Profielen 160

PAK MEE! LAATSTE PAPIEREN EDITIE

Nostalgie 35 jaar Profielen Magazine

Achtergrond Papiergebruik op de HR

Interview

‘Elke generatie vindt opnieuw het wiel uit’

Onafhankelijk tijdschrift van Hogeschool Rotterdam

‘Wat hopelijk altijd blijft, is hoe iedere generatie studenten probeert het wiel opnieuw uit te vinden.

Dat is geweldig om mee te maken.’

Ton

van Dalen (pagina 39)

Edith

Eindredacteur en Plv. Hoofdredacteur

Jos Redacteur

Olmo

Redacteur

Demian

Beeldredacteur

Darice Front-end developer

Dit is het laatste papieren magazine. Je vindt ons natuurlijk nog op Hint en op profielen.hr.nl. En je kunt ons volgen op Instagram (@profielenmagazine), Facebook, LinkedIn en X.

Colofon

Verschijningsdatum Profielen 160: 29 mei 2024

Hoofdredacteur (waarnemend): Edith van Gameren

Eindredacteur: Edith van Gameren

Redactie: Darice de Cuba, Demian Janssen, Olmo Linthorst, Jos van Nierop

Meegewerkt aan dit nummer: John den Braber, Serge Feldmann, Afke Tangenbergh

Vormgeving: Tigges

Foto’s: Paul van der Blom, Frank Hanswijk

Illustraties: Nataliia Bazaka, Maus Bullhorst, Demian Janssen, Krelis, Bart Korporaal, Aileen Melief, Evi Penders

Redactieadres: Museumpark 40, hoogbouw bg, kamer MP.H.00.035. Postbus 25035, 3001 HA Rotterdam

Telefoon: (010)794 45 75

E-mail: profielen@hr.nl

Druk: Platform P Jaargang 31 ISSN 1385-6677

26 4-49 160 - mei 2024

6

72% Ja 14%

Weenie

35

42

Inhoud: 4 Dingen die ik heb zien verdwijnen 6 35 jaar Profielen Magazine 24 Column Serge Feldmann 26 Hoe papier verdwijnt uit de hogeschool 35 Drie ‘hogeschoolfamilies’ aan het woord 42 Wat zou jij doen met zo’n bak? 45 Column Afke Tangenbergh 46 Oud stagiairs van de opleiding illustratie 50 Profielen is jouw platform!

Dingen die ik heb zien verdwijnen

‘Contact’

Evi Penders

Profielen 4ever!

Ons laatste papieren magazine, een eeuwigdurend bewaarmagazine, hét collectors item van 2024: je hebt het in handen.

Om maar meteen een misverstand uit de wereld te helpen: Profielen gaat gewoon door. Alleen niet langer op papier. We sluiten niet uit dat we nog eens een kleine low-budget printproductie maken (want we houden ervan), maar dat zal incidenteel zijn, een gelegenheidsding. Niet meer in de vorm van dit magazine, waarvan je nu het laatste nummer voor eeuwig moet bewaren.

De belangrijkste reden daarvoor is geld. Geld dat voortdurend ter discussie staat om precies te zijn, want bezuinigingen besluipen ook de redactie van Profielen. We zouden ons kunnen verschuilen achter duurzaamheid, maar dat is eigenlijk de bijvangst van onze keuze.

Nu kun je aan onze grote nostalgische tijdmachine op pagina x zien dat de scope van ons magazine al was veranderd. Het dagelijkse hete nieuws brengen we al zeker tien jaar uitsluitend online; het magazine werd de plek voor onderzoek en achtergronden. Het uiterlijk veranderde ook: van een tweewekelijkse papieren krant uit het pre-internettijdperk via een glossy maandblad naar een stijlvol magazine.

En nogmaals: nee, nee, nee, het betekent niet dat Profielen stopt! We kunnen het niet vaak genoeg zeggen. We gaan op volle kracht door, maar dan honderd procent online.

Waar ook niets aan verandert is onze onafhankelijke positie in de Hogeschool Rotterdam, ondanks dat we als redactie sinds 1 januari onder de afdeling marketing en communicatie van de hogeschool vallen. Onze onafhankelijkheid blijft gewaarborgd door het redactiestatuut. Academische vrijheid en persvrijheid gaan hand in hand. Vrije uitwisseling van informatie komt de kwaliteit van onderwijs, onderzoek en bestuur ten goede. Voor de bijdrage die Profielen daaraan kan leveren komen wij iedere dag tamelijk gemotiveerd ons bed uit.

Wij kunnen ons werk alleen maar goed doen in samenwerking met jullie, de lezers. Daarom: lees ons, volg ons, spreek ons tegen, informeer ons, bediscussieer ons, zoek ons op, vraag ons, raadpleeg ons.

Papier is dood, leve Profielen online!

Redactie Profielen

TEKST: JOS

BEELD:

35 jaar Profielen Magazine

35 jaar verscheen Profielen Magazine op papier. We verzamelden een bak opmerkelijke knipsels uit bijna vier decennia waarin niet alleen het blad veranderde, maar ook de Hogeschool Rotterdam, en de wereld. Nostalgie verzekerd!

1989 1997 De grootste hogeschool van Nederland

Als in 1989 de eerste editie van Profiel& verschijnt –zoals de krant dan heet - is fusieschool Hogeschool Rotterdam & Omstreken (HRO) ruim een jaar oud.

Met zo’n 12.500 studenten en 1500 medewerkers is het dan de grootste hogeschool van het land. De bloedgroepen laten zich af en toe nog gelden, zo is er stevig verzet als het HTO (Hoger Technisch Onderwijs) van Dordrecht naar Rotterdam moet verhuizen. Personal computers en internet gaan een grotere rol spelen, ook in het onderwijs.

Ondertussen verdwijnen in Oost-Europa communistische regimes met als hoogtepunt de val van de Muur in Berlijn. In Zuid-Afrika wordt gesproken over het beëindigen van de Apartheid, Nelson Mandela wordt er president. In Nederland worden we geregeerd door de kabinetten Lubbers en Kok.

‘Het is een nacht’ van Guus Meeuwis & Vagant wordt een grote hit, en verder doen Gordon, Spice Girls, Backstreet Boys en Take That van zich spreken. Het is ook de tijd van de flippo’s, Gabbers, Aussie trainingspakken en Nike sportschoenen. In 1990 wordt de eerste aflevering van Goede Tijden, Slechte Tijden uitgezonden.

1997 2002 Vaarwel ‘Omstreken’, welkom euro

Het aanhangsel ‘& Omstreken’ wordt van de naam van de hogeschool gehaald, wat niet wegneemt dat iedereen en z’n moeder de school nog jaren lang HRO blijft noemen. Er wordt weer eens, en niet voor het laatst, geklaagd over roosters die te laat bekend worden en over kantineprijzen. De HES (Hogeschool voor Economische Studies) aan de Kralingse Zoom fuseert met de HR.

Eind 1999 wacht de wereld vol spanning af of computersystemen de overgang naar het jaar 2000 wel aankunnen, er wordt gevreesd voor de milleniumbug. En wat gebeurt er? Niks. Verder ruilen we de gulden in voor de euro en wordt in 2001 in Rotterdam de eerste voedselbank geopend. Dit is ook de periode van de aanslag op de Twin Towers en de moord op Pim Fortuyn, en alle angst en onrust die deze gebeurtenissen veroorzaken.

Nederland raakt in de ban van haar nieuwe prinses Máxima en in de zomer van 1998 voelt het land zich nog meer oranje als voetbalcommentator Jack van Gelder op dreef komt: ‘Dennis Bergkamp, Dennis Bergkamp, Dennis Bergkamp, Dennis Bergkamp’, schreeuwt hij in uitzinnige vreugde na een doelpunt tegen Argentinië. In de halve finale worden ‘we’ vervolgens uitgeschakeld na strafschoppen.

2002 2009 Lekker Hyven met je kapsalon

‘Overtref jezelf’ wordt de nieuwe slogan van de HR, en het Rotterdams Onderwijsmodel (ROM) ziet het licht met daarin de kennis-, praktijk- en studentgerichte leerlijn. In 2007 is ‘Management in de zorg’ de eerste associate degree-opleiding op de HR. In hetzelfde jaar krijgt de school bezoek van onderwijsminister Plasterk. Dat gebeurt nadat studenten sociaal-pedagogische hulpverlening naar De Telegraaf zijn gestapt. ‘Klaagzang over studie’ luidt de kop van het artikel dat volgt. In 2009 gaat de HR de oude RDM-werf als onderwijslocatie gebruiken.

In 2004 stapt Geert Wilders uit de VVD om een eigen partij te beginnen, twee jaar later komt ook de nieuwe Partij voor de Dieren in de Tweede Kamer. Internationaal krijgt de opwarming van de aarde steeds meer aandacht, onder andere door de documentaire An Inconvenient Truth van Al Gore, de eerdere vicepresident van de Verenigde Staten.

In deze jaren is de socialnetwerksite Hyves booming, net als Marktplaats dat in 2004 aan het Amerikaanse eBay wordt verkocht. Een jaar eerder ziet in Rotterdam de Kapsalon het levenslicht, je weet wel dat aluminium bakje met patat, shoarma, salade en gesmolten kaas. Toeval of niet: in dit Profielentijdvak ontstond ook het werkwoord sonjabakkeren, naar Sonja Bakker. Deze dieetgoeroe wordt rijk met eet- en afslankadviezen.

2015 wordt er voor het eerst een Docent van het Jaar gekozen en enkele jaren later volgt de Student van het Jaar-verkiezing, op initiatief van Profielen.

Financiële crisis, klimaatcrisis, vluchtelingencrisis, coronacrisis: de wereld lijkt de laatste vijftien jaar altijd wel ergens in brand. ‘We’ vinden er ook allemaal wat van. De MeToo-beweging komt op, Black Lives Matter, Extinction Rebellion en tegenstanders van de coronamaatregelen voeren actie, lhbtqia+ krijgt er steeds meer letters bij en anderen vinden dat dan weer veel te ‘woke’.

Ondertussen gebruiken we onze telefoon al lang niet meer om te bellen. Foto’s maken, TikTok-filmpjes kijken en Whatsappen met je vrienden is toch zeker veel belangrijker? Thuiswerken en online colleges worden populairder door MS Teams en een tijdlang noodzakelijk door de coronapandemie. Na het ‘nieuwe normaal’ komt uiteindelijk toch het oude normaal weer terug.

Dingen die ik heb zien verdwijnen ‘Binnen roken’

Maus Bullhorst

Column

TEKST: SERGE FELDMANN

FOTO: PAUL VAN DER BLOM

Ik ben geen boomer, maar vroeger was wel bijna alles beter

Ongewild en onbedoeld ben ik toch gaan lijken op de mensen die ik in mijn opstandige (puber) jaren zo verfoeide om hun hang naar vroeger. Want al was vroeger niet alles beter, veel wel.

Soms heb ik daarom ook medelijden met onze studenten. Een mooi voorbeeld kwam van een collega die me vertelde over haar zoon die op Netflix alle seizoenen van Friends bingete en zei: ‘Ik vind het zo tof hoe zij echt gesprekken met elkaar voeren en contact hebben. Wij zitten altijd met een half oog en onze halve aandacht op de telefoon als we samen zijn.’

Het is vooral die veelheid aan opties, prikkels en informatie en de snelheid van dagelijks leven die mij soms doen verlangen naar vroeger. En dan vooral de eighties. Oh man, wat een fantastisch decennium was dat. En ondanks dat de huidige muziekwereld die periode weer volop doet herleven met zijn typische synthesizersounds en drumcomputers, blijft het een magere kopie. Toen hoorde er ook een

veelbesproken en geïmiteerd kapsel bij waarvoor je minimaal 1 pot überkleverige gele, roze of blauwe gel nodig had, een videoclip waarvoor je klaar ging zitten als TopPop begon en fl 7,50 uit je spaarpot om het singletje te kopen of als je fl 12,50 kon missen: de maxi-single! We waren weken in de ban van de nummer 1 in de Top-40.

En hoe prettig en comfortabel het ook mag zijn of lijken om anytime, anywhere een film of serie te kunnen kijken: het feit dat je een week moest uitkijken naar de volgende aflevering van Knightrider, The A-Team, Medisch Centrum West, Spijkerhoek of Zeg ’ns Aaa, gaf de beleving een extra dimensie. Die vaste momenten op woensdagmiddag of in het weekend werden helemaal een feestje omdat je er een bakje chips bij mocht.

Ik heb dus het idee dat dat we vroeger veel meer haalden uit een dergelijke ervaring dan we vandaag de dag nog doen. Het was meer in het moment en mindful, veel minder vluchtig.

Al klink ik als een boomer, ik ben het niet. Allereerst ben ik niet geboren tussen 1941 en 1955. Daarnaast zie ik mijzelf als progressief: niet vasthouden aan wat was, maar vernieuwen en meegaan met, en je verhouden tot, dat wat er (al dan niet in positieve zin) nú is.

Bijvoorbeeld dat er hierna nooit meer een papieren versie van Profielen Magazine zal zijn. Ik begrijp het, terwijl ik het tegelijkertijd ervaar als een jammerlijk afscheid. Ik hield van de geur van zo’n nieuw exemplaar. Je voelde de liefde en aandacht waarmee eraan gewerkt was op een manier die digitaal nooit hetzelfde overkomt.

Maar het is goed zo. Ik heb de herinnering eraan en dat maakt dat ik altijd kan nagenieten. Net als van die eighties. Want ik ben dan geen boomer, maar wel degelijk een nostalgicus.

Dank Profielen voor al dat liefdewerk dat nu oud papier is.

SERGE FELDMANN WAS VAN 2011 TOT 2024 STUDENTENDECAAN OP DE HR EN IS NU SENIOR BELEIDSADVISEUR STUDENTENWELZIJN. HIJ BLOGT OM DE WERELD EEN KLEIN BEETJE TE HELPEN VERANDEREN.

Profielen zoekt nieuwe studentbloggers

Hou je van schrijven en vind je het leuk om dat voor een professionele publicatie te doen? Profielen zoekt twee student-bloggers voor het komende studiejaar, dus grijp je kans!

Onze student-bloggers schrijven over het studentenleven op de Hogeschool Rotterdam. Wat maak jij mee als student? Zit je een paar maanden voor je studie in het buitenland? Heb je de mafste dates? Ben je kritisch over het onderwijs? Wil je ons meenemen in je afstudeerstruggles? Al die onderwerpen kunnen mooie blogs opleveren.

Studeer jij op de HR en is dit iets voor jou? Mail ons voor 15 juni 2024 op Profielen@hr.nl. Vertel ons wie je bent en stuur een proefblog mee van ongeveer 350 woorden. Voorwaarde is dat je minimaal nog een jaar een keer per maand voor ons kunt bloggen. We bieden jou begeleiding om nog beter te schrijven, een vergoeding voor elk blog en gezellige redactieborrels.

TEKST: EDITH VAN GAMEREN

BEELD: NATALIIA BAZAKA

Achtergrond 43%

Hoe papier verdwijnt uit de hogeschool

Profielen gaat van het papier af. Hoe zit dat eigenlijk met de rest van de hogeschool? We maakten een rondje langs opleidingsmanagers, docenten, vergadertijgers, printerleveranciers en bibliothecarissen en constateren dat papier in rap tempo zeldzamer wordt.

Het onderwijs is het primaire proces van de Hogeschool Rotterdam, dus laten we daar beginnen. We deden een kleine peiling met een korte enquête, waar 27 docenten en managers van in totaal 26 opleidingen op reageerden.

Twee derde van hen (18 respondenten) antwoordt dat het gebruik van papieren leermiddelen bij hen op de opleiding flink (met minimaal 20 procent) is verminderd in de laatste tien jaar. Drie respondenten kruisen aan dat het papiergebruik ‘enigszins is verminderd’, bij 5 van de 27 is het ongeveer gelijk gebleven. Niemand kruist aan dat er veel meer papier wordt gebruikt dan voorheen, maar toch is er één respondent die een kleine toename rapporteert.

Op welke papieren middelen bespaar je het meest?

Verplichte Boeken

23%

Het papiergebruik in de propedeuse van de opleiding is de afgelopen tien jaar:

Flink (minstensafgenomen 20%)

Ergotherapie:

Enigszins afgenomen

Min of meer gelijk gebleven

Boekenlijst 75 procent korter ‘We hebben vorig jaar een rigoureuze verandering doorgevoerd’, zegt opleidingsmanager Nikki Snijders-Kunto van ergotherapie. ‘We hadden altijd een vrij lange boekenlijst, die hebben we teruggebracht tot een kwart van wat het was.’

In de praktijk kochten of gebruikten studenten lang niet alle boeken. ‘De herziening van het eerste jaar was een mooi moment om heel kritisch te kijken, en we hebben daarin goed samengewerkt met de mediatheek. Wat is er digitaal beschikbaar? Wat biedt de mediatheek? Welke licenties moeten we uitbreiden? We willen dat de boeken die we verplicht stellen ook van A tot Z gebruikt worden. Dan weten studenten ook dat ze die écht moeten aanschaffen.’

Enigszins toegenomen

Flink toegenomen

Printjes uitdelen deden ze al nauwelijks, maar wel worden er in de les nog de nodige flipovervellen gebruikt. ‘Dat is wel papier dat daarna wordt weggegooid’, zegt Snijders-Kunto. ‘Maar we hebben ook kleine whiteboardjes aangeschaft om “even iets op te schrijven”, die gebruiken we in de klas en bij docentenvergaderingen.’

De papierbesparing bij ergotherapie kreeg een zetje toen iedere medewerker zijn eigen HRlaptop kreeg, in plaats van de vaste computer. ‘We zijn van nature niet heel digitaal ingesteld en je zag hier nog vaak mensen met multomappen. Docenten printten veel informatie uit, zoals studentenlijsten. Dat wordt nu veel minder gedaan, want je hebt toch altijd je laptop bij je.’

Beleid of toevallig?

Is de papierbesparing het gevolg van een bewuste keuze geweest? ‘Ja’ zegt 73 procent. Bij 14 procent is dat niet het geval, en eveneens 14 procent van de respondenten weet niet meer of er een keuze aan ten grondslag lag, of dat het toevallig zo gelopen is. Weetniet 72% Ja

Is er bewust gekozen voor papierbesparing?

Marketing of social business: kleine come-back voor papier

Fernando Argüella Noguera is docent bij marketing of social business. Hij is de enige die in de enquête aangeeft dat het papiergebruik in de opleiding ‘enigszins is toegenomen’. ‘Ik werk hier sinds 2020 dus over de afgelopen tien jaar kan ik niet heel veel zeggen’, zegt hij er meteen bij. ‘Maar toen ik hier kwam hadden de meeste kennisvakken digitale artikelen, online bronnen, krantenartikelen. Toen ik zelf net begon vond ik dat onoverzichtelijk. Toen ik het met een pedagoog besprak zei die: Als jij het verwarrend vindt, dan denk ik dat de studenten dat ook vinden.’

Dat er met losse bronnen werd gewerkt is overigens verklaarbaar. ‘We hebben kort-cyclisch onderwijs, met blokken van vier weken, en dan voelt het niet helemaal nodig en eerlijk om studenten dure boeken te laten kopen. Maar ik ben

de afgelopen vier jaar toch meer met papieren versies gaan werken, al blijven we heel kritisch op wat studenten moeten aanschaffen. Ik hoor trouwens ook van andere jongere collega’s dat ze juist wat meer gericht zijn op papieren boeken.’

Ook in de lessen gebruikt hij vaker papier, bewust: ‘Als je studenten papier en pennen geeft, zie je veel duidelijker wie er meedoet, en worden ze niet gestoord door allerlei notificaties die ze op hun laptop zouden krijgen. Om diezelfde reden geef ik ze ook soms printjes van korte teksten die we dan samen lezen in de klas.’

Wél helemaal digitaal zijn de toetsen, vertelt Argüella Noguera. ‘Dat biedt enorme voordelen met nakijken. Je kunt anoniem nakijken, en per vraag. Ik heb nog nooit een papieren toets afgenomen en gelukkig maar, want ik hoor altijd horrorverhalen over onleesbare handschriften.’

Elektrotechniek: duurzaamheid drijfveer voor

besparing

Henriëtte Versprille, manager bij elektrotechniek, geeft in de enquête aan dat het papiergebruik op de opleiding flink verminderd is. Die afname zit vooral in ‘ander papier’. ‘De berg die erdoor ging tien jaar geleden’, verzucht ze. ‘Dat materiaalpresentaties, oefentoetsen, modulewijzers – zit nu allemaal in Brightspace en Teams. Het enige papier dat nog wordt uitgedeeld is tijdens labs; daar moeten studenten stap voor stap opdrachten uitvoeren, van alles berekenen en meten. Dat doen ze op papier. En de meeste theorietoetsen zijn nog wel op papier, met name wiskunde is digitaal lastig te doen, vanwege de berekening die de studenten moeten laten zien.’

Qua boeken is de situatie vrij stabiel: ‘De studenten gebruiken in het eerste jaar zes boeken,

Duurzaamheid belangrijkste reden

Als bewust is gekozen het papiergebruik te verminderen, dan zijn daar ook redenen voor. In een invulveld konden de respondenten opschrijven wat die redenen waren. We hebben de redenen geturfd en in categorieën verdeeld. Je ziet ze hieronder, met als winnaar: duurzaamheid.

vier daarvan gebruiken ze ook in jaar 2 en 3. Sommige zijn ook digitaal beschikbaar en ik weet dat studenten het wel prettig vinden om ze op die manier te gebruiken’, vertelt ze.

De coronaperiode gaf een grote push aan de papierbesparing, maar duurzaamheid is de belangrijkste drijfveer. ‘We kijken altijd of iets op een manier kan die papier bespaart’, zegt Versprille. ‘Alle docenten kregen bijvoorbeeld een vakblad; nu hebben we een digitaal abonnement, twee collega’s krijgen nog een papieren exemplaar en leggen dat in de docentenkamer. Ook vergaderstukken hebben we digitaal, iedereen zit met z’n laptop in het overleg. Het doet ook pijn aan onze ogen als er voor een evenement lunches staan in al die kartonnen dozen. Zoveel afval dat te voorkomen is.’

Redenen om papier te besparen

5

Betere mogelijkheden om materiaal online aan te bieden (Brightspace, Teams)

Past beter bij behoefte van studenten

2

5

Past beter bij ons vakgebied

5

Toetsen zijn digitaal(vaker)

11

Duurzaamheid, milieu, CO2-voetafdruk

3

Minder kosten voor studenten

Informatica: nauwelijks papier

‘Enigszins afgenomen’ kruiste manager Albert Hofstede aan in de enquête over papiergebruik; bij navraag blijkt dat er bij informatica ook niet veel meer te besparen valt: ‘Boeken worden beperkt gebruikt, het gaat om een of twee verplichte boeken per jaar. De toetsen gaan meestal digitaal. Printjes doen we ook niet aan.’

Dat is niet iets van de laatste jaren, of iets dat door corona is ingezet: ‘Ik werk hier zelf nu zeven jaar, en zo is het al die tijd al’, zegt Hofstede. ‘Het is ook een beetje de aard van de opleiding: we doen gewoon veel op de computer. In dit vakgebied verouderen boeken ook snel. We werken veel in projecten, en dan is er eigenlijk geen boek te vinden dat precies bij zo’n project past. In het verleden maakten we wel readers, maar die waren ook alleen digitaal beschikbaar.’

Ook de toetsen zijn dus overwegend digitaal. ‘Programmeren is een beetje lastig op papier’, zegt Hofstede droog. ‘Al werden er voorheen wel meer toetsen op papier afgenomen.’ De kleine besparing in papiergebruik die bij informatica nog te behalen was, zit voornamelijk daarin.

De twee verplichte handboeken zijn ook online te raadplegen. ‘In jaar 1 leren ze het eerste half jaar Python, in het tweede half jaar C#, en voor beiden hebben ze een handboek. De meeste studenten schaffen die wel aan, ook omdat je ze er bij tentamens bij mag houden. Maar er zijn ook studenten die zeggen: Ik leer niet goed uit een boek, ik kijk liever Youtube-filmpjes. Dat is ook prima, programmeren is een doevak, een vaardigheid.’

Vergadertijgers zijn papierloos

Wie aan vergaderingen denkt van de medezeggenschap, het college van bestuur of de raad van toezicht, denkt aan loodgieterstassen vol vergaderstukken. Not anymore. Het secretariaat van de drie collegeleden laat weten dat de vergadertijgers in de hoogste regionen van de HR de laatste jaren hun vergaderingen alleen nog maar met digitale stukken voeren, eerst via IBABS (een digitaal platform voor vergaderingen) en tegenwoordig via OurMeeting (eveneens een vergaderapp).

Hetzelfde geldt voor de centrale medezeggenschapsraad; ook daar hoeft niemand meer een halve dag door te brengen bij het kopieerapparaat. ‘Ik ben begonnen bij de HR in de coronatijd en werkte meteen al vanuit huis’, zegt Karen te Kiefte, ambtelijk secretaris van de cmr. ‘We moesten vanwege corona vergaderen via Teams, dus ook de vergaderstukken waren digitaal. In mijn vorige baan werkte ik ook al digitaal, dus ik heb er ook niet bij stilgestaan en tot nu vraagt niemand naar papieren stukken. Ik schat dat we nu vier jaar papierloos werken en denk dat het normaal is geworden, zeker voor onze studenten.’

Helft minder prints en kopietjes

Al dat goeie gedrag zou je terug moeten zien in het papier dat er op de hogeschool doorheen gaat. Om te checken of dat zo is spreken we de print-leverancier van de HR, Canon. Naast het installeren en onderhouden van de printers, leveren ze ook het papier en maken ze bijvoorbeeld readers on demand. Die laatste categorie is niet meegerekend in onderstaande cijfers.

En ja, de gerapporteerde papierbesparing wordt ondersteund door de cijfers. In 2019, het laatste ‘normale’ jaar voor corona, maakten we met z’n allen op de hogeschool 16,1 miljoen afdrukken. In 2023 waren dat 7,3 miljoen afdrukken hogeschoolbreed.

Profielen Magazine zonder papier, wat scheelt dat?

Ons magazine wordt niet op de HR gekopieerd, maar bij een externe drukker gedrukt. Het verschijnt de laatste jaren drie keer per jaar, in een oplage van 4000 stuks, met zo’n 52 pagina’s, dubbelzijdig bedrukt (dus 26 vellen papier), plus een omslag (2 velletjes). Het formaat is iets kleiner dan A4, maar het papier dan weer wat zwaarder, dus laten we voor het gemak zeggen dat elk blad in het magazine een A4’tje is. Een snelle rekensom: 4000 exemplaren x 28 vellen x 3 edities = 336.000 A4’tjes minder per jaar. Met de aanname dat er 60.000 vellen uit een boom komen, blijven er jaarlijks 5,6 bomen extra over om te knuffelen.

Totaal papiergebruik van alle printers/copiers op de HR

In vier jaar tijd is het printvolume gedaald met 8,8 miljoen afdrukken per jaar, een daling van 54,6 procent, gemiddeld 13,7 procent per jaar. Canon heeft ook cijfers van andere onderwijsinstellingen en die laten een daling van tussen de 5 en10 procent per jaar zien; de HR doet het dus niet slecht.

Maar het aantal printjes zegt nog niet alles over het papierverbruik, want het scheelt nogal of je papier aan twee kanten bedrukt. Bij 68 procent van de printjes is dat het geval. Dat percentage is al jaren ongeveer gelijk bij de HR, maar ook hier doen we het net iets beter dan gemiddeld in de markt (65 procent dubbelzijdig).

Voor de gemaakte afdrukken samen zijn in 2023 4.950.000 vellen papier gebruikt. In 2019 waren dit nog 10.600.000 vellen papier. Ook het papierverbruik is dus meer dan gehalveerd. En dan gaat het ook nog

om ‘black label’ papier, dat volledig CO2-neutraal is geproduceerd.

Mediatheek: fysieke collectie slinkt

Tot slot de mediatheek, dé hoeders van papierproducten zoals boeken en tijdschriften. Als ergens de verschuiving van papier naar digitaal merkbaar is, dan is het daar wel, blijkt uit hun analyse van papieren en digitale bronnen in de mediatheek, trends in digitaal en print en readers binnen de HR.

Om te beginnen de readers. Er zijn momenteel zo’n 44 ‘Print on Demand’ (PoD) readers te koop. Dat aantal als verplichte literatuur aangeboden readers is flink afgenomen op de HR ten opzichte van een aantal jaar geleden, en dat heeft twee duidelijke redenen, verklaart embedded librarian Annette Noordzij. ‘De Easy Access regeling – de afkoopregeling auteursrecht - is in 2021 enorm verruimd waardoor docenten veel meer mogen delen via digitale leerplatforms zoals Brightspace. Daardoor is het aanbieden van readers op de boekenlijst minder vaak noodzakelijk. Bovendien is het makkelijker geworden om bronnen zoals literatuur en artikelen op het digitale platform te zetten, dan een reader te maken en aan te bieden.’

De collectie van de mediatheek sluit aan bij actuele ontwikkelingen in een vakgebied en

de relevante onderwerpen binnen de opleidingen. De collectie wordt dus voortdurend uitgebreid en opgeschoond. Voor boeken kiest men nu vaker voor de digitale versie en bij tijdschriften bijna altijd voor de e-journals. Dat zie je terug in de cijfers: het aantal papieren boeken in de mediatheek steeg tot en met 2020, toen waren het er ruim 111.000. Vanaf dat jaar is het elk jaar met zo’n 10 procent gedaald.

De mediatheek wordt steeds meer de toegangspoort naar relevante websites, kennisplatforms, databanken en open content bronnen, 24/7 beschikbaar en overal toegankelijk waar een internetverbinding is.

Je ziet dan ook steeds minder studenten en medewerkers met een papieren boek de mediatheek uit lopen: in 2018 werden er nog bijna 47.000 boeken uitgeleend, in 2023 een krappe 16.000, met – niet verrassend - een enorme daling in coronatijd.

Overigens schaft de mediatheek verplichte en aanbevolen literatuur nog steeds standaard ook op papier aan. ‘Hiermee voorzien we in een grote behoefte van studenten, de mogelijkheid om boeken te lenen, in te zien en om te studeren in de fysieke mediatheek’, laat Noordzij weten. ‘We horen vaak van studenten dat zij liever studeren uit een papieren boek, omdat dit minder afleiding biedt dan digitaal lezen, en ze hebben de indruk dat ze de lesstof dan ook beter onthouden.’

Dingen die ik heb zien verdwijnen ‘Hoofdrekenen’

Aileen Melief

Dingen die ik heb zien verdwijnen ‘Typemachines’

Krelis

Interview

TEKST: JOHN DEN BRABER

FOTOGRAFIE: FRANK HANSWIJK

BEELDBEWERKING: DEMIAN JANSSEN

‘Geweldig om mee te maken hoe elke generatie het wiel uitvindt’

De Hogeschool Rotterdam heeft sinds eind jaren ’80 tienduizenden studenten opgeleid. Sommige van hen kwamen terug als docent of zagen hun kinderen in hun voetsporen treden als HR-student. De generaties vaders, moeders, zonen en dochters hebben de hogeschool zien groeien, veranderen en zich aanpassen aan dit tijdperk, vertellen drie ‘hogeschoolfamilies’.

‘Uiteraard weet ik hoe de hazen lopen bij procedures zoals herkansingen’

STEPH LAUSBERG

Steph en Binck Lausberg

Familieband: vader en zoon

Wat is jullie relatie met de Hogeschool Rotterdam?

Steph: ‘Een hele lange! Ik begon hier in 1988 als student bedrijfseconomie. Daarna ben ik een tijdje in het bankwezen terechtgekomen, maar toen we daar met maatschappelijke, financiële voorlichtingsprojecten gingen werken ben ik weer bij de hogeschool beland en parttime docent geworden. Uiteindelijk heb ik in 2019 besloten om de financiële wereld achter mij te laten en fulltime aan de slag te gaan als opleidingsmanager van de Career Academy.’

Binck: ‘Ik zit nu in het tweede jaar van de pabo. Dus ik heb nog twee jaar te gaan.’

Heeft je vader een rol gespeeld in de keuze voor de HR?

Binck: ‘Deels was het een bewuste keuze om na de middelbare school naar de hogeschool te gaan omdat mijn vader hier werkt. Maar het voelde vanaf de eerste kennismaking ook meteen goed, dat was toch de belangrijkste reden voor mijn beslissing.’

Is het bijzonder dat jullie op dezelfde school studeren en werken?

Steph: ‘Het is vooral heel leuk en grappig dat je elkaar weleens tegenkomt.’

Binck: ‘Soms moet mijn vader op dezelfde locatie zijn als ik en dan kan ik met hem meerijden. Dat is ook wel handig.’

Hebben jullie het thuis vaak over wat er op school gebeurt?

Steph: ‘Absoluut. Maar dan vooral in de rol vader-zoon, als het bijvoorbeeld even niet zo lekker loopt en advies nodig is. Uiteraard weet ik hoe de hazen lopen bij procedures zoals herkansingen. Wij hadden in de kerstvakantie helaas een overlijden van een van de opa’s. Dan is het voor mij relatief makkelijk om mijn zoon uitgeschreven te krijgen voor een toets.’

Binck: ‘Het is natuurlijk makkelijk om een lijntje naar hogerop te hebben, omdat mijn vader mensen kent. Daar maak ik verder geen misbruik van hoor, maar het is wel handig. Verder hebben we inderdaad vooral normale vader-zoongesprekken als het over mijn opleiding gaat.’

Wat heb je in jouw tijd zien veranderen en wat hoop je dat juist nooit verandert?

Steph: ‘In mijn studententijd was het nog weleens rommelig, veel gedoetjes. Tentamenroosters die niet klopten bijvoorbeeld, waardoor je het verkeerde vak had voorbereid. Nu zie ik mijn collega’s veel energie stoppen in het zo professioneel mogelijk maken van alles wat met de studie te maken heeft. Ik hoop dat de hogeschool altijd zo toegankelijk en laagdrempelig voor studenten en docenten blijft als nu. Het is een grote, maar platte organisatie, waar voor de studenten de managers - en zelfs de directie - altijd beschikbaar zijn voor problemen, klachten of adviesvragen.’

‘Ik ging vroeger altijd met mijn vader mee naar de open dagen en de eindexamens’

NADA VAN DALEN

Ton en Nada van Dalen

Familieband: vader en dochter

Wat is jullie relatie met de Hogeschool Rotterdam?

Ton: ‘Ik ben in 1973 begonnen met studeren aan de Academie van Beeldende Kunst en Technische Wetenschap, zoals die destijds heette. Tien jaar later werd ik docent tekenen en ideeontwikkeling op de Willem de Kooning. In 2000 werd ik hoofd van de propedeuse en werden ook de toelatingen mijn verantwoordelijkheid. In totaal heb ik 32 jaar op de hogeschool gewerkt. Nu ben ik inmiddels al weer negen jaar met pensioen.’

Nada: ‘Het is wel grappig: mijn vader is op de hogeschool gaan werken in mijn geboortejaar. Ik ben zelf in 2007 afgestudeerd aan de modeopleiding. Daarna ben ik zelf les gaan geven op de vooropleiding van de Academie, en regelde ik er de toelatingen. Ik ben er even tussenuit geweest toen ik kinderen kreeg en nu ben ik weer een aantal jaar terug, als vakdocent bij de associate degree arts & crafts en bij de toelatingen.’

Heeft je vader een rol gespeeld in de keuze voor de hogeschool?

Nada: ‘Ik ging vroeger altijd met mijn vader mee naar de open dagen en de eindexamens. Ik was toen helemaal verliefd op de dummy’s van de modeafdeling. Dus op zesjarige leeftijd wist ik al dat ik modeontwerper wilde worden en daar ben ik nooit meer van afgeweken. Ik ben daarna het docentschap ingerold eigenlijk, toen er bij de toelatingen afzeggingen waren. Ik ben ingesprongen en uiteindelijk gebleven. Voor mij een logische stap, aangezien het docentschap bij ons thuis toch wel in de opvoeding heeft gezeten.’

Hebben jullie het thuis ook vaak over wat er op school gebeurt?

Nada: ‘Jazeker! Toen ik nog thuis woonde werd mijn moeder er helemaal gek van, haha. Helemaal omdat mijn broertje er ook studeerde en mijn man ook op de Willem de Kooning werkt.’

Ton: ‘Ik word natuurlijk graag op de hoogte gehouden van alle nieuwe perikelen en verder praten we uiteraard ook over lesgeven. Hoe pak je dat nu aan met de huidige generatie studenten en wat is het verschil met “mijn tijd”?’

Wat heb je in jouw tijd zien veranderen en wat hoop je dat juist nooit verandert?

Ton: ‘Als oud-student en -docent heb ik natuurlijk wel een behoorlijk overzicht van de veranderingen door de jaren heen. Wat mij meteen te binnen schiet, is dat er in de loop der jaren steeds meer van klassikale naar individuele begeleiding is verschoven. Wij hadden in mijn studietijd vijf dagen per week begeleide lessen van negen tot vijf. Nu hebben studenten steeds minder uren, onder het mom van verandering van onderwijsmethodiek, maar ik denk dat daar ook wel een component bezuiniging bij zit. Wat hopelijk altijd blijft, is hoe iedere generatie studenten probeert het wiel opnieuw uit te vinden.

Dat is geweldig om mee te maken.’

Nada: ‘Het is mooi om te zien hoe iemand die onzeker is, of juist een grote mond heeft, langzaam in vier jaar tijd een plek in de groep weet te vinden.

Uiteindelijk vindt iedereen zijn draai.’

‘M’n moeder kende de school natuurlijk via mij en mijn broer, die er ook op heeft gezeten’

ELENA EVERS

Gosia en Elena Evers

Familieband: moeder en dochter

Wat is jullie relatie met de Hogeschool Rotterdam?

Gosia: ‘Ik ben net afgestudeerd als verpleegkundige aan de flexibele deeltijdopleiding. Dat is een opleiding die je in vier jaar kunt afronden, maar ik heb er tweeënhalf jaar over gedaan en werk nu als wijkverpleegkundige bij Laurens, waar ik eerder op de transferafdeling zat.’

Elena: ‘Ik ben nu aan het afstuderen op de voltijdopleiding human resource management.’

Heeft je moeder een rol gespeeld in de keuze voor de hogeschool?

Elena: ‘Nou, ik ben eerder begonnen dan zij. Mijn eerste jaar was in 2020 en mijn moeder is een jaar later gestart met haar opleiding. Laurens heeft namelijk een samenwerkingsverband met de hogeschool, dus was de keuze logisch. Verder kende m’n moeder de school natuurlijk via mij en mijn broer, die er ook op heeft gezeten.’

Gosia: ‘En via mijn man, hij heeft hier ook zijn opleiding gedaan. Dus ik kende de school inderdaad al redelijk goed.’

Hebben jullie het thuis ook vaak over wat er op school gebeurt?

Elena: ‘Zeker. Kijk, nu is het wat minder omdat mijn moeder klaar is en ik druk ben met afstuderen, maar we hadden het natuurlijk dagelijks over hoe het gaat en de problemen waar we tegenaan liepen.’

Wat heb je in jouw tijd zien veranderen en wat hoop je dat juist nooit verandert?

Gosia: ‘Ik kan natuurlijk alleen praten over de periode dat ik er zelf zat en wat ik daarvoor gewend was. In het begin had ik best wat moeite met wat men van mij verwachtte. Ik stond er – ook omdat we toen midden in de coronapandemie zaten - voor mijn gevoel alleen voor en dat was op het mbo daarvoor niet het geval. Daar had je meer duidelijkheid, begeleiding en structuur, op de hogeschool kon ik alle kanten uit. De docenten op de HR zijn wel heel toegankelijk en staan altijd voor je klaar. Als ik een berichtje stuurde in het weekend, omdat ik ergens mee zat, kreeg ik zelfs nog een reactie. Het individu wordt gezien.’

Elena: ‘Vergeleken bij mijn voltijdstudie kreeg mijn moeder best nog veel begeleiding van een coach. Wij worden nog meer losgelaten en moeten zelf de verantwoordelijkheid oppakken. Ook ik begon mijn opleiding midden in de coronaperiode, zonder lessen. Dan moest ik op een bepaalde datum wat inleveren en hoorde ik tot die periode helemaal niks. Maar de vrijheid is ook wel lekker. En alles is erg informeel. Wat ik verder echt een meerwaarde vind, is dat de hogeschool heel erg bezig is met de verbinding tussen het bedrijfsleven en de opleiding, met samenwerkingen en projecten. Het pakket van de opleiding wordt steeds vernieuwd om zo goed mogelijk aan te sluiten, waardoor de uiteindelijke overstap naar het bedrijfsleven makkelijker wordt. Dat het steeds internationaler wordt vind ik ook een pre. Daardoor heb ik bijvoorbeeld afgelopen half jaar mijn minor in het buitenland kunnen doen.’

Praktisch

TEKST EN BEELD: REDACTIE PROFIELEN

Wat zou  jij doen met zo’n bak?

Misschien heb je ze allemaal al eens goed bekeken of misschien loop je er elke dag gedachteloos voorbij, maar alle bakken waarin de Profielen Magazines voor het oprapen liggen zijn kunstwerkjes. Toen Profielen in 2010 een nieuwe vormgeving kreeg, hebben illustratiestudenten van de Willem de Kooning de bakken beschilderd.

Deze zeer solide en zwaarwegende kunstwerkjes zijn na de zomer overbodig. Ze zijn gemaakt van metaal en kunnen – denkend aan nut en noodzaak van hergebruik – vast nog een ander doel dienen. Zie jij hem wel voor je als plantenbak, stabureau, reuzenformaat presse-papier? Of ben of ken je een van de kunstenaars uit die tijd en wil je het werk redden? Laat het ons weten op Profielen@hr.nl, dan mag je er binnenkort eentje ophalen.

Dingen die ik heb zien verdwijnen

‘Desktop computers’

Bart Korporaal

TEKST: AFKE TANGENBERGH

FOTO: PAUL VAN DER BLOM

Afscheid nemen bestaat niet?

Afscheid nemen, het klinkt zo sereen en plechtig. Maar laten we eerlijk zijn, de weg naar een afscheid, en de reacties erop, kunnen net zo chaotisch en onvoorspelbaar zijn als Schiphol tijdens de meivakantie.

Ik denk aan de verslagen schrik op het gezicht van mijn buurvrouw, toen ze vertelde dat ze ALS heeft. Ik denk aan de energieke tante die zonder enige waarschuwing met een hartstilstand de dansvloer verliet.

Aan onopgeloste moorden, vermissingen, de non closure. De opgeluchte familieleden die na jaren van onzekerheid horen dat hun vermiste geliefde echt dood is en ze eindelijk aan het afscheid kunnen beginnen. En Netflix weer een serie kan maken.

En wat dacht je van dat geniepige ghosten? Je hebt een geweldige date en ineens, poef, verdwijnt je love interest sneller dan een zak chips op een kinderfeestje. Urenlang piekeren en dan beseffen dat die ander al lang afscheid heeft genomen, maar vergeten is het jou te zeggen. Stijlvol!

Of aan afscheidsrituelen als verbrande brieven, weggegooide dagboeken, verscheurde foto’s. Maar ook aan het uitzwaaien van een vriendin die op

wereldreis gaat; het bitterzoete besef dat afscheid niet altijd een onbetwistbare harde knip is.

Afscheid kan ook grappig zijn. Die momenten uit films waarbij de as van een dierbare recht in het gezicht van de hoofdpersoon waait? Nogal ongemakkelijk in het echt, maar op het scherm uitermate geestig. Ik denk ook aan het archaïsche kitschlied van Mieke Telkamp Waarheen, waarvoor? en aan I did it my way bij de uitvaart van iemand die een uitermate braaf burgerbestaan heeft geleid.

Ik denk aan Marco Borsato, die dacht dat afscheid nemen niet bestaat. Nou Marco, het tegendeel is waar. Van jou hebben we wel degelijk afscheid genomen.

En ja, ik denk aan afscheid nemen van dingen die nog prima zijn, maar eigenlijk niet meer nodig. Dus dag papieren versie van Profielen, ik zal je missen.

AFKE TANGENBERGH IS HOGESCHOOLDOCENT BIJ DE FLEXIBELE DEELTIJDOPLEIDING VAN VERPLEEGKUNDE. ZE HOUDT ZICH BEZIG MET DE COMPASSIEVOLLE HOGESCHOOL EN INCLUSIVITEIT EN BLOGT OVER TABOES EN RAFELRANDEN, BLOED, ZWEET EN TRANEN.

TEKST, ILLUSTRATIES EN FOTO’S: ILLUSTRATOREN

Vijf van deze zes stagiairs verdwenen bij Profielen, maar keerden weer heel even terug

Bijna elk jaar heeft Profielen een stagiair van de opleiding illustratie. Voor dit afscheidsnummer gingen we op zoek naar de oud-stagiairs. Wat doen ze nu? We nodigden hen uit om een illustratie te maken over dingen die (van de hogeschool) verdwenen zijn. Het resultaat ervan zie je in zes illustraties in het blad. Van deze zes stagiairs bleek er één een blijvertje op de redactie.

Maus Bullhorst - 2014

'Een heel fijne stage waar ik veel geleerd heb. Volgens mij zei Dorien (hoofdredacteur destijds, red.) een keer over een nieuwe Profielen: Nou die kan weer meteen de prullenbak in. Omdat er één spelfout in stond. Dat is me wel bijgebleven.

Met veel plezier maak ik al bijna tien jaar lang illustraties op elk oppervlak dat mij toelaat. Zo illustreer ik sinds kort voor makeup en heb ik een eigen kledinglijn in Italië. Niets is te gek voor illustratie en voor mij.

Als "verdwenen ding" koos ik voor binnen roken, omdat ik zelf niet rook maar er wel gefascineerd door ben.'

Demian Janssen - 2015

‘Al sinds de lagere school heb ik de ambitie illustrator te worden, en dat heb ik tijdens mijn stage bij Profielen waar kunnen maken. Tegenwoordig werk ik als beeldredacteur en illustrator bij Profielen.

Als cynicus en edgelord heb ik “gemeenschap” in allerlei vormen zien verdwijnen en dit verbeeld in een ode aan de underground comic.’

Krelis * - 2016 (*pseudoniem)

‘In 2016 liep ik stage bij Profielen, waar ik het geluk had dat mijn werk niet alleen digitaal werd gepubliceerd, maar ook in print op alle HR-locaties lag. Ondertussen heb ik illustratie achter mij gelaten en werk ik als UX Designer, waarbij mijn focus ligt op het ontwerpen van applicaties voor de financiële sector. Een totaal andere richting maar creativiteit speelt gelukkig ook hier een grote rol.

De keuze voor typemachines als thema lag voor de hand: luid, onhandig en zwaar. Als kind heb ik op typeles gezeten, met typemachine en al, gehuurd bij een buurtcentrum.

Andere tijden … ’

Bart Korporaal * - 2017

(*pseudoniem Bart Zwart)

‘Vergeleken met mijn opleiding had ik bij Profielen te maken met korte deadlines en relatief simpele opdrachten; dit maakte het mogelijk om in korte tijd veel uiteenlopende tekeningen te maken waar ik met plezier op terugkijk.

Na mijn studie ben ik in de hectiek van de horeca beland en kwam ik te weinig toe aan tekenen. Momenteel werk ik op de verkoopafdeling van een speelgoeddistributeur en ben ik weer regelmatig aan het tekenen, wellicht professioneel in de toekomst.

De ontwikkeling van technologie meemaken vind ik iets moois. Een dure machine van een paar jaar terug heeft nu al zijn waarde verloren en dat heeft voor mij ook iets melancholisch. Deze tegenstelling wilde ik graag uitbeelden in de verdwenen desktopcomputer.’

Evi Penders - 2018

‘In mijn studie kon ik me dagenlang blindstaren op één beeld. Bij Profielen waren er meerdere deadlines in een week. Sneller moeten afronden was erg leerzaam.

Momenteel werk ik zoveel mogelijk aan mijn kunstpraktijk, het grootste deel van mijn werk maak ik nu analoog in tegenstelling tot in mijn studietijd. Hiernaast werk ik in deeltijd als techniekdocent op basisscholen. Maken doe ik dus eigenlijk dag in dag uit.

Ik koos voor “verdwenen” communicatiemiddelen. Ik krijg een nostalgisch gevoel als ik terugdenk aan de tijd dat ik voor het eerst een sms'je stuurde, of mijn Hyvesprofiel ging pimpen. Het voelde kneuteriger dan nu, er was meer vrijheid om het naar eigen smaak in te richten. Echt verdwenen is het natuurlijk niet, er zijn andere vormen voor gekomen, met meer controle van buitenaf.’

Aileen Melief - 2019

‘Tijdens mijn periode ben ik vooral gegroeid door de hoeveelheid illustraties die ik voor het magazine moest maken. Ook kwam ik erachter dat mensen tekenen nog niet echt in mijn repertoire zat.

Ondertussen ben ik al even afgestudeerd. Ik ben bloemist en heb mijn eigen bedrijf “Melief Illustrations”. Naast werk in opdracht verkoop ik ook graag illustraties, cadeaus en home decor. Deze zijn onder meer te vinden op Etsy, in concept stores en op markten.

Voor deze illustratie heb ik gekozen voor het verdwijnen van hoofdrekenen. Maar niet getreurd, girl math kwam daarvoor in de plaats. Die € 2 die je in je zak vond betekent dat je koffie gratis is. Lijkt mij nuttiger dan staartdelingen.’

Dingen die ik heb zien verdwijnen ‘Gemeenschap’

Demian Janssen

Profielen is jouw platform!

Profielen is hét platform voor nieuws, achtergronden en opinie van de Hogeschool Rotterdam. Het is ook jóuw platform, medewerker of student van de HR. Er is ruimte voor jouw verhaal, jouw mening, of je het nou zelf opschrijft of wij als redactie dat doen. Op pagina 25 zag je al dat we ruimte hebben voor nieuwe student-bloggers. Hieronder nog twee manieren waarop je zelf kunt bijdragen.

Wat bieden we?

Kom schrijven voor onze

UIT&THUIS-rubriek

In de Profielen-rubriek

UIT&THUIS vind je verhalen over uitgaan en cultuur, maar ook recensies van boeken, series en ander vermaak voor thuis. Voor die rubriek zoeken we nieuwe student-verslaggevers. Dus ben je een bingewatcher, kroegtijger, gamer of boekenwurm en vind je schrijven leuk? Mail ons!

- Duidelijke instructie voor je aan de slag gaat.

- Begeleiding en feedback om steeds beter te gaan schrijven.

- Een professioneel platform voor je artikelen.

- Een vergoeding van 50 euro per artikel.

Voorwaarde is dat je student bent aan de Hogeschool Rotterdam en dat nog minimaal een jaar blijft. Is dit echt iets voor jou? Solliciteer! Vertel ons wie je bent en waarover je zou willen schrijven via Profielen@hr.nl.

Deel je mening via Profielen

Heb je een mening over iets dat op de Hogeschool Rotterdam speelt? Over onderwijs, onderzoek of beleid? Zie je dingen die beter kunnen of waarvan jij denkt dat ze anders moeten? Dan nodigen we je uit daar een opiniestuk over te schrijven. Via Profielen kan iedereen uit de HR-community bijdragen aan de meningsvorming op de HR.

Moet je dan een geniale schrijver zijn? Nee hoor! Als je wilt denkt de redactie met je mee over hoe je het goed ‘op papier krijgt’, of sleutelen we samen aan je stuk tot het perfect verwoordt wat jij te zeggen hebt. Uiteraard zijn we ook blij met ingezonden stukken die al helemaal af zijn.

Onze mailbox staat ervoor open: Profielen@hr.nl

Heb je een leuk, opmerkelijk of zorgwekkend verhaal? Tip de redactie op Profielen@hr.nl.

Dit papieren magazine verdwijnt, maar Profielen gaat door. Lees elke dag nieuws, opinie en achtergrond over de Hogeschool Rotterdam op:

Profielen.hr.nl

Facebook.com/Profielen

Instagram.com/Profielenmagazine

X.com/Profielen

company/profielen-magazine