Ghazaliyaat-e-Sa'adi

‫ﺗﻬﻴﻪ و ﺗﻨﻈﻴﻢ‪ :‬ﺳﺎﻳﺖ ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﺧﺒﺮﯼ ﺗﺮﺑﺖ ﺟﺎم‪.‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬ ‫‪ .١‬اول دﻓﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم اﻳﺰد داﻧﺎ‬ ‫‪ .٢‬اﯼ ﻧﻔﺲ ﺧﺮم ﺑﺎد ﺻﺒﺎ‬ ‫‪ .٣‬روﯼ ﺗﻮ ﺧﻮش ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﺎ‬ ‫‪ .۴‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﻓﺎرﻏﯽ از ﺣﺎل دوﺳﺘﺎن ﻳﺎرا‬ ‫‪ .۵‬ﺷﺐ ﻓﺮاق ﻧﺨﻮاهﻢ دواج دﻳﺒﺎ را‬ ‫‪ .۶‬ﭘﻴﺶ ﻣﺎ رﺳﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻧﺒﻮد ﻋﻬﺪ وﻓﺎ را‬ ‫‪ .٧‬ﻣﺸﺘﺎﻗﯽ و ﺻﺒﻮرﯼ از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﺎرا‬ ‫‪ .٨‬ز اﻧﺪازﻩ ﺑﻴﺮون ﺗﺸﻨﻪام ﺳﺎﻗﯽ ﺑﻴﺎر ﺁن ﺁب را‬ ‫‪ .٩‬ﮔﺮ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ از رخ ﻧﻘﺎب را‬ ‫‪ .١٠‬ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﯽ ﺳﺮﺧﻮﺷﺴﺖ اﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺑﯽ ﺗﺪﺑﻴﺮ را‬ ‫‪ .١١‬وﻗﺖ ﻃﺮب ﺧﻮش ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺁن دﻟﺒﺮ ﻃﻨﺎز را‬ ‫‪ .١٢‬دوﺳﺖ ﻣﯽدارم ﻣﻦ اﻳﻦ ﻧﺎﻟﻴﺪن دﻟﺴﻮز را‬ ‫‪ .١٣‬وﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻢ روﯼ ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬ ‫‪ .١۴‬اﻣﺸﺐ ﺳﺒﮑﺘﺮ ﻣﯽزﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻃﺒﻞ ﺑﯽهﻨﮕﺎم را‬ ‫‪ .١۵‬ﺑﺮﺧﻴﺰ ﺗﺎ ﻳﮏ ﺳﻮ ﻧﻬﻴﻢ اﻳﻦ دﻟﻖ ازرق ﻓﺎم را‬ ‫‪ .١۶‬ﺗﺎ ﺑﻮد ﺑﺎر ﻏﻤﺖ ﺑﺮ دل ﺑﯽهﻮش ﻣﺮا‬ ‫‪ .١٧‬ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﮔﺮدن ﻧﻨﻬﺪ ﻓﺮﻣﺎن را‬ ‫‪ .١٨‬ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺪﻩ ﺁن ﮐﻮزﻩ ﻳﺎﻗﻮت روان را‬ ‫‪ .١٩‬ﮐﻤﺎن ﺳﺨﺖ ﮐﻪ داد ﺁن ﻟﻄﻴﻒ ﺑﺎزو را‬ ‫‪ .٢٠‬ﻻاﺑﺎﻟﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ دﻓﺘﺮ داﻧﺎﻳﯽ را‬ ‫‪ .٢١‬ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﻗﺪر ﭘﺎدﺷﺎﻳﯽ را‬ ‫‪ .٢٢‬ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮﺑﯽ و زﻳﺒﺎﻳﯽ ﻧﺪﻳﺪم روﯼ را‬ ‫‪ .٢٣‬رﻓﺘﻴﻢ اﮔﺮ ﻣﻠﻮل ﺷﺪﯼ از ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺎ‬ ‫‪ .٢۴‬وﻗﺘﯽ دل ﺳﻮداﻳﯽ ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎنهﺎ‬ ‫‪ .٢۵‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﻓﮑﻨﯽ در ﻣﻴﺎن ﺷﻬﺮ ﻧﻘﺎب‬ ‫‪ .٢۶‬ﻣﺎ را هﻤﻪ ﺷﺐ ﻧﻤﯽﺑﺮد ﺧﻮاب‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٢٧‬ﻣﺎﻩ روﻳﺎ روﯼ ﺧﻮب از ﻣﻦ ﻣﺘﺎب‬ ‫‪ .٢٨‬ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از ﺧﺮاﺑﺎت‬ ‫‪ .٢٩‬ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﻨﺪ و ﻣﻮزون ﺣﺮﮐﺎت دﻟﻔﺮﻳﺒﺖ‬ ‫‪ .٣٠‬هﺮ ﮐﻪ ﺧﺼﻢ اﻧﺪر او ﮐﻤﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫‪ .٣١‬ﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫‪ .٣٢‬ﻣﻌﻠﻤﺖ هﻤﻪ ﺷﻮﺧﯽ و دﻟﺒﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬ ‫‪ .٣٣‬ﮐﻬﻦ ﺷﻮد هﻤﻪ ﮐﺲ را ﺑﻪ روزﮔﺎر ارادت‬ ‫‪ .٣۴‬دل هﺮ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﮐﺮدﯼ ﻧﮑﺸﺪ ﺳﺮ از ﮐﻤﻨﺪت‬ ‫‪ .٣۵‬دوﺳﺖ دارم ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﯽ رخ هﻤﭽﻮن ﻗﻤﺮت‬ ‫‪ .٣۶‬ﺑﻨﺪﻩ وار ﺁﻣﺪم ﺑﻪ زﻧﻬﺎرت‬ ‫‪ .٣٧‬ﻣﭙﻨﺪار از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻋﺒﺎرت‬ ‫‪ .٣٨‬ﭼﻪ دلهﺎ ﺑﺮدﯼ اﯼ ﺳﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﺳﺎق ﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﻴﺰت‬ ‫‪ .٣٩‬ﺑﯽ ﺗﻮ ﺣﺮاﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫‪ .۴٠‬ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﻪام ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ‬ ‫‪ .۴١‬دﻳﺮ ﺁﻣﺪﯼاﯼ ﻧﮕﺎر ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫‪ .۴٢‬ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮔﻔﺘﻦ ﺁن ﮐﺲ را دﻟﯽ هﺴﺖ‬ ‫‪ .۴٣‬اﮔﺮ ﻣﺮاد ﺗﻮ اﯼ دوﺳﺖ ﺑﯽ ﻣﺮادﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫‪ .۴۴‬ﺑﻮﯼ ﮔﻞ و ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺮغ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫‪ .۴۵‬ﺧﻮش ﻣﯽرود اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫‪ .۴۶‬دﻳﮕﺮ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫‪ .۴٧‬ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻮﯼ دوﺳﺖ ﺣﻠﻘﻪ دام ﺑﻼﺳﺖ‬ ‫‪ .۴٨‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ اﯼ دل ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﺳﻴﺮت اهﻞ ﺻﻔﺎﺳﺖ‬ ‫‪ .۴٩‬ﺧﺮم ﺁن ﺑﻘﻌﻪ ﮐﻪ ﺁراﻣﮕﻪ ﻳﺎر ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬ ‫‪ .۵٠‬ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪم و ﻋﻘﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫‪ .۵١‬ﺁن ﻧﻪ زﻟﻔﺴﺖ و ﺑﻨﺎﮔﻮش ﮐﻪ روزﺳﺖ و ﺷﺐﺳﺖ‬ ‫‪ .۵٢‬ﺁن ﻣﺎﻩ دوهﻔﺘﻪ در ﻧﻘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫‪ .۵٣‬دﻳﺪار ﺗﻮ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺗﺴﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۵۴‬ﺳﺮو ﭼﻤﻦ ﭘﻴﺶ اﻋﺘﺪال ﺗﻮ ﭘﺴﺘﺴﺖ‬ ‫‪ .۵۵‬ﻣﺠﻨﻮن ﻋﺸﻖ را دﮔﺮ اﻣﺮوز ﺣﺎﻟﺘﺴﺖ‬ ‫‪ .۵۶‬اﯼ ﮐﺎب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﻦ در دهﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫‪ .۵٧‬هﺮ ﺻﺒﺤﺪم ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻞ از ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫‪ .۵٨‬اﺗﻔﺎﻗﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ ﮐﺴﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬ ‫‪ .۵٩‬اﻳﻦ ﺗﻮﻳﯽ ﻳﺎ ﺳﺮو ﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬ ‫‪ .۶٠‬ﺷﺐ ﻓﺮاق ﮐﻪ داﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﭼﻨﺪﺳﺖ‬ ‫‪ .۶١‬اﻓﺴﻮس ﺑﺮ ﺁن دﻳﺪﻩ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ‬ ‫‪ .۶٢‬اﯼ ﻟﻌﺒﺖ ﺧﻨﺪان ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﮐﻪ ﻣﺰﻳﺪﺳﺖ‬ ‫‪ .۶٣‬از هﺮ ﭼﻪ ﻣﯽرود ﺳﺨﻦ دوﺳﺖ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬ ‫‪ .۶۴‬اﻳﻦ ﺑﻮﯼ روح ﭘﺮور از ﺁن ﺧﻮﯼ دﻟﺒﺮﺳﺖ‬ ‫‪ .۶۵‬ﻋﻴﺐ ﻳﺎران و دوﺳﺘﺎن هﻨﺮﺳﺖ‬ ‫‪ .۶۶‬هﺮ ﮐﺴﯽ را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺳﺖ‬ ‫‪ .۶٧‬ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻦ از ﻓﺮاق ﻳﺎرﺳﺖ‬ ‫‪ .۶٨‬ﭼﺸﻤﺖ ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﺑﺮ اﺛﺮ ﺧﻮاب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬ ‫‪ .۶٩‬ﻋﺸﺮت ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﺑﺮ ﻃﺮف ﺟﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬ ‫‪ .٧٠‬اﯼ ﮐﻪ از ﺳﺮو روان ﻗﺪ ﺗﻮ ﭼﺎﻻﮐﺘﺮﺳﺖ‬ ‫‪ .٧١‬دﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ و ﺻﺎﺑﺮ ﺑﻮد ﻣﮕﺮ ﺳﻨﮕﺴﺖ‬ ‫‪ .٧٢‬ﭘﺎﯼ ﺳﺮو ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ در ﮔﻠﺴﺖ‬ ‫‪ .٧٣‬دﻳﺪﻩ از دﻳﺪار ﺧﻮﺑﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺸﮑﻠﺴﺖ‬ ‫‪ .٧۴‬ﺷﺮاب از دﺳﺖ ﺧﻮﺑﺎن ﺳﻠﺴﺒﻴﻠﺴﺖ‬ ‫‪ .٧۵‬ﮐﺎرم ﭼﻮ زﻟﻒ ﻳﺎر ﭘﺮﻳﺸﺎن و درهﻤﺴﺖ‬ ‫‪ .٧۶‬ﻳﺎرا ﺑﻬﺸﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻳﺎران هﻤﺪﻣﺴﺖ‬ ‫‪ .٧٧‬ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺻﺒﻮﺣﯽ زدﻩام ﺧﺮﻗﻪ ﺣﺮاﻣﺴﺖ‬ ‫‪ .٧٨‬اﻣﺸﺐ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺷﺐ ﻣﺎ روز روﺷﻨﺴﺖ‬ ‫‪ .٧٩‬اﻳﻦ ﺑﺎد ﺑﻬﺎر ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬ ‫‪ .٨٠‬اﻳﻦ ﺧﻂ ﺷﺮﻳﻒ از ﺁن ﺑﻨﺎﻧﺴﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٨١‬ﭼﻪ روﻳﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﮐﺎرواﻧﺴﺖ‬ ‫‪ .٨٢‬هﺰار ﺳﺨﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ ﺁﺳﺎﻧﺴﺖ‬ ‫‪ .٨٣‬ﻣﮕﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ ﺑﻮﯼ زﻟﻒ ﻳﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬ ‫‪ .٨۴‬ز ﻣﻦ ﻣﭙﺮس ﮐﻪ در دﺳﺖ او دﻟﺖ ﭼﻮﻧﺴﺖ‬ ‫‪ .٨۵‬ﺑﺎ هﻤﻪ ﻣﻬﺮ و ﺑﺎ ﻣﻨﺶ ﮐﻴﻨﺴﺖ‬ ‫‪ .٨۶‬ﺑﺨﺖ ﺟﻮان دارد ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺮﻳﻨﺴﺖ‬ ‫‪ .٨٧‬ﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﺮو ﺷﻨﻴﺪﺳﺖ ﮐﻪ رﻓﺘﺴﺖ اﻳﻨﺴﺖ‬ ‫‪ .٨٨‬ﺑﺎ ﺧﺮدﻣﻨﺪﯼ و ﺧﻮﺑﯽ ﭘﺎرﺳﺎ و ﻧﻴﮏ ﺧﻮﺳﺖ‬ ‫‪ .٨٩‬ﺑﺘﺎ هﻼﮎ ﺷﻮد دوﺳﺖ در ﻣﺤﺒﺖ دوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩٠‬ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از درم دوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩١‬ﺳﻔﺮ دراز ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻃﺎﻟﺐ دوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩٢‬ﮐﺲ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ در ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﺜﻞ اوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩٣‬ﻳﺎر ﻣﻦ ﺁن ﮐﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﺎر اوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩۴‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ زﻟﻒ ﭼﻮ ﺷﺎم اوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩۵‬ﺁن ﮐﻪ دل ﻣﻦ ﭼﻮ ﮔﻮﯼ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن اوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩۶‬ز هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ ﮔﺰﻳﺮﺳﺖ و ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ از دوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩٧‬ﺻﺒﺤﯽ ﻣﺒﺎرﮐﺴﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩٨‬ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ‬ ‫‪ .٩٩‬ﺻﺒﺢ ﻣﯽﺧﻨﺪد و ﻣﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﺎن از ﻏﻢ دوﺳﺖ‬ ‫‪ .١٠٠‬اﻳﻦ ﻣﻄﺮب از ﮐﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﻔﺖ ﻧﺎم دوﺳﺖ‬ ‫‪ .١٠١‬اﯼ ﭘﻴﮏ ﭘﯽ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﮐﻪ دارﯼ ﻧﺸﺎن دوﺳﺖ‬ ‫‪ .١٠٢‬ﺗﺎ دﺳﺖهﺎ ﮐﻤﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن دوﺳﺖ‬ ‫‪ .١٠٣‬ز ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺟﺪاﻳﯽ ﻣﻴﺎن ﻣﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬ ‫‪ .١٠۴‬ﻣﺮا ﺗﻮ ﻏﺎﻳﺖ ﻣﻘﺼﻮدﯼ از ﺟﻬﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬ ‫‪ .١٠۵‬ﺁب ﺣﻴﺎت ﻣﻨﺴﺖ ﺧﺎﮎ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬ ‫‪ .١٠۶‬ﺷﺎدﯼ ﺑﻪ روزﮔﺎر ﮔﺪاﻳﺎن ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬ ‫‪ .١٠٧‬ﺻﺒﺤﺪم ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺑﺮد ﺑﺎد از ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .١٠٨‬ﻣﺮا ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻴﺰﯼ در ﻣﻴﺎن هﺴﺖ‬ ‫‪ .١٠٩‬ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ هﺴﺖ‬ ‫‪ .١١٠‬هﺮ ﭼﻪ در روﯼ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬ ‫‪ .١١١‬ﻣﺸﻨﻮ اﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ از ﺗﻮ ﻣﺮا ﻳﺎرﯼ هﺴﺖ‬ ‫‪ .١١٢‬زهﯽ رﻓﻴﻖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺳﺮوﺑﺎﻻﻳﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١١٣‬ﻣﺮا از ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﻬﺮ ﺻﺤﺮاﻳﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١١۴‬دردﻳﺴﺖ درد ﻋﺸﻖ ﮐﻪ هﻴﭽﺶ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١١۵‬ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﮐﺶ ﺳﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺗﻮ در ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١١۶‬ﮔﺮ ﺻﺒﺮ دل از ﺗﻮ هﺴﺖ و ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١١٧‬اﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ هﻴﭻ ﻣﺸﮑﻞ ﭼﻮن ﻓﺮاق ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١١٨‬ﺟﺎن ﻧﺪارد هﺮ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١١٩‬هﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺎ ﺗﻮ روﯼ ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢٠‬ﺧﺒﺮت هﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ روﯼ ﺗﻮ ﺁراﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢١‬ﺑﺎ ﻓﺮاﻗﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎزم ﺑﺮگ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢٢‬در ﻣﻦ اﻳﻦ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺮم ز ﻧﮑﻮروﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢٣‬در ﻣﻦ اﻳﻦ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺮم ز ﻧﮑﻮروﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢۴‬روز وﺻﻠﻢ ﻗﺮار دﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢۵‬ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢۶‬ﻧﻪ ﺧﻮد اﻧﺪر زﻣﻴﻦ ﻧﻈﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢٧‬دل ﻧﻤﺎﻧﺪﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯼ ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢٨‬ﭼﻮ ﺗﺮﮎ دﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﺷﺎهﺪﯼ ﺑﻪ ﺷﻨﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٢٩‬ﺧﺴﺮو ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ در ﺻﺤﺒﺖ او ﺷﻴﺮﻳﻨﻴﺴﺖ‬ ‫‪ .١٣٠‬دوش دور از روﻳﺖ اﯼ ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻢ از ﻏﻢ ﺗﺎب داﺷﺖ‬ ‫‪ .١٣١‬دوﺷﻢ ﺁن ﺳﻨﮓ دل ﭘﺮﻳﺸﺎن داﺷﺖ‬ ‫‪ .١٣٢‬ﭼﻮ اﺑﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﻗﻤﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬ ‫‪ .١٣٣‬ﺧﻴﺎل روﯼ ﺗﻮام دوش در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬ ‫‪ .١٣۴‬دﻟﯽ ﮐﻪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﺧﻄﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .١٣۵‬ﺁن را ﮐﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﻮد ﺻﺒﺮ و ﻗﻨﺎﻋﺖ‬ ‫‪ .١٣۶‬اﯼ دﻳﺪﻧﺖ ﺁﺳﺎﻳﺶ و ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺖ ﺁﻓﺖ‬ ‫‪ .١٣٧‬ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻟﻌﺒﺖ ﺧﻨﺪان ﮐﻪ ﭘﺮﯼ وار ﺑﺮﻓﺖ‬ ‫‪ .١٣٨‬ﻋﺸﻖ در دل ﻣﺎﻧﺪ و ﻳﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬ ‫‪ .١٣٩‬دﻟﻢ از دﺳﺖ ﻏﻤﺖ داﻣﻦ ﺻﺤﺮا ﺑﮕﺮﻓﺖ‬ ‫‪ .١۴٠‬ﭼﺸﻤﺖ ﭼﻮ ﺗﻴﻎ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮن ﺧﻮار ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬ ‫‪ .١۴١‬هﺮ ﮐﻪ دﻻرام دﻳﺪ از دﻟﺶ ﺁرام رﻓﺖ‬ ‫‪ .١۴٢‬اﯼ ﮐﺴﻮت زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ ﭼﺎﻻﮐﺖ‬ ‫‪ .١۴٣‬اﻳﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ ﻗﻴﺎﻣﺘﺴﺖ ﻧﻪ ﻗﺎﻣﺖ‬ ‫‪ .١۴۴‬اﯼ ﮐﻪ رﺣﻤﺖ ﻣﯽﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﻨﺖ‬ ‫‪ .١۴۵‬ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺧﺪاﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ‬ ‫‪ .١۴۶‬اﯼ ﺟﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﮔﻮﯼ ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎﻧﺖ‬ ‫‪ .١۴٧‬ﺟﺎن و ﺗﻨﻢ اﯼ دوﺳﺖ ﻓﺪاﯼ ﺗﻦ و ﺟﺎﻧﺖ‬ ‫‪ .١۴٨‬ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺖ راﻩ ﺑﺮون ﺁﻣﺪن ز ﻣﻴﺪاﻧﺖ‬ ‫‪ .١۴٩‬ﭼﻪ ﻟﻄﻴﻔﺴﺖ ﻗﺒﺎ ﺑﺮ ﺗﻦ ﭼﻮن ﺳﺮو رواﻧﺖ‬ ‫‪ .١۵٠‬ﺧﻮش ﻣﯽروﯼ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻦهﺎ ﻓﺪاﯼ ﺟﺎﻧﺖ‬ ‫‪ .١۵١‬ﮔﺮ ﺟﺎن ﻃﻠﺒﯽ ﻓﺪاﯼ ﺟﺎﻧﺖ‬ ‫‪ .١۵٢‬ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺻﻠﺤﺴﺖ و دوﺳﺘﯽ و ﻋﻨﺎﻳﺖ‬ ‫‪ .١۵٣‬ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻬﺎدﻳﻢ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ و راﻳﺖ‬ ‫‪ .١۵۴‬ﺟﺎن ﻣﻦ ﺟﺎن ﻣﻦ ﻓﺪاﯼ ﺗﻮ ﺑﺎد‬ ‫‪ .١۵۵‬زان ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﺻﻮرت ﺧﻮﺑﻢ ﻧﻈﺮ اﻓﺘﺎد‬ ‫‪ .١۵۶‬ﻓﺮهﺎد را ﭼﻮ ﺑﺮ رخ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﻓﺘﺎد‬ ‫‪ .١۵٧‬ﭘﻴﺶ روﻳﺖ ﻗﻤﺮ ﻧﻤﯽﺗﺎﺑﺪ‬ ‫‪ .١۵٨‬ﻣﻮﻳﺖ رهﺎ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮ هﻢ اوﻓﺘﺪ‬ ‫‪ .١۵٩‬ﻧﻪ ﺁن ﺷﺒﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺲ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬ ‫‪ .١۶٠‬ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻃﻮﻣﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬ ‫‪ .١۶١‬ﮐﺲ اﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ز ﻳﺎر و دﻳﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .١۶٢‬ﻃﺮﻓﻪ ﻣﯽدارﻧﺪ ﻳﺎران ﺻﺒﺮ ﻣﻦ ﺑﺮ داغ و درد‬ ‫‪ .١۶٣‬هﺮ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮرد ﻋﺮﺑﺪﻩ ﮐﺮد‬ ‫‪ .١۶۴‬دﻳﺪار ﻳﺎر ﻏﺎﻳﺐ داﻧﯽ ﭼﻪ ذوق دارد‬ ‫‪ .١۶۵‬ﮐﻪ ﻣﯽرود ﺑﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﺑﺎزﺁرد‬ ‫‪ .١۶۶‬هﺮ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ دوﺳﺖ دارد ﺟﺎن و دل ﺑﺮ وﯼ ﮔﻤﺎرد‬ ‫‪ .١۶٧‬ﮔﺮ از ﺟﻔﺎﯼ ﺗﻮ روزﯼ دﻟﻢ ﺑﻴﺎزارد‬ ‫‪ .١۶٨‬ﮐﺲ اﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ دل از ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮدارد‬ ‫‪ .١۶٩‬ﺗﻮ را ز ﺣﺎل ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬ ‫‪ .١٧٠‬ﻏﻼم ﺁن ﺳﺒﮏ روﺣﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮ ﮔﺮان دارد‬ ‫‪ .١٧١‬ﻣﮕﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ ﺑﻮﯼ ﻳﺎر ﻣﻦ دارد‬ ‫‪ .١٧٢‬هﺮ ﺁن ﻧﺎﻇﺮ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرﯼ ﻧﺪارد‬ ‫‪ .١٧٣‬ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﺴﺘﺮن از ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺧﺎﻟﯽ دارد‬ ‫‪ .١٧۴‬ﺁن ﺷﮑﺮﺧﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﻮش دهﺎﻧﯽ دارد‬ ‫‪ .١٧۵‬ﺑﺎزت ﻧﺪاﻧﻢ از ﺳﺮ ﭘﻴﻤﺎن ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد‬ ‫‪ .١٧۶‬ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺎﻧﺪر رﻓﺘﻨﺶ ﺻﺒﺮ از دل ﻣﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫‪ .١٧٧‬هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁن ﺑﺖ ﻋﻴﺎر ﺑﮕﺬرد‬ ‫‪ .١٧٨‬ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬ ‫‪ .١٧٩‬ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻣﺎﻩ ﻣﻨﻮر ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬ ‫‪ .١٨٠‬اﻧﺼﺎف ﻧﺒﻮد ﺁن رخ دﻟﺒﻨﺪ ﻧﻬﺎن ﮐﺮد‬ ‫‪ .١٨١‬ﺑﺎد ﺁﻣﺪ و ﺑﻮﯼ ﻋﻨﺒﺮ ﺁورد‬ ‫‪ .١٨٢‬زﻧﺪﻩ ﺷﻮد هﺮ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ دوﺳﺖ ﺑﻤﻴﺮد‬ ‫‪ .١٨٣‬ﮐﺪام ﭼﺎرﻩ ﺳﮕﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ درﮔﻴﺮد‬ ‫‪ .١٨۴‬دﻟﻢ دل از هﻮس ﻳﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬ ‫‪ .١٨۵‬ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻴﺐ ﻣﻦ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﭙﺮدازد‬ ‫‪ .١٨۶‬ﺑﮕﺬﺷﺖ و ﺑﺎز ﺁﺗﺶ در ﺧﺮﻣﻦ ﺳﮑﻮن زد‬ ‫‪ .١٨٧‬هﺸﻴﺎر ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺑﭙﺮهﻴﺰد‬ ‫‪ .١٨٨‬ﺑﻪ ﺣﺪﻳﺚ درﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺖ ﺷﮑﺮ ﻧﺮﻳﺰد‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .١٨٩‬ﺁﻩ اﮔﺮ دﺳﺖ دل ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬ ‫‪ .١٩٠‬از اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬ ‫‪ .١٩١‬ﮐﯽ ﺑﺮﺳﺖ اﻳﻦ ﮔﻞ ﺧﻨﺪان و ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ ﺷﺪ‬ ‫‪ .١٩٢‬ﮔﺮ ﺁن ﻣﺮاد ﺷﺒﯽ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .١٩٣‬ﺷﻮرش ﺑﻠﺒﻼن ﺳﺤﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .١٩۴‬ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﯽدل ﭼﻪ ﺷﺒﯽ دراز ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .١٩۵‬از ﺗﻮ دل ﺑﺮﻧﮑﻨﻢ ﺗﺎ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .١٩۶‬ﺳﺮ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺪارد هﺮ ﮐﻪ او را ﺧﻮف ﺟﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .١٩٧‬ﻧﻈﺮ ﺧﺪاﯼ ﺑﻴﻨﺎن ﻃﻠﺐ هﻮا ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .١٩٨‬ﺑﺎ ﮐﺎروان ﻣﺼﺮﯼ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﮑﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .١٩٩‬ﺗﺎ ﺣﺎل ﻣﻨﺖ ﺧﺒﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠٠‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠١‬ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﻔﺘﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠٢‬ﺟﻨﮓ از ﻃﺮف دوﺳﺖ دل ﺁزار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠٣‬ﺗﻮ را ﻧﺎدﻳﺪن ﻣﺎ ﻏﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠۴‬ﮔﺮ ﮔﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺳﺮوﯼ ﺳﺮو اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠۵‬اﮔﺮ ﺳﺮوﯼ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠۶‬در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ اﻓﺘﺎدن ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ دﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠٧‬ﺗﻮ را ﺧﻮد ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺻﺤﺮا ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪ .٢٠٨‬ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻳﻦ ﺷﻮخ ﺳﻴﻤﺘﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬ ‫‪ .٢٠٩‬ﺗﺎ ﮐﯽ اﯼ دﻟﺒﺮ دل ﻣﻦ ﺑﺎر ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬ ‫‪ .٢١٠‬ﺧﻮاب ﺧﻮش ﻣﻦ اﯼ ﭘﺴﺮ دﺳﺘﺨﻮش ﺧﻴﺎل ﺷﺪ‬ ‫‪ .٢١١‬اﻣﺮوز در ﻓﺮاق ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﺎم ﺷﺪ‬ ‫‪ .٢١٢‬هﺮ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﻓﺮوﺷﺪ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﺮ وﯼ ﺑﺠﻮﺷﺪ‬ ‫‪ .٢١٣‬دوش ﺑﯽ روﯼ ﺗﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫‪ .٢١۴‬ﺳﺮﻣﺴﺖ ز ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬ ‫‪ .٢١۵‬ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﺰ درم ﺁن ﺳﺮو روان ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٢١۶‬روز ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﻠﻨﺪ اﯼ ﭘﺴﺮ هﻮﺷﻤﻨﺪ‬ ‫‪ .٢١٧‬ﺁن را ﮐﻪ ﻏﻤﯽ ﭼﻮن ﻏﻢ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ داﻧﺪ‬ ‫‪ .٢١٨‬ﺁن ﺳﺮو ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫‪ .٢١٩‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ دﻳﺪﺳﺖ ﺣﺎل ﻣﻦ داﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٢٠‬دﻟﻢ ﺧﻴﺎل ﺗﻮ را رﻩ ﻧﻤﺎﯼ ﻣﯽداﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٢١‬ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎ دﮔﺮ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٢٢‬ﺣﺴﻦ ﺗﻮ داﻳﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺮار ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٢٣‬ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﺎﻧﻢ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٢۴‬ﮔﻠﺒﻨﺎن ﭘﻴﺮاﻳﻪ ﺑﺮ ﺧﻮد ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٢۵‬اﻳﻨﺎن ﻣﮕﺮ ز رﺣﻤﺖ ﻣﺤﺾ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٢۶‬درﺧﺖ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﺮﺁورد و ﺑﻠﺒﻼن ﻣﺴﺘﻨﺪ‬ ‫‪ .٢٢٧‬ﺁﺧﺮ اﯼ ﺳﻨﮓ دل ﺳﻴﻢ زﻧﺨﺪان ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬ ‫‪ .٢٢٨‬ﮐﺎروان ﻣﯽرود و ﺑﺎر ﺳﻔﺮ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٢٩‬ﭘﻴﺶ روﻳﺖ دﮔﺮان ﺻﻮرت ﺑﺮ دﻳﻮارﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٣٠‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻴﻤﻮن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٣١‬ﺗﻮ ﺁن ﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دل از ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٣٢‬دو ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﮐﺰ ﺧﻮاب ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٣٣‬روﻧﺪﮔﺎن ﻣﻘﻴﻢ از ﺑﻼ ﻧﭙﺮهﻴﺰﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٣۴‬ﺁﻓﺘﺎب از ﮐﻮﻩ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽزﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٣۵‬ﺑﻠﺒﻠﯽ ﺑﯽدل ﻧﻮاﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬ ‫‪ .٢٣۶‬ﺗﻮاﻧﮕﺮان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺐ ﺳﺮاﯼ دروﻳﺸﻨﺪ‬ ‫‪ .٢٣٧‬ﻳﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ ﻳﺎر ﮐﻨﺪ‬ ‫‪ .٢٣٨‬ﺑﺨﺮام ﺑﺎﷲ ﺗﺎ ﺻﺒﺎ ﺑﻴﺦ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬ ‫‪ .٢٣٩‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﻧﮕﻪ ﺑﻪ ﮐﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴٠‬ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﻮر ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴١‬ﻣﻴﻞ ﺑﻴﻦ ﮐﺎن ﺳﺮوﺑﺎﻻ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴٢‬ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٢۴٣‬زﻟﻒ او ﺑﺮ رخ ﭼﻮ ﺟﻮﻻن ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴۴‬ﻳﺎر ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﯽوﻓﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴۵‬هﺮ ﮐﻪ ﺑﯽ او زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴۶‬دﻟﺒﺮا ﭘﻴﺶ وﺟﻮدت هﻤﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﻋﺪﻣﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴٧‬ﺑﺎ دوﺳﺖ ﺑﺎش ﮔﺮ هﻤﻪ ﺁﻓﺎق دﺷﻤﻨﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴٨‬ﺷﻮﺧﯽ ﻣﮑﻦ اﯼ ﻳﺎر ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮاﻧﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۴٩‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﺷﮑﺮﯼ هﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﮕﺴﺎﻧﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۵٠‬ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن ﺟﻔﺎﭘﻴﺸﻪ وﻓﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۵١‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﺷﮑﻨﯽ دوﺳﺘﺎن ﺳﻼم ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۵٢‬ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﺮا روﻧﺪ‬ ‫‪ .٢۵٣‬ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺁن ﮐﻪ ﺷﺒﯽ در ﺣﺮم ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۵۴‬اﺧﺘﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺐ در ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬ ‫‪ .٢۵۵‬ﺗﻮ را ﺳﻤﺎع ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻮز ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد‬ ‫‪ .٢۵۶‬ﻧﻔﺴﯽ وﻗﺖ ﺑﻬﺎرم هﻮس ﺻﺤﺮا ﺑﻮد‬ ‫‪ .٢۵٧‬از دﺳﺖ دوﺳﺖ هﺮ ﭼﻪ ﺳﺘﺎﻧﯽ ﺷﮑﺮ ﺑﻮد‬ ‫‪ .٢۵٨‬ﻣﺮا راﺣﺖ از زﻧﺪﮔﯽ دوش ﺑﻮد‬ ‫‪ .٢۵٩‬ﻧﺎﭼﺎر هﺮ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ روﯼ ﻧﮑﻮ ﺑﻮد‬ ‫‪ .٢۶٠‬ﻣﻦ ﭼﻪ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ رﻳﺰم ﮐﻪ ﺧﻮراﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬ ‫‪ .٢۶١‬ﻳﺎ رب ﺷﺐ دوﺷﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﺒﺎرﮎ ﺳﺤﺮﯼ ﺑﻮد‬ ‫‪ .٢۶٢‬ﻋﻴﺒﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ از ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺟﻔﺎ رود‬ ‫‪ .٢۶٣‬ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺳﻴﺮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻣﮕﺮ از دل ﺑﺮود‬ ‫‪ .٢۶۴‬هﺮ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮع ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﺮود‬ ‫‪ .٢۶۵‬هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎﻏﭽﻪاﯼ هﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﻧﺮود‬ ‫‪ .٢۶۶‬در ﻣﻦ اﻳﻦ ﻋﻴﺐ ﻗﺪﻳﻤﺴﺖ و ﺑﻪ در ﻣﯽﻧﺮود‬ ‫‪ .٢۶٧‬ﺳﺮوﺑﺎﻻﻳﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﯽرود‬ ‫‪ .٢۶٨‬اﯼ ﺳﺎرﺑﺎن ﺁهﺴﺘﻪ رو ﮐﺮام ﺟﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬ ‫‪ .٢۶٩‬ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺁرزوﺳﺖ دﻳﺮ ﻣﻴﺴﺮ ﺷﻮد‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٢٧٠‬هﺮ ﻟﺤﻈﻪ در ﺑﺮم دل از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺧﻮن ﺷﻮد‬ ‫‪ .٢٧١‬ﺑﺨﺖ اﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ راﯼ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻳﮑﯽ ﺷﻮد‬ ‫‪ .٢٧٢‬ﺁن ﮐﻪ ﻧﻘﺸﯽ دﻳﮕﺮش ﺟﺎﻳﯽ ﻣﺼﻮر ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫‪ .٢٧٣‬هﻔﺘﻪاﯼ ﻣﯽرود از ﻋﻤﺮ و ﺑﻪ دﻩ روز ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫‪ .٢٧۴‬ﭼﻪ ﺳﺮوﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٧۵‬ﻧﮕﻔﺘﻢ روزﻩ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻧﭙﺎﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٧۶‬ﺑﻪ ﺣﺴﻦ دﻟﺒﺮ ﻣﻦ هﻴﭻ در ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٧٧‬ﺑﺨﺖ ﺑﺎزﺁﻳﺪ از ﺁن در ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﭼﻮن درﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٧٨‬ﺳﺮوﯼ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺎغ ﺑﻴﺎراﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٧٩‬ﻓﺮاق را دﻟﯽ از ﺳﻨﮓ ﺳﺨﺘﺘﺮ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨٠‬ﻣﺮو ﺑﻪ ﺧﻮاب ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺖ ز ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨١‬اﻣﻴﺪوار ﭼﻨﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨٢‬ﻣﺮا ﭼﻮ ﺁرزوﯼ روﯼ ﺁن ﻧﮕﺎر ﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨٣‬ﺳﺮﻣﺴﺖ اﮔﺮ درﺁﻳﯽ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ هﻢ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨۴‬ﺑﻪ ﮐﻮﯼ ﻻﻟﻪ رﺧﺎن هﺮ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺒﺎز ﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨۵‬ﮐﺎرواﻧﯽ ﺷﮑﺮ از ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺷﻴﺮاز ﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨۶‬اﮔﺮ ﺁن ﻋﻬﺪﺷﮑﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻴﺜﺎق ﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨٧‬ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﺁرزوﻣﻨﺪم ﮐﻪ وﺻﻔﺶ در ﺑﻴﺎن ﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨٨‬ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﻋﺒﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٨٩‬ﺁن ﻧﻪ ﻋﺸﻘﺴﺖ ﮐﻪ از دل ﺑﻪ دهﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٩٠‬ﺗﻮ را ﺳﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻓﺮو ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٩١‬ﺁﻧﮏ از ﺟﻨﺖ ﻓﺮدوس ﻳﮑﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٩٢‬ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﺎن ﺁن ﺑﺖ ﻋﻴﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬ ‫‪ .٢٩٣‬ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺖ ﺁن ﭘﺮﯼ رخ ﻳﺎ ﻣﻼﻳﮏ ﻳﺎ ﺑﺸﺮ‬ ‫‪ .٢٩۴‬ﺁﻣﺪ ﮔﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﮔﻠﺰار‬ ‫‪ .٢٩۵‬ﺧﻔﺘﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻳﮑﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ دﻳﺒﺎ و ﺧﺎر‬ ‫‪ .٢٩۶‬دوﻟﺖ ﺟﺎن ﭘﺮورﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﺁﻣﻮزﮔﺎر‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٢٩٧‬زﻧﺪﻩ ﮐﺪاﻣﺴﺖ ﺑﺮ هﻮﺷﻴﺎر‬ ‫‪ .٢٩٨‬ﺷﺮﻃﺴﺖ ﺟﻔﺎ ﮐﺸﻴﺪن از ﻳﺎر‬ ‫‪ .٢٩٩‬اﯼ ﺻﺒﺮ ﭘﺎﯼ دار ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎن ﺷﮑﺴﺖ ﻳﺎر‬ ‫‪ .٣٠٠‬ﻳﺎر ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺟﻔﺎﯼ ﻳﺎر‬ ‫‪ .٣٠١‬هﺮ ﺷﺐ اﻧﺪﻳﺸﻪ دﻳﮕﺮ ﮐﻨﻢ و راﯼ دﮔﺮ‬ ‫‪ .٣٠٢‬ﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﻣﯽرﺳﺪ از روﯼ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ ﻧﻮر‬ ‫‪ .٣٠٣‬ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﻤﯽﺷﮑﻴﺒﺪ از دور‬ ‫‪ .٣٠۴‬ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽرود ﺑﻪ ﻧﺨﺠﻴﺮ‬ ‫‪ .٣٠۵‬از هﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺰﻳﺮ‬ ‫‪ .٣٠۶‬اﯼ ﭘﺴﺮ دﻟﺮﺑﺎ وﯼ ﻗﻤﺮ دﻟﭙﺬﻳﺮ‬ ‫‪ .٣٠٧‬دل ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﯽ از ﺑﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬ ‫‪ .٣٠٨‬ﻓﺘﻨﻪام ﺑﺮ زﻟﻒ و ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ اﯼ ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮ‬ ‫‪ .٣٠٩‬ﻣﺎ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﻳﺒﻴﻢ و در اﻳﻦ ﻣﻠﮏ ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫‪ .٣١٠‬اﯼ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ از ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﻣﻤﺘﺎز‬ ‫‪ .٣١١‬ﻣﺘﻘﻠﺐ درون ﺟﺎﻣﻪ ﻧﺎز‬ ‫‪ .٣١٢‬ﺑﺰرگ دوﻟﺖ ﺁن ﮐﺰ درش ﺗﻮ ﺁﻳﯽ ﺑﺎز‬ ‫‪ .٣١٣‬ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﺎد ﺻﺒﺢ و ﺑﻮﯼ ﻧﻮروز‬ ‫‪ .٣١۴‬ﻣﺒﺎرﮐﺘﺮ ﺷﺐ و ﺧﺮﻣﺘﺮﻳﻦ روز‬ ‫‪ .٣١۵‬ﭘﻴﻮﻧﺪ روح ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﺎد ﻣﺸﮏ ﺑﻴﺰ‬ ‫‪ .٣١۶‬ﺳﺎﻗﯽ ﺳﻴﻤﺘﻦ ﭼﻪ ﺧﺴﺒﯽ ﺧﻴﺰ‬ ‫‪ .٣١٧‬ﺑﻮﯼ ﺑﻬﺎر ﺁﻣﺪ ﺑﻨﺎل اﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻔﺲ‬ ‫‪ .٣١٨‬اﻣﺸﺐ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ وﻗﺖ ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺧﺮوس‬ ‫‪ .٣١٩‬هﺮ ﮐﻪ ﺑﯽ دوﺳﺖ ﻣﯽﺑﺮد ﺧﻮاﺑﺶ‬ ‫‪ .٣٢٠‬ﻳﺎرﯼ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ راﺣﺘﺶ‬ ‫‪ .٣٢١‬ﺁن ﮐﻪ هﻼﮎ ﻣﻦ هﻤﯽﺧﻮاهﺪ و ﻣﻦ ﺳﻼﻣﺘﺶ‬ ‫‪ .٣٢٢‬ﺧﺠﻠﺴﺖ ﺳﺮو ﺑﺴﺘﺎن ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪش‬ ‫‪ .٣٢٣‬هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎزﮎ ﺑﻮد ﺗﻦ ﻳﺎرش‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٣٢۴‬هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد ﻳﺎرش‬ ‫‪ .٣٢۵‬ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ و ﻟﻄﻒ و ﻧﺎزش‬ ‫‪ .٣٢۶‬دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﻤﺶ‬ ‫‪ .٣٢٧‬ﭼﻮن ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻣﺎﻩ روﯼ از ﻣﻄﻠﻊ ﭘﻴﺮاهﻨﺶ‬ ‫‪ .٣٢٨‬رهﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ اﻳﺎم در ﮐﻨﺎر ﻣﻨﺶ‬ ‫‪ .٣٢٩‬ﺧﻮﺷﺴﺖ درد ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﻴﺪ درﻣﺎﻧﺶ‬ ‫‪ .٣٣٠‬زﻳﻨﻬﺎر از دهﺎن ﺧﻨﺪاﻧﺶ‬ ‫‪ .٣٣١‬هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ اﻟﺘﻔﺎت ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫‪ .٣٣٢‬هﺮ ﮐﻪ ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ دارد ﭼﻪ ﻏﻢ از هﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﺶ‬ ‫‪ .٣٣٣‬ﺧﻄﺎ ﮐﺮدﯼ ﺑﻪ ﻗﻮل دﺷﻤﻨﺎن ﮔﻮش‬ ‫‪ .٣٣۴‬ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺁن ﻗﺎﻣﺖ در ﺁﻏﻮش‬ ‫‪ .٣٣۵‬ﻳﮑﯽ را دﺳﺖ ﺣﺴﺮت ﺑﺮ ﺑﻨﺎﮔﻮش‬ ‫‪ .٣٣۶‬رﻓﺘﯽ و ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫‪ .٣٣٧‬ﮔﺮ ﻳﮑﯽ از ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺁرد ﺧﺮوش‬ ‫‪ .٣٣٨‬دﻟﯽ ﮐﻪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺐ ﺷﺪﺳﺖ از اﻳﻦ دروﻳﺶ‬ ‫‪ .٣٣٩‬ﮔﺮدن اﻓﺮاﺷﺘﻪام ﺑﺮ ﻓﻠﮏ از ﻃﺎﻟﻊ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫‪ .٣۴٠‬هﺮ ﮐﺴﯽ را هﻮﺳﯽ در ﺳﺮ و ﮐﺎرﯼ در ﭘﻴﺶ‬ ‫‪ .٣۴١‬ﮔﺮم ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ ور ﺑﺮاﻧﯽ از ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫‪ .٣۴٢‬ﻳﺎر ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﮕﻴﺮد هﺮ ﮐﻪ دارد ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫‪ .٣۴٣‬ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺪﻳﺪم ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺮغ دﻟﻢ‬ ‫‪ .٣۴۴‬ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺪﻩ ﺁن ﺷﺮاب ﮔﻠﺮﻧﮓ‬ ‫‪ .٣۴۵‬ﮔﺮم ﺑﺎزﺁﻣﺪﯼ ﻣﺤﺒﻮب ﺳﻴﻢ اﻧﺪام ﺳﻨﮕﻴﻦ دل‬ ‫‪ .٣۴۶‬ﻣﺮا رﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺁرم هﺰار ﻧﺎﻟﻪ ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ‬ ‫‪ .٣۴٧‬ﺟﺰاﯼ ﺁن ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ ﺷﮑﺮ روز وﺻﺎل‬ ‫‪ .٣۴٨‬ﭼﺸﻢ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮ اﯼ ﺑﺪﻳﻊ ﺷﻤﺎﻳﻞ‬ ‫‪ .٣۴٩‬ﺑﯽدل ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺪ ﻗﺒﻮل‬ ‫‪ .٣۵٠‬ﻣﻦ اﻳﺴﺘﺎدﻩام اﻳﻨﮏ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٣۵١‬ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم و ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫‪ .٣۵٢‬ﺟﺎﻧﺎن هﺰاران ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ از ﺳﺮ ﺗﺎ ﻗﺪم‬ ‫‪ .٣۵٣‬رﻓﻴﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﻳﺎر هﻤﺪم‬ ‫‪ .٣۵۴‬وﻗﺖهﺎ ﻳﮏ دم ﺑﺮﺁﺳﻮدﯼ ﺗﻨﻢ‬ ‫‪ .٣۵۵‬اﻧﺘﺒﻪ ﻗﺒﻞ اﻟﺴﺤﺮ ﻳﺎ ذاﻟﻤﻨﺎم‬ ‫‪ .٣۵۶‬ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﺳﺤﺮﯼ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺎم‬ ‫‪ .٣۵٧‬ﺣﮑﺎﻳﺖ از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﺎن ﺳﻴﻢ اﻧﺪام‬ ‫‪ .٣۵٨‬زهﯽ ﺳﻌﺎدت ﻣﻦ ﮐﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﯼ ﺑﻪ ﺳﻼم‬ ‫‪ .٣۵٩‬ﺳﺎﻗﻴﺎ ﻣﯽ دﻩ ﮐﻪ ﻣﺮغ ﺻﺒﺢ ﺑﺎم‬ ‫‪ .٣۶٠‬ﺷﻤﻊ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎزﻧﺸﻴﻦ اﯼ ﻏﻼم‬ ‫‪ .٣۶١‬ﻣﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ ﺧﻮش ﺳﺨﻦ و ﮐﺶ ﺧﺮام‬ ‫‪ .٣۶٢‬ﻣﺮا دو دﻳﺪﻩ ﺑﻪ راﻩ و دو ﮔﻮش ﺑﺮ ﭘﻴﻐﺎم‬ ‫‪ .٣۶٣‬روزﮔﺎرﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﻮدازدﻩ روﯼ ﺗﻮام‬ ‫‪ .٣۶۴‬ﻣﻦ اﻧﺪر ﺧﻮد ﻧﻤﯽﻳﺎﺑﻢ ﮐﻪ روﯼ از دوﺳﺖ ﺑﺮﺗﺎﺑﻢ‬ ‫‪ .٣۶۵‬ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﻋﺰﻳﺰت ﮐﻪ ﻋﻬﺪ ﻧﺸﮑﺴﺘﻢ‬ ‫‪ .٣۶۶‬ﮔﻮ ﺧﻠﻖ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﺴﺘﻢ‬ ‫‪ .٣۶٧‬ﻣﻦ ﺧﻮد اﯼ ﺳﺎﻗﯽ از اﻳﻦ ﺷﻮق ﮐﻪ دارم ﻣﺴﺘﻢ‬ ‫‪ .٣۶٨‬دل ﭘﻴﺶ ﺗﻮ و دﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ دﮔﺮﺳﺘﻢ‬ ‫‪ .٣۶٩‬ﭼﻮ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﯼ ﻣﺮا ﺑﺲ ﮐﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻔﺘﻢ‬ ‫‪ .٣٧٠‬ﻣﻦ هﻤﺎن روز ﮐﻪ ﺁن ﺧﺎل ﺑﺪﻳﺪم ﮔﻔﺘﻢ‬ ‫‪ .٣٧١‬ﻣﻦ از ﺁن روز ﮐﻪ درﺑﻨﺪ ﺗﻮام ﺁزادم‬ ‫‪ .٣٧٢‬ﻋﺸﻘﺒﺎزﯼ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺁوردم‬ ‫‪ .٣٧٣‬هﺰار ﻋﻬﺪ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﮔﺮد ﻋﺸﻖ ﻧﮕﺮدم‬ ‫‪ .٣٧۴‬از در درﺁﻣﺪﯼ و ﻣﻦ از ﺧﻮد ﺑﻪ درﺷﺪم‬ ‫‪ .٣٧۵‬ﭼﻨﺎن در ﻗﻴﺪ ﻣﻬﺮت ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪم‬ ‫‪ .٣٧۶‬ﺧﺮاﻣﺎن از درم ﺑﺎزﺁ ﮐﺖ از ﺟﺎن ﺁرزوﻣﻨﺪم‬ ‫‪ .٣٧٧‬ﺷﮑﺴﺖ ﻋﻬﺪ ﻣﻮدت ﻧﮕﺎر دﻟﺒﻨﺪم‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .٣٧٨‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﺮد ﭘﻨﺠﻪ ﺑﻮدم‬ ‫‪ .٣٧٩‬ﺁﻣﺪﯼ وﻩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺸﺘﺎق و ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺑﻮدم‬ ‫‪ .٣٨٠‬ﻋﻬﺪ ﺑﺸﮑﺴﺘﯽ و ﻣﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻮدم‬ ‫‪ .٣٨١‬دو هﻔﺘﻪ ﻣﯽﮔﺬرد ﮐﺎن ﻣﻪ دوهﻔﺘﻪ ﻧﺪﻳﺪم‬ ‫‪ .٣٨٢‬ﻣﻦ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ دﻟﺒﺮﯼ ﻧﺪﻳﺪم‬ ‫‪ .٣٨٣‬ﻣﯽروم وز ﺳﺮ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ ﻗﻔﺎ ﻣﯽﻧﮕﺮم‬ ‫‪ .٣٨۴‬ﻧﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﻓﺘﯽ ﺧﻴﺎﻟﺖ از ﻧﻈﺮم‬ ‫‪ .٣٨۵‬ﻳﮏ اﻣﺸﺒﯽ ﮐﻪ در ﺁﻏﻮش ﺷﺎهﺪ ﺷﮑﺮم‬ ‫‪ .٣٨۶‬ﺷﺐ دراز ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪارم‬ ‫‪ .٣٨٧‬ﻣﻦ ﺁن ﻧﻴﻢ ﮐﻪ دل از ﻣﻬﺮ دوﺳﺖ ﺑﺮدارم‬ ‫‪ .٣٨٨‬ﻣﻨﻢ اﻳﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭘﺮواﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎ دارم‬ ‫‪ .٣٨٩‬ﺑﺎز از ﺷﺮاب دوﺷﻴﻦ در ﺳﺮ ﺧﻤﺎر دارم‬ ‫‪ .٣٩٠‬ﻧﻪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻳﺎر دارم‬ ‫‪ .٣٩١‬ﻣﻦ اﮔﺮ ﻧﻈﺮ ﺣﺮاﻣﺴﺖ ﺑﺴﯽ ﮔﻨﺎﻩ دارم‬ ‫‪ .٣٩٢‬ﻣﻦ دوﺳﺖ ﻣﯽدارم ﺟﻔﺎ ﮐﺰ دﺳﺖ ﺟﺎﻧﺎن ﻣﯽﺑﺮم‬ ‫‪ .٣٩٣‬ﮔﺮ ﺑﻪ رﺧﺴﺎر ﭼﻮ ﻣﺎهﺖ ﺻﻨﻤﺎ ﻣﯽﻧﮕﺮم‬ ‫‪ .٣٩۴‬ﺑﻪ ﺧﺪا اﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮم ﮐﻪ دل از ﺗﻮ ﺑﺮﻧﮕﻴﺮم‬ ‫‪ .٣٩۵‬ﮔﺮ ﻣﻦ ز ﻣﺤﺒﺘﺖ ﺑﻤﻴﺮم‬ ‫‪ .٣٩۶‬ﻣﻦ اﻳﻦ ﻃﻤﻊ ﻧﮑﻨﻢ ﮐﺰ ﺗﻮ ﮐﺎم ﺑﺮﮔﻴﺮم‬ ‫‪ .٣٩٧‬از ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﯽﭘﺮدازم‬ ‫‪ .٣٩٨‬ﻧﻈﺮ از ﻣﺪﻋﻴﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻤﯽاﻧﺪازم‬ ‫‪ .٣٩٩‬ﺧﻨﮏ ﺁن روز ﮐﻪ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺟﺎن اﻧﺪازم‬ ‫‪ .۴٠٠‬وﻩ ﮐﻪ در ﻋﺸﻖ ﭼﻨﺎن ﻣﯽﺳﻮزم‬ ‫‪ .۴٠١‬ﻳﮏ روز ﺑﻪ ﺷﻴﺪاﻳﯽ در زﻟﻒ ﺗﻮ ﺁوﻳﺰم‬ ‫‪ .۴٠٢‬ﻣﻦ ﺑﯽﻣﺎﻳﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺧﺮﻳﺪار ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫‪ .۴٠٣‬در ﺁن ﻧﻔﺲ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮم در ﺁرزوﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫‪ .۴٠۴‬ﻏﻢ زﻣﺎﻧﻪ ﺧﻮرم ﻳﺎ ﻓﺮاق ﻳﺎر ﮐﺸﻢ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۴٠۵‬هﺰار ﺟﻬﺪ ﺑﮑﺮدم ﮐﻪ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﭙﻮﺷﻢ‬ ‫‪ .۴٠۶‬ﺑﺎر ﻓﺮاق دوﺳﺘﺎن ﺑﺲ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺮ دﻟﻢ‬ ‫‪ .۴٠٧‬ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﯽ ﮐﺲ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﺑﺮ دﻟﻢ‬ ‫‪ .۴٠٨‬اﻣﺮوز ﻣﺒﺎرﮐﺴﺖ ﻓﺎﻟﻢ‬ ‫‪ .۴٠٩‬ﺗﺎ ﺧﺒﺮ دارم از او ﺑﯽﺧﺒﺮ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ‬ ‫‪ .۴١٠‬ﭼﺸﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﭼﺸﻢ ﺣﺴﻮد ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫‪ .۴١١‬ﮔﺮ ﺗﻴﻎ ﺑﺮﮐﺸﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺎن هﻤﯽزﻧﻢ‬ ‫‪ .۴١٢‬ﺁن دوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم وان ﻳﺎر ﮐﻪ ﻣﻦ داﻧﻢ‬ ‫‪ .۴١٣‬ﺁن ﻧﻪ روﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ وﺻﻒ ﺟﻤﺎﻟﺶ داﻧﻢ‬ ‫‪ .۴١۴‬اﮔﺮ دﺳﺘﻢ رﺳﺪ روزﯼ ﮐﻪ اﻧﺼﺎف از ﺗﻮ ﺑﺴﺘﺎﻧﻢ‬ ‫‪ .۴١۵‬اﯼ ﻣﺮهﻢ رﻳﺶ و ﻣﻮﻧﺲ ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫‪ .۴١۶‬ﺑﺲ ﮐﻪ در ﻣﻨﻈﺮ ﺗﻮ ﺣﻴﺮاﻧﻢ‬ ‫‪ .۴١٧‬ﺳﺨﻦ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻢ‬ ‫‪ .۴١٨‬ﮔﺮ دﺳﺖ دهﺪ هﺰار ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫‪ .۴١٩‬ﻣﺮا ﺗﺎ ﻧﻘﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽﻓﺸﺎﻧﻢ‬ ‫‪ .۴٢٠‬ﻣﺎ هﻤﻪ ﭼﺸﻤﻴﻢ و ﺗﻮ ﻧﻮر اﯼ ﺻﻨﻢ‬ ‫‪ .۴٢١‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻳﻦ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫‪ .۴٢٢‬ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ از او ﺻﺒﺮ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ و ﺳﮑﻮﻧﻢ‬ ‫‪ .۴٢٣‬ز دﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺧﻴﺰد ﮐﻪ ﻳﮏ دم ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ‬ ‫‪ .۴٢۴‬ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺻﺒﺮ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ‬ ‫‪ .۴٢۵‬ﻣﻨﻢ ﻳﺎ رب در اﻳﻦ دوﻟﺖ ﮐﻪ روﯼ ﻳﺎر ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ‬ ‫‪ .۴٢۶‬دﻟﻢ ﺗﺎ ﻋﺸﻘﺒﺎز ﺁﻣﺪ در او ﺟﺰ ﻏﻢ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻢ‬ ‫‪ .۴٢٧‬ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﺮوم‬ ‫‪ .۴٢٨‬ﻧﻪ از ﭼﻴﻨﻢ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻦ ﻧﻪ از روم‬ ‫‪ .۴٢٩‬ﺗﻮ ﻣﭙﻨﺪار ﮐﺰ اﻳﻦ در ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺮوم‬ ‫‪ .۴٣٠‬ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮل و ﺑﺎ ﺗﻮ هﻤﺮاهﻢ‬ ‫‪ .۴٣١‬اﻣﺸﺐ ﺁن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﺧﻮاب رود ﭼﺸﻢ ﻧﺪﻳﻢ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۴٣٢‬ﻣﺎ دﮔﺮ ﮐﺲ ﻧﮕﺮﻓﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﺪﻳﻢ‬ ‫‪ .۴٣٣‬ﻣﺎ ﺑﻪ روﯼ دوﺳﺘﺎن از ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺁﺳﻮدﻩاﻳﻢ‬ ‫‪ .۴٣۴‬ﻣﺎ در ﺧﻠﻮت ﺑﻪ روﯼ ﺧﻠﻖ ﺑﺒﺴﺘﻴﻢ‬ ‫‪ .۴٣۵‬اﯼ ﺳﺮوﺑﺎﻻﯼ ﺳﻬﯽ ﮐﺰ ﺻﻮرت ﺣﺎل ﺁﮔﻬﯽ‬ ‫‪ .۴٣۶‬ﻋﻤﺮهﺎ در ﭘﯽ ﻣﻘﺼﻮد ﺑﻪ ﺟﺎن ﮔﺮدﻳﺪﻳﻢ‬ ‫‪ .۴٣٧‬ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﻣﻘﺎﺑﻞ روﯼ ﺗﻮ ﺑﮕﺬرﻳﻢ‬ ‫‪ .۴٣٨‬ﻣﺎ دل دوﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺨﺮﻳﻢ‬ ‫‪ .۴٣٩‬ﻣﺎ ﮔﺪاﻳﺎن ﺧﻴﻞ ﺳﻠﻄﺎﻧﻴﻢ‬ ‫‪ .۴۴٠‬ﮐﺎش ﮐﺎن دﻟﺒﺮ ﻋﻴﺎر ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻪ اوﻳﻢ‬ ‫‪ .۴۴١‬ﻋﻬﺪ ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﯽ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻧﺮوﻳﻢ‬ ‫‪ .۴۴٢‬ﮔﺮ ﻏﺼﻪ روزﮔﺎر ﮔﻮﻳﻢ‬ ‫‪ .۴۴٣‬ﺑﮑﻦ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ ﺟﻮر ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫‪ .۴۴۴‬ﻳﺎ رب ﺁن روﻳﺴﺖ ﻳﺎ ﺑﺮگ ﺳﻤﻦ‬ ‫‪ .۴۴۵‬در وﺻﻒ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﻨﺴﺖ ﺁن‬ ‫‪ .۴۴۶‬اﯼ ﮐﻮدﮎ ﺧﻮﺑﺮوﯼ ﺣﻴﺮان‬ ‫‪ .۴۴٧‬ﺑﺮﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﻣﯽرود زﻣﺴﺘﺎن‬ ‫‪ .۴۴٨‬ﺧﻮﺷﺎ و ﺧﺮﻣﺎ وﻗﺖ ﺣﺒﻴﺒﺎن‬ ‫‪ .۴۴٩‬ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺴﺖ ﺑﻮﯼ ﻋﺸﻖ از ﻧﻔﺲ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان‬ ‫‪ .۴۵٠‬ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﺑﮕﺮﻳﻴﻢ ﭼﻮن اﺑﺮ در ﺑﻬﺎران‬ ‫‪ .۴۵١‬دو ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﻣﻴﮕﻮﻧﺖ ﺑﺒﺮد ﺁرام هﺸﻴﺎران‬ ‫‪ .۴۵٢‬ﻓﺮاق دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎد و ﻳﺎران‬ ‫‪ .۴۵٣‬ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ذوق ﻣﯽدهﺪ ﺑﺎد ز ﺑﻮﺳﺘﺎن ﻧﺸﺎن‬ ‫‪ .۴۵۴‬دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽرود اﻳﻦ ﺳﺮو ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫‪ .۴۵۵‬ﺧﻔﺘﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﺟﺎﻧﺎن‬ ‫‪ .۴۵۶‬ﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ و ﻋﺸﻖ ﭘﻨﺠﻪ دراﻧﺪاﺧﺘﻦ‬ ‫‪ .۴۵٧‬ﭼﻨﺪ ﺑﺸﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ دﻳﺪﻩ ﻓﺮودوﺧﺘﻦ‬ ‫‪ .۴۵٨‬ﮔﺮ ﻣﺘﺼﻮر ﺷﺪﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ درﺁﻣﻴﺨﺘﻦ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۴۵٩‬ﻧﺒﺎﻳﺴﺘﯽ هﻢ اول ﻣﻬﺮ ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫‪ .۴۶٠‬ﺧﻼف دوﺳﺘﯽ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺗﺮﮎ دوﺳﺘﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫‪ .۴۶١‬ﺳﻬﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫‪ .۴۶٢‬ﻃﻮﻃﯽ ﻧﮕﻮﻳﺪ از ﺗﻮ دﻻوﻳﺰﺗﺮ ﺳﺨﻦ‬ ‫‪ .۴۶٣‬ﭼﻪ ﺧﻮش ﺑﻮد دو دﻻرام دﺳﺖ در ﮔﺮدن‬ ‫‪ .۴۶۴‬دﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﺮو روان ﭼﻮن ﻧﺮﺳﺪ در ﮔﺮدن‬ ‫‪ .۴۶۵‬ﻣﻴﺎن ﺑﺎغ ﺣﺮاﻣﺴﺖ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮔﺮدﻳﺪن‬ ‫‪ .۴۶۶‬ﺗﺎ ﮐﯽ اﯼ ﺟﺎن اﺛﺮ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﺘﻮان دﻳﺪن‬ ‫‪ .۴۶٧‬ﺁﺧﺮ ﻧﮕﻬﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﺎ ﮐﻦ‬ ‫‪ .۴۶٨‬ﭼﺸﻢ اﮔﺮ ﺑﺎ دوﺳﺖ دارﯼ ﮔﻮش ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﻣﮑﻦ‬ ‫‪ .۴۶٩‬ﮔﻮاهﯽ اﻣﻴﻨﺴﺖ ﺑﺮ درد ﻣﻦ‬ ‫‪ .۴٧٠‬اﯼ روﯼ ﺗﻮ راﺣﺖ دل ﻣﻦ‬ ‫‪ .۴٧١‬وﻩ ﮐﻪ ﺟﺪا ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻧﻘﺶ ﺗﻮ از ﺧﻴﺎل ﻣﻦ‬ ‫‪ .۴٧٢‬اﯼ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ روﺷﻦ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ‬ ‫‪ .۴٧٣‬دﯼ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﺑﺮﮔﺬﺷﺖ ﺳﺮو ﺳﺨﻨﮕﻮﯼ ﻣﻦ‬ ‫‪ .۴٧۴‬ﻧﺸﺎن ﺑﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪﺳﺖ و ﻃﺎﻟﻊ ﻣﻴﻤﻮن‬ ‫‪ .۴٧۵‬ﺑﻬﺴﺖ ﺁن ﻳﺎ زﻧﺦ ﻳﺎ ﺳﻴﺐ ﺳﻴﻤﻴﻦ‬ ‫‪ .۴٧۶‬ﺻﺒﺤﻢ از ﻣﺸﺮق ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﺎد ﻧﻮروز از ﻳﻤﻴﻦ‬ ‫‪ .۴٧٧‬ﭼﻪ روﯼ و ﻣﻮﯼ و ﺑﻨﺎﮔﻮش و ﺧﻂ و ﺧﺎﻟﺴﺖ اﻳﻦ‬ ‫‪ .۴٧٨‬اﯼ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ دﻟﻔﺮﻳﺐ و ﺟﺎدو‬ ‫‪ .۴٧٩‬ﻣﻦ از دﺳﺖ ﮐﻤﺎﻧﺪاران اﺑﺮو‬ ‫‪ .۴٨٠‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﭘﺎﯼ ﺑﺮﺁرم ز ﺑﻨﺪ او‬ ‫‪ .۴٨١‬ﺻﻴﺪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺑﺨﻮرد ﺗﻴﺮ او‬ ‫‪ .۴٨٢‬هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ رود رﻩ ﻧﺒﺮد ﺑﻪ ﺳﻮﯼ او‬ ‫‪ .۴٨٣‬راﺳﺘﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﺳﺮوﯼ ﻣﺎﻧﺪ اﻳﻦ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ‬ ‫‪ .۴٨۴‬ﺑﻴﺎ ﮐﻪ در ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺸﻮﺷﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ‬ ‫‪ .۴٨۵‬اﯼ ﻃﺮاوت ﺑﺮدﻩ از ﻓﺮدوس اﻋﻼ روﯼ ﺗﻮ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۴٨۶‬ﺁن ﺳﺮو ﻧﺎز ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﻮش ﻣﯽرود ﺑﻪ راﻩ‬ ‫‪ .۴٨٧‬ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺪ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﻧﻴﻨﺪازﯼ ﺑﻪ‬ ‫‪ .۴٨٨‬اﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺁﺧﺘﻪاﯼ‬ ‫‪ .۴٨٩‬اﯼ رخ ﭼﻮن ﺁﻳﻨﻪ اﻓﺮوﺧﺘﻪ‬ ‫‪ .۴٩٠‬اﯼ ﮐﻪ ز دﻳﺪﻩ ﻏﺎﻳﺒﯽ در دل ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪاﯼ‬ ‫‪ .۴٩١‬ﺣﻨﺎﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﻧﺎﺧﻦ دﻟﺒﻨﺪ رﺷﺘﻪاﯼ‬ ‫‪ .۴٩٢‬اﯼ ﺑﺎغ ﺣﺴﻦ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﻬﺎﻟﯽ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ‬ ‫‪ .۴٩٣‬ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﺘﯽ ﻟﻄﻴﻒ ﺳﺎدﻩ‬ ‫‪ .۴٩۴‬اﯼ ﻳﺎر ﺟﻔﺎﮐﺮدﻩ ﭘﻴﻮﻧﺪﺑﺮﻳﺪﻩ‬ ‫‪ .۴٩۵‬ﻣﯽﺑﺮزﻧﺪ ز ﻣﺸﺮق ﺷﻤﻊ ﻓﻠﮏ زﺑﺎﻧﻪ‬ ‫‪ .۴٩۶‬اﯼ ﺻﻮرﺗﺖ ز ﮔﻮهﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﺰﻳﻨﻪاﯼ‬ ‫‪ .۴٩٧‬ﺧﻼف ﺳﺮو را روزﯼ ﺧﺮاﻣﺎن ﺳﻮﯼ ﺑﺴﺘﺎن ﺁﯼ‬ ‫‪ .۴٩٨‬ﻗﻴﻤﺖ ﮔﻞ ﺑﺮود ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻠﺰار ﺁﻳﯽ‬ ‫‪ .۴٩٩‬ﺧﺮم ﺁن روز ﮐﻪ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﺑﺎزﺁﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠٠‬ﺗﺎ ﮐﻴﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﻓﺮﻣﺎﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠١‬ﺗﻮ از هﺮ در ﮐﻪ ﺑﺎزﺁﻳﯽ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮﺑﯽ و زﻳﺒﺎﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠٢‬ﺗﻮ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻟﻄﻒ ﻃﺒﻊ و دﻟﺮﺑﺎﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠٣‬ﺗﻮ ﭘﺮﯼ زادﻩ ﻧﺪاﻧﻢ ز ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺁﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠۴‬ﭼﻪ روﻳﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ دﻳﺪارش ﺑﺒﺮد از ﻣﻦ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠۵‬ﺧﺒﺮت ﺧﺮاﺑﺘﺮ ﮐﺮد ﺟﺮاﺣﺖ ﺟﺪاﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠۶‬درﻳﭽﻪاﯼ ز ﺑﻬﺸﺘﺶ ﺑﻪ روﯼ ﺑﮕﺸﺎﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠٧‬ﮔﺮم راﺣﺖ رﺳﺎﻧﯽ ور ﮔﺰاﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠٨‬ﻣﺸﺘﺎق ﺗﻮام ﺑﺎ هﻤﻪ ﺟﻮرﯼ و ﺟﻔﺎﻳﯽ‬ ‫‪ .۵٠٩‬ﻣﻦ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ از اول ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﯽ ﻣﻬﺮ و وﻓﺎﻳﯽ‬ ‫‪ .۵١٠‬ﻧﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎرم ﺑﻪ دام زﻟﻒ زﻳﺒﺎﻳﯽ‬ ‫‪ .۵١١‬هﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﻳﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﺤﺮاﻳﯽ‬ ‫‪ .۵١٢‬هﻤﻪ ﭼﺸﻤﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺮون ﺁﻳﯽ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۵١٣‬اﯼ وﻟﻮﻟﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺮ هﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﯽ‬ ‫‪ .۵١۴‬اﯼ ﺧﺴﺘﻪ دﻟﻢ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺗﻮ ﮔﻮﻳﯽ‬ ‫‪ .۵١۵‬ﭼﻪ ﺟﺮم رﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﯽ‬ ‫‪ .۵١۶‬ﮐﺪام ﮐﺲ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﻮﻳﯽ‬ ‫‪ .۵١٧‬اﯼ ﺣﺴﻦ ﺧﻂ از دﻓﺘﺮ اﺧﻼق ﺗﻮ ﺑﺎﺑﯽ‬ ‫‪ .۵١٨‬ﺗﻮ ﺧﻮن ﺧﻠﻖ ﺑﺮﻳﺰﯼ و روﯼ درﺗﺎﺑﯽ‬ ‫‪ .۵١٩‬ﺳﺮ ﺁن ﻧﺪارد اﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫‪ .۵٢٠‬ﮐﻪ دﺳﺖ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد ﺑﻪ ﺁﺑﯽ‬ ‫‪ .۵٢١‬ﺳﻞ اﻟﻤﺼﺎﻧﻊ رﮐﺒﺎ ﺗﻬﻴﻢ ﻓﯽ اﻟﻔﻠﻮات‬ ‫‪ .۵٢٢‬ﺗﻮ هﻴﭻ ﻋﻬﺪ ﻧﺒﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﺸﮑﺴﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٢٣‬هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺮﻧﺪارم ﺳﺮ از اﻳﻦ ﺧﻤﺎر ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٢۴‬ﻳﺎرا ﻗﺪﺣﯽ ﭘﺮ ﮐﻦ از ﺁن داروﯼ ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٢۵‬اﮔﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ رﺧﺴﺎرت ﮔﻠﯽ در ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺴﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٢۶‬ﺗﻌﺎﻟﯽ اﷲ ﭼﻪ روﻳﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٢٧‬اﯼ ﺑﺎد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ در دوﺳﺖ ﮔﺬﺷﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٢٨‬ﻳﺎد ﻣﯽدارﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺟﻨﮓ در ﺳﺮ داﺷﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٢٩‬ﺳﺴﺖ ﭘﻴﻤﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ رﻩ دل ز ﻣﺎ ﺑﺮداﺷﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٣٠‬ﻧﺪﻳﺪﻣﺖ ﮐﻪ ﺑﮑﺮدﯼ وﻓﺎ ﺑﺪان ﭼﻪ ﺑﮕﻔﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٣١‬اﯼ از ﺑﻬﺸﺖ ﺟﺰوﯼ و از رﺣﻤﺖ ﺁﻳﺘﯽ‬ ‫‪ .۵٣٢‬ﭼﻮن ﺧﺮاﺑﺎﺗﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ زاهﺪﯼ‬ ‫‪ .۵٣٣‬اﯼ ﺑﺎد ﺑﺎﻣﺪادﯼ ﺧﻮش ﻣﯽروﯼ ﺑﻪ ﺷﺎدﯼ‬ ‫‪ .۵٣۴‬دﻳﺪﯼ ﮐﻪ وﻓﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻴﺎوردﯼ‬ ‫‪ .۵٣۵‬ﻣﭙﺮس از ﻣﻦ ﮐﻪ هﻴﭽﻢ ﻳﺎد ﮐﺮدﯼ‬ ‫‪ .۵٣۶‬ﻣﮑﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺁن دل را ﮐﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﻮز ﻏﻢ ﮐﺮدﯼ‬ ‫‪ .۵٣٧‬ﭼﻪ ﺑﺎز در دﻟﺖ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪﯼ‬ ‫‪ .۵٣٨‬ﮔﻔﺘﻢ ﺁهﻦ دﻟﯽ ﮐﻨﻢ ﭼﻨﺪﯼ‬ ‫‪ .۵٣٩‬ﻧﮕﺎرا وﻗﺖ ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ دل ﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪﯼ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۵۴٠‬ﺧﻼف ﺷﺮط ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ دﻳﺪﯼ‬ ‫‪ .۵۴١‬ﻣﮕﺮ دﮔﺮ ﺳﺨﻦ دﺷﻤﻨﺎن ﻧﻴﻮﺷﻴﺪﯼ‬ ‫‪ .۵۴٢‬ﺁﺧﺮ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﺎزﮐﻦ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﮕﺬرﯼ‬ ‫‪ .۵۴٣‬اﯼ ﺑﺮق اﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺁن ﺑﺎم ﺑﮕﺬرﯼ‬ ‫‪ .۵۴۴‬اﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ دوﺳﺘﺎن هﻤﯽﮔﺬرﯼ‬ ‫‪ .۵۴۵‬ﺑﺨﺖ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻧﺪارم ﮐﻪ در او ﻣﯽﻧﮕﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۴۶‬ﺟﻮر ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﯽﭘﺴﻨﺪد دﻟﺒﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۴٧‬ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮان ﻣﯽﺑﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۴٨‬داﻧﯽ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﺮا ﺁن ﺑﻠﺒﻞ ﺳﺤﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۴٩‬داﻧﻤﺖ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﭼﺮا ﭘﻴﺶ ﺟﻤﺎل ﻣﯽﺑﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۵٠‬دﻳﺪم اﻣﺮوز ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻗﻤﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۵١‬رﻓﺘﯽ و هﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺧﻴﺎل ﻣﻦ اﻧﺪرﯼ‬ ‫‪ .۵۵٢‬روﯼ ﮔﺸﺎدﻩ اﯼ ﺻﻨﻢ ﻃﺎﻗﺖ ﺧﻠﻖ ﻣﯽﺑﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۵٣‬ﺳﺮو ﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﻳﺎ ﻣﻪ ﻳﺎ ﭘﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۵۴‬ﮐﺲ درﻧﻴﺎﻣﺪﺳﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮﺑﯽ از درﯼ‬ ‫‪ .۵۵۵‬ﮔﺮ ﺑﺮود ﺑﻪ هﺮ ﻗﺪم در رﻩ دﻳﺪﻧﺖ ﺳﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۵۶‬ﮔﺮ ﮐﻨﻢ در ﺳﺮ وﻓﺎت ﺳﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۵٧‬هﺮﮔﺰ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﮐﻨﺪ ﺻﻮرﺗﮕﺮﯼ‬ ‫‪ .۵۵٨‬هﺮ ﻧﻮﺑﺘﻢ ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ اﯼ ﻣﺎﻩ ﺑﮕﺬرﯼ‬ ‫‪ .۵۵٩‬ﭼﻮﻧﺴﺖ ﺣﺎل ﺑﺴﺘﺎن اﯼ ﺑﺎد ﻧﻮﺑﻬﺎرﯼ‬ ‫‪ .۵۶٠‬ﺧﺒﺮ از ﻋﻴﺶ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﻧﺪارد ﻳﺎرﯼ‬ ‫‪ .۵۶١‬ﺧﻮش ﺑﻮد ﻳﺎرﯼ و ﻳﺎرﯼ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﺳﺒﺰﻩ زارﯼ‬ ‫‪ .۵۶٢‬دو ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﺑﺮداﺷﺖ رﺳﻢ هﺸﻴﺎرﯼ‬ ‫‪ .۵۶٣‬ﻋﻤﺮﯼ ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﻳﺎرﯼ ﮐﺮدﻳﻢ اﻧﺘﻈﺎرﯼ‬ ‫‪ .۵۶۴‬ﻣﺮا دﻟﻴﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻋﺸﻖ دﻟﺪارﯼ‬ ‫‪ .۵۶۵‬ﻣﻦ از ﺗﻮ روﯼ ﻧﭙﻴﭽﻢ ﮔﺮم ﺑﻴﺎزارﯼ‬ ‫‪ .۵۶۶‬ﻧﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁرم و ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﺎرﯼ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۵۶٧‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﺤﻔﻪ ﺟﺎﻧﺎن هﺰار ﺟﺎن ﺁرﯼ‬ ‫‪ .۵۶٨‬ﮐﺲ از اﻳﻦ ﻧﻤﮏ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺗﻮ اﯼ ﻏﻼم دارﯼ‬ ‫‪ .۵۶٩‬ﺣﺪﻳﺚ ﻳﺎ ﺷﮑﺮﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ در دهﺎن دارﯼ‬ ‫‪ .۵٧٠‬هﺮﮔﺰ ﻧﺒﻮد ﺳﺮو ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ‬ ‫‪ .۵٧١‬ﺗﻮ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﺴﻦ دﻋﻮﯼ ﺑﮑﻨﯽ ﮔﻮاﻩ دارﯼ‬ ‫‪ .۵٧٢‬اﻳﻦ ﭼﻪ رﻓﺘﺎرﺳﺖ ﮐﺎراﻣﻴﺪن از ﻣﻦ ﻣﯽﺑﺮﯼ‬ ‫‪ .۵٧٣‬ﺗﻮ در ﮐﻤﻨﺪ ﻧﻴﻔﺘﺎدﻩاﯼ و ﻣﻌﺬورﯼ‬ ‫‪ .۵٧۴‬ﻣﺎ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ دل ﺑﺮﻧﺰدﻳﻢ ﺁب ﺻﺒﻮرﯼ‬ ‫‪ .۵٧۵‬هﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ ﻣﯽﮐﻦ ﮐﻪ دﻟﭙﺬﻳﺮﯼ‬ ‫‪ .۵٧۶‬اﮔﺮ ﮔﻼﻟﻪ ﻣﺸﮑﻴﻦ ز رخ ﺑﺮاﻧﺪازﯼ‬ ‫‪ .۵٧٧‬اﻣﻴﺪوارم اﮔﺮ ﺻﺪ رهﻢ ﺑﻴﻨﺪازﯼ‬ ‫‪ .۵٧٨‬ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ اﻣﺜﺎل ﻣﺎ ﻧﭙﺮدازﯼ‬ ‫‪ .۵٧٩‬ﺗﺎ ﮐﯽ اﯼ ﺁﺗﺶ ﺳﻮدا ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮﺧﻴﺰﯼ‬ ‫‪ .۵٨٠‬ﮔﺮ درون ﺳﻮﺧﺘﻪاﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﺁرد ﻧﻔﺴﯽ‬ ‫‪ .۵٨١‬هﻤﯽزﻧﻢ ﻧﻔﺲ ﺳﺮد ﺑﺮ اﻣﻴﺪ ﮐﺴﯽ‬ ‫‪ .۵٨٢‬ﻳﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪام ﺑﺴﯽ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﻩام ﮐﺴﯽ‬ ‫‪ .۵٨٣‬ﻣﺎ ﺳﭙﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ ﮔﺮ ﺗﻮ ﮐﻤﺎن ﻣﯽﮐﺸﯽ‬ ‫‪ .۵٨۴‬هﺮﮔﺰ ﺁن دل ﺑﻨﻤﻴﺮد ﮐﻪ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫‪ .۵٨۵‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ زﻟﻒ و رخ ﻧﻤﯽﭘﻮﺷﯽ‬ ‫‪ .۵٨۶‬ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺁﻣﺪ اﻳﻦ دﻓﺘﺮ ﺣﮑﺎﻳﺖ هﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫‪ .۵٨٧‬ﺑﻪ ﻗﻠﻢ راﺳﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺻﻔﺖ ﻣﺸﺘﺎﻗﯽ‬ ‫‪ .۵٨٨‬ﻋﻤﺮم ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺁﻣﺪ ﻋﺸﻘﻢ هﻨﻮز ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫‪ .۵٨٩‬دل دﻳﻮاﻧﮕﻴﻢ هﺴﺖ و ﺳﺮ ﻧﺎﺑﺎﮐﯽ‬ ‫‪ .۵٩٠‬ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن در ﺟﻬﺎن هﺮﮔﺰ ﻧﺒﻮدﯼ ﮐﺎﺷﮑﯽ‬ ‫‪ .۵٩١‬ﺳﺨﺖ زﻳﺒﺎ ﻣﯽروﯼ ﻳﮏ ﺑﺎرﮔﯽ‬ ‫‪ .۵٩٢‬روﯼ ﺑﭙﻮش اﯼ ﻗﻤﺮ ﺧﺎﻧﮕﯽ‬ ‫‪ .۵٩٣‬ﺑﺴﻢ از هﻮا ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﭘﺮﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﺑﺎﻟﯽ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۵٩۴‬ﺗﺮﺣﻢ ذﻟﺘﯽ ﻳﺎ ذا اﻟﻤﻌﺎﻟﯽ‬ ‫‪ .۵٩۵‬هﺮﮔﺰ ﺣﺴﺪ ﻧﺒﺮدم ﺑﺮ ﻣﻨﺼﺒﯽ و ﻣﺎﻟﯽ‬ ‫‪ .۵٩۶‬ﻣﺮا ﺗﻮ ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰﯼ و ﻳﺎر ﻣﺤﺘﺮﻣﯽ‬ ‫‪ .۵٩٧‬ﺑﺴﻴﺎر ﺳﻔﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭘﺨﺘﻪ ﺷﻮد ﺧﺎﻣﯽ‬ ‫‪ .۵٩٨‬ﺗﻮ ﮐﺪاﻣﯽ و ﭼﻪ ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮب ﺧﺮاﻣﯽ‬ ‫‪ .۵٩٩‬ﭼﻮن ﺗﻨﮓ ﻧﺒﺎﺷﺪ دل ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺣﻤﺎﻣﯽ‬ ‫‪ .۶٠٠‬ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ درﺑﻨﺪ ﻧﻴﮏ ﻧﺎﻣﯽ‬ ‫‪ .۶٠١‬اﯼ درﻳﻐﺎ ﮔﺮ ﺷﺒﯽ در ﺑﺮ ﺧﺮاﺑﺖ دﻳﺪﻣﯽ‬ ‫‪ .۶٠٢‬ﺁﺳﻮدﻩ ﺧﺎﻃﺮم ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٠٣‬اﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﻞ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ و ﮔﺮ ﻧﮑﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٠۴‬زﻧﺪﻩ ﺑﯽ دوﺳﺖ ﺧﻔﺘﻪ در وﻃﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٠۵‬ﺳﺮوﻗﺪﯼ ﻣﻴﺎن اﻧﺠﻤﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٠۶‬ﮐﺲ ﻧﮕﺬﺷﺖ در دﻟﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٠٧‬ﻣﻦ ﭼﺮا دل ﺑﻪ ﺗﻮ دادم ﮐﻪ دﻟﻢ ﻣﯽﺷﮑﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٠٨‬اﯼ ﺳﺮو ﺣﺪﻳﻘﻪ ﻣﻌﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶٠٩‬ﺑﺮ ﺁﻧﻢ ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺎزﺁﻳﯽ ﮐﻪ در ﭘﺎﻳﺖ ﮐﻨﻢ ﺟﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١٠‬ﺑﻨﺪﻩام ﮔﺮ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١١‬ﺑﻬﺎر ﺁﻣﺪ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ رود ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١٢‬ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن اﻳﺸﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١٣‬ذوﻗﯽ ﭼﻨﺎن ﻧﺪارد ﺑﯽ دوﺳﺖ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١۴‬ﮐﺒﺮ ﻳﮏ ﺳﻮ ﻧﻪ اﮔﺮ ﺷﺎهﺪ دروﻳﺸﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١۵‬ﻧﺪاﻧﻤﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١۶‬ﻧﮕﻮﻳﻢ ﺁب و ﮔﻠﺴﺖ ﺁن وﺟﻮد روﺣﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١٧‬ﻧﻪ ﻃﺮﻳﻖ دوﺳﺘﺎﻧﺴﺖ و ﻧﻪ ﺷﺮط ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١٨‬هﻤﻪ ﮐﺲ را ﺗﻦ و اﻧﺪام و ﺟﻤﺎﻟﺴﺖ و ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫‪ .۶١٩‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺸﯽ از ﻣﻦ ﻋﻨﺎن ﺑﮕﺮداﻧﯽ‬ ‫‪ .۶٢٠‬ﻓﺮخ ﺻﺒﺎح ﺁن ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ وﯼ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﯽ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫‪ .۶٢١‬ﺳﺮو اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﻪ ﭼﻮ ﺗﻮ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٢٢‬ﭼﺸﻢ رﺿﺎ و ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺑﺮ هﻤﻪ ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٢٣‬دﻳﺪار ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﯽ و ﭘﺮهﻴﺰ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٢۴‬روزﯼ ﺑﻪ زﻧﺨﺪاﻧﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻴﻤﻴﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٢۵‬ﺷﺒﺴﺖ و ﺷﺎهﺪ و ﺷﻤﻊ و ﺷﺮاب و ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ‬ ‫‪ .۶٢۶‬اﻣﺮوز ﭼﻨﺎﻧﯽ اﯼ ﭘﺮﯼ روﯼ‬ ‫‪ .۶٢٧‬ﺧﻮاهﻢ اﻧﺪر ﭘﺎﻳﺶ اﻓﺘﺎدن ﭼﻮ ﮔﻮﯼ‬ ‫‪ .۶٢٨‬ﺗﺎ ﮐﯽ روم از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮﯼ‬ ‫‪ .۶٢٩‬ﮔﻠﺴﺖ ﺁن ﻳﺎﺳﻤﻦ ﻳﺎ ﻣﺎﻩ ﻳﺎ روﯼ‬ ‫‪ .۶٣٠‬ﻣﺮﺣﺒﺎ اﯼ ﻧﺴﻴﻢ ﻋﻨﺒﺮﺑﻮﯼ‬ ‫‪ .۶٣١‬وﻗﺖ ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻨﺎر ﺳﺒﺰﻩ ﺟﻮﯼ‬ ‫‪ .۶٣٢‬ﺳﺮو ﺳﻴﻤﻴﻨﺎ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﯽروﯼ‬ ‫‪ .۶٣٣‬اﯼ ﺑﺎد ﺻﺒﺤﺪم ﺧﺒﺮ دﻟﺴﺘﺎن ﺑﮕﻮﯼ‬ ‫‪ .۶٣۴‬اﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﻦ ﻗﺎﻣﺘﺖ ﺳﺮو ﻧﺪﻳﺪﻩام ﺳﻬﯽ‬ ‫‪ .۶٣۵‬اﮔﺮم ﺣﻴﺎت ﺑﺨﺸﯽ و ﮔﺮم هﻼﮎ ﺧﻮاهﯽ‬ ‫‪ .۶٣۶‬ﻧﺸﻨﻴﺪﻩام ﮐﻪ ﻣﺎهﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺪ ﮐﻼهﯽ‬ ‫‪ .۶٣٧‬ﻧﺪاﻧﻢ از ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺟﮕﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اول دﻓﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم اﻳﺰد داﻧﺎ‬ ‫اول دﻓﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم اﻳﺰد داﻧﺎ‬

‫ﺻﺎﻧﻊ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺣﯽ ﺗﻮاﻧﺎ‬

‫اﮐﺒﺮ و اﻋﻈﻢ ﺧﺪاﯼ ﻋﺎﻟﻢ و ﺁدم‬

‫ﺻﻮرت ﺧﻮب ﺁﻓﺮﻳﺪ و ﺳﻴﺮت زﻳﺒﺎ‬

‫از در ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﯽ و ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻮازﯼ‬

‫ﻣﺮغ هﻮا را ﻧﺼﻴﺐ و ﻣﺎهﯽ درﻳﺎ‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ﺧﻮد ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ ﻣﻨﻌﻢ و دروﻳﺶ‬

‫روزﯼ ﺧﻮد ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﭘﺸﻪ و ﻋﻨﻘﺎ‬

‫ﺣﺎﺟﺖ ﻣﻮرﯼ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﻏﻴﺐ ﺑﺪاﻧﺪ‬

‫در ﺑﻦ ﭼﺎهﯽ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺻﺨﺮﻩ ﺻﻤﺎ‬

‫ﺟﺎﻧﻮر از ﻧﻄﻔﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺷﮑﺮ از ﻧﯽ‬

‫ﺑﺮگﺗﺮ از ﭼﻮب ﺧﺸﮏ و ﭼﺸﻤﻪ ز ﺧﺎرا‬

‫ﺷﺮﺑﺖ ﻧﻮش ﺁﻓﺮﻳﺪ از ﻣﮕﺲ ﻧﺤﻞ‬

‫ﻧﺨﻞ ﺗﻨﺎور ﮐﻨﺪ ز داﻧﻪ ﺧﺮﻣﺎ‬

‫از هﻤﮕﺎن ﺑﯽﻧﻴﺎز و ﺑﺮ هﻤﻪ ﻣﺸﻔﻖ‬

‫از هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻬﺎن و ﺑﺮ هﻤﻪ ﭘﻴﺪا‬

‫ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮر ﺳﺮادﻗﺎت ﺟﻼﻟﺶ‬

‫از ﻋﻈﻤﺖ ﻣﺎوراﯼ ﻓﮑﺮت داﻧﺎ‬

‫ﺧﻮد ﻧﻪ زﺑﺎن در دهﺎن ﻋﺎرف ﻣﺪهﻮش‬

‫ﺣﻤﺪ و ﺛﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﯼ ﺑﺮ اﻋﻀﺎ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﺪ ﺳﭙﺎس ﻧﻌﻤﺖ اﻣﺮوز‬

‫ﺣﻴﻒ ﺧﻮرد ﺑﺮ ﻧﺼﻴﺐ رﺣﻤﺖ ﻓﺮدا‬

‫ﺑﺎرﺧﺪاﻳﺎ ﻣﻬﻴﻤﻨﯽ و ﻣﺪﺑﺮ‬

‫وز هﻤﻪ ﻋﻴﺒﯽ ﻣﻘﺪﺳﯽ و ﻣﺒﺮا‬

‫ﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ ﺣﻖ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ‬

‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﮐﺮوﺑﻴﺎن ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻓﻬﻢ اوﺳﺖ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‬

‫ور ﻧﻪ ﮐﻤﺎل ﺗﻮ وهﻢ ﮐﯽ رﺳﺪ ﺁن ﺟﺎ‬

‫اﯼ ﻧﻔﺲ ﺧﺮم ﺑﺎد ﺻﺒﺎ‬ ‫اﯼ ﻧﻔﺲ ﺧﺮم ﺑﺎد ﺻﺒﺎ‬

‫از ﺑﺮ ﻳﺎر ﺁﻣﺪﻩاﯼ ﻣﺮﺣﺒﺎ‬

‫ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺷﺐ ﭼﻪ ﺷﻨﻴﺪﯼ ز ﺻﺒﺢ‬

‫ﻣﺮغ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﭼﻪ ﺧﺒﺮ از ﺳﺒﺎ‬

‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺸﻤﺴﺖ هﻨﻮز ﺁن ﺣﺮﻳﻒ‬

‫ﻳﺎ ﺳﺨﻨﯽ ﻣﯽرود اﻧﺪر رﺿﺎ‬

‫از در ﺻﻠﺢ ﺁﻣﺪﻩاﯼ ﻳﺎ ﺧﻼف‬

‫ﺑﺎ ﻗﺪم ﺧﻮف روم ﻳﺎ رﺟﺎ‬

‫ﺑﺎر دﮔﺮ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﮕﺬرﯼ اﯼ ﭘﻴﮏ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺎ‬

‫ﮔﻮ رﻣﻘﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﻤﺎﻧﺪ از ﺿﻌﻴﻒ‬

‫ﭼﻨﺪ ﮐﻨﺪ ﺻﻮرت ﺑﯽﺟﺎن ﺑﻘﺎ‬

‫ﺁن هﻤﻪ دﻟﺪارﯼ و ﭘﻴﻤﺎن و ﻋﻬﺪ‬

‫ﻧﻴﮏ ﻧﮑﺮدﯼ ﮐﻪ ﻧﮑﺮدﯼ وﻓﺎ‬

‫ﻟﻴﮑﻦ اﮔﺮ دور وﺻﺎﻟﯽ ﺑﻮد‬

‫ﺻﻠﺢ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ ﻣﺎﺟﺮا‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﻧﺮﺳﺪ دﺳﺖ ﻣﺮگ‬

‫دﺳﺖ ز داﻣﻦ ﻧﮑﻨﻴﻤﺖ رهﺎ‬

‫دوﺳﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ او‬

‫دوﺳﺖ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ در ﺑﻼ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺧﺴﺘﮕﯽ اﻧﺪر ﻃﻠﺒﺖ راﺣﺘﺴﺖ‬

‫درد ﮐﺸﻴﺪن ﺑﻪ اﻣﻴﺪ دوا‬

‫ﺳﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺁرم ﭼﻮ ﭼﻨﮓ‬

‫ور ﭼﻮ دﻓﻢ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺪرد ﻗﻔﺎ‬

‫هﺮ ﺳﺤﺮ از ﻋﺸﻖ دﻣﯽ ﻣﯽزﻧﻢ‬

‫روز دﮔﺮ ﻣﯽﺷﻨﻮم ﺑﺮﻣﻼ‬

‫ﻗﺼﻪ دردم هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ‬

‫در ﮐﻪ ﻧﮕﻴﺮد ﻧﻔﺲ ﺁﺷﻨﺎ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮﺳﺪ ﻧﺎﻟﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ‬

‫ﮐﻮﻩ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺻﺪا‬

‫روﯼ ﺗﻮ ﺧﻮش ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﺎ‬ ‫روﯼ ﺗﻮ ﺧﻮش ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﺎ‬

‫ﮐﻴﻨﻪ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ اﺳﺖ و روﯼ ﺗﻮ زﻳﺒﺎ‬

‫ﭼﻮن ﻣﯽ روﺷﻦ در ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﺻﺎﻓﯽ‬

‫ﺧﻮﯼ ﺟﻤﻴﻞ از ﺟﻤﺎل روﯼ ﺗﻮ ﭘﻴﺪا‬

‫هﺮ ﮐﻪ دﻣﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮد ﻳﺎ ﻗﺪﻣﯽ رﻓﺖ‬

‫از ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ هﻴﭻ روﯼ ﺷﮑﻴﺒﺎ‬

‫ﺻﻴﺪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺳﺮ از ﮐﻤﻨﺪ ﺑﭙﻴﭽﺪ‬

‫ﻣﺎ هﻤﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ در ﮐﻤﻨﺪ ﺗﻮ ﻋﻤﺪا‬

‫ﻃﺎﻳﺮ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﺑﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ‬

‫ﮔﺮ ﺑﮑﺸﻨﺪش ﻧﻤﯽرود ﺑﻪ دﮔﺮ ﺟﺎ‬

‫ﻏﻴﺮﺗﻢ ﺁﻳﺪ ﺷﮑﺎﻳﺖ از ﺗﻮ ﺑﻪ هﺮ ﮐﺲ‬

‫درد اﺣﺒﺎ ﻧﻤﯽﺑﺮم ﺑﻪ اﻃﺒﺎ‬

‫ﺑﺮﺧﯽ ﺟﺎﻧﺖ ﺷﻮم ﮐﻪ ﺷﻤﻊ اﻓﻖ را‬

‫ﭘﻴﺶ ﺑﻤﻴﺮد ﭼﺮاﻏﺪان ﺛﺮﻳﺎ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺷﮑﺮﺧﻨﺪﻩ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻧﻔﺸﺎﻧﯽ‬

‫هﺮ ﻣﮕﺴﯽ ﻃﻮﻃﻴﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺷﮑﺮﺧﺎ‬

‫ﻟﻌﺒﺖ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﮔﺮ ﺗﺮش ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ‬

‫ﻣﺪﻋﻴﺎﻧﺶ ﻃﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻠﻮا‬

‫ﻣﺮد ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺑﺎغ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺳﻌﺪﻳﺴﺖ‬

‫دﺳﺖ ﻓﺮوﻣﺎﻳﮕﺎن ﺑﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻓﺎرﻏﯽ از ﺣﺎل دوﺳﺘﺎن ﻳﺎرا‬ ‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻓﺎرﻏﯽ از ﺣﺎل دوﺳﺘﺎن ﻳﺎرا‬

‫ﻓﺮاﻏﺖ از ﺗﻮ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻣﺎ را‬

‫ﺗﻮ را در ﺁﻳﻨﻪ دﻳﺪن ﺟﻤﺎل ﻃﻠﻌﺖ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺑﻴﺎن ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻮدﺳﺖ ﻧﺎﺷﮑﻴﺒﺎ را‬

‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺑﻬﺎرﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻪ هﻢ‬

‫ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﮕﺬارﻳﻢ ﺑﺎغ و ﺻﺤﺮا را‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺟﻮﯼ‬

‫ﭼﺮا ﻧﻈﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﻳﺎر ﺳﺮوﺑﺎﻻ را‬

‫ﺷﻤﺎﻳﻠﯽ ﮐﻪ در اوﺻﺎف ﺣﺴﻦ ﺗﺮﮐﻴﺒﺶ‬

‫ﻣﺠﺎل ﻧﻄﻖ ﻧﻤﺎﻧﺪ زﺑﺎن ﮔﻮﻳﺎ را‬

‫ﮐﻪ ﮔﻔﺖ در رخ زﻳﺒﺎ ﻧﻈﺮ ﺧﻄﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺧﻄﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ روﯼ زﻳﺒﺎ را‬

‫ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ اﮔﺮ زهﺮ ﺑﺎﺷﺪ از دﺳﺘﺖ‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ذوق ارادت ﺧﻮرم ﮐﻪ ﺣﻠﻮا را‬

‫ﮐﺴﯽ ﻣﻼﻣﺖ واﻣﻖ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎداﻧﯽ‬

‫ﺣﺒﻴﺐ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ روﯼ ﻋﺬرا را‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺁﺗﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﺧﺒﺮ ﻧﻤﯽدارﯼ‬

‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﻧﮑﻨﯽ ﺁب ﭼﺸﻢ ﭘﻴﺪا را‬

‫ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ رود دﻟﺖ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﭼﻮ دل ﺑﻪ ﻋﺸﻖ دهﯽ دﻟﺒﺮان ﻳﻐﻤﺎ را‬

‫هﻨﻮز ﺑﺎ هﻤﻪ دردم اﻣﻴﺪ درﻣﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺁﺧﺮﯼ ﺑﻮد ﺁﺧﺮ ﺷﺒﺎن ﻳﻠﺪا را‬

‫ﺷﺐ ﻓﺮاق ﻧﺨﻮاهﻢ دواج دﻳﺒﺎ را‬ ‫ﺷﺐ ﻓﺮاق ﻧﺨﻮاهﻢ دواج دﻳﺒﺎ را‬

‫ﮐﻪ ﺷﺐ دراز ﺑﻮد ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﺗﻨﻬﺎ را‬

‫ز دﺳﺖ رﻓﺘﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﻋﺎﻗﻼن داﻧﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻧﻤﺎﻧﺪﺳﺖ ﻧﺎﺷﮑﻴﺒﺎ را‬

‫ﮔﺮش ﺑﺒﻴﻨﯽ و دﺳﺖ از ﺗﺮﻧﺞ ﺑﺸﻨﺎﺳﯽ‬

‫روا ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﮐﻨﯽ زﻟﻴﺨﺎ را‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮان ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ﺑﺮﻗﻌﯽ ﻓﺮوﺁوﻳﺰ‬

‫و ﮔﺮ ﻧﻪ دل ﺑﺮود ﭘﻴﺮ ﭘﺎﯼ ﺑﺮﺟﺎ را‬

‫ﺗﻮ ﺁن درﺧﺖ ﮔﻠﯽ ﮐﺎﻋﺘﺪال ﻗﺎﻣﺖ ﺗﻮ‬

‫ﺑﺒﺮد ﻗﻴﻤﺖ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪﺑﺎﻻ را‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ هﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﮑﻨﻢ‬

‫ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻋﻴﺶ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻣﺎ را‬

‫دو ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﻧﻬﺎدﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪام هﻤﻪ ﺷﺐ‬

‫ﭼﻮ ﻓﺮﻗﺪﻳﻦ و ﻧﮕﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺛﺮﻳﺎ را‬

‫ﺷﺒﯽ و ﺷﻤﻌﯽ و ﺟﻤﻌﯽ ﭼﻪ ﺧﻮش ﺑﻮد ﺗﺎ روز‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ ﮐﻮرﯼ ﭼﺸﻢ اﻋﺪا را‬

‫ﻣﻦ از ﺗﻮ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﻧﺎﻟﻢ ﮐﻪ در ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻣﻌﺎف دوﺳﺖ ﺑﺪارﻧﺪ ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪا را‬

‫ﺗﻮ هﻤﭽﻨﺎن دل ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪ ﻏﻤﺰﻩاﯼ ﺑﺒﺮﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﻨﯽ ﺳﻌﺪ ﺧﻮان ﻳﻐﻤﺎ را‬

‫در اﻳﻦ روش ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ﺑﺮ هﺰار ﭼﻮن ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺟﻔﺎ و ﺟﻮر ﺗﻮاﻧﯽ وﻟﯽ ﻣﮑﻦ ﻳﺎرا‬

‫ﭘﻴﺶ ﻣﺎ رﺳﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻧﺒﻮد ﻋﻬﺪ وﻓﺎ را‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻣﺎ رﺳﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻧﺒﻮد ﻋﻬﺪ وﻓﺎ را‬

‫اﷲ اﷲ ﺗﻮ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﮑﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺎ را‬

‫ﻗﻴﻤﺖ ﻋﺸﻖ ﻧﺪاﻧﺪ ﻗﺪم ﺻﺪق ﻧﺪارد‬

‫ﺳﺴﺖ ﻋﻬﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺎر ﺟﻔﺎ را‬

‫ﮔﺮ ﻣﺨﻴﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪم ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ‬

‫دوﺳﺖ ﻣﺎ را و هﻤﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﻓﺮدوس ﺷﻤﺎ را‬

‫ﮔﺮ ﺳﺮم ﻣﯽرود از ﻋﻬﺪ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﺎزﻧﭙﻴﭽﻢ‬

‫ﺗﺎ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﭘﺲ از ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد وﻓﺎ را‬

‫ﺧﻨﮏ ﺁن درد ﮐﻪ ﻳﺎرم ﺑﻪ ﻋﻴﺎدت ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ‬

‫دردﻣﻨﺪان ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ درد ﻧﺨﻮاهﻨﺪ دوا را‬

‫ﺑﺎور از ﻣﺎت ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺗﻮ در ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻧﮕﻪ ﮐﻦ‬

‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻮدﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺑﻼ را‬

‫از ﺳﺮ زﻟﻒ ﻋﺮوﺳﺎن ﭼﻤﻦ دﺳﺖ ﺑﺪارد‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﮔﺮ دﺳﺖ رﺳﺪ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ را‬

‫ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺗﺤﻴﺮ ﺑﮕﺰد ﻋﻘﻞ ﺑﻪ دﻧﺪان‬

‫ﭼﻮن ﺗﺄﻣﻞ ﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﺻﻮرت اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎ را‬

‫ﺁرزو ﻣﯽﮐﻨﺪم ﺷﻤﻊ ﺻﻔﺖ ﭘﻴﺶ وﺟﻮدت‬

‫ﮐﻪ ﺳﺮاﭘﺎﯼ ﺑﺴﻮزﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺳﺮ و ﭘﺎ را‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﭼﺸﻢ ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮان ﺑﺮ ورق ﺻﻮرت ﺧﻮﺑﺎن‬

‫ﺧﻂ هﻤﯽﺑﻴﻨﺪ و ﻋﺎرف ﻗﻠﻢ ﺻﻨﻊ ﺧﺪا را‬

‫هﻤﻪ را دﻳﺪﻩ ﺑﻪ روﻳﺖ ﻧﮕﺮاﻧﺴﺖ وﻟﻴﮑﻦ‬

‫ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﺎن ز ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ هﻮا را‬

‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ز ﻣﻦ ﺁﻣﻮز و ﮔﺮم ﻋﻤﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﺮﺑﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻄﻠﺐ ﻣﻬﺮﮔﻴﺎ را‬

‫هﻴﭻ هﺸﻴﺎر ﻣﻼﻣﺖ ﻧﮑﻨﺪ ﻣﺴﺘﯽ ﻣﺎ را‬

‫ﻗﻞ ﻟﺼﺎح ﺗﺮﮎ اﻟﻨﺎس ﻣﻦ اﻟﻮﺟﺪ ﺳﮑﺎرﯼ‬

‫ﻣﺸﺘﺎﻗﯽ و ﺻﺒﻮرﯼ از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﺎرا‬ ‫ﻣﺸﺘﺎﻗﯽ و ﺻﺒﻮرﯼ از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﺎرا‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺷﮑﻴﺐ دارﯼ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻣﺎ را‬

‫ﺑﺎرﯼ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ اﺣﺴﺎن در ﺣﺎل ﻣﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﻦ‬

‫ﮐﺰ ﺧﻮان ﭘﺎدﺷﺎهﺎن راﺣﺖ ﺑﻮد ﮔﺪا را‬

‫ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﮔﻴﺮد ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺣﻀﺮت‬

‫ﺣﮑﻤﺶ رﺳﺪ وﻟﻴﮑﻦ ﺣﺪﯼ ﺑﻮد ﺟﻔﺎ را‬

‫ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺧﻮد را ﻧﻤﯽﭘﺴﻨﺪم‬

‫ﮐﺴﺎﻳﺸﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﯽ دوﺳﺘﺎن ﺑﻘﺎ را‬

‫ﭼﻮن ﺗﺸﻨﻪ ﺟﺎن ﺳﭙﺮدم ﺁن ﮔﻪ ﭼﻪ ﺳﻮد دارد‬

‫ﺁب از دو ﭼﺸﻢ دادن ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻣﻦ ﮔﻴﺎ را‬

‫ﺣﺎل ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﯼ در وﺻﻒ ﻣﯽﻧﻴﺎﻳﺪ‬

‫ﺁن ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺮدﯼ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻣﺎﺟﺮا را‬

‫ﺑﺎزﺁ و ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ از ﻣﻦ ﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ‬

‫دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺑﺮگ ﺑﺎﺷﺪ دروﻳﺶ ﺑﯽﻧﻮا را‬

‫ﻳﺎ رب ﺗﻮ ﺁﺷﻨﺎ را ﻣﻬﻠﺖ دﻩ و ﺳﻼﻣﺖ‬

‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﺎزﺑﻴﻨﺪ دﻳﺪار ﺁﺷﻨﺎ را‬

‫ﻧﻪ ﻣﻠﮏ ﭘﺎدﺷﺎ را در ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن‬

‫وﻗﻌﻴﺴﺖ اﯼ ﺑﺮادر ﻧﻪ زهﺪ ﭘﺎرﺳﺎ را‬

‫اﯼ ﮐﺎش ﺑﺮﻓﺘﺎدﯼ ﺑﺮﻗﻊ ز روﯼ ﻟﻴﻠﯽ‬

‫ﺗﺎ ﻣﺪﻋﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﯼ ﻣﺠﻨﻮن ﻣﺒﺘﻼ را‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ رﻓﺘﺴﺖ و ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﯽ‬

‫ﭘﺲ هﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺸﺖ ﺁﻳﺪ ﮔﺮدن ﺑﻨﻪ ﻗﻀﺎ را‬

‫ز اﻧﺪازﻩ ﺑﻴﺮون ﺗﺸﻨﻪام ﺳﺎﻗﯽ ﺑﻴﺎر ﺁن ﺁب را‬ ‫ز اﻧﺪازﻩ ﺑﻴﺮون ﺗﺸﻨﻪام ﺳﺎﻗﯽ ﺑﻴﺎر ﺁن ﺁب را‬

‫اول ﻣﺮا ﺳﻴﺮاب ﮐﻦ وان ﮔﻪ ﺑﺪﻩ اﺻﺤﺎب را‬

‫ﻣﻦ ﻧﻴﺰﭼﺸﻢ ازﺧﻮاب ﺧﻮش ﺑﺮﻣﻴﻨﮑﺮدم ﭘﻴﺶ ازاﻳﻦ روز ﻓﺮاق دوﺳﺘﺎن ﺷﺐ ﺧﻮش ﺑﮕﻔﺘﻢ ﺧﻮاب را‬ ‫هﺮ ﭘﺎرﺳﺎ را ﮐﺎن ﺻﻨﻢ در ﭘﻴﺶ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﮕﺬرد‬

‫ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮ اﺑﺮو اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﺪ ﻣﺤﺮاب را‬

‫ﻣﻦ ﺻﻴﺪ وﺣﺸﯽ ﻧﻴﺴﺘﻢ درﺑﻨﺪ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬

‫ﮔﺮ وﯼ ﺑﻪ ﺗﻴﺮم ﻣﯽزﻧﺪ اﺳﺘﺎدﻩام ﻧﺸﺎب را‬

‫ﻣﻘﺪار ﻳﺎر هﻤﻨﻔﺲ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻧﺪاﻧﺪ هﻴﭻ ﮐﺲ‬

‫ﻣﺎهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺸﮏ اوﻓﺘﺪ ﻗﻴﻤﺖ ﺑﺪاﻧﺪ ﺁب را‬

‫وﻗﺘﯽ درﺁﻳﯽ ﺗﺎ ﻣﻴﺎن دﺳﺘﯽ و ﭘﺎﻳﯽ ﻣﯽزدم‬

‫اﮐﻨﻮن هﻤﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺘﻢ درﻳﺎﯼ ﺑﯽ ﭘﺎﻳﺎب را‬

‫اﻣﺮوز ﺣﺎﻟﯽ ﻏﺮﻗﻪام ﺗﺎ ﺑﺎ ﮐﻨﺎرﯼ اوﻓﺘﻢ‬

‫ﺁن ﮔﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮔﻮﻳﻤﺖ درد دل ﻏﺮﻗﺎب را‬

‫ﮔﺮ ﺑﯽوﻓﺎﻳﯽ ﮐﺮدﻣﯽ ﻳﺮﻏﻮ ﺑﻘﺎ ﺁن ﺑﺮدﻣﯽ‬

‫ﮐﺎن ﮐﺎﻓﺮ اﻋﺪا ﻣﯽﮐﺸﺪ وﻳﻦ ﺳﻨﮓ دل اﺣﺒﺎب را‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٢٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽدارد رﻗﻴﺐ از دﺳﺖ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن او‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺁواز ﻣﻄﺮب در ﺳﺮا زﺣﻤﺖ ﺑﻮد ﺑﻮاب را‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ ﺟﻮرش ﻣﯽﺑﺮﯼ ﻧﺰدﻳﮏ او دﻳﮕﺮ ﻣﺮو اﯼ ﺑﯽ ﺑﺼﺮ ﻣﻦ ﻣﯽروم او ﻣﯽﮐﺸﺪ ﻗﻼب‬ ‫ﮔﺮ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ از رخ ﻧﻘﺎب را‬ ‫ﮔﺮ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ از رخ ﻧﻘﺎب را‬

‫ﺑﺮﻗﻊ ﻓﺮوهﻠﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﺎل ﺁﻓﺘﺎب را‬

‫ﮔﻮﻳﯽ دو ﭼﺸﻢ ﺟﺎدوﯼ ﻋﺎﺑﺪﻓﺮﻳﺐ او‬

‫ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﺑﺒﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮاب را‬

‫اول ﻧﻈﺮ ز دﺳﺖ ﺑﺮﻓﺘﻢ ﻋﻨﺎن ﻋﻘﻞ‬

‫وان را ﮐﻪ ﻋﻘﻞ رﻓﺖ ﭼﻪ داﻧﺪ ﺻﻮاب را‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ وﺻﻞ رهﺎﻳﯽ ﺑﻮد ز ﻋﺸﻖ‬

‫ﺑﯽﺣﺎﺻﻠﺴﺖ ﺧﻮردن ﻣﺴﺘﺴﻘﯽ ﺁب را‬

‫دﻋﻮﯼ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮ از دﺳﺖ ﻧﺎزﻧﻴﻦ‬

‫ﭼﻮن ﺷﺮﺑﺖ ﺷﮑﺮ ﻧﺨﻮرﯼ زهﺮ ﻧﺎب را‬

‫ﻋﺸﻖ ﺁدﻣﻴﺘﺴﺖ ﮔﺮ اﻳﻦ ذوق در ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﻤﺸﺮﮐﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮردن و ﺧﻔﺘﻦ دواب را‬

‫ﺁﺗﺶ ﺑﻴﺎر و ﺧﺮﻣﻦ ﺁزادﮔﺎن ﺑﺴﻮز‬

‫ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﻪ ﺧﺮاج ﻧﺨﻮاهﺪ ﺧﺮاب را‬

‫ﻗﻮم از ﺷﺮاب ﻣﺴﺖ وز ﻣﻨﻈﻮر ﺑﯽﻧﺼﻴﺐ‬

‫ﻣﻦ ﻣﺴﺖ از او ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﺮاب را‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﻣﺮو در ﮐﻤﻨﺪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺗﻴﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﻴﻔﮑﻨﺪ اﻓﺮاﺳﻴﺎب را‬

‫ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﯽ ﺳﺮﺧﻮﺷﺴﺖ اﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺑﯽ ﺗﺪﺑﻴﺮ را‬ ‫ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﯽ ﺳﺮﺧﻮﺷﺴﺖ اﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﺑﯽ ﺗﺪﺑﻴﺮ را‬

‫ﺟﻬﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﺎن ﭘﻨﺠﻪ ﮐﺮدن ﭘﻴﺮ را‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻳﯽ ﺑﻪ ﻗﻮت ﺑﺮﻧﻴﺎﻳﻢ اﯼ ﻋﺠﺐ‬

‫ﺑﺎ ﻳﮑﯽ اﻓﺘﺎدﻩام ﮐﻮ ﺑﮕﺴﻠﺪ زﻧﺠﻴﺮ را‬

‫ﭼﻮن ﮐﻤﺎن در ﺑﺎزو ﺁرد ﺳﺮوﻗﺪ ﺳﻴﻤﺘﻦ‬

‫ﺁرزوﻳﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻤﺎج ﺑﺎﺷﻢ ﺗﻴﺮ را‬

‫ﻣﯽرود ﺗﺎ در ﮐﻤﻨﺪ اﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮ ﺁن دﺳﺖ و ﮐﻤﺎن ﭼﺸﻢ اوﻓﺘﺪ ﻧﺨﺠﻴﺮ را‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ ﺁدﻣﻴﺰاد از ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻨﺘﺮ ﺳﺨﻦ‬

‫ﺷﮑﺮ از ﭘﺴﺘﺎن ﻣﺎدر ﺧﻮردﻩاﯼ ﻳﺎ ﺷﻴﺮ را‬

‫روز ﺑﺎزار ﺟﻮاﻧﯽ ﭘﻨﺞ روزﯼ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﻘﺪ را ﺑﺎش اﯼ ﭘﺴﺮ ﮐﻔﺖ ﺑﻮد ﺗﺄﺧﻴﺮ را‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ دﻳﺪﻩ از دﻳﺪار ﺑﺖ روﻳﺎن ﺑﺪوز‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﭼﺎرﻩ داﻧﻢ ﮐﺮد ﺟﺰ ﺗﻘﺪﻳﺮ را‬

‫زهﺪ ﭘﻴﺪا ﮐﻔﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد ﭼﻨﺪﻳﻦ روزﮔﺎر‬

‫ﭘﺮدﻩ از ﺳﺮ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﺁن هﻤﻪ ﺗﺰوﻳﺮ را‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ در ﭘﺎﯼ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﯽ‬

‫هﻤﭽﻨﺎن ﻋﺬرت ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺗﻘﺼﻴﺮ را‬

‫وﻗﺖ ﻃﺮب ﺧﻮش ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺁن دﻟﺒﺮ ﻃﻨﺎز را‬ ‫وﻗﺖ ﻃﺮب ﺧﻮش ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺁن دﻟﺒﺮ ﻃﻨﺎز را‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﺳﺎﻗﯽ ﺑﻴﺎر ﺁن ﺟﺎم ﻣﯽ ﻣﻄﺮب ﺑﺰن ﺁن ﺳﺎز را‬ ‫‪٢٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫اﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺰم ﻋﺎرﻓﺎن از ﺷﻤﻊ روﻳﺖ روﺷﻨﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺁهﺴﺘﻪ ﺗﺎ ﻧﺒﻮد ﺧﺒﺮ رﻧﺪان ﺷﺎهﺪﺑﺎز را‬

‫دوش اﯼ ﭘﺴﺮ ﻣﯽ ﺧﻮردﻩاﯼ ﭼﺸﻤﺖ ﮔﻮاهﯽ ﻣﯽدهﺪ ﺑﺎرﯼ ﺣﺮﻳﻔﯽ ﺟﻮ ﮐﻪ او ﻣﺴﺘﻮر دارد راز را‬ ‫روﯼ ﺧﻮش و ﺁواز ﺧﻮش دارﻧﺪ هﺮ ﻳﮏ ﻟﺬﺗﯽ‬

‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﻟﺬت ﭼﻮن ﺑﻮد ﻣﺤﺒﻮب ﺧﻮش ﺁواز را‬

‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﺮﮎ و اﺑﺮوان ﺟﺎن را ﺑﻪ ﻧﺎوﮎ ﻣﯽزﻧﻨﺪ ﻳﺎ رب ﮐﻪ دادﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻤﺎن ﺁن ﺗﺮﮎ ﺗﻴﺮاﻧﺪاز را‬ ‫ﺷﻮر ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻴﻔﺴﺖ ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺘﻦ‬

‫در ﮔﻮش ﻧﯽ رﻣﺰﯼ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺑﺮﮐﺸﺪ ﺁواز را‬

‫ﺷﻴﺮاز ﭘﺮﻏﻮﻏﺎ ﺷﺪﺳﺖ از ﻓﺘﻨﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺷﺖ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺁﺷﻮب ﺧﻮﺷﺖ ﺑﺮهﻢ زﻧﺪ ﺷﻴﺮاز را‬

‫ﻣﻦ ﻣﺮﻏﮑﯽ ﭘﺮﺑﺴﺘﻪام زان در ﻗﻔﺲ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪام‬

‫ﮔﺮ زان ﮐﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﯽ ﻗﻔﺲ ﺑﻨﻤﻮدﻣﯽ ﭘﺮواز را‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺗﻮ ﻣﺮغ زﻳﺮﮐﯽ ﺧﻮﺑﺖ ﺑﻪ دام ﺁوردﻩام‬

‫ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁرد ﮐﺴﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﺷﻬﺒﺎز را‬

‫دوﺳﺖ ﻣﯽدارم ﻣﻦ اﻳﻦ ﻧﺎﻟﻴﺪن دﻟﺴﻮز را‬ ‫دوﺳﺖ ﻣﯽدارم ﻣﻦ اﻳﻦ ﻧﺎﻟﻴﺪن دﻟﺴﻮز را‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ هﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﺬراﻧﻢ روز را‬

‫ﺷﺐ هﻤﻪ ﺷﺐ اﻧﺘﻈﺎر ﺻﺒﺢ روﻳﯽ ﻣﯽرود‬

‫ﮐﺎن ﺻﺒﺎﺣﺖ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﺻﺒﺢ ﺟﻬﺎن اﻓﺮوز را‬

‫وﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻢ ﭼﻬﺮ ﻣﻬﺮاﻓﺰاﯼ او‬

‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﮑﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﻃﺎﻟﻊ ﭘﻴﺮوز را‬

‫ﮔﺮ ﻣﻦ از ﺳﻨﮓ ﻣﻼﻣﺖ روﯼ ﺑﺮﭘﻴﭽﻢ زﻧﻢ‬

‫ﺟﺎن ﺳﭙﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺮدان ﻧﺎوﮎ دﻟﺪوز را‬

‫ﮐﺎﻣﺠﻮﻳﺎن را ز ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﭼﺸﻴﺪن ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺮ زﻣﺴﺘﺎن ﺻﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻮروز را‬

‫ﻋﺎﻗﻼن ﺧﻮﺷﻪ ﭼﻴﻦ از ﺳﺮ ﻟﻴﻠﯽ ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ‬

‫اﻳﻦ ﮐﺮاﻣﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻣﺠﻨﻮن ﺧﺮﻣﻦ ﺳﻮز را‬

‫ﻋﺎﺷﻘﺎن دﻳﻦ و دﻧﻴﺎﺑﺎز را ﺧﺎﺻﻴﺘﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ زاهﺪان ﻣﺎل و ﺟﺎﻩ اﻧﺪوز را‬

‫دﻳﮕﺮﯼ را در ﮐﻤﻨﺪ ﺁور ﮐﻪ ﻣﺎ ﺧﻮد ﺑﻨﺪﻩاﻳﻢ‬

‫رﻳﺴﻤﺎن در ﭘﺎﯼ ﺣﺎﺟﺖ ﻧﻴﺴﺖ دﺳﺖ ﺁﻣﻮز را‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ دﯼ رﻓﺖ و ﻓﺮدا هﻤﭽﻨﺎن ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻴﺴﺖ‬

‫در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ و ﺁن ﻓﺮﺻﺖ ﺷﻤﺎر اﻣﺮوز را‬

‫وﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻢ روﯼ ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬ ‫وﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻢ روﯼ ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﮑﺮ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﺮدﮔﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﻳﺎر ﺑﺎراﻓﺘﺎدﻩ را در ﮐﺎروان ﺑﮕﺬاﺷﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﯽوﻓﺎ ﻳﺎران ﮐﻪ ﺑﺮﺑﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﻣﺮدم ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ را ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ ﺧﻠﻖ‬

‫دوﺳﺘﺎن ﻣﺎ ﺑﻴﺎزردﻧﺪ ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫هﻤﭽﻨﺎن اﻣﻴﺪ ﻣﯽدارم ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از داغ هﺠﺮ‬

‫ﻣﺮهﻤﯽ ﺑﺮ دل ﻧﻬﺪ اﻣﻴﺪوار ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫راﯼ راﯼ ﺗﻮﺳﺖ ﺧﻮاهﯽ ﺟﻨﮓ و ﺧﻮاهﯽ ﺁﺷﺘﯽ‬

‫ﻣﺎ ﻗﻠﻢ در ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫هﺮ ﮐﻪ را در ﺧﺎﮎ ﻏﺮﺑﺖ ﭘﺎﯼ در ﮔﻞ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﮔﻮ دﮔﺮ در ﺧﻮاب ﺧﻮش ﺑﻴﻨﯽ دﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻋﺎﻓﻴﺖ ﺧﻮاهﯽ ﻧﻈﺮ در ﻣﻨﻈﺮ ﺧﻮﺑﺎن ﻣﮑﻦ‬

‫ور ﮐﻨﯽ ﺑﺪرود ﮐﻦ ﺧﻮاب و ﻗﺮار ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﮔﺒﺮ و ﺗﺮﺳﺎ و ﻣﺴﻠﻤﺎن هﺮ ﮐﺴﯽ در دﻳﻦ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻗﺒﻠﻪاﯼ دارﻧﺪ و ﻣﺎ زﻳﺒﺎ ﻧﮕﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺶ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺷﺪ ﺑﺎزﮔﻔﺘﻢ زﻳﻨﻬﺎر‬

‫ﻣﻦ ﺑﺮ ﺁن داﻣﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﻏﺒﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫دوش ﺣﻮرازادﻩاﯼ دﻳﺪم ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن از رﻗﻴﺐ‬

‫در ﻣﻴﺎن ﻳﺎوران ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﮔﺮ ﻣﺮاد ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاهﯽ ﺗﺮﮎ وﺻﻞ ﻣﺎ ﺑﮕﻮﯼ‬

‫ور ﻣﺮا ﺧﻮاهﯽ رهﺎ ﮐﻦ اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫درد دل ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﯽ ﺗﺎ ﺟﮕﺮ ﭘﺮﺧﻮن ﺷﻮد‬

‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﻧﻤﺎﻳﯽ ﺣﺎل زار ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﮔﺮ هﺰارت ﻏﻢ ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﺲ ﻧﮕﻮﻳﯽ زﻳﻨﻬﺎر‬

‫اﯼ ﺑﺮادر ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﯽ ﻏﻤﮕﺴﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫اﯼ ﺳﻬﯽ ﺳﺮو روان ﺁﺧﺮ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﺎز ﮐﻦ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻋﺮﺿﻪ دارم اﻓﺘﻘﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫دوﺳﺘﺎن ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳﻌﺪﯼ دل ﭼﺮا دادﯼ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺗﺎ ﻣﻴﺎن ﺧﻠﻖ ﮐﻢ ﮐﺮدﯼ وﻗﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﻣﺎ ﺻﻼح ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ در ﺑﯽﻧﻮاﻳﯽ دﻳﺪﻩاﻳﻢ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ ﮔﻮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫اﻣﺸﺐ ﺳﺒﮑﺘﺮ ﻣﯽزﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻃﺒﻞ ﺑﯽهﻨﮕﺎم را‬ ‫اﻣﺸﺐ ﺳﺒﮑﺘﺮ ﻣﯽزﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﻃﺒﻞ ﺑﯽهﻨﮕﺎم را‬

‫ﻳﺎ وﻗﺖ ﺑﻴﺪارﯼ ﻏﻠﻂ ﺑﻮدﺳﺖ ﻣﺮغ ﺑﺎم را‬

‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد اﻳﻦ ﻳﺎ ﺷﺒﯽ ﮐﺰ ﻋﻤﺮ ﻣﺎ ﺗﺎراج ﺷﺪ ﻣﺎ هﻤﭽﻨﺎن ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺒﯽ ﻧﺎﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﺎم را‬ ‫هﻢ ﺗﺎزﻩ روﻳﻢ هﻢ ﺧﺠﻞ هﻢ ﺷﺎدﻣﺎن هﻢ ﺗﻨﮓ دل‬

‫ﮐﺰ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪن ﻧﺘﻮاﻧﻢ اﻳﻦ اﻧﻌﺎم را‬

‫ﮔﺮ ﭘﺎﯼ ﺑﺮ ﻓﺮﻗﻢ ﻧﻬﯽ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻗﺮﺑﺖ ﻣﯽدهﯽ‬

‫ﺟﺰ ﺳﺮ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﻧﻬﺎدن ﻋﺬر اﻳﻦ اﻗﺪام را‬

‫ﭼﻮن ﺑﺨﺖ ﻧﻴﮏ اﻧﺠﺎم را ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺻﻠﺢ ﺷﺪ‬

‫ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﺟﺎن ﻣﯽدهﺪ ﺑﺪﮔﻮﯼ ﺑﺪﻓﺮﺟﺎم را‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻋﻠﻢ ﺷﺪ در ﺟﻬﺎن ﺻﻮﻓﯽ و ﻋﺎﻣﯽ ﮔﻮ ﺑﺪان ﻣﺎ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺁن ﮔﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﺻﻨﺎم ر‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ﺗﺎ ﻳﮏ ﺳﻮ ﻧﻬﻴﻢ اﻳﻦ دﻟﻖ ازرق ﻓﺎم را‬ ‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ﺗﺎ ﻳﮏ ﺳﻮ ﻧﻬﻴﻢ اﻳﻦ دﻟﻖ ازرق ﻓﺎم را‬

‫ﺑﺮ ﺑﺎد ﻗﻼﺷﯽ دهﻴﻢ اﻳﻦ ﺷﺮﮎ ﺗﻘﻮا ﻧﺎم را‬

‫هﺮ ﺳﺎﻋﺖ از ﻧﻮ ﻗﺒﻠﻪاﯼ ﺑﺎ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﯽرود‬

‫ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺸﮑﻨﻴﻢ اﺻﻨﺎم را‬

‫ﻣﯽ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﺎن ﺧﻮردﻧﻢ ﺑﺎرﯼ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﮐﻮدﮐﺎن در ﭘﯽ ﻓﺘﻨﺪ اﻳﻦ ﭘﻴﺮ دردﺁﺷﺎم را‬

‫از ﻣﺎﻳﻪ ﺑﻴﭽﺎرﮔﯽ ﻗﻄﻤﻴﺮ ﻣﺮدم ﻣﯽﺷﻮد‬

‫ﻣﺎﺧﻮﻟﻴﺎﯼ ﻣﻬﺘﺮﯼ ﺳﮓ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻠﻌﺎم را‬

‫زﻳﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎﯼ ﺧﻠﻮﺗﻢ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﯽﮐﺸﺪ‬

‫ﮐﺰ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺎد ﺳﺤﺮ ﺧﻮش ﻣﯽدهﺪ ﭘﻴﻐﺎم را‬

‫ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺒﺎش ار ﻋﺎﻗﻠﯽ درﻳﺎب اﮔﺮ ﺻﺎﺣﺐ دﻟﯽ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺘﻦ دﻳﮕﺮ ﭼﻨﻴﻦ اﻳﺎم را‬

‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺳﺮو ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﭼﻮﺑﻴﻦ ﻣﯽﭼﻤﺪ‬

‫ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در رﻗﺺ ﺁورﻳﻢ ﺁن ﺳﺮو ﺳﻴﻢ اﻧﺪام را‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫دﻟﺒﻨﺪم ﺁن ﭘﻴﻤﺎن ﮔﺴﻞ ﻣﻨﻈﻮر ﭼﺸﻢ ﺁرام دل‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻧﯽ ﻧﯽ دﻻراﻣﺶ ﻣﺨﻮان ﮐﺰ دل ﺑﺒﺮد ﺁرام را‬

‫دﻧﻴﺎ و دﻳﻦ و ﺻﺒﺮ و ﻋﻘﻞ از ﻣﻦ ﺑﺮﻓﺖ اﻧﺪر ﻏﻤﺶ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﺧﻴﻤﻪ زد ﻏﻮﻏﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻋﺎم را‬ ‫ﺑﺎران اﺷﮑﻢ ﻣﯽرود وز اﺑﺮم ﺁﺗﺶ ﻣﯽﺟﻬﺪ‬

‫ﺑﺎ ﭘﺨﺘﮕﺎن ﮔﻮﯼ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺳﻮزش ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﺎم را‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﺸﻨﻮد ور ﺟﺎن در اﻳﻦ ﺳﺮ ﻣﯽرود ﺻﻮﻓﯽ ﮔﺮان ﺟﺎﻧﯽ ﺑﺒﺮ ﺳﺎﻗﯽ ﺑﻴﺎور ﺟﺎم را‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻮد ﺑﺎر ﻏﻤﺖ ﺑﺮ دل ﺑﯽهﻮش ﻣﺮا‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻮد ﺑﺎر ﻏﻤﺖ ﺑﺮ دل ﺑﯽهﻮش ﻣﺮا‬

‫ﺳﻮز ﻋﺸﻘﺖ ﻧﻨﺸﺎﻧﺪ ز ﺟﮕﺮ ﺟﻮش ﻣﺮا‬

‫ﻧﮕﺬرد ﻳﺎد ﮔﻞ و ﺳﻨﺒﻠﻢ اﻧﺪر ﺧﺎﻃﺮ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد ﺁن زﻟﻒ و ﺑﻨﺎﮔﻮش ﻣﺮا‬

‫ﺷﺮﺑﺘﯽ ﺗﻠﺨﺘﺮ از زهﺮ ﻓﺮاﻗﺖ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺗﺎ ﮐﻨﺪ ﻟﺬت وﺻﻞ ﺗﻮ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﺮا‬

‫هﺮ ﺷﺒﻢ ﺑﺎ ﻏﻢ هﺠﺮان ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﻴﻦ‬

‫روزﯼ ار ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺸﺪ دﺳﺖ در ﺁﻏﻮش ﻣﺮا‬

‫ﺑﯽ دهﺎن ﺗﻮ اﮔﺮ ﺻﺪ ﻗﺪح ﻧﻮش دهﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ دهﺎن ﺗﻮ ﮐﻪ زهﺮ ﺁﻳﺪ از ﺁن ﻧﻮش ﻣﺮا‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﻧﺪر ﮐﻒ ﺟﻼد ﻏﻤﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‬

‫ﺑﻨﺪﻩام ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ دﻩ و ﻣﻔﺮوش ﻣﺮ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﮔﺮدن ﻧﻨﻬﺪ ﻓﺮﻣﺎن را‬ ‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﮔﺮدن ﻧﻨﻬﺪ ﻓﺮﻣﺎن را‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﮔﻮﯼ ﮐﻪ ﻋﺎﺟﺰ ﻧﺸﻮد ﭼﻮﮔﺎن را‬

‫ﺳﺮوﺑﺎﻻﯼ ﮐﻤﺎن اﺑﺮو اﮔﺮ ﺗﻴﺮ زﻧﺪ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ دﻳﺪﻩ ﻧﻬﺪ ﭘﻴﮑﺎن را‬

‫دﺳﺖ ﻣﻦ ﮔﻴﺮ ﮐﻪ ﺑﻴﭽﺎرﮔﯽ از ﺣﺪ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬

‫ﺳﺮ ﻣﻦ دار ﮐﻪ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ رﻳﺰم ﺟﺎن را‬

‫ﮐﺎﺷﮑﯽ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻓﺘﺎدﯼ از ﺁن ﻣﻨﻈﺮ ﺣﺴﻦ‬

‫ﺗﺎ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن را‬

‫هﻤﻪ را دﻳﺪﻩ در اوﺻﺎف ﺗﻮ ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪﯼ‬

‫ﺗﺎ دﮔﺮ ﻋﻴﺐ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﻦ ﺣﻴﺮان را‬

‫ﻟﻴﮑﻦ ﺁن ﻧﻘﺶ ﮐﻪ در روﯼ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ‬

‫هﻤﻪ را دﻳﺪﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺁن را‬

‫ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎن ﻣﺮا ﺣﺎل ﺑﮕﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﺐ‬

‫ﮔﻔﺖ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺒﻮس ﺁن دهﻦ ﺧﻨﺪان را‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﺁﻳﺎ ﮐﻪ در اﻳﻦ درد ﺑﺨﻮاهﻢ ﻣﺮدن‬

‫ﮐﻪ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻢ اﻳﻦ درﻣﺎن را‬

‫ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺪ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ اﻓﮑﻨﺪم‬

‫ﻏﺎﻳﺖ ﺟﻬﻞ ﺑﻮد ﻣﺸﺖ زدن ﺳﻨﺪان را‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از ﺳﺮزﻧﺶ ﺧﻠﻖ ﻧﺘﺮﺳﺪ هﻴﻬﺎت‬

‫ﻏﺮﻗﻪ در ﻧﻴﻞ ﭼﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎران را‬

‫ﺳﺮ ﺑﻨﻪ ﮔﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺪان ارادت دارﯼ‬

‫ﻧﺎﮔﺰﻳﺮﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﻮد اﻳﻦ ﻣﻴﺪان را‬

‫ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺪﻩ ﺁن ﮐﻮزﻩ ﻳﺎﻗﻮت روان را‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺪﻩ ﺁن ﮐﻮزﻩ ﻳﺎﻗﻮت روان را‬

‫ﻳﺎﻗﻮت ﭼﻪ ارزد ﺑﺪﻩ ﺁن ﻗﻮت روان را‬

‫اول ﭘﺪر ﭘﻴﺮ ﺧﻮرد رﻃﻞ دﻣﺎدم‬

‫ﺗﺎ ﻣﺪﻋﻴﺎن هﻴﭻ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﺟﻮان را‬

‫ﺗﺎ ﻣﺴﺖ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻧﺒﺮﯼ ﺑﺎر ﻏﻢ ﻳﺎر‬

‫ﺁرﯼ ﺷﺘﺮ ﻣﺴﺖ ﮐﺸﺪ ﺑﺎر ﮔﺮان را‬

‫اﯼ روﯼ ﺗﻮ ﺁرام دل ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎﻧﯽ‬

‫ﺑﯽ روﯼ ﺗﻮ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ﺟﻬﺎن را‬

‫در ﺻﻮرت و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ ﭼﻪ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬

‫ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ز ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﺴﺖ زﺑﺎن را‬

‫ﺁﻧﮏ ﻋﺴﻞ اﻧﺪوﺧﺘﻪ دارد ﻣﮕﺲ ﻧﺤﻞ‬

‫ﺷﻬﺪ ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﻮ زﻧﺒﻮرﻣﻴﺎن را‬

‫زﻳﻦ دﺳﺖ ﮐﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ دل ﻣﯽﺑﺮد از دﺳﺖ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ ﻧﺒﺮم ﻋﺎﻗﺒﺖ از دﺳﺖ ﺗﻮ ﺟﺎن را‬

‫ﻳﺎ ﺗﻴﺮ هﻼﮐﻢ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﺮ دل ﻣﺠﺮوح‬

‫ﻳﺎ ﺟﺎن ﺑﺪهﻢ ﺗﺎ ﺑﺪهﯽ ﺗﻴﺮ اﻣﺎن را‬

‫وان ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻴﺮم زﻧﯽ اول ﺧﺒﺮم دﻩ‬

‫ﺗﺎ ﭘﻴﺸﺘﺮت ﺑﻮﺳﻪ دهﻢ دﺳﺖ و ﮐﻤﺎن را‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ز ﻓﺮاق ﺗﻮ ﻧﻪ ﺁن رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﺳﺖ‬

‫ﮐﺰ ﺷﺎدﯼ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻓﺮاﻣﺶ ﮐﻨﺪ ﺁن را‬

‫ور ﻧﻴﺰ ﺟﺮاﺣﺖ ﺑﻪ دوا ﺑﺎز هﻢ ﺁﻳﺪ‬

‫از ﺟﺎﯼ ﺟﺮاﺣﺖ ﻧﺘﻮان ﺑﺮد ﻧﺸﺎن را‬

‫ﮐﻤﺎن ﺳﺨﺖ ﮐﻪ داد ﺁن ﻟﻄﻴﻒ ﺑﺎزو را‬ ‫ﮐﻤﺎن ﺳﺨﺖ ﮐﻪ داد ﺁن ﻟﻄﻴﻒ ﺑﺎزو را‬

‫ﮐﻪ ﺗﻴﺮ ﻏﻤﺰﻩ ﺗﻤﺎﻣﺴﺖ ﺻﻴﺪ ﺁهﻮ را‬

‫هﺰار ﺻﻴﺪ دﻟﺖ ﭘﻴﺶ ﺗﻴﺮ ﺑﺎزﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ ﮐﻤﺎن اﺑﺮو را‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﻮﺷﻦ و ﺑﺮﮔﺴﺘﻮان ﻧﻪ ﻣﺤﺘﺎﺟﯽ‬

‫ﮐﻪ روز ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻮد زرﻩ ﮐﻨﯽ ﻣﻮ را‬

‫دﻳﺎر هﻨﺪ و اﻗﺎﻟﻴﻢ ﺗﺮﮎ ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ‬

‫ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﮎ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ و زﻟﻒ هﻨﺪو را‬

‫ﻣﻐﺎن ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ در ﻓﺮﺧﺎر‬

‫ﻧﺪﻳﺪﻩاﻧﺪ ﻣﮕﺮ دﻟﺒﺮان ﺑﺖ رو را‬

‫ﺣﺼﺎر ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﻏﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺠﻨﻴﻖ ﻣﺪﻩ‬

‫ﺑﻪ ﺑﺎم ﻗﺼﺮ ﺑﺮاﻓﮑﻦ ﮐﻤﻨﺪ ﮔﻴﺴﻮ را‬

‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﻋﺰﻟﺖ ﻋﻨﻘﺎ ﮔﺮﻓﺘﻤﯽ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﭼﻨﺎن اﺳﻴﺮ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺗﻴﻬﻮ را‬

‫ﻟﺒﺖ ﺑﺪﻳﺪم و ﻟﻌﻠﻢ ﺑﻴﻮﻓﺘﺎد از ﭼﺸﻢ‬

‫ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻔﺘﯽ و ﻗﻴﻤﺖ ﺑﺮﻓﺖ ﻟﻞ را‬

‫ﺑﻬﺎﯼ روﯼ ﺗﻮ ﺑﺎزار ﻣﺎﻩ و ﺧﻮر ﺑﺸﮑﺴﺖ‬

‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰ ﻣﻮﺳﯽ ﻃﻠﺴﻢ ﺟﺎدو را‬

‫ﺑﻪ رﻧﺞ ﺑﺮدن ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﮔﻨﺞ ﻧﺘﻮان ﺑﺮد‬

‫ﮐﻪ ﺑﺨﺖ راﺳﺖ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻧﻪ زور ﺑﺎزو را‬

‫ﺑﻪ ﻋﺸﻖ روﯼ ﻧﮑﻮ دل ﮐﺴﯽ دهﺪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﮐﻨﺪ ﺧﻮﯼ زﺷﺖ ﻧﻴﮑﻮ را‬

‫ﻻاﺑﺎﻟﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ دﻓﺘﺮ داﻧﺎﻳﯽ را‬ ‫ﻻاﺑﺎﻟﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ دﻓﺘﺮ داﻧﺎﻳﯽ را‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﻃﺎﻗﺖ وﻋﻆ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺳﺮ ﺳﻮداﻳﯽ را‬ ‫‪٣٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺁب را ﻗﻮل ﺗﻮ ﺑﺎ ﺁﺗﺶ اﮔﺮ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﺪ‬

‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﻋﺸﻖ و ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ را‬

‫دﻳﺪﻩ را ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ دﻟﺒﺮ ﺑﻴﻨﺪ‬

‫ور ﻧﺒﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ را‬

‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﭼﻪ ﻏﻢ از ﺳﺮزﻧﺶ دﺷﻤﻦ و دوﺳﺖ‬

‫ﻳﺎ ﻏﻢ دوﺳﺖ ﺧﻮرد ﻳﺎ ﻏﻢ رﺳﻮاﻳﯽ را‬

‫هﻤﻪ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺒﺰﻩ ﺧﻂ دارم دوﺳﺖ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻮ دﻳﮕﺮ ﺣﻴﻮان ﺳﺒﺰﻩ ﺻﺤﺮاﻳﯽ را‬

‫ﻣﻦ هﻤﺎن روز دل و ﺻﺒﺮ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ دادم‬

‫ﮐﻪ ﻣﻘﻴﺪ ﺷﺪم ﺁن دﻟﺒﺮ ﻳﻐﻤﺎﻳﯽ را‬

‫ﺳﺮو ﺑﮕﺬار ﮐﻪ ﻗﺪﯼ و ﻗﻴﺎﻣﯽ دارد‬

‫ﮔﻮ ﺑﺒﻴﻦ ﺁﻣﺪن و رﻓﺘﻦ رﻋﻨﺎﻳﯽ را‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮاﻧﯽ ﻧﺮود ور ﺑﺮود ﺑﺎزﺁﻳﺪ‬

‫ﻧﺎﮔﺰﻳﺮﺳﺖ ﻣﮕﺲ دﮐﻪ ﺣﻠﻮاﻳﯽ را‬

‫ﺑﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻦ و ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﻧﻴﻔﺰاﻳﺪ ﮐﺲ‬

‫ﺣﺪ هﻤﻴﻨﺴﺖ ﺳﺨﻨﺪاﻧﯽ و زﻳﺒﺎﻳﯽ را‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻧﻮﺑﺘﯽ اﻣﺸﺐ دهﻞ ﺻﺒﺢ ﻧﮑﻮﻓﺖ‬

‫ﻳﺎ ﻣﮕﺮ روز ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺷﺐ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ را‬

‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﻗﺪر ﭘﺎدﺷﺎﻳﯽ را‬ ‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﻗﺪر ﭘﺎدﺷﺎﻳﯽ را‬

‫ﮐﻪ اﻟﺘﻔﺎت ﮐﻨﺪ ﮐﻤﺘﺮﻳﻦ ﮔﺪاﻳﯽ را‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎن دوﺳﺖ ﮐﻪ دﺷﻤﻦ ﺑﺪﻳﻦ رﺿﺎ ﻧﺪهﺪ‬

‫ﮐﻪ در ﺑﻪ روﯼ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ را‬

‫ﻣﮕﺮ ﺣﻼل ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻣﻠﻮﮎ‬

‫ز ﺧﻴﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاﻧﻨﺪ ﺑﯽﻧﻮاﻳﯽ را‬

‫و ﮔﺮ ﺗﻮ ﺟﻮر ﮐﻨﯽ راﯼ ﻣﺎ دﮔﺮ ﻧﺸﻮد‬

‫هﺰار ﺷﮑﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ هﺮ ﺟﻔﺎﻳﯽ را‬

‫هﻤﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻧﻔﺲ ﺁرزو ﮐﻨﺪ ﻣﺮدم‬

‫ﺧﻼف ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﯽﺧﺮم ﺑﻼﻳﯽ را‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﮑﻮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﺳﺮاﻳﯽ را‬

‫ﺧﻴﺎل در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻓﺖ و ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫ﮐﻪ از ﺣﻀﻮر ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﺪﻳﺪ ﺟﺎﻳﯽ را‬

‫ﺳﺮﯼ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن ﻓﺮود ﺁور‬

‫هﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﮐﻪ ﺑﺒﻮﺳﻨﺪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﯽ را‬

‫ﻗﺒﺎﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮ از اﻳﻦ در ﺑﺪن ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد‬

‫ﺑﺪن ﻧﻴﻔﺘﺪ از اﻳﻦ ﺧﻮﺑﺘﺮ ﻗﺒﺎﻳﯽ را‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ روﯼ ﻧﭙﻮﺷﯽ ﺑﺪﻳﻦ ﻟﻄﺎﻓﺖ و ﺣﺴﻦ‬

‫دﮔﺮ ﻧﺒﻴﻨﯽ در ﭘﺎرس ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ را‬

‫ﻣﻨﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺑﺎر ﻓﺮاق ﺑﺮ دل رﻳﺶ‬

‫ﮐﻪ ﭘﺸﻪاﯼ ﻧﺒﺮد ﺳﻨﮓ ﺁﺳﻴﺎﻳﯽ را‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﭼﻮ ﻣﻦ وﻓﺎدارﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﻣﯽﻧﺪهﻢ ﻋﻬﺪ ﺑﯽوﻓﺎﻳﯽ را‬

‫دﻋﺎﯼ ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﺑﺸﻨﻮﯼ زﻳﺎن ﻧﮑﻨﯽ‬

‫ﮐﻪ ﻳﺤﺘﻤﻞ ﮐﻪ اﺟﺎﺑﺖ ﺑﻮد دﻋﺎﻳﯽ را‬

‫ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮﺑﯽ و زﻳﺒﺎﻳﯽ ﻧﺪﻳﺪم روﯼ را‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮﺑﯽ و زﻳﺒﺎﻳﯽ ﻧﺪﻳﺪم روﯼ را‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫وﻳﻦ دﻻوﻳﺰﯼ و دﻟﺒﻨﺪﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﻮﯼ را‬ ‫‪٣٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫روﯼ اﮔﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﺳﻨﮕﻴﻦ دل ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺑﺪن‬

‫ﻣﺸﮏ ﻏﻤﺎزﺳﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻧﻬﻔﺘﻦ ﺑﻮﯼ را‬

‫اﯼ ﻣﻮاﻓﻖ ﺻﻮرت و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﻣﻨﺴﺖ‬

‫از ﺗﻮ زﻳﺒﺎﺗﺮ ﻧﺪﻳﺪم روﯼ و ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺧﻮﯼ را‬

‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﮔﺮدم از ﺑﻴﭽﺎرﮔﯽ ﻋﻴﺒﻢ ﻣﮑﻦ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﭼﻮﮔﺎن ﻣﯽزﻧﯽ ﺟﺮﻣﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻮﯼ را‬

‫هﺮ ﮐﻪ را وﻗﺘﯽ دﻣﯽ ﺑﻮدﺳﺖ و دردﯼ ﺳﻮﺧﺘﺴﺖ دوﺳﺖ دارد ﻧﺎﻟﻪ ﻣﺴﺘﺎن و هﻴﺎهﻮﯼ را‬ ‫ﻣﺎ ﻣﻼﻣﺖ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺟﻮﻳﻴﻢ در ﺑﺎزار ﻋﺸﻖ‬

‫ﮐﻨﺞ ﺧﻠﻮت ﭘﺎرﺳﺎﻳﺎن ﺳﻼﻣﺖ ﺟﻮﯼ را‬

‫ﺑﻮﺳﺘﺎن را هﻴﭻ دﻳﮕﺮ در ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﺴﻦ‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮوﯼ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﮐﻨﺎر ﺟﻮﯼ را‬

‫اﯼ ﮔﻞ ﺧﻮش ﺑﻮﯼ اﮔﺮ ﺻﺪ ﻗﺮن ﺑﺎزﺁﻳﺪ ﺑﻬﺎر‬

‫ﻣﺜﻞ ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﻧﺒﻴﻨﯽ ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮﺷﮕﻮﯼ را‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﺮ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ دﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽﻳﺎرﯼ ﻧﻬﺎد‬

‫ﭼﺎرﻩ ﺁن داﻧﻢ ﮐﻪ در ﭘﺎﻳﺶ ﺑﻤﺎﻟﯽ روﯼ را‬

‫رﻓﺘﻴﻢ اﮔﺮ ﻣﻠﻮل ﺷﺪﯼ از ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺎ‬ ‫رﻓﺘﻴﻢ اﮔﺮ ﻣﻠﻮل ﺷﺪﯼ از ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺎ‬

‫ﻓﺮﻣﺎﯼ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ز دﺳﺖ ﻣﺎ‬

‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻴﻢ و ﻧﻘﺶ ﺗﻮ در ﻧﻔﺲ ﻣﺎ ﭼﻨﺎﻧﮏ‬

‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﻣﺎ‬

‫ﺑﺎ ﭼﻮن ﺧﻮدﯼ دراﻓﮑﻦ اﮔﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬

‫ﻣﺎ ﺧﻮد ﺷﮑﺴﺘﻪاﻳﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺎ‬

‫ﺟﺮﻣﯽ ﻧﮑﺮدﻩام ﮐﻪ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﮐﻨﺪ وﻟﻴﮏ‬

‫ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺷﺮع ﻣﯽﻧﮑﺸﺪ ﺗﺮﮎ ﻣﺴﺖ ﻣﺎ‬

‫ﺷﮑﺮ ﺧﺪاﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁن ﺑﺖ وﻓﺎ ﻧﮑﺮد‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪاﯼ ﺑﮑﻨﺪ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﻣﺎ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ او‬

‫ﻣﺸﮑﻞ ﺗﻮان رﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﭘﺴﺖ م‬

‫وﻗﺘﯽ دل ﺳﻮداﻳﯽ ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎنهﺎ‬ ‫وﻗﺘﯽ دل ﺳﻮداﻳﯽ ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎنهﺎ‬

‫ﺑﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ ﮐﺮدﯼ ﺑﻮﯼ ﮔﻞ و رﻳﺤﺎنهﺎ‬

‫ﮔﻪ ﻧﻌﺮﻩ زدﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻪ ﺟﺎﻣﻪ درﻳﺪﯼ ﮔﻞ‬

‫ﺑﺎ ﻳﺎد ﺗﻮ اﻓﺘﺎدم از ﻳﺎد ﺑﺮﻓﺖ ﺁنهﺎ‬

‫اﯼ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ در دلهﺎ وﯼ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻟﺐهﺎ‬

‫وﯼ ﺷﻮر ﺗﻮ در ﺳﺮهﺎ وﯼ ﺳﺮ ﺗﻮ در ﺟﺎنهﺎ‬

‫ﺗﺎ ﻋﻬﺪ ﺗﻮ درﺑﺴﺘﻢ ﻋﻬﺪ هﻤﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﻢ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ روا ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻘﺾ هﻤﻪ ﭘﻴﻤﺎنهﺎ‬

‫ﺗﺎ ﺧﺎر ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﺁوﻳﺨﺘﻪ در داﻣﻦ‬

‫ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎنهﺎ‬

‫ﺁن را ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ دردﯼ از ﭘﺎﯼ دراﻧﺪازد‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻓﺮوﺷﻮﻳﺪ دﺳﺖ از هﻤﻪ درﻣﺎنهﺎ‬

‫ﮔﺮ در ﻃﻠﺐ رﻧﺠﯽ ﻣﺎ را ﺑﺮﺳﺪ ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﭼﻮن ﻋﺸﻖ ﺣﺮم ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻬﻠﺴﺖ ﺑﻴﺎﺑﺎنهﺎ‬

‫هﺮ ﺗﻴﺮ ﮐﻪ در ﮐﻴﺸﺴﺖ ﮔﺮ ﺑﺮ دل رﻳﺶ ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻳﮑﯽ ﺑﺎﺷﻴﻢ از ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎنهﺎ‬

‫هﺮ ﮐﻮ ﻧﻈﺮﯼ دارد ﺑﺎ ﻳﺎر ﮐﻤﺎن اﺑﺮو‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﭙﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﻴﺶ هﻤﻪ ﭘﻴﮑﺎنهﺎ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻣﮕﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺨﻦ از ﻋﺸﻘﺶ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ و ﺑﻌﺪ از ﻣﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ دوران‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﻓﮑﻨﯽ در ﻣﻴﺎن ﺷﻬﺮ ﻧﻘﺎب‬ ‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﻓﮑﻨﯽ در ﻣﻴﺎن ﺷﻬﺮ ﻧﻘﺎب‬

‫هﺰار ﻣﻤﻦ ﻣﺨﻠﺺ دراﻓﮑﻨﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺎب‬

‫ﮐﻪ را ﻣﺠﺎل ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﻣﻴﻤﻮﻧﺖ‬

‫ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ دل ﻣﯽﺑﺮﯼ وراﯼ ﺣﺠﺎب‬

‫درون ﻣﺎ ز ﺗﻮ ﻳﮏ دم ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺧﺎﻟﯽ‬

‫ﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻓﺘﯽ روا ﻣﺪار ﺧﺮاب‬

‫ﺑﻪ ﻣﻮﯼ ﺗﺎﻓﺘﻪ ﭘﺎﯼ دﻟﻢ ﻓﺮوﺑﺴﺘﯽ‬

‫ﭼﻮ ﻣﻮﯼ ﺗﺎﻓﺘﯽاﯼ ﻧﻴﮑﺒﺨﺖ روﯼ ﻣﺘﺎب‬

‫ﺗﻮ را ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﺎ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺣﺎل ﺗﺸﻨﻪ ﻧﻤﯽداﻧﯽ اﯼ ﮔﻞ ﺳﻴﺮاب‬

‫اﮔﺮ ﭼﺮاغ ﺑﻤﻴﺮد ﺻﺒﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫و ﮔﺮ ﺑﺮﻳﺰد ﮐﺘﺎن ﭼﻪ ﻏﻢ ﺧﻮرد ﻣﻬﺘﺎب‬

‫دﻋﺎت ﮔﻔﺘﻢ و دﺷﻨﺎم اﮔﺮ دهﯽ ﺳﻬﻠﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﺮدهﻨﺎن ﺧﻮش ﺑﻮد ﺳﺎل و ﺟﻮاب‬

‫ﮐﺠﺎﻳﯽ اﯼ ﮐﻪ ﺗﻌﻨﺖ ﮐﻨﯽ و ﻃﻌﻨﻪ زﻧﯽ‬

‫ﺗﻮ ﺑﺮ ﮐﻨﺎرﯼ و ﻣﺎ اوﻓﺘﺎدﻩ در ﻏﺮﻗﺎب‬

‫اﺳﻴﺮ ﺑﻨﺪ ﺑﻼ را ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﺳﺮزﻧﺸﺴﺖ‬

‫ﮔﺮت ﻣﻌﺎوﻧﺘﯽ دﺳﺖ ﻣﯽدهﺪ درﻳﺎب‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺻﺒﺮ ﻣﻦ از روﯼ دوﺳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﻤﯽﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺿﺮورت ﭼﻮ ﺻﺒﺮ ﻣﺎهﯽ از ﺁب‬

‫ﺗﻮ ﺑﺎز دﻋﻮﯼ ﭘﺮهﻴﺰ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ دل ﺑﻪ ﮐﺲ ﻧﺪهﻢ ﮐﻞ ﻣﺪع ﮐﺬاب‬

‫ﻣﺎ را هﻤﻪ ﺷﺐ ﻧﻤﯽﺑﺮد ﺧﻮاب‬ ‫ﻣﺎ را هﻤﻪ ﺷﺐ ﻧﻤﯽﺑﺮد ﺧﻮاب‬

‫اﯼ ﺧﻔﺘﻪ روزﮔﺎر درﻳﺎب‬

‫در ﺑﺎدﻳﻪ ﺗﺸﻨﮕﺎن ﺑﻤﺮدﻧﺪ‬

‫وز ﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﻓﻪ ﻣﯽرود ﺁب‬

‫اﯼ ﺳﺨﺖ ﮐﻤﺎن ﺳﺴﺖ ﭘﻴﻤﺎن‬

‫اﻳﻦ ﺑﻮد وﻓﺎﯼ ﻋﻬﺪ اﺻﺤﺎب‬

‫ﺧﺎرﺳﺖ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﻬﻠﻮاﻧﻢ‬

‫ﺑﯽ روﯼ ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﺳﻨﺠﺎب‬

‫اﯼ دﻳﺪﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﻪ روﻳﺖ‬

‫ﭼﻮن روﯼ ﻣﺠﺎوران ﺑﻪ ﻣﺤﺮاب‬

‫ﻣﻦ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻗﻀﺎﯼ ﻋﺸﻖ دادم‬

‫ﭘﻴﺮاﻧﻪ ﺳﺮ ﺁﻣﺪم ﺑﻪ ﮐﺘﺎب‬

‫زهﺮ از ﮐﻒ دﺳﺖ ﻧﺎزﻧﻴﻨﺎن‬

‫در ﺣﻠﻖ ﭼﻨﺎن رود ﮐﻪ ﺟﻼب‬

‫دﻳﻮاﻧﻪ ﮐﻮﯼ ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن‬

‫دردش ﻧﮑﻨﺪ ﺟﻔﺎﯼ ﺑﻮاب‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﺘﻮان ﺑﻪ هﻴﭻ ﮐﺸﺘﻦ‬

‫اﻻ ﺑﻪ ﻓﺮاق روﯼ اﺣﺒﺎب‬

‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ روﯼ ﺧﻮب از ﻣﻦ ﻣﺘﺎب‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ روﯼ ﺧﻮب از ﻣﻦ ﻣﺘﺎب‬

‫ﺑﯽ ﺧﻄﺎ ﮐﺸﺘﻦ ﭼﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ ﺻﻮاب‬

‫دوش در ﺧﻮاﺑﻢ در ﺁﻏﻮش ﺁﻣﺪﯼ‬

‫وﻳﻦ ﻧﭙﻨﺪارم ﮐﻪ ﺑﻴﻨﻢ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺧﻮاب‬

‫از درون ﺳﻮزﻧﺎﮎ و ﭼﺸﻢ ﺗﺮ‬

‫ﻧﻴﻤﻪاﯼ در ﺁﺗﺸﻢ ﻧﻴﻤﯽ در ﺁب‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎزﺁﻳﺪ ز در ﭘﻨﺪارم اوﺳﺖ‬

‫ﺗﺸﻨﻪ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺁب ﭘﻨﺪارد ﺳﺮاب‬

‫ﻧﺎوﮐﺶ را ﺟﺎن دروﻳﺸﺎن هﺪف‬

‫ﻧﺎﺧﻨﺶ را ﺧﻮن ﻣﺴﮑﻴﻨﺎن ﺧﻀﺎب‬

‫او ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ و دل ﻣﯽﺑﺮد‬

‫و او ﻧﻤﮏ ﻣﯽرﻳﺰد و ﻣﺮدم ﮐﺒﺎب‬

‫ﺣﻴﻒ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﭼﻨﺎن ﺗﻦ ﭘﻴﺮهﻦ‬

‫ﻇﻠﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﭼﻨﺎن ﺻﻮرت ﻧﻘﺎب‬

‫ﺧﻮﯼ ﺑﻪ داﻣﺎن از ﺑﻨﺎﮔﻮﺷﺶ ﺑﮕﻴﺮ‬

‫ﺗﺎ ﺑﮕﻴﺮد ﺟﺎﻣﻪات ﺑﻮﯼ ﮔﻼب‬

‫ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﺎهﺪﯼ ﺷﻤﻌﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ‬

‫ﺳﺮﮔﺮان از ﺧﻮاب و ﺳﺮﻣﺴﺖ از ﺷﺮاب‬

‫ﺑﺎﻣﺪادﯼ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺐ روﻳﺖ ﻣﭙﻮش‬

‫ﺗﺎ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯽ ﺟﻤﺎل ﺁﻓﺘﺎب‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﺮ در ﺑﺮش ﺧﻮاهﯽ ﭼﻮ ﭼﻨﮓ‬

‫ﮔﻮﺷﻤﺎﻟﺖ ﺧﻮرد ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮن رﺑﺎب‬

‫ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از ﺧﺮاﺑﺎت‬ ‫ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از ﺧﺮاﺑﺎت‬

‫ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺧﺮاب در ﻣﻨﺎﺟﺎت‬

‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻓﮑﻨﺪﻩ ﺧﺮﻗﻪ زهﺪ‬

‫و ﺁﺗﺶ زدﻩ در ﻟﺒﺎس ﻃﺎﻣﺎت‬

‫دل ﺑﺮدﻩ ﺷﻤﻊ ﻣﺠﻠﺲ او‬

‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺎدﯼ و ﺳﻌﺎدات‬

‫ﺟﺎن در رﻩ او ﺑﻪ ﻋﺠﺰ ﻣﯽﮔﻔﺖ‬

‫ﮐﺎﯼ ﻣﺎﻟﮏ ﻋﺮﺻﻪ ﮐﺮاﻣﺎت‬

‫از ﺧﻮن ﭘﻴﺎدﻩاﯼ ﭼﻪ ﺧﻴﺰد‬

‫اﯼ ﺑﺮ رخ ﺗﻮ هﺰار ﺷﻪ ﻣﺎت‬

‫ﺣﻘﺎ و ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ ار ﺗﻮان ﮐﺮد‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ هﺰار ﺟﺎن ﻣﻼﻗﺎت‬

‫ﮔﺮ ﭼﺸﻢ دﻟﻢ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﺑﻮدﯼ‬

‫ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﻳﺪﻣﯽ ﻣﻬﻤﺎت‬

‫ﺗﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻋﻤﺮ ﺑﺮ ﭼﻪ ﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﺮ ﺑﺎد ﺷﺪ ﺁن ﭼﻪ رﻓﺖ هﻴﻬﺎت‬

‫ﺻﺎﻓﯽ ﭼﻮ ﺑﺸﺪ ﺑﻪ دور ﺳﻌﺪﯼ‬

‫زﻳﻦ ﭘﺲ ﻣﻦ و دردﯼ ﺧﺮاﺑﺎت‬

‫ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﻨﺪ و ﻣﻮزون ﺣﺮﮐﺎت دﻟﻔﺮﻳﺒﺖ‬ ‫ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﻨﺪ و ﻣﻮزون ﺣﺮﮐﺎت دﻟﻔﺮﻳﺒﺖ‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﯽ ﺣﺴﻴﺒﺖ‬

‫ﭼﻮ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺻﺒﻮرﯼ ﺳﺘﻤﺖ ﮐﺸﻢ ﺿﺮورﯼ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺁدﻣﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺠﺪ از ﻋﺘﻴﺒﺖ‬

‫اﮔﺮم ﺗﻮ ﺧﺼﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﺮوم ز ﭘﻴﺶ ﺗﻴﺮت‬

‫و ﮔﺮم ﺗﻮ ﺳﻴﻞ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﮕﺮﻳﺰم از ﻧﺸﻴﺒﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻪ ﻗﻴﺎس درﻧﮕﻨﺠﯽ و ﺑﻪ وﺻﻒ درﻧﻴﺎﻳﯽ‬

‫ﻣﺘﺤﻴﺮم در اوﺻﺎف ﺟﻤﺎل و روﯼ و زﻳﺒﺖ‬

‫اﮔﺮم ﺑﺮﺁورد ﺑﺨﺖ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ در رﮐﻴﺒﺖ‬

‫ﻋﺠﺐ از ﮐﺴﯽ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ او ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ رخ ﭘﺎرﺳﺎﻓﺮﻳﺒﺖ‬

‫ﺗﻮ ﺑﺮون ﺧﺒﺮ ﻧﺪارﯼ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﯽرود ز ﻋﺸﻘﺖ‬

‫ﺑﻪ درﺁﯼ اﮔﺮ ﻧﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﺰﻧﻴﻢ در ﺣﺠﻴﺒﺖ‬

‫ﺗﻮ درﺧﺖ ﺧﻮب ﻣﻨﻈﺮ هﻤﻪ ﻣﻴﻮﻩاﯼ وﻟﻴﮑﻦ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻮﺗﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﺑﻪ ﺳﻴﺒﺖ‬

‫ﺗﻮ ﺷﺒﯽ در اﻧﺘﻈﺎرﯼ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪاﯼ ﭼﻪ داﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮان ﻧﺎﺷﮑﻴﺒﺖ‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮد اﯼ ﺷﺐ ﺟﺪاﻳﯽ ﭼﻪ ﺷﺒﯽ ﺑﺪﻳﻦ درازﯼ‬

‫ﺑﮕﺬر ﮐﻪ ﺟﺎن ﺳﻌﺪﯼ ﺑﮕﺪاﺧﺖ از ﻧﻬﻴﺒﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﺼﻢ اﻧﺪر او ﮐﻤﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﺼﻢ اﻧﺪر او ﮐﻤﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺮاد وﻳﺶ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺒﻮد ﻣﺮد ﻧﺸﺪ‬

‫ﻧﻘﺮﻩ ﻓﺎﻳﻖ ﻧﮕﺸﺖ ﺗﺎ ﻧﮕﺪاﺧﺖ‬

‫هﻴﭻ ﻣﺼﻠﺢ ﺑﻪ ﮐﻮﯼ ﻋﺸﻖ ﻧﺮﻓﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ دﻧﻴﺎ و ﺁﺧﺮت درﺑﺎﺧﺖ‬

‫ﺁن ﭼﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ذﮐﺮ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭘﺮداﺧﺖ‬

‫هﻤﭽﻨﺎن ﺷﮑﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮم دل ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺟﺎن ﺑﻨﻮاﺧﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﺣﺪﻳﺚ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﺤﻔﻪ روزﮔﺎر اهﻞ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬

‫ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ هﻤﻪ ﺷﻮر در ﺟﻬﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻳﮏ دم از ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮان اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﺑﻼﯼ ﻏﻤﺰﻩ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن ﺧﻮن ﺧﻮارت‬

‫ﭼﻪ ﺧﻮن ﮐﻪ در دل ﻳﺎران ﻣﻬﺮﺑﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ز ﻋﻘﻞ و ﻋﺎﻓﻴﺖ ﺁن روز ﺑﺮ ﮐﺮان ﻣﺎﻧﺪم‬

‫ﮐﻪ روزﮔﺎر ﺣﺪﻳﺚ ﺗﻮ در ﻣﻴﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺑﺎغ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﮐﻪ ﺳﺮو ﻗﺎﻣﺖ ﺗﻮ‬

‫ﺑﺮﺳﺖ و وﻟﻮﻟﻪ در ﺑﺎغ و ﺑﻮﺳﺘﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﺗﻮ دوﺳﺘﯽ ﮐﻦ و از دﻳﺪﻩ ﻣﻔﮑﻨﻢ زﻧﻬﺎر‬

‫ﮐﻪ دﺷﻤﻨﻢ ز ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ در زﺑﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﺎن ﭼﺸﻢ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫درﻳﻎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﻣﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫هﻤﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ روزﯼ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن ﺑﺮﺳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ از ﭘﯽ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﻓﺖ و ﺟﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﻣﻌﻠﻤﺖ هﻤﻪ ﺷﻮﺧﯽ و دﻟﺒﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﻌﻠﻤﺖ هﻤﻪ ﺷﻮﺧﯽ و دﻟﺒﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﺟﻔﺎ و ﻧﺎز و ﻋﺘﺎب و ﺳﺘﻤﮕﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﻏﻼم ﺁن ﻟﺐ ﺿﺤﺎﮎ و ﭼﺸﻢ ﻓﺘﺎﻧﻢ‬

‫ﮐﻪ ﮐﻴﺪ ﺳﺤﺮ ﺑﻪ ﺿﺤﺎﮎ و ﺳﺎﻣﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﺗﻮ ﺑﺖ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻢ روﯼ ﮐﻪ ﺑﺘﮕﺮ ﭼﻴﻦ‬

‫ﺑﻪ ﭼﻴﻦ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺘﮕﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫هﺰار ﺑﻠﺒﻞ دﺳﺘﺎن ﺳﺮاﯼ ﻋﺎﺷﻖ را‬

‫ﺑﺒﺎﻳﺪ از ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ درﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﺑﺮﻓﺖ روﻧﻖ ﺑﺎزار ﺁﻓﺘﺎب و ﻗﻤﺮ‬

‫از ﺁن ﮐﻪ رﻩ ﺑﻪ دﮐﺎن ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫هﻤﻪ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﻦ ﻋﺎﻟﻤﺎن دﻳﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫ﻣﺮا ﻣﻌﻠﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ روزﮔﺎر ﺁن ﮔﻪ‬

‫ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺳﺎﺣﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ دهﺎن ﺗﻮ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺗﻨﮕﯽ از دل ﻣﻦ‬

‫وﺟﻮد ﻣﻦ ز ﻣﻴﺎن ﺗﻮ ﻻﻏﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﺑﻼﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻨﻴﺎد زهﺪ و ﺑﻴﺦ ورع‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻮﻓﯽ ﻗﻠﻨﺪرﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫دﮔﺮ ﻧﻪ ﻋﺰم ﺳﻴﺎﺣﺖ ﮐﻨﺪ ﻧﻪ ﻳﺎد وﻃﻦ‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺖ ﻣﺠﺎورﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺁدﻣﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﮑﻞ و ﻗﺪ و ﺧﻮﯼ و روش‬

‫ﻧﺪﻳﺪﻩام ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ از ﭘﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻠﻖ ﻓﺮوﺑﺮدﻩ ﭘﻨﺠﻪ ﮐﺎﻳﻦ ﺣﻨﺎﺳﺖ‬

‫ﻧﺪاﻧﻤﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﮐﻪ ﺷﺎﻃﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮕﺮﻳﻢ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬

‫در ﺁب دﻳﺪﻩ ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻨﺎورﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﮐﻬﻦ ﺷﻮد هﻤﻪ ﮐﺲ را ﺑﻪ روزﮔﺎر ارادت‬ ‫ﮐﻬﻦ ﺷﻮد هﻤﻪ ﮐﺲ را ﺑﻪ روزﮔﺎر ارادت‬

‫ﻣﮕﺮ ﻣﺮا ﮐﻪ هﻤﺎن ﻋﺸﻖ اوﻟﺴﺖ و زﻳﺎدت‬

‫ﮔﺮم ﺟﻮاز ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﻗﺒﻮﻟﺖ‬

‫ﮐﺠﺎ روم ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺮم ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﻋﺒﺎدت‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ روز ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﮕﺮ ﺣﺴﺎب ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﻪ هﺠﺮ و وﺻﻞ ﺗﻮ دﻳﺪم ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻮت و اﻋﺎدت‬

‫ﺷﻨﻴﺪﻣﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺿﻌﻴﻔﺎن‬

‫ﺗﺒﻢ ﮔﺮﻓﺖ و دﻟﻢ ﺧﻮش ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻋﻴﺎدت‬

‫ﮔﺮم ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ وار ﺑﺒﻴﻨﯽ‬

‫ﻓﻠﮏ ﺷﻮم ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﯽ و ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﻌﺎدت‬

‫ﺑﻴﺎﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﺪام زهﺮﻩ و ﻳﺎرا‬

‫روم ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻧﺸﻴﻨﻢ ﮐﺪام ﺻﺒﺮ و ﺟﻼدت‬

‫ﻣﺮا هﺮﺁﻳﻨﻪ روزﯼ ﺗﻤﺎم ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ داﻣﻦ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻪ هﺮ دو دﺳﺖ ارادت‬

‫اﮔﺮ ﺟﻨﺎزﻩ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ ﺑﺮﺁرﻧﺪ‬

‫زهﯽ ﺣﻴﺎت ﻧﮑﻮﻧﺎم و رﻓﺘﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت‬

‫دل هﺮ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﮐﺮدﯼ ﻧﮑﺸﺪ ﺳﺮ از ﮐﻤﻨﺪت‬ ‫دل هﺮ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﮐﺮدﯼ ﻧﮑﺸﺪ ﺳﺮ از ﮐﻤﻨﺪت‬

‫ﻧﻪ دﮔﺮ اﻣﻴﺪ دارد ﮐﻪ رهﺎ ﺷﻮد ز ﺑﻨﺪت‬

‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﮐﻪ ﭘﺮدﻩ از روﯼ ﭼﻮ ﺁﺗﺸﺖ ﺑﺮاﻓﮑﻦ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻨﯽ دل ﻋﺎﻟﻤﯽ ﺳﭙﻨﺪت‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٣٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻤﻦ ﺷﮑﻮﻓﻪاﯼ رﺳﺖ ﭼﻮ روﯼ دﻟﺴﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺻﺒﺎ ﺻﻨﻮﺑﺮﯼ ﻳﺎﻓﺖ ﭼﻮ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪت‬

‫ﮔﺮت ﺁرزوﯼ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺧﻠﻖ رﻳﺰﯼ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻴﺮ ﮔﺮدن ﻧﻨﻬﺪ ﭼﻮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪت‬

‫ﺗﻮ اﻣﻴﺮ ﻣﻠﮏ ﺣﺴﻨﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﯼ درﻳﻐﺎ‬

‫اﮔﺮ اﻟﺘﻔﺎت ﺑﻮدﯼ ﺑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪت‬

‫ﻧﻪ ﺗﻮ را ﺑﮕﻔﺘﻢ اﯼ دل ﮐﻪ ﺳﺮ وﻓﺎ ﻧﺪارد‬

‫ﺑﻪ ﻃﻤﻊ ز دﺳﺖ رﻓﺘﯽ و ﺑﻪ ﭘﺎﯼ درﻓﮑﻨﺪت‬

‫ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﺮد ﻋﺸﻖ ﺑﻮدﯼ ﺧﻮد از اﻳﻦ ﺣﺴﺎب ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻗﻮت ﮔﺮﻳﺰﺳﺖ و ﻧﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﮔﺰﻧﺪت‬ ‫دوﺳﺖ دارم ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﯽ رخ هﻤﭽﻮن ﻗﻤﺮت‬ ‫دوﺳﺖ دارم ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﯽ رخ هﻤﭽﻮن ﻗﻤﺮت‬

‫ﺗﺎ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ﺑﻪ هﺮ ﺑﺎم و درت‬

‫ﺟﺮم ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺻﻮرت ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﮔﺮ در ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﺑﺮود دل ز ﺑﺮت‬

‫ﺟﺎﯼ ﺧﻨﺪﻩﺳﺖ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﭘﻴﺸﺖ‬

‫ﮐﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﭼﻮ ﺑﺨﻨﺪﯼ ﺑﺮود از ﺷﮑﺮت‬

‫راﻩ ﺁﻩ ﺳﺤﺮ از ﺷﻮق ﻧﻤﯽﻳﺎرم داد‬

‫ﺗﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻮراﻧﺪ ﺧﻮاب ﺳﺤﺮت‬

‫هﻴﭻ ﭘﻴﺮاﻳﻪ زﻳﺎدت ﻧﮑﻨﺪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ را‬

‫هﻴﭻ ﻣﺸﺎﻃﻪ ﻧﻴﺎراﻳﺪ از اﻳﻦ ﺧﻮﺑﺘﺮت‬

‫ﺑﺎرهﺎ ﮔﻔﺘﻪام اﻳﻦ روﯼ ﺑﻪ هﺮ ﮐﺲ ﻣﻨﻤﺎﯼ‬

‫ﺗﺎ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﮑﻨﺪ دﻳﺪﻩ هﺮ ﺑﯽ ﺑﺼﺮت‬

‫ﺑﺎزﮔﻮﻳﻢ ﻧﻪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ راﺳﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﮕﺮ اهﻞ ﻧﻈﺮت‬ ‫راﻩ ﺻﺪ دﺷﻤﻨﻢ از ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ داد‬

‫ﺗﺎ ﻳﮑﯽ دوﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺧﺒﺮت‬

‫ﺁن ﭼﻨﺎن ﺳﺨﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮔﺮ ﺑﺮود‬

‫ﻧﺎزﻧﻴﻨﺎ ﮐﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﻣﻮﻳﯽ ز ﺳﺮت‬

‫ﻏﻢ ﺁن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫زﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﺮ رهﮕﺬر‬

‫ﺑﻨﺪﻩ وار ﺁﻣﺪم ﺑﻪ زﻧﻬﺎرت‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ وار ﺁﻣﺪم ﺑﻪ زﻧﻬﺎرت‬

‫ﮐﻪ ﻧﺪارم ﺳﻼح ﭘﻴﮑﺎرت‬

‫ﻣﺘﻔﻖ ﻣﯽﺷﻮم ﮐﻪ دل ﻧﺪهﻢ‬

‫ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻣﯽﺷﻮم دﮔﺮﺑﺎرت‬

‫ﻣﺸﺘﺮﯼ را ﺑﻬﺎﯼ روﯼ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻔﻠﺴﯽ ﺧﺮﻳﺪارت‬

‫ﻏﻴﺮﺗﻢ هﺴﺖ و اﻗﺘﺪارم ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﻢ ز ﭼﺸﻢ اﻏﻴﺎرت‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﯽ ﻃﺎﻗﺘﻢ ﭼﻮ ﻣﻮر ﺿﻌﻴﻒ‬

‫ﻣﯽﮐﺸﻢ ﻧﻔﺲ و ﻣﯽﮐﺸﻢ ﺑﺎرت‬

‫ﻧﻪ ﭼﻨﺎن در ﮐﻤﻨﺪ ﭘﻴﭽﻴﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺨﻠﺺ ﺷﻮد ﮔﺮﻓﺘﺎرت‬

‫ﻣﻦ هﻢ اول ﮐﻪ دﻳﺪﻣﺖ ﮔﻔﺘﻢ‬

‫ﺣﺬر از ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺧﻮن ﺧﻮارت‬

‫دﻳﺪﻩ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺮﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﻓﺮاق دﻳﺪارت‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺗﻮ ﻣﻠﻮﻟﯽ و دوﺳﺘﺎن ﻣﺸﺘﺎق‬

‫ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺰان و ﻣﺎ ﻃﻠﺒﮑﺎرت‬

‫ﭼﺸﻢ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﻴﻨﺪ ﺧﻮاب‬

‫ﮐﻪ ﺑﺒﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺳﺤﺎرت‬

‫ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ هﺮ دو ﭼﺸﻢ ﺧﻮاب ﺁﻟﻮد‬

‫ﭼﻪ ﻏﻢ از ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﺑﻴﺪار‬

‫ﻣﭙﻨﺪار از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻋﺒﺎرت‬ ‫ﻣﭙﻨﺪار از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻋﺒﺎرت‬

‫ﮐﻪ ﮐﺎﻣﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﺁﻳﺪ ﺑﯽ ﻣﺮارت‬

‫ﻓﺮاق اﻓﺘﺪ ﻣﻴﺎن دوﺳﺘﺪاران‬

‫زﻳﺎن و ﺳﻮد ﺑﺎﺷﺪ در ﺗﺠﺎرت‬

‫ﻳﮑﯽ را ﭼﻮن ﺑﺒﻴﻨﯽ ﮐﺸﺘﻪ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ دﻳﮕﺮ دوﺳﺘﺎﻧﺶ دﻩ ﺑﺸﺎرت‬

‫ﻧﺪاﻧﻢ هﻴﭻ ﮐﺲ در ﻋﻬﺪ ﺣﺴﻨﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎدل ﺑﺎﺷﺪ اﻻ ﺑﯽ ﺑﺼﺎرت‬

‫ﻣﺮا ﺁن ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻢ دﻻوﻳﺰ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮔﻮﻳﯽ اﺷﺎرت‬

‫ﮔﺮ ﺁن ﺣﻠﻮا ﺑﻪ دﺳﺖ ﺻﻮﻓﯽ اﻓﺘﺪ‬

‫ﺧﺪاﺗﺮﺳﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ روز ﻏﺎرت‬

‫ﻋﺠﺐ دارم درون ﻋﺎﺷﻘﺎن را‬

‫ﮐﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ ﻧﻤﯽﺳﻮزد ﺣﺮارت‬

‫ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ ﭼﻨﺪان ﺳﺎﻳﻪ اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪﺳﺖ از ﺣﻘﺎرت‬

‫ﭼﻪ دلهﺎ ﺑﺮدﯼ اﯼ ﺳﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﺳﺎق ﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﻴﺰت‬ ‫ﭼﻪ دلهﺎ ﺑﺮدﯼ اﯼ ﺳﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﺳﺎق ﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﻴﺰت‬

‫درﻳﻐﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﭼﻨﺪﯼ ﺑﺮ زﻧﺨﺪان دﻻوﻳﺰت‬

‫ﺧﺪﻧﮓ ﻏﻤﺰﻩ از هﺮ ﺳﻮ ﻧﻬﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺗﺎ ﮐﯽ‬

‫ﺳﭙﺮ اﻧﺪاﺧﺖ ﻋﻘﻞ از دﺳﺖ ﻧﺎوﮎهﺎﯼ ﺧﻮن رﻳﺰت‬

‫ﺑﺮﺁﻣﻴﺰﯼ و ﺑﮕﺮﻳﺰﯼ و ﺑﻨﻤﺎﻳﯽ و ﺑﺮﺑﺎﻳﯽ‬

‫ﻓﻐﺎن از ﻗﻬﺮ ﻟﻄﻒ اﻧﺪود و زهﺮ ﺷﮑﺮﺁﻣﻴﺰت‬

‫ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ار ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺪﻳﺪﯼ در ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‬

‫ﺑﺮ او ﺷﮑﺮاﻧﻪ ﺑﻮدﯼ ﮔﺮ ﺑﺪادﯼ ﻣﻠﮏ ﭘﺮوﻳﺰت‬

‫ﺟﻬﺎن از ﻓﺘﻨﻪ و ﺁﺷﻮب ﻳﮏ ﭼﻨﺪﯼ ﺑﺮﺁﺳﻮدﯼ‬

‫اﮔﺮ ﻧﻪ روﯼ ﺷﻬﺮﺁﺷﻮب و ﭼﺸﻢ ﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﻴﺰت‬

‫دﮔﺮ رﻏﺒﺖ ﮐﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﺴﯽ را ﺳﻮﯼ هﺸﻴﺎرﯼ‬

‫ﭼﻮ ﺑﻴﻨﺪ دﺳﺖ در ﺁﻏﻮش ﻣﺴﺘﺎن ﺳﺤﺮﺧﻴﺰت‬

‫دﻣﺎدم درﮐﺶ اﯼ ﺳﻌﺪﯼ ﺷﺮاب ﺻﺮف و دم درﮐﺶ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺘﺎن ﻣﺠﻠﺲ درﻧﮕﻴﺮد زهﺪ و ﭘﺮهﻴﺰت‬ ‫ﺑﯽ ﺗﻮ ﺣﺮاﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫ﺑﯽ ﺗﻮ ﺣﺮاﻣﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﺴﺖ‬

‫ﺣﻴﻒ ﺑﻮد در ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ روﯼ ﺑﺴﺖ‬

‫داﻣﻦ دوﻟﺖ ﭼﻮ ﺑﻪ دﺳﺖ اوﻓﺘﺎد‬

‫ﮔﺮ ﺑﻬﻠﯽ ﺑﺎزﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮﻳﺨﺖ‬

‫وﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻤﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ رﻳﺸﻢ ﺑﺨﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻴﻔﺘﺎد ﺑﻪ ﺗﻴﺮت ﻧﺨﺎﺳﺖ‬

‫وان ﮐﻪ درﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﮐﻤﻨﺪت ﻧﺠﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺑﺎرﻩ ﻣﻘﻴﺪ ﺷﺪﻳﻢ‬

‫ﻣﺮغ ﺑﻪ دام ﺁﻣﺪ و ﻣﺎهﯽ ﺑﻪ ﺷﺴﺖ‬

‫ﺻﺒﺮ ﻗﻔﺎ ﺧﻮرد و ﺑﻪ راهﯽ ﮔﺮﻳﺨﺖ‬

‫ﻋﻘﻞ ﺑﻼ دﻳﺪ و ﺑﻪ ﮐﻨﺠﯽ ﻧﺸﺴﺖ‬

‫ﺑﺎر ﻣﺬﻟﺖ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﮐﺸﻴﺪ‬

‫ﻋﻬﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺷﮑﺴﺖ‬

‫وﻳﻦ رﻣﻘﯽ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ هﺴﺖ از وﺟﻮد‬

‫ﭘﻴﺶ وﺟﻮدت ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ هﺴﺖ‬

‫هﺮﮔﺰ اﮔﺮ راﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮد‬

‫ﺳﺠﺪﻩ ﺻﻮرت ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﺴﺘﯽ ﺧﻤﺮش ﻧﮑﻨﺪ ﺁرزو‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻮد از ﻋﺸﻖ ﻣﺴﺖ‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﻪام ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﻪام ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺧﺒﺮ از هﺮ ﭼﻪ در دو ﻋﺎﻟﻢ هﺴﺖ‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ روﯼ ﮐﺴﻢ دﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺧﻠﻴﻞ ﻣﻦ هﻤﻪ ﺑﺖهﺎﯼ ﺁزرﯼ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬

‫ﻣﺠﺎل ﺧﻮاب ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪم ز دﺳﺖ ﺧﻴﺎل‬

‫در ﺳﺮاﯼ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎن ﺑﺴﺖ‬

‫در ﻗﻔﺲ ﻃﻠﺒﺪ هﺮ ﮐﺠﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ از ﮐﻤﻨﺪ ﺗﻮ ﺗﺎ زﻧﺪﻩام ﻧﺨﻮاهﻢ ﺟﺴﺖ‬

‫ﻏﻼم دوﻟﺖ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ ﻳﮑﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺷﺪ از هﺰار ﺑﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﻄﻴﻊ اﻣﺮ ﺗﻮام ﮔﺮ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاهﯽ ﺳﻮﺧﺖ‬

‫اﺳﻴﺮ ﺣﮑﻢ ﺗﻮام ﮔﺮ ﺗﻨﻢ ﺑﺨﻮاهﯽ ﺧﺴﺖ‬

‫ﻧﻤﺎز ﺷﺎم ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﻪ هﻮش ﺑﺎزﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد ﻣﯽ ز ﺑﺎﻣﺪاد اﻟﺴﺖ‬

‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ و دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل‬

‫ﻣﻌﺎﺷﺮان ز ﻣﯽ و ﻋﺎرﻓﺎن ز ﺳﺎﻗﯽ ﻣﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﺳﺮو ﺧﺮاﻣﺎن ز ﭘﺎﯼ ﻧﻨﺸﻴﻨﯽ‬

‫ﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪهﺎ ﮐﻪ ﺑﺨﻴﺰد ﻣﻴﺎن اهﻞ ﻧﺸﺴﺖ‬

‫ﺑﺮادران و ﺑﺰرﮔﺎن ﻧﺼﻴﺤﺘﻢ ﻣﮑﻨﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻦ از دﺳﺖ رﻓﺖ و ﺗﻴﺮ از ﺷﺴﺖ‬

‫ﺣﺬر ﮐﻨﻴﺪ ز ﺑﺎران دﻳﺪﻩ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺳﻴﻞ ﺷﻮد ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﮏ دﮔﺮ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬

‫ﺧﻮﺷﺴﺖ ﻧﺎم ﺗﻮ ﺑﺮدن وﻟﯽ درﻳﻎ ﺑﻮد‬

‫در اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﻨﺪ ﺑﺮد دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ‬

‫دﻳﺮ ﺁﻣﺪﯼاﯼ ﻧﮕﺎر ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫دﻳﺮ ﺁﻣﺪﯼاﯼ ﻧﮕﺎر ﺳﺮﻣﺴﺖ‬

‫زودت ﻧﺪهﻴﻢ داﻣﻦ از دﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺁب ﺗﺪﺑﻴﺮ‬

‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ زدﻳﻢ ﺑﺎزﻧﻨﺸﺴﺖ‬

‫از روﯼ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺗﺎﻓﺖ‬

‫وز روﯼ ﺗﻮ در ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﺴﺖ‬

‫از ﭘﻴﺶ ﺗﻮ راﻩ رﻓﺘﻨﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﻮن ﻣﺎهﯽ اوﻓﺘﺎدﻩ در ﺷﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺳﻮداﯼ ﻟﺐ ﺷﮑﺮدهﺎﻧﺎن‬

‫ﺑﺲ ﺗﻮﺑﻪ ﺻﺎﻟﺤﺎن ﮐﻪ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬

‫اﯼ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ‬

‫در ﭘﻴﺶ درﺧﺖ ﻗﺎﻣﺘﺖ ﭘﺴﺖ‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺑﺒﺮﻳﺪ‬

‫ﺁﺳﻮدﻩ ﺗﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬

‫ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻪ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ رﻳﺨﺖ‬

‫وز ﻗﺘﻞ ﺧﻄﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺧﻮرد ﻣﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ز ﮐﻤﻨﺪ ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن‬

‫ﺗﺎ ﺟﺎن دارﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺟﺴﺖ‬

‫ور ﺳﺮ ﻧﻨﻬﯽ در ﺁﺳﺘﺎﻧﺶ‬

‫دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﯽ درﯼ دﮔﺮ هﺴﺖ‬

‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮔﻔﺘﻦ ﺁن ﮐﺲ را دﻟﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮔﻔﺘﻦ ﺁن ﮐﺲ را دﻟﯽ هﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻨﻬﺪ ﺑﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﻮرت دل از دﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮرﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺧﺼﻤﯽ ﮐﺰ ﮐﻤﻨﺪش ﻣﯽﺗﻮان رﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ دل ﮔﻔﺘﻢ ز ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﭙﺮهﻴﺰ‬

‫ﮐﻪ هﺸﻴﺎران ﻧﻴﺎوﻳﺰﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺴﺖ‬

‫ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﺎن ﻣﺨﻀﻮﺑﺶ ﻧﺒﻴﻨﯽ‬

‫ﮐﻪ دﺳﺖ ﺻﺒﺮ ﺑﺮﭘﻴﭽﻴﺪ و ﺑﺸﮑﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺁزاد از ﺳﺮش ﺑﺮ ﻣﯽﺗﻮان ﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺑﺎ او ﻣﯽﺗﻮان ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ دودﯼ رود ﺑﯽ ﺁﺗﺸﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﺧﻮﻧﯽ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﮐﺸﺘﻪاﯼ هﺴﺖ‬

‫ﺧﻴﺎﻟﺶ در ﻧﻈﺮ ﭼﻮن ﺁﻳﺪم ﺧﻮاب‬

‫ﻧﺸﺎﻳﺪ در ﺑﻪ روﯼ دوﺳﺘﺎن ﺑﺴﺖ‬

‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺧﺮﻣﻦ ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن ﺳﻮﺧﺖ‬

‫ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ دل درﻣﻨﺪﮔﺎن ﺧﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺁﺧﺮ دوﺳﺘﯽ ﻧﺘﻮان ﺑﺮﻳﺪن‬

‫ﺑﻪ اول ﺧﻮد ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬

‫دﻟﯽ از دﺳﺖ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﺎز ﺗﻴﺮ رﻓﺘﻪ از ﺷﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻣﺮاد ﺗﻮ اﯼ دوﺳﺖ ﺑﯽ ﻣﺮادﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺮاد ﺗﻮ اﯼ دوﺳﺖ ﺑﯽ ﻣﺮادﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﺮاد ﺧﻮﻳﺶ دﮔﺮﺑﺎرﻩ ﻣﻦ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ ور ﺑﺮاﻧﯽ از ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺧﻼف راﯼ ﺗﻮ ﮐﺮدن ﺧﻼف ﻣﺬهﺐ ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﻴﺎن ﻋﻴﺐ و هﻨﺮ ﭘﻴﺶ دوﺳﺘﺎن ﮐﺮﻳﻢ‬

‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﻴﻦ رﺿﺎﺳﺖ‬

‫ﻋﻨﺎﻳﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻮد اﮔﺮ ﻣﺒﺪل ﺷﺪ‬

‫ﺧﻠﻞ ﭘﺬﻳﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ارادﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺮاﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﯽ دل ﻧﺨﻮاهﯽ ﺁزردن‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ دوﺳﺖ ﭘﺴﻨﺪد ﺑﻪ ﺟﺎﯼ دوﺳﺖ رواﺳﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻋﺪاوت و ﺟﻨﮕﺴﺖ در ﻣﻴﺎن ﻋﺮب‬

‫ﻣﻴﺎن ﻟﻴﻠﯽ و ﻣﺠﻨﻮن ﻣﺤﺒﺘﺴﺖ و ﺻﻔﺎﺳﺖ‬

‫هﺰار دﺷﻤﻨﯽ اﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺑﺪﮔﻮﻳﺎن‬

‫ﻣﻴﺎن ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق دوﺳﺘﯽ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻏﻼم ﻗﺎﻣﺖ ﺁن ﻟﻌﺒﺖ ﻗﺒﺎﭘﻮﺷﻢ‬

‫ﮐﻪ در ﻣﺤﺒﺖ روﻳﺶ هﺰار ﺟﺎﻣﻪ ﻗﺒﺎﺳﺖ‬

‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﯽ او ﻧﺸﺴﺖ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ‬

‫ﭼﺮا ﮐﻪ از ﺳﺮ ﺟﺎن ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﺟﻤﺎل در ﻧﻈﺮ و ﺷﻮق هﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎﻗﯽ‬

‫ﮔﺪا اﮔﺮ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺪو دهﻨﺪ ﮔﺪاﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ اﻧﺪﻳﺸﻪ از ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬

‫هﺮ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺺ دﻟﺴﺘﺎن ﺑﻴﻨﺪ‬

‫ﺿﺮورﺗﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮو ﻣﺎﻧﺪ راﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ روﯼ ﺧﻮﺑﺎن ﮔﻔﺘﯽ ﻧﻈﺮ ﺧﻄﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺧﻄﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ دﻳﮕﺮ ﻣﮕﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬

‫ﺧﻮﺷﺴﺖ ﺑﺎ ﻏﻢ هﺠﺮان دوﺳﺖ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﭼﻪ رﻧﺞ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﯽرﺳﺪ اﻣﻴﺪ دواﺳﺖ‬

‫ﺑﻼ و زﺣﻤﺖ اﻣﺮوز ﺑﺮ دل دروﻳﺶ‬

‫از ﺁن ﺧﻮﺷﺴﺖ ﮐﻪ اﻣﻴﺪ رﺣﻤﺖ ﻓﺮداﺳﺖ‬

‫ﺑﻮﯼ ﮔﻞ و ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺮغ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﻮﯼ ﮔﻞ و ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺮغ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫هﻨﮕﺎم ﻧﺸﺎط و روز ﺻﺤﺮاﺳﺖ‬

‫ﻓﺮاش ﺧﺰان ورق ﺑﻴﻔﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﻧﻘﺎش ﺻﺒﺎ ﭼﻤﻦ ﺑﻴﺎراﺳﺖ‬

‫ﻣﺎ را ﺳﺮ ﺑﺎغ و ﺑﻮﺳﺘﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ﺗﻔﺮج ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ روﯼ ﺧﻮﺑﺎن‬

‫ﻧﻬﻴﺴﺖ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﻣﺎ راﺳﺖ‬

‫در روﯼ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺻﻨﻊ ﺑﯽ ﭼﻮن‬

‫ﭼﻮن ﺁب در ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﭘﻴﺪاﺳﺖ‬

‫ﭼﺸﻢ ﭼﭗ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺮﺁرم‬

‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﻧﺒﻴﻨﺪت ﺑﺠﺰ راﺳﺖ‬

‫هﺮ ﺁدﻣﻴﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﻣﻬﺮت‬

‫در وﯼ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﺳﻨﮓ ﺧﺎراﺳﺖ‬

‫روزﯼ ﺗﺮ و ﺧﺸﮏ ﻣﻦ ﺑﺴﻮزد‬

‫ﺁﺗﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻳﺮ دﻳﮓ ﺳﻮداﺳﺖ‬

‫ﻧﺎﻟﻴﺪن ﺑﯽﺣﺴﺎب ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺧﻼف راﯼ داﻧﺎﺳﺖ‬

‫از ورﻃﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد‬

‫ﺁﺳﻮدﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر درﻳﺎﺳﺖ‬

‫ﺧﻮش ﻣﯽرود اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﻣﯽرود اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﺳﺮوﻳﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﯽرود راﺳﺖ‬

‫اﺑﺮوش ﮐﻤﺎن ﻗﺘﻞ ﻋﺎﺷﻖ‬

‫ﮔﻴﺴﻮش ﮐﻤﻨﺪ ﻋﻘﻞ داﻧﺎﺳﺖ‬

‫ﺑﺎﻻﯼ ﭼﻨﻴﻦ اﮔﺮ در اﺳﻼم‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ هﺴﺖ زﻳﺮ و ﺑﺎﻻﺳﺖ‬

‫اﯼ ﺁﺗﺶ ﺧﺮﻣﻦ ﻋﺰﻳﺰان‬

‫ﺑﻨﺸﻴﻦ ﮐﻪ هﺰار ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﺑﯽ ﺟﺮم ﺑﮑﺶ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻤﻠﻮﮎ‬

‫ﺑﯽ ﺷﺮع ﺑﺒﺮ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﻐﻤﺎﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫دردت ﺑﮑﺸﻢ ﮐﻪ درد داروﺳﺖ‬

‫ﺧﺎرت ﺑﺨﻮرم ﮐﻪ ﺧﺎر ﺧﺮﻣﺎﺳﺖ‬

‫اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎﯼ ﺧﻠﻖ ﺑﻮدن‬

‫زﺷﺘﺴﺖ وﻟﻴﮏ ﺑﺎ ﺗﻮ زﻳﺒﺎﺳﺖ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﻬﻠﺴﺖ ﻣﻼﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﺟﺎن در ﻗﺪم ﺗﻮ رﻳﺨﺖ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫وﻳﻦ ﻣﻨﺰﻟﺖ از ﺧﺪاﯼ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﺧﻮاهﯽ ﮐﻪ دﮔﺮ ﺣﻴﺎت ﻳﺎﺑﺪ‬

‫ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﺎﺳﺖ‬

‫دﻳﮕﺮ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮون ﺁﻣﺪ و ﺑﺎزار ﺑﻴﺎراﺳﺖ‬

‫در وهﻢ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ دﻟﺒﻨﺪ و ﭼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬

‫در وﺻﻒ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻄﺒﻮع و ﭼﻪ زﻳﺒﺎﺳﺖ‬

‫ﺻﺒﺮ و دل و دﻳﻦ ﻣﯽرود و ﻃﺎﻗﺖ و ﺁرام‬

‫از زﺧﻢ ﭘﺪﻳﺪﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزوش ﺗﻮاﻧﺎﺳﺖ‬

‫از ﺑﻬﺮ ﺧﺪا روﯼ ﻣﭙﻮش از زن و از ﻣﺮد‬

‫ﺗﺎ ﺻﻨﻊ ﺧﺪا ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ از ﭼﭗ و از راﺳﺖ‬

‫ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻴﻨﺪ و در ﻗﺪرت ﺑﯽ ﭼﻮن‬

‫ﻣﺪهﻮش ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺎﺳﺖ‬

‫دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺁﻳﺪ و ﻓﺮدوس ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫از ﺑﺎرﺧﺪا ﺑﻪ ز ﺗﻮ ﺣﺎﺟﺖ ﻧﺘﻮان ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻦ از دﺳﺖ ﻏﻤﺖ ﻋﻴﺐ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ درد ﻧﭙﻨﺪارم از ﺁن ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬

‫ﺑﺎ ﺟﻮر و ﺟﻔﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﺴﺎزﻳﻢ ﭼﻪ ﺳﺎزﻳﻢ‬

‫ﭼﻮن زهﺮﻩ و ﻳﺎرا ﻧﺒﻮد ﭼﺎرﻩ ﻣﺪاراﺳﺖ‬

‫از روﯼ ﺷﻤﺎ ﺻﺒﺮ ﻧﻪ ﺻﺒﺮﺳﺖ ﮐﻪ زهﺮﺳﺖ‬

‫وز دﺳﺖ ﺷﻤﺎ زهﺮ ﻧﻪ زهﺮﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻠﻮاﺳﺖ‬

‫ﺁن ﮐﺎم و دهﺎن و ﻟﺐ و دﻧﺪان ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ‬

‫ﻋﻴﺸﺴﺖ وﻟﯽ ﺗﺎ ز ﺑﺮاﯼ ﮐﻪ ﻣﻬﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺧﻮن ﻣﻦ و ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﻳﺰﯼ‬

‫اﻗﺮار ﺑﻴﺎرﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﺮم از ﻃﺮف ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﻨﻬﺪ ور ﻧﻨﻬﺪ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺎﻻﺳﺖ‬

‫ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻮﯼ دوﺳﺖ ﺣﻠﻘﻪ دام ﺑﻼﺳﺖ‬ ‫ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﻮﯼ دوﺳﺖ ﺣﻠﻘﻪ دام ﺑﻼﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺣﻠﻘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﺎرغ از اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮاﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺰﻧﻨﺪم ﺑﻪ ﺗﻴﻎ در ﻧﻈﺮش ﺑﯽدرﻳﻎ‬

‫دﻳﺪن او ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺻﺪ ﭼﻮ ﻣﻨﺶ ﺧﻮﻧﺒﻬﺎﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮود ﺟﺎن ﻣﺎ در ﻃﻠﺐ وﺻﻞ دوﺳﺖ‬

‫ﺣﻴﻒ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ دوﺳﺖ دوﺳﺘﺮ از ﺟﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬

‫دﻋﻮﯼ ﻋﺸﺎق را ﺷﺮع ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻴﺎن‬

‫ﮔﻮﻧﻪ زردش دﻟﻴﻞ ﻧﺎﻟﻪ زارش ﮔﻮاﺳﺖ‬

‫ﻣﺎﻳﻪ ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎر ﻗﻮت ﺻﺒﺮﺳﺖ و ﻋﻘﻞ‬

‫ﻋﻘﻞ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻋﺸﻖ ﺻﺒﺮ زﺑﻮن هﻮاﺳﺖ‬

‫دﻟﺸﺪﻩ ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ ﮔﺮدن ﺟﺎن در ﮐﻤﻨﺪ‬

‫زهﺮﻩ ﮔﻔﺘﺎر ﻧﻪ ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻪ ﺳﺒﺐ وان ﭼﺮاﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﺎﻟﮏ ﻣﻠﮏ وﺟﻮد ﺣﺎﮐﻢ رد و ﻗﺒﻮل‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺟﻮر ﻧﻴﺴﺖ ور ﺗﻮ ﺑﻨﺎﻟﯽ ﺟﻔﺎﺳﺖ‬

‫ﺗﻴﻎ ﺑﺮﺁر از ﻧﻴﺎم زهﺮ ﺑﺮاﻓﮑﻦ ﺑﻪ ﺟﺎم‬

‫ﮐﺰ ﻗﺒﻞ ﻣﺎ ﻗﺒﻮل وز ﻃﺮف ﻣﺎ رﺿﺎﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻨﻮازﯼ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ور ﺑﮕﺪازﯼ ﺑﻪ ﻗﻬﺮ‬

‫ﺣﮑﻢ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ روان زﺟﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ رواﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻮر رﻗﻴﺐ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﻔﺎﯼ ﺣﺒﻴﺐ‬

‫ﻋﻬﺪ ﻓﺮاﻣﺶ ﮐﻨﺪ ﻣﺪﻋﯽ ﺑﯽوﻓﺎﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از اﺧﻼق دوﺳﺖ هﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻧﮑﻮﺳﺖ‬

‫ﮔﻮ هﻤﻪ دﺷﻨﺎم ﮔﻮ ﮐﺰ ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ دﻋﺎﺳﺖ‬

‫ﺻﺒﺮ ﮐﻦ اﯼ دل ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﺳﻴﺮت اهﻞ ﺻﻔﺎﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﺮ ﮐﻦ اﯼ دل ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﺳﻴﺮت اهﻞ ﺻﻔﺎﺳﺖ‬

‫ﭼﺎرﻩ ﻋﺸﻖ اﺣﺘﻤﺎل ﺷﺮط ﻣﺤﺒﺖ وﻓﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﺎﻟﮏ رد و ﻗﺒﻮل هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﭘﺎدﺷﺎﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺰﻧﺪ ﺣﺎﮐﻤﺴﺖ ور ﺑﻨﻮازد رواﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻧﺪ هﻨﻮز دﺳﺖ ﺟﺰع ﺑﺮ دﻋﺎﺳﺖ‬

‫ور ﭼﻪ ﺑﺮاﻧﺪ هﻨﻮز روﯼ اﻣﻴﺪ از ﻗﻔﺎﺳﺖ‬

‫ﺑﺮق ﻳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺠﺴﺖ ﺑﺎد ﺑﻬﺎرﯼ ﺑﺨﺎﺳﺖ‬

‫ﻃﺎﻗﺖ ﻣﺠﻨﻮن ﺑﺮﻓﺖ ﺧﻴﻤﻪ ﻟﻴﻠﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬

‫ﻏﻔﻠﺖ از اﻳﺎم ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺶ ﻣﺤﻘﻖ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬

‫اول ﺻﺒﺤﺴﺖ ﺧﻴﺰ ﮐﺨﺮ دﻧﻴﺎ ﻓﻨﺎﺳﺖ‬

‫ﺻﺤﺒﺖ ﻳﺎر ﻋﺰﻳﺰ ﺣﺎﺻﻞ دور ﺑﻘﺎﺳﺖ‬

‫ﻳﮏ دﻣﻪ دﻳﺪار دوﺳﺖ هﺮ دو ﺟﻬﺎﻧﺶ ﺑﻬﺎﺳﺖ‬

‫درد دل دوﺳﺘﺎن ﮔﺮ ﺗﻮ ﭘﺴﻨﺪﯼ رواﺳﺖ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﻣﺮاد ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻏﺎﻳﺖ ﻣﻘﺼﻮد ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻪ دﻋﻮﯼ ﮐﻨﺪ ﺣﮑﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ راﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻗﺪم ﻣﯽﻧﻬﯽ ﺗﺎ ﺑﻨﻬﻢ ﭼﺸﻢ راﺳﺖ‬

‫از در ﺧﻮﻳﺸﻢ ﻣﺮان ﮐﺎﻳﻦ ﻧﻪ ﻃﺮﻳﻖ وﻓﺎﺳﺖ‬

‫در هﻤﻪ ﺷﻬﺮﯼ ﻏﺮﻳﺐ در هﻤﻪ ﻣﻠﮑﯽ ﮔﺪاﺳﺖ‬

‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﺟﺮﻣﻢ اﻣﻴﺪ ﺑﺎ هﻤﻪ ﺧﻮﻓﻢ رﺟﺎﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ درم ﻣﺎ ﻣﺴﺴﺖ ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎ ﮐﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻣﻴﻞ وﺻﺎﻟﺖ ﭼﺮاﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ دل دوﺳﺖ ﺟﺴﺖ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺧﻮد ﻧﺨﻮاﺳﺖ‬

‫ﺧﺮم ﺁن ﺑﻘﻌﻪ ﮐﻪ ﺁراﻣﮕﻪ ﻳﺎر ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺮم ﺁن ﺑﻘﻌﻪ ﮐﻪ ﺁراﻣﮕﻪ ﻳﺎر ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫راﺣﺖ ﺟﺎن و ﺷﻔﺎﯼ دل ﺑﻴﻤﺎر ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ در اﻳﻦ ﺟﺎﯼ هﻤﻴﻦ ﺻﻮرت ﺑﯽ ﺟﺎﻧﻢ و ﺑﺲ‬

‫دﻟﻢ ﺁن ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺁن دﻟﺒﺮ ﻋﻴﺎر ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫ﺗﻨﻢ اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﺳﻘﻴﻢ و دﻟﻢ ﺁن ﺟﺎﺳﺖ ﻣﻘﻴﻢ‬

‫ﻓﻠﮏ اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ وﻟﯽ ﮐﻮﮐﺐ ﺳﻴﺎر ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺑﻮﻳﯽ اﮔﺮ ﻣﯽﺁرﯼ‬

‫ﺳﻮﯼ ﺷﻴﺮاز ﮔﺬر ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻳﺎر ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫درد دل ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻏﻢ دل ﺑﺎ ﮐﻪ ﺧﻮرم‬

‫روم ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﺤﺮم اﺳﺮار ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫ﻧﮑﻨﺪ ﻣﻴﻞ دل ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﭼﻤﻦ‬

‫ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ دل ﺁن ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ دﻟﺪار ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﻳﻦ ﻣﻨﺰل وﻳﺮان ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫رﺧﺖ ﺑﺮﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ اﺣﺮار ﺁن ﺟﺎﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪم و ﻋﻘﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ورزﻳﺪم و ﻋﻘﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﮐﺎن ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪ از او ﺣﮑﻢ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺎهﺪ ﮔﻠﺮوﯼ ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﺑﻨﺸﺴﺖ‬

‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ ز ﺳﺮ راﻩ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ ﺳﻤﻨﺪ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ اﻧﺪر ﻋﻘﺒﺶ ﮔﺮد ﻧﺪاﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﻋﺸﻖ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﺪ و از ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎن ﺻﻼح‬

‫ﻧﺎم ﻣﺴﺘﻮرﯼ و ﻧﺎﻣﻮس ﮐﺮاﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫در ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ ﮐﺎن ﮔﻠﺒﻦ ﺧﻨﺪان ﺑﻨﺸﺴﺖ‬

‫ﺳﺮو ﺁزاد ﺑﻪ ﻳﮏ ﭘﺎﯼ ﻏﺮاﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﮔﻞ ﺻﺪﺑﺮگ ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ روﻧﻖ ﺑﺸﮑﻔﺖ‬

‫ﻳﺎ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺑﻪ ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﻗﺪ و ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫دﯼ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺗﮑﻠﻒ ﺑﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬

‫ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﭼﻮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﺁن ﻧﻪ زﻟﻔﺴﺖ و ﺑﻨﺎﮔﻮش ﮐﻪ روزﺳﺖ و ﺷﺐﺳﺖ‬ ‫ﺁن ﻧﻪ زﻟﻔﺴﺖ و ﺑﻨﺎﮔﻮش ﮐﻪ روزﺳﺖ و ﺷﺐﺳﺖ‬

‫وان ﻧﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﮐﻪ درﺧﺖ رﻃﺐﺳﺖ‬

‫ﻧﻪ دهﺎﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ در وهﻢ ﺳﺨﻨﺪان ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ اﻧﺪر ﺳﺨﻦ ﺁﻳﯽ و ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﺐﺳﺖ‬

‫ﺁﺗﺶ روﯼ ﺗﻮ زﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﺧﻠﻖ ﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﻋﺠﺐ از ﺳﻮﺧﺘﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﯽ ﻋﺠﺐﺳﺖ‬

‫ﺁدﻣﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﻮد وﻗﺖ ﺑﻬﺎر‬

‫هﺮ ﮔﻴﺎهﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻮروز ﻧﺠﻨﺒﺪ ﺣﻄﺐﺳﺖ‬

‫ﺟﻨﺒﺶ ﺳﺮو ﺗﻮ ﭘﻨﺪارﯼ ﮐﺰ ﺑﺎد ﺻﺒﺎﺳﺖ‬

‫ﻧﻪ ﮐﻪ از ﻧﺎﻟﻪ ﻣﺮﻏﺎن ﭼﻤﻦ در ﻃﺮبﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻣﻴﻞ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا‬

‫ﮐﻔﺘﺎﺑﯽ ﺗﻮ و ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻈﺮ ﻣﺮغ ﺷﺐﺳﺖ‬

‫ﺧﻮاهﻢ اﻧﺪر ﻃﻠﺒﺖ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺁورد‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ راهﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﭘﺎﯼ ﻃﻠﺐﺳﺖ‬

‫هﺮ ﻗﻀﺎﻳﯽ ﺳﺒﺒﯽ دارد و ﻣﻦ در ﻏﻢ دوﺳﺖ‬

‫اﺟﻠﻢ ﻣﯽﮐﺸﺪ و درد ﻓﺮاﻗﺶ ﺳﺒﺐﺳﺖ‬

‫ﺳﺨﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽﻳﺎرم ﮔﻔﺖ‬

‫ﮔﻠﻪ از دوﺳﺖ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﻧﻪ ﻃﺮﻳﻖ ادبﺳﺖ‬

‫ﻟﻴﮑﻦ اﻳﻦ ﺣﺎل ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺗﻮ زرﻩ ﻣﯽدرﯼ و ﭘﺮدﻩ ﺳﻌﺪﯼ ﻗﺼﺐ‬

‫ﺁن ﻣﺎﻩ دوهﻔﺘﻪ در ﻧﻘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺁن ﻣﺎﻩ دوهﻔﺘﻪ در ﻧﻘﺎﺑﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﺣﻮرﯼ دﺳﺖ در ﺧﻀﺎﺑﺴﺖ‬

‫وان وﺳﻤﻪ ﺑﺮ اﺑﺮوان دﻟﺒﻨﺪ‬

‫ﻳﺎ ﻗﻮس ﻗﺰح ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺖ‬

‫ﺳﻴﻼب ز ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﺎرا‬

‫ز اﻧﺪازﻩ ﺑﻪ درﻣﺒﺮ ﺟﻔﺎ را‬

‫ﺑﺎزﺁﯼ ﮐﻪ از ﻏﻢ ﺗﻮ ﻣﺎ را‬

‫ﭼﺸﻤﯽ و هﺰار ﭼﺸﻤﻪ ﺁﺑﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺗﻨﺪﯼ و ﺟﻔﺎ و زﺷﺘﺨﻮﻳﯽ‬

‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻧﮑﻮﻳﯽ‬

‫ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮﻣﺖ ﺑﻪ هﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﯽ‬

‫ﺟﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ و ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺧﻄﺎﺑﺴﺖ‬

‫اﯼ روﯼ ﺗﻮ از ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺑﯽ‬

‫دل ﺑﺮ ﻧﻤﮏ ﻟﺒﺖ ﮐﺒﺎﺑﯽ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺁﺑﯽ‬

‫وﻳﻦ ﺁﺗﺶ دل ﻧﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﺑﺴﺖ‬

‫ﺻﺒﺮ از ﺗﻮ ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺎورد ﺗﺎب‬

‫ﭼﺸﻤﻢ ز ﻏﻤﺖ ﻧﻤﯽﺑﺮد ﺧﻮاب‬

‫ﺷﮏ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻤﺮ ﺳﻴﻼب‬

‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﮐﻨﯽ ﺧﺮاﺑﺴﺖ‬

‫اﯼ ﺷﻬﺮﻩ ﺷﻬﺮ و ﻓﺘﻨﻪ ﺧﻴﻞ‬

‫ﻓﯽ ﻣﻨﻈﺮﮎ اﻟﻨﻬﺎر و اﻟﻠﻴﻞ‬

‫هﺮ ﮐﻮ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺖ ﻣﻴﻞ‬

‫در ﺻﻮرت ﺁدﻣﯽ دواﺑﺴﺖ‬

‫اﯼ داروﯼ دﻟﭙﺬﻳﺮ دردم‬

‫اﻗﺮار ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﻴﺖ ﮐﺮدم‬

‫داﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺑﺮﻧﮕﺮدم‬

‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺧﻄﺎ ﮐﻨﯽ ﺻﻮاﺑﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ اﻣﻴﺮ و ﻣﺎ اﺳﻴﺮﻳﻢ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﺑﺰرگ و ﻣﺎ ﺣﻘﻴﺮﻳﻢ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﻏﻨﯽ و ﻣﺎ ﻓﻘﻴﺮﻳﻢ‬

‫دﻟﺪارﯼ دوﺳﺘﺎن ﺛﻮاﺑﺴﺖ‬

‫اﯼ ﺳﺮو روان و ﮔﻠﺒﻦ ﻧﻮ‬

‫ﻣﻪ ﭘﻴﮑﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﭘﺮﺗﻮ‬

‫ﺑﺴﺘﺎن و ﺑﺪﻩ ﺑﮕﻮﯼ و ﺑﺸﻨﻮ‬

‫ﺷﺐهﺎﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻪ وﻗﺖ ﺧﻮاﺑﺴﺖ‬

‫اﻣﺸﺐ ﺷﺐ ﺧﻠﻮﺗﺴﺖ ﺗﺎ روز‬

‫اﯼ ﻃﺎﻟﻊ ﺳﻌﺪ و ﺑﺨﺖ ﻓﻴﺮوز‬

‫ﺷﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﺑﺮاﻓﺮوز‬

‫ﻳﺎ ﺷﻤﻊ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻣﺎهﺘﺎﺑﺴﺖ‬

‫ﺳﺎﻗﯽ ﻗﺪﺣﯽ ﻗﻠﻨﺪرﯼ وار‬

‫دردﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﺷﺮان هﺸﻴﺎر‬

‫دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮﻳﺶ ﺑﮕﺬار‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻣﺴﺘﯽ ﻣﺎ ﻧﻪ از ﺷﺮاﺑﺴﺖ‬

‫ﺑﺎدﺳﺖ ﻏﺮور زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﺑﺮﻗﺴﺖ ﻟﻮاﻣﻊ ﺟﻮاﻧﯽ‬

‫درﻳﺎب دﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ‬

‫ﺑﺸﺘﺎب ﮐﻪ ﻋﻤﺮ در ﺷﺘﺎﺑﺴﺖ‬

‫اﻳﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﮔﺮگ ﺑﯽ ﺗﺮﺣﻢ‬

‫ﺧﻮد ﺳﻴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد ز ﻣﺮدم‬

‫اﺑﻨﺎﯼ زﻣﺎن ﻣﺜﺎل ﮔﻨﺪم‬

‫وﻳﻦ دور ﻓﻠﮏ ﭼﻮ ﺁﺳﻴﺎﺑﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﺮد وﺻﻞ اوﻳﯽ‬

‫ﺗﺎ ﻻف زﻧﯽ و ﻗﺮب ﺟﻮﻳﯽ‬

‫اﯼ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺮﻩ ﭼﻨﺪ ﭘﻮﻳﯽ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ رﻩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽروﯼ ﺳﺮاﺑﺴﺖ‬

‫دﻳﺪار ﺗﻮ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺗﺴﺖ‬ ‫دﻳﺪار ﺗﻮ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺗﺴﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﺻﺒﺮ از ﺗﻮ ﺧﻼف ﻣﻤﮑﻨﺎﺗﺴﺖ‬ ‫‪٤٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫دﻳﺒﺎﭼﻪ ﺻﻮرت ﺑﺪﻳﻌﺖ‬

‫ﻋﻨﻮان ﮐﻤﺎل ﺣﺴﻦ ذاﺗﺴﺖ‬

‫ﻟﺐهﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﻀﺮ اﮔﺮ ﺑﺪﻳﺪﯼ‬

‫ﮔﻔﺘﯽ ﻟﺐ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﺎﺗﺴﺖ‬

‫ﺑﺮ ﮐﻮزﻩ ﺁب ﻧﻪ دهﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﺮدار ﮐﻪ ﮐﻮزﻩ ﻧﺒﺎﺗﺴﺖ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﻏﻤﺰﻩ ﻳﮏ روز‬

‫دﻋﻮﯼ ﺑﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰاﺗﺴﺖ‬

‫زهﺮ از ﻗﺒﻞ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺪارو‬

‫ﻓﺤﺶ از دهﻦ ﺗﻮ ﻃﻴﺒﺎﺗﺴﺖ‬

‫ﭼﻮن روﯼ ﺗﻮ ﺻﻮرﺗﯽ ﻧﺪﻳﺪم‬

‫در ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﻣﺒﻄﻞ ﺻﻼﺗﺴﺖ‬

‫ﻋﻬﺪ ﺗﻮ و ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻦ از ﻋﺸﻖ‬

‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ و هﺮ دو ﺑﯽﺛﺒﺎﺗﺴﺖ‬

‫ﺁﺧﺮ ﻧﮕﻬﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﺎ ﮐﻦ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ دوﻟﺖ ﺣﺴﻦ را زﮐﺎﺗﺴﺖ‬

‫ﭼﻮن ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺴﻮﺧﺖ در ﺑﻴﺎﺑﺎن‬

‫ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﮔﺮ ﺟﻬﺎن ﻓﺮاﺗﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻏﻢ ﻧﻴﺴﺘﯽ ﻧﺪارد‬

‫ﺟﺎن دادن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﺠﺎﺗﺴﺖ‬

‫ﺳﺮو ﭼﻤﻦ ﭘﻴﺶ اﻋﺘﺪال ﺗﻮ ﭘﺴﺘﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮو ﭼﻤﻦ ﭘﻴﺶ اﻋﺘﺪال ﺗﻮ ﭘﺴﺘﺴﺖ‬

‫روﯼ ﺗﻮ ﺑﺎزار ﺁﻓﺘﺎب ﺷﮑﺴﺘﺴﺖ‬

‫ﺷﻤﻊ ﻓﻠﮏ ﺑﺎ هﺰار ﻣﺸﻌﻞ اﻧﺠﻢ‬

‫ﭘﻴﺶ وﺟﻮدت ﭼﺮاغ ﺑﺎز ﻧﺸﺴﺘﺴﺖ‬

‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﺮدم از ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻪ ﺷﻌﺒﺎن‬

‫در رﻣﻀﺎن ﻧﻴﺰ ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﺴﺖ‬

‫اﻳﻦ هﻤﻪ زورﺁورﯼ و ﻣﺮدﯼ و ﺷﻴﺮﯼ‬

‫ﻣﺮد ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ از ﮐﻤﻨﺪ ﺗﻮ ﺟﺴﺘﺴﺖ‬

‫اﻳﻦ ﻳﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﺗﻮ ﮐﺸﺘﺴﺖ‬

‫وان دﮔﺮ از ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﻪ ﺗﻴﺮ ﺗﻮ ﺧﺴﺘﺴﺖ‬

‫دﻳﺪﻩ ﺑﻪ دل ﻣﯽﺑﺮد ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﺠﻨﻮن‬

‫دﻳﺪﻩ ﻧﺪارد ﮐﻪ دل ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﻧﺒﺴﺘﺴﺖ‬

‫دﺳﺖ ﻃﻠﺐ داﺷﺘﻦ ز داﻣﻦ ﻣﻌﺸﻮق‬

‫ﭘﻴﺶ ﮐﺴﯽ ﮔﻮ ﮐﺶ اﺧﺘﻴﺎر ﺑﻪ دﺳﺘﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ روﺣﺎﻧﻴﯽ ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻃﺮ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺪارد دواب ﻧﻔﺲ ﭘﺮﺳﺘﺴﺖ‬

‫ﻣﻨﮑﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ ذوق ﻋﺸﻖ ﻧﺪارد‬

‫ﻧﻴﺸﮑﺮش در دهﺎن ﺗﻠﺦ ﮐﺒﺴﺘﺴﺖ‬

‫ﻣﺠﻨﻮن ﻋﺸﻖ را دﮔﺮ اﻣﺮوز ﺣﺎﻟﺘﺴﺖ‬ ‫ﻣﺠﻨﻮن ﻋﺸﻖ را دﮔﺮ اﻣﺮوز ﺣﺎﻟﺘﺴﺖ‬

‫ﮐﺎﺳﻼم دﻳﻦ ﻟﻴﻠﯽ و دﻳﮕﺮ ﺿﻼﻟﺘﺴﺖ‬

‫ﻓﺮهﺎد را از ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﺘﺮش ﮐﻨﺪ‬

‫اﻳﻦ را ﺷﮑﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮ ﺁن را ﻣﻼﻟﺘﺴﺖ‬

‫ﻋﺬرا ﮐﻪ ﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ‬

‫داﻧﺪ ﮐﻪ ﺁب دﻳﺪﻩ واﻣﻖ رﺳﺎﻟﺘﺴﺖ‬

‫ﻣﻄﺮب هﻤﻴﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻏﺰل ﮔﻮ ﻧﮕﺎﻩ دار‬

‫ﮐﺎﻳﻦ رﻩ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ دﻻﻟﺘﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٤٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﯼ ﻣﺪﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﺬرﯼ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﺁب‬

‫ﻣﺎ را ﮐﻪ ﻏﺮﻗﻪاﻳﻢ ﻧﺪاﻧﯽ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﺘﺴﺖ‬

‫زﻳﻦ در ﮐﺠﺎ روﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﮎ او‬

‫و او را ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺰد ﺣﻮاﻟﺘﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﻗﺪم ﻧﻤﯽﮐﻨﻤﺶ ﭘﻴﺶ اهﻞ دل‬

‫ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺎم ﺧﺠﺎﻟﺘﺴﺖ‬

‫ﺟﺰ ﻳﺎد دوﺳﺖ هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﻋﻤﺮ ﺿﺎﻳﻌﺴﺖ‬

‫ﺟﺰ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ هﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﺑﻄﺎﻟﺘﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ را دﮔﺮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﺎ هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﺑﻴﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺣﻀﻮر ﺗﻮ ﮐﺮدم اﻗﺎﻟﺘﺴﺖ‬

‫از هﺮ ﺟﻔﺎت ﺑﻮﯼ وﻓﺎﻳﯽ هﻤﯽدهﺪ‬

‫در هﺮ ﺗﻌﻨﺘﻴﺖ هﺰار اﺳﺘﻤﺎﻟﺘﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﺸﻮﯼ ﻟﻮح دل از ﻧﻘﺶ ﻏﻴﺮ او‬

‫ﻋﻠﻤﯽ ﮐﻪ رﻩ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺟﻬﺎﻟﺘﺴﺖ‬

‫اﯼ ﮐﺎب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﻦ در دهﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﮐﺎب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﻦ در دهﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺗﻴﺮ هﻼﮎ ﻇﺎهﺮ ﻣﻦ در ﮐﻤﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮﻗﻌﯽ ﻓﺮوﻧﮕﺬارﯼ ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻤﺎل‬

‫در ﺷﻬﺮ هﺮ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد در ﺿﻤﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺗﺸﺒﻴﻪ روﯼ ﺗﻮ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎب‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻣﺪح ﺁﻓﺘﺎب ﻧﻪ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺷﺄن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻢ ارادﺗﯽ‬

‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﻨﯽ و ﮔﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺣﮑﻢ از ﺁن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫هﺮ روز ﺧﻠﻖ را ﺳﺮ ﻳﺎرﯼ و ﺻﺎﺣﺒﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ را هﻤﻴﻦ ﺳﺮﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺪﻩاﻳﻢ درﺧﺘﺎن ﻣﻴﻮﻩ دار‬

‫زﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﺪﻳﺪﻩاﻳﻢ ﮐﻪ در ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ دﺳﺖ دوﺳﺘﺎن ﻧﺮﺳﺪ ﺑﺎغ را ﭼﻪ ﺟﺮم‬

‫ﻣﻨﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯽرود ﮔﻨﻪ از ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر در دل ﺁﻣﺪ از اﻧﺪﻳﺸﻪهﺎ و رﻓﺖ‬

‫ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ ﺁن ﻧﻤﯽرود از دل ﻧﺸﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻣﻦ هﺰار ﻧﻮﺑﺖ اﮔﺮ دﺷﻤﻨﯽ ﮐﻨﯽ‬

‫اﯼ دوﺳﺖ هﻤﭽﻨﺎن دل ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﻗﺪر ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻤﻨﺎﯼ وﺻﻞ ﮐﻦ‬

‫ﺳﻴﻤﺮغ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻻﻳﻖ زاغ ﺁﺷﻴﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫هﺮ ﺻﺒﺤﺪم ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻞ از ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﺻﺒﺤﺪم ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻞ از ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫اﻟﺤﺎن ﺑﻠﺒﻞ از ﻧﻔﺲ دوﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﭼﻮن ﺧﻀﺮ دﻳﺪ ﺁن ﻟﺐ ﺟﺎن ﺑﺨﺶ دﻟﻔﺮﻳﺐ‬

‫ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺁب ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﻮان دهﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﻴﺖ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن‬

‫ﺑﻮدش ﻳﻘﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﻠﮏ ﻣﻼﺣﺖ از ﺁن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫هﺮ ﺷﺎهﺪﯼ ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ دﻟﺒﺮﯼ‬

‫در دل ﻧﻴﺎﻓﺖ راﻩ ﮐﻪ ﺁن ﺟﺎ ﻣﮑﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫هﺮﮔﺰ ﻧﺸﺎن ز ﭼﺸﻤﻪ ﮐﻮﺛﺮ ﺷﻨﻴﺪﻩاﯼ‬

‫ﮐﻮ را ﻧﺸﺎﻧﯽ از دهﻦ ﺑﯽﻧﺸﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫از رﺷﮏ ﺁﻓﺘﺎب ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن‬

‫هﺮ ﻣﺎﻩ ﻣﺎﻩ دﻳﺪم ﭼﻮن اﺑﺮوان ﺗﻮﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎد روح ﭘﺮور از اﻧﻔﺎس ﺻﺒﺤﺪم‬

‫ﮔﻮﻳﯽ ﻣﮕﺮ ز ﻃﺮﻩ ﻋﻨﺒﺮﻓﺸﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺻﺪ ﭘﻴﺮهﻦ ﻗﺒﺎ ﮐﻨﻢ از ﺧﺮﻣﯽ اﮔﺮ‬

‫ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﭼﻮ ﮐﻤﺮ در ﻣﻴﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ ﻋﺸﺎق ﻣﯽﮐﻨﯽ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪاﯼ ز ﻟﺒﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫اﺗﻔﺎﻗﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ ﮐﺴﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬ ‫اﺗﻔﺎﻗﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ ﮐﺴﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ در ﺁن ﮐﻮﯼ ﭼﻮ ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺴﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬

‫ﺧﺒﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﻏﺎن ﭼﻤﻦ‬

‫ﮐﻪ هﻢ ﺁواز ﺷﻤﺎ در ﻗﻔﺴﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ دﻻرام ﺑﮕﻮ اﯼ ﻧﻔﺲ ﺑﺎد ﺳﺤﺮ‬

‫ﮐﺎر ﻣﺎ هﻤﭽﻮ ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬

‫ﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎﯼ ﺗﺤﻤﻞ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﮔﺮ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫اﻧﮕﺒﻴﻨﺴﺖ ﮐﻪ در وﯼ ﻣﮕﺴﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬

‫هﻴﭻ ﮐﺲ ﻋﻴﺐ هﻮس ﺑﺎﺧﺘﻦ ﻣﺎ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ دام هﻮﺳﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺣﺎل ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﮔﻮﯼ ﺁن داﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﭼﻮﮔﺎن ﮐﺴﯽ اﻓﺘﺎدﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﺗﻮﻳﯽ ﻳﺎ ﺳﺮو ﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﻮﻳﯽ ﻳﺎ ﺳﺮو ﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﻳﺎ ﻣﻠﮏ در ﺻﻮرت ﻣﺮدم ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﺁن ﭘﺮﯼ ﮐﺰ ﺧﻠﻖ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮد ﭼﻨﺪﻳﻦ روزﮔﺎر‬

‫ﺑﺎز ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ در ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺪﻳﺪار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﻋﻮد ﻣﯽﺳﻮزﻧﺪ ﻳﺎ ﮔﻞ ﻣﯽدﻣﺪ در ﺑﻮﺳﺘﺎن‬

‫دوﺳﺘﺎن ﻳﺎ ﮐﺎروان ﻣﺸﮏ ﺗﺎﺗﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﻣﺮا ﺑﺎ ﻧﻘﺶ روﻳﺶ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ اوﻓﺘﺎد‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﻧﻘﺶ دﻳﻮار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﺳﺎرﺑﺎﻧﺎ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ در روﯼ ﺁن زﻳﺒﺎ ﻧﮕﺎر‬

‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﻣﯽدهﺪ اﻳﻨﮏ ﺧﺮﻳﺪار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ دﮔﺮ در ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻨﺸﻴﻨﻢ اﺳﻴﺮ و دردﻣﻨﺪ‬

‫ﺧﺎﺻﻪ اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ اﻧﮑﺎر ﻧﻈﺮ در ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬

‫ﻣﻦ هﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ از ﺑﻬﺮ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫وﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎزﺑﻴﻨﻢ روﯼ ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ را‬

‫ﻣﺮدﻩاﯼ ﺑﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻧﻴﺎ دﮔﺮﺑﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﺁن ﭼﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﯽرود درﺑﻨﺪت اﯼ ﺁرام ﺟﺎن‬

‫ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ در ﺑﻨﺪﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﻧﺎﻟﺪ هﻤﯽ در ﻣﺠﻠﺲ ﺁزادﮔﺎن‬

‫زان هﻤﯽﻧﺎﻟﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ وﯼ زﺧﻢ ﺑﺴﻴﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪارﯼ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﺸﻢ ﺧﻮاب ﺁﻟﻮد ﺗﻮ‬

‫ﺗﺎ ﺑﺮﻓﺘﯽ ﺧﻮاﺑﻢ اﻧﺪر ﭼﺸﻢ ﺑﻴﺪار ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﺮ هﻤﺘﯽ دارﯼ ﻣﻨﺎل از ﺟﻮر ﻳﺎر‬

‫ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﻮدﺳﺖ ﺟﻮر ﻳﺎر ﺑﺮ ﻳﺎر ﺁﻣﺪﺳﺖ‬

‫ﺷﺐ ﻓﺮاق ﮐﻪ داﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﭼﻨﺪﺳﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺷﺐ ﻓﺮاق ﮐﻪ داﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﭼﻨﺪﺳﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪان ﻋﺸﻖ درﺑﻨﺪﺳﺖ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻢ از ﻏﻢ دل راﻩ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﮔﻴﺮم‬

‫ﮐﺪام ﺳﺮو ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ دوﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪﺳﺖ‬

‫ﭘﻴﺎم ﻣﻦ ﮐﻪ رﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﺎر ﻣﻬﺮﮔﺴﻞ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮﺷﮑﺴﺘﯽ و ﻣﺎ را هﻨﻮز ﭘﻴﻮﻧﺪﺳﺖ‬

‫ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺰت ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ وان هﻢ ﻋﻈﻴﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﭘﻴﻤﺎن و ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ دل‬

‫هﻨﻮز دﻳﺪﻩ ﺑﻪ دﻳﺪارت ﺁرزوﻣﻨﺪﺳﺖ‬

‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺖ ﺑﺴﺎط ﭼﻬﺮﻩ ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﮎ ﮐﻪ در زﻳﺮ ﭘﺎﻳﺖ اﻓﮑﻨﺪﻩﺳﺖ‬

‫ﺧﻴﺎل روﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﺦ اﻣﻴﺪ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪﺳﺖ‬

‫ﺑﻼﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻨﻴﺎد ﺻﺒﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪﺳﺖ‬

‫ﻋﺠﺐ در ﺁن ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺠﻤﻮع و ﮔﺮ ﻗﻴﺎس ﮐﻨﯽ‬

‫ﺑﻪ زﻳﺮ هﺮ ﺧﻢ ﻣﻮﻳﺖ دﻟﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪﺳﺖ‬

‫اﮔﺮ ﺑﺮهﻨﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﻨﻤﺎﻳﯽ‬

‫ﮔﻤﺎن ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮاهﻨﺖ ﮔﻞ ﺁﮐﻨﺪﺳﺖ‬

‫ز دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻢ در اﻳﻦ ﺳﻮدا‬

‫ﭼﻪ دﺳﺖهﺎ ﮐﻪ ز دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪﺳﺖ‬

‫ﻓﺮاق ﻳﺎر ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﮐﺎﻩ ﺑﺮﮔﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻴﺎ و ﺑﺮ دل ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﮐﻮﻩ اﻟﻮﻧﺪﺳﺖ‬

‫ز ﺿﻌﻒ ﻃﺎﻗﺖ ﺁهﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﺗﺮﺳﻢ ﺧﻠﻖ‬

‫ﮔﻤﺎن ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ ز دوﺳﺖ ﺧﺮﺳﻨﺪﺳﺖ‬

‫اﻓﺴﻮس ﺑﺮ ﺁن دﻳﺪﻩ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ‬ ‫اﻓﺴﻮس ﺑﺮ ﺁن دﻳﺪﻩ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ‬

‫ﻳﺎ دﻳﺪﻩ و ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ ﺑﻪ روﻳﯽ ﻧﮕﺮﻳﺪﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻣﺪﻋﻴﺎن ﻧﻘﺶ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﭘﺮﯼ را‬

‫داﻧﻨﺪ ﮐﻪ دﻳﻮاﻧﻪ ﭼﺮا ﺟﺎﻣﻪ درﻳﺪﺳﺖ‬

‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﻤﺎﻟﺶ‬

‫از ﻣﺸﮏ ﺳﻴﻪ داﻳﺮﻩ ﻧﻴﻤﻪ ﮐﺸﻴﺪﺳﺖ‬

‫اﯼ ﻋﺎﻗﻞ اﮔﺮ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻴﺖ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﻓﺮهﺎد ﺑﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﻨﮓ ﺑﺮﻳﺪﺳﺖ‬

‫رﺣﻤﺖ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺮ دل ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻓﺮهﺎد‬

‫ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﺸﻨﻴﺪﺳﺖ‬

‫از دﺳﺖ ﮐﻤﺎن ﻣﻬﺮﻩ اﺑﺮوﯼ ﺗﻮ در ﺷﻬﺮ‬

‫دل ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮ ﭼﻮ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻧﻄﭙﻴﺪﺳﺖ‬

‫در وهﻢ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻄﺒﻮع درﺧﺘﯽ‬

‫ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﮐﺲ از اﻳﻦ ﻣﻴﻮﻩ ﻧﭽﻴﺪﺳﺖ‬

‫ﺳﺮ ﻗﻠﻢ ﻗﺪرت ﺑﯽ ﭼﻮن اﻟﻬﯽ‬

‫در روﯼ ﺗﻮ ﭼﻮن روﯼ در ﺁﻳﻴﻨﻪ ﭘﺪﻳﺪﺳﺖ‬

‫ﻣﺎ از ﺗﻮ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﺗﻮ ﻧﺪارﻳﻢ ﺗﻤﻨﺎ‬

‫ﺣﻠﻮا ﺑﻪ ﮐﺴﯽ دﻩ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﭽﺸﻴﺪﺳﺖ‬

‫ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺎران ﺑﻼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻧﺸﮕﻔﺖ اﮔﺮش ﺧﺎﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﺁب ﭼﮑﻴﺪﺳﺖ‬

‫اﯼ ﻟﻌﺒﺖ ﺧﻨﺪان ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﮐﻪ ﻣﺰﻳﺪﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﻟﻌﺒﺖ ﺧﻨﺪان ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﮐﻪ ﻣﺰﻳﺪﺳﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫وﯼ ﺑﺎغ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﻪ روﻳﺖ ﮐﻪ ﮔﺰﻳﺪﺳﺖ‬ ‫‪٥٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫زﻳﺒﺎﺗﺮ از اﻳﻦ ﺻﻴﺪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻧﮑﺮدﺳﺖ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻨﺘﺮ از اﻳﻦ ﺧﺮﺑﺰﻩ هﺮﮔﺰ ﻧﺒﺮﻳﺪﺳﺖ‬

‫اﯼ ﺧﻀﺮ ﺣﻼﻟﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﻮان‬

‫داﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﮑﻨﺪر ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺤﻨﺖ ﻃﻠﺒﻴﺪﺳﺖ‬

‫ﺁن ﺧﻮن ﮐﺴﯽ رﻳﺨﺘﻪاﯼ ﻳﺎ ﻣﯽ ﺳﺮﺧﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﺗﻮت ﺳﻴﺎهﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻪ ﭼﮑﻴﺪﺳﺖ‬

‫ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺁﻣﻴﺰﯼ و از ﻣﺎ ﺑﮕﺮﻳﺰﯼ‬

‫ﺟﺮم از ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻨﻪ از ﺑﺨﺖ رﻣﻴﺪﺳﺖ‬

‫ﻧﻴﮑﺴﺖ ﮐﻪ دﻳﻮار ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﻴﻔﺘﺎد‬

‫ﺗﺎ هﻴﭻ ﮐﺲ اﻳﻦ ﺑﺎغ ﻧﮕﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﺗﻮﻗﻒ ﻧﮑﻨﺪ ﻣﻴﻮﻩ ﺑﺮ ﺑﺎر‬

‫ﭼﻮن ﻋﺎم ﺑﺪاﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ و رﺳﻴﺪﺳﺖ‬

‫ﮔﻞ ﻧﻴﺰ در ﺁن هﻔﺘﻪ دهﻦ ﺑﺎز ﻧﻤﯽﮐﺮد‬

‫و اﻣﺮوز ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮش ﭘﺮدﻩ درﻳﺪﺳﺖ‬

‫در دﺟﻠﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﻏﺎﺑﯽ از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﺮﻓﺘﯽ‬

‫ﮐﺸﺘﯽ رود اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺗﺘﺮ ﺟﺴﺮ ﺑﺮﻳﺪﺳﺖ‬

‫رﻓﺖ ﺁن ﮐﻪ ﻓﻘﺎع از ﺗﻮ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ دﮔﺮﺑﺎر‬

‫ﻣﺎ را ﺑﺲ از اﻳﻦ ﮐﻮزﻩ ﮐﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻣﮑﻴﺪﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ در ﺑﺴﺘﺎن هﻮاﯼ دﮔﺮﯼ زن‬

‫وﻳﻦ ﮐﺸﺘﻪ رهﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ در او ﮔﻠﻪ ﭼﺮﻳﺪﺳﺖ‬

‫از هﺮ ﭼﻪ ﻣﯽرود ﺳﺨﻦ دوﺳﺖ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬ ‫از هﺮ ﭼﻪ ﻣﯽرود ﺳﺨﻦ دوﺳﺖ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﭘﻴﻐﺎم ﺁﺷﻨﺎ ﻧﻔﺲ روح ﭘﺮورﺳﺖ‬

‫هﺮﮔﺰ وﺟﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﻏﺎﻳﺐ ﺷﻨﻴﺪﻩاﯼ‬

‫ﻣﻦ در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻊ و دﻟﻢ ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮﺳﺖ‬

‫ﺷﺎهﺪ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﻧﺒﻮد ﺷﻤﻊ ﮔﻮ ﺑﻤﻴﺮ‬

‫ﭼﻮن هﺴﺖ اﮔﺮ ﭼﺮاغ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﻨﻮرﺳﺖ‬

‫اﺑﻨﺎﯼ روزﮔﺎر ﺑﻪ ﺻﺤﺮا روﻧﺪ و ﺑﺎغ‬

‫ﺻﺤﺮا و ﺑﺎغ زﻧﺪﻩ دﻻن ﮐﻮﯼ دﻟﺒﺮﺳﺖ‬

‫ﺟﺎن ﻣﯽروم ﮐﻪ در ﻗﺪم اﻧﺪازﻣﺶ ز ﺷﻮق‬

‫درﻣﺎﻧﺪﻩام هﻨﻮز ﮐﻪ ﻧﺰﻟﯽ ﻣﺤﻘﺮﺳﺖ‬

‫ﮐﺎش ﺁن ﺑﻪ ﺧﺸﻢ رﻓﺘﻪ ﻣﺎ ﺁﺷﺘﯽ ﮐﻨﺎن‬

‫ﺑﺎزﺁﻣﺪﯼ ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﻣﺸﺘﺎق ﺑﺮ درﺳﺖ‬

‫ﺟﺎﻧﺎ دﻟﻢ ﭼﻮ ﻋﻮد ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺑﺴﻮﺧﺘﯽ‬

‫وﻳﻦ دم ﮐﻪ ﻣﯽزﻧﻢ ز ﻏﻤﺖ دود ﻣﺠﻤﺮﺳﺖ‬

‫ﺷﺐهﺎﯼ ﺑﯽ ﺗﻮام ﺷﺐ ﮔﻮرﺳﺖ در ﺧﻴﺎل‬

‫ور ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺎﻣﺪاد ﮐﻨﻢ روز ﻣﺤﺸﺮﺳﺖ‬

‫ﮔﻴﺴﻮت ﻋﻨﺒﺮﻳﻨﻪ ﮔﺮدن ﺗﻤﺎم ﺑﻮد‬

‫ﻣﻌﺸﻮق ﺧﻮﺑﺮوﯼ ﭼﻪ ﻣﺤﺘﺎج زﻳﻮرﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺧﻴﺎل ﺑﻴﻬﺪﻩ ﺑﺴﺘﯽ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ‬

‫هﺠﺮت ﺑﮑﺸﺖ و وﺻﻞ هﻨﻮزت ﻣﺼﻮرﺳﺖ‬

‫زﻧﻬﺎر از اﻳﻦ اﻣﻴﺪ درازت ﮐﻪ در دﻟﺴﺖ‬

‫هﻴﻬﺎت از اﻳﻦ ﺧﻴﺎل ﻣﺤﺎﻟﺖ ﮐﻪ در ﺳﺮﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﺑﻮﯼ روح ﭘﺮور از ﺁن ﺧﻮﯼ دﻟﺒﺮﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻮﯼ روح ﭘﺮور از ﺁن ﺧﻮﯼ دﻟﺒﺮﺳﺖ‬

‫وﻳﻦ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ از ﺁن ﺣﻮض ﮐﻮﺛﺮﺳﺖ‬

‫اﯼ ﺑﺎد ﺑﻮﺳﺘﺎن ﻣﮕﺮت ﻧﺎﻓﻪ در ﻣﻴﺎن‬

‫وﯼ ﻣﺮغ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﮕﺮت ﻧﺎﻣﻪ در ﭘﺮﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻮﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽﮔﺬرد ﻳﺎ ﻧﺴﻴﻢ دوﺳﺖ‬

‫ﻳﺎ ﮐﺎروان ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﮔﻴﺘﯽ ﻣﻨﻮرﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﻗﺎﺻﺪ از ﮐﺪام زﻣﻴﻨﺴﺖ ﻣﺸﮏ ﺑﻮﯼ‬

‫وﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ در ﭼﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻌﻄﺮﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ راﻩ ﺑﺎد ﻋﻮد در ﺁﺗﺶ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ‬

‫ﻳﺎ ﺧﻮد در ﺁن زﻣﻴﻦ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ﺧﺎﮎ ﻋﻨﺒﺮﺳﺖ‬

‫ﺑﺎزﺁ و ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮ در رﻧﺪان ﺷﻮق زن‬

‫ﮐﺎﺻﺤﺎب را دو دﻳﺪﻩ ﭼﻮ ﻣﺴﻤﺎر ﺑﺮ درﺳﺖ‬

‫ﺑﺎزﺁ ﮐﻪ در ﻓﺮاق ﺗﻮ ﭼﺸﻢ اﻣﻴﺪوار‬

‫ﭼﻮن ﮔﻮش روزﻩ دار ﺑﺮ اﷲ اﮐﺒﺮﺳﺖ‬

‫داﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن هﻤﯽﮔﺬراﻧﻴﻢ روزﮔﺎر‬

‫روزﯼ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﯽﮔﺬرد روز ﻣﺤﺸﺮﺳﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻋﺸﻖ را ﺑﻪ ﺻﺒﻮرﯼ دوا ﮐﻨﻴﻢ‬

‫هﺮ روز ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺻﺒﺮ ﮐﻤﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺻﻮرت ز ﭼﺸﻢ ﻏﺎﻳﺐ و اﺧﻼق در ﻧﻈﺮ‬

‫دﻳﺪار در ﺣﺠﺎب و ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺑﺮاﺑﺮﺳﺖ‬

‫در ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪ ﺑﮕﻨﺠﺪ ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ‬

‫ﮐﻮﺗﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻗﺼﻪ ﻣﺎ ﮐﺎر دﻓﺘﺮﺳﺖ‬

‫هﻤﭽﻮن درﺧﺖ ﺑﺎدﻳﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺑﺮق ﺷﻮق‬

‫ﺳﻮزان و ﻣﻴﻮﻩ ﺳﺨﻨﺶ هﻤﭽﻨﺎن ﺗﺮﺳﺖ‬

‫ﺁرﯼ ﺧﻮﺷﺴﺖ وﻗﺖ ﺣﺮﻳﻔﺎن ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﻋﻮد‬

‫وز ﺳﻮز ﻏﺎﻓﻠﻨﺪ ﮐﻪ در ﺟﺎن ﻣﺠﻤﺮﺳﺖ‬

‫ﻋﻴﺐ ﻳﺎران و دوﺳﺘﺎن هﻨﺮﺳﺖ‬ ‫ﻋﻴﺐ ﻳﺎران و دوﺳﺘﺎن هﻨﺮﺳﺖ‬

‫ﺳﺨﻦ دﺷﻤﻨﺎن ﻧﻪ ﻣﻌﺘﺒﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﻬﺮ ﻣﻬﺮ از درون ﻣﺎ ﻧﺮود‬

‫اﯼ ﺑﺮادر ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺣﺠﺮﺳﺖ‬

‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ در ﻟﻄﺎﻓﺖ دوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ از ﺁن ﻟﻄﻴﻔﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر دﻳﺪﻩ و دل ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺲ ﻳﺎ ﻗﻤﺮﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ ﮔﻮ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ‬

‫اﯼ ﺑﺮادر ﮐﻪ ﺣﺎل ﻣﺎ دﮔﺮﺳﺖ‬

‫ﺗﻮ ﮐﻪ در ﺧﻮاب ﺑﻮدﻩاﯼ هﻤﻪ ﺷﺐ‬

‫ﭼﻪ ﻧﺼﻴﺒﺖ ز ﺑﻠﺒﻞ ﺳﺤﺮﺳﺖ‬

‫ﺁدﻣﯽ را ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ درﺧﺖ ﺑﯽﺛﻤﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﺎ ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﺎن ﻣﺠﻤﻮﻋﻴﻢ‬

‫ﻳﺎر ﻣﺎ ﻏﺎﻳﺒﺴﺖ و در ﻧﻈﺮﺳﺖ‬

‫ﺑﺮگ ﺗﺮ ﺧﺸﮏ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ زﻣﺎن‬

‫ﺑﺮگ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﺗﺮﺳﺖ‬

‫ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻓﺪاﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﻳﺎر‬

‫ﺷﺮم دارم ﮐﻪ ﻧﻴﮏ ﻣﺨﺘﺼﺮﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﻗﺪر دون ﻗﺪر اوﺳﺖ وﻟﻴﮏ‬

‫ﺣﺪ اﻣﮑﺎن ﻣﺎ هﻤﻴﻦ ﻗﺪرﺳﺖ‬

‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﻤﯽﺗﻮان ﭘﻮﺷﻴﺪ‬

‫اﯼ ﺑﺮادر ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﭘﺮدﻩ درﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﻗﺮﺑﺖ دوﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺘﺴﺖ ﺑﯽﺧﺒﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﺎ ﺳﺮ اﻳﻨﮏ ﻧﻬﺎدﻩاﻳﻢ ﺑﻪ ﻃﻮع‬

‫ﺗﺎ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر را ﭼﻪ ﺳﺮﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﺴﯽ را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺳﺖ‬

‫ﻋﺸﻘﺒﺎزﯼ دﮔﺮ و ﻧﻔﺲ ﭘﺮﺳﺘﯽ دﮔﺮﺳﺖ‬

‫ﻧﻪ هﺮ ﺁن ﭼﺸﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﺳﻴﺎهﺴﺖ و ﺳﭙﻴﺪ‬

‫ﻳﺎ ﺳﭙﻴﺪﯼ ز ﺳﻴﺎهﯽ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﺑﺼﺮﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ در ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺶ ﻧﺒﻮد ﻃﺎﻗﺖ ﺳﻮز‬

‫ﮔﻮ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﺮو ﮐﻔﺖ ﭘﺮواﻧﻪ ﭘﺮﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻣﻦ از دوﺳﺖ ﺑﻨﺎﻟﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﺻﺎدق ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﺒﺮ از دوﺳﺖ ﻧﺪارد ﮐﻪ ز ﺧﻮد ﺑﺎ ﺧﺒﺮﺳﺖ‬

‫ﺁدﻣﯽ ﺻﻮرت اﮔﺮ دﻓﻊ ﮐﻨﺪ ﺷﻬﻮت ﻧﻔﺲ‬

‫ﺁدﻣﯽ ﺧﻮﯼ ﺷﻮد ور ﻧﻪ هﻤﺎن ﺟﺎﻧﻮرﺳﺖ‬

‫ﺷﺮﺑﺖ از دﺳﺖ دﻻرام ﭼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ و ﭼﻪ ﺗﻠﺦ‬

‫ﺑﺪﻩ اﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺴﻘﯽ از ﺁن ﺗﺸﻨﻪﺗﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮد از ﻋﺸﻖ ﻟﺒﺖ ﻓﻬﻢ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﻧﮑﻨﻢ‬

‫هﺮچ از ﺁن ﺗﻠﺨﺘﺮم ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﯽ ﺷﮑﺮﺳﺖ‬

‫ور ﺑﻪ ﺗﻴﻐﻢ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺮا ﺧﺼﻤﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﺼﻢ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻦ و ﺗﻴﻐﺖ ﺳﭙﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺑﻨﺪ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺑﻪ درﺁﻣﺪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﻮد ﺗﺎج ﺳﺮﺳﺖ‬

‫دﺳﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺟﻔﺎ ﻧﮕﺴﻠﺪ از داﻣﻦ دوﺳﺖ‬

‫ﺗﺮﮎ ﻟﻞ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ درﻳﺎ ﺧﻄﺮﺳﺖ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻦ از ﻓﺮاق ﻳﺎرﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻦ از ﻓﺮاق ﻳﺎرﺳﺖ‬

‫و اﻓﻐﺎن ﻣﻦ از ﻏﻢ ﻧﮕﺎرﺳﺖ‬

‫ﺑﯽ روﯼ ﭼﻮ ﻣﺎﻩ ﺁن ﻧﮕﺎرﻳﻦ‬

‫رﺧﺴﺎرﻩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻧﮕﺎرﺳﺖ‬

‫ﺧﻮن ﺟﮕﺮم ز ﻓﺮﻗﺖ ﺗﻮ‬

‫از دﻳﺪﻩ رواﻧﻪ در ﮐﻨﺎرﺳﺖ‬

‫درد دل ﻣﻦ ز ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺘﺴﺖ‬

‫ﺟﺎﻧﻢ ز ﻓﺮاق ﺑﯽﻗﺮارﺳﺖ‬

‫ﮐﺲ را ز ﻏﻢ ﻣﻦ ﺁﮔﻬﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁوخ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺪارﺳﺖ‬

‫از دﺳﺖ زﻣﺎﻧﻪ در ﻋﺬاﺑﻢ‬

‫زان ﺟﺎن و دﻟﻢ هﻤﯽ ﻓﮑﺎرﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﺷﮑﺎﻳﺖ از دوﺳﺖ‬

‫ﭼﻮن ﺷﺎدﯼ و ﻏﻢ ﻧﻪ ﺑﺮﻗﺮارﺳﺖ‬

‫ﭼﺸﻤﺖ ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﺑﺮ اﺛﺮ ﺧﻮاب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬ ‫ﭼﺸﻤﺖ ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﺑﺮ اﺛﺮ ﺧﻮاب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﻃﻌﻢ دهﺎﻧﺖ از ﺷﮑﺮ ﻧﺎب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫زﻧﻬﺎر از ﺁن ﺗﺒﺴﻢ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬

‫ﮐﺰ ﺧﻨﺪﻩ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺳﻴﺮاب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺷﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ روﯼ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻨﻢ‬

‫ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﻊ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﺘﺎب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫دوش ﺁرزوﯼ ﺧﻮاب ﺧﻮﺷﻢ ﺑﻮد ﻳﮏ زﻣﺎن‬

‫اﻣﺸﺐ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ از ﺧﻮاب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫در ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻴﻤﺨﺖ ﺧﺎرﭘﺸﺖ ز ﺳﻨﺠﺎب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫زان ﺳﻮﯼ ﺑﺤﺮ ﺁﺗﺶ اﮔﺮ ﺧﻮاﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ‬

‫رﻓﺘﻦ ﺑﻪ روﯼ ﺁﺗﺸﻢ از ﺁب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ز ﺁب روان و ﺳﺒﺰﻩ و ﺻﺤﺮا و ﻻﻟﻪ زار‬

‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﮕﻮ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ در اﺣﺒﺎب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫زهﺮم ﻣﺪﻩ ﺑﻪ دﺳﺖ رﻗﻴﺒﺎن ﺗﻨﺪﺧﻮﯼ‬

‫از دﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ز ﺟﻼب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ دﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ وﺣﺪت ﻧﻤﯽرود‬

‫ﺧﻠﻮت ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﺻﺤﺒﺖ اﺻﺤﺎب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫هﺮ ﺑﺎب از اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ﻧﮕﺎرﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻨﯽ‬

‫هﻤﭽﻮن ﺑﻬﺸﺖ ﮔﻮﻳﯽ از ﺁن ﺑﺎب ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﻋﺸﺮت ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﺑﺮ ﻃﺮف ﺟﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﺮت ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﺑﺮ ﻃﺮف ﺟﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﯽ ﺑﺮ ﺳﻤﺎع ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮﺷﮕﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﻋﻴﺸﺴﺖ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﺳﻤﻦ زار ﺧﻮاب ﺻﺒﺢ‬

‫ﻧﯽ در ﮐﻨﺎر ﻳﺎر ﺳﻤﻦ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺧﻮاب از ﺧﻤﺎر ﺑﺎدﻩ ﻧﻮﺷﻴﻦ ﺑﺎﻣﺪاد‬

‫ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﺷﻘﺎﻳﻖ ﺧﻮدروﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫روﯼ از ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﮑﻦ ﮐﻪ روﯼ‬

‫در روﯼ هﻤﻨﺸﻴﻦ وﻓﺎﺟﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺁواز ﭼﻨﮓ و ﻣﻄﺮب ﺧﻮﺷﮕﻮﯼ ﮔﻮ ﻣﺒﺎش‬

‫ﻣﺎ را ﺣﺪﻳﺚ هﻤﺪم ﺧﻮش ﺧﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺷﺎهﺪﺳﺖ ﺳﺒﺰﻩ ﺑﺮ اﻃﺮاف ﮔﻠﺴﺘﺎن‬

‫ﺑﺮ ﻋﺎرﺿﻴﻦ ﺷﺎهﺪ ﮔﻠﺮوﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺁب از ﻧﺴﻴﻢ ﺑﺎد زرﻩ روﯼ ﮔﺸﺘﻪ ﮔﻴﺮ‬

‫ﻣﻔﺘﻮل زﻟﻒ ﻳﺎر زرﻩ ﻣﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﮔﻮ ﭼﺸﻤﻪ ﺁب ﮐﻮﺛﺮ و ﺑﺴﺘﺎن ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎش‬

‫ﻣﺎ را ﻣﻘﺎم ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﮐﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺟﻔﺎ ﻧﺒﺮدﻩ ﭼﻪ داﻧﯽ ﺗﻮ ﻗﺪر ﻳﺎر‬

‫ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺎم دل ﺑﻪ ﺗﮑﺎﭘﻮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫اﯼ ﮐﻪ از ﺳﺮو روان ﻗﺪ ﺗﻮ ﭼﺎﻻﮐﺘﺮﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﮐﻪ از ﺳﺮو روان ﻗﺪ ﺗﻮ ﭼﺎﻻﮐﺘﺮﺳﺖ‬

‫دل ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ ز روﯼ ﺗﻮ ﻃﺮﺑﻨﺎﮐﺘﺮﺳﺖ‬

‫دﮔﺮ از ﺣﺮﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻮار اﺟﻞ ﻧﻨﺪﻳﺸﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ از ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮن رﻳﺰ ﺗﻮ ﻧﺎﺑﺎﮐﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﭼﺴﺖ ﺑﻮدﺳﺖ ﻣﺮا ﮐﺴﻮت ﻣﻌﻨﯽ هﻤﻪ وﻗﺖ‬

‫ﺑﺎز ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ زﻳﺒﺎﯼ ﺗﻮ ﭼﺎﻻﮐﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﻧﻈﺮ ﭘﺎﮎ ﻣﺮا دﺷﻤﻦ اﮔﺮ ﻃﻌﻨﻪ زﻧﺪ‬

‫داﻣﻦ دوﺳﺖ ﺑﺤﻤﺪاﷲ از ﺁن ﭘﺎﮐﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﮔﻞ روﯼ ﺗﻮ در ﺑﺎغ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﺸﮑﻔﺖ‬

‫ﭘﺮدﻩ ﺻﺒﺮ ﻣﻦ از داﻣﻦ ﮔﻞ ﭼﺎﮐﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﭘﺎﯼ ﺑﺮ دﻳﺪﻩ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﺮاﻣﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻣﻨﺰﻟﺖ از ﺧﺎﮎ درت ﺧﺎﮐﺘﺮﺳﺖ‬

‫دﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ و ﺻﺎﺑﺮ ﺑﻮد ﻣﮕﺮ ﺳﻨﮕﺴﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫دﻟﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ و ﺻﺎﺑﺮ ﺑﻮد ﻣﮕﺮ ﺳﻨﮕﺴﺖ‬

‫ز ﻋﺸﻖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺻﺒﻮرﯼ هﺰار ﻓﺮﺳﻨﮕﺴﺖ‬

‫ﺑﺮادران ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻧﺼﻴﺤﺘﻢ ﻣﮑﻨﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ در رﻩ ﻋﺸﻖ ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﺑﺮ ﺳﻨﮕﺴﺖ‬

‫دﮔﺮ ﺑﺨﻔﺘﻪ ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪم ﺷﺮاب و ﺳﻤﺎع‬

‫ﮐﻪ ﻧﻴﮏ ﻧﺎﻣﯽ در دﻳﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﻨﮕﺴﺖ‬

‫ﭼﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﻨﻮم ﻳﺎ ﭼﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻴﻨﻢ‬

‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺳﺎﻗﯽ و ﮔﻮش ﺑﺮ ﭼﻨﮕﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﮐﺴﯽ داﻣﻦ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺎ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ و درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﺑﺎد در ﭼﻨﮕﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺸﻢ رﻓﺘﻪ ﻣﺎ را ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺮد ﭘﻴﻐﺎم‬

‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ اﮔﺮ ﺟﻨﮕﺴﺖ‬

‫ﺑﮑﺶ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﺸﺎهﺪﻩات‬

‫ﻓﺮاﺧﻨﺎﯼ ﺟﻬﺎن ﺑﺮ وﺟﻮد ﻣﺎ ﺗﻨﮕﺴﺖ‬

‫ﻣﻼﻣﺖ از دل ﺳﻌﺪﯼ ﻓﺮوﻧﺸﻮﻳﺪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺳﻴﺎهﯽ از ﺣﺒﺸﯽ ﭼﻮن رود ﮐﻪ ﺧﻮدرﻧﮕﺴﺖ‬

‫ﭘﺎﯼ ﺳﺮو ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ در ﮔﻠﺴﺖ‬ ‫ﭘﺎﯼ ﺳﺮو ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ در ﮔﻠﺴﺖ‬

‫ﺳﺮو ﻣﺎ را ﭘﺎﯼ ﻣﻌﻨﯽ در دﻟﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮ ﭼﻨﺎن روﯼ اوﻓﺘﺎد‬

‫ﻃﺎﻟﻌﺶ ﻣﻴﻤﻮن و ﻓﺎﻟﺶ ﻣﻘﺒﻠﺴﺖ‬

‫ﻧﻴﮑﺨﻮاهﺎﻧﻢ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺧﺸﺖ ﺑﺮ درﻳﺎ زدن ﺑﯽﺣﺎﺻﻠﺴﺖ‬

‫اﯼ ﺑﺮادر ﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﺮداب اﻧﺪرﻳﻢ‬

‫وان ﮐﻪ ﺷﻨﻌﺖ ﻣﯽزﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻠﺴﺖ‬

‫ﺷﻮق را ﺑﺮ ﺻﺒﺮ ﻗﻮت ﻏﺎﻟﺒﺴﺖ‬

‫ﻋﻘﻞ را ﺑﺎ ﻋﺸﻖ دﻋﻮﯼ ﺑﺎﻃﻠﺴﺖ‬

‫ﻧﺴﺒﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬

‫وان ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﯽ ﻧﺪارد ﻏﺎﻓﻠﺴﺖ‬

‫دﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﺴﺘﻌﺠﻞ ﺑﻪ ﺁب‬

‫ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن هﻤﭽﻨﺎن ﻣﺴﺘﻌﺠﻠﺴﺖ‬

‫ﺑﺬل ﺟﺎﻩ و ﻣﺎل و ﺗﺮﮎ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ‬

‫در ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ اول ﻣﻨﺰﻟﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮد ﻃﺎﻟﺒﯽ درﺑﻨﺪ دوﺳﺖ‬

‫ﺳﻬﻞ ﺑﺎﺷﺪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﺸﮑﻠﺴﺖ‬

‫ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﺧﻮش ﺧﻮش ﻣﯽﮔﺮﻳﺴﺖ‬

‫ﺟﺎن ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﻗﺎﺗﻠﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻧﺰدﻳﮏ راﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎن‬

‫ﺧﻠﻖ ﻣﺠﻨﻮﻧﻨﺪ و ﻣﺠﻨﻮن ﻋﺎﻗﻠﺴﺖ‬

‫دﻳﺪﻩ از دﻳﺪار ﺧﻮﺑﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺸﮑﻠﺴﺖ‬ ‫دﻳﺪﻩ از دﻳﺪار ﺧﻮﺑﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺸﮑﻠﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺎ را اﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﯽﺣﺎﺻﻠﺴﺖ‬

‫ﻳﺎر زﻳﺒﺎ ﮔﺮ هﺰارت وﺣﺸﺖ از وﯼ در دﻟﺴﺖ‬

‫ﺑﺎﻣﺪادان روﯼ او دﻳﺪن ﺻﺒﺎح ﻣﻘﺒﻠﺴﺖ‬

‫ﺁن ﮐﻪ در ﭼﺎﻩ زﻧﺨﺪاﻧﺶ دل ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن‬

‫ﭼﻮن ﻣﻠﮏ ﻣﺤﺒﻮس در زﻧﺪان ﭼﺎﻩ ﺑﺎﺑﻠﺴﺖ‬

‫ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﻣﻦ دﻋﻮﯼ ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎرﯼ ﮐﺮدﻣﯽ‬

‫ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ هﺮ دﻋﻮﯼ ﮐﻪ ﮐﺮدم ﺑﺎﻃﻠﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫زهﺮ ﻧﺰدﻳﮏ ﺧﺮدﻣﻨﺪان اﮔﺮ ﭼﻪ ﻗﺎﺗﻠﺴﺖ‬

‫ﭼﻮن ز دﺳﺖ دوﺳﺖ ﻣﯽﮔﻴﺮﯼ ﺷﻔﺎﯼ ﻋﺎﺟﻠﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ ﻗﺪم ﺑﻴﺮون ﻧﻤﯽﻳﺎرم ﻧﻬﺎد از ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫دوﺳﺘﺎن ﻣﻌﺬور دارﻳﺪم ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻢ در ﮔﻠﺴﺖ‬

‫ﺑﺎش ﺗﺎ دﻳﻮاﻧﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪم هﻤﻪ ﻓﺮزاﻧﮕﺎن‬

‫ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﻧﺘﻮان ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺎ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﯽ ﻋﺎﻗﻠﺴﺖ‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﻧﻈﺮ در ﺻﻮرت ﺧﻮﺑﺎن ﺧﻄﺎﺳﺖ او هﻤﻴﻦ ﺻﻮرت هﻤﯽﺑﻴﻨﺪ ز ﻣﻌﻨﯽ ﻏﺎﻓﻠﺴﺖ‬ ‫ﺳﺎرﺑﺎن ﺁهﺴﺘﻪ ران ﮐﺮام ﺟﺎن در ﻣﺤﻤﻠﺴﺖ‬

‫ﭼﺎرﭘﺎﻳﺎن ﺑﺎر ﺑﺮ ﭘﺸﺘﻨﺪ و ﻣﺎ را ﺑﺮ دﻟﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﺪ ﻣﻨﺰل ﻓﺮاق اﻓﺘﺪ ﻣﻴﺎن ﻣﺎ و دوﺳﺖ‬

‫هﻤﭽﻨﺎﻧﺶ در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﻨﺰﻟﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺁﺳﺎﻧﺴﺖ ﺑﺎ هﺮ ﮐﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ دوﺳﺘﯽ‬

‫ﻟﻴﮏ ﭼﻮن ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺷﺪ ﺧﻮ ﺑﺎز ﮐﺮدن ﻣﺸﮑﻠﺴﺖ‬

‫ﺷﺮاب از دﺳﺖ ﺧﻮﺑﺎن ﺳﻠﺴﺒﻴﻠﺴﺖ‬ ‫ﺷﺮاب از دﺳﺖ ﺧﻮﺑﺎن ﺳﻠﺴﺒﻴﻠﺴﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﺧﻮد ﺧﻮن ﻣﻴﺨﻮاران ﺳﺒﻴﻠﺴﺖ‬

‫ﻧﻤﯽداﻧﻢ رﻃﺐ را ﭼﺎﺷﻨﯽ ﭼﻴﺴﺖ‬

‫هﻤﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺮﻣﺎ ﺑﺮ ﻧﺨﻴﻠﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ وﺳﻤﺴﺖ ﺁن ﺑﻪ دﻟﺒﻨﺪﯼ ﺧﻀﻴﺒﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺁن ﺑﻪ ﺟﺎدوﻳﯽ ﮐﺤﻴﻠﺴﺖ‬

‫ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﺎن ﺻﺎﺣﺐ دل ﻓﺮﻳﺒﺶ‬

‫ﻧﻪ در ﺣﻨﺎ ﮐﻪ در ﺧﻮن ﻗﺘﻴﻠﺴﺖ‬

‫اﻻ اﯼ ﮐﺎروان ﻣﺤﻤﻞ ﺑﺮاﻧﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎﯼ رﺣﻴﻠﺴﺖ‬

‫هﺮ ﺁن ﺷﺐ در ﻓﺮاق روﯼ ﻟﻴﻠﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺠﻨﻮن رود ﻟﻴﻠﯽ ﻃﻮﻳﻠﺴﺖ‬

‫ﮐﻤﻨﺪش ﻣﯽدواﻧﺪ ﭘﺎﯼ ﻣﺸﺘﺎق‬

‫ﺑﻴﺎﺑﺎن را ﻧﭙﺮﺳﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﻴﻠﺴﺖ‬

‫ﭼﻮ ﻣﻮر اﻓﺘﺎن و ﺧﻴﺰان رﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﺧﻮد رﻩ ﺑﻪ زﻳﺮ ﭘﺎﯼ ﭘﻴﻠﺴﺖ‬

‫ﺣﺒﻴﺐ ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ دﺳﺘﯽ ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﻣﺤﺐ ار ﺳﺮ ﻧﻴﻔﺸﺎﻧﺪ ﺑﺨﻴﻠﺴﺖ‬

‫ز ﻣﺎ ﮔﺮ ﻃﺎﻋﺖ ﺁﻳﺪ ﺷﺮﻣﺴﺎرﻳﻢ‬

‫و ز اﻳﺸﺎن ﮔﺮ ﻗﺒﻴﺢ ﺁﻳﺪ ﺟﻤﻴﻠﺴﺖ‬

‫ﺑﺪﻳﻞ دوﺳﺘﺎن ﮔﻴﺮﻧﺪ و ﻳﺎران‬

‫وﻟﻴﮑﻦ ﺷﺎهﺪ ﻣﺎ ﺑﯽﺑﺪﻳﻠﺴﺖ‬

‫ﺳﺨﻦ ﺑﻴﺮون ﻣﮕﻮﯼ از ﻋﺸﻖ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﺨﻦ ﻋﺸﻘﺴﺖ و دﻳﮕﺮ ﻗﺎل و ﻗﻴﻠﺴﺖ‬

‫ﮐﺎرم ﭼﻮ زﻟﻒ ﻳﺎر ﭘﺮﻳﺸﺎن و درهﻤﺴﺖ‬ ‫ﮐﺎرم ﭼﻮ زﻟﻒ ﻳﺎر ﭘﺮﻳﺸﺎن و درهﻤﺴﺖ‬

‫ﭘﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺎن اﺑﺮوﯼ دﻟﺪار ﭘﺮﺧﻤﺴﺖ‬

‫ﻏﻢ ﺷﺮﺑﺘﯽ ز ﺧﻮن دﻟﻢ ﻧﻮش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‬

‫اﻳﻦ ﺷﺎدﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ دور ﺧﺮﻣﺴﺖ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ دل ﻣﻨﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎر در ﻏﻤﺎن‬

‫ﻳﺎ ﺧﻮد در اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪ دل ﺷﺎدﻣﺎن ﮐﻤﺴﺖ‬

‫زﻳﻦ ﺳﺎن ﮐﻪ ﻣﯽدهﺪ دل ﻣﻦ داد هﺮ ﻏﻤﯽ‬

‫اﻧﺼﺎف ﻣﻠﮏ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻘﺶ ﻣﺴﻠﻤﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫داﻧﯽ ﺧﻴﺎل روﯼ ﺗﻮ در ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﺁﻳﺎ ﭼﻪ ﺟﺎﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ هﻤﻪ روزﻩ ﺑﺎ ﻧﻤﺴﺖ‬

‫ﺧﻮاهﯽ ﭼﻮ روز روﺷﻦ داﻧﯽ ﺗﻮ ﺣﺎل ﻣﻦ‬

‫از ﺗﻴﺮﻩ ﺷﺐ ﺑﭙﺮس ﮐﻪ او ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺮﻣﺴﺖ‬

‫اﯼ ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻣﻴﺎن ﻣﻨﺴﺘﯽ و دﻟﺒﺮم‬

‫ﭘﻴﻮﻧﺪﯼ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﻴﺎن ﻣﻦ و ﻏﻤﺴﺖ‬

‫ﻳﺎرا ﺑﻬﺸﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻳﺎران هﻤﺪﻣﺴﺖ‬ ‫ﻳﺎرا ﺑﻬﺸﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻳﺎران هﻤﺪﻣﺴﺖ‬

‫دﻳﺪار ﻳﺎر ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﻨﻤﺴﺖ‬

‫هﺮ دم ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر ﻋﺰﻳﺰﯼ ﺑﺮﺁورﯼ‬

‫درﻳﺎب ﮐﺰ ﺣﻴﺎت ﺟﻬﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﺁن دﻣﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ هﺮ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ و ﮔﻮش و دهﺎن دارد ﺁدﻣﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺲ دﻳﻮ را ﮐﻪ ﺻﻮرت ﻓﺮزﻧﺪ ﺁدﻣﺴﺖ‬

‫ﺁﻧﺴﺖ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ در او ﺣﺴﻦ ﺳﻴﺮﺗﯽ‬

‫ﻳﺎ ﻟﻄﻒ ﺻﻮرﺗﻴﺴﺖ دﮔﺮ ﺣﺸﻮ ﻋﺎﻟﻤﺴﺖ‬

‫هﺮﮔﺰ ﺣﺴﺪ ﻧﺒﺮدﻩ و ﺣﺴﺮت ﻧﺨﻮردﻩام‬

‫ﺟﺰ ﺑﺮ دو روﯼ ﻳﺎر ﻣﻮاﻓﻖ ﮐﻪ در هﻤﺴﺖ‬

‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ در ﺑﻬﺎر ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻧﻤﯽروﻧﺪ‬

‫ﺑﻮﯼ ﺧﻮش رﺑﻴﻊ ﺑﺮ اﻳﺸﺎن ﻣﺤﺮﻣﺴﺖ‬

‫وان ﺳﻨﮓ دل ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﺪوزد ز روﯼ ﺧﻮب‬

‫ﭘﻨﺪش ﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﻬﻞ در او ﻧﻴﮏ ﻣﺤﮑﻤﺴﺖ‬

‫ﺁرام ﻧﻴﺴﺖ در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق‬

‫ور هﺴﺖ در ﻣﺠﺎورت ﻳﺎر ﻣﺤﺮﻣﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺧﻮن ﺗﺎزﻩ ﻣﯽرود از رﻳﺶ اهﻞ دل‬

‫دﻳﺪار دوﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻣﺮهﻤﺴﺖ‬

‫دﻧﻴﺎ ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﻣﺎل ﻋﺰﻳﺰﺳﺖ و ﺗﻦ ﺷﺮﻳﻒ‬

‫ﻟﻴﮑﻦ رﻓﻴﻖ ﺑﺮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﻘﺪﻣﺴﺖ‬

‫ﻣﻤﺴﮏ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎل هﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﻨﮓ دل‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ روﯼ دوﺳﺖ هﻤﻪ روزﻩ ﺧﺮﻣﺴﺖ‬

‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺻﺒﻮﺣﯽ زدﻩام ﺧﺮﻗﻪ ﺣﺮاﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺻﺒﻮﺣﯽ زدﻩام ﺧﺮﻗﻪ ﺣﺮاﻣﺴﺖ‬

‫اﯼ ﻣﺠﻠﺴﻴﺎن راﻩ ﺧﺮاﺑﺎت ﮐﺪاﻣﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺧﺮﻣﻴﯽ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬

‫ﻣﺎ را ﻏﻤﺖ اﯼ ﻣﺎﻩ ﭘﺮﯼ ﭼﻬﺮﻩ ﺗﻤﺎﻣﺴﺖ‬

‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ﮐﻪ در ﺳﺎﻳﻪ ﺳﺮوﯼ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ‬

‫ﮐﺎن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ ﺑﺮ ﺳﺮو ﻗﻴﺎﻣﺴﺖ‬

‫دام دل ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮاﻧﺖ ﺧﻢ ﮔﻴﺴﻮﺳﺖ‬

‫وان ﺧﺎل ﺑﻨﺎﮔﻮش ﻣﮕﺮ داﻧﻪ داﻣﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺣﺮﻳﻔﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﯼ در اﻳﻦ وﻗﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺎدﻩ ﺧﻮرم ﺧﻤﺮ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﻧﻪ ﺣﺮاﻣﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻣﺤﺘﺴﺐ ﺷﻬﺮ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ زﻧﻬﺎر‬

‫در ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎ ﺳﻨﮓ ﻣﻴﻨﺪاز ﮐﻪ ﺟﺎﻣﺴﺖ‬

‫ﻏﻴﺮت ﻧﮕﺬارد ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﮐﺸﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺧﻠﻖ ﻧﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﭼﻪ ﻧﺎﻣﺴﺖ‬

‫دردا ﮐﻪ ﺑﭙﺨﺘﻴﻢ در اﻳﻦ ﺳﻮز ﻧﻬﺎﻧﯽ‬

‫وان را ﺧﺒﺮ از ﺁﺗﺶ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻣﺒﺮ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻪ در ﮐﺎم ﻧﻬﻨﮕﺎن‬

‫ﭼﻮن در ﻧﻈﺮ دوﺳﺖ ﻧﺸﻴﻨﯽ هﻤﻪ ﮐﺎﻣﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٥٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﻣﺸﺐ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺷﺐ ﻣﺎ روز روﺷﻨﺴﺖ‬ ‫اﻣﺸﺐ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺷﺐ ﻣﺎ روز روﺷﻨﺴﺖ‬

‫ﻋﻴﺪ وﺻﺎل دوﺳﺖ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ دﺷﻤﻨﺴﺖ‬

‫ﺑﺎد ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽﮔﺬرد ﻳﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺢ‬

‫ﻳﺎ ﻧﮑﻬﺖ دهﺎن ﺗﻮ ﻳﺎ ﺑﻮﯼ ﻻدﻧﺴﺖ‬

‫هﺮﮔﺰ ﻧﺒﺎﺷﺪ از ﺗﻦ و ﺟﺎﻧﺖ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ‬

‫ﭼﺸﻤﻢ ﮐﻪ در ﺳﺮﺳﺖ و رواﻧﻢ ﮐﻪ در ﺗﻨﺴﺖ‬

‫ﮔﺮدن ﻧﻬﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ و ﮔﻮﺷﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻗﻮل‬

‫ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮم ﻣﻌﻠﻖ ﺁن ﮔﻮش و ﮔﺮدﻧﺴﺖ‬

‫اﯼ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺳﺎﻳﻪ ز دروﻳﺶ واﻣﮕﻴﺮ‬

‫ﻧﺎﭼﺎر ﺧﻮﺷﻪ ﭼﻴﻦ ﺑﻮد ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺧﺮﻣﻨﺴﺖ‬

‫دور از ﺗﻮ در ﺟﻬﺎن ﻓﺮاﺧﻢ ﻣﺠﺎل ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻨﮓ دﻻن ﭼﺸﻢ ﺳﻮزﻧﺴﺖ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺷﻮق‬

‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽرود ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ داﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻪ در ﻧﻤﯽرود از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯽ رﻗﻴﺐ‬

‫داﻧﺪ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ دﻓﻊ ﻣﮕﺲ ﺑﺎدﺑﻴﺰﻧﺴﺖ‬

‫ﺟﻮر رﻗﻴﺐ و ﺳﺮزﻧﺶ اهﻞ روزﮔﺎر‬

‫ﺑﺎ ﻣﻦ هﻤﺎن ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮔﺎو دهﻠﺰﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﺎزان ﺷﺎﻩ را ﺣﺴﺪ ﺁﻳﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﮑﺎر‬

‫ﮐﺎن ﺷﺎهﺒﺎز را دل ﺳﻌﺪﯼ ﻧﺸﻴﻤﻨﺴﺖ‬

‫ﻗﻠﺐ رﻗﻴﻖ ﭼﻨﺪ ﺑﭙﻮﺷﺪ ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ‬

‫هﺮچ ﺁن ﺑﻪ ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﺑﭙﻮﺷﯽ ﻣﺒﻴﻨﺴﺖ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎد ﺑﻬﺎر ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎد ﺑﻬﺎر ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﺑﻮﯼ وﺻﺎل دوﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬

‫دل ﻣﯽﺑﺮد اﻳﻦ ﺧﻂ ﻧﮕﺎرﻳﻦ‬

‫ﮔﻮﻳﯽ ﺧﻂ روﯼ دﻟﺴﺘﺎﻧﺴﺖ‬

‫اﯼ ﻣﺮغ ﺑﻪ دام دل ﮔﺮﻓﺘﺎر‬

‫ﺑﺎزﺁﯼ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺁﺷﻴﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺷﺐهﺎ ﻣﻦ و ﺷﻤﻊ ﻣﯽﮔﺪازﻳﻢ‬

‫اﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﻮز ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﮔﻮﺷﻢ هﻤﻪ روز از اﻧﺘﻈﺎرت‬

‫ﺑﺮ راﻩ و ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬

‫ور ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺬﻧﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ دراﯼ ﮐﺎرواﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﺁن هﻤﻪ دﺷﻤﻨﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدﯼ‬

‫ﺑﺎزﺁﯼ ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ هﻤﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻗﻮت ﺑﺎزوان ﻋﺸﻘﺖ‬

‫ﺳﺮﭘﻨﺠﻪ ﺻﺒﺮ ﻧﺎﺗﻮاﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﻴﺰارﯼ دوﺳﺘﺎن دﻣﺴﺎز‬

‫ﺗﻔﺮﻳﻖ ﻣﻴﺎن ﺟﺴﻢ و ﺟﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻧﺎﻟﻴﺪن دردﻧﺎﮎ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺑﺮ دﻋﻮﯼ دوﺳﺘﯽ ﺑﻴﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺁﺗﺶ ﺑﻨﯽ ﻗﻠﻢ دراﻧﺪاﺧﺖ‬

‫وﻳﻦ ﺣﺒﺮ ﮐﻪ ﻣﯽرود دﺧﺎﻧﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﻳﻦ ﺧﻂ ﺷﺮﻳﻒ از ﺁن ﺑﻨﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺧﻂ ﺷﺮﻳﻒ از ﺁن ﺑﻨﺎﻧﺴﺖ‬

‫وﻳﻦ ﻧﻘﻞ ﺣﺪﻳﺚ از ﺁن دهﺎﻧﺴﺖ‬

‫اﻳﻦ ﺑﻮﯼ ﻋﺒﻴﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ‬

‫از ﺳﺎﺣﺖ ﻳﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﻬﺮ از ﺳﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻢ‬

‫ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﮔﻼﺑﺪاﻧﺴﺖ‬

‫ﻗﺎﺻﺪ ﻣﮕﺮ ﺁهﻮﯼ ﺧﺘﻦ ﺑﻮد‬

‫ﮐﺶ ﻧﺎﻓﻪ ﻣﺸﮏ در ﻣﻴﺎﻧﺴﺖ‬

‫اﻳﻦ ﺧﻮد ﭼﻪ ﻋﺒﺎرت ﻟﻄﻴﻔﺴﺖ‬

‫وﻳﻦ ﺧﻮد ﭼﻪ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺑﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬

‫ﮐﺰ ﻣﻨﻄﻖ ﺁن ﺷﮑﺮﻓﺸﺎﻧﺴﺖ‬

‫اﻳﻦ ﺧﻂ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺎﻳﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﮐﺰ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﺴﺖ‬

‫روزﯼ ﺑﺮود روان ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻋﻴﺶ ﻧﻪ ﻋﻴﺶ ﺟﺎوداﻧﺴﺖ‬

‫ﺧﺮم ﺗﻦ او ﮐﻪ ﭼﻮن رواﻧﺶ‬

‫از ﺗﻦ ﺑﺮود ﺳﺨﻦ رواﻧﺴﺖ‬

‫ﭼﻪ روﻳﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﮐﺎرواﻧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ روﻳﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﮐﺎرواﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺷﻤﻌﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﺎرواﻧﺴﺖ‬

‫ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﺴﺖ ﮔﻮﻳﯽ در ﻋﻤﺎرﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺗﺨﺘﺶ رواﻧﺴﺖ‬

‫ﺟﻤﺎل ﻣﺎﻩ ﭘﻴﮑﺮ ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪﯼ‬

‫ﺑﺪان ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﻬﺸﺘﯽ ﺻﻮرﺗﯽ در ﺟﻮف ﻣﺤﻤﻞ‬

‫ﭼﻮ ﺑﺮﺟﯽ ﮐﻔﺘﺎﺑﺶ در ﻣﻴﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪان ﻋﻘﻞ اﻳﻦ ﻃﺮﻓﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪﯼ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﭼﻮ ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ در ﺁب و ﻣﻬﺮ در ﻣﻴﻎ‬

‫ﭘﺮﯼ رخ در ﻧﻘﺎب ﭘﺮﻧﻴﺎﻧﺴﺖ‬

‫ز روﯼ ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﺮﻗﻊ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺁن ﮐﻪ در ﺑﺮﻗﻊ ﻧﻬﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺷﺘﺮ ﭘﻴﺸﯽ ﮔﺮﻓﺖ از ﻣﻦ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻴﺶ از او ﺑﺎر ﮔﺮاﻧﺴﺖ‬

‫زهﯽ اﻧﺪﮎ وﻓﺎﯼ ﺳﺴﺖ ﭘﻴﻤﺎن‬

‫ﮐﻪ ﺁن ﺳﻨﮕﻴﻦ دل ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺗﻮ را ﮔﺮ دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﺎ هﻤﻴﻦ ﺑﻮد‬

‫وﻓﺎﯼ ﻣﺎ و ﻋﻬﺪ ﻣﺎ هﻤﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﺪار اﯼ ﺳﺎرﺑﺎن ﺁﺧﺮ زﻣﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ﻋﻬﺪ وﺻﻞ را ﺁﺧﺮزﻣﺎﻧﺴﺖ‬

‫وﻓﺎ ﮐﺮدﻳﻢ و ﺑﺎ ﻣﺎ ﻏﺪر ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﺑﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ اﻳﻦ ﭘﺎداش ﺁﻧﺴﺖ‬

‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ در ﭘﺎﻳﺎن ﭘﻴﺮﯼ‬

‫ﻧﻪ وﻗﺖ ﭘﻨﺠﻪ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﺴﺖ‬

‫هﺰار ﺳﺨﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ ﺁﺳﺎﻧﺴﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺰار ﺳﺨﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ ﺁﺳﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ و ارادت هﺰار ﭼﻨﺪاﻧﺴﺖ‬

‫ﺳﻔﺮ دراز ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻃﺎﻟﺐ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺧﺎر دﺷﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﮔﻠﺴﺖ و رﻳﺤﺎﻧﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﺟﻮر ﮐﻨﯽ ﺟﻮر ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺮﺑﻴﺘﺴﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﺗﻮ داغ ﻧﻬﯽ داغ ﻧﻴﺴﺖ درﻣﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺁﺑﺮوﯼ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺧﻮن دل ﺑﺨﻮاهﯽ رﻳﺨﺖ‬

‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﺁن ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺴﺖ‬

‫ز ﻋﻘﻞ ﻣﻦ ﻋﺠﺐ ﺁﻳﺪ ﺻﻮاب ﮔﻮﻳﺎن را‬

‫ﮐﻪ دل ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ دادن ﺧﻼف در ﺟﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ از ﮐﻨﺎر ﺗﻮ دور اﻓﺘﺎدﻩام ﻧﻪ ﻋﺠﺐ‬

‫ﮔﺮم ﻗﺮار ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ داغ هﺠﺮاﻧﺴﺖ‬

‫ﻋﺠﺐ در ﺁن ﺳﺮ زﻟﻒ ﻣﻌﻨﺒﺮ ﻣﻔﺘﻮل‬

‫ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﺗﻮ ﺧﺴﺒﺪ ﭼﺮا ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻨﺪ ﺣﻆ روﺣﺎﻧﯽ‬

‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﺎن دواب و اﻧﺴﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﮔﻤﺎن ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ در ﺑﺎغ ﻋﺸﻖ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﺐ زﻧﺨﺪان و ﻧﺎر ﭘﺴﺘﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﺮا هﺮﺁﻳﻨﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮدن اوﻟﻴﺘﺮ‬

‫ﮐﻪ ﺟﻬﻞ ﭘﻴﺶ ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﻋﺬر ﻧﺎداﻧﺴﺖ‬

‫و ﻣﺎ اﺑﺮﯼ ﻧﻔﺴﯽ و ﻻ ازﮐﻴﻬﺎ‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ از ﺑﺸﺮ در اﻣﮑﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ ﺑﻮﯼ زﻟﻒ ﻳﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ ﺑﻮﯼ زﻟﻒ ﻳﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ راﺣﺖ دل رﻧﺠﻮر ﺑﯽﻗﺮار ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮاب درﻧﺮود ﭼﺸﻢ ﺑﺨﺖ ﻣﻦ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﮔﺮش ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺟﺎن دارد‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻀﺎﻳﻘﻪ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﻧﻪ ﮐﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁن ﮐﻪ ﻧﻪ درﺧﻮرد اوﺳﺖ ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰ‬

‫وﻟﻴﮏ درﺧﻮر اﻣﮑﺎن و اﻗﺘﺪار ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻨﺴﺖ اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﺖ ﻟﻴﮑﻦ‬

‫رﺿﺎﯼ دوﺳﺖ ﻣﻘﺪم ﺑﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ هﺰار ﻏﻤﺴﺖ از ﺟﻔﺎﯼ او ﺑﺮ دل‬

‫هﻨﻮز ﺑﻨﺪﻩ اوﻳﻢ ﮐﻪ ﻏﻤﮕﺴﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬

‫درون ﺧﻠﻮت ﻣﺎ ﻏﻴﺮ در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﺑﺮو ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻳﺎر ﻣﻨﺴﺖ ﺑﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻻﻟﻪ زار و ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻧﻤﯽرود دل ﻣﻦ‬

‫ﮐﻪ ﻳﺎد دوﺳﺖ ﮔﻠﺴﺘﺎن و ﻻﻟﻪ زار ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﺳﺘﻤﮕﺮا دل ﺳﻌﺪﯼ ﺑﺴﻮﺧﺖ در ﻃﻠﺒﺖ‬

‫دﻟﺖ ﻧﺴﻮﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻴﻦ اﻣﻴﺪوار ﻣﻨﺴﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﻣﺮاد ﺗﻮ اﻳﻨﺴﺖ ﺑﯽ ﻣﺮادﯼ ﻣﻦ‬

‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﭼﻮن ﻣﺮاد ﻳﺎر ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ز ﻣﻦ ﻣﭙﺮس ﮐﻪ در دﺳﺖ او دﻟﺖ ﭼﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ز ﻣﻦ ﻣﭙﺮس ﮐﻪ در دﺳﺖ او دﻟﺖ ﭼﻮﻧﺴﺖ‬

‫ازو ﺑﭙﺮس ﮐﻪ اﻧﮕﺸﺖهﺎش در ﺧﻮﻧﺴﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﮐﻨﻢ ﺗﻨﺪرﺳﺖ را ﭼﻪ ﺧﺒﺮ‬

‫ﮐﻪ اﻧﺪرون ﺟﺮاﺣﺖ رﺳﻴﺪﮔﺎن ﭼﻮﻧﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻪ ﺣﺴﻦ ﻃﻠﻌﺖ ﻟﻴﻠﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﻓﺘﺎدﻩ در ﭘﯽ ﺑﻴﭽﺎرﻩاﯼ ﮐﻪ ﻣﺠﻨﻮﻧﺴﺖ‬

‫ﺧﻴﺎل روﯼ ﮐﺴﯽ در ﺳﺮﺳﺖ هﺮ ﮐﺲ را‬

‫ﻣﺮا ﺧﻴﺎل ﮐﺴﯽ ﮐﺰ ﺧﻴﺎل ﺑﻴﺮوﻧﺴﺖ‬

‫ﺧﺠﺴﺘﻪ روز ﮐﺴﯽ ﮐﺰ درش ﺗﻮ ﺑﺎزﺁﻳﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺪاد ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ ﻓﺎل ﻣﻴﻤﻮﻧﺴﺖ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﻣﻮزون و ﻗﺪ ﺧﻮش ﮐﻪ ﺗﻮ راﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻪ ﻃﺒﻊ ﻣﻮزوﻧﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ز ﻋﺸﻖ ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ هﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﯽ ارادت اﻓﺰوﻧﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻣﻨﺎدﯼ ز دﺳﺖ ﻣﯽ ﻣﺨﻮرﻳﺪ‬

‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ و دهﺎن ﺗﻮ ﻣﺴﺖ و ﻣﻴﮕﻮﻧﺴﺖ‬

‫ﮐﻨﺎر ﺳﻌﺪﯼ از ﺁن روز ﮐﺰ ﺗﻮ دور اﻓﺘﺎد‬

‫از ﺁب دﻳﺪﻩ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻨﺎر ﺟﻴﺤﻮﻧﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﻣﻬﺮ و ﺑﺎ ﻣﻨﺶ ﮐﻴﻨﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﻣﻬﺮ و ﺑﺎ ﻣﻨﺶ ﮐﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺣﻆ ﺑﺨﺖ ﻣﻦ اﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ اﯼ ﻧﻔﺲ ﺗﺎ دﮔﺮ ﻧﮑﻨﯽ‬

‫ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺪﯼ ﮐﻪ ﺳﻴﻤﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﻧﻨﻬﺪ ﭘﺎﯼ ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺟﺎﯼ‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﭼﺸﻢ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺑﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﻣﺜﻞ زﻳﺮﮐﺎن و ﭼﻨﺒﺮ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻃﻔﻞ ﻧﺎدان و ﻣﺎر رﻧﮕﻴﻨﺴﺖ‬

‫دردﻣﻨﺪ ﻓﺮاق ﺳﺮ ﻧﻨﻬﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺁن ﺷﺐ ﮐﻪ ﮔﻮر ﺑﺎﻟﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﮔﺮﻳﻪ ﮔﻮ ﺑﺮ هﻼﮎ ﻣﻦ ﻣﮑﻨﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻧﻮﺑﺖ ﻧﺨﺴﺘﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﻻزﻣﺴﺖ اﺣﺘﻤﺎل ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻮر‬

‫ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ هﺰار ﭼﻨﺪﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ هﺰارم ﺟﻮاب ﺗﻠﺦ دهﯽ‬

‫اﻋﺘﻘﺎد ﻣﻦ ﺁن ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﻣﺮد اﮔﺮ ﺷﻴﺮ در ﮐﻤﻨﺪ ﺁرد‬

‫ﭼﻮن ﮐﻤﻨﺪش ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺴﮑﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺘﯽ دردﻩ‬

‫ﭼﺎرﻩ ﺑﺎ ﺳﺨﺖ ﺑﺎزوان اﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﺑﺨﺖ ﺟﻮان دارد ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺮﻳﻨﺴﺖ‬ ‫ﺑﺨﺖ ﺟﻮان دارد ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺮﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﭘﻴﺮ ﻧﮕﺮدد ﮐﻪ در ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻨﺴﺖ‬

‫دﻳﮕﺮ از ﺁن ﺟﺎﻧﺒﻢ ﻧﻤﺎز ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ اﺷﺎرت ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻠﻪ ﭼﻨﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﺁﻳﻨﻪاﯼ ﭘﻴﺶ ﺁﻓﺘﺎب ﻧﻬﺎدﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ در ﺁن ﺧﻴﻤﻪ ﻳﺎ ﺷﻌﺎع ﺟﺒﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ز ﻟﻮح ﻓﮑﺮ ﺑﺸﻮﻳﻨﺪ‬

‫ﻋﺸﻖ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪن ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻧﮕﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﮔﻮﺷﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ز ﺧﻠﻖ و ﻓﺎﻳﺪﻩاﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻼﯼ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﺗﺎ ﻧﻪ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺻﺒﻮرﻳﻢ‬

‫ﮔﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﻣﯽزﻧﻴﻢ ﺑﺎزﭘﺴﻴﻨﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺣﺴﻦ ﺗﻮ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻃﺒﻞ ﻋﺸﻖ ﻓﺮوﮐﻮﻓﺖ‬

‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻏﺎرت دل و دﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﺳﻴﻢ و زرم ﮔﻮ ﻣﺒﺎش و دﻧﻴﯽ و اﺳﺒﺎب‬

‫روﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻠﮏ روﯼ زﻣﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق ﺑﻪ زﺧﻢ دوﺳﺖ ﻧﻤﻴﺮد‬

‫زهﺮ ﻣﺬاﺑﻢ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺎء ﻣﻌﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﮐﻪ راﻩ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ داﻧﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ رﻩ دﻳﮕﺮ رود ﺿﻼل ﻣﺒﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﺮو ﺷﻨﻴﺪﺳﺖ ﮐﻪ رﻓﺘﺴﺖ اﻳﻨﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﺮو ﺷﻨﻴﺪﺳﺖ ﮐﻪ رﻓﺘﺴﺖ اﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﮔﻮش و ﺑﺮش ﺳﻴﻤﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪﻳﺴﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻌﻠﻮم ﮐﻨﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ از ﻧﻈﺮ ﻣﺮدم ﮐﻮﺗﻪ ﺑﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﺧﻮاب در ﻋﻬﺪ ﺗﻮ در ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ هﻴﻬﺎت‬

‫ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﺎر ﺳﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﻴﻨﺴﺖ‬

‫هﻤﻪ ﺁرام ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺷﺐ از ﻧﻴﻤﻪ ﮔﺬﺷﺖ‬

‫وان ﭼﻪ در ﺧﻮاب ﻧﺸﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ و ﭘﺮوﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ رخ ﺧﻮﺑﺎن ﮐﻔﺮﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺑﺎزﻧﮕﺮدم ﮐﻪ ﻣﺮا اﻳﻦ دﻳﻨﺴﺖ‬

‫وﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم رﻩ ﺻﺤﺮا ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫ﺧﺎﺻﻪ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺑﻬﺎر ﺁﻣﺪ و ﻓﺮوردﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﭼﻤﻦ اﻣﺮوز ﺑﻬﺸﺘﺴﺖ و ﺗﻮ در ﻣﯽﺑﺎﻳﯽ‬

‫ﺗﺎ ﺧﻼﻳﻖ هﻤﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻮراﻟﻌﻴﻨﺴﺖ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ در اوﺻﺎف ﮐﻤﺎﻟﻴﺖ او‬

‫هﻤﭽﻨﺎن هﻴﭻ ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺻﺪ ﭼﻨﺪﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﺁن ﭼﻪ ﺳﺮﭘﻨﺠﻪ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺳﻌﺪﯼ ﮐﺮد‬

‫ﺑﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻧﮑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺎهﻴﻨﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ دﮔﺮ ﺷﻌﺮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﻪ ﻧﻮﻳﺴﻢ ﮐﻪ ﻣﮕﺲ‬

‫زﺣﻤﺘﻢ ﻣﯽدهﺪ از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﺷﻴﺮﻳﻨﺲ‬

‫ﺑﺎ ﺧﺮدﻣﻨﺪﯼ و ﺧﻮﺑﯽ ﭘﺎرﺳﺎ و ﻧﻴﮏ ﺧﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺮدﻣﻨﺪﯼ و ﺧﻮﺑﯽ ﭘﺎرﺳﺎ و ﻧﻴﮏ ﺧﻮﺳﺖ‬

‫ﺻﻮرﺗﯽ هﺮﮔﺰ ﻧﺪﻳﺪم ﮐﺎﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﻌﻨﯽ در اوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺧﻴﺎل ﻳﺎرﯼ اﻧﺪﻳﺸﻨﺪ ﺑﺎرﯼ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻳﺎر‬

‫ﻳﺎ هﻮاﯼ دوﺳﺘﯽ ورزﻧﺪ ﺑﺎرﯼ ﭼﻮن ﺗﻮ دوﺳﺖ‬

‫ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﻮﺳﻪ ﺧﻮاهﻢ داد ﺁﺑﻢ ﮔﻮ ﺑﺒﺮ‬

‫ﺁﺑﺮوﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎن ﭘﻴﺶ ﻣﻌﺸﻮق ﺁب ﺟﻮﺳﺖ‬

‫ﺷﺎهﺪش دﻳﺪار و ﮔﻔﺘﻦ ﻓﺘﻨﻪ اش اﺑﺮو و ﭼﺸﻢ‬

‫ﻧﺎدرش ﺑﺎﻻ و رﻓﺘﻦ دﻟﭙﺬﻳﺮش ﻃﺒﻊ و ﺧﻮﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺎزﺁﻳﻢ ﺁن ﮔﻪ وﺻﻒ دﻳﺪارش ﮐﻨﻢ‬

‫از ﮐﻪ ﻣﯽﭘﺮﺳﯽ دراﻳﻦ ﻣﻴﺪان ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮدان ﭼﻮ ﮔﻮﺳﺖ‬

‫ﻋﻴﺐ ﭘﻴﺮاهﻦ درﻳﺪن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪم دوﺳﺘﺎن‬

‫ﺑﯽوﻓﺎ ﻳﺎرم ﮐﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ هﻤﯽدرم ﻧﻪ ﭘﻮﺳﺖ‬

‫ﺧﺎﮎ ﺳﺒﺰﺁرﻧﮓ و ﺑﺎد ﮔﻠﻔﺸﺎن و ﺁب ﺧﻮش‬

‫اﺑﺮ ﻣﺮوارﻳﺪﺑﺎران و هﻮاﯼ ﻣﺸﮏ ﺑﻮﺳﺖ‬

‫ﺗﻴﺮﺑﺎران ﺑﺮ ﺳﺮ و ﺻﻮﻓﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﺪﻋﯽ در ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﯼ و ﻋﺎﺷﻖ اﻧﺪر ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﮐﻨﺞ اﺧﺘﻴﺎر ﺁﻣﺪ ﺗﻮ دﺳﺖ از وﯼ ﺑﺪار‬

‫ﮐﺎن ﭼﻨﺎن ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺳﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﯽ در ﻓﺮوﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﭼﺸﻢ اﮔﺮ ﺑﺎ دوﺳﺖ دارﯼ ﮔﻮش ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﻣﮑﻦ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻋﺎﺷﻘﯽ و ﻧﻴﮏ ﻧﺎﻣﯽ ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺳﻨﮓ و ﺳﺒﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﺘﺎ هﻼﮎ ﺷﻮد دوﺳﺖ در ﻣﺤﺒﺖ دوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺘﺎ هﻼﮎ ﺷﻮد دوﺳﺖ در ﻣﺤﺒﺖ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ او در هﻼﮎ ﺑﻮدن اوﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺟﻔﺎ و وﻓﺎﯼ ﺗﻮ ﭘﻴﺶ ﻳﮏ ﺳﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ دوﺳﺖ ﭘﺴﻨﺪد ﺑﻪ ﺟﺎﯼ دوﺳﺖ ﻧﮑﻮﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا و ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻴﺘﯽ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﮑﻢ زادﺳﺖ‬

‫دو روح در ﺑﺪﻧﯽ ﭼﻮن دو ﻣﻐﺰ در ﻳﮏ ﭘﻮﺳﺖ‬

‫هﺮ ﺁن ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁزادﮔﺎن رود زﻳﺒﺎﺳﺖ‬

‫ﻋﻠﯽ اﻟﺨﺼﻮص ﮐﻪ از دﺳﺖ ﻳﺎر زﻳﺒﺎ ﺧﻮﺳﺖ‬

‫دﻟﻢ ز دﺳﺖ ﺑﻪ درﺑﺮد ﺳﺮوﺑﺎﻻﻳﯽ‬

‫ﺧﻼف ﻋﺎدت ﺁن ﺳﺮوهﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺟﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮاب دوش ﭼﻨﺎن دﻳﺪﻣﯽ ﮐﻪ زﻟﻔﻴﻨﺶ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم و دﺳﺘﻢ هﻨﻮز ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺑﻮﺳﺖ‬

‫ﭼﻮ ﮔﻮﯼ در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﮕﺮدﻳﺪم‬

‫ز دﺳﺖ ﻋﺸﻘﺶ و ﭼﻮﮔﺎن هﻨﻮز در ﭘﯽ ﮔﻮﺳﺖ‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺁب ﭼﺸﻢ ﺑﻴﺮوﻧﯽ‬

‫ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻨﺪ و ﻧﺪاﻧﻨﺪ ﮐﺘﺸﻢ در ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ز دوﺳﺖ هﺮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﯽ ﻣﺮاد ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ‬

‫ﻣﺮاد ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﻣﺮاد ﺧﺎﻃﺮ اوﺳﺖ‬

‫ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از درم دوﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮﻣﺴﺖ درﺁﻣﺪ از درم دوﺳﺖ‬

‫ﻟﺐ ﺧﻨﺪﻩ زﻧﺎن ﭼﻮ ﻏﻨﭽﻪ در ﭘﻮﺳﺖ‬

‫ﭼﻮن دﻳﺪﻣﺶ ﺁن رخ ﻧﮕﺎرﻳﻦ‬

‫در ﺧﻮد ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺷﺪم ﮐﻪ اﻳﻦ اوﺳﺖ‬

‫رﺿﻮان در ﺧﻠﺪ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﮐﺰ ﻋﻄﺮ ﻣﺸﺎم روح ﺧﻮش ﺑﻮﺳﺖ‬

‫ﭘﻴﺶ ﻗﺪﻣﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ دوﻳﺪم‬

‫در ﭘﺎﯼ ﻓﺘﺎدﻣﺶ ﮐﻪ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻳﮏ ﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﻣﺎ ﺑﮕﻔﺘﯽ‬

‫زﻧﻬﺎر ﻧﮕﻮﻳﯽ اﻳﻦ ﻧﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ دﻟﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻳﮑﺘﺎﺳﺖ‬

‫ﭘﻴﺮاهﻦ ﻏﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ دﻩ ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ‬

‫در ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺁهﻮﺳﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ هﻤﻪ ﻧﻴﮑﻮﻳﻴﺴﺖ ﻟﻴﮑﻦ‬

‫اﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯽوﻓﺎ و ﺑﺪﺧﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﺸﻨﻮ ﻧﻔﺴﯽ دﻋﺎﯼ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻤﺖ دﻋﺎﮔﻮﺳﺖ‬

‫ﺳﻔﺮ دراز ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻃﺎﻟﺐ دوﺳﺖ‬ ‫ﺳﻔﺮ دراز ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻃﺎﻟﺐ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ زﻧﺪﻩ اﺑﺪﺳﺖ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻪ اوﺳﺖ‬

‫ﺷﺮاب ﺧﻮردﻩ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﻮ در ﺳﻤﺎع ﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺪرد ﭘﻮﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺮ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ رخ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺎ ﻧﻈﺮ دارد‬

‫ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺼﻢ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﺟﻮﺳﺖ‬

‫ﺣﻘﻴﺮ ﺗﺎ ﻧﺸﻤﺎرﯼ ﺗﻮ ﺁب ﭼﺸﻢ ﻓﻘﻴﺮ‬

‫ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺎران ﭼﻮن ﺑﺎ هﻢ ﺁﻣﺪ ﺟﻮﺳﺖ‬

‫ﻧﻤﯽرود ﮐﻪ ﮐﻤﻨﺪش هﻤﯽﺑﺮد ﻣﺸﺘﺎق‬

‫ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﻨﺪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺎن ﺑﻴﻬﺪﻩ ﮔﻮﺳﺖ‬

‫ﭼﻮ در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺧﺎﮎ اوﻓﺘﺎدﻩاﯼ ﺑﻴﻨﯽ‬

‫از ﺁن ﺑﭙﺮس ﮐﻪ ﭼﻮﮔﺎن از او ﻣﭙﺮس ﮐﻪ ﮔﻮﺳﺖ‬

‫ﭼﺮا و ﭼﻮن ﻧﺮﺳﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻣﺨﻠﺺ را‬

‫رواﺳﺖ ﮔﺮ هﻤﻪ ﺑﺪ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺑﮑﻦ ﮐﻪ ﻧﮑﻮﺳﺖ‬

‫ﮐﺪام ﺳﺮو ﺳﻬﯽ راﺳﺖ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻮ ﻗﺪر‬

‫ﮐﺪام ﻏﺎﻟﻴﻪ را ﭘﻴﺶ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﺴﯽ ﺑﮕﻔﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﻘﻞ و ﻧﺸﻨﻴﺪم‬

‫ﮐﻪ دل ﺑﻪ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮﺑﺎن ﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ و ﺳﺒﻮﺳﺖ‬

‫هﺰار دﺷﻤﻦ اﮔﺮ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﺪ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﻮﻳﺪ ﺑﺠﺰ ﺣﮑﺎﻳﺖ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺁب دﻳﺪﻩ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻧﺒﺸﺘﻪ ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ اول ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﮐﺲ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ در ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﺜﻞ اوﺳﺖ‬ ‫ﮐﺲ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ در ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻣﺜﻞ اوﺳﺖ‬

‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺻﻮرت ﻧﺒﻨﺪد ﻣﺜﻞ دوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺘﺎن ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺗﺮﮎ ﻣﺴﺘﻮرﯼ ﮐﻨﺪ‬

‫ﺁﺑﺮوﯼ ﻧﻴﮏ ﻧﺎﻣﺎن در ﺧﺮاﺑﺎت ﺁب ﺟﻮﺳﺖ‬

‫ﺟﺰ ﺧﺪاوﻧﺪان ﻣﻌﻨﯽ را ﻧﻐﻠﻄﺎﻧﺪ ﺳﻤﺎع‬

‫اوﻟﺖ ﻣﻐﺰﯼ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺮون ﺁﻳﯽ ز ﭘﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩام ﮔﻮ ﺗﺎج ﺧﻮاهﯽ ﺑﺮ ﺳﺮم ﻧﻪ ﻳﺎ ﺗﺒﺮ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺁﻳﺪ ز ﻣﻌﺸﻮﻗﺎن ﻧﮑﻮﺳﺖ‬

‫ﻋﻘﻞ ﺑﺎرﯼ ﺧﺴﺮوﯼ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺮ ﻣﻠﮏ وﺟﻮد‬

‫ﺑﺎز ﭼﻮن ﻓﺮهﺎد ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ اوﺳﺖ‬

‫ﻋﻨﺒﺮﻳﻦ ﭼﻮﮔﺎن زﻟﻔﺶ را ﮔﺮ اﺳﺘﻘﺼﺎ ﮐﻨﯽ‬

‫زﻳﺮ هﺮ ﻣﻮﻳﯽ دﻟﯽ ﺑﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮدان ﭼﻮ ﮔﻮﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ ﮔﻔﺖ وﺻﻒ روﯼ ﻳﺎر‬

‫ﺣﺴﻦ ﮔﻞ ﺑﻴﺶ از ﻗﻴﺎس ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺴﻴﺎرﮔﻮﺳﺖ‬

‫ﻳﺎر ﻣﻦ ﺁن ﮐﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﺎر اوﺳﺖ‬ ‫ﻳﺎر ﻣﻦ ﺁن ﮐﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻳﺎر اوﺳﺖ‬

‫ﺑﻴﺪاد و داد و رد و ﻗﺒﻮل اﺧﺘﻴﺎر اوﺳﺖ‬

‫درﻳﺎﯼ ﻋﺸﻖ را ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻨﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ور هﺴﺖ ﭘﻴﺶ اهﻞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻨﺎر اوﺳﺖ‬

‫در ﻋﻬﺪ ﻟﻴﻠﯽ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﺠﻨﻮن ﻧﺒﻮدﻩاﻧﺪ‬

‫وﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺖ ﮐﻪ در روزﮔﺎر اوﺳﺖ‬

‫ﺻﺎﺣﺐ دﻟﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ در اﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﻧﻮﺑﻬﺎر‬

‫اﻻ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﮔﻞ و ﻣﺠﺮوح ﺧﺎر اوﺳﺖ‬

‫داﻧﯽ ﮐﺪام ﺧﺎﮎ ﺑﺮ او رﺷﮏ ﻣﯽﺑﺮم‬

‫ﺁن ﺧﺎﮎ ﻧﻴﮑﺒﺨﺖ ﮐﻪ در رهﮕﺬار اوﺳﺖ‬

‫ﺑﺎور ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺻﻮرت او ﻋﻘﻞ ﻣﻦ ﺑﺒﺮد‬

‫ﻋﻘﻞ ﻣﻦ ﺁن ﺑﺒﺮد ﮐﻪ ﺻﻮرت ﻧﮕﺎر اوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮ زﻳﺒﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻣﺎ را ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻗﺪرت ﭘﺮوردﮔﺎر اوﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﻳﻨﻢ ﻗﺒﻮل ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮم ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن‬

‫ﺗﺎ ﻧﺴﺒﺘﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار اوﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ ﺟﻮر و ﺑﯽ ﻣﺮادﯼ و دروﻳﺸﯽ و هﻼﮎ‬

‫ﺁن را ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻪ ﮐﺎر اوﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ رﺿﺎﯼ دوﺳﺖ ﻃﻠﺐ ﮐﻦ ﻧﻪ ﺣﻆ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻋﺒﺪ ﺁن ﮐﻨﺪ ﮐﻪ راﯼ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر اوﺳﺖ‬

‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ زﻟﻒ ﭼﻮ ﺷﺎم اوﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ زﻟﻒ ﭼﻮ ﺷﺎم اوﺳﺖ‬

‫ﻃﻮﺑﯽ ﻏﻼم ﻗﺪ ﺻﻨﻮﺑﺮﺧﺮام اوﺳﺖ‬

‫ﺁن ﻗﺎﻣﺘﺴﺖ ﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﻴﺎﻣﺘﺴﺖ‬

‫زﻳﺮا ﮐﻪ رﺳﺘﺨﻴﺰ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻗﻴﺎم اوﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ ﻣﺮگ دل ﺧﻮﺷﺴﺖ در اﻳﻦ واﻗﻌﻪ ﻣﺮا‬

‫ﮐﺐ ﺣﻴﺎت در ﻟﺐ ﻳﺎﻗﻮت ﻓﺎم اوﺳﺖ‬

‫ﺑﻮﯼ ﺑﻬﺎر ﻣﯽدﻣﺪم ﻳﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺢ‬

‫ﺑﺎد ﺑﻬﺸﺖ ﻣﯽﮔﺬرد ﻳﺎ ﭘﻴﺎم اوﺳﺖ‬

‫دل ﻋﺸﻮﻩ ﻣﯽﻓﺮوﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺮغ زﻳﺮﮐﻢ‬

‫اﻳﻨﮏ ﻓﺘﺎدﻩ در ﺳﺮ زﻟﻒ ﭼﻮ دام اوﺳﺖ‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩام هﻤﻪ روزﯼ ﺑﻪ دام او‬

‫و اﻳﻨﮏ ﻓﺘﺎدﻩام ﺑﻪ ﻏﺮﻳﺒﯽ ﮐﻪ ﮐﺎم اوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ در ﺑﺮم دل از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺧﻮن ﺷﻮد‬

‫ﺗﺎ ﺧﻮد ﻏﻼم ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﻏﻼم او‬

‫ﺁن ﮐﻪ دل ﻣﻦ ﭼﻮ ﮔﻮﯼ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن اوﺳﺖ‬ ‫ﺁن ﮐﻪ دل ﻣﻦ ﭼﻮ ﮔﻮﯼ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن اوﺳﺖ‬

‫ﻣﻮﻗﻒ ﺁزادﮔﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺪان اوﺳﺖ‬

‫رﻩ ﺑﻪ در از ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮﻧﺪ‬

‫ﺳﻠﺴﻠﻪ ﭘﺎﯼ ﺟﻤﻊ زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن اوﺳﺖ‬

‫ﭼﻨﺪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﯽﺧﺒﺮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ‬

‫درد ﻣﺮا اﯼ ﺣﮑﻴﻢ ﺻﺒﺮ ﻧﻪ درﻣﺎن اوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﮐﻨﺪ اﻧﻌﺎم او در ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ‬

‫ور ﻧﮑﻨﺪ ﺣﺎﮐﻤﺴﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن اوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺰﻧﺪ ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ ﻋﺎدت ﺑﺨﺖ ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ور ﺑﻨﻮازد ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻏﺎﻳﺖ اﺣﺴﺎن اوﺳﺖ‬

‫ﻣﻴﻞ ﻧﺪارم ﺑﻪ ﺑﺎغ اﻧﺲ ﻧﮕﻴﺮم ﺑﻪ ﺳﺮو‬

‫ﺳﺮوﯼ اﮔﺮ ﻻﻳﻘﺴﺖ ﻗﺪ ﺧﺮاﻣﺎن اوﺳﺖ‬

‫ﭼﻮن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ دﻟﺶ ﻏﺎﻳﺒﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮔﺮﻳﺨﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪان اوﺳﺖ‬

‫ﺣﻴﺮت ﻋﺸﺎق را ﻋﻴﺐ ﮐﻨﺪ ﺑﯽ ﺑﺼﺮ‬

‫ﺑﻬﺮﻩ ﻧﺪارد ز ﻋﻴﺶ هﺮ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺣﻴﺮان اوﺳﺖ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﮔﻠﯽ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ در ﭼﻤﻦ روزﮔﺎر‬

‫ﺧﺎﺻﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﻏﯽ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺴﺘﺎن اوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻣﺮﻏﯽ زﻧﻨﺪ ﺳﺨﺖ ﮐﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺗﻴﺮ‬

‫ﺣﻴﻒ ﺑﻮد ﺑﻠﺒﻠﯽ ﮐﺎﻳﻦ هﻤﻪ دﺳﺘﺎن اوﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﻃﺎﻟﺒﯽ راﻩ رو و رﻧﺞ ﺑﺮ‬

‫ﮐﻌﺒﻪ دﻳﺪار دوﺳﺖ ﺻﺒﺮ ﺑﻴﺎﺑﺎن اوﺳﺖ‬

‫ز هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ ﮔﺰﻳﺮﺳﺖ و ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ از دوﺳﺖ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ز هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ ﮔﺰﻳﺮﺳﺖ و ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻗﻮل هﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﻬﺮ ﺑﺮﻣﮕﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﯽ و ﺻﻐﻴﺮﯼ ﮔﺮت ﻗﺒﻮل ﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﭙﺎس دار ﮐﻪ ﻓﻀﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﺒﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ دوﺳﺖ ﮔﺮت هﺮ ﭼﻪ در ﺟﻬﺎن ﺑﺨﺸﻨﺪ‬

‫رﺿﺎ ﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﻋﯽ ﺑﻮد ﺣﻘﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﺟﻬﺎن و هﺮ ﭼﻪ در او هﺴﺖ ﺑﺎ ﻧﻌﻴﻢ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﻧﻪ ﻧﻌﻤﺘﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزﺁورد ﻓﻘﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﻧﻪ ﮔﺮ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻨﺪت ﺳﭙﺎس دارﯼ و ﺑﺲ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ هﻼﮎ ﺷﻮﯼ ﻣﻨﺘﯽ ﭘﺬﻳﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﻪ دﻳﺪار دوﺳﺖ ﺑﺮﮐﺮدم‬

‫ﺣﻼل ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ هﻢ ﻧﻬﻢ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﺼﻮر ﺷﻮد ﮔﺰﻳﺮ از ﻋﺸﻖ‬

‫ﮐﺠﺎ روم ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪم ﮔﺰﻳﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ هﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﺳﻴﺮ دﺷﻤﻦ را‬

‫ﺗﻮان ﺧﺮﻳﺪ و ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺧﺮﻳﺪ اﺳﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ در ﺿﻤﻴﺮ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ ز هﺮ ﮐﻪ در ﻋﺎﻟﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻦ هﻨﻮز ﻧﭙﺮداﺧﺘﻢ ﺿﻤﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﻧﻈﻴﺮ ﻧﺪارﯼ و ﮔﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺜﻞ‬

‫ﻣﻦ ﺁن ﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺪل ﮔﻴﺮم و ﻧﻈﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫رﺿﺎﯼ دوﺳﺖ ﻧﮕﻪ دار و ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ ﻧﺒﻮد ﻧﺎﻟﻪ و ﻧﻔﻴﺮ از دوﺳﺖ‬

‫ﺻﺒﺤﯽ ﻣﺒﺎرﮐﺴﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﺤﯽ ﻣﺒﺎرﮐﺴﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ ﺧﻮردن از درﺧﺖ اﻣﻴﺪ وﺻﺎل دوﺳﺖ‬

‫ﺑﺨﺘﻢ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺧﻮاب ﺑﺎﻣﺪاد‬

‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﺎﻟﻊ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻓﺎل دوﺳﺖ‬

‫از دل ﺑﺮون ﺷﻮ اﯼ ﻏﻢ دﻧﻴﺎ و ﺁﺧﺮت‬

‫ﻳﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺎﯼ رﺧﺖ ﺑﻮد ﻳﺎ ﻣﺠﺎل دوﺳﺖ‬

‫ﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺦ ﺻﺤﺒﺖ اﻏﻴﺎر ﺑﺮﮐﻨﻢ‬

‫در ﺑﺎغ دل رهﺎ ﻧﮑﻨﻢ ﺟﺰ ﻧﻬﺎل دوﺳﺖ‬

‫ﺗﺸﺮﻳﻒ داد و رﻓﺖ ﻧﺪاﻧﻢ ز ﺑﻴﺨﻮدﯼ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ دوﺳﺖ ﺑﻮد در ﻧﻈﺮم ﻳﺎ ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ‬

‫هﻮﺷﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﻋﻘﻞ ﺑﺮﻓﺖ و ﺳﺨﻦ ﺑﺒﺴﺖ‬

‫ﻣﻘﺒﻞ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﺷﻮد در ﮐﻤﺎل دوﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺣﺠﺎب ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﭘﺎﮎ دار‬

‫زﻧﮕﺎرﺧﻮردﻩ ﭼﻮن ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ‬

‫اﻳﻨﮏ ﻋﻠﯽ اﻟﺼﺒﺎح ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ‬

‫ﻣﺮدم هﻼل ﻋﻴﺪ ﺑﺪﻳﺪﻧﺪ و ﭘﻴﺶ ﻣﺎ‬

‫ﻋﻴﺪﺳﺖ و ﺁﻧﮏ اﺑﺮوﯼ هﻤﭽﻮن هﻼل دوﺳﺖ‬

‫ﻣﺎ را دﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ اﻟﺘﻔﺎت ﻧﻴﺴﺖ‬

‫از دوﺳﺘﯽ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺎاﻋﺘﺪال دوﺳﺖ‬

‫زان ﺑﻴﺨﻮدم ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق ﻧﺒﺎﺷﺪش‬

‫ﭘﺮواﯼ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ از اﺷﺘﻐﺎل دوﺳﺖ‬

‫اﯼ ﺧﻮاب ﮔﺮد دﻳﺪﻩ ﺳﻌﺪﯼ دﮔﺮ ﻣﮕﺮد‬

‫ﻳﺎ دﻳﺪﻩ ﺟﺎﯼ ﺧﻮاب ﺑﻮد ﻳﺎ ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺻﺒﺢ ﻣﯽﺧﻨﺪد و ﻣﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﺎن از ﻏﻢ دوﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﺢ ﻣﯽﺧﻨﺪد و ﻣﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﺎن از ﻏﻢ دوﺳﺖ‬

‫اﯼ دم ﺻﺒﺢ ﭼﻪ دارﯼ ﺧﺒﺮ از ﻣﻘﺪم دوﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ ﺧﻮدم ﮔﺮﻳﻪ هﻤﯽﺁﻳﺪ و ﺑﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﺗﻮ‬

‫ﺗﺎ ﺗﺒﺴﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﺑﯽﺧﺒﺮ از ﻣﺒﺴﻢ دوﺳﺖ‬

‫اﯼ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ از ﻣﻦ ﺑﻪ دﻻرام ﺑﮕﻮﯼ‬

‫ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﺤﺮم دوﺳﺖ‬

‫ﮔﻮ ﮐﻢ ﻳﺎر ﺑﺮاﯼ دل اﻏﻴﺎر ﻣﮕﻴﺮ‬

‫دﺷﻤﻦ اﻳﻦ ﻧﻴﮏ ﭘﺴﻨﺪد ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻴﺮﯼ ﮐﻢ دوﺳﺖ‬

‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺼﻤﺖ ﺑﻪ ارادت ﻧﻈﺮﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺿﺎﻳﻊ ﻧﮕﺬارﯼ ﻃﺮف ﻣﻌﻈﻢ دوﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ ﻧﻪ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﻋﺪو ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺧﻮد داﻧﯽ ﻧﻴﮏ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺪارد دل دﺷﻤﻦ ﺧﺒﺮ از ﻋﺎﻟﻢ دوﺳﺖ‬

‫ﻧﯽ ﻧﯽ اﯼ ﺑﺎد ﻣﺮو ﺣﺎل ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﮕﻮﯼ‬

‫ﺗﺎ ﻏﺒﺎرﯼ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﺑﻪ دل ﺧﺮم دوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ را ﻏﻢ ﺧﻮﻳﺸﺴﺖ و دل ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫هﻤﻪ وﻗﺘﯽ ﻏﻢ ﺁن ﺗﺎ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻏﻢ دوﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﻣﻄﺮب از ﮐﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﻔﺖ ﻧﺎم دوﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻄﺮب از ﮐﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﻔﺖ ﻧﺎم دوﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺟﺎن و ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺬل ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﭘﻴﺎم دوﺳﺖ‬

‫دل زﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ اﻣﻴﺪ وﻓﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫ﺟﺎن رﻗﺺ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺎع ﮐﻼم دوﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﻧﻔﺦ ﺻﻮر ﺑﺎزﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬

‫هﺮﮎ اوﻓﺘﺎد ﻣﺴﺖ ﻣﺤﺒﺖ ز ﺟﺎم دوﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ اﮔﺮ ﺑﻪ دﻳﺎرﯼ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻢ‬

‫هﻴﭻ ارﻣﻐﺎﻧﻴﯽ ﻧﺒﺮم ﺟﺰ ﺳﻼم دوﺳﺖ‬

‫رﻧﺠﻮر ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻧﺸﻮد ﺟﺰ ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﻳﺎر‬

‫ور رﻓﺘﻨﻴﺴﺖ ﺟﺎن ﻧﺪهﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﺎم دوﺳﺖ‬

‫وﻗﺘﯽ اﻣﻴﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻮدﻣﯽ‬

‫اﮐﻨﻮن ﺑﻪ اﺧﺘﻴﺎر و ارادت ﻏﻼم دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ دوﺳﺖ را ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ از ﻣﻦ ﻓﺮاﻏﺘﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﺪارم ﻗﺎﻳﻢ ﻣﻘﺎم دوﺳﺖ‬

‫ﺑﺎﻻﯼ ﺑﺎم دوﺳﺖ ﭼﻮ ﻧﺘﻮان ﻧﻬﺎد ﭘﺎﯼ‬

‫هﻢ ﭼﺎرﻩ ﺁن ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﻨﻬﯽ زﻳﺮ ﺑﺎم دوﺳﺖ‬

‫دروﻳﺶ را ﮐﻪ ﻧﺎم ﺑﺮد ﭘﻴﺶ ﭘﺎدﺷﺎﻩ‬

‫هﻴﻬﺎت از اﻓﺘﻘﺎر ﻣﻦ و اﺣﺘﺸﺎم دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﮐﺎم دوﺳﺖ ﮐﺸﺘﻦ ﺳﻌﺪﻳﺴﺖ ﺑﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﻳﻨﻢ ﺣﻴﺎت ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮم ﺑﻪ ﮐﺎم دوﺳﺖ‬

‫اﯼ ﭘﻴﮏ ﭘﯽ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﮐﻪ دارﯼ ﻧﺸﺎن دوﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﭘﻴﮏ ﭘﯽ ﺧﺠﺴﺘﻪ ﮐﻪ دارﯼ ﻧﺸﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﮕﻮ ﺑﺠﺰ ﺳﺨﻦ دل ﻧﺸﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﺣﺎل از دهﺎن دوﺳﺖ ﺷﻨﻴﺪن ﭼﻪ ﺧﻮش ﺑﻮد‬

‫ﻳﺎ از دهﺎن ﺁن ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪ از دهﺎن دوﺳﺖ‬

‫اﯼ ﻳﺎر ﺁﺷﻨﺎ ﻋﻠﻢ ﮐﺎروان ﮐﺠﺎﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺳﺮ ﻧﻬﻴﻢ ﺑﺮ ﻗﺪم ﺳﺎرﺑﺎن دوﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٦٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮔﺮ زر ﻓﺪاﯼ دوﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪ اهﻞ روزﮔﺎر‬

‫ﻣﺎ ﺳﺮ ﻓﺪاﯼ ﭘﺎﯼ رﺳﺎﻟﺖ رﺳﺎن دوﺳﺖ‬

‫دردا و ﺣﺴﺮﺗﺎ ﮐﻪ ﻋﻨﺎﻧﻢ ز دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫دﺳﺘﻢ ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻴﺮم ﻋﻨﺎن دوﺳﺖ‬

‫رﻧﺠﻮر ﻋﺸﻖ دوﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﻢ ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ دﻳﺪ‬

‫رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﻣﮕﺮ دل ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ دوﺳﺖ ﺑﻨﺪﻩ را ﺑﮑﺸﺪ ﻳﺎ ﺑﭙﺮورد‬

‫ﺗﺴﻠﻴﻢ از ﺁن ﺑﻨﺪﻩ و ﻓﺮﻣﺎن از ﺁن دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺁﺳﺘﻴﻦ دوﺳﺖ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ‬

‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ زﻧﺪﻩام ﺳﺮ ﻣﻦ و ﺁﺳﺘﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﺑﯽ ﺣﺴﺮت از ﺟﻬﺎن ﻧﺮود هﻴﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ در‬

‫اﻻ ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ از ﮐﻤﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ هﻴﭻ در دل ﺳﻌﺪﯼ ﮔﺬر ﻧﮑﺮد‬

‫وان ﮐﻴﺴﺖ در ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺑﮕﻴﺮد ﻣﮑﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ دﺳﺖهﺎ ﮐﻤﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن دوﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ دﺳﺖهﺎ ﮐﻤﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﻴﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻮﺳﯽ ﺑﻪ ﮐﺎم دل ﻧﺪهﯽ ﺑﺮ دهﺎن دوﺳﺖ‬

‫داﻧﯽ ﺣﻴﺎت ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻴﺒﯽ ﮔﺰﻳﺪن از رخ ﭼﻮن ﺑﻮﺳﺘﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﺧﺴﺮو و ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻗﻠﻢ ﮐﺸﻴﺪ‬

‫ﺷﻮرﯼ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﻣﻨﺴﺖ و ﻣﻴﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﺧﺼﻤﯽ ﮐﻪ ﺗﻴﺮ ﮐﺎﻓﺮش اﻧﺪر ﻏﺰا ﻧﮑﺸﺖ‬

‫ﺧﻮﻧﺶ ﺑﺮﻳﺨﺖ اﺑﺮوﯼ هﻤﭽﻮن ﮐﻤﺎن دوﺳﺖ‬

‫دل رﻓﺖ و دﻳﺪﻩ ﺧﻮن ﺷﺪ و ﺟﺎن ﺿﻌﻴﻒ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫وان هﻢ ﺑﺮاﯼ ﺁن ﮐﻪ ﮐﻨﻢ ﺟﺎن ﻓﺪاﯼ دوﺳﺖ‬

‫روزﯼ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻣﺮﮐﺐ ﺗﺎزﯼ دراﻓﺘﻤﺶ‬

‫ﮔﺮ ﮐﺒﺮ و ﻧﺎز ﺑﺎزﻧﭙﻴﭽﺪ ﻋﻨﺎن دوﺳﺖ‬

‫هﻴﻬﺎت ﮐﺎم ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺁرد در اﻳﻦ ﻃﻠﺐ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﺮود ﺑﺮ زﺑﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﭼﻮن ﺟﺎن ﺳﭙﺮد ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ هﺮ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ هﺴﺖ در ﮐﻮﯼ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺷﺘﺮ و ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن دوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ هﻤﯽﺑﺮم اﻳﻦ ﺷﻮق ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ‬

‫وز ﺧﺎﮎ ﺳﺮ ﺑﺮﺁرم و ﭘﺮﺳﻢ ﻧﺸﺎن دوﺳﺖ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﻣﺮدﻣﺎن هﻤﻪ از دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺴﺖ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﺳﻌﺪﯼ از دل ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن دوﺳﺖ‬

‫ز ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺟﺪاﻳﯽ ﻣﻴﺎن ﻣﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬ ‫ز ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺟﺪاﻳﯽ ﻣﻴﺎن ﻣﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻏﻼم ﺗﻮام ﺑﻴﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫اﮔﺮ ﺟﻬﺎن هﻤﻪ دﺷﻤﻦ ﺷﻮد ز داﻣﻦ ﺗﻮ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻣﺮگ ﺷﻮد دﺳﺖ ﻣﻦ رهﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺳﺮم ﻓﺪاﯼ ﻗﻔﺎﯼ ﻣﻼﻣﺘﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﺎﮎ‬

‫ﮔﺮم ﺑﻮد ﺳﺨﻦ دﺷﻤﻦ از ﻗﻔﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎز اﮔﺮ ﺑﺨﺮاﻣﯽ ﺟﻬﺎن ﺧﺮاب ﮐﻨﯽ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﺴﺘﻪ اﮔﺮ ﺗﺸﻨﻪاﯼ هﻼ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ داغ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﮔﺮ اﺟﻞ ﺑﺮﺳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺷﺮﻋﻢ از ﺗﻮ ﺳﺘﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﻧﺒﻬﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫وﻓﺎﯼ ﻋﻬﺪ ﻧﮕﻪ دار و از ﺟﻔﺎ ﺑﮕﺬر‬

‫ﺑﻪ ﺣﻖ ﺁن ﮐﻪ ﻧﻴﻢ ﻳﺎر ﺑﯽوﻓﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺰار ﺳﺎل ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻣﻦ ﭼﻮ ﺑﺎزﺁﻳﯽ‬

‫ز ﺧﺎﮎ ﻧﻌﺮﻩ ﺑﺮﺁرم ﮐﻪ ﻣﺮﺣﺒﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻏﻢ ﺗﻮ دﺳﺖ ﺑﺮﺁورد و ﺧﻮن ﭼﺸﻤﻢ رﻳﺨﺖ‬

‫ﻣﮑﻦ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﺮﺁرم ﺑﻪ رﺑﻨﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮردن ﺧﻮن ﺁﻣﺪﯼ هﻼ ﺑﺮﺧﻴﺰ‬

‫و ﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﺮدن دل ﺁﻣﺪﯼ ﺑﻴﺎ اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﺴﺎز ﺑﺎ ﻣﻦ رﻧﺠﻮر ﻧﺎﺗﻮان اﯼ ﻳﺎر‬

‫ﺑﺒﺨﺶ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺑﯽﻧﻮا اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﻧﺸﻨﻮﯼ ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﻣﺎﺟﺮا اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺗﻮ ﻏﺎﻳﺖ ﻣﻘﺼﻮدﯼ از ﺟﻬﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺗﻮ ﻏﺎﻳﺖ ﻣﻘﺼﻮدﯼ از ﺟﻬﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫هﺰار ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰت ﻓﺪاﯼ ﺟﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ دام ﺗﻮ اﻟﻔﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮغ دﻟﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻳﺎد ﻣﯽﻧﮑﻨﺪ ﻋﻬﺪ ﺁﺷﻴﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮم ﺗﻮ در ﻧﮕﺸﺎﻳﯽ ﮐﺠﺎ ﺗﻮاﻧﻢ رﻓﺖ‬

‫ﺑﻪ راﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮم ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫دﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺟﺎﻧﯽ ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺮ ﮐﻒ دﺳﺖ‬

‫ﺑﮕﻮ ﺑﻴﺎر ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﮕﻴﺮ هﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺗﻨﻢ ﺑﭙﻮﺳﺪ و ﺧﺎﮐﻢ ﺑﻪ ﺑﺎد رﻳﺰﻩ ﺷﻮد‬

‫هﻨﻮز ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ در اﺳﺘﺨﻮان اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺟﻔﺎ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺎن ﺑﻪ ﺧﺮدﻩاﯼ ز رهﯽ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺒﮏ ﻧﻨﺸﻴﻨﻨﺪ و ﺳﺮﮔﺮان اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻟﻄﻒ اﮔﺮ ﺑﺨﻮرﯼ ﺧﻮن ﻣﻦ روا ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻗﻬﺮم از ﻧﻈﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﺮان اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺣﺪﻳﺚ ﺑﺎﻳﺴﺘﯽ‬

‫ﺟﻮاب ﺗﻠﺦ ﺑﺪﻳﻌﺴﺖ از ﺁن دهﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا رﺿﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫اﮔﺮ ﻣﺮاد ﺗﻮ ﻗﺘﻠﺴﺖ وارهﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺳﻌﺪﯼ از ﺁﺳﻴﺐ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺮﻳﺰد‬

‫ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻏﻠﻂ ﻣﯽﺑﺮد ﮔﻤﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎن رﺳﺪ از دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺎﻧﻢ ﮐﺎر‬

‫ز دوﺳﺘﯽ ﻧﮑﻨﻢ ﺗﻮﺑﻪ هﻤﭽﻨﺎن اﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺁب ﺣﻴﺎت ﻣﻨﺴﺖ ﺧﺎﮎ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬ ‫ﺁب ﺣﻴﺎت ﻣﻨﺴﺖ ﺧﺎﮎ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺧﺮﻣﻴﺴﺖ ﻣﺎ و ﻏﻢ روﯼ دوﺳﺖ‬

‫وﻟﻮﻟﻪ در ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺷﮑﻦ زﻟﻒ ﻳﺎر‬

‫ﻓﺘﻨﻪ در ﺁﻓﺎق ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺧﻢ اﺑﺮوﯼ دوﺳﺖ‬

‫داروﯼ ﻣﺸﺘﺎق ﭼﻴﺴﺖ زهﺮ ز دﺳﺖ ﻧﮕﺎر‬

‫ﻣﺮهﻢ ﻋﺸﺎق ﭼﻴﺴﺖ زﺧﻢ ز ﺑﺎزوﯼ دوﺳﺖ‬

‫دوﺳﺖ ﺑﻪ هﻨﺪوﯼ ﺧﻮد ﮔﺮ ﺑﭙﺬﻳﺮد ﻣﺮا‬

‫ﮔﻮش ﻣﻦ و ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺸﺮ ﺣﻠﻘﻪ هﻨﺪوﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻣﺘﻔﺮق ﺷﻮد ﺧﺎﮎ ﻣﻦ اﻧﺪر ﺟﻬﺎن‬

‫ﺑﺎد ﻧﻴﺎرد رﺑﻮد ﮔﺮد ﻣﻦ از ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺷﺐ هﺠﺮان ﻣﺮا ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺁرد اﺟﻞ‬

‫روز ﻗﻴﺎﻣﺖ زﻧﻢ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﻏﺰﻟﻢ ﻧﺎﻣﻪاﻳﺴﺖ ﺻﻮرت ﺣﺎﻟﯽ در او‬

‫ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭼﻪ ﺳﻮد ﭼﻮن ﻧﺮﺳﺪ ﺳﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻻف ﻣﺰن ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺷﻌﺮ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺳﺤﺮﮔﻴﺮ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺳﺤﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺧﺮﻳﺪ ﻏﻤﺰﻩ ﺟﺎدوﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺷﺎدﯼ ﺑﻪ روزﮔﺎر ﮔﺪاﻳﺎن ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬ ‫ﺷﺎدﯼ ﺑﻪ روزﮔﺎر ﮔﺪاﻳﺎن ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ رﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ روﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪاﯼ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ وﻟﯽ دﻟﻢ‬

‫ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ از ﮐﺸﻴﺪن ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺻﺒﺮم ز روﯼ دوﺳﺖ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد‬

‫داﻧﯽ ﻃﺮﻳﻖ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ز ﺧﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻧﺎﭼﺎر هﺮ ﮐﻪ دل ﺑﻪ ﻏﻢ روﯼ دوﺳﺖ داد‬

‫ﮐﺎرش ﺑﻪ هﻢ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮ ﻣﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﺑﺎغ ﻣﯽرودم روز ﻧﻮﺑﻬﺎر‬

‫ﺗﺎ ﺑﺎ درﺧﺖ ﮔﻞ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ﺑﻪ ﺑﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻓﺮدا ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﺮدﻩ ﺑﻪ ﺣﺸﺮ ﺁدﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫اﯼ ﺑﺎد ﺧﺎﮎ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺟﺰ ﺑﻪ ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﺮاغ ﻣﯽﻧﮑﻨﺪ در ﺷﺐ ﻓﺮاق‬

‫ﺗﺮﺳﺪ ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ روﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺻﺒﺤﺪم ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺑﺮد ﺑﺎد از ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﺤﺪم ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺑﺮد ﺑﺎد از ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ ﺑﻮﺳﺘﺎن در ﻋﻨﺒﺮ ﺳﺎرا ﮔﺮﻓﺖ از ﺑﻮﯼ دوﺳﺖ‬ ‫دوﺳﺖ ﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺴﺎزد دوﻟﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﻈﻴﻢ‬

‫ور ﻧﺴﺎزد ﻣﯽﺑﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻗﺒﻮﻟﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮورد‬

‫ور ﺑﺮاﻧﺪ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ﺑﺎ ﺑﺎزوﯼ دوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ روﯼ دوﺳﺖ رﻏﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﺲ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺑﺮدﻧﺶ ﭼﻮن ﻣﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫دﻳﮕﺮان را ﻋﻴﺪ اﮔﺮ ﻓﺮداﺳﺖ ﻣﺎ را اﻳﻦ دﻣﺴﺖ‬

‫روزﻩ داران ﻣﺎﻩ ﻧﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ و ﻣﺎ اﺑﺮوﯼ دوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺟﻮﻻن ﻋﺸﻘﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﻮﮔﺎن ﮐﻪ در ﺧﻮاهﺪ ﻓﺘﺎدن ﮔﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫دﺷﻤﻨﻢ را ﺑﺪ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺁن ﺑﺪﺑﺨﺖ را‬

‫اﻳﻦ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪ دوﺳﺖ هﻤﺰاﻧﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ را دل ﺑﻪ ﺻﺤﺮاﻳﯽ و ﺑﺎﻏﯽ ﻣﯽرود‬

‫هﺮ ﮐﺲ از ﺳﻮﻳﯽ ﺑﻪ دررﻓﺘﻨﺪ و ﻋﺎﺷﻖ ﺳﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﺎش ﺑﺎرﯼ ﺑﺎغ و ﺑﺴﺘﺎن را ﮐﻪ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺑﻠﺒﻠﯽ ﺑﻮدﯼ ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﻳﺎ ﮔﻠﯽ ﭼﻮن روﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻴﺰﯼ در ﻣﻴﺎن هﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻴﺰﯼ در ﻣﻴﺎن هﺴﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﻧﻪ روﯼ زﻳﺒﺎ در ﺟﻬﺎن هﺴﺖ‬

‫وﺟﻮدﯼ دارم از ﻣﻬﺮت ﮔﺪازان‬

‫وﺟﻮدم رﻓﺖ و ﻣﻬﺮت هﻤﭽﻨﺎن هﺴﺖ‬

‫ﻣﺒﺮ ﻇﻦ ﮐﺰ ﺳﺮم ﺳﻮداﯼ ﻋﺸﻘﺖ‬

‫رود ﺗﺎ ﺑﺮ زﻣﻴﻨﻢ اﺳﺘﺨﻮان هﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ ﭘﻴﺸﻢ ﻧﺸﻴﻨﯽ دل ﻧﺸﺎﻧﯽ‬

‫و ﮔﺮ ﻏﺎﻳﺐ ﺷﻮﯼ در دل ﻧﺸﺎن هﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ راﺳﺖ ﻧﺎﻳﺪ ﺷﺮح ﺣﺴﻨﺖ‬

‫وﻟﻴﮑﻦ ﮔﻔﺖ ﺧﻮاهﻢ ﺗﺎ زﺑﺎن هﺴﺖ‬

‫ﻧﺪاﻧﻢ ﻗﺎﻣﺘﺴﺖ ﺁن ﻳﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮو روان هﺴﺖ‬

‫ﺗﻮان ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻪ ﻣﺎﻧﯽ وﻟﯽ ﻣﺎﻩ‬

‫ﻧﭙﻨﺪارم ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﺎن هﺴﺖ‬

‫ﺑﺠﺰ ﭘﻴﺸﺖ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدن‬

‫اﮔﺮ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺁﺳﺘﺎن هﺴﺖ‬

‫ﺑﺮو ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ ﮐﻮﯼ وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن‬

‫ﻧﻪ ﺑﺎزارﻳﺴﺖ ﮐﺎن ﺟﺎ ﻗﺪر ﺟﺎن هﺴﺖ‬

‫ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺑﮕﻮﯼ اﮔﺮ ﮔﻨﻬﯽ رﻓﺖ و ﮔﺮ ﺧﻄﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫روا ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﯽﺣﺴﺎب دل ﺑﺒﺮﯼ‬

‫ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻣﻈﻠﻤﻪ ﺧﻠﻖ را ﺟﺰاﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺗﻮاﻧﮕﺮان را ﻋﻴﺒﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ ار وﻗﺘﯽ‬

‫ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در ﮐﻮﯼ ﻣﺎ ﮔﺪاﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺎم دﺷﻤﻦ و ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ رﻓﺖ ﭼﻨﺪﻳﻦ روز‬

‫ز دوﺳﺘﺎن ﻧﺸﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﮐﺴﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ درد ﻣﻦ ﻧﺒﺨﺸﺎﻳﺪ‬

‫ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺮون از اﻳﻦ دواﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫هﺰار ﻧﻮﺑﺖ اﮔﺮ ﺧﺎﻃﺮم ﺑﺸﻮراﻧﯽ‬

‫از اﻳﻦ ﻃﺮف ﮐﻪ ﻣﻨﻢ هﻤﭽﻨﺎن ﺻﻔﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ دود ﺁﺗﺶ ﻣﺎﺧﻮﻟﻴﺎ دﻣﺎغ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬

‫هﻨﻮز ﺟﻬﻞ ﻣﺼﻮر ﮐﻪ ﮐﻴﻤﻴﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺎم دل ﻧﺮﺳﻴﺪﻳﻢ و ﺟﺎن ﺑﻪ ﺣﻠﻖ رﺳﻴﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﺎم رﺳﺪ هﻤﭽﻨﺎن رﺟﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎن دوﺳﺖ ﮐﻪ در اﻋﺘﻘﺎد ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﺑﺠﺰ از ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ ﺟﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫هﺮ ﭼﻪ در روﯼ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ در روﯼ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫وان ﭼﻪ در ﭼﺸﻢ ﺗﻮ از ﺷﻮﺧﯽ و رﻋﻨﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺳﺮوهﺎ دﻳﺪم در ﺑﺎغ و ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮدم‬

‫ﻗﺎﻣﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻪ دﻻراﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺪاﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻃﻮﻃﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﺮﺧﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺗﻮ را از ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﻪ ﮔﻞ ﺧﻨﺪان را‬

‫ﺧﺒﺮ از ﻣﺸﻐﻠﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﺳﻮداﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫راﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﻓﺮج ﻳﺎﺑﯽ اﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ‬

‫ﺻﺒﺮ ﻧﻴﮑﺴﺖ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫هﺮﮔﺰ از دوﺳﺖ ﺷﻨﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺸﮑﻴﺒﺪ‬

‫دوﺳﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ در ﺁن دل ﮐﻪ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺧﺒﺮ از ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮدﺳﺖ و ﻧﺒﺎﺷﺪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫هﺮ ﮐﻪ او را ﺧﺒﺮ از ﺷﻨﻌﺖ و رﺳﻮاﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﺁن ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﺎد ﺗﻮ اﻧﺴﯽ دارد‬

‫ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻃﺎﻗﺖ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫هﻤﻪ را دﻳﺪﻩ ﺑﻪ روﻳﺖ ﻧﮕﺮاﻧﺴﺖ وﻟﻴﮏ‬

‫هﻤﻪ ﮐﺲ را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﯼ هﻤﻪ زرﻗﻨﺪ و ﻓﺮﻳﺒﻨﺪ و ﻓﺴﻮس‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺁن ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﻣﺸﻨﻮ اﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ از ﺗﻮ ﻣﺮا ﻳﺎرﯼ هﺴﺖ‬ ‫ﻣﺸﻨﻮ اﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ ﻏﻴﺮ از ﺗﻮ ﻣﺮا ﻳﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﺷﺐ و روز ﺑﺠﺰ ﻓﮑﺮ ﺗﻮام ﮐﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﮐﻤﻨﺪ ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﻧﻪ ﻣﻦ اﻓﺘﺎدم و ﺑﺲ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻮﻳﻴﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮ و ﮐﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫در و دﻳﻮار ﮔﻮاهﯽ ﺑﺪهﺪ ﮐﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻋﻴﺒﻢ ﮐﻨﺪ از ﻋﺸﻖ و ﻣﻼﻣﺖ ﮔﻮﻳﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ ﺗﻮ را ﺑﺮ ﻣﻨﺶ اﻧﮑﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫ﺻﺒﺮ ﺑﺮ ﺟﻮر رﻗﻴﺒﺖ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮔﺮ ﻧﮑﻨﻢ‬

‫هﻤﻪ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ در ﺻﺤﺒﺖ ﮔﻞ ﺧﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﻣﻦ ﺧﺎم ﻃﻤﻊ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﯽورزم و ﺑﺲ‬

‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ در ﺧﻴﻞ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫ﺑﺎد ﺧﺎﮐﯽ ز ﻣﻘﺎم ﺗﻮ ﺑﻴﺎورد و ﺑﺒﺮد‬

‫ﺁب هﺮ ﻃﻴﺐ ﮐﻪ در ﮐﻠﺒﻪ ﻋﻄﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ ﭼﻪ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ رﻳﺰم ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﺟﺎن و ﺳﺮ را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺪارﯼ هﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ از اﻳﻦ دﻟﻖ ﻣﺮﻗﻊ ﺑﻪ درﺁﻳﻢ روزﯼ‬

‫ﺗﺎ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ زﻧﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫هﻤﻪ را هﺴﺖ هﻤﻴﻦ داغ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻪ ﻣﺮاﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺴﺘﻢ ﻣﻦ و در دور ﺗﻮ هﺸﻴﺎرﯼ هﺴﺖ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻪ ﺣﺪﻳﺜﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬

‫داﺳﺘﺎﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ هﺮ ﺑﺎزارﯼ هﺴﺖ‬

‫زهﯽ رﻓﻴﻖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺳﺮوﺑﺎﻻﻳﻴﺴﺖ‬ ‫زهﯽ رﻓﻴﻖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺳﺮوﺑﺎﻻﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ از ﺧﺪاﯼ ﺑﺮ او ﻧﻌﻤﺘﯽ و ﺁﻻﻳﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ دﻣﯽ ﻳﺎﻓﺘﺴﺖ در هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﻧﻴﺎﻓﺘﺴﺖ اﮔﺮش ﺑﻌﺪ از ﺁن ﺗﻤﻨﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﺁن ﮐﻪ راﯼ ﺗﻮ ﻣﻌﻠﻮم ﮐﺮد و دﻳﮕﺮﺑﺎر‬

‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻧﻔﺴﯽ ﻣﯽزﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺲ راﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﻋﺎﺷﻘﺴﺖ ﮐﻪ هﺮ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ‬

‫ﻧﻪ ﻋﺎرﻓﺴﺖ ﮐﻪ هﺮ روز ﺧﺎﻃﺮش ﺟﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺮا و ﻳﺎد ﺗﻮ ﺑﮕﺬار و ﮐﻨﺞ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻠﻮت ﺑﻮد ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ اﺧﺘﻴﺎر ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ از ﺗﻮ ﻧﺘﻮان ﺑﻮد‬

‫ﺑﻪ اﺿﻄﺮار ﺗﻮان ﺑﻮد اﮔﺮ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ هﺮ ﺑﺎﻣﺪاد ﻧﻮروزﻳﺴﺖ‬

‫ﺷﺐ ﻓﺮاق ﺗﻮ هﺮ ﺷﺐ ﮐﻪ هﺴﺖ ﻳﻠﺪاﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﻼص ﺑﺨﺶ ﺧﺪاﻳﺎ هﻤﻪ اﺳﻴﺮان را‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺳﻴﺮ ﮐﻤﻨﺪ زﻳﺒﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﺣﮑﻴﻢ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺁورد ﺳﺮ ﺑﻪ ﺷﻴﺪاﻳﯽ‬

‫ﺣﮑﻴﻢ را ﮐﻪ دل از دﺳﺖ رﻓﺖ ﺷﻴﺪاﻳﻴﺴﺖ‬

‫وﻟﻴﮏ ﻋﺬر ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﭘﺎﯼ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫در اﻳﻦ ﻟﺠﻢ ﭼﻮ ﻓﺮوﺷﺪ ﻧﻪ اوﻟﻴﻦ ﭘﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﺮا از ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﻬﺮ ﺻﺤﺮاﻳﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا از ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﻬﺮ ﺻﺤﺮاﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﻗﺮﻳﻦ دوﺳﺖ ﺑﻪ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺧﻮش ﺟﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ دﻳﺪﺳﺖ از او ﻋﺠﺐ دارم‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎز در هﻤﻪ ﻋﻤﺮش ﺳﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﻣﺪار و ﺧﻴﺎل دوﺳﺖ ﻣﺒﻨﺪ‬

‫ﮔﺮت ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ از ذﮐﺮ دوﺳﺖ ﭘﺮواﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﻮ ﺑﺮ وﻻﻳﺖ دل دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻟﺸﮑﺮ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺎش ﮐﻪ هﺮ ﺑﺎﻣﺪاد ﻳﻐﻤﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺑﻮﯼ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﺎد ﻋﻴﺶهﺎ دارم‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪم ﮐﻪ ﺑﺎدﭘﻴﻤﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﻓﺮاغ ﺻﺤﺒﺖ دﻳﻮاﻧﮕﺎن ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻮ را ﮐﻪ هﺮ ﺧﻢ ﻣﻮﻳﯽ ﮐﻤﻨﺪ داﻧﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ز دﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽروم دﺳﺘﯽ‬

‫ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ و ﺧﺎرﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ در ﭘﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫هﺰار ﺳﺮو ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻗﺎﻣﺘﺖ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺮو ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﻠﻨﺪﺑﺎﻻﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﻮ را ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﻠﻮا دهﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ رﻗﻴﺐ‬

‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ زهﺮ دﻩ ﮐﻪ ﺣﻠﻮاﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺧﺎص در ﺳﺮ ﻣﻦ ﻋﺸﻖ در ﺟﻬﺎن ﺁﻣﺪ‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﺳﺮﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﯽ رهﻴﻦ ﺳﻮداﻳﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﺗﻮ را ﻣﻼﻣﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﺣﻼل ﮐﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﻨﺎرﯼ و او در ﻣﻴﺎن درﻳﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫دردﻳﺴﺖ درد ﻋﺸﻖ ﮐﻪ هﻴﭽﺶ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دردﻳﺴﺖ درد ﻋﺸﻖ ﮐﻪ هﻴﭽﺶ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ دردﻣﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫داﻧﻨﺪ ﻋﺎﻗﻼن ﮐﻪ ﻣﺠﺎﻧﻴﻦ ﻋﺸﻖ را‬

‫ﭘﺮواﯼ ﻗﻮل ﻧﺎﺻﺢ و ﭘﻨﺪ ادﻳﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻮ ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﻧﺨﻮردﻳﺴﺖ و درد درد‬

‫ﺁﻧﺴﺖ ﮐﺰ ﺣﻴﺎت ﺟﻬﺎﻧﺶ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫در ﻣﺸﮏ و ﻋﻮد و ﻋﻨﺒﺮ و اﻣﺜﺎل ﻃﻴﺒﺎت‬

‫ﺧﻮﺷﺘﺮ ز ﺑﻮﯼ دوﺳﺖ دﮔﺮ هﻴﭻ ﻃﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺻﻴﺪ از ﮐﻤﻨﺪ اﮔﺮ ﺑﺠﻬﺪ ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﺑﻮد‬

‫ور ﻧﻪ ﭼﻮ در ﮐﻤﻨﺪ ﺑﻤﻴﺮد ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ دوﺳﺖ واﻗﻔﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽرود‬

‫ﺑﺎﮎ از ﺟﻔﺎﯼ دﺷﻤﻦ و ﺟﻮر رﻗﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ﭼﺸﻢ دﺷﻤﻦ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻦ‬

‫ﻓﻀﻞ از ﻏﺮﻳﺐ هﺴﺖ و وﻓﺎ در ﻗﺮﻳﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ز ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻞ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻗﻔﺎ اوﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺎز‬

‫ﮐﻮ را ﺧﺒﺮ ز ﻣﺸﻐﻠﻪ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ز دﺳﺖ دوﺳﺖ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﯼ‬

‫هﻢ ﺻﺒﺮ ﺑﺮ ﺣﺒﻴﺐ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ از ﺣﺒﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﮐﺶ ﺳﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺗﻮ در ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﮐﺶ ﺳﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺗﻮ در ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺪارد ﻣﮕﺮش ﻧﺎﻇﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺣﻼﻟﺴﺖ ﮐﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ هﺮ ﮐﺲ‬

‫ﮐﻪ ﺣﺮاﻣﺴﺖ ﺑﺮ ﺁن ﮐﺶ ﻧﻈﺮﯼ ﻃﺎهﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﻤﻪ ﮐﺲ را ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ذوق ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا‬

‫ﮐﺎن ﭼﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﻧﮕﺮم ﺑﺮ دﮔﺮﯼ ﻇﺎهﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﺷﺒﯽ روزﯼ و هﺮ روز زواﻟﯽ دارد‬

‫ﺷﺐ وﺻﻞ ﻣﻦ و ﻣﻌﺸﻮق ﻣﺮا ﺁﺧﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮﺑﺎن ﺳﺮ و ﮐﺎرﯼ دارد‬

‫ﺳﺴﺖ ﻣﻬﺮﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ داغ ﺟﻔﺎ ﺻﺎﺑﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮﭘﻨﺠﻪ ﻣﺨﻀﻮب ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﮔﻮﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮ اﻳﻦ دﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد ﻧﺎدر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﻴﻢ ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻧﺪر ﺗﻦ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮﯼ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ را ذاﮐﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﻤﻪ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻮدازدﻩ دﻟﺸﺪﻩ را‬

‫ﭼﺎرﻩ ﺻﺒﺮﺳﺖ وﻟﻴﮑﻦ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﻏﻢ دل ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﭼﻨﺪﯼ‬

‫ﺑﻪ زﺑﺎن ﭼﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ دﻟﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻣﻦ از ﭼﺸﻢ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﻔﺘﻢ ﺳﻬﻠﺴﺖ‬

‫ﺗﻮ ﻣﭙﻨﺪار ﮐﻪ ﻣﺨﺬول ﺗﻮ را ﻧﺎﺻﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﻟﺘﻔﺎت از هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ دارد ﺳﻌﺪﯼ‬

‫هﻤﺘﯽ ﮐﺎن ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺼﺮوف ﺑﻮد ﻗﺎﺻﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺻﺒﺮ دل از ﺗﻮ هﺴﺖ و ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺻﺒﺮ دل از ﺗﻮ هﺴﺖ و ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﻢ ﺻﺒﺮ ﮐﻪ ﭼﺎرﻩ دﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﯼ ﺧﻮاﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﯼ دﻟﺴﺘﺎﻧﺎن‬

‫زﻧﻬﺎر ﻣﺮو ﮐﻪ رﻩ ﺑﻪ در ﻧﻴﺴﺖ‬

‫داﻧﻨﺪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﮐﻪ در ﻋﺸﻖ‬

‫اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻋﻘﻞ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﯽ دﮔﺮ رو‬

‫وز ﺟﺎﻧﺐ او ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮد هﻤﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﮕﺸﺘﻴﻢ‬

‫ﺑﺮ هﻴﭻ درﺧﺖ از اﻳﻦ ﺛﻤﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ درﺧﻮر ﺗﻮ ﭼﻪ ﺗﺤﻔﻪ ﺁرم‬

‫ﺟﺎﻧﺴﺖ و ﺑﻬﺎﯼ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫داﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ز ﻋﺸﻖ دارد‬

‫ﺁن ﮐﺰ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻤﺶ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺑﺎﻗﻴﺴﺖ‬

‫اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺟﺎن و ﺑﻴﻢ ﺳﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭘﺮواﻧﻪ ز ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺧﻄﺮ ﺑﻮد‬

‫اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺑﺴﻮﺧﺘﺶ ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ هﻴﭻ ﻣﺸﮑﻞ ﭼﻮن ﻓﺮاق ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ هﻴﭻ ﻣﺸﮑﻞ ﭼﻮن ﻓﺮاق ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﺑﺎﺷﺪ هﻤﭽﻨﺎن دﺷﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﻠﻖ را ﺑﻴﺪار ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮد از ﺁب ﭼﺸﻢ ﻣﻦ‬

‫وﻳﻦ ﻋﺠﺐ ﮐﺎن وﻗﺖ ﻣﯽﮔﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺲ ﺑﻴﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﻮﮎ ﻣﮋﮔﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﺧﯽ ﺑﺮ ﺑﻴﺎض روﯼ زرد‬

‫ﻗﺼﻪ دل ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﺪ ﺣﺎﺟﺖ ﮔﻔﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﯽدﻻن را ﻋﻴﺐ ﮐﺮدم ﻻﺟﺮم ﺑﯽدل ﺷﺪم‬

‫ﺁن ﮔﻨﻪ را اﻳﻦ ﻋﻘﻮﺑﺖ هﻤﭽﻨﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﯼ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺢ اﮔﺮ ﺑﺎز اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺪت‬

‫ﺁﻓﺮﻳﻦ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﺮ ﺁن ﺣﻀﺮت ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺎرهﺎ روﯼ از ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﺑﻪ دﻳﻮار ﺁورم‬

‫ور ﻏﻢ دل ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ از دﻳﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ زﺑﺎن اﻧﺪرﮐﺸﻴﺪﻳﻢ از ﺣﺪﻳﺚ ﺧﻠﻖ و روﯼ‬

‫ﮔﺮ ﺣﺪﻳﺜﯽ هﺴﺖ ﺑﺎ ﻳﺎرﺳﺖ و ﺑﺎ اﻏﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻗﺎدرﯼ ﺑﺮ هﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﻣﮕﺮ ﺁزار ﻣﻦ‬

‫زان ﮐﻪ ﮔﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮ ﻓﺮﻗﻢ ﻧﻬﯽ ﺁزار ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﺣﺘﻤﺎل ﻧﻴﺶ ﮐﺮدن واﺟﺒﺴﺖ از ﺑﻬﺮ ﻧﻮش‬

‫ﺣﻤﻞ ﮐﻮﻩ ﺑﻴﺴﺘﻮن ﺑﺮ ﻳﺎد ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﺮو را ﻣﺎﻧﯽ وﻟﻴﮑﻦ ﺳﺮو را رﻓﺘﺎر ﻧﻪ‬

‫ﻣﺎﻩ را ﻣﺎﻧﯽ وﻟﻴﮑﻦ ﻣﺎﻩ را ﮔﻔﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ دﻟﻢ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪ ﻋﻴﺒﺶ ﻣﮑﻦ‬

‫ﺑﺪر ﺑﯽ ﻧﻘﺼﺎن و زر ﺑﯽ ﻋﻴﺐ و ﮔﻞ ﺑﯽ ﺧﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻟﻮﺣﺶ اﷲ از ﻗﺪ و ﺑﺎﻻﯼ ﺁن ﺳﺮو ﺳﻬﯽ‬

‫زان ﮐﻪ هﻤﺘﺎﻳﺶ ﺑﻪ زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ دوار ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دوﺳﺘﺎن ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳﻌﺪﯼ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮ ﮔﻠﺰار زن‬

‫ﻣﻦ ﮔﻠﯽ را دوﺳﺖ ﻣﯽدارم ﮐﻪ در ﮔﻠﺰار ﻧﻴﺲ‬

‫ﺟﺎن ﻧﺪارد هﺮ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﻨﮓ ﻋﻴﺸﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﺻﻮرت ﻧﺒﻨﺪد ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺻﻮرﺗﯽ دارد وﻟﯽ ﺟﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ دﻟﯽ دارﯼ ﺑﻪ دﻟﺒﻨﺪﯼ ﺑﺪﻩ‬

‫ﺿﺎﻳﻊ ﺁن ﮐﺸﻮر ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺎﻣﺮان ﺁن دل ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺶ هﺴﺖ‬

‫ﻧﻴﮑﺒﺨﺖ ﺁن ﺳﺮ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﺸﻢ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ زﻣﻴﻦ و ﺁﺳﻤﺎن‬

‫زان ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻋﺎرﻓﺎن دروﻳﺶ ﺻﺎﺣﺐ درد را‬

‫ﭘﺎدﺷﺎ ﺧﻮاﻧﻨﺪ ﮔﺮ ﻧﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﻋﻘﻞ ﭘﺮﺳﻴﺪم ز ﻋﺸﻖ‬

‫ﮔﻔﺖ ﻣﻌﺰوﻟﺴﺖ و ﻓﺮﻣﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫درد ﻋﺸﻖ از ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ از ﺻﺒﺮ درﻣﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎ ﻣﺎﻩ روﻳﯽ ﺳﺮﺧﻮﺷﺴﺖ‬

‫دوﻟﺘﯽ دارد ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ زﻧﺪاﻧﺴﺖ و ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺿﻼل‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺳﻌﺪﯼ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺎ ﺗﻮ روﯼ ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺮﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺎ ﺗﻮ روﯼ ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺮ زورﺁوران اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﻓﺮهﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ﮐﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺴﺘﻦ ﺁن دل ﮐﺰ وﺻﺎﻟﺖ ﺑﺮﮐﻨﻢ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻮ در ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ ور ﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺷﺎهﺪ ﻣﺎ را ﻧﻪ هﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﭼﻨﺎن ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ هﺴﺖ‬

‫ﺻﻨﻊ را ﺁﻳﻴﻨﻪاﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ وﯼ زﻧﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ زﻣﺎﻧﯽ دﻳﮕﺮ اﻧﺪاز اﯼ ﮐﻪ ﭘﻨﺪم ﻣﯽدهﯽ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ زﻣﺎﻧﻢ ﮔﻮش ﺑﺮ ﭼﻨﮕﺴﺖ و دل در ﭼﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ را ﮐﺎﻣﯽ ﺑﺮﺁﻳﺪ دﻳﺮ زود از وﺻﻞ ﻳﺎر‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺁن ﻧﺎﻣﺖ ﺑﻪ رﺳﻮاﻳﯽ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻧﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﺴﺖ ﭘﻴﻤﺎﻧﺎ ﭼﺮا ﮐﺮدﯼ ﺧﻼف ﻋﻘﻞ و راﯼ‬

‫ﺻﻠﺢ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ اﮔﺮ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﺟﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ را ﺁهﻨﮓ وﺻﻞ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻮ ﻣﺒﺎش‬

‫دوﺳﺘﺎن را ﺟﺰ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ هﻴﭻ ﺁهﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ور ﺑﻪ ﺳﻨﮓ از ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﺑﺮاﻧﯽ ﻋﺎﻗﺒﺖ‬

‫ﺧﻮد دﻟﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﺳﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻧﺎﻣﺖ ﺑﻪ رﻧﺪﯼ در ﺟﻬﺎن اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬

‫از ﭼﻪ ﻣﯽﺗﺮﺳﯽ دﮔﺮ ﺑﻌﺪ از ﺳﻴﺎهﯽ رﻧﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﺒﺮت هﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ روﯼ ﺗﻮ ﺁراﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮت هﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ روﯼ ﺗﻮ ﺁراﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻃﺎﻗﺖ ﺑﺎر ﻓﺮاق اﻳﻦ هﻤﻪ اﻳﺎﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﺎﻟﯽ از ذﮐﺮ ﺗﻮ ﻋﻀﻮﯼ ﭼﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﯽ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ در هﻤﻪ اﻧﺪاﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻴﻞ ﺁن داﻧﻪ ﺧﺎﻟﻢ ﻧﻈﺮﯼ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد‬

‫ﭼﻮن ﺑﺪﻳﺪم رﻩ ﺑﻴﺮون ﺷﺪن از داﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺷﺐ ﺑﺮ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﮕﺮ روز ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮدن‬

‫ﺑﺎﻣﺪادت ﮐﻪ ﻧﺒﻴﻨﻢ ﻃﻤﻊ ﺷﺎﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﺸﻢ از ﺁن روز ﮐﻪ ﺑﺮﮐﺮدم و روﻳﺖ دﻳﺪم‬

‫ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻳﺪﻩ ﺳﺮ دﻳﺪن اﻗﻮاﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﺎزﻧﻴﻨﺎ ﻣﮑﻦ ﺁن ﺟﻮر ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ور ﺟﻬﻮدﯼ ﺑﮑﻨﻢ ﺑﻬﺮﻩ در اﺳﻼﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﻮ هﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻢ ﺑﻪ درﺁﻳﻨﺪ و ﺧﻼف‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ در ﺧﻠﻮت ﺧﺎﺻﻢ ﺧﺒﺮ از ﻋﺎﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺑﻪ زرق ﺁﻣﺪﻩام ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺮوم‬

‫ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻻزم اﮔﺮ ﻋﺰت و اﮐﺮاﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺪا و ﺑﻪ ﺳﺮاﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﺰ دوﺳﺘﻴﺖ‬

‫ﺧﺒﺮ از دﺷﻤﻦ و اﻧﺪﻳﺸﻪ ز دﺷﻨﺎﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دوﺳﺘﺖ دارم اﮔﺮ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯽ ور ﻧﮑﻨﯽ‬

‫ﺑﻪ دو ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ از ﺗﻮ ﺑﻪ اﻧﻌﺎﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺣﻴﻮاﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ دﻟﻢ هﺴﺖ و دﻻراﻣﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻓﺮاﻗﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎزم ﺑﺮگ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻓﺮاﻗﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎزم ﺑﺮگ ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺻﺒﺮ و ﭘﺎﻳﺎب ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ از ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ اﺣﻮاﻟﻢ ﺑﻪ رﺳﻮاﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫ﺗﺮس ﺗﻨﻬﺎﻳﻴﺴﺖ ور ﻧﻪ ﺑﻴﻢ رﺳﻮاﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺮد ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﺟﺎن در ﺁﻏﻮﺷﺖ ﮐﺸﻢ‬

‫ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺖ دهﻢ ﭼﻮن دﺳﺖ ﺑﺎﻻﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺮ ﮔﻠﺖ ﺁﺷﻔﺘﻪام ﺑﮕﺬار ﺗﺎ در ﺑﺎغ وﺻﻞ‬

‫زاغ ﺑﺎﻧﮕﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﺑﻠﺒﻞ ﺁواﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﺎ ﻣﺼﻮر ﮔﺸﺖ در ﭼﺸﻤﻢ ﺧﻴﺎل روﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﭼﺸﻢ ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ ﻧﺪارم روﯼ ﺧﻮدراﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫درد دورﯼ ﻣﯽﮐﺸﻢ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﺮاب اﻓﺘﺎدﻩام‬

‫ﺑﺎر ﺟﻮرت ﻣﯽﺑﺮم ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻃﺒﻊ ﺗﻮ ﺳﻴﺮ ﺁﻣﺪ از ﻣﻦ ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮ دل ﻧﻬﺎد‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ را ﺟﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻃﺒﻊ هﺮﺟﺎﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺁﺗﺶ زﺑﺎﻧﻢ در ﻏﻤﺖ ﺳﻮزان ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬

‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﺁﺗﺶ زﺑﺎﻧﯽ در ﺗﻮ ﮔﻴﺮاﻳﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫در ﻣﻦ اﻳﻦ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺮم ز ﻧﮑﻮروﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ﻣﻦ اﻳﻦ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺮم ز ﻧﮑﻮروﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫زرق ﻧﻔﺮوﺷﻢ و زهﺪﯼ ﻧﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺒﻴﻨﯽ و ﺗﺄﻣﻞ ﻧﮑﻨﯽ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ را ﻗﻮت اﻳﻦ هﺴﺖ ﻣﺮا اﻣﮑﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﺮﮎ ﺧﻮﺑﺎن ﺧﻄﺎ ﻋﻴﻦ ﺻﻮاﺑﺴﺖ وﻟﻴﮏ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﺧﻮدش ﻓﺮﻣﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ دﮔﺮ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا و ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﮑﻨﻢ‬

‫ﮐﻪ ﮔﻠﯽ هﻤﭽﻮ رخ ﺗﻮ ﺑﻪ هﻤﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﯼ ﭘﺮﯼ روﯼ ﻣﻠﮏ ﺻﻮرت زﻳﺒﺎﺳﻴﺮت‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ اﻧﺴﺶ ﻧﺒﻮد اﻧﺴﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮﮐﺮدﻩ ﺑﺴﯽ ﺧﻠﻖ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎاﻧﺪ‬

‫ﻣﺜﻞ ﺻﻮرت دﻳﻮار ﮐﻪ در وﯼ ﺟﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫درد دل ﺑﺎ ﺗﻮ هﻤﺎن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻧﮕﻮﻳﺪ دروﻳﺶ‬

‫اﯼ ﺑﺮادر ﮐﻪ ﺗﻮ را درد دﻟﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﻣﻦ در ﻗﻠﻢ ﻗﺪرت او ﺣﻴﺮاﻧﻢ‬

‫هﻴﭻ ﻣﺨﻠﻮق ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ در او ﺣﻴﺮان ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻋﻤﺮ ﮔﺮان ﻣﺎﻳﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺁﻣﺪ‬

‫هﻤﭽﻨﺎن ﻗﺼﻪ ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ را ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫در ﻣﻦ اﻳﻦ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺮم ز ﻧﮑﻮروﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ﻣﻦ اﻳﻦ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺮم ز ﻧﮑﻮروﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫از ﮔﻞ و ﻻﻟﻪ ﮔﺰﻳﺮﺳﺖ و ز ﮔﻠﺮوﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دل ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻧﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﺟﻮﻳﻢ‬

‫هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻮب ﻣﺮا ﺟﻮﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁن ﭘﺮﯼ زادﻩ ﻣﻪ ﭘﺎرﻩ ﮐﻪ دﻟﺒﻨﺪ ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎن در ﻃﻠﺒﺶ ﭘﻮﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﺎرﺑﺎﻧﺎ ﺧﺒﺮ از دوﺳﺖ ﺑﻴﺎور ﮐﻪ ﻣﺮا‬

‫ﺧﺒﺮ از دﺷﻤﻦ و اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺪﮔﻮﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﻔﺎ ﺑﻴﻨﺪ و ﻣﻨﺖ دارد‬

‫ﻧﻪ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻃﺎﻗﺖ ﺑﺪﺧﻮﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻋﻴﺐ ﺳﻌﺪﯼ ﻣﮑﻦ اﯼ ﺧﻮاﺟﻪ اﮔﺮ ﺁدﻣﻴﯽ‬

‫ﮐﺪﻣﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻠﺶ ﺑﻪ ﭘﺮﯼ روﻳﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫روز وﺻﻠﻢ ﻗﺮار دﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫روز وﺻﻠﻢ ﻗﺮار دﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺷﺐ هﺠﺮاﻧﻢ ﺁرﻣﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻃﺎﻗﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫وز ﺣﺒﻴﺒﻢ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻄﺮب از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻣﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﻃﺎﻗﺖ ﺷﻨﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دﺳﺖ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﭼﻮن ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﭼﺎرﻩ ﺟﺰ ﭘﻴﺮهﻦ درﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ ﺧﻮد اﻓﺘﺎدﮔﺎن ﻣﺴﮑﻴﻨﻴﻢ‬

‫ﺣﺎﺟﺖ دام ﮔﺴﺘﺮﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دﺳﺖ در ﺧﻮن ﻋﺎﺷﻘﺎن دارﯼ‬

‫ﺣﺎﺟﺖ ﺗﻴﻎ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎرﯼ اﻓﺘﺎدم‬

‫ﮐﺶ ﺳﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮورﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٧٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ اﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎن روﺣﺎﻧﯽ‬

‫دﻳﺪن ﻣﻴﻮﻩ ﭼﻮن ﮔﺰﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﻔﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﺧﻴﺎل ﺧﻴﺮﻩ ﻣﺒﻨﺪ‬

‫ﺳﻴﺐ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺑﺮاﯼ ﭼﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﻴﭻ ﺑﺎزار ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮم ﮐﻪ ﺑﺎزار ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﺮو زﻳﺒﺎ و ﺑﻪ زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﻧﻪ‬

‫ﺷﻬﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ و ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﮔﻔﺘﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﻴﻨﺪ و ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﻮد‬

‫ﻣﮕﺮش هﻴﭻ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺮﻳﺪار ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ ﺗﻮ را ﻳﮏ ﻧﻈﺮ اﻧﺪر هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ دﻋﺎﮔﻮﯼ و هﻮادار ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁدﻣﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﮐﺎﻟﺒﺪﯼ ﺑﯽﺟﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﻴﻞ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﺁﺧﺘﻪاﯼ‬

‫ﺻﻠﺢ ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺳﺮ ﭘﻴﮑﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺟﻮر ﺗﻠﺨﺴﺖ وﻟﻴﮑﻦ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﮔﺮ ﻧﺒﺮم‬

‫ﭼﻮن ﮔﺮﻳﺰ از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺳﺮﯼ دارم و در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺎزﻳﺪ‬

‫ﺧﺠﻞ از ﻧﻨﮓ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺳﺰاوار ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﮐﻪ دﻳﺪار ز ﻣﻦ ﺑﺎزﻣﮕﻴﺮ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺎدﻳﺪن دﻳﺪار ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻢ ﺧﻮد ﮔﻴﺮﯼ‬

‫ﺳﺮ ﺧﻮد ﮔﻴﺮ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﯼ ﮐﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺧﻮد اﻧﺪر زﻣﻴﻦ ﻧﻈﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﺧﻮد اﻧﺪر زﻣﻴﻦ ﻧﻈﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻗﻤﺮ ﭼﻮن رخ ﻣﻨﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﺪهﻢ دل ﺑﻪ ﻗﺪ و ﻗﺎﻣﺖ ﺳﺮو‬

‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﺑﺎﻻﯼ دﻟﭙﺬﻳﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫در هﻤﻪ ﺷﻬﺮ اﯼ ﮐﻤﺎن اﺑﺮو‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﺗﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دل ﻣﺮدم دﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﺮد‬

‫ﮐﻪ دﻟﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎن اﺳﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﮕﻴﺮﯼ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ‬

‫ﮔﺮ ﻣﺮا در ﺟﻬﺎن ﻧﻈﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻇﺎهﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﺎن دل ﭼﻮ ﺣﺪﻳﺪ‬

‫درﺧﻮر ﺻﺪر ﭼﻮن ﺣﺮﻳﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺒﺎزﯼ رﻓﺖ‬

‫ﻧﺎم ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ در ﺿﻤﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دل ﻧﻤﺎﻧﺪﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯼ ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دل ﻧﻤﺎﻧﺪﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯼ ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﺼﻢ را ﭘﺎﯼ ﮔﺮﻳﺰ از ﺳﺮ ﻣﻴﺪان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺗﻮ در ﺟﻤﻊ ﺁﻣﺪ‬

‫هﻴﭻ ﻣﺠﻤﻮع ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫در ﺗﻮ ﺣﻴﺮاﻧﻢ و اوﺻﺎف ﻣﻌﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ راﺳﺖ‬

‫و اﻧﺪر ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺼﺮ دارد و ﺣﻴﺮان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁن ﭼﻪ ﻋﻴﺒﺴﺖ ﮐﻪ در ﺻﻮرت زﻳﺒﺎﯼ ﺗﻮ هﺴﺖ‬

‫وان ﭼﻪ ﺳﺤﺮﺳﺖ ﮐﻪ در ﻏﻤﺰﻩ ﻓﺘﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁب ﺣﻴﻮان ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﻋﺎﻟﻢ هﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ در ﭼﺎﻩ زﻧﺨﺪان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫از ﺧﺪا ﺁﻣﺪﻩاﯼ ﺁﻳﺖ رﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﺧﻠﻖ‬

‫وان ﮐﺪام ﺁﻳﺖ ﻟﻄﻔﺴﺖ ﮐﻪ در ﺷﺄن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ را هﺴﺖ ﺷﮑﻴﺐ از ﻣﻦ و اﻣﮑﺎن ﻓﺮاغ‬

‫ﺑﻪ وﺻﺎﻟﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻃﺎﻗﺖ هﺠﺮان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﻮ ﮐﺠﺎ ﻧﺎﻟﯽ از اﻳﻦ ﺧﺎر ﮐﻪ در ﭘﺎﯼ ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارﯼ از اﻳﻦ درد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دردﯼ از ﺣﺴﺮت دﻳﺪار ﺗﻮ دارم ﮐﻪ ﻃﺒﻴﺐ‬

‫ﻋﺎﺟﺰ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺮا ﭼﺎرﻩ درﻣﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﮐﻌﺒﻪ ﻣﻘﺼﻮد ﮐﺠﺎ اﻓﺘﺎدﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺧﻮد از هﻴﭻ ﻃﺮف ﺣﺪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮاﻧﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺒﺮد‬

‫ور ﺑﺨﻮاﻧﯽ ﻋﺠﺐ از ﻏﺎﻳﺖ اﺣﺴﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از ﺑﻨﺪ ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ درﺁﻳﺪ هﻴﻬﺎت‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺣﻴﻔﺴﺖ ﺑﺮ ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪان ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﻮ ﺗﺮﮎ دﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﺷﺎهﺪﯼ ﺑﻪ ﺷﻨﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﺮﮎ دﻟﺒﺮ ﻣﻦ ﺷﺎهﺪﯼ ﺑﻪ ﺷﻨﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﻮ زﻟﻒ ﭘﺮﺷﮑﻨﺶ ﺣﻠﻘﻪ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دهﺎﻧﺶ ار ﭼﻪ ﻧﺒﻴﻨﯽ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺳﺨﻦ‬

‫ﭼﻮ ﻧﻴﮏ درﻧﮕﺮﯼ ﭼﻮن دﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮن ﺧﻮار ﻟﺸﮑﺮﯼ ﺑﺰﻧﯽ‬

‫ﺑﺰن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ در او هﻴﭻ ﻣﺮد ﺟﻨﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻗﻮﯼ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﻣﻦ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد داﻣﻦ وﺻﻞ‬

‫وﻟﯽ درﻳﻎ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﺑﻪ ﺗﻴﺰﭼﻨﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دوم ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻧﺪارد ﻋﺠﺐ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻏﻼم ﺳﻌﺪ اﺑﻮﺑﮑﺮ ﺳﻌﺪ زﻧﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﺴﺮو ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ در ﺻﺤﺒﺖ او ﺷﻴﺮﻳﻨﻴﺴﺖ‬ ‫ﺧﺴﺮو ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ در ﺻﺤﺒﺖ او ﺷﻴﺮﻳﻨﻴﺴﺖ‬

‫در ﺑﻬﺸﺘﺴﺖ ﮐﻪ هﻤﺨﻮاﺑﻪ ﺣﻮراﻟﻌﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫دوﻟﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﻓﺮاﻏﺖ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﺶ ﺑﯽ دوﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﺲ ﺗﻤﮑﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺻﻨﻢ ﭼﻴﻦ ﺑﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮔﻮﻳﻨﺪ‬

‫ﺻﻨﻢ ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ در هﺮ ﺧﻢ زﻟﻔﺶ ﭼﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫روﯼ اﮔﺮ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ ﺣﻠﻘﻪ ﺳﻴﻤﻴﻦ در ﮔﻮش‬

‫هﻤﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺎهﯽ و ﺁن ﭘﺮوﻳﻨﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻣﻨﺶ دوﺳﺖ ﻧﺪارم هﻤﻪ ﮐﺲ دارد دوﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ وﻳﺴﻴﺴﺖ ﮐﻪ در هﺮ ﻃﺮﻓﺶ راﻣﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﺮ ﻣﻮﻳﯽ ﻧﻈﺮ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﮐﺮم ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﻦ‬

‫اﯼ ﮐﻪ در هﺮ ﺑﻦ ﻣﻮﻳﻴﺖ دل ﻣﺴﮑﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫ﺟﺰ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺗﻮام دﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎز‬

‫ﮔﻮﻳﯽ از ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ هﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﮐﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﺧﺘﻦ و ﺳﺮو رواﻧﺖ ﮔﻮﻳﺪ‬

‫او هﻨﻮز از ﻗﺪ و ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﺻﻮرت ﺑﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ ﺧﻮان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺎهﯽ ﺑﺮﺳﻢ‬

‫ﻣﮕﺴﯽ را ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﺮواز دهﯽ ﺷﺎهﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫ﻧﺎم ﺳﻌﺪﯼ هﻤﻪ ﺟﺎ رﻓﺖ ﺑﻪ ﺷﺎهﺪﺑﺎزﯼ‬

‫وﻳﻦ ﻧﻪ ﻋﻴﺒﺴﺖ ﮐﻪ در ﻣﻠﺖ ﻣﺎ ﺗﺤﺴﻴﻨﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺎﻓﺮ و ﮐﻔﺮ و ﻣﺴﻠﻤﺎن و ﻧﻤﺎز و ﻣﻦ و ﻋﺸﻖ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮد دﻳﻨﻴﺴﺖ‬

‫دوش دور از روﻳﺖ اﯼ ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻢ از ﻏﻢ ﺗﺎب داﺷﺖ‬ ‫دوش دور از روﻳﺖ اﯼ ﺟﺎن ﺟﺎﻧﻢ از ﻏﻢ ﺗﺎب داﺷﺖ اﺑﺮ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺮ رخ از ﺳﻮداﯼ دل ﺳﻴﻼب داﺷﺖ‬ ‫در ﺗﻔﮑﺮ ﻋﻘﻞ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﭘﺎﻳﻤﺎل ﻋﺸﻖ ﺷﺪ‬

‫ﺑﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ دل ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﭼﺸﻤﻢ ﺧﻮاب داﺷﺖ‬

‫ﮐﻮس ﻏﺎرت زد ﻓﺮاﻗﺖ ﮔﺮد ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن دل‬

‫ﺷﺤﻨﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺳﺮاﯼ ﻋﻘﻞ در ﻃﺒﻄﺎب داﺷﺖ‬

‫ﻧﻘﺶ ﻧﺎﻣﺖ ﮐﺮدﻩ دل ﻣﺤﺮاب ﺗﺴﺒﻴﺢ وﺟﻮد‬

‫ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮔﻮﻳﺎن روﯼ در ﻣﺤﺮاب داﺷﺖ‬

‫دﻳﺪﻩام ﻣﯽﺟﺴﺖ و ﮔﻔﺘﻨﺪم ﻧﺒﻴﻨﯽ روﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﺧﻮد درﻓﺸﺎن ﺑﻮد ﭼﺸﻤﻢ ﮐﺎﻧﺪر او ﺳﻴﻤﺎب داﺷﺖ‬

‫ز ﺁﺳﻤﺎن ﺁﻏﺎز ﮐﺎرم ﺳﺨﺖ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﯽﻧﻤﻮد‬

‫ﮐﯽ ﮔﻤﺎن ﺑﺮدم ﮐﻪ ﺷﻬﺪﺁﻟﻮدﻩ زهﺮ ﻧﺎب داﺷﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﻳﻦ رﻩ ﻣﺸﮑﻞ اﻓﺘﺎدﺳﺖ در درﻳﺎﯼ ﻋﺸﻖ‬

‫اول ﺁﺧﺮ در ﺻﺒﻮرﯼ اﻧﺪﮐﯽ ﭘﺎﻳﺎب داﺷﺖ‬

‫دوﺷﻢ ﺁن ﺳﻨﮓ دل ﭘﺮﻳﺸﺎن داﺷﺖ‬ ‫دوﺷﻢ ﺁن ﺳﻨﮓ دل ﭘﺮﻳﺸﺎن داﺷﺖ‬

‫ﻳﺎر دل ﺑﺮدﻩ دﺳﺖ ﺑﺮ ﺟﺎن داﺷﺖ‬

‫دﻳﺪﻩ در ﻣﯽﻓﺸﺎﻧﺪ در داﻣﻦ‬

‫ﮔﻮﻳﻴﺎ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻣﺮﺟﺎن داﺷﺖ‬

‫اﻧﺪروﻧﻢ ز ﺷﻮق ﻣﯽﺳﻮزد‬

‫ور ﻧﻨﺎﻟﻴﺪﻣﯽ ﭼﻪ درﻣﺎن داﺷﺖ‬

‫ﻣﯽﻧﭙﻨﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ روز ﺷﻮد‬

‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم ﺳﺤﺮ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺎن داﺷﺖ‬

‫در ﺑﺎغ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﮕﺸﻮدﻧﺪ‬

‫ﺑﺎد ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻠﻴﺪ رﺿﻮان داﺷﺖ‬

‫ﻏﻨﭽﻪ دﻳﺪم ﮐﻪ از ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺎ‬

‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ دﺳﺖ در ﮔﺮﻳﺒﺎن داﺷﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻢ رﺑﻮدﻩ ﻋﺸﻖ‬

‫هﺮ ﮔﻠﯽ ﺑﻠﺒﻠﯽ ﻏﺰل ﺧﻮان داﺷﺖ‬

‫رازم از ﭘﺮدﻩ ﺑﺮﻣﻼ اﻓﺘﺎد‬

‫ﭼﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﺑﺒﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ دل دو دوﺳﺖ ﻧﺘﻮان داﺷﺖ‬

‫ﭼﻮ اﺑﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﻗﻤﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬ ‫ﭼﻮ اﺑﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﻗﻤﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ز اﺑﺮ دﻳﺪﻩ ﮐﻨﺎرم ﺑﻪ اﺷﮏ ﺗﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ز ﺷﻮر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﮐﺎم ﺟﺎن ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻦ‬

‫ﺟﻮاب ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻨﺘﺮ از ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺧﻮﯼ ﻋﺬار ﺗﻮ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻴﺮﻩ ﻣﯽاﻓﺘﺎد‬

‫وﺟﻮد ﻣﺮدﻩ از ﺁن ﺁب ﺟﺎﻧﻮر ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ زر و ﺳﻴﻢ دﺳﺘﺮس ﺑﻮدﯼ‬

‫ز ﺳﻴﻢ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﮐﺎر ﻣﻦ ﭼﻮ زر ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫دل از درﻳﭽﻪ ﻓﮑﺮت ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﺎﻃﻘﻪ داد‬

‫ﻧﺸﺎن ﺣﺎﻟﺖ زارم ﮐﻪ زارﺗﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ز ﺷﻮق روﯼ ﺗﻮ اﻧﺪر ﺳﺮ ﻗﻠﻢ ﺳﻮدا‬

‫ﻓﺘﺎد و ﭼﻮن ﻣﻦ ﺳﻮدازدﻩ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ز ﺧﺎﻃﺮم ﻏﺰﻟﯽ ﺳﻮزﻧﺎﮎ روﯼ ﻧﻤﻮد‬

‫ﮐﻪ در دﻣﺎغ ﻓﺮاغ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﺧﻴﺎل روﯼ ﺗﻮام دوش در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬ ‫ﺧﻴﺎل روﯼ ﺗﻮام دوش در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫وﺟﻮد ﺧﺴﺘﻪام از ﻋﺸﻖ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫هﻤﺎﯼ ﺷﺨﺺ ﻣﻦ از ﺁﺷﻴﺎن ﺷﺎدﯼ دور‬

‫ﭼﻮ ﻣﺮغ ﺣﻠﻖ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫دل ﺿﻌﻴﻔﻢ از ﺁن ﮐﺮد ﺁﻩ ﺧﻮن ﺁﻟﻮد‬

‫ﮐﻪ در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﭼﻨﺎن ﻏﺮﻳﻮ ﺑﺮﺁوردﻩ ﺑﻮدم از ﻏﻢ ﻋﺸﻖ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻮاﻓﻘﺘﻢ زهﺮﻩ ﻧﻮﺣﻪ ﮔﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ز ﺁب دﻳﺪﻩ ﻣﻦ ﻓﺮش ﺧﺎﮎ ﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ز ﺑﺎﻧﮓ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﭼﺮخ ﮐﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﻗﻴﺎس ﮐﻦ ﮐﻪ دﻟﻢ را ﭼﻪ ﺗﻴﺮ ﻋﺸﻖ رﺳﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﺎوﮎ هﺠﺮ ﺗﻮ ﺟﺎن ﺳﭙﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﺻﺒﻮر ﺑﺎش و ﺑﺪﻳﻦ روز دل ﺑﻨﻪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ روز اوﻟﻢ اﻳﻦ روز در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫دﻟﯽ ﮐﻪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﺧﻄﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬ ‫دﻟﯽ ﮐﻪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﺧﻄﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ زار و ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ در ﺑﻪ در ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫هﺰار ﮔﻮﻧﻪ ﻏﻢ از ﭼﭗ و راﺳﺖ داﻣﻨﮕﻴﺮ‬

‫هﻨﻮز در ﺗﮏ و ﭘﻮﯼ ﻏﻤﯽ دﮔﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﺳﺮش ﻣﺪام ز ﺷﻮر ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﺧﺮاب‬

‫ﭼﻮ ﻣﺴﺖ داﻳﻢ از ﺁن ﮔﺮد ﺷﻮر و ﺷﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﭼﻮ ﺑﯽدﻻن هﻤﻪ در ﮐﺎر ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺁوﻳﺨﺖ‬

‫ﭼﻮ اﺑﻠﻬﺎن هﻤﻪ از راﻩ ﻋﻘﻞ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ز ﺑﺨﺖ ﺑﯽ رﻩ و ﺁﻳﻴﻦ و ﭘﺎ و ﺳﺮ ﻣﯽزﻳﺴﺖ‬

‫ز ﻋﺸﻖ ﺑﯽدل و ﺁرام و ﺧﻮاب و ﺧﻮر ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫هﺰار ﺑﺎرش از اﻳﻦ ﭘﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ دادم‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮد ﺑﻴﻬﺪﻩ ﮐﻢ ﮔﺮد و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﺑﻪ هﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺼﻴﺤﺘﺶ ﻣﮑﻨﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ او ﺑﻪ ﻗﻮل ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺎن ﺑﺘﺮ ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫اﯼ دﻳﺪﻧﺖ ﺁﺳﺎﻳﺶ و ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺖ ﺁﻓﺖ‬

‫ﮔﻮﯼ از هﻤﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﺑﺮﺑﻮدﯼ ﺑﻪ ﻟﻄﺎﻓﺖ‬

‫اﯼ ﺻﻮرت دﻳﺒﺎﯼ ﺧﻄﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﻧﮑﻮﻳﯽ‬

‫وﯼ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺎران ﺑﻬﺎرﯼ ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻓﺖ‬

‫هﺮ ﻣﻠﮏ وﺟﻮدﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﮕﺮﻓﺘﯽ‬

‫ﺳﻠﻄﺎن ﺧﻴﺎﻟﺖ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪﯼ ﺑﻪ ﺧﻼﻓﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﯼ ﺳﺮو ﺧﺮاﻣﺎن ﮔﺬرﯼ از در رﺣﻤﺖ‬

‫وﯼ ﻣﺎﻩ دراﻓﺸﺎن ﻧﻈﺮﯼ از ﺳﺮ راﻓﺖ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺮو ﺗﺎ ﺑﺮود ﺻﺤﺒﺘﺖ از دل‬

‫ﺗﺮﺳﻢ هﻮﺳﻢ ﺑﻴﺶ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﻣﺴﺎﻓﺖ‬

‫اﯼ ﻋﻘﻞ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ در ﻋﺸﻖ ﻧﮕﻨﺠﯽ‬

‫در دوﻟﺖ ﺧﺎﻗﺎن ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ﺧﻼﻓﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻗﺪ ﺗﻮ زﻳﺒﺎ ﻧﺒﻮد ﺳﺮو ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ‬

‫ﺑﺎ روﯼ ﺗﻮ ﻧﻴﮑﻮ ﻧﺒﻮد ﻣﻪ ﺑﻪ اﺿﺎﻓﺖ‬

‫ﺁن را ﮐﻪ دﻻرام دهﺪ وﻋﺪﻩ ﮐﺸﺘﻦ‬

‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ز ﻣﺮﮔﺶ ﻧﺒﻮد هﻴﭻ ﻣﺨﺎﻓﺖ‬

‫ﺻﺪ ﺳﻔﺮﻩ دﺷﻤﻦ ﺑﻨﻬﺪ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻘﺼﻮد‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ دوﺳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖ‬

‫ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻇﺮاﻓﺖ ﺑﻮد از دﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰان‬

‫دروﻳﺶ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺠﺪ ﺑﻪ ﻇﺮاﻓﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪﯼ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻗﻀﺎ دﻩ‬

‫درﻳﺎ در و ﻣﺮﺟﺎن ﺑﻮد و هﻮل و ﻣﺨﺎﻓﺖ‬

‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻟﻌﺒﺖ ﺧﻨﺪان ﮐﻪ ﭘﺮﯼ وار ﺑﺮﻓﺖ‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻟﻌﺒﺖ ﺧﻨﺪان ﮐﻪ ﭘﺮﯼ وار ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻗﺮار از دل دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﺑﺎد ﺑﻮﯼ ﮔﻞ روﻳﺶ ﺑﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺁورد‬

‫ﺁب ﮔﻠﺰار ﺑﺸﺪ روﻧﻖ ﻋﻄﺎر ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﺻﻮرت ﻳﻮﺳﻒ ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﺻﻔﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ‬

‫ﭼﻮن ﺑﺪﻳﺪﻳﻢ زﺑﺎن ﺳﺨﻦ از ﮐﺎر ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻋﻴﺐ و ﻣﻼﻣﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﺴﺘﺎن را‬

‫ﮐﻪ ﻣﺮا در ﺣﻖ اﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ اﻧﮑﺎر ﺑﺮﻓﺖ‬

‫در ﺳﺮم ﺑﻮد ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﺪهﻢ دل ﺑﻪ ﺧﻴﺎل‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮت ﮐﺰ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺁن هﻤﻪ ﭘﻨﺪار ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﻣﻮر ﻣﻴﺎن ﺑﺴﺘﻪ اﻓﺘﺎن ﺧﻴﺰان‬

‫ﭼﻪ ﺧﻄﺎ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﮐﻮﻓﺘﻪ ﭼﻮن ﻣﺎر ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﻣﺴﺖ ﺷﻮد‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ ﻋﻘﻞ از ﺳﺮ هﺸﻴﺎر ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﺁﻣﺪﻩ ﻣﺤﺮاب دو اﺑﺮوﯼ ﺗﻮ دﻳﺪ‬

‫دﻟﺶ از دﺳﺖ ﺑﺒﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ زﻧﺎر ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻣﺮدن از ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻣﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ‬

‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﺪق ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁزار ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﺮد ﮔﻞ ﺑﺴﺘﺎن اﻣﻴﺪﯼ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﺎر ﺑﺮﻓﺖ‬

‫ﻋﺸﻖ در دل ﻣﺎﻧﺪ و ﻳﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ در دل ﻣﺎﻧﺪ و ﻳﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫دوﺳﺘﺎن دﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫اﯼ ﻋﺠﺐ ﮔﺮ ﻣﻦ رﺳﻢ در ﮐﺎم دل‬

‫ﮐﯽ رﺳﻢ ﭼﻮن روزﮔﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫ﺑﺨﺖ و راﯼ و زور و زر ﺑﻮدم درﻳﻎ‬

‫ﮐﺎﻧﺪر اﻳﻦ ﻏﻢ هﺮ ﭼﻬﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫ﻋﺸﻖ و ﺳﻮدا و هﻮس در ﺳﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﺻﺒﺮ و ﺁرام و ﻗﺮار از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻣﻦ از ﭘﺎﯼ اﻧﺪرﺁﻳﻢ ﮔﻮ درﺁﯼ‬

‫ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ ﺻﺪ هﺰار از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻴﻢ ﺟﺎن ﮐﺎﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﻮﻧﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‬

‫ور ﻧﻪ اﻳﻦ دل ﭼﻨﺪ ﺑﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫ﻣﺮﮐﺐ ﺳﻮدا ﺟﻬﺎﻧﻴﺪن ﭼﻪ ﺳﻮد‬

‫ﭼﻮن زﻣﺎم اﺧﺘﻴﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺑﺎ ﻳﺎر ﻋﺸﻖ ﺁﺳﺎن ﺑﻮد‬

‫ﻋﺸﻖ ﺑﺎز اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﻳﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫دﻟﻢ از دﺳﺖ ﻏﻤﺖ داﻣﻦ ﺻﺤﺮا ﺑﮕﺮﻓﺖ‬ ‫دﻟﻢ از دﺳﺖ ﻏﻤﺖ داﻣﻦ ﺻﺤﺮا ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫ﻏﻤﺖ از ﺳﺮ ﻧﻨﻬﻢ ﮔﺮ دﻟﺖ از ﻣﺎ ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫ﺧﺎل ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺗﻮ از ﺑﻨﺪﻩ ﭼﺮا در ﺧﻂ ﺷﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ از دود دﻟﻢ روﯼ ﺗﻮ ﺳﻮدا ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫دوش ﭼﻮن ﻣﺸﻌﻠﻪ ﺷﻮق ﺗﻮ ﺑﮕﺮﻓﺖ وﺟﻮد‬

‫ﺳﺎﻳﻪاﯼ در دﻟﻢ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺻﺪ ﺟﺎ ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫ﺑﻪ دم ﺳﺮد ﺳﺤﺮﮔﺎهﯽ ﻣﻦ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺖ‬

‫هﺮ ﭼﺮاﻏﯽ ﮐﻪ زﻣﻴﻦ از دل ﺻﻬﺒﺎ ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫اﻟﻐﻴﺎث از ﻣﻦ دل ﺳﻮﺧﺘﻪ اﯼ ﺳﻨﮕﻴﻦ دل‬

‫در ﺗﻮ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن در دل ﺧﺎرا ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫دل ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﻣﺎ ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ از ﺷﻮق ﺗﻮ در ﺗﺎب ﮐﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫ﺑﺮﺑﻮد اﻧﺪﻩ ﺗﻮ ﺻﺒﺮم و ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺮﺑﻮد‬

‫ﺑﮕﺮﻓﺖ اﻧﺪﻩ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﻢ و زﻳﺒﺎ ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫دل ﺳﻌﺪﯼ هﻤﻪ ز اﻳﺎم ﺑﻼ ﭘﺮهﻴﺰد‬

‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻳﺎرا ﺑﮕﺮﻓﺖ‬

‫ﭼﺸﻤﺖ ﭼﻮ ﺗﻴﻎ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮن ﺧﻮار ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﭼﺸﻤﺖ ﭼﻮ ﺗﻴﻎ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮن ﺧﻮار ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻋﻘﻞ و هﻮش ﺧﻠﻖ ﺑﻪ ﭘﻴﮑﺎر ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ز ﺳﻮز درد ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺎد درﻧﻬﺎد‬

‫ﻣﻤﻦ ز دﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ زﻧﺎر ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻨﺎﯼ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺧﺮاب ﮐﺮد‬

‫ﺟﻮرت در اﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﺷﻮرﯼ ز وﺻﻒ روﯼ ﺗﻮ در ﺧﺎﻧﮕﻪ ﻓﺘﺎد‬

‫ﺻﻮﻓﯽ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻤﺎر ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﺑﺎ هﺮ ﮐﻪ ﻣﺸﻮرت ﮐﻨﻢ از ﺟﻮر ﺁن ﺻﻨﻢ‬

‫ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺒﺎﻳﺪت دل از اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫دل ﺑﺮﺗﻮاﻧﻢ از ﺳﺮ و ﺟﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﭼﺸﻢ‬

‫ﻧﺘﻮاﻧﻢ از ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻳﺎر ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺧﻔﻴﻪ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺧﻮرد ﺑﺎرهﺎ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎر ﭘﺮدﻩ از ﺳﺮ اﺳﺮار ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ دﻻرام دﻳﺪ از دﻟﺶ ﺁرام رﻓﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ دﻻرام دﻳﺪ از دﻟﺶ ﺁرام رﻓﺖ‬

‫ﭼﺸﻢ ﻧﺪارد ﺧﻼص هﺮ ﮐﻪ در اﻳﻦ دام رﻓﺖ‬

‫ﻳﺎد ﺗﻮ ﻣﯽرﻓﺖ و ﻣﺎ ﻋﺎﺷﻖ و ﺑﯽدل ﺑﺪﻳﻢ‬

‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﯽ ﮐﺎر ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﻓﺖ‬

‫ﻣﺎﻩ ﻧﺘﺎﺑﺪ ﺑﻪ روز ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎﻓﺖ‬

‫ﺳﺮو ﻧﺮوﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺎم ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎم رﻓﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﺸﻌﻠﻪاﯼ ﺑﺮﻓﺮوﺧﺖ ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺧﺮﻣﻦ ﺧﺎﺻﺎن ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺧﺎﻧﮕﻪ ﻋﺎم رﻓﺖ‬

‫ﻋﺎرف ﻣﺠﻤﻮع را در ﭘﺲ دﻳﻮار ﺻﺒﺮ‬

‫ﻃﺎﻗﺖ ﺻﺒﺮش ﻧﺒﻮد ﻧﻨﮓ ﺷﺪ و ﻧﺎم رﻓﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﺁرم دﻣﯽ‬

‫ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮ ﺁن دﻣﺴﺖ ﺑﺎﻗﯽ اﻳﺎم رﻓﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ هﻮاﻳﯽ ﻧﭙﺨﺖ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻓﺮاﻗﯽ ﻧﺴﻮﺧﺖ‬

‫ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ از ﺟﻬﺎن ﭼﻮن ﺑﺮود ﺧﺎم رﻓﺖ‬

‫ﻣﺎ ﻗﺪم از ﺳﺮ ﮐﻨﻴﻢ در ﻃﻠﺐ دوﺳﺘﺎن‬

‫راﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺒﺮد هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻗﺪام رﻓﺖ‬

‫هﻤﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﻞ ﻧﮑﺮدﯼ وﻟﯽ‬

‫ﻣﯽ ﭼﻮ ﻓﺮوﺷﺪ ﺑﻪ ﮐﺎم ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﻧﺎﮐﺎم رﻓﺖ‬

‫اﯼ ﮐﺴﻮت زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ ﭼﺎﻻﮐﺖ‬ ‫اﯼ ﮐﺴﻮت زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ ﭼﺎﻻﮐﺖ‬

‫زﻳﺒﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺪ دﻳﺪ اﻻ ﻧﻈﺮ ﭘﺎﮐﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻣﻨﺰﻟﺘﯽ دارم ﺑﺮ ﺧﺎﮎ درت ﻣﻴﺮم‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﺬر ﺑﺎﺷﺪ ﻳﮏ روز ﺑﺮ ﺁن ﺧﺎﮐﺖ‬

‫داﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﺮم روزﯼ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬

‫هﻢ در ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺰﻧﺪم دﺳﺖ ﻣﻦ و ﻓﺘﺮاﮐﺖ‬

‫اﯼ ﭼﺸﻢ ﺧﺮد ﺣﻴﺮان در ﻣﻨﻈﺮ ﻣﻄﺒﻮﻋﺖ‬

‫وﯼ دﺳﺖ ﻧﻈﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ از داﻣﻦ ادراﮐﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﺎوﻳﺰم ﺑﺎ ﻣﺎر ﺳﺮ زﻟﻔﺖ‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪم ﭘﻴﺶ ﻟﺐ ﺿﺤﺎﮐﺖ‬

‫ﻣﻪ روﯼ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﺠﻞ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﮔﺮ ﭘﺮﺗﻮ روﯼ اﻓﺘﺪ ﺑﺮ ﻃﺎرم اﻓﻼﮐﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﯽ ﻓﻀﻠﺴﺖ ﺑﺮ اﺻﺤﺎﺑﺖ‬

‫ور ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺴﻮزاﻧﯽ ﺣﮑﻤﺴﺖ ﺑﺮ اﻣﻼﮐﺖ‬

‫ﺧﻮن هﻤﻪ ﮐﺲ رﻳﺰﯼ از ﮐﺲ ﻧﺒﻮد ﺑﻴﻤﺖ‬

‫ﺟﺮم هﻤﻪ ﮐﺲ ﺑﺨﺸﯽ از ﮐﺲ ﻧﺒﻮد ﺑﺎﮐﺖ‬

‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺟﻔﺎ ﺧﻮاهﯽ ﻣﯽﮐﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﮔﺮدد‬

‫ﻏﻢ ﮔﺮد دل ﺳﻌﺪﯼ ﺑﺎ ﻳﺎد ﻃﺮﺑﻨﺎﮐﺖ‬

‫اﻳﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ ﻗﻴﺎﻣﺘﺴﺖ ﻧﻪ ﻗﺎﻣﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ ﻗﻴﺎﻣﺘﺴﺖ ﻧﻪ ﻗﺎﻣﺖ‬

‫وﻳﻦ ﻧﻪ ﺗﺒﺴﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﺰﺳﺖ و ﮐﺮاﻣﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ روﯼ ﭼﻮن ﻗﻤﺮت ﮐﺮد‬

‫ﺳﻴﻨﻪ ﺳﭙﺮ ﮐﺮد ﭘﻴﺶ ﺗﻴﺮ ﻣﻼﻣﺖ‬

‫هﺮ ﺷﺐ و روزﯼ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﯽرود از ﻋﻤﺮ‬

‫ﺑﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﻣﯽرود هﺰار ﻧﺪاﻣﺖ‬

‫ﻋﻤﺮ ﻧﺒﻮد ﺁن ﭼﻪ ﻏﺎﻓﻞ از ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ‬

‫ﺑﺎﻗﯽ ﻋﻤﺮ اﻳﺴﺘﺎدﻩام ﺑﻪ ﻏﺮاﻣﺖ‬

‫ﺳﺮو ﺧﺮاﻣﺎن ﭼﻮ ﻗﺪ ﻣﻌﺘﺪﻟﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁن هﻤﻪ وﺻﻔﺶ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﻣﺖ‬

‫ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ اﻓﺘﺎد‬

‫ﻋﺰم رﺣﻴﻠﺶ ﺑﺪل ﺷﻮد ﺑﻪ اﻗﺎﻣﺖ‬

‫اهﻞ ﻓﺮﻳﻘﻴﻦ در ﺗﻮ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮوﯼ در ﺣﺴﺎﺑﮕﺎﻩ ﻗﻴﺎﻣﺖ‬

‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺳﺨﺘﯽ و ﻧﺎﻣﺮادﯼ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﭘﺴﻨﺪﯼ ﺳﻌﺎدﺗﺴﺖ و ﺳﻼم‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﯼ ﮐﻪ رﺣﻤﺖ ﻣﯽﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﻨﺖ‬ ‫اﯼ ﮐﻪ رﺣﻤﺖ ﻣﯽﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﻨﺖ‬

‫ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﺟﺎن و رﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﺗﻨﺖ‬

‫ﻗﺎﻣﺘﺖ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ دﻟﺒﻨﺪﺳﺖ و ﺧﻮب‬

‫ﻳﺎ ﺳﺨﻦ ﻳﺎ ﺁﻣﺪن ﻳﺎ رﻓﺘﻨﺖ‬

‫ﺷﺮﻣﺶ از روﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻓﺘﺎب‬

‫ﮐﺎﻧﺪرﺁﻳﺪ ﺑﺎﻣﺪاد از روزﻧﺖ‬

‫ﺣﺴﻦ اﻧﺪاﻣﺖ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﺷﺮح‬

‫ﺧﻮد ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﻴﺮاهﻨﺖ‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺖ از ﮔﻞ ﺧﺮﻣﻨﺴﺖ‬

‫رﺣﻤﺘﯽ ﮐﻦ ﺑﺮ ﮔﺪاﯼ ﺧﺮﻣﻨﺖ‬

‫ﻣﺎﻩ روﻳﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ‬

‫ﺳﻴﺮﺗﯽ ﭼﻮن ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﺤﺴﻨﺖ‬

‫اﯼ ﺟﻤﺎل ﮐﻌﺒﻪ روﻳﯽ ﺑﺎز ﮐﻦ‬

‫ﺗﺎ ﻃﻮاﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﭘﻴﺮاﻣﻨﺖ‬

‫دﺳﺖ ﮔﻴﺮ اﻳﻦ ﭘﻨﺞ روزم در ﺣﻴﺎت‬

‫ﺗﺎ ﻧﮕﻴﺮم در ﻗﻴﺎﻣﺖ داﻣﻨﺖ‬

‫ﻋﺰم دارم ﮐﺰ دﻟﺖ ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻢ‬

‫و اﻧﺪرون ﺟﺎن ﺑﺴﺎزم ﻣﺴﮑﻨﺖ‬

‫درد دل ﺑﺎ ﺳﻨﮓ دل ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻪ ﺳﻮد‬

‫ﺑﺎد ﺳﺮدﯼ ﻣﯽدﻣﻢ در ﺁهﻨﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ از ﺟﻮرت ﺑﺮﻳﺰم ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﮔﻔﺖ ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ در ﮔﺮدﻧﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺗﺶ درزﻧﻢ ﺁﻓﺎق را‬

‫ﮔﻔﺖ ﺳﻌﺪﯼ درﻧﮕﻴﺮد ﺑﺎ ﻣﻨﺖ‬

‫ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺧﺪاﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ‬ ‫ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺧﺪاﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ‬

‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻟﺒﺴﺖ و دﻧﺪاﻧﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﮔﻢ ﺷﺪﺳﺖ ﻳﻮﺳﻒ دل‬

‫ﮔﻮ ﺑﺒﻴﻦ در ﭼﻪ زﻧﺨﺪاﻧﺖ‬

‫ﻓﺘﻨﻪ در ﭘﺎرس ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺧﻴﺰد‬

‫ﻣﮕﺮ از ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﻓﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﺳﺮو اﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺪﯼ و ﺷﺪﯼ‬

‫ﻧﺮﺳﻴﺪﯼ ﺑﮕﺮد ﺟﻮﻻﻧﺖ‬

‫ﺷﺐ ﺗﻮ روز دﻳﮕﺮان ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﻔﺘﺎﺑﺴﺖ در ﺷﺒﺴﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﺗﺎ ﮐﯽ اﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎن روﺣﺎﻧﯽ‬

‫ﮔﻠﻪ از دﺳﺖ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺒﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻠﺒﻼﻧﻴﻢ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﮕﺬار‬

‫ﺗﺎ ﺑﻨﺎﻟﻴﻢ در ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﮔﺮ هﺰارم ﺟﻔﺎ و ﺟﻮر ﮐﻨﯽ‬

‫دوﺳﺖ دارم هﺰار ﭼﻨﺪاﻧﺖ‬

‫ﺁزﻣﻮدﻳﻢ زور ﺑﺎزوﯼ ﺻﺒﺮ‬

‫و ﺁﺑﮕﻴﻨﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺳﻨﺪاﻧﺖ‬

‫ﺗﻮ وﻓﺎ ﮔﺮ ﮐﻨﯽ و ﮔﺮ ﻧﮑﻨﯽ‬

‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺑﺮﻳﻢ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﮋدﻩ از ﻣﻦ ﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺷﺎدﯼ وﺻﻞ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻤﻴﺮم ﺑﻪ درد هﺠﺮاﻧﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ زﻧﺪﻩ ﻋﺎرﻓﯽ ﺑﺎﺷﯽ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮﺁﻳﺪ در اﻳﻦ ﻃﻠﺐ ﺟﺎﻧﺖ‬

‫اﯼ ﺟﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﮔﻮﯼ ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎﻧﺖ‬ ‫اﯼ ﺟﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﮔﻮﯼ ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻴﺮون ﻧﺮود ﮔﻮﻳﯽ ﮐﺎﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﻣﻴﺪاﻧﺖ‬

‫روز هﻤﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﮐﺮد از ﮐﻮﻩ و ﺷﺐ ﻣﺎ را‬

‫ﺳﺮ ﺑﺮﻧﮑﻨﺪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﻻ ز ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﺖ‬

‫ﺟﺎن در ﺗﻦ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن از ذوق ﺑﻪ رﻗﺺ ﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﻮن ﺑﺎد ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﺪ ﺷﺎﺧﯽ ز ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺖ‬

‫دﻳﻮار ﺳﺮاﻳﺖ را ﻧﻘﺎش ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺗﻮ زﻳﻨﺖ اﻳﻮاﻧﯽ ﻧﻪ ﺻﻮرت اﻳﻮاﻧﺖ‬

‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﯽﺳﻮزد ﺑﺮ ﻣﻦ دل ﺳﻨﮕﻴﻨﺖ‬

‫ﮔﻮﻳﯽ دل ﻣﻦ ﺳﻨﮕﻴﺴﺖ در ﭼﺎﻩ زﻧﺨﺪاﻧﺖ‬

‫ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ ﺁﺳﺎﻧﺴﺖ اﻧﺪر ﻧﻈﺮت ﻟﻴﮑﻦ‬

‫اﻳﻦ ﻻﺷﻪ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻢ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﺎ داغ ﺗﻮ رﻧﺠﻮرﯼ ﺑﻪ ﮐﺰ ﻧﻈﺮت دورﯼ‬

‫ﭘﻴﺶ ﻗﺪﻣﺖ ﻣﺮدن ﺧﻮﺷﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ هﺠﺮاﻧﺖ‬

‫اﯼ ﺑﺎدﻳﻪ هﺠﺮان ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺣﺮم ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻋﺸﺎق ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ از ﺧﺎر ﻣﻐﻴﻼﻧﺖ‬

‫دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ از ﻓﺘﻨﻪ ﺣﺬر ﮐﺮدن‬

‫زان ﮔﻪ ﮐﻪ دراﻓﺘﺎدم ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺖ ﻓﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺮﮔﺶ ﻧﺒﻮد هﺮﮔﺰ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺟﺎن دارد ﺑﻞ دوﺳﺘﺘﺮ از ﺟﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻮ ذواﻟﻘﺮﻧﻴﻦ ﺁﻓﺎق ﺑﮕﺮدﻳﺪﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﻣﻴﺮد ﺑﺮ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﻮان‬

‫ﺟﺎن و ﺗﻨﻢ اﯼ دوﺳﺖ ﻓﺪاﯼ ﺗﻦ و ﺟﺎﻧﺖ‬ ‫ﺟﺎن و ﺗﻨﻢ اﯼ دوﺳﺖ ﻓﺪاﯼ ﺗﻦ و ﺟﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﻮﻳﯽ ﻧﻔﺮوﺷﻢ ﺑﻪ هﻤﻪ ﻣﻠﮏ ﺟﻬﺎﻧﺖ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻨﺘﺮ از اﻳﻦ ﻟﺐ ﻧﺸﻴﻨﺪم ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﺷﮑﺮﯼ ﻳﺎ ﻋﺴﻠﺴﺖ ﺁب دهﺎﻧﺖ‬

‫ﻳﮏ روز ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﻦ و ﺗﻴﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻧﺪاز‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻔﺮج ﺑﮑﻨﻢ دﺳﺖ و ﮐﻤﺎﻧﺖ‬

‫ﮔﺮ راﻩ ﺑﮕﺮداﻧﯽ و ﮔﺮ روﯼ ﺑﭙﻮﺷﯽ‬

‫ﻣﻦ ﻣﯽﻧﮕﺮم ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﮕﺮاﻧﺖ‬

‫ﺑﺮ ﺳﺮو ﻧﺒﺎﺷﺪ رخ ﭼﻮن ﻣﺎﻩ ﻣﻨﻴﺮت‬

‫ﺑﺮ ﻣﺎﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻗﺪ ﭼﻮن ﺳﺮو رواﻧﺖ‬

‫ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ در وﺻﻒ ﻧﻴﺎﻳﯽ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﺑﮕﻔﺘﻴﻢ و ﻧﮑﺮدﻳﻢ ﺑﻴﺎﻧﺖ‬

‫هﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﮐﻨﺪ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺎ را‬

‫ﻣﻌﺬور ﺑﺪارﻧﺪ ﭼﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻋﻴﺎﻧﺖ‬

‫ﺣﻴﻔﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ روﯼ ﻧﮕﺎرﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﯽ‬

‫ﺳﻮدﯼ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﮐﻴﻦ رﺳﺪ ﺁﺧﺮ ﭼﻪ زﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﺎزﺁﯼ ﮐﻪ در دﻳﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪﺳﺖ ﺧﻴﺎﻟﺖ‬

‫ﺑﻨﺸﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﮕﺮﻓﺘﺴﺖ ﻧﺸﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ دﻟﯽ از دﺳﺖ ﺑﺪادن‬

‫از ﺟﺎن رﻣﻘﯽ دارم و هﻢ ﺑﺮﺧﯽ ﺟﺎﻧﺖ‬

‫دﺷﻨﺎم ﮐﺮم ﮐﺮدﯼ و ﮔﻔﺘﯽ و ﺷﻨﻴﺪم‬

‫ﺧﺮم ﺗﻦ ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺖ راﻩ ﺑﺮون ﺁﻣﺪن ز ﻣﻴﺪاﻧﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺖ راﻩ ﺑﺮون ﺁﻣﺪن ز ﻣﻴﺪاﻧﺖ‬

‫ﺿﺮورﺗﺴﺖ ﭼﻮ ﮔﻮﯼ اﺣﺘﻤﺎل ﭼﻮﮔﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺑﺮﻳﺪن از ﺗﻮ اﻣﻴﺪ‬

‫ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﭘﻴﻤﺎﻧﺖ‬

‫ﮔﺮم هﻼﮎ ﭘﺴﻨﺪﯼ ورم ﺑﻘﺎ ﺑﺨﺸﯽ‬

‫ﺑﻪ هﺮ ﭼﻪ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﯽ ﻧﺎﻓﺬﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺖ‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﻋﻴﺪ هﻤﺎﻳﻮن ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﺑﺎزﺁﻳﯽ‬

‫ﺑﺨﻴﻠﻢ ار ﻧﮑﻨﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﻪ دوهﻔﺘﻪ ﻧﺪارد ﻓﺮوغ ﭼﻨﺪاﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب ﮐﻪ ﻣﯽﺗﺎﺑﺪ از ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻧﻪ ﺳﺮو ﮐﻪ ﻃﻮﺑﯽ ﺑﺮﺁﻣﺪﯼ در ﺑﺎغ‬

‫ﺧﺠﻞ ﺷﺪﯼ ﭼﻮ ﺑﺪﻳﺪﯼ ﻗﺪ ﺧﺮاﻣﺎﻧﺖ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ دﻟﯽ ﻧﻴﻨﺪازد‬

‫ﮐﻪ ﺑﯽدﻟﺶ ﻧﮑﻨﺪ ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﻓﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﻏﻼم هﻤﺖ ﺷﻨﮕﻮﻟﻴﺎن و رﻧﺪاﻧﻢ‬

‫ﻧﻪ زاهﺪان ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﭘﻨﻬﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻴﺎ و ﮔﺮ هﻤﻪ ﺑﺪ ﮐﺮدﻩاﯼ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﺖ ﺑﺎد‬

‫دﻋﺎﯼ ﻧﻴﮑﺎن از ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎت ﮐﻪ ﮔﺮ ﺳﺮ ﻓﺪا ﮐﻨﺪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻣﻘﺼﺮﺳﺖ هﻨﻮز از اداﯼ اﺣﺴﺎﻧﺖ‬

‫ﭼﻪ ﻟﻄﻴﻔﺴﺖ ﻗﺒﺎ ﺑﺮ ﺗﻦ ﭼﻮن ﺳﺮو رواﻧﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﻟﻄﻴﻔﺴﺖ ﻗﺒﺎ ﺑﺮ ﺗﻦ ﭼﻮن ﺳﺮو رواﻧﺖ‬

‫ﺁﻩ اﮔﺮ ﭼﻮن ﮐﻤﺮم دﺳﺖ رﺳﻴﺪﯼ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻧﺖ‬

‫در دﻟﻢ هﻴﭻ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻣﮕﺮ اﻧﺪﻳﺸﻪ وﺻﻠﺖ‬

‫ﺗﻮ ﻧﻪ ﺁﻧﯽ ﮐﻪ دﮔﺮ ﮐﺲ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاهﯽ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ را ﺳﺨﻦ ﺗﻠﺦ ﺑﮕﻮﻳﯽ‬

‫ﺳﺨﻦ ﺗﻠﺦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭼﻮ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺑﻪ دهﺎﻧﺖ‬

‫ﻧﻪ ﻣﻦ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺑﻪ هﻮادارﯼ روﻳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺗﻮ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎﻳﯽ و ﺧﻼﻳﻖ ﻧﮕﺮاﻧﺖ‬

‫در اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺒﺴﺘﻢ ﻗﻠﻢ وهﻢ ﺷﮑﺴﺘﻢ‬

‫ﮐﻪ ﺗﻮ زﻳﺒﺎﺗﺮ از ﺁﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﻢ وﺻﻒ و ﺑﻪ ﻳﺎﻧﺖ‬

‫ﺳﺮو را ﻗﺎﻣﺖ ﺧﻮﺑﺴﺖ و ﻗﻤﺮ را رخ زﻳﺒﺎ‬

‫ﺗﻮ ﻧﻪ ﺁﻧﯽ و ﻧﻪ اﻳﻨﯽ ﮐﻪ هﻢ اﻳﻨﺴﺖ و هﻢ ﺁﻧﺖ‬

‫اﯼ رﻗﻴﺐ ار ﻧﮕﺸﺎﻳﯽ در دﻟﺒﻨﺪ ﺑﻪ روﻳﻢ‬

‫اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﺎزﻧﻤﺎﻳﯽ ﮐﻪ دﻋﺎ ﮔﻔﺖ ﻓﻼﻧﺖ‬

‫ﻣﻦ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﺮ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ دﻋﺎﮔﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاهﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺗﻦ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﯽ ﺟﺎﻧﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﭼﺎرﻩ ﺛﺒﺎﺗﺴﺖ و ﻣﺪارا و ﺗﺤﻤﻞ‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﺎج ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺒﺮم ﺑﺎر ﮔﺮاﻧﺖ‬

‫ﺧﻮش ﻣﯽروﯼ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻦهﺎ ﻓﺪاﯼ ﺟﺎﻧﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﻣﯽروﯼ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻦهﺎ ﻓﺪاﯼ ﺟﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﺪهﻮش ﻣﯽﮔﺬارﯼ ﻳﺎران ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ‬

‫ﺁﻳﻴﻨﻪاﯼ ﻃﻠﺐ ﮐﻦ ﺗﺎ روﯼ ﺧﻮد ﺑﺒﻴﻨﯽ‬

‫وز ﺣﺴﻦ ﺧﻮد ﺑﻤﺎﻧﺪ اﻧﮕﺸﺖ در دهﺎﻧﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٨٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻗﺼﺪ ﺷﮑﺎر دارﯼ ﻳﺎ اﺗﻔﺎق ﺑﺴﺘﺎن‬

‫ﻋﺰﻣﯽ درﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﯽﮐﺸﺪ ﻋﻨﺎﻧﺖ‬

‫اﯼ ﮔﻠﺒﻦ ﺧﺮاﻣﺎن ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﻧﮕﻪ ﮐﻦ‬

‫ﺗﺎ ﺑﮕﺬرد ﻧﺴﻴﻤﯽ ﺑﺮ ﻣﺎ ز ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺖ‬

‫رﺧﺖ ﺳﺮاﯼ ﻋﻘﻠﻢ ﺗﺎراج ﺷﻮق ﮐﺮدﯼ‬

‫اﯼ دزد ﺁﺷﮑﺎرا ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ از ﻧﻬﺎﻧﺖ‬

‫هﺮ دم ﮐﻤﻨﺪ زﻟﻔﺖ ﺻﻴﺪﯼ دﮔﺮ ﺑﮕﻴﺮد‬

‫ﭘﻴﮑﺎن ﻏﻤﺰﻩ در دل ز اﺑﺮوﯼ ﭼﻮن ﮐﻤﺎﻧﺖ‬

‫داﻧﯽ ﭼﺮا ﻧﺨﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺣﺴﻨﯽ‬

‫ﺧﻔﺘﻦ ﺣﺮام ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﺎ را ﻧﻤﯽﺑﺮازد ﺑﺎ وﺻﻠﺖ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ‬

‫ﻣﺮﻏﯽ ﻟﺒﻘﺘﺮ از ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ هﻢ ﺁﺷﻴﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ ﻣﯽﻧﺨﻮاهﻢ‬

‫ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮم ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﻦ ﻓﺘﻨﻪ زﻣﺎﻧﻢ وان دوﺳﺘﺎن ﮐﻪ دارﯼ‬

‫ﺑﯽ ﺷﮏ ﻧﮕﺎﻩ دارﻧﺪ از ﻓﺘﻨﻪ زﻣﺎﻧﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ دوﺳﺖ دارﯼ ﺁزاد ﺑﺎش و اﻳﻤﻦ‬

‫ور دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎ هﺮ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎﻧﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﻃﻠﺒﯽ ﻓﺪاﯼ ﺟﺎﻧﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﻃﻠﺒﯽ ﻓﺪاﯼ ﺟﺎﻧﺖ‬

‫ﺳﻬﻠﺴﺖ ﺟﻮاب اﻣﺘﺤﺎﻧﺖ‬

‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ ار ﻓﺮوﺷﻢ‬

‫ﻳﮏ ﻣﻮﯼ ﺑﻪ هﺮ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﺎ ﺁن ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻬﺮ ﮐﺲ ﻧﺪارﯼ‬

‫ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ‬

‫وﻳﻦ ﺳﺮ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ اﯼ ﺳﺘﻤﮑﺎر‬

‫ﺑﺲ ﺳﺮ ﺑﺮود در ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﺲ ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻪ در زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺷﺪ‬

‫از روﯼ ﭼﻮ ﻣﺎﻩ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ‬

‫ﻣﻦ در ﺗﻮ رﺳﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺪ هﻴﻬﺎت‬

‫ﮐﺰ ﺑﺎد ﺳﺒﻖ ﺑﺮد ﻋﻨﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﯽ ﻳﺎد ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻢ زﻣﺎﻧﯽ‬

‫ﺗﺎ ﻳﺎد ﮐﻨﻢ دﮔﺮ زﻣﺎﻧﺖ‬

‫ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮان ﮐﻨﻨﺪ و ﺣﻴﻔﺴﺖ‬

‫ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺮو ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺖ‬

‫و اﺑﺮو ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ اﯼ ﭘﺮﯼ زاد‬

‫در ﺻﻴﺪ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﻤﺎﻧﺖ‬

‫ﮔﻮﻳﯽ ﺑﺪن ﺿﻌﻴﻒ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻧﻘﺸﻴﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻣﻴﺎﻧﺖ‬

‫ﮔﺮ واﺳﻄﻪ ﺳﺨﻦ ﻧﺒﻮدﯼ‬

‫در وهﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪﯼ دهﺎﻧﺖ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻨﺘﺮ از اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﻻ دهﻦ ﺷﮑﺮﻓﺸﺎﻧﺖ‬

‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺻﻠﺤﺴﺖ و دوﺳﺘﯽ و ﻋﻨﺎﻳﺖ‬ ‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺻﻠﺤﺴﺖ و دوﺳﺘﯽ و ﻋﻨﺎﻳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺷﺮط ﺁن ﮐﻪ ﻧﮕﻮﻳﻴﻢ از ﺁن ﭼﻪ رﻓﺖ ﺣﮑﺎﻳﺖ‬

‫ﺑﺮ اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﮔﺮد ﻋﺸﻖ ﻧﮕﺮدم‬

‫ﻗﻀﺎﯼ ﻋﺸﻖ درﺁﻣﺪ ﺑﺪوﺧﺖ ﭼﺸﻢ دراﻳﺖ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٩٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﻼﻣﺖ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺪﺳﺖ و ﺣﺴﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻏﺎﻳﺖ‬

‫ز ﺣﺮص ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﺗﻮ رﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ دﻩ‬

‫ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺳﻌﯽ ﺿﻌﻴﻔﺴﺖ ﺑﯽ ﭼﺮاغ هﺪاﻳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺘﺮ هﻼﮎ ﺟﺎن ﮔﺮاﻣﯽ‬

‫هﺰار ﺑﺎرﻩ ﮐﻪ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ‬

‫ﺟﻨﺎﻳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﮑﺮدم اﮔﺮ درﺳﺖ ﺑﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻓﺮاق روﯼ ﺗﻮ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺴﺴﺖ ﺣﺪ ﺟﻨﺎﻳﺖ‬

‫ﺑﻪ هﻴﭻ روﯼ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺧﻼف راﯼ ﺗﻮ ﮐﺮدن‬

‫ﮐﺠﺎ ﺑﺮم ﮔﻠﻪ از دﺳﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻩ وﻻﻳﺖ‬

‫ﺑﻪ هﻴﭻ ﺻﻮرﺗﯽ اﻧﺪرﻧﺒﺎﺷﺪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﻌﻨﯽ‬

‫ﺑﻪ هﻴﭻ ﺳﻮرﺗﯽ اﻧﺪرﻧﺒﺎﺷﺪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺁﻳﺖ‬

‫ﮐﻤﺎل ﺣﺴﻦ وﺟﻮدت ﺑﻪ وﺻﻒ راﺳﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ هﻢ ﺁﻳﻨﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ ﺣﮑﺎﻳﺖ‬

‫ﻣﺮا ﺳﺨﻦ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ رﺳﻴﺪ و ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن‬

‫هﻨﻮز وﺻﻒ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬

‫ﻓﺮاﻗﻨﺎﻣﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ هﻴﭻ ﮔﻮش ﻧﻴﺎﻣﺪ‬

‫ﮐﻪ دردﯼ از ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ در او ﻧﮑﺮد ﺳﺮاﻳﺖ‬

‫ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻬﺎدﻳﻢ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ و راﻳﺖ‬ ‫ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻬﺎدﻳﻢ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ و راﻳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻨﺪ راﯼ ﺟﻬﺎن ﺁراﻳﺖ‬

‫ﺗﻮ ﺑﻪ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻓﺮود ﺁﻣﺪﯼ و ﺧﻴﻤﻪ زدﯼ‬

‫ﮐﺲ دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻴﺮد ﺟﺎﻳﺖ‬

‫هﻤﭽﻮ ﻣﺴﺘﺴﻘﯽ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮﺷﻴﻦ زﻻل‬

‫ﺳﻴﺮ ﻧﺘﻮان ﺷﺪن از دﻳﺪن ﻣﻬﺮاﻓﺰاﻳﺖ‬

‫روزﮔﺎرﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ در ﺳﺮ دارم‬

‫ﻣﮕﺮم ﺳﺮ ﺑﺮود ﺗﺎ ﺑﺮود ﺳﻮداﻳﺖ‬

‫ﻗﺪر ﺁن ﺧﺎﮎ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺑﺮ او ﻣﯽﮔﺬرﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ وﻗﺖ هﻤﯽ ﺑﻮﺳﻪ دهﺪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﺖ‬

‫دوﺳﺘﺎن ﻋﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪم ﮐﻪ ﻧﺒﻮدﯼ هﺸﻴﺎر‬

‫ﺗﺎ ﻓﺮورﻓﺖ ﺑﻪ ﮔﻞ ﭘﺎﯼ ﺟﻬﺎن ﭘﻴﻤﺎﻳﺖ‬

‫ﭼﺸﻢ در ﺳﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺁﻳﺪ و ﺟﺎن در ﺗﻦ ﺷﺨﺺ ﮔﺮ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﮑﻨﺪ ﺻﻮرت ﺟﺎن ﺁﺳﺎﻳﺖ‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ در او ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺴﺖ‬

‫هﻢ در ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺗﻮان دﻳﺪ ﻣﮕﺮ هﻤﺘﺎﻳﺖ‬

‫روز ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم رﻩ ﺻﺤﺮا ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫ﺧﻴﺰ ﺗﺎ ﺳﺮو ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺧﺠﻞ از ﺑﺎﻻﻳﺖ‬

‫دوش در واﻗﻌﻪ دﻳﺪم ﮐﻪ ﻧﮕﺎرﻳﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﻮش ﻣﮑﻦ ﺑﺮ ﺳﺨﻦ اﻋﺪاﻳﺖ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق دﻳﺪار ﻣﻦ ﺁن ﮔﻪ ﺑﺎﺷﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ و ﺑﻪ ﻋﻘﺒﯽ ﻧﺒﻮد ﭘﺮواﻳﺖ‬

‫ﻃﺎﻟﺐ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ از ﺷﻴﺮ ﻧﮕﺮداﻧﺪ روﯼ‬

‫ﻳﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﮕﺮدد راﻳﺖ‬

‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﺟﺎن ﻣﻦ ﻓﺪاﯼ ﺗﻮ ﺑﺎد‬ ‫ﺟﺎن ﻣﻦ ﺟﺎن ﻣﻦ ﻓﺪاﯼ ﺗﻮ ﺑﺎد‬

‫هﻴﭽﺖ از دوﺳﺘﺎن ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻳﺎد‬

‫ﻣﯽ روﯼ و اﻟﺘﻔﺎت ﻣﯽﻧﮑﻨﯽ‬

‫ﺳﺮو هﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺮﻓﺖ ﺁزاد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٩١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺧﺪاﯼ ﺑﺮ ﭘﺪرﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﺮورد و ﻣﺎدرﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ زاد‬

‫ﺑﺨﺖ ﻧﻴﮑﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺘﻬﺎﯼ اﻣﻴﺪ‬

‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺎد و ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﻣﺮﺳﺎد‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﮐﺮد ﺁن ﮐﻪ ﻧﻘﺶ روﯼ ﺗﻮ ﺑﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ در ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﮕﺸﺎد‬

‫ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮم ﻋﻨﺎن ﺷﻪ روزﯼ‬

‫ﮔﻮﻳﻢ از دﺳﺖ ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن داد‬

‫ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ و ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ‬

‫دل ﻣﺎ ﺑﺎزﭘﺲ ﻧﺨﻮاهﯽ داد‬

‫ﻋﻘﻞ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺟﻮر ﻣﺰدور ﻣﯽﺑﺮد اﺳﺘﺎد‬

‫ﺁن ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﭘﺎﯼ ﻧﻨﻬﺎدﻩ ﺑﻮد ﺳﺮ ﺑﻨﻬﺎد‬

‫روﯼ در ﺧﺎﮎ رﻓﺖ و ﺳﺮ ﻧﻪ ﻋﺠﺐ‬

‫ﮐﻪ رود هﻢ در اﻳﻦ هﻮس ﺑﺮ ﺑﺎد‬

‫ﻣﺮغ وﺣﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﯽرﻣﻴﺪ از ﻗﻴﺪ‬

‫ﺑﺎ هﻤﻪ زﻳﺮﮐﯽ ﺑﻪ دام اﻓﺘﺎد‬

‫هﻤﻪ از دﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻓﺮﻳﺎد‬

‫روﯼ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﺑﻨﻬﻢ‬

‫ﮔﺮدم از ﻗﻴﺪ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺁزاد‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﭘﺎرس ﻣﻨﺰل هﺴﺖ‬

‫ﺷﺎم و روﻣﺴﺖ و ﺑﺼﺮﻩ و ﺑﻐﺪاد‬

‫دﺳﺖ از داﻣﻨﻢ ﻧﻤﯽدارد‬

‫ﺧﺎﮎ ﺷﻴﺮاز و ﺁب رﮐﻦ ﺁﺑﺎد‬

‫زان ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﺻﻮرت ﺧﻮﺑﻢ ﻧﻈﺮ اﻓﺘﺎد‬ ‫زان ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن ﺻﻮرت ﺧﻮﺑﻢ ﻧﻈﺮ اﻓﺘﺎد‬

‫از ﺻﻮرت ﺑﯽ ﻃﺎﻗﺘﻴﻢ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻓﺘﺎد‬

‫ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ از هﻤﻪ ﮐﺎرﯼ ﺑﻪ درﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ ﭼﻮ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ اﻓﺘﺎد‬

‫ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺸﻴﺪﺳﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺮدم‬

‫ﭼﻮن ﭘﺎﯼ ﺑﺪارم ﮐﻪ ز دﺳﺘﻢ ﺳﭙﺮ اﻓﺘﺎد‬

‫در ﺳﻮﺧﺘﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﺘﻮان داﺷﺘﻦ ﺁﺗﺶ‬

‫ﻣﺎ هﻴﭻ ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ و ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺑﻪ دراﻓﺘﺎد‬

‫ﺑﺎ هﺮ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮔﻔﺘﻢ از اوﺻﺎف ﺟﻤﻴﻠﺶ‬

‫ﻣﺸﺘﺎق ﭼﻨﺎن ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﯽﺧﺒﺮ اﻓﺘﺎد‬

‫هﺎن ﺗﺎ ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﺴﺘﺎﻧﺪ دﻟﺖ از دﺳﺖ‬

‫ﮐﺎن ﮐﺰ ﻏﻢ او ﮐﻮﻩ ﮔﺮﻓﺖ از ﮐﻤﺮ اﻓﺘﺎد‬

‫ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮان اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﮔﺮم ﭼﻮ ﺁﺗﺶ‬

‫داﻧﻨﺪ ﮐﻪ در ﺧﺮﻣﻦ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻓﺘﺎد‬

‫ﻧﻴﮑﻢ ﻧﻈﺮ اﻓﺘﺎد ﺑﺮ ﺁن ﻣﻨﻈﺮ ﻣﻄﺒﻮع‬

‫ﮐﺎول ﻧﻈﺮم هﺮ ﭼﻪ وﺟﻮد از ﻧﻈﺮ اﻓﺘﺎد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻪ ﺣﺮﻳﻒ ﻏﻢ او ﺑﻮد وﻟﻴﮑﻦ‬

‫ﺑﺎ رﺳﺘﻢ دﺳﺘﺎن ﺑﺰﻧﺪ هﺮ ﮐﻪ دراﻓﺘﺎد‬

‫ﻓﺮهﺎد را ﭼﻮ ﺑﺮ رخ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﻓﺘﺎد‬ ‫ﻓﺮهﺎد را ﭼﻮ ﺑﺮ رخ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﻓﺘﺎد‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫دودش ﺑﻪ ﺳﺮ درﺁﻣﺪ و از ﭘﺎﯼ درﻓﺘﺎد‬ ‫‪٩٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﺠﻨﻮن ز ﺟﺎم ﻃﻠﻌﺖ ﻟﻴﻠﯽ ﭼﻮ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ‬

‫ﻓﺎرغ ز ﻣﺎدر و ﭘﺪر و ﺳﻴﻢ و زر ﻓﺘﺎد‬

‫راﻣﻴﻦ ﭼﻮ اﺧﺘﻴﺎر ﻏﻢ ﻋﺸﻖ وﻳﺲ ﮐﺮد‬

‫ﻳﮏ ﺑﺎرﮔﯽ ﺟﺪا ز ﮐﻼﻩ و ﮐﻤﺮ ﻓﺘﺎد‬

‫واﻣﻖ ﭼﻮ ﮐﺎرش از ﻏﻢ ﻋﺬرا ﺑﻪ ﺟﺎن رﺳﻴﺪ‬

‫ﮐﺎرش ﻣﺪام ﺑﺎ ﻏﻢ و ﺁﻩ ﺳﺤﺮ ﻓﺘﺎد‬

‫زﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺻﺪ هﺰار ﮐﺲ از ﭘﻴﺮ و از ﺟﻮان‬

‫ﻣﺴﺖ از ﺷﺮاب ﻋﺸﻖ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﻓﺘﺎد‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺲ ﺷﺪﻧﺪ اﺳﻴﺮ ﮐﻤﻨﺪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ از ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺷﻮر و ﺷﺮ ﻓﺘﺎد‬

‫روزﯼ ﺑﻪ دﻟﺒﺮﯼ ﻧﻈﺮﯼ ﮐﺮد ﭼﺸﻢ ﻣﻦ‬

‫زان ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﻣﺮا دو ﺟﻬﺎن از ﻧﻈﺮ ﻓﺘﺎد‬

‫ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ ﺁن ﭼﻨﺎن ﺑﻪ دﻟﻢ درزد ﺁﺗﺸﯽ‬

‫ﮐﺰ وﯼ هﺰار ﺳﻮز ﻣﺮا در ﺟﮕﺮ ﻓﺘﺎد‬

‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﮕﻴﺮ اﮔﺮ ﺷﺪم ﺁﺷﻔﺘﻪ دل ز ﻋﺸﻖ‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﺴﯽ ز ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﻓﺘﺎد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ز ﺧﻠﻖ ﭼﻨﺪ ﻧﻬﺎن راز دل ﮐﻨﯽ‬

‫ﭼﻮن ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺑﻪ درﻓﺘﺎد‬

‫ﭘﻴﺶ روﻳﺖ ﻗﻤﺮ ﻧﻤﯽﺗﺎﺑﺪ‬ ‫ﭘﻴﺶ روﻳﺖ ﻗﻤﺮ ﻧﻤﯽﺗﺎﺑﺪ‬

‫ﺧﻮر ز ﺣﮑﻢ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻧﻤﯽﺗﺎﺑﺪ‬

‫ﺁﺗﺶ اﻧﺪر درون ﺷﺐ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺗﻨﻮرم ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﺎﺑﺪ‬

‫ﺑﺎر ﻋﺸﻘﺖ ﮐﺠﺎ ﮐﺸﺪ دل ﻣﻦ‬

‫ﮐﻪ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﻧﻤﯽﺗﺎﺑﺪ‬

‫ﻧﺎوﮎ ﻏﻤﺰﻩ ﺑﺮ دل ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻣﺰن اﯼ ﺟﺎن ﭼﻮ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺗﺎﺑﺪ‬

‫ﻣﻮﻳﺖ رهﺎ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮ هﻢ اوﻓﺘﺪ‬ ‫ﻣﻮﻳﺖ رهﺎ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮ هﻢ اوﻓﺘﺪ‬

‫ﮐﺸﻮب ﺣﺴﻦ روﯼ ﺗﻮ در ﻋﺎﻟﻢ اوﻓﺘﺪ‬

‫ﮔﺮ در ﺧﻴﺎل ﺧﻠﻖ ﭘﺮﯼ وار ﺑﮕﺬرﯼ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد در ﻧﻬﺎد ﺑﻨﯽ ﺁدم اوﻓﺘﺪ‬

‫اﻓﺘﺎدﻩ ﺗﻮ ﺷﺪ دﻟﻢ اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫در ﭘﺎﯼ ﻣﻔﮑﻨﺶ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ دل ﮐﻢ اوﻓﺘﺪ‬

‫در روﻳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺗﻴﻎ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﺸﺪ ﺑﻪ ﺟﻬﻞ‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ ﺑﻼ ﻣﺤﮑﻢ اوﻓﺘﺪ‬

‫ﻣﺸﮑﻦ دﻟﻢ ﮐﻪ ﺣﻘﻪ راز ﻧﻬﺎن ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ راز در ﮐﻒ ﻧﺎﻣﺤﺮم اوﻓﺘﺪ‬

‫وﻗﺘﺴﺖ اﮔﺮ ﺑﻴﺎﻳﯽ و ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺒﻢ ﻧﻬﯽ‬

‫ﭼﻨﺪم ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﯼ ﺗﻮ دم ﺑﺮ دم اوﻓﺘﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺻﺒﻮر ﺑﺎش ﺑﺮ اﻳﻦ رﻳﺶ دردﻧﺎﮎ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﺗﻔﺎق ﻳﮑﯽ ﻣﺮهﻢ اوﻓﺘﺪ‬

‫ﻧﻪ ﺁن ﺷﺒﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺲ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬ ‫ﻧﻪ ﺁن ﺷﺒﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺲ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺖ اﮔﺮ ذرﻩ در هﻮا ﮔﻨﺠﺪ‬ ‫‪٩٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮐﻼﻩ ﻧﺎز و ﺗﮑﺒﺮ ﺑﻨﻪ ﮐﻤﺮ ﺑﮕﺸﺎﯼ‬

‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺳﺮو ﻧﺪﻳﺪم ﮐﻪ در ﻗﺒﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬

‫ز ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ هﺠﺮان ﻣﭙﺮس در ﺷﺐ وﺻﻞ‬

‫ﻋﺘﺎب ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﺧﻠﻮت رﺿﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﻣﺮا ﺷﮑﺮ ﻣﻨﻪ و ﮔﻞ ﻣﺮﻳﺰ در ﻣﺠﻠﺲ‬

‫ﻣﻴﺎن ﺧﺴﺮو و ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺷﮑﺮ ﮐﺠﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﭼﻮ ﺷﻮر ﻋﺸﻖ درﺁﻣﺪ ﻗﺮار ﻋﻘﻞ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫درون ﻣﻤﻠﮑﺘﯽ ﭼﻮن دو ﭘﺎدﺷﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﻧﻤﺎﻧﺪ در ﺳﺮ ﺳﻌﺪﯼ ز ﺑﺎﻧﮓ رود و ﺳﺮود‬

‫ﻣﺠﺎل ﺁن ﮐﻪ دﮔﺮ ﭘﻨﺪ ﭘﺎرﺳﺎ ﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻃﻮﻣﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻃﻮﻣﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﺑﻴﺎن دوﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﺳﻤﺎع اﻧﺲ ﮐﻪ دﻳﻮاﻧﮕﺎن از ﺁن ﻣﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺳﻤﻊ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﻣﻴﺴﺮت ﻧﺸﻮد ﻋﺎﺷﻘﯽ و ﻣﺴﺘﻮرﯼ‬

‫ورع ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻤﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﭼﻨﺎن ﻓﺮاخ ﻧﺸﺴﺘﺴﺖ ﻳﺎر در دل ﺗﻨﮓ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻴﺶ زﺣﻤﺖ اﻏﻴﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﺗﻮ را ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ﻣﻦ ﺻﻔﺖ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﺮد‬

‫ﮐﻪ ﻋﺮض ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزار در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت هﻴﭻ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ دل ﻧﺪهﻢ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﻮرت دﻳﻮار در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﺧﺒﺮ ﮐﻪ ﻣﯽدهﺪ اﻣﺸﺐ رﻗﻴﺐ ﻣﺴﮑﻴﻦ را‬

‫ﮐﻪ ﺳﮓ ﺑﻪ زاوﻳﻪ ﻏﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺑﺎر ﺑﻮد هﻤﻨﺸﻴﻦ ﺧﺎر ﺑﻮد‬

‫ﭼﻮ در ﮐﻨﺎر ﺑﻮد ﺧﺎر در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﭼﻨﺎن ارادت و ﺷﻮﻗﺴﺖ در ﻣﻴﺎن دو دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺳﻌﯽ دﺷﻤﻦ ﺧﻮن ﺧﻮار در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ دل ﻧﻈﺮت ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﺳﺮ‬

‫ز ﺑﺮق ﺷﻌﻠﻪ دﻳﺪار در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ز دوﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﺗﻮ را هﺴﺖ ﺟﺎﯼ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺪا ﻣﻴﺎن ﺧﺮﻳﺪار در ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ‬

‫ﮐﺲ اﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ز ﻳﺎر و دﻳﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬ ‫ﮐﺲ اﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ز ﻳﺎر و دﻳﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫ﮐﻨﺪ هﺮﺁﻳﻨﻪ ﭼﻮن روزﮔﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫ﺗﻨﮑﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﺎرد ﮐﺸﻴﺪ زﺣﻤﺖ ﮔﻞ‬

‫ﻣﻼﻣﺘﺶ ﻧﮑﻨﻨﺪ ار ز ﺧﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺧﺼﻢ ﮐﺴﯽ ﮐﺰ ﺣﻴﻞ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺿﺮورﺗﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﭽﺎرﻩ وار ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫ﺑﻪ ﺁب ﺗﻴﻎ اﺟﻞ ﺗﺸﻨﺴﺖ ﻣﺮغ دﻟﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻴﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﻨﮓ ﺣﻮادث ﮐﺴﯽ ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬

‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﻗﺪر ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ ﭼﻮ ﻣﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫دﻟﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﭘﺲ اﻳﻦ ﺧﻮن ﭼﻴﺴﺖ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ‬

‫ﮐﻪ در دو دﻳﺪﻩ ﻳﺎﻗﻮت ﺑﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫ﮔﺮ از دﻳﺎر ﺑﻪ وﺣﺸﺖ ﻣﻠﻮل ﺷﺪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ز ﻳﺎر ﺑﺮﮔﺮدد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٩٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻃﺮﻓﻪ ﻣﯽدارﻧﺪ ﻳﺎران ﺻﺒﺮ ﻣﻦ ﺑﺮ داغ و درد‬ ‫ﻃﺮﻓﻪ ﻣﯽدارﻧﺪ ﻳﺎران ﺻﺒﺮ ﻣﻦ ﺑﺮ داغ و درد‬

‫داغ و دردﯼ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ از ﺑﺎغ ورد‬

‫دوﺳﺘﺎﻧﺖ را ﮐﻪ داغ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ دل ﺑﺴﻮﺧﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻪ دوزخ ﺑﮕﺬراﻧﯽ ﺁﺗﺸﯽ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺳﺮد‬

‫ﺣﺎﮐﻤﯽ ﮔﺮ ﻋﺪل ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﺎ ﻳﺎ ﺳﺘﻢ‬

‫ﺑﻨﺪﻩاﻳﻢ ار ﺻﻠﺢ ﺧﻮاهﯽ ﺟﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻳﺎ ﻧﺒﺮد‬

‫ﻋﻘﻞ را ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺑﺎن ﻃﺎﻗﺖ ﺳﺮﭘﻨﺠﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻗﻀﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ ﺟﻬﺪ ﻣﺮد‬

‫ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪت ﭼﺸﻢ از ﻧﮑﻮروﻳﺎن ﺑﺪوز‬

‫ﻋﺸﻖ ﻣﯽورزﯼ ﺑﺴﺎط ﻧﻴﮏ ﻧﺎﻣﯽ درﻧﻮرد‬

‫زهﺮﻩ ﻣﺮدان ﻧﺪارﯼ ﭼﻮن زﻧﺎن در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎش‬

‫ور ﺑﻪ ﻣﻴﺪان ﻣﯽروﯼ از ﺗﻴﺮﺑﺎران ﺑﺮﻣﮕﺮد‬

‫ﺣﻤﻞ رﻋﻨﺎﻳﯽ ﻣﮑﻦ ﺑﺮ ﮔﺮﻳﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻤﺎع‬

‫اهﻞ دل داﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ زﺧﻤﯽ ﻧﺨﻮرد ﺁهﯽ ﻧﮑﺮد‬

‫هﻴﭻ ﮐﺲ را ﺑﺮ ﻣﻦ از ﻳﺎران ﻣﺠﻠﺲ دل ﻧﺴﻮﺧﺖ‬

‫ﺷﻤﻊ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ اﺷﮑﺶ ﻣﯽرود ﺑﺮ روﯼ زرد‬

‫ﺑﺎ ﺷﮑﺎﻳﺖهﺎ ﮐﻪ دارم از زﻣﺴﺘﺎن ﻓﺮاق‬

‫ﮔﺮ ﺑﻬﺎرﯼ ﺑﺎز ﺑﺎﺷﺪ ﻟﻴﺲ ﺑﻌﺪ اﻟﻮرد ﺑﺮد‬

‫هﺮ ﮐﻪ را دردﯼ ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﻣﯽﮔﺪازد ﮔﻮ ﻣﻨﺎل‬

‫ﭼﻮن دﻻراﻣﺶ ﻃﺒﻴﺒﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ داروﺳﺖ درد‬

‫دﻳﺪار ﻳﺎر ﻏﺎﻳﺐ داﻧﯽ ﭼﻪ ذوق دارد‬ ‫دﻳﺪار ﻳﺎر ﻏﺎﻳﺐ داﻧﯽ ﭼﻪ ذوق دارد‬

‫اﺑﺮﯼ ﮐﻪ در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮ ﺗﺸﻨﻪاﯼ ﺑﺒﺎرد‬

‫اﯼ ﺑﻮﯼ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ داﻧﺴﺘﻢ از ﮐﺠﺎﻳﯽ‬

‫ﭘﻴﻐﺎم وﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎن ﭘﻴﻮﻧﺪ روح دارد‬

‫ﺳﻮداﯼ ﻋﺸﻖ ﭘﺨﺘﻦ ﻋﻘﻠﻢ ﻧﻤﯽﭘﺴﻨﺪد‬

‫ﻓﺮﻣﺎن ﻋﻘﻞ ﺑﺮدن ﻋﺸﻘﻢ ﻧﻤﯽﮔﺬارد‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ رﺣﻤﺖ ﻳﺎد ﺁورﻧﺪ ﻣﺎ را‬

‫ور ﻧﻪ ﮐﺪام ﻗﺎﺻﺪ ﭘﻴﻐﺎم ﻣﺎ ﮔﺬارد‬

‫هﻢ ﻋﺎرﻓﺎن ﻋﺎﺷﻖ داﻧﻨﺪ ﺣﺎل ﻣﺴﮑﻴﻦ‬

‫ﮔﺮ ﻋﺎرﻓﯽ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻳﺎ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺰارد‬

‫زهﺮم ﭼﻮ ﻧﻮﺷﺪارو از دﺳﺖ ﻳﺎر ﺷﻴﺮﻳﻦ‬

‫ﺑﺮ دل ﺧﻮﺷﺴﺖ ﻧﻮﺷﻢ ﺑﯽ او ﻧﻤﯽﮔﻮارد‬

‫ﭘﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﻴﺎرد روزﯼ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻋﺸﻘﯽ‬

‫ﮔﻮﻳﻴﻢ ﺟﺎن ﻧﺪارد ﻳﺎ دل ﻧﻤﯽﺳﭙﺎرد‬

‫ﻣﺸﻐﻮل ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﻴﺴﺖ ﺻﺎدق‬

‫در روز ﺗﻴﺮﺑﺎران ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﺨﺎرد‬

‫ﺑﯽﺣﺎﺻﻠﺴﺖ ﻳﺎرا اوﻗﺎت زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬

‫اﻻ دﻣﯽ ﮐﻪ ﻳﺎرﯼ ﺑﺎ هﻤﺪﻣﯽ ﺑﺮﺁرد‬

‫داﻧﯽ ﭼﺮا ﻧﺸﻴﻨﺪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﺧﻠﻮت‬

‫ﮐﺰ دﺳﺖ ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن ﺑﻴﺮون ﺷﺪن ﻧﻴﺎرد‬

‫ﮐﻪ ﻣﯽرود ﺑﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﺑﺎزﺁرد‬ ‫ﮐﻪ ﻣﯽرود ﺑﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﺑﺎزﺁرد‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﮐﻪ ﻋﻴﺶ ﺧﻠﻮت ﺑﯽ او ﮐﺪورﺗﯽ دارد‬ ‫‪٩٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮐﻪ را ﻣﺠﺎل ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺴﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮت او‬

‫ﻣﮕﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺎ ﮐﺎﻳﻦ ﭘﻴﺎم ﺑﮕﺬارد‬

‫ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺑﺮدن ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن هﻤﻴﻦ ﻣﺜﻠﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﻮان ﺑﻪ ﮔﻞ ﺑﻴﻨﺒﺎرد‬

‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﮔﻔﺖ دل از ﻳﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺮدار‬

‫ﺑﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﺻﺒﻮرﯼ ﮐﻪ ﺷﻮق ﻧﮕﺬارد‬

‫ﮐﻪ ﮔﻔﺖ هﺮ ﭼﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽ ز ﺧﺎﻃﺮت ﺑﺮود‬

‫ﻣﺮا ﺗﻤﺎم ﻳﻘﻴﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻬﻮ ﭘﻨﺪارد‬

‫ﺣﺮام ﺑﺎد ﺑﺮ ﺁن ﮐﺲ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻌﺸﻮق‬

‫ﮐﻪ از ﺳﺮ هﻤﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ ﻧﻤﯽﻳﺎرد‬

‫درﺳﺖ ﻧﺎﻳﺪ از ﺁن ﻣﺪﻋﯽ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﺸﻖ‬

‫ﮐﻪ در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺗﻴﻐﺶ زﻧﻨﺪ و ﺳﺮ ﺧﺎرد‬

‫ﺑﻪ ﮐﺎم دﺷﻤﻨﻢ اﯼ دوﺳﺖ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﮕﺬار‬

‫ﮐﺲ اﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ دل دوﺳﺘﺎن ﺑﻴﺎزارد‬

‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ در ﻗﺪﻣﺖ اوﻓﺘﻢ و ﮔﺮ ﺑﮑﺸﯽ‬

‫ﻧﻤﻴﺮد ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ روح ﺑﺴﭙﺎرد‬

‫ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺷﺐ هﺠﺮان ﮐﻪ ﺑﺎزداﻧﺪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﺳﺘﺎرﻩ ﺑﺸﻤﺎرد‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ دوﺳﺖ دارد ﺟﺎن و دل ﺑﺮ وﯼ ﮔﻤﺎرد‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ دوﺳﺖ دارد ﺟﺎن و دل ﺑﺮ وﯼ ﮔﻤﺎرد هﺮ ﮐﻪ ﻣﺤﺮاﺑﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ ﺳﺮ ز ﺧﻠﻮت ﺑﺮﻧﻴﺎرد‬ ‫روزﯼ اﻧﺪر ﺧﺎﮐﺖ اﻓﺘﻢ ور ﺑﻪ ﺑﺎدم ﻣﯽرود ﺳﺮ‬

‫ﮐﺎن ﮐﻪ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﻴﺮد ﺟﺎن ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﺳﭙﺎرد‬

‫ﻣﻦ ﻧﻪ ﺁن ﺻﻮرت ﭘﺮﺳﺘﻢ ﮐﺰ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﻢ‬

‫هﻮش ﻣﻦ داﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮدﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺻﻮرت ﻣﯽﻧﮕﺎرد‬

‫ﻋﻤﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪم ﮐﻪ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن‬

‫وان ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرﯼ ﻧﺪارد ﻋﻤﺮ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﯽﮔﺬارد‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﯽورزد درﺧﺘﯽ در ﺳﺮاﺑﺴﺘﺎن ﻣﻌﻨﯽ‬

‫ﺑﻴﺨﺶ اﻧﺪر دل ﻧﺸﺎﻧﺪ ﺗﺨﻤﺶ اﻧﺪر ﺟﺎن ﺑﮑﺎرد‬

‫ﻋﺸﻖ و ﻣﺴﺘﻮرﯼ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭘﺎﯼ ﮔﻮ در داﻣﻦ ﺁور‬

‫ﮐﺰ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﻣﻼﻣﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﺁوردن ﻧﻴﺎرد‬

‫ﮔﺮ ﻣﻦ از ﻋﻬﺪت ﺑﮕﺮدم ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮدم ﻧﻪ ﻣﺮدم‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﺰ ﻣﻼﻣﺖ ﺳﺮ ﺑﺨﺎرد‬

‫ﺑﺎغ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ روزﯼ ﺳﺮو ﺑﺎﻻﻳﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﮔﻠﺖ در ﭘﺎ ﺑﺮﻳﺰد و ارﻏﻮان ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺒﺎرد‬

‫ﺁن ﭼﻪ رﻓﺘﺎرﺳﺖ و ﻗﺎﻣﺖ وان ﭼﻪ ﮔﻔﺘﺎر و ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭼﻨﺪ ﺧﻮاهﯽ ﮔﻔﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﻃﻴﺒﺎت ﺁﺧﺮ ﻧﺪارد‬ ‫ﮔﺮ از ﺟﻔﺎﯼ ﺗﻮ روزﯼ دﻟﻢ ﺑﻴﺎزارد‬ ‫ﮔﺮ از ﺟﻔﺎﯼ ﺗﻮ روزﯼ دﻟﻢ ﺑﻴﺎزارد‬

‫ﮐﻤﻨﺪ ﺷﻮق ﮐﺸﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﺑﺎزﺁرد‬

‫ز درد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دوﺷﻢ اﻣﻴﺪ ﺻﺒﺢ ﻧﺒﻮد‬

‫اﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﺗﺎب ﺷﺐ دراز ﺁرد‬

‫دﻟﯽ ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮد ﮔﺮ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﮐﺘﺶ ﺗﻴﺰ‬

‫ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻮم ﮐﻪ ﭘﻮﻻد در ﮔﺪاز ﺁرد‬

‫ﺗﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﺨﺮاﻣﺪ درﺧﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﺗﻮ‬

‫ز رﺷﮏ ﺳﺮو روان را ﺑﻪ اهﺘﺰاز ﺁرد‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ روﯼ ﺧﻮد از ﺧﻠﻖ در ﺑﺨﻮاهﻢ ﺑﺴﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ز ﺗﻮام ﻣﮋدﻩاﯼ ﻓﺮازﺁرد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٩٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﮔﺮ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ ﺳﺮ ﻧﻬﻴﻢ ﺑﺮ ﻗﺪﻣﺖ‬

‫ﭼﻮ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ ﺑﺖ ﻧﻤﺎز ﺁرد‬

‫ﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﻊ رﺿﺎ ﮔﻮش دل ﺑﻪ ﺳﻌﺪﯼ دار‬

‫ﮐﻪ ﺳﻮز ﻋﺸﻖ ﺳﺨﻦهﺎﯼ دﻟﻨﻮاز ﺁرد‬

‫ﺗﻮ را ز ﺣﺎل ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬ ‫ﺗﻮ را ز ﺣﺎل ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫اﮔﺮ ﭼﺮاغ ﺑﻤﻴﺮد ﺻﺒﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫ﺗﻮ را ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ ﻣﺮادﺳﺖ ﻣﯽرود از ﭘﻴﺶ‬

‫ز ﺑﯽ ﻣﺮادﯼ اﻣﺜﺎل ﻣﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫ﺗﻮ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺎن هﻤﻪ ﺷﺐ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮاب درﻧﺮود ﭘﺎدﺷﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫ﺧﻄﺎﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ دل دوﺳﺘﺎن ﺑﻴﺎزارﯼ‬

‫وﻟﻴﮏ ﻗﺎﺗﻞ ﻋﻤﺪ از ﺧﻄﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫اﻣﻴﺮ ﺧﻮﺑﺎن ﺁﺧﺮ ﮔﺪاﯼ ﺧﻴﻞ ﺗﻮاﻳﻢ‬

‫ﺟﻮاب دﻩ ﮐﻪ اﻣﻴﺮ از ﮔﺪا ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫ﺑﮑﯽ اﻟﻌﺬول ﻋﻠﯽ ﻣﺎﺟﺮﯼ ﻻ ﺟﻔﺎﻧﯽ‬

‫رﻓﻴﻖ ﻏﺎﻓﻞ از اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫هﺰار دﺷﻤﻦ اﮔﺮ در ﻗﻔﺎﺳﺖ ﻋﺎرف را‬

‫ﭼﻮ روﯼ ﺧﻮب ﺗﻮ دﻳﺪ از ﻗﻔﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫ﻗﻀﺎ ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ و ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ اﯼ ﭘﺴﺮ رﻓﺘﺴﺖ‬

‫ﺗﻮ ﮔﺮ ﺗﺮش ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ ﻗﻀﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫ﺑﻼﯼ ﻋﺸﻖ ﻋﻈﻴﻤﺴﺖ ﻻاﺑﺎﻟﯽ را‬

‫ﭼﻮ دل ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻧﻬﺎد از ﺑﻼ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫ﺟﻔﺎ و هﺮ ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﮑﻦ ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮﻓﺖ از ﺟﻔﺎ ﭼﻪ ﻏﻢ دارد‬

‫ﻏﻼم ﺁن ﺳﺒﮏ روﺣﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮ ﮔﺮان دارد‬ ‫ﻏﻼم ﺁن ﺳﺒﮏ روﺣﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮ ﮔﺮان دارد‬

‫ﺟﻮاﺑﺶ ﺗﻠﺦ و ﭘﻨﺪارﯼ ﺷﮑﺮ زﻳﺮ زﺑﺎن دارد‬

‫ﻣﺮا ﮔﺮ دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ او ﺑﻪ دوزخ ﻣﯽﺑﺮد ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻧﻘﺪ اﻧﺪر ﺑﻬﺸﺘﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﻳﺎرﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎن دارد‬

‫ﮐﺴﯽ را ﮐﺎﺧﺘﻴﺎرﯼ هﺴﺖ و ﻣﺤﺒﻮﺑﯽ و ﻣﺸﺮوﺑﯽ‬

‫ﻣﺮاد از ﺑﺨﺖ و ﺣﻆ از ﻋﻤﺮ و ﻣﻘﺼﻮد از ﺟﻬﺎن دارد‬

‫ﺑﺮون از ﺧﻮردن و ﺧﻔﺘﻦ ﺣﻴﺎﺗﯽ هﺴﺖ ﻣﺮدم را‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻦ ﺑﻬﺎﻳﻢ ﻧﻴﺰ ﺟﺎن دارد‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ دارم ﮐﺰ او ﺑﺎﺧﻮد ﻧﻤﯽﺁﻳﻢ‬

‫ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﮐﺰ ﻧﺸﺎط ﮔﻞ ﻓﺮاغ از ﺁﺷﻴﺎن دارد‬

‫ﻧﻪ ﻣﺮدﯼ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ از ﺟﻔﺎﯼ دوﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮدﯼ دهﻞ را ﮐﺎﻧﺪرون ﺑﺎدﺳﺖ ز اﻧﮕﺸﺘﯽ ﻓﻐﺎن دارد‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻗﻴﺎﻣﺖ در ﮐﻪ ﻳﺎر از ﻳﺎر ﺑﮕﺮﻳﺰد‬

‫ﻣﺤﺐ از ﺧﺎﮎ ﺑﺮﺧﻴﺰد ﻣﺤﺒﺖ هﻤﭽﻨﺎن دارد‬

‫ﺧﻮش ﺁﻣﺪ ﺑﺎد ﻧﻮروزﯼ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ از ﺑﺎغ ﭘﻴﺮوزﯼ ﺑﻪ ﺑﻮﯼ دوﺳﺘﺎن ﻣﺎﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﻮﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎن دارد‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﻳﺎر و ﺧﻮاب ﺻﺒﺢ ﻣﺴﺘﻮﻟﯽ‬

‫ﭼﻪ ﻏﻢ دارد ز ﻣﺴﮑﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن دارد‬

‫ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎز و راﺣﺖ ﺑﻴﻦ و ﺁﺳﺎﻳﺶ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻠﮏ ﻣﯽراﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرﯼ ﻧﻬﺎن دارد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٩٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﮕﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ ﺑﻮﯼ ﻳﺎر ﻣﻦ دارد‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺳﺤﺮ ﺑﻮﯼ ﻳﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫ﮐﻪ راﺣﺖ دل اﻣﻴﺪوار ﻣﻦ دارد‬

‫ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﺮو دراﻓﺘﺎدﻩاﻧﺪ ﻻﻟﻪ و ﮔﻞ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﻗﺪ ﻧﮕﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫ﻧﺸﺎن راﻩ ﺳﻼﻣﺖ ز ﻣﻦ ﻣﭙﺮس ﮐﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫زﻣﺎم ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯽاﺧﺘﻴﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫ﮔﻼ و ﺗﺎزﻩ ﺑﻬﺎرا ﺗﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﺎرض ﺗﻮ‬

‫ﻃﺮاوت ﮔﻞ و ﺑﻮﯼ ﺑﻬﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫دﮔﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ و ﺑﺎﻟﻴﻦ ﻋﺎﻓﻴﺖ هﻴﻬﺎت‬

‫ﺑﺪﻳﻦ هﻮس ﮐﻪ ﺳﺮ ﺧﺎﮐﺴﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫ﺑﻪ هﺮزﻩ در ﺳﺮ او روزﮔﺎر ﮐﺮدم و او‬

‫ﻓﺮاﻏﺖ از ﻣﻦ و از روزﮔﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫ﻣﮕﺮ ﺑﻪ درد دﻟﯽ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﻩام ﻳﺎ رب‬

‫ﮐﺪام داﻣﻦ هﻤﺖ ﻏﺒﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫ﺑﻪ زﻳﺮ ﺑﺎر ﺗﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ ﺧﺮ ﺑﻪ ﮔﻞ درﻣﺎﻧﺪ‬

‫دﻟﺖ ﻧﺴﻮزد ﮐﻪ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺑﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫هﺮ ﺁن ﻧﺎﻇﺮ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرﯼ ﻧﺪارد‬ ‫هﺮ ﺁن ﻧﺎﻇﺮ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرﯼ ﻧﺪارد‬

‫ﭼﺮاغ دوﻟﺘﺶ ﻧﻮرﯼ ﻧﺪارد‬

‫ﭼﻪ ﮐﺎر اﻧﺪر ﺑﻬﺸﺖ ﺁن ﻣﺪﻋﯽ را‬

‫ﮐﻪ ﻣﻴﻞ اﻣﺮوز ﺑﺎ ﺣﻮرﯼ ﻧﺪارد‬

‫ﭼﻪ ذوق از ذﮐﺮ ﭘﻴﺪا ﺁﻳﺪ ﺁن را‬

‫ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮق ﻣﺬﮐﻮرﯼ ﻧﺪارد‬

‫ﻣﻴﺎن ﻋﺎرﻓﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﻨﻈﻮرﯼ ﻧﺪارد‬

‫اﮔﺮ ﺳﻴﻤﺮﻏﯽ اﻧﺪر دام زﻟﻔﯽ‬

‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎب ﻋﺼﻔﻮرﯼ ﻧﺪارد‬

‫ﻃﺒﻴﺐ ﻣﺎ ﻳﮑﯽ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ هﻴﭻ رﻧﺠﻮرﯼ ﻧﺪارد‬

‫وﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮن ﻋﺴﻞ ﺑﺸﻨﺎﺧﺖ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻓﻐﺎن از دﺳﺖ زﻧﺒﻮرﯼ ﻧﺪارد‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﺴﺘﺮن از ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺧﺎﻟﯽ دارد‬ ‫ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﺴﺘﺮن از ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺧﺎﻟﯽ دارد‬

‫اﻟﺤﻖ ﺁراﺳﺘﻪ ﺧﻠﻘﯽ و ﺟﻤﺎﻟﯽ دارد‬

‫درد دل ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺠﺰ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ در ﺁن ﮐﻮﯼ ﻣﺠﺎﻟﯽ دارد‬

‫دل ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ‬

‫ﺗﺸﻨﻪ ﻣﯽﻣﻴﺮد و ﺷﺨﺺ ﺁب زﻻﻟﯽ دارد‬

‫زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ و ﺣﻴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺮاﺳﺖ‬

‫زﻧﺪﻩ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ دوﺳﺖ وﺻﺎﻟﯽ دارد‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ و از ﻏﻴﺮ ﻣﻠﻮل‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ را از ﻣﻦ و از ﻏﻴﺮ ﻣﻼﻟﯽ دارد‬

‫ﻣﺮغ ﺑﺮ ﺑﺎم ﺗﻮ رﻩ دارد و ﻣﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ‬

‫ﺣﺒﺬا ﻣﺮغ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﯽ دارد‬

‫ﻏﻢ دل ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﺪارﯼ ﻏﻢ دل‬

‫ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺣﺎل ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﯽ دارد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٩٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻃﺎﻟﺐ وﺻﻞ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻔﻠﺲ و اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮔﻨﺞ‬

‫ﺣﺎﺻﻞ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﻮداﯼ ﻣﺤﺎﻟﯽ دارد‬

‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﻨﻬﺪ ﭼﻮن ﺳﻌﺪﯼ‬

‫هﺮ ﮐﻪ در ﺳﺮ هﻮس ﭼﻮن ﺗﻮ ﻏﺰاﻟﯽ دارد‬

‫ﺁن ﺷﮑﺮﺧﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﻮش دهﺎﻧﯽ دارد‬ ‫ﺁن ﺷﮑﺮﺧﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﻮش دهﺎﻧﯽ دارد‬

‫ﻧﻪ دل ﻣﻦ ﮐﻪ دل ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎﻧﯽ دارد‬

‫ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ درﺧﺖ ﭼﻤﻨﺶ ﺣﺎﺟﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻨﻮ ﺳﺮو رواﻧﯽ دارد‬

‫ﮐﺎﻓﺮان از ﺑﺖ ﺑﯽﺟﺎن ﭼﻪ ﺗﻤﺘﻊ دارﻧﺪ‬

‫ﺑﺎرﯼ ﺁن ﺑﺖ ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﯽ دارد‬

‫اﺑﺮوﻳﺶ ﺧﻢ ﺑﻪ ﮐﻤﺎن ﻣﺎﻧﺪ و ﻗﺪ راﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪم ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎﻧﯽ دارد‬

‫ﻋﻠﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺳﺨﻨﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‬

‫ور ﻧﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮدﯼ ﮐﻪ دهﺎﻧﯽ دارد‬

‫ﺣﺠﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﻤﺮﯼ ﻣﯽﺑﻨﺪد‬

‫ور ﻧﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻧﮕﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﺎﻧﯽ دارد‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﺮو اﻧﺪر ﭘﯽ ﺧﻮن ﺧﻮارﻩ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮔﻮﯼ ﮐﻪ در دﺳﺖ ﻋﻨﺎﻧﯽ دارد‬

‫ﻋﺸﻖ داﻏﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺮگ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻧﺮود‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ از اﻳﻦ داغ ﻧﺸﺎﻧﯽ دارد‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮐﺸﺘﯽ از اﻳﻦ ﻣﻮج ﺑﻪ در ﻧﺘﻮان ﺑﺮد‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺤﺮﻳﺴﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻪ ﮐﺮاﻧﯽ دارد‬

‫ﺑﺎزت ﻧﺪاﻧﻢ از ﺳﺮ ﭘﻴﻤﺎن ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد‬ ‫ﺑﺎزت ﻧﺪاﻧﻢ از ﺳﺮ ﭘﻴﻤﺎن ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﺑﺎز از ﻧﮕﻴﻦ ﻋﻬﺪ ﺗﻮ ﻧﻘﺶ وﻓﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﭼﻨﺪﻳﻦ وﻓﺎ ﮐﻪ ﮐﺮد ﭼﻮ ﻣﻦ در هﻮاﯼ ﺗﻮ‬

‫وان ﮔﻪ ز دﺳﺖ هﺠﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻔﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ﭼﺸﻢ اﺑﺮ ﺑﺮ اﺣﻮال زار ﻣﻦ‬

‫ﺟﺰ ﺁﻩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﮔﻮش وﯼ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﻟﺐ ﺗﻮ را ﮐﻪ دل ﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﺮدﻩاﯼ‬

‫ﮔﻔﺘﺎ ﮐﺪام دل ﭼﻪ ﻧﺸﺎن ﮐﯽ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﺳﻮدا ﻣﭙﺰ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﻏﻢ در دل ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ را ﻏﻢ ﺗﻮ ﺑﺮد ﺑﻪ ﺳﻮدا ﺗﻮ را ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻋﺸﻖ روﯼ ﺗﻮ ﮔﻨﺠﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻳﺎﻓﺖ‬

‫ﺑﺎز اﺗﻔﺎق وﺻﻞ ﺗﻮ ﮔﻮﻳﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﺟﺰ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻗﺘﺎل ﻋﺎﻟﻤﺴﺖ‬

‫ﺻﺪ ﺷﻴﺦ و زاهﺪ از ﺳﺮ راﻩ ﺧﺪا ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻪ ﻣﺮد ﺑﺎزﯼ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺳﺖ‬

‫دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺎم دل ز ﺳﭙﻬﺮ دﻏﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد‬

‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺎﻧﺪر رﻓﺘﻨﺶ ﺻﺒﺮ از دل ﻣﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺎﻧﺪر رﻓﺘﻨﺶ ﺻﺒﺮ از دل ﻣﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫ﺗﺮﮎ از ﺧﺮاﺳﺎن ﺁﻣﺪﺳﺖ از ﭘﺎرس ﻳﻐﻤﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫ﺷﻴﺮاز ﻣﺸﮑﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﻧﺎف ﺁهﻮﯼ ﺧﺘﻦ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺎد ﻧﻮروز از ﺳﺮش ﺑﻮﻳﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﯽﺑﺮد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪٩٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﻦ ﭘﺎس دارم ﺗﺎ ﺑﻪ روز اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﺳﺒﺎن‬

‫ﮐﺎن ﭼﺸﻢ ﺧﻮاب ﺁﻟﻮدﻩ ﺧﻮاب از دﻳﺪﻩ ﻣﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫ﺑﺮﺗﺎس در ﺑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯽ اﻧﺪام او‬

‫ﭼﻮن ﺧﺎرﭘﺸﺘﻢ ﮔﻮﻳﻴﺎ ﺳﻮزن در اﻋﻀﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دل ﺑﺎ ﮐﺲ ﻧﭙﻴﻮﻧﺪم وﻟﯽ‬

‫دﻳﺪار ﺧﻮﺑﺎن اﺧﺘﻴﺎر از دﺳﺖ داﻧﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫دل ﺑﺮد و ﺗﻦ دردادﻩام ور ﻣﯽﮐﺸﺪ اﺳﺘﺎدﻩام‬

‫ﮐﺨﺮ ﻧﺪاﻧﺪ ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ ﻳﺎ ﻣﯽﮐﺸﺪ ﻳﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮﺷﻢ ﮐﻨﺪ هﺮ روز ﻟﻄﻔﺶ وﻋﺪﻩاﯼ دﻳﮕﺮ ﭼﻮ ﺷﺐ ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﺪ ﭼﻮن زﻟﻒ در ﭘﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﮐﯽ ﻧﻴﺴﺘﺶ ﺗﺎ در ﮐﻤﻨﺪ ﺁرد دﻟﯽ‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ رﻏﺒﺖ در ﮐﻤﻨﺪ اﻓﺘﺎدﻩام ﺗﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫هﺮ ﮐﻮ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ در روزﮔﺎر ﺣﺴﻦ او‬

‫دﻳﻮاﻧﮕﺎن ﻋﺸﻖ را دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻮدا ﻣﯽﺑﺮد‬

‫وﺻﻔﺶ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﺮد ﮐﺲ درﻳﺎﯼ ﺷﻴﺮﻳﻨﺴﺖ و ﺑﺲ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮔﻮهﺮ ﺑﻪ درﻳﺎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁن ﺑﺖ ﻋﻴﺎر ﺑﮕﺬرد‬ ‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁن ﺑﺖ ﻋﻴﺎر ﺑﮕﺬرد‬

‫ﺻﺪ ﮐﺎروان ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺮار ﺑﮕﺬرد‬

‫ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب و ﺧﻮاب و ﺟﻮاﻧﯽ و ﺷﺎهﺪﯼ‬

‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر ﺑﮕﺬرد‬

‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﮕﺬرد ﺑﮑﺸﺪ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬

‫وﻳﻦ دوﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮐﻪ دﮔﺮﺑﺎر ﺑﮕﺬرد‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪاﯼ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ﭼﻮ ﻋﺎﻗﻼن‬

‫دﻳﻮاﻧﻪام ﮐﻨﺪ ﭼﻮ ﭘﺮﯼ وار ﺑﮕﺬرد‬

‫ﮔﻔﺘﻢ درﯼ ز ﺧﻠﻖ ﺑﺒﻨﺪم ﺑﻪ روﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫دردﻳﺴﺖ در دﻟﻢ ﮐﻪ ز دﻳﻮار ﺑﮕﺬرد‬

‫ﺑﺎزار ﺣﺴﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﺷﮑﺴﺘﻪاﯼ‬

‫رﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺰ ﺗﻮ هﻴﭻ ﺧﺮﻳﺪار ﺑﮕﺬرد‬

‫ﻏﺎﻳﺐ ﻣﺸﻮ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﮔﺮان ﻣﺎﻳﻪ ﺿﺎﻳﻌﺴﺖ‬

‫اﻻ دﻣﯽ ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ ﻳﺎر ﺑﮕﺬرد‬

‫ﺁﺳﺎﻳﺸﺴﺖ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺁﻧﮏ‬

‫روزﯼ ﻃﺒﻴﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﮕﺬرد‬

‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ و ﻋﺎﺷﻖ و ﺑﯽدل ﺷﻮد ﭼﻮ ﻣﺎ‬

‫ﮔﺮ ﻣﺤﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻤﺎر ﺑﮕﺬرد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﺘﻮان رﻓﺖ ﺳﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﺎن ﺟﺎ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ اﻏﻴﺎر ﺑﮕﺬرد‬

‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫وان ﭼﻪ ﺗﻴﺮﺳﺖ ﮐﻪ در ﺟﻮﺷﻦ ﺟﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﺁن ﻧﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺴﺖ ﭘﺮ از ﻟﻄﻒ و ﮐﻤﺎل ﻋﻤﺮ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﮑﻦ اﯼ دل ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬ ‫ﺁﺷﮑﺎرا ﻧﭙﺴﻨﺪد دﮔﺮ ﺁن روﯼ ﭼﻮ ﻣﺎﻩ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﻧﻬﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﻧﺎدرﻩ دور زﻣﺎن از ﺳﺮ ﻟﻄﻒ‬

‫ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﯼ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻣﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﺻﻮرت روﯼ ﺗﻮ اﯼ ﻣﺎﻩ دﻻراﯼ ﭼﻨﺎﻧﮏ‬

‫ﺻﻮرت ﺣﺎل ﻣﻦ از ﺷﺮح و ﺑﻴﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺗﺎ دﮔﺮ ﺑﺎد ﺻﺒﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﺑﺎزﺁﻳﺪ‬

‫ﻋﻤﺮ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ و ﭼﻮن ﺑﺮق ﻳﻤﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﺁﺗﺸﯽ در دل ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ زدﻩاﯼ‬

‫دود ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻣﺎﻩ ﻣﻨﻮر ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻣﺎﻩ ﻣﻨﻮر ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﺗﺸﻨﻪ ﺟﺎن ﻣﯽدهﺪ و ﻣﺎﻩ ﻣﻌﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﺳﺮو اﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﺗﺤﻮل ﮐﻨﺪ از ﺟﺎﯼ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ‬

‫ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ زﻳﺒﺎﺗﺮ از اﻳﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﺣﻮر ﻋﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد در ﻧﻈﺮ ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن‬

‫ﻳﺎ ﻣﻪ ﭼﺎردﻩ ﻳﺎ ﻟﻌﺒﺖ ﭼﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﮐﺎم از او ﮐﺲ ﻧﮕﺮﻓﺘﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺎد ﺑﻬﺎر‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن زﻟﻒ و ﺑﻨﺎﮔﻮش و ﺟﺒﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﻣﺮدم زﻳﺮ زﻣﻴﻦ رﻓﺘﻦ او ﭘﻨﺪارﻧﺪ‬

‫ﮐﻔﺘﺎﺑﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ اوج ﺑﺮﻳﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﭘﺎﯼ ﮔﻮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻪ و ﺑﺮ دﻳﺪﻩ دوﺳﺖ‬

‫ﺣﻴﻒ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺲ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫هﺮ ﮐﻪ در ﺷﻬﺮ دﻟﯽ دارد و دﻳﻨﯽ دارد‬

‫ﮔﻮ ﺣﺬر ﮐﻦ ﮐﻪ هﻼﮎ دل و دﻳﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫از ﺧﻴﺎل ﺁﻣﺪن و رﻓﺘﻨﺶ اﻧﺪر دل و ﭼﺸﻢ‬

‫ﺑﺎ ﮔﻤﺎن اﻓﺘﻢ و ﮔﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﮔﺮ ﮐﻨﺪ روﯼ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺎ ﻧﮑﻨﺪ ﺣﮑﻢ او راﺳﺖ‬

‫ﭘﺎدﺷﺎهﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻠﮏ ﻳﻤﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﮐﻦ و ﺷﺎهﺪﺑﺎزﯼ‬

‫ﺷﺎهﺪ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫اﻧﺼﺎف ﻧﺒﻮد ﺁن رخ دﻟﺒﻨﺪ ﻧﻬﺎن ﮐﺮد‬ ‫اﻧﺼﺎف ﻧﺒﻮد ﺁن رخ دﻟﺒﻨﺪ ﻧﻬﺎن ﮐﺮد‬

‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﻧﻪ روﻳﻴﺴﺖ ﮐﺰ او ﺻﺒﺮ ﺗﻮان ﮐﺮد‬

‫اﻣﺮوز ﻳﻘﻴﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺪاﻳﯽ‬

‫ﮐﺰ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن اﻳﻦ هﻤﻪ دل ﺑﺎ ﺗﻮ روان ﮐﺮد‬

‫ﻣﺸﺘﺎق ﺗﻮ را ﮐﯽ ﺑﻮد ﺁرام و ﺻﺒﻮرﯼ‬

‫هﺮﮔﺰ ﻧﺸﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺻﺒﺮ ز ﺟﺎن ﮐﺮد‬

‫ﺗﺎ ﮐﻮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ز ﻓﺮاﻗﺖ ﻣﮋﻩاﯼ ﺁب‬

‫ﭼﻨﺪان ﺑﭽﮑﺎﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﻧﺸﺎن ﮐﺮد‬

‫زﻧﻬﺎر ﮐﻪ از دﻣﺪﻣﻪ ﮐﻮس رﺣﻴﻠﺖ‬

‫ﭼﻮن راﻳﺖ ﻣﻨﺼﻮر ﭼﻪ دلهﺎ ﺧﻔﻘﺎن ﮐﺮد‬

‫ﺑﺎران ﺑﻪ ﺑﺴﺎط اول اﻳﻦ ﺳﺎل ﺑﺒﺎرﻳﺪ‬

‫اﺑﺮ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﮐﻪ ﮐﺮد از ﭘﯽ ﺁن ﮐﺮد‬

‫ﺗﺎ در ﻧﻈﺮت ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﻋﺬر ﺑﺨﻮاهﺪ‬

‫هﺮ ﺟﻮر ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺮف ﭼﻤﻦ ﺑﺎد ﺧﺰان ﮐﺮد‬

‫ﮔﻞ ﻣﮋدﻩ ﺑﺎزﺁﻣﺪﻧﺖ در ﭼﻤﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﺳﻠﻄﺎن ﺻﺒﺎ ﭘﺮزر ﻣﺼﺮﻳﺶ دهﺎن ﮐﺮد‬

‫از داﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ در ﺷﻬﺮ ﺑﺴﺎﻃﯽ‬

‫از ﺳﺒﺰﻩ ﺑﮕﺴﺘﺮد و ﺑﺮ او ﻻﻟﻪ ﻓﺸﺎن ﮐﺮد‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ زﻣﻴﻦ ﺣﻠﻪ ﺑﭙﻮﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﭘﻴﺮاﻧﻪ ﺳﺮش دوﻟﺖ روﯼ ﺗﻮ ﺟﻮان ﮐﺮد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺎد ﺁﻣﺪ و ﺑﻮﯼ ﻋﻨﺒﺮ ﺁورد‬ ‫ﺑﺎد ﺁﻣﺪ و ﺑﻮﯼ ﻋﻨﺒﺮ ﺁورد‬

‫ﺑﺎدام ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁورد‬

‫ﺷﺎخ ﮔﻞ از اﺿﻄﺮاب ﺑﻠﺒﻞ‬

‫ﺑﺎ ﺁن هﻤﻪ ﺧﺎر ﺳﺮ درﺁورد‬

‫ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﻣﺒﺎرﮐﺶ ﺑﺒﻮﺳﻢ‬

‫ﻗﺎﺻﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎم دﻟﺒﺮ ﺁورد‬

‫ﻣﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺪو ﺳﭙﺮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ‬

‫او ﻧﺎﻓﻪ ﻣﺸﮏ اذﻓﺮ ﺁورد‬

‫هﺮﮔﺰ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩام ﮐﻪ ﺑﺎدﯼ‬

‫ﺑﻮﯼ ﮔﻠﯽ از ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺁورد‬

‫ﮐﺲ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﺮوﯼ ﻓﺮزﻧﺪ‬

‫ﻧﺸﻨﻴﺪ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻣﺎدر ﺁورد‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﻓﺮاﻗﺖ‬

‫روزﯼ ﺑﻪ ﻧﻤﺎز دﻳﮕﺮ ﺁورد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ دل روﺷﻨﺖ ﺻﺪف وار‬

‫هﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﮐﻪ ﺧﻮرد ﮔﻮهﺮ ﺁورد‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ دﺧﺘﺮان ﻃﺒﻌﺖ‬

‫ﺷﻮر از ﻣﺘﻤﻴﺰان ﺑﺮﺁورد‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﻩ در ﮔﻮر‬

‫در ﻋﻬﺪ ﺗﻮ هﺮ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺁورد‬

‫زﻧﺪﻩ ﺷﻮد هﺮ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ دوﺳﺖ ﺑﻤﻴﺮد‬ ‫زﻧﺪﻩ ﺷﻮد هﺮ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ دوﺳﺖ ﺑﻤﻴﺮد‬

‫ﻣﺮدﻩ دﻟﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ هﻴﭻ دوﺳﺖ ﻧﮕﻴﺮد‬

‫هﺮ ﮐﻪ ز ذوﻗﺶ درون ﺳﻴﻨﻪ ﺻﻔﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﺷﻤﻊ دﻟﺶ را ز ﺷﺎهﺪﯼ ﻧﮕﺰﻳﺮد‬

‫ﻃﺎﻟﺐ ﻋﺸﻘﯽ دﻟﯽ ﭼﻮ ﻣﻮم ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁر‬

‫ﺳﻨﮓ ﺳﻴﻪ ﺻﻮرت ﻧﮕﻴﻦ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬

‫ﺻﻮرت ﺳﻨﮕﻴﻦ دﻟﯽ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺳﻌﺪﻳﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﺸﻨﺪ ﻧﻤﻴﺮد‬

‫ﮐﺪام ﭼﺎرﻩ ﺳﮕﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ درﮔﻴﺮد‬ ‫ﮐﺪام ﭼﺎرﻩ ﺳﮕﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ درﮔﻴﺮد‬

‫ﮐﺠﺎ روم ﮐﻪ دل ﻣﻦ دل از ﺗﻮ ﺑﺮﮔﻴﺮد‬

‫ز ﭼﺸﻢ ﺧﻠﻖ ﻓﺘﺎدم هﻨﻮز و ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺷﻮخ ﻣﻦ از ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺣﺬر ﮔﻴﺮد‬

‫دل ﺿﻌﻴﻒ ﻣﺮا ﻧﻴﺴﺖ زور ﺑﺎزوﯼ ﺁن‬

‫ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻴﺮ ﻏﻤﺖ ﺻﺎﺑﺮﯼ ﺳﭙﺮ ﮔﻴﺮد‬

‫ﭼﻮ ﺗﻠﺦ ﻋﻴﺸﯽ ﻣﻦ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ درﺁﯼ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ درﺁﻳﯽ ﺟﻬﺎن ﺷﮑﺮ ﮔﻴﺮد‬

‫ﺑﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﺮﮔﺬرﯼ ﺻﺤﺘﺶ ﻓﺮازﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺮدﻩ درﻧﮕﺮﯼ زﻧﺪﮔﯽ ز ﺳﺮ ﮔﻴﺮد‬

‫ز ﺳﻮزﻧﺎﮐﯽ ﮔﻔﺘﺎر ﻣﻦ ﻗﻠﻢ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ در ﻧﯽ ﺁﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪﻩ زودﺗﺮ ﮔﻴﺮد‬

‫دو ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪ ﻏﻤﺰﻩاﯼ ﺑﺒﺮﻧﺪ‬

‫ﮐﺮﺷﻤﻪ ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﮔﻴﺮد‬

‫ﮔﺮ از ﺟﻔﺎﯼ ﺗﻮ در ﮐﻨﺞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ‬

‫ﺧﻴﺎﻟﺖ از در و ﺑﺎﻣﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻒ درﮔﻴﺮد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻣﮑﻦ ﮐﻪ روز ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ ار ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺷﺒﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ دﻋﺎ داﻣﻦ ﺳﺤﺮ ﮔﻴﺮد‬

‫دﻟﻢ دل از هﻮس ﻳﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬ ‫دﻟﻢ دل از هﻮس ﻳﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬

‫ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬

‫ﺑﻼﯼ ﻋﺸﻖ ﺧﺪاﻳﺎ ز ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﺮﮔﻴﺮ‬

‫ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﻦ دل از اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬

‫هﻤﯽﮔﺪازم و ﻣﯽﺳﺎزم و ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﭘﺮدﻩ از ﺳﺮ اﺳﺮار ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬

‫وﺟﻮد ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻦ زﻳﺮ ﺑﺎر ﺟﻮر ﻓﻠﮏ‬

‫ﺟﻔﺎﯼ ﻳﺎر ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬

‫رواﺳﺖ ﮔﺮ ﻧﮑﻨﺪ ﻳﺎر دﻋﻮﯼ ﻳﺎرﯼ‬

‫ﭼﻮ ﺑﺎر ﻏﻢ ز دل ﻳﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬

‫ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ار ﺑﻪ وﻓﺎ دﺳﺖ ﮔﻴﺮدم ﻳﮏ ﺑﺎر‬

‫ﮔﺮم ز دﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬

‫ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺳﻌﺪﯼ در دوزخ ﻓﺮاق و هﻨﻮز‬

‫ﻃﻤﻊ از وﻋﺪﻩ دﻳﺪار ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد‬

‫ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻴﺐ ﻣﻦ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﭙﺮدازد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻴﺐ ﻣﻦ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﭙﺮدازد‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﻧﮕﺮم ﺑﺎ ﺗﻮ ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺑﺎزد‬

‫ﻓﺮﺷﺘﻪاﯼ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ روﺷﻨﯽ ﻧﻪ ﺁدﻣﻴﯽ‬

‫ﻧﻪ ﺁدﻣﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﻧﻴﻨﺪازد‬

‫ﻧﻪ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺁهﻨﻴﻦ ﺑﻮد ﺷﺨﺼﯽ‬

‫در ﺁﻓﺘﺎب ﺟﻤﺎﻟﺖ ﭼﻮ ﻣﻮم ﺑﮕﺪازد‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ راﺣﺖ روان ﭘﺪر‬

‫ﺳﺰد ﮐﻪ ﻣﺎدر ﮔﻴﺘﯽ ﺑﻪ روﯼ او ﻧﺎزد‬

‫ﮐﻤﺎن ﭼﻔﺘﻪ اﺑﺮو ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻦ ﮔﻮش‬

‫ﭼﻮ ﻟﺸﮑﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺻﻴﺪ ﻣﯽﺗﺎزد‬

‫ﮐﺪام ﮔﻞ ﮐﻪ ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ اﻧﺪر ﺑﺎغ‬

‫ﮐﺪام ﺳﺮو ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺘﺖ ﺳﺮ اﻓﺮازد‬

‫درﺧﺖ ﻣﻴﻮﻩ ﻣﻘﺼﻮد از ﺁن ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ دﺳﺖ ﻗﺪرت ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﺎ ﺑﺮ او ﻳﺎزد‬

‫ﻣﺴﻠﻤﺶ ﻧﺒﻮد ﻋﺸﻖ ﻳﺎر ﺁﺗﺸﺮوﯼ‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺳﻮزد و ﺳﺎزد‬

‫ﻣﺪﻩ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻓﺮاﻗﻢ ﭘﺲ از وﺻﺎل ﭼﻮ ﭼﻨﮓ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻄﺮﺑﺶ ﺑﺰﻧﺪ ﺑﻌﺪ از ﺁن ﮐﻪ ﺑﻨﻮازد‬

‫ﺧﻼف ﻋﻬﺪ ﺗﻮ هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎﻳﺪ از ﺳﻌﺪﯼ‬

‫دﻟﯽ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺑﭙﺮداﺧﺖ ﺑﺎ ﮐﻪ ﭘﺮدازد‬

‫ﺑﮕﺬﺷﺖ و ﺑﺎز ﺁﺗﺶ در ﺧﺮﻣﻦ ﺳﮑﻮن زد‬ ‫ﺑﮕﺬﺷﺖ و ﺑﺎز ﺁﺗﺶ در ﺧﺮﻣﻦ ﺳﮑﻮن زد‬

‫درﻳﺎﯼ ﺁﺗﺸﻴﻨﻢ در دﻳﺪﻩ ﻣﻮج ﺧﻮن زد‬

‫ﺧﻮد ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﻏﺎرت ﻋﺸﻘﺶ ﺣﻮاﻟﯽ دل‬

‫ﺑﺎزم ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﺒﻴﺨﻮن ﺑﺮ ﻣﻠﮏ اﻧﺪرون زد‬

‫دﻳﺪار دﻟﻔﺮوزش در ﭘﺎﻳﻢ ارﻏﻮان رﻳﺨﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﺎر ﺟﺎن ﻓﺰاﻳﺶ در ﮔﻮﺷﻢ ارﻏﻨﻮن زد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫دﻳﻮاﻧﮕﺎن ﺧﻮد را ﻣﯽﺑﺴﺖ در ﺳﻼﺳﻞ‬

‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﻠﯽ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺟﺎ دم از ﺟﻨﻮن زد‬

‫ﻳﺎ رب دﻟﯽ ﮐﻪ در وﯼ ﭘﺮواﯼ ﺧﻮد ﻧﮕﻨﺠﺪ‬

‫دﺳﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺁن ﺟﺎ ﺧﺮﮔﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﭼﻮن زد‬

‫ﻏﻠﻐﻞ ﻓﮑﻨﺪ روﺣﻢ در ﮔﻠﺸﻦ ﻣﻼﻳﮏ‬

‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺁهﯽ ﺑﺮ ﻃﺎق ﺁﺑﮕﻮن زد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ز ﺧﻮد ﺑﺮون ﺷﻮ ﮔﺮ ﻣﺮد راﻩ ﻋﺸﻘﯽ‬

‫ﮐﺎن ﮐﺲ رﺳﻴﺪ در وﯼ ﮐﺰ ﺧﻮد ﻗﺪم ﺑﺮون زد‬

‫هﺸﻴﺎر ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺑﭙﺮهﻴﺰد‬ ‫هﺸﻴﺎر ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺑﭙﺮهﻴﺰد‬

‫وﻳﻦ ﻃﺒﻊ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺎﻣﻴﺰد‬

‫ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ دﻟﯽ دارد ﺁراﺳﺘﻪ ﻣﻌﻨﯽ‬

‫ﮔﺮ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ در ﭘﺎﯼ ﻳﮑﯽ رﻳﺰد‬

‫ﮔﺮ ﺳﻴﻞ ﻋﻘﺎب ﺁﻳﺪ ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﺪ‬

‫ور ﺗﻴﺮ ﺑﻼ ﺑﺎرد دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﭙﺮهﻴﺰد‬

‫ﺁﺧﺮ ﻧﻪ ﻣﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ در ﺑﺎدﻳﻪ ﺳﻮدا‬

‫ﻋﺸﻖ ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ﺑﺲ ﺷﻮر ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰد‬

‫ﺑﯽ ﺑﺨﺖ ﭼﻪ ﻓﻦ ﺳﺎزم ﺗﺎ ﺑﺮﺧﻮرم از وﺻﻠﺖ‬

‫ﺑﯽﻣﺎﻳﻪ زﺑﻮن ﺑﺎﺷﺪ هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻴﺰد‬

‫ﻓﻀﻠﺴﺖ اﮔﺮم ﺧﻮاﻧﯽ ﻋﺪﻟﺴﺖ اﮔﺮم راﻧﯽ‬

‫ﻗﺪر ﺗﻮ ﻧﺪاﻧﺪ ﺁن ﮐﺰ زﺟﺮ ﺗﻮ ﺑﮕﺮﻳﺰد‬

‫ﺗﺎ دل ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻢ راﻩ هﻤﻪ درﺑﺴﺘﻢ‬

‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ ﺑﺲ ﻓﺘﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻈﺮ از روﻳﺖ ﮐﻮﺗﻪ ﻧﮑﻨﺪ هﺮﮔﺰ‬

‫ور روﯼ ﺑﮕﺮداﻧﯽ در داﻣﻨﺖ ﺁوﻳﺰد‬

‫ﺑﻪ ﺣﺪﻳﺚ درﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺖ ﺷﮑﺮ ﻧﺮﻳﺰد‬ ‫ﺑﻪ ﺣﺪﻳﺚ درﻧﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺖ ﺷﮑﺮ ﻧﺮﻳﺰد‬

‫ﻧﭽﻤﯽ ﮐﻪ ﺷﺎخ ﻃﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺑﺮﻧﺮﻳﺰد‬

‫هﻮس ﺗﻮ هﻴﭻ ﻃﺒﻌﯽ ﻧﭙﺰد ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﺒﺎزد‬

‫ز ﭘﯽ ﺗﻮ هﻴﭻ ﻣﺮﻏﯽ ﻧﭙﺮد ﮐﻪ ﭘﺮ ﻧﺮﻳﺰد‬

‫دﻟﻢ از ﻏﻤﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ار ﻧﻨﺎﻟﺪ‬

‫ﻣﮋﻩ ﻳﮏ دم ﺁب ﺣﺴﺮت ﻧﺸﮑﻴﺒﺪ ار ﻧﺮﻳﺰد‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﻦ ز دﺳﺖ ﺧﻮﺑﺎن ﻧﺒﺮم ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺟﺎن‬

‫ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﮑﺶ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻢ ز ﺗﻮ ﺧﻮﺑﺘﺮ ﻧﺮﻳﺰد‬

‫دررﺳﺖ ﻟﻔﻆ ﺳﻌﺪﯼ ز ﻓﺮاز ﺑﺤﺮ ﻣﻌﻨﯽ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ داﻣﻨﯽ در ﮐﻪ ﺑﻪ دوﺳﺖ ﺑﺮﻧﺮﻳﺰد‬

‫ﺁﻩ اﮔﺮ دﺳﺖ دل ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬ ‫ﺁﻩ اﮔﺮ دﺳﺖ دل ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﻳﺎ دل از ﭼﻨﺒﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ واﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﻏﻢ هﺠﺮان ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺘﺘﺮ از اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻦ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ هﻤﻪ درد ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﺳﺮوﺑﺎﻻﯼ ﻣﻨﺎ ﮔﺮ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﺑﺮﮔﺬرﯼ‬

‫ﺳﺮو ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ را ﺳﺮو ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻮﻳﯽ را ﭼﻮ ﻣﻨﯽ در ﻧﻈﺮ ﺁﻳﺪ هﻴﻬﺎت‬

‫ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ رﺳﺪ اﻳﻦ رﺷﺘﻪ ﺑﻪ هﻢ ﻳﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ز ﺁﺳﻤﺎن ﺑﮕﺬرم ار ﺑﺮ ﻣﻨﺖ اﻓﺘﺪ ﻧﻈﺮﯼ‬

‫ذرﻩ ﺗﺎ ﻣﻬﺮ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺑﻪ ﺛﺮﻳﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮان ﻟﺒﺖ دﺳﺖ ﭼﻮ ﻣﻦ دروﻳﺸﯽ‬

‫ﺑﻪ ﮔﺪاﻳﯽ رﺳﺪ ﺁﺧﺮ ﭼﻮ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫اﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ اﮔﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاهﺪ رﻳﺨﺖ‬

‫ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ دارم اﮔﺮ ﺳﻴﻞ ﺑﻪ درﻳﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫هﺠﺮ ﺑﭙﺴﻨﺪم اﮔﺮ وﺻﻞ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﻮد‬

‫ﺧﺎر ﺑﺮدارم اﮔﺮ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺮﻣﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮐﻨﮕﺮﻩ وﺻﻞ ﺑﻠﻨﺪﺳﺖ و هﺮ ﺁﻧﮏ‬

‫ﭘﺎﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻨﻬﺪ دﺳﺖ وﯼ ﺁن ﺟﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫از اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬ ‫از اﻳﻦ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫وزان ﮐﻪ ﺧﻮن دﻟﻢ رﻳﺨﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﮔﺮد ﭘﺎﯼ ﺳﻤﻨﺪش ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﻣﺸﺘﺎق‬

‫ﮐﻪ دﺳﺘﺒﻮس ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺪان دهﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫هﻤﻪ ﺧﻄﺎﯼ ﻣﻨﺴﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﯽرود ﺑﺮ ﻣﻦ‬

‫ز دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺟﺎن رﺳﺪ دﺳﺘﻢ‬

‫ز ﺷﻮق ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺮهﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫ﮐﻪ دﻳﺪ رﻧﮓ ﺑﻬﺎرﯼ ﺑﻪ رﻧﮓ رﺧﺴﺎرت‬

‫ﮐﻪ ﺁب ﮔﻞ ﺑﺒﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻳﺎﺳﻤﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫رﻗﻴﺐ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﺧﻠﻮت ﻣﺎ‬

‫ﻓﺮﺷﺘﻪ رﻩ ﻧﺒﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ اهﺮﻣﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫ز هﺮ ﻧﺒﺎت ﮐﻪ ﺣﺴﻨﯽ و ﻣﻨﻈﺮﯼ دارد‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮو ﻗﺎﻣﺖ ﺁن ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺑﺪن ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻤﯽﺑﺮد ﻣﻘﺼﻮد‬

‫ﻗﻴﺎس ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮهﺎد ﮐﻮهﮑﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫زﮐﺎت ﻟﻌﻞ ﻟﺒﺖ را ﺑﺴﯽ ﻃﻠﺒﮑﺎرﻧﺪ‬

‫ﻣﻴﺎن اﻳﻦ هﻤﻪ ﺧﻮاهﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫رﺳﻴﺪ ﻧﺎﻟﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ هﺮ ﮐﻪ در ﺁﻓﺎق‬

‫و ﮔﺮ ﻋﺒﻴﺮ ﻧﺴﻮزد ﺑﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﭼﻪ رﺳﺪ‬

‫ﮐﯽ ﺑﺮﺳﺖ اﻳﻦ ﮔﻞ ﺧﻨﺪان و ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ ﺷﺪ‬ ‫ﮐﯽ ﺑﺮﺳﺖ اﻳﻦ ﮔﻞ ﺧﻨﺪان و ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ ﺷﺪ‬

‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﻏﻮرﻩ ﻧﻮﺧﺎﺳﺘﻪ ﭼﻮن ﺣﻠﻮا ﺷﺪ‬

‫دﻳﮕﺮ اﻳﻦ ﻣﺮغ ﮐﯽ از ﺑﻴﻀﻪ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮش ﺳﺨﻦ و ﻃﻮﻃﯽ ﺷﮑﺮﺧﺎ ﺷﺪ‬

‫ﮐﻪ درﺁﻣﻮﺧﺘﺶ اﻳﻦ ﻟﻄﻒ و ﺑﻼﻏﺖ ﮐﺎن روز‬

‫ﻣﺮدم از ﻋﻘﻞ ﺑﻪ درﺑﺮد ﮐﻪ او داﻧﺎ ﺷﺪ‬

‫ﺷﺎﺧﮑﯽ ﺗﺎزﻩ ﺑﺮﺁورد ﺻﺒﺎ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺟﻮﯼ‬

‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮ هﻢ ﻧﺰدﯼ ﺳﺮو ﺳﻬﯽ ﺑﺎﻻ ﺷﺪ‬

‫ﻋﺎﻟﻢ ﻃﻔﻠﯽ و ﺟﻬﻞ ﺣﻴﻮاﻧﯽ ﺑﮕﺬاﺷﺖ‬

‫ﺁدﻣﯽ ﻃﺒﻊ و ﻣﻠﮏ ﺧﻮﯼ و ﭘﺮﯼ ﺳﻴﻤﺎ ﺷﺪ‬

‫ﻋﻘﻞ را ﮔﻔﺘﻢ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬

‫ﮔﻔﺖ ﺧﺎﻣﻮش ﮐﻪ اﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ دﮔﺮ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ‬

‫ﭘﺮ ﻧﺸﺪ ﭼﻮن ﺻﺪف از ﻟﻮﻟﻮ ﻻﻻ دهﻨﯽ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ از ﺣﺴﺮت او دﻳﺪﻩ ﻣﺎ درﻳﺎ ﺷﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻏﻨﭽﻪ ﺳﻴﺮاب ﻧﮕﻨﺠﺪ در ﭘﻮﺳﺖ‬

‫وﻗﺖ ﺧﻮش دﻳﺪ و ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻠﯽ رﻋﻨﺎ ﺷﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮔﺮ ﺁن ﻣﺮاد ﺷﺒﯽ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﺁن ﻣﺮاد ﺷﺒﯽ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫زهﯽ ﺳﻌﺎدت و دوﻟﺖ ﮐﻪ ﻳﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫اﮔﺮ هﺰار ﻏﻤﺴﺖ از ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﺑﺮ دل‬

‫هﻤﻴﻦ ﺑﺴﺴﺖ ﮐﻪ او ﻏﻤﮕﺴﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﻏﺎرﯼ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺰﻳﻨﻢ از هﻤﻪ ﺧﻠﻖ‬

‫ﮔﺮ ﺁن ﻟﻄﻴﻒ ﺟﻬﺎن ﻳﺎر ﻏﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫از ﺁن ﻃﺮف ﻧﭙﺬﻳﺮد ﮐﻤﺎل او ﻧﻘﺼﺎن‬

‫وزﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺷﺮف روزﮔﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺟﻔﺎﯼ ﭘﺮدﻩ دراﻧﻢ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫اﮔﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ او ﭘﺮدﻩ دار ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺮاد ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﻣﺸﮑﻠﺴﺖ و ﻣﺸﮑﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻣﺮاد ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ اﺧﺘﻴﺎر ﻗﻀﺎﯼ زﻣﺎن ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ‬

‫ﮐﻪ داﻳﻢ ﺁن ﻧﺒﻮد ﮐﺎﺧﺘﻴﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﮕﺎرﻳﻦ دوﺳﺖ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﻳﻢ‬

‫ﻣﻴﺎن ﻋﺎﻟﻤﻴﺎن اﻓﺘﺨﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ هﻴﭻ ﮐﺎر ﻧﻴﺎﻳﻢ ﮔﺮم ﺗﻮ ﻧﭙﺴﻨﺪﯼ‬

‫و ﮔﺮ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ ﮐﺎر ﮐﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﮕﺎرﺧﺎﻧﻪ ﭼﻴﻨﯽ ﮐﻪ وﺻﻒ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ‬

‫ﻧﻪ ﻣﻤﮑﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻧﮕﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻨﻴﻦ ﻏﺰال ﮐﻪ وﺻﻔﺶ هﻤﯽرود ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﮑﺎر ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺷﻮرش ﺑﻠﺒﻼن ﺳﺤﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺷﻮرش ﺑﻠﺒﻼن ﺳﺤﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺧﻔﺘﻪ از ﺻﺒﺢ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻴﺮﺑﺎران ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺑﺎن را‬

‫دل ﺷﻮرﻳﺪﮔﺎن ﺳﭙﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮐﺸﺘﮕﺎن ﻣﻌﺸﻮﻗﻨﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ زﻧﺪﺳﺖ در ﺧﻄﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﺎل ﻃﻠﻌﺖ اوﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﮐﻪ را ﭼﺸﻢ اﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ دل ﺑﺪو ﻧﺪهﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺑﺼﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺁدﻣﯽ را ﮐﻪ ﺧﺎرﮐﯽ در ﭘﺎﯼ‬

‫ﻧﺮود ﻃﺮﻓﻪ ﺟﺎﻧﻮر ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﻮ ﺗﺮش روﯼ ﺑﺎش و ﺗﻠﺦ ﺳﺨﻦ‬

‫زهﺮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻟﺒﺎن ﺷﮑﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻋﺎﻗﻼن از ﺑﻼ ﺑﭙﺮهﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﻣﺬهﺐ ﻋﺎﺷﻘﺎن دﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭘﺎﯼ رﻓﺘﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ﻣﺮغ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﭘﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﯽدل ﭼﻪ ﺷﺒﯽ دراز ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﯽدل ﭼﻪ ﺷﺒﯽ دراز ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﺗﻮ ﺑﻴﺎ ﮐﺰ اول ﺷﺐ در ﺻﺒﺢ ﺑﺎز ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪١٠٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻋﺠﺒﺴﺖ اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻢ ز دﺳﺘﺖ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺠﺎ رود ﮐﺒﻮﺗﺮ ﮐﻪ اﺳﻴﺮ ﺑﺎز ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ز ﻣﺤﺒﺘﺖ ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ روﻳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺤﺐ ﺻﺎدق ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﮐﺒﺎز ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺮﺷﻤﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﮕﻬﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﺎ ﮐﻦ‬

‫ﮐﻪ دﻋﺎﯼ دردﻣﻨﺪان ز ﺳﺮ ﻧﻴﺎز ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﺨﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻃﺎﻗﺖ ﮐﻪ ز ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﭙﻮﺷﻢ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺪام دوﺳﺖ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ راز ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻪ ﻧﻤﺎز ﺑﺎﺷﺪ ﺁن را ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺧﻴﺎل ﺑﺎﺷﯽ‬

‫ﺗﻮ ﺻﻨﻢ ﻧﻤﯽﮔﺬارﯼ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻧﻤﺎز ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺴﺎب ﮐﺮدم ﭼﻮ ﺗﻮ دوﺳﺖ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻢ‬

‫ﮐﻪ ﺛﻨﺎ و ﺣﻤﺪ ﮔﻮﻳﻴﻢ و ﺟﻔﺎ و ﻧﺎز ﺑﺎﺷﺪ‬

‫دﮔﺮش ﭼﻮ ﺑﺎزﺑﻴﻨﯽ ﻏﻢ دل ﻣﮕﻮﯼ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺷﺐ وﺻﺎل ﮐﻮﺗﺎﻩ و ﺳﺨﻦ دراز ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻗﺪﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﯽ ﺑﻪ وﻓﺎ و ﻋﻬﺪ ﻳﺎران‬

‫اﮔﺮ از ﺑﻼ ﺑﺘﺮﺳﯽ ﻗﺪم ﻣﺠﺎز ﺑﺎﺷﺪ‬

‫از ﺗﻮ دل ﺑﺮﻧﮑﻨﻢ ﺗﺎ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫از ﺗﻮ دل ﺑﺮﻧﮑﻨﻢ ﺗﺎ دل و ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﯽﺑﺮم ﺟﻮر ﺗﻮ ﺗﺎ وﺳﻊ و ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﻧﻮازﯼ ﭼﻪ ﺳﻌﺎدت ﺑﻪ از اﻳﻦ ﺧﻮاهﻢ ﻳﺎﻓﺖ‬

‫ور ﮐﺸﯽ زار ﭼﻪ دوﻟﺖ ﺑﻪ از ﺁﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻮن ﻣﺮا ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از هﺮ ﭼﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺎزاﺳﺘﺪ‬

‫ﭼﻪ ﻏﻢ از ﺳﺮزﻧﺶ هﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻴﻎ ﻗﻬﺮ ار ﺗﻮ زﻧﯽ ﻗﻮت روﺣﻢ ﮔﺮدد‬

‫ﺟﺎم زهﺮ ار ﺗﻮ دهﯽ ﻗﻮت رواﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫در ﻗﻴﺎﻣﺖ ﭼﻮ ﺳﺮ از ﺧﺎﮎ ﻟﺤﺪ ﺑﺮدارم‬

‫ﮔﺮد ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ ﺑﺮ داﻣﻦ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ را ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﺷﺒﯽ ﻣﺤﺮم اﺳﺮار ﻧﻬﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ را ز ﻟﺒﺖ ﺧﺸﮏ ﺗﻤﻨﺎﻳﯽ هﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮد اﻳﻦ ﺑﺨﺖ ﻧﺪارم ﮐﻪ زﺑﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺟﺎن ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﻢ اﮔﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﺧﻮاﻧﯽ‬

‫ﺳﺮ اﻳﻦ دارم اﮔﺮ ﻃﺎﻟﻊ ﺁﻧﻢ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﺮ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺪارد هﺮ ﮐﻪ او را ﺧﻮف ﺟﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺳﺮ ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺪارد هﺮ ﮐﻪ او را ﺧﻮف ﺟﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﮔﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺮﺁﻳﺪ راﻳﮕﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﻐﻴﻼن ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺣﺎﺟﯽ ﻋﻨﺎن از ﮐﻌﺒﻪ ﺑﺮﭘﻴﭽﺪ‬

‫ﺧﺴﮏ در راﻩ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن ﺑﺴﺎط ﭘﺮﻧﻴﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﺪارد ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎزارﯼ ﻣﮕﺮ ﺷﻮرﻳﺪﻩ اﺳﺮارﯼ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻬﺮش در ﻣﻴﺎن ﺟﺎن و ﻣﻬﺮش ﺑﺮ دهﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭘﺮﯼ روﻳﺎ ﭼﺮا ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮﯼ از ﻣﺮدم ﭼﺸﻤﻢ‬

‫ﭘﺮﯼ را ﺧﺎﺻﻴﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﺰ ﻣﺮدم ﻧﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﺨﻮاهﻢ رﻓﺘﻦ از دﻧﻴﺎ ﻣﮕﺮ در ﭘﺎﯼ دﻳﻮارت‬

‫ﮐﻪ ﺗﺎ در وﻗﺖ ﺟﺎن دادن ﺳﺮم ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ از راﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮدم ﺑﺨﻴﻞ و ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮدم‬

‫روان از ﻣﻦ ﺗﻤﻨﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺖ روان ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ درﻳﺎﯼ ﻏﻤﺖ ﻏﺮﻗﻢ ﮔﺮﻳﺰان از هﻤﻪ ﺧﻠﻘﻢ‬

‫ﮔﺮﻳﺰد دﺷﻤﻦ از دﺷﻤﻦ ﮐﻪ ﺗﻴﺮش در ﮐﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺧﻼﻳﻖ در ﺗﻮ ﺣﻴﺮاﻧﻨﺪ و ﺟﺎﯼ ﺣﻴﺮﺗﺴﺖ اﻟﺤﻖ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻪ را ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﺑﻴﻨﻨﺪ و ﻣﻪ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﻴﺎﻧﺖ را و ﻣﻮﻳﺖ را اﮔﺮ ﺻﺪ رﻩ ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﯽ‬

‫ﻣﻴﺎﻧﺖ ﮐﻤﺘﺮ از ﻣﻮﻳﯽ و ﻣﻮﻳﺖ ﺗﺎ ﻣﻴﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ از ﺗﻮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ روﯼ دل ﺑﮕﺮداﻧﻢ‬

‫و ﮔﺮ ﻣﻴﻠﻢ ﮐﺸﯽ در ﭼﺸﻢ ﻣﻴﻠﻢ هﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻮ ﻓﺮهﺎد از ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺮون ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﻣﯽرود ﺳﻌﺪﯼ وﻟﻴﮑﻦ ﺷﻮر ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺧﺪاﯼ ﺑﻴﻨﺎن ﻃﻠﺐ هﻮا ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺧﺪاﯼ ﺑﻴﻨﺎن ﻃﻠﺐ هﻮا ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﻔﺮ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪان ﻗﺪم ﺧﻄﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫هﻤﻪ وﻗﺖ ﻋﺎرﻓﺎن را ﻧﻈﺮﺳﺖ و ﻋﺎﻣﻴﺎن را‬

‫ﻧﻈﺮﯼ ﻣﻌﺎف دارﻧﺪ و دوم روا ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎت زﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ‬

‫ﻧﻪ ﺟﻤﺎد ﻣﺮدﻩ ﮐﺎن را ﺧﺒﺮ از ﺻﺒﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﮔﺮت ﺳﻌﺎدﺗﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﻩ دل ﺑﻤﻴﺮﯼ‬

‫ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺗﯽ اوﻓﺘﺎدﯼ ﮐﻪ دﮔﺮ ﻓﻨﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﺰداﻳﺪ از وﺟﻮدت‬

‫ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻌﻮذﺑﺎﷲ ﮐﻪ در او ﺻﻔﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮد از ﮐﺪام ﺷﻬﺮﯼ ﮐﻪ ز دوﺳﺘﺎن ﻧﭙﺮﺳﯽ‬

‫ﻣﮕﺮ اﻧﺪر ﺁن وﻻﻳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ وﻓﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﮔﺮ اهﻞ ﻣﻌﺮﻓﺖ را ﭼﻮ ﻧﯽ اﺳﺘﺨﻮان ﺑﺴﻨﺒﯽ‬

‫ﭼﻮ دﻓﺶ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﺒﺮ از ﻗﻔﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﮔﺮم ﺗﻮ ﺧﻮن ﺑﺮﻳﺰﯼ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺘﺖ ﻧﮕﻴﺮم‬

‫ﮐﻪ ﻣﻴﺎن دوﺳﺘﺎن اﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﻪ ﺣﺮﻳﻒ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ ﺣﺮﻳﻒ ﺳﺴﺖ ﭘﻴﻤﺎن‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ روز ﺗﻴﺮﺑﺎران ﺳﭙﺮ ﺑﻼ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻮ در ﺁﻳﻨﻪ ﻧﮕﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ دﻟﺒﺮﯼ وﻟﻴﮑﻦ‬

‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﻧﻈﺮت ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻮ ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ ز ﺟﻔﺎ ﻣﻠﻮل ﮔﺮدد‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮش ﺗﻮ ﺑﯽ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺑﮑﺸﯽ ﺟﻔﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫دﮔﺮﯼ هﻤﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ وﻟﻴﮑﻦ‬

‫ﭼﻮ ﻣﻌﺎﻣﻠﺖ ﻧﺪارد ﺳﺨﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﺎ ﮐﺎروان ﻣﺼﺮﯼ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﮑﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎروان ﻣﺼﺮﯼ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺷﮑﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫در ﻟﻌﺒﺘﺎن ﭼﻴﻨﯽ زﻳﻦ ﺧﻮﺑﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﻳﻦ دﻟﺒﺮﯼ و ﺷﻮﺧﯽ از ﺳﺮو و ﮔﻞ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬

‫وﻳﻦ ﺷﺎهﺪﯼ و ﺷﻨﮕﯽ در ﻣﺎﻩ و ﺧﻮر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻣﺮدﯼ ﭼﺸﻢ از ﻧﻈﺮ ﺑﺪوزم‬

‫ﺑﺎ ﺗﻴﺮ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺑﺎن ﺗﻘﻮا ﺳﭙﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺎ را ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺧﻴﺮﺳﺖ از ﺣﺴﻦ ﻣﺎﻩ روﻳﺎن‬

‫هﺮ ﮐﻮ ﺑﻪ ﺷﺮ ﮐﻨﺪ ﻣﻴﻞ او ﺧﻮد ﺑﺸﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫هﺮ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ از ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﺧﺎﻟﯽ‬

‫در ﭘﺎﻳﻪ ﺟﻤﺎدﺳﺖ او ﺟﺎﻧﻮر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﻻ ﮔﺬر ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ اهﻞ دل را‬

‫ور ﻧﻪ ﺑﻪ هﻴﭻ ﺗﺪﺑﻴﺮ از ﺗﻮ ﮔﺬر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫هﻮﺷﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﺲ اﻧﺪﻳﺸﻪام ﺗﻮﻳﯽ ﺑﺲ‬

‫ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺣﻴﺮت ﺁﻣﺪ ﺳﻤﻊ و ﺑﺼﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺮ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﻋﺎﺷﻖ ﮔﺮ ﺑﺸﮑﻨﯽ ﻗﻔﺲ را‬

‫از ذوق اﻧﺪروﻧﺶ ﭘﺮواﯼ در ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻮ ﻣﺴﺖ ﺧﻮاب ﻧﻮﺷﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﺎﻣﺪاد و ﺑﺮ ﻣﻦ‬

‫ﺷﺐهﺎ رود ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ هﺮﮔﺰ ﺳﺤﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫دل ﻣﯽﺑﺮد ﺑﻪ دﻋﻮﯼ ﻓﺮﻳﺎد ﺷﻮق ﺳﻌﺪﯼ‬

‫اﻻ ﺑﻬﻴﻤﻪاﯼ را ﮐﺰ دل ﺧﺒﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺁﺗﺸﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ در ﺧﺮﻣﻨﯽ ﻧﮕﻴﺮد‬

‫ﻃﺎﻣﺎت ﻣﺪﻋﯽ را ﭼﻨﺪﻳﻦ اﺛﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺣﺎل ﻣﻨﺖ ﺧﺒﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺣﺎل ﻣﻨﺖ ﺧﺒﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫در ﮐﺎر ﻣﻨﺖ ﻧﻈﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻗﻮت ﺻﺒﺮ ﺑﻮد ﮐﺮدﻳﻢ‬

‫دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﻴﻢ اﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺁﻳﻴﻦ وﻓﺎ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ در‬

‫در ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﮕﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﭼﺮا ﻧﺒﺴﺘﯽ‬

‫ﺗﺎ ﻣﺸﻐﻠﻪ و ﺧﻄﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﯼ ﺧﻮاﺟﻪ ﺑﺮو ﮐﻪ ﺟﻬﺪ اﻧﺴﺎن‬

‫ﺑﺎ ﺗﻴﺮ ﻗﻀﺎ ﺳﭙﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﻳﻦ ﺷﻮر ﮐﻪ در ﺳﺮﺳﺖ ﻣﺎ را‬

‫وﻗﺘﯽ ﺑﺮود ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﮐﺠﺎ رود ﮔﺮﻓﺘﺎر‬

‫ﮐﺰ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ رﻩ ﺑﻪ درﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻮن روﯼ ﺗﻮ دﻟﻔﺮﻳﺐ و دﻟﺒﻨﺪ‬

‫در روﯼ زﻣﻴﻦ دﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫در ﭘﺎرس ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻤﮏ ﻧﺪﻳﺪم‬

‫در ﻣﺼﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﮑﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺟﺎن از ﺗﻮ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ در ﺗﻮ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮش ﺑﺼﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﻪ ﻃﺮﻳﻖ دوﺳﺘﺎﻧﺴﺖ و ﻧﻪ ﺷﺮط ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ز دوﺳﺘﯽ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ و ﺗﻮ را ﺧﺒﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﮑﻦ ار ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ز ﺧﺪﻣﺘﻢ ﺑﺮاﻧﯽ‬

‫ﻧﺰﻧﻨﺪ ﺳﺎﺋﻠﯽ را ﮐﻪ درﯼ دﮔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻪ رهﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﻢ‬

‫ﻧﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺖ ز ﺧﻤﺎر ﺑﺮﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫هﻤﻪ ﺷﺐ در اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻢ ﮐﻪ ﺧﻨﮏ ﺗﻨﯽ ﮐﻪ دارد‬

‫ﻣﮋﻩاﯼ ﺑﻪ ﺧﻮاب و ﺑﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب درﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺴﺖ ﻣﺮغ وﺣﺸﯽ ﮐﻪ ﺟﻔﺎﯼ ﮐﺲ ﻧﺒﻴﻨﺪ‬

‫ﻣﻦ و ﻣﺮغ ﺧﺎﻧﮕﯽ را ﺑﮑﺸﻨﺪ و ﭘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﻪ ﻣﻦ ﺁن ﮔﻨﺎﻩ دارم ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺳﻢ از ﻋﻘﻮﺑﺖ‬

‫ﻧﻈﺮﯼ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﺒﺎزﯼ ز ﺳﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻗﻤﺮﯼ ﮐﻪ دوﺳﺖ دارﯼ هﻤﻪ روز دل ﺑﺮ ﺁن ﻧﻪ‬

‫ﮐﻪ ﺷﺒﻴﺖ ﺧﻮن ﺑﺮﻳﺰد ﮐﻪ در او ﻗﻤﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻪ وﺟﻮد ﻧﻘﺶ دﻳﻮار و ﭼﻪ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ او‬

‫ﺳﺨﻨﯽ ز ﻋﺸﻖ ﮔﻮﻳﻨﺪ و در او اﺛﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٠٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺷﺐ و روز رﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪم روﻧﺪﮔﺎن را‬

‫ﭼﻮ ﺑﻪ ﻣﻤﻨﯽ رﺳﻴﺪﯼ دﮔﺮت ﺳﻔﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻋﺠﺒﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻌﻀﯽ ﮐﻪ ﺗﺮﺳﺖ ﺷﻌﺮ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ورق درﺧﺖ ﻃﻮﺑﻴﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﻔﺘﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﻔﺘﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻣﺪﻋﯽ اﻧﺪر ﭘﺲ دﻳﻮار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺁن ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﻨﺠﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻪ ﮐﻨﺠﯽ‬

‫ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ و ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﯼ دوﺳﺖ ﺑﺮﺁور درﯼ از ﺧﻠﻖ ﺑﻪ روﻳﻢ‬

‫ﺗﺎ هﻴﭻ ﮐﺴﻢ واﻗﻒ اﺳﺮار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﯽﺧﻮاهﻢ و ﻣﻌﺸﻮق و زﻣﻴﻨﯽ و زﻣﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻮ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ و اﻏﻴﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﭘﻨﺪم ﻣﺪﻩ اﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ دﻳﻮاﻧﻪ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬

‫هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﻋﺎﻗﻞ و هﺸﻴﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﺒﺎدت ﺳﺮ و ﮐﺎرﯼ‬

‫اﻻ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺖ ﮐﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﻬﻠﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ اﮔﺮ دﺳﺖ ﺑﺮﺁرﯼ‬

‫ﺟﺎن دادن در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ دﺷﻮار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺎهﺖ ﻧﺘﻮان ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت و ﮔﻔﺘﺎر‬

‫ﻣﻪ را ﻟﺐ و دﻧﺪان ﺷﮑﺮﺑﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫وان ﺳﺮو ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺎﻣﺖ و رﻓﺘﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﺷﮑﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ در ﻣﺬهﺐ ﻋﺸﺎق‬

‫ﺻﻮﻓﯽ ﻧﭙﺴﻨﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻤﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫هﺮ ﭘﺎﯼ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮورﻓﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﯽ‬

‫دﻳﮕﺮ هﻤﻪ ﻋﻤﺮش ﺳﺮ ﺑﺎزار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻋﻄﺎر ﮐﻪ در ﻋﻴﻦ ﮔﻼﺑﺴﺖ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ وﻗﺖ ﺑﻬﺎرش ﺳﺮ ﮔﻠﺰار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺮدم هﻤﻪ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ در ﻧﺎﻣﻪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻣﺸﮑﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﮐﻠﺒﻪ ﻋﻄﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺟﺎن در ﺳﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ ﮐﻨﺪ ﺳﻌﺪﯼ و ﻏﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺎن ﻳﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ وﻓﺎدار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺟﻨﮓ از ﻃﺮف دوﺳﺖ دل ﺁزار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺟﻨﮓ از ﻃﺮف دوﺳﺖ دل ﺁزار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻳﺎرﯼ ﮐﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ ﻳﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﯼ در ﻗﺪﻣﯽ رﻓﺖ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺁن ﺑﺎر ﮐﻪ ﮔﺮدون ﻧﮑﺸﺪ ﻳﺎر ﺳﺒﮑﺮوح‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮ دل ﻋﺸﺎق ﻧﻬﺪ ﺑﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﺎ رﻧﺞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﯽ ﮔﻨﺞ ﻧﺒﻴﻨﯽ‬

‫ﺗﺎ ﺷﺐ ﻧﺮود ﺻﺒﺢ ﭘﺪﻳﺪار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺁهﻨﮓ دراز ﺷﺐ رﻧﺠﻮرﯼ ﻣﺸﺘﺎق‬

‫ﺑﺎ ﺁن ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺪار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫از دﻳﺪﻩ ﻣﻦ ﭘﺮس ﮐﻪ ﺧﻮاب ﺷﺐ ﻣﺴﺘﯽ‬

‫ﭼﻮن ﺧﺎﺳﺘﻦ و ﺧﻔﺘﻦ ﺑﻴﻤﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﯼ ﻋﺸﻖ هﻤﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﮐﺎن ﺟﺎ ﮐﻪ ارادت ﺑﻮد اﻧﮑﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫از ﻣﻦ ﻣﺸﻨﻮ دوﺳﺘﯽ ﮔﻞ ﻣﮕﺮ ﺁن ﮔﺎﻩ‬

‫ﮐﻢ ﭘﺎﯼ ﺑﺮهﻨﻪ ﺧﺒﺮ از ﺧﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺮﻏﺎن ﻗﻔﺲ را اﻟﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺷﻮﻗﯽ‬

‫ﮐﻦ ﻣﺮغ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫دل ﺁﻳﻨﻪ ﺻﻮرت ﻏﻴﺒﺴﺖ وﻟﻴﮑﻦ‬

‫ﺷﺮﻃﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻳﻨﻪ زﻧﮕﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺣﻴﻮان را ﮐﻪ ﺳﺮ از ﺧﻮاب ﮔﺮان ﺷﺪ‬

‫درﺑﻨﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺧﻮش اﺳﺤﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺁن را ﮐﻪ ﺑﺼﺎرت ﻧﺒﻮد ﻳﻮﺳﻒ ﺻﺪﻳﻖ‬

‫ﺟﺎﻳﯽ ﺑﻔﺮوﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺮﻳﺪار ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻮ را ﻧﺎدﻳﺪن ﻣﺎ ﻏﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺗﻮ را ﻧﺎدﻳﺪن ﻣﺎ ﻏﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﻪ در ﺧﻴﻠﺖ ﺑﻪ از ﻣﺎ ﮐﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﻦ از دﺳﺖ ﺗﻮ در ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻬﻢ روﯼ‬

‫وﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮن ﺗﻮ در ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻋﺠﺐ ﮔﺮ در ﭼﻤﻦ ﺑﺮﭘﺎﯼ ﺧﻴﺰﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺳﺮو راﺳﺖ ﭘﻴﺸﺖ ﺧﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺒﺎدا در ﺟﻬﺎن دﻟﺘﻨﮓ روﻳﯽ‬

‫ﮐﻪ روﻳﺖ ﺑﻴﻨﺪ و ﺧﺮم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﻦ اول روز داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻋﻬﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﻪ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺳﺎزﮔﺎرﯼ‬

‫ﭘﺮﯼ را ﺑﺎ ﺑﻨﯽ ﺁدم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﮑﻦ ﻳﺎرا دﻟﻢ ﻣﺠﺮوح ﻣﮕﺬار‬

‫ﮐﻪ هﻴﭽﻢ در ﺟﻬﺎن ﻣﺮهﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ در ﺗﻮ رﻳﺰم‬

‫ﮐﻪ ﺑﺨﻞ و دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ هﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﺨﻮاهﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻳﮏ دم زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ﻃﻴﺐ ﻋﻴﺶ ﺑﯽ هﻤﺪم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﻈﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﺎ ﮐﻪ دارﯼ‬

‫ﮐﻪ ﻏﻢ ﺑﺎ ﻳﺎر ﮔﻔﺘﻦ ﻏﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ دوﺳﺖ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﻧﮕﻮﻳﻢ‬

‫ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻣﺪﻋﯽ ﻣﺤﺮم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﮔﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺳﺮوﯼ ﺳﺮو اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﮔﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺳﺮوﯼ ﺳﺮو اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ور ﮔﻮﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﻣﺎهﯽ ﻣﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ در ﺟﻬﺎن ﺑﮕﺮدﯼ و ﺁﻓﺎق درﻧﻮردﯼ‬

‫ﺻﻮرت ﺑﺪﻳﻦ ﺷﮕﺮﻓﯽ در ﮐﻔﺮ و دﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻟﻌﻠﺴﺖ ﻳﺎ ﻟﺒﺎﻧﺖ ﻗﻨﺪﺳﺖ ﻳﺎ دهﺎﻧﺖ‬

‫ﺗﺎ در ﺑﺮت ﻧﮕﻴﺮم ﻧﻴﮑﻢ ﻳﻘﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺻﻮرت ﮐﻨﻨﺪ زﻳﺒﺎ ﺑﺮ ﭘﺮﻧﻴﺎن و دﻳﺒﺎ‬

‫ﻟﻴﮑﻦ ﺑﺮ اﺑﺮواﻧﺶ ﺳﺤﺮ ﻣﺒﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫زﻧﺒﻮر اﮔﺮ ﻣﻴﺎﻧﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺪﻳﻦ ﻟﻄﻴﻔﯽ‬

‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ در دهﺎﻧﺶ اﻳﻦ اﻧﮕﺒﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ هﺮ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن را ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺑﺮﻳﺰﯼ‬

‫ﺑﺎ ﻳﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﻧﺎزﻧﻴﻨﺶ در ﭘﺎﯼ رﻳﺰﯼ اﯼ دل‬

‫در ﮐﺎر ﻧﺎزﻧﻴﻨﺎن ﺟﺎن ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ور زان ﮐﻪ دﻳﮕﺮﯼ را ﺑﺮ ﻣﺎ هﻤﯽﮔﺰﻳﻨﺪ‬

‫ﮔﻮ ﺑﺮﮔﺰﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﺰﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﻋﺸﻘﺶ ﺣﺮام ﺑﺎدا ﺑﺮ ﻳﺎر ﺳﺮوﺑﺎﻻ‬

‫ﺗﺮداﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ در ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ هﻴﭻ ﻋﻠﺖ روﯼ از ﺗﻮ ﺑﺮﻧﭙﻴﭽﺪ‬

‫اﻻ ﮔﺮش ﺑﺮاﻧﯽ ﻋﻠﺖ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺳﺮوﯼ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺳﺮوﯼ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻮن ﺑﺸﻦ دﻻراﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﻣﺠﻠﺲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‬

‫ﻧﭙﻨﺪارم ﮐﻪ هﻤﺘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫و ﮔﺮ دوران ز ﺳﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ هﻴﻬﺎت‬

‫ﮐﻪ ﻣﻮﻟﻮدﯼ ﺑﻪ ﺳﻴﻤﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﻪ دارد در هﻤﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﮐﻤﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ﭼﻮن اﺑﺮوﯼ زﻳﺒﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺒﺎدا ور ﺑﻮد ﻏﺎرت در اﺳﻼم‬

‫هﻤﻪ ﺷﻴﺮاز ﻳﻐﻤﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻳﺪ در ﺗﻮ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬

‫هﻤﯽﺳﺎزﻳﻢ ﺗﺎ راﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫دو ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر از دل ﺗﻨﮓ‬

‫ﺑﺮون ﮐﺮدﻳﻢ ﺗﺎ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻳﮏ اﻣﺮوزﺳﺖ ﻣﺎ را ﻧﻘﺪ اﻳﺎم‬

‫ﻣﺮا ﮐﯽ ﺻﺒﺮ ﻓﺮداﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺧﻮﺷﺴﺖ اﻧﺪر ﺳﺮ دﻳﻮاﻧﻪ ﺳﻮدا‬

‫ﺑﻪ ﺷﺮط ﺁن ﮐﻪ ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ ﺧﻮاهﺪ رﻓﺘﻦ از دﺳﺖ‬

‫هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ اﻓﺘﺎدن ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ دﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ اﻓﺘﺎدن ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ دﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﺮﮎ ﺳﺮ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻦ زﻳﺒﺎ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر زﺑﻮﻧﯽهﺎ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ روا دارد‬

‫دروﻳﺶ ﮐﻪ ﺑﺎزارش ﺑﺎ ﻣﺤﺘﺸﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫زﻳﻦ ﺳﺎن ﮐﻪ وﺟﻮد ﺗﻮﺳﺖ اﯼ ﺻﻮرت روﺣﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ وﺟﻮد ﻣﺎ ﭘﻴﺸﺖ ﻋﺪﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﺻﻨﻢهﺎ را ﺻﻮرت ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺴﺘﯽ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن را ﻗﺒﻠﻪ ﺻﻨﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﺎ ﺁن ﮐﻪ اﺳﻴﺮان را ﮐﺸﺘﯽ و ﺧﻄﺎ ﮐﺮدﯼ‬

‫ﺑﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﮔﺬر ﮐﺮدن ﻧﻮع ﮐﺮﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫رﻗﺺ از ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﻴﺮون اﻣﺮوز ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻣﻄﺮب ﻣﺎ ﻳﮏ دم ﺧﺎﻣﻮش ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻮ ﺑﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮش ﺳﻮداﯼ ﮔﻠﯽ ﺑﻮدﺳﺖ‬

‫داﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﻠﺒﻞ دﻳﻮاﻧﻪ هﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﺲ ﺑﺮ اﻟﻢ رﻳﺸﺖ واﻗﻒ ﻧﺸﻮد ﺳﻌﺪﯼ‬

‫اﻻ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻮ را اﻟﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺗﻮ را ﺧﻮد ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺻﺤﺮا ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺗﻮ را ﺧﻮد ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺻﺤﺮا ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﭼﻮ ﺷﻤﺴﺖ ﺧﺎﻃﺮ رﻓﺘﻦ ﺑﺠﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫دو ﭼﺸﻢ از ﻧﺎز در ﭘﻴﺸﺖ ﻓﺮاغ از ﺣﺎل دروﻳﺸﺖ ﻣﮕﺮ ﮐﺰ ﺧﻮﺑﯽ ﺧﻮﻳﺸﺖ ﻧﮕﻪ در ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻳﺎ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮرﯼ ﭘﺮﯼ ﻳﺎ ﻟﻌﺒﺖ ﺣﻮرﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﻠﺒﻦ ﮔﻞ ﺳﻮرﯼ ﭼﻨﻴﻦ زﻳﺒﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭘﺮﯼ روﻳﯽ و ﻣﻪ ﭘﻴﮑﺮ ﺳﻤﻦ ﺑﻮﻳﯽ و ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺑﺮ‬

‫ﻋﺠﺐ ﮐﺰ ﺣﺴﻦ روﻳﺖ در ﺟﻬﺎن ﻏﻮﻏﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻮ ﻧﺘﻮان ﺳﺎﺧﺖ ﺑﯽ روﻳﺖ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را از ﺳﺮ ﮐﻮﻳﺖ ﺳﺮ دروا ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﺮو هﺮ ﺳﻮﯼ و هﺮ ﺟﺎﮔﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻴﻨﺎن ﻧﻴﻨﺪ ﺁﮔﻪ‬

‫ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﺴﺖ ﻧﺎﮔﻪ ﮐﻪ او ﺷﻴﺪا ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﭘﻴﺖ ﻣﻔﺘﻮن ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁب ﮔﺮﻳﺎن ﺧﻮن‬

‫ﻋﺠﺐ ﻣﯽدارم از هﺎﻣﻮن ﮐﻪ ﭼﻮن درﻳﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫هﻤﻪ ﺷﺐ ﻣﯽﭘﺰم ﺳﻮدا ﺑﻪ ﺑﻮﯼ وﻋﺪﻩ ﻓﺮدا‬

‫ﺷﺐ ﺳﻮداﯼ ﺳﻌﺪﯼ را ﻣﮕﺮ ﻓﺮدا ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﺧﺎﮎ اﻳﻦ ﻣﻨﺰل ﻧﮕﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﮕﻴﺮد ﮔﻞ‬

‫وﻟﻴﮑﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺁهﻦ دل دﻣﻢ ﮔﻴﺮا ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻳﻦ ﺷﻮخ ﺳﻴﻤﺘﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻳﻦ ﺷﻮخ ﺳﻴﻤﺘﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺳﻮﺧﺘﻪ روزﯼ در اﻧﺠﻤﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻟﻄﻒ اﮔﺮ ﺑﺨﺮاﻣﺪ هﺰار دل ﺑﺒﺮد‬

‫ﺑﻪ ﻗﻬﺮ اﮔﺮ ﺑﺴﺘﻴﺰد هﺰار ﺗﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺧﻮد ﺁب ﺣﻴﺎﺗﺴﺖ در دهﺎن و ﻟﺒﺶ‬

‫ﻣﺮا ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮد ﮐﺎن ﻟﺐ و دهﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﮔﺮ اﻳﺴﺘﺎد ﺣﺮﻳﻔﯽ اﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﮔﺮﻳﺨﺖ ﺧﻴﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﻗﻮت ﮐﺎهﯽ ﻧﻪ ﮐﯽ دهﺪ زﻧﻬﺎر‬

‫ﺑﻼﯼ ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﻓﺮهﺎد ﮐﻮهﮑﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﮐﺴﺎن ﻋﺘﺎب ﮐﻨﻨﺪم ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﻮﯼ‬

‫ﺑﻪ ﻧﻘﺪ اﮔﺮ ﻧﮑﺸﺪ ﻋﺸﻘﻢ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺷﺮع ﻋﺎﺑﺪ اوﺛﺎن اﮔﺮ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﮐﺸﺖ‬

‫ﻣﺮا ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﺸﺘﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد وﺛﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﮔﻠﻪ ﮐﺮدم ز ﭼﺸﻢ ﺷﻮﺧﺶ ﮔﻔﺖ‬

‫ﻋﺠﺐ ﻧﺒﺎﺷﺪ اﮔﺮ ﻣﺴﺖ ﺗﻴﻎ زن ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻣﻴﺨﺖ ﻳﺎر ﺑﺎ اﻏﻴﺎر‬

‫ﺑﺴﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﻴﺮت وﺟﻮد ﻣﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻌﻢ اﯼ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻣﺮا از ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ ﭘﺮواﻧﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﮑﺸﺪ‬

‫ﺗﺎ ﮐﯽ اﯼ دﻟﺒﺮ دل ﻣﻦ ﺑﺎر ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﯽ اﯼ دﻟﺒﺮ دل ﻣﻦ ﺑﺎر ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ از ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ اﺣﻮاﻟﻢ ﺑﻪ رﺳﻮاﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫ﮐﯽ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﺗﻮان ﮐﺮدن ﭼﻮ ﻋﻘﻞ از دﺳﺖ رﻓﺖ ﻋﺎﻗﻠﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ اﻧﺪر ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬ ‫ﺳﺮوﺑﺎﻻﯼ ﻣﻨﺎ ﮔﺮ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺁﻳﯽ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ‬

‫ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺖ ﻧﺮﮔﺲ اﻧﺪر ﭼﺸﻢ ﺑﻴﻨﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫روﯼ ﺗﺎﺟﻴﮑﺎﻧﻪات ﺑﻨﻤﺎﯼ ﺗﺎ داغ ﺣﺒﺶ‬

‫ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﺗﺮﮐﺎن ﻳﻐﻤﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺷﻬﺪ رﻳﺰﯼ ﭼﻮن دهﺎﻧﺖ دم ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ زﻧﺪ‬

‫ﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﻴﺰﯼ ﭼﻮ زﻟﻔﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ رﻋﻨﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫دل ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺑﺎ ﮐﺲ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺧﻮد ﺁهﻨﺴﺖ‬

‫ﺳﺎﺣﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﻨﺎﻃﻴﺲ زﻳﺒﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫ﺧﻮد هﻨﻮزت ﭘﺴﺘﻪ ﺧﻨﺪان ﻋﻘﻴﻘﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪاﻳﺴﺖ‬

‫ﺑﺎش ﺗﺎ ﮔﺮدش ﻗﻀﺎ ﭘﺮﮔﺎر ﻣﻴﻨﺎﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ دم درﮐﺶ ار دﻳﻮاﻧﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪت ﮐﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ از ﺻﺎﺣﺐ دﻟﯽ ﺧﻴﺰد ﺑﻪ ﺷﻴﺪاﻳﯽ ﮐﺸﺪ‬

‫ﺧﻮاب ﺧﻮش ﻣﻦ اﯼ ﭘﺴﺮ دﺳﺘﺨﻮش ﺧﻴﺎل ﺷﺪ‬ ‫ﺧﻮاب ﺧﻮش ﻣﻦ اﯼ ﭘﺴﺮ دﺳﺘﺨﻮش ﺧﻴﺎل ﺷﺪ‬

‫ﻧﻘﺪ اﻣﻴﺪ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ در ﻃﻠﺐ وﺻﻞ ﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﻧﺸﺪ اﺷﺘﻴﺎق او ﻏﺎﻟﺐ ﺻﺒﺮ و ﻋﻘﻞ ﻣﻦ‬

‫اﻳﻦ ﺑﻪ ﭼﻪ زﻳﺮدﺳﺖ ﮔﺸﺖ ﺁن ﺑﻪ ﭼﻪ ﭘﺎﻳﻤﺎل ﺷﺪ‬

‫ﺑﺮ ﻣﻦ اﮔﺮ ﺣﺮام ﺷﺪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ‬

‫ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﺁن ﮐﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ ﭼﺮا ﺣﻼل ﺷﺪ‬

‫ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب اﮔﺮ ﺑﺪر ﮐﻨﺪ هﻼل را‬

‫ﺑﺪر وﺟﻮد ﻣﻦ ﭼﺮا در ﻧﻈﺮت هﻼل ﺷﺪ‬

‫زﻳﺒﺪ اﮔﺮ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﺪ ﻋﺰت ﻣﻠﮏ ﻣﺼﺮ دل‬

‫ﺁن ﮐﻪ هﺰار ﻳﻮﺳﻔﺶ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺎﻩ و ﻣﺎل ﺷﺪ‬

‫ﻃﺮﻓﻪ ﻣﺪار اﮔﺮ ز دل ﻧﻌﺮﻩ ﺑﻴﺨﻮدﯼ زﻧﻢ‬

‫ﮐﺘﺶ دل ﭼﻮ ﺷﻌﻠﻪ زد ﺻﺒﺮ در او ﻣﺤﺎل ﺷﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻪ ﻏﻠﻂ ﮔﻤﺎن ﺑﺮﯼ‬

‫ﮐﻮ ﻧﻪ ﺑﻪ رﺳﻢ دﻳﮕﺮان ﺑﻨﺪﻩ زﻟﻒ و ﺧﺎل ﺷﺪ‬

‫اﻣﺮوز در ﻓﺮاق ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﺎم ﺷﺪ‬ ‫اﻣﺮوز در ﻓﺮاق ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﺎم ﺷﺪ‬

‫اﯼ دﻳﺪﻩ ﭘﺎس دار ﮐﻪ ﺧﻔﺘﻦ ﺣﺮام ﺷﺪ‬

‫ﺑﻴﺶ اﺣﺘﻤﺎل ﺳﻨﮓ ﺟﻔﺎ ﺧﻮردﻧﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﮐﺰ رﻗﺖ اﻧﺪرون ﺿﻌﻴﻔﻢ ﭼﻮ ﺟﺎم ﺷﺪ‬

‫اﻓﺴﻮس ﺧﻠﻖ ﻣﯽﺷﻨﻮم در ﻗﻔﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﭘﺨﺘﻪ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ در ﺳﺮ ﺳﻮداﯼ ﺧﺎم ﺷﺪ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ داﻧﻪ ﺧﺎﻟﺖ ﻣﻘﻴﺪم‬

‫اﻳﻦ داﻧﻪ هﺮ ﮐﻪ دﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎر دام ﺷﺪ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻢ‬

‫ﭼﺸﻤﻢ دور ﺑﻤﺎﻧﺪ و زﻳﺎدت ﻣﻘﺎم ﺷﺪ‬

‫اﯼ دل ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﻋﻨﺎن ﻧﻈﺮ ﺑﺘﺎب‬

‫اﮐﻨﻮﻧﺖ اﻓﮑﻨﺪ ﮐﻪ ز دﺳﺘﺖ ﻟﮕﺎم ﺷﺪ‬

‫ﻧﺎﻣﻢ ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺷﺪ و ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻦ‬

‫ﺗﻮﺑﺖ ﮐﻨﻮن ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ دارد ﮐﻪ ﻧﺎم ﺷﺪ‬

‫از ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ روﯼ ﺗﻮ ﻣﯽزاﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‬

‫ﻃﻮﻃﯽ ﺷﮑﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﻼم ﺷﺪ‬

‫اﺑﻨﺎﯼ روزﮔﺎر ﻏﻼﻣﺎن ﺑﻪ زر ﺧﺮﻧﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻃﻮع و ارادت ﻏﻼم ﺷﺪ‬

‫ﺁن ﻣﺪﻋﯽ ﮐﻪ دﺳﺖ ﻧﺪادﯼ ﺑﺒﻨﺪ ﮐﺲ‬

‫اﻳﻦ ﺑﺎر در ﮐﻤﻨﺪ ﺗﻮ اﻓﺘﺎد و رام ﺷﺪ‬

‫ﺷﺮح ﻏﻤﺖ ﺑﻪ وﺻﻒ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪن ﺗﻤﺎم‬

‫ﺟﻬﺪم ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺁﻣﺪ و دﻓﺘﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﻓﺮوﺷﺪ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﺮ وﯼ ﺑﺠﻮﺷﺪ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﻓﺮوﺷﺪ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﺮ وﯼ ﺑﺠﻮﺷﺪ‬

‫ﻳﺎ ﻣﮕﺲ را ﭘﺮ ﺑﺒﻨﺪد ﻳﺎ ﻋﺴﻞ را ﺳﺮ ﺑﭙﻮﺷﺪ‬

‫هﻤﭽﻨﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ور ﺑﻮد ﺻﺎدق ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ درﻣﺎن ﻣﯽﭘﺬﻳﺮد ﻳﺎ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﯽﻧﻴﻮﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﺧﺪﻣﺘﺖ را ﮐﻔﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﯽ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬

‫ور ﺣﺮﻳﻒ ﻣﺠﻠﺴﺖ را زهﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﯽ ﺑﻨﻮﺷﺪ‬

‫ﺷﻤﻊ ﭘﻴﺸﺖ روﺷﻨﺎﻳﯽ ﻧﺰد ﺁﺗﺶ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﻞ ﺑﻪ دﺳﺘﺖ ﺧﻮﺑﺮوﻳﯽ ﭘﻴﺶ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﯽﻓﺮوﺷﺪ‬

‫ﺳﻮد ﺑﺎزرﮔﺎن درﻳﺎ ﺑﯽﺧﻄﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﮕﺮدد‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮدش ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ دارد ﺑﮑﻮﺷﺪ‬

‫ﺑﺮگ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﯽﻧﺨﻮﺷﺪ در زﻣﺴﺘﺎن ﻓﺮاﻗﺖ‬

‫وﻳﻦ ﻋﺠﺐ ﮐﺎﻧﺪر زﻣﺴﺘﺎن ﺑﺮگهﺎﯼ ﺗﺮ ﺑﺨﻮﺷﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﯽ ﻧﺪارد ﻋﻤﺮ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﯽﮔﺬارد‬

‫هﻤﭽﻨﺎن ﻧﺎﭘﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻧﺠﻮﺷﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻏﻤﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ رﻗﺘﯽ ﭘﻴﺪا ﻧﮕﺮدد‬

‫هﻢ ﮔﻠﯽ دﻳﺪﺳﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﺗﺎ ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﯽﺧﺮوﺷﺪ‬

‫دوش ﺑﯽ روﯼ ﺗﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫دوش ﺑﯽ روﯼ ﺗﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫و ﺁﺑﯽ از دﻳﺪﻩ ﻣﯽﺁﻣﺪ ﮐﻪ زﻣﻴﻦ ﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﻓﺴﻮس ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺮود ﻋﻤﺮ ﻋﺰﻳﺰ‬

‫هﻤﻪ ﺷﺐ ذﮐﺮ ﺗﻮ ﻣﯽرﻓﺖ و ﻣﮑﺮر ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﭼﻮن ﺷﺐ ﺁﻣﺪ هﻤﻪ را دﻳﺪﻩ ﺑﻴﺎراﻣﺪ و ﻣﻦ‬

‫ﮔﻔﺘﯽ اﻧﺪر ﺑﻦ ﻣﻮﻳﻢ ﺳﺮ ﻧﺸﺘﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﺁن ﻧﻪ ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ دور از ﻧﻈﺮت ﻣﯽﺧﻮردم‬

‫ﺧﻮن دل ﺑﻮد ﮐﻪ از دﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﻏﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫از ﺧﻴﺎل ﺗﻮ ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﺮدم‬

‫ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﻢ در و دﻳﻮار ﻣﺼﻮر ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﭼﺸﻢ ﻣﺠﻨﻮن ﭼﻮ ﺑﺨﻔﺘﯽ هﻤﻪ ﻟﻴﻠﯽ دﻳﺪﯼ‬

‫ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮد اﮔﺮش ﺧﻮاب ﻣﻴﺴﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫هﻮش ﻣﯽﺁﻣﺪ و ﻣﯽرﻓﺖ و ﻧﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ را‬

‫ﻣﯽﺑﺪﻳﺪم ﻧﻪ ﺧﻴﺎﻟﻢ ز ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﮔﺎﻩ ﭼﻮن ﻋﻮد ﺑﺮ ﺁﺗﺶ دل ﺗﻨﮕﻢ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ‬

‫ﮔﺎﻩ ﭼﻮن ﻣﺠﻤﺮﻩام دود ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﮔﻮﻳﯽ ﺁن ﺻﺒﺢ ﮐﺠﺎ رﻓﺖ ﮐﻪ ﺷﺐهﺎﯼ دﮔﺮ‬

‫ﻧﻔﺴﯽ ﻣﯽزد و ﺁﻓﺎق ﻣﻨﻮر ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻋﻘﺪ ﺛﺮﻳﺎ ﻣﮕﺮ اﻣﺸﺐ ﺑﮕﺴﻴﺨﺖ‬

‫ور ﻧﻪ هﺮ ﺷﺐ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎن اﻓﻖ ﺑﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ز ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬ ‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ز ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﻏﻠﻐﻞ ز ﮔﻞ و ﻻﻟﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﻣﺮﻏﺎن ﭼﻤﻦ ﻧﻌﺮﻩ زﻧﺎن دﻳﺪم و ﮔﻮﻳﺎن‬

‫زﻳﻦ ﻏﻨﭽﻪ ﮐﻪ از ﻃﺮف ﭼﻤﻨﺰار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﺁب از ﮔﻞ رﺧﺴﺎرﻩ او ﻋﮑﺲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‬

‫و ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻏﻨﭽﻪ ﮔﻠﻨﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﺳﺠﺎدﻩ ﻧﺸﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﻳﺪ ﻏﻢ او ﺷﺪ‬

‫ﺁوازﻩ اش از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻤﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫زاهﺪ ﭼﻮ ﮐﺮاﻣﺎت ﺑﺖ ﻋﺎرض او دﻳﺪ‬

‫از ﭼﻠﻪ ﻣﻴﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ زﻧﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﯽدل و دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﺪش‬

‫اﻧﺪر ﻧﻈﺮ هﺮ ﮐﻪ ﭘﺮﯼ وار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﻣﻦ ﻣﻔﻠﺲ از ﺁن روز ﺷﺪم ﮐﺰ ﺣﺮم ﻏﻴﺐ‬

‫دﻳﺒﺎﯼ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﮐﺎم دﻟﻢ ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺸﺎﻧﻢ‬

‫ﺁن ﮐﺎم ﻣﻴﺴﺮ ﺷﺪ وﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻤﻦ ﺁن روز ﺑﻪ ﺗﺎراج ﺧﺰان داد‬

‫ﮐﺰ ﺑﺎغ دﻟﺶ ﺑﻮﯼ ﮔﻞ ﻳﺎر ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﺰ درم ﺁن ﺳﺮو روان ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬ ‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﺰ درم ﺁن ﺳﺮو روان ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫راﺳﺖ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﺮدﻩ روان ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫ﺑﺨﺖ ﭘﻴﺮوز ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻣﯽﺑﻮد‬

‫ﺑﺎﻣﺪاد از در ﻣﻦ ﺻﻠﺢ ﮐﻨﺎن ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫ﭘﻴﺮ ﺑﻮدم ز ﺟﻔﺎﯼ ﻓﻠﮏ و ﺟﻮر زﻣﺎن‬

‫ﺑﺎز ﭘﻴﺮاﻧﻪ ﺳﺮم ﻋﺸﻖ ﺟﻮان ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫دوﺳﺖ ﺑﺎزﺁﻣﺪ و دﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬

‫ﺑﺎد ﻧﻮروز ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺧﺰان ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫ﻣﮋدﮔﺎﻧﯽ ﺑﺪﻩ اﯼ ﻧﻔﺲ ﮐﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬

‫دل ﮔﺮاﻧﯽ ﻣﮑﻦ اﯼ ﺟﺴﻢ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫ﺑﺎور از ﺑﺨﺖ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ از در ﻣﻦ‬

‫ﺁن ﺑﺖ ﺳﻨﮓ دل ﺳﺨﺖ ﮐﻤﺎن ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎزﺁﻣﺪﯼ اﯼ ﻣﻮﻧﺲ ﺟﺎن از در ﻏﻴﺐ‬

‫هﺮ ﮐﻪ در ﺳﺮ هﻮﺳﯽ داﺷﺖ از ﺁن ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫ﻋﺸﻖ روﯼ ﺗﻮ ﺣﺮاﻣﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ از هﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫دوﺳﺘﺎن ﻋﻴﺐ ﻣﮕﻴﺮﻳﺪ و ﻣﻼﻣﺖ ﻣﮑﻨﻴﺪ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﺣﺪﻳﺜﻴﺴﺖ ﮐﻪ از وﯼ ﻧﺘﻮان ﺑﺎزﺁﻣﺪ‬

‫روز ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﻠﻨﺪ اﯼ ﭘﺴﺮ هﻮﺷﻤﻨﺪ‬ ‫روز ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﻠﻨﺪ اﯼ ﭘﺴﺮ هﻮﺷﻤﻨﺪ‬

‫ﮔﺮم ﺑﺒﻮد ﺁﻓﺘﺎب ﺧﻴﻤﻪ ﺑﻪ روﻳﺶ ﺑﺒﻨﺪ‬

‫ﻃﻔﻞ ﮔﻴﺎ ﺷﻴﺮ ﺧﻮرد ﺷﺎخ ﺟﻮان ﮔﻮ ﺑﺒﺎل‬

‫اﺑﺮ ﺑﻬﺎرﯼ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻃﺮف ﭼﻤﻦ ﮔﻮ ﺑﺨﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺑﺎغ ﻣﻴﻞ ﭼﺮا ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﻠﺶ درﺳﺖ ﻗﺎﻣﺖ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﻋﻘﻞ روا ﻣﯽﻧﺪاﺷﺖ ﮔﻔﺘﻦ اﺳﺮار ﻋﺸﻖ‬

‫ﻗﻮت ﺑﺎزوﯼ ﺷﻮق ﺑﻴﺦ ﺻﺒﻮرﯼ ﺑﮑﻨﺪ‬

‫دل ﮐﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﮔﺮﻓﺖ ﭼﺸﻢ ﻧﺪارد ﺑﻪ راﻩ‬

‫ﺳﺮ ﮐﻪ ﺻﺮاﺣﯽ ﮐﺸﻴﺪ ﮔﻮش ﻧﺪارد ﺑﻪ ﭘﻨﺪ‬

‫ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺣﺎل ﻧﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن‬

‫ﺗﺸﻨﻪ دﻳﺪار دوﺳﺖ راﻩ ﻧﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺁﻣﺪش ﭼﻮن ﺗﻮ ﻳﮑﯽ در ﻧﻈﺮ‬

‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺷﻨﻴﺪ ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ‬

‫در ﻧﻈﺮ دﺷﻤﻨﺎن ﻧﻮش ﻧﺒﺎﺷﺪ هﻨﯽ‬

‫وز ﻗﺒﻞ دوﺳﺘﺎن ﻧﻴﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﺰﻧﺪ‬

‫اﻳﻦ ﮐﻪ ﺳﺮش در ﮐﻤﻨﺪ ﺟﺎن ﺑﻪ دهﺎﻧﺶ رﺳﻴﺪ‬

‫ﻣﯽﻧﮑﻨﺪ اﻟﺘﻔﺎت ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﮐﻤﻨﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﻋﺎﻗﻠﯽ ﻋﺸﻖ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺎ ﮐﻒ زورﺁزﻣﺎﯼ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﻓﮑﻨﺪ‬

‫ﺁن را ﮐﻪ ﻏﻤﯽ ﭼﻮن ﻏﻢ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ داﻧﺪ‬ ‫ﺁن را ﮐﻪ ﻏﻤﯽ ﭼﻮن ﻏﻢ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ داﻧﺪ‬

‫ﮐﺰ ﺷﻮق ﺗﻮام دﻳﺪﻩ ﭼﻪ ﺷﺐ ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ‬

‫وﻗﺘﺴﺖ اﮔﺮ از ﭘﺎﯼ درﺁﻳﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﺑﺎرﯼ ﻧﮑﺸﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ هﺠﺮان ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺳﻮز دل ﻳﻌﻘﻮب ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﻩ ز ﻣﻦ ﭘﺮس‬

‫ﮐﺎﻧﺪوﻩ دل ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن ﺳﻮﺧﺘﻪ داﻧﺪ‬

‫دﻳﻮاﻧﻪ ﮔﺮش ﭘﻨﺪ دهﯽ ﮐﺎر ﻧﺒﻨﺪد‬

‫ور ﺑﻨﺪ ﻧﻬﯽ ﺳﻠﺴﻠﻪ در هﻢ ﮔﺴﻼﻧﺪ‬

‫ﻣﺎ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ دل ﺑﺮﻧﺰدﻳﻢ ﺁب ﺻﺒﻮرﯼ‬

‫در ﺁﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪﻩ ﺻﺒﻮرﯼ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺪ‬

‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﺴﻮزد ﺟﮕﺮم دﻳﺪﻩ ﺑﮕﺮﻳﺪ‬

‫وﻳﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻪ ﺁﺑﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﺳﻠﻄﺎن ﺧﻴﺎﻟﺖ ﺷﺒﯽ ﺁرام ﻧﮕﻴﺮد‬

‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺻﺒﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﺪواﻧﺪ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ دهﺎﻧﺶ ﺷﮑﺮ وﺻﻞ‬

‫ﺁن را ﮐﻪ ﻓﻠﮏ زهﺮ ﺟﺪاﻳﯽ ﻧﭽﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺎر دﮔﺮ داﻣﻦ ﮐﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﮐﻒ ﺁرم‬

‫ﺗﺎ زﻧﺪﻩام از ﭼﻨﮓ ﻣﻨﺶ ﮐﺲ ﻧﺮهﺎﻧﺪ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻧﻢ ﻣﻦ از اﻳﻦ رﻧﺞ درﻳﻐﺎ‬

‫ﮐﺎﻧﺪر دل ﻣﻦ ﺣﺴﺮت روﯼ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﻗﺎﺻﺪ رود از ﭘﺎرس ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺮاﺳﺎن‬

‫ﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻋﻘﺒﺶ ﺳﻴﻞ ﺑﺮاﻧﺪ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﮐﻪ ﮔﺮ ﺟﻮر ﻓﺮاق ﺗﻮ ﻧﻮﻳﺴﻢ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺮﺁﻳﺪ ز دل هﺮ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻧﺪ‬

‫ﺷﺮح ﻏﻢ هﺠﺮان ﺗﻮ هﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬

‫ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺻﺪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﻊ ﺗﻮ رﺳﺎﻧﺪ‬

‫زﻧﻬﺎر ﮐﻪ ﺧﻮن ﻣﯽﭼﮑﺪ از ﮔﻔﺘﻪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫هﺮﮎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﺸﺘﺮ ﺑﺨﻮرد ﺧﻮن ﺑﭽﮑﺎﻧﺪ‬

‫ﺁن ﺳﺮو ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﺁن ﺳﺮو ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫هﺮﮔﺰ ﻗﺪﻣﯽ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ رﻓﺘﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺪ‬

‫دﻧﺒﺎل ﺗﻮ ﺑﻮدن ﮔﻨﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻏﻤﺰﻩ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ دل ﻣﺮدم ﻧﺴﺘﺎﻧﺪ‬

‫زﻧﻬﺎر ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﯽﮔﺬرﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺠﺮوح‬

‫وز وﯼ ﺧﺒﺮت ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ‬

‫ﺑﺨﺖ ﺁن ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﻳﮏ روز‬

‫هﻤﺨﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ و هﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﺪاﻧﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻮ ﺳﺮ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺗﻮ دارد ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬

‫دﺳﺖ از هﻤﻪ ﭼﻴﺰ و هﻤﻪ ﮐﺲ درﮔﺴﻼﻧﺪ‬

‫اﻣﺮوز ﭼﻪ داﻧﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ در ﺁﺗﺶ و ﺁﺑﻢ‬

‫ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ﺷﻮم ﺑﺎد ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‬

‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻨﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﻣﺸﺘﺎق‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻟﻴﺪن ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﮔﻞ را هﻤﻪ ﮐﺲ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻧﺨﻮاﻧﻨﺪ‬

‫ﺑﻠﺒﻞ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﻧﺨﻮاﻧﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺮ ﺳﺎﻋﺘﯽ اﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﻧﻮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﺟﺎﯼ‬

‫ﺑﺮﺧﻴﺰد و ﺧﻠﻘﯽ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‬

‫در ﺣﺴﺮت ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﺮ و ﻣﺎل ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر‬

‫در داﻣﻨﺶ اﻓﺸﺎﻧﻢ و داﻣﻦ ﻧﻔﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺗﻮ در اﻳﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﻤﻴﺮﯼ و ﻧﺪاﻧﺪ‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﺑﮑﻦ ﻳﺎ ﺑﮑﺸﺪ ﻳﺎ ﺑﺮهﺎﻧﺪ‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ دﻳﺪﺳﺖ ﺣﺎل ﻣﻦ داﻧﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ دﻳﺪﺳﺖ ﺣﺎل ﻣﻦ داﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ دل ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﺮداﺧﺖ ﺻﺒﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺗﻮ روﯼ ﺑﭙﻮﺷﯽ و ﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‬

‫هﺮ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮ ﺁن ﺟﻤﺎل اﻓﺘﺎد‬

‫دﻟﺶ ﺑﺒﺨﺸﺪ و ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺧﻮاﻧﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮوﯼ‬

‫ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﭼﺸﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﺸﻢهﺎت ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﭼﻪ روزهﺎ ﺑﻪ ﺷﺐ ﺁورد ﺟﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮم‬

‫ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺁن ﮐﻪ ﺷﺒﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ روز ﮔﺮداﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺣﻴﻠﻪ ﺷﺒﯽ در ﻓﺮاق روز ﮐﻨﻢ‬

‫و ﮔﺮ ﻧﺒﻴﻨﻤﺖ ﺁن روز هﻢ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺟﻔﺎ و ﺳﻠﻄﻨﺘﺖ ﻣﯽرﺳﺪ وﻟﯽ ﻣﭙﺴﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺳﻮار ﺑﺮاﻧﺪ ﭘﻴﺎدﻩ درﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ دﺳﺖ رﺣﻤﺘﻢ از ﺧﺎﮎ ﺁﺳﺘﺎن ﺑﺮدار‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﻴﻔﮑﻨﻴﻢ ﮐﺲ ﺑﻪ هﻴﭻ ﻧﺴﺘﺎﻧﺪ‬

‫ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺘﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻗﺘﻞ ﻋﺎﺷﻖ را‬

‫ﺣﺪﻳﺚ دوﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﭘﻴﺎم اهﻞ دﻟﺴﺖ اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ داد‬

‫ﻧﻪ هﺮ ﮐﻪ ﮔﻮش ﮐﻨﺪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺨﻦ داﻧﺪ‬

‫دﻟﻢ ﺧﻴﺎل ﺗﻮ را رﻩ ﻧﻤﺎﯼ ﻣﯽداﻧﺪ‬ ‫دﻟﻢ ﺧﻴﺎل ﺗﻮ را رﻩ ﻧﻤﺎﯼ ﻣﯽداﻧﺪ‬

‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺪاﻧﻢ ﺧﺪاﯼ ﻣﯽداﻧﺪ‬

‫ز درد روﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻮ ﺷﻴﺮ ﻣﯽﻧﺎﻟﻢ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ هﻤﭽﻮ ﺳﮕﻢ هﺮزﻩ ﻻﯼ ﻣﯽداﻧﺪ‬

‫ز ﻓﺮﻗﺖ ﺗﻮ ﻧﻤﯽداﻧﻢ اﻳﭻ ﻟﺬت ﻋﻤﺮ‬

‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﮐﺶ دﻟﺮﺑﺎﯼ ﻣﯽداﻧﺪ‬

‫ﺑﺴﯽ ﺑﮕﺸﺖ و ﻏﻤﺖ در دﻟﻢ ﻣﻘﺎم ﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﮐﺠﺎ رود ﮐﻪ هﻢ ﺁن ﺟﺎﯼ ﺟﺎﯼ ﻣﯽداﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺣﺎل ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﭼﻪ زﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ﭼﺎرﻩ در ﻏﻢ ﺗﻮ هﺎﯼ هﺎﯼ ﻣﯽداﻧﺪ‬

‫ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎ دﮔﺮ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎ دﮔﺮ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﻋﻴﺶ ﺧﻠﻮت ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﻣﯽ ﺣﻼﻟﺴﺖ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﺑﻮد ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺧﺎﺻﻪ از دﺳﺖ ﺣﺮﻳﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ رﺿﻮان ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺧﻂ ﺳﺒﺰ و ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪﻩ ﮐﻨﯽ‬

‫ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﻟﺐ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﻮان ﻣﺎﻧﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺗﺎ ﺳﺮ زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺗﻮ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻨﺴﺖ‬

‫روزﮔﺎرم ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﺸﺘﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﮐﻪ ﻧﮕﻮﻳﺪ ﻏﻢ دل‬

‫ﺗﻮ ﻣﭙﻨﺪار ﮐﻪ ﺧﻮن رﻳﺰﯼ و ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻮم ﺑﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺖ ﻧﺮم ﻧﺸﺪ‬

‫زﻳﻨﻬﺎر از دل ﺳﺨﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﺪان ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﻧﺎدر اﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ دل ﺑﻪ وﺻﺎﻟﺖ ﻧﺪهﺪ‬

‫ﻳﺎ ﮐﺴﯽ در ﺑﻠﺪ ﮐﻔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﺮق ﺑﺨﻨﺪﯼ ﭼﻪ ﻏﻤﺖ دارد از ﺁﻧﮏ‬

‫ﻣﻦ ﭼﻨﺎن زار ﺑﮕﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎران ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﻃﻌﻨﻪ ﺑﺮ ﺣﻴﺮت ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺼﺎف زدﯼ‬

‫ﮐﺲ ﭼﻨﻴﻦ روﯼ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﻮرت و ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮاش اﻧﺴﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺣﻴﻮاﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻻش ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺣﺴﻦ ﺗﻮ داﻳﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺮار ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﺣﺴﻦ ﺗﻮ داﻳﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺮار ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﺟﺎوﻳﺪ در ﺧﻤﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫اﯼ ﮔﻞ ﺧﻨﺪان ﻧﻮﺷﮑﻔﺘﻪ ﻧﮕﻪ دار‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻠﺒﻞ ﮐﻪ ﻧﻮﺑﻬﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﺣﺴﻦ دﻻوﻳﺰ ﭘﻨﺠﻪاﻳﺴﺖ ﻧﮕﺎرﻳﻦ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮ او ﻧﮕﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﻋﺎﻗﺒﺖ از ﻣﺎ ﻏﺒﺎر ﻣﺎﻧﺪ زﻧﻬﺎر‬

‫ﺗﺎ ز ﺗﻮ ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮﯼ ﻏﺒﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﭘﺎر ﮔﺬﺷﺖ ﺁن ﭼﻪ دﻳﺪﯼ از ﻏﻢ و ﺷﺎدﯼ‬

‫ﺑﮕﺬرد اﻣﺴﺎل و هﻤﭽﻮ ﭘﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫هﻢ ﺑﺪهﺪ دور روزﮔﺎر ﻣﺮادت‬

‫ور ﻧﺪهﺪ دور روزﮔﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻮرﻳﺪﻩ ﺑﯽﻗﺮار ﭼﺮاﻳﯽ‬

‫در ﭘﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﺷﻴﻮﻩ ﻋﺸﻖ اﺧﺘﻴﺎر اهﻞ ادب ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﻞ ﭼﻮ ﻗﻀﺎ ﺁﻳﺪ اﺧﺘﻴﺎر ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﺎﻧﻢ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﺎﻧﻢ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﭘﻴﺶ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮد اﻳﻦ ﭘﻴﺪا هﻤﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﺰ ﻋﺸﻘﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺴﺖ ﺣﺎل‬

‫ﮔﺮ ﺑﮕﻔﺘﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻢ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮ ﻋﻴﺒﻢ ﺑﭙﻮﺷﻴﺪﻧﺪ و داﻣﻦ ﺑﺮ ﮔﻨﺎﻩ‬

‫ﺟﺮم دروﻳﺸﯽ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﻣﺮﻏﻢ ﮐﻢ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﭘﻴﺶ ﻋﻨﻘﺎ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬

‫ﻳﺎ ﭼﻪ ﻣﻮرم ﮐﻢ ﺳﺨﻦ ﻧﺰد ﺳﻠﻴﻤﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫دﺷﻤﻨﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻟﻴﮑﻦ از روﯼ ﻗﻴﺎس‬

‫دوﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ دردم ﭘﻴﺶ درﻣﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ذﮐﺮ ﺳﻮداﯼ زﻟﻴﺨﺎ ﭘﻴﺶ ﻳﻮﺳﻒ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬

‫ﺣﺎل ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ ﺁدم ﺑﻪ رﺿﻮان ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫داغ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻨﺪ و ﻣﻬﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ‬

‫ﺁن ﭼﻪ ﺑﺮ اﺟﺰاﯼ ﻇﺎهﺮ دﻳﺪﻩاﻧﺪ ﺁن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ور ﻧﮕﻔﺘﻨﺪﯼ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﺐ ﭼﺸﻢ و رﻧﮓ روﯼ‬

‫ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﻋﺸﻖ از اول ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١١٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳﻌﺪﯼ دوﺳﺖ ﻣﯽدارد ﺗﻮ را‬

‫ﺑﻴﺶ از ﺁﻧﺖ دوﺳﺖ ﻣﯽدارم ﮐﻪ اﻳﺸﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ﻋﺎﺷﻘﺎن دارﻧﺪ ﮐﺎر و ﻋﺎرﻓﺎن داﻧﻨﺪ ﺣﺎل‬

‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ در دل ﻓﺮود ﺁﻳﺪ ﮐﻪ از ﺟﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ﮔﻠﺒﻨﺎن ﭘﻴﺮاﻳﻪ ﺑﺮ ﺧﻮد ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻠﺒﻨﺎن ﭘﻴﺮاﻳﻪ ﺑﺮ ﺧﻮد ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬

‫ﺑﻠﺒﻼن را در ﺳﻤﺎع ﺁوردﻩاﻧﺪ‬

‫ﺳﺎﻗﻴﺎن ﻻاﺑﺎﻟﯽ در ﻃﻮاف‬

‫هﻮش ﻣﻴﺨﻮاران ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺮدﻩاﻧﺪ‬

‫ﺟﺮﻋﻪاﯼ ﺧﻮردﻳﻢ و ﮐﺎر از دﺳﺖ رﻓﺖ‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﯽ هﻮﺷﺎﻧﻪ در ﻣﯽﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬

‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﺮﺑﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪﻳﻢ‬

‫دﻳﮕﺮان ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻗﺪح ﭼﻮن ﺧﻮردﻩاﻧﺪ‬

‫ﺁﺗﺶ اﻧﺪر ﭘﺨﺘﮕﺎن اﻓﺘﺎد و ﺳﻮﺧﺖ‬

‫ﺧﺎم ﻃﺒﻌﺎن هﻤﭽﻨﺎن اﻓﺴﺮدﻩاﻧﺪ‬

‫ﺧﻴﻤﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮ ﮐﻪ ﻓﺮاﺷﺎن ﺑﺎد‬

‫ﻓﺮش دﻳﺒﺎ در ﭼﻤﻦ ﮔﺴﺘﺮدﻩاﻧﺪ‬

‫زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﭼﻴﺴﺖ ﻣﺮدن ﭘﻴﺶ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﮔﺮوﻩ زﻧﺪﮔﺎن دل ﻣﺮدﻩاﻧﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﻮدﺳﺖ ﺟﻤﺎﺷﺎن ﮔﻞ‬

‫از ﺳﻠﺤﺪاران ﺧﺎر ﺁزردﻩاﻧﺪ‬

‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ ﺧﻠﻖ‬

‫ﺑﺸﻨﻮ از ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ ﺟﺎن ﭘﺮوردﻩاﻧﺪ‬

‫اﻳﻨﺎن ﻣﮕﺮ ز رﺣﻤﺖ ﻣﺤﺾ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫اﻳﻨﺎن ﻣﮕﺮ ز رﺣﻤﺖ ﻣﺤﺾ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﮐﺮام ﺟﺎن و اﻧﺲ دل و ﻧﻮر دﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﻟﻄﻒ ﺁﻳﺘﻴﺴﺖ در ﺣﻖ اﻳﻨﺎن و ﮐﺒﺮ و ﻧﺎز‬

‫ﭘﻴﺮاهﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﺪ اﻳﺸﺎن ﺑﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﺁﻳﺪ هﻨﻮزﺷﺎن ز ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺑﻮﯼ ﺷﻴﺮ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻟﺒﺎن ﻧﻪ ﺷﻴﺮ ﮐﻪ ﺷﮑﺮ ﻣﺰﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﭘﻨﺪارم ﺁهﻮان ﺗﺘﺎرﻧﺪ ﻣﺸﮏ رﻳﺰ‬

‫ﻟﻴﮑﻦ ﺑﻪ زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ ﻃﻮﺑﯽ ﭼﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫رﺿﻮان ﻣﮕﺮ ﺳﺮاﭼﻪ ﻓﺮدوس ﺑﺮﮔﺸﺎد‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﺣﻮرﻳﺎن ﺑﻪ ﺳﺎﺣﺖ دﻧﻴﺎ ﺧﺰﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﺁب ﺣﻴﺎت در ﻟﺐ اﻳﻨﺎن ﺑﻪ ﻇﻦ ﻣﻦ‬

‫ﮐﺰ ﻟﻮﻟﻪهﺎﯼ ﭼﺸﻤﻪ ﮐﻮﺛﺮ ﻣﮑﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫دﺳﺖ ﮔﺪا ﺑﻪ ﺳﻴﺐ زﻧﺨﺪان اﻳﻦ ﮔﺮوﻩ‬

‫ﻧﺎدر رﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﻮﻩ اول رﺳﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﮔﻞ ﺑﺮﭼﻨﻨﺪ روز ﺑﻪ روز از درﺧﺖ ﮔﻞ‬

‫زﻳﻦ ﮔﻠﺒﻨﺎن هﻨﻮز ﻣﮕﺮ ﮔﻞ ﻧﭽﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﻋﺬرﺳﺖ هﻨﺪوﯼ ﺑﺖ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﭘﺮﺳﺖ را‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن ﻣﮕﺮ ﺑﺖ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﻧﺪﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫اﻳﻦ ﻟﻄﻒ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻞ ﺁدم ﺳﺮﺷﺘﻪاﻧﺪ‬

‫وﻳﻦ روح ﺑﻴﻦ ﮐﻪ در ﺗﻦ ﺁدم دﻣﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﺁن ﻧﻘﻄﻪهﺎﯼ ﺧﺎل ﭼﻪ ﺷﺎهﺪ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‬

‫وﻳﻦ ﺧﻂهﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﭼﻪ ﻣﻮزون ﮐﺸﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﺑﺮ اﺳﺘﻮاﯼ ﻗﺎﻣﺘﺸﺎن ﮔﻮﻳﯽ اﺑﺮوان‬

‫ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮو راﺳﺖ هﻼﻟﯽ ﺧﻤﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺻﻨﻮﺑﺮﺧﺮاﻣﺸﺎن‬

‫ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ و ﮐﺎج ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﭼﻤﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﺳﺤﺮﺳﺖ ﭼﺸﻢ و زﻟﻒ و ﺑﻨﺎﮔﻮﺷﺸﺎن درﻳﻎ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻣﻤﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﮕﺮوﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ز اﻳﺸﺎن ﺗﻮان ﺑﻪ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﺮاد‬

‫ﮐﺰ ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﭘﺮورﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫داﻣﻦ ﮐﺸﺎن ﺣﺴﻦ دﻻوﻳﺰ را ﭼﻪ ﻏﻢ‬

‫ﮐﺸﻔﺘﮕﺎن ﻋﺸﻖ ﮔﺮﻳﺒﺎن درﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫در ﺑﺎغ ﺣﺴﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ از اﻳﻨﺎن درﺧﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺮﻏﺎن دل ﺑﺪﻳﻦ هﻮس از ﺑﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﺑﺎ ﭼﺎﺑﮑﺎن دﻟﺒﺮ و ﺷﻮﺧﺎن دﻟﻔﺮﻳﺐ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر درﻓﺘﺎدﻩ و اﻧﺪﮎ رهﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫هﺮﮔﺰ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻧﺸﻨﻴﺪﻩام ﮐﻪ ﺑﺎز ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺷﻨﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫زﻧﻬﺎر اﮔﺮ ﺑﻪ داﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﯽ‬

‫ﺳﺎﮐﻦ ﮐﻪ دام زﻟﻒ ﺑﺮ ﺁن ﮔﺴﺘﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺷﺎهﺪان ﻧﻪ دﻧﻴﯽ و دﻳﻦ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ و ﻋﻘﻞ‬

‫ﭘﺲ زاهﺪان ﺑﺮاﯼ ﭼﻪ ﺧﻠﻮت ﮔﺰﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﻧﺎدر ﮔﺮﻓﺖ داﻣﻦ ﺳﻮداﯼ وﺻﻠﺸﺎن‬

‫دﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﻪ ﺑﻪ دﻧﺪان ﮔﺰﻳﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﺑﺮ ﺧﺎﮎ رﻩ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺳﻌﺪﯼ ﻋﺠﺐ ﻣﺪار‬

‫ﻣﺮدان ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﮎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻮن ﻃﭙﻴﺪﻩاﻧﺪ‬

‫درﺧﺖ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﺮﺁورد و ﺑﻠﺒﻼن ﻣﺴﺘﻨﺪ‬ ‫درﺧﺖ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﺮﺁورد و ﺑﻠﺒﻼن ﻣﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﺟﻬﺎن ﺟﻮان ﺷﺪ و ﻳﺎران ﺑﻪ ﻋﻴﺶ ﺑﻨﺸﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﺣﺮﻳﻒ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎ ﺧﻮد هﻤﻴﺸﻪ دل ﻣﯽﺑﺮد‬

‫ﻋﻠﯽ اﻟﺨﺼﻮص ﮐﻪ ﭘﻴﺮاﻳﻪاﯼ ﺑﺮ او ﺑﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﮐﺴﺎن ﮐﻪ در رﻣﻀﺎن ﭼﻨﮓ ﻣﯽﺷﮑﺴﺘﻨﺪﯼ‬

‫ﻧﺴﻴﻢ ﮔﻞ ﺑﺸﻨﻴﺪﻧﺪ و ﺗﻮﺑﻪ ﺑﺸﮑﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﺴﺎط ﺳﺒﺰﻩ ﻟﮕﺪﮐﻮب ﺷﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﻧﺸﺎط‬

‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ ﻋﺎرف و ﻋﺎﻣﯽ ﺑﻪ رﻗﺺ ﺑﺮﺟﺴﺘﻨﺪ‬

‫دو دوﺳﺖ ﻗﺪر ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﻋﻬﺪ ﺻﺤﺒﺖ را‬

‫ﮐﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﺒﺮﻳﺪﻧﺪ و ﺑﺎزﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ در ﻧﻤﯽرود از ﺧﺎﻧﮕﻪ ﻳﮑﯽ هﺸﻴﺎر‬

‫ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺷﺤﻨﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن ﻣﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﻳﮑﯽ درﺧﺖ ﮔﻞ اﻧﺪر ﻓﻀﺎﯼ ﺧﻠﻮت ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺳﺮوهﺎﯼ ﭼﻤﻦ ﭘﻴﺶ ﻗﺎﻣﺘﺶ ﭘﺴﺘﻨﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺟﻬﺎن هﻤﻪ دﺷﻤﻦ ﺷﻮد ﺑﻪ دوﻟﺖ دوﺳﺖ‬

‫ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم از اﻳﺸﺎن ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن هﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﻣﺜﺎل راﮐﺐ درﻳﺎﺳﺖ ﺣﺎل ﮐﺸﺘﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺑﺎر ﺑﮕﻔﺘﻨﺪ و ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ رﺳﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮو ﮔﻔﺖ ﮐﺴﯽ ﻣﻴﻮﻩاﯼ ﻧﻤﯽﺁرﯼ‬

‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﺁزادﮔﺎن ﺗﻬﯽ دﺳﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ راﻩ ﻋﻘﻞ ﺑﺮﻓﺘﻨﺪ ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﮐﻪ رﻩ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ دﻳﻮاﻧﮕﺎن ﻧﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﺳﻨﮓ دل ﺳﻴﻢ زﻧﺨﺪان ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﺳﻨﮓ دل ﺳﻴﻢ زﻧﺨﺪان ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﺗﻮ ز ﻣﺎ ﻓﺎرغ و ﻣﺎ از ﺗﻮ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬ ‫‪١٢١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺧﺎر در ﭘﺎﯼ ﮔﻞ از دور ﺑﻪ ﺣﺴﺮت دﻳﺪن‬

‫ﺗﺸﻨﻪ ﺑﺎزﺁﻣﺪن از ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﻮان ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬

‫ﮔﻮش در ﮔﻔﺘﻦ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﻮ واﻟﻪ ﺗﺎ ﮐﯽ‬

‫ﭼﺸﻢ در ﻣﻨﻈﺮ ﻣﻄﺒﻮع ﺗﻮ ﺣﻴﺮان ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬

‫ﺑﻴﻢ ﺁﻧﺴﺖ دﻣﺎدم ﮐﻪ ﺑﺮﺁرم ﻓﺮﻳﺎد‬

‫ﺻﺒﺮ ﭘﻴﺪا و ﺟﮕﺮ ﺧﻮردن ﭘﻨﻬﺎن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬

‫ﺗﻮ ﺳﺮ ﻧﺎز ﺑﺮﺁرﯼ ز ﮔﺮﻳﺒﺎن هﺮ روز‬

‫ﻣﺎ ز ﺟﻮرت ﺳﺮ ﻓﮑﺮت ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬

‫رﻧﮓ دﺳﺘﺖ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن دل ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﺧﻮردن ﺧﻮن دل ﺧﻠﻖ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از دﺳﺖ ﺗﻮ از ﭘﺎﯼ درﺁﻳﺪ روزﯼ‬

‫ﻃﺎﻗﺖ ﺑﺎر ﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﮐﯽ و هﺠﺮان ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬

‫ﮐﺎروان ﻣﯽرود و ﺑﺎر ﺳﻔﺮ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﮐﺎروان ﻣﯽرود و ﺑﺎر ﺳﻔﺮ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﺗﺎ دﮔﺮﺑﺎر ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﻴﻮﻧﺪﻧﺪ‬

‫ﺧﻴﻠﺘﺎﺷﺎن ﺟﻔﺎﮐﺎر و ﻣﺤﺒﺎن ﻣﻠﻮل‬

‫ﺧﻴﻤﻪ را هﻤﭽﻮ دل از ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺎ ﺑﺮﮐﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﺁن هﻤﻪ ﻋﺸﻮﻩ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ ﻧﻬﺎدﻧﺪ و ﻏﺮور‬

‫ﻋﺎﻗﺒﺖ روز ﺟﺪاﻳﯽ ﭘﺲ ﭘﺸﺖ اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﻃﻤﻊ از دوﺳﺖ ﻧﻪ اﻳﻦ ﺑﻮد و ﺗﻮﻗﻊ ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬

‫ﻣﮑﻦ اﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ از دوﺳﺖ ﺟﻔﺎ ﻧﭙﺴﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﻣﺎ هﻤﺎﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻮدﻳﻢ و ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﻗﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﺮﮎ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﺪ دل ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺁﮐﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﻋﻴﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﻨﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن ﻣﯽرﻳﺰﻧﺪ‬

‫ﺟﺮم ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮاﻧﺴﺖ ﮐﻪ دل ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﻣﺮض ﻋﺸﻖ ﻧﻪ دردﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻃﺒﻴﺒﺎن ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺑﺎب ﻧﻪ داﻧﺸﻤﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﺳﺎرﺑﺎن رﺧﺖ ﻣﻨﻪ ﺑﺮ ﺷﺘﺮ و ﺑﺎر ﻣﺒﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻴﭽﺎرﻩ اﺳﻴﺮﯼ ﭼﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﻃﺒﻊ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺲ ﻣﯽﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﻣﻬﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎدﻳﺪن ﻣﺎ ﺧﺮﺳﻨﺪﻧﺪ‬

‫ﻣﺠﻠﺲ ﻳﺎران ﺑﯽ ﻧﺎﻟﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺧﻮش ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺷﻤﻊ ﻣﯽﮔﺮﻳﺪ و ﻧﻈﺎرﮔﻴﺎن ﻣﯽﺧﻨﺪ‬

‫ﭘﻴﺶ روﻳﺖ دﮔﺮان ﺻﻮرت ﺑﺮ دﻳﻮارﻧﺪ‬ ‫ﭘﻴﺶ روﻳﺖ دﮔﺮان ﺻﻮرت ﺑﺮ دﻳﻮارﻧﺪ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﻮرت و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ دارﻧﺪ‬

‫ﺗﺎ ﮔﻞ روﯼ ﺗﻮ دﻳﺪم هﻤﻪ ﮔﻞهﺎ ﺧﺎرﻧﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺗﻮ را ﻳﺎر ﮔﺮﻓﺘﻢ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ اﻏﻴﺎرﻧﺪ‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺷﺐ ﻗﺪرﯼ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﺁرﻧﺪ‬

‫داﻣﻦ دوﻟﺖ ﺟﺎوﻳﺪ و ﮔﺮﻳﺒﺎن اﻣﻴﺪ‬

‫ﺣﻴﻒ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و دﮔﺮ ﺑﮕﺬارﻧﺪ‬

‫ﻧﻪ ﻣﻦ از دﺳﺖ ﻧﮕﺎرﻳﻦ ﺗﻮ ﻣﺠﺮوﺣﻢ و ﺑﺲ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻏﻤﺖ ﮐﺸﺘﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ‬

‫ﻋﺠﺐ از ﭼﺸﻢ ﺗﻮ دارم ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻧﺶ ﺗﺎ روز‬

‫ﺧﻮاب ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﺷﻬﺮﯼ ز ﻏﻤﺖ ﺑﻴﺪارﻧﺪ‬

‫ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ واﻗﻌﻪاﯼ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺸﮑﻞ دردﯼ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺗﻮان داﺷﺖ ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻳﺎرﻧﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻳﻌﻠﻢ اﷲ ﮐﻪ ﺧﻴﺎﻟﯽ ز ﺗﻨﻢ ﺑﻴﺶ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺁن ﻧﻴﺰ ﺧﻴﺎﻟﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﻧﺪازﻩ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﺨﻨﯽ‬

‫ﺑﺎغ ﻃﺒﻌﺖ هﻤﻪ ﻣﺮﻏﺎن ﺷﮑﺮﮔﻔﺘﺎرﻧﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﺿﻤﻴﺮت ﮔﻞ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺸﮑﻔﺖ‬

‫ﺑﻠﺒﻼن از ﺗﻮ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪﻩ ﭼﻮ ﺑﻮﺗﻴﻤﺎرﻧﺪ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻴﻤﻮن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻴﻤﻮن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫در دل اﻧﺪﻳﺸﻪ و در دﻳﺪﻩ ﺧﻴﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ در ﺁﻓﺎق ﭼﻨﻴﻦ روﯼ دﮔﺮ ﻧﺘﻮان دﻳﺪ‬

‫ﻳﺎ ﻣﮕﺮ ﺁﻳﻨﻪ در ﭘﻴﺶ ﺟﻤﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫ﻋﺠﺐ از دام ﻏﻤﺶ ﮔﺮ ﺑﺠﻬﺪ ﻣﺮغ دﻟﯽ‬

‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﻴﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ داﻧﻪ ﺧﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫ﻧﺎزﻧﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ اﻧﺪر ﻗﺪﻣﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺧﺖ‬

‫ﻧﻪ ﺣﺮﻳﻔﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﻗﻊ ﺑﻪ وﺻﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﻏﯽ ﭼﻮ ﺑﻪ داﻣﯽ اﻓﺘﺎد‬

‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﻧﺮود ﺑﯽ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫ﻋﺸﻖ ﻟﻴﻠﯽ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ هﺮ ﻣﺠﻨﻮﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﺎز و دﻻﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﺮاﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﮐﺸﺖ‬

‫ﺧﻮن ﻋﺸﺎق ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ و ﺣﻼﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫ﺧﺮﻣﺎ دور وﺻﺎﻟﯽ و ﺧﻮﺷﺎ درد دﻟﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﺗﻮان ﮔﻔﺖ و ﻣﺠﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫ﺣﺎل ﺳﻌﺪﯼ ﺗﻮ ﻧﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را دردﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫دردﻣﻨﺪان ﺧﺒﺮ از ﺻﻮرت ﺣﺎﻟﺶ دارﻧﺪ‬

‫ﺗﻮ ﺁن ﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دل از ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺁن ﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دل از ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﻣﻠﻮل ﺷﻮﯼ ﺻﺎﺣﺒﯽ دﮔﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺑﺮاﻧﯽ ﻃﺮﻳﻖ رﻓﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺠﺎ روﻧﺪ ﮐﻪ ﻳﺎر از ﺗﻮ ﺧﻮﺑﺘﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻴﻎ اﮔﺮ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﯽدرﻳﻎ و ﺑﺮﮔﺮدﯼ‬

‫ﭼﻮ روﯼ ﺑﺎز ﮐﻨﯽ دوﺳﺘﯽ ز ﺳﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫هﻼﮎ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﻃﺎﻟﺒﺎن ﻣﺮاد‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺰرﮔﺴﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫روا ﺑﻮد هﻤﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ را‬

‫ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎ دﺳﺖ ﺑﺮ ﮐﻤﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫ﻗﻤﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ روﯼ او ﻧﻴﺎرد ﮐﺮد‬

‫و ﮔﺮ ﮐﻨﺪ هﻤﻪ ﮐﺲ ﻋﻴﺐ ﺑﺮ ﻗﻤﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﻠﮑﯽ را‬

‫ﮐﻪ ﺧﺴﺮوان ﻣﻼﺣﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫ﺧﺪﻧﮓ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮﺑﺎن ﺧﻄﺎ ﻧﻤﯽاﻓﺘﺪ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻃﺎﻳﻔﻪاﯼ زهﺪ را ﺳﭙﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫ﮐﻢ از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪاﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺳﻠﻄﺎن را‬

‫ﭼﻮ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﻧﮕﺬارد ﮐﺰ او ﺛﻤﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫وﺻﺎل ﮐﻌﺒﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﻪ راﻩ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﭘﺮﺧﻄﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫دو ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﮐﺰ ﺧﻮاب ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‬ ‫دو ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ ﮐﺰ ﺧﻮاب ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‬

‫هﺰار ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻪ هﺮ ﮔﻮﺷﻪاﯼ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻧﺲ ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺁدﻣﻴﺎن‬

‫ﮐﻪ از ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺧﻮﯼ ﺗﻮ وﺣﺶ ﻧﮕﺮﻳﺰﻧﺪ‬

‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ در رخ ﺧﻮﺑﺎن ﺣﻼل ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺣﻼل ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﺑﭙﺮهﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﻏﻼم ﺁن ﺳﺮ و ﭘﺎﻳﻢ ﮐﻪ از ﻟﻄﺎﻓﺖ و ﺣﺴﻦ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﺳﺰاﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﺗﻮ ﻗﺪر ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺪاﻧﯽ ز دردﻣﻨﺪان ﭘﺮس‬

‫ﮐﺰ اﺷﺘﻴﺎق ﺟﻤﺎﻟﺖ ﭼﻪ اﺷﮏ ﻣﯽرﻳﺰﻧﺪ‬

‫ﻗﺮار ﻋﻘﻞ ﺑﺮﻓﺖ و ﻣﺠﺎل ﺻﺒﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ ﭼﺸﻢ و زﻟﻒ ﺗﻮ از ﺣﺪ ﺑﺮون دﻻوﻳﺰﻧﺪ‬

‫ﻣﺮا ﻣﮕﻮﯼ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ و ﻋﺸﻖ‬

‫دو ﺧﺼﻠﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ دﮔﺮ ﻧﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ‬

‫رﺿﺎ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻗﻀﺎ اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻦ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺷﺮط ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ زورﻣﻨﺪ ﺑﺴﺘﻴﺰﻧﺪ‬

‫روﻧﺪﮔﺎن ﻣﻘﻴﻢ از ﺑﻼ ﻧﭙﺮهﻴﺰﻧﺪ‬ ‫روﻧﺪﮔﺎن ﻣﻘﻴﻢ از ﺑﻼ ﻧﭙﺮهﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﮕﺎن ارادت ﺑﻪ ﺟﻮر ﻧﮕﺮﻳﺰﻧﺪ‬

‫اﻣﻴﺪواران دﺳﺖ ﻃﻠﺐ ز داﻣﻦ دوﺳﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻓﺮوﮔﺴﻼﻧﻨﺪ در ﮐﻪ ﺁوﻳﺰﻧﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺗﻮ روﯼ ﺑﭙﻮﺷﯽ و ﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ اهﻞ ﻣﻌﺮﻓﺖ از ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﺑﭙﺮهﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﻧﺸﺎن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ ﻣﯽﻓﺮوﺷﺎن دﻩ‬

‫ﻣﻦ از ﮐﺠﺎ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اهﻞ ﭘﺮهﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﺑﮕﻴﺮ ﺟﺎﻣﻪ ﺻﻮﻓﯽ ﺑﻴﺎر ﺟﺎم ﺷﺮاب‬

‫ﮐﻪ ﻧﻴﮏ ﻧﺎﻣﯽ و ﻣﺴﺘﯽ ﺑﻪ هﻢ ﻧﻴﺎﻣﻴﺰﻧﺪ‬

‫رﺿﺎﯼ دوﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁر و دﻳﮕﺮان ﺑﮕﺬار‬

‫هﺰار ﻓﺘﻨﻪ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺑﺎﺷﺪ ار ﺑﺮاﻧﮕﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮدﯼ ﺁﺷﺘﯽ اﻓﺘﺎد‬

‫رواﺳﺖ ﮔﺮ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺒﻬﺎﯼ ﻣﻨﺖ ﮐﺲ ﻣﻄﺎﻟﺒﺖ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﺣﻼل ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺎن رﻳﺰﻧﺪ‬

‫ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺎ ﺳﺮ ﻋﺠﺰﺳﺖ و ﺁﺳﺘﺎن رﺿﺎ‬

‫ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺻﺒﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻴﺰﻧﺪ‬

‫ﺁﻓﺘﺎب از ﮐﻮﻩ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽزﻧﺪ‬ ‫ﺁﻓﺘﺎب از ﮐﻮﻩ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﻣﺎﻩ روﯼ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮ در ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺁن ﮐﻤﺎن اﺑﺮو ﮐﻪ ﺗﻴﺮ ﻏﻤﺰﻩ اش‬

‫هﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﺻﻴﺪ دﻳﮕﺮ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫دﺳﺖ و ﺳﺎﻋﺪ ﻣﯽﮐﺸﺪ دروﻳﺶ را‬

‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪارﯼ ﮐﻪ ﺧﻨﺠﺮ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﻳﺎﺳﻤﻴﻦ ﺑﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﺳﺮو ﻗﺎﻣﺘﺶ‬

‫ﻃﻌﻨﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﻋﺮﻋﺮ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫روﯼ و ﭼﺸﻤﯽ دارم اﻧﺪر ﻣﻬﺮ او‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﮔﻬﺮ ﻣﯽرﻳﺰد ﺁن زر ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻮ ﻣﻴﺦ‬

‫ﺗﺎ ﺣﺒﻴﺒﺶ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫اﻧﮕﺒﻴﻦ روﻳﺎن ﻧﺘﺮﺳﻨﺪ از ﻣﮕﺲ‬

‫ﻧﻮش ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ و ﻧﺸﺘﺮ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‬

‫در ﺑﻪ روﯼ دوﺳﺖ ﺑﺴﺘﻦ ﺷﺮط ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ور ﺑﺒﻨﺪﯼ ﺳﺮ ﺑﻪ در ﺑﺮ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ دﻳﮕﺮ ﻗﻠﻢ ﭘﻮﻻد دار‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﻧﯽ در ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺑﻠﺒﻠﯽ ﺑﯽدل ﻧﻮاﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬ ‫ﺑﻠﺒﻠﯽ ﺑﯽدل ﻧﻮاﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺑﺎدﭘﻴﻤﺎﻳﯽ هﻮاﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﮐﺲ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻢ ز ﺑﻴﺮون ﺳﺮاﯼ‬

‫و اﻧﺪروﻧﻢ ﻣﺮﺣﺒﺎﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺁﺗﺸﯽ دارم ﮐﻪ ﻣﯽﺳﻮزد وﺟﻮد‬

‫ﭼﻮن ﺑﺮ او ﺑﺎد ﺻﺒﺎﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ درﻳﺎ را ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻨﺎر‬

‫ﻏﺮﻗﻪ ﺣﺎﻟﯽ دﺳﺖ و ﭘﺎﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﻓﺘﻨﻪاﯼ ﺑﺮ ﺑﺎم ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻳﮑﯽ‬

‫ﺳﺮ ﺑﻪ دﻳﻮار ﺳﺮاﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺁﺷﻨﺎﻳﺎن را ﺟﺮاﺣﺖ ﻣﺮهﻤﺴﺖ‬

‫زان ﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺣﻴﻒ ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺖ او در ﺧﻮن ﻣﻦ‬

‫ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺑﺎ ﮔﺪاﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺑﻨﺪﻩام ﮔﺮ ﺑﯽ ﮔﻨﺎهﯽ ﻣﯽﮐﺸﺪ‬

‫راﺿﻴﻢ ﮔﺮ ﺑﯽ ﺧﻄﺎﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮔﺮ ﺧﻠﻌﺘﯽ‬

‫ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ ﻳﺎ ﻗﻔﺎﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻳﺪﺳﺖ ﭘﻴﺶ اهﻞ راﯼ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻋﺸﻖ راﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﻣﺤﺘﺴﺐ ﮔﻮ ﭼﻨﮓ ﻣﻴﺨﻮاران ﺑﺴﻮز‬

‫ﻣﻄﺮب ﻣﺎ ﺧﻮش ﺑﻪ ﺗﺎﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫دود از ﺁﺗﺶ ﻣﯽرود ﺧﻮن از ﻗﺘﻴﻞ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﻳﻦ دم هﻢ ز ﺟﺎﻳﯽ ﻣﯽزﻧﺪ‬

‫ﺗﻮاﻧﮕﺮان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺐ ﺳﺮاﯼ دروﻳﺸﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺐ ﺳﺮاﯼ دروﻳﺸﻨﺪ‬

‫ﻣﺮوﺗﺴﺖ ﮐﻪ هﺮ وﻗﺖ از او ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻨﺪ‬

‫ﺗﻮ اﯼ ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﺣﺴﻦ از ﻏﻨﺎﯼ دروﻳﺸﺎن‬

‫ﺧﺒﺮ ﻧﺪارﯼ اﮔﺮ ﺧﺴﺘﻪاﻧﺪ و ﮔﺮ رﻳﺸﻨﺪ‬

‫ﺗﻮ را ﭼﻪ ﻏﻢ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ در ﻏﻤﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ دوﺳﺘﺎن ﺗﻮ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﻣﯽﮐﺸﯽ ﺑﻴﺸﻨﺪ‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﯽ ز ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮان‬

‫ﮐﻪ دوﺳﺘﺎن وﻓﺎدار ﺑﻬﺘﺮ از ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ‬

‫ﻏﻼم هﻤﺖ رﻧﺪان و ﭘﺎﮐﺒﺎزاﻧﻢ‬

‫ﮐﻪ از ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ دوﺳﺖ دﺷﻤﻦ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ‬

‫هﺮﺁﻳﻨﻪ ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺟﻮاب ﺗﻠﺦ دهﺪ‬

‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻮﺷﻨﺪ ﺿﺎرب ﻧﻴﺸﻨﺪ‬

‫ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﺴﻠﻢ ﻧﺪﻳﺪﻩاﯼ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺗﻴﻎ ﺑﺮ ﺳﺮ و ﺳﺮ ﺑﻨﺪﻩ وار در ﭘﻴﺸﻨﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻮن ﻣﻨﻨﺪ و ﺗﻮ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺣﺮﻳﺺ ﮐﻮﺗﻪ دﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺮﮎ هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ و دروﻳﺸﻨﺪ‬

‫ﻳﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ ﻳﺎر ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻳﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ ﻳﺎر ﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﺮ ﻣﺮاد ﺧﻮد اﺧﺘﻴﺎر ﮐﻨﺪ‬

‫زﻳﻨﻬﺎر از ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﻏﻢ دوﺳﺖ‬

‫ﭘﻴﺶ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ زﻳﻨﻬﺎر ﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﺎر ﻳﺎران ﺑﮑﺶ ﮐﻪ داﻣﻦ ﮔﻞ‬

‫ﺁن ﺑﺮد ﮐﺎﺣﺘﻤﺎل ﺧﺎر ﮐﻨﺪ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ در ﺧﺮاﺑﺎﺗﺴﺖ‬

‫ﻧﻴﮏ ﻧﺎﻣﯽ در او ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‬

‫ﺷﻬﺮﺑﻨﺪ هﻮاﯼ ﻧﻔﺲ ﻣﺒﺎش‬

‫ﺳﮓ ﺷﻬﺮ اﺳﺘﺨﻮان ﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ‬

‫هﺮ ﺷﺒﯽ ﻳﺎر ﺷﺎهﺪﯼ ﺑﻮدن‬

‫روز هﺸﻴﺎرﻳﺖ ﺧﻤﺎر ﮐﻨﺪ‬

‫ﻗﺎﺿﯽ ﺷﻬﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺷﺎهﺪ اﺧﺘﺼﺎر ﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﺳﺮاﯼ ﺳﻠﻄﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻧﺎدر ﺁن ﺟﺎ ﮐﺴﯽ ﮔﺬار ﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﺨﺮام ﺑﺎﷲ ﺗﺎ ﺻﺒﺎ ﺑﻴﺦ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﺨﺮام ﺑﺎﷲ ﺗﺎ ﺻﺒﺎ ﺑﻴﺦ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﺮﻗﻊ اﻓﮑﻦ ﺗﺎ ﺑﻬﺸﺖ از ﺣﻮر زﻳﻮر ﺑﺮﮐﻨﺪ‬

‫زان روﯼ و ﺧﺎل دﻟﺴﺘﺎن ﺑﺮﮐﺶ ﻧﻘﺎب ﭘﺮﻧﻴﺎن‬

‫ﺗﺎ ﭘﻴﺶ روﻳﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺁن ﺧﺎل اﺧﺘﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬

‫ﺧﻠﻘﯽ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﺮ روﯼ ﺗﻮ ﺁﺷﻔﺘﻪ هﻤﭽﻮن ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﭘﺎﯼ ﺁن ﻧﻬﺪ در ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﮐﺎول دل از ﺳﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬ ‫زان ﻋﺎرض ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﺧﻮ ﻧﻪ رﻧﮓ دارد ﮔﻞ ﻧﻪ ﺑﻮ اﻧﮕﺸﺖ ﻏﻴﺮت را ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﻋﺒﻬﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﺧﺎر ﻏﻢ در ﭘﺎﯼ ﺟﺎن در ﮐﻮﻳﺖ اﯼ ﮔﻠﺮخ روان وان ﮔﻪ ﮐﻪ را ﭘﺮواﯼ ﺁن ﮐﺰ ﭘﺎﯼ ﻧﺸﺘﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬ ‫ﻣﺎﺳﺖ روﻳﺖ ﻳﺎ ﻣﻠﮏ ﻗﻨﺪﺳﺖ ﻟﻌﻠﺖ ﻳﺎ ﻧﻤﮏ‬

‫ﺑﻨﻤﺎﯼ ﭘﻴﮑﺮ ﺗﺎ ﻓﻠﮏ ﻣﻬﺮ از دوﭘﻴﮑﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﺎرﯼ ﺑﻪ ﻧﺎز و دﻟﺒﺮﯼ ﮔﺮ ﺳﻮﯼ ﺻﺤﺮا ﺑﮕﺬرﯼ‬

‫واﻟﻪ ﺷﻮد ﮐﺒﮏ درﯼ ﻃﺎووس ﺷﻬﭙﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ ﺷﺪ هﻨﺪوﯼ ﺗﻮ هﻞ ﺗﺎ ﭘﺮﺳﺘﺪ روﯼ ﺗﻮ‬

‫ﮐﻮ ﺧﻴﻤﻪ زد ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺗﻮ ﻓﺮداﯼ ﻣﺤﺸﺮ ﺑﺮﮐﻨﺪ‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﻧﮕﻪ ﺑﻪ ﮐﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﻧﮕﻪ ﺑﻪ ﮐﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ز ﻋﺸﻖ ﺳﻴﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ز ﻋﻴﺶ ﺑﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫در اﻳﻦ روش ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ﭘﻴﺶ هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎزﺁﻳﯽ‬

‫ﮔﺮش ﺑﻪ ﺗﻴﻎ زﻧﯽ روﯼ ﺑﺎزﭘﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ در ﻣﺮدن ﺁرزوﻣﻨﺪم‬

‫ﮐﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﭼﻨﺎن هﻮس ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﻧﻔﺴﯽ ﻳﺎد دوﺳﺘﯽ ﻧﮑﻨﯽ‬

‫ﮐﻪ ﻳﺎد ﺗﻮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻧﺪاﻧﻤﺖ ﮐﻪ اﺟﺎزت ﻧﻮﺷﺖ و ﻓﺘﻮﯼ داد‬

‫ﮐﻪ ﺧﻮن ﺧﻠﻖ ﺑﺮﻳﺰﯼ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫اﮔﺮ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﺒﺨﺸﯽ ﻧﻈﺮ درﻳﻎ ﻣﺪار‬

‫ﺷﮑﺮﻓﺮوش ﭼﻨﻴﻦ ﻇﻠﻢ ﺑﺮ ﻣﮕﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﺑﻨﺎل ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﻋﺸﻖ دوﺳﺘﺎن دارﯼ‬

‫ﮐﻪ هﻴﭻ ﺑﻠﺒﻞ از اﻳﻦ ﻧﺎﻟﻪ در ﻗﻔﺲ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﻮر ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﻮر ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫دل اﮔﺮ ﺗﻨﮓ ﺷﻮد ﻣﻬﺮ ﺗﺒﺪل ﻧﮑﻨﺪ‬

‫دل و دﻳﻦ در ﺳﺮ ﮐﺎرت ﺷﺪ و ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﺮ و ﺟﺎن ﺧﻮاﻩ ﮐﻪ دﻳﻮاﻧﻪ ﺗﺄﻣﻞ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﺳﺤﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺣﺮاﻣﺴﺖ در اﻳﻦ ﻋﻬﺪ وﻟﻴﮏ‬

‫ﭼﺸﻤﺖ ﺁن ﮐﺮد ﮐﻪ هﺎروت ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﻏﺮﻗﻪ در ﺑﺤﺮ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﺑﯽﺧﺒﺮم‬

‫ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﮐﻪ ﭼﻪ درﻳﺎم ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻧﺮوم ﺗﺎ ﺗﻮ در ﺁﻏﻮش ﻣﻨﯽ‬

‫ﺑﻠﺒﻞ ار روﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺪ ﻃﻠﺐ ﮔﻞ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ دوﺳﺖ ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻔﺴﯽ ﺧﻮش درﻳﺎﻓﺖ ﭼﻴﺰ و ﮐﺲ در ﻧﻈﺮش ﺑﺎز ﺗﺨﻴﻞ ﻧﮑﻨﺪ‬ ‫ﻣﻴﻞ ﺑﻴﻦ ﮐﺎن ﺳﺮوﺑﺎﻻ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻣﻴﻞ ﺑﻴﻦ ﮐﺎن ﺳﺮوﺑﺎﻻ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﺮو ﺑﻴﻦ ﮐﺎهﻨﮓ ﺻﺤﺮا ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﻴﻞ از اﻳﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﺮد ﺳﺮو‬

‫ﻧﺎﺧﻮش ﺁن ﻣﻴﻠﺴﺖ ﮐﺰ ﻣﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺣﺎﺟﺖ ﺻﺤﺮا ﻧﺒﻮد ﺁﻳﻴﻨﻪ هﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻏﺎﻓﻠﺴﺖ از ﺻﻮرت زﻳﺒﺎﯼ او‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﺻﻮرتهﺎﯼ دﻳﺒﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﻦ هﻢ اول روز داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺧﻮن ﻣﺒﺎح و ﺧﺎﻧﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺻﺒﺮ هﻢ ﺳﻮدﯼ ﻧﺪارد ﮐﺐ ﭼﺸﻢ‬

‫راز ﭘﻨﻬﺎن ﺁﺷﮑﺎرا ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ ﻣﺮاد ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻮ ﻣﺒﺎش‬

‫ﭼﻮن ﻣﺮاد اوﺳﺖ هﻞ ﺗﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻳﺎر زﻳﺒﺎ ﮔﺮ ﺑﺮﻳﺰد ﺧﻮن ﻳﺎر‬

‫زﺷﺖ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ زﻳﺒﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺑﻌﺪ از ﺗﺤﻤﻞ ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﺮ ﺳﺘﻢ ﮐﺎن دوﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻣﮕﺲ را ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻦ در ﺗﻨﺴﺖ‬

‫ﮔﺮد ﺁن ﮔﺮدد ﮐﻪ ﺣﻠﻮا ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫وان ﻣﺎﻩ ﻣﺤﺘﺸﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺁن ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ و دﻟﺒﺮﯼ‬

‫ﻗﺼﺪ هﻼﮎ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫دﻳﻮاﻧﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ دل ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻤﻴﺰ را‬

‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ اﻟﺘﻔﺎت ﭘﺮﯼ وار ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﺎ روﯼ ﮐﺮدﻩ از هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ روﯼ او‬

‫وان ﺳﺴﺖ ﻋﻬﺪ روﯼ ﺑﻪ دﻳﻮار ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻋﺎﻗﻞ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد از اﻧﺪوﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎن‬

‫ﺧﻔﺘﺴﺖ او ﻋﻴﺐ ﻣﺮدم ﺑﻴﺪار ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﻦ ﻃﺎﻗﺖ ﺷﮑﻴﺐ ﻧﺪارم ز روﯼ ﺧﻮب‬

‫ﺻﻮﻓﯽ ﺑﻪ ﻋﺠﺰ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻗﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ روﯼ ﻧﻴﮑﻮان‬

‫ﺻﺪ ﺑﺎر ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮد و دﮔﺮﺑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﺧﻢ زﻟﻒ ﺷﺎهﺪان‬

‫درﺑﻨﺪ او ﻣﺸﻮ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫زﻟﻒ او ﺑﺮ رخ ﭼﻮ ﺟﻮﻻن ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫زﻟﻒ او ﺑﺮ رخ ﭼﻮ ﺟﻮﻻن ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﺸﮏ را در ﺷﻬﺮ ارزان ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺟﻮهﺮﯼ ﻋﻘﻞ در ﺑﺎزار ﺣﺴﻦ‬

‫ﻗﻴﻤﺖ ﻟﻌﻠﺶ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺁﻓﺘﺎب ﺣﺴﻦ او ﺗﺎ ﺷﻌﻠﻪ زد‬

‫ﻣﺎﻩ رخ در ﭘﺮدﻩ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﻦ هﻤﻪ ﻗﺼﺪ وﺻﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬

‫وان ﺳﺘﻤﮕﺮ ﻋﺰم هﺠﺮان ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ ﻧﻤﮑﺪان ﭘﺮﺷﮑﺮ ﺧﻮاهﯽ ﻣﺘﺮس‬

‫ﺗﻠﺨﻴﯽ ﮐﺎن ﺷﮑﺮﺳﺘﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺗﻴﺮ ﻣﮋﮔﺎن و ﮐﻤﺎن اﺑﺮوش‬

‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﻋﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫از وﻓﺎهﺎ هﺮ ﭼﻪ ﺑﺘﻮان ﻣﯽﮐﻨﻢ‬

‫وز ﺟﻔﺎهﺎ هﺮ ﭼﻪ ﻧﺘﻮان ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻳﺎر ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﯽوﻓﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻳﺎر ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﯽوﻓﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ از ﻣﻦ ﺟﺪاﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺷﻤﻊ ﺟﺎﻧﻢ را ﺑﮑﺸﺖ ﺁن ﺑﯽوﻓﺎ‬

‫ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮ روﺷﻨﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮد ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﯽ‬

‫ﺑﺎ ﻏﺮﻳﺒﺎن ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺟﻮﻓﺮوﺷﺴﺖ ﺁن ﻧﮕﺎر ﺳﻨﮓ دل‬

‫ﺑﺎ ﻣﻦ او ﮔﻨﺪم ﻧﻤﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻳﺎر ﻣﻦ اوﺑﺎش و ﻗﻼﺷﺴﺖ و رﻧﺪ‬

‫ﺑﺮ ﻣﻦ او ﺧﻮد ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫اﯼ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎدم رﺳﻴﺪ‬

‫ﮐﺎن ﻓﻼﻧﯽ ﺑﯽوﻓﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﮐﺸﺘﯽ ﻋﻤﺮم ﺷﮑﺴﺘﺴﺖ از ﻏﻤﺶ‬

‫از ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺟﺪاﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺁن ﭼﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻧﺪر زﻣﺎن‬

‫ﺁﻓﺖ دور ﺳﻤﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﺨﻦ در راﻩ ﻋﺸﻖ‬

‫از ﻟﺒﺶ ﺑﻮﺳﯽ ﮔﺪاﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﯽ او زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﯽ او زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ ﻧﻤﯽﻣﻴﺮد ﮔﺮاﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﻦ ﺑﺮ ﺁن ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﺪهﻢ دل ﺑﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺳﺮوﺑﺎﻻ دﻟﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﻢ ﺑﺮ ﻗﺪش‬

‫ﺳﻨﮓ دل ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﺮف ﭘﻴﺮﯼ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮم‬

‫هﻤﭽﻨﺎن ﻃﺒﻌﻢ ﺟﻮاﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﺎﺟﺮاﯼ دل ﻧﻤﯽﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ‬

‫ﺁب ﭼﺸﻤﻢ ﺗﺮﺟﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﺁهﻦ اﻓﺴﺮدﻩ ﻣﯽﮐﻮﺑﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺪ‬

‫ﺑﺎ ﻗﻀﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻋﻘﻞ را ﺑﺎ ﻋﺸﻖ زور ﭘﻨﺠﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﺣﺘﻤﺎل از ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﭼﺸﻢ ﺳﻌﺪﯼ در اﻣﻴﺪ روﯼ ﻳﺎر‬

‫ﭼﻮن دهﺎﻧﺶ درﻓﺸﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫هﻢ ﺑﻮد ﺷﻮرﯼ در اﻳﻦ ﺳﺮ ﺑﯽ ﺧﻼف‬

‫ﮐﺎﻳﻦ هﻤﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ زﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫دﻟﺒﺮا ﭘﻴﺶ وﺟﻮدت هﻤﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﻋﺪﻣﻨﺪ‬ ‫دﻟﺒﺮا ﭘﻴﺶ وﺟﻮدت هﻤﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﻋﺪﻣﻨﺪ‬

‫ﺳﺮوران ﺑﺮ در ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ ﺧﺎﮎ ﻗﺪﻣﻨﺪ‬

‫ﺷﻬﺮﯼ اﻧﺪر هﻮﺳﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ در ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺧﻠﻘﯽ اﻧﺪر ﻃﻠﺒﺖ ﻏﺮﻗﻪ درﻳﺎﯼ ﻏﻤﻨﺪ‬

‫ﺧﻮن ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮان رﻳﺨﺘﯽ اﯼ ﮐﻌﺒﻪ ﺣﺴﻦ‬

‫ﻗﺘﻞ اﻳﻨﺎن ﮐﻪ روا داﺷﺖ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﺣﺮﻣﻨﺪ‬

‫ﺻﻨﻢ اﻧﺪر ﺑﻠﺪ ﮐﻔﺮ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ و ﺻﻠﻴﺐ‬

‫زﻟﻒ و روﯼ ﺗﻮ در اﺳﻼم ﺻﻠﻴﺐ و ﺻﻨﻤﻨﺪ‬

‫ﮔﺎﻩ ﮔﺎهﯽ ﺑﮕﺬر در ﺻﻒ دﻟﺴﻮﺧﺘﮕﺎن‬

‫ﺗﺎ ﺛﻨﺎﻳﻴﺖ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ و دﻋﺎﻳﯽ ﺑﺪﻣﻨﺪ‬

‫هﺮ ﺧﻢ از ﺟﻌﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺗﻮ زﻧﺪان دﻟﻴﺴﺖ‬

‫ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﯽ ﮐﻪ اﺳﻴﺮان ﮐﻤﻨﺪ ﺗﻮ ﮐﻤﻨﺪ‬

‫ﺣﺮفهﺎﯼ ﺧﻂ ﻣﻮزون ﺗﻮ ﭘﻴﺮاﻣﻦ روﯼ‬

‫ﮔﻮﻳﯽ از ﻣﺸﮏ ﺳﻴﻪ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺳﻮرﯼ رﻗﻤﻨﺪ‬

‫در ﭼﻤﻦ ﺳﺮو ﺳﺘﺎدﺳﺖ و ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺧﺎﻣﻮش‬

‫ﮐﻪ اﮔﺮ ﻗﺎﻣﺖ زﻳﺒﺎ ﻧﻨﻤﺎﻳﯽ ﺑﭽﻤﻨﺪ‬

‫زﻳﻦ اﻣﻴﺮان ﻣﻼﺣﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﯽ ﺑﺮ ﮐﺲ‬

‫ﺑﻪ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻧﺘﻮان رﻓﺖ ﮐﻪ ﺧﺼﻢ و ﺣﮑﻤﻨﺪ‬

‫ﺑﻨﺪﮔﺎن را ﻧﻪ ﮔﺰﻳﺮﺳﺖ ز ﺣﮑﻤﺖ ﻧﻪ ﮔﺮﻳﺰ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪ ار ﺑﮑﺸﯽ ور ﺑﻨﻮازﯼ ﺧﺪﻣﻨﺪ‬

‫ﺟﻮر دﺷﻤﻦ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﮔﺮ ﻧﮑﺸﺪ ﻃﺎﻟﺐ دوﺳﺖ‬

‫ﮔﻨﺞ و ﻣﺎر و ﮔﻞ و ﺧﺎر و ﻏﻢ و ﺷﺎدﯼ ﺑﻪ هﻤﻨﺪ‬

‫ﻏﻢ دل ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ در راﺣﺖ ﻧﻔﺲ‬

‫ﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺟﮕﺮﺳﻮﺧﺘﮕﺎن در اﻟﻤﻨﺪ‬

‫ﺗﻮ ﺳﺒﮑﺒﺎر ﻗﻮﯼ ﺣﺎل ﮐﺠﺎ درﻳﺎﺑﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺿﻌﻴﻔﺎن ﻏﻤﺖ ﺑﺎرﮐﺸﺎن ﺳﺘﻤﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق ز ﺑﻼ ﻧﮕﺮﻳﺰد‬

‫ﺳﺴﺖ ﻋﻬﺪان ارادت ز ﻣﻼﻣﺖ ﺑﺮﻣﻨﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٢٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺎ دوﺳﺖ ﺑﺎش ﮔﺮ هﻤﻪ ﺁﻓﺎق دﺷﻤﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎ دوﺳﺖ ﺑﺎش ﮔﺮ هﻤﻪ ﺁﻓﺎق دﺷﻤﻨﻨﺪ‬

‫ﮐﻮ ﻣﺮهﻤﺴﺖ اﮔﺮ دﮔﺮان ﻧﻴﺶ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‬

‫اﯼ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﺎن روزﮔﺎر‬

‫هﻤﭽﻮن ﻃﻠﺴﻢ ﭘﺎﯼ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺑﻪ داﻣﻨﻨﺪ‬

‫ﻳﮏ ﺑﺎﻣﺪاد اﮔﺮ ﺑﺨﺮاﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن‬

‫ﺑﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺮو را ز ﻟﺐ ﺟﻮﯼ ﺑﺮﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺗﻠﺨﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﻃﺎﻳﻔﻪاﯼ ﺟﻮر ﺧﻮﺑﺮوﯼ‬

‫از ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﻨﻮ ﮐﻪ ﺷﮑﺮ ﻣﯽﭘﺮاﮐﻨﻨﺪ‬

‫اﯼ ﻣﺘﻘﯽ ﮔﺮ اهﻞ دﻟﯽ دﻳﺪﻩهﺎ ﺑﺪوز‬

‫ﮐﺎﻳﻨﺎن ﺑﻪ دل رﺑﻮدن ﻣﺮدم ﻣﻌﻴﻨﻨﺪ‬

‫ﻳﺎ ﭘﺮدﻩاﯼ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﺄﻣﻞ ﻓﺮوﮔﺬار‬

‫ﻳﺎ دل ﺑﻨﻪ ﮐﻪ ﭘﺮدﻩ ز ﮐﺎرت ﺑﺮاﻓﮑﻨﻨﺪ‬

‫ﺟﺎﻧﻢ درﻳﻎ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻴﮑﻦ دل ﺿﻌﻴﻒ‬

‫ﺻﻨﺪوق ﺳﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ‬

‫ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﻧﺎدرﺳﺖ در اﻳﻦ ﻋﻬﺪ و ﺷﻌﺮ ﻣﻦ‬

‫ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ و هﻤﮕﺎن ﮔﻮش ﺑﺮ ﻣﻨﻨﺪ‬

‫ﮔﻮﻳﯽ ﺟﻤﺎل دوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ اوﺳﺖ‬

‫اﻻ ﺑﻪ راﻩ دﻳﺪﻩ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺷﻮﺧﯽ ﻣﮑﻦ اﯼ ﻳﺎر ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺷﻮﺧﯽ ﻣﮑﻦ اﯼ ﻳﺎر ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮاﻧﻨﺪ‬

‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ و ﺧﻮﻳﺶ از ﭘﺲ و ﭘﻴﺸﺖ ﻧﮕﺮاﻧﻨﺪ‬

‫ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻈﺮﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺪارد‬

‫ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺑﺮ ﺁﻧﻨﺪ‬

‫اهﻞ ﻧﻈﺮاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ارادت‬

‫ﺑﺎ روﯼ ﺗﻮ دارﻧﺪ و دﮔﺮ ﺑﯽ ﺑﺼﺮاﻧﻨﺪ‬

‫هﺮ ﮐﺲ ﻏﻢ دﻳﻦ دارد و هﺮ ﮐﺲ ﻏﻢ دﻧﻴﺎ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻏﻢ روﻳﺖ ﻏﻢ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺧﻮراﻧﻨﺪ‬

‫ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺪﻩ ﺁن ﮐﻮزﻩ ﺧﻤﺨﺎﻧﻪ ﺑﻪ دروﻳﺶ‬

‫ﮐﺎنهﺎ ﮐﻪ ﺑﻤﺮدﻧﺪ ﮔﻞ ﮐﻮزﻩ ﮔﺮاﻧﻨﺪ‬

‫ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ ﭼﻪ دﻳﺪﺳﺖ‬

‫اﻓﺴﻮس ﺑﺮ اﻳﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﮔﺬراﻧﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ راﯼ ﮐﺠﺎ دارﯼ و ﭘﺮواﯼ ﮐﻪ دارﯼ‬

‫ﮐﺰ هﺮ ﻃﺮﻓﺖ ﻃﺎﻳﻔﻪاﯼ ﻣﻨﺘﻈﺮاﻧﻨﺪ‬

‫اﻳﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﺪار ﺗﻮ در رﻗﺺ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ‬

‫ﭼﻮن ﻣﯽروﯼ اﻧﺪر ﻃﻠﺒﺖ ﺟﺎﻣﻪ دراﻧﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺟﻔﺎ ﺗﺮﮎ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ‬

‫ﺑﺮ در ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ اﮔﺮ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاﻧﻨﺪ‬

‫اﻳﻦ ﺟﺎ ﺷﮑﺮﯼ هﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﮕﺴﺎﻧﻨﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺎ ﺷﮑﺮﯼ هﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﮕﺴﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﻳﺎ ﺑﻮاﻟﻌﺠﺒﯽ ﮐﺎﻳﻦ هﻤﻪ ﺻﺎﺣﺐ هﻮﺳﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﺑﺲ در ﻃﻠﺒﺖ ﺳﻌﯽ ﻧﻤﻮدﻳﻢ و ﻧﮕﻔﺘﯽ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ هﻴﭻ ﮐﺴﺎن در ﻃﻠﺐ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﻨﺪ‬

‫اﯼ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺳﺎﻻر ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮم ﭼﻪ راﻧﯽ‬

‫ﺁهﺴﺘﻪ ﮐﻪ در ﮐﻮﻩ و ﮐﻤﺮ ﺑﺎزﭘﺴﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﺻﺪ ﻣﺸﻌﻠﻪ اﻓﺮوﺧﺘﻪ ﮔﺮدد ﺑﻪ ﭼﺮاﻏﯽ‬

‫اﻳﻦ ﻧﻮر ﺗﻮ دارﯼ و دﮔﺮ ﻣﻘﺘﺒﺴﺎﻧﻨﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﻦ ﻗﻠﺐ و ﻟﺴﺎﻧﻢ ﺑﻪ وﻓﺎدارﯼ و ﺻﺤﺒﺖ‬

‫و اﻳﻨﺎن هﻤﻪ ﻗﻠﺒﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻟﺴﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺷﺐ ﺁرام ﻧﮕﻴﺮﻧﺪ ز ﻓﮑﺮت‬

‫ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﭘﺪﻳﺪﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺎدق ﻧﻔﺴﺎﻧﻨﺪ‬

‫و ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﺪار ﭼﻨﺎن ﻣﻴﻞ ﻧﺪارﻧﺪ‬

‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺗﻮان ﺧﻮرد ﮐﻪ ﺑﯽ ﻋﻘﻞ و ﺧﺴﺎﻧﻨﺪ‬

‫داﻧﯽ ﭼﻪ ﺟﻔﺎ ﻣﯽرود از دﺳﺖ رﻗﻴﺒﺖ‬

‫ﺣﻴﻔﺴﺖ ﮐﻪ ﻃﻮﻃﯽ و زﻏﻦ هﻢ ﻗﻔﺴﺎﻧﻨﺪ‬

‫در ﻃﺎﻟﻊ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‬

‫ﻣﯽﮔﻮﻳﻤﺖ از دور دﻋﺎ ﮔﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‬

‫ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن ﺟﻔﺎﭘﻴﺸﻪ وﻓﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮﺑﺮوﻳﺎن ﺟﻔﺎﭘﻴﺸﻪ وﻓﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺴﺎن درد ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ و دوا ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﻣﻼﺣﺖ ﭼﻮ ﺑﻪ ﻧﺨﺠﻴﺮ روﻧﺪ‬

‫ﺻﻴﺪ را ﭘﺎﯼ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ و رهﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻧﻈﺮﯼ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻪ ارﺑﺎب ﮐﺮم‬

‫ﺑﻪ ﺿﻌﻴﻔﺎن ﻧﻈﺮ از ﺑﻬﺮ ﺧﺪا ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ز ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮان ﺗﺎ ﺑﺮ ﺗﻮ‬

‫ﺳﺮ و زر هﺮ دو ﻓﺸﺎﻧﻨﺪ و دﻋﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ ﮐﻨﺪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﺎن دل ﻣﻦ ﻋﻴﺐ ﻣﮑﻦ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﮔﻨﺎهﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺑﻮﺳﻪاﯼ زان دهﻦ ﺗﻨﮓ ﺑﺪﻩ ﻳﺎ ﺑﻔﺮوش‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻣﺘﺎﻋﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﻨﺪ و ﺑﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺗﻮ ﺧﻄﺎﻳﯽ ﺑﭽﻪاﯼ از ﺗﻮ ﺧﻄﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﺠﺐ‬

‫ﮐﺎن ﮐﻪ از اهﻞ ﺻﻮاﺑﻨﺪ ﺧﻄﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ رود ﻧﺎم ﻣﻦ اﻧﺪر دهﻨﺖ ﺑﺎﮐﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﻳﺎد ﮔﺪا ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﺮ ﻧﮑﻨﺪ ﻳﺎد ﺗﻮ ﺁن ﻣﺎﻩ ﻣﺮﻧﺞ‬

‫ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﮐﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﺷﮑﻨﯽ دوﺳﺘﺎن ﺳﻼم ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﺷﮑﻨﯽ دوﺳﺘﺎن ﺳﻼم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺟﻮر ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻏﻼم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫هﺰار زﺧﻢ ﭘﻴﺎﭘﯽ ﮔﺮ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺪ‬

‫ز دﺳﺖ دوﺳﺖ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻴﻎ اﮔﺮ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﯽدرﻳﻎ و ﺑﺮﮔﺮدﯼ‬

‫ﭼﻮ روﯼ ﺑﺎز ﮐﻨﯽ ﺑﺎزت اﺣﺘﺮام ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻣﺮا ﮐﻤﻨﺪ ﻣﻴﻔﮑﻦ ﮐﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﺎرم‬

‫ﻟﻮﻳﺸﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ اﺳﺒﺎن ﺑﺪﻟﮕﺎم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﭼﻮ ﻣﺮغ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻢ ﺑﺰن ﮐﻪ ﺑﺎزﺁﻳﻢ‬

‫ﻧﻪ وﺣﺸﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ دام ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻢ اﻟﺘﻔﺎت ﮐﻦ ﻣﺎ را‬

‫ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﮔﻪ ﮔﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﺎم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﮔﻔﺖ در رخ زﻳﺒﺎ ﺣﻼل ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻈﺮ‬

‫ﺣﻼل ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ دوﺳﺘﺎن ﺣﺮام ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ز ﻣﻦ ﺑﭙﺮس ﮐﻪ ﻓﺘﻮﯼ دهﻢ ﺑﻪ ﻣﺬهﺐ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮدوام ﮐﻨﻨﺪ‬

‫دهﺎن ﻏﻨﭽﻪ ﺑﺪرد ﻧﺴﻴﻢ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ‬

‫ﻟﺒﺎن ﻟﻌﻞ ﺗﻮ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﺑﺘﺴﺎم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻏﺮﻳﺐ ﻣﺸﺮق و ﻣﻐﺮب ﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺗﻮ‬

‫ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﺷﻬﺮ ﻣﺎ ﻣﻘﺎم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻣﻦ از روﯼ ﺗﻮ ﻧﭙﻴﭽﻢ ﮐﻪ ﺷﺮط ﻋﺸﻖ ﺁﻧﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ روﯼ در ﻏﺮض و ﭘﺸﺖ ﺑﺮﻣﻼم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﻀﺎﻳﻘﻪ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﻣﮑﻦ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ ﻧﺒﻮد هﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﺗﻤﺎم ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﺮا روﻧﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﺮا روﻧﺪ‬

‫هﻤﻪ ﮐﺲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و هﺮ ﺟﺎ روﻧﺪ‬

‫ﺣﻼﻟﺴﺖ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا وﻟﻴﮏ‬

‫ﻧﻪ اﻧﺼﺎف ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﺎ روﻧﺪ‬

‫ﻧﺒﺎﻳﺪ دل از دﺳﺖ ﻣﺮدم رﺑﻮد‬

‫ﭼﻮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ روﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﭙﺴﻨﺪد از ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﮔﻞ‬

‫ﮐﻪ از ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻪ ﺳﻮدا روﻧﺪ‬

‫ﺑﺮﺁرﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎد ﻋﺸﻖ از ﺧﺘﺎ‬

‫ﮔﺮ اﻳﻦ ﺷﻮخ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ روﻧﺪ‬

‫هﻤﻪ ﺳﺮوهﺎ را ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺧﻤﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ در ﭘﺎﯼ ﺁن ﺳﺮوﺑﺎﻻ روﻧﺪ‬

‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﺮا روﻧﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﺮا روﻧﺪ‬

‫هﻤﻪ ﮐﺲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ و هﺮ ﺟﺎ روﻧﺪ‬

‫ﺣﻼﻟﺴﺖ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا وﻟﻴﮏ‬

‫ﻧﻪ اﻧﺼﺎف ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﺎ روﻧﺪ‬

‫ﻧﺒﺎﻳﺪ دل از دﺳﺖ ﻣﺮدم رﺑﻮد‬

‫ﭼﻮ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ روﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﭙﺴﻨﺪد از ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﮔﻞ‬

‫ﮐﻪ از ﺑﺎﻧﮓ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻪ ﺳﻮدا روﻧﺪ‬

‫ﺑﺮﺁرﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎد ﻋﺸﻖ از ﺧﺘﺎ‬

‫ﮔﺮ اﻳﻦ ﺷﻮخ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ روﻧﺪ‬

‫هﻤﻪ ﺳﺮوهﺎ را ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺧﻤﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ در ﭘﺎﯼ ﺁن ﺳﺮوﺑﺎﻻ روﻧﺪ‬

‫ﺑﺴﺎ هﻮﺷﻤﻨﺪا ﮐﻪ در ﮐﻮﯼ ﻋﺸﻖ‬

‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﻋﺎﻗﻞ ﺁﻳﻨﺪ و ﺷﻴﺪا روﻧﺪ‬

‫ﺑﺴﺎزﻳﻢ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﻠﻤﯽ‬

‫اﮔﺮ ﺷﺎهﺪان ﺑﺮ ﺛﺮﻳﺎ روﻧﺪ‬

‫ﻧﻪ ﺳﻌﺪﯼ در اﻳﻦ ﮔﻞ ﻓﺮورﻓﺖ و ﺑﺲ‬

‫ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ روﯼ درﻳﺎ روﻧﺪ‬

‫ﺑﺴﺎ هﻮﺷﻤﻨﺪا ﮐﻪ در ﮐﻮﯼ ﻋﺸﻖ‬

‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﻋﺎﻗﻞ ﺁﻳﻨﺪ و ﺷﻴﺪا روﻧﺪ‬

‫ﺑﺴﺎزﻳﻢ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﻠﻤﯽ‬

‫اﮔﺮ ﺷﺎهﺪان ﺑﺮ ﺛﺮﻳﺎ روﻧﺪ‬

‫ﻧﻪ ﺳﻌﺪﯼ در اﻳﻦ ﮔﻞ ﻓﺮورﻓﺖ و ﺑﺲ‬

‫ﮐﻪ ﺁﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ روﯼ درﻳﺎ روﻧﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺁن ﮐﻪ ﺷﺒﯽ در ﺣﺮم ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺁن ﮐﻪ ﺷﺒﯽ در ﺣﺮم ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ‬

‫هﺰار ﺑﺎدﻳﻪ ﺳﻬﻠﺴﺖ اﮔﺮ ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﻨﺪ‬

‫ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺟﻔﺎ ﺑﺮدﻧﺴﺖ و ﺟﺎﻧﺒﺎزﯼ‬

‫دﮔﺮ ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ زورﻣﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻳﻨﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﺎم ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺳﺘﺎرﻩ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ‬

‫ﭼﻮ ﻣﺎﻩ ﻋﻴﺪ ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺖهﺎش ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ‬

‫در ﮔﺮﻳﺰ ﻧﺒﺴﺘﺴﺖ ﻟﻴﮑﻦ از ﻧﻈﺮش‬

‫ﮐﺠﺎ روﻧﺪ اﺳﻴﺮان ﮐﻪ ﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻨﺪ‬

‫ز ﺧﻮن ﻋﺰﻳﺰﺗﺮم ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎﻳﻪاﯼ در ﺗﻦ‬

‫ﻓﺪاﯼ دﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰان اﮔﺮ ﺑﻴﺎﻻﻳﻨﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻴﻞ ﺗﻮ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﻧﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﺒﺨﺸﺎﻳﻨﺪ‬

‫ﻓﺪاﯼ ﺟﺎن ﺗﻮ ﮔﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ ﻃﻤﻊ دارﯼ‬

‫ﻏﻼم ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺁن ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ‬

‫هﺰار ﺳﺮو ﺧﺮاﻣﺎن ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻗﺎﻣﺖ ﺗﻮ و ﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎن ﺳﺎﻳﻨﺪ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﺗﻮ و داﺳﺘﺎن ﻋﺸﻖ ﻣﺮا‬

‫هﺰار ﻟﻴﻠﯽ و ﻣﺠﻨﻮن ﺑﺮ ﺁن ﻧﻴﻔﺰاﻳﻨﺪ‬

‫ﻣﺜﺎل ﺳﻌﺪﯼ ﻋﻮدﺳﺖ ﺗﺎ ﻧﺴﻮزاﻧﯽ‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺖ از ﻧﻔﺴﺶ دم ﺑﻪ دم ﻧﻴﺎﺳﺎﻳﻨﺪ‬

‫اﺧﺘﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺐ در ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬ ‫اﺧﺘﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺐ در ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬

‫ﭘﻴﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺪا ﺁﻳﻨﺪ‬

‫هﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﺶ وﺟﻮدت هﻤﻪ ﺧﻮﺑﺎن ﻋﺪﻣﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ در ﭼﺸﻢ ﺧﻼﻳﻖ هﻤﻪ زﻳﺒﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬

‫ﻣﺮدم از ﻗﺎﺗﻞ ﻋﻤﺪا ﺑﮕﺮﻳﺰﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن‬

‫ﭘﺎﮐﺒﺎزان ﺑﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺗﻮ ﻋﻤﺪا ﺁﻳﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﮑﻨﯽ ﻃﺎﻳﻔﻪ رﻧﺪان را‬

‫ﮐﻪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬

‫ﻳﻌﻠﻢ اﷲ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺁﻳﯽ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ روزﯼ‬

‫ﻣﺮدﻣﺎن از در و ﺑﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬

‫دﻟﻖ و ﺳﺠﺎدﻩ ﻧﺎﻣﻮس ﺑﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﻓﺮﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ ﻣﺮﻳﺪان ﺗﻮ در رﻗﺺ و ﺗﻤﻨﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬

‫از ﺳﺮ ﺻﻮﻓﯽ ﺳﺎﻟﻮس دوﺗﺎﻳﯽ ﺑﺮﮐﺶ‬

‫ﮐﺎﻧﺪر اﻳﻦ رﻩ ادب ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﺘﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬

‫ﻣﯽﻧﺪاﻧﻢ ﺧﻄﺮ دوزخ و ﺳﻮداﯼ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﺧﻴﻤﻪ زﻧﯽ اهﻞ دل ﺁن ﺟﺎ ﺁﻳﻨﺪ‬

‫ﺁﻩ ﺳﻌﺪﯼ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻨﺎن ﺧﻮن ﮐﺮد‬

‫ﺧﺮم ﺁن روز ﮐﻪ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺁﻳﻨﺪ‬

‫ﺗﻮ را ﺳﻤﺎع ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻮز ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺗﻮ را ﺳﻤﺎع ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻮز ﻋﺸﻖ ﻧﺒﻮد‬

‫ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ ز ﺧﺎم هﺮﮔﺰ دود‬

‫ﭼﻮ هﺮ ﭼﻪ ﻣﯽرﺳﺪ از دﺳﺖ اوﺳﺖ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻴﺎن ﺷﺮﺑﺖ ﻧﻮﺷﻴﻦ و ﺗﻴﻎ زهﺮﺁﻟﻮد‬

‫ﻧﺴﻴﻢ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺑﻮﯼ ﻳﺎر ﻣﻦ دارد‬

‫ﭼﻮ ﺑﺎد ﺧﻮاهﻢ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺑﻮﯼ او ﭘﻴﻤﻮد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﻤﯽﮔﺬﺷﺖ و ﻧﻈﺮ ﮐﺮدﻣﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﻢ ﻣﺮا ز ﻣﻦ ﺑﺮﺑﻮد‬

‫ﺑﻪ ﺻﺒﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﺣﻮال ﻋﺸﻖ ﭘﻮﺷﻴﺪن‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻞ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺁﻓﺘﺎب اﻧﺪود‬

‫ﺳﻮار ﻋﻘﻞ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‬

‫در ﺁن ﻣﻘﺎم ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺸﻖ روﯼ ﻧﻤﻮد‬

‫ﭘﻴﺎم ﻣﺎ ﮐﻪ رﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﮐﻪ رﺿﺎ‬

‫رﺿﺎﯼ ﺗﻮﺳﺖ ﮔﺮم ﺧﺴﺘﻪ دارﯼ ار ﺧﺸﻨﻮد‬

‫ﺷﺒﯽ ﻧﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ داغ ﻋﺸﻖ ﻧﮕﻔﺖ‬

‫دﮔﺮ ﺷﺐ ﺁﻣﺪ و ﮐﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ روز ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬

‫ﻧﻔﺴﯽ وﻗﺖ ﺑﻬﺎرم هﻮس ﺻﺤﺮا ﺑﻮد‬ ‫ﻧﻔﺴﯽ وﻗﺖ ﺑﻬﺎرم هﻮس ﺻﺤﺮا ﺑﻮد‬

‫ﺑﺎ رﻓﻴﻘﯽ دو ﮐﻪ داﻳﻢ ﻧﺘﻮان ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد‬

‫ﺧﺎﮎ ﺷﻴﺮاز ﭼﻮ دﻳﺒﺎﯼ ﻣﻨﻘﺶ دﻳﺪم‬

‫وان هﻤﻪ ﺻﻮرت ﺷﺎهﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁن دﻳﺒﺎ ﺑﻮد‬

‫ﭘﺎرس در ﺳﺎﻳﻪ اﻗﺒﺎل اﺗﺎﺑﮏ اﻳﻤﻦ‬

‫ﻟﻴﮑﻦ از ﻧﺎﻟﻪ ﻣﺮﻏﺎن ﭼﻤﻦ ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻮد‬

‫ﺷﮑﺮﻳﻦ ﭘﺴﺘﻪ دهﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺗﻔﺮج ﺑﮕﺬﺷﺖ‬

‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‬

‫ﻳﻌﻠﻢ اﷲ ﮐﻪ ﺷﻘﺎﻳﻖ ﻧﻪ ﺑﺪان ﻟﻄﻒ و ﺳﻤﻦ‬

‫ﻧﻪ ﺑﺪان ﺑﻮﯼ و ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻧﻪ ﺑﺪان ﺑﺎﻻ ﺑﻮد‬

‫ﻓﺘﻨﻪ ﺳﺎﻣﺮﻳﺶ در ﻧﻈﺮ ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ‬

‫ﻧﻔﺲ ﻋﻴﺴﻮﻳﺶ در ﻟﺐ ﺷﮑﺮﺧﺎ ﺑﻮد‬

‫ﻣﻦ در اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﺖ ﻳﺎ ﻣﻪ ﻧﻮ ﻳﺎ ﻣﻠﮑﺴﺖ‬

‫ﻳﺎر ﺑﺖ ﭘﻴﮑﺮ ﻣﻪ روﯼ ﻣﻠﮏ ﺳﻴﻤﺎ ﺑﻮد‬

‫دل ﺳﻌﺪﯼ و ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ دﻣﯽ ﻏﺎرت ﮐﺮد‬

‫هﻤﭽﻮ ﻧﻮروز ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻮان ﻣﻠﮏ ﻳﻐﻤﺎ ﺑﻮد‬

‫از دﺳﺖ دوﺳﺖ هﺮ ﭼﻪ ﺳﺘﺎﻧﯽ ﺷﮑﺮ ﺑﻮد‬ ‫از دﺳﺖ دوﺳﺖ هﺮ ﭼﻪ ﺳﺘﺎﻧﯽ ﺷﮑﺮ ﺑﻮد‬

‫وز دﺳﺖ ﻏﻴﺮ دوﺳﺖ ﺗﺒﺮزد ﺗﺒﺮ ﺑﻮد‬

‫دﺷﻤﻦ ﮔﺮ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﮔﻞ اﻓﺸﺎﻧﺪت ﺑﻪ روﯼ‬

‫از ﺗﻴﺮ ﭼﺮخ و ﺳﻨﮓ ﻓﻼﺧﻦ ﺑﺘﺮ ﺑﻮد‬

‫ﮔﺮ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ دوﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻮق را‬

‫در دﻳﺪﮔﺎن ﮐﺸﻨﺪ ﺟﻼﯼ ﺑﺼﺮ ﺑﻮد‬

‫ﺷﺮط وﻓﺎﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﮐﺸﺪ‬

‫ﻳﺎر ﻋﺰﻳﺰ ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰش ﺳﭙﺮ ﺑﻮد‬

‫ﻳﺎ رب هﻼﮎ ﻣﻦ ﻣﮑﻦ اﻻ ﺑﻪ دﺳﺖ دوﺳﺖ‬

‫ﺗﺎ وﻗﺖ ﺟﺎن ﺳﭙﺮدﻧﻢ اﻧﺪر ﻧﻈﺮ ﺑﻮد‬

‫ﮔﺮ ﺟﺎن دهﯽ و ﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﻴﭽﺎرﮔﯽ ﻧﻬﯽ‬

‫در ﭘﺎﯼ دوﺳﺖ هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻮد‬

‫ﻣﺎ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻩاﻳﻢ ﺗﻮ داﻧﯽ و ﺗﻴﻎ و ﺗﺎج‬

‫ﺗﻴﻐﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ روﯼ زﻧﺪ ﺗﺎج ﺳﺮ ﺑﻮد‬

‫ﻣﺸﺘﺎق را ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮود در وﻓﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫ﺁن روز روز دوﻟﺖ و روز ﻇﻔﺮ ﺑﻮد‬

‫ﻣﺎ ﺗﺮﮎ ﺟﺎن از اول اﻳﻦ ﮐﺎر ﮔﻔﺘﻪاﻳﻢ‬

‫ﺁن را ﮐﻪ ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻮد در ﺧﻄﺮ ﺑﻮد‬

‫ﺁن ﮐﺰ ﺑﻼ ﺑﺘﺮﺳﺪ و از ﻗﺘﻞ ﻏﻢ ﺧﻮرد‬

‫او ﻋﺎﻗﻠﺴﺖ و ﺷﻴﻮﻩ ﻣﺠﻨﻮن دﮔﺮ ﺑﻮد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺎ ﻧﻴﻢ ﭘﺨﺘﮕﺎن ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﺳﻮز ﻋﺸﻖ‬

‫ﺧﺎم از ﻋﺬاب ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬

‫ﺟﺎﻧﺎ دل ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﮕﺎﻩ دار‬

‫داﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﻩ ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن را اﺛﺮ ﺑﻮد‬

‫ﻣﺮا راﺣﺖ از زﻧﺪﮔﯽ دوش ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺮا راﺣﺖ از زﻧﺪﮔﯽ دوش ﺑﻮد‬

‫ﮐﻪ ﺁن ﻣﺎﻩ روﻳﻢ در ﺁﻏﻮش ﺑﻮد‬

‫ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺖ دﻳﺪار و ﺣﻴﺮان ﻋﺸﻖ‬

‫ﮐﻪ دﻧﻴﺎ و دﻳﻨﻢ ﻓﺮاﻣﻮش ﺑﻮد‬

‫ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻣﯽ ﻟﻌﻞ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮔﻮار‬

‫ﮐﻪ زهﺮ از ﮐﻒ دﺳﺖ او ﻧﻮش ﺑﻮد‬

‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ از ﻏﺎﻳﺖ ﻟﻄﻒ و ﺣﺴﻦ‬

‫ﮐﻪ ﺳﻴﻢ و ﺳﻤﻦ ﻳﺎ ﺑﺮ و دوش ﺑﻮد‬

‫ﺑﻪ دﻳﺪار و ﮔﻔﺘﺎر ﺟﺎن ﭘﺮورش‬

‫ﺳﺮاﭘﺎﯼ ﻣﻦ دﻳﺪﻩ و ﮔﻮش ﺑﻮد‬

‫ﻧﻤﯽداﻧﻢ اﻳﻦ ﺷﺐ ﮐﻪ ﭼﻮن روز ﺷﺪ‬

‫ﮐﺴﯽ ﺑﺎزداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎهﻮش ﺑﻮد‬

‫ﻣﺬن ﻏﻠﻂ ﮐﺮد ﺑﺎﻧﮓ ﻧﻤﺎز‬

‫ﻣﮕﺮ هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﻣﺴﺖ و ﻣﺪهﻮش ﺑﻮد‬

‫ﺑﮕﻔﺘﻴﻢ و دﺷﻤﻦ ﺑﺪاﻧﺴﺖ و دوﺳﺖ‬

‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺁن ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻪ ﺳﺮﭘﻮش ﺑﻮد‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﮕﺮ دﻳﺪﻩاﯼ ﺳﻌﺪﻳﺎ‬

‫زﺑﺎن درﮐﺶ اﻣﺮوز ﮐﺎن دوش ﺑﻮد‬

‫ﻣﺒﺎدا ﮐﻪ ﮔﻨﺠﯽ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻓﻘﻴﺮ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ از ﺣﺮص ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد‬

‫ﻧﺎﭼﺎر هﺮ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ روﯼ ﻧﮑﻮ ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺎﭼﺎر هﺮ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ روﯼ ﻧﮑﻮ ﺑﻮد‬

‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﮕﺬرد هﻤﻪ ﭼﺸﻤﯽ در او ﺑﻮد‬

‫اﯼ ﮔﻞ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻠﺒﻞ ﻣﻌﺎف دار‬

‫ﮐﺎن ﺟﺎ ﮐﻪ رﻧﮓ و ﺑﻮﯼ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﻮد‬

‫ﻧﻔﺲ ﺁرزو ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺒﺶ ﻧﻬﯽ‬

‫ﺑﻌﺪ از هﺰار ﺳﺎل ﮐﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺳﺒﻮ ﺑﻮد‬

‫ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ روﯼ در هﻤﻪ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻮد وﻟﻴﮏ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﭘﺎﮐﺪاﻣﻦ و ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺧﻮ ﺑﻮد‬

‫اﯼ ﮔﻮﯼ ﺣﺴﻦ ﺑﺮدﻩ ز ﺧﻮﺑﺎن روزﮔﺎر‬

‫ﻣﺴﮑﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﭼﻮ ﮔﻮ ﺑﻮد‬

‫ﻣﻮﻳﯽ ﭼﻨﻴﻦ درﻳﻎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﺮﻩ زدن‬

‫ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﮐﻨﺎر و ﺑﺮت ﻣﺸﮏ ﺑﻮ ﺑﻮد‬

‫ﭘﻨﺪارم ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺪارد ﺗﻌﻠﻘﯽ‬

‫ﻧﻪ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﯽ از ﺳﻨﮓ و رو ﺑﻮد‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎرﯼ از ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﭼﺸﻢ‬

‫ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ دل هﺮﺁﻳﻨﻪ در ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﺑﻮد‬

‫ﺑﺮ ﻣﯽﻧﻴﺎﻳﺪ از دل ﺗﻨﮕﻢ ﻧﻔﺲ ﺗﻤﺎم‬

‫ﭼﻮن ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺎهﯽ ﻓﺮو ﺑﻮد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺳﭙﺎس دار و ﺟﻔﺎ ﺑﻴﻦ و دم ﻣﺰن‬

‫ﮐﺰ دﺳﺖ ﻧﻴﮑﻮان هﻤﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﮑﻮ ﺑﻮد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﻦ ﭼﻪ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ رﻳﺰم ﮐﻪ ﺧﻮراﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻪ در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ رﻳﺰم ﮐﻪ ﺧﻮراﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﺳﺮ ﻧﻪ ﭼﻴﺰﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﺧﺮم ﺁن روﯼ ﮐﻪ در روﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫وﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﮕﺮ ﺁن وﻗﺖ ﮐﻪ راﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ذرﻩاﯼ در هﻤﻪ اﺟﺰاﯼ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺁن ذرﻩ ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻪ هﻮاﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺟﺎﯼ ﺷﺪ اﯼ ﺳﺮو روان در دل ﻣﻦ‬

‫هﻴﭻ ﮐﺲ ﻣﯽﻧﭙﺴﻨﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﺑﻪ وﻓﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺧﺸﺖ زﻧﻨﺪ از ﮔﻞ ﻣﻦ‬

‫هﻤﭽﻨﺎن در دل ﻣﻦ ﻣﻬﺮ و وﻓﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﻏﺎﻳﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺳﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ روﻳﻢ‬

‫ﻣﺮگ ﻣﺎ ﺑﺎﮎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭼﻮ ﺑﻘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﻣﻦ ﭘﺮواﻧﻪ ﺻﻔﺖ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ اﯼ ﺷﻤﻊ ﭼﮕﻞ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺴﻮزم ﮔﻨﻪ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺧﻄﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﻋﺠﺒﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺗﻮ را دﻳﺪ و ﺣﺪﻳﺚ ﺗﻮ ﺷﻨﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻧﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﻟﻘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﺧﻮش ﺑﻮد ﻧﺎﻟﻪ دﻟﺴﻮﺧﺘﮕﺎن از ﺳﺮ درد‬

‫ﺧﺎﺻﻪ دردﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ دواﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﻣﻠﮏ دﻧﻴﺎ هﻤﻪ ﺑﺎ هﻤﺖ ﺳﻌﺪﯼ هﻴﭽﺴﺖ‬

‫ﭘﺎدﺷﺎهﻴﺶ هﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﮐﻪ ﮔﺪاﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬

‫ﻳﺎ رب ﺷﺐ دوﺷﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﺒﺎرﮎ ﺳﺤﺮﯼ ﺑﻮد‬ ‫ﻳﺎ رب ﺷﺐ دوﺷﻴﻦ ﭼﻪ ﻣﺒﺎرﮎ ﺳﺤﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫ﮐﻮ را ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺸﺘﻪ هﺠﺮان ﮔﺬرﯼ ﺑﻮد‬

‫ﺁن دوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ارادت ﻧﻈﺮﯼ هﺴﺖ‬

‫ﺑﺎ او ﻣﮕﺮ او را ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻈﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﺗﻠﺨﯽ هﺠﺮان‬

‫ﮐﺎن ﻣﻴﻮﻩ ﮐﻪ از ﺻﺒﺮ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺷﮑﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫روﻳﯽ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﻨﺶ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﻧﻴﻢ ﺷﺐ از روز درﯼ ﺑﻮد‬

‫ﮔﻮﻳﻢ ﻗﻤﺮﯼ ﺑﻮد ﮐﺲ از ﻣﻦ ﻧﭙﺴﻨﺪد‬

‫ﺑﺎﻏﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ ﺷﺎخ درﺧﺘﺶ ﻗﻤﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫ﺁن دم ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﻮدم از او ﺗﺎ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﯽ‬

‫ﮐﺰ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ و هﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﻢ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫در ﻋﺎﻟﻢ وﺻﻔﺶ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮﺳﻴﺪم‬

‫ﮐﺎﻧﺪر ﻧﻈﺮم هﺮ دو ﺟﻬﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫ﻣﻦ ﺑﻮدم و او ﻧﯽ ﻗﻠﻢ اﻧﺪر ﺳﺮ ﻣﻦ ﮐﺶ‬

‫ﺑﺎ او ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ وﺟﻮد دﮔﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫ﺑﺎ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮﺑﺎن ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺸﻴﺪﺳﺖ‬

‫در ﺻﺒﺮ ﺑﺪﻳﺪم ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺤﮑﻢ ﺳﭙﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﮐﻪ دﮔﺮ دﻳﺪﻩ ﺑﺪوزﯼ‬

‫ﮐﺎن دل ﺑﺮﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺮش ﻗﺪرﯼ ﺑﻮد‬

‫ﻋﻴﺒﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ از ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺟﻔﺎ رود‬ ‫ﻋﻴﺒﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ از ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺟﻔﺎ رود‬

‫ﻣﺠﻨﻮن از ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﻟﻴﻠﯽ ﮐﺠﺎ رود‬

‫ﮔﺮ ﻣﻦ ﻓﺪاﯼ ﺟﺎن ﺗﻮ ﮔﺮدم درﻳﻎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮ ﮐﻪ در ﺳﺮ ﻣﻬﺮ و وﻓﺎ رود‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ور ﻣﻦ ﮔﺪاﯼ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻗﺎرون اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻴﻞ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ ﮔﺪا رود‬

‫ﻣﺠﺮوح ﺗﻴﺮ ﻋﺸﻖ اﮔﺮش ﺗﻴﻎ ﺑﺮ ﻗﻔﺎﺳﺖ‬

‫ﭼﻮن ﻣﯽرود ز ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ از ﻗﻔﺎ رود‬

‫ﺣﻴﻒ ﺁﻳﺪم ﮐﻪ ﭘﺎﯼ هﻤﯽ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﻬﯽ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﭘﺎﯼ ﻻﻳﻘﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﺎ رود‬

‫در هﻴﭻ ﻣﻮﻗﻔﻢ ﺳﺮ ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﻻ در ﺁن ﻣﻘﺎم ﮐﻪ ذﮐﺮ ﺷﻤﺎ رود‬

‫اﯼ هﻮﺷﻴﺎر اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺑﮕﺬرﯼ‬

‫ﻋﻴﺒﺶ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺮدم ﻗﻀﺎ رود‬

‫ﻣﺎ ﭼﻮن ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﺎﯼ ﺑﻪ ﮔﻞ در ﺑﻤﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ‬

‫ﺧﺼﻢ ﺁن ﺣﺮﻳﻒ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻴﺮش ﺧﻄﺎ رود‬

‫اﯼ ﺁﺷﻨﺎﯼ ﮐﻮﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﺻﺒﻮر ﺑﺎش‬

‫ﺑﻴﺪاد ﻧﻴﮑﻮان هﻤﻪ ﺑﺮ ﺁﺷﻨﺎ رود‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ در ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ از ﺳﺮ هﻮاﯼ دوﺳﺖ‬

‫در ﭘﺎت ﻻزﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎر ﺟﻔﺎ رود‬

‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺳﻴﺮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻣﮕﺮ از دل ﺑﺮود‬

‫وان ﭼﻨﺎن ﭘﺎﯼ ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮود‬

‫دﻟﯽ از ﺳﻨﮓ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ راﻩ وداع‬

‫ﺗﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﺁن روز ﮐﻪ ﻣﺤﻤﻞ ﺑﺮود‬

‫ﭼﺸﻢ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ ﺳﺮ اﺷﮏ ﻓﺮو ﻣﯽﮔﻴﺮم‬

‫ﮐﻪ اﮔﺮ راﻩ دهﻢ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺑﺮود‬

‫رﻩ ﻧﺪﻳﺪم ﭼﻮ ﺑﺮﻓﺖ از ﻧﻈﺮم ﺻﻮرت دوﺳﺖ‬

‫هﻤﭽﻮ ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﭼﺮاﻏﺶ ز ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺮود‬

‫ﻣﻮج از اﻳﻦ ﺑﺎر ﭼﻨﺎن ﮐﺸﺘﯽ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻋﺠﺐ دارم اﮔﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮود‬

‫ﺳﻬﻞ ﺑﻮد ﺁن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺘﺎﺑﻢ ﻣﯽﮐﺸﺖ‬

‫ﻗﺘﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺮود‬

‫ﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﮔﺮ ﺑﺮود ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺻﺒﺮ و ﺷﮑﻴﺐ‬

‫ﭘﻴﺶ هﺮ ﭼﺸﻢ ﮐﻪ ﺁن ﻗﺪ و ﺷﻤﺎﻳﻞ ﺑﺮود‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺁﻳﺪ و ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺮود‬

‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻧﺪادﺳﺖ ﮐﺴﯽ دل ﺑﻪ ﺧﻴﺎل‬

‫ﭼﻮن ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ راﻩ ﺗﻮ ﺑﯽدل ﺑﺮود‬

‫روﯼ ﺑﻨﻤﺎﯼ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ از دل ﺻﻮﻓﯽ ﺑﺒﺮﯼ‬

‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮدار ﮐﻪ هﻮش از ﺗﻦ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺮود‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ار ﻋﺸﻖ ﻧﺒﺎزد ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﻠﮏ وﺟﻮد‬

‫ﺣﻴﻒ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﺑﺮود‬

‫ﻗﻴﻤﺖ وﺻﻞ ﻧﺪاﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺁزردﻩ هﺠﺮ‬

‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺨﺴﺒﺪ ﭼﻮ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺑﺮود‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮع ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﺮود‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮع ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﺮود‬

‫ﻳﺎر ﺑﺎ ﻳﺎر ﺳﻔﺮﮐﺮدﻩ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺮود‬

‫ﺑﺎد ﺁﺳﺎﻳﺶ ﮔﻴﺘﯽ ﻧﺰﻧﺪ ﺑﺮ دل رﻳﺶ‬

‫ﺻﺒﺢ ﺻﺎدق ﻧﺪﻣﺪ ﺗﺎ ﺷﺐ ﻳﻠﺪا ﻧﺮود‬

‫ﺑﺮ دل ﺁوﻳﺨﺘﮕﺎن ﻋﺮﺻﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻨﮕﺴﺖ‬

‫ﮐﺎن ﮐﻪ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﮔﻞ اﻓﺘﺎد دﮔﺮ ﺟﺎ ﻧﺮود‬

‫هﺮﮔﺰ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻳﺎر از دل دﻳﻮاﻧﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﮔﻞ و ﺳﺒﺰﻩ و ﺻﺤﺮا ﻧﺮود‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﺎر ﻣﻐﻴﻼن ﺑﺮوم ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن‬

‫ﺑﻪ ارادت ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ دﻳﺒﺎ ﻧﺮود‬

‫ﺑﺎ هﻤﻪ رﻓﺘﻦ زﻳﺒﺎﯼ ﺗﺬرو اﻧﺪر ﺑﺎغ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﺮود ﭘﻴﺶ ﺗﻮ زﻳﺒﺎ ﻧﺮود‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ اﯼ ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺎ زﻳﻦ دﺳﺖ‬

‫رﻓﺖ ﺧﻮاهﯽ ﻋﺠﺐ ار ﻣﻮرﭼﻪ در ﭘﺎ ﻧﺮود‬

‫ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺷﺐ از زﺣﻤﺖ ﺑﻠﺒﻞ ﭼﻮﻧﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ در اﻳﺎم ﮔﻞ از ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﻧﺮود‬

‫هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺨﻨﻢ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﻧﺮﺳﻴﺪ‬

‫ﺁرﯼ ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﺎ ﻧﺮود‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ز ﺗﻮ ﻣﯽﭘﻴﭽﺪ روﯼ‬

‫ﮔﻮ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻪ ﻣﺪارا ﻧﺮود‬

‫ﻣﺎﻩ رﺧﺴﺎر ﺑﭙﻮﺷﯽ ﺗﻮ ﺑﺖ ﻳﻐﻤﺎﻳﯽ‬

‫ﺗﺎ دل ﺧﻠﻘﯽ از اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﻧﺮود‬

‫ﮔﻮهﺮ ﻗﻴﻤﺘﯽ از ﮐﺎم ﻧﻬﻨﮕﺎن ﺁرﻧﺪ‬

‫هﺮ ﮐﻪ او را ﻏﻢ ﺟﺎﻧﺴﺖ ﺑﻪ درﻳﺎ ﻧﺮود‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺑﺎر ﮐﺶ و ﻳﺎر ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﮑﻦ‬

‫ﻣﻬﺮ واﻣﻖ ﺑﻪ ﺟﻔﺎ ﮐﺮدن ﻋﺬرا ﻧﺮود‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎﻏﭽﻪاﯼ هﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﻧﺮود‬ ‫هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎﻏﭽﻪاﯼ هﺴﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﻧﺮود‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮع ﻧﺸﺴﺘﺴﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻧﺮود‬

‫ﺁن ﮐﻪ در داﻣﻨﺶ ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺎرﯼ‬

‫هﺮﮔﺰش ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻧﺮود‬

‫ﺳﻔﺮ ﻗﺒﻠﻪ درازﺳﺖ و ﻣﺠﺎور ﺑﺎ دوﺳﺖ‬

‫روﯼ در ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﻧﺮود‬

‫ﮔﺮ ﺑﻴﺎرﻧﺪ ﮐﻠﻴﺪ هﻤﻪ درهﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﻪ رﺿﻮان ﻧﺮود‬

‫ﮔﺮ ﺳﺮت ﻣﺴﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﻮﯼ ﺣﻘﻴﻘﺖ روزﯼ‬

‫اﻧﺪروﻧﺖ ﺑﻪ ﮔﻞ و ﻻﻟﻪ و رﻳﺤﺎن ﻧﺮود‬

‫هﺮ ﮐﻪ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﮐﺠﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﺪﻋﯽ ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻴﮑﺎن ﻧﺮود‬

‫ﺻﻔﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﺁﻧﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮش ﺳﺮ ﺑﺮود از ﺳﺮ ﭘﻴﻤﺎن ﻧﺮود‬

‫ﺑﻪ ﻧﺼﻴﺤﺘﮕﺮ دل ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﺑﺮو اﯼ ﺧﻮاﺟﻪ ﮐﻪ اﻳﻦ درد ﺑﻪ درﻣﺎن ﻧﺮود‬

‫ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﺒﺮﻧﺪ از دل ﻣﺎ ﺻﻮرت ﻋﺸﻖ‬

‫ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﻧﺒﺸﺘﺴﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﻓﺎن ﻧﺮود‬

‫ﻋﺸﻖ را ﻋﻘﻞ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﻟﻴﮑﻦ‬

‫هﻴﭻ ﻋﻴﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪان ﻧﺮود‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﺮ هﻤﻪ ﺷﺐ ﺷﺮح ﻏﻤﺶ ﺧﻮاهﯽ ﮔﻔﺖ‬

‫ﺷﺐ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رود و ﺷﺮح ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺮود‬

‫در ﻣﻦ اﻳﻦ ﻋﻴﺐ ﻗﺪﻳﻤﺴﺖ و ﺑﻪ در ﻣﯽﻧﺮود‬ ‫در ﻣﻦ اﻳﻦ ﻋﻴﺐ ﻗﺪﻳﻤﺴﺖ و ﺑﻪ در ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﯽ ﻣﯽ و ﻣﻌﺸﻮق ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﺻﺒﺮم از دوﺳﺖ ﻣﻔﺮﻣﺎﯼ و ﺗﻌﻨﺖ ﺑﮕﺬار‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﺑﻼﻳﻴﺴﺖ ﮐﻪ از ﻃﺒﻊ ﺑﺸﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﻣﺮغ ﻣﻠﻮف ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا اﻧﺲ ﮔﺮﻓﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﺶ ﺑﺰﻧﯽ ﺟﺎﯼ دﮔﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻋﺠﺐ از دﻳﺪﻩ ﮔﺮﻳﺎن ﻣﻨﺖ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﻋﺠﺐ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﺰ او ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺑﺎزﻧﻴﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ در ﭘﻴﺶ‬

‫اﮔﺮم ﻣﯽرود از ﭘﻴﺶ اﮔﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻧﻈﺮﯼ ﺑﻨﮕﺮم و ﺑﺎزﺁﻳﻢ‬

‫ﮔﻔﺖ از اﻳﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺎ راﻩ ﺑﻪ در ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﺟﻮر ﻣﻌﺸﻮق ﭼﻨﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ اﻟﺰام رﻗﻴﺐ‬

‫ﮔﻮﻳﯽ اﺑﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ از ﭘﻴﺶ ﻗﻤﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﯼ اﯼ ﻓﺘﻨﻪ ﭘﺎرس‬

‫هﻴﭻ دل ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﻧﻈﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫زﺧﻢ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻏﻤﺖ را ﺑﻪ ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ و ﻋﻘﻞ‬

‫ﭼﻨﺪ ﻣﺮهﻢ ﺑﻨﻬﺎدﻳﻢ و اﺛﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﺗﺮﮎ دﻧﻴﺎ و ﺗﻤﺎﺷﺎ و ﺗﻨﻌﻢ ﮔﻔﺘﻴﻢ‬

‫ﻣﻬﺮ ﻣﻬﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻧﻘﺶ ﺣﺠﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﻣﻮﺿﻌﯽ در هﻤﻪ ﺁﻓﺎق ﻧﺪاﻧﻢ اﻣﺮوز‬

‫ﮐﺰ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻦ و ﺣﺴﻦ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﺮو اﻧﺪر ﭘﯽ ﺧﻮﺑﺎن ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﯽ ﻣﮕﺲ از ﭘﻴﺶ ﺷﮑﺮ ﻣﯽﻧﺮود‬

‫ﺳﺮوﺑﺎﻻﻳﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﯽرود‬ ‫ﺳﺮوﺑﺎﻻﻳﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﯽرود‬

‫رﻓﺘﻨﺶ ﺑﻴﻦ ﺗﺎ ﭼﻪ زﻳﺒﺎ ﻣﯽرود‬

‫ﺗﺎ ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﺑﺎغ از او ﺧﺮﻣﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﮐﻮ ﺑﻪ راﻣﺶ ﮐﺮدن ﺁن ﺟﺎ ﻣﯽرود‬

‫ﻣﯽرود در راﻩ و در اﺟﺰاﯼ ﺧﺎﮎ‬

‫ﻣﺮدﻩ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﻣﺴﻴﺤﺎ ﻣﯽرود‬

‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺨﻮد ﻧﺮﻓﺘﯽ ﺳﻨﮓ دل‬

‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﺴﺘﯽ ﭼﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﯽرود‬

‫اهﻞ دل را ﮔﻮ ﻧﮕﻪ دارﻳﺪ ﭼﺸﻢ‬

‫ﮐﺎن ﭘﺮﯼ ﭘﻴﮑﺮ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﻣﯽرود‬

‫هﺮ ﮐﻪ را در ﺷﻬﺮ دﻳﺪ از ﻣﺮد و زن‬

‫دل رﺑﻮد اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﻣﯽرود‬

‫ﺁﻓﺘﺎب و ﺳﺮو ﻏﻴﺮت ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‬

‫ﮐﻔﺘﺎﺑﯽ ﺳﺮوﺑﺎﻻ ﻣﯽرود‬

‫ﺑﺎغ را ﭼﻨﺪان ﺑﺴﺎط اﻓﮑﻨﺪﻩاﻧﺪ‬

‫ﮐﺪﻣﯽ ﺑﺮ ﻓﺮش دﻳﺒﺎ ﻣﯽرود‬

‫ﻋﻘﻞ را ﺑﺎ ﻋﺸﻖ زور ﭘﻨﺠﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺎر ﻣﺴﮑﻴﻦ از ﻣﺪارا ﻣﯽرود‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ دل در ﺳﺮش ﮐﺮدﯼ و رﻓﺖ‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﻧﻴﺰ در ﭘﺎ ﻣﯽرود‬

‫اﯼ ﺳﺎرﺑﺎن ﺁهﺴﺘﻪ رو ﮐﺂرام ﺟﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫وان دل ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻢ ﺑﺎ دﻟﺴﺘﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩام ﻣﻬﺠﻮر از او ﺑﻴﭽﺎرﻩ و رﻧﺠﻮر از او ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﺸﯽ دور از او در اﺳﺘﺨﻮاﻧﻢ ﻣﯽرود‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻧﮓ و ﻓﺴﻮن ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻢ رﻳﺶ درون‬

‫ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﻣﺤﻤﻞ ﺑﺪار اﯼ ﺳﺎروان ﺗﻨﺪﯼ ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﮐﺎروان‬

‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺁن ﺳﺮو روان ﮔﻮﻳﯽ رواﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫او ﻣﯽرود داﻣﻦ ﮐﺸﺎن ﻣﻦ زهﺮ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﭼﺸﺎن‬

‫دﻳﮕﺮ ﻣﭙﺮس از ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﮐﺰ دل ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٣٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻳﺎر ﺳﺮﮐﺸﻢ ﺑﮕﺬاﺷﺖ ﻋﻴﺶ ﻧﺎﺧﻮﺷﻢ‬

‫ﭼﻮن ﻣﺠﻤﺮﯼ ﭘﺮﺁﺗﺸﻢ ﮐﺰ ﺳﺮ دﺧﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﺑﺎ ﺁن هﻤﻪ ﺑﻴﺪاد او وﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﺑﯽﺑﻨﻴﺎد او‬

‫در ﺳﻴﻨﻪ دارم ﻳﺎد او ﻳﺎ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﺑﺎزﺁﯼ و ﺑﺮ ﭼﺸﻤﻢ ﻧﺸﻴﻦ اﯼ دﻟﺴﺘﺎن ﻧﺎزﻧﻴﻦ‬

‫ﮐﺂﺷﻮب و ﻓﺮﻳﺎد از زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﻣﯽﻧﻐﻨﻮم و اﻧﺪرز ﮐﺲ ﻣﯽﻧﺸﻨﻮم‬

‫وﻳﻦ رﻩ ﻧﻪ ﻗﺎﺻﺪ ﻣﯽروم ﮐﺰ ﮐﻒ ﻋﻨﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﺗﺎ اﺑﻞ ﭼﻮن ﺧﺮ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻞ‬

‫وﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ دل ﺑﺎ ﮐﺎرواﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﺻﺒﺮ از وﺻﺎل ﻳﺎر ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ از دﻟﺪار ﻣﻦ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﺎر ﻣﻦ هﻢ ﮐﺎر از ﺁﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫در رﻓﺘﻦ ﺟﺎن از ﺑﺪن ﮔﻮﻳﻨﺪ هﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﺳﺨﻦ‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻓﻐﺎن از دﺳﺖ ﻣﺎ ﻻﻳﻖ ﻧﺒﻮد اﯼ ﺑﯽوﻓﺎ‬

‫ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺁرم ﺟﻔﺎ ﮐﺎر از ﻓﻐﺎﻧﻢ ﻣﯽرود‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺁرزوﺳﺖ دﻳﺮ ﻣﻴﺴﺮ ﺷﻮد‬ ‫ﺁن ﮐﻪ ﻣﺮا ﺁرزوﺳﺖ دﻳﺮ ﻣﻴﺴﺮ ﺷﻮد‬

‫وﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﺮا در ﺳﺮﺳﺖ ﻋﻤﺮ در اﻳﻦ ﺳﺮ ﺷﻮد‬

‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﻓﻀﻞ رﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻃﻠﺴﺖ‬

‫ور ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﭘﺎﯼ ﺳﻌﯽ در ﻃﻠﺒﺖ ﺳﺮ ﺷﻮد‬

‫ﺑﺮق ﺟﻤﺎﻟﯽ ﺑﺠﺴﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬

‫زان هﻤﻪ ﺁﺗﺶ ﻧﮕﻔﺖ دود دﻟﯽ ﺑﺮﺷﻮد‬

‫اﯼ ﻧﻈﺮ ﺁﻓﺘﺎب هﻴﭻ زﻳﺎن داردت‬

‫ﮔﺮ در و دﻳﻮار ﻣﺎ از ﺗﻮ ﻣﻨﻮر ﺷﻮد‬

‫ﮔﺮ ﻧﮕﻬﯽ دوﺳﺖ وار ﺑﺮ ﻃﺮف ﻣﺎ ﮐﻨﯽ‬

‫ﺣﻘﻪ هﻤﺎن ﮐﻴﻤﻴﺎﺳﺖ وﻳﻦ ﻣﺲ ﻣﺎ زر ﺷﻮد‬

‫هﻮش ﺧﺮدﻣﻨﺪ را ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺗﺎراج ﺑﺮد‬

‫ﻣﻦ ﻧﺸﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﺎز ﺻﻴﺪ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺷﻮد‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺑﺮوﯼ ﺑﺎر دﮔﺮ ﺑﮕﺬرﯼ‬

‫ﺳﻨﺖ ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎر دﻳﻦ ﻗﻠﻨﺪر ﺷﻮد‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻞ درﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﮕﻴﺮﻧﺪ دﺳﺖ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺟﻬﺪ ﺑﻴﺶ ﭘﺎﯼ ﻓﺮوﺗﺮ ﺷﻮد‬

‫ﭼﻮن ﻣﺘﺼﻮر ﺷﻮد در دل ﻣﺎ ﻧﻘﺶ دوﺳﺖ‬

‫هﻤﭽﻮ ﺑﺘﺶ ﺑﺸﮑﻨﻴﻢ هﺮ ﭼﻪ ﻣﺼﻮر ﺷﻮد‬

‫ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ هﻤﻪ اﻓﺘﺪ وﻟﻴﮏ‬

‫ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻮع ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ هﻤﻪ ﮔﻮهﺮ ﺷﻮد‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻗﺒﻮل دﻓﺘﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻨﻴﺪ‬

‫دﻓﺘﺮ وﻋﻈﺶ ﺑﻪ ﮔﻮش هﻤﭽﻮ دف ﺗﺮ ﺷﻮد‬

‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ در ﺑﺮم دل از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺧﻮن ﺷﻮد‬ ‫هﺮ ﻟﺤﻈﻪ در ﺑﺮم دل از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺧﻮن ﺷﻮد‬

‫ﺗﺎ ﻣﻨﺘﻬﺎﯼ ﮐﺎر ﻣﻦ از ﻋﺸﻖ ﭼﻮن ﺷﻮد‬

‫دل ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻧﺼﻴﺤﺘﯽ‬

‫از راﻩ ﻋﻘﻞ و ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ رهﻨﻤﻮن ﺷﻮد‬

‫ﻳﺎر ﺁن ﺣﺮﻳﻒ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ از در درﺁﻳﺪم‬

‫ﻋﺸﻖ ﺁن ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ از دل ﺑﺮون ﺷﻮد‬

‫ﻓﺮهﺎدوارم از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮔﺰﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ور ﮐﻮﻩ ﻣﺤﻨﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺴﺘﻮن ﺷﻮد‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٤٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺳﺎﮐﻦ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻧﻔﺴﯽ ﺁب ﭼﺸﻢ ﻣﻦ‬

‫ﺳﻴﻤﺎب ﻃﺮﻓﻪ ﻧﺒﻮد اﮔﺮ ﺑﯽ ﺳﮑﻮن ﺷﻮد‬

‫دم درﮐﺶ از ﻣﻼﻣﺘﻢ اﯼ دوﺳﺖ زﻳﻨﻬﺎر‬

‫ﮐﺎﻳﻦ درد ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﻓﺰون ﺷﻮد‬

‫ﺟﺰ دﻳﺪﻩ هﻴﭻ دوﺳﺖ ﻧﺪﻳﺪم ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‬

‫ﺗﺎ زﻋﻔﺮان ﭼﻬﺮﻩ ﻣﻦ ﻻﻟﻪ ﮔﻮن ﺷﻮد‬

‫دﻳﻮار دل ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺗﻌﻨﺖ ﺧﺮاب ﮔﺸﺖ‬

‫رﺧﺖ ﺳﺮاﯼ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﮐﻨﻮن ﺷﻮد‬

‫ﭼﻮن دور ﻋﺎرض ﺗﻮ ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺖ رﺳﻢ ﻋﻘﻞ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ در ﺳﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﺟﻨﻮن ﺷﻮد‬

‫ﺑﺨﺖ اﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ راﯼ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻳﮑﯽ ﺷﻮد‬ ‫ﺑﺨﺖ اﻳﻦ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ راﯼ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻳﮑﯽ ﺷﻮد‬

‫ﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮد ﺣﺴﻮد و ﺑﺮ او ﻧﺎوﮐﯽ ﺷﻮد‬

‫ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮﻳﺰ و ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎﮐﻢ ﮔﺬار ﮐﻦ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ رﻧﺞ و ﺳﺨﺘﻴﻢ هﻤﻪ ﭘﻴﺶ اﻧﺪﮐﯽ ﺷﻮد‬

‫ﺁن را ﻣﺴﻠﻤﺴﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻧﻮﺑﻬﺎر‬

‫ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﮔﻞ و ﺧﺎرش ﻳﮑﯽ ﺷﻮد‬

‫اﯼ ﻣﻔﻠﺲ ﺁن ﭼﻪ در ﺳﺮ ﺗﻮﺳﺖ از ﺧﻴﺎل ﮔﻨﺞ‬

‫ﭘﺎﻳﺖ ﺿﺮورﺗﺴﺖ ﮐﻪ در ﻣﻬﻠﮑﯽ ﺷﻮد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ در اﻳﻦ ﮐﻤﻨﺪ ﺑﻪ دﻳﻮاﻧﮕﯽ ﻓﺘﺎد‬

‫ﮔﺮ دﻳﮕﺮش ﺧﻼص ﺑﻮد زﻳﺮﮐﯽ ﺷﻮد‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﻧﻘﺸﯽ دﻳﮕﺮش ﺟﺎﻳﯽ ﻣﺼﻮر ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﺁن ﮐﻪ ﻧﻘﺸﯽ دﻳﮕﺮش ﺟﺎﻳﯽ ﻣﺼﻮر ﻣﯽﺷﻮد‬

‫ﻧﻘﺶ او در ﭼﺸﻢ ﻣﺎ هﺮ روز ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮد‬

‫ﻋﺸﻖ داﻧﯽ ﭼﻴﺴﺖ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﮐﻪ هﺮ ﺟﺎ ﺧﻴﻤﻪ زد‬

‫ﺑﯽ ﺧﻼف ﺁن ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﺮ وﯼ ﻣﻘﺮر ﻣﯽﺷﻮد‬

‫دﻳﮕﺮان را ﺗﻠﺦ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺷﺮاب ﺟﻮر ﻋﺸﻖ‬

‫ﻣﺎ ز دﺳﺖ دوﺳﺖ ﻣﯽﮔﻴﺮﻳﻢ و ﺷﮑﺮ ﻣﯽﺷﻮد‬

‫دل ز ﺟﺎن ﺑﺮﮔﻴﺮ و در ﺑﺮ ﮔﻴﺮ ﻳﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎن‬

‫ﮔﺮ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻘﺪارت ﺁن دوﻟﺖ ﻣﻴﺴﺮ ﻣﯽﺷﻮد‬

‫هﺮﮔﺰم در ﺳﺮ ﻧﺒﻮد اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺳﻮدا وﻟﻴﮏ‬

‫ﭘﻴﻞ اﮔﺮ درﺑﻨﺪ ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﻣﺴﺨﺮ ﻣﯽﺷﻮد‬

‫ﻋﻴﺶهﺎ دارم در اﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ دم ﺑﻪ دم‬

‫ﮐﺎﻧﺪروﻧﻢ ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺳﻮزد ﻣﻨﻮر ﻣﯽﺷﻮد‬

‫ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪارﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻳﮕﺮ ﮐﺴﻢ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺷﺴﺖ‬

‫ﻇﺎهﺮم ﺑﺎ ﺟﻤﻊ و ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﻣﯽﺷﻮد‬

‫ﻏﻴﺮﺗﻢ ﮔﻮﻳﺪ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﺑﺎ ﺣﺮﻳﻔﺎن راز ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺑﺎز ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ در ﺁﻓﺎق دﻓﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮد‬

‫ﺁب ﺷﻮق از ﭼﺸﻢ ﺳﻌﺪﯼ ﻣﯽرود ﺑﺮ دﺳﺖ و ﺧﻂ ﻻﺟﺮم ﭼﻮن ﺷﻌﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺳﺨﻦ ﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﻗﻮل ﻣﻄﺒﻮع از درون ﺳﻮزﻧﺎﮎ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﻮد‬

‫ﭼﻮن هﻤﯽﺳﻮزد ﺟﻬﺎن از وﯼ ﻣﻌﻄﺮ ﻣﯽﺷﻮد‬

‫هﻔﺘﻪاﯼ ﻣﯽرود از ﻋﻤﺮ و ﺑﻪ دﻩ روز ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫هﻔﺘﻪاﯼ ﻣﯽرود از ﻋﻤﺮ و ﺑﻪ دﻩ روز ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﮐﺰ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺻﻔﺎ ﺑﻮﯼ وﻓﺎﻳﯽ ﻧﺪﻣﻴﺪ‬ ‫‪١٤١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺟﻔﺎ ﮐﺮد ﺑﻪ هﻴﭽﻢ ﺑﻔﺮوﺧﺖ‬

‫ﺑﻪ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻤﺶ از ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﺮﻳﺪ‬

‫هﺮ ﭼﻪ زان ﺗﻠﺨﺘﺮ اﻧﺪر هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺒﻮد‬

‫ﮔﻮ ﺑﮕﻮ از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮐﻪ ﻟﻄﻴﻔﺴﺖ و ﻟﺬﻳﺬ‬

‫ﮔﺮ ﻣﻦ از ﺧﺎر ﺑﺘﺮﺳﻢ ﻧﺒﺮم داﻣﻦ ﮔﻞ‬

‫ﮐﺎم در ﮐﺎم ﻧﻬﻨﮕﺴﺖ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﻃﻠﺒﻴﺪ‬

‫ﻣﺮو اﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ﻧﺸﺴﺖ‬

‫ﻣﺒﺮ اﯼ ﻳﺎر ﮐﻪ ﻣﺎ از ﺗﻮ ﻧﺨﻮاهﻴﻢ ﺑﺮﻳﺪ‬

‫از ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﯽﭘﺮدازم‬

‫ﮐﻪ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ ﮐﻪ در ﺧﻮد ﻧﮕﺮد هﺮ ﮐﻪ ﺗﻮ دﻳﺪ‬

‫ﺁﻓﺮﻳﻦ ﮐﺮدن و دﺷﻨﺎم ﺷﻨﻴﺪن ﺳﻬﻠﺴﺖ‬

‫ﭼﻪ از ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺮا ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻴﺪ‬

‫ﺟﻬﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﮑﺮدم ﮐﻪ ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻏﻢ دل‬

‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺟﺎن ﺑﻪ دهﺎن ﺁﻣﺪ و ﻃﺎﻗﺖ ﺑﺮﺳﻴﺪ‬

‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﻣﻄﺮب از اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﻋﺸﺎق ﺑﮕﺮد‬

‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﺮدﻩ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺗﻮ درﻳﺪ‬

‫ﺗﺸﻨﮕﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻟﺐ اﯼ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﻴﻮان ﻣﺮدﻧﺪ‬

‫ﭼﻨﺪ ﭼﻮن ﻣﺎهﯽ ﺑﺮ ﺧﺸﮏ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻃﭙﻴﺪ‬

‫ﺳﺨﻦ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﺸﻨﻮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮد زﻳﺒﺎﻳﯽ‬

‫ﺧﺎﺻﻪ ﺁن وﻗﺖ ﮐﻪ در ﮔﻮش ﮐﻨﯽ ﻣﺮوارﻳﺪ‬

‫ﭼﻪ ﺳﺮوﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﺳﺮوﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ‬

‫ﻋﻨﺎن از دﺳﺖ دلهﺎ ﻣﯽرﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ زاد اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺤﺒﻮب‬

‫از اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ زاﻳﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﻧﻮﺑﺘﺶ ﭼﻮن ﻗﺮص ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬

‫ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁب در ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﺲ اﻧﺪر ﻋﻬﺪ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ وﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫وﻟﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻣﺎ ﻧﭙﺎﻳﺪ‬

‫ﻓﺮاﻏﺖ زان ﻃﺮف ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ‬

‫وزﻳﻦ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽﻓﺰاﻳﺪ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﻔﺘﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﺴﯽ هﻤﺪرد ﺑﺎﻳﺪ‬

‫درازاﯼ ﺷﺐ از ﻧﺎﺧﻔﺘﮕﺎن ﭘﺮس‬

‫ﮐﻪ ﺧﻮاب ﺁﻟﻮدﻩ را ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﺮا ﭘﺎﯼ ﮔﺮﻳﺰ از دﺳﺖ او ﻧﻴﺴﺖ‬

‫اﮔﺮ ﻣﯽﺑﻨﺪدم ور ﻣﯽﮔﺸﺎﻳﺪ‬

‫رهﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﭘﻨﺠﮕﺎن زور ﺁزﻣﺎﻳﺪ‬

‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺧﻮن ﺳﻌﺪﯼ ﺑﯽ ﺳﺒﺐ رﻳﺨﺖ‬

‫وﻟﻴﮑﻦ ﭼﻮن ﻣﺮاد اوﺳﺖ ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﻧﮕﻔﺘﻢ روزﻩ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻧﭙﺎﻳﺪ‬ ‫ﻧﮕﻔﺘﻢ روزﻩ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻧﭙﺎﻳﺪ‬

‫رﻳﺎﺿﺖ ﺑﮕﺬرد ﺳﺨﺘﯽ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ‬

‫ﭘﺲ از دﺷﻮارﯼ ﺁﺳﺎﻧﻴﺴﺖ ﻧﺎﭼﺎر‬

‫وﻟﻴﮑﻦ ﺁدﻣﯽ را ﺻﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫رخ از ﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﻋﻴﺪ‬

‫هﻼل ﺁﻧﮏ ﺑﻪ اﺑﺮو ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٤٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺳﺮاﺑﺴﺘﺎن در اﻳﻦ ﻣﻮﺳﻢ ﭼﻪ ﺑﻨﺪﯼ‬

‫درش ﺑﮕﺸﺎﯼ ﺗﺎ دل ﺑﺮﮔﺸﺎﻳﺪ‬

‫ﻏﻼﻣﺎن را ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﻋﻮد ﺳﻮزﻧﺪ‬

‫ﮐﻨﻴﺰﮎ را ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﻣﺸﮏ ﺳﺎﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﭘﻨﺪارم ﻧﮕﺎر ﺳﺮوﺑﺎﻻ‬

‫در اﻳﻦ دم ﺗﻬﻨﻴﺖ ﮔﻮﻳﺎن درﺁﻳﺪ‬

‫ﺳﻮاران ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺮﺑﻮدﻧﺪ و ﺁن ﺷﻮخ‬

‫هﻨﻮز از ﺣﻠﻘﻪهﺎ دل ﻣﯽرﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﭼﻮ ﻳﺎر اﻧﺪر ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ‬

‫ﻣﻐﻨﯽ را ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﮐﻢ ﺳﺮاﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺷﻌﺮ اﻧﺪر ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﮕﻨﺠﺪ‬

‫ﺑﻠﯽ ﮔﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺳﻌﺪﻳﺴﺖ ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺣﺴﻦ دﻟﺒﺮ ﻣﻦ هﻴﭻ در ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺣﺴﻦ دﻟﺒﺮ ﻣﻦ هﻴﭻ در ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺟﺰ اﻳﻦ دﻗﻴﻘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﻧﻤﯽﭘﺎﻳﺪ‬

‫ﺣﻼوﺗﻴﺴﺖ ﻟﺐ ﻟﻌﻞ ﺁﺑﺪارش را‬

‫ﮐﻪ در ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﭼﻮ در ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻳﺪ‬

‫ز ﭼﺸﻢ ﻏﻤﺰدﻩ ﺧﻮن ﻣﯽرود ﺑﻪ ﺣﺴﺮت ﺁن‬

‫ﮐﻪ او ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻢ اﻟﺘﻔﺎت ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ دم ﺑﻪ دﻣﺖ ﻳﺎد ﻣﯽرود هﺮ ﭼﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻳﺎد ﺁب ﺑﺠﺰ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﻧﻴﻔﺰاﻳﺪ‬

‫اﻣﻴﺪوار ﺗﻮ ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ روﯼ ﺑﻨﻤﺎﻳﯽ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ روﯼ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬

‫ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮﻧﻢ اﮔﺮ ﻣﯽروﯼ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﻳﺰ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﻧﺮﻳﺰﯼ از دﻳﺪﻩام ﺑﭙﺎﻻﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮ ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﯽرود از ﭼﺸﻢ‬

‫ﺑﻪ ﺁب ﭼﺸﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽزاﻳﺪ‬

‫ﮐﻨﻨﺪ هﺮ ﮐﺴﯽ از ﺣﻀﺮﺗﺖ ﺗﻤﻨﺎﻳﯽ‬

‫ﺧﻼف هﻤﺖ ﻣﻦ ﮐﺰ ﺗﻮام ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺷﮑﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﺮش روﯼ ﺧﺎدﻣﻢ ﻣﻔﺮﺳﺖ‬

‫و ﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮدم زهﺮ ﻣﯽدهﯽ ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﮐﻌﺒﻪ ﻋﺰﻳﺰ اوﻓﺘﺎدﻩاﯼ در اﺻﻞ‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ ﺟﻬﺎن ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﻦ ﺁن ﻗﻴﺎس ﻧﮑﺮدم ﮐﻪ زور ﺑﺎزوﯼ ﻋﺸﻖ‬

‫ﻋﻨﺎن ﻋﻘﻞ ز دﺳﺖ ﺣﮑﻴﻢ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﻧﮕﻔﺘﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﮐﺎن ﻧﻈﺮ ﻣﮑﻦ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﭼﻮ ﺗﺮﮎ ﺗﺮﮎ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﺗﺤﻤﻠﺖ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫در ﺳﺮاﯼ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺧﻮاهﺪ‬

‫ﮐﻪ روﯼ ﺧﻮب ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺑﺮاﻧﺪاﻳﺪ‬

‫ﺑﺨﺖ ﺑﺎزﺁﻳﺪ از ﺁن در ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﭼﻮن درﺁﻳﺪ‬ ‫ﺑﺨﺖ ﺑﺎزﺁﻳﺪ از ﺁن در ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﭼﻮن درﺁﻳﺪ‬

‫روﯼ ﻣﻴﻤﻮن ﺗﻮ دﻳﺪن در دوﻟﺖ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‬

‫ﺻﺒﺮ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺒﺎﻳﺪ ﭘﺪر ﭘﻴﺮ ﻓﻠﮏ را‬

‫ﺗﺎ دﮔﺮ ﻣﺎدر ﮔﻴﺘﯽ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﺰاﻳﺪ‬

‫اﻳﻦ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ هﻤﻪ دلهﺎ ﺑﻔﺮﻳﺒﺪ‬

‫وﻳﻦ ﺑﺸﺎﺷﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ هﻤﻪ ﻏﻢهﺎ ﺑﺰداﻳﺪ‬

‫رﺷﮑﻢ از ﭘﻴﺮهﻦ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ در ﺁﻏﻮش ﺗﻮ ﺧﺴﺒﺪ‬

‫زهﺮم از ﻏﺎﻟﻴﻪ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ اﻧﺪام ﺗﻮ ﺳﺎﻳﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٤٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻧﻴﺸﮑﺮ ﺑﺎ هﻤﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ اﮔﺮ ﻟﺐ ﺑﮕﺸﺎﻳﯽ‬

‫ﭘﻴﺶ ﻧﻄﻖ ﺷﮑﺮﻳﻨﺖ ﭼﻮ ﻧﯽ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺨﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ ﻣﺮا هﻴﭻ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺒﯽ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻮ دارم هﻤﻪ دارم دﮔﺮم هﻴﭻ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬

‫دل ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻨﻬﺎدم ﭘﺲ از ﺁن دل ﺑﻪ ﺗﻮ دادم‬

‫هﺮ ﮐﻪ از دوﺳﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ ﻋﻬﺪ ﻧﭙﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻮدم ﺧﻢ اﺑﺮو ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ‬

‫ﻣﺎﻩ ﻧﻮ هﺮ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﻪ هﻤﻪ ﮐﺲ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺣﻼﻟﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮن هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﻳﺰﯼ‬

‫ﺁن ﮐﻪ روﯼ از هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺁورد ﻧﺸﺎﻳﺪ‬

‫ﭼﺸﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺘﻮان دوﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﻧﺒﻴﻨﺪ‬

‫ﭘﺎﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﻧﺘﻮان ﺑﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﻞ ﻧﺴﺮاﻳﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ دﻳﺪن زﻳﺒﺎ ﻧﻪ ﺣﺮاﻣﺴﺖ وﻟﻴﮑﻦ‬

‫ﻧﻈﺮﯼ ﮔﺮ ﺑﺮﺑﺎﻳﯽ دﻟﺖ از ﮐﻒ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺳﺮوﯼ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺎغ ﺑﻴﺎراﻳﺪ‬ ‫ﺳﺮوﯼ ﭼﻮ ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺎغ ﺑﻴﺎراﻳﺪ‬

‫ور در هﻤﻪ ﺑﺎﻏﺴﺘﺎن ﺳﺮوﯼ ﻧﺒﻮد ﺷﺎﻳﺪ‬

‫در ﻋﻘﻞ ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ در وهﻢ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﺰ ﺗﺨﻢ ﺑﻨﯽ ﺁدم ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﺮﯼ زاﻳﺪ‬

‫ﭼﻨﺪان دل ﻣﺸﺘﺎﻗﺎن ﺑﺮﺑﻮد ﻟﺐ ﻟﻌﻠﺖ‬

‫ﮐﺎﻧﺪر هﻤﻪ ﺷﻬﺮ اﮐﻨﻮن دل ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‬

‫هﺮ ﮐﺲ ﺳﺮ ﺳﻮداﻳﯽ دارﻧﺪ و ﺗﻤﻨﺎﻳﯽ‬

‫ﻣﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎﻧﻢ ﺗﺎ دوﺳﺖ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﺮود ﻗﻄﻌﺎ در ﭘﺎﯼ ﻧﮕﺎرﻳﻨﺶ‬

‫ﺳﻬﻠﺴﺖ وﻟﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻮ دﺳﺖ ﻧﻴﺎﻻﻳﺪ‬

‫ﺣﻘﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا دﻧﻴﺎ ﺑﯽ دوﺳﺖ ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﻧﻴﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﺳﺮهﺎﺳﺖ در اﻳﻦ ﺳﻮدا ﭼﻮن ﺣﻠﻘﻪ زﻧﺎن ﺑﺮ در‬

‫ﺗﺎ ﺑﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ اﻳﻦ در ﺑﺮ روﯼ ﮐﻪ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‬

‫ﺗﺮﺳﻢ ﻧﮑﻨﺪ ﻟﻴﻠﯽ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ وﻓﺎ ﻣﻴﻠﯽ‬

‫ﺗﺎ ﺧﻮن دل ﻣﺠﻨﻮن از دﻳﺪﻩ ﻧﭙﺎﻻﻳﺪ‬

‫ﺑﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ﺁن ﺳﺮﮐﺶ ﺳﻨﮕﻴﻦ دل‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺑﺎزﺁﻳﺪ ﺑﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ‬

‫ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺪﻩ و ﺑﺴﺘﺎن داد ﻃﺮب از دﻧﻴﺎ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻋﻤﺮ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ و اﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﻧﻤﯽﭘﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﺮا ﺳﻌﺪﯼ از ﻋﺸﻖ ﻧﭙﺮهﻴﺰد‬

‫ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻢ از اﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ هﺸﻴﺎر ﺳﺮﯼ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﻓﺮاق را دﻟﯽ از ﺳﻨﮓ ﺳﺨﺘﺘﺮ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻓﺮاق را دﻟﯽ از ﺳﻨﮓ ﺳﺨﺘﺘﺮ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﺮا دﻟﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻮق ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫هﻨﻮز ﺑﺎ هﻤﻪ ﺑﺪﻋﻬﺪﻳﺖ دﻋﺎﮔﻮﻳﻢ‬

‫ﺑﻴﺎ و ﮔﺮ هﻤﻪ دﺷﻨﺎم ﻣﯽدهﯽ ﺷﺎﻳﺪ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ هﺮ ﭼﻪ ﺟﻬﺎﻧﺖ ﺑﻪ دل ﺧﺮﻳﺪارﻧﺪ‬

‫ﻣﻨﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺨﺮم ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﻴﻔﺰاﻳﺪ‬

‫ﺑﮑﺶ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ را ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﺧﻼف ﺁن ﭼﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‬

‫ﻧﻪ زﻧﺪﻩ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﻠﺴﺖ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ و ﺑﺲ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺮدﻩ را ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻤﺖ روان ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٤٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﭙﺮس ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺸﻖ را ﭼﻮﻧﯽ‬

‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﺮ او ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ‬

‫ﭘﺪر ﮐﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﮕﺮﮔﻮﺷﻪ از ﺧﺪا ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻣﯽزاﻳﺪ‬

‫ﺗﻮاﻧﮕﺮا در رﺣﻤﺖ ﺑﻪ روﯼ دروﻳﺸﺎن‬

‫ﻣﺒﻨﺪ و ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺒﻨﺪﯼ ﺧﺪاﯼ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﺗﺸﻨﻪاﯼ ﺣﻼﻟﺖ ﺑﺎد‬

‫ﺗﻮ دﻳﺮ زﯼ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﻧﻤﯽﭘﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﺮو ﺑﻪ ﺧﻮاب ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺖ ز ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﻣﺮو ﺑﻪ ﺧﻮاب ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺖ ز ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﺮت ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﺧﻮﻳﺶ در ﺧﻴﺎل ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﺠﺎل ﺻﺒﺮ هﻤﻴﻦ ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻬﺎﯼ ﺷﮑﻴﺐ‬

‫دﮔﺮ ﻣﭙﺎﯼ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﻤﯽﭘﺎﻳﺪ‬

‫ﭼﻪ ارﻣﻐﺎﻧﯽ از ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺎن ﺑﻴﻨﯽ‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﻴﺎ ﮐﻪ دﮔﺮ هﻴﭻ در ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺴﻨﻨﺪ در ﺟﻬﺎن ﺑﺴﻴﺎر‬

‫ﭼﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺳﺘﺎرﻩ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ‬

‫ز ﻧﻘﺶ روﯼ ﺗﻮ ﻣﺸﺎﻃﻪ دﺳﺖ ﺑﺎزﮐﺸﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺷﺮم داﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪ را ﺑﻴﺎراﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﻟﻄﻒ دﻟﺒﺮ ﻣﻦ در ﺟﻬﺎن ﻧﺒﻴﻨﯽ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ دﺷﻤﻨﯽ ﮐﻨﺪ و دوﺳﺘﯽ ﺑﻴﻔﺰاﻳﺪ‬

‫ﻧﻪ زﻧﺪﻩ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﻠﺴﺖ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ و ﺑﺲ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺮدﻩ را ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻤﺖ روان ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﺪ‬

‫درﻳﻎ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ در ﻃﻠﺒﺖ‬

‫دﻟﯽ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺟﺎﻧﯽ ﭼﻪ در ﺣﺴﺎب ﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﺮا و ﭼﻮن ﻧﺮﺳﺪ دردﻣﻨﺪ ﻋﺎﺷﻖ را‬

‫ﻣﮕﺮ ﻣﻄﺎوﻋﺖ دوﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺁﻩ ﺳﻴﻨﻪ ﺳﻌﺪﯼ رﺳﺪ ﺑﻪ ﺣﻀﺮت دوﺳﺖ‬

‫ﭼﻪ ﺟﺎﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ دﺷﻤﻦ ﺑﺮ او ﺑﺒﺨﺸﺎﻳﺪ‬

‫اﻣﻴﺪوار ﭼﻨﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬ ‫اﻣﻴﺪوار ﭼﻨﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫وﺻﺎل ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ ﻓﺮاق هﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺳﻴﺮ ﻧﮕﺮدم و ﮔﺮ ﺗﺮش ﮐﻨﯽ اﺑﺮو‬

‫ﺟﻮاب ﺗﻠﺦ ز ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﮑﺮ ﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ رﻏﻢ دﺷﻤﻨﻢ اﯼ دوﺳﺖ ﺳﺎﻳﻪاﯼ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁور‬

‫ﮐﻪ ﻣﻮش ﮐﻮر ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻠﻢ ز دﺳﺖ ﺑﻪ درﺑﺮد روزﮔﺎر ﻣﺨﺎﻟﻒ‬

‫اﻣﻴﺪ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎرم ز ﭘﺎﯼ هﻢ ﺑﻪ درﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﺮم ﺣﻴﺎت ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪ اﻳﻦ ﻏﻢ و ﺣﺴﺮت‬

‫و ﮔﺮ ﻧﻤﻴﺮد ﺑﻠﺒﻞ درﺧﺖ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺑﺮ ﺁﻳﺪ‬

‫ز ﺑﺲ ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ ﺁﻣﺪ ﺧﻴﺎل روﯼ ﺗﻮ ﻣﺎ را‬

‫ﭼﻨﺎن ﺷﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺪم ﺧﻴﺎل در ﻧﻈﺮ ﺁﻳﺪ‬

‫هﺰار ﻗﺮﻋﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺖ زدﻳﻢ و ﺑﺎزﻧﮕﺸﺘﯽ‬

‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺁﻳﺖ رﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﻃﺎﻟﻊ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﺿﺮورﺗﺴﺖ ﮐﻪ روزﯼ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ رﻓﺘﻪ ز دﺳﺘﺖ‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﮕﺮﻳﺪ ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ ﺁب ﺗﺎ ﮐﻤﺮ ﺁﻳﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٤٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﺮا ﭼﻮ ﺁرزوﯼ روﯼ ﺁن ﻧﮕﺎر ﺁﻳﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﭼﻮ ﺁرزوﯼ روﯼ ﺁن ﻧﮕﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻠﻢ هﻮس ﻧﺎﻟﻪهﺎﯼ زار ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﻴﺎن اﻧﺠﻤﻦ از ﻟﻌﻞ او ﭼﻮ ﺁرم ﻳﺎد‬

‫ﻣﺮا ﺳﺮﺷﮏ ﭼﻮ ﻳﺎﻗﻮت در ﮐﻨﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ز رﻧﮓ ﻻﻟﻪ ﻣﺮا روﯼ دﻟﺒﺮ ﺁﻳﺪ ﻳﺎد‬

‫ز ﺷﮑﻞ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﺮا ﻳﺎد ﺧﻂ ﻳﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻠﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺁﻳﺪ ﭼﻮ روﯼ ﺗﻮ هﻴﻬﺎت‬

‫هﺰار ﺳﺎل دﮔﺮ ﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻬﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﺧﺴﺎن ﺧﻮرﻧﺪ ﺑﺮ از ﺑﺎغ وﺻﻞ او و ﻣﺮا‬

‫ز ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺟﻤﺎﻟﺶ ﻧﺼﻴﺐ ﺧﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﻃﻤﻊ ﻣﺪار وﺻﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻓﺮاق ﺑﻮد‬

‫هﺮﺁﻳﻨﻪ ﭘﺲ هﺮ ﻣﺴﺘﻴﯽ ﺧﻤﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﺮا زﻣﺎﻧﻪ ز ﻳﺎران ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‬

‫ﮐﻪ راﺿﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﺴﻴﻤﯽ ﮐﺰ ﺁن دﻳﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﻓﺮاق ﻳﺎر ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر ﺑﻴﺦ ﺻﺒﺮ ﺑﮑﻨﺪ‬

‫ﺑﻬﺎر وﺻﻞ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺑﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫دﻻ اﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺗﻠﺨﺴﺖ ﺑﻴﺦ ﺻﺒﺮ وﻟﯽ‬

‫ﭼﻮ ﺑﺮ اﻣﻴﺪ وﺻﺎﻟﺴﺖ ﺧﻮﺷﮕﻮار ﺁﻳﺪ‬

‫ﭘﺲ از ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﯽ اﻣﻴﺪ وﺻﻞ ﻣﺮاﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺻﺒﺢ از ﺷﺐ و ﺗﺮﻳﺎﮎ هﻢ ز ﻣﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ز ﭼﺮخ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﺟﻮ ﺑﺲ ﺧﺪﻧﮓ ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ‬

‫ﺑﺠﺴﺖ و در دل ﻣﺮدان هﻮﺷﻴﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﻮ ﻋﻤﺮ ﺧﻮش ﻧﻔﺴﯽ ﮔﺮ ﮔﺬر ﮐﻨﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ‬

‫ﻣﺮا هﻤﺎن ﻧﻔﺲ از ﻋﻤﺮ در ﺷﻤﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﺠﺰ ﻏﻼﻣﯽ دﻟﺪار ﺧﻮﻳﺶ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ز ﮐﺎر و ﺑﺎر ﺟﻬﺎن ﮔﺮ ﺷﻬﻴﺴﺖ ﻋﺎر ﺁﻳﺪ‬

‫ﺳﺮﻣﺴﺖ اﮔﺮ درﺁﻳﯽ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ هﻢ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬ ‫ﺳﺮﻣﺴﺖ اﮔﺮ درﺁﻳﯽ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ هﻢ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﺧﺎﮎ وﺟﻮد ﻣﺎ را ﮔﺮد از ﻋﺪم ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ ﭘﺮﺗﻮﯼ ز روﻳﺖ در ﮐﻨﺞ ﺧﺎﻃﺮ اﻓﺘﺪ‬

‫ﺧﻠﻮت ﻧﺸﻴﻦ ﺟﺎن را ﺁﻩ از ﺣﺮم ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻠﺪﺳﺘﻪ اﻣﻴﺪﯼ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻧﻪ‬

‫ﺗﺎ رﻩ روان ﻏﻢ را ﺧﺎر از ﻗﺪم ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺎم روزﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ دﻣﯽ ﺑﺮﺁرم‬

‫ﺁن ﮐﺎم ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ دم ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﺑﮕﺸﺘﻢ ار ﭼﻪ داﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم اول‬

‫ﮐﺰ ﺗﺨﻢ ﻋﺸﻘﺒﺎزﯼ ﺷﺎخ ﻧﺪم ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ دوﺳﺘﺎﻧﻢ ﺳﻮدا و ﻧﺎﻟﻪ ﺗﺎ ﮐﯽ‬

‫ﺳﻮدا ز ﻋﺸﻖ ﺧﻴﺰد ﻧﺎﻟﻪ ز ﻏﻢ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫دل رﻓﺖ و ﺻﺒﺮ و داﻧﺶ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩاﻳﻢ و ﺟﺎﻧﯽ‬

‫ور زان ﮐﻪ ﻏﻢ ﻏﻢ ﺗﻮﺳﺖ ﺁن ﻧﻴﺰ هﻢ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫هﺮ دم ز ﺳﻮز ﻋﺸﻘﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻨﺎن ﺑﻨﺎﻟﺪ‬

‫ﮐﺰ ﺷﻌﺮ ﺳﻮزﻧﺎﮐﺶ دود از ﻗﻠﻢ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﮐﻮﯼ ﻻﻟﻪ رﺧﺎن هﺮ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺒﺎز ﺁﻳﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻮﯼ ﻻﻟﻪ رﺧﺎن هﺮ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺒﺎز ﺁﻳﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫اﻣﻴﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﺑﺎزﺁﻳﺪ‬ ‫‪١٤٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ ﮐﻪ دﮔﺮ ﺁﺷﻴﺎن ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ‬

‫ﻗﻀﺎ هﻤﯽﺑﺮدش ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺑﺎز ﺁﻳﺪ‬

‫ﻧﺪاﻧﻢ اﺑﺮوﯼ ﺷﻮﺧﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺤﺮاﺑﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ زﻧﺪﻳﻖ در ﻧﻤﺎز ﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﺰرﮔﻮار ﻣﻘﺎﻣﯽ و ﻧﻴﮑﺒﺨﺖ ﮐﺴﯽ‬

‫ﮐﻪ هﺮ دم از در او ﭼﻮن ﺗﻮﻳﯽ ﻓﺮاز ﺁﻳﺪ‬

‫ﺗﺮش ﻧﺒﺎﺷﻢ اﮔﺮ ﺻﺪ ﺟﻮاب ﺗﻠﺦ دهﯽ‬

‫ﮐﻪ از دهﺎن ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ و دﻟﻨﻮاز ﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﻴﺎ و ﮔﻮﻧﻪ زردم ﺑﺒﻴﻦ و ﻧﻘﺶ ﺑﺨﻮان‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﮐﻨﻢ ﻗﺼﻪاﯼ دراز ﺁﻳﺪ‬

‫ﺧﺮوﺷﻢ از ﺗﻒ ﺳﻴﻨﺴﺖ و ﻧﺎﻟﻪ از ﺳﺮ درد‬

‫ﻧﻪ ﭼﻮن دﮔﺮ ﺳﺨﻨﺎن ﮐﺰ ﺳﺮ ﻣﺠﺎز ﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﮎ ﻗﺪم ﺑﺮ دو ﭼﺸﻢ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻪ‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﺎز ﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﺎرواﻧﯽ ﺷﮑﺮ از ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺷﻴﺮاز ﺁﻳﺪ‬ ‫ﮐﺎرواﻧﯽ ﺷﮑﺮ از ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺷﻴﺮاز ﺁﻳﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺁن ﻳﺎر ﺳﻔﺮﮐﺮدﻩ ﻣﺎ ﺑﺎزﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻮ ﺗﻮ ﺑﺎزﺁﯼ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺧﻮن ﻣﻨﺖ درﺧﻮردﺳﺖ‬

‫ﭘﻴﺸﺖ ﺁﻳﻢ ﭼﻮ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮواز ﺁﻳﺪ‬

‫ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ و دل و دﻳﻦ ﮔﻮ ﺑﺮود اﻳﻦ ﻣﻘﺪار‬

‫ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺎ در ﻧﻈﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺎﻧﺒﺎز ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮد اﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﯽﻃﻠﺒﻴﺪم هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﺑﺸﮑﻨﺪ و ﻣﺮغ ﺑﻪ ﭘﺮواز ﺁﻳﺪ‬

‫اﮔﺮ اﻳﻦ داغ ﺟﮕﺮﺳﻮز ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﺑﺮ دل ﮐﻮﻩ ﻧﻬﯽ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺁواز ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﻦ هﻤﺎن روز ﮐﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪم ﮔﻔﺘﻢ‬

‫هﻴﭻ ﺷﮏ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ از روﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺎز ﺁﻳﺪ‬

‫هﺮ ﭼﻪ در ﺻﻮرت ﻋﻘﻞ ﺁﻳﺪ و در وهﻢ و ﻗﻴﺎس‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮب ﻣﻨﺴﺖ از هﻤﻪ ﻣﻤﺘﺎز ﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺎزﺁﻳﯽ و ﺑﺮ ﻧﺎﻇﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﺮوﯼ‬

‫هﻴﭻ ﻏﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻪ اﻋﺰاز ﺁﻳﺪ‬

‫اﮔﺮ ﺁن ﻋﻬﺪﺷﮑﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻴﺜﺎق ﺁﻳﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺁن ﻋﻬﺪﺷﮑﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻴﺜﺎق ﺁﻳﺪ‬

‫ﺟﺎن رﻓﺘﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺸﺘﺎق ﺁﻳﺪ‬

‫هﻤﻪ ﺷﺐهﺎﯼ ﺟﻬﺎن روز ﮐﻨﺪ ﻃﻠﻌﺖ او‬

‫ﮔﺮ ﭼﻮ ﺻﺒﺤﻴﺶ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ هﻤﻪ ﺁﻓﺎق ﺁﻳﺪ‬

‫هﺮ ﻏﻤﯽ را ﻓﺮﺟﯽ هﺴﺖ وﻟﻴﮑﻦ ﺗﺮﺳﻢ‬

‫ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﻢ ﺑﮑﺸﺪ زهﺮ ﮐﻪ ﺗﺮﻳﺎق ﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﻨﺪﮔﯽ هﻴﭻ ﻧﮑﺮدﻳﻢ و ﻃﻤﻊ ﻣﯽدارﻳﻢ‬

‫ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪﯼ از ﺁن ﺳﻴﺮت و اﺧﻼق ﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ هﻤﻪ ﺻﻮرت ﺧﻮﺑﺎن ﺟﻬﺎن ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫روﯼ زﻳﺒﺎﯼ ﺗﻮ دﻳﺒﺎﭼﻪ اوراق ﺁﻳﺪ‬

‫دﻳﮕﺮﯼ ﮔﺮ هﻤﻪ اﺣﺴﺎن ﮐﻨﺪ از ﻣﻦ ﺑﺨﻠﺴﺖ‬

‫وز ﺗﻮ ﻣﻄﺒﻮع ﺑﻮد ﮔﺮ هﻤﻪ اﺣﺮاق ﺁﻳﺪ‬

‫ﺳﺮو از ﺁن ﭘﺎﯼ ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺟﺎﯼ ﻣﻘﻴﻢ‬

‫ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ رود ﺷﺮﻣﺶ از ﺁن ﺳﺎق ﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﯽ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﻣﯽزﻧﺪم ﺑﺮ دل رﻳﺶ‬

‫هﻤﭽﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺮاق ﺁﻳﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٤٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮔﺮ ﻓﺮاﻗﺖ ﻧﮑﺸﺪ ﺟﺎن ﺑﻪ وﺻﻠﺖ ﺑﺪهﻢ‬

‫ﺗﻮ ﮔﺮو ﺑﺮدﯼ اﮔﺮ ﺟﻔﺖ و اﮔﺮ ﻃﺎق ﺁﻳﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ هﺮ ﮐﻪ ﻧﺪارد ﺳﺮ ﺟﺎن اﻓﺸﺎﻧﯽ‬

‫ﻣﺮد ﺁن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ در ﺣﻠﻘﻪ ﻋﺸﺎق ﺁﻳﺪ‬

‫ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﺁرزوﻣﻨﺪم ﮐﻪ وﺻﻔﺶ در ﺑﻴﺎن ﺁﻳﺪ‬

‫و ﮔﺮ ﺻﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺑﻴﺶ از ﺁن ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﺮا ﺗﻮ ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ رﻓﺘﻪ از اﻋﻀﺎ‬

‫اﻻ اﯼ ﺟﺎن ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﺎزﺁ و ﮔﺮ ﻧﻪ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﻼﻣﺖهﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ رﻓﺖ و ﺳﺨﺘﯽهﺎ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﮔﺮ از هﺮ ﻧﻮﺑﺘﯽ ﻓﺼﻠﯽ ﺑﮕﻮﻳﻢ داﺳﺘﺎن ﺁﻳﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﭘﺮواﯼ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻮد ﻣﺸﺘﺎق ﺧﺪﻣﺖ را‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﺁن ﮔﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻠﺒﻞ ﮐﻪ ﮔﻞ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﺁب ﻓﺮات ﺁن ﮔﻪ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﺪ ﭼﻮ ﻣﺠﻨﻮن ﺑﺮ ﮐﻨﺎر اﻓﺘﺎد ﻟﻴﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﻴﺎن ﺁﻳﺪ‬ ‫ﻣﻦ اﯼ ﮔﻞ دوﺳﺖ ﻣﯽدارم ﺗﻮ را ﮐﺰ ﺑﻮﯼ ﻣﺸﮑﻴﻨﺖ ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﯽ ﺑﻮﯼ ﻳﺎر ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺁﻳﺪ‬ ‫ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺢ را ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﺑﺎ او ﺟﺎﻧﺒﯽ دارﯼ‬

‫ﮐﺰ ﺁن ﺟﺎﻧﺐ ﮐﻪ او ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺒﺎ ﻋﻨﺒﺮﻓﺸﺎن ﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮﺳﺖ اﮔﺮ وﻗﺘﯽ ﺑﻨﺎﻟﺪ ﻧﺎﺷﮑﻴﺒﺎﻳﯽ‬

‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺁﺗﺶ دراﻧﺪازﯼ دﺧﺎن ﺁﻳﺪ‬

‫ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﺎداﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻮرﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻋﺬرا‬

‫ﻧﻤﯽﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ واﻣﻖ را ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺁﻳﺪ‬

‫ﻗﻠﻢ ﺧﺎﺻﻴﺘﯽ دارد ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺸﮑﺎﻓﯽ‬

‫دﮔﺮﺑﺎرش ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﻓﺮق ﺳﺮ دوان ﺁﻳﺪ‬

‫زﻣﻴﻦ ﺑﺎغ و ﺑﺴﺘﺎن را ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺎد ﻧﻮروزﯼ‬

‫ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﺟﻮرﯼ ﮐﻪ از ﺑﺎد ﺧﺰان ﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﺮت ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ ﮔﺮدد دل ز دﺳﺖ دوﺳﺘﺎن ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻧﻪ ﺷﺮط دوﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از دل ﺑﺮ دهﺎن ﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﻋﺒﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﻋﺒﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻣﯽرود ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ دﻟﭙﺬﻳﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﻧﺸﺎن ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻢ ﮐﺮدﻩ ﻣﯽدهﺪ ﻳﻌﻘﻮب‬

‫ﻣﮕﺮ ز ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﮐﻨﻌﺎن ﺑﺸﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ز دﺳﺖ رﻓﺘﻢ و ﺑﯽ دﻳﺪﮔﺎن ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ زﺧﻢهﺎﯼ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺑﺼﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫هﻤﯽﺧﺮاﻣﺪ و ﻋﻘﻠﻢ ﺑﻪ ﻃﺒﻊ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﺪوز ﮐﻪ ﺁن ﺑﯽﻧﻈﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺟﻤﺎل ﮐﻌﺒﻪ ﭼﻨﺎن ﻣﯽدواﻧﺪم ﺑﻪ ﻧﺸﺎط‬

‫ﮐﻪ ﺧﺎرهﺎﯼ ﻣﻐﻴﻼن ﺣﺮﻳﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﻧﻪ ﺁن ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ اﯼ ﺑﻬﺸﺘﯽ رو‬

‫ﮐﻪ ﻳﺎد ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﻢ در ﺿﻤﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ز دﻳﺪﻧﺖ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ دﻳﺪﻩ درﺑﻨﺪم‬

‫و ﮔﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫هﺰار ﺟﺎﻣﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاﻧﺪازم‬

‫ﺑﻪ ﻗﺎﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ ﻗﺼﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﺁن ﮐﻪ ﻣﺪﻋﯽ ﭘﻨﺪاﺷﺖ‬

‫ﮐﻪ رﺣﻤﺘﯽ ﻣﮕﺮش ﺑﺮ اﺳﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫رﺳﻴﺪ ﻧﺎﻟﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ هﺮ ﮐﻪ در ﺁﻓﺎق‬

‫هﻢ ﺁﺗﺸﯽ زدﻩاﯼ ﺗﺎ ﻧﻔﻴﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٤٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺁن ﻧﻪ ﻋﺸﻘﺴﺖ ﮐﻪ از دل ﺑﻪ دهﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫ﺁن ﻧﻪ ﻋﺸﻘﺴﺖ ﮐﻪ از دل ﺑﻪ دهﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫وان ﻧﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻪ ز ﻣﻌﺸﻮق ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻮ ﺑﺮو در ﭘﺲ زاﻧﻮﯼ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬

‫ﺁن ﮐﻪ از دﺳﺖ ﻣﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﻓﻐﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﺸﺘﯽ هﺮ ﮐﻪ در اﻳﻦ ورﻃﻪ ﺧﻮن ﺧﻮار اﻓﺘﺎد‬

‫ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﺮان ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪ‬

‫دﻳﮕﺮ از وﯼ ﺧﺒﺮ و ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﺸﻢ رﻏﺒﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻳﺪار ﮐﺴﯽ ﮐﺮدﯼ ﺑﺎز‬

‫ﺑﺎز ﺑﺮ هﻢ ﻣﻨﻪ ار ﺗﻴﺮ و ﺳﻨﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ از ذوق ﺳﻤﺎع‬

‫ﭘﻴﺶ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﻼ رﻗﺺ ﮐﻨﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺣﺎش ﷲ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﺗﻴﺮ ﺑﮕﺮداﻧﻢ روﯼ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻢ ﮐﻪ از ﺁن دﺳﺖ و ﮐﻤﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪ و ﻣﻘﺎﺗﻞ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﺧﺪﻧﮓ از ﻧﻈﺮ ﺧﻠﻖ ﻧﻬﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫اﻧﺪرون ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن اﻧﺲ ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ ﻣﺮا‬

‫ﮐﻪ ﻣﻼﻟﻢ از هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺷﺮط ﻋﺸﻘﺴﺖ ﮐﻪ از دوﺳﺖ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻧﮑﻨﻨﺪ‬

‫ﻟﻴﮑﻦ از ﺷﻮق ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺗﻮ ﺑﯽ دردﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁﺗﺸﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ دود از ﺳﺮ ﺁن ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺗﻮ را ﺳﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻓﺮو ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬ ‫ﺗﻮ را ﺳﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻓﺮو ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﻣﺮا دﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﻮرﯼ از او ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﺪام دﻳﺪﻩ ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺑﺎز ﺷﺪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫ﮐﻪ ﺁب دﻳﺪﻩ ﺑﻪ روﻳﺶ ﻓﺮو ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﻋﻴﺐ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ از ﺁن ﻃﺒﻊ و ﺧﻮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﻪ ﺟﻮر ﮐﺰ ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن زﻟﻒ ﻣﺸﮑﻴﻨﺖ‬

‫ﺑﺮ اوﻓﺘﺎدﻩ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﭼﻮ ﮔﻮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫اﮔﺮ هﺰار ﮔﺰﻧﺪ ﺁﻳﺪ از ﺗﻮ ﺑﺮ دل رﻳﺶ‬

‫ﺑﺪ از ﻣﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﻧﮑﻮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﺮ از ﺣﺪﻳﺚ ﺗﻮ ﮐﻮﺗﻪ ﮐﻨﻢ زﺑﺎن اﻣﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ هﻴﭻ ﺣﺎﺻﻞ از اﻳﻦ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻤﺎن ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ در ﻋﻮدﺳﻮز ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻦ‬

‫ﺑﻤﺮد ﺁﺗﺶ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﻪ ﻋﺎﺷﻘﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎد دردﻧﺎﮐﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﻪ ﻣﺠﻠﺴﺴﺖ ﮐﺰ او هﺎﯼ و هﻮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺑﺸﻴﺮ ﺑﻮد ﻣﮕﺮ ﺷﻮر ﻋﺸﻖ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ﮐﻪ ﭘﻴﺮ ﮔﺸﺖ و ﺗﻐﻴﺮ در او ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺁﻧﮏ از ﺟﻨﺖ ﻓﺮدوس ﻳﮑﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫ﺁﻧﮏ از ﺟﻨﺖ ﻓﺮدوس ﻳﮑﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫اﺧﺘﺮﯼ ﻣﯽﮔﺬرد ﻳﺎ ﻣﻠﮑﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬ ‫‪١٤٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫هﺮ ﺷﮑﺮﭘﺎرﻩ ﮐﻪ در ﻣﯽرﺳﺪ از ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻴﺐ‬

‫ﺑﺮ دل رﻳﺶ ﻋﺰﻳﺰان ﻧﻤﮑﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﮔﺮدد ﻧﻔﺴﯽ ﺧﺪﻣﺖ او‬

‫ﻧﻔﺴﯽ ﻣﯽرود از ﻋﻤﺮ و ﻳﮑﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻟﺸﮑﺮ ﺳﻠﻄﺎن ﻏﻤﺶ ﻣﻠﮏ وﺟﻮد‬

‫هﻢ ﺑﮕﻴﺮد ﮐﻪ دﻣﺎدم ﻳﺰﮐﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﺎن ﺁن ﺑﺖ ﻋﻴﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬ ‫ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﺎن ﺁن ﺑﺖ ﻋﻴﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫در در ﻣﻴﺎن ﻟﻌﻞ ﺷﮑﺮﺑﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫ﺑﺴﺘﺎن ﻋﺎرﺿﺶ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﻪ دﻟﺴﺖ‬

‫ﭘﺮﻧﺮﮔﺲ و ﺑﻨﻔﺸﻪ و ﮔﻠﻨﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫از ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ هﺰار دل‬

‫اﻳﻦ ﺁﺑﺮوﯼ و روﻧﻖ ﺑﺎزار ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫ﺳﻨﺒﻞ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺳﻮرﯼ ﻧﮕﻪ ﮐﻨﻴﺪ‬

‫ﻋﻨﺒﺮﻓﺸﺎﻧﺪﻩ ﮔﺮد ﺳﻤﻦ زار ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫اﻣﺮوز روﯼ ﻳﺎر ﺑﺴﯽ ﺧﻮﺑﺘﺮ از دﻳﺴﺖ‬

‫اﻣﺴﺎل ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﺘﺮ از ﭘﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫در ﻋﻬﺪ ﺷﺎﻩ ﻋﺎدل اﮔﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻧﺎدرﺳﺖ‬

‫اﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺖ و ﻓﺘﻨﻪ ﺧﻮن ﺧﻮار ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺸﻨﻮﻳﺪش و داﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﻮد ز ﮐﺒﺮ‬

‫ﺑﺎ ﮐﺲ ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻮﻳﺪ رﻓﺘﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫ﺁن دم ﮐﻪ ﺟﻌﺪ زﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ‬

‫ﺻﺪ دل ﺑﻪ زﻳﺮ ﻃﺮﻩ ﻃﺮار ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫ﮔﻨﺠﻴﺴﺖ درج در ﻋﻘﻴﻘﻴﻦ ﺁن ﭘﺴﺮ‬

‫ﺑﺎﻻﯼ ﮔﻨﺞ ﺣﻠﻘﻪ زدﻩ ﻣﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻏﻤﺰﻩ ﺧﻮن ﺧﻮار ﺧﻴﺮﻩ ﮐﺶ‬

‫ﺷﻬﺮﯼ ﮔﺮﻓﺖ ﻗﻮت ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫ﺁﺗﺸﮑﺪﺳﺖ ﺑﺎﻃﻦ ﺳﻌﺪﯼ ز ﺳﻮز ﻋﺸﻖ‬

‫ﺳﻮزﯼ ﮐﻪ در دﻟﺴﺖ در اﺷﻌﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫دﯼ ﮔﻔﺖ ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻣﻦ از ﺁن ﺗﻮام ﺑﻪ ﻃﻨﺰ‬

‫اﻳﻦ ﻋﺸﻮﻩ دروغ دﮔﺮﺑﺎر ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬

‫ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺖ ﺁن ﭘﺮﯼ رخ ﻳﺎ ﻣﻼﻳﮏ ﻳﺎ ﺑﺸﺮ‬ ‫ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺖ ﺁن ﭘﺮﯼ رخ ﻳﺎ ﻣﻼﻳﮏ ﻳﺎ ﺑﺸﺮ‬

‫ﻗﺎﻣﺘﺴﺖ ﺁن ﻳﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻳﺎ اﻟﻒ ﻳﺎ ﻧﻴﺸﮑﺮ‬

‫هﺪ ﺻﺒﺮﯼ ﻣﺎ ﺗﻮﻟﯽ رد ﻋﻘﻠﯽ ﻣﺎ ﺛﻨﺎ‬

‫ﺻﺎد ﻗﻠﺒﯽ ﻣﺎ ﺗﻤﺸﯽ زاد وﺟﺪﯼ ﻣﺎ ﻋﺒﺮ‬

‫ﮔﻠﺒﻨﺴﺖ ﺁن ﻳﺎ ﺗﻦ ﻧﺎزﮎ ﻧﻬﺎدش ﻳﺎ ﺣﺮﻳﺮ‬

‫ﺁهﻨﺴﺖ ﺁن ﻳﺎ دل ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﻳﺎ ﺣﺠﺮ‬

‫ﺗﻬﺖ و اﻟﻤﻄﻠﻮب ﻋﻨﺪﯼ ﮐﻴﻒ ﺣﺎﻟﯽ ان ﻧﺎ‬

‫ﺣﺮت و اﻟﻤﺎﻣﻮل ﻧﺤﻮﯼ ﻣﺎ اﺣﺘﻴﺎﻟﯽ ان هﺠﺮ‬

‫ﺑﺎغ ﻓﺮدوﺳﺴﺖ ﮔﻠﺒﺮﮔﺶ ﻧﺨﻮاﻧﻢ ﻳﺎ ﺑﻬﺎر‬

‫ﺟﺎن ﺷﻴﺮﻳﻨﺴﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪش ﻧﮕﻮﻳﻢ ﻳﺎ ﻗﻤﺮ‬

‫ﻗﻞ ﻟﻤﻦ ﻳﺒﻐﯽ ﻓﺮارا ﻣﻨﻪ هﻞ ﻟﯽ ﺳﻠﻮﻩ‬

‫ام ﻋﻠﯽ اﻟﺘﻘﺪﻳﺮ اﻧﯽ اﺑﺘﻐﯽ اﻳﻦ اﻟﻤﻔﺮ‬

‫ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺳﺮو ﺳﻴﻤﻴﻨﺶ ﭼﻮ ﺑﺨﺮاﻣﺪ ﺑﻪ ﻧﺎز‬

‫ﭼﺸﻢ ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺗﺎ ﻧﺠﻢ ﺑﻴﻨﯽ ﺑﺮ ﺷﺠﺮ‬

‫ﻳﮑﺮﻩ اﻟﻤﺤﺒﻮب وﺻﻠﯽ اﻧﺘﻬﯽ ﻋﻤﺎ ﻧﻬﯽ‬

‫ﻳﺮﺳﻢ اﻟﻤﻨﻈﻮر ﻗﺘﻠﯽ ارﺗﻀﯽ ﻓﻴﻤﺎ اﻣﺮ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮐﺎش اﻧﺪﮎ ﻣﺎﻳﻪ ﻧﺮﻣﯽ در ﺧﻄﺎﺑﺶ دﻳﺪﻣﯽ‬

‫ور ﻣﺮا ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﺖ ﺳﻬﻠﺴﺖ اﻳﻦ ﻗﺪر‬

‫ﻗﻴﻞ ﻟﯽ ﻓﯽ اﻟﺤﺐ اﺧﻄﺎر و ﺗﺤﺼﻴﻞ اﻟﻤﻨﯽ‬

‫دوﻟﻪ اﻟﻘﯽ ﺑﻤﻦ اﻟﻘﯽ ﺑﺮوﺣﯽ ﻓﯽ اﻟﺨﻄﺮ‬

‫ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻴﺮ اﯼ ﻳﺎر ﻳﺎ ﺟﺎن در ﻣﻴﺎن ﺁور ﮐﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺗﻴﺮﺑﺎراﻧﺴﺖ ﻳﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﺣﺬر‬

‫ﻓﺎﻟﺘﻨﺎﺋﯽ ﻏﺼﻪ ﻣﺎ ذاق اﻻﻣﻦ ﺻﺒﺎ‬

‫و اﻟﺘﺪاﻧﯽ ﻓﺮﺻﻪ ﻣﺎ ﻧﺎل اﻻ ﻣﻦ ﺻﺒﺮ‬

‫دﺧﺘﺮان ﻃﺒﻊ را ﻳﻌﻨﯽ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻤﺎل‬

‫ﺁﺑﺮوﻳﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺁن ﺁن زﻳﺒﺎ ﭘﺴﺮ‬

‫ﻟﺤﻈﮏ اﻟﻘﺘﺎل ﻳﻐﻮﯼ ﻓﯽ هﻼﮐﯽ ﻻ ﺗﺪع‬

‫ﻋﻄﻔﮏ اﻟﻤﻴﺎس ﻳﺴﻌﯽ ﻓﯽ ﺑﻼﺋﯽ ﻻ ﺗﺬر‬

‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﺳﺮو روان ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﺬر ﮐﻦ ﻳﮏ زﻣﺎن‬

‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﺁرام ﺟﺎن در ﻣﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ‬

‫ﻳﺎ رﺧﻴﻢ اﻟﺠﺴﻢ ﻟﻮ ﻻ اﻧﺖ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺎ اﻧﺤﻨﯽ‬

‫ﻳﺎ ﮐﺤﻴﻞ اﻟﻄﺮف ﻟﻮ ﻻ اﻧﺖ دﻣﻌﯽ ﻣﺎ اﻧﺤﺪر‬

‫دوﺳﺘﯽ را ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻨﮏ ﻋﻤﺮ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ اﯼ ﻋﺠﺐ‬

‫ﻃﺮﻓﻪ ﻣﯽدارم ﮐﻪ ﺑﯽ دﻟﺪار ﭼﻮن ﺑﺮدﯼ ﺑﻪ ﺳﺮ‬

‫ﺑﻌﺾ ﺧﻼﻧﯽ اﺗﺎﻧﯽ ﺳﺎﺋﻼ ﻋﻦ ﻗﺼﺘﯽ‬

‫ﻗﻠﺖ ﻻ ﺗﺴﻞ ﺻﻔﺎر اﻟﻮﺟﻪ ﻳﻐﻨﯽ ﻋﻦ ﺧﺒﺮ‬

‫ﮔﻔﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻳﺎ ﺳﻴﻢ و زر دﻩ ﻳﺎ ﮔﺮﻳﺰ‬

‫ﻋﺸﻖ را ﻳﺎ ﻣﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﺻﺒﻮرﯼ ﻳﺎ ﺳﻔﺮ‬

‫ﺁﻣﺪ ﮔﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﮔﻠﺰار‬ ‫ﺁﻣﺪ ﮔﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﮔﻠﺰار‬

‫ﻣﻨﺴﻮخ ﮐﻨﺪ ﮔﻼب ﻋﻄﺎر‬

‫ﺧﻮاب از ﺳﺮ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺑﻪ درﺑﺮد‬

‫ﺑﻴﺪارﯼ ﺑﻠﺒﻼن اﺳﺤﺎر‬

‫ﻣﺎ ﮐﻠﺒﻪ زهﺪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬

‫ﺳﺠﺎدﻩ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺮد ﺑﻪ ﺧﻤﺎر‬

‫ﻳﮏ رﻧﮓ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫اﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪ ﺳﺘﺮﭘﻮش زﻧﺎر‬

‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ﮐﻪ ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﻣﺴﺘﺖ‬

‫ﺧﻔﺘﺴﺖ و هﺰار ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻴﺪار‬

‫وﻗﺘﯽ ﺻﻨﻤﯽ دﻟﯽ رﺑﻮدﯼ‬

‫ﺗﻮ ﺧﻠﻖ رﺑﻮدﻩاﯼ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر‬

‫ﻳﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ دﻩ‬

‫ﻳﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ز دﺳﺖ ﺑﮕﺬار‬

‫ﻧﻪ راﻩ ﺷﺪن ﻧﻪ روﯼ ﺑﻮدن‬

‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻣﻠﻮل و ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬

‫هﻢ زﺧﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﻮ ﻣﯽﺧﻮرم زﺧﻢ‬

‫هﻢ ﺑﺎر ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﻮ ﻣﯽﮐﺸﻢ ﺑﺎر‬

‫ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﻧﻬﺎدﻩام ﮐﻪ در ﺧﻮن‬

‫ﺑﺮﮔﺮدم و ﺑﺮﻧﮕﺮدم از ﻳﺎر‬

‫ﮔﺮ دﻧﻴﯽ و ﺁﺧﺮت ﺑﻴﺎرﯼ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ هﺮ دو ﺑﮕﻴﺮ و دوﺳﺖ ﺑﮕﺬار‬

‫ﻣﺎ ﻳﻮﺳﻒ ﺧﻮد ﻧﻤﯽﻓﺮوﺷﻴﻢ‬

‫ﺗﻮ ﺳﻴﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺧﻮد ﻧﮕﻪ دار‬

‫ﺧﻔﺘﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻳﮑﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ دﻳﺒﺎ و ﺧﺎر‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺧﻔﺘﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻳﮑﻴﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ دﻳﺒﺎ و ﺧﺎر‬

‫ﭼﻮن ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺸﻴﺪ دﺳﺖ در ﺁﻏﻮش ﻳﺎر‬

‫ﮔﺮ دﮔﺮﯼ را ﺷﮑﻴﺐ هﺴﺖ ز دﻳﺪار دوﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺗﺶ ﻗﺮار‬

‫ﺁﺗﺶ ﺁهﺴﺖ و دود ﻣﯽرودش ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ‬

‫ﭼﺸﻤﻪ ﭼﺸﻤﺴﺖ و ﻣﻮج ﻣﯽزﻧﺪش ﺑﺮ ﮐﻨﺎر‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ز ﻣﺎ ﻓﺎرﻏﯽ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﻈﻬﺮﻳﻢ‬

‫ور ﺗﻮ ز ﻣﺎ ﺑﯽ ﻧﻴﺎز ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻣﻴﺪوار‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﺎران ﻏﺎر ﻣﺸﺘﻐﻠﯽ دوﺳﺘﮑﺎم‬

‫ﻏﻤﺰدﻩاﯼ ﺑﺮ درﺳﺖ ﭼﻮن ﺳﮓ اﺻﺤﺎب ﻏﺎر‬

‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺎر اﺣﺘﻤﺎل ﻣﯽﮐﻨﻢ و ﻣﯽروم‬

‫اﺷﺘﺮ ﻣﺴﺖ از ﻧﺸﺎط ﮔﺮم رود زﻳﺮ ﺑﺎر‬

‫ﻣﺎ ﺳﭙﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ ﮔﺮدن ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﻴﺶ‬

‫ﮔﺮ ﺑﮑﺸﯽ ﺣﺎﮐﻤﯽ ور ﺑﺪهﯽ زﻳﻨﻬﺎر‬

‫ﺗﻴﻎ ﺟﻔﺎ ﮔﺮ زﻧﯽ ﺿﺮب ﺗﻮ ﺁﺳﺎﻳﺸﺴﺖ‬

‫روﯼ ﺗﺮش ﮔﺮ ﮐﻨﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﮔﻮار‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ داغ ﻋﺸﻖ در ﺗﻮ ﻣﻮﺛﺮ ﺷﻮد‬

‫ﻓﺨﺮ ﺑﻮد ﺑﻨﺪﻩ را داغ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر‬

‫دوﻟﺖ ﺟﺎن ﭘﺮورﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﺁﻣﻮزﮔﺎر‬ ‫دوﻟﺖ ﺟﺎن ﭘﺮورﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﺁﻣﻮزﮔﺎر‬

‫ﺧﻠﻮت ﺑﯽ ﻣﺪﻋﯽ ﺳﻔﺮﻩ ﺑﯽ اﻧﺘﻈﺎر‬

‫ﺁﺧﺮ ﻋﻬﺪ ﺷﺒﺴﺖ اول ﺻﺒﺢ اﯼ ﻧﺪﻳﻢ‬

‫ﺻﺒﺢ دوم ﺑﺎﻳﺪت ﺳﺮ ز ﮔﺮﻳﺒﺎن ﺑﺮﺁر‬

‫دور ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ روز ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻨﻤﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻃﻠﻌﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪوار‬

‫ﻣﺸﻌﻠﻪاﯼ ﺑﺮﻓﺮوز ﻣﺸﻐﻠﻪاﯼ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮ‬

‫ﺗﺎ ﺑﺒﺮم از ﺳﺮم زﺣﻤﺖ ﺧﻮاب و ﺧﻤﺎر‬

‫ﺧﻴﺰ و ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺎر ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺎد رﺑﻴﻊ‬

‫ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻮزون ﻣﺮغ ﺑﻮﯼ ﺧﻮش ﻻﻟﻪ زار‬

‫ﺑﺮگ درﺧﺘﺎن ﺳﺒﺰ ﭘﻴﺶ ﺧﺪاوﻧﺪ هﻮش‬

‫هﺮ ورﻗﯽ دﻓﺘﺮﻳﺴﺖ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﺮدﮔﺎر‬

‫روز ﺑﻬﺎرﺳﺖ ﺧﻴﺰ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ روﻳﻢ‬

‫ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ اﻳﺎم ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ دﮔﺮ ﺁﻳﺪ ﺑﻬﺎر‬

‫وﻋﺪﻩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﺷﺒﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ روز ﺁورم‬

‫ﺷﺐ ﺑﮕﺬﺷﺖ از ﺣﺴﺎب روز ﺑﺮﻓﺖ از ﺷﻤﺎر‬

‫دور ﺟﻮاﻧﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻣﻮﯼ ﺳﻴﻪ ﭘﻴﺴﻪ ﮔﺸﺖ‬

‫ﺑﺮق ﻳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺠﺴﺖ ﮔﺮد ﺑﻤﺎﻧﺪ از ﺳﻮار‬

‫دﻓﺘﺮ ﻓﮑﺮت ﺑﺸﻮﯼ ﮔﻔﺘﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﮕﻮﯼ‬

‫داﻣﻦ ﮔﻮهﺮ ﺑﻴﺎر ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺒﺎر‬

‫زﻧﺪﻩ ﮐﺪاﻣﺴﺖ ﺑﺮ هﻮﺷﻴﺎر‬ ‫زﻧﺪﻩ ﮐﺪاﻣﺴﺖ ﺑﺮ هﻮﺷﻴﺎر‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮد ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ ﻳﺎر‬

‫ﻋﺎﺷﻖ دﻳﻮاﻧﻪ ﺳﺮﻣﺴﺖ را‬

‫ﭘﻨﺪ ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر‬

‫ﺳﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺑﻨﻬﯽ ﭘﻴﺶ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﮕﺸﺘﻦ ﺑﻨﻬﯽ در دﻳﺎر‬

‫اﯼ ﮐﻪ دﻟﻢ ﺑﺮدﯼ و ﺟﺎن ﺳﻮﺧﺘﯽ‬

‫در ﺳﺮ ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ ﺷﺪ روزﮔﺎر‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺷﺮﺑﺖ زهﺮ ار ﺗﻮ دهﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻠﺦ‬

‫ﮐﻮﻩ اﺣﺪ ﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﻬﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎر‬

‫ﺑﻨﺪﯼ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺧﻼص‬

‫ﻏﺮﻗﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﮐﻨﺎر‬

‫درد ﻧﻬﺎﻧﯽ دل ﺗﻨﮕﻢ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬

‫ﻻﺟﺮﻣﻢ ﻋﺸﻖ ﺑﺒﻮد ﺁﺷﮑﺎر‬

‫در دﻟﻢ ﺁرام ﺗﺼﻮر ﻣﮑﻦ‬

‫وز ﻣﮋﻩام ﺧﻮاب ﺗﻮﻗﻊ ﻣﺪار‬

‫ﮔﺮ ﮔﻠﻪ از ﻣﺎﺳﺖ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺑﮕﻮﯼ‬

‫ور ﮔﻨﻪ از ﺗﻮﺳﺖ ﻏﺮاﻣﺖ ﺑﻴﺎر‬

‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﺎ ﻋﺬر ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻗﺒﻮل‬

‫ﺗﺎ ﻧﻨﺸﻴﻨﯽ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﻏﺒﺎر‬

‫دل ﭼﻪ ﻣﺤﻞ دارد و دﻳﻨﺎر ﭼﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺪﻋﻴﻢ ﮔﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺟﺎن ﻧﺜﺎر‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ زﺧﻢ ﺧﻮرﯼ ﻏﻢ ﻣﺨﻮر‬

‫ﻓﺨﺮ ﺑﻮد داغ ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر‬

‫ﺷﺮﻃﺴﺖ ﺟﻔﺎ ﮐﺸﻴﺪن از ﻳﺎر‬ ‫ﺷﺮﻃﺴﺖ ﺟﻔﺎ ﮐﺸﻴﺪن از ﻳﺎر‬

‫ﺧﻤﺮﺳﺖ و ﺧﻤﺎر و ﮔﻠﺒﻦ و ﺧﺎر‬

‫ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪم ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﯽ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻮد از ﻟﺐ ﺷﮑﺮﺑﺎر‬

‫ﭘﻴﺶ دﮔﺮﯼ ﻧﻤﯽﺗﻮان رﻓﺖ‬

‫از ﺗﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺁﻣﺪم ﺑﻪ زﻧﻬﺎر‬

‫ﻋﻴﺒﺖ ﻧﮑﻨﻢ اﮔﺮ ﺑﺨﻨﺪﯼ‬

‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﻮ ﺑﮕﺮﻳﻢ از ﻏﻤﺖ زار‬

‫ﺷﮏ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺨﻨﺪد‬

‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺑﮕﺮﻳﺪ اﺑﺮ ﺁزار‬

‫ﺗﻮ ﻣﯽروﯼ و ﺧﺒﺮ ﻧﺪارﯼ‬

‫و اﻧﺪر ﻋﻘﺒﺖ ﻗﻠﻮب و اﺑﺼﺎر‬

‫ﮔﺮ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺑﻤﻴﺮم‬

‫هﻴﭽﻢ ﻧﺒﻮد ﮔﺰﻧﺪ و ﺗﻴﻤﺎر‬

‫ﺟﺰ ﺣﺴﺮت ﺁن ﮐﻪ زﻧﺪﻩ ﮔﺮدم‬

‫ﺗﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﻤﻴﺮﻣﺖ دﮔﺮﺑﺎر‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪاﯼ ﭼﻮ ﺳﻨﮕﯽ‬

‫ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ و روﯼ دل ﺑﻪ دﻳﻮار‬

‫داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺴﺮم ﻧﮕﺮدد‬

‫ﺗﻮ ﺳﻨﮓ درﺁورﯼ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﺮود ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ از ﭘﻴﺶ‬

‫ﺑﺎ ﻗﻴﺪ ﮐﺠﺎ رود ﮔﺮﻓﺘﺎر‬

‫اﯼ ﺻﺒﺮ ﭘﺎﯼ دار ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎن ﺷﮑﺴﺖ ﻳﺎر‬ ‫اﯼ ﺻﺒﺮ ﭘﺎﯼ دار ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎن ﺷﮑﺴﺖ ﻳﺎر‬

‫ﮐﺎرم ز دﺳﺖ رﻓﺖ و ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻳﺎر‬

‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺁهﻢ از دل و در ﺧﻮن ﻧﺸﺴﺖ ﭼﺸﻢ‬

‫ﻳﺎ رب ز ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﻳﺎر‬

‫در ﻋﺸﻖ ﻳﺎر ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا ﺻﺒﺮ و ﺳﻴﻢ و زر‬

‫ﻟﻴﮏ ﺁب ﭼﺸﻢ و ﺁﺗﺶ دل هﺮ دو هﺴﺖ ﻳﺎر‬

‫ﭼﻮن ﻗﺎﻣﺘﻢ ﮐﻤﺎن ﺻﻔﺖ از ﻏﻢ ﺧﻤﻴﺪﻩ دﻳﺪ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻴﺮ ﻧﺎﮔﻬﺎن ز ﮐﻨﺎرم ﺑﺠﺴﺖ ﻳﺎر‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﻴﺶ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪاﯼ وﻟﻴﮏ‬

‫ﻣﻨﺖ ﻣﻨﻪ ﮐﻪ ﻃﺮﻓﯽ از اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺒﺴﺖ ﻳﺎر‬

‫اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺑﯽوﻓﺎﻳﯽ ﻳﺎرت درﺳﺖ ﺷﺪ‬

‫در دل ﺷﮑﻦ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎن ﺷﮑﺴﺖ ﻳﺎر‬

‫ﻳﺎر ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺟﻔﺎﯼ ﻳﺎر‬ ‫ﻳﺎر ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺟﻔﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫ﺗﺮﮎ رﺿﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻨﺪ در رﺿﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮ وﺟﻮد ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق ﻧﻬﻨﺪ ﺗﻴﻎ‬

‫ﺑﻴﻨﺪ ﺧﻄﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ و ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺧﻄﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫ﻳﺎر از ﺑﺮاﯼ ﻧﻔﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﮑﺸﻴﻢ از ﺑﺮاﯼ ﻳﺎر‬

‫ﻳﺎران ﺷﻨﻴﺪﻩام ﮐﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‬

‫ﺑﯽﻃﺎﻗﺖ از ﻣﻼﻣﺖ ﺧﻠﻖ و ﺟﻔﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫ﻣﻦ رﻩ ﻧﻤﯽﺑﺮم ﻣﮕﺮ ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﮐﻮﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺳﺮ ﻧﻤﯽﻧﻬﻢ ﻣﮕﺮ ﺁن ﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫ﮔﻔﺘﯽ هﻮاﯼ ﺑﺎغ در اﻳﺎم ﮔﻞ ﺧﻮﺷﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ را ﺑﻪ در ﻧﻤﯽرود از ﺳﺮ هﻮاﯼ ﻳﺎر‬

‫ﺑﺴﺘﺎن ﺑﯽ ﻣﺸﺎهﺪﻩ دﻳﺪن ﻣﺠﺎهﺪﺳﺖ‬

‫ور ﺻﺪ درﺧﺖ ﮔﻞ ﺑﻨﺸﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫اﯼ ﺑﺎد اﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ روﺣﺎﻧﻴﺎن روﯼ‬

‫ﻳﺎر ﻗﺪﻳﻢ را ﺑﺮﺳﺎﻧﯽ دﻋﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫ﻣﺎ را از درد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﮐﺲ ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫هﻢ ﭘﻴﺶ ﻳﺎر ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد ﻣﺎﺟﺮاﯼ ﻳﺎر‬

‫هﺮ ﮐﺲ ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﯽ و ﺳﻌﺪﯼ و ﮔﻮﺷﻪاﯼ‬

‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ از هﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﺁﺷﻨﺎﯼ ﻳﺎر‬

‫هﺮ ﺷﺐ اﻧﺪﻳﺸﻪ دﻳﮕﺮ ﮐﻨﻢ و راﯼ دﮔﺮ‬ ‫هﺮ ﺷﺐ اﻧﺪﻳﺸﻪ دﻳﮕﺮ ﮐﻨﻢ و راﯼ دﮔﺮ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻦ از دﺳﺖ ﺗﻮ ﻓﺮدا ﺑﺮوم ﺟﺎﯼ دﮔﺮ‬

‫ﺑﺎﻣﺪادان ﮐﻪ ﺑﺮون ﻣﯽﻧﻬﻢ از ﻣﻨﺰل ﭘﺎﯼ‬

‫ﺣﺴﻦ ﻋﻬﺪم ﻧﮕﺬارد ﮐﻪ ﻧﻬﻢ ﭘﺎﯼ دﮔﺮ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ را ﺳﺮ ﭼﻴﺰﯼ و ﺗﻤﻨﺎﯼ ﮐﺴﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﺗﻮ ﻧﺪارﻳﻢ ﺗﻤﻨﺎﯼ دﮔﺮ‬

‫زان ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ در ﺁﻳﻴﻨﻪ وهﻢ‬

‫ﻣﺘﺼﻮر ﻧﺸﻮد ﺻﻮرت و ﺑﺎﻻﯼ دﮔﺮ‬

‫واﻣﻘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دﻳﻮاﻧﻪ ﻋﺬراﻳﯽ ﺑﻮد‬

‫ﻣﻨﻢ اﻣﺮوز و ﺗﻮﻳﯽ واﻣﻖ و ﻋﺬراﯼ دﮔﺮ‬

‫وﻗﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺤﺮا ﮔﻞ و ﺳﻨﺒﻞ ﮔﻴﺮد‬

‫ﺧﻠﻖ ﺑﻴﺮون ﺷﺪﻩ هﺮ ﻗﻮم ﺑﻪ ﺻﺤﺮاﯼ دﮔﺮ‬

‫ﺑﺎﻣﺪادان ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﭼﻤﻦ ﺑﻴﺮون ﺁﯼ‬

‫ﺗﺎ ﻓﺮاغ از ﺗﻮ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ دﮔﺮ‬

‫هﺮ ﺻﺒﺎﺣﯽ ﻏﻤﯽ از دور زﻣﺎن ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ‬

‫ﮔﻮﻳﻢ اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻏﻢهﺎﯼ دﮔﺮ‬

‫ﺑﺎزﮔﻮﻳﻢ ﻧﻪ ﮐﻪ دوران ﺣﻴﺎت اﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﻣﺮوز ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻦ و ﻓﺮداﯼ دﮔﺮ‬

‫ﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﻣﯽرﺳﺪ از روﯼ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ ﻧﻮر‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﻣﯽرﺳﺪ از روﯼ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﻮ ﻧﻮر‬

‫ﻗﻞ هﻮ اﷲ اﺣﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ از روﯼ ﺗﻮ دور‬

‫ﺁدﻣﯽ ﭼﻮن ﺗﻮ در ﺁﻓﺎق ﻧﺸﺎن ﻧﺘﻮان داد‬

‫ﺑﻠﮑﻪ در ﺟﻨﺖ ﻓﺮدوس ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭼﻮ ﺗﻮ ﺣﻮر‬

‫ﺣﻮر ﻓﺮدا ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ روﯼ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﺑﻴﻨﺪ‬

‫ﮔﺮش اﻧﺼﺎف ﺑﻮد ﻣﻌﺘﺮف ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻗﺼﻮر‬

‫ﺷﺐ ﻣﺎ روز ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﮕﺮ ﺁن ﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﺗﻮ‬

‫از ﺷﺒﺴﺘﺎن ﺑﻪ درﺁﻳﯽ ﭼﻮ ﺻﺒﺎح از دﻳﺠﻮر‬

‫زﻧﺪﮔﺎن را ﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺮدﮔﺎن ﺑﺎزﻧﺸﻴﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ز ﻗﺒﻮر‬

‫ﺁن ﺑﻬﺎﻳﻢ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﯽ دارد‬

‫ﮐﻪ ﻧﺪارد ﻧﻈﺮﯼ ﺑﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ زﻳﺒﺎﻣﻨﻈﻮر‬

‫ﺳﺤﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﮑﻨﺪ ﭼﺸﻢ ﺁوﻳﺰ‬

‫ﻣﺴﺖ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺴﺘﻮر‬

‫اﻳﻦ ﺣﻼوت ﮐﻪ ﺗﻮ دارﯼ ﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﮐﺰ دﺳﺘﺖ‬

‫ﻋﺴﻠﯽ دوزد و زﻧﺎر ﺑﺒﻨﺪد زﻧﺒﻮر‬

‫ﺁن ﭼﻪ در ﻏﻴﺒﺘﺖ اﯼ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﺬرد‬

‫ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﮐﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻢ اﻻ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر‬

‫ﻣﻨﻢ اﻣﺮوز و ﺗﻮ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎﯼ زن و ﻣﺮد‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﺨﻨﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻧﮑﻮﻳﯽ ﻣﺸﻬﻮر‬

‫ﺳﺨﺘﻢ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ دﻳﺪﻩ ﺗﻮ را ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﻏﻴﺮﺗﺖ ﺁﻣﺪ ﻧﻪ ﻋﺠﺐ ﺳﻌﺪ ﻏﻴﻮر‬

‫ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﻤﯽﺷﮑﻴﺒﺪ از دور‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﻤﯽﺷﮑﻴﺒﺪ از دور‬

‫ور ﻗﺼﺪ ﮐﻨﺪ ﺑﺴﻮزدش ﻧﻮر‬

‫هﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻘﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬

‫ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮان ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻈﻮر‬

‫ﺁن روز ﮐﻪ روز ﺣﺸﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫دﻳﻮان ﺣﺴﺎب و ﻋﺮض ﻣﻨﺸﻮر‬

‫ﻣﺎ زﻧﺪﻩ ﺑﻪ ذﮐﺮ دوﺳﺖ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬

‫دﻳﮕﺮ ﺣﻴﻮان ﺑﻪ ﻧﻔﺨﻪ ﺻﻮر‬

‫ﻳﺎ رب ﮐﻪ ﺗﻮ در ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺷﯽ‬

‫ﺗﺎ ﮐﺲ ﻧﮑﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ در ﺣﻮر‬

‫ﻣﺎ ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ﻧﺎب ﻋﺸﻘﻴﻢ‬

‫ﻧﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ و ﮐﺎﻓﻮر‬

‫ﺑﻴﻤﺴﺖ ﺷﺮارﻩ ﺁﻩ ﻣﺸﺘﺎق‬

‫ﮐﺘﺶ ﺑﺰﻧﺪ ﺣﺠﺎب ﻣﺴﺘﻮر‬

‫ﻣﻦ داﻧﻢ و دردﻣﻨﺪ ﺑﻴﺪار‬

‫ﺁهﻨﮓ ﺷﺐ دراز دﻳﺠﻮر‬

‫ﺁﺧﺮ ز هﻼﮎ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺧﻴﺰد‬

‫ﺳﻴﻤﺮغ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺼﻔﻮر‬

‫ﻧﺰدﻳﮏ ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬

‫وز دﻳﺪﻩ دل ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ دور‬

‫از ﭘﻴﺶ ﺗﻮ راﻩ رﻓﺘﻨﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮدن ﺑﻪ ﮐﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﻬﺠﻮر‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ ﻣﺮادت اﻧﮕﺒﻴﻨﺴﺖ‬

‫واﺟﺐ ﺑﻮد اﺣﺘﻤﺎل زﻧﺒﻮر‬

‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽرود ﺑﻪ ﻧﺨﺠﻴﺮ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺁن ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽرود ﺑﻪ ﻧﺨﺠﻴﺮ‬

‫ﭘﺎﯼ دل دوﺳﺘﺎن ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮ‬

‫هﻤﺸﻴﺮﻩ ﺟﺎدوان ﺑﺎﺑﻞ‬

‫هﻤﺴﺎﻳﻪ ﻟﻌﺒﺘﺎن ﮐﺸﻤﻴﺮ‬

‫اﻳﻨﺴﺖ ﺑﻬﺸﺖ اﮔﺮ ﺷﻨﻴﺪﯼ‬

‫ﮐﺰ دﻳﺪن ﺁن ﺟﻮان ﺷﻮد ﭘﻴﺮ‬

‫از ﻋﺸﻖ ﮐﻤﺎن دﺳﺖ و ﺑﺎزوش‬

‫اﻓﺘﺎدﻩ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارد از ﺗﻴﺮ‬

‫ﻧﻘﺎش ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺒﻴﻨﺪ‬

‫از دﺳﺖ ﺑﻴﻔﮑﻨﺪ ﺗﺼﺎوﻳﺮ‬

‫اﯼ ﺳﺨﺖ ﺟﻔﺎﯼ ﺳﺴﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪ‬

‫رﻓﺘﯽ و ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﻓﺖ ﺗﻘﺪﻳﺮ‬

‫ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮان ﻣﻼﻣﺖ از ﻋﺸﻖ‬

‫ﺑﯽ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺗﺤﺬﻳﺮ‬

‫ﺑﺎ ﺟﺎن ﻣﻦ از ﺟﺴﺪ ﺑﺮﺁﻳﺪ‬

‫ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮوﺷﺪﺳﺖ ﺑﺎ ﺷﻴﺮ‬

‫ﮔﺮ ﺟﺎن ﻃﻠﺒﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﻋﺸﺎق‬

‫ﻧﻪ ﻣﻨﻊ روا ﺑﻮد ﻧﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ‬

‫ﺁن را ﮐﻪ ﻣﺮاد دوﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﻮ ﺗﺮﮎ ﻣﺮاد ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮔﻴﺮ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ اﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﻧﺪﯼ‬

‫ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺮﮎ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬

‫از هﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺰﻳﺮ‬ ‫از هﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﺰﻳﺮ‬

‫وز ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺪارﯼ ﻧﻈﻴﺮ‬

‫ﻣﺸﺮب ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﺑﯽ زﺣﺎم‬

‫دﻋﻮت ﻣﻨﻌﻢ ﻧﺒﻮد ﺑﯽ ﻓﻘﻴﺮ‬

‫ﺁن ﻋﺮﻗﺴﺖ از ﺑﺪﻧﺖ ﻳﺎ ﮔﻼب‬

‫ﺁن ﻧﻔﺴﺴﺖ از دهﻨﺖ ﻳﺎ ﻋﺒﻴﺮ‬

‫ﺑﺬل ﺗﻮ ﮐﺮدم ﺗﻦ و هﻮش و روان‬

‫وﻗﻒ ﺗﻮ ﮐﺮدم دل و ﭼﺸﻢ و ﺿﻤﻴﺮ‬

‫دل ﭼﻪ ﺑﻮد ﺟﺎن ﮐﻪ ﺑﺪو زﻧﺪﻩام‬

‫ﮔﻮ ﺑﺪﻩ اﯼ دوﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﮕﻴﺮ‬

‫راﺣﺖ ﺟﺎن ﺑﺎﺷﺪ از ﺁن ﻗﺒﻀﻪ ﺗﻴﻎ‬

‫ﻣﺮهﻢ دل ﺑﺎﺷﺪ از ﺁن ﺟﻌﺒﻪ ﺗﻴﺮ‬

‫درد ﻧﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺎﺧﺒﺮ از درد ﻣﻦ اﻻ ﺧﺒﻴﺮ‬

‫ﻋﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪم ﮐﻪ ﭼﻪ دﻳﺪﯼ در او‬

‫ﮐﻮر ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﺼﻴﺮ‬

‫ﭼﻮن ﻧﺮود در ﭘﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻤﻨﺪ‬

‫ﺁهﻮﯼ ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﺑﻪ ﮔﺮدن اﺳﻴﺮ‬

‫هﺮ ﮐﻪ دل ﺷﻴﻔﺘﻪ دارد ﭼﻮ ﻣﻦ‬

‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺳﺨﻦ دﻟﭙﺬﻳﺮ‬

‫ﻧﺎﻟﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﭼﻪ داﻧﯽ ﺧﻮﺷﺴﺖ‬

‫ﺑﻮﯼ ﺧﻮش ﺁﻳﺪ ﭼﻮ ﺑﺴﻮزد ﻋﺒﻴﺮ‬

‫اﯼ ﭘﺴﺮ دﻟﺮﺑﺎ وﯼ ﻗﻤﺮ دﻟﭙﺬﻳﺮ‬ ‫اﯼ ﭘﺴﺮ دﻟﺮﺑﺎ وﯼ ﻗﻤﺮ دﻟﭙﺬﻳﺮ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫از هﻤﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮﻳﺰ وز ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﺰﻳﺮ‬ ‫‪١٥٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻣﺼﻮر ﺷﺪﯼ در دل ﻳﮑﺘﺎﯼ ﻣﻦ‬

‫ﺟﺎﯼ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﺎﻧﺪ دﻳﮕﺮم اﻧﺪر ﺿﻤﻴﺮ‬

‫ﻋﻴﺐ ﮐﻨﻨﺪم ﮐﻪ ﭼﻨﺪ در ﭘﯽ ﺧﻮﺑﺎن روﯼ‬

‫ﭼﻮن ﻧﺮود ﺑﻨﺪﻩ وار هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺪش اﺳﻴﺮ‬

‫ﺑﺴﺘﻪ زﻧﺠﻴﺮ زﻟﻒ زود ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺧﻼص‬

‫دﻳﺮ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﻬﺪ هﺮ ﮐﻪ ﻓﺮوﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﻴﺮ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺘﯽ ﺑﮕﺬرد ﺳﺮوﻗﺪ ﺳﻴﻢ ﺳﺎق‬

‫هﺮ ﮐﻪ در او ﻧﻨﮕﺮد ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد ﻳﺎ ﺿﺮﻳﺮ‬

‫ﮔﺮ ﻧﺒﺮم ﻧﺎز دوﺳﺖ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اوﺳﺖ‬

‫ﮐﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﯽ ﺧﻼف هﺮ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﯽﻧﻈﻴﺮ‬

‫ﻗﺎﻣﺖ زﻳﺒﺎﯼ ﺳﺮو ﮐﺎﻳﻦ هﻤﻪ وﺻﻔﺶ ﮐﻨﻨﺪ‬

‫هﺴﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﻠﻨﺪ ﻟﻴﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻗﺼﻴﺮ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻃﻠﺒﮑﺎر ﺗﻮﺳﺖ روﯼ ﻧﺘﺎﺑﺪ ز ﺗﻴﻎ‬

‫وان ﮐﻪ هﻮادار ﺗﻮﺳﺖ ﺑﺎزﻧﮕﺮدد ﺑﻪ ﺗﻴﺮ‬

‫ﺑﻮﺳﻪ دهﻢ ﺑﻨﺪﻩ وار ﺑﺮ ﻗﺪﻣﺖ ور ﺳﺮم‬

‫در ﺳﺮ اﻳﻦ ﻣﯽرود ﺑﯽ ﺳﺮ و ﭘﺎﻳﯽ ﻣﮕﻴﺮ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﺧﻮن و ﻣﺎل ﺻﺮف ﺷﻮد در وﺻﺎل‬

‫ﺁﻧﺖ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺑﺰرگ اﻳﻨﺖ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﺣﻘﻴﺮ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ز ﻣﺎ ﻓﺎرﻏﯽ زو هﻤﻪ ﮐﺲ ﺑﯽ ﻧﻴﺎز‬

‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﻈﻬﺮﻳﻢ وز هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﻘﻴﺮ‬

‫دل ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﯽ از ﺑﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬ ‫دل ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﯽ از ﺑﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫ﮐﺰ دﺳﺖ ﻣﯽرود ﺳﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫ﺷﺮﻃﺴﺖ دﺳﺘﮕﻴﺮﯼ درﻣﻨﺪﮔﺎن و ﻣﻦ‬

‫هﺮ روز ﻧﺎﺗﻮان ﺗﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫ﭘﺎﻳﺎب ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺤﺮ ﻏﻤﺖ را و ﻣﻦ ﻏﺮﻳﻖ‬

‫ﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺁورم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫ﺳﺮ ﻣﯽﻧﻬﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺑﺮﺁرم ز دام ﻋﺸﻖ‬

‫وﻳﻦ ﮐﯽ ﺷﻮد ﻣﻴﺴﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫دل ﺟﺎن هﻤﯽﺳﭙﺎرد و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﮐﺂﺧﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ درم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫راﺿﯽ ﺷﺪم ﺑﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﺮ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ وﺻﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺁﺧﺮ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﺤﻘﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫از داﻣﻦ ﺗﻮ دﺳﺖ ﻧﺪارم ﮐﻪ دﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺑﺮ دﺳﺘﮕﻴﺮ دﻳﮕﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻪ ﺑﺎرهﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮداﺷﺖ دﺳﺖ ﻋﺠﺰ‬

‫ﻳﮏ ﺑﺎرش از ﺳﺮ ﮐﺮم اﯼ دوﺳﺖ دﺳﺖ ﮔﻴﺮ‬

‫ﻓﺘﻨﻪام ﺑﺮ زﻟﻒ و ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ اﯼ ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮ‬ ‫ﻓﺘﻨﻪام ﺑﺮ زﻟﻒ و ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮ اﯼ ﺑﺪر ﻣﻨﻴﺮ‬

‫ﻗﺎﻣﺘﺴﺖ ﺁن ﻳﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻋﻨﺒﺮﺳﺖ ﺁن ﻳﺎ ﻋﺒﻴﺮ‬

‫ﮔﻢ ﺷﺪم در راﻩ ﺳﻮدا رﻩ ﻧﻤﺎﻳﺎ رﻩ ﻧﻤﺎﯼ‬

‫ﺷﺨﺼﻢ از ﭘﺎﯼ اﻧﺪرﺁﻣﺪ دﺳﺘﮕﻴﺮا دﺳﺘﮕﻴﺮ‬

‫ﮔﺮ ز ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﺑﺮاﻧﯽ ﭼﻮن ﺳﮓ از ﻣﺴﺠﺪ ﻣﺮا‬

‫ﺳﺮ ز ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺮﻧﺪارم ﭼﻮن ﻣﺮﻳﺪ از ﮔﻔﺖ ﭘﻴﺮ‬

‫ﻧﺎوﮎ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻦ هﺮ ﺳﺎﻋﺖ از ﻣﺠﺮاﯼ دل‬

‫ﺑﮕﺬرد از ﭼﺮخ اﻃﻠﺲ هﻤﭽﻮ ﺳﻮزن از ﺣﺮﻳﺮ‬

‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﮐﺰ دل ﺷﮑﻴﺒﺎﻳﻢ ز دﻟﺒﺮ ﻧﺎﺷﮑﻴﺐ‬

‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﮐﺰ ﺟﺎن ﮔﺰﻳﺮﺳﺖ و ز ﺟﺎﻧﺎن ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﯽ ﺗﻮ ﮔﺮ در ﺟﻨﺘﻢ ﻧﺎﺧﻮش ﺷﺮاب ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮ در دوزﺧﻢ ﺧﺮم هﻮاﯼ زﻣﻬﺮﻳﺮ‬

‫ﮔﺮ ﺑﭙﺮد ﻣﺮغ وﺻﻠﺖ در هﻮاﯼ ﺑﺨﺖ ﻣﻦ‬

‫وﻩ ﮐﻪ ﺁن ﺳﺎﻋﺖ ز ﺷﺎدﯼ ﭼﺎرﭘﺮ ﮔﺮدم ﭼﻮ ﺗﻴﺮ‬

‫ﺗﺎ رواﻧﻢ هﺴﺖ ﺧﻮاهﻢ راﻧﺪ ﻧﺎﻣﺖ ﺑﺮ زﺑﺎن‬

‫ﺗﺎ وﺟﻮدم هﺴﺖ ﺧﻮاهﻢ ﮐﻨﺪ ﻧﻘﺸﺖ در ﺿﻤﻴﺮ‬

‫ﮔﺮ ﻧﺒﺎرد ﻓﻀﻞ ﺑﺎران ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮم‬

‫ﻻﺑﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدون رﺳﺎﻧﻢ ﭼﻮن ﺟﻬﻮدان در ﻓﻄﻴﺮ‬

‫ﺑﻮاﻟﻌﺠﺐ ﺷﻮرﻳﺪﻩام ﺳﻬﻮم ﺑﻪ رﺣﻤﺖ درﮔﺬار‬

‫ﺳﻬﻤﮕﻦ درﻣﺎﻧﺪﻩام ﺟﺮﻣﻢ ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺖ درﭘﺬﻳﺮ‬

‫ﺁﻩ دردﺁﻟﻮد ﺳﻌﺪﯼ ﮔﺮ ز ﮔﺮدون ﺑﮕﺬرد‬

‫در ﺗﻮ ﮐﺎﻓﺮدل ﻧﮕﻴﺮد اﯼ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻧﻔﻴﺮ‬

‫ﻣﺎ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﻳﺒﻴﻢ و در اﻳﻦ ﻣﻠﮏ ﻓﻘﻴﺮ‬ ‫ﻣﺎ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﻳﺒﻴﻢ و در اﻳﻦ ﻣﻠﮏ ﻓﻘﻴﺮ‬

‫ﺑﻪ ﮐﻤﻨﺪ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎر و ﺑﻪ دام ﺗﻮ اﺳﻴﺮ‬

‫در ﺁﻓﺎق ﮔﺸﺎدﺳﺖ وﻟﻴﮑﻦ ﺑﺴﺘﺴﺖ‬

‫از ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ در ﭘﺎﯼ دل ﻣﺎ زﻧﺠﻴﺮ‬

‫ﻣﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﺎزﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻢ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬

‫از ﻣﻦ اﯼ ﺧﺴﺮو ﺧﻮﺑﺎن ﺗﻮ ﻧﻈﺮ ﺑﺎزﻣﮕﻴﺮ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ در ﺧﻴﻞ ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻪ از ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﻣﺎ ﺗﻮ را در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺸﻨﺎﺳﻴﻢ ﻧﻈﻴﺮ‬

‫در دﻟﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ ﻓﺸﺎﻧﻢ روزﯼ‬

‫ﺑﺎز در ﺧﺎﻃﺮم ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﻋﻴﺴﺖ ﺣﻘﻴﺮ‬

‫اﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ از ﺳﺮ دردﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‬

‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻧﻨﻬﯽ ﺑﻮﯼ ﻧﻴﺎﻳﺪ ز ﻋﺒﻴﺮ‬

‫ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺣﺎل ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫رﻧﮓ رﺧﺴﺎر ﺧﺒﺮ ﻣﯽدهﺪ از ﺳﺮ ﺿﻤﻴﺮ‬

‫ﻋﺸﻖ ﭘﻴﺮاﻧﻪ ﺳﺮ از ﻣﻦ ﻋﺠﺒﺖ ﻣﯽﺁﻳﺪ‬

‫ﭼﻪ ﺟﻮاﻧﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ از دﺳﺖ ﺑﺒﺮدﯼ دل ﭘﻴﺮ‬

‫ﻣﻦ از اﻳﻦ هﺮ دو ﮐﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪ اﺑﺮوﯼ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ‬

‫ﺑﺮﻧﮕﻴﺮم و ﮔﺮم ﭼﺸﻢ ﺑﺪوزﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻴﺮ‬

‫ﻋﺠﺐ از ﻋﻘﻞ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﻨﺪ دهﻨﺪ‬

‫ﺑﺮو اﯼ ﺧﻮاﺟﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺒﻮد ﭘﻨﺪﭘﺬﻳﺮ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﭘﻴﮑﺮ ﻣﻄﺒﻮع ﺑﺮاﯼ ﻧﻈﺮﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﻧﺒﻴﻨﯽ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻓﺎﻳﺪﻩ ﭼﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮ‬

‫اﯼ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ از ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﻣﻤﺘﺎز‬ ‫اﯼ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ از ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﻣﻤﺘﺎز‬

‫ﭼﺸﻢ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﻪ روﯼ ﺧﻮب ﺗﻮ ﺑﺎز‬

‫ﻻزﻣﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ دارد اﻳﻦ هﻤﻪ ﻟﻄﻒ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪش اﻳﻦ هﻤﻪ ﻧﺎز‬

‫اﯼ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ درﺧﺖ ﺑﺎﻻﻳﺖ‬

‫ﻣﺮغ ﺟﺎن رﻣﻴﺪﻩ در ﭘﺮواز‬

‫ﺁن ﻧﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻨﺪ‬

‫از ﭼﻨﻴﻦ روﯼ در ﺑﻪ روﯼ ﻓﺮاز‬

‫ﺑﺨﻮرم ﮔﺮ ز دﺳﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﺒﻴﺪ‬

‫ﻧﮑﻨﻢ ﮔﺮ ﺧﻼف ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻤﺎز‬

‫ﮔﺮ ﺑﮕﺮﻳﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﻣﻌﺬورم‬

‫ﮐﺲ ﻧﮕﻮﻳﺪ در ﺁﺗﺸﻢ ﻣﮕﺪاز‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﯽﻧﮕﻔﺘﻢ ﺳﺨﻦ در ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺗﺎ ﻧﮕﻔﺖ ﺁب دﻳﺪﻩ ﻏﻤﺎز‬

‫ﺁب و ﺁﺗﺶ ﺧﻼف ﻳﮏ دﮔﺮﻧﺪ‬

‫ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ ﻋﺸﻖ و ﺻﺒﺮ اﻧﺒﺎز‬

‫هﺮ ﮐﻪ دﻳﺪار دوﺳﺖ ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ‬

‫دوﺳﺘﯽ را ﺣﻘﻴﻘﺘﺴﺖ و ﻣﺠﺎز‬

‫ﺁرزوﻣﻨﺪ ﮐﻌﺒﻪ را ﺷﺮﻃﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﻧﺸﻴﺐ و ﻓﺮاز‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ زﻧﺪﻩ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮد ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن ﻧﻴﺎز‬

‫ﻣﺘﻘﻠﺐ درون ﺟﺎﻣﻪ ﻧﺎز‬ ‫ﻣﺘﻘﻠﺐ درون ﺟﺎﻣﻪ ﻧﺎز‬

‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮ دارد از ﺷﺒﺎن دراز‬

‫ﻋﺎﻗﻞ اﻧﺠﺎم ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ هﻢ اول ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﺁﻏﺎز‬

‫ﺟﻬﺪ ﮐﺮدم ﮐﻪ دل ﺑﻪ ﮐﺲ ﻧﺪهﻢ‬

‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد ﺑﺎ دو دﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬

‫زﻳﻨﻬﺎر از ﺑﻼﯼ ﺗﻴﺮ ﻧﻈﺮ‬

‫ﮐﻪ ﭼﻮ رﻓﺖ از ﮐﻤﺎن ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﺎز‬

‫ﻣﮕﺮ از ﺷﻮﺧﯽ ﺗﺬروان ﺑﻮد‬

‫ﮐﻪ ﻓﺮودوﺧﺘﻨﺪ دﻳﺪﻩ ﺑﺎز‬

‫ﻣﺤﺘﺴﺐ در ﻗﻔﺎﯼ رﻧﺪاﻧﺴﺖ‬

‫ﻏﺎﻓﻞ از ﺻﻮﻓﻴﺎن ﺷﺎهﺪﺑﺎز‬

‫ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﻤﺮ ﻋﺸﻖ ﭼﺸﻴﺪ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﮔﻮ ﺑﺎ ﻣﻌﺎﺷﺮان ﭘﺮداز‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﺑﺎ ﮔﻞ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﻮد‬

‫ﮔﻮ ﺑﺮو ﺑﺎ ﺟﻔﺎﯼ ﺧﺎر ﺑﺴﺎز‬

‫ﺳﭙﺮت ﻣﯽﺑﺒﺎﻳﺪ اﻓﮑﻨﺪن‬

‫اﯼ ﮐﻪ دل ﻣﯽدهﯽ ﺑﻪ ﺗﻴﺮاﻧﺪاز‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﯽ ز دوﺳﺘﺎن ﮐﺮﻣﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ اهﺎﻧﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﮔﺮ اﻋﺰاز‬

‫دﺳﺖ ﻣﺠﻨﻮن و داﻣﻦ ﻟﻴﻠﯽ‬

‫روﯼ ﻣﺤﻤﻮد و ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ اﻳﺎز‬

‫هﻴﭻ ﺑﻠﺒﻞ ﻧﺪاﻧﺪ اﻳﻦ دﺳﺘﺎن‬

‫هﻴﭻ ﻣﻄﺮب ﻧﺪارد اﻳﻦ ﺁواز‬

‫هﺮ ﻣﺘﺎﻋﯽ ز ﻣﻌﺪﻧﯽ ﺧﻴﺰد‬

‫ﺷﮑﺮ از ﻣﺼﺮ و ﺳﻌﺪﯼ از ﺷﻴﺮاز‬

‫ﺑﺰرگ دوﻟﺖ ﺁن ﮐﺰ درش ﺗﻮ ﺁﻳﯽ ﺑﺎز‬ ‫ﺑﺰرگ دوﻟﺖ ﺁن ﮐﺰ درش ﺗﻮ ﺁﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﺁﻣﺪﯼ ﮐﺠﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫رﺧﯽ ﮐﺰ او ﻣﺘﺼﻮر ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺁرام‬

‫ﭼﺮا ﻧﻤﻮدﯼ و دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽﻧﻤﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫در دو ﻟﺨﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎن ﺷﻮخ دﻟﺒﻨﺪت‬

‫ﭼﻪ ﮐﺮدﻩام ﮐﻪ ﺑﻪ روﻳﻢ ﻧﻤﯽﮔﺸﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ را ﺳﺮ ﻣﺎ هﺴﺖ ﻳﺎ ﻏﻢ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ از ﺗﻮ دﺳﺖ ﻧﺪارم ﺑﻪ ﺑﯽوﻓﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫ﺷﺮاب وﺻﻞ ﺗﻮ در ﮐﺎم ﺟﺎن ﻣﻦ ازﻟﻴﺴﺖ‬

‫هﻨﻮز ﻣﺴﺘﻢ از ﺁن ﺟﺎم ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٥٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫دﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﮔﻢ ﮐﻨﻢ هﻴﻬﺎت‬

‫ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻢ ﺑﻪ روﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫ﺗﻮ را هﺮﺁﻳﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ دﻳﮕﺮ رﻓﺖ‬

‫ﮐﻪ دل ﻧﻤﺎﻧﺪ در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺗﺎ رﺑﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫ﻋﻮام ﺧﻠﻖ ﻣﻼﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺻﻮﻓﯽ را‬

‫ﮐﺰ اﻳﻦ هﻮا و ﻃﺒﻴﻌﺖ ﭼﺮا ﻧﻴﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫اﮔﺮ ﺣﻼوت ﻣﺴﺘﯽ ﺑﺪاﻧﯽ اﯼ هﺸﻴﺎر‬

‫ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﻧﺒﺮﯼ ﻧﺎم ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫ﮔﺮت ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ از اﻳﻦ در ﻧﻮاﻟﻪاﯼ ﺑﺨﺸﻨﺪ‬

‫ﺑﺮو ﮐﻪ ﺧﻮ ﻧﮑﻨﯽ هﺮﮔﺰ از ﮔﺪاﻳﯽ ﺑﺎز‬

‫ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﺎد ﺻﺒﺢ و ﺑﻮﯼ ﻧﻮروز‬ ‫ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﺎد ﺻﺒﺢ و ﺑﻮﯼ ﻧﻮروز‬

‫ﺑﻪ ﮐﺎم دوﺳﺘﺎن و ﺑﺨﺖ ﭘﻴﺮوز‬

‫ﻣﺒﺎرﮎ ﺑﺎدت اﻳﻦ ﺳﺎل و هﻤﻪ ﺳﺎل‬

‫هﻤﺎﻳﻮن ﺑﺎدت اﻳﻦ روز و هﻤﻪ روز‬

‫ﭼﻮ ﺁﺗﺶ در درﺧﺖ اﻓﮑﻨﺪ ﮔﻠﻨﺎر‬

‫دﮔﺮ ﻣﻨﻘﻞ ﻣﻨﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﻴﻔﺮوز‬

‫ﭼﻮ ﻧﺮﮔﺲ ﭼﺸﻢ ﺑﺨﺖ از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﺣﺴﺪﮔﻮ دﺷﻤﻨﺎن را دﻳﺪﻩ ﺑﺮدوز‬

‫ﺑﻬﺎرﯼ ﺧﺮﻣﺴﺖ اﯼ ﮔﻞ ﮐﺠﺎﻳﯽ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ ﺑﻠﺒﻼن را ﻧﺎﻟﻪ و ﺳﻮز‬

‫ﺟﻬﺎن ﺑﯽ ﻣﺎ ﺑﺴﯽ ﺑﻮدﺳﺖ و ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺑﺮادر ﺟﺰ ﻧﮑﻮﻧﺎﻣﯽ ﻣﻴﻨﺪوز‬

‫ﻧﮑﻮﻳﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﺑﻴﻨﯽ از ﺑﺨﺖ‬

‫ﻣﺒﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺪﮔﻮﯼ ﺑﺪﺁﻣﻮز‬

‫ﻣﻨﻪ دل ﺑﺮ ﺳﺮاﯼ ﻋﻤﺮ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ اﻳﻦ ﮔﻮز‬

‫درﻳﻐﺎ ﻋﻴﺶ اﮔﺮ ﻣﺮﮔﺶ ﻧﺒﻮدﯼ‬

‫درﻳﻎ ﺁهﻮ اﮔﺮ ﺑﮕﺬاﺷﺘﯽ ﻳﻮز‬

‫ﻣﺒﺎرﮐﺘﺮ ﺷﺐ و ﺧﺮﻣﺘﺮﻳﻦ روز‬ ‫ﻣﺒﺎرﮐﺘﺮ ﺷﺐ و ﺧﺮﻣﺘﺮﻳﻦ روز‬

‫ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﻢ ﺁﻣﺪ ﺑﺨﺖ ﭘﻴﺮوز‬

‫دهﻠﺰن ﮔﻮ دو ﻧﻮﺑﺖ زن ﺑﺸﺎرت‬

‫ﮐﻪ دوﺷﻢ ﻗﺪر ﺑﻮد اﻣﺮوز ﻧﻮروز‬

‫ﻣﻬﺴﺖ اﻳﻦ ﻳﺎ ﻣﻠﮏ ﻳﺎ ﺁدﻣﻴﺰاد‬

‫ﭘﺮﯼ ﻳﺎ ﺁﻓﺘﺎب ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬

‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺿﺪان در ﮐﻤﻴﻨﻨﺪ‬

‫ﻧﮑﻮ ﮐﺮدﯼ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺑﺪﺁﻣﻮز‬

‫ﻣﺮا ﺑﺎ دوﺳﺖ اﯼ دﺷﻤﻦ وﺻﺎﻟﺴﺖ‬

‫ﺗﻮ را ﮔﺮ دل ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪﻩ ﺑﺮدوز‬

‫ﺷﺒﺎن داﻧﻢ ﮐﻪ از درد ﺟﺪاﻳﯽ‬

‫ﻧﻴﺎﺳﻮدم ز ﻓﺮﻳﺎد ﺟﻬﺎن ﺳﻮز‬

‫ﮔﺮ ﺁن ﺷﺐهﺎﯼ ﺑﺎوﺣﺸﺖ ﻧﻤﯽﺑﻮد‬

‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﺳﻌﺪﯼ ﻗﺪر اﻳﻦ روز‬

‫ﭘﻴﻮﻧﺪ روح ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﺎد ﻣﺸﮏ ﺑﻴﺰ‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﭘﻴﻮﻧﺪ روح ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﺎد ﻣﺸﮏ ﺑﻴﺰ‬

‫هﻨﮕﺎم ﻧﻮﺑﺖ ﺳﺤﺮﺳﺖ اﯼ ﻧﺪﻳﻢ ﺧﻴﺰ‬

‫ﺷﺎهﺪ ﺑﺨﻮان و ﺷﻤﻊ ﺑﻴﻔﺮوز و ﻣﯽﺑﻨﻪ‬

‫ﻋﻨﺒﺮ ﺑﺴﺎﯼ و ﻋﻮد ﺑﺴﻮزان و ﮔﻞ ﺑﺮﻳﺰ‬

‫ور دوﺳﺖ دﺳﺖ ﻣﯽدهﺪت هﻴﭻ ﮔﻮ ﻣﺒﺎش‬

‫ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺑﻮد ﻋﺮوس ﻧﮑﻮروﯼ ﺑﯽ ﺟﻬﺎز‬

‫اﻣﺮوز ﺑﺎﻳﺪ ار ﮐﺮﻣﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺳﺤﺎب‬

‫ﻓﺮدا ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد ﻻﯼ ﮔﻮ ﺑﺨﻴﺰ‬

‫ﻣﻦ در وﻓﺎ و ﻋﻬﺪ ﭼﻨﺎن ﮐﻨﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ‬

‫ﮐﺰ داﻣﻦ ﺗﻮ دﺳﺖ ﺑﺪارم ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﺗﻴﺰ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻴﻎ ﻣﯽزﻧﯽ ﺳﭙﺮ اﻳﻨﮏ وﺟﻮد ﻣﻦ‬

‫ﻋﻴﺎر ﻣﺪﻋﯽ ﮐﻨﺪ از دﺷﻤﻦ اﺣﺘﺮاز‬

‫ﻓﺮدا ﮐﻪ ﺳﺮ ز ﺧﺎﮎ ﺑﺮﺁرم اﮔﺮ ﺗﻮ را‬

‫ﺑﻴﻨﻢ ﻓﺮاﻏﺘﻢ ﺑﻮد از روز رﺳﺘﺨﻴﺰ‬

‫ﺗﺎ ﺧﻮد ﮐﺠﺎ رﺳﺪ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎز ﻣﻦ‬

‫ﻣﻦ روﯼ در ﺗﻮ و هﻤﻪ ﮐﺲ روﯼ در ﺣﺠﺎز‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ دام ﻋﺸﻖ ﺗﻮ در ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﻗﻴﺪﯼ ﻧﮑﺮدﻩاﯼ ﮐﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﺷﻮد ﮔﺮﻳﺰ‬

‫ﺳﺎﻗﯽ ﺳﻴﻤﺘﻦ ﭼﻪ ﺧﺴﺒﯽ ﺧﻴﺰ‬ ‫ﺳﺎﻗﯽ ﺳﻴﻤﺘﻦ ﭼﻪ ﺧﺴﺒﯽ ﺧﻴﺰ‬

‫ﺁب ﺷﺎدﯼ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﻏﻢ رﻳﺰ‬

‫ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﻏﺮ ﻧﻪ‬

‫ﭘﺲ ﺑﮕﺮدان ﺷﺮاب ﺷﻬﺪﺁﻣﻴﺰ‬

‫ﮐﺎﺑﺮ ﺁزاد و ﺑﺎد ﻧﻮروزﯼ‬

‫درﻓﺸﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻋﻨﺒﺮﺑﻴﺰ‬

‫ﺟﻬﺪ ﮐﺮدﻳﻢ ﺗﺎ ﻧﻴﺎﻻﻳﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﺎت داﻣﻦ ﭘﺮهﻴﺰ‬

‫دﺳﺖ ﺑﺎﻻﯼ ﻋﺸﻖ زور ﺁورد‬

‫ﻣﻌﺮﻓﺖ را ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺎﯼ ﺳﺘﻴﺰ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ اﯼ ﻋﻘﻞ زورﻣﻨﺪ ﭼﺮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﯽ ز ﻋﺸﻖ راﻩ ﮔﺮﻳﺰ‬

‫ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﮔﺮﺑﻪ ﺷﻴﺮ ﻧﺮ ﮔﺮدد‬

‫ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﭘﻠﻨﮓ دﻧﺪان ﺗﻴﺰ‬

‫ﺷﺎهﺪان ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ زهﺪ‬

‫ﻣﻄﺮﺑﺎن ﻣﯽزﻧﻨﺪ راﻩ ﺣﺠﺎز‬

‫ﺗﻮﺑﻪ را ﺗﻠﺦ ﻣﯽﮐﻨﺪ در ﺣﻠﻖ‬

‫ﻳﺎر ﺷﻴﺮﻳﻦ زﺑﺎن ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ هﺮ دﻣﺖ ﮐﻪ دﺳﺖ دهﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮ زﻟﻒ دوﺳﺘﺎن ﺁوﻳﺰ‬

‫دﺷﻤﻨﺎن را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﺑﮕﺬار‬

‫ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ و رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ‬

‫ﺑﻮﯼ ﺑﻬﺎر ﺁﻣﺪ ﺑﻨﺎل اﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻔﺲ‬ ‫ﺑﻮﯼ ﺑﻬﺎر ﺁﻣﺪ ﺑﻨﺎل اﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﻔﺲ‬

‫ور ﭘﺎﻳﺒﻨﺪﯼ هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽﺧﻮان از ﻗﻔﺲ‬

‫ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻣﺮدم دوﺳﺘﺎن ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن و ﻣﻬﺮﺑﺎن‬

‫هﺮ روز ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﻣﺎ ﺧﻮد ﻳﮑﯽ دارﻳﻢ و ﺑﺲ‬

‫ﻣﺤﻤﻮل ﭘﻴﺶ ﺁهﻨﮓ را از ﻣﻦ ﺑﮕﻮ اﯼ ﺳﺎرﺑﺎن‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮاب ﻣﯽﮐﻦ ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ﺗﺎ ﺑﺎﻧﮓ ﻣﯽدارد ﺟﺮس‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﺑﺮ ﻣﮕﺲ ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺗﻨﺪﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ او ﺑﺎدﺑﻴﺰن هﻤﭽﻨﺎن در دﺳﺖ و ﻣﯽﺁﻳﺪ ﻣﮕﺲ‬ ‫ﭘﻨﺪ ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﭼﻪ ﺳﻮد اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺑﻨﺪم ﺳﺨﺖ ﺷﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺟﺴﺘﻢ اﻳﻦ ﺑﺎر از ﻗﻔﺲ ﺑﻴﺪار ﺑﺎﺷﻢ زﻳﻦ ﺳﭙﺲ‬

‫ﮔﺮ دوﺳﺖ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺑﺮم ﻳﺎ ﺗﻴﻎ دﺷﻤﻦ ﺑﺮ ﺳﺮم‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ اﻓﺘﺎدﻩام ﮐﺰ وﯼ ﻧﭙﺮدازم ﺑﻪ ﮐﺲ‬

‫ﺑﺎ هﺮ ﮐﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ دﻣﯽ ﮐﺰ ﻳﺎد او ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮم‬

‫ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺑﯽ ﺧﻮرﺷﻴﺪم از دل ﺑﺮ ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﻧﻔﺲ‬

‫ﻣﻦ ﻣﻔﻠﺴﻢ در ﮐﺎروان ﮔﻮهﺮ ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ ﻗﺼﺪ ﮐﻦ ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﻣﻄﺮب درﺑﺮم ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﻋﺴﺲ‬ ‫ﮔﺮ ﭘﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﺪﻩ ور ﺑﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﻨﻪ‬

‫دﻳﻮاﻧﻪ ﺳﺮ ﺧﻮاهﺪ ﻧﻬﺎد ﺁن ﮔﻪ ﻧﻬﺪ از ﺳﺮ هﻮس‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﺳﻌﺪﯼ در ﺟﻬﺎن اﻓﮑﻨﺪﯼ اﯼ ﺁرام ﺟﺎن‬

‫ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺁورﯼ ﺑﺎرﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎدش ﺑﺮس‬

‫اﻣﺸﺐ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ وﻗﺖ ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺧﺮوس‬ ‫اﻣﺸﺐ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ وﻗﺖ ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺧﺮوس‬

‫ﻋﺸﺎق ﺑﺲ ﻧﮑﺮدﻩ هﻨﻮز از ﮐﻨﺎر و ﺑﻮس‬

‫ﭘﺴﺘﺎن ﻳﺎر در ﺧﻢ ﮔﻴﺴﻮﯼ ﺗﺎﺑﺪار‬

‫ﭼﻮن ﮔﻮﯼ ﻋﺎج در ﺧﻢ ﭼﻮﮔﺎن ﺁﺑﻨﻮس‬

‫ﻳﮏ ﺷﺐ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻓﺘﻨﻪ ﺧﻔﺘﺴﺖ زﻳﻨﻬﺎر‬

‫ﺑﻴﺪار ﺑﺎش ﺗﺎ ﻧﺮود ﻋﻤﺮ ﺑﺮ ﻓﺴﻮس‬

‫ﺗﺎ ﻧﺸﻨﻮﯼ ز ﻣﺴﺠﺪ ﺁدﻳﻨﻪ ﺑﺎﻧﮓ ﺻﺒﺢ‬

‫ﻳﺎ از در ﺳﺮاﯼ اﺗﺎﺑﮏ ﻏﺮﻳﻮ ﮐﻮس‬

‫ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺒﯽ ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺧﺮوس اﺑﻠﻬﯽ ﺑﻮد‬

‫ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺑﮕﻔﺘﻪ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺧﺮوس‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﯽ دوﺳﺖ ﻣﯽﺑﺮد ﺧﻮاﺑﺶ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﯽ دوﺳﺖ ﻣﯽﺑﺮد ﺧﻮاﺑﺶ‬

‫هﻤﭽﻨﺎن ﺻﺒﺮ هﺴﺖ و ﭘﺎﻳﺎﺑﺶ‬

‫ﺧﻮاب از ﺁن ﭼﺸﻢ ﭼﺸﻢ ﻧﺘﻮان داﺷﺖ‬

‫ﮐﻪ ز ﺳﺮ ﺑﺮﮔﺬﺷﺖ ﺳﻴﻼﺑﺶ‬

‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽرود ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﺑﺮد ﺑﻪ ﻗﻼﺑﺶ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ ﻣﻬﺮ ﮐﺴﯽ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺟﻔﺎﯼ اﺻﺤﺎﺑﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ درﮔﻬﯽ دارد‬

‫ﻻزﻣﺴﺖ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﻮاﺑﺶ‬

‫ﻧﺎﮔﺰﻳﺮﺳﺖ ﺗﻠﺦ و ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ‬

‫ﺧﺎر و ﺧﺮﻣﺎ و زهﺮ و ﺟﻼﺑﺶ‬

‫ﺳﺎﻳﺮﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﺜﻞ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﺴﻘﯽ‬

‫ﻧﮑﻨﺪ رود دﺟﻠﻪ ﺳﻴﺮاﺑﺶ‬

‫ﺷﺐ هﺠﺮان دوﺳﺖ ﻇﻠﻤﺎﻧﻴﺴﺖ‬

‫ور ﺑﺮﺁﻳﺪ هﺰار ﻣﻬﺘﺎﺑﺶ‬

‫ﺑﺮود ﺟﺎن ﻣﺴﺘﻤﻨﺪ از ﺗﻦ‬

‫ﻧﺮود ﻣﻬﺮ ﻣﻬﺮ اﺣﺒﺎﺑﺶ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ‬

‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﻧﺎﻟﺪ ز دﺳﺖ ﻗﺼﺎﺑﺶ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻳﺎرﯼ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ راﺣﺘﺶ‬ ‫ﻳﺎرﯼ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪ راﺣﺘﺶ‬

‫واﺟﺐ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ ﺑﺮ ﺟﺮاﺣﺘﺶ‬

‫ﻣﺎ را ﮐﻪ رﻩ دهﺪ ﺑﻪ ﺳﺮاﭘﺮدﻩ وﺻﺎل‬

‫اﯼ ﺑﺎد ﺻﺒﺤﺪم ﺧﺒﺮﯼ دﻩ ز ﺳﺎﺣﺘﺶ‬

‫ﺑﺎران ﭼﻮن ﺳﺘﺎرﻩام از دﻳﺪﮔﺎن ﺑﺮﻳﺨﺖ‬

‫روﻳﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﻮد در ﺻﺒﺎﺣﺘﺶ‬

‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ اﻳﻦ دل رﻳﺸﻢ درﺳﺖ ﺷﺪ‬

‫ﺑﺮ وﯼ ﭘﺮاﮐﻨﺪ ﻧﻤﮑﯽ از ﻣﻼﺣﺘﺶ‬

‫هﺮچ ﺁن ﻗﺒﻴﺤﺘﺮ ﺑﮑﻨﺪ ﻳﺎر دوﺳﺖ روﯼ‬

‫داﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ دوﺳﺖ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﻗﺒﺎﺣﺘﺶ‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩاﯼ ﮐﻪ ﺻﻮرت روﻳﺖ ﺧﻴﺎل ﺑﺴﺖ‬

‫ﺑﯽ دﻳﺪﻧﺖ ﺧﻴﺎل ﻣﺒﻨﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺘﺶ‬

‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻧﻴﻢ ﺧﻮاب ﺗﻮ ﺧﺸﻢ ﺁﻳﺪم هﻤﯽ‬

‫از ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﻧﺮﮔﺲ و ﭼﻨﺪان وﻗﺎﺣﺘﺶ‬

‫رﻓﺘﺎر ﺷﺎهﺪ و ﻟﺐ ﺧﻨﺪان و روﯼ ﺧﻮب‬

‫ﭼﻮن ﺁدﻣﯽ ﻃﻤﻊ ﻧﮑﻨﺪ در ﺳﻤﺎﺣﺘﺶ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ داد وﺻﻒ هﻤﻪ ﻧﻴﮑﻮان ﺑﻪ داد‬

‫ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻤﺎﻧﺪ در ﺗﻮ زﺑﺎن ﻓﺼﺎﺣﺘﺶ‬

‫ﺁن ﮐﻪ هﻼﮎ ﻣﻦ هﻤﯽﺧﻮاهﺪ و ﻣﻦ ﺳﻼﻣﺘﺶ‬ ‫ﺁن ﮐﻪ هﻼﮎ ﻣﻦ هﻤﯽﺧﻮاهﺪ و ﻣﻦ ﺳﻼﻣﺘﺶ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ز ﺷﺎهﺪﯼ ﮐﺲ ﻧﮑﻨﺪ ﻣﻼﻣﺘﺶ‬

‫ﻣﻴﻮﻩ ﻧﻤﯽدهﺪ ﺑﻪ ﮐﺲ ﺑﺎغ ﺗﻔﺮﺟﺴﺖ و ﺑﺲ‬

‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﺳﻴﺐ درﺧﺖ ﻗﺎﻣﺘﺶ‬

‫داروﯼ دل ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﮐﺎن ﮐﻪ ﻣﺮﻳﺾ ﻋﺸﻖ ﺷﺪ‬

‫هﻴﭻ دوا ﻧﻴﺎورد ﺑﺎز ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻓﺪا ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ دﻧﻴﯽ و دﻳﻦ و ﻣﺎل و ﺳﺮ‬

‫ﮔﻮ ﻏﻢ ﻧﻴﮑﻮان ﻣﺨﻮر ﺗﺎ ﻧﺨﻮرﯼ ﻧﺪاﻣﺘﺶ‬

‫ﺟﻨﮓ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ اﮔﺮ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻣﯽﺑﺮد‬

‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻄﺎﻟﺒﺖ هﻢ ﻧﮑﻨﻢ ﻗﻴﺎﻣﺘﺶ‬

‫ﮐﺎش ﮐﻪ در ﻗﻴﺎﻣﺘﺶ ﺑﺎر دﮔﺮ ﺑﺪﻳﺪﻣﯽ‬

‫ﮐﺎن ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻩ او ﺑﻮد ﻣﻦ ﺑﮑﺸﻢ ﻏﺮاﻣﺘﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ هﻮا ﮔﺮﻓﺖ و رﻓﺖ از ﭘﯽ ﺁرزوﯼ دل‬

‫ﮔﻮش ﻣﺪار ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺑﺮ ﺧﺒﺮ ﺳﻼﻣﺘﺶ‬

‫ﺧﺠﻠﺴﺖ ﺳﺮو ﺑﺴﺘﺎن ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪش‬ ‫ﺧﺠﻠﺴﺖ ﺳﺮو ﺑﺴﺘﺎن ﺑﺮ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪش‬

‫هﻤﻪ ﺻﻴﺪ ﻋﻘﻞ ﮔﻴﺮد ﺧﻢ زﻟﻒ ﭼﻮن ﮐﻤﻨﺪش‬

‫ﭼﻮ درﺧﺖ ﻗﺎﻣﺘﺶ دﻳﺪ ﺻﺒﺎ ﺑﻪ هﻢ ﺑﺮﺁﻣﺪ‬

‫ز ﭼﻤﻦ ﻧﺮﺳﺖ ﺳﺮوﯼ ﮐﻪ ز ﺑﻴﺦ ﺑﺮﻧﮑﻨﺪش‬

‫اﮔﺮ ﺁﻓﺘﺎب ﺑﺎ او زﻧﺪ از ﮔﺰاف ﻻﻓﯽ‬

‫ﻣﻪ ﻧﻮ ﭼﻪ زهﺮﻩ دارد ﮐﻪ ﺑﻮد ﺳﻢ ﺳﻤﻨﺪش‬

‫ﻧﻪ ﭼﻨﺎن ز دﺳﺖ رﻓﺘﺴﺖ وﺟﻮد ﻧﺎﺗﻮاﻧﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻟﺠﺖ ﺗﻮان ﮐﺮد ﺑﻪ ﭘﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻨﺪش‬

‫ﮔﺮم ﺁن ﻗﺮار ﺑﻮدﯼ ﮐﻪ ز دوﺳﺖ ﺑﺮﮐﻨﻢ دل‬

‫ﻧﺸﻨﻴﺪﻣﯽ ز دﺷﻤﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﻧﺎﭘﺴﻨﺪش‬

‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺣﺴﻨﯽ ﻧﻈﺮﯼ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﮐﻦ‬

‫ﺣﺬر از دﻋﺎﯼ دروﻳﺶ و ﮐﻒ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪش‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺷﮑﺮﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﺮ او ﭼﻪ ﻗﺪر دارد‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮐﻪ ﭼﻨﻮ هﺰار ﻃﻮﻃﯽ ﻣﮕﺴﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﻗﻨﺪش‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎزﮎ ﺑﻮد ﺗﻦ ﻳﺎرش‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎزﮎ ﺑﻮد ﺗﻦ ﻳﺎرش‬

‫ﮔﻮ دل ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻧﮕﻪ دارش‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﮔﻞ دروغ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﺧﺎرش‬

‫ﻧﻴﮑﺨﻮاهﺎ در ﺁﺗﺸﻢ ﺑﮕﺬار‬

‫وﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﮕﺬارش‬

‫ﮐﺎش ﺑﺎ دل هﺰار ﺟﺎن ﺑﻮدﯼ‬

‫ﺗﺎ ﻓﺪا ﮐﺮدﻣﯽ ﺑﻪ دﻳﺪارش‬

‫ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق از ﻣﻼﻣﺖ دوﺳﺖ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺮﻧﺠﺪ ﺑﻪ دوﺳﺖ ﻣﺸﻤﺎرش‬

‫ﮐﺲ ﺑﻪ ﺁرام ﺟﺎن ﻣﺎ ﻧﺮﺳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ اول ﺑﻪ ﺟﺎن رﺳﺪ ﮐﺎرش‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎر ﺳﻨﮓ دل اﻳﻨﺴﺖ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﯽزﻧﺪ ﺑﻪ دﻳﻮارش‬

‫ﺧﻮن ﻣﺎ ﺧﻮد ﻣﺤﻞ ﺁن دارد‬

‫ﮐﻪ ﺑﻮد ﭘﻴﺶ دوﺳﺖ ﻣﻘﺪارش‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻄﺎب ﮐﻨﺪ‬

‫ﺗﺮﮎ ﺟﺎن ﮔﻮﯼ و دل ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁرش‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد ﻳﺎرش‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد ﻳﺎرش‬

‫واﺟﺒﺴﺖ اﺣﺘﻤﺎل ﺁزارش‬

‫ﻃﺎﻗﺖ رﻓﺘﻨﻢ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﭼﻮن ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﻪ رﻓﺘﺎرش‬

‫وز ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺶ ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺘﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ﺟﻮاب ﮔﻔﺘﺎرش‬

‫ﮐﺸﺘﻪ ﺗﻴﺮ ﻋﺸﻖ زﻧﺪﻩ ﮐﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﮕﺬرد دﮔﺮﺑﺎرش‬

‫هﺮ ﭼﻪ زان ﺗﻠﺨﺘﺮ ﺑﺨﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ‬

‫ﮔﻮ ﺑﮕﻮ از ﻟﺐ ﺷﮑﺮﺑﺎرش‬

‫ﻋﺸﻖ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮد و ﺻﺒﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﭘﺮدﻩ ﺑﺮداﺷﺘﻢ ز اﺳﺮارش‬

‫وﻩ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﺮﺳﻢ‬

‫ﺧﻮد ﭼﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺪارش‬

‫ﺑﻴﻢ دﻳﻮاﻧﮕﻴﺴﺖ ﻣﺮدم را‬

‫ز ﺁﻣﺪن رﻓﺘﻦ ﭘﺮﯼ وارش‬

‫ﮐﺎش ﺑﻴﺮون ﻧﻴﺎﻣﺪﯼ ﺳﻠﻄﺎن‬

‫ﺗﺎ ﻧﺪﻳﺪﯼ ﮔﺪاﯼ ﺑﺎزارش‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ روﯼ دوﺳﺖ ﻧﺎدﻳﺪن‬

‫ﺑﻪ ﮐﻪ دﻳﺪن ﻣﻴﺎن اﻏﻴﺎرش‬

‫ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ و ﻟﻄﻒ و ﻧﺎزش‬ ‫ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ و ﻟﻄﻒ و ﻧﺎزش‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﮐﺲ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺑﺎزش‬ ‫‪١٦٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﻄﺮب ﻣﺎ را دردﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮش ﻣﯽﻧﺎﻟﺪ‬

‫ﻣﺮغ ﻋﺎﺷﻖ ﻃﺮب اﻧﮕﻴﺰ ﺑﻮد ﺁوازش‬

‫ﺑﺎرهﺎ در دﻟﻢ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﻢ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﺪ رازش‬

‫ﻣﺮغ ﭘﺮﻧﺪﻩ اﮔﺮ در ﻗﻔﺴﯽ ﭘﻴﺮ ﺷﻮد‬

‫هﻤﭽﻨﺎن ﻃﺒﻊ ﻓﺮاﻣﺶ ﻧﮑﻨﺪ ﭘﺮوازش‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﮐﺮدﻳﻢ دﮔﺮﺑﺎرﻩ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻟﺐ دوﺳﺖ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﺎز ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ و ﭼﺸﻢ از ﻧﺎزش‬

‫ﻣﻦ دﻋﺎ ﮔﻮﻳﻢ اﮔﺮ ﺗﻮ هﻤﻪ دﺷﻨﺎم دهﯽ‬

‫ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮑﻨﺪ ور ﻧﮑﻨﺪ اﻋﺰازش‬

‫ﻏﺮق درﻳﺎﯼ ﻏﻤﺖ را رﻣﻘﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬

‫ﺁﺧﺮ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺑﮑﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر اﻧﺪازش‬

‫ﺧﻮن ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻢ از ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺁﻻﻳﯽ‬

‫ﻣﻠﺦ ﺁن ﻗﺪر ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺑﮕﻴﺮد ﺑﺎزش‬

‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﻤﺶ‬ ‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﻤﺶ‬

‫ﺑﺮ ﮐﻪ ﺗﻮان ﻧﻬﺎد دل ﺗﺎ ز ﺗﻮ واﺳﺘﺎﻧﻤﺶ‬

‫ﻗﻮت ﺷﺮح ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ زﺑﺎن ﺧﺎﻣﻪ را‬

‫ﮔﺮد در اﻣﻴﺪ ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ دواﻧﻤﺶ‬

‫اﻳﻤﻨﯽ از ﺧﺮوش ﻣﻦ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن دراوﻓﺘﺪ‬

‫ﻓﺎرﻏﯽ از ﻓﻐﺎن ﻣﻦ ﮔﺮ ﺑﻪ ﻓﻠﮏ رﺳﺎﻧﻤﺶ‬

‫ﺁﻩ درﻳﻎ و ﺁب ﭼﺸﻢ ار ﭼﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﻣﻨﻨﺪ‬

‫ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻖ ﺁن ﭼﻨﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ واﻧﺸﺎﻧﻤﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﭙﺮﺳﺪ اﯼ ﻓﻼن ﺣﺎل دﻟﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺪ‬

‫ﺧﻮن ﺷﺪ و دم ﺑﻪ دم هﻤﯽ از ﻣﮋﻩ ﻣﯽﭼﮑﺎﻧﻤﺶ‬

‫ﻋﻤﺮ ﻣﻨﺴﺖ زﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﻮ ﮐﻪ دراز ﺑﻴﻨﻤﺶ‬

‫ﺟﺎن ﻣﻨﺴﺖ ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺑﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺐ رﺳﺎﻧﻤﺶ‬

‫ﻟﺬت وﻗﺖهﺎﯼ ﺧﻮش ﻗﺪر ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ‬

‫ﮔﺮ ﭘﺲ از اﻳﻦ دﻣﯽ ﭼﻨﺎن ﻳﺎﺑﻢ ﻗﺪر داﻧﻤﺶ‬

‫ﻧﻴﺴﺖ زﻣﺎم ﮐﺎم دل در ﮐﻒ اﺧﺘﻴﺎر ﻣﻦ‬

‫ﮔﺮ ﻧﻪ اﺟﻞ ﻓﺮارﺳﺪ زﻳﻦ هﻤﻪ وارهﺎﻧﻤﺶ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد هﺎن ﺳﻌﺪﯼ و ﺁرزوﯼ ﻣﻦ‬

‫ﺑﺲ ﻧﮑﻨﺪ ز ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺗﺎ ز ﺟﻬﺎن ﺟﻬﺎﻧﻤﺶ‬

‫ﭘﻨﺠﻪ ﻗﺼﺪ دﺷﻤﻨﺎن ﻣﯽﻧﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﻣﻦ‬

‫وﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻣﯽﮐﺸﺪ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺶ‬

‫ﭼﻮن ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻣﺎﻩ روﯼ از ﻣﻄﻠﻊ ﭘﻴﺮاهﻨﺶ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻣﺎﻩ روﯼ از ﻣﻄﻠﻊ ﭘﻴﺮاهﻨﺶ‬

‫ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﮔﻔﺘﻢ اﻟﺤﻤﺪﯼ ﺑﺪم ﭘﻴﺮاﻣﻨﺶ‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﻦ دور ﮔﻴﺘﯽ زﻳﻦ دو ﮐﺎر‬

‫دﺳﺖ او در ﮔﺮدﻧﻢ ﻳﺎ ﺧﻮن ﻣﻦ در ﮔﺮدﻧﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺶ ﻧﻤﯽﮔﺮدد ﮐﻪ زاهﺪ را ﮐﻪ ﮐﺸﺖ‬

‫ﮔﻮ ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﺎن ﺷﺎهﺪ ﺑﻴﻦ و رﻧﮓ ﻧﺎﺧﻨﺶ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻤﻦ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺮا هﻤﺮﻧﮓ روﻳﺶ ﻻﻟﻪاﻳﺴﺖ‬

‫از ﻗﻔﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮون ﮐﺮدن زﺑﺎن ﺳﻮﺳﻨﺶ‬

‫ﻣﺎﻩ و ﭘﺮوﻳﻨﺶ ﻧﻴﺎرم ﮔﻔﺖ و ﺳﺮو و ﺁﻓﺘﺎب‬

‫ﻟﻄﻒ ﺟﺎن در ﺟﺴﻢ دارد ﺟﺴﻢ در ﭘﻴﺮاهﻨﺶ‬

‫ﺁﺳﺘﻴﻦ از ﭼﻨﮓ ﻣﺴﮑﻴﻨﺎن ﮔﺮﻓﺘﻢ درﮐﺸﺪ‬

‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﺪ رﻓﺖ و ﭼﻨﺪﻳﻦ دﺳﺖ دل در داﻣﻨﺶ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﻦ ﺳﺒﻴﻞ دﺷﻤﻨﺎن ﮐﺮدم ﻧﺼﻴﺐ ﻋﺮض ﺧﻮﻳﺶ‬

‫دﺷﻤﻦ ﺁن ﮐﺲ در ﺟﻬﺎن دارم ﮐﻪ دارد دﺷﻤﻨﺶ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻨﻢ ﻣﻮﻳﯽ ﺷﻮد از دﺳﺖ ﺟﻮر روزﮔﺎر‬

‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﺳﺎﻧﺘﺮ ﺑﻮد ﮐﺴﻴﺐ ﻣﻮﻳﯽ ﺑﺮ ﺗﻨﺶ‬

‫ﺗﺎ ﭼﻪ روﻳﺴﺖ ﺁن ﮐﻪ ﺣﻴﺮان ﻣﺎﻧﺪﻩام در وﺻﻒ او ﺻﺒﺤﯽ از ﻣﺸﺮق هﻤﯽﺗﺎﺑﺪ ﻳﮑﯽ از روزﻧﺶ‬ ‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ اﯼ ﻳﺎر اﮔﺮ ﺗﻔﺼﻴﻞ هﺸﻴﺎران ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮔﺮ در ﺁن ﺟﺎ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﻴﻨﯽ ﻗﻠﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﺶ‬

‫ﻻﻳﻖ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﺒﻮد اﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪ ﺗﻘﻮا و زهﺪ‬

‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺟﺎﻣﯽ ﺑﺪﻩ وﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ از ﺳﺮ ﺑﺮﮐﻨﺶ‬

‫رهﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ اﻳﺎم در ﮐﻨﺎر ﻣﻨﺶ‬ ‫رهﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ اﻳﺎم در ﮐﻨﺎر ﻣﻨﺶ‬

‫ﮐﻪ داد ﺧﻮد ﺑﺴﺘﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ از دهﻨﺶ‬

‫هﻤﺎن ﮐﻤﻨﺪ ﺑﮕﻴﺮم ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻠﻖ‬

‫ﺑﺪان هﻤﯽﮐﻨﺪ و درﮐﺸﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺶ‬

‫وﻟﻴﮏ دﺳﺖ ﻧﻴﺎرم زدن در ﺁن ﺳﺮ زﻟﻒ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺒﻠﻐﯽ دل ﺧﻠﻘﺴﺖ زﻳﺮ هﺮ ﺷﮑﻨﺶ‬

‫ﻏﻼم ﻗﺎﻣﺖ ﺁن ﻟﻌﺒﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﺪ او‬

‫ﺑﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﭼﻮ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺑﺪﻧﺶ‬

‫ز رﻧﮓ و ﺑﻮﯼ ﺗﻮ اﯼ ﺳﺮوﻗﺪ ﺳﻴﻢ اﻧﺪام‬

‫ﺑﺮﻓﺖ روﻧﻖ ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺑﺎغ و ﻧﺴﺘﺮﻧﺶ‬

‫ﻳﮑﯽ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻧﻈﺮ ﭘﺎﯼ در ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻧﻪ‬

‫ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻤﺎل ﮐﻨﯽ ارﻏﻮان و ﻳﺎﺳﻤﻨﺶ‬

‫ﺧﻮﺷﺎ ﺗﻔﺮج ﻧﻮروز ﺧﺎﺻﻪ در ﺷﻴﺮاز‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮﮐﻨﺪ دل ﻣﺮد ﻣﺴﺎﻓﺮ از وﻃﻨﺶ‬

‫ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺼﺮ ﭼﻤﻦ ﺷﺪ ﺟﻤﺎل ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻞ‬

‫ﺻﺒﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ درﺁورد ﺑﻮﯼ ﭘﻴﺮهﻨﺶ‬

‫ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮ از ﻏﻴﺮت ﺗﻮ ﺑﺮ ﮔﻠﺰار‬

‫ﺑﮕﺮﻳﺪ اﺑﺮ و ﺑﺨﻨﺪد ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﺮ ﭼﻤﻨﺶ‬

‫در اﻳﻦ روش ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ ﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮدﻩ ﺑﺮﮔﺬرﯼ‬

‫ﻋﺠﺐ ﻧﺒﺎﺷﺪ اﮔﺮ ﻧﻌﺮﻩ ﺁﻳﺪ از ﮐﻔﻨﺶ‬

‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻓﺘﻨﻪ در اﻳﺎم ﺷﺎﻩ ﺟﺰ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﻓﺘﻨﻪﺳﺖ و ﺧﻠﻖ ﺑﺮ ﺳﺨﻨﺶ‬

‫ﺧﻮﺷﺴﺖ درد ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﻴﺪ درﻣﺎﻧﺶ‬ ‫ﺧﻮﺷﺴﺖ درد ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﻴﺪ درﻣﺎﻧﺶ‬

‫دراز ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻴﺎﺑﺎن ﮐﻪ هﺴﺖ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ‬

‫ﻧﻪ ﺷﺮط ﻋﺸﻖ ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻤﺎن اﺑﺮوﯼ دوﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺟﺎن ﺳﭙﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﭘﻴﺶ ﺗﻴﺮﺑﺎراﻧﺶ‬

‫ﻋﺪﻳﻢ را ﮐﻪ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺿﺮورﺗﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ز ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺒﺎﻧﺶ‬

‫وﺻﺎل ﺟﺎن ﺟﻬﺎن ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺣﺮاﻣﺶ ﺑﺎد‬

‫ﮐﻪ اﻟﺘﻔﺎت ﺑﻮد ﺑﺮ ﺟﻬﺎن و ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺶ‬

‫ز ﮐﻌﺒﻪ روﯼ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺎاﻣﻴﺪﯼ ﺗﺎﻓﺖ‬

‫ﮐﻤﻴﻨﻪ ﺁن ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﺶ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﻗﺺ و ﻧﺎداﻧﻢ اﻳﻦ ﻗﺪر داﻧﻢ‬

‫ﮐﻪ ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮد ﺳﻨﺪاﻧﺶ‬

‫وﻟﻴﮏ ﺑﺎ هﻤﻪ ﻋﻴﺐ اﺣﺘﻤﺎل ﻳﺎر ﻋﺰﻳﺰ‬

‫ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻮن ﻧﮑﻨﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎل هﺠﺮاﻧﺶ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮔﺮ ﺁﻳﺪ از ﺗﻮ ﺑﻪ روﻳﻢ هﺰار ﺗﻴﺮ ﺟﻔﺎ‬

‫ﺟﻔﺎﺳﺖ ﮔﺮ ﻣﮋﻩ ﺑﺮ هﻢ زﻧﻢ ز ﭘﻴﮑﺎﻧﺶ‬

‫ﺣﺮﻳﻒ را ﮐﻪ ﻏﻢ ﺟﺎن ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫هﻨﻮز ﻻف دروﻏﺴﺖ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎﻧﺶ‬

‫ﺣﮑﻴﻢ را ﮐﻪ دل از دﺳﺖ رﻓﺖ و ﭘﺎﯼ از ﺟﺎﯼ‬

‫ﺳﺮ ﺻﻼح ﺗﻮﻗﻊ ﻣﺪار و ﺳﺎﻣﺎﻧﺶ‬

‫ﮔﻠﯽ ﭼﻮ روﯼ ﺗﻮ ﮔﺮ ﻣﻤﮑﻨﺴﺖ در ﺁﻓﺎق‬

‫ﻧﻪ ﻣﻤﮑﻨﺴﺖ ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ هﺰاردﺳﺘﺎﻧﺶ‬

‫زﻳﻨﻬﺎر از دهﺎن ﺧﻨﺪاﻧﺶ‬ ‫زﻳﻨﻬﺎر از دهﺎن ﺧﻨﺪاﻧﺶ‬

‫و ﺁﺗﺶ ﻟﻌﻞ و ﺁب دﻧﺪاﻧﺶ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺁن داﻳﻪ ﮐﺎﻳﻦ ﺻﻨﻢ ﭘﺮورد‬

‫ﺷﻬﺪ ﺑﻮدﺳﺖ ﺷﻴﺮ ﭘﺴﺘﺎﻧﺶ‬

‫ﺑﺎﻏﺒﺎن ﮔﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ اﻳﻦ رﻓﺘﺎر‬

‫ﺳﺮو ﺑﻴﺮون ﮐﻨﺪ ز ﺑﺴﺘﺎﻧﺶ‬

‫ور ﭼﻨﻴﻦ ﺣﻮر در ﺑﻬﺸﺖ ﺁﻳﺪ‬

‫هﻤﻪ ﺧﺎدم ﺷﻮﻧﺪ ﻏﻠﻤﺎﻧﺶ‬

‫ﭼﺎهﯽ اﻧﺪر رﻩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن‬

‫ﻧﻴﺴﺖ اﻻ ﭼﻪ زﻧﺨﺪاﻧﺶ‬

‫ﭼﻨﺪ ﺧﻮاهﯽ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻟﺐ ﭼﺎﻩ‬

‫ﻣﺘﻌﻄﺶ ﺑﺮ ﺁب ﺣﻴﻮاﻧﺶ‬

‫ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ روﯼ اﮔﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﮐﻨﺪ‬

‫ﺑﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎﮐﻨﺎن ﺣﻴﺮاﻧﺶ‬

‫ﺳﺎرﺑﺎﻧﺎ ﺟﻤﺎل ﮐﻌﺒﻪ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻤﺮدﻳﻢ در ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﺶ‬

‫ﺑﺲ ﮐﻪ در ﺧﺎﮎ ﻣﯽﻃﭙﻨﺪ ﭼﻮ ﮔﻮﯼ‬

‫از ﺧﻢ زﻟﻒ هﻤﭽﻮ ﭼﻮﮔﺎﻧﺶ‬

‫ﻻﺟﺮم ﻋﻘﻞ ﻣﻨﻬﺰم ﺷﺪ و ﺻﺒﺮ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻣﺮد ﻣﻴﺪاﻧﺶ‬

‫ﻣﺎ دﮔﺮ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺻﺒﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻴﻢ‬

‫ﮐﻪ هﻤﻴﻦ ﺑﻮد ﺣﺪ اﻣﮑﺎﻧﺶ‬

‫از ﻣﻼﻣﺖ ﭼﻪ ﻏﻢ ﺧﻮرد ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻣﺮدﻩ از ﻧﻴﺸﺘﺮ ﻣﺘﺮﺳﺎﻧﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ اﻟﺘﻔﺎت ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ اﻟﺘﻔﺎت ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺶ‬

‫ﮔﻮ ﻣﺰن ﻻف ﻣﻬﺮ ﺟﺎﻧﺎﻧﺶ‬

‫درد ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﻦ از ﻃﺒﻴﺐ ﻣﻨﺴﺖ‬

‫از ﮐﻪ ﺟﻮﻳﻢ دوا و درﻣﺎﻧﺶ‬

‫ﺁن ﮐﻪ ﺳﺮ در ﮐﻤﻨﺪ وﯼ دارد‬

‫ﻧﺘﻮان رﻓﺖ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ‬

‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﺣﻘﻴﺮ ﻓﻘﻴﺮ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ اﻣﺮ ﺳﻠﻄﺎﻧﺶ‬

‫ﻧﺎﮔﺰﻳﺮﺳﺖ ﻳﺎر ﻋﺎﺷﻖ را‬

‫ﮐﻪ ﻣﻼﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻳﺎراﻧﺶ‬

‫وان ﮐﻪ در ﺑﺤﺮ ﻗﻠﺰﻣﺴﺖ ﻏﺮﻳﻖ‬

‫ﭼﻪ ﺗﻔﺎوت ﮐﻨﺪ ز ﺑﺎراﻧﺶ‬

‫ﮔﻞ ﺑﻪ ﻏﺎﻳﺖ رﺳﻴﺪ ﺑﮕﺬارﻳﺪ‬

‫ﺗﺎ ﺑﻨﺎﻟﺪ هﺰاردﺳﺘﺎﻧﺶ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻋﻘﻞ را ﮔﺮ هﺰار ﺣﺠﺖ هﺴﺖ‬

‫ﻋﺸﻖ دﻋﻮﯼ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻄﻼﻧﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ را ﻧﻮﺑﺘﯽ زدﻧﺪ اﻳﻦ ﺗﻴﺮ‬

‫در ﺟﺮاﺣﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﭘﻴﮑﺎﻧﺶ‬

‫ﻧﺎﻟﻪاﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﻮ ﮔﺮﻳﻪ ﻃﻔﻞ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻨﺪ درد ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ‬

‫ﺳﺨﻦ ﻋﺸﻖ زﻳﻨﻬﺎر ﻣﮕﻮﯼ‬

‫ﻳﺎ ﭼﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻴﺎر ﺑﺮهﺎﻧﺶ‬

‫ﻧﺮود هﻮﺷﻤﻨﺪ در ﺁﺑﯽ‬

‫ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﻧﺨﺴﺖ ﭘﺎﻳﺎﻧﺶ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﮏ دﻣﺖ ﺑﯽ دوﺳﺖ‬

‫هﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ دهﻨﺪ ﻣﺴﺘﺎﻧﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ دارد ﭼﻪ ﻏﻢ از هﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﺶ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﻮداﯼ ﺗﻮ دارد ﭼﻪ ﻏﻢ از هﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﺶ ﻧﮕﺮان ﺗﻮ ﭼﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﺑﻴﻢ از دﮔﺮاﻧﺶ‬ ‫ﺁن ﭘﯽ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﮔﻴﺮد ﮐﻪ ﻧﮕﻴﺮد ﭘﯽ ﺧﻮﻳﺸﺶ‬

‫وان ﺳﺮ وﺻﻞ ﺗﻮ دارد ﮐﻪ ﻧﺪارد ﻏﻢ ﺟﺎﻧﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ از ﻳﺎر ﺗﺤﻤﻞ ﻧﮑﻨﺪ ﻳﺎر ﻣﮕﻮﻳﺶ‬

‫وان ﮐﻪ در ﻋﺸﻖ ﻣﻼﻣﺖ ﻧﮑﺸﺪ ﻣﺮد ﻣﺨﻮاﻧﺶ‬

‫ﭼﻮن دل از دﺳﺖ ﺑﻪ درﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﮐﺮﻩ ﺗﻮﺳﻦ‬

‫ﻧﺘﻮان ﺑﺎزﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ هﻤﻪ ﺷﻬﺮ ﻋﻨﺎﻧﺶ‬

‫ﺑﻪ ﺟﻔﺎﻳﯽ و ﻗﻔﺎﻳﯽ ﻧﺮود ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎدق‬

‫ﻣﮋﻩ ﺑﺮ هﻢ ﻧﺰﻧﺪ ﮔﺮ ﺑﺰﻧﯽ ﺗﻴﺮ و ﺳﻨﺎﻧﺶ‬

‫ﺧﻔﺘﻪ ﺧﺎﮎ ﻟﺤﺪ را ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﺎﮔﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﻳﯽ‬

‫ﻋﺠﺐ ار ﺑﺎزﻧﻴﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﺮدﻩ رواﻧﺶ‬

‫ﺷﺮم دارد ﭼﻤﻦ از ﻗﺎﻣﺖ زﻳﺒﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪت‬

‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﻧﺒﻮدﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮو رواﻧﺶ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ از ورﻃﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﺻﺒﻮرﯼ ﺑﻪ درﺁﻳﻢ‬

‫ﺑﺎز ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ و درﻳﺎ ﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪﺳﺖ ﮐﺮاﻧﺶ‬

‫ﻋﻬﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻪ ﻋﻬﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻐﻴﺮ ﺑﭙﺬﻳﺮد‬

‫ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﺰﻧﺪ ﺑﺎد ﺧﺰاﻧﺶ‬

‫ﭼﻪ ﮔﻨﻪ ﮐﺮدم و دﻳﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﺒﺮﻳﺪﯼ‬

‫ﺑﻨﺪﻩ ﺑﯽ ﺟﺮم و ﺧﻄﺎﻳﯽ ﻧﻪ ﺻﻮاﺑﺴﺖ ﻣﺮاﻧﺶ‬

‫ﻧﺮﺳﺪ ﻧﺎﻟﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﻨﺪ ﮐﺰ ﺳﺮ دردﻳﺴﺖ ﻓﻐﺎﻧﺶ‬

‫ﮔﺮ ﻓﻼﻃﻮن ﺑﻪ ﺣﮑﻴﻤﯽ ﻣﺮض ﻋﺸﻖ ﺑﭙﻮﺷﺪ‬

‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮاﻓﺘﺪ ز ﺳﺮ راز ﻧﻬﺎﻧﺶ‬

‫ﺧﻄﺎ ﮐﺮدﯼ ﺑﻪ ﻗﻮل دﺷﻤﻨﺎن ﮔﻮش‬ ‫ﺧﻄﺎ ﮐﺮدﯼ ﺑﻪ ﻗﻮل دﺷﻤﻨﺎن ﮔﻮش‬

‫ﮐﻪ ﻋﻬﺪ دوﺳﺘﺎن ﮐﺮدﯼ ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺁن روﯼ ﺷﻬﺮﺁراﯼ ﺑﻨﻤﺎﯼ‬

‫دﮔﺮﺑﺎرش ﮐﻪ ﺑﻨﻤﻮدﯼ ﻓﺮاﭘﻮش‬

‫دل ﺳﻨﮕﻴﻨﺖ ﺁﮔﺎهﯽ ﻧﺪارد‬

‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻮن دﻳﮓ روﻳﻴﻦ ﻣﯽزﻧﻢ ﺟﻮش‬

‫ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻢ ﺧﻼص از دﺳﺖ ﻓﮑﺮت‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﺴﺖ و ﻣﺪهﻮش‬

‫ﺑﻪ ﻇﺎهﺮ ﭘﻨﺪ ﻣﺮدم ﻣﯽﻧﻴﻮﺷﻢ‬

‫ﻧﻬﺎﻧﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻴﻮش‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺳﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺎﻧﻢ ز دﺳﺘﺶ‬

‫ﻣﮕﺮ ﻣﻄﺮب ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﻮﻟﺶ ﮐﻨﻢ ﮔﻮش‬

‫ﻣﺮا ﺟﺎﻣﯽ ﺑﺪﻩ وﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺴﺘﺎن‬

‫ﻣﺮا ﻧﻘﻠﯽ ﺑﻨﻪ وﻳﻦ ﺧﺮﻗﻪ ﺑﻔﺮوش‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺮون ﺁﻳﯽ ﺧﺮاﻣﺎن‬

‫ﺗﻮ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﯼ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ از هﻮش‬

‫ﺗﻮ در ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﯽ ز ﺧﻮﺑﯽ‬

‫ﻣﺮا هﺮﮔﺰ ﮐﺠﺎ ﮔﻨﺠﯽ در ﺁﻏﻮش‬

‫ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪم‬

‫ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮن دهﻞ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻣﺨﺮوش‬

‫وﻟﻴﮑﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭼﻮﮔﺎن ﻣﯽزﻧﻨﺪش‬

‫دهﻞ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺧﺎﻣﻮش‬

‫ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺁن ﻗﺎﻣﺖ در ﺁﻏﻮش‬ ‫ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺁن ﻗﺎﻣﺖ در ﺁﻏﻮش‬

‫ﺷﺮاب ﺳﻠﺴﺒﻴﻞ از ﭼﺸﻤﻪ ﻧﻮش‬

‫ﻏﻼم ﮐﻴﺴﺖ ﺁن ﻟﻌﺒﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را‬

‫ﻏﻼم ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺮد و ﺣﻠﻘﻪ در ﮔﻮش‬

‫ﭘﺮﯼ ﭘﻴﮑﺮ ﺑﺘﯽ ﮐﺰ ﺳﺤﺮ ﭼﺸﻤﺶ‬

‫ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺧﻮاب در ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻦ دوش‬

‫ﻧﻪ هﺮ وﻗﺘﻢ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺧﻮد هﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﮔﺮدد ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﺣﻼﻟﺶ ﺑﺎد اﮔﺮ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺮﻳﺰد‬

‫ﮐﻪ ﺳﺮ در ﭘﺎﯼ او ﺧﻮﺷﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ دوش‬

‫ﻧﺼﻴﺤﺘﮕﻮﯼ ﻣﺎ ﻋﻘﻠﯽ ﻧﺪارد‬

‫ﺑﺮ او ﮔﻮ در ﺻﻼح ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮐﻮش‬

‫دهﻞ زﻳﺮ ﮔﻠﻴﻢ از ﺧﻠﻖ ﭘﻨﻬﺎن‬

‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﺮد و ﺁﺗﺶ زﻳﺮ ﺳﺮﭘﻮش‬

‫ﺑﻴﺎ اﯼ دوﺳﺖ ور دﺷﻤﻦ ﺑﺒﻴﻨﺪ‬

‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﮔﻮ ﻣﯽﺑﻴﻦ و ﻣﯽﺟﻮش‬

‫ﺗﻮ از ﻣﺎ ﻓﺎرغ و ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ هﻤﺮاﻩ‬

‫ز ﻣﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺗﻮ ﺧﺎﻣﻮش‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﺣﺴﻦ ﺧﻮﻳﺶ از دﻳﮕﺮﯼ ﭘﺮس‬

‫ﮐﻪ ﺳﻌﺪﯼ در ﺗﻮ ﺣﻴﺮاﻧﺴﺖ و ﻣﺪهﻮش‬

‫ﻳﮑﯽ را دﺳﺖ ﺣﺴﺮت ﺑﺮ ﺑﻨﺎﮔﻮش‬ ‫ﻳﮑﯽ را دﺳﺖ ﺣﺴﺮت ﺑﺮ ﺑﻨﺎﮔﻮش‬

‫ﻳﮑﯽ ﺑﺎ ﺁن ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ در ﺁﻏﻮش‬

‫ﻧﺪاﻧﺪ دوش ﺑﺮ دوش ﺣﺮﻳﻔﺎن‬

‫ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﭼﻮن ﺧﻔﺖ از ﻏﻤﺶ دوش‬

‫ﻧﮑﻮﮔﻮﻳﺎن ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪم‬

‫ز ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻮش‬

‫ز ﺑﺎﻧﮓ رود و ﺁواﯼ ﺳﺮودم‬

‫دﮔﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻧﻴﺴﺖ در ﮔﻮش‬

‫ﻣﺮا ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﺸﻢ از وﯼ ﺑﭙﻮﺷﺎن‬

‫ورا ﮔﻮ ﺑﺮﻗﻌﯽ ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭘﻮش‬

‫ﻧﺸﺎﻧﯽ زان ﭘﺮﯼ ﺗﺎ در ﺧﻴﺎﻟﺴﺖ‬

‫ﻧﻴﺎﻳﺪ هﺮﮔﺰ اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﺎ هﻮش‬

‫ﻧﻤﯽﺷﺎﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﺸﻤﻪ ﭼﺸﻢ‬

‫ﮐﻪ درﻳﺎﯼ درون ﻣﯽﺁورد ﺟﻮش‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٦٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ از دﺳﺖ ﻣﺤﺒﻮب‬

‫ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﻢ اﮔﺮ زهﺮﺳﺖ اﮔﺮ ﻧﻮش‬

‫ﻣﺮا در ﺧﺎﮎ راﻩ دوﺳﺖ ﺑﮕﺬار‬

‫ﺑﺮ او ﮔﻮ دﺷﻤﻦ اﻧﺪر ﺧﻮن ﻣﻦ ﮐﻮش‬

‫ﻧﻪ ﻳﺎرﯼ ﺳﺴﺖ ﭘﻴﻤﺎﻧﺴﺖ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ در ﺳﺨﺘﯽ ﮐﻨﺪ ﻳﺎرﯼ ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫رﻓﺘﯽ و ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫رﻓﺘﯽ و ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﻣﯽﺁﻳﯽ و ﻣﯽروم ﻣﻦ از هﻮش‬

‫ﺳﺤﺮﺳﺖ ﮐﻤﺎن اﺑﺮواﻧﺖ‬

‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻨﺎﮔﻮش‬

‫ﭘﺎﻳﺖ ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﺑﺒﻮﺳﻢ‬

‫ﭼﻮن دﺳﺖ ﻧﻤﯽرﺳﺪ ﺑﻪ ﺁﻏﻮش‬

‫ﺟﻮر از ﻗﺒﻠﺖ ﻣﻘﺎم ﻋﺪﻟﺴﺖ‬

‫ﻧﻴﺶ ﺳﺨﻨﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻮش‬

‫ﺑﯽﮐﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺑﻬﺎران‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ ﻣﺨﺮوش‬

‫دوش ﺁن ﻏﻢ دل ﮐﻪ ﻣﯽﻧﻬﻔﺘﻢ‬

‫ﺑﺎد ﺳﺤﺮش ﺑﺒﺮد ﺳﺮﭘﻮش‬

‫ﺁن ﺳﻴﻞ ﮐﻪ دوش ﺗﺎ ﮐﻤﺮ ﺑﻮد‬

‫اﻣﺸﺐ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﺧﻮاهﺪ از دوش‬

‫ﺷﻬﺮﯼ ﻣﺘﺤﺪﺛﺎن ﺣﺴﻨﺖ‬

‫اﻻ ﻣﺘﺤﻴﺮان ﺧﺎﻣﻮش‬

‫ﺑﻨﺸﻴﻦ ﮐﻪ هﺰار ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫از ﺣﻠﻘﻪ ﻋﺎرﻓﺎن ﻣﺪهﻮش‬

‫ﺁﺗﺶ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ دﻳﮓ ﻓﺮوﻧﺸﻴﻨﺪ از ﺟﻮش‬

‫ﺑﻠﺒﻞ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﺎهﺪ اﻓﺘﺎد‬

‫ﻳﺎران ﭼﻤﻦ ﮐﻨﺪ ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫اﯼ ﺧﻮاﺟﻪ ﺑﺮو ﺑﻪ هﺮ ﭼﻪ دارﯼ‬

‫ﻳﺎرﯼ ﺑﺨﺮ و ﺑﻪ هﻴﭻ ﻣﻔﺮوش‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ دهﺪ ﮐﺴﯽ ز ﻋﺸﻘﺖ‬

‫از ﻣﻦ ﺑﻨﻴﻮش و ﭘﻨﺪ ﻣﻨﻴﻮش‬

‫ﺳﻌﺪﯼ هﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﭘﻨﺪ ﻣﺮدم‬

‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ و ﺧﻮد ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮔﻮش‬

‫ﮔﺮ ﻳﮑﯽ از ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺁرد ﺧﺮوش‬ ‫ﮔﺮ ﻳﮑﯽ از ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺁرد ﺧﺮوش‬

‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﺗﺶ ﻧﻪ ﻏﺮﻳﺒﺴﺖ ﺟﻮش‬

‫ﭘﻴﺮهﻨﯽ ﮔﺮ ﺑﺪرد ز اﺷﺘﻴﺎق‬

‫داﻣﻦ ﻋﻔﻮش ﺑﻪ ﮔﻨﻪ ﺑﺮﺑﭙﻮش‬

‫ﺑﻮﯼ ﮔﻞ ﺁورد ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺎ‬

‫ﺑﻠﺒﻞ ﺑﯽدل ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﺧﻤﻮش‬

‫ﻣﻄﺮب اﮔﺮ ﭘﺮدﻩ از اﻳﻦ رهﺰﻧﺪ‬

‫ﺑﺎزﻧﻴﺎﻳﻨﺪ ﺣﺮﻳﻔﺎن ﺑﻪ هﻮش‬

‫ﺳﺎﻗﯽ اﮔﺮ ﺑﺎدﻩ از اﻳﻦ ﺧﻢ دهﺪ‬

‫ﺧﺮﻗﻪ ﺻﻮﻓﯽ ﺑﺒﺮد ﻣﯽ ﻓﺮوش‬

‫زهﺮ ﺑﻴﺎور ﮐﻪ ز اﺟﺰاﯼ ﻣﻦ‬

‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺑﻪ ارادت ﮐﻪ ﻧﻮش‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٧٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫از ﺗﻮ ﻧﭙﺮﺳﻨﺪ درازاﯼ ﺷﺐ‬

‫ﺁن ﮐﺲ داﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺨﻔﺘﻪﺳﺖ دوش‬

‫ﺣﻴﻒ ﺑﻮد ﻣﺮدن ﺑﯽ ﻋﺎﺷﻘﯽ‬

‫ﺗﺎ ﻧﻔﺴﯽ دارﯼ و ﻧﻔﺴﯽ ﺑﮑﻮش‬

‫ﺳﺮ ﮐﻪ ﻧﻪ در راﻩ ﻋﺰﻳﺰان رود‬

‫ﺑﺎر ﮔﺮاﻧﺴﺖ ﮐﺸﻴﺪن ﺑﻪ دوش‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﺧﺎﮎ ﺷﻮد هﻤﭽﻨﺎن‬

‫ﻧﺎﻟﻪ زارﻳﺪﻧﺶ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻮش‬

‫هﺮ ﮐﻪ دﻟﯽ دارد از اﻧﻔﺎس او‬

‫ﻣﯽﺷﻨﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺧﺮوش‬

‫دﻟﯽ ﮐﻪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺐ ﺷﺪﺳﺖ از اﻳﻦ دروﻳﺶ‬ ‫دﻟﯽ ﮐﻪ دﻳﺪ ﮐﻪ ﻏﺎﻳﺐ ﺷﺪﺳﺖ از اﻳﻦ دروﻳﺶ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺳﺮ ﻣﺴﺘﯽ و ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁن ﮐﻪ ﻓﺘﺎدﺳﺖ اﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﺣﻼل ﻧﺪارد ﻣﻈﺎﻟﻢ دروﻳﺶ‬

‫دل ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﺮوت ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎزدهﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎز ﻣﯽدهﺪ اﻳﻦ دردﻣﻨﺪ را دل رﻳﺶ‬

‫ﻣﻪ دوهﻔﺘﻪ اﺳﻴﺮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻨﺪ ﻧﻬﺎد‬

‫دو هﻔﺘﻪ رﻓﺖ ﮐﻪ از وﯼ ﺧﺒﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺑﻴﺶ‬

‫رﻣﻴﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﻧﻪ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﺒﺮ دارد‬

‫ﻧﻪ از ﻣﻼﻣﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ و ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺑﻪ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ دﺷﻤﻦ ﮐﺴﯽ ﺳﺰاوارﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻧﺸﻨﻮد ﺳﺨﻦ دوﺳﺘﺎن ﻧﻴﮏ اﻧﺪﻳﺶ‬

‫ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ و ﺁﺳﺎﻧﻴﺶ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ‬

‫ﮐﻪ در ﻃﺒﻴﻌﺖ زﻧﺒﻮر ﻧﻮش ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻴﺶ‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﺎر ﺟﻔﺎﮐﺎر دل ﻣﻨﻪ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻧﻤﯽدهﻴﻢ و ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ هﻤﯽﺑﺮﻧﺪ از ﭘﻴﺶ‬

‫ﮔﺮدن اﻓﺮاﺷﺘﻪام ﺑﺮ ﻓﻠﮏ از ﻃﺎﻟﻊ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﮔﺮدن اﻓﺮاﺷﺘﻪام ﺑﺮ ﻓﻠﮏ از ﻃﺎﻟﻊ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ رﻩ ﺻﺤﺮا در ﭘﻴﺶ‬

‫ﻋﻤﺮهﺎ ﺑﻮدﻩام اﻧﺪر ﻃﻠﺒﺖ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﺎن‬

‫ﺳﺎلهﺎ ﮔﺸﺘﻪام از دﺳﺖ ﺗﻮ دﺳﺘﺎن اﻧﺪﻳﺶ‬

‫ﭘﺎﻳﻢ اﻣﺮوز ﻓﺮورﻓﺖ ﺑﻪ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﮐﺎم‬

‫ﮐﺎﻣﻢ اﻣﺮوز ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﺮاد دل ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﭼﻮن ﻣﻴﺴﺮ ﺷﺪﯼ اﯼ در ز درﻳﺎ ﺑﺮﺗﺮ‬

‫ﭼﻮن ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﺪﯼ اﯼ ﻟﻘﻤﻪ از ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻴﺶ‬

‫اﻓﺴﺮ ﺧﺎﻗﺎن وان ﮔﺎﻩ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ ﺁﻟﻮد‬

‫ﺧﻴﻤﻪ ﺳﻠﻄﺎن وان ﮔﺎﻩ ﻓﻀﺎﯼ دروﻳﺶ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ار ﻧﻮش وﺻﺎل ﺗﻮ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﭼﻪ ﻋﺠﺐ‬

‫ﺳﺎلهﺎ ﺧﻮردﻩ ز زﻧﺒﻮر ﺳﺨﻦهﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﻴﺶ‬

‫هﺮ ﮐﺴﯽ را هﻮﺳﯽ در ﺳﺮ و ﮐﺎرﯼ در ﭘﻴﺶ‬ ‫هﺮ ﮐﺴﯽ را هﻮﺳﯽ در ﺳﺮ و ﮐﺎرﯼ در ﭘﻴﺶ‬

‫ﻣﻦ ﺑﯽﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﺎر هﻮاﯼ دل ﺧﻮﻳﺶ‬

‫هﺮﮔﺰ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﮑﺮدم ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ‬

‫ﭼﻮن ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁﻣﺪﯼ اﯼ ﻟﻘﻤﻪ از ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻴﺶ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٧١‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﻳﻦ ﺗﻮﻳﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ و ﻏﻮﻏﺎﯼ رﻗﻴﺒﺎن از ﭘﺲ‬

‫وﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ رﻩ ﺻﺤﺮا در ﭘﻴﺶ‬

‫هﻤﭽﻨﺎن داغ ﺟﺪاﻳﯽ ﺟﮕﺮم ﻣﯽﺳﻮزد‬

‫ﻣﮕﺮم دﺳﺖ ﭼﻮ ﻣﺮهﻢ ﺑﻨﻬﯽ ﺑﺮ دل رﻳﺶ‬

‫ﺑﺎور از ﺑﺨﺖ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻬﻤﺎن ﻣﻨﯽ‬

‫ﺧﻴﻤﻪ ﭘﺎدﺷﻪ ﺁن ﮔﺎﻩ ﻓﻀﺎﯼ دروﻳﺶ‬

‫زﺧﻢ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻏﻤﺖ را ﻧﻨﻬﻢ ﻣﺮهﻢ ﮐﺲ‬

‫ﻃﺸﺖ زرﻳﻨﻢ و ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﮕﻴﺮم ﺑﻪ ﺳﺮﻳﺶ‬

‫ﻋﺎﺷﻘﺎن را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزﺁﯼ از ﻣﻬﺮ‬

‫ﮐﺎﻓﺮان را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮد از ﮐﻴﺶ‬

‫ﻣﻨﻢ اﻣﺮوز و ﺗﻮ و ﻣﻄﺮب و ﺳﺎﻗﯽ و ﺣﺴﻮد‬

‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮔﻮ ﺑﻪ در ﺣﺠﺮﻩ ﺑﻴﺎوﻳﺰ ﭼﻮ ﺧﻴﺶ‬

‫ﻣﻦ ﺧﻮد از ﮐﻴﺪ ﻋﺪو ﺑﺎﮎ ﻧﺪارم ﻟﻴﮑﻦ‬

‫ﮐﮋدم از ﺧﺒﺚ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺰﻧﺪ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﻧﻴﺶ‬

‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁرام دل ﺧﻮﻳﺶ رﺳﻴﺪﯼ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮر و ﻏﻢ ﻣﺨﻮر از ﺷﻨﻌﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ و ﺧﻮﻳﺶ‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻪ هﻮا دل ﻣﻨﻪ و ﻣﻬﺮ ﻣﺒﻨﺪ‬

‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻨﻢ ﺗﻮ ﺑﺮو ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺧﻮﻳﺶ اﻧﺪﻳﺶ‬

‫ﮔﺮم ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ ور ﺑﺮاﻧﯽ از ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﮔﺮم ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ ور ﺑﺮاﻧﯽ از ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻧﮕﺮدم از ﺗﻮ و ﮔﺮ ﺧﻮد ﻓﺪا ﮐﻨﻢ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺗﻮ داﻧﯽ ار ﺑﻨﻮازﯼ و ﮔﺮ ﺑﻴﻨﺪازﯼ‬

‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ در دﻟﺖ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ راﯼ اﻧﻮر ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺎ ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻨﺘﺴﺖ و ﺛﻮاب‬

‫ﻏﻼم ﺧﻮﻳﺶ هﻤﯽﭘﺮورﯼ و ﭼﺎﮐﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫اﮔﺮ ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻧﮕﺬارﯼ‬

‫ﺧﻴﺎل روﯼ ﺗﻮ ﻧﮕﺬاردم از ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻣﺮا ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ راﺿﻴﻢ ﮐﻪ ﻗﻔﺎ ﺑﻴﻨﻢ از ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﺻﺒﺮ ﻣﻦ از روﯼ ﺗﻮ هﻤﺎن ﻣﺜﻠﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﻃﻔﻞ ﺑﻪ ﺷﻴﺮ از ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر ﺧﻮﻳﺶ‬

‫رواﺳﺖ ﮔﺮ هﻤﻪ ﺧﻠﻖ از ﻧﻈﺮ ﺑﻴﻨﺪازﯼ‬

‫ﮐﻪ هﻴﭻ ﺧﻠﻖ ﻧﺒﻴﻨﯽ ﺑﻪ ﺣﺴﻦ و ﻣﻨﻈﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺑﻪ ﻋﺸﻖ روﯼ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﺎن ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﻢ‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﺮم دراﻓﺘﺎدم از ﻣﺤﻘﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺳﻌﺪﯼ درﺁورﯼ هﻴﻬﺎت‬

‫زهﯽ ﺧﻴﺎل ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺮدﻩام ﻣﺼﻮر ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻳﺪ از اﻳﻦ ﺷﻮق ﻏﺎﻟﺒﻢ داﻧﯽ‬

‫هﻤﺎن ﭼﻪ ﻣﻮرﭼﻪ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ از ﭘﺮ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻳﺎر ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﮕﻴﺮد هﺮ ﮐﻪ دارد ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﻳﺎر ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﮕﻴﺮد هﺮ ﮐﻪ دارد ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬

‫اﯼ ﮐﻪ دﺳﺘﯽ ﭼﺮب دارﯼ ﭘﻴﺸﺘﺮ دﻳﻮار ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺧﺪﻣﺘﺖ را هﺮ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﯽ ﮐﻤﺮ ﺑﻨﺪد ﺑﻪ ﻃﻮع‬

‫ﻟﻴﮑﻦ ﺁن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻣﻦ هﻢ اول روز ﮔﻔﺘﻢ ﺟﺎن ﻓﺪاﯼ روز ﺗﻮ‬

‫ﺷﺮط ﻣﺮدﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﮔﺮدﻳﺪن از ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬

‫درد ﻋﺸﻖ از هﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ ﺟﻮاﺑﻢ ﻣﯽدهﺪ‬

‫از ﮐﻪ ﻣﯽﭘﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮد ﻋﺎﺟﺰم در ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٧٢‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺻﺒﺮ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮدﻧﺖ ﺑﺮ داغ ﻋﺸﻖ‬

‫اﯼ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ دارﯼ ﻧﻪ در ﻣﻘﺪار ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻳﺎ ﭼﻮ دﻳﺪارم ﻧﻤﻮدﯼ دل ﻧﺒﺎﻳﺴﺘﯽ ﺷﮑﺴﺖ‬

‫ﻳﺎ ﻧﺒﺎﻳﺴﺘﯽ ﻧﻤﻮد اول ﻣﺮا دﻳﺪار ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺣﺪ زﻳﺒﺎﻳﯽ ﻧﺪارﻧﺪ اﻳﻦ ﺧﺪاوﻧﺪان ﺣﺴﻦ‬

‫اﯼ درﻳﻐﺎ ﮔﺮ ﺑﺨﻮردﻧﺪﯼ ﻏﻢ ﻏﻤﺨﻮار ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﻋﻘﻞ را ﭘﻨﺪاﺷﺘﻢ در ﻋﺸﻖ ﺗﺪﺑﻴﺮﯼ ﺑﻮد‬

‫ﻣﻦ ﻧﺨﻮاهﻢ ﮐﺮد دﻳﮕﺮ ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﭘﻨﺪار ﺧﻮﻳﺶ‬

‫هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ در ﺣﻖ ﻣﺎ هﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮔﻮ ﺑﮕﻮﯼ ﻣﺎ ﻧﻤﯽدارﻳﻢ دﺳﺖ از داﻣﻦ دﻟﺪار ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫روز رﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﮐﺎن ﺟﺎ ﮐﺲ ﻧﭙﺮدازد ﺑﻪ ﮐﺲ‬

‫ﻣﻦ ﻧﭙﺮدازم ﺑﻪ هﻴﭻ از ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﯼ ﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ در ﮐﻮﯼ ﻋﺸﻖ از ﭘﺎرﺳﺎﻳﯽ دم ﻣﺰن‬

‫هﺮ ﻣﺘﺎﻋﯽ را ﺧﺮﻳﺪارﻳﺴﺖ در ﺑﺎزار ﺧﻮﻳﺶ‬

‫ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺪﻳﺪم ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺮغ دﻟﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺪﻳﺪم ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺮغ دﻟﻢ‬

‫ﻧﺨﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﮔﻞ روﻳﺖ ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺎغ‬

‫ﺗﻮ را ﻓﺮاﻏﺖ ﻣﺎ ﮔﺮ ﺑﻮد و ﮔﺮ ﻧﺒﻮد‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ روﯼ ﺗﻮ از هﺮ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻤﺴﺖ ﻓﺮاغ‬

‫ز درد ﻋﺸﻖ ﺗﻮ اﻣﻴﺪ رﺳﺘﮕﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ داغ‬

‫ﺗﻮ را ﮐﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﻧﻮاﯼ ﻋﺸﻖ زﻧﻨﺪ‬

‫ﭼﻪ اﻟﺘﻔﺎت ﺑﻮد ﺑﺮ اداﯼ ﻣﻨﮑﺮ زاغ‬

‫دﻟﻴﻞ روﯼ ﺗﻮ هﻢ روﯼ ﺗﻮﺳﺖ ﺳﻌﺪﯼ را‬

‫ﭼﺮاغ را ﻧﺘﻮان دﻳﺪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﻮر ﭼﺮاغ‬

‫ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺪﻩ ﺁن ﺷﺮاب ﮔﻠﺮﻧﮓ‬ ‫ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺪﻩ ﺁن ﺷﺮاب ﮔﻠﺮﻧﮓ‬

‫ﻣﻄﺮب ﺑﺰن ﺁن ﻧﻮاﯼ ﺑﺮ ﭼﻨﮓ‬

‫ﮐﺰ زهﺪ ﻧﺪﻳﺪﻩام ﻓﺘﻮﺣﯽ‬

‫ﺗﺎ ﮐﯽ زﻧﻢ ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺧﻮن ﺷﺪ دل ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﮐﺎﻣﯽ‬

‫اﻻ ﮐﻪ ﺑﺮﻓﺖ ﻧﺎم ﺑﺎ ﻧﻨﮓ‬

‫ﻋﺸﻖ ﺁﻣﺪ و ﻋﻘﻞ هﻤﭽﻮ ﺑﺎدﯼ‬

‫رﻓﺖ از ﺑﺮ ﻣﻦ هﺰار ﻓﺮﺳﻨﮓ‬

‫اﯼ زاهﺪ ﺧﺮﻗﻪ ﭘﻮش ﺗﺎ ﮐﯽ‬

‫ﺑﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﺴﺘﻪ دل ﮐﻨﯽ ﺟﻨﮓ‬

‫ﮔﺮد دو ﺟﻬﺎن ﺑﮕﺸﺘﻪ ﻋﺎﺷﻖ‬

‫زاهﺪ ﺑﻨﮕﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ دﻟﺘﻨﮓ‬

‫ﻣﻦ ﺧﺮﻗﻪ ﻓﮑﻨﺪﻩام ز ﻋﺸﻘﺖ‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺻﻞ ﺗﻮ زﻧﻢ ﭼﻨﮓ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ هﻤﻪ روز ﻋﺸﻖ ﻣﯽﺑﺎز‬

‫ﺗﺎ در دو ﺟﻬﺎن ﺷﻮﯼ ﺑﻪ ﻳﮏ رﻧﮓ‬

‫ﮔﺮم ﺑﺎزﺁﻣﺪﯼ ﻣﺤﺒﻮب ﺳﻴﻢ اﻧﺪام ﺳﻨﮕﻴﻦ دل‬ ‫ﮔﺮم ﺑﺎزﺁﻣﺪﯼ ﻣﺤﺒﻮب ﺳﻴﻢ اﻧﺪام ﺳﻨﮕﻴﻦ دل‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﮔﻞ از ﺧﺎرم ﺑﺮﺁوردﯼ و ﺧﺎر از ﭘﺎ و ﭘﺎ از ﮔﻞ‬ ‫‪١٧٣‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫اﻳﺎ ﺑﺎد ﺳﺤﺮﮔﺎهﯽ ﮔﺮ اﻳﻦ ﺷﺐ روز ﻣﯽﺧﻮاهﯽ‬

‫از ﺁن ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺧﺮﮔﺎهﯽ ﺑﺮاﻓﮑﻦ داﻣﻦ ﻣﺤﻤﻞ‬

‫ﮔﺮ او ﺳﺮﭘﻨﺠﻪ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯽﮐﺸﻢ ﺷﺎﻳﺪ‬

‫هﺰارش ﺻﻴﺪ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺴﺘﻌﺠﻞ‬

‫ﮔﺮوهﯽ هﻤﻨﺸﻴﻦ ﻣﻦ ﺧﻼف ﻋﻘﻞ و دﻳﻦ ﻣﻦ‬

‫ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻣﻦ ﮐﻪ دﺳﺖ از داﻣﻨﺶ ﺑﮕﺴﻞ‬

‫ﻣﻼﻣﺘﮕﻮﯼ ﻋﺎﺷﻖ را ﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﺮدم داﻧﺎ‬

‫ﮐﻪ ﺣﺎل ﻏﺮﻗﻪ در درﻳﺎ ﻧﺪاﻧﺪ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﮔﺮ ﺑﻴﺎﻻﻳﺪ دو دﺳﺖ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﻧﻪ ﻗﺘﻠﻢ ﺧﻮش هﻤﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻗﺎﺗﻞ‬

‫اﮔﺮ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﻮد داﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﻨﻮن ﺻﺒﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ‬

‫ﺷﺘﺮ ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺨﻮاﺑﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﻴﻠﯽ را ﺑﻮد ﻣﻨﺰل‬

‫ز ﻋﻘﻞ اﻧﺪﻳﺸﻪهﺎ زاﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم را ﺑﻔﺮﺳﺎﻳﺪ‬

‫ﮔﺮت ﺁﺳﻮدﮔﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮو ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮ اﯼ ﻋﺎﻗﻞ‬

‫ﻣﺮا ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﻣﯽﭘﻮﻳﺪ ﻃﺮﻳﻖ وﺻﻞ ﻣﯽﺟﻮﻳﺪ‬

‫ﺑﻬﻞ ﺗﺎ ﻋﻘﻞ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ زهﯽ ﺳﻮداﯼ ﺑﯽﺣﺎﺻﻞ‬

‫ﻋﺠﺎﻳﺐ ﻧﻘﺶهﺎ ﺑﻴﻨﯽ ﺧﻼف روﻣﯽ و ﭼﻴﻨﯽ‬

‫اﮔﺮ ﺑﺎ دوﺳﺖ ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ ز دﻧﻴﺎ و ﺁﺧﺮت ﻏﺎﻓﻞ‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺨﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻴﺎراﻳﺪ‬

‫ﮐﻪ هﺮچ از ﺟﺎن ﺑﺮون ﺁﻳﺪ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻻﺟﺮم ﺑﺮ دل‬

‫ﻣﺮا رﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺁرم هﺰار ﻧﺎﻟﻪ ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ‬ ‫ﻣﺮا رﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺁرم هﺰار ﻧﺎﻟﻪ ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ‬

‫ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻧﺪارم ز دوﺳﺘﺎن ورﻗﯽ ﮔﻞ‬

‫ﺧﺒﺮ ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﮐﻪ ﻋﻬﺪ ﻣﯽﺷﮑﻨﺪ ﮔﻞ‬

‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ اﮔﺮ ﺑﺘﻮاﻧﯽ ﺑﺒﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﺤﻮل‬

‫اﻣﺎ اﺧﺎﻟﺺ ودﯼ اﻟﻢ اراﻋﮏ ﺟﻬﺪﯼ‬

‫ﻓﮑﻴﻒ ﺗﻨﻘﺾ ﻋﻬﺪﯼ و ﻓﻴﻢ ﺗﻬﺠﺮﻧﯽ ﻗﻞ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺎﻟﮏ رﻗﯽ و ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺣﻘﯽ‬

‫هﻤﺖ ﺣﻼل ﻧﺒﺎﺷﺪ ز ﺧﻮن ﺑﻨﺪﻩ ﺗﻐﺎﻓﻞ‬

‫ﻣﻦ اﻟﻤﺒﻠﻎ ﻋﻨﯽ اﻟﯽ ﻣﻌﺬب ﻗﻠﺒﯽ‬

‫اذا ﺟﺮﺣﺖ ﻓﺎدﯼ ﺑﺴﻴﻒ ﻟﺤﻈﮏ ﻓﺎﻗﺘﻞ‬

‫ﺗﻮ ﺁن ﮐﻤﻨﺪ ﻧﺪارﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻼص ﺑﻴﺎﺑﻢ‬

‫اﺳﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪم و درﻣﺎن ﺗﺤﻤﻠﺴﺖ و ﺗﺬﻟﻞ‬

‫ﻻ وﺿﺤﻦ ﺑﺴﺮﯼ و ﻟﻮ ﺗﻬﺘﮏ ﺳﺘﺮﯼ‬

‫اذا ﻻ ﺣﺒﻪ ﺗﺮﺿﯽ دع اﻟﻠﻮاﺋﻢ ﺗﻌﺬل‬

‫وﻓﺎ و ﻋﻬﺪ ﻣﻮدت ﻣﻴﺎن اهﻞ ارادت‬

‫ﻧﻪ ﭼﻮن ﺑﻘﺎﯼ ﺷﮑﻮﻓﺴﺖ و ﻋﺸﻘﺒﺎزﯼ ﺑﻠﺒﻞ‬

‫ﺗﻤﻴﻞ ﺑﻴﻦ ﻳﺪﻳﻨﺎ و ﻻ ﺗﻤﻴﻞ اﻟﻴﻨﺎ‬

‫ﻟﻘﺪ ﺷﺪدت ﻋﻠﻴﻨﺎ اﻻم ﺗﻌﻘﺪ ﻓﺎﺣﻠﻞ‬

‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ارادت ﺑﻪ روﯼ و ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫دﻟﻴﻞ ﺻﺪق ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻻﻟﻪ و ﺳﻨﺒﻞ‬

‫ﻓﺘﺎت ﺷﻌﺮﮎ ﻣﺴﮏ ان اﺗﺨﺬت ﻋﺒﻴﺮا‬

‫و ﺣﺸﻮ ﺛﻮﺑﮏ ورد و ﻃﻴﺐ ﻓﻴﮏ ﻗﺮﻧﻔﻞ‬

‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﺗﺄﻣﻞ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﯽ‬

‫ﮐﻪ هﻴﭻ ﺑﺎر ﻧﺪﻳﺪت ﮐﻪ ﺳﻴﺮ ﺷﺪ ز ﺗﺄﻣﻞ‬

‫ﺟﺰاﯼ ﺁن ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ ﺷﮑﺮ روز وﺻﺎل‬ ‫ﺟﺰاﯼ ﺁن ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ ﺷﮑﺮ روز وﺻﺎل‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﺷﺐ ﻓﺮاق ﻧﺨﻔﺘﻴﻢ ﻻﺟﺮم ز ﺧﻴﺎل‬ ‫‪١٧٤‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺑﺪار ﻳﮏ ﻧﻔﺲ اﯼ ﻗﺎﻳﺪ اﻳﻦ زﻣﺎم ﺟﻤﺎل‬

‫ﮐﻪ دﻳﺪﻩ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﯽﮔﺮدد از ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺟﻤﺎل‬

‫دﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻓﺮاﻣﻮش ﻋﻬﺪ ﺳﻨﮕﻴﻦ دل‬

‫ﭘﻴﺎم ﻣﺎ ﮐﻪ رﺳﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﻤﺎل‬

‫ﺑﻪ ﺗﻴﻎ هﻨﺪﯼ دﺷﻤﻦ ﻗﺘﺎل ﻣﯽﻧﮑﻨﺪ‬

‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ دوﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻏﻤﺰﻩ ﻗﺘﺎل‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ را ﺣﺮام ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺣﺮام ﺑﮑﺮدﻧﺪ و ﺧﻮن ﺧﻠﻖ ﺣﻼل‬

‫ﻏﺰال اﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﻤﻨﺪ اوﻓﺘﺪ ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮد‬

‫ﻋﺠﺐ ﻓﺘﺎدن ﻣﺮدﺳﺖ در ﮐﻤﻨﺪ ﻏﺰال‬

‫ﺗﻮ ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﻓﺮاﺗﯽ ﻧﺪاﻧﯽ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ‬

‫ﺑﻪ راﻩ ﺑﺎدﻳﻪ داﻧﻨﺪ ﻗﺪر ﺁب زﻻل‬

‫اﮔﺮ ﻣﺮاد ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺎن ﻣﺎ اﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺮﮎ دوﺳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺗﺼﻮرﻳﺴﺖ ﻣﺤﺎل‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ داﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺮم ﻧﺮود‬

‫ز ﺳﺮ ﺑﻪ درﻧﺮود هﻤﭽﻨﺎن اﻣﻴﺪ وﺻﺎل‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺁرﯼ‬

‫ﺑﻪ ﺁب دﻳﺪﻩ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻧﺒﺸﺘﻪ ﺻﻮرت ﺣﺎل‬

‫ﺳﺨﻦ دراز ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ و هﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎﻗﻴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ذﮐﺮ دوﺳﺖ ﻧﻴﺎرد ﺑﻪ هﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻼل‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺎر ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺳﻌﺪﯼ‬

‫وﻟﻴﮏ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن ﺧﻮﺷﺴﺖ ﺑﻨﺎل‬

‫ﭼﺸﻢ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮ اﯼ ﺑﺪﻳﻊ ﺷﻤﺎﻳﻞ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺗﻮ اﯼ ﺑﺪﻳﻊ ﺷﻤﺎﻳﻞ‬

‫ﻳﺎر ﻣﻦ و ﺷﻤﻊ ﺟﻤﻊ و ﺷﺎﻩ ﻗﺒﺎﻳﻞ‬

‫ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺎن ﻣﯽروﯼ و ﺑﺎز ﻣﯽﺁﻳﯽ‬

‫ﺳﺮو ﻧﺪﻳﺪم ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ‬

‫هﺮ ﺻﻔﺘﯽ را دﻟﻴﻞ ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ هﺴﺖ‬

‫روﯼ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻗﺪرت ﺧﺪاﯼ دﻻﻳﻞ‬

‫ﻗﺼﻪ ﻟﻴﻠﯽ ﻣﺨﻮان و ﻏﺼﻪ ﻣﺠﻨﻮن‬

‫ﻋﻬﺪ ﺗﻮ ﻣﻨﺴﻮخ ﮐﺮد ذﮐﺮ اواﻳﻞ‬

‫ﻧﺎم ﺗﻮ ﻣﯽرﻓﺖ و ﻋﺎرﻓﺎن ﺑﺸﻨﻴﺪﻧﺪ‬

‫هﺮ دو ﺑﻪ رﻗﺺ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺳﺎﻣﻊ و ﻗﺎﻳﻞ‬

‫ﭘﺮدﻩ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻴﺎن ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق‬

‫ﺳﺪ ﺳﮑﻨﺪر ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻌﺴﺖ و ﻧﻪ ﺣﺎﺋﻞ‬

‫ﮔﻮ هﻤﻪ ﺷﻬﺮم ﻧﮕﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ‬

‫دﺳﺖ در ﺁﻏﻮش ﻳﺎر ﮐﺮدﻩ ﺣﻤﺎﻳﻞ‬

‫دور ﺑﻪ ﺁﺧﺮ رﺳﻴﺪ و ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن‬

‫ﺷﻮق ﺗﻮ ﺳﺎﮐﻦ ﻧﮕﺸﺖ و ﻣﻬﺮ ﺗﻮ زاﻳﻞ‬

‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮاﻧﯽ ﮐﺴﻢ ﺷﻔﻴﻊ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫رﻩ ﺑﻪ ﺗﻮ داﻧﻢ دﮔﺮ ﺑﻪ هﻴﭻ وﺳﺎﻳﻞ‬

‫ﺑﺎ ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ‬

‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ و ﺣﻞ ﻧﮕﺸﺖ ﻣﺴﺎﺋﻞ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ از اﻳﻦ ﭘﺲ ﻧﻪ ﻋﺎﻗﻠﺴﺖ ﻧﻪ هﺸﻴﺎر‬

‫ﻋﺸﻖ ﺑﭽﺮﺑﻴﺪ ﺑﺮ ﻓﻨﻮن ﻓﻀﺎﻳﻞ‬

‫ﺑﯽدل ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺪ ﻗﺒﻮل‬ ‫ﺑﯽدل ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺪ ﻗﺒﻮل‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫ﻣﻦ ﮔﻮش اﺳﺘﻤﺎع ﻧﺪارم ﻟﻤﻦ ﻳﻘﻮل‬ ‫‪١٧٥‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺗﺎ ﻋﻘﻞ داﺷﺘﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ‬

‫ﺟﺎﻳﯽ دﻟﻢ ﺑﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﻴﺮان ﺷﻮد ﻋﻘﻮل‬

‫ﺁﺧﺮ ﻧﻪ دل ﺑﻪ دل رود اﻧﺼﺎف ﻣﻦ ﺑﺪﻩ‬

‫ﭼﻮﻧﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ وﺻﻞ ﺗﻮ ﻣﺸﺘﺎق و ﺗﻮ ﻣﻠﻮل‬

‫ﻳﮏ دم ﻧﻤﯽرود ﮐﻪ ﻧﻪ در ﺧﺎﻃﺮﯼ وﻟﻴﮏ‬

‫ﺑﺴﻴﺎر ﻓﺮق ﺑﺎﺷﺪ از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺗﺎ وﺻﻮل‬

‫روزﯼ ﺳﺮت ﺑﺒﻮﺳﻢ و در ﭘﺎﻳﺖ اوﻓﺘﻢ‬

‫ﭘﺮواﻧﻪ را ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ ﭘﺮواﻧﻪ دﺧﻮل‬

‫ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺎهﻴﻨﺶ ﺁرزوﺳﺖ‬

‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ در هﻼﮎ ﺗﻦ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻋﺠﻮل‬

‫ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺰول ﻋﺎﻗﺒﻪ اﻻﻣﺮ ﻓﯽ اﻟﻬﻮﯼ‬

‫ﻳﺎ ﻣﻨﻴﺘﯽ و ذﮐﺮﮎ ﻓﯽ اﻟﻨﻔﺲ ﻻﻳﺰول‬

‫ﻣﺎ را ﺑﺠﺰ ﺗﻮ در هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﮔﺮ رد ﮐﻨﯽ ﺑﻀﺎﻋﺖ ﻣﺰﺟﺎﻩ ور ﻗﺒﻮل‬

‫اﯼ ﭘﻴﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﯽﺑﺮﯼ ﺑﻪ دوﺳﺖ‬

‫ﻳﺎﻟﻴﺖ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺑﻮدﻣﯽ رﺳﻮل‬

‫دوران دهﺮ و ﺗﺠﺮﺑﺘﻢ ﺳﺮ ﺳﭙﻴﺪ ﮐﺮد‬

‫وز ﺳﺮ ﺑﻪ در ﻧﻤﯽرودم هﻤﭽﻨﺎن ﻓﻀﻮل‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﭼﻮ ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ ﺷﺪﯼ ﺑﺎر ﻏﻢ ﺑﺒﺮ‬

‫ﻋﻴﺎر دﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﮕﺮ ﺣﻤﻮل‬

‫ﻣﻦ اﻳﺴﺘﺎدﻩام اﻳﻨﮏ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﻣﻦ اﻳﺴﺘﺎدﻩام اﻳﻨﮏ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﻣﺸﻐﻮل‬

‫ﻣﺮا از ﺁن ﭼﻪ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻗﺒﻮل ﻳﺎ ﻧﻪ ﻗﺒﻮل‬

‫ﻧﻪ دﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ درﺁوﻳﺨﺘﻦ ﻧﻪ ﭘﺎﯼ ﮔﺮﻳﺰ‬

‫ﻧﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻓﺮاق و ﻧﻪ اﺧﺘﻴﺎر وﺻﻮل‬

‫ﮐﻤﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﻧﻪ ﺑﺲ ﺑﻮد زﻟﻒ ﻣﻔﺘﻮﻟﺖ‬

‫ﮐﻪ روﯼ ﻧﻴﺰ ﺑﮑﺮدﯼ ز دوﺳﺘﺎن ﻣﻔﺘﻮل‬

‫ﻣﻦ ﺁﻧﻢ ار ﺗﻮ ﻧﻪ ﺁﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻮدﯼ اﻧﺪر ﻋﻬﺪ‬

‫ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﮑﺮدم ز دوﺳﺘﻴﺖ ﻋﺪول‬

‫ﻣﻼﻣﺘﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﯽوﻓﺎ ﻳﺎرﯼ‬

‫هﺰار ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰت ﻓﺪاﯼ ﻃﺒﻊ ﻣﻠﻮل‬

‫ﻣﺮا ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮدﺳﺖ ار ﻣﻼﻣﺖ ﺗﻮ ﺑﺮم‬

‫ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺎر ﮔﺮان ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻇﻠﻮم ﺟﻬﻮل‬

‫ﮔﺮ ﺁن ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﯽرود ز دﺳﺖ ﻓﺮاق‬

‫ﻋﻠﯽ اﻟﺘﻤﺎم ﻓﺮوﺧﻮاﻧﻢ اﻟﺤﺪﻳﺚ ﻳﻄﻮل‬

‫ز دﺳﺖ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺘﺎﺑﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد‬

‫ﮐﻪ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻢ و در ﺣﺎل ﻣﯽﺷﻮد ﻣﻐﺴﻮل‬

‫ﻣﻦ از ﮐﺠﺎ و ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺎن ﺑﻴﻬﺪﻩ ﮔﻮﯼ‬

‫ﺣﮑﻴﻢ را ﻧﺮﺳﺪ ﮐﺪﺧﺪاﻳﯽ ﺑﻬﻠﻮل‬

‫ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺁﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد در ﻃﺒﻴﻌﺘﺶ ﻣﺠﺒﻮل‬

‫اﺳﻴﺮ ﺑﻨﺪ ﻏﻤﺖ را ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺨﻮان‬

‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﻬﺮ ﺑﺮاﻧﯽ ﮐﺠﺎ ﺷﻮد ﻣﻐﻠﻮل‬

‫ﻧﻪ زور ﺑﺎزوﯼ ﺳﻌﺪﯼ ﮐﻪ دﺳﺖ ﻗﻮت ﺷﻴﺮ‬

‫ﺳﭙﺮ ﺑﻴﻔﮑﻨﺪ از ﺗﻴﻎ ﻏﻤﺰﻩ ﻣﺴﻠﻮل‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم و ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم و ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻣﺸﻐﻮل‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

‫در ﺳﺮاﯼ ﺑﻪ هﻢ ﮐﺮدﻩ از ﺧﺮوج و دﺧﻮل‬ ‫‪١٧٦‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﺷﺐ دراز دو ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن اﻣﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺪاد در ﺣﺠﺮﻩ ﻣﯽزﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮل‬

‫ﺧﻤﺎر در ﺳﺮ و دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﺧﻮن هﺸﻴﺎران‬

‫ﺧﻀﻴﺐ و ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺘﺶ ﺑﻪ ﺟﺎدوﻳﯽ ﻣﮑﺤﻮل‬

‫ﺑﻴﺎر ﺳﺎﻗﯽ و هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﻮ دو ﭼﺸﻢ ﺑﺒﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻦ دو ﮔﻮش ﺑﻴﺎﮐﻨﺪم از ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺬول‬

‫ﭼﻨﺎن ﺗﺼﻮر ﻣﻌﺸﻮق در ﺧﻴﺎل ﻣﻨﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ دﻳﮕﺮم ﻣﺘﺼﻮر ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻣﻌﻘﻮل‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﻘﻞ در اﻳﺎم ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻋﺸﻖ‬

‫ﭼﻨﺎن ﺷﺪﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻌﺰول‬

‫ﺷﮑﺎﻳﺖ از ﺗﻮ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺷﮑﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﺎﻧﻪ دروﻳﺶ ﭘﺎدﺷﻪ ﺑﻪ ﻧﺰول‬

‫ﺑﺮ ﺁن ﺳﻤﺎط ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺷﮑﻢ ﭘﺮﺳﺖ ﮐﻨﺪ اﻟﺘﻔﺎت ﺑﺮ ﻣﺄﮐﻮل‬

‫ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ز دﺳﺖ ﺗﻮ ﺿﺮﺑﺖ ﺷﻤﺸﻴﺮ‬

‫ﭼﻨﺎن ﻣﻮاﻓﻖ ﻃﺒﻊ ﺁﻳﺪم ﮐﻪ ﺿﺮب اﺻﻮل‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻘﯽ و دوﺳﺖ را ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﯽ‬

‫ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﺴﺖ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻗﺎﺗﻞ و ﻣﻘﺘﻮل‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﮔﻮش ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﮑﺎﻳﺖ از ﻟﺐ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫درﻳﻎ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﻴﻐﺎم ﻣﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ رﺳﻮل‬

‫درون ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻌﺪﯼ ﻣﺠﺎل ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﭼﻮ ﺧﻮش ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﻮ از هﺮ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﻣﺸﻐﻮل‬

‫ﺟﺎﻧﺎن هﺰاران ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ از ﺳﺮ ﺗﺎ ﻗﺪم‬ ‫ﺟﺎﻧﺎن هﺰاران ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺖ از ﺳﺮ ﺗﺎ ﻗﺪم‬

‫ﺻﺎﻧﻊ ﺧﺪاﻳﯽ ﮐﺎﻳﻦ وﺟﻮد ﺁورد ﺑﻴﺮون از ﻋﺪم‬

‫ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﺮ ﺳﺮو روان دﻳﮕﺮ ﻧﺪﻳﺪم در ﺟﻬﺎن‬

‫وﺻﻔﺖ ﻧﮕﻨﺠﺪ در ﺑﻴﺎن ﻧﺎﻣﺖ ﻧﻴﺎﻳﺪ در ﻗﻠﻢ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻮ ﻃﺎووﺳﯽ ﻣﮕﺮ ﻋﻀﻮﯼ ز ﻋﻀﻮﯼ ﺧﻮﺑﺘﺮ ﻣﯽﺑﻴﻨﻤﺖ ﭼﻮن ﻧﻴﺸﮑﺮ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ از ﺳﺮ ﺗﺎ ﻗﺪم‬ ‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﺟﻔﺎ اﻣﻴﺪ ﻣﯽدارم وﻓﺎ‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﻨﺪ ﻻ اﺑﺮوت ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﻧﻌﻢ‬

‫ﺁﺧﺮ ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﺎزﮐﻦ وان ﮔﻪ ﻋﺘﺎب ﺁﻏﺎز ﮐﻦ‬

‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ ﻧﺎز ﮐﻦ ﭼﻮن ﭘﺎدﺷﺎهﺎن ﺑﺮ ﺧﺪم‬

‫ﭼﻮن دل ﺑﺒﺮدﯼ دﻳﻦ ﻣﺒﺮ هﻮش از ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎن ﮐﻴﻦ ﻣﺒﺮ ﻻﺗﻘﺘﻠﻮا ﺻﻴﺪ اﻟﺤﺮم‬ ‫ﺧﺎرﺳﺖ و ﮔﻞ در ﺑﻮﺳﺘﺎن هﺮچ او ﮐﻨﺪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ ﺁن ﺳﻬﻠﺴﺖ ﭘﻴﺶ دوﺳﺘﺎن از دوﺳﺘﺎن ﺑﺮدن ﺳﺘﻢ‬ ‫او رﻓﺖ و ﺟﺎن ﻣﯽﭘﺮورد اﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﯽدرد ﺳﻠﻄﺎن ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﯽﺑﺮد از ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺎﻧﺶ ﭼﻪ ﻏﻢ‬ ‫ﻣﯽزد ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺟﻔﺎ ﻣﯽرﻓﺖ و ﻣﯽﮔﻔﺖ از ﻗﻔﺎ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺑﻨﺎﻟﻴﺪﯼ ز ﻣﺎ ﻣﺮدان ﻧﻨﺎﻟﻨﺪ از اﻟﻢ‬

‫رﻓﻴﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﻳﺎر هﻤﺪم‬ ‫رﻓﻴﻖ ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﻳﺎر هﻤﺪم‬

‫هﻤﻪ ﮐﺲ دوﺳﺖ ﻣﯽدارﻧﺪ و ﻣﻦ هﻢ‬

‫ﻧﻈﺮ ﺑﺎ ﻧﻴﮑﻮان رﺳﻤﻴﺴﺖ ﻣﻌﻬﻮد‬

‫ﻧﻪ اﻳﻦ ﺑﺪﻋﺖ ﻣﻦ ﺁوردم ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ‬

‫ﺗﻮ ﮔﺮ دﻋﻮﯼ ﮐﻨﯽ ﭘﺮهﻴﺰﮔﺎرﯼ‬

‫ﻣﺼﺪق دارﻣﺖ واﷲ اﻋﻠﻢ‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٧٧‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫و ﮔﺮ ﮔﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﻞ ﺧﺎﻃﺮم ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﻣﻦ اﻳﻦ دﻋﻮﯼ ﻧﻤﯽدارم ﻣﺴﻠﻢ‬

‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺸﻖ اﮔﺮ ﮔﻮﻳﯽ ﮔﻨﺎهﺴﺖ‬

‫ﮔﻨﺎﻩ اول ز ﺣﻮا ﺑﻮد و ﺁدم‬

‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﻤﻨﺪ ﻣﺎﻩ روﻳﺎن‬

‫ﻧﻪ از ﻣﺪﺣﺶ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ از ذم‬

‫ﭼﻮ دﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ رﻳﺶ‬

‫ﺑﻪ ﮔﻴﺘﯽ در ﻧﺪارم هﻴﭻ ﻣﺮهﻢ‬

‫ﺑﮕﺮدان ﺳﺎﻗﻴﺎ ﺟﺎم ﻟﺒﺎﻟﺐ‬

‫ﺑﻴﺎﻣﻮز از ﻓﻠﮏ دور دﻣﺎدم‬

‫اﮔﺮ داﻧﯽ ﮐﻪ دﻧﻴﺎ ﻏﻢ ﻧﻴﺮزد‬

‫ﺑﻪ روﯼ دوﺳﺘﺎن ﺧﻮش ﺑﺎش و ﺧﺮم‬

‫ﻏﻨﻴﻤﺖ دان اﮔﺮ داﻧﯽ ﮐﻪ هﺮ روز‬

‫ز ﻋﻤﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ روزﯼ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻢ‬

‫ﻣﻨﻪ دل ﺑﺮ ﺳﺮاﯼ ﻋﻤﺮ ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻨﻴﺎدش ﻧﻪ ﺑﻨﻴﺎدﻳﺴﺖ ﻣﺤﮑﻢ‬

‫ﺑﺮو ﺷﺎدﯼ ﮐﻦ اﯼ ﻳﺎر دل اﻓﺮوز‬

‫ﭼﻮ ﺧﺎﮐﺖ ﻣﯽﺧﻮرد ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺨﻮر غ‬

‫وﻗﺖهﺎ ﻳﮏ دم ﺑﺮﺁﺳﻮدﯼ ﺗﻨﻢ‬ ‫وﻗﺖهﺎ ﻳﮏ دم ﺑﺮﺁﺳﻮدﯼ ﺗﻨﻢ‬

‫ﻗﺎل ﻣﻮﻻﺋﯽ ﻟﻄﺮﻓﯽ ﻻ ﺗﻨﻢ‬

‫اﺳﻘﻴﺎﻧﯽ و دﻋﺎﻧﯽ اﻓﺘﻀﺢ‬

‫ﻋﺸﻖ و ﻣﺴﺘﻮرﯼ ﻧﻴﺎﻣﻴﺰد ﺑﻪ هﻢ‬

‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﮑﻴﻨﯽ ﺳﻼح اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‬

‫ﻻ ﺗﺤﻠﻮا ﻗﺘﻞ ﻣﻦ اﻟﻘﯽ اﻟﺴﻠﻢ‬

‫ﻳﺎ ﻏﺮﻳﺐ اﻟﺤﺴﻦ رﻓﻘﺎ ﺑﺎﻟﻐﺮﻳﺐ‬

‫ﺧﻮن دروﻳﺸﺎن ﻣﺮﻳﺰ اﯼ ﻣﺤﺘﺸﻢ‬

‫ﮔﺮ ﻧﮑﺮدﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﭘﻨﺠﻪ ﺗﻴﺰ‬

‫ﻣﺎ ﻟﺬاﮎ اﻟﮑﻒ ﻣﺨﻀﻮﺑﺎ ﺑﺪم‬

‫ﻗﺪ ﻣﻠﮑﺖ اﻟﻘﻠﺐ ﻣﻠﮑﺎ داﺋﻤﺎ‬

‫ﺧﻮاهﯽ اﮐﻨﻮن ﻋﺪل ﮐﻦ ﺧﻮاهﯽ ﺳﺘﻢ‬

‫ﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻧﯽ ور ﺑﺮاﻧﯽ ﺑﻨﺪﻩاﻳﻢ‬

‫ﻻ اﺑﺎﻟﯽ ان دﻋﺎﻟﯽ او ﺷﺘﻢ‬

‫ﻳﺎ ﻗﻀﻴﺐ اﻟﺒﺎن ﻣﺎ هﺬا ﻟﻮﻗﻮف‬

‫ﮔﺮ ﺧﻼف ﺳﺮو ﻣﯽﺧﻮاهﯽ ﺑﭽﻢ‬

‫ﻋﻤﺮهﺎ ﭘﺮهﻴﺰ ﻣﯽﮐﺮدم ز ﻋﺸﻖ‬

‫ﻣﺎ ﺣﺴﺒﺖ اﻻن اﻻ ﻗﺪ هﺠﻢ‬

‫ﺧﻠﻴﺎﻧﯽ ﻧﺤﻮ ﻣﻨﻈﻮرﯼ اﻗﻒ‬

‫ﺗﺎ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﺳﺮ ﺑﺴﻮزم ﺗﺎ ﻗﺪم‬

‫در ازل رﻓﺘﺴﺖ ﻣﺎ را دوﺳﺘﯽ‬

‫ﻻ ﺗﺨﻮﻧﻮﻧﯽ ﻓﻌﻬﺪﯼ ﻣﺎاﻧﺼﺮم‬

‫ﺑﺬل روﺣﯽ ﻓﻴﮏ اﻣﺮ هﻴﻦ‬

‫ﺧﻮد ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﮐﻒ ﺣﺎﺗﻢ درم‬

‫ﺑﻨﺪﻩام ﺗﺎ زﻧﺪﻩام ﺑﯽ زﻳﻨﻬﺎر‬

‫ﻟﻢ ازل ﻋﺒﺪا و اوﺻﺎﻟﯽ رﻣﻢ‬

‫ﺷﻨﻌﻪ اﻟﻌﺬال ﻋﻨﺪﯼ ﻟﻢ ﺗﻔﺪ‬

‫ﮐﺰ ازل ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ اﻳﻦ رﻗﻢ‬

‫ﮔﺮ ﺑﻨﺎﻟﻢ وﻗﺘﯽ از زﺧﻤﯽ ﻗﺪﻳﻢ‬

‫ﻻ ﺗﻠﻮﻣﻮﻧﯽ ﻓﺠﺮﺣﯽ ﻣﺎ اﻟﺘﺤﻢ‬

‫ان ﺗﺮد ﻣﺤﻮ اﻟﺒﺮاﻳﺎ ﻓﺎﻧﮑﺸﻒ‬

‫ﺗﺎ وﺟﻮد ﺧﻠﻖ رﻳﺰﯼ در ﻋﺪم‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٧٨‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻋﻘﻞ و ﺻﺒﺮ از ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽﺟﻮﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ‬

‫ﮐﻠﻤﺎ اﺳﺴﺖ ﺑﻨﻴﺎﻧﺎ هﺪم‬

‫اﻧﺖ ﻓﯽ ﻗﻠﺒﯽ اﻟﻢ ﺗﻌﻠﻢ ﺑﻪ‬

‫ﮐﺰ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻦ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ اﻟﻢ‬

‫ﺳﻌﺪﻳﺎ ﺟﺎن ﺻﺮف ﮐﻦ در ﭘﺎﯼ دوﺳﺖ‬

‫ان ﻏﺎﻳﺎت اﻻﻣﺎﻧﯽ ﺗﻐﺘﻨﻢ‬

‫اﻧﺘﺒﻪ ﻗﺒﻞ اﻟﺴﺤﺮ ﻳﺎ ذاﻟﻤﻨﺎم‬ ‫اﻧﺘﺒﻪ ﻗﺒﻞ اﻟﺴﺤﺮ ﻳﺎ ذاﻟﻤﻨﺎم‬

‫ﻧﻮﺑﺖ ﻋﺸﺮت ﺑﺰن ﭘﻴﺶ ﺁر ﺟﺎم‬

‫ﺗﺎ ﺳﻮار ﻋﻘﻞ ﺑﺮدارد دﻣﯽ‬

‫ﻃﺒﻊ ﺷﻮراﻧﮕﻴﺰ را دﺳﺖ از ﻟﮕﺎم‬

‫دورﯼ از ﺑﻂ در ﻗﺪح ﮐﻦ ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮏ‬

‫در ﺧﺮوش ﺁﻳﺪ ﺧﺮوس ﺻﺒﺢ ﺑﺎم‬

‫ﻣﺮغ ﺟﺎﻧﻢ را ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ‬

‫ﻃﻮق ﺑﺮ ﮔﺮدن ﻧﻬﺎدﯼ ﭼﻮن ﺣﻤﺎم‬

‫ز ﺁهﻨﻴﻦ ﭼﻨﮕﺎل ﺷﺎهﻴﻦ ﻏﻤﺖ‬

‫رﺧﻨﻪ رﺧﻨﻪ اﺳﺖ اﻧﺪرون ﻣﻦ ﭼﻮ دام‬

‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا درﮔﺬر‬

‫ﻳﮏ زﻣﺎن ﭼﻮن ﺳﺮو در ﺑﺴﺘﺎن ﺧﺮام‬

‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﺑﺮ ﮔﻞ ﻧﮑﻮروﻳﯽ وﺑﺎل‬

‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﺑﺮ ﺳﺮو رﻋﻨﺎﻳﯽ ﺣﺮام‬

‫ﻃﻮﻃﻴﺎن ﺟﺎن ﺳﻌﺪﯼ را ﺑﻪ ﻟﻄﻒ‬

‫ﺷﮑﺮﯼ دﻩ از ﻟﺐ ﻳﺎﻗﻮت ﻓﺎم‬

‫ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮﺳﺖ‬

‫ﺳﺎﺗﮑﻴﻨﯽ ﺳﺎﺗﮑﻴﻨﯽ اﯼ ﻏﻼم‬

‫ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﺳﺤﺮﯼ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺎم‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﺳﺤﺮﯼ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺎم‬

‫ز ﺗﻮﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺁﻣﺪم ﺑﺮ ﺑﺎم‬

‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻢ از ﭘﻴﺶ راﻳﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬

‫ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺮد ﺑﻪ اﻓﻖ ﭘﺮﭼﻢ ﺳﭙﺎﻩ ﻇﻼم‬

‫ﺑﻴﺎض روز ﺑﺮﺁﻣﺪ ﭼﻮ از دواج ﺳﻴﺎﻩ‬

‫ﺑﺮهﻨﻪ ﺑﺎزﻧﺸﻴﻨﺪ ﻳﮑﯽ ﺳﭙﻴﺪاﻧﺪام‬

‫دﻟﻢ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺮﻓﺘﺎر و ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﮔﺮو‬

‫درﺁﻣﺪ از درم ﺁن دﻟﻔﺮﻳﺐ ﺟﺎن ﺁرام‬

‫ﺳﺮم هﻨﻮز ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺖ ﺑﻮﯼ ﺁن ﻧﻔﺴﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ ﺑﻮﯼ ﻋﻨﺒﺮ و ﮔﻞ رﻩ ﻧﻤﯽﺑﺮد ﺑﻪ ﻣﺸﺎم‬

‫دﮔﺮ ﻣﻦ از ﺷﺐ ﺗﺎرﻳﮏ هﻴﭻ ﻏﻢ ﻧﺨﻮرم‬

‫ﮐﻪ هﺮ ﺷﺒﯽ را روزﯼ ﻣﻘﺪرﺳﺖ اﻧﺠﺎم‬

‫ﺗﻤﺎم ﻓﻬﻢ ﻧﮑﺮدم ﮐﻪ ارﻏﻮان و ﮔﻠﺴﺖ‬

‫در ﺁﺳﺘﻴﻨﺶ ﻳﺎ دﺳﺖ و ﺳﺎﻋﺪ ﮔﻠﻔﺎم‬

‫در ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ اش ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﮔﺮ ﻗﻴﺎس ﮐﻨﯽ‬

‫ﻧﺪاﻧﯽ ﺁب ﮐﺪاﻣﺴﺖ و ﺁﺑﮕﻴﻨﻪ ﮐﺪام‬

‫ﺑﻴﺎر ﺳﺎﻗﯽ درﻳﺎﯼ ﻣﺸﺮق و ﻣﻐﺮب‬

‫ﮐﻪ دﻳﺮ ﻣﺴﺖ ﺷﻮد هﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮرد ﺑﻪ دوام‬

‫ﻣﻦ ﺁن ﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﻼل از ﺣﺮام ﻧﺸﻨﺎﺳﻢ‬

‫ﺷﺮاب ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﻼﻟﺴﺖ و ﺁب ﺑﯽ ﺗﻮ ﺣﺮام‬

‫ﺑﻪ هﻴﭻ ﺷﻬﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﺗﻮﻳﯽ‬

‫ﮐﻪ ﻃﻮﻃﻴﺎن ﭼﻮ ﺳﻌﺪﯼ درﺁورﯼ ﺑﻪ ﮐﻼم‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٧٩‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫رهﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﻧﻈﻢ ﭼﻮن زرﻩ درهﻢ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﮐﻪ ﺧﺼﻢ ﺗﻴﻎ ﺗﻌﻨﺖ ﺑﺮﺁورد ز ﻧﻴﺎم‬

‫ﺣﮑﺎﻳﺖ از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﺎن ﺳﻴﻢ اﻧﺪام‬ ‫ﺣﮑﺎﻳﺖ از ﻟﺐ ﺷﻴﺮﻳﻦ دهﺎن ﺳﻴﻢ اﻧﺪام‬

‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﮔﺮ دﻋﺎﺳﺖ ﻳﺎ دﺷﻨﺎم‬

‫ﺣﺮﻳﻒ دوﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﺒﺮ دارد‬

‫ﺷﺮاب ﺻﺮف ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺨﻮردﺳﺖ ﺗﻤﺎم‬

‫اﮔﺮ ﻣﻠﻮل ﺷﻮﯼ ﻳﺎ ﻣﻼﻣﺘﻢ ﮔﻮﻳﯽ‬

‫اﺳﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﺪ از ﻣﻼل و ﻣﻼم‬

‫ﻣﻦ ﺁن ﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻮر از ﻣﺮاد ﺑﮕﺮﻳﺰم‬

‫ﺑﻪ ﺁﺳﺘﻴﻦ ﻧﺮود ﻣﺮغ ﭘﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ دام‬

‫ﺑﺴﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﻋﺎﻗﻞ را‬

‫ﺑﻪ ﭘﻨﺞ روز ﺑﻪ دﻳﻮاﻧﮕﯽ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻧﺎم‬

‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮام از هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺑﺎﮐﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺣﺮﻳﻒ ﺧﺎص ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﺪ از ﻣﻼﻣﺖ ﻋﺎم‬

‫ﺷﺐ دراز ﻧﺨﻔﺘﻢ ﮐﻪ دوﺳﺘﺎن ﮔﻮﻳﻨﺪ‬

‫ﺑﻪ ﺳﺮزﻧﺶ ﻋﺠﺒﺎ ﻟﻠﻤﺤﺐ ﮐﻴﻒ ﻳﻨﺎم‬

‫ﺗﻮ در ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺁﻳﯽ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻃﻤﻊ ﻧﮑﻨﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻣﯽﻧﻴﺎﻳﺪت از ﺣﺴﻦ وﺻﻒ در اوهﺎم‬

‫ﺿﺮورﺗﺴﺖ ﮐﻪ روزﯼ ﺑﺴﻮزد اﻳﻦ اوراق‬

‫ﮐﻪ ﺗﺎب ﺁﺗﺶ ﺳﻌﺪﯼ ﻧﻴﺎورد اﻗﻼم‬

‫زهﯽ ﺳﻌﺎدت ﻣﻦ ﮐﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﯼ ﺑﻪ ﺳﻼم‬ ‫زهﯽ ﺳﻌﺎدت ﻣﻦ ﮐﻢ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﯼ ﺑﻪ ﺳﻼم‬

‫ﺧﻮش ﺁﻣﺪﯼ و ﻋﻠﻴﮏ اﻟﺴﻼم و اﻻﮐﺮام‬

‫ﻗﻴﺎم ﺧﻮاﺳﺘﻤﺖ ﮐﺮد ﻋﻘﻞ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‬

‫ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺷﺮط ادب ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺳﺮو ﻗﻴﺎم‬

‫اﮔﺮ ﮐﺴﺎد ﺷﮑﺮ ﺑﺎﻳﺪت دهﻦ ﺑﮕﺸﺎﯼ‬

‫ورت ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮو ﺁرزو ﮐﻨﺪ ﺑﺨﺮام‬

‫ﺗﻮ ﺁﻓﺘﺎب ﻣﻨﻴﺮﯼ و دﻳﮕﺮان اﻧﺠﻢ‬

‫ﺗﻮ روح ﭘﺎﮐﯽ و اﺑﻨﺎﯼ روزﮔﺎر اﺟﺴﺎم‬

‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﺁدﻣﻴﯽ اﻋﺘﻘﺎد ﻣﻦ اﻳﻨﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ دﻳﮕﺮان هﻤﻪ ﻧﻘﺸﻨﺪ ﺑﺮ در ﺣﻤﺎم‬

‫ﺗﻨﮏ ﻣﭙﻮش ﮐﻪ اﻧﺪامهﺎﯼ ﺳﻴﻤﻴﻨﺖ‬

‫درون ﺟﺎﻣﻪ ﭘﺪﻳﺪﺳﺖ ﭼﻮن ﮔﻼب از ﺟﺎم‬

‫از اﺗﻔﺎق ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺑﻮد ﻣﻴﺎن دو دوﺳﺖ‬

‫درون ﭘﻴﺮهﻨﯽ ﭼﻮن دو ﻣﻐﺰ ﻳﮏ ﺑﺎدام‬

‫ﺳﻤﺎع اهﻞ دل ﺁواز ﻧﺎﻟﻪ ﺳﻌﺪﻳﺴﺖ‬

‫ﭼﻪ ﺟﺎﯼ زﻣﺰﻣﻪ ﻋﻨﺪﻟﻴﺐ و ﺳﺠﻊ ﺣﻤﺎم‬

‫در اﻳﻦ ﺳﻤﺎع هﻤﻪ ﺳﺎﻗﻴﺎن ﺷﺎهﺪروﯼ‬

‫ﺑﺮ اﻳﻦ ﺷﺮاب هﻤﻪ ﺻﻮﻓﻴﺎن دردﺁﺷﺎم‬

‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﻣﯽ دﻩ ﮐﻪ ﻣﺮغ ﺻﺒﺢ ﺑﺎم‬ ‫ﺳﺎﻗﻴﺎ ﻣﯽ دﻩ ﮐﻪ ﻣﺮغ ﺻﺒﺢ ﺑﺎم‬

‫رخ ﻧﻤﻮد از ﺑﻴﻀﻪ زﻧﮕﺎرﻓﺎم‬

‫در دﻣﺎغ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎن ﺑﺎزﮐﺶ‬

‫ﺁﺗﺶ ﺳﻮدا ﺑﻪ ﺁب ﭼﺸﻢ ﺟﺎم‬

‫‪TorbatJam.com‬‬

‫‪١٨٠‬‬

‫ﻏﺰﻟﻴﺎت ﺳﻌﺪﯼ‬

‫ﺳﻌﺪﯼ ﺷﻴﺮازﯼ‬

‫ﻳﺎ رب از ﻓﺮدوس ﮐﯽ رﻓﺖ اﻳﻦ ﻧﺴﻴﻢ‬

‫ﻳﺎ رب از ﺟﻨﺖ ﮐﻪ ﺁورد اﻳﻦ ﭘﻴﺎم‬

‫ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻌﺪﯼ و ﺑﺎر ﻋﺸﻖ ﺗﻮ‬

‫راﮐﺒﯽ ﺗﻨﺪﺳﺖ و ﻣﺮﮐﻮﺑﯽ ﺟﻤﺎم‬

‫ﺟﺎن ﻣﺎ و دل ﻏﻼم روﯼ ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺳﺎﺗﮑﻴﻨﯽ ﺳﺎﺗﮑﻴﻨﯽ اﯼ ﻏﻼم‬

‫ﺷﻤﻊ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎزﻧﺸﻴﻦ اﯼ ﻏﻼم‬ ‫ﺷﻤﻊ ﺑﺨﻮاهﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺎزﻧﺸﻴﻦ اﯼ ﻏﻼم‬

‫روﯼ ﺗﻮ دﻳﺪن ﺑﻪ ﺻﺒﺢ روز ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎم‬

‫ﻣﻄﺮب ﻳﺎران ﺑﺮﻓﺖ ﺳﺎﻗﯽ ﻣﺴﺘﺎن ﺑﺨﻔﺖ‬

‫ﺷﺎهﺪ ﻣﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎ ﺑﺮدوام‬

‫ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺎغ ﺳﺮاﯼ ﺻﺒﺢ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ‬

‫وز در اﻳﻮان ﺑﺨﺎﺳﺖ ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوﺳﺎن ﺑﺎم‬

‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻴﻢ ﺧﺎﻧﻪ و هﺮچ اﻧﺪر اوﺳﺖ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﺮ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺮام‬

‫ﺧﻮاهﻴﻢ ﺁزاد ﮐﻦ ﺧﻮاﻩ ﻗﻮﻳﺘﺮ ﺑﺒﻨﺪ‬

‫ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺻﻴﺎد را ﮐﺲ ﻧﮕﺮﻳﺰد ز دام‬

‫هﺮ ﮐﻪ در ﺁﺗﺶ ﻧﺮﻓﺖ ﺑﯽﺧﺒﺮ از ﺳﻮز ﻣﺎﺳﺖ‬

‫ﺳﻮﺧﺘﻪ داﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ ﭘﺨﺘﻦ ﺳﻮداﯼ ﺧﺎم‬

‫اوﻟﻢ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻧﺸﻮد ﻧﺎم زﺷﺖ‬

‫ﻓﺎرﻏﻢ اﮐﻨﻮن ز ﺳﻨﮓ ﭼﻮن ﺑﺸﮑﺴﺘﻨﺪ ﺟﺎم‬

‫ﺳﻌﺪﯼ اﮔﺮ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ در ﺳﺮ او ﺷﺪ ﭼﻪ ﺷﺪ‬

‫ﻣﺮد رﻩ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺶ ﻏﻢ ﻧﻨﮕﺴﺖ و ﻧﺎم‬

‫ﻣﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ ﺧﻮش ﺳﺨﻦ و ﮐﺶ ﺧﺮام‬ ‫ﻣﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺲ ﻧﺪﻳﺪ ﺧﻮش ﺳﺨﻦ و ﮐﺶ ﺧﺮام‬

‫ﻣﺎﻩ ﻣﺒﺎرﮎ ﻃﻠﻮع ﺳﺮو ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻗﻴﺎم‬

‫ﺳﺮو درﺁﻳﺪ ز ﭘﺎﯼ ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺠﻨﺒﯽ ز ﺟﺎﯼ‬

‫ﻣﺎﻩ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﺑﻪ زﻳﺮ ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﯽ ﺑﻪ ﺑﺎم‬

‫ﺗﺎ دل از ﺁن ﺗﻮ ﺷﺪ دﻳﺪﻩ ﻓﺮودوﺧﺘﻢ‬

‫هﺮ ﭼﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﺮ هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺮام‬

‫ﮔﻮش دﻟﻢ ﺑﺮ درﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺧﺒﺮ‬

‫ﭼﺸﻢ اﻣﻴﺪم ﺑﻪ راﻩ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻴﺎرد ﭘﻴﺎم‬

‫دﻋﻮت ﺑﯽ ﺷﻤﻊ را هﻴﭻ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻓﺮوغ‬

‫ﻣﺠﻠﺲ ﺑﯽ دوﺳﺖ را هﻴﭻ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﻈﺎم‬

‫در هﻤﻪ ﻋﻤﺮم ﺷﺒﯽ ﺑﯽﺧﺒﺮ از در درﺁﯼ‬

‫ﺗﺎ ﺷﺐ دروﻳﺶ را ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺷﺎم‬

‫ﺑﺎر ﻏﻤﺖ ﻣﯽﮐﺸﻢ وز هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺷﻢ‬

‫ﮔﺮ ﻧﮑﻨﺪ اﻟﺘﻔﺎت ﻳﺎ ﻧﮑﻨﺪ اﺣﺘﺮام‬