เพราะหมาป9าแปลงเปลี่ยนเป@นยายปลอม
ฉันเล0านิทานหนูนLอยหมวกแดงใหLเด็ก
เพราะเลือดซิบลงเขี้ยวย0อมหวานหอม
เพราะเธอตรอมใจเชื่อเป@นเหยื่อไป
เสียงเด็กที่พูดคุยเจี้ยวจLาวกันเสียงดังก0อนที่เด็กคนหนึ่งจะเปRดคำถามออกมา
คำถามแบบนั้นไม0ต0างกับการเบลมเหยื่อเลย
พบว0าเป@นศพที่ถูกถ0วงน้ำอยู0ตรงบริเวณสะพานตกปลาที่ห0างจากบึงน้ำป9าชLามา 2 กิโลเมตร
หนLาออกมีรอยกรีดเหมือนสัตว[ดุรLายแต0ปากแผลถูกตัดเป@นแนวขวางที่เรียบมากทำใหLคาดการว0าคงใชLคัตเตอร[ เดียวกันศพรายที่สาม
ตามหาสามีของตนแต0อย0างใด
โดยที่บริเวณขLอพับกับทLองถูกกรีดดLวยคัตเตอร[ที่คาดว0าน0าจะเป@นหลักฐานสาวถึงตัวคนรLายไดL ลักษณะ
จิ้งหรีดในช0วงหนLารLอนดังหรี่
ชื่อเหมือนกันแบบนี้เรียกพี่ว0าเซียร[ดีกว0านะ”
ขอรLองเป@นใครจะกลLาปฏิเสธกันไดLลงคอ
แปรเปลี่ยนเป@นสีชาด เด็กกลับกันหมดเหลือไวLเพียงเจLาตัวนLอยคนเดียว ซินมองแผ0นหลังของคนหนึ่งที่เดินออกไป
ก0อนจะหันมามองฉันแลLวถามว0า “เรื่องที่พี่เซียร[ฟ-งเมื่อตอนเที่ยงคืออะไรคะ?”
เหรอ?
อย0างเช0น “ถLาศพถูกถ0วงทำไมถึงยังลอยขึ้นมาไดL
บLานเลยเปRดลิ้นชักเพื่อที่จะเอาของสำหรับทำสื่อการเรียนรูL
เวลาที่เธอจะอยู0ตามลำพังไดLมีเพียงช0วงเดินไปมาระหว0างบLานกับโรงเรียนคือช0วงหLาโมงถึงหกโมงครึ่งกับช0วงหกโมง เย็นถึงทุ0มครึ่ง ต0อมาครูอนุบาลสองใหLการว0าเธอเป@นแม0ม0ายลูกอ0อนสองคน เพิ่งจะมาอยู0หมู0บLานนี้ไดLปaสองปa เธอจะ
สะพายเปr
ตอนประถมแต0เมื่อขึ้นมัธยมก็ไดLยLายออก
ตามปกติ พอเลิกงานก็ไปซื้อของที่ตลาดก0อนจะเอาของกินมาแจกจ0ายเพื่อนบLานที่อยู0รอบ
เหมือนกันแต0มาช0วยงานเอกสารจิปาถะ
เมื่อกลับถึงบLานวันนี้เองก็เหมือนเดิม
การหลบหนีเป@นระยะ แต0ก็ไดLขLอมูลสันนิษฐานว0าคนรLายตLองเป@นคนในชุมชนและอยู0มานานหลายปa ในส0วนของศพ รายที่สามไดLขLอมูลเพิ่มเติมว0าในช0วงที่อยู0ในโรงแรมทางหนLาประตูทางเดิมของหLองนายหมื่นผูLเป@นชูLของนาง พรศรี
นั่นไดLมีพนักงานเขLาไปเสริฟอาหาร พบว0าส0วนสูงของพนักงานเสริฟอาหารที่ออกมาจากหLองนั้นกลับลดลงอย0างเห็น
ไดLชัดทางกลLองวงจรปRด โดยผูLยืนยันคือตัวพนักงานเองว0าเจLาตัวถูกตีเขLาที่ทLายทอยอย0างแรงจนสลบ
ว0าใครเป@นคนตีแต0เดาเอาเองว0าเป@นนายหมื่น วันนี้ฉันออกไปซื้อของในเมืองแทบทั้งวันเพราะดูเหมือนว0ามีสมาชิก
ใหม0เขLาบLาน เมื่อกลับไปถึงบLานพบว0าซินกำลังอาบน้ำอยู0
บัญชีเงินฝากของปู9ออกไปดLวย
ซึ่งจัดว0าเป@นผูLป9วยที่มีจิตเวชร0วม ( Comorbidity ) ตัวเด็ก
(Phychosis)
ทาแกLมของเธอดูไม0เหมือนเด็กที่เพิ่งจะไดLจับเครื่องสำอางเลย
อย0างไร
กานต[ผูLเป@นศพแรกมีจุดร0วมกันตรงที่ไดLก0อคดีพรากผูLเยาว[ ซึ่งถูกปรับทั้งคู0เป@นจำนวนเงิน 200,000 บาท และวาง
โทษจำคุกนายสมศักดิ์ 12 ปa โทษจำคุกนายกานต[ 10 ปa ผูLที่คาดว0าน0าจะมีแรงจูงใจในการฆ0าคือ ครอบครัว ผูLเสียหายหรือเพื่อนผูLเสียหายก็เป@นไดL จากขLอมูลที่สืบมาผูLเยาว[ที่ถูกกระทำอายุไดLเพียง
กระทำชำเราไวLเยอะมากจากผูLชายวัยกลางคนสองคนในบLานของเขา แมLว0ามีภรรยาอยู0ก็ไม0ไดLช0วยอะไร ภรรยาคน
นั้นไม0สนใจดLวยซ้ำว0าสามีจะนอกใจเธอไหม เธอสนใจเพียงแค0ว0าสามีตLองไม0รูLเรื่องที่เธอนอกใจ
อย0างต0อเนื่องมา
กำลังถูกแขวนคอไวLในที่ที่หนึ่ง
เลยไม0ไดLมีใครออกมาตามหา
ว0าไปเที่ยวกับเพื่อนแต0ที่จริงไปมั่วสุ0มอยู0บLานของชูLอย0างนายหมื่น
เหลืออีกคน 2 วันต0อมาช0วงเวลาบ0ายนายหมื่นจะออกไปขับรถเล0นส0วนนางพรศรีก็อยู0บLานของนายหมื่นเพียงคน
เดียว ก็อาศัยจังหวะนั้นแทงมีดที่ทLองเอาไวL แลLวพังโทรศัพท[ของนางพรศรีแลLวจับปRดปากมัดมือเทLากับจัดการอะไร
แลLวปล0อยใหLอยู0ในสภาพมีดป-กทLอง ตกเย็นก็หลอกล0อนายหมื่นเขLาโรงแรมแลLวมอมยาสลบ ขโมยเอา
จากนั้นก็เรียกพนักงานมาเพื่อที่จะปลอมตัวแลLวออกไปจัดการศพนางพรศรี โชคดีที่ไม0มีใครเขLามาที่บLานนี้
เลยเลยรอดตัวไป นางพรศรีเสียชีวิตไปแลLวจากอาการเลือดตกยางออก ฉันที่อยากระบายความโกรธก็เลยทำไดL
เพียงกรีดศพไปมา ขอโทษนะที่เป@นคนดีใหLเด็กนLอยอย0างเธอไม0ไดLน0ะหนูซิน ซินเอาแต0ฟ-งอย0างเงียบมาตลอดก็เริ่มเอ0ยปากพูด
ใหLพลังเมคอัพกับเครื่องสำอางของพี่เลยนะครับ
เคยมีอยู0ช0วงหนึ่งที่พ0อของผมทานอยู0ก็เลยไดLรูLมา แมLว0าอยู0ในบLานเดียวกันแต0พี่ก็แอบระแวงผมใช0ไหมครับ?
คงไม0ทาขี้ดินสอไวLตรงดLานในของดLามจับลิ้นชัก
ดินสอ คัตเตอร[ กระดาษ พอเดาไดLไหม”
ระเนระนาด บนทีวีเปRดช0องข0าวคดีฆาตกรรมต0อเนื่องที่เซียร[ไดLเป@นคนก0อ เครื่องพริ้นท[เตอร[ที่พิมพ[เอกสารอออกมา
ไม0หยุดที่กองกับพื้นหLองมากกว0า
คอมพิวเตอร[เขียนขLอความเป@นภาษาสเปนที่แปลไดLว0า
“คดีฆาตกรรมอำพรางศพไดLถูกปRดม0านแลLว
หากความเบื่อหน0ายยังมิไดLแคล0วคลาย
Dimension no LXXII – มิติที่ 72
‘Everything is theoretically impossible, until it is done'
ลึกลับของวิทยาศาสตร[สรรค[สรLางบันดาลเรื่องราวในจินตนาการใหLโลดแล0นไปตามเสLนทางของความเป@นไป
บนโลกใบนี้มีหลายอย0างที่เราไม0อาจรูLว0ามันมีอยู0จริงหรือเปล0า บางสิ่งที่เราไม0เชื่อจนกว0าจะมาเห็นไดL
แต0หากถLาเกิดขึ้นแลLวทุกอย0างลLวนมีเหตุผลมารองรับในแบบของมัน มันเป@นความจริงของโลกที่น0าตื่นเตLน
ความเป@นไปไดLที่ไม0ถูกเปRดเผยถูกแทนที่ดLวยคำว0า
ของรLานเป@นบาร[ที่นั่งมีเกLาอี้เสร็จสรรพ ดLานหลังบาร[มีร0างของหุ0นยนต[ร0างหนึ่งยืนเช็ดแกLวอย0างอารมณ[ดี แต0
ในทันทีที่สัมผัสไดLถึงความรLอนของผูLที่เขLามาใหม0 เจLาหุ0นยนต[ก็ค0อยๆหมุนคอมาชLาๆ
หุ0นยนต[ตัวนี้ไม0รูLว0าโลก
หลังจากจัดแจงที่นั่งเจLาหุ0นยนต[ค0อยๆเคลื่อนตัวเขLามาพลางยืนรอรับเมนูเงียบๆ
ขณะที่เอาหัวฟุบลงไปรับสัมผัสเย็นๆไม0แมLจะสบตากับบริกรตรงหนLา หุ0นยนต[เอียงคอจนเห็นฟ-นเฟoองที่กำลังหมุน
ประทับใจแต0การไดLมะเขือเทศสดหนึ่งลูกไม0ไดLทำใหLลูกคLาที่ฟุบอยู0รูLสึกดีขึ้นเท0าไหร0นัก
แต0ในทันใดนั้นเองมือที่ทำดLวยโลหะก็ยื่นเขLามาพรLอมสLอมสีเงินใหLกับลูกคLา
เขากลับมายิ้มไดLอีกครั้งแต0ทันทีที่พบใบหนLาเคลือบดLวยเหล็กของหุ0นยนต[ยิ้มนั้นก็พลัน
กลายเป@นยิ้มเศรLาไปทันใด
วันนี้กินอิ่มแต0วันพรุ0งนี้เขาไม0มีงานอีกแลLว
'คุณอยากรูLไหมความลับของเวทมนตร[คืออะไร'
เสียงสังเคราะห[เอ0ยขึ้น
"อLาว"
'มะเขือเนื้อนี้เป@นอาหารเหมือนที่คุณทานไหม?'
"ก็เป@น" นัยน[ตาแข็งกรLาวของมนุษย[จLองเขLาไปในเลนส[ของหุ0นยนต[อย0างทLาทาย "แต0นั่นไม0เกี่ยวกัน"
มันกลับทำใหLคุณตกเกLาอี้ไดLเพราะมันไม0ต0อตLานและยอมรับในความเปลี่ยนแปลงของวิทยาศาสตร['
'เอไอถูกพัฒนามาเพื่อช0วยมนุษย[ไม0ไดLมาแทนมนุษย[เพราะมันไม0ใช0และไม0เคยเป@นมนุษย[ คุณพูดถูกตLอง
ผมสีบลอนด[ของเธอแสบตาแต0น0าดึงดูด
ผลไมLสีชมพูสดลูกหนึ่ง
'ฮึก 'เสียงสะอื้นดังมาเป@นระยะปนกับเสียงสะอึก กลิ่นแอลกอฮอลล[ลอยหึ่งอบอวลไปทั่วรLานเล็กๆแห0งนี้ คงเป@น
โชคดีที่หุ0นยนต[บริกรตัวนี้ไม0มีจมูก
หญิงสาวร0ายพูดยาวเหยียดแมLจะจับใจความไม0ไดLแต0เหมือนเธอพยายามพูดอย0างเต็มที่
รLองไปบLางหรือทุบโตyะไปบLาง สุดทLายพอเธอเหนื่อยก็ไถลไปกับเคาน[เตอร[หินอ0อนอย0างสิ้นฤทธิ์
เห็นดังนั้นหุ0นยนต[บริกรจึงขยับขLอต0อวืดๆทำท0าจะเดินเขLาไปหลังครัว "จะไปไหนเจLาหุ0นกระป{องง"
'เมนูของคุณ' เสียงสังเคราะห[ตอบสั้นๆไม0มีความต0อเนื่องเลยสักนิด แต0ก็เป@นการเขLาประเด็นที่ดีสำหรับคนเมา "อืม ถLาอย0างนั้นฉันขอสั่งสิ่งที่งดงามที่สุด แพงที่สุดเลิศหรูที่สุด
โลกจะตLองสลายไป แน0 ก0อนถึงตอนนั้นเอาสิ่งที่วิเศษที่สุดมาใหLฉันทีสิ"
ผ0านไปไม0นานเสียงจักรกลก็กลับมาดังที่หนLารLานอีกครั้ง บนถาดเงินที่ยกมาถูกประดับตกแต0งดLวยมุกหลายสี สะทLอนกับแสงอุ0นนวลจากโคมไฟกลายเป@นสายรุLงเสLนเล็กๆเคลือบแต0งแตLมผิวสัมผัสจนไม0อาจะละสายตาไดLราวกับ
'ที่คุณทานอยู0คือน้ำตานางเงือก
ส0วนดLานขLางคือเนื้อนางเงือกราดทับดLวยโลหิตเขLมขLนของตัวเธอเอง
ที่สุดแห0งทLองทะเล'หุ0นยนต[แจกแจงดLวยน้ำเสียงเรียบนิ่งค0อยๆไล0แนะนำไปทีละจานอย0างเนิบชLา หญิงสาวนิ่งอึ้งไปสักครู0 แต0แลLวก็ปรบมือดLวยความตื่นเตLนน้ำเสียงของเธอขึ้นสูงลงต่ำ"เป@นรLานที่วิเศษจริงๆ! ยังไง ซะคืนนี้ก็คงเป@นคืนสุดทLายของฉันนางเงือกแบบนี้สิถึงจะคู0ควร"
เป@น IsotonicกับสภาพแวดลLอมเพื่อใหLเซลล[ไม0เหี่ยวและไม0เต0งจนเกินไป จากการ osmosis
Hemoglobin องค[ประกอบอื่นๆก็ต0างกันไม0ว0าจะเป@นเลือดนางเงือกมี Cu คนมี Fe
ตรง พวกเลือดสีฟrามักพบใน Arthropod สัตว[ประเภทกุLงหรือแมงดาทะเล
จุดประสงค[อะไรจึงไม0ไดLขัดอะไรไปใหLเสียบรรยากาศ
มัวเมาเกินไป ทั้งๆที่ความเป@นจริงมันควรจะเป@นเรื่องธรรมดากว0าที่คิด" หุ0นยนต[เสริม พอหญิงในชุดแดงไดLฟ-งก็
หลุดหัวเราะออกมา เธอกลับมายิ้มอีกครั้งแต0ไม0ไดLเพราะเมาแลLว "ก็จริง ฉันชอบคำพูดเธอนะ"
"เอาเถอะพรุ0งนี้ฉันตLองไปทำงาน"
เธอลุกขึ้นวางเงินไวLบนเคาน[เตอร[เรียบรLอย เรือนผมสีบลอนด[สะบัดไปตามแรงลมเมื่อเธอหมุนตัว สาวคนนั้นจากไปแลLวแต0บนใบหนLาประดับดLวยยิ้มก0อนแสงไฟในรLานจะดับลง
กัมมันตภาพรังสีและการกระทำเป@นโถใส0ยาพิษ
หรือความสุขของหลานมันจะอยู0หรือเปล0า มันอาจจะสลับไปมาระหว0างนั้นแต0ถึงแบบนั้นมันก็มีโอกาสครึ่งต0อครึ่ง
แต0ซักวันหนึ่งวันที่หลานถึงเปrาหมายกล0องมันจะถูกเปRดออกแลLวสถานะจะถูกกำหนดใหLเห็นเอง
Schrödinger's cat A101]
หลังจากนั้นพวกเขาตองจําใจถวายสิ่งที่พวกเขาสรางมาใหกับมนุษยผูที่อยูสูงสงกวา นั่นคือ มนุษยผูที่
อาศัยอยูบนยานพาหนะลําใหญ
?”
ดํารงชีพตอไปในฐานะมนุษยอยูบนโลกของเราแหงนี้
” สาวนอยยังคงพูดแทงใจดําใหคนเปนพี่ตลอดมาหลังจากที่เธอไปรูอะไรบางอยางเขา แตนี่คงเปนเรื่อง
เอเมอรไมไดตอบอะไรกลับเพราะสิ่งที่นองของเขาพูดออกมาลวนเปนความจริง เขาไดแตยืนสงบเสงี่ยม ปลอยใหนองระบายสิ่งทุกขใจออกมาใหหมด
หนึ่งลงมาเก็บเกี่ยวไป คนบนฟาทั้งหลายสวนมากตั้งถือตนเปรียบเสมือนเทพเจา เพราะเพียงแคอยูสูงสงกวา
เผาพันธุเดียวกัน แตเทพเจาแบบใดกันที่ไมสามารถสรางหาอาหารเองได ผูคนที่อยูบนโลกไมเคยเห็นดวยกับ
ความคิดอันแสนเพอเจอของพวกเขาเลย แตก็ไมสามารถขัดคําสั่งหรือความคิดอันใดได
และเชื่อฟงคําสั่งของพวกเขาตลอดมา
เขาคงจะเปนตัวปญหาในสายตาของเธอเสียแลว มันอาจจะเปนแคคําพูดธรรมดาแตสามารถ ทําใหคนๆนึงคิดมากไดถึงเพียงนี้ เขาไปทําอะไรใหเธอโกรธเกลียดนักนะ
หลังจากที่เอวาเดินออกไป ผูเปนแมก็อดไมไดที่จะเปนหวงลูกชายผูเปนแกวตาดวงใจของแม เธอยอตัวลง
พรอมกับสวมกอดลูกของเธอไว
หนึ่งที่ทําใหไมมีใครคัดคานเรื่องการเก็บเกี่ยวทรัพยากร
มาเติมแตงใหชุดเกราะมีประสิทธิภาพมากขึ้น แนนอนชุดเหลานี้สรางมาจากปญญาสมองของผูคนบนยาน
พวกเธอทั้งสองคนก็จะมีชะตากรรมเดียวกับแมของเธอ
เวลาเก็บเกี่ยวของวันนี้จบลง เมืองที่มีผูคนพลุกพลานเมื่อตอนกลางวันแตตอนนี้กลับเงียบสงัดราวกับเมืองราง แตหารูไมเด็กนอยทั้งสองก็ยังคง
นั่งรอแมของตนอยูในตรอกซอยแหงหนึ่ง
ยานอวกาศลําหนึ่งซึ่งเปนยานขนสงเหลาผูคนที่พรอมจะถวายตัวรับใชและทําตามคําสั่งบัญชาอยางเครงครัด ชาย หนุมไดเขาไปนั่งรอคนอื่นๆอยูในยานเพื่อรอที่จะออกตัวไปยังยานหลัก
เมื่อคนเต็มจํานวน ยานอวกาศลํานี้ก็ไดเริ่มออกตัวไปยัง earth 2 ยานอวกาศลําใหญที่ซึ่งมีคนใหญคนโต
คุมอํานาจและควบคุมการใชชีวิตของมนุษยทั้งสองฝง
เมื่อยานนั้นเดินทางพุงขึ้นมาสูชั้นสูญญากาศ เอเมอรก็อดใจไมไดที่จะหันไปมองดาวเคราะหที่เปนบานเกิด
เหลานี้ทําใหทุกคนจากที่เงียบและเย็นชา
วาเบื้องหลังที่แทจริงมันจะเปนแบบนี้
130 วันนี้เปนวักแรกที่พวกเราจะไดลงไปเดินสํารวจพื้นที่ที่ถูกทําลายของโลก
ใสหนากากเพื่อชวยในการหายใจ
ที่สุดก็ไดเวลาพักผอนของพี่แลว
ของฉันกําลังจะมองไมเห็นสิ่งใดอีกตอไป
ฉันเกิดมาในครอบครัวเล็ก
คนแตพอก็ไมเคยทําใหฉันรูสึกถึงความไมสมบูรณแบบเลยสักครั้ง พอเลาวาที่ฉันคลอดกอนกําหนดเพราะแมมี
สภาวะครรภเปนพิษรุนแรงจนไมสามารถรักษาชีวิตของตัวเองเอาไวได
ตะวันออกเฉียงใตไดมากกวาที่อื่นก็จริง แตอีกสวนหนึ่งก็เปนเพราะมลพิษทางอากาศที่การปองกันดวยแมสยังชวย ไดอยางไมเต็มรอย
กลายมาเปนสวนหนึ่งในชีวิตของฉัน
รุนราวคราวเดียวกัน
ทุกครั้งที่เราเจอกันแคเพียงรอยยิ้มกับคําพูดไมกี่คําจากปากเพื่อนคนเดียวของกันและกัน เทานั้นก็ สามารถพังกําแพงความเหงานั้นลงไดครึ่งหนึ่งแลว
แตเพราะอาการของผักบุงทรุดหนักลงจนไมสามารถออกมาใชชีวิตไดอยางที่เคยเปนได การออนวอน ขอรองพี่พยาบาลใหพาไปหาผักบุงเพียงเสี้ยววินาทีจึงเปนอีกหนึ่งกิจวัตรคลายเหงาของฉันแทน
ทําไดหรือทําไมไดมีแคตัวเราเทานั้นแหละ
ไดแตจินตนาการวาการที่จะตองสอดทอเขาไปในรางกายแบบนั้นจะใชชีวิตไดอยางไร พอถึงคราวตัวเองจะตองใส
มานี้ฉันกับผักบุงไดแตนอนอยูในหองและหวังวาวันนึงพวกเราจะสามารถออกไปใชชีวิตไดอยางคนอื่นเขาอีกสักครั้ง
มาเห็นสภาพที่แยที่สุดของตัวเองกันละ
ตัวเองไวเอาใตผาหมเพื่อหลบหนาเขา
ความรูสึกกังวลที่วาพอจะเสียใจไหมที่อาการของฉันมีแตจะแยลงทั้งที่พอตองทํางานหนักเพื่อพยายามรักษามันใหดี
มัธยมปลาย แตสิ่งที่ฉันจะตองเลือกในวันนี้คือการตองทรมานตอไปหรือยุติความทรมานทั้งหมดโดยแลกกับการ ไมไดพบเจอคนที่ฉันรักและคนที่รักฉันอีกตอไป
สุดทายที่ไมมีการรักษาใดใชไดผลอีกแลว
มันอาจจะเปนการทรมานตัวเองมากกวาถาฉันเลือกดึงดันที่จะมีชีวิตอยูตอไป พอตองลําบากทํางาน
อยางนี้ตอเราก็คงไมมีโอกาสไดเจอกันเหมือนเดิม และมันก็ไมใชสิ่งที่ฉันอยากใหมันเปนแบบนั้น
การยายตัวเองเขาไปอยูในความทรงจําของใครสักคน ที่เขาพรอมจะจดจํามันอาจจะเปนทางเลือกที่ดี
สุดทายเกิดขึ้นพรอมกับเสียงแจงเตือนอัตราการเตนของหัวใจลดตํ่าลงจากเครื่องติดตามสัญญาณชีพ
คะนองของดลทําใหพอตองคอยเตือนอยูตลอด
ชวงที่ดลออกจากโรงพยาบาลครูทีเปนคนไปรับ
ดลกลับไปพักที่บานกอนแลวคอยกลับมาเยี่ยมวันหลัง
หลุดพนจากรอยแผลตรงนี้มาตลอดและวิธีที่รวดเร็วที่สุด เพราะไมอาจทนความรูสึกนี้ไดอีกแลว
คุณปาก็ยังคิดวาสาเหตุที่ดลยังเห็นแมอยู เพราะดวงวิญญาณของแมยังเปนหวง
เหมือนกับนองชายตัวเอง เพื่อใหดลรูวายังคงมีครูทีที่คอยอยูเคียงขางดลตลอด ไมวาดลจะไปเจอปญหาอะไรก็ยังคง
E-mail : iamlukwaa2552@gmail.com
1.
naragorn.k@psu.ac.th
2. ขอให้อาจารย์ที่ปรึกษาหรือผู้ได้รับรางวัลแจ้งว่าสามารถเดินทางมารับรางวัล
2567 ทางอีเมล naragorn.k@psu.ac.th
3. คําแนะนําจากกรรมการทางสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทยจะส่งให้ผู้ได้รับรางวัลทุกคนในซองเงิน
4. ทั้งนี้เกียรติบัตรผู0เข0าร3วมแข3งขันทุกคนจะเป<ดให0เข0าไปดาวนAโหลดไฟลAเกียรติบัตรเข0าร3วม ในระบบสมัครที่ ลงทะเบียนไว0ได0ตั้งแต3วันที่ 13