Zij en Zeeuws nr.54

Boerin Ina:

‘IK

'ONDANKS ALLE VERSCHILLEN IS ER OOK VEEL GEMEENSCHAPPELIJKS'

Te land

Columns

3 Welkom

21 Sonja

29 Corien

35 Margreet

95 Willy

Rubrieken

22 Psyche - Stress

36 De tien leefregels van de puber

60 Mode - Op & Top

75 Enthousiast over mijn werk

80 Welkom bij mij thuis

Lezen

10 Boerin Ina leeft met de dag

30 Portretten - Moestuinieren

40 Vrouwen aan de top

46 Bijbelstudie - Het beloofde land

52 Ik ga op reis en ik neem meeChrista reist de hele wereld over

63 Eens een Zeeuw, altijd een Zeeuw

68 Favorieten - Te land

86 Maatschappij - Getrouwd met een buitenlandse man

6

7 Zeeuwse vrouwenpraet

8

67

“Er hangt voor mij een positieve klank aan het woord 'boerin'. Ik vind het een erenaam”

LEVEN

bij de dag!

Ina Koppert verruilde zo’n 18 jaar geleden het Veluwse Lunteren voor het Zeeuwse Oosterland. Samen met haar man Huib en hun vier kinderen woont en werkt ze op een boerderij gelegen op een prachtig stukje Schouwen-Duiveland. Op het familiebedrijf worden spruiten geteeld. “Een heel veelzijdige en super gezonde groente”, vertelt de enthousiaste Zeeuwse boerin. Ondanks dat er zorgen zijn over de toekomst van alle Nederlandse boeren is er ook veel om dankbaar voor te zijn. “We mogen bij de dag leven. In de wetenschap dat God regeert!”

tekst Jolanda Driesse, fotografie Hanriëtte Tollenaar

geluk kringloop

tekst en fotografie Corine de Hond @tant_eco

Wollen deken

Vorig jaar heb ik via marktplaats een mooie rode wollen deken gekocht. Dat is best spannend, want hoe schoon is de deken en… is hij nog netjes. Volgens mij hebben mensen minder het idee dat tweedehands vies of niet netjes zou zijn. Als eerste heb ik er een kinderjas van gemaakt en daarna ook nog een slinger van rondjes wol en als kraamcadeau een warm babydekentje. En nog had ik over.

Op mijn bank ligt al een poosje een oud en versleten kussen. Eigenlijk is deze aan vervanging toe, zowel de hoes als de vulling. Mijn motto is: hergebruiken zoveel als mogelijk is. Zo ontstond het idee om een nieuwe kussenhoes te maken van wol.

Wat heb je nodig:

• Oud kussen

• Wollen deken

• Schaar

• Naald en draad (zelf heb ik okergele katoen gebruikt)

Je begint met meten. Hiervoor gebruik ik de oude kussenhoes. De vulling haal je eruit!

De oude kussenhoes leg je bovenop de dubbelgevouwen wollen deken.

Je knipt 1 tot 2 cm extra aan de randen. Je kunt de twee delen aan elkaar vast spelden, zodat ze netjes op elkaar blijven liggen.

Je pakt naald en draad en werkt aan drie kanten met de festonsteek het wollen kussensloop dicht. Hoe je de festonsteek gebruikt kan je het best op YouTube opzoeken en aan de hand van een �ilmpje aan de slag gaan.

De oude kussenhoes heb ik opnieuw gebruikt als binnen kussen waar de kussenvulling in gaat. De kussenvulling kan je hergebruiken uit je oude kussen. Wil je dat niet opnieuw gebruiken, gebruik dan oude lapjes stof of restjes wollen draadjes.

Plaats de binnen kussen met de vulling in de nieuwe wollen kussenhoes en naai ook de laatste kant dicht met de festonsteek.

Als versiering heb ik met gouddraad enkele cirkels geborduurd en het label van de deken laten zitten.

“Volgens mij hebben mensen minder het idee dat tweedehands vies of niet netjes zou zijn”

3.

4.

2.

1.

Hoe maak je het:

Carien

Midavaine

(49) tuiniert in 'our precious garden', Grijpskerke

“Ik leer wijze lessen uit de natuur”

Moestuinieren ontspant en biedt ruimte voor reflectie

Drie enthousiaste tuiniersters vertellen wat het werken in de moestuin voor hen inhoudt. Eén ding is duidelijk: dit gaat veel verder dan alleen maar zaaien, planten en oogsten. Het is meer een levenshouding. De gedachte dat er een Schepper is, die dit allemaal laat groeien, en de verwondering over de verscheidenheid in vruchten en groenten. Ondanks alle inspanningen die hierbij komen kijken geeft het ook ontspanning, rust en ruimte. De moestuin is een plek om alleen of samen in te werken maar ook om stil te zijn en te ontdekken welke dingen er echt toe doen.

Carien: 'Vier jaar geleden begon ik met de aanleg van deze moestuin. Een plan is echt noodzakelijk, ideaal om terug te kijken om je bij de wisselteelt niet te vergissen. Je kunt natuurlijk helemaal losgaan en van alles gaan zaaien, maar leer van de ervaring: zaai en plant dat wat je ook echt gaat eten.

Het liefst ga ik ‘s ochtends vroeg de moestuin in, nog voordat de werkdag begint. Vroeg op de dag oogsten is ook goed voor de groenten en het fruit. Het is zeker een vorm van ontspanning. In het hoogseizoen breng ik rustig 2 uur per dag door met allerhande klusjes in de moestuin, en dan natuurlijk ook nog het genieten! Het oogstseizoen is een

piekperiode. Niet alleen oogsten, maar ook verwerken van de oogst. Soepen en sauzen maken en natuurlijk ook leuk om wat weg te geven.

Ooit heb ik onze tuin de naam 'our precious garden' gegeven. Precious (= kostbaar) op verschillende manieren. Voor de ruimte die we hebben om dit te doen, voor de wijze lessen uit de natuur en zeker ook voor de opbrengst.

Ik las ooit: wie in de aarde wroet, ploegt ook in het hoofd. Best een 'zware' uitspraak, maar er zit wel iets in. Bezig zijn in de tuin of 's ochtends vroeg een 'inspectieronde' lopen: het ontspant en geeft ruimte voor reflectie; mijn gedachten kunnen dan echt alle kanten op!'

tekst Nelie Verwijs, fotografie Klazien Dijkhuizen www.kgnfotografie.nl

vVROUWEN aan de top

In de rubriek ‘vrouwen aan de top’ laten we vrouwen aan het woord die een topfunctie bekleden in een bedrijf of organisatie. Deze keer drie frontvrouwen uit de politiek.

tekst Ella-Maria Beekman, fotografie Klaas van de Ketterij

FAVORIETEN

‘te land’

Wie loopt er nog op klompen, wat is een riek? En de boerenzakdoek kennen we nu vooral als symbool van boerenprotesten, maar waar werd de zakdoek vroeger eigenlijk voor gebruikt. Een nostalgisch tintje aan deze favorieten.

tekst Kristel de Goffau

BOERENKLOMPEN

Het bekende houten schoeisel dat sinds jaar en dag gedragen werd in grote delen van Europa. Ze werden handmatig gemaakt, totdat in de loop van de 19e eeuw machines het handwerk overnamen. Eind jaren vijftig daalde de productie; steeds minder mensen gingen klompen dragen. Nu zie je ze vaak in boerendorpen of worden ze verkocht als souvenir. Er zijn zelfs een aantal klompenmusea in Nederland, waaronder in Eelde en de Zaanstad. Het lopen op klompen vereist overigens een speciale techniek. Door de tenen iets te krommen bij het optillen van de voet wordt de klomp vastgehouden. Mensen die vaak op klompen lopen doen dit onbewust, maar heb je ze nog niet eerder gedragen dan is de kans groot dat je ze snel verliest.

Samenleven met een buitenlandse man:

Hoe is het om te leven met een man uit een geheel andere cultuur? Geeft dat problemen of is het juist een verrijking van je leven en verruimt het je blik? Of misschien beide? Wat vonden je familie en vrienden ervan?

Mirthe en Tanja weten er alles van. Zij hebben ervaren dat het vooral om de mens gaat en niet om zijn achtergrond. Van de waarde die hun mannen hechten aan relaties met anderen en gastvrijheid kunnen zij veel leren.

tekst Willemien Lemkes, fotografie Judith Hoekman Instagram @_judithphotography_

Je gaat met andere ogen kijken en merkt dat je ook veel gemeenschappelijk hebt

Mirthe Mwangi-Walpot (24)

is vorig jaar getrouwd met Nemuël uit Kenia. Zij wonen in Nederland. Zij ontmoetten elkaar in 2018 toen Mirthe als fotograaf meeging met een stichting die daar een project uitvoerde. Nemuël was daar kerk- en jongerenwerker. In Nederland werkt hij in een groot winkelmagazijn en hij is op zoek naar een baan in de IT.

Tanja Lindhout (51) heeft sinds

2017 een relatie met Mochtar, een Iraanse man die al 30 jaar in Nederland woont. Zij ontmoette hem via haar werk als verzuimadviseur, die langdurig zieken begeleidt in het re-integratieproces. Inmiddels werkt Mochtar niet meer.

Mirthe en Tanja zijn overduidelijk blij met hun mannen. In eerste instantie zegt Mirthe dat zij niet veel merkt van cultuurverschillen. Als zij samen problemen hebben, komt het vooral door hun karakterverschillen. Maar als Tanja doorvraagt blijken er toch wel verschillen te zijn. ‘Nemuël is geen typische Keniaan. Hij is open en kan goed over dingen praten, zelfs beter dan ik. Op zijn highschool kwamen regelmatig gasten vanuit Amerika en Azië. Ook in de kerk kwamen evangelisten vanuit het buitenland, dus hij weet wel iets over de westerse cultuur. Hij vindt de Nederlanders wel erg direct, dat ervaart hij soms als schokkend. In zijn cultuur zal je nooit ‘nee’ zeggen op een vraag. Dat is niet beleefd.

In Kenia lopen wij nooit hand-in-hand, dat kan daar niet. Hij geeft in het openbaar alleen heel subtiel uiting aan zijn liefde voor mij. Hand in hand lopen doen we soms in de stad, maar in een dorp is het niet gebruikelijk. Samen eten en gastvrijheid zijn weer erg belangrijk. Als mensen op bezoek komen, blijven ze altijd eten. Hij heeft nog geen Nederlands paspoort, maar als hij dat krijgt zal hij nooit zijn Keniaanse paspoort opgeven. Hij mist zijn familie meer dan zijn land.’

In zijn cultuur zul je nooit ‘nee’ zeggen op een vraag

‘ ’

Te land

Ons land bestae uut durpjes, uut dieken in uut strand uut kleihrond in de polders in duunen van fien zand

Wae at soms felle sturmwind

’t waeter de kant opblaest In in de wieje vlaktes over de dieken raest

Ons dier’bre, moaje Zealand

Ons plekje an de kust

Ons land van waeter in van strand

Ons land van ruumt’ in rust!

tekst Heleen de Koning