციელებდა 2003 წლიდან და რომელიც შენარჩუნდება თუნდაც ხელისუფლების შეცვლის მიუხედ ავად. უფრო ზუსტად, ხელისუფლებ ის შეცვლაც ისეთივე რთული გა ხდება, როგორც მისი კურსისა. მთავარი დასკვნა, რაც ამ ინიც იატივიდან გამომდინარეობს, არის შემდეგი: პრეზიდენტი სააკაშვილი არ ეპოტინება საპრეზიდენტო სა ვარძელს 2013 წლის შემდეგ, მაგრ ამ იგი ყველაფერს იღონებს, რათა ხელისუფლებაში მისი გუნდი, მისი პარტია დარჩეს და არსებული სა გარეო თუ საშინაო კურსი გააგრძ ელოს. ოპოზიცია ამ გეგმას ვერაფერს დაუპირისპირებს ოქტომბრის მე ორე ნახევრისთვის დაგეგმილი დე მონსტრაციების დროს, რაკი არან აირი ალტერნატივა არ გააჩნია.
შენღა გვაკლდი
პაატა გაგნიძე ნინო ბურჯანაძემ სულ სუ ლელები და უტვინოები ეძახა ხელისუფლების წარმომად გენლებს: ომი ამათ დაიწყეს, როგორ შეიძლებოდა ამ კო ნფლიქტების ძალისმიერი გზებით გადაჭრა, მოლაპა რაკებები უნდა გაგვეგრძ ელებინა საერთაშორისო ორ განიზაციების ქოლგის ქვეშ. მხ ოლოდ ამ გზით შეიძლებოდა ამ პრობლემების მოგვარებაო. ამ ფონზე მას მხოლოდ ერთ ინტერვიუს შევახსენებთ. ჟურნალისტის კითხვაზე: „თქ ვენ მიერ ნახსენები ცივილიზებული მეთოდები გამორიცხავს ცხინვალის რეგიონის ძალისმიერი გზით დაბრუნებ ას?“ ბურჯანაძე ასე პასუხობს: „არ გამოვრ იცხავ. გაერთიანებული ორგანიზაციის წე სდებაში პირდაპირ წერია, რომ ქვეყანას აქვს უფლება, თავისი ტერიტორიული მთლიანობის დასაცავად და აღსადგენად ძალა გამოიყენოს. მი უხედავად ამისა, არ მინდა, ეს უკიდურესი მეთოდი დაგვ ჭირდეს, ისევ და ისევ ოსი და აფხაზი ხალხის კეთილგონიე რების იმედი მაქვს („კვირის პალიტრა“ #5 (518) 31 იანვარი-6 თებერვალი. გვ. 7)“. ქალბატონო ნინო, მიხეილ სააკაშვილსაც ჰქონდა ოსების კე თილგონიერების იმედი, მაგრამ ეს იმედი მაშინ გაუქრა, როცა ოსმა სეპარატისტებმა ქართული სოფლები, 31 ივლისიდან მო ყოლებული, 6 აგვისტოს ჩათვლით, ლამის მიწასთან გაასწორეს, რამდენიმე სამშვიდობო ჯარისკაცი, პოლიციელი და მშვიდობიანი მოქალაქე მოგვიკლეს. 7 აგვისტოს კი როკის გვირაბიდან ცხინვა ლში 150 ტანკი, სხვა სახის უამრავი შეიარაღება და ცოცხალი ძალა შემოვიდა. ჩვენი ხელისუფლებაც სწორედ გაეროს წესდების იმ მუხლს ეყრდნობოდა, რომლის მიხედვითაც, თქვენივე სიტყვებით, „ქვეყანას აქვს უფლება თავისი ტერიტორიული მთლიანობის დასაცავად და აღსადგენად ძალა გამოიყენოს“.
სახალხო დამცველის პირველი შეცდომა
დიმა ჯაიანს
სახალხო დამცველმა პირველი შეცდომა თა ნამდებობაზე დანიშვნიდან მეთოთხმეტე დღეს დაუშვა. გიორგი ტუღუშმა ჯერ კიდევ მაშინ ჩამო წერა იმ ადგილების სია, რომლებიც სოზარის შეცვლისთანავე უნდა დაეთვალიერებინა. ტუღუშის სიაში ერთ-ერთი ასეთი პირველი მისამართი ციხე იყო. ჰოდა, პირობა შეასრუ ლა და პატიმრები უკვე სახალხო დამცველის რანგში მოინახულა. იქიდან გამოსულს კი ახ ალი და განსხვავებული არაფერი უთქვამს. როგორც ყველა, ისიც მძიმე პირობებზე ალაპარაკდა. სხვებისგან განსხვავებით კი, მან „გამოსავალიც“ იპოვა და პრობლე მაც ერთი სიტყვით გადაჭრა: – პატიმრების სიმრავლის პრობლე მა ბევრ ქვეყანას აწუხებს, რა ვქნათ, ასეა ყველგან. ამის გადაწყვეტა მა რტივად შეიძლება, ჩადგან უფრო მეტი ლოგინი საპატიმროებში... აი, ასე ორიგინალურად მოაზროვნე ახალი სახალხო დამცველი გვყავს. მისი იდეა პარლამენტში „აიტაცეს“. გიორგი თარგამაძის გუნდმა ტუღუშს, უბრალოდ, დასცინა, მეტს ეს იდეა არ იმსახურებსო: – მასე მაშინ ჩვენც მივცემთ ერთ რჩევას ბორტგამცილებლებს. ზაფხულის სეზონზე თბ ილისი-ბათუმის რეისზე ძალიან დიდი მოთხოვ ნილებაა. რეისის შეფობამ მატარებელში ჩადგას დამატებითი ლოგინები და ასე მოაგვაროს ეს პრ ობლემა... ბორტგამცილებლების იდეის ავტორი დიმიტრი ლორთქიფანიძეა. დიმიტრის შედარება ყველამ ხუ მრობად მიიღო, მაგრამ ლორთქიფანიძემ ტუღუშს შეუთვალა: არ მინდა, ეს დაპირისპირებად მიიღოს, უბრალოდ, სჯობია საკითხს სერიოზულად მი უდგეს.
ნარკომანობაში ადანაშაულებენ რა მოხდა 3 ოქტომბერს რესტორან „თავადურში“? ერეკლე სტურუა მსახიობი დიმა ჯაიანი სკანდა ლში ეხვევა. მალე მის წინააღმდ ეგ სასამართლოში სარჩელი შევა. ჯაიანს აფხაზეთის მედიაცენტრის ხელმძღვანელი რაულ ქირია სიტყ ვიერი შეურაცხყოფის მიყენებაში ადანაშაულებს და მორალური ზიან ის ანაზღაურებას ითხოვს. საქმე ეხება 3 ოქტომბერს რესტ ორან „თავადურში“ მომხდარ ინცი დენტს. იქ აფხაზეთის მთავრობის მაღალჩინოსნები და საზოგადო ების ცნობილი სახეები აფხაზეთის განათლების ყოფილი მინისტრის ალექსანდრე აპლაკოვის ქორწილ ში იმყოფებოდნენ. მოწვეულ სტუმ რებს შორის იყო სოხუმის თეატრის ხელმძღვანელი დიმიტრი ჯაიანიც. ნასვამ მდგომარეობაში მყოფმა მსახიობმა ქირიას მიმართ შეურაც ხმყოფელი სიტყვები იხმარა და ის დეზინფორმაციების გავრცელება ში დაადანაშაულა. ყოველ შემთხვ ევაში, ასე ამბობს დაზარალებული. ქორწილს 300-მდე ადამიანი ესწრ ებოდა და ჯაიანის მიერ მოწყობილ სკანდალსაც, ცხადია, თვითმხილვე ლები ჰყავდა. ამის მიუხედავად, მს ახიობი ქირიასთვის შეურაცხყოფის მიყენებას უარყოფს და ამბობს, რომ არანაირი სკანდალი არ მოუწყვია. ჩვენ მსახიობს პირადად დავუკავშ ირდით და ვითარებაში გარკვევა ვცადეთ, თუმცა ამ ინციდენტზე მე ტად ჩვენი ყურადღება მის მიმართ წაყენებულმა სხვა ბრალდებამ მი იპყრო. – ბატონო დიმა, „პრაიმტაი მიდან“ გაწუხებთ. რაულ ქირია შეურაცხყოფის მიყენებაში გადა
ნაშაულებთ. მორალური ზიანის ანაზღაურებას ითხოვს. რა მოხდა რეალურად რესტორან „თავადუ რში“? – რა შეურაცხყოფაზე მელაპარა კებით?! პირიქით, შეურაცხყოფა მა გან მომაყენა. – რაზე საუბრობთ? – რაზე და უთქვამს, წამალს იკ ეთებსო. მაინტერესებს, როდის მნ ახა ქირიამ ნარკოტიკით ხელში. – ეს ქორწილში თქვა? – ქორწილში კი არა, ადრე უთქვ ამს. ერთხელ ვაპატიე. – ერთხელ აპატიეთ და ამჯერად უკვე აღარ მოითმინეთ? ბატონო დიმა, იქნებ გაიხსენოთ, უშუა ლოდ, 3 ოქტომბერს რა მოხდა რე სტორანში... – არაფერიც არ მომხდარა. იგონ ებს. – კი მაგრამ, ამ ინციდენტის დროს რესტორანში უამრავი ად ამიანი იმყოფებოდა და ისინი არ უარყოფენ ამ ფაქტს... ბოლო კითხვაზე სკანდალში გა ხვეულმა მსახიობმა უკვე აღარ ის ურვა პასუხის გაცემა და ტელეფონი გაგვითიშა. თუმცა ამ სკანდალს კიდევ უფ რო სკანდალური დეტალები აქვს. რას გულისხმობდა დიმა ჯაიანი, როდესაც განაცხადა, ქირია წამლ ის მოხმარებაში მდებს ბრალსო. სად ნახა აფხაზეთის მედიაცენტრის ხელმძღვანელმა მსახიობი ნარკოტ იკული ზემოქმედების ქვეშ და რის გამო ჩაიშალა ზემო აფხაზეთში და გეგმილი თეატრალური ფესტივალი ორი წლის წინათ? „პრაიმტაიმი“ რაულ ქირიას და
უკავშირდა. – რაულ, გავიგეთ აპლაკოვის ქორწილ ში რაღაც ინციდენტი მომხდარა. იქნებ გა გვარკვიოთ დეტალე ბში? – გასარკვევი არაფ ერია. ადამიანმა, რო მელსაც პრეტენზია აქვს, ითვლებოდეს კულტურის მოღვ აწედ, შეურაცხყოფა მომაყენა. პრაქტიკუ ლად მთელი ქორწილ ის თვალწინ მაგინა. – თქვენ არ უპას უხეთ? – არა, უფროსი კა ცია და რა თქმა უნდა, იმ მომენტში არაფერი ვუთხარი. თან არ მინდ ოდა, ალეკო აპლაკოვი ჩამეყენებინა უხერხულ მდგომარეობაში. იქ იმ ყოფებოდა აფხაზეთის მთავრობის თავმჯდომარე გია ბარამიაც და ჯა იანისთვის რამე რომ მეთქვა, დარწ მუნებული ვარ, ოპოზიცია საკუთარ მომხრეებზე ზეწოლად შეაფასებდა. მირჩევნია, სამართლებრივი გზით გავარკვიო ეს საკითხი. ახლა კონს ულტაციებს გავდივარ ადვოკატთან და უახლოეს დღეებში სარჩელს შე ვიტან. მორალური ზიანის ანაზღა ურებას მოვითხოვ. ვფიქრობ, ეს იყო პროვოკაცია, რათა ამას მერე ხმაუ რი მოჰყოლოდა. – ბატონი დიმა ამბობს, რომ თქ ვენ მას ნარკომანობა დასწამეთ... – მართლა? რაკი თავად უთქვ ამს, მაშინ გეტყვით. აფხაზეთის
მთავრობა სოხუმის თეატრსა და პირადად დიმა ჯაიანს ყოველთვის მხარში ედგა. ვცდილობდით, მათი არც ერთი პრემიერა არ დარჩენილ იყო ყურადღების გარეშე. ჟურნალ ისტებს პირადად ვუკავშირდებოდი და ვაწვდიდი ინფორმაციას ამა თუ იმ წარმოდგენის შესახებ, მაგრამ, როგორც ჩანს, ბატონი ჯაიანი ამით არ კმაყოფილდება. ახლა გეტყვით ინფორმაციას, თუ რატომ ახსენა წამლის კეთება თქვენთან საუბარ ში. დაახლოებით შარშანწინ მან ზე მო აფხაზეთში თეატრალური ფე სტივალი ჩაშალა. ეს მოხდა სწორ ედ იმის გამო, რომ ნარკოტიკების ზემოქმედების ქვეშ იმყოფებოდა. ფესტივალზე ჩამოვიდა, მაგრამ ფე ხზე ვერ ადგა, ისეთ „კაიფში“ იყო. – საკმაოდ სკანდალურ ბრალ დებას უყენებთ...
– დიახ, მესმის, მაგრამ ეს რომ ას ეა, ყველამ იცის. ჩვენ მაშინ კიდევ პატივი ვეცით და არ გავახმაურეთ ფესტივალის ჩაშლის რეალური მი ზეზი. ახლა, რაკი თავად წამოიწყო თავის ნარკომანობაზე საუბარი, და სამალიც არაფერია. ერთი სიტყვით, რესტორან „თა ვადურში“ დაწყებული სკანდალი კიდევ უფრო სკანდალურ სახეს მი იღებს. მალე დავა რესტორნიდან სასამართლოში გადაინაცვლებს, სა დაც მსახიობს თავის მართლება მო უწევს. სხვათა შორის, ბოლო პერი ოდში მას პოლიტიკური ამბიციებიც გაუჩნდა და სულ უფრო ხშირად ვხედავთ ოპოზიციის ლიდერებთან. ჯაიანის სახელი განსაკუთრებით ძმებ გაჩეჩილაძეებთან ასოცირდე ბა.
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
27
პარაზიტოლოგიის ინსტიტუტის
პარაზიტები
„სისუფთავე არ გვაქვს, დღევანდელ სტანდარტებს ვერ აკმაყოფილებს~
ფოიე 28
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ინს ტი ტუ ტშ ი პაციენტებს სა კვებით საკუთა რი თა ვის უზ რუნ ვე ლყ ოფ ა თავად უწევთ. კორიდორი ამიტომ ყველა საწოლთან მი ლალი ლაშხი ნისამზარეულოა უკვე არცთუ ისე პა მოწყობილი. ინსტიტუტში არ ტარა ასაკის ვარ, მა არსებობს აბაზანა, რომელიც გრამ რატომღაც წარსულში ფუნქციონირებდა ისე მო ხდა, რომ და როგორც აქაური პერსონ პარაზიტებთან და ალი აც ხა დე ბს, ეს ამ ინ პარაზიტოლოგი სტიტუტის პაციენტები ის ინსტიტუტთან სთვის აუცილებელი იყო, შეხება არასოდეს რადგან ჰიგიენის დაცვა მქონია. პარაზი პარაზიტების წინააღმდეგ ტოლოგიის ინ საბრძოლველად მთავარი სტიტუტში ფეხი ფაქტორია. პირობებს ვინ პირველად რამდ ჩვის, შენობას, სადაც პა ენიმე კვირის წინ ციენტები წვანან, იმხელა შევდგი და იქიდან ბზარები აქვს, რომ მიწი ისეთ მდგომარეობ სძვრის კი არა, ძლიერი აში გამოვედი, რომ ქარის შემთხვევაშიც კი მეგონა, მთელი მსოფ შეიძლება კედლები ჩამო ლიოს პარაზიტები ჩემს სხ ინგრეს. 1923 წელს აშენ ეულსა და ტანსაცმელზე იყვნენ ებული ნაგებობა გასული მოკალათებულნი. მიზეზი კი ის საუკუნის 60-იანი წლების სიტუაცია იყო, რაც იქ ვიხილე. მერე არ შეუკეთებიათ. პარაზიტოლოგიის ინსტიტუტში პრინციპში, პარაზიტო ერთი ნაცნობის სანახავად მივე ლოგიის ინსტიტუტში არ დი, რომელიც ლეიშმანიოზით სებულ ვითარებაზე ბევრი იყო დაავადებული და იქ მკურ ლაპარაკი საჭირო არ არ ნალობდა. როცა მის პალატა ის, რადგან იქ არსებულ ში შევედი, გავოგნდი. უბრა სიტუაციაზე თავად მეტყ ლოდ, ვერ მივხვდი, როგორ ველებს ფოტოები, რომლებიც შეიძლებოდა ასეთ ვითარე ჩვენმა ფოტოკორესპონდენტმა ბაში რაიმე პარაზიტების გადაიღო. წინააღმდეგ ბრძოლა. აშკარაა, რომ ეს სამკურნა ალაგ-ალაგ ჩამსხვ ლო დაწესებულება ვერც ერთ რეული და ბინძური სტანდარტს ვერ აკმაყოფილე ფანჯრები, დახეული ბს. ამ ფაქტს ჩვენთან საუბარში ლინოლიუმი, გასუ არც პარაზიტოლოგიის ინსტ ლი საუკუნის 20-იან იტუტის დირექტორი მალავს, წლებში შეღებილი მაგრამ ყველაფერს იმ კომპან კედლები, დღეს იას აბრალებს, რომელსაც ეკ რომ ვერაფრით ონომიკის სამინისტრომ მათი გაარჩევთ, რა შენობა გადასცა. „სისუფთავე ფერის იყო თა იდეალური არ გვაქვს, დღევან ვის დროზე. დელ სტანდარტებს ვერ აკმაყო
ფილებს. მაგრამ სხვა რომელი საავადმყოფო აკმაყოფილებს? ვერც ერთი. არ ვგულისხმობ ახ ალ აშენებულებს... ინსტიტუტი ამჟამად ეკუთვნის სამშენებლო კომპანია „ბლოკ ჯორჯიას“. მას ეს ობიექტი გადასცა ეკონომიკ ის სამინისტრომ და სანაცვლოდ მას ჩვენ ახალ, კომფორტულ შენობაში უნდა გადავეყვანეთ, მაგრამ ჯერჯერობით პირობას ვერ ასრულებს“. – ამბობს პარა ზიტოლოგიის ინსტიტუტის დი
ხელმძღვანელობას არც იმაზე უფიქრია, რომ ინსტიტუტის ინ ფრასტრუქტურა თუნდაც პაცი ენტების მომსახურების ხარჯზე გაეზარდა. მიზეზს სამკურნალო დაწესებულებაში მარტივად ხს ნიან: „ჩვენი პაციენტები ძირი თადად მოსახლეობის გაჭირვ ებული ფენაა და შესაბამისად, მკურნალობის ფასებს ვერ გა ვზრდით. ასეთ შემთხვევაში ის ინი მკურნალობის საფასურის გადახდას ვერ შეძლებენ“. ჩვენ
პალატის აივანი რექტორი გია ჭუბაბრია. ეს ყველაფერი გასაგებია, ბატონო გია, მაგრამ „ბლოკ ჯორჯიას“ პარაზიტოლოგიის ინსტიტუტი 2 წლის წინათ გა დაეცა. ინსტიტუტი კი უკვე 10 წელია, ჯანდაცვის სამინისტ როს აღარ ეკუთვნის და დამო უკიდებელ სუბიექტად განაგრ ძობს მუშაობას. ამ ათი წლის განმავლობაში ინსტიტუტი მო გებაზე მუშაობდა, თუმცა ამის მიუხედავად ხელმძღვანელო ბას არ უფიქრია, რომ თანხები კეთილმოწყობაზე დაეხარჯა.
ამ საკითხით დავინტერესდით და აზრი თავად პაციენტებს ვკ ითხეთ. აღმოჩნდა, რომ მათი უმრავლესობა უკეთესი პირო ბების არსებობის შემთხვევაში მზად არის, მკურნალობისთვის მეტი თანხა გადაიხადოს, ვიდრე ახლა იხდის. მოკლედ, ვერ გეტყვით, ეს ცუდი მარკეტინგული ნიჭის ბრალია თუ მეპატრონეთა სი ძუნწის, მაგრამ ფაქტია, რომ პარაზიტოლოგიის ინსტიტუტში ადამიანები არაადამიანურ პი რობებში მკურნალობენ.
JAPANESE FASHION
იაპონელი ავანგარდისტები პარიზის Fashion Week-ზე
comme des garcons Rei Kawakubo
yamamoto
watanabe
იაპონური მოდის კონცეპტუალისტე ბი -Rei Kawakubo, Junya Watanabe, Yoji Yamamoto, ყველასგან განსხვავებული კონსტრუქციით, სილუეტით, ფერით გამოირჩევიან და 70-80-იანი წლებიდან მოყოლებული დღემდე აოცებენ მოდის მოყვარულებს თავიანთი განსაკუთრე ბულობით. სხვადასხვა წლებში სამივემ ტოკიოში კეიოს უნივერსიტეტი დაამ თავრა. არ არის გასაკვირი, რომ უძველესი კულტურისა და ხელოვნების მქონე ია პონელებს დახვეწილი გემოვნება აქვთ. იაპონური მოდაც იმ უძველესი კულტ ურის გავლენაა, რაც საუკუნეების გა ნმავლობაში ილექებოდა ხალხის ცნობ იერებაში. ფაქტია, რომ ევროპული და ამერიკული მოდა საკმაოდ ერთხაზოვ ანია და დიზაინერები ახალი კოლექც იის შექმნისას ერთი კონცეფციის ქვეშ მუშაობენ. იაპონური მოდა კი დასავლ ური და აღმოსავლური მოდისგანაც საგრძნობლად განსხვავდება, რადგან ზედმეტად ნოვატორული და კრეატი ულია. წლევანდელ პარიზის მოდის კვირ ეულზე იაპონელმა დიზაინერებმა და ჩრდილეს ისეთი ცნობილი ბრენდები, როგორიცაა: Balenciaga, Chanel, Jean Paul Gaultier, Stella McCartney, Chloe და ა.შ. Comme des - ის დამაარსებელი Rei Kawakubo პარიზის მოდის კვირეულზე ახალი „სამგანზომილებიანი“ კოლექც იით წარსდგა. კოსტიუმები აბსოლუ ტურად დეკონსტრუირებულია, გამო ყენებულია ქსოვილის პატარ-პატარა ნაწილები ერთი მთლიანის შესაქმნე ლად, თეთრი კოსტიუმები სხვა თეთრი ფერის ქსოვილებით საინტერესოდაა გაფორმებული. აღსანიშნავია, რომ Rei Kawakubo ბევრ ცნობილ დიზაინერზე ახდენს გავლენას, როგორიცაა Martin Margiela, Helmut Lang და ა.შ. Kawakubo პარალელუარად იგივე პროფესიონა ლიზმით აკეთებს რეკლამას, გრაფიკ ულ და ინტერიერის დიზაინს, რადგან თვლის, რომ ეს მისი ძირითადი საქმის განუყოფელი ნაწილია. ტოკიოში ამ ქა ლბატონის მაღაზია-ბუტიკი სანახაობ რივად ერთ-ერთი საუკეთესოა. Junya Watanabe -ს ახალი კოლექც ია ხასიათდება იმით, რომ დიზაინერმა შექმნა კაცის კოლექცია ქალისათვის. მან გამოიყენა სამი ძირითადი ფერი: შა ვი, ნაცრისფერი და თეთრი. ეს ფერები ერთმანეთთან გეომეტრიული პრინცი პით არის განაწილებული. Watanabe-ს ნამუშევრების გენიალურობა იმაშია, რომ კოლექცია პრაგმატული, ჩაცმადი და ამავდროულად, ავანგარდულია. 8090-იან წლებში Junya Watanabe Comme des Garcons-ის ბრენდის მთავარი ხა ზისთვის ქმნიდა სამოსს. მიუხედავად იმისა, რომ დიზაინერი ამჟამად საკუ თარი ბრენდისთვის მუშაობს, მასზე Rei Kawakubo-ს გავლენა აშკარად შეიმჩნ ევა. 2009 წლის აპრილში აშშ-ს პირველ ლედის, მიშელ ობამას ლონდონის სამე ფო ოპერაში სწორედ Watanabe-ს მიერ შექმნილი ლურჯი ფერის კაბა ამშვენ ებდა. მოდის მოყვარულთათვის საქა რთველოში Yoji Yamamoto ამ სამეულს შორის ყველაზე ცნობადი სახეა. მან თავისი კოლექციით, რომელიც პარი ზის მოდის კვირეულისთვის წარმოადგ ინა, საგრძნობლად გადაუხვია ძირითად კონცეპტუალურ ხაზს და შექმნა რო მანტიული, კომერციული კოსტიუმები. კოლექციაში ჭარბობს შავი ფერი, იგრძ ნობა „ბაიკერის“ სტილის გავლენა, რაც გამოიხატება ტყავის ხელთათმანებში, ქურთუკებში და სამოსზე ლაზერით ამოჭრილ ნაჭდევებში. ყველაზე კარგ ად Yamamoto-ს შემოქმედება ხალხს დაამახსოვრდა იმით, რომ დიზაინერი თანამშრომლობდა Adidas (Y-3), Hermes, Mikimoto da Mandarina Duck-თან. 8090- იან წლ ებ ში Yoji Yamamoto- სა და Rei Kawakubo-ს საერიოზული სასიყვ არულო ურთიერთოები აკავშირებდათ.
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
29
რთულ კინოში შვლ ქა რეზო ო დ ო დ ილ ნ დ რ ა ვ ო მ შე შატაკიშვილი „წლები მიდის და ახალგაზრდული სილამაზე ჭკნება. მაგრამ ხომ გინახავთ, დამჭკნარი ლამაზი ვარდი? წლებს მოაქვს უფრო დიდი რამ – გონიერება, გამოცდილება და რაც მთავარია, რჩები კეთილი...“ – ამას 70 წლის დოდო ჭიჭინაძე ამბობდა ჩემთან ინტერვიუში 13 წლის წინათ. „დამჭკნარი ლამაზი ვარდი“ – მისი მიგნებული მეტაფორა იყო, საკუთარ თავს ხედავდა ასე... ეს მეტაფორა იტევდა საოცარ სევდას გარდასულ სილამაზეზე, ჩავლილ ცხოვრებაზე... დამთავრებულ შემოქმედებით კარიერაზე. იმ დროს ის უკვე გაშვებული ჰყავდათ მარჯანიშვილის თეატრიდან. მაგრამ მან მაინც ითამაშა კიდევ ერთი როლი – შეშლილი ბებიის როლი ლორკას „ბერნარდა ალბას სახლში“, რომელსაც ხორავას „მსახიობის სახლში“ თამაშობდნენ. იყო ერ თგვარი რისკი, რომ ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ სცენაზე გამოჩენით, მას ერთგვარი ჩრდილი მიეყენებინა თავისი განვლილი კარიერისთვის, ლეგენდისთვის, რომელსაც „დოდო ჭიჭინაძე“ ერქვა. მოხდა პირიქით – ასეთი დოდო ბევრს არ ენახა. სცენაზე მისი ყოველი გამოსვლა მაღალი ოსტატობის აღლუმი იყო. მას მერე კიდევ გაირბინა წლებმა, მხცოვანი არტისტის ვარსკვლავი დღეს უკვე კინო „რუსთაველის“ წინ აგია. თუმცა, ის ვარსკვლავი იყო ეკრანზე გამოჩენისთანავე. მასზე ამბობდნენ, რომ შვლის ნუკრივით შემოვარდა ქართულ კინოში...
ზღაპრიდან ზღაპარში
ზაფხულის მთვარიანი ღამე კა ხეთის სოფელ შილდაში. ფართო აივანზე განიერი ტახტები. გზაზე დაგვიანებული ურემი მიდის ჭრ იალ-ჭრიალით, მეურმე თავისთვის რაღაცას ღიღინებს, ხანაც სახრეს გადაუტყლაშუნებს ხარებს... ანდა სულაც თაკარა მზე და ბანაობა მდ ინარეში. წყლის ლიკლიკი, მდინარ ის დინების მიერ წართმეული ფე ხსაცმელი და მთელი დღე ტირილი „ბასანოჩკებზე“ – აი, დაუვიწყარი ზღაპარი ბავშვობის, რომელზე სა უბარიც არასოდეს ეზარებოდა მას. „ჩემი სოფელი დედას ლევანას სოფელი იყო. ხომ გაგიგონიათ – „შილდაში მღერის დედას ლე ვანაო“... სოფელში ხშირად ამბო ბდნენ: იმიტომ აქვს ასეთი ხმა, 8 წლისა იყო და კიდევ ძუძუსა სწოვ დაო... მშობლები კახეთში მუშაობდნენ, მე თბილისში ვსწავლობდი, მეორე საშუალო სკოლაში და ვცხოვრობდი შესანიშნავ გერმანელ ქალთან, ლი ლი პალთან, რომელმაც გამზარდა. არაჩვეულებრივი ქალი იყო, ბრწყ ინვალე პიროვნება. მან შემაყვარა შრომა, სიკეთის ქმნა. ომის დროს თბილისში ცხოვრება ჭირდა და ში ლდაში წამიყვანეს. ბოლო ორი წელი იქ ვსწავლობდი. სკოლა ფრიადებზე დავამთავრე. მაშინ სკოლას ენდო ბოდნენ და უგამოცდოდ ჩამრიცხეს სამედიცინო ინსტიტუტში. პირველად შემიკერეს ფეხსაც მელები მაღალ ქუსლებზე, გამო მპრანჭეს და ხალხმა შემამჩნია, ყუ რება დამიწყო...“ შეამჩნიეს და კინოში მიიწვიეს. კინოში მიიწვიეს და მშობლების სურვილი – დოდო ექიმი გამხდარი ყო, სურვილად დარჩა. პირველივე ფილმმა – „დავით გურამიშვილმა“ უდიდესი წარმატება მოუტანა. ეს ფილმი მის სავიზიტო ბარათად იქ ცა. სამედიცინო ინსტიტუტი მიატ ოვა, კინოსტუდიასთან არსებულ სამსახიობო სტუდიაში გადავიდა, სტუდიის დამთავრების შემდეგ ვერიკო ანჯაფარიძემ და შალვა ღამბაშიძემ მარჯანიშვილის თეატ რში წაიყვანეს და ქართულ კინოში შვლის ნუკრივით შემოვარდნილმა დოდო ჭიჭინაძემ უკვე თეატრშიც დაიმკვიდრა ადგილი. „მთელი ჩემი ცხოვრება თეატ რშიც და კინოშიც ასე აეწყო, სულ ისეთ ქალებს ვთამაშობდი, ვინც ან სამშობლოს შეეწირა, ან სიყვარ ულს, რაღაცა დიადს, განყენებულს. ერთხელ ვითამაშე „ნინოში“ სახა სიათო როლი. ქმარს ვართმევდი ვიღაც ქალს. საშინელი წერილები მივიღე. მლანძღავდნენ, მანამუსე ბდნენ. ერთი ქალბატონი მწერდა: „რა უფლება გაქვთ, რომ ამას თა მაშობთ?“ ავუხსენი, მსახიობი ვარ და ესეც უნდა ვითამაშო-მეთქი. ვერ დავაჯერე... გული მტკივა იმაზე, რომ 48 წელი ვიმუშავე ამ თეატრში და გაცილების საღამოც არ მომიწყ ვეს. ფეხმოტეხილი ვიწექი ოთხთვენახევარი და ერთი არ დარეკეს, არ მომიკითხეს. მე 54 წელიწადი ვემსახურე სა სცენო თუ კინოხელოვნებას. არან
30
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
აკლები დამსახურება აქვს თენგიზ არჩვაძეს. ჩვენი რანგის ხალხი სა ზღვარგარეთ მილიონერები არიან, საქართველოში კი ხალხის სიყვ არულის მეტი არაფერი გვაქვს და კეთილინებონ, როგორც თვითონ მიწოდებენ საქართველოს სიმბ ოლოს, 7 ლარზე არ დამტოვონ 70 წლის ქალი. რა გავაკეთო? რითი ვიცხოვრო? ჭურჭელი გაყიდული მაქვს, ახლა კარადებს მივადგები. სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს. რატომ სვამდაო თენგიზ არ ჩვაძე... თენგიზი მაგათ გაალოთეს. სპექტაკლი არ დაუდგამთ მისთვის არასოდეს, ზოგიერთებს კი ათობ ით სპეციალურად უდგამდნენ...“ _ ამბობდა დოდო ჭიჭინაძე 13 წლის წინათ.
გიორგი შავგულიძე...
დოდო ჭიჭინაძის პირველი პა რტნიორი კინოში (ფილმ „დავით გურამიშვილში“), იმ დროისთვის უკვე სახელოვანი გიორგი შავგულ იძე იყო. „ჟორა შავგულიძე უპატიოსნესი კაცი იყო მეგობრობაში. მიუხედავ ად იმისა, რომ ქალების შემოსევა ჰქონდა, მიუხედავად იმისა, რომ მილიონი ქალი იყო მასზე შეყვარ ებული... იმდენად ვუყვარდი, არას ოდეს მიგრძნია, მე თუ ქალი ვიყავი მის თვალში. ამიტომ მიყვარდა იგი, როგორც ჩემი უსაყვარლესი უფ როსი ძმა. მისი ჩემდამი დამოკიდე ბულება იმდენად სუფთა იყო, რომ აბა, ვინმეს ჩემზე ძვირი ეთქვა. ყოველთვის მთვლიდა იმ ბავშვად, როდესაც 18 წლის გოგო „დავით გურამიშვილში“ მისი პარტნიორი ვიყავი, ასე დავრჩი მისთვის იმავე ბავშვად მთელი სიცოცხლე... მახსოვს, „კოლმეურნეს ქორწ ინება“ მიდიოდა. დასის გამგე მო ვარდა, არიქა, ვერიჩკას როლის შემსრულებელი ავად გახდა, სპ ექტაკლი ათ წუთში იწყება, უნდა გვიშველო, ჩაიცვი, შენ უნდა ით ამაშოო. შემეშინდა, არც როლი ვი ცოდი, არც მიზანსცენები. ჟორამ დამამშვიდა: ნუ გეშინია, ჩემთან გაქვს სცენა, მე ვილაპარაკებ და შენ მიხვდები, რაც უნდა მიპასუ ხოო. მიხსნიდა, უნდა იყო ძალიან ძუნძგლიანი, გაჩეჩილი, უშნო, დი დი ცხვირითო. უცებ გადავიცვი კაბა, გავუყარე ფეხი ფლოსტებში, დავიკარი უზარმაზარი ცხვირი, ჟორა მადგას თავს და მეუბნება: შენ ვერიჩკა ხარ, მუშაობ ფერმაში, რომ დაგიძახებ, ვერიჩკა! ბატონოს ძახილით შემოვარდები სცენაზე. მერე პატარა იმპროვიზაცია და ყვ ელაფერი რიგზე იქნებაო. დაიძახა თუ არა, ვერიჩკა, ბატონოს ძახი ლით შევვარდი სცენაზე. მერე არ აფერი მახსოვს. მთელი დარბაზი იხოცებოდა სიცილით. რას ვლაპ არაკობდი? ერთი სიტყვაც აღარ მახსოვს. ლაპარაკით კი ვლაპარაკ ობდი, რადგან ისეთი პარტნიორისა და იმპროვიზატორის გვერდით ვი დექი, რომ დეკორაციასაც კი აალა პარაკებდა... კინოსტუდიის ეზოში ვდგავართ მე, ბატონი ვალოდია ჭიაურელი (მაშინ ჩვენი კულტურის მინისტრი
იყო), მოსკოვიდან ჩამოსული მი ნისტრის მოადგილეები. ბატონმა ვალოდიამ მათთან წარმადგინა და მეც დიდი ამბით ჩავერთე მათთან საუბარში. რატომღაც ამ ღლაპმა გოგომ თავი რაღაცად წარმოვიდ გინე. უეცრად ფანჯრის გაღების ხმა მომესმა და ზემოთ ავიხედე – ჟორა შავგულიძე ფანჯარას მოსდ გომია და კვდება სიცილით იმაზე, რომ მე ასეთ სოლიდურ ხალხთან ვდგავარ და რაღაცას დიდი ამბით ვლაპარაკობ. ტრაკუნ, – რა ამბავში ხარ? – გადმომძახა. ცივმა ოფლმა დამასხა. მაგრამ იხტიბარი არ გა ვიტეხე, ვითომ მე არ მეხებოდა და ძალიან სერიოზული სახე მივიღე. ფანჯრისკენ არ გამიხედია, მაგრამ გრიმიორს ხმამაღლა ეუბნება: ერ თი შეხედე, ჩვენი ტრაკუნა რა დღ ეშიაო. ამ დროს მანქანაც მოვიდა და ბატონი ვალოდია და სტუმრები გამომემშვიდობნენ. მე ტირილით გავსკდი. ჟორა კი სიცილით კვდე ბოდა...“
დოდო ჭიჭინაძე უჭკნობ ლეგენდებზე
„მე საერთოდ ძალიან მიყვარს ლამაზი ადამიანები. თაყვანს ვც ემდი თამარ ციციშვილს. ეს იყო საოცარი, უკეთილშობილესი ქალი. ყოველთვის მქონდა განცდა, რომ უნდა ამეღო და დამედგა მისთვის გვირგვინი... ბავშვობიდან შეყვ არებული ვიყავი ნატო ვაჩნაძეზე. ნატო ვაჩნაძე, რამდენი ლამაზი ქა ლიც არ უნდა შეკრებილიყო, ყველ ას ჩრდილავდა. ვეთაყვანები ლიანა ასათიანს. ეს არის საოცარი ჯიშის ქალი, ნა მდვილი ქალი. ბედნიერი ვარ, რო დესაც ვუყურებ ასეთ სილამაზეს. ლია ელიავა „ბაშიაჩუკის“ გადა ღებისას გავიცანი, ბეთანიაში რომ ამოვიდა როლზე ახლად დამტკი ცებული. ლია იყო შემდეგი თაობა, მე ბევრად უფროსი ვიყავი მასზე. ულამაზესი არსება იყო, საოცრად ნიჭიერი – სადაც კი ითამაშა, ყველ გან უმაღლეს დონეზე. იშვიათად შეხვდები ცხოვრებაში ასეთ ფაქიზ და დახვეწილ ინტელიგენტს. ლიას ჰქონდა რაღაც საოცრად ლამაზი თვალები, რაღაც საოცარი სევდ ით განათებული, სევდა მოდიოდა მისი გარეგნობიდან მთლიანად. მე ისეთი გრძნობა მქონდა, რომ ლია არის ია... აი, ვაჟა-ფშაველას ია რომ არის, დახვეწილი, ფაქიზი, ნა ტიფი... ძალიან მიყვარს ლეილა აბაშიძე, უნიჭიერესი ქალია, მან ძალიან ბე ვრი გააკეთა კინოში, ყველა ჩვენგა ნზე მეტი... მედეა ჯაფარიძეზე საუბარი მი მძიმს. მეტირება. ესაა ჩემი ტკივ ილი, უდიდესი ტკივილი. მედეა იყო ულამაზესი ადამიანი – სულიერად და ყოველმხრივ. მაგრამ ცხოვრე ბა მუხთალი ყოფილა, სუდარაც კი ვერ ახადეს გარდაცვლილს, ისე წა რიშალა მისი მშვენიერება. მედიკო პირველად ჩემს გამზ რდელთან – ლილი პალთან ვნახე. ვიქნებოდი ასე, ალბათ, ათი წლის. გამზრდელმა მითხრა, დღეს ჩემთ ან მოვა ულამაზესი გოგონაო. მა
რთლაც მოვიდა მედეა, იქნებოდა 18 წლის, ეცვა ვარდისფერი კაბა და ანგელოსს ჰგავდა. მე ვიდექი ფარდის უკან, იქიდან თავი გამოვყ ავი, ვუყურებდი და გაშტერებული ვიყავი ამ სილამაზით. ჩემი დაჟი ნებული მზერა იგრძნო, ჩემკენ გამოიხედა, დამინახა, მოვიდა და გამომიყვანა, ჩამხედა თვალებში და თქვა: ღმერთო ჩემო, ეს კაკლ ის მურაბები... მიმიხუტა. იქიდან დაიწყო ჩემი სიყვარული მედიკო სადმი. მერე გავიდა რამდენიმე წე ლიწადი. მივედი კინოში, შემდეგ მა რჯანიშვილის თეატრში და დაიწყო ჩვენი რაღაც საოცარი მეგობრობა. და ბოლო წუთებამდე ჩვენ ვიყავით განუყრელი მეგობრები...“ ამ ეპიზოდის გახსენებისას, დო დო ჭიჭინაძეს თან ეცინებოდა და თან ცრემლი ერეოდა. ეს ეპიზოდი კი ასეთი იყო: ერთხელ მას და მე დეა ჯაფარიძეს ძალიან მოშიებიათ, დროც ცოტა ჰქონიათ და პირველ ად რაც შეხვედრიათ, იქ შესულან წასახემსებლად, პირველი კი შეხვ ედრიათ... სახინკლე, ფეხზე მდგომი მძღოლებით გადაძეძგილი, ხმაური ანი... უცებ სიჩუმე ჩამოვარდნილა. ვინ იცის, ალბათ, რამდენმა დაუსვა საკუთარ თავს „ბელაია გარიაჩკას“ დიაგნოზი... თეატრალურ წრეებში კი დღემ დე ყვებიან, როგორ დაუდგნენ თა ვდებში მედეა ჯაფარიძე და დოდო ჭიჭინაძე ერთ ნიჭიერ არტისტ ქა ლს, როდესაც მას თეატრიდან აგ დებდნენ საბჭოთა მოქალაქისთვის შეუფერებელი საქციელის გამო (ეს საქციელი მგზნებარე რომანები იყო).
არა „ანაღვლე“, არამედ მუდამ მღელვარე
დოდო ჭიჭინაძე მუდამ აქტი ური იყო საზოგადოებრივად. მას ყველგან ნახავდით – თავყრილობე ბზე, შეკრებებზე, ის არასოდეს ყო ფილა „ქალი ანაღვლეე...“, მას ყო ველთვის ყველაფერი აღელვებდა. თეატრის ბედიც, ქვეყნის ბედიც, იეღოველების მომრავლებაც, პასპ ორტიდან „ქართველის“ ამოშლაც: „იმ დღეს ვიღაც კომისარი გამოვი და. ბიჭებთან რომ მივდივართ, ჯა რში წამოდითო, რომ ვეუბნებით, გიჟდებიან, ჩვენ იეღოვას მოწმეები ვართ, თოფს ხელში არ ავიღებ თო. გაგონილა, კაცო? კაცი რომ იტყვის, სამშობლოს არ დავიცა ვო, ის კაცია? საბჭოთა პასპორტში მეწერა ქართველი, ახლა კიდევ ვეღარ გამიგია, ვინა ვარ, ვის დავეკარგე. ვინ არიან, რას ფიქრობენ ეს ვირი შვილები?! კახეტინკა ვარ, მეპატი ება“. მოიბოდიშებდა და ახლა სოფლ ის მეურნეობის მინისტრს მისდგე ბოდა და კაი შოლტსაც გადაჰკრა ვდა, რამ შემოატანინა საქართ ველოში კარტოფილის თესლი, რაჭის, ბოლნისის, ახალციხის პატრონს, ან ხორბლის თე სლი, მაშინ, როდესაც კახე თში მოსავალი ჩაალპესო. ან სამეგრელოს პატრონს რა
კა ტ ე რ ინ დუ ფ ლ ო ტ ი ს ვა ე ბა თ ი ლის ნუკრივ და ფილიპ ჟანტის დი დ ე ბ უ ლ ი ე ზ ე ძ ა ჭიჭინ ოინები
ჯანდაბად მინდა ვიღაცების სიმი ნდის თესლი, თან როცა არც ერთი არ ამოვიდაო. ის ბოლოს დათო გამყრელიძის პრეზენტაციაზეც გამოჩნდა. მერე მიადგა და პროგრამას სთხოვდა, მანახეთ, მხარდაჭერას რომ მთხო ვთო. მის აქტიურ ფუსფუსს რომ გა დახედავ, იფიქრებ, ამ ქალბატონს ცხოვრებაში გაუმართლა, დარდი არ უნახავს, ტკივილი და სხვების დარდს ითავისებსო. არადა, მისი პირადი ცხოვრება სავსეა დრამატული და ტრაგიკული კოლიზიებით. „55 წლისა ვიყავი, ქმარი რომ დავკარგე. საყრდენი გა მომეცალა, დიდე ბული ადამიანი იყო, ნიჭიერი ი ნჟ ინ ერ ი , შვიდ ენაზე ლაპარაკო ბდა. მი ჭირს მა
სზე საუბარი. ის ჩემი ცხოვრების ნაწილი იყო... რატომ არ ავიყვანე შვილი? იცით, მამიდაჩემს აყვანილი ჰყავდა ბავშვი, რომელმაც არ გაუმართლა. არ გა მოადგა. აქედან გამომდინარე, სულ თან მდევდა შიში, ვაითუ მეც არ გა მომადგეს, მეც გამამწაროს-მეთქი. უშვილობა ჩემმა ძმისშვილებმა შემი ვსეს...“ სწორედ ძმისშვილების დაღუპვა გახდა მისი მოუნელებელი ტკივილი. ჯერ ყველაზე უმცროსი დაიღუპა 14 წლის ასაკში ტრაგიკულად, რამდენ იმე წლის წინათ – ბება ჭიჭინაძე... დაეღუპა ძმაც – რეზო ჭიჭინაძე. ხარობდა და ხარობს გოგი ჭიჭი ნაძის პროფესიული წარმატებებით. დღეს ის წარსულით ცხოვ რობს. როგორც კუ თავის ბაკანს, ისე დაატარებს გარდასულ სილამა ზეს, რომელიც შე მორჩა ფირს, ფო ტოებს, მნახველის მეხსიერებას...
რეზო შატაკიშვილი თბილისის საერთაშორისო თეატ რალური ფესტივალის ლიტვურად აღებული სტარტი ფრანგულად გა გრძელდა... „მარიოტის“ აპარტამენტში შედგა სპექტაკლი „SO, SO“ („ისე რა...“). კა ტერინ დუფლოტის სასცენო პროე ქტი სწორედ სასტუმროს ოთახების თვისაა განკუთვნილი. თუმცა, ვერ გეტყვით, რამდენადაა აუცილებელი ამ პიესის მაინცდამაინც სასტუმროს ნომრებში თამაში, და რატომ არ შე იძლება ის გათამაშდეს თეატრის სცენაზე ან სადმე სხვაგან - სასცენო მოედნად ქცეულ სივრცეში. მაგრამ მივიღოთ ის, რასაც გვთავაზობენ და იქ, სადაც გვთავაზობენ. თუმცა სპექ ტაკლი სადაც არ უნდა თამაშდებოდ ეს, მაინც უნდა მოქმედებდეს მისი კა ნონი - მთავარი ის კი არაა, რას აკეთ ებ სცენაზე, არამედ როგორ აკეთებ. დუფოლტის სასცენო პროექტი კი სხვა არაფერია, თუ არა ორიგინ ალობის, ავანგარდის იმ სასტუმრო ში ძებნა, სადაც მისი აღმატებულება ავანგარდი ცხოვრებაში არც გაჩერე ბულა. ეს პროექტი ვერც მაღალმხა ტვრულობით დაიკვეხნის, ვერც ფო რმის სიახლით და ვერც სათქმელით. ის არ ცდება ერთი (თუნდაც სამი) კონკრეტული ადამიანის სადო-მაზო ხისტურ, ფეტიშისტურ მიდრეკილებ ებს და მოკლებულია ყოველგვარ გა ნზოგადებას. სასტუმროს კედლებზე გაშვებული პროექცია კი ვერანაირად ვერ ჩაითვლება სიახლედ, მით უფრო იმ ქვეყანაში, სადაც კოტე მარჯან იშვილმა პროექცია ჯერ კიდევ მაშინ გამოიყენა, როცა ნადია კრუპსკაია ჯერაც „კაბლუკებზე“ იდგა. ვერ ჩა ითვლება მით უფრო მაშინ, როცა ეს პროექცია ბანალურად ილუსტრატ იულია და ამ პროექციის და გათამა შებული ამბის არანაირი სინთეზი არ ხდება. დუფლოტის ეს სპექტაკლი ათი წელია სხვადასხვა ქვეყნების სასტ უმროს ნომრებში თამაშდება. მოვლ ილი აქვთ არაერთი ფესტივალი... არ ამგონია, იგი ან მაშინ ახალი სიტყვა ყოფილიყო სასცენო ხელოვნებაში, მაგრამ ერთი კი არის, 10 წლის წინ მსახიობები ცოტა ახალგაზრდები იქნებოდნენ და ის უხერხულობა, რა საც ახლა მათი ასაკი ქმნიდა, ასეთი თვალშისაცემი არ იქნებოდა. ასაკს არც ქალს ახსენებენ, არც მსახიო ბს, მაგრამ ძნელია, არ ახსენო ასაკი, როცა შენს წინ უკვე ასაკში შესული ქალი სექსუალურ სცენებს თამაშო ბს, უფრო სწორად იმიტირებს - გამო სცემს ორგაზმის ხმებს, დიდ ფალოსს იშველიებს ვნებების დასაცხრობად, არწყევს ფეხსაცმელში, დაათრევს თეთრ საცვალს, ყნოსავს, კბენს, მე რე ამ საცვალში ქვედატანს იტენის, შემდეგ კი ბიუსტჰალტერისა და მისი ამხანაგის ამარა გევლინება, დაგო რავს, იკლაკნება, ყინულს იყრის ტა ნზე... ეს ყველაფერი მოკლებულია ყოველგვარ მხატვრულობას, ესთე ტიზმს და ფიზიოლოგიურ დონეზე რჩება. მეტაფორად ვერც ორგაზმის ნიშნად ფორთოხლის დაჭყლეტა იქ ცევა - მამაკაცი რომ სკამის ფეხზე
მიკრულ ფორთოხალს აძრო ბს და როგორც ნაცარქექია ჭყინტ ყველს, ისე ადენს წვ ენს... „მარიოტის“ ჩუსტებში და თეთრ ხალათში გამოწყ ობილი მამაკაცის გამოჩენა კი ისეთ სიცილს იწვევს, სიბრალულს რომ ახლავს. სწორედ სიბრალული იყო, რაც ამეკვიატა ამ სპექტაკლის ყურებისას. არა არისტოტელესეული თანაგანცდა გმირების მიმართ, არ ამედ სიბრალული თუთაშხიასეული - რას დაგამსგავსათ მამაძაღლმა სე თურმა... თხრობა იყო მონოტონური, ალაგ-ალაგ ისტერიული - კრუნჩხვე ბის ფონზე და ორივე ერთად დაცლ ილი ყოველგვარი დრამატიზმისგან. სპექტაკლის ფინალში იყო „მეტა ფორა“ - მაყურებლის წინ ჩამოტარე ბული სისხლიანი ტამპონი... და მაინც: მაყურებელს მადლობ ის მეტი მართლაც არაფერი ეთქმის ფესტივალის ორგანიზატორებისთ ვის, რადგან გვაძლევენ საშუალებ ას, საქართველოდან გაუსვლელად გავეცნოთ, რა ხდება მსოფლიო თე ატრალურ სივრცეში, გავეცნოთ შე დევრებსაც და მარცხით დამთავრე ბულ ძიებებსაც - თუნდაც მხოლოდ იმიტომ, რომ შედარების საშუალება გვქონდეს, არ შევიკეტოთ ჩვენს „ნო მერში“...
ჟანტის დიდებული ოინები
ფესტივალმა უმასპინძლა თანა მედროვეობის დიდი რეჟისორ-გა მომგონებლის, ფილიპ ჟანტის სპექ ტაკლს „ზიგმუნდის ოინები“. ეს იყო ირონიული, საოცარი სიმსუბუქითა და სინატიფით, მაღალი ოსტატობით და რაც მთავარია, თითებით მოყო ლილი ამბავი, ეს იყო თოჯინური სპ ექტაკლი თოჯინების გარეშე. ან რად უნდა ჟანტს თოჯინა, როცა მსახიო ბის ხელის შუა თითი მზადაა, წამოიხ უროს მინიატურული ქუდი, მოისხას ფერადი მოსასხამი და იქცეს თოჯი ნად. თოჯინად კი არა სრულფასოვან არტისტად. აქ ყველაფერი ისეთი და მაჯერებელია, რომ მარჯვენა ხელის მარცხენა მტევანიც არ გეჩვენება არადამაჯერებლად. ჟანტს არ სჭირ დება თოჯინები - ტრადიციული გა გებით. ის ბოროტად მტრობს შტამ პებს და ტრადიციებს. ის ჯერ კიდევ 80-იანი წლებიდან გაერიდა თოჯინე ბის თეატრს და 20 წელიწადზე მეტია, რაც სინთეზურ წარმოდგენებს ქმნის, რომლებიც შეიცავენ დრამის, პანტ ომიმის, თანამედროვე ცეკვის, ინსტ ალაციის ხელოვნების და „ახალი ცი რკის“ ელემენტებს. ჟანტმა კაი ხანია გაარღვია ყოველგვარი ჟანრის ჯები რები და დღეს ჟანტი - უკვე ჟანრია. მას სცენური სივრცე გადაქცეული აქვს დაუსრულებელი მეტამორფოზ ების პოლიგონად. მისი სიურეალისტ ური წიაღსვლები და კონტრასტები რაელობასთან, გახსენებს სალვად ორ დალის. გაოცებს თავისი ხედვით, ფორმის სიცხადით და თავისუფალი მიმართებით საგნებთან. ის ისევე მა რჯვედ და ოსტატურად ჟონგლიორ ობს საგნებით, როგორც ფროიდის ტერმინებით, კულტურული ასოცია ციებით, საგნების მოცულობით.
„ზიგმ უნდის ოინები“ ჟანტმა 1983 წელს დადგა, აღადგინა 2000 წელს. ყველაფერი ასევე იწყება: მთხრობ ელი აღმოაჩენს, რომ მისი ცალკეული ნაწილები მზად არიან დამოუკიდებ ელი ცხოვრებისთვის და სავსებით არ საჭიროებენ თავიდან მომდინარე სი გნალებს. თვით თავიც კი არაა თავის ადგილზე: სცენაზე ვხედავთ უთავო კაცს პალტოში, მკერდზე მიბჯენილი ყუ თით... შემდეგ გამოჩენილი თავი კი გვიამბობს, როგორ გაჯიბგირდა მისი მარჯვენა და შემდეგ როგორ გაიტყუა იქ, საიდანაც ტავის დაძვრენა დაპატარავების გარეშე წარმოუდგენელი იყო. ისიც პატარა ვდება ხელის მტევნისოდენად და იწ ყება მისი მოგზაურობა. ყველა, ვისაც ის ხვდება, ასევე ხელები არიან - ში ნაგან საქმეთა მინისტრი, საიდუმლო პოლიციის აგენტი თუ წყალქვეშა ნა ვის კაპიტანი. წყალქვეშა ნავი, რომე ლიც ნატურალური ზომის უნიტაზია. ეს მოგზაურობა ხეტიალია ქვეცნო ბიერში, მეხსიერების ხვრელებსა და სიზმრებში, კომპლექსებში, მოგონე ბებსა და პარანოიდულ იდეებში. ეს მეხსიერების ხვრელები, მოგონებების ოკეანე, ოიდიპოსის კომპლექსი, ას ოების კუნძული ქმნის ქვეცნობიერის ცნობილ პეიზაჟს, საიდანაც თავის და ღწევის გზას ეძებს მთხრობელი. ფი ლიპ ჟა ნტმა ათი წლის ასაკში დაკარგა მამა, რაც იმხელა დარტყმა იყო მისთვის, რომ ერთობა არ შეეძ ლო, სანამ ფსიქოანალიზი არ დაეხმა რა. კლასიკური ფსიქოანალიზის გა ვლენა ეტყობა ჟანტის ამ სპექტაკლს - აკი ჰქვია კიდეც „ზიგმუნდის ოინე ბი“. ეს გავლენა დემონსტრატიულიც კია - ოიდიპოსოს კომპლექსის კომი კური ილუსტრაციით, აურაცხელი ფროიდუისტულად ნაფერი სიურ ეალისტური სახეებით. მაგალითად, ყვავილი ხუთი მკერდისგან, რომლის გულიც მტაცებელი პირია... მრავალ რიცხოვან პაროდიულ თეატრალურ ფანტასმაგორიებს ენაცვლება სატი რა ძალაუფლებასა და პრესაზე (პრ ესის კოლონადები)... ჩვენ წინ ეს ყველაფერი იქმნება თითქმის არაფრისგან, ხელებისგან. ჩვენს წინაა 4 ხელი და ამ ხელი სგან საგნების მოშველიებით ჩადე ნილი საოცრებანი. ესაა მკაფიო, და იდეალური სინთეზი ყველა სცენური საშუალების - ტექსტის, სინათლის, ფერის, ხმის, მუსიკის, პლასტიკის, ინტონაციის. ესაა სპექტაკლი - მაღა ლმხატვრული სახეების ცვენა, თამა შის სტიქია... მოგზაურობა ქვეცნობი ერში კი მთავრდება შერიგებით საკუ თარ თავთან, რადგან ვერ შეიყვარებ მოყვასს, როგორც საკუთარ თავს, თუკი საკუთარი თავი გძულს. შთამბეჭდავია ფინალი - ორი ხელი ებრძვის ერთმანეთს, შიშვლდებიან, მერე ერთმანეთს გადაეჭდობიან და ერთ მთლიანობად შეკრული პულს ირებს, როგორც გული... ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
31
გაიღვიძეთ მკვლელებო! გაიღვიძეთ მკვლელებო, გა იღვიძეთ ნაძირლებოო... ზურაბ ნოღაიდელმა პარტიის კარი გა აღო და თავს უშველეთ... ახლა, როცა ლოთი ქობალია ნოღაიდ ელს „სამართლიანობის“ აღდგ ენაში დაეხმარება, სხვა ფრაზა თავში არც მომდის.... პოლიტი კოსებთან ვერ მოილაპარაკა – ყველამ კარი მიუხურა – და, როგორც ჩანს, დროა, გაცამტვე რებულ რეიტინგს რამენაირად უშველოს. საშველად კი კრიმინ ალებს მიმართა. ნოღაიდელის გვერდით ლოთი ქობალიას გამოჩენამ მისი თა ნაპარტიელები შოკში ჩააგდო, ზოგიერთებს საერთოდ მხოლ ოდ ღმერთის იმედიღა აქვთ. აბა, პარტიულმა ლიდერმა აურია და რა ქნან... პეტრე მამრაძე: – ღმერთმა ქნას, ამ გადაწყვე ტილებამ გაამართლოს და რაიმე სიკეთე მოიტანოს, ღმერთმა ქნას... რეიტინგი, ასეთი თუ ისეთი, რო გორღაც ხომ იქნება? ეს არის ძა ლიან რთული გადაწყვეტილება. მე როგორც მახსოვს, უშუალოდ მისი „სპორტული ბატალიონი“ მონაწი ლეობდა შევარდნაძეზე თავდასხმ აში 1998 წელს. მაშინ ამ შემთხვევ ას სამი ადამიანის სიცოცხლე შეეწ ირა. მე კიდევ ბევრი რამ მახსოვს. რთული სახელი აქვს ამ ადამიანს. დღემდე არის მოსაზრება, რომ ხელებშეკრული, უიარაღო დათო ბოლქვაძე სწორედ მან დახვრიტა. მაგრამ არის მეორე მხარეც. არ შე იძლება, პარტიის კარი დაუხურო
ადამიანებს რაიმე ექსკლუზიური ნიშნით. ჩვენ თავიდანვე გამოვაცხ ადეთ, რომ ჩვენი კარი ღიაა ნები სმიერი ადამიანისთვის, ვინც ჩვენს პროგრამას გაიზიარებს. ეს კაცი მოვიდა და გამოაცხადა: ვიზიარებ თქვენს პროგრამასო და... თან მან მოიხადა სასჯელი სრულად. თან ამ ადამიანს ჰყავდა უამრავი მომხრე, ვინც მაშინ გვერდით ედგა... თუ ეს ფაქტი ხელს შეუწყობს საზო გადოების, ხალხის გაერთიანებას, თუნდაც ჩვენი პარტიის რეიტინგი დაეცეს, მაინც გამართლებული იქ ნება ეს ფაქტი. – ფიქრობთ, რომ დაეცემა? – თბილისში ვერ ვხედავ მის ავტორიტეტს. თბილისს ძალიან კარგად ვიცნობ და აქ მის მხარდა მჭერებს ნამდვილად ვერ ვხედავ. – თქვენ რომ დასწრებოდით კენჭისყრას, მისცემდით ხმას ლოთი ქობალიას სასარგებ ლოდ? – არა, რა თქმა უნდა. როცა ამ საკითხს უყარეს კენჭი, თბილისში არ ვიმყოფებოდი, ამიტომ კენჭის ყრა უჩემოდ შედგა... – თუ ესაუბრეთ ან ლოთის ან ზურას ამ გადაწყვეტილების მი ღების შემდეგ? – ლოთისთვის თვალიც არ მო მიკრავს, ტელევიზორში ვნახე ერ თხელ და სხვათა შორის, ძალიან მოკრძალებულად იქცეოდა. მა გრამ იცით, რა არის? როგორც კი პარტია გამოუცხადებს ნებისმიერ ადამიანს, შენი გვარი არ მომწონს და არ მიგიღებო, ამ პარტიის საქმე დამთავრებულია.
ლოთი ქობალია სიკვდილსაც დაავიწყდა, ნოღაიდელს კი – არა მამუკა ჭელიძე საქართველოს ძმათამკვლელი სამოქალაქო ომის ერთ-ერთი მთ ავარი „გმირი“ – ვახტანგ (ლოთი) ქობალია ქართულ პოლიტიკაში ბრუნდება! გასულ კვირას იგი ოფ იციალურად გაწევრიანდა ექსპ რემიერ ნოღაიდელის მოძრაობაში „სამართლიანი საქართველოსთ ვის“. და არა, უბრალოდ, გაწევრია
32
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ნდა, არამედ გამგეობის წევრ იც გახდა. უნდა ვივარაუდოთ, რომ ქობალია, რომელიც სულ ახლახან აცხადებდა: „დღევანდელი პოლიტი კა არ მაინტერესებს და ხელისუფლებისთვის ბრ ძოლაში არ ვერევიო“, მხ ოლოდ იმ პირობით დასთ ანხმდებოდა ნოღაიდელის პარტიაში შესვლას – თუკი რიგითი წევრი კი არა, გამგეობის, ანუ გადა წყვეტილებების მონაწი ლე იქნებოდა. ოღონდ ლოთი ზურაბ ნოღაიდელს, ალბათ, ჯერ კარგად არ იცნობს, ვინა იდან, ვინც იცნობს, ერ თხმად აცხადებს, რომ ნე ბისმიერ ორგანიზაციაში, სადაც კი ნოღაიდელს უმ უშავია და რისთვისაც კი უხელმძღვანელია, გადა წყვეტილებებს მხოლოდ ერთპიროვნულად იღებდა და იღებს. ზურაბ ნოღა იდელი და „გუნდი“ აბსო ლუტურად შეუთავსებელი ცნებებია. ქობალიაც უეჭველად სამეგრელოში პოზიცი ების განსამტკიცებლად სჭირდება და არა იმისთვ ის, რომ ეს უკანასკნელი რაიმე ბრძნული რჩევის მიმცემია ვინმესთვის. დღ ემდე ადანაშაულებენ, რომ სწორედ მისი რჩევით ჩა მოვიდა ზვიად გამსახურ დია საქართველოში 1993 წელს, სოხუმის დაცემამდე რამდენიმე დღით ადრე და რა შედეგიც გამოიღო ამ
ან, საყოველთაოდ ცნობილია. ლოთი ქობალიას რამდენიმე ჯარისკაცისა და ჟურნალისტ და თო ბოლქვაძის მკვლელობასაც აბ რალებენ, თუმცა ნოღაიდელისთვ ის ესეც მეორეხარისხოვანია. რაც შეეხება ქობალიას პოპუ ლარობას სამეგრელოში, ამით „სა მართლიანი საქართველო“, უბრა ლოდ, ცეცხლს ეთამაშება, რადგან ეს პოპულარობა და აქტიურობა საით წარიმართება, ჯერ კიდევ საკითხავია, ხოლო ნოღაიდელის პარტიის მთავარი ასპარეზი საქა რთველოს ორი ყველაზე ფაქიზი რეგიონი – აჭარა და სამეგრელო ხდება. შეიძლება ითქვას, ამით საქა რთველოს ყოფილი პრემიერი ცე ცხლს ეთამაშება: ხელისუფლება მას ბევრ რამეს აპატიებს, გარდა პრობლემური რეგიონების ხელა ხლა „არევის“ მცდელობისა.
რეზო შატაკიშვილი 9 აგვისტოა. დილა. ომი მძვინ ვარებს. გორს რუსული ავიაცია დასტრიალებს. გიორგი გორის ჯავშან-სატა ნკო ბაზაზეა. ომში არ წაიყვანეს – ორჯერ ძალით ჩამოაგდეს ავტო ბუსიდან, ბაზაზე დატოვეს. დედამ მიაკითხა. დედაც ყაზა რმულ რეჟიმზეა – სამხედრო ჰო სპიტალში მუშაობს მედდად. დე და სულ რამდენიმე საათით გამო უშვეს ჰოსპიტალიდან, სამდღიანი დაძაბული მუშაობის შემდეგ. დე და-შვილმა ისაუბრეს. შვილმა დე და გამოისტუმრა, სახლში ჩადი, სადილი გაამზადე და ცოტა ხნით ჩამოვალო. დედა წამოვიდა, მათი სახლი იქვეა – ვერხვების უბანში. მივიდა სახლში და დაიწყო დაბო მბვა. „მეც, მამამისიც გიჟებივით გა მოვვარდით, იმ ქაოსში ნაწილა მდე ვერ მივაღწიეთ, ვრეკავდი, კავშირი გაწყვეტილი იყო...“ – იხ სენებს დედა. ბოლოს, როგორც იქნა, დარეკა დედამ შვილთან. გიორგის ნაცვლად ტელეფონს მისმა სიდედრმა უპასუხა. დედას ცუდად ენიშნა. გიორგის სიდედრი ჰოსპიტალში, მიმღებში, შოკის დარბაზში მუშაობდა, მას მიუსვე ნეს სისხლისგან დაცლილი სიძე. მედეა მამუკაშვილი, დედა: „ანა, რა ხდება, შენ რატომ გაქვს ტელეფონი, გიორგი სადაა-მეთქი. ნუ გეშინია, დაჭრილია გიორგი, აქაა მოყვანილი, ისეთი არაფერი არა აქვსო. მოვდივარ-მეთქი, – ეს ღა ვთქვი. გამოვიქეცი სახლში და იქაურობაც დაქცეული დამხვდა. გვერდით, მეზობლის სახლს ბო მბი ჰქონდა დაცემული... აღარაფ ერი მახსოვდა, შევვარდი სახლში, სპორტულები ავიღე, ბავშვს გამო საცვლელი ჰქონდეს-მეთქი და ამ დროს დამირეკა სიდედრმა, აღარ ჩამოხვიდე, მე ამოვიყვან სახლში, ისეთი არაფერიაო. თქვენს მტერს და დამაწყევარს... მომიყვანეს სა სწრაფოთი უკვე ცხედარი“. დედას მიუსვენეს 21 წლის ბი ჭი. ბიჭი, რომელსაც წლები ელ ოდნენ. გიორგი მამუკაშვილი ნაბოლა რა იყო... დედა: „გიორგი მესამე, რომ იტყვიან, სიბერეში შეძენილი შვ ილი იყო, ორი გოგონას შემდეგ შეგვეძინა. გიორგი რომ დაიბადა, უფროსი 13 წლის იყო, მეორე – 10 წლის. ძალიან ლამაზი და ლაღი ბავშვობა ჰქონდა, ძალიან ცელქი და მოძრავი ბავშვი იყო. ერთ ად გილზე გაჩერება არ შეეძლო, არც ბავშვობაში, არც შემდეგ. ყველ აფერი ეჩქარებოდა, ყველაფრის მოსწრება უნდოდა...“ უფროს დას – მარინას, დედის თანაბარი ამაგი ჰქონდა მის გაზრ დაში – დედა მუშაობდა და გიორგი უმეტესად მარინასთან იყო. მერე მარინა გათხოვდა და გიორგი ხუ თი წლისაც არ იყო, ბიძა რომ გა ხდა, ძმისშვილმა თაზომ კი თავის პატარა ბიძას სახელი „წაართვა“. მარინა, და: „ყოველი დღე მა ხსოვს – დაბადებიდან სიკვდილა მდე... ხუთი წლისაც არ იყო, თა ზო რომ შემეძინა, გიორგის ბიძა დაარქვეს, პატა ბიძა. თვითონაც შეიფერა სახელი, პატარაობიდ ანვე კაცად ჩამოყალიბდა, ლამის ბავშვობა არ ჰქონია. ერთხელ ჩე მი ბიჭი დაიჭირა და ეჩხუბებოდა, შენი გულისთვის სახელი დავკარ გე, გიორგის აღარავინ მეძახის, ყველა ბიძას მეძახისო. მერე და მერე, რომ წამოიზარდნენ, ძმაკ აცობდნენ... გიორგი ყველას უყვარდა – ბა ღში, სკოლაში, უბანში... ვერავინ გეტყვის, რომ გიორგისგან რამე სწყენია, თუმცა იყო ძალიან ყო ყლოჩინა და არავის არაფერს უთ მობდა, მაგრამ ამ ყველაფერს ისე აკეთებდა, რომ ძალიან დიდი სი ყვარულით სარგებლობდა. მოდი ოდნენ სულ პატარა ბიჭები, რომ გიორგის ჭკუა დაერიგებინა...“ დის მეგობარი იხსენებს: „სიგა
რეტს ვეწეოდით გოგოები, პატარა იყო მაშინ გიორგი. სულ გვეჩხუ ბებოდა, მერე თითქოს მიეჩვია. ერთხელაც, ჯოკერს ვთამაშობთ, თან ვეწევით. ჩავაფერფლეთ სა ფერფლეში და... ბუხ, აფეთქდა მთელი საფერფლე... თურმე დამდ გარა, ასანთისთვის თავები წაუტ ეხია და მთელი საფერფლე იმით გაუვსია... დაგვსაჯა, საფერფლე აგვიფეთქა...“ როგორც ყვებიან, პატარაობ იდანვე სიგიჟემდე ჰყვარებია მა ნქანა. მისი ერთადერთი სათამაშო მანქანები ყოფილა. მეხუთეკლას ელი კი უკვე ნამდვილ მანქანას მართავდა – ჯერაც რომ არ ჩანდა მანქანიდან. მერე დაიწყო მამის მანქანის ქრონიკული „გატაცე ბები“. მამა დააყენებდა მანქანას. წავიდოდა სადმე, მოვიდოდა და ადგილზე არ დახვდებოდა – გიორ გის გასაღების ასლით გაჰყავდა მანქანა. მამა ცვლიდა გასაღებს. გიორგიც აკეთებდა ახალ „დუბლ იკატს“. ბოლოს მამას შეშინებია – შარში არ გაეხვესო, ამდგარა და მანქანა გაუყიდია. მარინა: „მაშინ მამას ხუმრობ ით უთხრა: მამა, მანქანა მიყიდე, თორემ ცოლს მოვიყვანო. ერთა დერთი მაშინ ახსენა ცოლი, ისიც ხუმრობით, სხვა ჩვენ არაფერი ვიცოდით, არ უთქვამს, ცოლი მო მყავსო. არც იმ გოგოზე უთქვამს საერთოდ რამე. არაფერი არ ვი ცოდით, კარზე მოგვაყენა პირდ აპირ. თურმე ჰყვარებია ინა“. დედა: „გიორგიმ სკოლის და მთავრების შემდეგ, გორში, მც ირე აკადემიაში, იურიდიულზე ჩააბარა, ინაც მცირე აკადემიაში სწავლობდა ფარმაკოლოგიის ფა კულტეტზე, იქ გაიცნეს და შეუყ ვარდათ ერთმანეთი. 18 წლის იყო, რომ შეირთო. შეეძინათ პატარა მარიამი. ძალიან უყვარდა თავი სი პატარა ოჯახი. ნამდვილად არ გვიჭირდა, მაგრამ პასუხისმგე ბლობას გრძნობდა და სულ მუშა ობდა, სანამ ჯარში შევიდოდა, ხან სად მუშაობდა, ხან სად – კერძო ფირმებში“. და: „მუშაობას არ თაკილობდა. ფირმაა ასეთი, „ფლამინგო“, იქ მუშაობდა ქათმებზე. „მექათმეს“ ვეძახდით. ნახევარფაბრიკატების ფი რმა იყო „ოქ როს თე ვზი“, იქ აც მუშაობდა, სანამ ხორცმა არ მისცა ალერგია. არ ჩერდებოდა უსაქმოდ. ასაკისთვის გასაოც არ პასუხისმგებლობას გრძნობ და თავისი ცოლ-შვილის წინაშე. მახსოვს, ინა რომ სამშობიაროში წაიყვანა, სამი დღე და ღამე სამშ ობიაროსთან მანქანაში გაატარა, უცებ რამე არ დასჭირდესო“. ინსტიტუტს ამთავრებდა, სა კონტრაქტო ჯარში რომ შევიდა. სახელმწიფო გამოცდები ისე ჩა აბარა, ლექტორებმა არ იცოდნენ, რომ ის ჯარში იყო. ყვებიან, რომ სამხედრო კარიერის გაგრძელე ბას აპირებდა – სამხედრო აკად ემიაში ჩაბარებას. ელოდა იური დიულის დიპლომის აღებას. მა გრამ ომმა არც დიპლომის აღება აცალა, არც სამხედრო კარიერის გაგრძელება. და არც სანუკვარ მანქანაში გახარება – ჯარში შე სულა თუ არა, მანქანა უყიდია, მაგრამ... 21 წლისა დაიღუპა. მარინა, და: „თავიდან ჯარში შევიდა ვითომ სამსახურის გული სთვის, მაგრამ შესვლის დღე იყო და სამშობლოს სიყვარული, რაც მუდამ ჰქონდა, გაუასმაგდა. ჩე მი მეუღლე და გიორგი ერთ ოც ეულში მსახურობდნენ. სახლში ერთად რომ დასხდებოდნენ, ორ ჭიქას დალევდნენ თუ არა, სულ იმაზე ლაპარაკობდნენ, როდის შევიდოდნენ ცხინვალში. ერთი სული ჰქონდათ. ვეტყოდი ხოლმე, გიორგი გაჩუმდი, მართლა არ ახ დეს ეგ ყველაფერი-მეთქი. უნდა ახდეს, აბა, რას ჰქვია, ჩვენ თუ არ შევედით, ჩვენი შვილები ისევ ასე იქნებიანო. გიორგი მამუკაშვილმა სულ 7 თვე იმსახურა გორის სატანკო ბატალიონში. 7 თვის თავზე ომი დაიწყო. განგაშმა დედას ჰოსპიტ
ალში უხმო, შვილს – ბაზაზე. სა იდანაც ომში არ წაიყვანეს. მარინა მამუკაშვილი: „ორჯერ ჩამოაგდეს ავტობუსიდან. მათი ოცეული ბაზის დასაცავად დატო ვეს. ჩემი მეუღლეც იქ იყო. ისიც მძიმედ დაიჭრა, მაგრამ გადარჩა, გონი არ დაუკარგავს და ის დრ ოზე გადაიყვანეს ჰოსპიტალში. გიორგის დაუგვიანდა გამოყვანა. სისხლისგან დაიცალა...“ დედა: „გიორგი სიკვდილამდე 15 წუთით ადრე ვნახე. სამი დღე და ღამე ჰოსპიტალში ფეხზე ვი დექი, გადავიღალე და ცოტა ხნით გამომიშვეს. თან რაღაც წინათგ რძნობა მეწეოდა. დავურეკე და ნაწილში ავაკითხე. 10-15 წუთი ვისაუბრეთ. ვუთხარი კიდეც: გი ორგი, ძალიან ცუდი ამბებია, შვ ილო, იქნებ რაღაცნაირად ან თავი დაანებოთ, ან წამოხვიდეთ შენ და სოსო(ჩემი სიძე)-მეთქი. რას ამ ბობ, დედა, ბიჭები აქ ვდგავართ ყველანი. სად უნდა წამოვიდეო. მერე დამამშვიდა: მიდი, კარგი სადილი გააკეთე რამე და ცოტა ხნით ჩამოვალო. მივედი სახლში და გავიგე აფეთქების ხმა...“ მარინა მამუკაშვილი: ჩემი შვ ილები და გიორგის ცოლ-შვილი მცხეთაში მყავდა წაყვანილი. და ბომბვამდე სადღაც 20 წუთით ად რე ველაპარაკე ჩემს ქმარს და გი ორგის. ჩემმა ქმარმა მითხრა: რა ვიცი, ველოდებით, როდის დაგვ ბომბავენო. ჩემმა ძმამ კი: კარგი, რა გააწყალე გული, რამდენჯერ უნდა დარეკოო. დაბომბვის მე რე რომ ვრეკავდი, უკვე კავშირი აღარ იყო. ჩემმა დეიდაშვილმა დამირეკა თბილისიდან, გიორ გი დაჭრილიაო. მას დაურეკავს გიორგისთან და სიდედრს უთქვ ამს, რომ დაიღუპა. მე დამიმალა დაღუპვა, მაგრამ გულმა ცუდი მიგრძნო, დავტოვე ყველა იქ და გამოვვარდი. ძლივს ჩამოვაღწიე გორამდე, მივედი სახლში და უკ ვე მოსვენებული ჰყავდათ – სიდე დრი აპატიოსნებდა. იმ ღამეს ჭი რისუფლები მხოლოდ მე, დედაჩე მი და მამაჩემი ვიყავით. სხვა არ ავინ მოსულა, სიდედრ-სიმამრის გარდა. გორი დაცლილი იყო უკვე. ცოლის ჩამოყვანასაც აღარ ჰქონ და აზრი. მოძღვარმა სასწრაფოდ აუგო წესი და გვირჩია, მეორე დილითვე მიგვებარებინა მიწას, ზემოთ არ დაგრჩეთო. მეორე დი ლით, ჩემი მეგობარი რომ მოვიდა, უკვე დაკრძალული გვყავდა... უყვარდა ქეიფი, დროსტარება, თამადობა... როხროხა იყო, ხალი სიანი, ხმამაღლა ვარ დაპროგრა მებულიო, ხუმრობდა... ჩაკვდა სახლი...“
უყვარდა ქეიფი, დროსტარება, თა მადობა... როხროხა იყო, ხალისიანი, ხმამაღლა ვარ დაპროგრამებულიო, ხუმრობდა... ჩაკვდა სახლი...
გმირი ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
33
03–04–09 თიკა ჯამბურიას ქორწილი, საჩუქრით
„რენჯ-როვერის“ პრეზენტაციაზე სხვადასხვა კომპანიებმა თავთავიანთი პრიზები გაათამაშეს. მოსაწვევიდან ამძვრალი ციფრები დოლურაში ჩაიყარა... ბოლო გათამა შებული პრიზი ნინო გიორგობიანმა მოიგო ნომრით 0221, თუმცა მანამდე ამ ბობდა, ცხოვრებაში არასდროს არაფერი მომიგიაო... ნინომ სასტუმრო „რე დისონის“ საპრეზიდენტო აპარტამენტში „უიქენდის“ გატარება მოიგო. რო გორც ამბობს, დატვირთული გრაფიკის გამო ჯერ არ დაუგეგმავს, რომელ „უიქენდს გაატარებს ფეშენებელურ აპარტამენტში. „სხვათა შორის, ჩემთ ვის ძალიან რომანტიკული და აღმაფრთოვანებელი რიცხვია 13 ნოემბერი, თან პარასკევია და შეიძლება ამ დღესაც მოვიწყო „უიქენდი“- გვითხრა ნინომ. როგორც ჩანს, ნინოსთვისაც სამახსოვროა შარშანდელი ტკბილი ნოემბერი და წლევანდელ „უიქენდსაც“ ტკბილად დაიმახსოვრებს.
04–04–09 გია ბაღაშვილის ქორწილი,უსაჩუქროდ
“ , „პრაიმტაიმის ქმართან ერთად ში მოხვდა. რა , ში ა ვ ლ ხა სოფო ურიას ქორწილ ი თიკა ჯამბ დნენ. თიკას ფოტოობიექტივშ უმრებიც აღიბეჭ სტ ა ვ სხ ზე რ ფი ლი იყო. აღ ნს ი ე წ ჩვ რ თქმა უნდა, ბაღაშვილის ქო ა გი კი ს ე დღ ტანსაცმლ ქორწილის მეორე ფო და მიშა იქაც ზუსტად იგივე სო პირ „ბერმ ა მ დ რ რო , პი მოვაჩინეთ ედისონიდან“ „რ თ, ი ფომ დ ბ ე რ ქ ი ეს. როგორც სო ით მივიდნენ. იფ ოღონდ მეორე დღ ი მაღაზია „PRIVE“... ნო ე ნ დ ი ვ ო მ უხაში“ წა ხსაცმელ ვინის~ კაბა და ფე აბადა „მიუ–მიუს~ ფირმის გვითხრა, ეს „მაქ ლ ო ლ ხო , ნა ი იძ სი არ დაასახელა, ში ახლახან შე სოფომ კაბის ფა ა, ი ოვა ალ სი მეორეხარისხ არისო. მართ მთხვევაში ხომ ფა შე მაგრამ ამ ნია?!
34
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
თველოს რ ა ქ ა ს ს მა ობა დედოფლ ებოდა... დაშვენდ ი უცნაური ახ
თ დეა ადამიას ერ ლს „მის საქა წე ელ ვ ყო ს ვ ირება აქ ბობს, ხვედრაზე ოცნე მო ე“ ზ ო ლ ე ვ უც რთ დს ე იმ ი, ლ ი ვ მარიშ ლს მაგრამ?.. ია კიწ გუ ა ვად ამისა, დე რუებს. მიუხედა ღლა ა მ ა ხმ ავ ლ კვ და მაინც არ იტეხს „მისწმუნებული ვარ აცხადებს: „დარ დები. წელს ტატუ ვხ 2010“ მაინც გა თვის მომავალი წლის სა არის პრობლემა. და ბა ე ნ ქ მე არ უ ტ კი, არც ერთი ტა ევო“. თუმცა ისეთ ღწ წადელსაც მივა დაც ამომრჩეველმა სა ი, შ ე ც რ ვ ი ს ე ტელ ჯვებ ობარში“ გაამარ დეა ადამიას „ჯე რი, რომ ბოლოს და ი ვ ინა, არცაა გასაკ აუხდინონ და „მის ბოლოს ოცნებაც გახადონ. 10“ საქართველო 20
მუსიკალური კარიერა ნოდიკო ტატიშვილმა ბავშვობიდან დაიწყო. დღეს მას უკვე თავისი მსმენელი ჰყავს და პოპულარობას არ უჩივ ის, მრავალ კონკურსშიც მიუღია მონაწილეობა და საქართველოში საკმაოდ დიდი პრიზებითაც და ბრუნებულა. თუმცა დღეს მომღ ერალმა, ყველასათვის მოულოდ ნელად, „ჯეოსტარში“ მონაწილე ობის სურვილი გამოთქვა. ნოდიკო დამწყები მომღერლების გვერდით დადგება ფილარმონიის დიდ საკო ნცერტო დარბაზში და საზოგადო ებას, რომელიც აქამდე მას უსმენდა, ალბათ, მხარ დაჭერისკენ მოუწოდ ებს.
ნოდი კო ტატი შ „ჯეო ვ სტარ ილი ელი“ ხდებ ა
თამუნა ინგოროყვა პარიზის მოდის კვირეულზე გამ ოფ ენ ებ ი, შოუები, ტა ნსაცმლისა და სალონური ჩვ ენებები-ეს პა რიზის საერთაშორისო მო დის კვირეულია, რომელიც ყოველთვის ოქტომბრის თვეს იმართება.
––––––––––
ჩვენი შოუბიზნ ეს ორებს ნაკლები ის გადამკიდე კომპოზიტ საქმე აქვთ. ამი ტომ შემოსა ვლის სხვადასხ ვა წყარო იშოვნ ეს. ნემსაძეს ძალია ნ მოსწონს ივანე ლილიკო შვილის სახელო ჯავახი ბის უნივერსიტ ეტ ლტურისა და სპ ორტის დეპარტ ში, კუ ამენ ხელმძღვანელის თანამდებობაზე ტის უნივერსიტეტს მუშაობა. ხალხური, ფოლ კლორული და გოგონათა ხა ლ „უნივერსიტეტი“ ხურ საკრავთა ანსამბლი ჰყავს. ეს ანსამ ბ ბი ლილიკოს ხე ლმძღვანელობით ლე ინსტიტუტში კუ ლ სძიებებს ატარე ტურულ ღონი ბენ. ლილიკოს კომპეტენციაში სტ კულტურული (ც უდენტებზე ეკვა, სიმღერა და თეატრი) და სპორტული (სპ ორტის რვა სახ ეობა) ჯგუფები ს გადანაწილებაა . „აქ მუშაობით ძალიან კმაყოფ ილი ვარ, რო გორც შემიძლი ა, კულტურის და სპორტის სი ყვა ივებ სტუდენტე რულს ვაღვ ბში. სიმღერებს ძველებური სიხ შირ ვწერ იმიტომ, რო ით აღარ მ პიანინოზე შემოსაწყობად არ მინდა დავწ ერო, თუმცა ეს იმა ნ ავს, რომ გავჩერ ს არ ნიშ დი.“
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
იის ნ ო მ რ ა ლ ფი ი დრესკოდ
განახლებული ფილარმ ონიის გახსნაზე თბილისის მოდურმა საზოგადოებამ თა ვიანთი გარდერობის საუკეთ ესო სამოსი გამოფინა. ქალბ ატონებმა ძირითადად შავი ფერი აირჩიეს. ლელა წურწუმიას ფილარმონ იის არსებობიდან ყველაზე ბედნ იერ დღედ თავისი სოლო კონცერ ტი ახსენდება, რომელიც 9 წლის წინ შედგა. განახლებული ფილა რმონიის გახსნაზე კი ლელამ კლ ასიკური შავი ფერის სამოსი აირჩ ია. ლელა წურწუმია: – ფეხსაცმელი და ლაბადა „ლანვისისაა“, კაბა ჩემი დი ზაინით არის შეკერილი, ხოლო კოაჩი და სამკაული „ჯორჯო არმანის“ ეკუთვნის.
ზაფხულისთვის მიიღებს. მოდის კრიტიკოსებმა დადებითად შეაფ ასეს ჩემი კოლექცია, განსაკუთ რებით დააფასეს ის, რომ ტანს აცმელი ნახევრად ხელით იყო გაკეთებუ ლი, რაც ყ ვე ლა ს უ კვ ი რდა.“
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
ე“
ნატო ნიჟარაძე სანამ გადაცემა „სამო თხის ვაშლებში“ გამოჩნდება, სოლარიუმში დადის და რუჯს ინარჩუნებს. ჭორაობა უყ ვარს და საინტერესო ვაშლი ვიქნებიო, გვპი რდება. ფილარმონიის გახსნაზე ჟურნალ ისტი დადუს კაბით გამოცხადდა. ნატო ნიჟარაძე: „ეს კაბა დადუსი გა ხლავთ. ჩემს გარდერობში თეა ლომიძის, ბაკურ ბაკურაძის, ავთო ცქვიტინიძის, თათა ვარდანაშვილის სამოსია... ძალიან ვამაყობ იმით, რომ ასეთი ნიჭიერი ხალხი გვყავს. ჩემი ფეხსაცმელი „გესის“ მარკ ისაა.
დ
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
შე ღ ე ბ ვი სგ ა ნ გაუ ხე შე ბუ ლი მქონდა. ეს ვარცხნილობა გაცილებით მოსახერხებელია.“ ცოტა ხანში ნინას თიკა ფაცა ცია მიჰყვა. ქერა თმა ჯერ მუქი წაბლისფერით შეცვალა და შე მდეგ მოკლე კარეც მიაყოლა. პრინციპში, თიკა ხშირად იც ვლის ვარცხნილობას და ნინა სგან განსხვავებით, მისგან ეს გასაკვირი არც ყოფილა. სოფო ხალვაშიც შეუერთდა კა რეების ბუმს. „მე სტილისტ გი ასთან შევიჭერი. ღებვისგან თმა ძალიან მცვიოდა და ამიტომ გადავწყვიტე თმის შეჭრა. ასე ადვილი მოსავლელია, „კარეს“ ეპიდემია არ შემყრია. მომწონს ეს ვარცხილობა.“ ლელა წურწუმიამ 3 კვირის წინ შეიჭრა „კარე“. „მინდოდა რა ღაც შემეცვალა და ვფიქრობ, კარგად გამომივიდა. ეს არის ოდნავ გრძელი, ფრანგული კა რე. ადრეც მქონია მოკლე თმა, მაგრამ სხვა სტილში, აჩეხ ილი.“ ინგა გრიგოლიამ სეზონი და ხურა თუ არა, მიშას მიაკითხა. „დაგრძელებული თმის შეჭრა მთხოვა, მეც ავდექი და კარე შევჭერი.“
არ ა არ
„პატარას დედაჩემის დედის სახე ლი დავარქვი, რადგანაც მის დაბა დების დღეს დაიბადა. მეგობრები უკვე დამცინიან, დათო თავისთვის აღარაფერს ყიდულობს, ყველაფერს დარიასთვის იძენსო. ბოლოს უკრა ინაში და ამერიკაში ვიშოფინგე და ყველაფერი ვუყიდე, საწოლიდან და საკვებით დაწყებული, ბოთლებით და მანქანაში დასაჯდომი სავარძ ლით დამთავრებული.“ ასე რომ, დი დი „შმოტკისტი“ დათო უკვე შვილ ის შოფინგითაა გართული.
ლ
დათო გომართელის ცხოვრებაში ახალი ეტაპი პატა რა დარიამ შემოიტანა. მამა ღამითაც მზრუნველია და ერთი თვის ქალიშვილს სიამოვნებით უვლის. თუ მცა მომღერალმა ისიც დააყოლა, რომ ქალიშვილი ჭირვეული არ არის და პირიქით, მშობლებს ეხმარე ბა, რომ გამოიძინონ.
20
–––––––––––––––––––––––––––––––––––––
დარიამ გომართელს თავი დაავიწყა
ქა რთუ ლ შოუ ბი ზნ ე სში კარეების ნა მდვილი ეპიდემიაა. სელებრითი თუ ნაკლებად სელებრითი ყვ ელა ამ ვარცხნილობას იკეთ ებს. ინდივიდუალიზმი ნულზ ეა, ურჩევნიათ ჰგავდნენ ვიღაც სხვას და არა - საკუთარ თავს. როგორც აღმოჩნდა, კარეს „ეპიდემიოლოგი“ სტილისტი მიშა ყოფილა. ნინას, ლელა წუ რწუმიას და ინგა გრიგოლიას მან შეაჭრა კარე, - 20 ლარად. მიშა: - ნაწილობრივ ჩემი ბრა ლია ამდენ ცნობილ ქალბატ ონს რომ აქვს დღეს კარე. სა მივეს, ლელას, ნინას და ინგას მობეზრდათ გრძელი თმა... ჩემი აზრით, სამივეს უხდება, განს აკუთრებით კი ლელას, პატარა გოგოს დაემსგავსა და ეფექტუ რი იერი მისცა. უკვე იმდენმა შეიჭრა, აღარაა მოდაში ეს ვა რცხნილობა. ყველაზე პირველად ნინა წკრი ალაშვილმა შეიჭრა. მართალია, კლასიკური არა, მაგრამ მიახ ლოებული და აჩეხილი, ვიქტ ორია ბექჰემის სტილში. როგო რც თქვა, უბრალოდ სურვილით და არა დეპრესიულ ფონზე. „მო მბეზრდა გრძელი თმა, თანაც
„კ
დიზაინერებისთვის დიდი წა რმატებაა ამ კვირეულში მოხვ ედრა. წელს ამ წარმატებას თა მუნა ინგოროყვამ მიაღწია. 1-5 ოქტომბრის ჩათვლით მოდის კვირეული თამუნას 2010 წლის ზაფხულის კო ლექციას მასპინძლობდა. ქართველ დიზაინერთან ერთად გამოფენაზე ასევე წარმოდგენილი იყო Jack henry-სა და Made-ს კო ლექციებიც. თამუნა ინგოროყვა: „გამოფენა განკუთ ვნილი იყო სპეცია ლურად Multi Brand მაღაზიებისთვის, სა დაც საზღვრებს გა რეთ, სხვადასხვა ახალი, ნა კლებად ცნობილი დიზაინერების კოლექციები იყიდება. შეკვეთები უკვე არის და მყიდველი მას გა
–––––––––––––––––––––––––
ეკა კახიანმა ფილარმონიის სცენაზე ფე ხი ბავშობაში, „მზიურის“ შემადგენლობაში შედგა. ფილარმონია მისთვის საუკეთესო მოგონებებთან ასოცირდება. მისი გახსნის დღეს, ნანის ბენეფისისთვის მოღერალმა და მსახიობმა - კლასიკური სტილი არჩია. ამ დღეს ეკა თავიდან ფეხამდე „ალექსანდრ მა კქუინის“ სტილში იყო. ეკა კახიანი „მაკბეტის“ პრემიერის შე მდეგ დოისთან კიდევ ერთხელ ითანამშრ ომლებს. დოი ლაშა ბუღაძის პიესის და დგმას აპირებს, სადაც ეკა ერთ-ერთ მთ ავარ როლს ითამაშებს. ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
35
ტრანსფორმაცია Before
After
After
ირინა ონაშვილი
Before
After
ინგა გრიგოლია
ნინი ბადურაშვილი
Before
After
ნატო მეტონიძე
ია ფარულავა
Before
Before
After
Before შორენა ბეგაშვილი
After
ვის ბაძავს ნინო რადიკალური ოპოზიციის ერთ-ერთი ლიდერი, ნინო ბუ რჯანაძე ყოველთვის გამოირ ჩეოდა თავისი „განსაკუთრე ბული“ ჩაცმულობით. ადვილი შესამჩნევია, რომ პოლიტიკაში მოსვლიდან - დღემდე, მისი სტ ილი არ შეცვლილა, რასაც ვერ ვიტყოდით ლიდერის თმის ვა რცხნილობაზე, რომელმაც წლ ების განმავლობაში, აშკარად პოზიტიური ცვლილება განი ცადა. ზოგადად ყველა ქალს უყვა რს სამკაული, თუმცა ნინო ბუ რჯანაძის სამკაულის მიმართ სიყვარული - უსაზღვროა. მარგალიტის მძივი მისი გა ნუყრელი მეგობარია და არასოდეს ტოვებს მას, მაშინაც კი, როცა ჩაცმ ულობასთან და სიტუ აციასთან აბსოლუტუ რად შეუსაბამოა. ნინო საქმიანი ქალის იმიჯს არ
36
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
სანამ თმის შეჭრას გადაწყვეტთ! თორნიკე ყაჯრიშივლი სილამაზის სალონებში და ცულ ჰიგიენურ ნორმებს სანი ტარული სამსახური ხშირად უნ და ამოწმებდეს. მისი გაუქმების შემდეგ კი, სალონებს აღარავინ აკონტროლებს. რა გართულებ ები შეიძლება მოჰყვეს ლამაზი ვარცხნილობის გაკეთებას ან თმის შეჭრას? როგორ უნდა ავ იცილოთ იგი თავიდან? რას უნდა მივაქციოთ ყურადღება სალონში და რა უნდა მოვთხოვოთ პარიკმ ახერს?
ლელა ლომიძე ლელა ლომიძე, ექიმი-დერმ ატოლოგი: „არსებობს თმის დაავ ადებები: ზერელე და ღრმა ტრიხ ოფიტია, რუბროფიტია და მიკო სპორია, რომლებიც თმის ღერისა და კანის სოკოვანი დაავადებებია. ისინი სტილისტის ინსტრუმენტებ ით გადადის. ხშირ შემთხვევაში ეს არამარტო პარიკმახერებისთვის, არამედ კლიენტისთვისაც შეუმჩნ ეველია. ყველაფრის თავი და თავი სალონებია. დაავადებული თმის ერთი ღერიც რომ დარჩეს სავარც ხელში, თუ მისი სტერილიზაცია არ მოხდება, სოკოვანი დაავადება ყველა იმ ადამიანს გადაედება, რომლებსაც იმავე სავარცხლით დავარცხნიან. დაავადების შანსი
100%-ია. თმის სოკოს გადადება სავარცხელთან ერთად სხვადასხვა ნივთებითაც ხდება. პირველ რი გში საშიშია მაკრატელი, სავარც ხელი, პირსახოცი და სავარძელი. როდესაც დაავადებულ თამას ჭრ იან, სპორები, რომლებიც თმის ღე რში ცხოვრობენ მაკრატელზე გა დადის, ამ მაკრატლით სხვასაც თუ შეჭრიან თმას, მასაც გადაედება. ასევე საშიშია მატერიაც, რომელს აც თმის შეჭრის დროს უკეთებენ სალონში და პირსახოცი, რითიც თმას ამშრალებენ. დაუშვებელია ერთი პირსახოცით რამდენიმე ად ამიანისთვის თმის შემშრალება, შემდეგ მზეზე გაშრობა და ხელა ხლა გამოყენება. პირს ახოცმა უნდა გაიაროს თერმული დამუშავება, გაირეცხოს 40 გრადუს ტემპერატურაზე(ან მე ტზე). თუ გააუთოვებენ ესეც კარგი იქნება. ბე ვრ სხვა „სიკეთესთან“ ერთად ძალიან დიდია დატილიანების ალბა თობაც. სტილისტმა თუ შენიშნა ჩირქოვანი არე, ქერცლი და სხვა საეჭვო ანთებითი კე რა, კლ იე ნტს თმა არ უნდა შეჭრას და დე რმატოლოგთან წასვ ლა უნდა ურჩიოს. რაც შეეხება მაკრატლის და სავარცხლის დე ზინფექციას, სავალდ ებულოა მათი ანტისე პტიკურ ხსნარში და მუშავება. მაკრატელი, სავარცხელი და თმის შეჭრისთვის საჭირო სხვა ინსტუმენტები, საპნიან წყალ ში უნდა გაირეცხოს, ამის შემდეგ გამდინარე წყალში კიდევ ერთხელ კარგად უნდა გაივლოს, კარგად გამშრალდეს და ამის შემდეგ ჩა იდოს ,,ლიზოფორმის“ 2-3 %-იან ხსნარში. – თმის დაავადებას კიდევ რო გორი გამოვლინება აქვს? – სოკოვანი დაავადების სხვა დასხვა გამოვლინებები არსებო ბს. მაგალითად, ძლიერი ქავილი, რასაც მოჰყვება ალოპეცია. ასეთ დროს სოკოვანი სპორები ვითა რდება და იწვევს თმის ბუდობრივ ცვენას. როდესაც ჩირქოვანი კე რებია, უკვე სერიოზულ პრობლე მაა. ეს პროცესი ძალიან ძლიერი
SOS!
ქავილის ფონზე მიდის. ზოგიერ თი სოკოვანი დაავადების დროს თავის კანი გაწითლებულია. რაც შეეხება თმების შეღებვას, ძალიან ხშირად მომმართავენ პაციენტები სახის შეშუპებით და სხვადასხვა ალერგიული ფონით. სანამ თმებს შეიღებავთ, აუცილებლად უნდა გაიკეთოთ ხელზე სინჯი. თუ საღე ბავმა რეაქცია გამოიწვია და კანის ის მონაკვეთი გაწითლდა, ამ საღე ბავით თმების შეღებვა დაუშვებე ლია. – როგორ ავიცილოთ ეს გართ ულებები? – სალონში შესვლისთანავე უნ და მოვიკითხოთ არსებობს თუ ან ტისეპტიკური ხსნარი ან მშრალი დეზინფექციის აპარატი. ხსნარს, რომლითაც ინსტრუმენტების და მუშავება ხდება, აუცილებლად უნ და ეწეროს დამზადების თარიღი. სალონი „ბელისიმა სეკრეტი“ – რამდენი პირსახოცი გაქვთ? – 40 ცალი. – ერთი პირსახოცით რამდენ ადამიანს უმშრალებთ თმას? – ერთ ადამიანს და მერე ირეც ხება. – რამდენი მაკრატელი აქვს ერთ სტილისტს? – „ხელოსნებს“ ორ-ორი მაკრ ატელი აქვთ. მამაკაცისთვის ცა ლკე და ქალისთვის ცალკე. – თუ უკეთებთ დეზინფექციას მაკრატლებს და სავარცხლებს? – სტერილიზატორი გვაქვს და
ვუტარებთ სტერილიზაციას. მშ რალი სტერილიზაციის აპარატიც გვაქვს. – ერთი დღის განმავლობაში რამდენჯერ ახდენთ ინსტრუმე ნტების სტერილიზაციას? – ყოველ საღამოს ვასტერილ ებთ. სილამაზის სალონი „მაგნოლ ია“ – რამდენი პირსახოცი გაქვთ? – ოცამდე გვექნება. – ერთი პირსახოცით რამდენ
ადამიანს უშრობთ თმას? – ერთ ადამიანს. მერე ვრეცხა ვთ. – შეგიძლიათ მაჩვენოთ პირს ახოცები? – „ახლა ყველა გასარეცხად აქ ვთ წაღებული. – სავარცხელს და მაკრატელს დეზინფექციას უკეთებთ? – არა. ჯერ არ შეგვიძენია ხსნა რი და დანადგარი. დაახლოებით ერთი თვეა, რაც გაიხსნა სალონი და...
ბურჯანაძე
ღალატობს. მიდი ქვედაბოლო, გა ნიერი გრძელი პიჯაკი და საშუალო სიმაღლის, ქუსლიანი ფეხსაცმელი დღესაც ისევე აქტუალურია მისთ ვის, როგორც ათი წლის წინ. თუმცა ყოფილა გამონაკლისი, როდესაც ერთ-ერთ პრესკონფერენციაზე ოპ ოზიციის ლიდერი, არც მეტი არც ნაკლები, ღამის პერანგით გამოგვ ეცხადა. სადაო არ არის, რომ ნინო ბურჯ ანაძის ჩაცმულობის სტილი აშკა რად მოგვაგონებს 1979-1990 წლ ებში მოღვაწე ინგლისის ყოფილი პრემიერ-მინისტრის - მარგარეტ ტეტჩერის სტილს. ეს ფაქტი, ალ ბათ, მისთვის სასიამოვნოცაა, თუ მცა დარწმუნებით შეიძლება ითქვ ას, რომ ნამდვილად არ ესიამოვნება ინფორმაცია მისი და ცნობილი კი ნოფილმის, „ტუტცის“ გმირის მსგა ვსების შესახებ, რომელსაც არც თუ ისე იშვიათად აღნიშნავენ. ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
37
„ჩხიკვთა ქორწილი“
ავთო ჩიტიძე გია ბაღაშვილი უდარდელ ცხ ოვრებას დაემშვიდობა და ცო ლად 19 წლით უმცროსი, 18 წლის თამუნა ტაბატაძე მოიყვანა. თა მუნა კავკასიის ბიზნეს სკოლის სტუდენტია. ერთ დროს „ერისიო ნში“ ცეკვავდა. წყვილის სიყვარ ული მოკლე დროში, სწრაფი ტე მპით განვითარდა.
საქორწილო სამზადისი გიამ საყვარელი ქალი ძვირფასი სამკაუ ლებითაც გაანებივრა. პირველი საჩუქარი, რომელიც მომავალ ცოლს დამოუკიდებლად უყიდა, მაღაზია „ფრანკო ფონტანაში“ შეარ ჩია. გიას გემოვნებით შერჩეული ბეჭედი თა მუნას ძალიან მოეწონა. საქორწილო სამკაუ ლებიც პატარძალმა ამ მაღაზიაში იყიდა. ბა ღაშვილების ოჯახმა კი პატარძალს მედალი ონი აჩუქა ღვთისმშობლის გამოსახულებით, რომელსაც თამუნა ყოველთვის ატარებს. თურმე ეს მედალიონი ჯემალ ბაღაშვილმა ცოლს უცხოეთიდან ჩამოუტანა. გია მაშინ ძალიან პატარა იყო. დედამისს კი უთქვამს – გია ცოლს რომ მოიყვანს, ამას მის ცოლს ვაჩუქებო. ნიშნობის ბეჭდები ზარაფხანაში შეიძინეს. ორივე ბეჭედი ერთნაირია და ტრ ადიციული რგოლებისგან ცოტა განსხვავდე ბა. თანამედროვე შტრიხი აქვს. ქორწილისთვის თამუნამ ანსამბლ „რუ სთავთან“ ერთად დადგა ცეკვა. რეპეტიცი ისთვის მხოლოდ ორი ვიზიტი დასჭირდა. ქორწილში კი ამ ცეკვამ ნამდვილი ფურორი მოახდინა - თამუნას პარტნიორობას ომარ მხეიძე და ლადო კახაძე უწევდნენ. და, რა თქ მა უნდა, გია ბაღაშვილი.
38
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ნამდვილი პერსონაჟებით LOVE STORY მათი სიყვარულის ისტორია გაზაფხულზე და იწყო. გია ბაღაშვილი ტელეკომპანია „იმედში“ იუმორინას მონტაჟისას, შემთხვევით „მის უნივ ერსიტეტის“ შესახებ სიუჟეტის მონტაჟსაც დაეს წრო. თავისი მომავალი მეუღლეც კადრებში აღ მოაჩინა. „ბუნებრივია, თვალი გამექცა. თამუნამ არა მარტო თავისი გარეგნობით, არამედ ძალიან საინტერესო საუბრით მიიქცია ყურადღება. ჩა ნდა, რომ მაღალი ინტელექტი ჰქონდა, რაც ლა მაზ ქალებში იშვიათობაა. ერთი კვირის მანძილ ზე ვერ შევძელი ამ გოგოს დავიწყება. მივხვდი, რომ რაღაც სერიოზული ხდებოდა ჩემში. ეკრა ნზე ნანახი გოგოს ძიებაში მთელი „ტელეიმედი“ ჩავრთე. მისი არც სახელი ვიცოდი და არც გვარი. როცა „იმედში“ მოვიკითხე, მასალაც წაშლილი იყო. დიდი ხნის ძებნის შემდეგ ტელეფონის ნო მერი გავიგე და როცა დავურეკე და გავეცანი, ეჭვის თვალით შემომხედა. ჯერ საქმიანი კუთხ ით მივუდექი, ვითომ ჩვენს კომპანია „ლომისს“ მასთან წინადადება ჰქონდა, მაგრამ თავი შორს დაიჭირა. მე არ შევეშვი და კარგა ხანი ტელეფო ნით ვკონტაქტობდით. ბევრი საერთო ინტერესი აღმოვაჩინეთ, იუმორშიც ავეწყვეთ. ყველაზე მნ იშვნელოვანი, რაც აღმოვაჩინე, ის იყო, რომ კი თხვა და ხელოვნება უყვარდა. ერთმანეთი ტელე ფონით კარგად გავიცანით. გამიხარდა, რომ ასეთ ჩამოყალიბებულ ადამიანს შევხვდი.“ სატელეფონო ურთიერთობას პირველი პაემ ანიც მოჰყვა. შეხვედრა ინოლა გურგულიას საღა მოზე შედგა, რომელიც ზაფხულის ერთ მშვენიერ დღეს მუსკომედიის ბაღში გაიმართა. მას შემდეგ მოვლენები ელვის სისწრაფით განვითარდა. პი რველი პაემნიდან მესამე დღეს - ცოლობა სთხო ვა და ორ კვირაში ჯვარიც დაიწერეს.
ორი ქორწილი
ჯვრისწერის დღე
ე
ქორწილის დღ
გიამ და თამუნამ ჯვარი 25 ივ ლისს, ჯვრის მონასტერში დაიწ ერეს. ერთი დღით ადრე კი, ხელიც მოაწერეს. მაშინ სადღესასწაულო სუფრა იმ მიზეზით ვერ გაშალეს, რომ ამ დროს თბილისში სტუმრე ბს ვერ შეკრებდნენ. ჯვრისწერის შემდეგ ახალდაქორწინებულები თურქეთში გაემგზავრნენ. თურქ ეთიდან დაბრუნებულებმა თაფლ ობის თვე საირმეში გააგრძელეს. ჯვრისწერის კაბა თამუნას იკა ბობოხიძემ შეუკერა. კაბის სტილი თავად დედოფალმა შეარჩია, ქს ოვილი კი დიზაინერმა შეურჩია. ნეფე-პატარძლის მთავარი მოთხ ოვნა კაბის სისადავეში იყო. ბაღაშვილების სადღესასწა ულო ნადიმი 4 ოქტომბერს, რესტ ორან „ბერმუხაში“ გაიმართა. ამ წვეულებისთვის გიამ და თამუნამ მეორე საქორწილო კაბა, ამჯერად სტამბულში იყიდეს. ის ჯერ ინტე რნეტით ნახეს. ეს კაბა უფრო სა დღესასწაულო იყო. თამუნამ და გიას დამ, თეონა ბაღაშვილმა კა ბის დიზაინში მცირე კორექტივები შეიტანეს. კორსეტიან კაბას მაქმ ანის სალტეები დაუმატეს. თურქ დიზაინერებს ისე მოეწონათ პატა რძლის მიერ შეტანილი შტრიხები, რომ გადაწყვიტეს, ამიერიდან ას ეთი მოდელი შეკერონ. ტრადიცია ამჯერად დაირღვა. სიძემ პატარძ ლის კაბა ქორწილამდე ნახა და მი სი შერჩევის პროცესშიც აქტიურ ად იყო ჩართული. სიძემ ჯვისწერასა და სადღეს ასწაულო ნადიმს შორის 12 კილო დაიკლო. „ჩემთვის მთავარია ქო რწილში პატარძალი გამოიყურებ ოდეს საუკეთესოდ. ბოლო მომე ნტამდე ნაყიდი არ მქონდა კოსტ იუმი. საბედნიეროდ, ჩემი წონის დაკლებამ ის შედეგი გამოიღო, რომ ტანსაცმელი საკუთარი გა რდერობიდან მოვირგე, რომელიც მანამადე არ მეტეოდა.“
რესტორან „ბერმუხაში“ სადღესასწაულო სუფრა 400 კაცზე გაიშალა. იმის გამო, რომ ნე ფე-პატარძალს ხელიც მოწერილი ჰქონდა და ჯვარიც დაწერილი, ქორწილში პირდაპირ სა ხლიდან მოვიდნენ. გიას მეჯვარე მათ უკვე და რბაზში ელოდა. საჩუქრით ხელდამშვენებული სტუმრები წი თელი ხალიჩით შედიოდნენ დარბაზში.
წვეულებას ყველა „ივერიელი“ ესწრებოდა. რეპერტუარიც შესაბამისი იყო - ანსამბლის მი უზიკლებიდან. გია ბაღაშვილის და თამუნა ტაბატაძის ქო რწილი „ივერიის“ ცნობილ მიუზიკლს -„ჩხიკვთა ქორწილს“ ჰგავდა, რეალური პერსონაჟებ ით. ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
39
ნიკა მე ან ბ ა ნ ი ბ მანიშვილის ვ დ
თამარ გონგაძე
ა
კორდეონი
გ
ახი ჩემთვის კლ ასიკური მუსიკის დი დებულების და გენიალ ობის საწყისია. ვფიქრობ, არა მარტო ჩემთვის, არამედ მთელი მსოფლიოს მუსიკა ლური სამყაროსთვის ასეა. „ბ“ ასოზე პირველი რაც მომდის თავში ეს ბახია.
ემრიელი მომ ივ ი და თა ვში „გ“-ზე. ყვ ელაზე მეტად რაც მიყვარს, ეს არის ჭამა და შესაბამისად სიგემრიელეც ჩემთვის მნიშვნ ელოვანია. ყველა გემრიელი კერძი მიყვარს.
ოი
არდი გ ამ ახ სე ნ ა ადამიანია, რო ნანი ბრეგვაძის კონცერტმა მელთან ერთადაც ყველ და მისმა ბრწყინვალე შესრულ აფერს ვაკეთებ - დირიჟორო ბის გარდა, რაც კონცერტებს, ებამ, ბიძინა კვერნაძის სიმღერ ისა, - „ვარდები არ არიან“. სპექტაკლებს, გასტროლებს უკ ავშირდება. ის არის ყველაზე მნ იშვნელოვანი და განსაკუთრებუ ლი ადამიანი ჩემს ცხოვრებაში.
ე
აფხაზეთს მაგო ნებს. ბავშვობას შემოდგ ომობით გუდაუთაში ვატარე ნა, ბდით. იქ სახლში აკორდეონი გვ ქონდა, რომელზე დაკვრით ჩემში მა მ უ ლ ი, სა ლია მუსიკა შემოვიდა. დღემდე სულ რწმუნოება“ - ასე ეწ ერა ეატრი მეო რე მესიზმრება ის აკორდეონი, რო ბილბორდზე, რომელიც ჩემი ბა ინოსთან გ ან სა კუ თრ ე რომ გა მ ა ხ ს ე ნ დ ა მელიც ვერ წამოვიღეთ და ვშვობის დროს რუსთაველზე იდგა. დაკავშირ ბულ სიტყვად რჩება ჩე პირველად, გამიხარდა. ბე ყოველთვის, როდესაც მას ვუყუ იქ დარჩა. ებ უ ლ ი ა ჩე მ ი ცხ ო ვ რ ე ბ ა, მთვის. დედაჩემის დამსახ დნიერი ვარ, რომ ისეთ დროში რებდი, ჩემში ბადებდა შეგრძნებას, ვინაიდან არა ერთი ფილმის ურებით ვიზრდებოდი რუსთ ვცხოვრობ, როდესაც ქვეყნის ეკ რომ გადაკეთებულია, რადგან ილია თვ ი ს და მ ი წ ე რ ია მუ ს ი კ ა. მი ყ ვ ა რს ავ ე ლ ი ს თე ა ტ რ ში, კი ნ ო მ ს ა ხ ი ო ამთარს, ლესიის საჭეს ილია მეორე მართავს. ჭავჭავაძეს აქვს „მამული, ენა, სარწ ფი ლ მ ზ ე მუ შ ა ო ბა, ეს დი დ ი სი ა მ ო ვ ბთა თეატრში, მარჯანიშვილის საერთოდ, არც ერთი წუთი არ უნ სიცივის მი მუნოება“. ბილბორდზე სიტყვების ნებაა. მიმუშავია მერაბ კოკოჩაშვ თეატრში, ოპერაში, მუსკომ უხედავად, განსაკუთ თანმიმდევრობა მოცულობის მი და არსებობდეს, როცა ის გა ილ თ ან, გი ო რ გ ი შე ნ გ ე ლ ა ი ა ს თ ან, ედიაში, რომლის მუსიკა რებული განწყობა აქვს და ხედვით იყო დალაგებული. ვიწყდება. თინა მენაბდესთან და კახა მე ლური ხელმძღვანელიც ლამაზია. შემოქმედებითად ლითაურთან, მიშა კობახი ახლა გახლავართ. მომწონს ეს სეზონი. თოვლი ძესთან. ხომ განსაკუთრებით მო პერა ჩემი ირ აფ ი მწონს და მომწონს. შემოქმედების წარმატ უნდა გამახსენდეს? ების პირველ საფეხურთანაა არანაირი ისტორია არა მა უსიკა იცერიაში დაკავშირებული. დათო საყვ ვენ აშ ი ქვს, უბრალოდ, „ჟ“-ზე ეს ცხ ა რი ს არელიძესთან ერთად დავდგი სწავლის დროს ვმუშ ოველი გამახსენდა. არ ვიცნობ და ოკიათი ის, რაც ალბათ ჰაერივ ოპერა -„ევრიდიკე“. ამ ოპერის აობდი, ცომზე გამზადებულ ინ არანაირი შეხება არ მქონია, არც გეს აუ ბრ ებ ი ით მნიშვნელოვანია ჩემთვის შემთხვევით პოვნა, ჩემს მიერ გრედიენტებს ვაწყობდი. როგორც ერთ ჟირაფთან, მაგრამ მგონია, ახლა. ერთგული ადამიანი და მასაზრდოებს. ამით ვცხოვრ გაშიფვრა და თავიდან გაორკე მიყვარს, ისევე არ მიყვარს და მხოლ რომ კარგი, ლამაზი და კეთი ვარ და თუკი ვცვლი მას, ისევ ობ. ჩემზე იმდენად დიდი გავლენა სტრება იმ დროისთვის სენსაც ოდ პიცის დამსახურება იყო 150 კილო ლი ცხოველია. ამ ფირმის მობილურით. ვერ აქვს, რომ მე მერე სხვებსაც გა იური მოვლენა იყო და ძალიან რომ ვიყავი. წლების შემდეგ, როდესაც წარმომიდგენია, ერთ მშვენიერ დავდებ და სიამოვნებას ვანი გახმაურდა. გასტროლებით ვენაში ჩავედი, მივედი დღეს მქონდეს ტელეფონი და ამარა, ჭებ. ამაში დამნაშავე მუ და ამაღელვებელი იყო ჩემი ძველ არ იყოს „ნოკია“. სიკაა. დ ედ აჩ ემ ი თანამშრომლებთან შეხვედრა... მახსენდება. ყოველთვის მე ად ი ო გო ნ ა, რომ ყველა ლამარა დედაჩე ტე ლ ე ვ ი ზ ო რ ზე მე ტ ად ტრეიზანდის მისნაირი უნდა ყოფილიყო. პირველი მი ყ ვ ა რს. რა ჭ ა შ ი და თბ ი ლ ი ს შ ი რა კინო, სიმღ ამ არ ი შოკი მივიღე, როდესაც რობერტ სტ დიოების კოლექცია მაქვს. კომპოზიტორ ერა და სარეჟისორო მოღვაწ სკოლის ასაკის შე ურუას დადგმული გრიგოლ რობაქიძის ჯონ პე ი ჯ ი ს და წ ე რ ი ლ ი აქ ვ ს ნა წ ა რ მ ო ე ბ ი -12 ეობა ბავშვობიდან მიყვარდა. თუ მდეგ არ მეკვრებოდა და „ლამარა“ ვნახე, სადაც გამხდარი ნინო რა დ ი ო ს თ ვ ი ს და ჩე მ ი კო ლ ე ქ ც ი ა ამ რი ც ხ ვ ს გამოუყენებელი ნივთი იყო მე მუსიკის გაორკესტრება მეხერხ კასრაძე დარბოდა... მერე მივხვდი, რომ მი ა ღ წ ე ვ ს, მი ნ და ეს ნა წ ა რ მ ო ე ბ ი ჩემთვის. ჯულია ხოფერიამ ნი ება, ბარბარას სიყვარულის დამსახ რომ არსებობენ სხვადასხვანა მუ ს ი კ ა ლ ურ ცე ნ ტ რ ში შე ვ ა ს რ ანგის ტყავის ქამარი მაჩუქა და ურებაა. სულ ვუსმენდი მის გაორკე ირი ლამარები. ულო. იმის დასტურად გავიკეთე, რომ სტრებულ ჩანაწერებს. ბარბარას უკვე გამხდარი ვარ და მას 61 ალბომი მაქვს. გასულ წელს შემდეგ სულ ვატარებ ქა მის კონცერტს დავესწ მარს. ორ ის არი. ხო რცს არ ვჭ ვა რ ი ამდი ბავშვობაში. მე აში ყვ ქრისტიანების ცხ გონა, რომ ჩემსა და ღო ელაზე მეტად მი ოვრების სიმბოლოა. შეუძ რს შორის ნათესაური კავშ ყვარს სცენაზე ყოფნის ლებელია ქართველს ჯვარი არ ირი არსებობს. მეც ძალიან დროს, იმიტომ კი არა, რომ ეგ გაგახსენდეს. როდესაც ასობგერა მიყვარდა ჭამა და ღორსაც, ოცენტრული ვარ. არა, ვხვდები, „ჯ“-ს ქმნიდნენ, ის ჯვრის ფო რომ ყველაფერს, რასაც ხელოვანი აკ რომელიც ძალიან საყვარ რმით შექმნეს. ეთებს, ამის გვირგვინია ტაში და ცნობ ელი მეჩვენებოდა. ჩემზეც ფა ლ ი იე რად თუ ქვეცნობიერად ბოლოს ტაშს ამბობდნენ, რა საყვარ გამახსენდა და ელიაო. ღორებს რომ ელოდება. ვენიდან რომ ჩამოვედი „ვოლქ სულ ვგ რძ ნობ მის მხ ვხედავდი, გული მი მენით“ დავდიოდი და დოის ჰკითხეს, რას არდაჭერას და წყალობას. ჩუყდებოდა. მან მომანიჭა გრძნობა, რომე უსმენსო? თავისი კონცერტების ტაშები არდა ლსაც სიყვარული ჰქვია, და ის, აქვს გადაბმული ერთმანეთზე, დისკზე რომ შემიძლია მიყვარდეს. აქვს ჩაწერილი და იმას უსმენსო. ბავ შვ ობ ას თა ნ ასოცირდება. ოპერაში მისი გახსნა-დახურვა განსაკუთრებული ვეთოვანი მოვლენა იყო ჩემთვის. ნანის კო გ ამ ახ სე ნდ ა . აე რი ს ნცერტზე ვითხოვე, რომ ფარდა ოპერაცია 9-ჯერ მაქვს გაკეთე გარეშე წარმოუდგ უვერტიურის დროს ახდილი ბული: ყურის, გლანდების,, კუჭის ენელია ყოფა. ანბანის ბოლო ყო და ამით სიამოვნება რამდენჯერმე, ნაღვლის ბუშტის, ასო-ბგერა ჰაერთანაა დაკავშირ მიმეღო. ცხვირის და წვეთოვანი უნდა ებული. ჩვენი ჰაეროვანი ენა სილა მახსოვდეს, ხო? მაზესთან ასოცირდება და ჰაერივით ოთ ქ ი საჭირო და შეგრძნებადია. ჯოხის ფორმისაა, რომელსაც დასარტყამ რო ხა ინსტრუმენტზე ურტყამენ. ნა ყველაზე დიდი ოტ ნ ე ნის კონცერტამდე ვანაწილებდი, საჩუქარია, რაც ღმ დადიანის ისტორიის რომელ ნაწარმოებში რა დაეკრა ერთმა ადამიანებს მისცა. კითხვისას, თაფლი რომ გია სალაყიშვილს „ჩოთქით“ და აბსოლუტურად მესმის ინ წაისვა და მწერები დაეხვია, რა - ჯოხით. ჩოთქს სასიამ დოელების, რომლებსაც ეს ცხ ოვნო ჟღერადობა აქვს, ოველი ღვთაების დონეზე ჰყავთ მთელი ცხოვრება განვიც ოთა ჯაზს უხდება. აყვანილი. რძით და მისი პროდ დიდი. დათვი გამომკიდებია მა მ ას ერ უქტით ასაზრდოვებს ადამიანთა და არ შემშინებია, მაგრამ ქვა ... 13 წლ ის ვიყავი რომ მფრინავ მწერს რომ დავი მოდგმას, რითიც თავისი შვილი გა რ დ ა ი ც ვ ა ლა. ძალიან მენა ნა ხ ავ, მე შ ი ნ ია. ამ ი ტ ო მ უნდა გაზარდოს. ყანწსაც ის გვ ტრ ე ბა და მი ნ და ჩემს წარმ ცო ტ ნ ე ს გმ ი რ ო ბა აძლევს. ამ ყველაფრის მერე ანჩელის ატებებს თვალყურს ადევნე გამახსენდა. მას დასაკლავად ვიმეტებთ. პ რო ექ ტზ ე ბდეს... თუმცა მან მოასწრო ძალიან მიყვარს ძროხა. რომ ვმუშაობდი, ძალიან მსუქ ჩემი დირიჟორობის ნახვა და ეს ანი ვიყავი და დაავადება „აპნოე“ მქ დაწერილი მუსიკის მოსმენ ვუყურებ ახლა... ონდა, კისრის სისხლძარღვებს ჩხირი აწ აც. თითქოს იმიტომ დაჩქ ხე დიდი ენერგიის მატა ვებოდა და მეძინებოდა. ავიღებდი აკორდს, არდა ჩემი ადრეულ ასაკში რებელია. ყველას ვურჩევდი, დავიძინებდი და ასე შემდეგ... გია ყანჩელ წარმატება, რომ მამას მო ერთხელ ხესთან მივიდეს და ხე მა სიმბოლური დატვირთვით მაჩუქა ღა ესწრო მისი ნახვა და ადრე ლები შემოჰხვიოს. წარმოუდგენ მის პერანგი წარწერით - „ტკბილ ძილს წასულიყო ამ ქვეყნიდან. ელი ენერგია აქვს. ამას ვინც გა გისურვებ ჩემო ნიკა, ოღონდ ღა აკეთებს, მიხვდება, რომ ამ ასოზე მით!“ და მიაწერა გია ყ. ყოველთვის ხე გაახსენდება.
ზ
ნ
ქ
ჭ
თ
ი
მ
ო
ს
პ
ჯ
უ
ლ
ღ
ტ
ფ
ყ
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ჟ
რ
ჩ
40
კ
წ
ჰ
ძ
ც
ხ
შ
FASHION TOP 10 მაკა კილაძე
1
2
3
4
5
1. Commes des Garcons 2. Hermes 3. Etro 4. Mission Martis Margiela 5. Janua Watanabe 6. Elie Saab 7. JimmY Choo 8. Custo 9. All saints 10. cos
გვანცა დარასელიას ვიეტნამური ბენეფისი
გვანცა დარასელია მის სამყაროს კონკურსზე ვიეტნამში იმყოფებოდა. მისთვის ყველაზე დიდი პრობლემა საკვები იყო. ვიეტნამურ დელიკატესებს ვერ ეკარებოდა, ამიტომ გამუდმებით შიმშილობდა. კონკურსანტი გოგონები ერთხელ გასართობი კლუბისა და ღია რესტორნის გახნაზე დაპატიჟეს. გვანცას გაუხარდა, იმედია იქ მაინც შევჭამ გემრიელ საჭმელებსო, მაგრამ იმედები გაუცრუვდა. ღია რესტორანში საშინლად ცხელოდა. მაგიდაზე კი მხოლოდ ლარნაკი და ერთი ცალი ვარდი იყო. ამ დროს ოფიციანტებიც გამოჩნდნენ წვნიანებით ხელში. გვანცამ თეთრი წვნიანის ჭამაზე უარი თქვა და მხოლოდ შოუს ყურებით შემოიფარგლა. ამ დროს გამოაცხადეს, რომ მსოფლიო ლამაზმანების წინაშე ვიეტნამის სცენის ვარსკვლავი იმღერებდა. სცენაზე გამოვიდა შლაქსებიანი ვიეტნამელი, რომელმაც სიმღერა დაიწყო. ყველას ეგონა, რომ მომღერალი ვიეტნამურ სიმღერას მღეროდა, რეალურად კი, ალა პუგაჩოვას „მილიონ მილიონ ალიხ როზს“. კონკურსანტებს შორის არ იყვნენ რუსეთის და უკრაინის წარმომადგენლები. სამაგიეროდ, გვანცამ აუბა სიმღერას მხარი და ამაზე მთელი იქ დამსწრე საზოგადოება გადაირია. გვანცა სცენაზე აღმოჩნდა.
აღფრთოვანებულმა მომღერალმა თავად დაუკრა ტაში, მაგიდიდან ყველა ყვავილი აკრიფა და გვანცას მიართვა.
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
41
„რა არ ჩამიდენია, ის მკითხეთ... შეყვ არებული - ნორმ ალური აღარ ვარ. ზედმეტად გამოვხ ატავ სიყვარულს. ზომა არ ვიცი... მა გრამ კაცების მიერ ჩემს გამო ჩადენი ლი სიგიჟეები უფ რო მახსოვს. მაშინ მეცხრე სართულ ზე ვცხოვრობდი... უცებ ყვირილი მო მესმა, ფანჯრიდან გადავიხედე და ერ თი საკმაოდ ასაკიანი კაცი ბოლო ხმაზე გა ჰყვიროდა - ნინააააააა მიყვარხააააააარ!... ძა ლიან მაგარი იყო, გამი ხარდა. მე კი ჩემი სიგიჟე ები არ მახსენდება. ალბათ, ახალი გიჟური ისტორიის დაწყ ების დროა. მჭირდება - სიგიჟემდე. ასე რომ დავდგები გმირთა მოედანზე და ბოლო ხმაზე ვიყვირებ - მჭირდებააა ააააა!...~
„გუშინ ჩემს საყვარ ელ ადამიანს დილით 5 საათზე დავურეკე, გა ვაღვიძე და ვუმღერე. მერე მუზამ შემაწუხა, ისევ გავაღვიძე და ჩე მი დაწერილი ლექსი წავუკითხე. ხშირად ვუწყობ ამგვარ სიურ პრიზებს. სიყვარული ათასნაირ სიგიჟეს ჩა გადენინებს. რამდენ ჯერმე, შუაღამისას სახლშიც მივაკითხე. ეგონა, რომ მეძინა. მე კი კარებზე დავუკაკუნე და სიყვარული ავუხსენი. მა წუხებს ხოლმე ზედმეტი სიყვარული. ვემუქრები, პულვერიზატორებით აგიჭ რელებ კორპუსს, სხვადასხვა ფერებით დავწერ - მიყვარხარმეთქი.~
ნინა წკრიალაშვილი
დეა ადამია
საყვარელი
ადამიანის
ზა ფხული იდ ეალურია ხანმოკ ლე და დაუვიწყარი რომანებისთვის. ხშირად ეს რომანები თავიანთ არ სებობას შემოდგომის დაწყ ებისთანავე წყვეტენ. მაგრამ გამონაკლისიც ხდება. ცხელ ზაფხულს დაწყებული რო მანები ზოგიერთი ჰოლი ვუდელი ვარსკვლავი სთვის, ახლაც გრ ძელდება.
ისი და ელიზაბეტა კანალ ჯორჯ კლუნი
ვენეციის კინოფე უნიმ ახალი ვ ი სტ ალზე ჯორჯ კლ ეზენტაცია პრ ის ლ ქა მეგობარი ი მოდელი ლ უ ე მოაწყო. მისი რჩ ია, რომე ს ი ლ ა ნ კა ტა ე ბ - ელიზა რობერტო ზე მ უ ლიც ამ კინოფორ და თავს. ბ ე ნ ო იწ ით ბ კა კავალის ობელის ყრ პ მ ა თ ლ ჰოლივუდის გუ იწყო. პი და ში მ რო ი ნ ა მ რო ახალი ში ერთ-ერთ რველად წყვილი, რომ ირეს, სადაც ს ქ ი ფ ა და ი შ ნ ა რ ო რესტ ოგადოებას ზ სა ენ ნ არად მიიჩნევდ იანად კოცნ და ერთმანეთს ვნებ ბინა მსახ მ ა ტ ე ბ ა იდნენ. ელიზ რომელიც , იობის ვილაში დაიდო მახლობ ს ი ტბ ოს მ კო იტალიაში ბობენ, რომ ლად მდებარეობს. ამ ქალი გა ის ტა ე ბ ა ზ ი შეიძლება ელ რჯ კლუნის ჯო იც ლ ე მ რო ს, ე ხდ ყვანს. საკურთხეველთან მიი
უისი მადონა და ხესუს ლ
პოპ დედოფლის მადონას რომანი მანე კენ ბიჭთან, ერთ-ერთი ფოტოსესიის დროს დაიწყო. მთელი ზაფხული ეს ექსცენტრული წყვილი, საზოგა დოების სააშკარაოზე იყო. ინფო რმაციები ვრცელდებოდა მოსა ლოდნელი ქორწინების შესახებაც. სკეპტიკოსები თვლიდნენ, რომ რომანი პიარისთვის იყო გა თვლილი. ცოტა ხნის წინ, მა დონამ ყველა ჭორს ბოლო მო უღო და განაცხადა - ხესუსი მთელი ჩემი ცხოვრების სიყვარულიაო და შეყვ არებულს ვნებიანად აკოცა.
42
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
გამო
მოამზადა ავთო ჩიტიძემ
ო
„სულ სი გიჟეებს არ ჩ ავ დი ვა რ თ ? სერ ენ ად ებ იც მიმღერია, ყვ ავილებიც გა მ იგ ზა ვნ ი ა , მაგრამ განს აკუ თრ ებ ულ ი ის იყო, მა ტა რებლით რომ გავაცილე შე ყვარებული, და ვემშვიდობე და მერე იმ ქალაქში დავხვდი, რომე ლშიც ჩავიდა. მო ულო დნ ელ ობ ის გა ნ ლამის შოკში ჩავარდა. უკეთესსაც გეტყვი: ჩე მმა მეგობარმა თვითმფ რინავით გააცილა შეყვარებული, მერე თვითონაც სალონში შეიპ არა და ჩემსავით ისიც ყვავილებ ით დახვდა.~
„ ს იგ იჟ ე ? ბევრი გამიკე თებია საყვარ ელი ადამიანი სთვის. ცოლი სულ სიმღერსიმღერით მოვი ყვანე. მრგვალ ბა ღთან ვიდექი ვაკეში და სერენადებს ბოლო ხმაზე ვუმღეროდი. აივნიდან კა რგა მოშორებით ვდგებოდი ნათიას მამას ან ბიძას ჩემთვის თეფშები რომ არ დაეშინათ.~
ზურა შარია
რა დასავლური ტაბლოიდების ცნობით, მულტიმილიარდერი რო მან აბრამოვიჩი მეექვსე შვილს ელოდება. ამჯერად მას მამობის ბედნიერებას დაშა ჟუკოვა აგრძ ნობინებს. ეს წაბლისფერთმიანი ლამაზმანი აბრამოვიჩის 16 წლ იანი ოჯახის დანგრევის მთავარი მიზეზია. დაშა ექვსი თვის ფეხმ ძიმეა. „დეილი მირორის“ ცნობით, რომან აბრამოვიჩი და 38 წლის ლამაზმანი, უკვე სამი წელია ხვდებიან ერთმანეთს. და შასათვის ეს პირველი ბა ვშვი იქნება, აბრამოვიჩს კი პირველ ქორწინებაში უკვე 5 შვილი ჰყავს. ელიტური წვეულებების ვარსკვლავისა და მილიონ ერი აბრამოვიჩის ლავ სთორი ერთ-ერთი წვეულებიდან დაიწყო. მაშინ დაშა ცნ ობილი ჩოგბურთე ლის, მარატ საფინის
ჯონდი ბაღათურია
სიგიჟე მეგობარ გოგონად ითვლებოდა. რომანის გაცნობის შემდეგ, აბრა მოვიჩის „ჩელსის“ მატჩებზე დაშა ოლიგარქის ლოჟის ხშირი სტუმ არი გახდა. როგორც ამბობენ, და შა აბრამოვიჩის გუნდის თილისმ ად იქცა. როგორც კი ხმები გავრცელდა შესაძლო რომანის შესახებ, დაშამ ლონდონი დატოვა და მოსკოვს მიაშურა. ხალხისთვის თვალის ას ახვევად რამდენიმე წვეულებაზე კვლავ მარატ საფინთან ერთად გამოჩნდა. ტყუილი მალე გა იშიფრა, რადგან პაპარაცე ბმა დაშა და რომანი პარიზში
„ბევრი ას ეთი ფაქტი იყო. ამ წა მს ერთი მახსენ დება. შეყვარ ებულის სახლ თან ჩავიარე, ფანჯარა ღია დამხვდა და სუ რვილი გამიჩნ და, სიურპრიზი მომეწყო. იქვე ყვავილები ვიყი დე, სა ხლ ზე ავ ბობღდი და მოულ ოდნელად შევეფეთე შეყვარებულს. ძალიან შე შინდა. სხვა რეაქციას არ დავლოდებივარ, უკანვე ჩამოვბობღდი.~
ზურა გეწაძე
ჩაგიდენიათ?
ჩახუტებულები დააფიქსირეს. დარია ჟუკოვა რუსი მდიდარი „პლეიბოის“ ალექსანდრე ჟუკო ვის ნებიერა ქალიშვილია. გოგონა თითქმის ლონდონში გაიზარდა. 16 წლიდან კი ოლიგარქების წრეში ტრიალებს. ლონდონში მას სამ მი ლიონად ღირებული აპარტამენტ ები აქვს. ერთი პერიოდი მოდის სფეროში გადაერთო და ლონდონ ელი მილიონერის ქალიშვილთან, კრისტინა ტანგთანესთან ერთად საკუთარი ბრენდის ჯინსები გა მოუშვა. გარდა ამისა, დაშას ბუტი კები აქვს პარიზში, ლონდონში და ლოს-ანჯელესში. ბევრი ცნობილი ქალი, მის ამერიკულ ბუტიკში იმოსება, მათ შორის დრიუ ბერიმო რი. მოსკოვურ ბომო ნდში დარია, ქსენია სობჩაკთან და სვეტ ლანა ბონდარჩუკთან მეგობრობს. მას შემდეგ, რაც
აბრამოვიჩმა შეიტყო, რომ მალე მამა გახდება, დაცვა გაამკაცრა. თავის საყვარელ იახტა „ელიფსზე“ პაპარაცებისაგან თავდასაცავად ლაზერული დაცვის სისტემა და აყენა. დაცვის სისტემა ციფრული კამერების მოახლოებაზე ძალიან მგრძნობიარეა. სხივების რეაგირ ების შემდეგ ციფრული ჩანაწერის გაკეთება შეუძლებელია. „ფორბსის“ ვერსიით, აბრა მოვიჩი მსოფლიოში ყველ აზე დიდი იახტის მფლობე ლია. მისი სიგრძე 169 მ-ია. ცხრასართულიან იახტაზე არის ორი ვერტმფრენის დასაჯდომი მოედანი, ოთხი მოტორიანი ნავი, 9 წლის მო ტოციკლეტი და 12 ადგილიანი წყალქვეშა ნავი. მხოლოდ წყალ ქვეშა ნავი, რუსმა მილიარდერმა 6 მილიონ დოლარად იყიდა. „ფორბ სის“ ვარაუდით, ამ სუპერ-იახტის ფასი 300 დან 700 მილიონ დოლა რამდე მერყეობს.
რომან აბრამოვიჩი მამა გახდება ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
43
44
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
შპს „ჰიგიენა პლუსი“ აცხადებს ვაკანსიებს ექსკლუზიური გერმანული ჰიგიენური საშუალებების აგენტის პოზიციაზე სასურველია, გამოგვეხმაურონ კატალოგებით მუშაობის გამოცდილების მქ ონე მანდილოსნები. დაინტერესების შემთხვევაში დაგვიკავშირდით შემდეგ ტელეფონის ნომე რზე: 47 99 87. ან გამოგვიგზავნეთ თქვენი cv შემდეგ ელექტრონულ მისამართზე: info@ hygieneplus.ge www.hygieneplus.ge
კომპანია აცხადებს ვაკანსიას მენეჯერის ასისტენტის თანამდებობაზე. მოვალეობები: მომხმარებელთა მომსახურების არსებული სტანდარტების დაცვა; მომხმარებელზე ორიენტირებულობა; დამკვეთებთან მოლაპარაკების უნარი; კეთილსინდისიერად მოეკიდოს მმართველი მენეჯერის მითითებებსა და რეკომენდაციებს; სრულყოფილად შეისწავლოს კომპანიაში არსებული პროდუქცია; პოტენციური მომხმარებლის მოზიდვა და მათთან მოლაპარაკება; დასახული გეგმების განხორციელება; სხვა შესაბამისი მოვალეობების შესრულება, რაც შეიძლება დასჭირდეს კომპანიას. უნარები: კომუნიკაბელურობა; დახვეწილი მეტყველება; დისციპლინირებულობა და ორგანიზებულობა; პუნქტუალურობა და მაღალი პასუხისმგებლობის გრძნობა; იცოდეს ადამიანების ფსიქოლოგია; ერკვეოდეს ადამიანთა პრობლემებში; დასახოს სწორი მიზნები საქმის გადასაჭრელად; ინფორმირებული უნდა იყოს ყოველდღიური მოვლენებით; შეეძლოს ანალიზის გაკეთება; შეეძლოს დროის სწორი განაწილება; იცნობდეს კომპანიის მიზნებს და ამოცანებს. მოთხოვნები: უმაღლესი განათლება (სასურველია ბიზნეს/ეკონომიკური განათლება); სასურველია ვაჭრობის ან მომსახურების სფეროში გაყიდვების მენეჯერად მუშაობის გამოცდილება; ძირითადი კომპიუტერული პროგრამების მომხმარებლის დონეზე ფლობა; დროის რაციონალურად განაწილების უნარი; კარგი კომუნიკაციის უნარი; სტრესულ სიტუაციებში მუშაობის უნარი.
დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ გამოაგზავნოთ: CV (ქართულ ენაზე); ფოტოსურათი 3x4 (დაურთეთ CV-ს). ელ.მისამართზე: m.zaridze@nationalcard.ge ან დაგვიკავშირდთ საკონტაქტო ტელეფონის ნომერზე: (+995 32)311969; განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 6 ნოემბერი.
კომპანია „ამერიტექი“ (მაღაზიათა ქს ელი „არაი თუმოროუ“) აცხადებს ვაკანსიას საწყობის თანამშრომლის თანამდებობაზე. (მტვირთავი) აუცილებელი მოთხოვნები: მამაკაცი 20-დან 30 წლამდე. მაღალი პასუხისმგებლობის გრძნობა, ენერგიული და მოწესრიგებ ული; მოცემული დავალების გაანალიზებისა და დამოუკიდებლად გადაჭრის უნარი; სამუშაო საათები: 10:00 – 20:00 საათამდე, კვირის გარდა; დაინტერესებულმა პირებმა გთხოვთ გამოაგზავნოთ თქვენი cv ფო ტოსურათით მისამართზე: revaz@ameritech.ge ან დაგვიკავშირდეთ შემდეგ ნომერზე : (+995 95)907105. (10.00 – 20.00 საათამდე) განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 6 ნოემბერი.
ფირმა „გადიას“ სასწრაფოდ ესაჭიროება და მლაგებლები, შინა მოსამსახურეები, კონსულ ტანტები, მაღაზიაში გამყიდველები, მიმტან ები, ბარმენები, გამოცდილი სტილისტები და ვიზაჟისტები. დაინტერესებულმა პირებმა გთხოვთ გამოაგზავნოთ თქვენი CV ჩვენს ელექტრონულ მისამართზე: e.shakarashvili@gadia.ge ან დაგვიკავშირდით ტელეფონის ნომერზე: (+995 91)117571 განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 30 ოქტომბერი.
საქართველოს ხელოვნების კომპან ია აცხადებს ვაკანსიას ახალგაზრ და შემოქმედთა ჯგუფის ხელმძღვა ნელის პოზიციაზე. ძირითადი მოთხოვნები; ასაკი: 18-30წლამდე; განათლება სასურველია ხელოვნების სფეროში; გუნდური მუშაობის უნარი. დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ გამოგზავნოთ თქვენი CV ელ-მისამართზე: georgianart@ymail.com ან დაგვიკავშირდით საკონტაქტო ტელეფონის ნომერზე: (+995 74)130130; განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 31 ოქტომბერი.
ბათუმის ფარმაცევტული კომპანია შპს „ბათფარმა“ აცხადებს ვაკანსიას სამედიცინო წა რმომადგენლის თანამდებობაზე. რეგიონალური (აჭარა, შიდა ქართლი, კახეთი) მასშტაბით. საკვალიფიკაციო მოთხოვნები: ცოდნა და გამოცდილება: უმაღლესი სამედიცინო განათლება - სამკურნალო, მედიცინის ან პედიატ რიის ფაკულტეტი; ზოგადი მედიცინის საფუძვლების და ფარმაკოლოგიის კარგი ბაზისური ცოდნა - აუცილებელია; სამედიცინო წარმომადგენლად, მარკეტინგში ან გაყიდვების სფეროში მუშაობის გამოცდილება - სა სურველია; პრეზენტაციის და კომუნიკაციის უნარები - სასურველია; რუსული ენის ცოდნა - სასურველია; საოფისე კომპიუტერული პროგრამების ცოდნა მომხმარებლის დონეზე.
გაზეთი „პრაიმტაიმი“
პიროვნული თვისებები: გამოხატული კომუნიკაბელური თვისებები - აუცილებელია; არაკონფლიქტურობა, ტაქტის გრძნობა; ენერგიულობა და შრომისმოყვარეობა.
სიაზე, გაზეთის მე-3
ასაკი შეზღუდულია (33 წლამდე). შერჩეული თანამშრომლებისთვის კომპანია უზრუნველყოფს კონკურენტულად მომხიბვლელ ანაზღა ურებას, ტრენინგებს და განვითარებას. სამუშაო გრაფიკი: სრული განაკვეთი. საკონტაქტო რეკვიზიტები: (+995 32)996400; (+995 99)763757(მირანდა) ელ – ფოსტა: hr@batfarma.com; batfarma_office@yahoo.com
იწვევს მომხიბვლელ გოგონებს ფოტოსე
გვერდზე გამოსაქვეყ ნებლად. მსურველები დაგვიკავშირდნენ: 40-94-81; 40-94-82.
სტომატოლოგ იური კლინიკა „არტ-დენტი“აც ხადებს ვაკანს იას ექიმი-თერა პევტის თანამდ ებობაზე. მოთხოვნები: ბაკალავრის დიპლომი შესაბამის სფერ ოში; ექიმის ლიცენზია; მისამართი: ვაჟა-ფშაველას გამზ. 100. დამატებითი ინფორმაც იისთვის დარეკეთ (+995 99)220693 სოფო. განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 6 ნოემბე რი. ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
45
11 est
the b
110 წლის წინათ ბარში მჯდომი ინგლისელი ახალგაზრდები ვერც კი წარმოიდგენდნენ, რომ მათ მიერ ჩამოყალიბებული კლუბი ოდესმე მსოფლიო გრანდი გახდებოდა. „როსო ნეროს“ სიმბოლური ნაკრები სავსეა მსოფლიო ფეხბურთის განვითარებაში უდიდესი წვლილის შემტანი პერსონალიებით. სანდრო ცნობილაძე
ალესანდრო კოსტაკურტა
რუდ გულიტი
წლები – 1987-2007; ჩა ტარებულ მატჩთა რაოდენობა – 662; გოლები – 3 ლორენცო სტაბილური, ინტელიგენტი და ბუფონი ბრძენი მცველი, რომლის ოსტატო წლები – 1949-1959; ჩა ბის დამადასტურებლად თუნდაც მისი ტარებულ მატჩთა რაოდენობა ოცწლიანი კარიერაა საკმარისი. ბოლო – 277 წლებში „ბილი“ მინდორზე ძირითადად მილანის ისტორიაში საუკეთესო ცვლილებაზე გამოდიოდა, მაგრამ ის მეკარის ამოსარჩევად მე-20 საუკუნის რამდენიმე წუთიც კი საკმარისი იყო შუა წლებში დაბრუნება გახდა საჭირო. მისი დიდოსტატობის დასამტკი ლორენცო ბუფონი თანამედროვეობის სა ცებლად. ალტერნატივა – კა უკეთესო გოლკიპერის ჯან-ლუიჯი ბუფო რლ ჰაინც შნელინგერი, ნის ბაბუის ბიძაშვილი გახლავთ. 44-წლ ალესანდრო ნესტა. იანი ჩავარდნის შემდეგ, რომელსაც თან მეორე მსოფლიო ომიც დაერთო, „როსო ნერო“ ძალას იკრებდა და მის აღმა სვლას ხელს ლორენცო ბუფონიც უწყობდა, რომელმაც, გუნდთან ერთად, ოთხი სკუდეტო მოიგო. ალტერნატივა – ჯოვანი გა ლი, ფაბიო კუდიჩინი.
წლები – 1987-1993, 1994; ჩატარებულ მატჩთა რაოდენობა – 171; გოლები – 56 ოქროს ბურთის მფლობელი რუდ გულიტი არიგო საკის ფორმაციის „მილანის“ „ფანტაზ ისტაა“. მისი სათამაშო სტილი რაღაცით ჯანი რივერას სტილს ჩამოჰგავდა. კლუბის მიერ 1989 და 1990 წლებში ჩემპიონთა თასების მოგება ძირი თადად სწორედ გულიტის დამსახურებაა. ფაბიო კაპელოს გუნდში მოსვლამ თავისუფალი თამაშის სტილის მქონე გულიტს პრობლემები შეუქმნა. ჰო ლანდიელი ერთი სეზონით „სამპდორიაში“ გადა ბარგდა, სადაც კვლავ გაიბრწყინა. ბერლუსკო ნი დაშვებულ შეცდომას მიხვდა, „ფლეიმეიქ ერი“ გუნდში დააბრუნა, მაგრამ გულიტმა ძველ დონეზე ვეღარ ითამაშა. ალ ტერნატივა – ხუან ალბერტო სკიაფინო, კაკა.
მარკო ვან ბასტენი
წლები – 1987-1993; ჩატარებულ მატჩთა რაოდენობა – 201; გოლები – 124 უტრეხტელი გოლეადორის კარიერაში მილანში გა ტარებული პერიოდი ჯადოსნური გამოდგა. ექვსი წლის მანძილზე მან იმდენი ტიტული მოიგო, რამდენიც ზოგ ევრო პულ სუპერკლუბს არ აქვს. მასთან ერთად „მილანმა“ სამჯერ – ჩემპიონთა თასზე, ხოლო ოთხჯერ ჩემპიონატში გაიმარჯვა. პირადული ჯილდოებიდან კი მხოლოდ რამდენიმეს გამოვყოფთ – ფიფას ვერსიით, საუკეთესო ფეხბურთელი, ევროპის სამგზისა და სერია ა-ს ორგზის საუკეთესო ბომბარდირი. მოედანზე ყველ აფერს იმდენად ესთეტიკურად და ლამაზად აკეთებდა, რომ მი ლიონობით საფეხბურთო ქომაგისგან არც ერთს, ალბათ, მის გასაკრიტიკებლად ენა არ მოუტრიალდება. სილამაზის პი კი კი ევრო 88-ის ფინალში საბჭოთა კავშირის ნაკრების კარში გატანილი გოლი იყო, რომლის შემდეგაც რინატ დასაევმა თქვა: „ეს ადამიანის ნამოქმ ედარი არ იყო“. ალტერნატივა – ალდო ბოფი, ანდრეი შევჩენკო.
მაურო ტასოტი
წლები – 1980-1997; ჩატარებულ მა ტჩთა რაოდენობა – 583; გოლები – 10 მაურო ტასოტი კლუბის მარჯვენა ფრთას ამაგ რებდა. მიუხედავად სტაბილურობისა და საკმაოდ მა ღალი ოსტატობისა, ეროვნულ გუნდში ის მხოლოდ არიგო საკიმ მიიწვია და ისიც მაშინ, როდესაც მაურო უკვე 32 წლ ის იყო. ფეხბურთელი თავად არაერთხელ აღნიშნავდა, რომ ფეხბურთის ამ სპეციალისტმა მის ჩამოყალიბებაში უდ იდესი როლი ითამაშა, ისევე, როგორც „მილანის“ კიდევ ერთმა ლეგენდამ – ნილს ლიდჰოლმმა. ის დღესაც კლუბში მუშაობს და ახლანდელ მთავარ მწვრთნ ელს, ლეონარდოს ასისტენტობას უწევს. ალტერნატივა – კრისტიან პანუჩი, კაფუ.
ფრანკო ბარეზი
წლები – 1977-1997; ჩატარებულ მატჩ თა რაოდენობა – 719; გოლები – 33 ლეგენდა და კაპიტანი. კლუბის ისტორიაში და იტალიის მე-20 საუკუნის საუკეთესო ფეხბურთელი. გაეტანო შირეასთან და ფრანც ბეკენბაუერთან ერთად, მსოფლიოს ერთ-ერთი საუკეთესო ცენტრალური მცველი. „მილანში“ მისი ექვსნომრიანი მაისური ხმარებიდანაა ამოღ ებული. საინტერესოა, რომ ბარეზის „როსო ნეროში“ დამკ ვიდრება „ინტერის“ სელექციონერთა უყურადღებობამ გა მოიწვია. ახალგაზრდა ფრანკო „ნერო აძურიში“ „დაბრაკეს“. აღსანიშნავია, რომ მსგავსი რამ იტალიური ფეხბურთის კიდევ ერთ ლეგენდას – ჯუზეპე მეაცას მოუვიდა, ოღონდ მეაცას შემთხვევაში დოყლაპიობა უკვე „მილანის“ ახ ალგაზრდული გუნდის მწვრთნელებმა გამოიჩინეს. იტალიაში დღესაც მიაჩნიათ, რომ საფეხბურთო ფორტუნამ მაშინ დაშვებული შეცდომის გამო „მილანს“ ბარეზის სახით ვალი დაუბრუნა. ალტერნატივა – არ ჰყავს.
გუნარ ნორდალი
ნილს ლიდჰოლმი
წლები – 1949-1961; ჩატარებულ მატჩ თა რაოდენობა – 394; გოლები – 89 კიდევ ერთი, ამჯერად უკვე სკანდინავიური ტრ იოს გრე-ნო-ლის მთავარი წარმომადგენელი. გრენი-ნო რდალი-ლიდჰოლმი – ასე გამოითქმის ამ სამეულში შემავალი ფეხბურთელების გვარები, მაგრამ ჟურნალისტებმა, რომე ლთათვისაც შვედური გვარების წარმოთქმა და წერა გარკვეულ სირთულეებთან იყო დაკავშირებული, გადაწყვიტეს, სკანდინავიური ლეგიონისთვის აბრევიატურა მოერგოთ. ლიდჰოლმის მშობლებს გა დაწყვეტილი ჰქონდათ, მათი შვილი იურისტი გამოსულიყო, მაგრამ პატარა ნილსი ძალიან დიდ დროს უთმობდა ფიზკულტურას. ბავშვობაში თხილამურებით გატაცება ძალიან გამოადგა პროფესიონალურ კარიერ აშიც. ადრეულ ასაკში გამომუშავებულმა ფიზიკურმა ამტანობამ მოგვია ნებით იგი, ფაქტობრივად, სრულყოფილ ნახევარმცველად აქცია. მთელი კარიერის მანძილზე დაღლილი ლიდჰოლმი არავის უნახავს, პლუს ამას იგი ბრწყინვალე გამთამაშებელი და უზუსტესი შორეული დარტყმების მქონე ფეხბურთელი იყო. „სან-სიროზე“ უყვართ ლეგენდების მოყოლა. ერთ-ერთის მიხედვით, ლიდჰოლმი კარიერის მანძილზე გადაცემის გაკეთების დროს მხოლოდ ერთადერთხელ შეცდა. ფაქტი „მილანის“ საშინაო თამაშისას მოხდა და ტრიბუნებზე შეკრებილმა ქომაგებმა შვედი ოვაციებით გაამხნევეს. მეორე ისტორია კი უკვე რეალურ ია და თვითმხილველთა მონაყოლს ეფუძნება. გუნდის მთავარ მა მწვრთნელმა, ჯუზეპე ვიანიმ სკანდინავიელს პოზიციის შეცვლა მოსთხოვა, რაზეც ლიდჰოლმმა უპასუხა: „მწვრ თნელი მთავარი ფიგურა მინდორსმიღმაა, მაგრამ გუნდის კაპიტანი მე ვარ და მოედანზე მთავ არი ფიგურა მე ვიქნები“. ალტერნატივა – რობერტო დონადონი.
46
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
ჯანი რივერა
წლები – 1960-1979; ჩატა რებულ მატჩთა რაოდენობა – 658; გოლები – 164 თავდაპირველად 15 წლის ასაკში დე ბიუტის მქონე ბავშვს ყველა ეჭვის თვალით უყურებდა, მაგრამ მისთვის კონტრაქტის გაფორმებაში უდიდესი როლი რივერას პროტ ეჟემ – ნილს ლიდჰოლმმა ითამაშა. რივერა „ფლ ეიმეიქერი“, გოლეადორი, კაპიტანი, „ფეხბურთის პოეტი“ გახლდათ. „მილანის“ მაშინდელი თავკაცი ნერეო როკო მას შემდეგნაირად ახასიათებს: „თუ მე მინდორზე არაფრისგან რაიმე უაღრესად ლა მაზის შექმნა მჭირდება, ამას აუცილებლად რი ვერა გააკეთებს, რომლის მოქმედებაც გაელ ვებას ჰგავს. იგი გენიოსია“. გენიოსი ოქროს ბურთის მფლობელიცაა. აღსანიშნავია, რომ რივერამდე ეს პატივი არც ერთ იტალიელ ფეხბურთელს არ ღირს ებია. ალტერნატივა – დეიან სავიჩევიჩი, ზვონიმირ ბობანი.
პაოლო მალდინი
წლები – 1949-1956; ჩატარებულ მატჩ თა რაოდენობა – 268; გოლები – 221 მსოფლიო ფეხბურთის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე შედეგიანი ფორვარდი, რომელიც სერია ა-ს საუკეთესო ბომბარდირი ხუთჯერ გახდა, ხოლო მისი შე დეგი – 35 გოლი ერთ სეზონში, ჯერ არავის გაუმეორებია. ნორდალმა ყველა, უპირველეს ყოვლისა, თავისი ფიზიკური მონაცემებით გააოცა. 180 სანტიმეტრის მქონე მოთამაშე 95 კილოგრამს იწონიდა, რის გამოც გულშემატკივრებმა მას მეტს ახელი „ბიზონი“ შეარქვეს. ქომაგები „ნაპოლისთან“ ჩატარებული მატჩის მომენტს იხსენებენ, როდესაც სკანდინავიელმა ნახევარი მოედანი დრიბლინგით გადაჭრა, მაშინ, როდესაც მას ნეაპოლელთა მცველი მას მთელი რეიდის მანძილზე ხელით იჭერდა. იტალიაში ჩასვლისთანავე მან პუბლიკას თავი არნახული შედეგიანობით შე აყვარა – 16 მატჩში 15 გოლი. მისი რეკომენდაციით „მილანში“ საოცარი ტრიო გრე-ნო-ლი ჩამოყალიბდა, რომელმაც 1950-51 წლების სეზონში გუნდს ჩემპიონის ტიტული მოუტანა, რო მელიც „მილანს“ 1907 წლიდან არ ჰქონდა მოგებული. სუპერვარსკვლავად ჩამოყალიბების შემდეგაც ნორდ ალი თავმდაბალ და უბრალო ადამიანად დარჩა. ცხოვრების ბოლოს კი ფინანსური გაჭირვების ჟამს შვედ ტურისტებს იტალიაში გიდობას უწევდა. ალტერნატივა – ჟოზე ალ ტაფინი.
წლები – 1984-2009; ჩატარებულ მატჩთა რაოდენობა – 902; გოლები – 33 უნიკალური ფეხბურთელი, უნიკალური სა კლუბო კარიერით. ბარეზის წასვლის შემდეგ გუ ნდის უალტერნატივო კაპიტანი. წორედ „soccer“-ის ვერსიით, 1994 წლის საუკეთესო ფეხბურთელი. იტალიურ ენაში პაოლოს გვარიდან – მალდინი მა რტივად ფრაზის „დი მილან“ (მილანიდან) გამოყვანა შეიძლება. როდესაც 25 წელი ერთ კლუბში თამაშობ, ასეთი დამთხვევებიც შესაძლოა, რომ მოხდეს. მის სამნომრიან მაისურს გუნდში სათუთად ინახავენ და ტარების უფლებას მხოლოდ ერთ ადამიანს – მის შვილს მისცემენ, ისიც იმ შემთხვევაში, თუ პატარა მალდინი მამისა და ბაბუის ტრადიციას გააგრძელებს. ალტე რნატივა – არ ჰყავს.
ფრანკ რაიკაარდი
წლები – 1988-1993; ჩატარებულ მა ტჩთა რაოდენობა – 201; გოლები – 26 მას შემდეგ, რაც ბერლუსკონიმ „მილანის“ მშ ენებლობა დაიწყო, გუნდში ჰოლანდიელების ტრიო – გულიტი-ვან ბასტენი-რაიკაარდი გაჩნდა. პირველი ორი მოთამაშის შეძენა დონ სილვიოს პირადი ინიციატი ვა იყო, რაც შეეხება „შავ გედს“, ის არიგო საკის არჩევანია, რომელსაც დასტური ბერლუსკონიმ ევრო 88-ის მერე მისცა. მაესტრო არიგო თავისი გუნდის საფეხბურთო ფილოსოფიას შემდეგნაირად ხსნიდა – პრესინგი, ხელოვნური თამაშგარე მდგომარეობა, დისტანციის შენარჩუნება (მაქსიმუმ 25 მეტრი ყველაზე წინ მყოფი ფორვარდიდან ბოლო მცველამდე) და საკუთარი ძალების რწმენა. რაიკაარდი, რომელიც თანამე დროვე საყრდენი ნახევარმცველების საუკეთესო პროტ ოტიპია, ასეთ სქემაში იდეალურად ჯდებოდა. მიუხედ ავად იმისა, რომ ძირითადად მეტოქეთა შეტევების ჩაშლით იყო დაკავებული, ჰქონდა უნარი, „ფლეი მეიქერისთვის“ განკუთვნილი დავალებებიც შეესრულებინა. ალტერნატივა – ჯოვანი ტრაპატონი, დემეტრიო ალბე რტინი.
მე ამისგან გავაკეთებ... იერებდი და ვეცნობოდი იქაურ ინფრასტრუქტურას, საფეხბურ თო სკოლებს... ერთხელაც, საქა რთველოში 1999-ში დავბრუნდი. ასეთი გუნდი დამხვდა –ზუგდიდ ის „ლაზიკა“. ვიფიქრე ამათ ხელმ ძღვანელობას შევხვდები, გუნდის ჩამოყალიბებაში ჩემს წვლილს შე ვიტან და ახალსოფელში მოედანს გავაკეთებ- მეთქი. „ლაზიკას“ სამი უფროსი ჰყავდა, დავიწყეთ მოლა პარაკება, მაგრამ ისე მაწყენინეს, ფეხბურთისკენ გახედვის სურვ ილიც კი დამიკარგეს და მართ ლაც, გარკვეული დრო ფეხბურთი საერთოდ დავიწყებული მქონდა. თეატრში ვაგრძელებდი მუშაობას. 2006-ში კი ზუგდიდში დის დაბადე ბის დღეზე ჩავედი და ხელმეორედ სწორედ მაშინ „დავუმეგობრდი“ ფეხბურთს. ერთი, საოცრად პერს პექტიული, 1992 წელს დაბადებუ ლი ბავშვებით დაკომპლექტებული გუნდი დამხვდა – „მგლები“. დავი ნტერესდი ამ გუნდით და აღმოჩნ და, რომ ის ფაქტობრივად უპატ რონო იყო. დავბრუნდი მოსკოვში და გადავწყვიტე „მგლებისთვის“ მიმეხედა. რეგისტრაცია გავიარე და გუნდს სახელწოდება შევუცვ ალე, „მგლები“ „ბაია“ გახდა. ზუგდ იდში შევიძინე მიწა, სახელმწიფო უწყებებთან მოლაპარაკებით ზუ გდიდის სტადიონს რეკონსტრუქ ცია გავუკეთე, იმ მიწაზე ავაშენე საფეხბურთო ბაზა და სკოლა. მე რე ფეხბურთის ფედერაციასთან დავიწყეთ მოლაპარაკება, რა და როგორ უნდა გვეკეთებინა, რომ „ბაიას“ უმაღლეს ლიგაში ეთამაშა. ნოდარ ახალკაცთანაც ხშირი ურ თიერთობა მქონდა. აი ასე, ნელ-ნე ლა მოვედი ქართულ ფეხბურთში“. სიჭინავა მოდიოდა და ნოდარ ახალკაცი მიდიოდა. ჯერ კიდევ თანამდებობიდან გადადგომის თა ობაზე გაკეთებული ოფიცალური განცხადებიდან კარგა ხნით ადრე დაიწყო ფედერაციიდან ახალკა ცის წასვლის შესახებ ლაპარაკი და ამ ერთი თვის წინ მაშინ მოარული ეს ხმები გამართლდა კიდეც. სა პრეზიდენტო კანდიდატურა ბევრი არ იყო, ახალკაცის მემკვიდრედ ორ-სამ კაცს ასახელებდნენ. მოგვ იანებით კი, როცა ზვიად სიჭინავამ თავისი საპრეზიდენტო კანდიდ ატურა ოფიციალურად წამოაყენა, სხვები სადღაც გაქრნენ. ფედე რაციის პრეზიდენტის სავარძელს ერთადერთი მაძიებელი დარჩა. ასარჩევიც არ იყო, ყრილობაზე 31 ხმიდან 29 ზვიად სიჭინავასი აღმო ჩნდა. „საქართველოში საცხოვრებლ ად რომ ჩამოვედი და საფეხბურ თო სამყაროში ჩავიხედე, მივხვდი -ფეხბურთზე ყველას ერთი აზრი ჰქონდა, ყველას ერთი სურვილი, მა გრამ ყველა სხვადასხვა ენაზე ლა პარაკობდა. ამათ „თარჯიმნობას“ ვიკისრებ-მეთქი. შევხვდი ვეტერან ფეხბურთელებს, სამეგრელოს რე გიონული ფედერაციის წარმომად გენლებს, აზრი ჩემს გუნდსაც ვკით ხე და პრეზიდენტობის სურვილიც ამის შემდეგ ხმამაღლა გამოვთქვი. ახლა კი უზომოდ ბედნიერი და ამაყი ვარ, რომ ის ხალხი, რომლებსაც თა ვის დროზე ტრიბუნიდან ვქომაგობ დი და განცვიფრებული ვიყავი მათი ოსტატობით, ჩემს გვერდით არიან და საშუალება მაქვს ქართული ფე ხბურთის აღორძინებისთვის მათთ ან ერთად ვიმუშაო. ფეხბურთი ჩვენ
exclusive
კობა ინასარიძე „ფული ძირს ყრია, მთავარია და იხარო და აიღო“– აი, ასეთი თავდაჯ ერებული პასუხი მივიღე საქართვე ლოს ფეხბურთის ფედერაციის პრ ეზიდენტ ზვიად სიჭინავასგან, რო ცა თავის სამომავლო გეგმებსა და ქართული ფეხბურთის პერსპექტ ივაზე ვკითხე... ფედერაციის ახალ პრეზიდენტზე პირველი და ცხადია არასრული შთაბეჭდილებაც წინა კვირას, პრეზიდენტად მისი არჩევი დან ერთი კვირის შემდეგ შემექმნა: - საქმიანი და კომუნიკაბელური, ყო ველი სიტყვის ფასის მცოდნე, დიდი ფინანსური ზურგის მქონე და ჟურნ ალისტებისადმი კეთინგანწყობილი. კარგად იცის მართვა და მოყვარ ულის დონეზე იცის ფეხბურთი, რა საც არც მალავს. ფეხბურთის ფედერაციის ახალ არჩეული პრეზიდენტი ცხადია, ძა ლიან დაკავებული იყო, ოთახიდან ოთახის კარს აღებდა, თანამშრო მლებს ნაირ–ნაირ დავალებას აძ ლევდა, ესაუბრებოდა მათ, ვისთან ერთადაც მომავალი წელიწადნახ ევარი მოუწევს მუშაობა (ალექსა ნდრე ჩივაძე, რევაზ არველაძე, გია ნემსაძე, გია ფირცხალავა, ლევან ყიფიანი...) მისი კაბინეტი სანახევრ ოდ ცარიელი იყო, პრეზიდენტს ნი ვთების შეტანა და იქაურობის თავის გემოზე მოწყობა ვერ მოესწრო, სა მაგიეროდ, ადგილი აღარ იყო იქვე ჩამოკიდებულ ორ საკმაოდ მოზრ დილ დაფაზე, სიჭინავას სამომავლო გეგმები სტრიქონ-სტრიქონ ჰქონდა „ჩამოწიკწიკებული“. -პრეზიდენტად არჩეულს ფედერაციაში ბევრი პრ ობლემა დაგვხვადათ,- ამ დაფების შემხედვარემ პირველი ეს ვკითხე ზვიად სიჭინავას. -ძნელია ახლა რაიმე კონკრეტუ ლის თქმა, საბუთებს ჯერ ბოლომდე არ გავცნობივარ, ნოდარ ახალკა ცი ხომ თანამდებობიდან გადადგ ომისთანავე უცხოეთში წავიდა და ასე ვთქვათ, გადაბარების პროცესი ჯერ არც დაწყებულა. ყველაფერში წვრილ-წვრილად გასარკვევად ცო ტა ხანი კიდევ მჭირდება, თორემ დღესდღეობით ხეირიანად თანამშ რომლებსაც არ ვიცნობ. ხეირიანად ცნობისა რა გითხრათ და თავად ფედერაციის ახალი პრეზიდენტი ქართული საფეხბურთო სამყაროს თვის უცნობია, ყოველ შემთხვევაში არჩევნებამდე ნაღდად ასე იყო. ჰო და, მოდით ერთად გავიცნოთ, აგერ „პრაიმტაიმი“, აგერ ზვიად სიჭინავა და აგერ თქვენ... „ ბაშვობიდან ფეხბურთის ქომა გი ვარ, 70-იანი წლების ბოლოდან კი უკვე აქტიური ქომაგი გავხდი. მაშინ ზუგდიდის „დინამო“ საბჭოთა კავშ ირის ჩემპიონატში მონაწილეობდა და სადაც კი თამაში იყო, გუნდს თან დავყვებოდი. მერე „დინამო“ „ოდიშ ად“ გადაკეთდა და გუნდს, არც მა შინ დავკლებივარ. ფეხბურთელებს, გუნდის ხელმძღვანელებს ყველას ვიცნობდი და ვმეგობრობდი მათთ ან. საყვარელი ფეხბურთელი - გივი ნოდია იყო. 1994 წელს მოსკოვის სახელმწიფო თეატრის დირექტორ ად დამნიშნეს...“– გვიყვება ზვიად სიჭინავა და აგრძელებს: „ცხადია, მაშინ მოსკოვში ვცხოვრობდი და საქართველოში იშვიათად ვახერხ ებდი ჩამოსვლას, მეტწილად სულ უცხოეთში გახლდით თეატრთან ერთად გასტროლებზე. იქ კი ბევრი საქმე რომ არ მქონდა, საფეხბურ თო მატჩებს ვესწრებოდი, ვათვალ
ზვიად სიჭინავა: დაიხარე და აიღე სისხლში გვაქვს და მჯერა, მალე ყვ ელაფერი კარგად იქნება“... ზვიად სიჭივანამ ქართული ფე ხბურთის უშრეტ პოტენციალსა და პერსპექტივაზე ლაპარაკი რიხიანად გააგრძელა. საქმე უსაშველო მხოლ ოდ მაშინაა, როცა ამას ექიმი იტყვ ის, იქამდე კი ყველას და ყველაფრის რეანიმაცია შეიძლებაო. დიდი ოპ ტიმისტი კაცი ყოფლხართ-მეთქი, შევაწყვეტინე და აი, მისი მორიგი პასუხიც: „არა, ოპტიმისტი არა, რეალისტი ვარ! რისი გაკეთებაც არ შემიძლ ია იმ საქმეს ხელს არ მოვკიდებ და თუ მოვკიდებ, აუცილებლად კარგ ად გავაკეთებ. მე ვამბობ, რომ ფე დერაციიდან ჩემი წასვლის შემდეგ მემკვიდრეს დავუტოვებ მინიმუმ 10-წლიან აწყობილ სტრუქტურას. უახლოესი წელიწადნახევრის განმ
ავლობაში საქართველოს რომელიმე კუთხეში ავაშენებ ან დასრულების პირას მივიყვან თანამედროვე სტ ანდარტების სტადიონს. გავაკეთებ მინიმუმ ერთ საფეხბურთო სკოლ ას. ვეცდები სახელმწიფო დავარწ მუნო და დავაჯერო ფეხბურთის განვითარებაში მათ უცილობელ მონაწილეობაში, რადგანაც მარტო ფეხბურთის ფედერაცია ვერაფერს გახდება, თუ მას მხარში სახელმწი ფო არ დაუდგება. და კიდევ, ვიმუშა ვებ ფეხბურთის გუნდებისთვის თუ სკოლებისთვის გადასახადების შე მცირებაზე... მოკლედ, საქმე თავზე საყრელია“. ბოლოს კი ერთი საკითხიც, რა საც ფედერაციის პრეზიდენტთან შეხვედრისას ვერანაირად დავივი წყებდით. პრეზიდენტად არჩევის შემდეგ ზვიად სიჭინავა და თემურ
ქეცბაია რამდენჯერმე ერთად გა მოჩნდნენ და ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს, ერთმანეთისთვის აქამ დე უცნობნი რაზე ისაუბრებდნენ... „დიახ, თემურ ქეცბაიას რამდენ ჯერმე შევხვდი. ცხადია, სანაკრებო საკითხებზეც ვისაუბრეთ, მაგრამ კონკრეტული არაფერი გვითქვამს და არც მაქვს რაიმეს თქმის უფლე ბა, ვიდრე ქვეყნის ნაკრებს მწვრთნ ელი ჰყავს. კუპერთან ეს არაკორ ექტული იქნება. ისე კი ჩემი სურვ ილია, რომ საქართველოს ნაკრებს ქართველი მწვრთნელი ჰყავდეს, თუმცა, ეს მხოლოდ ჩემი გადასაწყ ვეტი არ არის, ამ საქმეში თავიანთი სიტყვა პროფესიონალებმა და ქო მაგობამაც უნდა თქვას. ფეხბურთი ქომაგისაა და ჩვენ არ გვაქვს უფლე ბა, მათი სურვილის საწინააღმდეგო რაიმე გადაწყვეტილება მივიღოთ“. ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009
47
48
ორშაბათი 12 ოქტომბერი, 2009