11
13 oktober 2011 | 38
” ? r a a j n e i t r e v o n a a t s ij w n e l l u “Waar z Edito T
ien jaar geleden konden weinig Griekse jongeren zich indenken hoe ze er vandaag de dag aan toe zijn. De Europese Commissie dwingt de Griekse bevolking nu al maanden een onvoorstelbare daling van haar levensniveau te aanvaarden: loonsverlagingen, lagere werkloosheidsuitkeringen, stijgende levensduurte, duizenden ontslagen, privatisering van overheidsdiensten, een nooit eerder vertoonde achteruitgang van de collectieve rechten van de werknemers, enz. Achter de naakte cijfers staan de miljoenen levens van mensen die in het nauw gedreven worden. Loopbanen die afgebroken worden, toekomstplannen die kapot gemaakt worden... Velen die hun studie moeten stopzetten of er gewoon niet aan kunnen beginnen, talenten die niet ontwikkeld worden, jobs die er niet meer zijn... Waarom? Om aan speculanten en miljonairs het geld terug te kunnen betalen, dat zij de Griekse staat leenden. En waarom moest de Griekse staat zoveel lenen? Om in 2008 de banken te redden, toen die op de rand van het faillissement stonden. Ze gingen failliet door… diezelfde speculanten en miljonairs. De allerrijksten organiseren momenteel de hold-up van de eeuw. Een heel land gaat naar de verdoemenis. En wat hebben de Griekse jongeren en hun familie daarin te zeggen? Niets. En wij, waar zullen wij staan over tien jaar? Griekenland is geen geïsoleerd geval, ook al is het vandaag het meest in het oog springende. Alle Europese staten staken zich tot over hun oren in de schulden om de banken te redden. Vandaag is het Dexia dat failliet dreigt te gaan en opnieuw een beroep doet op de Belgische staat. De discussie is aan de orde in alle landen: wie moet deze crisis betalen? En in alle landen dringen de regeringen ons hetzelfde antwoord op: wij, jongeren en werkenden, wij moeten ons levensniveau verlagen. De echte (superrijke) verantwoordelijken laten ze in elk geval met rust. Ook de toekomstige regering hier in België gaat die weg bewandelen. Na bijna 500 dagen onderhandelen, horen we nu: “Oef, er is eindelijk een
akkoord.” Maar waar slaat dat akkoord eigenlijk op? Op een historische stap voorwaarts in de verdeling van het land, op de splitsing van de sociale zekerheid en op het feit dat ze ons voor de crisis willen doen opdraaien door indrukwekkende besparingen. Ook al verdrievoudigde het inkomen van aandeelhouders de afgelopen tien jaar. Toch willen ze ons doen geloven dat er niet genoeg geld is voor het onderwijs en om jongeren aan een baan te helpen. Nooit eerder was het maatschappelijke debat zo wereldomvattend en globaal en toch zouden ze ons willen doen geloven dat Franstaligen en Nederlandstaligen hier beter tegen gewapend zouden zijn als ze elk in hun eigen hoekje zitten? Hoe durven ze! En dan zouden wij nog blij moeten zijn ook, dat er eindelijk een akkoord is? Neen, dit zal niet gebeuren in onze naam. Of zoals los indignados het formuleren, wij zijn geen koopwaar in handen van bankiers en politici. Geen sprake van dat ze ons dezelfde weg naar de hel opsturen als de Grieken. Geen sprake van dat ze met onze toekomst op de beurs gaan spelen zonder het ons zelfs maar te vragen. Er is wel degelijk een alternatief. Een andere wereld is mogelijk, niet geleid door de dictaten van de winstlogica. Die andere wereld vinden we bij het socialisme. Daarom zeggen wij: “CHEnge the World”. Die andere wereld krijgen we echter niet zomaar cadeau. Daarom moet je in actie komen, in jouw school, aan de unief of in je wijk. Edito lezen over de indignados, over het mid Op deze COMAC-pagina’s kan je artikels delbaar en hoger onderwijs, over de jongerenwerkloosheid, het werk van Comac in de studentenvakbond. Ten slotte kom je er ook meer te weten over de inzet van de pensioenhervorming en wat dat met ons te maken heeft. Kortom, een hele berg ijzer om de wapens mee te smeden voor de komende acties.
< Aurélie Decoene \ Aurelie Decoene is voorzitster van COMAC
De Indignados in Brussel
Op 15 oktober stappen we samen op tegen de besparingen u Vorige zaterdag kwamen de eerste ‘verontwaardigden’ (indignados) in Brussel aan. Zij kwamen uit Spanje, Frankrijk, Duitsland en Nederland. Ondanks het slechte weer was de sfeer in het Elisabethpark in Koekelberg uitstekend. Ongeveer 400 sympathisanten verwelkomden de stappers met de strijdkreet “El pueblo unido jamás será vencido”.
test tegen de crisis van het kapitalisme en het ontbreken van democratische inspraak. In principe blijven zij in Brussel tot het eind van het weekend. Maar sommigen spreken al van langer blijven. Op het programma staan: filmprojecties, workshops en acties. Maar ook debatten over de Europese besparingsmaatregelen, de oorspong van de schuldenlast, Wij zijn geen handelswaar in de handen van de bande Griekse crisis kiers en de politici”, “zij vertegenen de strijd tegen woordigen ons niet”, zo de privatisering van luiden de ordewoorden het water. Elke avond die in mei in Spanwordt vanaf 18 u geje gelanceerd debatteerd over alle werden. onderwerpen waarmee Prode beweging bezig is. Dit is het moment van de dag dat veel nieuwsgierigen lokt. De Spaanse stappers weten uit ervaring hoe je deze bijeenkomsten moet leiden en verwijzen naar de bijeenkomsten die in juni in Brussel en Luik zijn doorgegaan. Dit is echter niet voldoende om de deelnemers écht te laten discussiëren over de weg Enkele honderden jonge Europeanen kwamen op zaterdag 8 oktober in die de beweging moet inslaan of om Brussel aan voor een ‘week van verontwaardiging’ over - voornamelijk - de beslissingen te treffen. Zondagavond Europese instellingen. (Foto Solidair, Martine Raeymaekers) werd er een uur gedebatteerd over de
“
vraag of de media al dan niet het debat mochten filmen. Dat heeft meer dan één aanwezige doen afhaken. De discussie was zeker wel interessant, maar tot een consensus komen lag veel moeilijker.
Debatteren om tot actie te komen Er zal nog een belangrijk debat nodig zijn over de manier waarop beslissingen moeten genomen worden. Wij zullen het belang verdedigen om een stemming in te voeren waar het nodig is. Als je mensen in een vergadering bijeen brengt is het toch in de eerste plaats om te handelen, zoals correct geschreven staat in artikel met het weekprogramma. “De verontwaardiging is de uitdrukking van een bewustwording. Deze bewustwording moet in daden worden omgezet.” Over actie gesproken: een belangrijke inzet van de discussie is de betoging zaterdag (14 u Brussel-Noord). Nu de federale regering 4 miljard euro op tafel legt om de Belgische belangen in Dexia te redden, wordt het debat over wie de crisis moet betalen nog dringender. Dit is een debat dat in heel Europa moet gevoerd worden. Wij hebben immers een gemeenschappelijke vijand: de Europese Unie en de grote monopolies die zij vertegenwoordigt. Het is de EU die alle lidstaten drastische besparingen oplegt. Het is dus van het grootste belang om alle krachten te bundelen en te weigeren hun crisis te betalen. Dat geldt zowel voor de indignados als voor de vakbonden en alle anderen uit de sociale bewegingen. Dat is het standpunt dat wij deze week op de bijeenkomsten zullen verdedigen.
< Nabil Boukili en Maxime Van Laere