Dit gaat niet over jou?

DIT gaat niet over JOU, toch?

Kinderen ervaren die gevoelens van machteloosheid heel sterk, omdat ze zich bewust zijn dat ze niet de leiding kunnen overnemen. Een 8-jarige kan niet de problemen van zijn ouders oplossen. Die kan niet helpen hun onverwerkte verdriet te verwerken. Een kind kan niet in zijn eentje naar het oudergesprek op school gaan. En het gesprek (of het kind) was blijkbaar niet belangrijk genoeg om er nuchter voor te blijven. Dat is pijnlijk. Pijnlijk op zielsniveau, het is een soort pijn dat je vormt. Kun je het je voorstellen? Kun je de schaamte en de eenzaamheid voelen? Want dat is wat een verslaving veroorzaakt. Stel je voor dat je als kind thuiskomt uit school en je ziet je vader in de zetel liggen. Helemaal weg van de wereld door de alcohol. Als kind weet je nog niets van de psychologie van het leven. Over de oorzaken van een verslaving bijvoorbeeld. Je weet niet dat alcohol aanvankelijk een onschuldige manier is om je problemen te vergeten. En dat dit een sluipend monster is wat je leven kan overnemen. Je weet alleen wat je voelt op dat moment en op alle andere momenten dat je hem zo aantrof. Een overweldigend gevoel van machteloosheid en leegte. De gedachten gaan door je hoofd heen. Wie gaat er nu voor mij zorgen? Wie gaat er koken? Wie gaat mij helpen met mijn huiswerk? Je voelt je in de steek gelaten. Niet 1 keer, maar telkens weer.

Pure Child februari 2020 Isolement

Niet alleen de verslaafde zelf raakt in een isolement, ook gezinsleden worden daardoor geraakt. Je durft geen vriendjes thuis uit te nodigen, of afspraken te maken waar je niet zelf, in je eentje naartoe kunt. Je durft niet op je ouder te vertrouwen. Je voelt je misschien ontheemd en onveilig. En je draagt altijd dat geheim met je mee, zonder dat je het met de buitenwereld kunt delen. Dat voelt immers als verraad aan de ouder die je, ondanks alles, graag ziet. Bovendien is er die angst dat de verslaving van je ouder ook iets over je als kind zegt. Niet leuk genoeg. Niet goed genoeg. Niet waardevol genoeg.

Sommige verslavingen hebben ook hele directe gevolgen voor het geld. Als al het geld naar de verslaving gaat, en de verslaving ervoor zorgt dat er niet of niet voldoende geld verdient kan worden dan ontstaat er al snel een tekort. Met nog meer schaamte tot gevolg. Een verslaving vult een leegte. Het verstopt gevoelens die je niet wilt voelen achter een dikke laag gipsplamuur. Gevoelens zoals immens verdriet en pijn, waar je doorheen moet maar die je probeert te negeren.

Zo wordt je een kei in jezelf niet tonen aan de buitenwereld en leer je heel rap om je niet te uiten. Het gevolg zijn communicatieproblemen en een verkeerd zelfbeeld. Zaken waar het kind zich misschien pas veel later in zijn of haar leven bewust van wordt.

Verslaving als gipsplamuur

Een verslaving vult een leegte. Het verstopt gevoelens die je niet wilt voelen achter een dikke laag gipsplamuur. Gevoelens zoals immens verdriet en pijn, waar je doorheen moet maar die je probeert te negeren. Het kan allerlei oorzaken hebben. Een laag zelfbeeld, het verlies van iemand van wie je houdt, eenzaamheid, het verlies van je baan, onverwerkte trauma’s.

Heel vaak heeft het ook te maken met een vorm van verlies. Verlies vraagt om een rouwproces. Maar in een maatschappij waar we nogal krampachtig omgaan met het proces rondom rouwen duwen we dit soort ‘negatieve’ gevoelens vaak weg. Even flink zijn, schouders eronder en verder gaan. ‘Komaan jongen, veeg die tranen weg.’ ‘What doesn’t kill you makes you stronger’ zeggen we dan zonder aandacht te schenken aan het proces dat zo hard nodig is om sterker te worden en te groeien. Het proces van door die gevoelens heen gaan en accepteren dat ze er mogen zijn. Gebeurt het rouwproces niet, dan kan verslaving een alternatief worden voor rouwen. Met alle gevolgen van dien... Door die leegte te vullen in plaats van deze onder ogen te zien laat je de leegte bestaan. En die leegte geef je door aan je kind(eren). Samen met de boodschap dat er blijkbaar weinig is wat je hieraan kunt doen. Met als bonus dus het lage zelfbeeld en de communicatieproblemen. Het is alsof je een flink pakket aan weinig positieve patronen bij elkaar bundelt, er een cadeaupapiertje en een strikje omheen doet en ze allemaal cadeau doet aan je kind.

Hopeloosheid

Als je dat cadeau een naam zou moeten geven dan zou het hopeloosheid heten. Het kind verliest het geloof in de toekomst. Dit wordt nog

Ouders klagen dat hun kinderen niet naar ze luisteren, omdat ze volledig in beslag genomen worden door hun mobieltje of computer. Maar hoe vaak worden kinderen zelf letterlijk, niet gezien door een ouder die met het gezicht aan de gsm vastgelijmd zit?

eens versterkt doordat andere gezinsleden zoals de andere ouder ook machteloos zijn. Ze kunnen in hun beleving niets doen aan de situatie waardoor ze het in sommige gevallen niet eens proberen. Nog een patroon wat overgedragen wordt aan het kind. Zo ontstaat er ook bij het kind een leegte. En omdat het kind niet van huis uit geleerd heeft hoe daar mee om te gaan, krijg je zo de ideale voedingsbodem voor een nieuwe verslaving. Dat hoeft niet exact dezelfde verslaving te zijn. Het kind van een alcoholist kan een hartgrondige afkeer van alcohol hebben, maar ondertussen wel verslaafd zijn aan ongezond eten of sigaretten. Het kind denkt zich zo te distantiëren van het schadelijke gedrag van de ouder, terwijl het eigenlijk in de voetsporen van die ouder treedt.

Dit gaat niet over jou, toch?

Tot nu toe heeft dit verhaal wel iets weg van die Amerikaanse televisieprogramma’s over extreme verzamelaars met een huis vol rommel of mensen met zoveel overgewicht dat ze niet eens meer zonder hulp overeind kunnen komen. Of van die shows over mensen die in een bouwval van een huis wonen, omdat die man al jaren zegt dat hij het gaat opknappen en er echt geen professionele aannemer langs hoeft te komen. Het zijn programma’s waarbij de meeste mensen vol tevredenheid concluderen dat ze vergeleken met die extreme gevallen op tv hun leven best wel op orde hebben. Want als je niet worstelt met een ernstige alcohol- drugs- of gok verslaving, dan geldt alles wat ik hierboven beschreven heb niet voor jou en je gezin, toch?

Geaccepteerde verslavingen

Helaas kent onze tijd tal van prima geaccepteerde verslavingen waar we vele malen genuanceerder over denken dan over heroïne of drank. En die verslavingen hebben wel degelijk een grote invloed op je kinderen. Ik noemde al even sigaretten en ongezond eten (of simpelweg te veel eten). Maar er zijn talloze bekende en onbekende verslavingen. Een hele actuele is de gameverslaving of de verslaving aan alles met een beeldscherm. Volwassenen maken zich collectief zorgen om de schermpjesverslaving van hun kinderen. Daarbij negeren we soms welk voorbeeld we zelf aan de kinderen meegeven.

Ouders klagen dat hun kinderen niet naar ze luisteren, omdat ze volledig in beslag genomen worden door hun mobieltje of de (spel) computer. Maar hoe vaak worden kinderen zelf letterlijk niet gezien door een ouder die met het gezicht aan de gsm vastgelijmd zit? Hoe vaak voeren kinderen een gesprek met een opvoeder die ze niet aankijkt? Volwassenen worden

opgeslokt door digitale middelen. We hebben het nodig voor het werk, om snel dingen online te kunnen regelen, om de agenda’s bij te houden. We zijn constant bereikbaar en staan in verbinding met de hele wereld. Maar daardoor zijn we in toenemende mate onbereikbaar voor de directe omgeving en staan we steeds minder in verbinding met de mensen om ons heen.

Ik heb onlangs een kind gecoacht waarvan de vader een gameverslaving had. Dat klinkt niet zo heftig en destructief als een alcoholverslaving. Maar dat kind had daar veel last van. Die vader wist niets over zijn zoon, over hoe het ging met hem op school en hoe hij contact had met zijn vriendjes. Omdat ze nooit een dieptegesprek hadden. Die vader speelde ook nog eens heel gewelddadige games waar zijn kinderen bij waren. Dat kind voelde zich beschaamd, en genegeerd en niet waardevol. Die ‘onschuldige’ verslaving creëerde wel degelijk een leegte bij dat kind. kon lezen, maar er verder weinig interesse voor had. Hij had veel meer aandacht voor de Switch en de tablet. Kortom, echt een kind van deze tijd. Tot ze op een middag zelf weer eens een boek uit de kast trok. Fijn, daar was ze al een poos niet aan toegekomen. Met een kop thee en een deken installeerde ze zich op de zetel. Twee hoofdstukken verder kroop ineens haar jongste zoon naast haar onder de deken. Met een boek. Ze realiseerde zich dat het ook hier gaat om wat je doet, niet om wat je zegt. Kinderen vertellen dat lezen net zo leuk is als een computerspelletje komt niet geloofwaardig over als je ondertussen zelf Candy Crush aan het spelen bent. Je telefoon aan de kant leggen om zelf een boek te lezen is veel krachtiger.

Dit voorbeeld gaat over lezen, maar het had net zo goed kunnen gaan over wandelen in het bos, meer bewegen, samen koken of huiswerk maken. Het gaat over het voorbeeld wat je geeft en de patronen die je overdraagt.

Meten met 2 maten

Er zijn ontzettend veel kinderen waarvan de ouders verslaafd zijn aan hun mobiele telefoon. Onschuldig, totaal geaccepteerd. Voor de ouders dan. Want zodra die kinderen hetzelfde gedrag gaan vertonen dan is dat niet goed. Dan spreken volwassenen ineens van een probleem. Want kinderen moeten buiten spelen, knutselen en boeken lezen. En dat zijn allemaal heel leuke activiteiten dus waarom zeur je nu steeds om de Nintendo? Aldus roepen de papa’s en de mama’s in koor, terwijl ze op hun telefoon door hun Instagram-tijdlijn heen scrollen. En dan zuchten we, omdat de kinderen roepen, chaos maken om de aandacht te krijgen en ‘zo druk doen’. Maar eigenlijk zeggen de kinderen; “Joehoe, hier ben ik!”.

Lees eens een boek!

Toen ik dit onderwerp besprak met een moeder vertelde ze over haar jongste zoon die al wel

Aandacht

Zijn we nu niet heel ver afgedwaald van het begin? Nee, dat geloof ik niet. Want of je nu worstelt met een alcoholverslaving of een ongezonde relatie met je telefoon, je geeft een patroon door aan je kind. Er is iets wat een groot deel van je tijd en aandacht opslokt. Er is iets waardoor je kind zich niet gezien voelt. We weten dat wat je aandacht geeft, groeit. Andersom is dat net zo goed waar. Als je geen aandacht geeft aan het kind, kan het kind eigenlijk niet groeien. Wel fysiek natuurlijk, maar niet in de zin van de relatie en de verbinding met de ouder. Dus als er iets is in je leven wat je belemmert om je kind de aandacht te geven dat het verdient, dan is het de moeite waard om daar kritisch naar te kijken. Iets om over na te denken, de volgende keer dat je samen met je kind in het bos wandelt (of een hut bouwt, knutselt, of een boek leest). 

Eva Storm

Lazuli Kindercoach & Jongerencoach worden?

Onze Visie? Bewuste Volwassenen, Gelukkige Kinderen & Jongeren! Hoe? We leiden volwassenen op tot Lazuli Kinder- & Jongerencoach... een gids op persoonlijk en spiritueel niveau. Kinderen hebben eigenlijk geen probleem maar hebben wel last van omgevingsfactoren nl. onze beperkende overtuigingen en schoolsystemen. Wil je dat ze gelukkig én succesvol zijn, dan is een coach het allermooiste geschenk dat je hen kan geven. Zo groeien ze van A naar B en uiteindelijk tot Z ... en zelfs nog verder. Als Lazuli Kindercoach leer je o.a.: 3 hoe je beter omgaat met emoties zoals boosheid en angst; 3 hoe je beperkende overtuigingen kan transformeren naar succesvolle; 3 hoe je met taal- en taalpatronen de neurologie kan veranderen; 3 hoe je gedrags- en leerproblemen, aanpakt, scheiding-, rouw & verlies; 3 hoe het kind zelf de oplossing in zich zelf kan vinden. Kinderen zijn heel kwetsbaar, dus weten wat je doet is een must!

Wie is de bezieler van Lazuli? Eva Storm, pionier en bedenker van de Lazuliwijs © methode 3 1 4 jaar ervaring als Trainer & Coach, 3 25 jaar ervaring met kinderen & jongeren (alle soorten etiketten, HSP, indigo- & kristalenergie). 3 Mama en pleegouder

De trainingen: Eva legt in haar gecertificeerde trainingen de nadruk op het leren van professionele coachingstechnieken maar nog meer op het verhogen van je bewustzijn. Kinderen geven niet zomaar de sleutel tot hun innerlijke belevingswereld. Enkel aan hen die een voorbeeld zijn en reeds op zielenniveau staan. Als Lazuli Kindercoach leg je daarom een traject af waarbij je onvoorwaardelijk leert te communiceren vanuit verbinding. Hierdoor is elke coaching een diepgaande heling.

Wens je op een holistische manier met de nieuwe generatie kinderen om te gaan, dan nodig ik je uit op onze Gratis Open Lesdag of maak een afspraak met Eva. https://lazulitraining.be/gratis/ https://lazulitraining.be/gratis/

Welkom Lente welkom nieuw begin!

VERWEN JEZELF OF IEMAND ANDERS MET EEN JAARABONNEMENT EN ONTVANG IN 2020 5 PRACHTIGE PAPIEREN EDITIE’S VAN PURE CHILD BIJ JOU THUIS IN DE BRIEVENBUS

Voor slechts 50€ incl. verzendkosten!

Stuur snel een mail naar: info@purechild.be