Trauma als levensbaken

TRAUMA ALS LEVENSBAKEN Karmische wonden

Ouders zijn goedbedoelende amateurs. En dan heb ik het niet over een bepaalde groep ouders, of een bepaalde maatschappelijke laag. Nee, álle ouders zijn goedbedoelende amateurs. Inclusief mijn vrouw en ik. Er is geen gids, of bijbel voor de opvoeding. Over boeken als Oei ik groei zijn de meningen verdeeld en zelfs de meest bewuste ouders hebben blinde vlekken. Ik ook. Toen wij net onze oudste zoon kregen, iets meer dan negen jaar geleden, leefde ik in de illusie dat je kinderen misschien wel traumavrij zou kunnen opvoeden. Mijn vrouw had die illusie overigens helemaal niet schrijf ik er even bij. Maar ik was dus van mening dat als ik mijn kinderen zonder trauma zou grootbrengen dat ze dat een hoop ellende zou schelen op latere leeftijd.

Als je even bij jezelf nagaat welke gevolgen je met je meedraagt door traumatische ervaringen uit je jeugd, dan is dat nogal wat. Ikzelf heb bijvoorbeeld op zich een prima jeugd gehad en tegelijkertijd heb ik nogal wat gevolgen van trauma te verwerken gehad als kind en jong volwassene en nog steeds kom ik gevolgen van jeugdstukken tegen in mezelf. Kleine trauma’s loop je nu eenmaal snel op als kind. Als je geen borstvoeding krijgt, levert dat bijvoorbeeld al een trauma op. Als je op school gepest wordt, of je voor paal gezet. Dat zijn allemaal kansen op potentieel trauma. Er is behoorlijk wat onheilzaams dat voortkomt uit trauma en daarmee heeft het een enorme invloed op je welzijn en levensgeluk.? Dezelfde gebeurtenis heeft voor ieder kind twee totaal andere uitingen als het gaat om trauma. De één raakt beschadigd en reden voor.

De psychologie komt steeds meer tot de conclusie dat trauma, verslaving, angst, sabotagegedrag, depressie en zelfs psychose tot de mogelijkheden behoort. Heel veel slachtoffergedrag, snel getriggerd zijn en stressgevoeligheid komt voort uit trauma. Logisch ook; een trauma is in feite een energetische beschadiging. Die vervolgens tot onveiligheid, schuldgevoelens en bevroren innerlijke kindstukken leiden. En dat wilde ik bij mijn kinderen dus heel graag voorkomen. Jij als ouder zult dit ongetwijfeld herkennen. Het liefst wil je dat je kinderen pijnvrij en zonder beschadigingen uit hun jeugd komen, toch? Toen ik mijn eerste kind al vrij snel een aantal (kleine) trauma’s had aangedaan en ontdekt had dat hij sinds de conceptie al trauma’s had opgelopen in de baarmoeder, gaf ik het op. Kinderen traumavrij opvoeden is een droom. Bij mijn tweede kind en bij mijn jongste gaf dat wel meer ontspanning, moet ik zeggen. Die mochten gewoon trauma’s krijgen. Sindsdien hebben we onze hoop gericht op de toekomst. Wanneer de kinderen een bepaalde leeftijd bereikt hebben, gaan we starten met traumaheling. Zo hebben we bij ons thuis de Psychologenpot. Elke keer als er een traumaatje opgelopen wordt, doen wij als ouders een tientje in die pot, ook als het niet onze schuld is. Voor later…

Het belangrijkste inzicht dat ik kreeg in trauma bij kinderen, is dat een trauma nooit op zich zelf staat. Als reïncarnatietherapeut mocht ik inmiddels duizenden levens doorwerken met cliënten. Dat heeft me de volgende kijk op trauma gegeven: Trauma’s zijn voor mij in feite beschadigde ervaringen uit andere levens die de ziel heeft meegenomen dit leven in. Ik zal dit verduidelijken. Een ziel die op het punt staat te incarneren, kiest zijn of haar bestaan in grote lijnen. ‘Waar word ik geboren, bij wie kom ik ter aarde en wat ga ik ongeveer meemaken.’ De zin van het leven voor de geïncarneerde ziel zit hem erin hoe om te gaan met die zelf geplaatste obstakels en moeilijkheden. Uit het verleden neemt de ziel ervaringen mee die in dat leven geheeld mogen worden. Zogenaamde karmische trauma’s. Deze worden in de kindertijd en jeugd geactiveerd door gebeurtenissen. Vanaf dat moment spreken we over karmische wonden. En telkens als er zo’n wond geopend wordt door iets naars wat in dit

Want het mooie aan is dat wanneer deze , het leven positief verandert. , net als en onzekerheden. Iemand werking heeft gedaan gaat en komt in een terecht.

leven gebeurt, loopt de betreffende persoon een trauma op. Waar het dus op neerkomt is dat het de bedoeling is dat onze kinderen getraumatiseerd raken zodat ze deze trauma’s op latere leeftijd kunnen helen en daarmee hun zielskarma herstellen. Om het nog complexer te maken neemt een kind ook trauma’s van overleden voorouders over die geactiveerd worden als karmische wonden. Ook die mogen door het kind geheeld worden zodat het zijn of haar mannen, of vrouwenlijn op kan schonen. Dit alles is de reden dat het ene kind wel en het andere kind niet getraumatiseerd raakt door dezelfde gebeurtenis. Het trauma is afhankelijk van het karma.

Trauma’s horen bij het leven en hebben een belangrijke functie in het helingsproces van de ziel. Gun je kind dus zijn of haar pijn en lijden. Want deze zijn misschien niet prettig, wel heilzaam en in potentie helend. Probeer je zoon of dochter te begeleiden in het proces van het openen van karmische wonden en schakel op tijd een transformatiecoach of ander soort traumatherapeut in. Want het mooie aan trauma’s is dat wanneer deze geheeld worden, het leven positief verandert. Verslavingen verdwijnen, net als destructief gedrag en onzekerheden. gedaan gaat steeds lichter leven en komt in synchroniciteit in het leven en wordt als vanzelf op het zielspad gezet dat bestemd was voor dit bestaan. In potentie schuilt er dan ook een enorme magie in traumaheling. En daarvoor dienen de trauma’s eerst opgelopen te worden, dat is onoverkomelijk. De zwaarte van de trauma’s worden vooral bepaald door het karma uit vorige levens (en van voorouders) die de ziel van je kind deze levensronde komt transformeren.

Voor ouders is dit laatste zowel vreselijk als geweldig nieuws. Vreselijk omdat je je kind dus het lijden niet kunt ontnemen (en geef maar toe, dat zouden we allemaal het liefst doen diep van binnen). Geweldig omdat je kind mag groeien door trauma en jij je niet schuldig hoeft te voelen als je een foutje maakt. Als je per ongeluk een keer hard schreeuwt tegen je kind om iets onbenulligs. Of als je je kind vergeet, niet begrijpt, of op stang jaagt terwijl dat niet je bedoeling was. Het gebeurt ons allemaal wel eens. En vanaf vandaag doe je op zo’n moment een tientje in de psychologenpot, gun je je kind zijn of haar lijden en kun je rustig achterover leunen. Noteer het trauma als je wilt zodat het op latere leeftijd makkelijk teruggevonden kan worden door een therapeut en stel jezelf gerust. Je hebt weer bijgedragen aan je plicht als ouder.

https://bridgeman.nl/

Robert Bridgeman is vader van drie zoons (9, 7 en 3) en leeft met hen en zijn vrouw Monique in hun Terra Nova Retreat Center onder de Pyreneeën in Zuid-Frankrijk, waar ze bijna wekelijks retraitegroepen ontvangen. Robert werkt als spiritueel auteur, online inspirator en reïncarnatietherapeut.

www.byterra.be