Pyloon 70

Nummer 70 • Juli 2013

Blad voor medewerkers van de provincie Utrecht

Naar buiten!

De zon schijnt en de lucht is blauw. Het is zomer in de provincie Utrecht! De hoogste tijd om de deur achter je dicht te trekken en naar buiten te gaan. Op ontdekkingstocht door onze eigen provincie, waar het vakantiegevoel vaak dichterbij is dan je denkt. En waar je ziet dat veel provinciemedewerkers al druk bezig zijn met ‘Buiten beter presteren’.

Samen Vrijwilligers gezocht

P2

Mobiliteit Van rood naar groen

P4

P3 Paushuize Kunst in ere hersteld

P5

Pyloon • Juli 2013

Werken gaat vanzelf

Goed op weg naar 2015

Paul kiest zijn woorden

P4

P6

P6

Column Richard Andringa Beste collega’s, ‘Naar Buiten’ is het thema van deze Pyloon, met een knipoog naar de zomermaanden. Het is een thema dat me na aan het hart ligt. Want ‘buiten beter presteren’ is voor ons één van de uitgangspunten op weg naar de provincie nieuwe stijl. Wat dat betekent? Dat we de samenle­ ving beter van dienst zijn door on­ derwerpen integraal en in samenwer­ king op te pakken. Anders gezegd, de provincie nieuwe stijl is niet meer op zoek naar oplossingen voor problemen, maar naar het maat­ schappelijk vraagstuk dat daaraan

ten grondslag ligt. Wanneer je dat doet, kijk je automatisch over je eigen schutting heen. Zowel over de schutting van je afdeling als over die van de organisatie.

Nu vraag je je misschien af: doen we het nu dan zo slecht? Integen­ deel! Ik zie genoeg voorbeelden waar we dit eigenlijk al doen.

De oprichting van de Economic Board Utrecht bijvoorbeeld. Of de stuurgroep Anders Op Weg, waarbij op een integrale manier wordt gekeken naar de optimali­ satie van ons wegennet. ‘Buiten beter presteren’ geeft een ambitie aan. Van goed naar beter. En niet

van slecht naar goed.

Want dat we het zeker niet slecht doen, bleek maar weer op 1 juli.

Een spannende dag voor velen van jullie. De eerste peildatum in de organische krimp die we doormaken. Het blijkt dat we het sinds de vorige meting al met bijna 100 FTE minder doen. En ik heb nog niet gemerkt dat de kwa­ liteit van ons werk is afgenomen.

Dat zegt iets over de kwaliteit van de medewerker. In de basis draaien we door en dat vind ik heel bemoedigend op weg naar de 675 FTE. Wat me erg blij maakt, is dat de

Kort & Nieuw Personeelsfonds zet budget APK in Als je je hoofd financieel nog maar net boven water kunt houden, biedt de budget-APK van het Personeelsfond misschien uitkomst. Vanaf 1 september kunnen medewerkers hun financiële situatie laten doormeten. Het Personeelsfonds, opgericht om medewerkers die in financiële nood verkeren te helpen, zet hiervoor een deel van haar middelen in.

Ruurd Jonge Poerink, voorzitter van het Personeelsfonds, legt uit: “We zitten in een financieel moeilijke tijd. Toch krijgen we als personeelsfonds niet meer verzoeken om hulp dan eerder.

Dat vinden we op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Misschien kennen mensen ons nog onvoldoende, of schromen ze om hulp te vragen. Vandaar dat we nu een - vrijwel - anonieme budget-APK aanbieden, voor mensen die dreigen in de problemen te komen. Ook met de ervaring dat hoe eerder mensen aan de bel trekken, hoe

beter de eventuele financiële schade nog is te herstellen.”

Hoe werkt het?

De budget-APK start per 1 september. Op Atrium komt vanaf dat moment te staan hoe deze kan worden aangevraagd (via welk telefoonnummer contact kan worden opgenomen).

Een extern bureau behandelt de aanvraag en schakelt een budgetcoach in. Dit gebeurt zogezegd anoniem. Het enige niet-anonieme is dat door het bureau gecheckt zal worden of de aanvrager daadwerkelijk in dienst is van de provincie Utrecht.

Voor Ruurd is het duidelijk: “Maak er vooral gebruik van als je denkt dat je het nodig hebt. Iedereen kan door omstandigheden in financiële nood komen, het komt in alle taakgroepen voor.” Omdat ook het budget van het Personeelsfonds niet onbeperkt is, geldt de regel op=op.

een aantal collega’s had zich opgeworpen als vrijwilliger of liep mee tijdens de traditionele fakkelestafette. Gedeputeerde Mariëtte Pennarts liep een stuk mee, waarna ook Eva de Vroome, Brett Bannink, Hans

Richard Andringa

Pssst…

Heb jij je al ingeschreven voor ‘Samen voor’?

Heb jij je, net als ruim 160 collega’s en statenleden, al ingeschreven voor de ‘Samen voor’ week? In de week van 7 tot en met 10 oktober krijg je de kans om tijdens werktijd een bijdrage te leveren aan een maatschappelijk project.

Van de 21 leuke projecten die in samenwerking met Alianza Maatschappelijk Ondernemen zijn gekozen, zijn er inmiddels al meer dan 6 volgeboekt.

Maar er is nog genoeg leuks te doen. Wat dacht je bijvoorbeeld van het project Berg en Boschschool, een kennisuit­ wisselingsproject waar nog wat leuke collega’s voor gezocht worden? Of lekker buiten in de natuur aan de slag voor de ‘verborgen parel’ in Driebergen. Deze bijzondere heidetuin van het Nationale Park Utrecht-

se Heuvelrug is weer toe aan herstel en een opwaardering. Jij kunt hierbij het verschil maken en tegelijkertijd een gezellige dag met collega’s beleven.

Maar ook de Mythylschool Ariane de Ranitz kan nog extra handen gebruiken bij het beschilderen van een gang, en bij Sherpa Zorgverlening zien ze graag nog wat extra mensen komen die willen koken en eten met de bewoners.

Kortom, heb je je nog niet ingeschreven voor een leuk project? Laat je dan alsnog over de streep trekken om samen met collega’s de handen uit de mouwen te steken voor een goed doel. Hoe? Kijk op Atrium welke projecten nog mensen kunnen gebruiken en schrijf je alsnog in. Inschrijven kan nog tot 12 september.

Ben je al bekend met de activiteiten van Jongst­ Leden? Het netwerk van jonge ambtenaren bij de provincie organiseert iedere maand wel een leuke activiteit. Van stu­ diereizen tot borrels, alles kan. Hier de agenda voor de komende maanden.

Meer informatie vind je op Atrium.

Juli: Zomer-BBQ Augustus: Themalunch September: Studiereis Oktober: Netwerkborrel November: Training December: Themalunch

PYLOON Pyloon is het blad voor de mede­ werkers van de provincie Utrecht Realisatie: Communicatie provincie Utrecht Hoofdredactie: Karin Hengeveld, Ron van Dopperen Eindredactie: Niels Lange Beeld: Rick Huisinga, Jeannette Schols, Dick Termijn, Aad Voermans Grafische vormgeving: Aangenaam Ontwerp, Utrecht Grafische begeleiding: MultiMediaCentrum provincie Utrecht

Olympisch vuur Het kan je niet ontgaan zijn: van 14 tot 19 juli werd Utrecht overspoeld door jonge sporters uit alle hoeken van Europa tijdens het European Youth Olympic Festival. Extra leuk was de provinciale inbreng:

mobiliteit op gang komt. Ook intern. Deze lijn gaan we na de zomer doortrekken. Zorgen dat de juiste mensen op de juiste plek komen, zodat we de reor­ ganisatie niet alleen kwantitatief tot een succes maken, maar ook investeren in kwaliteit. Zodat we binnen de boel op orde hebben én buiten beter kunnen preste­ ren. In dit nummer kun je lezen wat we zoal doen voor en met de buitenwereld.

Versteeg en Aart Reurink het Olympisch symbool even mochten vasthouden. Op Atrium staat een leuk filmpje.

Ook voor foto’s en tweets over de andere EYOF-activiteiten kun je daar terecht.

Druk: Roto Smeets, GrafiServices, Utrecht Reacties Niels.lange@provincie-utrecht.nl

Pyloon • Juli 2013

Visitekaartje op de weg

De beste vakantie-apps

De Rode Loper innoveert

P7

P8

P8

Naar buiten

De zomer dichtbij Door: Niels Lange

Drie provinciale taken die zich voornamelijk buiten afspelen. Drie prachtige manieren om de vakantie in de provincie Utrecht door te brengen. Drie provinciemedewerkers die zich daar dagelijks mee bezig houden.

Hier laten zij zien dat onze provincie genoeg te bieden heeft voor liefhebbers van cultureel erfgoed, voor wandel- en fietsfanaten en voor zon- en wateraanbidders. Met gouden zomertips van de experts!

Francis Langenberg is toezicht-

houder van het zwemwater in de provincie.

“Dat betekent dat ik samen met drie collega’s de zwembaden én de officiële provinciale zwemwaterlocaties in oppervlaktewater controleer op veiligheid en hygiëne. Zo kijken we bijvoorbeeld of er in ondiepe waterstukken niet ineens kuilen zitten, of de hygiëneregels worden nageleefd, of de beschoeiing in orde is, enzovoorts. De kwaliteit van het water - denk aan de aanwezigheid van bacteriën en blauwalg - controleren we niet zelf, maar we zijn wel verantwoordelijk voor de publiekscommunicatie. Als de waterkwaliteit niet voldoet aan de normen, verspreiden we een persbericht, melden we dit op de landelijke website zwemwater.nl en maken we het op de locatie zelf ook duidelijk zichtbaar op de informatieborden. Als het water slecht blijft of de zwemlocatie is onveilig, kunnen we een zwemverbod instellen of de plek sluiten.

Sinds dit jaar gebruiken we nieuwe borden, die in het hele land dezelfde stijl hebben. Wel zo handig. De plattegronden op die borden hebben we trouwens zelf gemaakt. Dus stond ik midden in oktober in mijn wetsuit in alle 23 zwemplassen de waterdiepte te meten. Met die informatie heeft GIS de kaarten gemaakt. Ik vond het trouwens niet erg hoor, in het water. Ik leerde de plassen op die manier goed kennen. Bovendien ben ik ooit begonnen als badjuffrouw, dus ik voel me prima thuis in het water.”

De gouden zomertip: “Als je in oppervlaktewater wilt zwemmen moet je naar het Henschotermeer. Dat is net alsof je vakantie hebt. Down Under in Nieuwegein heeft een boel faciliteiten voor watersport en goede horeca. En van de openluchtbaden kan ik die in Montfoort aanraden.”

Gwen Boon is senior beleidsadviseur

Recreatie en houdt zich bezig met het (boven) regionaal netwerk van wandel- en fietsroutes in de provincie. “Eén van de vier belangrijkste thematische opgaven uit de Recreatievisie van 2012 is het Recreatief HoofdNetwerk; een samenhangend geheel van routes voor wandelen, fietsen en varen. Het fietsknooppuntensysteem dat we in 2008 hebben aangelegd, dekt inmiddels het hele land en is heel populair. De volgende stap is om het netwerk beter aan te laten sluiten op die van de omliggende provincies en op onze prachtige cultuurhistorische kernen en bezienswaardigheden.

Ook voor onze wandelroutes zijn we bezig met een knooppuntensysteem, al ligt het daar iets complexer. Wandelroutes worden namelijk door veel verschillende partijen aangelegd en beheerd. De recreant maakt dat echter niets uit; die wil weten wat er te zien en te doen is en vraagt om herkenbare bewegwijzering. De provincie wil vanuit haar regierol graag voor meer samenhang en verbinding zorgen. Fysiek door wandelroutes aan elkaar te knopen en digitaal door toe te werken naar één wandelrouteplanner waarin de recreant alle routes binnen de provincie kan vinden. Ook werken we met een groot aantal partijen samen aan een opendatasysteem: één portal waarop alle info over evenementen, cultuurhistorie, routes en beleefbare natuur samenkomt. Op deze manier werken we toe aan een groter publieksbereik, zowel in aantallen als in doelgroepen.”

De gouden zomertip: “Als fanatiek wandelaar hou ik van de afwisseling die de provincie Utrecht biedt. Ik loop graag bij mij in de buurt langs de Vecht naar Slot Zuylen. Ook leuk zijn de Klompenpaden, waarmee Landschap Erfgoed Utrecht het boerenland toegankelijk maakt. De bijbehorende app is een aanrader. Ga ‘m downloaden!”

Caroline Bugter

is omgevings­ manager Nieuwe Hollandse Waterlinie en werkt namens de provincie aan het zichtbaar en beleefbaar maken van de forten. “De Nieuwe Hollandse Waterlinie loopt van de Biesbosch, dwars door onze provincie, tot aan Pampus bij Amsterdam. Toch is deze linie lang niet overal even zichtbaar. We spreken weleens van ‘geheim landschap’. Door de wandel- en fietspaden die er langs lopen, maar ook omdat de eigenaren en exploitanten steeds vaker kiezen voor ‘behoud door ontwikkeling’, worden de forten echter steeds zichtbaarder. Er is een app die de bijzondere natuur op de forten in kaart brengt. En in de zomermaanden staat de linie bol van de culturele evenementen. Dit jaar helemaal, door de viering van 300 jaar Vrede van Utrecht. Denk aan de opera Blauwbaard op Fort Rhijnauwen, festival deBeschaving bij Fort Hoofddijk en Linie in Lichterlaaie, dat ruim 7000 bezoekers naar Fort Blauwkapel trok. Uniek is de Zomer Vol Verhalen, een verhalenfestival op vijf Utrechtse forten, tot 18 augustus iedere zondag op een ander fort. En in september volgt de Waterlinieweek.

De provincie wil de Nieuwe Hollandse Waterlinie op deze manier behouden en versterken.

Een plek op de Werelderfgoedlijst van UNESCO kan daar ook aan bijdragen. Denk alleen al aan de stroom van buitenlandse toeristen. Ik hoop dat we die plek in 2016 kunnen bemachtigen.”

De gouden zomertip: “Wil je in een ochtendje tien forten bezoeken? Ga dan eens kijken bij de Stelling van Utrecht. Uniek dat er zoveel mooie forten op een afstand van zo’n 15 à 20 kilometer liggen. Kijk daarnaast eens op www.hollandsewaterlinie.nl voor alle activiteiten.”

Pyloon • Juli 2013

Het personeelsplein op Atrium en de vacatureflits bieden veel informatie op carrièregebied.

Op Atrium vind je ook het film­ feuilleton ‘Zij gaan ervoor’ over duurzame inzetbaarheid.

Lees je Pyloon trouwens al online? Via Atrium Actueel vind je de laatste paar edities terug.

Mobiliteit

De grote vergroener Toen in april de vacatures voor projectleiders werden opengesteld, trok Marja van Buuren de stoute schoenen aan en reageerde op de functie van projectleider Jeugdzorg. Met succes, want per 1 juli is zij zich hard aan het inwerken.

Daarvoor was Marja communicatie-adviseur.

Bij communicatie zag zij de krimp met lede ogen aan. “Ik vraag mij serieus af het niet te zeer ten koste zal gaan van de kwaliteit. Ik denk dat communicatie vaak de kern is van het probleem (de kloof, de samenwerking, de bril van waaruit je kijkt), maar ook de kern van de oplossing.

Daarom hoop ik dat communicatie steeds beter op haar plek komt in het primaire proces (onder meer met inzet van factor C). Ik kan daar in ieder geval zelf nu aan gaan bijdragen. Het is duidelijk dat ons management graag een organisatie wil met meer projectleiders en minder adviseurs.

Vanuit die realiteit ben ik gaan nadenken over de rol die ik daarin zou kunnen spelen. Dat gebeurde trouwens niet ineens, ik ben eigenlijk altijd bezig met mijn duurzame inzetbaarheid (jaren geleden heette dit nog employability). En omdat ik nieuwsgierig ben, zoek ik ook steeds weer naar verbreding in mijn werk. Met een achtergrond in organisatiewetenschap, coaching en consulting van managers en professionals, vind ik het interessant om mensen te helpen leren en

zichzelf in het werk te ontwikkelen. De meeste ontwikkeling vindt plaats door te doen, want dan doe je een ervaring op die zich vastzet in je hersenen. Vandaar dat ik graag steeds nieuwe dingen wil doen.”

Door: Mireille van Kempen

gedaan, het is een lastige tijd om een nieuwe baan te vinden, zeker ook door mijn leeftijd. Het is me gelukt, dat vind ik hartstikke fijn. Ik begin bij Jeugdzorg, dat is dicht op de samenleving en dicht bij mij.”

Blij is Marja met de kans die ze krijgt. En eerlijk is eerlijk, die ze zelf heeft gepakt. Wat wordt haar uitdaging? “Bij communicatie vond ik het leuk om met veel verschillende onderwerpen bezig te zijn. Nu ga ik langer aan de slag met één onderwerp. Ik ga dus als het ware vanuit de breedte de diepte in. Dat vind ik wel aantrekkelijk. Overigens is het niet zo dat alles anders wordt, ik beschouw mezelf als een hybride professional. Ik probeer de goede elementen uit mijn werk te behouden, maar vanuit een andere rol in te vullen.

Groen, groener, groenst Marja laat met haar vertrek naar een groene functiegroep haar oude groep 4.2 (senior)adviseur achter. Wat bleek op de eerste peildatum?

Ook haar oude groep is van rood naar groen gegaan, waarmee ook die groep een nieuwe fase in gaat. “Eigenlijk ben ik dus een grote vergroener”, grapt Marja. Wat niet wil zeggen dat ze de stap alleen heeft gemaakt om haar collega’s te plezieren. “Ik heb het natuurlijk ook voor mezelf

Zo Gezegd In Zo Gezegd vraagt Pyloon een willekeurige collega te reageren op een citaat. Dit keer vroegen we: Frank Okhuijsen, beleidsondersteunend medewerker in team Kunst, Media en Maatschappij bij de afdeling Mobiliteit, Economie en Cultuur (MEC). Frank is werkzaam bij de provincie vanaf 31 januari 2005.

‘Geef me werk wat bij me past en ik hoef nooit meer te werken.’

(Confucius)

Eerste reactie?

Mee eens, als je werk hebt dat bij je past, dan voelt het veel minder als werken. Je kunt je er makkelijker in ontwikkelen en je levert betere resultaten, omdat het als vanzelf gaat.

Dus je maakt als het ware van je hobby je werk?

Dat nou ook weer niet, werk blijft werk. Een hobby is te vrijblij-

vend. Dat doe je omdat je het leuk vindt, als je geen resultaten behaalt is het ook goed.

Heb jij zelf passend werk?

Voor de helft heb ik passend werk, in die zin dat ik het graag doe. Van de andere helft van mijn werk krijg ik minder inspiratie. Bij cultuur is er veel wegbezuinigd sinds het laatste coalitie-akkoord. Dat betekent

dat er veel dingen moeten worden afgebouwd. Ik merk dat ik dat minder leuk vind om te doen. Ik houd meer van dingen opbouwen. Ik besef uiteraard dat werk nooit 100% leuk kan zijn, maar het is wel mijn streven.

Hoe probeer je dat te bereiken?

Door de flinke bezuinigingen op het kunstenbeleid zijn we

meer gaan inzetten op cultuur en ondernemerschap. Dat betekende een reset van onze vroegere manier van werken.

We faciliteren en ondersteunen de cultuursector nu meer met adviezen, waar we eerst vooral geld inzetten. Het is een tijd geworden van op een andere manier naar mogelijkheden kijken. Ik trek vooral klussen naar mij toe die mij uitdagen en waar ik gemotiveerd van raak.

Noem er eens een paar?

De herontwikkeling van de voormalige Vliegbasis Soesterberg bijvoorbeeld. We zoeken vooral naar mogelijkheden op cultureel gebied, zoals bijvoorbeeld het organiseren van festivals. Verder ben ik bezig met het organiseren van een bijeenkomst over de Geefwet. Als je geld schenkt

aan culturele instellingen, zijn er belastingtechnisch aantrekkelijke regels. Dat willen we meer voor het voetlicht brengen.

Zou de provincie meer kunnen doen om haar mensen passend werk te geven?

Het is in de eerste plaats je eigen verantwoordelijkheid om op die passende plek terecht te komen. Maar als dat niet gebeurt, misschien omdat mensen voor de veiligheid blijven kiezen, ligt er ook een rol voor de teamleiders. Die kunnen medewerkers uit hun comfortzone halen en ze begeleiden naar een andere functie. Ik vind dat dat laatste nog te weinig gebeurt.

Pyloon • Juli 2013

De beschildering van de zaal is teruggebracht naar de neo-pompeïaanse stijl van 1888. Het ontwerp was van decorateur Willem Fabry.

Dijkman en Junge werkten met een extra medewerker én een stagiair een jaar lang aan het plafond en de kroonlijst.

Paushuize werd in 1517 gebouwd in opdracht van paus Adrianus VI. Hij woonde er echter nooit.

Naar buiten

Paushuize prachtig in oude stijl hersteld Wie na de restauratie van Paushuize nog geen bezoek heeft gebracht aan dit prachtige monumentale gebouw in de Utrechtse binnenstad, zou dat zeker nog een keer moeten doen. Het pand is prachtig in oude stijl hersteld en regelmatig open voor publiek. Restaurator Peter Dijkman licht de omvangrijke klus toe.

Door: Mireille van Kempen

De Balzaal met de muurschildering. In het midden is het portretje van Koningin Wilhelmina te zien. In de boog erboven is één van de teruggevonden schilderijen te zien.

restaurator en opgeleid in Potsdam, komt ook veelvuldig in het verhaal voor. Samen kregen zij de opdracht om het historische interieur van de Spiegelzaal terug te brengen in de originele staat.

In een rapport van Claudia staat het hele proces beschreven. En dan blijkt maar weer dat het niet zomaar een kwestie is van een kleurtje verf uitzoeken en deze op de muur smeren.

Peter: “Tijdens de restauratie is onder meer een professioneel kleuronderzoek uitgevoerd. Daarbij wordt gekeken naar alle verflagen die in de loop der eeuwen zijn aangebracht. De eis is dat iedere laag intact wordt gelaten en alle werkzaamheden zichtbaar en omkeerbaar zijn. We zijn gekomen tot 22 lagen verf. Bijzonder was dat in de voormalige Spiegelzaal, die in 1829-1832 als balzaal is gebouwd, de gehele beschildering in neo-Pompeïaanse stijl werd aangetroffen. We hebben de wanden volledig in deze oude stijl hersteld.”

Peter Dijkman voor de zeer monumentale haard in de Van Tuyllsalon, een in Rome vervaardigd beeldhouwwerk uit 1520, nu voorzien van een passende boezem naar ontwerp van Miki Witmond en voorzien van het provinciewapen.

Na de renovatie is Paushuize alweer ruim een jaar opengesteld. Toch is restaurator Peter Dijkman nog steeds hard aan het werk om de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten. Zo maakt hij onder meer negen stadswapens voor in de voormalige Spiegelzaal. Dat hij trots is op zijn werk, blijkt wel als ik langskom voor een rondleiding langs de gerestaureerde zaal en de vier salons op de bel-etage. Dat hij er enthousiast over kan vertellen trouwens ook. Peter Dijkman raakt (letterlijk) niet uitgepraat als het over de vondsten en de werkzaamheden gaat die hij er laatste paar jaar uitvoerde. Zijn vrouw Claudia Junge, ook

Portretjes Een bijzondere ontdekking in de Balzaal was een muurschildering van Koningin Wilhelmina.

Peter: “Wilhelmina is hier 10 jaar (in 1890) en volgde haar vader Koning Willem III op. Bijzonder eraan is dat zij haar haar hier los draagt, net als op de voor die gelegenheid geslagen munt.”

Het portret is nu opnieuw te bewonderen. Op de schoorsteennis aan de andere kant van de Balzaal is in dezelfde stijl een portret aangebracht van Koning Willem Alexander. “Het kennismakingsbezoek van Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima, is afgesloten met een bezoek aan Paushuize. Ik ga er van uit dat WillemAlexander de portretten heeft gezien. Helaas heb ik geen terugkoppeling gekregen, ik weet dus niet wat hij ervan vond.”

Teruggevonden Een andere bijzonderheid was het aantreffen van lijmresten met de afdrukken van schildersdoek in één van de bogen in de Balzaal. “Dit betekent dat de schilderingen op doek zijn geschilderd en daarna op de pleisterlaag gelijmd. Alleen konden we de schilderijen niet vinden. Op wonderlijke wijze zijn er twee teruggekomen in Paushuize.

Het bleek dat iemand ze in de jaren ’30 had meegenomen, toen er twee ventilatoren werden aangebracht in de bogen. Zo’n vijftig jaar later meldde de dochter van deze persoon zich met de door haar gevonden kunstwerken bij Monumentenzorg. Nu hangen ze gelukkig weer op hun oude plek.” Na twee uur ga ik er vandoor. Ik heb mij weer even in oude tijden gewaand. Het was boeiend om te zien, en ik kan iedereen aanraden om er vooral ook een kijkje te gaan nemen.

Op www.paushuize.nl kun je alles vinden over de openings­ tijden en de geschiedenis van het monumentale pand.

Paushuize wordt geëxploiteerd door Huize Molenaar.

De provincie gebruikt het pand voor representatieve activiteiten en evenementen.

Pyloon • Juli 2013

Oriënteer je dinsdag 10 en donderdag 12 september op je eigen ontwikkeling op de mobiliteitsmarkt.

Kom tijdens de lunchpauze langs bij de kraampjes op de begane grond en werk aan je duurzame inzetbaarheid.

Doe een competentietest, laat een cv-scan doen, speeddate met een loopbaancoach of schrijf je in voor een snuffelstage.

Organisatieverandering

‘We hebben het goed op de rails’ Door: Niels Lange

In de denkbeeldige provincie-agenda stond om de datum ‘1 juli 2013’ een flinke cirkel. Dit was namelijk het eerste meetmoment sinds het model met rode en groene functiegroepen in werking trad. Als het goed is, zijn alle medewerkers bijgepraat door hun teamleider. Pyloon sprak er even over door met Janneke Hakkert, projectleider organisatie-inrichting. Met als belangrijkste conclusie richting 2015: we zijn op de goede weg.

“Het was een spannend halfjaar,” geeft Janneke Hakkert toe. “Gaat het in de praktijk zoals we het hadden bedacht?

Hebben we de krimp goed op de rails? Gaat de mobiliteit zoals gewenst? Al die vragen kunnen we bevestigend beantwoorden. De meeste functiegroepen krimpen prima volgens schema en sommigen zijn zelfs al ‘groen’, wat betekent dat voor deze groepen de gewenste formatie van 2015 al is bereikt.”

Ook al is de teneur overwegend positief, toch zijn er vier functiegroepen die niet ‘op schema’ zijn om in 2015 de beoogde krimp te halen. Normaal gesproken worden de werknemers in deze groepen dan herplaatsingskandidaat. Nu is echter besloten dat bij drie van de vier functiegroepen niet te doen. Janneke legt uit waarom er voor hen een uitzondering is gemaakt. “Eén van de criteria voor herplaatsing is: kan deze

groep het met minder doen zonder dat er werk blijft liggen? Het antwoord voor deze groepen was op dit moment duidelijk: nee. Daarnaast ging

het maar om kleine aantallen die niet waren gehaald. Dan wil je de boel niet helemaal overhoop gaan halen. Het doel is nog steeds om plaatsings-

Deze icoontjes worden gebruikt om de status van de functiegroepen aan te geven.

Van linksboven met de klok mee: ‘rode groep, niet op schema’, ‘rode groep, wel op schema’, ‘groene groep, iedereen geplaatst’ en ‘rode groep, wordt groen’.

processen te voorkomen.”

Eén functiegroep gaat wél het herplaatsingstraject in.

Wat staat deze werknemers de komende tijd te wachten?

Janneke: “Voor er ook maar iets kan gebeuren, is er instemming van de OR nodig, dat is zo afgesproken. Op dit moment wordt dat voorstel voorbereid. Als de OR akkoord gaat, gaan we met deze mensen een proces van herplaatsing in.

Daar worden de betrokkenen uitgebreid over geïnformeerd.

Ook hier wordt het weer spannend en nieuw voor iedereen.

Het is daarom wel fijn dat we alle energie in één functiegroep kunnen steken.”

De reorganisatie behelst overigens meer dan de kille cijfers van de functiegroepen, merkt Janneke op. “Ik snap dat die indruk soms wel gewekt wordt.

Maar het zou in theorie kunnen dat we de krimp hebben gehaald en de reorganisatie toch is mislukt. Het is namelijk

ook een kwestie van ‘de juiste mensen op de juiste plaats’ krijgen. Van buiten beter presteren en onszelf bekwamen in onze veranderende rol.

Ook in dat kader zijn de cijfers van 1 juli bemoedigend: omdat sommige groepen al groen zijn, komen we daar al steeds meer aan toe.”

Er zal dus geschoven gaan worden. Essentieel daarin wordt volgens Janneke de mobiliteit van de medewerkers. “Iedereen zou voor zichzelf moeten bedenken: wat wil ik nou? Het is vervolgens aan de organisatie om kansen te bieden: met interne en externe vacatures, maar ook met opleidingen en trainingen in Duurzame Inzetbaarheid.”

Tot slot: “We gaan iedereen vanaf nu wat vaker informeren over de stand van zaken in de functiegroepen en hopen deze positieve lijn voort te zetten.

En heb je vragen, klop dan aan bij je teamleider!”

In deze rubriek kiest een provinciemedewerker drie woorden uit een lange lijst. Met welke van deze woorden heeft hij of zij iets speciaals? In deze aflevering de woordkeuze van Paul Mallens, concernadviseur middelen.

Opdrachtnemer en -gever, bedrijfs­ restaurant, wiki, mobiliteit, e-bike, leider­ schap, thuiswerken, innerweb, Ambtenaar 2.0, kunst, zelfredzaamheid, Archimedes, hoogtevrees, agenda, Lync, locker, bereik­ baarheid, innovatie, excelleren

Wiki Mooi woord, ‘wiki’. Wie had dat 10 jaar geleden gedacht, zomaar een nieuw woord voor zo iets totaal onverwachts. Samen als groep kennis ont­ wikkelen en dat op een manier die alle bestaande encyclopedieën van hun voetstuk heeft gestoten.

Voor ons ook interessant, ik denk dat een wiki

over gebieden een mooie manier is om samen integraal beleid te ontwikkelen.

Zelfredzaamheid Naar woord, ‘zelfredzaamheid’. Doet denken aan patiënten. Maar we moeten íets. Volgens mij zijn we elkaar nu nog te veel aan het pampe­ ren, alles in de puntjes geregeld. Om mij aan te spreken zou het over ‘autonomie’ mogen gaan, de autonome medewerker. Zelfstandig werken, onafhankelijk, opkomen voor waar je voor staat en je eigen zaakjes regelen.

Innovatie Fijn begrip, ‘innovatie’. Vanuit mijn rol in de

informatievoorziening is dit ook een hoofdzaak. En voor de pro­ vincie is de uitdaging om te innoveren groot. Hoe kunnen we het vertrouwen terugwin­ nen, verantwoordelijkheden terugleggen in de buitenwereld en slimmer ons werk doen? In het project ‘Anders op Weg’ mag ik zo’n innovatiezoektocht begeleiden: hoe kun­ nen we de mobiliteit beïnvloe­ den middels gaming.

Pyloon • Juli 2013

De provincie Utrecht heeft twee steunpunten. Eén in De Meern en één in Huis ter Heide (hoofd­ steunpunt).

De provinciale wegen zijn opgedeeld in 7 rayons. Ook is er een rayon voor provinciale vaarwegen.

Ieder rayon heeft twee vaste inspecteurs die twee keer in de week een schouw doen langs de wegen.

Naar buiten

‘Wij zijn de oren en ogen van de provincie’ Bijna niemand bij de provincie werkt zoveel buiten en met onze inwoners als de weginspecteurs. De verslaggever van Pyloon trok voor één ochtend een fluorescerend hesje aan en stapte in de bus bij inspecteur Dennis Kuipers. Een verslag van minuut tot minuut.

8.33 uur “Hoi, ik ben Dennis”, zegt de energieke twintiger in onberispelijk uniform – donkere broek, nette schoenen, overhemd met provincielogo en stropdas. Hij licht zijn keurige uniform toe. “We letten tegenwoordig erg op onze uitstraling. Onze taken zijn veranderd, daar kom ik straks nog wel op terug. Door ons contact met aanwonenden, weggebruikers en hulpdiensten zijn we het visitekaartje van de provincie, de schakel tussen inwoners en overheid.

Dan helpt het enorm als je er representatief uit ziet en enige autoriteit uitstraalt.”

9:17 uur “Vaak zijn wij als eerste ter plaatse bij een incident,” zegt Dennis tijdens een korte rondleiding op het steunpunt Huis ter Heide. “Het is dan zaak om zo snel mogelijk het verkeer om te leiden en de plaats veilig te stellen met kegels en ons eigen voertuig, dat als buffer dient. Daarna moet – samen met een aannemer - de schade aan het wegdek, straatmeubilair en de openbare verlichting worden gerepareerd.”

Incidentenmanagement is één van de belangrijkste taken van de weginspecteurs. “Je moet in zo’n situatie goed kunnen improviseren. Nauw samenwerken met de politie, brandweer, ambulance en eventueel een bergwagen. De verkeerscentrale van Rijkswaterstaat informeren over de voortgang, zodat we samen kunnen besluiten tekstkarren en matrixborden in te zetten.

Bij incidenten op wegen die een belangrijke doorstroomfunctie hebben binnen de

provincie, stuurt Rijkswaterstaat sowieso een bergwagen.

Dat scheelt enorm in de tijd.

We groeien in onze rol, zijn de laatste tijd veel professioneler geworden. Een tijdje geleden hadden we een aanrijding van een trein met een vrachtwagen vol diepvrieskalkoenen. Een enorme ravage. Als je dan ’s avonds thuiskomt en alles is goed opgelost, dan geeft dat natuurlijk een goed gevoel.”

9:38 uur Dan de nieuwe busjes. Deze Volkswagen Transporters zijn sinds dit voorjaar in gebruik, als vervanging van de oude, gele busjes met open laadbak. Ze bevallen uitstekend.

“Ook dat heeft met je uitstraling en herkenbaarheid te maken. Alle voertuigen zijn hetzelfde, waardoor we een echte eenheid uitstralen. En overal is aan gedacht. Als ik die rode knop hier indruk, stel ik me beschikbaar voor de afhandeling van incidenten en kunnen het steunpunt en Rijkswaterstaat me volgen via gps. Bij een incident kunnen ze dan zien welke inspecteur dichtbij is. Scheelt weer tijd.

En hoe sneller de weg weer vrij is, hoe kleiner de economische schade.”

10.06 uur We stappen in en rijden weg.

Twee keer in de week doet Dennis een schouwronde op de N-wegen in zijn rayon (zie kaders hierboven), pakweg het gebied tussen Houten, Wijk bij Duurstede en Doorn. “Dan kijken we of de wegen er goed bij liggen, of het zicht nergens wordt belemmerd door te hoge begroeiing, enzovoorts.”

Even later stapt hij uit om te

overleggen met een werknemer van het bedrijf dat de bermen maait. “Let op dat je op de N229 een stuk niet moet maaien,” zegt hij tegen hem.

“Ik bel je straks nog om de hectometerpaaltjes door te geven.”

10:56 uur Tussen een paar telefoontjes naar zijn collega’s en de bermmaaier van zojuist door, wijdt Dennis iets meer uit over de nieuwe rol van de weginspecteur. “Alle uitvoerende taken hebben we eigenlijk uitbesteed. Vroeger stonden we zelf nog palen te slaan en borden te plaatsen. We gaan nu minder ‘beheersgericht’ en meer ‘doorstromingsgericht’ te werk. We hebben bijvoorbeeld een pilot gedraaid met spitsdekkende diensten, van 6 tot 6. Misschien dat we zo beter doorstromingsproblemen konden signaleren en oplossen.

Uit de evaluatie bleek dat de meerwaarde ’s ochtends niet zo groot is, maar ’s avonds wel.

Zo werken we hard aan een soepele doorstroming en een veilige weg. Daar hoort uitvoerig contact met weggebruikers en aanwonenden ook bij.”

11.21 uur Geen loze woorden, blijkt al snel. In Langbroek stoppen we bij een kruising. Dennis wijst naar een tuin. “Zie je die stronken daar? Daar stond eerst een metershoge rij coniferen. Prachtig, maar helaas werd het kruispunt er behoorlijk onoverzichtelijk en onveilig van. Ik ben gaan praten met de mevrouw op wiens erf ze stonden, heb me netjes voorgesteld en gezegd dat die heg helaas voor een groot deel

Door: Niels Lange

moet worden gekortwiekt. Ze vond het uiteraard heel erg, maar gelukkig kon ik goed en rustig uitleggen waarom dit moest gebeuren. Als ik de regels tot op de komma ging naleven, moest bijna de hele heg eraan geloven. Dat kon ik haar niet aandoen, dus zijn we elkaar ergens in het midden tegemoet gekomen. Het zicht is nu goed genoeg en er is toch nog een stuk heg over. Iedereen tevreden.” Terwijl Dennis zijn verhaal doet, komen de vrouw in kwestie en haar man even een praatje maken. Na een paar minuten gaan we glimlachend en zwaaiend uit elkaar. “Je ziet, we zijn echt de oren de ogen van de provincie,” zegt Dennis.

12.10 uur We maken nog een korte stop om de werking van een verkeerslichtinstallatie bij Driebergen even te testen en dan zijn we precies op tijd weer terug voor de lunch in Huis ter Heide.

We besluiten de ochtend met de ‘vraag der vragen’: wat maakt jouw werk zo leuk?

Dennis hoeft er niet lang over na te denken. “De afwisseling.

In je eigen beheersgebied kan van alles voorvallen. De ene dag ga je bij omwonenden langs, de volgende dag krijg je een aanvraag voor het passeren van een wielerkoers. Geen dag is hetzelfde en als er een incident is, heeft dat de absolute prioriteit.”

Pyloon • Juli 2013

Prikbord Handig op reis Op vakantie is het heerlijk om je telefoon af en toe uit te zetten. Wie zijn werktelefoon meeneemt naar het buitenland, wordt sowieso met klem verzocht de dataverbinding geheel uit te schakelen. Maar een smartphone of tablet met gratis WiFi kan ook een handig middel zijn om je vakantie nog leuker te maken. Pyloon zet een aantal handige vakantie-apps voor je op een rijtje. Te verkrijgen in de Google Play­ store (Android) en iTunes (iPhone en iPad).

De voorbereiding Weet je nog niet waar je heen wilt? Dan is de app TripBase de moeite waard.

Door antwoord te geven op een paar vragen, doet TripBase een aantal sugges­ ties. Wie wel al weet waar de reis heen gaat, kan veel baat hebben bij Tripit. Deze app zet al je reisgegevens op een rijtje, ideaal voor een rondreis! Het enige wat je hoeft te doen is je reserveringen, boekingen en vluchtgegevens door te mailen en Tripit maakt een handig overzicht. Inclusief leuke tips voor excursies.

En dan is er nog de bagage!

Hoe vaak kom je er niet

halverwege de vliegtuigslurf of op de Franse tolweg achter dat je je föhn of je oplader bent vergeten? Dat is verleden tijd met Packing Pro. Kant en klare paklijsten en to-dolijstjes, zodat je nooit meer iets vergeet.

De reis Navigatie is ook erg handig, zowel onderweg als in een stad. Google Maps is prima, maar heeft een dataverbinding nodig en is dus vrij duur. Voor een paar euro heb je echter CityMaps2Go op je iPhone, met kaarten die je thuis kunt downloaden en offline kunt raadplegen. Voor Androidge­ bruikers is er de gratis navigatie-app Nav Free X. Ter plaatse Met WiFi Finder scan je de omgeving voor bruikbare open WiFi-netwerken. Handig als je snel wilt weten wat ‘drie kilo drumsticks voor op de barbecue’ is in het Italiaans.

Daarvoor gebruik je Google Translate, een handig woor­

denboek met 64 talen. Ook handig is KLM Converter: deze app rekent alles om.

Van yards naar meters, van Fahrenheit naar Celsius.

En hoe zat het nou met kleding- en schoenmaten?

Voor vreemde valuta is XE de beste omrekenapp.

Voor het weer kun je terecht bij WeerOnline.

Schijnt de zon en wil je erop uit? Met Triposo Tra­ vel Guide kun je reisgidsen van landen en steden over de hele wereld downloa­ den. Must sees, leuke restaurants en musea, alles staat erin.

Minder leuk, maar mis­ schien wel noodzakelijk bij een minder fortuinlijke vakantie is de app SOS op reis. Kent de lokale equiva­ lent van 112 in honderden landen, maar ook nummers van vrijwel alle Nederland­ se verzekeringsmaatschap­ pijen, banken en telecom­ providers (bijvoorbeeld om je bankpas of gsm te laten blokkeren).

Weer thuis Indruk maken met je ver­ halen, foto’s en filmpjes?

KLM Passport zet alles in een leuke slideshow voor de thuisblijvers. En met Trip Journal houd je een vakantiedagboekje bij, dat je weer kunt delen via Face­ book en Twitter. Of met je thuisblijvende collega’s op Yammer.

Top 5 - Uit in eigen provincie Op pagina 3 van dit nummer worden de zwemlocaties, forten en wandel- en fietspaden in de provincie Utrecht al uitgelicht.

Heb je nog tijd over en wil je iets leuks doen in eigen provincie?

Hier vind je nog vijf tips!

1. Leuk voor avontuurlijke kinderen en hun ouders: het gloed­ nieuwe Klimbos op landgoed Pijnenburg bij Lage Vuursche.

Klimmen, klauteren en slingeren tussen de bomen. Eerder deze maand officieel geopend door gedeputeerde Krol. www.klimbosgooieemland.nl 2. De tentoonstelling Beeld van Beatrix, met 68 kunstwerken over de prinses, verhuist van Paleis Het Loo naar Soestdijk en is daar tot 1 september te zien. www.paleissoestdijk.nl 3. Dierenpark Amersfoort en Ouwehands Dierenpark hebben speciaal voor de zomervakantie allerlei extra activiteiten. Zo zijn er quizzen en kunnen kinderen meehelpen met de ver­ zorger. www.dierenparkamersfoort.nl en www.ouwehand.nl 4. Uiteraard wordt 300 jaar Vrede van Utrecht deze zomer gewoon doorgevierd met tal van activiteiten. Omdat dit écht teveel is om op te noemen, kun je beter even op de site kijken: www.vredevanutrecht2013.nl 5. Kasteel De Haar in Haarzuilens (foto) is al jaren één van de grootste publiekstrekkers van de provincie. Wie er is geweest, weet waarom: wat een weelde kent dit omvangrijke kasteel. Nu met extra uitgebreide rondleidingen. www.kasteeldehaar.nl

Minder geld maakt creatief. En dorstig.

De Rode Loper is de societyrubriek van Pyloon. Evenementen, bijzondere collega’s of gebeurtenissen: niemand is veilig voor de pen van De Rode Loper. In deze editie drinkt de Rode Loper een zomers borreltje mee bij het eerste Innovatiecafé in de coffeecorner.

Wat gaat het toch hard de laatste tijd. Waar termen als duurzaamheid, ‘people, planet, profit’ en innovatie tien jaar geleden alleen nog maar werden gebezigd door markant bebrilde, zelfbenoemde goeroes, is het nu onlosmake­ lijk verbonden met ons dagelijks leven. Waar toen nog niemand had gehoord van kiloknallers, worden nu hele grootgrutters in de ban gedaan omdat ze plofkip verkopen. En waar toen nog geld genoeg was om zelfstandig allerlei projecten uit de grond te stampen, is een werkdag vandaag de dag niet com­

pleet zonder ergens samen met onze partners en inwo­ ners een slimme verbinding te hebben gelegd.

Dat maakt ons werk overigens wel een stuk interessanter, leert het eerste Innovatiecafé op 3 juli in de coffeecorner, dat het thema ‘Slim investe­ ren met bestaand geld’ mee kreeg. Want wat blijkt van­ uit de comfortabele bruine fauteuils? Minder geld maakt creatief! Zo vertelt Martine Sluijs over zorgverzekeraar Achmea, die de welvaart in achterstandswijken verbetert om zorgkosten te verminde­ ren. Of over de Rotterdamse gemeentelijke zwembaden, die met sluiten werden be­

dreigd omdat ze teveel verlies draaiden. Totdat Strukton aanbood het beheer op zich te nemen, slim investeerde in verduurzaming en nu zulke lage energierekeningen heeft, dat ze zelfs winst maken.

Zo schudt Martine nog wat mooie, inspirerende voor­ beelden uit haar mouw. En dan te denken dat ze eigenlijk helemaal niet was voorbereid om de ruim twintig aanwe­ zigen toe te spreken. Nee, initiator van het Innovatie­ café Michiel Linskens had aanvankelijk gerekend op de komst van Hans Karssenberg, die aan de wieg stond van het innovatietraject ‘Nieuw Investeren met Bestaande

Euro’s’, oftewel NIMB€. Maar hoe slim en innovatief je ook bent, tegen een oude auto die het halverwege de reis voor gezien houdt doet niemand iets. “Lekker innovatief,” roept één van de aanwezigen nog gekscherend. Geen Karssen­ berg dus, maar Martine toont zich een waardig vervanger.

Of zoals Michiel het zegt: “We hebben Hans nauwelijks gemist!”

Gwen Boon legt de brug tus­ sen slim omgaan met geld en het recreatiebeleid van de pro­ vincie Utrecht. Volgens haar zou het helpen als we eens met een andere bril naar de ontwikkeling van een gebied kijken. “Waar zit het verdien­

model? Hoe kunnen we samen met lokale partners die misschien niet zo voor de hand liggen een soort mini-economie opzetten rond het recreatiegebied?”

Haar verhaal gaat naadloos over in een discussie bij de toehoorders, zoals het in een goed café ook gaat.

Als zo langzaamaan ook de borrelkar in het vizier komt (van innovatie krijg je dorst, zo blijkt) is het eigenlijk alleen nog het gebrek aan wanstaltige kroegmuziek dat de kroeg om de hoek scheidt van dit Innovatiecafé. Hier wordt op een informele manier kennis gedeeld. Hopelijk is dit niet meteen het laatste rondje en wordt er snel een nieuw café georganiseerd.

Proost!