,,პრაიმტაიმი“
მამუკა ღლონტი ,,პრაიმტაიმს~ დროის ლიმიტს უწესებს
1 1 ვ გ
ყოველკვირეული გაზეთი
ფასი 1 ლარი
ან დ ი ბ ო ლ ი ნ დევ ე დ მ ა დ ნ ო ბომ რა გაუმხილა მ ჯიჯი რეჯინი ,,პრაიმტაიმს~
რატომ ვერ გავფრინდებით?
8 1 ვ გ
ე ქს კლ უზ იუ რა დ პ ირ ად ი
მ ე ძ ა ნ ა პ ნუკრი კა ნ ა თ რ ა მ ჯ ვა რ ი ქ დ ა ლ ბ ე მ შეუთანხ ა იყ არ ა ალექს დავითიანი „თავი სასტიკად შეუ რა ცხ ყო ფი ლ ად ვიგრძენი – მტკიცედ მჯერა, როცა ასეთ რამეს აკეთებ, უნდა გე
7 4 ვ გ
exclusive
N32, ორშაბათი, 19 ოქტომბერი, 2009 წ.
ყოს იმის ვაჟკაც ობაც, რომ წინა სწარ უთხრა შენს მეუღლეს.“
გვ 4
რ ა კ ავ შ ი რ ი ა ქვ ს ა ლე ქ ს დ ავ ით ია ნ ს MISS სა მ ხა ტვ რ ო ა კა დე მი ას თა ნ
,,...მანჩესტერიდან კი ედინბურგამ დე 250 კილომეტრია და დანიშნულებ ის ადგილამდე ავტობუსით ჩავალთ“, – გვითხრა რევაზ არველაძემ...
6 1 ვ გ
როგორ მოხვდა 6 6 6 ნინო ბურჯანაძის ლოგოზე? ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
1
მერაბ ნიკოლაიშვილი „პრაიმტაიმისთვის“ ცნობილი გახდა, რომ გასულ კვირას პარი ზში დაიწყო კონსულტაციები ქა რთული ოპოზიციის ლიდერებსა და ირაკლი ოქრუაშვილს შორის „დემოკრატიული ფრონტის“ ჩა მოყალიბების თაობაზე, რისი ინ იციატივითაც ნინო ბურჯანაძე გამოვიდა. ამ მიზნით, საფრანგეთის დე დაქალაქში ერთდროულად გა ემგზავრნენ სალომე ზურაბიშვ ილი, ეკა ბესელია და ლალი მო როშკინა, რომელთაც შარლ დე გოლის აეროპორტში დახვდათ თავდაცვის ექსმინისტრის ერთგ ული მოურავი და თვითონ ექსგ უბერნატორი, მიხეილ ქარელი. დამკვირვებელთა აზრით, ქა ლბატონ მოროშკინას ჩართვა ამ „დესანტში“ განაპირობა მისმა ბო ლოდროინდელმა შედევრმა „მე, პრეზიდენტი და მსოფლიო ჩემპ იონი“, რომელიც გამოსვლისთან ავე იქცა ბესტსელერად. თუმცა, ერთი ჩემი ნაცნობი ქერათმიანი ქალბატონი, მას შემდეგ, რაც ნა შრომს გაეცნო, გულდაწყვეტით ამბობდა: „ეს თუ ბესტსელერია, მე ამაზე საინტერესოდ აღვწერო“. თვითმხილველთა თქმით, აე როპორტის გამოსასვლელში სტ უმრებს ელოდა მიხეილ ქარელი, რომელიც ისე ამაყად თავაწეული იდგა იქ ყველას დასანახად და „ყველას ჯინაზე“, როგორც, ალ ბათ, როდოსის კოლოსი თუ იდგა ძველ საბერძნეთში. თან მაღალი ინტელექტით აღბეჭდილ სახე ზე იმგვარი გამომეტყველება ჰქონდა, თითქოს ამბობდა: „აქა ვარ, არ ვი მა ლე ბი და აბა, ვა ნო თუ რამეს დამაკლებსო“. მისი უფროსიც სადმე იქვე იქნებოდა ჩასაფრებული და კბილებაწაკ წაკებული ელოდა პოლიტიკური ვაჭრობის დაწყებას, რამაც პარი ზული გადასახლებიდან ის ქართ ულ პოლიტიკაში უნდა დააბრუ ნოს. კონსულტაციების შედეგი უახლოეს მომავალში გამოჩნდე ბა – მას შემდეგ, რაც ოქტომბრის ბოლოსთვის ნავარაუდევი ოპ ოზიციური აქციები განახლდება თბილისში.
ოპოზიციური დესანტი ირაკლი ოქრუაშვილთან
ეს ხაბაზი სულ გაცუღლუტდა, რა... თორნიკე ყაჯრიშივლი ეს კობა ხაბაზი სულ გაცუღლუტდა. არც გა რთობას იკლებს და არ მოლხენას, მაგრამ ყვ ელგან მეუღლის გარეშე ჩნდება. შარდენზე ხან რომელ ბარში ნახავთ და ხან – რომელში, და თან ყოველთვის მასზე უმცრ ოს გოგონებთან ერთად. რამდენიმე დღის წინ „პრაიმტაიმმა“ ბატონი ხაბაზი „პატარა“ მეგო ბარ გოგონასთან ერთად
ერთ-ერთ რესტორანში დააფიქსირა. წყვილი ნო მერ მეხუთე მაგიდასთან მოკალათებულიყო და ფუჟერიდან შამპანურს წრუპავდა. მაინც რატომ არ ჩნდება საზოგადო ებრივი თავშეყრის ად გილებში ბატონი ხაბაზი მეუღლესთან ერთად და ვინ იყო იმ საღამოს რე სტორანში ის „პატარა გოგონა“? ამ კითხვამ კობა ცოტა დააბნია და ასე გვიპასუხა: ,,ჩემი მე
უღლე დღეს თბილისში არ არის. ეს ახალგაზრ და გოგო ჩემი ახლობელი ადამიანია, რომელსაც... სამწუხაროდ, ქართული რეალობა არის ის, რომ, თუ ვინმესთან ერთად ხარ, ეს აუცილებლად...“ მაგრამ მოულოდნელად ფეხზე წამოდგა, ფრაზა არც კი დაუმთავრებია, ძალიან მეჩქარებაო, მო იმიზეზა, გოგონას ხელი მოჰკიდა და რესტორანი დატოვა.
რატომ ლანძღავდა კაკო ასათიანი რადიკალებს უშიშროების საბჭოზე?
ამინდის პროგნოზი თბილისი ორშაბათი: სამშაბათ: ოთხშაბათი: ხუთშაბათი: პარასკევი: შაბათი: კვირა:
სოხუმი +25+17
19 20 21 22 23 24 25
ოქტომბერი ოქტომბერი ოქტომბერი ოქტომბერი ოქტომბერი ოქტომბერი ოქტომბერი
+22° +21° +21° +20° +20° +21° +21°
+14° +13° +11° +12° +11° +11° +13°
უშიშროების საბჭოს გასულ კვირას გამართული სხდომიდან ერთი ფრიად საინტერესო ინფორმაცია გამოვიდა. „პრ აიმტაიმს“ სანდო წყარომ უამბო, რომ პრეზიდენტთან შეხვედრისას აკაკი ას ათიანი დაუზოგავად ლანძღავდა მის რა დიკალ კოლეგებს. ასათიანი დღეს ამ ინ ფორმაციას არ ადასტურებს, მეტიც, ამ ის შესახებ დასმულ კითხვაზე საშინლად ღიზიანდება. ასეთი წყობიდან გამოსული პირველი „ტრადიციონალისტი“ ჯერ არ ავის უნახავს. – ვინ გითხრათ, რომ ვლანძღავდი, ვინ მოგაწოდათ ეგ ინფორმაცია? – კითხვას კითხვა შეაგება ასათიანმა. ცხადია, მან ჟურნალისტებზე უკეთ იცის, ვინ ვის ლა ნძღავდა და ვინ ვის ესიამტკბილებოდა. ისე, აქვე საინტერესოა კიდევ ერთი დე ტალი ასათიანის პორტრეტის შესახებ: უშიშროების საბჭოს სხდომიდან ორიოდე დღეში გაჩეჩილაძემ სრულიად ოპოზიც იის თავყრილობა მიაწყო სასტუმრო „რე დისონში“. ამჯერად ბატონი კაკო გვერდს იმ რადიკალებს უმშვენებდა, რომელსაც უშიშროების საბჭოზე აკრიტიკებდა, აკ რიტიკებდა იმ იმედით, რომ გარეთ ამბავი არ გამოვიდოდა, მაგრამ ამბავიც გამოვი და და კაკოც უხერხულ ვითარებაში აღ მოჩნდა. სხვათა შორის, ასათიანი ერთადერთი იყო უშიშროების საბჭოს სხდომაში მონა წილე ოპოზიციის წარმომადგენლებიდან, ვინც გაჩეჩილაძესთან მივიდა. არც გამს ახურდიას პარტიიდან და არც საპარლამ ენტო ოპოზიციიდან „გრეჩიხასთან“ მი სვლა არავინ ისურვა. კაკოზეა ნათქვამი, აქაც მე ვარ, იქაც მე ვარო. ამ ხტუნვა-ხტ უნვაში კი, როგორც წესი, საბოლოოდ ვე რსადაც ვერ ხვდება ხოლმე.
ქუთაისი +28 +17 გორი +21 +10
ბათუმი +26 +14
2
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
თელავი +21 +13 თბილისი +22 +14
თუ თქვენ გახდით საინტერესო ინციდენტის მოწმე, გაქვთ ექსკლუზიური ფოტოკადრები, შეიტყვეთ სკანდალური ამბავი... მოკლედ, ნამდვილი სენსაციის ეპიცენტრში მოხვდით, დაგვიკავშირდით ტელეფონებზე.: 40 94 81; 40 94 82; (899) 50 39 69; info@ptpress.ge
„პრაიმტაიმი“ ჯადოს ხსნის
ონაშვილი გათხოვდა
ფადი ასლი: - იამ მჭადის დაცხობა არა, ჭამა იცის
ფადი ასლისთვის ია ფარულავამ ქართულ კულტურასთან ერთად, ქართული კერძებიც შეაყვარა. ფადი ასლი: - ხაჭაპური ძალიან მიყვარს, მაგრამ წონას უქმნის სა ფრთხეს და ხშირად ვერ ვჭამ. ასევე ძალიან მიყვარს მჭადი - სულგუნ თან ერთად. - ია გიცხობთ მჭადს? - ია მიირთმევს მჭადს, გამოცხობა არ იცის. მიყვარს - ღორის მწვადი და ფხალის ასორტი. - ხინკალი? - ხინკალი ისე რა, ბევრს ვერ გეახ ლებით... საერთოდ, უმშვენიერესი კულტურა გაქვთ, ძალიან მომწონს სიმღერაც და ცეკვაც. ვგიჟდები, ისე მომწონს თქვენი სუფრის ტრ ადიცია, ქართველების თავშეყრის საუკეთესო ადგილია.
ელენე დიხამინჯია – 23 წლის
სილამაზის კონკურსის პირველი გამარჯვებული ირინა ონაშვილი შიდა ქართლის გუბერნატორის ცოლი გახდა. ახლადშეუღლებულებმა ქორწილიც გადაიხადეს და ჯვარიც დაიწერეს. ეს უკვე ყველამ ვიცით. მთავარი აქ ის არის, რომ, ონაშვილმა არც ამ ბედნიერ დღეს უღ ალატა ჩვევას, ჯვრისწერის ცერემონიის დაწყებამდე „პრაიმტაიმს~, ცერემონიალის დატოვება მოსთხოვა: – აქ აურობა დატოვეთ, ნუ მიღებთო. თუმცა ეგ არაფერი, რაც მთავარია ირინა გათხოვდა. როგორც ჩანს „პრაიმტაიმს“ კარგი ფეხი აქვს, ჯადოს ხსნის.
ჭყონიას ცოლი დილის ხუთ სა ათამდე კაზინოში თამაშობდა
`პრაიმტაიმი~ აცხადებს ფოტომოდელების კონკურსს `მის პრაიმტაიმი~, მსურველები დაგვიკავშირდით ტელეფონებზე:
40 94 81; 40 94 82; (899) 50 39 69
„ვინაა შენი სიმპათიური“
„რა სიმპათიურია, ნახეთ“, – ეს სიტყვები ერთ-ერთმა ქალბატონმა ნოღაიდელზე მაშინ თქვა, როცა „მოძრაობა სამართლიანი საქა რთველოსთვის“ კონფერენციას სასტუმრო „სიმპათიაში“ მართავდა. მართალია, ზური კელამ „საქართველო ხვალ – სამართლი ანი არჩევნების“ კონფერენციაზე მი პატიჟება ოპოზიცის თითქმის ყველა წარმომადგენელს გაუგზავნა, მაგრამ
გუგული მაღრაძისა და გია ცაგარეიშვილის გა რდა, ყველამ დაიკიდა. ნოღაიდელმაც ოვალური მაგიდა არასამთავრობოების წარმომადგე ნლებით შეავსო. გიორგი ლაღიძის არ იყოს, ნოღაიდელის „ბრძნული აზრების“ მოსა სმენად აღარც პრესა ინტერესდება, „წერე და იკითხეო“. მისი ნათქვამი უკვე აღარავის სჯერა, ბურჯანაძის არ იყოს.
ბიზნესმენების ცოლების ვნება კაზინო რომ იყოს, რა გასაკვირია. თემურ ჭყონია აღიარებს, რომ მისი მეუღლე, მარინა გუნია კაზინოს დიდი მოყვარულია. „ჩემი მეუღლე ჩემზე ბევრად აზარტულია, შედარებაც კი არ შეიძლება. სტამბულში დილის ხუთ საათზე ძლივს გამოვიყვანე კა ზინოდან, მე ვიდექი და ვუყურებდი. მგონი, თვითონაც არ იცოდა, რას აკეთებდა. მე დიდი თანხა წავაგე. დიდს როცა აგებ, უფრო მალე უნდა დაივიწყო, რომ არ ინერ ვიულო. თან უმნიშვნელო უფრო გამახსოვრდება, ვიდრე მნიშვნელოვანი. კიდევ კარგი, რომ სტამბულში კაზი ნოები დახურეს, თორემ ხშირად მიწევს ჩასვლა და თან ცოლს ისე უყვარს კაზინო... მე სასტუმროს ნომერში მი ვდივარ, ის კი – სათამაშოდ. სტამბულის კაზინოები ის ეა მოწყობილი, დღესასწაული გეგონება, რესტორნებია, სიხალისეა და როგორც ვაკვირდები, ხალხი გასართობად დადის იქ“.
„პოლიკა~ ცოლს ყვავილებს ჩუქნის
ზურა პოლოლიკაშვილი ახალი პოსტის შემდეგ ცდილობს, კვირა დღე ოჯახთან ერთად გაატაროს. კლუბში გართობისთვის ვერ იც ლის, როგორც თქვა, მაინცდამაინც არც აინტერესებს. ბოლოს მადრ იდში მოიშოფინგა და თბილისში გა დმობარგდა კიდეც. - რა აჩუქეთ ბოლოს მეუღლეს? - ყვავილები. - ვარდები? - არა, ჩვეულებრივი თაიგული. - ხშირად ჩუქნით? - ვცდილობ.
ხაზარაძის ქალიშვილი მამის დაუკითხავად არ გათხოვდება
მამუკა ხაზარაძე 42 წლისაა. მი სი უფროსი ქალიშვილი, ანი 18 წლ ისაა, უმცროსი, მეხუთე ვაჟი კი - 8 თვის. „იოანე მაგარი კაცია, ბოლო სამი თვეა ჩემს ხმაზე და მიმიკაზე რეაქ ცია აქვს. მის ზომებში ვერ ვერკვე ვი, ამიტომ ტანსაცმელს დამოუკ იდებლად ვერ ვყიდულობ. ისე კი, შოფინგი ადრე მიყვარდა, ოღონდ 15 წუთიდან ნახევარი საათის გა ნმავლობაში ხდებოდა ეს პროცესი. აღმოვაჩინე, რომ ახლა ეგაც არ მი ზიდავს. რასაც მოვიხდენ, ისაა ჩემი მოდა.“ - ქალიშვილი უცებ რომ გაგითხ ოვდეთ, რა რეაქცია გექნებათ? - უცებ არ გათხოვდება. ჩვენ მაგრ ად ვმეგობრობთ და დარწმუნებუ ლი ვარ, დამელაპარაკება და ისე გათხოვდება. თამარ გონგაძე ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
3
ნუკრი კაპანაძემ შეუთანხმებლად თამარ გორთამაშვილი
ამ ისტორიის გმირებს ცოტა ხნის წინ ძალიან გაუჭირდებოდათ იმის წარმოდგენა, რომ რეალობად ქცეული ნანატრი ბედნიერება, ასე უცბად, ოცნების კოშკივით დაინ გრეოდა. მომღერალ ნუკრი კაპანაძის და ბიზნესმენ ალექს დავითიანის დაგვიანებუ ლი სიყვარულის ამბავს გიყვებით, რომელიც დაწყებისთანავე დასრულდა. მომხდარმა თბილისური ბომონდი ერთგვარ შოკში ჩააგდო, ატყდა მითქმა-მოთქმა, მიზეზების ძე ბნა დაიწყეს, თუმცა რა მოხდა რეალურად, რატომ დარჩა სიყვარული ნუკრი კაპანა ძის ცხოვრებაში მხოლოდ გაელვებად, ამაზე ყოფილი მეუღლეები სხვადასხვაგვარად საუბრობენ, თუმცა, როგორც მათი საუბრიდან ირკვევა, რაიმე კონკრეტული მიზეზი არც ყოფილა, მთავარი პრობლემა შეხედულებებში იყო. ერთი კი ძალიან საინტერე სოა, რა ეწყინა ნუკრის ქმრისგან ისე ძლიერ, რომ მასთან შეუთანხმებლად ჯვრის აყ რა გადაწყვიტა. სწორედ ეს არის ყველაზე მტკივნეული ალექსისთვის, რომელიც ამ ყველაფერზე დღესაც ძალიან დელიკატურად საუბრობს და ამბობს, რომ ნუკრის „კუ თხურ გაბუტვებს“ ვერ გაუძლო, ნუკრი კუთხურ ამპარტავნებას დღესაც არ ღალატო ბს და ყოფილ ქმარს თბილისიდან რჩევას აძლევს, „ჯობს - ნუ ილაპარაკებო“. ალექს დავითიანი კი თავის სიყვარულზე ძალიან თბილად საუბრობს, მის ინტერნეტ ალბო მში ნუკრის ულამაზეს სურათს წავაწყდი, საოცარი წარწერით „ნუკრი ჩემს ცხოვრე ბაში“ – დავითიანმა „პრაიმტაიმს“ ექსკლუზიურად უამბო, რა და როგორ მოხდა...
exclusive
ნუკრი კაპანაძე და ალექს დავითიანი 4
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ალექს დავითიანი: „რა გითხრათ, ალბათ ჩე მი და ნუკრის ისტორია გაინტერესებთ. თავიდან ძალიან ლამაზი, თბილი და საყვარელი იყო ყვ ელაფერი. სწრაფად და იწყო – და სამწუხაროდ, ასევე სწრაფად დამთ ავრდა. ორივეს ძალიან გვინდოდა, რომ ერთად ვყოფილიყავით, ოჯახი შეგვექმნა, შვილი გვყო ლოდა. ვწუხვარ, რომ არ გაგვიმართლა. თბილისში რომ ჩამო ვედი – ძალიან ცუ დად ვიყავი. მე უღ
ლე, რომელთანაც 35 წელი ვიცხოვრე, სი მსივნით გარდამეცვა ლა – ამის მერე დეპრ ესია და ა.შ. ნუკრის არ ვიცნობდი – სიმართლე გითხრათ, არც მისი სი მღერები მომწონდა. მე გობრის ოჯახში შევხ ვდით შემთხვევით. მერე დავახლოვდით – მერე შემიყვარდა. ზოგი ამ ბობს – ნუკრიმ თავისი სიმღერით მოხიბლა ალ ეკ ოო – არ არ ის მა რთ ალი. უბრალოდ, შემი ყვარდა – როგორც ქალი და როგორც მეუღლე. მერე მე კალიფორნ იაში დავბრუნდი – ჩემი შვილიშვილი – ქლოე – 2 წლის ხდებოდა და დაბა დების დღეზე ჩამოვედი. ყოველდღე ველაპარა კებოდით მე და ნუკრი ერთმანეთს. მე ნუკრი ძალიან მიყვარდა და ახლა ვხვდები, რომ მას არასოდეს ვყვარები ვარ. ცდილობდა, ძალი ან ცდილობდა, მაგრამ არ გამოუვიდა... ერთად ვიცხოვრეთ თბილისში. ჩვეულებრივი ცხოვრე
ბით ვცხოვრობდით. მე ასეთი თვისება მაქვს – რაც ცუ დია – ყვ ელ აფერს სწრაფად ვივი წყებ და მარტო კარგი მახსოვს. ულამაზესი და ძალიან თბილი მოგო ნებები დამრჩა ერთად გატარებული დროიდან. მე ასე ვაფასებ ყველაფ ერს - ეს იყო დრო, როცა მე ბედნიერი ვიყავი. მაისში ძალიან გა რთულდა ჩვენი ურთი ერთობა. რამდენიმეჯერ ვთხოვე კიდეც – მოდი დავცილდეთ, ჩავალ ამ ერიკაში, დარჩი აქ და ვი ყოთ მეგობრები-მეთქი. ჯვრის დაწერა შევთ ავაზე, მჯეროდა რომ ეს დააწყნარებდა და ყველ აფერს თავის ადგილას დააყენებდა. 14 ივნისს ჯვარი დავიწერეთ და ამ ას ძალიან დიდი მნიშვნ ელობა ჰქონდა ჩემთვის. სამწუხაროდ, შევც დი – ყველაფერი პირი ქით მოხდა. მე გულწრფელად შე ვეცადე ნუკრისთვის ყველაფერი მიმეცა, მა ქსიმალური კომფორტი შემექმნა. პრობლემა მე მგ ონი ის იყო, რომ სხ ვადასხვანაირად გვეს მოდა ოჯახი, ერთად ცხ ოვრება და ა.შ. ისიც იყო, რომ უკვე 20 წელია, რაც აშშ-ში ვცხოვრობ და ბე ვრი რამ, რაც ახლა საქა რთველოშია გაუგებარი და უცხო იყო ჩემთვის – როგორც ყოველდღი ურ ცხოვრებაში – ისე პირად ურთიერთობებში. დავბრუნდი ამერიკ აში. იმის მერე კიდევ რა მდენიმეჯერ ველაპარა კეთ ერთმანეთს. ერთხელ მითხრა-ჯვარი ავიყარეო. თავი სასტიკად შე ურაცხყოფილად ვიგრ ძენი – მტკიცედ მჯერა, როცა ასეთ რამეს აკ ეთებ, უნდა გეყოს იმის
ვაჟკაცობაც, რომ წინა სწარ უთხრა შენს მეუღ ლეს. ისიც საინტერესოა, როგორ და რანაირად აყარეს ჯვარი და რომე ლმა სასულიერო პირმა გააკეთებინა ეს ჩემთან შეუთანხმებლად. რაც შეეხება ურთი ერთობას – არ მჯერა„არ მინდა არავითარი ურთიერთობა“ და ამ გვარი არასერიოზული ფრაზების, არც რაღაც კუთხური გაბუტვების და ცხვირჩამოშვების. რას იზ ამ – რაც მო ხდა – მოხდა, უნდა დავივი წყოთ წყენა და ტკივილი. უამრავი საერთო მეგო ბარი გვყავს – პატივი უნდა ვცეთ მათაც და ჩვ ენს ოჯახებსაც, ყველას, ვინც მოგვილოცა, ვინც გულთან ახლოს მიიტ ანა ჩვენი ამბავი. შევე ცა დოთ, რომ გუ ლი არ ვატკინოთ არავის. ეს ჩვ ენი ისტორიაა, ჩვენი ცხ ოვრების ნაწილი. ამისი წაშლა – შეუძლებელია. მე ყოველთვის სიამ ოვნებით და დიდი სითბ ოთი შევხვდები ნუკრის. შემთხვევით რომ შე ვხვდე ქუჩაში (თუ ჩამო ვალ) – აუცილებლად ასე შევეკითხები – „უკაცრა ვად, თქვენ მომღერალი კაპანაძე ხომ არ ბრძანდ ებით?“ - მერე ჩავეხუტე ბი და ვეტყვი – „როგორა ხარ ნუკრი? სხვათა შორის, ბოლო დროს თბილისში ჩემზე ჭორი გავრცელდა, რომ 24 წლის მის სამხატვრო აკადემია მოვიყვანე ცო ლად და მასთან ერთად თურქეთშიც დავისვენე, მაგრამ მინდა გითხრათ, რომ ეს უსაფუძვლო ჭო რია, სამწუხაროდ, მე არ ვიცნობ მის სამხავტრო აკადემიას, არც არავინ მომიყვანია ცოლად და არც ვაპირებ”
ჯვარი ქმართან აიყარა ცოტა ხნის წინ ნუკრი კაპანაძის ალ ბომი გამოვიდა, განშორების შემდეგაც ნუკრი სიყვარულზე მღერის... საინტე რესოა, როგორ შეხვდება ნუკრი ყოფილ მეუღლეს, ან რა რეაქცია ექნება მის სი ტყვებზე? კაპანაძის ინტერვიუდან ჩანს, რომ ქართველმა მომღერალმა მართლაც ვერ გაუგო, რაფინირებულ მამაკაცს, რომელიც მზად იყო მისთვის დარჩენილი ცხოვრება მიეძღვნა. -ქალბატონო ნუკრი, თქვენმა მეუღ ლემ მოგვცა ინტერვიუ, სადაც ძალიან თბილად და სიყვარულით საუბრობს თქ ვენზე, ის ამბობს, რომ ერთმანეთს ვერ გაუგეთ, რა მოხდას სინამდვილეში, რა ტომ დაინგრა ასეთი დიდი სიყვარული? -თქვენ ახლა იქით მიდიხართ, რისი თქ მაც არ მინდა და რაზე ლაპარაკიც არ მი ნდა. მე საერთოდ არ მინდა ამაზე საუბარი. ისიც არ მიმაჩნია სწორად, რომ ალეკოს წე რილი დაიბეჭდოს, კარგია სიყვარული, მა გრამ უნდა გიყვარდეს ჩუმად და შენთვის შეინახო ეს ყველაფერი? -თქვენ გიყვართ ალეკო და თქვენთვის ინახავთ სიყვარულს? -მე მიყვარს სიმღერა... -ალეკო ამბობს, რომ „მე ძალიან მი ყვარდა ნუკრი და ახლა ვხდები, რომ მას არასოდეს ვყვარებივარო“ -ასე იყო? -იცი რა ჩვენ არ ვართ პატარები, რომ ვილაპარაკოთ იმაზე, როგორ გვიყვარდა ერთმანეთი. უბრალოდ უხერხულია ამაზე საუბარი. მე კიდევ ერთხელ გიმეორებთ, რომ მე მიყვარს სიმღერა და იმათი მადლ ობელი ვარ ვისაც ვუყვარვარ. -ალეკომ გვითხრა, რომ თქვენ ჯვარი მასზე შეუთანხმებლად აიყარეთ? -ეს ძალიან ინტიმური თემაა და არ მი ნდა ამაზე საუბრი. მე მივხვდი, რომ ერთა დერთი, რაც მიყვარს და მინდა სიმღერაა, მეტი არაფერი. -ანუ თქვენს ცხოვრებაში მამაკაცს გამორიცხავთ? -მე მინდა სიცოცხლე და ეს ბევრ რამეს მოიცავს. -ქალბატონო ნუკრი, მეორე მხარის დასწრების გარეშე ჯვრის აყრა შეიძლე ბა? -საერთოდ ყველაფერი შეიძლება. -ისიც შეიძლება მოხდეს, რომ თქვენ შერიგდეთ, რადგან ინტერვიუდან აშკა რად ჩანს, რომ ალეკოს ისევ უყვარხართ? -ძალიან კარგი, მერე თუ ადამიანებს ერთმანეთი უყვართ და ახსოვთ, ამით ურ თიერთობაში რაღაცა რჩება, მაგრამ ეს ყვ ელაფერი სადღაც ერთ ადგილას უნდა და რჩეს. -თქვენ რა გახსოვთ ამ ურთიერთობი დან? -მე მხოლოდ ჩემი სიმღერა მახსოვს. -ალეკოს ხშირად უმღეროდით? -მე არავის ვუმღერი, მე ვუმღერი მხოლ ოდ სიმღერას.
nukri in my life
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
5
6
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
„გრეჩიიიიიიიიხ“!!! მამუკა ჭელიძე სად გაქრა ისევ ქართული „ოპ ოზიციის“ სულიერი ლიდერი, რომე ლმაც საკუთარი თავი საკანში გამო იმწყვდია და რამდენჯერმე ფიციც დადო საჯაროდ: სანამ მიხეილ სა აკაშვილი არ გადადგება, აქედან ფე ხსაც არ მოვიცვლიო? თუმცა, რა მდენჯერმე მაინც მოიცვალა, რაკი ქართველებისთვის (დიდი „გრეჩიხ ას“ განმარტებით) ფიცი იგივე „და გინებაა“. „დაგინებასა“ და „შეგინე ბას“ შორის კია განსხვავება, მაგრამ „გაგებული ხალხი“ გვასწავლის, რომ „კაცი სწორედ შეგინებისთვის იბრიდება“ და არა „დაგინებისთვის“. ანუ, მე ჩემთვის „დავიგინე“, აქ ედან არ გამოვალო და მხოლოდ სა კუთარი თავის წინაშე ვაგებ პასუხს, შევასრულებ თუ არაო. მიუხედავად ამისა, ზოგიერთს შეიძლება წვრილმანად მოეჩვენოს, მაგრამ „გრეჩიხების“ საერთაშორი სო ანეკდოტად ქცეული დეფინიცია განსხვავებისა „დაგინება-შეგინე ბას“ შორის ყველაზე ზუსტად გამო ხატავს მათ მენტალობას და იმასაც, რატომ შესწევთ კვლავაც უნარი, მიიპყრონ ყურადღება ან ქუჩაში გა მოიყვანონ ხალხის მასა, რომელსაც ყოველთვის აინტერესებს, რა მოჰყ ვება „შეგინებას“ ან „დაგინებას“ მა ინც. საერთოდ, ამ „გრეჩიხების“ ეს ელიტარული ძველბიჭობა, უბრა ლოდ, გამაღიზიანებელი ხდება და ხშირად იმ ზღვარს გადადის, სადაც მთავრდება თეატრალური პოზიორ ობა და იწყება ელემენტარული უზ რდელობა და თავხედობა. მაგალითად შეიძლება დავასა ხელოთ საკანში ნოდარ ნათაძის მისვლა და უმცროსი „გრეჩიხას“ აბსოლუტურად არაადეკვატური, უზრდელი საქციელი მამისტოლი ადამიანის მიმართ, რომელსაც ბევრ რამეში შეიძლება არ დაეთანხმო, შე იძლება ეკამათო, მაგრამ ეუზრდე ლო? ნოდარ ნათაძემ მთელი ბოლო
20 წლის ქართული პოლიტიკური სიბინძურე ისე გაიარა, ჩირქი არ მოსცხებია და რაიმე ანგარებას ვე რავინ დააბრალებს. ანუ მხოლოდ ამისთვის მაინც. მით უმეტეს დანა რჩენი ოპოზიციის ათას... მორალურ ბარიერზე გადანახტომი და ვის „როიალში“ არ შემძვრალი ოპოზიც იის ფონზე, რომელთა ბევრ ლიდერს დიდი „გრეჩიხაც“ და უმცროსი „გრ ეჩიხაც“ უფრო პატივისცემით ესაუ ბრება ხოლმე. მაშინაც კი, როდესაც არ ეთანხმება. პუპუუუუუუუუუუუუუზ! გაიმ ეორა რამდენჯერმე (აშკარა ზიზღ ით) „გრეჩიხამ“ პროფესორ ნათაძე სთან საუბრისას. ამ უკანასკნელს
ვერც ნაკითხობას დაუკარგავს ვინმე, ხოლო ის არგუმენტი: „რაში გამოადგა ეს წი გნებიო“; ამ შემთხვევ აში შეუსაბამოა, რაკი დიდ და მცირე „გრეჩ იხებს“, ერთად აღებ ულს, ნოდარ ნათაძე ზე ნაკლები წიგნი ექ ნებათ წაკითხული. იმ აზრით, რომ, თუ მათი განათლების დონეს გავითვალისწინებთ, ეს „ნაკლები“, ყოველ შემთხვევაში ორ წი გნზე (მაინც) მეტია. ესე იგი, ორი წიგნი ნა მდვილად ექნებათ წა კითხული, მაგრამ ეს ჯერ კიდევ არ აძლევს საშუალებას „გრეჩ იხათა“ ნაირსახეობის უმცროს წარმომად გენელს, ნოდარ ნა თაძეს შეურაცხყოფა მიაყენოს. პუპუუუუუ უუუუუზ-ას პასუხად ბატონმა ნოდარმა კი უთხრა: „რას მიჰქარ ავო“, მაგრამ ის ჟესტი აღარ გაუმეორებია, რაც 1993 წელს გააკეთა პარლამენ ტის დაუვიწყარ სხდომაზე. ანუ იქვე მდგომი ჭიქით ცხელი ჩაი თუ ყავა „გრეჩიხას“ ცხვირში არ შეასხა, სა ნამ მეტსახელის შიშინა ბგერას ცხ ვირიდან ამოუშვებდა. არადა, რა თქვა ნოდარ ნათა ძემ დასაცინი? მკვდარი, ცოცხალი და მომავალი ქართველების ვალია, დაკარგული ტერიტორიები არ და ივიწყონ და დაიბრუნონო. ხომ არ უთქვამს მაინცდამაინც ომითო – იმ მომენტისთვის მიზანშეწ ონილი მეთოდი იგულ
ნო ბ ე ლ ის პრ ე მ ი ა ამერიკასა და ამერიკელ ხალხს დავით ავალიშვილი ოსლოში მდებარე „ნობელის მშვიდო ბის კომიტეტმა“ სენსაციური გადაწყვე ტილება მიიღო და 2008 წლის ნობელის ყველაზე პრესტიჟული პრემია ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტს, ბა რაკ ობამას მიაკუთვნა. პრესტიჟი – პრ ესტიჟად, მაგრამ, ამასთანავე, ნობელის პრემიის ეს ნაირსახეობა მილიონ-ნახე ვარი დოლარია! თუმცა ფულად გამო ხატულებას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არა აქვს და ამერიკის პრეზიდენტმაც, რომელიც დილის 5 საათზე გააღვიძეს ამ სიახლის შესატყობინებლად, მაშინვე განაცხადა: თანხას მთლიანად ამერიკელ უპატრონო ბავშვებსა და გაჭირვებულ ებს დავურიგებო. ესე იგი ხალხს, რომე ლმაც ის პრეზიდენტად აირჩია. ოსლოს სამეფო სასახლეში, ამ გადაწყვეტილების გამოცხადებას დარბაზში შეკრებილი ჟუ რნალისტებისა და „ელიტური საზოგა დოების“ უკმაყოფილო ხორხოცი მოჰყ ვა. აქაოდა ობამამ ნობელის პრემია რით დაიმსახურა – როცა კანდიდატად წარა დგინეს, ერთი თვის არჩეულიც არ იყოო. მართლაც, ობამას ჯერ წარმატებად ვერ ჩაეთვლება ვერც სომხურ-თურქული შე რიგების პირველი ნიშნები, ვერც ატომ ური იარაღის შემცირება (რაშიც რუსები უეჭველად მოატყუებენ და დოკუმენტს წლის ბოლოს ხელს არ მოაწერენ), ვერც რაიმე გარღვევა ისრაელ-არაბთა გაუთ ავებელ, მარადიულ ომში.
ზოგადოება ათი წლის წინათ რატომღაც არ „აღშფოთებულა“ და ასეთი ხმაური არ მო უწყვია ოსლოს დარბაზში, როდესაც იგივე პრემია ბანდიტსა და ტერორისტს – იასირ არაფატს მიანიჭეს. ახლა რომ კითხულობენ – „ობამას პრემია რისთვის მისცეს, ჯერ ხომ არაფერი მოუსწრია და მაგის გაკეთებული საქმე ჯერ არავის უნახავსო“ – იასირ არაფ ატის საქმეები ხომ ჰქონდათ ნანახი: ათეუ ლობით გატაცებული თვითმფრინავი, ტე რორი, ბომბები, აფეთქებები და ასე შემდეგ. თურმე იმას ეკუთვნოდა ნობელის პრემ ია, ხოლო ობამას – არა? დავიწყოთ მარტივი კითხვით: რისთვის ანიჭებენ ნობელის პრემიას? – მსოფლიოში თანამშრომლობის ახალი ატმოსფეროს შე ქმნისა და ხალხებს შორის ნდობის გაღრმა ვებისთვის! თვით ის ფაქტი, რომ შავკანიანმა შეძლო ამერიკის შეერთებული შტატების (ესე იგი, ერთადერთი ზესახელმწიფოს) პრეზიდენ ტის პოსტი დაეკავებინა, უკვე ისტორიული მოვლენაა. გავიხსენოთ, როგორ ირჩევდნენ ობამას – მას ირჩევდა არა ამერიკა, არამედ, ყოველგვარი გადაჭარბების გარეშე, ირჩე ვდა... მთელი მსოფლიო! არასდროს ამერიკის პრეზიდენტის არ ჩევნებს არ გამოუწვევია დანარჩენ მსოფ ლიოში ასეთი ინტერესი, ასეთი აჟიოტაჟი და გულშემატკივრობა. აფრიკაში, აზიაში, ლათინურ ამერიკაში (სადაც, ტრადიციუ ლად, არ უყვართ ამერიკელები) ისე გულშ ემატკივრობდნენ პირველ შავკანიან კანდ ობამა და არაფატი იდატს, თითქოს თავისი ქვეყნის ხელმძღვა ოღონდ, აქვე უნდა ითქვას, რომ იგივე სა ნელს ირჩევდნენ.
ისხმება, რომელიც ყველა ისტორი ულ პერიოდში სხვადასხვა შეიძლე ბა იყოს. ქართველების დღევანდელი თა ობა თუ დავმარცხდით, ეს სრულებ ითაც არ ნიშნავს, რომ მომავალშიც ჩვენნაირი თაობა იცხოვრებს ამ ქვ ეყანაში. ისტორიასა და გეოგრაფიას კი ვერავინ შეცვლის. რაც შეეხება „გრეჩიხას“ გაავებას დღევანდელი ხელისუფლების მიმა რთ, ბოლოს და ბოლოს, რა შუაშია აქ ნოდარ ნათაძე? დღევანდელი რეალობის მომწიფებაში „უცნო ბის“ 90-იანი წლების შემოქმედებას ძალიან დიდი წვლილი მიუძღვის, რაკი, თუ მოსახლეობაში ქმნი იმ მოლოდინსა და განწყობას, რომ „ქვეყანაშია მხოლოდ ფერები მუქი“ და უაზროდ მივექანებით სადღაც, მაშინ ნუღარ გიკვირს, თუ მოსახლ ეობა სწორედ იმას დაუჭერს მხარს, ვისაც „ნათელი ფერების არ ეშინია“. ხოლო ეს გაუთავებელი შეძახილე ბი: პუპუუუუუუუზ, გივიიიიიიიიი, პავლეეეეეეეეეეე და ასე შემდეგ, უკვე (როგო რც ფრანგები იტ ყვიან) „მოვე ტონი“ ხდება, ანუ („გრეჩ იხასთვის“ გასაგებ ენაზე თუ ვიტყვით) „დიშოვდება“. ხელ ოვ ან ო ბის პრეტენზი ის მქონე ადამ იანისთვის კი არა ფე რი ა იმაზე სა შ იშ ი , ვ იდ რ ე „გად ი შოვე ბა“.
მივაქციოთ ყურადღება, რომ ბო ლო ერთი წლის განმავლობაში, რაც „საკნის“ პროექტი მიმდინარეობს, „უცნობს“ ხელოვნებაში რაიმე ღი რებული არ შეუქმნია, რაკი მთელ რესურსს ანტისახელისუფლები პრ ოპაგანდას ახმარს. შესაბამისად, მი სი ტალანტიც ბლაგვდება მთელს ამ მარაზმში და შეიძლება მოხდეს ისე, რომ ოპოზიციის პოლიტიკურ რესუ რსებთან ერთად „უცნობის“ შემოქმ ედებითი რესურსიც ამოიწუროს სა მუდამოდ. პოლიტიკა ამახინჯებს ხელო ვანს. „აგრუბებს“, გემოვნებასა და სტილს აკარგვინებს მას და სწორედ ამ შეუქცევადი პროცესის გამოვლ ინება იყო „გრეჩიხას“ სრულიად უხ ამს ი საქციელი ნოდარ ნათაძი სადმი.
სალომე ზურაბიშვილის ფრანგული ლოგიკა
ასე, ალბათ, ევროპელი ქაჯებიც არ მოიქცეოდნენ. სალომე ზურაბიშვილ მა თავის ოფისში მიწვეული სრულიად მედია განცხადების გაკეთებამდე ჯერ ნახევარი საათი ალოდინა და მერე ისე უცბად ჩაიკეტა თავის კაბინეტში, იქ ჟურნალისტები კი არა, „მტერიც“ ვერ შეაღწევდა... ბრიფინგი 7 ნოემბრის გეგმებს მიეძ ღვნა. სალომემ ყველას სახელით განა ცხადა, რომ 7 ნოემბერს ბრძოლის მესა მე ეტაპი დაიწყება. დაიწყება და... მერე როგორც ხდება ხოლმე, გაგრძელდება დაპირებებით... სალომე ზურაბიშვილი: – თქვენ, ალბათ, ახლა ჩემგან არჩე ვანს ელოდებით. მე გეტყვით და ვინც გაიგებს, გაიგებს... ხელისუფლება ცდ ილობს, დაარწმუნოს საზოგადოება, რომ ოპოზიციაში არის ორი, სამი, ოთხი თუ ცხრა ბლოკი. გარწმუნებთ, რომ არ არის არანაირად ორი ან მეტი ბლოკი. არის ერთი. მე ვარ ყველასთან – ნინო სთან, ლევანთან, დათოსთან, ირაკლი სთან, მეორე დათოსთან. პრობლემა არ მაქვს არავისთან. ჩვენ გვყავს ერთი მტერი – სააკაშვილი და მის წინააღმდეგ ყველა გავერთიანდებით კიდევ ერთხ ელ – 7 ნოემბერს. ეს იქნება ბრძოლის დაწყების ახალი ეტაპი, მესამე ეტაპი, მესამე საწყისი... ეს თქვა და დაასრულა. ზუსტად წა მებში დატოვა ოთახი. ჟურნალისტებს დაბნეულობისგან ლამის მიკროფონები დაუვარდათ, რამდენიმემ გაკიდებაც კი სცადა, მაგრამ არაფერრ გამოვიდა. სალომე ოთახში ჩაიკეტა. ჟურნალის ტებმა ვეღარ გაიგეს, დალოდებოდნენ თუ არა სალომეს და მის არჩევანს. კი თხვის დასმის საშუალება არავის მიეცა, არადა მთავარი კითხვა ჰაერში დარჩა. გავრცელებული ინფორმაცია, რომ სა ლომე ირაკლი ალასანიას უერთდებო
და, ისევ ვერსიად დარჩა, თუმცა სულ ცოტა ხნით. ისე, ამაზე ჭორი იქვე გა ვრცელდა: როგორც ითქვა, სალომე და ნინო ერთმანეთს სწორედ ბარნოვის #60-ში, სალომეს ოფისში შეხვედრიან. იქ ნინო სალომეს ირაკლი ოქრუაშვილი სკენ „ექაჩებოდა“, სალომე ყოყმანობდა და ირაკლიზე ფიქრობდა. საბოლოოდ, როგორც თქვეს, ნინომ საკმაოდ გაბრ აზებულმა დატოვა ოფისი... ჭორების მოსმენისა და უიმედო ლოდინის შემდ ეგ ოფისი ყველამ დატო ვა. ალბათ, სალომეც გამოვიდა ჩაკეტი ლი ოთახიდან და მხოლოდ მოგვია ნებით შეეცადა, „შეცდომა“ გამო ე სწ ორ ებ ინ ა . რ ამ დე ნი მ ე საათში გა ნცხადება გ აა ვ რ ც ელა, ირ აკ ლის ა რ ჩევ ნე ბშ ი მხარს და ვუჭ ერ ო, თ უმ ც ა იქვე და ამატა, ნი ნოს გზაც მისაღებია ჩ ემ თვ ი სო... ეს, ა ლბ ა თ , ფრა ნგ უ ლი ლოგი კაა... ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
7
ზვიად ძიძიგურს
აქციებზე:
– საჭირო იქნება პერმანენტული აქციების გამართვა. ჯერ არ ვიცი, რამდენ ხანს გაგრძელდება, მაგრამ ფაქტია, რომ, სანამ საზოგადოებასა და მთავრობას შორის არის პოლი ტიკური გაუგებრობა, მანამ იქნება აქციებიც. ჩვენ არ შევეგუებით იმას, რომ სააკაშვილი იჯდეს თავის სავა რძელში და აცხადებდეს, სანამ ჩემი რეზიდენციის თავზე დროშა ფრია ლებს, მანამ საქართველო ცოცხალ იაო. ასე არ არის. დროშის ფრიალი არ ნიშნავს, რომ ქვეყანაში ყველაფ ერი წესრიგზეა. დროშა კი ფრიალე ბს, მაგრამ ათიათასობით დევნილი გვყავს და ტერიტორიებიც დავკარ გეთ. ყველამ მინდა იცოდეს, რომ ამ ხელისუფლების არსებობის ყოველი დღე ქვეყანაში არის სასიკვდილო საფრთხე და რაც შეიძლება მალე უნ და გავუშვათ. ოპოზიცია, საერთოდ, არ გაჩერებულა ამ ხნის მანძილზე. ყველამ ამ პერიოდში საკუთარი გე გმა შეადგინა და ამ თვის ბოლოს უკვე სამოქმედო კონტურები გა მოიკვეთება და აუცილებელი იქნე ბა არამარტო აქციების გამართვა, არამედ სასამართლო პროცესებში მონაწილეობის მიღება, საკონსტი ტუციო სარჩელების შეტანა, საერ თაშორისო ასპარეზზე სერიოზული მუშაობა, რეგიონებში გასვლა, მოსა ხლეობა სთან შეხვ ედ
რა. ძალიან ბევრი მიმართულებით აა საჭირო მუშაობა და ეს მუშაობა ოპოზიციამ ერთად უნდა შეძლოს. მთავარი ეს არის. მოუმზადებლად რამის დაწყებას, რომელიც მერე სა ლაპარაკოს მისცემს ვინმეს, რომ აი, კიდევ დამარცხდა ოპოზიცია, აი, ოპ ოზიციამ კიდევ ვერ გაართვა თავი, სჯობია ასჯერ გავზომოთ და მერე გავჭრათ.
გეგმებზე:
– ჩვენ შევთავაზეთ ჩვენი სამო ქმედო გეგმა. ვფიქრობთ, რომ პრ აიმერის გზით უნდა გამოვლინდეს ერთიანი ლიდერი. თუ ამ გეგმაზე წამოვლენ ჩვენი კოლეგები, ასეთ შე მთხვევაში ერთად ვიქნებით და გავი მარჯვებთ კიდეც. თუ არ წამოვლენ, მაშინ ჩვენს გეგმას თავად განვახორ ციელებთ. არჩევნების გზა არ არის ხელწამოსაკრავი გზა, უბრალოდ, გააჩნია, როდის წავალთ, როგორ და ვინ წავა... უნდა კონკრეტულად გა დაწყდეს, ვინ მიდის არჩევნების გზ ით, ვინ არ მიდის და უცხადებს პრ ოტესტს, როგორია ამ პროტესტის სახე და რა უნდა გავაკეთოთ.
მიზანზე:
– მიზანს აუცილებლად მივაღწ ევთ, უბრალოდ, არ უნდა დავიღა ლოთ ბრძოლით. აპრილის აქციები არ იყო წარუმატებელი, ის 110 დღის განმავლობაში მიმდინარეობდა და ისტორიაში შევიდა, როგორც ყველ აზე ხანგრძლივი საპროტესტო აქ ციები. მიზნის მიღწევა არ არის ასე იოლი, რომ შენ მოგინდეს რაღაც და ასე მარტივად ადგე და გააკეთო. მე მაგალითად, 20 წელია, პოლი ტიკაში ვარ და აქედან 19 წელია, ოპოზიციაში ვიმყოფები. ანუ 19 წელია, ვებრძვი ყველა იმ ხელი სუფლებას, რომელიც სათავეშია. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მე უნდა დავღლილიყავი ამ წლების მანძ ილზე და სადღაც უნდა გავჩერებ ულიყავი. სახლში წასვლა არ არის გამოსავალი, ბრძოლას ყოველთ ვის აქვს აზრი და ბრძოლა უნდა შეგეძლოს ყოველთვის. ხალხი აუ ცილებლად მოვა, თუკი წარვუდგე ნთ კონკრეტულ სამოქმედო გეგმას და ვეტყვით, რას მოიტანს ბოლოს ეს მოქმედება. ხალხის რაოდენობა მო იმატებს უფრო და უფრო. აქ ციების პერიოდში რო გორ იმოქმედებს ხელისუფლება, ამას წინასწარ ვერ გათვლი, ჯანდაბა მა გათ თავს, პრ ოგნოზს ვერ გავაკეთებ.
ინტრიგანი ალასანია
– არა, რას ამბობთ, მე ნები სმიერ დროს მზად ვარ, ინტერვ იუ მოგცეთ...
– ხვალ? – ნებისმიერ დროს. ეს დიალოგი ჯერ კიდევ სამშაბათს შედგა „პრაი მტაიმსა“ და ალასანიას შორის. ოღონდ მაშინ, როცა ალასანიამ ასე დამაჯერებლად და ამაყად გამოგვ იყო დრო ინტერვიუსთვის, მას კამერები იღებდა, მა გრამ, როგორც კი კამერები გამოირთო და ირაკლი საკუთარ კაბინეტში შეიკეტა, „პრაიმტაიმში“ „ალ იანსმა“ მესიჯი აფრინა: ინტერვიუს კი დაგპირდათ, მაგრამ დრო არ დაუკონკრეტებია. ასე რომ, როცა ეცლება, მაშინ შეხვ დებითო... ისე, მისი კოლეგებიც ამბობენ, რომ ალასანია ხშირად იტყუებოდა, მაგრამ სანამ პირადად არ გამოცდი, ძნელია, ასეთი აშკარა ტყუილი და იჯერო. იმ დღეს, როცა ირაკლიმ გვითხრა: ნებისმიერ დროს მზად ვარო, სამშაბათი იყო, თითქმის ერთი კვირა გავიდა და მაინც ვერ მოიცალა... 8
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ალექსანდრე ხეთაგურმა სუბელიანის შედეგი გააუმჯობესა, თუმცა უმნიშვნელოდ. 5-დან სწ ორი პასუხი მან მხოლოდ 3 კითხვაზე გაგვცა. – რამდენი სამინისტროა საქართველოს მთავ რობაში? – 18. პასუხი: 18 – სად გარდაიცვალა ნიკოლოზ ბარათაშვილი? – სამწუხაროდ, ეგ ნამდვილად არ ვიცი. პასუხი: ნიკოლოზ ბარათაშვილი გარდაიცვ ალა ნახიჩევანში. – რას ნიშნავს აკრიბოფობია? – არ ვიცი. პასუხი: აკრიბოფობია წაკითხულის შინაარ სის ვერგაგების შიშია. – როგორია წყლის ქიმიური შემადგენლობა? – h2o პასუხი: h2o – რამდენი დეპუტატია პარლამენტში? – 150. პასუხი: 150 5-დან 3 სწორი პასუხი.
გიგი წერეთლის ჰალსტუხები
10 kiTxva
? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?
ბლიცი ბლიცი ბლიცი ბლიცი
გ იგ ი წერეთელი მ ობ ეზ რე ბ ულ ჰალსტუხებს ხან მამამისს ჩუქნის, ხან – სიმამრს. ჰალსტუხებს, ძირითა დად, უცხოეთში ყიდულობს. გიგი წერეთელი: „შეიძლება მო მეწონოს ჰალსტუხი, არ იყოს ძვირ ფასი, მაგრამ კარგი ფაქტურა, ფე რები და კონტურები ჰქონდეს. არ მიყვარს კუბოკრული „ბარბერის“ ტიპისა და ფაქტურის ჰალსტუხე ბი. ასეთი არც მაქვს. მიყვარს ზო ლიანი, წერტილებიანი... სეილზე 200-დოლარიან ჰალსტუხს 30-40 დოლარად ვყიდულობ. ჰალსტუ ხების „შოპინგი“ განსაკუთრებით კარგად ამერიკაში გამომდის. 50 დოლარის ფარგლებში შეიძლება ძალიან კარგი ჰალსტუხი იყიდო, მაგალითად, „არმანის“, „უნგაროს“, „ბარბერის“...
რ გ ა ლ ო ი ტ მა ლ პ შალვა ნათელაშვილი, ლეიბორისტული პარტია: „ახლა სააკაშვილი არის კუთხეში მიმწყვდეული მგელივით... მაპატიეთ, ტურასავით...“ „თეო ტლაშაძეა თუ ვიღაცაა, ვაშლები გაყი დოს იმ გორში“; „ნინო ბურჯანაძის ქონებას ქონება უკვე აღარ ჰქვია, ეს გახლავთ სუპერქონება! საბჭოთა კა ვშირის დროს „ინტურისტებიდან“ და პარტიის რაიკომებიდან დატაცებული პირველადი კა პიტალი, რომელსაც შემდეგ ქვეყნის უბედ ურების ხარჯზე ნაშოვნი ფული შეემატა... ბურჯანაძის ქონების წარმომავლობის გამოკვლევას 20-კაციანი საგამოძი ებო ჯგუფის ერთწლიანი მუშა ობა სჭირდება“.
როგორ ლანძღავენ და რას ფიქრობენ ერთმანეთზე ჩვენი პოლიტიკოსები
გოგა ხაინდრავა: „უცხოეთის ქვეყნის ელ ჩები ცოტა ჭკუაზე უნდა მოვი ყვანოთ, ისინი არაადეკვატურ განც ხადებებს აკეთებენ, აშკარად მიშასა და ბოკერიას გავლენის ქვეშ არიან და უნდა გავათავისუფლოთ“. კახა კუკავა, კონსერვატიული პარტია: „სულმოკლეობა იქნება, ყველაფრის ლევანი სთვის გადაბრალება (იგულისხმება ლევან გა ჩეჩილაძე), ყველანი ვართ პასუხისმგებლები. ზოგიერთი ახლა ვიცე-სპიკერის პოსტზე ევ აჭრება გივი თარგამაძეს და რატომღაც ავიწყდება, რევოლუციის მოწყობა რომ უნდოდა... ლევანს რომ გაემარჯვა და პრეზიდენტი გამხდარიყო, ხომ შეუძვრებოდნენ ერთ ადგილას?!“
გუბაზ სანიკი ძე, „ეროვნული ფო რუმი“: „ქართველებო, გონს მოდით, მა თხოვარი ხალხი ვართ! ჩემზე ნუ გა ბრაზდებით, სარკეში ჩაიხედეთ“; „ჩემი ხალხის ერთი ნაწილი არის ბრ ბოდ ქცეული, ერთი ნაწილი კიდევ სა ქონლად გადაიქცა და ადამიანური სახე დაკარგა“. ჯონდი ბაღათურია, „ქართული დასი“: „კახა კუკავა ნევრასთენიულ სტ რესულ მდგომარეობაშია... დღ ეებია საჭირო იმისთვის, რომ გონს მოეგოს“.
პეტრე ცისკარიშვილი ჰაერში კითხულობს ბოლოს პეტრე ცისკარიშვი ლმა გრეგ მორტენსენის „სამი ჩაის ჭიქა“ წაიკითხა. წიგნი ავ ღანეთსა და პაკისტანში სკოლ ების მშენებლობის პროექტს ეხება, რომელსაც თალიბანის მოძრაობა უშლის ხელს. შე იძლება ითქვას, პოლიტიკოსი წიგნით გატაცებულია და ან ოტაციაც კი გაგვაცნო. პეტრე ცისკარიშვილი: „მო რტენსენი მსოფლიოში ყველ აზე რთულად დასაპყრობ მთ აზე – „k-2“-ზე ად ის. მწ ვე რვ ალი ვერ დაიპყრო, მისი რამდ ენიმე მეგობარიც გაიყინა და თვითონაც სიკვდილის პირას მივიდა. მთის ხალხმა იპოვა და გადაარჩინა. გრეგს 2-3 კვირის განმავლობაში უვლიდნენ. უკ ან, ამერიკაში დაბრუნება რომ გადაწყვიტა, მადლიერების ნიშნად იკითხა, მე რით დაგე ხმაროთო. მათ სთხოვეს, ჩვ ენს ბავშვებს სოფელში სკოლა აუშენეო. ასე დაიწყო ამ ადამიანის ისტორია. დღეს უკვე 55 სკოლა აქვს აშენებული – დიდი შრომისა და ბრძოლის შედეგად, ვინაიდ ან ფუნდამენტური მუსლიმანური მოძრაობები განათლების პრინ ციპს ეწინააღმდეგებიან, მით უმ ეტეს ქალებისთვის განათლების მიღებას დაუშვებელად მიიჩნევენ. – რა ტემპით კითხულობ წი გნს? – წიგნს გააჩნია. ხანდახან ორ დღეში ვამთავრებ კითხვას. არის შემთხვევა, ორი კვირის შემდეგ
ვუბრუნდები იმიტომ, რომ დასრ ულების საშუალება არ მეძლევა. მოხერხებულია კითხვა თვითმფ რინავში, ოთხი საათი იქით, ოთხი – აქეთ, რვა საათში ერთ წიგნს კი წაიკითხავ. ასე ბევრი წიგნი მაქვს წაკითხული, მათ შორის კრიშამ ისა და არჩემის წიგნები. – საყვარელი წიგნი? – ქართველი კლასიკოსებიდან რთულია რომელიმეს გამორჩევა. დანიელ იერგინის „პრიზი“ ძალიან საინტერესო წიგნია. ორჯერ მაქვს წაკითხული, მაგრამ რაღაც მო ნაკვეთებს პერიოდულად ვუბრ
ები ტ ი
სოსო შატბერაშვილი, ლეიბორისტული პარტია: „რომ არა ნინო ბურჯანაძის უკან მდგომი რომელიღაც ძლიერი ქვეყ ანა, რომელიც მას ზურგს უმაგრებს, ის მიხეილ სააკაშვილის წინააღმდეგ ამდენ ტლიკინს ვერ გაბედავდა, იმიტომ, რომ ბურჯანაძის დაპატიმრებას მხოლოდ მო ნდომება სჭირდება“; „დემოკრატიის ერთ-ერთი მთავარი მომს პობი საქართველოში იყო ბურჯანაძე. იმაზე მეტი ცინიზმი როგორ შეიძლე ბა, როდესაც ფონდს „დემოკრატ იისთავის“ ხელმძღვანელობს ნინო ბურჯანაძე“.
გოგა ხაინდრავა: „ვაი იმ პოლიტიკურ ორ განიზაციას, რომლის პირველი პირიც იქნება ნინო ბურჯანაძე! ვაი მაგათ პატრონს!..“ ირაკლი წერეთელი, ეროვნული დამოუკიდებლობის პარტია: „კობა დავითაშვილს რომელთანაც ძალიან თბ ილი დამოკიდებულება მაქვს, მოვუწოდებ, თა ვისი გატეხილი თავი და ტვინი ცოტა გაანძრ იოს და სიტყვა „აჯანყება“ დაივიწყოს“. ლევან გაჩეჩილაძე: „მინდა, ხმამაღლა ვთქვა, ბევრჯერ მი გინებია სააკაშვილი, ახლა ნინო ბურჯანაძის გინებაზე გადა ვალ, რადგან ის ამის ღირსია“.
უნდები ხოლმე. მეოცე საუკუნის მსოფლიო ისტორია და დიდი ქვ ეყნების გავლილი გზაა ასახული. მაგრამ საინტერესოა იმით, თუ როგორაა დაკავშირებული ისტო რია ფულთან, ბიზნესთან, ნავთ ობთან, ძალაუფლებასთან და მის გადანაწილებაზე ამერიკას, რუსე თსა და ჩინეთს შორის. მოყოლი ლია ისტორიები რევოლუციებზე და ანტირევოლუციებზე, ადამია ნებზე, რომლებიც იბრძოდნენ ნა ვთობის, პრიზის ხელში ჩასაგდებ ად. მოკლედ, ეს წიგნი ერთგვარი სამაგიდო წიგნივითაა“.
ირაკ ლი წერეთელი, ეროვნული დამოუკიდებლობის პარტია: „ოპოზიციაში ერთნი მოღალა ტენი არიან, მეორენი ბოთეები და თხლეები და საერთოდ, ეგ ოპოზიცია ჩამოსაწერია...“ „ძალიან ადვილია შიმშილობა, როცა რუსთაველის გამზირზე ხარ „წამოპლაკ ული“ და ხან ჟურნალისტები გაკითხავ ენ, ხან პატრიარქი მოდის“; „რა წაგვჭამეს ამ 7 ნოემბრით თავი. 7 ნოემბერი კი არა, ქართველმა ერმა უარესსა და უზარმაზარ ტრაგ ედიებს გაუძლო, მაგრამ არ დაუწუწუნია“.
დავით გამყრელიძე, „ახალი მემარჯვენეები“: „დადგა დრო, რომ ყველამ იცოდეს, ვინ არის, რას წარმოადგენს ნინო ბუ რჯანაძე. მიმაჩნია, რომ ის არის ცხვრის ქურქში გახვეული მგელი... ის არის ჩვეუ ლებრივი ცრუპენტელა, რომელიც საზოგა დოებას მუდმივად ატყუებს...“ რამაზ კლიმიაშვილი, პოლიტოლოგი: „ძალიან გამიხარდა, ლევან გაჩეჩილა ძე გაპარსული იყო და ჰალსტუხიც ეკეთა“.
? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?
10 kiTxva ზურაბ აბაშიძეს
საერთო გეგმაზე:
– ალბათ, შანსი, რომ ერ თიან სამოქმედო გეგმაზე შევთანხმდეთ, არსებობს. ამიტომაც შევიკრიბეთ და ვიმსჯელეთ. თუ მოვახერხ ებთ ერთიანი გეგმის შემუ შავებას და მით უმეტეს, ამ გეგმით მოქმედებას, ეს ძა ლიან კარგი იქნება და თუ – არა და... რა ვქნათ. ტრაგ ედია არც ეს იქნება. ყველა პოლიტიკურმა ძალამ უნდა თქვას, რა უნდა, საით მიდის და როგორ იმოქმედებს. შე ხვედრაზე მეტ-ნაკლებად ყველამ ისაუბრა საკუთარ გეგმებზე. გეგმების წარმ ოდგენისას ყველაზე კონკ რეტულები ჩვენ ვიყავით.
„ალიანსის“ გეგმებზე:
– უნდა შეიცვალოს ხე ლისუფლება არჩევნების გზით. უნდა დავანიშნინოთ არჩევნები და მივიღოთ მო ნაწილეობა. საზოგადოებას უნდა დავანახოთ, როგორ უნდა შევცვალოთ მძიმე ეკ ონომიკური მდგომარეობა, როგორ უნდა გადავჭრათ და მოვაგვაროთ სოციალური პრობლემები, უნდა დავა ნახოთ, როგორ განვით არდება ქვეყანა მომა ვალში. ჩვენი მთავარი ამოცანა არჩევნებია. ველოდებით ხელისუ ფლებისგან კონკრე ტულ წინადადებებს. თუ არ შეიცვლება სა არჩევნო გარემო, რა თქმა უნდა, არ იქნება ეს მიზნის მიღწევა.
რთ. ქუჩა არ არის მთავარი მიზნის მისაღწევად. ქუჩა არის ერთ-ერთი საშუალება და ის კონკრეტულად იმის თვის უნდა იყოს გამოყენე ბული, რომ მიზნამდე მივი დეთ და არა იმისთვის, რომ ხალხი კიდევ ერთხელ ჩავა გდოთ უხერხულობაში.
დაპირისპირებებზე:
– არანაირი დაპირისპირ ება არავისთან არ გვაქვს. არავის არ ვცილდებით. უბ რალოდ, ჩვენ გვაქვს ჩვენი პოლიტიკური დღის წესრიგი. მე მგონი, ყველა პოლიტიკუ რმა პარტიამ, ვისაც პრინცი პები და ამბიცია აქვს, მონა წილეობა უნდა მიიღოს არ ჩევნებში. უნდა გამოიყენოს ეს შანსი. ლევან გაჩეჩილაძე მიიღებს თუ არა არჩევნებ ში მონაწილეობას, ეს თა ვად უნდა გადაწყვიტოს, რა თქმა უნდა, თავად მიიღებს მონაწილეობას, თუ ალასან იას დაუჭერს მხარს. ლევანი არის საზოგადოებრივი ორ განიზაციის ლიდერი, ჩვენ აქ იმისთვის მოვედით, რომ ჩვენი ხედვები გამოვხატოთ.
აქციებზე:
– 7 ნოემბრის აქციებ თან დაკავშირებით ჩვენ გვექნება ჩვენი პოლიტი კური ხედვა. ეს აქციები უნდა იყოს კონკრეტული დატვირთვის მქონე და არა იმ ფორმით, რომ ხალხი კიდევ ერთხელ გა მოვიყვანოთ და არ დავისახოთ მიზანი. ჩვენ ასეთ აქცი ებს, რა თქმა უნდა, მხარს არ დავუჭე
სოსო ფხაკაძის პირველი ფული
პროფესიული შეკითხვების დროს ისინი თამამები არიან, მაგრამ არაორდინარული კი თხვები აბნევთ. გულახდილობას გაურბიან, თვალები უფართოვდებათ და წითლდებიან კიდეც. ასე გაწითლდა „ვისოლის“ შეფი სოსო ფხაკაძეც, რომელსაც ქალიშვილ ობის ინსტიტუტზე საფიქრელად თურმე დრო არ რჩება. სამაგიეროდ, კარგად ახსოვს მის მიერ გამომუშავებული პი რველი ფული. „ეს ძალიან ადრე იყო, მაშინ 17 წლის ვიყავი, უცხოური წარმ ოების სვიტრები ვიყიდეთ და თბილ ისში, ბაზრობაზე გავყიდეთ - ეს იყო ჩემი პირველი ბიზნესი“. ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
9
მამუკა ღლონტი `პრაიმტაიმს~ დროის ლიმიტს უწესებს მირიან ბოქოლიშვილი საქართველოში თითქ მის არ დარჩენილა ჟურნ ალისტი, რომელსაც გო გა ხაინდრავასთან შეხება ჰქონია და მისი რისხვა არ დასტყდომია თავს. ამას მე დია უკვე შეეგუა. ეს აღარც არავის უკვირს და მეც არ მოგაწყენდით თავს ამაზე საუბრით, რომ არა გასულ კვირას სასტუმრო „რედი სონში“ დადგმული მორიგი გოგას-შოუ. თუმცა ამაზე ოდნავ ქვემოთ, მანამდე კი მინდა ორიოდე სიტყვით გადმოგცეთ რადიკალური ოპოზიციის აზრი თავისუ ფალი მედიის შესახებ. ლევან გაჩეჩილაძემ ოპ ოზიციის ლიდერები „რედი სონში“ დაიბარა და საკუთა რი გეგმების წარმოდგენა მოსთხოვა. საკონფერ ენციო დარბაზის კა რი ჟურნალისტე ბს გამოუკეტეს, მხოლოდ ერთი ტელ ეკ ომ პა ნ იის გარდა. – აქ მხ ოლოდ ჩვ ენი კამერა დ არ ჩე ბ ა , დ ან არ ჩე ნ ებს ვთხოვ, დ ატ ოვ ო ნ დარბაზი, – გამ ოუ ცხ ად ა ჟურნალისტე ბს ლე ვან გა ჩეჩილაძემ. აღ მოჩნდა, რომ „გრ ეჩიხა“ „ჩვენს კამე რაში“ ტელეკომპანია „მაესტროს“ კამერას გულისხმობდა. ჰოდა, შე ხვედრის დაწყებისთანავე „ჩვენი კამერა“
ჩაირთო და ლი დერების სერობაც პირდაპირ ეთერში მ ის ხა ლ - მ ის ხა ლ გადაიცემოდა „მა ესტროთი“. ეს მაშინ, რო ცა უამრავი ჟურ ნა ლი ს ტი სა სტუმ
ტუალეტიდან დანახული თავისუფალი მედია
ოპოზიციის სერობას “მაესტრო” ”ექსკლუზიურად~ აშუქებს
როს ფოიეში ელოდებოდა, როდის გამოვიდოდა ვინმე და ერთ-ორ სიტყვას მოგვ იგდებდა სამადლოდ. სხვა თა შორის, იმ შეხვედრაზე მედია პრობლემები განხ ილვის ერთ-ერთ მთავარ თემას წარმოადგენდა. კა რგი იქნებოდა, მათთვის ვი ნმეს, თუნდაც „მაესტროს“ ჟურნალისტს დაესვა კითხ ვა – რატომ აყენებენ მედი ასაშუალებებს არათანაბარ პირობებში? რას ნიშნავს, როცა შეხვედრას მხოლოდ ერთადერთი კამერა, უფ რო სწორად, „ჩვენი კამერა“ იღებს. არ გეგონოთ, ტუალეტ თან დაკავშირებით რამეს ვაზვიადებდე. ზემოხსენ ებულ შეხვედრაზე გოგა ხაინდრავა ჟურნალისტებს მართლაც „რედისონის“ კე თილმოწყობილ ტუალეტში დაემალა და ლამის ნახე ვარი საათი იქიდან აღარ გამოდიოდა. ხუმრობდნენ კიდეც, „ჩორნი ხოდებით“ ხომ არ გავიდაო. ჟურნალ ისტები, როგორც წესი, ხა ინდრავას კომენტარებით არც ინტერესდებიან, მაგრ ამ ამ შემთხვევაში ყოფილი
რეჟისორისგან გვაინტერ ესებდა, რატომაა ოპოზიც იური ტელეკომპანია მიუკ ერძოებელი და სხვა ყველა მედიასაშუალება – „ბორდ ელი“, მერაბიშვილის ქვ ედანაყოფი, აგენტურული ქსელი და ასე შემდეგ (მისი სხვა ციტატების მოყვანის გან, ეთიკური მოსაზრებ ებიდან გამომდინარე, თავს შევიკავებ). დიდხანს ველოდით ბა ტონ გოგას, როდის მორჩ ებოდა საქმიანობას საპი რფარეშოში, მაგრამ არც იქიდან გამოსულს უთქვამს სიტყვა. სამაგიეროდ, შეხვ ედრის დაწყებისას მოაწყო სკანდალი და ამჯერად მი ზანში ტელეკომპანია „რე ალ-ტივის“ ჟურნალისტები ამოიღო. ხაინდრავა ტელე ვიზიის გადამღებ ჯგუფს მუშაობის საშუალებას არ აძლევდა და პირდაპირ კა დრში უვარდებოდა ყველას – კომენტარი არავინ მისც ეთო. აი, ასეთია თავისუფალი სიტყვისთვის მებრძოლი გოგას აზრი თავისუფალ მედიაზე. ჩვენ შევეცადეთ „მაეს
შეთანხმება შეთანხმებისთანავე დაირღვა
ქუჩის ოპოზიცია მე ორე წრეზე წავიდა. რა დიკალებმა გადაწყვი ტეს, 7 ნოემბერს ხისგან გამოთლილი სცენა ისევ პარლამენტის წინ „დასც ენ“ და ზედ ყველა ერთად კიდევ ერთხელ „შედგ ეს“. 7 ნოემბრამდე უკვე მეორედ დადეს „თავდ აუსხმელობის პაქტი“. აწი ბოღმის შენახვა გუ ლში მოუწევთ, სამუდა მოდ თუ არა, ცო ტა ხნ ით მაინც. თუმცა იგივე პირობა რადიკალებმა 9 აპრილამდე ცოტა ხნით ადრეც დადეს და ძალიან 10
მალევე დაარღვიეს. მა შინ ხელიც კი მოაწერეს ამ დოკუმენტს, თანაც საზეიმო ვითარებაში და გარკვეული პერიოდი ერთმანეთის შეცდომებ ზე მხოლოდ ერთს ამბო ბდნენ: ყველაფრის თქ მის დროც დადგებაო. ეს დრო კი პირველად ნინო სთვის დადგა. აქციების დაწყებიდან რამდენიმე დღეში, როცა ბურჯანაძე პირველად გამოვიდა სც ენაზე, ხალხმა პროტეს ტის ნიშნად ფეხების ბრ ახუნი და სტვენა დაიწყო. მაშინ ნინოს ხმა არ შეცვ
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ლია, სიბრაზემ მხოლოდ სახეზე გადაუარა, მაგრ ამ დაპირებების მიცემა მაინც გააგრძელა. სიტყ ვა ბოლომდე დაასრულა და აღშფოთება მხოლოდ ამის მერე გამოხატა. რო გორც მაშინ თქვეს, ნი ნომ ეს ამბავი ალასანიას დააბრალა: მან მომიწყო ეს „სიურპრიზიო“. სხვა თა შორის, კულუარებში იმასაც ყვებოდნენ, რომ ბურჯანაძის მეუღლემ და უფროსმა შვილმა ალასანიას საქმეებიც გაურჩიეს და პასუხიც მოსთხოვეს. ამის მერე
კი ნინო უკვე აშკარად აკრიტიკებდა ალასანიას. 14 ოქტომბერს ყვ ელა წყენა და ბოღმა წა რსულს ჩაბარდა. რადი კალებმა ახალი პოლი ტიკური ბლოკნოტები გახსნეს და ყველაფერი თეთრი ფურცლიდან და იწყეს. პირობა თავიდან და დეს, რაც იყო იყო, ახლა მთავარია, ერთმ ანეთი მაინც არ გავლან ძღოთო. ეს შეთანხმება გასულ კვირას, ოთხშ აბათს, დაახლოებით 4 საათზე დაიდო. იქ ერ თმანეთის გეგმები დე
ტალურად მოისმინეს, გულში შეაფასეს, მაგრ ამ პირობა იქვე „მიარღვ იეს“. იქიდან გამოსულმა ალასანიას მარჯვენა ხელმა, ზურაბ აბაშიძემ ერთი საინტერესო გა ნცხადება გააკეთა: – ისე, ჩვენი პარტიის გეგმა ყველაზე კონკრე ტული და სავსე იყო... ეს უკვე სხვისი გეგმ ების გაკრიტიკება და და წუნებაა... მაგრამ ყველ აფერი აქ არ დასრულ ებულა. აბაშიძემ უკვე წარუმატებლად შეაფასა ჯერარდაწყებული ნოემ
ტროს“ შეფთან პირადად გაგვერკვია, რას გულისხ მობდა ლევან გაჩეჩილაძე, როდესაც „ჩვენს კამერაზე“ საუბრობდა. თუმცა მამუკა ღლონტმა ჩვენთან საუბ არი არ ის ურ ვა იმ მო ტი ვით, რომ გვიან შევაწუხეთ. ტელეკომპანიის ხელმძღვა ნელს თურმე მიაჩნია, რომ საღამოს 21 საათსა და 10 წუთზე კომენტარებს არ იძ ლევიან. “რედისონში” მთელი ეს ოპოზიციური “სხადნიაკი” საბოლოოდ იმით დამთავ რდა, რომ “ჩვენი კამერის” გარდა ღონისძიება არცე რთ ტელევიზიას არ გაუშ უქებია. ტელე და რადიო ჟურნალისტებმა “რედისო ნი” პროტესტის ნიშნად და ტოვეს. ნათია თოიძე, ტელეკო მპანია “კავკასიის” ჟურნ ალისტი: – ეს არის ყველა ტელე ვიზიის მიმართ უპატივც ემლობა. მსგავსი რამ არ მინახავს. ამან გამოიწვია ჩვენი პროტესტი, რის გა მოც გადავწყვიტეტოთ აღ არ გავაშუქოთ ეს შეხვედრა და ვტოვებთ მას.
ბრის აქციები: – ქუჩა არ არის მთ ავარი მიზანი. ჩვენ არ დავუჭერთ მხარს იმას, რომ ხალხი კიდევ ერთხ ელ გამოიყვანონ ქუჩაში ისე, რომ ამ გა მო ყვ ანას მიზანი არ ჰქონ დეს და უხერხულ მ დგ ომ ა რეო ბა ში კიდევ ერ თხელ ჩა ვაყ ენ ოთ ისინი...
პოლიტიკური ცენტრები
მარტივ მამრავლე ბად დაშლილი ოპოზ იცია გავლენებისთვის იბრძვის, ამისთვის კი გამსხვილება სჭირ დებათ. ლიდერის პრეტ ენზია უკვე რამდენიმემ დააფიქსირა. „ლიფსიტა პარტიებზე“ ნადირო ბაც უკვე გამოცხადდა. რა პოლიტიკური ცენტ რები შეიძლბა გაჩნდეს ქართულ პოლიტიკურ ბაზარზე და ვინ როგორ იბრძოლებს?..
კიდევ ერთი მსგავსება განწყობა გახლავთ. ას ლან აბაშიძის პოლიტიკური განწყობა მუდმივი ბრ ძოლა, დაპირისპირება და მტრობა იყო. ისიც ამბო ბდა: ჩემი გამარჯვება იქნება სიგნალი ყველასთვის, რომ ეს მე მოვდივარ ხელისუფლებაშიო... ასეთივე ფრაზას იმეორებს ირაკლი ალასანიაც. პოლიტიკუ რი ცენტრის „მეპატრონემ“ ეს ფრაზა „რედისონშ იც“ გაიმეორა და იქ მყოფებს „ავრორასავით“ „გა დახედა“ – სიგნალს ყველა ჩემგან უნდა ელოდოთო. ანუ, როცა ალასანია მერი გახდება, ის ქალაქზე კი არ იზრუნებს, არამედ პოლიტიკური ფრონტის ხაზს გახსნის ხელისუფლების გადასაყენებლად. ასეთი ამოცანა ჰქონდა ასლან აბაშიძესაც. თუმცა, მის პოლიტიკურ „სფიჩებში“ ყველაზე ხშირად ის ეთ მშვიდობიან სიტყვებს შეხვდებოდით, როგორიც არის: „დემოკრატიული“, „აღორძინება“, „სტაბილ პირველი პოლუსი ურობა“ და ასე შემდეგ. სხვათა შორის, ამ სიტყვე ტერმინი „პოლიტიკური ბთან არც ირაკლი ალასანიაა მწყრალად. ცენტრი“ პირველად ქართ ულ პოლიტიკაში, თუ არ მეორე პოლუსი კიდევ ერთი პოლიტიკური ცენტრი ნინო ბუ ვცდებით, ვახტანგ რჩეუ ლიშვილმა ახსენა. მაშინ მან რჯანაძეა. ის ალასანიას საწინააღმდეგო პოლუსია თბილისში, პარლამენტის – თუ ირაკლი არჩევნებს უჭერს მხარს, ნინოს რევო ტრიბუნასთან მდგარმა, მე ლუციური აზრები აწუხებს. დღეს თუ ალიანსი თავს ორე პოლიტიკურ ცენტრად ოპოზიციური რეიტინგით იწონებს, ნინოს, ამ მხრივ, ბათუმი დაასახელა. ანუ, ხმაც არ ამოეღება. აპრილი მან კატასტროფულად წააგო. ამიტომაც, ახლა ის თავის დროს დაუცდის. ასლან აბაშიძე. ამჯერად თბილისში ექსპერტები ამბობენ, რომ ნინომ მიზანს მაინც მი პოლიტიკურ ცენტრად აღწია – ის პოლიტიკაში დაფიქსირდა. მართალია, თავის თავი ირაკლი როგორც რადიკალი, მაგრამ მისთვის ახლა ცნება ალასანიამ გამოაცხა ცენტრს აქვს მნიშვნელობა... ბურჯანაძეც პოლი და. აბ აშ იძე თუ პრ ტიკური ცენტრია. ის, ალბათ, უფრო რუსეთის ხელშია სარფიანი ეტენზიას პირდაპირ პრე ზი დე ნტ ობ აზ ე იარაღი. თანაც, რაც ყავის ჭიქაზე დაიწყო პოლი აცხადებდა, ირაკლი ტიკური მკითხაობა, მას მერე მხოლოდ იმის „გამო ალასანია კენჭს ჯერ ცნობა“ შეუძლია, რას გეგმავს მოსკოვი თბილისის წინააღმდეგ. რუსულ პრესაში უკვე გაჩნდა ინფო მერად იყრის. აბაშიძე შემთხვევ რმაცია იმის შესახებ, რომ კრემლი „გაზპრომის“ მე ით არ გაგვხსენებია, რადგანაც, შვეობით კიევის საპრეზიდენტო არჩევნებში მხარს ასეა თუ ისე, აბაშიძესა და ალასანიას ტიმოშენკოს დაუჭერს. სწორედ იმ ტიმოშენკოს, შორის მსგავსება მართლაც შთამბე ადრე პუტინი დაჭერით რომ ემუქრებოდა, მაგრამ ჭდავია. მაგალითად, არც ერთი და პოლიტიკას ინტერესები ამოძრავებს. ჰოდა, როგო არც მეორე არ ყოფილა პარლამენ რმე იმასაც გადაყლაპავენ რუსები, ნინომ პეტერბ ტის წევრი. შესაბამისად, არც პოლი ურგში ხელები რომ უბრახუნა რუსებს, ნინომ ხომ ტიკოსები იყვნენ. ანუ, მათ პოლი გადაყლაპა? ტიკური სკოლა არ აქვთ გავლილი. ერთმა თავისი კარიერა სრული ტრადიციული პოლუსი არა, შალვა ნათელაშვილი მაინც სულ სხვაა. ერ კრახით დაასრულა, მეორე ჯერ პოლიტიკური მოვლენების ეპიცენ თხელ რომ „მიაწყევლა“ წარმატება შევარდნაძემ: ძმაო, შალვა, წარმატებებს წარუმატებლობები მო ტრშია.
სდევსო, მას მერე აღარც გაუმარჯვია. მაგრამ მაინც უკანასკნელი მოჰიკანივით მარტო იბრძვის. პოლიტიკაში მისი მთავ არი კოზირი ინტრიგანობაა. ასე მაგა ლთ ად, აა გდო „პო ნტი“ – ეს პა რლ ამენტი დავტოვოთ და უნდობლობა გამოვუცხადოთო, სხვებს მართლა დაატოვებინა, თვითონ კი დარჩა... ახლაც ამბობს: ადგილობრივ არ ჩევნებში მონაწილეობას არ მივი ღებთო, მაგრამ უკვე ყველას ეჭვი ეპარება. თინა ხიდაშელმა ღიად (თუმცა ზოგადად) თქვა: ახლა ვი ღაცები კი ამბობენ, როგორც ყო ველთვის, ბოიკოტს ვუცხადებთ არჩევნებსო, მაგრამ მერე თავის კანდიდატურას მერის პოსტზე მა ინც დააყენებენო. შალვა ნათელაშვილი – ის უკვე ბრენდია პოლიტიკურ ბაზარზე. მას თავისი სტაბილური ელექტო რატი ჰყავს.
უბრალოდ ლევანი
ალასანიამ – დიალოგის გზით, ბუ რჯანაძემ რადიკალიზმის წყალობით მო იპოვეს ცენტრის ტიტული. მაგრამ ლევან გაჩეჩილაძემ? სხვა ცენტრებისგან განს ხვავებით, მისი გავლენები მხოლოდ თბილ ისის ცენტრალურ უბნებზე ვრცელდება. ის პოლიტიკოსი არ არის, ბიზნესმენია და ისეთი შთაბეჭდილება იქმნება, რომ თავის შესაძლ ებლობებს საკმაოდ სარფიანად აბანდებს პო ლიტიკურ თამაშებში. აპრილი ნინოსთან ერთად წააგო, სამაგიეროდ, იგივე ნინოსგან განსხვავ ებით, „რედისონში“ ყველა ოპოზიციონერის ერთ მაგიდასთან შეკრებას ახერხებს. ეს მისთვის სა კმაოდ სარფიანი სტარტია. ლევან გაჩეჩილაძე გა ნსაკუთრებით სახიფათო ირაკლი ალასანიასთვის არის. თბილისის ქუჩები „გრეჩიხას“ ემორჩილება. ამიტომაც, ალასანიას პოლიტიკური კარიერა 70 პროცენტით სწორედ „წიწიბურას“ (როგორც მას ბერძენიშვილმა შეარქვა) ხელშია. შესაძლოა, ალასანიამ სწორედ ამიტომ ვერ უთხრა უარი ლევანს „რედისონში“ მისვლაზე. ლევანს ყველაფერი გასდის: შეგინებაც, დაგინებაც, შეტევაც და უკან დახევაც... ამ თბილისური იმიჯით ის სარგებლობს კიდეც და გავლენებს დროის შესაბამისად იმტკიც ებს.
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
11
გია როინიშვილი
კიჭა
პეტრე ცისკარიშვილი
ხათუნა თორთლაძე
12
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ფადი ასლი
მიშა მესხი
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
13
კულ ტუ რუ ლი
რევ ოლ უც ია
„ჯუნიორ ევროვიზიაზე“
წლევანდელ „ჯუნიორ ევ როვიზიაზე“ შიდა შესარჩევ ტურში გამარჯვებული ჯგ უფი „პრინცესები“ ახალი მი სიით წავლენ. შარშანდელი გამარჯვების შემდეგ მიზანი შეიცვალა – ეს კულტურული რევოლუციაა. სურვილების ასასრულებლად ბავშვები ფი ნალურ შოუზე ლურჯ ფრინვე ლს გააგზავნიან და ეტყვიან: „ჩაიფიქრეთ!“. ზღაპრული გმ ირი – ლურჯი ფრინველი - ბა ვშვებმა თვითონ აარჩიეს, და წერეს მუსიკა ზაზა წურწუმია სთან ერთად და გადაიღეს კლ იპი - „პიჟამოების წვეულება“, რომელიც 13 ოქტომბრიდან
კონკურსში მონაწილე ქვეყნე ბის ტელეეთერში დატრიალდ ება. კლიპში ბავშვების ოცნება რეალობადაა ქცეული. „პიჟამფართიზე“, სადაც 6 პრინცესა მშობლებმა ღამის გასათენე ბლად მარტო დატოვეს, კო მპოზიციის შექმნას დაიწყებს. ამასობაში, ლურჯი ფრინვე ლიც გაცოცხლდება და ბავშ ვები ჯადოსნურ სამყაროში აღმოჩნდებიან. თამრიკო სხ ვიტარიძე: „ამ კლიპმა დადე ბითად უნდა განაწყოს ჩვენ დამი – „ევროვიზიაში“ მონა წილე ქვეყნები. ეს ევროპაში გაგზავნილი მესიჯია, რომ ჩვენ ვართ კეთილი, განათლ ებული, კულტურული ერი და გვინდა ბავშვებმა იმეგ ობრონ ერთმანეთთან. ჩვენ განსხვავებულები ვიქნებით და საქართველო საუკეთესო კუთხით წარსდგება“.
14
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
12 რეჟისორის თვალით დანახული სიყვარული ავთო ჩიტიძე „ასე უყვარდათ საქართ ველოში“– ეს ფრაზა უფრო წარსულისაა... „თბილისური სიყვარული“ - არც ესაა დღ ევანდელობა. „თბილისური LOVE STORY“ კი იდეალური აღმოჩნდა იმ სასიყვარულო ისტორიების გასაერთიანებ ლად, რომლებიც უფრო თანა მედროვეა. რომანი „თბილისური LOVE STORY“- გიო მგელაძ ემ რამდენიმე ფურცელზე დაატია. ახალგაზრდა რეჟი სორმა, ირაკლი ჩხიკვაძემ კი 1 საათსა და 20 წუთში. ერთი რომანის ეკრანზე გადმოტ ანა 12 რეჟისორს დაავალა. მოსაფიქრებლად ორი დღე მისცა, გადაღებებისთვის კი ერთი კვირა. შედეგად, 12 რეჟისორის თვალით დანა ხული თბილისური სიყვარ ულის ისტორიები ირაკლიმ ერთ ფილმად შეკრა. ფილმი იმაზეა, თუ რა მდენად განსხვავებულია თბ ილისური სასიყვარულო ის ტორიები დანარჩენი მსოფ ლიოს „ლავ-სთორებისგან“. აღმოჩნდა, რომ „თბილისურ LOVE STORY“ –შიცაა არას ასურველი ორსულობა, ეჭვი ანობა, ჯადო და ნარკოტიკ ები... „თბილისურ LOVE STORY“ -ში თითქმის მთელი თბილის ია ჩართული. რეჟისორების მრავალფეროვანი ნუსხა ასე გამოიყურება: დავით უჯმა ჯურიძე, ვასკა ქართველიშვ ილი, თორნიკე ბზიავა, ნიკა მაჩაიძე, ქეთი მაჭავარიანი, თაკო შავგულიძე, გიორგი მა სხარაშვილი, კოტე თაყაიშვი ლი, გიორგი ლიფონავა, მიშა აფხაზავა, დათო ბორჩხაძე და ნიკა ახვლედიანი. ფილმ ის სიუჟეტი ერთია, მხოლოდ, ყოველ 3 წუთში რეჟისორი და მთავარი როლის შემსრულე ბლები იცვლებიან. თითოეუ ლმა მათგანმა თავის 3 წუთიან ეპიზოდში სხვადასხვა მსახიო ბი გადაიღო. ირაკლი ჩხიკვაძე: „დავიბა რე 12 რეჟისორი, მივეცი გიო მგელაძის სცენარი და ვკითხე, თუ როგორ გადაიღებდნენ ამ ფილმს, ვის ათამაშებდნენ და როგორ გაშლიდნენ ისტორი ას. ეს ინტერვიუები ფილმშიც შევიდა. საბოლოოდ, ერთი სრულმეტრაჟიანი ფილმი გა მოვიდა. ამ ექსპერიმენტული იდეის განხორციელება რთ ული იყო, მაგრამ ფილმი ისე შეიკრა, რომ მაყურებელი ვე რც ხვდება, რომ მასზე თორმ ეტმა რეჟისორმა ცალ-ცალკე იმუშავა.“ ფილმში სხვადასხვა სოცი ალური ფენისა და პროფესიის ადამიანების ნააზრევია შესუ ლი. მაგალითად, ჯადოს თემა ზე ედუარდ შევარდნაძე გამო თქვამს მოსაზრებას. ფილმის ყურებისას მაყურებელმა შე იძლება ბევრი იცინოს, მაგრ ამ ის სევდასაც უტოვებს. „მა ყურებელი თავიდან იცინებს, შემდეგ კი იმაზე იტირებს, რაზეც თავიდან ეცინებოდა. პრინციპში „თბილისური LOVE STORY“ საკმაოდ მძიმე და რე ალისტური გამოვიდა.“ ფილმი თბილისის კინოთე
i r u ~ s Y i R l O i b T S T ` E V O L ატრებში 22 ოქტომბერს გამოვა. შემდეგ კი გეზს საერთაშორისო ფესტივალებისკენ აიღებს. „იმდე ნად უცნაური ფორმა აქვს ფილმს, რომ ვფიქრობ, მას ყველა ქვეყან აში ინტერესით უყურებენ. თანაც თბილისური სიყვარულის ისტორი აში ყველაზე მეტად ჩანს სოციალ
ური პრობლემები: ნარკოტიკები, აბორტი, ჯადო... “ წარმატებულმა ექსპერიმენტმა ახალგაზრდა რეჟისორს მეტი სი თამამე შესძინა. შემდეგი ფილმიც სიყვარულის თემაზე იქნება და ასე ერქმევა - „გული პლუსი“. ეს სახელი შეყვარებულთა დახმარებ
ის ფონდს ჰქვია. მოვლენებიც ამ ფონდის გარშემო განვითარდება. „აღმოჩნდა, რომ ფილმებს სიყვარ ულზე ვიღებ. ვფიქრობ, ამ მხრივ ახალს ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ სურვილი მაქვს, თანამედროვეო ბაში გადმოვიტანო ის, რაც მრავ ალჯერ თქმულა სიყვარულზე.“
ფერებით შექმნი ლი განწყობა და სეკა...
,,ყოველი დღე შეიძლება ბოლო აღმოჩნდეს...~ დეა თავბერიძე პალატა #12 „ჩემს ცხოვრებაშიც მოხდა მნ იშვნელოვანი გარდატეხა, რამაც გავლენა იქონია ჩემს აზროვნებ აზე, საქციელზე, მსოფლმხედვ ელობაზე. მოკლედ, შეცვალა ყვ ელაფერი, რაც შეეძლო შეეცვალა. ჩემი სამყარო თავდაყირა დააყენა და ახლა ან უნდა შევეგუო ამ ახ ალს, ან იქით... სადაც ყველა წავა ლთ ადრე თუ გვიან“...
„მეგობარმა ბუკლეტი მაჩვენა. გამოფენაზე მოსვლის სურვილი ამ ბუკლეტის ნახვის შემდეგ გამი ჩნდა. მოლოდინი არ გამცრუებია. აქ ისეთი ფერებია, რომ სიცოცხ ლის ხალისს გმატებს. ამაღლე ბულ განწყობაზე გაყენებს“, – ეს ერთ-ერთი დამთვალიერებლის სიტყვებია. გამოფენის ავტორი კი გია მარკოზაშვილია. ნოდარ რურუა, მხატვარი: „გია შემოქმედია. ის სრულებ ით ავსებს იმას, რასაც სახვითი ხელოვნება და ფერწერა ჰქვია. ნა მუშევრებში ჩანს მისი უშუალობა და საკუთარი ხელწერით გამოირ ჩევა“. ხატვა პატარამ დაიწყო. სერი ოზულად კი ამ საქმეს 18 წლის ას აკიდან მოეკიდა. ნამუშევრებს ძი რითადად ექსპრომტად ქმნის. გა მორჩეული ნახატი არა აქვს. მისი ნამუშევრები უცხოეთის ბევრ გა ლერეაშია დაცული. თბილისში კი მეექვსე პერსონალურ გამოფენა ზე ბოლო 2-3 წლის ნახატები გა მოფინა. საკუთარ შემოქმედებას ის გეომეტრიულ აბსტრაქციო ნიზმს მიაკუთვნებს. „აბსტრაქც იას აღვიქვამ, როგორც ლაქების განაწილებას სივრცეში. კონკრე ტული აზრი ამ ნახატებში არ არის ჩადებული. თავიდან ნახატის და წყება სულიერ მდგომარეობაზეა დამოკიდებული. მერე კი ნამუშე ვარი რა ლაქასაც მოითხოვს, ისე ლაგდება ფერები. ყველა ფერი მიყვარს, განსაკუთრებით ვერც ერთს ვერ გამოვყოფ. მთავარია, როცა ხატავ, ფერმა თავისი რო ლი ითამაშოს, გახსნას ნახატი...“ ფრინველები ნაღვლიანი თვალ ებით „ბავშვობიდან ვნადირობდი. ეს ათი წელია, აღარ მინადირია. რა მდენჯერმე შევესწარი სიცოცხ ლესა და სიკვდილს შორის მყოფი ფრინველის თვალებს, სიცოცხლე რომ სწყუროდა. ამან ძალიან იმ ოქმედა და ჩემში სხვა გრძნობამ გაიღვიძა... ვცდილობ, იმ პერი ოდის დანაშაული როგორმე გა მოვისყიდო“. თევზი სამი ტუზით „ზოდიაქოთი თევზი ვარ. ჩემდ აუნებურად მოხდა სამი ტუზისა და თევზის შერწყმა. ეს წინასწარ განზრახულად არ დამიხატავს. ჯერ თევზი დავხატე, მერე ლაქა გახდა საჭირო და სამი ტუზი ჩა ვსვი. მეგობრები მეკითხებოდნენ, რატომ სამი ტუზიო“? სამი ტუზი უმაღლესი ქულაა სეკას თამაშისას. ბანქოს გარე შე, ცხოვრებაში, გიას სეკა ადრე ბევრჯერ მოსვლია. ახლა არაო... თუმცა... როდესაც შენი ნახატი ვიღაცას სიცოცხლის ხალისს შე ჰმატებს – უკვე სეკაა!
„აქ უამრავი განყოფილებაა და უფრო მეტი ავადმყოფი. აქ დიდი საქმეები კეთდება. მკვდარს აც ოცხლებენ და ადამიანს სიცოცხ ლის შანსს აძლევენ“... ეს 24 წლის გიორგი მსხილაძის სიტყვებია. ის ახლა ისრაელშია. რამდენიმე თვის წინ თბილისში, შენობებზე გაკრული განცხადებე ბი გამოჩნდა. ლეიკემიით დაავად ებულ გიორგის სასწრაფო ოპერ აციისთვის და სიცოცხლის შესანა რჩუნებლად თანხა უნდა შეგროვ ილიყო. ეს მაშინ მისი ახლობლების სურვილი იყო... სიცოცხლე შეუნ არჩუნეს. გიორგის ორი ოპერაცია ჩაუტარდა, მაგრამ კიდევ ერთი ოპერაციის მოლოდინშია. მოლოდინში „ეს უფრო არსებობას ჰგავს, ვი დრე ცხოვრებას... ჩემი მდგომარე ობა, რბილად რომ ვთქვა, საკმაოდ გაურკვეველია. უკვე, სამ თვეზე მეტია რაც აქ ვარ. ვიღვიძებ ერთი და იმავე დროს, ან მაღვიძებენ... რომ წამლები, დავლიო... შემდეგ ვსაუზმობ, ოთახიდან გავდივარ და დეპარტამენტს წრეებს ვურტ ყამ. სიარული რომ არ დამავიწყ დეს. მერე ექიმებს ველოდები. ყო ველ დღე შემოდიან, მაგრამ ახალს არაფერს ამბობენ, დრო კი იწელ ება. . . მერე ისევ ვჭამ, ისევ და ვდივარ, ისევ წამლები შემოაქვთ. ცოტათი ვისვენებ, თუ თავი მაქვს გავდივარ ისევ და უსასრულოდ დავდივარ... სხვანაირად შეიძლე ბა შეიშალო... ასე გადის აქ ყოვე ლი დღე... რაც მაძლებინებს, ესაა მოგონებები, შეცდომების გამო სწორების სურვილი და ის ხალხი, ვინც მელოდება და მართლა ვუყვ არვარ... მიჭირს, მაგრამ ვცდილობ სტიმულს ჩავეჭიდო :)“ სტიმული „ჩემს დისშვილს ჩემი არჩეული სახელი ჰქვია. მისი ნახვა სიგიჟე მდე მინდა, მაგრამ არც სურათებს ვნახულობ და არც ვიდეოს. ჩე მი დისშვილი ჩემთვის ერთ-ერთი დიდი სტიმულია, მინდა ჩავიდე და ხელში ავიყვანო... არის დღეე ბი, როცა არც ერთი სტიმული არ მოქმედებს. უბრალოდ, გონება იკ ეტება და აღარაფერი მინდა. მაშინ ვიხსენებ ყველა ჩემს მეგობარს, მათთან გატარებულ წუთებს. ის, რაც ადრე ჩვეული ამბავი მეგონა, ახლა საშინლად ძვირფასი გახდა ჩემთვის. ბევრი რამე მენატრება წარსულიდან...“ ტკივილი და ახალი გზა „გულიც ბევრ რამეზე მწყდება... ბავშვობიდან მქონდა ჩარჩენილი, რომ ჩემს დებს ჩემთვის არ უნდა ეკოცნათ. ამიტომ არ მიყვარდა როცა ეკა და ნინო მეფერებოდნენ. სიგიჟემდე მიყვარს ორივე, უბრა ლოდ, ადრე გრძნობების გამო ხატვასთან პატარა პრობლემები მქონდა. ვხვდები, რომ სისულელე იყო. ყველაზე დიდი ტკივილი, რაც წარსულიდან მომყვება, დედის სი კვდილია. სამი წლის წინ დავკარგე. ჩემი საუკეთესო მეგობარი და კე დელი იყო. ჰოდა, ამის მერე ავირ იე... მოსახვევი, რომელშიც შევედი არასწორი გამოდგა... ამას თურმე უნდა მიხვდე, უნდა შეცვალო. თუ
ჯოჯოხეთის 7 წრე ანუ ბრძოლა სიცოცხლისათვის
„ეს უფრო არსებობას ჰგავს, ვიდრე ცხოვრებას~ არა და ცხოვრება გააკეთებს შე ნს ნაცვლად. ყოველი დღე შეიძ ლება ბოლო აღმოჩნდეს... ეს გზ აც საჭირო იყო, რომ გამევლო, რადგან დაღმართისკენ მივექა ნებოდი, არ ვჩერდებოდი. ახლა კი ისევ მე უნდა გადავწყვიტო - ქვემოთ თუ ზემოთ. ნულიდან ვიწყებ, ოღონდ სულ სხვა აზრო ვნებით. ვწერ და მეგობრებსაც ვუგზავნი. ეს, არც წერილებია და არც მოთხრობები. ნაგლეჯ ებია ჩემი ცხოვრებიდან. ვიცი, სხვის შეცდომებზე იშვიათია ვი ნმემ რამე ისწავლოს, მაგრამ მა ინც ვცდილობ...“ წიგნი „ვიცი, ყველას მაგრად ვუყვ არვარ, მაგრამ ადრე საკმაოდ რიგიანი ნაძირალა ვიყავი. ვინც კი მიცნობს გულის სიღრმეში ყველა დამეთანხმება. ჰადასაში მომეცა მეორე შანსი, - ყოველ შემთხვევაში, თბილისამდე უნდა ჩამოვაღწიო. ერთადერთი, რაც მაძლებინებს - იმედია! იმედი, რომ აეროპორტიდან გამოვალ და სათითაოდ ყველას ჩავეხუ ტები. მინდა საკუთარი თავი ვნ ახო ახალ ცხოვრებაში. მინდა ახლა ბევრი კარგი ვაკეთო და ნაკლებად გავაკეთო ის, რასაც ვაკეთებდი. გული ბევრს ვატკინე, მაგრამ ამ ეტაპზე არ დავაკონკრეტებ. მინდა ეს ყველაფერი წიგნად დავწერო და გამოვცე, თუნდაც ჩემი მეგობრებისთვის, რომ თვ ალები აეხილოთ, სწორად იც ხოვრონ. მეჩვენება თუ მართლა
შევიცვალე? მე არასწორად ვც ხოვრობდი.“ ლეიკემიამდე „ვამბობდი, ცხოვრება ხომ მშვენიერია – მანქანა, კარგი სა მსახური ბანკში, გოგოები, მე გობრები, ფული, დღე - ყავის სახლი, ღამით - ბარები, კლუბ ები... და აღარ მახსოვდა გიო, რომელსაც შემწვარი კვერცხი ენატრებოდა; 3 თვე სახლიდან იმის გამო ვერ გადიოდა, რომ ფეხსაცმელი არ ჰქონდა... თავს ვეუბნებოდი, გაჭირვება დაივ იწყე, ახლა კაი ტიპი ხარ, ყველ აფერი გაქვს და არ ღირს ძველ ის გახსენება... წინ უნდა იარო... კიი, კარგია წინ სიარული, მაგრ ამ? არა წარსულის დავიწყების ხარჯზე. მე კი ბოლო სამი წელი სულ ავურიე, ვეღარ ვჩერდებო დი... ვცხოვრობდი არხეინად და არასწორად...“ წითელი ლაქები, ოთახი #12 და მომავალი „ჯერ იყო წითელი ლაქები ზურგზე. ვფიქრობდი, მგრძნო ბიარე კანი მაქვს და მზეზე ალ ბათ გამიღიზიანდა - მეთქი. მერე ქავილიც დაემატა. ცოტათი კი შემაშინა, მაგრამ მაინც ზაფხ ულს და ალერგიას დავაბრალე. ექიმის ნაცვლად ბილიარდის სა თამაშოდ წავედი. ერთ დღესაც უთენია ტკივილმა გამაღვიძა, მხარი მტკიოდა. უფრო ზუსტ ად, მარცხენა მხარე მთლიანად გამიშეშდა. მაშინ მივხვდი, რომ არც ალერგია იყო და არც კანის გაღიზიანება და აუცილებელი
იყო ექიმის ჩარევა... ზიხარ ცივ ოთახში, გარეთ მზეა, მაგრამ ოთახში ძალიან ცივა, ან მე მც ივა შიგნიდან, აღარ მახსოვს... მახსოვს ექიმის გაკვირვებული და შეშფოთებული სახე დიაგ ნოზის წარმოთქმის დროს - ლე იკემია... სისხლის ავთვისებიანი სიმსივნე... და შენ ხვდები, რომ მთელი შენი სამყარო დაინგრა... არც სამსახური მაქვს, აღარც პა ტარა ლამაზი სახლი ავლაბარში, აღარც კლუბებში დავდივარ, გო გოებიც შეცოტავდნენ, საშინლ ად გამოვიყურები... 200 ათასი დოლარით უფრო ღარიბი ვარ... 8 თვეა საავადმყოფოს კედლები არ დამიტოვებია და გაურკვევ ელია, როგორ განვითარდება ჩე მი სიმსივნის ამბავი. შეჩერდება თუ წინ წავა... არ მეშინია. ჩემს თავს სიტყვა მივეცი, რომ საავ ადმყოფოში არ მოვკვდებოდი და ეს ასე იქნება. ფულსაც ვიშოვი, ბინასაც თავიდან ვიყიდი. აღ არც კლუბია საჭირო და აღარც გოგოები. საკმარისია გართობა, უსწორმასწორო გზებზე სირბ ილი! ხანდახან უბრალოდ უნდა გაჩერდე, ამოისუნთქო და და ფიქრდე. ახლა ძლივს დავდივ არ, მაგრამ ვაიძულებ თავს და დავდივარ. ჯოჯოხეთის 7 წრე მაქვს გავლილი და აქედან რომ გამოვალ 7-ჯერ უფრო ძლიერი ვიქნები იმიტომ, რომ გამახსენ დეს, რა არის ბრძოლა სიცოცხ ლისთვის, რა არის გაჭირვება, მონატრება და სიცოცხლის წყ ურვილი... მანამდე კი - ვცხოვრ ობ ჰადასაში. ოთახი #12...“ ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
15
კუკავას ლოგიკა
ლევან გაჩეჩილაძემ მაეს ტრო საკუთარ ტელევიზიად მონათლა, თანაც რედისონში და სახალხოდ. სხვათა შო რის, კახა კუკავამ ლევანის ნათქვამს ორიგინალური პა სუხი მოუძებნა. – კახა, რას ნიშნავს, რო ცა სხვა ჟურნალისტებს ატოვებინებენ დარბაზს და ტოვებენ მხოლოდ „მაესტრ ოს“ გადამღებ ჯგუფს? – ეს ორგანიზატორების გადაწყვეტილებაა და მე მას ვეთანხმები. ეს მიღებული ფორმაა. ალბათ, თქვენ არ იცით და „პრაიმტაიმში“ იმას არ ასწავლიან, რომ კონკრე ტულ ტელევიზიას შეუძლია, მოიპოვოს ექსკლუზიური გა შუქების უფლება. ამას ჰქვია ექსკლუზივი. თქვენ რა, არ გაქვთ ექსკლუზივები? – რა თქმა უნდა, გვაქვს, თანაც საკმაოდ ბევრი, მა გრ ამ ეს იყო სა ჯა რო ღო ნისძიება და ყველა ჟურნ ალისტი, ალბათ, თანაბარ პირობებში უნდა მუშაობ დეს. რა უპირატესობით სა რგებლობს ამ შემთხვევაში „მაესტრო“? – რა თქმა უნდა „მაესტრო“ სარგებლობს ძალიან დიდი უპირატესობით, თქვენი გა ზეთისგან განსხვავებით. გა ქვთ თქვენ პრეტენზია მიუკ ერძოებლობაზე? – აუცილებლად... – მაშინ რატომ ბეჭდავთ კრიტიკულ და პიკანტურ მა სალებს მხოლოდ ოპოზიც იაზე და რატომ არ ბეჭდავთ ხელისუფლებაზე? – და ვინ გი თხ რათ, რომ ხელისუფლებაზე არ ვბეჭ დავთ? ალბათ, კარგად არ კი თხულობთ „პრაიმტაიმს“... – მაშინ დამისახელეთ ერ თი სტატია მაინც, რომელიც ხელისუფლების წარმომად გენელზე დაიბეჭდა. – რომელი ერთი ჩამოგი თვალოთ. დაწყებული გუბე რნატორებიდან და მინისტ რებიდან, დამთავრებული დედაქალაქის მერით. ყველ აზე იბეჭდება ისეთი სტატ იებიც, რასაც თქვენ პიკანტ ურს ეძახით. – და ეს შავი პიარია? კარგ ით, რა. მიკერძოებულები რომ ხართ, რად გინდა ლაპარაკი. ისე, საინტერესოა, ვინ უთ ხრა კუკავას, რომ მედია აუ ცილებლად შავ პიარზე უნდა მუშაობდეს, ან იმაში ვინ და არწმუნა, რომ „მაესტრო“ მი უკერძოებელი ტელევიზიაა. მაგრამ აქ სხვა პრობლემაა. ის ხომ კლასიკური ქართველი პოლიტიკოსია. თუ კარგს წერ მასზე, ესე იგი თავისუფალი სიტყვის მედროშე ხარ, თუ კრიტიკული ტონი შეაპარე, მაშინვე პოლიტიკურ ანათემ ას გადაგცემს და „ალ-ქაიდას“ თუ არა, „ემვედეს“ სამსახურ ში ჩაგაყენებს. თუმცა ეგებ იმ შეხვედრაზე ოპოზიციის ძვ ირფას ლიდერებს ჩამოეწერ ათ სია, ვის აძლევენ ამ ექსკ ლუზივებს და ვის ემალებიან ტუალეტში. 16
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ბურჯანაძის პარტიული ლოგო – ხელშეკრულება სატანასთან?
ყველა სიმბოლიკას თავისი მნიშვნელობა და დატვირთვა აქვს. როგორც ამბობენ, მს ოფლიოში ბევრი ლოგოა, სადაც სამი ექვსია ნია ჩამალული. ეს კი ისე კარგად არის შენი ღბული, რომ მასა ვერ აღიქვამს ამ სატანურ გამოსახულებას. ამგვარი ლოგო დიზაინერ მა და ჰერალდიკოსმა ბესიკ დუღაშვილმა საქართველოშიც აღმოაჩინა. ნინო ბურჯან აძის პარტიის ლოგოში შეუიარაღებელი თვ ალითაც დაინახავ სამ ექვსიანს. ბესო დუღაშვილი: – რიცხვთა წყობა 666 არაფერს ნიშნავს, ამ ციფრს მაშინ აქვს სატანისტური დატვირთვა, როცა 360% სამზეა გაყოფილი და სამი ექვსია ნი ღერძებზეა განლაგებული. სამ ექვსიანს რა
ზურა ბიგვავა: – ეს ლოგო პარტიის ჩამოყალიბების წინა პერიოდში გაკეთდა. მასზე თამრიკო ფოცხიშ ვილი მუშაობდა და საკმაოდ სერიოზული წა რმოდგენები აქვს იმის შესახებ, თუ რას ნიშნავს თითოეული ნიშანი. სპეციალური ექსპერტიზის შედეგად ჯგუფმა გააკეთა ასეთი შერჩევა. – იცით თუ არა, რომ ლოგოში, რომელიც ნინო ბურჯანაძის პარტიას აქვს, სამი ექვს იანია გამოსახული? – სამი ექვსიანი? პირველად მესმის ამის შე სახებ. თქვენ ვინ გითხრათ? – ჰერალდიკოსმა აღმოაჩინა. – ყოჩაღ ჰერალდიკოსს! და დიდი მადლობა თქვენ, რომ გვითხარით.
ინტერპრეტაციით დახატავ და როგორ ვიზუალ ურ ეფექტს მისცემ, არსებითი მნიშვნელობა არა აქვს. კონკრეტულად ამ ჰერალდიკოსის, მხატ ვრის თუ დიზაინერის შეცდომა ის არის, რომ ეს არ იცოდა. შესაბამისად, ალბათ, ისიც არ იცის, რომ ეს სატანის ნიშანია. ეს არის დიზაინში ინ ტერპრეტირებული ფორმა და ისეთი კონცეფ ციითაა გადმოცემული, რომ ან დაინახავ, ან – არა. ლოგოში მოცემული წრის ტრიალიც, რომე ლიც სწრაფვისკენ არის მიმართული, ჰერალდ იკული თვალსაზრისით, მართებული არ არის. საათის ისრის საწინააღმდეგო მიმართულებით მოძრაობს მუცელი. არადა პირიქით უნდა იყოს. ეს სიმბოლო რაღაცით ჰგავს ბორჯღალსაც. ძვ ელად საქართველოში მას წარმატების, ხვავისა და ბარაქის ნიშნად დედაბოძზე ან შესასვლელ კარზე გამოსახავდნენ. ამ სიმბოლომ საუკუნ ეებს გაუძლო, მაგრამ ამ შემთხვევაში წრეების ტრიალი ამასაც არღვევს. რაც ჰერალდიკურად გაუმართლებელია. შვიდი ქრისტეს რიცხვია, ქა რთული ბორჯღალიც შვიდქიმიანია. ამ ლოგოში კი სამი ქიმია, რადგან ორი ქიმი გაერთიანებულ ია და როგორც ერთი მთლიანი არე, ისე იკითხე ბა. წრეების ტრიალი რომ დაშალო, თავის წრეს თან ერთად 666 გამოდის.
თამრიკო ფოცხიშვილი: – ნინო ბურჯანაძის პარტიის ლოგო თქვე ნი შექმნილია? – დიახ. – ლოგოს შექმნის იდეა პარტიამ მოგაწო დათ თუ თქვენია? – რა თქმა უნდა, პარტიამ. ვცდილობ, სამუ შაო იმის მიხედვით შევასრულო, რასაც დამკ ვეთი საჭიროდ მიიჩნევს. საბოლოო ჯამში, ერ თობლივი პროდუქტი გამოდის. – პროფესიით ვინ ბრძანდებით? – მხატვარი ვარ, თავის დროზე ვმუშაობდი ქართულ კინოში, რეკლამაში. – მარტო ამ ლოგოზე იმუშავეთ თუ სხვე ბზეც? – რა თქმა უნდა, სხვებზეც. არის უამრავი კომპანია, რომელიც დღემდე მუშაობს იმ ლო გოთი, რომელიც თავის დროზე გავუკეთე. – იცით თუ არა, რა დატვირთვა აქვს იმ ნი შნებს, რაც ლოგოშია გამოყენებული? – როგორ, ნიშნები? – ის გრაფიკული გადაწყვეტილება, რომე ლიც თქვენ ამ ლოგოში გაქვთ, რა მნიშვნელ ობის არის? – რა თქმა უნდა, ვიცი, ან თუ არ ვიცი, მეუბ
ნებიან, ასე არისო. ამის მიხედვით ვაკეთებ. – ამ კონკრეტულ შემთხვევაში რა იდეა იდო? – ამ კონკრეტულ ნიშანში დინამიკა და მო ძრაობაა ჩადებული. ეს არის ევოლუციისა და განვითარების სიმბოლიკა. – იქიდან გამომდინარე, რომ თქვენ ჰერა ლდიკოსი არ ბრძანდებით და დადგენილი წესების გარეშე მოქმედებდით, რა მიიღეთ, ხვდებით? – როგორ რა მივიღე? – უნდა გითხრათ, რომ თქვენ მიერ შექმ ნილ ლოგოზე, წესების მიხედვით რომ დაშა ლო, სამი ექვსიანია გამოხატული. რაც თქვენ არ იცოდით, არა? – იქ არის ასოები. მართალი გითხრათ, ექვს იანებზე არ მიფიქრია. – ახლა, ალბათ, დააკვირდებით, იგივე შე ცდომა რომ არ გაგეპაროთ. – ეს ვინ გითხრათ, „მართლმადიდებ ელ მშობელთა კავშირმა“? – არა, ჰერალდიკოსმა, რომელმაც იცის, როგორ იქმნება ლოგო და რა ცოდნაა საჭირო ამისთვის. – ჰერალდიკა სხვა თემაა, ლოგო კი სუფთა დიზაინია. არსებობს ფსიქოლოგ იაში ლუშერის ტესტი. ხომ იწერთ, რასაც გე უბნებით, ესეც ჩაწერეთ. არის სუფთა ლაქა და ყველა თავისებურად აღიქვამს იმ ლაქას. ზოგმა შეიძლება შვიდიანშიც დაინახოს ექვსიანი... მალხაზ აფრიდონიძე: – დიზაინერი, რომელიც ლოგოზე მუშა ობს, უნდა ერკვეოდეს თუ არა ჰერალდიკ აში? – უნდა ერკვეოდეს სიმბოლიკა-ემბლემატ იკაში, რომ რამე უხეში შეცდომა არ დაუშვას. არსებული დატვირთვა შეიძლება სულ სხვა ჰქონდეს, ორგანიზაციის იდეა და შინაარსი კი სულ სხვა იყოს. ბესო დუღაშვილი, დიზაინერი, ჰერალდ იკოსი: – ეს გაუცნობიერებლად არის გაკეთებული თუ შეგნებულად, მაინც დიდი თავის სატკივარ ია. თუ 666 გამიზნულად წერია 120-გრადუსიან ბრუნში, ეს სატანასთან კავშირს ნიშნავს. მარტ ივად გეტყვით, მაგალითად, მე ვარ ჰერალდიკ ოსი და ლოგოს სიმბოლოდ გამოვსახე თასი და ხმალი, როგორც ქართლის დედის შემთხვევაშ ია. თასით აღვნიშნავ, რომ მოყვარეს მოყვრუ ლად ვხვდები. ხმლით კი – მტერს მტრულად. ეს არის საქართველოს სახე. თუ ნინო ბურჯანაძემ ეს ლოგო თავისი პარტიის სახედ აიღო, ე.ი. სამი ექვსიანი აღიარა. თუ შეუგნებლად არის გაკე თებული, თავს უნდა უშველოს და სასწრაფოდ გამოცვალოს ჰერალდიკული ნიშნები – ლოგო იქნება ეს თუ სხვა.
.„მე ჯამბაზად გამოვდიოდი“ მარიტა დამენია საქართველოს პირველი და მსოფლიოს ერთერთ უხუცესი კლოუნი სანდრო თედიაშვილი უკვე 96 წლისაა. ცირკში 20 წელი იმუშავა, მა ნამდე იყო ცხინვალის თეატრი. მისი ცხოვრება სავსე იყო კურიოზებით... „პრაიმტაიმი“ მას სა ხლში ესტუმრა. სანდრო თედიაშვილი: ქართული საცირკო დასის ჩამოყალიბება 1957 წელს გადაწყდა. დასი ძირითადად რუსეთის ცირკებიდან მოწვეული ქართველი მსახიობები სგან დაკომპლექტდა ესკიზები და რეკვიზიტები ლადო გუდიაშვილმა შექმნა, მუსიკალურად სხ ვებთან ერთად გააფორმა ბიძინა კვერნაძემ და ქორეოგრაფებმა – ჯანო ბაგრატიონმა და ანტონ ჩიხლაძემ, ხოლო სპექტაკლის დამდგმელი რე ჟისორი გიგა ლორთქიფანიძე იყო. ქართული დასი რომ დგებოდა, მოსკოვის ცირკების გაერთიანების სამმართველოდან წა რმომადგენელი ჩამოვიდა, რომელმაც თეატრე ბი დაიარა, ალბათ, ჩემი გამოსვლა ნახა და ასე შემარჩია. ძალიან არ მინდოდა, სამჯერ ვთქვი უარი, მაგრამ მერე შევეჩვიე, თანაც ხელფასი დამინიშნეს საკმაოდ მაღალი – 400 მანეთი, არ ადა მაშინ რუსთაველის თეატრში ყველაზე მა ღალი ხელფასი 500 მანეთი იყო. მაგრამ ძალიან მენატრებოდა თეატრი, ერთი და იგივე მბეზრდ ებოდა. ჩვენ მაშინ არ გვეცვა ისე, როგორც თა ნამედროვე კლოუნებს, ყველა კლოუნს თვისი ნაციონალური სახე უნდა გამოეხატა. ყველგან თამამად ვამბობდი, რომ კლოუნი ვი ყავი, საქართველოს გარდა. აქ დღემდე მერიდე ბა, კლოუნიაო და ატეხავენ, ხი-ხი-ხი, ჰა-ჰა-ჰა.
ხვრინვა
რა გამიძნელდა ცირკში, იცით? მსახიობები კონტაქტს მაყურებელთან პირდაპირ ამყარებენ, თეატრში გვერდებიდან და უკნიდან მსახიობებს კედლები ეფარებათ და ცირკში კიდევ წრიული ამბავია, კაცო... ყველა მხრიდან ხალხი მიყურე ბდა. ეს ძალიან ძნელია, თანაც კლოუნმა თავის გამოსვლაში მაყურებელიც უნდა ჩართოს, პა რტნიორად გაიხადოს. ერთხელაც ერევნის ცი რკში გამოვდივართ. პირველ რიგში, ერთ კაცს ჩაეძინა და საოცარი ხვრინვა ამოუშვა, დარბ აზში სტვენა ატყდა, მის გვერდზე მჯდომი ქალი უშედეგოდ ცდილობდა ქმრის გაღვიძებას, მსახ იობები ძალიან გაბრაზდნენ, გავვარდი საგრიმ იოროში, საბანი და ბა
ტარზანა
ტრაგიკული პროფესია
„ქართველები ამ ხელოვნებას ცოტა აგდებულად უყურებენ, მით უმეტს, ჩემს პროფესიას, მე ჯამბაზად გამოვდიოდი და ამას დამამცირებლად მიიჩნევენ, არადა მთ ავარია, ცხოვრებაში არ იყო კლოუნი. თორემ მე მრავალი წლის განმავლობაში პროფესიული ნიღაბი მქონდა, სხვადასხვა ქვეყნების არენაზე გამოვდოიდი და ყოველთვის ვცდილობდი, იმ პერიოდის განმავ ლობაში სიხარული მიმენიჭებინა მაყურებლისთვის. ფედერიკო ფელინის სიტყვებია: ჯამბაზობა ძალიან ტრაგიკული პროფეს იაა, თავიდან მას ვერც მე ვაცნობიერებდი, მაგრამ მერე მოხდა ამბავი, რომე ლმაც ჩემი პროფესიის ტრაგიკულობაზე უფრო მეტად დამაფიქრა... თეატრიდან გამოყოლილი მქონდა ეს ჩვევა, ცირკში ნახევარი საათით ადრე მოვდიოდი, გრიმს ვიკეთებდი, ხასიათზე მოვიდოდი... ერთ-ერთი გამოსვლის წინ გრიმით სავარძელში ვიჯექი, ჩემს ნომერს ველოდებოდი, ამ დროს დერეფნიდან სა უბარი მომესმა, ამ ტელეგრამას ახლა ნუ ვაჩვენებთ, გამოსვლის მერე მივცეთო, იმათ ეგონათ, იქ არ ვიყავი, მაშინვე გავაღე კა რი, ტელეგრამა წავიკითხე, დედა გარდაცვლილიყო, შოკში ჩავვარდი, გონს მაშინ მოვეგე, როცა წამყ ვანმა მხარზე ხელი დამადო: სანდრო, შენი გა მოსვლა იწყებაო... როგორია, ამ დროს უნდა გახვიდე სიცილ -ხარხარით, კოტრიალით მაყურებლის წინაშე. ასეთი რამ მხოლ ოდ გიჟს თუ ეპატიებოდა, მაგრამ შევძელი... როცა წარმოდგენა დამთავრდა, დირექტორი ჩამოვიდა, მომეხვია, მო მისამძიმრა და ყურში ჩამჩურჩულა, სანდრო ძნელი ყოფილა ნი ღბის ტარებაო, მართ ლაც ძნელი ყოფილა...
ლიში ავიღე, მივედი მძინარე კაცთან, მის წინ ბა რიერზე საბანი გავშალე, წელსზევით გავიხადე, საბანში გავეხვიე და დუეტში დავიწყეთ ხვრინვა. ატყდა სიცილი და ჩვენმა მთვრალმა სტუმარმა თვალები დააჭყიტა, დამაკვირდა და თავის ჭკ უით გაღვიძება დამიწყო. ამან მაყურებელი კი დევ უფრო გაამხიარულა, ბოლოს მიხვდა, რაც მოხდა, ერთი კარგად შეიკურთხა და გასასვლე ლისკენ გაიქცა, მეც არ დავიბენი და ჩემი საბნ იანად უკან გავყევი. მეორე დღეს ცირკში მოვი და, ბოდიში მოიხადა: „დალნი რეისების შოფერი ვარ, რომ ჩამოვედი, ძმაკაცებმა რესტორანში დამპატიჟეს, ჩემმა აშხენამ არ დამაყენაო, ცირკ ში წავიდეთ, ბილეთებს ხომ არ გადავყრიო“. მო კლედ, იმ დღეს რესტორანში ერთად ვიქეიფეთ..
ეს ამბავი არავისთან მომი ყოლია, მაგრამ ცირკში ყველაფერი ხდება, ამიტომაც ახლა გიამბობთ, ცი რკში რეპეტიციები ორ ნაწილად ტარდება, ჯერ რეპეტიციას ოთხფეხა მსახიობები გადი ან. იმ წლებში სამხატვრო ხელმძღვანელი ვიყავი და ვალდებული გახლდით რეპეტიციებს დავსწრ ებოდი, ერთხელაც ძაღლების მწვრთნელი მოვიდა ჩემთან, გვერდით ჩამომიჯდა - მეუბნება, დღეს ჩემი „ტარზანა“ ვერ იმუშავებს, მარცხენა ფეხის თათი გაეჭრა და ფეხს ვერ ადგამს, ვეტერინარმა ფეხი შეუხვია, მაგრამ მითხრა სადმე რომ ჩატოპოს ინფექცია შეეჭრება, ამიტომ დროებით პრეზერვატივი უყიდეთ და ის ჩამოაცვითო, არადა მე მაგის ყიდვა არ შემიძლია და იქნებ მი შველოო. წამიყვანა „ტარზანას“ თათის სანახავად, ვხედავ მუჭის სიმსხო აქვს ეს თათები, არ გინდა ამ ზომის პრეზერვატივის შოვნა? წავედი საყიდლად და კარებიდან გასულს რუსი მსახიობები შემომხვდნენ, მოსკოვიდან ტელეგრამა მივიღეთ, სხვაგან უნდათ ჩვენი გადაგზავნა, ჩვენ კიდევ ქართულ დასს ძალი ან შევეჩვიეთ და წასვლა არ გვინდაო. კაფეში შევედით სალაპარაკოდ და ცოტა დავთვერი, იქიდან წამოსულს სულ დამავიწყდა „ტარზანა“, ვიღაც გოგონა ძა ღლს ასეირნებდა და მაშინ გამახსენდა... კუთხის აფთიაქში შევედი ორი ახ ალგა ზრდა პროვიზორი გოგონა მუშაობდა, ვუთხარი რაც მინდოდა, მთელი ყუთი გამომიტანეს, აიღე და სალაროში გადაიხ ადეო, არა ჯერ უნდა ვნახო როგორებია-მეთქი, ფანჯრისკენ მივიჩოჩე და თან ჩემს გუნე ბაში „ტარზანას“ ფეხებს შევადარე, ამ გოგოს ვეუბნები ეს არ მომწონს ძალიან თხელია-მეთქი, მოკლედ, იმდენ ხანს ვარჩიე ბოლოს მოლარემ გამომძახა, პრეზერვატივი თხელია და თქვენ თუ სქელი გჭირდებათ მოპირადა პირე მხარეს რეზინის ჩექმების მაღაზიაა დ აი იქ მიბრძანდ ითო, ისეთი ხარხარი ატეხეს მძლივს გავაჩუმე ეს ქალე ბი, მერე ვყვიროდი მე არ მინდა კაცო, „ტარზან ას“ უნდა-მეთქი და ამაზე სულ გადა ირივნენ.
„სიორა“
„დიდ ცირკში პარტნიორ ები გჭირდება, მაგრამ, როცა ადამ იანია პარტნიორი, გაგიკვირდებათ და, მან უფრო შეიძლება გიმტყუნოს... ამიტომ გადავწყვიტე, ჩემი პარტნიორი სახედარი ყოფი ლიყო. ერთი აზერბაიჯანელი კაცისგან მშვენიერი ვირი მიყიდეს. ოქროსჩუქურთმიანი უნაგირი დავადგით, რომლის ქვეშაც ბატარეები მოვათავსე, იქიდან ელექტრ ოგაყვანილობა გავიყვანე კუდის ბოლომდე და წითელი ნა თურა დავუმაგრე, თან სათვალე გავუკეთე და გულზე აბრა ჩამოვკიდე, რომელსაც, სადაც გამოვდიოდით, იმ ენაზე ეწ ერა – „დიპლომი“. ჩლიქები ყვითლად შევაღებინე, ვირს „სი ორა“ დავარქვი, მაგრამ ერთხელ კი გადამყარა ხათაბალას „სიორამ“, ვირი იყო და ვირული ჩვევები ვერ მოვაშლევინე. ერთხელ დნეპროპეტროვსკში გამოვდიოდით, ვირს ვუთხ არი მაყურებელს მიესალმე-მეთქი, მისკენ დავიხარე და მა ყურებლის ფარულად ხელში სტაფილო დავიკავე, ვირმა ჩემს ყურთან მოიტანა ტუჩები და პირი ააცმაცუნა, თი თქოს ყურში რაღაცას მეჩურჩულებოდა. წამყვანს ვუ თხარი, ვირი უკმაყოფილოა, მაყურებელი ტაშს რა ტომ არ მიკრავსო. ამას ხანგრძლივი ტაში მოჰყვა და ვირმაც ორჯერ დახარა თავი, წამყვანმა მი თხრა: - აბა აჩვენოს თქვენმა კულტურულმა სახედარმა კიდევ რა შეუძლიაო, სახედრ ისკენ დავიხარე ვითომ ყურში ვუჩუ რჩულე, მანაც გეგონებათ ჩემი ნათქვამი შეასრულაო, აწია კუდიო და არ მოისაქმა?! მიწა გამსკდომოდა მერჩივნა...
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
17
წითელ ხალიჩაზე და ბევრ ფუ თამარ გონგაძე
ასეთ ჯიჯი რეჯინის, გარწმუ ნებთ, არ იცნობთ. კარლ ლაგერფ ელდის სტილში გადაწყვეტილი, ერთი შეხედვით „სვეტსკური“ სტ ილისტი და ფოტოხელოვანი შინა განად სხვა, უფრო ღრმაა. სოხუ მელია, ნახევრად ბულგარელი და ნახევრად სომეხი. საერთო საცხ ოვრებელშიც ცხოვრობდა, მაგრ ამ მძაფრ სურვილს, რომ სიმაღლ ეებისთვის მიეღწია, დეპრესიაში ჩავარდნის საშუალება წამითაც არ მიუცია. „გგონიათ, რომ რაღა ცნაირი ვარ და ზევიდან ვიყურე ბი, არა? თავმდაბალი და უშუალო ადამიანი ვარ“. ექსკლუზიურად „პრაიმტაიმი სთვის“ რვათვიანი პაუზის შემდ ეგ, ჯიჯი საზოგადოების წინაშე პირველად იხსნის ნიღაბს და ამ ბობს იმას, რაც პრესაში არასდრ ოს უთქვამს. „მე თბილისელი არა ვარ. არ ასასიამოვნო წარსული მაქვს, სოხუმელი ვარ! ეს მტკივნეული თემაა. ომი რომ დაიწყო მოსკოვში გადავსახლდით. მეექვსე კლასში ვიქნებოდი, მოსკოვში ყველაფ ერი რომ გავყიდეთ, არდადეგებზე თბილისში ჩამოვედით ბიძასთან და პრობლემების გამო დავრჩით კიდეც. დაიწყო ჩვენი ოჯახის გა ჭირვებაც. წელიწადნახევარი არამიანცის საავადმყოფოს საერთო საცხოვ რებელში ვცხოვრობდი. ვატყობ დი, რომ არ ვიყავი ისეთი, როგო რიც იქ მაცხოვრებლები იყვნენ. მე წითელი ხალიჩა და ბევრი ფული მინდოდა. მაგრამ ამის გამო დე პრესია ერთი წამითაც არ მქონ ია, პირიქით. ამას იმ გოგო-ბიჭე ბის სტიმულისთვის ვამბობ, ვინც ახლა საერთო საცხოვრებელში ცხოვრობს. აქამდე ამ თემას აფ იშირებას არ ვუკეთებდი, თუმცა ყოველთვის ვიცოდი, მისი ხმამაღ ლა თქმით, ჩემს ცხოვრებაში წა რმატება მოვიდოდა. ცუდი არაფ ერი გამიკეთებია. ამიტომ, სანამ ვინმე ჩემზე ცუდს იტყვის, ჯერ ის გზა გაიაროს, რაც მე გავიარე... 25 წლის ასაკში ჩემს დონეზე იყოს და მერე რაც უნდა, ის ქნას. არა ვარ ის ადამიანი, რომელსაც „კი დია“, რას ამბობენ მასზე.“
თამუნა ინგოროყვას მოდელებისთვის პარიკს აჩვენებს
ფრჩხილებს კვირაში ერთხელ იკეთებს
კოსმეტოლოგსაც ხშირად სტუმრობს
რახან ვაკელი არ იყო და საერ თო საცხოვრებელში ცხოვრობდა, მეგობრებმა ცხვირი აუბზუეს. ახლა არამიანცში ზოგჯერ ბები ის სანახავად და დასახმარებლად მიდის. უკანა გზაზე ტაქსში ჯდება და ცხოვრებაზე ეცინება. 14 წლის გრეგორი დევეჯიევ მა ბებიის გვარზე გადასვლა მაშინ გადაწყვიტა, როდესაც „ლა სკალ ას“ მომღერლობას აპირებდა, მა გრამ სარკეში საკუთარ მომღერ ალ სახეს დააკვირდა და გადაწყ ვიტა, რომ სცენისთვის ესთეტური არ იყო. ჯიჯის სკოლაში ეძახდნენ და ეს მეტსახელიც დღემდე ამიტ ომ შემორჩა. პროექტებს კი ხელს გრეგორი რეჯინით აწერს. ჰყავს მხატვარ-ვიზაჟისტი და - ქრისტინე, რომელიც ჯიჯის მარჯვენა ხელია და, საკუთარ თა ვზე გამოვცადე, მშვენიერ ვიზაჟს აკეთებს. ჯიჯი ამბობს, რომ ვარს კვლავური სტილის გოგო არ არის და გამოჩენა არ უყვარსო. ჯიჯიმ ჯერ დიზაინის აკად ემიაში ისწავლა. შემდეგ სამკერ ვალო სახელოსნოც უცებ გახსნა. ეს იყო შვ იდი წლ ის წინ. მა გრ ამ ერთ დღესაც მიხვდა, რომ ეს მისი საქმე არ იყო და მოსკოვში, ვიზა ჟის სკოლა დაამთავრა. სწორედ იმ პერიოდში ურჩევდა სტილს და უკეთებდა ვიზაჟს კლიპომანიით შეპყრობილ ქართულ შოუბიზნე სს. „მივხვდი, არ მაწყობდა ცხოვ რება ფუნჯებით და ვიზაჟისტის ჩემოდნით. თან აღმოვაჩინე, რომ რეჟისორები დიდ შეცდომებს უშ ვედნენ განათებაში. ჭავჭავაძის გამზირზე ავიღე სტუდია, დავიჭი რე ფოტოაპარატი და მას შემდეგ მეხუთე წელია ფოტოგრაფი ვარ. სამოდელო სტუდია „ამსასთან“ კი ოთხი წელია ვთანამშრომლობ“. როცა შეყვარებულია მუ შაობა ეზარება. 24 საათი მასზე ფიქრობს და დიდ განცდებშია. ბოლოს შეყვარებული ერთი წლის წინ იყო. ამაზე ხმამაღლა არ ლა პარაკობს. „პირადული ნულზე მაქვს... მოდელი ჩემთვის ყველაზე ასექ სუალურია. აბა, როდის უნდა მო ვიცალო პირადი ცხოვრებისთვის,
ჯიჯი
რადგან ვაკელი არ ვიყავი, მეგობრებმა ცხვირი ამიბზუეს
თამრიკო ფოცხიშვილი მისი წიგნის დიზაინერია
თმის გადანერგვის კლინიკას რეკლამა დაუმზადა
ი
ლ ი ვ
ო
ტ ა ნ
ემოცია
აღშფოთებულია...
ბოლოს როდის აღვშფოთდი აღარ მახსოვს. არაფერზე აღარ ვშფოთდები. ყველაფერი გავიარე უკვე და ამ ემოც იისგან დაცლილი ვარ. „აა... ჰო, რა მოხდა...“ - ასე ვხვდები თითქმის ყველაფერს. შარშან იმდენად დიდი იყო ჩემი აღ შფოთება, რომ წინა წელში დავტოვე ეს ემოცია. თბილისში არ ვიყავი ომის დროს და გახლეჩილი გრძნობა მქონდა. მეგონა თბილისს ვერასდროს ვნახავდი. ამასწინათ გორის ტრასა გავიარე და ახლობელს ვუთხარი კიდეც, რომ მეგო ნა ამ ტერიტორიას ვერასოდეს ვერ გავივლიდი და თბილ ისში ვერასდროს ჩამოვიდოდი-მეთქი. 18
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
აშ
ლ ე გ
გახალისებულია... გამახალისა იმ მომენტმა, როდესაც ბათუმიდან დამი რეკეს და სიმღერაზე კლიპის გადაღება შემომთავაზეს. მე გობარმა დამირეკა და მითხრა, აჭარის მთელი ტელევიზია გელოდება აპარატურით და მომსახურეობით და კლიპს გჩუქნიანო. დირექტორი თეა ცეცხლაძე ერთი პერიოდი გადასარევად მღეროდა და შევხვედრივარ კიდეც. მადლ ობა მინდა გადავუხადო არა მარტო კლიპის გადაღების შემოთავაზებისთვის, არამედ, სტიმულისთვის. არ მომცეს წამოწოლის და სიზარმაცის საშუალება, რაც ძირითადად მახასიათებს.
გან იც დი ს... რამდენიმე დღის წინ განვიცადე კლასელის ტრაგ ედია. მას 19 წლის შვილი გარდაეცვალა. გზაზე გადმ ოდიოდა და მანქანამ დაარტყა. არ მეგონა ასე მალე თუ დადგებოდა ჩვენს ცხოვრებაში, კლასელებში ამგვარი პერიოდი. ეს იყო მათთან დაკავშირებული ყველაზე დი დი და პირველი ტკივილი. ჩემს კლასში ადრეულ ასაკში გარდაცვალების პრობლემა, ღვთის მადლით, არ ყოფი ლა და ყველა სახეზე ვართ. როცა შევიკრიბეთ, ყველა ერთნაირად განვიცდიდით შვილის დაღუპვის მომენტს. თუ ამაზე დიდი განცდა არსებობს აღარ ვიცი.
ლზე მეოცნებე სოხუმელი ბიჭი რეჯინი
როდესაც სახლში დილის 6 საათ ზე მივდივარ. ჩემთან გადაღება აუტანელია, დიდხანს გრძელდ ება. პლიუს ამას - ჩემი ეშინიათ.“ ერთხელ მოდელი ფოტოობიე ქტივის წინ არ იხსნებოდა, ხელო ვნურად დაყენებული, დაბურც ული ტუჩების შემხედვარე ჯიჯიმ ასეთ ხერხს მიმართა: „-იცი, რომ მე მკითხავი ვარ?-ვუთხარი. - მა რთლა?-გაოცდა მოდელი. მე გა ნვაგრძე, - გენში მიდრეკილება გაქვთ ავადმყოფობის მიმართ... გოგო შეშფოთდა, წარბები აწია და იმ წამს ისეთი სექსუალური და ლამაზი იყო, მივხვდი, ხრიკმა გაჭრა. თუმცა ერთსა და იმავე მოდელთან ერთი და იგივე ხრიკს ვერ გამოიყენებ. ამ გოგოსთან უკვე ისე ახლოს ვარ, რომ მის გახსნაზე ზედმეტად მუშაობა არ მჭირდება. ალბათ ამიტომ გამო მდის კარგი ფოტოები.“ ბიჭების გადაღება არ უყვარს. გადაპრანჭულ, მანერულ და ნაზ ბიჭებს უკან ისტუმრებს. თუმცა მაინც აქვს გადაწყვეტილი სკან დალური პროექტის გაკეთება, სხვადასხვა ნაციონალობის მა მაკაცების ეროვნულ და პროფ ესიულ სამოსში გადაღება... და უნდა, რომ ეს ნამუშევარი საზღ ვარგარეთ გაყიდოს. კვირაში ერთხელ სალონში დადის, ფრჩხილებს იკეთებს. სტუმრობს კოსმეტოლოგსაც. აღმოაჩინა ადგილი, სადაც მოცა ლეობის დროს ზის, ყავას სვამს და მშვიდდება. სახალხოდ თმას არ ივარცხნის, VIP ოთახში სტილ ისტის გარდა სველ ჯიჯის ვერა ვინ ხედავს. ღია ფერის თმას შა ვად იღებავს და ძალიან უხდება. ამით თვალის სიმწვანეს უსვამს ხაზს. უნდა 30 კილოგრამით ნაკლ ები იყოს. ჯერ 11 კილო აქვს და კლებული. აუცილებლად აცვია პიჯაკი, ტყავის ფეხსაცმელი და ატარებს ტყავის ჩანთას. უნდა, რომ საქართველოში პერიოდულ ად ჩამოდიოდეს. თუმცა საოცნე ბო ქვეყანა არა აქვს, მაგრამ იტ ალიურს სწავლობს. „მე ეროვნე ბა არ მაქვს, კოსმოპოლიტი ვარ.“ მალე ბელგიაში, ადგილობრ ივ ჟურნალში ორი თვით სამუშა ოდ უნდა გაემგზავროს.
თავისი ოფისის – `ამსას~ კართან
კასტინგისთვის კოსტიუმს არჩევს
ვიზაჟისტ დასთან ერთად
ო ტ
ნა
თამუნა ინგოროყვას პარიზუ ლი ფეშენ-ვიკისთვის 2010 წლის გაზაფხული-ზაფხულის კოლე ქციის კატალოგი დაუმზადა. იქ ყველა ეკითხებოდა, ვინ გადაიღო ეს საოცარი ფოტოებიო.
ჯიჯი „ამარტას“ ფოტოპრ ოექტების ავტორია. ლენა ბარსეგოვა მას შემდეგ არის მისი მენეჯერი, რაც ფოტო აპარატი აიღო ხელში. ყველაფ ერს მას ანდობს, ბანკის ანგარი შის და პინკოდის ჩათვლით. „რობერტო ბრავომ“ სამკაუ ლების საიმიჯო რეკლამა შეუკვე თა. სახე ანანო ბაკურაძე იქნება და 2010 წლიდან ყველა იტალ იურ ჟურნალში დაიბეჭდება. ახლა საავტორო წიგნზე მუშაობს სახელწოდებით - „ჩემი ქალი“, რომელშიც ცნობილი და არაცნობილი ქალების შავ-თე თრ პორტრეტებს მისი ტექსტები დაერთვება. „ძალიან ვნერვიულ ობ. 25 წლის ბიჭი გლამურს რომ გადადებს და დაუმუშავებელ შავ-თეთრ ფოტოებს დაბეჭდავს პრეტენზიით, რომ არის პორტ რეტისტი, შედეგად იმას მივიღებ, რომ ან გამლანძღავენ, ან იქნება WOW.“ წიგნის დიზაინზე თამრ იკო ფოცხიშვილი მუშაობს. სა ერთოდ ამ წიგნის გაკეთების იდ ეაც თამრიკოსგან მოდის. წიგნს იტალიაშიც ნახავენ. თამრიკო ფოცხიშვილი: - უა მრავ ფოტოგრაფთან მიმუშავია, მაგრამ ჯიჯი გამორჩეულია უა ღესად ესთეტური ხედვით. ესაა ადამიანი, რომელსაც შეუძლია, ყოველ შემდეგ ნამუშევარში 2-3 ნაბიჯით წინ წავიდეს. ეს არის ნა მდვილი შემოქმედი. და ბო ლოს, მთ ავ არი რე დაქტორის დავალებით, ჯიჯიმ აქეთ გადამიღო ფოტო. დამე თანხმეთ, შემთხვევის ხელიდან გაშვება არ შეიძლებოდა. მით უმეტეს, თუ გიყვარს ფოტოსესია და დაღლილობის მიუხედავად, ფოტოობიექტივის წინ „კერავ“ ინტელექტუალურ თუ „ნაშურ“ სახეებს. არ შემშინებია, გახსნა არ გასჭირვებია და... მოკლედ, თქვენი მონა-მორჩილი ჯიჯი რე ჯინმა ასე დაინახა.
ლენასთან ერთად ფოტოს შერჩევა
ეს მე ვარ – ჯიჯი რეჯინის თვალით
ი
ლ ი
ვ შ ა
ლ ე გ
გახარებულია...
ემოცია არა აქვს...
ბოლოს სიმღერის დაწერამ მომანიჭა დიდი სიხარული. საოჯახო საბჭომ გადაწყვიტა, რომ ეს სიმღერა მე ვიმღ ერო. რომანტიკული ხასიათისაა. სამი თვის წინ დავწერე და მეუღლეს მივუძღვენი. მასზე კლიპის გადაღებასაც ვფ იქრობ და საერთოდ, ამამუშავა, გამომაცოცხლა და ხალი სი მომცა. ერთი წელია, აღარაფერი დამიწერია. საერთოდ, ყველა სიმღერის დაწერის შემდეგ მგონია, რომ ბოლოა. დიდია სიმღერებს შორის პაუზები და აქედან გამომდინ არე, როცა დაიწერება, სიხარულიც დიდია. მადლობა უფ ალს, რომ კიდევ დავწერე სიმღერა.
რაღაც სიმი მაინც შემერხევა, მთლად ისე ვერაფე რს ვერ გავატარებ. ემოცია ალბათ არ მექნება ისტე რიულად მოდასა და ჩაცმაზე, როცა ლაპარაკობენ. ჩემი ტვინი ბევრი რამით არის დატვირთული. სულ ვფიქრობ, ამის მეტი სადარდებელი ამ ადამიანს ნუ თუ არ აქვს-მეთქი? ვერ ვხვდები, როგორ იცლის ად ამიანი მხოლოდ გართობასა და ჩაცმა-დახურვაზე ფიქრისთვის. ასეთი მომენტი არასოდეს დადგა ჩემთ ვის. ალბათ არ მაინტერესებს და იმიტომ. აი, როდის ვარ შუშის თვალებიანი და უემოციო.
შეშინებულია... ძალ ია ნ ამა ფო რი აქ ა სტა ტი ამ მეო რე დ მოს ვ ლის შეს ახ ებ... მეო რე დ მოს ვლ ა რომ არი ს მო ახლ ოე ბუ ლი ვიც ი და ვგრ ძნ ობ, მაგ რა მ ასე დე ტალ ურ ად რომ წავ იკ ით ხე, საკ მა ოდ შევ ში ნდ ი. ხში რა დ არ ემთ ხვ ევ ა ნაწ ინ ას წა რმ ეტ ყვ ელ ებ ა, მაგ რა მ მაი ნც. პირ ვე ლა დ რის გამ ოც შემ ეშ ინ და, იყვ ნე ნ შვი ლე ბი. თვა ლწ ინ დამ იდ გნ ენ. მათ ჯერ არა ფე რი უნა ხა ვთ და ამი ტო მ შემ იპ ყრ ო შიშ მა. წარ მო მი დგ ა ყვე ლა ფე რი ცუდ ი და საშ ინ ელ ი უბ ედუ რე ბა. ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
19
ნოდარ ნათაძე „რედისონის“ შეხვედრაზე არ დაუშვეს ნოდარ ნათაძე „რედი სონის“ შეხვედრაზე არ შეუშვეს. მან ნათელა შვილის ბედი გაიზიარა. შალვას 26 მაისის შეკრ ებაზე არ მისცეს სიტყვა, ნათაძეს კი – „რედისონის“ შეხვედრაზე. ნათაძემაც, ზუსტად ნათელაშვილის მსგავსად, პროტესტის ნიშნად დატოვა შეხვედ რა. განსხვავება მარტო ის იყო, რომ ნათაძის წა სვლა არავის გაუგია... „გრეჩიხას“ მიერ შე დგენილ სიაში ნოდარ ნა თაძე ვერ მოხვდა. თუმცა ბოლო წუთამდე ელოდ ებოდა შეტყობინებას მა ინც. ისე იყო დარწმუნე ბული საკუთარ საჭირო ებაში, რომ „რედისონში“ მისვლაც კი გადაწყვიტა. მარტო მისვლა კი არა, გე გმაც დაწერა და მიიტანა, მაგრამ... სიტყვა არ მისც ეს. არც შენ გვჭირდები და მით უმეტეს, არც შენი გეგმაო. ნათაძე „რედისო ნის“ შეხვედრის წინა დღ ეს ირწმუნებოდა, მოსა წვევი ხელში მიჭირავსო. შეხვედრის დროს მოსა წვევების არმქონე პირები დარბაზსგარეთ დარჩნენ, მათ შორის შევამჩნიეთ ნათაძეც, რომელიც ზუ სტად რამდენიმე წუთში
ჩუმად გაიპარა შეხვედ რიდან. მოგვიანებით კი გაბრაზებულმა აღიარა: – მოსაწვევი არ მქონ და, არც სიტყვა მომცეს. ველაპარაკე გაჩეჩილაძეს და მითხრა, თუ გინდა, მე ორე განყოფილებაში მო გცემ სიტყვასო და მეორე განყოფილებაში აზრი აღ არ ჰქონდა, საჭიროება არ იყო, ამიტომ წამოვედი. ოპოფართის წინა დღ ეს კი ნათაძე სხვანაირად საუბრობდა და ირწმუნ ებოდა, მოსაწვევიც მაქვს და გეგმაც, სხვებისგან განსხვავებითო: – მე უნდა მივიდე „რე დისონში“ და გეგმა წარვ ადგინო. მიწვეული ვარ და რასაკვირველია, მაქვს გეგმა. მიმაჩნია, რომ არ სებული ხელისუფლება რაც შეიძლება მალე უნ და შეიცვალოს. ამ ხელი სუფლების გადაყენების ორი იურიდიული საფუ ძველი არსებობს. პირვ ელი, რომ ეს ენი არ იან რუსეთის აგენტები და მეორე – ხელისუფლებაში არჩევნების ტოტალური გაყალბების შედეგად მო ვიდნენ. ამ ხელისუფლ ების შეცვლას სჭირდება ზუსტად სამი ძალოვანი ნაბიჯი. არც მეტი და არც
ხათუნა მგალობლიშვილი აი, თურმე რით იყო დაკავებული „გრეჩიხა“ მთელი ზაფხულის განმ ავლობაში. საზოგადოების წევრებს კარზე უკაკუნებდა, ვინც გაუღებ და „უცნობის“ „კენგოლის“ ფირმის ამოტრიალებულ კეპს ახვედრებდა და შიგნით შემოწირულობებს აყრე ვინებდა. ასე კაპიკ-კაპიკ შეაგროვა „დაიცავი საქართველოს“ ლიდერმა „რედისონის“ დასაქირავებელი თანხა, რომლის საკონფერენციო დარბაზი შეხვედრამდე ორი კვირით ადრე და ჯავშნა და ორგანიზატორობაც ყველა დეტალს თავადვე გაუწია. ცნობის თვის, „რედისონის“ საკონფერენციო დარბაზის ერთი საათით ქირაობა მინიმუმ 1800 ამერიკული დოლარი ღირს. ესეც იმ შემთხვევაში, თუ შე ხვედრა „ალა-ფურშეტის“ გარეშე ჩა ივლის. „ქოფი ბრეიქის“ შემთხვევაში კი თანხა 2300 დოლარამდე იზრდება. გაჩეჩილაძის ოპოზიციური შეხვედ რა სამ საათზე დაიგეგმა. მაგრამ იქ ყველა ქართული პუნქტუალურობით
ნაკლები. ეს სამი ნაბიჯი კი არის – უნდა გამოსძ ალო ხელისუფლებას სწ ორი საარჩევნო კანონი. უნდა გამოსძალო არჩე ვნების დანიშვნა. უნდა ჩაატარო არჩევნები, რომ ხმები დაიცვა და ვერ მო გპარონ. – თვენ ემხრობით, რომ ლევან გაჩეჩილა ძემ მერობის კანდიდატ ად იყაროს კენჭი? – მე მინდა, რომ დაინ იშნოს არჩევნები და მერე ვინ დარჩება და ვინ – არა, ან ვინ ვის აჯ ობ ებს, ეს უკვე სხვა საკითხია. – მაგრამ ხალხისთვის მთავარია ის, რომ გაიგ
გამოცხადდა. ამიტომ გაჩეჩილაძეს პირველ საათში გადახდილი ათას რვ აასი დოლარი სულ წყალში ჩაეყარა. ლიდერებმა და სტუმრებმა დარბაზში დაახლოებით 40 წუთის დაგვიანებით შეაღწიეს. დაწყებისთანავე „უფრო სმა“ თავისი წესები აამოქმედა – თი თო გამომსვლელს გეგმის წარსადგე ნად 5 წუთს მისცემდა. დრო ფული ღირს, მით უმეტეს ლევანისთვის და მით უმეტეს „რედისონში“... „ტაიმ ერი“ სასტუმროს ხელმძღვანელობამ ზუსტად სამ საათზე ჩართო და შვიდ ის ნახევარზე გამორთო. შესაბამისად, შეხვედრა სამსაათ-ნახევარს გაგრძე ლდა. ანუ ლევანმა „რედისონში“, სავა რაუდოდ, 6500 დოლარი დატოვა. შე იძლება ამიტომაც შეხვედრის ბოლოს გაჩეჩილაძეს აღფრთოვანება სულაც არ ეტყობოდა. მას ფინანსებზე კი არა, გეგმებზეც არ უნდოდა საუბ არი. „აუ, ასეთი დაღლილი არასოდეს ვყოფილვარ, გეხვეწები, ცალკე შევხ ვდეთ, რა“, – ამ სიტყვებით დატოვა სასტუმრო.
ოს, რა იქნება ამ არჩევნ ების მერე... – კი, რა თქ მა უნ და, ასეა. პრობლემა გვაქვს ნამდვილად. მე ჯერ არავ ისგან არ მინახავს რაიმე სერიოზული გეგმა გამო ქვეყნებული ან დადებუ ლი... – ანუ შეიძლება, თქ ვენ ლევან გაჩეჩილაძე სთან გიხილოთ და ის, როგორც ლიდერი, აღ იაროთ? – ვნახოთ, ვის ექნება უფრო კარგი პროგრამა, ვინ იქნება უფრო ძლიე რი... ვინ იქნება უფრო ჭკვიანი, გამბედავი... ვნ ახოთ...
თამაზ გამცემლიძე, „დაიცავი საქართველოს“ პრესსპიკერი: – რა დაჯდა ეს შეხვედრა? რო გორც ვიცით, საკმაოდ ძვირი ღირს საკონფერენციო დარბაზის დაქი რავება... – შეიძლება ჯდება კიდეც ძალი ან ძვირი, არ ვიცი ზუსტად, მართალი გითხრათ, მაგრამ თქვენ რასაც ამ ბობთ, იმაზე ბევრად ნაკლები ჯდება, როგორც მე ვიცი. თან რადგან საზო გადოებისთვის ბევრი ცნობილი სახე იყო წარმოდგენილი, ამიტომ შეღავა თებიც გაკეთდა ხელმძღვანელობის მხრიდან... – რა სახსრებით მოხერხდა ამ შეხვედრის ორგანიზება? – ძირითადად შემოწირულობე ბით. – ვინ გააკეთა ეს შემოწირულო ბები? – ეს არის საზოგადოების წევრებ ის მხრიდან გაკეთებული შემოწირუ ლობები. კონკრეტული სახელისა და გვარის თქმა გამიჭირდება...
მთელი სამშაბათი დილა ვფიქრობდი, რა გამიხარდ ებოდა და რედაქტორმა გამახარა: პირველ საათზე შალვას პრესკონფერენ ციააო. მოკლედ, პირველ საათზე ლეიბორისტების ოფისში გამოვცხა დდი, საკონფერენ ციო დარბაზი ჟურნ ალისტებით იყო სა ვსე, მაგრამ თვით ონ შალვა არსად ჩანდა, ცოტა ხნის ლოდინის შემდეგ ჟურნ ალისტები აწ უწუ ნდ ნე ნ: კაი, შალვ ას არ გვ ანახებთ, არ გვან ა ხე ბ თ , პ რე ს რელ იზ ი მაინც და გვანახეთო, მაგრამ ქეთი დოლიძემ ამაზ ეც კატეგორიული უარი გვტკიცა. ამ ასობაში ვიღაცამ კედელზე დამაგრ ებული პლაზმური ტელევიზორიც ჩართო და კადრი, არც მეტი, არც ნაკლები, სააკაშვილზე გა აშეშა. ბოლოს და ბოლოს, ნათელა შვილიც გამოვიდა და განაცხადა: ამერიკის ახლანდელი ხელისუფლ ებისგან დიკ ჩეინის, სოროსის, ბრაი ზას და ყველა იმ ადამიანის დასჯას მოვითხოვთ, ვინც „ვარდების რევო ლუციის“ მოწყობაში მონაწილეობა მიიღოო. მათი საქმიანობის გამოსა რკვევად კი ამერიკის მთავრობიდან სპეციალური პროკურორი უნდა მოგვამაგროო. მერე ნათელაშვილმა ჟურნალისტებს ის კადრიც აჩვენა, სადაც სააკაშვილი გზის ერთ-ერთი მონაკვეთის გახსნისას ხუმრობდა, „შევარდნაძემ კინაღამ დაგვღუპა და
ნათელაშვილის პასუხგაუცემელი შეკითხვები
ვინ არ შეუშვეს „რედისონში“
„რედისონის“ შეხვედრა, ალბათ, ერთადერთი იყო, რომელზეც მოსა წვევები დარიგდა. ამ აპოლიტიკურ მა დეტალმა ბევრი დაუპატიჟებელი სტუმარი უხერხულობაში ჩააგდო. პირობა ესეთი იყო – გახსნილ დარბ აზში შევიდოდა მხოლოდ ის, ვისაც თეთრი მოსაწვევი ექნებოდა. გაჩე ჩილაძემ სტუმრების სია პირადად შეადგინა და მოსაწვევების შევსებაც თავად გააკონტროლა. ამიტომ იქ ვე რავინ მოხვდა ისეთი, ვინც ლევანს არ უნდოდა. მოხვედრით კი ბევრი მოხვდა. მაგალითად, ბურჯანაძის პირადი დაცვა, მძღოლი და კიდევ სხვების „ხელისბიჭები“. ეს სხვათა შორის, ჟურნალისტებმაც აღნიშნეს, ასეთი დასწრებით რა გეგმები უნდა განიხილონო... შეხვედრის დაანონსების შემდეგ ბევრმა პოლიტიკოსმა და ექსპერტმა გადაწყვიტა „როდისონში“ მისვლა. მათ შესასვლელში დაცვა დახვდათ
კინაღამ ნათელაშვილი მოაჯდა ამ ხელისუფლებასო“. ნათელაშვილ მა ამ ფაქტზე ბევრი იცინა და თა ვისებური კომენტარებიც გააკეთა, მერე ერთმა ჟურნალისტმა ჰკითხა: კი მიმართავ ამ საერთაშორისო ორ განიზაციებს, მაგრამ შედეგი თუ აქვსო. რაზეც ნათელაშვილმა უპას უხა, ამ ყველაფრის შედეგი ის არის, რომ ჩემი გული შეიწირაო. მაგრამ მერე თავი ინუგეშა. საერთოდ, დიდ პიროვნებებს თანამედროვეები ვერ უგებენ, ზოგს ეცოდები, ზოგს გიჟი ჰგონიხარ, მაგრამ თავის სათქმელს ისტორია იტყვისო. და მოსაწვევები მოსთხოვათ... ბევრ მა ეს პირად შეურაცხყოფად მიიღო და იქაურობა დატოვა... ნანა კაკაბაძემ „გაყრილი“ სტუმ რების დამშვიდება სცადა: რა მოხდა, აქ ვინც ვართ, ყველას კი არ გვაქვს მოსაწვევი, ისე შემობრძანდითო... არც ნანასა და არც რეზო ესაძეს ნათაძემ და რამდენიმე ექსპერტმა არ დაუჯერეს და „რედისონი“ გაბრ აზებულებმა დატოვეს... რეზო ესაძე: – მეც ვეხვეწე, მაგრამ არ შემოვი დნენ. ასე განაცხადეს, თავს შეურაც ხყოფილად ვგრძნობთ და წავალთო... კაკაბაძეს გაეცინა და გამოტყდა: ისე, აქ მხოლოდ მოსაწვევებით უშვე ბენ და მეც წამოვიღეო... ესაძემაც უც ბად მოიქექა ჯიბე, ჩემიც აგერ არისო... განაწყენებულების სია წამებში მიაწოდეს ლევან გაჩეჩილაძეს. ის არც შეწუხებულა. ვინც საჭიროდ ჩათვალა, ის იქვე ჰყავდა და დანარჩ ენები საქართველოს დასაცავად, ალ ბათ, არც სჭირდება...
რა დაჯდა „რედისონის“ შეხვედრა 20
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ლევან ჯიშკარიანი ამერიკის პრეზიდენტ ბარაკ ობ ამასთვის „ნობელის“ მინიჭების შე მდეგ ბევრი გამოთქვამდა ვარაუდს, რომ ეს პრ ემ ია იყო „ავ ან სი“, მათ შორის, თურქულ-სომხური შერიგე ბისთვის, რის თაობაზეც უკვე გაფო რმდა შეთანხმება და მხარეებმა მო ილაპარაკეს, უახლოეს მომავალში გახსნან საზღვრები. სინამდვილეში კი, თუ ვინმეს ეკ უთვნის ნობელი ამ საკითხში, ეკუთ ვნის... ვლადიმერ პუტინს, რაკი სწ ორედ მისმა აგრესიამ საქართველოს წინააღმდეგ 2008 წლის აგვისტოში, აიძულა სომხეთის ხელისუფლება, ეძებნა ალტერნატიული გზები თა ვისი ქვეყნის იზოლაციიდან გამოსა ყვანად: საქართველოსა და რუსეთს შორის დიპლომატიური ურთიერთო ბების გაწყვეტისა და ყოველგვარი სატრანსპორტო კომუნიკაციის სა ბოლოო შეწყვეტის შემდეგ, სომხები, უბრალოდ, მიხვდნენ, რომ თურქეთ თან (ესე იგი, დასავლეთთან და ნა ტოსთან) კომპრომისის გარეშე მო მავალი საერთოდ არა აქვთ. 1988 წე ლს, ესე იგი, ყარაბახის მოძრაობის დაწყებისას, სომხეთის მოსახლეობა 4 მილიონს აღწევდა. დღეს კი 2 მი ლიონამდე სომეხი დარჩა სომხეთში. თვით მთიან ყარაბახში კი – 100 000. ანუ, სომხეთს ჰაერივით სჭირდე ბა თურქეთთან საზღვრის გახსნა, რასაც ორი გარემოება ემატება: ამ ერიკა-ირანის ომის დაწყების შემთ ხვევაში, სომხები საერთოდ შიმშილ ით ამოწყდებიან, რადგან ეს ერთა დერთი გზაც ჩაეკეტებათ რუსეთთან კავშირისა (ირანის ტერიტორიიდან – კასპიის ზღვის გავლით), ხოლო თუ აზერბაიჯანმა ყარაბახისთვის ომი დაიწყო, საქართველო თავის ტერი ტორიაზე რუსულ შეიარაღებას სო მხეთისთვის არ გაატარებს. აქედან გამომდინარე, აგვისტოს შემდეგ სომხებისთვის გარკვეული
დათმობის საფასურად თურქეთის საზღვრის გახსნა სასიცოცხლოდ აუცილებელია. მაგრამ რის ფასად? ჟენევაში ხელმოწერილი შეთა ნხმება გულისხმობს, რომ მხარეები ამყარებენ დიპლომატიურ ურთი ერთობებს და მზად არიან, გახსნან საზღვარი ორი თვის განმავლობა ში მას შემდეგ, რაც ხელშეკრულება „ორმხრივი ურთიერთობის განვით არების შესახებ“ პარლამენტებში დამტკიცდება. თვით ხელშეკრულებაში ყარაბახი საერთოდ არაა ნახსენები, თუმცა პრ ემიერ-მინისტრმა ერდოღანმა უკვე განაცხადა, რომ დოკუმენტი პარლამ ენტში რატიფიცირებისთვის მხოლოდ მას შემდეგ შევა, როდესაც სომხეთი დაეთანხმება ე.წ. „მადრიდის პრინცი პებს“, ესე იგი, გაათავისუფლებს აზ ერბაიჯანის ოკუპირებულ რაიონებს და დააბრუნებს ლტოლვილებს მთიან ყარაბახში, სადაც დაახლოებით 20-30 წლის შემდეგ ჩატარდება რეფერენდ უმი. ესე იგი, მაშინ, როდესაც აზერბა იჯანული მოსახლეობის რიცხვი (ბუ ნებრივი მატების შედეგად) სომხებს გაუტოლდება. იგულისხმება, აგრეთვე, რეგიონ ში სამშვიდობო ჯარების განლაგება. ოღონდ არა რუსეთის, არამედ ნატოს წევრი ქვეყნებისა. ამ პირობების მიღება პრეზიდენტ სარქისიანისთვის სიკვდილის ტო ლფასია, რადგან „ჩასაფრებული“ ოპოზიცია მას დამხობით ემუქრება და ამ პროცესში „სომხეთის ღალა ტით“ აღშფოთებული რუსეთის იმ ედიც აქვს. არმიღება კი სომხეთის ნელ-ნელა დაცლასა და თანდათან ობით სიკვდილს ნიშნავს. თუმცა „ნობელის ნამდვილ ლა ურიატ“ პუტინს ეს სულაც არ ანაღ ვლებს. მას ნამდვილად შეუძლია გა იმეოროს ფრაზა ცნობილი ანეკდო ტიდან: „ამათ ხომ არ ჰგონიათ, სო მხები თვლით მყავს ჩაბარებულიო“.
თურქულსომხური ჩიხი და პუტინი რუსეთი მეზობლებს ატომური ბომბით ემუქრება დავით ავალიშვილი რუსეთის სამხედრო დოქტრინაში უკვე ოფიცია ლურად ჩაიწერა, რომ ეს ქვეყანა იტოვებს უფლე ბას, გამოიყენოს ატომ-ბირთვული იარაღი, თუკი ექნება ვარაუდი (თუნდაც ვარაუდი!), რომ სხვა ქვ ეყანა მის წინააღმდეგ მტრულ გეგმებს ამზადებს. ესე იგი, ატომური ბომბი გამოიყენოს არა რო მელიმე სხვა ქვეყნის კონკრეტული მოქმედების, არამედ თუნდაც ვარაუდის(!!!) შემთხვევაშიც კი. როდესაც ამერიკის სახელმწიფო მდივანს, ქა ლბატონ ჰილარი კლინტონს ეს კითხვა დაუსვეს და კომენტარი სთხოვეს, მან საკმაოდ უსუსური, მიკიბულ-მოკიბული პასუხი გასცა. არადა, პუტი ნის ახალი თავხედური ინიციატივა, ისევე, როგო რც ბალტიის ქვეყნების საზღვრებთან უპრეცე დენტო სამხედრო სწავლებების გამართვა, არის პირდაპირი შედეგი იმისა, რომ მოსკოვს ბევრი რამ „გაუვიდა“ 2008 წლის აგვისტოში და ადეკ ვატური პასუხი ვერ მიიღო. ხოლო თანამედროვე გერმანიის ზოგიერთი პროსტიტუირებული მო ღვაწის მოქმედებით („გაზპრომში“ რომ გადადიან სამუშაოდ) ტალიავინის დასკვნაშიც ზოგი რამ ის ეთი ჩაიწერა, რომ მოსკოვს დაუსჯელობის სინდ რომი კიდევ უფრო გაუმყარდა. თანაც, რაც ყველაზე საინტერესოა, რუსეთის „ატომ-ბირთვული აგრესია“ მიმართულია, პირვ ელ რიგში, სწორედ მეზობელი ქვეყნების წინა აღმდეგ. კრემლთან დაახლოებული ერთ-ერთი
ექსპერტის თქმით, აგრესიული ჩანაწერი გული სხმობს არა სტრატეგიული, არამედ ტაქტიკური ატომური იარაღის გამოყენებას. გასაგებია, რომ სტრატეგიული ატომური იარაღი (მათ შორის, ტრანსკონტინენტური რაკეტები) მიმართულია ამერიკისა და დასავლეთ ევროპის წინააღმდეგ, ხოლო ტაქტიკური – დამიზნებულია მეზობლებ ზე. მათ შორის საქართველოზე, უკრაინაზე, ბა ლტიაზე და ასე შემდეგ. ზოგიერთს შეიძლება მოეჩვენოს, თითქოს რუ სეთის ხელისუფლება სრულ ჭკუაზე აღარ არის, მაგრამ სინამდვილეში, მან ძალიან კარგად იცის, რასაც აკეთებს – პირველ რიგში, დასავლეთის ყოყმანისა და სისუსტის შედეგად. მისი მიზანია სწორედ მეზობლების დაშინება და მათი იძულ ება, წავიდნენ რუსეთთან ინტეგრაციაზე, აღია რონ რეგიონში მისი დომინირება – უნდათ თუ არა ეს. და სრულად გაითვალისწინონ რუსეთის ინტერესები. მათ შორის, ბალტიის ქვეყნებში მცხოვრები რუსების სტატუსის ამაღლება, უკრაინის მიერ ყირიმიდან რუსული ფლოტის გაყვანის მოთხოვ ნაზე უარის თქმა და საქართველოს სეპარატისტ ული რეგიონების შემდგომი აღიარება. ამ ვითარებაში, პუტინის სულ უფრო აგრესი ული და სულ უფრო თავხედი რუსეთის წინააღ მდეგ ერთადერთი რეალური საპირწონე შეიძლე ბა მხოლოდ უკრაინა იყოს. დასავლეთმა ეს ქვეყ
ანა 1992 წელს აიძულა, უარი ეთქვა ატომურ ია რაღზე და მის ტერიტო რიაზე განლაგებული ბირთვული მუხტები რუსეთისთვის გადა ეცა. მაგრამ უკრაინის იმდროინდელმა ხელმ ძღვანელობამ შესაბა მის დოკუმენტში მაინც ჩაწერა, რომ დასავლეთი სანაცვლოდ კისრულობს ვალდებულებას, უზრუნვ ელყოს უკრაინის სუვერენი ტეტი. ასეთი გარანტიის არარსე ბობის შემთხვევაში კი, უკრაინა იტოვებს უფლებას, დაუბრუ ნდეს ატომურ სტატუსს, რისი მეცნიერული, ტექნოლოგიური და მატერიალური შესაძლებ ლობაც ამ ქვეყანას (ერთადე რთს რუსეთის მეზობლად) ნამდ ვილად აქვს. ხოლო დასავლეთმა, ბოლოს და ბოლოს, უნდა გაიგოს, რომ პუტინის რუსეთი მისთვის პო ტენციურად უფრო დიდი საფრთხეა, ვიდრე აჰმადინეჯადის ირანი. ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
21
რობერტ სტურუა სომხებს სომეხი ჰგონიათ თამარ გონგაძე „მიყვარს ფესტივალები. თუ ფული გაქვს, სჯობს ხელოვნებ აში დახარჯო, თუმცა ცოტა ნე რვებს მიშლის, იმიტომ, რომ გა რშემო ამდენი მშიერი ხალხია...“_ მითხრა რობერტ სტურუამ. აკოფ კაზანჩიანის „... და ნამდ ვილი ციხე“ (შექსპირის „ჰამლ ეტის“ მიხედვით), ერევანში აქვს ნანახი. რუსთაველის თეატრში ვერ მოახერხა, დასაწყისი ნახა და გავიდა, გულის წამალი ჰქონ და დასალევი. თუმცა სპექტაკლ ის ბოლოს მმართველთან, ზაალ ჩიქობავასთან ერთად შემოვიდა და „პაკლონზე“ გამოსულ კაზა ნჩიანს ოქროს ლომი შემდეგი სიტყვებით გადასცა: „ 50 წლის იუბილის აღსანიშნავად, ბატონ აკოფს სიმბოლურად ვჩუქნით ლომს. მეც ლომი ვარ. საერთოდ, ლომი კეთილი ცხოველია, მაგრ ამ მანამ სანამ არ გააბრაზებენ.“ შექსპირის „ოტელოს“ მიხედვით აკოფ კაზანჩიანმა სამი წლის წინ რუსთაველის თეატრის დიდ სც ენაზე „იაგო“ დადგა. მან დიდი სიყვარულით გაიხსენა ის სამი თვე, რაც ამ თეატრთან ითანამ შრომლა. რობერტ სტურუა: „მეოცე საუკუნეში შეიძლება სკანდალი მოჰყოლოდა ამ სპექტაკლს. ის, თავისი არსით, მომწონს. ერევან ში მაქვს ნანახი „შინელის“ ორიგ ინალური ვერსია. ეს იყო ინტერნ აციონალური სპექტაკლი, რომე ლშიც თამაშობდა რუსი, სომეხი, გერმანელი, ქართველი და თავი სი პრობლემატიკით უფრო სა ინტერესო იყო. ჩვენ ვხვდებოდ ით, რომ ის იდეები, რომლებიც სპექტაკლშია, საერთაშორისოა და „ჰამლეტს“ ეროვნება არა აქ
რობერტ სტურუა და ვან ბაიბურთი
ვს. დათო დარჩია პოლონიუსს თამაშობდა. მაშინ სპექტაკლი გაცილებით ადრე დამთავრდა, ვიდრე ახლა. ახლა, ეტყობა, ის ძველი დასი ვეღარ შეკრიბა, მა გრამ ვთვლი, რომ მაინც ძალიან საინტერესო სპექტაკლი გამოვიდა. როგორც მეუბნებიან, სომხეთში დი დი პოპულარობით სარგებლობს. „ჰა მლეტი“ სულ აქტუალურია. გარდა იმისა, რომ პრობლემაა აქტუალური, იმდენი საიდუმლოა პიესაში, რომ რე ჟისორები საუკუნეების განმავლობა შიც ვერ ამოხსნიან მას. სპექტაკლს საქართველოში სო მხური დიასპორის თავმჯდომარე,
ჰამლეტი ვან ბაიბურთიც ესწრებოდა. როგო რც აღმოჩნდა, მასაც ძალიან უყვარს რობეტ სტურუას შემოქმედება და ერევნის თეატრალურ საზოგადოებ ასაც. შარშან მაესტროს 70 წელი რომ შეუსრულდა, ერევანში აღნიშნეს. რობერტ სტურუა: „აქ კი არ გადა მიხადეს, ერევანში, ოპერის თეატრში გადამიხადეს იუბილე. სომხებს ჰგ ონიათ, რომ სომეხი ვარ, იმიტომ რომ
რობერტ რობერტოვიჩი ვარ! :-)“ ვან ბაიბურთი: „როცა რობერტ სტურუა ერევანშია, არა მარტო თე ტრალური სამყარო, მთელი ერევანი ფეხზეა. ევროპაში და მთელ პოსტსა ბჭოურ ქვეყნებში ბატონ რობერტზე კარგად შექსპირს ვერავინ დგამს. ამ ას ადასტურებენ შექსპირის ფესტ ივალის მონაწილე 14 ქვეყნის დიდი რეჟისორები. რეჟისორს ერთხელ მა ინც თუ უნახავს რობერტ სტურუას დადგმული შექსპირი, მისი გავლენ ის ქვეშ არის და სტურუას ხელწერა ეტყობა. ეს არის რობერტ სტურუას ბაცილა. ერევანში თქვეს, რომ კიდევ 60-70 წელი გაჰყვებათ ეს ბაცილა. რობერტ სტურუა: „თითქოს მე ვარ შექსპირის მამა!:-)“ - შექსპირი ისევ გეგმაში გაქვთ, ბატონო რობერტ? - თებერვალში, მოსკოვში, კალი აგინის თეატრში შექსპირის უკანას
აკოფ კაზანჩიანი კნელი პიესის, „ქარიშხლის“ რეპეტი ციებს ვიწყებ. აპრილის შუა რიცხვე ბში უნდა მქონდეს უკვე დადგმული. მერე თბილისში დავდგამ. შექსპი როლოგები თვლიან, რომ ეს პიესა უილიამის ანდერძია. საშინელი საიდ უმლოებით მოცული პიესაა. პირდაპ ირ, როგორც წერია ისე რომ დავდგა, ზღაპარი და სისულელეა.
„შინელი“ ერთი ამოსუნთქვით წაკითხული „შინელი“. მაინც კლასიკაში გადაწყვეტილი, მა გრამ ძალიან საინტერესოდ. მა ღალ პროფესიულ დონეზეა და დგმული.“ მაია დარსმელიძე: „შოკში ვარ! კომენტარს ვერ გავაკე თებ.“ სტეფანე: „ არაადამიანი უნ და იყო, რომ არ მოგეწონოს ეს სპექტაკლი.“
მ თე ლ ი ფესტივალის განმავლობაში ეს იყო ერთადერთი სპექტაკლი, რომლის დროსაც არც დროის შეგრძნება მქონია, არც ენ ის ბარიერის დისკომფორტი და არც ის გამხსენებია, ფეხზე რომ ვიდექი. ინგლისური თეატ რი სხვანაირი არც შეიძლებოდა ყოფილიყო. რეჟისორმა ამიტ ლაჰავმა გოგოლის „შინელი“ ამოაბრუნა! Gecko Company-ის თეატრს მარჯანიშვილის თეატ რმა სამი დღე უმასპინძლა, მა 22
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
გრამ დარწმუ ნებული ვარ, ერთი კვირაც რომ დარჩენილიყვნენ, ისევ ისეთი ანშლაგით ჩაივლიდა, როგორც იმ სამ დღეს ჩაიარა. მაყურებე ლი სცენიდან არ უშვებდა მსახ იობებს. აჟიტირებული მსახიო ბები სცენიდან უკრავდნენ ტაშს აღფრთოვანებულ ქართველ მა ყურებელს. გიორგი მარგველაშივილი: „ძალიან საინტერესო ვერსია იყო. მე გოგოლის ნაწარმოების
რამდენიმე ინტერპრეტაცია მა ქვს ნანახი და ეს საუკეთესოა.“ ჯონდი ბაღათურია: „სპექ ტაკლი დამაფიქრებელი და შთ ამაგონებელია ბევრისთვის და და ფიქრობდნენ კიდეც. დასკ ვნების გამოსატანად საინტერე სოა.“ თათული დოლიძე: „ვერ ვი ტყვი, რომ მაინცდამაინც ინგლ ისურია. ეს არის ერთი ადამია ნის მიერ ძალიან საინტერესოდ
გოგა ჩართოლანი: „ვისიამ ოვნე, მომეწონა სპექტაკლის ესთეტიკა და იუმორი. უცნაური იყო „შინელის“ ასე გადაწყვე ტა, მაგრამ იმდენად გასაგები იყო შესრულება და თან იმდე ნად ვირტუოზული, რომ სხვანა ირი რეაქცია წარმოუდგენელია. „შინელი“ ნანახი მაქვს და მახს ოვს, მსახიობები ცდილობდნ ენ, რუსული სული გადმოეცათ გრიმით და კოსტიუმით. აქ კი ყველაფერი ძალიან შორს იყო ყოველგვარი რუსულისგან. მთ ავარი გმირის სიმსუბუქეში იგ რძნობოდა ტრაგიზმი... ძალიან კმაყოფილი დავრჩი.“ თამარ მაყაშვილი: „ახალი არაფერი არ აღმომიჩენია. ფე სტივალ „საჩუქრის“ დროს ბუ ლგარელი ცოლ-ქმარი თამაშო ბდა „შინელს“ და აღფრთოვანე ბული ვიყავი და იგივე მომივიდა ახლაც! გოგოლს რომ დააკვი რდები, თითქოს მჩატეა, მაგრამ მაინც მძიმეა. სულ მოძრაობაში და ერთ ამოსუნთქვაში თამაშო ბენ.“
ჯონდი ბაღ ათურია
ლანი გოგა ჩართო
თათული დ ოლიძე
„ალიონი“ სოლიდური სახეებით
ავთო ჩიტიძე
პიანისტთა თბილისის მეოთხე საერთაშორისო კონკურსი დასრულდა ავთო ჩიტიძე 14 ოქტომბერს, კონსერვა ტორიაში, თბილისის პიანისტთა საერთაშორისო კონკურსის გა მარჯვებულები გამო ვლინდნენ. პირველი პრემია და 10 ათასი დოლარი რუსეთმა წაიღო. მეორე პრ ემია უკრაინის წა რ მო მა დგ ენ ელ ს ხვდა წილად. საქა რთველომ კი მესა მე ადილი მოიპოვა. გრან-პრი 15 ათასი დოლარი წელს საერთა შორისო ჟიურიმ არ გა სცა. მის ღირსეულ მფლო ბელად არავინ მიიჩნიეს. ჟიურის წევრმა, ამერიკ იდან სპეციალურად
ამ კონკურსისთვის ჩამოსულმა ალექსანდრე კორსანტიამ მასტ ერ-კლასები გამართა. კონსერვატორიის 23 წლის მა გისტრანტს, ვახტანგ ჟორდანიას მესამე პრემია და პირველი ლე დის, სანდრა რულოვსის სტიპენდია - თვეში 1000 დოლარი ერგო. ეს ახალ გაზრდა პიანისტისთვის პირველი აღიარებაა. მი ღებულ თანხას ისევ სა კონკურსო მომზადებაში ჩადებს და შეიძლება ამ თანხით რომელიმე სა ერთაშორისო კონკურსზ ეც გაემგზავროს. ვახტანგ ჟორდანია ოჯ ახურ ტრადიციას აგრძ ელებს. ის ცნობილი დ ირ იჟ ო რის,
ვახტანგ ჟორდანიას ძმიშვილია. ვახტანგ ჟორდანია: „ვფიქრობ, ჩემი შესაძლებლო ბები მაქსიმალურად წარმოვაჩ ინე. კონკურსები მუსიკოსს ეხ მარება შემოქმედებით ზრდაში, სულიერ სიმტკიცეში და მუსიკლ აური პროგრამის დახვეწაში. ჩემი პედაგოგი პროფესორი თენგიზ ამირეჯიბია, რომელმაც ძალიან დიდი შრომა ჩადო, რათა წარმატ ებულად გამოვსულიყავი. კონკ ურსის შედეგით კმაყოფილი ვარ, თუმცა რატომღაც, საქართველო ში ჩატარებულ საერთაშორისო კონკურსებში ქართველები უფრო ვიჩაგრებით. უცხოელი მუსიკოსე ბი გაცილებით მეტი პრივილეგიე ბით სარგებლობენ. მუსიკა ჩემთ ვის ყველაფერია. მუსიკით ვიღლ ები და მუსიკით ვისვენებ!“
მირიან შველიძე - ფუნჯით მოლაპარაკე თამარ გონგაძე რუსთაველის თეატრის ფოიეში თეატრის მხატვრის, მირიან შველიძის მიერ შექმნილი კოსტიუმების ესკი ზების, კოლაჟებისა და მაკეტების გა მოფენა 3 დღე გაგრძელდა. 62 წლის მხატვარი ამ თეატრის ისტორიას რუ სთაველის თეატრის დასთან ერთად ქმნიდა. 1970 წლიდან რუსთაველის თეატრშია. სტუდენტი იყო, როდესაც „ყვარყვარეს“ დეკორაციაზე იმუშავა. შემდეგ იყო „რიჩარდი“, „მეფე ლირი“ და თითქმის ყველა დიდი სპექტაკლი. ჯერჯერობით ბოლო ნამუშევარი „ვა ნილის მოტკბო, სევდიანი სურნელია“ . რობერტ სტურუა: - ის ორიგინალ ური ნიჭის პატრონია. ჩუმი ადამიანია, მასზე მისი ნამუშევრები ლაპარაკო
ბენ. დიდი სიყვარული მინდა მის მიმა რთ გამოვხატო. ლევან ბერიკაშვილი: - შეხედეთ მის ნამუშევრებს, რამხელა სიყვარ ულია მათში არამარტო თეატრის და მხატვრობის, არამედ ადამიანე ბის მიმართ. დამწყებ მხატ ვრებს ვურჩევ, მირიანივით კეთილნი და შრომისმოყვ არენი იყვნენ. მის ნახატე ბში ბევრი სიკეთეა, მისი არ დანახვა არ შეიძლება. ჯემალ ღაღანიძე: წლების მანძილზე მოგვ ხატა ყველა. უთქმელია, მაგრამ ფუნჯით ლაპარა კობს. ამაში ამ გამოფე ნამ ყველა დაგვარწმუნა.
პირველი არხი დილის ეთერს მა ლე ტრადიციული „ალიონით“ და სრულიად ახალი შემადგენლობით დაიწყებს. დილის გადაცემის ხელმ ძღვანელი „სამოთხის ვაშლების“ ავ ტორი და პროდიუსერი - გოგა ჩართ ოლანია. მას ძველი „ალიონელები დან“ არც ერთი სახე არ დაუტოვებია და წამყვანთა შერჩევა ასეთი კრიტ ერიუმებით დაიწყო: -განახლებული „ალიონის“ წამყვანები 32-დან 50 წლამდე, სერიოზული, გამოცდილი ადამიანები და შემდგარი პიროვნებ ები უნდა ყოფილიყვნენ. „ვფიქრობ, დილის გადაცემებს თინეიჯერები ნაკლებად უყურებენ. ისინი ამ დროს სასწავლებლად გარბიან ან სძინავთ. ამიტომაც ჩავთვალე, რომ დილის გადაცემის წამყვანები უნდა ყოფი
ლიყვნენ სერიოზული, სოლიდური და გამოცდილი ადამიანები, რომლ ებიც სასიამოვნო დილის განწყობას შეუქმნიან დიასახლისებს და მათ, ვინც სამსახურში წასასვლელად ემ ზადება. ვფიქრობთ, განახლებული „ალიონი“ ყველასგან გამორჩეული იქნება. „ალიონის“ შემდეგ მაშინვე დაიწყება „სამოთხის ვაშლები“ და ვი ნც 12 საათამდე პირველ არხთან და რჩება, საინტერესო და სასარგებლო დილას გაატარებს.“ – ამბობს გოგა ჩართოლანი. „ალიონის“ ახალ წამყვანებში მა მაკაცები ჭარბობენ. წამყვანის ამპლ უას პირველად მოირგებს რეჟისორი და მსახიობი - გოჩა კაპანაძე. ის დი ასახლისებს ახალი საჭმელ ების მომზადებას ასწა ვლის. რეჟისორი ლევან კი ტია პრესას მიმოიხილ ავს. საოჯახო რჩევებს მაყურებელს ყოფილი ტელესახე და ამჟამად რა დიო „სინდიკატის“ წამყ
ვანი - ლადო ტატიშვილი მისცემს. „ალიონს“ სპორტული ინსტრუ ქტორიც ეყოლება. სპორტის მოყვ არულებს დილით ათლეტი - გიორგი კუჭუხიძე ავარჯიშებს. ინტერაქტიულ ბლოკს, რომლის საშუალებითაც მაყურებელი სახე ლმწიფო უწყებების თანამშრომლებს თავისთვის საინტერესო კითხვებს დაუსვამს, ტელეკომპანია „იბერიას“ ყოფილი წამყვანი, ანი ნადირაძეა. კულტურის სიახლეების შესახებ ნინო მიქაძე მოგვიყვება. ქრისტინე იმედაძე
ქრისტინე იმედაძე „იმედის დი ლის“ წამყვანი გახდა. ის „გოგიჩას“ მეწყვილე იქნება. გავრცელებული ხმებით, სექსუალური ქრისტინე დილას მაყურებელთან ერთად პი რდაპირ ლოგინიდან დაიწყებს. ეს ინფორმაცია თავად ქრისტინემ უარყო და თქვა, რომ ის იქნება ხა ლისიანი და ლამაზი წამყვანი. ქრისტინე პროფესიით ჟურნ ალისტია, მაგრამ რეპორტიორობა არასდროს მოსწონდა. ყოველთ ვის ოცნებობდა ტელეწამყვანობა ზე. ეს ოცნება აუხდა. როგორც ამ ბობს, დილის რეჟიმით ცხოვრება არ გაუჭირდება, რადგან უყვარს ადრე გაღვიძება და ღამის ცხ ოვრების სიყვარულით არ გა მოირჩევა. თუმცა თბილისურ ღამის კლუბებში ქრისტინეს ხშირად ნახავთ. ამიერიდან კი საღამოს 10 საათზე დაძინება და დილის 5 საათზე გაღვიძ ება მოუწევს.
„Flight from USSR“ „ჯინსების თაობა“ ინგლისურ ენაზე
„ჯინსების თაობა“ - რეალურ და დოკუმე ნტურ მასალაზე დაყრდნობით დაწერილი წი გნი ქართველ ლიტერატურის მოყვარულებს შორის გამოსვლისთანავე პოპულარული გა ხდა. მალე ამ ნაწარმოებს მსოფლიოც გაიცნო ბს. მწერალ დათო ტურაშვილის მიერ წიგნში ასახული ნამდვილი ამბავი ინგლისურ ენაზე ითარგმნა. ამსტერდამის თავისუფალი უნივ ერსიტეტის სურვილი - ნაწარმოების ინგლის ური ვერსიის შექმნა, მაია ყიასაშვილს მიანდეს. „Flight from USSR“ პრეზენტაცია, თვის ბოლოს სწორედ ამ უნივერსიტეტში გაიმართება. და თო ტურაშვილი ამსტერდამში გამგზავრებას რამდენიმე დღეში გეგმავს. სიტყვაძუნწი მწერალი „პრაიმტაიმის“ მიერ მო პოვებულ ინფორმაციას ადასტურებს, მაგრამ კომენტარზე უარს ამბობს: „რა კომენტარი გაგიკეთოთ? ჩემი წიგნები ქართულად არა მაქვს წაკითხ ული და ინგლისურად წავიკითხავდი?“- ამბობს ღიმილით და გარბის. ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
23
ქინქლაძეს ინგლისში გაიხსენებენ კობა ინასარიძე 36 წლის გიორგი ქინქლაძე მალე ალბათ ისევ დაბრუნდება ინგლისის ხავერდივით მოედანზე და იქაურ პუ ბლიკას თავს შეახსენებს... თუმცა, ერთ ინგლისელ ვარსკვლავს – პოლ გასქოინს ჩვენიანი უკვე გაახსენდა და თავის ორგანიზებულ საქველმო ქმედო, „გმირების მატჩზე“ მიიწვია. სიგიჟეებითა და ლოთობით ცნობილ მა „გაზამ“ თავისი დროის ინგლისური პრემიერლიგის გამორჩეული ფეხბ ურთელების შეკრება და მათი მონა წილეობით კეთილი საქმის გაკეთება გადაწყვიტა. უკვე ცნობილია ამ საქვ ელმოქმედო მატჩის ჩატარების თარი ღიც – 12 ნოემბერი, ქალაქი რედინგი. გეხსომებათ, გიორგი ქინქლაძე 1995-98 წლებში „მანჩესტერ სიტი“-ში ბრწყინავდა და ამ კლუბის ერთგული ფანები, დღესაც, როცა „სიტი“ ვარს კვლავებით სავსეა, მას გუნდის ყველა დროის საუკეთესო ფეხბურთელად მიიჩნევენ, ასეთი მეტსახელიც კი უბ ოძეს – „Kingkladze“. რამდენიმე თვის წინ პოპულარულმა სპორტულმა არ ხმა „ევროსპორტმა“, ქომაგთა შორის გამოკითხვაც კი ჩაატარა და გაარკვ ია, რომ „სიტის“ ისტორიაში საუკეთ ესო ფეხბურთელი სწორედ გიორგი ქინქლაძეა. ჩვენიანს გამოკითხულთა 27-მა პროცენტმა მისცა ხმა, ორმა ად გილობრივმა ლეგენდამ კოლინ ბელიმ და ფრენსის ლიმ კი, შესაბამისად, 18 და 13 პროცენტი მიიღეს. პოლ გასქოინის ამბავიც გასაგებია, მისი დროის პრემიერლიგაში თუ ვინმე ბრწყინავდა, მათ შორის ერთ-ერთი
გიორგი ქინქლაძეც იყო. „გაზას“ ორ განიზებულ ამ შეხვედრაში ერთ მხარ ეს ინგლისელი ვარსკვლავები დადგ ებიან, საპირისპიროდ კი მაშინდელი ლეგიონერების ნაკრები იქნება. „დღემდე ვერ ვივიწყებ იმ დიდე ბულ წლებს, როცა პრემიერლიგაში ვთამაშობდი, კარგად მახსოვს ის ფე ხბურთელებიც, რომლებიც გულშემ ატკივარს აღაფრთოვანებდნენ ხო ლმე. ჰოდა, ახლა გადავწყვიტე, ყველა ის ფეხბურთელი ერთად შევკრიბო და ჩემს საყვარელ ქომაგს ერთადვე წა რვუდგინო. საამმატჩოდ მოწვეული ყველა ფეხბურთელის ჩამოთვლა გა მიჭირდება, თუმცა ერთი-ორი ფეხბ ურთელის გვარს გეტყვით და თავად დარწმუნდებით, რა დონის ფეხბურ თელები ითამაშებენ 12 ნოემბერს: შვ ედი თომას ბროლინი, გერმანელები ლოთარ მათეუსი და თომას ჰელმერი, დანიელი ჯონ იენსენი, შოტლანდიელ ები - გარი მაკალისტერი და ელი მაკკ ოისტი, ქართველი გიორგი ქინქლაძე“, უთხრა ჩვენს ინგლისელ კოლეგებს პოლ გასქოინმა. თავად გიორგი ქინქლაძე კი დღ ესდღეობით მოსკოვში ცხოვრობს და როგორც გავიგეთ, საფეხბურთო ბი ზნესითაა დაკავებული. ფეხბურთე ლის კარიერის დამთავრების შემდეგ, მან ერთ შოუ-მატჩში უკვე ითამაშა, მაშინ, როცა შოთა არველაძემ მოაწყო ფეხბურთთან თავისი გამოსამშვიდო ბებელი შეხვედრა, ახლა კი გიო თავს ინგლისელებსაც გაახსენებს... თუმცა ჯერ უცნობია მისი პასუხი „გაზას“ წი ნადადებაზე.
კუპ ერ ი სამ შობლოშ ი იმუშა ვე ბს? ექტორ კუპერის ქართული კარი ერა დასრულებულია. საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციასთან კონტ რაქტი მას 30 დეკემბერს ეწურება, მაგრამ უკვე არც ის არის გამორიცხ ული, ორმხრივი მოლაპარაკების სა ფუძველზე ხელშეკრულება ვადაზე ადრე შეწყდეს. მიუხედავად იმისა, რომ საქართვე ლოში კუპერის „მოღვაწეობა“ მარც ხით დასრულდა, შესაძლოა, მას დი დხანს არ მოუწიოს უსაქმოდ ჯდომა. ესპანური და არგენტინული ვებგვე რდების ცნობით, კუპერი სამშობლოში იმუშავებს, სადაც მისი კანდიდატურა „რასინგის“ მთავარი მწვრთნელის პო
სტზე განიხილება. „წარუმატებელი სერიის გამო, „რა სინგის“ ხელმძღვანელობა გუნდისთვ ის ახალ თავკაცს ეძებს. მართალია, ხუან ბარბასი ჯერჯერობით პოსტს ინარჩუნებს, მაგრამ კლუბის ბოსმა – რუდოლფო მოლინამ მენეჯერებს უკ ვე დაავალა ალტერნატიული ვარიან ტების შერჩევა. ოსკარ რუჯერი, ხოსე პეკერმანი, ექტორ კუპერი, ოსვალდო არდილესი... ეს ის სპეციალისტები არიან, ვინც კანდიდატთა შორის მო ხვდნენ“, – ამ შინაარსის ინფორმაციე ბს ავრცელებს „ელ არხენტინო“, „მა ქსიმონლაინი“ და „ელ პერიოდიკო“.
განუგრავა იანვარში დაბრუნდება თუ გახსოვთ, უნგრულ „დიორი ეტოში“ ახლად ჩარიცხულმა გიორ გი განუგრავამ მარცხენა მუხლის მძ იმე ტრავმა მიიღო და ფეხბურთს დი დი ხნით ჩამოსცილდა. ზაფხულიდან მოყოლებული, ის სარეაბილიტაციო პერიოდს გადის. როგორც თავად გვ ითხრა, მკურნალობის პროცესი ნორმ ალურად მიმდინარეობს და თუ რაიმე გაუთვალისწინებელი არ მოხდა, მო ედანს მომავალი წლის იანვარში და უბრუნდება. „ექიმები ინტენსიურად მაკვირდე ბიან და უკვე დაზუსტებით მეუბნები ან, რომ ოპერაციამ წარმატებით ჩა იარა. მკურნალობის ძირითადი ეტაპი დიდი ხნის წინ დასრულდა, ახლა კი კუნთების აღდგენასა და გაძლიერება ზე ვზრუნავ. ამ მხრივაც ყველაფერი რიგზეა, დატვირთვების გაზრდას ორ განიზმი იოლად ეგუება. დროის დიდ ნაწილს ტრენაჟორების დარბაზში ვა ტარებ და აღარც ის დღეა შორს, ბუ რთთან „ურთიერთობას“ რომ განვაა ხლებ“, – გვითხრა განუგრავამ. სარეაბილიტაციო პერიოდს ის მთ ლიანად უნგრეთში ატარებს და ძალი ან ემადლიერება „დიორის“ ხელმძღვა 24
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ნელობას, რომელმაც რთულ მომენტ ში ყურადღება და თანადგომა არ მო აკლო. გიორგის პირობა მისცეს, რომ სამწელიწადნახევრიან კონტრაქტს, რომელიც მან ტრავმამდე მცირე ხნით ადრე გააფორმა, გაწყვეტის საფრთხე არ ემუქრება. გიორგი განუგრავა: „აქაურობა ძალიან მომწონს, „დიორის“ პროგრე სი აშკარაა. უნგრეთის ჩემპიონობი სთვის ვიბრძვით და ევროტურნირ ებზეც წარმატებით გვსურს გამოსვ ლა. თუკი „დებრეცენმა“ ჩემპიონთა ლიგის ჯგუფურ ეტაპზე გასვლა შეძლო, ეს იმას ნიშნავს, რომ იქ გაღწევა ჩვენც შეგვიძლია. თუ ყველაფერი კარგად იქნება, სეზონის მეორე ნახევრიდან ფეხბურთს დავუბრუნდე ბი და „დიორის“ ძირითად შემადგენლობაში დასა მკვიდრებლად ვიბრძო ლებ. „დიორმა“ ჩემთვის ძალიან ბევრი გააკეთა, მე კი ჯერ არაფრით და ვხმარებივარ. მოედანზე გასვლა ამიტომაც მეჩქ არება“.
მე გაგრძელება
ოქსფორდიდან ბუენოს-აი რესში ძალიან ამაყი და ბედნ იერი დავბრუნდი, მაგრამ მალე ისეთი პრობლემები შემიქმნეს არა მხოლოდ ჟურნალისტებმა და იმდენი ტკივილი მომაყენეს, რომ საცხოვრებლად სხვა ქვეყ ანაში გადასვლაზეც კი დავიწყე ფიქრი. ვფიქრობდი მექსიკაზე, მაგრამ კონტრაქტის დამთავ რებამდე ორი წელი მრჩებოდა კიდევ და თანაც ლიბერტადორ ესის თასის მოგებაც მინდოდა. თუმცა მანამდე, ჯერ საკუთარი ჩემპიონატი უნდა მოგვეგო და მე კი გადავწყვიტე რომ ჩემ თა ვთან ბრძოლაც მომეგო და 1996 წლის იანვარში აქცია დავიწყე, რომელსაც ერქვა “ცხოვრება ნა რკოტიკების გარეშე.” კამპანიის დაწყებამდე საჯა როდ ვაღიარე რომ მქონდა კა ვშირი კოკაინთან და ისიც ვთ ქვი თუ რატომ მინდოდა რომ ამ ანტინარკოტიკულ მოძრაობაში რაც შეიძლება მეტი ადამიანი ჩართულიყო. ვთქვი სიმართლე, რომელმაც მაიძულა ეს ნაბიჯი გადამედგა და ჩვენს ქვეყანაში ნარკოტიკის მოძებნას, მართლა არ სჭირდებოდა რომელიმე ქუ ჩის ბნელ კუთხეში შეხვევა, რა დგან კოკაინი ისედაც ყველგან იყო. თანაც იყო იმდენი რომ მე, ორი გოგონას მამას, იმ არგენტ ინელი ბიჭების გამო შემეშინდა, რომლებსაც ამ ჭაობში ძალიან ადვილად ითრევდნენ. ამიტომაც მაშინ ჩემი გონება ორ ნაწილად იყო გაყოფილი: ერ თის მხრივ ვცდილობდი ამ ახალ დაწყებული ანტინარკოტიკული მოძრაობის ფართოდ გაშლაზე, რასაც ძალიან დიდი დრო და ენ ერგია სჭირდებოდა ჩემგან და მეორეს მხრივ ვფიქრობდი “ბო კაზე” და როგორც მოსალოდნ ელი იყო, ბილარდოსა და ჩემი პროფესიული გზების კიდევ ერ თხელ გადაკვეთაზე. ბილარდოს, როგორც მწვრ თნელის დაბრუნება “ბოკაში”, ჩემთვის იმდენად პრობლემუ რი არ იყო, როგორც ახალ პრ ეზიდენტ მაურისიო მაკრისთან ურთიერთობა, რომელსაც უცნა ური გაფრენები ჰქონდა ხოლმე და მე კი მას პირველივე გაფრ ენაში ჩავუჯვი. ახალი გაპრეზ იდენტებული იყო, როცა მისგან პირველი სისულელე მოვისმინე რომ ფეხბურთი ჩვეულებრივი, ისეთივე ბიზნესი იყო, როგორც მაგალითად მანქანების გაყიდვა და ჩვენ მხოლოდ ის მუშები ვი ყავით, რომლებიც იმ მანქანებს ვარემონტებდით. პირველად მა შინ შემომელანძღა და მერე კი ბევრი მიზეზი მქონდა იმისათვის რომ ჩვენი ურთიერთობა არას ოდეს გამოსწორებულიყო. ჯერ ეს ერთი ფეხბურთელებს ზევი დან, ისე ქედმაღლურად უყურ ებდა რომ იმ გუნდის გასახდელ ში, რომლის პრეზიდენტიც იყო, ცხოვრებაში არ იყო ნამყოფი და რა გასაკვირი იქნებოდა რომ ფეხბურთელები არ დაეფასებ ინა და ყოველთვის პრობლემები შეექმნა მათთვის ხელფასების და პრემიების დროს. იმაზე ოც ნებობდა რომ სილვიო ბერლუს კონივით ძალაუფლება ჰქონოდა ყველგან და ყველაფერში და მე კი, როგორც სრულიად დაუმორ
დათო ტურაშვილის ექსკლუზივი
ვარ დიეგო მარადონას ავტობიოგრაფიული
წიგნი ჩილებელი ასეთი ნაბოზრებისადმი, რასაკვირველია მისთვის პრობლემა გავხდი. ამიტომაც მან ჩემს წინააღ მდეგ სერიოზული მუშაობა დაიწყო და განსაკუთრებით კი “ბოკას” ფა ნები დამიპირისპირა, რომლებსაც ყოველდღიურად უნერგავდა ჩემს მიმართ სიძულვილს და ეს მხოლოდ გვიან, “არმენიასთან” თამაშის დროს აღმოვაჩინე, როცა “ბოკას” ტრიბუნ იდან დამისტვინეს. მაურისიო მაკრი უმდიდრესი მშობლების ოჯახში იყო გაზრდილი, მე კი უღარიბესი მშობ ლების ოჯახში ვიზრდებოდი და თუ ნდაც ამის გამო, ჩვენი ურთიერთგაგ ება, საკმაოდ ძნელი იყო. სწორედ იმ პერიოდში გვქონდა თამაში როსარიოში, სადაც იმდენი მირტყეს ფეხებში, რომ აუტანელი ტკივილები მქონდა, რის გამოც იძ ულებული გავხდი მოედანი დამე ტოვებინა, მაგრამ გასვლისას ისე დამისტვინეს, რომ მივხვდი არ და მიჯერეს და იმასაც მივხვდი ვინ და როგორ აქეზებდა “ბოკას” ფანებს ჩე მს წინააღმდეგ და თანაც ახლა უკვე აშკარად ღიად. იმ ზაფხულს ჩინეთში წავედით ამხანაგურების ჩასატარებლად და იქაც თუ ასე კარგად მიცნობდნენ, ვერ წარმოვიდგენდი და აკრძალულ ქალაქის ქუჩებშიც კი არ შემეძლო მშვიდად სეირნობა. სწორედ იმ დღეებში კი საოცარი შემოთავაზება მივიღე იაპონელები საგან და ასეთი წინადადება ჩემი ოც დათხუთმეტი წლის მანძილზე, არც არასოდეს მქონია _ ორწლიან კონტ რაქტში იაპონელებთან, ოც მილიონ დოლარს გადამიხდიდნენ. ძალიან მაცდური წინადადება იყო და თანაც იმის ფონზე, რასაც “ბოკას” პრეზ იდენტი ჩემს წინააღმდეგ აკეთებდა, მაგრამ მეორეს მხრივ მართლა არ შე მეძლო ასე ადვილად იმ სიხარულის დათმობა, რასაც განვიცდიდი “ბო მბონერას” შემოვლისას, როცა გამა რჯვებული ვიყავი და ტრიბუნებზე კი ჩემი გოგოების ბედნიერ სახეებსა და ხელებს ვხედავდი. ჩემი გოგოების ხელებს კი მთელი სამყაროს ოქრო შიც ვერ გავცვლიდი და ეს, ჩემთვის, მართლა შეუფასებელი იყო. ჩემი შვილების სიხარულს ფასი არ ჰქონდა ჩემთვის და ვერც ვერა
ფერში გავცვლიდი და ამიტომაც ის ოცი მილიონი დავკარგე. ცოტა ხანში კი “რასინგმაც” და მინგრია ჩემი ბოლო და მთავარი ოცნება – “ბოკასთან” ერთად გავმ ხდარიყავი არგენტინის ჩემპიონი
ერთი კვირის შემდეგ, 11 აგვი სტოს, მოედანზე გავედი “ესტუდი ანტესის” წინააღმდეგ სათამაშოდ და იმ დღის შემდეგ თერთმეტი თვე გავიდა, სანამ ისევ მოვირგებდი “ბოკას” მაისურს და ეს ის თერთ
ცოტა ხანში კი “რასინგმაც” დამინგრია ჩე მი ბოლო და მთავარი ოცნება – “ბოკასთან” ერთად გავმხდარიყავი არგენტინის ჩემპიო ნი და იმ თამაშის შემდეგ გასახდელში ვიტი რე კიდეც. მივხვდი რომ ჩემს ბოლო ოცნებას ახდენა აღარ ეწერა, რადგან ჩემპიონატი ჩვ ენთვის უკვე დამთავრებული იყო და მინდ ოდა რომ მოვმკვდარიყავი. იმ მატჩის შემდეგ დალმამ და ჯანინამაც ძალიან ბევრი იტირ ეს, რადგან ასეთი სევდიანი მამა, ნანახი არ ასოდეს ჰყავდათ. და იმ თამაშის შემდეგ გასახდელ ში ვიტირე კიდეც. მივხვდი რომ ჩემს ბოლო ოცნებას ახდენა აღარ ეწერა, რადგან ჩემპიონატი ჩვენ თვის უკვე დამთავრებული იყო და მინდოდა რომ მოვმკვდარიყავი. იმ მატჩის შემდეგ დალმამ და ჯანინა მაც ძალიან ბევრი იტირეს, რადგან ასეთი სევდიანი მამა, ნანახი არას ოდეს ჰყავდათ.
მეტი თვეა, როცა ისეთი საშინე ლებები გადამხდა, რომ თითქმის არაფერი მახსოვს და ის პერიოდი ჩემი მეხსიერებიდან უბრალოდ წა შლილია. იმ თამაშის მერე კი, იმავე ღამეს შვეიცარიაში გავფრინდი და მხოლ ოდ ბუნდოვნად მახსოვს კლინიკა, სადაც ნარკომანებს მკურნალობენ და მერე მახსოვს ჩემი ვიზიტი კა
ნადაში ბენ ჯონსონთან, ყველაზე სწრაფ ადამიანთან დედამიწაზე, რომელიც მაშინ ყველაზე მეტად დამეხმარა. ისე დამეხმარა რომ 1997 წლის 9 ივლისს “ბოკაში” სათამაშოდ და ვბრუნდი და ვიწონიდი 75 კილოზე ნაკლებს. კი არ ვთამაშობდი, დავფ რინავდი და იმ საღამოს გოლიც კი გავიტანე. მერე კი უკვე ისეთ ფო რმაში ჩავდექი, რომ ჩემი გადასაწყ ვეტი გახდა მოთამაშეების შერჩევა და მაშინ რომ ფანები ისევ დაუბრუ ნდნენ “ბოკას”, ჩემი დამსახურება იყო. ისიც ჩემი დამსახურება იყო რომ მაშინ ისეთი ბიჭები მოვიყვანე გუნდში, მერე რომ მილიონებად გა ყიდეს და წესით პროცენტებს, უნ და მიხდიდნენ კიდეც. იმ დაბრუნების შემდეგ, ჩემი ისტორია “ბოკაში”, ძალიან მალე დასრულდა. რეალურად დასრულ და 24 აგვისტოს, როცა ჩემი ახალი დოპინგ-კონტროლის დადებითი შედეგები გამოაქვეყნეს და გამიკე თეს უზარმაზარი საწოლი, რომე ლშიც თურმე ვიწექი ხოლმე თამა შების წინ და ის საწოლი კი თურმე სავსე იყო კოკაინით და მე კი თუ რმე იმ კოკაინში ვგორაობდი. გაზეთებში კი გამოაქვეყნეს ახ ალი სენსაცია, თითქოს იარაღი მო მცეს თავის მოსაკლავად, რადგან არ შემეძლო ნარკოტიკებისთვის თავის დანებება და როგორც ჩანს ვიღაცებს მართლა ძალიან უნდო დათ რომ ფეხბურთს სამუდამოდ დავშორებოდი და “ბოკაც” ჩემს გარეშე ისეთი გუნდი გამხდარი ყო, რომ მის საქმეებში ვერასოდეს ჩავრეულიყავი. თუმცა ვიღაცებს “ბოკადან” ჩემი მოშორება ისე ძა ლიან უნდოდათ, რომ შეიძლება ას ეთი გეგმა მართლაც ჰქონდათ მათ, ვისთვისაც მე ძალიან მძიმე ჯვარი ვიყავი. რასაკვირველია მშვენივრად ვი ცოდი რაც იყო კოკაინი. ან კი რო გორ არ მეცოდინებოდა კარგად იმის შესახებ, რაც მთელი თხუთმე ტი წლის მანძილზე მოუშორებელი ჭირივით თან დამყვებოდა. თუმცა მათ, ვინც ამ ბინძურ ჭორებს თხ ზავდა ჩემს წინააღმდეგ ის მაინც უნდა სცოდნოდათ რომ კოკაინს,
თამაშის წინ, არასოდეს გავკარებ ივარ. მაგრამ მაინც დავბრუნდი. კი დევ ერთხელ დავბრუნდი, როცა ერთი თვის შემდეგ სასამართლომ ოფიციალურად მომცა თამაშის უფლება და ისევ მოედანზე გამო ვედი. ისევ ჩემი გოლით მოვიგეთ ის თამაში და მერე კი “მონუმენტალ ზე,” მთავარ კლასიკურ არგენტინ ულ მატჩში, “რივერს” უნდა შევხვე დროდით. ძალიან მინდოდა იმ დღეს მოედ ანზე გასვლა და ეს შევძელი – მა რთალია მხოლოდ ორმოცდახუთი წუთი ვითამაშე, მაგრამ ძალიან ვისიამოვნე მოედანზე ყოფნით და თამაშით. “რივერთან” მანამდე წაგებული მატჩის გამო, იმ დღეს შური ვიძიეთ და ჩვენს ყველაზე ტრადიციულ მოწინააღმდეგეს ისე მოვუგეთ, რომ ვერასოდეს წარმ ოვიდგენდი რომ ეს მატჩი იქნებო და ჩემი უკანასკნელი ოფიციალუ რი გამოსვლა საფეხბურთო მოედ ანზე. ხუთი დღის შემდეგ, 1997 წლ ის 30 ოქტომბერს, როცა 37 წლის გავხდი, ახალი დოპინგ-კონტრო ლის შედეგების მოლოდინში, უცებ ვიღაცამ მითხრა რომ მამაჩემი გა რდაიცვალა. იმ ხმაურში ყურადღ ებაც არ მიმიქცევია იმისთვის თუ კონკრეტულად ვინ მითხრა ეს სა შინელება და მხოლოდ ის მახსოვს რომ ძალიან ავღელდი. როცა გონს მოვედი და ცოტა გამოვფხიზლდი, ტელეფონი მოვძებნე და სახლში დავრეკე. დედაჩემს ველაპარაკე და როცა მამაჩემის ამბავი ვკითხე, ძალიან გაიკვირვა ჩემი აღელვება _ მამაშენი აგერ, ჩემს გვერდით არის და თავსაც მშვენივრად გრძნობსო. ეს იყო ბოლო, უკანასკნელი წვ ეთი და მივხვდი რომ ფეხბურთის თამაშს ვეღარ გავაგრძელებდი, რადგან უკვე ჩემი ოჯახის საშუალ ებით მებრძოდნენ და ამას კი, ნამდ ვილად ვეღარ გავუძლებდი. და ფეხბურთს დავემშვიდობე. თუმცა ფეხბურთთან სამუდა მოდ გამომშვიდობება, მე არ შემი ძლია და ეს, არც არასოდეს მითქ ვამს. გაგრძელება შემდეგ ნომერში ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
25
ბრაილის შრიფტით
3000 წლის წინანდ ელი უნიკალური სამარხები ანუკა ელიზბარაშვილი
თორნიკე ყაჯრიშვილი დიღმის ჩრდილოეთ ნაწი ლში მეცნიერებმა უძველესი, 3000 წლის წინანდელი მარანი და ოთხი სამარხი აღმოაჩინ ეს, რომელიც ძველი წელთ აღრიცხვის მეექვსე-მეშვიდე საუკუნეებით თარიღდება. ქა ლაქის მთავრობას უნდა, რომ უძველეს ტერიტორიებსა და ნასახლარებზე ახალი ტექნ ოლოგიური ცენტრი აშენდეს, სადაც მისვლა ნებისმიერ და მთვალიერებელს შეეძლება. გიგი უგულავა: ,,აღმოჩენა რამდენიმე ასპექტით არის მნ იშვნელოვანი. ეს საუკუნეების ტრადიციას ასახავს, რომელიც მუდმივად ახლდა ჩვენს ქვეყ ანას. მეორეს მხრივ, მნიშვნ ელოვანია ის, რომ თბილისში და მის შემოგარენში დაახლო ებით 850-მდე არქეოლოგიური ძეგლია, რაც შესაძლებლო ბას გვაძლევს, საუკუნეების და ათასწლეულების ჭრილში დავალაგოთ თბილისის ისტო რია და დროის დიდ სივრცეში წარმოვაჩინოთ თბილისი და თბილისის შემოგარენი. ეს კი მნიშვნელოვანია ისტორიული და ტურისტული თვალსაზრის ით. მესამე მნიშვნელოვანი ას პექტი ის არის, რომ ეს კერძო სექტორთან თანამშრომლობის ძალიან კარგი მაგალითია. ეს არის კერძო ტერიტორია და მას შემდეგ, რაც ასეთი მნიშვნ ელოვანი სამარხები აღმოჩნდა, შეიცვალა დაგეგმარება. აქ გა კეთდება ვიზიტორთა ცენტრი, სადაც წარმოდგენილი იქნება ყველა ექსპონატი. ვინაიდან გზის მეორე მხარეს იგეგმება ინფრასტრუქტურის განვით არება, ვფიქრობთ, გავაკეთოთ ხიდი, რომელიც ამ ადგილს სტუმრებს და ვიზიტორებს შე მატებს.“ ნაქულბაქევის ტერიტორი აზე აღმოჩენილი შუა საუკუნ ეების, გვიანი ბრინჯაოსა და ადრეული რკინის ხანის სამა რხები უმნიშვნელოვანეს სამე ცნიერო ინფორმაციას იძლევა, როგორც დამარხვის წესის, ასევე აღმოჩენილი ინვენტარ ის თვალსაზრისითაც. აქ არ ქეოლოგიური გათხრები 2007 წელს განახლდა, ის საქართ ველოსა და დიდი ბრიტანეთის ერთობლივმა კომპანია „IDP ჯგუფმა“ დააფინანსა.
26
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
კითხვა მათთვის ფუფუნე ბაა. ისინი თითებით კითხულ ობენ. ფურცლებზე არაფერი წერია, მხოლოდ პატარა ნა ჭდევებია, რომლებსაც თითე ბის ოდნავი შეხებითაც გრ ძნობ. ეს ბრაილის შრიფტია, უსინათლოებისთვის. პატარა ოთახი, თეთრი ფურცლები და ერთი დიდი, „ხმაურიანი“ საბეჭდი მანქ ანა. ერთ წუ თში ამ მო წყ ობილობიდან ისევ ცარიელი ფურცლები გამოდის. იქ კი უამრავი რამ წერია. აქ იბეჭ დება „პრაიმტაიმიც“, ერთ წიგნად იკვრება და უსინათ ლოებს ურიგდებათ. ბრაილის შრიფტი – ფრ ანგი ტიპლოპედაგოგის, ლუი ბრაილის მიერ უსინათლოებ ისთვის შექმნილი შრიფტი. ბრაილი 3 წლის იყო, როდე საც მხედველობა დაკარგა და 1829 წელს მან მთელ მსოფ ლიოში დღემდე ხმარებული შრიფტი შეიმუშავა...
,,ბედ ნი ე რი ვარ, რომ ამ საქმიანობით ამდენ ადამიანს ვეხმარები.~
სიმონ გოგიძე: – ეს სა ქმე მხ ოლ ოდ ფუ ლით არ იზომება. ბედნიერი ვარ, რომ ამ საქმიანობით ამ დენ ადამიანს ვეხმარები. უა მრავი უსინათლო ადამიანი ელის სამშაბათს, რომ „პრაი მტაიმი“ წაიკითხოს. ბრაილის შრიფტით პირვ ელი ნაბეჭდი სახელმძღვანე ლო „დედა ენა“ იყო. 2001 წე ლს დავიწყეთ გაზეთების და წიგნების ბეჭდვა. წელიწადში 2-3 სახელმძღვანელოს ვბ ეჭდავთ. მიუხედავად იმისა, რომ ეს ჩემი საქმე არ არის, ძალიან მაინტერესებს ხოლმე უსინათლო მკითხველების შეხედულება ამა თუ იმ წიგნ ზე და გაზეთზე. ბრაილის შრიფტის შესწ ავლა არც ისე რთულია. რო გორც უსინათლოები ამბო ბენ, თუ ერთხელ შეისწავლი, აღარასდროს დაგავიწყდება. თითო ფურცელზე ძალიან ცოტა ინფორმაცია ეტევა. შესაბამისად, ნაბეჭდი წიგნ იც ძალიან დიდი ზომის გა მოდის. უსინათლოებისთვის კეთდება ცოტა ეგზემპლარი და შემდეგ ხელიდან ხელში გადადის. ამირან კოპაძე, უსინათ ლოთა კავშირის თავმჯდომ არის მოადგილე: – ჩვენთვის „პრაიმტაიმის“
გარდა სხვა გაზეთი არ გამოდის. სიმართლე რომ გითხრათ, ყველ აფ ერს არ ვკ ითხულობ, მა გრამ ეს ისეთი გაზეთია, რომ ყველა ადამ იანს შეუძლია, თ ავ ის თვ ი ს ს აი ნტ ერ ეს ო ი ნფ ორ მა ცი ა მოიპოვოს და თავისი გემო ვნების მიხე დვით წაიკით ხოს. არ არსე ბობს ადამია ნი, რომელიც მთელ გაზეთს კ ით ხუ ლო ბ ს . ზოგს პოლი ტიკა აინტერ ესებს, ზოგს სპორტი და ზოგსაც ლი ტერატურული
ნაწარმოებები. თამილა აბაშიძე: – ეს არის ძალიან დიდი ბედნ იერება ჩვენ თვის, იმიტომ, რომ ჩვ ენ არ ვართ განები ვრებულნი სხ ვადასხვა გაზე თებით. კარგი იქნებოდა, სხვა გ აზ ეთ ებ მა ც გ აი თვ ალ ის წ ინონ. თქვენს გაზეთში ყვ ელაზე ძალიან მომწონს რუ ბრიკა „გმირი“. ყოველი ნო მრიდან ვიღებ ფურცლებს და ერთად ვკინ ძავ, რომ შე მდეგ ჩემთვის მქონდეს. ჩემი აზრით, ძალი
ან საინტერესო იქნებოდა, რაიმე შემეცნებითი ხასიათის მასალაც თუ დაემატებოდა.
„ჩემი და ჩემი ცოლის ხანუმა მუსიკა იყო.“
ალექსანდრე კორსანტიას ველური რელაქსაცია
აჟი
ფოტომონტ
კვირის მთავარი ინტრიგები
ავთო ჩიტიძე
ალექსანდრე კორსანტია ბოსტონში ყველაზე პრესტიჟულ მუსიკალურ სასწავლებე ლში ასწავლის. პარალელურად, მსოფლიოს საუკეთესო ორკესტრებთან ერთად უკრა ვს. 18 წლის წინ უცხოეთში წავიდა და დღეს მეუღლესთან და 22 წლის ვაჟთან ერთად ამერიკაში ბედნიერად ცხოვრობს. გასულ კვირას კონსერვატორიაში, თბილის ის საერთაშორისო მუსიკალური კონკურსის ფარგლებში მა სტერ კლასებიც ჩაატარა. ჟურნალისტებთან შეხვედრი სას კი თქვა, რომ კონკურსები ეზიზღება. – თქვით, რომ გეზიზღებათ კო ნკურსები. რატომ? ცუდი მოგონე ბები გაქვთ კონკურებთან დაკავშ ირებით? – უბრალოდ, კონკურსების მიმა რთ დამოკიდებულება მაქვს ასეთი. კონკურსებზე ბევრი უსამართლ ობაა, ხშირია არასწორი გადაწყვე ტილებები. როცა ჩემს ცხოვრებაში საკონკურსო ეტაპი იყო, ვფიქრობ, მაშინ იღბლიანი ვიყავი, რადგან ხშ ირად მიმართლებდა. მიუხედავად ასეთი ნეგატიური მომენტებისა, კო ნკურსები აუცილებელია შემოქმედი ადამიანისთვის. ეს არის საშუალება, საკუთარ თავს დაუმტკიცო, თუ რა შეგიძლია. სულ სხვაა, დაუკრა მა სწავლებელთან ან სახლში, შენთვის და სულ სხვაა, დაუკრა კონკურსზე.
კონკურსის სისტემა არ არის იდეა ლური, საკმაოდ შორსაა სრულყო ფილებისგან. სამწუხაროდ, ჯერ ვერ ვიპოვნეთ მისი შეცვლის მეთოდი, მაგრამ ამ საკითხზე ვმუშაობ და იმ ედი მაქვს, ახალ გზას ვიპოვნი, რო მელიც კონკურსებს შეცვლის. – გახსოვთ კონკურსის გზით თქ ვენი პირველად მოგებული თანხა? – პირველად კონკურსში 1980 წე ლს, ერევანში გავიმარჯვე. მაშინ 16 წლის ვიყავი და ფულის ფასი არც კი ვიცოდაი. არც მახსოვს, მოჰყვა თუ არა ამ გამარჯვებას ფულადი ჯი ლდო. ყველაზე დიდი თანხა, რაც კო ნკურსებში მიმიღია, ეს ავსტრალიის მუსიკალური კონკურსის 30 ათასი დოლარი იყო. – კონცერტის წინ ნერვიულობა
ალბათ უკვე კარგა ხნის დაძლეუ ლი გაქვთ. – სხვათა შორის არა. ნერვიულო ბა ყოველთვის თან მდევს. სცენაზე გასვლის წინ ნებისმიერი ნორმალ ური ადამიანი ნერვიულობს. უბ რალოდ, გამოხატულების ფორმაა სხვადასხვაგვარი. ყველა ადამიანმა უნდა შეძლოს, ნერვიულობის დაძლ ევის საკუთარი სისტემა შეიმუშავოს. ჩემი შემუშავებული სისტემა მარტ ივია – კონკურსისთვის ძალიან კა რგად მომზადებული უნდა იყო. ჩემი უაზრო ნერვიულობის გამო სცენაზე ბევრი რამ დამიკარგავს. მაქსიმალ ურად ვცდილობ, ჩემი ნერვიულობა არ გამოვხატო. ამიტომ, ბევრს ჰგ ონია, რომ ეს არ მეხება. უბრალოდ, კარგად ვნიღბავ.
მიწასთან სიახლოვე – დასვენება მუსიკისგან – მუსიკის გარდა, აზარტული რაში ხართ? – მუსიკა ჩემთვის იმდენად დიდი აზარტია, რომ ძნელია, მას რაიმე შეედაროს. კაზინო და ფუ ლთან დაკავშირებული სხვა აზ არტი ჩემთვის უცნობია და არც დავინტერესდები. – მუსიკისგან როგორ ისვე ნებთ? – ყველაზე კარგად თავს ბუნე ბაში ვგრძნობ. თუ გადაღლილი
ვარ, აუცილებლად უნდა წავიდე რაც შეიძლება შორს, ველურ ბუ ნებაში. მთები, ზღვა - ჩემთვის კარგი განტვირთვის საშუალებ აა. ჩემთვის იდეალური დასვენ ების ადგილი ახალი ზელანდია და ბრიტანული კოლუმბიაა. ამ დროს მე ვხდები ერთ-ერთი ხე იმ ადგილას, რომელიც იზრდება, ან ერთ-ერთი დათვი, რომელიც იქ ცხოვრობს. მიწა მიყვარს და მა სთან კონტაქტი სიამოვნებას მა
ნიჭებს. – ნადირობა და თევზაობაც გიყვართ? – არა, ნადირობა - არა. არც მე სმის თანამედროვე მსოფლიოში ნადირობა როგორ არის დაშვებ ული. ვფიქრობ, მალე კაცობრ იობა ნადირობაზე ლეგალურად იტყვის უარს. თევზაობა მიყვარს, მაგრამ დროში ვარ შეზღუდული და მას დიდი დროს ვერ ვუთმობ.
საშა კორსანტიას ოჯახური საიდუმლო – როგორი მეუღლე ხართ, ძნ ელია თქვენ გვერდით ცხოვრება? – არა მგონია, ეს პრობლემა არ დამდგარა. ჩემი მეუღლეც მუსი კოსია და ჩვენ აბსოლუტურად ვუგებთ ერთმანეთს. ის ბოსტონ ში ბავშვებს ასწავლის ფორტეპ იანოს.
– როგორ იპოვნეთ თქვენი ცხ ოვრების მთავარი სიყვარული? – თბილისის კონსერვატორი აში. მე და ნეა ერთად ვსწავლ ობდით. ის ეროვნებით რუსია. ქორწინების შემდეგ ჩემს გვარზე გადმოვიდა. როგორ შეგვიყვა რდა ერთმანეთი, ამას ვერ გე
ტყვით. ერთი შემიძლია ვთქვა, რომ მუსიკა იყო ჩვენი „ხანუმა“. ერთი ნაწარმოები იყო, რომელს აც ნეასთვის განსაკუთრებული ემოციებით ვუკრავდი, მაგრამ ამ კომპოზიციას ვერ გეტყვით, რა დგან ეს ჩვენი ოჯახური საიდუმ ლოა.
პოლიტიკაში დიდი ინტრიგ ების სეზონი გაიხსნება. ეს იმ დენად მალე მოხდება, რომ უკ ვე დაანონსებაც კი შეიძლება. რადგანაც სულ მალე პოლიტი კურ პარტიებს საერთაშორისო ორგანიზაციების მიერ ჩატარე ბული სოციოლოგიური კვლე ვები მიუვათ. ინტრიგა სწორედ ამ ციფრების უკან იმალება. სოციოლოგები ორი ტიპის კვ ლევებს აწარმოებენ: ღიას – ჩვ ენთვის და დახურულს – მხოლ ოდ შიდა პარტიული მოხმარ ებისთვის. ანუ, საქართველოში უკვე შავი პიარიც იზომება. ასე მაგალითად, მერის არჩევნების წინ ირაკლი ალასანიას მთავ არი კონკურენტი ოპოზიციაში ლევან გაჩეჩილაძეა. შესაბამი სად, საინტერესოა, რა სახის შავი პიარი შეიძლება ერთმა აუგოროს მეორეს და პირიქით. ამისთვის პოლიტიკური პარტ იები დახურულ კვლევებს ატ არებენ, სადაც ერთი მარტივი კითხვაა დასმული. თუ კვლე ვას, მაგალითად, ლევან გაჩე ჩილაძე დაუკვეთს ირაკლი ალ ასანიას წინააღმდეგ, შეკითხვა ასე შეიძლება ჟღერდეს: რა არ მოგეწონებოდათ ირაკლი ალ ასანიაში? შემდეგ ყველაფერს პასუხები წყვეტს. შავი პიარიც ამის შემდეგ დაიგეგმება. მოხე რხებული „პიარშიკები“ შეეც დებიან კონკურენტის განადგ ურებას. სტრატეგია იმგვარად იგეგმება, რომ ამ შემთხვევაში იგივე ალასანიამ სწორედ ის აკ ეთოს, რაც ხალხს არ მოსწონს. ჩვენ შევეცდებით, მოვიპოვოთ ინფორმაცია ამ კვლევების შე სახებ. საინტერესოა, რა სისუ სტეებს უპოვნიან ერთმანეთს პოლიტიკოსები. ალასანია – „გრეჩიხას“, ნინო ბურჯანაძე კი – ორივეს ერთად... ნინოს ალასანიაზე გაბრაზ ების ყველაზე მეტი მიზეზი და საფუძველი აქვს. თავის დრ ოზე, როცა შევარდნაძის უშ იშროებაში ირაკლი უმუშევარი დარჩა, სწორედ ბურჯანაძის დიდი მონდომების შედეგად დაბრუნდა ალასანია სახელმწი ფო სამსახურში. ანუ, ნინო რომ
არ ყოფილიყო, ირაკლი, ახლა... ვინ იცის, სად იქნებოდა... მთელი ინტრიგა ის გახლ ავთ, რომ ნინოს ირაკლი საკუ თარი ძალისხმევის დამსახურ ებად მიაჩნია, ირაკლიმ კი მას ზურგი აქცია. მაგრამ ინტრიგა აქ კი არ მთავრდება, არამედ იწყება. საქმე ის გახლავთ, რომ ალიანსის შექმნის იდეასაც და სტრუქტურასაც ძმებ ბერძ ენიშვილს მიაწერენ. ამბობენ, რომ სწორედ მათი სქემის მი ხედვით მოხდა ყველაფერი. სწ ორედ მათ მიაწერენ თავის დრ ოზე ნაციონალური მოძრაობის დაარსების სქემასაც. მაშინაც იქ რამდენიმე ოპოზიციური პარტია გაერთიანდა არჩევნ ებისთვის. თუმცა, მაშინ „ნა ციონალური მოძრაობის“ ლი დერი მიხეილ სააკაშვილი იყო, რომელსაც რესპუბლიკელების გარდა, საკუთარი გუნდის წე ვრებიც ჰყავდა, რომლებსაც პოლიტიკოსებად აღიარებდნენ და სერიოზული გავლენებიც ჰქონდათ. მაგრამ ალასანიას მთელი უბედურებაც სწორედ ის არის, რომ მას ასეთი გავლ ენიანი პირი პარტიაში არ მო ეძებნება – არც ერთი წონიანი ფუგურა მის გვერდით არ არის, ამიტომაც ის იძულებულია, სხ ვების გავლენის ქვეშ მოექცეს. ის, რომ ალასანია ალყაშია, ამას წინა კვირას გამართული უშიშროების საბჭოც ადასტუ რებს. ირაკლიმ ხუთი დღით ად რე იცოდა უშიშროების საბჭოს დღის წესრიგი და წინა დღესაც კი მყარად ჰქონდა გადაწყვე ტილი – სხდომას დასწრებოდა, მაგრამ სხდომის დაწყებიდან რამდენიმე საათით ადრე მან საკუთარი გადაწყვეტილება, სავარაუდოდ, ახლებისა და რე სპუბლიკელების გავლენით შე ცვალა. თუმცა, როგორც ჩანს, ზეწოლა არამხოლოდ შიგნიდან იყო, ამ „გმირობისთვის“ ბურჯ ანაძე ფეხზე ადგა, ალასანიას „რედისონში“ მადლობა გადა უხადა. და არის ბურჯანაძეში რაღაც ლენინისებური – მოსწ ონს ეს რადიკალიზმი და რევო ლუცია და რა ქნას?
მოდა და კულინარია – მოდაში თუ ერკვევით და გიყვართ მოდურად ჩაცმა? – ვაიმე, რატომ მეკითხ ებით? ალბათ ან ძალიან ცუდად მაცვია, ან ძალიან კარგად. იყო ჩემს ცხ ოვრებაში პერი ოდი, როდესაც არანაირად არ ვაქცევდი ყუ რ ად ღე ბა ს , რა მეცვა. შემდეგ ჩე მი მეუღ
ლე ჩაერია ჩემს გარდერობში და ჩაცმითაც გამოვსწო რდი. ვერ ვიტყვი, რომ დღეს მოდის ავანგა რდში ვარ, მაგრამ ვც დილობ, ნორმალურად გამოვიყურებოდე. – კერძების მომზად ება გეხერხებათ? – სამზარეულოში მანიც და მაინც თავს კარგად ვერ ვგრძნობ. სამა გიეროდ, ბუნება
ში, მაყალზე ხორცის შეწვა ჩემი სტიქიაა. გურმანიც ვარ. – გენატრებათ ქართული გე მო? – მუდმივად. და ვცდილობ, ამ ერიკაში ეს დანაკლისი რამენაირ ად შევივსო. ოჯახში ხშირად ვა მზადებთ ქართულ კერძებს. ად რე თბილისიდან გვიგზავნიდნენ ქართული კერძებისთვის საჭირო ინგრედიენტებს. ახლა კი ამერ იკაშიც ვპოულობთ, მაგალითად, ღომის ღერღილი. ჩემი ცოლი გე მრიელ ღომს მიმზადებს.
ლიდერი ნაპოვნია
„რედისონში“ გაჩე ჩილაძემ მსხვერპლი გაიღო და კლასიკურ სტილში გადაწყვე ტილი გამოგვეცხადა, თუმცა ბოლომდე – არა. კოსტიუმთან ერთად, „კეტები“ ეცვა. მისმა მეგობარმა, ბიძინა გეგიძემ ვერც ამჯერად უღალატა სტილს და ფართხუ ნა პერანგსა და ჯინსებში ჩაცმული გა მოცხადდა შეხვედრაზე, რა იცი, რაში დამჭირდება თავისუფლებაო... ისე, ის იმდენჯერ მოხვდა მუშტი-კრივში, რომ, ეტყობა, არჩევანსაც აქედან გამომდინ არე აკეთებს ხოლმე. ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
27
პრაქტიკული რჩევები საკვებ პროდუქტთან დაკავშირებით
თორნიკე ყაჯრიშვილი „პრაიმტაიმის“ წინა ნომრებში ბევრს ვწერდით ფალსიფიცირებ ულ და გაფუჭებულ პროდუქტებზე. ამჯერად „პრაიმტაიმი“ და „სურს ათის უვნებლობის, ვეტერინარიისა და მცენარეთა დაცვის ეროვნული სამსახური“ საკვებ პროდუქტთან დაკავშირებით პრაქტიკულ რჩევ ებს მოგცემთ. განსაკუთრებით მალფუჭებადი სურსათია: ხორცის, რძის, თევზის, კულინარიული (სალათები, ნახევა რფაბრიკატები და სხვა) და საკო ნდიტრო ნაწარმი, ბოსტნეულისა და კვერცხის შემცველი პროდუქ ტები. ამ პროდუქტების შენახვა ტემპერატურული რეჟიმის დაცვის გარეშე დაუშვებელია. განსაკუთ რებით მალფუჭებადი სურსათის შენახვის მაქსიმალური ვადაა 6-72 საათი (პროდუქტის სახეობის მი ხედვით), არა უმეტეს 6 გრადუსზე, ტემპერატურული რეჟიმის პირო ბებში. 1. უკრემო, ცილის კრემით ან ხი ლით გაწყობილის – 36 საათი, ხოლო მოხარშული კრემითა და ათქვეფილი ნაღების კრემით გაწყობილის – 6 სა ათი. ყველა მათგანი უნდა ინახებოდ ეს +2 C-დან +6 C-მდე ტემპერატურ ული რეჟიმის პირობებში; 2. არაქარხნული ხორცის ფარშის შენახვის მაქსიმალური ვადაა 6 სა ათი +2 C-დან +6 C-მდე; 3. სოსისი და სარდელი +2 C-დან +6 C-მდე ინახება არა უმეტეს 48 სა ათისა; 4. მოხარშული ძეხვი +2 C-დან +6 C-მდე ინახება 24 საათიდან 72 საათ
თორნიკე ყაჯრიშვილი
ფრთხილად სოკოსთან! 28
ამდე (ხარისხის მიხედვით); 5. გაყინული ხორციანი პელმენი 48 საათამდე ინახება არა უმეტეს -5 C ტემპერატურული რეჟიმის პირო ბებში; 6. ხორცის შეძენისას დააკვირდ ით მის ფერს (უნდა იყოს ღია ვარდ ისფერი, ან ღია წითელი), სიმკვრივ ეს (ზედაპირზე თითის დაწოლისას წარმოქმნილი ფოსო სწრაფად უნდა გაქრეს); 7. ნუ შეიძენთ მუქი ფერის ხორცს, რომლის ზედაპირი დაფარულია ლო რწოთი და ეკვრის თითებს, აქვს არ ადამახასიათებელი სუნი. ასევე, თუ ძვლის ტვინი არ ავსებს ლულოვანი ძვლების მთელ სანათურს, რბილია, იგლისება და აქვს რუხი ფერი; 8. ნუ შეიძენთ თევზს, რომლის თვალები ჩავარდნილია ფოსოებში, რქოვანი გარსი ამღვრეულია, კუნთ ები არ არის მკვრივი და მუცელი გა მობერილია; 9. ნუ შეიძენთ კუსტარულად და მზადებულ შებოლილ და დამარილე ბულ თევზს; სურსათის შენახვისას გაითვალი სწინეთ: არ შეინახოთ შეძენილი მა ლფუჭებადი სურსათი უმაცივროდ ერთ საათზე მეტი ხანგრძლივობით, მოერიდეთ გალღობილი სურსათის ხელმეორედ გაყინვას. ნედლეული და მზა ნაწარმი შეინახეთ ერთმანეთ ისგან განცალკევებით ან დახურულ ჭურჭელში, რადგან შესაძლებელია ბაქტერიები გადავიდეს ერთი პრ ოდუქტიდან მეორეში. დაიცავით სუ რსათი მღრღნელების, მწერებისა და სხვა ცხოველებისგან. ჩვილი ბავშვის საკვები შენახვას არ ექვემდებარება. 10. არაქარხნული პაშტეტის შენა
საქართველოში უკანასკნელ პერიოდში გახშირდა სოკოთი მო წამვლის ფაქტები. ოფიციალური მონაცემებით, 2008 წლის სექტემ ბერ-ოქტომბრის თვეებში ხაშურის, ჭიათურისა და საჩხერის რაიონებში მკვეთრად იმატა მოშხამვის ფაქტ ებმა. შემთხვევათა უმრავლესობა მოსახლეობის მიერ ტყეში მოგროვ ილი სოკოს მოხმარებით არის გა მოწვეული. ,,პრაიმტაიმი“ და სურს ათის უვნებლობის, ვეტერინარიისა და მცენარეთა დაცვის ეროვნული სამსახური გთავაზობთ რჩევებსა და რეკომენდაციებს, როგორ დავიცვ ათ თავი სოკოთი მოწამვლისგან? 1. საკვებად ვარგისი სოკოს, მომზ ადებისას საჭიროა დავიცვათ გარკვე ული პირობები. კერძოდ, გადარჩეუ ლი სოკო კარგად გარეცხვის შემდეგ უნდა ვადუღოთ 15–20 წუთი და ნახა რში გადავღვაროთ. ეს პროცედურა უნდა გავიმეოროთ ორჯერ. მიზანშ ეწონილია, აგრეთვე გარეცხილი და გასუფთავებული სოკოები წინასწარ ჩავალბოთ თბილ ძმრიან წყალში (ხუ თი ჩაის ჭიქა წყალზე, ერთი სუფრის კოვზი ღვინის ძმარი). ორი-სამი საათ ის შემდეგ წყალი გადავღვაროთ, სო კო ჩავყაროთ მდუღარე წყალში, 5–10 წუთი დუღილის შემდეგ, სოკო გადა ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ხვის მაქსიმალური ვადაა 6 საათი +2 C-დან +6 C-მდე ტემპერატურული რეჟიმის პირობებში; 11. პასტერიზებული რძე, ნაღები, მაწონი და ხაჭო +2 C-დან +6 C-მდე ინახება 36 საათი; 12. არაჟანი +2 C-დან +6 C-მდე ინახება არა უმეტეს 72 საათისა; 13. განსაკუთრებით მალფუჭებ ადი პროდუქტების შენახვის პირობე ბისა და ვადების დარღვევა იწვევს ამ სურსათში არა მარტო ლპობის, არამ ედ პირობით-პათოგენური მიკროო რგანიზმების სწრაფ გამრავლებას, რაც, თავის მხრივ, შეიძლება გახდეს მიკრობული კვებითი მოწამვლისა და მწვავე ნაწლავური დაავადებების აღმოცენების მიზეზი. განსაკუთრე ბით მალფუჭებადი პროდუქტების შენახვის დადგენილი ვადა აითვლება ტექნოლოგიური პროცესის დამთავ რებიდან და მოიცავს დამამზადებელ საწარმოში დაყოვნების, ტრანსპორ ტირებისა და სარეალიზაციო ან სა ზოგადოებრივი კვების ობიექტებში შენახვის დროს; 14. პროდუქციის დამამზადებელი საწარმო ვალდებულია, მოახდინოს განსაკუთრებით მალფუჭებადი სუ რსათის თითოეული პარტიის ნიშა ნდება, კერძოდ, იარლიყზე ან შესა ფუთ ტარაზე მითითებული უნდა იყოს პროდუქტის შენახვის ტემპერ ატურა და ვადა. დაუფასოებელი სუ რსათისთვის, დამამზადებელმა სა წარმომ უნდა გაგზავნოს შესაბამისი ინფორმაციის შემცველი ეტიკეტები ამ პროდუქტების სარეალიზაციო წერტილებში, სადაც განთავსდება მომხმარებლისთვის თვალსაჩინო ადგილას. ვწუროთ და მოვამზადოთ კერძი. 2. პირობითად, საკვებად ვარგის სოკოებში არსებული შხამიანი ნივთ იერებების გასაუვნებლად რეკომენდ ებულია მათი გამოშრობა და გახმობა შესაბამისი პირობების დაცვით. პრ ოცესი უნდა მიმნდინარეობდეს ერთიორი თვის განმავლობაში. 3. არ შეიძლება დაძველებული, და ობებული, წყლით გაჟღენთილი სო კოს შეგროვება. 4. ყინვის შემდეგ მოგროვება. 5. სოკოს შეგროვებისას დაუშვე ბელია პოლიეთილენის პაკეტების ან სხვა ჰაერგაუმტარი ჭურჭლის გამო ყენება. ასეთ პირობებში სოკოში მიმდ ინარეობს ცილების დაშლის პროცესი. 6. დაუშვებელია სოკოს კერძის მო მზადება ლითონის ჭურჭელში. 7. დაუშვებელია სოკოს გარეცხვა და მისი საკვებად გამოყენება მეორე დღეს. ბაზარში სოკოს რეალიზაციისას აუცილებელია დაცული იქნას შემდ ეგი პირობები: 8. სავაჭროდ დაუშვებელია მხოლ ოდ ის სოკოები, რომლებიც მთლიან ად შეესაბამება საკვებად ვარგისი სო კოების სტანდარტულ ჩამონათვალს და აქვთ იგივე აღწერილობა. 9. სოკოთი ვაჭრობისთვის გამოყე ნებული უნდა იყოს სპეციალური კუ თხე (რიგი, სავაჭრო ადგილი).
რა ხდება „რედისონის“ სა
George Le მარიამ ღლონტი 36 წლის ჯორჯ ლეივადიოტისი უკვე ექვსი თვეა, რაც სა ქართველოშია, თბილისის სასტუმრო „რედისონში“ გახსნის დღიდანვე მუშაობს. ჯორჯი სასტუმროს მთავარი მზარეუ ლია და მიუხედავად რთული და დატვირთული სამუშაო დღ ეებისა, მაინც კმაყოფილია თავისი სამსახურით. საქართვე ლოში თავის დანიელ ცოლთან, თინასთან და ორ კატასთან ერთად ცხოვრობს. ბავშვები ჯერ არ ჰყავთ. საბერძნეთში დაბადებული ჯორჯი ბელგიაში გაიზარდა. სანამ შეფმზარეული გახდებოდა, მზარეულად მუშაობდა: გერმანიაში, ბელგიაში, შვედეთში, ესპანეთში, საბერძნეთსა და ინგლისში. ბოლო ექვსი წელია, ის უკვე მთავარი მზარეულია და ახლა უკვე საქართველოშია. „რამდენად გასაკვირიც არ უნდა იყოს, საქართველოში მომწონს რე სტორნები, რომლებიც ქალაქგარეთ არის. სადაც მხოლოდ ერთი ჩანგალი, ერთი დანა და თუ გაგიმართლა, ერთი კოვზიც დევს. თეფშს ყვავილები ახ ატია, უარეს შემთხვევაში კი ნახევრად დამტვრეულია. მაგიდაც მოშლილია და ნებისმიერ მომენტში შეიძლება დაიშალოს. ჩემთვის ასეთი რესტორანი საუკეთესოა - იქ მომზადებული ქართული კერძებით. თბილისშიც დავდივ არ ხოლმე ძვირადღირებულ რესტორნებში, თუმცა იქ ისე გემრიელად ვერ ამზადებენ, როგორც ქალაქგარეთ, სადაც ზოგ რესტორანს მგონი სახელიც კი არ აქვს.“
– მოგვიყევით, როგორ მოხვ დით საქართველოში? – „რედისონის“ ჯგუფში ხუთი წელია ვმუშაობ. რუსეთში ვიყავი, როდესაც საქართველოს „რედი სონი“ იხსნებოდა და მე მომიწვიეს. სულ ეს არის. – მანამდე თუ იცოდით საქართ ველოზე რამე? – კი, ადრე სკოლაში ვსწავლობ დი საქართველოს ისტორიას და რაღაც-რაღაცები ვიცოდი აქაუ რობის შესახებ. როდესაც უკვე გა დაწყდა ჩემი აქ ჩამოსვლის ამბავი, ბევრი წიგნი ვიყიდე საქართველო ზე, იმისთვის, რომ გამეცნო ხალხი და მათი ქვეყანა, ვისთან ერთადაც შემდეგ უნდა მემუშავა. მინდოდა, ყველაფერი მცოდნოდა მათზე. – როგორია საქართველო, ხა ლხი და აქ მუშაობა თქვენთვის, რამეს ხომ არ შეცვლიდით თქვენს სამზარეულოში? – ძალიან, ძალიან მომწონს აქ ცხოვრება. რუსეთისგან განსხვავ ებით აქ სულ სხვანაირი სიტუაციაა, სხვანაირი ხალხია. საქართველო მომწონს თავისი კლიმატის, ხალხ ის, ისტორიის, საჭმლის, ღვინისა და სხვა კიდევ ბევრი მიზეზის გამო. რაც შეეხება სამზარეულოს, კმაყ ოფილი ვარ და არაფერს შევცვლ იდი. რამის შეცვლა რომ მინდოდეს, ალბათ საკუთარ რესტორანს გავხ სნიდი, უფრო თევზეულისას. – რა ხდება თქვენს სამზარეუ ლოში, ხართ თუ არა მკაცრი უფ როსი? – სამზარეულოში 32 ქართველი მზარეული მუშაობს. ძალიან მიხა რია, რომ ზუსტად შევარჩიე ხალხი, ვისაც ჩემთან ერთად უნდა ემუშ ავა. ძალიან რთულია იპოვნო ამდე ნი პროფესიონალი და შეკრა ასეთი კარგი „გუნდი“. ეს ხალხი მთელი თბილისიდან ავარჩიე და მიხარია, რომ გადაწყვეტილების მიღებისას არ შევცდი. მკაცრი ვარ, რადგან ჩვენი სტუმარია, საერთოდ, მკაც რი. ის მოუთმენლად ელოდება შე კვეთას და საჭიროა ყველანაირად დააკმაყოფილო მისი სურვილები და ნასიამოვნები დატოვო. ასეთ შემთხვევაში - სიმკაცრე აუცილე ბელიც არის.
– ყველაზე ხშირად რა კერძს უკვეთავს თქვენთან მოსული სტ უმარი? – განსაკუთრებით გამოვარჩევ დი პიცას. უმრავლესობას უყვარს პიცა, თუმცა არც მაკარონი და ხო რცეული არის ნაკლებად პოპულა რული. – თქვენ რომელი კერძი გიყვ ართ? – საერთოდ ჭამა მიყვარს. წვ ნიანებიდან ჩიხირთმა, ხარჩო, ტო ლმა... მომწონს ქართულად მომზ ადებული ბადრიჯანი და ბაჟე. მეც ვიცი ამ ყველაფრის გაკეთება, თუ მცა გულწრფელი ვიქნები და გეტყ ვი, რომ ისე კარგად არ გამომდის, როგორც ქართველებს. ერთხელ ჩიხირთმა გავაკეთე, ყველას მო ეწონა. მითხრეს კარგიაო, მაგრამ ისეთი არა, როგორიც ქართველის გაკეთებულიო. – თქვენს საკუთარ კერძებზე რას გვეტყვით. რამდენად რთულ ია ახალი კერძის მომზადება? – ძალიან რთულია. ამას შეიძლე ბა თვეები და წლებიც დასჭირდეს. იმისათვის, რომ მოიგონო კარგი კე რძი, საჭიროა მოამზადო რაღაც ახ ალი, რაც ძალიან რთულია. არ და გიმალავ და გეტყვი, რომ მე ვცადე ახალი კერძის მომზადება. დიდხ ნიანი მუშაობის შემდეგ, შედეგით უკმაყოფილო დავრჩი და ახლაც ვაგრძელებ ამ კერძზე მუშაობას. – არასამუშაო დღეს როგორ ატარებთ? – ვჭამ, ვსვამ ღვინოს, ვისკის, ვს ეირნობ, დავდივარ სტუმრად.... სანამ ჩამოვიდოდი არასდროს მქონია გასინჯული ქართული ღვ ინო. როგორც კი გავსინჯე, გაოც ებული დავრჩი, მართლაც არაჩვ ეულებრივია. – მომავლისთვის თუ არის რამე გეგმა თქვენს სამსახურთან დაკა ვშირებით? – ჯერჯერობით აქ ვარ. კომპან ია ძალიან სწრაფად ფართოვდება და არ ვიცი სად გამიშვებენ. შეიძ ლება აფრიკაშიც აღმოვჩნდე, თუ მცა ამაზე ფიქრი ჯერ ადრეა. ჯე რჯერობით აქ ვიქნები.
მზარეულოში და რამდენად რთულია ახალი კერძის მომზადება?
Ivadiotis-შეფ-მზარეული
Green Pea Risotto შემადგენლობა: ბრინჯის რიზოტო(მთავარი შემადგენელი ნაწილი)–100გრ. ბარდის მარცვალი –40გრ. ბარდის პიურე –200მლ. გახეხილი ყველი –1 სუფრის კოვზი. კარაქი –1 სუფრის კოვზი. მარილი და წიწაკა. ბრინჯის რიზოტო: ბრინჯი – 400გრ. ზეითუნის ზეთი –100მლ. გახეხილი ხახვი –75გრ. ბოსტნეულის ნახარში – 800მლ. თეთრი ღვინო –100მლ. მარილი და წიწაკა. ბარდის პიურე: გაყინული ბარდა –250გრ. ბოსტნეულის ნახარში –1ლ. მომზადების წესი: ზეითუნის ზეთში მოშუშეთ ბრინჯი. დაამატეთ გახეხილი ხახვი და თე თრი ღვინო. შემდეგ დაუმატეთ ბოსტნეულის ნახარში და მუდმივად ურ იეთ. გემოვნებით დაუმატეთ მარილი და წიწაკა. დატოვეთ ცეცხლზე 15 –20 წუთი, სანამ სითხე არ ამოშრება. გადაიტანეთ ტაფაზე და გააცივეთ. ცალკე მოხარშეთ ბარდა ბოსტნეულის ნახარშში და პიურეში, შემდეგ გააცივეთ. გააცხელეთ ბრინჯის რიზოტო, დაუმატეთ ბარდის პიურე, ბარდა, გახე ხილი ყველი და კარაქი ისე, რომ ფერი არ დაკარგოს.
ნუშის ნამცხვარი – SEMIFREDDO შემადგენლობა: ნუში –125გრ. კენკროვანი ხილი–30გრ. ფისტის თხილი(„ფისტაშკა“, გახეხილი)–1 სუფრის კოვზი. SEMIFREDDO: შაქარი –100გრ. ნუში –100გრ. კვერცხი -2 ც. შაქარყინული –100გრ. ნაღები –300მლ. ტკბილი, არომატული ლიქიორი –2 სუფრის კოვზი.
`ვჭა მ, ვისკ ვსვამ ღვ დავდ ის, ვსეი ინოს, რნ ივარ სტუმ ობ, რად. ...~
მომზადების წესი: გაადნეთ შაქარი და დაამატეთ ნუში. დატოვეთ დაბალ ცეცხლზე და ურიეთ ხის კოვზით. შემდეგ გადაიტანეთ პერგამენტზე, გააციეთ და დაპრესეთ. ათქვიფეთ კვერცხის გული და ნაღები ცალ –ცალკე ჯამებში. შეურიეთ კვერცხის ცილა და დაუმატეთ შაქარყინული. გაახვიეთ ნუშის მასასთან ერთად და დაუმატეთ ლიქიორი. ბოლოს გაყინეთ. დესერტიც მზად არის! ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
29
ქართული სულის პლასტიკურ ხატებაზე – რეზო შატაკიშვილი ნახევარი საუკუნის წინათ მას პლეხანოვზე ტროლეიბუსი დაეჯახა... და იმსხვერპლა. მაგრამ ლეგენდა „ჟორა შავგულიძე“ – დრომაც ვერ დასცა ძირს. ახალგაზრდა კაცი მოსხლეტით გადაეშვა ადიდებულ რიონში ბავშ ვის გადასარჩენად და აღმოჩნდა ქა რთულ თეატრში. ქუთაისელებს მანამდეც არაერთ ხელ უნახავთ საუცხოოდ, ათლეტუ რად აღნაგი, მზეზე ბრინჯაოსფრად აელვარებული ჭაბუკი გიორგი შა ვგულიძე, როგორ ეშვებოდა იასა რივით რიონის ტალღებში, მაგრამ იმჯერად, ადრეულ გაზაფხულზე, ამ სანახაობის მომსწრე თვით კოტე მარჯანიშვილი გახდა. ტანმშვენიერი ჭაბუკითა და მისი საქციელით მოხი ბლული კოტე მარჯანიშვილი მას ვი ნაობას გამოჰკითხავს. „შავგულიძე ვარ, ბატონო კოტე“. მარჯანიშვილი გაიკვირვებს. „თქ ვენ ვინ არ გიცნობთ, ბატონო კოტე, მე თეატრი ძალიან მიყვარს და ყოვე ლდღე ქანდარაზე ვზივარ“. მარჯანიშვილი იმასაც შეიტყობს, რომ ჭაბუკმა სკოლა დაამთავრა, მა გრამ უმაღლესში სწავლას ვერ აგრძ ელებს – მამა ჰყავს რეპრესირებული. კოტე მარჯანიშვილი მას თეატ რში იბარებს და იწყება მარად დაუვ იწყარი არტისტის მოღვაწეობა. ის მაშინ სულ 18 წლის იყო, მაგრ ამ გენიოსი მარჯანიშვილი კოჭებში ცნობდა სცენის მომავალ გენიას. სრ ულიად დამწყებს მიანდო უშანგი ჩხ ეიძის დუბლიორობა. თვით უშანგი ჩხეიძე ხედავდა რა ღაც საერთოს თავის სცენიურ ბედსა და გიორგი შავგულიძის შემოქმედ ების სწრაფ ზრდაში – „შესაძლოა, რომ ისევე, როგორც მე, ისიც მსხვ ერპლია სცენის“! ჭაბუკი შავგულიძე ხშირად აგვი ანებდა რეპეტიციებზე, მაგრამ მას არასოდეს სჯიდა კოტე მარჯანიშვი ლი. ის აღარც შეჰყავდათ დაგვიანე ბისთვის დასაჯარიმებელთა სიაში – იცოდნენ, რომ მარჯანიშვილი მაინც წაშლიდა მის გვარს. 23 წლის იყო მსახიობი, ლიზა ვა ჩნაძე რომ შეუყვარდა. ლიზა ვაჩნაძე „ყვარყვარეში“ გუ ლთამზეს თამაშობდა, შავგულიძე – ერასტის და წისქვილის სცენაში, რო დესაც უშანგი ჩხეიძე-ყვარყვარე მუ ხლზე ისვამდა ვაჩნაძე-გულთამზეს, ერასტი-შავგულიძე თურმე საშინლ ად ნერვიულობდა და რეპლიკას არ უცდიდა, ისე ხტებოდა საფარიდან, განზე ისროდა ყვარყვარეს და სც ენას აფუჭებდა. იმდენჯერ გააფუჭა სცენა, რომ ბოლოს თვითონ შეყვარ ებულმა უსაყვედურა, გვაცადე თა მაშიო. უსაყვედურა და არათუ ადრე აღარ გადმოხტა შავგულიძე საფარი დან, საერთოდ დააგვიანა, ბოლოს თვითონ უშანგი ჩხეიძე ეძახდა – „ჟო რჟიკა, ბიჭო, გამოდი“. გადმოხტა შავგულიძე და ყვარყვ არე იქით ისროლა, გულთამზე – აქ ეთ... სპექტაკლის მერე გაბუტული ბა ვშვივით აუხსნია შავგულიძეს – „ამან მთხოვა, გვაცალე ალერსიო“... მას მერე კი რაც უშანგი ჩხეიძემ შავგ ულიძის პორტსიგარში ლიზა ვაჩნ აძის ფოტო ნახა, რეპლიკას ადრე ამბობდა... აღდგენილ „ხატიჯეში“ ლიზა ვა ჩნაძე ხატიჯეს თამაშობდა, ხატიჯეს 30
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
„შავგულიძე ვარ, ბატონო კოტე~ „თქვენ ვინ არ გიცნობთ, ბატონოკო ტე, მე თეატრი ძალიან მი ყვარს და ყოველდღე ქანდარაზე ვზივარ“.
დედას – მარჯანიშვილის მეუღ ლე ელენე დონაური (ვაჩნაძე), შავგულიძე – ინჟინერს. ლიზა ვაჩნაძესა და მარჯანიშვილის მე უღლეს სპექტაკლში ერთნაირი, შავი კაბები ეცვათ და სახეზე შა ვი ჩადრები ჰქონდათ ჩამოფარე ბული, მარჯანიშვილის მეუღლე ლიზა ვაჩნაძეზე ადრე მოიკაზმა, ჩავიდა კულისებში და... მას ზუ რგიდან მოეხვია შავგულიძე. ჯერ მარჯანიშვილის მეუღლე გადა ირია, შემდეგ – შავგულიძე, როცა ხელში, შეყვარებულის ნაცვლად, რეჟისორის ცოლი შერჩა. მარჯანიშვილმა მეორე დი ლით წყვილად დაიბარა შავგულ იძე და მისი სატრფო. მარჯანიშ ვილმა აღელვებულ და აწურულ შავგულიძეს თბილად დაუცაცხა ნა: რაო, ფიქრობ, რომ ყველა ვა ჩნაძეს უნდა ეხვეოდეო? „მაცადეთ, დავბრუნდები მო სკოვიდან და თეატრში გრანდი
ოზულ ქორწილს გადაგიხდით“, – დაჰპირდება მარჯანიშვილი შეყვარებულებს, მაგრამ ის მო სკოვიდან ვეღარ დაბრუნდება... შავგულიძე დაობლდება... გრანდიოზული ქორწილი ვერ შედგება, მაგრამ გიორგი შავგ ულიძე და ლიზა ვაჩნაძე იქორწი ნებენ. გიორგი შავგულიძე სპექ ტაკლის დაწყების წინ შეიტყობს, რომ ტყუპი ვაჟი შეეძინა, იმ სპ ექტაკლში კი („კაკალ გულში“) ის თამაშობდა ჩინოვნიკს, რომელიც სცენაზე ყბაახვეული შერბოდა და შინ გაშვებას ითხოვდა – კბ ილი მტკივაო. იმ დღეს კი ყბა არ აუხვევია, ისე შევარდნილა სცენ აზე: ტყუპი ბიჭი შემეძინა, სახლ ში გამიშვითო... ახალგაზრდა ცოლ-ქმარი უმ ძიმეს პირობებში, 11 კვადრატუ ლმეტრიან ოთახში ზრდიდნენ ტყუპებს. ამ პირობებმა უდროოდ იმსხვერპლა ერთი ვაჟი...
პატარა ჯუნას დაღუპვიდან სამი წლის თავზე, შვილმკვდარი დედა სარკმელს გააღებს, პატა რა ბეღურა შინ შეჭრას ლამობს. დედა ნამცეცებს დაუყრის, ჩიტი აკენკავს, გაფრინდება, დედა კი ისევ ელის იმ ბეღურას. ადევნე ბულ ფიქრს დღიურს გაანდობს, თითქოს ჩიტმა ჩამჭიკჭიკა, წამო დი, ნუკრის მამაც ეყოფაო... იმ დღიურში კი ლიზა ვაჩნაძე მერე ჟორა შავგულიძის მინაწერს ნა ხავს: „როცა მოვკვდები, ამ ქვეყ ნად აღარ ვიქნები, იცოდე, რომ უეჭველად მეც ფრინველად ვიქცევი. მე და პატარა ბეღურა ერთად მოგიკაკუნებთ, შენ სარკმელი გააღე და ხშ ირად მოგინახულებთ“... მათი საბინაო პირობები არც ბავშვის დაღუპვის შემდეგ გამო სწორებულა და არც ომის დამთ
ავრების შემდეგ, 1948 წელს მეორე ბიჭიც ავად გაუხდათ ჯირკვლების ანთებით. ლიზა ვაჩნაძემ კვლავ განა ახლა განცხადებების წერა, კვლავ უშ ედეგოდ. სასოწარკვეთილმა დედამ ესღა მოიფიქრა – როგორც მშობელს მშობლისთვის, ისე მიეწერა წერილი ცეკას მდივნისთვის, კანდიდ ჩარკვი ანისთვის. მისი ვაჟი – გელა ჩარკვიანი ნუკრი შავგულიძის კლასელი იყო. აე ხსნა, რა პირობებში უწევდა ცხოვრე ბა მისი შვილის ამხანაგს. „კონვერტს დავაწერე „კანდიდ ჩა რკვიანს“. ნუკრი დავარიგე: ჩარკვი ანს სთხოვე წიგნი, ვითომ გაკვეთილი უნდა დანიშნო, ეს წერილი ჩადე და წიგნი დაუბრუნე-მეთქი. ნუკრი გა მიძალიანდა, ძლივს დავარწმუნე და დავითანხმე. ვიფიქრე, ჩარკვიანის ბავშვი რომ წიგნს გადაშლის და და ინახავს მამამისის სახელზე წერილს, დედას ან მამას უსათუოდ ეტყვის და თხოვნა დანიშნულების ადგილამდე მივა-მეთქი“, – იგონებდა შავგულიძის მეუღლე. ასეც მოხდა. წერილმა ადრესატა მდე მიაღწია და შავგულიძეებს კა ნდიდ ჩარკვიანმა ოროთახიანი ბინა მისცა. მთელ ამ კეთილშობილურ ამბავში კი ყველაზე სევდიანი ისაა, რომ ჟორა შავგულიძეს, უკვე სახელოვან არტი სტს, ბინის ამბავი პატარა ბავშვივით გახარებია, ცოლს რომ აღმასკომიდან ბინის გასაღები და ორდერი მიუტან ია, მოსხლეტით გაქანებულა ცოლთან ერთად: ჩქარა, არავინ შესახლდესო, იქ მისული კი ბავშვივით დარბოდა თურმე ოთახებში... თენგიზ აბულაძეს ნიკო ფიროსმ ანს აგონებდა გიორგი შავგულიძე: „ლერწამივით მოსული, ლამაზი, ბა ვშვივით უშუალო და მიამიტი ზოგჯ ერ ნიკო ფიროსმანის ტყუპის ცალად მეზმანებოდა. ანგელოზები ეჯდა სუ ლში ნიკალასავით. თავდავიწყებით ქმნიდა ხატებს ნიკალასავით; ღვინოც უყვარდა ნიკალასავით, შემდეგ კი გა ჰქრა... ნიკალასავით მოულოდნელად, ყოვლად უაზროდ დათმო სამზეო...“ შავგულიძისთვის თეატრი სალო ცავი ტაძარი იყო. ერთი ციცქნა სა გრიმიორო ჰქონია. თავად აურჩევია – მარტო რომ ყოფილიყო. შედიოდა, იხდიდა ტანსაცმელს, შიშვლდებოდა და იწყებდა გრიმის კეთებას, მოკაზმ ვას. ვერიკო ანჯაფარიძე იტყვის, რომ ეს პროცესი მას ღვთისმსახურების დონეზე ჰქონდა აყვანილი. „ანტონიუს და კლეოპატრაში“ კე ისარს თამაშობდა. ლეგენდებს ჰყვე ბიან მის გრიმზე. სხვადასხვა ფერის ტონით ოქროსფერ გრიმს ამზადებდა, ალღობდა და ცხელს თავზე ივლებდა, შემდეგ ამ გრიმწასმულ თმას კულუ ლებად ილაგებდა და თმახუჭუჭა კე ისრის ეფექტს ქმნიდა. რეჟისორი ვა ხტანგ ტაბლიაშვილი ძალიან წუხდა, ასე რომ წვალობდა შავგულიძე და პარიკის გაკეთება შესთავაზა, მაგრამ კატეგორიული უარი მიიღო: რომა ული ქანდაკების ილუსტრაცია ვნახე, მხრებთან და ტორსთან შედარებით პატარა თავები ადგიათ, პარიკი თავს გამიდიდებს და პროპორციას დამი რღვევსო. თავად რომაულ ქანდაკებებს შეჰყ ურებდა, მაგრამ მას იქით ადრიდნენ რომაულ ქანდაკებებს – „...შავგულიძის ახოვანი, შესანიშნავად ჩამოქნილი, ლა მაზი ტანი, დიდი ოსტატის ხელით გა მოქნილი ქანდაკების მსგავსი (ვერიკო ანჯაფარიძე)“. „შავგულიძის ათლეტუ რი აღნაგობის ლამაზი ტანი მეტოქეობ ას უწევდა რომაელ ოსტატთა ანტიკურ ქანდაკებას (ვახტანგ ტაბლიაშვილი)“. „რომაულ ტოგას ისეთი ლაზათით ატ არებდა, თითქოს ტოგით იყო დაბადე ბული, მის ათლეტურ აღნაგობას ხომ ყველაფერი შვენოდა (გიგა ლორთქი ფანიძე)...“ გიორგი შავგულიძე – ის იყო კაცი – ქართული სულის პლასტიკური ხატე ბა... კაცი, რომელმაც ლადო გუდიაშვი ლს დაბადებიდან 60 წლისა და მოღვაწ
– გიორგი შავგულიძეზე TBILISIINTERNATIONAL ლევან ღვინიანიძე
ახალგაზრდა ცოლ-ქმარი უმძიმეს პირობებში, 11 კვადრა ტულმეტრიან ოთახში ზრდიდნენ ტყუპებს. ამ პირობებმა უდროოდ იმსხვერპლა ერთი ვაჟი...
იმ წელს, როცა დაიღუპა რამდენიმე პიესა განა წილდა თეატრში და არც ერთში არ იყო დაკავებული შავგულიძე... მას დიდუბის პანთეონში სიარული ჰყვარებია და ხუმრ ობით ადგილსაც ირჩევდა. მისი ვაჟი – ნუკრი მაშინ სამხატვრო ტექნიკუმში სწავლობდა, შინ პლ ასტელინისგან მისი ნაძერწი ფიგუ რა უნახავს და აღფრთოვანებულა – ჩემი ძეგლი ეს უნდა იყოსო. ეს ძეგლი სათუთად შეუნახავს და სიკვდილამდე ათიოდე დღით ადრეც მოუკითხია... საშინელი სიზმრები მოახლოებულ აღ სასრულს აუწყებდა მის უშრეტ ინტუ იციას. იმ საბედისწერო დღეს ახალ ნაყიდი, სეზონისთვის შეუფერებლად გულმოღეღილი პერანგი ჩაუცვამს და როცა ცოლის საყვედურიც მო უგერიებია – აბა, კუბოში ხომ არ „ერმიტაჟში გვქონდა გადაღებები. შე ჩამაცმევო... სვენებაზე ნევის სანაპიროზე გამოვედით. მისი მეუღლე სცენაზე იდგა აპრილის შუა რიცხვები იყო, საშინლად იმ დროს, როდესაც ის ტრაგიკ ციოდა. აკუნევსკაიამ (რომელიც ელიზ ულად დაიღუპა. სპექტაკლში ავეტა პეტროვნას თამაშობდა და უზომ თანამდებობის პირის ცოლს თა ოდ იყო შეყვარებული ჟორაზე და სულ მაშობდა, რომლის ქალიშვილს ეპრანჭებოდა) უცებ წამოიძახა, აი, ის ინსტიტუტის დამთავრების შე იქნება ვაჟკაცი, ვინც ამ მდინარეს გადა მდეგ რაიონში ანაწილებდნენ და ცურავსო. სიტყვის თქმა დამთავრებული ის მოთქმით გოდებდა: „რა უბ არ ჰქონდა, რომ შავგულიძე ნევაში აღმო ედური ვყოფილვარ“. ამ გოდე ჩნდა, ატყდა საშინელი პანიკა, მაგრამ ტყ ბის დროს დარბაზი ხარხარებდა უილად, რიონისპირელმა ჭაბუკმა, ნევა ხოლმე, მაგრამ იმ დღეს არავის საც აჯობა. როდესაც ნაპირზე ამოვიდა, გაუცინია... გაოცებულები უყურებდნენ ყველანი. ის გიორგი შავგულიძე 49 წლ კი სიცივისგან გათოშილი კმაყოფილი სა ის დაიღუპა. მისი დაღუპვიდან ხით იღიმებოდა“. 15 წლის თავზე ქვეყანას ახალი გიორგი შავგულიძე მოევლინა...
ეობის 40 წლის იუბილეზე საჩუქრად 40 ცოცხალი ფრესკა უძღვნა... მარჯანიშვილის თეატრის სახე ლით მილოცვა მას დაავალა ვერი კო ანჯაფარიძემ და ისიც კინტოს სამოსში გამოწყობილი გამოჩნდა 40-საფეხურიანი კიბის თავში – ხე ლში ეული მიხაკით. ეშვებოდა კიბე ზე და ყოველ საფეხურზე ცვლიდა ილეთსა და ნახაზს. ყოველი მისი ჩამოსვლა გუდიაშვილის ფრესკას ჩამოჰგავდა... ის არ იყო როლებით განებივრებ ული არც თეატრში და არც კინოში. კინოში სულ 18 ფილმშია გადაღე ბული, აქედან მთავარი როლი კი ერთია – დავით გურამიშვილი. მისი პარტნიორი დოდო ჭიჭინაძე მოყვ ება, როგორ გაიხსენა რიონისპირას გაზრდილმა შავგულიძემ სიჭაბუკე ნევის პირას, ლენინგრადში, ფილმის გადაღებისას. ის კინოში თამაშობდა მეორეხარ ისხოვან როლებს, მაგრამ დღესაც
ვერ იპოვით კაცს, რომ მისი მეორეხ არისხოვანი ნიკო არ ახსოვდეს „ქე თო და კოტედან“. არ ახსოვდეს შა ვგულიძე-გოძიაშვილის დუეტი – მა თი ცეკვა და მათი სიმღერა. სიკოსა და ნიკოს კუპლეტები ოპერის მომღ ერლებს უნდა ჩაეწერათ, რეჟისორს მათი ნამღერი არ მოსწონდა – სექმ ატურობის, უსიცოცხლობის გამო. რეჟისორი უხსნიდა, რას ითხოვდა მათგან, მათ კი მაინც არაფერი გა მოსდიოდათ. ამ რეპეტიციებს შავგ ულიძე და გოძიაშვილიც ესწრებოდ ნენ, რეჟისორის შესთავაზეს, ჩვენ ვიმღერებთ და უფრო მიხვდებიან, რასაც ითხოვთ მათგანო. იმღერეს კიდეც ორკესტრის თანხლებით და ორკესტრის მუსიკოსებმა თავიანთი აპლოდისმენტები ატეხეს – რაკარუ კი აუყენეს ინსტრუმენტებს. დირი ჟორი კი იტყვის, ესენი ჩავწეროთ, სხვები რად გვინდაო და ასე შემო რჩა ჩვენს სმენას მათი ნამღერი „კი ტრები და მწვანილი“...
კინო მაინც კინოა და დროს უძ ლებს, მაგრამ დღემდე თეატრალურ ლეგენდადაა შემორჩენილი მისი ხა რიტონი პოლიკარპე კაკაბაძის „კო ლმეურნის ქორწინებაში“. ის არ ითხოვდა როლებს. მაგრამ პიესის წაკითხვის შემდეგ ხშირად ნატრობდა: „ნეტა ეს როლი მათამა შაო“. ყუშიტაშვილი სულ ჰპირდებოდა, რომ დადგამდა სერვანტესის „დონ კიხოტს“ და დონ კიხოტის როლს მი სცემდა. მაგრამ დაპირება – დაპირე ბად, ოცნება კი ოცნებად დარჩა. ერთადერთხელ, როდესაც „ზვავ ში“ ახალგაზრდა, უქნარა, მოქეიფე გეგას როლი ყუშიტაშვილმა ვასო გოძიაშვილს მისცა, შავგულიძემ ხუმრობით შეჰბედა რეჟისორს, დუ ბლიორად დამნიშნეთო და მაშინაც უარი მიიღო. შემდეგ, გოძიაშვილის შეცვლა მაინც მოუხდათ, მაგრამ შა ვგულიძე მაინც არ დანიშნეს დუბლ იორად. იაშა ტრიპოლსკი არჩიეს.
თბილისის თეატრალურ ფესტივალს დაგვაინებით ჩამოვუსწარი და მის ფარგ ლებში მხოლოდ სამი სკექ ტაკლის ნახვა მოვასწარი. „მაკბეტზე“ გაზეთში უკ ვე ეწერა. ეს ის ბედნიერი გამონაკლისია, როცა სპ ექტაკლი არსად მიდის და მუსკომედიაში მის სანახა ვად მისვლა ფესტივალის დასრულების შემდეგაც შე გიძლიათ. წასვლა კი აუცი ლებლად ღირს, ეს ერთ-ერ თი ყველაზე თანამედროვე და ღირებული სპექტაკლია, რაც საქართველოში შეგი ძლიათ იხილოთ. Sadari Movement Laboratory-მ ჩამოიტანა „ვოიცეკი“. კორეული და სი ყველაფერს ზუსტად ის ეთი სიზუსტითა და სისწ რაფით აკეთებდა, როგორც ეს წვრილთვალებიანების დემონსტრაციებზე ხდება ხოლმე, როცა დანარჩენი პლანეტისთვის გაუგებარი უნარებით, აზიელები მილი
ძალიან სასიამოვნო იყო. და „შინელი“... შეიძლება ამ სფეროში ძალიან ბევრიც არაფერი მინახავს და გაზეთში თე ატრალურ თემაზე წერა ჩე მი მხრიდან ცოტა თავხედ ური საქციელი იყოს, მაგრ ამ ფაქტია – ეს იყო სრული შოკი, ყბის ჩამოვარდნა და უუუუზარმაზარი ბედნიე რება. Gecko - ბრიტანული თეატრია, რომელიც სპექ ტაკლში მთავარი როლის შემსრულებელმა ამიტ ლე ჰავმა 2001 წელს დააარსა. საოცარი მუსიკის ავტორი სპექტაკლში ლუდვიგის რო ლის შემსრულებელი დეივ პრაისია. რეჟისორმა გოგოლის „შინელისა“ და ფაუსტის ერთგვარი მიქსი წარმოა დგინა. თუკი გოგოლისეულ მოთხრობაში მთავარ გმირს შინელს თანამშრომლები უხევენ და გმირიც თავის მხრივ ლოთობით კვდება, აქ ფაუსტისეული ეშმაკი გვხვ დება, რომელთანაც აკაკი ზავს დებს, რაც საბოლოოდ
ონკაციან სინქრონს დგამ ენ. საერთოდ არ მაქვს იმის უნარები და ამბიცია, რომ „ვოიცეკი“ სიღრმისეულად აღმექვა. უბრალოდ, მომე წონა ის, რასაც ვხედავდი. Sadari Movement Laboratory ფესტივალის სტუმრებს შო რის გამორჩეულად წარმატ ებული დასია და ეს მსახიო ბებსაც ეტყობოდათ, რო მლებმაც ყველაზე კარგად იცოდნენ საკუთარი თავის ფასი. რაღაც სუპერსტარუ ლი პათოსით მოძრაობდნენ და მიუხედავად იმისა, რომ პირადად დახეულ ჯინსებ იან არტისტებს ვანიჭებ უპ ირატესობას, მათი მონაწი ლეობა, თბილისის საერთა შორისო ფესტივალში მაინც
სიკვდილად უჯდება. „შინე ლში“ 7 მსახიობი თამაშობს, საუბრობენ იტალიურად, ესპანურად, ფრანგულად, პოლონურად, იაპონურად... და გაზეთში არარეალურად რთულია სპექტაკლზე იმის მეასედის თქმაც კი, რასაც ის ნამდვლად იმსახურებს. ბოლო რამდენიმე დღის განმავლობაში, ამ სპექტა კლზე ძალიან ბევრს ლაპა რაკობენ, ძალიან ბოროტი უნდა ყოფილიყავი, რომ არ მოგწონებოდა – ინტრიგანი. თუ თქვენ „შინელის“ შე სახებ პირველად ახლა გა იგეთ, მაშინ საოცრად არ გაგიმართლათ. არა უშავს – სიყვარულში გაგიმართ ლებთ :)
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
31
კონფლიქტის ზონა
ერგნეთი
პაატა გაგნიძე შარშან, აგვისტოს ომის დროს, ქართული მხარის მიერ კონტრო ლირებადი სოფლებიდან ერგნეთი ერთ-ერთი პირველი იყო, რომელიც რუსმა, ოსმა და ჩრდილოკავკასიე ლმა ბოევიკებმა დაარბიეს, გადა წვეს და დარჩენილ მოსახლეობას უმოწყალოდ გაუსწორდნენ. ვიდრე სახლებს გადაწვავდნენ, თუკი ში გნით რამე ღირებული იყო, ყველ აფერი გაიტანეს. მსხვილფეხა თუ წვრილფეხა პირუტყვი წაასხეს. ზო გიერთმა ოსმა ისიც იკადრა, ბაღ-ვე ნახი გამოუკრიფა ქართველებს და შარშანდელი ზამთარი ქართველთა მოწეული სარჩოთი გადაიტანა. მო კლედ, ერგნეთელებმა ომი სრული სიმძიმითა და საშინელებებით გადა იტანეს. ერგნეთში შესვლა დიდი პრობ ლემა არ არის. სოფლის შესასვ ლელთან ქართული პოლიცია პა ტრულირებს. ყველა მსუბუქ თუ საზოგადოებრივ ტრანსპორტს აჩერებენ. ჟურნალისტის მოწმობა რომ ვაჩვენე, ცოტა შეყოყმანდნენ: მოიცა, უფროსს დავურეკავთ, ჩვენ ვერ ვწყვეტთ შენს შესვლასო. საბუ თი უკან დამიბრუნა კაპიტანმა და „პიკაპში“ ჩაჯდა. ორ წუთში მანქან იდან ხელი ამიქნია, წადიო. ეს მძღო ლისთვისაც ნიშანი იყო და დავიძა რით. თუმცა ორასიოდე მეტრში გა 32
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ვჩერდით. აქედან დაახლოებით 150 მეტრშია ქართული პოსტი, ანუ ოს ურ-ქართული საზღვარი. ომის მე რე ოსებმა ერგნეთთან საზღვარიც გადმოსწიეს – 500 მეტრი მოიპარეს. ომამდე ერგნეთიდან ცხინვალამდე 2 კილომეტრი იყო. ახლა 1,5 კილო მეტრია. როგორც აქაურები გულს აკლავად ამბობენ, სულ ერთი ხელის გაწვდენაზეა ცხინვალი, ძირძველი ქართული სოფელი, რომელიც ქა რთველთა თავისუფლებისკენ სწრა ფვას შეეწირა. გზის პირას ბაღებია, ხეხილი ყვ ავის და შორიდან ომის კვალი შესა მჩნევი არ არის. საკმარისია, რომე ლიმე შუკაში შეუხვიო და ნათლად იგრძნობ გადამთიელთა სიველუ რეს. მთელ გაყოლებაზე დამწვარი სახლებია ჩამწკრივებული, რამდენ იმე საერთოდ მიწასთანაა გასწორ ებული საარტილერიო ჭურვებით, უმრავლესობა ხელით არის გადა მწვარი. ერთ-ერთი სახურავმოგლე ჯილი სახლი გადავიღე, მოვრჩი და წამოსვლას ვაპირებდი, მაგრამ ჭი შკრის შიგნით, ეზოში მანქანა შევნ იშნე. ეს იმის ნიშანი იყო, რომ აქ ვი ღაც ცხოვრობდა. მთელს ერგნეთში მხოლოდ 12 ოჯახი ცხოვრობს. ად რე 150 კომლი იყო, მომხდურებმა 120 სახლი დაწვეს ან დაანგრიეს. ხალხს ეშინია დაბრუნების. თუმცა ამაზე ქვემოთ.
ჯემალ დოიჯაშვილის ოჯახში მისი მეუღლე ლუიზა მინდიაშვ ილი, რძალი და ორი პატარა – ნინო და ნანა შემხვდნენ. ერთ ოთახში 6 სული ცხოვრობს. სახურავიდან წვიმა ჩამოდის, თუმცა სახურავი არც აქვს სახლს. ბავშვებს (3 და 5 წლისანი არიან) ისეთ ადგილას სძ ინავთ, რომ წვიმის დროს წყალი არ ჩამოუვიდეთ. ჭერიდან მსხვილად წვეთავს. მართალია, ე.წ. საზღვრ ისპირა სოფლებში თითო დამწვარ სახლზე კომპენსაციაც გაიცა და 10 კვ/მ-იანი მცირე კოტეჯებიც ჩა უდგეს, მაგრამ ეს ყველასთვის არ არის გამოსავალი. დოიჯაშვილე ბის 6-სუ ლი ანი ოჯ ახი 10 კვ/მ-ში ვერ დაეტევა. ეს სადავო არ არის, ხოლო 15-ათასლარიანი კომპენსა ცია სახლისთვის, რომელიც ომამდე 120000 ლარი ღირდა, დამეთანხმე ბით, ძალიან ცოტაა. თუმცა ისეთ ებიც არიან, რომელთა სახლები ამ 15000 ლარს არც აღემატებოდა, მაგრამ ფულიც ფულად მიიღეს და კოტეჯიც. მოკლედ, ნაომარ ერგნ ეთში სამართალი ურმით დადის და იმედია, დოიჯაშვილების ოჯახშიც მოაღწევს. რაღაცის გამართვა და აღდგენა შეძლო ამ ხალხმა, მაგრ ამ ფული აღარ ეყოთ. მით უმეტეს, როცა შინ დაბრუნდნენ, თითზე გა დასახვევი ძაფიც კი აღარ დახვდათ ოჯახში. აქ ყველას უჭირს, დალხინებ ული არავინაა, მაგრამ გაძლებ აზე არიან უკეთესის მოლოდი ნში. მანია გოგიშვილი 87 წლისაა, ომის დროს აქაურობა არ დაუტ ოვებია. შარშან, ისიც სექტემბრ ის დასაწყისში, ძალით წაიყვანა ქალიშვილმა რუსთავში. „ჩემი თვალით ვნახე, შვილო, როგორ გადაწვეს მთელი სოფელი და ჩემი სახლიც. ახალგაზრდებმა გაასწრეს, კიდევ კარგი, თუმცა რამდენიმე ადამიანი მოკლეს. ვე ლურებივით იქცეოდნენ. ძალით წამიყვანა ჩემმა ქალიშვილმა, როცა აქ შემოაღწია. არ იცოდა, ცოცხალი ვიყავი თუ მკვდარი. რამდენიმე მოხუცი დავრჩით და ერთმანეთი გავიტანეთ. გულმა აღ არ მომითმინა და ორი კვირაა, დავბ რუნდი. მე მეთორმეტე ოჯახი ვარ, ერგნეთს რომ დაუბრუნდა, 87 წლის ბებერი თუ ჩავითვლები ოჯახად“. მიყვება მანია ბებია და თან ომის სა შინელებებს იხსენებს, თუმცა მალე ვე წყვეტს: „არა, ამაზე აღარ მინდა ლაპარაკი. რაც იყო, იყო... ჩემსას რას ვდარდობ, ის ხალხი მენანება, ვინც ამ ომში დაიღუპა ან დასახიჩრ და. ცოცხლებს კი, მით უფრო ჩემნ აირ გადაბერებულებს, რაღაცა გვ ეშველება“. იმედი მაინც ვერ მოუკ ლა ომმა 87 წლის მოხუცს. ხალხი სხვადასხვა მიზეზით ვერ ბრუნდება ერგნეთში. ბევრს ეშინ ია და არც გაემტყუნება. კაცმა არ იცის, რუსეთს როდის მოეპრიანება ახალი ომის გაჩაღება საქართვე ლოსთან და თუ ეს ცხინვალიდან დაიწყო, მაშინ პირველი სამიზნე ერგნეთია. 1,5 კმ რა არის, უცებ ამ ოირბენენ ოსები და გადამთიელები. ეგეც არ უნდათ, მეორე მსოფლიო ომისდროინდელი საარტილერიო დანადგარებითაც მისწვდებიან ამ მოკლე მანძილს და გადაბუგავენ შარშანდელივით. ზოგი იმიტომ ვერ უბრუნდება მშობლიურ სოფე ლს, რომ კომპენსაცია არ ჰყოფნის სახლის აღსადგენად. ისეთებიც იყ ვნენ, ერგნეთი სააგარაკოდ რომ ჰქ ონდათ, თბილისში ცხოვრობდნენ, კომპენსაცია აიღეს და აქ ჩამოსვ
ლას აღარ აპირებენ. არადა ამჟამად გაპარტახებული ერგნეთი ომამდე საკმაოდ ძლიერ სოფლად ითვლებ ოდა ამ კუთხეში. არც ომამდე და არც ომის შემდ ეგ ერგნეთელებს არ აკლიათ უძ ილო ღამეები. ცხინვალის მხრიდან სხვადასხვა სახის იარაღით სროლა ჩვეულებრივი ამბავია. ხშირად დღ ისითაც ისვრიან. მართლა რკინის გული უნდა გქონდეს, რომ ლიახვის პირას საკუთარ ბაღში ჩახვიდე მო სავლის ასაღებად. შეიძლება, რო მელიმე დამთხვეულმა ოსმა სნაიპე რმა ამოგიღოს მიზანში და მორჩა, სრულიად უდანაშაულო საკუთარ ბაღში გაგაგოროს. არადა ბაღები უმთავრესად ლიახვის პირასაა. ვა შლის ხეები გადახუნძლულია, ტო ტები ემტვრევა, მაგრამ ნაყოფის მომკრეფი არ ჩანს. მარტო ამ 12 ოჯახიდან ჩადიან საკუთარ ბაღე ბში, ისიც შიშით, დანარჩენი ბაღე ბის პატრონები არ გამოჩენილან. ლიახვის პირას ერთ-ერთი ბაღის გავლით ჩავედი. აქედან ხელისგულ ივით ჩანს ცხინვალი. ეგ არის, ცო ტა შემაღლებულზე უნდა დადგე. აქ მდინარის კალაპოტი ვიწროა (ათ იოდე მეტრი) და მდორედ მოდის. კი ვიფიქრე, გავტოპავ, ცხინვალის მიწას ფეხს დავაბიჯებ და უკანვე გამოვალ, სათქმელი და სატრაბახო მაინც მექნება, ცხინვალში ვიყა ვი-მეთქი. მაგრამ გამაჩერეს ერგნ ეთელებმა: შვილო, შენ რა გექნება სატრაბახო, არ ვიცით, მაგრამ შენი შვილები კი ნაღდად იტყვიან, მა მა ცხინვალში მოგვიკლესო. ისე კი, ჯვარი გვწერიაო. მოკლედ, არ გამი შვეს. დიახ, ათიოდე მეტრი. ლიახვის წყალი. ერთი გარისკვა და 5 წუთში ცხინვალში ხარ. მერე რა მოხდება, არ ვიცი, მაგრამ იმას კი მივხვდი, რატომ ამბობენ აქაურები, ცხინვა ლი ერთი ხელის გადაწვდენაზეაო. სწორედ ამას, ლიახვის ამ ვიწრო კალაპოტსა და პირობითი საზღვრ იდან ცხინვალამდე 1,5 თუ 2-კილო მეტრიან მონაკვეთს გულისხმობენ. თუმცა „ლიახვის სივიწროვით“, როგორც გავიგე, ხშირად სარგებ ლობენ ოსები. განსაკუთრებით კი ცხინვალელი ქალები. ბევრს აქეთ და-ძმა და უახლოესი ნათესავები ჰყავს. ისინი მდინარეს გამოუყვები ან, საპატრულო პოსტს ჩასცდებიან, ლიახვს ფეხით გადმოჭრიან, მერე სველ სამოსს გამოიცვლიან, ბაღებს გადმოივლიან და ტრასიდან გორში ჩაჰყვებიან „მარშუტკას“. თავისიან ებს მოინახულებენ და იმავე სახიფა თო გზით უკან ბრუნდებიან. მოკლ ედ, პირობითი და ძალად შემოტე ნილი საზღვრის დარღვევით, დიდი რისკის ფასად, მაგრამ კავშირი ცხ ინვალელ ოსებსა და ქართველებს შორის მაინც არსებობს. მეტწილად თურმე ოსი ქალები რისკავენ, არ ემეტებათ საქართველო და თავისი საახლობლო დასაკარგად. ერგნეთი ახლა იმავე მდგომარე ობაშია, როგორშიც ბოლო 18 წელი, შარშანდელ ომამდე, თამარაშენი იყო, დიდი ლიახვის ხეობის ქართ ული სოფელი, რომელიც ცხინვალს ესაზღვრებოდა. როცა ოდნავ დაიძ აბებოდა ურთიერთობა, ოსები თა მარაშენს დასცხებდნენ სხვადასხვა იარაღით, ცოტა ზემოთაც გადასწ ვდებოდნენ – აჩაბეთს, ქურთას... ახ ლა მათია ეს ცხრავე სოფელი. ახლა, თუკი სიტუაცია ოდნავ დაიძაბება, ტერაქტი მოხდება ცხინვალში თუ ვინმე ცუდ გუნებაზე გაიღვიძებს, ერგნეთს უშენენ იარაღს.
საქართვ რეზო შატაკიშვილი სმით იშვიათად სვამდა, მშვიდო ბის სადღეგრძელოს კი – არასდროს. ამბობდა, სანამ საქართველო და კარგულ აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონს არ დაიბრუნებს, არც და ვლევო. და სწორედ დაკარგული ცხინვა ლის დაბრუნების მცდელობას შეეწ ირა. ხუთ საათზე მეტხანს იყო მათ რიგებში, ვინც ქვემო ნიქოზ-ზემო ხვითის გზაზე გამაგრდა და სამშობ ლოს დედაქალაქისკენ დაძრულ მტ რის ჯარს აკავებდა. და დაეცა... სნ აიპერის ტყვიით. ლევან მანძულაშვილი 25 წლის დაიღუპა, უშვილძიროდ გადაეგო. მაგრამ დარჩა გმირის სახელი, ისეთი გმირის, როგორებიც თავად მას აღ აფრთოვანებდნენ, როცა საქართვე ლოს ისტორიას ეცნობოდა. მან ზეპი რად იცოდა, როდის და რომელ ომში დაკარგა მისმა სამშობლომ თითოეუ ლი გოჯი მიწა... დაიბადა გორის რაიონის სოფელ ზეღდულეთში, 1983 წლის 26 მაისს. სწავლობდა ამავე სოფლის სკოლ აში. როგორც ძმა იხსენებს, სწავ ლობდა კარგად. იმარჯვებდა მოსწ ავლეთა ოლიმპიადებზე, ტურებში. მეათეკლასელი იყო, გეოგრაფიის რაიონულ ტურში რომ გაიმარჯვა, შემდეგ ზონალურ ტურშიც გაუმარ ჯვია, რესპუბლიკურ ტურში კი მასწ ავლებელმა ვეღარ წამოიყვანა – ბა ვშვი გაუხდა ცუდად... უყვარდა წიგნები. არ უყვარდა ჩხუბი და უყვარდა იარაღი. როგო რც ძმა იხსენებს, ზეპირად იცოდა ყველაფერი ყველა სახის იარაღზე, იცოდა წიგნებიდან. იარაღთან შე ხება კი ჯარამდე არ ჰქონია. ჯარში მას „კროსვორდას~ ეძახდნენ – განა თლებულობისა და ნაკითხობის გამო. თავისი ბატალიონისთვის არაერთ ხელ მოუტანია გამარჯვება ინტელე ქტუალური შეჯიბრებებიდან. ჯარა მდე და ჯარის შემდეგ კი სოფელში გამართულ საზრიანთა შეჯიბრებში იმარჯვებდა. „სოფელში დისკოთეკის შემდ ეგ იმართებოდა შეჯიბრები – „რა? სად? როდის?“ მსგავსი. რომელ მა გიდასთანაც ის იყო, სულ ის მაგიდა იმარჯვებდა. ხშირად, გადამწყვეტი კითხვების დროს, ღამით მოსულან, გაუღვიძებიათ, წაუყვანიათ და მა გას გაუცია პასუხი და გაუმარჯვ იათ“, – იხსენებს ძმა. დაამთავრა სკოლა, მაგრამ სწავ ლა ვეღარ გააგრძელა. „ძალიან გვიჭირდა, არანაირი სა შუალება არ გვქონდა. რომ დაამ თავრა, არც ეროვნული გამოცდები არ იყო ჯერ, თორემ თავისით კიდევ გაიტანდა რამეს, მაშინ ყველაფერი ფულით იყო. კაპიკიანის გასაქანი არ გვქონდა. მოწყობის კი არა, იმის ფულიც არ გვქონდა, რომ რეპეტი ტორთან მაინც მოგვემზადებინა. რა უნდა ექნა მარტო სკოლის ცოდნით, თან სოფლის სკოლის...“ – გულმოკ ლული მიამბობს ძმა. ლევანი სავალდებულო სამხედრო სამსახურში გაიწვიეს. წელიწად-ნა ხევარი იმსახურა შინაგან ჯარში. და ბრუნდა სოფელში. „პატიოსნად იმსახუ რა. კაცის ჩაგვრა მა გას არ უყ ვა რდა და ყოველთვის იმაზე ფიქრობდა, ვის რო გორ დახმარებ ოდა და ვი ს თვ ი ს რა პა ტივ ი ეცა. მა
ველოსთან გაფორმებული კონტრაქტი იმ დროს ჯერ მხოლოდ ავტომატიდან ესროდნენ. 12 საათისთვის დაწყებ ულა რუსების შემოტევა, მოდიოდნენ აუარებელი ტანკით, „ბეტეერით“, აუარებელი ქვეითი ჯარისკაცით. ად გილობრივები მიყვებოდნენ, პირდაპ ირ მათთან მოუწიათ შეჯახებაო. და რჩნენ ბიჭები, იბრძოლეს... რუსების შემოტევა 12 საათისთვ ის დაიწყო და ჩემი ძმა სადღაც ხუთი საათისთვის დაიღუპა. მე ვნახე ის პოზიცია, რომელიც მას ეკავა. ხესთან იყო, პირდაპირ უყ ურებდა ნიქოზიდან ჩამომავალ გზას. იმ ადგილას მტრის ჯავშანტექნიკა ყოფილა მწყობრიდან გამოსული. ჩემი ძმის „ფაგოტიდან“ 20 მეტრში ტანკი იყო აფეთქებული, „ბაშნია“ ჰქონდა მომძვრალი, რუსები იყვნენ ჩახოცილი. მიყვებოდნენ, იმ აფეთ ქებული ტანკიდან სროლის ტრაე ქტორიას რომ გავყევით, პირდაპირ შენი ძმის „ფაგოტთან“ მივედითო. „ფაგოტიდან“ 2 მეტრში კი ჩემი ძმა იყო მკვდარი. ზოგმა თქვა „პულიმიოტის“ ჯერი მიუშვესო, მაგრამ ერთი ტყ ვიით იყო მკვდარი. სნაიპე რმა მოკლა. ადგილობრივები მომიყვნენ, ჯავშანჟილეტის გვერდით იყო გავლილი, ცოტა იქით რომ მოხვედროდა, ჟავშ ანჟილეტი შეაკავებდაო. ადგი ლობრივებმა მითხრეს, მხრის დაბლა ჰქონდა მოხვედრილიო. ხელი ჰქონდა, ალბათ, აწეული, ავტომატს რომ ისროდა. ბოლოს „ფაგოტთან“ ვეღარ მიდიოდა, იქვე ამბარი იყო, იმას ეფარებ ოდა და ავტომატით ისროდა. ის ამბარიც ვნახე, სულ დაცხრილუ ლი იყო. 19 დღის მერე გადმოასვ ენეს და მე ჭრილობა ვეღარ ვნახე წინ. ექსპერტმა მითხრა, უკან აქვს თავში გამავალი ჭრილობაო. ალ ბათ, მოძრავი ტყვია იყო...“ ლევან მანძულაშვილი მეორე დღეს იპოვეს ხვითელებმა და სო ფელში, სამების ეკლესიის სასა ფლაოზე მიაბარეს მიწას, ჯვარიც დაადგეს და გვარ-სახელიც მიაწერ ეს. ლევანს ფორმაზე ეწერა – „22-ე ბატალიონი. ლევან მანძულაშვილი“. სამშობლოსთვის დაღუპული გმირი დაღუპვიდან 19 დღის შემდეგ გადმ ოასვენეს საპატრიარქოს ძალისხმე ვით. „მამა გედეონმა ჩამოასვენა გო რში. სოფელში დავკრძალეთ. მედა ლი მისცეს მხედრული მამაცობისთ ვის. მეტი ეკუთვნოდა, მაგრამ რას იზამ... არაა გამოძიებული, არადა რატომ ვერ გამოიძიეს, არ ვიცი, ჩე მი ძმის „ფაგოტიდან“ 20 მეტრში იყო აფეთქებული ტანკი, პირდაპირი ტრ აექტორიით, „ფაგოტის“ უკან ორ მე ტრში კი ჩემი ძმა იყო დაღუპული... მორწმუნე ბიჭი იყო. წირვას არ აცდენდა, მარხვას ინახავდა. მეორე ბრიგადის მოძღვარმა მითხრა, ჩე მი სულიერი ძმა იყო, ბრძოლაშიც ერთად ვიყავითო, ჩვენ რომ გამო ვედით, ისევ იბრძოდაო. მოძღვარმა 50 კაცი გამოიყვანა იმ კოშმარიდან ცოცხალი. ბიჭები მიყვებიან, რომ ბოლოს მთელი ხვითი სავსე იყო რუ სებით, ყველა სახლსა და ბაღში იდ გნენ, ალყაში ვიყავით და სანამ შე გვეძლო, ვიბრძოდითო... ყველაფერი ქართული უყვარდა, სიმღერებიც... ფოლკლორი უყვარდა ძალიან, ყველ აზე მეტად – „თუ ასე ტურფა იყავი“, ჰამლეტ გონაშვილის ნამღერი...“ გონაშვილი იას უმღეროდა, შე უმჩნეველს და ჩვენ რად არ და ვერ ვამჩნევთ არათუ პაწია იას, ამხელა გმირობას? ბიჭები ხომ საკუთარი სხ ეულითა და საკუთარი სიცოცხლით აკავებდნენ თბილისის ასაღებად და ძრულ რუსის ჯარს? განა არაა ას მაგი გმირობა, როცა იცი, რომ შენი სამშობლო დამარცხდა და შენ მაინც იბრძვი თავგანწირვით?
გმირი
ღალი ბიჭი არ იყო, მაგრამ ჩასხმუ ლი და ჯა ნი ანი კი იყო. არ სვ ამ და, სიგარეტი ცხოვრებაში არ მოუწევია, სულ ვარჯიშობდა“.. ჯარმოვლილი სოფელში დაბრუნ და. მერე ისევ ჯარისკენ გაუწია გუ ლმა. მაგრამ პირველად კარანტინი ვერ გადალახა – დაიწუნეს მეხუთე ხარი სხის ბრტყელტერფიანობის გამო. მაინც არ მოეშვა. მეორედაც წავიდა. მეორე ბრიგადაში ჩაირიცხა, მაგრამ შემდეგ სხვა ბატალიონში გადაიყვა ნეს. „არტილერიის ბატალიონი მაშინ იქმნებოდა, იქ გადაიყვანეს, მაგრამ თავიდან პირობები არ იყო, თებერვ ალი იდგა, გაცივდა და ფილტვების ანთება დაემართა. გამოუშვეს. მკურ ნალობდა. ერთ დღეს კი სახლიდან გაგვეპარა – წყალზე წავიდა, კანი სტრა გაისროლა, ახტა ავტობუსში და ნაწილში წამოვიდა, 22-ე ბატალი ონში, მეორე ბრიგადაში, სადაც თა ვიდან ჩაირიცხა. არადა ჯერაც მკ ურნალობდა, წამლებს სვამდა ისევ. ბიჭები მიყვებოდნენ, კროსი ჰქონდა სარბენი, ბოლოს ლამის წაიქცა, მა გრამ მაინც გავიდა ბოლომდე და ჩააბარაო. არ ამხელდა ნაწილში და წამლებს ჩუმად სვამდა კარგახანს. მერე ვარჯიშით მოძლიერდა ძალიან. დარჩა საკონტრაქტო ჯარში. რა მდენიმე თვე კრწანისის პოლიგონზე გადიოდნენ წვრთნებს. რამდენჯერმე მეც ვნახე, როგორ მიბობღავდნენ ტალახში. შემდეგ სენაკში გადავიდა მათი ბატალიონი. ქუთაისის მეორე ბრიგადაა, მაგრამ დისლოკაციის ადგილი სენაკში იყო. შემდეგ 7 თვე ერაყში იყო, ბაღდადში ჰუსეინის ცო ლის სასახლესთან იდგნენ ჩვენი ბი ჭები. არც იქ მიუღია რამე შენიშვნა, პირიქით, სულ მადლობებს იმსახუ რებდა ბაღდადიდან დაბრუნებული, ჩვ ეულებრივ, სენაკში მსახურობდა. გზაში მთელი დღე ეკარგებოდა და შინ იშვიათად ჩამოდიოდა. ტანკსა წინააღმდეგო გადასატანი სარაკეტო კომპლექსის – „ფაგოტის“ გათვლის მეთაური იყო. ამერიკული დანადგ არია, ტანკებს ანადგურებს, ეგ ად გენდა კოორდინატებს, სად უნდა ეს როლათ...“ ომში 7 აგვისტოს წავიდა. კარალე თის გზაზე იყო, ძმას რომ დაურეკა: კარალეთის გზაზე ვართ, ომში მივდ ივართო. მათი ბატალიონი ნული-ავ ნევის მიმართულებით წავიდა. „ბიჭები მიყვებოდნენ, სიცილ-ხა რხარით მივდიოდით, ერთმანეთს ვა მხნევებდითო... ერთ-ერთ სურათში ჩემი ძმა ჩანს, ოფიცერთან დგას და რუკას დასცქერის. ალბათ, გეგმავ დნენ, როგორ უნდა მოქცეულიყვნენ და ჩემი ძმა, როგორც გორელი, რა ღაცას უხსნიდა. ჩემმა ძმამ გორიც კარგად იცოდა და რუკაც. ამაზონი იცოდა და გორის რუკა არ ეცოდინ ებოდა?!. მერე ვურეკავდი და უკვე გამორთული ჰქონდა ტელეფონი, ბა ტარეას უფრთხილდებოდა, რომ არ დამჯდარიყო. მერე ღამის ორ საათ ზე დამირეკა: ხეთაგუროვი ავიღეთ, გავწმინდეთო. ბრძოლობდნენ ნუ ლში, ავნევში, შევიდნენ ხეთაგურო ვში... ბოლოს 11 აგვისტოს ველაპარაკე. ამ დროს უკვე ქვემო ნიქოზი-ზემო ხვითის გზაზე იყვნენ განლაგებულ ნი. 10 აგვისტოს გადმოიყვანეს აქ და ღამით დაიკავეს პოზიციები. 22-ე ბატალიონს უნდა შეეჩერებინა რუ სული ტანკები და ჯარი. ქვემო ნიქო ზიდან ჩამოდის გზა ზემო ხვითისკენ, იქ იყვნენ განლაგებულები. მას ევალ ებოდა „ფაგოტის“ სროლა, რომლით აც უნდა გაენადგურებინა რუსული ტანკები. 11 აგვისტოს დილის 11 სა ათისთვის ველაპარაკე, მომატყუა, კანტიკუნტი სროლააო. მერე ბიჭებმა მითხრეს, რომ სროლები იყო, მაგრამ
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
33
ყველაზე თამამი და უკომოპლექსო „ჯეობარელი“ მულატკა - „ჟა მი ყვავილობისა“-ში მიიწვიეს. სერიალში, რა თქმა უნდა, ეროტიულ სცენებში ითამაშებს, თუმცა როგორც თავად გვითხრა, ბოლომდე არ გაშიშვლდება: ,,სერიალში თამუნა მქვია და ოფისში ვმუშაობ, თუმცა ჯერ ბოლომდე არაფერი არ ვიცი, რადგან სერიალის სც ენარი ბოლომდე არ არის დაწერილი. ეროტიული სცენები ოფისში ირაკლისთან მაქვს, თუმცა ეს ირაკლი ვინ არის, არ ვიცი. ხელფ ასს რაც შეეხება, ეს საიდუმლოა და ვერ გეტყვით ვერაფერს. სულ ალბათ ექვს სერიაში ვითამაშებ“. საპნის ოპერა მულატკას პირვ ელი კინო–დებიუტია. მსახიობობა მას ძალიან მოსწონს.
ნინი შერმადინი სალონიკში სამი თვის წინ ჩავიდა. მისი ფეხბურთელი მეუღლე, ვაჟა ციცაგი საფეხბურთო კარიერას სალონიკის „კალამარი აში“ იწყებს. ამასობაში მომღერალ მა ენის შესწავლა დაიწყო. შარშან, პოპულარული მუსიკალური პროე ქტი „X ფაქტორი“ ნახა და მასში მო ნაწილეობა გადაწყვიტა. პირველი კასტინგი 15 ათასმა მსურველმა გაიარა. ნინიმ უიტნი ჰიუსტონის „I Will Always Love You“ და ბერძ ნული სიმღერა შეასრულა. პირველ და მეორე კასტინგებზე ტელე კომ პა ნი ა „ენა ფრ ო დაქშენ“-ში მ ღე რი ა ნ და პროდ იუს ერ ებ ი მესამე კა ს ტი ნგ ზ ე მონაწილე ებს ჟიურის წინაშე წა რსადგომად ირჩევენ. სწ ორედ მესამე კასტინგის ვიდეოჩანაწერი მოხვდა „იუთუბიზე“, სადაც ნი ნი ჟიურის შეფასებაზე ტირის. მათ უთხრეს: „არ შე გვიძლია შენისთანა მონაწილე და ვკარგოთ, რადგანაც ისეთი შეგრძნ ება გვაქვს, რომ უიტნი ჰიუსტონი მოვიდა „X ფაქტორშიო“. „ამაზე დიდ შეფასებას ვერ მი ვიღებდი და ავტირდი. ჩემთვის ყვ ელაზე დიდი მომღერალია უიტნი. ერთადერთი, რა პრობლემაც მაქვს, ეს ენის ბარიერია. იმედია, მალე კარ გა დ ა ვ
ნი ი დ ა შერმ ის“ რ ო ქტ ა ფ ია შ „X ლ ფინა
ითვისებ. შოუ ოქტომბრის ბოლოს იწყება და იანვრამდე გაგრძელდ ება. ჟიურის წევრები მუსიკოსები, კომპოზიტორები და სერიოზული მუსიკალური სტუდიის მფლობე ლები არიან. ჟიურის თითოეულ წე ვრს ოთხ-ოთხი მომღერალი ასაკის, ჟანრის და სქესის მიხედვით აჰყავს თავის ჯგუფში. მე სელფანოს (აქ ცნობილი კომპოზიტორია) პოპშემ სრულებლების ჯგუფში ვარ. სულ 14 მონაწილე ვართ და პროექტი 16 კვირის განმავლობაში გავა. მო ნაწ ილ ეე ბი ჟიურის გა დაწ ყვ ეტ ი ლებით და ესემესებით ტ ოვ ებ ე ნ პ რო ექ ტ ს . შარშან პი რველ ად გილას გა სულს ბინა და 150 ათ ასი ევრო გადასცეს, მეორე ადგილზე გასულს -100 ათასი და დისკ ის ჩაწერა „სონი ფრ ოდაქშენში“, მესამე ადგილის პრიზი არ მა ხსოვს. ეს არ არის რე ალითი შოუ, ანუ ეს იმას ნიშნავს, რომ ერთად არ ვიცხოვრებთ მონა წილეები. ათენში ცალ-ცალკე უნდა გვიქირაონ საცხოვრებელი ბინა.“ ნინის წლის და ორი თვის მარი ამი ჰყავს, რომელიც ახლა თბილ ისში, ბებიასთან ცხოვრობს.
before
ნოდიკომ თმა შეიღება ნოდიკო ტა ტიშვილს „ჯეოს ტარის“ კასტინგის დროს ჭაღარა თმა შესამჩნევად ჰქონ და, გამაჭაღარავესო, ხუმრობდა კიდეც. და უცებ პროექტში შეღე ბილი არ „გაიჩითა“? მო კლედ, შეაღებინეს. ან რა ტომ არ უნდა შეეღება?! პრ ოექტში მონაწილეობს. უხდება. ახლა მომღერალი თმის შეჭრას აც აპირებს
გავრცელდა ჭორი, მსახიობმა ალეკო მახარობლ იშვილმა ცოლი შეირთოო. თავად ამ თემაზე ბევრი იცინა, თუმცა ჭორის გაგება, არც გაკვირვებია. „მეორედ 25 წლის წინ ვიქორწ ინე. აქამდე მე და თამარ ადამიას მხოლოდ ხელი გვქონდა მოწე რილი.უბრალოდ, ერთი კვირის წინ ჯვარი დავიწერე და ეს ჭო რიც ალბათ იქიდან წამოვიდა. სულ სამი შვილი მყავს, თამა რთან კი ერთი - 24 წლის ეკატერინე მახარობლ იშვილი.“ ეკატერინე სერიალ „ჩიფსების თაობაში“ ბარში მომუშავე ეკაა.
„კუბიკი“ ისევ გაიხსნა. ლიკა ლობჟარია იმედოვ ნებს, რომ ახლა კლუბს ისე აამუშავებს, დახურვა აღარ დაემუქრება და ქალაქში ერთ-ერთ მოდურ ადგილად იქცევა. ტექნიკური მხარე, განათება, ლაზერები, ხმის დანადგარები, ეს ყველაფ ერი ლონდონის კლუბებში შევუკვეთე. „ჩემთვის მნიშ ვნელოვანია, ხარისხი იყოს შენარჩუნებული. ბედნიერი 34
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
after
ვიქნები, თუ განახლებული „კუბიკი“ ჩემი თაობის ხა ლხისთვის საყვარელ ადგი ლად იქცევა“. „კუბიკის“ გახსნა მო წვეული სტუმრებისთვის შთამბეჭდავი აღმოჩნდა. მუსიკა იმდენად მოეწონ ათ, თითქმის მთელი დარბ აზი აცეკვდა. მიშა მესხი მუსიკამ, ღვინომ თუ ქა ლმა დაათრო ვერ გავიგეთ, თუმცა მეგობარ გოგონას
„ბიდერმანი და ცეცხლისწამკიდებელნის“ პრემიერის წინ რობე რტ სტურუას ერთი კვირა საერთოდ არ სძინებია და დღეში სამ კოლოფ სიგარეტს ეწეოდა... არადა, მაესტროს ინფარქტი აქვს გადატანილი. სპექტაკლის დროს კი რეჟისორს გულის ერთ-ერთი წამლის ნაცვლად ძილის წამალი დაულევია... კარდიოლოგი პრემიერას ესწრებოდა, რობიკო კი თავს ებრძოდა, რომ არ ჩასძინებოდა. „ექიმს ეგონა, რომ რაღაც სერიოზული მჭირდა. ერთი კვ ირის შემდეგ მივედი და მითხრა, მიკვირს, გულის შეკუმშ ვის უკეთესი მდგომარეობა რომ გაქვსო. გამიხარდა, მა გრამ უამრავი წამალი გამომიწერა. პატარა კოლოფს რომ გახსნი, მთელი მუჭა წამალი მიყრია შიგნით. ასე რომ, პრემიერა დადებითად მოქმედებს. მეგონა და ვიბრიდებოდი, მაგრამ პირიქით, კარგად ვარ...“
თიკა კანდელაკმა მკერდი მოიშიშვლა სკანდალური რუსი ტელეწამყვანი კვლავ ყურადღების ცენტრშია. ცოტა ხნის წინ თი კა კანდელაკს ერთ-ერთი მუსიკალური და ჯილდოება მიჰყავდა. ცერემონიალის წაყვ ანის პროცესში თიკა სცენაზე მოულოდნე ლად შიშველი ტორსით აღმოჩნდა. მართალ ია, მას კლასიკური შავი კაბა და აკადემიური პიჯაკი ეცვა, თუმცა ვერც ამ აკადემიურო ბამ დაიფარა და ის, რის გაშიშვლებას „ფლ ეიბოიშიც“ კი მოერიდა, სცენაზე გამოაჩ ინა. მართალია, ტელეწამყვანმა იგრძნო, რომ კაბამ უმტყუნა, მაგრამ არაფერი შეიმჩნია. მას ტანსაცმელი არც კი გა უსწორებია. ორი შვლის დედა მშვენიერ ფორმ აში იყო. მისი მკერდი კი შთამბეჭდავ ად გამოიყურებოდა.
ქრისტინე იმედაძეს ელიტურ წვეულებებზე მა რტო არ უყვარს სიარული. მარტოხელა დედა საკუთა რი მეგობრების გარემო ცვაში თავის ქალიშვილ თან, 2 წლის ტაისიასთან ერთად დადის. დედა-შვ ილი მხიარულ და ხმაური ან ფართიზეც კი შეხმატ კბილებულად მოქმედებენ - პატარა ტაისია არ ჭირვ ეულობს და დიდი გოგოსა ვით იქცევა. თანაც, დედის მსგავსად, საგულდაგულ ოდ იპრანჭება.
ჩახუტებული, ცეკვისას იატა კზე ხშირად ეცემოდა. ასეთი თავბრუდამხვევი ტემპით მაია ბარათაშვილს არ უცეკვია, თუ მცა ნიუ-იორკელი ჯაზმენების მიერ შესრულებულ მუსიკას ისიც აჰყვა. „კარგი ჯგუფია და ძალიან უხდებიან ამ საღამოს .“ მიშა მესხი: შემოსვლისთ ანავე ისეთი აურა მოდის, ძა ლას გაძლევს. დღევანდელი ბე ნდიც მაგრად გლიჯავს. ჩვენს ქალაქს ასეთი „კრუტ
ალავას ხ ც რ ი იფ ირაკლ ბილე უ ი ი ლ ნებუ ყოველთვის ვპასუხობ - თავზე დაგვია ბაფთა გაიკეთეთ და ისე მო მოსკოვის ერთ-ერთ კლ უბში ირაკლი ფირცხალავამ თავისი 32-ე დაბადების დღე ერთი თვის დაგვიანებით აღ ნიშნა. მომღერალი 13 სექტემ ბერსაა დაბადებული, მაგრამ ამ დღეს ის გასტროლებზე იმყოფებოდა და მეგობრებთან დროსტარება ვერ მოახერხა. სამაგიეროდ, მოსკოვში დაბრ უნებისას ეს ლაფსუსი გამო ასწორა. წვეულებაზე ირაკლის შავი მაისური ეცვა, რომელზეც ეწ ერა „თეთრი მაფია“. „მთავარი მაფიოზი“ სტუმრებს კლუბის ფოიეში ხვდებოდა და მაფიის წევრობას სთავაზობდა. მაფი აში, როგორც მიხვდით, თავის „ტუსოვკას“ გულისხმობდა. ირაკლიმ ამ დღეს ბევრი საჩუქარი მიიღო. „როცა მე კითხებიან, რა გაჩუქოთო,
დით-მეთქი“ – ამბობს ირაკლი ფირცხალავა. ფანკლუბის წე ვრებმა საყვარელ მომღერალს მაგიდის სათამაშო ფეხბურთი აჩუქეს. პროდიუსერმა მა ქს ფადეევმა მე-18 საუკუნის ბრიტანული გრავიურა. ძი უდოისტმა დიმიტრი ნოსო ვმა - ოლიმპიური ნაკრების ფორმა. მომღერალმა იულია სავიჩევამ კი ირაკლის ორიგ ინალური საჩუქარი – 1 ქილა ყვავილების თაფლი მიართვა. იუბილეზე ირაკლის მე გობარი გოგონა, ინა სვეჩნი კოვაც იყო. ცოტა ხნის წინ გავრცელდა ხმა, რომ ინა ირაკლისგან ფეხმძიმედ იყო, მაგრამ ჭორი არ გამართლდა. იუბილეს ირაკლის დედაც ეს წრებოდა, რომელმაც შვილი არაფერში შეზღუდა.
ოი“ რაღაცეები აკლია და ცოტა ბევრი რომ იყოს კარგი იქნება. ბაკურ ბაკურაძე:მიხარია, რომ ვერაზე იქნება ადგილი, სადაც გემოვნებიან მუსიკას მოუსმენ, კარგ სასმელს დალევ და ნორმალურ ხა ლხს შეხვდები, ეს ძალი ან იშვიათია თბილისში. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრს „სვეცკაობენ“ არ გამოსდით, მაინც გლეხები არიან... ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
35
„რაზე ვერ ვამბობ ვერასდროს უარს? მეგობრების ნახვაზე. ძა ლიან იშვიათად მაქვს დრო, რომ მეგობრებთან ერთად გავატარო და როგორც კი ერთი თავისუფალი დღე მაინც ჩამივარდება, მა თთან გავრბივარ. აგარაკ ზე ავდივართ ან კაფესა და კლუბში შევდივართ და კარგად ვერთობ ით. მით უმეტეს, როცა რამდენიმე დღე მაქვს, ვცდილობ, თბილისში გამოვქანდე. ამ ჯერზ ეც გამოდის, რომ მეგო ბრების გამო კონცერ ტი ჩავშალე: სამი დღე გვქონდა თავისუფალი. გადავწყვიტე, თბილისში ჩამოვსულიყავი. ახლო ბლებსაც ვაცნობე. მე ორე დღეს კი მირეკავენ, კონცერტი გვექნებაო. ძალიან ვთხოვე პროდიუ სერს და კონცერტზე უარი სწორედ იმისთვის ვათქმევი ნე, რომ თბილისში ჩამოვსულ იყავი და მეგობრები მენახა.“
„უარს ბევრ რამეზე ვერ ვამბობ. განს აკუთრებით - კომფორტზე. მიყვარს კა რგი ნივთების შეძენა, ან თუნდაც ტა ნსაცმელი ან ფეხსაცმელი. მოკლედ, ბევრი რამ არის, რაზეც უარის თქმა მიჭირს. ერთი ისტორია მახსენდე ბა. ფიგურებიდან განსაკუთრებით სპილო მიყვარს. ეს ცხოველი ჩემს ცხოვრებაში ძალიან ბევრ კარგ რამესთან ასოცირდება და ნიუორკში გასტროლების დროს, ვი ტრინაში პატარა ზომის ძალიან ლამაზი, ვერცხლის სპილო ვნ ახე. სიგიჟემდე მომეწონა. სა მწუხაროდ, მაღაზია დაკეტილი იყო და სურვილსაც ახდენა არ ეწერა. მეორე დღეს სახლში ვბ რუნდებოდით. გვიან, როდესაც ნომერში ავედი, ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, როცა სპ ილო მაგიდაზე დამხვდა. მამული ჩამ სიურპრიზი მომიწყო“.
ქეთა თოფურია
რაზე
ლელა წურწუმია
ვერ
ვამბობთ
„გრიშა“ და „გოგიჩა“
გოგიჩაიშვილის მშობლები
მარი გულორდავა ტელეწამყვანთა ოჯახი – ნათია ბანძელაძე და გიორგი გოგიჩაიშვი ლი, საკმაოდ მხიარული წყვილია. ის ინი უკვე 21 წელია ბედნიერად ცხოვ რობენ, მათ ოჯახში სრული იდილიაა, არასოდეს კამათობენ და თუ ნათია ბრაზდება გიორგიზე, ეს თავად გი ორგიმაც კი არ იცის. ნათია და გიორ გის ქალიშვილი - ნანუკა, წელს პირვ ელი ვიცე „მის-საქართველო“ გახდა. რადგან ნათია თითქმის არასოდეს არის თბილისში, ნანუკას დედაც და მამაც კონკურსის განმავლობაში 36
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
„გოგიჩა“ იყო. - თუ გახსოვს სად და როდის გა იცანით ერთმან ეთი? ნათია: -აგრა რული უნივერსი ტეტის თეატრში ვიყავით მაშინ და სულ მესმოდა „გოგიჩა“ და ბა ბუცა (ბაბუცა გიორგის ძმაკ აცი) და სულ ვფ იქრობდი - ღმ ერთო ჩემო, ვინ არის ეს „გოგი ჩა“, სულ მის სახელს რომ ახსენებენ-მე თქი. ერთ მშ ვენიერ დღეს კი ოთახში წრ ეზე ვისხედით ბავშვები. ამ დროს კარი გაიღო, დარბ აზი აილეწა სიხარულისგან, შემოვიდა „გოგიჩა“. თავიდან არ ვიცოდი, რომ ეს „გოგიჩა“იყო, მერე გავიგე. გიორგი: -ამას წარმოვედგინე „შვარცნეგერი“, რადგან ყველა ჩე მზე ლაპარაკობდა. არადა ოცი წლის ლაწირაკი ვიყავი, რომელიც სწორედ მაშინ ჩამოვედი ჯარიდან. ხომ იცი, როცა ადამიანი ჯარიდან არის ჩა მოსული, უფრო მეტად აქვს თვალი გამახვილებული, გრძნობა გამძაფ რებული და უფრო მეტად აღიქვამს ცხოვრების სილამაზეს. - ნათია როგორ აღიქვი? - ნათია აღვიქვი აგერ, ჩემს გვერ
დით და აწი თავად შეაფასეთ, როგორ აღვიქვი. ნათია: - „გოგიჩას“ მაშინ მწვანე ესპადრილებით დავამახსოვრდი. მწ ვანე ესპადრილებიანი გოგოო, ასე ყვებოდა. გიორგი: - ჰო, რადგან თბილისში მაშინ მარტო შენ გეცვა მწვანე ესპა დრილები, ყველა თეთრით და შავით დადიოდა. ამან მგონი „ზილიონკით“ შეღება. -როგორ შეუღლდით? -ჩვენი ურთიერთობა ორთვენახ ევარს გაგრძელდა. ამის მერე ნათიამ მომიტაცა თუ მე მოვიტაცე... მოკლ ედ, როგორც იყო რა... -როგორ აუხსენი სიყვარული? ნათია: - ფაქტობრივად, არ უთქვ ამს. გიორგი: -ეგ არ ის მე რე კა რგი, როცა პირველი ბავშვი გააჩინა, მაშინ მიხვდა, რომ მიყვარდა.(იცინიან) -პირველი კოცნა თუ გახსოვთ? ნათია: - პირველი კოცნა მაშინ იყო, როდესაც შევუღლდით. -ახლა გამოტყდით, სინამდვი ლეში ვინ ვინ მოიტაცა? -მე მოვიტაცე ნათია. -თუ ნათიამ მოგიტაცა? -არა კაცო, მე მოვიტაცე. -მართლა მოიტაცე თუ მეხუმრ ები? -არა, მართლა მოვიტაცე. მაშინ პატარები ვიყავით. მე ოცი წლის, ნა თია კი 18. ახლა კიდევ, მე 41 წლის ვარ და ნა თია ის ევ 18-ის. მო კლ ედ, მოვიტაცე და წავიყვანე წყნეთში. ორი დღე ვიყავით იქ. ორი დღის მე რე მილიციის შენობაში შევედით და იქიდან დავარეკინე სახლში. ტელე ფონზე გათიშვის ღილაკზე მედო ხე ლი. თან ნათია გავაფრთხილე, რამეს იტყვი და ეგრევე ვთიშავ-მეთქი. ის კი
ვერ გავითვალისწინე, რომ მილიციის შენობაში ვიყავი. ნათია: - მეც მშვიდად დავრეკე და ვუთხარი, რომ კარგად ვიყავი და იმ ყველაფერმა კარგად ჩაიარა. -როგორც ვხვდები, თქვენ შეყვ არებულები, მაშინ გახდით, როცა შეუღლდით? ნათია: -ასე იყო, რადგან გიორგი სგან „მიყვარხარ“ არ გამიგია და არც პაემანი გვქონია. - რას აკეთებთ ერთმანეთის სი ამოვნებისთვის? - ერთმანეთის მეგობრები ვართ. მე ვფიქრობ, რომ ჩვენი ოჯახის დიდი ღირსება ის არის, რომ ამხელა ოჯახი ერთად, უპრობლემოდ ვცხოვრობთ. ალბათ ეს ყველა ჩვენთაგანის დამს ახურებაა - ჩემიც, გიორგისიც და მი სი მშობლებისაც. - არასოდეს გიეჭვიანით ერთმან ეთზე? გიორგი: - მე არა. ნათია: - ურთიერთობაში ნდობა და პატივისცემა მთავარი ღირებუ ლებაა. ჩვენ კი ეს გვაქვს. გიორგი: - ეჭვიანობა, მე ვფიქრობ, იმ ადამიანის შეურაცხყოფაა, ვისზ ეც ეჭვიანობ და საკუთარი თავისაც. -როდის ებუტებით ერთმანეთს? ნათია: - ჩვენ გაბრაზების ფორმა სხვანაირი გვაქვს. მე შეიძლება ორი დღე ხმა არ ამოვიღო და მესამე დღ ეს ვუთხრა გიორგის - კარგი, შეგირი გდი-მეთქი. გიორგი კი გაკვირვებუ ლი მეკითხება, - შენ რა, გაბუტულიც იყავიო?! - ორივე ძალიან პოპულარულე ბი ხართ, მაგრამ დღეს ნანუკამ გა დაგჩრდილათ. როგორ მიიღეთ ოჯ ახში იმის გადაწყვეტილება, რომ ნანუკა „მის საქართველოს“ კონკ ურსზე გასულიყო?
ნათია: - მე მა შინ სა ერ თოდ არ ვიყავი თბილისში. ნანუკამ თავად მიიღო ეს გადაწყვეტილება და მერე მამას უთხრა, როგორც მის დიდ მე გობარს. გიორგი: - როდესაც ოცეული შე ირჩა, ოცი ულამაზესი ადამიანის კრ ება იყო. სულ დედიკოები ისხდნენ და ერთი მამიკო მე ვიყავი. ძალიან უხ ერხულად ვიგრძენი თავი, რადგან იქ ისეთ თემებზე წავიდა საუბარი - მამა ზედმეტი იყო, დედა უნდა ყოფილი ყო. ნათია: - ამიტომ შენ უდედავე. გიორგი: -კი, დედა ვიყავი. მე ძა ლიან მიხარია, რომ ნანუკამ თვითონ გადადგა ეს ნაბიჯი და ამით კმაყოფ ილი ვარ. ნათია: - ნანუკა ადამიანია, რომე ლიც იზრდება ბებია-ბაბუების გარე მოცვაში და სანამ თვალს გაახელს, მის ცხოვრებაში ყველაფერი ლაგდ ება. გამიხარდა ის, რომ ცხოვრებაში მას პატარა სიძნელე შეხვდა - საკუ თარი თავის შემოწმება შეძლო. ჩვენ ნანუკასთვის ხელი არ შეგვიშლია, მა გრამ არც მივხმარებივართ. გიორგი: - დედაჩემმა თქვა ძალიან მაგარი რაღაც. მამაჩემი იყო ძალიან პოპულარული კაცი, მარჯანიშვილის თეატრის მსახიობი. დედა ამბობს, თვიდან სულ სოსოს ცოლი ვიყავი, მერე „გოგიჩას“ დედა, ახლა კი ნანუ კას ბებია ვარო. ნათია: - მე ის მიხარია, რომ ნანუ კამ შეძლო საკუთრი თავის წარმოჩ ენა და დღეს ნანუკა გოგიჩაიშვილია და არა გიორგი გოგიჩაიშვილის შვ ილი. გიორგი: - საშინელი იყო კონკურ სის დღე. ძალიან დაძაბული ვიყავი და ვნერვიულობდი. ნათია: - ვურეკავდი და ვეუბნებო
„შოკოლადსა და კანფ ეტებზე უარს ვერასდ როს ვამბობ. სიგი ჟემდე მიყვარს. ამ იტომ სულ მაქვს, ხოლმე სახლში. ბავშვობაში დი ეტაზეც ვიყავი, მაგრამ შოკო ლადი ყოვე ლთვის დაშვ ებული იყო ჩემს მენიუში. მეგობრებმაც იციან, რომ ყ ოვ ელ თვ ი ს მიხარია კა ნფეტები და როცა მოდი ან, მოაქვთ. ამასთან დაკა ვშირებით ქეთა თოფურიამ ად რე „შოკოლადის ფიფქია“ შემარქ ვა. მერე, გადავწ ყვიტე, შოკოლადის პლანეტაზე ზღაპარი დამეწერა. მეგობრებს წავუკითხე, ძალიან მო ეწონათ და მთხოვეს, წიგნად გამომეცა. ალბათ, მოვახერხებ და და ვბ ეჭ დავ. თუ არა და ჩე მს პატარას მაინც წავუკითხავ.“
ქრისტინე იმედაძე
„დამაფიქრე(იცინის)... არა, მაგაზე ვერ გიპა სუხებთ... ადრე უფ რო ვერ ვამბობდი დრო სტ არ ებ ა ზე, ქეიფზე, ლა მაზ ქა ლზე. პრ ინციპში, ლამაზ ქალზე უარს დღესაც ვერ ვამბობ. ადრე მ ოგ ზა ურ ო ბაზე ტვინი მეკეტებოდა. შეიძლება სა ხლიდან ჩვ ეულებრივად გავსულიყავი და თავი კიევ ში ამომეყო. ასე ბევრჯერ აღმ ოვ ჩე ნი ლ ვარ უც ხო ქვ ეყანაში. გადა ვ ფრ ენ ილ ვა რ და გადმოვფრ ენილვარ.“
გიო ხუციშვილი
ვერასდროს
„თუ ვინმეს რამე სჭირდება და მთხოვს, წამოდი დამე ხმარეო უარს ვერ ვეუბ ნე ბი. რაც არ უნ და და კავებული ვიყო, მაინც წავყვები მეც და მერე გივისაც წავიყოლებ. ავეჯის ატანაც უთ ხოვიათ, გადატანაც, წელიც მტკიებია იმ მომენტში, მაგრამ ვერ მითქვამს უა რი. ეგ არაფერი, ისეთი თანხა უთ ხოვიათ ჩემთვის, რომ არ მქონია, წავსულვარ მი სესხია და მი მიტანია. ვიცი, რომ ვერ ჩა მა სესხებდა, მა გრამ მაინც. ცი ხეში წავსულ ვარ, კა ცი გა მომიყვანია. არ ვიცნობდი, ისეთ კაცთან მივს ულვარ რაღაცის სათხოვნელად იმ იტომ, რომ ვიღაცამ მთხოვა, იმას სთხოვეო და უარი ვერ მითქვამს.“
კახი კავსაძე
უარს?
ნანუკა
გახდნენ
დი - მითხარი, ბავშვი როგორია, შენ მო გწონს-მეთქი? ის კი მეუბნება - „გრიშა“, ვერაფერს ვერ ვხედავო. (გოგიჩა ნათიას „გრიშას“ ეძახის.ავტ.) ბოლოს, როცა და მირეკა და მითხრა, ნანუკა პირველი ვიცემისი გახდაო, ძალიან ბედნიერი ვიყავი. გიორგი: - მე მეგონა, რომ იმ დღეს და მთავრდა ყველაფერი. თურმე შევცდი, ყვ ელაფერი ახლა იწყება. ეს მის სამყაროზე მიდის და ახლა მეწყება მე ყველაფერი. კონკურსი, რომელიც საქართველოში ჩა ტარდა, ძალიან ორგანიზებული იყო. ჩე მი შვილი სანდო ხალხთან მყავდა, სადაც მას არაფერი მოკლებია და ამისთვის დი დი მადლობა მინდა ვუთხრა ქალბატონ ია კიწმარიშვილს. - ალბათ, ნანუკას თაყვანისმცემლე ბიც მოემატება? გიორგი: - მე ვდგები, ამ თემაზე სა უბარი არ მინდა. - არა, უნდა მიპასუხო! - იცი რა? ნანუკას ბავშვობიდან უყვარს ემინემი და მე თავს კომფ ორტულად ვგრძნობ, რადგან არ ფიქრობს ქუჩის ბიჭზე, რომე ლიც მის ასაკში საკმაოდ მო დურია. ნანუკა: - მართლა ასეა. ბავშვობიდან მიყვარს ემ ინემი და ჩემი მიზანი მისი გაცნობაა. ყველაფერს იმისთვის ვაკეთებ, რომ ეს მიზანი ავისრულო. გიორგი: - რა არის შენი მიზანი, ემინემის გაცნობა? ნანუკა: - ჰო, აბა რა. გიორგი: - ვაიმე დედა, იმას ისევ ქუჩის ბიჭი მირჩ ევნია. ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
37
ქართველები
ბრიუსელში
შესავლისებრი ბრიუსელში ვენის, მიუნხენის, მა დრიდის, ბარსელონისა და პარიზის შემდეგ ჩავედი. ამდენად, ქალაქი სგან რაიმე წარმოუდგენელ შთაბ ეჭდილებებს არ ველოდი. ძალიანაც რომ დავლოდებოდი, ყველაფრის საფუძვლიანად აღქმა მაინც გამიჭი რდებოდა. სწრაფ ტემპში მოგზაუ რობისას ტვინს ერთ ამოსუნთქვაზე იმდენი ახალი ინფორმაცია შესდიო და, რომ დალაგება – დახარისხებას დღემდე საკმაო დროს ვუთმობ და ჯერ ნახევრამდეც ვერ გავსულვარ. საერთოდ, მივხვდი, რომ მოლოდინი მსგავსი მოგზაურობისას მთლიან ად უნდა გამორთო. ამ დროს ჯობია ფსიქიკური და შემეცნებითი ენერ გიის უპირატესი გამოყენების უფ ლება თვალებს დაუთმო.
38
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ვიცოდი, რომ ბრიუსელი ყვავ ილების, შოკო ლა დის და ლუ დის ქალაქი იყო. ლუდსახარშების რ აო დე ნო ბი თ დედ ა-ევრ ოპ აშ ი ბელგია მხოლ ოდ გერმანიას, საფრანგეთსა და დიდ ბრიტანეთს ჩამორჩება. 125 ლუდსახარშში დაახლოებით 800 სახის ლუდი იწ არმოება, ერთი ბელგიელი საშუალ ოდ, წლის განმავლობაში - 93 ლიტრ ლუდს მიირთმევს. ცნობილი ბელგ იური შოკოლადი აქ თითქმის ყვ ელგან იყიდება. ორ წელიწადში ერ
თხელ კი, ბრიუსელის ცენტრალურ მოედანზე ყვავილების ხალიჩა იშ ლება... 1.800 კვადრატული მეტრის ხალიჩა რამდენიმე დღის განმავლო ბაში კიდევ უფრო ალამაზებს ისედ აც შესანიშნავ გროტე მარკეტს. მე აქ ძირითადად ლუდს მივეძალე. ბრიუსელი ერთდროულად ბე ლგიის, ფლამანდრიის და ევროპის დედაქალაქია... აქაა, როგორც ნა ტოს და ევროგაერთიანების, ასევე, ბევრი სხვა საერთაშორისო ორგა ნიზაციის შტაბბინები. ამის შედეგია ის, რომ ელჩების, დიპლომატებისა და ჟურნალისტების რაოდენობით ქალაქი ვაშინგტონსაც აღემატება. ბრიუსელში სტაბილურად მცხოვრ ები უცხოელი მოხელეების ინტერე სების გათვალისწინებით, აქ ბევრი საერთაშორისო სკოლაა გახსნილი. ბელგიელი ბევრიც არავინაა დარჩ ენილი...
საქართველო შეიძლება უცნაურად ჟღერდეს, მაგრამ ბელგიაში მიღებული ყველ აზე დიდი შთაბეჭდილება 100 პროც ენტით ქართული გამოდგა. მოგზაუ რობისას გზაზე ყველა სამრევლო და დიასპორა მოვინახულეთ. სიტუაცია ყველგან სხვადასხვანაირია. ამაზე შემდგომში უფრო ვრცლად მოგიყვ ებით. მანამდე კი ბრიუსელის ქართ ულ დიასპორაზე, რომელიც ყველას გან გამორჩეულია, როგორც ადამ იანებს შორის არსებული ურთიერ თობებით, ასევე, ორგანიზაციული თვალსაზრისით. ამ ამბის მთავარი შემოქმედი არ ქიმანდრიტი დოსითე ბოგვერაძეა. მამა დოსითემ მოახერხა და აქ მცხო ვრები ქართველები ბრიუსელის ქა რთული ეკლესიის ირგვლივ გააერთ იანა. შენობა, რომელშიც სალოცავი, საკვირაო სკოლა და სატრაპეზოა განთავსებული, იმაზე არანაკლებ ნა ღდი და ხარისხიანი საქართველოა, ვიდრე ის, რომელსაც ახლა ვუყურებ
ფანჯრებიდან. თუკი ევროპული ქვეყნების უმ ეტესობაში ქართველები ყველაზე მეტად ერთმანეთს ერიდებიან, აქ პირიქით, ერთი ასაკის ქართველე ბი დროის უმეტეს ნაწილს ერთად ატარებენ. ბელგიაში დაბადებული ქართველი ბავშვები ერთმანეთში მხოლოდ გაცხარებული საუბრისას გადადიან ფრანგულზე. სხვა ქვეყ ნებში ბავშვები ქართულად მხ ოლოდ ესალმე ბიან ერთმანეთს, თამაშით კი ად გილობრივ ენაზე თამაშობენ. მამა დოსითე სთან საუბრის შემდეგ აღარ გა მჭირვებია იმის მიხვედრა, თუ როგორ მოხე რხდა ბელგიაში ქარ თვ ელ ობ ის სამ აგ ალ ით ოდ შემონახვა. არქი მანდრიტის საოცრად საინტერესო აზრების გაზიარება მოგზაურობის ერთ-ერთი ძალიან საინტერესო ეპ იზოდი იყო. „საქართველო პატარა ქვეყანაა და ბევრი ობიექტური ფა ქტორის გათვალისწინებით, მხოლ ოდ შიგნიდან განვითარება მისთ ვის ძალიან რთულია. ამისთვისაა საჭირო ძლიერი დიასპორა, რომ ქვეყანას მის ფარგლებს გარედან დაეხმაროს. ხოლო დიასპორა რომ სამშობლოს არ მოწყდეს, ამისთვის აა საჭირო ადგილზე ქართული სუ ლის შენახვა და გაძლიერება.“ მამა დოსითეს ღვაწლს აქ ყველა აღნიშნ ავს, როგორც ქართველები ყვებიან, მის ჩასვლამდე აქაც ისევე დაქსაქ სულები ყოფილან, როგორც სხვა ქალაქებში. დღეს აქ ქართული ცეკვის ანსა მბლი და საფეხბურთო გუნდი ჰყ ავთ. გუნდი ჯერ ოფიციალურად არ დარეგისტრირებულა, თუმცა მალე ამასაც გეგმავენ და ბელგიის ქვედა ლიგაში გამოსვლასაც. მოთამაშეებ ის უმრავლესობა ბელგიის მოქალა
ქეა და წლებია, აქ ცხოვრობს. რამდ ენიმე მათგანი ბელგიური კლუბების ასაკობრივ გუნდებში თამაშობს და კარგ მომავალსაც უწინასწარმეტ ყველებენ. ბიჭები თვეში ერთხელ ან ორჯერ იკრიბებიან, სხვა დიასპორე ბის გუნდებს ეთამაშებიან და ძირი თადად იმარჯვებენ. განსაკუთრე ბით აქებენ 18 წლის გამთამაშებელ სანდრო ბარამიძეს, რომელიც ბრიუ სელის ერთ-ერთ გუნდში თამაშობს. ბრიუსელში გავიცანი საინტერე სო მხატვარი, დიასპორის პრეზიდ ენტი - მერაბ სურვილაძე, რომელიც უკვე 20 წელია აქ ცხოვრობს, თუმცა საქართველოსთანაც ხშირი კავშირი აქვს და ემიგრანტთა უმრავლესობ ისგან განსხვავებით, აქვს ბედნიე რება, სამშობლოში ხშირად ჩავიდეს ხოლმე. მერაბი და მისი ოჯახი - ბე ლგიის მოქალაქეები არიან, თუმცა მათთან სტუმრობის შემდეგ ქუჩაში გამოსულს ბელგიის დანახვა ძალი ან გამიკვირდა, იმდენად ქართული ატმოსფერო იყო სახლში. მერაბს ორი გოგო ჰყავს და როგორც მითხ
რა, ბელგიაში ცხოვრების მთავარ უპირატესობად, მათთვის მაღა ლი დონის განათლების მიცემას მიიჩნევს. შემდეგ სურს ბავშვები საქართველოში დაბრუნდნენ და მიუხედავად იმისა, რომ სამშობ ლოში დაბრუნება, თავისთავად, ძალიან პოზიტიური მოვლენაა, მაინც მიმაჩნია, რომ აჯობებს, თუ ბავშვები ბოლომდე ბელგიაში
ეცდებიან წარმატების მიღწევას. ამ შემთხვევაში, ისინი შეიძლე ბა სამშობლოში ფიზიკურად არ დაბრუნდნენ, თუმცა მსგავსი შე კრული დიასპორის პირობებში, სამშობლოს აუცილებლად დაუბ რუნდება მათი საქმეები. P.S. მოგზაურობისას დიასპორებზე ბევრი ვიფიქრე. ისედაც ემიგრაცი ის თემას ბოლო პერიოდია ძალიან დიდ დროს ვუთმობ და მჯერა, რომ ფიზიკურ დაბრუნებას საქმეებით დაბრუნება ჯობია. თუკი შესაძლ ებელია, რომ დღეს ბარაკ ობამა და ნიკოლა სარკოზი, ამერიკისა და საფრანგეთის პრეზიდენტები იყვნ ენ, რატომ უნდა გამოვრიცხოთ იმ ის შესაძლებლობა, რომ ერთ დღეს თუნდაც ბრიუსელის მერი ქართ ველი ემიგრანტი გახდეს? ამ შემთ ხვევაში კი საკუთარი ისტორიული სამშობლოსთვის გაცილებით დიდი სარგებლის მოტანას შეძლებს, ვი დრე საქართველოში დაბრუნებით შეძლებდა.
Austria, Belgium, Bulgaria, Cyprus, the Czech Republic, Denmark, Estonia, Finland, France, Germany, Greece, Hungary, Ireland, Italy,
რატ ომ ვერ
ლევან ღვინიანიძე
ვხდებით ევროპა Vol.4
ასე რატომ მიყურებ?!
Latvia, Lithuania, Luxembourg, Malta, the Netherlands, Poland, Portugal, Romania, Slovakia, Slovenia, Spain, Sweden, the United Kingdom ქართულ რეალობაში გატარე ბული ყოველი დღე მალევე იძლევა პასუხს ამ კითხვაზე. რატომ ვერ ვხდებით ევროპა? ბევრი დაკვირ ვება სულაც არ არის აუცილებე ლი, უბრალოდ, ეცადეთ, აღიდგი ნოთ თქვენი უახლოესი წარსული, გარემო, სადაც ბოლო რამდენიმე საათი გაატარეთ. შემდეგ იქ ისტო რიული უკუღმართობით გაჩენილ გურჯ-გრუზინული ელემენტები გამოარჩიეთ, გაადიდეთ, ჩარჩ ოებში ჩასვით და კედელზე ჩამო იკიდეთ... ალბათ, სანამ ევროპას ჩვენს მიღებას მოვთხოვდეთ, აჯ ობებს, თავად ვეცადოთ ჩვენში ევ როპის შემოშვებას. დასავლეთის კენ სავალ გზაზე საკუთარ თავზე დიდი დაბრკოლება ქართველებს არ გაგვაჩნია და ევროინტეგრაც იისკენ პირველი დიდი ნაბიჯი სწ ორედ ამის აღიარება უნდა იყოს... რაღაც უნდა შევცვალოთ. საერთოდ, თუ ქართველებს რა მე გვაკლია, ეს თვითკრიტიკა და ზოგადად კრიტიკის მიღების უნ არია. სამაგიეროდ, როგორც ბე ვრი სხვა რამ, ანდაზების დონეზე აქაც მშვენიერი მდგომარეობა გვ აქვს, ყველამ იცის „მოყვარეს პი რში უძრახე“, თუმცა ზურგსუკან მოყვარეზე ხშირად არავის ვლ ანძღავთ. პირში მხოლოდ უცხოს თუ ვაკადრებთ რამეს... ამ კვირაში საქართველოს საფეხბურთო ნაკრ ებმა ბულგარეთში ითამაშა: სულ რამდენიმე წლის წინათ ნაკრების თამაშის გამო შემეძლო მეგობრის ქორწილი ან დაბადების დღე და უფიქრებლად გამეცდინა, მიუხ ედავად იმისა, რომ შედეგი ჩვენს გუნდს მისი შექმნის დღიდან არ ღირსებია, ადრე მაინც სხვა მუხტი ჰქონდა მისი თამაშის ყურებას. მა ხსოვს, როცა იტალიასთან პირვ ელი თამაში ფაბრიციო რავანელის გოლით წავაგეთ, ძალიან დიდხანს ვტიროდი, მაშინ ძალიან პატარა ვიყავი და მითხრეს, თუ ტირილს არ მოვრჩებოდი, შემდეგ თამაშზე არ წამიყვანდნენ – გავჩუმდი. წე ლს რა? ნაკრების ბოლო ორი თა მაში, უფრო სწორად, თამაშებში გასული გოლები მხოლოდ მატჩის მეორე დღეს, ინტერნეტში ვნახე, რაკი წინა დღით ორივე შემთხვევ აში თეატრში წასვლა ვამჯობინე... არც მინანია, თუმცა ეს ამბავი სულ სხვა რამის გამო გავიხსენე: ორივე ჩასვრილი თამაშის შემდეგ, პრესაში ფეხბურთელებზე მეტად მწვრთნელი გაილანძღა. კუპერი უცხოელია, მალე წავა და სპორ ტულ ჟურნალისტებს აღარაფერში დასჭირდებათ. აი, კალაძემ კი, თუ გააკრიტიკებ, საუკეთესო შემთხვ ევაში შეიძლება, ინტერვიუ აღარ მოგცეს, ან, როგორც აქამდე ყო ფილა, მამამისი მოვიდეს და გაგი ნოს... კუპერს კი მამა შეიძლება სა ერთოდ არ ჰყავდეს, ან თუ ჰყავს, ისიც საკმაოდ შორს – არგენტინ აში. ასე რჩება ქართული სპორტის
შემფასებელი, იძულებით ან ნება ყოფლობით, კომფორმიზმში, ნა კრები კი – ევროპისგან საოცრად შორს... ჰო, ახლა ცოტა სხვა რაღაცებს გავიხსენებ. მარტივად – გუშინდ ელ დღეს, რომელიც ძალიან სა ინტერესო და მრავალფეროვანი გამოდგა, რამაც, თავის მხრივ, კო ნტრასტები უფრო კარგად გამოაჩ ინა. ხუთშაბათი, 15 ოქტომბერი... „ორი ლულა“ 15:00 როცა რამდენიმე წლის წინათ „ორი ლულას“ ქსელი გაიხსნა, ძალიან გამიხარდა. გათანამე დროვებული და „გაფასთფუდე ბული“ ქართული სამზარეული ძალიან კარგი იდეა აღმოჩნდა. ქსელი მალე გაფართოვდა და ხა ლხშიც საკმაო სიმპათიით სარგ ებლობს. თუმცა აქ არც მათ სა რეკლამო სტატიას ვწერ და არც ფუდკრიტიკის რუბრიკის გახს ენებას ვაპირებ. ისე მოხდა, რომ დიდი ხნის პაუზის შემდეგ, გუშინ „ორ ლულაში“ შევედი... დახლთან ხუთი გოგო იდგა, რომელთაგან სამი მაინც განს აკუთრებით ცუდ ხასიათზე იყო. სანამ რაიმეს ვეტყოდი ან მეტყ ოდნენ, უკვე მაშინ გამახსენდა ირაკლი ჩარკვიანი – „ასე რატომ მიყურებ?“ მართლაც, ქართული მზერა ერთ-ერთი ყველა მურტალი მზ ერაა მთელს კონტინენტზე... მე ტიც, ქართველები, ალბათ, ერთა დერთნი ვართ, ვისაც შეგვიძლია, სრულიად უცხო ადამიანს იმდენ ხანს ვუყუროთ, სანამ მას თხემ ით-ტერფამდე არ შევისწავლით. არადა რატომ? ფეხებზე რატომ არ უნდა გეკიდოს? იცით, რამხ ელა კომფორტია იმის შეგრძნება, რომ ხალხით სავსე ქუჩაში ყვ ელას ფეხებზე კიდიხარ და შენც ანალოგიურად ბოლომდე „გახა ტია“ მიკროსამყაროები... ევრო პის ერთ-ერთი უდიდესი ღირსება სწორად ესაა, ზღვარი პირადსა და საზოგადოს შორის. სხვათა შორის, ღრმად „გრუზინები“ ამას კაპიტალიზმის ნაკლად მიიჩნევენ – „მეგობარი რომ სტუმრად მივი დეს, წინასწარ უნდა დაურეკოს და შეუთანხმოს?“ ამას ძალიან შეშფოთებულები ამბობენ. შემდეგ გოგოებმა ხმა ამოიღეს და „ფახიტასის“ გასინჯვა ძალიან რომ არ მდომებოდა, ორი წინადა დების შემდეგ რამეს მოვიმიზე ზებდი და მალევე გავერიდებოდი იქაურობას. შეკვეთა ისე უგულ ოდ და ზლაზვნით მიიღო, რომ მეგონა, ლუკმას პირიდან ვაცლ იდი. სანამ ერთი შეკვეთას იწერ და, დანარჩენი ოთხი ინტენსიური მზერით მომდგომოდა. ამ დროს ვიღაცის შეკვეთა გამზადდა და ვიგრძენი, ერთი მზერა როგორ მომცილდა, თუმცა შემდეგ ისეთ ხმაზე დასჭყივლა, მერჩივნა, ისევ
ჩემთვის ეყურებინა: „ლობიანიი იიი, ლობიანიიიი... ვისია ლობი ანიიიი? თქვენია? წაიღეთ მერე, ბატონო...“ ამის მოსმენა, თან შეწუხებული ფარშევანგის ხმაში და თან ერთი მეტრის დისტანცი იდან კლიენტს ყოველგვარ მადას დაუკარგავდა... უბრალოდ, მაშინ უკვე ზუსტად ვიცოდი, რომ იქაუ რობაზე დავწერდი და მზად ვიყა ვი, გაცილებით მეტი ამეტანა... რატომ ბრაზობ? მუშაობ და ღიმილი გევალება... გაიღიმე, რა. „ძნელია? ნუთუ შიმშილი უფრო არ არის ძნელი?“ „ყველაფერი კარგად იქნება“ 16:00
თუკი რაიმემ შეიძლება და გაეჭვოს იმაში, რომ ყველაფერი კარგად იქნება, ეს, პირველ რი გში, სწორედ ამ სახელწოდების ქართული ფილმია. თუმცა თავად ფილმზე ბევრის არაფრის თქმას არ ვაპირებ. წავედი იმიტომ, რომ მენახა, ეს უფრო ცუდი იყო თუ ის წინა, „იდიოტოკრატია“. თუ მცა დასკვნის გაკეთება არ და მცალდა. მართალია, „იდიოტო კრატიისგან“ განსხვავებით, ახლა სრული ნახევარი საათი გავძელი, მაგრამ ბევრსაც ვერაფერს მივხ ვდი, რა ხდებოდა. ფილმში, უფრო სწორად ფი ლმის იმ ნაწილში, რომლის ცქერ ის ატანაც შევძელი, ყველაზე სა საცილო იყო წარწერა: „ვარს სტ უდია“ წარმოგიდგენთ. როგორც ხედავთ, ავთო ვარსიმაშვილის მარკეტინგული უნარები ბევრ ით არაფრით აღემატება შოთასა და ბადრის უნარებს, რომელთაც რესტორანს „შო-ბა“ დაარქვეს და საგრძნობლად ჩამოუვარდება ვი ნმე „საველიჩისას“. გვერდზე ორი ტიპი მეჯდა, რომელთა დიალოგი და კომენტ არებიც, ჩემი აზრით, გაცილებით დიდი ტრაგიზმის შემცველი იყო, ვიდრე თავად ეს ფილმი.
– აბა, გამოიცანი, მერომელჯ ერ ვარ ამ კინოზე? – ჰი (გაიცინა), რავი აბა... – მეოთხეთ, ბოზიშვილი ვიყო. – ჰი (კიდევ გაიცინა). და დაიწყო... ყოველი მომდევნო იდიოტური სცენის წინ, მრავალგზისმნახვე ლი მაღალ ხმაზე იწყებდა: „ნახე, ნახე, ეხლა ნახე...“ და მერე ბჟირ დებოდა... რამაც ყველაზე მეტად გამაკვირვა, ის იყო, რომ თითქ მის მთელი დარბაზი ხარხარებდა. ჩაბჟირდნენ ერთ-ერთ სულელურ სცენაზე, როცა ნიკო გომელაური სკამზე დაჯდა და აღმოაჩინა, რომ იქ ჩაქუჩი იდო. დარწმუნე ბული ვარ, ფილმი კომედიად რომ არ მოენათლათ, კაციშვილი არ გაიცინებდა. უბრალოდ, იციან, რომ კომედიაზე უნდა იცინო... პროდუქციის განთავსება კი ნოი ნდ უს ტრ ია შ ი ძალიან გავრცე ლებული ფორმაა, ჯეიმს ბონდის ბი უჯეტის თანხების დიდი ნაწილი სწ ორედ რეკლამებზე მოდის, თუმცა ვერ ვიხსენებ, ასე უნ იჭოდ და უგემოვ ნოდ ვინმეს გაეკ ეთებინოს ფილმში რაიმე პროდუქტის რეკლამა. პირადად მე, საერთოდ დამე კარგა ნატახტარის ლიმონათის დალევის სურვილი :) ერთადერთი, რისი რეკლამაც ყველაზე კარგად გამოვიდა, ეს შორენა ბეგაშვილის მკერდია – თუმცა მათ დასაგემოვნებლად მეფობაა საჭირო... საქართველოში ბევრს სჯერა, რომ იუმორი ჩვენი ეროვნული მონაპოვარია: „ქართული იუმო რი მაინც სულ სხვაა, აბა, ამერ იკელების ანეკდოტები იცით? „ტუკ, ტუკ, კტო ტამ? მიკი მაუს“. თუმცა ეს გასაკვირი სულაც არ არის, „შაბათის შოუს“, ვანო ჯავახიშვილისა და „იუმორინას“ ქვეყანაში კიდევ კარგი მდგომა რეობა გვაქვს... ახლა დავფიქ რდი, რომ ქართველ „იუმორი სტებს“ შეიძლება ერთი ვრცელი სტატია ვუძღვნა და მათი წილი პასუხი მოვთხოვო, გაგურჯგრ უზინებისთვის. „ვოიცეკი“ 19:45 რუსთაველის კინოდან რუსთ აველის თეატრში გადავედი. ამ დღეებში თბილისში საოცარი თე ატრალური ფესტივალი ჩატარდა და თუ რამეს ვინატრებდი, პირვ ელ რიგში, მსგავსი მოვლენების სიხშირეს. „ვოიცეკი“ კორეული დასის სპექტაკლი იყო, ტექნიკური გა მართულობის უმაღლესი პილო
ტაჟი. ისე მოხდა, რომ სპექტა კლამდე არავის გამოუცხადებია: „გთხოვთ, გამორთოთ მობილური ტელეფონები“... სპექტაკლში, რომელშიც განა თებას განსაკუთრებული როლი ჰქონდა, დამატებითი შტრიხები დარბაზში მოციმციმე მობილუ რის ეკრანებმა შეიტანა. თუმცა კინოს შემდეგ მესიჯის წერისას ტელეფონით განათებუ ლი სახეები ანგელოზებად მეჩვ ენებოდნენ. ფესტივალი ბოლო მდე ევროპული გამოვიდა და ამ დენად, უფრო გულდასაწყვეტია სხვა სფეროებში ჩასვრა. თორემ მართლა რომ ბოლომდე ბინგობონგოები ვიყოთ, ვინ ოხერი იწ უწუნებდა ევროპაზე... ,, გაღმა ნაპირი~ 22:15
„ვოიცეკიდან“ ისევ კინოში... გიორგი ოვაშვილის ფილმი სა უკეთესოა 90-იანების ომობანას თემაზე გადაღებულთა შორის. ეს ყველაზე ჯანმრთელი ემოციაა. ამ ტრაგიკული მოვლენების ამსა ხველი სხვა ფილმები ძირითადად მაინც „კაიტიპობაზე“ და ზოგა დად, ტიპობაზეა ორიენტირებ ული. „გაღმა ნაპირი“ კი ძალიან თბილი და ლამაზი კინოა, ძალიან სადა მიძღვნით... ამის ფონზე უფრო საწყენია ის, რომ მის სანახავად პირველ დღეს იმის მეათედი ხალხი იყო მოსული, ვიდრე ზემოთ ნახსენებ კომედიაზე. მეხუთე დარბაზიც, სადაც ფილმი აჩვენეს, პირველზე ბევრად პატარაა... ფილმზე მოხვედრილი (არა მგონია, შეგნებულად მოსული ყვნენ) ხალხი, ალბათ, აქაც კო მედიას ელოდა. ამიტომ მთელი ფილმის განმავლობაში უაზროდ იცინოდა, პატარა დარბაზმა მათ ოჯახური კომფორტი შეუქმნა და არც ხმამაღალ რეპლიკებს ერიდ ებოდნენ... „ნახე, ნახე, ნახე...“
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
39
ზაფხული იდეა ლურია ხანმოკლე და დაუვიწყარი რომანები სთვის. ხშირად ეს რომანები თავიანთ არსებობას შემო დგომის დაწყებისთანავე წყ ვეტენ. მაგრამ გამონაკლისიც ხდება. ცხელ ზაფხულს დაწყ ებული რომანები ზოგიერთი ჰოლივუდელი ვარსკვლავი სთვის, ახლაც გრძელდ ება.
სლავ ი დ ა ლ ვ ა დ ი ლ ე ბ პ მ ნაომი კე დორონინი ამ რუბრიკაში ჩემი ჯერიც დადგა და ცხადია, საფეხბურთო ათეულს გთავაზობთ... თუმცა, ბოდი ში, სადაც ათი, იქ მეთერთმეტეც... ბევრი ვიფიქრე თუ ცოტა, დამოუკიდებელი ქართული ფეხბურთის ისტორიიდან აი, ეს ფეხბურთელები გავიხსენე და სიმბოლური ნაკრებიც დავაყენე. ისე, რეალობაში ძალიან მაგარი გუნდი კი იქნებოდა:
1. აკაკი დევაძე 2. ზაზა რევიშვილი
და თეთრ „შავკანიანი პანტერას“ რუსი მი ბა ე ლ ა ვ თ კანიანი, ცისფერ ელაზე ყვ ს ლ წე ი, ნ ა მ რო ს ი რ ლიონე ულის ხ ფ ზა ლი ე მთ ხმაურიანი იყო. წილ რ ქო არი განმავლობაშია საუბ ლდა ხ ა ს ა დ გა დ ო ო ლ ზე. ნაომი საბო რწ ო ქ სა მ რო რუსეთში. ცნობილია, გა და ჩე ლ ო „დ მი ო ილო კაბას ნა ას ათ 0 10 ში ა ბანას“ უკვეთავს და ამ ლო ბეჭედი ი წ რ ო ქ სა ის, დ ევროსაც იხ უჯდება. ხმაური კი - 200 ათასი ევრო ომაზე შედგება. გ დ ო მ შე ანი ქორწილი
3. კახა ცხადაძე
4. კახა კალაძე 5. ლევან კობიაშვილი 6. გოჩა ჯამარაული
ჯერი ჰოლიველი და ჰენრი ბეკვიტი
7. გიორგი ნემსაძე 8. გია გურული 9. თემურ ქეცბაია 10. გიორგი ქინქლაძე 11. შოთა არველაძე
მოამზადა ავთო ჩიტიძემ 40
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ყოფილი „სპაის“ გოგონა, ჯერი ჰოლიველი სერიოზული ურთიერთობების დიდი მოყვ არული არ არის. მთელი ზაფხ ული მან მომხიბვლელი ინგლის ელი არისტოკრატის, ჰენრი ბე კვიტის კომპანიაში გაატარა. წყვილი დროს ერთად კარგად ატარებს, ბევრს ხუმრობენ და ყველას დასანახად ყირაზეც დგებ იან. ამბობენ, ჰენრიმ თავისი შ ეყ ვა რე ბუ ლ ი მშობლებსაც გა აც ნო, რაც ურ თიერთობას უკ ვე სერიოზულს ხდის.
ბრიტნი სპირსი ნანული სარაჯიშვილი და ჯეისონ ტრევიკი
თავიდან „პოპ პრინცესის“ და მისი აგენ ტის, ჯეისონ ტრევიკის რომანი ძალიან ხა ნმოკლედ ჩათვალეს, მაგრამ სულ მალე ყვ ელა დარწმუნდა, რომ წყვილს სერიოზული გატაცება აქვს. მათ ერთად დაისვენეს რა მდენიმე კურორტზე. ჯერჯერობით ქორწ ილზე საუბარი ზედმეტია, მაგრამ წყვილი თავს ერთად ბედნიერად გრძნობს.
მსახიობი ნანული სარაჯი შვილი კაფე ბარიდან გამო დის ხალისიან განწყობაზე. აცვია ახალგაზრდულად, ჯინსები, მზის სათვალე და კოპწიაობს. ამ დროს მას გზ აზე მოხუცი ქალი ხვდება და აჩერებს. `უკაცრავად რომ გაგაჩერეთ, მაგრამ თქვენ ის მსახიობი არ ხართ მანა ნას როლს რომ თამაშობთ ფილმში `მანანა~? ნანულის ესიამოვნა, რომ ბებია ქალმა იცნონ.თვალწინ დაუდგა ბა
ვშვობის წლები და ავტოგრაფ ის მისაცემად მოემზადა. უე ცრად მოხუცმა ქალმა ნანულის ოცნებები შეაწ ყვეტინა. `მეც მანანა მქვია და ამ ფილმის პატივსაცემად დამარქვეს, რო ცა დავიბადე~. ნანულის თვალები გაუფ ართოვდა და ენა მუცე ლში გადაყლაპა. კარგად შეხედა მოხუცს და საკუ თარ თვალებს არ უჯერებ და, რომ ეს მოხუცი მასზე ახალგაზრდა იყო. იფიქ რა შეიძლება გავგიჟდი და
ჯენიფერ ანისტონი და
ჯერარდ ბატლერი ეს ზაფხულის სამსახურეობრივი რომანია. ორი მსახიობის რომანტიკული ურთიერთობა ფილმმა - „თავებზე მონადირემ“ გამოიწვია. ჯენიფერს და ჯერარდს ყველაზე მეტად კოცნის სც ენების გადაღებები მოსწონდათ, შემდეგ კი იგივეს გადაღებების მიღმაც აკეთებდნენ... აგვისტოს ბოლოს წყვილი უკვე ნიუ-იო რკშიც ერთად გამოჩნდა. მათ წინ, შემოდგომის რომანტიკული ღამეები ელით.
მოჩ ვე ნე ბე ბი დამეწყოო. შე შინებულმა მი ატოვა მოხუცი და გამწარებ ული ტაქსს გა ეკიდა. ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
41
რეპორტაჟი ჰოლივუდის ავთო ჩიტიძე
12 ოქტომბერი. მცხუნვარე მზე. გორის სამხედრო ჰო სპიტალი. ასობით დაჭრილი ჯარისკაცი და მშვიდობიანი მოსახლეობა, ძირითადად ახალგაზრდები. ეს რუსული აგრესიის ჰოლივუდური ინსც ენირებაა. აგვისტოს ომიდან 14 თვის შემდეგ, გორში ომის სცენები გაცოცხლდა. ამ კა დრების მეორედ ხილვა ბევრი გორელისთვის მტკივნეული, ზოგისთვის კი საერთოდ შე უძლებელი იყო. ჰოლივუდი საქართველოში ფილმს იღებს. დათო იმედაშვილმა და პაპუნა დავითაიამ ერთი წლის წინ ლოსანჟელესში რუსეთ-საქართველოს ომის შესახებ კინოპროექტი წა რადგინეს. პროექტით მალე და ინტერესდნენ. შედეგად, ფილმის რეჟისორად რენე ჰარლინი და მტკიცდა, მთავარ როლებში კი ჰოლივუდელი ვარსკვლავები. რუ პერტ ფრენდი ერთ-ერთ მთავარ როლს ასრულებს. მისი მონაწილე ობით 2009 წელს მსოფლიო ეკრა ნებზე ოთხი წარმატებული ფილმი გამოვიდა. ის პარტნიორობას უწევს ისეთ ვარსკვლავებს, როგორებიც არიან - მიშელ პფაიფერი, კირა ნა იტლი, დენის როცარდი... ფილმის შემადგენლობას კიდევ უფრო ცნ ობილი ვარსკვლავები დაემატებიან. მოლაპარაკებები ბოლო სტადიაშია - ველ კილმერთან და ენდი გარსია სთან. ისინი, სავარაუდოდ, უახლოეს პერიოდში ჩაერთვებიან ფილმის გა დაღებებში. პირველივე შეხედვით ჩანდა, რომ გადაღებები ჰოლივუდური სტანდა რტებით მიმდინარეობდა – სპეციალ ური მანქანები გადამღები ჯგუფის საცხოვრებლად, ორგანიზებული ტექნიკური ჯგუფი და წუთებში გა თვლილი მოქმედებები.
რუპერტ ფრენდი
მიშელ პფაიფერთან ერთად
კირა ნაიტლთან ერთად
ეპიზოდი N1 სტალინის მოედანი. დაშავებული ამერიკელი ჟურნალის ტი და ოპერატორი ომის ხაზიდან გო რის ცენტრში ჩამოდიან. ამ ეპიზოდ ის გადაღებას მხოლოდ სამი დუბლი დასჭირდა. ერთი დუბლი მათხოვარ მა ციგნის ბავშვებმა ჩაშალეს. კინო გადაღების პროცესში ჯერ მთავარი როლის შემსრულებელს, რუპერტ ფრენდის მოსთხოვეს მოწყალების გაღება, შემდეგ რეჟისორს. ეპიზოდი N2 გორის სამხედრო ჰო სპიტალი. აქ უფრო მასშტაბური სცენ ებია. ქართველ ჟურნალისტებს ჰოსპ იტალის ეზოდან პირდაპირი სატელე ვიზიო ჩართვები აქვთ. მათთან ერთად ინფორმაციას, რუსეთ-საქართველოს ომის შესახებ, ამერიკელი ჟურნალის ტიც გადასცემს. ამ ეპიზოდურ როლში ხუთი ქართველი ჟურნალისტი მონაწი ლეობდა. გადაღებებისთვის ჰოსპიტალი დრ ოებით საომარ მდგომარეობას დაუბ რუნდა. ჰოლივუდელი გრიმიორები ჯარისკაცებსა და მშვიდობიან მო სახლეობას ისეთ შთამბეჭდავ გრიმს უკეთებდნენ, რომ დასისხლიანებული ჯარისკაცების დანახვაზე საავადმყ ოფოში მოსული პაციენტები შოკში ვა რდებოდნენ. ფილმში მონაწილე ჯარისკაცების უმეტესობა შარშანდელი ომის მონაწი ლეები და გმირები არიან. მათთვისაც რთული იყო იმის ხელახლა გახსენება, რაც ერთი წლის წინ ხდებოდა. 42
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
ეპიზოდი N 3 სისხლიანი, მძიმედ დაჭრილი მებრძო ლი ექიმებს ჰოსპიტალში საკაცით შეჰყავთ. მის როლს შარშან, სიკვდილს შემთხვევით გადარჩენილი ჯარისკ აცი - ალექსი ცეცხლაძე ასრულებს. ერთი წლის წინ მის გადარჩენას მთელი ჰოსპიტალის ექიმები ცდილობდნენ. ალექსი ცეცხლაძე: „ჩემთვის დღესაც მძიმე გასახს ენებელია აგვისტოს ომი. დაბომბვაში მოვყევი და მძიმ ედ დავიჭერი. ამ ჰოსპიტალში მომიყვანეს და ექიმებმა გადამარჩინეს. კარგია, რომ ფილმის გადაღება დაიწყეს, რადგან მთელი მსოფლიო კიდევ ერთხელ დაინახავს იმ რეალობას, რომელიც შარშან საქართველოში მოხდა. პირადად მე მზად ვარ, კიდევ ვიბრძოლო სამშობლოსა თვის, თუკი ეს საჭირო გახდება.“
გადასაღები მოედნიდან
,,...1991 წელს ჩემი ოჯახიც იგივე მდგომარეობაში აღმოჩნდა ფინეთში, როგორც ქართველები სამხრეთ ოსეთში ...~
რენე ჰარლინი
რენე ჰარლინის პირადი შურისძიება რენე ჰარლინი: ძალიან მო ხარული ვარ, რომ მომეცა საშუ ალება მე გადამეღო ეს ფილმი. ყველაფერია იმისთვის, რომ შა რშანდელი ომი გავაცოცხლოთ. ოქტომბერში ამინდებიც კი აგ ვისტოს შესაფერისი დაგვიხვდა. რეალურად, იმ ჰოსპიტალში ვი ღებთ სცენებს, სადაც ომის დრ ოს მოჰყავდათ დაჭრილები. აქ ყველას ახსოვს ომის დღეები და არავის არ უწევს თამაში. უკვე
შემიყვარდა აქაურობა და საქა რთველო. ბევრი ლამაზი ადგი ლი გაქვთ. ხალხი მეგობრული და მოსიყვარულეა. ქართველებთან მუშაობა ძალიან ადვილია. შემი ძლია ვთქვა, რომ შედეგებით უკ ვე კმაყოფილი ვარ. – ამ ფილმზე მუშაობისას რა იყო მნიშვნელოვანი? – ძალიან ბევრი მიზეზი მქონ და, რომ ამ ფილმისთვის ხელი მომეკიდა. პირველ რიგში თემა
ტიკა. დღესაც, 21-ე საუკუნეში პოლიტიკური, ეკონომიკური და ეთნიკური პრობლემებიდან გა მომდინარე, მთელი მსოფლიო ჩართულია ომებში. კინო კარგი საშუალებაა, რათა დღევანდელი პრობლემები იმ ადამიანებამდე მიიტანო, რომლებსაც არ აინტ ერესებთ საინფორმაციო გამო შვებები. ჩემი აზრით, ეს ომი მსოფლიომ მალე დაივიწყა. მის შესახებ მედიითაც მცირე ინფო
რმაცია იყო. კინოს საშუალებით კი, რუსული აგრესიის შესახებ უფრო მეტი ადამიანი გაიგებს. 1991 წელს ჩემი ოჯახიც იგივე მდგომარეობაში აღმოჩნდა ფი ნეთში, როგორც ქართველები სამხრეთ ოსეთში. ამიტომ, ჩემთ ვის ამ ფილმზე მუშაობა ძალიან მნიშვნელოვანია. – აქამდე თქვენ ჰოლივუდში თრილერებს იღებდით, ახლა სამხედრო თემატიკის ფილმს.
რა ჟანრის იქნება თქვენი მო მდევნო ფილმი? – ჯერჯერობით არანაირი იდ ეა არა მა ქვს. ჯერ კა რგ ად და ვისვენებ. ჰოლივუდში ბევრი თრილერი მაქვს გადაღებული, მაგრამ ვფიქრობ, ამ ფილმის შე მდეგ არ შეიძლება, ნაკლებად ღირებულ ფილმს მოვკიდო ხე ლი.
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
43
44
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
vacancy
შპს „ჰიგიენა პლუსი“ აცხადებს ვაკანსიებს ექსკლუზიური გერმანული ჰიგიენური საშუალებების აგენტის პოზიციაზე სასურველია, გამოგვეხმაურონ კატალოგებით მუშაობის გამოცდილების მქ ონე მანდილოსნები. დაინტერესების შემთხვევაში დაგვიკავშირდით შემდეგ ტელეფონის ნომე რზე: 47 99 87. ან გამოგვიგზავნეთ თქვენი cv შემდეგ ელექტრონულ მისამართზე: info@ hygieneplus.ge www.hygieneplus.ge
კომპანია აცხადებს ვაკანსიას მენეჯერის ასისტენტის თანამდებობაზე. მოვალეობები: მომხმარებელთა მომსახურების არსებული სტანდარტების დაცვა; მომხმარებელზე ორიენტირებულობა; დამკვეთებთან მოლაპარაკების უნარი; კეთილსინდისიერად მოეკიდოს მმართველი მენეჯერის მითითებებსა და რეკომენდაციებს; სრულყოფილად შეისწავლოს კომპანიაში არსებული პროდუქცია; პოტენციური მომხმარებლის მოზიდვა და მათთან მოლაპარაკება; დასახული გეგმების განხორციელება; სხვა შესაბამისი მოვალეობების შესრულება, რაც შეიძლება დასჭირდეს კომპანიას. უნარები: კომუნიკაბელურობა; დახვეწილი მეტყველება; დისციპლინირებულობა და ორგანიზებულობა; პუნქტუალურობა და მაღალი პასუხიმგებლობის გრძნობა; იცოდეს ადამიანების ფსიქოლოგია; ერკვეოდეს ადამიანთა პრობლემებში; დასახოს სწორი მიზნები საქმის გადასაჭრელად; ინფორმირებული უნდა იყოს ყოველდღიური მოვლენებით; შეეძლოს ანალიზის გაკეთება; შეეძლოს დროის სწორი განაწილება; იცნობდეს კომპანიის მიზნებს და ამოცანებს. მოთხოვნები: უმაღლესი განათლება (სასურველია ბიზნეს/ეკონომიკური განათლება); სასურველია ვაჭრობის ან მომსახურების სფეროში გაყიდვების მენეჯერად მუშაობის გამოცდილება; ძირითადი კომპიუტერული პროგრამების მომხმარებლის დონეზე ფლობა; დროის რაციონალურად განაწილების უნარი; კარგი კომუნიკაციის უნარი; სტრესულ სიტუაციებში მუშაობის უნარი. დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ გამოაგზავნოთ: CV (ქართულ ენაზე); ფოტოსურათი 3x4 (დაურთეთ CV-ს). ელ.მისამართზე: m.zaridze@nationalcard.ge ან დაგვიკავშირდით საკონტაქტო ტელეფონის ნომერზე: (+995 32)311969; განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 6 ნოემბერი.
პროფესიული განვითარების ცენტრი აცხადებს ვაკანსიას გაყიდვების მენე ჯერის თანამდებობაზე მოთხოვნები: მინიმუმ ერთ წლიანი სამუშაო გამოცდილება გაყიდვებში. გაყიდვების ორგანიზების უნარი პასუხისმგებლობა შრომისმოყვარეობა კომუნიკაბელურობა დაინტერესებულმა მსურველებმა გამოგზავნეთ CV ელ-ფოსტაზე: info@pdcgeo.com ან მოგვმართეთ შემდეგ მისამართზე: თბილისი, ვახტანგ გორგასლის 77 (გენ. პროკურატურასთან) ტელ: (+995 32)722347, (+995 99)334700 განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 8 ნოემბერი.
საქართველოს ხელოვნების კომპანია აცხადებს ვაკანსიას ახალგაზრდა შემო ქმედთა ჯგუფის ხელმძღვანელის პოზიციაზე. ძირითადი მოთხოვნები; ასაკი: 18-30წლამდე; განათლება სასურველია ხელოვნების სფეროში; გუნდური მუშაობის უნარი. დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ გამოგზავნოთ თქვენი CV ელ-მისამართზე: georgianart@ymail. com ან დაგვიკავშირდით საკონტაქტო ტელეფონის ნომერზე: (+995 74)130130; განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 31 ოქტომბერი.
დაცვის სამსახურ ,,ალგანს’’ ესაჭიროება დაცვის თანამშრომლები. მოთხოვნები: გამოცდილება შესაბამის სფეროში; სიმაღლე 180 სმ-დან. ანაზღაურება- მაღალი, დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ დაგვიკავშირდეთ საკონტაქტო ტელეფონის ნომრებზე: (+995 32)353253; (+995 32)343762. მისამა რთი: ქუთაისის ქუჩა #18 დაცვის სამსახურ ”ალგანს” ესაჭიროება გამოცდილი თანამშრომლ ები,სპორტული აღნაგობის. სიმაღლე 190 სმ-დან ოპერატიული ჯგუფისთვის. ანაზღაურება 450 ლარიდან. დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ დაგვიკავშირდეთ საკონტაქტო ტელეფონის ნომრებზე: (+995 32)353253; (+995 32)343762. მისამა რთი: ქუთაისის ქუჩა #18 განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 9 ნოემბერი.
მარჯანიშვილის 33-ში მდებარე მარკეტი აცხადებს ვაკანსიას გამყიდველის პოზი ციაზე. ძირითადი მოთხოვნები: სქესი:მდედრობითი; ასაკი:18-30წლამდე; გამოცდილება შესაბამის სფეროში (სასურველია) დაინტერესების შემთხვევაში გთხოვთ დაგვიკავშირდეთ საკონტაქტო ტელეფონის ნომერზე: (+995 32)942050; (+995 55)331991
საქართველოს თეატრის, მუსიკის, კინოსა და ქორეოგრაფიის სახელმწიფო მუზეუმი აცხადებს ვაკანსიას მებაღის პოზიციაზე. მებაღის ფუნქციები და მოვალეობები: მუზეუმის ეზოში არსებული მწვანე ნარგავების მოვლა მოთხოვნები: მებაღედ მუშაობის მინიმუმ ერთწლიანი გამოცდილება სამუშაო გრაფიკი არასრული. ხელფასი 200 ლარი გადასახადის ჩათვლით. დაინტერესებულ პირებს, გთხოვთ გამოაგზავნოთ თქვენი CV შემდეგ მისამართზე: mail@artpalace.ge გთხოვთ, მიუთითოთ ვაკანსიის დასახე ლება. განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 31 ოქტომბერი.
გაზეთი „პრაიმტაიმი“ იწვევს მომხიბვლელ გოგონებს ფოტოსე სიაზე, გაზეთის მე-3 გვერდზე გამოსაქვეყ ნებლად. მსურველები დაგვიკავშირდნენ: 40-94-81; 40-94-82.
სტომატოლოგ იური კლინიკა „არტ-დენტი“აც ხადებს ვაკანს იას ექიმი-თერა პევტის თანამდ ებობაზე. მოთხოვნები: ბაკალავრის დიპლომი შესაბამის სფერ ოში; ექიმის ლიცენზია; მისამართი: ვაჟა-ფშაველას გამზ. 100. დამატებითი ინფორმაც იისთვის დარეკეთ (+995 99)220693 სოფო. განცხადების მიღების ბოლო ვადაა 2009 წლის 6 ნოემბე რი. ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
45
11
est the b
ამ კლუბის ფორმას ორი ვარსკვლავი ამშვენებს რაც იტალიაში ორ სკუდეტოს ნიშნავს. ნებისმიერ პოზიციაზე მას უმაღლესი დონის მინიმუმ სამი მოთამაშე ჰყავს. „იუვენტუსის“ სიმბოლურ გუნდში თავი მოიყარა კალჩოს ორმა უდიდესმა გოლკიპერმა, მცველების ნამდვილმა თანავარსკვლავედმა, ფეხბურთის განვითარებაზე გავლენის მომხდენმა ნახევარმცველმა და სამმა აბსოლუტურად განსხვავებულმა ფორვარდმა – ბოროტმა გენიოსმა, კეთილმა გენიოსმა და უბრალოდ, გენიოსმა. სანდრო ცნობილაძე
ალესანდრო დელ პიერო
ლევან ბეგლარიშვილი
წლები – 1993-; ჩატა რებულ მატჩთა რაოდ ენობა – 603; გოლები – 262 ალექსმა პირველად თავი ყველას 90-იანი წლების დასაწყისში მა თემატიკური სიზუსტ ის მქონე ჯარიმებით დაამახსოვრა. მისი დარტყმების შემდეგ ბურთი ხშირ შემთხვევაში მეტოქეთა კა რის ცხრიანში ეხვეოდა. უკან დახეული ფორვარდის პოზიციაზე დელ პიეროს თამაში უნაკლო იყო. უნიკალურმა საფე ხბურთო აზროვნებამ და ფილიგრანულ მა ტექნიკამ ის „იუვეს“ ნომერ პირველ ფეხბურთელად გადააქცია. ყველაფერი, რასაც ალექსმა მიაღწია, წარმოუდგენ ელი შრომის ფასად მიიღო. მას თავისი სიძლიერის დამტკიცება მწვრთნელებ თან და ქომაგებთან უწევდა, რომლებიც მასში კლასიკურ ცენტრფორვარდს ხე დავდნენ, მაშინ, როდესაც ალექსი გამთ ამაშებლად იყო დაბადებული. საბოლო ოდ ნიჭმა და შრომამ თავისი გაიტანა. გავიდა წლები და „იუვეს“ სიმბოლომ სა ყვარელ გუნდს მადლობა ერთგულების გამოვლენით გადაუხადა. მიუხედავად უამრავი შემოთავაზებისა, „ბებერ ქალბ ატონს“ ის სერია ბ-ში გადაყვა და ელიტ აში დაბრუნებაში დაეხმარა. ალტერნატ ივა – რაიმონდო ორსი.
მიშელ პლატინი
წლები – 1982-1987; ჩატარებულ მა ტჩთა რაოდენობა – 224; გოლები – 104 ამ სტრიქონების ავტორს ჰქონდა ბე დნიერება, უეფა-ს ახლანდელი პრეზ იდენტის, რომლის გვარის ხსენებაზეც პირველი ასოციაცია მისი გულკეთილი ღიმილია, რამდენიმე ლექციას დასწრე ბოდა. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ მისი ცოდნა საფეხბურთო მენეჯმენტი სა და ფეხბურთის განვითარების მთელი რიგი კონკრეტული მიმართულებების საკითხებში ისეთივე მაღალი დონისაა, რო გორიც იყო მისი მოქმედებები მინდორზე. „მას ფეხებშიც კი ინტელექტი აქვს“ – ასე ახასიათებდა პლატინის საფრანგეთის ნაკრების ყოფილი მთავარი მწვრთნელი მიშელ იდალგო. „ფრ ანჩეზეს“, როგორც მას უწოდებდნენ, კარიერის პიკი ტურინის „იუვენტუსში“ თამაში იყო. „World Soccer“-ის ვერსიით, მს ოფლიოს ორგზის საუკეთესო ფეხბურთელმა, სამჯერ ზედი ზედ ოქროს ბურთის მფლობელმა და ამდენჯერვე სერია ა-ს საუკეთესო ბომბარდირმა კარიერა (თანამედროვე საზომებით ნაადრევად) 32 წლის ასაკში დაასრულა. ალტერნატივა – ლიამ ბრეიდი.
დინო ძოფი
წლები – 1972-1983; ჩატარებულ მატჩთა რაოდენობა – 476 ამ პოზიციაზე „იუვეს“ კალჩოს არსებობის ისტორიაში ორი საუკეთესო წარმომადგენე ლი ჰყავს – დინო ძოფი და ჯიჯი ბუფონი. მა თგან რომელიმეს ამორჩევა ჯოჯოხეთურად რთულია. პაპა დინომ პირველობა ქარიზმატ ულობის, შრომისმოყვარეობისა და მოპოვე ბული ტიტულების მიხედვით დაისაკუთრა. „ყველაფერი, რაც მოვიპოვე, მუხლჩაუხრელი შრომის შედეგია“, – აცხადებდა ძო ფი, რომლის კარიერაც საკმაოდ რთულად აეწყო. 4 მსოფლიო ჩემპიონატი, ნაკრებში ჩატარებული 112 მატჩი, 1142 წუთი გა შვებული გოლის გარეშე, მსოფლიო ჩემპიონის ტიტული, როდე საც ის უკვე 40 წლის იყო. თუ ამ ყველაფერს საკლუბო მიღწევ ებსაც მივუმატებთ, დავრწმუნდებით, რომ მსგავსი მეკარე არა მარტო „იუვენტუსს“, არამედ სრულიად იტალიას არ ჰყოლია. ალტერნატივა – ჯიჯი ბუფონი.
წლები – 1973-1984; ჩატარებულ მატჩთა რაოდ ენობა – 414; გოლები – 10 პარადოქსია, მაგრამ იტალიურ ენაში სიტყვა ჯენტილე თავაზიანსა და სასიამოვნოს ნიშნავს. არადა ეს იყო ფეხბურთელი, რომელმაც სახელი უხეში თამაშით გაითქვა. ნათამაშები აქვს, როგო რც განაპირა მცველსაც, მაგრამ ვარსკვლავად ცე ნტრში თამაშისას ჩამოყალიბდა. პერსონალური მეურვეობისას ის შეუდარებელი იყო და მიზნის მისაღწევად, რომელიც მეტოქეთა ლიდერების განეიტრალებაში მდგო მარეობდა, არანაირ ხერხს არ თაკილობდა. დიეგო მარადონამ მასთან შეხვედრის შემდეგ სერიოზული ტრავმა მიიღო, ზიკომ კი მატჩი შემოხე ული მაისურით დაასრულა. ორივე ეს შეხვედრა ერთი ტურნირის, 1982 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის მასშტაბით და თანაც ერთმანეთის მიყო ლებით ჩატარდა. იტალიელთა საბედნიეროდ, იმ დროს მსაჯები, ახლა ნდელის მსგავსად, მკაცრები არ იყვნენ და ამიტომ ჯენტილე არავის და უსჯია. ალტერნატივა – სერჯიო ბრიო.
რობერტო ბაჯო
წლები – 1990-1995; ჩატარებულ მატჩთა რაოდ ენობა – 200; გოლები – 115 ჯანი რივერას შემდეგ იტალიური ფეხბურთის ყველაზე ნიჭიერი მოთამაშე, რომელიც მუდმივად ებრძოდა ტრავმებსა და უიღბლობას. მიუხედავად იმისა, რომ მას იტალიის სამ სუპერკლუბში აქვს ნათამაშები, პოტენციის სრულად რეალიზება მხ ოლოდ „იუვენტუსში“ მოახერხა. „ფიორენტინა დან“ „ბებერი ქალბატონის“ რიგებში მისი ტრან სფერი უდიდესი სკანდალის ფონზე მიმდინარეობდა. ფლორენციაში ის მოღალატედ შერაცხეს, ტურინში კი იმის გამო არ ენდობოდნენ, რომ ერთ-ერთ მატჩში „ფიორეს“ კარში პენალტის დარტყმა იუარა. მიუხედავად იმისა, რომ მთელი იტალია ბაჯოს ფეხბურთით აღფრ თოვანებული იყო, „იუვენტუსი“ კვლავ სკუდეტოს გარეშე რჩებოდა. ფეხბურთის აპენინელი სპეციალისტები ამის ახსნას „მილანის“ არ ანორმალური სიძლიერით ხსნიან. წავიდა თუ არა ბაჯო „იუვედან“ კლუბმა ჩემპიონთა თასი მოიგო. ეს კიდევ ერთი უსამართლობა იყო, რომელიც მის ცხოვრებაში მოხდა, მაგრამ მთავარი ბაჯოს წინ ელ ოდა. ალტერნატივა – პაოლო როსი, რობერტო ბეტეგა.
ანტონიო კაბრინი
ომარ სივორი
მარკო ტარდელი
წლები – 1975-1985; ჩატარებულ მატჩ თა რაოდენობა – 375; გოლები – 51 იტალიის ნაკრებისა და „იუვენტუს ის“ კიდევ ერთი ფეხბურთელი, რომელიც 1982 წლის მუნდიალის გამარჯვებულია. მიუხედავად თამაშის საკმაოდ უხეში მა ნერისა, ქომაგებს ტარდელიმ თავი, უპ ირველესად, როგორც ჭკვიანმა ფეხბურ თელმა, ისე დაამახსოვრა. პარტნიორთა მოქმედებას ის კარგად ხელმძღვანელო ბდა და როგორც მაღალი კლასის საყრდენს შეეფერება, გუ ნდის შეტევების უზადო დამწყები იყო. ძალიან ძლიერი გა ხლდათ ორთაბრძოლებისას, ამიტომ მეტოქესთვის ბურთის ართმევა მისი ერთ-ერთი მთავარი კოზირი იყო. ის იდეალური გუნდური მოთამაშე გახლდათ და ტაქტიკური თვალსაზრის ით „იუვესთვის“ შეუცვლელ მოთამაშედ ჩამოყალიბდა. ალ ტერნატივა – ლუის მონტი.
გაეტანო შირეა
წლები – 1974-1988; ჩატარებულ მატჩ თა რაოდენობა – 552; გოლები – 32 გაეტანო მოხვდა იმ ოთხი ფეხბურ თელის რიგებში, რომლებსაც „იუვეს“ ისტორიაში ყველა ის ტურნირი აქვთ მოგებული, რომლებშიც კი კლუბს მო ნაწილეობა მიუღია. მიუხედავად იმისა, რომ ლეგენდარული „იუვენტუსის“ ლე გენდარული კაპიტანი ფიზიკური მონა ცემებით არ გამოირჩეოდა და არც ერ თიერთზე ორთაბრძოლებში იყო გაუვალი, ის მაინც რჩება ლიბეროს კლასიკურ ნიმუშად. მსგავსი აღიარება კი შირეამ საფეხბურთო აზროვნებისა და თამაშის წაკითხვის ნიჭის წყ ალობით დაიმსახურა. ხანგრძლივი კარიერის მანძილზე მას არც ერთი წითელი ბარათი არ მიუღია. კარიერის დასრულებ ის შემდეგ ის „იუვეს“ სკაუტად მუშაობდა. 1989 წელს კლუბის დავალებით პოლონეთში იმყოფებოდა, სადაც ავტოავარიის შედეგად გარდაიცვალა. ალტერნატივა – ფაბიო კანავარო.
46
კლაუდიო ჯენტილე
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
წლები – 19571965; ჩატარე ბულ მატჩთა რა ოდენობა – 257; გოლები – 171 ღმერთისგან უხვად ბოძებუ ლი ტალანტი და აუტანელი ხასი ათი. თანამედროვე ფეხბურთელთ აგან მას შეგვიძლია ანტონიო კასა ნო შევადაროთ, ოღონდ სივორი გა ცილებით მასშტაბური ფიგურა იყო. „იუვენტუსმა“ მასში იმ პერიოდის თვის სარეკორდო თანხა – 91000 ათასი ფუნტი გადაიხადა. მინდორ ზე ის თანაგუნდელებს უყვიროდა, მოწინააღმდეგეებს დასცინოდა და ამავე დროს უნიკალური ტექნიკის წყალობით შოუებს აწყობდა. სერია ა-ში 12-წლიანი მოღვაწეობის პერი ოდში მან დისკვალიფიკაციის გამო 33 მატჩი გამოტოვა. ქომაგებსა და თანაგუნდელებს ის თან უყვარდ ათ და თან ეზიზღებოდათ, მაგრამ „60-იანი წლების მარადონასადმი“ გულგრილი არავინ ყოფილა. „ჯა დოსნურმა სამეულმა“, რომელშიც, სივორის გარდა, ბონიპერტი და ჩა რლზიც შედიოდნენ, ოთხ სეზონში „იუვეს“ სამი სკუდეტო მოუტანა, მაგრამ შემდეგ ტრიო დაიშალა, ხო ლო მარტო სივორიმ ჩემპიონატის მოგება ვეღარ მოახერხა. 1961 წელი მისთვის საუკეთესო იყო. მოპოვე ბულ სკუდეტოს „ოქროს ბურთი“ და „სანტიაგო ბერნაბეუზე“ დაუმ არცხებელი „რეალის“ კარში გამა რჯვების მომტანი გოლი დაემატა. ალტერნატივა – ფელიჩე ბორელი.
წლები – 1977-1989; ჩატარებულ მატჩთა რაოდენობა – 440; გოლები – 52 ბერგამო-ტურინის გზის გამვლელი კიდევ ერთი ფეხბ ურთელი, რომელიც „იუვენტუსში“ ჯოვანი ტრაპატონის თან ერთად მივიდა. კაბრინიმ ჯერ კლუბის, შემდეგ კი ნა კრების ძირითად შემადგენლობაში დაიმკვიდრა ადგილი. იტალიაში მას ჯიაჩინტო ფაკეტის შემცვლელად აღიქვა მდნენ. არანორმალურად შრომისმოყვარე კაბრინი მთლი ანად ფლანგს აკონტროლებდა და საკმაოდ წარმატებით არა მარტო დაცვაში, არამედ თავდასხმაშიც თამაშობდა. ეროვნული გუნდის მაისურით, რომელშიც ის გარკვეული პერიოდი კაპიტანიც კი იყო, გატანილი აქვს ცხრა გოლი, რაც განაპირა მცველისთვის ძალიან კარგი შედეგია. ალტე რნატივა – ჩირო ფერარა.
ჯამპიერო ბონიპერტი
წლები – 1947-1961; ჩატარებულ მატჩთა რაოდენობა – 462; გოლები – 182 „ჩემი ოცნება იყო, სერია ა-ში „იუვეს“ მაისურით თუ ნდაც ერთი მატჩი ჩამეტარებინა. მერწმუნეთ, ის 90 წუთი საკმარისი იქნებოდა, რომ მთელი ცხოვრება ბედნიერი ვყ ოფილიყავი. სინამდვილეში კი ყველაფერი ისე გამოვიდა, როგორც კეთილ ზღაპარში. ჩემპიონატში მე 444 მატჩი გა ვმართე“. ჯამპიერო ბონიპერტის ეს სიტყვები ყველაფერზე მეტყველებს. მისი და „ბებერი ქალბატონის“ სიყვარული საკმაოდ დიდხანს გაგრძელდა. ტრიო ბონიპერტი-სივორი-ჩარლზი „ჯადოსნურ სამეულად“ მოინათლა და მეტოქეთა დაცვისთვის მომაკვდინებელ ძალას წარმოადგენ და. ალტერნატივა – ფრანკო კაუზიო.
ზინედინ ზიდანი
წლები – 1996-2001; ჩატარებულ მატჩთა რაოდენობა – 212; გოლები – 31 1995 წელს „ბლექბერნ როვერსის“ ხელმძღვანელებმა მა თთვის საბედისწერო შეცდომა დაუშვეს „რად გვინდა ვიღაც ზიდანი, როდესაც ტიმ შერვუდი გვყავს“. ამ სიტყვებით უარყ ვეს მათ უნიკალური შესაძლებლობა, ხელში ჩაეგდოთ ფეხბ ურთელი, რომელმაც ფეხბურთის განვითარებაზე უდიდესი ზეგავლენა მოახდინა. „იუვენტუსში“ ზიდანი ბოლომდე გა იხსნა. ელიტარულმა ჩემპიონატმა და ელიტარულმა კლუბმა მას საშუალება მისცა, მსოფლიოს საუკეთესო ფეხბურთელი გამხდარიყო, მაგრამ რჩებოდა აუხდენელი ოცნება – გამარჯვება ჩემპიონთა ლიგაში. ზიზუს არც დაუმალ ავს, რომ „რეალში“ სწორედ ამ ჯილდოს მოსაგებად გადადიოდა, თუმცა თუ გავიხსენებთ, რა თანხა გადაიხადეს მასში მადრიდელებმა, ნამდვილად ვერ ვიტყვით, რომ „ბებერი ქალბატონი“ ამ ტრანსფერით წაგებული დარჩა. ზიდა ნის გაყიდვით მიღებულმა თანხამ „იუვეს“ ბუფონის, ნედვედისა და ტურამის ყიდვის საშუალება მისცა. ალტერნატივა – ზბიგნევ ბონეკი, პაველ ნედვედი.
რატომ ვერ გაფრინდა ნაკრები დროულად შოტლანდიაში?
კობა ინასარიძე ასეთი უთავბოლო ამბავი მხოლ ოდ საქართველოში უნდა მოხდეს და ფეხბურთის ფედერაციას უკავ შირდებოდეს. საქართველოს 17 წლამდელთა ნაკრები ედინბურგში, ევროპის ჩე მპიონატის შესარჩევ ტურში მონა წილეობის მისაღებად, გასულ ხუ თშაბათს უნდა გამგზავრებულიყო, მაგრამ შოტლანდიამდე მხოლოდ შაბათ საღამოს ჩააღწია. აი, რა მო ხდა: ფეხბურთის ფედერაციამ ედ ინბურგის ბილეთები ავიაკომპანია „ლუფჰანზას“ შეუკვეთა. მარშრუტი ასეთი იყო: თბილისი-მიუნხენი-ფრ ანკფურტი-ედინბურგი, იმ დღეს თურმე ედინბურგში სხვა მიმართ ულებით ჩასვლა შეუძლებელი ყო ფილა. მოკლედ, „ლუფთჰანზამ“ ბი ლეთები გამოწერა, ნაკრების დაახ ლოებით 25-კაციანი შემადგენლობა აეროპორტში მივიდა და აღმოჩნდა, რომ გუნდს შენგენის ვიზები არ ჰქ ონია. მათ ჰქონდათ ბრიტანეთის ვი ზა, მაგრამ არ ჰქონდათ შენგენის, რაც მიუნხენი-ფრანკფურტის გზ
აზე დასჭირდებოდათ. „რაღაც გაუგებრობა მოხდა. გვ ეგონა, ედინბურგამდე შენგენის ვი ზები არ დაგვჭირდებოდა, თუმცა მოგვიანებით “ლუფთჰანზაში” გვ ითხრეს, რომ შეიძლებოდა, გერმ ანიაში პრობლემები შეგვქმნოდა. ამიტომაც შევყოვნდით თბილისში. ედინბურგში კი გუნდი მაინც დრ ოულად ჩავა, ახლა „ლუფთჰანზა“ ისევ თავისი – თბილისი-ფრანკფ ურტი-მანჩესტერის რეისით გაგვ ამგზავრებს, მანჩესტერიდან კი ედ ინბურგამდე 250 კილომეტრია და დანიშნულების ადგილამდე ავტო ბუსით ჩავალთ“, – გვითხრა რევაზ არველაძემ, ვინც ფედერაციის პრ ეზიდენტის შეცვლამდე გენმდივანი გახლდათ და ახლაც იქ მუშაობს. ამ ამბის გაგებისთანავე ჩვენ ავ იაკომპანია „ლუფთჰანზას“ დავუ კავშირდით საიდანაც მომხდარზე ასეთი კომენტარი მივიღეთ: “ ჩვენი ავიაკომპანია არაფერ შუაშია. ფე ხბურთის ფედერაციამ შეგვიკვეთა ბილეთები, რომლებიც ჩვეულებრ ივ გამოვწერეთ.ვიზები ჩვენი საქმე
არ არის, ყველა მგზავრი საკუთარ ვიზაზე არის პასუხისმგებელი.ჩვენ ეს არ გვეხება”. ისე კი, ედინბურგ ში ჩვენი ჭაბუკების მგზავრობა და ახლოებით 40 ათასი ევრო დაჯდა, თუმცა ეს ფული არ დაკარგულა, ავ იაკომპანიას ნაკრები თავისივე სხვა რეისით უნდა გაემგზავრებინა. ევროპის ჩემპიონატის შესარჩევი ტურის პირველ შეხვედრას ჩვენები 20 ოქტომბერს პორტუგალიელე ბთან გამართავენ, 22-ში მასპინძელ შოტლანდიელებს გაეჯიბრებიან, ხოლო 25 ოქტომბერს ქართველები კვიპროსელ თანაგუნდელებს შეხვ დებიან. გამოდის, რომ ქართველი 17 წლამდელები ამგვარი გაუგებ არი ამბების გამო შორეულ შოტლ ანდიას, ფაქტობრივად, ტურნირის დაწყების წინა დღეს ესტუმრებიან და პირველსავე მატჩს პორტუგალ იასთან ითამაშებენ. ამ გაფრენა-ვე რგაფრენის გამო კი ჭაბუკებს ვა რჯიშების ციკლიც დაერღვათ, ორი დღე ხომ საწვრთნელ ბაზასა და აე როპორტის გზაზე იყვნენ გამოკიდე ბულნი.
გიორგი დევდარიანსა და მის ნაკრებს შოტლანდიაში დააგვიანდათ
ფიფა-„კოკა-კოლას“ ყოველთვიურ მსოფ ლიო რეიტინგში სა ქართველოს ნაკრები არსებობის მანძილზე ყველაზე უარეს – 117-ე ადგილამდე დაქვეითდა და წინა თვის „რეკო რდი“ – 112-ე ად გი ლი, ხუთი საფეხურით „გა აუმჯობესა“. ბოლ ოდ რო ინ დე ლი წარუმატებელი თამა შის შემდეგ ფიფას რე იტინგში ჩვენი ნაკრებ ის ასეთი მაჩვენებელი გასაკვირიც არ უნდა იყოს, სწორედ ოქტომბ ერში ხომ საქართველომ ჯერ მსოფლიო ფეხბ ურთში ახალფეხადგ მულ ჩერნოგორიასთან წააგო – 1:2, სამი დღის შემდეგ კი სოფიაში, ბუ ლგარეთთან მთლად სა მარცხვინოდ – 2:6 და თმო მატჩი. დამოუკიდებელი ქა რთული ფეხბურთის ის ტორიაში ეს შესარჩევი ტური ყველაზე სამა
რცხვინო გახლდათ. მა რთალია, საქართველოს ნაკრები ციდან ვარსკვ ლავებს ვერც ადრე წყ ვეტდა, მაგრამ იმდენს მაინც ახერხებდა, რომ შესარჩევ ჯგუფში ერ თი-ორ თამაშს იგებდა. ახლა კი ეროვნულმა გუნდმა ესეც ვერ მოახ ერხა და იმ უსუსურ ნა კრებთა მარაქაში გაერ ია, როგორებიც არიან: ანდორა, მალტა, ლი ხტენშტეინი, მოლდოვა, სან–მარინო. ამ ქვეყნე ბისა და საქართველოს ნაკრებებს საერთო ის აქ ვთ, რომ არც ერთ მათგანს ახლახან და სრულებულ მსოფლიოს ჩემპიონატის შესარჩევ ეტაპზე თამაში არ მო უგია. ფიფა-„კოკა კოლას“ რეიტინგის საუკეთეს ოთა ხუთეული კი ასეთ ია: ბრაზილია, ესპანე თი, ჰოლანდია, იტალია, გერმანია... ძალიან, ძა ლიან შორია...
117
საქართველო
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009
47
48
ორშაბათი 19 ოქტომბერი, 2009