Φύλλο 111 Ιούνιος - Ιούλιος 2012 by pyxida mathios

)

ΦΥΛΛΟ

(

111

XANIA

ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

www.pyxida.gr

ΦΥΛ ΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα: ...κυκλoφoρoύµε τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα, σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα παρακάτω σηµεία: Βιβλιoπωλεία: ΕΠΙΛOΓΕΣ, ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ, ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO, ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO, ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866, Χαρτoπωλεία: ∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ, ΚΥΒOΣ, ΡOΜΒOΣ, ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ, Καταστήµατα ∆ίσκων:

LA. SI. DO., Σινεµά: Palace, ΚΗΠΟΣ Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ, E∆EM, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ, ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ, ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ, ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ. VIDEO CLUB: DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ), VIDEO BEST, VIDEO BLUE ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ) Άλλα σηµεία: ∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ, ΕΙΣO∆OΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων, ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ, ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ, ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ), ΑΝΕΚ LINES, Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο), ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO), ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO, ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ), NEW STAND Στο Hράκλειο: BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙ∆Α ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ: ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ «ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ» ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483 ISSN 1790-6075 ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122 FAX: 2821036364 e-mail: info@pyxida.gr ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ ΜΙΧΑΗΛ ∆ΑΡΜΑΡΑΚΗΣ ΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣ MYPTΩ KONTOMΙTAKH ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙ∆ΩΝΗΣ ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507 ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

Για το σωµατίδιο του Θεού

ι άνθρωποι τρελαίνονται να δίνουν γοητευτικά, µυστηριώδη ή εξωτικά ονόµατα σε θεωρίες που δεν γνωρίζουν καλά ή που δεν µπορούν να τις καταλάβουν εύκολά λόγω των αυξηµένων γνωστικών τους απαιτήσεων. Για παράδειγµα, ο πρόσφατος ντόρος µε «το σωµατίδιο του Θεού», το νόηµα του οποίου είναι δύσκολο να κατανοήσουµε εµείς οι αδαείς, προέρχεται κυρίως από το βαρυσήµαντο του ονόµατός του αλλά και από τη δηµοσιότητα που έχει δοθεί στο όλο πείραµα του CERN. ∆εν υποτιµούµε τους εαυτούς µας όταν λέµε ότι πραγµατικά λίγοι κατανοούµε αυτό που συµβαίνει σε αυτό το πείραµα. Βλέποντάς το όµως από µια άλλη σκοπιά, θα µπορούσαµε να πούµε ότι η ανακοίνωση που βγήκε από την οµάδα του CERN και που µιλά ανίχνευση ενός σωµατιδίου που φέρεται να έχει τις απαιτούµενες ιδιότητες του Μποζόνιου του Higgs (κατά κόσµον «σωµατιδίου του Θεού») συνάδει µε τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του κόσµου να ακούσει µια καλή είδηση για κάτι που σχετίζεται µε τον Θεό. Έτσι κι αλλιώς τα πράγµατα στον σπαρασσόµενο από ταραχές όλων των ειδών πλανήτη µας πάνε «κατά διαόλου» οπότε και µια τέτοια είδηση εµπεριέχει κατιτίς το … χαρµόσυνο. Ας µην έχουµε αυταπάτες, είναι θέµα των κοινωνιών για να αλλάξουν την τροπή προς το καλύτερο και όσα σωµατίδια «του Θεού» και «των δυνάµεων του Καλού» και να βρούµε είναι απλές παρηγοριές που κρατάνε λίγο στις ζοφερές ηµέρες µας. Μας χρειάζεται το σωµατίδιο της συνειδησιακής έγερσης το οποίο ενυπάρχει µέσα µας αλλά είναι εν υπνώσει ακόµη… Μ.Φ.

Περί εµφυλιοπολεµικών καταστάσεων

υµπτώµατα εµφυλίου στη χώρα; Πριν από ένα χρόνο συζητούσαµε µε τους (τυχερούς – εφησυχασµένους) ανθρώπους που ζουν στην επαρχία για τα έντονα συµπτώµατα εµφυλίου που αναπτύσσονται στη χώρα. Όπως έχουµε ξαναγράψει από αυτές τις στήλες µου φαινόταν αρχικά ότι οι περισσότεροι συµπολίτες µου είτε δεν ξέρουν είτε δεν θέλουν να µάθουν και να συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα του πράγµατος. Ας υποθέσουµε ότι βάζουµε στην άκρη (λέµε τώρα…) το οικονοµικό και κρατάµε το ζήτηµα των εµφυλιοπολεµικών πρακτικών. Είναι κάτι που ξεκίνησε τώρα; Είναι κάτι που λαµβάνει σάρκα και οστά µε τη τακτική της Αστυνοµίας να δέρνει και να συλλαµβάνει αδιακρίτως όποιον αντιστέκεται ακόµη και αν είναι φίλος, γείτονας, αδερφός, γονιός, παιδί;. Μήπως υλοποιείται µε την τακτική της Χρυ-

σής Αυγής που περιφέρεται µε Τάγµατα Εφόδου διατρανώνοντας παντί τρόπω τις απειλές της ενάντια σε αλλοδαπούς, Εβραίους, οµοφυλόφιλους, αριστερούς και αναρχικούς και γενικά µε όποιον δεν συµφωνεί µαζί της; Όχι, ο εµφύλιος υπάρχει εδώ και δεκαετίες στη χώρα και παίρνει διαφορετικές µορφές µόνο που τώρα είναι οι πιο επικίνδυνες. Και το λέµε αυτό διότι αν λάβει κανείς υπόψη του το γεγονός ότι µια πολυπληθής οµάδα επιτήδειων λυµαίνεται εδώ και χρόνια το δηµόσιο χρήµα (το δικό µας δηλαδή), τη δηµόσια περιουσία ατιµωρητί (πάλι τη δική µας), και αν συνυπολογίσει τις κοινωνικές συνέπειες (1300 απόπειρες αυτοκτονίας το τελευταίο 6µηνο) 2 - 3 αυτόχειρες καθηµερινά στη χώρα, χιλιάδες εµφράγµατα και εγκεφαλικά να οι συνέπειες του εµφύλιου πολέµου. Και οι µέχρι τώρα κατέχοντες έχουν ως δυνάµει συµµάχους τους το δηµιούργηµα τους, τη Χρυσή Αυγή που θα επιβάλλει δια ροπάλου, όπως η Αστυνοµία, τον Νόµο και την Τάξη. Ναι, ανάµεσα στα άλλα έχουµε και εµφύλιο πόλεµο σε µια µορφή πέρα από την κλασσική. Έτσι λοιπόν, δεν ξέρουµε ακόµα µε απόλυτη σιγουριά για το αν υπάρχουν τα σωµατίδια του Θεού, είναι όµως σίγουρο πως υπάρχουν τουλάχιστον τα σωµατίδια του ∆ιαβόλου. Α.Π.

“Hot Doc”: Περιοδικό αποκαλύψεων

«Πυξίδα» δεν είναι από εκείνα τα έντυπα που κάνει διαφήµιση µέσω των κειµένων των της και των άρθρων της. Σχολιάζει, αναδεικνύει, καρφώνει, στηλιτεύει, προτείνει… Όταν τύχει να αναπαράγει κείµενα τρίτων αναφέρει πάντα την πηγή. Πιστεύουµε πως είναι άξιο λόγου ένα

περιοδικό που κυκλοφορεί εδω και 2 σχεδόν µήνες και που οι αποκαλύψεις του είναι όχι µόνο ενδιαφέρουσες και τεκµηριωµένες αλλά αγγίζουν τα όρια της πρόκλησης, µε την καλή έννοια. Πρόκειται για το “Hot Doc” που εκδίδεται από των Κώστα Βαξεβάνη µε την επιµέλεια της οµάδας συνεργατών του στο «Κουτί της Πανδώρας». Το «Hot Doc» προβαίνει αυτό το διάστηµα σε µια σειρά νέων εξωφρενικών αποκαλύψεων για τα έργα και τις ηµέρες του κοινωνικοπολιτικού καταστηµένου που κατείχε και εξακολουθεί να κατέχει την εξουσία. Ο κύριος άξονας των αποκαλύψεων µε στοιχεία έχει να κάνει µε την άµεση διασύνδεση πολιτικών και οικονοµικών παραγόντων µε τις Τράπεζες που έχουν κυρίως τη εξουσία αφού αυτοί κόβουν και το χρήµα. Αυτό το πλέγµα πολιτογραφήθηκε µε αθώο τρόπο στη χώρα µας ως «διαπλεκόµενα συµφέροντα». Το ζήτηµα είναι ότι ενώ µέχρι τώρα έχουν γίνει αποκαλύψεις για τις σχέσεις της ηγεσίας των µεγάλων κοµµάτων (κυρίως του ΠΑΣΟΚ) µε διάφορους επιτήδειους που λυµαίνονται εδώ και πολλά χρόνια το δηµόσιο χρήµα, κανένας δεν ασχολείται στα σοβαρά µε αυτές τις καταγγελίες και κυρίως δεν διαψεύδονται. Παρά τα απανωτά Μνηµόνια και τους Εφαρµοστικούς αποκαλύπτεται ότι ακόµα υπάρχουν άνθρωποι σε δηµόσιες θέσεις (όπως π.χ. στον ΟΠΑΠ) που οι µηνιαίες απολαβές τους ξεπερνούν τα 10 χιλιάδες ευρώ. Μάλιστα αποκαλύπτεται ότι κάποιοι από αυτούς συµµετείχαν στο µεγάλο πανηγύρι που ανέδειξε την … Ελληνική λεβεντιά και που ονοµάστηκε «Ολυµπιακοί Αγώνες 2004». Αναρωτιόµαστε αν αυτές οι καταγγελίες µέσω των συγκεκριµένων δηµοσιευµάτων θα πιάσουν τόπο αφού διαβάζοντάς τις θα πρέπει να επέµβουν άµεσα οι εισαγγελείς. Είναι ένα θέµα βέβαια, το µέχρι πού µπορούν και αυτοί να φτάσουν… Α.Π.

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Τη βάση της Σούδας θέλουν οι ΗΠΑ για τις «επιχειρήσεις» στη Συρία

ι ΗΠΑ ενηµέρωσαν την Ελλάδα, ότι πιθανότατα θα κάνουν χρήση των αεροναυτικών διευκολύνσεων της βάσης τους στην Σούδα κατά την διάρκεια των επόµενων εβδοµάδων, σε ότι αφορά την «ανθρωπιστική κρίση στην Συρία». Η ενηµέρωση έγινε σε υπηρεσιακό επίπεδο και αναµένεται να κατατεθεί το επίσηµο, τυπικό αίτηµα προς την Αθήνα σε µία σαφή ένδειξη ότι οδεύουµε προς έναρξη επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Βέβαια τα πράγµατα δεν είναι τόσο «απλά» όπως ήταν στην περίπτωση της Λιβύης, αφού δεν υπάρχει απόφαση του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που να δίνει άλλοθι στην ελληνική πλευρά να εγκρίνει την χρήση της βάσης. Και αυτό είναι το τυπικό κώλυµα της υπόθεσης. Το ουσιαστικό πρόβληµα είναι ότι για πρώτη φορά η Ελλάδα θα έλθει µετωπικά αντιµέτωπη µε τα ρωσικά συµφέροντα και χωρίς µάλιστα να έχει να κερδίσει κάτι το ουσιαστικό από αυτή την κόντρα, µάλλον το αντίθετο. ∆ηλαδή θα βρεθεί στην µέση σε µία αναµέτρηση για την οποία όλος ο πλανήτης κρατά ήδη την ανάσα του. Αν η Μόσχα, αποφασίσει «να τραβήξει το σχοινί» που όπως φαίνεται αυτό θα συµβεί, τότε είναι πιθανόν η Αθήνα να βρεθεί στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να δίνει έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά µαχητικά να χρησιµοποιούν την βάση της Σούδας για να κτυπούν στόχους ρωσικού συµφέροντος στην Συρία! Πρόκειται για µία επανάληψη του σκηνικού του 2003 όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να επιτεθούν στο Ιράκ, χωρίς την ύπαρξη προγενέστερης

Καλό ταξίδι Στέλιο

νας καλός φίλος δεν είναι κοντά µας πλέον. Ο Στέλιος Γιακουµάκης έφυγε για το µεγάλο ταξίδι αφήνοντας µας µε τις αναµνήσεις σπουδαίων στιγµών… Ο Στέλιος, µεταξύ άλλων, εµπιστεύθηκε στην Πυξίδα µοναδικά κείµενα του αλλά και την έκδοση του βιβλίου του «Η Μουσική της Επαρχίας Κισάµου». Κυρίως όµως µας τίµησε µε την φιλία του. Καλό ταξίδι Στέλιο … Υ.γ. Σε µια συνέντευξη του στην Πυξίδα (012003) για το πάθος του, την µουσική µας σηµείωνε:

απόφασης του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οπότε είχε τεθεί επιτακτικά θέµα νοµιµοποίησης της χρήσης της βάσης της Σούδας. Τότε η κυβέρνηση Σηµίτη είχε εγκρίνει την χρήση της βάσης, αλλά τότε δεν υπήρχε ενεργός εµπλοκή της Ρωσίας. Ποιος να διαµαρτυρηθεί το 2003; Ο Σαντάµ Χουσεΐν; Τώρα τα πράγµατα θα είναι πολύ πιο περιπεπλεγµένα από στρατηγικής άποψης: Θα δοθεί έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά µέσα, αεροσκάφη και πλοία να χρησιµοποιήσουν την ελληνική βάση στο πλευρό της … Τουρκίας και σε βάρος των συµφερόντων της οµόδοξης Ρωσίας; Αλλά και σε βάρος της ύπαρξης, περίπου 2,5 εκατ. Ελληνοθρόδοξων και καθολικών Χριστιανών, τους οποίους είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι «θα περάσουν µε µαχαίρι» οι φανατικοί ισλαµιστές που χρησιµοποιούνται από τους δυτικούς για να εκδιώξουν το καθεστώς και να ελέγξουν την Συρία; Πάντως ήδη την εβδοµάδα των εκλογών (13 Ιουνίου) άρχισαν να καταπλέουν στην Σούδα «τα πρώτα βιολιά» του αµερικανικού Σόλου, όπως το Los Angeles-class επιθετικό υποβρύχιο USS Annapolis (SSN 760) στο πλαίσιο ανάπτυξής του στον 6ο Στόλο. Εξαιρετικά δύσκολη η απόφαση, αλλά φαίνεται ότι έχει ήδη ληφθεί: Η βάση της Σούδας θα παραχωρηθεί για επιχειρησιακή χρήση αµέσως µόλις ζητηθεί αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές της κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών. ΠΗΓΗ: defenceet.gr Επιµέλεια : Μ.Φ.

«…Στην ενασχόλησή µου αυτή ( την συλλογή δίσκων και cd µουσικής) µε ώθησε αυτό που λέµε πάθος. Το πάθος αυτό είναι σπίθα στην αρχή, γίνεται φλόγα αργότερα και καταλήγει σε πυρκαϊα. Ο άνθρωπος φλέγεται µια ζωή από το ιερό και άγιο αυτό πάθος. Η είσοδος στη µουσική δεν έχει έξοδο. Η σπίθα του πάθους µου άναψε από τις δοξαριές του Κουτελοκωστή από τα Καρφιανά πρώτα, µετά από το µαγικό βιολί του γιού του Μιχάλη, από τις µπενιές στο λαγούτο του Μανώλη του Καρτεώνη, και του Γιώργη Κουτσουρέλη, από το βιολί του Ναύτη, γενικά από το παίξιµο των µεγάλων αναστηµάτων της κρητικής µουσικής στην περιφέρειά µας. Η περίοδος 1941-1955 στη ∆υτική Κίσαµο ήταν κάτι το µοναδικό και ανεπανάληπτο. Στα

πανηγύρια και τις χαρές βιολί και λαγούτο έφθαναν στιγµές - στιγµές σε τέτοια κορύφωση που ωθούσε τους ανθρώπους σε διονυσιασµό. Τότε τα κοπέλια γίνονταν άντρες, γυναίκες και κοπελιές ελευθερώνονταν από µοίρα και καταπίεση, όλοι οδηγούµασταν σε µεθύσι ελευθερίας. Στη συνέχεια µπήκα και στους άλλους χώρους της µουσικής, τα πράγµατα έγιναν πλούτος και ποιότητα, γνώση και µεγαλείο. Η ιστορία αυτή δεν τελειώνει ποτέ. Η µουσική είναι µαγεία, είναι ονειρικός κόσµος, είναι ο καταλύτης της άλλης όψης του κόσµου, αυτής που µας βασανίζει, αυτής που µας σκοτώνει…»

Μ.Φ.

Γράφει o Mατθαίoς Φραντζεσκάκης

Αυτό το καλοκαίρι θα είναι από αυτά που θα µείνουν στην ιστορία καθώς κουβαλά πόνο βαρύ. Προσωπικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Μια κοινωνία που στενάζει και προσπαθεί να αντιστέκεται στο αδιέξοδο της υποταγής… Μια κοινωνία που θέλει το όραµα… Μια κοινωνία που φαίνεται να έχει δουλειά πολλή… Για την ελπίδα… Ας δράσουµε λοιπόν αλληλέγγυα για να έχουµε ελπίδα… Καλό καλοκαίρι Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές υπάρχει µια δίψα υπάρχει µια αγάπη υπάρχει µια έκσταση, όλα σκληρά σαν τα κοχύλια µπορείς να τα κρατήσεις στην παλάµη σου Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές µέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα µάτια και δε σε γνώριζα µήτε µε γνώριζες. Γιώργου Σεφέρη «Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές».

Φ Υ ΛΛΟ

Μεγάλη ευρωπαϊκή ψευδαίσθηση, του Paul Krugman Τους τελευταίους µήνες έχω διαβάσει µία σειρά από αισιόδοξες εκτιµήσεις για την προοπτική της Ευρώπης. Παραδόξως, ωστόσο, σε καµία από αυτές τις εκτιµήσεις δεν αναφέρεται πως η γερµανική φόρµουλα της ανάκαµψης µέσω της ύφεσης και του πόνου δεν έχει καµία πιθανότητα να λειτουργήσει.

ο αισιόδοξο είναι πως αυτή η αποτυχία –ιδίως µία διάλυση του ευρώ- θα είναι καταστροφή για όλους, συµπεριλαµβανοµένων και των Γερµανών, και ότι αυτό το ενδεχόµενο θα ωθήσει του ευρωπαίους ηγέτες να κάνουν ο,τι χρειάζεται για να αποφευχθεί αυτό το τέλος. Ελπίζω αυτή η σκέψη να επαληθευτεί. Αλλά κάθε επιµέλεια φορά σκέφτοµαι κειµένου τον Norman Ano Mιχάλης gell. Ποιος είναι Nικoλακάκης αυτός; Το 1910 ο Angell δηµοσίευσε ένα διάσηµο βιβλίο µε τίτλο «The Great Illusion» (Μεγάλες Ψευδαισθήσεις) υποστηρίζοντας ότι ο πόλεµος δεν έχει πια κανένα νόηµα να γίνεται. Το εµπόριο και η βιοµηχανία, τόνισε, και όχι η εκµετάλλευση και η υποτέλεια των λαών, είναι τα κλειδιά για τον πλούτο των χωρών, έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει πόλεµος, πόσο µάλλον όταν χρειάζονται τεράστια δαπάνες για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Επιπλέον, υποστήριζε πως η ανθρωπότητα άρχισε να κατανοεί αυτήν την πραγµατικότητα και πως «τα πάθη του πατριωτισµού» βρίσκονται σε πτώση. ∆εν είπε ποτέ ακριβώς ότι δεν θα υπάρξουν ξανά µεγάλοι πόλεµοι, αλλά αυτήν την εντύπωση έδινε. Τη συνέχεια της ιστορίας όλοι την

γνωρίζουµε. Το θέµα είναι πως η προοπτική µίας καταστροφής, δεν έχει σηµασία πόσο προφανής είναι, δεν είναι αρκετή για να ενεργοποιηθούν τα έθνη και αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε να την αποφύγουν. Κάτι που µε επαναφέρει στην εξαιρετικά δεινή οικονοµική κατάσταση της Ευρώπης. Είναι σοκαριστικό, ακόµα και για όσους από εµάς παρακολουθούµε την εξέλιξη της ιστορίας, να συνειδητοποιούµε ότι έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από τη στιγµή που οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεσµεύτηκαν για τη σηµερινή οικονοµική στρατηγική τους, µία στρατηγική που βασίζεται στην αντίληψη ότι η λιτότητα και η «εσωτερική υποτίµηση» (ουσιαστικά µείωση µισθών) θα έλυνε τα προβλήµατα των κρατών που έχουν χρέη. Όλο αυτό το διάστηµα αυτή η στρατηγική δεν είχε καµία επιτυχία. Οι πιο φανατικοί υποστηρικτές αυτής της στρατηγικής επικαλούνται ένα ζευγάρι µικρών χωρών της Βαλτικής που ανέκαµψαν µερικώς από την τραγική ύφεσή τους, αλλά εξακολουθούν να είναι πολύ φτωχότερες συγκριτικά µε την κατάστασή τους πριν από την κρίση. Εν τω µεταξύ η κρίση του ευρώ έχει κάνει «µετάσταση», εξαπλώνεται από την Ελλάδα προς τις µεγαλύτερες οικονοµίες της Ισπανίας και της Ιταλίας, ενώ την ίδια

στιγµή ολόκληρη η Ευρώπη, στο σύνολό της, διολισθαίνει στην ύφεση. Ωστόσο οι πολιτικές που προέρχονται από το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη, δεν λένε να αλλάξουν. Θα µου πείτε πως στη Σύνοδο Κορυφής την περασµένη εβδοµάδα έγιναν κάποιες κινήσεις. Ναι έγιναν απαντάω. Η Γερµανία έδωσε λίγο έδαφος, συµφωνώντας σε καλύτερες συνθήκες δανεισµού για την Ιταλία και την Ισπανίας (αλλά όχι για την αγορά οµολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και σε ένα σχέδιο διάσωσης των ιδιωτικών τραπεζών που πραγµατικά έχει ένα νόηµα (αν και είναι δύσκολο να το πει κανείς αυτό δεδοµένης της έλλειψης πληροφοριών για αυτό). Ωστόσο αυτές οι παραχωρήσεις συνεχίζουν να είναι λίγες για το επίπεδο των προβληµάτων. Τι θα πρέπει να γίνει για να σωθεί το ενιαίο ευρωπαϊκό νόµισµα; Η απάντηση, σχεδόν σίγουρα, θα πρέπει να περιλαµβάνει την αγορά κρατικών οµολόγων από την κεντρική τράπεζα, αλλά και το να υπάρξει µία αύξηση του πληθωρισµού. Βέβαια

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ακόµα και µε αυτές τις πολιτικές, µεγάλο µέρος της Ευρώπης θα αντιµετωπίσει το πρόβληµα της ανεργίας για κάποια χρόνια, αλλά τουλάχιστον θα δηµιουργηθεί η προοπτική της ανάκαµψης. Είναι όµως πραγµατικά δύσκολο να δούµε αυτή την αλλαγή πολιτικής. Μέρος του προβλήµατος είναι το γεγονός ότι οι Γερµανοί πολιτικοί τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αναλωθεί να λένε στους ψηφοφόρους τους κάτι που δεν ισχύει, ότι δηλαδή για την κρίση ευθύνονται οι ανεύθυνες κυβερνήσεις του Ευρωπαϊκού Νότου. Στην πραγµατικότητα η Ισπανία, που βρίσκεται τώρα στο επίκεντρο της κρίσης, είχε χαµηλό δηµόσιο χρέος και πλεονάσµατα παραµονές της οικονοµικής κρίσης. Αν η χώρα αντιµετωπίζει σήµερα αυτά τα προβλήµατα είναι λόγω της τεράστιας φούσκας στην αγορά ακινήτων. Μία φούσκα που οι ευρωπαϊκές τράπεζες, συµπεριλαµβανόµενων των γερµανικών, βοήθησαν να µεγαλώσει. Τώρα αυτή η ψευδής ανάλυση του προβλήµατος από τους Γερµανούς πολιτικούς εµποδίζει κάθε λειτουργική λύση. Όµως η παραπληροφόρηση των ψηφοφόρων δεν είναι το µόνο πρόβληµα. Ακόµα και η ελίτ της Ευρώπης αρνείται να αντιµετωπίσει την πραγµατικότητα. ∆ιαβάζοντας τις τελευταίες εκθέσεις των ΕυρωπαΙκών ιδρυµάτων, των «ειδικών», όπως αυτή που κυκλοφόρησε την περασµένη εβδοµάδα από την Τράπεζα ∆ιεθνών ∆ιακανονισµών, αισθάνεσαι ότι βρίσκονται σε ένα άλλο σύµπαν, στο οποίο η λιτότητα θα λειτουργήσει µόνο αν ο κάθε πολίτης πιστέψει σε αυτήν και στο οποίο ο κάθε πολίτης µπορεί να µειώσει τις δαπάνες τους χωρίς την ίδια στιγµή να πέσει σε κατάθλιψη. Έτσι θα σωθεί η Ευρώπη; Το διακύβευµα είναι πολύ σηµαντικό και οι ηγέτες της Ευρώπης σε γενικές γραµµές δεν είναι ούτε κακοί ούτε ηλίθιοι. Αλλά το ίδιο θα µπορούσε να πει κάποιος, ανεξάρτητα αν το πίστευε ή όχι, για τους Ευρωπαίους ηγέτες του 1914. Μπορούµε µόνο να ελπίζουµε ότι αυτή τη φορά τα πράγµατα θα είναι διαφορετικά. * Φωτογραφία ο Norman Angell Πηγή: New York Times / tvxs

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

∆ραστική Ουσία, Ιατροφαρµακευτική Εµποροπανήγυρις. Γιατί, Ιατρέ µου; Κατά τις προσφωνήσεις του ο Έλληνας, µόνο σε λίγες, πραγµατικά ειδικές περιπτώσεις, χρησιµοποιεί το κτητικό «µου». Πρωτίστως, το χρησιµοποιεί ως ευαγγέλιο, όταν έχει ανάγκη κάποιον κι εκεί θα ανακράξει: «Θεέ µου», «Παναγία µου», «Πάτερ µου», «Μαµά µου», «Αδερφέ µου». ∆ευτερευόντως, το χρησιµοποιεί στις ερωτικές ή σεξουαλικές του αναζητήσεις αναφωνώντας τα: «Αγάπη µου», «Μανάρι µου», «Μωρό µου» ή και «Ζαργάνα µου».

ν συνεχεία, το χρησιµοποιεί διανθίζοντας τους αθλητικούς του σχολιασµούς, ουρλιάζοντας «Παιχταρά µου», «Οµάδα, Οµαδάρα µου», µέχρι και… «Οµορφάντρα µου». Από κει και πέρα, στο επαγγελµατικό πεδίο, µία και µόνη ειδικότητα, ένα και µόνο επάγγελµα απολαµβάνει το προνόµιο αυτό. Ο Έλληνας δεν προσφωνεί «Μπακάλη µου» δε λέει καν «∆ικηγόρε µου», ούτε «Μηχανικέ µου», µε ευκολία όµως θα τον ακούσουµε να λέει «Γιατρέ µου…». Πέρα από το χιούµορ και τον εξωραϊσµό, το «Γιατρέ µου…» φανερώνει ανέκαθεν την αδυναµία του Έλληνα σε κείνον που αναλαµβάνει να διαφυλάξει ή ακόµα περισσότερο να αποκαταστήσει το πιο ακριβό, το πιο πολύτιµο αγαθό του, την Υγεία του, εκείνο που ο ίδιος έχει εναποθέσει µε εµπιστοσύνη στο γιατρό του. Και δεν είναι λίγο, το αντίθετο, είναι το παν! Πολύ συχνά έχει τύχει να συζητάµε για τα προβλήµατα της καθηµερινότητας, κι όµως δεν είναι σπάνιες οι φορές που έχω ακούσει αυτή την πολύ σοφή κουβέντα από τους πιο παλιούς, οι οποίοι κουνώντας το κεφάλι τους λένε: «∆υστυχώς, µόνο όταν έχουµε πρόβληµα υγείας στο σπίτι µας, τότε µόνο έχουµε τη δυνατότητα να αποδίδουµε τη σωστή σηµασία στα άλλα προβλήµατά µας…». Χιλιοειπωµένο µα και χίλιες φορές ξεχασµένο µέσα στην καθηµερινότητα, αλλά σε κάθε περίπτωση ενδεικτικό της σηµασίας που δίνουµε στην υγεία. Ως ασθενής, λαµβάνω φάρµακα σε καθηµερινή βάση κάνοντας δια βίου αντιπηκτική θεραπεία, έχοντας δρασκελίσει εδώ και καµιά δεκαριά χρόνια εκείνο το περίεργο διαχωριστικό διάζωµα που ξεχωρίζει τους υγιείς από τους ασθενείς και ανήκοντας στους δεύτερους. Μοιραία, έχω αρκετά µεγάλη σχέση µε γιατρούς και φαρµακοποιούς – ενίοτε αυτούς της γωνίας – όµως την καλύτερη και αντιπροσωπευτικότερη πληροφόρησή µου σε σχέση µε τον τίτλο του άρθρου την έχω πάρει από φίλους και γνωστούς ιατρικούς επισκέπτες, οι οποίοι δεν είχαν αντίρρηση να µου µιλήσουν παρά τον όρκο τιµής για «οµερτά»,

τον οποίο είχαν δώσει καταλαµβάνοντας την εν λόγω προνοµιούχο θέση. Εργαζόµενοι σε µικρότερες ή µεγαλύτερες φαρµακευτικές εταιρείες οι φίλοι µου, είχαν την ευκαιρία τους ο καθένας να περηφανευτεί για κάτι. Άλλος για το ότι η εταιρεία του ήταν µια από τις τρεις που παρήγαγε το εµβόλιο της γρίπης κι άλλος για το ότι η δική του δεν έκανε τίποτα άλλο από το να παράγει αντίγραφα γνωστών επωνύµων φαρµάκων, πουλώντας τα φθηνότερα, αφού η σύνθεση των τελευταίων δεν αποτελούσε πλέον «πατέντα». Εκεί που δεν υπήρχε διαφορά ήταν στις παροχές τους. Ακόµα και στην εποχή που «οι σκύλοι δενόταν µε τα λουκάνικα» ένας εξ αυτών µου έλεγε ότι στις επισκέψεις του στα κεντρικά γραφεία της, η εταιρεία δεν ήθελε τα στελέχη της να χρησιµοποιούν το µετρό ή άλλο µέσο µεταφοράς, εκτός του ταξί - για λόγους πρεστίζ -. Για µισθούς, στόχους, πριµ και άλλες συµπληρωµατικές παροχές όπως αυτοκίνητα, κινητά, έξοδα παράστασης, γεύµατα, κουπόνια κ.λπ., δεν θα κάνω αναφορά, εξάλλου δε µου είναι επιτρεπτό, µου έχει µείνει εντούτοις η περιγραφή της ετήσιας εορτής µιας από τις εταιρείες που προσέφερε στο σύνολο των πωλητών της (!) διακοπές στο Dubai, µε σαφάρι και κατά τη διάρκεια της ανάλυσης των ετήσιων αποτελεσµάτων, προσκεκληµένος της ήταν ο Νίκος Γκάλης µε σκοπό να τους βοηθήσει να εντρυφήσουν παρακαλώ, στην έννοια του ηγέτη. Ακόµα κι αν τα παραπάνω φαντάζουν υπερβολικά, ας κρατήσουµε µικρό καλάθι ακόµα, εξάλλου δε φταίει ο εργαζόµενος αν του τα προσφέρουν, ούτε µπορούµε να του ζητήσουµε ευθύνες για το ότι δε µπορούσε να φανταστεί ότι µια τέτοια bell epoch κάποτε θα έφτανε σε αδιέξοδο, συγκρουόµενη κατά κάποιο τρόπο - µε την γενιά των νέο-αστέγων. Εκείνο που µου προκαλούσε αλγεινή εντύπωση ήταν οι αναφορές για τους γιατρούς και την επιλογή των φαρµάκων που συνταγογραφούσαν. Ακόµα κι αν δεχθώ ότι το µεγαλύτερο ποσοστό

ήταν πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη, το τµήµα εκείνων που οι φαρµακευτικές προτάσεις τους διαµορφωνόταν κάτω από τη λογική των παροχών που λάµβαναν από τους εµπορικούς αντιπροσώπους, µου προκαλούσε φόβο και µε το µέγεθος και µε την έκτασή του. Μια απίστευτη κατηγοριοποίηση των γιατρών σε µεγάλους και µικρούς, βάσει τζίρου και πελατείας – Αλφάδες και Βητάδες – σε ακριβούς και φθηνούς, διακριτικούς και απροκάλυπτους. Κι εκεί άρχιζε η εµποροπανήγυρις. Πώς θα πάρουν οι «πελάτες» γιατροί τις παροχές που τους είχαν υποσχεθεί, τί είδους µελέτη θα έπρεπε να σκαρφιστούν κάθε φορά για να εµφανίσουν την ιατρική αµοιβή ως αντίτιµο συµµετοχής, πώς θα γίνει εφικτό να εκτοπίσουν την υφιστάµενη εταιρεία για να συνεργαστεί η δική τους µε ένα γιατρό, πόσο θα ανεβεί το φάρµακό τους µε τη νέα µεταγραφή, πόσο έχει πειράξει κάποιον συγκεκριµένο το ότι δεν χρηµατοδοτήθηκε τότε το ταξίδι του στο παγκόσµιο συνέδριο, πού θα θελήσει φέτος να πάει διακοπές; Για τους καηµένους τους ασθενείς, ποτέ σχεδόν δεν άκουγα κουβέντα. Οι γιατροί «πήγαιναν κι ερχόταν» ως µεταγραφές από τις φαρµακευτικές εταιρείες κάνοντας τους αντιπροσώπους να πανηγυρίζουν, να βρίζουν, και φυσικά να περνούν ένα µεγάλο µέρος της µέρας τους, αναλύοντας τα αποτελέσµατα µέσα από τα software των πωλήσεών τους για να δουν ποιός λέει αλήθεια και ποιός ψέµατα, εντούτοις το χειρότερο δεν είχε έρθει ακόµα και δεν ήταν το εµπορικό κρεσέντο. Συχνά τους άκουγα να λένε για το πόσο δύσκολος ή δύσθυµος ήταν ο γιατρός στο να «εκπαιδευτεί» στο νέο προτεινόµενο φάρµακο. Το χειρότερο ήταν αυτό. Συχνά ο γιατρός ενδιαφερόταν περισσότερο για τις οικονοµικές παροχές παρά για την απόδοση του φαρµάκου και ο φαρµακευτικός αντιπρόσωπος ήταν ο δάσκαλός του! Αυτή η µετατροπή του γιατρού σε ενδιάµεσο – µεταξύ εταιρείας και ασθενή - επ’ αµοιβή παρέχοντα φαρµάκων, για τα οποία δεν γνώριζε επακριβώς τη σύνθεση, τη δοµή ή και πόσο δόκιµα θα είναι εξατοµικευµένα σε κάθε ασθενή, προκαλεί το λιγότερο απορία, οργή και θυµό. Μετά από αυτά, πόσο τυχαία µπορεί να είναι η Ελληνική «εφεύρεση» της εµπορικής ονοµασίας του φαρµάκου; Πόσο µπορεί πια να απεγκλωβι-

στεί ο ιατρός από το Μάρκετινγκ εταιριών γιγάντων όπως η Glaxo, η Pfizer και η Novartis; Το αποτέλεσµα είναι εκείνο που αποτελεί πλέον το θέµα των ηµερών. Ο γιατρός αποµακρύνεται Γράφει ο γνωστικά από την δραΚυριάκος Γ. στική ουσία του φαρµάΚώτσογλου* κου, δηλαδή τη γενεσιουργό αιτία του κι αυτό δυστυχώς µπορεί πλέον κανείς να το διαπιστώσει, ιδίοις όµµασι. Μοιραία θα ακούσει τις «αλήθειες» του εµπορικού αντιπροσώπου σχετικά µε τις ιδιότητες του φαρµάκου και την πλάστιγγα για την φαρµακευτική επιλογή του θα γείρει πλέον η οικονοµική διευθέτηση και το ανάλογο κίνητρο που θα δώσει η µία πλευρά στην άλλη. Στον παραπάνω ανελέητο συντονισµό µεταξύ των παροχών και των ζητούµενων, η επιστήµη δυστυχώς δεν έχει θέση. Για να έχουµε κοινή αντίληψη στο παραπάνω, θα παραθέσω και πάλι ένα προσωπικό παράδειγµα. Στο πλαίσιο της προσωπικής µου αντιπηκτικής αγωγής, λαµβάνω καθηµερινά το φάρµακο µε την εµπορική ονοµασία Sintrom και κόστος περίπου 1,5 Ευρώ το κουτί. Πρόσφατα, στην αγορά εµφανίστηκε ένα νέο αντιπηκτικό φάρµακο, µε τιµή κοντά στα 120 Ευρώ! Μια φίλη µου, εργαζόµενη σε Ιατρική Επιχείρηση, µε πληροφόρησε ότι οι εκεί αρµόδιοι γιατροί έχουν αντικαταστήσει σε όλους – µα όλους - τους ασθενείς τους που υπόκεινται σε αντιπηκτική θεραπεία, το παλαιό φάρµακο µε το νέο και ακριβό σκεύασµα. Πριν βγάλω την απόφασή µου και φανώ κακεντρεχής συνάντησα τη γιατρό µου και ρώτησα την άποψή της για το νέο φάρµακο. Η απάντησή της ήταν απλή και γρήγορη. «Είναι καλό το νέο φάρµακο όµως δεν έχει καµία σχέση µε την δική σου αντιπηκτική θεραπεία. Προορίζεται µόνον για όσους ασθενείς παρουσιάζουν κολπική µαρµαρυγή». Στην αµέσως επόµενη και λογική ερώτηση γιατί οδηγούνται εν συνόλω οι ασθενείς στο νέο φάρµακο, η αντίδρασή της ήταν ένα σήκωµα των δύο ώµων και µια παράλληλη χαρακτηριστική γκριµάτσα κάµψης των χειλιών.

συνέχεια στην 8η σελίδα

6 ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Ένας µολυσµατικός ιός διαπερνά την Ευρώπη Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν Μ. Κατσαρός ∆υο πολέµους έχει χάσει η Γερµανία, δυο φορές αιµατοκύλησε την Ευρώπη, αλλά η ιδέα δεν της έφυγε. Η ιδέα να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Φαίνεται ότι τούτη τη φορά θέλει να τα καταφέρει µέσα από την οικονοµία. Και όντως µέχρι στιγµής είναι η αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής ένωσης που δηµιουργεί τα ελλείµµατα του Νότου ως πλεόνασµα του Βορρά. Πως φαντάζονται οι Γερµανοί την Ευρώπη δηλαδή, να δουλεύουν όλοι γι αυτούς;

ως αλλιώς παρά µέσα από την συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την συνεργασία µεταξύ των λαών της Ευρώπης µπορεί να υπάρξει Ενωµένη Ευρώπη; Η ελληνική περίπτωση στην περίσταση που περνάµε, χρησιµοποιήθηκε ως πειραµατόζωο, ως πιλοτικό πρόγραµµα, ως παράδειγµα για γενίκευση της ίδιας πολιτικής. Και φαίνεται πως δούλεψε αρκετά καλά, αφού πρώτα µπόρεσαν να ενοχοποιήσουν όλους τους Έλληνες, µε την διαµεσολάβηση του εγχώριου πολιτικού συστήµατος. Και το κατάφεραν αυτό διότι το πολιτικό σύστηµα είναι ένοχο. Έστησε επί δεκαετίες ένα κράτος παρασιτικό, πελατειακό, αντιπαραγωγικό, ελεγχόµενο και διεφθαρµένο. Ένα κράτος όχι εργαλείο για την διοίκηση, την παραγωγή, την οικονοµία, αλλά ένα κράτος γραφειοκρατικό, δύσκαµπτο, δυσλειτουργικό και εν πολλοίς άχρηστο. Ένα κράτος που τα τελευταία χρόνια µέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. δεν αξιοποίησε τα κονδύλια που εισέρρευσαν για τις αναγκαίες τοµές και µεταρρυθµίσεις, αλλά για να εκθρέψει τον προστατευτισµό, τον παρασιτισµό και την διαφθορά µέσα από τις πελατειακές σχέσεις. Έτσι το πολιτικό σύστηµα µέσα από την λαφυραγώγηση του κράτους µπορούσε να αναπαράγεται, να ζει, να αναπτύσσεται, παράγοντας πολιτική και όφελος, όχι για την κοινωνία αλλά για τον εαυτό του. Γι αυτό τον απλό λόγο είναι και ανίκανο να το µετασχηµατίσει. ∆εν µπορεί γιατί δεν θέλει. Και δεν θέλει. γιατί θέλει το κράτος για να εξυπηρετεί τα δικά του συντεχνιακά συµφέροντα. Όποιος πιστεύει ότι το πολιτικό σύστηµα µπορεί να αυτοκαθαρθεί, απλώς βρίσκεται στη σφαίρα της αυταπάτης. Οι Ευρωπαίοι σ αυτό το σηµείο των µεταρρυθµίσεων, πρέπει να βρίσκονται σε απελπισία µε τους Έλληνες πολιτικούς. Αλλά τι να κάνουν; Να εµπιστευθούν την αριστερά; Μα η αριστερά δεν αντιµετωπίζει την κρίση µυωπικά. ∆εν εστιάζει

στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη. ∆εν σβήνει το φως σπάζοντας τον γλόµπο, αλλά θέλει να πάει στο διακόπτη. Και ο διακόπτης είναι το Ευρωπαϊκό πεδίο. Θέλει µια άλλη αρχιτεκτονική στην Ευρώπη και εκεί µέσα έναν εκ βάθρων ανασχηΓράφει ο µατισµό του Κράτους, της ∆ιοίκησης, του παραγωγιΓιώργος κού ιστού της χώρας. Αυτό µόνον µια αριστερά Κοκκινάκος σύγχρονη, σκεπτόµενη και µαχόµενη µπορεί να καταφέρει. Η Ελλάδα από πειραµατόζωο της Μέρκελ φαίνεται ότι έγινε µια εστία φωτιάς που µεταδίδεται, ένας ιός µε µεγάλη µολυσµατικότητα. Σκάει σε λίγο η Ισπανία, η Ιταλία και πάει λέγοντας. Τότε η Ευρώπη ή θα αλλάξει ή θα διαλυθεί. Ή θα υπάρχει το ευρώ και θα είναι ένα ισχυρό νόµισµα που θα στηρίζεται σε θεσµούς, σε κανόνες και σε µια ισορροπηµένη Ευρωπαϊκή οικονοµία ή η Ευρώπη θα επιστρέφει στα Εθνικά νοµίσµατα. Οι γερµανικές κουτοπονηριές περί διπλού ευρώ δεν πρέπει να υποστηρίζονται από τις συντηρητικές δυνάµεις στην Ευρώπη, διότι κάτι τέτοιο-όπως και στο παρελθόν- ενισχύει τις κυριαρχικές βλέψεις των Γερµανών. Αλλά τότε τι θα λέµε; Ότι φταίνε οι τεµπέληδες Έλληνες ή θα φταίνε οι µυωπικές πολιτικές των Γερµανών και άλλων ψυχαναγκαστικών προτεσταντών. Ρώτησα έναν ενενηντάχρονο προπολεµικό κοµµουνιστή, έναν ορεσίβιο γκουρού της ευφυΐας: «Τι γίνεται ρε φίλε, σε όλον τον κόσµο υπάρχει φτώχεια παρά την ανάπτυξη, παρά τον παραγόµενο πλούτο. Πως το εξηγείς; Που πάει το χρήµα;» «Στις τράπεζες, στα θησαυροφυλάκια, το χρήµα έχει δαιµονική δύναµη παιδί µου, δεν είναι για το καλό του ανθρώπου. Μην ξεχνάς άλλωστε ότι ο θείος Μαρξ έχει µιλήσει για την υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου και τις κρίσεις του καπιταλισµού».

Α Ν Ε Π Α Ι Σ Θ Η Τ Ω Σ

ΦΥΛ ΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Με µια σουίτα Μπαχ Μπαχ: Με µουσική του Μπαχ δώρο της φίλης για τις δύσκολες ώρες στο δρόµο για το βαθµολογικό κέντρο που κάθε χρόνο στοιβάζονται σ’ άχαρα τετράδια πανελλαδικών εξετάσεων λαχτάρες, κρυφές ελπίδες κι όνειρα. Από τ’ ανοιχτό παράθυρο σπρώχνει ο αέρας, εκτός από τα λευκά λουλουδάκια που αιωρούνται λαθραία στις αίθουσες που σκυµµένοι περνούµε ώρες διορθώνοντας, την περιρρέουσα σκόνη των ηµερών. Κοινωνική ανοµία 1:Η κοινωνική ανοµία ως συστατικό στοιχείο της ελληνικής κοινωνίας προσφέρει προνόµια κι εκδουλεύσεις σε άτοµα που ενώ τ’ απολαµβάνουν, κραδαίνουν ως προκάλυµµα την αξιοσύνη τους για την κατάκτηση αυτών των προνοµίων. Από την άλλη αυτή η κοινωνική ανοµία που νοµιµοποιεί την κοινωνική ανυπακοή σε νόµους και θεσµούς δίδει στο σύνδροµο του φοβικού συντηρητισµού πολιτικά ερείσµατα. Κοινωνική ανοµία 2: Η γραφειοκρατία που ως εγγενές χαρακτηριστικό της δηµόσιας διοίκησης αποτρέπει κάθε προσπάθεια ανάπτυξης οδηγώντας στον εύκολο δρόµο των πελατειακών σχέσεων, στην ευθυνοφοβία των ηγετών που αυτοσκοπός τους είναι η πολιτική τους επιβίωση µέσα από τη διαιώνιση της ηγεµονίας του νεοφιλελεύθερου οικονοµικού δόγµατος. Για την πώληση ενός ακινήτου, για παράδειγµα, εµπλέκονται 15 φορείς, από 17 ως 27 ενέργειες που χρειάζονται και έξι µήνες αφού η πράξη διέπεται από 3 νοµικά συστήµατα. Το κόστος καθιστά την αγοραπωλησία µη ανταγωνιστική προωθώντας την αυθαίρετη δόµηση και την αναζήτηση ρουσφετιού για τη νοµιµοποίησή της. Παιδεία: Η νοσταλγία της αξιοκρατίας ως αξίας και όχι ως ιδεολογήµατος προϋποθέτει την παιδεία που στα κλαδιά της ανθούν η µέθεξη, η αλληλεπίδραση µεταξύ των ιδεών που αναπτύσσονται σε διαφορετικά γνωστικά πεδία , η εξερεύνηση του κόσµου, η απέκδυση του δόγµατος ότι µόνο η άµεση εκµετάλλευση του χρήσιµου είναι και ουσιώδης. Growth: Χρειάστηκα µια ολόκληρη πεζοπορία για να µου βάλει στο µυαλό η φίλη το λάθος που κάνουν να µεταφράζουν τη λέξη growth ως ανάπτυξη. Η πολυθρυλούµενη µεγέθυνση (growth) µε κριτήρια απαράλλαχτα από την εποχή της αποικιοκρατίας θεωρεί συγκριτικό πλεονέκτηµα το χαµηλό εργατικό κόστος, ευνοεί τις ειδικές οικονοµικές ζώνες και προωθεί εργάτες παραγωγής υλικών και πνευµατικών αναλώσιµων υπό το πρίσµα κίβδηλης θεότητας της παραγωγικότητας Η ανάπτυξη (development) επιζητεί την τόνωση της διαχείρισης και της προώθησης των παραγόµενων αγαθών, την εξαγωγική στρατηγική, την απλοποίηση κανόνων, διαδικασιών, την υιοθέτηση απλών εποπτικών µηχανισµών στη διοίκηση. Μπαχ: Με µουσική του Μπαχ δώρο της φίλης για τις δύσκολες ώρες, στο δρόµο προς το σπίτι και µ’ όνειρο ένα δηµόσιο τοµέα -χώρο ανιδιοτελούς λειτουργίας προς την επίτευξη των στόχων του κοινωνικού κράτους που υπηρετεί ενεργούς πολίτες

Βούλα Καντεράκη

ΦΥΛΛ Ο

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ΦΥΛ ΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

SOUDA stay or SOUDA go;;;

αλοκαιράκι και πλέον πιο συχνά ο καπνός από τα φουγάρα των πλοίων εµφανίζεται στο λιµάνι της Σούδας. Πλοία της γραµµής ή κρουαζερόπλοια κάνουν άλλοτε καθηµερινά και άλλοτε περιοδικά την εµφάνισή τους. Πλήθος κόσµου στην ανατολή και στη δύση του ήλιου εµφανίζονται κατά εκατοντάδες στις προβλήτες του λιµανιού. Όµως, σε λίγα λεπτά, όλοι ή καλύτερα οι περισσότεροι επιβάτες και παραθεριστές διασκορπίζονται µε αυτοκίνητα και λεωφορεία σε κοντινούς ή µακρινούς προορισµούς του νοµού. Έτσι, τη ζωντάνια, το θόρυβο, την κινητικότητα της αποβίβασης και επιβίβασης, ακολουθεί ο απόηχος και η ηρεµία της αναµονής/ προσµονής… Φαινόµενο πιο έντονο µε τα κρουαζερόπλοια, όπου τα µισθωµένα λεωφορεία Γράφει ο σπεύδουν να δροµολοΓιώργος γήσουν τις µικρές ή Γώγουλος µεγαλύτερες αποδράσεις των επισκεπτών µας. Λες και αυτός ο τόπος, η Σούδα, δεν µπορεί να κρατήσει κανέναν, για να τον φιλοξενήσει. Τον τελευταίο καιρό, και στην τοπική αρθρογραφία, ακούγονται λίγες φωνές για µικρές παρεµβάσεις στο λιµάνι και στους περιβάλλοντες χώρους, «… υπάρχουν ορισµένα πραγµατάκια που πρέπει να τα φτιάξουµε,… λίγο η εικόνα πέρα από την προβλήτα, πέρα από τα συρµατοπλέγµατα…». Κυρίως βέβαια για το καλό της ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑΣ και από µερικούς για τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Πουθενά όµως το όραµα και η βιώσιµη αειφόρος ανάπτυξη της περιοχής.

Και όµως, η Σούδα θα µπορούσε να αποτελέσει µια πραγµατικά όµορφη χανιώτικη γωνιά… εισόδου και παραµονής των επισκεπτών αλλά κυρίως των δηµοτών της πόλης µας. Η διαδροµή για παράδειγµα από το λιµάνι ως το Συµµαχικό Νεκροταφείο µπορεί να αποτελέσει µια πανέµορφη περιπατητική εξόρµηση. Από το λιµάνι, παραλιακά δίπλα στους φοίνικες για να φθάσουµε στην ιχθυόσκαλα, ναυταθλητικό κέντρο και βαδίζοντας στις όχθες του ποταµού Μορώνι, κοντά στον υδροβιότοπο, φθάνουµε στην παραλία του Βλητέ. Και από εκεί, στο Συµµαχικό Νεκροταφείο. Μια διαδροµή που µε µικρές και κυρίως µικρού κόστους και εθελοντισµού παρεµβάσεις, θα έδινε τη δυνατότητα σε πεζοπόρους και ποδηλάτες να χαρούν λίγες από τις οµορφιές του φυσικού κόλπου της Σούδας. ∆ιαδροµή που µπορεί να συνοδεύεται µε µπάνιο στα ήρεµα και φιλόξενα νερά του. Αν θελήσουµε να επεκτείνουµε την πρότασή µας, θαλάσσιες διαδροµές µε κανό ή βαρκάδες, στιγµές χαλάρωσης και αναψυχής στις ψαροταβέρνες…, µπορούν να δώσουν µια διαφορετική εικόνα στον επισκέπτη, µια εναλλακτική πρόταση στον πολίτη και φυσικά µια βιώσιµη πρόταση για την περιοχή. Στον αντίποδα, µια υποβαθµισµένη τουλάχιστον στη λειτουργικότητά της περιοχή, επιλεκτικά προσεγµένη σε διαστήµατα, δύσβατη σε σηµεία της και κυρίως απρόσιτη και αφιλόξενη για τον κόσµο. Ποτέ δε θυµάµαι η παραλία του Βλητέ να είχε/έχει Γαλάζια σηµαία. ∆ε την αξίζει, δεν µπορεί ή δεν πρέπει να την έχει; Βέβαια η Σούδα, δεν είναι µόνο αυτή η µεριά του λιµανιού. Το Καλάµι, το νησάκι της Σούδας µε το Φρούριο της Φορτέτζας,

η αρχαία Απτέρα και τόσες άλλες περιοχές µπορούν να αποτελέσουν χώρους για µι-

κρές και µεγάλες, όµορφες και δροσερές αποδράσεις.

συνέχεια από την 5η σελίδα Συνεχίζοντας την ενδιαφέρουσα κουβέντα µαζί της, µου εξήγησε ότι πράγµατι οι γιατροί σε µεγάλο βαθµό εκπαιδεύονται από τους πωλητές αγνοώντας τις δραστικές ουσίες των φαρµάκων, επιλέγουν εµπορικά σήµατα, συχνά υψηλού κόστους, επανορθωτικές διαδικασίες ή και χηµειοθεραπείες στο όνοµα της ωφελείας, φορώντας το µανδύα του όρκου, της δωρεάν υγείας και του ενδιαφέροντος για τον ασθενή. Μοιραία, θα έρθουν σε ρήξη µε όποιον προσπαθήσει να σταµατήσει αυτό τον κύκλο χρήµατος. Τα αντίγραφα των πρωτοτύπων φαρµάκων, τα περίφηµα γενόσηµα αποτελούν ένα σηµείο των καιρών. Προφανώς φάρµακα τα οποία περιέχουν την ίδια δραστική ουσία θα έχουν και τα ίδια αναµενόµενα αποτελέσµατα, εντούτοις, ποιος θα ασχοληθεί µε προϊόντα των οποίων η αξία µπορεί να είναι ακόµα και κατά 70% φθηνότερα, µε αποτέλεσµα να συρρικνώνεται το οικονοµικό περιθώριο όλων των πρωταγωνιστών; Ο ανταγωνισµός ανέκαθεν είναι επιθυµία όλων όταν είναι αγοραστές, εντούτοις κανείς δεν τον επιθυµεί όταν πια λειτουργεί «δίκην πωλητή». Γιατί, ιατρέ µου; Κι αφού οι οικονοµικές συγκυρίες δεν ευνοούν πλέον σπατάλες κι οι καιροί «που έδεναν τους σκύλους µε τα λουκάνικα» πέρασαν ανεπιστρεπτί, τι µας µένει για να µη χάσουµε τη µάσα; Μας µένει η επίκληση στην ποιότητα των φαρµάκων, αφού δε µπορούµε να κατηγορήσουµε τη δραστική ουσία, µας µένει η «απειλή» της διαθεσιµότητας και οι επαρκείς ποσότητες, µας µένει ο πληµµελής έλεγχος των από τις εταιρείες και τους κρατικούς φορείς γενοσήµων, µας µένουν οι υπανάπτυκτες χώρες στις οποίες παράγονται γενόσηµα, µας µένει κι ο ιατρικός µας σύλλογος για να δώσει µε το αδιαµφισβήτητο κύρος του την τελευταία µάχη της αποκλειστικής επιλογής από τον γιατρό του επιλεγόµενου φαρµάκου. Ο ασθενής θα ακούσει µια ακόµα φορά το «γιατρό του» για το «ανώτερης ποιότητας» σκεύασµα που του γράφει κι ο καηµένος θα αναφωνήσει µαζί του ότι δεν θέλει «κακό φάρµακο», ο δε φαρµακοποιός θα καταδικαστεί, όπως συµβαίνει εδώ και χρόνια, να µην κάνει αυτό που σπούδασε, να επιλέγει δηλαδή βάσει της δραστικής ουσίας ή και του κόστους. Γιατί, ιατρέ µου; Αν θα έπρεπε να συµφωνήσω πράγµατι σε κάτι, αυτό θα ήταν το ότι φάρµακο δεν είναι µόνο η δραστική ουσία. Ακόµα και αν η τελευταία αποτελεί τη θεραπευτική βάση, τα έκδοχα, τα πρόσθετα ή κάθε άλλη συµπληρωµατική του φαρµάκου ουσία για να εισαχθεί στον οργανισµό µας, παίζει το ρόλο της στην ανεκτικότητα από τον ασθενή αλλά και την αποτελεσµατικότητα της δραστικής ουσίας. ∆εν είναι λίγες οι φορές που κάποιο κορυφαίο φάρµακο δεν επιλέγεται λόγω της αρνητικής επενέργειας που έχουν στον ασθενή οι συµπληρωµατικές ουσίες και µε

την έννοια αυτή είναι πιθανό, ένα γενόσηµο να έχει διαφορετική επίδραση σε σχέση µε το πρωτότυπο, εξαιτίας του ότι θα έχει την ίδια δραστική ουσία αλλά όχι την ίδια ακριβώς χηµική σύνθεση. Έτσι, το ίδιο πιθανό είναι εξατοµικευµένα σε κάποιους ασθενείς, το γενόσηµο να έχει καλύτερη απόδοση από το πρωτότυπο ή και αντίστροφα. Αυτή δεν θα έπρεπε να είναι η συνεισφορά του θεράποντος ιατρού; Εσείς τι λέτε; ∆υστυχώς, για µια ακόµα φορά τα πράγµατα είναι περιπλεγµένα σε βαθµό που δεν είναι εύκολο να αποσαφηνιστούν. Το Ελληνικότατο προνόµιο της παρουσίας καλοντυµένων πωλητών ή και περιποιηµένων πωλητριών µε όµορφους δερµάτινους χαρτοφύλακες έξω από τα γραφεία ιδιωτικών ή δηµοσίων ιατρείων αποτελεί µια ευρεσιτεχνία η οποία δεν συναντάται στην υπόλοιπη Ευρώπη και έχει κατοχυρωθεί, εν Ελλάδι. Όµως τα λεφτά – Άρη µου – είναι πολλά και το ταγκό αυτό χορεύεται από δύο, τις φαρµακευτικές εταιρείες και τους ιατρούς. Φαρµακοποιοί και ασθενείς δεν χωρούν στην πίστα κι αν θέλουν να χορέψουν θα πρέπει να συνθέσουν ένα νέο ζευγάρι ή να ικανοποιηθούν από τα µέχρι σήµερα υψηλά εµπορικά κέρδη, χωρίς δικαίωµα επιλογής οι πρώτοι, ενώ οι δεύτεροι δεν πρέπει να µιλάνε καθόλου για να µπορούν να τσουγκρίζουν «στην υγειά µας». Οι φαρµακευτικοί κολοσσοί υφίστανται σε όλο τον κόσµο και θα συνεχίσουν, αλλά µόνο στην Ψωροκώσταινα λαµβάνει χώρα αυτό το πανηγύρι. Πιστός στις αρχές µου, να µην παραλείψω όλους εκείνους τους πραγµατικά λειτουργούς, που µένουν πιστοί στον όρκο τους και έξω από όλες τις παραπάνω σπέκουλες, χρησιµοποιώντας το φαρµακευτικό κύκλωµα όπως του πρέπει. Ενηµερώνονται σωστά, µαθαίνουν ό,τι απαιτείται για τις εξελίξεις στο χώρο και τις δραστικές ουσίες και εν τέλει αποφασίζουν ξεχωριστά, ανάλογα µε τον ασθενή χωρίς να θυσιάζουν τα πάντα στο βωµό του χρήµατος, ακόµα κι αν οι καιροί το ευνοούν. Ο καρδιολόγος µου είναι ένας από αυτούς, γι’ αυτόν θα έβαζα µε ευχαρίστηση το χέρι µου στη φωτιά και επίσης, προέρχεται από τη Γερµανική σχολή. Άραγε πως θα το δικαιολογήσουµε όλο αυτό στους τελευταίους; Είναι και η χρήση των γενοσήµων µια ακόµα απώλεια κυριαρχικών δικαιωµάτων ή η εν γένει διάθεσή µας για διαχείριση του δηµοσίου ή ιδιωτικού χρήµατος στη λάθος κατεύθυνση; Θίγεται µήπως η Ελληνική περηφάνια µε τα γενόσηµα ή σκύβει το κεφάλι στις παροχές του κεφαλαίου; Αποτελεί επιστηµονικό καθήκον ή ντροπή µε πρωτοπόρο τον ιατρικό σύλλογο Αθηνών που αψηφώντας το απίστευτα υψηλό επίπεδο των αξιών των µελών του σέρνει τον χορό του «Ποιοτικού, Επώνυµου Φαρµάκου»; Γιατί, ιατρέ µου;

Μηχανικός Παραγωγής & ∆ιοίκησης MSc

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Η Συνωµοσία του θορύβου

Κάτι κακό θα συµβεί σήµερα, το νιώθω. Ήρθα εδώ για συναυλία, αλλά η ένταση στην ατµόσφαιρα κόβεται µε το µαχαίρι. Πολλοί θ’ ανέβουν στη σκηνή, ένας ενδιαφέρει. Οι αµερικάνοι Machine Head έχουν δώσει ήχο στην παγκόσµια οργή και την απελπισία τριών γενεών µαζεµένων, κατόρθωµα µοναδικό, απ’ όσο µπορώ να θυµηθώ.

ο µάθαµε καιρό πριν ότι θα έρθουν να διαδώσουν το µήνυµά τους κι εδώ, σε µια χώρα που το έχει ανάγκη, το περιµέναµε για µήνες και τώρα η στιγµή έφτασε. ∆εν ξέρω πόσους αφορούν αυτά που θα γράψω και για να είµαι ειλικρινής λίγο µ’ ενδιαφέρει. Ακολουθεί η περιγραφή µιας προσωπικής εµπειρίας – παράσηµο στο πέτο. Ο ήλιος δεν έχει πέσει καλά – καλά ακόµη, αλλά η αρένα είναι γεµάτη ασφυκτικά από κόσµο που είναι βέβαιο ότι έχει κάνει ξέρετε ποιο πράγµα παξιµάδι για να βρεθεί εδώ. Γιατί; Για την ελπίδα της λύτρωσης. Ηχογραφηµένη εισαγωγή, εµφανίζονται

ένας – ένας, το µυαλό παίρνει αγκαζέ την κοινή λογική να πάνε βόλτα σε κανένα πιο φιλόξενο µέρος για δυο ωρίτσες. Τελειώνουν τα προκαταρκτικά κι ο ήχος ξεκινά το ταξίδι του, ογκώδης σαν το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό. Ότι κι αν περίµενα να αντιµετωπίσω ξεπεράστηκε στα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα. Γύρω µου επικρατεί το χάος και πασχίζω να κρατηθώ από κάπου. Κάπως έτσι πρέπει να ‘ναι ο πόλεµος. Σκύβω ενστικτωδώς ν’ αποφύγω τις ανελέητες κιθαριστικές ριπές και συνειδητοποιώ ότι το κρυφτούλι δεν έχει νόηµα εδώ. Πρέπει να µπω µέσα και να δοκιµαστώ όπως όλοι. Στροβιλίζοµαι, άγοµαι και φέ-

ροµαι, βρίσκω πατήµατα, ανεξαρτητοποιούµαι. Ο χαµός καταλαγιάζει για λίγο, το λόγο παίρνει ο Πρωθυπουργός της κυβέρνησης του βουνού Robb Flynn. Λέει ότι νιώθει την ένταση και το θυµό µας κι ότι έχουν έρθει για να µας βοηθήσουν µ’ αυτό. Το ξέρουµε Αρχηγέ. Σε ψηφίσαµε δαγκωτό, σου δώσαµε καθαρή εντολή, εσύ δώσε τρόπο στην οργή. Μιλάει για τη δύναµη της µουσικής, για ανθρώπους ελεύθερους, για τα ασήκωτα βάρη της ύπαρξής µας. Είναι ιεροκήρυκας, πατέρας, σύντροφος. Το ηφαίστειο ξερνάει λάβα και πάλι. Βρίσκοµαι µόνος µου στο κενό και βλέπω το κύµα να έρχεται κατά πάνω µου, ορµητικό, θεόρατο, υπέροχο. Τώρα δεν είναι η στιγµή ν’ ανοίξεις τα χέρια και να παραδοθείς. Τώρα πρέπει να παλέψεις για να κρατήσεις το έδαφός σου. Η απόλυτη µεταφορά της ζωής. Ένα circle pit που χάσκει έτοιµο να µε καταπιεί κι εγώ πρέπει ν’ αποφασίσω αν αυτές οι στιγµές είναι οι τελευταίες µου, αν θα φύγω ταπεινωµένος ή θα κερδίσω αυτό που δικαιωµατικά µου ανήκει: το χώρο για ν’ αναπνεύσω, την ευκαιρία να πολεµήσω άλλη µια φορά. Έτσι κερδίζεται η ελευθερία. Όχι στα εγχειρίδια, αλλά στην πράξη. Το θεωρητικό µου µοντελάκι δεν είναι εκεί να µε προστατεύσει. Την έκανε µόλις άρχισε το ξύλο και τώρα είµαι µόνος να καθορίσω την τύχη µου. ∆έχοµαι ένα γερό χτύπηµα από πίσω. Χωρίς να κοιτάξω γυρνώ και ανταποδίδω. Βλέπω τη σαστιµάρα στα µάτια του και µετά ένα πλατύ χαµόγελο αναγνώρισης. Αγκαλιά συνεχίζουµε ν’ ανοίγουµε δρόµο στη φουρτουνιασµένη θάλασσα που πετάει κορµιά από ‘δω κι από ‘κει. Μ’ αυτόν τον άγνωστο, µ’ ένα νεοαποκτηθέντα σεβασµό, µ’ ένα κοινό σκοπό. Την επιβίωση στο παλλόµενο σαν καρδιά πλήθος. Μια τελευταία κραυγή, ένα τελευταίο τίναγµα µπροστά – πίσω, σαν σπασµός απελευθέρωσης. Τελείωσε τώρα. Είµαι νικητής, όπως και όλοι γύρω µου. Σκυµµένοι, ανασαίνουµε βαθιά, πιάνουµε τον κοινό

ρυθµό της ελεύθερης βούλησης, ακουµπάµε ο ένας στα µάτια του άλλου. Ανταλλάξαµε αίµατα. Είµαστε αδέρφια πια. Οι αντίπαλοι – τα αδέρφια µου – ήταν πολυπληθέστεροι, αλλά επέζησα όπως κι αυτοί για να πούµε την ιστορία της µάχης απ’ την οποία ξεπήΓράφει ο δησε η ειρήνη, η ισόΓιώργος τητα και η Μανουσέλης αλληλεγγύη. Νιώθω λίγο σαν τον William Wallace. Έχει νυχτώσει για τα καλά. Ο ιδρώτας στάζει από παντού και τα µέλη µου πονάνε. Ψηλαφώ τις ουλές και τις µελανιές µου, τις µόνες αποδείξεις ότι όλο αυτό έγινε στην πραγµατικότητα και δεν το φαντάστηκα. Νοµίζω ότι πάνω απ’ τα δέντρα βλέπω να κυµατίζει µια σηµαία που γράφει «Terrra Vibe ελεύθερη γη». ∆υο µέρες πριν ήταν τα γενέθλιά µου. Ήξερα εδώ και καιρό ότι ο εορτασµός τους θα καθυστερήσει κι ότι το δώρο µου θα το ‘παιρνα µε πόνο, σαν γέννα. Όπως αξίζει. Αυτή ήταν µια υπόσχεση που κρατήθηκε αντρίκια και ίσια, χωρίς περιστροφές και δισταγµούς και γι’ αυτό µετράει. Γιατί είναι απόδειξη αυτοσεβασµού. Σε κάποιο κείµενο είχα γράψει ότι µε την κατάλληλη µπάντα επί σκηνής, το Terra Vibe έχει το οµορφότερο ηλιοβασίλεµα στον κόσµο. Καµιά φορά έχει απίστευτη γλύκα να αποδεικνύεσαι αληθινός. Ως την επόµενη φορά, λοιπόν. Ως την επόµενη υπόσχεση. Με την ελπίδα να βρεθώ ξανά µέσα στο ιδρωµένο, µατωµένο, ελεύθερο πλήθος που κραυγάζει µε όλο του το είναι “Machine Head”, γιατί ξέρει ότι αυτό δεν είναι επευφηµία. Είναι επίκληση. We build cathedrals to our pain Establish monuments to attain Freedom from all of the scars and the sins Lest we drown in the darkness within

10 Ο άνθρωπος και το σύµπαν Από την αρχαιότητα ακόµη, ο άνθρωπος είχε την έµφυτη τάση να γνωρίσει και να κατανοήσει το Σύµπαν. Οι αρχαίοι Ινδοί, για παράδειγµα, φαντάζονταν το Σύµπαν σαν ένα τεράστιο νησί που το µετέφεραν στις πλάτες τους γιγάντιοι ελέφαντες, που µε τη σειρά τους στηρίζονταν στην πλάτη µιας τεράστιας χελώνας. Η χελώνα αυτή έπλεε στα απύθµενα νερά του διαστηµικού ωκεανού που αντιπροσωπευόταν από ένα τεράστιο φίδι.

την αρχαιότητα φυσικά το µόνο που µπορούσαν να κάνουν οι πρόγονοί µας ήταν να παρακολουθούν απότη Γη το υπέροχο θέαµα του ουρανού, δηµιουργώντας συγχρόνως ευφάνταστες, αλλά πανέµορφες ιστορίες για όλα όσα έβλεπαν. Πάρτε, για παράδειγµα, τον Ήλιο. Απ` όλα τα ουράνια σώµατα ο Ήλιος είχε την πιο µεγάλη επίδραση στη φαντασία των ανθρώπων. Ο δίσκος του Ηλίου παροµοιαζόταν µ` ένα χρυσό τέθριππο άρµα, το οποίο έσερναν τέσσερα ολόλευκα άλογα, ο Ηώος, ο Αιθίοψ, ο Βρόντης και ο Στερόπης που έβγαζαν από τα ρουθούνια τους φλόγες και φως. Όρθιος πάνω στο άρµα του ο ακούραστος θεός εξακόντιζε γύρω του πίδακες φωτός. Οι Ρόδιοι, ιδιαίτερα, λάτρευαν τον Ήλιο ως το δηµιουργό θεό της φυλής τους. Το κολοσσιαίο του άγαλµα από το Λίνδιο Χάρη ήταν ένα από τα επτά θαύµατα του κόσµου. Αλλά και η Σελήνη κατείχε σηµαντική θέση στους µύθους και στις παραδόσεις της αρχαίας Ελλάδας. Όταν πρόβαλε στον ουρανό το χαριτωµένο της πρόσωπο µε την ασηµένια ανταύγεια, η οµορφιά της έκανε τα άστρα να ωχριούν, ενώ η φαντασία των αρχαίων συνέκρινε τις ακτίνες της Σελήνης µε τα γρήγορα και µυτερά βέλη της Αρτέµιδος. Η αγνή πανέµορφη παρθένα, η κυνηγός θεά, ήταν για τον Όµηρο το πρότυπο της γυναικείας οµορφιάς. Στη Σελήνη απέδιδαν επίσης τη νυκτερινή δροσιά και τις βροχές, γι` αυτό ονόµαζαν την Αρτεµη "Ποτάµια" και τη λάτρευαν κοντά σε πηγές και λίµνες, όπου πίστευαν ότι λουζόταν µαζί µε τις Νύµφες, µακριά από τα βέβηλα βλέµµατα των ανδρών. Αν και τα µάτια µας είναι περιορισµένα στο να βλέπουν τα λαµπρότερα µόνο άστρα της νύχτας, για χιλιάδες χρόνια ήταν τα µοναδικά αστρονοµικά όργανα που διαθέταµε. Αυτό όµως δεν µας εµπόδισε καθόλου από το να αναρωτιόµαστε για τις ρίζες µας. Καθένας από τους αρχαίους ανθρώπινους πολιτισµούς είχε τη δική του ιστορία και τη δική του εκτίµηση για όλα όσα έβλεπε στον ουρανό. Πριν από 4.000 χρόνια στη Νότιο Αγγλία υψώθηκαν οι γιγάντιοι µονόλιθοι του Στόουνχεντζ, ενός εκπληκτικού παλαιολιθικού υπολογιστή που χρησίµευε στον υπολογισµό των εποχών και στην πρόβλεψη των εκλείψεων.

ΦΥΛ ΛΟ

Χιλιάδες χιλιόµετρα πιο νότια οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έχτισαν τις Πυραµίδες τους ως τάφους βασιλιάδων, µε βάση διάφορα σηµαντικά αστρονοµικά φαινόµενα, ενώ το ηλιακό τους ηµερολόγιο αποτελεί ακόµη και σήµερα τη βάση του δικού µας σύγχρονου ηµερολογίου. Λίγο πιο βόρεια από την Αίγυπτο στα νησιά και στις ακτές του Αιγαίου, ο αρχαϊκός ελληνικός πολιτισµός των Μινωιτών γέννησε πριν από 5.000 χρόνια τους αστερισµούς που χρησιµοποιούµε ακόµη και σήµερα, ενώ στην άνθηση της κλασικής εποχής τέθηκαν οι βάσεις του σύγχρονου πολιτισµού, της φιλοσοφίας και της επιστήµης. Οι αρχαίοι Έλληνες, µε πρώτο τον Εύδοξο, φαντάστηκαν το Σύµπαν σαν ένα σύνολο οµόκεντρων κρυστάλλινων σφαιρών που περιφέρονταν γύρω από τη Γη µας. Σε κάθε µια από τις σφαίρες αυτές βρισκόταν και ένα ουράνιο αντικείµενο: ο Ήλιος, η Σελήνη και οι πέντε ορατοί µε γυµνό µάτι πλανήτες, ενώ στην εξωτερική σφαίρα κατοικοέδρευαν τα ακίνητα άστρα. Ήταν ένα πραγµατικά καλοστηµένο µοντέλο, το οποίο όµως δεν µπορούσε να επεξηγήσει τις εκκεντρικές κινήσεις των πλανητών που τους έδειχναν πολλές φορές να πισωγυρίζουν. Πολλοί ήταν οι αρχαίοι φιλόσοφοι που ασχολήθηκαν µε την επιστηµονική µελέτη του ουρανού και των ουράνιων αντικειµένων. Η προσφορά του Ίππαρχου (200-125 π.Χ.), για παράδειγµα, ήταν τόσο µεγάλη, ώστε δίκαια θεωρείται σήµερα ο πατέρας της αστρονοµίας. ∆εν ήταν όµως µόνον ο Ίππαρχος, γιατί όλοι σχεδόν οι Έλληνες φιλόσοφοι καταπιάστηκαν κατά καιρούς µε το προαιώνιο πρόβληµα να εξηγήσουν το σύστηµα των άστρων, της Γης, των πλανητών και των παγκόσµιων κινήσεων.Όλες όµως αυτές οι προσπάθειες ξεκινούσαν από την κατανοήσιµη έννοια ότι η Γη ήταν ακίνητη και βρισκόταν στο κέντρο του Σύµπαντος. Και όλες, βασισµένες στην ανθρώπινη αντίληψη και όραση, προϋπόθεταν ότι τα άστρα ήταν καρφωµένα σ` ένα στερεό ουρανό που γυρνούσε γύρω από µιαν ακίνητη, σταθερή Γη, η οποία αποτελούσε έτσι το κέντρο του Σύµπαντος. Αυτά πίστευαν όλες οι κοσµολογικές θεωρίες, εκτός απ`αυτήν του Αρίσταρχου από τη Σάµο (310-230 π.Χ. ): "Αρίσταρχος ο Σάµιος υποτίθεται τα µεν απλανέα των άστρων και τον ήλιον µένειν ακίνητα, τα δε γαν περιφέρεσθαι περί τον ήλιον κατά κύκλου περιφέρειαν." ∆ηλαδή, η Γη δεν είναι το κέντρο του κόσµου, όπως το ήθελαν οι κάτοικοί της, αλλά µια µηδαµινή σφαίρα που περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Η θαυµάσια και απλή αυτή εξήγηση παραµερίστηκε σύντοµα, γιατί δεν συµφωνούσε µε την καθηµερινή λογική ενός γεωκεντρικού συστήµατος. Το πολυπλοκότερο από τα γεωκεντρικά συστήµατα δηµιουργήθηκε από τον Κλαύδιο Πτολεµαίο στην Αλεξάνδρεια το 2ο µ.Χ. αιώνα. Ο Πτολεµαίος ήταν πεπεισµένος ότι οι πλανήτες έπρεπε ναπεριφέρονται γύρω από τη Γη. Με το συνδυασµό κύκλων και επικύκλων κατόρθωσε να αναπαραστήσει τα παρατηρούµενα µε αρκετή ακρίβεια. Αν και το γεωκεντρικό του σύστηµα ήταν στην πραγµατι-

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

κότητα ανακριβές, επέζησε επί εκατοντάδες χρόνια, χάρη στους Αραβες αστρονόµους και στη µετάφραση του έργου του απ` αυτούς. Η ηλιοκεντρική θεωρία του Αρίσταρχου ξαναήλθε στο προσκήνιο 1.800 χρόνια αργότερα από τον Κοπέρνικο. Οι µεγάλης ακρίβειας παρατηρήσεις του Τύχωνος Μπραχέ το 17ο αιώνα οδήγησαν το µαθητή του, Γιόχαν Κέπλερ, στην ανακάλυψη των πραγµατικών κινήσεων των πλανητών. Οι υπολογισµοί του Κέπλερ απέδειξαν ότι η Γη και οι πλανήτες κινούνταν σε ελλειπτικές τροχιές γύρω από τον Ήλιο και µ` αυτόν τον τρόπο απερρίφθη τελικά και το γεωκεντρικό σύστηµα του Πτολεµαίου, αφού οι Νόµοι του Κέπλερ εφαρµόζονταν στους πλανήτες, τους δορυφόρους τους, αλλά ακόµη και στους κοµήτες. Με την ανακάλυψη του πρώτου τηλεσκοπίου από τον Ιταλό αστρονόµο Γαλιλαίο, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των ερευνών του ανθρώπου. Έτσι, το τηλεσκόπιο µας βοήθησε να διαπιστώσουµε γρήγορα την έκταση της άγνοιάς µας για το Σύµπαν. Στους αιώνες που ακολούθησαν τα τηλεσκόπια µεγάλωσαν και σε µέγεθος και σε πολυπλοκότητα αποκαλύπτοντάς µας, ως διά µαγείας, ένα νέο Σύµπαν και µία ατέλειωτη λιτανεία κρυµµένων µυστικών. Το 1850 ο Λόρδος του Rosse στην Ιρλανδία κατασκεύασε το µεγαλύτερο µέχρι τότε τηλεσκόπιο στον κόσµο. Με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου αυτού κατόρθωσε να αναγνωρίσει ότι ορισµένα από τα νεφελώµατα που έβλεπε είχαν µια ξεχωριστή σπειροειδή µορφή και έτσι υπέθεσε ότι ίσως οι νεφελοειδείς αυτοί να ήταν στην πραγµατικότητα µεµονωµένα και ξεχωριστά κοσµικά νησιά, απόµακρες δηλαδή αστρικές πολιτείες. Εβδοµήντα χρόνια αργότερα µε τη ραγδαία εξέλιξη της φωτογραφικής τέχνης και τη βοήθεια του τεράστιου, για την εποχή εκείνη, τηλεσκοπίου διαµέτρου 2,5 µέτρων στο όρος Oυίλσον στην Καλιφόρνια, ο αστρονόµος Έντουιν Χάµπολ κατόρθωσε να φωτογραφήσει µεµονωµένα άστρα στους σπειροειδείς νεφελοειδείς, επιβεβαιώνοντας έτσι την άποψη ότι επρόκειτο για απόµακρους αστρικούς κόσµους, έξω από το δικό µας Γαλαξία. Οι νεφελοειδείς λοιπόν αποδείχτηκαν ότι είναι αυτόνοµοι και απόµακροι γαλαξίες, τεράστιες αστρικές πολιτείες, όπως ο δικός µας Γαλαξίας, µε δεκάδες δισεκατοµµύρια άστρα ο καθένας. Με τον ίδιο λοιπόν τρόπο, που η ηλιοκεντρική άποψη του Κοπέρνικου προκάλεσε επανάσταση στην αντίληψη της θέσης που κατείχε ο πλανήτης µας στο Ηλιακό Σύστηµα, έτσι και η ριζοσπαστική ανακάλυψη του Έντουιν Χάµπολ επαναπροσδιόρισε την άποψη που είχαµε για τη θέση µας στο Σύµπαν. Η ανακάλυψη του Χάµπολ µας απεκάλυψε µέσα σε µια νύκτα ότι το Σύµπαν ήταν πολύ πιο τεράστιο απ` ό,τι µπορούσαµε να φανταστούµε µέχρι τότε. Πηγή : http://www.eugenfound.edu.gr Επιµέλεια : Μ.Φ.

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Camera Obscura

Ο Σπύρος Ανδρουλάκης στην Camera Obsura Ο Σπύρος Ανδρουλάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1976. Σπούδασε στο ΤΕΙ Ηρακλείου, στο τµήµα Κοινωνικής Εργασίας. Το 2010 παρακολούθησε τα µαθήµατα φωτογραφίας στην Λέσχη Φωτογραφίας και Κινηµατογράφου Χανίων και έκτοτε είναι µέλος της .

Πώς ξεκίνησε η εµπλοκή σου µε τη φωτογραφία; Με την εµφάνιση των κινητών τηλεφώνων µε φωτογραφική µηχανή άρχισα να πειραµατίζοµαι . Πολύ αργότερα έµαθα για την ΛΕΦΚΙ ,συµµετείχα στα σεµινάριο φωτογραφίας των αρχάριων και έτσι µε κέρδισε η φωτογραφία ,αλλά και η παρέα της ΛΕΦΚΙ. Επιβάλλεται µια φωτογραφία να αφηγείται πράγµατα και καταστάσεις ή όχι; ∆εν νοµίζω ότι πρέπει να επιβάλλει.. Η φωτογραφία είναι ο καµβάς και ο θεατής βάζει τα χρώµατα ,όπως τα επιλέγει εκείνος.. Μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις… Θα µπορούσε να είναι χίλιες λέξεις και συναισθήµατα και αυτό µου αρέσει, γιατί ο καθένας θα επιλέξει κάτι από την εικόνα , κάτι

διαφορετικό και αυτό είναι ενδιαφέρον. Από την καλλιτεχνική στην δηµοσιογραφική φωτογραφία είναι µεγάλος ο δρόµος; Υπάρχει απόσταση µεταξύ τους ,όµως και τα δυο είδη µπορούν να αναδείξουν µια κοινωνική διάσταση . Υπάρχει κάτι που θα θέλεις αλλά δεν έχεις καταφέρει να φωτογραφίσεις; Πολλά και η αντάµωση µαζί τους είναι µια πρόκληση...

ΦΥΛ ΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Όραµα χρειάζεται και πάθος !!! Όσο σηµαντικές κι αν ήταν οι εκλογές που πέρασαν, όσο ιστορική κι αν είναι η σύνοδος των Ευρωπαίων ηγετών, όσο - πέραν του φυσικού - περίεργη είναι η ταυτόχρονη ασθένεια του νέου πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονοµίας και οικονοµικών, δεν µπορώ παρά να τα προσπεράσω όλα αυτά και να ασχοληθώ µε ένα άθλο που τον έζησα να εξελίσσεται από κοντά όλη τη χρονιά.

Φ Γράφει ο Βασίλης Παπαστάµος

υσικά και αναφέροµαι στον Πλατανιά. Στον Πλατανιά της Α εθνικής, στον Πλατανιά της super league. Μια απίστευτη ιστορία δύο χρόνων που η οµάδα περνούσε το ένα εµπόδιο µετά το άλλο κι από µια οµάδα της µέσης της Γ εθνικής κατηγορίας σήµερα φιγουράρει στα σαλόνια της Α εθνικής. Κάποιοι, που δεν ασχολούνται ουσιαστικά µε το ποδόσφαιρο , απορούν µε τον ενθουσιασµό αλλά και µε τους χαρακτηρισµούς που συνοδεύουν µερικές µέρες τώρα την οµάδα του Πλατανιά. «Ε! σιγά, στην Α εθνική θα παίξει, δεν πείρε και το πρωτάθληµα» ή «Έτσι χάλια που ακούµε ότι είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα το κατόρθωµα δεν είναι δα και τόσο µεγάλο» ΛΑΘΟΣ!! Το κατόρθωµα όχι µόνο είναι τεράστιο αλλά δεν έχει και προηγούµενο. Οµάδα µικρού χωριού, που θα ήταν µεγάλη επιτυχία να αγωνίζεται στην Γ’ εθνική κατάφερε να δρασκελίσει µέσα σε δύο χρόνια εµπόδια και αντιπάλους που από τη µία λαχταρούν χρόνια τη διάκριση αυτή και από την άλλη έχουν επενδύσει τεράστια ποσά για να πετύχουν το στόχο αυτό. Θυµάµαι το σύνθηµα που δονούσε το Αγρίνιο πριν δύο χρόνια «33 χρόνια ήταν αρκετά Α εθνική ερχόµαστε ξανά!» ο Παναιτωλικός στη Β εθνική κάθε Κυριακή έκοβε 8.000 εισιτήρια, φέρνω στο µυαλό µου τη Λάρισα

που εκτός του πολύ µεγάλου οικονοµικού προϋπολογισµού που έχει η οµάδα, είχε ως προπονητή φέτος τον προπονητή της Εθνικής Ουαλίας, και ένα νέο ιδιόκτητο γήπεδο που µάλλον λίγες οµάδες στην Ευρώπη έχουν. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είχε και έχει πάρα πολλά προβλήµατα. ∆εν έχει πάψει όµως ποτέ να ενθουσιάζει περισσότερο από κάθε άλλο άθληµα τη µεγαλύτερη µερίδα των φιλάθλων της χώρας µας. ∆ουλεύω 16 χρόνια στο χωριό του Πλατανιά, για κανένα άλλο λόγο πλην του ποδοσφαίρου, κανείς δε µε ρώτησε στην πρώτη κουβέντα που θα λέγαµε – λες και έχει αγωνία και θέλει να µάθει από κάποιον που είναι κοντά - για τον Πλατανιά, τις εγκαταστάσεις, τον κόσµο, τις συζητήσεις, το κλίµα και πολλά άλλα. Φίλοι από όλη την Ελλάδα µε παίρνουν τηλέφωνο και στην πρώτη τους κουβέντα µε ρωτάνε : «Βασίλη, στον Πλατανιά δουλεύεις ακόµα έτσι δεν είναι;» και µετά το «ναι» αρχίζει ο βοµβαρδισµός ερωτήσεων για την οµάδα. Ας δούµε όµως την πορεία. Τη χρονιά 2010-2011 ο Πλατανιάς έκανε µια πολύ καλή πορεία στη Γ’ Εθνική. ∆εν κατάφερε στο τέλος να είναι στις οµάδες που θα περνούσαν στη Β εθνική αλλά όλοι ήταν ευχαριστηµένοι µε την εικόνα που έδειξε

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

η οµάδα. Στην αρχή του καλοκαιριού, η διοίκηση έστησε την οµάδα µε τέτοιο τρόπο ώστε να πρωταγωνιστήσει ξανά στη Γ’ Εθνική. Έλα όµως που η µοίρα αλλιώς τα ήθελε… Ανακατατάξεις λόγω χρεών στη Β Εθνική υποβιβάζουν οµάδες και οδηγούν τον Πλατανιά στη µεγαλύτερη κατηγορία. Ο στόχος για την ποδοσφαιρική περίοδο 2011-2012 αναπροσαρµόζεται και δε θα µπορούσε να είναι άλλος από την παραµονή στην Β Εθνική κατηγορία. Στόχος πολύ δύσκολος αν αναλογιστεί κανείς τους αντιπάλους, αλλά και τη θεωρητική δυναµική της οµάδας. Το πρωτάθληµα άρχισε τον Οκτώβριο και όλοι τρίβαµε τα µάτια µας µε τα αποτελέσµατα αλλά και το πάθος της οµάδας που έφερνε τη µια νίκη µετά την άλλη. Πάντα ο στόχος ήταν η παραµονή στην κατηγορία ώσπου ο πρώτος γύρος τέλειωσε µε τον Πλατανιά να είναι πρωταθλητής χειµώνα. Ο στόχος άλλαξε… το θαύµα άρχισε να µην ακούγεται πια σαν παραµύθι. Αλλαγή στόχου λοιπόν και αλλαγή προπονητή µε µια γενναία απόφαση της διοίκησης στο τέλος του πρώτου γύρου. ∆ιακοπή του πρωταθλήµατος για αρκετές ηµέρες λόγω µη καταβολής των συµφωνηθέντων από την πολιτεία προς τις οµάδες. Όταν το πρωτάθληµα άρχισε ξανά η πορεία δεν ήταν ίδια µε εκείνη του πρώτου γύρου – και δεν θα µπορούσε να είναι τραυµατισµοί και κούραση παίξανε σηµαντικό ρόλο– αλλά ήταν τέτοια που έφερε την οµάδα στους τέσσερις διεκδικητές των play off της µιας θέσης για τη super league. Η οµάδα του Πλατανιά για µια ακόµη φορά ακολούθησε τη συµβουλή :

«Κάνε όσο καλύτερα µπορείς τη δουλειά σου κι’ άσε τους άλλους να γκρινιάζουνε» Έπαιξε, κέρδισε και βγήκε πρώτη µια αγωνιστική πριν το τέλος του µικρού πρωταθλήµατος των Play off. Ήταν η δικαίωση της προσπάθειας των παικτών, των προπονητών, των ανθρώπων που ήταν κοντά στην οµάδα, της διοίκησης αλλά και σε µεγάλο βαθµό του προέδρου Κου Στέλιου Βαρουξάκη που ηγήθηκε (µε ότι σηµαίνει η λέξη) της προσπάθειας από την αρχή. Με τέτοια πορεία δεν µου ακούγεται υπερβολική η ευχή που µου είπε ένας φίλος από την Καβάλα : «Άντε του χρόνου και στην Ευρώπη!!!!» (Ρε.. λες;)

ΦΥΛ ΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Περιβάλλον Αµφισβήτησης Περιβάλλον αµφισβήτης. Το ηχοσύστηµα ή το ράδιο έπαιζε κλασσική µουσική γιατί σας είπαν ότι κάνει καλό στο έµβρυο. Γεννήθηκαν. Τα νανουρίσατε µε Θεοδωράκη. Ρεπορτάζ οδοιπορικά για το Ξυλούρη, την παράδοση, το rock και το punk αν ήσαστε πιο ελεύθερα πνεύµατα στα νιάτα σας. Πηνελόπη ∆έλτα παίρνατε στα γενέθλια τους.

εµίσατε τις βιβλιοθήκες τους µε λογοτεχνία. Αίσωπος και παραµύθια εικονογραφηµένα-παραλογές για τον αγαστό Χριστιανισµό, τον καλό, τον γεµάτο αρχές και λόγια λακωνικά για το δικαίως και ευ ζην. Μεγάλωσαν τα µωρά. Γίναν παιδιά. Γεµίσατε τα ράφια στο δωµάτιο τους µε µυθολογία, άτλαντες, βεΓράφει ο Γιάννης Ξ. ν ι α µ ί ν εγκυκλοπαίδειες και βιβλία ψηλά, λεπτά, να πάρουν την πρώτη γεύση από επιστήµη, τέχνη, γεµάτα χρώµατα. Οι γέφυρες του κόσµου, πώς κινούνται οι πλανήτες. Τους είπατε για την πατρίδα. Τα πήγατε στο χωριό να δεθούν µε τη γη, να αγαπήσουν τη φύση. Γίνανε έφηβοι. Μάθανε τον έρωτα, τη σάτιρα, τον αθλητισµό, τη µπάλα στο προαύλιο. Πιάσανε όργανα, φτιάξανε µπάντες να ξεδίνουν κι εσείς επικροτούσατε ή ευχαριστιόσασταν σιωπηρά, γιατί σας είπαν ότι η µουσική είναι δηµιουργική απασχόληση. Ιδρώσανε πάνω στα θρανία, να µάθουν γράµµατα, να γίνουν άξιοι, να µπουν στο πανεπιστήµια. Κι όσοι δεν τα κατάφεραν πιάσανε δουλειά, να µάθουν τη βιοπάλη. Το δεχτήκατε, γιατί η δουλειά είναι προκοπή και βίωµα αξεπέραστο, κι ας βάλατε χέρι σε αυτούς που δούλεψαν γιατί δεν σπούδασαν και σε αυτούς που σπούδα-

σαν γιατί δε δούλεψαν. Μπήκαν στο πανεπιστήµιο, στην αγορά εργασίας. Ενηλικιώθηκαν πριν το καταλάβετε. Αυτά όµως το καταλάβανε. Γιατί όταν εσείς βλέπατε το εύθρυπτο χρόνο σας να τρέχει και να χάνεται µες τη ρουτίνα των ρόλων σας (γονείς, εργαζόµενοι µε σκοτούρες) δίχως να τον προλαβαίνετε, αυτά τον ρουφούσανε καρέ καρέ. Παρατηρούσαν. Καθισµένα σε µια καρέκλα –ακόµη «αυτά»- άκουγαν τις κουβέντες σας στις κοσµικές εκδηλώσεις, τα τηλεφωνήµατα σας βλέποντας καρτούν. Να αναλύετε τα προβήµατα σας, να παραπονιέστε, να σιχτιρίζετε τη ζωή που σας χρεώσανε, τη φαύλη πολιτική πραγµατικότητα, την κίβδηλη κοινωνία, τις επιφανειακές σας σχέσεις. Τα µετρούσανε ένα ένα τα «αχ» και τα «γιατί» σας. Και περίµεναν. Κι όταν έσπασαν τη σιωπή τους, «αυτές» και «αυτοί» πια, τους κρίνατε. Κρίνατε τα όνειρα τους, κρίνατε τις φιλοδοξίες τους, τις σκέψεις, τις επιλογές, τις αποφάσεις τους, τις ψήφους τους. Μα αλήθεια. Τι περιµένατε; Ανθρώπους φιλόµουσους, φιλάθλους, πνευµατώσεις, προβληµατισµένους δε θέλατε; Αιθεροβάµονες σε µια φανταστική –µε όλες τις έννοιες- πραγµατικότητα που πιστεύουν και ναι, καταρχήν η απειρία τους, αλλά τα µάλα ο άσβεστος πόθος τους για το καλύτερο δεν τους επιτρέπουν να εγκαταλείψουν. Αυτοί οι άν-

θρωποι θα µηρικάσουν τα δεινά της κενότατης κενότητας που βαφτίζετε ζωή του µεσήλικα; Αυτοί θα τρέξουν φυσικά και λογικά να σας κατακρηµνίσουν, αυτοί θα διαλέξουν το άλλο, το όποιο άλλο. Όχι όσο πάει η γούνα τους. Όσο τους κόβει. ∆ίψα για ρήξη µε την κακότητα του παρελθόντος που τους γνωρίσατε. Μέσα από εσάς το ζήσανε και µάθανε να αναγνωρίζουν τα ψεγάδια του. ∆ε φταίει το χάσµα των γενεών. Είναι απλά η εκ των ένδον θέληση για εξέλιξη. Απόλυτα και αφοριστικά ορθολογική. ∆εν µπορούν µε ακρίβεια να προβλέψουν τι ξηµερώνει, αλλά θα κάνουν ό,τι µπορούν για να διαφέρει το επόµενο ξηµέρωµα από το προηγούµενο, το σίγουρα λάθος. Μη θορυβείτε, λοιπόν. Μόνο πάρτε µαζί σας νερό, γιατί δίπλα στον Αίσωπο διάβαζαν και Spider man, γιατί τα καρτούν που έβλεπαν ήταν γιαπωνέζικα µε αιµατοχυσίες, γιατί µαζί µε το καλό χριστιανισµό τους µάθατε και τον δογµατισµό, όταν σας

ρωτούσαν γιατί φιλάµε την εικόνα και λέγατε γιατί έτσι πρέπει, γιατί από το πολύ χωριό µερικοί γίνανε υπερβολικά πατριώτες και γνώρισαν τον εθνικισµό, γιατί σε µερικών το νου δε ξεχωρίσατε τις έννοιες από τα σύµβολα, την πατρίδα από τη σηµαία, και κατέληξαν να αγαπάνε πιο πολύ τη σηµαία από τη πατρίδα, γιατί εκτός από τη µπάλα έµαθαν και τον οπαδισµό, γιατί εκτός από τη σάτιρα έµαθαν και το Λαζόπουλο και τις κίτρινες φυλάδες, γιατί εκτός από όργανα άκουγαν και σκυλάδικα στην παραλιακή, γιατί κάποιοι µαζί µε τον έρωτα έµαθαν και τα µπουρδέλα, γιατί πολλοί δεν ίδρωσαν στα θρανία για να µάθουν αλλά για να αποµνηµονεύσουν τις προπαγάνδες σας, γιατί πλάι στην ιδανική προσωπικότητα που τους ζωγραφίζατε βίωναν τις κακοτεχνίες του κόσµου που δεν µπορέσατε να αλλάξατε, αυτού που σιχτιρίζατε µπροστά τους. Πάρτε, λοιπόν, µαζί σας νερό. Γιατί το µέλλον έχει πολλή ξηρασία και αν αυτοί φταίνε µια φορά, εσείς φταίτε συν άπειρο.

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Με τη φωνή των γονιών

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»

«Εµπορικά δικαιώµατα..»

Προστατευόµενη απασχόληση «Είναι καιρός να καταλάβουµε πως δεν έχουµε να περιµένουµε άλλη κατανόηση από εκείνη του ανθρώπου, για τον άνθρωπο, υπέρτατος νόµος µας η τραγική Αλληλεγγύη» Άγγελος Τερζάκης.

ροστατευόµενη απασχόληση µια δοµή αξιοπρέπειας ακόµη απούσα από το παρών τοπικό προνοιακό σκηνικό, την οραµατιστήκαµε αλλά δεν την είδαµε... Η έλλειψή της προκαλεί τραγικά αδιέξοδα, ακυρώνοντας έτσι τον αγώνα µιας Γράφει η ζωής. Θα µπορούσε Ρούλα Καλαϊτζάκη* να είναι η δικαίωση της αγωνιώδους προσπάθειας µιας µερίδας γονέων παιδιών µε νοητικές αναπηρίες και αυτισµό, που διάλεξαν τον δύσκολο δρόµο της ένταξης αποκλείοντας τον εύκολο της αφάνειας Άλλη µια επιταγή της πολιτείας χωρίς αντίκρισµα, που δρώντας καθαρά πατερναλιστικά δεν πήρε στα σοβαρά πάγιες ανάγκες ευάλωτων οµάδων για αποδοχή και ανάληψη επαγγελµατικής ευθύνης. Μια ακόµη δηµόσια υπόσχεση από επίσηµα στόµατα σε ηµερίδες επίσης χωρίς αντίκρισµα, προφανώς γιατί «το κάρο προηγήθηκε από τα άλογα». Η αποκατάσταση των ατόµων µε πολλαπλές αναπηρίες καθώς και αυτής της οµάδας «νοητικώς υστερούντων» έχει γίνει συνείδηση από όλους ότι είναι ανέφικτη από την ελληνική κοινωνία. Έτσι στις 14.03.89 ψηφίζεται ο Ν.1836/89 που αναφέρεται στη σύσταση Ειδικών Παραγωγικών Κέντρων. Με τον όρο «προστατευόµενη εργασία» εννοούµε την κάθε µορφή εργασίας που παρέχεται σε άτοµα µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τα οποία λόγω της σοβαρότητας της αναπηρίας είναι δύσκολο να απορροφηθούν στην ελεύθερη αγορά εργασίας. Όσον αφορά το νοµικό καθεστώς ως παραπάνω όρος δεν έχει την ίδια σηµασία σε όλα τα κράτη µέλη. Σε µερικά οι εργαζόµενοι θεωρούνται και απολαµβάνουν τα ίδια δικαιώµατα .Αλλού δεν έχουν κανονικό συµβόλαιο εργασίας και πληρώνονται µε το κατώτατο ηµεροµίσθιο. Είναι εργασιακοί χώροι οι οποίοι δεν διαφέρουν από τους «κανονικούς» και στους οποίους εργάζονται άτοµα των οποίων η επαγγελµατική αποκατάσταση θεωρείται αδύνατη. Οι εργασίες είναι προσαρµοσµένες στις δυνατότητές τους και τα προϊόντα διατίθενται στην αγορά

αποφέρουν έσοδα τα οποία όµως είναι ανεπαρκή για την κάλυψη των µισθών – ασφάλισης και αποκλείουν την ύπαρξη πλεονάσµατος. Τα εργαστήρια αυτά επιχορηγούνται και εποπτεύονται από το υπουργείο εργασίας επιβαρύνοντας τρόπον τινά τον κρατικό προϋπολογισµό, προσφέρουν όµως ουσιαστική κάλυψη αναγκών ατόµων µε αναπηρίες. Από αυτή τη µορφή εργασίας δεν αποκλείεται µετά από µια µακροχρόνια παραµονή να αποκαθίστανται στην ελεύθερη αγορά. Υπάρχει ασφάλεια των εργαζοµένων σε αυτά εφόσον εργάζονται µε το δικό τους ρυθµό, σύµφωνα µε το βαθµό των ικανοτήτων τους. Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι εργάζονται και αµείβονται µε το κατώτατο ηµεροµίσθιο και ασφαλίζονται τους καλύπτει το συναίσθηµα της ισότιµης µεταχείρισης στην εργασία και της µη διαφοροποίησης τους από τον υπόλοιπο πληθυσµό. Σε µερικές Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία τα παραγωγικά εργαστήρια εµφανίζονται και µε την µορφή συνεταιρισµών. Περισσότερα προστατευόµενα εργαστήρια υπάρχουν στο Βορρά της Ένωσης, από ότι στα Μεσογειακά κράτη µέλη. Το 1992 0,2% του Ιταλικού εργατικού δυναµικού αφορούσε τα προστατευόµενα εργαστήρια ενώ στη ∆ανία το ποσοστό ανερχόταν στο 12,2 %. Η Προστατευόµενη απασχόληση έχει πολλές µορφές. Α) Οµαδική εργασία σχεδιασµένη για αναπήρους. Β) Εργασία σε προστατευόµενες συνθήκες σε κανονικές επιχειρήσεις (enclave). Γ) Τοποθέτηση στην ελεύθερη αγορά µέσα από µηχανισµούς συνοδευτικών υποστηρικτικών δοµών. ∆) Εργασία στο σπίτι. Το δικαίωµα των ευπαθών οµάδων και δη των ατόµων µε νοητικές αναπηρίες, για επαγγελµατική αποκατάσταση και διά βίου µάθηση δεν είναι κάτι καινούριο είναι διαχρονική και επιτακτική ανάγκη. Κάποτε η κοινωνία πρέπει να αλλάξει φορά στρέφοντας την πυξίδα της στην ένταξη και την ενσωµάτωση H προστατευόµενη απασχόληση προβάλει ως άλλη προοπτική που αν εφαρµοστεί σωστά, δηµιουργεί διεξόδους στα αδιέξοδα, εξασφαλίζοντας έτσι τη συµµετοχή τη συνοχή και τη συνύπαρξη. Καλό καλοκαίρι!

διεξαγωγή του Παγκόσµιου Πρωταθλήµατος σκακιού βρίσκεται πλέον σε ιδιωτικά χέρια. Η Ανώνυµη εταιρεία Agon (ελληνιστί «Αγών») του Αµερικανού επιχειρηµατία Andrew Paulson ο οποίος δραστηριοποιείται στο χώρο των media και του διαδικτύου, απέκτησε από την FIDE(την παγκόσµια οµοσπονδία σκακιού) τα δικαιώµατα για την εµπορική εκµετάλλευση όλων των πανίσχυρων τουρνουά τα οποία οδηγούν στην ανάδειξη του Παγκόσµιου Πρωταθλητή. Η συµφωνία περιλαµβάνει χρηµατικά έπαθλα για τους παίκτες αξίας 5,4 εκ. ευρώ από τα οποία το 20% θα καταλήξει στην FIDE, συν ποσοστό επί των κερδών. Το ποσό της αρχικής επένδυσης υπολογίζεται περίπου στα 10-12 εκ. ευρώ, όµως ο Αµερικανός επιχειρηµατίας Γράφει ο εµφανίζεται αισιόδοξος ότι το σχέδιο του θα αποφέρει κέρδος. Μιχάλης Στόχος του Paulson είναι η δυνατότητα αναµετάδοσης των τουρ∆αρµαράκης νουά στο διαδίκτυο και µέσω έξυπνων τηλεφώνων ώστε να δηµιουργήσει ένα τεράστιο κοινό για διαφηµιστική εκµετάλλευση. Παράλληλα σχεδιάζει συνεργασίες µε παγκόσµια τηλεοπτικά δίκτυα, και προτείνει τη διεξαγωγή των τουρνουά στα µεγάλα αστικά κέντρα όπως Παρίσι, Λονδίνο, Μαδρίτη όπου υπάρχει µεγάλο κοινό σε αντίθεση µε τη µέχρι πρότινος διεξαγωγή των αγώνων από τη FIDE σε µικρές πόλεις της Ρωσίας. Θεωρεί επίσης σηµαντικό την διοργάνωση των αγώνων σε όλες τις ηπείρους του κόσµου, και τη µείωση του χρόνου διεκδίκησης του παγκόσµιου τίτλου στα 2 χρόνια. Όπως αναφέρει ο ίδιος, «το κύριο περιουσιακό µας στοιχείο είναι το ίδιο το άθληµα του σκακιού. Το σκάκι είναι συνδεδεµένο µε την ευφυΐα και τη στρατηγική περισσότερο από κάθε άλλο άθληµα». Μένει να δούµε εάν το επιχειρηµατικό πνεύµα του Paulson θα υπερισχύσει της άποψης ότι το σκάκι δεν είναι εκ φύσεως εµπορικό άθληµα και ότι τα περιθώρια προώθησης είναι περιορισµένα, αρχής γενοµένης το Μάρτιο του 2013 όπου θα ξεκινήσει η διεκδίκηση του παγκόσµιου τίτλου υπό τη νέα µορφή. Πηγή: www.chessbase.com

ΦΥΛ ΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Μετεκλογικές σκέψεις και προβληµατισµοί

ι διττές εθνικές εκλογές του 2012 χαρακτηρίζονται από πολλές παραδοξότητες. Μία απ’ αυτές είναι ότι διεξήχθησαν µε ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Το «σύνηθες» ήταν οι ευρωεκλογές στην Ελλάδα να διεξάγονται µε εθνικούς όρους, µε τα δύο πρώην µεγάλα κόµµατα να αγωνίζονται για την πρωτιά, η οποία αποτελούσε και την πρόγευση για την επικράτηση του ενός ή του άλλου στις εθνικές εκλογές που θα ακολουθούσαν. Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές οι όροι ανΓράφει η τιστράφηκαν, γιατί Μαρία αποφασίσαµε να Κρέτση εκλέξουµε την κυβέρνηση που επιθυµούν…οι Βρυξέλλες. Το διακύβευµα ήταν αµιγώς ευρωπαϊκό:η διάσωση της ευρωζώνης. Οι εταίροι µας ήταν κατηγορηµατικοί. Στις 17 Ιουνίου οι Έλληνες αποφασίζαµε για την τύχη του νοµίσµατος 17 χωρών. Το µεγάλο παράδοξο βέβαια είναι το εκλογικό αποτέλεσµα. Φτάσαµε δύο φορές στην κάλπη για να κυβερνηθούµε ξανά από έναν παρηκµασµένο δικοµµατισµό. Φτάσαµε δύο φορές στην κάλπη για να σχηµατίσουν κυβέρνηση συνεργασίας εκείνες οι πολιτικές δυνάµεις που µπορούσαν να συνυπάρξουν αµέσως µετά την 6η Μαϊου. Παράδοξος είναι και ο πολιτικός εγκιβωτισµός της ∆ΗΜΑΡ στο µπλοκ των υµνητών του Μνηµονίου, αν θυµηθούµε την κύρια προεκλογική θέση του κ.Κουβέλη ότι το κόµµα του δεν θα δώσει δηµοκρατικό αριστερό άλλοθι σε πιθανή συγκυβέρνηση Ν∆ και ΠΑΣΟΚ. Μεγάλη παραδοξότητα αποτελεί και το γεγονός ότι, ενώ η ελληνική κοινωνία εµφά-

νισε τάση ριζοσπαστικοποίησης, ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ ακόµη και άνθρωποι που δεν είχαν αριστερό προσανατολισµό αψηφώντας τα εκβιαστικά διλήµµατα, όµορες αριστερές δυνάµεις αρνήθηκαν δογµατικά τη συστράτευση µε τον ΣΥΡΙΖΑ φοβούµενες µήπως σε περίπτωση αποτυχίας πάνε πίσω το κίνηµα.( Η κοινωνία να οπισθοδροµεί, το κίνηµα όµως ποτέ!!!) Η «καθαρή» εξάλλου νίκη του κ.Σαµαρά στηρίχτηκε στην καλλιέργεια ενός εµφυλιακού κλίµατος πόλωσης, κοµµατικού φανατισµού και λασπολογίας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και ιδεολογικής τροµοκρατίας απέναντι στους πολίτες. Ο κ. Σαµαράς είχε συµµάχους του επίσης την αυταρχική Ευρώπη και τα ξένα και εγχώρια ΜΜΕ. Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγµατα πριµοδότησης εκ µέρους των ελληνικών ΜΜΕ της τακτικής εκφοβισµού της κοινής γνώµης που ακολούθησε ο αρχηγός της Ν∆ ήταν η ερώτηση που απηύθυνε δηµοσιογράφος της δηµόσιας τηλεόρασης(ο κ.Αρβανίτης συγκεκριµένα) στον κ.∆ούκα της Ν∆ για το αν θα έπρεπε οι πολίτες να σηκώσουν ή να µη σηκώσουν τις καταθέσεις τους σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν πρώτο κόµµα στις 17 του Ιούνη.(!!!!!) Απέναντι σ’ αυτό το αντάρτικο κατασυκοφάντησης-που συνεχίζεται και µετεκλογικά- οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επέδειξαν υπευθυνότητα, ωριµότητα, αξιοπρέπεια και οµολογουµένως αξιοθαύµαστη αυτοσυγκράτηση. Τη νίκη της Ν∆ υποδέχτηκαν µε ανακούφιση οι αγορές και οι ευρωπαίοι εταίροι µας, αλλά εκείνο που αξίζει να επισηµανθεί είναι ότι δηµιουργούνται βαλβίδες εκτόνωσης της αγανάκτησης και της απαισιοδοξίας των Ελλήνων πολιτών, έτσι

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αντιδράσεις τους και να αδρανοποιηθούν τα κοινωνικά αντανακλαστικά. (Η θηλιά που λέγεται Μνηµόνιο χαλαρώνει λίγο για να αναπνεύσει ο µελλοθάνατος.) ∆ηµιουργείται κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας µακράς πνοής για να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα µε πολιτικό ουραγό τη ∆ΗΜΑΡ, τίθεται ως κόκκινη γραµµή η παραµονή της χώρας στο ευρώ, στην κυβέρνηση συµµετέχουν και πρόσωπα άφθαρτα, υψηλής ειδίκευσης, άρα και αποτελεσµατικότητας, προβάλλεται και τονίζεται διαρκώς το στοίχηµα της ανάπτυξης σαν να έχει ήδη κερδηθεί. Αφήνω για το τέλος έναν προβληµατισµό που µε πνίγει περισσότερο και από το βρόχο των καταστροφικών συνεπειών του Μνηµονίου. Στις τελευταίες εθνικές εκλογές η παρέµβαση των ισχυρών εταίρων µας στα εσωτερικά µας ήταν απροκάλυ-

πτη, ωµή και επωδύνως εκβιαστική για κάποιες ευάλωτες κοινωνικές οµάδες. Αναφέροµαι στην παρακράτηση του 1 δις. ευρώ, ποσό που αποδεσµεύτηκε αµέσως µετά την επικράτηση της Ν∆. Αναρωτιέµαι λοιπόν µήπως η απαξίωση του κοινοβουλευτισµού είναι λιγότερο εφιαλτική µπροστά στο φάσµα της διαµόρφωσης της λαϊκής ετυµηγορίας σύµφωνα µε τις προτιµήσεις του πολιτικού και οικονοµικού κατεστηµένου της ισχυρής Ευρώπης. Θυµίζω ότι το άρθρο 10 του Χάρτη των Θεµελιωδών ∆ικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης διακηρύσσει και διασφαλίζει την ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Όµως, αλήθεια, πόσο ελεύθερα αποφασίσαµε εµείς οι Έλληνες πολίτες για το ποιοι θέλαµε να µας κυβερνήσουν, εδώ στη χώρα µας, στις 17 του Ιούνη;

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ΜΑΡΙΝΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ή ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής. Πειραιάς 1919―Καλλιθέα 19-11-1977 ∆ούλεψα µ` όλους τους σχεδόν τους παλιούς. Όλοι τους άλφα-άλφα κι ας λένε οι εχθροί µας ότι τους κατέβει. Όµως η συνεργασία µου µε δυο ήταν άλλο πράγµα. Ο ένας ήταν ο µακαρίτης ο Φώτης Μιχαλόπουλος,ο άλλος ο Ηλίας Ποτοσίδης. Και µε τους δυο πέρασα κι άσπρες και µαύρες µέρες. Αντάµα χορτάσαµε αλλά και πεινάσαµε. Ο Φώτης ήταν µεγάλος, πολύ µεγάλος τραγουδιστής, δεν πρόφτασε να δείξει την αξία του. Πέθανε νέος, το 1967 στα 48 χρόνια του. Ο Ηλίας ξενιτεύθηκε στην Αµερική, εκεί χαλάει κόσµο. Στις κακιές στιγµές δεν σταυρώσαµε τα χέρια. Φτάνει να σου πω, πως όταν χρειάστηκε ο Ηλίας έκανε και τον λούστρο. Το λέω µε καµάρι για το φίλο µου αυτό γιατί δεν έπεσε στην ανοµία αλλά στάθηκε παλικάρι και στην άσχηµη του ώρα. Έτσι είµαστε µεις οι ρεµπέτες. Άλλο ρεµπέτης και άλλο παλιάνθρωπος. Ρεµπέτης µε σηκωµένα χέρια δεν υπάρχει. Και µε του δυο βγήκα πολλές φορές στο «σφουγγάρι». Σε κάθε δύσκολη εποχή γυρνάγαµε από ταβέρνα σε ταβέρνα, παίζαµε και τραγουδούσαµε κι ύστερα βγάζαµε πιατάκι, το λεγόµενο σφουγγάρι. ∆εν κλέψαµε δεν αδικήσαµε δεν µπήκαµε στη δούλεψη της ρουφιανιάς. Όχι εµείς οι τρεις αλλά κι όλοι οι άλλοι. Ο Μάρκος, ο Γενίτσαρης ,ο Κηροµύτης, ο Μπαγιαντέρας, ο Ρούκουνας, ο Χατζηχρήστος κι άλλοι

πολλοί…Σφουγγάρι-σφουγγάρι άλλα το κούτελο καθαρό και το κεφάλι ψηλά. Κι οι Μικρασιάτες το ίδιο. Ένας κι ένας κι αυτοί. Λεβεντόπαιδα… Αυτά λέει στη Ρεµπέτικη ανθολογία του Τάσου Σχορέλη ,ένας αφανής αλλά σπουδαίος δηµιουργός του λαϊκού µας τραγουδιού. Ένας ∆ερβίσης του Ρεµπέτικου που η Τσιτσανολατρεία των διαφόρων ρεµπετολόγων φρόντισε να διαγραφεί από την µνήµη Γράφει (όπως κι άλλοι) των Ελλήo ∆ήµoς νων.

Kερδέλας*

Συνεχίζεται ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Στίχοι µουσική τραγούδι Μαρίνος Γαβριήλ Ρεµπέτικη κυβέρνηση θα φτιάξω στην Ελλάδα Και µες στα υπουργεία µου ρεµπέτες θα`χω αράδα Μες στην Εθνοσυνέλευση διαταγή θα δίνω Και όλα τα προβλήµατα ατάκα θα τα λύνω. ρεφρέν Γάλλοι, Εγγλέζοι, Γερµανοί και σεις Αµερικάνοι Αφήστε την Ελλάδα µας τον πόνο της να γειάνει. -------Θα διώξω και τις βάσεις τους, θα φύγω κι απ`το Ν.Α.Τ.Ο. Για νά`µαστε από πάνω εµείς κι αυτοί να`ν` από κάτω.

"Πυξίδα της γεύσης"

Φ Υ ΛΛΟ

ο καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι κάτι το µοναδικό. Στην πόλη µας το ζούµε καθηµερινά ακόµη και µε µια γρήγορη βόλτα στα στενά της παλιάς πόλης. Συχνά σκέφτοµαι πόσο πραγµατικά τυχεροί είµαστε, καθώς και πόσοι άνθρωποι που ζουν στα σύγχρονα «κουτιά» των µεγαλουπόλεων, ζηλεύουν τον τρόπο ζωής µας. Οι νέοι πεζόδροµοι ολοκληρώνονται και περιµένουν να τους εξερευνήσουµε. Όσο για τα καλλιτεχνικά δρώµενα είναι ανεξάντλητα αφού σε κάθε γωνιά της πόλης όλο και κάτι διαδραµατίζεται. Όµως ας περάσουµε στα δικά µας εφόσον τα διατροφικά δώρα του καλοκαιριού είναι τόσο νόστιµα και ποικίλα που πιστέψτε µε κάθε µέρα µπορούµε να µαγειρεύουµε κάτι διαφορετικό. Το καλοκαίρι µάλιστα συνδυάζουµε το µπάνιο στη παραλία, µε µεζέδες που µοσχοβολάνε θάλασσα όπως η συνταγή που θα διαβάσετε Από την Ευφροσύνη παρακάτω. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει το χταπόδι Κάτσουνα φτιαγµένο µε ένα λίγο πιο ιδιαίτερο τρόπο από εκείνους που έχουµε συνηθίσει, έτσι για να δοκιµάζουµε νέες γεύσεις που και που. Καλή σας όρεξη!

Σαλάτα µε χταπόδι, κάππαρη και πολύχρωµες ψητές πιπεριές

Υλικά 1 χταπόδι περίπου 1,5 κιλό, 1 πιπεριά πράσινη, 1 πιπεριά κόκκινη, 1 πιπεριά κίτρινη, 1 πιπεριά πορτοκαλί, 2 κρεµµυδάκια φρέσκα, 3 κουταλιές σποράκια κάππαρης (ξαλµυρίζουµε σε νερό µε λίγο γάλα), 2 φύλλα δάφνης, φρεσκοτριµµένο πιπέρι, 6 κ.σ. ελαιόλαδο, 3 κ.σ. βαλσάµικο ξύδι, Λίγο χοντρό αλάτι Σερβίρουµε µε φρυγανισµένο χωριάτικο ψωµί µε ελαιόλαδο και τριµµένο σκορδάκιΕτοιµάζουµε το χταπόδι βάζοντάς το σε χαµηλή φωτιά να ψηθεί µε τα 2 φύλλα δάφνης και το πιπέρι. ∆ε βάζουµε καθόλου νερό αφήνουµε το χταπόδι να ψηθεί µε τους χυµούς του. Το ίδιο και µε τις γαρίδες. Γι αυτό θέλει να αφιερώσετε λίγο περισσότερο χρόνο και να το αφήσετε να σιγοµαγειρευτεί για να γίνει όπως πρέπει να δέσουν οι γεύσεις και οι µυρωδιές. Μόλις ψηθεί το χταπόδι µας το κατεβάζουµε από τη φωτιά και το αφήνουµε να κρυώσει. Κόβουµε τις πιπεριές στη µέση και τις ψήνουµε στο γκριλ µέχρι να µαλακώσουν όχι να λιώσουν. Θέλουµε να είναι λίγο τραγανές. Τις αποφλοιώνουµε και τις κόβουµε σε µπαστουνάκια. Ψιλοκόβουµε τα κρεµµυδάκια και ετοιµάζουµε το ντρέσινγκ ανακατεύοντας το λάδι µε το ξύδι και µισό ποτηράκι ζωµό περασµένο από λεπτό σουρωτήρι. Κόβουµε το χταπόδι σε µπουκίτσες και σε ένα µπολ ανακατεύουµε το χταπόδι µε λίγο ντρέσινγκ, το αφήνουµε 5 λεπτά και µετά προσθέτουµε την κάππαρη , τις πιπεριές, το κρεµµυδάκι και το υπόλοιπο ντρέσινγκ. Ανακατεύουµε καλά και τη βάζουµε στο ψυγείο για µισή ωρίτσα να παγώσει. Συνοδεύεται άριστα µε πατάτες τηγανισµένες σε ελαιόλαδο ή φάβα.

ΦΥΛ ΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Αναξιόπιστο κράτος, λεηλατηµένοι πολίτες*

ρέχουν παράλληλα: ο φόρος εισοδήµατος 2011 και η επίσκεψη της τρόικας για αξιολόγηση. Και τα δύο καθυστέρησαν λόγω των αλλεπάλληλων εκλογών, που έχουν παγώσει κάθε άλλη δραστηριότητα στη χώρα από τις αρχές Απριλίου. Και τα δύο είναι αλληλένδετα: η τρόικα θα βρει ότι τα κρατικά έσοδα υστερούν έναντι των υπεραισιόδοξων και ανελαστικών προβλέψεων, διότι όχι µόνο ο φορολογούµενος πληθυσµός έχει ήδη εξαντληθεί, αλλά και διότι ο υπολογισµός και η βεβαίωση του φόρου καθυστέρησαν σκοπίµως, για να µην ερεθιστούν προεκλογικά οι πολίτες και επηρεαστεί η ψήφος τους. Πράγµατι η ψήφος δεν επηρεάστηκε άµεσα από τον δυσβάστακτο φόρο εισοδήµατος, όπως προέκυψε από τις µνηµονιακές δεσµεύσεις. Επηρεάζονται όµως τώρα µε σφοδρότητα τόσο ο κρατικός προϋπολογισµός όσο και οι οικογενειακοί προϋπολογισµοί εκατοµµυρίων Ελλήνων. Τα ελληνικά νοικοκυριά ακολουθούν µοιραία και αγεληδόν το ελληνικό κράτος στο σπιράλ πτώχευσης και παρακµής. ∆ιότι απλούστατα πολλοί νοµοταγείς µισθωτοί και εργαζόµενοι δεν θα µπορούν να πληρώσουν τους υπέρογκους φόρους, πολλαπλάσιους από κάθε περασµένη χρονιά, καθώς µάλιστα βρίσκονται ήδη εκτός προϋπολογισµού, εξαντληµένοι από διαδοχικές µειώσεις εισοδήµατος, εξαντληµένοι από έκτακτες εισφορές, µε µειωµένα ή µηδενισµένα τα αποθέµατα ανάγκης, βαρυνόµενοι από άνεργα τέκνα ή άλλους συγγενείς. ∆ιπλό το κακό άρα: οι πολίτες περνούν το όριο αντοχής, το κράτος δεν µπορεί να συγκεντρώσει αναγκαίους πόρους για συντήρηση θεµελιωδών λειτουργιών. Η κουτοπόνηρη αναβολή των φορολογικών δηλώσεων σε µετεκλογικό χρόνο ανέβαλε απλώς την έκρηξη της βόµβας. ∆υστυχώς όµως η βόµβα απασφαλίζεται µες στο καλοκαίρι: πολλοί συνεπείς πολίτες δεν θα παραµείνουν συνεπείς. Το χρέος θα τους λυγίσει, θα τους οδηγήσει σε ακούσια πλην αναγκαστική παύση πληρωµών. ∆εν θα πληρώνουν, όχι γιατί αρνούνται να πληρώσουν, όχι από ανυπακοή, αλλά γιατί δεν έχουν, γιατί δεν µπορούν. ∆υστυχώς, η πολιτική τάξη ενώπιον της ιστορικής πρόκλησης αποδεικνύεται διπλά ανίκανη και άβουλη: όπως δεν διαπραγµατεύτηκε εγκαίρως και λυσιτελώς µια βιώσιµη λύση του δηµόσιου χρέους, έτσι ακριβώς δεν εξυγίανε τα δηµοσιονοµικά µε ορθολογικό και λειτουργικό τρόπο, µε εντοπισµένες ενέργειες και δίκαιη φορολόγηση. ∆ουλικότητα και ανεπάρκεια προς τα έξω, λεηλασία και αδικία προς τα µέσα, λεηλασία στρεφόµενη προς τους νοµοταγείς και παραγωγικούς. Το αποτέλεσµα είναι διπλά ολέθριο. Η χώρα αποδέχεται στόχους τους οποίους αδυνατεί να επιτύχει, και στην ασυλλόγιστη πορεία προς τους στόχους εξοντώνει τους πολίτες της και εξευτελίζεται διεθνώς. Καταρρακωµένo κράτος και απροστάτευτοι άνθρωποι: ιδού ένας ορισµός του failed state. * Άρθρο του Νίκου Γ. Ξυδάκη για την «Καθηµερινή»

Μιλτιάδης Πασχαλίδης Επόπτης Εκδ. Α.Α. Λιβάνη Ο Μπιλ φοβόταν. Ήταν ενήλικος. ∆εν είχε την απάντηση. Και φοβόταν πολύ. Ήξερε να διακρίνει τις ποιότητες του φόβου. Υπήρχε ο φόβος να µη σε πιάσει η µαµά µετά από µια µικρή αταξία. Ο φόβος να µην αποκαλυφθεί ότι αντέγραψες στο διαγώνισµα. Ο φόβος της αποτυχίας. Ο φόβος να σε απορρίψει η παρέα σου (άρα ο φόβος να µείνεις µόνος). Ο φόβος για τις µέλισσες. Ο φόβος για τον οδοντίατρο. Όλες αυτές τις ποικιλίες του φόβου τις γνώριζε καλά, τις είχε επανειληµµένα αντιµετωπίσει στο παρελθόν, άλλοτε µε σχετική επιτυχία, άλλοτε όχι. Ετούτο εδώ όµως -o Επόπτης- ήταν κάτι άλλο, πιο βαθύ, πιο πρωτόγονο. Όχι όµως και τελείως άγνωστο. Τζίλιαν Φλίν Το κορίτσι που εξαφανίστηκε Εκδ. Μεταίχµιο Η σηµαντικότερη νέα φωνή της αστυνοµικής λογοτεχνίας, η αµερικανίδα Τζίλιαν Φλιν, µετά την επιτυχία των δύο προηγούµενων βιβλίων της Αιχµηρά αντικείµενα και Σκοτεινός τόπος, επανέρχεται µε ένα νέο σκοτεινό θρίλερ, στο οποίο ξεδιπλώνει το αδιαµφισβήτητο ταλέντο της και αποδεικνύει πως είναι πραγµατικά µια από τις σπουδαιότερες συγγραφείς θρίλερ διεθνώς. Το νέο της βιβλίο, ένα µυθιστόρηµα για τα θανάσιµα µυστικά του συζυγικού βίου, µε πρωταγωνίστρια µια γυναίκα που εξαφανίζεται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στην πέµπτη επέτειο του γάµου της, απαιτεί από τους αναγνώστες της γερό στοµάχι. Ένα λαβ στόρι µε το περιτύλιγµα του µυστηρίου που θέτει το αιώνιο ερώτηµα όλων των αποτυχηµένων σχέσεων: Πώς φτάσαµε σ’ αυτό το σηµείο. Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης Η Πριγκίπισσα των Εφτά θαλασσών Εικονογράφηση: Χρήστος ∆ήµος Εκδ. Κέδρος «Σας ενηµερώνουµε ότι την Παρασκευή το σχολείο µας θα πραγµατοποιήσει εκδροµή στην Ακτή του Ανέµου. Οι µαθητές θα επισκεφθούν το αιολικό πάρκο και θα µελετήσουν το οικοσύ-

στηµα της περιοχής». Όταν διαβάσαµε αυτό το σηµείωµα, κάναµε σαν τρελοί από τη χαρά µας. Μετά ετοιµαστήκαµε για µια συνηθισµένη εκπαιδευτική εκδροµή. ∆εν ξέραµε, βλέπετε, ότι εκεί, στην Ακτή του Ανέµου, θα ζούσαµε την πιο εξωφρενική, την πιο απίστευτη, την πιο συναρπαστική περιπέτεια της ζωής µας... Αυτή τη φορά, ο Πάνος και οι συµµαθητές του δεν κάνουν ATAΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ, αλλά στην εκδροµή! Θα βρεθούν µάλιστα µπροστά σε κάποιες πρωτόγνωρες καταστάσεις: Θα συναντήσουν παράξενους ναυτικούς, θα κυνηγήσουν θαλάσσια τέρατα, θα λύσουν οικολογικά µυστήρια, και γενικά θα µας κάνουν να τρελαθούµε από την αγωνία – και τα γέλια. Alberta Galla – Michele Buonsanti Οι οµορφότερες παραλίες της Κρήτης Εκδόσεις Mystis Ο χρήσιµος αυτός οδηγός βοηθάει τον αναγνώστη να ανακαλύψει τις οµορφότερες παραλίες της Κρήτης. Παραλίες ήσυχες, σχεδόν κρυφές, χωρίς οµπρέλες και ξαπλώστρες, που διαθέτουν όµως αυτό που πρέπει να διαθέτει µια παραλία: πεντακάθαρα νερά. Για να φτάσετε σε πολλές από αυτές, πρέπει να αφήσετε το αυτοκίνητό σας και να περπατήσετε. Όπως λένε όµως αυτοί που ξέρουν: «όσο πιο δύσκολα φτάνεις σε µια παραλία, τόσο οµορφότερη είναι». Θα χρειαστείτε λοιπόν έναν καλό χάρτη, διάθεση για περιπέτεια, λαχτάρα να εξερευνήσετε το νησί, καθώς και το βασικό εξοπλισµό και προµήθειες για τα δύσβατα µονοπάτια και τις εκδροµές που παρουσιάζονται. «∆ιαλέξαµε», λένε οι συγγραφείς «ιδανικές τοποθεσίες και προσπαθήσαµε να δώσουµε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να πάτε εκεί. Την ίδια στιγµή, σκοπός µας ήταν να µεταφέρουµε στους αναγνώστες µας κάποιες από τις πρώτες µας εντυπώσεις όταν ανακαλύψαµε τα γοητευτικά αυτά µέρη για πρώτη φορά». Ο οδηγός αυτός απευθύνεται κυρίως σε «αληθινούς περιηγητές», που προτιµούν ν' αποφεύγουν τα πλήθη και να κάνουν το δικό τους, και δεν θα ενδώσουν ποτέ στους πειρασµούς των κοινότυπων οργανωµένων τουριστικών πακέτων.

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Είναι που ώρεςώρες που απελπίζοµαι … Με συνοδεύει αυτές τις µέρες το «why» που µου απάντησαν δυο ξένοι από το Ισραήλ ,όταν τους απάντησα στην ερώτηση : τι έγινε µε τις εκλογές στην Ελλάδα . Είναι άραγε η Ελλάδα άγονα βουνά , αδέσποτοι σκύλοι στους δρόµους και συσσίτια ; Ή µήπως είναι καλλιτέχνες της ζωής .Είναι που χάνω το όραµά µου το κοινωνικό και αναρωτιέµαι αν µου αποµένει το ιδιωτικό .Είναι που βλέπω τις Γράφει αδιάφορες ,για τα τηλεοη Θεoδoσία πτικά δελτία, επιθέσεις ∆ασκαλάκη της Χρυσής Αυγής σε ανυποψίαστους ξένους στους σταθµούς του τρένου. Η πρόσφατη πολιτική σταθερότητα µε αποσταθεροποιεί .Τούτη εδώ η νηνεµία µε κάνει να αισθάνοµαι ανασφαλής. Τούτη η κατάσταση απασφάλισε το όπλο στα χέρια του φοιτητή που για όλη του τη ζωή θα φέρει το βάρος της ανθρωποκτονίας στην ψυχή του . Είχα διαβάσει µα δεν γνώριζα πως είναι η χώρα να βιώνει πολιτικές αυτοκτονίες .Τόσο αδύναµες ψυχές οι Έλληνες ; Τη ζωή τους κρίνει µια κρίση τραπεζών … Κι έρχονται ώρες ώρες που λέω : εγώ τον κόσµο θα αλλάξω .Την ίδια ώρα ανοίγω την τηλεόραση και χάνω την προσδοκία µου αυτή .Μα µπαίνω ύστερα στο διαδίκτυο και βρίσκω την παρηγοριά .Υπάρχουν σε κάθε γωνιά της γης µικρές εστίες φωτιάς που µπορεί να γίνουν πυρκαγιά .Στέκοµαι στα πόδια µου , ανοίγω τα µάτια µου και ενεργοποιώ το νου µου και λέω :εγώ τον κόσµο θα αλλάξω . Αυτό το δρόµο µου έδειξαν τα Γενέθλια και το Καπλάνι της βιτρίνας της Ζωρζ Σαρή ,που έφυγε για το µεγάλο ταξίδι. Αλλιώς θα’µαι µόνη µου µέσα στου κόσµου του βοή .Μα εγώ ,όπως και εσύ , γεννήθηκα για να ζω συντροφευµένη … Τόσο διαβολικά αυτόν τον Ιούνη επέλεξα να διαβάσω το «βρέχει φως» του Κ.Γκιµοσούλη . Συναντήθηκα µε τους νέους της δεκαετίας του 1920 -1930 .Τόσες οµοιότητες …µου’ρχεται τρέλα. Ένας νέος δηµόσιος υπάλληλος στη δίνη κατακλυσµιαίων πολιτικών αλλαγών ,στα αδιέξοδα της οικονοµικής κρίσης .Μπροστά στη διαφθορά συνδικαλίζεται και βρίσκεται αντιµέτωπος µε συκοφαντίες και δυσµενείς µεταθέσεις. Η πιστολιά του Καρυωτάκη στο µέρος της καρδιάς µοιάζει µε διαρκές σινιάλο κινδύνου για τη χώρα ετούτη .Νοιώθω πως δεν το είδαµε τις µέρες ετούτες το σινιάλο εκείνο .Έναν αιώνα-περίπου - µετά νοιώθω πως χάσαµε µιαν ευκαιρία . Αρνούµαι πως φοβηθήκαµε . Φοβούµαι πως αγνοούµε ή… πως δε θέλουµε να µάθουµε …

Τα Μικρά Όνειρα της Νιότης Μου (A Distant Neighborhood) Σκην. Σαµ Γκαρµπάρσκι µε τους Αλεξάντρα Μαρία Λάρα, Πασκάλ Γκρεγκορί, Τζόναθαν Ζακάι, Λέο Λεγκράν Ο Τοµάς, ένας παντρεµένος 50χρονος οικογενειάρχης, έχει φθαρεί από την πλήξη της καθηµερινότητας. Επιστρέφοντας από ένα επαγγελµατικό ταξίδι, παίρνει κατά λάθος άλλο τρένο και καταλήγει στην πόλη όπου µεγάλωσε και την οποία δεν είχε επισκεφθεί για χρόνια. Πηγαίνει στον τάφο της µητέρας του, γεµάτος από αναµνήσεις, τόσο από εκείνη όσο και από τον πατέρα του, που εξαφανίστηκε την παραµονή της επετείου του γάµου του 40 χρόνια πριν. Νιώθοντας έντονη ζαλάδα, χάνει τις αισθήσεις του. Όταν όµως συνέρχεται, το όνοµα της µητέρας του δεν αναγράφεται πλέον στον τάφο. Άραγε ονειρεύεται... ή µήπως έχει ταξιδέψει στο παρελθόν; Μπορεί ίσως, ως παιδί και πάλι, να αποτρέψει αυτή τη φορά την επικείµενη εξαφάνιση του πατέρα του; Τα Χιόνια του Κιλιµάντζαρο ( The Snows of Kilimandjaro) Σκην . Ροµπέρ Γκεντιγκιάν, µε τους : Ζαν-Πιερ Νταρουσέν, Αριάν Ασκαρίντ, Gerard Meylan, Gregoire Leprince Ringuet, Αναΐς Ντεµουστιέ «Τα Χιόνια του Κιλιµάντζαρο» αφηγούνται µια συγκινητική ιστορία συλλογικότητας µε αφορµή ένα ταξίδι στην Τανζανία που δεν θα γίνει ποτέ. Βαθιά αισιόδοξη και έντονα πολιτικοποιηµένη η νέα ταινία του Γαλλοαρµένιου Robert Guédiguian ξεκινάει µε είκοσι απολύσεις για να καταλήξει στον ορισµό της αλληλεγγύης. Χωρίς καµία διάθεση εξωραϊσµού αλλά µε πίστη στη δύναµη των ενωµένων ανθρώπων, το νήµα της ιστορίας µπερδεύει γλυκά τους ήρωες σε ένα ηλιόλουστο και καλοκαιρινό παραλίγο εφιάλτη µε την καλοσύνη να επιβάλλεται στο τέλος. Ο πολυβραβευµένος, γεννηµένος στη Μασσαλία σκηνοθέτης εµπνέεται από το ποίηµα του Victor Hugo «Καλοί που είν’ οι φτωχοί» και θίγει τις αξίες µιας κοινωνίας σε κρίση σε µια επίκαιρη και γεµάτη θετικά µηνύµατα ταινία, ενώ µερικά σφηνάκια ελληνικότατου κονιάκ που καταναλώνονται στην ταινία µας κερνάνε µια ξεχασµένη, συγκινητική αλήθεια: οι ενωµένοι άνθρωποι, δεν είναι ποτέ νικηµένοι. Παρόλο που έχει χάσει τη δουλειά του πρόσφατα, ο Michel ζει ευτυχισµένος µε την γυναίκα του Marie-Claire. Το ζευγάρι είναι ερωτευµένο για πάνω από τριάντα χρόνια. Τα παιδιά και τα εγγόνια τους

τους δίνουν χαρά, όπως και οι καλοί φίλοι που τους περιβάλλουν. Είναι και οι δύο περήφανοι για τους πολιτικοποιηµένους αγώνες και τις ηθικές αξίες τους. Όµως, αυτή η ευτυχία θα διαταραχθεί από δύο οπλισµένους νεαρούς που θα τους επιτεθούν βίαια και θα αρπάξουν τα χρήµατα που τους δώρισαν οι φίλοι τους για ένα ταξίδι στο Κιλιµάντζαρο. Το σοκ γίνεται µεγαλύτερο όταν ανακαλύπτουν ότι την επίθεση την είχε οργανώσει ο Christophe, ένας πρώην συνάδελφος του Michel, που απολύθηκε την ίδια µέρα µε εκείνον. Τα πράγµατα µπλέκουν κι άλλο, αφού ο Christophe µεγαλώνει µόνος του τα δύο µικρά αδέρφια του. Και ο Κλήρος Έπεσε στον Σµάιλι (Tinker, Tailor, Soldier, Spy ) Σκην. Τοµάς Άλφρεντσον , µε τους : Γκάρι Όλντµαν, Κόλιν Φερθ, Μαρκ Στρονγκ, Μπένεντικτ Κάµπερµπατς, Τόµπι Τζόουνς, Τζον Χερτ, Τοµ Χάρντι O Τζορτζ Σµάιλι, πρώην υπάλληλος της υπηρεσίας πληροφοριών, αναλαµβάνει να ξετρυπώσει έναν «Τυφλοπόντικα» που έχει φωλιάσει στα ανώτερα κλιµάκια της βρετανικής αντικατασκοπείας και πουλάει µυστικά στη Σοβιετική Ένωση. Για να τον ανακαλύψει, ο Σµάιλι αρχίζει ένα δύσκολο σκακιστικό παιχνίδι µε τον Κάρλα, το Σοβιετικό οµόλογό του. Κινήσεις που στην αρχή φαντάζουν ασύνδετες µεταξύ τους στο τέλος θα συγκλίνουν και θα αποκαλύψουν την ταυτότητα του «Τυφλοπόντικα». Κι όλα αυτά µέσα σ' έναν αµείλικτο ψυχρό πόλεµο όπου δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Εκεί που χτυπά η καρδιά µου (This Must Be the Place) Σκην. Πάολο Σορεντίνο µε τους Σον Πεν, Ιβ Χιούσον, Φράνσις ΜακΝτόρµαντ, Τζουντ Χιρς, Χάιντζ Λίβεν, Κέρι Κόντον, Όλγουιν Φουέρε, Σίµον Ντιλάνει, Τζόις Βαν Πάτεν, Λίρον Λίβο, Χάρι Ντιν Στάντον Ο Cheyenne είναι ένας πρώην ροκ σταρ. Στην ηλικία των πενήντα ντύνεται ακόµα “Goth” και ζει στο ∆ουβλίνο από τα δικαιώµατα των τραγουδιών του. Ο θάνατος του πατέρα του, µε τον οποίο δεν µιλούσαν, τον φέρνει πίσω στην Νέα

Πρoτείνει o Aντώνης Σπανoυδάκης

Υόρκη. Ανακαλύπτει πως ο πατέρας του είχε µια εµµονή: να πάρει εκδίκηση για έναν εξευτελισµό που είχε υποστεί. Ο Cheyenne αποφασίζει να συνεχίσει από το σηµείο όπου είχε φτάσει ο πατέρας του, ξεκινώντας ένα ταξίδι σε ολόκληρη την Αµερική. Το Κρησφύγετο (Safe House) Σκην . Ντανιέλ Εσπινόζα, µε τους : Ντένζελ Γουόσινγκτον, Βέρα Φαρµίγκα, Ράιαν Ρέινολντς , Μπρένταν Γκλίζον, Σαµ Σέπαρντ, Άγκνες Φίσερ Ένας νεαρός πράκτορας της CIA πρέπει να µεταφέρει έναν επικίνδυνο εγκληµατία σε άλλον ασφαλή προορισµό έπειτα από επίθεση που δέχονται στο κρησφύγετο όπου αρχικά βρίσκονταν... και η ανταλλαγή πυρών και οι καταδιώξεις που ακολουθούν είναι απλώς ασύλληπτες! Στο αγγλόφωνο ντεµπούτο του ο Σουηδός Ντάνιελ Εσπινόζα (Easy Money) σκηνοθετεί τον βραβευµένο µε Όσκαρ Ντένζελ Ουάσινγκτον και τον Ράιαν Ρέινολντς σε µια καταιγιστική περιπέτεια δράσης σε σενάριο του Ντέιβιντ Γκούγκενχαϊµ

ΦΥΛ ΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Τ δο ού ύµ µε ε κ κα αιι ττιι θ θα α α ακ κο ού ύσ σο ου υµ µε ε σ σττα α Χ Χα αν νιιά ά Τιι δ

Εκλογικό το κλίµα το Μάη και για πρώτη φορά µετά από πολλές δεκαετίες διπολισµός µεταξύ της µερικώς ενωµένης δεξιάς και ένα µεγάλο τµήµα της αριστεράς. Το «διακύβευµα» ήταν η αγαπηµένη έκφραση των µονοµάχων, ενώ την ίδια στιγµή ο λαός στενάζει απο µνηµόνια, χαράτσια, ανεργία, κλείσιµο µαγαζιών και επιχειρήσεων και παράλληλα βλέπει ένα σωρό εταιρείες οφ-σορ, µαϊµού επιδόµατα, µεγαλο-απάτες, µίζες κλπ. Εδώ ο ποιητής σηκώνει τα χέρια ενώ ο εισαγγελέας προεκλογικά φάνηκε να ξυπνά από το «λήθαργο». Ας ελπίσουµε να βγεί ο λαός νικητής από όλη αυτή την ιστορία αν και φαίνεται δύσκολο…

α µουσικά γεγονότα στην πόλη και τα πέριξ ήταν πολλά και αυτό το µήνα που πέρασε. Αν και σε µέρες άγριας οικονοµικής κρίσης, κυρίως η νεολαία βγαίνει και επιζητά να ακούσει µουσική και µουσικούς ενώ από φορείς και συλλογικότητες οργανώΓράφει o Γιώργος νονται εξίσου πολλά Βαβουλές µουσικά δρώµενα. Οι «Ρακοπινελιές» έκλεισαν τη χειµερινή σαιζόν στις 6 Μάη, µε µια βραδυά µε πολλά από τα σχήµατα που εµφανίστηκαν το διάστηµα αυτο. Τα εγκαίνια της ταβέρνας «Γλάρος» (πρώην Γεράσιµος), στο κάτω ∆αράτσο, έγιναν στις 16 Μάη, όπου έπαιξε ο Ηλίας Χορευτάκης µε επιτυχία. Το Μουσικό Σχολείο Χανίων -που φέτος ψάχνει για νέα έδρα- έκανε την ετήσια εκδήλωση στην αίθουσα του Πνευµατικού Κέντρου, στις 17 Μάη. Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων έδωσε συναυλία στο Μουσείο Τυπογραφίας, στο βιοτεχνικό Πάρκο, στις 18 Μάη στα πλαίσια της διεθνούς ηµέρας µουσείων. Την ίδια µέρα οι Indaslot έπαιξαν φανκ, στο «Λιακωτό» στο Βάµο. Ρεσιτάλ πιάνου έδωσαν στο ΚΑΜ στις 26 Μάη, οι Ηρακλειώτισες Μαριάννα και Στεφανία Καψετάκη, µε έργα Rachmaninoff, Liszt, Chopin κ.α. Μια νεά σειρά πολιτιστικών δρώµενων ξεκίνησε φέτος στο Ρέθυµνο, µε τίτλο «Μέρες Ρεθύµνου» και µέσα σε αυτές πολλή µουσική. Μερικά από τα ονόµατα που εµφανίστηκαν : “Trio Daulute”, Ελλη Πασπαλά και Τάκης Φαραζής, Belleville, Αχιλλέας Περσίδης, Γιώργος Κουµεντάκης, Κορίνα Λεγάκη κ.α. σε µέρη όπως : Νερατζέ Τζαµί, Είσοδος τούρκικου σχολείου, Κρήνη Rimondi, Τζαµί Καρα Μουσά, Παλαιοντολογικό µουσείο Ρεθύµνου, Πλατεία Μικρασιατών Ενετικό λιµάνι κ.α. Η φετεινή εκδήλωση για το πάρκο Μαρκόπουλου, θα γίνει το Σεπτέµβρη λόγω του όλου εκλογικού κλίµατος. Και εδώ το διακύβευµα είναι µεγάλο αφου ψιθυρίζεται ή αναγγέλεται, ότι χάριν της εξόφλησης του χρέους, θα έχει την τύχη των ακινήτων φιλέτων του δηµοσίου που θα ξεπουληθούν εν µια νυκτί σε επενδυτές, εντός ή εκτός εισαγωγικών... Στα τέλη του Απρίλη έφυγε από τη ζωή ο Αποκορωνιώτης λυράρης Γιάννης Σεργάκης, σε ηλικία 63 χρόνων. Με καταγωγή από το ∆ράπανο δραστηριοποιήθηκε απο τα τέλη της δεκαετίας του 1960 παίζοντας λύρα και τραγουδώντας και έγινε περιζήτητος. Η φήµη του έφτασε σε όλη την Κρήτη και έπαιξε σε κέντρα της Αθήνας και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Συνεργάτες του ήταν ο Παντελής Κρασσαδάκης, ο Αρτέµης Πεντάρης, ο Πέτρος Κουµάκης, ο Γιώργος Σκουλούδης και ο πρόσφατα εκλιπών Κώστας Κουκουµπεδάκης. Επίσης συνεργάστηκε µε λαουτιέρηδες της

νεότερης γενιάς, όπως το Μιχάλη Τζουγανάκη, το Γιάννη Κατάκη, το Γιάννη Τζαγκαράκη και άλλους. Ηχογράφησε µία κασέτα µε τον Π.Κρασσαδάκη, το 1979 στην εταιρεία Πάνιβαρ. Επαιζε επαγγελµατικά µέχρι το 1995 περίπου οπότε αποσύρθηκε και άνοιξε ταβέρνα στο χωριό του. Έχαιρε της εκτίµησης των καλύτερων γλεντζέδων, µερακλής στο παίξιµο του, µε µεγάλη γκάµα στο ρεπερτόριο του, πιστός στο χρώµα του Πλακιανού που αγαπούσε πολύ και τεχνίτης στο τραγούδι του ο Σεργογιάννης, θα µένει στη θύµηση µας για πάντα. Στις 9 Μάη χάσαµε τον Πέτρο Καρµπαδάκη, το γνωστό Κισαµίτη λαγουτιέρη, τραγουδιστή και µαντιναδολόγο σε ηλικία 69 ετών. Με καταγωγή απο την καρδιά της Κισάµου, από την Κουκουναρά, γρήγορα µπήκε στα µουσικά πράγµατα παίζοντας έφηβος µε το θρύλο Νίκο Χάρχαλη. Το 1959 ανέβηκε στην Αθήνα για να µάθει την τέχνη του µαραγκού αλλα τελικά τον κέρδισε η µουσική. Επαιξε για τέσσερεις δεκαετίες σε όλα τα κέντρα της Αθήνας και συνεργάστηκε µε τους σπουδαιότερους µουσικούς ολόκληρης της Κρήτης όπως και µε µουσικούς του δηµοτικού τραγουδιού. Πολύχρονες ήταν οι συνεργασίες του µε τον Κουνέλη, το Μαύρο, το Ναύτη, το Μουντάκη, τον Αστρινό Ζαχαριουδάκη, τον Πυθαρούλη και άλλους. Γύρω στο 1962 γνωρίστηκε µε τον Στέλιο Καζαντζίδη, στον οποίο άρεσαν δύο λαϊκά τραγούδια που είχε γράψει, τελικά όµως η συνεργασία δεν ευωδώθηκε.Το 1969 ηχογράφησε στην εταιρεία του Βαγγέλη Ζαµπετουλάκη «Κρήτη» το τραγούδι «Μην το λυπάσαι ένα φιλί» µε το βιολάτορα Σταύρο Καντηλιεράκη ενώ συµµετείχε και σε πολλές άλλες δισκογραφίες µε διάφορους µουσικούς. Στη δεκαετία του ’90 συνεργάστηκε µε τη νέα γενιά βιολατόρων από την Κίσαµο, όπως τους Περικλή Τζουγανάκη, Ηλία Χορευτάκη και Μιχάλη Λουφαρδάκη ενω µετα το 2000 που έµεινε µόνιµα την Κίσαµο, δίδαξε πολλους νέους την τέχνη του λαγούτου και τους παλιούς κισαµίτικους σκοπούς. Μάλιστα µε τους νέους αυτους µαθητές έπαιζε στα γλέντια µέχρι πρόσφατα, όταν χτυπήθηκε από την ασθένεια. Θα τον θυµόµαστε πάντα, για το µερακλίδικο τραγούδι του , το παθιασµένο παίξιµο και τις µαντινάδες του, µία από τις οποίες είναι η παρακάτω : «Αν δεις ποτέ στον ουρανό, σύννεφα να περνούνε, είναι δικοί µου στεναγµοί, που ήρθανε να σε βρούνε» Στις 25 Μάη έφυγε απο τη ζωή σε ηλικία 81 χρόνων ο Νίκος Μανιάς, το αηδόνι της Κρήτης, όπως τον αποκαλούσαν. Ο Νίκος Μανιαδάκης γεννήθηκε στην Επισκοπή, Ρεθύµνου το 1931. Σε ηλικία 16 ετών ήρθε στα Χανιά στον οργανοποιό Φραγκιαδάκη να αγοράσει λαγούτο και ξεκίνησε να παίζει µε το λυράρη Κυρ.Μαυράκη από τη Φυλακή, Αποκορώνου.

Κώστα Μουντάκη στα πρώτα χρόνια του ’60. Στα Χανιά έρχονταν στα κρητικά κέντρα, που γέµιζαν για να τον ακούσουν, Καναρίνια, Βραχάκια, Κρητικό Κονάκι, Αφρικάνα, Μπιτζάνης, Ζαµάνια, µερικά από αυτά. Εκανε µεγάλες επιτυχίες στη δισκογραφία όπως : Μ’έκανες και σ’αγάπησα, Αµέτε µε στην εκκλησιά, Πουλιά µου ταξιδιάρικα, Ζητιάνος, Νυχτοπούλι καθ’αργά, Στολίδι σ’εχει το χωριό, Όσα ψαράκια βόσκουνται, Αίσθηµα που δεν ένοιωσε, Κουβέδιαζε µου του σεβντά κ.α. Σεµνός στο πάλκο και µετρηµένος σε όλα του, ο Μανιάς, υπήρξε ένας απο τους µεγαλύτερους µουσικούς της Κρήτης του αιώνα που πέρασε. Στα 1954 ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο 78 στροφών µαζι µε τον Κώστα Μουντάκη, το «Ζητιάνο» και συνέχισε µε πολλούς ακόµα δίσκους στις 78, 45 και 33 στροφές. Συνεργάστηκε µε κορυφαίους λυράρηδες, όπως τους : Σκορδαλό, Καλοµοίρη, Ξυλούρη, Κλάδο, Σταµατογιάννη, Σωπασή, Σκουλά, Σκαλίδη, Τζαγκαράκη αλλά και µε λαγουτιέρηδες, όπως το Μανώλη Κακλή και το Βαγγέλη Μαρκογιαννάκη αλλά και τον µπουζουξή Καστελολευτέρη. Επίσης και µε τη νεότερη γενιά µουσικών είχε συνεργασίες, όπως Ν.Ζωιδάκη, Μ.Τζουγανάκη, Χρ.Στιβακτάκη, Π.Περισυνάκη κ.α. Μεγάλες ήταν οι δόξες που γνώρισε ο Μανιάς στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, µε τον

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ Περιοδικό Μετρονόµος – τεύχος 44 Ένα τεύχος εξ ολοκλήρου αφιερωµένο στους αδερφούς Κατσιµίχα,κάτι σαν αποµνηµονεύµατα. Περιέχονται, µια µεστή συνέντευξη στον Σπ.Αραβανή, το κείµενο από το Beat poetry της νέας δουλειάς του ντουέτου, παλιότερες συνεντεύξεις, άρθρα από φίλους, συνεργάτες και συναδέλφους µεταξύ των οποίων : Στ.Βλαχογιάννη, Αν.Μποσκοϊτης, Ν.Ζιώγαλας, ∆.Ζµπέκος, Ηρ.Κοντός, Λ.Παππά, Θ.Μικρούτσικος, Γ.Νταλάρας και πολλούς άλλους, καθώς και ένα κείµενο του Μανώλη Ρασούλη και φυσικά κείµενο του εκδότη Θανάση Συλιβού. Με καλοκαιρινούς µουσικούς χαιρετισµούς

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

Μπάµπης Στόκας – Άλκης Αλκαίος Η Αυλή των Τρελών Sony Music

πρώτη τους δισκογραφική συνάντηση ήταν στο βιβλίο-cd της σειράς Άξιος λόγος το 2007. Σε αυτόν τον δίσκο-αφιέρωµα στον Άλκη Αλκαίο, ο ∆ηµήτρης Παπαδηµητρίου, ένας εκ των συνθετών που συµµετείχαν, συνέθεσε το τραγούδι Μη µε φοβάσαι, το οποίο ερµήνευσε ο Μπάµπης Στόκας και αποτέλεσε µια από τις «επιτυχίες», θα λέγαµε, εκείνης της δουλειάς. Πέντε χρόνια µετά και έπειτα από επιθυµία του ίδιου του Στόκα έχουµε την πρώτη ολοκληρωµένη συνεργασία των δυο δηµιουργών υπό της στέγη της νέας δισκογραφικής του εταιρείας, Sony Music. Πρόκειται για δεκατέσσερα τραγούδια στα οποία για πρώτη φορά στην καριέρα του ο Στόκας έχει το ρόλο του συνθέτη-τραγουδιστή και όχι του τραγουδοποιού. Τι σηµαίνει αυτό; Πώς οι όποιες ευκολίες παρέχονται από την τραγουδοποιητική ικανότητα κάποιου, εδώ αυτοµάτως µετατρέπονται σε δυσκολίες αφού ο τραγουδοποιός καΓράφει ο λείται να «αναγνώσει» µουσικά ξένα κείµενα και να υπερτονίσει το συνo Σπύρος θετικό του εαυτό. Έτσι, το βάπτισµα του πυρός δεν θα λέγαµε και ότι ήταν Αραβανής το πιο εύκολο για τον Στόκα. Οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου σταθεροί στη νέα φόρµα που τα τελευταία χρόνια έχει επιλέξει, αυτή του δηµοτικοφανούς τραγουδιού, µε τις αποφθεγµατικές φράσεις και τις διδακτικές παραινέσεις, µε το δεκαπεντασύλλαβο και τις γνώριµες εικονοπλασίες του, αποτελούν δυνατές ασκήσεις για κάθε µουσικό λύτη. Ειδικά όταν αυτός προέρχεται από ένα µουσικό παρελθόν που οι στίχοι εξυπηρετούσαν τις µελωδίες και το αντίστροφο, και τα δύο µαζί ένα διευρυµένο ακροατήριο µε µια συγκεκριµένη αισθητική και στόχευση: αυτή του έντεχνο-ποπ-λαικού ύφους, τουτέστιν αυτό που λέµε αρεστό στις µάζες, χωρίς πολλά ηχοστρώµατα και βαθύτερα νοήµατα, αλλά µε την αξιοπρέπεια του τραγουδίσιµου τραγουδιού, του βάθους που γίνεται γρήγορα κατανοητό και οικείο -εξ' ου και αγαπητό- και όχι της φθήνιας του κακώς εννοούµενου «εµπορικού» τραγουδιού. Το αποτέλεσµα είναι ένας πραγµατικά φιλότιµος δίσκος, µια ολοφάνερη προσπάθεια του Στόκα να ξεπεράσει τα δεδοµένα του, φανερώνοντας όµως ταυτόχρονα και τη συνθετική αδυναµία που παρουσιάζουν όπως είπαµε πολλοί τραγουδοποιοί µας όταν κατακερµατίζουν την τριµερή τους ιδιότητα. Με άλλα λόγια είτε επειδή ο αριθµός των τραγουδιών είναι µεγάλος (δεκατέσσερα) είτε επειδή το στιχουργικό ύφος του Αλκαίου παραµένει σταθερό και αναλλοίωτο τα τελευταία χρόνια (η επανάληψη της θεµατολογίας και των εµπνεύσεων πλέον δείχνει πως έχει εξαντλήσει τα όρια αυτής της στιχουργικής του επιλογής [µολονότι σε αυτή τη δουλειά δίνει καλύτερους στίχους σε σχέση µε τις τελευταίες δύο συνεργασίες του µε τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου Ουράνια τόξα κηνυγώ, 2009, και Σωκράτη Μάλαµα, Πέρασµα, 2010] είτε όπως είπαµε της συνθετικής αδυναµίας του Στόκα, ο ακροατής αισθάνεται αρκετά τραγούδια ως µια µάζα στα αυτιά του κι όχι ως ένα οµογενοποιηµένο υλικό όπως εµφανίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις ολοκληρωµένου δίσκου συνεργασίας δύο δηµιουργών. Οι πινελιές του τζουρά και του µαντολίνου µέσα σε τραγούδια και ο διάλογος του τσέλου µε το σαξόφωνο (π.χ. Ο έρωτας σκοτώνει και του πάει) είναι θα έλεγα περισσότερο µουσικές αναπνοές και ηθεληµένες ενορχηστρωτικές τακτικές παρά εκφραστικά όργανα µια πηγαίας µελωδίας. Ο Στόκας, ωστόσο, χωρίς να διαθέτει τις ανοικτές µελωδίες του Μικρούτσικου ή το λαικότροπο ένστικτο του Μάλαµα, δηµιουργεί δύο εξαιρετικά τραγούδια που δένουν αρµονικά µε τους στίχους: το παραδοσιακής κατασκευής Φέρε µαζί σου χρόνο (µε το λάουτο του Βασίλη Τριάντη και τη λύρα του Παρι Περυσινάκη) και το λαικό Εκεί που δεν το περιµένεις. Το κορυφαίο όµως τραγουδι του δίσκου είναι το καταληκτήριο Το πέταγµα. Ξεκινά αργόσυρτα και µοναχικά και εξελίσσεται σε µια µελωδικότατη ροκ µπαλάντα µε fynky ρυθµό (στο σαξόφωνο ο ∆ηµήτρης Καραγιάννης) διευρύνοντας τόσο τα δικά του συνθετικά όρια όσο και τα συνήθη ακούσµατα που έχουµε σε στίχους του Αλκαίου µιλώντας πάντα για τα τελευταία χρόνια. Συνεργασία : http://www.musicpaper.gr

Γιώργος Χατζηνάσιος Τα συναξάρια Τραγούδι: ∆ηµήτρης Μητροπάνος

ία ακόµα σπουδαία λαϊκή φωνή σίγησε το µήνα που πέρασε. Στις 17 Απριλίου έφυγες από τη ζωή ο ∆. Μητροπάνος, από τις πιο αγαπηµένες φωνές του σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού. Στο σηµερινό τεύχος πηγαίνουµε 30 χρόνια πίσω και αποχαιρετούµε τον τραγουδιστή µε έναν πολύ καλό δίσκο, «Τα συναξάρια», σε µουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου, δίσκος ο οποίος είχε κυκλοφορήσει το 1981. Ο δίσκος ήταν µία από τις απρόσµενα µεγάλες εκπλήξεις της εποχής καθώς συναντήθηκαν δύο καλλιτέχνες µε διαφορετικές αφετηρίες. Ο Γ. Χατζηνάσιος από το χώρο του λεγόµενου «έντεχνου» ή «ελαφρού» τραγουδιού και ο ∆. Μητροπάνος ο οποίος είχε ήδη καταξιωθεί στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού µέσα από µεγάλες εµπορικές επιτυχίες. Η αλήθεια είναι ότι ο Μητροπάνος είχε αποδείξει ότι µπορούσε να ερµηνεύσει έργα υψηλής αισθητικής (όπως για παράδειγµα ο «Άγιος Φεβρουάριος» του ∆. Μούτση1), ασχέτως αν στο ευρύ κοινό έγινε πιο γνωστός µε «εµπορικό» ρεπερτόριο στηριγµένο σε συνθέσεις κυρίως του Σπύρου Παπαβασιλείου και του Τάκη Μουσαφίρη. Με τα «Συναξάρια» κάνει µια στροφή στη µέχρι τότε πορεία του, ενώ και ο Χατζηνάσιος δηµιουργεί µελωδίες που να ταιριάζουν στο στυλ του ερµηνευτή. Το περίεργο είναι ότι από το άλµπουµ ακούστηκαν τελικά περισσότερο όχι τα λαϊκά τραγούδια του αλλά οι µπαλάντες, όπως το πρώτο τραγούδι του δίσκου, «η αγάπη χάθηκε». Αυτό σηµειώνει και ο ίδιος ο τραγουδιστής σε συνέντευξη του: «Κάποια στιγµή προτείνει στην εταιρεία ο Χατζηνάσιος τα «Συναξάρια». Ποτέ δεν είχα φανταστεί τον Γιώργο να γράφει λαϊκά… Αν και από αυτό το δίσκο περπάτησαν όχι τόσο τα λαϊκά όσο οι µπαλάντες» 2. Στο ίδιο κλίµα και ο συνθέτης είχε δηλώσει χρόνια µετά την κυκλοφορία του δίσκου: «Όταν µου πρότεινε η εταιρεία να κάνω ένα δίσκο µε τον Μητροπάνο, αρχικά δε µου άρεσε η ιδέα. Αναρωτιόµουν τι τραγούδια θα µπορούσα να γράψω για έναν τραγουδιστή που έχει σουξέ το «Τι το θες το κουταλάκι». Ωστόσο, όταν τον γνώρισα και ξεκινήσαµε τη δουλειά άλλαξα εντελώς την άποψή µου». Στο εσώφυλλο του δίσκου ο Γ. Χατζηνάσιος σηµειώνει: «Ο κύκλος τραγουδιών ΤΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑ είναι µια «πορεία» µέσα απ’ την καθηµερινότητα την απλή και τόσο ανθρώπινη που γίνεται τραγούδι. Η αυθεντικά λαϊκή φωνή του ∆ηµήτρη Μητροπάνου πραγµατοποίησε το αποτέλεσµα που είχα φανταστεί. Με αυτά τα τραγούδια θέλω να υπογραµµίσω την προσπάθεια που κάνει ο συνθέτης για να ξεφύγει απ’ την τυποποίηση και τους χαρακτηρισµούς όπως λαϊκός, ελαφρός, δυτικός, στρατευµένος κλπ…». Πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο, γεµάτο υπέροχα κοµµάτια που σχε-

δόν όλα έγιναν γνωστά και οδήγησαν σε πωλήσεις άνω των 50.000 αντιτύπων. Τους στίχους υπογράφουν ο Μάνος Ελευθερίου, ο Μάνος Κουφιανάκης, ο Κυριάκος Ντούµος και ο Μιχάλης Μπουρµπούλης, που σηκώνει το µεγαλύτερο στιχουργικό βάρος του δίσκου. Γράφει Ο δίσκος, λοιπόν, γίνεται o Γιώργoς χρυσός αλλά το σηµαντιTσίµας κότερο είναι ότι τα τραγούδια του τραγουδήθηκαν πολύ και τραγουδιούνται ακόµα. Στην πρώτη γραµµή βρίσκονται τα «Η αγάπη χάθηκε», «Μη παραπονιέσαι τώρα», «Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης», «Στη µνήµη ενός παλιού ρεµπέτη», «Μια παρέα είµαστε» και «Γύρνα το φύλλο», χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα, όπως για παράδειγµα ένα εξαιρετικό βαρύ ζεϊµπέκικο (που όµως δεν ακούστηκε πολύ και σίγουρα δεν θυµίζει τις µουσικές του Γ.Χατζηνάσιου), ο «Μαυραγορίτης µάγκας» Μοναδικά τραγούδια, ερµηνευµένα υποδειγµατικά από τον ∆ηµήτρη Μητροπάνο. Για να τα θυµηθούµε: 1) Η αγάπη χάθηκε (Στίχοι Μιχάλης Μπουρµπούλης) 2) Με ξέρουν Σταύρο (Μιχάλης Μπουρµπούλης) 3) Γύρνα το φύλλο (Μάνος Ελευθερίου) 4) Μην παραπονιέσαι τώρα (Μάνος Κουφιανάκης) 5) Νύχτα (Μιχάλης Μπουρµπούλης) 6) Μια παρέα είµαστε (Μιχάλης Μπουρµπούλης) 7) Στη µνήµη ενός παλιού ρεµπέτη (Μιχάλης Μπουρµπούλης) 8) Σαν κουρέλι (Μάνος Ελευθερίου) 9) Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης (Κυριάκος Ντούµος) 10) Πάει η ζωή µου άδικα (Μιχάλης Μπουρµπούλης) 11) Μαυραγορίτης µάγκας (Μιχάλης Μπουρµπούλης) 12) Ορχηστρικό (Μια παρέα είµαστε) O δίσκος κυκλοφορεί το 1981 από την Polygram και αποτελεί βεβαίως ένα από τα σηµεία αναφοράς στην πορεία τόσο του τραγουδιστή, όσο και του συνθέτη. Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπαθεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Polysound µε ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή. Στο εσώφυλλο του άλµπουµ υπάρχουν φωτογραφίες των δύο συντελεστών, σηµείωµα του συνθέτη καθώς και αναλυτική αναφορά των µουσικών που παίζουν. ______________________________________ _______________________________ 1. βλ. Γ. Τσίµας. «Πυξίδα της πόλης», τχ 60, Σεπτέµβριος 2007 2. Συνέντευξη ∆ηµήτρη Μητροπάνου στο Γιώργο Τσάµπρα για «Το Χρυσό Άλµπουµ του Ζάπινγκ» (1996). Τα ίδια θα πει και στο αφιέρωµα στον ∆. Μητροπάνο του Πάνου Γεραµάνη για τους «λαϊκούς βάρδους»

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦE KAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΦΥΛ ΛΟ

βαθµιαίες µεταβολές από ένα είδος σε ένα άλλο.

Ο ∆αρβίνος, οι δεινόσαυροι και οι εκλογές της 17 Ιούνη Ο Μέγας µπάρµπα Κάρολος (∆αρβίνος) µας άνοιξε τα µάτια σε πολλά θέµατα που τάραξαν την επιστηµονική κοινότητα αλλά και ολόκληρο τον κόσµο. Παρά το τεράστιο βήµα που η ανθρωπότητα έκανε µε αυτόν δεν είχε δίκιο στα πάντα. ∆εν θα µπω σε κουβέντα για τον ∆ α ρ βίνο και σε τι είχε δίκιο και τι όχι. Γράφει o Πέτρoς Θα περιοριστώ να πω ότι κατά την Λυµπεράκης γνώµη µου σήµερα διαστρεβλώνεται σε βασικές του θέσεις και κυρίως στη βασικότερη ότι ο άνθρωπος είναι µέρος της φύσης. Αλλά αυτό είναι θέµα άλλου κειµένου. Εδώ µε ενδιαφέρει κυρίως ένα θέµα στο οποίο έχει προταθεί ότι ο ∆αρβίνος είχε λά θος ή τουλάχιστον ότι υπάρχει και εναλλακτική πορεία των διαδικασιών στη Φύση. Έλεγε λοιπόν ο ∆αρβίνος ότι µε την πάροδο χιλιάδων ή εκατοµµυρίων ετών η συσσώρευση µικρών ανεπαίσθητων αλλαγών οδηγεί σε τόσο µεγάλη διαφοροποίηση όπου µιλάµε για έναν εντελώς διαφορετικό οργανισµό. Αυτή πολύ απλουστευτικά ήταν για το ∆αρβίνο η διαδικασία εµφάνισης νέων ειδών. Ο όρος στη βιολογική αργκό είναι «ειδογένεση». Να το πω πιο πρακτικά µε ένα χτυπητό (και άρα ψεύτικο) παράδειγµα. Ο ∆αρβίνος θεωρούσε ότι από τον χερσαίο, τετράποδο πρόγονο των φαλαινών θα περνούσαµε από όλες τις ενδιάµεσες µορφές µε σταδιακή µετατροπή των άκρων σε πτερύγια και ουρά, επιµήκυνση του σώµατος κ.λ.π. Θεωρούσε δηλαδή ότι η εξέλιξη περιλαµβάνει

Στην πράξη όµως ελάχιστες είναι αυτές οι περιπτώσεις. Βλέπουµε µια σταθερή µορφή για πολλά χρόνια (η µέση ηλικία κάθε είδους είναι περίπου 5-10 εκατοµµύρια έτη) και σε νεότερα γεωλογικά στρώµατα βρίσκουµε απολιθώµα τα συγγενικών µορφών α λλά µε αρκετά διαφοροποιηµένα χαρακτηριστικά. Αλλιώς δια τυπωµένο, στο «αρχείο» των απολιθωµάτων ο κανόνας είναι µακρόχρονη στάση ακολουθούµενη από εξελικτικά άλµατα κα ι όχι η βαθµιαία µεταβολή που προέβλεψε ο ∆αρβίνος. Την παρατήρηση αυτή τεκµηρίωσαν δυο σηµαντικοί παλαιοντολόγοι, οι Gould και Eldredge το 1972. Ονόµασαν τη µακρόχρονη διατήρηση µιας κατάστασης στάση. Σπάνια και πολύ γρήγορα σε (γεωλογικό) χρόνο γεγονότα και αλλαγές, οδηγούν από τη στάση σε µια νέα ισορροπία των πραγµάτων και νέες µορφές. Επειδή η σταθερότητα διακόπτεται µόνο από ταχείες (γεωλογικά) στιγµές αλλαγής ονόµασαν τη θεωρίας τους «εστιγµένες ισορροπίες». Η δική µου ερµηνεία που δικαιώνει εν µέρη το ∆αρβίνο είναι ότι κατά τα µεγάλα διαστήµατα που στο γεωλογικό αρχείο εµείς τα «διαβάζουµε» ως στάση οι οργανισµοί δεν παύουν να εξελίσσονται (βαθµιαία όπως είπε ο ∆αρβίνος) και να συσσωρεύουν τυχαίες αλλαγές. Όταν υπάρξει αφορµή από κάποιο σηµαντικό γεγονός (π.χ. ορογένεση, κλείσιµο ή άνοιγµα µιας θάλασσας, σηµαντική κλιµατική µεταβολή) µόνο µέρος του πληθυσµού θα έχει συσσωρεύσει τις αλλαγές εκείνες που θα του επιτρέψουν την επιβίωση στη νέα κατάσταση. Αυτή ασφαλώς θα απαιτεί ιδιαίτερες προσαρµογές: παχύτερη γούνα, µικρότερα ή διαφορετικά άκρα, µεγαλύτερα ή διαφορετικά δόντια κ.λ.π. και θα ευνοήσει το µέρος του πληθυσµού εκείνο που οι τυχαίες αλλαγές έχουν «προετοιµάσει» για αυτή την αλλαγή. Τη διαδικασία αυτή της συσσώρευσης ποσοτικών αλλαγών που µετά από ένα κατώφλι µετατρέπονται σε ποιοτικές αλλα γές περιέγραψε ο άλλος µεγάλος Κάρολος (τώρα εννοώ τον Μαρξ...) Το πιο απλό παράδειγµα µεταβολής της ποσοτικής αλλαγής σε ποιοτική µπορούµε να το

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ Στέλιος Γιακουµάκης «…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντα κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη λύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µας είναι τρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρεψαν και λατρεύουν τους παλιούς µουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονόµασαν, µορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που µας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαµο πρώτα, από τον Κιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή µας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσµου, µας χάρισαν σκάλες για να αποδράσοµε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς µας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι αποµένει τώρα; Αποµένει να σεβαστούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…» Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507 Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

δούµε µε την ψύξη του νερού. Ψύχοντας το νερό βαθµό βαθµό δεν θα δούµε σηµαντικές αλλαγές πέραν της θερµοκρασίας του. Μόλις περάσοµε όµως από τον 1 βαθµό στους µηδέν, το νερό θα γίνει από υγρό, στερεό µε τελείως διαφορετικές ιδιότητες. Να επιστρέψουµε στον υποθετικό µας πληθυσµό. Προφανώς αφού οι αλλαγές που υφίσταται µε την πάροδο του χρόνου το γενετικό υλικό είναι τυχαίες, µέρος µόνο του πληθυσµού θα είναι «προετοιµασµένο» π.χ. για πιο κρύο περιβάλλον ενώ ένα άλλο µέρος θα είναι «προετοιµασµένο» για ένα θερµότερο περιβάλλον. Αν η αλλαγή είναι προς ένα πιο κρύο περιβάλλον θα επιβιώσει µόνο η πρώτη κατηγορία από τον υποθετικό πληθυσµό µας (και θα αναπτύξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της δίνοντας γέννηση σε µια νέα µορφή) ενώ η δεύτερη θα εξαφανιστεί. Το «αποτύπωµα» που θα διαβάσοµε στο αρχείο των απολιθωµάτων θα δείχνει ένα άλµα από την προγονική στη νέα µορφή. Κάθε µεταφορά έχει ασφαλώς αδυναµίες. Όµως η θεωρία των εστιγµένων ισορροπιών µου ταιριάζει γάντι στις σηµερινές πολιτικές εξελίξεις. Η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε φαινοµενική πολιτική στάση τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το σηµαντικό γεγονός είναι η οικονοµική κρίση. Η νέα µορφή που γεννιέται είναι µια κοινωνία χειραφετηµένη και ενεργή. Το σίγουρο είναι ότι ο ιστορικός του µέλλοντος (κατά τον παλαιοντολόγο προηγουµένως) θα διακρίνει σαφώς διαφορετικές καταστάσεις πριν και µετά την οικονοµική κρίση. Όσο τραβάω την µεταφορά τόσο θα µπορώ να βρίσκω οµοιότητες (αλλά και προβλήµατα). Σταµατώ εδώ για να κάνει καθένας τις δικές του προεκτάσεις. Ας κρατήσοµε όµως στο µυαλό µας ότι ζούµε σε έναν νέο κόσµο χωρίς δυνατότητα επιστροφής. Οι δειν όσαυροι, στη φύση, δεν µπορούν να αναστηθούν. Η κοινωνία διαφέρει από τη φύση στο ότι ο άνθρωπος ορίζει τις συνθήκες. Η επιστροφή ή όχι των δεινοσαύρων ή ακόµη και η εµφάνιση άλλων τεράτων στη θέση τους αφορά και εξαρτάται από τον καθένα µας.

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

www.incrediblecrete.gr Η Κρήτη “ταξιδεύει σε όλο τον Κόσµο” µέσα από τη νέα ηλεκτρονική τουριστική πύλη της Περιφέρειας και το κορυφαίο διεθνές συνδροµητικό τουριστικό κανάλι Travel Channel

Στα σινεµά της πόλης

87,6 88 88,3 88,8 88,9 89,6 90,1 90,5 91 91,5 91,8 92,1 92,5 92,9 93,2 93,5 93,8 94,4 94,9 95 95,2 95,5 96,2 97 97,4 97,7 98,2 98,5 98,8 98,9 99 99,2 99,6 100,2 101 101,5 102,4 102,7 103 103,5 104 104,5 105 105,4 106 106,5 107 107,3 107,4 107,9

ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ LOVE RADIO ΓΑΥ∆ΟΣ FM ΚΡΗΤΕΣ SUPER FM 2821052010 ERA SPOR SPOR FM 2821056800 VENUS 2821074704 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 2821043979 SKAI NEWS 2821053000 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 2822022545 ΕΡΑ1 2106009604 /6 ΛΑΜΨΗ FM ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 2821040025 ORIGINAL 2821099111 ΕΡΑ2 2106066822 ΝOΤOΣ FM 2821040025 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 2821040240 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 2821070690 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 2821055505 ΡΥΘΜΟΣ 2821028466 STAR FM 2821050701 MAGIC FM 2821053994 SEVENTH SKY 2821020130 ΓΝΩΜΗ ΧΑΝΙΑ FM 28210 34106 LOVE RADIO ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 2810261962 RADIO 996 www.996radio.com MAX FM-Sky 2821055008/9 MRB 2821020400 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243 PLUS 103 2821053989 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570 SUGAR FM ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700 PETPO FM 2821033460 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ MUSIC BOX 2821081210 & 40690 RADIO MELODY 2821093271 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850 ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208 ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450 PALACE, τηλ. 2821057757

Κρήτη άρχισε να διαφηµίζεται σε 180 χώρες µέσω του διεθνούς συνδροµητικού τουριστικού καναλιού Travel Channel µε πρωτοβουλία της Περιφέρειας Κρήτης. H Περιφέρεια Κρήτης έχει δηµιουργήσει διαφηµιστικό spot σε 2 εκδόσεις των 30 δευτερολέπτων και 5 λεπτών, τα οποία και προβάλλονται µέσω του κορυφαίου διεθνούς τηλεοπτικού δικτύου, αλλά και της νέας τουριστικής ηλεκτρονικής πύλης της Περιφέρειας www.incrediblecrete.gr . Η νέα τουριστική πύλη που είναι ακόµη σε δοκιµαστική έκδοση, αποτελεί µια πρωτοποριακή δράση της Περιφέρειας βασιζόµενη σε καινοτόµα «πλατφόρµα» τουριστικών υπηρεσιών. Φέρει τη σφραγίδα της και δηµιουργήθηκε από το ανθρώπινο δυναµικό των υπηρεσιών της, αλλά και µε την αξιοποίηση όλου του διαθέσιµου υλικού από προηγούµενες (ηλεκτρονικές και έντυπες) δράσεις τουριστικής προβολής των νοµαρχιακών αυτοδιοικήσεων. Το σχετικό υλικό ανέρχεται σε περίπου 200.000 λέξεις και µεταφράστηκε επίσης στα αγγλικά από υπαλλήλους της Περιφέρειας, ενώ στόχος είναι η µετάφραση σε έξι επιπλέον γλώσσες. Η αναβάθµιση και υποστήριξη της ηλεκτρονικής πύλης είναι συνεχής, ενώ το κό-

στος της είναι το χαµηλότερο δυνατό, αφού πέρα από το δωρεάν διαθέσιµο υλικό των υπηρεσιών της, η Περιφέρεια συνεργάστηκε και µε φορείς που διέθεσαν αφιλοκερδώς υλικό που ήταν ιδιοκτησία τους. Μάλιστα για τις ανάγκες της τηλεοπτικής και διαδικτυακής προβολής ο κρητικός σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του, οι δε σχεδιαστικές και κατασκευαστικές υπηρεσίες της εταιρείας πληροφορικής που συνεργάστηκε η Περιφέρεια για τη δηµιουργία της ηλεκτρονικής πύλης, περιορίζονται στο χαµηλότερο δυνατό κόστος. Η “Απίστευτη Κρήτη” (incredible Crete) ενσωµατώνει στη σχεδιαστική φιλοσοφία της αυτό που όλοι γνωρίζουν! Είναι το νησί των αντιθέσεων, της απρόσµενης οµορφιάς που κόβει την ανάσα στον επισκέπτη που την αντικρύζει για πρώτη φορά, ή που έρχεται τακτικά ανακαλύπτοντας κάθε φορά κάτι νέο στις θάλασσες και στα βουνά, στα αξιοθέατα και στα µνηµεία πολιτισµού. Αυτό αποτυπώνεται στις 7 κύριες θεµατικές ενότητες και υποενότητες της πύλης και επιπρόσθετα στη χρήση των συµβόλων του παγκοσµίως γνωστού ∆ίσκου της Φαιστού. Η φράση “εκπληκτικά δική σας” δηλώνει τη µοναδική προσφερόµενη φιλοξενία

ως βασικό συστατικό της ύπαρξης των Κρητικών. Το www.incrediblecrete.gr περιλαµβάνει την πιο εξελιγµένη µηχανή αναζήτησης ξενοδοχείων και καταλυµάτων κάθε τύπου στην Κρήτη µε όλους τους σύγχρονους τρόπους εµφάνισης µε φίλτρα (ονοµαστικά, “κατηγορία”, περιοχή) και δυναµική απεικόνιση σε Χάρτη. Η καταχώριση των καταλυµάτων είναι δωρεάν. Είναι, επίσης, προσβάσιµο για tablets και κινητά τηλέφωνα. Το www.incrediblecrete.gr “ταξιδεύει”, επίσης, στο Facebook και στο Twitter δίνοντας τη δυνατότητα διαδραστικής επικοινωνίας µε τους επισκέπτες και τους πολίτες του νησιού και διεθνώς. Στόχος της συντονισµένης αυτής προβολής της Περιφέρειας Κρήτης από ξένα δίκτυα και από την τουριστική ηλεκτρονική πύλη είναι να προβληθεί το νησί ως ένας ασφαλής και ποιοτικός τουριστικός προορισµός τόσο για τους επισκέπτες όσο και για τα τουριστικά γραφεία και άλλους ενδιαφερόµενους (φορείς και επιχειρήσεις) διεθνώς. Οι επιχειρήσεις καταλυµάτων µπορούν να καταχωρίζουν τα στοιχεία τους και άλλο υλικό στη χρηστική ηλεκτρονική τυποποιηµένη φόρµα της Περιφέρειας.

Φ Υ ΛΛΟ

111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Κατά βάθος τα πράγµατα είναι απλά ∆ιώχνουν τους ξένους γιατί δεν θέλουν µάρτυρες στο φονικό που ετοιµάζουν.

Σκοντάφτουν στο µίσος τους , µπερδεύονται στα ρόπαλά τους, γλιστρούν πάνω στα σάλια τους. Κατά βάθος φοβούνται. Το σκοτάδι τους βολεύει, γιατί δεν αντέχουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον.

∆ιώχνουν τους ξένους γιατί η λέξη θάνατος δε θέλει ορθογραφία όπως η αλληλεγγύη, η τρυφερότητα, το στιγµιαίο άγγιγµα του ονείρου.

Τόσα χρόνια σαρωµένοι από την ιστορία σαν βρώµα κάτω από το χαλί

Το σκοτάδι τους βολεύει. Συχνά γεννάει τέρατα. Σαν τυφλές νυχτερίδες ψηλαφούν στις γωνίες αναζητώντας το θύµα τους.

(Αχ, πατρίδα µου, ξανά σαν τον Οιδίποδα µπροστά στην Σφίγγα να έχει βγάλει ήδη µε τα χέρια του τα δυο του µάτια.)

Γράφει o Nίκoς Xατζηιωάννoυ

Βιβλικό Ύστερα έβρεξε σαράντα µέρες και σαράντα νύχτες. Ούτε κι αυτό όµως βοήθησε καθόλου. Όταν τραβήχτηκαν επιτέλους τα νερά από τα βάθη του πνιγµένου ορίζοντα φάνηκε να πλησιάζει ένας άνθρωπος. Κουβαλούσε στην πλάτη του δυο ξύλα Ποιος ήταν και που πήγαινε, τον ρώτησαν. Σαν τους απάντησε πως ήταν ξυλουργός και γυρνούσε από τόπο σε τόπο κουβαλώντας τα σύνεργα της τέχνης του, ανοίξανε το στόµα τους γελώντας δυνατά µέχρι που φάνηκαν τα µαύρα τους σπλάχνα. Ας του ετοιµάσουµε έναν ωραίο θάνατο, είπαν όλοι µαζι. Είναι αυτός η αιτία που τόσα χρόνια δε βρέχει στον τόπο µας. Είναι αυτός η αιτία που τα παιδιά µας γεννιούνται τυφλά και τα βράδια δαιµονίζονται µιλώντας ακατάληπτα. Αυτός, που οι γυναίκες µας δε µας αγγίζουν τα βράδια, που τα σκυλιά µας τρελαίνονται και πηδούν στα πηγάδια. Αυτός, που γέµισαν τα χωράφια µας νεκρά πουλιά και το βράδυ ακούµε στην αυλή µας παράξενους ήχους σαν κάποιος να σκάβει τον τάφο µας. Είναι αυτός η αιτία που η νύχτα έρχεται πάντα, που τ’άστρα είναι τόσο µακριά, που τα ποτάµια κυλούν, δίχως να λογαριάζουν τις διαταγές µας. Ας τον καρφώσουµε εδώ, επιτόπου, στα δυο του ξύλα. Ο ουρανός στο βάθος ετοίµαζε µια πανδαισία. Την επόµενη µέρα γύρω απ’το πτώµα στήθηκε η πιο λαµπρή εµποροπανήγυρις