Audio Galego 2012

O SABIO DO DESERTO Un ancián sabio ía camiñando só polo deserto. Marchaba lentamente contemplando o camiño. De cando en cando detíñase, observando o terreo e movía a cabeza como respondendo a un pensamento.

De súpeto, viu que de lonxe viñan dúas figuras e detívose a esperalas. Eran dous mercadores que daban mostras de inquietude. Cando chegaron ao seu lado, o sabio pregúntolles: - Perdestes un camelo?

- Si, perdémolo –dixeron eles estrañados.

- Non era cego do seu ollo dereito e coxo da súa pata esquerda? –insistiu o sabio.

- Era –replicaron os mercadores.

- E non levaba unha carga de mel nun lado e de trigo no outro?

- Si! Ese é o noso camelo! E xa que o viches, dinos cara onde se dirixía – dixéronlle.

- Amigos meus, xamais vin o voso camelo, nin oíra falar del, ata que vós o fixestes.

- Vaia conto! –exclamaron os mercadores. –Veña! Dinos inmediatamente onde están as xoias que formaban parte da súa carga.

- Non vin o voso camelo nin as vosas xoias –repetiu o sabio.

Os mercadores denunciárono e foi detido. Pero por máis que o rexistraron non atoparon nada, e non puideron acusalo de ladrón, aínda que todos o crían así.

Antes de deixalo libre preguntáronlle o xuíz e os mercadores: -Como sabías tantas cousas sobre o animal, se dis que nin sequera o viches?

O sabio con gran calma, dirixiuse ao tribunal e contestou: -Vivo só desde hai longo tempo e dedícome a observar ben as cousas. Souben que me crucei coa pista dun camelo que ía sen dono porque non vin pegadas humanas na ruta; souben que o animal era cego dun ollo porque só pacera algunhas herbas a un só lado do camiño; que era coxo dunha pata, porque a pegada desa pata na area era máis feble; e concluín que o animal levaba trigo e mel, porque as traballadoras formigas me informaron de que era trigo nun lado, e as amoreadas moscas de que era mel no outro.

- Verdadeiramente, es un home sabio –dixo o xuíz –e vexo que dis a verdade.

Que pensades vós? –engadiu dirixíndose aos dous mercadores. Os dous homes recoñeceron que o vello era inocente e, tras pedirlle desculpas polas súas sospeitas, marcharon admirados por tanta sabedoría.

Lenda africana