ΠΥΞΙΔΑ 103 - ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

)

ΦΥΛΛΟ

(

103

XANIA

ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

www.pyxida.gr

Πάμε καλύτερα!!

2

ΦΥΛΛΟ

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα: ...κυκλoφoρoύμε τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα, σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας βρείτε στα παρακάτω σημεία: Βιβλιoπωλεία: ΕΠΙΛOΓΕΣ, ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ, ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO, ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO, ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866, Χαρτoπωλεία: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ, ΚΥΒOΣ, ΡOΜΒOΣ, ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ, Καταστήματα Δίσκων:

STUDIO 2000 LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin Σινεμά: Palace, ΚΗΠΟΣ Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ EΔEM, ΑΝΕΚΔOΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ, ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΔΥO ΛOΥΞ, ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ, ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB: DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ) Άλλα σημεία: ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ, ΕΙΣOΔOΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ, ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ, ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ, ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ) ΑΝΕΚ LINES Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο) ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO), ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ ΔPAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ) OLA STORES NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ Στο Hράκλειο: BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ Στην Aθήνα: BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ EKΔ. ΣABBAΛA (ZΩOΔ. ΠHΓHΣ 18) Στη Θεσσαλονίκη: BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ EKΔ. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47) BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ 24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI, 25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙΔΑ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ: ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ «ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ» ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483 ISSN 1790-6075 ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122 FAX: 2821036364 e-mail: info@pyxida.gr ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣ ΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ ΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣ MYPTΩ KONTOMΙTAKH ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507 ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

Μία – δύο – τρείς … πολλές Ελλάδες έσα στο καλοκαίρι επέστρεψα για μια ακόμα φορά στην πατρώα γή των Χανίων για να περάσω τις διακοπές μου. Είμαι από εκείνους τους τυχερούς κατοίκους της πρωτεύουσας που έχουν τη δυνατότητα να έχουν μια βάση και στην επαρχία, μια βάση όχι μόνο για διακοπές αλλά ίσως και για ένα πρόσθετο εισόδημα, αγροτικό ή μη. Επειδή είναι γνωστός σε όλους μας ο αναβρασμός της κοινωνίας λόγω ΔΝΤ, Μνημονίου κ.λ.π. δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι ταξιδεύοντας από τη πρωτεύουσα προς τα Χανιά διαπιστώ νω την ύπαρξη διαφορετικών προσλαμβανουσών. Ο κόσμος της Αθήνας βιώνει την κρίση με ένα τρόπο που η Κρήτη δεν μπορεί να τον κατανοήσει. Είναι απόλύτως λογικό και κατανοητό ότι οι Χανιώτες έχουν ένα απάγκιο για την κρίση σε όσο δύσκολη οικονομική κατάσταση και αν βρεθούν. Υπάρχει ακόμα το χωριό που είναι κοντά, υπάρχει το περιβολάκι, υπάρχουν οι ελιές, υπάρχει ο κήπος… Ακόμα και στο δρόμο να βρεθείς επαγγελματικά, πάλι «σώνεσαι», θα τη βγάλεις. Αυτό επ ουδενί δεν συμβαίνει στην πρωτεύουσα. ΟΙ ρυθμοί, οι εντάσεις, ο φόβος, η απελπισία, ο ζόφος βρίσκονται σε ερυθρούς βαθμούς συναγερμού. Προφανώς η επαρχία δεν μπορεί να χωνέψει και πολλά από τον «πόλεμο» που βίωσε η πρωτεύουσα την 29η Ιουνίου, μέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου. Οι συζητήσεις δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου το εξέλαβε ως μεγάλης έκτασης επεισόδια, χωρίς να κατανοεί ούτε το πρακτικό αλλά κυρίως ούτε το πολιτικό βάθος. Για να μην μιλήσουμε για την άγνοια που έχει ο περισσότερος κόσμος για το τι εστί «Εφαρμοστικός Νόμος». Οι περισσότεροι ψυχανεμίζονται ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά πόσοι γνωρίζουν συνειδητά ότι η χώρα μας που έχει περάσει κι άλλες πτωχεύσεις και πολέμους με αποκορύφωμα τη Γερμανική Κατοχή ουδέποτε καταδέχτηκε εδώ και διακόσια σχεδόν χρόνια να παραχωρήσει Γη και Υδωρ στους ξένους, κάτι που το κάνει για πρώτη φορά μέσω του Μεσοπρόθεσμου και του Εφαρμοστικού Νόμου; Πόσοι αναγνωρίζουν ότι το μέλλον δύο γενιών υποθηκεύτηκε για τα επόμενα 30 χρόνια; Κι ενώ διαπιστώνουμε αυτές τις αντιφάσεις που συμβαίνουν στην ίδια χώρα κι ενώ αρκετοί από τους ανθρώπους εκείνους που βρίσκονται σε θέσεις υπουργικές, βουλευτικές, γραμματειακές, θέσεις αυτοδιοίκησης δεν χαμπαριάζουν ακόμα ότι το παραμύθι με τους «ημέτερους» θα πάρει ένα τέλος (και μάλιστα με βίαιο τρόπο, αλλά, καλύτερα έτσι) υπάρχουν και μια σειρά νέοι άνθρωποι που φέρνουν τη χώρα μπροστά. Δουλεύουν σιωπηλά αλλά επίμονα και καθώς θα αναφερθούμε μόνο στη φετινή χρονιά, επισημαίνουμε: για πρώτη φορά η χώρα μας έλαβε χρυσό μετάλλιο στο διαγωνισμό της Διεθνούς Μαθηματικής Ολυμπιάδας Σχολείων. Επίσης για πρώτη φορά έλαβε χρυσό μετάλλιο στο Διεθνή Μαθηματικό διαγωνισμό για φοιτητές. Ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης έλαβε το πρώτο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό ασφάλειας και οικονομίας οχημάτων. Δυο νεαροί «αλανιάρηδες» κομπιουτεράδες έλαβαν το πρώτο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό της Microsoft προτείνοντας ένα πρόγραμμα περιήγησης σε πολιτιστικούς και αρχαιολογικούς χώρους μετά από 350 χιλιάδες υποψηφίους. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια η Ελλάδα έθεσε φέτος υποψηφιότητα στα Όσκαρ και για πρώτη φορά στην ιστορία της συμμετείχαμε στην τελική πεντάδα των υποψηφίων για τα μουσικά βραβεία Γκράμμυ. Αυτές είναι οι πολλές Ελλάδες: άλλοι στη νιρβάνα τους, άλλοι στη ζωντάνια τους, άλλοι στο κέφι τους, άλλοι στη κατάθλιψή τους, άλλοι στη απογοήτευσή τους, άλλοι στους προσωπικούς ή πολιτικούς αγώνες τους μα πάνω απ΄ όλα ένας τόπος που μπορεί να βγάζει ανθρώπους που δημιουργούν. Για όλους αυτούς τους πολυβραβευμένους νέους αλλά και τους ανώνυμους άλλους που δεν διακρίνονται αλλά παράγουν, οι αυτοκράτορες των Διεθνών Τραπεζών ετοιμάζουν ένα ζοφερό μέλλον. Θα τους αφήσουμε; Α.Π.

Μ

Σε αναζήτηση νέας πολιτικής εν άντεξε άλλο η Γαλλική εφημερίδα Le Monde και βγήκε πριν από λίγο καιρό λάβρα εναντίον των ηγετών της Ευρώπης. Δεν τους χαρακτήρισε μόνο ανεπαρκείς, αλλά και «παιδαρέλια». Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν είναι καθόλου σκωπτικός. Είναι χαρακτηροσμος που χρήζει αποκωδικοποίησης. Κατ΄ αρχήν η εν λόγω έγκυρη εφημερίδα που δεν γράφει πράγματα τυχαία, βγήκε με αυτόν τον χαρακτηρισμό στον πρωτοσέλιδο τίτλο της. Στο κυρίως άρθρο της επισημαίνει το γεγονός της έλλειψης Ευρωπαϊκής Πολιτικής, δηλαδή με πιο απλά λόγια λέει ότι η Ευρώπη βρίσκεται στο έλεος τραπεζικών κερδοσκόπων και οι Ευρωπαίοι ηγέτες είτε παίζουν το παιχνίδι αυτών των λαμόγιων είτε είναι εντελώς ανίκανοι να δράσουν πολιτικά. Και πολιτική δράση σημαίνει δράση για τις κοινωνίες. Πρώτα οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους. Άσχετα από την πολιτική θέση που μπορεί να λάβει κάποιος για το τι είδους Ευρώπη θα ήθελε, θα πρέπει να δούμε το γεγονός ότι, αν στην υπό πειραματισμό Ελλάδα τελειώνει το λεγόμενο «μοντέλο της μεταπολίτευσης» τότε στην Ευρώπη μήπως ήλθε η ώρα της πολιτικής; Και ώρα της Πολιτικής δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο πέρα από την ώρα των κινημάτων με την ευρεία έννοια του όρου. Ο κόσμος της εργασίας φαίνεται πως θέλει να πάρει στα χέρια του τα ηνία. Ο Marc Mazower ιστορικός εξειδικευμένος στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας δηλώνει ξεκάθαρα ότι «για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον». Αν στη χώρα μας διεξάγεται σε βάρος μας ένα σημαντικό πείραμα που αφορά την παγκόσμια οικονομία, ο κόσμος της χώρας είναι στην πρώτη γραμμή και θα δώσει τα σημάδια των επόμενων διεθνών εξελίξεων. Τα Μνημόνια δεν θα είναι το τέλος μας ούτε για τη χώρα ούτε για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Θα πρέπει πάση θυσία να καταργηθούν. Έρχονται εξελίξεις των οποίων η κατάληξη μπορεί να κινείται σε ένα ευρύ φάσμα όχι μόνο χρονικό αλλά και πολιτικό. Εμείς, παρά τη φαινομενική τραγικότητα των καταστάσεων έχουμε τη δυνατότητα να οδηγήσουμε τα πράγματα προς τη φωτεινή μεριά. Για να τα οδηγήσουμε προς τα εκεί είμαστε υποχρεωμένοι να περπατήσουμε σε σκληρούς δρόμους…

Δ

Α.Π.

ΦΥΛΛΟ

3

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Στον βωμό του αφηρημένου χρήματος “ Ζούμε σήμερα οδυνηρές ιστορικές στιγμές, που θυμίζουν έντονα εκείνες που η ανθρωπότητα εβίωσε κατά τη δεκαετία του 1920-1930 και είχαν οδηγήσει στη μεγάλη κρίση του 1929, με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε. Οι κυβερνήσεις, με τον αυτό πάντα δογματισμό και κυνισμό, μεθοδεύουν την εμβάθυνση της κρίσης προς αποκλειστικό όφελος του χρηματιστικού κεφαλαίου, δηλαδή των τραπεζών, των χρηματιστών, των κερδοσκόπων.” Όπως σημειώνει η βρετανική Γκάρντιαν, το «τραγούδι της κρίσης» είναι γνωστό και σήΓράφει ο μερα το άδουν όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι ΕυΚώστας Βεργόπουλος ρωπαίοι πολιτικοί ιθύνοντες, υπό τον συντονισμό των αρχόντων του μεγάλου χρήματος και με κόστος την αποδιάρθρωση των κοινωνιών και το σάρωμα ακόμη και των πιο αναγκαίων προϋποθέσεων της ανθρώπινης ζωής. Η επίθεση του χρήματος δεν είναι μόνον οικονομική, πολιτική, αλλά επίσης πολιτισμική και ακόμη περισσότερο βιο-πολιτική, δηλαδή κλονίζει ακόμη και τα θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης. Στον βωμό του αφηρημένου χρήματος θυσιάζονται σήμερα όλα, χωρίς κανέναν περιορισμό και καμιά επιφύλαξη, ούτε την ελάχιστη κόκκινη γραμμή. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τίποτε στο οποίο να θεωρεί ότι υστερεί έναντι των Ευρωπαίων ομολόγων της, σε ό,τι αφορά στην ολική επίθεση εναντίον του κόσμου της εργασίας και εναντίον ακόμη και των πιο στοιχειωδών προϋποθέσεων της ανθρώπινης ύπαρξης. Στη συνάντηση των Ευρωπαίων ηγετών της Πέμπτης 21 Ιουλίου, η Ευρώπη έδειξε όχι μόνον την ανυπαρξία της στη σημερινή κρίσιμη στιγμή, αλλ’ επιπλέον έδειξε την θετική συμβολή της στη δραματική επιδείνωση του διεθνούς οικονομικού και κοινωνικού πεδίου. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη παραμένει κάτι το αδιανόητο για τον γερμανικό νεο-εθνικισμό και αντίθετα διατηρείται η χωροφυλακίστικη νοοτροπία της επιτήρησης των αδύναμων εταίρων από τους ισχυρούς. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι, σε στιγμές κρίσης, η ανάγκη αλληλεγγύης θα έπρεπε να υπερισχύει της αρχής των κυρώσεων εις βάρος των αδύναμων. Όταν το κόστος της κρίσης επιρρίπτεται στους οφειλέτες και στους αδύναμους, τότε η κρίση μοιραία βαθαίνει και η έξοδος από αυτήν περιπλέκεται ακόμη περισσότερο. Ακόμη και τα προβλήματα εξυγίανσης και ανταγωνιστικότητας τίθενται με απείρως περιπλοκότερους όρους και στην πράξη αποβαίνουν ανεπίλυτα, ενόσω το κόστος επίλυσής τους επιρρίπτεται αποκλειστικά και μόνον στους οφειλέτες. Από την άλλη πλευρά, οι πλεονασματικοί εταίροι, ενώ

δυστροπούν στο να φέρουν το κόστος που τους αναλογεί για την έξοδο από την κρίση, δεν διστάζουν παράλληλα να επιβάλλουν εξοντωτική λιτότητα εισοδημάτων και περικοπές δημόσιων δαπανών, εν ονόματι της εδώ και τώρα ανάγκης εξισορρόπησης των δημοσιονομικών ισοζυγίων. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι περικοπές δαπανών και εισοδημάτων σε περίοδο ύφεσης δεν αποφέρουν μείωση των δημόσιων ελλειμμάτων, αλλά περαιτέρω εκτίναξή του. Εάν το ελληνικό χρέος αποβαίνει μη-διαχειρίσιμο, αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στο Μνημόνιο, που αφ’ ενός σωρεύει αφάνταστα πρόσθετα χρέη και αφ’ ετέρου συρρικνώνει το εθνικό εισόδημα, το οποίο θα έπρεπε να εξυπηρετεί το χρέος. Παράλληλα, το Μνημόνιο διαιωνίζει και επιδεινώνει το δημόσιο έλλειμμα, το οποίο, υποτίθεται, σκοπεύει κατά προτεραιότητα να περιορίσει. Κατά συνέπεια, η ευρωπαϊκή πολιτική παραμένει όχι μόνον αρνητική όσον αφορά τη θετική διαχείριση της κρίσης που έχει σήμερα ενσκήψει, αλλά και ανεπανόρθωτα θετική όσον αφορά τις αρνητικές επιλογές που βαθαίνουν την κρίση, την περιπλέκουν και την καθιστούν κυριολεκτικά ανεπίλυτη. Για την υπέρβαση και την απεμπλοκή από τη σημερινή κρίση θα έπρεπε να πάψουν να θεωρούνται ταμπού τα προνόμια και δικαιώματα του χρήματος και να δοθεί προτεραιότητα στην επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας. Απαράκαμπτη προϋπόθεση γι' αυτό θα ήταν μια μεγάλης εκτάσεως αναδιανομή των εισοδημάτων με ενίσχυση των αδύναμων και των αποκλεισμένων από κάθε κατανάλωση, όπως επίσης η καταπολέμηση της ανεργίας και η στήριξη της απασχόλησης, δεδομένου ότι μόνον αυτές οι δαπάνες έχουν το υψηλότερο πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην ανάκαμψη της οικονομίας. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις οπωσδήποτε είναι αναγκαίες, αλλά δυσκολότερα πραγματοποιούνται σε μια οικονομία που καταβυθίζεται στην ύφεση από ό,τι σε μια αναπτυσσόμενη οικονομία, που εξ αυτού ακριβώς του λόγου αποβαίνει ασύγκριτα πιο εύπλαστη και αποδοτική. Κάθε επιλογή που οπισθοδρομεί την οικονομία τροφοδοτεί μοιραία την ισχύ και την αρπακτικότητα του χρήματος, ιδίως με όρους αρπαγής περιουσιακών στοιχείων, ενώ η αντίθετη επιλογή, αυτή που τονώνει την οικονομία, ενισχύει τη θέση του κόσμου της εργασίας έναντι των εισοδηματιών, των κερδοσκόπων και των κοινωνικών κηφήνων του αφηρημένου χρήματος. Αυγή, 24 Ιουλίου 2011

«Δεν είναι συνώνυμο της ουτοπίας το όραμα. Είναι η τελική εικόνα που παρουσιάζει με ενάργεια το όφελος που θα προκύψει για την ποιότητα της καθημερινής ζωής.

Γράφει o Mατθαίoς Φραντζεσκάκης

Στην τελική αυτή εικόνα θα τείνουμε αενάως. Το όραμα προσαρμόζεται και βελτιώνεται καθ’ οδόν έτσι ώστε στο τέλος να είναι, ίσως κάπως αγνώριστο ,σε σχέση με αυτό που ξεκινήσαμε. Αλλά θα είναι το σωστό όραμα, γιατί πέρασε από τη φωτιά της καθημερινής πραγματικότητας..»

απόσπασμα από το βιβλίο του σημαντικού αρχιτέκτονα και πολεοδόμου Γρήγορη Διαμαντόπουλου, με τίτλο “Τι μένει άραγε από 45 χρόνια Μαχόμενης Πολεοδομίας;” Για την αντιγραφή Μ.Φ. Καλό υπόλοιπο

4

ΦΥΛΛΟ

Το πανεπιστήμιο των μειωμένων προσδοκιών ε πνεύμα δημοκρατικής ευαισθησίας, η κ. Διαμαντοπούλου, νύχτα, μες το κατακαλόκαιρο, αποφάσισε ότι ο διάλογος σχετικά με τα πανεπιστήμια ολοκληρώθηκε και ξεκίνησε να προωθεί το νέο σχέδιο νόμου για τα πανεπιστήμια. Σε ό,τι ακολουθεί δεν θέλουμε να ασχοληθούμε τόσο με τις συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου, το περιεχόμενο του, και τις συνέπειες αυτού για τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Αυτό που κυρίως θα μας απασχολήσει είναι οι κοινωνικές συνέπειες αυτών των μεταρρυθμίσεων και ο τρόπος με τον οποίο αυτές εγγράφονται στο κοινωνικό τοπίο της Ελλάδας του «Μνημονίου». Ως προς το περιεχόμενο των αλλαγών, αρκεί να πούμε ότι ο νέος νόμος δεν έχει απολύτως τίποτα το νέο. Προσπαθεί να υλοποιήσει τις αρχές της συνθήκης της Μπολόνιας στο χώρο του ελληνικού πανεπιστημίου, στρατηγική που αποτελεί την κατεύθυνση κάθε υπουργού παιδείας από την θητεία του ίδιου του Γ. Παπανδρέου, επί κυβερνήσεως Σημίτη, και κάθε μεταρρύθμισης έκτοτε. Βασιεπιμέλεια κοί της άξονες ήταν: α) Η «οικειμένου κονομική αυτοτέλεια» των πανεπιστημίων, δηλαδή η αποσύνδεση o Mιχάλης της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων από το κράτος, και η υποχρέNικoλακάκης ωση τους να αναζητούν πόρους από την «κοινωνία», είτε μέσω της πώλησης των εκπαιδευτικών τους υπηρεσιών, είτε μέσω της διασύνδεσης τους με επιμέρους κλάδους της παραγωγής, είτε μέσω τρίτων φορέων της κοινωνίας των πολιτών (όπως π.χ. η Εκκλησία, ο Σ.Ε.Β., κ.ο.κ.) που θα είναι πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν τα ιδρύματα. β) Η εισαγωγή τριών κύκλων σπουδών (3 χρόνια προπτυχιακό, 2 χρόνια μεταπτυχιακό, 3 διδακτορικό) που να εναρμονίζει τα προγράμματα σπουδών με αυτά του Αγγλοσαξονικού ακαδημαϊκού καταστημένου, με σκοπό την γ) σύνδεση των σχετικών προγραμμάτων με ένα ενιαίο σύστημα αξιολόγησης των προγραμμάτων και των παρεχόμενων υπηρεσιών. Το τελευταίο αυτό σημείο δε ήταν εξ αρχής νευραλγικής σημασίας, καθώς μόνο μέσα από ένα αντικειμενικό και καθολικό σύστημα αποτίμησης της «αξίας» κάθε εκπαιδευτικού ή ερευνητικού θεσμού θα άνοιγε η τριτοβάθμια εκπαίδευση στον ιδιωτικό τομέα και θα του έδινε την δυνατότητα ορθολογικής αποτίμησης του ενδεχόμενου κόστους και κέρδους από τυχών επενδύσεις στον τομέα. Στις ιδιαίτερες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες της Ελλάδας, η εφαρμογή μίας πολιτικής στην παραπάνω κατεύθυνση προϋπέθετε και τομές σε δύο άλλα μέτωπα. Πρώτον στο περιορισμό της αυτοτέλειας των πανεπιστημίων και της διοικητικής τους αυτονομίας, και δεύτερον στον περιορισμό του πανεπιστημίου ως χώρου δημοκρατίας, συμμετοχής και πολιτικοποίησης, που είχε ως αποτέλεσμα η κοινότητα του να αποτελεί κατ’ επανάληψη στη μεταπολίτευση εστία κοινωνικών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων. Ο νόμος λοιπόν για τα πανεπιστήμια επιβεβαιώνει την αντίληψη ότι το πλείστο μέρος των αλλαγών που εισηγούνται στη χώρα με αφορμή τη κρίση του δημοσίου χρέους, δεν αποτελούν τομές στις ασκούμενες πολιτικές,

Μ

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

αλλά αφορμές για να επιταχυνθούν οι πολιτικές που προωθούνταν στην προ Μνημονίου Ελλάδα, και που οδήγησαν στην κρίση. Αυτό που έχει όμως μεγαλύτερη σημασία από τις ιδιαίτερες ρυθμίσεις του νόμου, είναι αυτά τα οποία μπορεί να μας πει η μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου σχετικά με την ελληνική κοινωνία, όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα από τις «μνημονιακές πολιτικές». Στην Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και μετά τα μεσοαστικά στρώματα των πόλεων είναι διακριτά ως ένα ξεχωριστό και κυρίαρχο κομμάτι του πληθυσμού, κατά των πρότυπο των μαζικών μεσαίων στρωμάτων των δυτικών κοινωνιών που επικράτησαν μεταπολεμικά στις περισσότερες «δυτικές χώρες». Η Μεταπολίτευση ήταν η δική τους στιγμή, η στιγμή της πολιτικής τους ηγεμόνευσης, και τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα ήταν τα δικά τους κόμματα, υπό την έννοια ότι αυτά έπρεπε πριν από όλα να μιλήσουν τη δική τους γλώσσα και να εξυπηρετήσουν και τα δικά τους συμφέροντα, αν ήθελαν να έχουν ελπίδα να ανέλθουν στην εξουσία. Το Μνημόνιο πριν από όλα αλλάζει αυτόν τον κοινωνικό χάρτη της χώρας, στον οποίο τα μεσαία στρώματα είναι πλειοψηφικά, τείνοντας προς την επιστροφή σε ένα κοινωνικό μοντέλο με πολύ πιο ακραία πόλωση και ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων. Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τη δυσκολία με την οποία αντιμετωπίζουν οι χαμηλόμισθοι ή ο αγροτικός κόσμος την κρίση, τα μεσαία στρώματα των πόλεων είναι αυτά που αισθάνονται με μεγαλύτερη ένταση τόσο την κρίση όσο και τις συνέπειες των μεταρρυθμίσεων, με την έννοια ότι αυτά είναι που υφίστανται την μεγαλύτερη κοινωνική μετατόπιση (προς τα κάτω) έναντι άλλων τμημάτων της κοινωνίας. Το πανεπιστήμιο από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, αλλά κυρίως το πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης, ήταν ο δικός τους θεσμός, ο θεσμός που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των μεσαίων στρωμάτων, εξασφάλιζε σε όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού, ειδικά στους κατοίκους αγροτικών περιοχών, ότι η κατάσταση του μικρομεσαίου ήταν ανοικτή δυνητικά για όλους, και ταυτόχρονα ο θεσμός που ευθυγράμμιζε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού με τις ανάγκες αναπαραγωγής της ελληνικής πολιτείας και όχι της ελληνικής οικονομίας. Αρά το πανεπιστήμιο ήταν πρωτίστως θεσμός κοινωνικής κινητικότητας, σίγουρα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και έκτοτε μέσα από την αδράνεια των σχετικών αντιλήψεων συνέχιζε να νοείται ως ipso facto προϋπόθεση για την εξασφάλιση της ιδιότητας του πολίτη στην ελληνική κοινωνία, δηλαδή του ουσιαστικού δικαιώματος συμμετοχής στα κοινά, και της διατήρησης μέσω αυτού σε κάθε οικογένεια του δικαιώματος να διεκδικεί για τον εαυτό της ένα κάποιο κοινωνικό στάτους λέγοντας, ότι και «ο Παπαδόπουλος βρε παιδί μου τα παιδιά του τα σπούδασε» και άρα πέτυχε. Αυτό που όμως δεν ήταν το πανεπιστήμιο, ήταν θεσμός διάδοσης της γνώσης. Και έτσι μόνο μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί η Ελλάδα έχει από τα υψηλότερα ποσοστά πτυχιούχων Α.Ε.Ι. στην Ευρώπη και από τα χαμηλότερα ποσοστά π.χ. αναγνωσιμότητας βιβλίων. Αυτό που επίσης δεν ήταν το ελληνικό πανεπιστήμιο, ήταν εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης και χάραξης νέων οικονομικών κατευθύνσεων για τη χώρα. Και για αυτό η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών σε ποσοστό κονδυλίων για την έρευνα την ίδια στιγμή που τα ίδια τα ιδρύματα και τα τμήματα στη χώρα αφθονούν. συνέχεια στην 19η σελίδα

Ετοιμάζοντας την Πυξίδα … Είδαμε Πολλά μουσικά ντοκιμαντέρ Ζήσαμε Την σωτηρία μας !!! Ακούγαμε Ανόητους «άρχοντες» σε άναρθρες κραυγές … Ξανά – Διαβάζαμε Κάρολο Μάρξ

ΦΥΛΛΟ

5

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγόν δεν υπομένει! Η εκδίκηση των αποδείξεων Η αλήθεια είναι ότι είχαμε προετοιμαστεί καλά για το θέμα. Από τη μία, το Υπουργείο Οικονομικών και οι λογιστές μας, με τις προειδοποιήσεις και τις οδηγίες τους αντίστοιχα, από την άλλη, οι φοροτεχνικοί των πρωινάδικων και τα κάθε είδους έντυπα, με τις συμβουλές τους για τα «κόλπα και τις παγίδες».

Τ

ο τελευταίο δε διάστημα, προμηθευόμασταν μέσα από τις Κυριακάτικες εφημερίδες ή λαμβάναμε από φίλους, απλά προγράμματα, στυλ «Easy Tax», λογισμικά για όλους, τα οποία θα μας βοηθούσαν στην καταχώρηση, τον υπολογισμό και την τελική υποβολή των αποδείξεών μας, στην φετινή μας φορολογική δήλωση. Είχαμε προετοιμαστεί καλά, ως λαός σπεύδω να διευκρινίσω, γιατί ως Έθνος μάλλον «το χάσαμε το σημάδ’», για μια ακόμα φορά, όπως θα έλεγε κι ο αείμνηστος Χαρίλαος. Για του λόγου το αληθές, θα παραθέσω επακριβώς τα στοιχεία από το ρεπορτάζ της Οικονομίας, της 8ης Ιουνίου 2011. Σύμφωνα με αυτά, οι τέσσερις στους δέκα Έλληνες φορολογουμένους λαμβάνουν επιστροφή φόρου. Η εικόνα αυτή αφορά στην τέταρτη πατρίδα εκκαθαριστικών, η οποία ανέρχεται σε 411.498 σημειώματα, εκ των οποίων τα 162.292 είναι πιστωτικά - δηλαδή το 39,44% -, ενώ τα 174.117 – 42,31% - είναι μηδενικά και τα υπόλοιπα 75.089 – 18,25% - είναι χρεωστικά. Τα αντίστοιχα συνολικά δεδομένα, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι αράδες, δείχνουν να έχουν εκκαθαριστεί 1.646.623 φορολογικές δηλώσεις, από τις οποίες, οι 653.956 είναι πιστωτικές - δηλαδή το 39,71%-, οι 687.282 μηδενικές - 41,74% - και οι υπόλοιπες 305.385 - 18,55% - χρεωστικές. Καθώς τα παραπάνω δεδομένα επεξεργάστηκαν και τα στοιχεία εξήχθησαν από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων του Υπουργείου Οικονομικών, αντιλαμβάνεσθε ότι δεν μπορούν να αμφισβητηθούν και απλά κατατίθενται χάριν αξιοπιστίας. Παρόλα αυτά κι επειδή δεν κατηγορώ τη στατιστικολαγνεία, η οποία μας διακρίνει τον τελευταίο καιρό, θα ήθελα να παρατηρήσω, ότι έχουμε ήδη ξεπεράσει το 20,0% του συνόλου των φορολογικών δηλώσεων, οπότε το δείγμα που έχει ήδη εκκαθαριστεί είναι αυτό που λέμε «αντιπροσωπευτικό», δηλαδή δεν αναμένονται ιδιαίτερες μεταβολές στα παραπάνω ποσοστά έως και την ολοκλήρωση της εκκαθάρισης. Αυτός είναι

άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο η 4η πατρίδα ελάχιστα διαφέρει από το προοδευτικό, ως σήμερα, σύνολο. Μικρής αξίας σχολιασμό ίσως θα είχε η αναμενόμενη, έστω και μικρή, αύξηση των πιστωτικών δηλώσεων - ξεπερνώντας το 40% - αφού αυτές που ακόμα υπόκεινται σε υποβολή και εκκαθάριση είναι εκείνες των μισθωτών και των συνταξιούχων, οι οποίες παρουσιάζουν μια τάση προς μηδενικό ποσό φόρου ή και κάτω από αυτό, λόγω χαμηλών γενικά εισοδημάτων. Για αυτό το λόγο άλλωστε, το Υπουργείο τις ζητάει στο τέλος, μετά τις αναμενόμενα χρεωστικές των επιχειρήσεων, των ελευθέρων επαγγελματιών και των άλλων «κοινών απατεώνων». Άραγε, ποιός ήταν ο στόχος του Υπουργείου όταν κατέθετε την αντίστοιχη, «Περί Φορολογικών Μέτρων και Αποδείξεων Λιανικής», νομοθεσία στη Βουλή; Ο σκοπός ήταν σίγουρα εισπρακτικός, αλλά το αποτέλεσμα δείχνει να μη δικαιώνει τους κατέχοντες. Στην πραγματικότητα, η τροπολογία επένδυε στον δεδομένα άναρχο χαρακτήρα του Έλληνα ο οποίος, λόγω συμπεριφοράς, έδειχνε να μην έχει το απαραίτητο οργανωτικό υπόβαθρο για να συγκεντρώνει ως εργατική μέλισσα μικρά χαρτάκια, που από μόνα τους μπορεί να μην είχαν καμία σημασία, αλλά συνολικά θα δημιουργούσαν μια σοβαρή όσο και νόμιμη φορολογική απαλλαγή. Η αλήθεια και πάλι είναι ότι στη βάση της, η εν λόγω υπόθεση ήταν αληθοφανής. Ο Έλληνας εξ’ ορισμού έδειχνε να μην αποδέχεται τη ρήση ότι «…και ο Μισισιπής από παραποτάμους γίνεται», εντούτοις οι ιθύνοντες δε θα ’πρεπε να αγνοούν ότι ο ίδιος Έλληνας, ο αριβίστας και άναρχος μπορεί να γίνει χαρισματικά διαδικαστικός, τακτικός και οργανωτικός. Έτσι, οι συνολικές επιστροφές φόρου από τη μέχρι τώρα πορεία εκκαθάρισης των δηλώσεων είναι εντυπωσιακά αυξημένες, σε σχέση με πέρυσι και ανέρχονται σε 586,4 εκατομμύρια ευρώ, έναντι 746,4 εκατομμύρια ευρώ, που είναι οι πληρωμές φόρων από τους φορολογούμενους. Οι αριθμοί αυτοί απορρέουν ως αποτελέσματα της πιο σύννομης εφαρμογής

του νέου θεσμού. Οι φορολογούμενοι απλά αξιοποιούν τη νομοθεσία και υποβάλλουν αποδείξεις δαπανών στο ανώτατο επιτρεπόμενο όριο, λαμβάνοντας αυξημένη επιστροφή φόρου. Δεν κάνουν κάτι κακό, όμως μικρά εισοδήματα, όπως π.χ. συνταξιούχων με μικρές κρατήσεις που πλήρωναν φόρο μερικές εκατοντάδες Ευρώ, τώρα θα απαιτήσουν το bonus που τους «παραχωρεί» η ίδια η νομοθεσία, διαμορφώνοντας εύκολα το αποτέλεσμα: Φορολογούμενοι Έλληνες – Υπουργείο Οικονομικών 1-0. Να υποθέσουμε ότι όλοι οι Έλληνες έγιναν τυπικοί και συστηματικοί έστω και μόνο στο θέμα αυτό; Μάλλον όχι, θα τολμήσω να προβλέψω. Ενδεχομένως πρέπει και να αποσύρω - εν μέρει - την παραπάνω προσωπική διαπίστωση, ότι δηλαδή τίποτα κακό δε γίνεται. Όσοι φορολογούμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τις λίστες των αποδείξεών τους νομότυπα, απλά δανείζονται τη λίστα ενός φίλου τους και προβαίνουν σε ηλεκτρονικές δηλώσεις «κρατώντας στο σπίτι τους», τις αποδείξεις που φυσικά δεν έχουν. Ακόμα πιο συχνά, αν δεν συμπληρώνουν το ανώτατο όριο αποδείξεων, απλά δανείζονται ένα μέρος από αυτές των φίλων ή των συγγενών τους των οποίων έχουν ήδη εκκαθαριστεί οι δηλώσεις. Άντε τώρα να βρεις τρόπο να τους τσακώσεις όλους αυτούς. Το Υπουργείο Οικονομικών απειλεί με ελέγχους αλλά μια και μπλέξαμε με πιθανότητες, εγώ να δεχθώ ότι θα ελεγχθεί ως και το 10% των φορολογούμενων. Με πιθανότητα 10% να ελεγχθεί κάποιος παράνομα λειτουργών, για να ελεγχθεί και ο έτερος παράνομός του, η πιθανότητα δεν είναι πάνω από 1% και ακόμα και τότε θα δανειστούν αμφότεροι τις αποδείξεις ενός τρίτου. Μεγάλος θεωρητικός νους ο Έλληνας, μπορεί να εφευρίσκει τρόπους τόσο για την έννομη όσο και την παράνομη τάξη. Άσε που δίνεται και η ευκαιρία να «φιλιώσει» ο επαγγελματίας με το συνταξιούχο, ο πελάτης με τον προμηθευτή, ο προϊστάμενος με τον υφιστάμενο, ο γαμπρός με τον πεθερό και η νύφη με την πεθερά. Μεγάλο

βρυχηθμό θα αφήσει το «συντεταγμένο» κράτος, αλλά το κύρος του Γράφει ο έχει ήδη πληγεί ανεπαΚυριάκος Γ. νόρθωτα. Αλλάζει Κώτσογλου* Υπουργούς, αλλάζει διατάξεις, παίρνει πίσω αυτό που έδωσε, το ξαναδίνει μετά τη θύελλα αντιδράσεων αλλά μόνο για το 2011 και «βαράει» αλύπητα από κει και πέρα. Αγαπητέ Κύριε Υπουργέ, Θα σας σύστηνα ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το τεύχος του Αστερίξ με τίτλο «Οβελίξ & Σία», όπου ο -πιθανότατα γνωστός σας- Κάϊους Γιάπιους, προερχόμενος από τη Νέα Σχολή των Απελεύθερων του Ιουλίου Καίσαρα, προσπαθεί να «δαμάσει» τους – επίσης γνωστούς σας λόγω σωματοδομής - Γαλάτες με το δόλωμα του κέρδους, το χρυσάφι. Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από το να ασχοληθεί με το κέρδος ακόμα και ο Μαθουσαλίξ και η Ρώμη να κινδυνεύσει με χρεοκοπία. Έτσι έγινε κι εδώ. Το μόνο που καταφέρατε είναι να μάθουν να χρησιμοποιούν Excel ακόμα και οι συμμαθήτριες της «Κυράς της Ρω» που βρίσκονται εν ζωή. Ο στατιστικολόγος Έλληνας θα βελτιώσει για μια ακόμα φορά τις δεξιότητές του, για να αποδείξει για μια ακόμα φορά ότι «πενία, τέχνας κατεργάζεται». Αν το σκεφτείτε καλά, αυτή τη φορά σας την έφεραν οι μικροεισοδηματίες, οι συνταξιούχοι και κάποιοι πονηροί. Πριν προβείτε δε σε ακόμα σκληρότερα μέτρα, γιατί κάτι τέτοιο θα πράξετε, σκεφτείτε τις νέες θύελλες που θα θερίσετε από τους ήδη αγανακτισμένους αλλά και τις αντιδράσεις που θα δεχτείτε εντός και εκτός κόμματος. Θα πρότεινα να το εκμεταλλευτείτε πολιτικά ως μια – εν τέλει – βοήθεια προς το μικρό εισόδημα και απλά θα πρότεινα, για μια ακόμα φορά, να ψάξετε λίγο καλύτερα γι’ αυτούς που πρέπει να φορολογηθούν. Πιστέψτε με, δεν είναι δύσκολο να βρεθούν αλλά δεν έχουν καμία σχέση με τις αποδείξεις λιανικής. Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

6

ΦΥΛΛΟ

Καρυκεύοντας το σεξ

18/06/2011

Τα βρωμόλογα (διατί να το κρύψομεν άλλωστε;) συνδέονται στενά με τα... ηχητικά εφέ της ερωτικής πράξης. Το ίδιο στενά συνδέονται τα βρωμόλογα με το πιπέρι. «Θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα» είναι η συχνότερη απειλή των μεγάλων στους μικρούς, έτσι και τολμήσουν να ξεστομίσουν μια τέτοια λέξη. συνεπαγωγή είναι αναπόφευκτη και επιβεβαιώνεται από τη φύση: το πιπέρι συνδέεται στενά με το σεξ, κάτι που βασίζεται στα θαυματουργά συστατικά του. Ο «φλογερός» μαύρος καρπός οφείλει την κάψα του (και, κατ' επέκταση, την άνοδο της ερωτικής θερμοκραστην πιπερίνη. σίας) Tου Άρη Μαλανδράκη Οσο για το οξύ, διαπεραστικό, άρωμα (που έχει αποδειχθεί ότι εκτός του... φτερνίσματος, επιδρά και στη λίμπιντο), προέρχεται από τη χημική ουσία τερπένη. Το πιπέρι, βέβαια, δεν είναι το μόνο που κατέχει τον τίτλο του φυσικού βιάγκρα. Αρκετά άλλα μπαχαρικά διαθέτουν παρόμοιες ιδιότητες, κάτι που ήταν γνωστό από τους αρχαίους χρόνους. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) και ο Διοσκουρίδης (40-90 μ.Χ.) έκαναν πρώτοι ένα βασικό διαχωρισμό των μπαχαρικών: άλλα είναι εκείνα βοηθούν τη γονιμότητα, και άλλα... ανεβάζουν τις στροφές στο σεξ. Στα τελευταία ανήκει η κανέλα που θεωρείται από τους «πρακτικούς» θεραπευτές ως διεγερτικό και για αυτό και συναντιέται στις περισσότερες αφροδισιακές συνταγές. Κουβαλώντας ακόμα παλαιότερη φήμη, το κάρδαμο χρησιμοποιείται σε κάποιες τελετές της Τάντρα, συμβολίζοντας το «γιόνι» -τα γυναικεία γεννητικά όργανα. Πράγμα που ερμηνεύει, εν μέρει, τις αφροδισιακές ιδιότητες του μπαχαρικού (ας όψονται τα άλατα σιδήρου, ασβεστίου και ιωδίου, οι βι-

Η

ταμίνες A, C και Ε, καθώς και οι σημαντικές ποσότητες ιχνοστοιχείων που περιέχει). Ο Διοσκουρίδης, μάλιστα, υποστήριζε ότι είναι το αποτελεσματικότερο όλων, με αποτέλεσμα να το πίνουν οι... δυσλειτουργικοί πρόγονοί μας σε χυμό κοπανισμένων καρπών που τους αραίωναν με νερό. Πολύ καλό αφροδισιακό θεωρείται και το γαρίφαλο. Η επιστημονική ονομασία του είναι Eugenia caryophyllata, από την ευγενόλη που περιέχει σε πολύ υψηλή ποσότητα (75-87%). Από αυτήν τη φαινόλη κυρίως, προικίζεται με διάφορες ερωτικές (εκτός από θεραπευτικές) ιδιότητες. Σύμφωνα με κείμενα παλαιών βιβλίων τής (έμπειρης σε τέτοια ζητήματα) Ανατολής, το μάσημα γαρίφαλων τονώνει την ερωτική διάθεση και καταπολεμά τη σεξουαλική ανικανότητα. Μια θέση στο πάνθεον των διεγερτικών είναι καπαρωμένη από το κύμινο. Η σχέση του με το σεξ ανιχνεύεται σε κάποιες αραβικές παραδόσεις, όπου ένα μείγμα σκόνης κύμινου με πιπέρι και μέλι, θεωρείται αξιόπιστο αφροδισιακό. Το επιβεβαιώνουν επίσης τα ερωτικά ελιξήρια που παρασκευάζονται μέχρι σήμερα και στηρίζονται στην υψηλή περιεκτικότητα του κύμινου σε σίδηρο και μαγνήσιο. Τέλος, ένα αφροδισιακό μπαχαρικό που φαίνεται πως αφορά μόνο τις γυναίκες, είναι το μοσχοκάρυδο. Τουλάχιστον σύμφωνα με τις μακραίωνες παραδόσεις της Κίνας, όπου το... αξιοποιεί δεόντως ο γυναικείος πληθυσμός. Πηγή : http://www.protagon.gr

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Ναυτικό Μουσείο Κρήτης To Ναυτικό Μουσείο Κρήτης από το 1973 που ιδρύθηκε αποτελεί πόλο ανάδειξης αλλά και δημιουργίας στον τομέα της ναυτιλίας. Μέσα από μια μακρά ιστορική διαδρομή του και έχοντας το υλικό εκείνο που του χρειάζεται λειτουργεί με σκοπό να στεγάζει και να διαφυλαχτεί τις ναυτικές μας παραδόσεις και ειδικότερα της Κρήτης, την προβολή της ναυτικής μας ιστορίας, καθώς και την καλλιέργεια της αγάπης προς το θαλάσσιο στοιχείο ως πηγή ζωής και εθνικού μεγαλείου. Για το Μουσείο, τις δράσεις αλλά και την προοπτική του μιλάμε με τον Μανώλη Πετράκη Αρχιπλοίαρχο (M) Π.Ν. ε.α. πρόεδρο του Μουσείου. Ματθαίος Φραντζεσκάκης Το Μουσείο ίσως είναι μια έννοια που στη συνείδηση των περισσοτέρων είναι κάπως βαρετή. Για ποιο λόγο θεωρείτε ότι συμβαίνει αυτό; Είναι αλήθεια ότι κυρίως σε παλαιότερα χρόνια, τα Μουσεία δεν ήταν τόσο προσφιλή σε αρκετούς ανθρώπους. Τα εκθέματα, πολλές φορές δεν είχαν τις κατάλληλες επεξηγήσεις με αποτέλεσμα οι επισκέπτες να δυσκολεύονται να κατανοήσουν την ακριβή σημασία τους, αλλά και την ιστορική αξία του εκθέματος που βλέπουν. επίσης, Είχε επικρατήσει μια άποψη, λανθασμένη κατά την άποψή μου, ότι σε μουσειακούς χώρους πρέπει να τηρούνται συγκεκριμένοι και πολύ περιοριστικοί κανόνες, οι οποίοι δίνουν την εντύπωση στους επισκέπτες ότι πρόκειται για έναν χώρο τόσο αυστηρό, όσο και απρόσιτο. Σίγουρα, πρέπει να υπάρχουν κανόνες για την εύρυθμη λειτουργία του χώρου αλλά όχι με τον απόλυτο τρόπο που αυτοί διέπονταν. Ωστόσο, στις μέρες μας, θεωρώ, και συγκεκριμένα στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, εφαρμόζονται πιο σύγχρονες μέθοδοι ως προς τον τρόπο που παρουσιάζονται τα εκθέματα, όπως επίσης και οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτό φροντίζουν να υπάρχει ένα περιβάλλον πιο οικείο για τον επισκέπτη. Επίσης, προσπαθούμε για μια επικοινωνία μεταξύ του Μουσείου και των επισκεπτών, είτε μέσω του διαδικτύου, κάτι το οποίο δεν υπήρχε παλαιότερα, είτε μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα. Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι αρέσει περισσότερο σε κάποιον όταν έρχεται στο χώρο σας;

Διαβάζοντας το βιβλίο επισκεπτών στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, θα διαπιστώσει κανείς ότι κάθε επισκέπτης βρίσκει και κάτι διαφορετικό το οποίο του κεντρίζει το ενδιαφέρον του, για τους δικούς του λόγους. Αναμφισβήτητα όμως, το Μινωικό πλοίο, το οποίο μετά από 3,500 χρόνια καταφέραμε να το ζωντανέψουμε δίνοντας την ευκαιρία σε χιλιάδες επισκέπτες μας να το θαυμάσουν από κοντά , αποτελεί πόλο έλξης. Επίσης, η έκθεση «Μάχη της Κρήτης» με το πλούσιο εποπτικό υλικό, ξυπνάει μνήμες και συναισθήματα στους παλαιότερους και μαθαίνει στους νεότερους τη νεότερη ιστορία της Ελλάδος. Τα ελληνικά μουσεία και γενικότερα οι χώροι τέχνης δείχνουν τα τελευταία χρόνια μια διάθεση, για να δεχτούν μικρούς επισκέπτες. Υπάρχουν πολλά προγράμματα που αφορούν παιδιά και οικογένειες. Ισχύει κάτι τέτοιο και σε σας; Είναι πολύ σημαντικό, ένα Μουσείο να βρίσκει τον σωστό τρόπο (π.χ κατάλληλα προγράμματα) για να μπορεί να προσελκύει και να αποκτάει μικρούς φίλους. Έτσι και το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, έχει δημιουργήσει εκπαιδευτικά προγράμματα, σύμφωνα με τα σύγχρονα παιδαγωγικά πρότυπα και τη θεωρία της μουσειακής εκπαίδευσης, προσαρμοσμένα στις ανάγκες και στις δυνατότητες της παιδικής ηλικίας. Φεύγοντας από το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, τι είναι αυτό που μένει στο παιδί; Για την ακρίβεια τι είναι αυτό που θα θέλατε να μένει στο παιδί Το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, είναι

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

ΦΥΛΛΟ

7

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

ένας χώρος στον οποίο υπάρχουν πολλά εκθέματα και συνεπώς πολλές πληροφορίες που αφορούν τη ναυτική ιστορία της Ελλάδος και όχι μόνο. Οπότε, είναι κατανοητό ότι ένα μικρό παιδί πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αφομοιώσει όλες αυτές τις πληροφορίες σε μια επίσκεψη. Αυτό λοιπόν, που μας ενδιαφέρει είναι να έρθουν τα παιδιά σε μια πρώτη επαφή με το θαλάσσιο στοιχείο, τη ναυτική μας ιστορία, αλλά κυρίως να εξοικειωθούν με το χώρο του Μουσείου και να τον αγαπήσουν. Οι δράσεις που διοργανώνει το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης προσελκύουν την τοπική κοινωνία ή υπερισχύει το ενδιαφέρον των ξένων επισκεπτών; Κάθε χρόνο το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, προσπαθεί και διοργανώνει δράσεις και εκδηλώσεις, οι οποίες μπορούμε να πούμε με ιδιαίτερη ικανοποίηση, κεντρίζουν το ενδιαφέρον της τοπικής κοινωνίας, κάτι που φαίνεται κάθε φορά από τη προσέλευση του κόσμου. Ωστόσο, είναι γεγονός ότι τους καλοκαιρινούς μήνες, οι επισκέπτες είναι ως επί τω πλείστων ξένοι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι συντοπίτες μας δεν είναι παρόντες. Σε μια «ιντερνετική» εποχή, το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης στοχεύει στο θυμικό και το συναίσθημα ή θα μπορούσε να ενεργοποιήσει και το όραμα; Το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, μέσα από τις πολλές συλλογές που διαθέτει, έχει ως πρωταρχικό του στόχο να ενεργοποιεί το όραμα των επισκεπτών για τον αγώνα για την ελευθερία, τις ηθικές αξίες, τη πατρίδα και τα ιδανικά. Όμως, προσπαθεί παράλληλα να δημιουργήσει – να φέρει στην επιφάνεια διάφορα συναισθή-

ματα του επισκέπτη μέσα από τη κατάλληλη παρουσίαση των εκθεμάτων τα οποία θα τον οδηγήσουν τελικά στο όραμα. Άρα στόχος μας είναι να επιδράσει θετικά και εποικοδομητικά στον επισκέπτη συνδυάζοντας γνώσησυναίσθημα και όραμα. Τελικά ποιος είναι ο σκοπός του Ναυτικού Μουσείου Κρήτης; Από το 1997 το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης ξεκίνησε τα εκπαιδευτικά προγράμματα τα οποία απευθύνονται σε παιδιά νηπιακής ηλικίας και παιδιά Δημοτικού. Τα προγράμματα αυτά δεν έχουν μοναδικό στόχο να δώσουν στα παιδιά ιστορικές πληροφορίες αλλά μας ενδιαφέρει να ενθαρρύνεται η φαντασία, η ευαισθησία και ο προβληματισμός των παιδιών, τόσο με την ατομική συμμετοχή όσο και με την ομαδική συνεργασία. Έτσι, τα παιδιά γνωρίζουν τη ναυτική ιστορία- κληρονομιά του τόπου μας αλλά και το θαλάσσιο στοιχείο με τέτοιο τρόπο ώστε να αναπτύσσεται ταυτόχρονα η παρατηρητικότητα, η κριτική τους σκέψη και η αισθητική καλλιέργεια. Επόμενος στόχος του Ναυτικού Μουσείου Κρήτης; Μέχρι σήμερα το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, έχει θέσει και έχει πετύχει τελικά πολλούς και δύσκολους στόχους, όπως είναι για παράδειγμα η ανακατασκευή του Μινωικού Πλοίου. Όσον αφορά το παρόν και το κοντινό μέλλον είναι βέβαιο πως το Ναυτικό Μουσείο έχει ως στόχο να είναι ακόμα πιο κοντά στον επισκέπτη, να προσφέρει ακόμη περισσότερη γνώση, να εμπλουτίζει και να εξελίσσει συνεχώς τις συλλογές του και να συμβάλλει ενεργά στη πολιτιστική συνέχεια του τόπου μας.

Ναυτικό Μουσείο Κρήτης ο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης βρίσκεται στην είσοδο του Ιστορικού Φρουρίου Φιρκά. Ιδρύθηκε το 1973, με σκοπό να στεγάσει και να διαφυλάξει τις ναυτικές μας παραδόσεις και ειδικότερα της Κρήτης, την προβολή της ναυτικής μας ιστορίας, καθώς και την καλλιέργεια της αγάπης προς το θαλάσσιο στοιχείο ως πηγή ζωής και εθνικού μεγαλείου. Το Ν.Μ.Κ. έχει θέσει ως βασικό στόχο την ανάπτυξη επαφής με άλλα Ναυτικά μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού. Είναι το 2ο Ναυτικό Μουσείο στην Ελλάδα τόσο από πλευράς παλαιότητας όσο και δυναμικού. Η μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει 2.500 εκθέματα όπως κειμήλια, αντικείμενα που ανασύρθηκαν από το βυθό, ζωγραφικούς πίνακες, χάρτες, φωτογραφικό υλικό, μακέτες πλοίων, διάφορα ναυτικά όργανα κ.λπ. Κατανεμημένα σε ενότητες, καλύπτουν χρονολογικά τις περιόδους από την εποχή του χαλκού μέχρι την σημερινή. Πέραν αυτών υπάρχει έκθεση του θαλάσσιου περιβάλλοντος με μια πλούσια συλλογή οστράκων από διάφορα μέρη του κόσμου. Ένα μεγάλο όραμα του Ναυτικού Μουσείου Κρήτης πραγματοποιήθηκε με την κατασκευή ομοιώματος Μινωικού πλοίου, με βάση ερευνητικό πρόγραμμα πειραματικής αρχαιολογίας, με την χρήση αυθεντικών υλικών, εργαλείων και διαδικασιών της εποχής που αφορά (15ος αι. π.Χ.). Για το δύσκολο αυτό εγχείρημα, το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Έρευνας Αρχαίας Ναυπηγικής και Τεχνολογίας «ΝΑΥΔΟΜΟΣ», το οποίο ανέλαβε την έρευνα και την διεύθυνση του προγράμματος. Αποτελεί το κυριότερο έκθεμα του Μουσείου ως μέσο προβολής του Κρητικού πολιτισμού. Σημαντικό βήμα ανάπτυξης του Ναυτικού Μουσείου, αποτελεί η πρόσφατη παραχώρηση από το ΥΠ.ΠΟ., ενός από τα Ενετικά Νεώρια στο μυχό του ενετικού λιμένα των Χανίων, για τη δημιουργία Μόνιμης Έκθεσης Αρχαίας και Παραδοσιακής Ναυπηγικής. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του μουσείου, προσαρμοσμένα στις ανάγκες και δυνατότητες κάθε ηλικίας, απευθύνονται σε παιδιά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και νηπιακής ηλικίας καθώς και σε παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σκοπός τους είναι να διδάξουν, ενθαρρύνοντας την φαντασία, την ευαισθησία και τον προβληματισμό των παιδιών με έμφαση τόσο στην ατομική συμμετοχή, όσο και στην ομαδική εργασία.

Τ

Διεύθυνση: Ακτή Κουντουριώτη, τηλ. 0030 28210 91875 Ηλεκτρονική διεύθυνση:http://www.mar-mus-crete.gr/ e-mail επικοινωνίας:mar-mus@otenet.gr

8

ΦΥΛΛΟ

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Η δημοκρατία του Διαδικτύου… στον καιρό της κρίσης Κυριακή πρωί και όσο η θερμοκρασία ανεβαίνει τόσο περισσότερο βυθίζομαι στην καρέκλα του σκηνοθέτη στη σκιά ενός παραθαλάσσιου αλμυρικιού. Χαλαρές ματιές πότε στη θάλασσα και πότε στις σελίδες των εφημερίδων δημιουργούν στιγμιαία γεγονότα, άλλοτε ανάπαυσης, σκέψης ή και ευχαρίστησης. φιλόσοφος της κρίσης, «συνέντευξη του 81χρονου φιλόσοφου, επιστημολόγου και ακαδημαϊκου Μισέλ Σερ στον Γιώργο Αρχιμανδρίτη, Γράφει ο δημοσιεύτηκε στο ΒΗΓιώργος Γώγουλος Μagazino στις 10 Ιουλίου 2011», αιχμαλωτίζει τη ματιά μου στις φιλοσοφικές κουβέντες – απαντήσεις του. Ξεχώρισα άμεσα συγκεκριμένα σημεία που μετά την πρώτη και γρήγορη σάρωση με οδηγούσαν ξανά και ξανά σε σκέψεις και ερωτήματα… Τι σημαίνει «κρίση»; Η “κρίση” είναι ελληνική λέξη και προέρχεται από το ρήμα κρίνω, που σημαίνει δικάζω. Ως εκ τούτου, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την έννοια της απόφασης. Στη συνέχεια αναφέρεται στη ρήξη που έχουν επιφέρει οι νέες τεχνολογίες στη

Ο

Αν πραγματικά έχουμε όλες τις πληροφορίες και οδηγούμαστε σε μια πραγματική δημοκρατία γιατί δεν παίρνουμε τις κατάλληλες για την εποχή αποφάσεις; Γιατί οι παγκόσμιοι ηγέτες μας δεν μπορούν να διαβάσουν τις σωστές μετρήσεις; Γιατί δεν εμπιστευόμαστε τους νέους μας που μπορούν να κάνουν πιο εύκολα τη ρήξη με το παρελθόν; Οδηγούμαστε στην κρίση γιατί πρέπει να πάρουμε τη σωστή απόφαση; Η απόφασή μας πρέπει να είναι μια αντίδραση;

ζωή του ανθρώπου και βέβαια συσχετισμένες με το θέμα της πρόσβασης στην πληροφορία, και αναφέρει: «…Με το κινητό τηλέφωνο έχουμε πια πρόσβαση σε οποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο, με το GPS έχουμε πρόσβαση σε οποιονδήποτε τόπο και με το Διαδίκτυο έχουμε πρόσβαση σε οποιαδήποτε πληροφορία. Όλα αυτά αλλάζουν εντελώς την παιδεία ενός ανθρώπου, όπως και τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα. Γιατί έχει αλλάξει η σχέση μας με τον τόπο, τον χρόνο, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Και όπως είπαμε, η σημασία μιας ρήξης είναι τόσο πιο σημαντική όσο περισσότερο χρόνο έχει διαρκέσει η προηγούμενη κατάσταση. Το πρόγραμμα των αλλαγών είναι πραγματικά γιγαντιαίο» Συνεχίζοντας και αναφερόμενος στην κατεύθυνση του κόσμου σήμερα, μέσα από συγκρίσεις, αριθμούς, ιστορικά γεγονότα και τον υπολογιστή προσεγγίζει μια “ιδέα” της παγκοσμιοποίησης: «… έχουμε αριθμητικά στοιχεία για τα πάντα. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που συμβαίνει κάτι τέτοιο και πιστεύω ότι αυτό είναι η

πραγματική παγκοσμιοποίηση, το γεγονός δηλαδή ότι ο καθένας μας μπορεί να κάθεται μπροστά στον υπολογιστή του και να έχει στη διάθεσή του το σύνολο των παγκόσμιων μετρήσεων σαν να είναι Θεός. Ο άνθρωπος σήμερα έχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται για να πάρει αποφάσεις. … πιστεύω ότι οδηγούμαστε σε μια καινούργια Δημοκρατία, όπου το άτομο θα έχει πιο πολλή εξουσία από πριν. … Αυτό δεν το είχε ούτε ο Περικλής ούτε ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, παρά το γεγονός ότι ήταν πολιτικές μεγαλοφυΐες. Δεν είχαν την παραμικρή ιδέα του τι συνέβαινε στο κράτος ή στο βασίλειό τους! Οπότε μπορούμε να φανταστούμε ότι οδηγούμαστε σε μια πραγματική Δημοκρατία, όπου το άτομο θα παίζει πολύ πιο ουσιαστικό ρόλο απ’ ό,τι μέχρι τώρα. Και όλα αυτά χάρη στο Internet και στους αριθμούς». Κουβέντες καθημερινές που όμως οδηγούν σε σκέψεις βαθιές, διατυπώνονται με απλότητα αλλά προκαλούν ποικίλα ερωτήματα.

Ως απάντηση μπορεί να ξεχωρίσουμε: «…στον ιατρικό όρο της κρίσης –καρδιακή κρίση, κρίση άσθματος κλπ – εξακολουθεί να έχει σχέση με την έννοια της απόφασης, διότι ο οργανισμός μας καλείται να αποφασίσει πώς θα αντιδράσει. Είτε υποχωρεί και καταστρέφεται είτε θεραπεύεται επινοώντας μια καινούργια κατάσταση. Αν λοιπόν η κοινωνία μας βρίσκεται σήμερα σε κρίση, η έξοδος από αυτήν δεν μπορεί να είναι η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, διότι θα εμφανιστούν τα ίδια συμπτώματα και θα οδηγήσουν ξανά στην ίδια κρίση. Πρέπει να επινοηθεί μια καινούργια κατάσταση πραγμάτων». Στην καθημερινότητά μας, στην παιδεία μας, στη δημοκρατία του Διαδικτύου, χρειαζόμαστε τις πληροφορίες που θα μας οδηγήσουν στη δημοκρατία της γνώσης. Ο προσωπικός μας αναστοχασμός, η κριτική σκέψη και η απόφαση μιας καινούργιας κατάστασης μπορεί να είναι η δική μας πρώτη ρήξη με το χρόνο, τον τόπο και ίσως τον εαυτό μας…

Η Συνωμοσία του θορύβου

ΦΥΛΛΟ

9

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

eunion. Σπουδαία λέξη. Υποδηλώνει την επανένωση, επανασύνδεση καλλιτεχνών, προκειμένου να θυμηθούν τα παλιά και να εμφανιστούν ζωντανά μπροστά στο πολυάριθμο ή ολιγομελές κοινό τους, που τους θυμάται και τους αγαπάει, αλλά μπορεί και όχι. Δεν έχει σημασία πως εφευρέθηκε αυτή η πρακτική, ούτε ποιος ήταν ο πρώτος που την εφάρμοσε. Αυτό που πραγματικά αξίζει να ειπωθεί είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει φαινόμενο συχνότερο κι από τη βροχόπτωση, με αποτέλεσμα όσοι ακούν μουσική να αντιμετωπίζουν τέτοια νέα με, απολύτως δικαιολογημένο, σκεπτικισμό. Ποτέ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων ποιο reunion έγινε για σοβαρούς, υπαρκτούς λόγους και ποιο για να γίνει μια αρπαχτή ή να αναθερμανθεί το ενδιαφέρον για καλλιτέχνες που η καριέρα τους έχει πάρει την κατιούσα. Στο εξωτερικό τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Reunion των Doors με τον Jim Morison νεκρό, reunion των Led Zeppelin με τον John Bonham αποβιώσαντα, ενώ κάτι πήρε το αυτί μου για επανένωση των Queen με τραγουδιστή τον Ρακιντζή και των Beatles με τους άρτι αναστημένους John Lennon και George Harrison σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η φήμη για επανεμφάνιση των Jimmy Hendrix Experience χωρίς τον Jimmy, αποδίδεται σε κακόγουστη πλάκα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει γενικώς προηγούμενο ανάλογων περι-

R

στατικών, κυρίως λόγω του ότι δεν υπήρχαν και πολλά γκρουπ για να ξαναμονταριστούν. Μοναδική εξαίρεση που θυμάμαι η επανασύνδεση των Last Drive, οι οποίοι όμως και δίσκο έβγαλαν και φαίνεται να έχουν μια έντονη δραστηριότητα, εντός και εκτός συνόρων, που τους οδηγεί σε μια νέα καριέρα. Κατά τ’ άλλα, ο Αγγελάκας έχει προγκήξει αρκετές φορές όσους τον πρήζουν με ερωτήσεις για τις Τρύπες, ενώ αν ξαναεμφανιστούν οι Socrates, οι Olympians ή οι Aphrodite’s child θα γελάσει και το ποικιλόχρωμο ερίφιο. Κι όμως… υπάρχει ακόμα ένα μικρό συγκρότημα που αντιστέκεται τώρα και πάντα στον κατακτητή και έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η μετριότητα και η φιλαργυρία πάντα επιβραβεύονται, αν έχεις τις κατάλληλες πλάτες.

75.000 κόσμος παρακολούθησε τη συναυλία των επανασυνδεδεμένων Πυξ Λαξ. Ολογράφως είναι εβδομήντα πέντε χιλιάδες σε περίπτωση που κάποιος δεν το ‘πιασε. Το ερώτημα που αβίαστα γεννιέται είναι

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 80 ΒΑΜΒΑΚΟΠΟΥΛΟ ΤΗΛ. 28210 88658

“γιατί;”. Η μουσική βιομηχανία σε όλο τον κόσμο, έχει κατά καιρούς κατασκευάσει σχήματα, με μοναδικό στόχο τον πλουτισμό (της βιομηχανίας και παρεμπιπτόντως και των μελών τους). Η συνταγή είναι απλή και δοκιμασμένη: συνθέσεις χαμηλών απαιτήσεων, πάνω σε χιλιοπαιγμένες φόρμες, χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας ή ρίσκου, στίχοι που λένε τα πάντα και τίποτα, ποτέ αιχμηροί αλλά πάντα με υπονοούμενα που ερμηνεύονται κατά το δοκούν και ανελλιπής παρουσία σε όλα μα όλα τα ΜΜΕ. Στο εξωτερικό το αγοραστικό κοινό είναι πιο στοχευμένο ηλικιακά, ενώ στην Ελλάδα ξεχειλώνουμε λίγο τις κατηγορίες για να περιλάβουμε και το προβληματισμένο δεκαπεντάχρονο, αλλά και το σαραντάρη που δεν θέλει να πολυσκέφτεται τα ακούσματά του στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου. Δεν έτυχε, πέτυχε! Πούλα cd, πούλα εισιτήρια συναυλιών, μπλουζάκια, κούπες, συνεντεύξεις και αφίσες στη “Σούπερ”, πούλα την Άρτα και τα Γιάννενα. Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, τράβα μια δακρύβρεχτη διάλυση (συνοδευόμενη από την απαραίτητη πανελλήνια περιοδεία που θα μαζέψει μετρητό) και περίμενε. Σε λίγα χρόνια τα ποπ χιτάκια που έχεις γεμίσει την αγορά θα θεωρούνται κλασικά όσο ο Θεοδωράκης, μέσα στον καταιγισμό από Ζήνες και Ρέμους. Τότε έρχεται η ώρα για το reunion. Περιορισμένος αριθμός εμφανίσεων, εφημερίδες να δίνουν τα “κλασικά” στις κυριακάτικες εκδόσεις τους, ξανάμανα μπλουζάκια, αφίσες, ρεπορτάζ, αντίστροφες μετρήσεις “δεκαπέντε και σήμερα για το μεγάλο live” και τα συναφή. Θα σπάσουν τα

κοντέρ εγγυημένα. Να τις λοιπόν, οι 75.000. Ζεστές όσο το ελληνικό καλοκαίρι, παλλόμενες όσο οι αγανακτισμένοι στις πλατείες όλου του κόσμου, με το στίχο στο στόμα, με το μπλουζάκι των 15€ μουσκεμένο στον τίμιο ιδρώτα της πώρωσης, με τον αναπτήρα αναμμένο. “Πελάτες μου” που κραύΓράφει ο γαζε κι ο Βέγγος. Φαίνεται Γιώργος τρελό; Πιο τρελό είναι να Μανουσέλης καταφέρεις να περάσεις εν έτη 2010 ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια διαμαρτυρίας ως “το τραγουδάκι της Cosmote”. Γιατί έτσι λειτουργούν αυτά τα πράγματα. Οι Ten Years After έγραψαν το “I’d love to change the world” σε μια εποχή αμφισβήτησης. Κι όμως σήμερα η πλειονότητα των ελλήνων έχει συνδέσει τους στίχους “tax the rich, feed the poor” με χαμηλότερες χρεώσεις στο κινητό του. Πάμε λοιπόν, για άλλη μια φορά ν’ ακούσουμε “καλή ελληνική μουσική”. Όπως είναι ο Μούτσης κι ο Λεοντής, ο Ξαρχάκος, ο Χατζιδάκις, ο Φοίβος, η Βίσση, ο Χατζηγιάννης κι ο Πορτοκάλογλου. Όλα στο καζάνι, μέχρι να γίνουν ο χυλός που θα αποτελέσει την πολιτιστική μας κληρονομιά. Την ίδια ώρα που παιδιά με ταλέντο, φλόγα και έμπνευση δημιουργούν και παλεύουν να κάνουν γνωστή τη μουσική τους και να πληρώσουν τα έξοδά τους, δουλεύοντας σε γραφεία και συνεργεία αυτοκινήτων, γιατί δεν έχουν καμία ελπίδα να συντηρηθούν από την τέχνη τους. Ας μας πουν κάποια στιγμή οι υπεύθυνοι του υπουργείου πολιτισμού και των δισκογραφικών, τι γεύση έχουν τα παιδιά της Ελλάδας…

10

ΦΥΛΛΟ

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

ΦΥΛΛΟ

11

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Camera Obscura

Ο Χάρης Μαυρογένης στην Camera Obscura Ο Χάρης Μαυρογένης (www.fotography.gr) γεννήθηκε το 1974 στη Θεσσαλονίκη και από το 1982 ζει στα Χανιά. Σπούδασε τη ναυτική τέχνη ως πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού αλλά παράλληλα ασχολήθηκε και με τη φωτογραφία ερασιτεχνικά στην αρχή και επαγγελματικά αργότερα. Έγινε μέλος της ΛΕΦΚΙ Χανίων το 1997 και ταυτόχρονα με την πορεία της συμμετείχε σε τοπικούς και πανελλήνιους διαγωνισμούς και εκθέσεις. Με τον καιρό δημιουργήθηκε μία ιδιαίτερη αγάπη για την ασπρόμαυρη φωτογραφία και έτσι δημιούργησε τον σκοτεινό του θάλαμο μελετώντας και εμβαθύνοντας την τεχνική της ασπρόμαυρης εμφάνισης και εκτύπωσης. Έχει διδάξει φωτογραφία (κυρίως τεχνική) σε πολιτιστικά κέντρα του νομού μας αλλά και στα φωτογραφικά μαθήματα που διοργανώνει η ΛΕΦΚΙ Χανίων. Όπως και πολλά άλλα μέλη της, έχει αποσπάσει κατά καιρούς διακρίσεις και το 2010 έκδωσε την πρώτη του ασπρόμαυρη φωτογραφική συλλογή "inicreation". Τον τελευταίο καιρό ασχολείται κυρίως εμπορικά με τη φωτογραφία γάμου αν και δεν έχει αποχωριστεί την καλλιτεχνική προσέγγιση της φωτογραφίας τοπίου, δρόμου και τοπίου. Συνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Πως ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτογραφία; Το μικρόβιο υπήρχε πάντα, από τα εφηβικά μου χρόνια με θυμάμαι με μία μηχανή στο χέρι. Ποιό πολύ για τις στιγμές και όχι για καλλιτεχνική δημιουργία, το δεύτερο προέκυψε λίγο πιο μετά. Οταν ο θείος μου, καλός φωτογράφος ασπρομαυρίστας, με έμπασε στα μυστήρια και μαγεία του σκοτεινού θαλάμου. Από τότε τα έβλεπα όλα αλλιώς, φωτογραφικά! Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείται πράγματα και καταστάσεις ή όχι; H φωτογραφία πιστεύω, θέλοντας και μη αφηγείται πράγματα και καταστάσεις. Ακόμα και αν δεν το θέλαμε θα ήταν αδύνατο. Αποτυπώνει το χωροχρόνο, την κίνηση και τη ροή. Και είναι το ζητούμενο να το κάνει. Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις …

Μια εικόνα ίσως όχι χίλιες, αλλά σίγουρα δεκάδες λέξεις! Να είμαστε και αντικειμενικοί! Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογραφική φωτογραφία είναι μεγάλος ο δρόμος; Ο δρόμος μπορεί να είναι μεγάλος ή κοντινός, αλλά και ατελείωτος ίσως. Αυτό έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία και τη δυνατότητα του φωτογράφου. Για μένα πάντως η καλλιτεχνική με τη δημοσιογραφική φωτογραφία απέχουν αρκετά, όχι σαν συνύπαρξη αλλά σαν πεδίο εφαρμογής. Υπάρχει κάτι που θέλεις αλλά δεν έχεις καταφέρει να φωτογραφίσεις ; Φυσικά, κουλτούρες και στιγμιότυπα από τη ζωή άλλων συνανθρώπων μας σε άλλες χώρες.

A, και τον εαυτό μου!

12

ΦΥΛΛΟ

Πρόσωπο : Ελένη Μαρινάκη Θέμα : Η τελευταία ποιητική της συλλογή «Σε Ξένο Ουρανό»

Είσαι από τους ανθρώπους που εκφράζεται πολυεπίπεδα (γραφιστική, ποίηση, μικρογλυπτική κτλ), τί σε οδηγεί σ’ αυτές τις φαινομενικά διαφορετικές μορφές έκφρασης; Τα εικαστικά με απασχολούν, αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, καθώς όμως περνά ο καιρός, η ποίηση παίρνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου. Αυτή είναι ο κατ’ εξοχήν τρόπος που εκφράζομαι. Σε μια εποχή που «τα λόγια έχουν χάσει το νόημά τους» τί αποζητά ο ποιητικός λόγος; Αυτό ακριβώς που λέτε: το νόημα. Όσο και αν νομίζουμε πως η εποχή μας είναι αντιποιητική, υπάρχει μια άνθιση στον ποιητικό λόγο, νέοι άνθρωποι γράφουν καλά, ζητούν περισσότερη ουσία, τίθενται ερωτήματα. Με άλλα λόγια απαιτείται μια αλή-

θεια, ένας διαυγής χώρος που μέσα του να κινούνται οι σκέψεις και οι επιδιώξεις μας. Να πάρει περισσότερη αξία η ζωή μας. Οι ποιητές, κατά παράδοση, σμιλεύουν τις λέξεις επενδύοντας… Οι ποιητές, την ψυχή τους καθρεφτίζουν γράφοντας, παλεύουν με τις λέξεις για να βγει διάφανη η αλήθεια, να αποδώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα εκείνα που τους δόθηκαν. Μεταφράζουν τη ζωή, διαρκώς καταθέτοντας μία ομολογία πίστεως. Ποια είναι η ιδανική σχέση κατά τη γνώμη σας ανάμεσα στον δημιουργό, το δημιούργημα και τον αποδέκτη της δημιουργίας; Και δύο στίχοι αν μπορέσουν να μεταγγιστούν στον άλλο, είναι ένδειξη πως υπάρχει μία συγγένεια, άλλοι λιγότερο και άλλοι πιο πολύ γίνονται κοινωνοί της μέσα μας ζωής, ρέει ένα ποτάμι που απ’ το νερό του δροσίζονται όσοι το επιζητούν. Φαντάζεστε μια κοινωνία χωρίς ποιήματα; Είναι σα να μου λέτε αν φαντάζομαι μια θάλασσα χωρίς νερό. Η ποίηση είναι το Αντίδωρο στο δώρο της ζωής που μας χαρίστηκε.

Info

Γιατί «Σε Ξένο Ουρανό»; Γιατί το σε «Ξένο Ουρανό» είναι ο τελευταίος στίχος ενός αποχαιρετιστήριου ποιήματος σε μια φίλη που «έφυγε», αλλά και γιατί, παρ’ ότι όλη μας τη ζωή έχουμε έναν ουρανό να μας σκέπει και θα έπρεπε να μας είναι οικείος επειδή αναγνωρίζουμε τις καλοκαιρίες και τις συννεφιές του, εν τούτοις φοβόμαστε τους κεραυνούς που πιθανόν να πλήξουν κι εμάς κάποια μέρα. Στην ουσία είναι ένα παραπέτασμα αυτός ο ουρανός που πίσω του οι φόβοι μας αποκτούν σάρκα και οστά. Ποιος ξέρει τι φανταζόμαστε πως έχει, αναζητούμε τον Θεό γιατί από παιδιά έχουμε μάθει πως εκεί κατοικεί, ίσως όμως δεν έχουμε πειστεί ακόμα. Δεν ξέρουμε λοιπόν στην πραγματικότητα, τί είναι αυτός ο ουρανός και όπως κάθε τι που μας είναι άγνωστο, μας τρομάζει.

Η Ελένη Μαρινάκη γεννήθηκε και ζει στα Χανιά. Σπούδασε γραφικές τέχνες και ζωγραφική στην Αθήνα όπου και εργάστηκε για αρκετά χρόνια.Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές από το 1987.

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Πρόσωπο : Αντωνία Μποτωνάκη Θέμα : Το πρόσφατο βιβλίο της «Ας΄το κι ας αποθάνει» Συνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης «Ας΄το κι ας αποθάνει» ή «Το νεραγδαλλαγμένο»… Η φωνή της μητέρας. Η φωνή της μοίρας. Φτερό και θηλειά. Μπορείς να ξεφύγεις; Ποια είναι «η σκοτεινή Κρήτη» που προσεγγίζετε στο βιβλίο σας; H Kρήτη της σιωπής. Της βεντέτας. Του σκοτεινού χρέους. Του αίματος. Του μαύρου πουκάμισου. Του τουφεκιού. Θα επανέλθω κάποτε για να το κάνω καλύτερα ελπίζω. Σ΄αυτή την «σκοτεινή Κρήτη» υπήρχαν κανόνες και κώδικες, λείπουν από την κοινωνία μας αυτοί σήμερα ; Αναμφίβολα όλη η Κρήτη διέπεται από κανόνες και κώδικες. Εκεί έγκειται άλλωστε σε μεγάλο βαθμό και η γοητεία που ασκεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά στην επικίνδυνη ερώτηση σας, απαντώ, πως άλλοι απ’ αυτούς προάγουν τον πολιτισμό, έναν πολιτισμό αυθεντικό και πολύτιμο, που διασώζεται εκατοντάδες χρόνια κι άλλοι εκφυλίζονται και γίνονται απεχθή τέρατα, που μασκαρεμένα την παράδοση και την ανδρεία, εξολοθρεύουν το πρώτο. Πώς νιώθετε όταν ξεφυλλίζετε τα γραπτά σας ή όταν χρειάζεται να μιλήσετε γι’αυτά που γράψατε; Όταν ξεφυλλίζω τα γραπτά μου, θυμώνω με τον εαυτό μου γιατί τα βρίσκω άτεχνα και θα ‘θελα να ‘χα τον χρόνο να τα αλλάξω. Όταν μιλώ γι’ αυτά νοιώθω θλίψη. Σαν να ‘χει πεθάνει ένας έρωτας. Όλη η διαδικασία της γραφής ενός μυθιστορήματος είναι ένας έρωτας. Στην αρχή φλερτάρεις με την ιδέα

ΦΥΛΛΟ

13

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

H λογοτεχνία είναι σαν τα όνειρα του ύπνου μας. Εμείς είμαστε οι δημιουργοί τους.

της ιστορίας, ύστερα φτιάχνεις τον τόπο, τη φύση, τα σπίτια, τους ήχους, τα χρώματα και τέλος τους ήρωες και τη ζωή τους. Συνηθίζω να τρέχω όταν οδηγώ το αυτοκίνητο μου. Ε, τον καιρό που ήταν ακόμα η ιστορία μόνο στο στικάκι του υπολογιστή μου και για να μην το χάσω το είχα κρεμασμένο στο λαιμό μου, οδηγούσα πιο ήσυχα. Για να μην μου πάθει τίποτα σε περίπτωση ατυχήματος. Όταν το έδωσα στον εκδότη, δεν ήταν πια δικό μου. Και τώρα νοιώθω σαν να είμαι καλεσμένη στον γάμο του και στέκομαι στην σειρά για τα συχαρίκια. Κι αντιπαθώ βαθειά τις τελετές γάμων. Τα Χανιά φαίνεται «να σας κυνηγάνε» στα γραπτά σας. Άνθρωποι, δρόμοι, κτήρια, καταστάσεις όλα αποτυπωμένα με ακρίβεια, γιατί άραγε; «Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού-μη ελπίζεις» όπως λέει και ο Αλεξανδρινός. Με στοιχειώνουν τα Χανιά. Τα δικά μου Χανιά. Που δεν είναι τα Χανιά κανενός άλλου. Οι μυρωδιές στα Στιβανάδικα, η γεύση της πουτίγκας του Περσέα, το λίκνισμα μιας ψαρόβαρκας στο Συντριβάνι

Μπορεί η μνήμη να επιστρέψει μέσα από τη λογοτεχνία; Α-λήθεια, θα πεί χωρίς Λήθη. Και αν δεν κάνω λάθος, ο Πλούταρχος ( όχι ο σύγχρονος παρακαλώ) προτρέπει στην μνημονική αγωγή για την κατάκτηση της αλήθειας. Η λογοτεχνία είναι μνημονική αγωγή. Προσωπική και συλλογική. Άλλωστε η Μνημοσύνη και ο Δίας ενώθηκαν και γεννήθηκαν οι Μούσες. Η Λήθη ήταν (και είναι) αδελφή του Θανάτου. Η μνήμη είναι πάντα παρούσα. Η λογοτεχνία μου είναι μνήμη ακόμα κι αν δεν είχα γράψει για την Κρήτη αλλά για μια οικογένεια στα υψίπεδα του Θιβέτ κι ας μην το έχω επισκεφτεί ποτέ. Που πιστεύεται ότι κρίνεται το βιβλίο; Στη γλώσσα γραφής ή στην ιστορία του; Το μυθιστόρημα; Στις καρδιές. Στον χρόνο. Σ’ αυτό που υπάρχει στη ματιά του αναγνώστη την ώρα που σηκώνει το κεφάλι από τη γραμματοσειρά και ατενίζει για λίγο, πέρα... μακριά.. Οι κριτικοί κάνουν τη νεκροψία ή και τη νεκροτομή. Χρήσιμη, αλλά… καμιά κριτική δεν θα με έκανε να αγαπήσω λιγότερο ή περισσότερο τον Προύστ και τη φράση ΄΄Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς..΄΄

Είστε μέρος των ιστοριών σας; Υπάρχετε πάντα κάπου ; Ε, πώς αλλιώς; H λογοτεχνία είναι σαν τα όνειρα του ύπνου μας. Εμείς είμαστε οι δημιουργοί τους. Όλοι οι ρόλοι, τα πρόσωπα, είναι κομμάτια του εαυτού μας, επιθυμίες μας. Τουλάχιστον στην καθαρή μυθοπλασία. Όταν συνυπάρχει, όπως στο ΄΄Αστο κι ας αποθάνει΄΄ και το βιωματικό, τότε αλλάζει λίγο. Εκεί θέλησα να κάνω και μια προσωπική κάθαρση και μια αποκατάσταση της αλήθειας, στα μέρη που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Αλλά και τι είναι πραγματικό; Σίγουρα όχι αυτό που λέμε πραγματικότητα. Αν εγώ και εσείς ζήσουμε την ίδια ιστορία και θελήσουμε να την διηγηθούμε, άλλη ιστορία θα πω εγώ και άλλη εσείς. Στα κομμάτια της καθαρής μυθοπλασίας πάλι, εγώ ως δημιουργός, δεν πραγματώνω επιθυμίες μου; Πως γίνεται λοιπόν να μην είμαι μέρος τους κι αυτές δικό μου; Πως αντιμετωπίζετε την πρόκληση του ίντερνετ; Πιστεύετε ότι αυτό απειλεί το τυπωμένο χαρτί; Aυτό είναι μια μεγάλη ιστορία που δεν έχω ασκήσει τη σκέψη μου. Ναι, εγώ προτιμώ τα κιτρινισμένα παλιά βιβλία που ξεκουράζονται πάνω στο στήθος σου, όταν αποκαμωμένος παραδίνεσαι στην αγκαλιά τους και στον ύπνο. Τη μυρωδιά τους, τον ήχο απ το ξεφύλλισμα τους, τις μουτζούρες τους, το φαγωμένο εξώφυλλο…αλλά πάλι, «τα πάντα ρει..»

Τι θα λέγατε αν σου ζητούσα να κάνεις μια αποτίμηση του πολιτισμού στη χώρα μας; «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική. Το σπίτι φτωχικό, στις αμμουδιές του Ομήρου…» Αυτό! Υπάρχει κάποια φράση που την έχεις σαν μότο και σε ακολουθεί στη ζωή σου; Αν το μότο σημαίνει όχημα ( που ειλικρινά το αγνοώ), τότε έχω βιομηχανία οχημάτων. Από πατίνια μέχρι λιμουζίνες. Ανάλογα με τις περιστάσεις διαλέγω με τι θα πορευτώ. Αυτό που μου έρχεται τώρα (αλλά και συχνότατα) είναι ένας στίχος του μεγάλου ποιητή Μίλτου Σαχτούρη, όπου ξεκινάει ένα ποίημα του με τη φράση. «Βρέχει. Όπως και στο προηγούμενο ποίημα, την Πορτοκαλιά.» Ανατροπή, επανάληψη, ρυθμός, μονοτονία, απόγνωση, μοναξιά, χιούμορ, αυτοσαρκασμός. «Με παρήγορει που ο χρόνος είναι αειθαλής και ας είναι η ζωή μας φυλλοβόλα»…

Aν και μου αρέσει πολύ αυτός ο στίχος της Μ.Βλαχάκη, όχι μόνο δεν με παρηγορεί ο αειθαλής χρόνος αλλά με γεμίζει αγωνία . Για την ακρίβεια στην αειθαλότητα του χρόνου και στην πεπερασμένη μας ύπαρξη κρύβεται η ανάγκη μου για την τέχνη. Από παιδί με βασάνιζε, εν είδη σχεδόν καταναγκασμού, η ανάγκη μου να ορίσω ποσοτικά το “ποτέ” το “πάντα” και το “απειρο”...

Σε πρώτο πρόσωπο … Γεννήθηκα στα Χανιά όπου και έζησα μέχρι τα νεανικά μου χρόνια. Εκτοτε έζησα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Ασχολήθηκα με πράγματα και επαγγέλματα ετερόκλητα. Έγραφα από μικρή και μου άρεσε να φτιάχνω προφορικές ιστορίες τις οποίες και δραματοποιούσα όπως μπορούσα. Αγαπώ ιδιαίτερα την ποίηση και την πεζογραφία. Αυτά που έγραφα μέχρι τώρα, δεν τα είχα σε εκτίμηση και γι αυτό τα κατέστρεφα χωρίς να τα δει ανθρώπου μάτι. Η ευλογημένη μοναξιά με οδήγησε να γράψω αυτό το μυθιστόρημα και ευτυχείς συμπτώσεις να το εκδώσω. Θέλω να συνεχίσω να γράφω αδιάκοπα για όλο τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου.

www.pyxida.gr

που γράφει στο πλάι Λ.Χ. 712, το σφύριγμα του ανέμου κάτω απ το παλιό Ξενία κι όλα τα άλλα που δεν θα είναι ΄΄ποτέ πια!΄΄ Είναι ο θησαυρός μου. Της νιότης μου. Των μεγάλων ονείρων, με τα μεγάλα φτερά. Η νιότη μας, μάς στοιχειώνει.

14

ρχεται σήμερα όμως ένας οικονομικός πόλεμος με ευρωπαϊκά και διεθνή χαρακτηριστικά, για να καταρρίψει τον μύθο των αδιασάΓράφει η λευτων ιδανικών. Μαρία Οι παραπάνω γεΚρέτση νιές θα βιώσουν τους ισχυρούς κραδασμούς της Ιστορίας μέσω του Μνημονίου, μέσω της εφαρμογής του οποίου αποδεικνύεται ότι τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο, καθώς αυτό υπονομεύει και καταλύει ένα σύνολο αξιών χάρη στις οποίες μια κοινωνία κι ένας λαός μπορεί να αναπτύσσεται και να ευημερεί. Το Μνημόνιο καταργεί τη Δημοκρατία, αφού για την επιβολή του παρακάμπτεται το Κοι-

Έ

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Οι αξίες που καταλύει το Μνημόνιο νοβούλιο, το ανώτατο συλλογικό πολιτικό όργανο από εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού, το οποίο ασκεί τη νομοθετική εξουσία και ελέγχει την εκτελεστική. Το πρωταρχικό κείμενο δεν εισήχθη ποτέ στη Βουλή για να λάβει τα 3|5 των ψήφων της, όπως απαιτούνταν. Γνωστοί καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου εξέφρασαν την πλήρη αντίθεσή τους ή τον έντονο προβληματισμό τους για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε. (Κασιμάτης, Αλιβιζάτος κ.ά.). Στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου υπογράφεται από τον υπουργό των Οικονομικών κείμενο με αυστηρότερες δεσμεύσεις, το οποίο δεν έχει καν μεταφραστεί στα ελληνικά και δεν έχει διαβαστεί ούτε καν από τους βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 04|07 και 05|07). Ο κοινοβουλευτισμός παροπλίζεται απροκάλυπτα. Το Μνημόνιο καταλύει την Ελευθερία, την εθνική ελευθερία, καθώς εκχωρεί στους ξένους κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Ο ίδιος ο Γιούνκερ φέρεται ότι δήλωσε: «Η κυριαρχία των Ελλήνων θα μειωθεί δραστικά». Η πολιτική που εφαρμόζεται είναι ξενόδουλη και μετατρέπει τους Έλληνες σε ραγιάδες του 21ου αιώνα. Δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε, γιατί ζήσαμε για δεκαετίες περιχαρακωμένοι στον ιδιωτικό μας χώρο περιφρουρώντας τον δυναμικά, αδιαφορώντας πλήρως για τον δημόσιο χώρο ή την εθνική περιουσία. Γι’ αυτό ας ανακαλέσουμε από την ιστορική μας μνήμη τους πανηγυρισμούς, την περηφάνια και τη συγκίνηση των Ελλήνων του 19ου και 20ου αιώνα για κάθε κομμάτι ελληνικής γης που ελευθερωνόταν και εν-

σωματωνόταν στο καχεκτικό νεοσύστατο ελληνικό κράτος. Υποσκάπτει όμως και την προσωπική ελευθερία, καθώς η καλπάζουσα ανεργία, οι απολύσεις, τα υποκατάστατα της προσωρινής απασχόλησης που φέρνουν στο προσκήνιο καινούργιες μορφές stage αντί της μόνιμης και σταθερής εργασίας, οι απανωτές περικοπές εισοδημάτων και φοροεπιδρομές που επιβαρύνουν κυρίως τους μικρομεσαίους μισθωτούς και συνταξιούχους και τους χαμηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα είναι όροι αποτρεπτικοί και απαγορευτικοί για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των ατόμων. Για την επιβολή των Μνημονίων εξάλλου παραβιάζεται η ελευθερία της σκέψης των πολιτών μέσω του βομβαρδισμού τους από εκβιαστικά διλήμματα(το φάσμα της χρεοκοπίας). Το Μνημόνιο υπορύσσει την Ειρήνη, την κοινωνική ειρήνη, καθώς διασπά την κοινωνική συνοχή κι αλληλεγγύη μέσω της συνθηματολογίας «όλοι φταίμε για όλα», επιρρίπτοντας έτσι σχεδόν εξολοκλήρου τις ευθύνες για τη σημερινή άθλια κατάσταση της χώρας στους πολίτες, διότι υποδαυλίζει την έχθρα μεταξύ διαφόρων κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων(φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί, οι αγρότες κ.τ.λ.) και γιατί καλλιεργεί την τακτική «ο σώζων εαυ-

τόν σωθήτω». Καταλύει την κοινωνική ειρήνη, γιατί η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία, η συνεχώς αναιρούμενη κοινωνική δικαιοσύνη(πόσες φορές κυβερνητικά στελέχη δεν παραδέχτηκαν ότι τα μέτρα είναι άδικα;)συμβάλλουν στην εκδήλωση αμυντικής βίας εκ μέρους των πολιτών με μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια. Η κρατική βία, ωμή και ανελέητη, έρχεται με τη σειρά της να καταστείλει την παραπάνω μορφή βίας.(Κρατική καταστολή στο Σύνταγμα,28 & 29 Ιουνίου). Καταλύει την κοινωνική ειρήνη, γιατί μεγιστοποιεί και δεν αμβλύνει την οικονομική κρίση, και κατ’ επέκταση την κοινωνική, συντελώντας στη μετάλλαξη της ήπιας παραβατικότητας σε κοινό έγκλημα. Τέλος, όπως συμβαίνει σε κάθε μεγάλη κρίση δίνεται η ευκαιρία σε αυτόκλητους σωτήρες και τιμωρούς να στοχοποιούν κοινωνικές ομάδες και άτομα και να επιβάλλουν τους δικούς τους «νόμους» και τη δική τους «δικαιοσύνη».Το Μνημόνιο υπονομεύει επίσης την ατομική και εθνική αξιοπρέπεια, την προσωπική και εθνική ασφάλεια, τον σεβασμό, την ανθρωπιά, την προσωπική ανέλιξη και τη συλλογική ευημερία. Παρόλ’ αυτά μένει πάντοτε μια αξία που ανθίσταται σθεναρά στους ανελέητους εχθρούς με τους οποίους έρχεται αντιμέτωπος ο ελληνικός λαός στην ιστορική διαδρομή του. Ο σπόρος της ουτοπίας που ευδοκιμεί και καρπίζει στο μυαλό και στην ψυχή των ανθρώπων που αγαπούν τον τόπο τους ανιδιοτελώς. Και η «σπορά» έρχεται τη στιγμή ακριβώς κατά την οποία οι υπέρμαχοι του «εφικτού» έχουν γι’ ακόμη μια φορά διαψευστεί από τα πράγματα.

www.chania-info.gr

Η Ειρήνη, η Ελευθερία και η Δημοκρατία για τις γενιές που γεννήθηκαν από τη μεταπολίτευση και μετά υπήρξαν αξίες αυτονόητες, δεδομένες, παγιωμένες και ακλόνητες. Η ένταξη της χώρας μας σε μια Ευρώπη με κυρίαρχο όραμα να είναι ενωμένη, ισότιμη και αλληλέγγυα και με κύριο διακύβευμα την πολιτική και οικονομική σύγκλιση-ασχέτως αν οι δομικές στρεβλώσεις της την κατέστησαν αναποτελεσματική στο να πετύχει τα παραπάνω- ενίσχυσε την πίστη ότι οι εν λόγω αξίες είναι απυρόβλητες.

ΦΥΛΛΟ

ΦΥΛΛΟ

15

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Με τη φωνή των γονιών

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Διακοπή παρτίδας»

ια πολύωρη παρτίδα σκάκι γεμάτη ένταση μπορεί να είναι επίπονη και κουραστική. Αν ένας παίκτης δε διαθέτει καλή φυσική κατάσταση και μεγάλη αυτοσυγκέντρωση, μπορεί να εξαντληθεί πολύ γρήγορα και να επηρεαστεί η απόδοσή του. Σύμφωνα με τους παλαιότερους σκακιστικούς κανόνες, υπήρχε η δυνατότητα διακοπής μιας παρτίδας μετά τις 6 ώρες σκέψης (3 ώρες ανά σκακιστή). Η παρτίδα συνεχιζόταν συνήθως την επόμενη μέρα το πρωί, και έτσι οι δύο αντίπαλοι είχαν το περιθώριο να ξεκουραστούν, να χαλαρώσουν, αλλά και να αναλύσουν τη θέση που είχε προκύψει στη σκακιέρα. Έτσι όταν η παρτίδα συνεχιζόταν, είχαν ανανεώσει σώμα και πνεύμα και πήγαιναν προετοιμασμένοι για την τελική αναμέτρηση. Με την ανάπτυξη ισχυρών σκακιστικών προγραμμάτων για ανάλυση και την προσπάθεια εμπορευματοποίησης του αθλήματος, η εφαρμογή του κανόνα της διακοπής εξασθένησε και σταδιακά καταργήθηκε. Τελευταία φορά χρησιμοποιήθηκε σε αγώνα παγκοσμίου πρωταθλήματος το 1996. Σήμερα, μια παρτίδα σκάκι μπορεί να διαρκέσει θεωρητικά μέχρι να καταρρεύσει ο ένας από τους δύο παίκτες, καθώς πέρα από τα 90 λεπτά που έχει αρχικά στη διάθεσή του κάθε παίκτης για να σκεφτεί, πριμοδοτείται με 30 δευτερόλεπτα για κάθε κίνηση που πραγματοποιεί. Έτσι, ανανεώνεται ο χρόνος και η παρτίδα συνεχίζεται χωρίς περιθώρια χαλάρωσης ή διαλείμματος ακόμα και για φαγητό. Ο τελικός νικητής θα είναι αυτός που θα αντέξει σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Μέχρι πέρυσι οι καλοκαιρινές διακοπές λειτουργούσαν για όλους σαν ένα βάλσαμο κατά της εξουθένωσης που βιώναμε μέσα στο έτος. Ο χρόνος σταματούσε, οι έννοιες παραμερίζονταν και προσπαθούσαμε να επανακτήσουμε την προσωπική μας γαλήνη και ηρεμία ώστε να επιστρέψουμε δριμύτεροι. Φέτος, οι καλοκαιρινές διακοπές νομίζω δε θα είναι το ίδιο ξέγνοιαστες. Αυτοί που θα μπορέσουν να κάνουν διακοπές θα είναι πολύ λιγότεροι για οικονομικούς λόγους. Και όσοι κάνουν διακοπές, αμφιβάλλω εάν θα καταφέρουν να επανακτήσουν την ηρεμία τους ανεπηρέαστοι από τις καθημερινές εξελίξεις. Οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει…Καλό καλοκαίρι.

Μ

ο τελευταίο κομμάτι ενός πάζλ που συμπλήρωσε μία εξάχρονη διαδρομή, το ποιο μικρό ίσως και το ποιο όμορφο. Η γιορτούλα μας… ή όπως συνηθίζεται να λέγεται η τελετή λήξης της σχολικής χρονιάς που πέρασε. Με τα χρώματα της αγάπης της μουσικής του Λουδοβίκου των Ανωγείων, και τα πολύχρωμα μπαλόνια να υψώνονται ανέμελα απ τον προαύλιο χώρο του σχολείου αποσπώντας αυθόρμητα τα χειΓράφει η ροκροτήματα των ενοίκων της γειτονικής πολυκατοικίας που Ρούλα Καλαϊτζάκη* είχαν βγει στα μπαλκόνια για να απολαύσουν τα θεάματα… Οι δύο αντίπαλες ομάδες οι μπλε και οι κόκκινοι….. Τα παιχνίδια που μας ψυχαγώγησαν και μας έκαναν να γελάσουμε οι «μπανανοδρομίες» και οι «νεροκουβαλητές». Έτσι λιτά και όμορφα, καλεσμένοι όλοι όσοι μας αγαπάνε γονείς και φίλοι του σχολείου λίγες και σταράτες οι κουβέντες που ειπώθηκαν μετά την ολιγόλεπτη καθυστέρηση της έναρξης. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΘΡΕΦΤΗ. Διδάσκοντες και γονείς εμείς και τα πεπραγμένα μας… Αυτά που κάναμε, όσα δεν προλάβαμε να κάνουμε όσα παραλείψαμε, και αμελήσαμε να κάνουμε. Ειδικά στο τέλος μιας σχολικής περιόδου, η ειλικρινής και εφ όλης της ύλης αυτοκριτική, νομίζω ότι είναι επιβεβλημένη. Επί της ουσίας, αλλά και της σημασίας επίσης και η τοποθέτηση του εκπροσώπου του συλλόγου γονέων για την τροποποίηση καταστατικού, για στήριξη και συνέπεια της συμμετοχής των γονέων στις συνελεύσεις. Έτσι είναι στηρίζουμε για να μας στηρίζουν η βοήθεια για τη βοήθεια. Με μία αχνή συγκίνηση αν και με άδεια χέρια, ο αποχαιρετισμός των παιδιών μας που αποφοιτούν του Στέλιου, του Σάρντυ και της Ρίας ανοίγοντας τα φτερά τους για την αγκαλιά του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. καλή τους πρόοδο στο καινούργιο τους πέταγμα .Ένα χαμογελαστό απόγευμα που φεύγοντας ίσως και να γεφύρωσε κάποιες αποστάσεις, σμίγοντας ξεχασμένους ανθρώπους, ανακαίνισε σχέσεις, αντάλλαξε εγκάρδιες χειραψίες, και ζέστανε χαμόγελα, αφήνοντας παράμερα χώρο να περάσουν μηνύματα. Είναι κι αυτό μια ελπίδα!

Τ

Γράφει ο Μιχάλης Δαρμαράκης

Α Ν Ε Π Α Ι Σ Θ Η Τ Ω Σ

16

ΦΥΛΛΟ

Μόνο να μη χάσουμε τη χαρά μας

Γ

ια το μόνο που ανησυχούσε ήταν να «μη μας πάρουν τη χαρά μας. Δεν πειράζει, και με λίγα θα ζήσουμε. Αλλά τη χαρά μας…». Ελεγε και ξανάλεγε σαν να μονολογούσε. Καθόταν στη διπλανή θέση του αεροπλάνου, και στη διάρκεια του τρίωρου ταξιδιού, αφηγήθηκε τη ζωή της με έναν τρόπο συναρπαστικά απλό και αφοπλιστικά ειλικρινή. Νοσηλεύτρια, μια 25ετία τώρα, σε πολύ δύσκολη και απαιτητική μονάδα δημόσιου ιδρύματος, αγαπάει τη δουλειά της, φροντίζει με έγνοια τους ασθενείς, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι χρόνια πάσχοντες. Από φτωχή οικογένεια, πήγε μεγάλη σχολείο, αφού είχε ήδη αποκτήσει τρία παιδιά. Καθάριζε σπίτια για να ζήσει, ύστερα αποφάσισε να παρακολουθήσει τη σχολή για νοσηλεύτριες. Ο πατέρας της δεν την άφηνε να σπουδάσει. Εμαθε από πολύ μικρή, στα δώδεκα, να πλέκει, να κεντάει. Καταπιάνεται διαρκώς με κάτι ώστε να ενισχύει τα οικονομικά του σπιτιού, να κάνει το καλύτερο για την οικογένειά της. Κατάφερε να στείλει και τη μία κόρη για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό (ταξίδευε για να την επισκεφτεί). Η άλλη έκανε οικογένεια, ο γιος «ψάχνεται» ακόμη. Είναι κοντά στα 50, ντυμένη με φόρμα και αθλητικά, είναι όμορφη με έναν τρόπο ανεπιτήδευτο και αυτάρκη. Ανθρωπος ανήσυχος, ακούραστος, φιλομαθής, φιλοπερίεργος. Οταν έρχεται η κουβέντα στην οικονομική κρίση, η αγωνία της εντοπίζεται σε ένα μόνο πράγμα: στην απώλεια της χαράς. Με αιφνιδιάζει. Το ίδιο ακριβώς περιγράφει ο Μπέργκμαν στην αυτοβιογραφία του, της λέω. Και μόλις επιχειρώ, διστακτικά, να εξηγήσω ποιος είναι ο Μπέργκμαν, με αποστομώνει: «Εχω δει ταινίες του με τη Λιβ Ούλμαν», μου απαντά. Το περιστατικό που καταγράφει ο μέγας Σουηδός στη «Μαγική κάμερα» έχει ως εξής: «Ο Μπαχ μόλις είχε γυρίσει από ένα ταξίδι, η γυναίκα του και δύο από τα παιδιά του είχαν πεθάνει κατά την απουσία του. Στο ημερολόγιό του έγραψε: Καλέ μου Θεέ, μόνο να μη χάσω τη χαρά μου. Η φράση αυτή μ’ έχει σώσει από κρίσεις και συμφορές και λειτουργούσε το ίδιο πιστά όπως η καρδιά μου: καμιά φορά υπερβολική και δυσκολόχρη-

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

στη, αλλά ποτέ εχθρική η καταστροφική». «Ναι, έτσι είναι», συγκατανεύει η άγνωστη συνταξιδιώτισσα. Και θυμάται τα γλέντια που έζησε στο σπίτι και στη γειτονιά της. «Ξύπναγα το πρωί με μουσικές και εικόνες από μεγάλα, στρωμένα ακόμη από το βράδυ, τραπέζια». Βγάζει από την τσάντα της έναν φορητό υπολογιστή και μου δείχνει οικογενειακές φωτογραφίες. Είναι και γιαγιά. Η γυναίκα που κάθεται δίπλα μου δεν έχει την πολυτέλεια των καταθλίψεων ή της μεμψιμοιρίας. Η ζωή την τραβάει από το μανίκι, μαζί με τις υποχρεώσεις και την επιθυμία να είναι παραγωγική, χρήσιμη, να ανανεώνει τις γνώσεις, να τροφοδοτεί με καινούργιες ιδέες τον εαυτό της και τους γύρω της. Είναι ικανή, αλλά ακονίζει και τις ικανότητές της, δεν εφησυχάζει, η δουλειά δεν τη φοβίζει, ψάχνει διαρκώς και αναζητεί καινούργια πεδία. «Ξέρεις, σκέφτομαι να ασχοληθώ και με την αγιογραφία. Πάντα μου άρεσε», λέει. Την παρακολουθώ, μάλλον σιωπηλή, με ελάχιστες παρεμβάσεις. Μοιάζει με ηρωίδα μυθιστορήματος, ο λόγος της έχει οικονομία, αμεσότητα και ακρίβεια, ζυγίζει τα γεγονότα, δεν τα μεγεθύνει, δεν τα δραματοποιεί, ακόμη και εκείνα (όπως οι αιφνίδιοι θάνατοι) που καθορίζουν τον ανθρώπινο βίο. Δεν ήταν αγανακτισμένη, με την οικονομική κρίση. Αυστηρή ναι, θυμωμένη ναι. Αυτό που θα μπορούσε να τη διαλύσει, όμως, είναι η απραξία. Η καθήλωση. Είναι εκπαιδευμένη να βρίσκει λύσεις, να αναπληρώνει τις απώλειες, να μην κάμπτεται από την αποτυχία. Η γυναίκα αυτή, γήινη και μεθοδική, συγκεντρώνει τη δυναμική μιας Ελλάδας με αντοχές και προοπτική. Επινοητικότητα και ασκημένο ένστικτο επιβίωσης. Στο δαιδαλώδες αεροδρόμιο του προορισμού μας, χωρίς να μιλάει καμία ξένη γλώσσα, έβρισκε πιο γρήγορα απ’ όλους τη σωστή κατεύθυνση και τις εξόδους. Συγκεντρωνόταν στον στόχο της και προχωρούσε με βήμα σταθερό και αποφασισμένο. Την παρατηρούσα. Τη θαύμαζα και την καμάρωνα. Δεν άφηνε καμία αμφιβολία ότι εκείνο που δεν θα επιτρέψει από κανέναν να της στερήσει, είναι μόνο ένα πράγμα: τη χαρά της. Για την αντιγραφή Βούλα Καντεράκη

17

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

ΚΑΠΛΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ Συνθέτης , στιχουργός , τραγουδιστής Τσεσμέ Μικράς Ασίας 15-8-1920 Καλιφόρνια Η.Π.Α 2-3-1997 Ο Κώστας Καπλάνης γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1920 στον Τσεσμέ Μικράς Ασίας ( Περιφέρεια Σμύρνης ). Ο πατέρας του Νίκος ήταν φουρνάρης και η μητέρα του Ερνεστίνα δασκάλα . Οι οικογένεια είχε δεκατρία παιδιά , δώδεκα αγόρια και ένα κορίτσι . Τα περισσότερα πέθαναν σε μικρή ηλικία και μέχρι το 1940 είχανε μείνει τρία αγόρια , ο Χρήστος , ο Γιάννης και ο Κώστας . Ο Χρήστος ήτανε στην αντίσταση και το 1943 οι Γερμανοί τον έστειλαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Νταχάου όπου και πέθανε . Ο Γιάννης έγινε μπουζουξής εγκαταστάθηκε στην Καλιφόρνια και πέθανε εκεί το 2002. Με τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 η οικογένεια πηγαίνει στη Χίο και από εκεί το 1923 εγκαθίσταται Πειραιά στα προσφυγικά ταμπούρια . Ο Κώστας Καπλάνης εγγράφεται στην πρώτη τάξη του Δημοτικόυ Σχολείου αλλά λόγω φτώχιας εγκαταλείπει το σχολείο και βοηθάει την οικογένεια κάνοντας δουλειές του ποδαριού . Στα δώδεκα αρχίζει και μαθαίνει την τέχνη του κουρέα και στα δεκαέξι του με τη βοήθεια του πατέρα του ανοίγει δικό του κουρείο στην Κοκκινιά . Στο κουρείο γνωρίζει τον ερασιτέχνη μπουζουξή Παναγιώτη Σοφρά από την Κούλουρη ( Σαλαμίνα ) και έτσι αρχίζει τα πρώτα βήματα στην εκμάθηση του μπουζουκιού . Γνωρίζετε με το Σταύρο Τζουανάκο κάνουνε παρέα και μαζί μαθαίνουνε μπουζούκι και κιθάρα . Ο Παναγιώτης Σοφράς τον γνωρίζει με το Γιώργο Μπάτη παίζουν μαζί στους τεκέδες στα Χιώτικα και αλλού βγάζοντας δισκάκι . Στην κατοχή ( 1942) γνωρίζετε με το Μιχάλη Δασκαλάκη και παίζουν για το φαί τους στο εστιατόριο « Άμφισσα

» οδός Ίωνος , κάτω από το θέατρο Κοτοπούλη . Άργότερα γνωρίζετε με το Γιώργο Μητσάκη και με το Μανώλη Χιώτη που τον φιλοξενεί στο σπίτι του στην Αθήνα . Το 1945 φτασμένος πιά μπουζουξής γνωρίζετε με το Σπύρο Περιστέρη και έτσι ανοίγει ο δρόμος για τη δισκογραφία . Στην Αθήνα γνωρίζει τη γυναίκα του Μαρία το γένος Αρμακόλα και στις αρχές του 1945 παντρεύονται με κουμπάρο το Γιώργο Μητσάκη και την πρώτη γυναίκα του Αθανασία και στις 9-7-1946 Γράφει γεννιέται ο γιος του Νίκος , o Δήμoς Νονά του η Αθανασία ΜηKερδέλας* τσάκη . Το 1946 στρατιώτης και πολίτης παραμονές Χριστουγέννων του 1949 . Ένας αλήτης πέθανε 1953 Μουσική Κώστας Καπλάνης Στίχοι Κώστας Μάνεσης Τραγούδι Τάκης Μπίνης - Μαίρη Λίντα Ένας αλήτης πέθανε στου πάρκου την πλατεία μα ούτε μάτια εδάκρυσαν ούτε καρδιές εράγισαν άραγε , άραγε ποιος να’ναι αιτία αχ γιατί τόση κακία Για κάποιο παραστράτημα για μια συκοφαντία οι φίλοι τον μισήσανε οι πόρτες όλες κλείσανε άραγε , άραγε ποιος να’ναι αιτία αχ γιατί τόση κακία Ένας αλήτης πέθανε – εχθές αργά το δείλι ο χάρος τον αγκάλιασε εκεί που τον αντάμωσε μέσα του πάρκου την πλατεία αχ γιατί τόση κακία Συγκλονιστικό τράγουδι τόσο σε στίχους , μουσική , ερμηνεία που δείχνει το κλίμα της μετεμφυλιακής περιόδου . Αντικαταστήσετε τη λέξη αλήτης με τη λέξη αντάρτης και θα καταλάβετε πολλά .

"Πυξίδα της γεύσης"

ΦΥΛΛΟ

η σημερινή συνταγή είχα τη τιμή να τη μάθω και να τη μαγειρέψω μαζί με τη γιαγιά Βασιλεία, μια γυναίκα 85 ετών που με εντυπωσίασε τόσο η προσωπικότητά της όσο και η μαγειρική της ικανότητα. Η αλήθεια είναι ότι με αντιμετώπισε με λίγη «καχυποψία» μόλις της είπα ότι θα ήθελα να τη βοηθήσω να τυλίξει τα πεντανόστιμα ντολμαδάκια όμως γρήγορα κέρδισα την εμπιστοσύνη της κυρίως με τον ενθουσιασμό μου! Αν δε βαριέστε θα σας έλεγα να πάτε μια βόλτα να μαζέψετε τα φύλλα άλλωστε υπάρχουν πολλά αμπέλια και κρεβατίνες στη πόλη μας. Καλοκαιράκι τώρα οπότε μπορείτε να το συνδυάσετε με μια εκδρομή στη θάλασσα ή στο βουνό. Να θυμάστε ότι τα ιδανικά αμπελόφυλλα έχουν ανοικτό πράσινο χρώμα, είναι μικρά και τρυφερά τη στιγμή που τα κόβετε. Σημαντικά κόλπα που θα κάνουν πιο νόστιμο το αποτέλεσμα όπως με έμαθε η γιαγιά Βασιλεία είναι να χρησιμοποιήσετε το ζωμό που θα ζεματίσετε τα αμπελόφυλλα και φυσικά Από την στο αυγολέμονο οι κινήσεις να είναι αργές και σταθεΕυφροσύνη ρές. Το αποτέλεσμα πιστέψτε με θα σας εντυπωσιάΚάτσουνα σει και η ταχύτητα που θα καταναλωθούν θα είναι αστραπιαία! Πάντοτε με μάγευε η συναναστροφή με τους μεγαλύτερους. Κυρίως εκείνους που δεν επιβάλλουν, δε θεωρούν τίποτα δεδομένο και προσπαθούν να σου μεταδώσουν όσα περισσότερα μπορούν. Άλλωστε ο σεβασμός απέναντί τους κάπως έτσι κερδίζεται…. Καλή σας όρεξη!

Τ

Ντολμαδάκια αυγολέμονο με κιμά

Υλικά 60-70 αμπελόφυλλα 100 γρ. Ελαιόλαδο 2 φλιτζάνια ζωμό που ζεματίσαμε τα φύλλα 2 αυγά χυμό από 2 λεμόνια Αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι Για τη γέμιση 1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο 1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο 1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο 150 γρ. ρύζι Καρολίνα Εκτέλεση Σε μπολ βάζουμε τον κιμά, το λάδι, τον μαϊντανό, τον άνηθο και το ρύζι. Αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε καλά. Ζεματίζουμε για 1-2 λεπτά τα αμπελόφυλλα και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Τυλίγουμε βάζοντας περίπου μια κουταλιά του γλυκού σε κάθε φύλλο γυρίζοντας προς τα μέσα τα πλαϊνά μέρη και τα βάζουμε με τάξη στριμωχτά στη κατσαρόλα. Μόλις τελειώσει αυτή η υπέροχη διαδικασία, προσθέτουμε το λάδι και το ζωμό. Τα σκεπάζουμε με ένα ρηχό πιάτο και τα μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά για 45 λεπτά περίπου. Ελέγχουμε ανα διαστήματα για να βεβαιωθούμε ότι το φαγητό μας έχει ζουμί. Ετοιμάζουμε το αυγολέμονο χτυπώντας τα ασπράδια με λίγο αλάτι, τους κρόκους, το λεμόνι και ζουμί από το φαγητό. Υπενθυμίζω ότι αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνει αργά! Περιχύνουμε το φαγητό μας μετά που θα το κατεβάσουμε από τη φωτιά και σερβίρουμε.

18

ΦΥΛΛΟ

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Επί της Γραμμής Σχεδόν σε όλους μας, η πισίνα έχει συνδεθεί με μια πολυτέλεια διασκέδασης που εξασφαλίζει τη δροσιά τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Ειδικά όσοι μεγαλώσαμε σε περιοχές που δεν βρέχονταν από θάλασσα, στο άκουσμα της λέξης και μόνο, δημιουργούμε αυτόματα με το μυαλό, όμορφες εικόνες δροσερής ξεκούρασης… Υπάρχουν όμως και κάποιοι – μικροί κα μεγάλοι – που έχουν συνδέσει την πισίνα στο μυαλό τους με διαφορετικό τρόπο. Είτε επειδή την χρησιμοποιούν εντατικά ως τον απόλυτο «στίβο» άθλησης τους, είτε επειδή την χρησιμοποιούν για θεραπευτικούς λόγους, η πισίνα είναι ο χώρος που η καθημερινότητα τους, τους επιβάλει να χρησιμοποιούν. Οι αθλητές της πισίνας αθλούνται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους σε ερασιτεχνικά (όχι επαγγελματικά) σωματεία. Η πολιτεία έχει χτίσει κολυμβητήρια και είναι υποχρεωμένη να τα λειτουργεί και να τα συντηρεί έτσι ώστε ο ερασιτεχνικός αθλητισμός αλλά και ο μαζικός (παλαιότερα ονομαζόταν «λαϊκός») αθλητισμός όπου κολυμπάνε όσοι θέλουν να κολυμπήσουν εκτός σωματείων και για δικούς τους λόγους, να μπορούν να λειΓράφει o Bασίλης τουργήσουν με ένα κόστος που θα είναι προσιτό σε κάθε Παπαστάμος οικογένεια. Την περασμένη χρονιά, όλες οι πισίνες της χώρας για οικονομικούς λόγους, είχαν προβλήματα στη λειτουργία τους. Απ’ όσο έχω καταλάβει η πισίνα του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Χανίων είχε τα περισσότερα. Η επίσημη δικαιολογία δεν ήταν η οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά η μη έγκαιρη κατάθεση προϋπολογισμού από το ΕΑΚ Χανίων στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Το αστείο όμως είναι ότι η νέα διοίκηση του ΕΑΚ τοποθετήθηκε ετεροχρονισμένα από την ίδια τη πολιτεία. Τα μηνύματα για την χρονιά που ανοίγει από το Σεπτέμβριο δεν είναι αισιόδοξα… Τα πηγαδάκια όσων τους αγγίζει το θέμα, λένε ότι τα παιδιά θα κολυμπήσουν στην πισίνα μέχρι τον Οκτώβρη που θα τη ζεσταίνει ο ήλιος και μετά η πισίνα πιθανόν να κλείσει είτε για εργασίες συντήρησης είτε λόγω έλλειψης πετρελαίου. Το πότε θα ανοίξει εξαρτάται και από την ολοκλήρωση των εργασιών (αν βρεθούν χρήματα να αρχίσουν) αλλά και από τη χρηματοδότηση για το πετρέλαιο. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η πιθανότερη περίοδος που θα ανοίξει ξανά η πισίνα είναι ο Μάιος που ο ήλιος θα μπορεί ξανά να τη θερμάνει. Δεύτερη χρονιά όμως χωρίς πισίνα, πολλοί αθλητές που δεν θα έχουν στίβο να αθληθούν θα αποσυρθούν, ομάδες και αθλητές που συμμετέχουν σε εθνικά πρωταθλήματα θα έχουν τεράστια προβλήματα, διεθνής διοργανώσεις θα χαθούν οριστικά από την πόλη (που διαθέτει την καλύτερη πανελληνίως και μια από τις καλύτερες στη Μεσόγειο, κολυμβητική υποδομή με δύο πολύ καλά κολυμβητήρια που κανένα δε λειτουργεί!). Τι να κάνουμε, ρε Βασίλη, μου είπε ένας φίλος. Όλη η Ελλάδα δεινοπαθεί με τα οικονομικά, ο αθλητισμός θα γλιτώσει; Δεν είναι έτσι. Την καλύτερη απάντηση την έδωσε στην τηλεόραση ο αρχιπροπονητής του πόλο και δημοτικός σύμβουλος (με αρμοδιότητα στις αθλητικές εγκαταστάσεις) Κος Ν. Βλαζάκης. Είπε λοιπόν πως «Δεν είναι δυνατόν, η πολιτεία να πριμοδοτεί την κάθε ποδοσφαιρική ομάδα της Α εθνικής με τουλάχιστο 9 εκ. ευρώ και ταυτόχρονα να δηλώνει πως δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τη λειτουργία των κολυμβητηρίων». Λεφτά λοιπόν υπάρχουν. Ας κοπούν μερικά εκατομμύρια που παίρνουν οι συμμετέχοντες στις παράγκες του ποδοσφαίρου και ας δοθούν εκεί που πραγματικά αναπτύσσεται το αθλητικό ιδεώδες. Ελπίζω ότι όσοι ορίζουν την τύχη των αθλημάτων πισίνας στα Χανιά - πολιτικοί, σύλλογοι, προπονητές, αθλητές, γονείς και φίλοι της κολύμβησης - τη νέα χρονιά να είναι έτοιμοι με επιχειρήματα σαν το παραπάνω και εφοδιασμένοι με διάθεση για διεκδίκηση. Απ’ ότι φαίνεται θα είναι ακόμα μια δύσκολη χρονιά. Και για την πισίνα.

«Κρίσης λεξιλόγιο: οι οικονομικοί όροι που μας καταδυναστεύουν», Γιάνης Βαρουφάκης (Ποταμός) «Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος στην μελαγχολία από την απραξία. Και καμία γιατρειά καλύτερη από την πράξη". Τάδε έφη το 1621 ο Robert Burton στο κλασσικό του βιβλίο Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ. Ήταν το βιβλίο που διάβαζε κάθε πρωί, για να βρει το κουράγιο να σηκωθεί από το κρεββάτι του, ο μελαγχολικός Dr Johnson. Και ποια "πράξη" επέλεξε ο Dr Johnson ώστε να αποδράσει από την μελαγχολία που τον καταδυνάστευε; Την λεξικογραφία. Την καταγραφή και απόδοση των όρων που συνιστούσαν τον καθημερινό αγώνα να εκφράζουμε, και να διαμορφώνουμε, τις σκέψεις μας. Έτσι, εν έτει 1755, προέκυψε ίσως το γνωστό, και ακόμα απολαυστικό, λεξικό του Dr Johnson. Με αυτό καταπολέμησε την μελαγχολία του αλλά και άσκησε κριτική. Παραδείγματος χάριν, ορίζει τον αντίστοιχο ΦΠΑ της εποχής του ως εξής: "Ένας μισητός φόρος επί αγαθών ο οποίος επιλέγεται όχι από δίκαιους κριτές των αξιών αλλά από φουκαράδες στην δούλεψη εκείνων που κερδίζουν από την είσπραξή του." Σήμερα, εδώ στην Ελλάδα της Κρίσης, η μελαγχολία ξεπέρασε τα όρια του ατομικού και κινδυνεύει να μολύνει το σώμα της κοινωνίας ολόκληρης. Η πράξη, όπως έλεγε ο Burton, είναι η καλύτερη γιατρειά. Συλλογικά και ατομικά. Το λεξικό τούτο αποτελεί μία από αυτές τις μικρές, ατομικές πράξεις. Από την μία, εξηγεί τους όρους που αιωρούνται παντού (CDS, spreads κλπ) ενώ από την άλλη, στον δρόμο που χάραξε ο Dr Johnson, η λεξικογραφική προσπάθεια που κρατάτε στα χέρια σας ελπίζει να διαταράξει την κοινή μας μελαγχολία θέτοντας τους όρους της Κρίσης στο φως της κριτικής.» Γιάννης Βαρουφάκης Όταν οι νεκροί χορεύουν,Ταιμπο Πάκο Ιγνάσιο,Εκδ. Αγρα «Από εκεί προέρχεται όλη μου η δυσπιστία για τη μέθοδο των λογικών συμπερασμάτων. Είπα στη δικηγόρο μου να μη σε προσλάβει με καμία δύναμη αν πρώτα δεν σιγουρευτεί ότι ήσουν απολύτως παράλογος, φίλε». Ο Έκτορ ήταν πάντα ξένος, εκτός τόπου. Δεν είχε δικά του

σκηνικά, είχε μόνο δανεικά σκηνικά, κατασκευασμένα ειδικά για εκείνον, έναν απελπισμένο ηθοποιό χαμένο στη μέση μιας παράστασης, στο κέντρο των σανιδιών, χωρίς σενάριο στα χέρια, χωρίς κανένα ταλέντο, χωρίς καμιά ικανότητα αυτοσχεδιασμού. Ήταν χαμένος σ’εκείνο το χωριό όπου σύμμαχοι δεν έλεγαν να φανούν και όλος ο κόσμος είχε απαντήσεις σε ανύπαρκτες ερωτήσεις. […] Άρχιζε να χάνεται μέσα στην ομίχλη του Μεξικού, να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του στους δρόμους. Γερνούσε, και μαζί με την ηλικία ερχόταν η αίσθηση απουσιών, πολλών μικρών αμνησιών για πράγματα που έπρεπε να ήταν σημαντικά κάποτε, αλλά είχε ξεχάσει να τα σημειώσει στην καρδιά του. Δεν ένιωθε ούτε καν θλίψη για τον εαυτό του. Άρχιζε να μοιάζει με τον άνθρωπο που γύρευε. Ήταν και οι δύο χαμένοι στον Σαν Αντρές.

Ο ίσκιος πάνω από το Ίνσμουθ, Χάουαρντ Φίλιπ Λάβκραφτ, Εκδ. Αίολος Το απομονωμένο λιμάνι του Ίνσμουθ κρύβει ένα αποτρόπαιο μυστικό, που οι αλλόκοτοι στην όψη κάτοικοί του προσπαθούν να διαφυλάξουν με κάθε τρόπο. Από τα μισοερειπωμένα σπίτια τρομακτικοί θόρυβοι αντηχούν και στον Ύφαλο του Διαβόλου χορεύουν παράξενα όντα. Ο ίσκιος του Ίνσμουθ, μια εισαγωγή στην περίφημη Μυθολογία Κθούλου, είναι από τις καλύτερες νουβέλες του Χ.Φ. Λάβκραφτ και αποτέλεσε το σκηνικό για πολλά έργα συγγραφέων Τρόμου μα και για σενάρια ταινιών. Μαζί, θα διαβάσετε τα διηγήματα: Ο βάλτος του φεγγαριού, όπου σε κάποιο ιρλανδικό πύργο αναμειγνύονται ο τρόμος και η ελληνική μυθολογία, Το κυνηγόσκυλο, όπου κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του το αποτρόπαιο Νεκρονομικόν, το Φυλακισμένος με τους φαραώ, μια αποπνικτική ιστορία φρίκης που είχε γράψει ο Λάβκραφτ για λογαριασμό του διάσημου μάγου Χουντίνι και, τέλος, ο Ίβιδος, ένα από τα ελάχιστα σατιρικά διηγήματα φαντασίας που έγραψε ο συγγραφέας. Μια συλλογή που αποκαλύπτει τα πιο χαρακτηριστικά χρώματα της παλέτας του μεγάλου μαέστρου του Φανταστικού. Επιμέλεια Μ.Φ.

ΦΥΛΛΟ

19

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

συνέχεια από την 4η σελίδα Το νέο πανεπιστήμιο θέλει να εξυπηρετήσει ακριβώς το νέο κοινωνικό τοπίο, προετοιμάζοντας πληρέστερα τα μεσαία στρώματα της χώρας για την κοινωνική τους υποβάθμιση. Προσπαθεί, θεωρητικά τουλάχιστον, να συνδέσει στενότερα τις σπουδές με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας σε εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό (θεωρητικά καθώς αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τη μαγική ιδιότητα της αγοράς να αυτορυθμίζεται και όχι βάση κάποιου σχεδιασμού). Καθιστά το πανεπιστήμιο από μηχανισμό άμβλυνσης των ταξικών ανισοτήτων σε μηχανισμό όξυνσής τους, καθώς το σύστημα αξιολόγησης των πανεπιστημίων θα δημιουργήσει πανεπιστήμια πολλών ταχυτήτων, άλλα για τους πλούσιους και άλλα για τους φτωχούς, για τις διαφορετικές κατηγορίες του πληθυσμού. Τέλος, το πανεπιστήμιο θα πάψει να αποτελεί χώρο δημοκρατικών διεκδικήσεων, στο βαθμό που τα μεσαία αυτά στρώματα θα χάσουν την πολιτική τους ηγεμονία εντός της ελληνικής κοινωνίας. Οι αλλαγές στα πανεπιστήμια λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο παρά καθρέφτης των υπόλοιπων αλλαγών στην κοινωνία. Θα συμβάλουν στη διαμόρφωση της χώρας ως μίας χώρας φθηνού εργατικού δυναμικού που θα στηρίζεται σε κλάδους εντάσεως εργασίας, σχέδιο το οποίο για να είναι βιώσιμο θα πρέπει και το εργατικό αυτό δυναμικό να έχει και λιγότερα περιθώρια να διεκδικήσει τα δικαιώματα του. Οι δε νέες κατευθύνσεις της οικονομίας δεν θα μπορούν να είναι το αποτέλεσμα μίας συλλογικής κοινωνικής απόφασης, με το πανεπιστήμιο αρωγό μέσα από την έρευνα, αλλά θα διαμορφώνονται από την ίδια την αγορά ως εάν το συμφέρον του ενός επιχειρηματία ή της χ πολυεθνικής να είναι κατ’ ανάγκη και το συμφέρον της κοινωνίας ολόκληρης. Οι αλλαγές στο πανεπιστήμιο όμως ξεχωρίζουν ακριβώς γιατί σηματοδοτούν και το κλείσιμο των εναλλακτικών διεξόδων της χώρας και της οικονομίας της να ανακάμψει από την οικονομική κρίση και τη βαθειά ύφεση στην οποία τα μέτρα του μνημονίου την καταδικάζουν. Και την Ακρόπολη να πουλήσουμε, εάν ο αγοραστής της δεν πάει να την χτίσει, θα υπάρχει πάντα η ελπίδα αύριο να την επανεθνικοποιήσουμε. Εάν όμως η χώρα στερείται πανεπιστημίων για να την οδηγήσουν σε νέες οικονομικές κατευθύνσεις και νέους ανθρώπους με κριτική και σφαιρική παιδεία, ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν και να δημιουργήσουν σε ένα νέο οικονομικό περιβάλλον, ελπίδα δυστυχώς δεν υπάρχει καμία.

Η Τελευταία Ακροβάτης Της Μαδρίτης (Balada Triste De Trompeta) Σκην. Alex de la Iglesia, με τους: Carlos Areces, Antonio de la Torre, Carolina Bang, Manuel Tallafe, Alejandro Tejerias Το 1937 στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου, ένας «Παλιάτσος» επιστρατευμένος από την Πολιτοφυλακή, ηγείται με αμφίεση κλόουν του λουτρού αίματος εναντίον των στρατιωτών της Εθνοφυλακής του Φράνκο. Το 1973 στη Μαδρίτη, ο Javier, γιος εκείνου του «Παλιάτσου» ζητά εκδίκηση. Έτσι βρίσκει δουλειά ως Λυπημένος Παλιάτσος σε ένα τσίρκο, όπου θα γνωρίσει τον Sergio, τον βίαιο αστέρα του τσίρκου και εραστή της Natalia, της σαγηνευτικής αλλά και σκληρής ιπτάμενης ακροβάτιδας. Ο Javier και ο Sergio θα φτάσουν σε μια σύγκρουση μέχρις εσχάτων για να κερδίσουν την αγάπη της τελευταίας ακροβάτιδας της Μαδρίτης...

The way back Σκην. Peter Weir, με τους : Colin Farrell, Jim Sturgess, Ed Harris, Mark Strong, Saoirse Ronan Μια ιστορία δραπέτευσης από γκούλαγκ της Σιβηρίας του 1939. Αιχμάλωτοι του Κόκκινου Στρατού από διάφορες εθνότητες δεν πρέπει μονάχα να καταφέρουν να δραπετεύσουν, αλλά να αντέξουν και τις αντίξοες συνθήκες αφού τα καταφέρουν, δια μέσου της Σιβηρίας, της ερήμου Γκόμπι κι ως την Ινδία.

Ένας ελευθερος κοσμος ( it’s a free word) Σκην. Κεν Λόουτς, με τους: Kierston Wareing, Juliet Ellis, Leslaw Zurek, Colin Caughlin Η Άντζι μπορεί να μην έχει ιδιαίτερη σχολική παιδεία, αλλά είναι δυναμική, έξυπνη και φιλόδοξη. Όταν μένει άνεργη για άλλη μια φορά, είναι αποφασισμένη να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Μαζι με τη συγκάτοικό της, τη Ρόουζ, αποφασίζουν να γίνουν τα αφεντικά του εαυτού τους. Στήνουν ένα γραφείο ανεύρεσης εργασίας για μετανάστες εργάτες, το οποίο λειτουργεί σε μια διαφορετική πραγματικότητα με άλλους κανόνες. Εκεί η εργασία είναι φτηνή και οι νόμοι θεσπίζονται για να καταργούνται.

Ίσως και να αντιπροσωπεύουν ένα σημείο των καιρών: η ευκαιρία να βγάλεις όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, ανεξάρτητα από τις συνέπειες, είναι δελεαστική. Αλλά με τι κόστος;

Πρoτείνει o Aντώνης Σπανoυδάκης

Μικρά Αθώα Ψέματα (Little White Lies) Σκην. Γκιγιόμ Κανέ με τους: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φρανσουά Κλιζέ, Ζαν Ντιζαρντέν, Μπενουά Μαζιμέλ Κάθε χρόνο, ο Μαξ, ένας επιτυχημένος ιδιοκτήτης εστιατορίου, και η σύζυγός του προσκαλούν μια χαρούμενη παρέα φίλων στο όμορφο εξοχικό τους σπίτι δίπλα στη θάλασσα, για να γιορτάσουν τα γενέθλια του φίλου τους Αντουάν και να ξεκινήσουν έτσι τις διακοπές τους. Όμως φέτος, προτού εγκαταλείψουν το Παρίσι, ο φίλος τους Λούντο τραυματίζεται σε ένα ατύχημα, γεγονός που οδηγεί σε μια αλυσίδα αντιδράσεων και ανάμεικτων συναισθημάτων. Οι διακοπές αυτές ωθούν τον καθένα από την παρέα να ανακαλύψει τι τον ενοχλεί και τι τον αναστατώνει. Είναι καιρός πλέον να "πέσουν οι μάσκες" και να ειπωθούν αλήθειες. Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει (Veronika Decides to Die) Σκην. Εμιλι Γιανγκ, με τους : Σαρα Μισελ Γκελαρ, Τζοναθαν Τακερ, Μελισα Λιο, Ερικα Κριστενσεν Η ιστορία επικεντρώνεται στην Βερόνικα, μια εικοσάχρονη που φαίνεται πως έχει τα πάντα, ωραία εμφάνιση, καλή δουλειά και μια ζωή γεμάτη υποσχέσεις μπροστά της. Παρ όλα αυτά, η Βερόνικα αποφασίζει να αυτοκτονήσει. Η απόπειρα δεν είναι επιτυχής και σύντομα ξυπνάει σε μια ψυχιατρική κλινική, όπου μαθαίνει πως δεν της έχει μείνει πολύς χρόνος ζωής. Κατά την διάρκεια της νοσηλείας της στο νοσοκομείο, γνωρίζει ανθρώπους που χαρακτηρίζονται τρελοί, επειδή δεν ακολουθούν κάποιους κοινωνικούς κανόνες. Έχοντας ελάχιστα να χάσει, η Βερόνικα θα ξεκινήσει μια διαδρομή κατά την οποία θα ελευθερώσει τον εαυτό της και μάθει πώς είναι να ζεις πραγματικά.

20

ΦΥΛΛΟ

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Τ Τιι δ δο ού ύμ με ε κ κα αιι ττιι θ θα α α ακ κο ού ύσ σο ου υμ με ε σ σττα α Χ Χα αν νιιά ά

Εφτασε αισίως το καλοκαίρι και για εμας εδώ που είμαστε «τουριστικός προορισμός», σημαίνει πως ο τουρισμός θα δώσει ανάσα στην τοπική οικονομία και γενικότερα αισιοδοξία, σε ένα γκρίζο τοπίο, μετά τα απανωτά μνημόνια και τα μέτρα που παίρνουν αυτοι που έλεγαν : «λεφτα υπάρχουν…». Υπάρχουν βέβαια κι αυτοι που θέλουν τη χώρα να τη σκαπουλάρει, αφου σκέφτονται : «έλα μωρε, Έλληνες είμαστε θα τα καταφέρουμε…», όμως τα σπρέντ έχουν άλλη γνώμη και τα έσοδα του πρώτου εξαμήνου είναι για κλάμματα. Ενας συνταγματολόγος και Νο 2 του Γράφει o Γιώργος ΠΑΣΟΚ, είναι πλέον Βαβουλές στο τιμόνι του ο υπουργείου οικονομικών, που σημαίνει ότι ίσως σκέφτηκαν πως με αυτό τον τρόπο φοβηθούν οι κερδοσκόποι… Πάντως ως φαίνεται, γλυτώσαμε το φόρο στα αναψυκτικά και ποιος ξέρει τι θα σκεφτούνε στη συνέχεια, για να ξοφλήσουμε το χρέος των 350 δις, που θέλουν να μας πείσουν πως μαζί τα «φάγαμε»… Την ίδια στιγμή οι αγανακτισμένοι, έχουν μόνιμη έδρα τους τα βράδυα τις πλα-

τείες όλης της χώρας, έτσι και εδώ την πλατεία αγοράς, όπου ουκ ολίγα μουσικά δρώμενα συμβαίνουν μεταξύ άλλων !! Στα μουσικά του μήνα που πέρασε είχαμε πάρα πολλά, με μία έμφαση στα πιο απαιτητικά ρεπερτόρια ενώ οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις του νέου Καλλικρατικού Δήμου Χανίων, κάπου κόλλησαν… και ανακοινώθηκαν μόλις την 1η Ιούλη. Σε αυτές βρίσκουμε ως συνήθως αρκετά μεγάλα ονόματα, με τις ανάλογες «μέγκα» συναυλίες, τοπικούς συλλόγους και τρία τοπικά μουσικά συγκροτήματα. Ο Γιάννης Χαρούλης φέτος έρχεται πάλι στο φρούριο Ιτζεδίν, στις 17/8, ενώ ο Γιάννης Κότσιρας και ο Δημήτρης Μπάσης έρχονται στην Τάφρο στις 30 Ιούλη. Ενδιαφέρον αναμένεται να έχει η εκδήλωση του συλλόγου μουσικών Χανίων «Ο Χάρχαλης» στις 19/8, που είναι αφιερω-

NIKOΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ ...τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο ISBN: 978-960-99366-1-3 Σελίδες: 126 Ο Nίκος Ξυλούρης είναι μία από τις πιο οικείες φυσιογνωμίες στην ελληνική μουσική. Αγαπήθηκε απ΄ όλους τους Έλληνες, από τους διανοούμενους μέχρι και τους πιο απλούς και λαϊκούς ανθρώπους. Είχε το πλεονέκτημα ο,τιδήποτε και να τραγουδούσε να το κάνει κτήμα όλων, γεγονός που χαρακτηρίζει μόνο τους πολύ μεγάλους ερμηνευτές. Και αυτό γιατί δεν ήταν απλά ένας μεσολαβητής των τραγουδιών αλλά μύστης μιας τελετουργίας. Είπε , βέβαια, και σπουδαία τραγούδια. Αυτός ο συνδυασμός είχε ως αποτέλεσμα να παραμείνει αλώβητος στο πέρασμα του χρόνου και να καταφέρει να περνά από γενιά σε γενιά. Τα 30 χρόνια από το θάνατό του (8 Φεβρουαρίου 2010) τιμήθηκαν με εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, καθ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, με κορύφωση τη «Διήμερη συνάντηση για τον Νίκο Ξυλούρη» στη γενέτειρά του, τα Ανώγεια, στις 26 και 27 Ιουνίου 2010. Στο πλαίσιο του έτους Νίκου Ξυλούρη το περιοδικό Μετρονόμος παρουσίασε ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον Αρχάγγελο της Κρήτης, το οποίο σε νέα επεξεργασμένη μορφή και με αρκετές

προσθήκες περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Νίκος Ξυλούρης - …τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». Στις σελίδες του βιβλίου συναντούμε μοναδικές αφηγήσεις της γυναίκας του Ουρανίας, του γιου του Γιώργου, του αδελφού του Γιάννη, του Χρήστου Λεοντή και του Χριστόδουλου Χάλαρη. Γράφουν επίσης ο Λίνος Κόκκοτος, ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ο Γιώργος Μονεμβασίτης, ο Σταύρος Γ. Καρτσωνάκης, ο Σπύρος Κουρκουνάκης, ο Θόδωρος Βαλσαμίδης, η Αγάπη Καλομοίρη και ο Γρηγόρης Παπαδογιάννης. Περιλαμβάνεται αναλυτική δισκογραφία του Νίκου Ξυλούρη και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αρκετό από αυτό ανέκδοτο, που παραχώρησε ευγενικά η οικογένεια Ξυλούρη. Για το Νίκο Ξυλούρη το τραγούδι ήταν οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου από το «Καπνισμένο τσουκάλι», του Χρήστου Λεοντή, που ο ίδιος ερμήνευσε: «…εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ΄ τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». Την έκδοση επιμελήθηκε ο Θανάσης Συλιβός.

μένη στους οργανοποιούς των Χανίων. Από τα τοπικά συγκροτήματα, οι Primavista θα εμφανιστούν στο θέατρο ανατολικής τάφρου στις 31/8 μαζι με το Τρίφωνο όπου συμμετέχει η Χανιώτισα Ερωφύλη, το μουσικό σχήμα «Κύκλος» στις 5 Αυγούστου στον ίδιο χώρο και το μουσικό σύνολο «Μανούσος Μπαϊλάκης» θα δώσει συναυλία στην Αν.Τάφρο, στις 30/8, με ένα αφιέρωμα στο Μάνο Χατζηδάκι. Ο καταξιωμένος μουσικός Μανώλης Πάππος που παίζει μπουζούκι και τραγουδάει, βρίσκεται στα Χανιά αυτό το καλοκαίρι και παίρνει μέρος σε διάφορα ενδιαφέροντα λάϊβ, στα Χάλκινα, στο Λιβυκόν στη Σούγια και αλλού. Μαζι του ο Τάκης Μπάρμπας στα κρουστά και ο Κωστής Αβυσσινός στο μπουλγαρί. Το «Αντιρατσιστικό φεστιβάλ» έγινε και φέτος στο Πάρκο ειρήνης και φιλίας, στις 25 και 26 Ιούνη, με μεγάλη επιτυχία. Πολλές ποικίλες και ενδιαφέρουσες οι δράσεις, οι ομιλίες, οι συζητήσεις και τα άλλα δρώμενα. Ιδιαίτερο χρώμα έδωσαν το χαριστικό παζάρι, τα περίπτερα, το καφενείο και η πολυεθνική κουζίνα ! Πολλά και ωραία έθνικ συγκροτήματα έπαιξαν στη μεγάλη σκηνή και στη μικρή, τοπικά ροκ και χιπχοπ συγκροτήματα, με προδιαγραφές να κάνουν σπουδαία πράγματα ! Στις 4 Ιούνη έγινε η γιορτή διεκδίκησης στο «Στρατόπεδο Μαρκοπούλου». Πολλα ήταν και εδώ τα δρώμενα, οι παρεμβάσεις και οι δράσεις για μικρούς και μεγάλους. Μουσική έπαιξαν οι Χαλικούτηδες, οι «Εντέχνως λαϊκοί» και η βραδυά έκλεισε με κρητικό γλέντι, με τον Λεωνίδα Λαϊνάκη και το Μιχάλη Λουφαρδάκη. Η Ευρωπαϊκή γιορτή μουσικής γιορτάστηκε στις 21 Ιούνη, με μία συναυλία στο νέο χώρο που δημιουργήθηκε στο παλιό λιμάνι, μετα την κατεδάφιση του παλιού τουριστικού περίπτερου. Συμμετείχαν οι : Haig

Yazdjan, Ψαρογιώργης, Γιάννης Χαρούλης, Λεωνίδας Μαριδάκης, Δημήτρης Κουκουλιτάκης και Σπύρος Πετρουλάκης. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολυ μεγάλη ενώ τα έσοδα δόθηκαν στα συσσίτια της Σπλάντζιας. Στον ίδιο χώρο, στα πλαίσια των εκδηλώσεων της ομάδας αρχιτεκτόνων, p-public, δόθηκε συναυλία από τα Χανιώτικα συγκροτήματα : Canea 6, Ξυπόλητη Πρόβα, Freak tones & Σιγανά Ποτάμια. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ», τεύχος 40 Με το τεύχος αυτό ο Μετρονόμος γιορτάζει τα 1 0 χρόνια του, που ομολογουμένως είναι επιτυχημένα και δημιουργικά και παράλληλα αθόρυβα και σεμνά ! Σε αυτό το τεύχος περιλαμβάνονται : συνέντευξη με τον Θανάση Γκαϊφύλλια, τον Γιώργο Μούτσιο, τη Σοφία Μιχαηλίδου, τον Γιώργο Αλτή, τον Μπάμπη Τσέρτο κ.α. Επίσης αφιερώματα, στον ηχολήπτη Γ.Παπαϊωάννου, στον λαϊκό τραγουδιστή Πέτρο Αυγέρη, στο Δημήτρη Ψαριανό και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΛΑΪΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ», τεύχος 28 Το περιοδικό του γνώστη του λαϊκού τραγουδιού, Γιώργου Κοντογιάννη, ξανακυκλοφορεί μετα από ένα χρόνο, με νέο εκδότη, μεγαλύτερο μέγεθος, αλλά την ίδια ομάδα συντακτών την ίδια ποιότητα και ερευνητική δουλειά. Πολλά τα ενδιαφέροντα θέματα : τα κέντρα που δούλεψε ο Καζαντζίδης, αφιέρωμα στο Μανώλη Ρασούλη με πλήρη δισκογραφία, συνέντευξη με τον κορυφαίο μπουζουξή Χρήστο Ολύμπιο, αφιερώματα τους Μάρκο Μέλκων, Κώστα Κοφινιώτη, Σάκη Τσιβγούλη, την πλήρη δισκογραφία του Γιώργου Παπασιδέρη και άλλα πολλά. Με μουσικούς χαιρετισμούς και καλές διακοπές !!

ΦΥΛΛΟ

21

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Vangelis Katsoulis Pictures from inside Το «Pictures from Inside» είναι το ενδέκατο προσωπικό του άλμπουμ του συνθέτη Βαγγέλη Κατσούλη και κυκλοφορεί από την El Capitan- Lyra. Το άλμπουμ κινείται στο γνώριμο μουσικό ιδίωμα του Βαγγέλη Κατσούλη, το οποίο, με αφετηρία τη τζαζ, επιχειρεί ταξίδια σε χώρους διαφορετικούς όπως η ηλεκτρονική, η κλασική, η ethnic, η ροκ και η μίνιμαλ μουσική, με παντρέματα συχνά απροσδόκητης και παράξενης ομορφιάς. Η εμπειρία του και η πολύχρονη ενασχόλησή του με τη τζαζ, την κλασική μουσική και τη μίνιμαλ, του έδωσαν τη δυνατότητα να δημιουργήσει εικόνες μιας ευρείας πολυχρωμίας με έντονες αντιθέσεις που κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. Πιο πολύ από κάθε άλλη δισκογραφική δουλειά του συνθέτη, αυτή η τελευταία αναδεικνύει αυτήν ακριβώς την γεμάτη αντιθέσεις πολυχρωμία. Κι αυτό επειδή η μουσική που περιλαμβάνει γράφτηκε όχι για κάποιο σύνολο μουσικών, αλλά για εννέα διαφορετικούς μουσικούς, όσα και τα κομμάτια του άλμπουμ, και συγκεκριμένα τους: Γιώργο Μαγκλάρα, Ανδρέα Πολυζωγόπουλο, Λευτέρη Γρηγορίου, Mohani, Στέλλα Τσάνη, Γιώτη Κιουρτσόγλου, Τάνια Νικολούδη, Vojislav Ivanovic, Γιάννη Εκμετζόγλου. Στην πολυχρωμία συμβάλουν και τα διαφορετικά όργανα που χρησιμοποιούνται σε κάθε κομμάτι: τρομπέτα, κιθάρα, βιολί, φωνή, μπάσο, κρουστά κλπ Ο ίδιος ο συνθέτης σημειώνει: «Το Pictures From Inside προέκυψε από κάποια ιδέα για μια σειρά κομματιών σε μορφή διαλόγου με φίλους μουσικούς. Οι μουσι-

κοί που συμμετείχαν προέρχονται από διαφορετικούς χώρους και ιδιώματα, πράγμα που μαρτυράει την πρόθεσή μου να κινηθώ σ’ ένα ευρύ στυλιστικό φάσμα. Στόχος μου από την αρχή ήταν να μην περιοριστώ στο ρόλο του συνθέτη αλλά να συμμετάσχω επίσης ως εκτελεστής και αυτοσχεδιαστής. Έτσι είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με τους μουσικούς στη φάση της εκτέλεσης και να προσθέσω τα δικά μου σχόλια. Αρκετές φορές αισθάνθηκα ότι όλη αυτή η διαδικασία του διαλόγου ήταν σαν να καλούσα φίλους για να δούμε και να σχολιάσουμε μαζί κάποιες φωτογραφίες. Φωτογραφίες που αφορούσαν τη ζωή μου, το παρελθόν μου. Ζητούσα τα σχόλιά τους, τη δική τους ερμηνεία και διαφορετική ματιά, που ήταν συχνά πολύ ενδιαφέρουσα. Τα σχόλιά τους με ενέπνεαν να απαντήσω με δικά μου κι έτσι το υλικό –η φωτογραφία- μας έδινε τη δυνατότητα να πάμε κάπου πολύ πιο μακριά απ’ ότι αρχικά μπορούσαμε να προβλέψουμε. Προσπάθησα να τους δείξω διαφορετικές κατηγορίες φωτογραφιών, γιατί η φιλία μας μου έδινε τη δυνατότητα να μαντεύω σ’ ένα βαθμό, τι ευαισθητοποιούσε τον καθένα και ποιο ήταν το πεδίο στο οποίο θα μπορούσαμε να έχουμε έναν πραγματικό δημιουργικό διάλογο. Το ζητούμενο ήταν να σεβαστώ και να αξιοποιήσω την προσωπικότητα των μουσικών αλλά συγχρόνως να παραμείνω ο εαυτός μου, όπως ίσως θα μπορούσε να τον δει κάποιος κάτω από διαφορετικές οπτικές γωνίες, σε όψεις που είναι διαφορετικές αλλά όλες αληθινές και αυθεντικές».Η έκδοση είναι δίγλωσση. www.vangeliskatsoulis.gr

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

Μάνος Χατζιδάκις Οδός Ονείρων «Γεια σας. Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την Οδό Ονείρων. Δεν ξεχωρίζει. Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας. Είναι ας πούμε – ο δρόμος που κατοικούμε. Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός. Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά πολλές μητέρες και πολύ σιωπή. Κι όλα σκεπασμένα από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό. Εδώ σ’ αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί. Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος. Κι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν…» ε αυτά τα λόγια ο ίδιος ο Μ. Χατζιδάκις ανοίγει την αυλαία της ιστορικής θεατρικής παράστασης - μιούζικαλ «Οδός Ονείρων» που ανέβηκε στο θέατρο Μετροπόλιταν της οδού Πατησίων στις αρχές του καλοκαιριού του 1962 σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού. Πρόκειται για μια παράσταση που σημείωσε μεγάλη επιτυχία και είχε τεράστια απήχηση στο αθηναϊκό κοινό. Θεωρήθηκε ως μια απόπειρα ανανέωσης της επιθεώρησης, αν και η στόχευση αυτή ήταν μάλλον υπερβολική. Πρόσφερε ένα πολυποίκιλο θέαμα το οποίο συνδύαζε θεατρικά δρώμενα, χορευτικά μέρη, μουσική και τραγούδια, κινηματογραφικά στιγμιότυπα από ένα μικρού μήκους σατιρικό φιλμάκι με πρωταγωνιστή το συνθέτη και τη Ρένα Βλαχοπούλου και έκτατες εμφανίσεις της Αλίκης Βουγιουκλάκη σε κινηματογραφικές επιτυχίες του συνθέτη, της Νάνας Μούσχουρη και του Ευγένιου Σπαθάρη μαζί με τον καραγκιόζη του. Στην «Οδό Ονείρων» οι κάτοικοι μιας αθηναϊκής γειτονιάς διηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες και κάνουν τις ευχές τους πραγματικότητα μέσα από το φακό ενός περιπλανώμενου φωτογράφου. Αφηγήσεις γεμάτες ευαισθησία και τρυφερότητα με κοινό μοτίβο τη χαμένη αθωότητα, την κρυμμένη ελπίδα και το ανεκπλήρωτο όνειρο. Πρωταγωνίστησαν ο Δημήτρης Χορν, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Ζωή Φυτούση, η Μάρω Κοντού, ο Γιώργος Κωνσταντίνου και ο Γιώργος Μαρίνος (που είχε την τύχη να ταυτίσει τη συμμετοχή του με την ερμηνεία του ομώνυμου τραγουδιού). Χόρευαν ο Μανώλης Καστρινός και η Χρυσούλα Ζώκα. Τα σκηνικά και τα κοστούμια ήταν του Μίνωα Αργυράκη. Η ορχήστρα έπαιζε ζωντανά τα τραγούδια της παράστασης με μαέστρο το Στέλιο Καφαντάρη. Τα κείμενα έγραψαν ο Α. Σολωμός και ο Μ. Χατζιδάκις και τους στίχους των τραγουδιών οι ίδιοι μαζί με τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και το Νίκο Γκάτσο. Η μουσική είναι βέβαια του Μ. Χατζιδάκι. Ο δίσκος με τα τραγούδια από την «Οδό Ονείρων» κυκλοφόρησε ενώ ακόμα παιζόταν η παράσταση. Σ’ αυτόν περιλαμβάνονται ορισμένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του συνθέτη σε μοναδικές εκτελέσεις. Ακούγονται τραγούδια όπως ο «Ηθοποιός» με το Δ. Χορν, η «Μαύρη Φορντ» με τη Μ. Κοντού, «Το τρένο» με τη Ζ. Φυτούση, "Μανούλα μου" με το Λ. Παππά. Ας θυμηθούμε συγκεντρωμένα όλα τα τραγούδια του δίσκου:

Μ

1 ΠΡΟΛΟΓΟΣ (η Λατέρνα και ο Μάνος Χατζιδάκις), στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Μάνος Χατζιδάκις 2 ΟΝΕΙΡΟ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Γιώργος Μαρίνος και χορωδία 3 Η ΜΑΥΡΗ FORD, στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Μάρω Κοντού και χορωδία

4 ΑΕΡΙΚΟ (χορός) 5 ONΕΙΡΟ ΓΙΑ ΤΕΝΤΙΜΠΟΗΔΕΣ (Twist) 6 ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΑΤΑ, στίχοι: Αλέξης Σολομός, τραγούδι: Μάρω Κοντού, Γιώργος Ζωγράφος κ.α 7 ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ, στίχοι: Γράφει o Γιώργoς Ιάκωβος Καμπανέλλης, Tσίμας τραγούδι: Λάκης Παππάς 8 ΧΑΤΖΙ-ΧΑΤΖΙ (Χορός σε 5/8) 9 ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ (Χασάπικο) 10 ΚΥΡ-ΜΙΧΑΛΗΣ, στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης, τραγούδι: Λάκης Παππάς 11 Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ, στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Δημήτρης Χόρν 12 ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ( αυτοσχεδιασμός, Έφυγε το τρένο), στίχοι: Ν. Γκάτσος, τραγούδι: Ζωή Φυτούση 13 ΤΟ PARTY, στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Δημήτρης Χόρν 14 ΤΟ ΠΟΥΛΙ ,στίχοι: Μίνως Αργυράκης, τραγούδι: Μάρω Κοντού 15 ΕΠΙΛΟΓΟΣ, (η Λατέρνα και ο Μάνος Χατζιδάκις) στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Μάνος Χατζιδάκις Να σημειώσουμε ότι τα τραγούδια “Μανούλα μου” και “Κυρ Μιχάλης” γράφτηκαν από το Μάνο Χατζιδάκι το 1959 για το ανέβασμα του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Παραμύθι χωρίς όνομα». Στη συνέχεια ακούστηκαν και στην «Οδό Ονείρων» και πρωτοηχογραφήθηκαν μαζί με τα τραγούδια αυτής της παράστασης. Επίσης το ορχηστρικό “Αερικό” δεν υπήρχε στην αρχική έκδοση του έργου και περιλήφθηκε για πρώτη φορά στην έκδοση του έργου σε CD που κυκλοφόρησε το 2000. Να τονίσουμε επίσης ότι σε καμία έκδοση του έργου δεν περιλαμβάνονται ηχογραφήσεις με τη Ρένα Βλαχοπούλου (που ανήκε σε άλλη εταιρία) παρόλο που η γνωστή ηθοποιός όχι μόνο πρωταγωνιστούσε αλλά και συνέβαλε καθοριστικά στη σύλληψη της ιδέας του έργου. Μάλιστα, μόνο στην έκδοση του 2000 αναφέρεται το όνομά της στους συντελεστές της παράστασης. Η «Οδός Ονείρων» έχει κυκλοφορήσει 4 φορές (1962, 1972, 1989 και 2000), από τις οποίες η τελευταία είναι ιδιαίτερα φροντισμένη με πολυσέλιδο ένθετο που περιέχει αρκετές πληροφορίες και φωτογραφίες από την παράσταση. «Εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό ονείρων. Εδώ τελειώνουν τα όνειρα. Που μου δανείσατε οι ίδιοι μια βραδυά δίχως να το γνωρίζετε. Τώρα είναι αργά. Κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί. Εγώ αθεράπευτα πιστός σ’αυτόν τον δρόμο θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί για να μαζέψω τα καινούρια όνειρα που θα γεννήσετε. Να τα φυλάξω και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά, πάλι σε μουσική. Καληνύχτα …»

22

ΦΥΛΛΟ

λιτικούς. Βουτήξαμε με τα μούτρα στο γκρεμό φωνάζοντας την εθνική ιαχή «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα» και εκπλαγήκαμε όταν σκάσαμε σα καρπούζια.

Διάγνωση: Χρόνια έκθεση σε διαφθορά Έγραφα δυο τεύχη πριν για μια εντυπωσιακή μελέτη που αναδεικνύει τα προβλήματα από πολυετή έκθεση σε μικρά επίπεδα δηλητηρίων (κυρίως αγροχημικών). Η μελέτη δείχνει ότι οι επιπτώσεις είναι έντονες, επικίνδυνες και απρόβλεπτες σε δύο επίπεδα. Δεν μπορέσαμε να προβλέψομε από που θα μας έρθει (εκτός ορισμένων παλαβών οικολόγων όπως η κα Carson) και δεν μπορούμε να προβλέψομε πως θα εξελιχθούν οι επιπτώσεις αυτές στο μέλλον (πάλι εκτός των γνωστών παλαβών - αλλά ποιος τους ακούει αυτούς;) Διαβάζοντας την μελέτη που προανέφερα, το ξερό μου κεφάλι κατέβασε Γράφει μια αναλογία. Αν στη θέση των οικοσυo Πέτρoς στημάτων βάζαμε την κοινωνία και στη Λυμπεράκης θέση των αγροχημικών, τη διαφθορά μπορούμε να ερμηνεύσομε πολλά από τη σημερινή παθογένεια. Κάνει ξεκάθαρο το πλέγμα των λεπτών δεσμών που κάθε μέρα σε κάθε δραστηριότητα σφίγγει καθένα από μας και την κοινωνία ως σύνολο. Ωσάν να ήταν η φυσιολογική διαδικασία δίνομε κατιτίς στο νοσοκομείο, κάτι στις δημόσιες υπηρεσίες, πληρώνομε φροντιστήρια δωρεάν παιδείας, σβήνομε την κλήση με το βουλευτή μας, ζητάμε να μας διορίσουν το φυντάνι μας (σε μια δουλειά που θα σιχαίνεται και θα κοιτά πως να κουτσοπεράσει λουφάροντας τη σκατοζωή). Αυθαίρετα, διπλώματα μαϊμούδες, πτυχία με κομματική απόχρωση, κοινωνικές παροχές με αντίτιμο την αναξιοπρέπεια της ουράς, του γνωστού ή του φακελακιού. Κάνουμε πρότυπο ζωής την επίδειξη χρημάτων, αντικαταστήσαμε τη λεβεντιά με την θρασυδειλία του κουμπουροφόρου και την και καλά βαρυμαγκιά του νονού της νύχτας. Στην αγγελική μας κοινωνία θεωρούμε φυσιολογικό να θησαυρίζουν οι τοκογλύφοι, να δρουν δοτοί δημοσιογράφοι και συνδικαλιστές, να παρακολουθούμε στημένα πρωταθλήματα, να διακινούνται γυναίκες σαν εμπορεύματα, να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους ως δούλους, να εμπλέκονται τα σώματα ασφαλείας στη διακίνηση ναρκωτικών και ανθρώπων, να κλείνουν κυκλώματα με δικηγόρους, δικαστικούς, ποινικούς και πο-

Ο γιαλός δεν είναι στραβός καλέ μου αναγνώστη. Ο πειραγμένος μπούσουλάς μας που δείχνει παράδες αντί για ανάγκη, μας κάνει να πλέομε στραβά. Ώρα δεν είναι να τον καθαρίσομε από τα σκουριασμένα σίδερα της αγοράς που μας οδηγούν στη ξέρα;

Αποσπάσματα έρευνας ή η Έρευνα στο απόσπασμα Αποσπάσματα άρθρου του Σωτήρη Βανδώρου με τίτλο «Το τέλος της επιστημονικής έρευνας στην Ελλάδα». Το (εξαιρετικό) πλήρες κείμενο στο: http://www.bookpress.gr/stiles/debate/telos-ereunas-ellada

Το ερευνητικό άλμα της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης: «Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1993-2008, ο αριθμός των ελληνικών επιστημονικών δημοσιεύσεων ακολουθεί συνεχή ανοδική πορεία, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παρουσιάζει από τους μεγαλύτερους ρυθμούς αύξησης μεταξύ των 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και των 30 χωρών μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το 2008 δημοσιεύθηκαν 10.562 ελληνικές επιστημονικές εργασίες, αριθμός σχεδόν τετραπλάσιος σε σχέση με το 1993, και η Ελλάδα καταγράφει συντελεστή μεταβολής 3,98, ενώ ο μέσος όρος των χωρών μελών της ΕΕ είναι 1,87 και του ΟΟΣΑ 1,65. Η ικανοποιητική επίδοση της Ελλάδας στην παραγωγή επιστημονικών δημοσιεύσεων αποτυπώνεται και στον αριθμό των δημοσιεύσεων σε σχέση με τον πληθυσμό της. Το 2007, με 820 δημοσιεύσεις ανά 1.000.000 κατοίκους, η Ελλάδα κατατάσσεται 17η μεταξύ των χωρών μελών του ΟΟΣΑ, βελτιώνοντας σημαντικά τη θέση της σε σχέση με το 1993, και ξεπερνώντας χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Ισπανία... ...Δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς: Υπάρχει άλλος τομέας –πολιτική, οικονομία, πολιτισμός, αθλητισμός;– στον οποίο η Ελλάδα των τελευταίων ετών έχει να υπερηφανεύεται για ανάλογη ουσιαστική πρόοδο (άνευ μίζας, διαπλοκής και ντό-

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ Στέλιος Γιακουμάκης «…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και λατρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμασαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον Κιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσμου, μας χάρισαν σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς μας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομένει να σεβαστούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…» Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507 Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

πας); Αυτό το γεγονός γίνεται ακόμη εντυπωσιακότερο αν αναλογιστεί κανείς τη χρόνια υποχρηματοδότηση της έρευνας και της παιδείας γενικότερα (ήδη προ Μνημονίου). Για παράδειγμα, η Ελλάδα καταλαμβάνει την 24η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση ως ποσοστό του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT του 2005, ενώ για το ίδιο έτος φιγουράρει στηv προτελευταία θέση μεταξύ των κρατών του ΟΟΣΑ όσον αφορά στις δημόσιες δαπάνες ανά φοιτητή, κι αυτό έχει τη σημασία του εφόσον τα πανεπιστήμια είναι ο κύριος χώρος διεξαγωγής της έρευνας στη χώρα μας.

Βrain drain ...Το αποτέλεσμα είναι βέβαια ότι πολλοί νέοι επιστήμονες είναι στα πρόθυρα να τα παρατήσουν, ενώ όσοι δεν έχουν οικογενειακές ή άλλες δεσμεύσεις φεύγουν στο εξωτερικό, όπου δεν αντιμετωπίζονται με αυτό τον ταπεινωτικό τρόπο. Αντίθετα. Λόγου χάριν, ο φίλος μου Π.Β. έριξε μαύρη πέτρα πίσω του κι εργάζεται πλέον σε πανεπιστήμιο παραλιακής τουρκικής πόλης που έχει προσελκύσει διδάσκοντες από πολλές χώρες του κόσμου. Αντιμετωπίζεται με σεβασμό, έχει όσες παροχές χρειάζεται και λαμβάνει σχεδόν τα τριπλά από αυτά που θα έπαιρνε στην Ελλάδα. Εάν το δούμε με όρους ανθρώπινου κεφαλαίου αυτό που συμβαίνει εν προκειμένω είναι το εξής απλό: το ελληνικό δημόσιο κατέβαλε ένα σημαντικό στο σύνολο ποσό για την εκπαίδευση και τη συγκρότηση ενός λαμπρού επιστήμονα (πλήρωσε τις σπουδές του από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο, πλήρωσε υποτροφία για συνέχιση σπουδών στο εξωτερικό, πλήρωσε την αμοιβή του ως διδάσκοντος για χρόνια σε ελληνικά πανεπιστήμια) και τη στιγμή ακριβώς που αυτή η πολύτιμη επένδυση άρχιζε να αποδίδει, τον απαξίωσε και τον εξώθησε να φύγει από τη χώρα, με αποτέλεσμα να επωφελείται αυτής της επένδυσης μια άλλη. Με άλλα λόγια, το ελληνικό δημόσιο δεν έκανε καμία εξοικονόμηση δαπανών, αλλά ακριβώς το αντίθετο: κατασπατάληση πόρων.

«Δεν υπάρχουν λεφτά». Σοβαρά; ...Στο σημείο αυτό χρωστάω μια απάντηση στην αντίρρηση ότι απλώς «δεν υπάρχουν καθόλου λεφτά» (κάτι που ήδη διαψεύστηκε για τους διορισμούς ΔΕΠ). Ουδέν ψευδέστερο! Γνωρίζετε πόσα χρήματα ήταν διαθέσιμα μέσω του ΕΣΠΑ για την παιδεία για τη χώρα μας το 2010; 204.706.354 ευρώ. Γνωρίζετε πόσα «κατάφερε» να απορροφήσει; Μόλις 36.220.662 ευρώ. Δεν είναι ακριβώς λαμπρή επίδοση για μια υπουργό η οποία, υψώνοντας το δάχτυλο, «μαλώνει» τους πρυτάνεις για ανεπαρκή αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων των πανεπιστημίων τους οποίους μείωσε στο μισό.

ΦΥΛΛΟ

23

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Κόβεται η ταχυδρομική ατέλεια για όλα τα συλλογικά έντυπα!

Στα σινεμά της πόλης

87,6 88 88,3 88,8 88,9 89,6 90,1 90,5 91 91,5 91,8 92,1 92,5 92,9 93,2 93,5 93,8 94,4 94,9 95 95,2 95,5 96,2 97 97,4 97,7 98,2 98,5 98,8 98,9 99 99,2 99,6 100,2 101 101,5 102,4 102,7 103 103,5 104 104,5 105 105,4 106 106,5 107 107,3 107,4 107,9

ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ LOVE RADIO ΓΑΥΔΟΣ FM ΚΡΗΤΕΣ SUPER FM 2821052010 ERA SPOR SPOR FM 2821056800 VENUS 2821074704 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 2821043979 SKAI NEWS 2821053000 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 2822022545 ΕΡΑ1 2106009604 /6 ΛΑΜΨΗ FM ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 2821040025 ORIGINAL 2821099111 ΕΡΑ2 2106066822 ΝOΤOΣ FM 2821040025 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 2821040240 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 2821070690 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 2821055505 ΡΥΘΜΟΣ 2821028466 STAR FM 2821050701 MAGIC FM 2821053994 SEVENTH SKY 2821020130 ΓΝΩΜΗ ΧΑΝΙΑ FM 28210 34106 LOVE RADIO ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 2810261962 RADIO 996 www.996radio.com MAX FM-Sky 2821055008/9 MRB 2821020400 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243 PLUS 103 2821053989 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570 SUGAR FM ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700 PETPO FM 2821033460 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ MUSIC BOX 2821081210 & 40690 RADIO MELODY 2821093271 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850 ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208 ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450 PALACE, τηλ. 2821057757

Άλλο ένα χτύπημα θα δεχθούν από 1ης Αυγούστου οι συλλογικοί φορείς και ιδιαίτερα οι εθιμοτοπικοί σύλλογοι. ετά τις μηδενικές ή επιλεκτικές επιχορηγήσεις που πήραν ή δεν πήραν, οι εξελίξεις τελικά στο θέμα της ταχυδρομικής ατέλειας στην αποστολή των εντύπων μας είναι δυστυχώς αυτές που διαφαινόταν ως απόρροια του άρθρου 48 του νόμου 3986 που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Αρ. Φύλλου 152 την 1η Ιουλίου. Από 1η Αυγούστου ΟΛΑ τα έντυπα συλλόγων, φορέων και λοιπών οργανώσεων θα πάψουν να έχουν τη πολύ σημαντική για τη βιωσιμότητά τους, ταχυδρομική ατέλεια μέσω της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας - Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και θα αναγκαστούν ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ να πληρώσουν

Μ

ΑΝΕΚ LINES κυκλοφόρησε, το καλοκαιρινό τεύχος του περιοδικού «ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ». Στόχος του περιοδικού είναι να αναδείξει τις ομορφιές της Ελλάδας, αλλά και να ενισχύσει τις τοπικές αγορές προβάλλοντας παραδοσιακά προϊόντα που μπορεί να βρει κανείς ακόμα και στα καταστήματα των πλοίων της ΑΝΕΚ. Παράλληλα, μέσα από το «ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ» οι επιβάτες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα την ΑΝΕΚ μέσα από άρθρα που αφορούν εταιρικά θέματα, εκδηλώσεις, εκθέσεις, δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, όπως η φιλοξενία των Χιλιανών μεταλ-

Η

στο ακέραιο όλο το δυσβάσταχτο ποσό των ταχυδρομικών τελών για την αποστολή των εντύπων τους! Από το σύνολο των 3500 περίπου εντύπωντίτλων που διακινούνται με σταθερή περιοδικότητα (έως 3 μήνες ) στην ελληνική επικράτεια, θα διασωθούν μόνο 505 τα οποία είναι ημερήσιες και εβδομαδιαίες εφημερίδες και τα μέλη της Ένωσης Δημοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου που όλοι αυτοί έχουν ως κύριο επάγγελμα την έκδοση εντύπων. Για να υπάρξει εξαίρεση θα πρέπει ο Εκδότης του εντύπου να είναι ταυτόχρονα και Δημοσιογράφος αναγνωρισμένης ένωσης έτσι ώστε να εξεταστεί το ενδεχόμενο να εγγραφεί μέλος (επί παραδείγματι στην ΕΔΙΠΤ εφόσον είναι μηνιαία κλπ). Τότε θα μπορέσουν να τύχουν της ταχυδρομικής ατέ-

ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2011 λωρύχων κλπ. Και φυσικά στο περιοδικό κορυφαία θέση κατέχουν οι πλέον καλοκαιρινές προτάσεις για τις καλύτερες παραλίες της Νότιας Κρήτης, τα όμορφα “Κυκλαδονήσια”, τη μαγευτική Φολέγανδρο, τη φωτεινή Αμοργό και τις ξεχωριστές Μικρές Κυκλάδες. Επίσης, ενδιαφέρουσες προτάσεις για μόδα από το αρχοντικό Ρέθυμνο, αλλά και ιδιαίτερες επιλογές για διαμονή σε αγροτουριστικά καταλύματα της περιοχής. Ωστόσο, θα σας ενθουσιάσει η εξαιρετική πρό-

λειας έστω και με κάποιες αναπροσαρμογές στις τιμές και στον αριθμό των αντιτύπων, που θα ισχύσουν για όλους και οι οποίες θα καθοριστούν επακριβώς με υπουργική απόφαση που αναμένεται εντός των επομένων ημερών. Τα πράγματα είναι πλέον τόσο δύσκολα για την ύπαρξη των εντύπων των φορέων και κυρίως για την αποστολή τους στα μέλη τους σε όλη την Ελλάδα. Επειδή όλοι γνωρίζουν τις συνθήκες (με εθελοντισμό και μεγάλο κόπο), με τις οποίες βγαίνουν αυτά τα έντυπα τα οποία είναι η πολιτιστική συνέχεια των ιδιαιτέρων πατρίδων μας και η επικοινωνία μας με τα μέλη και τους φίλους των συλλόγων μας, τους Έλληνες της διασποράς (εσωτερικής και εξωτερικής) και τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν για να εκδοθούν, γίνεται κατανοητό ότι αυτά τα μέτρα, απόρροια του μεσοπρόθεσμου και του μνημονίου, θα είναι και η αρχή του τέλους για τη συνέχιση της έκδοσης των εντύπων αυτών. Επιμέλεια : Μ. Ανευλαβής ταση για μια επίσκεψη στο Αστεροσκοπείο του Σκίνακα στα Ανώγεια Ρεθύμνου . Από το ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ δεν θα μπορούσε να λείψει ένα μεγάλο αφιέρωμα στο κρητικό μαχαίρι, σύμβολο ανδρείας, ενθύμιο παραδόσεων, διακοσμητικό αντικείμενο συναισθηματικής αξίας & αναπόσπαστο στοιχείο της Κρητικής φορεσιάς. Και φυσικά στο «ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ» μπορείτε να πάρετε μία “γεύση” από προϊόντα με ελληνική υπογραφή αλλά και είδη ομορφιάς και περιποίησης που μπορείτε να βρείτε και στα καταστήματα των πλοίων της. Τέλος, το καλοκαιρινό «ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ» περιλαμβάνει εκτενές αφιέρωμα για την πανέμορφη πόλη της Κρήτης τα Χανιά με προτάσεις για περιπάτους, διαμονή, γευστικές βραδιές, διασκέδαση κλπ.

24 Σημειώσεις για έναν Αύγουστο α Λοιπόν ας το παραδεχτούμε οι μέρες μας κυλούν εφιαλτικά. Τώρα πάνω στο χάρτη σχεδιάζουν την πιο σύντομη οδό για τη δική μας συντριβή. Γεωγραφικές συντεταγμένες, διαβήτης και πυξίδα. Άγνωστες ήπειροι, επικράτειες της θλίψης που με σωστό σχεδιασμό μπορούν να γίνουν δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί.

Τα βράδια ξαμολάν ελεύθερο το σκύλο τους. Ανοίγει τ’ αφρισμένα του σαγόνια κι έχει λυσάξει να καταπιεί την πανσέληνο.

ΦΥΛΛΟ

103 IOYΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011

Έτσι που τίποτα πια να μη μας ανήκει. Μετακινήσεις πληθυσμών διατημημένα σώματα. Αριθμημένες αποθήκες ανταλλακτικών γι αυτούς που θέλουνε να ζήσουν αιώνια, για να μη χάσουνε το τέλος αυτού του δράματος. Χειροκροτήστε.

β Δεν είναι θάλασσα αυτή. Είναι μονάχα ένα απέραντο σφαγείο που κάθε αυγή ξεβράζει πτώματα στ’ ανέμελά μας καλοκαίρια.

Γράφει o Nίκoς Xατζηιωάννoυ

γ Γι αυτό μεγαλώσαμε λοιπόν; Για να μάθουμε απ’ την αρχή μια ξένη γλώσσα; Ανθρωπιστικοί πόλεμοι, έξυπνες βόμβες παράπλευρες απώλειες, η σωτηρία της πατρίς. Μα πως να συνεννοηθεί κανείς έτσι που τις κατάντησαν τις λέξεις; Τα βράδια βρίσκω συντροφιά στο λεξικό του πατέρα μου. Μου αρέσει που εκεί τα πράγματα είναι απλά. Το κάθαρμα είναι πάντα κάθαρμα.

«Ιδιωτική περιουσία του δημοσίου» …Ζόγκ!!!;;;; Η Ελλάδα των μικρών Ελλήνων.

1% .Η Ελλάδα του κυρίου Νίκου που έζησε όλη τη ζωή του στην Αυστραλία και τα τελευταία χρόνια επέλεξε να κάνει εκείνο που του λέει η καρδιά του .Να χτίσει ένα σπίτι σε ένα ήσυχο χωριό της Δωδεκανήσου για να έρχεται τα καλοκαίρια ,για να μιλάει ελληνικά .Είναι μέλος της κρατικής ομάδας εθελοντών που δίνουν ιδέες !!! -σημειώστε το- στην κυβέρνηση στην Καμπέρα .Έχει δουλέψει για την ελληνική κοινότητα και θα μπορούσε να μιλάει για ώρες για τα τσιμπούσια !!! στην Ελληνική Πρεσβεία και τα χρήματα που ποτέ δε φτάνουν στην ελληνική κοινότητα … Γίνεται έξαλλος με το θράσος των γιατρών που δεν κόβουν απόδειξη , με τη γραφειοκρατία που του τσάΓράφει η Θεoδoσία κισε τα νεύρα έως ότου να του δοθεί ρεύμα στο Δασκαλάκη σπίτι ,με τη βαβούρα στο περιβόητο Φαληράκι που κοκορεύονται οι Ροδίτες ,με με με… Έπινε μπύρα δίπλα μου και σχεδόν μονολογούσε . «Ξέρεις πόσο έχουν οι μπανάνες στην Αυστραλία μετά τις τρομερές φυσικές καταστροφές –περίπου 3 φορές το χρέος της Ελλάδας ; 13 δολλάρια το κιλό κι όμως μπανάνες δεν εισάγουμε .Του χρόνου θα έχουν 5 δολλάρια και την άλλη οι καλλιέργειες θα είναι καλύτερα από πριν». «Ουάν περ σεντ» είναι λέει χαρακτηρισμός που συνοδεύει τους Έλληνες. 1% των Ελλήνων διαβάζουν βιβλία . Θεωρούμαστε αδιάβαστος λαός. Μήπως τώρα, την ώρα της πολιτικής κρίσης, το αποδεικνύουμε με τα αδιέξοδα στην εθνική σκέψη και πράξη μας; Με τη δειλία και την ατολμία μας; «The food is too expensive» , «The young people drink Frappe all day», « My daughter works». Μία διαπίστωση και ένα ερώτημα για την Ελλάδα της Καμίλα που ζει στη Νορβηγία όμως μετά από ένα ταξίδι στην Ελλάδα έμαθε ελληνικά και ο πατέρας της έχτισε ένα… μικρό σπιτάκι στο λιβάδι, που είναι το χωριό της Ρόδου που τώρα ζω. Σε ό,τι αφορά τη διαπίστωσή της : πόσοι Ελληνες αλήθεια έχουν πια τη δυνατότητα να τρώνε έξω; Σε ό,τι αφορά το ερώτημά της όμως λόγια εγώ δεν έχω . Η κόρη της, μαθήτρια Λυκείου εργάζεται καθημερινά λίγες ώρες, όπως όλοι οι νέοι στη Νορβηγία!! Μέσω mail με ενημέρωνε πως μέχρι να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο τα μέσα ενημέρωσης μιλούσαν για τη Ελλάδα συνεχώς. Είμαστε ο ομφαλός της γης και δε γουστάρουμε να το ξέρουμε γιατί αυτό σημαίνει ευθύνη. Παράδοση,παρόν και μέλλον. Μ΄ άρεσε η διαπίστωση ενός φίλου της Καμίλα που έψαχνε να γευτεί παραδοσιακό φαγητό στη Ρόδο. «Το ξέρω πως η Ρόδος είναι τουριστικό νησί και δεν έχει παραδοσιακό φαγητό!!» . Δίπλωμα βλακείας στη χώρα που ζει απ΄ τον τουρισμό,το λέω εγώ. Μάθημα τουριστικής ανάπτυξης σε αρχάριους …