Pyloon 69

Nummer 69 • Juni 2013

Blad voor medewerkers van de provincie Utrecht

Doe het lekker zelf !

Zelfredzaamheid, self service, click-call-face.

We krijgen er in onze vernieuwde organisatie allemaal mee te maken.

Maar is het een zegen of een vloek? Krijg je er ongevraagd taken bij of wordt ons werk er echt beter en efficiĂŤnter van? En is het leuk om het gewoon lekker zelf te doen? In deze Pyloon gaan we op zoek naar de antwoorden op die vragen.

P3

Helpdesk Intelligent en dynamisch

Afscheid Commissaris van de inhoud

Switch Roger staat op eigen benen

P4

P5

P6

Pyloon • Juni 2013

Topprestatie in de Franse Alpen

P4

Marieke kiest haar woorden

Schuiven maar!

P6

P7

Column Hans Goedhart Beste collega’s, Deze Pyloon staat voor een groot deel in het teken van zelfredzaam­ heid. En terecht! Als we buiten beter willen presteren, staan we een stuk sterker als we ook zelf in staat zijn om direct te handelen. En buiten beter presteren, daar draait het om.

Daarvoor hebben we elkaar hard nodig. Om gemotiveerd en met be­ trokkenheid voor de regio én elkaar waar te maken dat we daadwerkelijk verbinden, vernieuwen en verster­ ken.

Ik besef dat het contact met de bui­ tenwereld en elkaar door het O&Fproces dit afgelopen jaar een beetje is ondergesneeuwd. Dat bleek ook op de bijeenkomst op 16 april waar

wij als CMT met medewerkers in gesprek gingen over hoe het ons en de organisatieverandering eigenlijk vergaat. Conclusie: jullie willen meer naar buiten en meer inhoud. Jullie willen meer zien van ons als CMT. Wij vonden het een prachtig gesprek. Wat jullie willen, dat willen wij ook. Dus dat komt goed uit!

Wij gaan jullie opzoeken. Nu het O&F-proces is afgerond en teamleiders gegroeid zijn in hun rol, staat die fase van plannen uitvoeren voor de deur. Dus de uitvoering van onze Strategische Agenda. Dus het realiseren van een bedrijfsvoering die op orde

is en ondersteunend is. Dus met elkaar ontdekken wat zelfred­ zaamheid is en hoe we daar beter van worden.

Met elkaar, omdat in mijn visie interne samenwerking belangrijk is om buiten beter te presteren.

Met elkaar, omdat samenwerking motiveert en inspireert. Met elkaar, omdat het ook de veilig­ heid oplevert om te durven veranderen door te doen, om te vernieuwen en elkaar te verster­ ken. Met elkaar, voor de noodza­ kelijke veiligheid voor iedereen - met name voor medewerkers bij bedrijfsvoering - om mobiel te worden.

Dit alles vergt dat we moeten

Het is nu al één van de meest memorabele dagen van het jaar: de inhuldiging van Willem-Alexander als koning op 30 april. Na de plechtigheid en het feest in Amsterdam, maken de nieuwe koning en koningin Máxima een kennismakingsrondje langs de provincies. Op 30 mei was Utrecht aan de beurt.

Nadat het koninklijk paar ‘s morgens de provincie Gelderland had aangedaan, werden de koning en koningin ‘s middags welkom geheten door - toen nog commissaris van de Koning Roel Robbertsen in Utrecht,

toen de boot, de Eureka V, de provinciegrens overstak. Op de boot sprak het koningspaar met een vijftigtal inwoners uit de provincie Utrecht.

Daarna werden Vianen, IJsselstein, Nieuwegein en de Utrechtse wijk Lombok aangedaan.

Centraal stond de ontmoeting met de inwoners, die rijendik vertegenwoordigd waren, zoals op de foto ook duidelijk te zien is. De dag werd afgesloten op Paushuize, waar het koninklijk paar kon kennismaken met Gedeputeerde Staten, de burgemeesters en de dijkgraven van de provincie.

Hans Goedhart

Pssst…

Kort & Nieuw

Koningspaar bezoekt de provincie

weten wat er onder jullie speelt.

We zoeken jullie daarom de komende tijd op voor een goed gesprek. Ik snap dat buiten be­ ter presteren gezien kan worden als kretologie.

Onze uitdaging is in het gesprek met jullie dit concreet te maken, om te laten zien wat het betekent en hoe we daar samen kunnen komen. Er zit veel kracht in de organisatie om onze doelen te bereiken. Daar ligt mijn ambitie en als je me een beetje kent, weet je dat ik ervan overtuigd ben dat we dit ook gaan bereiken.

In oktober doen we weer vrijwilligerswerk in de provincie !

Na 2009 en 2011, is er dit jaar in de week van 7 - 10 oktober voor de derde keer een vrij­willigersweek voor onze medewerkers in vaste of tijdelijke dienst. Op 21 mei kwamen voor het eerst de projectgroep en ambassadeurs van het project ‘Samen voor de provincie Utrecht 2013’ bij elkaar.

Een week waarin iedereen een halve of hele werkdag als vrijwilliger kan werken voor een maatschappelijk project of organisatie in onze provincie.

Ook inhuurkrachten kunnen eraan meedoen, maar alleen met instemming van hun leidinggevende en in eigen tijd.

Samen met de projectgroep en partner Alianza die de projecten heeft geworven, zullen de ambassadeurs iedereen weer enthousiast gaan maken voor deelname aan één van de ruim twintig geselec-

teerde projecten. Zo gaat het bijvoorbeeld om begeleiding van verpleeghuisbewoners bij een dagje uit (foto), duofietsen met slechtzienden, schilderwerk in een Mytylschool, hulp bij een dierenopvangcentrum, koken voor het goede doel of werken in een natuurproject.

Net als vorige keren streeft het project weer naar minimaal 40% deelname, zo’n 350 mensen.

Je kunt inschrijven via het Atrium tot uiterlijk 12 september. Doe het snel want vol = vol!

Verdere informatie over deze vrijwilligersweek kun je zien op de beeldschermen in de huiskamers op de werk­etages, Yammer en Atrium. Heb je nog vragen mail die dan naar Samenvoor@provincieutrecht.nl.

Ben je al bekend met de activiteiten van Jongst­ Leden? Het netwerk van jonge ambtenaren bij de provincie organiseert iedere maand wel een leuke activiteit. Van stu­ diereizen tot borrels, alles kan. Hier de agenda voor de komende maanden.

Meer informatie vind je op Atrium.

Juni: Naar buiten!

Juli: Zomer-BBQ Augustus: Themalunch September: Studiereis Oktober: Netwerkborrel November: Training December: Themalunch

PYLOON Pyloon is het blad voor de mede­ werkers van de provincie Utrecht Realisatie: Communicatie provincie Utrecht Hoofdredactie: Karin Hengeveld, Ron van Dopperen Eindredactie: Niels Lange Beeld: Rick Huisinga, Jeannette Schols, Dick Termijn, Aad Voermans Grafische vormgeving: Aangenaam Ontwerp, Utrecht Grafische begeleiding: MultiMediaCentrum provincie Utrecht Druk: Roto Smeets, GrafiServices, Utrecht Reacties Niels.lange@provincie-utrecht.nl

Pyloon • Juni 2013

Sportief de regen te lijf

Waar ligt jouw hart?

P7

P8

De Rode Loper viert feest

P8

Doe het lekker zelf!

Aan de slag met zelfredzaamheid Zelfredzaamheid. We krijgen er allemaal mee te maken. Of je nu als medewerker van het primair proces bepaalde ondersteunende taken zelf gaat uitvoeren, of wanneer je als bedrijfsvoeringsspecialist moet zorgen dat je collega’s dit ook daadwerkelijk kunnen doen. Maar is zelfredzaamheid nu een mooi woord voor ‘over de schutting gooien’? Of wordt ons werk er echt beter en leuker van? Pyloon peilt de meningen van vier collega’s, als dwarsdoorsnede van de organisatie.

Door: Mireille van Kempen en Niels Lange

‘Wederzijds wennen’ Wil van Diepeningen, secretaresse: “Sinds vorig jaar, na de verhuizing, zijn wij al bezig met het op een andere manier ondersteunen van collega’s. Medewerkers moeten nu bijvoorbeeld zelf hun afspraken inplannen en stukken uitprinten, en ook de parafen op A-, B-, en C-stukken halen wij niet meer op voor ze. Dat vonden we wederzijds niet leuk. Wij moesten vaak ‘nee’ verkopen en dat werd ons niet altijd in dank afgenomen. De medewerkers begrepen het niet, en wij waren de boosdoeners. En dat terwijl wij het zelf ook niet leuk vinden, onze functie wordt behoorlijk uitgekleed. Als secretaresse ben je ondersteunend ingesteld, nu is dat aspect minimaal. We mogen nog maar 15 procent besteden aan incidentele taken, zoals projectondersteuning.

De variatie maakt het werk juist leuk, dat zijn de krenten in de pap. Ondanks alle veranderingen ga ik nog steeds met plezier naar mijn werk, maar ik vraag me wel eens af hoe het wordt als er nog meer fte’s moeten verdwijnen. Ikzelf maak dat trouwens niet meer mee, want half juli ga ik met pensioen.”

‘Randvoorwaarden nog niet vervuld’ Cor Bontje, afdelingsmanager MEC: “Het invoeren van zelfredzaamheid heeft - net als bijna alles - voor- en tegenstanders. De één vindt het iets van deze tijd, de ander gaat het met tegenzin doen. Ik vind zelfredzaamheid tot een bepaalde hoogte goed, maar wel als de randvoorwaarden zijn vervuld. En dat is hier nog niet het geval. De verschillende systemen - zoals Documentum, Orion, P-portaal, Q-relatie - werken (nog) niet naar behoren en zijn niet gebruiksvriendelijk. De mensen die hier over klagen kan ik alleen maar gelijk geven. Ik trek mij dit als CMT-lid uiteraard aan, en vind dat we hier meer aandacht aan moeten geven.

Het kan namelijk best anders. Wat mij ook zorgen baart is het feit dat medewerkers zelf taken moeten gaan uitvoeren op het gebied van communicatie, juridische zaken en personeelszaken. Dat zijn taken waarvoor vakkennis is vereist, die ook nog eens regelmatig moeten worden toegepast om accuraat te blijven. Met gebrekkige communicatie loop je als organisatie risico’s, en fouten in de personele sfeer kunnen veel persoonlijk leed veroorzaken. Ik zal me er in het CMT hard voor maken dat we hierover goede afspraken gaan maken. Bijvoorbeeld door het aanbieden van cursussen.”

‘Is er een grens?’

Joyce van Drunen, projectleider UFL: “Ik ben in principe voor zelfredzaamheid, maar vraag mij bij sommige dingen af hoe efficiënt het is. Ik moest laatst een verplichting aanmaken in Orion voor mijn POB-aanvraag. Daar ben ik een paar uur mee bezig geweest. Puur omdat ik dit systeem amper gebruik in mijn dagelijkse werkzaamheden. En dat geldt voor veel meer mensen. In dit geval vind ik de zelfredzaamheid doorgeschoten, het kost de medewerkers te veel tijd en (negatieve) energie. Je kunt niet verwachten dat mensen in alles specialist worden. Ik werk momenteel vanuit de afdeling Uitvoering Fysieke Leefomgeving (UFL) bij het programmabureau Utrecht-West. Hier hebben we nog de luxe van een eigen communicatieadviseur voor het gehele programmabureau. Dat ook de communicatieve ondersteuning in de organisatie onder druk staat, vind ik nog het meest kwalijk. Communicatie is echt een vak, dat kan je er niet even bij doen. De organisatie kan er ook echt last van krijgen als er iets mis gaat. Ik vraag mij af of men goed heeft nagedacht over hoe ver we kunnen gaan met zelfredzaamheid. Is er een grens en waar ligt die? Over dit soort afwegingen zou ik als medewerker wel eens iets meer willen horen.”

‘Kans om je te verrijken’ Olga van Kalles, teamleider Jeugdzorg: “Ik zie zelfredzaamheid voor een deel als middel om mensen te laten ontwikkelen. Je wordt er een completere professional van, het kan een verrijking zijn van je dagelijks werk. Ik zie binnen mijn eigen team ook onvermoede kwaliteiten ontstaan. Mensen die zich normaal vooral met de vakinhoud bezig houden, blijken ineens keien op juridisch gebied of in tekstschrijven. Heel goed om dat van jezelf te weten, zeker voor de mensen in team jeugdzorg: we moeten na de transitie in 2015 allemaal nieuw werk zoeken. Overigens is er ook een keerzijde aan de zelfredzaamheid. Het is natuurlijk nogal een stap om werkzaamheden van professionals weg te nemen. We moeten voorkomen dat de teneur wordt dat vakkennis in de bedrijfsvoering er niet meer toe doet, dat de rest dat er even bij doet. Dat geeft het verkeerde signaal af aan de professionals op die afdelingen. Daarnaast denk ik dat we vooral op een slimme manier met zelfredzaamheid om moeten gaan. Als we bij jeugdzorg bijvoorbeeld externe bureaus inhuren voor een klus, zetten we in de opdrachtbeschrijving dat we het daarna zelf moeten kunnen oppakken. Zelfredzaamheid moet vooral trots en energie opleveren.”

Pyloon • Juni 2013

Ook buiten het werk hebben we al ervaring met self service. Denk maar aan de online helpdesks bij telecombedrijven en verzekeraars.

Vaak kun je met een virtuele medewerker op de website proberen zelf je probleem op te lossen. Kom je er niet uit, kun je altijd nog bellen.

Pas in het laatste stadium komt er iemand langs om je probleem te verhelpen. Die volgorde heet ‘click-call-face’.

Doe het lekker zelf!

Vernieuwde helpdesk: intelligent en dynamisch Technisch probleem? Werkt een applicatie niet helemaal lekker? Synchroniseert je BlackBerry niet meer? Ik doe het lekker zelf: waar we in het verleden én het heden meteen de Helpdesk belden, wordt binnenkort meer zelf oplossend vermogen gevraagd. Met slimme FAQs en een nieuwe rol voor de helpdeskmedewerker, gaan we ook op dit gebied efficiënter werken.

Pyloon vroeg projectleiders Evelyn Brinkman en Ida Zetstra naar de plannen.

Door: Niels Lange

Evelyn noemt nog een mooie ontwikkeling, die de service flink vergroot: “Net als bij pakketbezorgers als DHL gaan we straks gebruik maken van Track & Trace. Waar vroeger een call in een ‘black box’ verdween, kun je straks precies zien welke status de call heeft en bij wie hij ligt. Heel handig. Overal waar dit wordt geïmplementeerd, stijgt de klanttevredenheid.”

“We gaan de dienstverlening zo inrichten, dat je veel gemakkelijker zelf iets kunt oplossen,” begint Evelyn. “Denk hierbij aan een goedwerkende, eenvoudige en actuele Veelgestelde Vragen (FAQ’s) op het Serviceplein. Hiermee willen we het aantal calls dat wordt aangemaakt verminderen.” Ida vult aan: “Het aanmaken van een call wordt geautomatiseerd. En wie een call wil aanmaken, krijgt voordat hij verstuurd wordt nog een paar automatische suggesties over hoe hij het probleem misschien zelf kan oplossen. Het wordt heel dynamisch op deze manier. Het systeem dat we gaan gebruiken is ‘intelligent’, het koppelt vragen en antwoorden aan elkaar en leidt je op die manier naar de juiste informatie.”

Oliespuitje Het komende halfjaar gaan we geleidelijk de eerste gevolgen van dit project zien. “We vinden dat je zoiets niet klakkeloos kunt uitrollen en er dan vanuit kan gaan dat iedereen het zelf oppakt.

We gooien niets over de schutting,” zegt Ida. “Dat betekent dat ook de rol van de helpdeskmedewerker verandert. De zogenaamde Front Office, de groep mensen die de calls aannemen en doorsluizen naar de specialist, zal specifiek worden getraind op het op een goede manier meenemen van de medewerker met een probleem.

Zij moeten de informatie behapbaar kunnen maken en goed inspelen op trends.” “Ze worden de oliespuitjes voor de organisatie,” vult Evelyn snel aan.

Ook voor de specialisten in de Back Office gaat het nodige veranderen. “Zij zullen heel pro-actief te werk moeten gaan,” licht Evelyn toe. “Niet meer losse meldingen oplossen, maar nagaan waarom de melding wordt gemaakt. Wat zit erachter? En hoe kunnen we zo’n melding in de toekomst voorkomen? Het werk wordt zo een stuk creatiever en uitdagender.”

Ida en Evelyn hebben vertrouwen: de nieuwe digitale helpdesk gaat bijdragen aan het efficiënter en effectiever maken van de organisatie. “Het belangrijkste daarbij is: we doen het samen. En het is toch enorm handig als je zelf je problemen kunt oplossen?”

Provinciemedewerkers bestijgen alpenreus voor KWF

‘Iedereen heeft een verhaal’ Het heeft uitgebreid in alle kranten gestaan en ook op televisie en radio kon je niet om Alpe d’HuZes heen. Meer dan 8000 fietsers en wandelaars haalden op 5 en 6 juni ruim 25 miljoen euro op voor onderzoek naar kankerbestrijding. Dat deden ze door meerdere keren per dag de legendarische beklimming naar Alpe d’Huez te doen. Onder al die deelnemers waren drie medewerkers van de provincie Utrecht.

Peet de Reuver haalde vier keer de top, Martijn van Veelen deed dat vijf keer en Patrick Hageman deed drie beklimmingen. Pyloon vroeg de laatste twee naar hun belevenissen.

“Wat een happening,” zeggen Patrick en Martijn allebei, op de eerste werkdag na een week vol indrukken in de Franse berglucht. “Het is heel dubbel allemaal. Aan de ene kant is het bijna een soort carnavalssfeer, aan de andere kant weet iedereen ook waar hij of zij het voor doet. Om die verschrikkelijke ziekte te helpen bestrijden, waar we allemaal - direct of in onze omgeving -

mee te maken kunnen krijgen.

Iedereen op die berg heeft een verhaal,” vertelt Patrick.

“Omdat iedereen hetzelfde doel heeft, is de saamhorigheid enorm,” vult Martijn aan. “Niet alleen binnen je eigen team, maar bij alle deelnemers. Je moedigt elkaar aan en helpt waar je kunt. Heel mooi om te zien.” Patrick heeft daar een mooi voorbeeld van. “Tijdens een trainingsrit eerder in de

week kwamen we iemand tegen met een gebroken ketting.

Ik had toevallig een reserveschakeltje bij me. Zonder na te denken zet je dat er bij hem op, of je hem nu kent of niet.

Gewoon, omdat je weet dat anderen dat ook voor jou zouden doen. Je wilt allemaal zoveel mogelijk geld ophalen voor het KWF.” Patrick (l.) en Martijn op de top van Alpe d’Huez.

Bij Alpe d’HuZes is het de bedoeling zo vaak mogelijk op één dag de berg, met de uit de Tour de France bekende haarspeldbochten, te beklimmen, met een ultiem doel van zes keer naar boven en naar beneden. Martijn lukte het dus vijf keer, Patrick haalde drie keer de top. “Tussendoor heb ik me een paar keer laten masseren. En het was ook heel

fijn dat collega’s Kato Marijs en Gertie Korevaar boven op ons wachtten. Leuk om de euforie te kunnen delen.” Martijn vult aan: “Sowieso is het laatste stuk één grote adrenalineboost, met al die toeschouwers langs de kant. Geweldig.”

Voor beide fietsers is het de tweede keer dat ze aan Alpe d’HuZes meedoen.

Of ze er volgend jaar weer bij zijn? “Wie weet,” zegt Patrick.

De fysieke training is goed te doen. Maar het vinden van genoeg sponsoren is een hele klus, ik weet niet of ik daar nog een jaar vol voor kan gaan.

Maar misschien ook wel. Ha, wellicht kunnen we volgend jaar wel met een provincieteam starten.”

Pyloon • Juni 2013

Roel Robbertsen werkte 35 jaar in de Utrechtse politiek. Hij was raadslid, wethouder, gedeputeerde, burgemeester en commissaris.

Zijn opvolger is Willibrord van Beek, die per 15 september waarnemend commissaris van de Koning wordt.

Nu is Van Beek nog waar­ nemend burgemeester in het Brabantse Bernheeze.

Afscheid Roel Robbertsen neemt afscheid van 35 jaar openbaar bestuur

‘Ik doe het voor de inhoud’ ‘The American Dream in de Gelderse Vallei’ werd zijn aantreden als commissaris van - toen nog - de Koningin zes jaar geleden getypeerd. Van varkenshouder tot commissaris, zo schreef een dagblad vol bewondering. Inmiddels heeft Roel Robbertsen op 6 juni als commissaris van de Koning afscheid genomen. Pyloon blikt nog één keer met hem terug.

Door: Niels Lange

Hij vindt het een compliment.

Waar andere commissarissen soms een prominente rol hebben als uithangbord van hun provincie, werd Roel Robbertsen door website Binnenlands Bestuur onlangs beschreven als ‘doener achter de schermen’. “Iets doen om in de publiciteit te komen is leuk, goed voor het ego. Maar: daar doe je het natuurlijk niet voor.

Ik doe het voor de inhoud, dat heb ik altijd gedaan. Ik wil onze mooie provincie Utrecht nog mooier en nog beter maken. Daarin ben ik inderdaad een doener, die soms wat ongeduldig is. Die rol achter de schermen past heel goed bij de verbindende schakel die de provincie in deze moderne tijd vormt.”

Is daar veel in veranderd sinds uw aantreden?

“Zeker, ik refereer nog weleens aan de oude manier van werken van de overheid en dus ook van de provincie. Je had een idee, zette dat samen met ambtenaren op papier en ging langs GS en de Staten. Daar werd soms zo hevig gediscussieerd dat het water bij het oude Provinciehuis ervan ging rimpelen. Maar als je lang genoeg wachtte, trok de vijver weer glad. Die tijd van alles intern oplossen is voorbij, dat hebben we wel bereikt de afgelopen jaren. We doen het als makelaar nu samen met de buitenwereld, halen de bedrijven en instellingen naar binnen. Zij bepalen onze economie, wij kunnen dat hoogstens aanjagen.”

U bent begonnen als raadslid in Renswoude en bent via wethouder, gedeputeerde en

burgemeester op deze post beland. Hoe kijkt u terug op deze politieke carrière?

“In de 35 jaar dat ik het openbaar bestuur heb mogen dienen, is het me eigenlijk altijd min of meer overkomen.

Als iemand mij 35 jaar geleden gezegd zou hebben dat ik op 6 juni 2013 afscheid zou nemen als commissaris van de Koning, zou ik dat voor onmogelijk hebben gehouden. Dat kwam niet eens in je op. Het wethouderschap in Renswoude heb ik gezien als een uitgebreide stage. Enorm veel geleerd op bestuurlijk vlak, bijvoorbeeld bij de mooie opdracht om in opdracht van de minister de verrommeling in de Gelderse Vallei aan te pakken.

Vervolgens ben ik als gedeputeerde aan de slag gegaan en is mijn hobby, de politiek, eigenlijk mijn werk geworden.

Veel dank gaat daarbij uit naar mijn vrouw, die samen met de medewerkers mijn rol op ons agrarisch bedrijf heeft overgenomen. De grootste beloning uit die tijd is dat ik, als gedeputeerde Landschap en Natuur, op een gegeven moment ook Economie in mijn portefeuille kreeg. Tot die tijd waren dat twee werelden, maar: onze natuur en ons landschap zijn twee van de belangrijkste economische vestigingfactoren voor Utrecht en bepalen mede of je je hier als bedrijf of inwoner vestigt.

Ook had ik nooit gedacht burgemeester te worden. Ik dacht altijd dat dat niets voor mij was. Maar ik heb zes prachtige jaren gehad in Ede en veel voor de inwoners kunnen betekenen. Anders dan bij de provincie sta je echt tussen de mensen. Neem je daar op dinsdag een verkeerd besluit, word je woensdag in het winkelcentrum erop aangesproken. Dat werkt hier toch net iets anders.

Dat ik uiteindelijk gevraagd werd om in mijn eigen prachtige Utrecht commissaris te worden, zag ik als de bekroning op mijn loopbaan. Ik heb ook in deze rol mooie dingen mogen

doen. Ik heb 18 burgemeesters benoemd, stond aan de wieg van de Economic Board Utrecht en ook de inhuldiging van koning Willem-Alexander en zijn kennismakingstoer waren bijzondere momenten.

Waarmee de cirkel overigens mooi rond is: als wethouder in Renswoude mocht ik prinses Beatrix ontvangen bij haar kennismakingsronde als koningin. Dat ik haar als commissaris mocht uitzwaaien, maakt het heel bijzonder allemaal.”

Hoe kijkt u terug op de samenwerking met de medewerkers van de provincie Utrecht?

“Met heel veel voldoening. De manier waarop iedereen is omgegaan met de verhuizing, maar ook de slag heeft gemaakt naar de nieuwe manier van werken, is een groot compliment waard. Ik schetste al even het beeld van begin jaren ’90. Dat beeld is grandioos veranderd, ten voordele van de organisatie. Medewerkers die flexibel en pro-actief te werk gaan, bijna dag en nacht bereid zijn om op actuele vragen in te spelen. Daar heeft de provincie heel veel baat bij.”

U zegt altijd dat u houdt van vooruit kijken. Dat stopt vast niet als u hier weg bent. Voor welke uitdagingen staat de provincie volgens u de komende tijd?

“Wat ik de provincie vooral toewens, is dat het een mooie, zelfstandige provincie blijft met een eigen, benoemde commissaris van de Koning. We zijn het kloppend hart van Nederland en het is zaak om - ondanks de economische crisis - in te spelen op kansen die we krijgen om een topregio te blijven. Dat doe je door voort te borduren op de koers die we eerder al hebben ingezet. Blijven inzetten op life sciences, de snel groeiende creatieve industrie en de duurzaamheidsagenda. We moeten een lerende organisatie zijn, slagen blijven maken. De wereld verandert ongelooflijk snel en daar moeten we op inspelen.

Daar ligt de uitdaging.”

Pyloon • Juni 2013

Lees je Pyloon al digitaal?

Via Atrium Actueel vind je deze en de vorige nummers terug.

Op Atrium vind je ook de laatste editie van Provincie Utrecht Magazine, ons relatieblad.

Wil je zelf eens deelnemen aan de rubriek Woordkeuze? Neem dan contact op met de redactie!

Loopbaan

‘De toekomst is meer maakbaar dan je denkt’ Roger Kiseloski is één van de provinciemedewerkers die met ondersteuning van de provincie voor zichzelf gaat beginnen.

Hij is inmiddels druk in de weer om zijn eigen onderneming in e-commerce, apps en gamedesign van de grond te krijgen.

Martien Dijkstra, manager Concerncontrol (CCO), begeleidde hem op de weg ernaartoe. had ik het idee dat hij meer in zijn mars heeft dan het werk van medewerker bedrijfsvoering.” Dat kan Roger beamen: “Ik ben een ondernemer, kom beter tot mijn recht als ik die vrijheid heb.”

Anderhalf jaar zijn Martien en Roger - die hier werkte als medewerker bedrijfsvoering bij de toenmalige afdeling Staf, Directie en Control (SDC) van Martien - bezig geweest met het loopbaantraject. Roger: “Dat waren soms lange gesprekken, waarin ook weleens harde woorden zijn gevallen.

Maar uiteindelijk kwamen we er altijd uit en was de sfeer goed.” Martien vult aan: “Ik vind dat Roger een goede, weldoordachte stap heeft gezet om buiten de organisatie aan de slag te gaan. Hij is er zeker niet lichtzinnig ingestapt.”

Hij vervolgt: “Al vrij snel was duidelijk dat Roger bij de reorganisatie in een rode groep terecht zou komen, met sterke concurrentie. Dat betekende dat er bij de provincie weinig perspectief was voor hem. Ook

Toch stond Roger niet gelijk te juichen om zich op iets anders te oriënteren. En dat is ook logisch, vindt Martien.

“Vaak blijven mensen uit oogpunt van veiligheid stil zitten. Echter, de tijd dat we tot in lengte van dagen op onze plek kunnen blijven zitten, is definitief voorbij. Alles verandert: het werk, de organisatie, onze omgeving. Het is daarom belangrijk dat mensen op tijd gaan nadenken over waar hun toekomst ligt, en niet wachten tot ze herplaatser zijn. Dat wil niet zeggen dat alles wat je bedenkt ook uitvoerbaar is.

Maar ook jouw toekomst is meer maakbaar dan je misschien denkt. En nu is de tijd rijp voor actie, het reorganisatietraject van de provincie biedt veel extra mogelijkheden voor ondersteuning, zoals

Door: Mireille van Kempen

loopbaanoriëntatie, coaching, testen, stages en detacheringen. Roger en ik zijn samen dit mobiliteitstraject ingegaan en wisten allebei niet van tevoren waar we op uit zouden komen.

En dat is ook goed.”

“Ik vind het lastig om voor anderen te spreken, iedereen is anders,” zegt Roger op de vraag of hij anderen deze stap kan aanraden. “Het is belangrijk om er goed over na te denken, het is niet zomaar iets. Daarnaast heb ik deze stap ook niet gewaagd met 100% overtuiging dat dit gaat lukken. Ik krijg nu echter de kans om het te proberen en zal achteraf nooit kunnen zeggen ‘had ik toen maar…’. Ik zal er natuurlijk wel alles aan doen om mijn businessplan te laten slagen.”

Op dit moment is Roger al druk aan de slag met zijn eigen bedrijf. “Ik en mijn zakenpartner gaan snel starten met een marktonderzoek en gaan een weekje meelopen met een succesvolle internetondernemer. Het wordt erg hard werken, maar ook enorm leuk.”

Martien: “Ik zou graag meer van dit soort voorbeelden willen zien. Omdat ik weet dat het ook heel intensief is, wil ik iedereen meegeven op tijd te starten met nadenken over

je toekomstplannen en snel in actie te komen. De verantwoordelijkheid ligt bij jezelf, maar doe het vooral in overleg met je teamleider of afdelingsmanager.”

In deze rubriek kiest een provinciemedewerker drie woorden uit een lange lijst. Met welke van deze woorden heeft hij of zij iets speciaals? In deze aflevering de woordkeuze van Marieke Kuijer, senior beleidsmedewerker bij BDO. Opdrachtnemer en -gever, bedrijfsrestau­ rant, wiki, mobiliteit, e-bike, leiderschap, thuiswerken, innerweb, Ambtenaar 2.0, voorjaar, kunst, zelfredzaamheid, Archime­ des, hoogtevrees, agenda, Lync, P3, locker, bereikbaarheid, innovatie, excelleren, fusie­ provincie E-bike De e-bike is een geweldige ontdekking. Mijn schoonvader had een e-bike gekocht, maar maakte er nauwelijks gebruik van. Voor mij is het ideaal om er mee naar het werk te fietsen.

Van Baarn naar Utrecht vind ik net te ver voor de normale fiets, maar met de e-bike is het prima.

Helaas hebben mijn man en zoon ook de voor­

delen ontdekt en moet ik de fiets met hen delen.

Mijn man wil er mee naar zijn werk en mijn zoon gaat ermee naar zijn voetbal bij SO Soest!

Zelfredzaamheid ‘Zelfredzaamheid’ is het credo, maar persoonlijk ben ik daar geen voorstander van. Ik ben met het installeren van de mobiele telefoon niet handig, en dat geldt voor veel meer mensen. Dan is het handiger dat het centraal geregeld wordt. Ove­ rigens heb ik gelukkig altijd wel iemand bereid gevonden om me te helpen.

P3 De discussie over de samenvoeging van de provincies Flevoland, Noord-Holland en Utrecht

volg ik met grote interesse, maar ik vind deze samenvoeging geen doel op zich. In Brussel werken de vier Randstadprovincies al 20 jaar samen als Regio Randstad. Gezamenlijke belangenbehartiging geeft het voordeel om als grootstede­ lijke regio coalities aan te gaan met soortgelijke regio’s.

Ik ben daarom meer een voorstander van doelgerichte samen­ werkingsverbanden dan van algemene opschaling.

Pyloon • Juni 2013

Het personeelsplein op Atrium en de vacatureflits bieden veel informatie op carrièregebied.

Op Atrium vind je ook het filmfeuilleton ‘zij gaan ervoor’ over duurzame inzetbaarheid.

Benieuwd naar jouw carrièreopties?

Ga dan eens naar het inloopspreekuur van Matchpoint op de 14e.

Organisatieverandering

Schuiven maar…

De eerste peildatum is in zicht, en het schuiven tussen de functiegroepen is begonnen. Kortom, de reorganisatie wordt steeds voelbaarder. Voor teamleiders Alfred Dennebos en Remco ter Heijne reden om samen met Matchpoint een mobiliteitsbijeenkomst te organiseren. Met als doel het uitwisselen van ervaringen, het stellen van vragen, en het samen nog eens doornemen van het mobiliteitstraject. Op 22 april, dezelfde dag dat ook de eerste functies in de groene functiegroepen werden opengesteld, was het zover.

Door: Mireille van Kempen Door: Mireille van Kempen

Teamleider Alfred Dennebos: “Er leefden nog veel vragen bij de medewerkers in ons team. We hadden eerder al een bijeenkomst met de hele afdeling, maar die bleek toch te algemeen, te groot. Het idee was om een paar collega’s te laten vertellen over hun ervaringen en daarna in twee kleinere groepen in gesprek te gaan met elkaar. De collega’s van Matchpoint waren erbij om meer te kunnen vertellen over het proces. In mijn groep werd vooral ingezoomd op de moeilijkheidsgraad van de reorganisatiepuzzel. Hoe vindt iedereen weer een plekje in het geheel? Wat houdt het doelgroepenbeleid in (voor kwetsbare groepen die lastig van werk naar werk zijn te

krijgen) en hoe wordt er omgegaan met parttime werkende collega’s (met of zonder keus)? Over dit laatste hebben we het vrij lang gehad. Niet dat we concrete antwoorden konden geven, maar het is wel goed om de zorgen hierover in beeld te hebben.”

Inge Pycke van Matchpoint licht het uitgangspunt om iedereen van werk naar werk te begeleiden nog eens toe. “Het streven is dat er geen reorganisatieontslagen vallen. Om dat te kunnen halen moeten we wel in beweging komen.

Onlangs zijn onder meer de vacatures voor projectleiders opengesteld. We verwachten dat er hierdoor een verschuiving van rode naar groene

groepen plaatsvindt, waardoor de rode groepen wat meer lucht krijgen. Verder merken we dat het drukker wordt bij Matchpoint. Waarschijnlijk omdat het nu voor iedereen begint te spelen en medewerkers behoefte hebben aan informatie over de reorganisatie en het mobiliteitsbeleid. Op dit moment ligt er nog een verzoek voor een bijeenkomst zoals bij team Uitvoering. Ik denk dat er de komende tijd nog wel meer verzoeken zullen komen.

Wat ik nog wil meegeven is dat mensen vooral alles moeten vragen waar ze mee zitten.

Want alleen op die manier krijgen we een compleet beeld van wat er leeft en kunnen we ermee aan de slag.”

Hart voor de zaak: wat vindt de provincie?

De vorige Pyloon stond in het teken van ‘Hart voor de zaak’. Van welk aspect in jouw werk word jij blij? Het vak? Je collega’s? Het bedrijf? De buitenwereld? Nadat vier collega’s in Pyloon het goede voorbeeld gaven, stelden we alle provinciemedewerkers via Atrium en de huiskamerschermen dezelfde vraag. 66 collega’s vulden de poll in. Graag delen we de resultaten met je!

De vraag die voor lag luidde: zet de vier elementen ‘vak‘, ‘collega’s’, ‘bedrijf ’ en ‘buitenwereld’ in de voor jou juiste volgorde. Voor 29 procent van de inzenders staat het vak op één. Mensen wiens hart toch voornamelijk bij de inhoud ligt, gedreven door hun specialisme. Leuk om te melden is dat deze groep voornamelijk werkt in het ‘primair proces’, op afdelingen als FLO, MEC en UFL. Het bedrijf scoort ook goed: 27 procent zet dit element op 1 en zegt alles graag met een brede visie te bekijken, deze mensen willen binnen de boel op orde hebben. Het is misschien geen verrassing dat deze groep vooral in de bedrijfsvoeringsafdelingen BDO, MAO en SER werken.

Betekent dat dan dat de buitenwereld en collega’s slecht scoren? Nee hoor, integendeel.

Vooral in de eerste keuze was, met 24 procent voor buiten en 20 procent voor de collega’s, de voorkeur vrij gespreid. Wat wel opmerkelijk is, is dat 40 procent van de respondenten de collega’s op twee zetten, een flinke uitschieter. Dit zou aan kunnen tonen dat we collega’s over het algemeen niet het belangrijkste deel van ons werk vinden, maar dat het toch ook zeker een fijne basis vormt om het naar je zin te hebben.

Er is in ieder geval bijna niemand (slechts 10 procent) die de collega’s op de laatste plek zet.

Voorop gesteld: dit was geen wetenschappelijk onderzoek. Daar was de onderzoeksvraag te summier voor. Deze poll was eerder een leuke, interactieve manier om je na te laten denken over wat jou drijft in je werk, waarvoor je ’s ochtends je bed uit komt.

Pyloon • Juni 2013

Prikbord

Fotoreportage

Sportend de regen te lijf Mikken, schieten, fietsen, lopen, gooien, puzzelen, samenwerken.

En - helaas - af en toe ook een beetje zwemmen. Het weer zat niet altijd mee tijdens de sportdag die door de OPPU werd georganiseerd voor alle mede­ werkers. Maar het mocht voor velen de pret niet drukken. Want wat is er nu leuker dan levend tafelvoetbal, kloot­ schieten of mee met de wandelclub?

Bekijk deze foto’s en oordeel zelf!

Eén jaar, en we kunnen al lopen (en zijn bijna zindelijk) De Rode Loper is de societyrubriek van Pyloon. Evenementen, bijzondere collega’s of gebeurtenissen: niemand is veilig voor de pen van De Rode Loper. De Rode Loper gaat dit keer uit op 16 april, de eerste verjaardag van ons pand.

16 april 2013: we zitten een jaar in ons nieuwe gebouw. En dat vieren we.

Met piccolo’s in de lift, die ons aansporen om eens op een andere etage plaats te nemen. Met een kleurig gebakje met daarop een 1.

Met een peptalk van Hans Goedhart, die vertelt dat de provinciale organisatie lang niet zo suf is als hij twee jaar geleden nog dacht, en dat hij hier graag nog een tijdje aanblijft als algemeen directeur (nog maximaal twee jaar, en daarna in algemene dienst).

Patrick Hageman en Hans Gommer sluiten de kick-off bijeenkomst af met een act, die de deelnemers in bewe­ ging moet krijgen. En dan …. wordt het ineens ongemak­ kelijk voor veel mensen. Zelf denk ik even “o nee, we gaan toch niet dansen, hè?”, maar laat me niet kennen en blijf gewoon op mijn plek.

Anderen niet, er schuifelen opeens opvallend veel men­ sen richting uitgang. Maar dat mag niet van Hans en Patrick: de deur wordt dichtgedaan en Hans probeert de vertrek­ kende menigte te verleiden

om terug te keren. Even later komt hij een beetje ontdaan terug: “Ik kreeg echt hatelijke blikken toegeworpen.”

En dan gaan de overblijvers bewegen: de ongeveer 40 medewerkers die zich heb­ ben ingeschreven voor een workshop in de ene hoek (“Kijken jullie maar goed, deze mensen hebben straks leuke extra informatie”). De medewerkers met een vaste werkplek in een andere hoek (“Zouden jullie eigenlijk willen flexen? Nee? Dus jul­ lie vinden het prima zo?”).

Groep drie zijn de mensen

die altijd op dezelfde flexplek zitten en hatelijke blikken werpen naar diegenen die het wagen een keer ‘hun’ plaats in te nemen. Deze hoek blijft - wie had anders verwacht leeg (“Die zijn waarschijnlijk allemaal net vertrokken”). En dan de grootste restgroep: de medewerkers die dagelijks flexen en het gebouw ge­ bruiken zoals het is bedoeld: netwerkend, met laptop en mobiele telefoon onder de arm neerstrijkend op mooie plekken in het gebouw.

Is het zo? Ja, sommigen doen dit, chapeau! Maar veel van

ons kiezen toch het liefst voor de eigen werkvlek: op de vaste etage, met de be­ kende - gezellige - collega’s in de buurt. Waarom?

Terug op mijn vaste etage (wel een andere werkplek) vraag ik het nog even na bij mijn collega’s. En hier komt het in het kort op neer: omdat je je ook een beetje vertrouwd wilt voe­ len in je omgeving als je aan het werk bent. En dat lukt blijkbaar nog niet met ‘vreemde’ collega’s om ons heen.