Πυξίδα 91 - Ιούνιος 2010 by pyxida mathios

) www.pyxida.gr

ΦΥΛΛΟ

XANIA

ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

(

ΣEΛ. 2 - 3 Aπό µήνα σε µήνα (εικόνες και σχόλια επικαιρότητας από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη και τον Αντώνη Περιβολάκη) Eδώ στο Nότο από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη ΣEΛ. 4 Οψεις - Απόψεις, από τον Μιχάλη Νικολακάκη ΣEΛ. 5 Πολλά έχουν δει τα µάτια µου, µ’ αυτό µου φέρνει τρόµο Γράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου ΣEΛ. 6 «Τα Ασήµαντα» από τον Γιώργο Κοκκινάκο Ανεπαισθήτως Γράφει η Βούλα Καντεράκη ΣEΛ. 7 Η Συνωµοσία του θορύβου από τον Γιώργο Μανουσέλη ΣEΛ. 8 Αναβαθµολογήστε … γράφει ο Γιώργος Γώγουλος ΣEΛ. 9 Εγκαίνια Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου ΣEΛ. 10 «ελαιουργείον – εργοστάσιο τέχνης» ΣEΛ. 11 «Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…». από τον Μιχάλη ∆αρµαράκη ΣEΛ. 12 «Terra Verde» ΣEΛ. 13 Συννεφάκια και εικόνες: … Γράφει ο GreenMits ΣEΛ. 14 Αυτοεξαιρούµενοι από την Μαρία Κρέτση Το καραβάκι! από την Σοφία Τσουρλάκη ΣEΛ. 15 Λίγα λόγια για την οικονοµία από τον Βαγγέλη Μαρκάκη ΣEΛ. 16 Τροχιοδεικτικά Πυρά από τον Κώστα Γυπαράκη Με τη φωνή των γονιών Γράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη ΣEΛ. 17 Ο «Ρεµπέτης» του ∆ήµου Κερδέλα Γράφοντας στο Κενό από τον Αριστείδη Κονίδη ΣEΛ. 18 "επί γραµµής" από τον Βασίλη Παπαστάµο Βιβλιόραµα ΣEΛ. 19 Βιντεοπροτάσεις από τον Αντώνη Σπανουδάκη ΣEΛ. 20 Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες ΣEΛ. 21 «Στην αρχή του τραγουδιού» από τον Γιώργο Τσίµα «Μουσικές Προτάσεις» ΣEΛ. 22 “Η σύριγγα του Πάνα” από τον Πέτρο Λυµπεράκη ΣEΛ. 23 Με την πυξίδα στα ΜΜΕ Τι γίνεται στην πόλη ΣEΛ. 24 “Στήλη άλατος” από τον Νίκο Χατζηιωάννου «Φασκόµηλο µε µέλι» σερβίρει η Θεοδοσία ∆ασκαλάκη

www.pyxida.gr Κάτσε καλά!!!!

Φ Υ ΛΛ Ο

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα: ...κυκλoφoρoύµε τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα, σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα παρακάτω σηµεία: Βιβλιoπωλεία: ΕΠΙΛOΓΕΣ, ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ, ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO, ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO, ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866, Χαρτoπωλεία: ∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ, ΚΥΒOΣ, ΡOΜΒOΣ, ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ, Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000 LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin Σινεµά: Palace, ΚΗΠΟΣ Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ, ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ, ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ, ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ. VIDEO CLUB: DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ) Άλλα σηµεία: ∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ, ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ, ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ, ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ, ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ) ΑΝΕΚ LINES Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο) ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO), ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ ∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ) OLA STORES NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ Στο Hράκλειο: BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ Στην Aθήνα: BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18) Στη Θεσσαλονίκη: BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47) BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ 24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI, 25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆Α ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ: ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ «ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ» ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483 ISSN 1790-6075 ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122 FAX: 2821036364 e-mail: info@pyxida.gr ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ ΜΙΧΑΗΛ ∆ΑΡΜΑΡΑΚΗΣ ΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣ MYPTΩ KONTOMΙTAKH ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙ∆ΩΝΗΣ ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507 ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Η Ελλάδα που αντιστέκεται..!

Υποψήφιοι

ξιοσηµείωτη κινητικότητα παρατηρούµε το τελευταίο διάστηµα ευρύτερα και στην Κρήτη σε σχέση µε τις υποψηφιότητες στο χώρο της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σε απογοήτευση πολλών από εµάς φαίνεται ότι το πεδίο γίνεται έρεισµα για βουλευτές , στελέχη και εν γένει γνωστούς-αγνώστους έτοιµους και διαθέσιµους για κάθε θέση. ∆ύσκολα και δειλά βρίσκουν έδαφος αυτοδιοικητικές πρωτοβουλίες. ∆υστυχώς δύσκολα επίσης φυτρώνουν και οι όποιες ιδέες για κινήσεις έξω από τα µαντριά. Έξω από –κατά προτεραιότητα- χρίσµατα και κυρίως έξω από µικροκοµµατικούς σχεδιασµούς. Σε κάθε περίπτωση, σήµερα που ο Καλλικράτης επιβάλλει την ανάγκη για δηµάρχους και αυτοδιοικητικούς µε γνώση, αφοσίωση , ανιδιοτέλεια και ΟΡΑΜΑ παρακολουθούµε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις..! Μ.Φ.

Το χαµένο παιχνίδι στην Εκπαίδευση

ν ένα κράτος έχει αποφασίσει τι είδους πολίτες θέλει να παράγει, αν είναι σε θέση να γνωρίζει το πώς θέλει να είναι οι επόµενες γενιές, τότε καταρτίζει και το αντίστοιχο σχέδιο το οποίο υλοποιείται µέσω στον εκπαιδευτικό χώρο. Αν πάλι δεν έχει καταρτίσει κανένα σχέδιο και τα βάζει όλα στον «αυτόµατο πιλότο|, πάλι και αυτή η … µεθοδολογία και αυτό το σχέδιο για θα εκφραστεί και θα πάρει σάρκα και οστά (ή µόνο οστά) στον ίδιο χώρο. Τι θέλουµε να πούµε µε τα παραπάνω; Το υπουργείο Παιδείας κατέθεσε στη βουλή και ψήφισε η κυβέρνηση το σχετικό νοµοσχέδιο χωρίς όµως να γνωρίζουµε ποιοι είναι οι στόχοι που θα ήθελε το υπουργείο να υλοποιηθούν. Έχουµε βάσιµες ενδείξεις να πιστεύουµε ότι θα συνεχίσει η κυρία ∆ιαµαντοπούλου να παίζει το ρόλο του επι κεφαλής του Υπουργείου Απασχόλησης Εκπαιδευτικών αφού αυτή είναι η βασική µέριµνα του νέου νόµου. Βεβαίως, ανάµεσα στα άλλα ξεκαθαρίζει, υποτίθεται και το θέµα µε τα κολλέγια αλλά τα σχετικά δηµοσιεύµατα δείχνουν πως η Ευρωπακή Ένωση δεν είανι θεωρεί πως η Ελλάδα δεν υπακούει µε το νέο νόµο στη σχετική κοινοτική οδηγία. Τα σχέδια για το ολοήµερο είναι σαφές ποιο στόχο εξυπηρετούν: η κυβέρνηση υλοποιεί τις δεσµεύσεις της µε το ∆ΝΤ. Πρέπει όλοι µα όλοι να δουλεύουν συνεχώς, από το πρωί µέχρι το βράδυ, άρα το κράτος αναλαµβάνειο τη µέριµνα της φύλαξης. Οι γενικές διατυπώσεις περί αλλαγής νοµίζω δεν µας λύνουν τις απορίες για το ποιο ακριβώς θα είναι το περιεχόµενο της εκπαίδευσης και για ποιον ακριβώς λόγο θα γίνει αυτό. Αλλά είπαµε: η απουσία γενικών και συγκεκριµένων στόχων είναι και αυτός ένας στόχος. Πολλώ δε µάλλον τώρα που η Ελλάδα δεν έχει στόχους πέρα από την επιστροφή της στον εργασιακό µεσαίωνα που µας στρώνουν τόσο απ΄πο τη ∆ύση όσο και από την Ανατολή… Α.Π.

Λεφτά υπάρχουν...

όλις το 12% των πιστώσεων -περίπου 63,3 εκατ. ευρώ από τα 529 εκατ.- του Επιχειρησιακού Προγράµµατος Κρήτης 2007 2013 (ΕΣΠΑ) έχει απορροφηθεί µέχρι σήµερα. Παράλληλα, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος απένταξης έργων αν δεν προχωρήσουν οι διαδικασίες υλοποίησής τους µέσα στον επόµενο χρόνο (προκήρυξη, δηµοπράτηση, έναρξη εργασιών), όπως τόνισε πριν µερικές µέρες ο γενικός γραµµατέας της Περιφέρειας Κρήτης, Θανάσης Καρούντζος, στη διάρκεια της συνεδρίασης του Περιφερειακού Συµβουλίου. Καταγράφοντας την παραπάνω πραγµατικότητα άλλα και µια γενικότερη εθνική δυστοκία για "το τρέξιµο" του ΕΣΠΑ συχνά προκύπτει το ερώτηµα "για το αν η πολιτεία δεν θέλει ή δεν µπορεί" να τρέξει το πρόγραµµα. Η συχνή επίκληση της ανάγκης στήριξης της αγοράς και η αναµονή πάνω από χρόνο των σχετικών τοµεακών προγραµµάτων δίνουν την αίσθηση ότι συχνά η χώρα πάει µε τον αυτόµατο, που τελευταία δεν λειτουργεί!!!

Μ.Φ.

Αγροτικός Αύγουστος

ε τον πλέον άδοξο τρόπο φαίνεται να τελειώνει µια δυναµική δραστηριότητα για την τοπική δηµιουργία των Χανίων. Ο λόγος για τον Αγροτικό Αύγουστο. Η εξέλιξη αυτή µάλιστα έρχεται σε µια εξαιρετικά κρίσιµη οικονοµική συγκυρία, όπου είναι όσο ποτέ αναγκαία η στήριξη και η προβολή των τοπικών προϊόντων. Όπως είναι γνωστό το ∆ηµοτικό Λιµενικό Ταµείο Χανίων εφέτος δεν παραχωρεί το Ενετικό Λιµάνι για την διεξαγωγή του Αγροτικού Αυγούστου, επικαλούµενο σχετική απόφαση του Υπουργείου Πολιτισµού, µε την οποία δεν εγκρίνεται η παραχώρηση καθώς ισχυρίζεται «η διεξαγωγή της έκθεσης του Αγροτικού Αυγούστου προκαλεί σοβαρή αλλοίωση στον µνηµειακό χώρο.». Το ερώτηµα είναι γιατί τώρα και γιατί έτσι. Άδω και τουλάχιστον ένα χρόνο υπήρχαν ενδείξεις ,αν όχι αποδείξεις, για την συγκεκριµένη εξέλιξη οπότε το ερώτηµα είναι τι ουσιαστικά έγινε για να στηριχτεί ο θεσµός. Φυσικά υπάρχει και η άποψη ότι θα έπρεπε να τελειώνουµε µε αυτή την ιστορία καθώς κατά κάποιους αποτελούσε απλά "ένα πανηγυράκι"... Ο Αγροτικός Αύγουστος και οι εκδηλώσεις Κρήτη Γη και Πολιτισµός είναι γεγονός ότι είχαν στη γέννηση τους και φιλοσοφία και όραµα.

ια τρίτη συνεχή χρονιά πραγµατοποιήθηκε τον περασµένο µήνα η απονοµή των ετήσιων Βραβείων ΠοιότηταΑς του Γαστρονόµου της «Καθηµερινής» σε παραγωγούς, µεταποιητές και εµπόρους ειδών διατροφής που µε τα προϊόντα και το ήθος τους συµβάλλουν στη διαµόρφωση του διατροφικού πολιτισµού µας. Θετικά πρότυπα Ο διευθυντής περιοδικών εκδόσεων της «Κ», Σωκράτης Τσιχλιάς, στην σχετική εκδήλωση είπε, µεταξύ άλλων, ότι: «Η επιτροπή των βραβείων ποιότητας του Γαστρονόµου αναζητάει και ανακαλύπτει σε όλη την Ελλάδα ανθρώπους του µόχθου και της παραγωγής, καινοτόµους ανάµεσα στις µικρές, µεσαίες και µεγαλύτερες επιχειρήσεις διατροφής. Οραµατιστές που τραβούν µπροστά την Ελλάδα αντί να την αποµυζούν. Αληθινούς δηµιουργούς, που πατούν γερά στην παράδοση µιας ευλογηµένης γης, η οποία υπό προϋποθέσεις µπορεί να δώσει ό,τι έχει σήµερα περισσότερο ανάγκη η πατρίδα µας: διακεκριµένα προϊόντα, µοναδικά, µε ταυτότητα, που εύκολα µπορούν να αποκτήσουν διαβατήριο και να κατακτήσουν τις απαιτητικότερες αγορές του εξωτερικού». 2 Χανιώτες Στους φετινούς βραβευθέντες ιδιαίτερη θέση έχουν δυο Χανιώτες από αυτούς που έχουν να προσθέσουν µόχθο αλλά και αισιοδοξία στο θολό τοπίο. Νίκος Παγιαυλάς Ένας πρωτοπόρος βιοκαλλιεργητής «Όταν ξεκίνησα µε τα βιολογικά, φοβόµουν εάν η Φύση θα συνεργαστεί µαζί µου. Πώς θα αντιµετωπίσω τα ζιζάνια, τους µύκητες. Αλλά αποδείχθηκε, ότι η Φύση συνεργάζεται. Έστω και αν χρειαστεί να δουλέψεις περισσότερο. Εκεί που έπεσα έξω ήταν ο παράγοντας άνθρωπος που τον είχα ως δεδοµένο. Συνάντησα καταναλωτές µη σωστά ενηµερωµένους, µε πολλή προκατάληψη. ∆ηµόσιους υπαλλήλους που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Αγρότες, που αντί να µας έχουν ως πρότυπο µας θεώρησαν «αθέµιτους ανταγωνιστές». Εµπόρους που µέσα σε λίγα χρόνια, πρόλαβαν και έγιναν κατεστηµένο», είπε ο βιοκαλλιεργητής Νίκος Παγιαυλάς κατά τη βράβευσή του. Ένα σεµινάριο για τη βιολογική καλλιέργεια έγινε η αφορµή ώστε να ξεκινήσει να καλλιεργεί βιολογικά κηπευτικά στο νοµό Χανίων, το 1994. Με δική του παρότρυνση, οι γείτονες καλλιεργητές στράφηκαν και αυτοί στη βιολογική γεωργία. Φυτεύει µόνο ντόπιες ποικιλίες, προσαρµοσµένες στο µικροκλίµα της περιοχής. Οι σπόροι, άλλοι από τον πατέρα του και άλλοι απόκτηµα έπειτα από αναζήτηση, είναι γι’ αυτόν «κοµµάτι της πολιτιστικής µας κληρονοµιάς». Τοπικές εφηµερίδες φιλοξενούν άρθρα του, κάθε Τετάρτη εκπέµπει από τον τοπικό σταθµό ∆ίκτυο FM, ενώ έχει φτιάξει και µπλογκ, όπου σχολιάζει καυστικά τα κακώς κείµενα. Τα προϊόντα του διατίθενται στα καταστήµατα «Γαία» στα Χανιά: ∆ηµητρακάκη 2, τηλ.: 28210-28.783, Πάροδος Κων/νου Καραµανλή 86, τηλ: 28210- 36.446.Μανούσος Τσιτσιρίδης Ο γραβιεράς του Ασκύφου Μια σωστά ωριµασµένη γραβιέρα που ξεχωρίζει για την πλούσια, µεστή γεύση της, φτιαγµένη βάσει παλιάς, οικογενειακής συνταγής αποκλειστικά µε πρόβειο γάλα γίνεται αντικείµενο συζήτησης ανάµεσα σε ειδικούς της γεύσης. Το 1994, έχοντας αποφοιτήσει από τη Γαλακτοκοµική Σχολή Ιωαννίνων, ο 35χρονος σήµερα Μανούσος Τσιτσιρίδης αναλαµβάνει το οικογενειακό τυροκοµείο στο χωριό Ασκύφου Χανίων. Από τότε φτιάχνει καθηµερινά, από Νοέµβριο έως Ιούλιο 15 κεφάλια γραβιέρα, συνολικά 60 τόνους τυρί τον χρόνο µε γάλα, που προµηθεύεται από 35 κτηνοτρόφους της περιοχής. «Ο Μανούσος είχε µάθει από παιδί να αγαπάει το τυροκοµείο, να αγαπάει αυτό που κάνει σήµερα. Είχε µάθει να δουλεύει µε τα χέρια του, τα ίδια που σήµερα παράγουν και οδηγούν. Εµείς είµαστε άνθρωποι της προόδου, αλλά αγαπάµε την παράδοση. Πάνω απ’ όλα, για εµάς, είναι το προϊόν που παράγουµε», είπε η µητέρα του και συνεργάτις του –όπως η ίδια θέλει να την αποκαλούν– Αναστασία παραλαµβάνοντας το βραβείο µαζί µε τον γιο της. Η ίδια διατηρεί το παντοπωλείο Μανούτα στην Αργυρούπολη, όπου βρίσκουµε τα τυροκοµικά προϊόντα της οικογένειας. Σε τυφλή γευσιγνωσία που οργάνωσε ο Γαστρονόµος, η γραβιέρα παλαίωσης 1 έτους αλλά και αυτή των 5 ετών ενθουσίασαν τους σεφ του περιοδικού που τα χαρακτήρισαν σπουδαία, αληθινά τυριά. Ασκύφου, Χανιά και Χρυσ. Σµύρνης 23, Αργυρούπολη, τηλ.: 21099.14.047 Γεγονός είναι επίσης ότι βασικά στοιχεία από τα παραπάνω στο πέρασµα του χρόνου χάθηκαν ή αλλοιώθηκαν. Άλλα από άγνοια και άλλα για την εξυπηρέτηση µικροσυµφερόντων. Γεγονός είναι πάντως ότι όλοι οι λόγοι για τους οποίους ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις υπάρχουν και µάλιστα σήµερα µε µεγαλύτερη ένταση. Άρα, οφείλουν, Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση, ΤΕ∆Κ Χανίων, Λιµενικό Ταµείο και όσοι άλλοι φορείς εµπλέκονται στην διοργάνωση να διασφαλίσουν την συνέχεια της επαναφέροντας στο τραπέζι της συζήτησης τους στόχους και το περιεχόµενο των εκδηλώσεων. Γιατί τόπος θα βρεθεί!!! υγ1. Κάθε εκδήλωση στην τελική της µορφή φέρει την σφραγίδα των δηµιουργών της. Ως εκ τούτου µια εκδήλωση µε σοβαρή αγροτουριστική παρέµβαση γίνεται πανηγυράκι ή το αντίθετο ανάλογα µε τους χειρισµούς των εµπλεκοµένων. υγ2. Ο µνηµειακός χώρος µπορεί να φθείρεται άλλα κάποιες στιγµές πρέπει να σταθµίζονται ωφέλει και οφειλές ... υγ3. Ο Αύγουστος πρωτίστως θέλει προσανατολισµό και επανακαθορισµό... Τόποι και τρόποι υλοποίησης υπάρχουν και έχει αποδειχτεί αυτό!!! Μ.Φ.

Φ ΥΛ Λ Ο

Εκλογές Ανέκδοτο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

υζητιέται πολύ το θέµα των επικείµενων εκλογών πριν από το τέλος της χρονιάς. Και δεν µιλάµε για τις ∆ηµοτικές εκλογές και Νοµαρχιακές εκλογές αλλά για βουλευτικές. Σκέφτοµαι ότι κατά περίεργο τρόπο, ενώ έχει καταρεύσει το σύµπαν στον Ελλαδικό χώρο, ενώ µέσα σε λίγους µήνες ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή µας, ενώ γνωρίζουµε πως έχουν φυσιολογικά έχουν επέλθει ακόµα και στα κόµµατα ανεπιστρεπτί µεταβολές, ενώ έχουµε εισέλθει σε αυτή τη χώρα στις µέρες του ζόφου γίνεται συζήτηση για … εκλογές. ∆ηλαδή µετά την έλευση της χούντας του ∆ΝΤ πρέπει να δούµε άµεσα ποιος θα κρατάει το µαστίγιο (τα καρότα µας … τέλειωσαν) της Τρόικας. Αυτό είναι το πρόβληµα; Οι κυρίαρχες πολιτικές επιλογές της ηγεσίας µιας Ελληνικής κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από ιδιότυπες µπασταρδεµένες αντιλήψεις περί δηµοκρατίας, κάτι που θα έχουµε την ευκαιρία να συζητήσουµε σύντοµα, οδήγησαν τη χώρα σε µαρασµό και τώρα επιχειρούµε να δούµε τι;… Να δούµε ποιοι θα είναι οι επόµενοι κυβερνήτες;… Πολύ φοβάµαι ότι οι ζοφερές µέρες που θα έρθουν στη χώρα θα οδηγήσουν σε τέτοιες κοινωνικές εκρήξεις οι οποίες κατά κανέναν τρόπο δεν θα θέτουν ζήτηµα νέας κυβέρνησης. Η Νέα Κυβέρνηση υπάρχει ήδη, λέγεται Τρόικα, ή κάπως έτσι, είναι κυβέρνηση µακράς πνοής και το µόνο που την ενδιαφέρει είναι να έχει τους κατάλληλους µεταπράτες της πολιτικής της, τους κατάλληλους αχυράνθρωπους της σαν κυβερνήτες στη χώρα. Πολύ φοβάµαι πως εκείνα τα τµήµατα της Ελληνικής κοινωνίας που θα µπορούν να επιβιώσουν στις δύσκολες µέρες (δηµόσιοι υπάλληλοι, εισοδηµατίες, µεσαία και ανώτερα στελέχη) θα απαιτήσουν να σταµατήσουν οι όποιες … ταραχές του Φθινοπώρου και του επερχόµενου Χειµώνα, άρα είναι πιθανό να απαιτήσουν την επίσηµη επιβολή και µιας εγχώριας δικτατορίας που δεν θα φοράει απλώς το κοστούµι του αστυνόµου της γειτονιάς ή που θα σταµπάρεται απλώς µε το γράµµα ∆έλτα των γνωστών ένστολων µοτοσικλετιστών. Και τότε οι όποιες συζητήσεις περί αλλαγής πολιτικού συστήµατος θα τίθενται σε νέα βάση. Αλλά σε αυτές τις συζητήσεις εµείς οι απλοί πολίτες που ανησυχούµε για το παρόν και το µέλλον της γενιάς µας αλλά και των επόµενων γενεών φοβάµαι πως δεν θα µπορούµε να συµµετέχουµε παρά µόνο µε ενέργειες στους δρόµους… Α.Π.

Παγκόσµιο Kύπελλο και διπλωµατία Με πήρε τηλέφωνο ο Χένρι Κίσινγκερ, κάτι που ναι µεν δεν συµβαίνει συχνά, αλλά το κάνει τις παραµονές των Παγκοσµίων Κυπέλλων, καθώς µοιραζόµαστε την εµµονή ότι το ποδόσφαιρο θα επισκιάσει και πάλι τη µάχη για επιρροή στο διεθνές στερέωµα. Αναφορικά µε την οµάδα των ΗΠΑ, µια από τις γοητείες της οποίας είναι ότι δεν έχει ακόµα εµπεδώσει την τέχνη του «επαγγελµατικού φάουλ», ο Κίσινγκερ ήταν λακωνικός: «Εχουµε βελτιωθεί µεν, αλλά εξακολουθούµε να µην έχουµε τη δική µας, ξεχωριστή αγωνιστική ταυτότητα». Κατά τον γνωστό διπλωµάτη, η οµάδα ποδοσφαίρου της Αµερικής είναι «µια δουλειά σε εξέλιξη», όπως και η εξωτερική πολιτική του Λευκού Οίκου. Είναι αλήθεια ότι η προσαρµογή στις µεταστροφές που χαρακτηρίζουν την παγκόσµια ισχύ στον 21ου αιώνα αποδεικνύεται δύσκολη για τις ΗΠΑ -δεν υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια για διπλωµατικά φάουλ- και επιπλέον η αφέλεια εξακολουθεί να χαρακτηρίζει το παιχνίδι των Αµερικανών παρά την ισοπαλία µε 1-1 εναντίον της Αγγλίας. Πριν από το ισόπαλο αποτέλεσµα, τα µεγάλα όνειρα των Αγγλων είχαν κάνει την επανεµφάνισή τους - ο κόσµος, βέβαια, έχει λίγες περισσότερες επίµονες ψευδαισθήσεις απ’ αυτές που περιβάλλουν το αγγλικό ποδόσφαιρο. Σύντοµα, εν τέλει, τα όνειρα έδωσαν τη θέση τους σ’ αυτό που ο εκφωνητής αποκάλεσε «σύνηθες µείγµα ελπίδας και τρόµου» του Ρούνεϊ και της παρέας του. Ο τρόµος -και τι τρόµος- ήρθε µε τη µορφή του παιδαριώδους σφάλµατος του τερµατοφύλακα της Αγγλίας, Ρόµπερτ Γκριν. ∆εδοµένης της οικολογικής και πολιτικής µόλυνσης που απορρέει από τον Κόλπο του Μεξικού, η ισοπαλία ήταν το καλύτερο αποτέλεσµα για µια καταπονηµένη ειδική σχέση. Το γεγονός παραµένει ότι το παιχνίδι τρέχει στις φλέβες πολύ λίγων εθνών. Από τα

18 Παγκόσµια Πρωταθλήµατα τα µισά έχουν κατακτηθεί από τη Βραζιλία και την Ιταλία. Αλλα τρία πήγαν στους Γερµανούς. Σχολιάζει ο Κίσινγκερ: Η Βραζιλία παίζει το πιο όµορφο ποδόσφαιρο, η Ιταλία εξειδικεύεται στο σπάσιµο του ηθικού του εκάστοτε αντιπάλου της και η Γερµανία πραγµατοποιεί µαζικές επιθέσεις και πλαγιοκοπεί, όπως ο Ερικ Φον Φάλκενχαϊν στον Πρώτο Παγκόσµιο Πόλεµο». Κατά τ’ άλλα, ο Κίσινγκερ µε εξέπληξε αποκαλύπτοντάς µου ότι είναι φίλος µε τον Νέλσον Μαντέλα. Ο Μαντέλα «σπούδασε» διπλωµατία στη φυλακή και το 1990, όταν επισκέφτηκε τις ΗΠΑ µετά την αποφυλάκισή του, είχε ζητήσει να συναντήσει τον Κίσινγκερ. «Είναι ένας από τους µεγάλους άνδρες που έχω γνωρίσει», τόνισε ο βετεράνος της αµερικανικής διπλωµατίας. Μπορεί φέτος το βαρύτιµο τρόπαιο να καταλήξει για πρώτη φορά στα χέρια των Ισπανών, αλλά ας πούµε δύο λόγια για την παράδοξη αλλαγή της Βραζιλίας. Η Βραζιλία, λοιπόν, δεν είχε ποτέ καλύτερη άµυνα. Ο Χούλιο Σέζαρ είναι ο καλύτερος πορτιέρο στον κόσµο. ∆ιαθέτει τον καλύτερο δεξί µπακ, τον Μαϊκόν και τον σταθερό Λούσιο στο κέντρο της άµυνας. Ενδεχόµενη επικράτηση των Βραζιλιάνων θα οφείλεται στο µέρος του παιχνιδιού που παραδοσιακά αγνοούσαν: Στην άµυνα. Τι προβλέπω; Παγκόσµια πρωταθλήτρια θα αναδειχθεί µια από τις παρακάτω: Φαβορί είναι η Ισπανία και ακολουθούν η Βραζιλία, η Ολλανδία, η Αργεντινή, η Ιταλία και η Γερµανία. Πιθανή έκπληξη: Η Γκάνα. Και αν οι ΗΠΑ πάνε καλά, ο πρόεδρος Οµπάµα θα αποκοµίσει και αυτός οφέλη. Οπως λέει ο Κίσινγκερ, η αδιαφορία των Αµερικανών για το ποδόσφαιρο υποκινούσε ανέκαθεν παγκόσµια καχυποψία. Πηγή : The New York Times Επιµέλεια : Μ.Φ.

ασιλικότερη του βασιλέως έχει γίνει- αίφνης- η κυβέρνηση, προωθώντας ρυθµίσεις οι οποίες όχι µόνο ανατρέπουν απολύτως τις εργασιακές σχέσεις, αλλά επιπλέον δεν προβλέπονται- σε αυτή τη σκληρόΓράφει o Mατθαίoς τητα τουλάχιστον- από το µνηµόνιο Φραντζεσκάκης που έχει υπογράψει µε την τρόικα. Το µνηµόνιο µιλάει για µείωση των αποζηµιώσεων, αύξηση των απολύσεων και µικρότερους µισθούς για τους νεοεισερχόµε- νους στην αγορά εργασίας. Πουθενά δεν προβλέπει ότι ξαφνικά οι αποζηµιώσεις απολυµένων θα πρέπει να κοπούν εν µια νυκτί κατά 50% καθιστώντας τους εργαζόµενους αναλώσιµους. Κάτι τέτοιο δίνει κίνητρα στις επιχειρήσεις να απαλλαγούν από τους «ακριβούς» 50άρηδες για χάριν των «φθηνών» 20άρηδων, ενώ θα προκαλέσει στρατιές ανέργων που δεν θα µπορούν να βρουν πουθενά δουλειά και θα εισπράττουν ψίχουλα για επιδόµατα ανεργίας, τα χαµηλότερα στην Ευρώπη- όπως δείχνει και η έρευνα που δηµοσιεύσαν «ΤΑ ΝΕΑ». Ο πενηντάρης που δούλεψε 25 ή 30 χρόνια είχε κάνει τον προγραµµατισµό της ζωής του µε βάση και την αποζηµίωση που προέβλεπε ο νόµος. Και θα βρεθεί ξαφνικά όχι για µερικούς µήνες αλλά για 10 ή 15 χρόνιαώσπου να πάρει σύνταξη- να ζει µέσα στη φτώχεια και την ανέχεια. Κι όλα αυτά για να κάνει η κυβέρνηση το καλό παιδί απέναντι στην τρόικα, η οποία θεωρεί πως η µείωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων οφείλεται στα ακριβά εργατικά χέρια κι όχι στα καρτέλ και τις ολιγοπωλιακές τακτικές που έχουν εξακοντίσει τις τιµές πώλησης στα ύψη. Κύριοι του ΠΑΣΟΚ, µήπως πρέπει να το ξανασκεφθείτε το θέµα;

Νότης Παπαδόπουλος ΤΑ ΝΕΑ 19062010 και για την αντιγραφή Μ.Φ.

Φ Υ Λ ΛΟ

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Η αριστερά, η ενότητά της και η εσωστρέφειά της

ο πολιτικό σχέδιο της ενότητας της αριστεράς σε πολλούς εξαρχής φάνταζε ως ένας τεχνητός τρόπος για να ξεπεραστούν βαθειές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές και εξ αυτού να στερηθούν οι διαφορετικές προσεγγίσεις µέσα στο χώρο της αριστεράς, την αναλυτική τους ικανότητα, το αγωνιστικό τους σφρίγος και εν τέλει την προοπτική την οποία έδινε η κάθε µία στους κοινωνικούς αγώνες. Φάνταζε δηλαδή για πολλούς πολίτες, είτε ως µία αφελής έκκληση διαφόρων αριστεροχαρούµενων που ήθελαν να είµαστε όλοι µαζί αγαπηµένοι, είτε ως η εκ του πονηΓράφει ρού επίκληση των o Mιχάλης µετριοπαθέστερων Nικoλακάκης κοµµατιών της αριστεράς προς τα ριζοσπαστικότερα, ώστε να ηγεµονεύσουνε στο χώρο-κλειδί της µεταπολιτευτικής Ελληνικής πολιτικής. Παρόλα αυτά το πρόσταγµα της ενότητας της αριστεράς ήταν εξ αρχής γειωµένο βαθύτατα µέσα στην ιστορική πραγµατικότητα. Η κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισµού, περάν της εκεί κοσµογονίας που προκάλεσε, έφερε και µία άνευ προηγουµένου ανατροπή των ταξικών συσχετισµών στις χώρες της «δύσης», στο βαθµό που έκανε τα ουτοπικά σχέδια, τις σοσιαλιστικές ονειροπολήσεις, και πάνω από όλα το συλλογικό αγώνα, ελαφρώς ντεµοντέ. Σε αυτή την ιστορική συγκυρία τα υπολείµµατα της τραυµατισµένης αριστεράς παραπατούσαν αναζητώντας ένα ρόλο στο νέο, και άγνωστο ακόµα τότε, πολιτικό γαλαξία που ανέτειλε. Έτσι, διαµορφώθηκε αρχικά η ιδέα ότι η αριστερά µπορεί να είναι ακόµα χρήσιµη µέσα από συνεργασίες µε τον ευρύτερο κεντρώο και σοσιαλιστικό χώρο. Η συγκεκριµένη πρόταση πέραν του ότι συναντούσε, σε όποια χώρα της Ευρώπης και αν δοκιµάστηκε, πρακτικές και εκλογικές δυσκολίες (γιατί να θέλω να ψηφίσω ένα κόµµα όταν κυβερνάει κάποιο άλλο άραγε;), αποδείχτηκε και εξαιρετικά ετεροχρονισµένη. Κοινός, εκτός τόπου και χρό-

νου για τις Ευρωπαϊκές χώρες τις πρώτες δύο δεκαετίες µετά την πτώση του τοίχους. Και αυτό καθώς µόνο υπό συνθήκες άσκησης ενεργού οικονοµικού ρόλου του κράτους και διευρυµένων παροχών πρόνοιας, ήταν δυνατόν η αριστερά να παρεµβαίνει και να διεκδικεί µεγαλύτερα µερίδια αυτών των παροχών προς όφελος των κατώτερων στρωµάτων. Το οικονοµικό παράδειγµα όµως που ακολουθούσαν οι κυρίαρχες τάξεις διεθνώς τις δύο αυτές «χρυσές» δεκαετίες ήταν το αντίθετο. Το κράτος ήταν στη καλύτερη περίπτωση νυκτοφύλακας και στη χειρότερη (µέσα από αποκρατικοποιήσεις, αλλαγές στα φορολογικά συστήµατα και δηµιουργία ευνοϊκότατων όρων λειτουργίας για το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα) µηχανισµός αναδιανοµής εισοδήµατος υπέρ των ανώτερων στρωµάτων. Τα παραδείγµατα άσκησης τέτοιας πολιτικής υπήρχαν ήδη διεθνώς, είτε στις πολιτικές της Θάτσερ, είτε στο νέο-φασιστικό εργαστήρι της Χιλής του Πινοσέτ και έτσι ο νεοφιλελευθερισµός επικράτησε ως το καθολικό µοντέλο εξόδου από την πετρελαϊκή κρίση του ’70, και εφ’ εξής κάθε κρίσης, πραγµατικής ή φανταστικής, για τα Ευρωπαϊκά κράτη, γεγονός που αποτυπώθηκε σταδιακά και στα καταστατικά κείµενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πολιτικό σχέδιο λοιπόν της κεντροαριστεράς δεν κατέρρευσε από τη είσοδο κάποιον Ούννων αριστεριστών στη πολιτική σκηνή, αλλά υπό το ίδιο το βάρος της ανεδαφικότητας του. Στην δε Ελλάδα, η θεσµική αδυναµία του ελληνικού κράτους λειτούργησε και εν πολλοίς ως ένα επιπλέον επιχείρηµα για τον περιορισµό του δηµοσίου και συνέβαλε στην ικανότητα του νεοφιλελεύθερου πολιτικού λόγου να έλκει ανθρώπους από τα αριστερά του πολικού φάσµατος. Σε µία κοινωνία αδιαφάνειας και πελατειακών σχέσεων ο περιορισµός τέτοιων αντιδηµοκρατικών πρακτικών µέσω της διάλυσης του πεδίου άσκησης τους, του κράτους, µπορούσε κατά καιρούς να φαντάζει ως επαρκώς δηµοκρατικό πρόσταγµα, εξ ου και το γεγονός ότι στην Ελλάδα, αρχικά, ο

νεοφιλελευθερισµός βαφτίστηκε εκσυγχρονισµός. Αντιστοίχως, όµως, το πολιτικό σχέδιο της κεντροαριστεράς κατέρρεε µε διπλάσια προφάνεια, στο βαθµό που ο περιορισµός του δηµοσίου συνοδευόταν και µε σκανδαλώδη εµβάθυνση των προνοµιακών σχέσεων µερίδων του κεφαλαίου µε τον πολιτικό κόσµο της χώρας και µε µεγέθυνση της αδιαφάνειας στους χώρους άσκησης εξουσίας. Το πολιτικό σχέδιο της ενότητας της αριστεράς λοιπόν πατούσε στην αντίληψη ότι η επίθεση στις κατακτήσεις του κοινωνικού κράτους έβαζε εκ των πραγµάτων τόσο τα µετριοπαθή όσο και τα πιο ριζοσπαστικά κοµµάτια της αριστεράς στην αναγκαία µάχη για την υπεράσπιση των δηµοσίων αγαθών, και η µάχη αυτή τα ένωνε περισσότερο από ότι τα χώριζαν οι τοµές και οι διαιρέσεις που αντιστοιχούσαν στην εποχή του µεσοπολέµου, των αντιαποικιακών αγώνων ή της αντιδικτατορικής πάλης. Η σύγκλιση αυτή, χαλκευµένη στο διεθνές αντιπαγκοσµιοποιητικό κίνηµα και στα κοινωνικά φόρουµ, µετατόπισε πρώτα-πρώτα τους ίδιους τους θιασώτες της κεντροαριστεράς, η οποίοι έθεσαν ως πρώτη προτεραιότητα για την αριστερά την αποτελεσµατική οργάνωση των κοινωνικών αντιστάσεων ενάντια στο νεοφιλελευθερισµό. Ο Συ.ριζ.α., κοινώς, ως ιδέα δεν συγκροτήθηκε στο κεφάλι κάποιου τροτσκιστή. Είχε ως πρώτο επικεφαλής τον Ν. Κωνσταντόπουλο και ανθρώπους όπως τον Φ. Κουβέλη από την πρώτη µέρα ύπαρξης του ως κοινοβουλευτικό του εκπρόσωπο. Η σηµερινή κρίση, γέννηµα θρέµµα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε διεθνές επίπεδο, λειτουργεί στη χώρα µας, και µέχρι στιγµής στις περισσότερες χώρες του Ευρώ, ως αφορµή για την εµβάθυνση όλων αυτών των πολιτικών πρακτικών. Και τι 15 χρόνια η χώρα εκποιεί το δηµόσιο της πλούτο. Και τι τα πραγµατικά εισοδήµατα των µισθωτών είναι καθηλωµένα από τα µέσα της δεκαετίας του ’80. Οι συνταγές που η κυβέρνηση εφαρµόζει (και όχι κάποια αόρατη µυστική αρχή όπως οι εξωγήινοι ή

κάποια ξένα σατανικά κέντρα εξουσίας) αποσκοπούν στο ξεπούληµα από ο, τι περίσσεψε στον ιδιωτικό τοµέα (ξένο και εγχώριο, δεν έχει σηµασία) και στην απόκτηση ανταγωνιστικότητας της οικονοµίας της χώρας δια της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας της χώρας σε επίπεδα τέτοια, συγκρίσιµα µε αναδυόµενες οικονοµίες όπως η Κίνα, στις οποίες εργασία και επιβίωση καθίστανται ανταγωνιστικοί µεταξύ τους όροι. Εάν λοιπόν είχε ποτέ βάση η όλη συλλογιστική περί ενότητας της αριστεράς, η στρατηγική αυτή είναι σήµερα πιο αναγκαία από ποτέ. Ακόµα και οι πιο σκληροί επικριτές του όλου εγχειρήµατος, οργανώσεις όπως το Ν.Α.Ρ., ή βέβαια το ίδιο το Κ.Κ.Ε. αντιλαµβάνονταν ότι η άρνηση τους να συµµετάσχουν σε ένα τέτοιο εγχείρηµα θα έπρεπε να είναι βασισµένη σε ένα σηµερινό πολιτικό ζήτηµα, όπως π.χ. η σχέση του εθνικού κράτους µε την Ε.Ε. ή η σηµερινή στρατηγική της αριστεράς εντός του εργατικού κινήµατος, και όχι π.χ. επειδή ο ΣΥΝ επέκρινε την Σοβιετική ένωση, ή δε γούσταρε το Στάλιν, όπως λέει π.χ. κάποιος που αρνείται την ενότητα της αριστεράς, επειδή βρε παιδί µου γουστάρει την Ευρώπη γενικώς και αισθητικώς. Η ενότητα της αριστεράς σήµερα είναι σηµαντικότερη από ποτέ. Προϋπόθεση για αυτό βέβαια είναι η εµβάθυνσή της, ώστε οι αριστεροί πολίτες δηµοκρατικά και συγκροτηµένα να συναποφασίζουν για τις στρατηγικές µε τις οποίες θέλουν να επιλέξουν να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους. Και βεβαίως, προϋπόθεση είναι να κληθούν εκ νέου όσοι δεν αποδέχτηκαν στο παρελθόν ανάλογες προτάσεις. Ας τσακωθούµε και ας συνθέσουµε µετά της απόψεις µας, για τις µορφές πάλης που πρέπει να υιοθετήσουµε, για τα σηµεία αιχµής στα οποία πρέπει να εστιάσουµε, και για τις µάχες που πρέπει να δώσουµε. Όχι όµως για παλαιά και νέα πολιτικά παραµάγαζα του καθενός. Θα στείλουµε ξανά τον κόσµο σπίτι του, και αυτή τη φορά θα του έχει πάρει τον καναπέ το ∆.Ν.Τ. και την τηλεόραση η κυβέρνηση.

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Πολλά έχουν δει τα µάτια µου, µ’ αυτό µου φέρνει τρόµο

ωρίς αµφιβολία, πολλά έχουν γραφτεί για τις δυσκολίες του σήµερα, πολλά ακόµα θα γραφτούν, είµαι απόλυτα σίγουρος. Εντούτοις, υπάρχει κάτι ακόµα που µε κάνει λίγο πιο απαισιόδοξο κι αυτό, τούτη τη φορά, έρχεται από γύρω µας. Οι φίλοι µου, όσοι τουλάχιστον µας διαβάζουν, µε παρακαλούν να σταµατήσω την κινδυνολογία και τις καταστροφικές αναλύσεις, προτρέποντας µε να γράψω για «κάτι άλλο…», αυτό το µήνα έστω. Από την άλλη µεριά, λες και τους άκουσαν, ο Τσ ίµας έφτιαξε προ ηµερών εκποµπή «καλών µαντάτων» συζητώντας µε Έλληνες και ξένους για τους Έλληνες κι ο Λαζόπουλος ανήγγειλε µεταξύ σοβαρού και αστείου ένα νέο «Ευχάρισ το ∆ελτί ο Ειδήσεων», προκειµένου να παίξει επιτέλους και κάποιος στο στυλ «άλλα λόγια ν’ αγ απι όµ ασ τε», υποσχόµενος χαµόγελα, γέλιο. Η αδυναµία του να αντιδράσουµε είναι σχεδόν διαπιστωµένη, εµείς, οι πλέον επαναστατικοί µεταξύ των λαών, « η Ε λ λ ά δ α π ο υ α ν τι σ τ έ κ ε τα ι , η Ε λ λ ά δ α που επ ιµένει» και φυσικά µην παρεξηγηθώ, ούτε για πλάκα δε διανοούµαι µοµφή προς τους παραπάνω «πολύτιµους» εκφραστές της δηµοσιογραφίας και της σάτιρας αντίστοιχα, όµως ακόµα κι αν από πραγµατιστική διάθεση πρέπει να δεχτώ το ότι έχουµε πλέον παραδοθεί, δε µπορώ να δεχτώ τη λογική της στρουθοκαµήλου. «Μη µου µιλάς, σε παρακαλώ µ η µ ο υ λ ε ς τ ί π ο τ α , έ ν α κ ακ ό ό ν ε ι ρ ο βλέπω, το ξέρω ότι όταν ξυπνήσω θα βγει αλ η θ ι ν ό , α λ λ ά ά σ ε µ η µ ε τ ρ ε λ αί ν ε ι ς κ α ι συ, έχω τα δικά µου. Έχεις κάτι καλό να µου πεις;». Αυτό - λίγο ή πολύ - κραυγάζουµε όλοι. Όµως αλίµονο, έξω από το ευχάριστο όνειρο που θέλουµε να δούµε εν µέσω του εφιάλτη, πέρα από τη σαπουνόφουσκα που θέλουµε να βρεθούµε, τα πρώτα «νέα κακά µαντάτα» δε θα αργήσουν να φτάσουν. Ο προϋπολογισµός έχει ήδη ξεφύγει ως προς τα έσοδα, τι περίεργο, τα οποία µειώθηκαν σε σχέση µε τα αναµενόµενα, κάπου κοντά στο 1 δις, µέχρι σήµερα. Τροµερή διαπίστωση δεν είναι

αυτή; Εδώ πράγµατι, έχω διάθεση ειρωνείας. Μαζί µε το Φ.Π.Α. η επιστροφή του οποίου αναστέλλεται στους δικαιούχους, φτάσαµε στο ουδέτερο σηµείο ή λαϊκά, «µία η άλλη» µε το κονδύλι που εξασφαλίσαµε ως έθνος, πετσοκόβοντας τον 13ο και 14ο µισθό στο ∆ηµόσιο δηλαδή, περίπου 1,2 δις. Μπορείτε να αντιληφθείτε, όχι πλέον το µέγεθος του προβλήµατος αυτού καθ’ αυτού, αλλά το µέγεθος της αδυναµίας του συστήµατος αντιµετώπισης της κρίσης; Μου θυµίζει πάρα πολύ τη Γραµµή Μ αζ ινό. Προκάλεσε µεγάλες θυσίες για την κατασκευή της, µα σχεδόν καµία βοήθεια όταν χρειάστηκε. ∆ε µπορούµε πλέον ως κράτος να βρούµε τη λύση στην κρίση, αλλά µε τον ίδιο τρόπο κι ακόµα χειρότερα, αδυνατούµε να δούµε το µέγεθος της υποκρισίας του µηχανισµού αντιµετώπισής του. Η ίδια κυβέρνηση που δήλωνε ότι υπάρχουν χρήµατα και ότι πρέπει να δοθούν σε ανάπτυξη, τώρα µιλάει για την αγωνία της να πετύχουν τα «µέτρα εθνι κής σωτηρί ας » επικαλούµενη δια του πρωθυπουργού της, τις περίφηµες πλέον όσο και φανταστικές δηλώσεις των απλών πολιτών που του προκάλεσαν συγκίνηση λέγοντας του ότι, «εµείς ακόµα και τους µ ι σ θ ο ύ ς µ α ς ν α δ ώ σ ο υ µ ε γ ι α τη ν Ε λ λάδα». ∆εν καταντάει αστείο πια; Όλη η παραπάνω στιχοµυθία – επίκληση περί διάσωσης του έθνους γίνεται την ώρα που στις εξεταστικές επιτροπές διάφοροι πίθηκοι δηλώνουν ότι οι κάθε είδους µίζες αποτελούν κοινό µυστικό στους παροικούντες την Ιερουσαλήµ προσπαθώντας να αθωωθεί µε τη λογική του ότι, «ποιος από εσάς δεν κάνει το ίδιο;». Το πρόβληµα εστιάζεται στο ότι εάν ήταν λίγο διαφορετικές οι περίοδοι, οι τύποι αυτοί µπορεί να ήταν στη θέση των σηµερινών εθνοσωτήρων, σενάριο καθόλου φανταστικό αφού υπήρξαν δεξιά ή αριστερά χέρια και διευθυντές πρωθυπουργικών πολιτικών γραφείων της ίδιας µάλιστα παράταξης. Άντε τώρα να πείσεις τον κόσµο ότι δεν τον κοροϊδεύεις λέγοντας του ότι ο νυν θεόσταλτος εκκαθαριστής του Βατοπεδίου και της Siemens ανήκει στην ίδια κοµµατική οµάδα που

αποδείχθηκε ότι τα είχε πάρει λόγω των παραπάνω και που προσπαθώντας να φτιάξει το «κάδρο των ενόχων» πρέπει να βρει πολύ χώρο για τα δικά του παιδιά, µαζί µε τα άλλα, τα µπλε. Οι εκκαθαριστές και οι εκκαθαριζόµενοι είναι τόσο πολύ µπλεγµένοι µεταξύ τους που αλλάζουν ρόλο ανά τακτά χρονικά διαστήµατα, ασχολούµενοι εν αρχή µε τους άλλους και καταλήγοντας στην εξέλιξη µε τους άλλους τους εαυτούς µε τους οποίους ποτέ δε µπόρεσαν να διαχωριστούν. Αν αυτό είναι κωµωδία ή τραγωδία, αυτό το αφήνω σε σας για να το κρίνετε. Εν µέσω όλων αυτών, οι πολιτικοί µας συνεχίζουν να προστατεύουν το image τους, να αγοράζουν ηλεκτρονικό εξοπλι-

σµό, να χειραφετούν τα Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης και κατά συνέπεια την κοινή γνώµη προς όφελός τους ή προς ζηµία άλλων, να προετοιµάζονται για τους Καλλικρατικούς ∆ήµους και τις Περιφέρειες και όλα συνεχίζουν να κάνουν πιο επίκαιρο παρά ποτέ τον Freddie Mercury και το «the show must go on». Όµως, Πρωθυπουργός και Υπουργός έχουν υπογράψει επαχθείς όρους Γράφει ο και ρήτρες για το Κυριάκος Γ. πρόγραµµα σταθερόΚώτσογλου* τητας, αλλά το τελευταίο δε δείχνει να τιθασεύεται από τα µέτρα που λήφθηκαν και θα απαιτήσει να εκπληρωθεί ο όρος του που λέει ότι, «η αποτυχί α ενός εισπρακτικού µέτρου θα πρέπει να ακολουθ ε ί τ α ι α π ό τη λ ή ψ η ε ν ό ς ν έ ο υ µ ε το αντί στοιχο δηµοσιονοµικό όφελος ». Να διακινδυνεύσω µια πρόβλεψη; Η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάρει τα διπλάσια µέτρα προς την ίδια πάντα κατεύθυνση «προστασίας του έθνους» αλλά το αποτέλεσµα θα είναι και πάλι αµφίβολο, γιατί πολλές από τις επιχειρήσεις που θα προσπαθήσει να εισφορο-µαγκώσει ο εισπράκτορας δεν θα είναι πια εκεί, γιατί απλά θα έχουν κλείσει, µειώνοντας την προσδοκία της εισοδηµατικής πολιτικής, µιας πολιτικής την οποία θα αφόριζαν µε µανία οι κρατούντες - που τώρα την υλοποιούν - αν δεν ήταν κυβέρνηση. Για µια ακόµα φορά ο Τσίµας, ο Λαζόπουλος και εν τέλει ο απλός πολίτης της διπλανής πόρτας θα δικαιωθούν για τις λάθος αποφάσεις, και το ντόµινο των συνεπειών θα παρασύρει και τις όποιες υγιείς πλευρές της αγοράς, οι οποίες – ειδικά τώρα χρειάζεται φαντασία για να βοηθηθούν και να αναπτυχθούν. Και βέβαια το να ζητάς φαντασία από την Υπουργό Οικονοµίας και Ανταγωνιστικότητας σε θέµατα ανάπτυξης «είναι ένα θέµα» που λέει κι η νεολαία αλλά ο ελαφρά καταθλιπτικός στίχος του αξεπέραστου Καββαδία είναι δυστυχώς πιο κοντά στην σηµερινή πραγµατικότητα. Μ η χ αν ι κ ό ς Π αρ α γ ω γ ή ς & ∆ιοίκησης MSc

6 ΑΣΗΜΑΝΤΑ

∆εν πωλείται η Ελλάς Ήρθαν ντυµένοι «φίλοι» αµέτρητες φορές οι εχθροί µας το παµπάλαιο χώµα πατώντας Οδ. Ελύτης Καταφέραµε το ακατόρθωτο. 300 δις ευρώ το χρέος. Πως τα καταφέραµε; ‘’Ξαφνιάστηκαν’’ οι κοινοτικοί. Και προσφέρθηκαν να µας δανείσουν 100δις. για να µεταφερθεί το χρέος από Γράφει ο τις ιδιωτικές τράπεζες Γιώργος στα κράτη(Γερµανία, Κοκκινάκος Γαλλία). Για να αποφύγουν το ντόµινο. Για να µην κλυδωνιστεί το τραπεζικό τους σύστηµα. Γιατί αυτo είναι η καρδιά του συστήµατος. Αλλά µετά τι µας ετοιµάζουν; Τα δανεικά θα τα πάρουν βέβαια. Όχι σαν «πετρέλαιο, αλάτι και σπίρτα», όπως κάποτε αλλά σαν ΟΣΕ, Αεροδρόµια, Λιµάνια, Εγνατία, Αττική οδό, καζίνα, ΕΛΤΑ, ∆ρόµους, Ξενία και ότι άλλο έχει αποµείνει στη χώρα σαν δηµόσιος πλούτος. Και µετά αφού καταστραφεί η χώρα, και οι εργαζόµενοι τα παιδιά µας ενδεχοµένως ζήσουν σε µια χώρα-αποικία των µεγάλων. Ε λοιπόν αυτό δεν πρέπει να επιτρέψουµε να γίνει. Αυτή η χώρα έχει τυχοδιωκτισµό, διαφθορά, ευκολο πλουτισµό,πτωχαλαζονεία, αµεριµνησία. Αλλά δεν µπορεί να δεχθεί την εκποίηση, το ξεπούληµα, την λεηλασία. Όποια ονοµασία και να πάρει. Το πολιτικό σύστηµα µε τους βραχίονες του (συνδικαλισµό,δηµ.διοίκηση ,ανώτερους κρατικούς λειτουργούς αυτοδιοίκηση,) που χρεοκόπησε την χώρα, δεν µπορεί και να την σώσει. Το πρόβληµα δεν µπορεί να πλασάρεται σαν λύση. Λύση αποτελεί η πορεία ακριβώς στο αντίθετο ρεύµα. ∆εν µπορούν να γεννηθούν Αµπράµοβιτς µέσα από το επιβαλλόµενο κύµα ιδιωτικοποιήσεων.Κιν-

δυνεύουµε οι κλέφτες να µας αγοράσουν κιόλας!! Αυτό είναι το µεγαλύτερο σκάνδαλο.. Να προσφέρεται σαν λύση η οριστικοποίηση της λεηλασίας και της καταστροφής. Οι πολίτες δεν πρέπει αυτό να το επιτρέψουν. ∆εν πωλείται η Ελλάς. Η Ελλάδα έχει αξιοσύνη ευφυία,, πλούτο και προοπτική. Αρκεί οι πολίτες να ανατρέψουν το τοπίο. Μέσα από τα κινήµατα, τις διαµαρτυρίες, τις κινητοποιήσεις, τον κοινωνικό αναβρασµό, θα προέλθει και η λύση. Το σχέδιο και οι άνθρωποι. Η λύση και οι πολιτικοί που θα την υλοποιήσουν. Η κινηµατική λογική θα σαρώσει όσους παρήγαγαν πολιτική για τον εαυτό τους, όσους έκλεψαν τον δηµόσιο πλούτο, όσους βολεύτηκαν, όσους ζηµίωσαν τη χώρα. Αλλά για να γίνει αυτό οι Έλληνες πρέπει να «σκεφθούν» διαφορετικά. Πρέπει να αλλάξουν πολιτικό σκηνικό, έργο και πρωταγωνιστές. ∆εν κατασκευάζεται το καινούριο µε παλιά φθαρµένα υλικά. ∆εν γίνεται να προκύψει το νέο µε τις παλιές ιδέες, πρόσωπα και συµπεριφορές. Έχουµε ανάγκη από ριζικές ανατροπές σε προτεραιότητες, ιεραρχήσεις προτάγµατα και συµπεριφορές. Αλλά κυρίως έχουµε ανάγκη από ένα νέο άνθρωπο µε άλλες αναζητήσεις, άλλο τρόπο ζωής και σκέψης. Άλλο βλέµµα και τρόπο συνάντησης µε τα υλικά αγαθά και την κατανάλωση. Άλλες στοχεύσεις µε προτεραιότητα στις άυλες αξίες, στον πολιτισµό, στην τέχνη, στην γνώση, στην προσπάθεια και στην δηµιουργία. Υπάρχει αυτή η προοπτική, αρκεί οι Έλληνες να στοχεύσουν προς αυτήν.

Α Ν Ε Π Α Ι Σ Θ Η Τ Ω Σ

Φ Υ ΛΛ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Θεατές Η διασπάθιση του δηµοσίου χρήµατος. Η διαφάνεια και η απόδοση της δικαιοσύνης µέσω του εφευρήµατος των εξεταστικών επιτροπών και ανερυθρίαστοι πολιτικοί λόγοι ηθικής από τα κόµµατα την ώρα που καταρρέει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους… Η επιστροφή των παρανόµως εισπραχθέντων, νέα νοµοθετήµατα ώστε να µην υπάρχει δυνατότητα για ατασθαλίες προφανώς δεν είναι αποτελεσµατικές µέθοδοι. . . Πάλι κάπου χάνεται το νόηµα και το νήµα. Ξεγελά η προβαλλόµενη µάχη για τη συνταξιοδότηση στα 37 αντί στα 40 χρόνια, αφού στα ψιλά του νέου ασφαλιστικού συστήµατος ο προτεινόµενος τρόπος υπολογισµού των συντάξεων υπηρετεί την πολυπλοκότητα των ευνοηµένων αντίθετα από τις χώρες του ΟΟΣΑ .Στην Πορτογαλία λόγου χάρη κάποιος µε µισθό το µισό του µέσου θα πάρει σύνταξη 73% του µισθού του, ενώ κάποιος µε µισθό το διπλό του µέσου θα πάρει σύνταξη το 52% του µισθού του. Στη ∆ανία ο πρώτος θα πάρει 120% του µισθού του και ο δεύτερος 57%. Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται πως το σύνολο της εξοικονόµησης πόρων για την καταβολή των δανεικών θα προέλθει από την περικοπή των συντάξεων.(!) Είναι άραγε αιθεροβάµονες όσοι πιστεύουν πως υπάρχει δυνατότητα να στηθεί το κράτος απ’ την αρχή χωρίς κανένας κοµµατικός σχηµατισµός ν’ απειλεί την απρόσκοπτη λειτουργία του; Η επανίδρυση του κράτους σύµφωνα µε το Χ. Γιανναρά (εφηµ. Καθηµερινή, 30.5.2010) δεν είναι απλή αλλά ούτε και ακατόρθωτη αν η οργάνωση της λειτουργίας κάθε κρατικής υπηρεσίας απέβλεπε στην έµπρακτη εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας, όχι στην εξυπηρέτηση των αναγκών (και επιθυµιών) των κοµµάτων και της πελατείας τους. Αν πρώτευε η παραγωγή έργου. Πώς θα βρούν τρόπους να ξεπεράσουν οι άνθρωποι ετούτη την κρίση είναι άξιον απορίας. Το σίγουρο είναι πως θα στρέφονται ολοένα και περισσότερο στις διάφορες µορφές της τέχνης, αφού η µεθόδευση των θεραπευτικών ιδιοτήτων της µεταµορφώνει τον άνθρωπο από θεατή σε δηµιουργό. Εξάλλου « Η τέχνη στις αρχές της ήταν µαγεία, µια µαγική βοήθεια», γράφει ο Έρνστ Φίσερ στο βιβλίο του «Η αναγκαιότητα της τέχνης». . . Βούλα Καντεράκη Το τανκ και το πιάνο στη Μόσχα µετά το τέλος του πολέµου. Μια φωτογραφία από εκείνες που πρεσέφεραν βετεράνοι αντιστασιακοί της πρώην ΕΣΣ∆ στην Εταιρεία ∆ιάσωσης Ιστορικών Αρχείων (Ε∆ΙΑ) Αθήνας

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Η Συνωµοσία του θορύβου

Φ Υ ΛΛ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

τις 16 Μαΐου µια απ’ τις µεγαλύτερες ροκ φωνές όλων των εποχών, ο Ronnie James Dio προσχώρησε στη µεγάλη µπάντα τ’ ουρανού. Θυµάµαι σαν χθες την πρώτη φορά που άκουσα την εκπληκτικής ποικιλίας χροιά του, όντας δεκατεσσάρων ετών, στο τραγούδι που – µοιάζει µε ειρωνεία – είχε τον τίτλο “Die young”. Πριν λίγες µέρες έγινε στα Χανιά µια εκδήλωση για να τιµηθεί η µνήµη του, στην οποία συµµετείχαν δέκα άτοµα µε το ζόρι. Βλέπετε, δεν ήταν ο Πλούταρχος ή η Ζήνα, ούτε καν κάποιος απ’ αυτούς τους “ποιοτικούς” που βγάζουν δίσκους στην εγχώρια δισκογραφία, προσβάλλοντας µε την παρουσία τους την ίδια την έννοια της µουσικής. Εγώ θα µείνω µε την ανάµνηση των 25.000 που τον άκουσαν πριν λίγα χρόνια στο Terra Vibe της Μαλακάσας. Για όποιον ήρθε σ’ επαφή µε την ξεχωριστή, µοναδική φωνή του, άλλοτε τραχιά και γρεζαριστή κι άλλοτε βελούδινη σα χάδι, η απώλεια είναι µεγάλη. Όλοι θυµούνται τις µπαλάντες. Ίσως γιατί είναι πιο ευχάριστες σαν άκουσµα. Ίσως γιατί χορεύονται στα πάρτι αγκαλιαστά και συνδέονται µε εφηβικούς έρωτες και τη µυρωδιά του άλλου φύλλου. Μερικές από τις µεγαλύτερες µπαλάντες που ακούστηκαν ποτέ “υπογράφονται” από τη φωνή του: “Temple of the king”, “Catch the rainbow”, “Rainbow eyes”. Όσο για τα υπόλοιπα… “The world is full of kings and queens, who blind your eyes and steal your dreams, it’s heaven and hell”. Στίχοι που τους έχουν τραγουδήσει εκατοµµύρια στόµατα, µεγάλοι δί-

σκοι, ιστορικές στιγµές του ροκ, µια ολόκληρη παρέλαση από τραγούδια µε σφραγίδα την ευαισθησία και το πάθος του. Οι στίχοι του παρεξηγήθηκαν επανειληµµένα, κυρίως λόγω των συνεχών αναφορών του στο φανταστικό. Θεωρήθηκε γραφικός, αρκετές φορές από τους ίδιους ανθρώπους που άκουγαν τη µουσική του, επειδή µιλούσε για δράκους, ουράνια τόξα και κάστρα. Έτσι είναι αυτά… όποιος «πιάνει» τις αλληγορίες καταλαβαίνει, για τους υπόλοιπους δεν µπορεί να γίνει τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πάντα επίκαιρος και συµβάδιζε µε την εποχή του, την οποία κριτίκαρε όσο λίγοι. Συµµετείχε σε κινήσεις και οργανισµούς που προσπαθούσαν να καταπολεµήσουν την πείνα και τη φτώχια στον τρίτο κόσµο, την παιδική πορνεία και το ρατσισµό, πάντα µε τη σεµνότητα και την ταπεινοφροσύνη που αρµόζει σε κάποιον που ξέρει ότι αν χρησιµοποιήσει τη δηµοτικότητά του σαν µέσο προβολής των σκοπών του θα καταλήξει κοσµικός µαϊντανός. Όσοι τον γνώρισαν µιλούν για τον πιο προσγειωµένο, ευπροσήγορο, πράο και φιλικό άνθρωπο που πέρασε από τη µουσική βιοµηχανία. Υπήρξε µέντορας και δάσκαλος για µια ολόκληρη γενιά νέων τραγουδιστών και δεν αρνήθηκε ποτέ να προσφέρει την πολύτιµη εµπειρία και τις γνώσεις του σε όποιον τον πλησίαζε. Η λίστα των σπουδαίων µουσικών µε τους οποίους έχει συνεργαστεί είναι τεράστια. Vivian Campbell, Ritchie Blackmore, Cozy Powel, Tony Iommi είχαν την τύχη και το προνόµιο ν’ ακούσουν τις συν-

Για να µπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙ∆Α στο σπίτι σας… Αλλά και γενικώς για να µπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα… Συνδροµή ετήσια 10 ευρώ Υπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώ Συνδροµή υποστήριξης … Κατά συνείδηση Το ποσό της συνδροµής σας µπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασµούς µας: ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719 ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719 ∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348 ∆ΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης Τθ 53 / ΤΚ 73135 Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σηµειώνετε το όνοµα σας

θέσεις και το παίξιµό τους να µετατρέπονται σε ροκ ύµνους λόγω της ξεχωριστής φωνής που τα «έντυσε». Η παρουσία του πάνω στη σκηνή ήταν µαγευτική κι η ικανότητά του να αποδίδει ζωντανά τα όσα απίστευτα άκουγε ο κόσµος στα βινύλια αξιοµνηµόνευτη. Υπήρξε µέλος των Elf, Raibow και Black Sabbath, στη συνέχεια δηµιούργησε µε το προσωπικό του σχήµα, για να κλείσει την καριέρα του µε τους Heaven and

Hell (στην ουσία τους Black Sabbath και πάλι), µε τους οποίους κυκλοφόρησε τον τελευταίο και έναν από τους καλύτερούς του δίσκους “The devil you know”. Η αναφορά στο βιογραφικό του µπορεί να συνεχιστεί επί µακρόν, αυτό όµως που έχει σηµασία είναι άλλο. Όσοι µπήκαµε στον κόσµο του, αποκτήσαµε ένα µόνιµο σύντροφο, βρήκαµε παρέα µε µια πολύ πραγµατική έννοια. Ακούγοντας το Dio να τραγουδάει ένιωθες ότι βρισκόταν δίπλα σου. ∆ε νοµίζω ότι µπορώ να το πω αυτό για κανένα άλλο από τους πολλούς που έχω ακούσει Γράφει ο στη ζωή µου. Ήταν Γιώργος πάντα παρών, εκεί Μανουσέλης που ήταν και η µουσική του. Κι αυτή η οικειότητα που προκαλούσε η φωνή του τον έκανε αληθινά κι αµετάκλητα δικό µας. Έχω γράψει αρκετές φορές για ανθρώπους που έφυγαν, για το έργο την προσφορά και τη σηµασία τους, γιατί πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να στέκεσαι σ’ αυτούς που µε τον τρόπο τους οµόρφυναν τον κόσµο. Όµως ποτέ δεν έχω αναφερθεί σε µια τόσο προσωπική απώλεια. Ο κοντοπίθαρος Αµερικανός µε την Ιταλική καταγωγή ήταν η δική µου φωνή. Για όλους εµάς που τον ακολουθήσαµε τόσα χρόνια τίποτε δεν θα ηχεί πια το ίδιο. Εύχοµαι να τα πίνει για πάντα παρέα µε το Randy Rhoads, τo Phil Lynnot, τον Cozy Powell και το John Bonham . Στο καλό φιλαράκο. Ελπίζω να πιάσεις το ουράνιο τόξο.

Φ Υ ΛΛ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Αναβαθµολογήστε … Βαδίζουµε στις πρώτες µέρες του καλοκαιριού και οι θερµοκρασίες µόλις άρχισαν να σκαρφαλώνουν και να ξεπερνούν τους 30, 31, 32 και παραπάνω βαθµούς. Την ίδια στιγµή και λίγο πριν αναρτηθούν οι βαθµολογίες µε τα µετρήσιµα αποτελέσµατα των εξετάσεων στους τοίχους των σχολείων, το άγχος και η ανησυχία µαθητών και γονιών ανεβοκατεβαίνει στην κλίµακα 0 έως100 των πιθανών βαθµών τους. Εδώ και ένα περίπου µήνα, από τις 14 του Μάη, όταν και άρχισαν οι εξετάσεις, ακολουθώ µαζί τους την πορεία για τον τελικό βαθµό στο βαθµολογικό κέντρο της πόλης. Κάθε µέρα, µια µεγάλη παρέα, µια όµορφη συντροφιά, ένας Γράφει ο χώρος επικοινωνίας και Γιώργος αλληλεπίδρασης συναΓώγουλος δέλφων. Μια µάζωξη που ελευθερώνει την ενέργειά της µέσα και έξω από τις αίθουσες. Εκεί, που από τη µια σκύβει ατέλειωτες ώρες στα γραπτά των απρόσωπων µαθητών για να κατανοήσει τις σκέψεις τους και από την άλλη συζητά, προβληµατίζεται και τελικά συναντιέται. Φίλοι και συνάδελφοι, χαρά και συναναστροφή, κρίση και αξιολόγηση, άγχος και ευαισθησία, διόρθωση και βαθµός. Στους διαδρόµους, σχεδόν απαγορευµένη λέξη, η Αναβαθµολόγηση. Η διαδικασία όπου οι δύο βαθµολογητές έχουν µεταξύ τους αρκετή διαφορά, πάνω από 12 µόρια στους βαθµούς της κρίσης τους και χρειάζεται και ο τρίτος βαθµολογητής, ο αναβαθµολογητής, για την τελική κρίση. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίµα, µε αφορµή µια συζήτηση, διάβασα την παρακάτω περίληψη και αναφορά σε ένα µυθιστόρηµα: Ανατοµία ενός εγκλήµατος «Ο Α. Σκουράτι έγραψε ένα στοχαστικό µυθιστόρηµα για την κρίση του εκπαιδευτικού συστήµατος Στις 18 Ιουνίου του 2001, ηµέρα προφορικών απολυτήριων εξετάσεων σε ιταλικό λύκειο στα

περίχωρα του Μιλάνου, ένας... βετεράνος µαθητής, ο γοητευτικός, ευφυής κι ατίθασος Βιταλιάνο Κάτσια, εµφανίζεται µπροστά στην οκταµελή εξεταστική επιτροπή κρύβοντας κάτω από το κράνος της µοτοσικλέτας του µια ηµιαυτόµατη µπερέτα. Και πριν καν κληθεί ν' απαντήσει σ' οποιαδήποτε ερώτηση, ανασύρει το πιστόλι του και δολοφονεί εν ψυχρώ όλους τους εξεταστές του, εκτός από έναν: τον αγαπηµένο του καθηγητή ιστορίας και φιλοσοφίας, Ανδρέα Μαρεσκάλκι. Κάποιον που έφερε µέσα του το προαίσθηµα µιας επικείµενης τραγωδίας, χωρίς ωστόσο να µπορεί να προβλέψει ότι θα είναι και ο µοναδικός της επιζών... Είναι το µακελειό πάνω στο οποίο στηρίζεται το στοχαστικό µυθιστόρηµα «∆άσκαλος και µαθητής» του Αντόνιο Σκουράτι (µετ. ∆. ∆ότση, εκδ. «Πόλις»), το πρώτο έργο του βραβευµένου ιταλού συγγραφέα και τακτικού αρθρογράφου της «La Stampa» που µεταφράζεται στη γλώσσα µας. … όπως οµολογούσε στη «Λιµπερασιόν» µε αφορµή τη γαλλική έκδοση του βιβλίου του, είχε φτάσει στο «παρανοϊκό» σηµείο να φοβάται ότι «µια µέρα, ένας από τους µαθητές µας

θα µας σκότωνε». Θεωρούσε, µάλιστα, αυτό το ενδεχόµενο σαν την «πιο λογική αντίδραση απέναντι στην τραγική αποδιοργάνωση του ιταλικού εκπαιδευτικού συστήµατος». Η ίδια σκέψη ταλανίζει και το µυθιστορηµατικό του alter ego, τον καθηγητή Μαρεσκάλκι, οι τύψεις, οι απορίες και οι προβληµατισµοί του οποίου κρατούν τον αναγνώστη δέσµιο έως το τέλος, αποκαλύπτοντάς του το χάσµα που χωρίζει τη σηµερινή, αποπροσανατολισµένη και µε µηδενιστικές τάσεις νεολαία από τη βολεµένη και κουρασµένη γενιά του Μάη του '68. Ποια ήταν τα αίτια και ποιο το µήνυµα της αιµατοχυσίας που προκάλεσε ο Βιταλιάνο; Κινδυνεύουν άραγε κι άλλοι από την καταστροφική του µανία; Πώς και δεν κατάφερε ο «δάσκαλος» που τόσο εµπιστευτόταν κι εκτιµούσε ο «µαθητής», ν' αποτρέψει αυτό το φρικτό έγκληµα; Μήπως στη ρίζα του κακού βρίσκεται η αδυναµία των µεγάλων να εξαλείψουν απ' τον πλανήτη τις αδικίες και η όλο και µεγαλύτερη απόσταση ανάµεσα στα λόγια και τις πράξεις τους;»

Τυχαίο;;; ∆ε νοµίζω… Άµεσα, σκέψεις και εικόνες πληµµύρισαν το µυαλό µου. Αν κάποια από αυτές τις µέρες, ένας µαθητής, όχι κατά ανάγκη µε µπερέτα, µπει στο βαθµολογικό κέντρο και ρωτήσει; Τι µου βαθµολογείτε; Τις γνώσεις µου; Όσα µου µάθατε στην τάξη; Τα χρόνια που πέρασα στα θρανία; Την ύλη που µου διδάξατε; Τη µεθοδολογία του φροντιστηρίου; Την πρόσβασή µου; Και τόσα άλλα… Τι θα απαντούσαµε; Τι θα µπορούσαµε να του πούµε; Θα του µιλούσαµε για την κρίση του εξεταστικού µας συστήµατος και κατ΄ επέκταση και για αυτή του εκπαιδευτικού; Πόσο συνένοχοι άραγε είµαστε σε όλη τη διαδικασία της µάθησης; Ποια είναι η ρίζα του κακού; Τι χρειάζεται να ΑΝΑΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ;

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα … Είδαµε Μια ακόµη ευαίσθητη εκποµπή του Σταύρου Θεοδωράκη. Αυτή τη φορά για το Νησί… (την Σπιναλόγκα) Ζήσαµε Σε ρυθµούς προπαγάνδας… ∆ΝΤ!!! Ακούσαµε (µεταξύ άλλων…) Νατάσα Μποφίλιου και Λεωνίδα Μαριδάκη

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Εγκαίνια Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου

ε µια ιδιαιτέρως εορταστική ατµόσφαιρα και πανηγυρική εκδήλωση, πραγµατοποιήθηκαν το Σάββατο 12 Ιουνίου στην περιοχή 'Αγιοι Πάντες Αποκορώνου του νοµού Χανίων, τα επίσηµα εγκαίνια του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου (ΙΕΤ), παρουσία εκατοντάδων προσκεκληµένων, εκπροσώπων του πολιτικού κόσµου, βουλευτών, υπουργών, εκπροσώπων φορέων, συλλόγων και σωµατείων, εκδοτών από τις εφηµερίδες - µέλη του Συνδέσµου Ηµερησίων Περιφερειακών εφηµερίδων (ΣΗΠΕ), των αρχών του τόπου, τοπικών δηµάρχων του νοµού Χανίων, εκπροσώπων από την εκκλησιαστική και στρατιωτική ηγεσία, καθηγητών δηµοσιογραφίας από ελληνικά και ξένα Πανεπιστήµια - Ινστιτούτα, καθώς και πλήθους απλών πολιτών από την ευρύτερη περιοχή της Κρήτης. Τα εγκαίνια του Ινστιτούτου, που δηµιουργήθηκε ύστερα από πολύχρονες προσπάθειες του ∆ιοικητικού Συµβουλίου του ΙΕΤ και ιδιαιτέρως του προέδρου του, εκδότη της εφηµερίδας "Χανιώτικα νέα", Γιάννη Γαρεδάκη, πραγµατοποιήθηκαν παρουσία της υπουργού Παιδείας, ∆ιά Βίου Μάθησης και Θρησκευµάτων, 'Αννας ∆ιαµαντοπούλου, του τέως προέδρου της Βουλής και υπουργού Ανάπτυξης, ∆ηµήτρη Σιούφα, του υφυπουργού Οικονοµικών, Σταύρου Αρναουτάκη, του πρώην υπουργού ∆ηµοσίας Τάξης, Χρήστου Μαρκογιαννάκη αλλά και του Γενικού Γραµµατέα Επικοινωνίας και Ενηµέρωσης, Γιώργου Πετρουλάκη. Ο πρόεδρος του ΙΕΤ, Γιάννης Γαρεδάκης, στην εναρκτήρια οµιλία των εγκαινίων, αναφέρθηκε στις χρόνιες προσπάθειες που καταβλήθηκαν προκειµένου να λάβει σάρκα και οστά το Ινστιτούτο, που είναι και το µοναδικό στην Ελλάδα. Επεσήµανε πως ο δρόµος για τη συνέχεια δεν θα είναι σπαρµένος µε ροδοπέταλα και πως θα πρέπει να υπάρξει συνεχής θέληση και επιµονή. Ο στόχος του Ινστιτούτου, είπε, δεν είναι µόνο να επιµορφώνει σε τακτική βάση δηµοσιογράφους της Περιφέρειας ή να διοργανώνει διεθνή συνέδρια, αλλά και να ενηµερώνει έγκαιρα τους εκδότες των Ηµερήσιων Επαρχιακών Εφηµερίδων για το µέλλον του Τύπου, που σε πολλές περιπτώσεις φαντάζει ζοφερό. Πάντως, σύµφωνα µε τον κ. Γαρεδάκη, "υπάρχει µέλλον για τον Τύπο της Περιφέρειας και ειδικά

για τις τοπικές εφηµερίδες". Ο πρόεδρος του ΙΕΤ υπογράµµισε τη στήριξη που προσφέρθηκε από πολλές πλευρές στο Ινστιτούτο, την πολύτιµη συνδροµή των πανεπιστηµιακών για την υλοποίηση του έργου, αλλά και του ΣΗΠΕ, από τον οποίο προέκυψε το Ινστιτούτο. Εξήρε επίσης την οικονοµική και ηθική στήριξη του κ. Σιούφα, που ως υπουργός Ανάπτυξης και Πρόεδρος της Βουλής συνέβαλε τα µέγιστα για την εξέλιξη του ΙΕΤ. Ο κ. Σιούφας , στον χαιρετισµό του, υπενθυµίζοντας πόσο σηµαντική είναι η συµβολή του Περιφερειακού Τύπου στη δηµιουργία ενός καλύτερου µέλλοντος για τον τόπο ως "στήριγµα ∆ηµοκρατίας", προέτρεψε τον καθένα να στηρίξει µε οποιονδήποτε τρόπο "το νέο αυτό θεσµικό όργανο του Τύπου και της χώρας". Η υπουργός Παιδείας, 'Αννα ∆ιαµαντοπούλου, υπενθύµισε, πως η επιθυµία για τη δηµιουργία του Ινστιτούτου ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν σε µια συζήτηση µε τον Γιάννη Γαρεδάκη στις Βρυξέλλες. "Είναι πολύ µεγάλη η συγκίνηση", είπε χαρακτηριστικά η υπουργός, "να µιλάς για κάτι που έγινε και όχι για αυτά που θα γίνουν". "Είµαστε µπροστά σε ένα δηµιούργηµα ανθρώπων που µε την ψυχή και το πάθος τους, κατάφεραν να δηµιουργήσουν κάτι σηµαντικό. Εκδηλώσεις σαν αυτή των εγκαινίων του ΙΕΤ δίνουν πολλαπλές αναγνώσεις και µηνύµατα. Το Ινστιτούτο χρειάζεται την υποστήριξη της Πολιτείας, της πανεπιστηµιακής κοινότητας, της Αυτοδιοίκησης και του ιδιωτικού τοµέα. Η έρευνα και η τεχνολογία στον χώρο της δηµοσιογραφίας στον επαρχιακό τύπο, έχει να προσδώσει πολλές νέες ιδέες. Μπορεί µάλιστα να προσφέρει την επονοµαζόµενη µεικτή επιµόρφωση", είπε. Η κ. ∆ιαµαντοπούλου κατέληξε λέγοντας ότι το ΙΕΤ πληροί τις προϋποθέσεις για να αποτελέσει έναν φορέα του Εθνικού ∆ικτύου ∆ια βίου Εκπαίδευσης και ανακοίνωσε την τριετή προγραµµατική σύµβαση που υπογράφηκε µεταξύ του Υπουργείου και του Ινστιτούτου. Ο υφυπουργός Οικονοµίας, Σταύρος Αρναουτάκης τόνισε πως η δηµιουργία του ΙΕΤ ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του νοµού και της Περιφέρειας και πως καλύπτει όλη την Ελλάδα,

την Ευρώπη και τη Μεσόγειο. Ανακοίνωσε µάλιστα πως το Υπουργείο του θα προβεί σε οικονοµική στήριξη - και µάλιστα άµεσα - του Ινστιτούτου. Τη συµπαράσταση της Γενικής Γραµµατείας Ενηµέρωσης και Επικοινωνίας εξέφρασε ο γενικός γραµµατέας της, Γιώργος Πετρουλάκης. "Έννοιες όπως η έρευνα στον ευαίσθητο χώρο του Τύπου, όπως η διά βίου µάθηση, βρίσκουν φιλόξενη στέγη στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου", είπε ο κ. Πετρουλάκης, προσθέτοντας πως "λίγες φορές τα τελευταία χρόνια, οράµατα που αποτελούν φωτεινή εξαίρεση γίνονται πραγµατικότητα". Την ενεργό συµπαράσταση και αρωγή του ΣΗΠΕ στη δηµιουργία του ΙΕΤ υπογράµµισε, επίσης, ο γενικός γραµµατέας του ΣΗΠΕ, Γιάννης Λασκαράκης, κάτι που απεδείχθη και από την πολυπληθή παρουσία στα εγκαίνια των εκδοτών εφηµερίδων - µελών του, όπως από τη Λαµία (Λαµιακός τύπος), Λειβαδιά (Βοιωτική Ώρα), Σύρο (Κοινή Γνώµη), Βέροια (Ηµερησία), Κιλκίς (Ηµερησία), Πάτρα (Πελοπόννησος), Λάρισα (Ελευθερία), Σέρρες (Παρατηρητής), Κατερίνη (Πιερικοί αντίλαλοι), Τρίκαλα (Πρωινός Λόγος), Καρδίτσα (Νέος Αγών), Ξάνθη (Εµπρός), ∆ράµα (Χρονικά), Ηράκλειο (Πατρίς), Ρέθυµνο (Ρεθεµνιώτικα Νέα - Κρητική Επιθεώρηση) κ.λπ.

ΙΕΤ: Σε στενή επαφή µε την πανεπιστηµιακή κοινότητα σε Ελλάδα και εξωτερικό Το ΙΕΤ έχει ήδη εξασφαλίσει συνεργασία µε τα αντίστοιχα πανεπιστηµιακά τµήµατα ΜΜΕ στην Ελλάδα, αλλά και Ινστιτούτα στο εξωτερικό. Αυτό φάνηκε στα εγκαίνια µε την αθρόα παρουσία αντίστοιχων προσωπικοτήτων, καθηγητών και ερευνητών.

Ο εκπρόσωπος της πανεπιστηµιακής κοινότητας, πρόεδρος και καθηγητής του τµήµατος Επικοινωνίας της Παντείου, ∆ηµήτρης Ποταµιάνος, αναφέρθηκε στο πολύ σηµαντικό επίτευγµα της δηµιουργίας του ΙΕΤ και στη στενή σχέση που έχει ήδη αναπτυχθεί µε το Πάντειο Πανεπιστήµιο. Στη στενή συνεργασία του Τµήµατος Επικοινωνίας του Πανεπιστηµίου Αθηνών µε το Ινστιτούτο αναφέρθηκε ο καθηγητής και πρώην πρόεδρός του, Μιχάλης Μεϊµάρης, ενώ η καθηγήτρια από το τµήµα ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου, Τέσσα ∆ουλκέρη δεν έκρυψε τη χαρά της που το όραµα για τη δηµιουργία ενός Ινστιτούτου πήρε επιτέλους σάρκα και οστά. Στη διάρκεια των χαιρετισµών στα εγκαίνια του Ινστιτούτου, η Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων ανακοίνωσε δια του νοµάρχη της την απόφασή της για θεσµοθέτηση περιφερειακού βραβείου σε ετήσια βάση στο δηµοσιογράφο ή έντυπο που θα καταγράψει το καλύτερο ρεπορτάζ και θα συµβάλλει στην ανάδειξη τοπικών θεµάτων σε θέµατα πολιτικής, περιβάλλοντος κ.λπ. Αρµόδιος φορέας για τη διοργάνωση της βράβευσης αλλά και την αξιολόγηση των ρεπορτάζ αποφασίσθηκε να είναι το ΙΕΤ. Ανακοινώθηκαν επίσης η χορήγηση υποτροφιών προς νέους δηµοσιογράφους από τις εφηµερίδες - µέλη του ΣΗΠΕ "Πελοπόννησος" και "Ελευθερία" σε σεµινάρια διεξαγόµενα στο ΙΕΤ, αλλά και η επίσηµη υπογραφή του µνηµονίου συνεργασίας µεταξύ του Ινστιτούτου και του Υπουργείου Παιδείας. Στις εγκαταστάσεις του ΙΕΤ λειτούργησε παράλληλα και έκθεση Ελλήνων σκιτσογράφων. Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου (www.rpi.gr) Πηγή: "http://www.ana.gr" Επιµέλεια : Μ.Ανευλαβής

Φ Υ ΛΛ Ο

Σε «εργοστάσιο τέχνης» µετατράπηκε π ρ ιν 3 χρ ό ν ι α έ ν α απ ό τ α π αλ ιό τ ε ρ α ε λ α ι ο υ ρ γε ί α τ η ς Κ ρ ή τ η ς , α υ τ ό τ ο υ Α γ ρ ο τι κ ο ύ Σ υ ν ε τ α ι ρ ι σ µ ο ύ Ζ υ µ β ρ α γ ο ύ , στο χωριό ∆ροµόνερο (33ο χιλιόµετρο εθ νικής οδού Χανίων - Παλα ιόχ ωρας, λ ί γ α χ ι λ ι ό µ ε τ ρ α µ ε τά τ ι ς Β ο υ κ ο λ ι έ ς ) . Μια παρέα κουζουλών Α ΠΛΑ τόλµ ησε! Κ α ι ό λ α π ή ρ α ν το δ ρ ό µ ο τ ο υ ς … Σ υ ζ η τ ά µε µ ε τ ο ν Ι ωά ν ν η Α ρ χ ο ν τ ά κ η , Κ α λ λ ι τ ε χ ν ι κ ό Ε π ι µ ε λ η τ ή το υ χ ώ ρ ο υ Σ υ ν έ ν τε υ ξ η Ματθ αίος Φραντζε σκ άκης

Πώς γεννήθηκε α υτή η ιδ έα ; Όλα ξεκίνησαν από την πρόθεση µιας παρέας «κουζουλών φίλων» να σώσουµε από την ισοπέδωση και τον αφανισµό το κτίριο του Παλιού Ελαιουργείου του Αγροτικού Συνεταιρισµού Ζυµπραγού το οποίο για 25 χρόνια, από το 1980 ως το 2005, ήταν εγκαταλελειµµένο και ετοιµόρροπο µέσα στα βάτα, τα µπάζα και τα σκουπίδια. Κι έπειτα ήρθαν οι συζητήσεις και τα ξενύχτια για το πώς θα αξιοποιήσουµε τούτο το κτίριο και πως µπορούµε να το κρατήσουµε «ζωντανό». Πως µπορούµε να δηµιουργήσουµε ένα κέντρο προβολής του τόπου και ένα βήµα για τη φωνή των κατοίκων των δέκα γειτονικών χωριών που το φυσικό κέντρο βάρους είναι τούτο το παλιό λιοτρίβι. Η αρχική ιδέα ήταν να δηµιουργήσουµε ένα Μουσείο Λαδιού αφού το κτίριο ήταν ένα ελαιουργείο και τα κουφάρια των ηλεκτροκίνητων µηχανηµάτων από την εποχή του ΄60 ήταν ακόµα εκεί. Όµως σύντοµα εγκαταλείψαµε αυτή την «εύκολη» ιδέα γιατί θεωρήσαµε πως κάθε µουσείο είναι το κέλυφος σε κάτι «παλιό και νεκρό» που ο επισκέπτης το βλέπει για µια φορά και δεν έχει κανένα λόγο να επιστρέψει ξανά κι

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

«ελαιουργείον – εργοστάσιο τέχνης» ΤΟ «εργοστάσιο τέχνης - ελαιουργείον» εµείς επιθυµούσαµε κάτι ζωντανό, δραστήριο και δηµιουργικό. Η ιδέα ενός Κέντρου Πολιτισµού, ανοικτό σε όλους και ειδικά στους κατοίκους των γειτονικών χωριών, ενός «εργοστασίου τέχνης» (art factory) όπου η δράση, η παραγωγή και η παρουσίαση θα είναι συνεχόµενη µε µια διαρκή πρόσκληση και πρόκληση στον επισκέπτη να έρθει και να ξανάρθει, ήταν ο δύσβατος αλλά δηµιουργικός δρόµος που τελικά επιλέξαµε δηµιουργώντας το «Ελαιουργείον – Εργοστάσιο Τέχνης». Η ι σ τ ορί α τ ου χ ώ ρου Το Παλιό Ελαιουργείο του Αγροτικού Συνεταιρισµού Ζυµπραγού στο ∆ροµόνερο ήταν το οικονοµικό και κοινωνικό κέντρο δέκα γειτονικών χωριών για περίπου 60 χρόνια. Φιλοδοξούµε το «Ελαιουργείον – Εργοστάσιο Τέχνης» να γίνει ξανά το πολιτιστικό και κοινωνικό κέντρο όχι µόνο για τούτα τα χωριά αλλά και για την ευρύτερη περιοχή και οι δράσεις του να έχουν ευρωπαϊκή ποιότητα και εµβέλεια. Το κτίριο του Παλιού Ελαιουργείου αποτελείται από τον κεντρικό οικοδοµικό πυρήνα που κατασκευάστηκε µε λιθοδοµή τη δεκαετία του 1920 και από πτέρυγες-δορυφόρους κατασκευασµένες σε διαδοχικές οικοδοµικές φάσεις ως τη δεκαετία του 1970. Το 1980 σταµάτησε η λειτουργία του σαν λιοτρίβι και αφέθηκε να καταρρέει γοργά. Κατά την ανασυγκρότηση του Παλιού Ελαιουργείου στόχος ήταν η διατήρηση των πρωταρχικών υλικών του κτιρίου µε τον αυθεντικό τεχνολογικό του εξοπλισµό µε όσο

το δυνατόν λιγότερες παρεµβάσεις. Ο µηχανολογικός εξοπλισµός διατηρήθηκε σαν σηµείο µνήµης και αναφοράς των αρχικών λειτουργιών του χώρου και είναι Ελληνικής κατασκευής(!) από τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Α νταπόκριση τοπικής κοινων ίας Ήταν µεγάλη η χαρά µας που από την πρώτη στιγµή οι άνθρωποι των γύρω χωριών και ιδιαίτερα οι γείτονές µας, οι κάτοικοι του ∆ροµονέρου, άνοιξαν την αγκαλιά τους και µας υποδέχτηκαν εγκάρδια. Μας βοηθούν πάντα στις µικρές ή µεγαλύτερες ανάγκες µας, έχουν τις πόρτες των σπιτιών τους ανοιχτές και µας προσκαλούν, µας προσφέρουν φρούτα και λαχανικά από τον κήπο τους και κυρίως µας προσφέρουν το πλατύ τους καθηµερινό χαµόγελο. Είναι συνοδοιπόροι µας και παρόντες σε όλες µας τις δράσεις και εκδηλώσεις. Η παρουσία τους µας δείχνει πως ακολουθούµε τον σωστό δρόµο και µας δίνει δύναµη και πάθος να συνεχίζουµε. Σε ποιο βα θµό συνδέεται τη δρ άση σα ς µε µια νέα πορ εία της κα λλιέρ γεια ς της ελιάς; Η παρουσία του «Ελαιουργείου» στην καρδιά ενός τεράστιου ελαιώνα κάνει τις δρά-

σεις µας άµεσα συνυφασµένες µε τα προϊόντα, την προβολή, την ιστορία, τους µύθους, και τα µηνύµατα της Ελιάς. Ήδη η µεγάλη οµαδική, εικαστική έκθεση που πραγµατοποιήσαµε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2009 µε συµµετοχή 72 καλλιτεχνών από τις χώρες της Μεσογειακής Λεκάνης είχε τίτλο «Ελαίας Γη» και όλες οι παράλληλες εκδηλώσεις µε διαλέξεις, θέατρο, χορό, µουσική και κινηµατογραφικές προβολές είχαν σαν θέµα την Ελιά. Τα επιµορφωτικά σεµινάρια και οι ειδικές διαλέξεις που θα πραγµατοποιηθούν µε θέµα τη βιολογική καλλιέργεια και την προώθηση στην παγκόσµια αγορά των προϊόντων της Ελιάς ελπίζουµε να δώσουν νέες ιδέες στους καλλιεργητές και µεγαλύτερη δυναµική στην εµπορεία του λαδιού. Ποιες είνα ι οι δυσκο λίες που α ντιµετωπίζει το εγχείρηµα σα ς; Πάντα το µεγαλύτερο θέµα που αντιµετωπίζουµε είναι η οικονοµική υποστήριξη κάθε εκδήλωσης που σχεδιάζεται και παρουσιάζεται στο «Ελαιουργείον – Εργοστάσιο Τέχνης». Συνειδητά έχουµε επιλέξει όλες οι δράσεις και οι εκδηλώσεις µας να είναι µε ελεύθερη είσοδο γιατί πιστεύουµε πως όλοι ανεξαι-

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

ρέτως οι άνθρωποι πρέπει να έχουν άµεση και ανεµπόδιστη πρόσβαση στον πολιτισµό. Σηµαντικοί στυλοβάτες της προσπάθειάς µας είναι οι χορηγοί µε την βοήθεια των οποίων έγινε η ανακατασκευή του κτιρίου και ο ∆ήµος Κολυµβαρίου στον οποίο ανήκουµε διοικητικά, µαζί µε τους γειτονικούς ∆ήµους Βουκολιών και Καντάνου µε τους οποίους συχνά συνδιοργανώνουµε αρκετές από τις εκδηλώσεις µας. ∆υστυχώς οι οικονοµικές συγκυρίες δεν µας επιτρέπουν αισιόδοξες προβλέψεις παρότι ο πολιτισµός είναι ο θεµελιώδης λίθος του τουριστικού µας προϊόντος στο οποίο όλοι προσβλέπουν και επενδύουν. Ελπίζουµε σε µια νέα γενιά πολιτικών και χορηγών στους οποίους ο πολιτισµός δεν θα είναι ο «φτωχός συγγενής» άλλα η κύρια λεωφόρος πορείας.

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»

«Το ζεϊµπέκικο του Αξιωµατικού…» Προσπαθώντας να αποφορτίσω λίγο το µυαλό µου από το µιζο-πολιτικό σκηνικό της χώρας, ανοίγω τυχαία ένα βιβλίο µε σκακιστικά προβλήµατα, πιστεύοντας ότι ένα µικρό «σκακιστικό ζάπινγκ» θα έχει καλύτερο αποτέλεσµα από αυτό της τηλεόρασης. Σελίδα 23, πρόβληµα 84. (παρτίδα Kinderman – Tatai, Βουδαπέστη 1987) Στη συγκεκριµένη θέση ο Μαύρος Βασιλιάς δίνει σκληρή µάχη επιβίωσης στο Κέντρο και στην Αριστερή πτέρυγα της σκακιέρας. Αν και βρίσκεται κάτω από τα πυρά του Λευκού, χάρη στα κοµµάτια που τον περιβάλλουν διαθέτει επαρκή άµυνα. Έχει όµως ένα άλλο βασικό πρόβληµα: Ο Αξιωµατικός του έχει ξεχαστεί στη ∆εξιά πτέρυγα, πολύ µακριά από το σηµείο της µάχης! Νιώθοντας ότι εκεί

Τα επόµεν α σχέδ ια σας Για το καλοκαίρι του 2010 οργανώνουµε την οµαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης «Τέχνη – Τεχνολογία, Ο Κόσµος των Μηχανών» µε συµµετοχή 80 καλλιτεχνών από ολόκληρη την Ευρώπη και παρουσίαση έργων ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής, κεραµικής φωτογραφίας, video και εγκαταστάσεων. Μαζί µε τα εικαστικά θα παρουσιάσουµε παράλληλες εκδηλώσεις διαλέξεων, θεάτρου, χορού, performance, µουσικής και κινηµατογράφου πάντα µε θέµα τον Άνθρωπο, την Τεχνολογία και τις Μηχανές και τις λαβυρινθώδεις, πολυεπίπεδες, διαδραστικές τους σχέσεις. Στο πλαίσιο της έκθεσης θα οργανωθεί εκπαιδευτικό πρόγραµµα για παιδιά πρωτοβάθµιας και δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης µε στόχο να δηµιουργηθούν τόσο γέφυρες επικοινωνίας των παιδιών µε τη σύγχρονη τέχνη όσο και πεδία αναφοράς για την σύγχρονη σχέση του Ανθρώπου µε την Τεχνολογία και τις Μηχανές.

ΙΒ

ΙΟ

Ω

ΙΑ

δεν απειλείται, ο Αξιωµατικός δικαιολογεί την ύπαρξή του ρίχνοντας «ζεϊµπεκιές» γύρω από το τετράγωνο b3, ελέγχοντας τα τετράγωνα a3,b2,c3. Ίσως µπορούµε να πούµε ότι διαδραµατίζει ενεργό ρόλο κρατώντας απασχοληµένο τον «βαρύ» Πύργο (βαριά κοµµάτια στο σκάκι αναφέΓράφει ο ρονται οι Πύργοι και η Βασίλισσα) Μιχαήλ στο τετράγωνο α1, ο οποίος έχει ∆αρµαράκης αποσυρθεί εδώ και καιρό στα πίσω έδρανα της ...σκακιέρας. Όταν ο Λευκός αντιληφθεί ότι ο Αξιωµατικός είναι εκτεθειµένος, θα στρέψει τα πυρά του και προς αυτόν, σπέρνοντας τον πανικό στο αντίπαλο στρατόπεδο. Καθώς η πίεση αυξάνεται, ο Μαύρος πρέπει να αποφασίσει αν θα διαθέσει δυνάµεις για τη σωτηρία του Αξιωµατικού θέτοντας όµως σε κίνδυνο τη συσπείρωση της παράταξής του, ή αν θα τον αφήσει µόνο του, συνεχίζοντας την παρτίδα µε απώλειες. Τελειώνοντας την παραπάνω ανάλυση, θα τολµήσω να κάνω δύο φανταστικές εικασίες. Αν ο Μαύρος Αξιωµατικός έδινε µια συνέντευξη µε σκοπό να υπερασπιστεί τη θέση του, θα έλεγε ότι κάποιοι επιδιώκουν τη σκακιστική εξόντωσή του, ότι πάντα βρισκόταν στην αριστερή πτέρυγα της παρτίδας και ότι όσοι τον κατηγορούν για το αντίθετο απλά βλέπουν τη σκακιέρα ανάποδα. Όσο για το δεύτερο Μαύρο Αξιωµατικό που λείπει από το διάγραµµα του προβλήµατος, δε ξέρω αν χάθηκε στη µάχη ή αν την έχει σκαπουλάρει στο εξωτερικό για να γλυτώσει... Το εγχείρηµα να χαλαρώσω απέτυχε. Τα κοµµάτια έχουν αρχίσει να µεταµορφώνονται σε ανθρώπινες φιγούρες…

Φ Υ ΛΛ Ο

τι είναι η «Terra Verde» ;

ην ίδια ώρα που ένας φυλακισµένος, παράγει αγροτικά προϊόντα, στον προαύλιο χώρο της φυλακής του, κάπου στη Λατινική Αµερική η κυβέρνηση φυλακίζει έναν ιθαγενή, επειδή υπερασπίζεται το χωράφι του, απέναντι στις πολυεθνικές. Ο ιρακινός αγρότης καλλιεργεί µε σπόρους, που κάποιος επιστήµονας ανακάλυψε κάπου στις ΗΠΑ, και το προϊόν στο τέλος θα καταλήξει στο πιάτο του ανυποψίαστου και τροµαγµένου καταναλωτή στην Ευρώπη. Ένα 12χρονο κοριτσάκι βρίσκεται στοιβαγµένο στα αµπάρια ενός πλοίου και δουλεύει όλη µέρα για µια πολυεθνική, για να φτιάξει το παντελόνι που ο Έλληνας άνεργος θα αγοράσει επειδή είναι πιο φτηνό. Ένας αγρότης παράγει πορτοκάλια, για να τα δώσει στη συνέχεια στον έµπορο που εκµεταλλεύεται τον Σύριο για να τα πουλήσει. Λένε ότι όλη αυτή η διαδικασία είναι καλύτερη για όλους µας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε όλα τα πλάτη και µήκη του πλανήτη µας, που δεν ανέχονται αυτή τη κατάσταση που συµβαίνει γύρω τους. Ονειρεύονται να αλλάξουν τα πράγµατα, δεν συµβιβάζονται µε την ιδέα ότι «τίποτα δεν αλλάζει», ονειρεύονται να αναταράξουν την κοινωνία και να πάρουν στα χέρια την καθηµερινότητα τους. Από αυτά τα όνειρα και τις επιθυµίες ξεπηδούν µικρές και µεγάλες προσπάθειες για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Προσπάθειες, µε µοναδικό στόχο να χτίσουν και να διαδώσουν διαφορετικά µοντέλα εµπορίου και οικονοµίας. Προσπάθειες που γίνονται µε βήµατα µικρά, αλλά σταθερά, γνωρίζοντας ότι δεν ξεµπερδεύεις εύκολα από τις παγιωµένες σχέσεις του εµπορίου, την αδικία, την εκµετάλλευση. Όλα αυτά δεν αλλάζουν τον κόσµο µονοµιάς αλλά αποδεικνύουν ότι η ζοφερή πραγµατικότητα µπορεί να µετασχηµατιστεί και να γίνει καλύτερη. Το χειµώνα του 2008 σκεφτήκαµε να ξεκινήσουµε και εµείς το ταξίδι µας σε µια θάλασσα που τα νερά της δεν τα γνωρίζαµε καθόλου και δεν ξέραµε τι µας επιφύλασσαν. Είχαµε ως «µπούσουλα» την αντίστοιχη οµάδα της Αθήνας, το Σπόρο, και προσπαθώντας να κατανοήσουµε τον «χάρτη» του αλληλέγγυου εµπορίου, ξεκινήσαµε το ταξίδι µας. Μέσω ενός δικτύου αντιστοίχων συλλογικοτήτων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, αποκτήσαµε πρόσβαση σε προϊόντα οργανωµένων παραγωγών του παγκόσµιου «Νότου», και θελήσαµε να συνεισφέρουµε στον αγώνα τους ενάντια στους τοπικούς µεσάζοντες, και τις πολυεθνικές. Έτσι σε συνεργασία µε τον συνεταιρισµό Σπόρο , διακινούµε : Καφέ από τους ζαπατιστικούς συναιτερισµούς της Τσιάπας στο Μεξικό Ζάχαρη, από το Εκουαδόρ. Κακάο και Σοκολάτα από τη Βολιβια, τη Βραζιλία, το Εκουαδόρ και την Παραγουάη. Τσάι από την Ινδία, το Βιετνάµ και την Ν.Αφρική. Μάτε από την Βραζιλία. Απορρυπαντικά που φτιάχνονται στην Ιταλία από την Βραζιλία. Ωστόσο, βλέποντας καθηµερινά την απαξίωση των αγροτών-παραγωγών και των συναιτερισµών στην Ελλάδα, αποφασίσαµε να ενισχύσουµε την προσπάθεια τους, µε στόχο την προώθηση µιας άλλης λογικής στην αγροτική παραγωγή και διακίνηση. Έτσι, αποκτήσαµε πρόσβαση, σε τοπικούς συνεταιρισµούς µε κοινωνική δράση, όπως ο Συνεταιρισµός Γυναικών Καράνου «Η Αγρότισσα», και ο Συνεταιρισµός Γυναικών Παλαιών Ρουµάτων « Η Αρχόντισσα» που παράγουν τοπικά προϊόντα χωρίς χηµικά πρόσθετα. Στην προσπάθεια µας αυτή, σκεφτήκαµε να έχουµε στο πλήρωµα µας και ανθρώπους που η κοινωνία του ατοµικισµού και καταναλωτισµού δεν τους δίνει ευκαιρίες. Τα άτοµα µε ψυχοκοινωνικά προβλήµατα ανήκουν στους «χωρίς φωνή» της κοινωνίας µας. Παρ’όλο τον αποκλεισµό που υφίστανται ανέπτυξαν καινοτόµες λύσεις για την ένταξη τους στη κοινωνία που συνέχεια τους απαξιώνει. Εµείς θέλοντας να ενδυναµώσουµε τις προσπάθειες αυτές βρήκαµε τον τρόπο να συνδεθούµε µαζί τους. Έτσι, «προϊόντα» από την Κοι.Σ.Π.Ε. Χανίων, µας συνοδεύουν σε αυτό το ταξίδι. Παράλληλα, τα κεραµικά και άλλα χειροτεχνήµατα που παράγουν οι έγκλειστοι στις Αγροτικές Φυλακές της Αγιάς, δεν µας βρήκε αδιάφορους. Η διακίνηση όλων των προϊόντων από τα εναλλακτικά δίκτυα προσφέρει στους παραγωγούς καλύτερες τιµές από τις συνήθως εξευτελιστικές που ορίζει η αγορά. Ενδυναµώνει την αυτονοµία, όχι µόνο των παραγωγών αλλά και των συνεταιρισµών ώστε να µπορούν να εναντιώνονται στις επιβολές της αγοράς.

πως εννοούµε το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εµπόριο Θέλουµε να δείξουµε ότι οι εµπορικές σχέσεις δεν καθορίζονται «εκ φύσεως» από το κέρδος των λίγων ∙ µπορούν να παραµένουν ανθρώπινες ικανοποιώντας πραγµατικές ανάγκες. Μπορούµε να πειραµατιστούµε σε ένα διαφορετικό, εναλλακτικό, µοντέλο εµπορίου, που στη θέση του κέρδους θα βάζει πλήθος στόχων :την αυτονοµία και την αξιοπρεπή διαβίωση του παραγωγού, τη βιωσιµότητα

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Εγκαινιάζοντας αυτή την νέα στήλη επιτρέψτε µου να πάρω το θάρρος να περιγράψω τον ιδανικό της αναγνώστη, αυτόν που δίνει ζωή και δικαιώνει κάθε δηµόσιο γραπτό λόγο, αυτόν που κάθε γραφιάς συνοµιλεί µαζί του σε κάθε λέξη.

της δοµής διακίνησης, την ποιότητα και την προσιτή τιµή για το χρήστη, τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος. Θέλουµε αυτές οι επιδιώξεις να µη ρυθµίζονται από το «αόρατο» χέρι της αγοράς αλλά από σχέσεις εµπιστοσύνης και αµοιβαιότητας, µε τη συµµετοχή όλων των εµπλεκοµένων: Ενός δικτύου ανθρώπων που αγωνίζονται συλλογικά για να αλλάξουν τις ζωές τους µέσα στις σκληρές συνθήκες του εκµεταλλευόµενου Νότου, απέναντι στον ατοµικισµό του ανεπτυγµένου Βορρά. Ενός δικτύου διακίνησης προϊόντων που δεν παράγονται σε συνθήκες εκµετάλλευσης της φύσης, η ποιότητα των οποίων δεν περιορίζεται στη συσκευασία , και για διαφήµιση τους έχουν τη γεωγραφία, την ιστορία, τον κόπο των ανθρώπων που τα παράγουν καθώς και την κινηµατική τους δράση. Ενός δικτύου ανταλλαγής και διάδοσης ιδεών των οποίων η αξία δεν αποτιµάται σε χρήµα. Όπου οι λέξεις «αλληλεγγύη», «εµπιστοσύνη», «συντροφικότητα», «συµµετοχή» δοκιµάζονται στην πράξη και διαχέονται στην κοινωνία σαν εφαρµόσιµα παραδείγµατα και όχι σαν ουτοπίες. Όταν µιλάµε για αλληλεγγύη, εννοούµε την έµπρακτη στήριξη αγώνων και κινηµάτων που µας δίνουν ώθηση να κινητοποιηθούµε, όχι τη συµπόνια «για τους φτωχούς του Τρίτου Κόσµου». ∆εν θέλουµε η συµµετοχή του «ευαισθητοποιηµένου καταναλωτή» να περιορίζεται στην αγορά ενός προϊόντος που θα φέρει τη σφραγίδα του «δίκαιου». ∆εν µας ενδιαφέρει εν τέλει να διοχετεύσουµε στην αγορά ένα καινούργιο προϊόν. ∆εν µας ενδιαφέρει να «χτυπήσουµε» καταστήµατα µε βιολογικά προϊόντα. ∆εν µας ενδιαφέρει να ρίξουµε τις τιµές του εµπορίου. Θέλουµε όλοι µας, που βρισκόµαστε εγκλωβισµένοι στη µονότονα καταναλωτική κοινωνία µας, να αµφισβητήσουµε τις υπάρχουσες οικονοµικές σχέσεις µέσα από την καθηµερινή µας πρακτική.

αστική µη κερδοσκοπική Εταιρεία «Terra Verde» Η Terra Verde δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Νοµικά, η Terra Verde, είναι µια αστική εταιρεία, µη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Επί της ουσίας τα µέλη της οµάδας, είναι πολλά, συζητούν, προβληµατίζονται, οραµατίζονται και σχεδιάζουν, παίρνοντας αποφάσεις αµεσοδηµοκρατικά, επιδιώκοντας να γίνεται αυτό όσο το δυνατόν πιο ισότιµα, χωρίς ιεραρχίες, συµβούλια, προέδρους και διευθυντές Το ίδιο ισότιµα, ανάλογα µε τον χρόνο και τις δεσµεύσεις καθενός από εµάς, προσπαθούµε να µοιράζουµε και τις πρακτικές δουλειές, που είναι αναγκαίες. Η χαρά της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της συλλογικής δηµιουργίας µέσα από την δράση της οµάδας, είναι η σπουδαιότερη εµπειρία µας µέχρι τώρα και θα θέλαµε να την µοιραστούµε µε όλες και όλους που εµπνέονται από την φιλοσοφία µας. Ανώτατο όργανο της εταιρείας είναι η γενική συνέλευση των µελών της, θεσµός, ο οποίος ενισχύει τους δεσµούς των «εταίρων» και βοηθά στην ζύµωση τους. Παράλληλα, έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την λειτουργία ενός χώρου ως κέντρο διανοµής προϊόντων εναλλακτικού και αλληλέγγυου εµπορίου αλλά και κοινωνικής επαφής. Όταν ξεκινήσαµε, γνωρίζαµε τις δυσκολίες που θα συναντήσουµε και διστάσαµε. Παρ’όλα αυτά, βλέποντας την εκµετάλλευση του «αόρατου χεριού» της αγοράς προς τους παραγωγούς, πήραµε την απόφαση να προχωρήσουµε. Ξέρουµε ότι το εγχείρηµα µας είναι πολύ δύσκολο και ότι θα αντιµετωπίσει πολλά εµπόδια. Ξέρουµε ότι τα εµπόδια αυτά ίσως να µην µπορέσουµε να τα ξεπεράσουµε µε τον τρόπο που οραµατιζόµαστε. Ξέρουµε ότι θα βρεθούµε µπροστά σε διλήµµατα που πιθανώς µας οδηγήσουν σε επιλογές που να µην συνάδουν µε την «ιδεολογία» µας, αλλά άµα δεν δοκιµάσουµε τις ιδέες µας στην πράξη, θα µείνουµε µε την πικρία της ήττας.

ποθέτω λοιπόν ότι διαβάζετε, ανήκετε δηλαδή σε αυτό το σπάνιο είδος που µπορεί να κλείσει το χαζοκούτι και να βρει διασκέδαση και ψυχαγωγία σε ένα βιβλίο. Υποθέτω ακόµα ότι στα παιδικά Γράφει ο σας χρόνια διαβάζατε κόµικς, Μίκυ GreenMits* Μάους τα λέγαµε τότε, και διατηρείτε ακόµα εκείνη την αίσθηση του εξαιρετικού που µας καταλάµβανε καθώς συµµετείχαµε στις περιπέτειες του Μπλεκ, στα εξωτικά ταξίδια της οικογένειας Ντακ ή στις εφηβικές ανησυχίες της Πάττυ, για να µη ξεχνάµε και τα κορίτσια. Τώρα βέβαια τα χρόνια πέρασαν και έχουµε σοβαρέψει αλλά φαντάζοµαι πως αν πέσει στα χέρια σας κάποιο Λουκυ Λουκ ή Αστεριξ θα του ρίξετε µια µατιά και πιθανότατα θα το διασκεδάσετε κιόλας. Η τελευταία µου υπόθεση έχει να κάνει µε την διάθεση σας να πειραµατιστείτε µε νέα αναγνώσµατα. Γιατί βλέπετε πριν πέντε χρόνια µια τέτοια στήλη θα ήταν πρακτικά αδύνατη ή, το λιγότερο θα απευθύνονταν αποκλειστικά σε γλωσσοµαθείς. Όµως τώρα πια κυκλοφορούν αρκετά κλασσικά έργα της τέχνης των κόµικς στα ελληνικά ώστε να µπορεί κάνεις να προτείνει µε το χέρι στην καρδιά αρκετά από αυτά προς το µη εξοικειωµένο κοινό. Προσοχή, ξεχάστε ότι ξέρατε για το είδος, εδώ θα παρουσιαστούν αυστηρά έργα που απευθύνονται σε ενήλικο κοινό και τα οποία στην πλειοψηφία τους δεν σας υπόσχονται το γέλιο αλλά την αισθητική απόλαυση και τον προβληµατισµό που µόνο η µεγάλη τέχνη µπορεί να γεννήσει. Και επειδή η στήλη δεν γράφεται σε άλλο πλανήτη, δυστυχώς, θα αυτοπεριοριστεί σε εκδόσεις µε προσιτή τιµή, ακόµα και αν έτσι αποκλείονται κάποια αξιόλογα πράγµατα.

«Συµβόλαιο µε τον Θεό» του Will Eisner Και όλα αυτά θα ήταν αδύνατα αν ο Will Eisner το 1978 δεν είχε γράψει το «Συµβόλαιο µε τον Θεό». Τον καιρό εκείνο ο Eisner ήταν ένας αναγνωρισµένος δηµιουργός κόµικς, µε γνωστότερο έργο την σειρά «Spirit», και άνεργος καθώς οι πρακτικές των µεγάλων εταιρειών του χώρου που στην ουσία στερούσαν τους δηµιουργούς από κάθε δικαίωµα πάνω στα έργα τους τον είχαν απογοητεύσει. Είχε όµως µια ιδέα: θα έγραφε ένα διαφορετικό κόµικς, θα απευθύνονταν στο ενήλικο κοινό, θα ήταν αυτοτελές αντί για συνέχεια σε τεύχη και θα πουλιόταν στα βιβλιοπωλεία και όχι ως περιοδικό στα πρακτορεία τύπου. Επινόησε µάλιστα και ένα νέο όνοµα ακριβώς για να τονίσει αυτή την διαφορά, το νέο είδος λεγόταν «graphic novel», εικονογραφηµένη νουβέλα δηλαδή. Το «Συµβόλαιο µε τον Θεό» πέρασε στην ιστορία των κόµικς. Ιστορίες που διαδραµατίζονται στις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης τον καιρό της µεγάλης οικονοµικής κρίσης του 1929, ιστορίες ρεαλιστικές, σκληρές, για διαλυµένα όνειρα και αυταπάτες στην µεγάλη αµερικάνικη παράδοση του Σταΐνµπεκ, του Ντον Πάσος και τόσων άλλων. Ιστορίες αυτοβιογραφικές, ο Eisner στηρίχτηκε στις δικές του παιδικές αναµνήσεις, οι ήρωες του µάλιστα συχνά µιλούν τα jiddish, την εβραϊκή διάλεκτο των γονιών του. Σκίτσα που ανατρέπουν και αναθεωρούν τους κοινά αποδεκτούς κανόνες, ατµοσφαιρικά και ζωντανά, σκληρά και τρυφερά, σπάνε τα όρια τους και δηµιουργούν σελίδες που συνδυάζουν την αυθεντικότητα του σκίτσου µε την αναπαραστικότητα της φωτογραφίας. Ίσως η µεγαλύτερη προσφορά του «Συµβόλαιου µε τον Θεό» είναι ότι αποτελεί µια άριστη απάντηση στο ερώτηµα: γιατί κόµικς; ∆ιαβάζοντας το ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι αυτή η ιστορία, µε αυτό τον τρόπο µόνο έτσι µπορούσε να αποδοθεί, και αυτό για όσους αγωνίζονται να αποδείξουν ότι τα κόµικς είναι αυτόνοµη µορφή τέχνης µε δικούς της κανόνες και δυνατότητες είναι τεράστιο κέρδος. Πληροφοριακά πάντως η ιδέα δεν έπιασε, χρειάστη-

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Συννεφάκια και εικόνες: … «Καλού – Κακού» του Σ. ∆ερβενιώτη

καν ακόµα 15 χρόνια µέχρι τα κόµικς να εµφανιστούν στα ράφια των βιβλιοπωλείων και στις σοβαρές στήλες κριτικής των µεγάλων εφηµερίδων των ΗΠΑ. Σήµερα το σηµαντικότερο ετήσιο βραβείο για κόµικς στις ΗΠΑ ονοµάζεται Eisner. Η φετινή ελληνική έκδοση των εκδόσεων Απόπειρα είναι απλά τέλεια. Είναι ολοφάνερο πως η όλη επιµέλεια έγινε από άνθρωπο µε µεράκι και αγάπη για το είδος. Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί η συνεισφορά της Παυλίνας Καλλίδου στο «lettering», τον σχεδιασµό των γραµµάτων. Με µεγάλη προϋπηρεσία στο αντικείµενο η Καλλίδου είχε ένα πολύ δύσκολο έργο και το αποτέλεσµα είναι πολύ περισσότερο από καλό. Προσθέστε την ιδέα των εκδοτών να περιλάβουν όλες τις µέχρι τώρα εισαγωγές των διαφόρων εκδόσεων και µια πολύ προσιτή τιµή και έχετε µια υποδειγµατική έκδοση, εγγύηση για την απόλαυση του αναγνώστη, ένα βιβλίο που θα σας πείσει πως τα κόµικς έχουν πολλά να πουν. Κι ακόµα ένα βιβλίο διαχρονικά επίκαιρο καθώς βγαίνουµε από την οικονοµική κρίση και, ω του θαύµατος, για µια ακόµα φορά οι χαµένοι είναι οι «µικροί» άνθρωποι που αγωνίζονται για µια θέση στον ήλιο.

Για όσους παρακολουθούν τα ελληνικά κόµικς το όνοµα του Σπύρου ∆ερβενιώτη είναι εγγύηση για πλούσιο, οξυδερκές και καυστικό χιούµορ εδώ και σχεδόν 20 χρόνια. Με το τελευταίο του άλµπουµ «Καλού – Κακού» από τις εκδόσεις Jemma ο ∆ερβενιώτης αποδεικνύει ότι η ωριµότητα ευτυχώς τον κάνει καλύτερο. Η ιστορία είναι απλή: ο Θεός και ο ∆ιάβολος βάζουν το τακτικό, ανά χιλιετία στοίχηµα τους. Έπαθλο η ανθρωπότητα και πεδίο της µάχης η ψυχή του Γεράσιµου Μαγκούστα. Ο Γεράσιµος είναι ο καθένας µας, για την ακρίβεια είναι η µίζερη, τρισάθλια και ανάξια πλευρά της ζωής του καθένα µας και δεν έχει καµιά διάθεση να βελτιωθεί. Παρακολουθήστε την µεγαλειώδη µάχη του αγγέλου και του διαβόλου που παρακολουθούν τον Γεράσιµο και µάθετε την µοίρα των ανθρώπων αλλά και την µοναδική δύναµη που µπορεί να νικήσει θεούς και διαβόλους! Και καθώς ο ∆ερβενιώτης µας ξεναγεί στην καθηµερινή µας µιζέρια, µε πολύ χιούµορ και διεισδυτικότητα κάνει κάτι που, αν δεν απατώµαι, δεν έχει ξανακάνει. Για πρώτη φορά αφήνει την απόσταση από τους ήρωες του, τους πλησιάζει και … τους συµπαθεί. Και θέλει µεγάλη τέχνη να φτιάξεις κάποιον τόσο αντιπαθή όσο τον Μαγκούστα και µετά να καταφέρεις τον αναγνώστη να τον συµπαθήσει. Και ίσως το µήνυµα πως και ο πιο ενοχλητικός διπλανός, κρύβει µέσα του έναν άλλο, καλύτερο, άνθρωπο κρατάει ζωντανή την σπίθα της ελπίδας. Αλλά µην πάρετε το «Καλού – Κακού» για το δίδαγµα του, πάρτε το για να γελάσετε, γιατί έχουµε ανάγκη το γέλιο. Και ακόµα, αν όπως εγώ θέλετε κι άλλον ∆ερβενιώτη κυκλοφορούν στο εµπόριο 5 τόµοι των «Αταίριαστων», σάτιρα των σχέσεων των δύο φύλων, το «Γιατί µας µισούν;» µε θέµα τον πόλεµο του Ιράκ, η «Μάνα Ρεήβερ», η «∆ιαρκής Ειρήνη» κ.α. Και τα δυο βιβλία, και όσα άλλα αναφέρθηκαν, κυκλοφορούν στα εµπόριο και αν δεν τα έχει το βιβλιοπωλείο σας µπορεί να τα παραγγείλει, ευκαιρία να µάθει ότι υπάρχουν και κόµικς για µεγάλους! Έκτακτη είδηση: το τριήµερο 16-18 Απριλίου έγινε στην Αθήνα το Comicdom Con, το ετήσιο φεστιβάλ των κόµικς. που γίνεται στην Ελληνό-αµερικάνικη Ένωση, για πρώτη φορά τριήµερο. Περιέργως ίσως, αλλά ευτυχώς για τους λάτρεις του είδους, τα ελληνικά κόµικς φαίνονται να περνούν ποσοτικά και ποιοτικά την καλύτερη περίοδο τους. Στους µήνες που έρχονται θα έχουµε την ευκαιρία να γνωρίσουµε πολλά από αυτά.

*Ο GreenMits έχει το κρησφύγετο του στο www.greekcomics.gr και σας καλεί για κουβέντα και περιδιάβαση στον υπέροχο κόσµο των κόµικς. (Κατά κόσµον ∆ηµήτρης Μποκής) *

Φ Υ ΛΛ Ο

Το καραβάκι!

ίγες ώρες έµεναν µόνο. Και εκείνη όπως και όλοι οι υπόλοιποι που συµµετείχαν στην πρωτοβουλία το ήξεραν. Ο κίνδυνος ήταν µεγάλος και κάπως έπρεπε να πιέσουν. «Τα κανάλια» πρότεινε κάποιος. Ναι, ακούγονταν λογικό. Η δύναµη της ενηµέρωσης! Αυτή θα στήριζε την προσπάθεια. Αποφάσισαν λοιπόν, αφού δεν είχαν την ευκαιρία να επιβιβαστούν στα πλοία, να βοηθήσουν από όπου µπορούσε ο καθένας. Ελλάδα, Αγγλία , Αµερική, Ιρλανδία και άλλες χώρες. Οι ιστοσελίδες µε τα στοιχεία επικοινωνίας των κατά τόπων τηλεοπτικών σταθµών έπεφταν βροχή και τα τηλέφωνα πήραν µπρος. Η κοπέλα που της απάντησε στον πρώτο τηλεοπτικό σταθµό πέταξε ένα «∆εν είµαστε ενήµεροι για την πρωτοβουλία αυτή» και βιάστηκε να κλείσει το τηλέφωνο. Απορίας άξιο το πώς και δεν ήταν ενήµεροι, όταν ένας δικός τους άνθρωπος, δηµοσιογράφος και µάλιστα αξιόλογος, ήταν επιβιβασµένος σε ένα από τα πλοία. «∆εν βαριέσαι» σκέφτηκε και σχηµάτισε τον αριθµό τους δεύτερου σταθµού. Εκεί είπε πάλι όλη την ιστορία από την αρχή. Πως πλοία µε καθηµερινούς ανθρώπους από όλον τον κόσµο σχεδόν, κατευθύνονταν σε µια γη κατακτηµένη εδώ και εξήντα χρόνια. Και αυτοί οι απλοί , καθηµερινοί άνθρωποι που παράτησαν τις ζωές τους, την άνεση τους, τις οικογένειες και τα σπίτια τους µόνο και µόνο για να εκφράσουν έµπρακτα την αλληλεγγύη τους Γράφει η Σοφία σε έναν λαό που βασανίζεται, κινδύνευαν από στιγµή σε στιγµή να Τσουρλάκη χάσουν την ελευθερία τους ή ακόµη και τη ζωή τους. Αυτή η κοπέλα ήταν λίγο πιο σαφής και άµεση. «∆εν ενδιαφερόµαστε για αυτό το γεγονός» απάντησε βιαστικά χωρίς να αφήνει περιθώρια αντιλογίας. Ίσως είχε να µοντάρει το ρεπορτάζ µε την καλλίγραµµη πλατινέ ξανθιά εικοσάχρονη που έφερνε νούµερα, ποιος ξέρει…… Η ώρα πέρασε και στην λίστα εξερχοµένων του τηλεφώνου είχαν προστεθεί τουλάχιστον τριανταπέντε νέοι αριθµοί. Και ούτε ένας ενδιαφερόµενος. Με απογοήτευση και µια δόση ντροπής για την κατάσταση στην χώρα της, κάθισε µπροστά στον υπολογιστή να ενηµερώσει τους οµοϊδεάτες της. Και οποία έκπληξης…… όλοι, µα όλοι είχαν να αναφέρουν ένα και το αυτό. «Κανείς δεν νοιάζεται». Και το φαινόµενο ήταν παγκόσµιο. Έµειναν να το συζητούν αλλά και να προσπαθούν να µάθουν νέα από τα πλοία µέχρι αργά. Απογοητευµένη αλλά µε την ελπίδα µέσα της, έσυρε τα βήµατά της µέχρι το κρεβάτι για να ξεκουραστεί. Λίγες οι ώρες του ύπνου της και όταν άνοιξε τα µάτια της , η πρώτη κίνηση ήταν να µάθει τι απέγινε. Οι φίλοι της , την ενηµέρωσαν γρήγορα, άλλωστε τα κακά νέα πάντοτε ταξιδεύουν γρήγορα. Τα πλοία δέχθηκαν επίθεση, «Εκείνοι» λειτούργησαν σαν πειρατές. Κατέστρεψαν, πλήγωσαν, σκότωσαν και έκλεψαν. Φίλοι από άλλες χώρες ανέφεραν ότι τώρα όλα τα κανάλια µίλαγαν για αυτό. Έτρεξε και στον δικό της δέκτη. Και ώ το θαύµα! Όλοι µίλαγαν για αυτό, όλοι τώρα ήξεραν, είχαν ενηµέρωση, ενδιαφέρονταν. Βέβαια, όλα τα όρνια ενδιαφέρονται όταν υπάρχουν πτώµατα! Και εδώ υπήρχαν! Πολλά! Όσο οι άνθρωποι ήταν ζωντανοί, ήταν καλά και όδευαν προς τον σκοπό τους, το θέµα δεν πούλαγε. Μα τώρα που κάποιες σφαίρες καρφώθηκαν σε σάρκα, τώρα που ήρθε ο θυµός, η καταστροφή και το µακελειό, όλοι έτρεξαν να εξασφαλίσουν νούµερα. Έτρεξε στην τουαλέτα και έκανε εµετό! Συνειδητοποίησε την αξία της, την αξία που έχουµε όλοι µας για τα µέσα µαζικής ενηµέρωσης. Όσο το αίµα σου κυλάει στις φλέβες σου, δεν ενδιαφέρεις. Μα όταν το αίµα σου, κόκκινο και αχνιστό, βάψει τον δρόµο, το πάτωµα ή το κατάστρωµα ενός πλοίου, τότε….. έ, κάτι µπορεί να αξίζεις! Όταν συνήλθε λίγο, έβγαλε την τηλεόραση από το τραπεζάκι και στη θέση της έβαλε ένα καραβάκι! Αυτό ήταν πολύ πιο χρήσιµο, πολύ πιο καλαίσθητο και σαφώς λιγότερο βρώµικο! Αποφάσισε πως από τώρα και στο εξής, θα ενηµερώνεται από πηγές που εκείνη επιλέγει και όχι από ότι της «σερβίρουν» οι υπεύθυνοι των καναλιών. Θα φροντίζει να παίρνει πληροφορίες από πολλές πηγές και να κρίνει εκείνη τι είναι ορθό και τι όχι! Και σε στιγµές που θα θέλει κάτι να ξεχαστεί, κάτι για να χαζέψει, θα κοιτάζει το καραβάκι της και ταξιδεύει!!

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Αυτοεξαιρούµενοι

∆ηµοσθένης στο λόγο του «Περί του Στεφάνου Τριηραρχίας» ήταν αποκαλυπτικός ως προς τη δηµοκρατική αρχή της ισονοµίας: «εάν κάποιος φτωχός, παρασυρµένος από τη φτώχεια, διαπράξει κάποιο αµάρτηµα, θεωρείται ένοχος εσχάτης τιµωρίας, εάν δε ένας, ο οποίος είναι πλούσιος, πράξει τα ίδια παρασυρόµενος από φιλοχρηµατία, τυγχάνει συγχωρήσεως εκ µέρους σας. Και πού είναι η δικαιοσύνη και η δηµοκρατία, όταν κατά τον τρόπο αυτόν απονέµετε εσείς τις αµοιβές;». Ο ισχυρός είχε πάντοτε τη δυνατότητα να τιµωρείται ελαστικά, να εξαιρείται, να ξεφεύγει. Το θετό δίκαιο δεν καταφέρνει ακόµη και µέχρι σήΓράφει η µερα να περιορίζει το δίκαιο του ισχυροτέρου. Μεγιστάνες του πλούτου, Μαρία Κρέτση στρατοκράτορες, µιντιακοί άρχοντες και πολιτικοί επιβάλλουν το δίκαιο της πυγµής τους. Στη χώρα µας από τη µεταπολίτευση και µετά οι πολιτικοί στήριξαν την εξουσία τους σε δίκτυα πελατειακών συναλλαγών και διαπλοκής. Φρόντισαν να εξασφαλίσουν κυρίως οικονοµικά, άτυπα και παράτυπα, τους εαυτούς τους και έναν πολύ ευρύ κύκλο «δικών» τους ανθρώπων, πιστοί και οι µεν και οι δε στο δόγµα «ο σκοπός αγιάζει τα µέσα». Μόνο που αυτός ο σκοπός δεν ήταν, όπως θα ήταν αναµενόµενο σε µια δηµοκρατία, η µεγιστοποίηση του δηµόσιου, συλλογικού και εθνικού συµφέροντος, γιατί σήµερα δεν θα µας είχαν φτάσει σ΄αυτά τα χάλια. Για να υπηρετηθεί δε ο σκοπός απ’ αυτούς απρόσκοπτα, επινοήθηκαν και διάφορα µέσα, όπως η βουλευτική ασυλία, ο νόµος περί ευθύνης υπουργών και άλλα τέτοια διαβόητα. Ζητήµατα ηθικής τάξης δεν τους άγγιξαν ποτέ-τουλάχιστον τους κυβερνητικούς πολιτικούςούτε σκοτίστηκαν αν θα βγουν τα άπλυτά τους στη φόρα, τα οποία όλως τυχαίως αποκαλύπτονται, όταν ήδη έχουν παραγραφεί. (Σύµπτωση κι αυτή. Αξιότιµοι δηµοσιογράφοι, κι εσείς τώρα ξυπνήσατε; Και ‘κεινος ο οίστρος της εξεταστικής επιτροπής! Μπράβο, παιδιά, άξιοι. Έχουµε αρχίσει να ξεχνάµε και τα µέτρα. Έτσι, να αποδοθεί δικαιοσύνη). ∆ιαφάνεια, λογοδοσία και προσωπική ευθύνη δεν υπήρξαν ποτέ στις άµεσες προτεραιότητες και επιδιώξεις τους. Αυτοεξαιρέθηκαν. Σκασίλα τους. Να ‘µαστε και ευχαριστηµένοι που υπάρχουν αυτοί οι άξιοι, οι ικανοί, οι άριστοι, οι µοναδικοί και µας κυβερνούν. Αλλά και εµείς τους επιβραβεύαµε µε την ψήφο µας. ∆εν ξέραµε; Την «καραµέλα» της κάθαρσης πόσες φορές δεν την επικαλέστηκαν, για να µας ρίξουν στάχτη στα µάτια; Οι ίδιοι δεν µας κυβερνούν και τα πολιτικά τους παιδιά; Τώρα έχουµε αρχίσει και ξυπνάµε, και τους παίρνουµε κυνήγι και τους γιουχάρουµε. Και δεν εξαιρούµε κανέναν. Φτάνει όµως µόνο αυτό; Θα κλείσω µε την ιστορική ατάκα του αριστερού Ηλία Ηλιού προς τη δεξιά, την οποία µας θύµισε ο ακαδηµαϊκός Γιάννης Πανούσης (στην εσπερίδα που έγινε στην πόλη µας µε θέµα «Ηθική, Πολιτική και Νοµιµότητα»): «Θα σας πεθάνουµε στην νοµιµότητα». Αυτό πρέπει να κάνουµε κι εµείς οι πολίτες. Να τους πεθάνουµε στη νοµιµότητα.

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Λίγα λόγια για την οικονοµία Με την πίκρα στο στόµα και την ψυχή για την υποβάθµιση της χώρας και τον άδικο, ύπουλο, παράλογο, «συµβολικό»; θάνατο τριών συναδέλφων, θα προσπαθήσω να εκθέσω κάποιες απόψεις για την οικονοµία. Στην εποχή αυτή που ζούµε η οικονοµία είναι διεθνής, ο ένας επενδύει στα «προϊόντα» ή στα οµόλογα του άλλου, αν θεωρήσει ότι θα έχουν κέρδος και µε γνώµονα µόνο αυτό, πείθει τον κόσµο να δώσει τα λεφτά του, (για να κερδίσει βέβαια και αυτός κάτι), κερδίζοντας αυτός πολλαπλάσια... Αυτή η ανεξέλεγκτη σχεδόν κατάσταση άρχισε µε την απελευθέρωση την αγορών από τους «γίγαντες» του νεοφιλελευθερισµού Θάτσερ και Ρήγκαν που υποστήριζαν ανοιχτά τους κερδοσκόπους και τους άφηναν ανεξέλεγκτους να φτιάχνουν τέτοια προϊόντα και να «παίζουν» τα παιχνίδια τους εις βάρος των υπολοίπων, κάτι που φάνηκε καθαρά µε την κρίση του 2007 στην Αµερική και την Ευρώπη. Τους άφηναν δηλαδή ελεύθερους να ‘παίζουν’ µη βάζοντας όρια ούτε στα ποσά που έπαιζαν σε σχέση µε την κεφαλαιακή τους επάρκεια, ούτε στους τρόπους και στο σπεκουλάρισµα των προϊόντων που έφτιαχναν για να πουλήσουν, ούτε στα κέρδη που έβγαζαν από όλες αυτές τις ιστορίες, επιβραβεύοντας µε χιλιάδες ή και εκατοµµύρια δολάρια τα µεγαλοστελέχη προκαλώντας τον θαυµασµό κάποιων και την απέχθεια των υπολοίπων, εξαχριώνοντας βέβαια τους ίδιους(τα µεγαλοστελέχη),που νόµιζαν και νοµίζουν ότι είναι ‘θεοί’, µέχρι που φθάσαµε εδώ που φθάσαµε… Όπως η GOLDMAN SACHS που ευθέως πλέον κατηγορείται από την Αµερικάνικη Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SFC) και απολογούνται οι υπεύθυνοι ότι συνδηµιούργησε «προϊόντα» (ABACUS) µε διεθνούς κύρους µεγαλοεπενδυτές και συγκεκριµένα τον Paulson που έπαιξε επίσης γερά στην µη αξιοπιστία των ελληνικών οµολόγων, όπου ήταν επίτηδες συγκεντρωµένα τα πιο επισφαλή στεγαστικά δάνεια (δάνεια χωρίς ουσιαστικές καλύψεις ή δεσµεύσεις

εκ µέρους των δανειοληπτών) που η ίδια και οι άλλες τράπεζες είχαν πουλήσει στους πελάτες τους, ενώ από την άλλη «στοιχηµάτιζε» στην πτώση τους, την ίδια ώρα που τα πουλούσε σε άλλες τράπεζες και ασφαλιστικά ταµεία, αποκρύπτοντας βέβαια ότι ήταν προσχεδιασµένη η κατάπτωσή τους…βλέποντας βέβαια τα κέρδη της να πολλαπλασιάζονται ενώ οι άνθρωποι έχαναν τα σπίτια του και οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταµεία τα κεφάλαια που είχαν επενδύσει…ας µην αναφέρουµε λεπτοµέρειες για το πλήγµα που έδωσε επίσης στην µεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία των ΗΠΑ την AIG… Τώρα προσπαθούν να τα µαζέψουν στην Αµερική και αν τους αφήσουν να ψηφίσουν το Νοµοσχέδιο για τον έλεγχο της κερδοσκοπίας και τα παιγνίδια των Αµερικανικών τραπεζών, ίσως να µπορούµε να ελπίσουµε σε ένα παγκόσµιο µηχανισµό χρηµατοπιστωτικού ελέγχου που θα προφυλάσσει τα δικαιώµατα των αγοραστών, είτε αυτοί είναι τράπεζες, ασφαλιστικά ταµεία ή άλλοι πολίτες από τους κάθε λογής Traders.. Αλλά ας επανέλθουµε εις τα καθ’ ηµάς. Γερµανοί, Αµερικάνοι, Εγγλέζοι άσωτους µας ανεβαζαν, διεφθαρµένους µας κατέβαζαν και δεν έχουν και εντελώς άδικο για κάποιες χιλιάδες εξ ηµών. Άραγε πως γέµισε η Αττική, η Χαλκιδική, η Μύκονος κλπ µε βίλες, πισίνες, πόρσε και Aston Martin µε τους µισθούς των 1000 η των 2000 ευρω; Όλοι αυτοί δεν πρέπει να ελεγθούν; Kαι βέβαια όχι επιλεκτικά..., Ένα άλλο σοβαρό πρόβληµα που έχει προκύψει την σηµερινή εποχή είναι τι κάνουµε µε τα παιδιά µας, τα µορφώσαµε, τα καλοαναθρέψαµε µάλλον κακοµαθηµένα, θέλουν δουλειές σύµφωνα µε τις σπουδές τους και µε τίποτα δεν βρίσκουν… Παλιά λέγαµε δουλειά να ‘ναι ότι να ‘ναι, η µόρφωσή µας από µέτρια εώς καλή αλλά σχεδόν πεινάγαµε, οπότε κάθε εργασία ευπρόσδεκτη, οι ανάγκες λιγότερες, οι ελπίδες περισσότερες, η διάθεση για Ζωή απέραντη…ο ανταγωνισµός ελάχιστος…Σήµερα

όλα τα θέλουµε στα µέτρα µας, αλλά δεν νοµίζω ότι υπάρχουν πολλές επιλογές, ή θα επιστρέψουµε στα χωράφια µας µε νέες πιο αποδοτικές, περισσότερο υγιεινές καλλιέργειες σε όσους απέµειναν, ή θα ξαναµάθουµε τις δουλειές των πατεράδων και παππούδων µας κτηνοτρόφοι, παπουτσήδες, φουρνάρηδες, µπακάληδες, κουρείς κλπ. Συν τις νεώτερες εργασίες ηλεκτρονικοί, µηχανικοί, ηλεκτρολόγοι ενώ θα πραµείνουν κάποιες ειδικότητες της Ιατρικής και των οικονοµικών και κάποιων άλλων κλάδων που είναι ακόµα σε ζήτηση. Οι ευθύνες είναι πολλές σε πολλούς τοµείς και πέφτουν στους ώµους αυτών που ανεύθυνα έπαιρναν αποφάσεις και δεν µιλάω µόνο για την κατάχρηση εξουσίας που έκαναν εκµεταλλευόµενοι την ισχύ της θέσης τους, εις βάρος της οικονοµικής κατάστασης της χώρας, προς όφελός τους. Αναφέροµαι και σε αποφάσεις που έπαιρναν χωρίς να υπολογίσουν µακροπρόθεσµα τις επιπτώσεις τους, χωρίς να λαµβάνουν ως πρωταρχικό παράγοντα το συµφέρον της χώρας και των κατοίκων της. ∆εν µπορούσαν π.χ να µετρήσουν τις ανάγκες κάθε νοµού ανά ειδικότητα,( µε µια από τις δεκάδες υπηρεσίες που έχουν δηµιουργήσει και είναι ανενεργές, σύµφωνα µε τους ανθρώπους που συνταξιοδοτούνται ή πεθαίνουν στην ίδια ειδικότητα και σύµφωνα µε την αύξηση ή µείωση του πληθυσµού και τις ειδικές επαγγελµατικές ή άλλες τοπικές ανάγκες της περιοχής να προκηρύσσουν ανάλογες θέσεις στα πανεπιστήµια, π.χ δίνουν εξετάσεις 10.000 φοιτητές στη νοµική, ένα ήδη κορεσµένο

κλάδο και µετά από πέντε χρόνια έντονης προσπάθειας να µην ξέρουν τι να κάνουν το πτυχίο τους…Αν αυτό κάποιοι το θεωρούν ελευθερία επιλογής εγω το θεωρώ ανεγκεφαλίαση, αν υπάρχει τέτοιος όρος. Όπως και στον δηµόσιο τοµέα, είναι δυνατόν σε µια χώρα 10.000.000 κατοίκων να είναι πάνω από 500.000 οι δηµόσιοι υπάλληλοι, όπως ακούγεται; Ή γιατί ένας βουλευτής να έχει το δικαίωµα να έχει πάνω από δύο δηµόσιους υπαλλήλους αποσπασµένους στο γραφείο του; Γιατί κάθε βουλευτής να επιτρέπεται να εκλέγεται πάνω από δύο φορές, δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι γίνεται κοµµατάρχης κάτι σαν τους παλιούς κοτζαµπάσηδες και επαναλαµβάνεται αυτό το άρρωστο άθλιο φαινόµενο των διορισµών, των πέρα από κάθε δηµοκρατική λογική εξυπηρετήσεων και αλληλο-υποχρεώσεων που δηµιουργούνται; Πότε άραγε θα τα αλλάξουν όλα αυτά γιατί αν δεν τα αλλάξουν η χώρα αυτή δεν έχει µέλλον ενώ έχει παρελθόν. Τώρα όσον αφορά το κυρίως ζητούµενο προς το παρόν, ίδωµεν... Αλλά όχι µόνο αυτά, η Παιδεία(υποθετικά µιλάµε) που από τα χρόνια του δηµοτικού ανάλογα µε τις ικανότητες και την προσπάθεια του καθενός θα καθόριζε και το επαγγελµατικό του µέλλον και προσανατολισµό σε όλες τις ειδικότητες τεχνικές, γεωργικές, παροχής υπηρεσιών κ.λ.π. και όχι όπως µέχρι τώρα που ο καθένας νόµιζε (ακοµα νοµίζει,ειµαι σίγουρος) πως όταν πάρει ένα πτυχίο µε οποιοδήποτε τρόπο το καταφέρει αυτό σώθηκε…επαγγελµατικά εννοώ, όταν όλα δείχνουν εδώ και χρόνια ότι δεν είναι αλήθεια, τι συµβαίνει, δεν µπορούµε να δούµε µπροστά µας, ζούµε µε εµµονές; Όλα τα προαναφερόµενα και όσα άλλα

χρειάζονται να αλλάξουν, δεν θα αλλάξουν αν όλοι µηδενός εξαιρουµένου δεν αλλάξουµε νοοτροπία, αν δεν ξαναγυρίσoυµε,( το λέω έτσι γιατί οι παλιοί το είχαν), σε ένα κόσµο σύµπνοιας, αλληλεγγύης, αρµονίας, λιτότητας και ελάχιστου ανταγωνισµού όπου το υπερβολικό σε οποιονδήποτε τοµέα ήταν καταδικασµένο από την ίδια την κοινωνία όπου η αυθαιρεσία και κυρίως η διαφθορά εθεωρείτο πλήγµα ενάντια στο σύνολο, όπως και είναι, και όχι προσόν των δήθεν έξυπνων, αλλά πράξεις επιδειξιών, εγωιστών, εξουσιοµανών που η ίδια η κοινωνία αποµάκρυνε ή αποµόνωνε για να διαφυλάξει το µέλλον της… Και από την άλλη ας αφήσουµε τον παΓράφει ο ρ ά λ ο γ ο Βαγγέλης Σ. συνδικαλισµό µε Μαρκάκης τις χοντρές κοιλιές και τις παχυλές αµοιβές, που συµπληρώνουν το διαβρωτικό ενάντια στην ελληνική κοινωνία πλήγµα κάποιων πολιτικών, κάποιων δηµοσιογράφων και κάποιων δηµοσίων υπαλλήλων και κάποιων επιχειρηµατιών… Ο άνθρωπος παντού και πάντοτε, από τις πράξεις του κρίνεται και όχι από τις θεωρητικές του τοποθετήσεις, όσο προοδευτικές και αν φαίνονται… Αυτές και ας µην ξεχνάµε κάποιες αρχές όπως ότι η ελευθερία µας περιορίζεται από την αυθαιρεσία των άλλων, και ότι οι πραγµατικοί αγωνιστές διακρίνονταν πάντα από την παλικαριά και την µπέσα τους και όχι από τις ύπουλες προσχεδιασµένες πράξεις τους…οι δεύτεροι µπορεί απλά να είναι πολύ καλά εκπαιδευµένοι δολοφόνοι... ∆εν αντέχουν άλλη κοροϊδία, τα κορόιδα…

Φ Υ ΛΛ Ο

Με τη φωνή των γονιών

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

TPOXIO∆EIKTIKA ΠYPA

Ο έ ρ ω τ α ς σ τ α χ ρ ό ν ι α τ ο υ ∆Ν Τ

Μια ξεχωριστή µητέρα* Της ERMA BOMBECK Φαντάζοµαι τον Θεό να αιωρείται πάνω από τη γη και να επιλέγει τα εργαλεία για τη διατήρηση του γένους µε µεγάλη επιµέλεια και σοφία. Παρακολουθεί µε προσοχή και µετά υπαγορεύει στους βοηθούς αγγέλους του, να σηµειώσουν τις παρατηρήσεις του στο «µεγάλο Βιβλίο της ζωής»: Ανδρέας και Ελένη - αγόρι. Προστάτης τους ο Άγιος Νεκτάριος Ορέστης και Μαρία - κορίτσι. Προστάτης τους η Αγία Άννα. Κώστας και Ελευθερία - δίδυµα - προστάτης; Σ' αυτούς στείλε Προστάτη τον Άγιο Πέτρο, Γράφει η αυτός είναι συνηθισµέΡούλα νος στις βλασφηµίες. Καλαϊτζάκη* Στο τέλος φωνάζει έναν άγγελο και του λέει χαµογελώντας: Σε τούτη εδώ τη γυναίκα θα δώσεις ένα ανάπηρο παιδί! Ο άγγελος ξαφνιασµένος τον ρωτάει: Μα γιατί διαλέξατε ειδικά αυτήν Κύριε: Είναι τόσο ευτυχισµένη! Ακριβώς γι' αυτό. Του απαντά ο Θεός χαµογελώντας. Πώς µπορώ να δώσω ένα ανάπηρο παιδί σε µια µητέρα που δεν ξέρει να χαµογελά. Αυτό θα ήταν τραγικό. Και θα µπορέσει ειδικά αυτή η γυναίκα Κύριε να έχει την απαιτούµενη υποµονή; ρωτάει ο άγγελος. ∆εν θέλω να έχει πολύ υποµονή, γιατί έτσι θα πνίγονταν σε µια θάλασσα συµπόνιας, οίκτου και απελπισίας. Όταν θα ξεπεράσει το πρώτο σοκ και θα στερέψει ο θυµός της, είµαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει άψογα. Σήµερα την παρακολούθησα. Είναι αυτόνοµη και ανεξάρτητη, γνωρίσµατα σπάνια για µια µητέρα, αλλά απαραίτητα. Το παιδί που θα της χαρίσω θα ζει σ' έναν δικό του κόσµο και αυτή θα πρέπει να το αναγκάσει να γνωρίσει τον δικό της. Αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Μα η συγκεκριµένη γυναίκα Κύριε, απ' ό,τι ξέρω δεν πιστεύει σε Σας. Ο Θεός χαµογελά: ∆εν πειράζει, θα το τακτοποιήσω κι αυτό. Είναι ιδανική, πίστεψε µε, γιατί έχει αρκετό εγωισµό. Ο άγγελος φανερά ταραγµένος τον ρωτά: Εγωισµός; Μα αυτό σηµαίνει ότι είναι ενάρετη! Ο θεός γνέφει καταφατικά. Αν δεν µπορεί να αποµακρύνεται σταδιακά από το παιδί της δεν θα µπορέσει να αντέξει. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη για να της χαρίσω ένα όχι και τόσο "τέλειο" παιδί. Ακόµα δεν το γνωρίζει αλλά είναι αξιοζήλευτη. Γιατί ποτέ δεν θα ακούσει την οµιλία σαν κάτι αυτονόητο. Ποτέ δεν θα δει το περπάτηµα σαν κάτι καθηµερινό. Όταν το παιδί της θα πει για πρώτη φορά τη λέξη "µαµά" θα συνειδητοποιήσει τι σηµαίνει «θαύµα». Όταν περιγράφει στο τυφλό παιδί της ένα δέντρο, ένα ηλιοβασίλεµα θα βλέπει µε τρόπο τέτοιο που λίγοι άνθρωποι

της πλάσης µου καταφέρνουν να δουν. Θα της επιτρέψω να διακρίνει τα πάντα µε σαφήνεια, όπως εµένα. Κατά της Άγνοιας, της Σκληρότητας και τις Προκαταλήψεις θα της επιτρέψω να επαναστατήσει. Ποτέ δεν θα την εγκαταλείψω, θα είµαι δίπλα της κάθε µέρα της ζωής της, κάθε λεπτό, γιατί εκτελεί το έργο µου τόσο σωστά όσο κανένας άλλος, σαν να είναι δίπλα µου. Και ποιον προστάτη Άγιο θα της δώσουµε Κύριε; Ο Θεός χαµογελά: -Αυτή δεν χρειάζεται προστάτη Άγιο, αγαπητέ µου άγγελε. Ένας καθρέφτης της αρκεί! Απόδοση στα ελληνικά Θ. ΜΑΥΡΑΚΗ Τις πρώτες ανοιξιάτικες µέρες του Μαΐου, η παγκοσµιοποιηµένη πλην αγαπηµένη γιορτή της µητέρας ευωδιάζει µε αρώµατα τη δική µας καθηµερινότητα. Μία γιορτή λουλουδιασµένη µε λόγους, τραγουδισµένη µε λέξεις αδύναµες που χάνουν τη σηµασία τους µη µπορώντας να αποκαλύψουν το µέγεθος ενός µεγαλείου που µε κανένα µέτρο δεν µπορεί να µετρηθεί γιατί ξεπερνάει το άπειρο. Μνεία ιδιαίτερη στις µάνες των παιδιών µε αναπηρίες που ξέρουν περισσότερο από τις άλλες µάνες να αναλώνονται και να µεταµορφώνονται σε ένα άλλο νου σε µία άλλη ψυχή Κι αυτό δεν λέγεται κατανόηση, ούτε ευαισθησία, και σίγουρα δεν είναι τέχνη που η πενία κατεργάζεται. Είναι χάρισµα που σε πηγαίνει σε άλλη διάσταση. Χάρισµα, που όποιος το κατέχει, κατέχει το θησαυρό της γνησιότητας της ύπαρξης µας στη ποτέ άλλοτε η υποµονή δεν συµφιλιώθηκε µε την αποφασιστικότητα, το µίσος µε την αγάπη, η ταπεινοφροσύνη µε τον εγωισµό η ντροπή όσο κι αν κρύφτηκε για να µη τη δουν και τη χλευάσουν, κάποτε ξεσκεπάστηκε απογυµνώνοντας όλη της την αλήθεια .Την αλήθεια, µίας διαφορετικής ύπαρξης που είναι πλασµένη για τη ζωή. Κι ο αγώνας αυτής της γυναίκας µάνας για να κρατήσει τη ζωή µες στην αξιοπρέπεια και την ελπίδα µες το φώς κρατάει µία ζωή όσο και η ζωή της. * Το παρόν κείµενο γράφτηκε για το προηγούµενο φύλλο της Πυξίδας. Εκ παραδροµής ,και µε ευθύνη της σύνταξης, βρέθηκε σε αυτό..!

αλοκαιράκι έµπλεο προσδοκιών αλλά κι ανησυχιών. Στον καιρό του ∆ΝΤ το βαροµετρικό είθισται να είναι χαµηλό. Αυτό τουλάχιστον διδάσκει η µετεωρολογία των οικονοµικών κρίσεων. Αστάθεια, ακράτεια οικονοµικών όρων, επισφαλείς εργασιακές περιπτύξεις, πρόωρη εκσπερµάτωση ιδεών ένεκα η λαχτάρα για επιβεβαίωση. Έρωτας. Ιδανικός καιρός για µπανανόψαρα. Θα έχουµε πάντα την αγάπη µας. Κλασική ατάκα από δακρύβρεχτες ασπρόµαυρες ταινίες έγχρωµων και µη δακρύων. Ο Σοπενχάουερ έλεγε: παντού και σε όλες τις εποχές υπήρξε µεγάλη δυσαρέσκεια εναντίον των κυβερνήσεων, των νόµων και των δηµόσιων θεσµών. Αυτό, κατά τη γνώµη του, προέρχεται από το γεγονός ότι οποιοσδήποτε είναι πάντοτε έτοιµος να καταστήσει υπεύθυνες τις κυβερνήσεις για τη δυστυχία, η οποία όµως είναι αχώριστη από την ανθρώπινη ύπαρξη, δεδοµένου ότι η δυστυχία αυτή έχει την καταγωγή της, σύµφωνα µε τον µύθο, στην κατάρα που έπεσε στον Αδάµ κι εποµένως σε όλη την φυλή του. Είχε δίκιο; Έχει δίκιο; Ας σκεφτούµε το εξής. Έστω ένα ζευγάρι ερωτευµένων ανθρώπων. Για αυτούς ο κόσµος όλος είναι συµπτυγµένος στους εαυτούς τους. Το σύµπαν ολάκερο είναι τη στιγµή της ενώσεώς τους εις σάρκαν µίαν. Ένας µόνο εχθρός καραδοκεί απειλώντας τους. Η σχάση του έρωτα. Η διάσπαση του ατόµου. Άτοµον είναι ότι δεν τέµνεται. Ο άνθρωπος κατά τον Πλάτωνα αρχικά ήταν Ένα. ∆ιασπάστηκε σε δύο επειδή περιέπεσε σε αµάρτηµα καθοσιώσεως. Έκτοτε αναζητά εναγωνίως το άλλο µισό επί ποινή αθανασίας… Πλέον δεν είµαστε άτοµα αλλά ούτε καταφέρνουµε και να γίνουµε… ∆εν καταφέρνουµε να βρούµε το έτερον ήµισυ. Στιγµιότυπα µόνο ανακαλύπτουµε καθώς ψαχουλεύουµε στο ηµερολόγιο σύµπαντος. Πολύγλωσσο καθώς είναι όµως κι ασκαρδαµυκτί γραµµένο αφήνει υπονοούµενα ατάκτως εριµµένα. Πάνω που καταλαβαίνουµε µια αράδα έρχεται η επόµενη και αναρωτιόµαστε αν είναι στραβός ο γιαλός.. Τι σχέση έχουν τώρα το καλοκαιράκι, το ∆ΝΤ κι ο έρωτας; Στα τρία τα δύο είναι αστάθµητοι παράγοντες.. Αν θεωρήσουµε ότι ο Σοπενχάουερ έχει δίκιο αδίκως τα βάζουµε µε την κυβέρνηση και τον επίπονο έως εξευτελιστικό τρόπο που επέλεξε για να σώσει, τάχα µου, την χώρα από την καταστροφή. Επίσης αδίκως κατακρίνουµε και την αστυνόµευση του ∆ΝΤ επί παντός οικονοµικού σχεδιασµού. Η δουλειά ή αν θέλετε ο ρόλος τόσο της κυβέρνησης, της όποιας κυβέρνησης, όσο και του

∆ΝΤ είναι αυτή ακριβώς. Να χειραγωγούν, να αιχµαλωτίζουν, να κωλυσιεργούν προστατεύοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την ευηµερία του µηχανισµού που τους πληρώνει. Την ευηµερία της εξουσίας. Κι ο έρωτας; Εδώ είναι το κλειδί της θύρας και ταυτόχρονα το θέρος των προσδοκιών! Θα έχουµε πάντα την αγάπη µας; Ένα ερωτηµατικό ακυρώνει την δυναµική της ατάκας ή µήπως το ερωτηµατικό αυτό θα µπορούσε να γίνει ασπίδα για πάσης φύσεως µηχανισµούς καταπίεσης; Αν αναλογιστούµε την περιρρέουσα ατµόσφαιρα ενός ερωτευµένου ανθρώπου θα βρεθούµε αµέσως σε µια κατάσταση έξω από τα συνηθισµένα. Πως είναι ένας ερωτευµένος άνθρωπος; Πως σκέφτεται, πως ενεργεί, πως βιώνει την καθηµερινότητα, πως διαχειρίζεται κι αντιµετωπίζει οτιδήποτε συµβαίνει γύρω του. Θα απαντήσω δια στόµατος Αρχιµήδου. ∆ος µοι πα στω και ταν γαν κινάσσω. Έτσι κατά η γνώµη µου είναι ο ερωτευµένος άνθρωπος. Όπως ο µοχλός του Αρχιµήδη. Βρίσκεται στην κατάλληλη θέση, έτσι τουλάχιστον πιστεύει, κι εποµένως µπορεί να κουνήσει και τη γη αν το θελήσει! ∆εν υπάρχει έρωτας εκεί έξω… Υπάρχει µόνο οργή και θυµός. Απογοήτευση κι απελπισία. Φόβος κι ανασφάλεια. Τρόµος και πανικός. Ας είναι καλά τα ΜΜΕ που φροντίζουν γι αυτό. Αυτοί όµως ξέρουν τι κάνουν όπως άλλωστε γνωρίζουν και γιατί πληρώνονται. Ο ρόλος τους είναι η εξάλειψη του ερωτηµατικού… Θα έχουµε πάντα την αγάπη µας. Τελεία. Υπάρχει µην το ψάχνεις, ή ακόµα τι τα θέλεις τώρα έχουµε τόσα πάνω από το κεφάλι µας, που καιρός για έρωτες, παιδιά είµαστε; Εδώ ο κόσµος χάνεται! Θα έχουµε πάντα την αγάπη µας; Ερωτηµατικό. ∆ηλαδή; Αν δεν την έχουµε; Θα γίνει κάτι; ∆εν την έχουµε; Μα όχι φυσικά! Θυµάσαι τότε που ήµασταν ερωτευµένοι; Θυµάσαι που δεν διστάζαµε πουθενά; Που δεν κουραζόµαστε µε τίποτα; Τότε που κάναµε έρωτα αχόρταγα θαλεροί; Τότε που µια γουλιά κρασί από τα χείλη σου έµοιαζε µε ελιξίριο ζωής; Αυτό το ερωτηµατικό είναι τροµοκράτης. Απειλεί ευθέως την ασφάλεια και την τάξη της κοινωνίας. Να επιληφθούν οι αρχές και να φροντίσουν για άµεση σύλληψή του κι ακολούθως για την απέλασή του στην χώρα καταγωγής του. Ο Νόρµαν Μέιλερ είχε πει κάποτε ότι όλοι όσοι ζητούν έντροµοι περισσότερη τάξη κι ασφάλεια ουσιαστικά ζητούν περισσότερο φασισµό. Πράγµατι, αυτό ζητάνε όλοι όσοι βρίσκονται όµηροι των δελτίων ειδήσεων. Θέλουν δουλειά, θέλουν σύνταξη, ιατροφαρµακευτική περίθαλψη, εισοδήµατα κατοχυρωµένα, αίσθηµα ασφάλειας, εθνικής υπερηφάνειας, διακοπές καλοκαίρι και µερικά σαββατοκύριακα ετησίως, αµάξι, φτηνή βενζίνη, φτηνά δάνεια, πρωτάθληµα και κύπελλο κι ευρωπαϊκό. Απλά πράγµατα. ∆εν θέλει πολλά ο µέσος τηλεθεατής. Εκείνος που θέλει τα πάντα είναι ο έρωτας. Γι αυτό και δεν είναι ούτε θεός αλλά ούτε κι άνθρωπος. Είναι δαίµονας. Κι εµείς ως ορθόδοξοι χριστιανοί έχουµε εξορκίσει οτιδήποτε δαιµονικό απειλεί να ταράξει το τρίπτυχο που εγγυάται τον εξοστρακισµό του ερωτηµατικού. Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια. Κωνσταντίνος Ε. Γυπαράκης

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

το κενό Γράφοντας σ Βολοδέρνω την κόλα το χαρτί εδώ και δυο ώρες. Τη γυρίζω γύρω γύρω και δεν ξέρω τι να γράψω. Θέµατα υπάρχουν και µάλιστα πολλά αλλά από πού ν’ αρχίσω και που να τελειώσω… Να ξαναγράψω πάλι για την άµοιρη πατρίδα; Μήπως πια όλοι δεν ξέρουµε τι έχει παιχτεί και τι παίζεται από κυβερΓράφει ο νώντες σκληρόπεΑριστείδης τσους, Κονίδης χαραµοφάηδες, ανθρώπους που λες και δεν ήξεραν τόσα χρόνια που ήταν υπουργοί στις προηγούµενες κυβερνήσεις τι γινόταν, δεν έβλεπαν , δεν άκουγαν, αλλά χαζοί ήταν να βγάλουν το δάχτυλο από το µέλι; Αχ, αυτό το µέλι κόσµο και κόσµο έχει φάει. Εγώ θα το άλλαζα το ρητό και θα το έκανα κάπως έτσι: «Τρίχα από µέλι βγάζει πρωθυπουργό και κυβερνήσεις και το π των πρωθυπουργών µε µικρό και πολύ τους είναι» Αλλά ευκαιρίας δοθείσης να και το ασφαλιστικό, να και τα πρώτα σηµάδια της διεθνοποίησης της απρόσωπης διεθνοποίησης, δηλαδή πιστεύετε πως η Μέρκελ δεν έχει µε τι ν’ ασχοληθεί µη βλέποντας το χάλι της ότι ούτε το 20% δεν της έχει µείνει αλλά ασχολείται µε την Ελλάδα και ίσως και να µην ξέρει πού είναι. Ἠ ακόµα και οι άλλοι βαρυσήµαντοι που τελειώνουν σε «ος»,

Dum spiro spero ή Patriam amamus «ους» κτλ. Συνάνθρωποι κόλπα είναι όλα καταλάβετε το, µας δουλεύουν για να κάνουµε τη δουλειά τους µάλλον τις εντολές που έλαβαν. Πριν εκλεγούν είχαν χρήµατα και όλα καλά θα πήγαιναν. Φώναζε ο Προβόπουλος «λεφτά δεν υπάρχουν. Αυτοί όµως είχαν τα πανωπροίκια που θα τους άφηνε ο Κωστάκης, ναι ο καλοκάγαθος χοντρούλης, ο «σεµνά και ταπεινά», θυµάστε; αυτός που τώρα κρύβεται πίσω από τις κολόνες στη Βουλή, µην τον µατιάσουν; Α, ρε βρεγµένη σανίδα… Συνάνθρωποι, συνέλληνες, ξεκινά το Μουντιάλ, µη σας αποχαυνώσουν, άρτος και θέαµα εδίδετο πάντοτε στις δύσκολες του έθνους στιγµές. Συγκεντρωθείτε, άλλο είναι το θέµα. Ο Σεπτέµβριος έρχεται τα µπάνια του λαού θα τελειώσουν και η πόδηση των παιδιών, τα φροντιστήρια, το πετρέλαιο και πολλά άλλα θ’ αποτελούν την καυτή πατάτα κάτω από τη µασχάλη µας, όχι τη δική τους. ∆εν ξέρω, το έχω ξαναγράψει, νιώθω απογοήτευση, αηδία αλλά και ντροπή που την πατρίδα µου , τους συµπατριώτες µου τους άγουν και τους φέρουν οι επιτήδειοι. Αλλά µη στενοχωριέµαι, υπάρχουν οι εξεταστικές των πραγµάτων επιτροπές. Αυτές θα δώσουν τη λύση καταδικάζοντας τους ενόχους της σηµερινής κατάντιας µας. Αρα, κοιµόµαστε ήσυχοι…….. (;)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛ∆ΑΡΑΣ 8η Συνέχεια Τρίκαλα 7-4-1922 Αθήνα 8-4-1990 Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, οργανοπαίκτης Πιοτό και δάκυα ανακατωµένα /Στιχ.Καλδάρας Απόστολος/ Τραγ.Π.Γαβαλάς Κ.Τσιτσακλή / 1956 Εµένα µε λένε Περικλή / Στιχ.Κ.Βίρβος /Τραγ. Π.Γαβαλάς / 1956 Ότι φας και ότι πιεις / Στιχ.Κ.Βίρβος /Τραγ. Π.Γαβαλάς , Βούλα Γκίκα / 1956 Ο βιοπαλαιστής / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Π.Γαβαλάς / 1956 Το παραµύθι της κοινωνίας / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Π.Γαβαλάς / 1956 Κούνια που σε κούναγε / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Π.Γαβαλάς , Μ.Αστέρη / 1956 ∆ε µετανιώνω που σ’αγάπησα πολύ / Στιχ.Γκούβερης Αλέκος / Τραγ.Μαρ. Χατζοπούλου / 1956 Πιες , αγάπη µου και σπάσε / Στιχ.Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Μ.Αστέρη , Μιχ.Καλογράνης / 1956 Τι να το κάνω πως είσαι ωραίος / Στιχ.Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Μαρ. Χατζοπούλου /1957 Γράφει Από τα ψηλά στα χαµηλά / Στιχ. Παπαγιαννοπούλου Ε./ Τραγ. Σπ.Ζαγοραίος o ∆ήµoς / 1958 Kερδέλας Γυναίκα απ’το σωρό / Στιχ. Σέµσης ∆ηµήτρης / Τραγ.Π.Τσαουσάκης , Ι.Γεωργακοπούλου / 1949 Ας µε κρίνει η κοινωνία / Στιχ.Σέµσης ∆ηµήτρης / Τραγ.Π.Τσαουσάκης , Ι.Γεωργακοπούλου / 1949 Η γυναίκα που ψηφίζει / Στιχ.Αργυρόπουλος Χρήστος / Τραγ. Μ.Νίνου , Α. Ευγενικός / 1950 Η πρώτη νύχτα που ‘ χεις φύγει / Στιχ. Μάνεσης Κώστας / Τραγ. Α.Ευγενικός , Μ.Νίνου / 1950 Στις καρδιές τις πεισµατάρες / Στιχ. Κολοκοτρώνης Χρήστος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Ρ.Στάµου , Ν.Καλλέργης / 1952 Ο λεβέντης που πονά / Στιχ, Κολοκοτρώνης Χρήστος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Ρ. Στάµου / 1952 Βρε ζωή , φαρµάκια στάζεις / Στιχ. Βασιλειάδης Χαρ. / Τραγ.Π.Τσαουσάκης , Ρ.Ντάλλια / 1951 Πήρα το δρόµο τον κακό / Στιχ.Κ.Βίρβος / Τραγ. Ρ.Στάµου , Π.Τσαουσάκης / 1951 ∆ε ζούµε εµείς οι µάγκες / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλης / 1952 Μάνα που µε µεγάλωσες / Στιχ. Π.Τσαουσάκης / Τραγ.Π.Τσαουσάκης / 1952 Το στεφάνι πετώ µες στη φωτιά / Στιχ. Π.Τσαουσάκης / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Λούζα / 1952 Πόσα ποτήρια ξέχειλα / Στιχ. Κολοκοτρώνης Χρήστος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλη / 1952 Ότι βρέξει ας κατεβάσει / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης / 1952 Το απάτητο βουνό / Στιχ. Κυριαζής Ιωάννης / Τραγ. Ρ.Στάµου , Α.Καλδάρας , Ι.Κυριαζής / 1953 Τα δώρα / Στιχ.Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Ρ.Στάµου , Α.Καλδάρας / 1953 Είσαι δειλός / Στιχ. Χρ.Κολοκοτρώνη / Τραγ. ∆.Ρουµελιώτης , Α.Καλδάρας , Μ.Γρίλλη / 1953 Το φτωχόπαιδο / Στιχ. Χρ.Κολοκοτρώνη / Τραγ. ∆.Ρουµελιώτης , Α.Καλδάρας , Μ.Γρίλλη / 1953 Το µπερντάκι (Απόψε που τα χάλασα) / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ.Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλη / 1954 Η στεναχώρια / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλη/ 1954 Εσύ , πασά µου , φάε και πιε / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Μ.Γρίλλη / 1954 Τώρα που µ’έχεις να µε προσέχεις / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Κ.Γκρέυ/ 1954 Μου λένε τι σου ζήλεψα / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Α.Καλδάρας , Κ.Γκρέυ / 1954 Τι να το κάνω που είσαι ωραίος / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Γ.Λύδια / 1957 Ο µετανάστης / Στιχ. Παπαγιαννοπούλου Ε. / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Γ.Λύδια / 1957 Μία σου και µία µου / Στιχ. Ε.Παπαγιαννοπούλου / Τραγ. Γ.Λύδια , Ατν.Κλειδωνιάρης / 1957 Το Καµαράκι / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Γ.Λύδια , Αντ.Κλειδωνιάρης / 1957 Μες στης χήρας την ταβέρνα / Στιχ. Παπαγιαννοπούλου Ε. / Τραγ. Π.Τσαουσάκης , Α.Καλδάρας / 1957 Οι µαύροι δρόµοι µε περιµένουν / Στιχ. Κ.Βίρβος / Τραγ. Π.Πάνου / 1958 Γλέντα µε φως µου , γλέντα µε / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Κ.Γκρέυ /1958 Ο ρωµιός / Στιχ. Καλδάρας Απόστολος / Τραγ. Α.Ευγενικός , Μ.Νίνου , Ν.Βούλγαρης / 1950 e-mail: chaniad@yahoo.gr

Φ Υ ΛΛ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Επί της Γραµµής Μεσηµέριασε κι ο καλοκαιρινός ήλιος άρχιζε να καίει στα τραπεζάκια του καφενείου που καθόντουσαν οι δυό φίλοι, ο Κώστας κι ο Γιάννης. Είχανε πληρώσει το λογαριασµό, είχανε πιεί και τις τελευταίες γουλιές τσίπουρου από τα ποτήρια και ήταν έτοιµοι να φύγουνε. Ο Κώστας ρώτησε : -Πάµε το απόγευµα στη θεατρική παράσταση του 1ου Επα.Λ.; -Παίζει ακόµα –Ιούνιο µήνα - το µαθητικό φεστιβάλ θεάτρου; -Όχι ρε Γιάννη, οι εκπαιδευτικοί, µε δική τους πρωτοβουλία και όχι στα πλαίσια κάποιου διαγωνιστικού ή εκπαιδευτικού θεσµού, αποφάσισαν, ετοίµασαν και ανεβάζουν το «Ζητείται ψεύτης» του ∆ηµήτρη Ψαθά. Ξέρεις, αυτό που έχουµε δει όλοι µας µε τον Ηλιόπουλο σε ασπρόµαυρη Ελληνική ταινία του ‘50. -Για… θύµισέ µου λίγο την υπόθεση. -Κοίτα ο Ψαθάς καυτηριάζει τη στρεβλή σχέση που έχει ο Έλληνας ψηφοφόρος µε τον πολιτικό που ψηφίζει. Έτσι στήνει την ιστορία ενός βουλευτή που προσλαµβάνει κάποιον ψεύτη (για την ακρίβεια αρχιψεύταρο) για να µπορέσει να ανταπεξέλθει στα τρελά αιτήµατα των ψηφοφόρων του αλλά και στις αµετροεπείς και κούφιες υποσχέσεις του προς αυτούς. -Μέσα στο κλίµα των ηµερών δηλαδή… -Ναι, και να σκεφτείς πάνε 60 χρόνια από τότε που το έγραψε το κείµενο. Το καλύτερο βέβαια είναι ότι οι ατάκες που κάνουν τον κόσµο να γελάει παραµένουν φρέσκες, σα να γράφτηκαν σήµερα. Γράφει -Ακούγεται πολύ καλό αλλά ρε συ Κώστα έχω κάτι δουλείες το απόγευµα, o Bασίλης άσε να πάµε µεθαύριο που θα είµαι πιο χαλαρά. Παπαστάµος -∆εν κατάλαβες… το ανεβάζουν µόνο για δύο µέρες στο Ωδείο και απ’ ότι φαίνεται από την προπώληση των προσκλήσεων, αν αργήσεις να πας, δε θα βρεις θέση. -Σώπα ρε τα θηρία !! Sold out και µε εισιτήριο σε περίοδο κρίσης; -Όχι «εισιτήριο»… Πρόσκληση ! τα έσοδα των παραστάσεών τους, θα διατεθούν για τις ανάγκες του Συλλόγου “Ορίζοντας”, ο οποίος στηρίζει παιδιά και ενηλίκους της πόλης µας µε νεοπλασµατικές παθήσεις. -Ε! καλά µωρέ Κώστα, αφού θα γεµίσει το θέατρο, άρα η φιλανθρωπία θα έχει αντίκρισµα, δε βαριέσαι να δεις µια ακόµα σχολική παράσταση; - Καθόλου! Γιαννιό, οι άνθρωποι δουλεύουν την παράσταση από τον Οκτώβριο και κάποιοι που είδαν την πρόβα τζενεράλε µιλούσαν µε ενθουσιασµό για αυτή. -Υπερβολές… το συνηθίζουν οι εκπαιδευτικοί να υπερβάλουν… -Άπιστε Θωµά! Ένα θα σου πω, άνθρωπος που εµπιστεύοµαι την κρίση του στα θεατρικά – ξέρεις εσύ ποιος- µου είπε πως οι ερµηνείες των ηθοποιών εκπαιδευτικών αντέχουν και κριτική για επαγγελµατίες. - Σώπα ρε, είπε έτσι, αυτός; -Ναιιιι λέµεεε… και για τη σκηνοθεσία είπε πολύ καλά λόγια. Την έχει κάνει η Άννα Σαράντου - Και για πες οι υπόλοιποι ποιοι είναι ; - Στην παράσταση συµµετέχουν οι: Ρ. Λώλη, ∆. Γαγάρας, Θ. Πούντζας, Κ. Σαρρής, Ε. Κωστάκη, Β. Νικηφοράκη, Μ. Ζυµβραγουδάκη, Μ. Αποστόλου, Μ. Μαρκετάκης, Τ. Φραγκιουδάκη, Σ. Ζερβάκης και Τ. Φρονιµάκη. στα Σκηνικά Θ. Μπενάκης, κουστούµια Ε. Μαρουσάκη, µουσική επιµέλεια Α. Σαράντου, φωτισµοί Τ. Παπαγεωργίου, µακιγιάζ Μ. Ανανιάδου, Β. Αναγνώστου, Α. Φέκα, Τ. Κουντουράκη, Χ. Σταµπολάκη, κοµµώσεις Κ. Τζαµαντάκη, Χ. Αθανασίου, Α. Τουρλή, Β. Καράµπελα. -ΜΠΡΑΒΟ τους, τέτοιες πρωτοβουλίες σε κάνουν να ξεχνάς την καταχνιά της κρίσης (της οικονοµικής αλλά και της ευρύτερης κοινωνικής και πολιτισµικής) στην Ελλάδα, και σε οπλίζουν µε ελπίδα για τις µέρες που θα’ ρθουν. -Σωστό. ΜΠΡΑΒΟ τους. -Πάµε τώρα; -Πάµε.

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦE KAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

Θρυµµατισµένο γυαλί Νίνου Φένεκ Μικελίδη ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚ∆ΟΤΙΚΗ Η ιστορία ενός νεαρού στην Κύπρο τη δεκαετία του ’50, τότε που οι προσπάθειες Ένωσης του νησιού µε την Ελλάδα και αποτίναξης της βρετανικής επικυριαρχίας θα οδηγήσουν σε ένοπλο αγώνα. Και κάπου εκεί, ο έρωτας, πανταχού παρών, να θέτει προσωπικά διλήµµατα και να πρωταγωνιστεί στη ζωή του… Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, στην Κύπρο, όταν οι καρδιές και τα βλέµµατα όλων των Ελληνοκυπρίων είναι στραµµένα στις προσπάθειες Ένωσης του νησιού µε την Ελλάδα, ένας νεαρός, ο Νικηφόρος, θα βρεθεί µπροστά στις µεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής του. Μεγαλωµένος σε ένα αστικό περιβάλλον, θα συναναστραφεί τις κορυφαίες πνευµατικές µορφές του τόπου του και θα αρχίσει να διαµορφώνει πολιτική σκέψη. Παράλληλα, ο έρωτας, που έχει χτυπήσει από νωρίς την πόρτα του, θα τον κάνει να γνωρίσει την όµορφη πλευρά της ζωής, για την οποία αξίζει κανείς να πολεµήσει, ακόµη κι αν αυτή κάποιες φορές µοιάζει µε θρυµµατισµένο γυαλί. Όµως η κατάσταση στο νησί αγριεύει, µε την αγγλική κατοχή να τίθεται διαρκώς υπό αµφισβήτηση και τις προσπάθειες αντίστασης των Κυπρίων να πυκνώνουν. Ο Νικηφόρος θα φύγει από το νησί και θα βρεθεί στην Αθήνα για σπουδές. Κι εκεί θα συναντήσει τους ανθρώπους που θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή του… Τα λογοτεχνικά περιοδικά της κατοχής ΜΠΟΥΦΕΑ ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΑ Εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗΣ Ο καθοριστικός ρόλος των λογοτεχνικών περιοδικών στα πνευµατικά δρώµενα, η σχετική αυτονοµία που παρουσιάζει η περίοδος της Κατοχής µε τη συνακόλουθη ιδεολογική και συναισθηµατική της φόρτιση αλλά και η πενιχρή βιβλιογραφία για την πρωτοφανή πνευµατική κίνηση της εποχής, οδήγησαν στη συγγραφή αυτής της µελέτης. Αντικείµενό της τα λογοτεχνικά περιοδικά που πρωτοκυκλοφόρησαν στον Ελλαδικό χώρο από τον Απρίλιο του 1941 ως τον Οκτώβριο του 1944. Εξετάζονται αυτόνοµα και παρουσιάζονται διεξοδικά 37 περιοδικά όσον αφορά το ιστορικό της έκδοσης, τους συνεργάτες, τα περιεχόµενά τους και ακολουθεί συνολική θεώρησή τους που αναδεικνύει τα πνευµατικά

ζητήµατα της εποχής, φωτίζοντας µια άλλη πλευρά, ίσως και την πιο φωτεινή αυτής της δραµατικής περιόδου. Ένα γοητευτικό ταξίδι στην ψυχή του ωραίου και αδούλωτου Έλληνα που απαντούσε µε τη πέννα του στη βαρβαρότητα των κατακτητών. Πλοηγοί οι έφηβοι συνεργάτες των περιοδικών που κάνουν τα πρώτα τους λογοτεχνικά βήµατα, ο Μαν. Αναγνωστάκης, ο Βάσος Μαθιόπουλος, ο Κωστής Σκαλιόρας, ο Ντ. ∆ηµόπουλος, ο Κώστας Στεργιόπουλος, ο Τ. Πατρίκιος, ο Ν. Καχτίτσης, η Λύντια Στεφάνου, ο Αλ. Κοτζιάς, ο Λ. Βρανούσης, ο Τ. Λιγνάδης ο Τ. Κόρφης, ο Γ. Παυλόπουλος, ο Τ. Σινόπουλος, και τόσοι άλλοι και µαζί τους η παλιά καταξιωµένη φρουρά των Αγγ. Σικελιανού, Τ. Άγρα, Οδ. Ελύτη, Ν. Γκάτσου, Ν. Βρεττάκου, Ν. Καζαντζάκη, Μ. Αυγέρη, κ.ά. Όλοι σε µια θαυµαστή συγχορδία που έµελλε βίαια να διαλύσει ο εµφύλιος που ακολούθησε.

Ο µικρός κόµης δράκουλας Άννα ∆άλλα Εκδ. Κέδρος Ο κόσµος όπου ζουν οι δράκουλες δεν επικοινωνεί µε τους υπόλοιπους κόσµους. Να όµως που τρεις µικροί δράκουλες κατάφεραν να βρεθούν στον κόσµο των ανθρώπων. Μια στιγµή, όµως! Πώς γίνεται όλα µα όλα στον κόσµο των ανθρώπων να µοιάζουν τόσο πολύ µε τον δικό τους κόσµο; Ο Θοδωρής – ο ήρωας της ιστορίας µας – είναι ένας συνηθισµένος εντεκάχρονος. Προτιµά το διάλειµµα από το µάθηµα, βρίσκει τα κορίτσια της ηλικίας του χαζά, λατρεύει τα καινούρια µοντέλα της Mercedes και, φυσικά, τις περιπέτειες. Η διαφορά από τα υπόλοιπα αγόρια της ηλικίας του είναι ότι αυτός δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένας µικρός κόµης δράκουλας που ζει σε έναν ειδικό κόσµο για δράκουλες. Ο Θοδωρής και οι φίλοι του – ο Κωστής και ο Αλέξης, ας µην ξεχνιόµαστε, δράκουλες κι αυτοί – ζουν τη νύχτα αντί για την ηµέρα, πίνουν σοκολατούχο αίµα αντί για γάλα και τρώνε ζουζούνια αντί για δηµητριακά στο πρωινό τους. Στην ιστορία µας µπλέκουν σε µια µοναδική περιπέτεια και κάνουν πραγµατικότητα το πιο απίθανο και ταυτόχρονα το πιο απαγορευµένο όνειρο κάθε µικρού κόµη δράκουλα: Καταφέρνουν να συναντήσουν ανθρώπους! Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης θα ανακαλύψουν ότι οι άνθρωποι είναι τελικά πολύ διαφορετικοί από αυτό που φαντάζονταν και ενδόµυχα φοβούνταν.

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 80 ΒΑΜΒΑΚΟΠΟΥΛΟ ΤΗΛ. 28210 88658

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Ο ∆ ρόµος (The road) Σκην. Τζον Χίλκοουτ , µ ε τους: Βίγκο Μόρτενσ εν, Σαρλίζ Θερόν, Κόντι Σµιτ-ΜακΦι, Γκάι Πιρς, Ρόµπερτ Ντιβάλ

Η 19χρονη πια Αλίκη ακολουθεί τον Άσπρο Λαγό και επιστρέφει στη Χώρα των Θαυµάτων για πρώτη φορά µετά τα παιδικά της χρόνια, για να ξανασυναντήσει τους παιδικούς της φίλους: τον Λευκό Κούνελο, την Γάτα του Τσέσαϊρ, τους Τουιντλντί και Τουιντλντούµ, τον Τυφλοπόντικα, τον Μεταξοσκώληκα και φυσικά τον Καπελά. Ο Τζόνι Ντεπ υποδύεται τον ΤρελοΚαπελά και η Μία Γουασικόβσκα την Αλίκη. Πότε µικραίνοντας και πότε µεγαλώνοντας, η Αλίκη θα ξεκινήσει ένα φανταστικό ταξίδι για να βρει το πραγµατικό της πεπρωµένο και να βάλει τέλος στην τυραννία της Κόκκινης Βασίλισσας. Εννέα (Nine) Σκην. Ροµπ Μάρσαλ, µε τους: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Νικόλ Κίντµαν, Πενέλοπε Κρουζ , Κέιτ Χάντσον, Σοφία Λόρεν

Ένας πατέρας διασχίζει µε τον γιο του την κατεστραµµένη Αµερική. Τίποτα δεν κινείται στο ερηµωµένο τοπίο εκτός από τη στάχτη στον άνεµο. Το κρύο είναι τόσο τσουχτερό που ραγίζει πέτρες, ενώ µόλις χιονίσει όλα γίνονται γκρίζα. Ο ουρανός είναι πάντα σκοτεινός. Προορισµός τους είναι η ακτή, αν και δεν γνωρίζουν τι θα βρουν εκεί. Μαζί τους έχουν µόνο ένα πιστόλι, για να µπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από τις συµµορίες που παραµονεύουν στον δρόµο, τα ρούχα που φοράνε, ένα καροτσάκι µε τροφή και, βέβαια, ο ένας τον άλλον. Μια σπουδαια ταινια από την Αµερικη στηριγµενη σε ένα πολύ µεγαλο µυθιστορηµα ( Ο ∆ροµος εκδ. Καστανιώτη). Μαζι µε τις ταινιες «Τα παιδια των Ανθρωπων» και «Crash» είναι τρεις από τις καλυτερες ταινιες της δεκαετιας. Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυµάτων (Alice in Wonderland) Σκην. Τιµ Μπάρτον, µε τους : Τζόνι Ντεπ, Μία Γουασικόβσκα, Αν Χάθαγουεϊ, Έλενα Μπόναµ Κάρτερ, Κρίσπιν Γ κλόβερ

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις πρωταγωνιστεί στο πολυαναµενόµενο µιούζικαλ "Nine" και είναι περικυκλωµένοςαπό ένα all-star γυναικείο cast, το οποίο πρέπει να το δει κάποιος στην µεγάλη οθόνη για να το πιστέψει: Νικόλ Κίντµαν, Πενέλοπε Κρουζ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κέιτ Χάντσον, Τζούντι Ντεντς, Στέισι Φέργκισον (γνωστή ως τραγουδίστρια µε το όνοµα "Fergie"), καθώς και Σοφία Λόρεν. Η ιστορία είναι εµπνευσµένη από την αυτοβιογραφική ταινία "8½" του Φεντερίκο Φελίνι. Σκηνοθετεί ο Ροµπ Μάρσαλ, ο οποίος είχε προταθεί για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας µε το µιούζικαλ "Chicago". Το κορίτσι έπαιξε µε τη φωτιά (Flickan som Lekte med Elden) Σκην. Ντάνιελ Άλφρεντσον, µε τους Νοοµι Ράπας, Μίκαελ Νικβισ τ, Σοφία Λεντάρπ, Λένα Έντρε, Γ κεόργκι Στάικοφ Η Λίσµπετ Σαλάντερ, ιδιοφυΐα στους υπολογιστές, δε διστάζει µπροστά σε τίποτα προκειµένου να πετύχει το στόχο της. ∆εν ξεχνά και δε συγχωρεί, και όταν συναντά διαφθορά και

κακοποίηση, ιδίως απέναντι σε γυναίκες, είναι ανελέητη. Κηρύσσοντας πόλεµο σ’ αυτούς που κινούν τα νήµατα της βιοµηχανίας του εµπορίου σαρκός, χρησιµοποιεί τις ικανότητές της ως χάκερ για να βοηθήσει στην έρευνα που έχει ξεκινήσει ο Μίκαελ Μπλούµκβιστ, εκδότης του περιοδικού Μιλένιουµ. Εµπλέκεται, όµως, άθελά της σε µια διπλή δολοφονία, ενώ η αστυνοµία την κυνηγά και για έναν τρίτο φόνο. Όλα τα στοιχεία την ενοχοποιούν και τα δακτυλικά της αποτυπώµατα έχουν βρεθεί στο όπλο του εγκλήµατος. Καθώς όλες οι δυνάµεις στη Σουηδία αλλά και αποφασισµένοι εγκληµατίες είναι στα ίχνη της, η Λίσµπετ δεν έχει άλλη επιλογή: πρέπει να ανακαλύψει και να ξεσκεπάσει την αλήθεια προτού είναι αργά για την ίδια της τη ζωή.

24χρονη µοναχοκόρη του Έµµα (Μπογιάνα Νοβακόβιτς) δολοφονείται στα σκαλοπάτια του σπιτιού του, όλοι υποθέτουν ότι ο στόχος της επίθεσης ήταν εκείνος. Πολύ σύντοµα όµως, οι υποψίες του Τόµας στρέφονται αλλού και ξεκινά µια αποστολή προκειµένου να εξιχνιάσει την κρυφή Πρoτείνει o ζωή της κόρης του Aντώνης και την δολοφονία Σπανoυδάκης της. Οι έρευνές του, τον οδηγούν σε έναν επικίνδυνο κόσµο επιχειρηµατικών συγκαλύψεων, κυβερνητικών σκευωριών και δολοφονιών – και στον σκοτεινό

Στην άκρη του νήµατος (Edge of darkness) Σκην : Μάρτιν Κάµπελ, µε τους : Μελ Γκίπσ ον, Ντάνι Χιούστον, Ρέι Γουίνστον, Σον Ρόµπερτς, Μπογιάνα Νοβάκοβιτς, Ντέιβιντ Άρον Μπέικερ, Τζέι Ο. Σάντερς, Ντένις Ο'Χάρα Η ταινία "Στην Άκρη του Νήµατος" είναι ένα συναισθηµατικά φορτισµένο θρίλερ που διαδραµατίζεται στη γκρίζα ζώνη µεταξύ πολιτικής και επιχειρηµατικού κόσµου. Ο Τόµας Κρέιβεν (Μελ Γκίµπσον) είναι ένας βετεράνος του Ανθρωποκτονιών του Αστυνοµικού Τµήµατος της Βοστόνης και ανύπανδρος πατέρας. Όταν η

κυβερνητικό επιτελή Ντάριους Τζέντµπεργκ (Ρέι Γουίνστοουν), που έχει αναλάβει να εξαφανίσει κάθε αποδεικτικό στοιχείο. Η µοναχική αναζήτηση του Κρέιβεν για τον θάνατο της κόρης του, µεταµορφώνεται σε µια οδύσσεια συναισθηµατικής ενδοσκόπησης και µεταµέλειας.

Φ Υ ΛΛ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Τ Τιι δ δο ού ύµ µε ε κ κα αιι ττιι θ θα α α ακ κο ού ύσ σο ου υµ µε ε σ σττα α Χ Χα αν νιιά ά

Ιούνης, πρώτος µήνας του καλοκαιριού, µήνας εξετάσεων αλλά και αρχή διακοπών και ασφαλώς µήνας Μουντιάλ!! Σε µας όµως στην Ελλάδα , η πρώτη είδηση είναι τα οικονοµικά της χώρας, ο κίνδυνος για πτώχευση, τα σκάνδαλα και όλο αυτό το πανηγύρι… µε αποτέλεσµα όλα τα προηγούµενα αλλά και ο νέος αυτοδιοικητικός χάρτης, ονόµατι Καλλικράτης να έρχεται σε δεύτερη µοίρα και µε τους πολιτικούς των 2 µεγάλων κοµµάτων να είναι κοµπιασµένοι…

τις 6 Μάη έγινε η µεγάλη πορεία διαµαρτυρίας στην Αθήνα για τα οικονοµικά µέτρα, που όµως αµαυρώθηκε από τον εµπρησµό της Τράπεζας µε τα γνωστά αποτελέσµατα. Τελικά εκ του αποτελέσµατος φάνηκε ότι µάλλον προβοκάτσια ήτανε… οπότε και οι έντονες διαµαρτυρίες κόπασαν… Τα µουσικά µας απ’την άλλη, πάνε καλά, τόσο καλά που πραγµατικά είναι να εκπλήσσεται κανείς Γράφει o !! Μια ανείπωτη αισιοΓιώργος δοξία βγαίνει, ιδίως Βαβουλές από τη νέα γενιά, που δεν παίρνει χαµπάρι από κρίση αφού συνεχίζει να διασκεδάζει σε κλαµπ, µπαρ, συναυλίες, στέκια, µεζεδάδικα, να πίνει αµέτρητους καφέδες µε τιµή γύρω στα 4 ευρω και µπύρες -ειδικά µια συγκεκριµένη µάρκα-, να ντύνεται προσεγµένα και στιλάτα µέχρι και τη σαγιονάρα… και να κυκλοφοράει δίτροχο ή τετράτροχο καλογυαλισµένο και ολοκαίνουργο !! Μέσα στο Μάη είχαµε πολλά λάϊβ και κάθε είδους µουσικές εκδηλώσεις στην πόλη και στα πέριξ ! Στο Πνευµατικό Κέντρο Χανίων διοργανώθηκε βραδιά Όπερας από την Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση και τον Σύνδεσµο για τη διάδοση των Καλών Τεχνών στην Κρήτη, µε σολίστ τη σοπράνο Νίκη Χαζιράκη και τον τενόρο Γιώργο Ψαρουδάκη και µε τη συµµετοχή της Χορωδίας Χανίων. Στο πιάνο συνόδευσαν η Ντόρα Μανιτάκη και η Μαρία Κουτουλάκη. Ήταν µια πολύ καλή συναυλία µε γνωστά αποσπάσµατα από όπερες και άριες, ερµηνευµένα άψογα !! Η προσέλευση του κόσµου αθρόα και εκεί φάνηκε το έλλειµµα σε κλιµατισµό και εξαερισµό, της κατά τ’

άλλα πολύ ωραίας αίθουσας, Στην αίθουσα ΟΝ στα Ταµπακαριά, έκαναν δύο εµφανίσεις στις 24 και 25 Μάη, οι «Φωνές του Νότου» ένα ωραίο µουσικό σχήµα από το Ρέθυµνο, σε τραγούδια του Μάνου Χατζηδάκι, µε επιτυχία ! Οι «Απροσάρµοστοι» το ροκ σχήµα του αξέχαστου Παύλου Σιδηρόπουλου, ήρθε στην πόλη µας, στο NOTOS club στις 9 Μάη. Η παλιά φρουρά των λαϊκών τραγουδιστών της πόλης µας, έκαναν µία εµφάνιση στα ΑΣΤΡΑ, στις 29 Μάη, διοργανωµένη από το Γιώργο Βερυκάκη και το ράδιο- ΑΜΟΡΕ, όπου βραβεύτηκαν από το ∆ήµο Χανίων ενώ τα έσοδα πήγαν σε άπορες οικογένειες. Οι τραγουδιστές που βραβεύτηκαν και µας θύµισαν τα παλιά, ήταν οι Στέλιος Τσατσαρώνης, Λάκης Μωραϊτάκης, Παντελής Κιάσος, Γεωργία Τσατσαρώνη, Αντώνης Πρέκας, Έλενα Μωραϊτη, Στέλιος Καραχάλιος, Μανώλης Φουρναράκης, Σταυρούλα Πεδή, Στέλιος Καραχάλιος και Γιώργος Κιάσος. Ο Σύλλογος φίλων Στέλιου Καζαντζίδη Αποκόρωνα, έκανε την πρώτη του φετινή µουσική συνάντηση στις 30 Μάη στην όµορφη εξοχική ταβέρνα «Λουτρό» κοντά στις Βρύσες. Τραγούδια του Στέλιου έπαιξε η ορχήστρα του συλλόγου και τραγούδησαν οι Γιώργος Χαχλάκης, Μάνος Αποστολάκης και Κώστας Ψαρουδάκης. Στις αρχαιρεσίες του Συλλόγου που έγιναν τον Απρίλη, πρόεδρος εκλέχτηκε ο Γιώργος Χατζηδάκης, γραµµατέας ο υπογράφων, υπεύθυνος δηµοσίων σχέσεων ο Σήφης Κουλιζάκης, αντιπρόεδρος ο Κυριάκος Νικολουδάκης και ταµίας ο ∆ηµήτρης Αποστολάκης. H κορυφαία µας τραγουδίστρια Χάρις Αλεξίου, ταξίδεψε στις 15 Μαΐου στην Σµύρνη, την πατρίδα των προγόνων της έπειτα από πρόσκληση του δη-

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

µάρχου Ιµπραήµ Χαλίλ Σενόλ, ο οποίος τίµησε την καταγωγή της και την προσφορά της στην Τέχνη. Συµβολικά δόθηκε το όνοµά της σε έναν από τους δρόµους της Σµύρνης, του Σεβδίκιοϊ, που σηµαίνει «Χωριό της Αγάπης» – σήµερα λέγεται Γκαζί Εµίρ, βρίσκεται 15 χλµ. νότια της Σµύρνης και το 1922 κατοικείτο από Έλληνες, Ευρωπαίους και ελάχιστους Τούρκους. Από εκεί καταγόταν ο παππούς της ερµηνεύτριας, Γιάννης Σαρρής. Η r’n’b ντίβα Rihanna ήρθε στην Αθήνα, συγκεκριµένα στο Φάληρο στο γήπεδο Καραϊσκάκη, για µια συναυλία. Παραλειπόµενα : ο κόσµος ήταν (µόνο) 17.000, οι περισσότεροι απογοητεύτηκαν λέει που δεν άλλαξε ούτε ένα ρούχο σε ολόκληρη τη συναυλία… (δεν κατάλαβα, για να ακούσουνε πήγανε ή για να δούνε ;), η συναυλία κράτησε µόνο 45 λεπτά (!!) ενώ η απειλή µιας δυνατότερης βροχής εκτός από το ψιλόβροχο που έριξε υπήρχε συνέχεια και γενικά ένα κλίµα ανεκπλήρωτου υπήρξε. Η Ριάνα δεν πήγε στη Μύκονο όπως έκανε πέρσι η Μπιόνσε αλλά πήρε το µπάνιο της σε κάποια παραλία της Αττικής… Ο Bob Dylan ήρθε στις 29 Μάη στο Terra Vibe στη Μαλακάσα που οσονούπω ανακαινίζεται αλλάζοντας χώρο και συνέπεσε µε την τηλεοπτική φιέστα της Γιουροβίζιον. Ευκαιρίας δοθείσης µάθαµε ότι την προηγούµενη φορά που ήρθε ο Dylan στο Λυκαβηττό, έπαιξε µε την πλάτη γυρισµένη στο κοινό !! Θεός ξέρει γιατί… θα το ερευνήσω… Στο Τerra vibe πήγε µια χαρά φέτος, αν κρίνουµε από τις εντυπώσεις που µας µετέφεραν κάποιοι που πήγαν στη συναυλία του θρύλου του ροκ !! Όσο για τη Eurovision, ενώ είχε κάποια αρκετά καλά τραγούδια και καλούς τραγουδιστές και καλλιτέχνες γενικότερα παρόλο που την παράσταση έκλεψαν οι εντυπωσιακές εµφανίσεις, τελικά την πρωτιά πήρε ένα αουτσάϊντερ µία 17χρονη τρελλοΓερµανιδούλα, για να γελάσει λίγο και το χειλάκι της Μέρκελ που γέµισε φαρµάκια φέτος η «κακοµοίρα»… Ο δικός µας ο Αλκαίος, µε το «Όπα» κατάφερε να µπεί στη δεκάδα, προς έκπληξιν κάποιων που τον έβλεπαν στις τελευταίες θέσεις.. µη λέµε ονόµατα… Για µία ακόµα χρονιά τα ταβερνάκια στο παλιό λιµάνι που έχουν ζωντανή µουσική, άνοιξαν, τα πιο πολλά µέσα στο Μάη. Στο Αδέσποτο παίζουν ο Γιώργος Καντεράκης κιθάρα και εναλλάξ ο Γιώργος Τσέρτος και ο Ευθύµης Περιστερίδης µπουζούκι. Στο Μεσόστρατο είναι ο Νεκτάριος

Ψαρουδάκης µπουζούκι, τραγούδι και ο Κώστας Αρτεµάκης κιθάρα, τραγούδι. Μικρά σχήµατα µε λαϊκά και ρεµπέτικα έχουν επίσης το Έλα, η Μυροβόλος, το Χάνι, το Μεσόστρατο, το Εν πλω και το Σεµίραµις. Ακόµα κάθε Τετάρτη βράδυ στην καντίνα Πανελλήνιον στη µικρή παραλία των Αγίων Αποστόλων, απέναντι από το γήπεδο, παίζει κοµπανία µε ρεµπέτικα και λαϊκά. Οι ταβέρνες και µεγαλύτεροι χώροι εκδηλώσεων µε ορχήστρα παραµένουν και είναι ο Ζυγός, το Flamingo, το Αλκυών, η Νεράϊδα, το Κρητικό Κονάκι επί της Ακρωτηρίου και το Γαλατιανό Πέρασµα. Το πρόγραµµα της ΚΕ∆ΗΧ (πρώην ∆ΗΠΕΧ) για τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις θα βγει µέσα στον Ιούνη, όπως πάντα καθυστερηµένα.. αλλά λόγω εκλογών αναµένεται πλούσιο !! Εκλογές είπαµε και θυµηθήκαµε ότι θα γίνει το σώσε στο Μητροπολιτικό ∆ήµο –πλέον- των Χανίων !! Πολλοί οι υποψήφιοι, πολλές οι συζητούµενες συνεργασίες µεταξύ των πρώην ∆ηµάρχων και από τις ζυµώσεις που γίνονται έχουµε χάσει το λογαριασµό ! Από την ονοµασία όµως και µόνο «Μητροπολιτικός ∆ήµος» φανταζόµαστε ότι ετοιµάζεται κάτι πολύ µεγάλο… ή µήπως όχι ;; Μέσα στον Ιούνη έχουν προγραµµατιστεί η Ευρωπαϊκή Μέρα Μουσικής, το τετραηµέρο 18-21 Ιούνη, που και εδώ δεν έχουν βγει έγκαιρα τα προγράµµατα και ακόµα το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που θα γίνει στις 26 και 27 Ιούνη.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟ∆ΙΚΑ

ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥ∆Ι - Τεύχος 27 Μάϊος-Ιούνιος 2010 Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος µε πολλή και ενδιαφέρουσα ύλη ! Συνέντευξη µε το ∆ιονύση Σαββόπουλο για το έντεχνο, συζήτηση για τα περιοδικό «Ντέφι» και «Λαϊκό τραγούδι», η δισκογραφία του Κωνσταντινουπολίτη συνθέτη, κιθαρίστα και τραγουδιστή Κώστα Καρίπη, η αλληλογραφία Άκη Πάνου-Μάνου Χατζηδάκι, οι µαγνήτες Savvas, η δισκογραφία του Βασίλη Βασιλειάδη, ο Στέλιος Καζαντζίδης σαν δηµιουργός, άρθρο και δισκογραφία του Ανδρέα Ζακινθυνάκη, άρθρα για τη Νίτσα Τσίτρα, Φωτεινή Μαυράκη και πολλά ακόµα !! Το περιοδικό περιέχει cd µε σπάνιες ηχογραφήσεις της Μαρίκας Νίνου

Η έγκυρη, ακηδεµόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε µέρα στον Sky και στους 91,8. συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα Ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκη ο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης, ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν µασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγµατα µε τ’ όνοµά τους και είναι µαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Εισιτήρια διπλά Νατάσσα Μποφίλιου LYRA

Η Νατάσσα Μποφίλιου και οι δύο µόνιµοι -τα τελευταία χρόνια- συνεργάτες της, ο Θέµης Καραµουρατίδης που υπογράφει τη µουσική και ο Γεράσιµος Ευαγγελάτος που υπογράφει τους στίχους, παρουσιάζουν τη νέα τους δουλειά «Εισιτήρια διπλά» που κυκλοφορεί από τη Lyra. Οι ίδιοι, εκτός από συνοδοιπόροι στη δηµιουργία είναι πάνω απ’ όλα φίλοι, παρέα αδιάσπαστη και δίνουν ένα ξεκάθαρο στίγµα µε τα τραγούδια τους ως γνήσιοι εκπρόσωποι της γενιάς τους. Το νέο τους άλµπουµ είναι γι’ αυτούς «ένα ακόµη χρονικό της συνύπαρξής µας –άλλοτε κωδικοποιηµένο και άλλοτε δηλωµένο ξεκάθαρα. Οι κουβέντες, οι σιωπές µας, οι νύχτες και οι µέρες µας. Θα ακούσετε αµέτρητα ποτήρια κρασί, τσιγάρα, τηλέφωνα στη µέση της νύχτας, δισταγµούς χρόνων και αποφάσεις της στιγµής, ταξίδια, ταξίδια, ταξίδια… Ταξίδια µε Εισιτήρια ∆ιπλά στη µνήµη. Και οι τρεις µε µια φωνή υπογραµµίζουν: Τα «Εισιτήρια ∆ιπλά» είναι ένας δίσκος για τη µνήµη, την πρόσφατη και αυτή που χάνεται στο χρόνο. Έχουµε ένα θέµα οι τρεις µας µε τη µνήµη. Κρατάµε ό,τι µπορεί να αποδείξει πως πέρασαν στιγµές από τη ζωή µας που άξιζαν να µείνουν για πάντα. Κι ας µην έµειναν όσο έπρεπε. Κι ας έγιναν καπνός πριν από τη φωτιά. Αυτός ο δίσκος είναι ένας φόρος τιµής στους ανθρώπους της ζωής µας που πέρασαν, στις ταινίες που έµειναν, στα ταξίδια που έγιναν και σ’ εκείνα που προγραµµατίζονται και διαρκώς αναβάλλονται. Είναι Οι οµπρέλες του Χερβούργου του Jacques Demy, το Wild is the Wind της Nina Simon, η Σοφία Βέµπο, η πνιγµένη Οφηλία του Gregory Crewdson, η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Ύδρα, το Παρίσι, το Λονδίνο κι όλα όσα αποτελούν την προσωπική µας µυθολογία και την άµυνά µας απέναντι στον κόσµο και το χρόνο. Όσο για τη Νατάσσα Μποφίλιου, που από την πρώτη της κιόλας εµφάνιση στη δισκογραφία έκανε αίσθηση και συζητήθηκε έντονα, έχει γραφτεί µεταξύ άλλων: «Με φωνητικά και ερµηνευτικά προσόντα αντιστρόφως ανάλογα της ηλικίας της, η Ν.Μ. ανήκει στις τραγουδίστριες της νέας γενιάς, οι οποίες γεννούν µεγάλες προσδοκίες για τη µελλοντική συνεισφορά

τους στο ελληνικό τραγούδι». Και η αλήθεια είναι πως κάθε νέο βήµα της συναινεί σε αυτό. Το «Εισιτήρια διπλά» είναι ένας δίσκος που όλοι βρίσκουµε κάτι από τον εαυτό µας γιατί είναι φτιαγµένος µε ουσία, ειλικρίνεια, και αληθινά αισθήµατα. Άλλη µια απόδειξη ότι ναι, οι παρέες γράφουν ιστορία! Συνεργασία : www.e-orfeas.gr

Jazzium - Yorgos Krommydas Organ Trio Το «Jazzium» είναι το πρώτο άλµπουµ των Yorgos Krommydas Organ Trio, ένα τρίο που αποτελείται από τον Γιώργο Κροµµύδα (κιθάρα), τον Γιώργο Κοντραφούρη (Hammond) και τον Χρήστο Ασωνίτη (drums). Ο Γιώργος Κροµµύδας είναι ο συνθέτης όλων των κοµµατιών του άλµπουµ, το οποίο κινείται στο χώρο της µουσικής fusion, ένα είδος jazz παρεξηγηµένο καθότι έχει συνδεθεί αρκετές φορές µε παραγωγές φτηνής συνοδευτικής µουσικής. Στη συγκεκριµένη περίπτωση το «Jazzium» αποτελείται από 9 κοµµάτια συνοδευτικής µεν αλλά κάθε άλλο παρά «φτηνής» µουσικής. Το επίπεδο των τριών µουσικών είναι εξαιρετικό. Άλλωστε και οι τρεις τους είναι καθηγητές µουσικής και µάλιστα µε εξαιρετικές δουλειές και συνεργασίες στο βιογραφικό τους. Το αποτέλεσµα της πρώτης τους δισκογραφικής συνεύρεσης δικαιώνει αν µη τι άλλο το πλούσιο βιογραφικό τους και θέτει τις βάσεις για µία δηµιουργική συνέχεια στο είδος που χάραξε πρώτος στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο Miles Davis. Εντούτοις στα 9 κοµµάτια του «Jazzium» δεν θα βρούµε πολλά κοινά στοιχεία µε τη µουσική του Miles Davis όσο µε του Chic Corea. Οι συνθέσεις αποτελούνται κυρίως από σόλο εναλλαγές της κιθάρας του Γιώργου Κροµµύδα και του hammond του Γιώργου Κοντραφούρη, πάντα µε τη συνοδεία των κρουστών του Χρήστου Ασωνίτη. Στο άλµπουµ δεν ακούγονται τροµπέτες ή σαξόφωνα (τα πιο χαρακτηριστικά όργανα της jazz) µε εξαίρεση το τελευταίο κοµµάτι του άλµπουµ, το «White Shadows», όπου συµµετέχουν ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος στο flugelhorn και ο Μάνος Λούτας στο µπάσο.

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

Βαγγέλης Μπουντούνης 100 Guitars

δίσκος αποτελεί τη ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας που πραγµατοποιήθηκε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 28 Ιουλίου 2004. Περιλαµβάνει 18 µουσικά θέµατα από κλασικούς συνθέτες (Bach, Vivaldi, κ.α) µέχρι σύγχρονους (κυρίως Χατζιδάκι, συνθέσεις του ίδιου του Ε. Μπουντούνη κ.α). Εµπνευστής και δηµιουργός του εγχειρήµατος είναι ο Βαγγέλης Μπουντούνης. Με κλασικές σπουδές στην Ιταλία και την Ισπανία (όπου µαθήτευσε δίπλα στον Andrés Segovia), έχει συνεργαστεί µε τον Μ. Χατζιδάκι, έχει τιµηθεί σε διεθνείς διαγωνισµούς, έχει εργαστεί πάνω στην τελειοποίηση της ποιότητας του ήχου και στη βελτίωση της τεχνικής της κιθάρας και έχει εκδώσει σηµαντικά σχετικά βιβλία. Οι «Κιθαριστές» είναι ένα µουσικό σχήµα που δηµιουργήθηκε το 1993, η ιδέα όµως γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1984 κατά τη διάρκεια του πρώτου σεµιναρίου κιθάρας στο Ρέθυµνο. Η απόπειρα αυτή συνάντησε την ένθερµη υποστήριξη του Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος διηύθυνε και την παρθενική συναυλία της ορχήστρας. Οι κιθαριστές προέρχονταν από διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας και έτσι η ορχήστρα δεν µπόρεσε να συνεχίσει την πορεία της. ∆έκα χρόνια αργότερα ο Βαγγέλης Μπουντούνης «έστησε» ξανά µια ορχήστρα µε µέλη τελειόφοιτους της σχολής του που ζουν στην Αθήνα. Η νέα πορεία των «Κιθαριστών» ξεκίνησε µε την αρωγή των φιλόµουσων αλλά και του Τρίτου Προγράµµατος που αγκάλιασε και στήριξε από τα πρώτα βήµατά της την ορχήστρα, η οποία έδωσε δεκάδες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα µε κορυφαία αυτή στο Ηρώδειο τον Ιούλιο του 2004. Στη συναυλία στο Ηρώδειο παρουσιάζεται µια ορχήστρα από 100 και πλέον κιθαριστές και σολίστες τους: Μάρω Ραζή: κιθάρα, requinto Χάρη Κανελλίδη: Εξάρχων (κιθάρα) Ανδρέα Καρακατσάνη: 1η κιθάρα Κ. Κωνσταντόπουλο: µαντολίνο, κιθάρα Χ. Γούλα: κρουστά, κιθάρα Λυδία Μπουντούνη: βιολί Κ. Μπουντούνη: βιολοντσέλο Σηµειώνει ο Β. Μπουντούνης στο ένθετο του CD: «Πρόκειται ασφαλώς για ένα καθαρό πείραµα, ένα σηµαντικό ρίσκο. Η κιθάρα, όπως είναι γνωστό, δεν είναι όργανο ορχήστρας, και οι κιθαριστές δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν πολλοί µαζί. Αν προσθέσει κανείς και το πρόβληµα του συντονισµού (εφόσον είναι νυκτό όργανο) και του κουρδίσµατος, τότε ενδέχεται να θεωρηθεί αδύνατη µια τέτοια εκδήλωση...Το πιο µεγάλο πρόβληµα σε αυτή την προσπάθεια ήταν και είναι η έλλειψη ικανού ρεπερτορίου που θα αναδείκνυε την οµορφιά του µοναδικού αυτού νέου ήχου. Αυτό το πρόβληµα µε οδήγησε στη σύνθεση πρωτότυπων κοµµατιών ειδικά για τους "Κιθαριστές" και στη διασκευή γνωστών έργων της παγκόσµιας µουσικής φιλολογίας µε κορµό τα έργα του Μάνου Χατζιδάκι». Πιο συγκεκριµένα τα µουσικά θέµατα που παρουσιάζονται είναι τα εξής:

01. Το βαλς των χαµένων ονείρων 02. Libertango 03. Recuerdos de l' Alhambra 04. Έλα πάρε µου τη λύπη 05. Saltarello Γράφει 06. Aria από τη σουίτα για ορo Γιώργoς χήστρα Αρ.3 σε Ρε Μείζονα Tσίµας J.S. Bach 07. Romance 08. Andante 09. Kemal 10. Moonlight sonata 11. El vito 12. Moment musical 13. Asturias 14. Κάπου υπάρχει η αγάπη µου 15. Το τραγούδι της γης 16. Catira-Frevo 17. Το βαλς για το σινεµά 18. Το βαλς του Ηρωδείου Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την εταιρεία Corifeo του Νότη Μαυρουδή, ο οποίος ανέλαβε την επιµέλεια και τη διεύθυνση παραγωγής. Ο ίδιος προλογίζοντας το δίσκο σηµειώνει µεταξύ άλλων: «...Γέµισε η σκηνή από νέους κιθαριστές και ο ήχος της ορχήστρας απλώθηκε εντυπωσιακά για να σηµατοδοτήσει πως ο κόσµος έχει ανάγκη νέα σχήµατα, νέα σύνολα και απρόσµενες διασκευές γνωστών κοµµατιών. Η µεγάλη ορχήστρα των κιθαριστών υπό τη διεύθυνση του Βαγγέλη Μπουντούνη «έπαιξε» µε ήχους περίεργους και αντιµετώπισε τις συνθέσεις µε σεβασµό προσδίδοντας νέες διαστάσεις στο έργο. ∆ηµιούργησε ένα εντυπωσιακό ηχόχρωµα και µετέβαλε τις µουσικές αυτές σε «καλό αγωγό» για τις παρέες όχι µόνο των φίλων της κιθάρας, αλλά ευρύτερων οµάδων…Υποστηρίζουµε πάντα πως οι µουσικές έχουν ανάγκη από ευρηµατικούς τρόπους παρουσίας που να ... ταράζουν τα βαλτωµένα νερά του µουσικού καθωσπρεπισµού!». Ο δίσκος κυκλοφόρησε το ∆εκέµβριο του 2004. Η έκδοση είναι ιδιαίτερα προσεγµένη µε ένθετο που περιλαµβάνει εισαγωγικά σηµειώµατα του Ν. Μαυρουδή και του Β. Μπουντούνη, βιογραφικά του ίδιου και της Μάρως Ραζή και πληροφορίες για τους «κιθαριστές». Φυσικά συνοδεύεται από αρκετές φωτογραφίες από τη συναυλία, ενώ είναι µεταφρασµένο και στα αγγλικά. Η διάρκεια του cd ξεπερνά τα 70 λεπτά. Τέσσερα χρόνια µετά την έκδοση του δίσκου, το 2008, κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος µε τις 100 κιθάρες, µε τον τίτλο «Historia de un amor». Μαζί µε τις 100 κιθάρες, συνυπάρχουν τα έγχορδα (βιολί, βιολοντσέλο, µαντολίνο), το κοντραµπάσο και τα κρουστά, που δηµιουργούν και πάλι µια πολύ όµορφη µουσική ατµόσφαιρα. Όπως και στον πρώτο δίσκο τα µουσικά θέµατα, αν και εκτείνονται σε όλο σχεδόν το φάσµα της µουσικής, καταφέρνουν να δένουν µεταξύ τους σε ένα όµορφο σύνολο που ακούγεται από την αρχή µέχρι το τέλος και απευθύνεται σε όλους που αγαπούν την καλή µουσική.

Φ Υ ΛΛ Ο

«…το χτύπο µόνο της καρδιάς που µας βαφτίζει ανθρώπους» ∆ιονύσης Σαββόπουλος Με ζορίζει το µυαλό. Τι να γράψω που δεν έχει γραφεί. Ποιος λόγος, πια ιδέα είναι αυτά που θα έχουν από µόνα τους αξία – ανεξαρτήτως από ποιος και γιατί τα έχει εκφέρει. Με απωθεί ο κυρίαρχος εγχώριος πολιτικάντικος λόγος. Ωραία ταιριασµένα κλισέ που σκανε την επόµενη στιγµή που θα ειπωθούν µε τον κρότο και το ειδικό βάρος της σαπουνόφουσκας. “Είµαστε αποφασισµένοι να ρίξουµε άπλετο φως σε κάθε πτυχή της δηµόσιας ζωής γιατί ο Ελληνικός λαός είναι καταδικασµένος να κερδίσει και αυτή τη µάχη”. Πιο συχνά από όσο θα έπρεπε, αντιστοίχου ποιότητας λόγος διατυπώνεται και από της Αριστερά. Με απωθεί ο αντίστοιχος λόγος των µεγάλων µας συµµάχων. Αν και αυτοί είναι πιο αδίστακτοι γιατί εκφράζουν µεγαλύτερα συµφέροντα. Η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι πιο έντονη και έχουν την αποκρουστική οσµή της ηθικοπλασίας. “Η χώρα απειλείται από τους τροµοκράτες και όποιος δεν είναι Γράφει µαζί µας είναι εναντίον µας”. “∆εν είναι δυνατό να ξοδεύετε πεo Πέτρoς ρισσότερα από όσα παράγετε”. Στο λόγο αυτών εντοπίζεται πιο Λυµπεράκης έντονα κα ι το στοιχείο της αντ ίφασης: Αυτοί που µιλούν για τον κίνδυνο της τροµοκρατίας κατέχουν την πρωτιά στις σφαγές (φυσικά εν ονόµατι της δηµοκρατίας, της ελευθερίας κλπ). Αυτοί που ορµηνεύουν οικονοµία κάνουν τις πιο προκλητικές σπατάλες (εν ονόµατι πάλι της ελευθερίας, αλλά αυτή τη φορά τη βαφτίζουν ελευθερία της αγοράς). Βέβαια δεν είναι και αλάθητοι οι άνθρωποι. Τους ξεφεύγει καµιά φορά και η αλήθεια. Πρόεδρος ανωτάτου δικαστηρίου της δεκαετίας του 50 στην Αµερική πρότεινε να καταργηθούν οι εκλογές και να ανατεθεί η διακυβέρνηση της χώρας σε επιτελείο από στελέχη µεγάλων επιχειρήσεων οι οποίες ούτως ή άλλως διοικούν. Μόλις πριν από λίγες µέρες ο Γερµανός πρόεδρος Χορστ Κέλερ παραιτήθηκε γιατί επανέλαβε δηµόσια αυτό που ο ίδιος και οι όµοιοί του θεωρούν ευνόητη αλήθεια: Η Γερµανία πρέπει να συµµετέχει σε διεθνείς στρατιωτικές επεµβάσεις για να προστατεύει τα οικονοµικά της συµφέροντα. Ξέχασε ο καηµένος να γαρνίρει λίγη δηµοκρατία ή ελευθερία. Ξέφυγα όµως, δείγµα και αυτό ότι ο νους µου ζορίζεται να βρει απάντηση στο πρώτο ερώτηµα. Η µόνη λύση είναι να γράψω αυτό που µου έρχεται αναγνωρίζοντας την αδυναµία µου να εκφράσω µόνο µε λόγια αυτό που φουσκώνει µέσα µου. Με συγκινούν λοιπόν λέξεις. Είτε αυτές που από µόνες τους κουβαλάνε ένα νόηµα, είτε ταιριάσµατα λέξεων. Λίγα θα γράψω παρακάτω για τρεις λέξεις της πρώτης κατηγορίας. Τα ταιριάσµατα είναι πιο πολύπλοκη κατηγορία. Περιλαµβάνουν µικρά στιχάκια που τα ακούω και κοιτάω τα αστέρια µε περηφάνια που το µικρό ταπεινό τους δηµιούργηµα πάνω στη Γη κατάφερε να φτιάξει κάτι τόσο µεγάλο. Περιλαµβάνουν µεγάλα έργα, από Ανθρώπους µε έρωτα για τη ζωή. Αλλά επειδή (λόγω χώρου) θα αδικήσω πολλούς δεν

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ Στέλιος Γιακουµάκης «…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντα κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη λύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µας είναι τρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρεψαν και λατρεύουν τους παλιούς µουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονόµασαν, µορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που µας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαµο πρώτα, από τον Κιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή µας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσµου, µας χάρισαν σκάλες για να αποδράσοµε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς µας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι αποµένει τώρα; Αποµένει να σεβαστούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…» Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507 Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

κάνω αναφορές. Στις τρεις λέξεις τώρα Ελευθερία: αυτή που συνέχεια έρχεται. Αυτή που συνέχεια κερδίζεται. Αυτή που δεν στη χαρίζει κανένας. Η ασταµάτητη αναζήτησή της αποτελεί τη λυδία λίθο κάθε αγώνα. Αυτή που σιχαίνεται το άρωµα της δάφνης όποιου επαναπαύεται στην επίτευξη ενός πρόσκαιρου στόχου. Αυτή η αλήτισσα που καθηµερινά την προσβάλουν ντύνοντας και αρωµατίζοντάς την σαν κοκότα σαλονιού. Ναι! είναι αξία. Εφταξούσιος. Η λαϊκή απόδοση του “αυτεξούσιου” από τον Πέτρο Πικρό στην (προσφάτως επανεκδοθείσα) τριλογία του Χαµένα Κορµιά. Ο Πικρός προφανώς στοιχειώνεται από αυτήν την έννοια. Ακολουθώ τη µέθοδό του και µοιράζοµαι µέρος από το βάρος της, βάζοντάς τη στο χαρτί. Βέβαια είναι άλλο να ταιριάξεις µερικά γράµµατα στο χαρτί και άλλον να µπορέσεις να αποδόσεις το βάρος της έννοιας. Αφεντικό στον εαυτό µου. Υπάρχει άλλος τρόπος να προσεγγίσεις την προηγούµενη έννοια της ελευθερίας; Ναι! είναι αξία. Έρωτας. Αν τα προηγούµενα είναι οι προϋποθέσεις για τη ζωή, ο έρωτας είναι ο λόγος για τον οποίο ζούµε ως µοναδικό αντιστάθµισµα του θανάτου. Αν λείπει από τη ζωή µας ο έρωτας (για πρόσωπα, πράγµατα, καταστάσεις, τοπία, µουσικές…) τότε δεν ζούµε - απλώς ξοδεύουµε το οξυγόνο αναπνέοντας, σκέτο βάρος για τη γη. Ναι! Είναι αξία. Οι άλλοι ας µετράνε µε χαρτοφυλάκια µετοχών και καταθέσεις

«Πιάσε δυο Καρυάτιδες…» Θέλω να ασχοληθώ µε ένα ειδικό αντικείµενο από αυτά που προανέφερα – συγκεκριµένα για τον κενό ηθικοπλαστικό λόγο της κυρίαρχης τάξης. Σαν τα παιδάκια µας δασκαλεύουν τα αργυρώνητα Μέσα Μαζικής Εξηµέρωσης για το πόσα λεφτά κέρδισε αυτή η χώρα ξεπουλώντας τα ακίνητά της και πόσα η άλλη ξεπουλώντας τον εθνικό της πλούτο. Το µήνυµα είναι απλό: πουλήστε τα όλα. Εγώ ο χαζός λέω, ΟΚ τα πουλάµε. Στην επόµενη κρίση τι θα έχει µείνει να πουλήσοµε; Τη µάνα µας; Την αξιοπρέπειά µας; Κι αν δεν τα αγοράζει κανείς; ∆υο παραδείγµατα από τα πιο πρόσφατα. ∆ύο γίγαντες τις δηµοσιογραφίας έχουν αφιερώσει τον πολύτιµο τηλεοπτικό χρόνο αρκετών εκποµπών για να µας πουν πόσο κάνει το χρυσάφι στα κοιτάσµατα της Βόρειας Ελλάδας. Τεράστια ποσά σε δις ευρώ σφυρίζουν γύρω µας. Ευρώ που προφανώς θα µπούνε στην τσέπη µας και όχι στη φιλότιµη εταιρεία που θα αναλάβει την εκµετάλλευσή τους. Το αρσενικό στο νερό που πίνουµε; Το περιβάλλον; Οι αποικιοκρατικού χαρακτήρα συµβάσεις; Ψιλά γράµµατα. ∆υσανασχέτησαν πολλοί µε το γαµήλιο παρτάκι που οργανώθηκε πάνω στο θωρηκτό Αβέρωφ. Γιατί; Ξέρετε πόσα λεφτά βγάλαµε; Που να δείτε αν πουλούσαµε καµιά από τις Καρυάτιδες σε πλούσιους που θα θέλανε να στολίσουν τον κήπο τους µε κάτι πρωτότυπο. Εξάλλου τόσες έχουµε και µε την τεχνολογία µπορούµε να τις αντικαταστήσοµε µε αντίγραφα. Για φανταστείτε ένα γεύµα την πανσέληνο στην Ακρόπολη. Πολιτισµός! Χώρια τη χοντρή κονόµα. Σκεφτείτε πόσο ωραίες θα ήταν µερικές βιλίτσες µε το γκαζόν τους και την πισινούλα τους µέσα στην αγριάδα του φαραγγιού της Σαµαριάς. Μα υπάρχουν όρια θα αντέτεινε κανείς. ∆ιαφωνώ. Το όριο καθορίζεται από το στόχο, που σήµερα είναι «οι παράδες µπρος από τις ανάγκες των ανθρώπων». Το θέµα είναι να αλλάξοµε στόχο.

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Κερδίστε χρήµατα από τις φωτογραφίες που «ανεβάζετε» στο Ίντερνετ

Στα σινεµά της πόλης

87,6 88 88,3 88,8 88,9 89,6 90,1 90,5 91 91,5 91,8 92,1 92,5 92,9 93,2 93,5 93,8 94,4 94,9 95 95,2 95,5 96,2 97 97,4 97,7 98,2 98,5 98,8 98,9 99 99,2 99,6 100,2 101 101,5 102,4 102,7 103 103,5 104 104,5 105 105,4 106 106,5 107 107,3 107,4 107,9

ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ LOVE RADIO ΓΑΥ∆ΟΣ FM ΚΡΗΤΕΣ SUPER FM 2821052010 ERA SPOR SPOR FM 2821056800 VENUS 2821074704 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 2821043979 SKAI NEWS 2821053000 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 2822022545 ΕΡΑ1 2106009604 /6 ΛΑΜΨΗ FM ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 2821040025 ORIGINAL 2821099111 ΕΡΑ2 2106066822 ΝOΤOΣ FM 2821040025 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 2821040240 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 2821070690 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 2821055505 ΡΥΘΜΟΣ 2821028466 STAR FM 2821050701 MAGIC FM 2821053994 SEVENTH SKY 2821020130 ΓΝΩΜΗ ΧΑΝΙΑ FM 28210 34106 LOVE RADIO ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 2810261962 SUPER RADIO 2821088370 MAX FM-Sky 2821055008/9 MRB 2821020400 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243 PLUS 103 2821053989 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570 SUGAR FM ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700 PETPO FM 2821033460 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ MUSIC BOX 2821081210 & 40690 RADIO MELODY 2821093271 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850 ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208 ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450 PALACE, τηλ. 2821057757

Τη δυνατότητα να κερδίζουν χρήµατα από τις φωτογραφίες που «ανεβάζουν» στο ∆ιαδίκτυο θα έχουν, στο εξής, 40 εκατοµµύρια χρήστες του Παγκόσµιου Ιστού. Με τη συµφωνία που υπέγραψαν το Flickr και το φωτογραφικό πρακτορείο Getty Images, εκατοµµύρια απλοί χρήστες του ∆ιαδικτύου αντιµετωπίζονται ως δυνητικά «επαγγελµατίες» και αποκτούν «εµπορική υπόσταση». Το Flickr είναι η µεγαλύτερη «online» βιβλιοθήκη φωτογραφιών. Τουλάχιστον 4 δισεκατοµµύρια εικόνες είναι σήµερα αναρτηµένες στην ιστοσελίδα, ενώ κάθε λεπτό «ανεβαίνουν» χιλιάδες νέες φωτογραφίες από τους 40 εκατοµµύρια εγγεγραµµένους χρήστες της. Τα µέλη αυτής της φωτογραφικής κοινότητας µπορούν να γίνουν πλουσιότερα. Η συµφωνία των δύο φωτογραφικών «κολοσσών» προβλέπει ότι το Getty Images θα µπορεί να αντλεί υλικό από ολόκληρη την φωτογραφική βάση δεδοµένων του Flickr. Οι πάσης φύσεως φωτογραφίες που έχουν «ανεβάσει» απλοί πολίτες, θα µπορούν να αξιοποιηθούν από το αµερικανικό φωτογραφικό πρακτορείο, µε την άδεια των ιδιοκτητών τους και, φυσικά, µε το αζηµίωτο. Η συµφωνία επεκτείνει την ήδη υπάρχουσα εδώ και ένα χρόνο- συνεργασία µεταξύ των δύο εταιρειών, στο πλαίσιο της οποίας το Getty είχε πρόσβαση στις φωτογραφίες του Flickr που είχαν τραβηχτεί αποκλειστικά από επαγγελµατίες και ηµι-επαγγελµατίες. Το Getty επέλεγε τις φωτογραφίες που το ενδιέφεραν, τις πουλούσε στους πελάτες του και έδινε προµήθεια στους φωτογράφους. Μέχρι σήµερα έχει χρησιµοποιήσει περισσότερες από 100.000 φωτογραφίες.

Τώρα, η δυνατότητα επιλογής µεγαλώνει θεαµατικά, αφού η νέα «δεξαµενή» περιέχει τουλάχιστον 4 δισ. φωτογραφίες. «Οι χρήστες του Flickr είναι τα µάτια του κόσµου», δήλωσε στο BBC ο γενικός διευθυντής της ιστοσελίδας, Ντάγκλας Αλεξάντερ. «Στη δηµιουργία της συλλογής µας συµµετέχουν χρήστες από περισσότερες από 100 χώρες, που έχουν ‘’ανεβάσει’’ φωτογραφίες από κάθε γωνιά του πλανήτη. Αυτή η συµφωνία, διευρύνει την παγκόσµια φωτογραφική αγορά. Παράλληλα, όµως, δίνει στους χρήστες µας την ευκαιρία να κερδίσουν χρήµατα και να δείξουν την δουλειά τους σε µεγαλύτερο κοινό», συµπλήρωσε ο ισχυρός άνδρας του Flickr. Η αµοιβή για κάθε φωτογραφία θα ποικίλλει ανάλογα µε το περιεχόµενό της. Συνήθως, η µέση τιµή αγοράς από τα πρακτορεία κυµαίνεται µεταξύ 150 και 240 δολαρίων. Ο γενικός επιχειρησιακός διευθυντής του Getty Images, Νικ Έβανς Λοµπ, δήλωσε ότι το Flickr αποτελεί µια εξαιρετική πηγή φωτογραφιών, αλλά και µια θαυµάσια πηγή έµπνευσης. «Πρόκειται για µια πραγµατικά θαυµάσια συλλογή, που έχει εκπληκτικό εύρος σε όλο τον κόσµο. Αυτά είναι δύο από τα µεγάλα πλεονεκτήµατά της». Σύµφωνα µε τον κ. Λοµπ, στην απόφαση για τη σύναψη αυτής της συµφωνίας συνέτεινε ένα «πείραµα» που πραγµατοποίησε το Getty πριν από λίγο καιρό, όταν δηµοσίευσε µια αγγελία, µε την οποία έψαχνε φωτογραφίες µε θέµα την οικογένεια. «Λάβαµε περισσότερες από 17.000 φωτογραφίες από όλο τον κόσµο, σε απίστευτα µικρό χρονικό διάστηµα. Αυτό µας έδωσε µια πολύ ευ-

ρεία και βαθιά απεικόνιση του ‘’κόνσεπτ’’ της οικογένειας, που αντανακλά τις αντιλήψεις που υπάρχουν για το θέµα σε όλο τον κόσµο», εξηγεί το στέλεχος του φωτογραφικού πρακτορείου, προσθέτοντας ότι «στο παρελθόν, µία από τις επικρίσεις που δεχόµασταν ήταν ότι η φωτογραφική αγορά είχε γίνει αισθητικά κυριαρχούµενη από τη βιοµηχανία της Βόρειας Αµερικής και της Ευρώπης». Τώρα αυτό αλλάζει, µε την «οικουµενική» διάσταση που δίνει η συλλογή του Flickr, αποτελούµενη από φωτογραφίες από όλη την Υφήλιο. Σύµφωνα µε τον κ. Λοµπ, η συµφωνία αυτή έχει κι ένα επιπρόσθετο πλεονέκτηµα: «οι φωτογραφίες µας τώρα γίνονται πιο ‘’θαρραλέες’’, καθώς δεν έχουν τραβηχτεί για εµπορικούς λόγους και, ως εκ τούτου, είναι περισσότερο αυθεντικές». Πολλοί χρήστες του Flickr και «επίδοξοι» φωτογράφοι δηλώνουν ενθουσιασµένοι µε αυτή την εξέλιξη. Η συνεργασία των δύο επιχειρήσεων φέρνει τους ερασιτέχνες φωτογράφους πιο κοντά στις µεγάλες εταιρείες του χώρου, όπως το Getty Images. Αυτό µέχρι σήµερα ήταν περίπου αδιανόητο, µια και οι ερασιτέχνες δεν είχαν την ευκαιρία να δείξουν τη δουλειά τους στα µεγάλα φωτογραφικά πρακτορεία. «Η εξέλιξη αυτή µε βοηθά να διαβώ το κατώφλι του Getty, κάτι που προσπαθούσα επί µαταίω για πολλά χρόνια», λέει ο Μπέργκµαν. Όπως ανακοινώθηκε, το Getty δεν θα χρησιµοποιεί τις φωτογραφίες των χρηστών του Flickr, αν οι τελευταίοι δεν έχουν προηγουµένως δώσει τη ρητή συγκατάθεσή τους. επιµέλεια : Μ.Ανευλαβής

24 Σηµειώσεις για κάθε µελλοντική χρήση Εγώ λέω να µείνω εδώ, σ’ αυτό το άθλιο µπαρ, έστω και µόνος. Μια φυσαρµόνικα καθώς θα παίζει θα σαρώνει τις σκέψεις µου στις τέσσερις βρώµικες γωνίες. Μέσα στο ηµίφως ένας αξύριστος γέρος κοιµάται πάνω από το µισοτελειωµένο του Γράφει ποτό. o Nίκoς Ένα λεπτό ρυάκι σάλιο Xατζηιωάννoυ από το στόµα του ως το κατάστικτο τραπέζι. Άσπρο θαµπό , θαρρείς και είναι η ψυχή του που βγαίνει λίγη – λίγη από τα χείλη του. Ο µπάρµαν κοιτάει δήθεν το κενό καθώς γυαλίζει τα ποτήρια του, νοθεύει τα ποτά, ακονίζει τα µαχαίρια. Στη πραγµατικότητα όµως κρατάει µυστικά σηµειώσεις πάνω στη δική µου απόγνωση για κάθε µελλοντική χρήση. Τη σήµερον ηµέρα, φίλε, όλη η δύναµη βρίσκεται στην πληροφορία. Κι όλο το χρήµα επίσης. Ως εδώ όµως. Αρκετά. Ποτέ µου δε µου άρεσαν οι σχοινοτενείς εξηγήσεις και αρνούµαι σθεναρά να µεταφράσω, είτε τη θλίψη είτε τη λύσσα µου,

Φ ΥΛ Λ Ο

91 ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

σε καλοδιατυπωµένα επιχειρήµατα. Ίσως κάποτε τα ξαναπούµε, φίλε µου Άρη. Προς το παρόν µένω δίχως φίλους νυχτωµένος σ’ αυτόν τον έρηµο τόπο όπου τα όρνια κουλουριασµένα ονειρεύονται την αυριανή τους ευωχία µε τη δική µου σάρκα.

Η εµµονή µε τα παραµύθια “Είδα την Αφροδίτη χτες...” Πάντα ονειρευόµουν ένα ποίηµα να ξεκινάει έτσι και να’ χει τέλος χαρούµενο, όπως τα παραµύθια. Τώρα µόνο καταλαβαίνω πόσο λάθος είχα. Πόσο κορόιδο είχα πιαστεί µ’ όλες αυτές τις ιστορίες που αφήνουν τη διήγηση στη µέση, εκεί που ζήσαν όλοι καλά κι εµείς καλύτερα. Μ’ αυτό το τελευταίο, σαφή προειδοποίηση να µην την πολυψάξεις τη δουλειά, αν δε θέλεις άσχηµα ξεµπερδέµατα. Έτσι ποτέ δε µάθαµε για τη Χιονάτη που έκανε πολλά παιδιά και πέρασε µια ολόκληρη ζωή ξεσκατώνοντας µπροστά από άθλιες τηλεοπτικές εκποµπές. (Αλήθεια ,τι προβλέπει το πρωτόκολλο για την κατάθλιψη;) Γέρασε πρόωρα, πάνω απ’ το σίδερο και τα πλυµένα ρούχα. Άσπρισαν τα µαλλιά της. Εξ ου και το όνοµα άλλωστε. Κανείς απ’ τους παλιούς της φίλους δεν τη θυµάται πια.

Ή για τη Σταχτοπούτα που κάθε βράδυ έτρωγε ξύλο από ένα µέθυσο πρίγκηπα. Ανάµεσα από τα χτυπήµατα ακουγόταν µουσική από το διπλανό σκυλάδικο. (Πάντα εν σοφία εποίησας) Που είδε τα δυο παιδιά της να γεννιούνται ανάπηρα από την κακοποίηση. ‘Αφωνα και παραµορφωµένα, δίπλα της πάντα, ακόµη κι όταν έκλεινε τα µάτια της να µη τα βλέπει, να µη βλέπει τίποτα ποτέ πια τίποτα Και κείνος να την κατηγορεί . Ωσπου ένα βράδυ δεν άντεξε, φωτιά την ώρα που κοιµόντουσαν. Και γλίτωσε µονάχα αυτή, µισότρελη γεµάτη στάχτες απ’ τους δικούς της πάνω στα ρούχα της, στο πρόσωπό της στάχτες παντού. Ίσως γι’ αυτό λοιπόν κι αυτή η εµµονή να λένε οι µεγάλοι παραµύθια στα παιδιά. Είναι µια µυστική εισαγωγή στη φρίκη, σ’ αυτό που δεν µπορεί εύκολα να ειπωθεί, στο αποτρόπαιο. Γιατί και τα παιδιά κάποτε θα µεγαλώσουν, θα κάνουνε τη σύνδεση. Θα καταλάβουν.

Το καλοκαίρι είθισται να αποφεύγουµε το τσάι και να τρυγούµε το µέλι .Το φασκόµηλο όµως αχνίζει πικρό στο τραπέζι της ζωής µας καθηµερινά .Η ελπίδα έγινε σιωπηρή υπόθεση του καθενός .Ένας δρόµος µοναχικός όπου ο καθένας κρύβεται µήπως και δουν οι άλλοι την αδυναµία του ή ένας δρόµος συλλογικός όπου ο ένας συναντά τον άλλο άνθρωπο και ανταλλάσσουν πολλά υποσχόµενα χαµόγελα. Είναι ωραίο όταν ξεφεύγει κανείς την σκιά της οικονοµίας .Το νέφος της πνίγει το παρόν και συσκοτίζει το µέλλον .Η άγνοια του ασύστολου ψεύδους των µονόδροµων επιλογών οδηγεί σε προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα τόσο βασανιστικά όσο και Γράφει οι ίδιες οι επιλογές .Οι άνθρωποι που ψάη Θεoδoσία χνουν µε αγωνία ξέρουν πως πρόκειται για ∆ασκαλάκη ψεύδος και αυτό κάνει το στέρνο τους να ανασαίνει και να σηκώνει το βάρος των ονείρων τους .Ξέρουν πως σήµερα δεν θα ήµασταν στο ∆ΝΤ αν δεν επιστρεφόταν για ένα χρόνο ο ΦΠΑ στα καζίνο, στα ιδιωτικά νοσοκοµεία και στα ιδιωτικά σχολεία … Ψάχνουν την ελπίδα σε µια πιο ενεργή ζωή γεµάτη λόγια και έργα ανθρώπων .Ελπίζει κανείς πως θα δηλώσουν συµµετοχή στην αυριανή πολιτική ζωή ,πως θα αναλάβουν το µερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί .Ελπίζει κανείς επίσης σε µια νέα «σεισάχθεια» σαν εκείνη που απάλλαξε τους δούλους της αρχαίας Αθήνας από το άχθος της υποθήκης της προσωπικής ελευθερίας προκειµένου να δανειστούν .Ετούτη εδώ η σεισάχθεια µπορεί να καταργεί µέρος των χρεών καθώς ο νότος πνίγεται στα χρέη και στο βορά δεν ξέρει ποιος χρωστά σε ποιον .Κι ήταν το ταξίδι της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα που έριξε σταγόνες µέλι στη φαρµακωµένη ζωή µας µα και εκείνο πνίγηκε στο φασκόµηλο του παγκόσµιου εµπαιγµού .Ψάχνουνε οι τσιγκούνηδες και οι µισµιτζήδες τη ς δηµόσιας ζωής στα γραφειοκρατικά γρανάζια της σκουριασµένης εξουσίας τους να βρούνε τη διάταξη που για ακόµα µια φορά θα αθωώσει το έγκληµα. Γελοίοι γρηγορείτε… πως θα τα καταπιούµε όλα δεν µπορώ να σας το εγγυηθώ .Να φοβάστε το ποτήρι που ξεχύλισε ,έτσι λέει ο φιµωµέµος από τον οχετό των ΜΜΕ … σοφός λαός.