Φύλλο 118 Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2013

)

ΦΥΛΛΟ

118

XANIA

(

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

www.pyxida.gr

2

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα: ...κυκλoφoρoύμε τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα, σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας βρείτε στα παρακάτω σημεία: Βιβλιoπωλεία: ΕΠΙΛOΓΕΣ, ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ, ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO, ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO, ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866, Χαρτoπωλεία: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ, ΚΥΒOΣ, ΡOΜΒOΣ, ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ, Καταστήματα Δίσκων:

LA. SI. DO., Σινεμά: Palace, ΚΗΠΟΣ Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ, EΔEM, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ, ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΔΥO ΛOΥΞ, ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ, ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB: DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ), VIDEO BEST, VIDEO BLUE ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ) Άλλα σημεία: ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ, ΕΙΣOΔOΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων, ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ, ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ, ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ), ΑΝΕΚ LINES, Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο), ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO), ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO, ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ), NEW STAND Στο Hράκλειο: BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙΔΑ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ: ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ «ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ» ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483 ISSN 1790-6075 ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122 FAX: 2821036364 e-mail: info@pyxida.gr ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣ ΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ ΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣ MYPTΩ KONTOMΙTAKH ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ.

6974430507 ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

Η χαμένη (;) τιμή του εκπαιδευτικού Βάζω στοίχημα πως αυτοί οι άνθρωποι που είναι από σαράντα και πάνω είχαν σχηματίσει για τους καθηγητές μια εικόνα που απέχει έτη φωτός από τη σημερινή εικόνα των καθηγητών. Είναι σίγουρο πως θυμούνται οι περισσότεροι τους καθηγητές τους με έναν σεβασμό που ουκ ολίγες φορές είχε σαν κυρίαρχο συνοδό του τον φόβο. Η κοινωνία της προηγούμενης γενιάς περιπούταν τιμή στον καθηγητή ενώ ταυτόχρονα το έργο του θεωρείτο αξιοσέβαστο για μια σειρά λόγους το φάσμα των οποίων κείτονταν από την ακρίβεια μέχρι την υπερβολή έως και την οσφυοκαμψία, θα έλεγε κανείς. Χωρίς να θέλουμε να προβούμε σε αναλύσεις θα κάναμε μια παραδοχή: οτι η παρουσία και ο λόγος ενός καθηγητή Μέσης Εκπαίδευσης είχε βαρύνουσα σημασία. Σήμερα ο καθηγητής πρωταγωνιστεί στο έργο "η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ". Είναι ένας απλός εργαζόμενος όπως όλοι οι άλλοι. Γίνεται αντικείμενο κριτικής καθημερινά ακόμη και από τους πιο άσχετους με το αντικείμενο. Αμφισβητείται το έργο του από μέρους αρκετών οικογενειών αλλά και συναδέλφων του σε φροντιστήρια ή σε ιδιαίτερα μαθήματα, με ένα τρόπο που σε ουκ ολίγες περιπτώσεις υποβόσκει διάθεση αντιπαράθεσης... Για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας ο καθηγητής είναι ο άνθρωπος που ασκεί τη δική του μικροεξουσία σε νέους ανθρώπους δουλεύοντας 9 μήνες το χρόνο, πράγμα που θεωρείται από πρόκληση έως και θράσος. Παρ΄ όλα όσα τους καταμαρτυρούνται, παρά το γεγονός ότι εκτοξεύονται κατηγορίες εναντίον τους από εδώ κι από εκεί , παρά την συνεχιζόμενη υποβάθμιση της θέσης τους η αλήθεια είναι μία: Στην πραγματικότητα σήμερα ο καθηγητής είναι αυτός που έχει τη δυνατότητα να μπει μπροστά ώστε να δώσει το σύνθημα για να ξεκινήσει το τρένο μιας μεγάλης κοινωνικής - πολιτικής - πολιτισμικής έγερσης. Μιας έγερσης που θα μπορούσε να λάβει τα πιο απίθανα χαρακτηριστικά χωρίς να αποκλείουμε την πιθανότητα της ενσωμάτωσης του κινήματος των καθηγητών μέσα σε ένα γενικότερο εξεγερτικό κίνημα που θα διώξει κάθε αντίληψη πολιτικής υποταγής και χαμέρπειας και θα βάλει θεμέλια για μια άλλη κοινωνική αντίληψη. "Ασ' το παράθυρο ανοικτό σ΄όλες τις καταιγίδες, θα δεις στο φως μιας αστραπής όσα ποτέ δεν είδες" - Άλκης Αλκαίος Α.Π.

Περί αυτοκτονιών "Δραματικές διαστάσεις λαμβάνει το κύμα αυτοκτονιών στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης μόνο το 2012 3.124 άνθρωποι αυτοκτόνησαν ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν. Αιτία είναι και η οικονομική κρίση, για αυτό και αποκαλούνται «κοινωνικές αυτοκτονίες». «Η οικονομική κρίση δεν είναι ο μόνος λόγος, το ένα δεν φέρνει απαραίτητα το άλλο, αλλά παντού στην Ευρώπη όπου έχει αυξηθεί

η ανεργία έχουν αυξηθεί και οι αυτοκτονίες. Όταν μειώνεται η ανεργία μειώνονται και οι αυτοκτονίες. Είναι αλληλένδετα» δήλωσε ο πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΚΛΙΜΑΚΑ, Άρης Βιολατζής. Ραγδαία είναι και η αύξηση στους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Σύμφωνα με τον Χαράλαμπο Πουλόπουλο, διευθυντή του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει ένα περιβάλλον ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της «κλίμακας» κάθε 18 ώρες γίνεται μια απόπειρα αυτοκτονίας στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι από τους αυτόχειρες είναι άντρες, οι οποίοι έχουν χάσει τη δουλειά τους και νιώθουν ότι δεν μπορούν να στηρίξουν τις οικογένειές τους." Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από είδηση έτσι όπως διαδόθηκε στο Διαδίκτυο. Όμως, μοιραία σκέφτεται κανείς ότι δεν έχει νόημα το ερώτημα που παλιότερα διατυπώναμε με άνεση: "η αυτοκτονία είναι από φόβο ή από δειλία;". Κάνουμε αυτήν την αναγκαία επισήμανση όχι μόνο επειδή η σύγχρονη ψυχιατρική αλλά και η κοινωνιολογία έχει δώσει απαντήσεις με την κατηγοριοποίηση των αυτοκτονιών αλλά και επειδή πριν από μερικά χρόνια χαρακτηρίζαμε ελαφρά τη καρδιά "αλλοπαρμένο" ή δειλό αυτόν που αυτοκτονούσε. Δεν ξέρω αν αυτός που προβαίνει στο λεγόμενο "απονενοημένο διάβημα" στην εποχή μας θα είχε να κερδίσει κάτι περισσότερο αν νιώθει ότι έχει χαθεί μια για πάντα η αξιοπρέπειά του, αυτή είναι η δική μου απάντηση... Α.Π.

Και πάλι διεθνές βραβείο στη χώρα μας Η "Πυξίδα" είναι ένας από εκείνους τους χώρους που κατά καιρούς έχει υποστηρίξει ότι σε περιόδους κρίσης ο τόπος μας μπορεί να παράξει εξαιρετικά πονήματα. Το έχει ήδη αποδείξει στο χώρο της Τέχνης και όχι μόνο. Και τώρα η χώρα είχε και πάλι την τιμητική της με την ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά "miss Violence" που έλαβε τον Αργυρό Λέοντα καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας. Μια γενιά νέων σκηνοθετών έχει "αναλάβει" να αποκαταστήσει το όνομα της χώρας μας στη διεθνή κοινότητα τουλάχιστον όσον αφορά τον τομέα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι ο Γιώργος Λάνθιμος που έφτασε μέχρι την υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας με τον "Κυνόδοντα" χαρακτηρίστηκε από τους "New York Times" ένας από τους 20 καλύτερους σκηνοθέτες διεθνώς που ανήκουν στη λεγόμενη νέα γενιά. Κοντά ακολούθησε και η Φρανσουαζ Τσαγκάρη με το "Attneberg". Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι οι ταινίες αυτές που εισπράττουν διακρίσεις στα διεθνή φεστιβάλ είναι πολύ χαμηλού κόστους και πολλές φορές γυρίζονται ενώ η παραγωγή αντιμετωπίζει εξαιρετικά οικονομικά προβλήματα και συχνά η αποπεράτωσή τους πραγματοποιείται μόνο χάρη στην αυτοθυσία και το μεράκι των συντελεστών. Μπράβο τους! Α.Π.

ΦΥΛΛΟ

3

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Γιατί η παιδεία είναι το μέλλον μας Τι είναι αυτό που οδήγησε τους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να αποφασίσουν απεργιακές κινητοποιήσεις πενθήμερης διάρκειας από τη Δευτέρα 16/9/2013 με προοπτική ανανέωσης της απόφασης για συνέχιση τις επόμενες εβδομάδες; Η κλασσική και κλισέ απάντηση : «Η πολιτική της κυβέρνησης και οι αποφάσεις του Υπουργού» περικλείει μεν το σκεΓράφει πτικό των εκπαιδευτικών, δεν κάνει όμως καταο Βασίλης νοητούς, στο ευρύ κοινό, τους λόγους, οι οποίοι Παπαστάμος δεν είναι άλλοι από τα όσα έχουν συμβεί τους τελευταίους μήνες στο χώρο της εκπαίδευσης. Για τους εκπαιδευτικούς το καλοκαίρι ξεκίνησε πρόωρα. Στην απόφασή τους τον Μάιο για απεργία, η κυβέρνηση απάντησε με επιστράτευση. Οι λόγοι που τότε αποφάσισαν απεργία ήταν φυσικά μισθοδοτικοί, συνταξιοδοτικοί, οι μειωμένες χρηματοδοτήσεις για τα σχολεία, αλλά πρώτιστα η αύξηση του ωραρίου τους κατά δύο ώρες. Το τελευταίο, πέρα από το ότι τους εξωθεί πάνω από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο ωρών εργασίας, ήταν σίγουρο ότι θα δημιουργούσε (και δημιούργησε) υπεράριθμους εκπαιδευτικούς τόσους ώστε να υπερκαλύψει την ανάγκη για τους 10.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που κάθε χρόνο εργάζονταν στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επιπρόσθετα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης άρχισαν τότε, ένα αγώνα σπίλωσης και κατακρεούργησης του εκπαιδευτικού λειτουργήματος, αναφέροντας (και γενικεύοντας) μεμονωμένα περιστατικά πειθαρχικών παραπτωμάτων εκπαιδευτικών. Το νέο πειθαρχικό δίκαιο, που θεσπίστηκε την Άνοιξη του 2013, για τους δημόσιους υπάλληλους θέτει τον κάθε εκπαιδευτικό όμηρο στις διαθέσεις οποιουδήποτε συκοφάντη, θελήσει να τον πιέσει ή να τον εκδικηθεί. Με το τέλος του σχολικού έτους άρχισε ο βομβαρδισμός. 2.500 εκπαιδευτικοί των ΕΠΑΛ χάσανε τη δουλεία τους μέσα σε ένα απόγευμα με την κατάργηση του 1/3 της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Χωρίς να επικαλεστεί καμία μελέτη, καμία προοπτική και καμία στόχευση ο Υπουργός παιδείας κατήργησε όλες εκείνες τις ειδικότητες των ΕΠΑΛ που είχαν μεγάλη ζήτηση, και μάλιστα από κορίτσια. Δεν παρέλειψε δε, εκείνο τα μαύρο απόγευμα της ανακοίνωσης, να παρευρεθεί στα εγκαίνια ιδιωτικού φορέα εκπαίδευσης που πουλά ακριβώς αυτές τις ειδικότητες που κατήργησε από το δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Στις αρχές Αυγούστου, ο ίδιος Υπουργός, έδωσε χέρι με χέρι και με τη μορφή non-paper το νέο πρόγραμμα σπουδών Γυμνασίου, στους περιφερειάρχες εκπαίδευσης, και τους ζήτησε να κάνουν υπολογισμούς με βάση αυτό το ανυπόγραφο κείμενο. Στο πρόγραμμα αυτό καταργούσε ουσιαστικά από το Γυμνάσιο, τα καλλιτεχνικά, τη μουσική τις ξένες γλώσσες και την τεχνολογία. Ταυτόχρονα ανακοίνωσε και τις υποχρεωτικές μετατάξεις των εκπαιδευτικών. Πανικόβλητοι οι εκπαιδευτικοί των παραπάνω ει-

δικοτήτων έσπευσαν να αιτηθούν μετακίνηση στην πρωτοβάθμια μιας και η εργασιακή ζωή τους στη δευτεροβάθμια έδειχνε να παίρνει τέλος. Και ω! του θαύματος! Ο ίδιος Υπουργός, είκοσι μέρες μετά και στη λήξη της ημερομηνίας των αιτήσεων μετάταξης, στέλνει - υπογεγραμμένο πια - το πρόγραμμα σπουδών του Γυμνασίου που δεν έχει καμία σχέση με εκείνο του non-paper. Οι αιτήσεις για μετάταξη στην πρωτοβάθμια έγιναν από 5.700 εκπαιδευτικούς. Ικανοποιήθηκαν οι 4.500. Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή; ποια μόρια υπολογίσθηκαν για κάθε ένα εκπαιδευτικό; Ποτέ κανείς δεν έμαθε. Είναι η πρώτη φορά που μια τόσο μαζική διαδικασία έχει τέτοιο πέπλο αδιαφάνειας. Αμέσως μετά είχαμε την ανακοίνωση του Νέου Λυκείου. Ένα λύκειο που ομοιάζει εκπληκτικά με εκείνο της δεκαετίας του ‘60. Εξετάσεις, εξετάσεις, εξετάσεις και εξετάσεις. Έφτασε ο Σεπτέμβριος όμως, και το Υπουργείο θα έπρεπε να ρυθμίσει τις εκκρεμότητες των μετεξεταστέων στις ειδικότητες που κατήργησε στα ΕΠΑΛ. Βρήκε λοιπόν κάποιους πρόθυμους επαγγελματίες (όχι εκπαιδευτικούς) χωρίς καμία δημοσιοποίηση πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος χωρίς να ακολουθηθεί καμία διαδικασία, και τους έστειλε να κάνουν τις εξετάσεις. Ε! Για όλα τα παραπάνω, κάθε εκπαιδευτικός σήμερα αισθάνεται ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΠΡΟΣΒΕΒΛΗΜΕΝΟΣ. Αν συνυπολογίσουμε το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο ως πολίτης κινείται ο κάθε εκπαιδευτικός και το οποίο περιλαμβάνει αντιδημοκρατικά μέτρα (όπως το κλείσιμο της ΕΡΤ), αντικοινωνικά μέτρα (κλείσιμο νοσοκομείων, μηδενική ασφάλιση) και φοροεισπρακτικά μέτρα (ΦΑΠ, χαράτσι, κλπ) τότε καταλαβαίνει κανείς γιατί ο εκπαιδευτικός είναι εξοργισμένος. Η απεργία όμως δε γίνετε μόνο για τους παραπάνω λόγους. Οι αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα που εμφάνισε ο Υπουργός το καλοκαίρι δεν στηρίζονται πουθενά. Κανείς που να διαθέτει είτε επιστημονική, είτε κοινωνική, είτε καλλιτεχνική, είτε οποιαδήποτε άλλη αξία δεν έχει υπερασπιστεί τις αλλαγές αυτές. Πόσο άλλο που οι αλλαγές αυτές δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτό το σύστημα εκπαίδευσης θα παράγει σε μεγάλο βαθμό αγόρια και κορίτσια που θα δηλώνουν ως επάγγελμα χειρώνακτες και οικιακά αντίστοιχα. Και οι γονείς μας δήλωναν αυτά τα επαγγέλματα, αλλά οι εποχές πια έχουν αλλάξει…. Απεργία λοιπόν! Και τι θα κερδίσεις; μου είπε κάποιος. Και πως θα κερδίσεις; πρόσθεσε κάποιος άλλος. Και πόσα θα χάσεις; Ρώτησε με αγωνία κάποιος τρίτος. Αυτά που θα χάσω είναι ψίχουλα μπροστά στα όσα έχω χάσει. Αν κερδίσω, θα κερδίσω με τον κόσμο στο πλευρό μου. Και το μόνο που θα κερδίσω είναι ότι όταν κάποιος αύριο μου πει : «Κι εσύ που ήσουν δάσκαλε, όταν διαλύονταν τα πάντα;» θα τον κοιτώ στα μάτια και θα του απαντώ : «Στο δρόμο και φώναζα».

Γράφει o Mατθαίoς Φραντζεσκάκης

"Ένας νέος που δεν μετέχει στα κοινά, είναι ανάξιος να λέγεται νέος. Δεν μπορεί ένας νέος να εξαντλείται στα ερωτικά του ενδιαφέροντα, στις σπουδές του, στα χορευτικά και στη ιδεολογία του ...Ολυμπιακού. Η νεολαία σήμερα απέχει από τα κοινά κι αυτό θα δημιουργήσει πολίτες αδιάφορους. Και οι αδιάφοροι πολίτες ανοίγουν τις πόρτες στα δεινά. Πιστεύω πως μια κυβέρνηση που θα προκύψει μελλοντικά, πρέπει να φροντίσει ώστε να τοποθετήσει ανάμεσα στους νέους τις έννοιες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Ώστε όλα τα σκοταδιστικά στοιχεία, οποθενδήποτε προερχόμενα, να αντιμετωπίζουν την αντίδραση της υγιούς νεολαίας. Μόνο έτσι θα είμαστε ήσυχοι ότι ο τόπος θα προχωρήσει σωστά. Φτιάξε ελεύθερους ανθρώπους, για να έχεις ελεύθερο χώρο." (Μανος Χατζιδάκις 23.7.1989)

Για την αντιγραφή Μ.Φ. Σεπτέμβριος 2013

4

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Μηδενική ανοχή έναντι των οίκων Η Ελλάδα είναι η χώρα με το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό, μετά την Ισπανία, ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη. Η ιδιοκτησία της πρώτης κατοικίας, ως προέκταση της αγροτικής μικρό-ιδιοκτησίας, έχει τεράστιο ιστορικό βάθος στη χώρα μας. Θεμελιώνεται μετεπαναστατικά, αναπαράγεται με της διανομές αγροτικού κλήρου στους μετανάστες από την Μικρά Ασία και μεταφέρεται στα αναδυόμενα αστικά κέντρα μεταπολεμικά μέσα από την αντιπαροχή. Αποτελεί κάτι παραπάνω από μια νομική σχέση στο βαθμό που γύρω από αυτήν γενεές επί γενεών προσάρμοζαν τις οικογενειακές τους στρατηγικές στην βάση της ικανότητας επιμέλεια κειμένου τους να αποκτήo Mιχάλης σουν ένα σπίτι. ΠαNικoλακάκης ράλληλα, ο θεσμός συνέχισε να ενισχύεται μέχρι πρόσφατα από το γεγονός ότι μέχρι και τη δεκαετία του ’90 η αγορά ακινήτων αποτελούσε την βασική μορφή κοινωνικής αποταμίευσης κα συσσώρευσης πλούτου για τα μικρομεσαία στρώματα. Από τους έλληνες μετανάστες, που τη δεκαετία του ’60 επιστρέφοντας διέθεταν το συσσωρευμένο τους εισόδημα για να «βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους», μέχρι την ίδια αυτή την ελληνική πολυκατοικία, ως συμμετοχικό εγχείρημα μιας οικογένειας και ενός μικροεργολάβου, η μικρο-ιδιοκτησία της γης κατέληξε να έχει αποτυπωθεί στο αστικό τοπίο της χώρας και στην αισθητική (ή έστω και ακαλαίσθητη) ιδιαιτερότητα των πόλεων μας. Κατά την περίοδο ηγεμόνευσης του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, την περίοδο Σημίτη, βασικός κορμός της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής ήταν, εδώ όπως και αλλού, η απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα και η συνακόλουθη κατακόρυφη αύξηση του δανεισμού

των νοικοκυριών. Βασικός κορμός του στην δική μας περίπτωση ήταν τα στεγαστικά δάνεια, καθώς και όλες οι παράλληλες μορφές καταναλωτικών δανείων, που αν και στις επίσημες στατιστικές δεν αποτυπώνονταν ως στεγαστικά (όπως τα επισκευαστικά δάνεια), αποτελούσαν το κέντρο μιας στρατηγικής που αποσκοπούσε στην αύξηση της κατανάλωσης χωρίς την συνακόλουθη αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων. Έτσι, η διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση βρήκε την Ελλάδα με μια ανθούσα αγορά κατοικίας της οποίας τον δυναμισμό των κινητοποιούσαν η πιστωτική επέκταση των τραπεζών και το χαμηλό εργατικό κόστος στις κατασκευές. Κατά την έναρξη της κρίσης η αγορά κατοικίας, η οικοδομή και οι εργαζό-

μενοι της, αποτέλεσαν από τα πρώτα θύματα. Από το 2007 έως το 2011 ο κατασκευαστικός κλάδος παρουσίασε μείωση κατά 65%. Η μείωση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την υποχώρηση της απασχόλησης στον κλάδο από τα μέσα του 2007 έως τις αρχές του 2012 κατά 45,5%. Έτσι, οι, κυρίως μετανάστες, εργαζόμενοι στις κατασκευές αποτέλεσαν και το στρώμα εκείνο της ελληνικής κοινωνίας που πρώτο αισθάνθηκε τις συνέπειες της κρίσης. Σαν ναν μην έφταναν όμως τα παραπάνω, η ίδια η εσωτερική υποτίμηση της οικονομίας ως στρατηγική εξόδου από την κρίση και η αντίληψη των δανειστών και της Τρόικας ότι η οικονομικές και φοροδοτικές ικανότητες των ελλήνων δεν αποτυπώνονταν στις επίσημες στατιστικές, καθιστούσε σταδιακά την κατοικία ως βασική πηγή από την οποία θα αντλούταν οι επιπλέον φόροι. Και αυτό την ίδια στιγμή που η πώληση κατοικίας είχε μεγαλύτερο κόστος για τον Έλληνα πωλητή από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη. Η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται αυτοπαγιδευμένη εντός του παραλογισμού της πολιτικής της. Το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων δόσεων, για την καταβολή

των οποίων οι έλληνες φορολογούμενοι υποτίθεται ότι αφαιμάζονται φορολογικά, κατευθύνεται στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το βασικό όμως πρόβλημα των τραπεζών είναι τα στεγαστικά δάνεια τα οποία οι πολίτες δεν μπορούν να αποπληρώσουν εξαιτίας της υπερφορολόγησης και της εκτίναξης της ανεργίας που η ύφεση προκαλεί. Η απαγόρευση εκπλειστηριασμών πρώτης κατοικίας αποτέλεσε μία σταγόνα λαοφιλούς πολιτικής στον ωκεανό των αντικοινωνικών μέτρων κατά την έναρξη της κρίσης. Σήμερα, πλέον, συνιστά μια βόμβα, οικονομική και πολιτική, στα θεμέλια της κυβέρνησης και του τραπεζικού συστήματος στο βαθμό που οι κυβερνώντες αρνούνται να εφαρμόσουν πραγματικά ριζοσπαστικά μέτρα. Σκοπός του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης είναι, με την πρόφαση της προστασίας των πλέον αδύνατον στρωμάτων, να ξεκινήσει πιλοτικά την άρση των απαγορεύσεων, σαλαμοποιώντας τις όποιες κοινωνικές αντιδράσεις ως προστασία των «βολεμένων». Η δικομματική ελπίζει ότι η ρύθμιση που εξασφαλίζει ότι αγορές κατοικίας σε αλλοδαπούς υπηκόους πάνω από 250.000 εξασφαλίζουν βίζα και το εντεινόμενο ενδιαφέρον για αγορά παραθεριστικής κατοικίας στην Ελλάδα από το εξωτερικό θα είναι αρκετά για την ανάσχεση μιας κατακόρυφης βουτιάς στις τιμές των ακινήτων που θα υπονόμευαν τα κεκτημένα της ανακεφαλαιοποίησης. Ανεξάρτητα όμως με όλα αυτά, η επίθεση στον θεσμό της ατομικής ιδιοκτησίας είναι ενδεικτική και κεντρικότατων επιλογών σχετικά με τους μετασχηματισμούς της ελληνικής κοινωνίας στις οποίες τα μνημόνια αποσκοπούν. Αν οι κυβερνήσεις έπαψαν να σέβονται την «ιερή αγελάδα» των μεσαίων στρωμάτων, το σπίτι, είναι απλούστατα γιατί δεν σκοπεύουν στην μελλοντικής τους αναπαραγωγή. Και αντιστοίχως, αν όλοι αυτοί οι κοινωνικοί σεισμοί αναπόφευκτα οδηγούν σε νέες κοινωνικές αντιδράσεις με βάθος και διάρκεια, οι αντιδράσεις αυτές θα είναι απαραίτητα σημαδεμένες από αυτή την μικροαστική ταυτότητα που πλέον αισθάνεται και βρίσκεται υπό απειλή.

ΦΥΛΛΟ

5

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Βίος και Πολιτεία – Περιμένοντας τη Κοινωνική Ανάταση Σε μια από τις πιο θρυλικές - όσο και επίκαιρες - περιπέτειες του Αστερίξ, «Τον Μάντη», ένας πρώην βυρσοδέψης, ο Ξερολίξ, φτάνει μια κρύα νύχτα στο γνωστό Γαλατικό χωριό κυνηγημένος από μια απίστευτη ξαφνική καταιγίδα, προσπαθώντας να βρει καταφύγιο και μια κούπα γάλα. ηλεύοντας τη δόξα της Πυθίας και εκμεταλλευόμενος την απουσία του δρυΐδη Πανοραμίξ και το φόβο των χωρικών να «μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους» ο κομπογιαννίτης, για να βγάζει τα «προς το ζην», θα προσπαθήσει «μαντεύοντας» να εκμεταλλευτεί την καλοπιστία των αφελών χωρικών. Θα προφητεύσει ό,τι οι ίδιοι ονειρεύονται, θα προβλέψει ότι θα εκπληρωθούν όλες οι επιθυμίες τους, θα τους πει ακριβώς ό,τι εκείνοι θέλουν να ακούσουν, με το αζημίωτο φυσικά. Μέχρι να ‘ρθει η ώρα να τον διώξουν με τις κλωτσιές ο Αστερίξ και ο κολλητός του ο Οβελίξ, ένας «μάντης» που δεν είχε καταφέρει να προβλέψει ούτε καν την κακοκαιρία που τον βρήκε αναπάντεχα, δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να ταΐζει με υποσχέσεις τους βολεμένους - με αγριογούρουνα και Ρωμαίους - Γαλάτες, φροντίζοντας απλά να ξεπερνιέται η οργή από το φόβο και τις προλήψεις. Τούτο το τελευταίο, ο φόβος να ξεπερνάει την οργή, δείχνει να είναι μια διαχρονική σταθερά στην προσπάθεια του «κοινωνικού ελέγχου». Παραμένει η «ικανή και αναγκαία» συνθήκη, μια συνθήκη που και απαιτείται αλλά και αρκεί, για να καθίσει το πόπολο στη θέση που τον θέλουν οι αποφασίζοντες, συνηθέστερα στον καναπέ. Στην Ελλάδα του σήμερα, την Ελλάδα της συγκυβέρνησης και των μνημονίων, στην Ελλάδα της τρόικα και της αντιπολίτευσης το μόνο που είναι ξεκάθαρο

Ζ

είναι η ομάδα των φιλήσυχων και βολεμένων χωρικών που φοβούνται πιο πολύ απ’ ότι οργίζονται. Αυτή και υπάρχει και υποφέρει και χρειάζεται να αναταχθεί σε πολλά επίπεδα. Όλα τα άλλα είναι μπερδεμένα και οι ρόλοι, όπως έρχονται από το παραπάνω κόμικ, πολύ δύσκολο να αντιστοιχηθούν. Ποιος είναι ο «Μάντης» μας; Εκείνος που λέει ότι όλα είναι ήδη καλά ή άραγε εκείνος που λέει ότι όλα θα γίνουν καλά με τη μαγική του μπαγκέτα; Ποιές είναι οι σωστές και ποιές οι λάθος «συνταγές»; Κυρίως όμως, ποιος είναι ο Αστερίξ μας; Ποιος θα διώξει εκείνον που παραπλανεί την κοινωνία, που θα την κάνει πιο υπεύθυνη κι εξωστρεφή, πιο οξυδερκή και διεκδικητική; Πως θα φύγει η μισαλλοδοξία και ο ωχαδερφισμός, πως θα γίνει ο φόβος δύναμη και τελικά, ποιος είναι εκείνος που θα δείξει τον δρόμο, για την κοινωνική ανάταση; Κι όμως, «Κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας…». Για να είμαι ειλικρινής, προσωπικά, δίπλα στο φόβο της κοινωνίας, ήδη, διαπιστώνω και πολύ οργή. Και για να γίνω παράλληλα πιο συγκεκριμένος, δεν την βλέπω να εκφράζεται προς την κατεύθυνση της κοινωνικής ανάτασης. Είδα μεγάλη οργή στους καταστηματάρχες της Ύδρας γιατί το κράτος «τόλμησε» να τους ελέγξει. Οι οργισμένοι κατηγόρησαν την πολιτεία για «απόβαση», πλάκωσαν στο ξύλο τους υπαλλήλους της ναυτιλιακής εταιρείας που έφερε το κλιμάκιο του ΣΔΟΕ στο νησί γιατί δεν κάνουν εξακρίβωση στοιχείων των επιβατών με την είσοδό τους στο πλοίο, απείλησαν τον Αστυνομικό Διευθυντή επειδή τόλμησε να προσπαθήσει να αποκαταστήσει την τάξη και τους έκλεισαν όλους μαζί ομήρους, αστυνομικούς και ελεγκτές, μέσα στο τμήμα κόβοντας και το ρεύμα παράλληλα, στο όνομα του δικαίου, υποστηριζόμενοι και από τους εκεί αυτοδιοικητικούς άρχοντες. Είδα μεγάλη οργή στην Μανωλάδα και

τους καλλιεργητές φράουλας να έχουν αλυσοδεμένους Πακιστανούς τον 21ο αιώνα, νουθετώντας τους καθημερινά με το ρητό «δεν θα τη βγάλετε..» και μερικές καραμπίνες φυσικά. Είδα οργή στα μάτια του Κατίδη την ώρα του ναζιστικού του χαιρετισμού προς το κοινό της προσφυγικής ΑΕΚ που δικαιολογούσε το παιδί, το οποίο «δεν ήξερε τι ήταν ο ναζισμός», το παιδί που σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος και οι παρατάξεις, άνανδρα κατηγόρησαν με οργή, όχι γιατί και οι ίδιοι ήξεραν τι είναι ο Κατίδης, αλλά γιατί στο πρόσωπό του είδαν ένα πολύ πρακτικό τρόπο να δείξουν την αγάπη τους για τη Δημοκρατία. Ναι, είναι αλήθεια ότι δε νοιώθω πάντα περήφανος για την οργή των Ελλήνων. Βλέπω καθημερινά την οργή των Δημοτικών Αστυνομικών που έχουν στρατοπεδεύσει έξω από τα Δημαρχεία, των σχολικών φυλάκων που εσχάτως νοιάζονται υπερβολικά για τις κλοπές της σχολικής περιουσίας, τους ένστολους που δεν θα επιτρέψουν να μην υπάρξει μισθολογική δικαίωση, ενώ σύντομα θα δούμε – ή έχουμε ήδη δει - τους καθηγητές να βάζουν λουκέτα στα γυμνάσια και τα λύκεια, ζητώντας τη συμπαράσταση και όλης της κοινωνίας, αυτής που στο τέλος της προηγούμενης σχολικής σεζόν της είχαν κάνει τη χάρη να μην τινάξουν στον αέρα τις πανελλήνιες εξετάσεις. Η πολιτικής της κινητικότητας, της διαθεσιμότητας, των απολύσεων προκαλεί και στο Δημόσιο οργή. Φυσικό είναι, αφού για σχεδόν ένα αιώνα είχαμε δύο κατηγορίες εργαζομένων, όπου η μία εξ’ ορισμού μπορούσε να απολυθεί οποιαδήποτε στιγμή και η άλλη, εξ’ ορισμού δε μπορούσε να απολυθεί ποτέ! Το αποτέλεσμα είναι τόσο αναμενόμενο όσο και εντυπωσιακό. Ο ιδιωτικός τομέας απώλεσε το 2012, 360.000 χιλιάδες θέσεις εργασίας, περίπου 1.000 θέσεις ημερησίως. Το ότι καθόμαστε και συζητάμε τόσο πολύ για 12.000 θέσεις δημοσίων

υπαλλήλων, των κοπανατζήδων, πλαστογράφων ή και επιόρκων, ήτοι λιγότερο από δύο εβδομάδες «φόρο αίματος» του ιδιωτικού τομέα δεν είναι παράλογο; Τελικά, ή μονιμότητα τι είναι; Δικαίωμα ή υποχρέωση; Οι Γαλάτες αρκούνταν σε ό,τι παρήγαγε το δάσος τους και ένοιωθαν υποχρεωμένοι απέναντί του, προστατεύοντάς το. Άντε να ‘χαν κι ένα μαγικό ζωμό για τους Γράφει ο Ρωμαίους, ο οποίος Κυριάκος Γ. Κώτσογλου* όμως ήταν για όλους. Στην Ελλάδα του σήμερα έχουμε συνδέσει την οργή, με τη διεκδίκηση εκείνου που είχαμε έστω κι αν αυτό ήταν μισθολογική αύξηση 70% σε μια δεκαετία ή ακόμα πιο γλαφυρά, εκείνου που θεωρούμε ότι μας ανήκει έστω και αν ως χώρα, δεν έχουμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις, που εμείς δημιουργήσαμε, ούτε για ένα μήνα. Με τους εκλεγμένους εκπροσώπους μας να μας χαρίζουν πολιτισμό και διαλόγους στυλ Κασιδιάρη – Κωνσταντοπούλου δεν έχουμε τη δυνατότητα να καταλάβουμε τη διαφορά ή ποιός είναι ο ηλίθιος. Παραμένουμε θεατές σε μια κοινωνία όπου ο βίος και η πολιτεία των πολιτών δεν είναι ό,τι πιο ενάρετο και η «αρετή» του Έθνους είναι «βίος και πολιτεία». Μετέωροι στο ενδιάμεσο αυτού του σχήματος περιμένουμε έναν ακόμα «Άγγελο – Εξάγγελο» να μας χαϊδέψει και πάλι τα αυτιά. Μέχρι τότε, η κοινωνική ανάταση που επιχείρησε ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής και οι διαφωτιστές - όταν μας χρειάστηκε – στηριγμένη στην πολιτισμική και εκπαιδευτική ανάταση που δημιούργησε ενεργούς πολίτες, δεν αποτελεί παράδειγμα για τους νεώτερους αφού δεν παρέχει πολιτικά οφέλη, ενώ η κοινωνία δε μπορεί να την επιλέξει μόνη της, αφού την έχει λησμονήσει πια… Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

6 Κρίση… οράματος Ύφεση για έκτη συνεχή χρονιά, τέσσερα χρόνια στα μνημόνια αλλά πολύ περισσότερα ακόμη χρόνια σε εσωτερικό λήθαργο. Ζούμε πιθανά σε ένα ιστορικό, πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο, μιας κατακερματισμένης κοινωνίας, με πολλαπλές ανατροπές της ατομικής και οικογενειακής μας ζωής, μετά την ευημερία στον θρίαμβο της καταναλωτικής κοινωνίας. Γράφει ο Τι λείπει άραγε; Λείπει το Γιώργος όραμα; Λείπει η ειλικρίνεια; Γώγουλος Η ζωή μας βρίσκεται εν μέσω κρίσης, όχι μόνο οικονομικής, όπως συνηθίζουμε να συζητάμε, αλλά κυρίως κοινωνικής. Έχουμε στερήσει, κυρίως στους νέους, και στερηθεί, το όνειρο και την αισιοδοξία, και ακυρώνουμε κάθε ελπίδα και προοπτική για τον νέο κόσμο. Ποιος τη ζωή μου… (Μίκης Θεοδωράκης). Μια παράσταση που ξύπνησε μνήμες, συναισθήματα, αξίες και κυρίως την ίδια τη ζωή. Οι ιδέες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και του αυτοκαθορισμού του ατόμου… Που βρίσκονται σήμερα όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι διανοούμενοι... (οι άνθρωποι του πνεύματος, της επιστήμης, του πολιτισμού…). Πώς δημιουργούν και πώς δείχνουν το όραμά τους; Πώς παρεμβαίνουν στις ζωές μας; Πώς (δεν) ορθώνονται στις πολιτικές της κρίσης; Γιατί οι περισσότεροι μένουν στη συντήρηση δυνάμεων; Διανοούμενος είναι αυτός που παρεμβαίνει στο πολιτικό πεδίο εν ονόματι της αυτονομίας και των ειδικών αξιών του πεδίου πολιτιστικής παραγωγής στο οποίο έχει διακριθεί. Και όχι μόνο έχει διακριθεί, αλλά χάρη σε αυτό έχει κατακτήσει έναν υψηλό βαθμό ανεξαρτησίας απέναντι στις εξουσίες (Πιερ Μπουρντιέ). Στο παρελθόν οι διανοούμενοι ήταν οι καθοδηγητές. Αυτό έχει τελειώσει σήμερα και καλώς. Οι άνθρωποι επιθυμούν λιγότερο να έχουν καθοδηγητές και περισσότερο να εκφράζονται οι ίδιοι. Η πνευματική

τους αποστολή όμως, δεν είναι ξεκομμένη απ' όσα διαδραματίζονται στον δημόσιο στίβο, ο λόγος τους μετράει κι οφείλει να είναι ηχηρός. Χρειάζεται μια αντίσταση/ αντίδραση σε όσα εκφράζονται στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, με επικεφαλής την τηλεόραση. Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στις έτοιμες σκέψεις σε μια μεγάλη κοινωνική κρίση όπως η τωρινή. Χρειάζεται να συγκροτηθεί ένα κοινό δίκτυο πνευματικών ανθρώπων. Χρειάζεται όραμα, αλληλεγγύη, αμοιβαία εμπιστοσύνη, κοινωνικές δεσμεύσεις και συμμετοχή.

Α Ν Ε Π Α Ι Σ Θ Η Τ Ω Σ

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ Βίλχελμ Ράιχ Δεν είμαι σίγουρος. Η γενική απεργία σου είναι αδύναμο όπλο. Θα σε κατηγορήσουν -δίκαια, μάλισταότι αφήνεις τη γυναίκα και τα παιδιά σου να πεινάσουν. Δε θα επιδείξεις τη μεγάλη ευθύνη σου για την ευημερία ή την καταστροφή της κοινωνίας σου απεργώντας. Απεργία θα πει να μην εργάζεσαι. Εγώ σου είπα ότι κάποια μέρα θα δουλεύεις για τη ζωή, όχι ότι θα πάψεις να δουλεύεις. Αν επιμένεις στη λέξη «απεργία», πες την «απεργία εργασίας». Απέργησε δουλεύοντας για τον εαυτό σου, τα παιδιά σου, τη γυναίκα ή τη σύζυγό σου, την κοινωνία σου, την παραγωγή ή το αγρόκτημά σου. Ξεκαθάρισε πως δεν έχεις χρόνο για πολέμους, ότι έχεις σημαντικότερα πράγματα να κάνεις. Διάλεξε ένα χωράφι έξω από κάθε μεγάλη πόλη της γης. Μάντρωσέ το με ψηλά τείχη κι άσε εκεί όλους τους διπλωμάτες και τους στρατάρχες της γης να αλληλοσκοτωθούν. Θα μπορούσες να το κάνεις αυτό, ανθρωπάκο, αρκεί μόνο να έπαυες να φωνάζεις ζήτω, ζήτω. Αρκεί να έπαυες να πιστεύεις ότι είσαι ένας κανένας, δίχως δική του άποψη... Όλα από σένα εξαρτώνται, ανθρωπάκο. Όχι μόνο το σφυρί ή το στηθοσκόπιό σου, αλλά η ζωή σου και η ζωή των παιδιών σου. Κουνάς το κεφάλι σου. Θαρρείς πως είμαι ουτοπιστής, αν όχι «Κομμουνιστής». Με ρωτάς, ανθρωπάκο, πότε επιτέλους θα έχεις μια καλή, μια εξασφαλισμένη ζωή. Η απάντηση σε ξενίζει. Θα 'χεις μια καλή, εξασφαλισμένη ζωή όταν το δώρο της ζωής θα σημαίνει για σένα περισσότερα από την εξασφάλιση, ο έρωτας περισσότερα από το χρήμα, η ελευθερία σου περισσότερα από την κοινή ή κομματική γνώμη! Για την αντιγραφή Βούλα Καντεράκη

ΦΥΛΛΟ

7

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Αγκάθι στα πισινά

Διονύσης Χαριτόπουλος Συλλεκτική Έκδοση Εκδ. Τόπος Oι εκδόσεις ΤΟΠΟΣ σας προσφέρουν τη Συλλεκτική Έκδοση με όλες τις νουβέλες και όλα τα διηγήματα του Διονύση Χαριτόπουλου. Πέντε σημαντικά και δυσεύρετα βιβλία, συγκεντρωμένα σε ένα τόμο, με τη χρονολογική σειρά που εκδόθηκαν. ΔΑΝΕΙΚΙΑ ΓΡΑΒΑΤΑ ( 1976) ΔΕΣΠΟΙΝΑ (1984) ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ Ο ΜΠΟΥΚΟΒΙ (1989) ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ MARLBORO (1991) AΠΟ ΔΩ ΠΕΡΑΣΕ Ο ΚΙΛΡΟΪ (1992) Ο Διονύσης Χαριτόπουλος, μέσα από τα παραπάνω έργα του, αποδομεί με αριστουργηματικό τρόπο τη μεταπολιτευτική εποχή των μεγάλων θριάμβων, της παραφροσύνης και της επίπλαστης ευμάρειας, που οδήγησαν στο οδυνηρό σήμερα. Η κρίση αναβλύζει από παντού και σιγά-σιγά διαβρώνει τα πάντα. Η διεισδυτική ματιά του συγγραφέα διαβάζει σωστά, πίσω από τα μεγάλα μυστικά και ψέματα, την καταιγίδα που έρχεται. Μια ιδιαίτερα προσεγμένη και καλαίσθητη έκδοση, με σκληρό εξώφυλλο και χρυσοτυπίες, που αξίζει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί και να πάρει την θέση της στη βιβλιοθήκη μας. Για να καταλάβουμε το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Η περιπέτεια του τηλεοπτικού μας συνεργείου στη βάση της του Σούδας έδωσε ακόμα μία αφορμή για συζητήσεις ως προς Μάριου Διονέλλη το καθεστώς που επικρατεί στην περιοχή. Λέω συνεχώς πως δεν ήταν είδηση η σύλληψή μας, ή ήταν έστω προσωρινά. Η είδηση είναι πάντα οι αντιδράσεις των πολιτών, το μόνιμο αίσθημα, το βάρος που αφήνει η ύπαρξη της Βάσης στα Χανιά και σ’ ολόκληρη την Κρήτη. Είδηση είναι οι φωνές των ανθρώπων από τα χωριά του Ακρωτηρίου που νιώθουν τον ουρανό να βαραίνει όταν φεύγουν πάνω από τα κεφάλια τους μαχητικά για να βομβαρδίσουν αμάχους. Έστω κι αν είναι άμαχοι μιας χώρας επικίνδυνης, μιας κυβέρνησης κακής. Στο κάτω κάτω ποιος όρισε το καλό και το κακό και ποιος τα εξαργυρώνει με τις ζωές των ανθρώπων αυτών; Αυτά σκεφτόμουν κρατούμενος στην Αστυνομική Διεύθυνση Χανίων. Ξέραμε από νωρίς ότι δεν πρόκειται να μας κάνουν και τίποτα, δεν ανησυχήσαμε παρά μόνο μήπως χάσουμε ένα βράδυ εκεί. Τελικά ούτε κι αυτό. Μα ό,τι έμεινε είναι εκείνη μυρωδιά του «εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς». Και από την άλλη, η ομόθυμη σχεδόν αντίδραση του κόσμου στο ρεπορτάζ που κάναμε στην πλατεία της Αγοράς. Οι 10 από τους 11 που ρωτήσαμε μας είπαν «να φύγουν», και η Βάση και αυτοί που τη φέρανε και την ανέχονται. Σα να χάρηκα όταν βρήκα τον έναν που είπε ότι δεν τον νοιάζει και θέλει η χώρα μας να τηρεί τις συμφωνίες και να είναι στο ΝΑΤΟ κτλ. Από ένα άγχος παράξενο μήπως φανεί στημένο το ρεπορτάζ και χωρίς αντίλογο. Στην πραγματικότητα όμως χωρίς αντίλογο ήταν, γιατί αυτό λέει ο κόσμος, αυτό θέλουν οι πολίτες, αυτό είπαμε και στις ανταποκρίσεις μας, αυτό ήταν που ίσως ενόχλησε… Να φύγουν. Δε μένει η δική μας μικρή ταλαιπωρία. Μένει η αυστηροποίηση του καθεστώτος γύρω από τη Βάση, η επαναβεβαίωση του ποιος κάνει κουμάντο, η αίσθηση της ακούσιας συμμετοχής και συνενοχής μας σε κάθε πόλεμο, σε κάθε δολοφονία. Κάπου στο βάθος παιάνιζαν ήδη τα πένθιμα εμβατήρια για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ που σίμωναν. Μαζί με τους αλλοτινούς αλαλαγμούς κατά των Βάσεων και της ΕΟΚ. Μαζί με τις μπαλωθιές των Κρητικών για τον αρχηγό και κάθε αρχηγό που πέρασε και πρόδωσε τούτο τον τόπο. Μπλέξανε οι παιάνες με τους ήχους των βομβαρδιστικών, έμπλεξε το σήμερα με το χτες, έμπλεξαν οι φωνές της ειρήνης με τους φόβους των ξενοδόχων για τον τουρισμό στο νησί. Είναι οι ίδιοι που ελπίζουν σε περισσότερες αφίξεις λόγω της έντασης στη Μέση Ανατολή. Έτσι είναι, το ξέρω, μα δε θα το συνηθίσω (ελπίζω) όσε φορές κι αν το δω στις δηλώσεις των φορέων. Τα μπλέξαμε γενικώς. Έχασε η φωνή μας τη δύναμή της μέσα στη συνήθεια της συνύπαρξης με τα όπλα του πολέμου δίπλα μας. Και αυτή η συνεχής επιβεβαίωση για το «ποιος κάνει κουμάντο», αγκάθι στα πισινά, που πονάει το ίδιο με τις πρώτες φωτογραφίες της επίθεσης στις γειτονιές της Συρίας ή όπου αλλού…

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

8

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Επαγγέλματα από το χθες στο σήμερα Ο Μόχθος των Ανθρώπων

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ «Όταν γίνεις ποίημα»

Γιώργος Αγοραστάκης «Είμαστε από καλή γενιά, Το γένος ΑΓΟΡΑΣΤΑΚΗ»

Συλλογικό ( λεύκωμα)

Ποιητική Συλλογή

Ένα βιβλίο για την «ιστορική γενεαλογία»

Αλ.Παπαδιαμάντης, «Χαλασοχώρηδες» και άλλες «δύο αιώνων πρίν» σύγχρονες πολιτικές ιστορίες

Εμμανουήλ Ροΐδη «Η Μηλιά»

Γιάννης Ελ. Μανουσάκης «Κίτρινες μέρες του Έτους της Βροχής»

Θεοδοσία Δασκαλάκη

Διασκευή: Μαρινέλλα Βλαχάκη Εικονογράφηση: Νίκος Μπλαζάκης Ένα τρυφερό παραμύθι για παιδιά αλλά και μεγάλους περιέχει CD με θεατρική απόδοση του παραμυθιού

Ποιητική Συλλογή

ΦΥΛΛΟ

9

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

"πώς πιστεύεις ότι θα ήταν ο κόσμος χωρίς εσένα;" Τυχαία προχθές βρήκα κάποιες παλιές σημειώσεις μου από μια εισήγηση μου στο πλαίσιο του life coaching σε μια ομάδα μεσήλικων. Μια φράση ξεπήδησε από το κείμενο και δεκαπέντε χρόνια μετά, πάλι μου τράβηξε την προσοχή: "πώς πιστεύεις ότι θα ήταν ο κόσμος χωρίς εσένα;" Ζούμε σε μέρες άγριες που η λέξη "ακεραιότητα" έχει χάσει τη σημασία της. Δίνουμε τον λόγο μας δίχως πολλή σκέψη, αθετούμε υποσχέσεις, φερόμαστε με ανειλικρίνεια στις σχέσεις, στις συναλλαγές ακόμη και στις πιο απλές επαφές μας, ψάχνουμε τρόπο να επιβιώσουμε πατώντας πολλές φορές επί πτωμάτων και δυστυχώς φτάσαμε στην εποχή του "ο θάνατος σου, η ζωή μου". Συχνά με απασχολεί ο αντίκτυπος που έχουν τα λόγια, η συμπεριφορά μας ακόμη και οι επιλογές μας στη ζωή των συνανθρώπων μας καθώς και η επιρροή που ασκούμε ή δεν ασκούμε σε αυτούς. Ζούμε σε μέρες που κάθε τέτοια σκέψη και κάθε αναφορά σε παρόμοια θέματα, θεωρείται ηθικοπλασία. Να όμως που δεν είναι! Στην πραγματικότητα μιλάμε για εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να κάνουν τη ζωή μας πιο

ποιοτική, τις σχέσεις μας πιο απολαυστικές και τις νέες γενιές πιο αποφασιστικές για διεκδίκηση σωστών και σταθερών σχέσεων. Παρατηρώντας την κατηφόρα που έχει πάρει το κράτος, το κίβδηλο που έχει αντικαταστήσει το γνήσιο, την ευκολία με την οποία παίρνονται αποφάσεις για το μέλλον των Ελλήνων αλλά και

Χωριά Με Φώτα Ανοιχτά 2013

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης σε συνεργασία με τοπικές αρχές, με φορείς αλλά και πολλούς φίλους υλοποίησε τον 6ο κύκλο εκδηλώσεων «Χωριά Με Φώτα Ανοιχτά» επικεντρώνοντας σε χωριά της περιοχής Κολυμβαρίου του Δήμου Πλατανιά. Έχοντας μεγαλύτερη εμπειρία και μετρώντας τις δυνάμεις μας σχεδιάσαμε ένα πλούσιο πρόγραμμα για τους μικρούς και τους μεγάλους φίλους της περιοχής. Μουσική, εκθέσεις, αναρτήσεις, προβολές, αστροπαρατηρήσεις, παρουσιάσεις βιβλίων και φυσικά δραστηριότητες για παιδιά σ΄ένα πλούσιο πρόγραμμα δυο και πλέον εβδομάδων. Στόχο μας η προβολή της περιοχής αλλά και η προβολή μιας ήπιας ανάπτυξης αυτής με την ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της.

τον σύγχρονο Έλληνα να ψάχνει στα σκουπίδια για να φάει, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ πώς θα ήταν σήμερα ο κόσμος και η κοινωνία αν εμείς είχαμε σταθεί με ακεραιότητα. Κι ακόμη πώς θα ήταν τα πράγματα αν ο καθένας από μας είχε δει πιο σοβαρά τον ρόλο του ως ενεργού πολίτη. Η πιο εύκολη απάν-

τηση στην ερώτηση "πώς θα ήταν καλύτερος ο κόσμος ή το μέλλον αυτής της χώρας" είναι "χωρίς πολιτικούς". Όμως καλύτερο είναι να σκεφτούμε τον τρόπο να γίνουμε λαός ακέραιος, πολίτες σοβαροί και αποφασιστικοί, Γράφει άνθρωποι επιρροής η Μπέττυ και αλληλέγγυοι. Σεμακούλα Μπορεί το σύνταγμα αυτής της χώρας, οι νομοθετικές ρυθμίσεις, η άρση πλειστηριασμών και τα μέτρα της Τρόικα να μην εξαρτώνται απο σένα, αυτό όμως το οποίο μπορείς να αλλάξεις, είναι η ποιότητα στις σχέσεις, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, η επιδίωξη του κοινού καλού έναντι του προσωπικού συμφέροντος και η καλυτέρευση της ζωής όχι μόνο της δικής σου αλλά και των γύρω σου. Ίσως τότε να έχει περισσότερο νόημα η ερώτηση "τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς εσένα". Προσωπικά θα ήθελα το στίγμα μου στον κόσμο να είναι μοναδικό, ο τρόπος που θα επηρεάσω τη ζωή άλλων ακόμη πιο ιδιαίτερος και η καθημερινή μου πορεία σημαντική.

10

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

XANIaRT 2013 Το πρόγραμμα «ΧΑΝΙaRT 2013 - Εικαστικές Διαδρομές στο Νομό Χανίων» είναι μια συλλογική προσπάθεια να αναδείξει ο Νομός Χανίων το εικαστικό δυναμικό του και να καταστεί το καλοκαίρι του 2013 το κέντρο των Εικαστικών Δράσεων τόσο για την Κρήτη όσο και για ολόκληρη την Ελλάδα, μια αρένα νέων καλλιτεχνικών τάσεων και ένα φόρουμ εικαστικού διαλόγου και δημιουργίας, ένα χωνευτήρι αλληλεπιδράσεων μεταξύ των γηγενών πολιτιστικών αξιών και των διεθνών ρευμάτων πρωτοπορίας, το βήμα παρουσίασης των εικαστικών αναζητήσεων για περισσότερους από 400 Έλληνες και Διεθνείς καλλιτέχνες. Κεντρικός άξονας ανάπτυξης και διερεύνησης του προγράμματος «ΧΑΝΙaRT 2013 – Εικαστικές Διαδρομές στο Νομό Χανίων» είναι το τρίπτυχο των Καιρών μας: «Μύθοι, Ουτοπίες, Πραγματικότητες». Συμπεριλαμβάνει περισσότερες από 40 εικαστικές δράσεις σε όλη την επικράτεια του Νομού Χανίων και ένα μεγάλο σύνολο από αυτές θα βρίσκεται σε παρουσίαση περισσότερο από ένα μήνα. Το κεντρικό προγραμματισμένο τμήμα του προγράμματος «ΧΑΝΙaRT 2013 – Εικαστικές Διαδρομές στο Νομό Χανίων» ξεκίνησε τον Ιούνιο με συμμετοχή 70 Ελλήνων και Διεθνών καλλιτεχνών στην έκθεση «Άσπρα - Μαύρα Όνειρα» στο «Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης - Ελαιουργείον» του Δρομονέρου και ολοκληρώθηκε την Κυριακή 15 Σεπτέμβρη με τα εγκαίνια της ομαδικής εικαστικής έκθεσης «Ο Πειρασμός του Κόκκινου Μήλου» στην νέα Αίθουσα Πολιτισμού του Αγροτοτουριστικού Ξενώνα «Μηλιά» που θα έχει χρόνο παρουσίασης δύο μήνες. Οι περισσότερες των εκθέσεων δέχτηκαν παράταση παρουσίασης και η έκθεση «Μονογραφίες» στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων θα παρουσιάζεται μέχρι και τον Μάη του 2014. Τα εγκαίνια και οι δράσεις του ΧΑΝΙaRT 2013 θα συνεχιστούν και κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου. Κάθε εικαστική έκθεση διατήρησε την αυτονομία της, είχε δικό της επιμελητή, δικό της χώρο παρουσίασης, συγκεκριμένη ημερομηνία εγκαινίων, ξεχωριστή διάρκεια, συγκεκριμένες ώρες επισκέψεων και δική της αφίσα. Οι χώροι των εκθέσεων ήταν σύγχρονες Αίθουσες Τέχνης, Βυζαντινά & Ενετικά Μνημεία, Ορθόδο-

ξες & Καθολικές Εκκλησίες, πρώην Βιομηχανικοί Χώροι, πρώην Δημοτικά Σχολεία, Εργαστήρια Επαγγελματιών, Οινοποιεία, Ξενώνες, Ξενοδοχεία, Κέντρα Εστίασης, Κέντρα Πολιτισμού, Βιβλιοθήκες, Μουσεία, Πινακοθήκες και Δημόσιοι Χώροι δίνοντας ιδιαίτερη προσέγγιση της σύγχρονης Τέχνης με τον τόπο παρουσίασής της. Μέσα στο πρόγραμμα «ΧΑΝΙaRT 2013 – Εικαστικές Διαδρομές στο Νομό Χανίων» υπήρξαν τρείς επιμέρους άξονες συνεργασίας και ανταλλαγής σύγχρονων πολιτιστικών αγαθών. Η συνεργασία με την εικαστική ομάδα «Εν Φλω» της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με το σχέδιο «ΣΙΣΥφως» που ανέπτυξε γέφυρες επικοινωνίας και εικαστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στον Νότο-Χανιά και στο Βορρά-Φλώρινα κορυφώνοντας την συνεργασία που είχε ήδη αναπτυχθεί ανάμεσα στα Χανιά και τη Θεσσαλονίκη με τις εκθέσεις «Ματαιότης» και «Από το Βορρά στο Νότο». Η Συνεργασία με δέκα εικαστικούς δημιουργούς από την Κωνσταντινούπολη και η παραμονή τους στα Χανιά για μια βδομάδα έδωσε τη δυνατότητα απευθείας ανταλλαγής θέσεων, δράσεων και απόψεων με τους κρήτες συναδέλφους τους. Και η ημερίδα «Μύθοι, Ουτοπίες, Πραγματικότητες: Διευρυμένα Σημεία» στην Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων με την παρουσίαση από καταξιωμένους εικαστικούς, επιμελητές και ιστορικούς της Τέχνης της θεωρητικής τεκμηρίωσης των σύγχρονων εικαστικών αναζητήσεων. Το πρόγραμμα «ΧΑΝΙaRT 2013 – Εικαστικές Διαδρομές στο Νομό Χανίων» είναι ένα από

τα τρία μεγάλα προγράμματα Συνεργασίας που εκπορεύονται από το «Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – Ελαιουργείον» και μαζί με τον «Δρόμο των Μουσείων» και τον «Κύκλο των Φαραγγιών» αποτελεί τον κεντρικό τριπλό άξονα του Μουσείου για την αναθέρμανση των Πολιτισμού και της Ανάπτυξης στην ενδοχώρα. Το πρόγραμμα συνδιοργανώνεται από την Περιφέρεια Κρήτης, την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, τους έξι Δήμους του νομού Χανίων, την ΚΕ΄ Εφορεία Προ-

ϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων και την 28η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων με την βοήθεια δεκάδων εθελοντών και την άμισθη προσφορά του πνευματικού έργου σαράντα και πλέον εικαστικών επιμελητών. Σημειώνουμε τέλος ότι για τη συμμετοχή των καλλιτεχνών δεν υπήρχε απαίτηση οικονομικής συνδρομής και όλες οι εκθέσεις και οι εικαστικές δράσεις είχαν για το κοινό ελεύθερη είσοδο.

Αντίο Μίκυ Μάους... Ο Χρήστος Τερζόπουλος, ιδιοκτήτης της Τερζόπουλος – Νέα Ακτίνα, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι διακόπτει την έκδοση των περιοδικών λόγω χαμηλών πωλήσεων. Μίκυ Μάους, ΚΟΜΙΞ, Αλμανάκο, Κλασικά, Μίκυ (Μεγάλο), Μίκυ Μυστήριο, Ντόναλντ, σπέσιαλ και επετειακές εκδόσεις και άλλα πολλά περιοδικά που κύριο μέλημά τους ήταν η διάπλαση χαρακτήρων και η διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων κυρίως των νεότερων αναγνωστών, πέρασαν στην ιστορία...

O εκδότης Χρήστος Τερζόπουλος έγραψε : «Μερικά πράγματα όπως ο

κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων. Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας. Έως την τελευταία στιγμή

κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον. Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζετε

με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση».

Σνιφ, κλαψ, λυγμ, σμπαρακουάκ...

ΦΥΛΛΟ

11

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Camera Obscura

Ο Πάνος Περαντωνάκης στην Camera Obsura Ο Πάνος Περαντωνάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1968. Η ενασχόληση του με τη φωτογραφία ξεκίνησε το 2010 παρακολουθώντας τα μαθήματα της Λέσχης Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Χανίων. Μετά από σύντομους πειραματισμούς, με διάφορα είδη φωτογραφίας, ανακάλυψε πως η φωτογραφία άγριας φύσης ήταν το είδος με το οποίο θα ασχοληθεί και σύντομα έγινε πάθος του. Από τότε ασχολείται, σε καθημερινή βάση, με την καταγραφή των πτηνών της Κρητικής υπαίθρου στο φυσικό τους περιβάλλον. Παράλληλα επισκέφτηκε δύο μεγάλους υδροβιότοπους της ηπειρωτικής Ελλάδας αναζητώντας νέες φωτογραφικές προκλήσεις.

Πως ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτογραφία; Εντελώς τυχαία, όταν ένα βράδι προσπάθησα να φωτογραφίσω το φεγγάρι με μία compact πού μόλις είχα αγοράσει. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις... Νομίζω ότι δεν φτάνουν.... Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείται πράγματα και καταστάσεις ή όχι; Ο δημιουργός τις φωτογραφίας είναι

αυτός πού θα το αποφασίσει. Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογραφική φωτογραφία είναι μεγάλος ο δρόμος Δεν νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω αφού θεωρώ τον εαυτό μου αρχάριο. Υπάρχει κάτι που θα θέλεις αλλά δεν έχεις καταφέρει να φωτογραφίσεις; Θεωρώ ότι το 99%, από αυτά πού θέλω να φωτογραφίσω δεν το έχω καταφέρει ακόμα.

12

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

«…Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε στον αθλητισμό με ΑΜΕΑ όλοι μας είναι να υποστηρίξουμε το άτομο να κινητοποιήσει και να αναπτύξει ισόρροπα και ισότιμα τις ιδιαίτερες δυνατότητες και ικανότητές του…» Κωνσταντίνος Νικολαντωνάκης, Προπονητής ΑΜΕΑ

Πως ξεκίνησες να προπονείς ΑΜΕΑ; Συνήθως όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό με τα ΑΜΕΑ έχουμε στο οικογενειακό ή στο φιλικό μας περιβάλλον κάποιο άτομο. Είμαι στις πισινές από 6 ετών .Όταν έφυγα από το τμήμα της κολύμβησης και πήγα στο πόλο στον ΝΟΧ μεγάλωνε μαζί μας στην πισίνα ένα παιδί με σύνδρομο down, ο Κυριάκος Πετρόχειλος. Ένα παιδί που έμαθε να κολυμπάει μαζί μας, να παίζει πόλο. Μάλιστα τότε τον παίρναμε μαζί μας στους αγώνες και τον βάζαμε να παίζει. Φαντάξου, ο τότε προπονητής Νίκος Βλαζάκης, όταν είχαμε ένα εύκολο αντίπαλο τον έβαζε στον αγώνα και δούλευε όλη η ομάδα για να σκοράρει και τα κατάφερνε. Το συναίσθημα του γκολ, να πιάσει την μπάλα, ήταν όλη η μαγεία. Αυτό με παρακίνησε και μου έβαλε το μικρόβιο να ασχοληθώ με τον αθλητισμό για ΑΜΕΑ. Η μητέρα του Κυριάκου ίδρυσε το 1992 το τμήμα Special Olympics του Ναυτικού Ομίλου Χανίων που δουλεύει δωρεάν για παιδιά με νοητική υστέρηση και μαθησιακές δυσκολίες και φυσικά χωρίς κρατική επιχορήγηση. Με λεφτά του ΝΟΧ και κάποιων χορηγών προσπαθούσε και προσπαθεί να λειτουργήσει. Η εθελοντική και συστηματική ενασχόληση μου με τα ΑΜΕΑ στην κολύμβηση στα special Special Olympics του Ναυτικού Ομίλου Χανίων ξεκίνησε ουσιαστικά από το 2000 όπου επέστρεψα και εγκαταστάθηκα μετά τις σπουδές μου. Από τότε σε καθαρά εθελοντική βάση αφιερώνω το χρόνο Συνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης

μου στον αθλητισμό των ΑΜΕΑ στα Χανιά. Η προσπάθεια περιλαμβάνει την υποστήριξη των ΑΜΕΑ με στόχο την κινητοποίηση και ανάπτυξη των ψυχοκινητικών δυνατοτήτων και δεξιοτήτων τους. Ποιοι είναι οι στόχοι σου προπονώντας ΑΜΕΑ; Με τον αθλητισμό δίνεται η δυνατότητα να πλησιάσεις τους ανθρώπους, να ζήσει κοντά τους, να γνωρίσει τον κόσμο τους, παρέχοντας τους το αναφαίρετο δικαίωμα να ζήσουν από κοινού, ισότιμα, με αισθήματα σεβασμού, αλληλοκατανόησης και αξιοπρέπειας. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε στον αθλητισμό με ΑΜΕΑ όλοι μας είναι να υποστηρίξουμε το άτομο να κινητοποιήσει και να αναπτύξει ισόρροπα και ισότιμα τις ιδιαίτερες δυνατότητες και ικανότητές του. Έχοντας αυτό ως στόχο, θα πρέπει να τονώσουμε την αυτοαποδοχή και την αυτοεκτίμησή του. Δουλεύοντας με ένα Άτομο Με Ειδικές Ανάγκες προσπαθώ να το ενθαρρύνω, να του προτείνω, να σκέφτομαι μαζί του και το διευκολύνω να παρακάμψει τα εμπόδια που το αναχαιτίζουν. Προσπαθώ να βρω τρόπους και οδούς που θα κινητοποιήσουν το δυναμικό του και τις εν δυνάμει ικανότητές του. Και η πολιτεία; Ως προπονητής και μαζί με τους γονείς και των άλλων κοινωνικών και αθλητικών παραγόντων, προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην προσπάθεια αλλαγής της νοοτροπίας και της στάσης απέναντι στα άτομα με κάποια σωματική ή διανοητική αναπηρία. Η πολιτεία αδιαφορεί και

απαξιώνει τον αθλητισμό στα ΑΜΕΑ στην χώρα μας και όχι μόνο σε αυτόν τον τομέα και σε άλλους όπως την εκπαίδευση και αλλού. Ουσιαστικά τους πετάνε στον καιάδα, χωρίς να υπάρχουν κρατικές επιχορηγήσεις στα σωματεία, με ακατάλληλους χώρους άθλησης και πρόσβασης από τα ΑΜΕΑ. Χωρίς να υπάρχουν προγράμματα άθλησης ΆΜΕΣΑ από την τοπική αυτοδιοίκηση, να παραμένουν αδιόριστοι όλοι οι παραολυμπιονίκες από το 2008, να καθυστερούν τις οικονομικές επιβραβεύσεις που δικαιούνται σύμφωνα με τον αθλητικό νόμο και οι παραολυμπιονίκες. Αυτό είναι το πραγματικό τοπίο, και όπως πάντα αυτό που γίνεται είναι όταν έρχεται ένας αθλητής από μια προσωπική επιτυχία να τρέχουν όλοι για τις αναμνηστικές φωτογραφίες, τις βαρύγδουπες και ανέξοδες δηλώσεις και τις δημοσιοσχετίστικες βραβεύσεις. Και μετά; «μην τον είδατε τον Παναή...». Αντώνης Τσαπατάκης … Η σχέση μου με τον Αντώνη ξεκινάει τον Απρίλιο 2009 όταν μου ζητήθηκε να τον βοηθήσω να ξανακολυμπήσει. Το σκέφτηκα και του είπα, έλα. Ως τότε ασχολιόμουνα μόνο με άτομα με νοητική υστέρηση. Πριν έρθει ο Αντώνης στην πισίνα σκέφτηκα πως μπορεί να δουλέψει κάποιος ο οποίος είναι παραπληγικός. Έβαλα τον εαυτό μου στην θέση του, πως να κινηθώ στην πισίνα, στο νερό, γι΄ αυτό έδεσα τα πόδια μου και άρχισα να κάνω εγώ δοκιμές στο νερό. Μπήκα στην θέση του για να κατανοήσω τις πραγματικές δυσκολίες και ανάγκες και με την βοήθεια του διαδυκτίου και την συνεργασία φίλων εξειδικευμένων γυμναστών από την Αθήνα ξεκινήσαμε και φτάσαμε να είμαστε στην κορυφή του

Special Olympics, παραολυμπιονίκες και Χανιά Τι σημαίνει αθλητισμός για ΑΜΕΑ και τι συμβαίνει στα Χανιά στο χώρο αυτό; Τα ΑΜΕΑ αποτελούν το 9-10% του συνολικού πληθυσμού της χωράς μας. Στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται άνθρωποι με προσωρινή η μόνιμη αναπηρία, παραπληγικοι,τετραπληγικοι,ακρωτηριασμενοι,νεφροπαθεις, μυοπαθεις,τυφλοι ολική η μερική ,κουφοί, άτομα με νοητική υστέρηση κ.α.. Στα πλαίσια αυτά και σύμφωνα με την ΓΓ Αθλητισμού στο χώρο του αθλητισμού των ΑΜΕΑ δραστηριοποιούνται: η Ελληνική Ομοσπονδία Αθλητισμού Κωφών (Ε.Ο.Α.Κ.) στην οποία έχουμε τον Χανιώτη Γιάννη Ερηνάκη μέλος της εθνικής ομάδας μπάσκετ και παγκόσμιο πρωταθλητή, απόφοιτο ΤΕΦΑΑ. Την Ομοσπονδία Σωματείων Ελλήνων Καλαθοσφαιριστών με καρότσι (Ο.Σ.Ε.Κ.Κ.) που στα Χανιά έχουμε τους Αετούς Κρήτης. Την Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία Ατόμων με αναπηρίες (Ε.Α.ΟΜ.ΑΜΕΑ) που στα Χανιά έχουμε τον ΑΡΙΩΝ Χανίων και τους ΑΕΤΟΥΣ Κρήτης. Επίσης έχουμε και τον Χανιώτη παραολυμπιονίκη και παγκόσμιο πρωταθλητή κολύμ-

κόσμου. Με πολλή δουλειά, πολύ χρόνο στην πισίνα και στο γυμναστήριο, έχοντας μάθει τον Αντώνη να δουλεύει και μονός του και όσο εγώ είμαι στην δουλειά μου, καταφέραμε να σηκώσουμε την ελληνική σημαία ψηλά στον κόσμο. Φυσικά δεν είμαι μόνος μου στον τομές του πρωταθλητισμού είναι ο ΑΣ Μεγαλόνησος, ο διατροφολόγος Αιμίλιος Τσεπέτης , το γυμναστήριο «Παλμός», η φυσιοθεραπεύτρια Στέλλα Πετραντωνάκη, η οικογένεια του ΝΟΧ και του ΕΑΚ Χανίων. Φυσικά οι οικογένειες και οι φίλοι μας που μας στηρίζουν καθημερινά. Παράλληλα μια ιδέα που είχα, και υλοποιούμε σιγά – σιγά με τον Αντώνη, είναι να επισκεπτόμαστε σχολεία ώστε τα παιδιά να μάθουν για την αναπηρία, τον σεβασμό και εάν τύχει σε κάποιον δικό τους να τον βοηθήσουν και να μην τον παρατήσουν, να φέρουμε και άλλα ΑΜΕΑ στον αθλητισμό. Δεν θα αναφερθώ στην σχέση μου με τον Αντώνη αλλά σ΄αυτό που δηλώνει αυτός για εμένα, «άνθρωπος, στήριγμα, φίλος, αδερφός». Πιστεύω αυτές οι κουβέντες τα λένε όλα και για τους δυο μας. Τι σημαίνει για σένα η προπόνηση ΑΜΕΑ Τα πιο μεγάλα δώρα που μπορούμε να δώσουμε σ’ αυτούς τους «αθλητές της ζωής» δεν είναι υλικά, αλλά κυρίως δώρα ψυχής, όπως η αγάπη μας, ο χρόνος μας, η φροντίδα, το δικαίωμα, η καλοσύνη, η ενθάρρυνση, η ευκαιρία. Άλλωστε, όπως λέει και ο Νίκος Καζαντζάκης: "ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει μόνος. κι αν είναι τυχερός, θα βρει συνοδοιπόρους στο ενδιάμεσο διάστημα"

βησης Αντώνη Τσαπατάκη που ανήκει στο ΑΣ Μεγαλόνησος Ηρακλείου Κρήτης. Τέλος έχουμε τον Εθελοντικό Μη Κερδοσκοπικό οργανισμό special olympics hellas που στα Χανιά σε συνεργασία με τον Ναυτικό Όμιλο Χανίων έχει τμήμα κολύμβησης, κανόε καγιάκ και τμήμα bowling ΑΜΕΑ. Ποια η διαφορά των special olympics και των παραολυμπιακών; Τα special olympics και οι παραολυμπιακοί είναι δύο διαφορετικές οργανώσεις που έχουν αναγνωρισθεί από τη διεθνή ολυμπιακή επιτροπή. Στα special olympics συμμετέχουν αθλητές με διανοητική αναπηρία όλων των βαθμίδων ικανότητας. Ένα μικρό ποσοστό των αθλητών special olympics έχει και σωματική αναπηρία. Στους παρολυμπιακούς συμμετέχουν αθλητές έξι κατηγοριών αναπηρίας που αγωνίζονται μόνο σε ανώτατο αθλητικό επίπεδο (πρωταθλητισμό) και έχουν τα ίδια προνόμια με τους ολυμπιονίκες και τους κωφούς αθλητές (οικονομικές επιβραβεύσεις ,διορισμό στο δημόσιο τομέα, παροχή άδειας ΠΡΟΠΟ από τον ΟΠΑΠ) σε περίπτωση επιτυχίας σε αγώνες όπως τους παραολυμπιακούς και τα παγκόσμια πρωταθλήματα όπως ορίζει ο αθλητικός νόμος.

ΦΥΛΛΟ

13

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Αναπηρία σημαίνει έλλειψη κάποιου σωματικού μέλους. Όχι όμως πνεύματος Αντώνης Τσαπατάκης, Χανιώτης παραολυμπιονίκης Πως ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τον αθλητισμό; Η εμπλοκή μου με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με την κολύμβηση, ξεκίνησε κάπου στα μέσα του 1993 καθώς το κολυμβητήριο βρίσκεται κοντά στο σπίτι μου θεωρώντας έτσι οι γονείς μου σωστό ότι είναι ένα καλό κίνητρο για ασχοληθώ με την κολύμβηση.

-Τι σε γοητεύει στην κολύμβηση; Αυτό που με γοητεύει, είναι το καλό που μπορεί να σου προσφέρει σωματικά όσο και το καλό που σου προσφέρει πνευματικά καθώς η μονή επικοινωνία που έχεις μέσα στο νερό είναι αυτή με τον εαυτό σου! Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας αθλητής με αναπηρία που ζει στην περιφέρεια; Τα προβλήματα έχουν να κάνουν κυρίως με την προσβασιμότητα. Όσο ανεξάρτητος και αν είσαι, η έλλειψη αυτή, δεν σε αφήνει να ξεδιπλώσεις αυτή σου την δυνατότητα. Σε ποιο βαθμό οι αθλητές με αναπηρία έχουν υποστήριξη από το κράτος; Υπάρχει η κατάλληλη υποδομή, σοβαρός προγραμματισμός και αθλητικά προγράμματα; Καμία η υποστήριξη του κράτους προς του αθλητές ΑΜΕΑ! Λόγω της δραστηριότητας μου στο χώρο της παγκόσμιας κολύμβησης γνωρίζω από πρώτο χέρι το τι προσφέρουν οι άλλες χώρες στου αθλητές τους, και η στην σύγκριση αυτή υπάρχει χάσμα ανάμεσα στην προσφορά της χώρας μου και αυτή των άλλων χωρών! Τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά του Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, έχει σημειωθεί αύξηση στον αριθμό των ατόμων με αναπηρία που ασχολούνται με τον αθλητισμό. Που οφείλεται; Η αύξηση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία, ειδικά μετά

βλήματα που περνάνε!

από τους Ολυμπιακούς οφείλεται στο γεγονός ότι Πολλοί άνθρωποι δεν γνώριζαν για ότι μπορεί ένα άτομο με ειδικές ανάγκες να αθληθεί όπως ένας αρτιμελής άνθρωπος. Έτσι βάση αυτού του καινούργιου δεδομένου για εκείνους, ώθησαν ή άρχισαν να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Τι σημαίνουν για σένα οι μεγάλες αθλητικές διακρίσεις σου; Για μένα είναι η ικανοποίηση και αξιοποίηση των κόπων μου! Περισσότερο με ενδιαφέρει όμως η δύναμη και το κουράγιο που δίνουν στον κόσμο που έρχεται και με συγχαίρει (άγνωστος ή γνωστός) βλέποντας μέσα από αυτούς και εμένα, ανάλογα προ-

Σε ποιους θα «χάριζες» τις όμορφες στιγμές των διακρίσεων σου; Φυσικά τις διακρίσεις μου θα της χάριζα στους ανθρώπους που με στήριξαν και με στηρίζουν από την αρχή του ατυχήματος μου και δεν είναι άλλοι από την οικογένεια μου, τον προπονητή μου Κώστα Νικολαντωνάκη αλλά και αυτούς που δεν φαίνονται, αυτοί είναι οι φίλοι μου, που με την στήριξη τους ίσως και να μην ήμουν εδώ και να σας απαντώ τώρα! Σε καλούν συχνά σε σχολεία έχεις σκεφτεί το γιατί; Το να πηγαίνω στα σχολεία και μιλάω στα παιδιά είναι κάτι το οποίο με κάνει νιώθω ζωντανός και αυτό γιατί έχω κάτι να τους προσφέρω! Κάτι που η πολιτεία με τις απαρχαιωμένες μεθόδους της τους το έχει στερήσει! Έτσι λοιπόν επίσης θεωρώ ότι το θεμέλιο κάθε πολιτείας είναι η παιδεία, θεωρώ ότι εφόσον έχω αυτή την δυνατότητα, του να δείξω στα παιδιά, όχι μόνο το πως εντάξουν στο κοινωνικό σύνολο τα άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά, το πως κάθε πρόβλημα που συναντούν στη ζωή τους πρέπει να το αντιμετωπίζουν με επιμονή και θάρρος και κυρίως Αγάπη για τους εαυτούς τους αλλά το κυριότερο για την Αγάπη που πρέπει να έχουν στους γύρω τους! Μιλάς συχνά με παιδιά, θυμάμαι το ποιο δύσκολο πράγμα που σε έχουν ρωτήσει; Έχεις κάτι που θέλεις κάθε φορά να μεταφέρεις στα παιδιά για την εμπειρία σου με το ατύχημα, τον αθλητισμό, την ζωή μετά το ατύχημα. Όλα αυτά όμως τους τα αποσαφηνίζω πρωτάσοντας το ατύχημα που είχα! Όσο για την ερώτηση που με έκανε να την σκεφτώ παραπάνω από τις άλλες είναι "αν θα γύριζα το χρόνο πίσω"! Πιστεύεις ότι η διαφορετικότητα είναι μια λέξη που φοβίζει; Η λέξη διαφορετικότητα πρέπει να απασχολήσει περισσότερο τους άλλους... Τι είναι για σένα η αναπηρία; Αναπηρία σημαίνει έλλειψη κάποιου σωματικού μέλους. όχι όμως πνεύματος. Εκεί πρέπει να δίνουν βάση όλοι! Ποιο είναι το πράγμα εκείνο που συνεχίζει να σε χαλάει στην καθημερινότητα σου; Αυτό που με πειράζει, και από ότι βλέπω θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα καθώς η πληθώρα των πολιτικών που απαρτίζουν την κυβέρνηση μας είναι κοντόφθαλμοι, είναι ο παραγκωνισμός των ατόμων με αναπηρία. Ποια είναι τα όνειρα σου, τα σχέδια σου, για το μέλλον; Τα σχέδια για τον μέλλον είναι ένα μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Ρίο το 2016!

14

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Πέτυχα κι εγώ πρωτογενές πλεόνασμα Πάντα μου άρεσαν οι μεγάλες εθνικές ιδέες. Η ανακατάληψη της Αγιάς Σοφιάς και η κόκκινη Μηλιά παλιότερα, το «κούρεμα» του χρέους πρόσφατα, μέχρι να απαγορεύσει το Βερολίνο στην κυβέρνηση να το εμφανίζει ως εθνικό στόχο. Τώρα έχουμε καινούργιο, το πρωτογενές πλεόνασμα. Στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο, ο πρωθυπουργός επανέλαβε τη φράση «πρωτογενές πλεόνασμα» 22 φορές. Μόνο τη λέξη «θα» επανέλαβε περισσότερο, 120 φορές ακριβώς.

διαμαρτυρηθούν, τους έριξα μια επιστράτευση που τη θυμούνται ακόμη. Με βαριά καρδιά έκοψα και τα 50 ευρώ για τις εξετάσεις και τα φάρμακα της γιαγιάς. Έτσι, το ΠιΠι μου έγινε όχι 50 ευρώ, όπως είχα υπολογίσει, αλλά 75 και πάνω.

Του Στέλιου Κούλογλου

Αποφάσισα έτσι να πετύχω πρωτογενές πλεόνασμα (ΠιΠι, για συντομία, από δω και κάτω) και σε οικογενειακό επίπεδο. Εμπνέομαι από το μότο των πρώην Αριστερών και νυν κρυφοσαμαρικών, που είναι τώρα με την Τρόικα: πριν αναρωτηθείς τι κάνει η κυβέρνηση για σένα, σκέψου εσύ τι κάνεις για την κυβέρνηση.

www.pyxida.gr

ΠιΠι σημαίνει να έχεις περισσότερα έσοδα απ' ό,τι έξοδα, βγάζοντας έξω την αποπληρωμή των δανείων και τους τόκους. Δεν υπολόγισα, λοιπόν, καθόλου το στεγαστικό δάνειο, παρότι η Τρόικα θέλει να ξεκινήσει τους πλειστηριασμούς και να μου πάρει το σπίτι. Δεν το παίρνω προσωπικά: απλώς θέλουν να πέσουν οι τιμές των ακινήτων στην Ελλάδα, ώστε να μπορεί να περάσει και ο Γερμανός συνταξιούχος ευχάριστα γεράματα.

Το οικογενειακό εισόδημα είναι 1.000 ευρώ τον μήνα. Τα έξοδα είναι: 500 ευρώ που πάνε στο φαγητό, 200 στους λογαριασμούς, 400 στα φροντιστήρια-σχολεία των παιδιών κ.λπ., 250 σε προσωπικά έξοδα, 300 σε φίλους από δανεικά που πρέπει να ξεπληρώνω κάθε μήνα, γιατί και σε αυτούς παρουσιάστηκαν ανάλογα προβλήματα, και 50 ευρώ στις εξετάσεις και στα φάρμακα της γιαγιάς. Το σύνολο εξόδων είναι 1.700 ευρώ, άρα το πρωτογενές έλλειμμα 700 ευρώ. Έπρεπε να κόψω 750 ευρώ, ώστε να εμφανίσω ΠιΠι 50 ευρώ. Αποφάσισα να ακολουθήσω τη μέθοδο με την οποία κάνει φέτος ΠιΠι ο κ. Στουρνάρας, του οποίου εκτιμώ αφάνταστα τις ικανότητες. Είχε, παραδείγματος χάριν, προβλέψει το 2010, τότε που άρχισαν τα μνημόνια, ότι το 2013 θα είχαμε μπει σε

τροχιά μεγάλης ανάπτυξης. Όπως εξήγησε και ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη, η ύφεση το δεύτερο τρίμηνο του 2013 ήταν 3,8% και όχι 4,6%, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Τρόικας, που σημαίνει ότι ο Στουρνάρας σταδιακά δικαιώνεται. Οι πρώτες περικοπές ήταν παιχνιδάκι. Έκοψα αμέσως τα 300 ευρώ που χρωστάω στους φίλους. Πήγαν να διαμαρτυρηθούν, αλλά τους αποστόμωσα λέγοντας ότι το ίδιο ακριβώς κάνει και η κυβέρνηση, που παρακρατεί τις επιστροφές φόρων και τις εγγράφει στο ΠιΠι της. Ύστερα, σταμάτησα να πληρώνω τους λογαριασμούς, όπως κάνει το υπουργείο Οικονομικών, που έχει μηδενίσει τις δημόσιες επενδύσεις, γράφοντας την ανάπτυξη και την καταπολέμηση της ανεργίας στο δικό του πιπί. Τα πράγματα ζορίσανε κάπως όταν περιόρισα τις δαπάνες για το φαγητό και τα υπόλοιπα μέλη διαμαρτυρήθηκαν, ρωτώντας τι θα τρώνε. Τους εξήγησα την αναγκαιότητα συμμετοχής στην εθνική προσπάθεια και ότι από δω και στο εξής θα τρώμε μια φορά τη μέρα, ενώ το βράδυ θα κοιτάμε ειδήσεις και θα τρώμε ΠιΠι. Περιόρισα δραστικά τα έξοδα για σχολεία-φροντιστήρια και όταν τα παιδιά πήγαν να

Περιττό να μιλήσω για τον ενθουσιασμό που αρχικά επικράτησε στην οικογένεια. Παρά τις κακουχίες, έβλεπαν το δικό μου ΠιΠι, και κατ' επέκταση του Στουρνάρα, σαν να ήταν δικό τους. Είναι αλήθεια ότι μετά από δυο-τρεις μήνες παρουσιάστηκαν κάποια προβληματάκια. Με τους φίλους που θέλουν τα δανεικά πίσω γίναμε μαλλιά-κουβάρια, επειδή δεν πληρώναμε τους λογαριασμούς μάς έκοψαν το νερό, το φως και τη θέρμανση, τα παιδιά έμειναν μετεξεταστέα στο σχολείο και η γιαγιά τα κακάρωσε, ένα θλιβερό γεγονός που όμως ελάφρυνε τον οικογενειακό προϋπολογισμό και στον τομέα των εξόδων για φαγητό. Στο τέλος ήρθαν και από την τράπεζα στην οποία χρωστάγαμε το στεγαστικό δάνειο, την αποπληρωμή του οποίου δεν είχα συμπεριλάβει, όπως θα θυμάστε, στους υπολογισμούς για το ΠιΠι, και μου είπαν ότι, εν τω μεταξύ, το χρέος είχε αυξηθεί. Δεν έφερα αντίρρηση - άλλωστε και ο κ. Σαμαράς παραδέχτηκε το Σάββατο ότι και το χρέος της χώρας έχει αυξηθεί, αλλά όχι και τόσο πολύ ώστε να το κάνουμε θέμα. Επειδή η κυβέρνηση, μετά από πιέσεις της Τρόικας, ξεπάγωσε τους πλειστηριασμούς ακινήτων, ήρθαν να μας πάρουν και το σπίτι. Πεινασμένη, διχασμένη και εξουθενωμένη, η οικογένεια δεν μπορούσε να αντισταθεί ούτε για τα μάτια των παπαράτσι. Έτσι κάπως μείναμε με το ΠιΠι στο χέρι. www.tvxs.gr

ΦΥΛΛΟ

15

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Η επιστροφή ταυτίζεται συνήθως με την Ιθάκη .Έτσι μάθαμε στην Οδύσσεια .Εκείνος ο ταλαίπωρος πανούργος Έλληνας , ο Οδυσσέας , αφού έζησε τη δίνη του Τρωικού και απέδειξε την ευφυία της ράτσας μας γύρισε στην πατρίδα .Ο πόθος για το ξερονήσι του ήταν ισχυρότερος από τον επίγειο παράδεισο της Καλυψώς και το δώρο της αθανασίας .Και εκείνο το παλάτι του με τα προβλήματά του ήταν ποθεινότερο της γλυκιάς και ήσυχης ζωής με μια θεά . Επέστρεψα και εγώ στην «Ιθάκη» που τη λένε Αθήνα .Μετά τη γλύκα της ηρεμίας πέντε χρόνων στο νησί της Ρόδου έτρεξα σα χαμένη στην ταχύτητα της πρωτεύουσας . Ομολογουμένως τα βρήκα σκούρα .Με το καλημέρα σας λίγο έλειψε να με πατήσει το τραμ …εμ …μέχρι να συντονιστώ! Μάλιστα απ’τη βιασύνη μου δε χτύπησα το εισιτήριο στο τραμ αλλά έτσι έπρεπε,λέει, γιατί κρατούσα το κατάλληλο εισιτήριο…στάθηκα δηλαδή τυχερή ! Απίστευτη ζάλη! Είχα δει προηγουμένως στο τρένο ένα νεαρό να ψελλίζει «πεινάω,ρε»και εξείχαν τα Γράφει η Θεoδoσία κόκκαλα της λεκάνης του .Είχα δηλαδή σκιαχτεί! Δασκαλάκη Στην επιστροφή δε δύο κύριοι κρατούσαν τα ταπεράκια του συσσιτίου και αντάλλαξαν ένα «τι κάνεις ;» . Λίγο πριν είχα δει έναν άλλο άνθρωπο να ζαλίζεται και του έδωσα τη θέση μου για να καθίσει .Μου είχε πει ένα εγκάρδιο «ευχαριστώ». Είχα δει και έναν παππού με μια νάυλον τσάντα που είχε μια κουβέρτα και ένα τάπερ να ψάχνει γωνιά για να κοιμηθεί .Στην περιοχή μου όμως είδα τις καφετέριες γεμάτες και τα μεζεδοπωλεία επίσης .Οι έφηβοι δεν μου έδωσαν την εντύπωση ότι έχουν αλλάξει .Ίσως βέβαια η φύση τους να τους ωθεί στο να ζουν τη στιγμή και αυτό να τους σώζει …Με την επιστροφή μου ζω πάλι στο «παλάτι» μου όμως, αν ο Οδυσσέας είχε να αντιμετωπίσει τους μνηστήρες ,τους οποίους τελικά και «καθάρισε» ,εγώ έχω να αντιμετωπίσω το χάος της αγοράς και το φάντασμα της ανεργίας .Σχέδιο δεν έχω καταστρώσει μαζί με το γιο μου …Τόξα και βέλη έχω, όπως χιλιάδες άνθρωποι σαν εμένα όμως στην κοινωνία των Τραπεζών καμιά Πηνελόπη δε σε περιμένει γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν αισθήματα . Δηλαδή ,δεν υπολογίζονται οι άνθρωποι . Καλώς ήρθα λοιπόν στην «Ιθάκη»,που δεν με περίμενε και που οι γείτονες με προϋπάντησαν με ένα «καλό χειμώνα»…

Για να μπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ στο σπίτι σας… Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα… Συνδρομή ετήσια 10 ευρώ Υπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώ Συνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας: ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719 ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719 ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348 ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ ή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135 Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Ευρωπαϊκό ομαδικό πρωτάθλημα σκακιού 2013» Συνεχίζοντας την παράδοση των τελευταίων ετών, άλλη μια σημαντική σκακιστική διοργάνωση πρόκειται να πραγματοποιηθεί στη χώρα μας στο σύντομο μέλλον. Από τις 19-27 Οκτωβρίου 2013 θα διεξαχθεί στο νησί της Ρόδου το Ευρωπαϊκό ομαδικό πρωτάθλημα σκακιού, από το οποίο θα προκύψει η πρωταθλήτρια ομάδα στην Ευρώπη για το 2013. Κατά το παραπάνω χρονικό διάστημα όλα τα φώτα της σκακιστικής επιΓράφει ο καιρότητας θα είναι στραμμένα στο «νησί των Ιπποτών» καθώς η παγκόΜιχάλης σμια σκακιστική ελίτ θα βρίσκεται εκεί. Δαρμαράκης Πρόκειται ουσιαστικά για το σκακιστικό «Champion’s League», καθώς κάθε χώρα συμμετέχει με μία έως τέσσερις ομάδες ανάλογα με τη δυναμικότητα των εθνικών τους πρωταθλημάτων. Έτσι βλέπουμε παραδείγματος χάρη τη Ρωσία να εκπροσωπείται από τέσσερις ομάδες, τη Γερμανία, Αγγλία, Νορβηγία και το Βέλγιο από τρεις, και την Ελλάδα με τη Φιλανδία να εκπροσωπούνται από δύο ομάδες. Τα συνολικά έπαθλα για τους νικητές φτάνουν τα 51.000€, και μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει συμμετοχή 60 ομάδες, αποτελούμενες από 6 παίκτες. Από ελληνικής πλευράς έχει δηλώσει συμμετοχή η πολύ ισχυρή ομάδα του Περιστερίου και η Σκακιστική Ακαδημία Χανίων. Οι στόχοι των δύο ομάδων είναι διαφορετικοί: από τη μια η ομάδα του Περιστερίου θα προσπαθήσει να πλασαριστεί στις πρώτες θέσεις της Ευρώπης – πράγμα καθόλου εύκολο-, και από την άλλη η ομάδα της Σκακιστικής Ακαδημίας Χανίων η οποία συμμετέχει μόλις για δεύτερη φορά στη συγκεκριμένη διοργάνωση δίνοντας την ευκαιρία σε ντόπιους σκακιστές να συμμετάσχουν στην κορυφαία αυτή διοργάνωση. Ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων όμως σίγουρα κερδισμένοι θα βγουν οι τοπικοί λάτρεις του αθλήματος που θα μπορέσουν να παρευρεθούν σε αυτή την εξέχουσα διοργάνωση, όπως επίσης οφελημένο θα είναι και το ελληνικό σκάκι γενικότερα μιας και τέτοια τουρνουά αναβαθμίζουν την εικόνα των κορυφαίων σκακιστών και λειτουργούν ως κίνητρο για να επανέλθουν στη χώρα μας στο μέλλον. Το επίσημο site της διοργάνωσης http://euro2013.chessdom.com/

16

ΦΥΛΛΟ

Μηνύματα «Αντίστασης» από τη νέα γενιά

Στα χρόνια της κρίσης έχει ειπωθεί επανειλημμένως ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία δε διαθέτει κουλτούρα αντίστασης. Γι’ αυτό ίσως και τα δεινά που υφιστάμεθα από τους κυβερνώντες μας και τους ευρωπαίους εταίρους μας δεν έχουν τελειωμό. Ακούγοντας τη λέξη «αντίσταση» το μυαλό μας πάει στις διαδηλώσεις, τις απεργίες, τα συλλαλητήρια, τις καταλήψεις αλλά και σε κάθε κινηματική δράση-ή και απλή καθημερινή πράξη- που θέτει στο επίκεντρό της την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, της πολιτιστικής κληρονομιάς του και του φυσικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει. Αντιστεκόμαστε όταν συμμετέχουμε σε μία απεργιακή κινητοποίηση, σε μία οικολογική οργάνωση, σ’ ένα σύλλογο που αγωνίζεται για τη διατήρηση και τη διάδοση των ηθών και των εθίμων μιας περιοχής. Αντίσταση όμως κάνουμε κι όταν ερχόμαστε με τη συμπεριφορά και τη στάση της ζωής μας σε ρήξη με κατεστημένες συμπεριφορές και νοοτροπίες, υπεύθυνες για πολλά από τα προβλήματα που σήμερα μας ταλανίζουν. Όταν μάλιστα τα μηνύματα «αντίστασης» έρχονται από τη νέα γενιά-τα παιδιά μας είναι συχνά πιο ώριμα, υπεύθυνα και «σοφά» από εμάς τους μεγάλους-τότε το μέλλον της χώρας μας μπορεί να είναι ελπιδοφόρο. Η Αννούλα πέρασε στη Νομική Αθηνών χωρίς να χρησιμοποιήσει τη δυνατότητα, το προνόμιο της προσαύξησης των μορίων που της παραχωρεί η Πολιτεία επειδή είναι πρωταθλήτρια κολύμβησης. Θα μπορούσε να εισαχθεί στη Σχολή της αβρόχοις ποσί, μόνο με τις επιδόσεις της στο κολύμπι. Μα δεν συμβιβάστηκε να την ξυπνήσει κανείς από το όνειρό της, αν αυτό δεν έφτανε στην κορύφωσή του. ΑποφάΓράφει η Μαρία Κρέτση

σισε λοιπόν να αντισταθεί στο δέλεαρ των προνομίων. Ο Νίκος ήθελε από πολύ νωρίς να διδάξει, και τα κατάφερε. Πέρασε στη Φιλοσοφική Κρήτης. Πραγματοποίησε το όνειρό του παρά τα όσα αντίξοα και απαισιόδοξα συμβαίνουν στο χώρο της Παιδείας, καταργήσεις σχολείων, συγχωνεύσεις, υποβαθμίσεις, μισθοί της πείνας, απαξίωση του εκπαιδευτικού. Ε και; Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τον εμποδίσει να σπουδάσει εκείνο που μπορεί, θέλει και αγαπά. Η Όλγα, παιδί μεταναστών από την Αλβανία, εισήχθη στη Νομική Αθηνών αποδεικνύοντας το αυτονόητο, ότι ο αγώνας του ανθρώπου για να πραγματοποιήσει το όνειρό του δε γνωρίζει εθνικά σύνορα. Η Μαντώ ανήκει στη γενιά της «ένδοξης μεταρρύθμισης» του Αρβανιτόπουλου. Θα φοιτήσει φέτος στη Α’ Λυκείου, πολύ καλή μαθήτρια, γερό μυαλό. Ο πατέρας της, στρατιωτικός στο επάγγελμα, θα μετατεθεί στις Βρυξέλλες. Η πρόταση των γονιών της ήταν άκρως δελεαστική. Να τελειώσει το Λύκειο στις Βρυξέλλες και να σπουδάσει εκεί, γλυτώνοντας το στραπάτσο της μεταρρύθμισης, των πανελλαδικών και της…ανεργίας. Η Μαντώ αρνήθηκε. Θέλει να μείνει στη χώρα της, να προσπαθήσει, να μετρήσει τις δυνάμεις της, να αντισταθεί βρε αδερφέ. (Οι γονείς της σεβάστηκαν την απόφασή της, η μητέρα της θα τη στηρίξει στην προσπάθειά της, θα μείνουν Ελλάδα.). Σίγουρα δεν είναι τα μόνα παιδιά που επέλεξαν το δύσκολο δρόμο, ζώντας σε μια κοινωνία που για πολλά χρόνια γαλουχούσε τις νέες γενιές με την ιδεολογία του εύκολου και των προνομίων. Τα παιδιά αυτά, όπως και πολλά άλλα, είναι αποφασισμένα να κερδίσουν το μέλλον τους με το σπαθί τους. Διαθέτουν μια ευρύστερνη και καμαρωτή περηφάνια και αξιοπρέπεια. Ας σταθούμε δίπλα τους κι ας διδαχτούμε από τη στάση τους και τις επιλογές τους.

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Με τη φωνή των γονιών

Ναι μεν, αλλά... Μερικά από τα χαρακτηριστικά της Ρωμαίικης ιδιοσυγκρασίας μας: Δεν μας αρέσει να ιδρώνουμε, να κοπιάζουμε, να ξεβολευόμαστε, μπορούμε αλλά δεν τολμάμε, η ανάληψη της ευθύνης χαλάει τη ζαχαρένια μας, πώς να το κάνουμε… Αμπαρωθήκαμε σε μια θέση αυτή των ευάλωτων, των ευαίσθητων, των ευπαθών, των ανήμπορων, τρομάρα μας, και δεν προχωράμε ρούπι. Εδώ πέρα που τα λέμε είναι πρώτης τάξεως πρόσχημα για να μην ιδρώσουμε και κουραστούμε (άλλοι για μας κι εμείς ακίνητοι). Τους τελευταίους μήνες με την γενική των όλων κατρακύλα και Γράφει η μαζί του κοινωνικού Ρούλα κράτους που στον Καλαϊτζάκη* καιάδα ακροπατεί, στο δικό μου μυαλό στροβιλίζεται η φράση του μεγάλου μας σοφού Ν. Καζαντζάκη «ο καθένας την ευθύνη του» μια ευθύνη που ίσως θα έφερνε την πολυπόθητη άνοιξη, όπως έγραφα και σε προηγούμενο τεύχος της πυξίδας, μια άνοιξη μέριμνας, ισότητας, και αποδοχής. Αποφεύγουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να κοιτάξουμε κατάματα τον εαυτό μας στον καθρέφτη με εντιμότητα, και ειλικρίνεια και να τον ρωτήσουμε τις και τι πταίει που όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε έστω και ένα παραγωγικό εργαστήριο προστατευόμενης εργασίας σε ένα νομό σαν τα Χανιά. Την απάντηση για το ποιος είναι υπαίτιος πρέπει να τη δούμε με εντιμότητα και ωριμότητα… εμείς φταίμε, ούτε η τάδε δημοτική αρχή ούτε η νυν ούτε κι η επόμενη ΕΜΕΙΣ φταίξαμε, και φταίμε που δεν ορθώσαμε ανάστημα, που δεν οργανωθήκαμε, που δεν διεκδικήσαμε στα σοβαρά, που δεν συσπυρωθήκαμε, που ταμπουρωθήκαμε πίσω από την κακομοιριά των παζαριών, της ψευδοφιλανθρωπίας, και των εμετικών τηλεμαραθωνίων. Η προστατευόμενη εργασία δεν προβλήθηκε ποτέ όπως της άξιζε, έμεινε στον αέρα κι ο δρόμος της μετά ΕΕΕΕΚ εποχής εξακολουθεί να είναι χωρίς λύση, μες στα αδιέξοδα . Βέβαια οι παράδρομοι υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν, γλείψιμο έστω και για ολιγόωρη απασχόληση, αρκεί το παιδί να μην μένει στο σπίτι) προχειρότητα δηλαδή προτιμώμενη απ’ το τίποτα. Αγκυλωτικών παραμέτρων συνέχεια φιλοτομαρισμός, ατομισμός, ανωριμότητα, εγωισμός, εσωστρέφεια, θλίψη. Δυστυχώς στην κοινή αντίληψη κατά πλειοψηφία γονέων παιδιών με διαφορετικότητα, η προστατευόμενη εργασία είναι ότι θα έρθει ουρανοκατέβατη ή με παράλληλη στα μετόπισθεν μεσολάβηση, με το ανάλογο πάντα ρουσφετολογικό αλισβερίσι με τον πολιτικάντη ή την πολιτικάντισσα με όποιον δηλαδή εμπλέκεται. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, στο μετερίζι που λέγεται ειδική αγωγή εκπαίδευση, έχουν λόγο και οι γονείς, λόγο κι ευθύνη…. Το ΕΕΕΕΚ Χανίων ως δομή ειδικής αγωγής εκπαίδευσης διαθέτει άψογα εργαστήρια τα προϊόντα των όποιων μπορούν άνετα να απορροφηθούν από τη αγορά εργασίας και να είναι ανταγωνιστικά πλην όμως δεν διατίθενται στην

αγορά αλλά προς εσωτερική κατανάλωση ή στην καλύτερη περίπτωση σε παζάρια. Η αλλαγή θα πρέπει να γίνει σε ένα βασικό σημείο στο στάνταρ ή στους όρους Μάρκετινγκπροβολή- αγορά – ανταγωνιστικότητα. Από την άλλη πλευρά ο σύλλογος γονέων και φίλων του ΕΕΕΕΚ αν και με ληγμένη σύμφωνα με το καταστατικό θητεία, εξακολουθεί να παραμένει στις ίδιες τακτικές εσωστρέφειας (αγκυλωμένο στις προσωπικές και χρόνιες αγκυλώσεις του καθενός), αποφεύγει δράσεις προβολής, εκδηλώσεις και δρώμενα που θα έφερναν ποιο κοντά την τοπική κοινωνία με την πραγματικότητα των αδιεξόδων που συνεπάγεται η αποφοίτηση από το ΕΕΕΕΚ όσο και οργανωμένες δράσεις που θα καθιστούσαν εφικτή την αναγνωρισιμότητα της κοινωνίας με τις έννοιες της προστατευόμενης εργασίας και τον τρόπο ορθής λειτουργίας της μέσα σε μια τοπική κοινωνία. Δυστυχώς όμως η καναλοφοβία, η δημοσιογραφοφοβία, παράγωγα κι αυτά των αγκυλώσεων χρόνια τώρα εμποδίζουν την πρόοδο να βρει έδαφος και την ουσιαστική αποδοχή να αναπτυχθεί. Η αλήθεια είναι πως ως ΜΜΕ να έχουν εστιάσει σε λάθος σημεία, που παραποιούν την πραγματικότητα, προβάλλοντας λάθος εικόνες, όμως στη δική μας τη βούληση είναι να τα χαλιναγωγήσουμε, υποδεικνύοντας τρόπους, πολιτικές, και το κυριότερο την ορθή ορολογία των όρων της διαφορετικότητας που είναι το κλειδί της αποδοχής για μια ομαλή και ισότιμη αρμονική συνύπαρξη. Για να επιτευχθούν τα παραπάνω θέλουν ανοιχτό μυαλό και πολλές φορές και βαθιές τομές που είναι επώδυνες γιατί η εξέλιξη, κατά κανόνα, πυροδοτεί και εκρήξεις. Ναι μεν θέλουμε ή δίνουμε την λάθος εντύπωση πως είμαστε συλλογικοί, αλλά λειτουργούμε μόνοι, αυτόνομοι και ανεξέλεγκτοι, μεμονωμένα για το καλό του παιδιού μας και όχι του συνόλου. (εγώ τουλάχιστον την αλληλεγγύη δεν την είδα πουθενά). Ναι μεν μπορεί να υπήρξαν, και να υπάρχουν ίσως κάποιες πρωτοβουλίες ή κινήσεις γονέων που οραματίστηκαν την προστατευόμενη εργασία, αλλά και πάλι έμειναν μετέωρες και δεν προχώρησαν λόγω έλλειψης κινητικότητας και αποφασιστικότητας αυτών που συμμετείχαν. Ναι μεν μπορεί εγώ μέσα από μια στήλη να πρεσβεύω τις ιδέες, τα θέλω, τα οράματά μου, τις απόψεις μου αλλά όσο κι αν το θέλω δεν μπορώ να φέρω από μόνη μου την άνοιξη γιατί η άνοιξη βρίσκεται στο ΕΜΕΙΣ, κι εκεί βρίσκονται κι οι λύσεις, κι οι λύσεις δεν δίνονται με νερόβραστα και ανούσια ευχολόγια, αλλά με αποφάσεις. Αυτές αλλάζουν τη ζωή μας. Καλό φθινόπωρο!

ΦΥΛΛΟ

17

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

πράγμα που φρόντισε να το δείξει με το έργα του. Μουσικοσυνθέτης τεράστιας εμβέλειας παγκοσμίως και πολυποίκιλης εργογραφίας , στέκετε επάξια δίπλα στους μεγαλύτερους Έλληνες μουσουργούς και όχι μόνο. Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο 3-3 1929 και πέθανε στην Αθήνα στις 24-7 2013.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ (4) ΖΑΓΟΡΑ ΒΟΛΟΥ 20-1-1922 ΑΘΗΝΑ 5-12 2004 ΣΥΝΘΕΤΗΣ- ΜΑΕΣΤΡΟΣ- ΟΡΓΑΝΟΠΑΙΚΤΗΣ Με την παρότρυνση του Παναγιώτη Πετσά ο Θ.Δ. γράφει το πρώτο τραγούδι του, το 1952 σε στίχους Χαράλ. Βασιλειάδη και τραγουδιστή το Γιάννη Τζιβάνη. Τίτλος τραγουδιού «Μόνο ψέμα κι απιστία». Ο δίσκος Γράφει πουλάει 1900 αντίτυπα o Δήμoς και ο Θ.Δ γίνετε συνθέKερδέλας* της πρώτης γραμμής. Η αρχή έγινε και ο δ/ντής της δισκογραφικής εταιρείας Κολούμπια, Νίκανδρος Μηλιόπουλος δίνει εντολή στο μαέστρο Στέλιο Χρυσίνη να συνεχίζει ο Θ. Δ να γράφει τραγούδια. Ο Θ.Δ αρπάζει την ευκαιρία και αρχίζει να ξεδιπλώνει το ταλέντο του γράφοντας αριστουργήματα. Συνεργάζεται με τους κορυφαίους στιχουργούς και τρα γουδιστές-ρίες της εποχής και γίνετε ο κορυφαίος συνθέτης, του μετεμφυλιακού τραγουδιού στη δεκαετία του 1950 και του τραγουδιού της ξενιτιάς στη δεκαετία του 1960. Οι στιχουργοί, Χαράλαμπος Βασιλειάδης η τσάντας, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Κώστας Βίρβος κυρίως, αλλά και άλλοι, ξεγελώντας τη στυγνή λογοκρισία γράφουν στιχουργικά αριστουργήματα. Στίχοι που μιλούν για την κοινωνική αδικία για διώξεις, φυλακί-

σεις, εξορίες των ηττημένων του εμφυλίου, φτώχια, πόνο , θάνατο. Στίχοι που ο χαρισματικός Θ.Δ με τις ανεπανάληπτες μουσικές του, τους μετουσιώνει, τους δίνει ζωή και με τις φωνές των λαϊκών τραγουδιστών Πρόδρομου Τσαουσάκη, Στέλιου Καζαντζίδη, Καίτης Γκρέυ, Γιώτας Λύδιας, και άλλων, τους βάζει στη καρδιά, στο στόμα του απλού λαού που τους κάνει αμέσως κτήμα του. ΦΕΥΓΩ ΝΑ ΞΕΝΙΤΕΥΤΩ 1955 Μουσ:Θ. Δερβενιώτης Στίχ: Κώστας Βίρβος Τραγ: Στέλιος Καζαντζίδης Σφίξε, μάνα, την καρδιά σου κι άκουσε τι θα σου πω Ετοιμάζω τα χαρτιά μου μετανάστης να γενώ. Μην κλαίς, μανούλα μου γλυκιά, μη βάζεις μαύρη σκέψη, δεν θα μπορέσει η ξενιτιά ποτέ να με πλανέψει. Δος μου, μάνα, την ευχή σου, φεύγω δεν αντέχω πια, έχω βαρεθεί τη φτώχεια και τη μαύρη συμφορά Όσα χρόνια κι αν θα λείπω στην κακούργα ξενιτιά, ην αγάπη σου για σένα θα ‘χω πάντα στην

καρδιά. Στις 1-8- 2013 έφυγε από τη ζωή ένας από τους πρωτοπόρους μελετητές, ερευνητές, του αστικού τραγουδιού των πόλεων ( ρεμπέτικο) ο Νέαρχος Γεωργιάδης. Γεννήθηκε το 1944 στη Μόρφου της Κύπρου και εκτός των άλλων έχει γράψει και τα παρακάτω βιβλία σχετικά με το ρεμπέτικο και που πολλές φορές η στήλη αντλεί στοιχεία. Ρεμπέτικο και πολιτική, Από το βυζάντιο στο Μάρκο Βαμβακάρη, Ο Ακρίτας που έγινε ρεμπέτης, Το φαινόμενο Τσιτσάνης, Ο Θόδωρος Δερβενιώτης και το μετεμφυλιακό τραγούδι, μαζί με την Τάνια Ραχματουλίνα, 0 Μάρκος όπως τον γνώρισα, Κώστας Παπαδόπουλος:Ο Παγκανίνι του μπουζουκιού και Ρένα Στάμου. Όλα εκδόσεις Σύγχρονης Εποχής. Ακόμη να πούμε ένα μεγάλο ΑΝΤΙΟ στον κο ΝΙΚΟ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗ έναν από τους κορυφαίους Έλληνες μουσουργούς όλων των εποχών. Λάτρης του λαϊκού μας μουσικού πολιτισμού και δη του ρεμπέτικου,

ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ Ενενήντα ένα χρόνια από την Εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και να μην ξεχνάμε τους προδότες συμμάχους μας τοτινούς και τορινούς και τα ντόπια τσιράκια τους τότες και σήμερα. Να μην ξεχνάμε ότι τον τάφο της Εθνοκάθαρσης τον άνοιξε και τον έκλεισε ο Εθνοπροδότης του Ελληνισμού της Ιώνιας γης, της γης του Πόντου και της Καπαδοκίας ,της γης του Μέγα Αλέξανδρου, Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ Σμύρνη! Τώρα φεύγω από σένα, η φτωχή μου σ’ αφήνει καρδιά μαύρη μοίρα με σέρνει στα ξένα, και με πόνο σου λέγω. Έχε για. Στη ζωή μας το δόλιο το δρόμο, τσακισμένα πουλιά του βοριά, θα γυρίζουμε πάντα με χρόνο, το στερνό θα σου λέμε. Έχε για. Σμύρνη, του ονείρου το χάδι, θα ξυπνήσεις και πάλι χρυσή, μα για μας μεσ’ στο ξένο σκοτάδι, μόνος ήλιος θα λάμπεις εσύ.

18

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Γράφει o Nίκoς Xατζηιωάννoυ

Ήσυχη ζωή Οι άλλοι τον λέγαμε τρελό. Αυτός όμως ζούσε μια ήσυχη ζωή κάτω απ’ το δέρμα του. Τα βράδια που και που ερχόταν στις παρέες μας και μας ενοχλούσε παίζοντας μ’ένα ξεχαρβαλωμένο ραδιόφωνο κατι τρομακτικές μελωδίες θαμμένες κάτω από παράσιτα. Γιατί πάντα θα είναι δύσκολο να χαρίσεις στους άλλους το άπειρο χωρίς παρεμβολές.

Μέλλουσα ζωή Έτσι λοιπόν τα έφερε η τύχη (αν πρέπει όπωσδήποτε κάποιον να κατηγορήσω). Ολόκληρη ζωή κάτι μυστήριες διαδρομές μ’ ερειπωμένα τρένα. Επαρχιώτικοι σταθμοί, ασυνάρτητες πόλεις κι απ΄το παράθυρο του βαγονιού πάντα το τοπίο να δραπετεύει, αεικίνητα δέντρα, φευγάτες πολιτείες, κάτι επιβάτες μισοκοιμισμένοι, γερμένοι πάνω στα καθίσματα ή στη σκληρή αγκαλιά κάποιου δικού τους νανουρισμένοι απ’ τη βροχή. Σ΄ ένα τυχαίο έλεγχο ο γέρος δίπλα μου δεν έχει εισιτήριο. (θά ’πρεπε να το καταλάβω, τα μπαλωμένα ρούχα,

το βλέμμα που γλιστράει συνεχώς πάνω από πράγματα, τοπία και ανθρώπους) Ο ελεγκτής του φέρεται ανθρώπινα, με άλλα λόγια φωνάζει, βρίζει και τον απειλεί. Ο γέρος στέκεται βουβός. Δεν έχει τι να πει. Στη γλώσσα αυτή δεν ξέρει λέξεις. Μονάχα σφίγγει στο στήθος του μια προϊστορική βαλίτσα, ξεχαρβαλωμένη. Ένα σχοινί δεμένο κόμπους τη συγκρατεί μη τυχόν κι ανοίξει -κι εκεί στη μέση, ενώπιον όλωνσκορπιστεί όλη η μέλλουσα ζωή των παιδικών του χρόνων.

Βεβαιότητες Άνθρωποι που αναπνέουν δηλητήρια. Παραμορφωμένα ζώα σφραγισμένα σε κονσέρβες Διαφημίσεις Κρανοφόροι και θωρακισμένα οχήματα Η κοινή γνώμη συγκλονισμένη Ειδήσεις Το δικαίωμα να το βουλώνεις Δουλειές με τρεις κι εξήντα Εκπτώσεις Όλες οι βεβαιότητές μου ξευτελιστήκαν τ’ άστρα δεν βγάζουν κανένα νόημα κι εγώ σκυφτός περιμένω στη στάση ένα λεωφορείο που ποτέ δε θα έρθει.

Κλείσε τα μάτια σου να δεις

Αυτός κι αυτή. Εσύ κι εγώ Σαν αρχίσει η νύχτα να φωτίζει τις ψυχές μας και οι πολύχρωμοι καπνοί αρχίσουν να αναβλύζουν από τα σκοτεινά κατάστιχα των κορμιών μας, τότε θα κοιτάξεις και θα δείς τον εαυτό σου στη φλόγα των ματιών μου. Μα αν γεμίσεις από τόσο νωρίς με δάκρυα τα φαντασμένα μάτια μου,θα δεις πάλι. Δεν θα καταλάβεις όμως. Κι όταν καταλάβεις, θα είναι αργά. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά,λένε. Η μεγαλύτερη παγίδα με τα συναισθήματα είναι μια φωτιά σβυσμένη στραβά. Γιατί βγαίνει για πολύ καιρό καπνός. Ζούμε με την ελπίδα ότι θα ξανανάψει. Μα η ζωή δεν είναι τανία. Είναι παράσταση χωρίς Γράφει υποβολέα. Και είναι ωραία. Γιατί έτσι μαθαίνεις. ο Νίκος Μα σαν η μέρα τυφλώσει τα κουρασμένα μάτια μας θα με δεις σαν Κοκολάκης οπτασία, σαν άγγελος που έρχεται, σαν σκιά που φεύγει,του είπε. Κάθε μέρα είναι μία μάχη. Πρέπει να περιμένεις την νύχτα για να δεις το αποτέλεσμα. Δεν έχει σημασία,όμως, το ταξίδι μας κάνει αυτό που είμαστε. Τόσες χιλιάδες ερωτήσεις που μπορούν να προκύψουν. Η ζωή είναι το πιάτο που σου σερβίρουν. Μην τρως ό,τι σου σερβίρουν, αλλά μην της κάνεις και μοριακή ανάλυση. Ο Έσσεν είπε ότι το μεγαλύτερο ερώτημα στην ζωή ειναι αν θα πρέπει να αυτοκτονήσεις ή όχι. Είναι εύκολο όμως να παραδωθείς. Πιο δύσκολο είναι να πολεμήσεις για τον εαυτό σου. Η ζωή μας είναι τέλεια λάθη σε τυχαία σειρά,της είπε. Δεν χρειάζεται να αναρωτηθώ. Ξέρω. Ξέρω ότι θέλω να το κάνω αυτό το λάθος. Κι ας είναι το πιο μεγάλο. Αρκεί να είσαι εκεί ,και να χαμογελάς. Η πιο σκοτεινή πράξη του ανθρώπου είναι η σκέψη, όμως. Και αυτός δεν μπορούσε να σταματήσει. Πάντα κάτι τον βασάνιζε. Ήταν συνεχώς ανήσυχος. Μαύρα σύννεφα κάλυπταν τις χαρούμενες σκέψεις του. Είχε ανάγκη την γη της επαγγελίας του και ήταν ο μόνος δρόμος για την λύτρωση. Τότε αυτή τον ρώτησε. “Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω για μια και μοναδική φορά. Τι θα άλλαζες; Θα άλλαζες κάτι που είπες; Κάτι που έκανες σε σένα ή κάτι που έκανες σε άλλους; Θα προσπαθούσες να επηρρεάσεις το τώρα; Η μήπως θα περίμενες να βρεις ένα λάθος που να αξίζει περισσότερο; Ασυναίσθητα χαμογέλασαν και οι δύο. Έκλεισαν τα μάτια, και τίποτα πια δεν χάλασε αυτήν την ηρεμία.

ΦΥΛΛΟ

19

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΑΚΗΣ “Στη Μαυρίλα Χρωματοδιαδρομή Ελεύθερη Ροή και Τεκμηρίωση” Έκλεισε με επιτυχία η έκθεση- εγκατάσταση στο ‘Χώρο Τέχνης Χανίων’, Παπαναστασίου 59 του Γιάννη Μαρκαντωνάκη ο οποίος με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ από την κυβερνητική διανδρία Σαμαρά –Βενιζέλου και για να δείξει-καταδείξει-αποδείξει τη σπουδαιότητα της , σαν τον μοναδικό τηλεοπτικό φορέα πολιτισμού και όχι μόνο, εγκατάστησε και απλόχερα έδωσε στο Χανιώτικο κοινό κόπους , θυσίες ετών. Παρέδωσε 40000 βιντεογραφημένα θέματα, πολιτιστικού περιεχομένου, κυρίως, από την ΕΡΤ 1988-2013, σε 4500 κασέτες VHF, τοποθετημένων σαν μια ουτοπική πόλη στο Χώρο. Παράλληλα συνυπάρχουν χιλιάδες τεύχη της Ραδιοτηλεόρασης των ίδιων χρόνων, που ο καλλιτέχνης αγόραζε για να σημειώνει της εκπομπές που ήθελε να βιντεογραφήσει Σ αυτή την ουτοπική πόλη ο επισκέπτης ταξιδεύει στον χωροχρόνο με συγκίνηση, θαυμασμό, αφυπνίζεται, ανοίγει τα μάτια και από επισκέπτης, γίνεται κάτοικος μιας πόλης πραγματικής, που ο πολιτισμός που παράγει είναι η κύρια πηγή ζωής. Ένας πολιτισμός τέτοιος που μετατρέπει τη μαυρίλα που οι αχρείοι κυβερνήτες μας παράγουν, σε αέναο φώς. . Η παρουσίαση – εγκατάσταση του καταξιωμένου Χανιώτη καλλιτέχνη που έδωσε στο κοινό κάτι πολύ δικό του, « ένα κομμάτι από την ίδια του τη ζωή» , απόδειξε ότι το μαύρο είναι η απάτη των ματιών, είναι χρώματα, αλλά και φως, αξίζει πολλών συγχαρητηρίων και επαίνων. Κλείνοντας, μια παράκληση μια ευχή . Να βρει τη μπόρεση ,το χρόνο ο καλλιτέχνης, να καταγράψει τα θέματα που έχει βιντεογραφήσει κατά πολιτιστική ενότητα δημιουργώντας έτσι ένα πολιτιστικό – ιστορικό αρχείο, γεμάτο φως, που θα φανεί χρήσιμο σε κάθε ενδιαφερόμενο. ΔΗΜΟΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

Μαθήματα Ζωής (Detachment) Σκην.: Τόνι Κέι, με τους : Αντριεν Μπρόντι, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Τζέιμς Κάαν, Κρίστιν Χέντρικς Ο σκηνοθέτης που σόκαρε κοινό και κριτικούς με την απογυμνωμένη αλήθεια των «Μαθημάτων Αμερικανικής Ιστορίας» (1998) κάνει ένα δυναμικό κινηματογραφικό comeback. Θα μιλήσει και πάλι για τα προβλήματα της νεολαίας των Η.Π.Α., αποκωδικοποιώντας τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του πιο ζωντανού κομματιού της κοινωνίας στην οθόνη. Πρωταγωνιστής στο εκπαιδευτικό δράμα είναι ο Χένρι Μπαρθς ένας αναπληρωτής καθηγητής που καλείται να καλύψει κάποια κενά διδασκαλίας σε μια από τις ζόρικες περιοχές της Νέας Υόρκης. Οι καθηγητές δεν έχουν καμιά όρεξη να ασχοληθούν με το εκπαιδευτικό τους έργο, ενώ οι μαθητές δείχνουν παντελώς αδιάφοροι στη γνώση που τους προσφέρεται. Η διαφορετική στάση του Χένρι απέναντί τους όμως θα αλλάξει την απαθή συμπεριφορά των μαθητών, οι οποίοι θα αρχίσουν σιγά-σιγά να δένονται με τον αναπληρωτή καθηγητή τους. Όταν χτυπά το κουδούνι, όμως, ο Χένρι καλείται να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα. Η μοναχική μαθήτρια Μέρεντιθ, η νεαρή πόρνη Έρικα και η γοητευτική συνάδελφός του Μάντισον θα προσπαθήσουν να προσεγγίσουν τον χαρισματικό, αλλά απομονωμένο εκπαιδευτικό. Το δυσλειτουργικό εκπαιδευτικό σύστημα μπαίνει λοιπόν στο στόχαστρο του Τόνι Κέι, ενός δημιουργού με εξαιρετικά διεισδυτική ματιά στις παθογένειες της αμερικανικής κοινωνίας. Μοναδική η πρωταγωνιστική ερμηνεία του οσκαρικού Έιντριεν Μπρόντι («Ο Πιανίστας»).

Ο Άνθρωπος που Γελά (The Man who Laughs)

Σκην.: Ζαν Πιερ Αμερί, με τους: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Μαρκ Αντρέ Γκροντίν, Εμανουέλ Σενιέ Ενα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα του Βίκτορ Ουγκό μεταφέρεται με το πιο εντυπωσιακό τρόπο στη μεγάλη οθόνη. Ο «Ανθρωπος Που Γελά», η άφθαρτη κοινωνική αλληγορία του 19ου αιώνα, αφήνεται στα χέρια του αναγνωρισμένου σκηνοθέτη Ζαν Πιερ Αμερί («Ανώνυμοι Ρομαντικοί») για να μετατραπεί σε μια από τις πλέον φιλόδοξες γαλλικές παραγωγές της φετινής σεζόν. Με ένα πραγματικά αξιοπρόσεκτο κάστινγκ, προϋπολογισμό που ξεπερνά τα 12 εκατομμύρια ευρώ και αισθητική που παραπέμπει στο Τζόκερ του «Σκοτεινού Ιππότη» και στο «V for Vendetta» το φιλμ από τη Γαλλία βάζει υποψηφιότητα για μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εκπλήξεις της κινηματογραφικής χρονιάς

Το κυνήγι (Jagten - The hunt) Σκην.: Τόμας Βίντερμπεργκ, με τους: Μαντς Μίκελσεν, Τόμας Μπο Λάρσεν, Ανίτα Βέντερκοπ,,Λάσε Φόλγκεστρεμ Έπειτα από ένα επώδυνο διαζύγιο, ο 40χρονος Λούκας έχει μια νέα σχέση, μια νέα δουλειά και επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με τον έφηβο γιο του, Μάρκους. Όλα τα πράγματα θα πάνε στραβά. Μια ιστορία, ένα απλό ψέμα. Καθώς πέφτει το χιόνι και πλησιάζουν οι γιορτές, το ψέμα εξαπλώνεται σαν ίωση. Το σοκ και η δυσπιστία ξεφεύγουν από τον έλεγχο, και η μικρή κοινότητα θα βρεθεί σε μια κατάσταση μαζικής υστερίας, όσο ο Λούκας παλεύει μόνος του για τη ζωή και την αξιοπρέπεια του.

Μετά τη Λουτσία (Despues de Lucia) Σκην: Μισέλ Φράνκο με τους: Τέσα Ία, Γκονζάλο Βέγκα Τζούνιορ, Ταμάρα Γιάζμπεκ Εξι μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του σε τροχαίο, ο Ρομπέρτο και η έφηβη κόρη του Αλεξάνδρα κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα μετακομί-

Πρoτείνει o Aντώνης Σπανoυδάκης

ζοντας στην Πόλη του Μεξικού. Πατέρας και κόρη προσπαθούν ο καθένας να ξεπεράσει το πένθος του με τον δικό του τρόπο. Οσο ο πατέρας παραμένει απρόσιτος, η κόρη αρχίζει να συναναστρέφεται με μια μάλλον επικίνδυνη παρέα στο καινούριο της σχολείο. Η Αλεξάνδρα θα γίνει σταδιακά το θύμα μιας ολοένα και πιο απάνθρωπης συμπεριφοράς από τη μεριά των συμμαθητών της, χωρίς να τολμάει να αντιδράσει ή να μοιραστεί κάτι από την προσωπική της κόλαση με τον πατέρα της.

Παρενέργειες (Side Effects) Σκην: Στίβεν Σόντεμπεργκ , με τους: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Βινέσα Σο, Ρούνεϊ Μάρα, Τζουντ Λο, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς Η Emily και ο Martin είναι ένα νέο, όμορφο κι ευκατάστατο ζευγάρι που ζει την ονειρεμένη ζωή, μέχρι που ο Μάρτιν φυλακίζεται για αθέμιτη χρήση εμπιστευτικών πληροφοριών. Επί τέσσερα χρόνια, η Emily τον περιμένει υπομονετικά, αλλά κατά τη διάρκεια της απουσίας του, έχει πέσει σε κατάθλιψη. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, ένας ψυχίατρος, καλείται να τη συμβουλεύσει. Απεγνωσμένη να μη νοσηλευτεί, συμφωνεί σε θεραπεία κι αντικαταθλιπτικά. Όταν εκείνη δε θα παρουσιάσει καμία βελτίωση, ο ψυχίατρος θα της δώσει ένα νέο φάρμακο που θα την ηρεμήσει. Οι παρενέργειες όμως θα είναι τρομακτικές τόσο γι' αυτήν όσο και για τους ανθρώπους γύρω της.

20

ΦΥΛΛΟ

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Τι δούμε και τι θα ακούσουμε στα Χανιά

Και η ζωή συνεχίζεται εντός μνημονίου αλλά και η μουσική ζωή επίσης, εν μέσω θέρους και αναρίθμητων μουσικών και άλλων εκδηλώσεων στην πόλη, στο Νομό και σε όλη την Κρήτη. Πολλές λοιπόν οι συναυλίες, τα αφιερώματα, οι εκθέσεις, οι παραστάσεις, οι εκδηλώσεις των Δήμων, παρουσιάσεις βιβλίων, γιορτές τοπικών προϊόντων και εδεσμάτων κλπ!! ν και πολλοί καταφέρονται εναντίον των «γιορτών» αυτών, δε νομίζω ότι είναι λάθος, όταν αυτές δεν γίνονται μόνο για το χρήμα ή από ρουτίνα. Συνήθως γίνονται από δραστήριους συλλόγους, μερακλήδες και Γράφει o μερακλίνες, που αξιοΓιώργος ποιούν τον πολύ ή λίγο Βαβουλές ελεύθερο χρόνο τους σε μία δραστηριότητα που έχει ερείσματα κοινωνικής συνοχής και για να μη φιλοσοφούμε πολύ, στο να περάσουμε καλά στη διάρκεια των διακοπών, προβάλλοντας το χαρακτηριστικό του χωριού μας. Φέτος πρωτοτύπησαν η γιορτή του «λουκουμά» και η γιορτή της «πανσέτας» ! Οι εκδηλώσεις του Δήμου Χανίων ήταν πολύ πλούσιες και φέτος –σ’αυτό δεν έχουμε παράπονο- ει μη μόνον όπως έχουμε ξαναπεί, ότι δεν χρειάζεται και πολύς κόπος, οι μάνατζερ από την πρωτεύουσα έχουν από νωρίς κλείσει τις περιοδείες τους και τις ημερομηνίες τους και απλώς οι διάφοροι φορείς του νησιού πρέπει να τοποθετήσουν τις μέρες έτσι ώστε να μη συμπέσουν μαζί δύο ή παραπάνω εκδηλώσεις. Οι συναυλίες και παραστάσεις είναι κυρίως από αυτές που έκαναν τα περισσότερα εισιτήρια το χειμώνα στην Αθήνα, πλην όμως τολμούν και μικρότεροι θίασοι. Φέτος είχαμε και συμμετοχές αρκετών ντόπιων μουσικών σχημάτων και θιάσων και αυτό ήταν πολύ θετικό. Φέτος επίσης συμμετείχε ενεργά και ο χώρος του Δημοτικού Κήπου, με εκδηλώσεις τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο δημοτικό καφέ, που όπως είδαμε είχαν πολύ μεγάλη απήχηση στο χανιώτικο κοινό ! Για την ιστορία λοιπόν να αναφέρουμε ονομαστικά τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις της ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ και είναι, εκτος Χανίων: Χάρις Αλεξίου, Αλκηστις Πρωτοψάλτη, Διονύσης Σαββόπουλος, Μάριος Φραγκούλης (ματαιώθηκε), Αλέκα Κανελλίδου, Νατάσα Μποφίλιου, Νίνα Λοτσάρη, Βασίλης Λέκκας, Κώστας Μακεδόνας, Γιώτα Νέγκα, Κώστας Θωμαΐδης, Νίκος Βουρλιώτης, Συγκρότημα Encardia, Νάντια Μπουλέ, Σάκης Ρουβάς, Βανέσα Αδαμοπούλου, Θέμης Καραμουρατίδης, Μιχάλης Καλκάνης, Χρήστος Ζαν Μπατίστ. και Χανιώτες καλλιτέχνες: Μιχάλης Τζουγανάκης, Ηλίας Παλιουδάκης, «Σιγανά ποτάμια», Ωδείο «Ιωάννης Μανιουδάκης», Δέσποινα Δρακάκη, Τάσος Ψαλλιδάκης, Μάνος Μαλαξιανάκης, Σταύρος Λαμπρόπουλος, «Νοστωδία». Ίσως η κορυφαία παράσταση του καλοκαιριού και σίγουρα μία από αυτές που θα μείνουν κλασσικές, ήταν το «Ποιος τη ζωή μου», στο θέατρο ανατολικής τάφρου, που αναφέρεται στη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη, διανθισμένο με τραγούδια του μεγάλου μας συνθέτη. Δεν είναι ότι γενικά είναι μια πολύ καλοφτιαγμένη παράσταση σε όλους τους τομείς και κουβάλαγε τα μεγάλη επιτυχία που είχε στην Αθήνα, είναι ότι κατόρθωσαν οι

Α

συντελεστές σε αυτό το θέατρο και με τις συγκεκριμένες συνθήκες, να αποδώσουν τα μέγιστα και απολαύσουν περίπου 5.000 Χανιώτες και τις 2 μέρες, μία υπέροχη παράσταση. Ηχητικά, φώτα, πρόγραμμα, ταξιθεσία, ακρίβεια στο χρόνο, αλλά και ή ίδια η παράσταση, οι μουσικοί αλάνθαστοι και πολύ κεφάτοι, ο Βαλτινός στο ρόλο της καριέρας του, ο Λεμπεσόπουλος, η Φιλαρέτη Κομνηνού, ο Μακεδόνας ανώτερος του αναμενόμενου, η Νέγκα το ίδιο και όλοι μέχρι τον τελευταίο, πραγματικά δημιούργησαν και πέτυχαν ένα απίστευτα όμορφο αποτέλεσμα. Από το φίλο Θανάση Σοφρά –κοντραμπασίστα στην ορχήστρα- έμαθα πως το καλοκαιρινό πρόγραμμα ήταν κάπως πιο συνεπτυγμένο από αυτό της Αθήνας, άρα όσοι φανατικοί, δεν θα χάσετε (ουμε) και την παράσταση στην Αθήνα το χειμώνα, αν ξανά-ανεβεί… Στις 5 & 6 Ιούλη πραγματοποιήθηκε το 22ο Αντιιμπεριαλιστικό Πανελλαδικό Διήμερο –κατασκήνωση- της ΚΝΕ, στο Πάρκο Αγίων Αποστόλων με πολύ μεγάλη συμμετοχή, από 5.000 περίπου νεολαίους από όλη την Ελλάδα. Η οργάνωση και η ομαδικότητα κατέπληξε πραγματικά τους Χανιώτες αφού όχι μόνο η κατασκήνωση ήταν από όλες τις πλευρές πετυχημένη αλλά καθαρίστηκε ο χώρος του πάρκου και πριν και μετά την κατασκήνωση, πράγμα που δυστυχώς κανείς φορέας δεν είχε κάνει έως σήμερα. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε και μίλησε ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημ.Κουτσούμπας. Από μουσικής πλευράς

συμμετείχαν το χανιώτικο σχήμα «Εντέχνως λαϊκοί», το παραδοσιακό συγκρότημα Γιώργου Μυλωνάκη και Γιώργου Σκευάκη, χορευτικοί παραδοσιακοί σύλλογοι των Χανίων, το σχήμα του Ρούσσου Λειβαδιτάκη και η λαϊκή και ρεμπέτικη κομπανία της ΚΝΕ. Ο νεοσύστατος σύλλογος καλλιτεχνών Αποκόρωνα με την επωνυμία «Χαρίλαος», έκανε το καλοκαίρι αυτό αισθητή την παρουσία του με πολλές εκδηλώσεις. Στις 24 Ιούνη στην πλατεία Γεωργιούπολης συμμετείχε στην τιμητική εκδήλωση στο λυράρη και δημιουργό Νίκο Κολιακουδάκη που διοργάνωσε ο Δήμος Αποκορώνου. Την εκδήλωση παρουσίασε ο Μανώλης Μπαλωμενάκης ενώ τη βιογραφία του τιμώμενου επιμελήθηκε και παρουσίασε ο Θανάσης Πατεράκης, πρόεδρος του συλλόγου Κρητών Στιχουργών. Οι περισσότεροι μουσικοί του Αποκόρωνα συμμετείχαν στο μεγάλο πάλκο που στήθηκε στην πλατεία, η οποία γέμισε με κόσμο, στην όμορφη αυτή καλοκαιρινή βραδυά. Η σύζυγος του τιμώμενου, παρέλαβε τιμητικό ενθύμιο από τον αντιδήμαρχο Μαν.Νικολούδη ενώ ο γιός του γνωστός κιθαρίστας Δημήτρης Κολιακουδάκης, συμμετείχε στο πάλκο παίζοντας όλη τη βραδυά. Στους Αγίους Παντες στον Αποκόρωνα, στην αίθουσα του Ιδρύματος «Αγία Σοφία», και Ινστιτούτου Επαρχιακού τύπου και με την υποστήριξη του Δήμου Αποκορώνου, έγινε στις 24 Ιούλη η παρουσίαση του βιβλίου «Λαϊκή μουσική παράδοση και Καλλιτέχνες του Αποκορώνου» των Γιάννη

Λεντάρη και Γιώργου Γιακουμινάκη. Το βιβλίο παρουσίασαν ο Βαγγέλης Κακατσάκης, δάσκαλος, συγγραφέας, ποιητής και ο Σήφης Μιχελογιάννης, πρώην βουλευτής. Μένοντας στην Αθήνα οι δύο συγγραφείς είχαν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με όλους τους τοπικούς συλλόγους χωριών του Αποκόρωνα, να συγκεντρώσουν πληροφορίες και με περαιτέρω έρευνα κατάφεραν να φτιάξουν ένα περιεκτικό τόμο με τους μουσικούς ανά χωριό, από τα Μεγάλα Χωράφια και το Μελιδόνι, μέχρι την Ασή Γωνιά. Πολύς κόσμος παρακολούθησε με ενδιαφέρον την παρουσίαση του βιβλίου, που είναι το πρώτο σε αυτό το θέμα στον Αποκόρωνα και αποκαλύπτει πτυχές της πολιτιστικής μας ζωής που στο κυνήγι της καθημερινότητας βάζουμε πολλές φορές σε δεύτερη μοίρα. Στη συνέχεια στήθηκε όμορφος μπουφές με ντόπια εδέσματα, ενώ το βιβλίο έγινε ανάρπαστο. Στην Κίσαμο, στο πέτρινο Θέατρο στα Νοπήγεια, ο πολ/κος σύλλογος Φαλελιανών και το τοπικό διαμέρισμα, οργάνωσαν την όμορφη εκδήλωση «Κισσαμίτικοι μουσικοί δρόμοι», που επιμελήθηκε και παρουσίασε ο Βαγγέλης Ζαμπετουλάκης και στην οποία συμμετείχαν οι περισσότεροι νέοι καλλιτέχνες της Κισσάμου. Το «Πέτρινο» ήταν κατάμεστο και στις κερκίδες αλλά και στα πλάγια και η όλη μουσικοχορευτική αλλά και εν μέρει ποιητική εκδήλωση, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Πολλές ακόμα εκδηλώσεις ξεχώρισαν στο φετινό καλοκαίρι τις οποίες οι Χανιώτες αλλά και οι επισκέπτες που και πάλι ήταν πολυάριθμοι, τίμησαν με την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους. Πλέον τα μουσικά δρώμενα και ιδίως αυτά που είναι επιμελημένα, είναι αναγκαιότητα μέσα στο καλοκαίρι, όταν ούτως ή άλλως η Κρήτη λειτουργεί τουριστικά. Έτσι αναδεικνύονται τα πατροπαράδοτα έθιμα, η ιστορία, τα προϊόντα και οι γεύσεις του τόπου μας, αλλά και ο πλούτος της Κρητικής ψυχής και της λαϊκής δημιουργίας. Με μουσικούς χαιρετισμούς

ΦΥΛΛΟ

21

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

Ελένη & Σουζάνα Βουγιουκλή - To Be Safe

Οι δικοί μου φίλοι Στέλιος Πετράκης Ερμηνεύουν ο Γιώργης Ξυλούρης και ο Βασίλης Σταυρακάκης. Στα κρουστά, ο Bijan Chemirani.

Ήταν καιρός να κυκλοφορήσουν κάτι καινούργιο οι αδερφές Βουγιουκλή. Για όσους δεν έτυχε να ακούσουν κάτι με τις φωνές τους μπορούν αν το κάνουν στο: http://www.youtube.com/user/souzanaeleni και για περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα τους: http://vougioukli.gr/gr/ . Εκτός από πολύ καλές ερμηνείες και ωραίες επιλογές τραγουδιών, χαρακτηριστικό τους είναι οι ποιοτικές ζωντανές εμφανίσεις πάντα με μεγάλο πιάνο και εντυπωσιακά φορέματα. Δεν είναι φυσικά η εικόνα που έχει σημασία· δείχνει όμως την υπεύθυνη αντιμετώπιση και σοβαρότητα με την οποία οι αδερφές Βουγιουκλή αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους. Περισσότερα από τέσσερα χρόνια έχουμε να ακούσουμε δική τους δουλειά, αν λάβει δε κανείς υπ’ όψιν πως τα περισσότερα από τα τραγούδια του πρώτου δίσκου κυκλοφορούσαν στα ραδιόφωνα – θυμάμαι να τα παίζω στο ραδιόφωνο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος – η χρονική περίοδος που δεν ακούσαμε κάτι καινούργιο, προσωπικό, είναι μεγάλη. Και λέω προσωπικό γιατί συμμετοχές υπήρξαν και ενδεικτικά αναφέρω δύο καταπληκτικές, μία στον δίσκο «Θνητάριο» του Δημήτρη Καρρά και μια στον πολύ πρόσφατο δίσκο των Rotting Christ «Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού». Δράττομαι της ευκαρίας να πω πως η δίφωνη εκδοχή τους στο «Μάνα μου», βασισμένο στην απόδοση του Χριστόδουλου Χάλαρη είναι συγκλονιστική· από τους αγαπημένους δίσκους όλων των εποχών οι «Δροσουλίτες», ένα μουσικό αριστούργημα με τη φωνή του Χρύσανθου και της Δήμητρας Γαλάνη, θυμάμαι να πρωτακούω την πρόταση τους για το τραγούδι αυτό γεμάτος δυσπιστία και αρνητισμό, ομολογώ, που όμως έγινε θαυμασμός σε μερικά δευτερόλεπτα. Στη Ελλάδα της κρίσης ο μουσικός γίνεται και παραγωγός του (δαίμονα) εαυτού του για να ξεπεράσει την απουσία των δισκογραφικών εταιρειών. Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή μπήκαν και αυτές στην διαδικασία αυτή και όλη η προσπάθειά τους αποτυπώθηκε στον δίσκο «To Be Safe». Δέκα κομμάτια από τα οποία τα εφτά είναι δικά τους σε μουσική και στίχους και τα τρία σε δικές τους διασκευές. Ο δίσκος ανοίγει με το κομμάτι «Σαν Οίκτος». Με ξεκάθαρες αναφορές στα αμερικάνικα spirituals είναι ένα κομμάτι που απλά κολλάς με το πρώτο άκουσμα. Δεν έχω ακούσει κάτι ανάλογο από έλληνα καλλιτέχνη, τουλάχιστον τελευταία με μια πρώτη σκέψη. Το ενδιαφέρον ωστόσο είναι πως δεν είναι η πρωτοτυπία του μόνο αλλά και το ίδιο το τραγούδι που με τη μουσική και τις ερμηνείες σε φέρνει σε ακουστική εγρήγορση. Το «Πυρομάνι» είναι ένα ακόμα δικό τους τραγούδι επηρεασμένο από την ρεμπέτικη και δημοτική παράδοση. Εδώ, λόγω ενός πολύ ταιριαστού ρυθμικού σχήματος από τον Αλέξη Αποστολάκη λίγο μετά το τρίτο λεπτό, πρέπει να αναφέρουμε πως είναι αυτός και ο Χρήστος Τσαπράζης στα τύμπανα και το μπάσο αντίστοιχα οι μουσικοί που κρατούν το λιτό ενορχηστρωτικό μέρος, μαζί βέβαια με την κιθάρα και το πιάνο της Έλενας και της Σουζάνας. Το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου είναι ένα ωραιότατο μπλουζ και η φυσαρμόνικα δένει άριστα, όπως είναι αναμενόμενο. Στο «Καλύτερα Τα Μαύρα Ρούχα»η διασκευή βγάζει μια μάλλον πιο σκοτεινή πλευρά του γνωστού παραδοσιακού τραγουδιού ενώ το τραγούδι τους «Wake Up» έρχεται πιο κοντά στο σήμερα, για να ταξιδέψουμε στη συνέχεια στην Αμερική και πάλι με ένα παραδοσιακό όμως τραγούδι, το «Where Did You Sleep Last Night (In The Pines)». Το «Μοve Over» είναι μια μπαλάντα που κουβαλάει κάτι γλυκό από τα 70’s και με ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Στο «Άνοιξαν Πολλές» η παραδοσιακότροπη μελωδία συνδυάζεται με πιάνο και ωραίες αρμονικές ιδέες και το «Pentathlon» που έπεται αποτελεί την συνέχειά του (χωρίς παύση), σε πέντε όγδοα, μόνο με μουσική και «βοκαλισμούς». Ο δίσκος κλείνει με κάτι που αδερφές Βουγιουκλή γνωρίζουν να κάνουν πολύ καλά: διφωνία a cappella και μάλιστα σε ένα παραδοσιακό κομμάτι της Κάτω Ιταλίας, το «Moje Bukura». Προσεγμένη παραγωγή που επιπλέον έγινε στη Θεσσαλονίκη με ηχολήπτη τον Τίτο Καρυωτάκη. Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή λοιπόν διαθέτουν ωραίες και δουλεμένες φωνές, γράφουν ωραία τραγούδια, μπλέκουν την ελληνική μουσική με την ξένη παραδοσιακή και παραμένουν σε ποιοτικές κατευθύνσεις. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Θοδωρής Εξηντάρης http://thodorosexintaris.blogspot.gr/

To 2002 ηχογραφείται και κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος ενός εξαιρετικού μουσικού από τη Σητεία της Κρήτης, του Στέλιου Πετράκη. Πρόκειται για νέες συνθέσεις βασισμένες στην παράδοση της Κρήτης, κατά κύριο λόγο, αλλά και της Μικράς Ασίας, της Περσίας και της μουσικής της Μεσογείου γενικότερα. Ο Πέτράκης «κερδίζει απόλυτα αυτό το στοίχημα που έχει σαν στόχο την επανασύνδεση με την παράδοση τολμώντας ταυτόχρονα να προβάλλει μέσα σε μια νέα διάσταση, προσωπική και προφανή. Με λίγα έγχορδα όργανα, και την κρητική λύρα αυτός ο νεαρός μουσικός ανοίγει όλες τις πόρτες και τα παράθυρα που συνδέουν την Κρήτη με την Ανατολή»1. Ο δίσκος περιλαμβάνει κομμάτια που είναι φτιαγμένα σε παραδοσιακές φόρμες και παιγμένα με το προσωπικό ύφος του καλλιτέχνη και των συνεργατών του, οι οποίοι δίνουν ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο χρώμα στην ηχογράφηση και συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση του τελικού αισθητικού και μουσικού αποτελέσματος. Συμμετέχουν επτά μουσικοί («Οι δικοί μου φίλοι», όπως δηλώνεται και στον τίτλο), μεταξύ των οποίων (όπως φαίνεται και στο εξώφυλλο) ο Γ. Ξυλούρης και ο Β. Σταυρακάκης στο τραγούδι και ο εξαιρετικός Πέρσης μουσικός Bijan Chemirani στα κρουστά. Επίσης ο Χάρης Λαμπράκης στο νέυ, ο Hamid Khabbazi στο ταρ, ο Ross Daly στη λύρα, και ο ίδιος ο Σ. Πετράκης στα έγχορδα. (λαούτο, μπουλγαρί, σάζι και λύρα). Για να δούμε τι λέει ο ίδιος ο Στέλιος Πετράκης για τις συνθήκες δημιουργίας του δίσκου: «Ο Ross μου είχε μιλήσει για τον Γιώργη τον Ξυλούρη, που εκείνα τα χρόνια ζούσε στην Αυστραλία, και ερχόταν μονάχα λίγους μήνες τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Σε ένα από αυτά του τα ταξίδια επιδίωξα και τον γνώρισα στην Αθήνα στο σπίτι του αδελφού του Λάμπη. Όταν βγάλαμε τα όργανα και παίξαμε, ένιωσα ότι η μουσική έβγαινε αβίαστα και φυσικά, σα να παίζαμε ήδη μαζί 40 χρόνια… όταν είπαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα μετά από λίγο, είχαν ήδη περάσει τρεις ώρες… Στο Λαβύρινθο οφείλω και τη γνωριμία μου με τον κορυφαίο μουσικό Bijan Chemirani, ο οποίος με προσκάλεσε το 2000 στην πρώτη μου επίσημη ηχογράφηση για το cd του με τίτλο Eos που κυκλοφόρησε στη Γαλλία. Ο Bijan εκτός από κορυφαίος μουσικός (και εγκάρδιος φίλος), έχει το χάρισμα να αντιμετωπίζει τη μουσική με πνεύμα ελεύθερο και άκρως δημιουργικό, και είναι ο πρώτος που με παρακίνησε να συν – εργαστούμε, να συνθέσουμε και να ηχογραφήσουμε τα δικά μας κομμάτια. Έτσι χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, αρχίσαμε το 2002 τις ηχογραφήσεις για το πρώτο μου cd (με τίτλο «οι δικοί μου φίλοι»), τις οποίες και τελειώσαμε σε τρεις μήνες» 2. Ο δίσκος περιλαμβάνει τα εξής μουσικά θέματα και τραγούδια: 1. Κάστελλας, μουσική: Στέλιος Πετράκης , στί-

Γράφει o Γιώργoς Tσίμας

χοι:Γιάννης Πετράκης 2. Στην άκρη του ντουνιά, μουσική:Στέλιος Πετράκης ,στίχοι:Μήτσος Σταυρακάκης 3. Φωτιά μουσική: (α’ συρτό) Στέλιος Πετράκης, (β’ συρτό) παραδοσιακή διασκευή:Ross Daly στίχοι:Μήτσος Σταυρακάκης 4. Κύμα και βράχος, μουσική: Στέλιος Πετράκης 5. Λάβα μουσική:Στέλιος Πετράκης – Bijan Chemirani, στίχοι:Γιάννης Πετράκης 6. Raks Aksagi, μουσική:Στέλιος Πετράκης 7. Μεσομουλιανίτικες Κοντυλιές μουσική:(α’ και β’ κοντυλιά ) Στέλιος Πετράκης (γ’ και δ’ κοντυλιά) παραδοσιακή διασκευή Στέλιος Πετράκης στίχοι: Γιάννης Πετράκης 8. Karagumruk Παραδοσιακή μουσική των Δερβίσηδων της Πόλης, Διασκευή:Στέλιος Πετράκης 9. Reng e Yunan, μουσική:Bijan Chemirani – Στέλιος Πετράκης 10. Σητεία μουσική:Στρατής Καλογερίδης , Μαθιός Γαρεφαλάκης, Ιωάννης Σολιδάκης, Διασκευή: Στέλιος Πετράκης Γίνεται φανερό από τους τίτλους και μόνο των τραγουδιών ότι ο Σ. Πετράκης πατάει γερά στην κρητική μουσική ακολουθώντας τα χνάρια των πρωτομαστόρων, κυρίως της ανατολικής Κρήτης. Χειρίζεται το δοξάρι και παίζει τις χορδές με επιδεξιότητα (άλλωστε είναι και ο ίδιος οργανοποιός) και δείχνει να γνωρίζει καλά όλα τα παλιά μονοπάτια. Σε δεύτερο επίπεδο υπάρχει «ο διάλογος μεταξύ του Κρητικού σύμπαντος του Στέλιου Πετράκη και του Περσικού, του οργανοπαίκτη κρουστών Bijan Chemirani που μοιάζει κατευθυνόμενος από μια εξωπραγματική απαίτηση: Σαν να αναζητούν μαζί με μια τρομερή συνεργεία ένα είδος εσωτερικής φωνής (δρόμου) γεμάτη ένταση και συγκίνηση για να ξαναερμηνεύσουν παλιά τραγούδια»3. Σε τρίτο βαθμό είναι φανερή η εξέλιξη που συντελείται στις γνωστές παραδοσιακές φόρμες (ο δίσκος έχει βασιστεί σε συρτά και κοντυλιές), που οδηγούν την κρητική μουσική ένα βήμα παραπέρα. Η ηχογράφηση έγινε σε στούντιο της Σητείας και κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Σείστρον. Λίγο αργότερα ο δίσκος κυκλοφόρησε και στη Γαλλία από την εταιρία «L’ empreinte Digitale» με τίτλο «Akri tou Dounia» (άκρη του ντουνιά) αποσπώντας πολύ θετικές κριτικές από το γαλλικό τύπο. Μόλις ένα χρόνο μετά το δίσκο «Οι δικοί μου φίλοι» κυκλοφόρησε το επόμενο cd με τίτλο «Kismet», το οποίο αυτή τη φορά συνυπογράφουν ο Σ. Πετράκης μαζί με τον B. Chemirani και στο οποίο επιπλέον συμμετέχουν ο Γάλλος φλαουτίστας Henri Tournier και η Θεσσαλονικιά τραγουδίστρια Μαρία Σίμογλου.

1.Etiane Bours 2003 2.http://www.steliospetrakis.com/biography/1995-2003 3.Eliane Azoulay

22

ΦΥΛΛΟ

Εν συντομία Πόσο απέχει η Αφρική; Έχω καταφερθεί αρκετές φορές, έμμεσα ή άμεσα κατά της έννοιας της φιλανθρωπίας. Σε αντίθεση με αυτήν της αλληλεγγύης, προϋποθέτει σχέση ανώτερου – κατώτερου. Ευεργετούμενου και ευεργέτη. Ο δρόμος μας είναι αυτός της αλληλεγγύης όπου ο καθένας, όπως το λέει η λέξη, εγγυάται για τον άλλον. Είναι δίπλα του, σε βάση ισοτιμίας, στηρίζοντας και στηριζόμενος. Δίνοντας και παίρνοντας αξίες, μη μετρήσιμες με εμποριΓράφει κούς όρους. o Πέτρoς Από την άλλη, όμως, στις σημεριΛυμπεράκης νές συνθήκες της παγκόσμιας και σε όλα τα επίπεδα βάρβαρης επίθεσης των πλουσίων κατά των φτωχών, δεν μπορούμε να απορρίψομε συλλήβδην δράσεις ανθρώπων και οργανώσεων που προσφέρουν την όποια ανακούφιση στους τελευταίους. Ιδίως όταν οι όροι της προσφοράς κινούνται σε όλη την γκάμα μεταξύ φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης με δυσδιάκριτα πολλές φορές όρια. Τόσο η ανακούφιση από άμεσα προβλήματα όσο και η κινητοποίηση των συμμετεχόντων πολιτών, εμπεριέχουν στοιχεία που δημιουργούν δυναμική αφύπνισης συνειδήσεων. Παράλληλα πολλές φορές έχω γράψει για τη ληστεία των πόρων του φτωχού νότου από τον πλούσιο βορρά. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μια είδηση που για τους δύσπιστους παρουσιάζει γλαφυρά πως γίνεται με μοντέρνους όρους η ληστεία του φτωχού νότου αλλά και μια περίπτωση της δυναμικής των φιλανθρωπικών οργανώσεων την οποία προσπάθησα να περιγράψω παραπάνω (το πλήρες κείμενο εδώ: http://tvxs.gr/news/diatrofi/bretaniko-programmabiokaysimon-afinei-tin-afriki-peinasmeni )

Η ActionAid κατηγορεί την ελβετική εταιρία Addax Bioenergy ότι απειλεί τις ζωές των τοπικών κοινωνιών της Σιέρα Λεόνε, όπου λειτουργεί μια τεράστια φάρμα (57.000 εκτάρια γης για 50 χρόνια) ζαχαρότευτλων για βιοκαύσιμα έχοντας λάβει 150 εκατομμύρια δολάρια από πρόγραμμα του βρετανικού Υπουργείου Διεθνούς Ανάπτυξης. Αλλά κατόπιν των επισκέψεών της στο σημείο, η ActionAid εκτιμά ότι η εταιρία βιοκαυσίμων απειλεί το βιοτικό επίπεδο 13.000 κατοίκων σε 60 χωριά. (σσ απλά οι ιθαγενείς της περιοχής δεν έχουν να φάνε γιατί στις εκτάσεις της εταιρείας δεν μπορούν να καλλιεργήσουν ή να βοσκήσουν ζώα...) «Είναι πολύ ανησυχητικό ότι το Υπουργείο, που στοχεύει στην μείωση της φτώχειας παγκοσμίως, χρηματοδοτεί ένα πρόγραμμα σε μια από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής εξωθώντας τον λαό στην πείνα», δηλώνει στην βρετανική εφημερίδα ο Τιμ Ράις, υπεύθυνος για θέματα βιοκαυσίμων της ActionAid. Η Addax σχολίασε ότι το πρόγραμμα «προωθήθηκε και από τις αρχές τις Σιέρα Λεόνε ως υποδειγματικό». Την ίδια γνώμη εξέφρασαν και διεθνείς οργανώσεις όπως ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ και η Αφρικανική Αναπτυξιακή Τράπεζα. Με λίγα λόγια οι ιθαγενείς «και κερατάδες και δαρμένοι» αφού και τους στερούν τη γη τους οδηγώντας τους στην πείνα και εμφανίζονται να αντιδρούν σε μια «αναπτυξιακή» επένδυση και χάνουν από χρήματα τα οποία θεωρητικώς προορίζονταν για να τους βοηθήσουν. Αυτό άραγε ονομάζεται κλοπή του φτωχού νότου από τον πλούσιο βορρά; Προφανώς η περίπτωση δεν είναι η μόνη. Το μοντέλο έχει λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο για χρόνια (κατά κανόνα μη κρατώντας ούτε τα προσχήματα που προσπαθεί να ενδυθεί η Addax). Αυτό που με ενοχλεί ακόμη περισσότερο είναι ότι

http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

η ιστορία αυτή μου ακούγεται πολύ οικεία. Είναι άραγε τυχαίες οι ομοιότητες με ειδήσεις που ακούμε τελευταία για την Ελλάδα: πρόγραμμα Ήλιος, ΤΑΡ, ενεργειακοί κόμβοι, ξεπούλημα της γης, του νερού, του ΟΠΑΠ, της ΔΕΗ για την «ανάπτυξη»;

Ασφάλισέ με αγά μου ν' αγιάσω Πολλά από τα δεινά των μνημονίων δικαιολογούνται ως απαραίτητα για την ασφάλειά μας: «χωρίς τα δάνεια θα πεινάσουμε, δεν θα έχουμε φάρμακα, πετρέλαιο»... Πολύ γρήγορα αντιληφθήκαμε τι ήταν αυτό που «εβρόντα και κατέβαινε». Να κάνουμε την τελευταία μεγάλη αρπαχτή τώρα που μπορούμε. Τα χρέη των τραπεζών γίνανε χρέη δικά μας και στην πορεία ξεπουλάμε και ότι απόμεινε από τη δημόσια περιουσία. Στην κατεύθυνση αυτή, προφανώς ως εξόφληση γραμματίων, ήρθε και το δωράκι στις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες: Υποχρεωτική ασφάλιση κατοικίας, κερασάκι πάνω στο χαράτσι και τους υπόλοιπους φόρους ακινήτων. Τι και αν πολλές ασφαλιστικές βαρέσανε κανόνι τρώγοντας τα λεφτά των ασφαλισμένων. Τι και αν σε περίπτωση σεισμού (που προβάλουν ως δικαιολογία) οι περισσότερες θα βαρέσουν κανόνι επικαλούμενες αδυναμία να καλύψουν το μέγεθος των ζημιών και τη νύφη θα κληθούμε πάλι να πληρώσομε εμείς. Είναι αποφασισμένοι μας ασφαλίσουν με το στανιό για το (κατά Μηλιώκα) καλό μας. Όσο για το τι ακόμη θα βρουν, μην ανησυχείτε. Το βαρέλι δεν έχει πάτο. Το επόμενο δώρο που θα λάβουν οι ασφαλιστικές είναι η ασφάλιση υγείας και οι συντάξεις. Το πρόσχημα είναι έτοιμο: το κράτος φαλίρισε και πρέπει να απευθυνθούμε στην καλή ιδιωτική πρωτοβουλία αν θέλομε να σωθούμε. Κάτι λέγαμε πριν για κερατάδες και δαρμένους.

ΦΥΛΛΟ

23

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Καλοτάξιδο το νέο site Candia News

Στα σινεμά της πόλης

87,6 88 88,3 88,8 88,9 89,6 90,1 90,5 91 91,5 91,8 92,1 92,5 92,9 93,2 93,5 93,8 94,4 94,9 95 95,2 95,5 96,2 97 97,4 97,7 98,2 98,5 98,8 98,9 99 99,2 99,6 100,2 101 101,5 102,4 102,7 103 103,5 104 104,5 105 105,4 106 106,5 107 107,3 107,4 107,9

ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ LOVE RADIO ΓΑΥΔΟΣ FM ΚΡΗΤΕΣ SUPER FM 2821052010 ERA SPOR SPOR FM 2821056800 VENUS 2821074704 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 2821043979 SKAI NEWS 2821053000 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 2822022545 ΕΡΑ1 2106009604 /6 ΛΑΜΨΗ FM ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 2821040025 ORIGINAL 2821099111 ΕΡΑ2 2106066822 ΝOΤOΣ FM 2821040025 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 2821040240 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 2821070690 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 2821055505 ΡΥΘΜΟΣ 2821028466 STAR FM 2821050701 MAGIC FM 2821053994 SEVENTH SKY 2821020130 ΓΝΩΜΗ ΧΑΝΙΑ FM 28210 34106 LOVE RADIO ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 2810261962 RADIO 996 www.996radio.com MAX FM-Sky 2821055008/9 MRB 2821020400 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243 PLUS 103 2821053989 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570 SUGAR FM ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700 PETPO FM 2821033460 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ MUSIC BOX 2821081210 & 40690 RADIO MELODY 2821093271 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850 ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208 ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450 PALACE, τηλ. 2821057757

Ένα νέο site βρίσκεται από την Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013 στον διαδικυακό αέρα! ο www.candianews.gr. Όπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο σχόλιο της ημέρας το νέο site: «.. «Επένδυσή» μας είναι το μέχρι τώρα δείγμα γραφής όλων μας και η απόφασή μας να πούμε τεκμηριωμένες αλήθειες, που δεν ελέγχονται παρά μόνο από τη συνείδησή μας και την κοινωνία, αλλά και να βοηθήσουμε να ξαναγίνουμε πολίτες, αξιοπρεπείς άνθρωποι, να πάρουμε και πάλι στα χέρια μας την υπόθεση της πατρίδας μας και να λειτουργήσει η Δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα. Στόχος, αυτό το σάπιο σύστημα, που πλούτισε σε βάρος μας και ξεπουλά την Ελλάδα μαζί με τα παιδιά μας, να γραφεί άμεσα στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας. Συνεργάτες, στήριγμα και ελεγκτές μας οι πολίτες κι όχι τα διαπλεκόμενα πολιτικά, οικονομικά και μιντιακά συμφέροντα. Μόνο στην κοινωνία θα δίνουμε λόγο. Δεν θα είμαστε όμως ούτε με την κοινωνία του βολέματος και της συναλλαγής. Ξέρουμε καλά ότι τίποτε δεν θα συνέβαινε σ' αυτόν τον τόπο αν δεν υπήρχε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που έδινε τη λευκή της επιταγή στην

Τ

ανομία και την αυθαιρεσία, επειδή το μόνο που την ενδιέφερε ήταν το δικό της βόλεμα. Ο ρόλος ενός μέσου ενημέρωσης δεν είναι απλά να πληροφορεί, ακόμη κι αν προσεγγίζει όσο γίνεται την αλήθεια. Είναι –παράλληλα – να βγαίνει μπροστά και να μην αφήνει ήσυχο κανένα που κρατά την εξουσία. Να γίνεται η «ενοχλητική φωνή». Με την άσκηση της ολοκληρωμένης και τεκμηριωμένης κριτικής. Ο ρόλος ενός μέσου ενημέρωσης – το ξεχνάμε αυτό- είναι παράλληλα επιμορφωτικός. Κι είναι βασική ευθύνη αυτή. Δεν μας ενδιαφέρει μόνο το εμπορικό «αίμα και σπέρμα». Γι αυτό η ενασχόλησή μας με την ιστορία, τον πολιτισμό, τη γνώση, δεν θα είναι ευκαιριακή. Ακόμη, ένα μέσο ενημέρωσης δεν μπορεί να πηγαίνει με το ρεύμα, για να «πουλάει». Μπορεί να πάει κόντρα στο

ρεύμα για να αφυπνίσει, να διαμορφώσει ενσυνείδητους πολίτες. Θα μπορούσαμε να μείνουμε στην ασφάλεια μιας θέσης σ' ένα καλό «μαγαζί». Κλείνοντας αυτιά και μάτια σε ό,τι συμβαίνει γύρω. Δεν μας ταιριάζει κάτι τέτοιο. Η πληρότητα του ανθρώπου σχετίζεται με το αν κάνει όσα έχει χρέος και μπορεί. Η προσωρινή ασφάλεια της θεσούλας είναι για τους κυρ Παντελήδες του Πάνου Τζαβέλα. Η διαδρομή θέλουμε να είναι δύσκολη. Γιατί αν είναι εύκολη, σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε όσα πρέπει. Κι εμείς, ας μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, θα κάνουμε όσα έχουμε χρέος. Γιατί η γενιά μας έχει ένα κόσμο ν' αλλάξει. Και να παραδώσει στους επόμενους μια καλύτερη κοινωνία. Εμείς θα είμαστε εδώ γι αυτή την προσπάθεια.»

24

ΦΥΛΛΟ

Υστερόγραφο

118 ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Του Παντελή Μπουκάλα

Το είδωλο του τουρισμού «Και η Ναόμι Κάμπελ στη Μύκονο!» «Στην Ελούντα ο Κριστιάνο Ρονάλντο!» «Ηρθε και η Μαντόνα!» Κι άλλα ονόματα. Βαριά κι ασήκωτα. Ή πανάλαφρα. Οπως το δει κανείς. Ακούς πάντως τα δελτία των μισών εμπορικών καναλιών (που παίζοντας πια άνευ αντιπάλου, χαμήλωσαν κι άλλο τον πήχυ των φιλοδοξιών τους) και πιστεύεις ότι τρύπωσε στις «σοβαρές» ώρες η θεματολογία και ο τόνος των ελαφρολαϊκών μεσημεριανάδικων. Είναι που είναι ο τουρισμός η μεγάλη μας λατρεία και η μοναδική «αναπτυξιακή στρατηγική», έρχονται και οι βιπάτες αφίξεις για να δώσουν ευκαιρία αυτοθαυμασμού: «Σταυροδρόμι η Ελλάδα!» «Χόλιγουντ οι Κυκλάδες». Κ.τ.λ. Η δεύτερη ευκαιρία που προσφέρουν οι αφικνούμενες φίρμες της ποικίλης σόου μπιζ (αθλητισμός, μόντελιγκ, κινηματογράφος), αφορά την απογύμνωση των δελτίων. Αφού

λένε όσα βαρυσήμαντα έχουν να πουν, μόλις περάσει το μισάωρο και κάτι αρχίζουν οι αντιγραφές του στυλ-STAR, πάντα σοβαροφανείς, αυτό να λέγεται. Ημίγυμνες λουόμενες (οι φίλες των διασήμων) ή λικνιζόμενες (οι ξαδέρφες των φίλων των διασήμων), παρουσιάζονται με «λεζάντες» πορνογραφικότερες της ίδιας της εικόνας. Θα υπέθετε κανείς ότι πέρασε η εποχή που ξιπαζόμασταν μόλις έφτανε εδώ κάποιο αστεράκι της Τσινετσιτά ή του Χόλιγουντ. Θα περίμενε επίσης ότι και οι πολιτικοί, αλλά κι εμείς οι δημοσιογραφούντες θα είχαμε να πούμε κάτι ουσιωδέστερο από το κλισέ περί βαριάς βιομηχανίας. Να σκεφτούμε δηλαδή και λίγο το κόστος της ετήσιας εισβολής. Ποια η φθορά του περιβάλλοντος (πόσους μπορεί ν’ αντέξει το φαράγγι της Σαμαριάς ή η Ελαφόνησος;), ποια η ζημιά του ήθους (εκείνες οι «Μερίδες Ξου», θυμάστε). Πόσο

υποτακτική πρέπει να καταντήσει η πολιτεία για να ικανοποιήσει τις ορέξεις των επαγγελματιών ή «επαγγελματιών» του κλάδου. Για παράδειγμα, είναι να παίρνεις τα βουνά και τα λαγκάδια με την απόφαση να διπλασιαστεί το ήδη βαρύ πρόστιμο για το ελεύθερο κάμπινγκ. Δηλαδή, τώρα με την τόση δυσκολία των ανθρώπων, ιδίως των νέων, να πάρουν μιαν υπαίθρια ανάσα· τώρα που καταφτάνουν 17 εκατομμύρια τουρίστες, άρα δεν υπάρχει αναδουλειά στα ρεντ ρουμ, τώρα βρήκαν να κηρύξουν κακούργημα την ελεύθερη κατασκήνωση; Η «πλουσιότερη χώρα του κόσμου» αποδεικνύεται τσιγκούνα με τους κατοίκους της. Και υποχρεώνει όλους να υπακούουν στην τουριστική νόρμα, έχουν - δεν έχουν, θέλουν - δεν θέλουν: ξαπλώστρες (αφού ακάλυπτη αμμουδιά δεν παραϋπάρχει) από τάλιρο έως πενηντάρικο (αυτές για τις εγχώριες εκδοχές της Μαντόνας), νερό μόνο εμφιαλωμένο αφού πρέπει ν’ ανέβεις στον Ψηλορείτη ή τον Παρνασσό για να βρεις μια βρύση δωρεάν, α, και ρακέτες γιοκ. Διότι «οχλούν». Ναι, η Παραλιακή Αστυνομία στην οποία θα ασκεί επί τρίμηνο την κινητικότητά της η Δημοτική, θα κυνηγάει τους ρακετόφιλους. Και στη θάλασσα θ’ αρμενίζουν δεκάδες ξιπασμένοι λαδωματίες με τα φονικά ταχύπλοά τους. Η πλουσιότερη χώρα του κόσμου; Σε όλα όμως. Και στην ελαφρότητα. www.kathimerini.gr