Khusro va Shirin

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﻧﺎم ﺗﮏ داﻧﺸﺠﻮی داﻧﺸﮕﺎه ﻋﺸﻖ‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪ :‬ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬ ‫ﻓﮭﺮﺳﺖ‪:‬‬ ‫‪3....................................................................................................................................‬‬ ‫درﺑﺎره ﮐﺘﺎب‪4...................................................................................................................:‬‬ ‫درﺑﺎره ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪4.................................................................................................................:‬‬ ‫ﺳﺮآﻏﺎز‪5..........................................................................................................................‬‬ ‫در ﺗﻮﺣﯿﺪ ﺑﺎری‪6.................................................................................................................‬‬ ‫در اﺳﺘﺪﻻل ﻧﻈﺮ و ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪9............................................................................................‬‬ ‫آﻣﺮزش ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪11..............................................................................................................‬‬ ‫در ﻧﻌﺖ رﺳﻮل اﮐﺮم ﺻﻠﯽ اﷲ ﻋﻠﯿﮫ وﺳﻠﻢ‪14.................................................................................‬‬ ‫در ﺳﺎﺑﻘﮫ ﻧﻈﻢ ﮐﺘﺎب‪16...........................................................................................................‬‬ ‫در ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻃﻐﺮل ارﺳﻼن‪18...................................................................................................‬‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶ اﺗﺎﺑﮏ اﻋﻈﻢ ﺷﻤﺲاﻟﺪﯾﻦ اﺑﻮﺟﻌﻔﺮ ﻣﺤﻤﺪﺑﻦ اﯾﻠﺪﮔﺰ‪21...............................................................‬‬ ‫ﺧﻄﺎب زﻣﯿﻦ ﺑﻮس‪24............................................................................................................‬‬ ‫در ﻣﺪح ﺷﺎه ﻣﻈﻔﺮاﻟﺪﯾﻦ ﻗﺰل ارﺳﻼن‪27......................................................................................‬‬ ‫در ﭘﮋوھﺶ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب‪31........................................................................................................‬‬ ‫ﺳﺨﻨﯽ ﭼﻨﺪ در ﻋﺸﻖ‪34..........................................................................................................‬‬ ‫ﻋﺬر اﻧﮕﯿﺰی در ﻧﻈﻢ ﮐﺘﺎب‪36..................................................................................................‬‬ ‫آﻏﺎز داﺳﺘﺎن ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‪40...............................................................................................‬‬ ‫ﻋﺸﺮت ﺧﺴﺮو در ﻣﺮﻏﺰار و ﺳﯿﺎﺳﺖ ھﺮﻣﺰ‪43.............................................................................‬‬ ‫ﺷﻔﯿﻊ اﻧﮕﯿﺨﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﭘﯿﺮان را ﭘﯿﺶ ﭘﺪر‪45..................................................................................‬‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮاب دﯾﺪن ﺧﺴﺮو ﻧﯿﺎی ﺧﻮﯾﺶ اﻧﻮﺷﯿﺮوان را‪47.......................................................................‬‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮدن ﺷﺎﭘﻮر از ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﺒﺪﯾﺰ‪48..................................................................................‬‬ ‫رﻓﺘﻦ ﺷﺎﭘﻮر در ارﻣﻦ ﺑﮫ ﻃﻠﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ‪53.....................................................................................‬‬ ‫ﻧﻤﻮدن ﺷﺎﭘﻮر ﺻﻮرت ﺧﺴﺮو را ﺑﺎر اول‪56.................................................................................‬‬ ‫ﻧﻤﻮدن ﺷﺎﭘﻮر ﺻﻮرت ﺧﺴﺮو را ﺑﺎر دوم‪58.................................................................................‬‬ ‫ﻧﻤﻮدن ﺷﺎﭘﻮر ﺻﻮرت ﺧﺴﺮو را ﺑﺎر ﺳﻮم‪59................................................................................‬‬ ‫ﭘﯿﺪا ﺷﺪن ﺷﺎﭘﻮر‪62...............................................................................................................‬‬ ‫ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﻧﺰد ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﮫ ﻣﺪاﯾﻦ‪69...............................................................................‬‬ ‫دﯾﺪن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را در ﭼﺸﻤﮫ ﺳﺎر‪74.....................................................................................‬‬ ‫رﺳﯿﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﻣﺸﮕﻮی ﺧﺴﺮو در ﻣﺪاﯾﻦ‪82..............................................................................‬‬ ‫ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺮدن ﮐﻮﺷﮏ ﺑﺮای ﺷﯿﺮﯾﻦ‪84.........................................................................................‬‬ ‫رﺳﯿﺪن ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ارﻣﻦ ﻧﺰد ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ‪86.....................................................................................‬‬ ‫ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺰم ﺧﺴﺮو و ﺑﺎز آﻣﺪن ﺷﺎﭘﻮر‪88......................................................................................‬‬ ‫رﻓﺘﻦ ﺷﺎﭘﻮر دﯾﮕﺮ ﺑﺎر ﺑﮫ ﻃﻠﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ‪93.....................................................................................‬‬ ‫آﮔﺎھﯽ ﺧﺴﺮو از ﻣﺮگ ﭘﺪر‪97.................................................................................................‬‬ ‫ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﺑﺠﺎی ﭘﺪر‪99..........................................................................................‬‬ ‫ﺑﺎز آوردن ﺷﺎﭘﻮر ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﭘﯿﺶ ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ‪100............................................................................‬‬ ‫ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ ﺧﺴﺮو از ﺑﮭﺮام ﭼﻮﺑﯿﻦ‪102..........................................................................................‬‬ ‫ﺑﮭﻢ رﺳﯿﺪن ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﺷﮑﺎرﮔﺎه‪104...............................................................................‬‬ ‫اﻧﺪرز و ﺳﻮﮔﻨﺪ دادن ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ را‪107..............................................................................‬‬ ‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 1‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺻﻔﺖ ﺑﮭﺎر و ﻋﯿﺶ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‪112.....................................................................................‬‬ ‫ﺷﯿﺮﮐﺸﺘﻦ ﺧﺴﺮو در ﺑﺰﻣﮕﺎه‪114..............................................................................................‬‬ ‫اﻓﺴﺎﻧﮫ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﺎﭘﻮر و دﺧﺘﺮان‪116......................................................................‬‬ ‫اﻓﺴﺎﻧﮫﺳﺮاﺋﯽ ده دﺧﺘﺮ‪118......................................................................................................‬‬ ‫ﻣﺮاد ﻃﻠﺒﯿﺪن ﺧﺴﺮو از ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪن او‪123.........................................................................‬‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺸﻢ رﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو از ﭘﯿﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ و رﻓﺘﻦ ﺑﮫ روم و ﭘﯿﻮﻧﺪ او ﺑﺎ ﻣﺮﯾﻢ‪133............................................‬‬ ‫ﺟﻨﮓ ﺧﺴﺮو ﺑﺎ ﺑﮭﺮام و ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ ﺑﮭﺮام‪136..................................................................................‬‬ ‫ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ﻣﺪاﺋﻦ ﺑﺎر دوم‪139................................................................................‬‬ ‫ﻧﺎﻟﯿﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﺟﺪاﺋﯽ ﺧﺴﺮو‪143...........................................................................................‬‬ ‫وﺻﯿﺖ ﮐﺮدن ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ را‪147......................................................................................‬‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺑﺮ ﺟﺎی ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ‪151..........................................................................‬‬ ‫آﮔﮭﯽ ﺧﺴﺮو از ﻣﺮگ ﺑﮭﺮام ﭼﻮﺑﯿﻦ‪154......................................................................................‬‬ ‫ﺑﺰمآراﺋﯽ ﺧﺴﺮو‪159............................................................................................................‬‬ ‫)ﺳﯽ ﻟﺤﻦ ﺑﺎرﺑﺪ(‪160............................................................................................................‬‬ ‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﺮدن ﺧﺴﺮو ﭘﯿﺶ ﻣﺮﯾﻢ از ﺷﯿﺮﯾﻦ‪164.............................................................................‬‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺧﺴﺮو ﺷﺎﭘﻮر را ﺑﮫ ﻃﻠﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ‪166..............................................................................‬‬ ‫آﻏﺎز ﻋﺸﻖ ﻓﺮھﺎد‪177...........................................................................................................‬‬ ‫زاری ﮐﺮدن ﻓﺮھﺎد از ﻋﺸﻖ ﺷﯿﺮﯾﻦ‪182.....................................................................................‬‬ ‫آﮔﺎھﯽ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو از ﻋﺸﻖ ﻓﺮھﺎد‪186......................................................................................‬‬ ‫رای زدن ﺧﺴﺮو در ﮐﺎر ﻓﺮھﺎد‪187..........................................................................................‬‬ ‫ﻣﻨﺎﻇﺮه ﺧﺴﺮو ﺑﺎ ﻓﺮھﺎد‪189....................................................................................................‬‬ ‫ﮐﻮه ﮐﻨﺪن ﻓﺮھﺎد و زاری او‪192...............................................................................................‬‬ ‫رﻓﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﮐﻮه ﺑﯿﺴﺘﻮن و ﺳﻘﻂ ﺷﺪن اﺳﺐ وی‪199....................................................................‬‬ ‫آﮔﺎھﯽ ﺧﺴﺮو از رﻓﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺰد ﻓﺮھﺎد و ﮐﺸﺘﻦ ﻓﺮھﺎد ﺑﮫ ﻣﮑﺮ‪202....................................................‬‬ ‫ﺗﻌﺰﯾﺖﻧﺎﻣﮫ ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ اﻓﺴﻮس‪208.................................................................................‬‬ ‫ﻣﺮدن ﻣﺮﯾﻢ و ﺗﻌﺰﯾﺖﻧﺎﻣﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو از راه ﺑﺎد اﻓﺮاه‪211..........................................................‬‬ ‫رﺳﯿﺪن ﻧﺎﻣﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو‪215.............................................................................................‬‬ ‫ﺻﻔﺖ داد و دھﺶ ﺧﺴﺮو‪217..................................................................................................‬‬ ‫ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺴﺮو اوﺻﺎف ﺷﮑﺮ اﺳﭙﮭﺎﻧﯽ را‪221................................................................................‬‬ ‫ﺗﻨﮭﺎ ﻣﺎﻧﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ و زاری ﮐﺮدن وی‪230...................................................................................‬‬ ‫رﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﺳﻮی ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺑﮭﺎﻧﮫ ﺷﮑﺎر‪235........................................................................‬‬ ‫دﯾﺪن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را و ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ‪241.........................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را‪242..............................................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را‪246..............................................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را‪249..............................................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را‪253.....................................................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو‪256..............................................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را‪260..............................................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را‪263..............................................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را‪267.....................................................................................................‬‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را‪270..............................................................................................‬‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ ﺧﺴﺮو از ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ‪274.........................................................................................‬‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ از رﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو‪279.....................................................................................‬‬ ‫ﻏﺰل ﮔﻔﺘﻦ ﻧﮑﯿﺴﺎ از زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‪286........................................................................................‬‬ ‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎرﺑﺪ از زﺑﺎن ﺧﺴﺮو‪288........................................................................................‬‬ ‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﻧﮑﯿﺴﺎ از زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‪290.......................................................................................‬‬ ‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎرﺑﺪ از زﺑﺎن ﺧﺴﺮو‪292........................................................................................‬‬ ‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﻧﮑﯿﺴﺎ از زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‪294.......................................................................................‬‬ ‫ﻏﺰل ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎرﺑﺪ از زﺑﺎن ﺧﺴﺮو‪296.........................................................................................‬‬ ‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﻧﯿﮑﺴﺎ از زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‪298.......................................................................................‬‬ ‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 2‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎرﺑﺪ از زﺑﺎن ﺧﺴﺮو‪300........................................................................................‬‬ ‫ﺑﯿﺮون آﻣﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﺧﺮﮔﺎه‪302.............................................................................................‬‬ ‫آوردن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را از ﻗﺼﺮ ﺑﮫ ﻣﺪاﺋﻦ‪306.............................................................................‬‬ ‫زﻓﺎف ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‪309.....................................................................................................‬‬ ‫اﻧﺪرز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را در داد و داﻧﺶ‪317.................................................................................‬‬ ‫ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﺧﺴﺮو و ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ‪319.....................................................................................‬‬ ‫اوﻟﯿﻦ ﺟﻨﺒﺶ‪320.................................................................................................................‬‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻓﻠﮏ‪321..............................................................................................................‬‬ ‫اﺟﺮام ﮐﻮاﮐﺐ‪322................................................................................................................‬‬ ‫ﻣﺒﺪاء و ﻣﻌﺎد‪323.................................................................................................................‬‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﺟﮭﺎن‪324.............................................................................................................‬‬ ‫در ﺑﻘﺎی ﺟﺎن‪325................................................................................................................‬‬ ‫در ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ دﯾﺪار ﮐﺎﻟﺒﺪ در ﺧﻮاب‪326.......................................................................................‬‬ ‫در ﯾﺎد ﮐﺮدن دوره زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺲ از ﻣﺮگ‪327.................................................................................‬‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ زﻣﯿﻦ و ھﻮا‪328......................................................................................................‬‬ ‫در ﭘﺎس ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ از راه اﻋﺘﺪال‪329..........................................................................................‬‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ رﻓﺘﻦ ﺟﺎن از ﺟﺴﻢ‪330..............................................................................................‬‬ ‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻣﻮﺑﺪ اول‪331..............................................................................................................‬‬ ‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻣﻮﺑﺪ دوم‪332..............................................................................................................‬‬ ‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻣﻮﺑﺪ ﺳﻮم‪333.............................................................................................................‬‬ ‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻣﻮﺑﺪ ﭼﮭﺎرم‪334..........................................................................................................‬‬ ‫در ﻧﺒﻮت ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ اﮐﺮم‪335......................................................................................................‬‬ ‫ﮔﻔﺘﻦ ﭼﮭﻞ ﻗﺼﮫ از ﮐﻠﯿﻠﮫ و دﻣﻨﮫ ﺑﺎ ﭼﮭﻞ ﻧﮑﺘﮫ‪336..........................................................................‬‬ ‫ﺣﮑﻤﺖ و اﻧﺪرز ﺳﺮاﺋﯽ ﺣﮑﯿﻢ ﻧﻈﺎﻣﯽ‪341....................................................................................‬‬ ‫ﺻﻔﺖ ﺷﯿﺮوﯾﮫ و اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺧﺴﺮو‪342.......................................................................................‬‬ ‫ﮐﺸﺘﻦ ﺷﯿﺮوﯾﮫ ﺧﺴﺮو را‪347...................................................................................................‬‬ ‫ﺟﺎن دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ در دﺧﻤﮫ ﺧﺴﺮو‪350.......................................................................................‬‬ ‫ﻧﺘﯿﺠﮫ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‪357.............................................................................................‬‬ ‫در ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻮﯾﺪ‪358......................................................................................‬‬ ‫در ﺧﻮاب دﯾﺪن ﺧﺴﺮو ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ اﮐﺮم را‪359..................................................................................‬‬ ‫ﻧﺎﻣﮫ ﻧﺒﺸﺘﻦ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو‪363..............................................................................................‬‬ ‫ﻣﻌﺮاج ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ‪367...............................................................................................................‬‬ ‫اﻧﺪرز و ﺧﺘﻢ ﮐﺘﺎب‪370..........................................................................................................‬‬ ‫ﻃﻠﺐ ﮐﺮدن ﻃﻐﺮل ﺷﺎه ﺣﮑﯿﻢ ﻧﻈﺎﻣﯽ را‪376.................................................................................‬‬ ‫ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺮ ﻣﺮگ ﺷﻤﺲاﻟﺪﯾﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﮭﺎن ﭘﮭﻠﻮان‪383........................................................................‬‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 3‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫درﺑﺎره ﮐﺘﺎب‪:‬‬ ‫اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﮫ ﺗﺎرﻧﮕﺎر ﺗﻨﮭﺎﯾﯽ‪ ،‬اوﻟﯿﻦ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺳﺎﯾﺖ ﻣﺮﺟﻊ در زﻣﯿﻨﮫ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮای اﻃﻼﻋﺎت‬ ‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺮ روی ﻟﯿﻨﮏ زﯾﺮ ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫درﺑﺎره ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪:‬‬ ‫ﻧﺎم وي اﻟﯿﺎس و ﻟﻘﺐ ﯾﺎ ﺗﺨﻠﺺ وي )ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ ﺧﻮد در آﻏﺎز ﻟﯿﻠﻲ و ﻣﺠﻨﻮن ﺑﮫ آن اﺷﺎره‬ ‫ﮐﺮده( ﻧﻈﺎﻣﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎم ﭘﺪرش ﯾﻮﺳﻒ ﻧﺎم ﺟﺪش "ذﮐﻲ" و ﻧﺎم ﺟﺪ اﻋﻼﯾﺶ "ﻣﻮﯾﺪ"‬ ‫ﺑﻮده و ﺳﮫ ھﻤﺴﺮ و ﯾﮏ ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﮫ ﻧﺎم ﻣﺤﻤﺪ داﺷﺘﮫ اﺳﺖ‪ .‬زادﺑﻮم ﻧﻈﺎﻣﻲ را ﺷﮭﺮ‬ ‫ﮔﻨﺠﮫ و اﺟﺪادش را اھﻞ ﺗﻔﺮش ﮔﻔﺘﮫ اﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻏﻠﺐ اﺳﺎﺗﯿﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎن از ﺗﻤﺎم ﻋﻠﻮم ﻋﻘﻠﻲ و ﻧﻘﻠﻲ ﺑﮭﺮه ﻣﻨﺪ و در ﻋﻠﻮم‬ ‫ادﺑﻲ و ﻋﺮﺑﻲ ﮐﺎﻣﻞ ﻋﯿﺎر و در وادي ﻋﺮﻓﺎن و ﺳﯿﺮ و ﺳﻠﻮک راھﻨﻤﺎي ﺑﺰرگ و در‬ ‫ﻋﻘﺎﯾﺪ و اﺧﻼق ﺳﺘﻮده ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ و اﺳﺘﻮار و ﺳﺮﻣﺸﻖ ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺸﺮ ﺑﻮده و در ﻓﻨﻮن‬ ‫ﺣﮑﻤﺖ از ﻃﺒﯿﻌﻲ و اﻟﮭﻲ و رﯾﺎﺿﻲ دﺳﺖ داﺷﺘﮫ و ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ وارد ﻣﺮﺣﻠﮫ‬ ‫ﺷﺎﻋﺮي ﻧﺒﻮد و ﺑﮫ ﺗﺪرﯾﺲ و ﺗﺎﻟﯿﻒ ﻋﻠﻮم ﺣﮑﻤﯿﮫ ﻣﻲ ﭘﺮداﺧﺖ در ردﯾﻒ ﺑﺰرﮔﺎن‬ ‫ﺣﮑﻤﺖ و ﻓﻠﺴﻔﮫ ﺑﮫ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻣﺪ‪...‬‬ ‫در ﭘﺎﮐﻲ اﺧﻼق و ﺗﻘﻮي‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ ﺣﮑﯿﻢ ﻧﻈﺎﻣﻲ را در ﻣﯿﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﻌﺮاي ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮان‬ ‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم دﯾﻮان وي ﯾﮏ ﻟﻔﻆ رﮐﯿﮏ و ﯾﮏ ﺳﺨﻦ زﺷﺖ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﯾﮏ‬ ‫ﺑﯿﺖ ھﺠﻮ از اول ﺗﺎ آﺧﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﺶ ﺟﺎري ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬از اﺳﺘﺎد ﺑﺰرگ ﮔﻨﺠﮫ‬ ‫ﺷﺶ ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ در ﭘﻨﺞ ﺑﺤﺮ ﻣﺜﻨﻮي ﺟﮭﺎن را ﯾﺎدﮔﺎر اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﻮرد ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺷﺎﻋﺮان زﯾﺎدي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﻲ‬ ‫ھﯿﭽﮑﺪام از آﻧﺎن ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﮫ اﻧﺪ آﻧﻄﻮر ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ و ﺷﺎﯾﺪ از ﻋﮭﺪه ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺑﺮآﯾﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﺶ دﻓﺘﺮ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬ ‫ﻣﺨﺰن اﻻﺳﺮار‪ ،‬ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻟﯿﻠﻲ و ﻣﺠﻨﻮن‪ ،‬ھﻔﺖ ﭘﯿﮑﺮ‪ ،‬ﺷﺮﻓﻨﺎﻣﮫ و اﻗﺒﺎﻟﻨﺎﻣﮫ ﮐﮫ ھﻤﮕﻲ ﻧﺸﺎن دھﻨﺪه ھﻨﺮ‬ ‫ﺳﺨﻨﻮري و ﺑﻼﻏﺖ ﮔﻮﯾﻨﺪه ﺗﻮاﻧﺎ آن ﻣﻨﻈﻮﻣﮫ ھﺎﺳﺖ‪ .‬وﻓﺎت ﻧﻈﺎﻣﻲ را ﺑﯿﻦ ﺳﺎﻟﮭﺎي ‪ 599‬ﺗﺎ ‪ 602‬و ﻋﻤﺮش را‬ ‫ﺷﺼﺖ و ﺳﮫ ﺳﺎل و ﺷﺶ ﻣﺎه ﻧﻮﺷﺘﮫ اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 4‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮآﻏﺎز‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ در ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫دﻟﯽ ده ﮐﻮ ﯾﻘﯿﻨﺖ را ﺑﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﻣﺪه ﻧﺎﺧﻮب را ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮم راه‬ ‫دروﻧﻢ را ﺑﮫ ﻧﻮر ﺧﻮد ﺑﺮاﻓﺮوز‬ ‫ﺑﮫ داودی دﻟﻢ را ﺗﺎزه ﮔﺮدان‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ را ﮐﮫ ﭘﺮوردم ﺑﮫ ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺶ ﻓﺮخ ﺷﻮد رای‬ ‫ﺳﻮادش دﯾﺪه راه ﭘﺮ ﻧﻮر دارد‬ ‫ﻣﻔﺮح ﻧﺎﻣﮫی دﻟﮭﺎش ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﻣﻌﺎﻧﯽ را ﺑﺪو ده ﺳﺮﺑﻠﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﺷﺎه ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﻦ ﺟﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ﻧﺴﯿﻤﯽ از ﻋﻨﺎﯾﺖ ﯾﺎر او ﮐﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﻓﯿﺎض ﻋﻨﺎﯾﺖ ﮐﺮد ﯾﺎری‬

‫ﻧﻈﺎﻣﯽ را ره ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻨﻤﺎی‬ ‫زﺑﺎﻧﯽ ﮐﺎﻓﺮﯾﻨﺖ را ﺳﺮاﯾﺪ‬ ‫ﺑﺪار از ﻧﺎﭘﺴﻨﺪم دﺳﺖ ﮐﻮﺗﺎه‬ ‫زﺑﺎﻧﻢ را ﺛﻨﺎی ﺧﻮد در آﻣﻮز‬ ‫زﺑﻮرم را ﺑﻠﻨﺪ آوازه ﮔﺮدان‬ ‫ﻣﺒﺎرک روی ﮔﺮدان در ﺟﮭﺎﻧﺶ‬ ‫ز ﻣﺸﮏ اﻓﺸﺎﻧﺪش ﺧﻠﺦ ﺷﻮد ﺟﺎی‬ ‫ﺳﻤﺎﻋﺶ ﻣﻐﺰ را ﻣﻌﻤﻮر دارد‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻨﺪ ﻣﺸﮑﻞ ھﺎش داﻧﻨﺪ‬ ‫ﺳﻌﺎدت را ﺑﺪو ﮐﻦ ﻧﻘﺶﺑﻨﺪی‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻧﺎم ﺷﯿﺮﯾﻨﺴﺖ ﻓﺎﻟﺶ‬ ‫ز ﻓﯿﻀﺖ ﻗﻄﺮهای در ﮐﺎر او ﮐﻦ‬ ‫ﺑﯿﺎرای ﮐﺎن ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺎ ﭼﮫ داری‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 5‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﺗﻮﺣﯿﺪ ﺑﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎم آﻧﮑﮫ ھﺴﺘﯽ ﻧﺎم ازو ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺧﺪاﺋﯽ ﮐﺎﻓﺮﯾﻨﺶ در ﺳﺠﻮدش‬ ‫ﺗﻌﺎﻟﯽ اﷲ ﯾﮑﯽ ﺑﯽ ﻣﺜﻞ و ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺮ ﭘﺎی دارو اﻧﺠﻢ اﻓﺮوز‬ ‫ﺟﻮاھﺮ ﺑﺨﺶ ﻓﮑﺮﺗﮭﺎی ﺑﺎرﯾﮏ‬ ‫ﻏﻢ و ﺷﺎدی ﻧﮕﺎر و ﺑﯿﻢ و اﻣﯿﺪ‬ ‫ﻧﮕﮫ دارﻧﺪه ﺑﺎﻻ و ﭘﺴﺘﯽ‬ ‫وﺟﻮدش ﺑﺮ ھﻤﮫ ﻣﻮﺟﻮد ﻗﺎھﺮ‬ ‫ﮐﻮاﮐﺐ را ﺑﮫ ﻗﺪرت ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎی‬ ‫ﻣﺮاد دﯾﺪه ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﯿﻨﺎن‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪی ﮐﮫ ﭼﻮن ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺨﻮاﻧﯽ‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺪ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ زوت ﺑﮭﺘﺮ‬ ‫ورای ھﺮ ﭼﮫ در ﮔﯿﺘﯽ اﺳﺎﺳﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺴﺘﺠﻮی او ﺑﺮ ﺑﺎم اﻓﻼک‬ ‫ﺧﺮد در ﺟﺴﺘﻨﺶ ھﺸﯿﺎر ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯿﺶ ﺑﺮ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ دﺷﻮار‬ ‫ﻧﻈﺮ دﯾﺪش ﭼﻮ ﻧﻘﺶ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﻣﺒﺮا ﺣﮑﻤﺶ از زودی و دﯾﺮی‬ ‫ﺣﺮوف ﮐﺎﯾﻨﺎت ار ﺑﺎزﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺻﺪﭘﺎره ﮐﻦ ﺧﻮد را درﯾﻦ ﺑﺎغ‬

‫ﻓﻠﮏ ﺟﻨﺒﺶ زﻣﯿﻦ آرام ازو ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﮔﻮاھﯽ ﻣﻄﻠﻖ آﻣﺪ ﺑﺮ وﺟﻮدش‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮاﻧﻨﺪش ﺧﺪاوﻧﺪان ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺧﺮد را ﺑﯽﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺣﮑﻤﺖ آﻣﻮز‬ ‫ﺑﮫ روز آرﻧﺪه ﺷﺐھﺎی ﺗﺎرﯾﮏ‬ ‫ﺷﺐ و روز آﻓﺮﯾﻦ و ﻣﺎه و ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﮔﻮا ﺑﺮ ھﺴﺘﯽ او ﺟﻤﻠﮫ ھﺴﺘﯽ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺶ ﺑﺮ ھﻤﮫ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﻇﺎھﺮ‬ ‫ﻃﺒﺎﯾﻊ را ﺑﮫ ﺻﻨﻌﺖ ﮔﻮھﺮ آرای‬ ‫اﻧﯿﺲ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﯿﻨﺎن‬ ‫ﻧﯿﺎﺑﯽ در ﺟﻮاﺑﺶ ﻟﻦ ﺗﺮاﻧﯽ‬ ‫ورا ﮐﻦ ﺑﻨﺪﮔﯽ ھﻢ اوت ﺑﮭﺘﺮ‬ ‫ﺑﺮون از ھﺮ ﭼﮫ در ﻓﮑﺮت ﻗﯿﺎﺳﯿﺴﺖ‬ ‫درﯾﺪه وھﻢ را ﻧﻌﻠﯿﻦ ادراک‬ ‫ﭼﻮ داﻧﺴﺘﺶ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﭼﭗ از راﺳﺖ‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ھﻢ ﺑﮫ ﺣﯿﺮت ﻣﯽﮐﺸﺪ ﮐﺎر‬ ‫ﭘﺲ اﻧﮕﺎھﯽ ﺣﺠﺎب از ﭘﯿﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﻣﻨﺰه ذاﺗﺶ از ﺑﺎﻻ و زﯾﺮی‬ ‫ھﻤﮫ در ﺗﺴﺖ و ﺗﻮ در ﻟﻮح اوﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺘﻮان ﺗﻨﺪرﺳﺖ آﻣﺪ ﺑﺪﯾﻦ داغ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 6‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻮ زاﻧﺠﺎ آﻣﺪی ﮐﺎﯾﻦ ﺟﺎ دوﯾﺪی‬ ‫ﺗﺮازوی ھﻤﮫ اﯾﺰدﺷﻨﺎﺳﯽ‬ ‫ﻗﯿﺎس ﻋﻘﻞ ﺗﺎ آﻧﺠﺎﺳﺖ ﺑﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﻣﺪه اﻧﺪﯾﺸﮫ را زﯾﻦ ﭘﯿﺸﺘﺮ راه‬ ‫ﭼﻮ داﻧﺴﺘﯽ ﮐﮫ ﻣﻌﺒﻮدی ﺗﺮا ھﺴﺖ‬ ‫زھﺮ ﺷﻤﻌﯽ ﮐﮫ ﺟﻮﺋﯽ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﮔﮫ از ﺧﺎﮐﯽ ﭼﻮ ﮔﻞ رﻧﮕﯽ ﺑﺮآرد‬ ‫ﺧﺮد ﺑﺨﺸﯿﺪ ﺗﺎ او را ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ‬ ‫ﻓﮑﻨﺪ از ھﯿﺖ ﻧﮫ ﺣﺮف اﻓﻼک‬ ‫ﻧﺒﺎت روح را آب از ﺟﮕﺮ داد‬ ‫ﺟﮭﺖ را ﺷﺶ ﮔﺮﯾﺒﺎن در ﺳﺮ اﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺮد آﻓﺮﯾﻨﺶ را ﺑﮫ آﻏﺎز‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﺶ در ﻧﻮرد آرد ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺑﺎز ﺟﺴﺖ از ﺧﻮد ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺎﯾﺪ ھﻤﮫ ﻓﺮﺳﻮدﻧﯿﮭﺎ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺨﺸﺎﯾﻨﺪه و ﺑﺨﺸﻨﺪهی ﺟﻮد‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻣﺎﯾﮫ ﻧﺸﺎﻧﯽ از اﺧﻼص‬ ‫ﯾﮑﯽ را داد ﺑﺨﺸﺶ ﺗﺎ رﺳﺎﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺧﺒﺮ دارد ز دادن‬ ‫ﻧﮫ آﺗﺶ را ﺧﺒﺮ ﮐﻮ ھﺴﺖ ﺳﻮزان‬

‫ازﯾﻦ ﺟﺎ در ﮔﺬر ﮐﺎﻧﺠﺎ رﺳﯿﺪی‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺰ دﻟﯿﻠﯽ ﯾﺎ ﻗﯿﺎﺳﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺎﻧﻊ را دﻟﯿﻞ آﯾﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎ ﮐﻮه آﯾﺪت در ﭘﯿﺶ ﯾﺎ ﭼﺎه‬ ‫ﺑﺪار از ﺟﺴﺘﺠﻮی ﭼﻮن و ﭼﮫ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ وﺣﺪاﻧﯿﺘﺶ ﯾﺎﺑﯽ ﮔﻮاﺋﯽ‬ ‫ﮔﮫ از آﺑﯽ ﭼﻮ ﻣﺎ ﻧﻘﺸﯽ ﻧﮕﺎرد‬ ‫ﺑﺼﺎرت داد ﺗﺎ ھﻢ زو ھﺮاﺳﯿﻢ‬ ‫رﻗﻮم ھﻨﺪﺳﯽ ﺑﺮ ﺗﺨﺘﮫ ﺧﺎک‬ ‫ﭼﺮاغ ﻋﻘﻞ را ﭘﯿﮫ از ﺑﺼﺮ داد‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﭼﺎر ﮔﻮھﺮ در ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯽ ﺑﺮدن ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﺲ ﺑﺪان راز‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺘﻮاﻧﺪ زدن ﻓﮑﺮت در آن ﮔﺎم‬ ‫ﺧﺪاﺋﯽ ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ از ﮐﺪﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ھﻤﻮ ﻗﺎدر ﺑﻮد ﺑﺮ ﺑﻮدﻧﯿﮭﺎ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﺎﯾﮫھﺎ را ﮐﺮد ﻣﻮﺟﻮد‬ ‫ﮐﮫ او را در ﻋﻤﻞ ﮐﺎری ﺑﻮد ﺧﺎص‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﮐﺮد ﻣﻤﺴﮏ ﺗﺎ ﺳﺘﺎﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ آﻧﮑﺲ ﮐﻮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ از ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﻧﮫ آب آﮔﮫ ﮐﮫ ھﺴﺖ از ﺟﺎن ﻓﺮوزان‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 7‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺧﺪاوﻧﺪﯾﺶ ﺑﺎ ﮐﺲ ﻣﺸﺘﺮک ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﺮا زھﺮه ز ﺣﻤﺎﻻن راھﺶ‬ ‫ﺑﺴﻨﺠﺪ ﺧﺎک و ﻣﻮﺋﯽ ﺑﺮ ﻧﺪارد‬ ‫زھﯽ ﻗﺪرت ﮐﮫ در ﺣﯿﺮت ﻓﺰودن‬

‫ھﻤﮫ ﺣﻤﺎل ﻓﺮﻣﺎﻧﻨﺪ و ﺷﮏ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺨﻠﯿﻄﯽ ﮐﻨﺪ در ﺑﺎرﮔﺎھﺶ‬ ‫ﺑﯿﺎرد ﺑﺎد و ﺑﻮﺋﯽ ﺑﺮ ﻧﺪارد‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐھﺎ داﻧﺪ ﻧﻤﻮدن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 8‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در اﺳﺘﺪﻻل ﻧﻈﺮ و ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮ داری ﮐﮫ ﺳﯿﺎﺣﺎن اﻓﻼک‬ ‫در اﯾﻦ ﻣﺤﺮاﺑﮕﮫ ﻣﻌﺒﻮدﺷﺎن ﮐﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ ازﯾﻦ ﻣﺤﻤﻞ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﭼﺮا اﯾﻦ ﺛﺎﺑﺖ اﺳﺖ آن ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻧﺎم‬ ‫ﻗﺒﺎ ﺑﺴﺘﮫ ﭼﻮ ﮔﻞ در ﺗﺎزه روﺋﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﺣﯿﺮت ﺑﺮ آن آورد ﺻﺪﺑﺎر‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﮐﺮدﺣﯿﺮت ﺗﯿﺰﮔﺎﻣﯽ‬ ‫ﻣﺸﻮ ﻓﺘﻨﮫ ﺑﺮﯾﻦ ﺑﺘﮭﺎ ﮐﮫ ھﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ھﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮﮔﺮدان ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫ﺗﻮ ﻧﯿﺰ آﺧﺮ ھﻢ از دﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪی‬ ‫ﭼﻮ اﺑﺮاھﯿﻢ ﺑﺎﺑﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﺒﺎز‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺑﺖ ﻧﮭﯽ ﺻﻮرت ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﻧﻤﻮداری ﮐﮫ از ﻣﮫ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﺎھﯿﺴﺖ‬ ‫ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺴﺘﮫ را ﺑﺎ رﻧﺞﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﻃﺒﺎﯾﻊ را ﯾﮑﺎﯾﮏ ﻣﯿﻞ در ﮐﺶ‬ ‫ﻣﺒﯿﻦ در ﻧﻘﺶ ﮔﺮدون ﮐﺎن ﺧﯿﺎﻟﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺮدون رھﺒﺮی ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ داﻧﺴﺘﻨﯽ ﺑﻮدی ﺧﻮد اﯾﻦ راز‬ ‫ازﯾﻦ ﮔﺮدﻧﺪه ﮔﻨﺒﺪھﺎی ﭘﺮﻧﻮر‬ ‫درﺳﺖ آن ﺷﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ ﮔﺮدش ﺑﮫ ﮐﺎرﯾﺴﺖ‬

‫ﭼﺮا ﮔﺮدﻧﺪ ﮔﺮد ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺎک‬ ‫وزﯾﻦ آﻣﺪ ﺷﺪن ﻣﻘﺼﻮدﺷﺎن ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ ازﯾﻦ ﻣﻨﺰل ﺑﺮﯾﺪن‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ را ﺑﮫ ﺟﻨﺐ آن را ﺑﯿﺎرام‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺶ را ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻨﺪم در ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺘﺨﺎﻧﮫ زﻧﺎر‬ ‫ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ زد ﮐﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﮫ اﯾﻦ ﺑﺘﮭﺎ ﻧﮫ ﺧﻮد را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آرﻧﺪه ﺧﻮد را ﻃﻠﺒﮑﺎر‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺘﺨﺎﻧﮫای را در ﻧﺒﻨﺪی‬ ‫وﻟﯽ ﺑﺘﺨﺎﻧﮫ را از ﺑﺖ ﺑﭙﺮداز‬ ‫ﻗﺪم ﺑﺮ ﺑﺖ ﻧﮭﯽ رﻓﺘﯽ و رﺳﺘﯽ‬ ‫ﻃﻠﺴﻤﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﻨﺞ اﻟﮭﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﮕﺸﺎﺋﯽ ﺑﺰﯾﺮش ﮔﻨﺞ ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺧﺮد را ﻧﯿﻞ در ﮐﺶ‬ ‫ﮔﺸﻮدن ﺑﻨﺪ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ‬ ‫ﺟﺰ آن ﮐﺎﯾﻦ ﻧﻘﺶ داﻧﻢ ﺳﺮﺳﺮی ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﯾﮑﯽ زﯾﻦ ﻧﻘﺶھﺎ در دادی آواز‬ ‫ﺑﺠﺰ ﮔﺮدش ﭼﮫ ﺷﺎﯾﺪ دﯾﺪن از دور‬ ‫درﯾﻦ ﮔﺮدﻧﺪﮔﯽ ھﻢ اﺧﺘﯿﺎرﯾﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 9‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﻠﯽ در ﻃﺒﻊ ھﺮ داﻧﻨﺪهای ھﺴﺖ‬ ‫از آن ﭼﺮﺧﮫ ﮐﮫ ﮔﺮداﻧﺪ زن ﭘﯿﺮ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ از ﺧﻠﻞ ﯾﺎﺑﯽ درﺳﺘﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮداﻧﺪ ورا دﺳﺖ ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ھﻤﯿﺪون دور ﮔﺮدون زﯾﻦ ﻗﯿﺎﺳﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﻧﺎرد ﻧﻤﻮدار ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﻧﮫ ز اﺑﺮو ﺟﺴﺘﻦ آﯾﺪ ﻧﺎﻣﮫ ﻧﻮ‬ ‫ﺑﺪو ﺟﻮﺋﯽ ﺑﯿﺎﺑﯽ از ﺷﺒﮫ ﻧﻮر‬ ‫ز ھﺮ ﻧﻘﺸﯽ ﮐﮫ ﺑﻨﻤﻮد او ﺟﻤﺎﻟﯽ‬ ‫ﯾﮑﯽ ده داﻧﮫ ﺟﻮ ﻣﺤﺮاب ﮐﺮده‬ ‫ز ﮔﺮدﺷﮭﺎی اﯾﻦ ﭼﺮخ ﺳﺒﮏ رو‬ ‫ﻣﮕﻮ ز ارﮐﺎن ﭘﺪﯾﺪ آﯾﻨﺪ ﻣﺮدم‬ ‫ﮐﮫ ﻗﺪرت را ﺣﻮاﻟﺖ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺗﮑﻮﯾﻦ ﺑﮫ آﻟﺖ ﺷﺪ ﺣﻮاﻟﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ آب و ﺧﺎک و ﺑﺎد و آﺗﺶ‬ ‫ھﻤﯽ ﺗﺎ زو ﺧﻂ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮک اﯾﺰدﭘﺮﺳﺖ اﯾﺰد ﭘﺮﺳﺘﺪ‬ ‫ز ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ اﺳﺖ اﯾﺰد ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﺧﺪا از ﻋﺎﺑﺪان آن را ﮔﺰﯾﻨﺪ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺟﺎم وﺻﻞ آﻧﮕﮫ ﮐﻨﯽ ﻧﻮش‬

‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﮔﺮدﻧﺪه ﮔﺮداﻧﻨﺪهای ھﺴﺖ‬ ‫ﻗﯿﺎس ﭼﺮخ ﮔﺮدﻧﺪه ھﻤﺎن ﮔﯿﺮ‬ ‫ﻧﮕﺮدد ﺗﺎ ﻧﮕﺮداﻧﯽ ﻧﺨﺴﺘﺶ‬ ‫ﺑﺪان ﮔﺮدش ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺪ ھﺮ ﮐﮫ او ﮔﺮدون ﺷﻨﺎﺳﺴﺖ‬ ‫در اﺻﻄﺮﻻب ﻓﮑﺮت روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﻧﮫ از آﺛﺎر ﻧﺎﺧﻦ ﺟﺎﻣﮫ ﺗﻮ‬ ‫ﻧﯿﺎﺑﯽ ﭼﻮن ﻧﮫ زو ﺟﻮﺋﯽ ز ﻣﮫ ﻧﻮر‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ اﺧﺘﺮان زان ﻧﻘﺶ ﻓﺎﻟﯽ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺳﻨﮕﯽ دو اﺻﻄﺮﻻب ﮐﺮده‬ ‫ھﻤﺎن آﯾﺪ ﮐﺰان ﺳﻨﮓ و از آن ﺟﻮ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺎر ﮐﺎن ﭘﺪﯾﺪ آﯾﻨﺪ از اﻧﺠﻢ‬ ‫ﺣﻮاﻟﺖ را ﺑﮫ آﻟﺖ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﭼﮫ آﻟﺖ ﺑﻮد در ﺗﮑﻮﯾﻦ آﻟﺖ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ آﻣﺪ ﺷﺪی ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺧﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺨﺺ ھﯿﭻ ﭘﯿﮑﺮ ﺟﺎن ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮد را ﻗﺒﻠﮫ ﺳﺎزد ﺧﻮد ﭘﺮﺳﺘﺪ‬ ‫ﻧﺪارد روز ﺑﺎ ﺷﺐ ھﻢ ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ در راه ﺧﺪا ﺧﻮد را ﻧﺒﯿﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﯾﺎدش ﮐﻨﯽ ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 10‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫آﻣﺮزش ﺧﻮاﺳﺘﻦ‬ ‫ﺧﺪاﯾﺎ ﭼﻮن ﮔﻞ ﻣﺎ را ﺳﺮﺷﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد ﻋﺮض ﮐﺮدی‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺿﻌﻒ ﺧﻮد درﺑﻨﺪ آﻧﯿﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﻨﺪان ﻋﻨﺎﯾﺖھﺎ ﮐﮫ داری‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ اﻣﯿﺪھﺎی ﺷﺎخ در ﺷﺎخ‬ ‫و ﮔﺮﻧﮫ ﻣﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺧﺎک ﺑﺎﺷﯿﻢ‬ ‫ﺧﻼﺻﯽ ده ﮐﮫ روی از ﺧﻮد ﺑﺘﺎﺑﯿﻢ‬ ‫ز ﻣﺎ ﺧﻮد ﺧﺪﻣﺘﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﮫ ﻧﺎﯾﺪ‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﺑﻨﺪﮔﯿﻤﺎن ﮔﻮﺷﮫ ﮔﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮاھﯽ ﺑﮫ ﻣﺎ ﺧﻂ در ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﺮدی ز ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎک ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫در آن ﺳﺎﻋﺖ ﮐﮫ ﻣﺎﻣﺎﻧﯿﻢ و ھﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﯿﺎﻣﺮز از ﻋﻄﺎی ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺎ را‬ ‫ﻣﻦ آن ﺧﺎﮐﻢ ﮐﮫ ﻣﻐﺰم داﻧﮫ ﺗﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ ﮐﺎول ز ﺧﺎﮐﻢ آﻓﺮﯾﺪی‬ ‫ﭼﻮ روی اﻓﺮوﺧﺘﯽ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺮاﻓﺮوز‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺨﺘﯽ ﺻﺒﺮ ده ﺗﺎ ﭘﺎی دارم‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎ ﮐﻦ ﺑﮫ ﺣﮑﻤﺘﮭﺎی ﺧﻮﯾﺸﻢ‬ ‫ھﺪاﯾﺖ را ز ﻣﻦ ﭘﺮواز ﻣﺴﺘﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻘﺼﯿﺮی ﮐﮫ از ﺣﺪ ﺑﯿﺶ ﮐﺮدم‬

‫وﺛﯿﻘﺖ ﻧﺎﻣﮫای ﺑﺮ ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﯽ‬ ‫ﺟﺰای آن ﺑﮫ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻓﺮض ﮐﺮدی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﮕﺰارﯾﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯿﻢ‬ ‫ﺿﻌﯿﻔﺎن را ﮐﺠﺎ ﺿﺎﯾﻊ ﮔﺬاری‬ ‫ﮐﺮمھﺎی ﺗﻮ ﻣﺎ را ﮐﺮد ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﮐﮫ از دﯾﻮار ﺗﻮ رﻧﮕﯽ ﺗﺮاﺷﯿﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻧﺖ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﯾﺎﺑﯿﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎدروان ﻋﺰت را ﺑﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ز ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻨﺪﮔﺎن را ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ اﺳﺖ‬ ‫ز ﻓﺮﻣﺎﻧﺖ ﮐﮫ ﯾﺎرد ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﺗﺮا ﻧﺒﻮد زﯾﺎن ﻣﺎ را ﺑﻮد ﺳﻮد‬ ‫ز ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ ﻓﺮو ﻣﮕﺬار ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﺮاﻣﺖ ﮐﻦ ﻟﻘﺎی ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺷﻤﻌﯽ دﻟﻢ ﭘﺮواﻧﮫ ﺗﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﻀﻠﻢ زاﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺮ ﮔﺰﯾﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻌﻤﺖ دادﯾﻢ ﺷﮑﺮم در آﻣﻮز‬ ‫در آﺳﺎﻧﯽ ﻣﮑﻦ ﻓﺮﻣﻮش ﮐﺎرم‬ ‫ﺑﺮاﻓﮑﻦ ﺑﺮﻗﻊ ﻏﻔﻠﺖ ز ﭘﯿﺸﻢ‬ ‫ﭼﻮ اول دادی آﺧﺮ ﺑﺎز ﻣﺴﺘﺎن‬ ‫ﺧﺠﺎﻟﺖ را ﺷﻔﯿﻊ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﺮدم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 11‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮭﺮ ﺳﮭﻮی ﮐﮫ در ﮔﻔﺘﺎرم اﻓﺘﺪ‬ ‫رھﯽ دارم ﺑﮭﻔﺘﺎد و دو ھﻨﺠﺎر‬ ‫ﻋﻘﯿﺪم را در آن ره ﮐﺶ ﻋﻤﺎری‬ ‫ﺗﻮ را ﺟﻮﯾﻢ ز ھﺮ ﻧﻘﺸﯽ ﮐﮫ داﻧﻢ‬ ‫ز ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ ﺗﺴﺖ اﯾﻨﮑﮫ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﻌﺰم ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺑﺮداﺷﺘﻢ ﭘﺎی‬ ‫ﻧﯿﺖ ﺑﺮ ﮐﻌﺒﮫ آورد اﺳﺖ ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪی ﮐﺎﻧﺪر ﻣﯿﺎﻧﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﭘﺎی ﺑﺸﮑﺴﺘﯽ و ﺧﻮاﻧﺪی‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻣﺴﮑﯿﻦ ﮐﺪاﻣﻢ‬ ‫اﮔﺮ دﯾﻦ دارم و ﮔﺮ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﻀﻞ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﻦ ﻓﻀﻠﯽ ﻣﺮا ﯾﺎر‬ ‫ﻧﺪارد ﻓﻌﻞ ﻣﻦ آن زور ﺑﺎزو‬ ‫ﺑﻠﯽ از ﻓﻌﻞ ﻣﻦ ﻓﻀﻞ ﺗﻮ ﻧﯿﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﺎص ﮐﻦ ﺧﺮﺳﻨﺪﯾﻢ را‬ ‫ﭼﻨﺎن دارم ﮐﮫ در ﻧﺎﺑﻮد و در ﺑﻮد‬ ‫ﻓﺮاﻏﻢ ده ز ﮐﺎر اﯾﻦ ﺟﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﻨﮫ ﺑﯿﺶ از ﮐﺸﺶ ﺗﯿﻤﺎر ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﭼﺮاﻏﻢ را ز ﻓﯿﺾ ﺧﻮﯾﺶ ده ﻧﻮر‬ ‫دل ﻣﺴﺖ ﻣﺮا ھﺸﯿﺎر ﮔﺮدان‬

‫ﻗﻠﻢ در ﮐﺶ ﮐﺰﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎر اﻓﺘﺪ‬ ‫از آن ﯾﮑﺮه ﮔﻞ و ھﻔﺘﺎد و دوﺧﺎر‬ ‫ﮐﮫ ھﺴﺖ آن راه راه رﺳﺘﮕﺎری‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻘﺼﻮدی ز ھﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﮫ ﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻧﺎاھﻞ و اھﻠﯽ ﻣﯽزﻧﻢ دﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ از ره ﯾﺎوه ﮔﺸﺘﻢ راه ﺑﻨﻤﺎی‬ ‫اﮔﺮ در ﺑﺎدﯾﮫ ﻣﯿﺮم ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ﮐﺮم ﺑﺮ ﺗﺴﺖ و اﻧﺪﯾﮕﺮ ﺑﮭﺎﻧﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﺑﺎل و ﭘﺮدادی و راﻧﺪی‬ ‫ز ﻣﺤﺮوﻣﺎن و ﻣﻘﺒﻮﻻن ﭼﮫ ﻧﺎﻣﻢ‬ ‫ﺑﯿﺎﻣﺮزم ﺑﮭﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﮐﮫ ھﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺪل ﺧﻮد ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﻓﻌﻞ ﻣﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﻋﺪل ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ھﻢ ﺗﺮازو‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻨﻮازﯾﻢ ﺑﺮ ﺟﺎی ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮑﺲ ﻣﮕﺬار ﺣﺎﺟﺖ ﻣﻨﺪﯾﻢ را‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﺎﺷﻢ ﮐﺰو ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻮ ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫ﭼﻮ اﻓﺘﺪ ﮐﺎر ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺗﻮ داﻧﯽ‬ ‫ﺑﻘﺪر زور ﻣﻦ ﻧﮫ ﺑﺎر ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﺳﺮم را زاﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﻣﮑﻦ دور‬ ‫ز ﺧﻮاب ﻏﻔﻠﺘﻢ ﺑﯿﺪار ﮔﺮدان‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 12‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻨﺎن ﺧﺴﺒﺎن ﭼﻮ آﯾﺪ وﻗﺖ ﺧﻮاﺑﻢ‬ ‫زﺑﺎﻧﻢ را ﭼﻨﺎن ران ﺑﺮ ﺷﮭﺎدت‬ ‫ﺗﻨﻢ را در ﻗﻨﺎﻋﺖ زﻧﺪه دل دار‬ ‫ﭼﻮ ﺣﮑﻤﯽ راﻧﺪ ﺧﻮاھﯽ ﯾﺎ ﻗﻀﺎﺋﯽ‬ ‫دﻣﺎغ دردﻣﻨﺪم را دوا ﮐﻦ‬

‫ﮐﮫ ﮔﺮ رﯾﺰد ﮔﻠﻢ ﻣﺎﻧﺪ ﮔﻼﺑﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺘﻢ ﮐﺎرم ﺑﺮ ﺳﻌﺎدت‬ ‫ﻣﺰاﺟﻢ را ﺑﻄﺎﻋﺖ ﻣﻌﺘﺪل دار‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺴﻠﯿﻢ آﻓﺮﯾﻦ در ﻣﻦ رﺿﺎﺋﯽ‬ ‫دواش از ﺧﺎک ﭘﺎی ﻣﺼﻄﻔﯽ ﮐﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 13‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﻧﻌﺖ رﺳﻮل اﮐﺮم ﺻﻠﯽ اﷲ ﻋﻠﯿﮫ وﺳﻠﻢ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﻓﺮﯾﻨﺶ ھﺴﺖ ﺧﺎﮐﺶ‬ ‫ﭼﺮاغ اﻓﺮوز ﭼﺸﻢ اھﻞ ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﺳﺮو ﺳﺮھﻨﮓ ﻣﯿﺪان وﻓﺎ را‬ ‫ﻣﺮﻗﻊ ﺑﺮ ﮐﺶ ﻧﺮ ﻣﺎدهای ﭼﻨﺪ‬ ‫رﯾﺎﺣﯿﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﺎغ ﺻﺒﺤﮕﺎھﯽ‬ ‫ﯾﺘﯿﻤﺎن را ﻧﻮازش در ﻧﺴﯿﻤﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﯿﻤﯿﺎی ﺧﺎک آدم‬ ‫ﺳﺮای ﺷﺮع را ﭼﻮن ﭼﺎر ﺣﺪ ﺑﺴﺖ‬ ‫ز ﺷﺮع ﺧﻮد ﻧﺒﻮت را ﻧﻮی داد‬ ‫اﺳﺎس ﺷﺮع او ﺧﺘﻢ ﺟﮭﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدی رﺣﯿﻢ و ﺗﻨﺪ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ‬ ‫اﯾﺎزی ﺧﺎص و از ﺧﺎﺻﺎن ﮔﺰﯾﺪه‬ ‫ﺧﺪاﯾﺶ ﺗﯿﻎ ﻧﺼﺮت داده در ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻌﺠﺰ ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﺎن را ﺧﺠﻞ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﺮ آﺑﺮوی دوﺳﺘﺎن ﺷﺎد‬ ‫ﻓﻠﮏ را داده ﺳﺮوش ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺷﯽ‬ ‫زده در ﻣﻮﮐﺐ ﺳﻠﻄﺎن ﺳﻮارش‬ ‫ﺳﺮﯾﺮ ﻋﺮش را ﻧﻌﻠﯿﻦ او ﺗﺎج‬ ‫ز ﭼﺎھﯽ ﺑﺮده ﻣﮭﺪی را ﺑﮫ اﻧﺠﻢ‬ ‫ﺧﻠﯿﻞ از ﺧﯿﻞ ﺗﺎﺷﺎن ﺳﭙﺎھﺶ‬

‫ھﺰاران آﻓﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﺟﺎن ﭘﺎﮐﺶ‬ ‫ﻃﺮاز ﮐﺎر ﮔﺎه آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﺳﭙﮫ ﺳﺎﻻر و ﺳﺮ ﺧﯿﻞ اﻧﺒﯿﺎ را‬ ‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺧﻮاه ﮐﺎر اﻓﺘﺎدهای ﭼﻨﺪ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺨﺰن ﮔﻨﺞ اﻟﮭﯽ‬ ‫از آﻧﺠﺎ ﻧﺎم ﺷﺪ در ﯾﺘﯿﻤﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﻮرت ﺗﻮﺗﯿﺎی ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﭼﺎر دﯾﻮار اﺑﺪ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺧﺮد را در ﭘﻨﺎھﺶ ﭘﯿﺮوی داد‬ ‫ﺷﺮﯾﻌﺖھﺎ ﺑﺪو ﻣﻨﺴﻮخ از آﻧﺴﺖ‬ ‫زﺑﺎﻧﺶ ﮔﮫ ﮐﻠﯿﺪ و ﮔﺎه ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ز ﻣﺴﻌﻮدی ﺑﮫ ﻣﺤﻤﻮدی رﺳﯿﺪه‬ ‫ﮐﺰ آھﻦ ﻧﻘﺶ داﻧﺪ ﺑﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺳﻨﮕﺪل را ﺗﻨﮓ دل ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮو از آﺑﺨﻮرد ﻋﺎﻟﻢ آزاد‬ ‫ﻋﻤﺎﻣﺶ ﺑﺎد را ﻋﻨﺒﺮ ﻓﺮوﺷﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﺑﺖ ﭘﻨﺞ ﻧﻮﺑﺖ ﭼﺎر ﯾﺎرش‬ ‫اﻣﯿﻦ وﺣﯽ و ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮ ﻣﻌﺮاج‬ ‫ز ﺧﺎﮐﯽ ﮐﺮده دﯾﻮی را ﺑﮫ ﻣﺮدم‬ ‫ﮐﻠﯿﻢ از ﭼﺎوﺷﺎن ﺑﺎرﮔﺎھﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 14‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮﻧﺞ و راﺣﺘﺶ در ﮐﻮه و ﻏﺎری‬ ‫ﮔﮭﯽ دﻧﺪان ﺑﺪﺳﺖ ﺳﻨﮓ داده‬ ‫ﻟﺐ و دﻧﺪاﻧﺶ از آن در ﺳﻨﮓ زد‬ ‫ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺳﺮ دﻧﺪان ﮐﻨﺶ را زﯾﺮ ﭼﻨﺒﺮ‬ ‫ﺑﺼﺮ در ﺧﻮاب و دل در اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‬ ‫ﻣﻦ آن ﺗﺸﻨﮫ ﻟﺐ ﻏﻤﻨﺎک اوﯾﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدهام ﺑﺴﯿﺎر ﺗﻘﺼﯿﺮ‬ ‫ﮐﻨﻢ درﺧﻮاﺳﺘﯽ زان روﺿﮫ ﭘﺎک‬ ‫ﺑﺮآری دﺳﺖ از آن ﺑﺮدﯾﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﺎﻟﮭﯽ ﺑﺮ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﺎر ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫دﻟﺶ در ﻣﺨﺰن آﺳﺎﯾﺶ آور‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﺟﺮم او ﮐﻮه ﮔﺮان اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯿﺎﻣﺮزش روان آﻣﺮزی آﺧﺮ‬

‫ﺣﺮم ﻣﺎری و ﻣﺤﺮم ﺳﻮﺳﻤﺎری‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻟﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﮐﮫ دارد ﻟﻌﻞ و ﮔﻮھﺮ ﺟﺎی در ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻓﻠﮏ دﻧﺪان ﮐﻨﺎن آورده ﺑﺮ در‬ ‫زﺑﺎﻧﺶ اﻣﺘﯽ ﮔﻮ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ‬ ‫ﮐﮫ او آب ﻣﻦ و ﻣﻦ ﺧﺎک اوﯾﻢ‬ ‫ﭼﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ ای ﻧﺒﯽاﷲ ﭼﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﮏ ﺧﻮاھﺶ ﮐﻨﯽ در ﮐﺎر اﯾﻦ ﺧﺎک‬ ‫ﻧﻤﺎﺋﯽ دﺳﺖ ﺑﺮد آﻧﮕﮫ ﮐﮫ داﻧﯽ‬ ‫ز ﻧﻔﺲ ﮐﺎﻓﺮش زﻧﺎر ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫ﺑﺮ آن ﺑﺨﺸﻮدﻧﯽ ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ آور‬ ‫ﺗﺮا درﯾﺎی رﺣﻤﺖ ﺑﯿﮑﺮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﺧﺪای راﯾﮕﺎن آﻣﺮزی آﺧﺮ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 15‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﺳﺎﺑﻘﮫ ﻧﻈﻢ ﮐﺘﺎب‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺎﻟﻊ ﻣﻮﮐﺐ دوﻟﺖ روان ﮐﺮد‬ ‫ﺧﻠﯿﻔﺖ وار ﻧﻮر ﺻﺒﺢ ﮔﺎھﯽ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﭼﺘﺮ ﺑﺪ ﺳﻠﻄﺎن ﺑﺒﺎﯾﺴﺖ‬ ‫در آوردﻧﺪ ﻣﺮﻏﺎن دھﻞ ﺳﺎز‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺨﺖ روان ﺑﺎ ﺟﺎم ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ز دوﻟﺘﺨﺎﻧﮫ اﯾﻦ ھﻔﺖ ﻓﻐﻔﻮر‬ ‫ﻃﻐﺎن ﺷﺎه ﺳﺨﻦ ﺑﺮ ﻣﻠﮏ ﺷﺪ ﭼﯿﺮ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺷﻤﺸﯿﺮ ھﺮ ﮐﻮ ﮐﺎر ﮐﻢ ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻦ از ﻧﺎﺧﻔﺘﻦ ﺷﺐ ﻣﺴﺖ ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ دل ﮐﺰ ﮐﺪاﻣﯿﻦ در در آﯾﻢ‬ ‫ﭼﮫ ﻃﺮز آرم ﮐﮫ ارز آرد زﺑﺎن را‬ ‫درآﻣﺪ دوﻟﺖ از در ﺷﺎد در روی‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺎر آﻣﺪ ﺑﺮون از ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﻣﻮد ﺷﺎھﻨﺸﺎه ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺎﻟﺘﺎن ﯾﮑﺒﺎره ﻣﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻓﻠﮏ را از ﺳﺮ ﺧﻨﺠﺮ زﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻋﻄﺎرد را ﻗﻠﻢ ﻣﺴﻤﺎر ﮐﺮدی‬ ‫ﭼﻮ ﻋﯿﺴﯽ روح را درﺳﯽ درآﻣﻮز‬ ‫ز ﺗﻮ ﭘﯿﺮوزه ﺑﺮ ﺧﺎﺗﻢ ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﮔﺮت ﺧﻮاھﯿﻢ ﮐﺮدن ﺣﻖﺷﻨﺎﺳﯽ‬

‫ﺳﻌﺎدت روی در روی ﺟﮭﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﺴﺘﺪ ﺳﭙﯿﺪی از ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﮐﮫ اﻟﺤﻖ ﭼﺘﺮ ﺑﯽﺳﻠﻄﺎن ﻧﺸﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﮫ ﭘﻨﺞ ﻧﻮﺑﺖ را ﺑﮫ آواز‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﺑﺮآﻣﺪ ﻧﺎم ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺳﺨﻦ را ﺗﺎزهﺗﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﻨﺸﻮر‬ ‫ﻗﺮاﺧﺎن ﻗﻠﻢ را داد ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﻗﻠﻢ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺷﺪ دﺳﺘﺶ ﻗﻠﻢ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﺸﯿﺮی ﻗﻠﻢ در دﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﮔﻨﺞ را ﺳﺮ ﺑﺮﮔﺸﺎﯾﻢ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺮﮔﯿﺮم ﮐﮫ در ﮔﯿﺮد ﺟﮭﺎن را‬ ‫ھﺰارم ﺑﻮﺳﮫ ﺧﻮش داد ﺑﺮ روی‬ ‫ﮐﻠﯿﺪت را در ﮔﺸﺎدﻧﺪ آھﻦ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﻋﺸﻘﯽ ﻧﻮﺑﺮآر از راه ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫زﺑﯽﺳﻮزی ھﻤﮫ ﭼﻮن ﯾﺦ ﻓﺴﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮاﺷﯿﺪی ز ﺳﺮ ﻣﻮی ﻣﻌﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ زھﺮه ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﺎر ﮐﺮدی‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﺸﻖ را ﺷﻤﻌﯽ ﺑﺮاﻓﺮوز‬ ‫ز ﻣﺎ ﻣﮭﺮ ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ ﮔﺸﺎدن‬ ‫ﻧﺨﻮاھﯽ ﮐﺮدن آﺧﺮ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 16‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫و ﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ دم ﻧﺎﺳﺎز ﮔﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ﺗﻮاﻧﯽ ﻣﮭﺮ ﯾﺦ ﺑﺮ زر ﻧﮭﺎدن‬ ‫دﻟﻢ ﭼﻮ دﯾﺪ دوﻟﺖ را ھﻢ آواز‬ ‫و ﮔﺮ ﭼﻮن ﻣﻘﺒﻼن دوﻟﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ وﻗﺖ ﯾﺎری آﻣﺪ ﯾﺎرﯾﯽ ﮐﻦ‬ ‫ز ﻣﻦ ﻓﺮﺑﮫ ﺗﺮان ﮐﺎﯾﻦ ﺟﻨﺲ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ دوﻟﺖ داﺷﺘﻨﺪ اﻧﺪﯾﺸﮫ را ﭘﺎس‬ ‫ﺳﺨﻨﮭﺎﺋﯽ ز رﻓﻌﺖ ﺗﺎ ﺛﺮﯾﺎ‬ ‫ﻣﻨﻢ روی از ﺟﮭﺎن در ﮔﻮﺷﮫ ﮐﺮده‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎری ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﻨﺠﯽ ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ﭼﻮ زﻧﺒﻮری ﮐﮫ دارد ﺧﺎﻧﮫ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮ ﺷﮫ ﮐﮫ روزی رﯾﺰ ﺷﺎﺧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮاھﻢ ﻣﺮﻏﻢ از روزن درآﯾﺪ‬ ‫از آن دوﻟﺖ ﮐﮫ ﺑﺎداﻋﺪاش ﺑﺮ ھﯿﭻ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﮐﺎرا ﮐﮫ ﺷﺪ روﺷﻦﺗﺮ از ﻣﺎه‬ ‫ﮔﺮ از دﻧﯿﺎ وﺟﻮھﯽ ﻧﯿﺴﺖ در دﺳﺖ‬

‫ﭼﻮ ﻓﺮدوﺳﯽ زﻣﺰدت ﺑﺎز ﮔﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ﻓﻘﺎﻋﯽ را ﺗﻮاﻧﯽ ﺳﺮ ﮔﺸﺎدن‬ ‫ز دوﻟﺖ ﮐﺮد ﺑﺮ دوﻟﺖ ﯾﮑﯽ ﻧﺎز‬ ‫ﻃﻤﻊ را ﻣﯿﻞ در ﮐﺶ ﺑﺎز رﺳﺘﯽ‬ ‫درﯾﻦ ﺧﻮن ﺧﻮردﻧﻢ ﻏﻤﺨﻮارﯾﯽ ﮐﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎزوی ﻣﻠﻮک اﯾﻦ ﻟﻌﻞ ﺳﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﻟﻌﻞ ﺳﻔﺘﻦ ﺟﺰ ﺑﮫ اﻟﻤﺎس‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺒﺎب ﻣﮭﯿﺎ ﺷﺪ ﻣﮭﯿﺎ‬ ‫ﮐﻔﯽ ﭘﺴﺖ ﺟﻮﯾﻦ ره ﺗﻮﺷﮫ ﮐﺮده‬ ‫ز ﺷﺐ ﺗﺎ ﺷﺐ ﺑﮕﺮدی روزه ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫در آن ﺧﺎﻧﮫ ﺑﻮد ﺣﻠﻮای ﺻﺪ رﻧﮓ‬ ‫ﮐﺮم ﮔﺮ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ روزی ﻓﺮاﺧﺴﺖ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﺸﮑﺎﻓﺪ و ﻣﺎھﯽ ﺑﺮآﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ھﻤﺖ ﯾﺎرﯾﯽ ﺧﻮاھﻢ دﮔﺮ ھﯿﭻ‬ ‫ﺑﮫ ھﻤﺖ ﺧﺎﺻﮫ ھﻤﺖ ھﻤﺖ ﺷﺎه‬ ‫ﻗﻨﺎﻋﺖ را ﺳﻌﺎدت ﺑﺎد ﮐﺎن ھﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 17‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻃﻐﺮل ارﺳﻼن‬ ‫ﭼﻮن ﺳﻠﻄﺎن ﺟﻮان ﺷﺎه ﺟﻮاﻧﺒﺨﺖ‬ ‫ﺳﺮﯾﺮ اﻓﺮوز اﻗﻠﯿﻢ ﻣﻌﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﻨﺎه ﻣﻠﮏ ﺷﺎھﻨﺸﺎه ﻃﻐﺮل‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻃﻐﺮل ﮐﮫ دارای وﺟﻮد اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ را در ﻣﯽﮔﺸﺎدم‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﺑﻮد ﻃﺎﻟﻊ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻃﺎﻟﻊ ﮐﮫ ھﺴﺖ اﯾﻦ ﻧﻘﺶ را ﻓﺎل‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻘﺶ از ﻃﺎﻟﻊ ﺳﻠﻄﺎن ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ازﯾﻦ ﭘﯿﮑﺮ ﮐﮫ ﻣﻌﺸﻮق دل آﻣﺪ‬ ‫درﻧﮓ از ﺑﮭﺮ آن اﻓﺘﺎد در راه‬ ‫ﺣﺒﺶ را زﻟﻒ ﺑﺮ ﻃﻤﻐﺎج ﺑﻨﺪد‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎز ﭼﺘﺮ ﻋﻨﻘﺎ را ﺑﮕﯿﺮد‬ ‫ﺷﮑﻮھﺶ ﭼﺘﺮ ﺑﺮ ﮔﺮدون رﺳﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺘﺢ ھﻔﺖ ﮐﺸﻮر ﺳﺮ ﺑﺮآرد‬ ‫ﮔﮭﺶ ﺧﺎﻗﺎن ﺧﺮاج ﭼﯿﻦ ﻓﺮﺳﺘﺪ‬ ‫ﺑﺤﻤﺪاﷲ ﮐﮫ ﺑﺎ ﻗﺪر ﺑﻠﻨﺪش‬ ‫ﻣﻦ از ﺷﻔﻘﺖ ﺳﭙﻨﺪ ﻣﺎدراﻧﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺮط آﻧﮑﮫ ﮔﺮ ﺑﻮﺋﯽ دھﺪ ﺧﻮش‬ ‫ﺑﺪان ﻟﻔﻆ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻮھﺮ اﻓﺸﺎن‬

‫ﮐﮫ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎد از ﺗﺎج و از ﺗﺨﺖ‬ ‫وﻻﯾﺖ ﮔﯿﺮ ﻣﻠﮏ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﮭﺎن ﺳﻠﻄﺎن ﻋﺎدل‬ ‫ﺳﭙﮭﺮ دوﻟﺖ و درﯾﺎی ﺟﻮد اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی ارﺳﻼن ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﺑﻨﺎی اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت ﻣﯽﻧﮭﺎدم‬ ‫ﻓﻠﮏ ﮔﻔﺘﺎ ﻣﺒﺎرک ﺑﺎد و ھﺴﺘﻢ‬ ‫ﻣﺮا ﭼﻮن ﻧﻘﺶ ﺧﻮد ﻧﯿﮑﻮ ﮐﻨﺪ ﺣﺎل‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻠﻄﺎن ﮔﺮ ﺟﮭﺎن ﮔﯿﺮﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻢ ﻣﺪت ﻓﺮاﻏﺖ ﺣﺎﺻﻞ آﻣﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ از ﺷﻐﻠﮭﺎ ﻓﺎرغ ﺷﻮد ﺷﺎه‬ ‫ﻃﺮاز ﺷﻮﺷﺘﺮ در ﭼﺎج ﺑﻨﺪد‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎج زر ﺛﺮﯾﺎ را ﺑﮕﯿﺮد‬ ‫ﺳﻤﻨﺪش ﮐﻮه از ﺟﯿﺤﻮن ﺟﮭﺎﻧﺪ‬ ‫ﺳﺮ ﻧﮫ ﭼﺮخ را در ﭼﻨﺒﺮ آرد‬ ‫ﮔﮭﺶ ﻗﯿﺼﺮ ﮔﺰﯾﺖ دﯾﻦ ﻓﺮﺳﺘﺪ‬ ‫ﮐﻤﺎﻟﯽ در ﻧﯿﺎﺑﺪ ﺟﺰ ﺳﭙﻨﺪش‬ ‫ﺑﺪود ﺻﺒﺤﺪم ﮐﺮدم رواﻧﮫ‬ ‫ﻧﮭﺪ ﺑﺮ ﻧﺎم ﻣﻦ ﻧﻌﻠﯽ ﺑﺮ آﺗﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎن ﻋﺎﻟﻤﺴﺖ و ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 18‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﺗﺎﺑﮏ را ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﺎی ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﻧﯿﺎﻣﺪ وﻗﺖ آن ﮐﺎو را ﻧﻮازﯾﻢ؟‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﯽ ﭼﺸﻢ اﯾﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮔﺸﺎﺋﯿﻢ؟‬ ‫ز ﻣﻠﮏ ﻣﺎ ﮐﮫ دوﻟﺖ راﺳﺖ ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻮﯾﻨﺪهای در ﮔﻮﺷﮫ ﺗﺎ ﮐﯽ‬ ‫از آن ﺷﺪ ﺧﺎﻧﮫ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﻌﻤﻮر‬ ‫ﺳﺨﺎی اﺑﺮ از آن آﻣﺪ ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﮐﻨﻮن ﻋﻤﺮﯾﺴﺖ ﮐﯿﻦ ﻣﺮغ ﺳﺨﻨﺴﻨﺞ‬ ‫ﻧﺨﻮرده ﺟﺎﻣﯽ از ﻣﯿﺨﺎﻧﮫ ﻣﺎ‬ ‫ﺷﻔﯿﻌﯽ ﭼﻮن ﻣﻦ و ﭼﻮن او ﻏﻼﻣﯽ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭼﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﮔﺴﺘﺎخ روﺋﯽ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪی ﮐﮫ ﭼﻮن ﺧﺎﻗﺎن و ﻓﻐﻔﻮر‬ ‫ﭼﮫ ﻋﺬر آری ﺗﻮ ای ﺧﺎﮐﯽﺗﺮ از ﺧﺎک‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻋﺬر اﺳﺖ ﮐﻮ در ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺪان در ھﺮ ﮐﮫ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻓﺮوﺗﺮ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﺮق ﮐﺎھﻦ را ﺑﺴﻮزد‬ ‫ھﻤﺎن درﯾﺎ ﮐﮫ ﻣﻮﺟﺶ ﺳﮭﻤﻨﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﺴﺖ ﺷﮫ ﺑﺎ او درﯾﻦ راه‬ ‫دﺑﯿﺮان را ﺑﮫ آﺗﺶ ﮔﺎه ﺳﺒﺎک‬ ‫ﺧﺪاﯾﺎ ﺗﺎ ﺟﮭﺎن را آب و رﻧﮕﺴﺖ‬

‫ﻧﻈﺎﻣﯽ واﻧﮕﮭﯽ ﺻﺪﮔﻮﻧﮫ ﺗﻘﺼﯿﺮ‬ ‫ز ﮐﺎر اﻓﺘﺎدهای را ﮐﺎر ﺳﺎزﯾﻢ؟‬ ‫ﺑﮫ اﺑﺮوﺋﯿﺶ از اﺑﺮوﭼﯿﻦ ﮔﺸﺎﺋﯿﻢ؟‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮ ﺧﺮاﺑﯽ ﮔﺮدد آﺑﺎد‬ ‫ﺳﺨﻨﺪاﻧﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﯽﺗﻮﺷﮫ ﺗﺎ ﮐﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎرﯾﮑﺎن ﻋﺎﻟﻢ را دھﺪ ﻧﻮر‬ ‫ﮐﮫ در ﻃﻔﻠﯽ ﮔﯿﺎھﯽ را دھﺪ ﺷﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﻧﻌﻤﺖ ﻣﺎ ﻣﯽﺑﺮد رﻧﺞ‬ ‫ﮐﻨﺪ از ﺷﮑﺮھﺎ ﺷﮑﺮاﻧﮫ ﻣﺎ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﮐﯿﺨﺴﺮوی ﮐﻤﺘﺮ ز ﺟﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﮐﻨﯽ ﮔﺴﺘﺎخ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺣﺎﺟﺖ دری ﺑﻮﺳﻨﺪش از دور‬ ‫ﮐﻮ ﮔﻮﯾﺎﺋﯽ درﯾﻦ ﺧﻂ ﺧﻄﺮﻧﺎک‬ ‫ﺻﻔﺖ دارد ز درﮔﺎه اﻟﮭﯽ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﻓﮑﻨﺪهﺗﺮ ﮔﺴﺘﺎخ روﺗﺮ‬ ‫ﭼﺮاغ ﭘﯿﺮه زن ﭼﻮن ﺑﺮﻓﺮوزد‬ ‫ﮔﻠﯽ را ﺑﺎغ و ﺑﺎﻏﯽ را ھﻼﮐﺴﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﺎھﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺪ ﮔﮭﯽ ﻣﺎه‬ ‫ﮔﮭﯽ زر در ﺣﺴﺎب آﯾﺪ ﮔﮭﯽ ﺧﺎک‬ ‫ﻓﻠﮏ را دور و ﮔﯿﺘﯽ را درﻧﮕﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 19‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺟﮭﺎن را ﺧﺎص اﯾﻦ ﺻﺎﺣﺒﻘﺮان ﮐﻦ‬ ‫ﻣﻤﺘﻊ دارش از ﺑﺨﺖ و ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎدا دوﻟﺖ از ﻧﺰدﯾﮏ او دور‬ ‫ﻓﺮاﺧﯽ ﺑﺎد از اﻗﺒﺎﻟﺶ ﺟﮭﺎن را‬ ‫ﻣﻘﯿﻢ ﺟﺎوداﻧﯽ ﺑﺎد ﺟﺎﻧﺶ‬

‫ﻓﻠﮏ را ﯾﺎر اﯾﻦ ﮔﯿﺘﯽ ﺳﺘﺎن ﮐﻦ‬ ‫ز ھﺮ ﭼﯿﺰش ﻓﺰون ده زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﺗﺎج را ﺑﯽﻓﺮق او ﻧﻮر‬ ‫ز ﭼﺘﺮش ﺳﺮﺑﻠﻨﺪی آﺳﻤﺎن را‬ ‫ﺣﺮﯾﻢ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ آﺳﺘﺎﻧﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 20‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺘﺎﯾﺶ اﺗﺎﺑﮏ اﻋﻈﻢ ﺷﻤﺲاﻟﺪﯾﻦ اﺑﻮﺟﻌﻔﺮ ﻣﺤﻤﺪﺑﻦ اﯾﻠﺪﮔﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮح ﻓﺎﻟﯽ و ﻓﯿﺮوزﻣﻨﺪی‬ ‫ﻃﺮاز آﻓﺮﯾﻦ ﺑﺴﺘﻢ ﻗﻠﻢ را‬ ‫ﺳﺮو ﺳﺮ ﺧﯿﻞ ﺷﺎھﺎن ﺷﺎه آﻓﺎق‬ ‫ﻣﻠﮏ اﻋﻈﻢ اﺗﺎﺑﮏ داور دور‬ ‫اﺑﻮ ﺟﻌﻔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺰ ﺳﺮ ﺟﻮد‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ آﻓﺘﺎب ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬ ‫دﻟﯿﻞ آﻧﮏ آﻓﺘﺎب ﺧﺎص و ﻋﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﭼﻮن ﺷﻤﺲ ﮐﺎﻧﺠﻢ را دھﺪ ﻧﻮر‬ ‫در آن ﺑﺨﺸﺶ ﮐﮫ رﺣﻤﺖ ﻋﺎم ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺧﺘﻢ ﻧﺒﻮت ﮔﺸﺘﮫ ذاﺗﺶ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺑﺮج ﻋﺮب را ﺗﺎ اﺑﺪ ﻣﺎه‬ ‫ﯾﮑﯽ دﯾﻦ را ز ﻇﻠﻢ آزاد ﮐﺮده‬ ‫زھﯽ ﻧﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﮐﺮد از ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮش‬ ‫زرﺷﮏ ﻧﺎم او ﻋﺎﻟﻢ دو ﻧﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮﮐﺎن ﻗﻠﻢ ﺑﯽﻧﺴﺦ ﺗﺎراج‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮر ﺗﺎﺟﺒﺨﺸﯽ ﭼﻮن درﺧﺸﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﻮﻓﯽ ﺳﻮی ﺟﻮد آرد وﺟﻮدش‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺎ او ﮐﺮا ﮔﻮﯾﺪ ﮐﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﻣﺤﯿﻂ از ﺷﺮم ﺟﻮدش زﯾﺮ اﻓﻼک‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎ در دھﺪ ﺑﯽﺗﻠﺦ روﺋﯽ‬

‫ﺳﺨﻦ را دادم از دوﻟﺖ ﺑﻠﻨﺪی‬ ‫زدم ﺑﺮ ﻧﺎم ﺷﺎھﻨﺸﮫ رﻗﻢ را‬ ‫ﭼﻮ اﺑﺮو ﺑﺎ ﺳﺮی ھﻢ ﺟﻔﺖ و ھﻢ ﻃﺎق‬ ‫ﮐﮫ اﻓﮑﻨﺪ از ﺟﮭﺎن آوازه ﺟﻮر‬ ‫ﺧﺮاﺳﺎن ﮔﯿﺮ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ ﭼﻮ ﻣﺤﻤﻮد‬ ‫ﺑﮭﺮ ﺑﻘﻌﮫ ﻗﺮان ﺳﺎز و ﻗﺮﯾﻦ ﺳﻮز‬ ‫ﮐﮫ ﺷﻤﺲاﻟﺪﯾﻦ واﻟﺪﻧﯿﺎش ﻧﺎم اﺳﺖ‬ ‫دھﺪ ﻣﺎ را ﺳﻌﺎدت ﭼﺸﻢ ﺑﺪ دور‬ ‫دو ﺻﺎﺣﺐ را ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎم ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺧﺘﻢ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺑﺮ ﺣﯿﺎﺗﺶ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﻠﮏ ﻋﺠﻢ را از ازل ﺷﺎه‬ ‫ﯾﮑﯽ دﻧﯿﺎ ﺑﮫ ﻋﺪل آﺑﺎد ﮐﺮده‬ ‫دو ﻋﺎﻟﻢ را دو ﻣﯿﻤﺶ ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﮐﮫ ﻋﺎﻟﻢ را ﯾﮑﯽ او را دو ﻣﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﯿﻤﺶ ﮐﻤﺮ ﺑﺨﺸﺪ ﯾﮑﯽ ﺗﺎج‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﺗﺎج ﺑﺨﺸﺴﺖ‬ ‫ز ﺟﻮدی ﺑﮕﺬرد ﻃﻮﻓﺎن ﺟﻮدش‬ ‫ﮐﮫ ھﺴﺖ اﯾﻦ ﻗﺎﯾﻢ اﻓﮑﻦ ﻗﺎﯾﻢ آوﯾﺰ‬ ‫ﺟﺒﯿﻦواری ﻋﺮق ﺷﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﮔﮭﺮ ﺑﺨﺸﺪ ﭼﻮ ﮐﺎن ﺑﯽﺗﻨﮓ ﺧﻮﺋﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 21‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺒﺎرش ﺗﯿﻎ او ﭼﻮن آھﻨﯿﻦ ﻣﯿﻎ‬ ‫ﺟﮭﺖ ﺷﺶ ﻃﺎق او ﺑﺮ دوش دارد‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭼﻮن ﻣﺎدران ﮔﺸﺘﮫ ﻣﻄﯿﻌﺶ‬ ‫ﺧﺒﺮھﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﺑﯿﺮون از اﺛﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﻋﻠﻢ ﮐﻮ در دل ﻧﺪارد‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮ ﭘﻨﺠﮫ ﭼﻮ ﺷﯿﺮان دﻟﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ ﺷﯿﺮی ﮐﺴﯽ را رﻧﺠﮫ دارد‬ ‫ﺳﻨﺎﻧﺶ از ﻣﻮی ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﺳﺘﺮده‬ ‫ز ھﺮ ﻣﻘﺮاﺿﮫ ﮐﻮ ﭼﻮن ﺻﺒﺢ راﻧﺪه‬ ‫زھﺮ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﮐﻮ ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺟﺴﺘﮫ‬ ‫ﺳﻤﻨﺪش در ﺷﺘﺎب آھﻨﮓ ﺑﯿﺸﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ زﯾﺮ ﻋﻨﺎﻧﺶ ﮔﺎو رﯾﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻠﮫ ﺑﺮ ﭼﺮخ دارد ﻓﺮق ﺑﺮ ﻣﺎه‬ ‫ھﻤﮫ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﻓﺖ از ﻧﯿﮏ راﺋﯽ‬ ‫ﺳﯿﺎھﯽ و ﺳﭙﯿﺪی ھﺮ ﭼﮫ ھﺴﺘﻨﺪ‬ ‫زرهﭘﻮﺷﺎن درﯾﺎی ﺷﮑﻦ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﻃﺮﻓﺪاران ﮐﻮه آھﻨﯿﻦ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﮔﻠﻮی ﺧﺼﻢ وی ﺳﻨﮕﯿﻦ دراﯾﺴﺖ‬ ‫ﻧﺸﺪ ﻏﺎﻓﻞ ز ﺧﺼﻢ آﮔﺎھﯽ اﯾﻨﺴﺖ‬ ‫اﺗﺎﺑﯿﮏ اﯾﻠﺪ ﮔﺰ ﺷﺎه ﺟﮭﺎن ﮔﯿﺮ‬

‫ﮐﻠﯿﺪ ھﻔﺖ ﮐﺸﻮر ﻧﺎم آن ﺗﯿﻎ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﻧﮫ ﺣﻠﻘﮫ ھﻢ در ﮔﻮش دارد‬ ‫ﺑﻨﺎم ﻋﺪل زاده ﭼﻮن رﺑﯿﻌﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺸﻒ ﺧﺎﻃﺮ او در ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺪام اﻗﺒﺎل ﮐﻮ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺪارد‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺷﯿﺮ اﻓﮑﻨﯽ ﯾﺎرب ﭼﮫ ﺷﯿﺮ اﺳﺖ؟‬ ‫ﻧﮫ از ﺷﯿﺮان ﮐﺴﯽ ھﻢ ﭘﻨﺠﮫ دارد‬ ‫ز ﭼﺸﻢ ﻣﻮی ﺑﯿﻨﺎن ﻣﻮی ﺑﺮده‬ ‫ﻋﺪو ﭼﻮن ﻣﯿﺦ در ﻣﻘﺮاض ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﭼﻮن ﺷﻔﻖ در ﺧﻮن ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ھﻔﺖ ﻣﯿﺪان داده ﭘﯿﺸﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ھﻢ ﻋﻨﺎن ﮔﺎوﻣﯿﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻠﮫ داری ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ زھﯽ ﺷﺎه‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﯽ ﻇﻞ ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ از ﮐﺮدﮔﺎر او را ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮق دﺷﻤﻨﺶ ﭘﻮﯾﻨﺪه ﭼﻮن ﺗﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ رﺟﻢ ﺣﺎﺳﺪش ﺑﺮداﺷﺘﮫ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻘﻨﺎﻃﯿﺲ از آن آھﻨﺮﺑﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﻧﺨﺴﺒﺪ ﺷﺮط ﺷﺎھﻨﺸﺎھﯽ اﯾﻨﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ زد ﺑﺮ ھﻔﺖ ﮐﺸﻮر ﭼﺎر ﺗﮑﺒﯿﺮ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 22‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دو ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﺪﯾﻦ ﯾﮏ ﺟﺎن ﺳﭙﺮده اﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن زﻧﺪه ﺑﺪﯾﻦ ﺻﺎﺣﺒﻘﺮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﺟﺰ اﯾﻦ ﯾﮑﺴﺮ ﻧﺪارد ﺷﺨﺺ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﮐﺲ از ﻣﺎدر ﺑﺪﯾﻦ دوﻟﺖ ﻧﺰاده اﺳﺖ‬ ‫ﻓﮑﻨﺪه در ﻋﺮاق او ﺑﺎده در ﺟﺎم‬ ‫ﺻﻠﯿﺐ زﻧﮓ را ﺑﺮ ﺗﺎرک روم‬ ‫ﺳﯿﺎه روم را ﮐﺰ ﺗﺮک ﺷﺪ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺷﮑﺎرﺳﺘﺎن او اﺑﺨﺎز و درﺑﻨﺪ‬ ‫ز ﮔﻨﺠﮫ ﻓﺘﺢ ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﮐﮫ ﮐﺮده اﺳﺖ؟‬ ‫ﻣﻤﯿﺮاد اﯾﻦ ﻓﺮوغ از روی اﯾﻦ ﻣﺎه‬ ‫ھﺮ آن ﭼﯿﺰی ﮐﮫ او را ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻘﺼﻮد‬ ‫ھﺮ آﻧﮑﺲ ﮐﺰ ﺟﮭﺎن ﺑﺎ او زﻧﺪ ﺳﺮ‬ ‫ھﺮ آن ﺷﺨﺼﯽ ﮐﮫ او را ھﺴﺖ ازو رﻧﺞ‬

‫ﭼﻮ ﺟﺎﻧﺶ ھﺴﺖ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﻣﺮده اﺳﺖ‬ ‫درﯾﻦ ﺷﮏ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻮ ﺟﺎن ﺟﮭﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﮐﺰ ﺳﺮش ﻣﻮﺋﯽ ﺷﻮد ﮐﻢ‬ ‫ﺣﺒﺶ ﺗﺎ ﭼﯿﻦ ﺑﺪﯾﻦ دوﻟﺖ ﮔﺸﺎده اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺘﺎده ھﯿﺒﺘﺶ در روم و در ﺷﺎم‬ ‫ﺑﮫ دﻧﺪان ﻇﻔﺮ ﺧﺎﺋﯿﺪه ﭼﻮن ﻣﻮم‬ ‫ﺑﮫ ھﻨﺪی ﺗﯿﻎ ﮐﺮده ھﻨﺪوی ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺷﺒﯿﺨﻮﻧﺶ ﺑﮫ ﺧﻮارزم و ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ‬ ‫ز ﻋﻤﺎن ﺗﺎ ﺑﮫ اﺻﻔﺎھﺎن ﮐﮫ ﺧﻮرده اﺳﺖ؟‬ ‫ﻣﯿﻔﺘﺎد اﯾﻦ ﮐﻼه از ﻓﺮق اﯾﻦ ﺷﺎه‬ ‫ﺑﮫ آﺗﺶ ﺳﻮﺧﺘﮫ ﮔﺮ ھﺴﺖ ﺧﻮد ﻋﻮد‬ ‫در آب اﻓﺘﺎد اﮔﺮ ﺧﻮد ھﺴﺖ ﺷﮑﺮ‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺮ ﺧﺎک ﺑﺎد ار ﺧﻮد ﺑﻮد ﮔﻨﺞ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 23‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺧﻄﺎب زﻣﯿﻦ ﺑﻮس‬ ‫زھﯽ دارﻧﺪه اورﻧﮓ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﭘﻨﺎه ﺳﻠﻄﻨﺖ ﭘﺸﺖ ﺧﻼﻓﺖ‬ ‫ﻓﺮﯾﺪون دوم ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺛﺎﻧﯽ‬ ‫ﻓﺮﯾﺪون ﺑﻮد ﻃﻔﻠﯽ ﮔﺎو ﭘﺮورد‬ ‫ﺳﺘﺪ ﺟﻤﺸﯿﺪ را ﺟﺎن ﻣﺎر ﺿﺤﺎک‬ ‫ﮔﺮ اﯾﺸﺎن داﺷﺘﻨﺪی ﺗﺨﺖ ﺑﺎ ﺗﺎج‬ ‫ﮐﻨﺪ ھﺮ ﭘﮭﻠﻮی ﺧﺴﺮوﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﻠﯿﻤﺎن را ﻧﮕﯿﻦ ﺑﻮد و ﺗﺮا دﯾﻦ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ آﻧﭽﮫ ﺗﻮ دﯾﺪی ز اﯾﺎم‬ ‫زھﯽ ﻣﻠﮏ ﺟﻮاﻧﯽ ﺧﺮم از ﺗﻮ‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﭘﯿﻠﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﯿﻎ آھﻨﯿﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ آھﻦ ﭼﻮن ﻓﺮاھﻢ ﺷﺪ ﺧﺰﯾﻨﮫ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﻮری ﺣﺪﯾﺜﯽ ﭼﻨﺪ ﮐﻮﺗﺎه‬ ‫ﻣﻦ از ﺳﺤﺮ ﺳﺤﺮ ﭘﯿﮑﺎن راھﻢ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﺮغ ﺑﻮدم ﻣﻦ درﯾﻦ ﺑﺎغ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺮض ﺑﻨﺪﮔﯽ دﯾﺮ آﻣﺪم دﯾﺮ‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮش ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﯿﺮ ﺟﮭﺎﻧﮕﺮد‬ ‫در اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺑﻮدم ﻣﺪﺗﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﺒﻮدم ﺗﺤﻔﮫ ﭼﯿﭙﺎل و ﻓﻐﻔﻮر‬

‫ﺣﻮاﻟﺖ ﮔﺎه ﺗﺎﯾﯿﺪ اﻟﮭﯽ‬ ‫ز ﺗﯿﻐﺖ ﺗﺎ ﻋﺪم ﻣﻮﺋﯽ ﻣﺴﺎﻓﺖ‬ ‫ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﺣﺸﻮاﺳﺖ اﯾﻦ ﻣﻌﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎﻟﻎ دوﻟﺘﯽ ھﻢ ﺷﯿﺮ و ھﻢ ﻣﺮد‬ ‫ﺗﺮا ﺟﺎن ﺑﺨﺸﺪ اژدرھﺎی اﻓﻼک‬ ‫ﺗﻮ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ ﺑﮫ ﻣﺤﺘﺎج‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد ھﻢ ﺧﺴﺮوی ھﻢ ﭘﮭﻠﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺳﮑﻨﺪر داﺷﺖ آﯾﯿﻨﮫ ﺗﻮ آﯾﯿﻦ‬ ‫ﺳﮑﻨﺪر ز اﯾﻨﮫ ﺟﻤﺸﯿﺪ از ﺟﺎم‬ ‫اﺳﺎس زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﺤﮑﻢ از ﺗﻮ‬ ‫ﭼﻮﺑﯽ ﻧﻘﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺨﺖ ﻧﯿﻠﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ زرﯾﻦ ﺟﺎم ﺟﺎی ﺟﻢ ﮔﺮﻓﺘﯽ‬ ‫از آھﻦ وﻗﻒ ﮐﻦ ﺑﺮ آﺑﮕﯿﻨﮫ‬ ‫ﺑﺨﻮاھﻢ ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﻓﺮﻣﺎن دھﺪ ﺷﺎه‬ ‫ﺟﺮس ﺟﻨﺒﺎن ھﺎرورﺗﺎن ﺷﺎھﻢ‬ ‫ﮔﺮم ﺑﻠﺒﻞ ﮐﻨﯽ ﮐﯿﻨﺖ و ﮔﺮ زاغ‬ ‫و ﮔﺮ دﯾﺮ آﻣﺪم ﺷﯿﺮ آﻣﺪم ﺷﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ دﯾﺮ آی و درﺳﺖ آی ای ﺟﻮاﻧﻤﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺰﻟﯽ ﺳﺎزم از ﺑﮭﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺶ آرم زﻣﯿﻦ را ﺑﻮﺳﻢ از دور‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 24‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺪﯾﻦ ﻣﺸﺘﯽ ﺧﯿﺎل ﻓﮑﺮت اﻧﮕﯿﺰ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﻣﻮر ﻗﺮﺑﺎن را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﺒﻮد آﺑﯽ ﺟﺰ اﯾﻦ در ﻣﻐﺰ ﻣﯿﻐﻢ‬ ‫ﺑﮫ ذره آﻓﺘﺎﺑﯽ را ﮐﮫ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﭼﮫ ﺳﻮد اﻓﺴﻮس ﻣﻦ ﮐﺰ ﮐﺪﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ آﻧﮑﮫ ﭼﻮن دل ﮔﺎه و ﺑﯿﮕﺎه‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﻣﻠﮏ ﭘﻮﺷﯿﺪه رازم‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ اﮐﺪﺷﯽ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﯿﻨﺴﺖ‬ ‫ز ﻃﺒﻊﺗﺮ ﮔﺸﺎده ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮش‬ ‫دھﺎن زھﺪم ار ﭼﮫ ﺧﺸﮏ ﺧﺎﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺸﮏ از ﻧﺎف ﻋﺰﻟﺖ ﺑﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ‬ ‫ﮔﻞ ﺑﺰم از ﭼﻮ ﻣﻦ ﺧﺎری ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﺮد ﺧﺪﻣﺘﮭﺎی ﺷﺎھﯽ‬ ‫رﻋﻮﻧﺖ در دﻣﺎغ از دام ﺗﺮﺳﻢ‬ ‫ﻃﻤﻊ را ﺧﺮﻗﮫ ﺑﺮ ﺧﻮاھﻢ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﻣﻦ و ﻋﺸﻘﯽ ﻣﺠﺮد ﺑﺎﺷﻢ آﻧﮕﺎه‬ ‫ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﮫ ﻓﺘﺮاﮐﺖ ﺳﭙﺎرم‬ ‫ﮔﺮم دور اﻓﮑﻨﯽ در ﺑﻮﺳﻢ از دور‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺧﻨﺪه ﮔﺮت ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﭼﻮ دوﻟﺖ ھﺮ ﮐﮫ را دادی ﺑﮫ ﺧﻮد راه‬

‫ﺑﺴﺎط ﺑﻮﺳﮫ را ﮐﺮدم ﺷﮑﺮ رﯾﺰ‬ ‫ﻣﻠﺦ ﻧﺰل ﺳﻠﯿﻤﺎن را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﻮدی ﻧﺒﻮدی ﺟﺎن درﯾﻐﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻨﺠﺸﮑﯽ ﻋﻘﺎﺑﯽ را ﮐﮫ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺟﺰ اﯾﻦ ﻣﻮﺋﯽ ﻧﺪارم در ﮐﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﻼزم ﻧﯿﺴﺘﻢ در ﺣﻀﺮت ﺷﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﺟﺰ ﺑﺎ دﻋﺎ ﺑﺎﮐﺲ ﻧﺴﺎزم‬ ‫ﮐﮫ ﻧﯿﻤﯽ ﺳﺮﮐﮫ ﻧﯿﻤﯽ اﻧﮕﺒﯿﻨﺴﺖ‬ ‫ﺑﺰھﺪ ﺧﺸﮏ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺎر ﺑﺮ دوش‬ ‫ﻟﺴﺎن رﻃﺒﻢ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﮭﺎﺋﯽ ﭼﻮ ﻋﻨﻘﺎ ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ‬ ‫ز ﻣﻦ ﻏﯿﺮ از دﻋﺎ ﮐﺎری ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻟﺨﺘﯽ ﺳﺠﻮد ﺻﺒﺤﮕﺎھﯽ‬ ‫ﻃﻤﻊ در دل ز ﮐﺎر ﺧﺎم ﺗﺮﺳﻢ‬ ‫رﻋﻮﻧﺖ را ﻗﺒﺎ ﺧﻮاھﻢ درﯾﺪن‬ ‫ﺑﯿﺎﺳﺎﯾﻢ ﭼﻮ ﻣﻔﺮد ﺑﺎﺷﻢ آﻧﮕﺎه‬ ‫ز ﻓﺘﺮاﮐﺖ ﭼﻮ دوﻟﺖ ﺳﺮ ﺑﺮ آرم‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﻨﻮازﯾﻢ ﻧﻮر ﻋﻠﯽ ﻧﻮر‬ ‫ﺷﺐ اﻓﺮوزی ﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﮐﺮم ﺷﺒﺘﺎب‬ ‫ﻧﺒﺸﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮش ﯾﺎﻣﯿﺮ ﯾﺎ ﺷﺎه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 25‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺻﺒﺢ در ھﺮ ﮐﺲ ﮐﮫ دﯾﺪی‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﮐﺸﻮر ﮐﮫ ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ راﻧﺪی‬ ‫زر اﻓﺸﺎﻧﺖ ھﻤﮫ ﺳﺎﻟﮫ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎد‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﯿﺮون ﻣﺒﺎد از ﺣﮑﻢ و راﯾﺖ‬ ‫ﺳﺮت زﯾﺮ ﮐﻼه ﺧﺴﺮوی ﺑﺎد‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻣﻨﺰل ﮐﮫ ﻣﺸﮏ اﻓﺸﺎن ﮐﻨﯽ راه‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺟﺎﻧﺐ ﮐﮫ روی آری ﺑﮫ ﺗﻘﺪﯾﺮ‬ ‫ﺟﻨﺎﺑﺖ ﺑﺮ ھﻤﮫ آﻓﺎق ﻣﻨﺼﻮر‬

‫ﭘﻼس ﻇﻠﻤﺖ ازوی در ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﺑﺪره ﺑﺪره زر ﻓﺸﺎﻧﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺗﯿﻐﺖ ﺣﺼﻦ ﺟﺎﻧﺖ آھﻨﯿﻦ ﺑﺎد‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﺒﺎد از ﺧﺎک ﭘﺎﯾﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺴﺮو زادﮔﺎن ﭘﺸﺘﺖ ﻗﻮی ﺑﺎد‬ ‫ﻣﻨﻮر ﺑﺎش ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﭼﻮن ﻣﺎه‬ ‫رﮐﺎﺑﺖ ﺑﺎد ﭼﻮن دوﻟﺖ ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﺳﭙﺎھﺖ ﻗﺎھﺮ و اﻋﺪات ﻣﻘﮭﻮر‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 26‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﻣﺪح ﺷﺎه ﻣﻈﻔﺮاﻟﺪﯾﻦ ﻗﺰل ارﺳﻼن‬ ‫ﺳﺒﮏ ﺑﺎش ای ﻧﺴﯿﻢ ﺻﺒﺢ ﮔﺎھﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﺑﻮﺳﮫ ده در ﺑﺰم ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎنﺑﺨﺶ آﻓﺘﺎب ھﻔﺖ ﮐﺸﻮر‬ ‫ﺷﮫ ﻣﺸﺮق ﮐﮫ ﻣﻐﺮب را ﭘﻨﺎھﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮭﺪی ﮔﺮ ﭼﮫ ﺷﺪ ﻣﻐﺮب وﺛﺎﻗﺶ‬ ‫ﻧﮕﯿﻨﺶ ﮔﺮ ﻧﮭﺪ ﯾﮏ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﻣﻮم‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮاھﺪ ﺑﮫ آب ﺗﯿﻎ ﮔﻞ رﻧﮓ‬ ‫ﮔﺮش ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﯾﮏ ﻓﺘﺢ اﻟﮭﯽ‬ ‫ز ﺑﯿﻢ وی ﮐﮫ ﺟﻮر از دور ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ اﺑﺮ از ﺟﻮدھﺎی ﺑﯽدرﯾﻐﺶ‬ ‫ﺳﺨﺎی اﺑﺮ ﭼﻮن ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ از ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﺪ دﺳﺖ او ﺻﺪ ﺑﺤﺮ ﮔﻮھﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮرﺷﯿﺪی ﺳﺮﯾﺮش ھﺴﺖ ﻣﻮﺻﻮف‬ ‫زﻣﯿﻦ ھﻔﺖ اﺳﺖ و ﮔﺮ ھﻔﺘﺎد ﺑﻮدی‬ ‫زﺣﻞ ﮔﺮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ھﻨﺪوی اﯾﻦ ﻧﺎم‬ ‫ارس را در ﺑﯿﺎﺑﺎن ﺟﻮش ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫اﮔﺮ دﺷﻤﻦ رﺳﺎﻧﺪ ﺳﺮ ﺑﮫ اﻓﻼک‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﮐﻮه در ﺑﻨﺪد ﺑﮫ ﺑﺎزو‬ ‫از آن ﻣﻨﺴﻮج ﮐﻮ را دور دادﺳﺖ‬ ‫وزان ﺧﻠﻌﺖ ﮐﮫ اﻗﺒﺎﻟﺶ ﺑﺮﯾﺪﺳﺖ‬

‫ﺗﻔﻀﻞ ﮐﻦ ﺑﺪان ﻓﺮﺻﺖ ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﮐﮫ دارد ﺑﺮ ﺛﺮﯾﺎ ﺑﺎرﮔﺎھﯽ‬ ‫ﮐﮫ دﯾﻦ و دوﻟﺖ ازوی ﺷﺪ ﻣﻈﻔﺮ‬ ‫ﻗﺰل ﺷﮫ ﮐﺎﻓﺴﺮش ﺑﺎﻻی ﻣﺎھﺴﺖ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ از ﺳﺮ ﺣﺪ ﻣﺸﺮق ﯾﺘﺎﻗﺶ‬ ‫ﺧﺮاج از ﭼﯿﻦ ﺳﺘﺎﻧﺪ ﺟﺰﯾﺖ از روم‬ ‫ﺑﺮآرد رود روس از ﭼﺸﻤﮫ زﻧﮓ‬ ‫ﻓﺮو ﺷﻮﯾﺪ ز ھﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮق ار ﻓﺘﻨﮫای زاد اﺳﺖ ﻣﺮدﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن روﺷﻦ ﺷﺪه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﯿﻐﺶ‬ ‫ﺑﺼﺪ ﺗﺮی ﻓﺸﺎﻧﺪ ﻗﻄﺮهای ﭼﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ در ﺑﺨﺸﺶ ﻧﮕﺮدد ﻧﺎﺧﻨﺶ ﺗﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮫ ﺑﺮ ﮐﺮده ﻣﻌﺮوﻓﯿﺶ ﻣﻌﺮوف‬ ‫اﮔﺮ ﺧﺎﮐﺶ ﻧﺒﻮدی ﺑﺎد ﺑﻮدی‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﭘﯿﺮی در اﻓﺘﺎدی ازﯾﻦ ﺑﺎم‬ ‫ﭼﻮ در درﯾﺎ رﺳﺪ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ درﮔﮫ ﭼﮫ ﺑﻮﺳﺪ ﺟﺰ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺳﻨﮓ ﺑﺎ زر ھﻢ ﺗﺮازو‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺎر ارﮐﺎن ﮐﻤﺮﺑﻨﺪی ﻓﺘﺎدﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﻔﺖ اﺧﺘﺮ ﮐﻠﮫواری رﺳﯿﺪﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 27‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫وزان آﺗﺶ ﮐﮫ اﻟﻤﺎﺳﺶ ﻓﺮوزد‬ ‫ﭼﻮ دﯾﻮ از آھﻨﺶ دﺷﻤﻦ ﮔﺮﯾﺰد‬ ‫ز ﺗﯿﻐﯽ ﮐﺎﻧﭽﻨﺎن ﮔﺮدن ﮔﺬارد‬ ‫زﮐﺎل از دود ﺧﺼﻤﺶ ﻋﻮد ﮔﺮدد‬ ‫ﺣﯿﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﻣﺴﯿﺤﺎ ھﻢ رﮐﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ آب و رﻧﮓ ﺗﯿﻐﺶ ﺑﺮده ﺗﻔﻀﯿﻞ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﺣﺎﺟﺖ ﮐﮫ ﺧﻠﻖ آﻏﺎز ﮐﺮده‬ ‫ﮐﺲ از درﯾﺎی ﻓﻀﻠﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺤﺮوم‬ ‫ﭘﯽ ﻣﻮرﯾﺴﺖ از ﮐﯿﻦ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﮭﺮش‬ ‫ھﺮ آن ﻣﻮری ﮐﮫ ﯾﺎﺑﺪ ﺑﺮ درش ﺑﺎر‬ ‫ھﺮ آن ﭘﺸﮫ ﮐﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰد ز راھﺶ‬ ‫زﻧﺎف ﻧﮑﺘﮫ ﻧﺎﻣﺶ ﻣﺸﮏ رﯾﺰد‬ ‫ز ادراﮐﺶ ﻋﻄﺎرد ﺧﻮﺷﮫ ﭼﯿﻨﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ درﯾﺎ زﻧﺪ ﺗﯿﻎ ﭘﻼﻟﮏ‬ ‫ﮔﺮ از ﻧﻌﻠﺶ ھﻼل اﻧﺪازه ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺿﻤﯿﺮش ﮐﺎرواﻧﺴﺎﻻر ﻏﯿﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺠﻠﺲ ﮔﺮ ﻣﯽو ﺳﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫از آن ﻋﮭﺪه ﮐﮫ در ﺳﺮ دارد اﯾﻦ ﻋﮭﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﻃﻮﻓﺎن ﺑﺎدی ﺳﮭﻤﻨﺎﮐﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮد ﻣﺎر ﺿﺤﺎﮐﯽ زﻧﺪ ﻧﯿﺶ‬

‫ﻋﺪو ﮔﺮ آھﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺴﻮزد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ھﺮ ﺷﺨﺺ ﮐﺎﻓﺘﺪ ﺑﺮﻧﺨﯿﺰد‬ ‫ﭼﮫ ﺧﺎرد ﺧﺼﻢ اﮔﺮ ﮔﺮدن ﻧﺨﺎرد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮﯾﺦ از ذﻧﺐ ﻣﺴﻌﻮد ﮔﺮدد‬ ‫ﺻﺒﻮﺣﺶ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ در ﺣﺴﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ھﻢ از دﺟﻠﮫ ھﻢ از ﻧﯿﻞ‬ ‫دری دارد ﭼﻮ درﯾﺎ ﺑﺎز ﮐﺮده‬ ‫ز دروﯾﺶ ﺧﺰر ﺗﺎ ﻣﻨﻌﻢ روم‬ ‫ﺳﺮ ﻣﻮﺋﯿﺴﺖ از ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﭙﮭﺮش‬ ‫ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯿﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻮﺑﺘﯽ دار‬ ‫ﺳﺮ ﻧﻤﺮود زﯾﺒﺪ ﺑﺎرﮔﺎھﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻨﺒﻞ ﺧﻮرد از آھﻮ ﻣﺸﮏ ﺧﯿﺰد‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺧﻮد ﻧﺎم ﺧﺎﻧﺶ ﺧﻮﺷﮫ زﯾﻨﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺎھﯽ ﮔﺎو ﮔﻮﯾﺪ ﮐﯿﻒ ﺣﺎﻟﮏ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﺣﻠﻘﮫ در دروازه ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎ را ز داﻧﺎﺋﯽ ﭼﮫ ﻋﯿﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ او ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻣﮭﺪی ﺗﻮان رﺳﺘﻦ از اﯾﻦ ﻣﮭﺪ‬ ‫ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ ﭼﻨﯿﻦ داری ﭼﮫ ﺑﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ در ﺧﯿﻞ ﻓﺮﯾﺪوﻧﯽ ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 28‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮ اھﻞ روزﮔﺎر از ھﺮ ﻗﺮاﻧﯽ‬ ‫ز ﺧﺴﻒ اﯾﻦ ﻗﺮان ﻣﺎ را ﭼﮫ ﺑﯿﻤﺴﺖ‬ ‫ﻗﺮاﻧﯽ را ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾﻦ داد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن از درﮔﮭﺶ ﻃﺎﻗﯽ ﮐﻤﯿﻨﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ آن اوج از ﭼﻮ ﻣﺎ ﮔﺮدی ﭼﮫ ﺧﯿﺰد‬ ‫ﺑﺮ آن درﮔﮫ ﭼﻮ ﻓﺮﺻﺖ ﯾﺎﺑﯽ ای ﺑﺎد‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯽ ﮐﻦ از راه ﻏﻼﻣﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﺑﻮدم ز ﺧﺪﻣﺖ دور ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﭘﺮداﺧﺘﮫ در ﺳﻠﮏ اوراق‬ ‫ﭼﻮ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺛﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮگ ﮔﻠﯽ ﺑﯿﻨﺪ در اﯾﻦ ﺑﺎغ‬ ‫ﻣﺮا اﯾﻦ رھﻨﻤﻮﻧﯽ ﺑﺨﺖ ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫ﺷﻨﯿﺪﺳﺘﻢ ﮐﮫ دوﻟﺖ ﭘﯿﺸﮫای ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﮐﺎر آن دﻟﺪار دل ﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن در دل ﻧﺸﺎﻧﺪ آن دﻟﺴﺘﺎن را‬ ‫ﮔﺮش ﺻﺪ ﺑﺎغ ﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪی از ﻧﻮر‬ ‫ﭼﻮ دادﻧﺪی ﮔﻠﯽ ﺑﺮ دﺳﺖ ﯾﺎرش‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ آﻧﮑﮫ ﯾﺎر او را ﭼﻮ ﺟﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺮاد ﺷﮫ ﮐﮫ ﻣﻘﺼﻮد ﺟﮭﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎد اﯾﻦ درج دوﻟﺖ را ﻧﻮردی‬

‫ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺑﯽﺳﺘﻤﮑﺎری زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ دارا دادﮔﺮ داور رﺣﯿﻤﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻓﺎل از ﺑﺎد ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺮ اﯾﻦ ﻃﺎق آﺳﻤﺎن ﺟﺎم آﺑﮕﯿﻨﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ اﺑﺮ آﻧﺠﺎ رﺳﺪ آﺑﺶ ﺑﺮﯾﺰد‬ ‫ﺑﯿﺎر اﯾﻦ ﺧﻮاﺟﮫ ﺗﺎش ﺧﻮﯾﺶ را ﯾﺎد‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮔﻮ ﮐﺎﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻮﯾﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﻧﺒﻮدم ﻓﺎرغ از ﺷﻐﻞ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻣﺴﺠﻞ ﺷﺪ ﺑﻨﺎم ﺷﺎه آﻓﺎق‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎدش ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻨﺎم ﺷﺎه آﻓﺎﻗﺶ ﮐﻨﺪ داغ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺷﮫ ﺑﺎﺷﺪ از ﻣﻦ ﺑﻨﺪه ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﯾﻮﺳﻒ رﺧﯿﺶ اﻧﺪﯾﺸﮫای ﺑﻮد‬ ‫ﮐﮫ از ﺗﯿﻤﺎر ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ رﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﺶ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﮐﺮد ﺟﺎن را‬ ‫ﻧﺒﺮدی ﻣﻨﺖ ﯾﮏ ﺧﻮﺷﮫ اﻧﮕﻮر‬ ‫رخ از ﺷﺎدی ﺷﺪی ﭼﻮن ﻧﻮﺑﮭﺎرش‬ ‫ﻣﺪام از ﺷﺎدی او ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻌﯿﻨﮫ ﺑﺎ ﺑﺮادر ھﻢ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﯿﻔﺘﺎد اﻧﺪر اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺎب ﮔﺮدی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 29‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺟﻤﺎﻟﺶ ﺑﺎد داﯾﻢ ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬ ‫ﺑﻘﺪر آﻧﮑﮫ ﺑﺎد از زﻟﻒ ﻣﺸﮕﯿﻦ‬ ‫ھﻤﮫ ﺗﺮﮐﺎن ﭼﯿﻦ ﺑﺎدﻧﺪ ھﻨﺪوش‬ ‫ﺣﺴﻮدش ﺑﺴﺘﮫ ﺑﻨﺪ ﺟﮭﺎن ﺑﺎد‬ ‫ﻣﻄﯿﻌﺶ را زﻣﯽ ﭘﺮ ﺑﺎد ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺰﻟﯽ ﮐﮫ ﯾﺎﺑﯽ ﭘﺮﻣﺎﻧﯿﺶ‬

‫ﺷﺒﺶ ﻣﻌﺮاج ﺑﺎد و روز ﻧﻮروز‬ ‫ﮔﮭﯽ ھﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺳﺎزد ﮔﮭﯽ ﭼﯿﻦ‬ ‫ﻣﺒﺎد از ﭼﯿﻨﯿﺎن ﭼﯿﻨﯽ ﺑﺮاﺑﺮ وش‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮدد دوﺳﺖ ﺑﺴﺘﺶ ﭘﺮﻧﯿﺎن ﺑﺎد‬ ‫ﭼﻮ ﯾﺎﻏﯽ ﮔﺸﺖ ﺑﺎدش ﺗﯿﺰ دﺷﺘﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎرﮐﺒﺎد ﺑﺮ ﺟﺎن و ﺟﻮاﻧﯿﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 30‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﭘﮋوھﺶ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب‬ ‫ﻣﺮا ﭼﻮن ھﺎﺗﻒ دل دﯾﺪ دﻣﺴﺎز‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺸﺘﺎب ای ﻧﻈﺎﻣﯽ زود دﯾﺮﺳﺖ‬ ‫ﺑﮭﺎری ﻧﻮ ﺑﺮآر از ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮش‬ ‫در اﯾﻦ ﻣﻨﺰل ﺑﮭﻤﺖ ﺳﺎز ﺑﺮدار‬ ‫ﮐﻤﯿﻦ ﺳﺎزﻧﺪ اﮔﺮ ﺑﯽوﻗﺖ راﻧﯽ‬ ‫زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎی ﭼﻮن ﮔﻞ روزﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭘﻮﻻد ﮐﻦ ﭼﻮن ﺳﮑﮫ زر‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ آھﻨﮕﺮی ﺑﺎﺗﯿﻎ ﺑﻨﻤﺎی‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮐﺎن از ﺳﺮ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﻧﺎﯾﺪ‬ ‫ﺳﺨﻦ را ﺳﮭﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻈﻢ دادن‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﺴﯿﺎر داری اﻧﺪﮐﯽ ﮐﻦ‬ ‫ﭼﻮ آب از اﻋﺘﺪال اﻓﺰون ﻧﮭﺪ ﮔﺎم‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮن در ﺗﻦ ﻋﺎدت ﺑﯿﺶ ﮔﺮدد‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮐﻢ ﮔﻮی ﺗﺎ ﺑﺮ ﮐﺎر ﮔﯿﺮﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺴﯿﺎر ﮔﻔﺘﻦ ﮔﺮ ﺳﻠﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺟﺎﻧﺴﺖ و ﺟﺎن داروی ﺟﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺮدم ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﭼﻮن ﺑﯿﺮای و ھﻮﺷﻨﺪ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻮھﺮ ﺷﺪ و ﮔﻮﯾﻨﺪه ﻏﻮاص‬ ‫ز ﮔﻮھﺮ ﺳﻔﺘﻦ اﺳﺘﺎدان ھﺮاﺳﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ وﻗﺖ ﺳﻔﺘﻦ ﻣﺮد ﺣﮑﺎک‬

‫ﺑﺮ آورد از رواق ھﻤﺖ آواز‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺪ ﻋﮭﺪ و ﻋﺎﻟﻢ زود ﺳﯿﺮﺳﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ را دﺳﺖ ﺑﺎﻓﯽ ﺗﺎزه در ﭘﻮش‬ ‫درﯾﻦ ﭘﺮده ﺑﮫ وﻗﺖ آواز ﺑﺮدار‬ ‫ﺳﺮاﻧﺪازﻧﺪ اﮔﺮ ﺑﯽوﻗﺖ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ﮐﺰ اﯾﻦ ﮐﺮدﻧﺪ ﺳﻮﺳﻦ را زﺑﺎنﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﮑﮫ درم را ﺳﮑﮫ ﻣﯽﺑﺮ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﺻﯿﻘﻠﯽ را ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎی‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻦ را و ﮔﻔﺘﻦ را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﻟﯿﮏ ﺑﺮ ﻧﻈﻢ اﯾﺴﺘﺎدن‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﺻﺪ ﻣﮑﻦ ﺻﺪ را ﯾﮑﯽ ﮐﻦ‬ ‫ز ﺳﯿﺮاﺑﯽ ﺑﮫ ﻏﺮق آرد ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﺳﺰای ﮔﻮﺷﻤﺎل ﻧﯿﺶ ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﮫ در ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﯿﺮﻧﺪ‬ ‫ﻣﮕﻮ ﺑﺴﯿﺎر دﺷﻨﺎﻣﯽ ﻋﻈﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﭼﻮن ﺟﺎن ﻋﺰﯾﺰ از ﺑﮭﺮ آﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎﻧﯽ را ﺑﮫ ﻧﺎﻧﯽ ﻣﯽﻓﺮوﺷﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺨﺘﯽ در ﮐﻒ آﯾﺪ ﮔﻮھﺮ ﺧﺎص‬ ‫ﮐﮫ ﻗﯿﻤﺖ ﻣﻨﺪی ﮔﻮھﺮ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎﮔﺮدان دھﺪ در ﺧﻄﺮﻧﺎک‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 31‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﮔﺮ ھﺸﯿﺎر اﮔﺮ ﻣﺨﻤﻮر ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ھﺰارت ﻣﺸﺮف ﺑﯽﺟﺎﻣﮕﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺮ ﻣﯿﺎور ﯾﮏ ﻧﻔﺲ را‬ ‫ﻧﺼﯿﺤﺖھﺎی ھﺎﺗﻒ ﭼﻮن ﺷﻨﯿﺪم‬ ‫در آن ﺧﻠﻮت ﮐﮫ دل درﯾﺎﺳﺖ آﻧﺠﺎ‬ ‫ﻧﮭﺎدم ﺗﮑﯿﮫ ﮔﺎه اﻓﺴﺎﻧﮫای را‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﻧﻘﺎش اﯾﻦ ﺑﺘﺨﺎﻧﮫ دﺳﺘﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ در ﺳﺨﻦ ﮐﺎب ﺣﯿﺎﺗﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺘﻮان راﺳﺘﯽ را درج ﮐﺮدن‬ ‫ز ﮐﮋ ﮔﻮﺋﯽ ﺳﺨﻦ را ﻗﺪر ﮐﻢ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺻﺒﺢ ﺻﺎدق آﻣﺪ راﺳﺖ ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮو از راﺳﺘﯽ ﺑﺮ زد ﻋﻠﻢ را‬ ‫ﻣﺮا ﭼﻮن ﻣﺨﺰناﻻﺳﺮار ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ در ﺟﮭﺎن اﻣﺮوز ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ھﻮس ﭘﺨﺘﻢ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﺳﺘﮑﺎری‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻧﻘﺶ ھﻮس ﺑﺴﺘﻢ ﺑﺮ او ﭘﺎک‬ ‫ﻧﮫ در ﺷﺎﺧﯽ زدم ﭼﻮن دﯾﮕﺮان دﺳﺖ‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﮭﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ داﺳﺘﺎﻧﯽ دﻟﭙﺴﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯿﺎﺿﺶ در ﮔﺰارش ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻌﺮوف‬

‫ﭼﻨﺎن زی ﮐﺰ ﺗﻌﺮض دور ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ اﻓﻐﺎن ﮐﺸﯿﺪه ﺳﻮی ﺗﻮ دﺳﺖ‬ ‫ﻣﺪان ﻏﺎﻓﻞ ز ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ ﮐﺲ را‬ ‫ﭼﻮن ھﺎﺗﻒ روی در ﺧﻠﻮت ﮐﺸﯿﺪم‬ ‫ھﻤﮫ ﺳﺮﭼﺸﻤﮫھﺎ آﻧﺠﺎﺳﺖ آﻧﺠﺎ‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﮐﺮدم آﺗﺶ ﺧﺎﻧﮫای را‬ ‫ﺟﺰ آراﯾﺶ ﺑﺮ او ﻧﻘﺸﯽ ﻧﺒﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﻮد ﺟﺎﯾﺰ ھﺮ آﻧﭽﮫ از ﻣﻤﮑﻨﺎت اﺳﺖ‬ ‫دروﻏﯽ را ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺮج ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ راﺳﺘﮕﻮ ﺷﺪ ﻣﺤﺘﺸﻢ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن در زر ﮔﺮﻓﺘﺶ ﻣﺤﺘﺸﻢوار‬ ‫ﻧﺪﯾﺪ اﻧﺪر ﺧﺰان ﺗﺎراج ﻏﻢ را‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ در ھﻮس ﭘﯿﻤﻮد رﻧﺠﯽ‬ ‫ﮐﮫ او را درھﻮس ﻧﺎﻣﮫ ھﻮس ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ھﻮس ﻧﺎﮐﺎن ﻏﻢ را ﻏﻤﮕﺴﺎری‬ ‫ﮐﮫ ﻋﻘﻞ از ﺧﻮاﻧﺪﻧﺶ ﮔﺮدد ھﻮﺳﻨﺎک‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮوی ﺟﺰ رﻃﺐ ﭼﯿﺰی ﺗﻮان ﺑﺴﺖ‬ ‫وزان ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮ اﻟﺤﻖ داﺳﺘﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ در وﻗﺎﯾﮫ ﺷﮭﺮﺑﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ در ﺑﺮدع ﺳﻮادش ﺑﻮد ﻣﻮﻗﻮف‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 32‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﮭﻦ ﺳﺎﻻن آن ﺑﻮم‬ ‫ﮐﮭﻦ ﺳﺎﻻن اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﮐﮫ ھﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﯿﺎرد در ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻋﻘﻞ ﺳﺴﺘﯽ‬ ‫ﻧﮫ ﭘﻨﮭﺎن ﺑﺮ درﺳﺘﯿﺶ آﺷﮑﺎر اﺳﺖ‬ ‫اﺳﺎس ﺑﯿﺴﺘﻮن و ﺷﮑﻞ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ھﻮﺳﮑﺎری آن ﻓﺮھﺎد ﻣﺴﮑﯿﻦ‬ ‫ھﻤﺎن ﺷﮭﺮ و دو آب ﺧﻮﺷﮕﻮارش‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﺑﺎرﺑﺪ ﺑﺎ ﺳﺎز دھﺮود‬ ‫ﺣﮑﯿﻤﯽ ﮐﺎﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺷﺮح ﮐﺮدﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ در ﺷﺼﺖ اوﻓﺘﺎدش زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﻘﯽ در ﮐﮫ ﺷﺴﺖ آﻣﺪ ﭘﺴﻨﺪش‬ ‫ﻧﮕﻔﺘﻢ ھﺮ ﭼﮫ داﻧﺎ ﮔﻔﺖ از آﻏﺎز‬ ‫در آن ﺟﺰوی ﮐﮫ ﻣﺎﻧﺪ از ﻋﺸﻘﺒﺎزی‬

‫ﻣﺮا اﯾﻦ ﮔﻨﺞ ﻧﺎﻣﮫ ﮔﺸﺖ ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺮ ﺷﻘﮫ اﯾﻦ ﺷﻐﻞ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺶ ﻋﺎﻗﻼن دارد درﺳﺘﯽ‬ ‫اﺛﺮھﺎﺋﯽ ﮐﺰ اﯾﺸﺎن ﯾﺎدﮔﺎر اﺳﺖ‬ ‫ھﻤﯿﺪون در ﻣﺪاﯾﻦ ﮐﺎخ ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﻧﺸﺎن ﺟﻮی ﺷﯿﺮ و ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﻨﺎی ﺧﺴﺮو و ﺟﺎی ﺷﮑﺎرش‬ ‫ھﻤﺎن آرام ﮔﺎه ﺷﮫ ﺑﮫ ﺷﮭﺮود‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﻋﺸﻖ از اﯾﺸﺎن ﻃﺮح ﮐﺮدﺳﺖ‬ ‫ﺧﺪﻧﮓ اﻓﺘﺎدش از ﺷﺴﺖ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺳﻮدﻣﻨﺪش‬ ‫ﮐﮫ ﻓﺮخ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﮔﻔﺘﮫ را ﺑﺎز‬ ‫ﺳﺨﻦ راﻧﺪم ﻧﯿﺖ ﺑﺮ ﻣﺮد ﻏﺎزی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 33‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺨﻨﯽ ﭼﻨﺪ در ﻋﺸﻖ‬ ‫ﻣﺮاﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺑﮫ ﻧﺎﯾﺪ ﺷﻌﺎری‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﻣﺤﺮاﺑﯽ ﻧﺪارد‬ ‫ﻏﻼم ﻋﺸﻖ ﺷﻮ ﮐﺎﻧﺪﯾﺸﮫ اﯾﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻋﺸﻘﺴﺖ و دﯾﮕﺮ زرق ﺳﺎزی‬ ‫اﮔﺮ ﺑﯽﻋﺸﻖ ﺑﻮدی ﺟﺎن ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ ﻓﺴﺮدﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮد ﻋﺸﻖ ھﯿﭻ اﻓﺴﻮن ﻧﺪاﻧﺪ‬ ‫ﻣﺸﻮ ﭼﻮن ﺧﺮ ﺑﺨﻮرد و ﺧﻮاب ﺧﺮﺳﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﻖ ﮔﺮﺑﮫ ﮔﺮ ﺧﻮد ﭼﯿﺮﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﻧﺮوﯾﺪ ﺗﺨﻢ ﮐﺲ ﺑﯽداﻧﮫ ﻋﺸﻖ‬ ‫ز ﺳﻮز ﻋﺸﻖ ﺑﮭﺘﺮ در ﺟﮭﺎن ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﻋﺎﺷﻘﯽ را ﺑﻮد ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ھﻤﺎن ﮔﺒﺮان ﮐﮫ ﺑﺮ آﺗﺶ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻣﺒﯿﻦ در دل ﮐﮫ او ﺳﻠﻄﺎن ﺟﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ھﻢ از ﻗﺒﻠﮫ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺪ ھﻢ از ﻻت‬ ‫اﮔﺮ ﻋﺸﻖ اوﻓﺘﺪ در ﺳﯿﻨﮫ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺲ اﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺒﻮدی‬ ‫و ﮔﺮ ﻋﺸﻘﯽ ﻧﺒﻮدی ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺳﻨﮓ و ﺑﺴﯽ ﮔﻮھﺮ ﺑﺠﺎﯾﻨﺪ‬ ‫ھﺮان ﺟﻮھﺮ ﮐﮫ ھﺴﺘﻨﺪ از ﻋﺪد ﺑﯿﺶ‬

‫ﻣﺒﺎدا ﺗﺎ زﯾﻢ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ ﮐﺎری‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﯽﺧﺎک ﻋﺸﻖ آﺑﯽ ﻧﺪارد‬ ‫ھﻤﮫ ﺻﺎﺣﺐ دﻻن را ﭘﯿﺸﮫ اﯾﻦ اﺳﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﺑﺎزﯾﺴﺖ اﻻ ﻋﺸﻘﺒﺎزی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮدی زﻧﺪه در دوران ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﮐﺮش ﺻﺪ ﺟﺎن ﺑﻮد ﺑﯽﻋﺸﻖ ﻣﺮدﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ از ﺳﻮدای ﺧﻮﯾﺸﺖ وارھﺎﻧﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮد ﮔﺮﺑﮫ ﺑﺎﺷﺪ دل در و ﺑﻨﺪ‬ ‫از آن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺷﯿﺮﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﮐﺲ اﯾﻤﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ در ﺧﺎﻧﮫ ﻋﺸﻖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽ او ﮔﻞ ﻧﺨﻨﺪﯾﺪ اﺑﺮ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‬ ‫و از آﻧﺠﺎ ﺧﺎﺳﺖ اول ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ز ﻋﺸﻖ آﻓﺘﺎب آﺗﺶ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﻗﺪم در ﻋﺸﻖ ﻧﮫ ﮐﻮ ﺟﺎن ﺟﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ھﻤﺶ ﮐﻌﺒﮫ ﺧﺰﯾﻨﮫ ھﻢ ﺧﺮاﺑﺎت‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻌﺸﻮﻗﯽ زﻧﺪ در ﮔﻮھﺮی ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺑﺪان ﺷﻮق آھﻨﯽ را ﭼﻮن رﺑﻮدی‬ ‫ﻧﺒﻮدی ﮐﮭﺮﺑﺎ ﺟﻮﯾﻨﺪه ﮐﺎه‬ ‫ﻧﮫ آھﻦ را ﻧﮫ ﮐﮫ را ﻣﯽرﺑﺎﯾﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ دارﻧﺪ ﻣﯿﻞ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 34‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﺮ آﺗﺶ در زﻣﯿﻦ ﻣﻨﻔﺬ ﻧﯿﺎﺑﺪ‬ ‫و ﮔﺮ آﺑﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ در ھﻮا دﯾﺮ‬ ‫ﻃﺒﺎﯾﻊ ﺟﺰ ﮐﺸﺶ ﮐﺎری ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﮐﻨﯽ از راه ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﮔﺮ از ﻋﺸﻖ آﺳﻤﺎن آزاد ﺑﻮدی‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﯽﻋﺸﻖ ﺧﻮد را ﺟﺎن ﻧﺪﯾﺪم‬ ‫ز ﻋﺸﻖ آﻓﺎق را ﭘﺮدود ﮐﺮدم‬ ‫ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻢ ﺑﮫ ﻋﺸﻖ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن را‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﺑﮭﺮهﻣﻨﺪ از وی ﺧﺴﯿﺴﯽ‬ ‫ز ﻣﻦ ﻧﯿﮏ آﻣﺪ اﯾﻦ ارﺑﺪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪ‬

‫زﻣﯿﻦ ﺑﺸﮑﺎﻓﺪ و ﺑﺎﻻ ﺷﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯿﻞ ﻃﺒﻊ ھﻢ راﺟﻊ ﺷﻮد زﯾﺮ‬ ‫ﺣﮑﯿﻤﺎن اﯾﻦ ﮐﺸﺶ را ﻋﺸﻖ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ اﯾﺴﺘﺎده آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﮐﺠﺎ ھﺮﮔﺰ زﻣﯿﻦ آﺑﺎد ﺑﻮدی‬ ‫دﻟﯽ ﺑﻔﺮوﺧﺘﻢ ﺟﺎﻧﯽ ﺧﺮﯾﺪم‬ ‫ﺧﺮد را دﯾﺪه ﺧﻮابآﻟﻮد ﮐﺮدم‬ ‫ﺻﻼی ﻋﺸﻖ در دادم ﺟﮭﺎن را‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺰ ﺧﻮﺷﺨﻮاﻧﯽ و زﯾﺒﺎﻧﻮﯾﺴﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺰد ﻣﻦ ﮔﻨﺎه ﺧﻮد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 35‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻋﺬر اﻧﮕﯿﺰی در ﻧﻈﻢ ﮐﺘﺎب‬ ‫در آن ﻣﺪت ﮐﮫ ﻣﻦ در ﺑﺴﺘﮫ ﺑﻮدم‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮج ﮐﻮاﮐﺐ ﻣﯽﺑﺮﯾﺪم‬ ‫ﯾﮕﺎﻧﮫ دوﺳﺘﯽ ﺑﻮدم ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺗﻌﺼﺐ را ﮐﻤﺮ در ﺑﺴﺘﮫ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ‬ ‫در دﻧﯿﺎ ﺑﺪاﻧﺶ ﺑﻨﺪ ﮐﺮده‬ ‫ﺷﺒﯽ در ھﻢ ﺷﺪه ﭼﻮن ﺣﻠﻘﮫ زر‬ ‫درآﻣﺪ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﮐﮫ اﺣﺴﻨﺖ ای ﺟﮭﺎﻧﺪار ﻣﻌﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﺲ از ﭘﻨﺠﺎه ﭼﻠﮫ در ﭼﮭﻞ ﺳﺎل‬ ‫درﯾﻦ روزه ﭼﻮ ھﺴﺘﯽ ﭘﺎی ﺑﺮ ﺟﺎی‬ ‫ﻧﮑﺮده آرزو ھﺮﮔﺰ ﺗﺮا ﺑﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ داری در ﺳﻨﺎن ﻧﻮک ﺧﺎﻣﮫ‬ ‫ﻣﺴﯽ را زر ﺑﺮ اﻧﺪودن ﻏﺮض ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﺮا ﭼﻮن ﮔﻨﺞ ﻗﺎرون ﺧﺎک ﺑﮭﺮی‬ ‫در ﺗﻮﺣﯿﺪ زن ﮐﺎوازه داری‬ ‫ﺳﺨﻨﺪاﻧﺎن دﻟﺖ را ﻣﺮده داﻧﻨﺪ‬ ‫ز ﺷﻮرش ﮐﺮدن آن ﺗﻠﺦ ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎری ﺷﯿﺮﯾﻦ دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫وزان دﯾﺒﺎ ﮐﮫ ﻣﯽﺑﺴﺘﻢ ﻃﺮازش‬ ‫ﭼﻮ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﻨﮓ دﯾﺪ آن ﻧﻘﺶ ارژﻧﮓ‬

‫ﺳﺨﻦ ﺑﺎ آﺳﻤﺎن ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ ﺑﻮدم‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺳﺘﺮ ﻣﻼﯾﮏ ﻣﯽدرﯾﺪم‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ دل ﮐﺮده ﺑﺎ ﺟﺎن آﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺮ ﻣﻦ ﺳﭙﺮ ﺑﺮ ﺧﺼﻢ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ز دﻧﯿﺎ دل ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﮐﺮده‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻘﺮه ﻧﻘﺮه زد ﺑﺮ ﺣﻠﻘﮫ در‬ ‫ﻋﺘﺎﺑﯽ ﺳﺨﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ در ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﮐﮫ در ﻣﻠﮏ ﺳﺨﻦ ﺻﺎﺣﺒﻘﺮاﻧﯽ‬ ‫ﻣﺰن ﭘﻨﺠﮫ در اﯾﻦ ﺣﺮف ورق ﻣﺎل‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮدار اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ روزه ﻣﮕﺸﺎی‬ ‫ﮐﮫ دﻧﯿﺎ را ﻧﺒﻮدی آرزوﻣﻨﺪ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﻗﻔﻞ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮔﻨﺞﻧﺎﻣﮫ‬ ‫زر اﻧﺪر ﺳﯿﻢﺗﺮ زﯾﻦ ﻣﯽﺗﻮان زﯾﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ اﺳﺘﺎد ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺎن دھﺮی؟‬ ‫ﭼﺮا رﺳﻢ ﻣﻐﺎن را ﺗﺎزه داری‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ زﻧﺪ ﺧﻮاﻧﺎن زﻧﺪه ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﺮﺷﺮوﺋﯽ ﻧﮑﺮدم ھﯿﭻ در ﮐﺎر‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪم ﺑﮫ ﮔﻮﺷﺶ ﻧﮑﺘﮫای ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﻤﻮدم ﻧﻘﺶھﺎی دل ﻧﻮازش‬ ‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ از ﺳﺨﺖ ﭼﻮن ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 36‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻢ ز ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﭼﮫ ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮔﻔﺖ ای ﻣﻦ ﻏﻼﻣﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺸﻨﯿﺪم ز ﺷﯿﺮﯾﻦ داﺳﺘﺎن را‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺤﺮی ﺗﻮ داﻧﯽ ﯾﺎد ﮐﺮدن‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺪان ﮐﺮدی دھﺎﻧﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮردم زﺑﺎن را ﻣﻦ ﺷﮑﺮوار‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮ ﭼﻮ اﯾﻦ ره ﺑﺮ ﮔﺸﺎدی‬ ‫در اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻦ ز دوﻟﺖ ﯾﺎرﯾﺖ ﺑﺎد‬ ‫ﭼﺮا ﮔﺸﺘﯽ درﯾﻦ ﺑﯽﻏﻮﻟﮫ ﭘﺎ ﺑﺴﺖ‬ ‫رﮐﺎب از ﺷﮭﺮﺑﻨﺪ ﮔﻨﺠﮫ ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫ﻓﺮس ﺑﯿﺮون ﻓﮑﻦ ﻣﯿﺪان ﻓﺮاﺧﺴﺖ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﻧﻐﺰ ﮔﻔﺘﺎری ﻧﺪارد‬ ‫ھﻤﺎﺋﯽ ﮐﻦ ﺑﺮاﻓﮑﻦ ﺳﺎﯾﮫ ﺑﺮﮐﺎر‬ ‫ﭼﺮاﻏﻨﺪ اﯾﻦ دو ﺳﮫ ﭘﺮواﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫دو ﻣﻨﺰل ﮔﺮ ﺷﻮﻧﺪ از ﺷﮭﺮ ﺧﻮد دور‬ ‫ﺗﻮ آن ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧﻮراﻧﯽ ﻗﯿﺎﺳﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﺣﺎﻟﯽ ﻧﮭﺎدی ﭘﺎی در ﭘﯿﺶ‬ ‫ھﻢ آﻓﺎق ھﻨﺮ ﯾﺎﺑﺪ ﺣﺼﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﺪی ﮔﻔﺘﻢ ای ﺑﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪم‬ ‫ﻣﺪم دم ﺗﺎ ﭼﺮاغ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺮد‬

‫زﺑﺎﻧﺖ ﮐﻮ ﮐﮫ اﺣﺴﻨﺘﯽ ﺑﮕﻮﺋﯽ‬ ‫زﺑﺎﻧﻢ وﻗﻒ ﺑﺮ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﻧﺎﻣﺖ‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻓﺮو ﺑﺮدم زﺑﺎن را‬ ‫ﺑﺘﯽ را ﮐﻌﺒﮫای ﺑﻨﯿﺎد ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﮫ در ﺣﻠﻘﻢ ﺷﮑﺮ ﮔﺮدد زﺑﺎﻧﻢ‬ ‫زﺑﺎن ﭼﻮن ﺗﻮﺋﯽ ﺑﺎدا ﺷﮑﺮﺑﺎر‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﻦ ﭼﻮ ﺑﻨﯿﺎدش ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﺑﺮوﻣﻨﺪی و ﺑﺮﺧﻮردارﯾﺖ ﺑﺎد‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻘﺪ ﻋﺮاﻗﯽ ﺑﺮ ﮐﻒ دﺳﺖ‬ ‫ﻋﻨﺎن ﺷﯿﺮ داری ﭘﻨﺠﮫ ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫ﺗﻮ ﺳﺮﺳﺒﺰی و دوﻟﺖ ﺳﺒﺰ ﺷﺎﺧﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ دارد ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﺎری ﻧﺪارد‬ ‫وﻻﯾﺖ را ﺑﮫ ﺟﻐﺪی ﭼﻨﺪ ﻣﺴﭙﺎر‬ ‫ﭘﺪﯾﺪار آﻣﺪه در ﺧﺎﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻧﺒﯿﻨﯽ ھﯿﭻ ﮐﺲ را روﻧﻖ و ﻧﻮر‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺸﺮق ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﻐﺮب روﺷﻨﺎﺳﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻨﺠﯽ ھﺮ ﮐﺴﯽ ﮔﯿﺮد ﺳﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ھﻢ اﻗﻠﯿﻢ ﺳﺨﻦ ﺑﯿﻨﺪ ﺳﻮاری‬ ‫ﻧﮫ ﺗﻮ ﻗﺼﺎﺑﯽ و ﻣﻦ ﮔﻮﭘﺴﻨﺪم‬ ‫ﮐﮫ در ﻣﻮﺳﯽ دم ﻋﯿﺴﯽ ﻧﮕﯿﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 37‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﺣﺸﻮی ﭼﻨﺪم آﺗﺶ ﺑﺮﻣﯿﻔﺮوز‬ ‫ﻣﻦ آن ﺷﯿﺸﮫام ﮐﮫ ﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ زﻧﯽ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻣﺴﯽ ﺑﯿﻨﯽ زری ﺑﮫ روی ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﻧﺒﯿﻨﯽ ﺟﺰ ھﻮای ﺧﻮﯾﺶ ﻗﻮﺗﻢ‬ ‫ﻓﻠﮏ در ﻃﺎﻟﻌﻢ ﺷﯿﺮی ﻧﻤﻮدهاﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ آن ﺷﯿﺮم ﮐﮫ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﺑﺮآﯾﻢ‬ ‫ﻧﺸﺎﻃﯽ ﭘﯿﺶ ازﯾﻦ ﺑﻮد آن ﻗﺪم رﻓﺖ‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﮐﻮدﮐﯽ و ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﻤﺮ از ﺳﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﯾﺎ ﺧﻮد از ﺑﯿﺴﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎط ﻋﻤﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﭼﮭﻞ ﺳﺎل‬ ‫ﭘﺲ از ﭘﻨﺠﮫ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺼﺖ آﻣﺪ ﻧﺸﺴﺖ آﻣﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﺑﮫ ھﺸﺘﺎد و ﻧﻮد ﭼﻮن در رﺳﯿﺪی‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﮔﺮ ﺑﮫ ﺻﺪ ﻣﻨﺰل رﺳﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺳﺎل ﻣﺎﻧﯽ ور ﯾﮑﯽ روز‬ ‫ﭘﺲ آن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ ﺧﻮد را ﺷﺎد داری‬ ‫ﺑﮫ وﻗﺖ ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﭘﺮﺗﺎب‬ ‫ﭼﻮ ﺻﺒﺢ آن روﺷﻨﺎن از ﮔﺮﯾﮫ رﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮﺑﯽ ﮔﺮﯾﮫ ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺑﻮد ﺧﻨﺪان‬ ‫ﺑﯿﺎﻣﻮزم ﺗﻮ را ﮔﺮ ﮐﺎرﺑﻨﺪی‬

‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﺧﻮد ﭼﻮن ﭼﺮاﻏﻢ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺳﻮز‬ ‫ز ﻧﺎم و ﮐﻨﯿﺘﻢ ﮔﯿﺮد ﺟﮭﺎن ﻧﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮداری ﮐﻼﺑﯽ ﺑﺮ دﻣﯿﺪه‬ ‫ﺑﺠﺰ ﺑﺎدی ﻧﯿﺎﺑﯽ در ﺑﺮوﺗﻢ‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﺷﯿﺮ ﭘﺸﻤﯿﻨﻢ ﭼﮫ ﺳﻮداﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا آن ﺑﺲ ﮐﮫ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺮآﯾﻢ‬ ‫ﻏﺮوری ﮐﺰ ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮد ھﻢ رﻓﺖ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﮐﺎن ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺑﻮد و ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﺎﯾﺪ دﮔﺮ ﭼﻮن ﻏﺎﻓﻼن زﯾﺴﺖ‬ ‫ﭼﮭﻞ ﺳﺎﻟﮫ ﻓﺮو رﯾﺰد ﭘﺮ و ﺑﺎل‬ ‫ﺑﺼﺮ ﮐﻨﺪی ﭘﺬﯾﺮد ﭘﺎی ﺳﺴﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ھﻔﺘﺎد آﻣﺪ اﻓﺘﺎد آﻟﺖ از ﮐﺎر‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺳﺨﻨﯽ ﮐﮫ از ﮔﯿﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﺑﻮد ﻣﺮﮔﯽ ﺑﮫ ﺻﻮرت زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ رﻓﺖ ازﯾﻦ ﮐﺎخ دل اﻓﺮوز‬ ‫در آن ﺷﺎدی ﺧﺪا را ﯾﺎد داری‬ ‫دھﻦ ﭘﺮ ﺧﻨﺪه داری دﯾﺪه ﭘﺮ آب‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮق ﺧﻨﺪه را ﺑﺮ ﻟﺐ ﺑﺒﺴﺘﻨﺪ‬ ‫وزﯾﻦ ﺧﻨﺪه ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺑﺴﺖ دﻧﺪان‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽ ﮔﺮﯾﮫ زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮش ﺑﺨﻨﺪی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 38‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﺧﻨﺪان ﮔﺮدی از ﻓﺮﺧﻨﺪه ﻓﺎﻟﯽ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ آﻓﺘﺎب آﺳﻤﺎن را‬

‫ﺑﺨﻨﺪان ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ را ﺑﮫ ﻣﺎﻟﯽ‬ ‫ﮐﺰ آن ﺧﻨﺪد ﮐﮫ ﺧﻨﺪاﻧﺪ ﺟﮭﺎن را‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 39‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫آﻏﺎز داﺳﺘﺎن ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ آن ﺳﺨﻦ ﮔﻮی ﮐﮭﻦ زاد‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺷﺪ ﻣﺎه ﮐﺴﺮی در ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎن اﻓﺮوز ھﺮﻣﺰ داد ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ھﻤﺎن رﺳﻢ ﭘﺪر ﺑﺮ ﺟﺎی ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﻧﺴﺐ را در ﺟﮭﺎن ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﺬر و ﻗﺮﺑﺎﻧﺶ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ دری از درﯾﺎی ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﻃﺎﻟﻌﯽ ﻓﺮخ ﺳﺮﯾﺮی‬ ‫ﭘﺪر در ﺧﺴﺮوی دﯾﺪه ﺗﻤﺎﻣﺶ‬ ‫از آن ﺷﺪ ﻧﺎم آن ﺷﮭﺰاده ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ در ﺣﺮﯾﺮش داﯾﮫ ﭼﻮن ﻣﺸﮏ‬ ‫رﺧﯽ از آﻓﺘﺎب اﻧﺪوه ﮐﺶ ﺗﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯿﻞ ﺷﮑﺮش در ﺷﯿﺮ دﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺰم ﺷﺎھﺶ آوردﻧﺪ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر از ﻣﮭﺪ ﺑﺎ ﻣﯿﺪان ﻓﺘﺎدش‬ ‫ﺑﮭﺮ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﮫ دوﻟﺖ ﻣﯽﻓﺰودش‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺎﻟﺶ ﭘﻨﺞ ﺷﺪ در ھﺮ ﺷﮕﻔﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺎل آﻣﺪ ﺑﮫ ﺷﺶ ﭼﻮن ﺳﺮو ﻣﯽرﺳﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻣﺸﮭﻮر ﺷﺪ در ﺧﻮﺑﺮوﺋﯽ‬ ‫ﭘﺪر ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺮد آﻣﻮزﮔﺎرش‬

‫ﮐﮫ ﺑﻮدش داﺳﺘﺎﻧﮭﺎی ﮐﮭﻦ ﯾﺎد‬ ‫ﺑﮫ ھﺮﻣﺰ داد ﺗﺨﺖ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ داد ﺧﻮد ﺟﮭﺎن آﺑﺎد ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫دھﺶ ﺑﺮ دﺳﺖ و دﯾﻦ ﺑﺮ ﭘﺎی ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺮﺑﺎن از ﺧﺪا ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻧﺮﯾﻨﮫ داد ﻓﺮزﻧﺪی ﭼﮫ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ روﺷﻦ از ﻧﻮر اﻟﮭﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻃﺎﻟﻊ ﺗﺎﺟﺪاری ﺗﺨﺖﮔﯿﺮی‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺧﺴﺮو ﭘﺮوﯾﺰ ﻧﺎﻣﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮدی داﯾﻢ از ھﺮ ﮐﺲ ﭘﺮ آوﯾﺰ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮوارﯾﺪ ﺗﺮ در ﭘﻨﺒﮫ ﺧﺸﮏ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﯽ از ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮ و ﺷﮑﺮش ﻣﯽ ﭘﺮورﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎن دﺳﺘﮫ ﮔﻞ دﺳﺖ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن از دوﺳﺘﯽ در ﺟﺎن ﻧﮭﺎدش‬ ‫ﺧﺮد ﺗﻌﻠﯿﻢ دﯾﮕﺮ ﻣﯽﻧﻤﻮدش‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮدی و ﻋﺒﺮت ﮔﺮﻓﺘﯽ‬ ‫رﺳﻮم ﺷﺶ ﺟﮭﺖ را ﺑﺎز ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻄﻠﻖ ﯾﻮﺳﻒ ﻣﺼﺮﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺿﺎﯾﻊ ﻧﮕﺮدد روزﮔﺎرش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 40‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺮ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻗﺎدر ﺳﺨﻦ ﺷﺪ در ﻣﻌﺎﻧﯽ‬ ‫ﻓﺼﯿﺤﯽ ﮐﻮ ﺳﺨﻦ ﭼﻮن آب ﮔﻔﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ از ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﻮی ﻣﯽﺳﻔﺖ‬ ‫ﭘﺲ از ﻧﮫ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﮑﺘﺐ رھﺎ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ده ﺳﺎﻟﮕﯽ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫ﺑﺴﺮ ﭘﻨﺠﮫ ﺷﺪی ﺑﺎ ﭘﻨﺠﮫ ﺷﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﯿﺮ از ﻣﻮی ﺑﮕﺸﺎدی ﮔﺮه را‬ ‫در آن آﻣﺎج ﮐﻮ ﮐﺮدی ﮐﻤﺎن ﺑﺎز‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ده ﮐﻤﺎن ﺣﺎﻟﯽ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ز ده دﺷﻤﻦ ﮐﻤﻨﺪش ﺧﺎمﺗﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺪی ﮔﺮ ﺧﻮد ﺑﺪی دﯾﻮ ﺳﭙﯿﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮق ﻧﯿﺰه را ﺑﺮ ﺳﻨﮓ راﻧﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﻋﻤﺮ آﻣﺪ ﺑﮫ ﺣﺪ ﭼﺎرده ﺳﺎل‬ ‫ﻧﻈﺮ در ﺟﺴﺘﻨﯿﮭﺎی ﻧﮭﺎن ﮐﺮد‬

‫ﮐﮫ ﺷﺪ در ھﺮ ھﻨﺮ ﺧﺴﺮو ھﻨﺮﻣﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺤﺮی ﮔﺸﺖ در ﮔﻮھﺮﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﺎ او ﺑﮫ اﺻﻄﺮﻻب ﮔﻔﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﻣﻮی ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺣﺴﺎب ﺟﻨﮓ ﺷﯿﺮ و اژدھﺎ ﮐﺮد‬ ‫ﺳﺮ ﺳﯽ ﺳﺎﻟﮕﺎن ﻣﯽداد ﺑﺮ ﺑﺎد‬ ‫ﺳﺘﻮﻧﯽ را ﻗﻠﻢ ﮐﺮدی ﺑﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﯿﺰه ﺣﻠﻘﮫ ﺑﺮﺑﻮدی زره را‬ ‫ز ﻃﺒﻞ زھﺮه ﮐﺮدی ﻃﺒﻠﮏ ﺑﺎز‬ ‫ﮐﻤﺎﻧﺶ را ﺑﮫ ﺣﻤﺎﻟﯽ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ز ﻧﮫ ﻗﺒﻀﮫ ﺧﺪﻧﮕﺶ ﺗﺎمﺗﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﺪ ﺑﺮﮔﺶ ﺑﺮگ ﺑﯿﺪی‬ ‫ﺳﻨﺎن در ﺳﯿﻨﮫ ﺧﺎرا ﻧﺸﺎﻧﺪی‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﻣﺮغ داﻧﺶ را ﭘﺮ و ﺑﺎل‬ ‫ﺣﺴﺎب ﻧﯿﮏ و ﺑﺪھﺎی ﺟﮭﺎن ﮐﺮد‬

‫***‬ ‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ ﻧﺎﻣﯽ ﺑﻮد داﻧﺎ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺟﻮ ﺟﻮ ﺷﺪه در زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آورده اﺳﺮار ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﻃﻠﺐ ﮐﺮدش ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﺷﺎھﺰاده‬ ‫ﺟﻮاھﺮ ﺟﺴﺖ از آن درﯾﺎی‬ ‫ﻓﺮھﻨﮓ‬

‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ از ﻋﻘﻞ و ﺗﻮاﻧﺎ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﺟﻮ ﺑﮫ ﺟﻮ ﭘﯿﻤﻮده راﯾﺶ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﮔﻨﺠﮭﺎی آﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫زﺑﺎن ﭼﻮن ﺗﯿﻎ ھﻨﺪی ﺑﺮ ﮔﺸﺎده‬ ‫ﺑﮫ ﭼﻨﮓ آورد و زد ﺑﺮ داﻣﻨﺶ ﭼﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 41‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دل روﺷﻦ ﺑﮫ ﺗﻌﻠﯿﻤﺶ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬ ‫ز ﭘﺮﮔﺎر زﺣﻞ ﺗﺎ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﮫ اﻧﺪک ﻋﻤﺮ ﺷﺪ درﯾﺎ دروﻧﯽ‬ ‫دل از ﻏﻔﻠﺖ ﺑﮫ آﮔﺎھﯽ رﺳﯿﺪش‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﺪا ﺷﺪ ﺑﺮ آن ﺟﺎﺳﻮس اﺳﺮار‬ ‫ز ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﺷﺘﺮش ﻧﺎﻣﺪ ﺟﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪار از ﺟﮭﺎﻧﺶ دوﺳﺘﺮ داﺷﺖ‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﺟﺎن درازﯾﺶ از ﺟﮭﺎن ﺷﺎه‬ ‫ﻣﻨﺎدی را ﻧﺪا ﻓﺮﻣﻮد در ﺷﮭﺮ‬ ‫اﮔﺮ اﺳﺒﯽ ﭼﺮد در ﮐﺸﺘﺰاری‬ ‫و ﮔﺮ ﮐﺲ روی ﻧﺎﻣﺤﺮم ﺑﮫ ﺑﯿﻨﺪ‬ ‫ﺳﯿﺎﺳﺖ را ز ﻣﻦ ﮔﺮدد ﺳﺰاوار‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮫ در ﻋﺪل ﺧﻮد ﻧﻨﻤﻮد ﺳﺴﺘﯽ‬ ‫ﺧﺮاﺑﯽ داﺷﺖ از ﮐﺎر ﺟﮭﺎن دﺳﺖ‬

‫وزو ﺑﺴﯿﺎر ﺣﮑﻤﺘﮭﺎ در آﻣﻮﺧﺖ‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪ آﻓﺮﯾﻨﺶھﺎی اﻓﻼک‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻓﻨﯽ ﮐﮫ ﮔﻔﺘﯽ ذو ﻓﻨﻮﻧﯽ‬ ‫ﻗﺪم ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮫ ﺷﺎھﯽ رﺳﯿﺪش‬ ‫ﻧﮭﺎﻧﯽھﺎی اﯾﻦ ﮔﺮدﻧﺪه ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫ﻧﺒﻮدی ﻓﺎرغ از ﺧﺪﻣﺖ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭼﺒﻮد ز ﺟﺎﻧﺶ دوﺳﺘﺮ داﺷﺖ‬ ‫ز ھﺮ دﺳﺘﯽ درازی ﮐﺮد ﮐﻮﺗﺎه‬ ‫ﮐﮫ وای آن ﮐﺲ ﮐﮫ او ﺑﺮ ﮐﺲ ﮐﻨﺪ ﻗﮭﺮ‬ ‫و ﮔﺮ ﻏﺼﺒﯽ رود ﺑﺮ ﻣﯿﻮه داری‬ ‫ھﻤﺎن در ﺧﺎﻧﮫ ﺗﺮﮐﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮ اﯾﻦ ﺳﻮﮔﻨﺪھﺎﺋﯽ ﺧﻮرد ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ ﺟﮭﺎن را ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎن از دﺳﺘﮑﺎر اﯾﻦ ﺟﮭﺎن رﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 42‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻋﺸﺮت ﺧﺴﺮو در ﻣﺮﻏﺰار و ﺳﯿﺎﺳﺖ ھﺮﻣﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺤﺮا رﻓﺖ ﺧﺴﺮو ﺑﺎﻣﺪادان‬ ‫ﻗﻀﺎ را از ﻗﻀﺎ ﯾﮏ روز ﺷﺎدان‬ ‫دھﯽ ﺧﺮم ز دور آﻣﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد و ﺻﯿﺪ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﺑﺮ آن ﺳﺒﺰه ﺑﺴﺎط اﻓﮑﻨﺪه ﺧﺴﺮو‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮداﮔﺮد آن ده ﺳﺒﺰه ﻧﻮ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﭘﺸﺖ ﺑﻨﻤﻮد اﯾﻦ ﮔﻞ زرد‬ ‫ﻣﯽﺳﺮخ از ﺑﺴﺎط ﺳﺒﺰه ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﻋﻠﻢ زد ﺑﺮ ﺳﺮ دﯾﻮار زردی‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ از ﺣﺼﺎر ﻻﺟﻮردی‬ ‫ﻋﻠﻢ را ﻣﯽدرﯾﺪ و ﭼﺘﺮ ﻣﯽدوﺧﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻠﻄﺎن در ھﺰﯾﻤﺖ ﻋﻮد ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ‬ ‫دو دﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﻓﻠﮏ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﯽزد‬ ‫ﻋﻨﺎن ﯾﮏ رﮐﺎﺑﯽ زﯾﺮ ﻣﯽزد‬ ‫ﭼﻮ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺳﭙﺮ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ آب‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﺟﺰ ﮔﺸﺖ ازﯾﻦ ﺧﺎک ﺟﮕﺮﺗﺎب‬ ‫ز ﺳﺮ ﻣﺴﺘﯽ در او ﻣﺠﻠﺲ ﺑﯿﺎراﺳﺖ‬ ‫ﻣﻠﮏ زاده در آن ده ﺧﺎﻧﮫای ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﻮﺣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺷﺐ زﻧﺪهداران‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ آن ﺷﺐ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻮش ﯾﺎران‬ ‫ﺷﺮاب ارﻏﻮاﻧﯽ ﻧﻮش ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺳﻤﺎع ارﻏﻨﻮﻧﯽ ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺻﺮاﺣﯽ را ز ﻣﯽ ﭘﺮ ﺧﻨﺪه ﻣﯽداﺷﺖ ﺑﮫ ﻣﯽ ﺟﺎن و ﺟﮭﺎن را زﻧﺪه ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫دھﻦ ﺑﺮ ﮐﺸﺘﮫای زد ﺻﺒﺢ ﺑﺎﻣﯽ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺰ ﺗﻮﺳﻨﺎﻧﺶ ﺑﺪﻟﮕﺎﻣﯽ‬ ‫ز ﻏﻮره ﮐﺮد ﻏﺎرت ﺧﻮﺷﮫای ﭼﻨﺪ‬ ‫وز اﯾﻦ ﻏﻮری ﻏﻼﻣﯽ ﻧﯿﺰ ﭼﻮن ﻗﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮﺷﺐ را ﺟﺪا ﮐﺮد از ﺗﻦ روز‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﮫ ﮐﺎﻓﺘﺎب ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺮ ﭘﺮ ﻃﻮﻃﯽ ﺧﺎﯾﮫ زر‬ ‫ﻧﮭﺎد از ﺣﻮﺻﻠﮫ زاغ ﺳﯿﮫ ﭘﺮ‬ ‫ز ﺣﺮف ﺧﺎﮐﯿﺎن اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺷﺐ اﻧﮕﺸﺖ ﺳﯿﺎه از ﭘﺸﺖ ﺑﺮاﺷﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺑﺮدﻧﺪ ﺳﻮی ﺷﮫ ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ از ﮔﺮان ﺟﺎﻧﺎن ﮐﮫ داﻧﯽ‬ ‫ز ﺷﺎھﻨﺸﮫ ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﺪ ﭼﮫ ﺳﻮداﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺴﺮو و دوش ﺑﯽرﺳﻤﯽ ﻧﻤﻮد اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﻨﺪ آﻧﮑﮫ ﺑﯿﺪاد اﺳﺖ راھﺶ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﮔﻔﺘﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﮔﻨﺎھﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 43‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﻤﻨﺪش ﮐﺸﺘﺰار ﺳﺒﺰ را ﺧﻮرد‬ ‫ﺷﺐ از دروﯾﺶ ﺑﺴﺘﺪ ﺟﺎی ﺗﻨﮕﺶ‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻦ ﺑﯿﮕﺎﻧﮫای ﮐﺮدی ﻧﮫ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫زﻧﺪ ﺑﺮ ھﺮ رﮔﯽ ﻓﺼﺎد ﺻﺪ ﻧﯿﺶ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﻏﻼﻣﺶ را ﺑﮫ ﺻﺎﺣﺐ ﻏﻮره دادﻧﺪ‬ ‫در آن ﺧﺎﻧﮫ ﮐﮫ آن ﺷﺐ ﺑﻮد رﺧﺘﺶ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﻧﺎﺧﻦ ﭼﻨﮕﯽ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ازﯾﻦ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﮐﻨﻮن ﮔﺮ ﺧﻮن ﺻﺪ ﻣﺴﮑﯿﻦ ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ‬ ‫ﮐﺠﺎ آن ﻋﺪل و آن اﻧﺼﺎف ﺳﺎزی‬ ‫ﺟﮭﺎن ز آﺗﺶ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﺷﺪ ﭼﻨﺎن ﮔﺮم‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯿﻢ ﻣﺎ او ﮔﺒﺮ ﻧﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺮ ﺳﺮاﻓﺴﺎﻧﮫ ﺷﻮﺑﺎز‬

‫ﻏﻼﻣﺶ ﻏﻮره دھﻘﺎن ﺗﺒﮫ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎﻣﺤﺮم رﺳﯿﺪ آواز ﭼﻨﮕﺶ‬ ‫ﺑﺒﺮدی ﺧﺎن و ﻣﺎﻧﺶ را ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫وﻟﯽ دﺳﺘﺶ ﺑﻠﺮزد ﺑﺮ رگ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺗﮑﺎور ﻣﺮﮐﺒﺶ را ﭘﯽ ﺑﺮﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﮔﻼﺑﯽ را ﺑﮫ آﺑﯽ ﺷﻮره دادﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﮫ ﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ ﺗﺨﺘﺶ‬ ‫ز روی ﭼﻨﮕﺶ اﺑﺮﯾﺸﻢ ﮔﺴﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ ﺑﺎ درداﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ز ﺑﻨﺪ ﻗﺮاﺿﮫ ﺑﺮﻧﺨﯿﺰﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ رزﻧﺪ از اﯾﻨﺴﺎن رﻓﺖ ﺑﺎزی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎدا زﯾﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﺗﺮا ﺷﺮم‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻦ ﮔﺒﺮی ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﮐﺪام اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮغ ﺑﻨﺪ را ﺗﻠﺦ آﻣﺪ آواز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 44‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﻔﯿﻊ اﻧﮕﯿﺨﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﭘﯿﺮان را ﭘﯿﺶ ﭘﺪر‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دﯾﺪ ﮐﺎن ﺧﻮاری ﺑﺮ او رﻓﺖ‬ ‫درﺳﺘﺶ ﺷﺪ ﮐﮫ ھﺮچ او ﮐﺮد ﺑﺪ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮ ﺑﺮ زد ز دﺳﺖ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ دﺳﺖ‬ ‫ﺷﻔﯿﻊ اﻧﮕﯿﺨﺖ ﭘﯿﺮان ﮐﮭﻦ را‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺷﺎه آن ﺷﻔﺎﻋﺖ در ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ﮐﻔﻦ ﭘﻮﺷﯿﺪ و ﺗﯿﻎ ﺗﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﻮزش ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﭘﯿﺮان‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﺶ ﺗﺨﺖ ﺷﺪ ﻧﺎﻟﯿﺪ ﻏﻤﻨﺎک‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎھﺎ ﺑﯿﺶ ازﯾﻨﻢ رﻧﺞ ﻣﻨﻤﺎی‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﯾﻮﺳﻒ ﻣﺒﯿﻦ ﮐﺎﻟﻮده ﮔﺮﮔﺴﺖ‬ ‫ھﻨﻮزم ﺑﻮی ﺷﯿﺮ آﯾﺪ ز دﻧﺪان‬ ‫ﻋﻨﺎﯾﺖ ﮐﻦ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺳﺮﮔﺸﺘﮫ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺟﺮﻣﯿﺴﺖ اﯾﻨﮏ ﺗﯿﻎ و ﮔﺮدن‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮگ ھﺮ ﻏﻤﯽ دارم درﯾﻦ راه‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯾﻦ و دﮔﺮ ره ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﭼﻮ دﯾﺪﻧﺪ آن ﮔﺮوه آن ﺑﺮدﺑﺎری‬ ‫وزان ﮔﺮﯾﮫ ﮐﮫ زاری ﺑﺮ ﻣﮫ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﻃﻔﻠﯽ ﺧﺮد ﺑﺎ آن ﻧﺎزﻧﯿﻨﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮزﻧﺪی ﮐﮫ دوﻟﺖ ﺑﺪ ﻧﺨﻮاھﺪ‬ ‫ﭼﮫ ﺳﺎزد ﺑﺎ ﺗﻮ ﻓﺮزﻧﺪت ﺑﯿﻨﺪﯾﺶ‬

‫ﺑﮫ ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻟﺨﺘﯽ ﻓﺮو رﻓﺖ‬ ‫ﭘﺪر ﭘﺎداش او ﺑﺮ ﺟﺎی ﺧﻮد ﮐﺮد‬ ‫و زان ﻏﻢ ﺳﺎﻋﺘﯽ از ﭘﺎی ﻧﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺰد ﺷﮫ ﺑﺮﻧﺪ آن ﺳﺮو ﺑﻦ را‬ ‫ﮔﻨﺎه رﻓﺘﮫ را ﺑﺮ وی ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻓﺮﯾﺎد رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﭘﺲ اﻧﺪر ﺷﺎھﺰاده ﭼﻮن اﺳﯿﺮان‬ ‫ﺑﮫ رﺳﻢ ﻣﺠﺮﻣﺎن ﻏﻠﻄﯿﺪ ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻦ ﺑﮫ ﺧﺮدان ﺑﺮ ﺑﺒﺨﺸﺎی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺲ ﺧﺮدﺳﺖ اﮔﺮ ﺟﺮﻣﺶ ﺑﺰرﮔﺴﺖ‬ ‫ﻣﺸﻮ در ﺧﻮن ﻣﻦ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ ﺧﻨﺪان‬ ‫ﻧﺪارد ﻃﺎﻗﺖ ﺧﺸﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ز ﺗﻮ ﮐﺸﺘﻦ ز ﻣﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮدن‬ ‫ﻧﺪارم ﺑﺮگ ﻧﺎﺧﺸﻨﻮدی ﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺎﯾﮫ ﺳﺮ ﻧﮭﺎد آن ﮔﻮھﺮ ﭘﺎک‬ ‫ھﻤﮫ ﺑﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ اﻟﺤﻖ ﺑﺰاری‬ ‫ز ﮔﺮﯾﮫ ھﺎﯾﮭﺎﺋﯽ ﺑﺮ ﺷﮫ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﮐﻨﺪ در ﮐﺎر از اﯾﻨﺴﺎن ﺧﺮدهﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ﺟﺰ اﻗﺒﺎل ﭘﺪر ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺨﻮاھﺪ‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﯿﻨﺪ ز ﻓﺮزﻧﺪان ﭘﺲ ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 45‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﻣﺸﻮ در ﺑﻨﺪ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ھﺮﻣﺰ دﯾﺪ ﮐﺎن ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﻘﺒﻞ‬ ‫ﺑﺪان ﻓﺮزاﻧﮕﯽ واھﺴﺘﮫ راﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮش ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺷﻔﻘﺖ ﺑﯿﺶ ﮐﺮدش‬ ‫از آن ﺣﻀﺮت ﭼﻮ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‬ ‫ﺧﺴﺮو‬ ‫رﺧﺶ ﺳﯿﻤﺎی ﻋﺪل از دور ﻣﯽداد‬

‫ﻧﯿﺎﺑﺖ ﺧﻮد ﮐﻨﺪ ﻓﺮزﻧﺪ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﻣﺪاوای روان و ﻣﯿﻮه دل‬ ‫ﺑﺪاﻧﺴﺖ او ﮐﮫ آن ﻓﺮ ﺧﺪاﺋﯿﺴﺖ‬ ‫وﻟﯿﻌﮭﺪ ﺳﭙﺎه ﺧﻮﯾﺶ ﮐﺮدش‬ ‫ﺟﮭﺎن در ﻣﻠﮏ داد آوازه ﻧﻮ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪاری ز روﯾﺶ ﻧﻮر ﻣﯽداد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 46‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﺧﻮاب دﯾﺪن ﺧﺴﺮو ﻧﯿﺎی ﺧﻮﯾﺶ اﻧﻮﺷﯿﺮوان را‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ زﻟﻒ ﺷﺐ در ﻋﻄﺮ رﺳﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ز ﭘﺮده ﺳﺤﺮ ﺳﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﺎﻧﮫ ﺷﺪ ﺧﺴﺮو ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺮﺧﻮرداری آﻣﺪ ﺧﻮاب ﻧﻮﺷﯿﻦ‬ ‫ﻧﯿﺎی ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را دﯾﺪ در ﺧﻮاب‬ ‫اﮔﺮ ﺷﺪ ﭼﺎر ﻣﻮﻻی ﻋﺰﯾﺰت‬ ‫ﯾﮑﯽ ﭼﻮن ﺗﺮﺷﯽ آن ﻏﻮره ﺧﻮردی‬ ‫دﻻراﻣﯽ ﺗﻮ را در ﺑﺮ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫دوم ﭼﻮن ﻣﺮﮐﺒﺖ را ﭘﯽ ﺑﺮﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺒﺮﻧﮕﯽ رﺳﯽ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﻧﺎﻣﺶ‬ ‫ﺳﯿﻢ ﭼﻮن ﺷﮫ ﺑﮫ دھﻘﺎن داد ﺗﺨﺘﺖ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آری ﭼﻨﺎن ﺷﺎھﺎﻧﮫ ﺗﺨﺘﯽ‬ ‫ﭼﮭﺎرم ﭼﻮن ﺻﺒﻮری ﮐﺮدی آﻏﺎز‬ ‫ﻧﻮا ﺳﺎزی دھﻨﺪت ﺑﺎر ﺑﺪﻧﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﺳﻨﮓ ﺧﻮاھﯽ ﯾﺎﻓﺘﻦ زر‬ ‫ﻣﻠﮏزاده ﭼﻮ ﮔﺸﺖ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار‬ ‫زﺑﺎن را روز و ﺷﺐ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﻧﺨﻔﺘﯽ‬

‫ﺑﮫ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻓﺮو ﺷﺪ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﺷﺶ اﻧﺪازی ﺑﺠﺎی ﺷﯿﺸﮫ ﺑﺎزی‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﺮد ﯾﺰدان را و ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻧﺎﺧﻮرده ﺑﻮد از ﺧﻮاب دوﺷﯿﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻔﺖ ای ﺗﺎزه ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺟﮭﺎن ﺗﺎب‬ ‫ﺑﺸﺎرت ﻣﯽدھﻢ ﺑﺮ ﭼﺎر ﭼﯿﺰت‬ ‫ﭼﻮ ﻏﻮره زان ﺗﺮﺷﺮوﺋﯽ ﻧﮑﺮدی‬ ‫ﮐﺰو ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮی دوران ﻧﺒﯿﻨﺪ‬ ‫وزان ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮت ﮔﺮدی ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺮﺻﺮ درﻧﯿﺎﺑﺪ ﮔﺮدﮔﺎﻣﺶ‬ ‫وزان ﺗﻨﺪی ﻧﺸﺪ ﺷﻮرﯾﺪه ﺑﺨﺘﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ راﺳﺖ ﭼﻮن زرﯾﻦ درﺧﺘﯽ‬ ‫در آن ﭘﺮده ﮐﮫ ﻣﻄﺮب ﮔﺸﺖ ﺑﯽﺳﺎز‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﯾﺎدش ﮔﻮارد زھﺮ در ﺟﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﭼﺎر ﻣﮭﺮه ﭼﺎر ﮔﻮھﺮ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮد ﯾﺰدان را دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﻧﻤﻮدار ﻧﯿﺎرا ﮔﻮش ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪی و ﮔﻔﺘﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 47‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮدن ﺷﺎﭘﻮر از ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﻧﺪﯾﻤﯽ ﺧﺎص ﺑﻮدش ﻧﺎم ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ز ﻧﻘﺎﺷﯽ ﺑﮫ ﻣﺎﻧﯽ ﻣﮋده داده‬ ‫ﻗﻠﻢ زن ﭼﺎﺑﮑﯽ ﺻﻮرﺗﮕﺮی ﭼﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﻟﻄﻒ ﺑﻮدش آﺑﺪﺳﺘﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﭘﯿﺶ ﺗﺨﺖ ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﻓﺮﻣﺎن دھﺪ ﺷﺎه ﺟﮭﺎﻧﻢ‬ ‫اﺷﺎرت ﮐﺮد ﺧﺴﺮو ﮐﯽ ﺟﻮاﻧﻤﺮد‬ ‫زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎد ﺷﺎﭘﻮر ﺳﺨﻨﮕﻮی‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﮔﯿﺘﯿﺴﺖ ﮔﯿﺘﯽ ﺑﻨﺪه ﺑﺎدت‬ ‫ﺟﻤﺎﻟﺖ را ﺟﻮاﻧﯽ ھﻢ ﻧﻔﺲ ﺑﺎد‬ ‫ﻏﻤﯿﻦ ﺑﺎد آﻧﮑﮫ او ﺷﺎدت ﻧﺨﻮاھﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮔﺸﺘﻢ درﯾﻦ ﺧﺮﮔﺎه ﺷﺶ اﻃﺎق‬ ‫از آن ﺳﻮی ﮐﮭﺴﺘﺎن ﻣﻨﺰﻟﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫زﻧﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪھﺴﺖ از ﻧﺴﻞ ﺷﺎھﺎن‬ ‫ھﻤﮫ اﻗﻠﯿﻢ اران ﺗﺎ ﺑﮫ ارﻣﻦ‬ ‫ﻧﺪارد ھﯿﭻ ﻣﺮزی ﺑﯽﺧﺮاﺑﯽ‬ ‫ھﺰارش ﻗﻠﻌﮫ ﺑﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺟﻨﺲ ﭼﺎرﭘﺎ ﭼﻨﺪان ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﻧﺪارد ﺷﻮی و دارد ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ‬ ‫ز ﻣﺮدان ﺑﯿﺸﺘﺮ دارد ﺳﺘﺮﮐﯽ‬

‫ﺟﮭﺎن ﮔﺸﺘﮫ ز ﻣﻐﺮب ﺗﺎﻟﮭﺎور‬ ‫ﺑﮫ رﺳﺎﻣﯽ در اﻗﻠﯿﺪس ﮔﺸﺎده‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽ ﮐﻠﮏ از ﺧﯿﺎﻟﺶ ﻧﻘﺶ ﻣﯽرﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ آب از ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫ﻓﺮو ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺳﺨﻨﮭﺎی دﻻوﯾﺰ‬ ‫ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺻﺪ ﯾﮏ از ﭼﯿﺰی ﮐﮫ داﻧﻢ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﮔﺮم و ﻣﮑﻦ ھﻨﮕﺎﻣﮫ را ﺳﺮد‬ ‫ﺳﺨﻦ را ﺑﮭﺮه داد از رﻧﮓ و از ﺑﻮی‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﺳﺎل و ﻣﮫ ﻓﺮﺧﻨﺪه ﺑﺎدت‬ ‫ھﻤﯿﺸﮫ ﺑﺮ ﻣﺮادت دﺳﺘﺮس ﺑﺎد‬ ‫ﺧﺮاب آﻧﮑﺲ ﮐﮫ آﺑﺎدت ﻧﺨﻮاھﺪ‬ ‫ﺷﮕﻔﺘﯽھﺎ ﺑﺴﯽ دﯾﺪم در آﻓﺎق‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺿﮫ درﯾﺎی درﯾﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪه ﺟﻮش ﺳﭙﺎھﺶ ﺗﺎ ﺳﭙﺎھﺎن‬ ‫ﻣﻘﺮر ﮔﺸﺘﮫ ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎن آن زن‬ ‫ھﻤﮫ دارد و ﻣﮕﺮ ﺗﺨﺘﯽ و ﺗﺎﺟﯽ‬ ‫ﺧﺰﯾﻨﮫاش را ﺧﺪا داﻧﺪ ﮐﮫ ﭼﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ اﻓﺰوﻧﯽ ﻓﺰون از ﻣﺮغ و ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎدی ﻣﯽﮔﺬارد زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮش ﺧﻮاﻧﻨﺪ از ﺑﺰرﮔﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 48‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﻤﯿﺮا ﻧﺎم دارد آن ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ ﺧﻮﯾﺶ را در ھﺮ ھﻮاﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺼﻞ ﮔﻞ ﺑﮫ ﻣﻮﻗﺎن اﺳﺖ ﺟﺎﯾﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺷﻮد ﺑﺮ ﮐﻮه ارﻣﻦ‬ ‫ﺑﮫ ھﻨﮕﺎم ﺧﺰان آﯾﺪ ﺑﮫ اﺑﺨﺎز‬ ‫زﻣﺴﺘﺎﻧﺶ ﺑﮫ ﺑﺮدع ﻣﯿﻞ ﭼﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﮭﺎرش ﻓﺼﻞ ازﯾﻨﺴﺎن در ﺷﻤﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﯾﮏ ﯾﮏ ﺑﮫ ﺷﺎدی ﻣﯽﺷﻤﺎرد‬ ‫درﯾﻦ زﻧﺪاﻧﺴﺮای ﭘﯿﭻ ﺑﺮ ﭘﯿﭻ‬

‫ﺷﻤﯿﺮا را ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮﺳﺖ ﺗﻔﺴﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻓﺼﻠﯽ ﻣﮭﯿﺎ ﮐﺮده ﺟﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺎک ﭘﺎﯾﺶ‬ ‫ﺧﺮاﻣﺪ ﮔﻞ ﺑﮫ ﮔﻞ ﺧﺮﻣﻦ ﺑﮫ ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫ﮐﻨﺪ در ﺟﺴﺘﻦ ﻧﺨﺠﯿﺮ ﭘﺮواز‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮدع را ھﻮای ﮔﺮﻣﺴﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻓﺼﻠﯽ ھﻮاﺋﯿﺶ اﺧﺘﯿﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﻮش ﺧﻮش ﺑﮫ ﺑﺎزی ﻣﯽﮔﺬارد‬ ‫ﺑﺮادرزادهای دارد دﮔﺮ ھﯿﭻ‬

‫***‬ ‫ﭘﺮی دﺧﺘﯽ ﭘﺮی ﺑﮕﺬار ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺷﺐ اﻓﺮوزی ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﻗﺎﻣﺘﯽ ﭼﻮن ﻧﺨﻞ ﺳﯿﻤﯿﻦ‬ ‫ز ﺑﺲ ﮐﺎورد ﯾﺎد آن ﻧﻮش ﻟﺐ را‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ دﻧﺪاﻧﮭﺎی ﭼﻮن ﻧﻮر‬ ‫دو ﺷﮑﺮ ﭼﻮن ﻋﻘﯿﻖ آب داده‬ ‫ﺧﻢ ﮔﯿﺴﻮش ﺗﺎب از دل ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﺷﺪه ﮔﺮم از ﻧﺴﯿﻢ ﻣﺸﮏ ﺑﯿﺰش‬ ‫ﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﮐﺮده ﺑﺮ ﺧﻮد ﭼﺸﻢ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺤﺮی ﮐﺎﺗﺶ دﻟﮭﺎ ﮐﻨﺪ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﻧﻤﮏ دارد ﻟﺒﺶ در ﺧﻨﺪه ﭘﯿﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﮫ زﯾﺮ ﻣﻘﻨﻌﮫ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻼھﯽ‬ ‫ﺳﯿﮫ ﭼﺸﻤﯽ ﭼﻮ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫دو زﻧﮕﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺨﻠﺶ رﻃﺐ ﭼﯿﻦ‬ ‫دھﺎن ﭘﺮ آب ﺷﮑﺮ ﺷﺪ رﻃﺐ را‬ ‫ﺻﺪف را آب دﻧﺪان داده از دور‬ ‫دو ﮔﯿﺴﻮ ﭼﻮن ﮐﻤﻨﺪ ﺗﺎب داده‬ ‫ﺑﮫ ﮔﯿﺴﻮ ﺳﺒﺰه را ﺑﺮ ﮔﻞ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫دﻣﺎغ ﻧﺮﮔﺲ ﺑﯿﻤﺎر ﺧﯿﺰش‬ ‫زﺑﺎن ﺑﺴﺘﮫ ﺑﮫ اﻓﺴﻮن ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را‬ ‫ﻟﺒﺶ را ﺻﺪ زﺑﺎن ھﺮ ﺻﺪ ﺷﮑﺮ رﯾﺰ‬ ‫ﻧﻤﮏ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ وان او ھﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 49‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻮ ﮔﻮﺋﯽ ﺑﯿﻨﯿﺶ ﺗﯿﻐﯿﺴﺖ از ﺳﯿﻢ‬ ‫ز ﻣﺎھﺶ ﺻﺪ ﻗﺼﺐ را رﺧﻨﮫ ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﻤﻌﺶ ﺑﺮ ﺑﺴﯽ ﭘﺮواﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ﺻﺒﺎ از زﻟﻒ و روﯾﺶ ﺣﻠﮫﭘﻮش اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻮﮐﻞ ﮐﺮده ﺑﺮ ھﺮ ﻏﻤﺰه ﻏﻨﺠﯽ‬ ‫رﺧﺶ ﺗﻘﻮﯾﻢ اﻧﺠﻢ را زده راه‬ ‫دو ﭘﺴﺘﺎن ﭼﻮن دو ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻧﺎر ﻧﻮﺧﯿﺰ‬ ‫ز ﻟﻌﻠﺶ ﺑﻮﺳﮫ را ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺨﯿﺰد‬ ‫ﻧﮭﺎده ﮔﺮدن آھﻮ ﮔﺮدﻧﺶ را‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ آھﻮان آن ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮش‬ ‫ھﺰار آﻏﻮش را ﭘﺮ ﮐﺮده از ﺧﺎر‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺻﺪ ﮐﺲ ﻓﺰون ﺑﯿﻨﺪ ﺑﮫ ﺧﻮاﺑﺶ‬ ‫ﮔﺮ اﻧﺪازه ز ﭼﺸﻢ ﺧﻮﯾﺶ ﮔﯿﺮد‬ ‫ز رﺷﮏ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺘﺶ ﺧﺮوﺷﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﻋﯿﺪ آرای اﺑﺮوی ھﻼﻟﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﯿﺮت ﻣﺎﻧﺪه ﻣﺠﻨﻮن در ﺧﯿﺎﻟﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺧﻮاھﺪ ﺧﻠﻖ را ﮐﺸﺖ‬ ‫ﻣﮫ از ﺧﻮﺑﯿﺶ ﺧﻮد را ﺧﺎل ﺧﻮاﻧﺪه‬ ‫ز ﮔﻮش و ﮔﺮدﻧﺶ ﻟﻮﻟﻮ ﺧﺮوﺷﺎن‬ ‫ﺣﺪﯾﺜﯽ و ھﺰار آﺷﻮب دﻟﺒﻨﺪ‬

‫ﮐﮫ ﮐﺮد آن ﺗﯿﻎ ﺳﯿﺒﯽ را ﺑﮫ دو ﻧﯿﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎھﺶ رﺧﻨﮫای ﺑﺮ رخ ﻧﮫ ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫زﻧﺎزش ﺳﻮی ﮐﺲ ﭘﺮواﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻗﺎﻗﻢ ﮔﮭﯽ ﻗﻨﺪز ﻓﺮوش اﺳﺖ‬ ‫زﻧﺦ ﭼﻮن ﺳﯿﺐ و ﻏﺒﻐﺐ ﭼﻮن ﺗﺮﻧﺠﯽ‬ ‫ﻓﺸﺎﻧﺪه دﺳﺖ ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﺑﺮ ﻣﺎه‬ ‫ﺑﺮ آن ﭘﺴﺘﺎن ﮔﻞ ﺑﺴﺘﺎن درم رﯾﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﻟﻌﻞ اروا ﮔﺸﺎﯾﺪ در ﺑﺮﯾﺰد‬ ‫ﺑﮫ آب ﭼﺸﻢ ﺷﺴﺘﮫ داﻣﻨﺶ را‬ ‫دھﺪ ﺷﯿﺮاﻓﮑﻨﺎن را ﺧﻮاب ﺧﺮﮔﻮش‬ ‫ﯾﮏ آﻏﻮش از ﮔﻠﺸﻦ ﻧﺎﭼﯿﺪه دﯾﺎر‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﺲ ﺷﺒﯽ ﭼﻮن آﻓﺘﺎﺑﺶ‬ ‫ﺑﺮآھﻮﺋﯽ ﺻﺪ آھﻮ ﺑﯿﺶ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎزار ارم رﯾﺤﺎن ﻓﺮوﺷﺎن‬ ‫ﻧﺪﯾﺪش ﮐﺲ ﮐﮫ ﺟﺎن ﻧﺴﭙﺮد ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺎﯾﻢ راﻧﺪه ﻟﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﺶ ده ﻗﻠﻢ ﯾﻌﻨﯽ ده اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺷﺐ از ﺧﺎﻟﺶ ﮐﺘﺎب ﻓﺎل ﺧﻮاﻧﺪه‬ ‫ﮐﮫ رﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﭼﻨﺎن ﻟﻮﻟﻮ ﻓﺮوﺷﺎن‬ ‫ﻟﺒﯽ و ﺻﺪ ھﺰاران ﺑﻮﺳﮫ ﭼﻮن ﻗﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 50‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮ زﻟﻔﯽ ز ﻧﺎز و دﻟﺒﺮی ﭘﺮ‬ ‫از آن ﯾﺎﻗﻮت و آن در ﺷﮑﺮ ﺧﻨﺪ‬ ‫ﺧﺮد ﺳﺮﮔﺸﺘﮫ ﺑﺮ روی ﭼﻮ ﻣﺎھﺶ‬ ‫ھﻨﺮ ﻓﺘﻨﮫ ﺷﺪه ﺑﺮ ﺟﺎن ﭘﺎﮐﺶ‬ ‫رﺧﺶ ﻧﺴﺮﯾﻦ و ﺑﻮﯾﺶ ﻧﯿﺰ ﻧﺴﺮﯾﻦ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻟﻔﻈﺎن ﻟﺒﺶ را ﻧﻮش ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﭘﺮﯾﺮوﯾﺎن ﮐﺰان ﮐﺸﻮر اﻣﯿﺮﻧﺪ‬ ‫ز ﻣﮭﺘﺮ زادﮔﺎن ﻣﺎه ﭘﯿﮑﺮ‬ ‫ﺑﺨﻮﺑﯽ ھﺮ ﯾﮑﯽ آرام ﺟﺎﻧﯽ‬ ‫ھﻤﮫ آراﺳﺘﮫ ﺑﺎ رود و ﺟﺎﻣﻨﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﺧﺮﻣﻦ ﻣﮫ ﻣﺸﮏ ﭘﻮﺷﻨﺪ‬ ‫ز ﺑﺮﻗﻊ ﻧﯿﺴﺘﺸﺎن ﺑﺮ روی ﺑﻨﺪی‬ ‫ﺑﺨﻮﺑﯽ در ﺟﮭﺎن ﯾﺎری ﻧﺪارﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﺷﺪ وﻗﺖ زور آن زورﻣﻨﺪان‬ ‫ﺑﮫ ﺣﻤﻠﮫ ﺟﺎن ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﺴﻮزﻧﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺣﻮر ﺑﮭﺸﺘﯽ ھﺴﺖ ﻣﺸﮭﻮر‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﮐﮫ آن اﻗﻠﯿﻢ دارد‬

‫ﻟﺐ و دﻧﺪاﻧﯽ از ﯾﺎﻗﻮت و از در‬ ‫ﻣﻔﺮح ﺳﺎﺧﺘﮫ ﺳﻮداﺋﯿﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫دل و ﺟﺎن ﻓﺘﻨﮫ ﺑﺮ زﻟﻒ ﺳﯿﺎھﺶ‬ ‫ﻧﺒﺸﺘﮫ ﻋﮭﺪه ﻋﻨﺒﺮ ﺑﮫ ﺧﺎﮐﺶ‬ ‫ﻟﺒﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﻧﺎﻣﺶ ﻧﯿﺰ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫وﻟﯿﻌﮭﺪ ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮش داﻧﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ در ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‬ ‫ﺑﻮد در ﺧﺪﻣﺘﺶ ھﻔﺘﺎد دﺧﺘﺮ‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺒﺎﺋﯽ دﻻوﯾﺰ ﺟﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮫ ﻣﻨﺰل ﺑﮫ ﻣﻨﺰل ﻣﯽﺧﺮاﻣﻨﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ در ﺧﺮﻣﻦ ﮔﻞ ﺑﺎده ﻧﻮﺷﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺎرد ﭼﺸﻢ زﺧﻢ آﻧﺠﺎ ﮔﺰﻧﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﮔﯿﺘﯽ ﺟﺰ ﻃﺮب ﮐﺎری ﻧﺪارﻧﺪ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ از ﺷﯿﺮ ﭼﻨﮓ از ﭘﯿﻞ دﻧﺪان‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎوک ﭼﺸﻢ ﮐﻮﮐﺐ را ﺑﺪوزﻧﺪ‬ ‫ﺑﮭﺸﺖ اﺳﺖ آن ﻃﺮف وان ﻟﻌﺘﺒﺎن‬ ‫ﺣﻮر‬ ‫ﺑﺴﯽ زﯾﻨﮕﻮﻧﮫ زر و ﺳﯿﻢ دارد‬

‫***‬ ‫ﺑﺮ آﺧﺮ ﺑﺴﺘﮫ دارد ره ﻧﻮردی‬ ‫ﺳﺒﻖ ﺑﺮده ز وھﻢ ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺻﻔﺮا ﮐﮫ ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ راﻧﺪه‬

‫ﮐﺰ او در ﺗﮏ ﻧﯿﺎﺑﺪ ﺑﺎد ﮔﺮدی‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﻏﺎﺑﯽ ﻧﺘﺮﺳﺪ زاب ﻃﻮﻓﺎن‬ ‫ﻓﻠﮏ را ھﻔﺖ ﻣﯿﺪان ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 51‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﮔﺎه ﮐﻮه ﮐﻨﺪن آھﻨﯿﻦ ﺳﻢ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﮔﺮدش و اﻧﺪﯾﺸﮫ رﻓﺘﺎر‬ ‫ﻧﮭﺎده ﻧﺎم آن ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﯾﮑﯽ زﻧﺠﯿﺮ زر ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ دارد‬ ‫ﻧﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮ ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﻠﻖ دﯾﺪم‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺷﺎﭘﻮر ھﺸﯿﺎر‬ ‫ﯾﮑﺎﯾﮏ ﻣﮭﺮ ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﮭﺎدﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ اﺳﺘﺎدی ﮐﮫ در ﭼﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺪد‬ ‫ﭼﻨﺎن آﺷﻔﺘﮫ ﺷﺪ ﺧﺴﺮو ﺑﺪان ﮔﻔﺖ‬ ‫ھﻤﮫ روز اﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎز ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫در اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ روزی ﭼﻨﺪ ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر از دﺳﺖ ﺷﺪ دﺳﺘﯽ ﺑﺮ آورد‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت داﺳﺘﺎن ﺧﻮاﻧﻨﺪه را ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﺪو ﮔﻔﺖ ای ﺑﮫ ﮐﺎر آﻣﺪ وﻓﺎدار‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻨﯿﺎدی ﺑﺪﯾﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﻣﮕﻮ ﺷﮑﺮ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮐﻦ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬ ‫ﻧﻈﺮ ﮐﺮدن ﮐﮫ در دل دارد؟‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻮن ﻣﻮم ﻧﻘﺶ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ور آھﻦ دل ﺑﻮد ﻣﻨﺸﯿﻦ و ﺑﺮ ﮔﺮد‬

‫ﮔﮫ درﯾﺎ ﺑﺮﯾﺪن ﺧﯿﺰ ران دم‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺐ ﮐﺎرآﮔﮫ و ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺑﯿﺪار‬ ‫ﺑﺮ او ﻋﺎﺷﻖﺗﺮ از ﻣﺮغ ﺷﺐ آوﯾﺰ‬ ‫ﺑﺪان زﻧﺠﯿﺮ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﺴﺘﮫ دارد‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻮن ﺷﺒﺪﯾﺰ ﺷﺒﺮﻧﮕﯽ ﺷﻨﯿﺪم‬ ‫ﻓﺮاﻏﺖ ﺧﻔﺘﮫ ﮔﺸﺖ و ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺪار‬ ‫ﺑﺪان ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎن اﻗﺮار دادﻧﺪ‬ ‫ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه ﺑﻮد ھﺮچ او ﭘﺴﻨﺪد‬ ‫ﮐﺰان ﺳﻮدا ﻧﯿﺎﺳﻮد و ﻧﻤﯽﺧﻔﺖ‬ ‫ﺟﺰ اﯾﻦ ﺗﺨﻢ از دﻣﺎﻏﺶ ﺑﺮﻧﻤﯽرﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺸﮏ اﻓﺴﺎﻧﮫای ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﺻﺒﻮری را ﺑﮫ ﺳﺮﭘﺎﺋﯽ در آورد‬ ‫ﺑﺴﯽ زﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﺎ وی ﺳﺨﻦ راﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎر آﯾﻢ ﮐﻨﻮن ﮐﺰ دﺳﺖ ﺷﺪ ﮐﺎر‬ ‫ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﻦ ﮐﮫ ﻣﺮدی اوﺳﺘﺎدی‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺳﻮی ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﮔﺬر ﮐﻦ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آوردن آن ﺑﺖ را ﺑﮫ دﺳﺘﺎن‬ ‫ﺳﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﺮدم زاد دارد؟‬ ‫ﺑﺮ او زن ﻣﮭﺮ ﻣﺎ ﺗﺎ ﻧﻘﺶ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺧﺒﺮ ده ﺗﺎ ﻧﮑﻮﺑﻢ آھﻦ ﺳﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 52‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رﻓﺘﻦ ﺷﺎﭘﻮر در ارﻣﻦ ﺑﮫ ﻃﻠﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺷﺎﭘﻮر ﺳﺨﻨﺪان‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﻧﯿﮏ ﺑﯿﻨﺎدش ﻧﮑﻮﺧﻮاه‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺷﺎه آﻓﺮﯾﻦ ﮐﺮد آن ھﻨﺮﻣﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﻧﻘﺶ ﻗﻠﻢ را در ﮐﺸﻢ رﻧﮓ‬ ‫ﺑﺠﻨﺒﺪ ﺷﺨﺺ ﮐﻮ را ﻣﻦ ﮐﻨﻢ ﺳﺮ‬ ‫ﻣﺪار از ھﯿﭻ ﮔﻮﻧﮫ ﮔﺮد ﺑﺮ دل‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺎره ﮐﺮدن ﮐﺎر آن ﭼﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺪل ﺑﺎش و ﺟﺰ ﺷﺎدی ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫ﻧﮕﯿﺮم در ﺷﺪن ﯾﮏ ﻟﺤﻈﮫ آرام‬ ‫ﻧﺨﺴﺒﻢ ﺗﺎ ﻧﺨﺴﺒﺎﻧﻢ ﺳﺮت را‬ ‫ﭼﻮ آﺗﺶ ﮔﺮز آھﻦ ﺳﺎزد اﯾﻮان‬ ‫ﺑﺮوﻧﺶ آرم ﺑﮫ ﻧﯿﺮوی و ﺑﮫ ﻧﯿﺮﻧﮓ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﮔﻞ ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﺧﺎر ﺳﺎزم‬ ‫اﮔﺮ دوﻟﺖ ﺑﻮد ﮐﺎرم ﺑﮫ دﺳﺘﺶ‬ ‫و ﮔﺮ داﻧﻢ ﮐﮫ ﻋﺎﺟﺰ ﮔﺸﺘﻢ از ﮐﺎر‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﮔﻔﺘﮫ ﺷﺪ ﮔﻮﯾﻨﺪه ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮﻧﺪه ره ﺑﯿﺎﺑﺎن در ﺑﯿﺎﺑﺎن‬ ‫ﮐﮫ آن ﺧﻮﺑﺎن ﭼﻮ اﻧﺒﻮه آﻣﺪﻧﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎﭘﻮر آﻣﺪ آﻧﺠﺎ ﺳﺒﺰه ﻧﻮ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺳﻨﮕﮭﺎی ﻻﺟﻮردی‬

‫ﮐﮫ داﯾﻢ ﺑﺎد ﺧﺴﺮو ﺷﺎد و ﺧﻨﺪان‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﺳﻮی او راه‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﯽ ﮔﯿﺘﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﮐﺸﺪ ﻣﺎﻧﯽ ﻗﻠﻢ در ﻧﻘﺶ ارژﻧﮓ‬ ‫ﺑﭙﺮد ﻣﺮغ ﮐﻮ را ﻣﻦ ﮐﻨﻢ ﭘﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮد ﺑﺮ دل درد ﺑﺮ دل‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﺑﯿﭽﺎرﮔﯽ را ﭼﺎره داﻧﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﯾﮏ دل ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﺎر در ﭘﯿﺶ‬ ‫ز ﮔﻮران ﺗﮏ ز ﻣﺮﻏﺎن ﭘﺮ ﮐﻨﻢ وام‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﻢ ﺗﺎ ﻧﯿﺎرم دﻟﺒﺮت را‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻮھﺮ ﮔﺮ ﺷﻮد در ﺳﻨﮓ ﭘﻨﮭﺎن‬ ‫ﭼﻮ آﺗﺶ ز آھﻦ و ﭼﻮن ﮔﻮھﺮ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﺎر و ﭘﺲ ﺑﺎ ﮐﺎر ﺳﺎزم‬ ‫ﭼﻮ دوﻟﺖ ﺧﻮد ﮐﻨﻢ ﺧﺴﺮو ﭘﺮﺳﺘﺶ‬ ‫ﮐﻨﻢ ﺑﺎری ﺷﮭﻨﺸﮫ را ﺧﺒﺮ دار‬ ‫ﺑﺴﯿﺞ راه ﮐﺮد از ھﺮ دری راﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻮھﺴﺘﺎن ارﻣﻦ ﺷﺪ ﺷﺘﺎﺑﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن در آن ﮐﻮه آﻣﺪﻧﺪی‬ ‫رﯾﺎﺣﯿﻦ را ﺷﻘﺎﯾﻖ ﭘﯿﺶ رو ﺑﻮد‬ ‫ز ﮐﺴﻮتھﺎی ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ و زردی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 53‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫زﻣﺮد ﮔﻮن ﺑﺴﺎﻃﯽ ﻣﺮﻏﺰاری‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﺧﻂ ﮔﻞ ﻃﻐﺮا ﺑﮫ ﻃﻐﺮا‬

‫ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺮ ﺳﺮ ھﺮ ﮐﻮھﺴﺎری‬ ‫ز ﺟﺮم ﮐﻮه ﺗﺎ ﻣﯿﺪان ﺑﻐﺮا‬ ‫در آن ﻣﺤﺮاب ﮐﻮ رﮐﻦ ﻋﺮاق‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ز ﺧﺎرا ﺑﻮد دﯾﺮی ﺳﺎل ﮐﺮده‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ﺑﺪان دﯾﺮ ﮐﮭﻦ ﺳﺎل‬

‫ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺳﺘﻮن اﻧﺸﺮاق اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺸﯿﺸﯿﺎﻧﯽ ﺑﺪو در ﺳﺎﻟﺨﻮرده‬ ‫ﺑﺮ آن آﯾﯿﻦ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ رﺳﻢ اﺑﺪال‬

‫***‬ ‫ﺳﺨﻦﭘﯿﻤﺎی ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﮐﮫ زﯾﺮ داﻣﻦ اﯾﻦ دﯾﺮ ﻏﺎرﯾﺴﺖ‬ ‫ز دﺷﺖ رم ﮔﻠﮫ در ھﺮ ﻗﺮاﻧﯽ‬ ‫ز ﺻﺪ ﻓﺮﺳﻨﮕﯽ آﯾﺪ ﺑﺮ در ﻏﺎر‬ ‫ﺑﺪان ﺳﻨﮓ ﺳﯿﮫ رﻏﺒﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺪا زو ﮔﺸﻦ ﮔﯿﺮد‬ ‫ھﺮان ﮐﺮه ﮐﺰان ﺗﺨﻤﺶ ﺑﻮد ﺑﺎر‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻮﯾﺪ ھﻤﯿﺪون ﻣﺮد ﻓﺮھﻨﮓ‬ ‫ﮐﻨﻮن زان دﯾﺮ اﮔﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺠﻮﺋﯽ‬ ‫وزان ﮐﺮﺳﯽ ﮐﮫ ﺧﻮاﻧﻨﺪ اﻧﺸﺮاﻗﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺎﺗﻢ داری آن ﮐﻮه ﮔﻞ رﻧﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺸﻤﯽ ﮐﺎﻣﺪه ﺑﺮ ﺳﻨﮕﻼﺧﺶ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﮔﻮﺋﯽ ﺷﺪ از ﻓﺮﯾﺎد او ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺧﺪا را ﮔﺮ ﭼﮫ ﻋﺒﺮتھﺎﺳﺖ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﭼﻮ اﻧﺪر ﭼﺎر ﺻﺪ ﺳﺎل از ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ‬

‫ﺑﮫ وﻗﺖ آﻧﮑﮫ درھﺎی دری ﺳﻔﺖ‬ ‫در و ﺳﻨﮕﯽ ﺳﯿﮫ ﮔﻮﺋﯽ ﺳﻮاری اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺸﺘﻦ آﯾﺪ ﺗﮑﺎور ﻣﺎدﯾﺎﻧﯽ‬ ‫در او ﺳﻨﺒﺪ ﭼﻮ در ﺳﻮراخ ﺧﻮد ﻣﺎر‬ ‫ﺑﮫ رﻏﺒﺖ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺳﺎﯾﺪ‬ ‫ﺧﺪا ﮔﻔﺘﯽ ﺷﮕﻔﺘﯽ دل ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ز دوران ﺗﮏ ﺑﺮد وز ﺑﺎد رﻓﺘﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺒﺪﯾﺰ آﻣﺪﺳﺖ از ﻧﺴﻞ آن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻧﯿﺎﺑﯽ ﮔﺮدﺑﺎدش ﺑﺮد ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﺳﺮی ﺑﯿﻨﯽ ﻓﺘﺎده زﯾﺮ ﺳﺎﻗﺶ‬ ‫ﺳﯿﮫ ﺟﺎﻣﮫ ﻧﺸﺴﺘﮫ ﯾﮏ ﺟﮭﺎن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺷﮑﻮﻓﮫوار ﮐﺮده ﺷﺎخ ﺷﺎﺧﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن او در ﺷﯿﺸﮫ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﻗﯿﺎﻣﺖ را ﺑﺲ اﯾﻦ ﻋﺒﺮت ﻧﻤﻮدار‬ ‫رﺳﺪ ﮐﻮھﯽ ﭼﻨﺎن را اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 54‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻮ ﺑﺮ ﻟﺨﺘﯽ ﮐﻠﻮخ آب ﺧﻮرده‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ زﯾﻦ ﻧﻤﻂ در داﺳﺘﺎن ﭘﯿﭻ‬

‫ﭼﺮاﺋﯽ ﺗﮑﯿﮫ ﺟﺎوﯾﺪ ﮐﺮده‬ ‫ﮐﮫ از ﺗﻮ ﻧﺸﻨﻮﻧﺪ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ھﯿﭻ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 55‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﻤﻮدن ﺷﺎﭘﻮر ﺻﻮرت ﺧﺴﺮو را ﺑﺎر اول‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺸﮕﯿﻦ ﺟﻌﺪ ﺷﺐ را ﺷﺎﻧﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺮ ﺗﺨﺘﮫﻧﺮد آﺑﻨﻮﺳﯽ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﻣﺸﺘﺮی ﻣﻨﺸﻮر ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫در آن دﯾﺮ ﮐﮭﻦ ﻓﺮزاﻧﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫درﺳﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﭘﯿﺮان آن دﯾﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﻓﺮدا ﺟﺎی آن ﺧﻮﺑﺎن ﮐﺪاﻣﺴﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮ دادﻧﺶ آن ﻓﺮزاﻧﮫ ﭘﯿﺮان‬ ‫ﮐﮫ در ﭘﺎﯾﺎن اﯾﻦ ﮐﻮه ﮔﺮان ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﮫ آن ﺳﮭﯽ ﺳﺮوان ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ دوران ﺳﻨﺠﺎﺑﯽ و ﺷﻖ دوز‬ ‫ﺳﺮ از اﻟﺒﺮز ﺑﺮ زد ﺟﺮم ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﭘﮕﮫﺗﺮ زان ﺑﺘﺎن ﻋﺸﺮتاﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺳﺒﺰه ﺷﺒﯿﺨﻮن ﮐﺮد ﭘﯿﺸﯽ‬ ‫ﺧﺠﺴﺘﮫ ﮐﺎﻏﺬی ﺑﮕﺮﻓﺖ در دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺻﻮرت ﭼﻮ ﺻﻨﻌﺖ ﮐﺮد ﻟﺨﺘﯽ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﭼﻮن ﭘﺮی ﺷﺪ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮﺳﺒﺰی ﺑﺮ آن ﺳﺒﺰه ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﮔﮫ از ﮔﻠﮭﺎ ﮔﻼب اﻧﮕﯿﺨﺘﻨﺪی‬ ‫ﻋﺮوﺳﺎﻧﯽ زﻧﺎﺷﻮﺋﯽ ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ھﺮ ﯾﮑﯽ ﭼﻮن دوﺳﺖ ﺑﺎ دوﺳﺖ‬

‫ﭼﺮاغ روز را ﭘﺮواﻧﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﮭﺎن ﺷﺪ ﮐﻌﺒﺘﯿﻦ ﺳﻨﺪروﺳﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎه از ﺑﻨﺪ و ﺷﺎﭘﻮر از ﺑﻼ رﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮو آﺳﻮد ﮐﺰ ره ﺑﻮد رﻧﺠﻮر‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮدﻧﺪ آﮔﮫ از ﭼﺮخ ﮐﮭﻦ ﺳﯿﺮ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ آب و ﺳﺒﺰﯾﺸﺎن ﻣﻘﺎﻣﺴﺖ‬ ‫ز ﻧﺰھﺖ ﮔﺎه آن اﻗﻠﯿﻢ ﮔﯿﺮان‬ ‫ﭼﻤﻦ ﮔﺎھﯿﺴﺖ ﮔﺮدش ﺑﯿﺸﮫای ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺑﺪان ﻣﺸﮕﯿﻦ ﭼﻤﻦ ﺧﻮاھﻨﺪ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﺳﻤﻮر ﺷﺐ ﻧﮭﻔﺖ از ﻗﺎﻗﻢ روز‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﺗﺎزه ﮐﺮد آﯾﯿﻦ ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﻣﯿﺎن در ﺑﺴﺖ ﺷﺎﭘﻮر ﺳﺤﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ آن ﺳﺮخ ﮔﻠﮭﺎ داﺷﺖ ﺧﻮﯾﺸﯽ‬ ‫ﺑﻌﯿﻨﮫ ﺻﻮرت ﺧﺴﺮو در او ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪوﺳﺎﻧﯿﺪ ﺑﺮ ﺳﺎق درﺧﺘﯽ‬ ‫رﺳﯿﺪﻧﺪ آن ﭘﺮﯾﺮوﯾﺎن ﭘﺮﯾﻮار‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺷﻤﺸﺎد و ﮔﮫ ﮔﻞ دﺳﺘﮫ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﮔﮫ از ﺧﻨﺪه ﻃﺒﺮزد رﯾﺨﺘﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎﺑﯿﻦ از ﺟﮭﺎن ﺧﻮد را ﺧﺮﯾﺪه‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﺪ ﮐﺲ ﭼﻮن در ﭘﻮﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 56‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﯽآوردﻧﺪ و در ﻣﯽدل ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺑﺎده ﺑﺮ ﮐﻒ ﻣﺎه و اﻧﺠﻢ‬ ‫ھﻤﮫ ﺗﻦ ﺷﮭﻮت آن ﭘﺎﮐﯿﺰﮔﺎن را‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺤﺮم ﺑﻮد ﺟﺎی از ﭼﺸﻢ اﻏﯿﺎر‬ ‫ﮔﮫ اﯾﻦ ﻣﯽداد ﺑﺮ ﮔﻠﮭﺎ درودی‬ ‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﺰ ﺷﺎدی ﺷﻤﺎری‬ ‫در آن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻟﺒﺎن رﺧﺴﺎر ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎد ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﺎن ﻋﯿﺶ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮدﺑﯿﻦ ﺷﺪ ﮐﮫ دارد ﺻﻮرت ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮﺑﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﺎن ﺻﻮرت ﺑﯿﺎرﯾﺪ‬ ‫ﺑﯿﺎوردﻧﺪ ﺻﻮرت ﭘﯿﺶ دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ دل ﻣﯽداد ازو دل ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﺑﮭﺮ دﯾﺪاری ازوی ﻣﺴﺖ ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽدﯾﺪ از ھﻮش ﻣﯽﺷﺪ دﻟﺶ ﺳﺴﺖ‬ ‫ﻧﮕﮭﺒﺎﻧﺎن ﺑﺘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ از آن ﮐﺎر‬ ‫درﯾﺪﻧﺪ از ھﻢ آن ﻧﻘﺶ ﮔﺰﯾﻦ را‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺎم ﺻﻮرت ﺑﺮد ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﭘﺮی زار اﺳﺖ ازﯾﻦ ﺻﺤﺮا ﮔﺮﯾﺰﯾﻢ‬ ‫از آن ﻣﺠﻤﺮ ﭼﻮ آﺗﺶ ﮔﺮم ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻮاﮐﺐ را ﺑﮫ دود آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‬

‫ﮔﻞ آوردﻧﺪ و ﺑﺮ ﮔﻞ ﻣﯽﻓﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﺎﻟﯽ ز دﯾﻮ و دﯾﻮ ﻣﺮدم‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺎﺋﯿﻦ ﺑﻮد دوﺷﯿﺰﮔﺎن را‬ ‫ز ﻣﺴﺘﯽ رﻗﺼﺸﺎن آورد در ﮐﺎر‬ ‫ﮔﮫ آن ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺑﻠﺒﻞ ﺳﺮودی‬ ‫ﻧﮫ ﺟﺰ ﺧﺮم دﻟﯽ دﯾﺪﻧﺪ ﮐﺎری‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎھﯽ ﺑﻮد ﮔﺮد ﻣﺎه ﭘﺮوﯾﻦ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯽداد ﺑﺎده ﮔﺎه ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﺑﺮ آن ﺻﻮرت ﻓﺘﺎدش ﭼﺸﻢ ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺮد اﺳﺖ اﯾﻦ رﻗﻢ ﭘﻨﮭﺎن ﻣﺪارﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺻﻮرت ﻓﺮو ﺷﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﯿﺸﺎﯾﺴﺘﺶ اﻧﺪر ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺟﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺧﻮرد از دﺳﺖ ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﭘﻨﮭﺎن ﺑﺎز ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫ﮐﺰ آن ﺻﻮرت ﺷﻮد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ﮐﮫ رﻧﮓ از روی ﺑﺮدی ﻧﻘﺶ ﭼﯿﻦ را‬ ‫ﮐﮫ آن ﺗﻤﺜﺎل را دﯾﻮان ﻧﮭﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺤﺮای دﮔﺮ اﻓﺘﯿﻢ و ﺧﯿﺰﯾﻢ‬ ‫ﺳﭙﻨﺪی ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ و در ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‬ ‫ﺟﻨﯿﺒﺖ را ﺑﮫ دﯾﮕﺮ دﺷﺖ راﻧﺪﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 57‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﻤﻮدن ﺷﺎﭘﻮر ﺻﻮرت ﺧﺴﺮو را ﺑﺎر دوم‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ زد ﺑﺎﻣﺪادن ﺑﻮر ﮔﻠﺮﻧﮓ‬ ‫ﮔﺸﺎد از ﮔﻨﺞ در ھﺮ ﮐﻨﺞ رازی‬ ‫دﮔﺮ ره ﺑﻮد ﭘﯿﺸﯿﻦ رﻓﺘﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ھﻤﺎن ﺗﻤﺜﺎل اول ﺳﺎز ﮐﺮده‬ ‫رﺳﯿﺪﻧﺪ آن ﺑﺘﺎن ﺑﺎ دﻟﻨﻮازی‬ ‫زده ﺑﺮ ﻣﺎه ﺧﻨﺪه ﺑﺮ ﻗﺼﺐ راه‬ ‫ﻧﺸﺎﻃﯽ ﻧﯿﻢ رﻏﺒﺖ ﻣﯽﻧﻤﻮدﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ در ﺑﺎزی ﺷﺪﻧﺪ آن ﻟﻌﺒﺘﺎن ﺑﺎز‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎره ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪه ﺑﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺮواز اﻧﺪر آﻣﺪ ﻣﺮغ ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﻮد ﺳﺮﻣﺴﺖ را ﺧﻮاﺑﯽ ﮐﻔﺎﯾﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎران ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ زد ﮐﺎﯾﻦ ﭼﮫ ﺣﺎﻟﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮوی زان ﺳﮭﯽ ﺳﺮوان ﺑﻔﺮﻣﻮد‬ ‫ﺑﮫ رﻓﺖ آن ﻣﺎه و آن ﺻﻮرت ﻧﮭﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯾﻦ در ﭘﺮی ﺑﺮﻣﯽﮔﺸﺎﯾﺪ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ رﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺘﻨﺪ ﺣﺎﻟﯽ‬

‫ﻏﺒﺎر آﺗﺸﯿﻦ از ﻧﻌﻞ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎ ﮔﺸﺖ ھﺮ ﮐﻮھﯽ ﻃﺮازی‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺶ آھﻨﮓ آن ﺑﮑﺮان ﭼﻮن ﺣﻮر‬ ‫ھﻤﺎن ﮐﺎﻏﺬ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎز ﮐﺮده‬ ‫ﺑﺮ آن ﺳﺒﺰه ﭼﻮ ﮔﻞ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎزی‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ آن ﻗﺼﺐ ﭘﻮﺷﺎن ﭼﻮن ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺪرﯾﺞ اﻧﺪک اﻧﺪک ﻣﯽﻓﺰودﻧﺪ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﮐﺮد ﻟﻌﺒﺖ ﺑﺎزی آﻏﺎز‬ ‫در آن ﺗﻤﺜﺎل روﺣﺎﻧﯽ ﻧﻈﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻓﺮو ﺑﺴﺖ از ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ زﺑﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﻞ ﻧﻢ دﯾﺪه را آﺑﯽ ﮐﻔﺎﯾﺖ‬ ‫ﻏﻠﻂ ﻣﯽﮐﺮد ﺧﻮد را ﮐﺎﯾﻦ ﺧﯿﺎﻟﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ آن ﺻﻮرت ﺑﯿﺎور ﻧﺰد ﻣﻦ زود‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻞ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﭘﻨﮭﺎن ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ﭘﺮی زﯾﻦ ﺳﺎن ﺑﺴﯽ ﺑﺎزی ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ز ﮔﻠﮭﺎ ﺳﺒﺰه را ﮐﺮدﻧﺪ ﺧﺎﻟﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 58‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﻤﻮدن ﺷﺎﭘﻮر ﺻﻮرت ﺧﺴﺮو را ﺑﺎر ﺳﻮم‬ ‫ﺷﺒﺎھﻨﮕﺎم ﮐﺎﯾﻦ ﻋﻨﻘﺎی ﻓﺮﺗﻮت‬ ‫ﺑﮫ دﺷﺖ اﻧﺠﺮک آرام ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫در آن ﺻﺤﺮا ﻓﺮو ﺧﻔﺘﻨﺪ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ روز از داﻣﻦ ﺷﺐ ﺳﺮ ﺑﺮآورد‬ ‫ﺑﺮ آن ﭘﯿﺮوزه ﺗﺨﺖ آن ﺗﺎﺟﺪاران‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﺗﺎ در دﯾﺮ ﭘﺮی ﺳﻮز‬ ‫در آن ﻣﯿﻨﻮی ﻣﯿﻨﺎﮔﻮن ﭼﻤﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎﻃﯽ ﺳﺒﺰ ﭼﻮن ﺟﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﺑﺎد ﺑﮭﺸﺘﯽ‬ ‫ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺳﻨﮓ را ﺑﺘﺨﺎﻧﮫ ﮐﺮده‬ ‫ﻣﺴﻠﺴﻞ ﮔﺸﺘﮫ ﺑﺮ ﮔﻠﮭﺎی ﺣﻤﺮی‬ ‫ﭘﺮﻧﺪه ﻣﺮﻏﮑﺎن ﮔﺴﺘﺎخ ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﮔﻮﺷﮫ دو ﻣﺮﻏﮏ ﮔﻮش ﺑﺮ ﮔﻮش‬ ‫ﺑﺪان ﮔﻠﺸﻦ رﺳﯿﺪ آن ﻧﻘﺶ ﭘﺮداز‬ ‫ﭘﺮی ﭘﯿﮑﺮ ﭼﻮ دﯾﺪ آن ﺳﺒﺰه ﺧﻮش‬ ‫دﮔﺮ ره دﯾﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﺶ‬ ‫ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﺎﻧﺪ از آن ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺳﺎزی‬ ‫دل ﺳﺮﮔﺸﺘﮫ را دﻧﺒﺎل ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫در آن آﯾﯿﻨﮫ دﯾﺪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺷﺪ در ﺳﺨﻦ ﻧﺎﺳﺎز ﮔﻔﺘﻦ‬

‫ﺷﮑﻢ ﭘﺮ ﮐﺮد ازﯾﻦ ﯾﮏ داﻧﮫ ﯾﺎﻗﻮت‬ ‫ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﻮش ﻣﯽدر ﺟﺎم ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫رﯾﺎﺣﯿﻦ زﯾﺮ ﭘﺎی و ﺑﺎده ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﺗﺎج زرﯾﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ آورد‬ ‫رھﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﯽ ﺑﺮ ﺟﺮﻋﮫ ﺧﻮاران‬ ‫ﭘﺮﯾﺪﻧﺪ آن ﭘﺮﯾﺮوﯾﺎن ﺑﮫ ﯾﮏ روز‬ ‫ﻓﻠﮏ را رﺷﺘﮫ در ﻣﯿﻨﺎ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ھﻮاﺋﯽ ﻣﻌﺘﺪل ﭼﻮن ﻣﮭﺮ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ را در ﺑﮫ درﯾﺎ ﮔﻞ ﺑﮫ ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫ﺻﺒﺎ ﺟﻌﺪ ﭼﻤﻦ را ﺷﺎﻧﮫ ﮐﺮده‬ ‫ﻧﻮای ﺑﻠﺒﻞ و آواز ﻗﻤﺮی‬ ‫ﺷﻤﺎﯾﻞ ﺑﺮ ﺷﻤﺎﯾﻞ ﺷﺎخ ﺑﺮ ﺷﺎخ‬ ‫زده ﺑﺮ ﮔﻞ ﺻﻼی ﻧﻮش ﺑﺮ ﻧﻮش‬ ‫ھﻤﺎن ﻧﻘﺶ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺮد آﻏﺎز‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯽ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﯽ ﭘﺮﯾﻮش‬ ‫در آن ﺻﻮرت ﮐﮫ ﺑﻮد آرام ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﮐﺎرش ز ﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎی ﺧﻮد ﺷﺪ آن ﺗﻤﺜﺎل ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮد را ﯾﺎﻓﺖ ﺑﯽﺧﻮد ﺷﺪ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﺰان ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺑﺎز ﮔﻔﺘﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 59‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻟﻌﺎب ﻋﻨﮑﺒﻮﺗﺎن ﻣﮕﺲ ﮔﯿﺮ‬ ‫در آن ﭼﺸﻤﮫ ﮐﮫ دﯾﻮان ﺧﺎﻧﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺎره ھﺮ ﮐﺠﺎ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﺳﺎزﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ آن ﮔﻞ ﺑﺮگ روﯾﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﺎن ﮐﺎر ﭘﺮی ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫از آن ﭘﯿﺸﮫ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺳﺮ ﺑﺎزی ﮐﻨﯿﻢ و ﺟﺎن ﻓﺸﺎﻧﯿﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪ ﮐﮫ اﯾﺸﺎن راﺳﺘﮕﻮﯾﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎری ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﻨﻤﻮد زاری‬ ‫ﺗﺮا از ﯾﺎر ﻧﮕﺮﯾﺰد ﺑﮭﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﺴﺎ ﮐﺎرا ﮐﮫ از ﯾﺎری ﺑﺮآﯾﺪ‬ ‫ﺑﺪان ﺑﺖ ﭘﯿﮑﺮان ﮔﻔﺖ آن دﻻرام‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪﯾﺚ از ﮐﺲ ﻧﭙﻮﺷﯿﻢ‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎره ﻧﺸﺎط آﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﭘﯿﺎﭘﯽ ﺷﺪ ﻏﺰﻟﮭﺎی ﻓﺮاﻗﯽ‬ ‫ﺑﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺒﯿﺪ ﺗﻠﺦ در دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﮐﮫ ﻣﯽﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺴﺘﯽ ﻋﺎﺷﻘﯽ را ﺗﻨﮓﺗﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﯾﮑﯽ را زان ﺑﺘﺎن ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ در راه‬ ‫ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ درﯾﻦ ﺳﺎﻣﺎن ﭼﻮ ﭘﻮﯾﺪ‬

‫ھﻤﺎﺋﯽ را ﻧﮕﺮ ﭼﻮن ﮐﺮد ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﭘﺮی را ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﭼﻮن دﯾﻮاﻧﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﺮدم دﯾﻮ را ﻧﺨﺠﯿﺮ ﺳﺎزﻧﺪ‬ ‫ﮔﻞ ﺻﺪ ﺑﺮگ را دﯾﺪﻧﺪ ﻏﻤﻨﺎک‬ ‫ﻋﺠﺐ ﮐﺎرﯾﺴﺖ ﮐﺎری ﺳﺮﺳﺮی ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺻﻮرت ﺛﻨﺎﺧﻮاﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎﺣﻮال ﺻﻮرت ﺑﺎز داﻧﯿﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺎره راﺳﺖ ﮐﺮدن ﭼﺎره ﺟﻮﯾﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎران را ز ﯾﺎراﻧﺴﺖ ﯾﺎری‬ ‫ﺧﺪای اﺳﺖ آﻧﮑﮫ ﺑﯽ ﻣﺜﻞ اﺳﺖ و ﺑﯽ ﯾﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎر ﺗﺎ ﮐﺎری ﺑﺮآﯾﺪ‬ ‫ﮐﺰ اﯾﻦ ﭘﯿﮑﺮ ﺷﺪم ﺑﯽﺻﺒﺮ و آرام‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﻤﺜﺎل ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎده ﻧﻮﺷﯿﻢ‬ ‫ﻣﯽآوردﻧﺪ و ﻋﺸﺮت ﺳﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﺑﺎﻧﮏ ﻧﻮﺷﺎ ﻧﻮش ﺳﺎﻗﯽ‬ ‫از آن ﺗﻠﺨﯽ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺟﮭﺎن ﻣﺴﺖ‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﭘﯿﺶ ﺻﻮرت ﺑﻮﺳﮫ دادی‬ ‫ﺻﺒﻮری در زﻣﺎن آھﻨﮓ در ﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﮐﺲ را ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫وزﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﮫ ﭘﺮﺳﺶ ﺗﺎ ﭼﮫ ﮔﻮﯾﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 60‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺴﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺷﺪ ﭘﻨﮭﺎن و ﭘﯿﺪا‬ ‫ﺗﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺮﻓﺖ از رﻧﺞ ﺳﺴﺘﯽ‬ ‫در آن اﻧﺪوه ﻣﯽﭘﯿﭽﯿﺪ ﭼﻮن ﻣﺎر‬

‫ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺳﺮ آن ﺻﻮرت ھﻮﯾﺪا‬ ‫ﮐﺰ آن ﺻﻮرت ﻧﺪادش ﮐﺲ درﺳﺘﯽ‬ ‫ﻓﺸﺎﻧﺪ از ﺟﺰﻋﮭﺎ ﻟﻮﻟﻮی ﺷﮭﻮار‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 61‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﯿﺪا ﺷﺪن ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺑﺮآﻣﺪ ﻧﺎﮔﮫ ﻣﺮغ ﻓﺴﻮن ﺳﺎز‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪ در ﺳﯿﻤﺎی ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎﭘﻮر آن ﻇﻦ او را ﺑﺪ ﻧﯿﻔﺘﺎد‬ ‫اﺷﺎرت ﮐﺮد ﮐﺎن ﻣﻎ را ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ داﻧﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﭼﮫ ﻧﺎﻣﺴﺖ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﮫ رﻓﺘﻦ راه رﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﻓﺴﻮﻧﯽ زﯾﺮ ﻟﺐ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﭼﻮ ﭘﺎی ﺻﯿﺪ را در دام ﺧﻮد دﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ ﮐﯿﻦ در ﺳﻔﺘﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دوﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ زﯾﺸﺎن ﻧﯿﻮﺷﯿﺪ‬ ‫رواﻧﮫ ﺷﺪ ﭼﻮ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﮐﻮه در ﺣﺎل‬ ‫ﺑﺮ ﺷﺎﭘﻮر ﺷﺪ ﺑﯽﺻﺒﺮ و ﺳﺎﻣﺎن‬ ‫ﺑﺮو ﺑﺎزو ﭼﻮ ﺑﻠﻮرﯾﻦ ﺣﺼﺎری‬ ‫ﮐﻤﻨﺪی ﮐﺮده ﮔﯿﺴﻮش از ﺗﻦ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎری آن ﻧﻘﺶ ﺟﻤﺎش‬ ‫رخ ﭼﻮن ﻟﻌﺒﺘﺶ در دﻟﻨﻮازی‬ ‫دﻟﺶ را ﺑﺮده ﺑﻮد آن ھﻨﺪوی ﭼﺴﺖ‬ ‫ز ھﻨﺪو ﺟﺴﺘﻦ آن ﺗﺮﮐﺘﺎزش‬ ‫ﻧﻘﺎب از ﮔﻮش ﮔﻮھﺮﮐﺶ ﮔﺸﺎده‬

‫ﺑﮫ آﯾﯿﻦ ﻣﻐﺎن ﺑﻨﻤﻮد ﭘﺮواز‬ ‫ﻧﺸﺎن آﺷﻨﺎﺋﯽ دادش از دور‬ ‫رﻗﻢ زد ﮔﺮﭼﮫ ﺑﺮ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﯿﻔﺘﺪ‬ ‫وزﯾﻦ در ﻗﺼﮫای ﺑﺎ او ﺑﺮاﻧﯿﺪ‬ ‫ﭼﮫ آﯾﯿﻦ دارد و ﺟﺎﯾﺶ ﮐﺪاﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﮭﺒﺪ ﺣﺎل ﺻﻮرت ﺑﺎز ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﮐﮫ از ﮐﺎری ﺑﻮد دور‬ ‫در آن ﺟﻨﺒﺶ ﺻﻼح آرام ﺧﻮد دﯾﺪ‬ ‫و ﮔﺮ ھﺴﺖ از ﺳﺮ ﭘﺎ ﮔﻔﺘﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﻨﺪ آﻧﭽﮫ از ﮐﮭﺒﺪ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ در ﺟﮕﺮ ﺧﻮﻧﺶ ﺑﺠﻮﺷﯿﺪ‬ ‫در اﻓﮑﻨﺪه ﺑﮫ ﮐﻮه آواز ﺧﻠﺨﺎل‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺎﻣﺖ ﭼﻮن ﺳﮭﯽ ﺳﺮوی ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫ﺳﺮ وﮔﯿﺴﻮ ﭼﻮ ﻣﺸﮕﯿﻦ ﻧﻮﺑﮭﺎری‬ ‫ﻓﮑﻨﺪه در ﮐﺠﺎ در ﮔﺮدن ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻓﺮو ﺑﺴﺘﮫ زﺑﺎن و دﺳﺖ ﻧﻘﺎش‬ ‫ﺑﮫ ﻟﻌﺒﺖ ﺑﺎز ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮﮐﯽ رﺧﺖ ھﻨﺪو را ھﻤﯽ ﺟﺴﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﺗﺮﮐﺎن ﺷﺪه ھﻨﺪوی ﻧﺎزش‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻮھﺮ ﮔﻮش ﺑﺮ درﯾﺎ ﻧﮭﺎده‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 62‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻟﺒﯽ و ﺻﺪ ﻧﻤﮏ ﭼﺸﻤﯽ و ﺻﺪ ﻧﺎز‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﻦ ﯾﮏ زﻣﺎن ﭼﺸﻢ آﺷﻨﺎ ﺑﺎش‬ ‫ﭼﻮ آن ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺳﺎز آواز ﺑﺸﻨﯿﺪ‬ ‫زﺑﺎن دان ﻣﺮد را زان ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺛﻨﺎھﺎی ﭘﺮﯾﺮخ ﺑﺮ زﺑﺎن راﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺮﺳﯿﺪش ﮐﮫ ﭼﻮﻧﯽ وز ﮐﺠﺎﺋﯽ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﻣﺮد ﮐﺎر دﯾﺪه‬ ‫ﺧﺪای از ھﺮ ﻧﺸﯿﺐ و ھﺮ ﻓﺮازی‬ ‫ز ﺣﺪ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﺗﺎ ﺑﻮم ﺧﺎور‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬار ﮐﺰ ﻣﮫ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﺎﻓﺖ آن ﮔﺴﺘﺎخ روﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ رﻧﮓآﻣﯿﺰ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖھﺎی اﯾﻦ ﺻﻮرت دراز اﺳﺖ‬ ‫ﯾﮑﺎﯾﮏ ھﺮ ﭼﮫ ﻣﯽداﻧﻢ ﺳﺮ و ﭘﺎی‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﻮد آن ﺻﻨﻢ ﺗﺎ آن ﺑﺘﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺎﻟﯽ دﯾﺪ ﻣﯿﺪان آن ﺳﺨﻨﺪان‬ ‫ﮐﮫ ھﺴﺖ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﭘﺎﮐﯿﺰه ﭘﯿﮑﺮ‬ ‫ﺳﮑﻨﺪر ﻣﻮﮐﺒﯽ دارا ﺳﻮاری‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮﺑﯿﺶ آﺳﻤﺎن ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺧﻮاﻧﺪه‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﺧﺴﺮو ﭘﺮوﯾﺰ ﮐﮫ اﻣﺮوز‬

‫ﺑﮫ رﺳﻢ ﮐﮭﺒﺪان در دادش آواز‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﯾﮏ دم ﻣﺮا ﺑﺎش‬ ‫درﻧﮓ آوردن آﻧﺠﺎ ﻣﺼﻠﺤﺖ دﯾﺪ‬ ‫زﺑﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﺪ و آن دﯾﮕﺮ ﺷﺪ از دﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮی ﺑﻨﺸﺴﺖ و او را ﻧﯿﺰ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯿﻨﻢ در ﺗﻮ رﻧﮓ آﺷﻨﺎﯾﯽ‬ ‫ﮐﮫ ھﺴﺘﻢ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﺑﺴﯿﺎر دﯾﺪه‬ ‫ﻧﭙﻮﺷﯿﺪه اﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ ھﯿﭻ رازی‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﮔﺸﺘﮫام ﮐﺸﻮر ﺑﮫ ﮐﺸﻮر‬ ‫ﺧﺒﺮ دارم زھﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﺎ در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﭼﮫ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎد از روی ﺧﻮﺑﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ دور‬ ‫وزﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﺮا در ﭘﺮده راز اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد ﺟﺎی‬ ‫ﺑﻨﺎتاﻟﻨﻌﺶ وار از ھﻢ ﭘﺮاﮐﻨﺪ‬ ‫دراﻓﮑﻨﺪ از ﺳﺨﻦ ﮔﻮﺋﯽ ﺑﮫ ﻣﯿﺪان‬ ‫ﻧﺸﺎن آﻓﺘﺎب ھﻔﺖ ﮐﺸﻮر‬ ‫ز دارا و ﺳﮑﻨﺪر ﯾﺎدﮔﺎری‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﺗﺨﻤﯽ از ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﺎھﯽ ﺑﮫ دو ﮔﺸﺘﮫ اﺳﺖ ﭘﯿﺮوز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 63‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫وزﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﺳﺨﻨﮭﺎﺋﯽ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻮش داده‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻧﮑﺘﮫ ﻓﺮو ﻣﯽﺷﺪ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ را زﯾﺮ ﭘﺮده رﻧﮓ ﻣﯽداد‬ ‫ازو ﺷﺎﭘﻮر دﯾﮕﺮ راز ﻧﻨﮭﻔﺖ‬ ‫ﭘﺮﯾﺮوﯾﺎ ﻧﮭﺎن ﻣﯽداری اﺳﺮار‬ ‫ﭼﺮا ﭼﻮن ﮔﻞ زﻧﯽ در ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻨﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ ﯾﺎﺑﯽ روی درﻣﺎن‬ ‫ﺑﺖ زﻧﺠﯿﺮ ﻣﻮی از ﮔﻔﺘﻦ او‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﻋﺸﻖ داﻣﻦﮔﯿﺮ ﺑﻮدش‬ ‫ﺣﺮﯾﻔﯽ ﺟﻨﺲ دﯾﺪ و ﺧﺎﻧﮫ ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﺑﺮ ﺷﺎﭘﻮر ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫای ﮐﮭﺒﺪ ﺑﮫ ﺣﻖ ﮐﺮدﮔﺎرت‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ آﻧﮑﮫ ﺑﺲ ﺷﻮرﯾﺪه ﮐﺎرم‬ ‫در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﺪاﻧﺴﺎن ﻣﮭﺮ ﺑﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎر آی اﻧﺪرﯾﻦ ﮐﺎرم ﺑﮫ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ در ﮔﻮش ﺗﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻢ راز‬ ‫ﻓﺴﻮﻧﮕﺮ در ﺣﺪﯾﺚ ﭼﺎره ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﯾﺎره دﺳﺖ ﺑﻮﺳﯽ راﯾﺶ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﮔﻔﺖ ای ﺷﻤﻊ ﯾﺎران‬

‫ﮐﮫ از ﺟﺎنﭘﺮوری ﺑﺎ ﺟﺎن در آﻣﯿﺨﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﮔﻔﺘﺎر ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﻮش داده‬ ‫دﮔﺮ ره ﺑﺎز ﻣﯽ ﺟﺴﺘﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﮕﺮ ﻣﯽﺧﻮرد و ﻟﻌﻞ از ﺳﻨﮓ ﻣﯽداد‬ ‫ﺳﺨﻦ را آﺷﮑﺎرا ﮐﺮد و ﭘﺲ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ در ﺷﯿﺸﮫ ﻣﯽﮔﻮﺋﯽ ﭘﺮﯾﻮار‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮ ﺷﮑﺮ ﭘﻮﺳﺖ ﮐﻨﺪه‬ ‫ﻣﮑﻦ درد از ﻃﺒﯿﺐ ﺧﻮﯾﺶ ﭘﻨﮭﺎن‬ ‫ﺑﺮآﺷﻔﺖ ای ﺧﻮﺷﺎ آﺷﻔﺘﻦ او‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎر از ره ﻏﺪر آزﻣﻮدش‬ ‫ﻃﺒﻖ ﭘﻮش از ﻃﺒﻖ ﺑﺮداﺷﺖ ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫در ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ را ﻣﮭﺮ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ اﯾﻤﻦ ﮐﻦ ﻣﺮا در زﯾﻨﮭﺎرت‬ ‫ﭼﻮ زﻟﻒ ﺧﻮد دﻟﯽ ﺷﻮرﯾﺪه دارم‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻮﺋﯽ روز و ﺷﺐ ﺻﻮرت ﭘﺮﺳﺘﻢ‬ ‫ﮐﮫ روزی ﻣﻦ ﺑﮫ ﮐﺎر آﯾﻢ ﺗﺮا ﻧﯿﺰ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ار ﻧﮑﺘﮫای داری در اﻧﺪاز‬ ‫ﻓﺴﻮﻧﯽ ﺑﮫ ﻧﺪﯾﺪ از راﺳﺘﮕﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻠﺨﺎل زر اﻧﺪر ﭘﺎﯾﺶ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺳﺰای ﺗﺨﺖ و ﻓﺨﺮ ﺗﺎﺟﺪاران‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 64‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﺷﺐ ﺑﺪﺧﻮاه ﺗﻮ ﺗﺎرﯾﮏ دﯾﻦﺗﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﻖ آﻧﮑﮫ در زﻧﮭﺎر اوﯾﻢ‬ ‫ﻣﻦ آن ﺻﻮرﺗﮕﺮم ﮐﺰ ﻧﻘﺶ ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫ھﺮ آﻧﺼﻮرت ﮐﮫ ﺻﻮرﺗﮕﺮ ﻧﮕﺎرد‬ ‫ﻣﺮا ﺻﻮرت ﮔﺮی آﻣﻮﺧﺘﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺻﻮرت ﺧﺴﺮو ﭼﻨﯿﻨﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑﯿﻨﯽ از ﻧﻮر آﻓﺮﯾﺪه‬ ‫ﺷﮕﺮﻓﯽ ﭼﺎﺑﮑﯽ ﭼﺴﺘﯽ دﻟﯿﺮی‬ ‫ﮔﻠﯽ ﺑﯽآﻓﺖ ﺑﺎد ﺧﺰاﻧﯽ‬ ‫ھﻨﻮزش ﮔﺮد ﮔﻞ ﻧﺎرﺳﺘﮫ ﺷﻤﺸﺎد‬ ‫ھﻨﻮزش ﭘﺮﯾﻐﻠﻖ در ﻋﻘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ھﻨﻮزش آﻓﺘﺎب از اﺑﺮ ﭘﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺑﻮی از ارم ﺻﺪ در ﮔﺸﺎده‬ ‫ﺑﺮ ادھﻢ زﯾﻦ ﻧﮭﺪ رﺳﺘﻢ ﻧﮭﺎد اﺳﺖ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﮐﻮ ﮔﻨﺞ ﺑﺨﺸﯽ را دھﺪ داد‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬در از ﻣﺮﺟﺎن ﺑﺮآرد‬ ‫ﭼﻮ در ﺟﻨﺒﺪ رﮐﺎب ﻗﻄﺐ وارش‬ ‫ﻧﺴﺐ ﮔﻮﺋﯽ ﺑﻨﺎم اﯾﺰد ز ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﺎ ﻣﻮﮐﺒﺶ ره ﺗﻨﮓ دارد‬ ‫ﭼﻮ زر ﺑﺨﺸﺪ ﺷﺘﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬

‫ز ﻣﺎه ﻧﻮ دﻟﺖ ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﯿﻦﺗﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن زﻧﮭﺎر دادی راﺳﺖ ﮔﻮﯾﻢ‬ ‫ز ﺧﺴﺮو ﮐﺮدم اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻧﻤﻮدار‬ ‫ﻧﺸﺎن دارد وﻟﯿﮑﻦ ﺟﺎن ﻧﺪارد‬ ‫ﻗﺒﺎی ﺟﺎن دﮔﺮ ﺟﺎ دوﺧﺘﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ ﺗﺎ ﭼﻮن ﺑﻮد ﮐﺎو را ﺑﺒﯿﻨﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻧﺎدﯾﺪه اﻣﺎ ﻧﻮر دﯾﺪه‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﺮ آھﻮ ﺑﮫ ﮐﯿﻨﮫ ﺗﻨﺪ ﺷﯿﺮی‬ ‫ﺑﮭﺎری ﺗﺎزه ﺑﺮ ﺷﺎخ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ز ﺳﻮﺳﻦ ﺳﺮو او ﭼﻮن ﺳﻮﺳﻦ آزاد‬ ‫ھﻨﻮزش ﺑﺮگ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ در آﺑﺴﺖ‬ ‫ز اﺑﺮو آﻓﺘﺎب او را ﭼﮫ ﺑﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ دوزخ ﻣﺎه را دو رخ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯽ ﺧﻮردن ﻧﺸﯿﻨﺪ ﮐﯿﻘﺒﺎد اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻼه ﮔﻨﺞ ﻗﺎرون را ﺑﺮد ﺑﺎد‬ ‫زﻧﺪ ﺷﻤﺸﯿﺮ‪ ،‬ﺷﯿﺮ از ﺟﺎن ﺑﺮآرد‬ ‫ﻋﻨﺎن دزدی ﮐﻨﺪ ﺑﺎد از ﻏﺒﺎرش‬ ‫ﺣﺴﺐ ﭘﺮﺳﯽ ﺑﮫ ﺣﻤﺪاﷲ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺑﺎﻻی ھﻔﺖ اورﻧﮓ دارد‬ ‫ﭼﻮ وﻗﺖ آھﻦ آﯾﺪ وای ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 65‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ دارد دﺷﻨﮫ ﭘﻮﻻد را ﭘﺎس‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺎزی‬ ‫ﻗﺪﻣﮕﺎھﺶ زﻣﯿﻦ را ﺧﺴﺘﮫ دارد‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺎ او ﺑﮫ ﻣﯿﺪان ﮐﻨﺪ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﺟﻤﺎﻟﺶ راﮐﮫ ﺑﺰم آرای ﻋﯿﺪﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ اﻗﺒﺎﻟﺶ دل اﺳﺘﻘﺒﺎل دارد‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻓﺮو ﺟﻤﺎل آن ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬ ‫ﺧﯿﺎﻟﺖ را ﺷﺒﯽ در ﺧﻮاب دﯾﺪﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ ﻧﮫ ﺑﺎ ﮐﺲ ﺟﺎم ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺰ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺨﻮاھﺪ ھﻢ ﻧﻔﺲ را‬ ‫ﻣﺮا ﻗﺎﺻﺪ ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎد‬ ‫از اﯾﻦ در ﮔﻮﻧﮫ ﮔﻮﻧﮫ در ھﻤﯽ ﺳﻔﺖ‬ ‫وز آن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﺪھﻮش‬ ‫ﺑﺪان آﻣﺪ ﮐﮫ ﺻﺪ ﺑﺎر اﻓﺘﺪ از ﭘﺎی‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ ای ﻣﺮد ھﺸﯿﺎر‬ ‫ﺑﺪو ﺷﺎﭘﻮر ﮔﻔﺖ ای رﺷﮏ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺻﻮاب آن ﺷﺪ ﮐﮫ ﻧﮕﺸﺎﺋﯽ ﺑﮫ ﮐﺲ راز‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮدان ﺑﺮ ﻧﺸﯿﻦ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﻧﮫ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺲ ﺗﺮا داﻣﻦ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻮن ﺳﯿﺎره ﻣﯿﺸﻮ ﻣﯿﻞ در ﻣﯿﻞ‬

‫ﺑﺴﻨﺒﺎﻧﺪ زره ور ﺑﺎﺷﺪ اﻟﻤﺎس‬ ‫ﺧﻄﯿﺒﺎن را دھﺪ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻏﺎزی‬ ‫ﺷﺘﺎﺑﺶ ﭼﺮخ را آھﺴﺘﮫ داد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺸﺘﻦ ﻧﯿﺰ ﮔﮫ ﺑﺎﻻ و ﮔﮫ زﯾﺮ‬ ‫ھﻨﺮ اﺻﻠﯽ و زﯾﺒﺎﺋﯽ ﻣﺰﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ھﺴﺖ اﻗﺒﺎل ﮐﺎر اﻗﺒﺎل دارد‬ ‫ھﻮای ﻋﺸﻖ ﺗﻮ دارد ﺷﺐ و روز‬ ‫از آن ﺷﺐ ﻋﻘﻞ و ھﻮش از وی رﻣﯿﺪﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺷﺐ ﺧﺴﺒﺪ ﻧﮫ روز آرام ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﻣﺒﺎدا ﻋﯿﺶ ﮐﺲ را‬ ‫ﺗﻮ داﻧﯽ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﮐﺮدم ﺗﺮا ﯾﺎد‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭼﻨﺪان ﮐﮫ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ھﻤﯽ ﺧﻮرد آن ﺳﺨﻨﮭﺎ ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﻧﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﺻﻨﻌﺖ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻣﯽداﺷﺖ ﺑﺮ ﺟﺎی‬ ‫ﭼﮫ ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﻨﻮن ﺗﺪﺑﯿﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫دﻟﺖ آﺳﻮده ﺑﺎد و ﻋﻤﺮ ﺟﺎوﯾﺪ‬ ‫ﮐﻨﯽ ﻓﺮدا ﺳﻮی ﻧﺨﺠﯿﺮ ﭘﺮواز‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺨﺠﯿﺮ آی و از ﻧﺨﺠﯿﺮ ﺑﮕﺮﯾﺰ‬ ‫ﻧﮫ در ﺷﺒﺪﯾﺰ ﺷﺒﺮﻧﮕﯽ رﺳﯿﺪن‬ ‫ﻣﻦ آﯾﻢ ﮔﺮ ﺗﻮاﻧﻢ ﺧﻮد ﺑﮫ ﺗﻌﺠﯿﻞ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 66‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﯾﮑﯽ اﻧﮕﺸﺘﺮی از دﺳﺖ ﺧﺴﺮو‬ ‫اﮔﺮ در راه ﺑﯿﻨﯽ ﺷﺎه ﻧﻮ را‬ ‫ﺳﻤﻨﺪش را ﺑﮫ زرﯾﻦ ﻧﻌﻞ ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﮐﻠﮫ ﻟﻌﻞ و ﻗﺒﺎ ﻟﻌﻞ و ﮐﻤﺮ ﻟﻌﻞ‬ ‫و ﮔﺮﻧﮫ از ﻣﺪاﯾﻦ راه ﻣﯽﭘﺮس‬ ‫ﭼﻮ ره ﯾﺎﺑﯽ ﺑﮫ اﻗﺼﺎی ﻣﺪاﯾﻦ‬ ‫ﻣﻠﮏ را ھﺴﺖ ﻣﺸﮕﻮﺋﯽ ﭼﻮ ﻓﺮﺧﺎر‬ ‫ﺑﺪان ﻣﺸﮕﻮی ﻣﺸﮏ آﮔﯿﻦ ﻓﺮود آی‬ ‫در آن ﮔﻠﺸﻦ ﭼﻮ ﺳﺮو آزاد ﻣﯽﺑﺎش‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎی ﺟﻤﺎل ﺷﺎه ﻣﯽﮐﻦ‬ ‫و ﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮام ﭼﻮن ﺳﺎﯾﮫ ﺑﺎ ﺗﺎج‬ ‫ﭼﻮ از ﮔﻔﺘﻦ ﻓﺮاﻏﺖ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫از آﻧﺠﺎ رﻓﺖ ﺟﺎن و دل ﭘﺮ اﻣﯿﺪ‬ ‫دوﯾﺪﻧﺪ آن ﺷﮑﺮﻓﺎن ﺳﻮی ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﻮد اﺧﺘﺮان را ﻣﺎه ﺗﺎﺑﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻌﻞ ﺗﺎزﯾﺎن ﮐﻮه ﭘﯿﮑﺮ‬ ‫روان ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﮭﺪ آن دﻟﻨﻮازان‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺎن ھﻤﮫ راه‬ ‫از آن رﻓﺘﻦ ﺑﺮ آﺳﻮدﻧﺪ ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﮐﺰ ﺷﺐ ﺟﮭﺎن ﭘﺮ دود ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﺑﺪو ﺑﺴﭙﺮد ﮐﮫ اﯾﻦ ﺑﺮ ﮔﯿﺮ و ﻣﯽرو‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎه ﻧﻮ ﻧﻤﺎی اﯾﻦ ﻣﺎه ﻧﻮ را‬ ‫ز ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻟﻌﻞ ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫رﺧﺶ ھﻢ ﻟﻌﻞ ﺑﯿﻨﯽ ﻟﻌﻞ در ﻟﻌﻞ‬ ‫ره ﻣﺸﮕﻮی ﺷﺎھﻨﺸﺎه ﻣﯽﭘﺮس‬ ‫روان ﺑﯿﻨﯽ ﺧﺰاﯾﻦ ﺑﺮ ﺧﺰاﯾﻦ‬ ‫در آن ﻣﺸﮕﻮ ﮐﻨﯿﺰاﻧﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﮐﻨﯿﺰان را ﻧﮕﯿﻦ ﺷﺎه ﺑﻨﻤﺎی‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎخ ﻣﯿﻮهﺗﺮ ﺷﺎد ﻣﯽﺑﺎش‬ ‫ﻣﺮادت را ﺣﺴﺎب آﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻦ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ اﻧﺪرز راﯾﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺤﺘﺎج‬ ‫دﻣﺶ در ﻣﮫ ﮔﺮﻓﺖ و ﺣﯿﻠﮫ در ﺣﻮر‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ آن ﻣﺎه را ﺗﻨﮭﺎ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﻨﺎتاﻟﻨﻌﺶ را ﮐﺮدﻧﺪ ﭘﺮوﯾﻦ‬ ‫ﮐﺰ آن ﻣﻨﺰل ﺷﻮﻧﺪ آن ﺷﺐ ﺷﺘﺎﺑﺎن‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ آن ﮐﻮه را ﭼﻮن ﮐﺎن ﮔﻮھﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮫ ﺗﺎﺑﺎن و ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺗﺎزان‬ ‫ﺑﺴﺮ ﺑﺮدﻧﺪ ره را ﺗﺎ وﻃﻦ ﮔﺎه‬ ‫دل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪه در آن ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن را دﯾﺪه ﺧﻮاب آﻟﻮد ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 67‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺮﻧﺪ ﺳﺒﺰ ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻧﻮ ﮔﻔﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎی ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻓﺮدا ﺑﻔﺮﻣﺎ ای ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮ او ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ و ﺻﺤﺮا ﻧﻮردم‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺎی ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ آﻧﮑﮫ اﯾﻦ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﭼﻮ رﻋﺪ ﺗﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ در ﻏﺮﯾﺪن‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﮐﺰ ﺳﺮ ﺗﻨﺪی و ﺗﯿﺰی‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺮ وی ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮﺳﺖ‬ ‫ﻟﮑﺎم ﭘﮭﻠﻮاﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﺮش ﮐﻦ‬ ‫رخ ﮔﻞ ﭼﮭﺮه ﭼﻮن ﮔﻠﺒﺮگ ﺑﺸﮕﻔﺖ‬

‫ﮔﻠﯽ را در ﻣﯿﺎن ﺑﯿﺪ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮون ﺧﻮاھﻢ ﺷﺪن ﻓﺮدا ﺑﮫ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺷﺒﺪﯾﺰ را ﺑﮕﺸﺎﯾﻢ از ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﮕﮫ ﺳﻮی ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎز ﮔﺮدم‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﻣﺮﮐﺒﯽ ﺻﺪ ﻣﻠﮏ در ﺧﻮاه‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺎه ﭘﻮﯾﮫ ﺑﺲ ﺗﻨﺪ اﺳﺖ و ﺑﺲ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎد ﺗﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ در وزﯾﺪن‬ ‫ﮐﻨﺪ در زﯾﺮ آب آﺗﺶ ﺳﺘﯿﺰی‬ ‫ﻧﮫ ﺷﺐ زﯾﺒﺎﺗﺮ از ﺑﺪر ﻣﻨﯿﺮﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺮ ﺧﻮد رﯾﺎﺿﺖ ﭘﺮورش ﮐﻦ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﺪ و ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮد و ﺧﻮش ﺧﻔﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 68‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﻧﺰد ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﮫ ﻣﺪاﯾﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮزد ﺑﺎﻣﺪادان ﺧﺎزن ﭼﯿﻦ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ز درج آن ﻧﻘﺶ ﭼﯿﻨﯽ‬ ‫ﺑﺘﺎن ﭼﯿﻦ ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮ ﻧﮭﺎدﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪ روی ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﺎن‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺴﻢاﷲ ﺑﮫ ﺻﺤﺮا ﻣﯽﺧﺮاﻣﻢ‬ ‫ﺑﺘﺎن از ﺳﺮ ﺳﺮاﻏﺞ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺮدار ﮐﻠﮫداران ﭼﻮن ﻧﻮش‬ ‫ﮐﮫ رﺳﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﺎن ﺻﺤﺮا ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫ھﻤﮫ در ﮔﺮد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺣﻠﻘﮫ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺤﺮاﺋﯽ ﺷﺪﻧﺪ از ﺻﺤﻦ اﯾﻮان‬ ‫در آن ﺻﺤﺮا روان ﮐﺮدﻧﺪ رھﻮار‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ آن روﺿﮫ ﺣﻮران دﻟﮑﺶ‬ ‫زﻣﯿﻦ از ﺳﺒﺰه ﻧﺰھﺖ ﮔﺎه آھﻮ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﺳﺐ را ﭘﺮواز دادﻧﺪ‬ ‫ﺑﺖ ﻟﺸﮕﺮ ﺷﮑﻦ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﮐﺐ ﮔﺮم ﮐﺮد از ﭘﯿﺶ ﯾﺎران‬ ‫ﮔﻤﺎن ﺑﺮدﻧﺪ ﮐﮫ اﺳﺒﺶ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﭼﻮن ﺳﺎﯾﮫ دﻧﺒﺎﻟﺶ دوﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺴﺘﻦ ﺗﺎ ﺑﮫ ﺷﺐ دﻣﺴﺎز ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ز ﺷﺎه ﺧﻮﯾﺶ ھﺮ ﯾﮏ دور ﻣﺎﻧﺪه‬

‫ﺑﮫ درج ﮔﻮھﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﻗﻔﻞ زرﯾﻦ‬ ‫ﺷﺪن را ﮐﺮده ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﻘﺶ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ﺑﺴﺎن ﺳﺮو ﺑﺮ ﭘﺎی اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺮﺑﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎﻧﺎن‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺴﻤﻞ ﺷﻮد ﻣﺮﻏﯽ ﺑﮫ داﻣﻢ‬ ‫دﮔﺮﮔﻮن ﺧﺪﻣﺘﺶ را ﺳﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻗﺒﺎ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺑﮑﺮان ﻗﺼﺐ ﭘﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﺻﯿﺪ آﯾﻨﺪ ﺑﺮ رﺳﻢ ﻏﻼﻣﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺮ ﻧﺸﺴﺖ او ﺑﺮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮﺳﺒﺰی ﭼﻮ ﺧﻀﺮ از آب ﺣﯿﻮان‬ ‫وزان ﺻﺤﺮا ﺑﮫ ﺻﺤﺮاھﺎی ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺤﺮاﺋﯽ ﭼﻮ ﻣﯿﻨﻮ ﺧﺮم و ﺧﻮش‬ ‫ھﻮا از ﻣﺸﮏ ﭘﺮ ﺧﺎﻟﯽ ز آھﻮ‬ ‫ﻋﻨﺎن ﺧﻮد ﺑﮫ ﻣﺮﮐﺐ ﺑﺎز دادﻧﺪ‬ ‫ﺳﻮاری ﺗﻨﺪ ﺑﻮد و ﻣﺮﮐﺒﯽ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﺮون اﻓﺘﺎد از آن ھﻢ ﺗﮏ ﺳﻮاران‬ ‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻮ ﺳﺮ در ﮐﺸﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺳﺎﯾﮫ در ﮔﺬر ﮔﺮدش ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﻣﯿﺪی ھﻢ آﺧﺮ ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻦ رﻧﺠﮫ ﺑﮫ دل رﻧﺠﻮر ﻣﺎﻧﺪه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 69‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ درﮔﺎه ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎه‬ ‫ﺑﮫ دﯾﺪه ﭘﯿﺶ ﺗﺨﺘﺶ راه رﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺳﯿﺎره ﭼﮫ ﺷﺐ ﺑﺎزی ﻧﻤﻮدش‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﭼﻮ ﺑﺸﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ را‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ز ﺗﺨﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﻏﻤﻨﺎک‬ ‫از آن ﻏﻢ دﺳﺘﮭﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﮭﺎده‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﺎد ﺑﯽاﻧﺪازه ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ آب ﭼﺸﻢ ﮔﻔﺖ ای ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﻣﺎه‬ ‫ﮔﻠﯽ ﺑﻮدی ﮐﮫ ﺑﺎد از ﺑﺎرت اﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ اﻓﺘﺎدت ﮐﮫ ﻣﮭﺮ از ﻣﺎ ﺑﺮﯾﺪی‬ ‫ﭼﻮ آھﻮ زﯾﻦ ﻏﺰاﻻن ﺳﯿﺮ ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎه از اﺧﺘﺮان ﺧﻮد ﺟﺪاﺋﯽ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺳﺮو ﺗﻮ ﮐﺰ ﺟﺎﻧﻢ ﭼﻤﻦ داﺷﺖ‬ ‫رﺧﺖ ﻣﺎھﺴﺖ ﺗﺎ ﺧﻮد ﺑﺮ ﮐﮫ ﺗﺎﺑﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺑﮫ روز اﯾﻦ ﻧﻮﺣﮫ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮭﺮ آﻣﺪ ﺑﺮون از ﭼﺎه ﺑﯿﮋن‬ ‫ھﻤﮫ ﻟﺸﮕﺮ ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮ ﻧﮭﺎدﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﺷﺒﮕﯿﺮ‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﮫ رﻓﺘﻦ ﻣﯿﻞ ﻧﻨﻤﻮد‬ ‫ﭼﻮ در ﺧﻮاب اﯾﻦ ﺑﻼ را ﺑﻮد دﯾﺪه‬

‫ﺷﺪﻧﺪ آن اﺧﺘﺮان ﺑﯽﻃﻠﻌﺖ ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻠﺨﯽ ﺣﺎل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎز ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺗﮏ ﻃﯿﺎره ﭼﻮن اﻧﺪر رﺑﻮدش‬ ‫ﺻﻼ در داد ﻏﻤﮭﺎی ﮐﮭﻦ را‬ ‫ﺑﺴﺮ ﺑﺮ ﺧﺎک و ﺳﺮ ھﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ز دﯾﺪه ﺳﯿﻞ ﻃﻮﻓﺎن ﺑﺮ ﮔﺸﺎده‬ ‫ﺑﮫ دو ﺳﻮک ﺑﺮادر ﺗﺎزه ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ز ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺪت ﺑﺮﺑﻮد ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﺮ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺧﺎرت اﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﻣﮭﺮﺑﺎن ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﺰﯾﺪی‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺷﯿﺮ ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﻧﮫ ﺧﻮرﺷﯿﺪی ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻨﮭﺎ ﭼﺮاﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺷﺎﺧﯽ رﮔﯽ ﺑﺎ ﺟﺎن ﻣﻦ داﺷﺖ‬ ‫ﻣﻨﺶ ﮔﻢ ﮐﺮدهام ﺗﺎ ﺧﻮد ﮐﮫ ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﻏﻤﺶ ﺑﺮ ﻏﻢ اﻓﺰود و درد ﺑﺮ درد‬ ‫ﺷﺪ از ﻧﻮرش ﺟﮭﺎن را دﯾﺪه روﺷﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﺑﺖ ﮔﺎه ﻓﺮﻣﺎن اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﭘﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮاﻧﯿﻢ اﺳﺐ ﭼﻮن ﺗﯿﺮ‬ ‫ﻧﮫ ﺧﻮد رﻓﺖ و ﻧﮫ ﮐﺲ را ﻧﯿﺰ ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮدی ﺑﺎزی از دﺳﺘﺶ ﭘﺮﯾﺪه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 70‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﺣﺴﺮت ﺧﻮرد از ﭘﺮواز آن ﺑﺎز‬ ‫ﺑﺪﯾﺸﺎن ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺎز ﮔﺮدﯾﻢ‬ ‫ﻧﺸﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﮐﮫ در ھﯿﭻ آﺑﺨﻮردی‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺷﺪ ﭘﯽ ﻣﺮغ ﭘﺮﯾﺪه‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﭼﻮن ﭘﺮﯾﺪ از ﭘﺲ ﭼﮫ ﻧﺎﻟﯽ‬ ‫ﺑﻠﯽ ﭼﻨﺪان ﺷﮑﯿﺒﻢ در ﻓﺮاﻗﺶ‬ ‫ﭼﻮ زان ﮔﻢ ﮔﺸﺘﮫ ﮔﻨﺞ آﮔﺎه ﮔﺮدم‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ ﺳﭙﺎرم ﮔﻨﺞ را ﺑﺎز‬ ‫ﺳﭙﮫ ﭼﻮن ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺎﻧﻮ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‬ ‫وزان ﺳﻮی دﮔﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﯿﺎره ﺷﺘﺎب آھﻨﮓ ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﻗﺒﺎ در ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ ﺷﮑﻞ ﻏﻼﻣﺎن‬ ‫ﻧﺒﻮد اﯾﻤﻦ ز دﺷﻤﻦ ﮔﺎه و ﺑﯽ ﮔﺎه‬ ‫روﻧﺪه ﮐﻮه را ﭼﻮن ﺑﺎد ﻣﯽراﻧﺪ‬ ‫ﻧﭙﻮﺷﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ آن اﻓﺴﺎﻧﮫ را راز‬ ‫ﯾﮑﯽ آﯾﯿﻨﮫ و ﺷﺎﻧﮫ دراﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ﻓﻠﮏ اﯾﻦ آﯾﻨﮫ وان ﺷﺎﻧﮫ را ﺟﺴﺖ‬ ‫زﻧﯽ ﮐﻮﺷﺎﻧﮫ و آﯾﯿﻨﮫ ﺑﻔﮑﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪه ﺷﯿﺮﯾﻦ در آن راه از ﺑﺲ اﻧﺪوه‬ ‫رﺧﺶ ﺳﯿﻤﺎی ﮐﻢ رﺧﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬

‫ھﻤﺎن ﺑﺎز آﻣﺪی ﺑﺮ دﺳﺖ او ﺑﺎز‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺎ آﺳﻤﺎن ھﻤﺮاز ﮔﺮدﯾﻢ‬ ‫ﺑﯿﺎﺑﯿﻢ از ﭘﯽ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﮔﺮدی‬ ‫ﻧﮫ دﻧﺒﺎل ﺷﮑﺎردام دﯾﺪه‬ ‫ﮐﮫ وا ﺑﺮج آﯾﺪ ار ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻼﻟﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮﻗﯽ ﯾﺎﺑﻢ از ﻧﻌﻞ ﺑﺮاﻗﺶ‬ ‫دﯾﮕﺮ ره ﺑﺎ ﻃﺮب ھﻤﺮاه ﮔﺮدم‬ ‫ﺑﮫ دﯾﻦ ﺷﮑﺮاﻧﮫ ﮔﺮدم ﮔﻨﺞ ﭘﺮداز‬ ‫ﺑﮫ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮی ﮐﺎری ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ از ﺑﮭﺮ ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ز ره رﻓﺘﻦ ﺑﺮوز و ﺷﺐ ﻧﯿﺎﺳﻮد‬ ‫ھﻤﯽ ﺷﺪ ده ﺑﮫ ده ﺳﺎﻣﺎن ﺑﮫ ﺳﺎﻣﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻮه و دﺷﺖ ﻣﯽﺷﺪ راه و ﺑﯽراه‬ ‫ﺑﮫ ﺗﮏ در ﺑﺎد را ﭼﻮن ﮐﻮه ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ در راھﯽ زﻧﯽ ﺷﺪ ﺟﺎدوﺋﯽ ﺳﺎز‬ ‫ﺑﮫ اﻓﺴﻮﻧﯽ ﺑﮫ راھﺶ ﮐﺮد درﺑﻨﺪ‬ ‫ﮐﺰﯾﻦ ﮐﻮه آﻣﺪ و زان ﺑﯿﺸﮫ ﺑﺮ رﺳﺖ‬ ‫ز ﺳﺨﺘﯽ ﺷﺪ ﺑﮫ ﮐﻮه و ﺑﯿﺸﮫ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻏﺒﺎر آﻟﻮد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﯿﺸﮫ و ﮐﻮه‬ ‫ﻣﺰاج ﻧﺎزﮐﺶ ﺳﺨﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 71‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽﺟﺴﺖ و ﻣﯽرﻓﺖ آن‬ ‫دلاﻓﺮوز‬ ‫ﺟﻨﯿﺒﺖ را ﺑﮫ ﯾﮏ ﻣﻨﺰل ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﺗﮑﺎور دﺳﺖ ﺑﺮد از ﺑﺎد ﻣﯽﺑﺮد‬

‫ﭼﻮ ﻣﺎه ﭼﺎرده ﺷﺐ ﭼﺎرده روز‬ ‫ﺧﺒﺮ ﭘﺮﺳﺎن ﺧﺒﺮ ﭘﺮﺳﺎن ھﻤﯽ راﻧﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ را دور ﭼﺮخ از ﯾﺎد ﻣﯽﺑﺮد‬

‫***‬ ‫ﺳﭙﯿﺪه دم ﭼﻮ دم ﺑﺮ زد ﺳﭙﯿﺪی‬ ‫ھﺰاران ﻧﺮﮔﺲ از ﭼﺮخ ﺟﮭﺎﻧﮕﺮد‬ ‫ﺷﺘﺎﺑﺎن ﮐﺮد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎرﮔﯽ را‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ ﭼﻮ ﻣﯿﻨﻮ ﻣﺮﻏﺰاری‬ ‫ز ﺷﺮم آب از رﺧﺸﻨﺪه ﺧﺎﻧﯽ‬ ‫ز رﻧﺞ راه ﺑﻮد اﻧﺪام ﺧﺴﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮد ﭼﺸﻤﮫ ﺟﻮﻻن زد زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ﺑﮫ ﯾﮏ ﺳﻮ ﺑﺎرﮔﯽ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻗﺼﺪ ﭼﺸﻤﮫ ﮐﺮد آن ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮر‬ ‫ﺳﮭﯿﻞ از ﺷﻌﺮ ﺷﮑﺮﮔﻮن ﺑﺮآورد‬ ‫ﭘﺮﻧﺪی آﺳﻤﺎن ﮔﻮن ﺑﺮ ﻣﯿﺎن زد‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﮐﺮد ﮐﺤﻠﯽ ﭘﻮش ﭘﺮوﯾﻦ‬ ‫ﺣﺼﺎرش ﻧﯿﻞ ﺷﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎه‬ ‫ﺗﻦ ﺳﯿﻤﯿﻨﺶ ﻣﯽﻏﻠﻄﯿﺪ در آب‬ ‫ﻋﺠﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮫ ﮔﻞ را ﭼﺸﻤﮫ ﺷﻮﯾﺪ‬ ‫در آب اﻧﺪاﺧﺘﮫ از ﮔﯿﺴﻮان ﺷﺴﺖ‬ ‫ز ﻣﺸﮏ آراﯾﺶ ﮐﺎﻓﻮر ﮐﺮده‬

‫ﺳﯿﺎھﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﺣﺮف ﻧﺎاﻣﯿﺪی‬ ‫ﻓﺮو ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ آﻣﺪ ﯾﮏ ﮔﻞ زرد‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻠﺨﯽ داد ﺟﺎن ﯾﮑﺒﺎرﮔﯽ را‬ ‫در او ﭼﻮن آب ﺣﯿﻮان ﭼﺸﻤﮫ ﺳﺎری‬ ‫ﺷﺪه در ﻇﻠﻤﺖ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻏﺒﺎر از ﭘﺎی ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﺮﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ده اﻧﺪر ده ﻧﺪﯾﺪ از ﮐﺲ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ره اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺑﺮ ﻧﻈﺎرﮔﯽ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﻓﻠﮏ را آب در ﭼﺸﻢ آﻣﺪ از دور‬ ‫ﻧﻔﯿﺮ از ﺷﻌﺮی ﮔﺮدون ﺑﺮآورد‬ ‫ﺷﺪ اﻧﺪر آب و آﺗﺶ در ﺟﮭﺎن زد‬ ‫ﻣﻮﺻﻞ ﮐﺮد ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺑﮫ ﻧﺴﺮﯾﻦ‬ ‫ز ﭼﺮخ ﻧﯿﻠﮕﻮن ﺳﺮ ﺑﺮ زد آن ﻣﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﻏﻠﻄﺪ ﻗﺎﻗﻤﯽ ﺑﺮ روی ﺳﻨﺠﺎب‬ ‫ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﮔﻞ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﮫ روﯾﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﺎھﯽ ﺑﻠﮑﮫ ﻣﺎه آورده در دﺳﺖ‬ ‫ز ﮐﺎﻓﻮرش ﺟﮭﺎن ﮐﺎﻓﻮر ﺧﻮرده‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 72‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﮕﺮ داﻧﺴﺘﮫ ﺑﻮد از ﭘﯿﺶ دﯾﺪن‬ ‫در آب ﭼﺸﻤﮫ ﺳﺎر آن ﺷﮑﺮ ﻧﺎب‬

‫ﮐﮫ ﻣﮭﻤﺎﻧﯽ ﻧﻮش ﺧﻮاھﺪ رﺳﯿﺪن‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﻣﯿﮭﻤﺎن ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ ﺟﻼب‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 73‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﯾﺪن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را در ﭼﺸﻤﮫ ﺳﺎر‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﻨﺪه ﭘﯿﺮ ﭘﺎرﺳﯽ ﺧﻮان‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ارﻣﻦ ﮐﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎد‬ ‫ﺷﺐ و روز اﻧﺘﻈﺎر ﯾﺎر ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎم و ﺻﺒﺢ اﻧﺪر ﺧﺪﻣﺖ ﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﺗﺨﺖ آرای ﺷﺪ ﻃﺮف ﮐﻼھﺶ‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﻮد ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺟﮭﺎﻧﺪار‬ ‫ﮐﮫ از ﭘﻮﻻد ﮐﺎری ﺧﺼﻢ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺷﮭﺮی ﻓﺮﺳﺘﺎد آن درم را‬ ‫ز ﺑﯿﻢ ﺳﮑﮫ و ﻧﯿﺮوی ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺖ آن ﻣﻨﺼﻮﺑﮫ را ﺷﺎه‬ ‫ﺑﺮ آن دﻟﺸﺪ ﮐﮫ ﻟﻌﺒﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎزد‬ ‫ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ از روی ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺘﻮان راه ﺧﺴﺮو را ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﭼﻮ ھﺮ ﮐﻮ راﺳﺘﯽ در دل ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ ازﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﺒﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮد ﮐﺎﺧﺘﺮ در وﺑﺎﻟﺴﺖ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ زﻓﺖ روزی ﭼﻨﺪ ازﯾﻦ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎﯾﻦ آﺗﺸﺖ ﺑﯽدود ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دﯾﺪ ﮐﺎﺷﻮب زﻣﺎﻧﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺸﮕﻮ رﻓﺖ ﭘﯿﺶ ﻣﺸﮓ ﻣﻮﯾﺎن‬

‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ از ﻣﻠﻮک ﭘﺎرﺳﯽ دان‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﺮدن آن ﺳﺮو آزاد‬ ‫اﻣﯿﺪ وﻋﺪه دﯾﺪار ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﮐﻤﺮ ﻣﯽﺑﺴﺖ ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﭼﻮن ﻣﺎه‬ ‫ز ﺷﺎدی ﺗﺎج ﺳﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﺷﺎھﺶ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ زﺧﻢ اﻓﺘﺎد در ﮐﺎر‬ ‫درم را ﺳﮑﮫ زد ﺑﺮ ﻧﺎم ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﺑﺸﻮراﻧﯿﺪ از آن ﺷﺎه ﻋﺠﻢ را‬ ‫ھﺮاﺳﺎن ﺷﺪ ﮐﮭﻦ ﮔﺮگ از ﺟﻮان ﺷﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺴﺮو ﺑﺎﺧﺖ آن ﺷﻄﺮﻧﺞ ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫ﺑﮕﯿﺮد ﺷﺎه ﻧﻮ را ﺑﻨﺪ ﺳﺎزد‬ ‫ﻧﺒﻮد آﮔﮫ ز ﺑﺎزﯾﮭﺎی ﺗﻘﺪﯾﺮ‬ ‫ﻧﮫ در ﻋﻘﺪه ﻣﮫ ﻧﻮ را ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﮔﯿﺮد ﺟﮭﺎن او را ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺷﮫ ﻧﻮ را ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﺟﺴﺖ و درﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺼﺪ ﮔﻮﺷﻤﺎﻟﺴﺖ‬ ‫ﺷﺘﺎب آوردن و ﺑﺮدن ﺳﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫وﺑﺎل اﺧﺘﺮت ﻣﺴﻌﻮد ﮔﺮدد‬ ‫ھﻼﮐﺶ را ھﻤﯽ ﺳﺎزد ﺑﮭﺎﻧﮫ‬ ‫وﺻﯿﺖ ﮐﺮد ﺑﺎ آن ﻣﺎھﺮوﯾﺎن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 74‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﮫ ﻣﯽﺧﻮاھﻢ ﺧﺮاﻣﯿﺪن ﺑﮫ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺧﻨﺪان و ﺧﺮم دل ﻧﺸﯿﻨﯿﺪ‬ ‫ﮔﺮ آﯾﺪ ﻧﺎر ﭘﺴﺘﺎﻧﯽ در اﯾﻦ ﺑﺎغ‬ ‫ﻓﺮود آرﯾﺪ ﮐﺎن ﻣﮭﻤﺎن ﻋﺰﯾﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﯿﺪش ﮐﮫ ﺗﺎ ﺑﯿﻐﻢ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫و ﮔﺮ ﺗﻨﮓ آﯾﺪ از ﻣﺸﮑﻮی ﺧﻀﺮا‬ ‫در آن ﺻﺤﺮا ﮐﮫ او ﺧﻮاھﺪ ﺑﺘﺎزﯾﺪ‬ ‫ﺑﺪان ﺻﻮرت ﮐﮫ دل دادش ﮔﻮاﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﻗﺼﮫ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ ﭼﻮن ﺑﺎد‬ ‫زﻣﯿﻦ ﮐﻦ ﮐﻮه ﺧﻮد را ﮔﺮم ﮐﺮده‬ ‫ز ﺑﯿﻢ ﺷﺎه ﻣﯽﺷﺪ دل ﭘﺮ از درد‬ ‫ﻗﻀﺎ را اﺳﺒﺸﺎن در راه ﺷﺪ ﺳﺴﺖ‬ ‫ﻏﻼﻣﺎن را ﺑﻔﺮﻣﻮد اﯾﺴﺘﺎدن‬ ‫ﺗﻦ ﺗﻨﮭﺎ ز ﻧﺰدﯾﮏ ﻏﻼﻣﺎن‬ ‫ﻃﻮاﻓﯽ زد در آن ﻓﯿﺮوزه ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺎووﺳﯽ ﻋﻘﺎﺑﯽ ﺑﺎز ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﮔﯿﺎ را زﯾﺮ ﻧﻌﻞ آھﺴﺘﮫ ﻣﯽﺳﻔﺖ‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻦ ﺑﺖ ﺟﺎن ﺑﻮدی ﭼﮫ ﺑﻮدی‬ ‫ﻧﺒﻮد آﮔﮫ ﮐﮫ آن ﺷﺒﺮﻧﮓ و آن ﻣﺎه‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻣﻌﺸﻮق ﮐﺎﯾﺪ ﻣﺴﺖ ﺑﺮ در‬

‫دو ھﻔﺘﮫ ﺑﯿﺶ و ﮐﻢ زﯾﻦ ﮐﺎخ دﻟﮕﯿﺮ‬ ‫ﻃﺮب ﺳﺎزﯾﺪ و روی ﻏﻢ ﻧﺒﯿﻨﯿﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺎووﺳﯽ ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺑﺮ ﭘﺮ زاغ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﺎھﯿﺪ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ آن ﮐﻨﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﻃﺮب ﻣﯽﺳﺎزد و ﺷﺎدی ﮔﺰﯾﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻀﺮ آھﻨﮓ ﺳﺎزد ﺳﻮی ﺻﺤﺮا‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ روی را ﻗﺼﺮی ﺑﺴﺎزﯾﺪ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﻣﯽداد از اﻟﮭﺎم ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺳﻠﯿﻤﺎن وار ﺑﺎ ﺟﻤﻌﯽ ﭘﺮﯾﺰاد‬ ‫ﺳﻮی ارﻣﻦ زﻣﯿﻦ را ﻧﺮم ﮐﺮده‬ ‫دو ﻣﻨﺰل را ﺑﮫ ﯾﮏ ﻣﻨﺰل ھﻤﯽ ﮐﺮد‬ ‫در آن ﻣﻨﺰل ﮐﮫ آن ﻣﮫ ﻣﻮی ﻣﯽﺷﺴﺖ‬ ‫ﺳﺘﻮران را ﻋﻠﻮﻓﮫ ﺑﺮﻧﮭﺎدن‬ ‫ﺳﻮی آن ﻣﺮﻏﺰار آﻣﺪ ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫ﻣﯿﺎن ﮔﻠﺸﻦ آﺑﯽ دﯾﺪ روﺷﻦ‬ ‫ﺗﺬروی ﺑﺮ ﻟﺐ ﮐﻮﺛﺮ ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫در آن آھﺴﺘﮕﯽ آھﺴﺘﮫ ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ور اﯾﻦ اﺳﺐ آن ﻣﻦ ﺑﻮدی ﭼﮫ ﺑﻮدی‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺮج او ﻓﺮود آﯾﻨﺪ ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫ﺳﺒﻞ در دﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮاب در ﺳﺮ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 75‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺴﺎ دوﻟﺖ ﮐﮫ آﯾﺪ ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ ﮐﺮد ﺑﺮ ﻋﺎدت ﻧﮕﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻟﺨﺘﯽ دﯾﺪ از آن دﯾﺪن ﺧﻄﺮ دﯾﺪ‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ دﯾﺪ ﭼﻮن ﻣﺎھﯽ ﻣﮭﯿﺎ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﺎه آﯾﯿﻨﮫی ﺳﯿﻤﺎب داده‬ ‫در آب ﻧﯿﻠﮕﻮن ﭼﻮن ﮔﻞ ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ھﻤﮫ ﭼﺸﻤﮫ ز ﺟﺴﻢ آن ﮔﻞ اﻧﺪام‬ ‫ﺣﻮاﺻﻞ ﭼﻮن ﺑﻮد در آب ﭼﻮن رﻧﮓ؟‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ ﺷﺎخ ﮔﯿﺴﻮ ﺷﺎﻧﮫ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫اﮔﺮ زﻟﻔﺶ ﻏﻠﻂ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﺎری‬ ‫ﻧﮭﺎن ﺑﺎ ﺷﺎه ﻣﯽﮔﻔﺖ از ﺑﻨﺎ ﮔﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻨﺠﯽ ﺑﻮد ﮔﻨﺠﺶ ﮐﯿﻤﯿﺎﺳﻨﺞ‬ ‫ﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﻣﺎر را ﻧﮕﺮﻓﺘﮫ در ﻣﺸﺖ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ از دﺳﺖ ﺑﺴﺘﺎﻧﺒﺎن ﻓﺘﺎده‬ ‫دﻟﯽ ﮐﺎن ﻧﺎر ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎر دﯾﺪه‬ ‫ﺑﺪان ﭼﺸﻤﮫ ﮐﮫ ﺟﺎی ﻣﺎه ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻓﺮق آب ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ از دﺳﺖ‬ ‫ﺗﻨﺶ ﭼﻮن ﮐﻮه ﺑﺮﻓﯿﻦ ﺗﺎب ﻣﯽداد‬ ‫ﺷﮫ از دﯾﺪار آن ﺑﻠﻮر دﻟﮑﺶ‬ ‫ﻓﺸﺎﻧﺪ از دﯾﺪه ﺑﺎران ﺳﺤﺎﺑﯽ‬

‫ﭼﻮ ﻣﺮد آﮔﮫ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻢ ﮐﻨﺪ راه‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻧﺎﮔﮫ در اﻓﺘﺎدش ﺑﮫ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯿﺶ آﺷﻔﺘﮫ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ دﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺎی آن ﻣﮫ ﺑﺮ ﺛﺮﯾﺎ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎه ﻧﺨﺸﺐ از ﺳﯿﻤﺎب زاده‬ ‫ﭘﺮﻧﺪی ﻧﯿﻠﮕﻮن ﺗﺎ ﻧﺎف ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﮔﻞ ﺑﺎدام و در ﮔﻞ ﻣﻐﺰ ﺑﺎدام‬ ‫ھﻤﺎن روﻧﻖ در او از آب و از رﻧﮓ‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﮫ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﻞ داﻧﮫ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ دارم در ﺑﻦ ھﺮ ﻣﻮی ﻣﺎری‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻮﻻی ﺗﻮام ھﺎن ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎزی زﻟﻒ او ﭼﻮن ﻣﺎر ﺑﺮ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﮔﻤﺎن ﺑﺮدی ﮐﮫ ﻣﺎر اﻓﺴﺎی را ﮐﺸﺖ‬ ‫ز ﺑﺴﺘﺎن ﻧﺎر ﭘﺴﺘﺎن در ﮔﺸﺎده‬ ‫ز ﺣﺴﺮت ﮔﺸﺘﮫ ﭼﻮن ﻧﺎر ﮐﻔﯿﺪه‬ ‫ﻋﺠﺐ ﺑﯿﻦ ﮐﺎﻓﺘﺎب از راه ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺮ ﻣﺎه ﻣﺮوارﯾﺪ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ‬ ‫ز ﺣﺴﺮت ﺷﺎه را ﺑﺮﻓﺎب ﻣﯽداد‬ ‫ﺷﺪه ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﯾﻌﻨﯽ دل ﭘﺮ آﺗﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﺪ ﻗﻤﺮ در ﺑﺮج آﺑﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 76‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﻤﻨﺒﺮ ﻏﺎﻓﻞ از ﻧﻈﺎره ﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎه آﻣﺪ ﺑﺮون از اﺑﺮ ﻣﺸﮕﯿﻦ‬ ‫ھﻤﺎﺋﯽ دﯾﺪ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺗﺬروی‬ ‫ز ﺷﺮم ﭼﺸﻢ او در ﭼﺸﻤﮫ آب‬ ‫ﺟﺰ اﯾﻦ ﭼﺎره ﻧﺪﯾﺪ آن ﭼﺸﻤﮫ ﻗﻨﺪ‬ ‫ﻋﺒﯿﺮ اﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺎه ﺷﺐ اﻓﺮوز‬ ‫ﺳﻮادی ﺑﺮ ﺗﻦ ﺳﯿﻤﯿﻦ زد از ﺑﯿﻢ‬ ‫دل ﺧﺴﺮو ﺑﺮ آن ﺗﺎﺑﻨﺪه ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن دﯾﺪ ﮐﺰ ﺷﯿﺮ ﺷﮑﺎری‬ ‫زﺑﻮنﮔﯿﺮی ﻧﮑﺮد آن ﺷﯿﺮ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺒﺮی ﮐﺎورد ﻓﺮھﻨﮓ در ھﻮش‬ ‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ﺧﻮش آﻣﺪ را ادب ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮد ﭼﺸﻤﮫ دل را داﻧﮫ ﻣﯽﮐﺎﺷﺖ‬ ‫دو ﮔﻞ ﺑﯿﻦ ﮐﺰ دو ﭼﺸﻤﮫ ﺧﺎر دﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ھﻤﺎن را روز اول ﭼﺸﻤﮫ زد راه‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮﭼﺸﻤﮫ ﮔﺸﺎﯾﺪ ھﺮ ﮐﺴﯽ رﺧﺖ‬ ‫ﺟﺰ اﯾﺸﺎن را ﮐﮫ رﺧﺖ از ﭼﺸﻤﮫ ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﭼﺸﻤﮫای ﮐﺰ آﺗﺶ دل‬ ‫ﻧﮫ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺟﮭﺎن ﮐﺎﯾﻦ ﭼﺸﻤﮫ ﺧﻮن‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮫ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﮫ را ﭘﺮدهداری‬

‫ﮐﮫ ﺳﻨﺒﻞ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺪ ﺑﺮ ﻧﺮﮔﺴﺶ راه‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎھﻨﺸﮫ در آﻣﺪ ﭼﺸﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻻی ﺧﺪﻧﮕﯽ رﺳﺘﮫ ﺳﺮوی‬ ‫ھﻤﯽ ﻟﺮزی ﭼﻮن در ﭼﺸﻤﮫ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﮐﮫ ﮔﯿﺴﻮ را ﭼﻮ ﺷﺐ ﺑﺮ ﻣﮫ ﭘﺮاﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺐ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﯽﭘﻮﺷﯿﺪ در روز‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻮاد ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺳﯿﻢ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﭼﻮن زر در آﻣﯿﺰد ﺑﮫ ﺳﯿﻤﺎب‬ ‫ﺑﮭﻢ در ﺷﺪ ﮔﻮزن ﻣﺮﻏﺰاری‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺒﻮد ﺷﯿﺮ ﺻﯿﺪاﻓﮑﻦ زﺑﻮن ﮔﯿﺮ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪ آن آﺗﺶ ﺟﻮﺷﻨﺪه را ﺟﻮش‬ ‫ﻧﻈﺮﮔﺎھﺶ دﮔﺮ ﺟﺎﺋﯽ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺟﺎی دﮔﺮ ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫دو ﺗﺸﻨﮫ ﮐﺰ دو آب آزار دﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ھﻤﯿﻦ از ﭼﺸﻤﮫای اﻓﺘﺎد در ﭼﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﮫ ﻧﺮم ﮔﺮدد ﺗﻮﺷﮫ ﺳﺨﺖ‬ ‫ز ﻧﺮﻣﯿﮭﺎ ﺑﮫ ﺳﺨﺘﯿﮭﺎ ﺳﭙﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﺪارد ﺗﺸﻨﮫای را ﭘﺎی در ﮔﻞ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﮐﺎر اﺳﺖ ﮔﺮدان ﮔﺮد ﮔﺮدون‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺎﺗﻮن ﺑﺮد ﻧﺘﻮان ﺑﯽﻋﻤﺎری‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 77‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮون آﻣﺪ ﭘﺮﯾﺮخ ﭼﻮن ﭘﺮی ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺣﺴﺎﺑﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﮐﺎﯾﻦ ﺟﻮاﻧﻤﺮد‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ آﯾﺪ ﻣﺮا ﮔﺮ ﯾﺎر ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﻟﻌﻞ در ﻟﻌﻞ اﺳﺖ ﮐﺎﻧﺶ‬ ‫ﻧﺒﻮد آﮔﮫ ﮐﮫ ﺷﺎھﺎن ﺟﺎﻣﮫ راه‬ ‫ھﻮای دل رھﺶ ﻣﯽزد ﮐﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﮔﺮ آن ﺻﻮرت ﺑﺪ اﯾﻦ رﺧﺸﻨﺪه ﺟﺎﻧﺴﺖ‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ از اﯾﻦ ره روی ﺑﺮﺗﺎب‬ ‫ز ﯾﮏ دوران دو ﺷﺮﺑﺖ ﺧﻮرد ﻧﺘﻮان‬ ‫و ﮔﺮ ھﺴﺖ اﯾﻦ ﺟﻮان آن ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﺷﺎه‬ ‫ﻣﺮا ﺑﮫ ﮐﺰ درون ﭘﺮده ﺑﯿﻨﺪ‬ ‫ھﻨﻮز از ﭘﺮده ﺑﯿﺮون ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﻋﻘﺎب ﺧﻮﯾﺶ را در ﭘﻮﯾﮫ ﭘﺮ داد‬ ‫ﺗﮏ از ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﭘﯿﺸﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﭘﺮی را ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ از ﮔﺮم ﺧﯿﺰی‬ ‫ﭘﺲ از ﯾﮏ ﻟﺤﻀﮫ ﺧﺴﺮو ﺑﺎز ﭘﺲ دﯾﺪ‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ ﮐﺮد ﻣﺮﮐﺐ را رواﻧﮫ‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ﺑﺪان ﭼﺸﻤﮫ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺷﮕﻔﺖ آﻣﺪ دﻟﺶ را ﮐﺎﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺳﻮی درﺧﺘﺎن دﯾﺪ ﮔﺴﺘﺎخ‬

‫ﻗﺒﺎ ﭘﻮﺷﯿﺪ و ﺷﺪ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﮐﮫ زد ﺑﺮ ﮔﺮد ﻣﻦ ﭼﻮن ﭼﺮخ ﻧﺎورد‬ ‫دﻟﻢ ﭼﻮن ﺑﺮد اﮔﺮ دﻟﺪار ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ دﻟﺪار ﻣﻦ ﺷﺪ ﮐﻮ ﻧﺸﺎﻧﺶ‬ ‫دﮔﺮﮔﻮﻧﮫ ﮐﻨﻨﺪ از ﺑﯿﻢ ﺑﺪﺧﻮاه‬ ‫ﮔﻞ ﺧﻮد را ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﺮ ﺑﺮآﻣﯿﺰ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺑﻮد آن واﯾﻦ ﺑﺎری ﻋﯿﺎﻧﺴﺖ‬ ‫روا ﻧﺒﻮد ﻧﻤﺎزی در دو ﻣﺤﺮاب‬ ‫دو ﺻﺎﺣﺐ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮد ﻧﺘﻮان‬ ‫ﻧﮫ ﺟﺎی ﭘﺮﺳﺶ اﺳﺖ او را در اﯾﻦ راه‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﺑﯽﭘﺮدﮔﺎن ﮔﺮدی ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ز ﭘﺮده ﭼﻮن ﺑﺮون آﯾﻢ ﺑﯿﮑﺒﺎر‬ ‫ز ﻧﻌﻠﺶ ﮔﺎو و ﻣﺎھﯽ را ﺧﺒﺮ داد‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺎ ﻓﻠﮏ ﺧﻮﯾﺸﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ دﯾﻮ در ﻣﯽﺷﺪ ز ﺗﯿﺰی‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺰ ﺧﻮد ﻧﺎﮐﺴﻢ ﮔﺮ ھﯿﭽﮑﺲ دﯾﺪ‬ ‫ﻧﮫ دل دﯾﺪ و ﻧﮫ دﻟﺒﺮ در ﻣﯿﺎﻧﮫ‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ ﺟﺴﺖ از آن ﮔﻮھﺮﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ زودی ﮐﺠﺎ رﻓﺖ آن دﻻوﯾﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻮﺋﯽ ﻣﺮغ ﺷﺪ ﭘﺮﯾﺪ ﺑﺮ ﺷﺎخ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 78‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﮭﯽ دﯾﺪه ﺑﮫ آب ﭼﺸﻤﮫ ﻣﯽﺷﺴﺖ‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﭘﻞ ﺑﺮ آب ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫ز ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮده آن ﭼﺸﻤﮫ ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻧﺎﻟﯿﺪ ﮐﺰ ﺑﺲ ﻧﺎﻟﺶ او‬ ‫ﻣﮫ و ﺷﺒﺪﯾﺰ را در ﺑﺎغ ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ ﺣﻤﻠﮫ ﺑﺮ ﭼﻮن ﺑﺎز ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫از آن زاغ ﺳﺒﮏ ﭘﺮ ﻣﺎﻧﺪه ﭘﺮ داغ‬ ‫ﺷﺪه زاغ ﺳﯿﮫ ﺑﺎز ﺳﭙﯿﺪش‬ ‫ز ﺑﯿﺪش ﮔﺮﺑﮫ ﺑﯿﺪ اﻧﺠﯿﺮ ﮐﺮده‬ ‫ﺧﻤﯿﺪه ﺑﯿﺪش از ﺳﻮدای ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﺮ آورد از ﺟﮕﺮ ﺳﻮزﻧﺪه آھﯽ‬ ‫ﺑﮭﺎری ﯾﺎﻓﺘﻢ زو ﺑﺮ ﻧﺨﻮردم‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎداﻧﯽ ز ﮔﻮھﺮ داﺷﺘﻢ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﮔﻠﯽ دﯾﺪم ﻧﭽﯿﺪم ﺑﺎﻣﺪادش‬ ‫در آﺑﯽ ﻧﺮﮔﺴﯽ دﯾﺪم ﺷﮑﻔﺘﮫ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﮐﺎب ﺧﻔﺘﺪ زر ﺷﻮد ﺧﺎک‬ ‫ھﻤﺎﺋﯽ ﺑﺮ ﺳﺮم ﻣﯽداد ﺳﺎﯾﮫ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺳﺎﯾﮫ ﭼﻮ ﻣﮫ داﻣﻦ ﻓﺸﺎﻧﺪم‬ ‫ﻧﻤﺪ زﯾﻨﻢ ﻧﮕﺮدد ﺧﺸﮏ از اﯾﻦ ﺧﻮن‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ﮔﻠﯽ از ﭼﺸﻤﮫ آب‬

‫ﭼﻮ ﻣﺎھﯽ ﻣﺎه را در آب ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ آب ﭼﺸﻤﮫ ﭘﻞ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫در او ﻏﻠﻄﯿﺪ ﭼﻮن در ﭼﺸﻤﮫ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﺪ ﺳﭙﮭﺮ از ﻣﺎﻟﺶ او‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺎز و ﭼﺸﻤﯽ زاغ ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ زاﻏﯽ ﮐﺮد ﺑﺎزش را ﮔﺮو ﮔﯿﺮ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﺮوی ﭼﻮن ﭘﺮ زاغ‬ ‫درﺧﺖ ﺧﺎر ﮔﺸﺘﮫ ﻣﺸﮏ ﺑﯿﺪش‬ ‫ﺳﺮﺷﮕﺶ ﺗﺨﻢ ﺑﯿﺪ اﻧﺠﯿﺮ ﺧﻮرده‬ ‫ﺑﻠﯽ رﺳﻢ اﺳﺖ ﭼﻮﮔﺎن ﮐﺮدن از ﺑﯿﺪ‬ ‫ﮐﮫ آﺗﺶ در ﭼﻮ ﻣﻦ ﻣﺮدم ﮔﯿﺎھﯽ‬ ‫ﻓﺮاﺗﯽ دﯾﺪم و ﻟﺐ ﺗﺮ ﻧﮑﺮدم‬ ‫ﮐﻨﻮن ﻣﯽﺑﺎﯾﺪم ﺑﺮ دل زدن ﺳﻨﮓ‬ ‫درﯾﻐﺎ ﭼﻮن ﺷﺐ آﻣﺪ ﺑﺮد ﺑﺎدش‬ ‫ﭼﻮ آﺑﯽ ﺧﻔﺘﮫ وز او آب ﺧﻔﺘﮫ‬ ‫ﭼﺮا ﺳﯿﻤﺎب ﮔﺸﺖ آن ﺳﺮو ﭼﺎﻻک‬ ‫ﺳﺮﯾﺮم را ز ﮔﺮدون ﮐﺮد ﭘﺎﯾﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺎﯾﮫ ﻻﺟﺮم ﺑﯽ ﺳﻨﮓ ﻣﺎﻧﺪم‬ ‫ﺑﺘﺮزﯾﻨﻢ ﺗﺒﺮ زﯾﻦ ﭼﻮن ﺑﻮد ﭼﻮن‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﻮﯾﻢ ﺑﮫ ﺑﯿﺪاری ﮐﮫ در ﺧﻮاب‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 79‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﻨﻮن ﮐﺎن ﭼﺸﻤﮫ را ﺑﺎ ﮔﻞ ﻧﮫ ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﻓﺮﻣﻮدم ﮐﮫ روی از ﻣﮫ ﺑﮕﺮدان‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ دﯾﻮ ﻃﺒﻌﻢ را ﺑﺮ اﯾﻦ داﺷﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯽ ﺳﺘﻮدﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮق از ﺟﺎن ﭼﺮاﻏﯽ ﺑﺮﻓﺮوزم‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﺧﻮردﻣﯽ زان ﭼﺸﻤﮫ آﺑﯽ‬ ‫ﻧﺼﯿﺤﺖ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ آن ھﻨﺪو ﭼﮫ ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫در اﯾﻦ ﺑﺎغ از ﮔﻞ ﺳﺮخ و ﮔﻞ زرد‬ ‫ﻣﻦ وزﯾﻦ ﭘﺲ ﺟﮕﺮ در ﺧﻮن ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫زﻧﻢ ﭼﻨﺪان ﻃﭙﺎﻧﭽﮫ ﺑﺮ ﺳﺮ و روی‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎﺳﻮدهﺗﺮ ﮔﺮدم در اﯾﻦ درد‬ ‫ز ﺑﺤﺮ دﯾﺪه ﭼﻨﺪان در ﺑﺒﺎرم‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎو را ز ﺧﻮن آﻣﺎس ﺧﯿﺰد‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﮔﺸﺖ ﮔﺮد ﭼﺸﻤﮫ ﻧﺎﻻن‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد ﻣﺪھﻮش‬ ‫از آن ﺳﺮو روان ﮐﺰ ﭼﻨﮓ رﻓﺘﮫ‬ ‫ﺳﮭﯽ ﺳﺮوش ﻓﺘﺎده ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﮫ دل ﮔﻔﺘﺎ ﮔﺮ اﯾﻦ ﻣﺎه آدﻣﯽ ﺑﻮد‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﻮد او ﭘﺮی دﺷﻮار ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺲ ﻧﺘﻮان ﻧﻤﻮد اﯾﻦ داوری را‬

‫ﭼﻮ ﺧﺎر آن ﺑﮫ ﮐﮫ ﺑﺮ آﺗﺶ ﻧﺸﯿﻨﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺨﺖ آﻣﺪ ﺑﮫ راھﺖ ره ﺑﮕﺮدان‬ ‫ﮐﮫ از ﺑﺎغ ارم ﺑﮕﺬﺷﺖ و ﺑﮕﺬاﺷﺖ‬ ‫ﺟﺰ اﯾﻦ ﯾﮑﺠﺎ ﮐﮫ ﺻﯿﺪ از ﻣﻦ رﺑﻮدﺳﺖ‬ ‫ﺷﮑﯿﺐ ﺧﺎم را ﺑﺮ وی ﺑﺴﻮزم‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺴﺘﯽ ز دل ﮐﺮدن ﮐﺒﺎﺑﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﻣﺎﻟﯽ ﺑﯿﺎﺑﯽ زود ﺧﻮر زود‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻧﺨﻮرد آﻧﮑﺲ ﮐﮫ ﺑﺮﺧﻮرد‬ ‫ز دل ﭘﯿﮑﺎن ﻏﻢ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎرب ﯾﺎرﺑﯽ ﺧﯿﺰد ز ھﺮ ﻣﻮی‬ ‫ﺗﻨﻮر آﺗﺸﻢ ﻟﺨﺘﯽ ﺳﻮد ﺳﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺰ ﮔﻮھﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ در ﮐﻨﺎرم‬ ‫ﮐﯽ آﺳﻮده ﺷﻮد ﺗﺎ ﺧﻮن ﻧﺮﯾﺰد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮﯾﮫ دﺳﺘﮭﺎ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﻻن‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ آن ﭼﺸﻤﮫ را ﭼﻮن ﮔﻞ در آﻏﻮش‬ ‫ز ﺳﺮوش آب و از ﮔﻞ رﻧﮓ رﻓﺘﮫ‬ ‫ﺷﺪه ﻟﺮزان ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﺑﺎد ﺧﺎﺷﺎک‬ ‫ﮐﺠﺎ آﺧﺮ ﻗﺪﻣﮕﺎھﺶ زﻣﯽ ﺑﻮد‬ ‫ﭘﺮی ﺑﺮ ﭼﺸﻤﮫھﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺴﺮو دوﺳﺖ ﻣﯽدارد ﭘﺮﯾﺮا‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 80‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺮا زﯾﻦ ﮐﺎر ﮐﺎﻣﯽ ﺑﺮﻧﺨﯿﺰد‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻔﺖ ﻣﺮغ آﺑﯽ ﺑﺎز ﮐﯽ ﺷﺪ‬ ‫ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﻢ ﺑﺒﺎﯾﺪ ﻧﺎم ﮐﺮدن‬ ‫ازﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﻟﺨﺘﯽ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﻣﯿﺪی دل از دﻟﺨﻮاه ﺑﺮداﺷﺖ‬

‫ﭘﺮی ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ از ﻣﺮدم ﮔﺮﯾﺰد‬ ‫ﭘﺮی ﺑﺎ آدﻣﯽ دﻣﺴﺎز ﮐﯽ ﺷﺪ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﺎھﯽ ﭘﺮی را رام ﮐﺮدن‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖھﺎی دﻟﭙﺮداز ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﮫ داراﻟﻤﻠﮏ ارﻣﻦ راه ﺑﺮداﺷﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 81‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رﺳﯿﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﻣﺸﮕﻮی ﺧﺴﺮو در ﻣﺪاﯾﻦ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﭼﻮن ﮐﺎر ﺳﺎزﯾﮭﺎ ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ دھﻘﺎﻧﯽ ﭼﻮ ﮔﻨﺠﯽ داد ﺧﻮاھﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﺎر و ﺧﺴﮏ در ره ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ داغ دوری روزﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﺑﺮ ﺧﺴﺮو ﺟﺪا ﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﺮﺳﺶ از درﮔﺎه ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﺑﮫ آﯾﯿﻦ ﻋﺮوﺳﯽ ﺷﻮی ﺟﺴﺘﮫ‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ رﻗﯿﺒﺎن را ﻧﺸﺎن داد‬ ‫ﭼﻮ دﯾﺪﻧﺪ آن ﺷﮑﺮﻓﺎن روی ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺮﺳﻢ ﺧﺴﺮوی ﺑﻨﻮاﺧﺘﻨﺪش‬ ‫ھﻤﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﺴﺮو ﺑﺎﻧﮑﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﯿﺎورد آﺗﺸﯽ ﭼﻮن ﺻﺒﺢ دﻟﮑﺶ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﺣﺎل او دﯾﺪن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮﻧﯽ وز ﮐﺠﺎﺋﯽ و ﭼﮫ ﻧﺎﻣﯽ‬ ‫ﭘﺮﯾﺮخ زان ﺑﺘﺎن ﭘﺮھﯿﺰ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺮح ﺣﺎل ﻣﻦ ﻟﺨﺘﯽ دراز اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو در ﺷﺒﺴﺘﺎن آﯾﺪ از راه‬ ‫وﻟﯿﮏ اﯾﻦ اﺳﺐ را دارﯾﺪ ﺑﯽرﻧﺞ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﮭﻤﺎن ﻃﻨﺎز‬ ‫ﻓﺸﺎﻧﺪﻧﺪ آب ﮔﻞ ﺑﺮ ﭼﮭﺮه ﻣﺎه‬

‫ﻧﺨﺴﺖ از ﭘﺮده ﺑﺎزﯾﮭﺎ ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ از رﻧﺞ ﺑﺮدش ﯾﺎد ﺧﻮاھﺪ‬ ‫ﮔﻞ و ﺷﻤﺸﺎد را ﻗﯿﻤﺖ ﮐﮫ داﻧﺪ‬ ‫ﭘﺲ از دوری ﺧﻮش آﯾﺪ ﻣﮭﺮ و ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ز ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﮫ دوری ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺸﮕﻮی ﻣﺪاﯾﻦ راﻧﺪ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫وز آﯾﯿﻦ ﻋﺮوﺳﯽ روی ﺷﺴﺘﮫ‬ ‫درون ﺷﺪ ﺑﺎغ را ﺳﺮو روان داد‬ ‫ﮔﺰﯾﺪﻧﺪ از ﺣﺴﺪ ﻟﺒﮭﺎی زﯾﺮﯾﻦ‬ ‫ز ﺧﺴﺮو ھﯿﭻ وا ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪش‬ ‫ﺑﮫ آﺗﺶ ﺧﻮاﺳﺘﻦ رﻓﺘﮫ اﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫وز آن آﺗﺶ ﺑﮫ دﻟﮭﺎ در زد آﺗﺶ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﭼﮫ اﺻﻠﯽ و ﭼﮫ ﻣﺮﻏﯽ وز ﭼﮫ داﻣﯽ‬ ‫دروﻏﯽ ﭼﻨﺪ را ﺳﺮ ﺗﯿﺰ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺸﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﻧﯿﺎز اﺳﺖ‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﺧﻮد ﮐﻨﺪ زﯾﻦ ﻗﺼﮫ آﮔﺎه‬ ‫ﮐﮫ ھﺴﺖ اﯾﻦ اﺳﺐ را ﻗﯿﻤﺖ ﺑﺴﯽ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ آن ﮐﻨﯿﺰاﻧﺶ ﺑﮫ ﺻﺪ ﻧﺎز‬ ‫ﺑﺒﺴﺘﻨﺪ اﺳﺐ را ﺑﺮ آﺧﻮر ﺷﺎه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 82‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﮔﺮﮔﻮن زﯾﻮری ﮐﺮدﻧﺪ ﺳﺎزش‬ ‫ﮔﻞ وﺻﻠﺶ ﺑﮫ ﺑﺎغ وﻋﺪه ﺑﺸﮕﻔﺖ‬ ‫رﻗﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﺸﮑﻮ داﺷﺘﻨﺪی‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻟﺐ ﺑﺎ ﮐﻨﯿﺰان ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‬

‫ز در ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ دﯾﺒﺎ ﻃﺮازش‬ ‫ﻓﺮو آﺳﻮد و اﯾﻤﻦ ﮔﺸﺖ و ﺧﻮش ﺧﻔﺖ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻟﺐ را ﮐﻨﯿﺰ اﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪی‬ ‫ﮐﻨﯿﺰاﻧﮫ ﺑﺪﯾﺸﺎن ﻧﺮد ﻣﯽﺑﺎﺧﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 83‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺮدن ﮐﻮﺷﮏ ﺑﺮای ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﻣﺪاﯾﻦ ﻣﮭﺪ ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫ﭘﺲ از ﻣﺎھﯽ ﮐﺰ آﺳﺎﯾﺶ اﺛﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﮐﮫ از ﺑﯿﻢ ﭘﺪر ﺷﺪ ﺳﻮی ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﺑﺪرد آﻣﺪ دﻟﺶ زان ﺑﯽدواﺋﯽ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ در ﺧﺎﻧﮫ ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺪ ورا ﮐﺎن ﯾﮏ ﺳﻮاره‬ ‫ﺟﮭﺎن آرای ﺧﺴﺮو ﺑﻮد ﮐﺰ راه‬ ‫ﺑﺴﯽ از ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ زد‬ ‫ﺻﺒﻮری ﮐﺮد روزی ﭼﻨﺪ در ﮐﺎر‬ ‫ﻣﺮا ﻗﺼﺮی ﺑﮫ ﺧﺮم ﻣﺮﻏﺰاری‬ ‫ﮐﮫ ﮐﻮھﺴﺘﺎﻧﯿﻢ ﮔﻠﺰار ﭘﺮورد‬ ‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺖ روﯾﺎن دﻣﺴﺎز‬ ‫ﺗﻮ را ﺳﺎﻻر ﻣﺎ ﻓﺮﻣﻮد ﺟﺎﺋﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪھﯽ ﺗﺎ ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎی‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آری ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺘﻦ زود‬ ‫ﮐﻨﯿﺰاﻧﯽ ﮐﺰو در رﺷﮏ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎدوﺋﯽ اﺳﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺎر دﯾﺪه‬ ‫زﻣﯿﻦ را اﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﺎی زﻣﯿﻦ ﺧﯿﺰ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﻧﯿﺰ اﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﯿﺎرام‬ ‫ز ﻣﺎ ﻗﺼﺮی ﻃﻠﺐ ﮐﺮد اﺳﺖ ﺟﺎﺋﯽ‬

‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻟﺐ ﻃﺒﻘﮭﺎ ﺷﮭﺪ ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫ز ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﺧﺒﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﺳﻮی ارﻣﻦ ﮐﺮد ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺎرش داﺷﺖ اﻟﺤﻖ ﺑﯿﻨﻮاﺋﯽ‬ ‫ز ﺑﯽﺻﺒﺮی دﻟﺶ دﯾﻮاﻧﮫ ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﯽﮐﺮد اﻧﺪرو ﭼﻨﺪان ﻧﻈﺎره‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﻣﺎه‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮرد آن ﺗﻐﺎﺑﻦ را و ﺗﻦ زد‬ ‫ﻧﻤﻮد آﻧﮕﮫ ﮐﮫ ﺧﻮاھﻢ ﮔﺸﺖ ﺑﯿﻤﺎر‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮ ﮐﻮھﺴﺎری‬ ‫ﺷﺪ از ﮔﺮﻣﯽ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﻢ ﮔﻞ زرد‬ ‫ﮐﮫای ﺷﻤﻊ ﺑﺘﺎن ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﻣﮕﺪاز‬ ‫ﻣﮭﯿﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ در ﺧﻮش ھﻮاﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻮھﺴﺘﺎن ﺗﺮا ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ﺟﺎی‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻗﺼﺮی ﮐﮫ ﺷﺎھﻨﺸﺎه ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﻣﺮد ﺑﻨﺎ را ﺑﺨﻮاﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ز ﮐﻮھﺴﺘﺎن ﺑﺎﺑﻞ ﻧﻮ رﺳﯿﺪه‬ ‫ھﻮا ﺑﯿﻨﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ رﯾﺰ ﺑﺮ رﯾﺰ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﯾﮑﯽ ﮔﺎم‬ ‫ﮐﺰان ﺳﻮزﻧﺪهﺗﺮ ﻧﺒﻮد ھﻮاﺋﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 84‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺪان ﺗﺎ ﻣﺮدم آﻧﺠﺎ ﮐﻢ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺟﺎدو ﺷﺒﯿﺨﻮﻧﯽ ﻋﺠﺐ ﮐﻦ‬ ‫ﺑﺴﺎز آﻧﺠﺎ ﭼﻨﺎن ﻗﺼﺮی ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ از ﺧﺰو دﯾﺒﺎ و دﯾﻨﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻨﺎ ﺷﺎد ﮔﺸﺖ از ﮔﻨﺞ ﺑﺮدن‬ ‫ﻃﻠﺐ ﻣﯽﮐﺮد ﺟﺎﺋﯽ دور از اﻧﺒﻮده‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ آورد ﺟﺎﺋﯽ ﮔﺮم و دﻟﮕﯿﺮ‬ ‫ﺑﺪه ﻓﺮﺳﻨﮓ از ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﮭﺎن دور‬ ‫ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﻓﺖ و آﻧﺠﺎ ﮐﺎرﮔﮫ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ داﻧﺪ ھﺮ ﮐﮫ آﻧﺠﺎ اﺳﺐ ﺗﺎزد‬ ‫ﭼﻮ از ﺷﺐ ﮔﺸﺖ ﻣﺸﮕﯿﻦ روی آن‬ ‫ﻋﺼﺮ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰی ﭼﻨﺪ ﺑﺎ او ﻧﺎرﺳﯿﺪه‬ ‫در آن زﻧﺪاﻧﺴﺮای ﺗﻨﮓ ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﻏﻢ ﺧﺴﺮو رﻗﯿﺐ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﺮده‬

‫ز ﺟﺎدو ﺟﺎدوﺋﯿﮭﺎ در ﻧﯿﺎﺑﻨﺪ‬ ‫ھﻮاﺋﯽ ھﺮ ﭼﮫ ﻧﺎﺧﻮﺷﺘﺮ ﻃﻠﺐ ﮐﻦ‬ ‫ز ﻣﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻦ ﻣﺰدی ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫وﺟﻮه ﺧﺮج دادﻧﺪش ﺑﮫ ﺧﺮوار‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭘﯿﻤﺎی ﺷﺪ در رﻧﺞ ﺑﺮدن‬ ‫ﺣﻮاﻟﯽ ﺑﺮ ﺣﻮاﻟﯽ ﮐﻮه ﺑﺮ ﮐﻮه‬ ‫ﮐﺰ او ﻃﻔﻠﯽ ﺷﺪی در ھﻔﺘﮫ ﭘﯿﺮ‬ ‫ﻧﮫ از ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﮭﺎن ﺑﻞ از ﺟﮭﺎن دور‬ ‫ﺑﮫ دوزخ در ﭼﻨﺎن ﻗﺼﺮی ﺑﮫ ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺣﻮری را ﭼﻨﺎن دوزخ ﻧﺴﺎزد‬ ‫ز ﻣﺸﮕﻮ رﻓﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﻮی آن ﻗﺼﺮ‬ ‫ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺎری ﺷﮭﻮت ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻮھﺮ ﺷﮭﺮﺑﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫در دل ﺑﺮ دو ﻋﺎﻟﻢ ﭘﯿﺶ ﮐﺮده‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 85‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رﺳﯿﺪن ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ارﻣﻦ ﻧﺰد ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دور ﺷﺪ زان ﭼﺸﻤﮫ آب‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻣﻨﺰل ﮐﺰ آﻧﺠﺎ دورﺗﺮ ﮔﺸﺖ‬ ‫دﮔﺮ ره ﺷﺎدﻣﺎن ﻣﯽﺷﺪ ﺑﮫ اﻣﯿﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ زﯾﻦ ره ﺑﮫ ﻣﺸﺮق ﻣﯽﺷﺘﺎﺑﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﺮ ﻣﺮز ﮐﻮھﺴﺘﺎن ﮔﺬر ﮐﺮد‬ ‫ﻋﻤﻞداران ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯽدوﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺘﺎﻧﯽ دﯾﺪ ﺑﺰم اﻓﺮوز و دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮش آﻣﺪ ﺑﺎ ﺑﺘﺎن ﭘﯿﻮﻧﺪش آﻧﺠﺎ‬ ‫از آﻧﺠﺎ ﺳﻮی ﻣﻮﻗﺎن ﺳﺮ ﺑﺪر ﮐﺮد‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﭼﻮ زﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺷﺎه آورد ﭘﺮواز‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ ﻧﺰﻟﮭﺎی ﺧﺴﺮواﻧﮫ‬ ‫ز دﯾﺒﺎ و ﻏﻼم و ﮔﻮھﺮ و ﮔﻨﺞ‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ﺑﮫ درﮔﺎه ﺟﮭﺎﻧﺪار‬ ‫ﺑﺰﯾﺮ ﺗﺨﺖ ﺷﮫ ﮐﺮﺳﯽ ﻧﮭﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪش ﮐﮫ ﭼﻮﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﻤﺎﻧﯿﺖ آوردم ﮔﺮاﻧﯽ‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﭼﻮ دﯾﺪ آن دﻟﻨﻮازی‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺑﮕﺸﺎد ﭼﻮن ﺑﺎد ﺳﺤﺮﮔﺎه‬ ‫ﺑﺪان ﻃﺎﻟﻊ ﮐﮫ ﭘﺸﺘﺶ را ﻗﻮی ﮐﺮد‬

‫ز ﭼﺸﻢ آب رﯾﺰش دور ﺷﺪ ﺧﻮاب‬ ‫ز ﻧﻮﻣﯿﺪی دﻟﺶ رﻧﺠﻮرﺗﺮ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮﻧﺎﻣﺪ ھﻨﻮز از ﮐﻮه ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ روﺷﻦ را ﺑﯿﺎﺑﻢ‬ ‫ﻧﺴﯿﻤﺶ ﻣﺮزﺑﺎﻧﺎن را ﺧﺒﺮ ﮐﺮد‬ ‫زر و دﯾﺒﺎ ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ روﺷﻦ روی ﺧﺴﺮو آرزوﻣﻨﺪ‬ ‫ﻣﻘﺎم اﻓﺘﺎد روزی ﭼﻨﺪش آﻧﺠﺎ‬ ‫ز ﻣﻮﻗﺎن ﺳﻮی ﺑﺎﺧﺮزان ﮔﺬر ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن ﺷﺎھﺎﻧﮫ ﺑﺸﺘﺎﻓﺖ‬ ‫ﺳﭙﺎھﯽ ﺳﺎﺧﺘﮫ ﺑﺎ ﺑﺮک و ﺑﺎ ﺳﺎز‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد از ادب ﺳﻮی ﺧﺰاﻧﮫ‬ ‫دﺑﯿﺮان را ﻗﻠﻢ در ﺧﻂ ﺷﺪ از رﻧﺞ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪارش ﻧﻮازش ﮐﺮد ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ اوی و دﯾﮕﺮ ﻗﻮم اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎدت ﻧﻮ ﺑﻨﻮ ﻋﯿﺸﯽ ﻓﺰوﻧﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎدت درد ﺳﺮ زﯾﻦ ﻣﯿﮭﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ز ﺧﺪﻣﺖ داد ﺧﻮد را ﺳﺮﻓﺮازی‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪ آﻓﺮﯾﻨﮭﺎ در ﺧﻮر ﺷﺎه‬ ‫ﭘﻨﺎھﺶ ﺑﺎرﮔﺎه ﺧﺴﺮوی ﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 86‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﯾﮑﯽ ھﻔﺘﮫ ﺑﮫ ﻧﻮﺑﺖ ﮔﺎه ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭘﺲ از ﯾﮏ ھﻔﺘﮫ روزی ﮐﺎﻧﭽﻨﺎن روز‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮﺳﺒﺰی ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺷﺎه ﺑﺮ ﺗﺨﺖ‬ ‫ز ﻣﺮزﻧﮕﻮش ﺧﻂ ﻧﻮ دﻣﯿﺪه‬ ‫ﺑﺴﺎط ﺷﮫ ز ﯾﻐﻤﺎﺋﯽ ﻏﻼﻣﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻮش آﻣﺪ ﺳﺨﻦ در ﮐﺎم ھﺮ ﮐﺲ‬ ‫ﺑﮫ راﻣﺶ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﯽدﻓﻊ ﺷﺪ ﮐﺎر‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺑﺮ ﺟﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ داراﻟﻤﻠﮏ ﺑﺮدع را ﻧﻮازی‬ ‫ھﻮای ﮔﺮﻣﺴﯿﺮ اﺳﺖ آﻧﻄﺮف را‬ ‫اﺟﺎﺑﺖ ﮐﺮد ﺧﺴﺮو ﮔﻔﺖ ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﺳﭙﯿﺪه دم ز ﻟﺸﮕﺮ ﮔﺎه ﺧﺴﺮو‬ ‫وﻃﻦ ﺧﻮش ﺑﻮد رﺧﺖ آﻧﺠﺎ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ ﺧﯿﻤﮫھﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﺎی‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﮫ درﮔﺎه ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﺷﮫ آﻧﺠﺎ روز و ﺷﺐ ﻋﺸﺮت ھﻤﯽ ﮐﺮد‬

‫روان ﻣﯽﮐﺮد ھﺮ دم ﺗﺤﻔﮫ ﻧﻮ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪ اﺳﺖ آﻓﺘﺎب ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﺎﮐﺮش ﺑﺨﺖ‬ ‫ﺑﺴﯽ دل را ﭼﻮ ﻃﺮه ﺳﺮ ﺑﺮﯾﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﻏﯽ ﭘﺮ ﺳﮭﯽ ﺳﺮو ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻮﻻﺋﯽ ﺑﺮ آﻣﺪ ﻧﺎم ھﺮ ﮐﺲ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﺎﺟﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﯽرﻓﻊ ﺷﺪ ﯾﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺴﺮو ﮔﻔﺖ ﻣﺎ را ﺣﺎﺟﺘﯽ ھﺴﺖ‬ ‫زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ در آﻧﺠﺎ ﻋﯿﺶ ﺳﺎزی‬ ‫ﻓﺮاﺧﯿﮭﺎ ﺑﻮد آب ﻋﻠﻒ را‬ ‫ﺗﻮ ﻣﯿﺮو ﮐﺎﻣﺪم ﻣﻦ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻧﯿﺰ‬ ‫ﺳﻮی ﺑﺎغ ﺳﭙﯿﺪ آﻣﺪ روارو‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ آﻧﺠﺎ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ از ﺣﻮاﻟﯽ ھﺮ ﮐﺴﯽ ﺟﺎی‬ ‫ﻧﮑﺮد از ﺷﺮط ﺧﺪﻣﺖ ھﯿﭻ ﺗﻘﺼﯿﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻠﺦ و ﻏﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻤﯽ ﺧﻮرد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 87‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺰم ﺧﺴﺮو و ﺑﺎز آﻣﺪن ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺷﺐ از ﺷﺐ ﻧﻮروز ﺧﻮﺷﺘﺮ‬ ‫ﺳﻤﺎع ﺧﺮﮔﮭﯽ در ﺧﺮﮔﮫ ﺷﺎه‬ ‫ﻣﻘﺎﻟﺖھﺎی ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎز ﮐﺮده‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮداﮔﺮد ﺧﺮﮔﺎه ﮐﯿﺎﻧﯽ‬ ‫دﻣﮫ ﺑﺮدر ﮐﺸﯿﺪه ﺗﯿﻎ ﻓﻮﻻد‬ ‫درون ﺧﺮﮔﮫ از ﺑﻮی ﺧﺠﺴﺘﮫ‬ ‫ﻧﺒﯿﺪ ﺧﻮﺷﮕﻮار و ﻋﺸﺮت ﺧﻮش‬ ‫زﮔﺎل ارﻣﻨﯽ ﺑﺮ آﺗﺶ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺸﮏ ﻧﺎﻓﮫ در ﻧﺸﻮ ﮔﯿﺎھﯽ‬ ‫ﭼﺮا آن ﻣﺸﮏ ﺑﯿﺪ ﻋﻮد ﮐﺮدار‬ ‫ﺳﯿﮫ را ﺳﺮخ ﭼﻮن ﮐﺮد آذرﻧﮕﯽ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺰ روزﮔﺎر آﻣﻮﺧﺖ ﻧﯿﺮﻧﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎغ ﻣﺸﻌﻠﮫ دھﻘﺎن اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺳﯿﮫ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﭼﻮن زاﻏﺎن ﮐﮭﺴﺎر‬ ‫ﻋﻘﺎﺑﯽ ﺗﯿﺰ ﺧﻮد ﮐﺮده ﭘﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻣﺠﻮﺳﯽ ﻣﻠﺘﯽ ھﻨﺪوﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫دﺑﯿﺮی از ﺣﺒﺶ رﻓﺘﮫ ﺑﮫ ﺑﻠﻐﺎر‬ ‫زﻣﺴﺘﺎن ﮔﺸﺘﮫ ﭼﻮن رﯾﺤﺎن ازو ﺧﻮش‬ ‫ﺻﺮاﺣﯽ ﭼﻮن ﺧﺮوﺳﯽ ﺳﺎز ﮐﺮده‬ ‫ز رﺷﮏ آن ﺧﺮوس آﺗﺸﯿﻦ ﺗﺎج‬

‫ﭼﮫ ﺷﺐ ﮐﺰ روز ﻋﯿﺪ اﻧﺪوه ﮐﺶﺗﺮ‬ ‫ﻧﺪﯾﻤﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﻮزون ﻃﺒﻊ و دﻟﺨﻮاه‬ ‫ﺳﺨﻦھﺎی ﻣﻀﺎﺣﮏ ﺳﺎز ﮐﺮده‬ ‫ﻓﺮو ھﺸﺘﮫ ﻧﻤﺪھﺎی اﻻﻧﯽ‬ ‫ﺳﺮ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﺎن را داده ﺑﺮ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﺨﻮر ﻋﻮد و ﻋﻨﺒﺮ ﮐﻠﮫ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﻧﮭﺎده ﻣﻨﻘﻞ زرﯾﻦ ﭘﺮ آﺗﺶ‬ ‫ﺳﯿﺎھﺎﻧﯽ ﭼﻮ زﻧﮕﯽ ﻋﺸﺮتاﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﭘﺲ از ﺳﺮﺧﯽ ھﻤﯽ ﮔﯿﺮد ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﺷﻮد ﺑﻌﺪ از ﺳﯿﺎھﯽ ﺳﺮخ رﺧﺴﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﻻی ﺳﯿﺎھﯽ ﻧﯿﺴﺖ رﻧﮕﯽ‬ ‫ﮐﮫ از ﻣﻮی ﺳﯿﺎه ﻣﺎ ﺑﺮد رﻧﮓ‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﮫ ﻣﯽدرود و ﻻﻟﮫ ﻣﯽﮐﺸﺖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺧﻮن ﺧﻮد در ﻧﺎی و ﻣﻨﻘﺎر‬ ‫ﺳﯿﮫ ﻣﺎری ﻓﮑﻨﺪه ﻣﮭﺮه در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﭼﻮ زردﺷﺖ آﻣﺪه در زﻧﺪ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﻨﮕﺮﻓﯽ ﻣﺪادی ﮐﺮده ﺑﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﮫ رﯾﺤﺎن زﻣﺴﺘﺎن آﻣﺪ آﺗﺶ‬ ‫ﺧﺮوﺳﯽ ﮐﻮ ﺑﮫ وﻗﺖ آواز ﮐﺮده‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺗﯿﮭﻮ ﺑﺮ آﺗﺶ ﮔﺎه دراج‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 88‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫روان ﮔﺸﺘﮫ ﺑﮫ ﻧﻘﻼن ﮐﺒﺎﺑﯽ‬ ‫ﺗﺮﻧﺞ و ﺳﯿﺐ ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﮭﺎده‬ ‫ز ﻧﺮﮔﺲ وز ﺑﻨﻔﺸﮫ ﺻﺤﻦ ﺧﺮﮔﺎه‬ ‫ز ﺑﺲ ﻧﺎرﻧﺞ و ﻧﺎر ﻣﺠﻠﺲ اﻓﺮوز‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﺗﺎزهﺗﺮ دادﻧﺪ روﺣﯽ‬ ‫ز ﭼﻨﮓ اﺑﺮﯾﺸﻢ دﺳﺘﺎن ﻧﻮازان‬ ‫ﺳﺮود ﭘﮭﻠﻮی در ﻧﺎﻟﮫ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﮐﻤﺎﻧﭽﮫ آه ﻣﻮﺳﯽ وار ﻣﯽزد‬ ‫ﻏﺰل ﺑﺮداﺷﺘﮫ راﻣﺸﮕﺮ رود‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮش ﺑﺎﻏﯿﺴﺖ ﺑﺎغ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﺧﺮم ﮐﺎخ ﺷﺪ ﮐﺎخ زﻣﺎﻧﮫ‬ ‫از آن ﺳﺮد آﻣﺪ اﯾﻦ ﮐﺎخ دﻻوﯾﺰ‬ ‫ﭼﻮ ھﺴﺖ اﯾﻦ دﯾﺮ ﺧﺎﮐﯽ ﺳﺴﺖ ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫ز ﻓﺮدا و زدی ﮐﺲ را ﻧﺸﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﯾﮏ اﻣﺮوز اﺳﺖ ﻣﺎ را ﻧﻘﺪ اﯾﺎم‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﯾﮏ دھﻦ ﭘﺮ ﺧﻨﺪه دارﯾﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮک ﺧﻮاب ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ ﺷﺒﯽ ﮔﻔﺖ‬

‫ﮔﮭﯽ ﮐﺒﮏ دری ﮔﮫ ﻣﺮغ آﺑﯽ‬ ‫ﭼﻮ در زرﯾﻦ ﺻﺮاﺣﯽ ﻟﻌﻞ ﺑﺎده‬ ‫ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ ﻧﮭﺎده در ﻧﻈﺮ ﮔﺎه‬ ‫ﺷﺪه در ﺣﻘﮫ ﺑﺎزی ﺑﺎد ﻧﻮروز‬ ‫ﺑﺴﺮ ﺑﺮدﻧﺪ ﺻﺒﺤﯽ در ﺻﺒﻮﺣﯽ‬ ‫درﯾﺪه ﭘﺮدھﺎی ﻋﺸﻖ ﺑﺎزان‬ ‫ﻓﮑﻨﺪه ﺳﻮز آﺗﺶ در دل ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻣﻐﻨﯽ راه ﻣﻮﺳﯿﻘﺎر ﻣﯽزد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺪرود ای ﻧﺸﺎط و ﻋﯿﺶ ﺑﺪرود‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻤﻦ ﺑﻮدی از ﺑﺎد ﺧﺰاﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮش ﺑﻮدی اﺳﺎس ﺟﺎوداﻧﮫ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺟﺎ ﮔﺮم ﮐﺮدی ﮔﻮﯾﺪت ﺧﯿﺰ‬ ‫ﺑﺒﺎدهاش داد ﺑﺎﯾﺪ زود ﺑﺮ ﺑﺎد‬ ‫ﮐﮫ رﻓﺖ آن از ﻣﯿﺎن وﯾﻨﺪر ﻣﯿﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ او ھﻢ اﻋﺘﻤﺎدی ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﺷﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯽ ﺟﺎن و ﺟﮭﺎن را زﻧﺪه دارﯾﻢ‬ ‫ﮐﮫ زﯾﺮ ﺧﺎک ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ ﺑﺴﯽ ﺧﻔﺖ‬

‫***‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺳﺮﻣﺴﺖ و ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺎده در دﺳﺖ‬ ‫در آﻣﺪ ﮔﻠﺮﺧﯽ ﭼﻮن ﺳﺮو آزاد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ درﺑﺎر ﺧﻮاھﺪ ﺑﻨﺪه ﺷﺎﭘﻮر‬

‫ﻧﻮای ﭼﻨﮓ ﻣﯽﺷﺪ ﺷﺴﺖ در‬ ‫ﺷﺴﺖ‬ ‫ز دﻟﺪاران ﺧﺴﺮو ﺑﺎ دل ﺷﺎد‬ ‫ﭼﮫ ﻓﺮﻣﺎﺋﯽ در آﯾﺪ ﯾﺎ ﺷﻮد دور‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 89‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﺷﺎدی درﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺴﺘﻦ ﺧﺴﺮو از‬ ‫ﺟﺎی‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﻮدش در آوردن ﺑﮫ درﮔﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺪ دل در ﺑﺮش ز اﻣﯿﺪ و از ﺑﯿﻢ‬ ‫ھﻤﯿﺸﮫ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ره دل دو ﻧﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ھﯿﭻ ﻏﻢ ﺑﯽدردﺳﺮ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ھﯿﭽﮑﺲ را ﭼﺸﻢ ﺑﺮ راه‬ ‫در آﻣﺪ ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺪ ﻣﺎﻧﻮی دﺳﺖ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺧﻮد ﺑﺮ ﺟﺎی ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ ﮐﺮدش از ﺗﻤﮑﯿﻦ ﺧﻮد ﺷﺎه‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ از ﻧﺸﺎن ﮐﻮه و دﺷﺘﺶ‬ ‫دﻋﺎ ﺑﺮداﺷﺖ اول ﻣﺮد ھﺸﯿﺎر‬ ‫ﻣﻈﻔﺮ ﺑﺎد ﺑﺮ دﺷﻤﻦ ﺳﭙﺎھﺶ‬ ‫ﻣﺮادش ﺑﺎ ﺳﻌﺎدت رھﺴﭙﺮ ﺑﺎد‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﺑﻨﺪه را در ﭼﺎره ﺳﺎزی‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮫ ﻓﺮﻣﻮد ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻮن ﻧﮕﻮﯾﻢ‬ ‫وز اول ﺗﺎ ﺑﮫ آﺧﺮ آﻧﭽﮫ داﻧﺴﺖ‬ ‫از آن ﭘﻨﮭﺎن ﺷﺪن ﭼﻮن ﻣﺮغ از اﻧﺒﻮه‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﭼﺸﻤﮫ ﺷﺪن ھﺮ ﺻﺒﺢ ﮔﺎھﯽ‬ ‫وز آن ﺻﻮرت ﺑﮫ ﺻﻮرت ﺑﺎز ﺧﻮردن‬ ‫وز آن ﭼﻮن ھﻨﺪوان ﺑﺮدن ز راھﺶ‬

‫دﮔﺮ ره ﻋﻘﻞ را ﺷﺪ ﮐﺎر ﻓﺮﻣﺎی‬ ‫ز دﻟﮕﺮﻣﯽ ﺑﮫ ﺟﻮش آﻣﺪ دل ﺷﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺧﻄﺮ ﮔﺸﺘﮫ ﺑﮫ دو ﻧﯿﻢ‬ ‫ﺑﻼی ﭼﺸﻢ ﺑﺮ راھﯽ ﻋﻈﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﻏﻤﯽ از ﭼﺸﻢ ﺑﺮ راھﯽ ﺑﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﺰ او رخ زرد ﮔﺮدد ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎه‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﻧﻘﺸﮭﺎی ﺑﻮﺳﮫ ﻣﯽﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ رﺳﻢ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮ ﭘﺎی ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪ او را و ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد ﺧﺮﮔﺎه‬ ‫ﺷﮕﻔﺘﯽھﺎ ﮐﮫ ﺑﻮد از ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺘﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮫ را زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﺎد ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻣﯿﻔﺘﺎد از ﺳﺮ دوﻟﺖ ﮐﻼھﺶ‬ ‫ز ﻧﻮ ھﺮ روزش اﻗﺒﺎﻟﯽ دﮔﺮ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﺴﺎﻃﯽ ھﺴﺖ ﺑﺎ ﻟﺨﺘﯽ درازی‬ ‫رﺿﺎی ﺷﺎه ﺟﻮﯾﻢ ﭼﻮن ﻧﺠﻮﯾﻢ‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪ آﻧﭽﮫ ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫وز آن ﭘﯿﺪا ﺷﺪن ﭼﻮن ﭼﺸﻤﮫ در ﮐﻮه‬ ‫ﺑﺮ آوردن ﻣﻘﻨﻊ وار ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ اﻓﺴﻮن ﻓﺘﻨﮫای را ﻓﺘﻨﮫ ﮐﺮدن‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺑﮫ ﺗﺮﮐﺴﺘﺎن ﺷﺎھﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 90‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺨﻦ ﭼﻮن زان ﺑﮭﺎر ﻧﻮ ﺑﺮآﻣﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮاھﺶ ﮔﻔﺖ ﮐﺎن ﺧﻮرﺷﯿﺪ رﺧﺴﺎر‬ ‫ﻣﮭﻨﺪس ﮔﻔﺖ ﮐﺮدم ھﻮﺷﯿﺎری‬ ‫ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺗﯿﺮ ﮔﺮ ﺟﺎﺳﻮس ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آوردم آن ﺳﺮو روان را‬ ‫ﭼﮫ دﯾﺪم؟ ﺗﯿﺰراﺋﯽ ﺗﺎزه روﺋﯽ‬ ‫ھﻤﮫ رخ ﮔﻞ ﭼﻮ ﺑﺎداﻣﮫ ز ﻧﻐﺰی‬ ‫ﻣﯿﺎﻧﯽ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﮐﺰ ﺳﺎق ﺗﺎ روی‬ ‫دھﺎﻧﯽ ﮐﺮده ﺑﺮ ﺗﻨﮕﯿﺶ زوری‬ ‫ﻧﺒﻮﺳﯿﺪه ﻟﺒﺶ ﺑﺮ ھﯿﭻ ھﺴﺘﯽ‬ ‫ﻧﮑﺮده دﺳﺖ او ﺑﺎ ﮐﺲ درازی‬ ‫ﺑﺴﯽ ﻻﻏﺮﺗﺮ از ﻣﻮﯾﺶ ﻣﯿﺎﻧﺶ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﻓﺘﻨﮫ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺪ آن ﻣﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮫ را دل ﺑﮫ رﻓﺘﻦ ﺗﯿﺰ ﮐﺮدم‬ ‫روﻧﺪه ﻣﺎه را ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺷﺒﺮﻧﮓ‬ ‫ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺪﺗﯽ رﻧﺠﻮر ﻣﺎﻧﺪم‬ ‫ﮐﻨﻮن داﻧﻢ ﮐﮫ آن ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﺷﮫ از دﻟﺪادﮔﯽ در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﺶ‬ ‫ﺳﭙﺎﺳﺶ را ﻃﺮاز آﺳﺘﯿﻦ ﮐﺮد‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﭼﺸﻤﮫ و ﺳﺮ ﺷﺴﺘﻦ ﻣﺎه‬

‫ﺧﺮوﺷﯽ ﺑﯿﺨﻮد از ﺧﺴﺮو ﺑﺮآﻣﺪ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﭼﻮن ﺑﮫ دﺳﺖ آﻣﺪ دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫دﮔﺮ اﻗﺒﺎل ﺧﺴﺮو ﮐﺮد ﯾﺎری‬ ‫ﺑﮫ دﮐﺎن ﮐﻤﺎﻧﮕﺮ ﺑﺮﮔﺬﺷﺘﻢ‬ ‫ﺑﺖ ﺳﻨﮕﯿﻦ دل ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻣﯿﺎن را‬ ‫ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺑﺴﺘﮫ در ھﺮ ﺗﺎر ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ھﻤﮫ ﺗﻦ دل ﭼﻮ ﺑﺎدام دو ﻣﻐﺰی‬ ‫دو ﻋﺎﻟﻢ را ﮔﺮه ﺑﺴﺘﮫ ﺑﮫ ﯾﮏ ﻣﻮی‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮزﺳﺘﺎﻧﯽ اﻧﺪر ﭼﺸﻢ ﻣﻮری‬ ‫ﻣﮕﺮ آﯾﯿﻨﮫ را آن ھﻢ ﺑﮫ ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺎ زﻟﻒ ﺧﻮد واﻧﮭﻢ ﺑﮫ ﺑﺎزی‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮ از ﻧﺎﻣﺶ دھﺎﻧﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺘﻨﮫ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺻﻮرت ﺷﺎه‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﭼﺎره ﺷﺒﺪﯾﺰ ﮐﺮدم‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺑﮫ ﭼﻨﺪﯾﻦ رﻧﮓ و ﻧﯿﺮﻧﮓ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻋﺬر از رﮐﺎﺑﺶ دور ﻣﺎﻧﺪم‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺸﮕﻮی ﻣﻠﮏ ﺑﺎﺷﺪ رﺳﯿﺪه‬ ‫ﻗﺪم ﺗﺎ ﻓﺮق در ﮔﻮھﺮ ﮔﺮﻓﺘﺶ‬ ‫ﺑﺮ او ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺴﯿﺎر آﻓﺮﯾﻦ ﮐﺮد‬ ‫درﺳﺘﯽ داد ﻗﻮﻟﺶ را ﺑﺮ ﺷﺎه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 91‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﻠﮏ ﻧﯿﺰ آﻧﭽﮫ در ره دﯾﺪ ﯾﺴﮑﺮ‬ ‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮔﺸﺘﺸﺎن ﮐﺎن ﻣﺮغ دﻣﺴﺎز‬ ‫ﻗﺮار آن ﺷﺪ ﮐﮫ دﯾﮕﺮ ﺑﺎره ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫زﻣﺮد را ﺳﻮی ﮐﺎن آورد ﺑﺎز‬

‫ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺑﺎز ﮔﻔﺖ از ﺧﯿﺮ و از ﺷﺮ‬ ‫ﺑﮫ اﻗﺼﺎی ﻣﺪاﯾﻦ ﮐﺮده ﭘﺮواز‬ ‫ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﮫ ﺷﻮد دﻧﺒﺎل آن ﻧﻮر‬ ‫رﯾﺎﺣﯿﻦ را ﺑﮫ ﺑﺴﺘﺎن آورد ﺑﺎز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 92‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رﻓﺘﻦ ﺷﺎﭘﻮر دﯾﮕﺮ ﺑﺎر ﺑﮫ ﻃﻠﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺧﻮﺷﺎ ﻣﻠﮑﺎ ﮐﮫ ﻣﻠﮏ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ھﺴﺖ از زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺷﻤﺎری‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﺴﺮو ﮐﮫ ﺳﺎﻻر ﺟﮭﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺨﻮردی ﺑﯽﻏﻨﺎ ﯾﮏ ﺟﺮﻋﮫ ﺑﺎده‬ ‫ﻣﻐﻨﯽ را ﮐﮫ ﭘﺎرﻧﺠﯽ ﻧﺪادی‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﺮت ﺑﻮد روزی ﺑﺎده در دﺳﺖ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺧﺎص ﺧﻮﯾﺶ دادش‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ وﻗﺖ ﺧﻮان دارای ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺧﻮردی ﮐﮫ ﺧﺴﺮو دﺳﺘﮕﮫ داﺷﺖ‬ ‫ﺣﺴﺎب ﺑﺎج ﺑﺮﺳﻢ آﻧﭽﻨﺎن اﺳﺖ‬ ‫اﺟﺎزت ﺑﺎﺷﺪ از ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻮﺑﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯽ ﺧﻮردن ﻧﺸﺎﻧﺪ آن ﮔﮫ ﻣﮭﺎن را‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎم ﺧﺎص ﻣﯽ ﻣﯽﺧﻮرد ﺑﺎ او‬ ‫ﭼﻮ از ﺟﺎم ﻧﺒﯿﺪ ﺗﻠﺦ ﺷﺪ ﻣﺴﺖ‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻗﺼﮫ آوارﮔﯽ ﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﻧﻮ را ﺑﺮادر زادهای ﺑﻮد‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﮐﺎدھﻢ ﺗﻮﺳﻦ ﮐﺸﯿﺪش‬ ‫ﻣﺮا از ﺧﺎﻧﮫ ﭘﯿﮑﯽ آﻣﺪ اﻣﺮوز‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻨﺠﺎ ﯾﮏ دو ھﻔﺘﮫ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﻢ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﻢ ﻗﺎﺻﺪی ﺗﺎ ﺑﺎزش آرد‬

‫ﺑﮭﺎ روزا ﮐﮫ آن روز ﺟﻮاﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ از روز ﺟﻮاﻧﯽ روزﮔﺎری‬ ‫ﺟﻮان ﺑﻮد و ﻋﺠﺐ ﺧﻮﺷﺪل ﺟﻮان ﺑﻮد‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯽﻣﻄﺮب ﺷﺪی ﻃﺒﻌﺶ ﮔﺸﺎده‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ دﺳﺘﺎن ﮐﻢ از ﮔﻨﺠﯽ ﻧﺪادی‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ در آﻣﺪ ﺷﺎد و ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ز دﯾﮕﺮ وﻗﺘﮭﺎ دل ﺑﯿﺶ دادش‬ ‫ز ﻣﻮﺑﺪ ﺧﻮاﺳﺖ رﺳﻢ ﺑﺎج ﺑﺮﺳﻢ‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﺑﺎج ﺑﺮﺳﻢ را ﻧﮕﮫ داﺷﺖ‬ ‫ﮐﮫ او ﺑﺮ ﭼﺎﺷﻨﯽﮔﯿﺮی ﻧﺸﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮرﺷﮭﺎ را ﮐﮫ اﯾﻦ ﻧﯿﮏ اﺳﺖ و آن ﺑﺪ‬ ‫ھﻤﺎن ﻓﺮﺧﻨﺪه ﺑﺎﻧﻮی ﺟﮭﺎن را‬ ‫ﺳﺨﻦ از ھﺮ دری ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺎ او‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ را ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎز ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ دل ﺷﺎدی ﺑﮫ ﻟﺐ ﻏﻤﺨﻮارﮔﯽ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺧﻨﺪان ﭼﻮ ﺳﺮو آزادهای ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﻋﻨﻘﺎ ﮐﺮد از اﯾﻨﺠﺎ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪش‬ ‫ﺧﺒﺮ آورد از آن ﻣﺎه دلاﻓﺮوز‬ ‫ﺑﺮ آن ﻋﺰﻣﻢ ﮐﮫ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺎز داﻧﻢ‬ ‫ﺑﺴﺎن ﻣﺮغ در ﭘﺮوازش آرد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 93‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﭼﻮ ﮐﺮد اﯾﻦ ﻗﺼﮫ را ﮔﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻏﻠﻄﯿﺪ ﭼﻮن ﺧﺎک‬ ‫ﮐﮫ آن در ﮐﻮ ﮐﮫ ﮔﺮ ﺑﯿﻨﻢ ﺑﮫ ﺧﻮاﺑﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮک ﭼﺸﻤﺶ از درﯾﺎ ﺑﺮآرم‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﺑﻮﺳﮫ زد ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﺷﺎه‬ ‫ز ﻣﺎھﯽ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﺎه اﻓﺴﺮ ﭘﺮﺳﺘﺖ‬ ‫ﻣﻦ آﻧﮕﮫ ﮔﻔﺘﻢ او آﯾﺪ ﻓﺮادﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ اﻗﺒﺎل ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺮ در آرد‬ ‫اﮔﺮ ﻗﺎﺻﺪ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺳﻮی او ﺷﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ آﻧﮑﮫ ﮔﻠﮕﻮن ﺳﺒﮏ ﺧﯿﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﮐﺲ ھﻢ ﺗﮏ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﺑﺎ ﻣﺎه ﺗﻤﺎﻣﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﻧﺒﻮد ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮ ﺟﺎی‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ آن رﺧﺶ ﻣﻨﻈﻮر‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﯾﮏ ﺗﻨﮫ ﺷﺎﭘﻮر ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﻮی ﻣﻠﮏ ﻣﺪاﯾﻦ رﻓﺖ ﭘﻮﯾﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺸﮕﻮ در ﻧﺒﻮد آن ﻣﺎه رﺧﺴﺎر‬ ‫در ﻗﺼﺮ ﻧﮕﺎرﯾﻦ زد زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫درون ﺑﺮدﻧﺪش از در ﺷﺎدﻣﺎﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮ در ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺮد ﺷﺎﭘﻮر‬

‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ از ﺳﺨﻦ ﺑﯽﺻﺒﺮ و ﺑﯿﮭﻮش‬ ‫ﺧﺮوﺷﯽ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪ از دل ﺷﻐﺒﻨﺎک‬ ‫ﻧﮫ در داﻣﻦ ﮐﮫ در درﯾﺎی آﺑﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎن ﺑﺴﭙﺎرﻣﺶ ﭘﺲ ﺟﺎن ﺳﭙﺎرم‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺴﻨﺪ ﺑﻮس ﺑﺎدت زھﺮه و ﻣﺎه‬ ‫ز ﻣﺸﺮق ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﻐﺮب زﯾﺮ دﺳﺘﺖ‬ ‫ﮐﮫ اﻗﺒﺎل ﻣﻠﮏ در ﺑﻨﺪه ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﺻﯿﺪ از در درآرد‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎﯾﺪ ز ﻗﺎﺻﺪ ﮐﺮدن آﮔﺎه‬ ‫ﺑﺪو ﺑﺨﺸﻢ ز ھﻤﺰادان ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﺟﺰ اﯾﻦ ﮔﻠﮕﻮن اﮔﺮ ﺑﺪرک ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ھﻤﺮاھﯿﺶ ﮔﻠﮕﻮن ﺗﯿﺰ ﮔﺎﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺰ ﮔﻠﮕﻮن ﮐﮫ دارد زﯾﺮ او ﭘﺎی‬ ‫ﺑﺮﻧﺪ از آﺧﻮر او ﺳﻮی ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫دو اﺳﺒﮫ راه رﻓﺘﻦ را ﺑﯿﺎراﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ ﻣﺎه را ﯾﮏ ﻣﺎه ﺟﻮﯾﺎن‬ ‫ﻣﻊاﻟﻘﺼﮫ ﺑﮫ ﻗﺼﺮ آﻣﺪ دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﮐﺲ آﻣﺪ دادش از ﺧﺴﺮو ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه آن ﺷﻤﻊ زﻣﺎﻧﮫ‬ ‫ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺑﺎرهای دﯾﺪ از ﺟﮭﺎن دور‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 94‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﮔﻮھﺮی در ﺑﯿﻀﮫ ﺳﻨﮓ‬ ‫رﺧﺶ ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ﺷﺪ زان ﮔﻮھﺮ ﭘﺎک‬ ‫ﺛﻨﺎھﺎ ﮐﺮد ﺑﺮ روی ﭼﻮ ﻣﺎھﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺑﻮدی و ﭼﻮن رﺳﺘﯽ ز ﺑﯿﺪاد‬ ‫اﻣﯿﺪم ھﺴﺖ ﮐﺎﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﭘﺴﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﯾﻘﯿﻦ ﻣﯿﺪان ﮐﮫ ﮔﺮ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﭼﮫ ﺟﺎﯾﺴﺖ اﯾﻨﮑﮫ ﺑﺲ دﻟﮕﯿﺮ ﺟﺎﯾﺴﺖ‬ ‫در اﯾﻦ ﻇﻠﻤﺖ وﻻﯾﺖ ﭼﻮن دھﺪ ﻧﻮر‬ ‫ﻣﮕﺮ ﯾﮏ ﻋﺬر ھﺴﺖ آن ﻧﯿﺰ ھﻢ ﻟﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻘﺶ ﭼﯿﻦ در آن ﻧﻘﺎش ﭼﯿﻦ دﯾﺪ‬ ‫ﻧﮭﺎد از ﺷﺮﻣﻨﺎﮐﯽ دﺳﺖ ﺑﺮ رخ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﻏﻤﮭﺎی دﯾﺪه ﺑﺮ ﺗﻮ ﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﻧﮫ در ﮔﻔﺖ آﯾﺪ و ﻧﮫ در ﺷﻨﯿﺪن‬ ‫ﺑﺪان ﻣﺸﮕﻮ ﮐﮫ ﻓﺮﻣﻮدی رﺳﯿﺪم‬ ‫ﺑﮭﻢ ﮐﺮده ﮐﻨﯿﺰی ﭼﻨﺪ ﺟﻤﺎش‬ ‫ﭼﻮ زھﺮه ﺑﺮ ﮔﺸﺎده دﺳﺖ و ﺑﺎزو‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﻮدم ﻋﺮوﺳﯽ ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ‬ ‫دل ﺧﻮد ﺑﺮ ﺟﺪاﺋﯽ راﺳﺖ ﮐﺮدم‬ ‫دﻟﻢ از رﺷﮏ ﭘﺮ ﺧﻮﻧﺎب ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺻﺒﻮر آﺑﺎد ﻣﻦ ﮔﺸﺖ اﯾﻦ ﺳﯿﮫ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﭘﯿﮑﺮی در دوزخ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﻧﻤﺎزش ﺑﺮ دو رخ ﻣﺎﻟﯿﺪ ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ از ﻏﻢ و ﺗﯿﻤﺎر راھﺶ‬ ‫ﮐﮫ از ﺑﻨﺪت ﻧﺒﻮد اﯾﻦ ﺑﻨﺪه آزاد‬ ‫دﻟﻢ زﯾﻦ ﭘﺲ ﺑﮫ ﺷﺎدی ﺑﺮ ﯾﻘﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫از آن ﺳﺨﺘﯽ ﺑﮫ آﺳﺎﻧﯽ رﺳﯿﺪی‬ ‫ﮐﮫ زد راﯾﺖ ﮐﮫ ﺑﺲ ﺷﻮرﯾﺪه راﯾﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ دوزخ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﭼﻮن ﮐﻨﺪ ﺣﻮر‬ ‫ﮐﮫ ﺗﻮ ﻟﻌﻠﯽ و ﺑﺎﺷﺪ ﻟﻌﻞ در ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﮐﺎم ﺧﻮد در آﺳﺘﯿﻦ دﯾﺪ‬ ‫ﺳﭙﺎﺳﺶ ﺑﺮد و ﺑﺎزش داد ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺳﺘﻢھﺎی ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺮ ﺗﻮ راﻧﻢ‬ ‫ﻗﻠﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﺣﺮﻓﺶ در ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫در او ﻣﺸﺘﯽ ﻣﻼﻟﺖ دﯾﺪه دﯾﺪم‬ ‫ﻏﻼم وﻗﺖ ﺧﻮد ﮐﺎی ﺧﻮاﺟﮫ ﺧﻮﺷﺒﺎش‬ ‫ﺑﮭﺎی ﺧﻮﯾﺶ دﯾﺪه در ﺗﺮازو‬ ‫از آن ﻣﺸﺘﯽ ﺟﻠﺐ ﺟﺴﺘﻢ ﺟﺪاﺋﯽ‬ ‫وز اﯾﺸﺎن ﮐﻮﺷﮑﯽ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدم‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻋﺒﺮت ﮔﮭﻢ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ از ﺗﻠﺨﯽ ﭼﻮ ﺻﺒﺮ آﻣﺪ ﺳﯿﮫ رﻧﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 95‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﮐﺮدﻧﺪ اﺧﺘﯿﺎر اﯾﻦ ﺟﺎی دﻟﮕﯿﺮ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﮔﻔﺖ ﺷﺎﭘﻮرش ﮐﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫وز آن ﮔﻠﺨﻦ ﺑﺮ آن ﮔﻠﮕﻮن ﻧﺸﺎﻧﺪش‬ ‫ﭼﻮ زﯾﻦ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﮔﻠﮕﻮن ﺑﺴﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺪان ﭘﺮﻧﺪﮔﯽ زﯾﺮش ھﻤﺎﺋﯽ‬ ‫وز آن ﺳﻮ ﺧﺴﺮو اﻧﺪر ﮐﺎر ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ آﻓﺖ ﻋﻤﺮ اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮﺷﺘﺮ زاﻧﮑﮫ ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﻈﺎری‬

‫ﺿﺮورت ﺳﺎﺧﺖ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ ﭼﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﻓﺮﻣﺎن اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ داد اﺳﺖ ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻠﺰار ﻣﺮاد ﺷﺎه راﻧﺪش‬ ‫ﺑﮫ ﭘﻮﯾﮫ دﺳﺘﺒﺮد از ﻣﺎه و ﭘﺮوﯾﻦ‬ ‫ﭘﺮی ﻣﯽﺑﺴﺖ در ھﺮ زﯾﺮ ﭘﺎﺋﯽ‬ ‫دﻟﺶ در اﻧﺘﻈﺎر ﯾﺎر ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮ ﺑﺎ وﺻﻞ دارد ﺳﮭﻞ ﮐﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ اﻣﯿﺪی رﺳﺪ اﻣﯿﺪ واری‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 96‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫آﮔﺎھﯽ ﺧﺴﺮو از ﻣﺮگ ﭘﺪر‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺷﺎه روزی ﻧﯿﻢ ھﺸﯿﺎر‬ ‫در آﻣﺪ ﻗﺎﺻﺪی از ره ﺑﮫ ﺗﻌﺠﯿﻞ‬ ‫ﻣﮋه ﭼﻮن ﮐﺎس ﭼﯿﻨﯽ ﻧﻢ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻂ ﭼﯿﻦ و زﻧﮓ آورد ﻣﻨﺸﻮر‬ ‫ﮔﺸﺎد اﯾﻦ ﺗﺮک ﺧﻮ ﭼﺮخ ﮐﯿﺎﻧﯽ‬ ‫دو ﻣﺮوارﯾﺪش از ﻣﯿﻨﺎ ﺑﺮﯾﺪﻧﺪ‬ ‫دو ﻟﻌﺒﺖ ﺑﺎز راﺑﯽ ﭘﺮده ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﯾﻮﺳﻒ ﮔﻢ ﺷﺪ از دﯾﻮان دادش‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭼﺸﻢ ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻨﺶ ﺗﺮا داد‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺎﻻر ﺟﮭﺎن ﭼﺸﻢ از ﺟﮭﺎن ﺑﺴﺖ‬ ‫ز ﻧﺰدﯾﮑﺎن ﺗﺨﺖ ﺧﺴﺮواﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ زﻧﮭﺎر آﻣﺪن را ﮐﺎر ﻓﺮﻣﺎی‬ ‫ﮔﺮت ﺳﺮ در ﮔﻠﺴﺖ آﻧﺠﺎ ﻣﺸﻮﯾﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دﯾﺪ ﮐﮫ اﯾﺎم آن ﻋﻤﻞ ﮐﺮد‬ ‫درﺳﺘﺶ ﺷﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ دوران ﺑﺪ ﻋﮭﺪ‬ ‫ھﻮای ﺧﺎﻧﮫ ﺧﺎﮐﯽ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﻋﺰل دارد ﻣﮭﺮﺑﺎ ﮐﯿﻦ‬ ‫ز رﯾﮕﺶ ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻤﻦ ھﯿﭻ ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ درﺑﻨﺪ وﺟﻮدی راه ﻏﻢ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﺑﻨﮫ ﭼﻮن ﺟﺎن ﺑﮫ ﺑﺎد ﭘﺎک ﺑﺮﺑﻨﺪ‬

‫ﺑﮫ اﻣﯿﺪی ﮐﮫ ﮔﺮدد ﺑﺨﺖ ﺑﯿﺪار‬ ‫ز ھﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮد ﺑﺎ ﭘﯿﻞ‬ ‫ﻣﯿﺎن ﭼﻮن ﻣﻮی زﻧﮕﯽ ﺧﻢ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎه ﭼﯿﻦ و زﻧﮓ از ﺗﺨﺖ ﺷﺪ دور‬ ‫ز ھﻨﺪوی دو ﭼﺸﻤﺶ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی رﺷﺘﮫ در ﺳﻮزن ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ره ﺳﺮﻣﮫ ﺑﮫ ﻣﯿﻞ آزرده ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ داغ ﯾﻌﻘﻮﺑﯽ ﻧﮭﺎدش‬ ‫ﺑﺠﺎی ﻧﯿﺰه در دﺳﺘﺶ ﻋﺼﺎ داد‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺎﻻری ﺗﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺎن ﺑﺴﺖ‬ ‫ﻧﺒﺸﺘﮫ ھﺮ ﯾﮑﯽ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎن از دﺳﺖ ﺷﺪ ﺗﻌﺠﯿﻞ ﺑﻨﻤﺎی‬ ‫و ﮔﺮ ﻟﺐ ﺑﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ ﮐﺲ ﻣﮕﻮﯾﺶ‬ ‫ﮐﻤﻨﺪ اﻓﺰود و ﺷﺎدروان ﺑﺪل ﮐﺮد‬ ‫ﺑﻘﻢ ﺑﺎ ﻧﯿﻞ دارد ﺳﺮ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺷﮭﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ زﻧﺒﻮر و ﮔﺎھﯽ اﻧﮕﺒﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮش ﺗﻠﺨﯿﺴﺖ ﺑﺎ ھﺮ ﭼﺮب و ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﻣﺴﻠﻢ ﻧﯿﺴﺖ از ﺳﻨﮕﺶ ﺳﺒﻮﺋﯽ‬ ‫ﻓﺮاﻏﺖ ﺑﺎﯾﺪت راه ﻋﺪم ﮔﯿﺮ‬ ‫در زﻧﺪان ﺳﺮای ﺧﺎک ﺑﺮﺑﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 97‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺟﮭﺎن ھﻨﺪوﺳﺖ ﺗﺎ رﺧﺘﺖ ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫در اﯾﻦ دﮐﺎن ﻧﯿﺎﺑﯽ رﺷﺘﮫ ﺗﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ آﺷﺎﻣﺪ ﮐﺪوﺋﯽ آب ازو ﺳﺮد‬ ‫درﺧﺖ آﻧﮕﮫ ﺑﺮون آرد ﺑﮭﺎری‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺗﺎ ﻧﺸﮑﻨﺪ ﭘﺸﺖ دوﺗﺎﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﯽﻣﺮدن ﮐﻔﻦ در ﮐﺲ ﻧﭙﻮﺷﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺪ ﺑﺪان ﮔﻠﮕﻮﻧﮫ ﻣﺤﺘﺎج‬ ‫ﻟﺒﺎﺳﯽ ﭘﻮش ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﭼﻮن ﻣﺎه‬ ‫ﺑﺮاﻓﺸﺎن داﻣﻦ از ھﺮ ﺧﻮان ﮐﮫ داری‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺎ ﭼﻨﺪ ازﯾﻦ ﺑﯿﺪاد ﮐﺮدن‬ ‫ﻏﻤﯿﻦ داری ﻣﺮا ﺷﺎدت ﻧﺨﻮاھﻢ‬ ‫ﺗﻮ آن ﮔﻨﺪم ﻧﻤﺎی ﺟﻮ ﻓﺮوﺷﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻨﺪم ﮔﻮژ و ﭼﻮن ﺟﻮ زردم از ﺗﻮ‬ ‫ﺗﻮ را ﺑﺲ ﺑﺎد ازﯾﻦ ﮔﻨﺪم ﻧﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺷﺐ درﯾﻦ ﭼﺎه‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭼﻮن ﻣﺴﯿﺤﺎ ﺷﻮ ﻃﺮﻓﺪار‬ ‫ﻋﻠﻒ ﺧﻮاری ﮐﻨﯽ و ﺧﺮ ﺳﻮاری‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺮ ﺗﺎزﻧﺪه ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎر ﻣﯽﮐﺶ‬

‫ﻣﮕﯿﺮش ﺳﺴﺖ ﺗﺎ ﺳﺨﺘﺖ ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺒﻮد ﺳﻮز ﻧﯿﺶ اﻧﺪر ﻗﻔﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﺰ اﺳﺘﺴﻘﺎ ﻧﮕﺮدد ﭼﻮن ﮐﺪو زرد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺸﮑﺎﻓﺪ ﺳﺮ ھﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎری‬ ‫ﺑﮑﺲ ﻧﺪھﺪ ﯾﮑﯽ ﺟﻮ ﻣﻮﻣﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ار ﻣﺮدم ﭼﻮ ﮐﺮم اﻃﻠﺲ ﻧﭙﻮﺷﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮدد ﺑﺮ در ﮔﺮﻣﺎﺑﮫ ﺗﺎراج‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ھﻤﺮاه‬ ‫ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ ﺑﺪﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﺎن ﮐﮫ داری‬ ‫ﻣﺮا ﻏﻤﮕﯿﻦ و ﺧﻮد را ﺷﺎد ﮐﺮدن‬ ‫ﺧﺮاﺑﻢ ﺧﻮاھﯽ آﺑﺎدت ﻧﺨﻮاھﻢ‬ ‫ﮐﮫ در ﮔﻨﺪم ﺟﻮ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﭘﻮﺷﯽ‬ ‫ﺟﻮی ﻧﺎﺧﻮرده ﮔﻨﺪم ﺧﺮدم از ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺮا زﯾﻦ دﻋﻮی ﺳﻨﮓ آﺳﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺮﺻﯽ ﺟﻮ ﮔﺸﺎﯾﻢ روزه ﭼﻮن ﻣﺎه‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﮕﺬار ﺑﺮ ﻣﺸﺘﯽ ﻋﻠﻒ ﺧﻮار‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﻏﺰل ﻋﯿﺴﯽ ﭼﺸﻢ داری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻮﺷﺖ ﺧﺮ در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 98‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﺑﺠﺎی ﭘﺪر‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻮم ﮐﺰ ﺣﮑﻢ اﻟﮭﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮخﺗﺮ زﻣﺎن ﺷﺎه ﺟﻮاﻧﺒﺨﺖ‬ ‫دﻟﺶ ﮔﺮ ﭼﮫ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻮد‬ ‫ز ﯾﮏ ﺳﻮ ﻣﻠﮏ را ﺑﺮ ﮐﺎر ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن را از ﻋﻤﺎرت داد ﯾﺎری‬ ‫ز ﺑﺲ ﮐﺎﻓﺘﺎدﮔﺎن را داد ﻣﯽداد‬ ‫ﭼﻮ از ﺷﻐﻞ وﻻﯾﺖ ﺑﺎز ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ﺷﮑﺎر و ﻋﯿﺶ ﮐﺮدی ﺷﺎم و ﺷﺒﮕﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﺪ ھﻮای دﻟﺴﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ﮐﺎﮐﻨﻮن ﻣﺪﺗﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ ﺷﺎﭘﻮرش ﮐﺠﺎ ﺑﺮد‬ ‫ﺷﮫ از ﻧﯿﺮﻧﮓ اﯾﻦ ﮔﺮدﻧﺪه دوﻻب‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﻃﺮﯾﻖ ﯾﺎدﮔﺎری‬ ‫ﺑﯿﺎد ﻣﺎه ﺑﺎ ﺷﺒﺮﻧﮓ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‬

‫ﺑﮫ ھﺮﻣﺰ ﺑﺮﺗﺒﮫ ﺷﺪ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺪاراﻟﻤﻠﮏ ﺧﻮد ﺷﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺨﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮک ﻣﻤﻠﮑﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﻄﺎ ﺑﻮد‬ ‫ز دﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﯾﺎر ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫وﻻﯾﺖ را ز ﻓﺘﻨﮫ رﺳﺘﮕﺎری‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﻋﺪل ﻧﻮﺷﺮوان ﺷﺪ از ﯾﺎد‬ ‫دﮔﺮﺑﺎره ﺑﻨﻮش و ﻧﺎز ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ﻧﺒﻮدی ﯾﮏ زﻣﺎن ﺑﯽﺟﺎم و ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ از رﻗﯿﺒﺎن داﺳﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﮐﺰ اﯾﻦ ﻗﺼﺮ آن ﻧﮕﺎرﯾﻦ رﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎھﻨﺸﮫ ﻧﻔﺮﻣﻮدش ﭼﺮا ﺑﺮد‬ ‫ﻋﺠﺐ در ﻣﺎﻧﺪ و ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪ درﯾﻦ ﺑﺎب‬ ‫ﺗﮏ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﮐﺮدش ﻏﻤﮕﺴﺎری‬ ‫ﺑﮫ اﻣﯿﺪ ﮔﮭﺮ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 99‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺎز آوردن ﺷﺎﭘﻮر ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﭘﯿﺶ ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ز ﻗﺼﺮ آورد ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﻓﺮود آوردش از ﮔﻠﮕﻮن رھﻮار‬ ‫ﭼﻤﻦ را ﺳﺮو داد و روﺿﮫ را ﺣﻮر‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎران و ﻧﺰدﯾﮑﺎن و ﺧﻮﯾﺸﺎن‬ ‫ﭼﻮ دﯾﺪﻧﺪش زﻣﯿﻦ را ﺑﻮﺳﮫ دادﻧﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺷﮑﺮ و ﺑﺴﯽ ﺷﮑﺮاﻧﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﭼﻮن ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﺮی ﮐﻮ ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺎز ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﺳﺮش در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ از ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻨﺪان دﻟﺨﻮﺷﯽ و ﻣﮭﺮ دادش‬ ‫ز ﮔﻨﺞ ﺧﺴﺮوی و ﻣﻠﮏ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺷﮑﻨﺞ ﺷﺮم در ﻣﻮﯾﺶ ﻧﯿﺎورد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺎن ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺳﺎزی‬ ‫دﮔﺮ ﮐﺰ ﺷﮫ ﻧﺸﺎﻧﮭﺎ ﺑﻮد دﯾﺪه‬ ‫ﺳﺮ ﺧﻢ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺟﻮﺷﯿﺪه ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫دﻟﺶ ﻣﯽداد ﺗﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ﻧﻮازﺷﮭﺎی ﺑﯽاﻧﺪازه ﮐﺮدش‬ ‫ھﻤﺎن ھﻔﺘﺎد ﻟﻌﺒﺖ را ﺑﺪو داد‬ ‫دﮔﺮ ره ﭼﺮخ ﻟﻌﺒﺖ ﺑﺎز دﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎز دﯾﺪ آن دﺧﺘﺮان را‬

‫ﻣﻠﮏ را ﯾﺎﻓﺖ از ﻣﯿﻌﺎد ﮔﮫ دور‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻠﺰار ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﻓﻠﮏ را آﻓﺘﺎب و دﯾﺪه را ﻧﻮر‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮدﻧﺪ از ﭘﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎن‬ ‫زﻣﯿﻦ ﮔﺸﺘﻨﺪ و در ﭘﺎﯾﺶ ﻓﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﯽ وﻗﻒ آﺗﺶ ﺧﺎﻧﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ از ﺷﺎدی ز ﺷﺎدروان ﺑﺮون ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻤﯿﺮد زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﺶ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ در ﺻﺪ ﺑﯿﺖ ﺑﺘﻮان ﮐﺮد ﯾﺎدش‬ ‫ﻓﺪا ﮐﺮدش ﮐﮫ ﻣﯿﮑﻦ ھﺮ ﭼﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ رﻓﺘﮫ ﺑﺮ روﯾﺶ ﻧﯿﺎورد‬ ‫دﻟﯿﻠﯽ روﺷﻦ اﺳﺖ از ﻋﺸﻖ ﺑﺎزی‬ ‫وزان ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﺮان ﻟﺨﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪه‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻞ ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﭘﻮﺷﯿﺪه ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﻗﻮی دل ﮔﺮدد و درﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ھﻤﺎن ﻋﮭﺪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺗﺎزه ﮐﺮدش‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺑﺎزی ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻟﻌﺒﺘﺎن ﺷﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎزی ﺑﺮد ﺑﺎ ﻟﻌﺒﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ز ﻣﮫ ﭘﯿﺮاﯾﮫ داد آن اﺧﺘﺮان را‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 100‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ھﻤﺎن ﻟﮭﻮ و ﻧﺸﺎط اﻧﺪﯾﺸﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ھﻤﺎن ﺑﺎزار ﭘﯿﺸﯿﻦ ﭘﯿﺸﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 101‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ ﺧﺴﺮو از ﺑﮭﺮام ﭼﻮﺑﯿﻦ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ رای ﻓﺘﺢ آﻣﺪ ﭘﺪﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺻﺪ ﺷﻤﺸﯿﺮ زن رای ﻗﻮی ﺑﮫ‬ ‫ﺑﺮاﯾﯽ ﻟﺸﮕﺮی را ﺑﺸﮑﻨﯽ ﭘﺸﺖ‬ ‫ﭼﻮ آﮔﮫ ﮔﺸﺖ ﺑﮭﺮام ﻗﻮی رای‬ ‫ﺳﺮش ﺳﻮدای ﺗﺎج ﺧﺴﺮوی داﺷﺖ‬ ‫دﮔﺮ ﮐﺎﯾﻦ ﺗﮭﻤﺘﺶ ﺑﺮ ﻃﺒﻊ ره ﮐﺮد‬ ‫ﻧﺒﻮد آﮔﮫ ﮐﮫ ﭼﻮن ﯾﻮﺳﻒ ﺷﻮد دور‬ ‫ﺑﮭﺮ ﮐﺲ ﻧﺎﻣﮫای ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻨﻮﺷﺖ‬ ‫ﮐﺰﯾﻦ ﮐﻮدک ﺟﮭﺎﻧﺪاری ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮ او ﯾﮏ ﺟﺮﻋﮫ ﻣﯽ ھﻤﺮﻧﮓ آذر‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﺪ ﮐﺸﻮری ﺑﺮ ﺑﺎﻧﮓ رودی‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ ره ﺑﮑﺎر ﺧﻮد ﻧﺪاﻧﺪ‬ ‫ھﻨﻮز از ﻋﺸﻘﺒﺎزی ﮔﺮم داﻏﺴﺖ‬ ‫ازﯾﻦ ﺷﻮخ ﺳﺮاﻓﮑﻦ ﺳﺮ ﺑﺘﺎﺑﯿﺪ‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ او را ﺑﻨﺪ ﺳﺎزﯾﻢ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺰ ﺑﻨﺪ ﻣﺎ ﭘﻨﺪی ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ﺷﻤﺎ ﮔﯿﺮﯾﺪ راھﺶ را ﺑﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮی ﭼﻨﯿﻦ آن ﺷﯿﺮ ﮐﯿﻦ ﺧﻮاه‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﺑﺨﺖ را ﺳﺮﮔﺸﺘﮫ ﻣﯽدﯾﺪ‬ ‫ﺑﺰر اﻗﺒﺎل را ﭘﺮزور ﻣﯽداﺷﺖ‬

‫ﮐﮫ رای آھﻨﯿﻦ زرﯾﻦ ﮐﻠﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺻﺪ ﻗﺎﻟﺐ ﮐﻼه ﺧﺴﺮوی ﺑﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮی ﯾﮑﯽ ﺗﺎ ده ﺗﻮان ﮐﺸﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺴﺮو ﺷﺪ ﺟﮭﺎن را ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎی‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ آورد ﭼﻮن رای ﻗﻮی داﺷﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺴﺮو ﭼﺸﻢ ھﺮﻣﺰ را ﺗﺒﮫ ﮐﺮد‬ ‫ﻓﺮاق از ﭼﺸﻢ ﯾﻌﻘﻮﺑﯽ ﺑﺮد ﻧﻮر‬ ‫ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﮐﺮد ﻧﻘﺶ ﺧﻮب را زﺷﺖ‬ ‫ﭘﺪرﮐﺶ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ ﺗﺮ ز ﺧﻮن ﺻﺪ ﺑﺮادر‬ ‫ز ﻣﻠﮑﯽ دوﺳﺘﺮ دارد ﺳﺮودی‬ ‫ز ﺧﺎﻣﯽ ھﯿﭻ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﻧﺪاﻧﺪ‬ ‫ھﻨﻮزش ﺷﻮر ﺷﯿﺮﯾﻦ در دﻣﺎﻏﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺳﺮ ﺷﺪ ﺳﺮ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎﺑﯿﺪ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎ آب و آﺗﺶ ﭼﻨﺪ ﺳﺎزﯾﻢ‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ ﭼﻮن ﭘﺪر ﻣﺮد او ﺑﻤﯿﺮد‬ ‫ﮐﮫ اﯾﻨﮏ ﻣﻦ رﺳﯿﺪم ﺗﻨﺪ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ‬ ‫رﻋﯿﺖ را ﺑﺮون آورد ﺑﺮ ﺷﺎه‬ ‫رﻋﯿﺖ راز ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺸﺘﮫ ﻣﯽدﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻮری دﺷﻤﻨﺎن را ﮐﻮر ﻣﯽداﺷﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 102‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﺧﺼﻢ ﻟﺸﮕﺮ در ﺳﺮ آورد‬ ‫ز ﺑﯽﭘﺸﺘﯽ ﭼﻮ ﻋﺎﺟﺰ ﮔﺸﺖ ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫در آن ﻏﻮﻏﺎ ﮐﮫ ﺗﺎج او را ﮔﺮه ﺑﻮد‬ ‫ﮐﯿﺎﻧﯽ ﺗﺎج را ﺑﯽﺗﺎﺟﻮر ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎھﻨﺸﮫ ز ﺑﺎزﯾﮭﺎی اﯾﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺧﻼف اﯾﻦ ﻧﻄﻊ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﻧﯿﺮﻧﮓ و دﺳﺘﺎن راه و ﺑﯽراه‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﺳﻮی ﻣﻮﻗﺎن ﮐﺮد ﻣﻨﺰل‬

‫رﻋﯿﺖ دﺳﺖ اﺳﺘﯿﻼ ﺑﺮ آورد‬ ‫ز روی ﺗﺨﺖ ﺷﺪ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﺳﺮی ﺑﺮد از ﻣﯿﺎن ﮐﺰ ﺗﺎج ﺑﮫ ﺑﻮد‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﺑﺮ ﺟﮭﺎﻧﺠﻮی دﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺎﯾﻢ رﯾﺨﺖ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﮭﺮام‬ ‫ﺑﮭﺮ ﺧﺎﻧﮫ ﮐﮫ ﺷﺪ دادش ﺷﮫ اﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﺑﮫ آذرﺑﺎﯾﮕﺎن آورد ﺑﻨﮕﺎه‬ ‫ﻣﻐﺎﻧﮫ ﻋﺸﻖ آن ﺑﺘﺨﺎﻧﮫ در دل‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 103‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮭﻢ رﺳﯿﺪن ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﺷﮑﺎرﮔﺎه‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻮﯾﺪ ﺟﮭﺎن دﯾﺪه ﺳﺨﻨﮕﻮی‬ ‫ﺷﮑﺎری ﭼﻮن ﺷﮑﺮ ﻣﯽزد ز ھﺮ ﺳﻮ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﯾﺎران ﺟﻤﺎش آن دلاﻓﺮوز‬ ‫دو ﺻﯿﺪاﻓﮑﻦ ﺑﮫ ﯾﮑﺠﺎ ﺑﺎز ﺧﻮردﻧﺪ‬ ‫دو ﺗﯿﺮ اﻧﺪاز ﭼﻮن ﺳﺮو ﺟﻮاﻧﮫ‬ ‫دو ﯾﺎر از ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﻣﺨﻤﻮر ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﯾﮑﯽ را دﺳﺖ ﺷﺎھﯽ ﺗﺎج داده‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﺳﻨﺒﻞ از ﮔﻞ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﺮﻏﻮل ﻋﻨﺒﺮ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ ﮔﻮش‬ ‫ﯾﮑﯽ از ﻃﻮق ﺧﻮد ﻣﮫ را ﺷﮑﺴﺘﮫ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭼﻨﺪان ﻧﮭﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﺪا ﻣﯽﮔﺸﺖ ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﻃﺮﯾﻖ دوﺳﺘﯽ را ﺳﺎز ﺟﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎم ھﻢ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ آن دو ﭼﺎﻻک‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ آﯾﯿﻦﺗﺮ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﺧﻮد را‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻮد اﻧﺪﯾﺸﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ھﻮا را ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻋﻨﺎن از ھﺮ ﻃﺮف ﺑﺮ زد ﺳﻮاری‬ ‫ﻣﮫ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ را دﯾﺪﻧﺪ ﻧﺎزان‬

‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﻣﯽﺷﺪ در آن ﺻﺤﺮا ﺟﮭﺎن ﺟﻮی‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﮔﺮد ﺷﯿﺮﯾﻦ از دﮔﺮ ﺳﻮ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺰم ﺻﯿﺪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ آن روز‬ ‫ﺑﮫ ﺻﯿﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﺮواز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮐﺮده ﻧﺸﺎﻧﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﻖ اﻧﺪرز ﯾﺎران دور ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺻﺪ ﺗﺎج را ﺗﺎراج داده‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﮔﺮد ﮔﻞ ﺳﻨﺒﻞ دﻣﯿﺪه‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﺸﮕﯿﻦ ﮐﻤﻨﺪ اﻓﮑﻨﺪه ﺑﺮ دوش‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﮫ را ز ﻏﺒﻐﺐ ﻃﻮق ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﮐﮫ آب از ﭼﺸﻢ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮔﺸﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ از ﮔﻠﮕﻮن ﮔﺬر ﻣﯽﮐﺮد ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ز ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺸﺎﻧﮭﺎ ﺑﺎز ﺟﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻓﺘﺎدﻧﺪ از ﺳﺮ زﯾﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫زﻣﯿﻦ از اﺷﮏ در ﮔﻮھﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﻓﺮو ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻟﺨﺘﯽ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ را‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻢ ﮔﻔﺘﻦ ﺻﺒﻮری ﭘﯿﺸﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﻏﯽ ﺑﺮ ﺧﺪﻧﮓ زﯾﻦ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﭘﺮﯾﺮوﺋﯽ رﺳﯿﺪ از ھﺮ ﮐﻨﺎری‬ ‫ﻗﺮان ﮐﺮده ﺑﮫ ﺑﺮج ﻋﺸﻘﺒﺎزان‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 104‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻓﮑﻨﺪه ﻋﺸﻘﺸﺎن آﺗﺶ ﺑﺪل در‬ ‫در اﯾﺸﺎن ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ھﺮ ﮐﺲ ﮐﮫ ﻣﯽﺗﺎﺧﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ﻣﻮری ﭼﻨﺪ ﭘﻨﮭﺎن‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ ﻟﺸﮕﺮی ﻧﻮ ﻣﯽرﺳﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻟﺸﮕﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ ﺑﺮ ﭘﺮه ﮐﻮه‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺴﺮو ﮔﻔﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎی ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ز ﺗﺎﺟﺖ آﺳﻤﺎن را ﺑﮭﺮهﻣﻨﺪی‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ در ﺑﺴﯿﻂ ھﻔﺖ ﮐﺸﻮر‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯽ از ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺷﺎه‬ ‫اﮔﺮ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺷﮫ ﻣﺎ را ﻧﻮازد‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﻓﺮش ﻣﻮری ﺑﮕﺬرد ﭘﯿﻞ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﮔﻔﺘﺎ ﭼﻮ ﻣﮭﻤﺎن ﻣﯽﭘﺬﯾﺮی‬ ‫ﺳﺠﻮد آورد ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﺳﭙﺎﺳﺶ‬ ‫دو اﺳﺒﮫ ﭘﯿﺶ ﺑﺎﻧﻮ ﮐﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎد‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﭼﻮ از ﮐﺎر آﮔﮭﯽ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺰل و اﺳﺒﺎب‬ ‫ﻓﺮود آورد ﺧﺴﺮو را ﺑﮫ ﮐﺎﺧﯽ‬ ‫ﺳﺮاﺋﯽ ﺑﺮ ﺳﭙﮭﺮش ﺳﺮﻓﺮازی‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدش ﺑﺪﺳﺖ ﻋﺬر ﺧﻮاھﺎن‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻨﺪاﻧﺶ ﺧﺰﯾﻨﮫ ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮد‬

‫ﻓﺮس در زﯾﺮﺷﺎن ﭼﻮن ﺧﺮ ﺑﮫ ﮔﻞ در‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺴﺮو را ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎز ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ اﯾﻦ ﺑﻠﻘﯿﺲ ﮔﺸﺖ و آن ﺳﻠﯿﻤﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮد ھﺮ دو ﺻﻒ ﺑﺮﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﮔﺎو ﻣﯽﻧﺎﻟﯿﺪ از اﻧﺒﻮه‬ ‫ﻧﮫ ﻣﻦ ﭼﻮن ﻣﻦ ھﺰارت ﺑﻨﺪه در ﺑﻨﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ را زﯾﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪی‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﺎص ﺟﮭﺎﻧﺪار اﺳﺖ ﯾﮑﺴﺮ‬ ‫وﺛﺎﻗﯽ ھﺴﺖ ﻣﺎ را ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ﮐﻤﺮ ﺑﻨﺪد رھﯽ ﮔﺮدن ﻓﺮازد‬ ‫ﻓﺘﺪ اﻓﺘﺎدهای را ﺟﺎﻣﮫ در ﻧﯿﻞ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎن آﯾﻢ اﮔﺮ ﺟﺎن ﻣﯽﭘﺬﯾﺮی‬ ‫ﺛﻨﺎھﺎ ﮔﻔﺖ اﻓﺰون از ﻗﯿﺎﺳﺶ‬ ‫ز ﻣﮭﻤﺎن ﺑﺮدن ﺷﺎھﺶ ﺧﺒﺮ داد‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺒﺎب ﻏﺮض ﺷﺎھﻨﺸﮭﯽ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﻧﺜﺎر اﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﮐﮫ ﻃﻮﺑﯽ ﺑﻮد از آن ﻓﺮدوس ﺷﺎﺧﯽ‬ ‫دو ﻣﯿﺪاﻧﺶ ﻓﺮاﺧﯽ و درازی‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻧﺰﻟﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ رﺳﻢ ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺘﻮان در ﺣﺴﺎﺑﺶ دﺳﺘﺨﻮش ﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 105‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﻠﮏ را ھﺮ زﻣﺎن در ﮐﺎر‬ ‫ﺷﯿﺮﯾﻦ‬

‫ﭼﻮ ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪی ﺑﺎزار ﺷﯿﺮﯾﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 106‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﻧﺪرز و ﺳﻮﮔﻨﺪ دادن ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ را‬ ‫ﭼﻮ دھﻘﺎن داﻧﮫ در ﮔﻞ ﭘﺎک رﯾﺰد‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻮھﺮ ﭘﺎک دارد ﻣﺮدم ﭘﺎک‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﮐﮫ ﭘﺎﮐﯽ در ﮔﮭﺮ داﺷﺖ‬ ‫در اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ازان دو ﯾﺎر دﻟﮑﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی ﻓﺮزاﻧﮫ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻧﺎز ﺗﻮ و ﺻﺪ ﻣﻠﮏ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﺧﻮاﺟﮫ ﺗﺎش ﺳﺎﯾﮫ ﺗﻮ‬ ‫ﺟﮭﺎن را از ﺟﻤﺎﻟﺖ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻨﺠﯽ ﺳﺮ ﺑﮫ ﻣﮭﺮی ﻧﺎﺑﺴﻮده‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻧﯿﺮﻧﮓھﺎ داﻧﺪ ﻧﻤﻮدن‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻢ در دل آﯾﺪ ﮐﺎﯾﻦ ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﮭﺎن دﻟﺪاده ﺗﺴﺖ‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﮔﺮﭼﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﺎﺷﮑﯿﺒﺶ‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺰ ﺳﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺮا آﻟﻮده ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﭼﻨﺎن زی ﺑﺎ رخ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧﻮرش‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ده ھﺰارش ﺧﻮﺑﺮوﯾﻨﺪ‬ ‫دﻟﺶ ﭼﻮن زان ھﻤﮫ ﮔﻠﮭﺎ ﺑﺨﻨﺪد‬ ‫ﺑﻠﯽ ﮔﺮ دﺳﺖ ﺑﺮ ﮔﻮھﺮ ﻧﯿﺎﺑﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﯿﻨﺪ ﻧﯿﮏ ﻋﮭﺪ و ﻧﯿﮑﻨﺎﻣﺖ‬

‫ز ﮔﻞ ﮔﺮ داﻧﮫ ﺧﯿﺰد ﭘﺎک ﺧﯿﺰد‬ ‫ﮐﯽ آﻟﻮده ﺷﻮد در داﻣﻦ ﺧﺎک‬ ‫ز ﺣﺎل ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺳﺎزد ﺑﮭﻢ ﺧﺎﺷﺎک و آﺗﺶ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺮ ھﻤﮫ ﺧﻮﺑﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﻮی ﺗﻮ وز ﻣﮫ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺻﻼح از ﺟﻤﻠﮫ ﭘﯿﺮاﯾﮫ ﺗﻮ‬ ‫ﺟﻤﺎﻟﺖ در ﭘﻨﺎه ﻧﺎآزﻣﻮده‬ ‫ﺑﺪ و ﻧﯿﮏ ﺟﮭﺎن ﻧﺎآزﻣﻮده‬ ‫ﺑﮫ در دزدﯾﺪن و ﯾﺎﻗﻮت ﺳﻮدن‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺗﻮ دارد رای و ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﺷﮑﺎری ﺑﺲ ﺷﮕﺮف اﻓﺘﺎده ﺗﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﻢ ﮔﻮش داری ﺑﺮ ﻓﺮﯾﺒﺶ‬ ‫ﺧﻮرد ﺣﻠﻮای ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﯾﮕﺎﻧﯽ‬ ‫ھﻮای دﯾﮕﺮی ﮔﯿﺮد ﻓﺮا ﭘﯿﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺶ از ﻧﺎن ﻧﯿﻔﺘﯽ در ﺗﻨﻮرش‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﮑﺮ ﻟﺐ و زﻧﺠﯿﺮ ﻣﻮﯾﻨﺪ‬ ‫ﭼﮫ ﮔﻮﺋﯽ در ﮔﻠﯽ ﭼﻮن ﻣﮭﺮ ﺑﻨﺪد‬ ‫ﺳﺮ از ﮔﻮھﺮ ﺧﺮﯾﺪن ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ز ﻣﻦ ﺧﻮاھﺪ ﺑﮫ آﯾﯿﻨﯽ ﺗﻤﺎﻣﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 107‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻓﻠﮏ را ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ در ﮔﻮھﺮ ﺧﻮد ﭘﺎک ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫و ﮔﺮ در ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺗﻮ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﭼﻮ وﯾﺲ از ﻧﯿﮑﻨﺎﻣﯽ دور ﮔﺮدی‬ ‫ﮔﺮ او ﻣﺎھﺴﺖ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ آﻓﺘﺎﺑﯿﻢ‬ ‫ﭘﺲ ﻣﺮدان ﺷﺪن ﻣﺮدی ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﮔﻞ را ﮐﮫ ﻧﻐﺰ وﺗﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺑﺎده ﮐﮫ در ﺳﺎﻏﺮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد داﻧﯽ ﮐﮫ وﻗﺖ ﺳﺮﻓﺮازی‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﻮش ﮐﺮد آن ﭘﻨﺪ ﭼﻮن ﻧﻮش‬ ‫دﻟﺶ ﺑﺎ آن ﺳﺨﻦ ھﻤﺪاﺳﺘﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﮫ ھﻔﺖ اورﻧﮓ روﺷﻦ ﺧﻮرد ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﺧﻮن ﮔﺮﯾﻢ از ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﻧﻮ دﯾﺪ آن ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮاری‬ ‫رﺿﺎ دادش ﮐﮫ در ﻣﯿﺪان و در ﮐﺎخ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺮط آﻧﮑﮫ ﺗﻨﮭﺎﺋﯽ ﻧﺠﻮﯾﺪ‬

‫ﺟﮭﺎن را ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﺮدد‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی زھﺮ او ﺗﺮﯾﺎک ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﺗﺮا ھﻢ ﻏﺎﻓﻞ و ھﻢ ﻣﺴﺖ ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﺑﮫ زﺷﺘﯽ در ﺟﮭﺎن ﻣﺸﮭﻮر ﮔﺮدی‬ ‫و ﮔﺮ ﮐﯿﺨﺴﺮو اﺳﺖ اﻓﺮاﺳﯿﺎﺑﯿﻢ‬ ‫زن آن ﺑﮫ ﮐﺶ ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﯿﻔﮑﻨﺪﻧﺪ ﭼﻮن ﺑﻮ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺮﻋﮫ رﯾﺨﺘﻨﺪش ﭼﻮن ﭼﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫زﻧﺎﺷﻮﺋﯽ ﺑﮭﺴﺖ از ﻋﺸﻘﺒﺎزی‬ ‫ﻧﮭﺎد آن ﭘﻨﺪ را ﭼﻮن ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﮐﮫ او را ﻧﯿﺰ در ﺧﺎﻃﺮ ھﻤﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﮫ روﺷﻦ ﻧﺎﻣﮫ ﮔﯿﺘﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﻢ ﺷﺪ ﻣﮕﺮ ﺟﻔﺖ ﺣﻼﻟﺶ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ دﻟﺶ را اﺳﺘﻮاری‬ ‫ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻠﮏ ﮔﺴﺘﺎخ ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﻣﯿﺎن ﺟﻤﻊ ﮔﻮﯾﺪ آﻧﭽﮫ ﮔﻮﯾﺪ‬

‫***‬ ‫دﮔﺮ روزﯾﻨﮫ ﮐﺰ ﺻﺒﺢ ﺟﮭﺎن ﺗﺎب‬ ‫ﯾﺰک داری ز ﻟﺸﮑﺮﮔﺎه ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ھﻤﺎن ﯾﮏ ﺷﺨﺺ را ﮐﯿﻦ ﺳﺎز ﮐﺮده‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮ ﻣﺎده آن ھﻔﺘﺎد دﺧﺘﺮ‬

‫ﻃﻠﯽ ﺷﺪ ﻟﻌﻠﯽ ﺑﺮ ﻟﻮﻟﻮی ﺧﻮﺷﺎب‬ ‫ﻋﻨﺎن اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ ﺑﺮﺟﯿﺲ و ﻧﺎھﯿﺪ‬ ‫ھﻤﺎن اﻧﺠﻢﮔﺮی آﻏﺎز ﮐﺮده‬ ‫ﺳﻮی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪﻧﺪ آﺷﻮب در ﺳﺮ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 108‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﻣﺮدی ھﺮ ﯾﮑﯽ اﺳﻔﻨﺪﯾﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﭼﻮﮔﺎن ﺧﻮد ﭼﻨﺎن ﭼﺎﻻک ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﺧﺪﻧﮓ ﺗﺮﮐﺶ اﻧﺪر ﺳﺮو ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﺑﺮﻗﻊ ﻓﺮو ھﺸﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﺎه‬ ‫ﺑﺮون ﺷﺪ ﺣﺎﺟﺐ ﺷﮫ ﺑﺎرﺷﺎن داد‬ ‫ﻧﻮازش ﮐﺮد ﺷﯿﺮﯾﻦ را و ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ دﯾﺪ؟ اﻟﺤﻖ ﺑﺘﺎﻧﯽ ﺷﻮخ و دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫وز آن ﻏﺎﻓﻞ ﮐﮫ زور و زھﺮه دارﻧﺪ‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﻋﺮض آن ﻣﺸﮑﯿﻦ ﻧﻘﺎﺑﺎن‬ ‫ﭼﻮ در ﺑﺎزی ﮔﮫ ﻣﯿﺪان رﺳﯿﺪﻧﺪ‬ ‫روان ﺷﺪ ھﺮ ﻣﮭﯽ ﭼﻮن آﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دﯾﺪ ﮐﮫ آن ﻣﺮﻏﺎن دﻣﺴﺎز‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﻔﺖ ھﯿﻦ ﺗﺎ رﺧﺶ ﺗﺎزﯾﻢ‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﮔﻮی در ﭼﻮﮔﺎن ﻓﮑﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ز ﭼﻮﮔﺎن ﮔﺸﺘﮫ ﺑﯽدﺳﺘﺎن ھﻤﮫ راه‬ ‫ﺑﮭﺮ ﮔﻮﺋﯽ ﮐﮫ ﺑﺮدی ﺑﺎد را ﺑﯿﺪ‬ ‫ز ﯾﮑﺴﻮ ﻣﺎه ﺑﻮد و اﺧﺘﺮاﻧﺶ‬ ‫ﮔﻮزن و ﺷﯿﺮ ﺑﺎزی ﻣﯽﻧﻤﻮدﻧﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮدی ﮔﻮی و ﮔﮫ ﻣﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎم از ﮔﻮی و ﭼﻮﮔﺎن ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬

‫ﺑﮫ ﺗﯿﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ رﺳﺘﻢ ﺳﻮاری‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻮی از ﭼﻨﺒﺮ ﮔﺮدون رﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮوی ﺑﺮ ﺧﺪﻧﮓ زﯾﻦ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫روان ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺳﻮی ﺧﺪﻣﺖ ﺷﺎه‬ ‫ﺷﮫ آﻧﮑﺎره دل در ﮐﺎرﺷﺎن داد‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪش ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮاﺋﯽ ﭘﺮ ﺷﮑﺮ ﺷﮭﺮی ﭘﺮ از ﻗﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯿﺪان از ﺳﻮاری ﺑﮭﺮه دارﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺰھﺖ ﺳﻮی ﻣﯿﺪان ﺷﺪ ﺷﺘﺎﺑﺎن‬ ‫ﭘﺮﯾﺮوﯾﺎن ز ﺷﺎدی ﻣﯽﭘﺮﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ ز ھﺮ ﮐﺒﮑﯽ ﻋﻘﺎﺑﯽ‬ ‫ﭼﻤﻦ را ﻓﺎﺧﺘﻨﺪ و ﺻﯿﺪ را ﺑﺎز‬ ‫ﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﮭﻨﮫ زﻣﺎﻧﯽ ﮔﻮی ﺑﺎزﯾﻢ‬ ‫ﺷﮕﺮﻓﺎن ﺷﻮر در ﻣﯿﺪان ﻓﮑﻨﺪﻧﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ زان ﺑﯿﺪ ﺻﻨﺪل ﺳﻮده ﺑﺮ ﻣﺎه‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﯽ در ﮔﺮﯾﺒﺎن ﮔﻮی ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ز دﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﺷﮫ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮاﻧﺶ‬ ‫ﺗﺬرو و ﺑﺎز ﻏﺎرت ﻣﯽرﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺮو دادی و ﮔﮫ ﺷﺎه‬ ‫ﻃﻮاﻓﯽ ﮔﺮد ﻣﯿﺪان در ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 109‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﺷﺒﺪﯾﺰ و ﺑﮫ ﮔﻠﮕﻮن ﮐﺮد ﻣﯿﺪان‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﺳﻮی ﺻﺤﺮا ران ﮔﺸﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻨﺪان ﺻﯿﺪ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻓﮑﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ زﺧﻢ ﻧﯿﺰهھﺎ ھﺮ ﻧﺎزﻧﯿﻨﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮک ﺗﯿﺮ ھﺮ ﺧﺎﺗﻮن ﺳﻮاری‬ ‫ﻣﻠﮏ زان ﻣﺎده ﺷﯿﺮان ﺷﮑﺎری‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﯾﮏ ﺑﻮد در ﻣﯿﺪان ھﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻣﯽدﯾﺪ در ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺮﯾﻦ و ﭼﺸﻢ آھﻮ دﯾﺪ ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫ﻏﺰاﻟﯽ ﻣﺴﺖ ﺷﻤﺸﯿﺮی ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫از آن ﻧﺨﺠﯿﺮ ﭘﺮد از ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺎوس ﻓﻠﮏ ﺑﮕﺮﯾﺨﺖ از ﺑﺎغ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ از ﺟﻠﻮه ﻃﺎوﺳﺎن ﮔﺴﺴﺘﮫ‬ ‫ھﻤﮫ در آﺷﯿﺎﻧﮭﺎ رخ ﻧﮭﻔﺘﻨﺪ‬ ‫دﮔﺮ روز آﺳﺘﺎن ﺑﻮﺳﺎن دوﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ھﻤﺎن ﭼﻮﮔﺎن و ﮔﻮی آﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫درﯾﻦ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺎھﯽ ﻋﻤﺮ ﺧﻮد ﺻﺮف‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻠﺐ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻧﯿﺎﻣﺪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺎ او ﭘﺪﯾﺪش‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﮕﮫ ﮐﺎن ﺷﮑﺮ ﻟﺐ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﭼﻮ روز و ﺷﺐ ھﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺟﻮﻻن‬ ‫ﺑﮫ ﺻﯿﺪ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺟﻮﻻن ﮔﺸﺎدﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺣﺪش در ﺣﺴﺎب آﯾﺪ ﮐﮫ ﭼﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﻧﯿﺴﺘﺎن ﮐﺮده ﺑﺮ ﮔﻮران زﻣﯿﻨﯽ‬ ‫ﻓﺮو داده ز آھﻮ ﻣﺮﻏﺰاری‬ ‫ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﺎﻧﺪه در ﭼﺎﺑﮏ ﺳﻮاری‬ ‫ﺑﮫ دﻋﻮی ﮔﺎه ﻧﺨﺠﯿﺮ اژدھﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﺰ آن ﺻﯿﺪش ﭼﮫ آرد ارﻣﻐﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺪا ﺷﺪ ﺑﮫ ﺻﯿﺪ اﻓﮑﻨﺪن ﺷﺎه‬ ‫ﺑﺠﺎی آھﻮی ﺷﯿﺮی ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮی ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﮔﺸﺖ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻞ ﭼﯿﺪن ﺑﮫ ﺑﺎغ آﻣﺪ ﺳﯿﮫ زاغ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺮ زاغ رﻧﮕﺎن ﺑﺮ ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ز رﻧﺞ ﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎ روز ﺧﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ درﮔﺎه ﻣﻠﮏ ﺻﻒ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ھﻤﺎن ﻧﺨﺠﯿﺮ ﮐﺮدن ﺳﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫وزﯾﻦ ﺣﺮﻓﺖ ﻧﯿﻔﮑﻨﺪﻧﺪ ﯾﮏ ﺣﺮف‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﻨﺪ ﯾﮏ ﻧﮑﺘﮫ ﺑﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﮫ در ﺑﻨﺪ ﺗﻮﻗﻒ ﺑﺪ ﮐﻠﯿﺪش‬ ‫ھﻤﺎی ﻋﺸﻖ ﺑﯽ ﭘﺮواز ﻣﯽﮔﺸﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 110‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی ﺑﺮ ﻧﯿﮑﻮان ﺷﺎه‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺎﻣﺪادان ز اول روز‬ ‫ﻣﯽآرﯾﻢ و ﻧﺸﺎط اﻧﺪﯾﺸﮫ ﮔﯿﺮﯾﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﺷﺎدﯾﻢ اﮔﺮ ﻏﻤﮕﯿﻦ در اﯾﻦ دﯾﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ ﺷﺪن زﯾﻦ دﯾﺮ ﻧﺎﭼﺎر‬ ‫ﻧﮭﺎد اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ آن ﭘﺮﯾﻮش‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﺮ وﻋﺪه ﻣﺎه ﺷﺐ اﻓﺮوز‬

‫ﺟﻤﺎﻟﺖ ﭼﺸﻢ دوﻟﺖ را ﻧﻈﺮ ﮔﺎه‬ ‫ﺷﻮﯾﻢ از ﮔﻨﺒﺪ ﭘﯿﺮوزه ﭘﯿﺮوز‬ ‫ﻃﺮب ﺳﺎزﯾﻢ و ﺷﺎدی ﭘﯿﺸﮫ ﮔﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ﻧﮫاﯾﻢ اﯾﻤﻦ ز دوران ﮐﮭﻦ ﺳﯿﺮ‬ ‫ﻧﺸﺎط از ﻏﻢ ﺑﮫ و ﺷﺎدی ز ﺗﯿﻤﺎر‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﺑﻮﺳﮫ داد و ﮐﺮد ﺷﺒﺨﻮش‬ ‫درﯾﻦ ﻓﮑﺮت ﮐﮫ ﻓﺮدا ﮐﯽ ﺷﻮد روز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 111‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺻﻔﺖ ﺑﮭﺎر و ﻋﯿﺶ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﻮش آﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﻮاﻧﺎن را و ﭘﯿﺮان را دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﮔﻞ از ﮔﻞ ﺗﺨﺖ ﮐﺎوﺳﯽ ﺑﺮ آرد‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻣﺮﻏﺎ ﮐﮫ ﻋﺸﻖ آوازه ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺮم ﺷﺪ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﺎن ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﻮ از ﺧﺮم ﺑﮭﺎر و ﺧﺮﻣﯽ دوﺳﺖ‬ ‫ﮔﻞ از ﺷﺎدی ﻋﻠﻢ در ﺑﺎغ ﻣﯽزد‬ ‫ﺳﻤﻦ ﺳﺎﻗﯽ و ﻧﺮﮔﺲ ﺟﺎم در دﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﺎ ﺑﺮﻗﻊ ﮔﺸﺎده ﻣﺎدﮔﺎن را‬ ‫ﺷﻤﺎل اﻧﮕﯿﺨﺘﮫ ھﺮ ﺳﻮ ﺧﺮوﺷﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﻧﻄﻊ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﭘﻮش ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺳﮭﯽ ﺳﺮو از ﭼﻤﻦ ﻗﺎﻣﺖ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﮫ ﺗﺎب زﻟﻒ اﻓﮑﻨﺪه ﺑﺮ دوش‬ ‫ﻋﺮوﺳﺎن رﯾﺎﺣﯿﻦ دﺳﺖ ﺑﺮ روی‬ ‫ھﻮا ﺑﺮ ﺳﺒﺰه ﮔﻮھﺮھﺎ ﮔﺴﺴﺘﮫ‬ ‫ﻧﻤﻮده ﻧﺎف ﺧﺎک آﺑﺴﺘﻨﯽھﺎ‬ ‫ﻏﺰال ﺷﯿﺮ ﻣﺴﺖ از دﻟﻨﻮازی‬ ‫ﺗﺬروان ﺑﺮ رﯾﺎﺣﯿﻦ ﭘﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪه‬ ‫زھﺮ ﺷﺎﺧﯽ ﺷﮑﻔﺘﮫ ﻧﻮ ﺑﮭﺎری‬ ‫ﻧﻮای ﺑﻠﺒﻞ و آوای دراج‬

‫ز ﺳﺒﺰه ﺑﺮ ﮐﺸﺪ ﺑﯿﺦ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮﺳﺒﺰی در آرد ﺳﺮخ ﮔﻠﺰار‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﮫ ﭘﺮ ﻃﺎوﺳﯽ ﺑﺮ آرد‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻋﺸﻖ ﮐﮭﻦ ﮐﺎن ﺗﺎزه ﮔﺮدد‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﻋﮭﺪ ﺧﺮﻣﯽ ﻧﻮ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻠﮭﺎ ﺑﺮ درﯾﺪ از ﺧﺮﻣﯽ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﺳﭙﺎه ﻓﺎﺧﺘﮫ ﺑﺮ زاغ ﻣﯽزد‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﮫ در ﺧﻤﺎر و ﺳﺮخ ﮔﻞ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺻﻼ در داده ﮐﺎر اﻓﺘﺎدﮔﺎن را‬ ‫زده ﺑﺮ ﮔﺎو ﭼﺸﻤﯽ ﭘﯿﻞ ﮔﻮﺷﯽ‬ ‫ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻣﮭﺪ ﻣﺮزن ﮔﻮش ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ز ﻋﺸﻖ ﻻﻟﮫ ﭘﯿﺮاھﻦ درﯾﺪه‬ ‫ﮔﺸﺎده ﺑﺎد ﻧﺴﺮﯾﻦ را ﺑﻨﺎ ﮔﻮش‬ ‫ﺷﮕﺮﻓﺎن ﺷﮑﻮﻓﮫ ﺷﺎﻧﮫ در ﻣﻮی‬ ‫زﻣﺮد را ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ز ﻧﺎف آورده ﺑﯿﺮون رﺳﺘﻨﯿﮭﺎ‬ ‫ﺑﮕﺮد ﺳﺒﺰه ﺑﺎ ﻣﺎدر ﺑﮫ ﺑﺎزی‬ ‫رﯾﺎﺣﯿﻦ در ﺗﺬروان ﭘﺮ ﻧﺸﺎﻧﺪه‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ھﺮ ﮔﻠﯽ ﺑﺮ ﮐﻒ ﻧﺜﺎری‬ ‫ﺷﮑﯿﺐ ﻋﺎﺷﻘﺎن را داده ﺗﺎراج‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 112‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺼﻠﯽ ﺑﺪﯾﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻮازی‬ ‫ﺧﺮاﻣﺎن ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﺐ و روز‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺧﻮردﻧﺪ ﻣﯽ در ﻣﺮﻏﺰاری‬ ‫رﯾﺎﺣﯿﻦ ﺑﺮ رﯾﺎﺣﯿﻦ ﺑﺎده در دﺳﺖ‬ ‫ﺟﻨﯿﺒﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺷﮭﺮود ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺣﻼوﺗﮭﺎی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﮑﺮﺧﻨﺪ‬ ‫ھﻤﺎن روﻧﻖ ز ﺧﻮﺑﯿﺶ آن ﻃﺮف را‬ ‫ﻋﺒﯿﺮ ارزان ز ﺟﻌﺪ ﻣﺸﮑﺒﯿﺰش‬ ‫از ﺑﺲ ﺧﻨﺪه ﮐﮫ ﺷﮭﺪش ﺑﺮ ﺷﮑﺮ زد‬ ‫ﻗﺪ ﭼﻮن ﺳﺮوش از دﯾﻮان ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﺮ ﻧﺮﮔﺴﺶ ﮐﺮده ﻧﻈﺎره‬ ‫ﺳﻤﻦ ﮐﺰ ﺧﻮاﺟﮕﯽ ﺑﺮ ﮔﻞ زدی دوش‬

‫ﺧﻄﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻄﺎ ﺑﯽﻋﺸﻖ ﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻧﺰھﺖ ﮔﮭﯽ ﺷﺎد و دلاﻓﺮوز‬ ‫ﮔﮭﯽ ﭼﯿﺪﻧﺪ ﮔﻞ در ﮐﻮھﺴﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮭﺮود آﻣﺪﻧﺪ آن روز ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻧﮏ رود و راﻣﺸﮕﺮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﯽ ﺷﮭﺮود را ﮐﺮده ﻧﯽ ﻗﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ از ﺑﺎران ﻧﯿﺴﺎﻧﯽ ﺻﺪف را‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻗﺮﺑﺎن ز ﻟﻌﻞ ﺷﮭﺪ ﺧﯿﺰش‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺷﺪ اﻓﻐﺎن ﻃﺒﺮزد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻠﺒﻦ داده ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺳﭙﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ دﻧﺪان ﮐﺮده ﺧﻮد را ﭘﺎره ﭘﺎره‬ ‫ﻏﻼم آن ﺑﻨﺎ ﮔﻮش از ﺑﻦ ﮔﻮش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 113‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﯿﺮﮐﺸﺘﻦ ﺧﺴﺮو در ﺑﺰﻣﮕﺎه‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻋﺰم ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد روزی‬ ‫ﮐﺴﯽ را ﮐﺎن ﭼﻨﺎن دﻟﺨﻮاه ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ز ﺳﺒﺰه ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ آراﻣﮕﺎھﯽ‬ ‫در آن ﺻﺤﻦ ﺑﮭﺸﺘﯽ ﺟﺎی ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰان و ﻏﻼﻣﺎن ﮔﺮد ﺧﺮﮔﺎه‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﯾﮏ ﺟﺎی‬ ‫ﺻﺮاﺣﯿﮭﺎی ﻟﻌﻞ از دﺳﺖ ﺳﺎﻗﯽ‬ ‫ﺷﺮاب و ﻋﺎﺷﻘﯽ ھﻤﺪﺳﺖ ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﺗﻨﺪ ﺷﯿﺮی ﺑﯿﺸﮫ ﭘﺮورد‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺪ ﻣﺴﺘﺎن ﺑﮫ ﻟﺸﮕﺮﮔﮫ در اﻓﺘﺎد‬ ‫ﻓﺮاز آﻣﺪ ﺑﮫ ﮔﺮد ﺑﺎرﮔﮫ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺷﮫ از ﻣﺴﺘﯽ ﺷﺘﺎب آورد ﺑﺮ ﺷﯿﺮ‬ ‫ﮐﻤﺎن ﮐﺶ ﮐﺮد ﻣﺸﺘﯽ ﺗﺎ ﺑﻨﺎﮔﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮﻣﻮدش ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﺳﺮ ﺑﺮﯾﺪن‬ ‫و زان ﭘﺲ رﺳﻢ ﺷﺎھﺎن ﺷﺪ ﮐﮫ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﺷﯿﺮ ﭘﯿﮑﺮ ﺑﻮد ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ز ﻣﺴﺘﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺷﯿﺮ آن دﻟﯿﺮی‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آوﯾﺰ ﺷﯿﺮ اﻓﮑﻨﺪن ﺷﺎه‬ ‫دھﺎن از ﺑﻮﺳﮫ ﭼﻮن ﺟﻼبﺗﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﺮ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ ﻣﮭﺮ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬

‫ﻧﻈﺮﮔﺎھﺶ ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دل ﻓﺮوزی‬ ‫ھﻤﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺰ ﺳﻮﺳﻦ ﻧﺮﺳﺖ از وی ﮔﯿﺎھﯽ‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﺑﺎرﮔﮫ ﺑﺮ ﭘﺎی ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺛﺮﯾﺎوار ﮔﺮد ﺧﺮﻣﻦ ﻣﺎه‬ ‫ز دور آوﯾﺨﺘﮫ دوری ﺑﮫ ﯾﮏ ﭘﺎی‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ﺑﺎد اﯾﻦ ﻋﯿﺶ ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ زﯾﻦ دوﻣﯽ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﮐﮫ از دﻧﺒﺎل ﻣﯽزد ﺑﺮ ھﻮا ﮔﺮد‬ ‫و زو ﻟﺸﮕﺮ ﺑﮫ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺮ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﺪی ﮐﺮد ﺳﻮی ﺧﺴﺮو آھﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮑﺘﺎ ﭘﯿﺮھﻦ ﺑﯽدرع و ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﺮ ﺷﯿﺮ زد ﮐﺰ ﺷﯿﺮ ﺷﺪ ھﻮش‬ ‫ز ﮔﺮدن ﭘﻮﺳﺘﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﺑﻮد در ﺑﺰﻣﮕﮫﺷﺎن ﺗﯿﻎ در دﺳﺖ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﻮد و ﻣﻠﮏ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮان ﺧﯿﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺎم ﻣﺴﺘﯽ آﻣﺪ ﺷﯿﺮ ﮔﯿﺮی‬ ‫ﻣﺠﺎل دﺳﺖ ﺑﻮﺳﯽ ﯾﺎﻓﺖ آن ﻣﺎه‬ ‫ز ﺑﻮﺳﮫ دﺳﺖ ﺷﮫ را ﭘﺮ ﺷﮑﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮑﺮ در دھﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﻧﮫ در دﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 114‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻟﺒﺶ ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ اﯾﻦ اﻧﮕﺒﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﯿﮏ ﺑﻮد آن ﺷﮑﺮﯾﻦ ﺟﺎم‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﮐﺮد ﺻﺪ ﺟﺎم دﮔﺮ ﻧﻮش‬ ‫ﻣﯿﯽ ﮐﺎول ﻗﺪح ﺟﺎم آورد ﭘﯿﺶ‬ ‫ﻣﯽ اول ﺟﺎم ﺻﺎﻓﯽ ﺧﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮔﻠﯽ ﮐﺎول ﺑﺮ آرد ﻃﺮف ﺟﻮﯾﺶ‬ ‫دری ﮐﺎول ﺷﮑﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺪف را‬ ‫زھﺮ ﺧﻮردی ﮐﮫ ﻃﻌﻢ ﻧﻮش دارد‬ ‫دو ﻋﺎﺷﻖ ﭼﻮن ﭼﻨﺎن ﺷﺮﺑﺖ ﭼﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﯾﮑﺪم ﺟﺎی ﺧﺎﻟﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪی‬ ‫ﭼﻮ دزدی ﮐﻮ ﺑﮫ ﮔﻮھﺮ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﯽ ﭘﺎس دﺷﻤﻦ داﺷﺘﻨﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﻓﺮﺻﺖ در ﮐﺸﯿﺪی ﺧﺼﻢ را ﻣﯿﻞ‬ ‫ﺻﻨﻢ ﺗﺎ ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ ﺑﻮدی و ھﺸﯿﺎر‬ ‫در آن ﺳﺎﻋﺖ ﮐﮫ از ﻣﯽ ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺗﻨﮕﺶ ﮐﺸﯿﺪی ﺷﮫ در آﻏﻮش‬ ‫ز ﺑﺲ ﮐﺰ ﮔﺎز ﻧﯿﻠﺶ در ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ز ﺷﺮم آن ﮐﺒﻮدﯾﮭﺎش ﺑﺮ ﻣﺎه‬ ‫اﮔﺮ ھﺸﯿﺎر اﮔﺮ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻮدی‬

‫ﻧﺸﺎن دادش ﮐﮫ ﺟﺎی ﺑﻮﺳﮫ اﯾﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ از ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮد ﭘﯿﻐﺎم‬ ‫ﻧﺸﺪ ﺟﺎن ﻧﺨﺴﺘﯿﻨﺶ ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ز ﺻﺪ ﺟﺎم دﮔﺮ دارد ﺑﮭﺎ ﺑﯿﺶ‬ ‫ﺑﮫ آﺧﺮ ﺟﺎم دردآﻣﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻓﺰون ﺑﺎﺷﺪ ز ﺻﺪ ﮔﻠﺰار ﺑﻮﯾﺶ‬ ‫ز ﻟﻞ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﺻﻒ را‬ ‫ﺣﻼوت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺮ ﺟﻮش دارد‬ ‫ﻋﻨﺎن ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ از زﺣﻤﺖ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮ و ﻣﯽ ﺑﮭﻢ ﺑﺸﺘﺎﻓﺘﻨﺪی‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﭘﺎﺳﺒﺎن را ﻣﺴﺖ ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ ﭼﺸﻢ رﯾﺤﺎن ﮐﺎﺷﺘﻨﺪی‬ ‫رﺑﻮدﻧﺪی ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺳﮫ ﺑﮫ ﺗﻌﺠﯿﻞ‬ ‫ﻧﺒﻮدی ﺑﺮ ﻟﺒﺶ ﺳﯿﻤﺮغ را ﺑﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺑﻮﺳﮫ ﺑﺎ ﻣﻠﮏ ھﻤﺪﺳﺖ ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺮدی ﻗﺎﻗﻤﺶ را ﭘﺮﻧﯿﺎن ﭘﻮش‬ ‫ز ﺑﺮگ ﮔﻞ ﺑﻨﻔﺸﮫ ﺑﺮ دﻣﯿﺪی‬ ‫ﮐﮫ ﻣﮫ را ﺧﻮد ﮐﺒﻮد آﻣﺪ ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ﺳﭙﯿﺪاﺑﺶ ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﺮ دﺳﺖ ﺑﻮدی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 115‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﻓﺴﺎﻧﮫ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﺎﭘﻮر و دﺧﺘﺮان‬ ‫ﻓﺮو زﻧﺪه ﺷﺒﯽ روﺷﻨﺘﺮ از روز‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺑﺎد ﻣﺴﯿﺤﺎ در دﻣﺎﻏﺶ‬ ‫ز ﺗﺎرﯾﮑﯽ در آن ﺷﺐ ﯾﮏ ﻧﺸﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺳﻮادی ﻧﮫ ﺑﺮ آن ﺷﺒﮕﻮن ﻋﻤﺎری‬ ‫ﺻﺒﺎ ﮔﺮد از ﺟﺒﯿﻦ ﺟﺎن زدوده‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺑﻮد از در ﻣﻘﺼﻮد ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ازﯾﻦ ﺳﻮ زھﺮه در ﮔﻮھﺮ ﮔﺴﺴﺘﻦ‬ ‫زﻣﯿﻦ در ﻣﺸﮏ ﭘﯿﻤﻮدن ﺑﮫ ﺧﺮوار‬ ‫ز ﻣﺸﮏ اﻓﺸﺎﻧﯽ ﺑﺎد ﻃﺮﺑﻨﺎک‬ ‫دﻣﺎغ ﻋﺎﻟﻢ از ﺑﺎد ﺑﮭﺎری‬ ‫ﺳﻤﺎع زھﺮه ﺷﺐ را در ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺛﺮﯾﺎ ﺑﺮ ﻧﺪﯾﻤﯽ ﺧﺎص ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺟﺮس ﺟﻨﺒﺎﻧﯽ ﻣﺮﻏﺎن ﺷﺐﺧﯿﺰ‬ ‫دد و دام از ﻧﺸﺎط داﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﻣﺨﺘﻠﻒ آواز ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ اﻓﺮﯾﺪون ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ﻓﺮوغ روی ﺷﯿﺮﯾﻦ در دﻣﺎﻏﺶ‬ ‫ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺒﺰه و ﺑﻮی رﯾﺎﺣﯿﻦ‬ ‫ﮐﺰﯾﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺷﺒﯽ ﺧﻮاھﺪ رﺳﯿﺪن؟‬ ‫ﭼﺮا ﭼﻨﺪﯾﻦ وﺻﺎل از دور ﺑﯿﻨﯿﻢ‬

‫ﺟﮭﺎن روﺷﻦ ﺑﮫ ﻣﮭﺘﺎب ﺷﺐاﻓﺮوز‬ ‫ﻧﮫ آن ﺑﺎدی ﮐﮫ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ ﭼﺮاﻏﺶ‬ ‫ﮐﮫ آب زﻧﺪﮔﯽ دروی ﻧﮭﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺟﺰ آن ﻋﺼﻤﺖ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮدهداری‬ ‫ﺳﺘﺎره ﺻﺒﺢ را دﻧﺪان ﻧﻤﻮده‬ ‫ﻣﺮاد آن ﺷﺐ ز ﻣﺎدر زاد ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫وز آن ﺳﻮ ﻣﮫ ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ھﻮا در ﻏﺎﻟﯿﮫ ﺳﻮدن ﺻﺪفوار‬ ‫ﻋﺒﯿﺮآﻣﯿﺰ ﮔﺸﺘﮫ ﻧﺎﻓﮫ ﺧﺎک‬ ‫ھﻮا را ﺳﺎﺧﺘﮫ ﻋﻮد ﻗﻤﺎری‬ ‫ﻣﮫ ﯾﮏ ھﻔﺘﮫ ﻧﺼﻔﯽ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﻋﻄﺎرد ﺑﺮ اﻓﻖ رﻗﺎص ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺟﺮﺳﮭﺎ ﺑﺴﺘﮫ در ﻣﺮغ ﺷﺐآوﯾﺰ‬ ‫ھﻤﮫ ﻣﻄﺮب ﺷﺪه در ﺧﺎﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ھﻤﮫ ﺑﺎ ﺳﺎز ﺷﺐ دﻣﺴﺎز ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫دل اﻧﺪر ﻗﺒﻠﮫ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﻓﺮاﻏﺖ داده از ﺷﻤﻊ و ﭼﺮاﻏﺶ‬ ‫ﭘﯿﺎم آورده از ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫وزﯾﻦ ﺷﺎدابﺗﺮ ﺑﻮﺋﯽ دﻣﯿﺪن؟‬ ‫اﮔﺮ ﻧﻮرﯾﻢ ﺗﺎ در ﻧﻮر ﺑﯿﻨﯿﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 116‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫و ﮔﺮ ﺧﻮﻧﯿﻢ ﺧﻮﻧﺖ ﭼﻮن ﻧﺠﻮﺷﺪ‬ ‫ھﻮاﺋﯽ ﻣﻌﺘﺪل ﭼﻮن ﺧﻮش ﻧﺨﻨﺪﯾﻢ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ روزی ز ﻧﻮ روﯾﺪ ﺑﮭﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﻋﻘﻞ آن ﺑﮫ ﮐﮫ روزی ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻧﺎن ﮐﺰ ﭘﯽ ﺻﯿﺎد ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻣﺜﻞ زد ﮔﺮگ ﭼﻮن روﺑﮫ دﻏﺎ ﺑﻮد‬ ‫ازﯾﻦ ﻓﮑﺮت ﮐﮫ ﺑﺎ آن ﻣﺎه ﻣﯽرﻓﺖ‬ ‫دﮔﺮ ره دﯾﻮ را درﺑﻨﺪ ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ازﯾﻦ ﺳﻮ ﺗﺨﺖ ﺷﺎﺧﻨﺸﮫ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﯿﺶ ﺗﺨﺖ ﺷﺎه ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫و زان ﺳﻮ آﻓﺘﺎب ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬ ‫ﻓﺮﻧﮕﯿﺲ و ﺳﮭﯿﻞ ﺳﺮو ﺑﺎﻻ‬ ‫ھﻤﺎﯾﻮن و ﺳﻤﻦ ﺗﺮک و ﭘﺮﯾﺰاد‬ ‫ﮔﻼب و ﻟﻌﻞ را ﺑﺮ ﮐﺎر ﮐﺮده‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺴﺘﯽ ﺧﻮان ﺷﺮم از ﭘﯿﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ھﺮ دﻟﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﻟﻌﻞ داران ﻗﺼﺐ ﭘﻮش‬ ‫ز ﻏﻤﺰه ﺗﯿﺮ و از اﺑﺮو ﮐﻤﺎنﺳﺎز‬ ‫ز ﺷﮑﺮ ھﺮ ﯾﮑﯽ ﺗﻨﮕﯽ ﮔﺸﺎده‬

‫و ﮔﺮ ﺟﻮﺷﺪ ﺑﮫ ﻣﻦ ﺑﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﻮﺷﺪ‬ ‫ﺗﻨﻮری ﮔﺮم ﻧﺎن ﭼﻮن در ﻧﺒﻨﺪﯾﻢ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺪام آﯾﺪ ﺷﮑﺎری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽﺷﮏ ﮐﺎر ﮐﺮده ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮ دﯾﺪی ﻣﺎھﯽ و ﻣﺮﻏﺎﻧﺶ ﺧﻮردﻧﺪ‬ ‫ﻃﻠﺐ ﻣﻦ ﮐﺮدم و روزی ﺗﺮا ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎه آن آﻓﺘﺎب از راه ﻣﯽرﻓﺖ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫وﺷﺎﻗﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎی اﯾﺴﺘﺎده‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﺶ ﮔﻨﺞ ﺑﺎد آورد ﮔﻨﺠﻮر‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﮔﺮد او ده ﻧﺎر ﭘﺴﺘﺎن‬ ‫ﻋﺠﺐ ﻧﻮش و ﻓﻠﮑﻨﺎز و ھﻤﯿﻼ‬ ‫ﺧﺘﻦ ﺧﺎﺗﻮن و ﮔﻮھﺮ ﻣﻠﮏ و دﻟﺸﺎد‬ ‫ز ﻟﻌﻠﯽ روی ﭼﻮن ﮔﻠﻨﺎر ﮐﺮده‬ ‫ﺧﺮد راه وﺛﺎق ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﻓﺮو ﮔﻮﯾﺪ ﺑﮫ ﻧﻮﺑﺖ داﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﻗﺼﺐ ﺑﺮ ﻣﺎه ﺑﺴﺘﮫ ﻟﻌﻞ ﺑﺮ ﮔﻮش‬ ‫ھﻤﮫ ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﯿﻦ و راﺳﺖ اﻧﺪاز‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﺷﮑﺮ ﺗﻨﮕﯽ ﻧﮭﺎده‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 117‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﻓﺴﺎﻧﮫﺳﺮاﺋﯽ ده دﺧﺘﺮ‬ ‫ﮐﮫ دوﻟﺖ در زﻣﯿﻦ ﮔﻨﺠﯽ ﻧﮭﺎن ﮐﺮد‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﺑﺎز ﮐﺮد آن ﮔﻨﺞ ﺑﺮداﺷﺖ‬

‫ﻓﺮﻧﮕﯿﺲ اوﻟﯿﻦ ﻣﺮﮐﺐ روان ﮐﺮد‬ ‫از آن دوﻟﺖ ﻓﺮﯾﺪوﻧﯽ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎزی ﺑﻮد در ﭘﺎﺋﯿﻦ ﺳﺮوی‬ ‫ﺗﺬرو ﻧﺎزﻧﯿﻦ را ﮐﺮد ﻧﺨﺠﯿﺮ‬

‫ﺳﮭﯿﻞ ﺳﯿﻤﺘﻦ ﮔﻔﺘﺎ ﺗﺬروی‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ﯾﮑﯽ ﺷﺎھﯿﻦ ﺑﮫ ﺷﺒﮕﯿﺮ‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﻮ ﮔﻠﯽ در ﺑﺎغ ﺑﺸﮕﻔﺖ‬ ‫رﺑﻮد آن ﻋﻨﺒﺮﯾﻦ ﮔﻞ را ﺑﮫ ﻣﻨﻘﺎر‬

‫ﻋﺠﺐﻧﻮش ﺷﮑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﻣﺮﻏﯽ آﻣﺪ ﺳﻮی ﮔﻠﺰار‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ را ﺑﻮد ﯾﮏ ﭼﺸﻢ از ﺟﮭﺎن ﺑﺎز‬ ‫دو ﺑﮫ ﺑﯿﻨﺪ ز ﭼﺸﻤﯽ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬

‫از آن ﺑﮫ داﺳﺘﺎﻧﯽ زد ﻓﻠﮑﻨﺎز‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺎ ﭼﺸﻤﯽ دﮔﺮ ﮐﺮد آﺷﻨﺎﺋﯽ‬

‫***‬ ‫روان ﮔﺸﺘﮫ ﻣﯿﺎن ﺳﺒﺰ ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫ﺑﺪان ﭼﺸﻤﮫ دھﺎنﺗﺮ ﮐﺮد ﻧﺎﮔﺎه‬

‫ھﻤﯿﻼ ﮔﻔﺖ آﺑﯽ ﺑﻮد روﺷﻦ‬ ‫ﺟﻮان ﺷﯿﺮی ﺑﺮ آﻣﺪ ﺗﺸﻨﮫ از راه‬

‫***‬ ‫ز ﻏﺎرﺗﮕﺎه ﺑﯿﺎﻋﺎن ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﮭﺎد آن ﻟﻌﻞ را ﺑﺮ ﮔﻮﺷﮫ ﺗﺎج‬

‫ھﻤﺎﯾﻮن ﮔﻔﺖ ﻟﻌﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﺎﻧﯽ‬ ‫در آﻣﺪ دوﻟﺖ ﺷﺎھﯽ ﺑﮫ ﺗﺎراج‬

‫***‬ ‫ﺟﺪا ﮔﺸﺖ از ﺻﺪف دری‬ ‫ﺷﺐاﻓﺮوز‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎﻗﻮﺗﯽ دﮔﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺮدش‬

‫ﺳﻤﻦ ﺗﺮک ﺳﻤﻦ ﺑﺮ ﮔﻔﺖ ﯾﮑﺮوز‬ ‫ﻓﻠﮏ در ﻋﻘﺪ ﺷﺎھﯽ ﺑﻨﺪ ﮐﺮدش‬

‫***‬ ‫ﭘﺮﯾﺰاد ﭘﺮﯾﺮخ ﮔﻔﺖ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ آﻓﺘﺎﺑﯽ ز آﺳﻤﺎن ﺑﯿﺶ‬

‫ﺑﮫ ﺑﺎزی ﺑﻮد در ﻧﺨﺠﯿﺮ ﮔﺎھﯽ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪ آن ﻣﺎه را در ﭼﻨﺒﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬

‫***‬ ‫ﺧﺘﻦ ﺧﺎﺗﻮن ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ از ﺳﺮ‬ ‫ھﻮش‬ ‫ﺑﮫ دو ﭘﯿﻮﺳﺖ ﻧﺎﮔﮫ ﺳﺮوی آزاد‬

‫ﮐﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﻮد ﺷﻤﺸﺎدی ﻗﺼﺐ ﭘﻮش‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮫ ﯾﮑﺠﺎ ﺳﺮو و ﺷﻤﺸﺎد‬

‫***‬ ‫زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎد ﮔﻮھﺮ ﻣﻠﮏ دﻟﺒﻨﺪ‬

‫ﮐﮫ زھﺮه ﻧﯿﺰ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﻮد ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 118‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻗﺮان ﻣﺸﺘﺮی در زھﺮه ﭘﯿﻮﺳﺖ‬

‫ﺳﻌﺎدت ﺑﺮ ﮔﺸﺎد اﻗﺒﺎل را دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ در ﺳﺨﻦ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ اﻧﮕﺒﯿﻨﯽ ﺑﻮد در ﺟﺎم‬ ‫ﺑﮫ رﻧﮓآﻣﯿﺰی ﺻﻨﻌﺖ ﻣﻦ آﻧﻢ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﮐﺮدﺷﺎن در ﭘﮭﻠﻮی ﯾﺎد‬ ‫ﺟﮭﺎن را ھﺮ دو ﭼﻮن روﺷﻦ درﺧﺸﯿﺪ‬

‫ﺳﺨﻦ را ﺗﺎزه ﮐﺮد از ﻋﺸﻖ ﻣﻨﺸﻮر‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ روﻏﻦ او ﺷﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﮐﮫ در ﺣﻠﻮای اﯾﺸﺎن زﻋﻔﺮاﻧﻢ‬ ‫ﮐﮫ اﺣﺴﻨﺖ ای ﺟﮭﺎن ﭘﮭﻠﻮ دو ھﻤﺰاد‬ ‫ز ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺒﺮﯾﺪ و ﻣﻠﺨﺸﯿﺪ‬

‫***‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﺑﺮ ﻟﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺬر ﮐﺮد‬ ‫ز ﺷﺮم اﻧﺪر زﻣﯿﻦ ﻣﯽدﯾﺪ و ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎﭘﻮر آﻣﺪ اﻧﺪر ﭼﺎره ﮐﺎر‬ ‫ﻗﻀﺎی ﻋﺸﻖ اﮔﺮﭼﮫ ﺳﺮ ﻧﺒﺸﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮ رﺷﺘﮫ ﺳﻮی اﯾﻦ ﻧﻘﺶ زﯾﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮاﮐﺰ دﺳﺖ ﺧﺴﺮو ﻧﻘﻞ و ﺟﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮم از ﺳﺎﯾﮫ او ﺗﺎﺟﻮر ﺑﺎد‬

‫ھﻮا ﭘﺮ ﻣﺸﮏ و ﺻﺤﺮا ﭘﺮ ﺷﮑﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ دل ﺑﯽﻋﺸﻖ ﺑﻮد و ﯾﺎر ﺑﯽﺟﻔﺖ‬ ‫دﻟﻢ را ﭘﺎره ﮐﺮد آن ﭘﺎره ﮐﺎر‬ ‫ﻣﺮا اﯾﻦ ﺳﺮ ﻧﺒﺸﺖ او در ﻧﺒﺸﺖ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺳﺮﺧﯽ ﻧﻘﺶ روﯾﻢ ﻧﻘﺶ دﯾﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﮐﯿﺨﺴﺮو ﭘﻨﺎ ﺧﺴﺮو ﻏﻼم اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺪﯾﻤﺶ ﺑﺨﺖ و دوﻟﺖ راھﺒﺮ ﺑﺎد‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ دور آﻣﺪ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو ﮔﻔﺖ ﺑﺎری‬ ‫ﮔﻮزﻧﯽ ﺑﺮ ره ﺷﯿﺮ آﺷﯿﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻦ آن ﺷﯿﺮم ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﻢ ﺑﮫ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫اﮔﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ دﺳﺘﮕﯿﺮم‬ ‫و ﮔﺮ ﺷﯿﺮ ژﯾﺎن آﯾﺪ ﺑﮫ ﺣﺮﺑﻢ‬ ‫ﺣﺮﯾﻔﺎن ﺟﻨﺲ و ﯾﺎران اھﻞ ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫دل ﻣﺤﺮم ﺑﻮد ﭼﻮن ﺗﺨﺘﮫ ﺧﺎک‬ ‫دﮔﺮ ره ﻃﺒﻊ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺮم ﺗﺮ ﮔﺸﺖ‬

‫ﺳﯿﮫ ﺷﯿﺮی ﺑﺪ اﻧﺪر ﻣﺮﻏﺰاری‬ ‫رﺳﻦ در ﮔﺮدن ﺷﯿﺮ ژﯾﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮدن ﺑﺮ ﻧﮭﺎد از زﻟﻒ زﻧﺠﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﺳﻮزش ﺑﺎدی ﺑﻤﯿﺮم‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﻮی ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮫ ﭼﺮﺑﻢ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﮫ ﻣﯽﺷﺪ دﺳﺖ ﺳﻮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮ او دﺳﺘﯽ زﻧﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﺷﻮد ﭘﺎک‬ ‫دﻟﺶ در ﮐﺎر ﺧﺴﺮو ﻧﺮم ﺗﺮ ﮔﺸﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 119‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻗﺪح ﭘﺮ ﺑﺎده ﮐﺮد و ﻟﻌﻞ ﭘﺮ ﻧﻮش‬ ‫ﺑﺨﻮر ﮐﯿﻦ ﺟﺎم ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮش ﺑﺎدت‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺷﺪی ھﺮ دم ﺷﮑﻔﺘﮫ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﮔﻔﺖ ای ﻗﺪح ﺷﺐ رﺧﺖ ﺑﻨﺪد‬ ‫ﮔﮭﯽ ﮔﻔﺖ ای ﺳﺤﺮ ﻣﻨﻤﺎی دﻧﺪان‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ آن ﺑﺘﺎن ﻣﺠﻠﺲ اﻓﺮوز‬ ‫ﺑﺒﺮد اﻧﮕﺸﺘﺮی ﭼﻮن ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺘﺎن ﭼﻮن ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ از ﺧﺮﻣﯽ ﺑﮭﺮ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﻮردﻧﺪ و ﯾﮏ ﺟﻮ ﻏﻢ ﻧﺨﻮردﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ ﺷﯿﺸﮫ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬ ‫دﮔﺮ ره ﺷﯿﺸﮫ ﻣﯽ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺷﯿﺸﮫ دﻻن از ﺗﺮﮐﺘﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯽ ﺧﻮردن ﻃﺮب را ﺗﺎزه ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ھﻤﺎن اﻓﺴﺎﻧﮫ دوﺷﯿﻨﮫ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫دل ﺧﺴﺮو ز ﻋﺸﻖ ﯾﺎر ﭘﺮﺟﻮش‬ ‫ﻣﯽ رﻧﮕﯿﻦ زھﯽ ﻃﺎوس ﺑﯽﻣﺎر‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺑﺮ ﯾﮑﯽ ﮐﻒ ﺳﺎﻏﺮﻣﻞ‬ ‫از آن ﻣﯽﺧﻮرد و زان ﮔﻞ ﺑﻮی ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺷﺮاب ﺗﻠﺦ در ﺟﺎﻧﺶ اﺛﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻏﻤﺰه ﮔﻔﺖ ﺑﺎ او ﻧﮑﺘﮫای ﭼﻨﺪ‬

‫ﺑﮫ ﺧﺴﺮو داد ﮐﺎﯾﻦ را ﻧﻮش ﮐﻦ ﻧﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺰ ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻤﮫ ﻓﺮﻣﻮش ﺑﺎدت‬ ‫از آن ﻟﻌﻞ ﻧﺴﻔﺘﮫ ﻟﻌﻞ ﺳﻔﺘﮫ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﮕﺮی ﺗﻠﺦ ﺗﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﻣﺨﻨﺪ آﻓﺎق را ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺨﻨﺪان‬ ‫ﺳﭙﮭﺮ اﻧﮕﺸﺘﺮی ﻣﯽﺑﺎﺧﺖ ﺗﺎ روز‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس اﻧﮕﺸﺘﺮی ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ از ﺳﺎﺣﺖ ﺻﺤﺮا ﺳﻮی ﺷﮭﺮ‬ ‫ز ﺷﺎدی ﮐﺎه ﺑﺮﮔﯽ ﮐﻢ ﻧﮑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺷﯿﺸﮫ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺸﮫ ﺑﺎدهھﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﭘﯿﺸﮫ ﮔﺸﺘﮫ ﺷﯿﺸﮫ ﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﺮت ﺟﺎن ﺷﺐ را ﺗﺎزه ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ھﻤﺎن ﻟﻌﻞ ﭘﺮﻧﺪوﺷﯿﻨﮫ ﺳﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎد ﻧﻮش ﻟﺐ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﯽ ﻧﻮش‬ ‫ﻟﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ زھﯽ ﺧﺮﻣﺎی ﺑﯿﺨﺎر‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺑﺮ دﮔﺮ ﮐﻒ دﺳﺘﮫ ﮔﻞ‬ ‫ﭘﯽ دل ﺟﺴﺘﻦ دﻟﺠﻮی ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺳﻮی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮد از ﺑﻮﺳﮫ ﻟﺒﮭﺎ را زﺑﺎﻧﺒﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 120‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ھﻢ از راه اﺷﺎرتھﺎی ﻓﺮخ‬ ‫ﺳﺨﻨﮭﺎ در ﮐﺮﺷﻤﮫ ﻣﯽﻧﮭﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﺐ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ ﭘﯿﺸﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ روی ﺧﺴﺮو ﺧﻮی ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﭼﮕﻮﻧﮫ ﻣﺴﺖ ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﻧﻤﯽاﻓﺘﺎد ﻓﺮﺻﺖ در ﻣﯿﺎﻧﮫ‬ ‫دل ﺷﺎدش ﺑﮫ دﯾﺪار دلاﻓﺮوز‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﺷﺐ ﮔﻠﮕﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﻣﮫ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ دل در ﺻﯿﺪ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ از ﻣﺮز ﻣﻮﻗﺎن ﺳﻮی ﺷﮭﺮود‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﮔﺮد ﺷﻂ ﺑﺴﺘﻨﺪ زﻧﺠﯿﺮ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﻓﺮﺿﮫ ﻧﻮﺷﺎب ﺷﮭﺮود‬ ‫ﮔﮭﯽ راﻧﺪﻧﺪ ﺳﻮی دﺷﺖ ﻣﻨﺪور‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن روزھﺎ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻋﺮوس ﺷﺐ ﭼﻮ ﻧﻘﺶ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﻋﺮوس ﺷﺎه ﻧﯿﺰ از ﺣﺠﻠﮫ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺮوﺳﺎن دﮔﺮ ﺑﺎ او ﺷﺪه ﯾﺎر‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﺴﯿﺎر و ﺑﺎدام اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻮد‬ ‫ھﻤﮫ ﺑﺮ ﯾﺎد ﺧﺴﺮو ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺑﯽرود و راﻣﺸﮕﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‬

‫ﺣﺪﯾﺚ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﯾﺎﻓﺖ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮک ﻏﻤﺰه ﮔﻔﺘﻨﺪ آﻧﭽﮫ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺷﺐ را درﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺻﺒﻮح ﺧﺮﻣﯽ را ﭘﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ ﭼﻮن دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﯿﺮ ﺧﺴﺮو اﻓﺘﺪ ﺑﺮ ﻧﺸﺎﻧﮫ‬ ‫ﻃﺮب ﻣﯽﮐﺮد و ﺧﻮش ﻣﯽﺑﻮد ﺗﺎ روز‬ ‫ﺳﺘﺎم اﻓﮑﻨﺪ ﭼﻮن ﮔﻠﺒﺮگ ﺑﺮﺑﯿﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺒﺪﯾﺰ و ﺑﮫ ﮔﻠﮕﻮن ﺑﺮﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺷﮭﺮی از ﻣﯽ و رود‬ ‫ز ﻣﺮغ و ﻣﺎھﯽ اﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭘﺮ ﻧﻮش ﮐﺮدﻧﺪ از ﻣﯽ و رود‬ ‫ﺗﮭﯽ ﮐﺮدﻧﺪدﺷﺖ از آھﻮ و ﮔﻮر‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻋﺸﺮت ﮔﮭﯽ ﻧﺨﺠﯿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮭﺮآراﺋﯽ اﻧﺠﻢ ﮐﻠﮫ ﺑﺮﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ روی ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﯿﺎراﺳﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺮوس و ﺷﺎه ﺑﯿﮑﺎر‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﯽ ﺣﺪ و ﺷﺎھﯿﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﻮد‬ ‫ﭘﯿﺎﭘﯽ ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ را ﺑﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﺑﯽ ﻣﯽ و ﺳﺎﻏﺮ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 121‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﯽ و ﻣﻌﺸﻮق و ﮔﻠﺰار و ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺗﻤﺎﺷﺎی ﮔﻞ و ﮔﻠﺰار ﮐﺮدن‬ ‫ﺣﻤﺎﯾﻞ دﺳﺘﮭﺎ در ﮔﺮدن ﯾﺎر‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﯽ داﻣﻦ ﺟﺎﻧﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺟﺴﺘﻦ ﺑﮫ ﻏﻤﺰه ﭼﺎرهﺳﺎزی‬ ‫ﮔﮫ آوردن ﺑﮭﺎرﺗﺮ در آﻏﻮش‬ ‫ﮔﮭﯽ در ﮔﻮش دﻟﺒﺮ راز ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫ﺟﮭﺎن اﯾﻨﺴﺖ و اﯾﻦ ﺧﻮد در ﺟﮭﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ازﯾﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﻟﻌﻞ از ﮐﻒ دﻟﺪار ﺧﻮردن‬ ‫درﺧﺖ ﻧﺎرون ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﺮ ﻧﺎر‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ دﺳﺖ ﻧﺒﺾ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﮐﺮدن ﺑﮫ ﺑﻮﺳﮫ ﻧﺮد ﺑﺎزی‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻨﻔﺸﮫ ﺑﺮ ﺑﻨﺎﮔﻮش‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻏﻢھﺎی دل ﭘﺮداز ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫و ﮔﺮ ھﺴﺖ ای ﻋﺠﺐ ﺟﺰ ﯾﮏ زﻣﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 122‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺮاد ﻃﻠﺒﯿﺪن ﺧﺴﺮو از ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪن او‬ ‫ﺷﺒﯽ از ﺟﻤﻠﮫ ﺷﺒﮭﺎی ﺑﮭﺎری‬ ‫ﺷﺪه ﺷﺐ روﺷﻦ از ﻣﮭﺘﺎب ﭼﻮن‬ ‫روز‬ ‫در آن ﻣﮭﺘﺎب روﺷﻨﺘﺮ ز ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺻﻔﯿﺮ ﻣﺮغ و ﻧﻮﺷﺎﻧﻮش ﺳﺎﻗﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎﻣﮫ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﯾﻞ راز ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺳﮭﯽ ﺳﺮوی روان ﺑﺮ ھﺮ ﮐﻨﺎری‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺑﺮ ﺟﺎی ﺳﺎﻏﺮ دف ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﭼﻮ دوری ﭼﻨﺪ رﻓﺖ از ﺟﺎم ﻧﻮﺷﯿﻦ‬ ‫ﺣﺮﯾﻔﺎن از ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ﺧﻤﺎر ﺳﺎﻗﯿﺎن اﻓﺘﺎده در ﺗﺎب‬ ‫ﻣﮭﯿﺎ ﻣﺠﻠﺴﯽ ﺑﯽﮔﺮد اﻏﯿﺎر‬ ‫ﺷﮫ از راه ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯽ ﮔﺬر ﮐﺮد‬ ‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﮔﺮه ﮔﯿﺮ دﻻرام‬ ‫ﻟﺒﺶ ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ای ﻣﻦ ﻏﻼﻣﺖ‬ ‫ھﺮ آﻧﭻ از ﻋﻤﺮ ﭘﯿﺸﯿﻦ رﻓﺖ ﮔﻮ رو‬ ‫ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺟﺰ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺖ اﯾﻨﺠﺎ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻦ دﻟﺴﻮز را ﺑﺎش‬ ‫ﺑﺴﺎن ﻣﯿﻮه دار ﻧﺎﺑﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮد ﭘﻮﻟﯽ از ﺳﻨﮓ ﮐﺒﻮد اﺳﺖ‬ ‫ﺳﮓ ﻗﺼﺎب را در ﭘﮭﻠﻮی ﻣﯿﺶ‬

‫ﺳﻌﺎدت رخ ﻧﻤﻮد و ﺑﺨﺖ ﯾﺎری‬ ‫ﻗﺪح ﺑﺮداﺷﺘﮫ ﻣﺎه ﺷﺐاﻓﺮوز‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺎده روان در ﺳﺎﯾﮫ ﺑﯿﺪ‬ ‫ز دﻟﮭﺎ ﺑﺮده اﻧﺪوه ﻓﺮاﻗﯽ‬ ‫ﺻﺒﺎ ﺗﻔﺴﯿﺮ آﯾﺖ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫زھﺮ ﺳﺮوی ﺷﮑﻔﺘﮫ ﻧﻮﺑﮭﺎری‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮔﻼب دان ﺑﺮ ﮐﻒ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﮔﺮان ﺷﺪ ھﺮ ﺳﺮی از ﺧﻮاب دوﺷﯿﻦ‬ ‫ﺑﮫ رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﻠﮏ ھﻤﺪﺳﺖ ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫دﻣﺎغ ﻣﻄﺮﺑﺎن ﭘﯿﭽﯿﺪه در ﺧﻮاب‬ ‫ﺑﻨﺎ ﻣﯽزد ﮔﻠﯽ ﺑﯽزﺣﻤﺖ ﺧﺎر‬ ‫ﺷﮑﺎر آرزو را ﺗﻨﮓﺗﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ آورد و رﺳﺖ از دﺳﺖ اﯾﺎم‬ ‫ﺑﺪه داﻧﮫ ﮐﮫ ﻣﺮغ آﻣﺪ ﺑﮫ داﻣﺖ‬ ‫ﮐﻨﻮن روز از ﻧﻮﺳﺖ و روزی از ﻧﻮ‬ ‫ﺣﺬر ﮐﺮدن ﻧﮕﻮﺋﯽ ﭼﯿﺴﺖ اﯾﻨﺠﺎ‬ ‫اﮔﺮ روزی ﺑﺪی اﻣﺮوز را ﺑﺎش‬ ‫اﻣﯿﺪ ﻣﺎ و ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺗﻮ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮﺑﯽ آﺑﺴﺖ ﭘﻞ زان ﺳﻮی رود اﺳﺖ‬ ‫ﺟﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ و ﻟﯿﮏ از ﭘﮭﻠﻮی ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 123‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﻋﺸﻮه ﺑﺎغ دھﻘﺎن را ﮐﻨﺪ ﺧﺸﮏ‬ ‫دھﺎن ﺗﺸﻨﮕﺎن را ﮐﺮد ﺧﺎﮐﯽ‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺮ او ﻧﺎﻣﯽ ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﮐﮫ ﻟﻮﻟﻮ را ﺑﮫﺗﺮی ﺑﮫ ﺗﻮان ﺳﻔﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﭘﺨﺘﮫ ﺷﻮد ﮔﺮﮔﺶ رﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ز ﭼﻨﮓ ﺷﮫ ﻓﺘﺪ در ﭼﻨﮕﻞ ﺑﺎز‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ را ﭘﻨﺠﮫ ﺷﯿﺮاﻓﮑﻨﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﮐﻤﻨﺪ ﭼﺎره را ﺑﺎزو دراز اﺳﺖ‬ ‫ﺳﮑﺎن ﺷﺎه را ﺗﮏ ﺗﯿﺰ ﻧﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫زﮐﺎﺗﯽ ده ﻗﻀﺎ ﮔﺮدان ﻣﺎﻟﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮ ﺑﮫ ﺗﻨﮕﯽ در ﻧﺒﻨﺪی‬ ‫اﮔﺮ در ﻧﯿﻞ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎز ﮐﻦ ﺑﺎر‬

‫ﺑﺴﺎ اﺑﺮا ﮐﮫ ﺑﻨﺪد ﮔﻠﮫ ﻣﺸﮏ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺷﻮره زﻣﯿﻦ ﮐﺰ آﺑﻨﺎﮐﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ زھﺮ در ﺟﺎﻣﯽ ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮک ﻟﻮﻟﻮﺗﺮ ﭼﻮن ﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﺮه در ﺷﯿﺮ ﻣﺴﺘﯽ ﺧﻮرد ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﭽﮫ ﭼﻮن آﯾﺪ ﺑﮫ ﭘﺮواز‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮ ﭘﻨﺠﮫ ﻣﺸﻮ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﮔﻮزن ﮐﻮه اﮔﺮ ﮔﺮدن ﻓﺮاز اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ آھﻮی ﺑﯿﺎﺑﺎن ﮔﺮم ﺧﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺰن ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮔﺮه ﺑﺮ زﻟﻒ و ﺧﺎﻟﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎزرﮔﺎن ﺻﺪ ﺧﺮوار ﻗﻨﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﻧﯿﻞ ﺧﻮﯾﺶ را ﯾﺎﺑﯽ ﺧﺮﯾﺪار‬

‫***‬ ‫ﺷﮑﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﮫ ﻟﻄﻒ آواز دادش‬ ‫ﮐﮫ ﻓﺮخ ﻧﺎﯾﺪ از ﭼﻮن ﻣﻦ ﻏﺒﺎری‬ ‫ﺧﺮ ﺧﻮد را ﭼﻨﺎن ﭼﺎﺑﮏ ﻧﮫ ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﻧﯿﻢ ﭼﻨﺪان ﺷﮕﺮف اﻧﺪر ﺳﻮاری‬ ‫اﮔﺮ ﻧﺎزی ﮐﻨﻢ ﻣﻘﺼﻮدم آﻧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ زﯾﻦ ﮔﺮﻣﯽ ﺑﺮآﺳﺎﺋﯿﻢ ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬ ‫وزﯾﻦ ﭘﺲ ﺑﺮ ﻋﻘﯿﻖ اﻟﻤﺎس ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺳﺮش ﮔﺮ ﺳﺮﮐﺸﯽ را رھﻨﻤﻮن ﺑﻮد‬

‫ﺟﻮاﺑﯽ ﭼﻮن ﻃﺒﺮزد ﺑﺎز دادش‬ ‫ﮐﮫ ھﻢ ﺗﺨﺘﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﺎﺟﺪاری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﺎزی ﺳﻮاری ﺑﺮﻧﺸﯿﻨﻢ‬ ‫ﮐﮫ آرم ﭘﺎی ﺑﺎ ﺷﯿﺮ ﺷﮑﺎری‬ ‫ﮐﮫ در ﮔﺮﻣﯽ ﺷﮑﺮ ﺧﻮردن زﯾﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺷﮑﺮ ﻣﺒﺎرک ﺷﺎه را ﻗﻨﺪ‬ ‫زﻣﺮد را ﺑﮫ اﻓﻌﯽ ﭘﺎس ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺗﻘﺎﺿﺎی دﻟﺶ ﯾﺎرب ﮐﮫ ﭼﻮن ﺑﻮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 124‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﺪه از ﺳﺮخ روﺋﯽ ﺗﯿﺰ ﭼﻮن ﺧﺎر‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻣﻮﺋﯽ ﮐﮫ ﺗﻨﺪی داﺷﺖ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ‬ ‫ﮐﻤﺎن اﺑﺮوﯾﺶ ﮔﺮ ﺷﺪ ﮔﺮه ﮔﯿﺮ‬ ‫ﺳﻨﺎن در ﻏﻤﺰه ﮐﺎﻣﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺟﻨﮓ‬ ‫ﻧﻤﮏ در ﺧﻨﺪه ﮐﯿﻦ ﻟﺐ را ﻣﮑﻦ رﯾﺶ‬ ‫ﻗﺼﺐ ﺑﺮ رخ ﮐﮫ ﮔﺮ ﻧﻮﺷﻢ ﻧﮭﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ازﯾﻦ ﺳﻮ ﺣﻠﻘﮫ ﻟﺐ ﮐﺮده ﺧﺎﻣﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﺎز ﺑﯽاﻧﺪازه ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﮔﯿﺴﻮ ﻣﺠﻠﺲ آراﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو را ﺑﮫ ﺧﻮاھﺶ ﮔﺮم دل ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﻧﻤﻮد اﻧﺪر ھﺰﯾﻤﺖ ﺷﺎه را ﭘﺸﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﭘﺸﺘﯽ ﭼﻮ ﭘﺸﺘﺶ ﻣﺎﻧﺪ واﭘﺲ‬ ‫ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﻮدش ﺗﺨﺘﮫ ﻋﺎج‬ ‫ﺣﺴﺎب دﯾﮕﺮ آن ﺑﻮدش در اﯾﻦ ﮐﻮی‬ ‫دﮔﺮ وﺟﮫ آﻧﮑﮫ ﮔﺮ وﺟﮭﯽ ﺷﺪ از دﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮش ﻧﺎزﯾﺴﺖ ﻧﺎز ﺧﻮﺑﺮوﯾﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﯽ ﻃﯿﺮﮔﯽ ﮐﺮدن ﮐﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺟﺎن ارزد آن رﻏﺒﺖ ﮐﮫ ﺟﺎﻧﺎن‬

‫ﺧﻮﺷﺎ ﺧﺎری ﮐﮫ آرد ﺳﺮخ ﮔﻞ ﺑﺎر‬ ‫ھﺰاران ﻣﻮی ﻗﺎﻗﻢ داﺷﺖ در زﯾﺮ‬ ‫ﮐﺮﺷﻤﮫ ﺑﺮ ھﺪف ﻣﯽراﻧﺪ ﭼﻮن ﺗﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺟﻨﮕﯽ درش ﺻﺪ آﺷﺘﯽ رﻧﮓ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻟﻔﻆ ﻣﮑﻦ در ﺻﺪ آﺷﺘﯽ رﻧﮓ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﮔﻮﺷﻢ ﺑﮫ ﺧﺮده در ﻣﯿﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ز دﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﻧﮭﺎده ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ ﭼﺸﻢ ﻋﺬری ﺗﺎزه ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ رخ ﮔﺮداﻧﺪ ﮔﺮدن ﻋﺬر آن ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮوت را در آن ﺑﺎزی ﺧﺠﻞ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻮﮔﺮد ﺳﻔﯿﺪ آﺗﺶ ھﻤﯽ ﮐﺸﺖ‬ ‫ﮐﮫ روی ﺷﺎه ﭘﺸﺘﯿﻮان ﻣﻦ ﺑﺲ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮫ را ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺨﺖ ﺑﺎ ﺗﺎج‬ ‫ﮐﮫ ﭘﺸﺘﻢ ﻧﯿﺰ ﻣﺤﺮاﺑﺴﺖ ﭼﻮن روی‬ ‫از آن روﺷﻨﺘﺮم وﺟﮭﯽ دﮔﺮ ھﺴﺖ‬ ‫ز دﯾﺪه راﻧﺪه را در دﯾﺪه ﺟﻮﯾﺎن‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ ﭼﺸﻢ دﻟﺪان ﮐﮫ ﻣﮕﺮﯾﺰ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﻢ ﮔﻮﯾﺪ و ﺧﻮاھﺪ ﺑﮫ ﺻﺪ ﺟﺎن‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دﯾﺪ ﮐﺎن ﻣﺎه ﻧﯿﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ در آﻣﺪ ﮐﯽ دﻻرام‬

‫ﻧﺨﻮاھﺪ ﮐﺮدن او را ﭼﺎره ﺳﺎزی‬ ‫ﮔﻮاژه ﭼﻨﺪ ﺧﻮاھﯽ زد ﺑﯿﺎرام‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 125‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﻣﯽﺧﻮردی و ﻣﯽدادی ﺑﮫ ﻣﻦ ﺑﺎر‬ ‫ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری ﻣﺸﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﮫ ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ﺗﺮا اﯾﻦ ﮐﺒﮏ ﺑﺸﮑﺴﺘﻦ ﭼﮫ ﺳﻮداﺳﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ در دل راز ﭘﻮﺷﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﯿﺰ اﻧﺪر ھﺰﯾﻤﺖ ﺑﻮق ﻣﯽزن‬ ‫درﯾﻦ ﺳﻮدا ﮐﮫ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺗﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد داﻧﯽ ﮐﮫ در ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺎزی‬ ‫دﻟﺖ ﮔﺮﭼﮫ ﺑﮫ دﻟﺪاری ﻧﮑﻮﺷﺪ‬ ‫ﺑﮕﻮﯾﺪ دوﺳﺘﻢ ور ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﻓﺎل از ﺳﺮ ﺑﺎزﯾﭽﮫ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﻧﯿﮑﻮ ﻓﺎل زد ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻌﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪ آﯾﺪ ﻓﺎل ﭼﻮن ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺪاﻧﺪﯾﺶ‬ ‫ﻣﺮا از ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﺑﻮﺳﯽ ﺗﻤﺎﻣﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ ﻟﺐ زﯾﻦ ﻧﯿﺰ دوزم‬ ‫از آن ﺗﺮﺳﻢ ﮐﮫ ﻓﺮدا رخ ﺧﺮاﺷﯽ‬ ‫ﺗﺮا ھﻢ ﺧﻮن ﻣﻦ داﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮد‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ رای دﻣﺴﺎزی ﻧﺪاری‬ ‫ﻧﺪارم زھﺮه ﺑﻮس ﻟﺒﺎﻧﺖ‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﻢ ﺑﻮﺳﮫ را ﻣﯿﺮی ﺑﮫ ﻣﻦ ده‬ ‫ﺑﺪه ﯾﮏ ﺑﻮﺳﮫ ﺗﺎ ده واﺳﺘﺎﻧﯽ‬

‫ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻢ ﺗﻮ ھﺸﯿﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﯽدل ﻧﮫای؟ ﺣﻘﺎ ﮐﮫ ھﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎز ﻋﺸﻖ ﮐﺒﮑﺖ را رﺑﻮد اﺳﺖ‬ ‫ﺷﮑﯿﺒﺖ ﺑﺎد ﺗﺎ ﺑﺎ دل ﺑﮑﻮﺷﯽ‬ ‫ز ﭼﺎھﯽ ﺧﻤﯿﮫ ﺑﺮ ﻋﯿﻮق ﻣﯽزن‬ ‫ﺻﻼح ﮔﺮدن اﻓﺮازان ﮔﺮﯾﺰ اﺳﺖ‬ ‫ھﻼک ﺳﺮ ﺑﻮد ﮔﺮدن ﻓﺮازی‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﻋﺸﻮه رﻧﮕﯽ ﻣﯽﻓﺮوﺷﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﻧﯿﮏ اﻓﺘﺪ او را ﺑﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮ اﺧﺘﺮ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ آن ﻓﺎل ﺷﺪ راﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮد را ﻓﺎل ﻧﯿﮑﻮ زن ﭼﻮ داﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﯿﮏ ﻧﯿﮏ آﯾﺪ ﻓﺮاﭘﯿﺶ‬ ‫ﺣﻼﻟﻢ ﮐﻦ ﮐﮫ آن ﻧﯿﺰم ﺣﺮاﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﮔﺮﻣﯽ ﻧﮫ ﮐﺎن ﮔﺎھﯽ ﺑﺴﻮزم‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﯽ را ﮐﺸﺘﮫ ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮن ﻋﺎﺷﻘﺎن ھﺮﮔﺰ ﻧﻤﯿﺮد‬ ‫ﺑﺒﻮﺳﯽ ھﻢ ﺳﺮ ﺑﺎزی ﻧﺪاری‬ ‫ﭼﮫ ﺑﻮﺳﻢ؟ آﺳﺘﯿﻦ ﯾﺎ آﺳﺘﺎﻧﺖ‬ ‫ﻟﺒﺖ را ﭼﺎﺷﻨﯽﮔﯿﺮی ﺑﮫ ﻣﻦ ده‬ ‫ازﯾﻦ ﺑﮫ ﭼﻮن ﺑﻮد ﺑﺎزارﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 126‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﺑﺎزرﮔﺎن ﺻﺪ ﺧﺮوار ﻗﻨﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺑﮕﺸﺎﺋﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻘﺎ آب ﭼﺸﻤﮫ ﺑﯿﺶ رﯾﺰد‬ ‫در آﻏﻮﺷﺖ ﮐﺸﻢ ﭼﻮن آب در ﻣﯿﻎ‬ ‫ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ ﭼﻮن ھﻨﺪوی ﻧﺎﭘﺎک‬ ‫ﺑﮫ دزدی ھﻨﺪوﯾﺖ را ﮔﺮ ﻧﮕﯿﺮم‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ دزد ﺑﺎ ﺻﺪ دھﺮه ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﺒﺮد دزد ھﻨﺪو را ﮐﺴﯽ دﺳﺖ‬ ‫ﮐﻤﻨﺪ زﻟﻒ ﺧﻮد در ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ دل ﺧﺮ ﺑﺎش ﺗﺎ ﻣﻦ ﺟﺎن ﻓﺮوﺷﻢ‬ ‫ﺷﺐ وﺻﻠﺖ ﻟﺒﯽ ﭘﺮﺧﻨﺪه دارم‬ ‫ﺣﺴﺎب ﺣﻠﻘﮫ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد ﮔﻮﺷﻢ‬ ‫ﺷﻤﺎر ﺑﻮﺳﮫ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد ﮐﺎرم‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ از در دوﻟﺖ در آﺋﯿﻢ‬ ‫ﯾﮏ اﻣﺸﺐ ﺗﺎزه دارﯾﻢ اﯾﻦ ﻧﻔﺲ را‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻘﺪ اﻣﺸﺐ ﭼﻮ ﺑﺎ ھﻢ ﺳﺎزﮔﺎرﯾﻢ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺎزی ﺑﺪان زﻟﻒ ﺷﮑﻦ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎن آﻣﺪ دﻟﻢ درﻣﺎن ﻣﻦ ﺳﺎز‬ ‫ز ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮی ای ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮑﺮ ﮔﺮ ﻟﺒﺖ ﺑﻮﺳﻢ و ﮔﺮ ﭘﺎی‬

‫ﺑﮫ ار ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮫ ﻗﻨﺪی در ﻧﺒﻨﺪی‬ ‫ﻓﺮو ﺑﻨﺪی ﻓﺮو ﺑﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ‬ ‫ز ﭼﺸﻤﮫ ﮐﺎب ﺧﯿﺰد ﺑﯿﺶ ﺧﯿﺰد‬ ‫ﻣﺮا ﺟﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺟﺎن ﭼﻮن زﻧﻢ ﺗﯿﻎ‬ ‫ﺑﺮوز ﭘﺎک رﺧﺘﻢ را ﺑﺮد ﭘﺎک‬ ‫ﭼﻮ ھﻨﺪو دزد ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮم‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﻧﮕﺶ ﺑﺮ زﻧﯽ ﺑﯽزھﺮه ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ دزدی ﺟﻮاﻧﻤﺮدﯾﺶ ھﻢ ھﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﯿﺪ ﻻﻏﺮ اﻣﺸﺐ ﺑﺎش ﺧﺮﺳﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺎش ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺎده ﻧﻮﺷﻢ‬ ‫ﭼﺮاغ آﺷﻨﺎﺋﯽ زﻧﺪه دارم‬ ‫ﺗﻮ ﻣﯽﺧﺮ ﺑﻨﺪه ﺗﺎ ﻣﻦ ﻣﯽﻓﺮوﺷﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﯽده ﺑﻮﺳﮫ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻤﺎرم‬ ‫ﭼﻮ دوﻟﺖ ﺧﻮش ﺑﺮ آﻣﺪ ﺧﻮش ﺑﺮآﺋﯿﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻓﺮدا وﻻﯾﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺲ را‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﻧﺴﯿﮫ ﻓﺮدا ﭼﮫ دارﯾﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻦ ﺑﺎزی ﮐﻦ اﻣﺸﺐ دﺳﺖ ﻣﻦ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﮐﻨﺎر ﺧﻮد ﺣﺼﺎر ﺟﺎن ﻣﻦ ﺳﺎز‬ ‫ﺳﺰد ﮔﺮ ﮔﯿﺮﻣﺖ ﭼﻮن ﺟﺎن در آﻏﻮش‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮ آﯾﺪ ﺟﺎﯾﺖ از ﺟﺎی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 127‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﮐﻢ ﮐﺎری ﺗﺮا ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﯽ ار ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﯽ‬

‫ھﻤﮫ ﺗﻦ در ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻧﮭﻔﺘﻨﺪ‬ ‫درﯾﻦ ﺷﺎدی ﺑﮫ ار ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺒﺎﺷﯽ‬

‫***‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ از اﯾﻦ زﻧﮭﺎر ﺧﻮاری‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮫ را ﺑﺪ ﺑﻮد زﻧﮭﺎر ﺧﻮردن‬ ‫ﻣﺠﻮی آﺑﯽ ﮐﮫ آﺑﻢ را ﺑﺮﯾﺰد‬ ‫ﮐﺰﯾﻦ ﻣﻘﺼﻮد ﺑﯽﻣﻘﺼﻮد ﮔﺮدم‬ ‫ﻣﺮا ﺑﯽﻋﺸﻖ دل ﺧﻮد ﻣﮭﺮﺑﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮ از ﺑﺎزار ﻋﺸﻖ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮم‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﻧﺮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺎﺧﺖ ﻧﺘﻮان‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻧﯿﻤﯽ ز ﺑﮭﺮ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﻃﺒﻊ را ﺑﺪرام ﮐﺮدن‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ از ﺧﻮد ﺷﺮم دارﯾﻢ‬ ‫زن اﻓﮑﻨﺪن ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻣﺮد راﺋﯽ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﻓﮑﻨﺪ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﺮ آﻣﺪ‬ ‫ﻣﻦ آن ﺷﯿﺮﯾﻦ درﺧﺖ آﺑﺪارم‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ از ﻣﻦ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ ﺑﮫ ﺟﻼب‬ ‫ﺑﮫ اول ﺷﺮﺑﺖ از ﺣﻠﻮا ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎ را ﻗﻨﺪ و ﺷﮑﺮ در دھﺎن ھﺴﺖ‬ ‫زﻻل آب ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﻮد ﺧﻮش‬ ‫ﭼﻮ آب از ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ آﯾﺪ زﯾﺎﻧﯽ‬

‫ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﻮ ﻣﮑﻦ ﺑﯽزﯾﻨﮭﺎری‬ ‫ﺑﺪ آﻣﺪ در ﺟﮭﺎن ﺑﺪ ﮐﺎر ﮐﺮدن‬ ‫ﻣﺨﻮاه آن ﮐﺎم ﮐﺰ ﻣﻦ ﺑﺮﻧﺨﯿﺰد‬ ‫ﺗﻮ آﺗﺶ ﮔﺸﺘﮫای ﻣﻦ ﻋﻮد ﮔﺮدم‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺸﻖ آﻣﺪ ﻓﺴﺮده ﭼﻮن ﺗﻮان ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺘﻮ ھﺮ دم ﻧﺸﺎﻃﯽ ﺗﺎزه ﮔﯿﺮم‬ ‫ھﻤﯿﺸﮫ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﯽ در ﺳﺎﺧﺖ ﻧﺘﻮان‬ ‫دﮔﺮ ﻧﯿﻤﮫ ز ﺑﮭﺮ ﻧﯿﮏ ﻧﺎﻣﯽ اﺳﺖ‬ ‫دو ﻧﯿﮑﻮ ﻧﺎم را ﺑﺪﻧﺎم ﮐﺮدن‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺷﺮم از ﺧﺪا آزرم دارﯾﻢ‬ ‫ﺧﻮد اﻓﮑﻦ ﺑﺎش اﮔﺮ ﻣﺮدی ﻧﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﺧﻮد اﻓﮑﻦ ﺑﺎ ھﻤﮫ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ آﻣﺪ‬ ‫ﮐﮫ ھﻢ ﺣﻠﻮا و ھﻢ ﺟﻼب دارم‬ ‫ﮐﮫ ﺣﻠﻮا ھﻢ ﺗﻮ ﺧﻮاھﯽ ﺧﻮرد ﻣﺸﺘﺎب‬ ‫ﮐﮫ ﺣﻠﻮا ﭘﺲ ﺑﻮد ﺟﻼب در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ در زدن دﺳﺖ‬ ‫ﮐﺰ او ﺑﺘﻮان ﻧﺸﺎﻧﺪ آﺷﻮب آﺗﺶ‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 128‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﻟﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮫ او ﺟﺎن را ﻧﺨﻮاھﺪ‬ ‫ﻧﯿﺮزد ﺳﺎﻟﮭﺎ ﺻﻔﺮا ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺳﺎل و ﻣﮫ در رﻧﺞ و زاری‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﻣﯿﻞ دارد دل ﺑﮫ ﺷﮑﺮ‬

‫ﮔﺮ اﯾﻦ دل ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن را ﻧﺨﻮاھﺪ‬ ‫وﻟﯽ ﺗﺐ ﮐﺮده را ﺣﻠﻮا ﭼﺸﯿﺪن‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺑﯿﻤﺎر ﮐﺰ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮاری‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﻃﺒﻊ ﺟﻮﯾﺪ ﻣﯿﻮهﺗﺮ‬

‫***‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن دﯾﺪ ﮐﻮ در ﮐﺎر ﺧﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻻﺑﮫ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی ﻣﺎه ﺟﮭﺎن ﺗﺎب‬ ‫ﺻﻮاب آﯾﺪ روا داری ﭘﺴﻨﺪی‬ ‫دوﯾﺪم ﺗﺎ ﺑﮫ ﺗﻮ دﺳﺘﯽ در آرم‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﮐﻨﻮن زﻟﻔﺖ ﻣﺮا ﺑﺴﺖ‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﻢ در وﻓﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺸﮑﻦ‬ ‫اﺳﯿﺮی را ﺑﮫ وﻋﺪه ﺷﺎد ﻣﯽﮐﻦ‬ ‫ز ﺑﺎغ وﺻﻞ ﭘﺮ ﮔﻞ ﮐﻦ ﮐﻨﺎرم‬ ‫ﻣﮕﺮ زان ﮔﻞ ﮔﻼب آﻟﻮد ﮔﺮدم‬ ‫ﺗﻮ ﺳﺮﻣﺴﺖ و ﺳﺮ زﻟﻒ ﺗﻮ در دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮرم ﭼﻮن ﮐﺶ ﻧﺒﺎﺷﻢ‬ ‫ﮐﻤﺮ زرﯾﻦ ﺑﻮد ﭼﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻨﺪم‬ ‫ﮔﺮ از ﻣﻦ ﻣﯽﺑﺮی ﭼﻮن ﻣﮭﺮه از ﻣﺎر‬ ‫ﮔﺮ از درد ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻮی ﻓﺮد‬ ‫ﺟﮕﺮ ﺧﻮر ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﮫ ﯾﺎری ﻧﺪارم‬ ‫ﻣﺮا ﮔﺮ روی ﺗﻮ دﻟﮑﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬

‫زﺑﺎﻧﺶ ﺗﻮﺳﻦ اﺳﺖ و ﻃﺒﻊ رام اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺘﺎب دوﺳﺘﺎن ﻧﺎزﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﺎب‬ ‫ﮐﮫ وﻗﺖ دﺳﺘﮕﯿﺮی دﺳﺖﺑﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آرم ﺗﻮ را دﺳﺘﯽ ﺑﺮآرم‬ ‫ﺗﻮ در دﺳﺖ آﻣﺪی ﻣﻦ رﻓﺘﻢ از دﺳﺖ‬ ‫ﺧﻤﺎرم را ﺑﮫ ﺑﻮﺳﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺸﮑﻦ‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﻣﺮدهای آزاد ﻣﯽﮐﻦ‬ ‫ﭼﻮ داﻧﯽ ﮐﺰ ﻓﺮاﻗﺖ ﺑﺮ ﭼﮫ ﺧﺎرم‬ ‫ﺑﮫ ﺑﻮی از ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺧﺸﻨﻮد ﮔﺮدم‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮﺷﺪل ﻧﺸﯿﻨﻢ ﺟﺎن آن ھﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ را ﺑﯿﻨﻢ ﭼﺮا دﻟﺨﻮش ﻧﺒﺎﺷﻢ‬ ‫دھﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﻮد ﭼﻮن ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻨﺪم‬ ‫ﻣﻦ از ﮔﻞ ﺑﺎز ﻣﯽﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮ از ﺧﺎر‬ ‫ﻣﻦ از ﺳﺮ دور ﻣﯽﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮ از درد‬ ‫ز ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺟﮕﺮ ﺧﻮاری ﻧﺪارم‬ ‫دﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯿﮑﻦ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 129‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﮔﺮ دﯾﺪه ﺷﻮد ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺪل ﮔﯿﺮ‬ ‫و ﮔﺮ ﺟﺎن ﮔﺮدد از روﯾﺖ ﻋﻨﺎن ﺗﺎب‬ ‫ﻋﺘﺎﺑﯽ ﮔﺮ ﺑﻮد ﻣﺎ را ازﯾﻦ ﭘﺲ‬

‫ﺑﻮد در دﯾﺪه ﺧﺲ ﻟﯿﮑﻦ ﺑﮫ ﺗﺼﻐﯿﺮ‬ ‫ﺑﻮد ﺟﺎن را ﻋﺮوﺳﯽ ﻟﯿﮏ در ﺧﻮاب‬ ‫ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ در ﻣﯿﺎﻧﮫ ﻣﻮی ﺗﻮ ﺑﺲ‬

‫***‬ ‫ﻓﻠﮏ ﭼﻮن ﺟﺎم ﯾﺎﻗﻮﺗﯿﻦ روان ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺟﺎم ﺑﺎده در دﺳﺖ‬ ‫ھﻤﺎن ﺳﻮدا ﮔﺮﻓﺘﮫ داﻣﻨﺶ را‬ ‫ھﻮای ﮔﺮم ﺑﻮد و آﺗﺶ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ آن ﻧﺎر ﭘﺴﺘﺎن را ﭼﻨﺎن ﺳﺨﺖ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺎ ﺑﮫ ﺻﺪ زور‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﮔﺮم دﯾﺪ از ﺑﯿﻘﺮاری‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﮔﺮم ﮐﺮدن‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﮔﺮﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻧﯿﮑﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺘﮕﻮی ﺧﻮاﺟﮫ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺘﺎران ﭼﮫ ﮐﻮﺷﯽ‬ ‫ﺳﺘﻮر ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺗﺎ ﺑﻮد ﻟﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ روز ﺑﯿﻨﻮاﺋﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ آﯾﺪ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ھﯿﭻ ھﺸﯿﺎری در آن ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ دوﻟﺖ ﺟﻮ ﮐﮫ ﻣﻦ ﺧﻮد ھﺴﺘﻢ اﯾﻨﮏ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﻢ ﻧﻘﺶ ﺑﯽدوﻟﺖ ﻧﻤﻮدن‬ ‫ز دوﻟﺖ دوﺳﺘﯽ ﺟﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ رﯾﺰم‬

‫ز ﺟﺮﻋﮫ ﺧﺎک را ﯾﺎﻗﻮت ﺳﺎن ﮐﺮد‬ ‫ھﻨﻮز از ﺑﺎده دوﺷﯿﻨﮫ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ھﻤﺎن آﺗﺶ رﺳﯿﺪه ﺧﺮﻣﻨﺶ را‬ ‫ﻧﻤﯽﮐﺮد از ﮔﯿﺎه ﺧﺸﮏ ﭘﺮھﯿﺰ‬ ‫ﮐﮫ دﯾﺒﺎ را ﻓﺮو ﺑﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ‬ ‫ﻗﻀﺎی ﺷﯿﺮ ﮔﺸﺖ از ﭘﮭﻠﻮی ﮔﻮر‬ ‫ﻣﮑﻦ ﮔﻔﺘﺎ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﮔﺮم ﮐﺎری‬ ‫ﻣﺮا در روی ﺧﻮد ﺑﯽ ﺷﺮم ﮐﺮدن‬ ‫ﮔﻠﯽ ﮐﻮ ﮔﺮم ﺷﺪ ﺧﻮﺷﺒﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﭘﺪﯾﺪ آﯾﺪ ﭘﺮﺳﺘﺎر‬ ‫ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﯾﺎ ﺧﻤﻮﺷﯽ‬ ‫ﺑﮫ دﺷﻮاری ﻣﺮاد آﯾﺪ ﻓﺮا ﭼﻨﮓ‬ ‫ﻣﺮادت ﺧﻮد ﺑﮫ زور از در درآﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻏﻞ ﺑﺮ ﭘﺎی دارد ﺟﺎم در دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آر آن ﮐﮫ ﻣﻦ در دﺳﺘﻢ اﯾﻨﮏ‬ ‫ﻣﻦ و دوﻟﺖ ﺑﮫ ھﻢ ﺧﻮاھﯿﻢ ﺑﻮدن‬ ‫ﻧﯿﻢ دﺷﻤﻦ ﮐﮫ از دوﻟﺖ ﮔﺮﯾﺰم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 130‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻃﺮب ﮐﻦ ﭼﻮن در دوﻟﺖ ﮔﺸﺎدی‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ اﻗﺒﺎل واﻧﮕﮫ ﮐﺎم ﺟﺴﺘﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺒﺮی ﻣﯽﺗﻮان ﮐﺎﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪن‬ ‫زﺑﺎن آﻧﮕﮫ ﺳﺨﻦ ﭼﺸﻢ آﻧﮕﮭﯽ ﻧﻮر‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮﻣﯽ ﮐﺎر ﻋﺎﻗﻞ ﺑﮫ ﻧﮕﺮدد‬ ‫درﯾﻦ آوارﮔﯽ ﻧﺎﯾﺪ ﺑﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﯿﺎری ﺳﺮ در آرم‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻠﮏ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ را ﺑﺪﺳﺖ آر‬ ‫ﮔﺮت ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻮش آﯾﺪ آﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﻮاھﯽ ﺑﮫ ﺷﺎھﯽ ﺑﺎز ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن در ﻧﺴﻞ ﺗﻮ ﻣﻠﮑﯽ ﻗﺪﯾﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن آﻧﮑﺲ ﺑﺮد ﮐﻮ ﺑﺮ ﺷﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﭼﯿﺰی ز روی ﮐﺪﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫اﮔﺮ در ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺑﻨﮕﺮی ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ داری و ﺷﯿﺮی و ﺷﺎھﯽ‬ ‫وﻻﯾﺖ را ز ﻓﺘﻨﮫ ﭘﺎی ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ھﻨﺪو ﮐﮫ رﺧﺘﺖ راﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﯿﻎ آزرده ﮐﻦ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺟﺴﻤﺶ‬ ‫ﮐﮫ دﺳﺖ ﺧﺴﺮوان در ﺟﺴﺘﻦ ﮐﺎم‬ ‫ز ﺗﻮ ﯾﮏ ﺗﯿﻎ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬

‫ﻣﺨﻮر ﻏﻢ ﭼﻮن ﺑﮫ روز ﻧﯿﮏ زادی‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮔﻨﺞ ﺑﯽآرام ﺟﺴﺘﻦ‬ ‫ﺑﮫ آراﻣﯽ دﻻراﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪن‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ اﻧﮕﻮر و آﻧﮕﮫ آب اﻧﮕﻮر‬ ‫ﺑﺘﮏ داﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺰ ﻓﺮﺑﮫ ﻧﮕﺮدد‬ ‫ﮐﮫ ﺳﺎزم ﺑﺎ ﻣﺮاد ﺷﺎه ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ﻣﻦ آن ﯾﺎرم ﮐﮫ از ﮐﺎرت ﺑﺮ آرم‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ اﮔﺮ دوﻟﺖ ﺑﻮد ﯾﺎر‬ ‫ھﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﮫ از ﺷﺎھﯽ ﺑﺮآﺋﯽ‬ ‫درﯾﻐﺎ ﻣﻦ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﻢ رﻓﺘﮫ از دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ دﯾﮕﺮان ﻋﯿﺒﯽ ﻋﻈﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮی ﺗﻮﻗﻒ ﺑﺮ ﻧﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ﺳﮑﻮن ﺑﺮ ﺗﺎﺑﺪ اﻻ ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ﺳﺒﻖ ﺑﺮده اﺳﺖ از ﻋﺰم ﺳﺒﮏ ﺧﯿﺰ‬ ‫ﺳﺮی و ﺑﺎ ﺳﺮی ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻼھﯽ‬ ‫ﯾﮑﯽ ره دﺳﺘﺒﺮد ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻨﻤﺎی‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮﮐﯽ ﺗﺎج و ﺗﺨﺘﺖ را ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﯽ ﺳﺎز ﻃﻠﺴﻤﺶ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﺗﯿﻎ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺎه ﺑﺎ ﺟﺎم‬ ‫ز ﺷﺶ ﺣﺪ ﺟﮭﺎن ﻟﺸﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 131‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﻤﺮ ﺑﻨﺪد ﻓﻠﮏ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺮا ﻧﯿﺰ ار ﺑﻮد دﺳﺘﯽ ﻧﻤﺎﯾﻢ‬

‫در اﻧﺪازد ﺑﮫ دﺷﻤﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ در دﻋﺎ دﺳﺘﯽ ﮔﺸﺎﯾﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 132‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﺧﺸﻢ رﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو از ﭘﯿﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ و رﻓﺘﻦ ﺑﮫ روم و ﭘﯿﻮﻧﺪ او ﺑﺎ ﻣﺮﯾﻢ‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﮔﺮم ﮐﺮد آن آﺗﺶ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﺪی ﮔﻔﺖ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺷﺒﺖ ﺧﻮش‬ ‫ﺧﺪا داﻧﺪ ﮐﺰ آﺗﺶ ﺑﺮ ﻧﮕﺮدم‬ ‫ﭼﮫ ﭘﻨﺪاری ﮐﮫ ﺧﻮاھﻢ ﺧﻔﺖ ازﯾﻦ ﭘﺲ‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﭘﯿﻞ ﺑﺎﻻ ﮐﻨﺪ ﺧﻮاھﻢ‬ ‫ﺷﻮم ﭼﻮن ﭘﯿﻞ و ﻧﺎرم ﺳﺮ ﺑﮫ ﺑﺎﻟﯿﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎداﻧﯽ ﺧﺮی ﺑﺮدم ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎم‬ ‫ﺳﺒﻮﺋﯽ را ﮐﮫ داﻧﻢ ﺳﺎﺧﺖ آﺧﺮ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﭼﺸﻢ آﺗﺶ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ؟‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﻧﺎﻣﺮادی ﺑﯿﻢ ﮐﺮدن‬ ‫ﻣﺮا ﻋﺸﻖ ﺗﻮ از اﻓﺴﺮ ﺑﺮآورد‬ ‫ﻣﺮا ﮔﺮ ﺷﻮر ﺗﻮ در ﺳﺮ ﻧﺒﻮدی‬ ‫ﻓﮑﻨﺪی ﭼﻮن ﻓﻠﮏ در ﺳﺮ ﮐﻤﻨﺪم‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻢ ﺑﺎده دادی ﻣﺴﺖ ﮐﺮدی‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﺴﺖ ﻣﯽﮔﻮﺋﯽ ﮐﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﺑﻠﯽ ﺧﯿﺰم در آوﯾﺰم ﺑﮫ ﺑﺪﺧﻮاه‬ ‫ﺑﺮ آن ﻋﺰﻣﻢ ﮐﮫ ره در ﭘﯿﺶ ﮔﯿﺮم‬ ‫ﺑﮕﯿﺮم ﭘﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﯾﺎد ازﯾﻦ ﺑﺎر‬ ‫ﻣﺮا از ﺣﺎل ﺧﻮد آﮔﺎه ﮐﺮدی‬ ‫ﻣﻦ اول ﺑﺲ ھﻤﺎﯾﻮن ﺑﺨﺖ ﺑﻮدم‬

‫ﭼﻨﺎﻧﮏ از ﺧﺸﻢ ﺷﺪ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﮔﺮم درﯾﺎ ﺑﮫ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ ﮔﺮ آﺗﺶ‬ ‫ز درﯾﺎ ﻧﯿﺰ ﻣﻮﺋﯽ ﺗﺮ ﻧﮕﺮدم‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮک ﺧﻮاب ﺧﻮاھﻢ ﮔﻔﺖ ازﯾﻦ ﭘﺲ‬ ‫دﺑﮫ درﯾﺎی ﭘﯿﻞ اﻓﮑﻨﺪ ﺧﻮاھﻢ‬ ‫ﻧﮫ ﭘﯿﻠﯽ ﮐﻮ ﺑﻮد ﭘﯿﻞ ﺳﻔﺎﻟﯿﻦ‬ ‫ﺑﮫ داﻧﺎﺋﯽ ﻓﺮود آرم ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ آﺧﺮ‬ ‫ﺑﮫ آﺗﺶ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺎﯾﺪ در آﻣﻮﺧﺖ؟‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﺮداﻧﮕﯽ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﮐﺮدن‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺎﺗﻦ را ﮐﮫ ﻋﺸﻖ از ﺳﺮ ﺑﺮآورد‬ ‫ﺳﺮ ﺷﻮرﯾﺪه ﺑﯽاﻓﺴﺮ ﻧﺒﻮدی‬ ‫رھﺎ ﮐﺮدی ﭼﻮ ﮐﺮدی ﺷﮭﺮﺑﻨﺪم‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺴﺘﯽ در ﻣﺮا ﭘﺎ ﺑﺴﺖ ﮐﺮدی‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺪﺧﻮاھﺎن ھﺸﯿﺎر اﻧﺪر آوﯾﺰ‬ ‫وﻟﯽ آﻧﮕﮫ ﮐﮫ ﺑﯿﺮون آﯾﻢ از ﭼﺎه‬ ‫ﺷﻮم دﻧﺒﺎل ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ ﮔﯿﺮم‬ ‫ﺑﮑﻮﺷﻢ ھﺮ ﭼﮫ ﺑﺎدا ﺑﺎد ازﯾﻦ ﺑﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﺳﺨﻦ ﮐﻮﺗﺎه ﮐﺮدی‬ ‫ﮐﮫ ھﻢ ﺑﺎ ﺗﺎج و ھﻢ ﺑﺎ ﺗﺨﺖ ﺑﻮدم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 133‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮕﺮد ﻋﺎﻟﻢ آوارم ﺗﻮ ﮐﺮدی‬ ‫ﮔﺮم ﻧﮕﺮﻓﺘﯽ اﻧﺪوه ﺗﻮ ﻓﺘﺮاک‬ ‫ﺑﻠﯽ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ ﺧﻮش ﺑﻮد ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﮐﻨﻮن ﮐﺰ ﻣﮭﺮ ﺧﻮد دورﯾﻢ دادی‬ ‫ﻣﻦ از ﮐﺎر ﺷﺪن ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮدم‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺗﺎ ھﻤﯽ ﺧﻮاﻧﻢ ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﭘﺎی ﺑﺮ ﮔﯿﻠﯽ ﺑﯿﻔﺸﺮد‬ ‫دل از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻏﺒﺎراﻧﮕﯿﺰ ﮐﺮده‬ ‫در آن ره رﻓﺘﻦ از ﺗﺸﻮﯾﺶ ﺗﺎراج‬ ‫ز ﺑﯿﻢ ﺗﯿﻎ رهداران ﺑﮭﺮام‬ ‫ﻋﻘﺎﺑﯽ ﭼﺎر ﭘﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﮫ در زﯾﺮ‬ ‫ﻓﺮس ﻣﯽراﻧﺪ ﺗﺎ رھﺒﺎن آن دﯾﺮ‬ ‫ﺑﺮ آن رھﺒﺎن دﯾﺮ اﻓﺘﺎد راھﺶ‬ ‫زراﯾﺶ روی دوﻟﺖ را ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﺗﺎ در درﯾﺎ ﺑﮫ ﺗﻌﺠﯿﻞ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﻧﯿﺰ ﯾﮑﺮان راﻧﺪ ﯾﮑﺴﺮ‬ ‫ﻋﻈﯿﻢ آﻣﺪ ﭼﻮ ﮔﺸﺖ آن ﺣﺎل ﻣﻌﻠﻮم‬ ‫ﺣﺴﺎب ﻃﺎﻟﻊ از اﻗﺒﺎل ﮔﺮدش‬ ‫ﭼﻮ ﻗﯿﺼﺮ دﯾﺪ ﮐﺎﻣﺪ ﺑﺮ درش ﺑﺨﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﮐﯿﺶ ﻋﯿﺴﯽ ﺷﺪ ﺑﺪو ﺷﺎد‬

‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺪ روز و ﺑﯽﭼﺎرم ﺗﻮ ﮐﺮدی‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺑﺎدم آوردی ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺎک‬ ‫ﺣﺪﯾﺜﺖ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﻗﻨﺪ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺷﺪ ﮐﮫ دﺳﺘﻮرﯾﻢ دادی‬ ‫ﮐﮫ ﻣﮭﻤﺎﻧﯽ ﭼﻨﺎن ﺑﺪ دل ﻧﺒﻮدم‬ ‫روم ﭼﻮن ﻧﺎن در اﻧﺒﺎﻧﻢ ﻧﮭﺎدی‬ ‫ز راه ﮔﯿﮑﺎن ﻟﺸﮕﺮ ﺑﮫ در ﺑﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺰم روم رﻓﺘﻦ ﺗﯿﺰ ﮐﺮده‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮک ﺗﺎج ﮐﺮده ﺗﺮک را ﺗﺎج‬ ‫ز ره رﻓﺘﻦ ﻧﺒﻮدش ﯾﮑﺪم آرام‬ ‫ﻧﮭﻨﮕﯽ در ﻣﯿﺎن ﯾﻌﻨﯽ ﮐﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ راﻧﺪ از اﺧﺘﺮان ﺑﺎ او ﺑﺴﯽ ﺳﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ داﻧﺎ ﺧﻮاﻧﺪ ﻏﯿﺐآﻣﻮز ﺷﺎھﺶ‬ ‫و زو ﺑﺴﯿﺎر ﺣﮑﻤﺖھﺎ در آﻣﻮﺧﺖ‬ ‫دو اﺳﺒﮫ ﮐﺮد ﮐﻮﭼﯽ ﻣﯿﻞ در ﻣﯿﻞ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺴﻄﻨﻄﯿﻨﯿﮫ ﺷﺪ ﺳﻮی ﻗﯿﺼﺮ‬ ‫ﻋﻈﯿﻢاﻟﺮوم را آن ﻓﺎل در روم‬ ‫ﺑﮫ ﻋﻮن ﻃﺎﻟﻊ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮدش‬ ‫ﺑﺪو ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮد آن ﺗﺎج ﺑﺎ ﺗﺨﺖ‬ ‫ﮐﮫ دﺧﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺮﯾﻢ را ﺑﺪو داد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 134‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دوﺷﮫ را در زﻓﺎف ﺧﺴﺮواﻧﮫ‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ آن ﻋﺮوس و ﺷﺎه ﻓﺮخ‬ ‫ھﻤﺎن ﻟﺸﮕﺮ ﮐﺸﯿﺪن ﺑﺎ ﻧﯿﺎﻃﻮس‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﻢ ﭼﻮن دﮔﺮ ﮔﻮﯾﻨﮫای ﮔﻔﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﻧﺮخ ﮐﺴﺎن را ﺑﺸﮑﻨﻢ ﺳﺎز‬

‫ﻓﺮاوان ﺷﺮﻃﮭﺎ ﺷﺪ در ﻣﯿﺎﻧﮫ‬ ‫ﮐﮫ اھﻞ روم را ﭼﻮن داد ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺟﻨﺎح آراﺳﺘﻦ ﭼﻮن ﭘﺮ ﻃﺎوس‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﺑﯿﺪارم ار ﭘﻮﯾﻨﺪهای ﺧﻔﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻧﺮخ ﻣﺮا ھﻢ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺑﺎز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 135‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺟﻨﮓ ﺧﺴﺮو ﺑﺎ ﺑﮭﺮام و ﮔﺮﯾﺨﺘﻦ ﺑﮭﺮام‬ ‫ﭼﻮ روزی ﭼﻨﺪ ﺷﺎه آﻧﺠﺎ ﻃﺮب ﮐﺮد‬ ‫ﺳﭙﺎھﯽ داد ﻗﯿﺼﺮ ﺑﯽﺷﻤﺎرش‬ ‫ز ﺑﺲ ﻟﺸﮕﺮ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺧﺴﺮو ﺷﺪ اﻧﺒﻮه‬ ‫ﭼﻮ ﮐﻮه آھﻨﯿﻦ از ﺟﺎی ﺟﻨﺒﯿﺪ‬ ‫ﭼﮭﻞ ﭘﻨﺠﮫ ھﺰاران ﻣﺮد ﮐﺎری‬ ‫ﺷﺒﯿﺨﻮن ﮐﺮد و آﻣﺪ ﺳﻮی ﺑﮭﺮام‬ ‫ﭼﻮ آﮔﮫ ﮔﺸﺖ ﺑﮭﺮام ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﺑﺨﺖ روﺑﺎھﯽ ﻧﻤﻮدش‬ ‫دو ﻟﺸﮕﺮ روﺑﺮو ﺧﻨﺠﺮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮﻧﮏ ﺗﯿﺮ و ﭼﺎﮐﺎ ﭼﺎک ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﻏﺮﯾﻮ ﮐﻮس داده ﻣﺮده را ﮔﻮش‬ ‫ﺟﻨﯿﺒﺖھﺎی زرﯾﻦ ﻧﻌﻞ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺻﮭﯿﻞ ﺗﺎزﯾﺎن آﺗﺸﯿﻦ ﺟﻮش‬ ‫ﺳﻮاران ﺗﯿﻎ ﺑﺮق اﻓﺸﺎن ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫اﺟﻞ ﺑﺮ ﺟﺎن ﮐﻤﯿﻦﺳﺎزی ﻧﻤﻮده‬ ‫ﺳﻨﺎن ﺑﺮ ﺳﯿﻨﮫھﺎ ﺳﺮ ﺗﯿﺰ ﮐﺮده‬ ‫ز ﺑﺲ ﻧﯿﺰه ﮐﮫ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﯿﺸﮫ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫در آن ﺑﯿﺸﮫ ﻧﮫ ﮔﻮر از ﺷﯿﺮ ﻣﯽرﺳﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻣﯽﺷﺪ ﺑﮫ زﯾﺮ درعھﺎ ﺗﯿﺮ‬ ‫ﻋﻘﺎﺑﺎن ﺧﺪﻧﮓ ﺧﻮن ﺳﺮﺷﺘﮫ‬

‫ﺑﮫ ﯾﺎری ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﻟﺸﮕﺮ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ زر ﭼﻮن زر ﻣﮭﯿﺎ ﮐﺮد ﮐﺎرش‬ ‫روان ﺷﺪ روی ھﺎﻣﻮن ﮐﻮه در ﮐﻮه‬ ‫زﻣﯿﻦ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﮫ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎی ﺟﻨﺒﯿﺪ‬ ‫ﮔﺰﯾﻦ ﮐﺮد از ﯾﻼن ﮐﺎر زاری‬ ‫زره را ﺟﺎﻣﮫ ﮐﺮد و ﺧﻮد را ﺟﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻨﮓ آﻣﺪ ﭼﻮ ﺷﯿﺮ آﯾﺪ ﺑﮫ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ز ﺷﯿﺮی و ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮی ﭼﮫ ﺳﻮدش‬ ‫ﺟﻨﺎح و ﻗﻠﺐ را ﺻﻒ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫درﯾﺪه ﻣﻐﺰ ﭘﯿﻞ و زھﺮه ﺷﯿﺮ‬ ‫دﻣﺎغ زﻧﺪﮔﺎن را ﺑﺮده از ھﻮش‬ ‫ز ﺧﻮن ﺑﺮ ﮔﺴﺘﻮاﻧﮭﺎ ﻟﻌﻞ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫زﻣﯿﻦ را رﯾﺨﺘﮫ ﺳﯿﻤﺎب درﮔﻮش‬ ‫ھﮋﺑﺮان ﺳﺮﺑﺴﺮ دﻧﺪان ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﻗﯿﺎﻣﺖ را ﯾﮑﯽ ﺑﺎزی ﻧﻤﻮده‬ ‫ﺟﮭﺎن را روز رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ﮐﺮده‬ ‫ھﺰﯾﻤﺖ را ره اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﻧﮫ ﺷﯿﺮ از ﺧﻮردن ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﯽرﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ زﯾﺮ ﭘﺮده ﮔﻞ ﺑﺎد ﺷﺒﮕﯿﺮ‬ ‫ﺑﺮات ﮐﺮﮐﺴﺎن ﺑﺮ ﭘﺮ ﻧﺒﺸﺘﮫ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 136‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫زره ﭘﻮﺷﺎن ﮐﯿﻦ را ﺧﻮاب داده‬ ‫زره ﺑﺮھﺎی از زھﺮ آب داده‬ ‫ﭘﺮ از ﺧﻮن ﮔﺸﺘﮫ ﻃﺎﺳﮑﮭﺎی ﻣﻨﺠﻮق‬ ‫ز ﻣﻮج ﺧﻮن ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﯽﺷﺪ ﺑﮫ ﻋﯿﻮق‬ ‫ﺻﺒﺎ ﮔﯿﺴﻮی ﭘﺮﭼﻢھﺎ ﮔﺸﺎده‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻮک ﻧﯿﺰهھﺎی ﺳﺮ ﻓﺘﺎده‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺟﯿﺐ آﺳﻤﺎن داﻣﻦ درﯾﺪه‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮگ ﺳﺮوران ﺳﺮ ﺑﺮﯾﺪه‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺷﻤﺸﯿﺮ و دﯾﮕﺮ زﺧﻢ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﺣﻤﺎﯾﻞھﺎ ﻓﮑﻨﺪه ھﺮ ﮐﺴﯽ زﯾﺮ‬ ‫زﺑﺎﻧﮏ ﻧﺎی ﺗﺮﮐﯽ ﻧﺎی ﺗﺮﮐﺎن‬ ‫ﻓﺮو ﺑﺴﺘﮫ در آن ﻏﻮﻏﺎی ﺗﺮﮐﺎن‬ ‫ﻧﯿﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﺪ آﺗﺶ در ﻓﺘﺎده‬ ‫ﺣﺮﯾﺮ ﺳﺮخ ﺑﯿﺮق ھﺎ ﮔﺸﺎده‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ رﯾﮓ و ﺳﻨﮓ اﻧﺪر ﺑﯿﺎﺑﺎن‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻨﺪان ﺗﯿﻎ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺧﻮن ﺷﺘﺎﺑﺎن‬ ‫ﮐﮫ رﯾﺰد ﺑﺮگ وﻗﺖ ﺑﺮگرﯾﺰان‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻨﺪان ﺗﯿﺮ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺗﺮکرﯾﺰان‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﺗﯿﻎ ﮔﺮداﮔﺮد ﻣﯿﻠﯽ‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺗﺨﺖ ﺷﮫ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﭘﯿﻠﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺎﻋﺖﺳﻨﺠﯽ اﺻﻄﺮﻻب در دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ ﭘﯿﺶ ﭘﯿﻞ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎزار ﻣﺨﺎﻟﻒ ﮐﯽ ﺷﻮد ﺳﺴﺖ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﺮد و آن ﻓﺮﺻﺖ ھﻤﯽ ﺟﺴﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﻃﺎﻟﻊ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﮫ درﯾﺎب‬ ‫ﭼﻮ وﻗﺖ آﻣﺪ ﻣﻠﮏ را ﮔﻔﺖ ﺑﺸﺘﺎب‬ ‫در اﻓﮑﻦ ﭘﯿﻞ و ﺷﮫ رخ زن ﮐﮫ ﺑﺮدی‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻄﻊ ﮐﯿﻨﮫ ﺑﺮ ﭼﻮن ﭘﯽ ﻓﺸﺮدی‬ ‫ﺳﻮی ﺑﮭﺮام ﺷﺪ ﺟﻮﺷﻨﺪه ﭼﻮن ﻧﯿﻞ‬ ‫ﻣﻠﮏ در ﺟﻨﺒﺶ آﻣﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﯿﻞ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎی ﭘﯿﻞ ﺑﺮد آن ﭘﯿﻞ ﺗﻦ را‬ ‫ﺑﺮ او زد ﭘﯿﻞ ﭘﺎی ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮخ ﻓﺎل ﺧﺴﺮو ﮔﺸﺖ ﭘﯿﺮوز‬ ‫ﺷﮑﺴﺖ اﻓﺘﺎد ﺑﺮ ﺧﺼﻢ ﺟﮭﺎﻧﺴﻮز‬ ‫ز ﺧﻮن ﭼﻨﺪان روان ﺷﺪ ﺟﻮی در ﺟﻮی ﮐﮫ ﺧﻮن ﻣﯽرﻓﺖ و ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد ﭼﻮن ﮔﻮی‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻮی زﻧﮕﯿﺎن ﮔﺸﺘﮫ ﮔﺮه ﮔﯿﺮ‬ ‫ﮐﻤﻨﺪ روﻣﯿﺎن ﺑﺮ ﺷﮑﻞ زﻧﺠﯿﺮ‬ ‫ﺳﺮش ﭼﻮن ﻃﺮه ھﻨﺪو ﺑﺮﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ھﻨﺪی ﺗﯿﻎ ھﺮﮐﺲ را ﮐﮫ دﯾﺪﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 137‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﻣﺎغ آﺷﻔﺘﮫ ﺷﺪ ﺑﮭﺮاﻣﯿﺎن را‬ ‫ز ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺧﻼﯾﻖ ﮐﺲ ﻧﺮﺳﺘﮫ‬ ‫ز ﺷﯿﺮی ﮐﺮدن ﺑﮭﺮام و زورش‬ ‫ھﺮ آن ﺻﻮرت ﮐﮫ ﺧﻮد را ﭼﺸﻢ زد ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪم ﮐﺲ ﮐﮫ ﺧﻮد را دﯾﺪ و ﻧﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ از ﺧﺴﺮو ﻋﻨﺎن ﭘﯿﭽﯿﺪ ﺑﮭﺮام‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﺮﻣﻦ ﺑﺴﯽ داﻧﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺮو را داد او ﺑﻠﻨﺪی‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺮخ ﮔﻞ را ﮐﻮ ﺑﭙﺮورد‬ ‫ھﻤﮫ ﻟﻘﻤﮫ ﺷﮑﺮ ﻧﺘﻮان ﻓﺮو ﺑﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎدی را و ﻏﻢ را ﺟﺎی روﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﺳﺎز ﻣﻄﺮب ﺑﺮ ﮐﺸﺪ ﺳﺎز‬ ‫ھﺮ آوازی ﮐﮫ ھﺴﺖ از ﺳﺎز و از ﺳﻮز‬ ‫ﺗﻨﻮری ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻣﺴﺖ اﯾﻦ ﻋﻠﻒﺧﻮار‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﺮ اﺑﻠﻘﯽ ﺗﻮﺳﻦ ﺳﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺮ ﺳﺒﺰ ﺧﻨﮕﯽ ﺗﻨﺪﺧﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﺮد اﺳﺘﻮاری‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺑﮭﺮام ﭼﻮﺑﯿﻦ ﺗﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﺨﺖ‬ ‫ﺳﻮی ﭼﯿﻦ ﺷﺪ ﺑﺮ اﺑﺮو ﭼﯿﻦ ﺳﺮﺷﺘﮫ‬ ‫ﺳﺘﻢ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮫ ﺑﺮ ﭼﻮن او ﮐﺴﯽ رﻓﺖ‬

‫ﭼﻨﺎﻧﮏ از روﺷﻨﯽ ﺳﺮﺳﺎﻣﯿﺎن را‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﮭﺮام و ﺑﮭﺮی ﭼﻨﺪ ﺧﺴﺘﮫ‬ ‫ﺟﮭﺎن اﻓﮑﻨﺪ ﭼﻮن ﺑﮭﺮام ﮔﻮرش‬ ‫ز ﭼﺸﻢ ﻧﯿﮏ دﯾﺪن ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫درﺳﺖ آن ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻮ از ﭼﺸﻢ ﺧﻮد رﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎم دﺷﻤﻨﺎن ﺷﺪ ﮐﺎم و ﻧﺎﮐﺎم‬ ‫ﻣﺸﻌﺒﺪ را ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎزی آﻣﻮﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎزش ﺧﻢ ﻧﺪاد از دردﻣﻨﺪی‬ ‫ﻧﺪادش ﻋﺎﻗﺒﺖ رﻧﮓ ﮔﻞ زرد‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺻﺎﻓﯽ ﺗﻮان ﺧﻮردن ﮔﮭﯽ درد‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﺳﺮ ﺑﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﭘﺎی ﮐﻮﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﻣﻮﯾﮫﮔﺮ ﺑﺮ دارد آواز‬ ‫درﯾﻦ ﮔﻨﺒﺪ ﮐﮫ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﺑﮫ ﯾﮏ روز‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮاھﯽ ﭘﺮ ﮔﻠﺶ ﮐﻦ ﺧﻮاه ﭘﺮ ﺧﺎر‬ ‫ﻟﮕﺪ ﺧﻮردن ازو ھﻢ در ﺷﻤﺎر اﺳﺖ‬ ‫ز راھﺶ ﻋﻘﻞ را ﺟﺎی ﮔﺮﯾﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻨﻤﻮدهاﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﺲ ﺳﺎزﮔﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺴﺮو ﻣﺎﻧﺪ ھﻢ ﺷﻤﺸﯿﺮ و ھﻢ ﺗﺨﺖ‬ ‫اذا ﺟﺎء اﻟﻘﻀﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻮﺷﺘﮫ‬ ‫درﯾﻦ ﭘﺮده ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎزی ﺑﺴﯽ رﻓﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 138‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ﻣﺪاﺋﻦ ﺑﺎر دوم‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﺮد ﻣﺎه از ﺑﺮج ﻣﺎھﯽ‬ ‫ز ﺛﻮرش زھﺮه وز ﺧﺮﭼﻨﮓ ﺑﺮﺟﯿﺲ‬ ‫ز ﭘﺮﮔﺎر ﺣﻤﻞ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﻨﻈﻮر‬ ‫ﻋﻄﺎرد ﮐﺮده ز اول ﺧﻂ ﺟﻮزا‬ ‫ذﻧﺐ ﻣﺮﯾﺦ را ﻣﯽﮐﺮده در ﮐﺎس‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻃﺎﻟﻊ ﮐﺰ او ﭘﯿﺮوز ﺷﺪ ﺑﺨﺖ‬ ‫ﺑﺮ آورد از ﺳﭙﯿﺪی ﺗﺎ ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﮐﺎر ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺑﺮﻗﺮارش‬ ‫ﮐﺸﯿﺪ از ﺧﺎک ﺗﺨﺘﯽ ﺑﺮ ﺛﺮﯾﺎ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﺑﺲ ﮔﮭﺮھﺎی ﺟﮭﺎنﺗﺎب‬ ‫ﺑﺮ آن ﺗﺨﺖ ﻣﺒﺎرک ﺷﺪ ﭼﻮ ﺷﯿﺮان‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﺮم ﺷﺪ از ﻧﻘﺶ ﻧﮕﯿﻨﺶ‬ ‫ز ﻋﮑﺲ آﻧﭽﻨﺎن روﺷﻦ ﺟﻨﺎﺑﯽ‬ ‫ﺷﺪ آواز ﻧﺸﺎط و ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻓﺮخ ﺷﺪ ﺑﺪو ھﻢ ﺗﺨﺖ و ھﻢ ﺗﺎج‬ ‫ﻧﮫ آن ﻏﻢ را ز دل ﺷﺎﯾﺴﺖ راﻧﺪن‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ آﻧﮑﮫ ﻣﺮﯾﻢ را ﻧﮕﮫ داﺷﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺑﻮد و ﮔﻨﺠﺶ‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﻮﯾﻢ ﻃﺮب ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﯽﮐﺮد‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻗﺼﺪ ﻧﺒﯿﺪ ﺧﺎم ﮐﺮدی‬

‫ﻣﮫ ﭘﺮوﯾﺰ ﺷﺪ در ﺑﺮج ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺳﻌﺎدت داده از ﺗﺜﻠﯿﺚ و ﺗﺴﺪﯾﺲ‬ ‫ﺑﺪﻟﻮ اﻧﺪر ﻓﮑﻨﺪه ﺑﺮ زﺣﻞ ﻧﻮر‬ ‫ﺳﻮی ﻣﺮﯾﺦ ﺷﯿﺮاﻓﮑﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎ‬ ‫ﺷﺪه ﭼﺸﻢ زﺣﻞ ھﻢ ﮐﺎﺳﮫ راس‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺑﺮ ﭘﯿﺮوزه ﮔﻮن ﺗﺨﺖ‬ ‫ز ﻣﻐﺮب ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﺸﺮق ﻧﺎم ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﻗﻮیﺗﺮ ﮔﺸﺖ روز از روزﮔﺎرش‬ ‫درو ﮔﻮھﺮ ﺑﮫ ﮐﺸﺘﯽ در ﺑﮫ درﯾﺎ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺐ ﺗﺎﺑﻨﺪهﺗﺮ ﺑﻮدی ز ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﻣﺒﺎرکﺑﺎد ﮔﻔﺘﻨﺪش دﻟﯿﺮان‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪ آﻓﺮﯾﻨﺶ آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﺧﺮاﺳﺎن را در اﻓﺰود آﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ز ﻣﺮو ﺷﺎھﺠﺎن ﺗﺎ ﺑﻠﺦ ﺑﺎﻣﯽ‬ ‫در آﻣﺪ ﻏﻤﺰه ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺗﺎراج‬ ‫ﻧﮫ ﻏﻢﭘﺮداز را ﺷﺎﯾﺴﺖ ﺧﻮاﻧﺪن‬ ‫ﮐﺰ او ﺑﺮ اوج ﻋﯿﺴﯽ ﭘﺎﯾﮕﮫ داﺷﺖ‬ ‫ز ﺑﯽﯾﺎری ﭘﯿﺎﭘﯽ ﺑﻮد رﻧﺠﺶ‬ ‫ﻃﺮب ﻣﯽﮐﺮد ﻟﯿﮏ از دل ﻧﻤﯽﮐﺮد‬ ‫ﮔﮭﯽ از ﮔﺮﯾﮫ ﻣﯽ در ﺟﺎم ﮐﺮدی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 139‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﮭﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﮫ دل ﮐﺎی دل ﭼﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﻋﺸﻖ و ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻧﺎﯾﺪ ﺑﮭﻢ راﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮش ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺷﯿﺮان ﺑﺎ ﭘﻠﻨﮕﺎن‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﮔﺮ ﯾﺎر ﺑﻮدی‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺮم ﮔﺮ ﻓﺮو ﺷﺪ ﺑﺨﺖ ﺑﯿﺪار‬ ‫ﺷﺒﯽ در ﺑﺎغ ﺑﻮدم ﺧﻔﺘﮫ ﺑﺎ ﯾﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺨﺘﻢ ﺧﻔﺖ و ﻣﻦ ﺑﯿﺪار ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﮐﺠﺎ آن ﻧﻮﺑﮫﻧﻮ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺎ ﭘﺮﯾﺮوﯾﺎن ﭼﻮن ﻧﻮش‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ و آن ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﺠﺎ آن ﻋﯿﺶ و آن ﺷﺒﮭﺎ ﻧﺨﻔﺘﻦ‬ ‫ﮐﺠﺎ آن ﺗﺎزه ﮔﻠﺒﺮگ ﺷﮑﺮﺑﺎر‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ را ﺑﺪان روﺋﯿﻦ ﺣﺼﺎری‬ ‫ﮔﮭﺶ ﭼﻮن ﮔﻞ ﻧﮭﺎدن روی ﺑﺮ روی‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﺴﺘﯽ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﺧﻤﺎرش‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺧﻮردن ﻣﯿﯽ ﭼﻮن ﺧﻮن ﺑﺪﺧﻮاه‬ ‫ﺳﺨﻦھﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﮔﻔﺘﻢ ﯾﺎ ﺷﻨﯿﺪم‬ ‫ﻣﺮا ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺧﻨﺪان ﺷﻮ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫دھﻦ ﭘﺮ ﺧﻨﺪه ﺧﻮش ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ﮐﺮا ﺟﻮﯾﻢ ﮐﺮا ﺧﻮاﻧﻢ ﺑﮫ ﻓﺮﯾﺎد‬

‫ز ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﯾﺎ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫ازﯾﻦ ھﺮ دو ﯾﮑﯽ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪت ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺮ ﮐﺮه ﮐﻨﺪ ﯾﺎ راه زﻧﮕﺎن‬ ‫دﻟﻢ زﯾﻦ ﻣﻠﮏ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدی‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﻣﻠﮏ ﺧﺘﻦ ﯾﮏ ﻣﻮی دﻟﺪار‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﺑﺮ ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺑﺨﺖ ﺑﯿﺪار‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﺑﯽدل و ﺑﯽﯾﺎر ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﺑﮭﺸﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎن را در ﮔﺸﺎدن‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﺎه ﭘﺮﯾﺮوﯾﺎن در آﻏﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﭼﻮ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﭼﯿﺪن ز ﮔﻠﺒﺮﮔﺶ ﺑﮫ ﺧﺮوار‬ ‫ز ﺑﺎزو ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻋﻤﺎری‬ ‫ﮔﮭﺶ ﺑﺴﺘﻦ ﭼﻮ ﺳﻨﺒﻞ ﻣﻮی ﺑﺮ ﻣﻮی‬ ‫ﮔﮭﯽ ﭘﻨﮭﺎن ﮐﺸﯿﺪن در ﮐﻨﺎرش‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺗﮑﯿﮫ زدن ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﻣﺎه‬ ‫ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺑﻮد ﯾﺎ ﺧﻮاﺑﯽ ﮐﮫ دﯾﺪم‬ ‫ﮐﮫ اﻧﺪه ﺑﺮ ﻧﺘﺎﺑﺪ ﺟﺎی ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫درو ﯾﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻨﺠﺪ ﯾﺎ دم ﺳﺮد‬ ‫ﺑﮭﺎری ﺑﻮد و ﺑﺮﺑﻮدش ز ﻣﻦ ﺑﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 140‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺧﯿﺎل از ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮدی ھﻤﮫ روز‬ ‫ز ﺑﯽﺧﺼﻤﯽ ﮔﺮ اﻓﺰون ﮔﺸﺖ ﮔﻨﺠﻢ‬ ‫ﻣﻦ آن ﻣﺮﻏﻢ ﮐﮫ اﻓﺘﺎدم ﺑﮫ ﻧﺎﮐﺎم‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺳﻮی ﮔﻠﺴﺘﺎن رای دارم‬ ‫ﻧﮫ ﺑﻨﺪ از ﭘﺎی ﻣﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﺪن‬ ‫ﻏﻢ ﯾﮏ ﺗﻦ ﻣﺮا ﺧﻮد ﻧﺎﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﺻﺪ ﻏﻤﺨﻮار ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ز ﺧﺮ ﺑﺮﮔﯿﺮم و ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﮭﻢ ﺑﺎر‬ ‫ﻣﮫ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﺑﺮ ﻓﺮش ﺧﺎﮐﯽ‬ ‫ﺑﺮاﮐﻨﺪه دﻟﻢ ﺑﯽﻧﻮر از آﻧﻢ‬ ‫ﺳﺘﺎره ﻧﯿﺰ ھﻢ رﯾﺤﺎن ﺑﺎﻏﻨﺪ‬ ‫ﺷﺮاره زان ﻧﺪارد ﭘﺮﺗﻮ ﺷﻤﻊ‬ ‫ﻧﮫ ﺧﻮاھﺪ دل ﮐﮫ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﮔﯿﺮم‬ ‫دل ﺗﺎرﯾﮏ روزم را ﺷﺐ آﻣﺪ‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﺪ ﻣﻮش در ﺳﻮراخ ﮐﮋدم‬ ‫ﺳﯿﺎھﮏ ﺑﻮد زﻧﮕﯽ ﺧﻮد ﺑﮫ دﯾﺪار‬ ‫دﮔﺮ ره ﺑﺎﻧﮓ زد ﺑﺮ ﺧﻮد ﺑﮫ ﺗﻨﺪی‬ ‫ﭼﻮ دوﻟﺖ ھﺴﺖ ﺑﺨﺖ آرام ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺳﺮ از دوﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪن ﺳﺮوری ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﺲ از ﺑﯽدوﻟﺘﯽ ﮐﺎﻣﯽ ﻧﯿﺎﺑﺪ‬

‫ﺑﮫ ﻋﺸﻮه ﻣﯽﻓﺰاﯾﺪ ﺑﺮ دﻟﻢ ﺳﻮز‬ ‫ز ﺑﯽﯾﺎری در اﻓﺰود اﺳﺖ رﻧﺠﻢ‬ ‫ز ﭘﺸﻤﯿﻦ ﺧﺎﻧﮫ در اﺑﺮﯾﺸﻤﯿﻦ دام‬ ‫ﭼﮫ ﺳﻮد ار ﺑﻨﺪ زر ﺑﺮ ﭘﺎی دارم‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻣﯽﺷﺎﯾﺪ ﭘﺮﯾﺪن‬ ‫ﻏﻢ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮐﺲ آﺧﺮ ﭼﻮن ﺗﻮان ﺧﻮرد‬ ‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﺻﺪ ﻏﻢ ﺧﻮرم دﺷﻮار ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺧﺮان را ﺧﻨﺪه ﻣﯽآﯾﺪ ﺑﺪﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ز ﺟﻤﻌﯿﺖ رﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﯽ‬ ‫ﻧﯿﻢ ﻣﺠﻤﻮع دل رﻧﺠﻮر از آﻧﻢ‬ ‫ﭘﺮاﮐﻨﺪﻧﺪ از آن ﻧﺎﻗﺺ ﭼﺮاﻏﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ اﯾﻦ ﻧﻮر ﭘﺮاﮐﻨﺪه اﺳﺖ و آن ﺟﻤﻊ‬ ‫ﻧﮫ ﺧﻮاھﻢ ﻣﻦ ﮐﮫ ﺑﺎ دل ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮم‬ ‫ﺗﻦ ﺑﯿﻤﺎر ﺧﯿﺰم را ﺗﺐ آﻣﺪ‬ ‫ﺑﯿﺎری ﺟﺎﯾﺮوﺑﯽ ﺑﺴﺖ ﺑﺮدم‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮﺧﯽ ﻣﯽزﻧﺪ ﭼﻮن ﮔﺸﺖ ﺑﯿﻤﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﮐﻨﺪی‬ ‫ز دوﻟﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎم ﮔﯿﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﮐﺴﯽ را داوری ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ از دوﻟﺖ ﻓﻠﮏ ﻧﺎﻣﯽ ﻧﯿﺎﺑﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 141‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ دوﻟﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺷﺎﯾﺪ ھﻤﮫ ﮐﺎم‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻨﺪم ﮐﺎر ﺗﺎ ھﺴﺘﯽ ﺑﺮآرد‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﮐﺎری در از دوﻟﺖ ﺑﻮد ﻧﻮر‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﺪ ازﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺑﺎ دل‬ ‫ﺻﺒﻮری ﮐﺮد ﺑﺎ ﻏﻢھﺎی دوری‬

‫ﭼﻮ داﻧﮫ ھﺴﺖ ﻣﺮغ آﯾﺪ ﻓﺮا دام‬ ‫ﮔﯿﺎ ﺧﻮد در ﻣﯿﺎن دﺳﺘﯽ ﺑﺮآرد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎد از ﮐﺎر ﻣﺎ ﺑﯽدوﻟﺘﯽ دور‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺸﻖ آﻣﺪ ﮐﺠﺎ ﺻﺒﺮ و ﮐﺠﺎ دل‬ ‫ھﻢ آﺧﺮ ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪ زان ﺻﺒﻮری‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 142‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺎﻟﯿﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﺟﺪاﺋﯽ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ در دﻓﺘﺮ آورد آن ﺳﺨﻦﺳﻨﺞ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺷﯿﺮﯾﻦ ز ﺧﺴﺮو ﺑﺎز ﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ز ﺑﺎدام ﺗﺮ آب ﮔﻞ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎن ﮔﻮﺳﭙﻨﺪ ﮐﺸﺘﮫ ﺑﺮ ﺟﺎی‬ ‫ﺗﻦ از ﺑﯽﻃﺎﻗﺘﯽ ﭘﺮداﺧﺘﮫ زور‬ ‫ھﻮی ﺑﺮ ﺑﺎد داده ﺧﺮﻣﻨﺶ را‬ ‫ﭼﻮ زﻟﻒ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﯽآرام ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺷﺪه ز اﻧﺪﯾﺸﮫ ھﺠﺮان ﯾﺎرش‬ ‫ﮔﮭﯽ از ﭘﺎی ﻣﯿﺎﻓﺘﺎد ﭼﻮن ﻣﺴﺖ‬ ‫دﻟﺶ ﺣﺮاﻗﮫ آﺗﺶ زﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ دودش رود زان ﺳﻮ ﮐﮫ دل ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺸﺎده رﺷﺘﮫ ﮔﻮھﺮ ز دﯾﺪه‬ ‫ز ﺧﻮاب اﯾﻤﻦ ھﻮﺳﮭﺎی دﻣﺎﻏﺶ‬ ‫دھﻦ ﺧﺸﮏ و ﻟﺐ از ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺳﮭﯽ ﺳﺮوش ﭼﻮ ﺑﺮگ ﺑﯿﺪ ﻟﺮزان‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻏﻠﻄﯿﺪ ﻏﻤﻨﺎک‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﮔﺸﺎده ﻧﺎﺧﻨﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﺷﮑﺮ از ﺑﺎدام زد آب‬ ‫ﮔﮭﯽ ﭼﻮن ﮐﻮی ھﺮ ﺳﻮ ﻣﯽدوﯾﺪی‬ ‫ﻧﻤﮏ در دﯾﺪه ﺑﯽﺧﻮاب ﻣﯽﮐﺮد‬

‫ﮐﮫ ﺑﺮد از اوﺳﺘﺎدی در ﺳﺨﻦ رﻧﺞ‬ ‫دﻟﺶ درﺑﻨﺪ و ﺟﺎﻧﺶ در ھﻮس ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﮔﻼﺑﯽ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺑﺎدام ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬ ‫ﻓﺮو اﻓﺘﺎد و ﻣﯽزد دﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﺎی‬ ‫دل از ﺗﻨﮕﯽ ﺷﺪه ﭼﻮن دﯾﺪه ﻣﻮر‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺧﻮن دﯾﺪه داﻣﻨﺶ را‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﻏﯽ ﭘﺎیﺑﻨﺪ دام ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ز ﺑﺤﺮ دﯾﺪه ﭘﺮ ﮔﻮھﺮ ﮐﻨﺎرش‬ ‫ﮔﮫ از ﺑﯿﺪاد ﻣﯽزد دﺳﺖ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪان آﺗﺶ ﺳﺮ دوداﻓﮑﻨﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﮐﮫ اﻓﺘﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﻮﺷﯿﺪهھﺎ دود‬ ‫ﻣﮋه ﭼﻮن رﺷﺘﮫ در ﮔﻮھﺮ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ز ﺑﯿﺨﻮاﺑﯽ ﺷﺪه ﭼﺸﻢ و ﭼﺮاﻏﺶ‬ ‫ز دﯾﺪه ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﻮھﺮ ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ﺷﺪه زو ﻧﺎﻓﮫ ﮐﺎﺳﺪ ﻧﯿﻔﮫ ارزان‬ ‫ز ﻣﺸﮕﯿﻦ ﺟﻌﺪ ﻣﺸﮓ اﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺑﺮگ ﮔﻞ از ﻻﻟﮫ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺧﺎﺋﯿﺪ ﻓﻨﺪق را ﺑﮫ ﻋﻨﺎب‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﺟﺎی ﭼﻮن ﭼﻮﮔﺎن ﺧﻤﯿﺪی‬ ‫ز ﻧﺮﮔﺲ ﻻﻟﮫ را ﺳﯿﺮاب ﻣﯽﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 143‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫درﺧﺘﯽ ﺑﺮ ﺷﺪه ﭼﻮن ﮔﻨﺒﺪ ﻧﻮر‬ ‫ﺑﮭﺎری ﺗﺎزه ﭼﻮن رﺧﺸﻨﺪه ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﺷﺒﯿﺨﻮن ﻏﻢ آﻣﺪ ﺑﺮ ره دل‬ ‫ﮐﻤﯿﻦ ﺳﺎزان ﻣﺤﻨﺖ ﺑﺮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ز ﺑﻨﮕﺎه ﺟﮕﺮ ﺗﺎ ﻗﻠﺐ ﺳﯿﻨﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺟﮭﺪ ازﻣﯿﺎن ﺳﻠﻄﺎن ﺟﺎن رﺳﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ دل را ﺑﮫ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﯾﺎد ﮐﺮدی‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﺑﺨﺖ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﺎی ﺳﺘﻤﮑﺎر‬ ‫ﻣﺮادی را ﮐﮫ دل ﺑﮫ روی ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﻓﺮو ﺷﺪ ﻧﺎﮔﮭﺎن ﭘﺎﯾﺖ ﺑﮫ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﮭﺎری را ﮐﮫ در ﺑﺮوی ﮔﺸﺎدی‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ ﮐﺰ ﺟﮭﺎﻧﺶ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪی‬ ‫ﺑﮫ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ دﺳﺖ ﮐﺮدی‬ ‫ز ﻣﻄﺒﺦ ﺑﮭﺮه ﺟﺰ آﺗﺶ ﻧﺒﻮدت‬ ‫از آن آﺗﺶ ﺑﺮ آﻣﺪ دودت اﮐﻨﻮن‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻓﺮخ ﺳﺮوش آﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﮭﯽ دﯾﻮ ھﻮس ﻣﯽﺑﺮدش از راه‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺴﯿﺎری درﯾﻦ ﻣﺤﻨﺖ ﺑﺴﺮ ﺑﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ زاری ز ﺧﺎک راه ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ درﮔﺎه ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﮔﺬر ﮐﺮد‬

‫ﮔﺪازان ﮔﺸﺖ ﭼﻮن در آب ﮐﺎﻓﻮر‬ ‫ز ھﻢ ﺑﮕﺴﺴﺖ ﭼﻮن ﺑﺮ ﺧﺎک ﺳﯿﻤﺎب‬ ‫ﺷﮑﺴﺖ اﻓﺘﺎد ﺑﺮ ﻟﺸﮕﺮﮔﮫ دل‬ ‫ﯾﺰکداران ﻃﺎﻗﺖ را ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻏﺎرت ﺷﺪ ﺧﺰﯾﻨﮫ ﺑﺮ ﺧﺰﯾﻨﮫ‬ ‫وﻟﯿﮏ آﻧﮕﮫ ﮐﮫ ﺧﺪﻣﺖ را ﻣﯿﺎن ﺑﺴﺖ‬ ‫ز دل ﭼﻮن ﺑﯿﺪﻻن ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺮدی‬ ‫ﻧﮑﺮدی ﺗﺎ ﺗﻮﺋﯽ زﯾﻦ زﺷﺖﺗﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ آوردی و از دﺳﺖ دادی‬ ‫ز دﺳﺖ اﻓﺸﺎﻧﺪﯾﺶ ﺑﯽﭘﺎی رﻧﺠﯽ‬ ‫رﺑﻮدی ﮔﻞ ﺑﮫ دل ﺧﺎرش ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﺗﺮا دادﻧﺪ و ﺑﺎدش در دﻣﯿﺪی‬ ‫ﻧﮭﺎن ﺷﺪ ﻻﺟﺮم ﮐﺰ وی ﻧﺨﻮردی‬ ‫وز آن آﺗﺶ ﻧﺸﺎط ﺧﻮش ﻧﺒﻮدت‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻧﺪارد ﺳﻮدت اﮐﻨﻮن‬ ‫دﻟﺶ دادی ﮐﮫ ﯾﺎﺑﯽ ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ رﻓﺘﻦ ﺑﺮ ﭘﯽ ﺷﺎه‬ ‫ھﻢ آﺧﺮ زان ﻣﯿﺎن ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺪر ﺑﺮد‬ ‫ز ﺑﺲ ﺧﻮاری ﺷﺪه ﺑﺎ ﺧﺎک ره راﺳﺖ‬ ‫ز ﮐﺎر ﺷﺎه ﺑﺎﻧﻮ را ﺧﺒﺮ ﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 144‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دل ﺑﺎﻧﻮ ﻣﻮاﻓﻖ ﺷﺪ درﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺎﺑﺮ ﺷﻮ درﯾﻦ ﻏﻢ روزﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﯿﺰ دوﻟﺖ ﺑﻮد ﭼﻮن ﮔﻞ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻮی اﻓﺘﺎدن و ﺧﯿﺰان ﺑﮫ ﺑﻮد ﮐﺎر‬ ‫ﻧﺮوﯾﺪ ھﯿﭻ ﺗﺨﻤﯽ ﺗﺎ ﻧﮕﻨﺪد‬ ‫ﻣﺮاد آن ﺑﮫ ﮐﮫ دﯾﺮ آﯾﺪ ﻓﺮادﺳﺖ‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ راه رو ﮐﻮ زود راﻧﺪ‬ ‫ﺧﺮی ﮐﻮﺷﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﺮ ﮔﯿﺮد آﺳﺎن‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ اﺑﺮ ﮐﻮ ﺗﻨﺪی ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎ ﺳﺨﺘﯽ اﮐﻨﻮن‬ ‫ﺑﺴﯽ در ﮐﺎر ﺧﺴﺮو رﻧﺞ دﯾﺪی‬ ‫اﮔﺮ ﺳﻮدی ﻧﺨﻮردی زو زﯾﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﻨﻮن وﻗﺖ ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯿﺴﺖ ﻣﺸﺘﺎب‬ ‫ﭼﻮ وﻗﺖ آﯾﺪ ﮐﮫ آب آﯾﺪ ﻓﺮا زﯾﺮ‬ ‫ﺑﺪ از ﻧﯿﮏ آﻧﮕﮭﯽ آﯾﺪ ﭘﺪﯾﺪت‬ ‫ﺑﺴﺎ دﯾﺒﺎ ﮐﮫ ﯾﺎﺑﯽ ﺳﺮخ و زردش‬ ‫ﺑﺴﺎ در ﺟﺎ ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮد ﻓﺮﺳﺎی‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﻧﻮ زﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﻟﺨﺘﯽ ﻓﺮو ﮔﻔﺖ‬ ‫وزﯾﻦ در ﻧﯿﺰ ﺷﺎﭘﻮر ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫دﻟﺶ را در ﺻﺒﻮری ﺑﻨﺪ ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﺮد و ﭘﻨﺪش داد ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ھﯿﭻ ﮐﺲ ﺟﺎوﯾﺪ در ﯾﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ آب ﺗﯿﺰ رو زود اﻓﮑﻨﺪ ﭘﻞ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮﮐﺲ ﮐﮫ اوﻓﺘﺪ ﺧﯿﺰد دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﻧﮫ ﮐﺎری ﺑﺮ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﻧﺒﻨﺪد‬ ‫ﮐﮫ ھﺮﮐﺲ زود ﺧﻮر ﺷﺪ زود ﺷﺪ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﮐﻮ زود راﻧﺪ زود ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ز ﺷﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﻣﻦ ﻧﺒﻮد ھﺮاﺳﺎن‬ ‫ﺑﮕﺮﯾﺪ ﺳﺨﺖ و آﻧﮕﮫ ﺑﺮ ﮔﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ داﻧﺪ ﮐﺎر ﻓﺮدا ﭼﻮن ﺑﻮد ﭼﻮن‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺧﻮاری و دﺷﻮاری ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﺑﻮد ﻧﺎﺧﻮرده ﯾﺨﻨﯽ ﺑﺎک از آن ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﺑﺎﻻ ﺑﮫ دﺷﻮاری رود آب‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ دوﻟﺘﺖ در ﮐﺎرھﺎ دﯾﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﻗﻔﻞ از ﮐﺎر ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ ﮐﻠﯿﺪت‬ ‫ﮐﺒﻮد و ازرق آﯾﺪ در ﻧﻮردش‬ ‫ﺑﻮد ﯾﺎﻗﻮت ﯾﺎ ﭘﯿﺮوزه را ﺟﺎی‬ ‫ﺑﺖ ﺑﯽﺻﺒﺮ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺻﺎﺑﺮی ﺟﻔﺖ‬ ‫ﺑﮑﺎر آورد ﺑﺎ او ﻧﮑﺘﮫای ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎد ﺧﺴﺮوش ﺧﺴﺮﻧﺪ ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 145‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﮑﯿﺒﺎ ﺷﺪ در اﯾﻦ ﻏﻢ روزﮔﺎری ﻧﮫ در ﺗﻦ دل ﻧﮫ در دوﻟﺖ ﻗﺮاری‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 146‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫وﺻﯿﺖ ﮐﺮدن ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ را‬ ‫ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ دﻟﺶ دادی ﺷﺐ و روز‬ ‫ﯾﮑﯽ روزش ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﮔﻨﺠﮭﺎ دادش ﮐﮫ ﺑﺮ ﮔﯿﺮ‬ ‫در آﻣﺪ ﮐﺎر اﻧﺪاﻣﺶ ﺑﮫ ﺳﺴﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ روزی ﭼﻨﺪ ﺑﺮوی رﻧﺞ ﺷﺪ ﭼﯿﺮ‬ ‫ﺟﮭﺎن از ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻨﺶ ﺟﺪا ﮐﺮد‬ ‫ﻓﺮو ﺷﺪ آﻓﺘﺎﺑﺶ در ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ آﻓﺮﯾﻨﺶ را وﻻﯾﺖ‬ ‫ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺷﯿﺸﮫای از ﺳﻨﮓ در دﺳﺖ‬ ‫ﻓﻐﺎن زﯾﻦ ﭼﺮخ ﮐﺰ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺳﺎزی‬ ‫ﺑﮫ اول ﻋﮭﺪ زﻧﺒﻮر اﻧﮕﺒﯿﻦ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﮐﮫ ﺑﺎدش در ﮐﻼھﺴﺖ‬ ‫ز ﺑﺎدی ﮐﻮ ﮐﻼه از ﺳﺮ ﮐﻨﺪ دور‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺎن ﮐﻮ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺑﺎد دارد‬ ‫ﭼﮫ ﻣﯽﭘﯿﭽﯽ درﯾﻦ دام ﮔﻠﻮ ﭘﯿﭻ‬ ‫ﭼﻮ روﺑﺎھﺎن و ﺧﺮﮔﻮﺷﺎن ﻣﻨﮫ ﮔﻮش‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺷﯿﺮ ﺷﮑﺎر و ﮔﺮگ ﺟﻨﮕﯽ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﮐﺮدم ز روی ﺗﺠﺮﺑﺖ ھﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ اول دﺳﺖ را ﺧﺎرش ﺧﻮش اﻓﺘﺪ‬ ‫ھﻤﯿﺪون ﺟﺎم ﮔﯿﺘﯽ ﺧﻮﺷﮕﻮار اﺳﺖ‬

‫ﺑﺪان ﺗﺎ ﻧﺸﮑﻨﺪ ﻣﺎه دل اﻓﺮوز‬ ‫ﮐﮫ ﻋﻤﺮش آﺳﺘﯿﻦ ﺑﺮ دوﻟﺖ اﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺸﺖ ﻣﺮد ﺧﻮاھﺪ ﻣﺎدر ﭘﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﯿﻤﺎری ﮐﺸﯿﺪ از ﺗﻦ درﺳﺘﯽ‬ ‫ﺗﻦ از ﺟﺎن ﺳﯿﺮ ﺷﺪ ﺟﺎن از ﺟﮭﺎن ﺳﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻢ ﺟﮭﺎن ھﻢ ﺟﺎن رھﺎ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﻨﮫ در ﺧﺎک ﺑﺮد از ﺗﺨﺖ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ھﺮ ﺑﮭﺎری را ﻧﮭﺎﯾﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎز آن ﺷﯿﺸﮫ را ھﻢ ﺳﻨﮓ ﻧﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺷﯿﺸﮫ ﮐﻨﺪ ﮔﮫ ﺷﯿﺸﮫﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮫ آﺧﺮ ﻋﮭﺪ ﺑﺎز آن اﻧﮕﺒﯿﻦ ﺧﻮرد‬ ‫ﻣﺸﻮ ﻏﺮه ﮐﮫ ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎک را ھﺴﺖ‬ ‫ﮔﯿﺎه آﺳﻮده ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮو رﻧﺠﻮر‬ ‫ﻣﺸﻮ ﻏﺮه ﮐﮫ ﺑﺪ ﺑﻨﯿﺎد دارد‬ ‫ﮐﮫ ﺟﻮزی ﭘﻮده ﺑﯿﻨﯽ در ﻣﯿﺎن ھﯿﭻ‬ ‫ﺑﮫ روﺑﮫ ﺑﺎزی اﯾﻦ ﺧﻮاب ﺧﺮﮔﻮش‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺪ در زﯾﺮ اﯾﻦ روﺑﮫ ﭘﻠﻨﮕﯽ‬ ‫ﺧﻮﺷﯿﮭﺎی ﺟﮭﺎن ﭼﻮن ﺧﺎرش دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ آﺧﺮ دﺳﺖ ﺑﺮ دﺳﺖ آﺗﺶ اﻓﺘﺪ‬ ‫ﺑﮫ اول ﻣﺴﺘﯽ و آﺧﺮ ﺧﻤﺎر اﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 147‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رھﺎ ﮐﻦ ﻏﻢ ﮐﮫ دﻧﯿﺎ ﻏﻢ ﻧﯿﺮزد‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮاھﯽ ﺟﮭﺎن در ﭘﯿﺶ ﮐﺮدن‬ ‫ﮔﺮت ﺻﺪ ﮔﻨﺞ ھﺴﺖ ار ﯾﮑﺪرم ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ھﻤﯽ ﺗﺎ ﭘﺎی دارد ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﮔﺮدد ﻣﺰاج از اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‬ ‫دھﺎن ﭼﻨﺪان ﻧﻤﺎﯾﺪ ﻧﻮش ﺧﻨﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﮔﯿﺮد ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﻣﺮد را ﮔﻮش‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺗﻠﺦ اﺳﺖ ﺧﻮی ﺗﻠﺨﻨﺎﮐﺶ‬ ‫ﻣﺸﻮ ﭘﺮ ﺧﻮاره ﭼﻮن ﮐﺮﻣﺎن در اﯾﻦ ﮔﻮر‬ ‫ز ﮐﻢ ﺧﻮردن ﮐﺴﯽ را ﺗﺐ ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺣﺮام آﻣﺪ ﻋﻠﻒ ﺗﺎراج ﮐﺮدن‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮردن ﻧﺎن ﮔﻠﺸﮑﺮوار‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻠﺒﻦ ھﺮ ﭼﮫ ﺑﮕﺬاری ﺑﺨﻨﺪد‬ ‫ﭼﻮ دﻧﯿﺎ را ﻧﺨﻮاھﯽ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﻏﻢ دﻧﯿﺎ ﮐﺴﯽ در دل ﻧﺪارد‬ ‫درﯾﻦ ﺻﺤﺮا ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺟﺎی ﮔﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﮑﻦ دﻟﺘﻨﮕﯽ ای ﺷﺨﺼﺖ ﮔﻠﯽ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺟﮭﺎن از ﻧﺎم آﻧﮑﺲ ﻧﻨﮓ دارد‬ ‫ﻏﻢ روزی ﻣﺨﻮر ﺗﺎ روز ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺎ اﯾﻦ ھﻤﮫ ﻧﺎﻣﻮس و ﻧﯿﺮﻧﮓ‬

‫ﻣﮑﻦ ﺷﺎدی ﮐﮫ ﺷﺎدی ھﻢ ﻧﯿﺮزد‬ ‫ﺷﮑﻢواری ﻧﺨﻮاھﯽ ﺑﯿﺶ ﺧﻮردن‬ ‫ﻧﺼﯿﺒﺖ زﯾﻦ ﺟﮭﺎن ﺟﺰ ﯾﮏ ﺷﮑﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ز ﺳﺨﺘﯽھﺎ ﻧﮕﯿﺮد ﻃﺒﻊ ﺳﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ دﺷﻮاری ﺑﮫ دﺳﺖ آﯾﺪ ﺳﻼﻣﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎﺑﺪ در ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻧﻮﺷﻤﻨﺪی‬ ‫ﮐﻨﺪ راه رھﺎﺋﯽ را ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻢ ﺧﻮردن ﺗﻮان رﺳﺖ از ھﻼﮐﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻢ ﺧﻮردن ﮐﻤﺮ درﺑﻨﺪ ﭼﻮن ﻣﻮر‬ ‫ز ﭘﺮ ﺧﻮردن ﺑﮫ روزی ﺻﺪ ﺑﻤﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ دارو ﻃﺒﻊ را ﻣﺤﺘﺎج ﮐﺮدن‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻃﺒﻊ را ﺑﺎ ﮔﻠﺸﮑﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮردی ﮔﺮ ﺷﮑﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮕﻨﺪد‬ ‫ﺑﺪو ﭘﻮﺋﯽ ﺑﺪ او ﭼﻨﺪ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ در دﻧﯿﺎ ﭼﻮ ﻣﺎ ﻣﻨﺰل ﻧﺪارد‬ ‫ز ﻣﺸﺘﯽ آب و ﻧﺎﻧﺶ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ دﻟﯽ ﺗﻨﮓ و ﮔﻠﯽ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ از ﺑﮭﺮ ﺟﮭﺎن دﻟﺘﻨﮓ دارد‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮد روزی رﺳﺎن روزی رﺳﺎﻧﺪ‬ ‫ﺷﺐ و روز اﺑﻠﻘﯽ دارد ﮐﮭﻦ ﻟﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 148‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮ اﯾﻦ اﺑﻠﻖ ﮐﮫ آﻣﺪ ﺷﺪ ﮔﺰﯾﻨﺪ‬ ‫در اﯾﻦ ﺳﯿﻼب ﻏﻢ ﮐﺰ ﻣﺎ ﭘﺪر ﺑﺮد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺧﻮن ھﻨﺪوﺋﯽ ﺑﺮﯾﺰد‬ ‫ﭼﮫ ﻓﺮزﻧﺪی ﺗﻮ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﺮﮐﺘﺎزی‬ ‫ﺑﺰن ﺗﯿﺮی ﺑﺪﯾﻦ ﮐﻮژ ﮐﻤﺎن ﭘﺸﺖ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﺗﺎ ﮐﻤﺎن ﺑﯽزه ﻧﮕﺮدد‬ ‫ﮔﻮزﻧﯽ را ﮐﮫ ره ﺑﺮ ﺷﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺗﻮ اﯾﻤﻦ ﭼﻮن ﺷﺪی ﺑﺮ ﻣﺎﻧﺪن ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻣﺒﺎش اﯾﻤﻦ ﮐﮫ اﯾﻦ درﯾﺎی ﺧﺎﻣﻮش‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ رﺑﻊ را ﺑﯿﻨﯽ رﺑﯿﻌﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎن آن ﺑﮫ ﮐﮫ داﻧﺎ ﺗﻠﺦ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺰ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ درد و داغ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮاﻧﯽ ﮐﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮ ﭘﺮﻓﺴﻮﺳﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮ واﻋﻆ ﺑﻮد ﮔﻮﯾﺪ ﮐﮫ ﭼﻮن ﮐﺎه‬ ‫و ﮔﺮ زاھﺪ ﺑﻮد ﺻﺪ ﻣﺮده ﮐﻮﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎﻣﺪ در ﺟﮭﺎن ﭘﺎﯾﻨﺪه ﭼﯿﺰی‬ ‫ره آورد ﻋﺪم ره ﺗﻮﺷﮫ ﺧﺎک‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ داﻧﺎﯾﺎن ھﺸﯿﺎر‬ ‫ﺑﺴﺎ زن ﻧﺎم ﮐﺎﻧﺠﺎن ﻣﺮد ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪا ﭼﻮ آﯾﺪ ﭘﺎی ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬

‫ﭼﻮ اﯾﻦ آﻣﺪ ﻓﺮود آن ﺑﺮ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﭘﺴﺮ ﭼﻮن زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪ ﭼﻮن ﭘﺪر ﻣﺮد‬ ‫ﭼﻮ وارث ﺑﺎﺷﺪ آن ﺧﻮن ﺑﺮﻧﺨﯿﺰد‬ ‫ﮐﮫ ھﻨﺪوی ﭘﺪرﮐﺶ را ﻧﻮازی‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﭘﺸﺖ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺗﺮا ﮐﺸﺖ‬ ‫ﺷﮑﺎر ﮐﺲ در او ﻓﺮﺑﮫ ﻧﮕﺮدد‬ ‫ﮔﯿﺎ در زﯾﺮ ﭘﯽ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ داری ﺑﺎد در ﭘﺲ ﭼﺎه در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﻧﮑﺮد اﺳﺖ آدﻣﯽ ﺧﻮردن ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﮐﺰان ﺑﻘﻌﮫ ﺑﺮون ﻧﺎﯾﺪ ﺑﻘﯿﻌﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺗﻠﺦ ﻣﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ وﻗﺖ ﻣﺮگ ﺧﻨﺪان ﭼﻮن ﭼﺮاغ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﮔﻞ ﮔﺮدن زﻧﺎن را دﺳﺖ ﺑﻮﺳﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻔﮑﻦ ﺗﺎﻣﻨﺶ ﺑﺮ دارم از راه‬ ‫ﮐﮫ ﺗﻮ ﺑﯿﺮون ﮐﻨﯽ ﺗﺎ او ﺑﭙﻮﺷﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﻣﻠﮏ ﺟﮭﺎن ﻧﺮزد ﭘﺸﯿﺰی‬ ‫ﺳﺮﺷﺖ ﺻﺎﻓﯽ آﻣﺪ ﮔﻮھﺮ ﭘﺎک‬ ‫ﮐﮫ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﺑﮫ ﻣﺮگ آﯾﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻣﺮدا ﮐﮫ روﯾﺶ زرد ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﻓﺘﺪ ﮐﺸﺘﯽ در آن ﮔﺮداﺑﮫ ﺗﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 149‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﺑﮫ آﺳﺎﯾﺶ رﺳﺎﻧﯽ‬

‫ﺑﺒﺨﺸﯽ و ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﺶ رﺳﺎﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 150‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺑﺮ ﺟﺎی ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﻘﺮر ﮔﺸﺖ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ اﻧﺼﺎﻓﺶ رﻋﯿﺖ ﺷﺎد ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ز ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻮر ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫زھﺮ دروازهای ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﺎﺟﯽ‬ ‫ﻣﺴﻠﻢ ﮐﺮد ﺷﮭﺮ و روﺳﺘﺎ را‬ ‫ز ﻋﺪﻟﺶ ﺑﺎز ﺑﺎ ﺗﯿﮭﻮ ﺷﺪه ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫رﻋﯿﺖ ھﺮ ﭼﮫ ﺑﻮد از دور و ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ﻓﺮاﺧﯽ در ﺟﮭﺎن ﭼﻨﺪان اﺛﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻧﯿﺖ ﭼﻮن ﻧﯿﮏ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺎدﺷﺎ را‬ ‫درﺧﺖ ﺑﺪ ﻧﯿﺖ ﺧﻮﺷﯿﺪه ﺷﺎﺧﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮاﺧﯿﮭﺎ و ﺗﻨﮕﯽھﺎی اﻃﺮاف‬ ‫ز ﭼﺸﻢ ﭘﺎدﺷﺎه اﻓﺘﺎد راﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﺷﮭﻨﺸﮫ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ دوﻟﺖ ﮐﯿﺨﺴﺮوی داﺷﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ از ھﺮ ﮐﺎرواﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ آﮔﮫ ﺷﺪ ﮐﮫ ﺷﺎه ﻣﺸﺘﺮی ﺑﺨﺖ‬ ‫ز ﮔﻨﺞ اﻓﺸﺎﻧﯽ و ﮔﻮھﺮ ﻧﺜﺎری‬ ‫وﻟﯿﮏ از ﮐﺎر ﻣﺮﯾﻢ ﺗﻨﮕﺪل ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻠﮏ را داده ﺑﺪ در روم ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﺧﺒﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬

‫ﻓﺮوغ ﻣﻠﮏ ﺑﺮ ﻣﮫ ﺷﺪ ز ﻣﺎھﯽ‬ ‫ھﻤﮫ زﻧﺪاﻧﯿﺎن آزاد ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ آﯾﯿﻦ ﺟﻮر از دور ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﻧﺠﺴﺖ از ھﯿﭻ دھﻘﺎﻧﯽ ﺧﺮاﺟﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﮭﺘﺮ داﺷﺖ از دﻧﯿﺎ دﻋﺎ را‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺟﺎ آب ﺧﻮرده ﮔﺮگ ﺑﺎ ﻣﯿﺶ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ و داد او ﺧﻮردﻧﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﮏ داﻧﮫ ﻏﻠﮫ ﺻﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﮔﮭﺮ ﺧﯿﺰد ﺑﮫ ﺟﺎی ﮔﻞ ﮔﯿﺎ را‬ ‫ﺷﮫ ﻧﯿﮑﻮ ﻧﯿﺖ را ﭘﯽ ﻓﺮاﺧﺴﺖ‬ ‫ز رای ﭘﺎدﺷﺎه ﺧﻮد زﻧﺪ ﻻف‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺪ راﺋﯽ ﮐﻨﺪ در ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ‬ ‫در آن ﺷﺎھﯽ دﻟﺶ زﯾﺮ و زﺑﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺪھﻮﺷﺎن ﺳﺮ ﺻﺤﺮا روی داﺷﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎرﻧﺪش از ﺧﺴﺮو ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫رﺳﺎﻧﯿﺪ از زﻣﯿﻦ ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﺗﺨﺖ‬ ‫ﺑﺠﺎی آورد رﺳﻢ دوﺳﺘﺪاری‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮﯾﻢ در ﺗﻌﺼﺐ ﺳﻨﮕﺪل ﺑﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﮐﺲ در ﻧﺴﺎزد ﻣﮭﺮ و ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ﻧﻔﺲ را زﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺗﻠﺦﺗﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 151‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در آن ﻣﺤﻨﺖ ﭼﻮ ﺧﺮ در ﮔﻞ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﺮﻏﯽ ﺑﻠﮑﮫ ﻣﻮری را ﻧﯿﺎزرد‬

‫ز دل ﮐﻮری ﺑﮫ ﮐﺎر دل ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫در آن ﯾﮑﺴﺎل ﮐﻮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪھﯽ ﮐﺮد‬ ‫دﻟﺶ ﭼﻮن ﭼﺸﻢ ﺷﻮﺧﺶ ﺧﻔﺘﮕﯽ‬ ‫داﺷﺖ‬ ‫ھﻤﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﺰ ﺷﻮرﯾﺪه راﺋﯽ‬ ‫ﺟﺰ آن ﭼﺎره ﻧﺪﯾﺪ آن ﺳﺮو ﭼﺎﻻک‬ ‫ﮐﻨﺪ ﺗﻨﮭﺎ روی در ﮐﺎر ﺧﺴﺮو‬ ‫ﻧﺒﻮد از رای ﺳﺴﺘﺶ ﭘﺎی ﺑﺮ ﺟﺎی‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻮﻻﺋﯽ ﺳﭙﺮد آن ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬

‫ھﻤﮫ ﮐﺎرش ﭼﻮ زﻟﻒ آﺷﻔﺘﮕﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﮐﻨﺪ ﻧﺎﻣﻮس ﻋﺪﻟﺶ ﺑﯽوﻓﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﺰ آن دﻋﻮی ﮐﻨﺪ دﯾﻮان ﺧﻮد ﭘﺎک‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﮭﺎﺋﯽ ﺧﻮرد ﺗﯿﻤﺎر ﺧﺴﺮو‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯿﺪل ﺑﻮد و ﺑﯿﺪل ھﺴﺖ ﺑﯿﺮای‬ ‫دﻟﺶ ﺳﯿﺮ آﻣﺪ از ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻼھﯽ‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻠﮕﻮن روﻧﺪه رﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫وزان ﺧﻮﺑﺎن ﭼﻮ در ره ﭘﺎی ﺑﻔﺸﺮد‬ ‫ﮐﮫ در ھﺮ ﺟﺎی ﺑﺎ او ﯾﺎر ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﺮداﺷﺖ از دﯾﺒﺎ و دﯾﻨﺎر‬ ‫ز ﮔﺎو و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و اﺳﺐ و اﺷﺘﺮ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﺳﻮی ﻗﺼﺮ آﻣﺪ ﺑﮫ ﺗﻌﺠﯿﻞ‬ ‫دﮔﺮ ره در ﺻﺪف ﺷﺪ ﻟﻮﻟﻮﺗﺮ‬ ‫ﺑﮫ ھﻮر ھﻨﺪوان آﻣﺪ ﺧﺰﯾﻨﮫ‬ ‫از آن در ﺧﻮﺷﺎب آن ﺳﻨﮓ ﺳﻮزان‬ ‫ز روی او ﮐﮫ ﺑﺪ ﺧﺮم ﺑﮭﺎری‬ ‫ﺛﺰ ﮔﺮﻣﯽ ﮐﺎن ھﻮا در ﮐﺎر او ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻠﮏ داﻧﺴﺖ ﮐﺎﻣﺪ ﯾﺎر ﻧﺰدﯾﮏ‬

‫زده ﺷﺎﭘﻮر ﺑﺮ ﻓﺘﺮاک او دﺳﺖ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰی ﭼﻨﺪ را ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺮد‬ ‫ﺑﮫ رﻧﺞ و راﺣﺘﺶ ﻏﻤﺨﻮار ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ز ﺟﻨﺲ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎ ﮐﺮده ﮐﻮه و دﺷﺖ را ﭘﺮ‬ ‫ﭘﺲ او ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﻣﯿﻞ در ﻣﯿﻞ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻨﮓ ﺧﻮﯾﺶ ﺗﻦ در داد ﮔﻮھﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن ﻏﻢ رﻓﺖ آﺑﮕﯿﻨﮫ‬ ‫ﭼﻮ آﺗﺶ ﮔﺎه ﻣﻮﺑﺪ ﺷﺪ ﻓﺮوزان‬ ‫ﺷﺪ آن آﺗﺸﮑﺪه ﭼﻮن ﻻﻟﮫزاری‬ ‫ھﻮا ﮔﻔﺘﯽ ﮐﮫ ﮔﺮﻣﯽ دار او ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺪﯾﺪ اﻣﯿﺪ را در ﮐﺎر ﻧﺰدﯾﮏ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 152‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻮد در ﺧﺎﻃﺮ ھﺮاﺳﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﺪ آوردﻧﺶ رﺧﺼﺖ ﻧﻤﯽﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﺮد از آن ﻣﺎه‬ ‫ﻧﺒﻮدی ﯾﮏ زﻣﺎن ﺑﯽﯾﺎد دﻟﺪار‬

‫ﮐﮫ ﻣﺮﯾﻢ روز و ﺷﺐ ﻣﯽداﺷﺖ ﭘﺎﺳﺶ‬ ‫ﺑﮫ رﻓﺘﻦ ﻧﯿﺰ ھﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻤﯽﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎدی دل ﻧﮭﺎد از ﺧﺎک آن راه‬ ‫وز آن اﻧﺪﯾﺸﮫ ﻣﯽﭘﯿﭽﯿﺪ ﭼﻮن ﻣﺎر‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 153‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫آﮔﮭﯽ ﺧﺴﺮو از ﻣﺮگ ﺑﮭﺮام ﭼﻮﺑﯿﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎھﻨﺸﺎه ﺻﺒﺢ آﻣﺪ ﺑﺮ اورﻧﮓ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﯾﻮﺳﻔﯽ ﻧﺎرﻧﺞ در دﺳﺖ‬ ‫ﺷﺪ از ﭼﺸﻢ ﻓﻠﮏ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺳﺎزی‬ ‫در ﭘﯿﺮوزه ﮔﻮن ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺸﺎدﻧﺪ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ اﯾﻤﻦ از ﻏﻮﻏﺎ و ﻓﺮﯾﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺎل ﻓﺮخ و ﭘﯿﺮاﯾﮫ ﻧﻮ‬ ‫ﺳﺮاﭘﺮده ﺑﮫ ﺳﺪره ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﺳﺘﺎده ﻗﯿﺼﺮ و ﺧﺎﻗﺎن و ﻓﻐﻔﻮر‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﮔﻮﺷﮫ ﻣﮭﯿﺎ ﮐﺮده ﺟﺎﺋﯽ‬ ‫ﻃﺮﻓﺪاران ﮐﮫ ﺻﻒ در ﺻﻒ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺶ در دل آﻣﺪ ﺳﺮ ﺑﺮﯾﺪن‬ ‫ز ﺑﺲ ﮔﻮھﺮ ﮐﻤﺮھﺎی ﺷﺐاﻓﺮوز‬ ‫ﻗﺒﺎ ﺑﺴﺘﮫ ﮐﻤﺮداران ﭼﻮن ﭘﯿﻞ‬ ‫در آن ﺻﻒ ﮐﺎﺗﺶ از ﺑﯿﻢ آب ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺧﺴﺮو ﭘﺮوﯾﺰ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ‬ ‫در روﯾﮫ ﮐﺮد ﺗﺨﺖ ﭘﺎدﺷﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ز ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ در آن زرﯾﻨﮫ ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫زﻣﯿﻦ را زﯾﺮ ﺗﺨﺖ آرام داده‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺘﺢاﻟﺒﺎب دوﻟﺖ ﺑﺎﻣﺪادان‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺘﺎ ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﺎش‬

‫ﺳﭙﺎه روم زد ﺑﺮ ﻟﺸﮕﺮ زﻧﮓ‬ ‫ﺗﺮﻧﺞ ﻣﮫ زﻟﯿﺨﺎ وار ﺑﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﮔﺸﺎد اﺑﺮوﯾﮭﺎ در دﻟﻨﻮازی‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺮوزی ﺟﮭﺎن را ﻣﮋده دادﻧﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ آﺳﻮده از ﺗﺸﻨﯿﻊ و ﺑﯿﺪاد‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺧﺴﺮواﻧﯽ ﺗﺨﺖ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﺳﻤﺎﻃﯿﻨﯽ ﺑﮫ ﮔﺮدون ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﯾﮏ آﻣﺎج از ﺑﺴﺎط ﭘﯿﺸﮑﮫ دور‬ ‫ﺑﺮو زاﻧﻮ زده ﮐﺸﻮر ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ز ھﯿﺒﺖ ﭘﺸﺖ ﭘﺎی ﺧﻮﯾﺶ دﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﻧﯿﺎرﺳﺖ از ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﺎز دﯾﺪن‬ ‫در ﮔﺴﺘﺎخ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ روز‬ ‫ﮐﻤﺮﺑﻨﺪی زده ﻣﻘﺪار ده ﻣﯿﻞ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﺮ زر ﺑﺪی ﺳﯿﻤﺎب ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﺟﻮان ﻓﺮو ﺟﻮان ﻃﺒﻊ و ﺟﻮان ﺑﺨﺖ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﺻﻒ ﻏﻼﻣﺎن ﺳﺮاﺋﯿﺶ‬ ‫ﺷﺪه ﻧﻘﺶ ﻏﻼﻣﺎن ﻧﻘﺶ دﯾﻮار‬ ‫ﺑﮫ رﺳﻢ ﺧﺎص ﺑﺎر ﻋﺎم داده‬ ‫ز در ﭘﯿﮑﯽ در آﻣﺪ ﺳﺨﺖ ﺷﺎدان‬ ‫ھﻤﯿﺸﮫ در ﺟﮭﺎن ﺷﺎه ﺟﮭﺎن ﺑﺎش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 154‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻮ زرﯾﻦ ﺑﮭﺮه ﺑﺎش از ﺗﺨﺖ زرﯾﻦ‬ ‫ﻧﺸﺎط از ﺧﺎﻧﮫ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﺑﺮون ﺗﺎﺧﺖ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﺎه از دل ﺳﻨﮕﯿﻦ اﯾﺎم‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻣﺎ زﻣﺎﻧﮫ ﭼﻮب زن ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﭼﻮب دوﻟﺖ ﻣﺎ ﺷﺪ ﺑﺮآور‬ ‫ﻧﮫ اﯾﻦ ﺑﮭﺮام اﮔﺮ ﺑﮭﺮام ﮔﻮر اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﮭﺮام ﮔﻮری رﻓﺖ ازﯾﻦ دام‬ ‫اﮔﺮ ﺑﮭﺮام ﮔﻮری رﻓﺖ ازﯾﻦ دام‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺗﺎ در ﺟﮭﺎن ﯾﺎرﯾﺶ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﮐﺠﺎ آن ﺷﯿﺮ ﮐﺰ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﮔﯿﺮی‬ ‫ﮐﺠﺎ آن ﺗﯿﻎ ﮐﺎﺗﺶ در ﺟﮭﺎن زد‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻓﺮزاﻧﮫ را ﮐﻮ ﺷﯿﺮزاد اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﮔﺮگ ﺟﻮان ﮐﺰ روﺑﮫ ﭘﯿﺮ‬ ‫از آن ﺑﺮ ﮔﺮگ روﺑﮫ راﺳﺖ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺷﮫ ﮐﺰ ﻓﺮﯾﺐ ﯾﺎﻓﮫ ﮔﻮﯾﺎن‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم از ﺷﺘﺎب ﺧﺎم ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ز ﻣﻐﺮوری ﮐﻼه از ﺳﺮ ﺷﻮد دور‬ ‫ﭼﺮاغ ارﭼﮫ ز روﻏﻦ ﻧﻮر ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺧﻮرشھﺎ را ﻧﻤﮏ رو ﺗﺎزه دارد‬ ‫ﻣﺨﻮر ﭼﻨﺪان ﮐﮫ ﺧﺮﻣﺎ ﺧﺎر ﮔﺮدد‬

‫ﮐﮫ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﺑﮭﺮه ﺷﺪ ﺑﮭﺮام ﭼﻮﺑﯿﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﺧﺎﻧﮫ از دﺷﻤﻦ ﺑﮫ ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ﻣﺜﻞ زد ﺑﺮ ﺗﻦ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﺑﮭﺮام‬ ‫ﻓﻠﮏ ﭼﻮﺑﮏزن ﭼﻮﺑﯿﻨﮫ ﺗﻦ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﮫ ﭼﻮﺑﯿﻨﮫ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﺷﺪ ﺑﮫ ﺧﺎور‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم از ﺟﮭﺎﻧﺶ ﺑﮭﺮه ﮔﻮر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮی ﺻﺪ ﮔﻮر ﺑﮭﺮام‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮی ﺻﺪ ﮔﻮر ﺑﮭﺮام‬ ‫ﺗﻤﻨﺎی ﺟﮭﺎﻧﺪارﯾﺶ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺴﺘﺎن ﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﺎ ﺷﯿﺮ ﮔﯿﺮی‬ ‫ﺗﭙﺎﻧﭽﮫ ﺑﺮ درﻓﺶ ﮐﺎوﯾﺎن زد‬ ‫ﻓﺮﯾﺐ ﺧﺎﮐﯿﺎن ﺑﺮ ﺑﺎد داد اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ اﻓﺴﻮن ﺑﺴﺘﮫ ﺷﺪ در دام ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ روﺑﮫ دام ﺑﯿﻨﺪ ﮔﺮگ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺧﺼﻮﻣﺖ را ﺷﻮد ﺑﯽوﻗﺖ ﺟﻮﯾﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﭘﺮﻧﯿﺎن ﺑﺮ دل ﻧﮭﺪ ﺗﯿﺮ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﮐﺲ ﺑﮫ زور ﺧﻮﯾﺶ ﻣﻐﺮور‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮫ از روﻏﻦ ﺑﻤﯿﺮد‬ ‫ﻧﻤﮏ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﻧﯿﺰ اﻧﺪازه دارد‬ ‫ﮔﻮارش در دھﻦ ﻣﺮدار ﮔﺮدد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 155‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻨﺎن ﺧﻮر ﮐﺰ ﺿﺮورﺗﮭﺎی ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﻣﻘﯿﻤﯽ را ﮐﮫ اﯾﻦ دروازه ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﻣﺠﻮ ﺑﺎﻻﺗﺮ از دوران ﺧﻮد ﺟﺎی‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎ ﺑﺮ ﻣﺰن ﻣﻮﺟﯽ ﮐﮫ داری‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺪر ﺷﻐﻞ ﺧﻮد ﺑﺎﯾﺪ زدن ﻻف‬ ‫ﭼﮫ ﻧﯿﮑﻮ داﺳﺘﺎﻧﯽ زد ھﻨﺮﻣﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﻓﺮخ ﺷﺪ ﻧﮭﺎد ﻧﻮ ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﺑﮫ ﻗﻨﺪﯾﻞ ﻗﺪﯾﻤﺎن در زدن ﺳﻨﮓ‬ ‫ھﺮ آﻧﮑﻮ ﮐﺸﺖ ﺗﺨﻤﯽ ﮐﺸﺘﮫ ﺑﺮ داد‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﺗﺨﻤﯽ درﺧﺘﯽ راﺳﺖ روﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮھﻨﮕﯽ ﺣﻤﺎﯾﻞ ﮐﺮدن ﺗﯿﻎ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰی ﻣﺒﯿﻦ ﮐﻮ ﺷﯿﺮ ﮔﯿﺮد‬ ‫از اﯾﻦ اﺑﻠﻖ ﺳﻮار ﻧﯿﻢ زﻧﮕﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎش اﯾﻤﻦ ﮐﮫ ﺑﺎﺧﻮی ﭘﻠﻨﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺘﻢ در ﻣﺬھﺐ دوﻟﺖ روا ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺧﺮی در ﮐﺎھﺪان اﻓﺘﺎد ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫ﻣﮕﺲ ﺑﺮ ﺧﻮان ﺣﻠﻮا ﮐﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺸﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﯿﻢ دﯾﮕﺮان زرﯾﻦ ﻣﮑﻦ ﮐﺎخ‬ ‫ﻧﮕﮫ دار اﻧﺪرﯾﻦ آﺷﻔﺘﮫ ﺑﺎزار‬ ‫ﻣﺸﻮ ﺧﺎﻣﺶ ﭼﻮ ﮐﺎر اﻓﺘﺪ ﺑﮫ زاری‬

‫ﺣﺮام دﯾﮕﺮان ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻼﻟﺖ‬ ‫ﻏﻢ و ﺷﺎدﯾﺶ را اﻧﺪازه ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﻣﮑﺶ ﺑﯿﺶ از ﮔﻠﯿﻢ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﭘﺎی‬ ‫ﻣﭙﺮ ﺑﺎﻻﺗﺮ از اوﺟﯽ ﮐﮫ داری‬ ‫ﮐﮫ زر دوزی ﻧﺪاﻧﺪ ﺑﻮرﯾﺎ ﺑﺎف‬ ‫ھﻠﯿﻠﮫ ﺑﺎ ھﻠﯿﻠﮫ ﻗﻨﺪ ﺑﺎ ﻗﻨﺪ‬ ‫ره و رﺳﻢ ﮐﮭﻦ ﺑﺮ ﺑﺎد دادن‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎﻻی ﯾﺘﯿﻤﺎن ﺑﺮ زدن ﭼﻨﮓ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ داﻧﮫ زو ﺧﺒﺮ داد‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ رودی ﺳﺮودی راﺳﺖ ﮔﻮﯾﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻣﮫ را ﮐﮫ ﭘﻮﺷﺪ ﭼﮭﺮه در ﻣﯿﻎ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮﻧﺶ ﮔﯿﺮد ارﭼﮫ دﯾﺮ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﮐﮫ در زﯾﺮ اﺑﻠﻘﯽ دارد دو رﻧﮕﯽ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﯾﮑﺪل ﺷﻮد آﺧﺮ دو رﻧﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ دوﻟﺖ ﺑﺎ ﺳﺘﻤﮕﺎر آﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﻢ وای ﺑﺮ ﺧﺮ وای ﺑﺮ ﮐﺎه‬ ‫ﺑﮫ اﻧﺠﯿﺮی ﻏﺮاﺑﯽ ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺸﺖ‬ ‫ﮐﺰﯾﻦ دﯾﻦ رﺧﻨﮫ ﮔﺮدد ﮐﯿﺴﮫ ﺳﻮراخ‬ ‫ﮐﺪﯾﻦ ﮔﺎزر از ﻧﺎرج ﻋﻄﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺎﻣﺸﯽ ﻧﻮﻋﯽ ز ﺧﻮاری‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 156‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﻨﯿﺪﺳﺘﻢ ﮐﮫ در زﻧﺠﯿﺮ ﻋﺎﻣﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎ او ﺳﺨﺘﯽ ﻧﺎﺑﺎﻟﻐﯽ ﺟﻨﮓ‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﺰ ﻃﻔﻼن ﺧﻮری ﺧﺎر‬ ‫ﺑﺨﻨﺪه ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﭘﯿﺮان ﻧﺨﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ دﺳﺖ از ﭘﺎی ﻧﺎﺧﺸﻨﻮد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺒﺎری ﻣﺒﯿﻦ در ھﯿﭻ دروﯾﺶ‬ ‫ز ﻋﯿﺐ ﻧﯿﮏ ﻣﺮدم دﯾﺪه ﺑﺮ دوز‬ ‫ھﻨﺮ ﺑﯿﻨﺪ ﭼﻮ ﻋﯿﺐ اﯾﻦ ﭼﺸﻢ ﺟﺎﺳﻮس‬ ‫ﺗﺮا ﺣﺮﻓﯽ ﺑﮫ ﺻﺪ ﺗﺰوﯾﺮ در ﻣﺸﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﯿﺐ ﺧﻮﯾﺶ ﯾﮏ دﯾﺪه ﻧﻤﺎﺋﯽ؟‬ ‫ﻧﮫ ﮐﻢ ز آﯾﯿﻨﮫای در ﻋﯿﺐ ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﺣﻔﺎظ آﯾﻨﮫ اﯾﻦ ﯾﮏ ھﻨﺮ ﺑﺲ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺎﯾﮫ رو ﺳﯿﺎه آﻧﮑﺲ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ دﯾﺪ ﺧﺼﻢ ﺧﻮﯾﺶ را ﺧﺮد‬ ‫ﻣﺸﻮ ﻏﺮه ﺑﺮ آن ﺧﺮﮔﻮش زرﻓﺎم‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺷﯿﺮان ﺑﺪان ﺧﻨﺠﺮ ﺳﺘﯿﺰﻧﺪ‬ ‫در آب ﻧﺮم رو ﻣﻨﮕﺮ ﺑﮫ ﺧﻮاری‬ ‫ﺑﺮ آﺗﺶ دل ﻣﻨﮫ ﮐﻮ رخ ﻓﺮوزد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﻣﺒﯿﻦ در ﺧﻨﺪه ﺷﯿﺮ‬ ‫ھﺮ آﻧﮑﺲ ﮐﻮ زﻧﺪ ﻻف دﻟﯿﺮی‬

‫ﯾﮑﯽ ﺑﻮد اﺳﺖ ازﯾﻦ آﺷﻔﺘﮫ ﻧﺎﻣﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻟﻎﺗﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮداﺷﺘﯽ ﺳﻨﮓ‬ ‫ز ﭘﯿﺮان ﮐﯿﻦ ﮐﺸﯽ ﭼﻮن ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﺠﺎ ﻃﻔﻼن ﺳﺘﻤﮑﺎری ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺮم ﭘﺎی ﺳﺮ ﻣﺄﺧﻮذ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ او ھﻢ ﻣﺤﺘﺸﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ھﻨﺮ دﯾﺪن ز ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﻣﯿﺎﻣﻮز‬ ‫ﺗﻮ ﭼﺸﻢ زاغ ﺑﯿﻦ ﻧﮫ ﭘﺎی ﻃﺎوس‬ ‫ﻣﻨﮫ ﺑﺮ ﺣﺮف ﮐﺲ ﺑﯿﮭﻮده اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﯿﺐ دﯾﮕﺮان ﺻﺪ ﺻﺪ ﮔﺸﺎﺋﯽ ؟‬ ‫ﺑﮫ آﯾﯿﻨﮫ رھﺎ ﮐﻦ ﺳﺨﺖ روﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺶ ﮐﺲ ﻧﮕﻮﯾﺪ ﻏﯿﺒﺖ ﮐﺲ‬ ‫ﮐﮫ واﭘﺲ ﮔﻮﯾﺪ آﻧﭻ از ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺮد از ﺧﺎم دﺳﺘﺎن ﮐﻢ ﺗﻮان ﺑﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﺧﻨﺠﺮ ﻧﮕﺎرد ﻣﺮد رﺳﺎم‬ ‫ﺑﺪو ﺧﻮن ﺑﺴﯽ ﺧﺮﮔﻮش رﯾﺰﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﻨﺪ آﯾﺪ ﮔﮫ زﻧﮭﺎر ﺧﻮاری‬ ‫ﮐﮫ وﻗﺖ آﯾﺪ ﮐﮫ ﺻﺪ ﺧﺮﻣﻦ ﺑﺴﻮزد‬ ‫ﮐﮫ ﻧﮫ دﻧﺪان ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺑﻠﮑﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ز ﺟﻨﮓ ﺷﯿﺮ ﯾﺎﺑﺪ ﻧﺎم ﺷﯿﺮی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 157‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﮐﯿﻦ ﺧﻮاھﯽ ز ﺧﺴﺮو ﮐﺮد ﺑﮭﺮام‬ ‫ﺑﮫ ارﺑﺎﮐﻢ ز ﺧﻮد ﺧﻮد را ﻧﺴﻨﺠﯽ‬ ‫ﺳﺘﯿﺰه ﺑﺎ ﺑﺰرﮔﺎن ﺑﮫ ﺗﻮان ﺑﺮد‬ ‫ﻧﮭﻨﮓ آن ﺑﮫ ﮐﮫ در درﯾﺎ ﺳﺘﯿﺰد‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﮔﻔﺖ ﺑﺴﯿﺎری درﯾﻦ ﺑﺎب‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ز ﺗﺨﺖ آن روز دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫ﺳﮫ روز اﻧﺪوه ﺧﻮرد از ﺑﮭﺮ ﺑﮭﺮام‬

‫ز ﮐﯿﻦ ﺧﺴﺮوان ﺧﺴﺮو ﺷﺪش ﻧﺎم‬ ‫ﮐﺰ اﻓﮑﻨﺪن وز اﻓﺘﺎدن ﺑﺮﻧﺠﯽ‬ ‫ﮐﮫ از ھﻤﺪﺳﺘﯽ ﺧﺮدان ﺷﻮی ﺧﺮد‬ ‫ﮐﺰ آب ﺧﺮد ﻣﺎھﯽ ﺧﺮد ﺧﯿﺰد‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن رﯾﺨﺘﻨﺪ از دﯾﺪﮔﺎن آب‬ ‫روان ﮐﺮده ز ﻧﺮﮔﺲ آب ﮔﻠﺮﻧﮓ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ ﺗﺨﺖ آﺷﻨﺎ ﻣﯽﺷﺪ و ﻧﮫ ﺑﺎ ﺟﺎم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 158‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺰمآراﺋﯽ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﮭﺎرم روز ﻣﺠﻠﺲ ﺗﺎزه ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺨﺸﯿﺪن در آﻣﺪ دﺳﺖ درﯾﺎ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن ﺷﺪ ز ﻧﻮش ﺳﺎﻗﯿﺎن‬ ‫ﻣﺴﺖ‬ ‫ﻃﻠﺐ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﺮدن ﺑﺎرﺑﺪ را‬

‫ﻏﻨﺎھﺎ را ﺑﻠﻨﺪ آوازه ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﮔﺸﺖ از ﺟﻮاھﺮ ﭼﻮن ﺛﺮﯾﺎ‬ ‫ﻏﻢ دﯾﺪار ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮدش از دﺳﺖ‬ ‫وزو درﻣﺎن ﻃﻠﺐ ﺷﺪ درد ﺧﻮد را‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 159‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫)ﺳﯽ ﻟﺤﻦ ﺑﺎرﺑﺪ(‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺑﺮﺑﻄﯽ ﭼﻮن آب در دﺳﺖ‬ ‫در آﻣﺪ ﺑﺎرﺑﺪ ﭼﻮن ﺑﻠﺒﻞ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﮔﺰﯾﺪه ﮐﺮد ﺳﯽ ﻟﺤﻦ ﺧﻮش آواز‬ ‫ز ﺻﺪ دﺳﺘﺎن ﮐﮫ او را ﺑﻮد در ﺳﺎز‬ ‫ﮔﮭﯽ دل دادی و ﮔﮫ ﺑﺴﺘﺪی ھﻮش‬ ‫ز ﺑﯽ ﻟﺤﻨﯽ ﺑﺪان ﺳﯽ ﻟﺤﻦ ﭼﻮن ﻧﻮش‬ ‫ز رود ﺧﺸﮏ ﺑﺎﻧﮏ ﺗﺮ در آورد‬ ‫ﺑﺒﺮﺑﻂ ﭼﻮن ﺳﺮ زﺧﻤﮫ در آورد‬ ‫اول ﮔﻨﺞ ﺑﺎد آورد‬

‫***‬ ‫ز ھﺮ ﺑﺎدی ﻟﺒﺶ ﮔﻨﺠﯽ ﻓﺸﺎﻧﺪی‬ ‫ﭼﻮﺑﺎد از ﮔﻨﺞ ﺑﺎد آورد راﻧﺪی‬ ‫دوم ﮔﻨﺞ ﮔﺎو‬

‫***‬ ‫ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﺪی زﻣﯿﻦ ھﻢ ﮔﺎو و ھﻢ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻨﺞ ﮔﺎو را ﮐﺮدی ﻧﻮاﺳﻨﺞ‬ ‫ﺳﻮم ﮔﻨﺞ ﺳﻮﺧﺘﮫ‬

‫***‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ ﺳﻮﺧﺘﯽ ﺻﺪ ﮔﻨﺞ را آه‬ ‫ز ﮔﻨﺞ ﺳﻮﺧﺘﮫ ﭼﻮن ﺳﺎﺧﺘﯽ راه‬ ‫ﭼﮭﺎرم ﺷﺎدروان ﻣﺮوارﯾﺪ‬

‫***‬ ‫ﻟﺒﺶ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ ﺳﻔﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎدروان ﻣﺮوارﯾﺪ ﮔﻔﺘﯽ‬ ‫ﭘﻨﺠﻢ ﺗﺨﺖ ﻃﺎﻗﺪﯾﺴﯽ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺗﺨﺖ ﻃﺎﻗﺪﯾﺴﯽ ﺳﺎز ﮐﺮدی ﺑﮭﺸﺖ از ﻃﺎﻗﮭﺎ در ﺑﺎز ﮐﺮدی‬ ‫ﺷﺸﻢ و ھﻔﺘﻢ ﻧﺎﻗﻮﺳﯽ و اورﻧﮕﯽ‬

‫***‬ ‫ﺷﺪی اروﻧﮓ ﭼﻮن ﻧﺎﻗﻮس از‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎﻗﻮﺳﯽ و اورﻧﮕﯽ زدی ﺳﺎز‬ ‫آواز‬ ‫ھﺸﺘﻢ ﺣﻘﮫ ﮐﺎوس‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﻗﻨﺪ ز ﺣﻘﮫ ﮐﺎوس دادی ﺷﮑﺮ ﮐﺎﻻی او را ﺑﻮس دادی‬ ‫ﻧﮭﻢ ﻣﺎه ﺑﺮ ﮐﻮھﺎن‬

‫***‬ ‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 160‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫زﺑﺎﻧﺶ ﻣﺎه ﺑﺮ ﮐﻮھﺎن ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﭼﻮن ﻟﺤﻦ ﻣﺎه ﺑﺮ ﮐﻮھﺎن ﮔﺸﺎدی‬ ‫دھﻢ ﻣﺸﮏ داﻧﮫ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﮔﻔﺘﯽ ﻧﻮای ﻣﺸﮏ داﻧﮫ ﺧﺘﻦ ﮔﺸﺘﯽ ز ﺑﻮی ﻣﺸﮏ ﺧﺎﻧﮫ‬ ‫ﯾﺎزدھﻢ آراﯾﺶ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ زد زاراﯾﺶ ﺧﻮرﺷﯿﺪ راھﯽ در آراﯾﺶ ﺑﺪی ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﺎھﯽ‬ ‫دوازدھﻢ ﻧﯿﻤﺮوز‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﯿﻤﺮوز ﻣﺠﻠﺲ اﻓﺮوز‬ ‫ﺳﯿﺰدھﻢ ﺳﺒﺰ در ﺳﺒﺰ‬

‫ﺧﺮد ﺑﯽﺧﻮد ﺑﺪی ﺗﺎ ﻧﯿﻤﮫ روز‬

‫***‬ ‫ز ﺑﺎغ زرد ﺳﺒﺰه ﺑﺮ دﻣﯿﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﻧﮓ ﺳﺒﺰ در ﺳﺒﺰش ﺷﻨﯿﺪی‬ ‫ﭼﮭﺎردھﻢ ﻗﻔﻞ روﻣﯽ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﻗﻔﻞ روﻣﯽ آوردی در‬ ‫آھﻨﮓ‬ ‫ﭘﺎﻧﺰدھﻢ ﺳﺮوﺳﺘﺎن‬

‫ﮔﺸﺎدی ﻗﻔﻞ ﮔﻨﺞ از روم و از زﻧﮓ‬

‫***‬ ‫ﺻﺒﺎ ﺳﺎﻟﯽ ﺑﮫ ﺳﺮوﺳﺘﺎن ﻧﮕﺸﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ دﺳﺘﺎن ﺳﺮوﺳﺘﺎن ﮔﺬﺷﺘﯽ‬ ‫ﺷﺎﻧﺰدھﻢ ﺳﺮو ﺳﮭﯽ‬

‫***‬ ‫ﺳﮭﯽ ﺳﺮوش ﺑﮫ ﺧﻮن ﺧﻂ ﺑﺎز دادی‬ ‫و ﮔﺮ ﺳﺮو ﺳﮭﯽ را ﺳﺎز دادی‬ ‫ھﻔﺪھﻢ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎده‬

‫***‬ ‫ﺧﻤﺎر ﺑﺎده ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎده را در ﭘﺮده ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫ھﯿﺠﺪھﻢ راﻣﺶ ﺟﺎن‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺮدی راﻣﺶ ﺟﺎن را رواﻧﮫ‬

‫ز راﻣﺶ ﺟﺎن ﻓﺪا ﮐﺮدی زﻣﺎﻧﮫ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 161‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﻮزدھﻢ ﻧﺎز ﻧﻮروز ﯾﺎ ﺳﺎز ﻧﻮروز‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮروزی ﻧﺸﺴﺘﯽ دوﻟﺖ آن روز‬ ‫ﭼﻮ در ﭘﺮده ﮐﺸﯿﺪی ﻧﺎز ﻧﻮروز‬ ‫ﺑﯿﺴﺘﻢ ﻣﺸﮕﻮﯾﮫ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻣﺸﮕﻮﯾﮫ ﮐﺮدی ﻣﺸﮓ ﻣﺎﻟﯽ ھﻤﮫ ﻣﺸﮕﻮ ﺷﺪی ﭘﺮﻣﺸﮏ ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ ﻣﮭﺮﮔﺎﻧﯽ‬

‫***‬ ‫ﺑﺒﺮدی ھﻮش ﺧﻠﻖ از‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻮ ﮐﺮدی ﻧﻮای ﻣﮭﺮﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﯿﺴﺖ و دوم ﻣﺮوای ﻧﯿﮏ‬

‫***‬ ‫ھﻤﮫ ﻧﯿﮏ آﻣﺪی ﻣﺮوای آن‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻣﺮوای ﻧﯿﮏ اﻧﺪاﺧﺘﯽ ﻓﺎل‬ ‫ﺳﺎل‬ ‫ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﻮم ﺷﺒﺪﯾﺰ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ در ﺷﺐ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﯽ راه ﺷﺒﺪﯾﺰ ﺷﺪﻧﺪی ﺟﻤﻠﮫ آﻓﺎق ﺷﺐ ﺧﯿﺰ‬ ‫ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﮭﺎرم ﺷﺐ ﻓﺮخ‬

‫***‬ ‫از آن ﻓﺮﺧﻨﺪهﺗﺮ ﺷﺐ ﮐﺲ ﻧﺪﯾﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ دﺳﺘﺎن ﺷﺐ ﻓﺮخ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ ﻓﺮخ روز‬

‫***‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﻓﺮخ و ﻓﯿﺮوز ﮔﺸﺘﯽ‬

‫ﭼﻮ ﯾﺎرش رای ﻓﺮخ روز ﮔﺸﺘﯽ‬

‫ﺑﯿﺴﺖ و ﺷﺸﻢ ﻏﻨﭽﮫ ﮐﺒﮏ دری‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺮدی ﻏﻨﭽﮫ ﮐﺒﮏ دری ﺗﯿﺰ ﺑﺒﺮدی ﻏﻨﭽﮫ ﮐﺒﮏ دﻻوﯾﺰ‬ ‫ﺑﯿﺴﺖ و ھﻔﺘﻢ ﻧﺨﺠﯿﺮﮔﺎن‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻧﺨﺠﯿﺮﮔﺎن ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﺮدی‬

‫ﺑﺴﯽ ﭼﻮن زھﺮه را ﻧﺨﺠﯿﺮ ﮐﺮدی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 162‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﯿﺴﺖ و ھﺸﺘﻢ ﮐﯿﻦ ﺳﯿﺎوش‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ زﺧﻤﮫ راﻧﺪی از ﮐﯿﻦ ﺳﯿﺎوش ﭘﺮ از ﺧﻮن ﺳﯿﺎوﺷﺎن ﺷﺪی ﮔﻮش‬ ‫ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﮭﻢ ﮐﯿﻦ اﯾﺮج‬

‫***‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﮐﯿﻦ اﯾﺮج ﻧﻮ ﺷﺪی ﺑﺎز‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺮدی ﮐﯿﻦ اﯾﺮج را ﺳﺮآﻏﺎز‬ ‫ﺳﯽام ﺑﺎغ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺮدی ﺑﺎغ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﺷﮑﺮﺑﺎر‬

‫درﺧﺖ ﺗﻠﺦ را ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪی ﺑﺎر‬

‫***‬ ‫ﻧﻮاھﺎﺋﯽ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن راﻣﺶ اﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ ﺑﺎرﺑﺪ ﮐﺰ ﺑﺎر ﺑﮫ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﺪ رﺳﻢ آن ﺑﺪر ﻣﻨﻮر‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﭘﺮده ﮐﮫ او ﺑﻨﻮاﺧﺖ آن روز‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﭘﺮده ﮐﮫ او ﺑﺮ زد ﻧﻮاﺋﯽ‬ ‫زھﯽ ﻟﻔﻈﯽ ﮐﮫ ﮔﺮ ﺑﺮ ﺗﻨﮓ دﺳﺘﯽ‬ ‫درﯾﻦ دوران ﮔﺮت زﯾﻦ ﺑﮫ ﭘﺴﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ز ﻋﺎﻟﯽ ھﻤﺘﯽ ﮔﺮدن ﺑﺮاﻓﺮاز‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺮﺳﻨﺪی ﻃﻤﻊ را دﯾﺪه ﺑﺮ دوز‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮔﻨﺞ ﺑﺨﺸﯿﺪم ﺑﮫ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺮﮔﯽ ﺳﺨﻦ را راﺳﺖ ﮐﺮدم‬ ‫ﻣﺮا اﯾﻦ ﺑﺲ ﮐﮫ ﭘﺮ ﮐﺮدم ﺟﮭﺎن را‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺮ زه زرﯾﻦ ﺑﺴﯽ ھﺴﺖ‬

‫ھﻤﯽ زد ﺑﺎرﺑﺪ در ﭘﺮده ﺗﯿﺰ‬ ‫زﺑﺎن ﺧﺴﺮوش ﺻﺪﺑﺎر زه ﮔﻔﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ھﺮ زه ﺑﺪادی ﺑﺪره زر‬ ‫ﻣﻠﮏ ﮔﻨﺠﯽ دﮔﺮ ﭘﺮداﺧﺖ آن روز‬ ‫ﻣﻠﮏ دادش ﭘﺮ از ﮔﻮھﺮ ﻗﺒﺎﺋﯽ‬ ‫زھﯽ ﮔﻔﺘﯽ زھﯽ زرﯾﻦ ﺑﮫ دﺳﺘﯽ‬ ‫زھﯽ ﭘﺸﻤﯿﻦ ﺑﮫ ﮔﺮدن واﻧﮫ ﺑﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﻃﻨﺎب ھﺮزه از ﮔﺮدن ﺑﯿﻨﺪاز‬ ‫ز ﭼﻮن ﻣﻦ ﻗﻄﺮه درﯾﺎﺋﯽ در آﻣﻮز‬ ‫وز آن ﺧﺮﻣﻦ ﻧﺠﺴﺘﻢ ﺑﺮگ ﮐﺎھﯽ‬ ‫ﻧﮫ او داد و ﻧﮫ ﻣﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدم‬ ‫وﻟﯽ ﻧﻌﻤﺖ ﺷﺪم درﯾﺎ و ﮐﺎن را‬

‫زه ﺗﻮ زھﺪ ﺷﺪ ﻣﮕﺬارش از دﺳﺖ ﺑﺪﯾﻦ زه ﮔﺮ ﮔﺮﯾﺒﺎن را ﻃﺮازی‬ ‫ﮐﻨﯽ ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺎن ﮔﺮدن ﻓﺮازی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 163‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﺮدن ﺧﺴﺮو ﭘﯿﺶ ﻣﺮﯾﻢ از ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺪر از ﺟﯿﺐ ﮔﺮدون ﺳﺮ ﺑﺮآورد‬ ‫ز ﻣﺠﻠﺲ در ﺷﺒﺴﺘﺎن رﻓﺖ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﮔﻔﺘﯽ ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺘﯽ‬ ‫در آن ﻣﺴﺘﯽ ﻧﺸﺴﺘﮫ ﭘﯿﺶ ﻣﺮﯾﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺮﭼﮫ از ﻣﻦ دور ﺑﮭﺘﺮ‬ ‫وﻟﯽ داﻧﻢ ﮐﮫ دﺷﻤﻦ ﮐﺎم ﮔﺸﺘﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﻨﻮازم و دارم ﻋﺰﯾﺰش‬ ‫اﺟﺎزت ده ﮐﺰان ﻗﺼﺮش ﺑﯿﺎرم‬ ‫ﻧﺒﯿﻨﻢ روی او ﮔﺮ ﺑﺎز ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﻣﺮﯾﻢ ﮐﮫ ای ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﺧﻼﻓﺖ را ﺟﮭﺎن ﺑﺮ در ﻧﮭﺎده‬ ‫اﮔﺮ ﺣﻠﻮای ﺗﺮ ﺷﺪ ﻧﺎم ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﯽرﻧﺞ ﺣﻠﻮاﺋﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺮم‬ ‫رﻃﺐ ﺧﻮر ﺧﺎر ﻧﺎدﯾﺪن ﺗﺮا ﺳﻮد‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﺟﺎدوﺋﯽ ھﻢ ﺣﻘﮫﺳﺎزی؟‬ ‫ھﺰار اﻓﺴﺎﻧﮫ از ﺑﺮ ﺑﯿﺶ دارد‬ ‫ﺗﺮا ﺑﻔﺮﯾﺒﺪ و ﻣﺎ را ﮐﻨﺪ دور‬ ‫ﻣﻦ اﻓﺴﻮﻧﮭﺎی او را ﻧﯿﮏ داﻧﻢ‬ ‫ﺑﺴﺎ زن ﮐﻮ ﺻﺪ از ﭘﻨﺠﮫ ﻧﺪاﻧﺪ‬ ‫زﻧﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ رﯾﺤﺎن ﺳﻔﺎﻟﻨﺪ‬

‫زﻣﯿﻦ ﻋﻄﻒ ھﻼﻟﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ آورد‬ ‫ﺷﺪه ﺳﻮدای ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﺳﺮش ﻧﻮ‬ ‫دھﺎن ﻣﺮﯾﻢ از ﻏﻢ ﺗﻠﺦ ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫دم ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺮ او ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ھﺮ دم‬ ‫ز رﯾﺶ ﻣﻦ ﻧﻤﮏ ﻣﮭﺠﻮر ﺑﮭﺘﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﯿﺘﯽ در ﺑﮫ ﻣﻦ ﺑﺪﻧﺎم ﮔﺸﺘﺴﺖ‬ ‫ﺻﻮاب آﯾﺪ ﮐﮫ ﺑﻨﻮازی ﺗﻮ ﻧﯿﺰش‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺸﮑﻮی ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺳﭙﺎرم‬ ‫ﭘﺮ آﺗﺶ ﺑﺎد ﭼﺸﻢ ﻧﺎزﻧﯿﻨﻢ‬ ‫ﺷﮑﻮھﺖ ﭼﻮن ﮐﻮاﮐﺐ آﺳﻤﺎنﮔﯿﺮ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺣﮑﻤﺖ ﺳﺮ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﻧﺨﻮاھﺪ ﺷﺪ ﻓﺮود از ﮐﺎم ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺮﻧﺞ ﺳﺮد را ﺗﺎ ﮐﯽ ﮐﻨﯽ ﮔﺮم‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺲ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮد ﺣﻠﻮای ﺑﯽدود‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﺳﺎزد ز ﺑﺎﺑﻞ ﺣﻘﮫﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﻃﻨﺎزی ﯾﮑﯽ در ﭘﯿﺶ دارد‬ ‫ﺗﻮ زو راﺿﯽ ﺷﻮی ﻣﻦ از ﺗﻮ ﻣﮭﺠﻮر‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ اﻓﺴﺎﻧﮭﺎ را ﻧﯿﮏ ﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﻋﻄﺎرد را ﺑﮫ زرق از ره ﺑﺮاﻧﺪ‬ ‫درون ﺳﻮ ﺧﺒﺚ و ﺑﯿﺮون ﺳﻮ ﺟﻤﺎﻟﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 164‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﯾﺎﻓﺘﻦ در ھﯿﭻ ﺑﺮزن‬ ‫وﻓﺎ ﻣﺮدی اﺳﺖ ﺑﺮ زن ﭼﻮن ﺗﻮان‬ ‫ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺮدان ﭼﺎرهﺳﺎزی‬ ‫زن از ﭘﮭﻠﻮی ﭼﭗ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﻨﺪی دل در آن دور از ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﻏﯿﺮت ﺑﺮی ﺑﺎ درد ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﺑﺮو ﺗﻨﮭﺎ دم از ﺷﺎدی ﺑﺮآور‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﺑﺮ زﺑﺎن آورد ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎج ﻗﯿﺼﺮ و ﺗﺨﺖ ﺷﮭﻨﺸﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮدن ﺑﺮﻧﮭﻢ ﻣﺸﮕﯿﻦ رﺳﻦ را‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮫ ﮐﻮ در آن وادی ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﯾﻘﯿﻦ ﺷﺪ ﺷﺎه را ﭼﻮن ﻣﺮﯾﻢ اﯾﻦ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ را از در دﯾﮕﺮ ﺑﻨﯽ ﮐﺮد‬ ‫ﺳﻮی ﺧﺴﺮو ﺷﺪی ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ ھﻢ ﻧﮭﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﺑﺮدی‬ ‫از آن ﺑﺎزﯾﭽﮫ ﺣﯿﺮان ﮔﺸﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫وﻟﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﺎن ﻧﺰ ﺑﯽوﻓﺎﺋﯿﺴﺖ‬

‫وﻓﺎ در اﺳﺐ و در ﺷﻤﺸﯿﺮ و در زن‬ ‫ﭼﻮ زن ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺸﻮی از ﻣﺮدﻣﯽ دﺳﺖ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ از ﯾﮑﯽ زن راﺳﺖ ﺑﺎزی‬ ‫ﻣﺠﻮی از ﺟﺎﻧﺐ ﭼﭗ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺖ‬ ‫ﮐﺰو ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺪاری ﺟﺰ ﺑﻼﺋﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﯽﻏﯿﺮﺗﯽ ﻧﺎﻣﺮد ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻮﺳﻦ ﺳﺮ ﺑﮫ آزادی ﺑﺮآور‬ ‫ﺑﮫ ھﻮش زﯾﺮک و ﺟﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺪﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﮐﻨﺪ راه‬ ‫ﺑﺮ آوﯾﺰم ز ﺟﻮرت ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را‬ ‫ﮐﮫ ﺟﻐﺪ آن ﺑﮫ ﮐﮫ آﺑﺎدی ﻧﺒﯿﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮﮔﺰ در ﻧﺴﺎزد ﺟﻔﺖ ﺑﺎ ﺟﻔﺖ‬ ‫ﻧﻮازش ﻣﯽﻧﻤﻮد و ﺻﺒﺮ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺣﯿﻠﺖ ﭘﯿﺎﻣﯽ دادی از دور‬ ‫ز ﺧﻮﻧﺨﻮاری ﺑﮫ ﻏﻤﺨﻮاری ﺳﭙﺮدی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽ او ﭼﻮن ﺷﮑﯿﺒﺪ ﺷﺎه ﭼﻨﺪﯾﻦ‬ ‫ﺷﮑﯿﺒﺶ ﺑﺮ ﺻﻼح ﭘﺎدﺷﺎﺋﯿﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 165‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺧﺴﺮو ﺷﺎﭘﻮر را ﺑﮫ ﻃﻠﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﺎﺷﻢ از دﻟﺪار ﺧﻮد دور‬ ‫ﮐﮫ ﭘﻨﮭﺎن دارﻣﺶ ﭼﻮن ﻟﻌﻞ در درج‬ ‫ﻧﯿﺎرم رﻏﺒﺘﯽ ﮐﺮدن ﺑﮫ دو ﺑﯿﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺮﮐﺸﺪ ﺧﻮد را ﺻﻠﯿﺒﯽ‬ ‫ﻧﮭﻔﺘﮫ دوﺳﺘﯽ ورزم ﭘﺮیوار‬ ‫ﭼﻮ دﺳﺖ ﺳﻮﺧﺘﮫ دارم ﻧﮕﺎھﺶ‬ ‫ﺷﻮد دﯾﻮی و ﺑﺮ دﯾﻮی ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻨﺪم ﻧﻘﺶ ﭼﯿﻦ را در ﺗﻮ ﺧﻮش ﺑﺎش‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮج آن درﯾﺎ ھﻤﮫ ﻧﻮش‬ ‫ﮐﮫ وﻗﺖ آﻣﺪ ﮐﮫ ﺑﺮ دوﻟﺖ ﮐﻨﯽ ﻧﺎز‬ ‫وﻟﯿﮏ از ﻣﺮﯾﻤﺶ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﮐﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ از ﭘﯿﻤﺎن ﻗﯿﺼﺮ ﺷﺮم دارد‬ ‫ره ﻣﺸﮕﻮی ﺧﺴﺮو ﺑﺮ ﮔﺰﯾﻨﯿﻢ‬ ‫ﺳﺮ آﯾﺪ ﺧﺼﻢ را دوﻟﺖ ﭼﻮ داﻧﯽ‬

‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﺮد روزی ﺷﮫ ﺑﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺑﯿﺎر آن ﻣﺎه را ﯾﮏ ﺷﺐ درﯾﻦ ﺑﺮج‬ ‫ﻣﻦ از ﺑﮭﺮ ﺻﻼح دوﻟﺖ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺮﺳﻢ ﻣﺮﯾﻢ از ﺑﺲ ﻧﺎﺷﮑﯿﺒﯽ‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ ﺑﺎ آن ﻣﺎه دﻟﺪار‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﺳﻮﺧﺘﮫ ﭘﺎﯾﻢ ز راھﺶ‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻦ ﺷﻮخ آن ﭘﺮﯾﺮخ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‬ ‫ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﺎر ﻓﺮﻣﺎن ﮔﺸﺖ ﻧﻘﺎش‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺼﺮ آﻣﺪ ﭼﻮ درﯾﺎﺋﯽ ﭘﺮ از ﺟﻮش‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺮآﻏﺎز‬ ‫ﻣﻠﮏ را در ﺷﮑﺎرت رﺧﺶ ﺗﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫از آن او را ﭼﻨﯿﻦ آزرم دارد‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﯾﮏ ﺳﻮاره ﺑﺮﻧﺸﯿﻨﯿﻢ‬ ‫ﻃﺮب ﻣﯽﺳﺎز ﺑﺎ ﺧﺴﺮو ﻧﮭﺎﻧﯽ‬

‫***‬ ‫ﺑﺖ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﺸﯿﻦ ﻣﺎه ﺗﮭﯽ رو‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﺪی ﺑﺮ زد آوازی ﺑﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﻣﮕﻮ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮐﮫ ﻣﻐﺰم را ﺑﺮﻓﺘﯽ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﮔﻮھﺮ ﮐﮫ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ ﺗﻮان ﺳﻔﺖ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ آﺑﯽ ﮐﮫ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ ﺗﻮان ﺧﻮرد‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺪ ھﯿﭻ از اﻧﺼﺎف ﺗﻮ ﯾﺎدم‬

‫ﺗﮭﯽ از ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺗﻨﮭﺎ ز ﺧﺴﺮو‬ ‫ﮐﮫ از ﺧﻮد ﺷﺮم دارای از ﺧﺪا دور‬ ‫ﮐﻔﺎﯾﺖ ﮐﻦ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ آﻧﭽﮫ ﮔﻔﺘﯽ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮچ آن ﺑﺮ زﺑﺎن آﯾﺪ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮچ از دﺳﺖ ﺑﺮﺧﯿﺰد ﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺑﯽاﻧﺼﺎﻓﯿﺖ اﻧﺼﺎف دادم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 166‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫از اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﺧﺪا دوری دھﺎدت‬ ‫ﺑﺮ آوردی ﻣﺮا از ﺷﮭﺮﯾﺎری‬ ‫ﻣﻦ از ﺑﯽداﻧﺸﯽ در ﻏﻢ ﻓﺘﺎدم‬ ‫در آﻧﺠﺎن ﮔﺮ ز ﻣﻦ ﺑﻮدی ﯾﮑﯽ ﺳﻮز‬ ‫ﺧﺮ از دﮐﺎن ﭘﺎﻻن ﮔﺮ ﮔﺮﯾﺰد‬ ‫ﮐﺴﺎدی ﭼﻮن ﮐﺸﻢ ﮔﻮھﺮ ﻧﮋادم‬ ‫ﭼﻮ ز آب ﺣﻮض ﺗﺮ ﮔﺸﺘﺴﺖ زﯾﻨﻢ‬ ‫ﭼﮫ ﻓﺮﻣﺎﺋﯽ دﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﺮاﺑﯽ‬ ‫ﭼﻮ آن درﮔﺎه را در ﺧﻮر ﻧﯿﻔﺘﻢ‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺘﺎدم‬ ‫ﻧﯿﻔﺘﺎد آن رﻓﯿﻖ ﺑﯽوﻓﺎ را‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﮔﺰ ﻣﻘﻨﻌﮫ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﻮﺷﻢ‬ ‫رواﻧﺒﻮد ﮐﮫ ﭼﻮن ﻣﻦ زن ﺷﻤﺎری‬ ‫ﻗﻀﺎی ﺑﺪ ﻧﮕﺮ ﮐﺎﻣﺪ ﻣﺮا ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻞ ﭼﯿﺪن ﺑﺪم در ﺧﺎر ﻣﺎﻧﺪم‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮد ﺑﺪ ﮐﺮدم از ﮐﺲ ﭼﻮن ﺧﺮوﺷﻢ‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﮔﻔﺘﻢ اﯾﻦ ﺟﺎن و ﺟﮭﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮﮐﺲ ﮐﮫ آﺗﺸﯽ ﮔﻮﯾﺪ زﺑﺎﻧﺶ‬ ‫ﺗﺮازو را دو ﺳﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﮫ ﯾﮑﺴﺮ‬ ‫ﺗﺮازوﺋﯽ ﮐﮫ ﻣﺎ را داد ﺧﺴﺮو‬

‫ﺧﺮد ز اﯾﻦ ﮐﺎر دﺳﺘﻮری دھﺎدت‬ ‫ﮐﻨﻮن ﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ از ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺮ آری‬ ‫ﺷﺪم ﺧﺸﮏ از ﻏﻢ اﻧﺪر ﻧﻢ ﻓﺘﺎدم‬ ‫ﺑﮫ ﮔﯿﺴﻮ رﻓﺘﻤﯽ راھﺶ ﺷﺐ و روز‬ ‫ﭼﻮ ﺑﯿﻨﺪ ﺟﻮ ﻓﺮوش از ﺟﺎی ﺧﯿﺰد‬ ‫ﻧﺨﻮاﻧﺪه ﭼﻮن روم آﺧﺮ ﻧﮫ ﺑﺎدم‬ ‫ﺧﻄﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮫ در درﯾﺎ ﻧﺸﯿﻨﻢ‬ ‫ﮐﻨﻢ ﺑﺎ اژدھﺎﺋﯽ ھﻢ ﻧﻘﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﮫ زور آن ﺑﮫ ﮐﮫ از در درﻧﯿﻔﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﻏﻤﺨﻮاری و ﺧﻮاری دل ﻧﮭﺎدم‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﺳﻼﻣﯽ ﺧﺸﮏ ﻣﺎ را‬ ‫ﺳﻠﯿﺢ ﻣﺮدﻣﯽ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﭘﻮﺷﻢ‬ ‫ﮐﻠﮫداری ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﺎﺟﺪاری‬ ‫ﺧﺴﮏ ﺑﺮ ﺧﺴﺘﮕﯽ و ﺧﺎر ﺑﺮ رﯾﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎری ﻣﯽﺷﺪم درﺑﺎر ﻣﺎﻧﺪم‬ ‫ﺧﻄﺎی ﺧﻮد ز ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﭼﮫ ﭘﻮﺷﻢ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﺴﺘﺪ ﮐﻨﻮن درﺑﻨﺪ ﺟﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﻮزاﻧﺪ ﺗﻒ آﺗﺶ دھﺎﻧﺶ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺟﻮ در ﺣﺴﺎب آرد ﯾﮑﯽ زر‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺳﺮ دارد آن ھﻢ ﻧﯿﺰ ﭘﺮ ﺟﻮ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 167‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﻟﻢ زان ﺟﻮ ﮐﮫ ﺧﺮﺑﺎری ﻧﺪارد‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﻢ ﺟﺰ ﻋﺮوﺳﯽ را در اﯾﻦ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻋﺮوس ﮔﭻ ﺷﺒﺴﺘﺎن را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮐﺮدم ﺷﮕﺮﻓﯿﮭﺎ ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫ﭼﮫ ﮐﺮد آن رھﺰن ﺧﻮﻧﺨﻮاره ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻦ اﯾﻨﮏ زﻧﺪه او ﺑﺎ ﯾﺎر دﯾﮕﺮ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮد روی ﻣﻦ روﺋﯿﺴﺖ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺳﮓ ﺻﻔﺖ ﮐﺮدﻧﺪم آﺧﺮ‬ ‫ﺳﮓ از ﻣﻦ ﺑﮫ ﺑﻮد ﮔﺮ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﻢ‬ ‫ﺷﻮم ﭘﯿﺶ ﺳﮓ اﻧﺪازم دﻟﯽ را‬ ‫دل آن ﺑﮫ ﮐﻮ ﺑﺪان ﮐﺲ وا ﻧﺒﯿﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﺧﻮد ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻣﺎدر ﻧﺰادی‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﮐﮋ ﻧﺸﯿﻨﻢ راﺳﺖ ﮔﻮﯾﻢ‬ ‫ھﺰاران ﭘﺮده ﺑﺴﺘﻢ راﺳﺖ در ﮐﺎر‬ ‫ﺷﺪ آﺑﻢ و او ﺑﮫ ﻣﻮﺋﯽ ﺗﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮫ راﺳﺖ آﯾﺪ رھﺰﻧﯽ را‬ ‫ﻓﺮس ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﺎن در ﺟﻨﮓ راﻧﺪ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎ را ﻧﯿﺴﺖ ﭘﺸﻤﯽ در ﮐﻼھﺶ‬ ‫ز ﺑﺲ ﺳﺮ زﯾﺮ او ﺑﺮدن ﺧﻤﯿﺪم‬ ‫دﻟﻢ ﮐﻮرﺳﺖ و ﺑﯿﻨﺎﺋﯽ ﮔﺰﯾﻨﺪ‬

‫ﺑﮫ ﻏﯿﺮ از ﺧﻮردﻧﺶ ﮐﺎری ﻧﺪارد‬ ‫ﮐﮫ از ﮔﭻ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪش ﺑﮫ ﻧﯿﺮﻧﮓ‬ ‫ﺗﺮﻧﺞ ﻣﻮم رﯾﺤﺎن را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻮﯾﻢ وز ﺗﻮام ﺷﺮﻣﯽ ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﺟﺰ آﺗﺶ ﭘﺎرهای درﺑﺎره ﻣﻦ‬ ‫ز ﻣﮭﺮ اﻧﮕﯿﺨﺘﮫ ﺑﺎزار دﯾﮕﺮ‬ ‫در او ﺑﯿﻨﺪ ﻓﺮو رﯾﺰد ازﯾﻦ ﻧﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮ ﺳﮓ ﻧﭙﺮوردﻧﺪم آﺧﺮ‬ ‫ﻓﺮﯾﺒﺶ را ﭼﻮ ﺳﮓ از در ﻧﺮاﻧﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮاھﺪ ﺳﮓ دل ﺑﯽﺣﺎﺻﻠﯽ را‬ ‫ﮐﮫ در ﺳﮓ ﺑﯿﻨﺪ و در ﻣﺎ ﻧﮫ ﺑﯿﻨﺪ‬ ‫و ﮔﺮ زادی ﺑﺨﻮرد ﺳﮓ ﺑﺪادی‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮارﯾﮭﺎ ﮐﺰ او ﻧﺎﻣﺪ ﺑﺮوﯾﻢ‬ ‫ھﻨﻮزم ﭘﺮده ﮐﮋ ﻣﯽدھﺪ ﯾﺎر‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺎﺑﯽ ﺑﮫ آﺑﯽ ﺑﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪ‬ ‫ﮐﮫ رﯾﺰد آﺑﺮوی ﭼﻮن ﻣﻨﯽ را‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎی آﺷﺘﯽ رﻧﮕﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪم ﭘﺸﻢ در ﺧﯿﻞ و ﺳﭙﺎھﺶ‬ ‫ز ﺑﺲ ﺗﺎر ﻏﻤﺶ ﺧﻮد را ﻧﺪﯾﺪم‬ ‫ﭼﮫ ﮐﻮری دل ﭼﮫ آن ﮐﺲ ﮐﻮ ﻧﮫ ﺑﯿﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 168‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮم ﻣﯽﺧﺎرد و ﭘﺮوا ﻧﺪارم‬ ‫زﺑﺎﻧﻢ ﺧﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺮ زﺧﻢ از آﻧﺴﺖ‬ ‫ﺳﺰد ﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ او ھﻤﺪم ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺑﺨﺘﻢ ﭼﻨﻮ ھﻤﺨﻮاﺑﮫ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫دﻟﻢ ﻣﯽﺟﺴﺖ و داﻧﺴﺘﻢ ﮐﺰ اﯾﺎم‬ ‫ﺑﻠﯽ ھﺴﺖ آزﻣﻮده در ﻧﺸﺎﻧﮭﺎ‬ ‫ﮐﻨﻮﻧﻢ ﻣﯽﺟﮭﺪ ﭼﺸﻢ ﮔﮭﺮﺑﺎر‬ ‫ﻣﺮا زﯾﻦ ﻗﺼﺮ ﺑﯿﺮون ﮔﺮ ﺑﮭﺸﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ آﯾﺪ دﺧﺘﺮ ﻗﯿﺼﺮ ﻧﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﺎن ﻣﯽﻓﺮﯾﺒﻨﺪم ﻧﮫ ﻣﺴﺘﻢ‬ ‫اﮔﺮ ھﻮش ﻣﺮا در دل ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﮫ ﺑﻮد ﺳﺮﮐﺶ ﻧﮫ آﻧﺠﺎ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﺴﺮو ﻧﮫ ﮐﯿﺨﺴﺮو ﺑﻮد ﺷﺎه‬ ‫ﺑﮫ ار ﭘﮭﻠﻮ ﮐﻨﺪ زﯾﻦ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺎ ﺟﻮش ﮔﺮﻣﻢ ﺑﺮ ﺳﺘﯿﺰد‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﻢ زﻟﻒ را ﺗﺎ ﯾﮏ ﻓﻦ آرد‬ ‫ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻏﻤﺰه را ﺗﺎ وﻗﺖ ﺷﺒﮕﯿﺮ‬ ‫ز ﮔﯿﺴﻮ ﻣﺸﮏ ﺑﺮ آش ﻓﺸﺎﻧﻢ‬ ‫ز ﺗﺎب زﻟﻒ ﺧﻮﯾﺶ آرم ﺑﮫ ﺗﺎﺑﺶ‬ ‫ﺧﯿﺎﻟﻢ را ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﻢ ﮐﮫ در ﺧﻮاب‬

‫ﮐﮫ در ﻋﺸﻘﺶ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﺨﺎرم‬ ‫ﮐﮫ ھﺮچ او ﻣﯽدھﺪ زﺧﻢ زﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ز ﮐﺲ ﺑﺨﺘﻢ ﻧﺒﺪ زو ھﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﺰ او ﺳﺮﺳﺎم را ﮔﺮﻣﺎﺑﮫ ﭘﺎﯾﺪ‬ ‫زﯾﺎﻧﯽ دﯾﺪ ﺧﻮاھﻢ ﮐﺎم و ﻧﺎﮐﺎم‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﮐﺶ دل ﺟﮭﺪ ﺑﯿﻨﺪ زﯾﺎﻧﮭﺎ‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮاھﻢ دﯾﺪ ﺑﺴﻢاﷲ دﮔﺮﺑﺎر‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ رﻓﺖ اﮔﺮ ﭼﮫ ﺳﺮﻧﺒﺸﺖ اﺳﺖ‬ ‫ازﯾﻦ ﻗﺼﺮش ﺑﮫ رﺳﻮاﺋﯽ ﮐﻨﻢ دور‬ ‫ﻧﯿﺎرﻧﺪ از ره دﺳﺘﺎن ﺑﮫ دﺳﺘﻢ‬ ‫ﻣﻦ آن داﻧﻢ ﮐﮫ در ﺑﺎﺑﻞ ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻌﻞ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ در آﺗﺶ ﻧﮫ آﻧﺠﺎ‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺮدﻧﺶ ﺳﺮ ﭘﻨﺠﮫ ﺑﺎ ﻣﺎه‬ ‫ﻧﮭﺪ ﭘﯿﺸﻢ ﭼﻮ ﺳﻮﺳﻦ دﺳﺖ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺟﻮﺷﻢ ﮐﺰ او ﺟﻮﺷﻦ ﺑﺮﯾﺰد‬ ‫ﺷﮑﯿﺒﺶ را رﺳﻦ در ﮔﺮدن آرد‬ ‫ﺳﻤﻨﺪش را ﺑﮫ رﻗﺺ آرد ﺑﮫ ﯾﮏ ﺗﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﻮدش ﺑﺮ ﺳﺮ آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﻢ‬ ‫ﻓﺮو ﺑﻨﺪم ﺑﮫ ﺳﺤﺮ ﻏﻤﺰه ﺧﻮاﺑﺶ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺎﮐﺶ دواﻧﺪ ﺗﯿﺰ ﭼﻮن آب‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 169‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺮا ﺑﮕﺬار ﺗﺎ ﮔﺮﯾﻢ ﺑﺪﯾﻦ روز‬ ‫ﻣﻨﻢ ﮐﺰ ﯾﺎد او ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ ﺷﺎدم‬ ‫ز ﻣﮭﺮم ﮔﺮد او ﺑﻮﺋﯽ ﻧﮕﺮدد‬ ‫ﮔﺮ آن ﻧﺎﻣﮭﺮﺑﺎن از ﻣﮭﺮ ﺳﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯽ ﮐﻨﻢ ﭼﻨﺪان ﮐﮫ ﯾﮏ روز‬ ‫ﮐﻤﻨﺪ دل در آن ﺳﺮﮐﺶ ﭼﮫ ﭘﯿﭽﻢ‬ ‫زﻣﯿﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﮫ ﻗﺪر او آﺳﻤﺎنوار‬ ‫ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺟﻨﺲ ﺧﻮد ھﺮ ﺟﻨﺲ ﭘﺮواز‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺑﺎد را در ﺧﺎک ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ﭼﻮ وﺻﻠﺶ ﻧﯿﺴﺖ از ھﺠﺮان ﭼﮫ ﺗﺮﺳﻢ‬ ‫ﺑﻮد ﺳﺮﻣﺎﯾﮫداران را ﻏﻢ ﺑﺎر‬ ‫ﻧﮫ آن ﻣﺮﻏﻢ ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﺲ ﻧﮭﺪ ﻗﯿﺪ‬ ‫ﮔﺮ آﯾﺪ ﺧﺴﺮو از ﺑﺘﺨﺎﻧﮫ ﭼﯿﻦ‬ ‫اﮔﺮ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﺗﻮﺳﻦ را ﺗﮑﯽ ھﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﻣﺮﯾﻢ درﺧﺖ ﻗﻨﺪ ﮐﺸﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ او را دﻋﻮی ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻼھﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﻢ ﮐﺮدن اﯾﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﯾﮑﯽ درﺟﺴﺖ و درﯾﺎ در ﮐﻤﯿﻦ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﺳﺎﻟﮫ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺳﯿﻨﮫ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﻧﺒﻮدم ﻋﺎﺷﻖ ار ﺑﻮدم ﺑﮫ ﺗﻘﺪﯾﺮ‬

‫ﺗﻮ ﻣﺎدر ﻣﺮده را ﺷﯿﻮن ﻣﯿﺎﻣﻮز‬ ‫ﮐﮫ او در ﻋﻤﺮھﺎ ﻧﺎرد ﺑﮫ ﯾﺎدم‬ ‫ﻏﻢ ﻣﻦ ﺑﺮ دﻟﺶ ﻣﻮﺋﯽ ﻧﮕﺮدد‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﺑﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎزی دﻟﯿﺮ اﺳﺖ‬ ‫درآﯾﺪاز در ﻣﮭﺮ آن دلاﻓﺮوز‬ ‫رﺳﻦ در ﮔﺮدن آﺗﺶ ﭼﮫ ﭘﯿﭽﻢ‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﮐﯽ ﺑﻮد ﺑﺎ آﺳﻤﺎن ﮐﺎر‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎز ﺑﺎ ﺑﺎز‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎھﻢ آب و آﺗﺶ را ﻧﺸﺴﺘﻦ‬ ‫ﺗﻨﯽ ﻧﺎزﻧﺪه از زﻧﺪان ﭼﮫ ﺗﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﮭﯿﺪﺳﺖ اﯾﻤﻦ اﺳﺖ از دزد و ﻃﺮار‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﺑﺎزی ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺮدﻧﻢ ﺻﯿﺪ‬ ‫ز ﺷﻮرﺳﺘﺎن ﻧﯿﺎﺑﺪ ﺷﮭﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ز ﺗﯿﺰی ﻧﯿﺰ ﮔﻠﮕﻮن را رﮔﯽ ھﺴﺖ‬ ‫رﻃﺐھﺎی ﻣﺮا ﻣﺮﯾﻢ ﺳﺮﺷﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﻧﯿﺰ از ﻗﺼﺐ ﺳﺮﺑﻨﺪ ﺷﺎھﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﻨﺪ ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻨﺪ ﻧﻮش‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺳﺮﮐﮫ ﻃﻠﺐ ﮐﺮد اﻧﮕﺒﯿﻦ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮﺟﺎ ﮔﺮد راﻧﯽ ﮔﺮدﻧﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ ﺧﻄﺎ ﮐﺮدم ﭼﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 170‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺰاﺣﯽ ﮐﺮدم او درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﻨﺪاﺷﺖ‬ ‫دل ﻣﻦ ھﺴﺖ از اﯾﻦ ﺑﺎزار ﺑﯽزار‬ ‫ﺳﺨﻦ را رﺷﺘﮫ ﺑﺲ ﺑﺎرﯾﮏ رﺷﺘﻢ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﮐﯽ ﭼﻮ ﻣﻮم اﻓﺴﺮده ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻔﺮﯾﻨﺶ ﻧﮕﻮﯾﻢ ﺧﯿﺮ و ﺷﺮ ھﯿﭻ‬ ‫ﻟﺐ آﻧﮑﺲ را دھﻢ ﮐﻮ را ﻧﯿﺎز اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮭﺎری را ﮐﮫ ﺑﺮ ﺧﺎﮐﺶ ﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺳﮕﺎن ﮔﺸﺘﻦ ﺑﮫ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﺑﯿﺎ ﮔﻮ ﮔﺮ ﻣﻨﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮ ﻣﺮدان‬ ‫ھﮋﺑﺮاﻧﯽ ﮐﮫ ﺷﯿﺮان ﺷﮑﺎرﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ دوﻟﺖ ﭘﺎی ﺑﺴﺖ اوﺳﺖ ﭘﺎﯾﻢ‬ ‫ﺑﮫ دوش دﯾﮕﺮان زﻧﺒﯿﻞ ﺳﺎﯾﻨﺪ؟‬ ‫ﭼﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ از ﭘﯽ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﺮدن‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺮی ﻣﯽﺧﻮرم؟ ﺑﺎدم ﻗﺪح ﺧﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎداﻧﯽ در اﻓﺘﺎدم ﺑﺪﯾﻦ دام‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻧﺸﻨﯿﺪی از ﺟﺎدوی ﺟﻮزن‬ ‫ﻣﺮا اﯾﻦ رﻧﺞ و اﯾﻦ ﺗﯿﻤﺎر دﯾﺪن‬ ‫ھﻤﮫ ﺟﺎ دزد از ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ ﺧﯿﺰد‬ ‫ﺑﮫ اﻓﺴﻮن از دل ﺧﻮد رﺳﺖ ﻧﺘﻮان‬ ‫ﭼﻮ ﮐﻮران ﮔﺮ ﻧﮫ ﻟﻌﻞ از ﺳﻨﮓ ﭘﺮﺳﻢ‬

‫دروﻏﯽ ﮔﻔﺘﻢ او ﺧﻮد راﺳﺖ ﭘﻨﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻗﺴﻢ ﺧﻮاھﯽ ﺑﮫ دادار و ﺑﮫ دﯾﺪار‬ ‫و ﮔﺮﭼﮫ در ﺷﺐ ﺗﺎرﯾﮏ رﺷﺘﻢ‬ ‫ﺑﺮاﻓﺮوزم و ﮔﺮ ﻧﮫ ﻣﺮده ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪا ﺗﻮ ﻣﯽداﻧﯽ دﮔﺮ ھﯿﭻ‬ ‫ﻧﮫ دﺳﺘﯽ راﺳﺖ ﺣﻠﻮاﮐﺎن دراز اﺳﺖ؟‬ ‫از آن ﺑﮫ ﮐﺶ ﺑﺮد ﺑﺎد ﺧﺰاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ از اﻓﺴﻮس ﺷﯿﺮان زﺑﻮن ﮔﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎی ﺧﻮد ﮐﺴﯽ رﻧﺠﮫ ﻣﮕﺮدان‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎی ﺧﻮد ﭘﯿﺎم ﺧﻮد ﮔﺬارﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎی دﯾﮕﺮان ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﯿﺎﯾﻢ‬ ‫ﺑﮫ دﻧﺪان ﮐﺴﺎن زﻧﺠﯿﺮ ﺧﺎﯾﻨﺪ؟‬ ‫ﻧﺨﻮاھﻢ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﭘﯿﺮ ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﮫ ھﻨﮕﺎم رﺣﯿﻞ آﺧﻮر زﻧﺪ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ داﻧﺎﺋﯽ ﺑﺮون آﯾﻢ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﮐﮫ داﻧﺪ دود ھﺮ ﮐﺲ راه روزن‬ ‫ز دل ﺑﺎﯾﺪ ﻧﮫ از دﻟﺪار دﯾﺪن‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻨﮕﺮ ﮐﮫ دزد از ﺧﺎﻧﮫ ﺧﯿﺰد‬ ‫ﮐﮫ دزد ﺧﺎﻧﮫ را درﺑﺴﺖ ﻧﺘﻮان‬ ‫ﭼﺮا ده ﺑﯿﻨﻢ و ﻓﺮﺳﻨﮓ ﭘﺮﺳﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 171‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دل ﻣﻦ در ﺣﻖ ﻣﻦ رای ﺑﺪزد‬ ‫دﻟﯽ دارم ﮐﺰ او ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺪارم‬ ‫دﻟﻢ ﻇﺎﻟﻢ ﺷﺪ و ﯾﺎرم ﺳﺘﻤﮑﺎر‬ ‫ﺷﺪم دﻟﺸﺎد روزی ﺑﺎ دلاﻓﺮوز‬ ‫ﻏﻢ روزی ﺧﻮرد ھﺮﮐﺲ ﺑﮫ ﺗﻘﺪﯾﺮ‬ ‫ﻧﮭﺎن ﺗﺎ ﮐﯽ ﮐﻨﻢ ﺳﻮزی ﺑﮫ ﺳﻮزی‬ ‫ﻣﺮا ﮐﺰ ﺻﺒﺮ ﮐﺮدن ﺗﻠﺦ ﺷﺪ ﮐﺎم‬ ‫اﮔﺮ دورم ز ﮔﻨﺞ و ﮐﺸﻮر ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺣﮑﻢ ﮐﺮدن ﺑﺮ دو ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫وزان ﭘﺲ ﻣﮭﺮ ﻟﻮﻟﻮ ﺑﺮ ﺷﮑﺮ زد‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﺷﮫ ﮔﻮﯾﺪ او را دوﺳﺖ دارم‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺪان ﺻﺒﺤﻢ ﻧﯿﺎز اﺳﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﯽ رﺳﻢ ﺑﺎز‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺪان ﺣﻠﻮا ﮐﺸﻢ دﺳﺖ؟‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﺸﻢ ﺗﻨﮕﺶ در آﻏﻮش‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻨﻢ زان ﻟﺐ ﺷﮑﺮرﯾﺰ‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮم زﻟﻒ و ﺧﺎﻟﺶ‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﻧﮭﻢ رخ ﺑﺮ رخ ﻣﺎه‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ رﺑﺎﯾﻢ زان زﻧﺦ ﮔﻮی‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﮫ ﺧﺎﯾﻢ ﻟﻌﻞ ﺧﻨﺪان‬

‫ﺑﮫ دﺳﺖ ﺧﻮد ﺗﺒﺮ ﺑﺮ ﭘﺎی ﺧﻮد زد‬ ‫ﻣﺮا آن ﺑﮫ ﮐﮫ دل ﺑﺎ دل ﻧﺪارم‬ ‫ازﯾﻦ دل ﺑﯽدﻟﻢ زﯾﻦ ﯾﺎر ﺑﯽﯾﺎر‬ ‫از آن روز اوﻓﺘﺎدﺳﺘﻢ ﺑﺪﯾﻦ روز‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﻏﻢ روزی اوﻓﺘﺎدم ﭼﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﺮم روزی ﺑﮫ روزی‬ ‫ﺳﺰد ﮔﺮ ﻟﻌﺒﺖ ﺻﺒﺮم ﻧﮭﯽ ﻧﺎم‬ ‫ﻧﮫ آﺧﺮ ھﺴﺘﻢ آزاد ﺳﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺑﺮ ﺑﯽﻃﻤﻊ دﯾﮕﺮ ﺑﺮ آزاد‬ ‫ﺑﮫ ﻋﻨﺎب و ﻃﺒﺮزد ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ زد‬ ‫ﺑﮕﻮ ﮐﺎﯾﻦ ﻋﺸﻮه ﻧﺎﯾﺪ در ﺷﻤﺎرم‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺑﯿﺪار ﻣﻨﺸﯿﻦ ﺷﺐ دراز اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺑﺎ روزه ﻣﺮﯾﻢ ھﻤﯽ ﺳﺎز‬ ‫ﺑﮕﻮ رﻏﺒﺖ ﺑﮫ ﺣﻠﻮا ﮐﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﮐﺎﯾﻦ آرزو ﺑﺎدت ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﺑﮕﻮ دور از ﻟﺒﺖ دﻧﺪان ﻣﮑﻦ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ھﺎﻧﮕﯿﺮی ھﺎﻣﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺑﺎ رخ ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻮن ﺷﻮد ﺷﺎه‬ ‫ﺑﮕﻮ ﭼﻮﮔﺎن ﺧﻮری زان زﻟﻒ ﺑﺮ روی‬ ‫ﺑﮕﻮ از دور ﻣﯽﺧﻮر آب دﻧﺪان‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 172‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﺮ از ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻦ ﺳﺮ ﺑﺮﮔﺮاﯾﺪ‬ ‫ﻓﺮاﻗﺶ ﮔﺮ ﮐﻨﺪ ﮔﺴﺘﺎخ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫وﺻﺎﻟﺶ ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﺪ زان اوﯾﻢ‬ ‫ﻓﺮو ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ازﯾﻦ ﻣﺸﺘﯽ ﻓﺴﺎﻧﮫ‬ ‫ﻋﺘﺎﺑﺶ ﮔﺮﭼﮫ ﻣﯽزد ﺷﯿﺸﮫ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺷﺎﭘﻮر ﺗﻨﺪی زد ﺧﻤﺎرش‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺮﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی ﻣﺮد ﺳﺨﻨﮕﻮی‬ ‫اﮔﺮ وﻗﺘﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺮ ﺷﮫ ﺳﻼﻣﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﻮﯾﺪ ای ﺑﺪﻣﮭﺮ ﺑﺪﻋﮭﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﻇﻦ ﺑﻮد ﮐﺰ ﻣﻦ ﺑﺮﻧﮕﺮدی‬ ‫ﮐﻨﻮن در ﺧﻮد ﺧﻄﺎ ﮐﺮدی ﻇﻨﻢ را‬ ‫ازﯾﻦ ﺑﯿﺪاد دل در داد ﺑﺎدت‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺨﺖ ﺧﻔﺘﮫ ﯾﺎری را ﻧﺸﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺧﻮاری ﻣﺠﻮﯾﻢ ﮔﺮ ﻋﺰﯾﺰم‬ ‫ﺗﺮا ﻣﻦ ھﻤﺴﺮم در ھﻢ ﻧﺸﯿﻨﯽ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ در ﭘﺎﯾﮫ زﯾﺮم ﻣﮑﻦ ﺟﺎی‬ ‫ﺑﮫ ﭘﻠﭙﻞ داﻧﮫھﺎی اﺷﮏ ﺟﻮﺷﺎن‬ ‫ﻧﺪاری ﺟﺰ ﻣﺮاد ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ دل ﺑﺮ ﻣﺮاد ﺧﻮﯾﺶ داری‬ ‫ﻣﺮا ﺗﺎ ﺧﺎر در ره ﻣﯽﺷﮑﺴﺘﯽ‬

‫ﺑﮕﻮ ﻓﺮﻣﺎن ﻓﺮاﻗﺖ راﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺑﺮﺧﯿﺰﻣﺖ ﯾﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﻧﮕﻮﯾﻢ‬ ‫در او ﺗﮭﺪﯾﺪھﺎی ﻣﺎدﮔﺎﻧﮫ‬ ‫ﻋﻘﯿﻘﺶ ﻧﺮخ ﻣﯽﺑﺮﯾﺪ در ﺟﻨﮓ‬ ‫ز رﻧﺞ دل ﺳﺒﮏﺗﺮ ﮔﺸﺖ ﺑﺎرش‬ ‫ﺳﺨﻦ در ﻣﻐﺰ ﺗﻮ ﭼﻮن آب در ﺟﻮی‬ ‫ﺑﺪان ﺣﻀﺮت رﺳﺎن از ﻣﻦ ﭘﯿﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﺠﺎ آن ﺻﺤﺒﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮ از ﺷﮭﺪ‬ ‫ﺧﺮﯾﺪار ﺑﺘﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﮕﺮدی‬ ‫ﮐﮫ در دل ﺟﺎی ﮐﺮدی دﺷﻤﻨﻢ را‬ ‫ز آه ﺗﻠﺦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﺎد ﺑﺎدت‬ ‫ﭼﻮ دوران ﺳﺎزﮔﺎری را ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﻂ آزادﯾﻢ ده ﮔﺮ ﮐﻨﯿﺰم‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ زﯾﺮ دﺳﺘﺎﻧﻢ ﭼﮫ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ ﺑﺮ درت ﺑﺎﻻ ﻧﮭﻢ ﭘﺎی‬ ‫دواﻧﻢ ﺑﺮ در ﺧﻮﯾﺸﺖ ﺧﺮوﺷﺎن‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻮد ازﯾﻨﺴﺎن ﺧﻮﯾﺸﺘﻦدار‬ ‫ﻣﺮاد دﯾﮕﺮان ﮐﯽ ﭘﯿﺶ داری‬ ‫ﮐﻤﺎن در ﮐﺎر ده ده ﻣﯽﺷﮑﺴﺘﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 173‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺨﺎر ﺗﻠﺦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮد ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎغ اﻓﮑﻨﺪت ﭘﺎﻟﻮد ﺧﻮﻧﻢ‬ ‫ﻧﮕﺸﺘﻢ ز آﺗﺸﺖ ﮔﺮم ای دلاﻓﺮوز‬ ‫ﺟﻔﺎ زﯾﻦ ﺑﯿﺶ؟ ﮐﮫ اﻧﺪاﻣﻢ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ﻋﻤﻞداران ﭼﻮ ﺧﻮد را ﺳﺎز ﺑﯿﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻌﺰوﻟﯽ ﺑﮫ ﭼﺸﻤﻢ در ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ آب دﯾﺪه ﮐﺸﺘﯽ ﭼﻨﺪ راﻧﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﯽﯾﺎر آﻣﺪی ﻣﻦ ﺑﻮدﻣﺖ ﯾﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎرم را ﺑﮫ رﺳﻮاﺋﯽ ﻓﮑﻨﺪی‬ ‫ﺑﺮات ﮐﺸﺘﻨﻢ را ﺳﺎز دادی‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ از ﺟﺎن ﻣﻦ ﺟﺰ رﺷﺘﮫ ﺗﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﺰن ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﻈﻠﻮم‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻘﺶ ﮐﺎرﮔﺎه روﻣﯿﺖ ھﺴﺖ‬ ‫ز ﺑﺎغ روم ﮔﻞ داری ﺑﮫ ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﮐﺰ ﮔﺮﻣﯽ آﺗﺶ زود ﺧﯿﺰد‬ ‫ھﺰار از ﺑﮭﺮ ﻣﯽ ﺧﻮردن ﺑﻮد ﯾﺎر‬ ‫ﻣﺮا در ﮐﺎر ﺧﻮد رﻧﺠﻮر داری‬ ‫ﺧﺴﮏ ﺑﺮ داﻣﻦ دوران ﻣﯿﻔﺸﺎن‬ ‫ﺗﺮا در ﺑﺰم ﺷﺎھﺎن ﺧﻮش ﺑﺮد ﺧﻮاب‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ در اﯾﻦ ﻣﺤﻨﺖ ﮐﮫ ھﺴﺘﻢ‬

‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪ رﻃﺐ ﺧﺎر اﺳﺖ ﺑﺮ ﺷﺎخ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺑﮕﺮﻓﺖ ﺑﺎغ از در ﺑﺮوﻧﻢ‬ ‫ﺑﮫ دودت ﮐﻮر ﻣﯽﮐﺮدم ﺷﺐ و روز‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎمآور ﺷﺪی ﻧﺎﻣﻢ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻌﺰوﻻن ازﯾﻦ ﺑﮫ ﺑﺎز ﺑﯿﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﻣﻞ ﮔﺸﺘﯽ از ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫وﺻﺎﻟﺖ را ﺑﮫ ﯾﺎری ﭼﻨﺪ ﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﭼﻮ در ﮐﺎری ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ ﮐﺎر‬ ‫ﺳﭙﺮ ﺑﺮ آب رﻋﻨﺎﺋﯽ ﻓﮑﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ آﺳﯿﺐ ﻓﺮاﻗﻢ ﺑﺎز دادی‬ ‫ﻣﮑﺶ ﮐﯿﻦ رﺷﺘﮫ ﺳﺮ دارد ﺑﮫ ﺟﺎﺋﯽ‬ ‫ﺗﺮا آن ﺑﺲ ﮐﮫ راﻧﺪی ﻧﯿﺰه ﺑﺮ روم‬ ‫ز روﻣﯽ ﮐﺎر ارﻣﻦ دور ﮐﻦ دﺳﺖ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺗﺎراج ﺗﺨﺖ و ﺗﺎج ارﻣﻦ‬ ‫وز آﺗﺶ ﺗﺮﺳﻢ آﻧﮕﮫ دود ﺧﯿﺰد‬ ‫ﯾﮑﯽ از ﺑﮭﺮ ﻏﻢ ﺧﻮردن ﻧﮕﮭﺪار‬ ‫ﮐﺸﯽ در دام و داﻣﻦ دور داری‬ ‫ﻧﻤﮏ ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﮭﺠﻮران ﻣﯿﻔﺸﺎن‬ ‫ز ﺑﻨﮕﺎه ﻏﺮﯾﺒﺎن روی ﺑﺮ ﺗﺎب‬ ‫ﺧﺪای ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 174‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ دام آورده ﮔﯿﺮ اﯾﻦ ﻣﺮغ را ﺑﺎز‬ ‫ﻣﺸﻮ راھﯽ ﮐﮫ ﺧﺮ در ﮔﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﻣﺰن آﺗﺶ در اﯾﻦ ﺟﺎن ﺳﺘﻤﮑﺶ‬ ‫در اﯾﻦ آﺗﺶ ﮐﮫ ﻋﺸﻖ اﻓﺮوﺧﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﻏﻤﺖ ﺑﺮ ھﺮ رﮔﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﻣﺎری‬ ‫ﻧﮫ ﺷﺐ ﺧﺒﺴﻢ ﻧﮫ روز آﺳﺎﯾﺸﻢ ھﺴﺖ‬ ‫ﺻﺒﻮری ﭼﻮن ﮐﻨﻢ ﻋﻤﺮی ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻨﮓ‬ ‫ز اﺷﮏ و آه ﻣﻦ در ھﺮ ﺷﻤﺎری‬ ‫در اﯾﻦ درﯾﺎ ﮐﻢ آﺗﺶ ﮔﺸﺖ ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ ﺑﺮ در دوزخ ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﭼﻮن ﺑﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺣﺎل ﺑﯽ ﺗﻮ؟‬ ‫ﺗﺮا ﺧﺎﮐﯽ اﺳﺖ ﺧﺎک از در ﮔﺬﺷﺘﮫ‬ ‫ﺑﺮ آب دﯾﺪه ﮐﺸﺘﯽ ﭼﻨﺪ راﻧﻢ‬ ‫ھﻤﮫ ﮐﺎرم ﮐﮫ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻧﺎﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ ھﺮ ﮐﮫ ﻣﯿﺮد ﺗﺎ ﻧﻤﯿﺮد‬ ‫ﺧﺮد ﻣﺎ را ﺑﮫ داﻧﺶ رھﻨﻤﻮن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ اﯾﻦ اﺑﻠﻖ ﮐﺴﯽ ﭼﺎﺑﮏ ﺳﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻔﺮح ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﺮزاﻧﮕﺎن راﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﻖ اﻧﺪر ﺻﺒﻮری ﺧﺎم ﮐﺎری اﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﻮری از ﻃﺮﯾﻖ ﻋﺸﻖ دور اﺳﺖ‬

‫دﯾﮕﺮ ﺑﺎره ﺑﮫ ﺻﺤﺮا ﮐﺮده ﭘﺮواز‬ ‫ز ﮐﺎرت ﺑﯽدﻻن را دل ﺑﻤﺎﻧﺪ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﺧﺎﻧﮫای از ﺑﮭﺮ آﺗﺶ‬ ‫درﯾﻐﺎ ﻋﺸﻖ ﺧﻮاھﺪ ﺳﻮﺧﺖ ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﻢ در ﺑﻦ ھﺮ ﻣﻮی ﺧﺎری‬ ‫ﻧﮫ از ﺗﻮ ذرهای ﺑﺨﺸﺎﯾﺸﻢ ھﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻨﺰل ﭼﻮن رﺳﻢ ﭘﺎﺋﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﻨﮓ‬ ‫ﺑﻮد درﯾﺎ ﻧﻤﯽ دوزخ ﺷﺮاری‬ ‫ﻣﺮا ھﻢ دوزﺧﯽ ﺧﻮان ھﻢ ﺑﮭﺸﺘﯽ‬ ‫ﭼﺮا ﻣﯽﺟﻮﯾﻢ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮدم ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﺎر اﻣﺴﺎل ﺑﯽ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺮا آﺑﯽ اﺳﺖ آب از ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺘﮫ‬ ‫وﺻﺎﻟﺖ را ﺑﮫ ﯾﺎری ﭼﻨﺪ ﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺎم از ﺗﻤﻨﺎھﺎی ﺧﺎم اﺳﺖ‬ ‫اﻣﯿﺪ از زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﺮﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺣﺴﺎب ﻋﺸﻖ ازﯾﻦ دﻓﺘﺮ ﺑﺮون اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ در ﻣﯿﺪان ﻋﺸﻖ آﺷﻔﺘﮫ ﮐﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﭘﺮداﺧﺘﮫ دﯾﻮاﻧﮕﺎن راﺳﺖ‬ ‫ﺑﻨﺎی ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺮ ﺑﯽﻗﺮاری اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻋﺎﺷﻖ آﻧﮑﺲ ﮐﻮ ﺻﺒﻮر اﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 175‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﮔﺮﭼﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺖ رﻧﺠﻮر‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺷﺎﭘﻮر ﺧﻮاﻧﺪ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن را‬ ‫ﮐﮫ از ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﺎ رای ﺗﻮ ﺑﯿﺶ اﺳﺖ‬ ‫وزان ﭘﺲ ﮔﺮ دﻟﺶ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺳﻔﺘﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﺶ درج ﮐﺮدن‬

‫ز ﺧﺴﺮو ﺑﺎد داﯾﻢ رﻧﺞ و ﻏﻢ دور‬ ‫ﺳﺒﮏ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺷﺎﭘﻮر آﺳﺘﺎن را‬ ‫ھﻤﮫ ﮔﻔﺘﺎر ﺗﻮ ﺑﺮ ﺟﺎی ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﺎ او ﻧﺴﻨﺠﯿﺪه ﻧﮕﻔﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ زر ﺳﻨﺠﯿﺪان آﻧﮕﮫ ﺧﺮج ﮐﺮدن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 176‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫آﻏﺎز ﻋﺸﻖ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﭘﺮی ﭘﯿﮑﺮ ﻧﮕﺎر ﭘﺮﻧﯿﺎن ﭘﻮش‬ ‫در آن وادی ﮐﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﺑﻮد دﻟﮕﯿﺮ‬ ‫ﮔﺮش ﺻﺪﮔﻮﻧﮫ ﺣﻠﻮا ﭘﯿﺶ ﺑﻮدی‬ ‫از او ﺗﺎ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن دورﺗﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺮاﻣﻮن آن وادی ﺑﮫ ﺧﺮوار‬ ‫ز ﭼﻮب زھﺮ ﭼﻮن ﭼﻮﭘﺎن ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬ ‫دل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺣﺴﺎب ﺷﯿﺮ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮ آوردن از ﺟﺎﺋﯽ ﭼﻨﺎن دور‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺐ زﻟﻒ ﺳﯿﺎه اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ دوش‬ ‫در آن ﺣﻘﮫ ﮐﮫ ﺑﻮد آن ﻣﺎه دﻟﺴﻮز‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﭘﯿﺶ او ﺷﺎﭘﻮر ﺗﻨﮭﺎ‬ ‫از اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﮐﺎن ﺳﺮو ﺳﮭﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻠﺮخ ﺑﯿﺶ او آن ﻗﺼﮫ ﺑﺮ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻧﻤﺎزش ﺑﺮد ﭼﻮن ھﻨﺪو ﭘﺮی را‬ ‫ﮐﮫ ھﺴﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﮭﻨﺪس ﻣﺮدی اﺳﺘﺎد‬ ‫ﺑﮫ وﻗﺖ ھﻨﺪﺳﮫ ﻋﺒﺮت ﻧﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﯿﺸﮫ ﭼﻮن ﺳﺮ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺨﺎرد‬ ‫ﺑﮫ ﺻﻨﻌﺖ ﺳﺮخ ﮔﻞ را رﻧﮓ ﺑﻨﺪد‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺸﮫ دﺳﺖ ﺑﻮﺳﻨﺪش ھﻤﮫ روم‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺘﺎدی ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎرت ﺑﺮ آﯾﺪ‬

‫ﺑﺖ ﺳﻨﮕﯿﻦ دل ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻨﺎ ﮔﻮش‬ ‫ﻧﺨﻮردی ھﯿﭻ ﺧﻮردی ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﺷﯿﺮ‬ ‫ﻏﺬاش از ﻣﺎدﯾﺎن و ﻣﯿﺶ ﺑﻮدی‬ ‫ز ﺷﯿﺮ آوردن او را دردﺳﺮ ﺑﻮد‬ ‫ھﻤﮫ ﺧﺮ زھﺮه ﺑﺪ ﭼﻮن زھﺮه ﻣﺎر‬ ‫ﭼﺮاﮔﺎه ﮔﻠﮫ ﺟﺎی دﮔﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﻓﻦ ﺳﺎزد در آن ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎران او را داﺷﺖ رﻧﺠﻮر‬ ‫ﻧﮭﺎد از ﻣﺎه زرﯾﻦ ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎر ﺣﻠﻘﮫ ﻣﯽﭘﯿﭽﯿﺪ ﺗﺎ روز‬ ‫ﻓﺮو ﮐﺮده ز ھﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﺳﺨﻨﮭﺎ‬ ‫دل ﻓﺮزاﻧﮫ ﺷﺎﭘﻮر آﮔﮭﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﻧﯿﻮﺷﻨﺪه ﭼﻮ ﺑﺮگ ﻻﻟﮫ ﺑﺸﮑﻔﺖ‬ ‫ﺳﺘﻮدش ﭼﻮن ﻋﻄﺎرد ﻣﺸﺘﺮی را‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ ﻧﺎم او ﻓﺮزاﻧﮫ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﻣﺠﺴﻄﯽ دان و اﻗﻠﯿﺪس ﮔﺸﺎﺋﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﻣﺮغ ﺑﺮ ﻣﺎھﯽ ﻧﮕﺎرد‬ ‫ﺑﮫ آھﻦ ﻧﻘﺶ ﭼﯿﻦ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺑﻨﺪد‬ ‫ﺑﮫ ﺗﯿﺸﮫ ﺳﻨﮓ ﺧﺎرا را ﮐﻨﺪ ﻣﻮم‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﭼﺸﻤﮫ ﮔﻞ از ﺧﺎرت ﺑﺮ آﯾﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 177‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﻮد ھﺮ ﮐﺎر ﺑﯽاﺳﺘﺎد دﺷﻮار‬ ‫ﺷﻮد ﻣﺮد از ﺣﺴﺎب اﻧﮕﺸﺘﺮی ﮔﺮ‬ ‫ﮔﺮم ﻓﺮﻣﺎﻧﺪھﯽ ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮم‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ ھﺮ دو ﺑﮫ ﭼﯿﻦ ھﻤﺰاد ﺑﻮدﯾﻢ‬ ‫ﭼﻮ ھﺮ ﻣﺎﯾﮫ ﮐﮫ ﺑﻮد از ﭘﯿﺸﮫ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎﭘﻮر اﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ را ﺑﺴﺮ ﺑﺮد‬ ‫ﭼﻮ روز آﯾﯿﻨﮫ ﺧﻮرﺷﯿﺪ درﺑﺴﺖ‬ ‫ﺗﺠﺴﺲ ﮐﺮد ﺷﺎﭘﻮر آن زﻣﯿﻦ را‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎدروان ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮد ﺷﺎدش‬ ‫در آﻣﺪ ﮐﻮھﮑﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﯾﮏ ﭘﯿﻞ از ﺳﺘﺒﺮی و ﺑﻠﻨﺪی‬ ‫رﻗﯿﺒﺎن ﺣﺮم ﺑﮫ ﻧﻮاﺧﺘﻨﺪش‬ ‫ﺑﺮون ﭘﺮده ﻓﺮھﺎد اﯾﺴﺘﺎده‬ ‫در اﻧﺪﯾﺸﮫ ﮐﮫ ﻟﻌﺒﺖ ﺑﺎز ﮔﺮدون‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻧﺎﮔﮫ ﺷﺒﯿﺨﻮن ﺳﺎزﯾﯽ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﻨﺪهھﺎی ﺷﮑﺮﯾﻦ ﺳﺎز‬ ‫دو ﻗﻔﻞ ﺷﮑﺮ از ﯾﺎﻗﻮت ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫رﻃﺐھﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﻧﺨﻠﺶ ﺑﺎر ﻣﯽداد‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮشآﺑﺎد آن ﺧﺮﻣﺎن در ﺷﯿﺮ‬ ‫ز ﺑﺲ ﮐﺰ داﻣﻦ ﻟﺐ ﺷﮑﺮ اﻓﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﻧﺨﺴﺖ اﺳﺘﺎد ﺑﺎﯾﺪ آﻧﮕﮭﯽ ﮐﺎر‬ ‫وﻟﯿﮏ از ﻣﻮم و ﮔﻞ ﻧﺰ آھﻦ و زر‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آوردﻧﺶ ﺑﺮ دﺳﺖ ﮔﯿﺮم‬ ‫دو ﺷﺎﮔﺮد از ﯾﮑﯽ اﺳﺘﺎد ﺑﻮدﯾﻢ‬ ‫ﻗﻠﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﮑﻨﺪ او ﺗﯿﺸﮫ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﻏﻢ ﺷﯿﺮ از دل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺪر ﺑﺮد‬ ‫ﺷﺐ ﺻﺪ ﭼﺸﻢ ھﺮ ﺻﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ آورد ﻓﺮھﺎد ﮔﺰﯾﻦ را‬ ‫ﺑﮫ رﺳﻢ ﺧﻮاﺟﮕﺎن ﮐﺮﺳﯽ ﻧﮭﺎدش‬ ‫ﮐﺰ او آﻣﺪ ﺧﻼﯾﻖ را ﺷﮑﻮھﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻘﺪار دو ﭘﯿﻠﺶ زورﻣﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ واﺟﺐ ﺟﺎﯾﮕﺎھﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪش‬ ‫ﻣﯿﺎن در ﺑﺴﺘﮫ و ﺑﺎزو ﮔﺸﺎده‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎزی آردش زان ﭘﺮده ﺑﯿﺮون‬ ‫ﭘﺲ آن ﭘﺮده ﻟﻌﺒﺖ ﺑﺎزﯾﯽ ﮐﺮد‬ ‫در آﻣﺪ ﺷﮑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ آواز‬ ‫وزو ﯾﺎﻗﻮت و ﺷﮑﺮ ﻗﻮت ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫رﻃﺐ را ﮔﻮﺷﻤﺎل ﺧﺎر ﻣﯽداد‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺧﻮاﻧﺪ اﻧﮕﺒﯿﻦ را ﭼﺎﺷﻨﯽ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﺷﮑﺮ داﻣﻦ ﺑﮫ ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 178‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﻨﯿﺪم ﻧﺎم او ﺷﯿﺮﯾﻦ از آن ﺑﻮد‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﭼﮫ ﮔﻮﯾﻢ ھﺮ ﭼﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﻃﺒﺮزد را ﭼﻮ ﻟﺐ ﭘﺮﻧﻮش ﮐﺮدی‬ ‫در آن ﻣﺠﻠﺲ ﮐﮫ او ﻟﺐ ﺑﺮﮔﺸﺎدی‬ ‫ﮐﺴﯽ را ﮐﺎن ﺳﺨﻦ در ﮔﻮش رﻓﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﮕﺮﻓﺖ آن ﺳﺨﻦ ﻓﺮھﺎد در ﮔﻮش‬ ‫ﺑﺮآورد از ﺟﮕﺮ آھﯽ ﺷﻐﺐ ﻧﺎک‬ ‫ﺑﮫ روی ﺧﺎک ﻣﯽﻏﻠﺘﯿﺪ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪﮐﺎن آرام رﻓﺘﮫ‬ ‫ھﻢ از راه ﺳﺨﻦ ﺷﺪ ﭼﺎره ﺳﺎزش‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﮔﻔﺖ ﮐﯽ داﻧﻨﺪه اﺳﺘﺎد‬ ‫ﻣﺮاد ﻣﻦ ﭼﻨﺎن اﺳﺖ ای ھﻨﺮﻣﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺎﺑﮏ دﺳﺘﯽ و اﺳﺘﺎد ﮐﺎری‬ ‫ﮔﻠﮫ دور اﺳﺖ و ﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﺷﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ز ﻣﺎ ﺗﺎ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﯾﮏ دو ﻓﺮﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮﭘﺎﻧﺎﻧﻢ آﻧﺠﺎ ﺷﯿﺮ دوﺷﻨﺪ‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﻔﺘﻦ و ﮔﻔﺘﺎر ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺳﺨﻦھﺎ را ﺷﻨﯿﺪن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫زﺑﺎﻧﺶ ﮐﺮد ﭘﺎﺳﺦ را ﻓﺮاﻣﺸﺖ‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎز ﺟﺴﺖ از زﯾﺮ دﺳﺘﺎن‬

‫ﮐﮫ در ﮔﻔﺘﻦ ﻋﺠﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺮ آوازش ﺑﺨﻔﺘﯽ ﻣﺮغ و ﻣﺎھﯽ‬ ‫ز ﺷﮑﺮ ﺣﻠﻘﮫھﺎ در ﮔﻮش ﮐﺮدی‬ ‫ﻧﺒﻮدی ﺗﻦ ﮐﮫ ﺣﺎﻟﯽ ﺟﺎن ﻧﺪادی‬ ‫ﮔﺮ اﻓﻼﻃﻮن ﺑﺪی از ھﻮش رﻓﺘﯽ‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺘﺶ در ﺟﮕﺮ ﺟﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺼﺮوﻋﯽ ز ﭘﺎی اﻓﺘﺎد ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫وز آن ﺳﺮ ﮐﻮﻓﺘﻦ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﭼﻮن ﻣﺎر‬ ‫دﻟﯽ دارد ﭼﻮ ﻣﺮغ از دام رﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﺪان داﻧﮫ ﺑﮫ دام آورد ﺑﺎزش‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺧﻮاھﻢ ﮐﮫ ﮔﺮداﻧﯽ ﻣﺮا ﺷﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﮕﺸﺎﺋﯽ دل ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ از ﺑﻨﺪ‬ ‫ﮐﻨﯽ در ﮐﺎر اﯾﻦ ﻗﺼﺮ اﺳﺘﻮاری‬ ‫ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻦ ﮐﮫ ﺷﯿﺮ آﺳﺎن ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﮐﻨﺪ ﺟﻮﺋﯽ ﻣﺤﮑﻢ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎراﻧﻢ اﯾﻦ ﺟﺎ ﺷﯿﺮ ﻧﻮﺷﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪه ھﻮش از ﺳﺮ ﻓﺮھﺎد ﻣﺴﮑﯿﻦ‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﻓﮭﻢ ﮐﺮدن ﻣﯽ ﻧﺪاﻧﺴﺖ‬ ‫ﻧﮭﺎد از ﻋﺎﺟﺰی ﺑﺮ دﯾﺪه اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺴﺘﻢ ﮐﻮر دل ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺴﺘﺎن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 179‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﻮﭼﮫ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺑﮕﻮﺋﯿﺪ‬ ‫رﻗﯿﺒﺎن آن ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ آﮔﮫ ﮔﺸﺖ از آن اﻧﺪﯾﺸﮫ ﻓﺮھﺎد‬ ‫در آن ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮫ ﻏﺎﯾﺖ ﭼﺎﺑﮑﯽ داﺷﺖ‬ ‫از آﻧﺠﺎ رﻓﺖ ﺑﯿﺮون ﺗﯿﺸﮫ در دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن از ھﻢ درﯾﺪ اﻧﺪام آن ﺑﻮم‬ ‫ﺑﮫ ﺗﯿﺸﮫ روی ﺧﺎرا ﻣﯽﺧﺮاﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺗﯿﺸﮫ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ آزﻣﻮدی‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﻣﺎه از ﻣﯿﺎن ﺳﻨﮓ ﺧﺎرا‬ ‫ز ﺟﺎی ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺗﺎ در ﮐﺎخ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر آﻣﺪ ﺑﮫ آﺧﺮ ﺣﻮﺿﮫای ﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺮد از ﺳﻨﮓ ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫در آن ﺣﻮﺿﮫ ﮐﮫ ﮐﺮد او ﺳﻨﮓ ﺑﺴﺘﺶ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﭼﻨﺪان ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد دﺷﻮار‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﮐﻮه ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺪ ﭘﻮﻻد‬ ‫ﭼﮫ ﭼﺎره ﮐﺎن ﺑﻨﯽآدم ﻧﺪاﻧﺪ‬

‫ز ﻣﻦ ﮐﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﻣﯽﺟﻮﯾﺪ ﺑﺠﻮﺋﯿﺪ‬ ‫ﺳﺨﻦ ھﺎﺋﯽ ﮐﮫ رﻓﺖ از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﻓﮑﻨﺪ آن ﺣﮑﻢ را ﺑﺮ دﯾﺪه ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺎر ﻧﺎزﻧﯿﻨﺎن ﻧﺎزﮐﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ از ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ ﭘﯿﺸﮫ در دﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﯽﺷﺪ زﯾﺮ زﺧﻤﺶ ﺳﻨﮓ ﭼﻮن ﻣﻮم‬ ‫ﭼﻮ ﺑﯿﺪ از ﺳﻨﮓ ﻣﺠﺮا ﻣﯽﺗﺮاﺷﯿﺪ‬ ‫دو ھﻢ ﺳﻨﮕﺶ ﺟﻮاھﺮ ﻣﺰد ﺑﻮدی‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎ ﮐﺮد ﺟﻮﺋﯽ آﺷﮑﺎرا‬ ‫دو روﯾﮫ ﺳﻨﮕﮭﺎ زد ﺷﺎخ در ﺷﺎخ‬ ‫ﮐﮫ ﺣﻮض ﮐﻮﺛﺮش زد ﺑﻮﺳﮫ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ در درزش ﻧﻤﯽﮔﻨﺠﯿﺪ ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫روان ﺷﺪ آب ﮔﻔﺘﯽ زاب دﺳﺘﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻨﺎ را ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺗﯿﺸﮫ در ﮐﺎر‬ ‫زﺑﻮن ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮫ دﺳﺖ آدﻣﯿﺰاد‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺰ ﻣﺮدن ﮐﺰان ﺑﯿﭽﺎره ﻣﺎﻧﺪ‬

‫***‬ ‫ﺧﺒﺮ ﺑﺮدﻧﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﮐﮫ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺷﺎم و ﺷﺒﮕﯿﺮ‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﭘﯿﮑﺮ آﻣﺪ ﺳﻮی آن دﺷﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﮐﺎن ﺣﻮض ﮔﺰﯾﺪه‬

‫ﺑﮫ ﻣﺎھﯽ ﺣﻮﺿﮫ ﺑﺴﺖ و ﺟﻮی ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﺣﻮض آﯾﺪ ﺑﮫ ﭘﺎی ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺷﯿﺮ‬ ‫ﺑﮕﺮد ﺟﻮی ﺷﯿﺮ و ﺣﻮض ﺑﺮﮔﺸﺖ‬ ‫ﻧﮑﺮد اﺳﺖ آدﻣﯽ ھﺴﺖ آﻓﺮﯾﺪه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 180‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ ز ﮐﺎر آدﻣﯽ دور‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﺮ دﺳﺖ ﻓﺮھﺎد آﻓﺮﯾﻦ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ زﺣﻤﺖ دور ﺷﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮاﻧﺪش‬ ‫ﮐﮫ اﺳﺘﺎدﯾﺖ را ﺣﻖ ﭼﻮن ﮔﺬارﯾﻢ‬ ‫ز ﮔﻮھﺮ ﺷﺐ ﭼﺮاﻏﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﻮدش‬ ‫ز ﻧﻐﺰی ھﺮ دری ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎﺟﯽ‬ ‫ﮔﺸﺎد از ﮔﻮش ﺑﺎ ﺻﺪ ﻋﺬر ﭼﻮن ﻧﻮش‬ ‫ﭼﻮ وﻗﺖ آﯾﺪ ﮐﺰﯾﻦ ﺑﮫ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﯿﻢ‬ ‫ﺑﺮ آن ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ ﻓﺮھﺎد آﻓﺮﯾﻦ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ راه ﺻﺤﺮا ﺗﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ز ﺑﯿﻢ آﻧﮑﮫ ﮐﺎر از ﻧﻮر ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﺑﮭﺸﺖ و ﺟﻮی ﺷﯿﺮ و ﺣﻮﺿﮫ و ﺣﻮر‬ ‫ﮐﮫ رﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﭼﻨﺎن ﮐﺲ ﮐﺎﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮد‬ ‫ز ﻧﺰدﯾﮑﺎن ﺧﻮد ﺑﺮﺗﺮ ﻧﺸﺎﻧﺪش‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ ﺧﻮد ﻣﺰد ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﺪراﯾﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﻋﻘﺪ ﮔﻮش ﮔﻮھﺮ ﺑﻨﺪ ﺑﻮدش‬ ‫وزو ھﺮ داﻧﮫ ﺷﮭﺮی راﺧﺮاﺟﯽ‬ ‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﺮد ﮐﺎﯾﻦ ﺑﺴﺘﺎن و ﺑﻔﺮوش‬ ‫ز ﺣﻖ ﺧﺪﻣﺘﺖ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﺘﺎﺑﯿﻢ‬ ‫ز دﺳﺘﺶ ﺑﺴﺘﺪ و در ﭘﺎﯾﺶ اﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎ اﺷﮏ ﺻﺤﺮا رﯾﺰ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﻣﺮدی ز ﻣﺮدم دور ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 181‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫زاری ﮐﺮدن ﻓﺮھﺎد از ﻋﺸﻖ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻮ دل در ﻣﮭﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺴﺖ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽﮔﺬﺷﺘﺶ روزﮔﺎری‬ ‫ﻧﮫ ﺻﺒﺮ آﻧﮑﮫ دارد ﺑﺮک دوری‬ ‫ﻓﺮو رﻓﺘﮫ دﻟﺶ را ﭘﺎی در ﮔﻞ‬ ‫زﺑﺎن از ﮐﺎر و ﮐﺎر از آب رﻓﺘﮫ‬ ‫ﭼﻮ دﯾﻮ از زﺣﻤﺖ ﻣﺮدم ﮔﺮﯾﺰان‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﮐﻮه و دﺷﺖ از ﺑﯿﻘﺮاری‬ ‫ﺳﮭﯽ ﺳﺮوش ﭼﻮ ﺷﺎخ ﮔﻞ ﺧﻤﯿﺪه‬ ‫ز ﮔﺮﯾﮫ ﺑﻠﺒﻠﮫ وز ﻧﺎﻟﮫ ﺑﻠﺒﻞ‬ ‫ﻏﻤﺶ را در ﺟﮭﺎن ﻏﻤﺨﻮارهای ﻧﮫ‬ ‫دو ﺗﺎزان ﺷﺪ ﮐﮫ از ره ﺧﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ از ﺧﺎرش ﻏﻢ داﻣﻦ درﯾﺪن‬ ‫ز دوری ﮔﺸﺘﮫ ﺳﻮداﺋﯽ ﺑﮫ ﯾﮑﺒﺎر‬ ‫ز ﺧﻮن ھﺮ ﺳﺎﻋﺖ اﻓﺸﺎﻧﺪی ﻧﺜﺎری‬ ‫ز ﻧﺎﻟﮫ ﺑﺮ ھﻮا ﭼﻮن ﮐﻠﮫ ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﻔﻠﯽ ﺗﺸﻨﮫ ﮐﺎﺑﺶ ﺑﺎﯾﺪ از ﺟﺎم‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ ﺑﺮده ﻋﺸﻖ آرام او را‬ ‫رﺳﯿﺪه آﺗﺶ دل در دﻣﺎﻏﺶ‬ ‫ز ﻣﺠﺮوﺣﯽ دﻟﺶ ﺻﺪ ﺟﺎی ﺳﻮراخ‬ ‫ﺑﻼ و رﻧﺞ را آﻣﺎج ﮔﺸﺘﮫ‬

‫ﺑﺮآورد از وﺟﻮدش ﻋﺸﻖ ﻓﺮﯾﺎد‬ ‫ﻧﻤﯽآﻣﺪ ز دﺳﺘﺶ ھﯿﭻ ﮐﺎری‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺮک آﻧﮑﮫ ﺳﺎزد ﺑﺎ ﺻﺒﻮری‬ ‫ز دﺳﺖ دل ﻧﮭﺎده دﺳﺖ ﺑﺮ دل‬ ‫ز ﺗﻦ ﻧﯿﺮو ز دﯾﺪه ﺧﻮاب رﻓﺘﮫ‬ ‫ﻓﺘﺎن ﺧﯿﺰانﺗﺮ از ﺑﯿﻤﺎر ﺧﯿﺰان‬ ‫وزو در ﮐﻮه و دﺷﺖ اﻓﺘﺎده زاری‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺻﺪ ﺟﺎی ﭘﯿﺮاھﻦ درﯾﺪه‬ ‫ﮔﺮه ﺑﺮ دل زده ﭼﻮن ﻏﻨﭽﮫ دل‬ ‫ز ﯾﺎرش ھﯿﭽﮕﻮﻧﮫ ﭼﺎرهای ﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺎر از ﭘﺎی ﺧﻮد ﻣﺴﻤﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ از ﺗﯿﻐﺶ ھﺮاس ﺳﺮ ﺑﺮﯾﺪن‬ ‫ﺷﺪه دور از ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯽ ﺑﮫ ﯾﮑﺒﺎر‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آوردی از رخ ﻻﻟﮫ زاری‬ ‫ﻓﻠﮏھﺎ را ﻃﺒﻖ در ھﻢ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ﻧﺪاﻧﺪ آب را و داﯾﮫ را ﻧﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻮش آورده ھﻔﺖ اﻧﺪام او را‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ ﺳﻮﺧﺘﮫ ھﻤﭽﻮن ﭼﺮاﻏﺶ‬ ‫رواﻧﺶ ﺑﺮھﻼک ﺧﻮﯾﺶ ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﺑﻼ ز اﻧﺪازه رﻧﺞ از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺘﮫ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 182‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﮫ ﺷﺪ آواز ﮔﺮﯾﺶ ﺑﯿﺴﺖ در ﺑﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن از ﻋﺸﻖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﻠﺦ ﺑﮕﺮﯾﺴﺖ‬ ‫ﭘﯽ دل ﻣﯽدوﯾﺪ آن رﺧﺖ ﺑﺮده‬ ‫دﻟﺶ رﻓﺘﮫ ﻗﺮار و ﺑﺨﺖ ﻣﺮده‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎدواز ﺳﭙﻨﺪو دﯾﻮ از آھﻦ‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﻣﯽرﻣﯿﺪ از دوﺳﺖ و دﺷﻤﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻨﺠﯽ ﮐﺰ ﺧﺮاﺑﯽ ﮔﺮدد آﺑﺎد‬ ‫ﻏﻤﺶ داﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﮫ و او ﺑﮫ ﻏﻢ ﺷﺎد‬ ‫ز ﻏﻢ ﺗﺮﺳﺎن ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری و ﻣﺴﺘﯽ ﭼﻮ ﻣﺎر از ﺳﻨﮓ و ﮔﺮگ از ﭼﻮب دﺳﺘﯽ‬ ‫ﺟﮕﺮ از آش ﻏﻢ ﮔﺸﺘﮫ ﺑﺮﯾﺎن‬ ‫دﻟﺶ ﻧﺎﻻن و ﭼﺸﻤﺶ زار و ﮔﺮﯾﺎن‬ ‫ﻏﻢ ﺧﻮد را ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﻧﺪاﻧﺴﺖ‬ ‫ﻋﻼج درد ﺑﯽدرﻣﺎن ﻧﺪاﻧﺴﺖ‬ ‫ز ﯾﺎران ﻣﻨﻘﻄﻊ وز دوﺳﺘﺎن دور‬ ‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪه ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻨﮭﺎ و رﻧﺠﻮر‬ ‫ﺷﺪه ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻓﺮھﺎدش ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﻋﺸﻖ ﺷﯿﺮﯾﻨﺶ در آﻏﻮش‬ ‫ﻧﮫ ﮐﺲ ﻣﺤﺮم ﮐﮫ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺪ‬ ‫ﻧﮫ رﺧﺼﺖ ﮐﺰ ﻏﻤﺶ ﺟﺎﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺪ‬ ‫ﺑﺠﺎی ﺳﺮﻣﮫ در ﭼﺸﻤﺶ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﮔﺮ از درﮔﺎه او ﮔﺮدی رﺳﯿﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﺑﻮﺳﯿﺪی و ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﺪی ﺛﻨﺎﺋﯽ‬ ‫و ﮔﺮ در راه او دﯾﺪی ﮔﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﺰ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﮕﻔﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺗﻠﺨﯽ رخ از ﻣﺮدم ﻧﮭﻔﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺳﻮزد ھﺮ ﮐﮫ را ﭼﻮن او دﻟﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺖ آن دﻟﺪاه ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﯾﮑﺴﺮ ﭼﻨﺎن داﻧﺪ ﮐﮫ ﺳﻮزد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺶ آﺗﺸﯽ در دل ﻓﺮوزد‬ ‫زدی ﺑﺮ ﯾﺎد او ﺻﺪ ﺑﻮﺳﮫ ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮدی ﻧﺎم آن ﻣﻌﺸﻮق ﭼﺎﻻک‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﺟﺎﻣﮫ ﺟﺎن را ﭘﺎره ﮐﺮدی‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻮی ﻗﺼﺮ او ﻧﻈﺎره ﮐﺮدی‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ اﻧﺲ ﺑﺎ وﺣﺶ ﺑﯿﺎﺑﺎن‬ ‫ﭼﻮ وﺣﺸﯽ ﺗﻮﺳﻦ از ھﺮ ﺳﻮ ﺷﺘﺎﺑﺎن‬ ‫ﺑﺮو ﮔﺮد آﻣﺪه ﯾﮏ دﺷﺖ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ز ﻣﻌﺮوﻓﺎن اﯾﻦ دام زﺑﻮن ﮔﯿﺮ‬ ‫ﯾﮑﯽ داﻣﻨﺶ ﺑﻮﺳﯿﺪی ﯾﮑﯽ ﭘﺎی‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﮔﮭﺶ رﻓﺘﯽ ﯾﮑﯽ ﺟﺎی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 183‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ آھﻮان ﺧﻠﻮت ﮔﺰﯾﺪی‬ ‫ﮔﮭﯽ اﺷﮏ ﮔﻮزﻧﺎن داﻧﮫ ﮐﺮدی‬ ‫ﺑﮫ روزش آھﻮان دﻣﺴﺎز ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﻤﺪی روز و ﺷﺐ ﭼﻮن ﭼﺮخ ﻧﺎورد‬ ‫ﺑﺪان ھﻨﺠﺎر ﮐﺎول راه رﻓﺘﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻮدﯾﺶ ﺻﺪ دﯾﻮار در ﭘﯿﺶ‬ ‫و ﮔﺮ ﺗﯿﺮی ﺑﮫ ﭼﺸﻤﺶ در ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﭘﯿﺶ آﻣﺪی ﭼﺎھﯿﺶ در راه‬ ‫دل از ﺟﺎن ﺑﺮ ﮔﻔﺘﮫ وز ﺟﮭﺎن ﺳﯿﺮ‬ ‫ﺷﺒﯽ و ﺻﺪ درﯾﻎ و ﻧﺎﻟﮫ ﺗﺎ روز‬ ‫ره ار در ﮐﻮی و ﮔﺮ در ﮐﺎخ ﮐﺮدی‬ ‫ﻧﺸﺎﻃﯽ ﮐﺰ ﻏﻢ ﯾﺎرش ﺟﺪا ﮐﺮد‬ ‫ﻏﻤﯽ ﮐﺎن ﺑﺎ دﻟﺶ دﻣﺴﺎز ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫ادﯾﻢ رخ ﺑﮫ ﺧﻮن دﯾﺪه ﻣﯽﺷﺴﺖ‬ ‫ﻧﺨﻔﺖ ار ﭼﻨﺪ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺒﺎﯾﺴﺖ‬ ‫دل از رﺧﺖ ﺧﻮدی ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ ﺑﻮدش‬ ‫از آن ﺑﺪﻧﻘﺶ او ﺷﻮرﯾﺪه ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﻧﯿﺎﺳﻮد از دوﯾﺪن ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم‬ ‫ز ﺗﻦ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ دوری ﮔﺰﯾﻨﺪ‬ ‫ﻧﺒﻮد آﮔﮫ ﮐﮫ ﻣﺮﻏﺶ در ﻗﻔﺲ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﮔﮭﯽ در ﻣﻮﮐﺐ ﮔﻮران دوﯾﺪی‬ ‫ﮔﮭﯽ دﻧﺒﺎل ﺷﯿﺮان ﺷﺎﻧﮫ ﮐﺮدی‬ ‫ﮔﻮزﻧﺎﻧﺶ ﺑﮫ ﺷﺐ ھﻤﺮاز ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﺨﻮردی و ﻧﯿﺎﺷﺎﻣﯿﺪی از درد‬ ‫اﮔﺮ ره ﯾﺎﻓﺘﯽ ﯾﮏ ﻣﺎه رﻓﺘﯽ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪی ﺗﺎ ﻧﮑﺮدی روی او رﯾﺶ‬ ‫ز ﻣﺪھﻮﺷﯽ ﻣﮋه ﺑﺮ ھﻢ ﻧﺒﺴﺘﯽ‬ ‫ز ﺑﯽ ﭘﺮھﯿﺰی اﻓﺘﺎدی در آن ﭼﺎه‬ ‫ﺑﻼ ھﻤﺮاه در ﺑﺎﻻ و در زﯾﺮ‬ ‫دﻟﯽ و ﺻﺪ ھﺰاران ﺣﺴﺮت و ﺳﻮز‬ ‫ﻧﻔﯿﺮش ﺳﻨﮓ را ﺳﻮراخ ﮐﺮدی‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﻗﮭﺮ آن ﻧﺸﺎط از دل رھﺎ ﮐﺮد‬ ‫دو اﺳﺒﮫ ﭘﯿﺶ آن ﻏﻢ ﺑﺎز ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫ﺳﮭﯿﻞ ﺧﻮﯾﺶ را در دﯾﺪه ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ در ﺑﺮ دوﺳﺘﺎن ﺑﺴﺘﻦ ﻧﺸﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ رﺧﺖ دﯾﮕﺮی در ﺧﺎﻧﮫ ﺑﻮدش‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻘﺶ دﯾﮕﺮی ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺰ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﯿﺮون ﻧﮭﺪ ﮔﺎم‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺎ دوﺳﺖ در ﯾﮏ ﺗﻦ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯿﺪان ﺷﺪ ﻣﻠﮏ در ﺧﺎﻧﮫ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 184‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﺎ اﺧﺘﯿﺎر ﯾﺎر در ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫اﮔﺮ در ﻧﻮر و ﮔﺮ در ﻧﺎر دﯾﺪی‬ ‫ز ھﺮ ﻧﻘﺸﯽ ﮐﮫ او را آﻣﺪی ﭘﯿﺶ‬ ‫ﮐﺴﯽ در ﻋﺸﻖ ﻓﺎل ﺑﺪ ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ھﺮ آن ﻧﻘﺸﯽ ﮐﮫ آﯾﺪ زﺷﺖ ﯾﺎ ﺧﻮب‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ھﻔﺘﮫ ﺷﺪی ﻣﮭﻤﺎن آن ﺣﻮر‬ ‫دﮔﺮ ره راه ﺻﺤﺮا ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﯽ‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﮕﺎه آﻣﺪی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﺟﺰ آن ﺷﯿﺮ از ﺟﮭﺎن ﺧﻮردی ﻧﺒﻮدش‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺐ زان ﺣﻮض ﭘﺎﯾﮫ ھﯿﭻ ﻧﮕﺬﺷﺖ‬ ‫در آﻓﺎق اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺷﺪ داﺳﺘﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﮫ از ﺧﻮد ﯾﺎر ﺧﻮد را ﺑﺎز ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎن ھﺠﺮ و وﺻﻞ ﯾﺎر دﯾﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﻧﯿﮏ اﺧﺘﺮ زدی ﻓﺎل دل ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﯿﺮد ﺑﺮای ﺧﻮد ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﮐﺎم ﺧﻮﯾﺶ آن ﻧﻘﺶ ﻣﻨﺴﻮب‬ ‫ﺑﮫ دﯾﺪاری ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﺮدی از دور‬ ‫ﻏﻢ آن دﻟﺴﺘﺎن از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﯽ‬ ‫وزان ﺣﻮﺿﮫ ﺑﺨﻮردی ﺷﺮﺑﺘﯽ ﺷﯿﺮ‬ ‫ﺑﺮون زان ﺣﻮض ﻧﺎوردی ﻧﺒﻮدش‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﺐ ﮔﺮد ﭘﺎی ﺣﻮض ﻣﯽﮔﺸﺖ‬ ‫ﻓﺘﺎد اﯾﻦ داﺳﺘﺎن در ھﺮ زﺑﺎﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 185‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫آﮔﺎھﯽ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو از ﻋﺸﻖ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﺤﺮم ز ﻧﺰدﯾﮑﺎن درﮔﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﻓﺮھﺎد از ﻏﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻨﺎن ﺷﺪ‬ ‫دﻣﺎﻏﺶ را ﭼﻨﺎن ﺳﻮدا ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺳﻮدای ﺟﻤﺎل آن دلاﻓﺮوز‬ ‫دﻟﻢ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ دردﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ھﺮاﺳﯽ ﻧﺰ ﺟﻮان دارد ﻧﮫ از ﭘﯿﺮ‬ ‫دﻟﺶ زان ﻣﺎه ﺑﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ز ﺑﺲ ﮐﺎرد ﺑﮫ ﯾﺎد آن ﺳﯿﻢ ﺗﻦ را‬ ‫ﮐﻨﺪ ھﺮ ھﻔﺘﮫ ﺑﺮ ﻗﺼﺮش ﺳﻼﻣﯽ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن ﮐﺮد ﮔﻮش اﯾﻦ داﺳﺘﺎن را‬ ‫دو ھﻢ ﻣﯿﺪان ﺑﮭﻢ ﺑﮭﺘﺮ ﮔﺮاﻧﯿﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻘﺪی را دو ﮐﺲ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺮﯾﺪار‬ ‫دل ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ﻧﻮﻋﯽ ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ ﻧﻮع ﻏﯿﺮت ﺑﺮد ﺑﺮﯾﺎر‬ ‫در آن اﻧﺪﯾﺸﮫ ﻋﺎﺟﺰ ﮔﺸﺖ راﯾﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺗﻦ ﭼﯿﺮه ﮔﺮدد دردﻣﻨﺪی‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﭼﺎره ﮐﺎر‬ ‫ﺳﺨﻦ در ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ ﺗﻨﺪرﺳﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﻃﺒﯿﺐ ار ﭼﻨﺪ ﮔﯿﺮد ﻧﺒﺾ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬

‫ﻓﺮو ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺟﻤﻠﮫ ﺑﺎ ﺷﺎه‬ ‫ﮐﮫ در ﻋﺎﻟﻢ ﺣﺪﯾﺜﺶ داﺳﺘﺎن ﺷﺪ‬ ‫ﮐﺰان ﺳﻮدا ره ﺻﺤﺮا ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮھﻨﮫ ﭘﺎ و ﺳﺮ ﮔﺮدد ﺷﺐ و روز‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ آوازه آوازش ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ از ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﯽﺗﺮﺳﺪ ﻧﮫ از ﺗﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ آوازﯾﺶ ازو ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﻓﺮاﻣﺶ ﮐﺮده ﺧﻮاھﺪ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را‬ ‫ﺷﻮد راﺿﯽ ﭼﻮ ﺑﻨﯿﻮﺷﺪ ﭘﯿﺎﻣﯽ‬ ‫ھﻮس در دل ﻓﺰود آن دﻟﺴﺘﺎن را‬ ‫دو ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺮ ﮔﻠﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺳﺮاﻧﯿﺪ‬ ‫ﺑﮭﺎی ﻧﻘﺪ ﺑﯿﺶ آﯾﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ او ﺑﯽدﻟﯽ ھﻢ داﺳﺘﺎن ﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺎﺣﺐ ﻏﯿﺮﺗﺶ اﻓﺰود در ﮐﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ آﻧﮑﮫ در ﮔﻞ ﺑﻮد ﭘﺎﯾﺶ‬ ‫ﻓﺮود آﯾﺪ ﺳﮭﯽ ﺳﺮو از ﺑﻠﻨﺪی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯿﻤﺎر اﺳﺖ رای ﻣﺮد ﺑﯿﻤﺎر‬ ‫ﮐﮫ در ﺳﺴﺘﯽ ھﻤﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﺳﺴﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﯿﻤﺎری ﺑﮫ دﯾﮕﺮ ﮐﺲ دھﺪ دﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 186‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رای زدن ﺧﺴﺮو در ﮐﺎر ﻓﺮھﺎد‬ ‫ز ﻧﺰدﯾﮑﺎن ﺧﻮد ﺑﺎ ﻣﺤﺮﻣﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺳﻮداﺋﯽ ﭼﮫ ﺳﺎزﯾﻢ‬ ‫ﮔﺮش ﻣﺎﻧﻢ ﺑﺪو ﮐﺎرم ﺗﺒﺎھﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪم اﻧﺪر ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻨﻮن ﻋﯿﺪ آن ﻣﮫ ﻧﻮ‬ ‫ﺧﺮدﻣﻨﺪان ﭼﻨﯿﻦ دادﻧﺪ ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﮐﻤﯿﻦ ﻣﻮﻻدی ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻼھﺎن‬ ‫ﺟﮭﺎن اﻧﺪازه ﻋﻤﺮ درازت‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻦ آﺷﻔﺘﮫ را ﺗﺪﺑﯿﺮ ﺳﺎزﯾﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺳﻮدا را ﻣﻔﺮح زر ﺑﻮد زر‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﺶ ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺻﺪ اﻣﯿﺪ‬ ‫ﺑﮫ زر ﻧﺰ دﻟﺴﺘﺎن ﮐﺰ دﯾﻦ ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺑﯿﻨﺎ ﮐﮫ از زر ﮐﻮر ﮔﺮدد‬ ‫ﮔﺮش ﻧﺘﻮان ﺑﮫ زر ﻣﻌﺰول ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ آن روز ﮐﺎﯾﺪ روز او ﺗﻨﮓ‬

‫ﻧﺸﺴﺖ و زد درﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ دﻣﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻣﮭﺮه ﭼﮕﻮﻧﮫ ﺣﻘﮫ ﺑﺎزﯾﻢ‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﻮﻧﺶ ﺑﺮﯾﺰم ﺑﯽ ﮔﻨﺎھﺴﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻋﯿﺪی ﮐﻨﻢ ﺑﯽروﺳﺘﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺮد آﺷﻔﺘﮫای را ﯾﺎر ﺧﺴﺮو‬ ‫ﮐﮫ ای دوﻟﺖ ﺑﮫ دﯾﺪار ﺗﻮ ﻓﺮخ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺎک ﭘﺎی ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﯾﺎر و دوﻟﺖ ﮐﺎر ﺳﺎزت‬ ‫ﻧﮫ ز آھﻦ ﮐﺰ زرش زﻧﺠﯿﺮ ﺳﺎزﯾﻢ‬ ‫ﻣﻔﺮح ﺧﻮد ﺑﮫ زر ﮔﺮدد ﻣﯿﺴﺮ‬ ‫زراﻓﺸﺎﻧﯽ ﺑﺮ او ﮐﺮدن ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫ﺑﺲ آھﻦ ﮐﻮ ﺑﮫ زر ﺑﯽزور ﮔﺮدد‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎﯾﺪش ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮدن‬ ‫ﮔﺬارد ﻋﻤﺮ در ﭘﯿﮑﺎر آن ﺳﻨﮓ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮫ ﺑﺸﻨﯿﺪ ﻗﻮل اﻧﺠﻤﻦ را‬ ‫در آوردﻧﺪش از در ﭼﻮن ﯾﮑﯽ ﮐﻮه‬ ‫ﻧﺸﺎن ﻣﺤﻨﺖ اﻧﺪر ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ز روﯾﺶ ﮔﺸﺘﮫ ﭘﯿﺪا ﺑﯽﻗﺮاری‬ ‫ﻧﮫ در ﺧﺴﺮو ﻧﮕﮫ ﮐﺮد و ﻧﮫ در ﺗﺨﺖ‬

‫ﻃﻠﺐ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﺮدن ﮐﻮھﮑﻦ را‬ ‫ﻓﺘﺎده از ﭘﺴﺶ ﺧﻠﻘﯽ ﺑﮫ اﻧﺒﻮه‬ ‫رھﯽ ﺑﯽﺧﻮﯾﺶ اﻧﺪر ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﺮ او ﺑﮕﺮﯾﺴﺘﮫ دوران ﺑﮫ زاری‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮان ﭘﻨﺠﮫ ﮐﺮد اﻧﺪر زﻣﯿﻦ ﺳﺨﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 187‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻏﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻨﺎن از ﺧﻮد رﺑﻮدش‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺑﻨﻮاﺧﺘﻨﺪش‬ ‫ز ﭘﺎی آن ﭘﯿﻞ ﺑﺎﻻ را ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻮھﺮ در دل ﭘﺎﮐﺶ ﯾﮑﯽ ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮭﻤﺎن را ﻧﯿﺎﻣﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ زر‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻧﮑﺘﮫ ﮐﮫ ﺧﺴﺮو ﺳﺎز ﻣﯽداد‬

‫ﮐﮫ ﭘﺮوای ﺧﻮد و ﺧﺴﺮو ﻧﺒﻮدش‬ ‫ﺑﮭﺮ ﮔﺎﻣﯽ ﻧﺜﺎری ﺳﺎﺧﺘﻨﺪش‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺶ ﭘﯿﻞ ﺑﺎﻻ زر ﻓﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ز ﮔﻮھﺮھﺎ زر و ﺧﺎﮐﺶ ﯾﮑﯽ ﺑﻮد‬ ‫ز ﻟﺐ ﺑﮕﺸﺎد ﺧﺴﺮو ﮔﻨﺞ ﮔﻮھﺮ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ ھﻢ ﺑﮫ ﻧﮑﺘﮫ ﺑﺎز ﻣﯽداد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 188‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﻨﺎﻇﺮه ﺧﺴﺮو ﺑﺎ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﮔﻔﺘﺶ ﮐﺰ ﮐﺠﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آﻧﺠﺎ ﺑﮫ ﺻﻨﻌﺖ در ﭼﮫ ﮐﻮﺷﻨﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﺟﺎن ﻓﺮوﺷﯽ در ادب ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از دل ﺷﺪی ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن؟‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﻋﺸﻖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ ﭼﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ھﺮ ﺷﺒﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ دل ز ﻣﮭﺮش ﮐﯽ ﮐﻨﯽ ﭘﺎک‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﮔﺮ ﺧﺮاﻣﯽ در ﺳﺮاﯾﺶ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﮔﺮ ﮐﻨﺪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ را رﯾﺶ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﮔﺮ ﮐﺴﯿﺶ آرد ﻓﺮا ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﮔﺮ ﻧﯿﺎﺑﯽ ﺳﻮی او راه‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ دوری از ﻣﮫ ﻧﯿﺴﺖ در ﺧﻮر‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﮔﺮ ﺑﺨﻮاھﺪ ھﺮ ﭼﮫ داری‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﮔﺮ ﺑﮫ ﺳﺮ ﯾﺎﺑﯿﺶ ﺧﻮﺷﻨﻮد‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ دوﺳﺘﯿﺶ از ﻃﺒﻊ ﺑﮕﺬار‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آﺳﻮده ﺷﻮ ﮐﮫ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺧﺎﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ رو ﺻﺒﻮری ﮐﻦ درﯾﻦ درد‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از ﺻﺒﺮ ﮐﺮدن ﮐﺲ ﺧﺠﻞ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از ﻋﺸﻖ ﮐﺎرت ﺳﺨﺖ زار اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﺟﺎن ﻣﺪه ﺑﺲ دل ﮐﮫ ﺑﺎ اوﺳﺖ‬

‫ﺑﮕﻔﺖ از دار ﻣﻠﮏ آﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﻧﺪه ﺧﺮﻧﺪ و ﺟﺎن ﻓﺮوﺷﻨﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از ﻋﺸﻘﺒﺎزان اﯾﻦ ﻋﺠﺐ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از دل ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﺋﯽ ﻣﻦ از ﺟﺎن‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻨﻢ ﻓﺰوﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آری ﭼﻮ ﺧﻮاب آﯾﺪ ﮐﺠﺎ ﺧﻮاب‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آﻧﮕﮫ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﻢ ﺧﻔﺘﮫ در ﺧﺎک‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﻧﺪازم اﯾﻦ ﺳﺮ زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯾﻦ ﭼﺸﻢ دﯾﮕﺮ دارﻣﺶ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آھﻦ ﺧﻮرد ور ﺧﻮد ﺑﻮد ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از دور ﺷﺎﯾﺪ دﯾﺪ در ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آﺷﻔﺘﮫ از ﻣﮫ دور ﺑﮭﺘﺮ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯾﻦ از ﺧﺪا ﺧﻮاھﻢ ﺑﮫ زاری‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از ﮔﺮدن اﯾﻦ وام اﻓﮑﻨﻢ زود‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از دوﺳﺘﺎن ﻧﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آﺳﻮدﮔﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺣﺮام اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از ﺟﺎن ﺻﺒﻮری ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯾﻦ دل ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺮد دل ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﭼﮑﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ دﺷﻤﻨﻨﺪ اﯾﻦ ھﺮ دو ﺑﯽ دوﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 189‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮕﻔﺘﺎ در ﻏﻤﺶ ﻣﯽﺗﺮﺳﯽ از ﮐﺲ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ھﯿﭻ ھﻢ ﺧﻮاﺑﯿﺖ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﭼﻮﻧﯽ از ﻋﺸﻖ ﺟﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از دل ﺟﺪا ﮐﻦ ﻋﺸﻖ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ او آن ﻣﻦ ﺷﺪ زو ﻣﮑﻦ ﯾﺎد‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ ار ﻣﻦ ﮐﻨﻢ در وی ﻧﮕﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﺟﺰ ﮔﺸﺖ ﺧﺴﺮو در ﺟﻮاﺑﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎران ﮔﻔﺖ ﮐﺰ ﺧﺎﮐﯽ و آﺑﯽ‬ ‫ﺑﮫ زر دﯾﺪم ﮐﮫ ﺑﺎ او ﺑﺮ ﻧﯿﺎﯾﻢ‬ ‫ﮔﺸﺎد آﻧﮕﮫ زﺑﺎن ﭼﻮن ﺗﯿﻎ ﭘﻮﻻد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ را ھﺴﺖ ﮐﻮھﯽ ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ﻣﯿﺎن ﮐﻮه راھﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﺲ را دﺳﺘﺮس ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﻖ ﺣﺮﻣﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺑﺪﯾﻦ ﺣﺎﺟﺖ در آری‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﻣﺮد آھﻨﯿﻦ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺮط آﻧﮑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫دل ﺧﺴﺮو رﺿﺎی ﻣﻦ ﺑﺠﻮﯾﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﺧﺸﻢ ﺷﺪ ﺧﺴﺮو ز ﻓﺮھﺎد‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ ازﯾﻦ ﺷﺮﻃﻢ ﭼﮫ ﺑﺎﮐﺴﺖ‬

‫ﺑﮕﻔﺖ از ﻣﺤﻨﺖ ھﺠﺮان او ﺑﺲ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ ار ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﻧﯿﺰ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آن ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺪ ﺟﺰ ﺧﯿﺎﻟﺶ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﭼﻮن زﯾﻢ ﺑﯽﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯾﻦ ﮐﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﯿﭽﺎره ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ آﻓﺎق را ﺳﻮزم ﺑﮫ آھﯽ‬ ‫ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺑﯿﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪن ﺻﻮاﺑﺶ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪم ﮐﺲ ﺑﺪﯾﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻮاﺑﯽ‬ ‫ﭼﻮ زرش ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ آزﻣﺎﯾﻢ‬ ‫ﻓﮑﻨﺪ اﻟﻤﺎس را ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽﺗﻮان ﮐﺮدن ﺑﺪو راه‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮏ آﻣﺪ ﺷﺪ ﻣﺎ را ﺑﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺎر ﺗﺴﺖ و ﮐﺎر ھﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﺰ اﯾﻦ ﺑﮭﺘﺮ ﻧﺪاﻧﻢ ﺧﻮرد ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪم اﯾﻦ ﺣﺎﺟﺖ ﺑﺮآری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮدارم ز راه ﺧﺴﺮو اﯾﻦ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮﻃﯽ ﺑﮫ ﺟﺎی آورده ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮک ﺷﮑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮕﻮﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺣﻠﻘﺶ ﺧﻮاﺳﺖ آزردن ﺑﮫ ﭘﻮﻻد‬ ‫ﮐﮫ ﺳﻨﮓ اﺳﺖ آﻧﭽﮫ ﻓﺮﻣﻮدم ﻧﮫ ﺧﺎﮐﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 190‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﮔﺮ ﺧﺎﮐﺴﺖ ﭼﻮن ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﺪن‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﺎری ﺷﺮط ﮐﺮدم‬ ‫ﻣﯿﺎن درﺑﻨﺪ و زور دﺳﺖ ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺸﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﻓﺮھﺎد ﺑﯽدل‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻮھﯽ ﮐﺮد ﺧﺴﺮو رھﻨﻤﻮﻧﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ آﻧﮑﮫ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻮد ﺧﺎرا‬ ‫ز دﻋﻮی ﮔﺎه ﺧﺴﺮو ﺑﺎ دﻟﯽ ﺧﻮش‬ ‫ﺑﺮ آن ﮐﻮه ﮐﻤﺮﮐﺶ رﻓﺖ ﭼﻮن ﺑﺎد‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ آزرم آن ﮐﺮﺳﯽ ﻧﮕﮭﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﯿﺸﮫ ﺻﻮرت ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮ آن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ از ﺳﻨﺎن ﺗﯿﺸﮫ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺻﻮرت ﺷﻨﯿﺪی ﮐﺰ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫وزان دﻧﺒﮫ ﮐﮫ آﻣﺪ ﭘﯿﮫ ﭘﺮورد‬ ‫اﮔﺮﭼﮫ دﻧﺒﮫ ﺑﺮ ﮔﺮﮔﺎن ﺗﻠﮫ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﮫ از دﻧﯿﮫ زاﻧﺴﺎن دﯾﺪ ﺑﺎزی‬ ‫ﻣﮑﻦ ﮐﯿﻦ ﻣﯿﺶ دﻧﺪان ﭘﯿﺮ دارد‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﻧﺞ ﻃﺎﻟﻌﺖ ﻧﻤﺪ ذﻧﺐ دار‬

‫و ﮔﺮ ﺑﺮد ﮐﺠﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫و ﮔﺮ زﯾﻦ ﺷﺮط ﺑﺮﮔﺮدم ﻧﮫ ﻣﺮدم‬ ‫ﺑﺮون ﺷﻮ دﺳﺖ ﺑﺮد ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻨﻤﺎی‬ ‫ﻧﺸﺎن ﮐﻮه ﺟﺴﺖ از ﺷﺎه ﻋﺎدل‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮاﻧﺪ ھﺮ ﮐﺲ اﮐﻨﻮن ﺑﯽ ﺳﺘﻮﻧﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺨﺘﯽ روی آن ﺳﻨﮓ آﺷﮑﺎرا‬ ‫روان ﺷﺪ ﮐﻮھﮑﻦ ﭼﻮن ﮐﻮه آﺗﺶ‬ ‫ﮐﻤﺮ درﺑﺴﺖ و زﺧﻢ ﺗﯿﺸﮫ ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫ﺑﺮ او ﺗﻤﺜﺎلھﺎی ﻧﻐﺰ ﺑﻨﮕﺎﺷﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﺮ زد ﮐﮫ ﻣﺎﻧﯽ ﻧﻘﺶ ارژﻧﮓ‬ ‫ﮔﺰارش ﮐﺮد ﺷﮑﻞ ﺷﺎه و ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ﭼﮫ ﮐﺮد از ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﮐﺮد آن ﭘﯿﺮزن ﺑﺎ آن ﺟﻮاﻧﻤﺮد‬ ‫ﺑﮫ دﻧﯿﮫ ﺷﯿﺮ ﻣﺮدی زان ﺗﻠﮫ رﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮ دﻧﺒﮫ ﭼﺮا ﭘﯿﮫ ﻣﯽﮔﺪازی‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮردن دﻧﺒﮫای دﻟﮕﯿﺮ دارد‬ ‫ز ﭘﺲ رﻓﺘﻦ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ذﻧﺐ وار‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 191‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﻮه ﮐﻨﺪن ﻓﺮھﺎد و زاری او‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ ﭘﺮداﺧﺘﮫ ﻓﺮھﺎد را ﭼﻨﮓ‬ ‫ﻧﯿﺎﺳﻮدی ز وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻮه اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺑﮕﺸﺎد ﺑﺎزو‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺧﺎرش ﮐﮫ ﺑﺎ آن ﺧﺎره ﮐﺮدی‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ زﺧﻤﯽ ز ﭘﺎی اﻓﮑﻨﺪ ﮐﻮھﯽ‬ ‫ﺑﮫ اﻟﻤﺎس ﻣﮋه ﯾﺎﻗﻮت ﻣﯽﺳﻔﺖ‬ ‫ﮐﮫ ای ﮐﻮه ار ﭼﮫ داری ﺳﻨﮓ ﺧﺎره‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻟﺨﺘﯽ روی ﺑﺨﺮاش‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ ﻣﻦ ﺑﮫ ﺣﻖ ﺟﺎن ﺟﺎﻧﺎن‬ ‫ﻧﯿﺎﺳﺎﯾﺪ ﺗﻨﻢ ز آزار ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫ﺷﺒﺎ ھﻨﮕﺎم ﮐﺰ ﺻﺤﺮای اﻧﺪوه‬ ‫ﺳﯿﺎھﯽ ﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪی ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫ﺷﺪی ﻧﺰدﯾﮏ آن ﺻﻮرت زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫زدی ﺑﺮ ﭘﺎی آن ﺻﻮرت ﺑﺴﯽ ﺑﻮس‬ ‫ﮐﮫ ای ﻣﺤﺮاب ﭼﺸﻢ ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺪان‬ ‫ﺑﺖ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺗﻦ ﺳﻨﮕﯿﻦ دل ﻣﻦ‬ ‫ﺗﻮ در ﺳﻨﮕﯽ ﭼﻮ ﮔﻮھﺮ ﭘﺎی ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﭘﯿﺶ او ﺑﮕﺮﯾﺴﺘﯽ زار‬ ‫وزان ﺟﺎ ﺑﺮ ﺷﺪی ﺑﺮ ﭘﺸﺘﮫ ﮐﻮه‬ ‫ﻧﻈﺮ ﮐﺮدی ﺳﻮی ﻗﺼﺮ دﻻرام‬

‫ز ﺻﻮرت ﮐﺎری دﯾﻮار آن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﺮﯾﺪی ﮐﻮه ﺑﺮ ﯾﺎد دﻻرام‬ ‫ھﻤﯽ ﺑﺮﯾﺪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﯽﺗﺮازو‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺑﺮج از ﺣﺼﺎرش ﭘﺎره ﮐﺮدی‬ ‫ﮐﺰ آن اﻣﺪ ﺧﻼﯾﻖ را ﺷﮑﻮھﯽ‬ ‫ز ﺣﺎل ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺎ ﮐﻮه ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ﮐﻦ و ﺷﻮ ﭘﺎرهﭘﺎره‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺶ زﺧﻢ ﺳﻨﮕﯿﻨﻢ ﺳﺒﮏ ﺑﺎش‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ آﻧﺪم ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺗﻨﻢ ﺟﺎن‬ ‫ﮐﻨﻢ ﺟﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﯿﮑﺎر ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫رﺳﯿﺪی آﻓﺘﺎﺑﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮه‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﯽ ﺳﻠﻄﺎن ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫در آن ﺳﻨﮓ از ﮔﮭﺮ ﺟﺴﺘﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮ آوردی ز ﻋﺸﻘﺶ ﻧﺎﻟﮫ ﭼﻮن ﮐﻮس‬ ‫دوا ﺑﺨﺶ درون دردﻣﻨﺪان‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻮ ﮔﻤﺮه ﺷﺪه ﻣﺴﮑﯿﻦ دل ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻦ از ﺳﻨﮕﯽ ﭼﻮ ﮔﻮھﺮ دل ﺷﮑﺴﺘﮫ‬ ‫ﭘﺲ از ﮔﺮﯾﮫ ﻧﻤﻮدی ﻋﺬر ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺸﺖ اﻧﺪر ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺑﺎر اﻧﺪوه‬ ‫ﺑﮫ زاری ﮔﻔﺘﯽ ای ﺳﺮو ﮔﻠﻨﺪام‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 192‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺟﮕﺮ ﭘﺎﻟﻮدهای را دل ﺑﺮاﻓﺮوز‬ ‫ﻣﺮاد ﺑﯽ ﻣﺮادی را روا ﮐﻦ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد داﻧﻢ ﮐﮫ از ﻣﻦ ﯾﺎد ﻧﺎری‬ ‫ﻣﻨﻢ ﯾﺎری ﮐﮫ ﺑﺮ ﯾﺎدت ﺷﺐ و روز‬ ‫ﺗﻮ را ﺗﺎ دل ﺑﮫ ﺧﺴﺮو ﺷﺎد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺷﺎد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻮن ﮔﻞ ﻧﻮ‬ ‫ﻓﺪا ﮐﺮده ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮھﺎد ﻣﺴﮑﯿﻦ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﻧﺎری ای ﺑﺪر ﻣﻨﯿﺮم‬ ‫ﻣﻦ از ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ای ﺷﻤﻊ ﺷﺐ اﻓﺮوز‬ ‫در اﯾﻦ دھﻠﯿﺰه ﺗﻨﮓ آﻓﺮﯾﺪه‬ ‫ﻣﺮا ھﻢ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ داﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﻧﮫ ز آھﻦ و ﺳﻨﮓ اﺳﺖ روﯾﻢ‬ ‫ﻣﮑﻦ زﯾﻦ ﺑﯿﺶ ﺧﻮاری ﺑﺮ دل ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺗﺮا ﭘﮭﻠﻮی ﻓﺮﺑﮫ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﺎﯾﺎب‬ ‫ﻣﻨﻢ ﺗﻨﮭﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﮫ ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ز ﻋﺸﻘﺖ ﺳﻮزم و ﻣﯽﺳﺎزم از دور‬ ‫از آن ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻧﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﮫ ﺣﻖ آﻧﮑﮫ ﯾﺎری ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺳﻢ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺰ ﺑﻨﺪ ﻏﻢ ﺑﺎزم رھﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ روز ﻣﻦ ﺳﺘﺎره ﺑﺮ ﻣﯿﺎ ﯾﺎد‬

‫ز ﮐﺎر اﻓﺘﺎده را ﮐﺎری در آﻣﻮز‬ ‫اﻣﯿﺪ ﻧﺎاﻣﯿﺪی را وﻓﺎ ﮐﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎری ﺑﮭﺘﺮ از ﻣﻦ ﯾﺎد داری‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺳﻮزم ﺑﮫ ﻓﺮﯾﺎد ﺟﮭﺎنﺳﻮز‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﯽ ﭼﻮن ﻣﻨﺖ ﮐﯽ ﯾﺎد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺷﮑﺮ رﯾﺰان ﺑﮫ ﯾﺎد روی ﺧﺴﺮو‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﺟﮭﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭘﺲ از ﺣﺠﯽ و ﻋﻤﺮی در ﺿﻤﯿﺮم‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ روزم ﮐﮫ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﺑﺪﯾﻦ روز‬ ‫وﺟﻮدی دارم از ﺳﻨﮓ آﻓﺮﯾﺪه‬ ‫ﮐﮫ اﯾﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ اﻧﺪر ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ‬ ‫وﻓﺎ از ﺳﻨﮓ و آھﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻮﯾﻢ‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﯽ را ﻣﮑﺶ ﭼﻮن ﻣﺎر در ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ داری ﺑﺮ ﯾﮑﯽ ﭘﮭﻠﻮ دو ﻗﺼﺎب‬ ‫ز ﻧﻨﮓ ﻻﻏﺮی ﻧﺎﮐﺸﺘﮫ ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﮐﮫ ﭘﺮواﻧﮫ ﻧﺪارد ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻮر‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎر ﻧﺰدﯾﮑﺎن ﺧﻄﺮﻧﺎک‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺰ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻨﮫ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﭙﺎﺳﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮدن ﺑﮫ ﻣﺮا زﯾﻦ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺨﺖ ﻣﻦ ﮐﺲ از ﻣﺎدر ﻣﺰاﯾﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 193‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺮا ﻣﺎدر دﻋﺎ ﮐﺮد اﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫اﮔﺮ در ﺗﯿﻎ دوران زﺣﻤﺘﯽ ھﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﯽﻣﯿﻞ ﺷﺪ ﭘﺴﺘﺎن ﮔﺮدون‬ ‫ﺑﺪان ﺷﯿﺮی ﮐﮫ اول ﻣﺎدرت داد‬ ‫ﮐﻨﯽ ﯾﺎدم ﺑﮫ ﺷﯿﺮ ﺷﮑﺮآﻟﻮد‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮی ﭼﻮن ﺷﺒﺎﻧﺎن دﺳﺖ ﮔﯿﺮم‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎد آرم ﭼﻮ ﺷﯿﺮ ﺧﻮﺷﮕﻮاران‬ ‫ﮔﺮم ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﯽ ﻧﺪھﯽ ز ﺟﺎﻣﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺲ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺪارم ﯾﺎر و ﻏﻤﺨﻮار‬ ‫زﺑﺎنﺗﺮ ﮐﻦ ﺑﺨﻮان اﯾﻦ ﺧﺸﮏ ﻟﺐ را‬ ‫ﺑﮫ داﻧﮕﯽ ﮔﺮ ﭼﮫ ھﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ دروﯾﺶ‬ ‫ز دوﻟﺘﻤﻨﺪی دروﯾﺶ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﺴﻮز آن دل ﮐﮫ دﻟﺪارش ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﭼﻮ در ﺧﻮﺑﯽ ﻏﺮﯾﺐ اﻓﺘﺎدی ای ﻣﺎه‬ ‫ﺗﻮ ﮐﮫ اﻣﺮوز از ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺒﯽ‬ ‫ﻃﻤﻊ در زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﻮدم‬ ‫از آن ھﺮ دو ﮐﻨﻮن ﻧﻮﻣﯿﺪ ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫درﯾﻐﺎ ھﺮ ﭼﮫ در ﻋﺎﻟﻢ رﻓﯿﻖ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﮫ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻦ آﺳﺎﻧﯽ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‬ ‫ﻣﺨﻮر ﺧﻮﻧﻢ ﮐﮫ ﺧﻮن ﺧﻮردم ز ﺑﮭﺮت‬

‫ﮐﮫ از ﺗﻮ دور ﺑﺎدا ھﺮ ﭼﮫ ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺮد ﺗﻮ را ﻧﺎﺧﻦ ﻣﺮا دﺳﺖ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺨﺸﺪ ﺗﺮا ﺷﯿﺮ و ﻣﺮا ﺧﻮن‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن از ﺟﻮی ﻣﻦ ﺷﯿﺮی ﺧﻮری ﺷﺎد‬ ‫ﮐﮫ دارد ﺗﺸﻨﮫ را ﺷﯿﺮ و ﺷﮑﺮ ﺳﻮد‬ ‫ﮐﮫ در ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻃﻔﻠﯽ ﺑﮫ ﺷﯿﺮم‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ ﻣﮑﻦ ﭼﻮن ﺷﯿﺮﺧﻮاران‬ ‫دھﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻤﯽ دارم ﺑﮫ ﻧﺎﻣﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﯽﯾﺎر و ﺑﯽ ﻏﻤﺨﻮار ﻣﮕﺬار‬ ‫ﺑﮫ روز روﺷﻦ آر اﯾﻦ ﺗﯿﺮه ﺷﺐ را‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮ وار ﺟﺎن را ﻣﯽﮐﺸﻢ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽﺳﺮﻣﺎﯾﮫ ﺳﻮداﻧﺪﯾﺶ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ز ﮔﯿﺘﯽ ﭼﺎره ﮐﺎرش ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﺎن را ﻓﺮو ﻣﮕﺬار در راه‬ ‫ﺑﺘﺮس از ﻣﺤﻨﺖ روز ﻏﺮﯾﺒﯽ‬ ‫اﻣﯿﺪ اﻧﺪر ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﻮدم‬ ‫ﺑﻼ را ﺧﺎﻧﮫ ﺟﺎوﯾﺪ ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﺗﺮا ﺗﺎ وﻗﺖ ﺳﺨﺘﯽ ھﻢ ﻃﺮﯾﻖ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻮﺋﯽ دﺳﺖ و اﯾﺸﺎن ﭘﺎی ﮔﯿﺮﻧﺪ‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﻢ آﺧﺮ ای ﻣﻦ ﺧﺎک ﺷﮭﺮت‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 194‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﮫ ﺑﺪ ﮐﺮدم ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﯿﻨﮫﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﺧﯿﺎﻟﺖ را ﭘﺮﺳﺘﺶھﺎ ﻧﻤﻮدم‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﯾﺎر ﯾﮑﺪل ﺑﯽوﻓﺎﺋﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺎدم ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ای ﺳﺮو آزاد‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﺎﮐﻢ ﺗﻮ ای ﮔﻨﺞ ﺧﻄﺮﻧﺎک‬ ‫اﮔﺮ ﻧﮕﺬاری ای ﺷﻤﻊ ﻃﺮازم‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻢ ﮐﺶ ﮐﮫ دور از آﺳﺘﺎﻧﺖ‬ ‫ﻣﻨﻢ دراﺟﮫ ﻣﺮﻏﺎن ﺷﺐ ﺧﯿﺰ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺧﻮاھﻢ ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ زارﯾﻢ را‬ ‫ﮔﺮ از ﭘﻮﻻد داری دل ﻧﮫ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﺸﻢ ھﺮ ﻟﺤﻈﮫ ﺟﻮری ﻧﻮﻧﻮ از ﺗﻮ‬ ‫ﻣﻦ اﻓﺘﺎده ﭼﻨﯿﻦ ﭼﻮن ﮔﺎو رﻧﺠﻮر‬ ‫ﮐﺮم زﯾﻦ ﺑﯿﺶ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻣﺮده ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺣﻘﯿﻘﺖ دان ﻣﺠﺎزی ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﻣﻦ اﻧﺪر دﺳﺖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﮐﺎه ﭘﺴﺘﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ در زور دﺳﺖ از ﮐﻮه ﺑﯿﺸﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﺗﯿﻎ ﺑﺮ ﺣﯿﻮان ﮐﻨﻢ ﺗﯿﺰ‬ ‫زﭘﺮوﯾﺰ و ز ﺷﯿﺮﯾﻦ و زﻓﺮھﺎد‬ ‫ﭼﺮا ﭼﻮن ﻧﺎم ھﺮ ﯾﮏ ﭘﻨﺞ ﺣﺮﻓﺴﺖ‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺧﺼﻢ را ﻏﺎﻟﺐﺗﺮ از ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﺑﺪ اﻓﺘﺪ ﮔﺮ ﺑﺪی ﮐﺮدم ﻧﮕﻮﺋﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﺟﺮﻣﯽ ﺟﺰ اﯾﻦ دارم ﺟﮭﻮدم‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺲ ﺑﺎ ﮐﺲ ﻧﮑﺮد اﯾﻦ ﻧﺎﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺳﺮی ﭼﻮن ﺑﯿﺪ درﺟﻨﺒﺎن ﺑﮫ اﯾﻦ ﺑﺎد‬ ‫زﯾﺎرت ﺧﺎﻧﮫای ﺑﺮ ﺳﺎز ازﯾﻦ ﺧﺎک‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﮭﯽ در ﭼﺮاﻏﺖ ﻣﯽﮔﺪارم‬ ‫رﻣﯿﻤﯽ ﺑﺎﺷﻢ از دﺳﺖ اﺳﺘﺨﻮاﻧﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﺐ ﻣﻮﻧﺴﻢ ﻣﺮغ ﺷﺐآوﯾﺰ‬ ‫ﺳﺤﺮﺧﯿﺰی و ﺷﺐ ﺑﯿﺪارﯾﻢ را‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﺎﺋﯽ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺠﺮوح دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺟﻮ ﺑﺮ ﺗﻮ ای ﻣﻦ ﺟﻮﺟﻮ از ﺗﻮ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﺧﺮک ﻣﯽراﻧﯽ از دور‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﯿﺪاد ﺑﺮ دل ﺑﺮده ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﮑﺎرآﯾﻢ ﮐﮫ ﺑﺎزی ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ ﮐﻮه ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪ ز دﺳﺘﻢ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﺸﮕﺮی ﭼﻮن ﮐﻮه ﭘﯿﺸﻢ‬ ‫ﻧﮫ ﺷﺒﺪﯾﺰم ﺟﻮی ﺳﻨﺠﺪ ﻧﮫ ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ھﻤﮫ در ﺣﺮف ﭘﻨﺠﯿﻢ ای ﭘﺮﯾﺮاد‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺮدن ﭘﻨﺠﮫ ﺧﺴﺮو ﺷﮕﺮﻓﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ در ﻣﻐﻠﻮب و ﻏﺎﻟﺐ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﯿﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 195‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫وﻟﯿﮏ ادﺑﺎر ﺧﻮد را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‬ ‫ھﺮ ادﺑﺎری ﻋﺠﺐ در راه دارم‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﮐﺲ و ﮔﺮ ﭼﮫ ﺷﺎه ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫از آن ﺗﺮﺳﻢ ﮐﮫ در ﭘﯿﮑﺎر اﯾﻦ ﮐﻮه‬ ‫ﻣﺮا آﻧﮑﺲ ﮐﮫ اﯾﻦ ﭘﯿﮑﺎر ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫در اﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺮا ﺷﺪ ﻣﺮدن آﺳﺎن‬ ‫ﻣﺮا در ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﺎری اﺳﺖ ﻣﺸﮑﻞ‬ ‫ﺣﻘﯿﻘﺖ دان ﻣﺠﺎزی ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺗﻮان ﺧﻮد را ﺑﮫ ﺳﺨﺘﯽ ﺳﻨﮕﺪل ﮐﺮد‬ ‫ﻣﺮا ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻮ ﻣﻮم زرد ﺳﻮزد‬ ‫ﻣﺮا ﮔﺮ ﻧﻘﺮه و زر ﻧﯿﺴﺖ درﺑﺎر‬ ‫رخ زردم ﮐﻨﺪ در اﺷﮕﺒﺎری‬ ‫ز ﺳﻮدای ﺗﻮ ای ﺷﻤﻊ ﺟﮭﺎنﺗﺎب‬ ‫اﮔﺮ ﺑﯿﺪارم اﻧﺪه ﺑﺎﯾﺪم ﺧﻮرد‬ ‫ﭼﻮ در ﺑﯿﺪاری و ﺧﻮاب اﯾﻨﭽﻨﯿﻨﻢ‬ ‫ﺑﯿﺎ ﮐﺰ ﻣﺮدﻣﯽ ﺟﺎن ﺑﺮ ﺗﻮ رﯾﺰم‬ ‫ﮐﺴﯽ درﺑﻨﺪ ﻣﺮدم ﭼﻮن ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺗﺮاﺷﻢ ﺳﻨﮓ و اﯾﻦ ﭘﻨﮭﺎﻧﯿﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ را روﺑﺮو از ﺧﻠﻖ ﺑﺨﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ آن ﮐﺲ ﭼﻮن ﺑﺒﺨﺸﺪ ﻧﺸﻮ ﺧﺎﮐﯽ‬

‫وز اﻗﺒﺎل ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﯽھﺮاﺳﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻘﺒﻞ ﺗﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﺧﻮاه دارم‬ ‫ﮐﮫ او را ﻣﻘﺒﻠﯽ ﺑﺪﺧﻮاه ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮔﺮو ﺑﺮ ﺧﺼﻢ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ اﻧﺪوه‬ ‫ﻃﻠﺐ ﮐﺎر ھﻼک ﺟﺎن ﻣﻦ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎن در ﻏﺼﮫ دارم در ﺟﺎن‬ ‫ﮐﮫ دل ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺑﺴﺘﻢ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ دل‬ ‫ﺑﮑﺎر آﯾﻢ ﮐﮫ ﺑﺎزی ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﮫ ﮐﺎھﻦ را ﺧﺠﻞ ﮐﺮد‬ ‫دﻟﻢ ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ زﯾﻦ درد ﺳﻮزد‬ ‫ﮐﮫ در ﭘﺎﯾﺖ ﮐﺸﻢ ﺧﺮوار ﺧﺮوار‬ ‫ﮔﮭﯽ زر ﮐﻮﺑﯽ و ﮔﮫ ﻧﻘﺮه ﮐﺎری‬ ‫ﻧﮫ در ﺑﯿﺪاری آﺳﻮدهام ﻧﮫ در ﺧﻮاب‬ ‫و ﮔﺮ در ﺧﻮاﺑﻢ اﻓﺰون ﺑﺎﺷﺪم درد‬ ‫ﭘﻨﺎھﯽ ﺑﮫ ز ﺗﻮ ﺧﻮد را ﻧﮫ ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﻧﮫ دﯾﻮم ﮐﺎﺧﺮ از ﻣﺮدم ﮔﺮﯾﺰم‬ ‫ﮐﮫ او از ﺳﻨﮓ ﻣﺮدم ﻣﯽﺗﺮاﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ در ﭘﯿﺶ اﺳﺖ در ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن آﯾﯿﻨﮫ ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ دارد ﭼﻮن ﺑﻨﻔﺸﮫ ﺷﺮﻣﻨﺎﮐﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 196‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﺑﯽﺷﺮﻣﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺷﻮخ دﯾﺪهاﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺮدی ﭘﺲﺗﺮ از ﻣﻦ‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻨﺪان دوﺳﺘﯽ دارم دﻻوﯾﺰ‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻨﺪاﻧﻢ ﮐﺴﯽ در ﺧﯿﻞ ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬ ‫ﻣﻨﻢ ﺗﻨﮭﺎ در اﯾﻦ اﻧﺪوه و ﺟﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺳﺎل در ﭼﺎھﯽ ﻧﺸﯿﻨﻢ‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﺮدم ﺑﮫ ﮐﻮه و دﺷﺖ ﺻﺪ ﺳﺎل‬ ‫ﭼﮫ ﺳﮓ ﺟﺎﻧﻢ ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾﻦ دردﻧﺎﮐﯽ‬ ‫ﺳﮕﺎن را در ﺟﮭﺎن ﺟﺎی و ﻣﺮا ﻧﮫ‬ ‫ﭘﻠﻨﮕﺎن را ﺑﮫ ﮐﻮھﺴﺘﺎن ﭘﻨﺎھﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﯽﺳﻨﮓ ﺧﺎﮐﯽ ﻣﺎﻧﺪه دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺧﺎﮐﻢ ﻧﺒﻮد از ﻏﻢ ﺟﺪاﺋﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﮐﺲ ﺑﺪﯾﻦ ﺑﯽﺧﺎﻧﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻮ ﺑﺎد ھﻼﮐﻢ ﻣﯽدواﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ ھﺴﺘﯽ ﻧﮕﻮﯾﻢ ﮐﯿﺴﺘﻢ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ھﺴﺘﻢ ﺗﻮ ھﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ رﻓﺘﻦ ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ ﭼﮫ ﺳﻮداﺳﺖ‬ ‫درﯾﻦ ﻣﻨﺰل ﮐﮫ ﭘﺎی از ﭘﻮﯾﮫ ﻓﺮﺳﻮد‬ ‫ﺑﮫ رﻓﺘﻦ ﻣﺮﮐﺒﻢ ﺑﺲ ﺗﯿﺰﮔﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ از ﻏﻢ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﮫ آزاد‬

‫ﭼﻮ ﻧﺮﮔﺲ ﺑﺎ ﮐﻼه زر ﮐﺸﯿﺪهاﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ ھﯿﭽﮑﺲ ﺑﯽ ﮐﺲﺗﺮ از ﻣﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ روزی ﺑﯿﻔﺘﻢ ﮔﻮﯾﺪم ﺧﯿﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﻣﯿﺮم ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﻣﻦ راﺳﺖ‬ ‫ﻓﺪاﮐﺮده ﺳﺮی ﺑﺮ آﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺟﺰ آه ﺧﻮد ﺑﺎﻻ ﻧﮫ ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺰ ﺳﺎﯾﮫ ﮐﺴﻢ ﻧﺎﯾﺪ ﺑﮫ دﻧﺒﺎل‬ ‫ﭼﻮ ﺳﮓداران دوم ﺧﻮﻧﯽ و ﺧﺎﮐﯽ‬ ‫ﮔﯿﺎ را ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﭘﺎی و ﻣﺮا ﻧﮫ‬ ‫ﻧﮭﻨﮕﺎن را ﺑﮫ درﯾﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎھﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ در ﺧﺎﮐﻢ در آﺳﺎﯾﺶ ﻧﮫ در ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺷﻮم در ﺧﺎک ﺗﺎ ﯾﺎﺑﻢ رھﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﺧﺎﮐﻢ ﻣﯽدواﻧﺪ‬ ‫ده آن ﺗﺴﺖ در ده ﭼﯿﺴﺘﻢ ﻣﻦ‬ ‫ﮐﮫ آﻧﮕﮫ ﻻزم آﯾﺪ ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﻧﯿﺎﺑﻢ ره ﮐﮫ ﭘﯿﺸﺎھﻨﮓ دود اﺳﺖ‬ ‫رﺳﯿﺪن دﯾﺮ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﺷﺪن زود‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺟﺎم آراﻣﻢ ﮐﺪام اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﻢ ھﯿﭻ ﮐﺲ را در ﺟﮭﺎن ﺷﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 197‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﻻ داﻧﯽ ﮐﮫ داﻧﺎﯾﺎن ﭼﮫ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ را ﺑﻮد در ﻃﺒﻊ ﺳﺴﺘﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﻋﺸﻖ از ﮐﺠﺎ در ﺧﻮرد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺑﯽ روﻏﻨﯽ ﻣﻐﺰ دﻣﺎﻏﻢ‬ ‫ز ﻣﻦ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﻣﺎﻧﺪه درﯾﻦ درد‬ ‫ﻣﻨﻢ ﺧﺎﮐﯽ ﭼﻮ ﺑﺎد از ﺟﺎی رﻓﺘﮫ‬ ‫اﮔﺮ ﭘﺎﺋﯽ ﺑﺪﺳﺖ آرم دﮔﺮﺑﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻘﻄﮫ زﯾﺮ ﭘﺮﮔﺎر آورم روی‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ دﯾﻮار ﺳﻨﮕﯿﻦ ﭘﯿﺶ و ﭘﺲ را‬ ‫ﻧﺒﻨﺪم دل دﮔﺮ در ﺻﻮرت ﮐﺲ‬ ‫ﭼﻮ زﯾﻦ ﺻﻮرت ﺣﺪﯾﺜﯽ ﭼﻨﺪ راﻧﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺐ روی از وﻻﯾﺖ در ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎر آن ﻗﯿﺎﻣﺖ روز ﺷﺐﺧﯿﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺐ ﺗﺎ روزﮔﻮھﺮ ﺑﺎر ﺑﻮدی‬ ‫ز ﺑﺲ ﺳﻨﮓ وز ﺑﺲ ﮔﻮھﺮ ﮐﮫ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮد ﻋﺎﻟﻢ از ﻓﺮھﺎد رﻧﺠﻮر‬ ‫ز ھﺮ ﺑﻘﻌﮫ ﺷﺪﻧﺪی ﺳﻨﮓ ﺳﺎﯾﺎن‬ ‫ز ﺳﻨﮓ و آھﻨﺶ ﺣﯿﺮان ﺷﺪﻧﺪی‬

‫در آن درﯾﺎ ﮐﮫ در ﻋﻘﻞ ﺳﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﺪ ھﯿﭻ ﮐﺲ را ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﻮﺋﯽ ھﺰاران درد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻏﻢ دل ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﺳﻮزد ﭼﻮن ﭼﺮاﻏﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺗﻮان آﺗﺶ ﻧﮭﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﻧﺸﺎط از دﺳﺖ و زور از ﭘﺎی رﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ داﻣﻦ در ﮐﺸﻢ ﭼﻮن ﻧﻘﺶ دﯾﻮار‬ ‫ﺷﻮم در ﻧﻘﺶ دﯾﻮار آورم روی‬ ‫ﺑﺒﻨﺪم ﺗﺎ ﻧﮫ ﺑﯿﻨﻢ ﻧﻘﺶ ﮐﺲ را‬ ‫از اﯾﻦ ﺻﻮرت ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن ﻣﺮا ﺑﺲ‬ ‫دل ﻣﺴﮑﯿﻦ ﺑﺮ آن ﺻﻮرت ﻓﺸﺎﻧﺪی‬ ‫ﺳﭙﺎه روز راﯾﺖ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﺑﮫ زﺧﻢ ﮐﻮه ﮐﺮدی ﺗﯿﺸﮫ را ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﮫ روزش ﺳﻨﮓ ﺳﻔﺘﻦ ﮐﺎر ﺑﻮدی‬ ‫دﻣﺎﻏﺶ ﺳﻨﮓ ﺑﺎ ﮔﻮھﺮ ﺑﺮآﻣﯿﺨﺖ‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﮐﻮه ﮐﻨﺪن ﮔﺸﺖ ﻣﺸﮭﻮر‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪی در او اﻧﮕﺸﺖ ﺧﺎﯾﺎن‬ ‫در آن ﺳﺮﮔﺸﺘﮫ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪﻧﺪی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 198‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رﻓﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﮐﻮه ﺑﯿﺴﺘﻮن و ﺳﻘﻂ ﺷﺪن اﺳﺐ وی‬ ‫ﻣﺒﺎرک روزی از ﺧﻮش روزﮔﺎران‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽرﻓﺘﺸﺎن در ھﺮ ﻧﻮردی‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻋﯿﺶ ﮔﺬﺷﺘﮫ ﯾﺎد ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﯾﮑﯽ اﻓﺴﺎﻧﮫ آﯾﻨﺪه ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ز ھﺮ ﺷﯿﻮه ﺳﺨﻦ ﮐﺎن دﻟﻨﻮاز اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﺷﺪ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﯾﺎران دلاﻓﺮوز‬ ‫ﺑﮫ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﺎھﻨﯿﻦ ﺑﺎزوی ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﻣﮕﺮ زان ﺳﻨﮓ و آھﻦ روزﮔﺎری‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﻮد اﺳﺐ را زﯾﻦ ﺑﺮ ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﻧﺒﻮد آن روز ﮔﻠﮕﻮن در وﺛﺎﻗﺶ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ﭼﮫ ﮔﻮﯾﻢ ﭼﻮن ﺑﮭﺎری‬ ‫روان ﺷﺪ ﻧﺮﮔﺴﺎن ﭘﺮ ﺧﻮاب ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺑﺪان ﻧﺎزک ﺗﻨﯽ و آﺑﺪاری‬ ‫ﭼﻨﺎن ﭼﺎﺑﮏ ﻧﺸﯿﻦ ﺑﻮد آن دﻻرام‬ ‫ز ﻧﻌﻠﺶ ﺑﺮ ﺻﺒﺎ ﻣﺴﻤﺎر ﻣﯽزد‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ ﺑﺎ ﻧﺜﺎر ﻣﺸﮏ و ﻧﺴﺮﯾﻦ‬ ‫ز ﻋﮑﺲ روی آن ﺧﻮرﺷﯿﺪ رﺧﺸﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﮐﻮھﯽ ﮐﻮھﮑﻦ را ﻧﺰد ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎد ﻟﻌﻞ او ﻓﺮھﺎد ﺟﺎن ﮐﻦ‬

‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺑﻮد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭘﯿﺶ ﯾﺎران‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮏ آﯾﺪ ز ھﺮ ﮔﺮﻣﯽ و ﺳﺮدی‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎرﯾﺦ دل را ﺷﺎد ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎدی ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮاھﯿﻢ ازﯾﻦ راﻧﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﻨﺪ آﻧﭽﮫ وا ﮔﻔﺘﻦ دراز اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺘﻮن ﺑﯿﺴﺘﻮن آﻣﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺑﺮ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﺧﻮاھﻢ زد اﻣﺮوز‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮫ ﺳﻨﮓ ﻣﯽﺑﺮد ﺑﮫ ﭘﻮﻻد‬ ‫ﺑﮫ دﻟﮕﺮﻣﯽ ﻓﺘﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺷﺮاری‬ ‫ﺻﺒﺎ را ﻣﮭﺪ زرﯾﻦ ﺑﺮ ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺒﯽ دﯾﮕﺮ اﻓﺘﺎد اﺗﻔﺎﻗﺶ‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺒﺎﺋﯽ ﭼﻮ ﯾﻐﻤﺎﺋﯽ ﻧﮕﺎری‬ ‫ﭼﻮ ﺻﺪ ﺧﺮﻣﻦ ﮔﻞ ﺳﯿﺮاب ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﻏﯽ ﺑﻮد در ﭼﺎﺑﮏ ﺳﻮاری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮﺟﺴﺘﯽ ﺑﮫ زﯾﻦ ﻣﻘﺪار ده ﮔﺎم‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﭼﻮن ﻓﻠﮏ ﭘﺮﮔﺎر ﻣﯽزد‬ ‫ﺑﺮ آن ﮐﻮه ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﻮه ﺳﯿﻤﯿﻦ‬ ‫ز ﻟﻌﻞ آن ﺳﻨﮓھﺎ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺑﺪﺧﺸﺎن‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﮐﻮه ﺗﻦ زی ﮐﻮھﮑﻦ راﻧﺪ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪه ﮐﻮه را ﭼﻮن ﻣﺮد ﮐﺎن ﮐﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 199‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﯾﺎر ﺳﻨﮕﺪل ﺧﺮﺳﻨﮓ ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﻋﯿﺎر دﺳﺘﺒﺮدش را در آن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺨﺺ ﮐﻮه ﭘﯿﮑﺮ ﮐﻮه ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫درون ﺳﻨﮓ از آن ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺎدام‬ ‫رخ ﺧﺎرا ﺑﮫ ﺧﻮن ﻟﻌﻞ ﻣﯽﺷﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ از ﻟﻌﻞ ﻟﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﺶ آھﻦ از دل ﮔﺮمﺗﺮ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﯽ ﺳﻨﮓ را ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﮔﻞ‬ ‫دﻟﺶ را ﻋﺸﻖ آن ﺑﺖ ﻣﯽﺧﺮاﺷﯿﺪ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺳﺎﻏﺮی ﺷﯿﺮ‬ ‫ﺳﺘﺪ ﺷﯿﺮ از ﮐﻒ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﻮاﻧﻤﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺎﻗﯿﯽ ﺑﺎﺷﺪ ھﻢ آﻏﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺖ از ﺟﺎم ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫ﺷﺪ اﻧﺪاﻣﺶ ﮔﺮان از زر ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﻧﮫ اﺳﺐ ار ﮐﻮه زر ﺑﻮدی ﻧﺪﯾﻤﺶ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﮫ اﺳﺐ ﺑﺎد رﻓﺘﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﺷﻖ دﯾﺪﮐﺎن ﻣﻌﺸﻮق ﭼﺎﻻک‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮدن اﺳﺐ را ﺑﺎ ﺷﮭﺴﻮارش‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺼﺮش ﺑﺮد از اﻧﺴﺎن ﻧﺎز ﭘﺮورد‬ ‫ﻧﮭﺎدش ﺑﺮ ﺑﺴﺎط ﻧﻮﺑﺘﯽ ﮔﺎه‬

‫وﻟﯿﮑﻦ ﻋﺮﺑﺪه ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺗﺮازوﺋﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪ راﺳﺖ در ﭼﻨﮓ‬ ‫ﻏﻤﯽ در ﭘﯿﺶ ﭼﻮن ﮐﻮه دﻣﺎوﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ از ﺳﻨﮕﺶ ﺑﺮون ﻣﯽآﻣﺪ آن ﮐﺎم‬ ‫ﻣﮕﺮ در ﺳﻨﮓ ﺧﺎرا ﻟﻌﻞ ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻨﮓ ﺧﺎره در ﮔﻔﺘﯽ ﮔﮭﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ آھﻦ ﺳﻨﮕﺶ از ﮔﻞ ﻧﺮمﺗﺮ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ دﺳﺖ ﻣﯽزد ﺳﻨﮓ ﺑﺮ دل‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺖ ﺑﻮدش ﭼﺮا ﺑﺖ ﻣﯽﺗﺮاﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﺶ داد ﮐﺎﯾﻦ ﺑﺮ ﯾﺎد ﻣﻦ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﭼﮫ ﮔﻮﯾﻢ ﭼﻮن ﺷﮑﺮ ﺧﻮرد‬ ‫ﻧﮫ ﺷﯿﺮ ار زھﺮ ﺑﺎﺷﺪ ھﻢ ﺷﻮد ﻧﻮش‬ ‫ز ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺰم رﻓﺘﻦ ﮐﺮد ﺳﺎﻗﯽ‬ ‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪاﺳﺒﺶ از ﮔﻮھﺮ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﺳﻘﻂ ﮔﺸﺘﯽ ﺑﮫ زﯾﺮ ﮐﻮه ﺳﯿﻤﺶ‬ ‫ﺳﻘﻂ ﺷﺪ زﯾﺮ آن ﮔﻨﺞ ﮔﮭﺮﺑﺎر‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮاھﺪ ﻓﺘﺎد از ﺑﺎد ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ز ﺟﺎ ﺑﺮداﺷﺖ و آﺳﺎن ﮐﺮد ﮐﺎرش‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻮﺋﯽ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﯿﺎزرد‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﺑﺖ ﮔﺎه ﺧﻮﯾﺶ آﻣﺪ دﮔﺮ راه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 200‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ھﻤﺎن آھﻨﮕﺮی ﺑﺎ ﺧﺎره ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺮ ﮐﻮه ﮐﻮھﯽ ﺑﺮ دل ﺗﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ آھﻮ ﺳﺒﺰهای ﺑﺮ ﮐﻮه دﯾﺪه‬

‫ھﻤﺎن ﺳﻨﮕﯽ ﺑﮫ آھﻦ ﭘﺎره ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺳﺮی ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﻣﯽزد ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻨﮓ‬ ‫ز ﺷﻮرﺳﺘﺎن ﺑﮫ ﮔﻮرﺳﺘﺎن رﻣﯿﺪه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 201‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫آﮔﺎھﯽ ﺧﺴﺮو از رﻓﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺰد ﻓﺮھﺎد و ﮐﺸﺘﻦ ﻓﺮھﺎد ﺑﮫ ﻣﮑﺮ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺳﺎﻻر ﺧﺴﺮو ھﺮ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ھﺰارش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮ اﻧﮕﺸﺘﯽ زدی ﺑﺮ ﺑﯿﻨﯽ آن ﻣﺎه‬ ‫در آن ﻣﺪت ﮐﮫ ﺷﺪ ﻓﺮھﺎد را دﯾﺪ‬ ‫ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ﺳﺎﻻر ﺟﮭﺎن را‬ ‫در آﻣﺪ زور دﺳﺘﺶ را ﺷﮑﻮھﯽ‬ ‫از آن ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺸﺎﻃﯽ در ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪان آھﻦ ﮐﮫ او ﺳﻨﮓ آزﻣﻮن ﮐﺮد‬ ‫ﮐﻠﻨﮕﯽ ﻣﯽزﻧﺪ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ ﺟﻨﮕﯽ‬ ‫ﺑﭽﺮﺑﺪ روﺑﮫ ار ﭼﺮﺑﯿﺶ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮ از دﯾﻨﺎر ﺟﻮرا ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎر‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺪﯾﻦ ﻗﻮت ﯾﮑﯽ ﻣﺎه‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﯽﺳﻨﮓ ﺷﺪ زان ﺳﻨﮓ ﺳﻔﺘﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺮﺳﺶ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﭘﯿﺮان ھﺸﯿﺎر‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭘﯿﺮان ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﻓﺮو ﮐﻦ ﻗﺎﺻﺪی را ﮐﺰ ﺳﺮ راه‬ ‫ﻣﮕﺮ ﯾﮏ ﭼﻨﺪی اﻓﺘﺪ دﺳﺘﺶ از ﮐﺎر‬ ‫ﻃﻠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﻧﺎﻓﺮﺟﺎم ﮔﻮﯾﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻗﺼﺎب از ﻏﻀﺐ ﺧﻮﻧﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦھﺎی ﺑﺪش ﺗﻌﻠﯿﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﺑﮫ ﭼﺮﺑﯽ ﺟﺴﺘﯽ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﯾﮏ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎری دﮔﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﯾﮏ ﺑﮫ ﯾﮏ ﮐﺮدﻧﺪی آﮔﺎه‬ ‫ﻧﮫ ﮐﻮه آن ﻗﻠﻌﮫ ﭘﻮﻻد را دﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﻓﺮھﺎد دﯾﺪ آن دﻟﺴﺘﺎن را‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ زﺧﻤﯽ ز ﭘﺎی اﻓﮑﻨﺪ ﮐﻮھﯽ‬ ‫ز ﺳﻨﮓ آﯾﯿﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺮ ﮔﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﯿﺴﺘﻮن را ﺑﯿﺴﺘﻮن ﮐﺮد‬ ‫ﮐﻠﻨﮕﯽ ﻧﮫ ﮐﮫ آن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻠﻨﮕﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺎ ﮔﺮگ ھﻢ ﭼﺮﺑﯿﺶ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺗﺮازو ﺳﺮ ﺑﮫ ﮔﺮداﻧﺪ ز دﯾﻨﺎر‬ ‫ز ﭘﺸﺖ ﮐﻮه ﺑﯿﺮون آورد راه‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺴﺘﺶ ﺑﮫ ﺗﺮک ﻟﻌﻞ ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﺪﺑﯿﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ آﺳﺎن ﮔﺮدد اﯾﻦ ﻣﺠﺪ‬ ‫ﺑﺪو ﮔﻮﯾﺪ ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﺮد ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫درﻧﮕﯽ در ﺣﺴﺎب آﯾﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﮔﺮه ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﯽ دﻟﺘﻨﮓ روﯾﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻔﺎط از ﺑﺮوت آﺗﺶ ﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ زر وﻋﺪه ﺑﮫ آھﻦ ﺑﯿﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 202‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺳﻮی ﺑﯽ ﺳﺘﻮﻧﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﺷﻮخ او ﻓﺮھﺎد را دﯾﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎن ﺷﯿﺮ وﺣﺸﯽ ﺟﺴﺘﮫ از ﺑﻨﺪ‬ ‫دﻟﺶ در ﮐﺎر ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺮم ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫از آن آﺗﺶ ﮐﮫ در ﺟﺎن و ﺟﮕﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎد روی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺳﻮی ﻓﺮھﺎد رﻓﺖ آن ﺳﻨﮕﺪل ﻣﺮد‬ ‫ﮐﮫ ای ﻧﺎدان ﻏﺎﻓﻞ در ﭼﮑﺎری‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﺑﺮ ﻧﺸﺎط ﻧﺎم ﯾﺎری‬ ‫ﭼﮫ ﯾﺎر آن ﯾﺎر ﮐﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮد ﺗﺮش روی ﺗﻠﺦ ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﺑﺮ آورد از ﺳﺮ ﺣﺴﺮت ﯾﮑﯽ ﺑﺎد‬ ‫درﯾﻐﺎ آن ﭼﻨﺎن ﺳﺮو ﺷﻐﺒﻨﺎک‬ ‫ز ﺧﺎﮐﺶ ﻋﻨﺒﺮ اﻓﺸﺎﻧﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﺎه‬ ‫ھﻢ آﺧﺮ ﺑﺎ ﻏﻤﺶ دﻣﺴﺎز ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫در و ھﺮ ﻟﺤﻈﮫ ﺗﯿﻐﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﯽﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺖ آن زﻟﻒ و آن ﺧﺎل ای‬ ‫درﯾﻐﺎ‬ ‫ﮐﺴﯽ را دل دھﺪ ﮐﯿﻦ راز ﮔﻮﯾﺪ؟‬ ‫ﭼﻮ اﻓﺘﺎد اﯾﻦ ﺳﺨﻦ در ﮔﻮش ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﺑﺮآورد از ﺟﮕﺮ آھﯽ ﭼﻨﺎن ﺳﺮد‬

‫ﺷﺪه ﺑﺮ ﻧﺎﺣﻔﺎﻇﯽ رھﻨﻤﻮﻧﺶ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﺶ دﺷﻨﮫ ﭘﻮﻻد را دﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﻞ ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﮫ ﮐﻮه ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﺶ ﺳﻨﮓ و آھﻦ ﻧﺮم ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﻧﮫ از ﺧﻮﯾﺶ و ﻧﮫ از ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮ آﺗﺶ ﺗﯿﺸﮫ ﻣﯽزد ﮐﻮه ﻣﯽﺳﻔﺖ‬ ‫زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎد و ﺧﻮد را ﺗﻨﮕﺪل ﮐﺮد‬ ‫ﭼﺮا ﻋﻤﺮی ﺑﮫ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽﮔﺬاری‬ ‫ﮐﻨﻢ زﯾﻨﺴﺎن ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ دﺳﺘﮑﺎری‬ ‫ﻣﺮا ﺻﺪ ﺑﺎر ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮ ز ﺟﺎﻧﺴﺖ‬ ‫دم ﺷﯿﺮﯾﻦ ز ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪ در ﮐﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﺮد و آﮔﮫ ﻧﯿﺴﺖ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ز ﺑﺎد ﻣﺮگ ﭼﻮن اﻓﺘﺎد ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﮫ آب دﯾﺪه ﺷﺴﺘﻨﺪش ھﻤﮫ راه‬ ‫ﺳﭙﺮدﻧﺪش ﺑﮫ ﺧﺎک و ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ روﯾﺶ در درﯾﻐﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﯽﺑﺴﺖ‬ ‫زﺑﺎﻧﺶ ﭼﻮن ﻧﺸﺪ ﻻل ای درﯾﻐﺎ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﺪ ور ﺑﮫ ﺑﯿﻨﺪ ﺑﺎز ﮔﻮﯾﺪ‬ ‫ز ﻃﺎق ﮐﻮه ﭼﻮن ﮐﻮھﯽ در اﻓﺘﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻔﺘﯽ دور ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺮ ﺟﮕﺮ ﺧﻮرد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 203‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ زاری ﮔﻔﺖ ﮐﺎوخ رﻧﺞ ﺑﺮدم‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ آﯾﺪ ﻓﺮا ﭘﯿﺶ‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮش ﮔﻔﺖ آن ﮔﻼﺑﯽ ﺑﺎ ﮔﻠﺴﺘﺎن‬ ‫ﻓﺮو رﻓﺘﮫ ﺑﮫ ﺧﺎک آن ﺳﺮو ﭼﺎﻻک‬ ‫ز ﮔﻠﺒﻦ رﯾﺨﺘﮫ ﮔﻠﺒﺮگ ﺧﻨﺪان‬ ‫ﭘﺮﯾﺪه از ﭼﻤﻦ ﮐﺒﮏ ﺑﮭﺎری‬ ‫ﻓﺮو ﻣﺮده ﭼﺮاغ ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬ ‫ﭼﺮاﻏﻢ ﻣﺮد ﺑﺎدم ﺳﺮد از آﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﻋﺪم ﺧﻮاھﻢ رﺳﯿﺪن‬ ‫ﺻﻼی درد ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﺟﮭﺎن داد‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﺧﻮد ﺟﺰ اﯾﻦ ﮐﺎری ﻧﺪاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر اﻓﺘﺎده ﮔﺮدد ﺑﯿﻨﻮاﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺷﺎخ ﮔﻠﯽ ﮐﻮ در زﻧﺪ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﭼﻨﺎن از ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ ﺑﯽﺑﮭﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺗﻨﮓ آﯾﺪ از ﺷﻮرﯾﺪن ﺑﺨﺖ‬ ‫ﻋﻨﺎن ﻋﻤﺮ ازﯾﻨﺴﺎن در ﻧﺸﯿﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﯾﺎﺑﺪ ز دوران رﺳﺘﮕﺎری‬ ‫ﻣﺴﯿﺤﺎوار در دﯾﺮی ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن دﯾﻮ اﺳﺖ و وﻗﺖ دﯾﻮ ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ﻣﮑﻦ دوزخ ﺑﮫ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﻮی ﺑﺪ را‬

‫ﻧﺪﯾﺪه راﺣﺘﯽ در رﻧﺞ ﻣﺮدم‬ ‫ﺑﺮد ﮔﺮگ از ﮔﻠﮫ ﻗﺮﺑﺎن دروﯾﺶ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﭼﺖ ﺑﺎز ﺑﺎﯾﺪ داد ﻣﺴﺘﺎن‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺮﯾﺰم ھﺮ زﻣﺎن ﺧﺎک‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﮕﺮدد ﺑﺎغ زﻧﺪان‬ ‫ﭼﺮا ﭼﻮن اﺑﺮ ﻧﺨﺮوﺷﻢ ﺑﮫ زاری‬ ‫ﭼﺮا روزم ﻧﮕﺮدد ﺷﺐ ﺑﺪﯾﻦ روز‬ ‫ﻣﮭﻢ رﻓﺖ آﻓﺘﺎﺑﻢ زرد از آﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺗﮏ ﺗﺎ ﻋﺪم ﺧﻮاھﻢ دوﯾﺪن‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﯾﺎد او ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺟﺎن داد‬ ‫ﮐﮫ اﻧﺪوھﯽ دھﺪ ﺟﺎﻧﯽ ﺳﺘﺎﻧﺪ‬ ‫درش در ﮔﯿﺮد از ھﺮ ﺳﻮ ﺑﻼﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﮔﻞ ﺑﺒﺎرد ﺑﺮ ﺳﺮش ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ در ﮐﺎﻣﺶ ﻃﺒﺮزد زھﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺘﺶ زﯾﻦ ﺟﮭﺎن رﺧﺖ‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ را ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎ در رﮐﯿﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮدارد ﻋﻤﺎرت زﯾﻦ ﻋﻤﺎری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﭼﻨﺪان ﭼﺮاﻏﺶ ﮐﺲ ﻧﺒﯿﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮﺷﺨﻮﺋﯽ ﺗﻮان زﯾﻦ دﯾﻮ رﺳﺘﻦ‬ ‫ﺑﮭﺸﺖ دﯾﮕﺮان ﮐﻦ ﺧﻮی ﺧﻮد را‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 204‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ دارد ﺧﻮی ﺗﻮ ﻣﺮدم ﺳﺮﺷﺘﯽ‬ ‫ﻣﺨﺴﺐ ای دﯾﺪه ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻏﺎﻓﻞ و ﻣﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻨﺪان ﺧﻔﺖ ﺧﻮاھﯽ در دل ﺧﺎک‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎﻟﮫ ﺣﻘﮫ ﺑﺎزی‬ ‫ﻧﮫ ﭘﻨﺠﮫ ﺳﺎل اﮔﺮ ﭘﻨﺠﮫ ھﺰار اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ آھﻨﯿﻦ ﺗﺮ ﺑﻮدن از ﺳﻨﮓ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﻧﻄﻌﯿﺴﺖ رﯾﮕﺶ ﭼﻮن ﻧﺮﯾﺰد‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺧﻮﻧﺎ ﮐﮫ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺧﺎک اﯾﻦ دﺷﺖ‬ ‫ھﺮ آن ذره ﮐﮫ آرد ﺗﻨﺪ ﺑﺎدی‬ ‫ﮐﻔﯽ ﮔﻞ در ھﻤﮫ روی زﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ دﯾﺮ ﮐﮭﻦ ﺳﺎل‬ ‫ﺑﮭﺮ ﺻﺪﺳﺎل دوری ﮔﯿﺮد از ﺳﺮ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﺲ ﮐﮫ ﺑﯿﻨﺪ دور او را‬ ‫ﺑﮫ روزی ﭼﻨﺪ ﺑﺎ دوران دوﯾﺪن‬ ‫ز ﺟﻮر و ﻋﺪل در ھﺮ دور ﺳﺎزﯾﺴﺖ‬ ‫ﻧﻤﯽﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﺟﻮر ﺑﺮ ﺟﻮر‬ ‫ﺷﺐ و روز اﺑﻠﻘﯽ ﺷﺪ ﺗﻨﺪ زﻧﮭﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﻓﻦ ﮔﺮ ﻧﻤﺎﺋﯽ ذوﻓﻨﻮﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮﺑﮫ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺗﺎ ﮐﯽ ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﭼﻨﺪان ﮐﮫ دﯾﮓ ﺧﺎک را ﭘﺨﺖ‬

‫ھﻢ اﯾﻨﺠﺎ و ھﻢ آﻧﺠﺎ در ﺑﮭﺸﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﯿﺪاران ﺑﺮآور در ﺟﮭﺎن دﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻓﺮﻣﻮﺷﺖ ﮐﻨﺪ دوران اﻓﻼک‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﮭﺮه ﮔﻞ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﺎزی‬ ‫ﺳﺮش ﺑﺮﻧﮫ ﮐﮫ ھﻢ ﻧﺎﭘﺎﯾﺪار اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ ﺗﺎرﯾﮏ ﭼﻮن رﯾﺰد ﺑﮫ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻧﻄﻌﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺰ ﺧﻮن ﻧﺮﯾﺰد‬ ‫ﺳﯿﺎووﺷﯽ ﻧﺮﺳﺖ از زﯾﺮ اﯾﻦ ﻃﺸﺖ‬ ‫ﻓﺮﯾﺪوﻧﯽ ﺑﻮد ﯾﺎ ﮐﯿﻘﺒﺎدی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ وی ﺧﻮن ﭼﻨﺪﯾﻦ آدﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﻣﺪت دارد و ﭼﻮن ﺑﻮدش اﺣﻮال‬ ‫ﭼﻮ آن دوران ﺷﺪ آرد دور دﯾﮕﺮ‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎ در ﻧﯿﺎﺑﺪ ﻏﻮر او را‬ ‫ﭼﮫ ﺷﺎﯾﺪ دﯾﺪن و ﭼﺘﻮان ﺷﻨﯿﺪن‬ ‫درو داﻧﻨﺪه را ﭘﻮﺷﯿﺪه رازی اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ راز دور ﺑﺎ دور‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ اﺑﻠﻖ ﻋﻨﺎن ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺴﭙﺎر‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺑﺮد ازﯾﻦ اﺑﻠﻖ ﺣﺮوﻧﯽ‬ ‫ﺑﯿﻔﮑﻦ از ﺑﻐﻞ ﮔﺮﺑﮫ ﮐﮫ رﺳﺘﯽ‬ ‫ﻧﺮﻓﺖ از ﺧﻮی او ﺧﺎﻣﯽ ﭼﻮ ﮐﯿﻤﺨﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 205‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻗﻤﺎرﺳﺘﺎن ﭼﺮخ ﻧﯿﻢ ﺧﺎﯾﮫ‬ ‫ﻋﺮوس ﺧﺎک اﮔﺮ ﺑﺪر ﻣﻨﯿﺮﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺧﺴﻔﯽ ﮐﮫ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮدن از ﺑﺎد‬ ‫ﮔﺮ آن ﺑﺎد آﯾﺪ و ﮔﺮ ﻧﺎﯾﺪ اﻣﺮوز‬ ‫در اﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺧﺎک ای ﺧﺎک در‬ ‫ﻣﺸﺖ‬ ‫ﻧﺸﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺧﺎک ﺧﻄﺮﻧﺎک‬ ‫ﺗﻮ ﺑﯽاﻧﺪام ازﯾﻦ اﻧﺪام ﺳﺴﺘﯽ‬ ‫ﻓﺮود اﻓﺘﺎدن آﺳﺎن ﺑﺎﺷﺪ از ﺑﺎم‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﺮد ﺑﯽاﻧﺪام در ﺧﻮاب‬ ‫ﺗﺮﻧﺞ از دود ﮔﻮﮔﺮد آن ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﯾﻮﺳﻒ زﯾﻦ ﺗﺮﻧﺞ ار ﺳﺮ ﻧﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﺳﺤﺮ ﮔﮫ ﻣﺴﺖ ﺷﻮ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮاﻧﺪاز‬ ‫ﺑﺮون اﻓﮑﻦ ﺑﻨﮫ زﯾﻦدار ﻧﮫ در‬ ‫ﻧﻔﺲ ﮐﻮ ﺧﻮاﺟﮫ ﺗﺎش زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﯾﮏ دم زﻧﯽ ﺑﯽﻋﺸﻖ ﻣﺮده اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺸﻖ را ﻓﺮھﺎد ﺑﻮدن‬ ‫ﻣﮭﻨﺪس دﺳﺘﮫ ﭘﻮﻻد ﺗﯿﺸﮫ‬ ‫ز ﺑﮭﺮ آﻧﮑﮫ ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺘﮕﯿﺮش‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺸﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﺳﺨﻨﮭﺎی ﺟﮕﺮﺗﺎب‬ ‫ﺳﻨﺎن در ﺳﻨﮓ رﻓﺖ و دﺳﺘﮫ در ﺧﺎک‬

‫ﺑﺴﯽ ﭘﺮﻣﺎﯾﮫ را ﺑﺮدﺳﺖ ﻣﺎﯾﮫ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ ﺑﺎد ﮐﻦ اﻣﺮش ﮐﮫ ﭘﯿﺮﺳﺖ‬ ‫ﻃﻼق اﻣﺮ ﺧﻮاھﺪ ﺧﺎک را داد‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﺎدی ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺸﻌﻞ ﻣﯿﻔﺮوز‬ ‫ﮔﺮ اﻓﺮوزی ﭼﺮاغ از ھﺮ ده اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺑﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮ ﮐﻨﺪ ﺧﺎک‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺎھﯽ رﺧﻨﮫ دارد ﮔﮫ درﺳﺘﯽ‬ ‫اﮔﺮ در ره ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻋﺬر اﻧﺪام‬ ‫ﻧﺮﻧﺠﺪ ﮔﺮ ﻓﺘﺪ ﺻﺪ ﺗﯿﺮ ﭘﺮﺗﺎب‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ زﯾﻦ ﻧﮫ ﺗﺮﻧﺞ ﻧﺎرﺳﯿﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎرﻧﺞ از زﻟﯿﺨﺎ زﺧﻢ ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ز ﻧﺎرﻧﺞ و ﺗﺮﻧﺞ اﯾﻦ ﺧﻮان ﺑﭙﺮداز‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎﯾﻤﻦ ﺷﻮی زﯾﻦ ﻣﺎر ﻧﮫ ﺳﺮ‬ ‫ز ﻣﺎ ﭘﺮورده ﺑﺎد ﺧﺰاﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﺎ ﯾﮏ ﺑﮫ ﯾﮏ دﻣﮭﺎ ﺷﻤﺮده اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺲ آن ﮔﺎھﯽ ﺑﮫ ﻣﺮدن ﺷﺎد ﺑﻮدن‬ ‫ز ﭼﻮب ﻧﺎرﺗﺮ ﮐﺮدی ھﻤﯿﺸﮫ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ اﻧﺪر ﺑﻮد ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮش‬ ‫ﻓﺮاز ﮐﻮه ﮐﺮد آن ﺗﯿﺸﮫ ﭘﺮﺗﺎب‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻮد ﻧﻤﻨﺎک‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 206‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫از آن دﺳﺘﮫ ﺑﺮ آﻣﺪ ﺷﻮﺷﮫ ﻧﺎر‬ ‫از آن ﺷﻮﺷﮫ ﮐﻨﻮن ﮔﺮ ﻧﺎرﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺮ ﻧﺪﯾﺪ آن ﻧﺎرﺑﻦ را‬

‫درﺧﺘﯽ ﮔﺸﺖ و ﺑﺎر آورد ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫دوای درد ھﺮ ﺑﯿﻤﺎرﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﮫ دﻓﺘﺮ در ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ را‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 207‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻌﺰﯾﺖﻧﺎﻣﮫ ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ اﻓﺴﻮس‬ ‫ﺳﺮاﯾﻨﺪه ﭼﻨﯿﻦ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫دل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ درد آﻣﺪ ز داﻏﺶ‬ ‫ﺑﺮ آن آزاد ﺳﺮو ﺟﻮﯾﺒﺎری‬ ‫ﺑﮫ رﺳﻢ ﻣﮭﺘﺮاﻧﺶ ﺣﻠﮫ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫ز ﺧﺎﮐﺶ ﮔﻨﺒﺪی ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺮاﻓﺮاﺧﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ﺧﺴﺮو را ﭼﭗ و راﺳﺖ‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎن ﮔﺸﺖ ﺷﺎه از ﮐﺮده ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫در اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ و ﺑﻮد اﻧﺪﯾﺸﮫ را ﺟﺎی‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﺳﺎز ﮔﺮدد‬ ‫در اﯾﻦ ﻏﻢ روز و ﺷﺐ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫دﺑﯿﺮ ﺧﺎص را ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺮﻣﻮد در ﺷﮑﺮ ﺳﺮﺷﺘﻦ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﯿﮑﺮ آن ﻧﻘﺶ دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﺑﻨﺎم روﺷﻨﺎﺋﯽ ﺑﺨﺶ ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آرﻧﺪه اﻧﺴﯽ و ﺟﺎﻧﯽ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﮐﺮده ﮔﺮدان ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﭘﺲ از ﻧﺎم ﺧﺪا و ﻧﺎم ﭘﺎﮐﺎن‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎه ﻧﯿﮑﻮان ﺷﯿﺮﯾﻦ دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﮐﺰ ﭘﯽ ﯾﺎری ھﻮﺳﻨﺎک‬ ‫ز ﺳﻨﺒﻞ ﮐﺮد ﺑﺮ ﮔﻞ ﻣﺸﮏ ﺑﯿﺰی‬

‫ﮐﮫ ﭼﻮن در ﻋﺸﻖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﺮد ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮﻏﯽ ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﮔﻢ ﺷﺪ ز ﺑﺎﻏﺶ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﮕﺮﯾﺴﺖ ﭼﻮن اﺑﺮ ﺑﮭﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺎﮐﺶ داد و آﻣﺪ ﺑﺎد در دﺳﺖ‬ ‫وز آن ﮔﻨﺒﺪ زﯾﺎرﺗﺨﺎﻧﮫای ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ از ره زﺣﻤﺖ آن ﺧﺎر ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫وز آن آزار ﮔﺸﺖ آزرده ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎد اﻓﺮاه را ﭼﻮن دارد او ﭘﺎی‬ ‫ﺑﮫ دو روزی ھﻤﺎن ﺑﺪ ﺑﺎز ﮔﺮدد‬ ‫وزﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ھﻢ روزی ﻗﻔﺎ ﺧﻮرد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮﮐﺎﻏﺬ ﺟﻮاھﺮ داﻧﺪ اﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺎﻣﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻦ‬ ‫ﺗﻮ ﻻ ﮐﺮده ﺑﺮ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ روﺷﻦ ﭼﺸﻢ ازو ﮔﺸﺖ آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫اﺛﺮھﺎی زﻣﯿﻨﯽ و آﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﮐﺮده ﮔﺮدﺷﮕﺎه اﻓﻼک‬ ‫ﺑﺮآورده ﺣﺪﯾﺚ دردﻧﺎﮐﺎن‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮاﻧﻨﺪش ﺷﮑﺮﺧﺎﯾﺎن ﺷﮑﺮﺧﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺎﻧﻢ ﻧﻮﺑﺘﯽ زد ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ز ﻧﺮﮔﺲ ﺑﺮ ﺳﻤﻦ ﺳﯿﻤﺎب رﯾﺰی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 208‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دو ﺗﺎ ﮐﺮد از ﻏﻤﺶ ﺳﺮو روان را‬ ‫ﺳﻤﻦ را از ﺑﻨﻔﺸﮫ ﻃﺮف ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻻﻟﮫ ﺗﺨﺘﮫ ﮔﻞ را ﺗﺮاﺷﯿﺪ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ ﻣﺎه را ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﺳﻮﺧﺖ از ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺮدن‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ آﯾﺪ ز ﯾﺎران ﺷﺮط ﯾﺎری‬ ‫ﺑﺮ آن ﺣﻤﺎل ﮐﻮهاﻓﮑﻦ ﺑﺒﺨﺸﻮد‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﺸﺘﮫ ﺑﯿﺶ ار زد ﻓﻐﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﻋﺎﺷﻘﯽ در ﻏﻢ ﺑﻤﯿﺮد؟‬ ‫ﺣﺴﺎب از ﮐﺎر او دورﺳﺖ ﻣﺎ را‬ ‫ﭼﻮ داﻧﻢ ﺳﺨﺖ رﻧﺠﯿﺪی ز ﻣﺮﮔﺶ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺴﺘﺶ اول ﮐﺸﺘﻦ از درد‬ ‫ﻏﻤﺶ ﻣﯿﺨﻮر ﮐﮫ ﺧﻮﻧﺶ ھﻢ ﺗﻮ ﺧﻮردی‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪﺳﺎل ﺑﺮ ﺧﺎﮐﺶ ﻧﺸﯿﻨﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺎک ارﺻﺪ ﺟﮕﺮ داری ﺑﮫ دﺳﺘﯽ‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﭼﻮن ﻧﺪارد ﮔﺮﯾﮫ ﺳﻮدی‬ ‫ﺑﮫ ﻏﻢ ﺧﻮردن ﻧﮑﺮدی ھﯿﭻ ﺗﻘﺼﯿﺮ‬ ‫ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻣﺮگ دارد زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ روزی او ﺳﺘﺎرهای دلاﻓﺮوز‬ ‫ﺗﻮ ﺻﺒﺤﯽ او ﭼﺮاغ ار دل ﭘﺬﯾﺮد‬

‫ﺑﮫ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﺑﺪل ﮐﺮد ارﻏﻮان را‬ ‫رﻃﺐھﺎ را ﺑﮫ زﺧﻢ اﺳﺘﺨﻮان ﺧﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻟﻮﻟﻮ ﮔﻮﺷﮫ ﻣﮫ را ﺧﺮاﺷﯿﺪ‬ ‫ز رخ ﺑﺮﻗﻊ ز ﮔﯿﺴﻮ ﺑﻨﺪ ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫ﺑﮫ زاری دوﺳﺘﺎن را ﯾﺎد ﮐﺮدن‬ ‫ھﻤﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺸﺎن دوﺳﺘﺪاری‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮ زاﻧﻮ ﺑﮫ زاﻧﻮ ﮐﻮه ﭘﯿﻤﻮد‬ ‫ﺟﮭﺎن ﮔﻮ ﺗﺎ ﺑﺮ او ﮔﺮﯾﺪ ﺟﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻨﻮ ﺑﺎد آﻧﮑﮫ زو ﻋﺒﺮت ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫دل از ﺑﮭﺮ ﺗﻮ رﻧﺠﻮرﺳﺖ ﻣﺎ را‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮد و ھﻢ ﻧﻤﯽﮔﻮﺋﯽ ﺑﮫ ﺗﺮﮐﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺸﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﺧﻮاھﯽ اﻧﺪھﺶ ﺧﻮرد‬ ‫ﻋﺰﯾﺰش ﮐﻦ ﮐﮫ ﺧﻮارش ھﻢ ﺗﻮ ﮐﺮدی‬ ‫ازو ﺧﺎﮐﯽﺗﺮی ﮐﺲ را ﻧﺒﯿﻨﯽ‬ ‫ﻧﯿﺎﺑﯽ ﻣﺜﻞ او ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯽ ﮐﺒﺎب اﻧﮕﯿﺨﺖ دودی‬ ‫ﭼﮫ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺗﺎراج ﺗﻘﺪﯾﺮ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﺪ زﯾﺴﺘﻦ ﮐﺲ ﺟﺎوداﻧﯽ‬ ‫ﻓﺮو ﻣﯿﺮد ﺳﺘﺎره ﭼﻮن ﺷﻮد روز‬ ‫ﭼﺮاغ آن ﺑﮫ ﮐﮫ ﭘﯿﺶ از ﺻﺒﺢ ﻣﯿﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 209‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻮ ھﺴﺘﯽ ﺷﻤﻊ و او ﭘﺮواﻧﮫ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎﻏﯽ و او ﮔﯿﺎھﯽ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺧﯿﺰد‬ ‫ﺗﻮ آﺗﺶ ﻃﺒﻌﯽ او ﻋﻮد ﺑﻼﮐﺶ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺮﻏﯽ ﭘﺮﯾﺪ از ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﺷﺪ ﻗﻄﺮهای آب از ﺳﺒﻮﯾﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺪر ﮔﻮﺑﺸﮑﻦ ھﻼﻟﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﻓﺮھﺎد ﺷﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻤﺎﻧﺎد‬ ‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﭼﻮ از ﻧﺎﻣﮫ ﺑﮫ ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺎﺻﺪ داد ﺧﺴﺮو ﻧﺎﻣﮫ را زود‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪ ﮐﺎﻣﺪ ﻧﺎﻣﮫ ﺷﺎه‬ ‫ﺳﮫ ﺟﺎ ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﻣﮭﺮ ﻧﺎﻣﮫ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺟﮕﺮھﺎ دﯾﺪ ﻣﺸﮏ اﻧﺪود ﮐﺮده‬ ‫ﻗﺼﺐھﺎﺋﯽ در او ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺻﺪ ﻣﺎر‬ ‫ھﻤﮫ ﻣﻘﺮاﺿﮫھﺎی ﭘﺮﻧﯿﺎن ﭘﻮش‬ ‫ﻧﮫ ﺻﺒﺮ آن ﮐﮫ اﯾﻦ ﺷﺮﯾﺖ ﺑﻨﻮﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺨﺘﯽ و ﺑﮫ رﻧﺞ آن رﻧﺞ و ﺳﺨﺘﯽ‬

‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ آﯾﺪ رود ﭘﺮواﻧﮫ از دﺳﺖ‬ ‫ﮔﯿﺎه آن ﺑﮫ ﮐﮫ ھﻢ در ﺑﺎغ رﯾﺰد‬ ‫ﺑﺴﻮزد ﻋﻮد ﭼﻮن ﺑﻔﺮوزد آﺗﺶ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺪ ﻧﺴﺮ ﻃﺎﯾﺮ ز آﺳﻤﺎﻧﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎ دﺟﻠﮫ ﮐﮫ ﺳﺮ دارد ﺑﮫ ﺟﻮﯾﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮﺑﯽ ھﺴﺖ ازو ﮐﻢ ﮔﯿﺮ ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎک از زرد ﮔﻞ ﻧﺴﺮﯾﻦ ﺑﻤﺎﻧﺎد‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﭘﯿﺶ ﺧﺴﺮو اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫ﺳﺘﺪ ﻗﺎﺻﺪ ﺑﺒﺮد آﻧﺠﺎ ﮐﮫ ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫رخ از ﺷﺎدی ﻓﺮوزان ﮐﺮد ﭼﻮن ﻣﺎه‬ ‫و زو ﯾﮏ ﺣﺮف را ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه ﻧﮕﺬاﺷﺖ‬ ‫ﻃﺒﺮزدھﺎی زھﺮآﻟﻮد ﮐﺮده‬ ‫رﻃﺐھﺎﺋﯽ در او ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺻﺪ ﺧﺎر‬ ‫ھﻤﮫ زھﺮاﺑﮭﺎی ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﻧﻮش‬ ‫ﻧﮫ ﺟﺎی آﻧﮑﮫ از ﺗﻨﺪی ﺑﺠﻮﺷﺪ‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮرد از ﺳﺮ ﺑﯿﺪار ﺑﺨﺘﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 210‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺮدن ﻣﺮﯾﻢ و ﺗﻌﺰﯾﺖﻧﺎﻣﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو از راه ﺑﺎد اﻓﺮاه‬ ‫در اﻧﺪﯾﺶ ای ﺣﮑﯿﻢ از ﮐﺎر اﯾﺎم‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺿﺎﯾﻊ ار ﻧﯿﮏ اﺳﺖ اﮔﺮ دون‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﺑﺮ ﻓﺴﻮس ﻣﺮگ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﭼﻨﺎن اﻓﺘﺎد ﺗﻘﺪﯾﺮ اﻟﮭﯽ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﻠﺦ زھﺮی‬ ‫و ﮔﺮﻣﯽ راﺳﺖ ﺧﻮاھﯽ ﺑﮕﺬر از زھﺮ‬ ‫ﺑﮫ ھﻤﺖ ھﻨﺪوان ﭼﻮن ﺑﺮ ﺳﺘﯿﺰﻧﺪ‬ ‫ﻓﺴﻮن ﺳﺎزان ﮐﮫ از ﻣﮫ ﻣﮭﺮه ﺳﺎزﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﯾﻢ روزه ﻣﺮﯾﻢ ﻧﮕﮫ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮﺳﺖ از ﭼﻨﮓ ﻣﺮﯾﻢ ﺷﺎه ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫درﺧﺖ ﻣﺮﯾﻤﺶ ﭼﻮن از ﺑﺮ اﻓﺘﺎد‬ ‫وﻟﯿﮏ از ﺑﮭﺮ ﺟﺎه و اﺣﺘﺮاﻣﺶ‬ ‫ﻧﺮﻓﺖ از ﺣﺮﻣﺘﺶ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ازﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﻋﯽ ﺷﺎدﻣﺎن ﮔﺸﺖ از ھﻼﮐﺶ‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ ﻧﻮع ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮔﺸﺖ و دﻟﺴﻮز‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺴﺮو ﯾﮑﯽ ﻣﺎه‬ ‫ﭘﺲ از ﻣﺎھﯽ ﮐﮫ ﺧﺎر از رﯾﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫دﻟﺶ ﺗﺨﻢ ھﻮس ﻓﺮﻣﻮد ﮐﺸﺘﻦ‬ ‫ﺳﺨﻦ ھﺎﺋﯽ ﮐﮫ او را ﺑﻮد در دل‬

‫ﮐﮫ ﭘﺎداش ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺪﯾﻦ ﮐﺎر اﺳﺖ ﮔﺮدون‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ آن ﭼﻨﺎن ﺗﻠﺨﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﺮﯾﻢ ﺳﺮ آﻣﺪ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮردش داد از آن ﮐﻮ ﺧﻮرد ﺑﮭﺮی‬ ‫ﺑﮫ زھﺮآﻟﻮد ھﻤﺖ ﺑﺮدش از دھﺮ‬ ‫ز ﺷﺎخ ﺧﺸﮏ ﺑﺮگﺗﺮ ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ اﻓﺴﺎی ھﻤﺖ ﺣﻘﮫ ﺑﺎزﻧﺪ‬ ‫دھﺎن در ﺑﺴﺖ از آن ﺷﮑﺮ ﮐﮫ ﺷﮫ داﺷﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮏ آﺑﺴﺘﻨﺎن از ﭼﻨﮓ ﻣﺮﯾﻢ‬ ‫ز ﻏﻢ ﺷﺪ ﭼﻮن درﺧﺖ ﻣﺮﯾﻢ آزاد‬ ‫ز ﻣﺎﺗﻢ داﺷﺖ آﯾﯿﻨﯽ ﺗﻤﺎﻣﺶ‬ ‫ﻧﭙﻮﺷﯿﺪ از ﺳﻠﺐھﺎ ﺟﺰ ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ھﻤﺶ ﮔﻞ در ﺣﺴﺎب اﻓﺘﺎد ھﻢ ﺧﺎر‬ ‫ﮐﮫ رﺳﺖ از رﺷﮏ ﺑﺮدن ﺟﺎن ﭘﺎﮐﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﻮد و ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ از آن روز‬ ‫ز ﺷﺎدی ﮐﺮد دﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﻮﺗﺎه‬ ‫ﺟﮭﺎن را اﯾﻦ ﻏﺒﺎر از ﭘﯿﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﻮاب ﻧﺎﻣﮫ ﺧﺴﺮو ﻧﻮﺷﺘﻦ‬ ‫ﻓﺸﺎﻧﺪ از ﻃﯿﺮﮔﯽ ﭼﻮن داﻧﮫ در ﮔﻞ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 211‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﭼﻮ ﺑﺮ ﮐﺎﻏﺬ ﻗﻠﻢ زد‬ ‫ﺳﺨﻦ را از ﺣﻼوت ﮐﺮد ﭼﻮن ﻗﻨﺪ‬ ‫ﺑﻨﺎم ﭘﺎدﺷﺎه ﭘﺎدﺷﺎھﺎن‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪی ﮐﮫ ﻣﺎر ﮐﺎر ﺳﺎزﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﭘﯿﮑﺮ ﺧﺎﻟﻖ ﭘﯿﮑﺮﻧﮕﺎران‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺗﺎ آﺳﻤﺎن ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺎه‬ ‫دھﺪ ﺑﯽ ﺣﻖ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻠﻖ را ﻗﻮت‬ ‫ز ﻣﺮغ و ﻣﻮر در درﯾﺎ و در ﮐﻮه‬ ‫ﮔﮫ ﻧﻌﻤﺖ دھﺪ ﻧﻘﺼﺎن ﭘﺬﯾﺮی‬ ‫ﭼﻮ از ﺷﮑﺮش ﻓﺮاﻣﺶ ﮐﺎر ﮔﺮدﯾﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ اوﺳﺖ در ﻗﺎﻧﻮن ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﮔﮭﯽ راﺣﺖ ﮐﻨﺪ ﻗﺴﻤﺖ ﮔﮭﯽ رﻧﺞ‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺎری ﺟﺰ دو رﻧﮕﯽ‬ ‫ﮔﮫ از ﺑﯿﺪاد اﯾﻦ آن را دھﺪ داد‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮش ﮔﻔﺘﺎ ﻟﮭﺎوری ﺑﮫ ﻃﻮﺳﯽ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﮫ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ ﻧﺸﺎﻃﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ روزی ﺑﺨﺶ ﻣﺎ روزی ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮد‬ ‫ﺧﺮدﻣﻨﺪ آن ﺑﻮد ﮐﻮ در ھﻤﮫ ﮐﺎر‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪار ﻣﮭﯿﻦ ﺧﻮرﺷﯿﺪ آﻓﺎق‬ ‫ﺟﮭﺎن دارد ﺑﮫ زﯾﺮ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬

‫ﺑﮫ ﺗﺮﺗﯿﺐ آن ﺳﺨﻦھﺎ را رﻗﻢ زد‬ ‫ﺳﺮآﻏﺎز ﺳﺨﻦ را داد ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ﮔﻨﺎه آﻣﺮز ﻣﺸﺘﯽ ﻋﺬرﺧﻮاھﺎن‬ ‫ز ﻣﺎ و ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺎ ﺑﯽﻧﯿﺎزﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﯿﺮت زﯾﻦ ﺷﻤﺎر اﺧﺘﺮ ﺷﻤﺎران‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮﮐﺴﺘﺎن ﻓﻀﻠﺶ ھﻨﺪوی راه‬ ‫ﻧﮕﺎرد ﺑﯽﻗﻠﻢ در ﺳﻨﮓ ﯾﺎﻗﻮت‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺎودان ﮐﺲ را در اﻧﺪوه‬ ‫ﮐﻨﺪ ھﻨﮕﺎم ﺣﯿﺮت دﺳﺘﮕﯿﺮی‬ ‫ﺑﻤﺎﻟﺪ ﮔﻮش ﺗﺎ ﺑﯿﺪار ﮔﺮدﯾﻢ‬ ‫ﺗﻐﯿﺮھﺎی ﺣﺎل آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﮔﮭﯽ اﻓﻼس ﭘﯿﺶ آرد ﮔﮭﯽ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﮔﮭﯽ روﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﮔﺎه زﻧﮕﯽ‬ ‫ﮔﮫ از ﺗﯿﻤﺎر آن اﯾﻦ را ﮐﻨﺪ ﺷﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮگ ﺧﺮ ﺑﻮد ﺳﮓ را ﻋﺮوﺳﯽ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﭘﺎﯾﮫ ﮐﮫ زﯾﺮ اﻓﺘﺪ ﺑﺴﺎﻃﺴﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ روزی دوا ﺑﺎﺷﺪ ﮔﮭﯽ درد‬ ‫ﺑﺴﺎزد ﮔﺎه ﺑﺎ ﮔﻞ ﮔﺎه ﺑﺎ ﺧﺎر‬ ‫ﮐﮫ زد ﺑﺮ ﻓﺮق ھﻔﺖ اورﻧﮓ ﺷﺶ ﻃﺎق‬ ‫ﺳﺮی و ﺑﺎ ﺳﺮی ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻼھﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 212‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮭﺸﺖ از ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﯿﻌﺎدﮔﺎھﯽ اﺳﺖ‬ ‫درﯾﻦ دوران ﮐﮫ ﻣﮫ ﺗﺎ ﻣﺎھﯽ اوراﺳﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮ دارد ﮐﮫ روز و ﺷﺐ دو رﻧﮓ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫درﯾﻦ ﺻﻨﺪل ﺳﺮای آﺑﻨﻮﺳﯽ‬ ‫ﻋﺮوس ﺷﺎه اﮔﺮ در زﯾﺮ ﺧﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﻓﻠﮏ زان داد ﺑﺮ رﻓﺘﻦ دﻟﯿﺮش‬ ‫از او ﺑﮫ ﮔﺮﭼﮫ ﺷﮫ را ھﻤﺪﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮ آرد‬ ‫درﯾﻎ آﻧﺴﺖ ﮐﺎن ﻟﻌﺒﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮﻧﺞ ای ﺷﺎه ﻧﺎزک دل ﺑﺪﯾﻦ رﻧﺞ‬ ‫ﻣﺨﻮر ﻏﻢ ﮐﺎدﻣﯽ ﻏﻢ ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ﺑﺮﻧﺠﺪ ﻧﺎزﻧﯿﻦ از ﻏﻢ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﻋﻨﺎن آن ﺑﮫ ﮐﮫ از ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺘﺎﺑﯽ‬ ‫اﮔﺮ در ﺗﺨﺘﮫ رﻓﺖ آن ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﺟﻔﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯽ ﺑﻨﺸﯿﻦ ز ﻣﮋﮔﺎن ﻣﯽ ﭼﮫ رﯾﺰی‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﮐﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﯿﺮی ﭘﯿﺶ ﻣﯿﺮد‬ ‫ﺗﻮ زی ﮐﻮ ﻣﺮد و ھﺮ ﮐﻮ زاد روزی‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎﻟﯿﺪن ﻣﮑﻦ ﺑﺮ ﻣﺮده ﺑﯿﺪاد‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر ﮐﺎﻟﺒﺪ ﮔﯿﺮد ﺗﺒﺎھﯽ‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﭼﺸﻤﮫای ﻣﺨﺮوش و ﻣﺨﺮاش‬

‫ز ﺑﺎغ دوﻟﺘﺶ ﻃﻮﺑﯽ ﮔﯿﺎھﯽ اﺳﺖ‬ ‫ز ﻣﺎھﯽ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﺎه آﮔﺎھﯽ اوراﺳﺖ‬ ‫ﻧﻮاﻟﺶ ﮔﮫ ﺷﮑﺮﮔﺎھﯽ ﺷﺮﻧﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﻮد ﮔﺎھﯽ ﻋﺮوﺳﯽ‬ ‫ﻋﺮوﺳﺎن دﮔﺮ دارد ﭼﮫ ﺑﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮد آﮔﮫ ز ﺷﺎه و زود ﺳﯿﺮﯾﺶ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ زود ﺳﯿﺮ آﻣﺪ ﻏﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫و زو ﺑﮫ دﻟﺴﺘﺎﻧﯽ در ﺑﺮ آرد‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ ھﺮ ﮐﮫ ﻣﺎﻧﺪ ﻋﯿﺶ راﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻨﺞ اﺳﺖ آن ﺻﻨﻢ در ﺧﺎک ﺑﮫ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﭼﻮ ﻏﻢ ﮔﻔﺘﯽ زﻣﯿﻦ ھﻢ ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ﻧﺴﺎزد ﻧﺎزﮐﺎن را ﻏﻢ ﭼﺸﯿﺪن‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﻋﯿﺴﯽ ﺷﻮی ﮔﺮدش ﻧﯿﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮک ﺗﺨﺖ ﺷﺎھﯽ ﭼﻮن ﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻏﻤﺖ ﺧﯿﺰد ﮔﺮ از ﻏﻢ ﺑﺮﻧﺨﯿﺰی‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﻏﻤﯽ در ﭘﯿﺶ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮﮔﺶ ﺗﻦ ﺑﺒﺎﯾﺪ داد روزی‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮده ﺻﺎﺑﺮی ﺧﻮاھﺪ ﻧﮫ ﻓﺮﯾﺎد‬ ‫ﻧﮫ دروﯾﺸﯽ ﺑﮫ ﮐﺎر آﯾﺪ ﻧﮫ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ز ﻓﯿﺾ دﺟﻠﮫ ﮔﻮ ﯾﮏ ﻗﻄﺮه ﮐﻢ ﺑﺎش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 213‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﺷﺎدی ﺑﺮ ﻟﺐ ﺷﻂ ﺟﺎمﺟﻢ ﮔﯿﺮ‬ ‫دل ﻧﻐﻨﻮده ﺑﯽ او ﺑﻐﻨﻮادت‬ ‫اﮔﺮ ﺳﺮوی ﺷﺪ از ﺑﺴﺘﺎن ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻣﺨﻮر ﻏﻢ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﺎده ﺧﻮر ﺷﺎد‬ ‫اﮔﺮ ھﺴﺘﯽ ﺷﻮد دور از ﺗﻮ از دﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ در ﻗﺪری و در ﺗﻨﮭﺎ ﻧﮑﻮﺗﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﮭﺎﺋﯽ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﺮغ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮغ را ﺧﻔﺖ‬ ‫ﻣﺮﻧﺞ ار ﺑﺎ ﺗﻮ آن ﮔﻮھﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﺳﺮ آن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ او ھﻤﺴﺮ ﻧﺪارد‬ ‫ﮔﺮ آھﻮﺋﯽ ز ﺻﺤﺮا رﻓﺖ ﺑﮕﺬار‬ ‫و ﮔﺮ ﯾﮏ داﻧﮫ رﻓﺖ از ﺧﺮﻣﻦ ﺷﺎه‬ ‫ﮔﻠﯽ ﮔﺮ ﺷﺪ ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ دﯾﺪ ﺧﺎری‬ ‫ﺑﺘﯽ ﮔﺮ ﮐﺴﺮ ﺷﺪ ﮐﺴﺮی ﺑﻤﺎﻧﺎد‬

‫ﮐﮭﻦ زﻧﺒﯿﻠﯽ از ﺑﻐﺪاد ﮐﻢ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ دﯾﺪه رﻓﺖ از دل روادت‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎن ﮐﮫ ھﺴﺘﯽ ﺟﺎن ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﮐﺰ ﺳﺮت ﻣﻮﺋﯽ ﺑﺮد ﺑﺎد‬ ‫ﺑﺤﻤﺪاﷲ ﭼﻮ ﺗﻮ ھﺴﺘﯽ ھﻤﮫ ھﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻟﻌﻠﯽ ﻟﻌﻞ ﺑﯽھﻤﺘﺎ ﻧﮑﻮﺗﺮ‬ ‫ﮐﮫ ھﻤﺴﺮ ﺷﺮک ﺷﺪ در راه ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺳﯿﻤﺮﻏﯽ ﺑﻮد ﺳﯿﻤﺮغ ﺑﯽﺟﻔﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﮐﺎﻧﯽ ﮐﺎن ز ﮔﻮھﺮ در ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﮔﮭﺮ آن ﺑﮫ ﮐﮫ ھﻢ ﮔﻮھﺮ ﻧﺪارد‬ ‫ﮐﮫ در ﺻﺤﺮا ﺑﻮد زﯾﻦ ﺟﻨﺲ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻓﺪا ﺑﺎدش ﻓﻠﮏ ﺑﺎ ﺧﺮﻣﻦ ﻣﺎه‬ ‫ﻋﻮض ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻠﯽ را ﻧﻮﺑﮭﺎری‬ ‫ﻏﻢ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺨﻮر ﻋﯿﺴﯽ ﺑﻤﺎﻧﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 214‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رﺳﯿﺪن ﻧﺎﻣﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﻧﺎﻣﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﺎ ﺟﻮاﺑﺴﺖ اﯾﻦ ﻧﮫ ﺟﻨﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﻮاب آﻧﭽﮫ ﺑﺎﯾﺴﺘﺶ درﯾﺪن‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎره ﺷﺪ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﮑﺮﺧﻮاه‬ ‫ز ﮐﺎر آﺷﻮﺑﯽ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺮ آﺳﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﯾﻢ ﮐﺮد دﺳﺖ از ﺟﺸﻦ ﮐﻮﺗﺎه‬ ‫ﭼﻮ دﺷﻤﻦ ﺷﺪ ھﻤﮫ ﮐﺎری ﺑﮫ ﮐﺎﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﭼﺮﺑﯽھﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد‬ ‫ﺑﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮش ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺴﺮو ﭘﯿﺶ از آﻧﺶ ﺑﻮد ﭘﻨﺪار‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻣﮭﺪ و در ﮐﺎوﯾﻨﺶ آورد‬ ‫ﺑﮫ دﻓﺘﺮھﺎ ﻋﺘﺎب آﻏﺎز ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﻣﺘﺎع ﻧﯿﮑﻮی ﺑﺮ ﮐﺎر ﻣﯽدﯾﺪ‬ ‫ﻣﺘﺎع از ﻣﺸﺘﺮی ﯾﺎﺑﺪ رواﺋﯽ‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﺳﻮد ﺧﻮد اﯾﻦ ﭘﻨﺪ ﺑﻨﯿﻮش‬ ‫در آن دﯾﺪﺳﺖ دوﻟﺖ ﺳﻮدﻣﻨﺪی‬ ‫ﻣﻠﮏ دم داد و ﺷﯿﺮﯾﻦ دم ﻧﻤﯽﺧﻮرد‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﺟﺰ ﮔﺸﺖ از آن ﻧﺎز ﺑﮫ ﺧﺮوار‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎری ﻣﮭﺮﺑﺎن آرد ﻓﺮا ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺳﺮو ﮐﺎری ز ﺑﮭﺮ ﺧﻮﯾﺶ ﮔﯿﺮد‬

‫از آن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﻋﺎﺟﺰ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﻠﻮخاﻧﺪاز را ﭘﺎداش ﺳﻨﮕﺴﺖ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم آﻧﭽﮫ ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ ﺷﻨﯿﺪن‬ ‫ﮐﮫ ﻏﻮﻏﺎی ﻣﮕﺲ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ از راه‬ ‫رﻃﺐ ﺑﯽاﺳﺘﺨﻮان ﺷﺪ ﺷﻤﻊ ﺑﯽ دود‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭼﻮن ﺟﺸﻦ ﻣﺮﯾﻢ ﮔﺸﺖ ﺑﺮ ﺷﺎه‬ ‫ﯾﮑﯽ آب از ﭘﺲ دﺷﻤﻦ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ روﻏﻦ ﻧﺮم ﮐﺮد آھﻦ ز ﭘﻮﻻد‬ ‫ﮐﮫ دردی داﺷﺖ ﮐﺎن درﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‬ ‫ﮐﺰان ﻧﯿﮑﻮﺗﺮش ﺑﺎﺷﺪ ﻃﻠﺐ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﺪ ﺧﻮد ﻋﺮوس آﯾﯿﻨﺶ آرد‬ ‫ﻋﺘﺎﺑﺶ ﺑﯿﺶ ﻣﯽﺷﺪ ﻧﺎز ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﮭﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﭼﻮن ﺑﺎزار ﻣﯽدﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ دﯾﺪه ﻗﺪر ﮔﯿﺮد روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﺘﺎﻋﯽ ﮐﺎن ﺑﻨﺨﺮﻧﺪ از ﺗﻮ ﻣﻔﺮوش‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﯾﺎﺑﯽ رواﺋﯽ در ﻧﺒﻨﺪی‬ ‫ز ﻧﺎز ﺧﻮﯾﺶ ﻣﻮﺋﯽ ﮐﻢ ﻧﻤﯽﮐﺮد‬ ‫ﻧﮭﺎد اﻧﺪﯾﺸﮫ را ﺑﺮ ﭼﺎره ﮐﺎر‬ ‫ﺑﮫ رھﻮاری ھﻤﯽ راﻧﺪ ﺧﺮ ﻟﻨﮓ‬ ‫ﺳﺮ از ﮐﺎری دﮔﺮ در ﭘﯿﺶ ﮔﯿﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 215‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ھﺮ ﻗﻮﻣﯽ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎز‬ ‫ﻣﯽﺟﺴﺖ‬

‫ﻧﮕﯿﺮد ﻣﺮد زﯾﺮک ﮐﺎر ﺧﻮد ﺳﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 216‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺻﻔﺖ داد و دھﺶ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﺴﺮو ﮐﮫ ﺗﺎ ﮔﺮدون ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ روز ﺑﺎر ﮐﻮ را رای ﺑﻮدی‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺻﻒ ﺗﻮاﻧﮕﺮ داﺷﺖ در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺳﻮم ﺻﻒ ﺟﺎی ﺑﯿﻤﺎران ﺑﯽزور‬ ‫ﭼﮭﺎرم ﺻﻒ ﺑﮫ ﻗﻮﻣﯽ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻮد‬ ‫ﺻﻒ ﭘﻨﺠﻢ ﮔﻨﮫ ﮐﺎران ﺧﻮﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﻧﯿﺎن ز اﻣﯿﺪواری‬ ‫ﻧﺪا ﺑﺮداﺷﺘﮫ دارﻧﺪه ﺑﺎر‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﭼﻮن ﺳﻮی دروﯾﺶ دﯾﺪی‬ ‫ﭼﻮ در ﺑﯿﻤﺎر دﯾﺪی ﭼﺸﻢ دروﯾﺶ‬ ‫ﭼﻮ دﯾﺪی ﺳﻮی ﺑﻨﺪی ﻣﺮد ﺑﯿﻤﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺧﻮﻧﯽ ﻓﺘﺎدی ﭼﺸﻢﺑﻨﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮﻧﯽ دﯾﺪی اﻣﯿﺪ رھﺎﺋﯽ‬ ‫در ﺧﺴﺮو ھﻤﮫ ﺳﺎﻟﮫ ﺑﺪﯾﻦ داد‬

‫ﮐﻠﮫ داری ﭼﻨﻮ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺸﺶ ﭘﻨﺞ ﺻﻒ ﺑﺮ ﭘﺎی ﺑﻮدی‬ ‫دوﯾﻢ ﺻﻒ ﺑﻮد ﺣﺎﺟﺘﮕﺎر و دروﯾﺶ‬ ‫ھﻤﮫ رﺳﺘﮫ ﺑﮫ ﻣﻮﺋﯽ از ﻟﺐ ﮔﻮر‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﯾﺸﺎن ﻣﺴﻤﺎر دل ﺑﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺲ ﮐﺲ را ﻧﭙﺮﺳﯿﺪی ﮐﮫ ﭼﻮﻧﯽ‬ ‫ﻣﺜﺎل آورده ﺧﻂ رﺳﺘﮕﺎری‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﺻﻒ زﯾﺮ ﺧﻮد ﺑﯿﻨﻨﺪ زﻧﮭﺎر‬ ‫ﺷﻤﺎر ﺷﮑﺮ ﺑﺮ ﺧﻮد ﺑﯿﺶ دﯾﺪی‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﺷﮑﺮ در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﮫ آزادی ﻧﻤﻮدی ﺷﮑﺮ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﮔﺸﺎدی ﻟﺐ ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﺑﮫ ﭘﺴﻨﺪی‬ ‫ﻓﺰودی ﺷﻤﻊ ﺷﮑﺮش روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺼﺮ از ﺷﮑﺮ ﺑﻮدی ﺷﮑﺮآﺑﺎد‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﻣﯽ ﺑﻨﺸﺴﺖ روزی ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺨﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮداﮔﺮد ﺗﺨﺖ ﻃﺎﻗﺪﯾﺴﺶ‬ ‫ھﻤﮫ ﺗﻤﺜﺎلھﺎی آﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ز ﻣﯿﺦ ﻣﺎه ﺗﺎ ﺧﺮﮔﺎه ﮐﯿﻮان‬ ‫ﮐﻮاﮐﺐ را ز ﺛﺎﺑﺖ ﺗﺎ ﺑﮫ ﺳﯿﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮔﮭﺮھﺎی ﺷﺐ اﻓﺮوز‬

‫ﺑﺪﯾﻦ ﺣﺮﻓﺖ ﺣﺮﯾﻔﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺑﺨﺖ‬ ‫دھﺎن ﺗﺎﺟﺪاران ﺧﺎک ﻟﯿﺴﺶ‬ ‫رﺻﺪ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ آن ﺗﺨﺖ ﮐﯿﺎﻧﯽ‬ ‫درو ﭘﺮداﺧﺘﮫ اﯾﻮان ﺑﺮ اﯾﻮان‬ ‫دﻗﺎﯾﻖ ﺑﺎ درج ﭘﯿﻤﻮده ﻣﻘﺪار‬ ‫ﺧﺒﺮ داده ز ﺳﺎﻋﺎت ﺷﺐ و روز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 217‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﮐﮫ اﻧﺠﻢ را رﺻﺪ راﻧﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺗﺨﺖ ﺧﺴﺮو در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺨﺘﯽ ﻧﮫ ﺗﺨﺘﯽ ﮐﺎﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﻠﯽ ﮔﺮ ﺑﻮد ﭘﯿﻞ آدﻣﯽ روی‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺗﺎ آﺳﻤﺎن راﻧﯽ ﮔﺸﺎده‬ ‫ارم را ﺧﺸﮏ ﺑﺪ در ﻣﺠﻠﺴﺶ ﺟﺎم‬ ‫ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺎﯾﺪت دل در ﺳﺨﺎ ﺑﻨﺪ‬ ‫درم داری ﮐﮫ از ﺳﺨﺘﯽ در آﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎدی ﺷﻐﻞ ﻋﺎﻟﻢ درج ﻣﯿﮑﻦ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯿﺪه ﭼﻨﺎن ﮐﺶ ﻣﯿﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪاری ﺑﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﮐﺮد ﻧﺘﻮان‬ ‫ﺑﺪاﻧﺪ ھﺮ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﺨﻮر ﺗﻨﮭﺎ ﮔﺮت ﺧﻮد آﺑﺠﻮی اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﺷﻤﻊ ﮐﺮدن‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ ﻗﺎرون ﭼﮫ ﺑﺮد از ﮔﻨﺞ دﻧﯿﺎ‬ ‫ﺑﮫ رﻧﺞ آﯾﺪ ﺑﮫ دﺳﺖ اﯾﻦ ﺧﻮد ﺳﻠﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ آﯾﺪ رﻧﺞ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن ﺷﻮد رﻧﺞ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭘﺮوﯾﺰ ﮐﺰ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬ ‫ﺑﺪش ﺑﺎ ﮔﻨﺞ دادن ﺧﻨﺪهﻧﺎﮐﯽ‬ ‫دو ﻧﻮﺑﺖ ﺧﻮان ﻧﮭﺎدی ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺎم‬

‫از آن ﺗﺨﺖ آﺳﻤﺎن را ﺗﺨﺘﮫ ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ھﺰاران ﺟﺎم ﮐﯿﺨﺴﺮو ز ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮ او ﺷﺎھﯽ ﻧﮫ ﺷﮫ ﺻﺎﺣﺒﻘﺮاﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮ ار ﺷﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﻨﺒﺮﯾﻦ ﻣﻮی‬ ‫ﺛﺮﯾﺎ ﺗﺎﺛﺮی ﺧﻮاﻧﯽ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﺣﻠﻘﮫ ﺑﺪ ﺑﺮ درﮔﮭﺶ ﻧﺎم‬ ‫ﺳﺮ ﮐﯿﺴﮫ ﺑﮫ ﺑﺮگ ﮔﻨﺪﻧﺎ ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮو ﮐﺎرش ﺑﮫ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﮔﺮاﯾﺪ‬ ‫ﺧﺮاﺟﺶ ﻣﯿﺴﺘﺎن و ﺧﺮج ﻣﯿﮑﻦ‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺪھﯽ و ﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﺗﻮ داﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﮭﺎﺋﯽ ﺟﮭﺎن را ﺧﻮرد ﻧﺘﻮان‬ ‫ﮐﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺧﻮار ﺗﻨﮭﺎ ﻣﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺧﻮر ﭼﻮ درﯾﺎ ﺗﻠﺦ ﺧﻮی اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎر دﯾﮕﺮان ﭘﺎ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن‬ ‫ﻧﯿﺮزد ﮔﻨﺞ دﻧﯿﺎ رﻧﺞ دﻧﯿﺎ‬ ‫ﭼﻮ از دﺳﺘﺖ رود رﻧﺠﯽ ﻋﻈﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﮭﯽ دﺳﺘﯽ ﺷﺮف دارد ﺑﺪﯾﻦ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻨﺞ اﻓﺸﺎﻧﯽ از ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺎﮐﺶ ﮔﻨﺞ و او ﭼﻮن ﮔﻨﺞ ﺧﺎﮐﯽ‬ ‫ﺧﻮرش ﺑﺎ ﮐﺎﺳﮫ دادی ﺑﺎده ﺑﺎ ﺟﺎم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 218‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﺸﯿﺪه ﻣﺎﯾﺪه ﯾﮏ ﻣﯿﻞ در ﻣﯿﻞ‬ ‫ز ﺣﻠﻮاھﺎ ﮐﮫ ﺑﻮدی ﮔﺮد ﺧﻮاﻧﺶ‬ ‫ز ﮔﺎو و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﻣﺮغ و ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺰﻣﺶ ﺑﻮی ﺧﻮش را ﺳﺎز دادی‬ ‫ﺑﮫ ھﻨﮕﺎم ﺑﺨﻮر ﻋﻮد و ﻋﻨﺒﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮرد ﺧﺎص او ﺑﺮ ﺧﻮان رﺳﯿﺪی‬ ‫ﮐﺒﺎﺑﯽﺗﺮ ﺑﺨﻮردی اول روز‬ ‫ز ﺑﺎزرﮔﺎن ﻋﻤﺎن در ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﮐﺰ ﭼﻨﺎن در ﺑﺎﺷﺪ آرام‬ ‫ﯾﮏ اﺳﺐ ﺑﻮر از رق ﭼﺸﻢ ﻧﻮزاد‬ ‫ز ﺷﯿﺮ ﻣﺎدرش ﭼﻮﭘﺎن ﺑﺮﯾﺪه‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﻮدی ﺗﻨﻮری ﺑﺴﺘﻦ از ﺳﯿﻢ‬ ‫در او ده ﭘﺎﻧﺰده ﻣﻦ ﻋﻮد ﭼﻮن ﻣﺸﮏ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﯾﺎن ﺷﺪ ﮐﺒﺎب ﺧﻮاﻧﺶ اﯾﻦ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮان زر ﻧﮭﺎدﻧﺪی ﻓﺮا ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﺨﻮردی زان ﻧﻮاﻟﮫ ﻟﻘﻤﮫای ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﮐﺮدی ﺑﮫ ﻣﺤﺘﺎﺟﺎن درﮔﺎه‬ ‫ﺑﺪو ﺑﺨﺸﯿﺪی آن زرﯾﻨﮫ ﺧﻮان را‬ ‫زھﯽ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﮫ ﻃﺒﺎﺧﺎن ﻧﻮرش‬ ‫دﮔﺮ روزی ﮐﮫ ﺧﻮان ﻻﺟﻮردی‬

‫ﻣﮕﺲ را ﮔﺎو دادی ﭘﺸﮫ را ﭘﯿﻞ‬ ‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ ﭼﮫ ﺧﻮردی ﻣﯿﮭﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﺻﺒﺎ وام رﯾﺎﺣﯿﻦ ﺑﺎز دادی‬ ‫ﺧﺮاج ھﻨﺪ ﺑﻮدی ﺧﺮج ﻣﺠﻤﺮ‬ ‫ﮔﻮارش ﺗﺎ ﺑﮫ ﺧﻮزﺳﺘﺎن رﺳﯿﺪی‬ ‫ﺑﺮ او ﺳﻮده ﯾﮑﯽ در ﺷﺐاﻓﺮوز‬ ‫ﺑﺪه ﻣﻦ زر ﺧﺮﯾﺪه زر ﮐﺎﻧﯽ‬ ‫رﻃﻮﺑﺖھﺎی اﺻﻠﯽ را در اﻧﺪام‬ ‫ﻣﻌﻄﺮ ﮐﺮده ﭼﻮن رﯾﺤﺎن ﺑﻐﺪاد‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪش ﭘﺮورﯾﺪه‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮدی ﺧﺮج او دﺧﻞ ﯾﮏ اﻗﻠﯿﻢ‬ ‫ﺑﺴﻮزاﻧﺪی ﺑﺠﺎی ھﯿﻤﮫ ﺧﺸﮏ‬ ‫ﺗﻨﻮر و آﺗﺶ و ﺑﺮﯾﺎﻧﺶ اﯾﻦ ﺑﻮد‬ ‫ھﺰار و ھﻔﺘﺼﺪ ﻣﺜﻘﺎل ﮐﻢ ﺑﯿﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻐﺰ ﭘﺴﺘﮫ و ﭘﺎﻟﻮده ﻗﻨﺪ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﭼﺸﻤﺶ در اﻓﺘﺎدی ز ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫ﺗﻨﻮر و ھﺮ ﭼﮫ آﻟﺖ ﺑﻮدی آن را‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮ آرﻧﺪ از ﺗﻨﻮرش‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﯽ از ﺗﻨﻮر ﺻﺒﺢ زردی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 219‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ھﻤﺎن ﭘﯿﺸﯿﻨﮫ رﺳﻢ آﻏﺎز ﮐﺮدی‬ ‫ھﻤﮫ روز اﯾﻦ ﺷﮕﺮﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﺎرش‬ ‫ﭼﻮ وﻗﺖ آﻣﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪ آن ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ﺷﺮف ﺧﻮاھﯽ ﺑﮫ ﮔﺮد ﻣﻘﺒﻼن ﮔﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺳﻨﺒﻞ ﭼﺮد آھﻮی ﺗﺎﺗﺎر‬ ‫دﮔﺮ آھﻮ ﮐﮫ ﺧﺎﺷﺎﮐﺴﺖ ﺧﻮردش‬ ‫ﭘﺪر ﮐﺰ ﻣﻦ رواﻧﺶ ﺑﺎد ﭘﺮ ﻧﻮر‬ ‫ﮐﮫ از ﺑﯽدوﻟﺘﺎن ﺑﮕﺮﯾﺰ ﭼﻮن ﺗﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺻﺒﺤﺖ ﮔﺮ ﺷﺒﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ از روز‬ ‫ﺑﮭﺎی در ﺑﺰرگ از ﺑﮭﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ‬

‫ﺗﻨﻮر و ﺧﻮاﻧﯽ از ﻧﻮﺳﺎز ﮐﺮدی‬ ‫ھﻤﮫ ﻋﻤﺮ اﯾﻦ روش ﺑﻮد اﺧﺘﯿﺎرش‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎری ﻧﺎﻣﺪ آن ﮐﺎر و ﮐﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ زود از ﻣﻘﺒﻼن ﻣﻘﺒﻞ ﺷﻮد ﻣﺮد‬ ‫ﻧﺴﯿﻤﺶ ﺑﻮی ﻣﺸﮏ آرد ﺑﮫ ﺑﺎزار‬ ‫ﺑﺠﺎی ﻣﺸﮏ ﺧﺎﺷﺎک اﺳﺖ ﮔﺮدش‬ ‫ﻣﺮا ﭘﯿﺮاﻧﮫ ﭘﻨﺪی داد ﻣﺸﮭﻮر‬ ‫ﺳﺮا در ﮐﻮی ﺻﺎﺣﺐ دوﻟﺘﺎن ﮔﯿﺮ‬ ‫ﭼﺮاغ از ﻣﺸﻌﻞ روﺷﻦ ﺑﺮاﻓﺮوز‬ ‫ﮐﺰ اول ﺑﺎ ﺑﺰرﮔﺎن ھﻤﻨﺸﯿﻦ اﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 220‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺴﺮو اوﺻﺎف ﺷﮑﺮ اﺳﭙﮭﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺑﮫ آﯾﯿﻦ ﺟﮭﺎﻧﺪاران ﯾﮑﯽ روز‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺰم دﺳﺖ ﺑﻮﺳﺶ ﻗﺎف ﺗﺎ ﻗﺎف‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﭘﯿﺶ ﺗﺨﺘﺶ ﺟﻤﻠﮫ ﺷﺎھﺎن‬ ‫ز ﺳﺎﻻر ﺧﺘﻦ ﺗﺎ ﺧﺴﺮو زﻧﮓ‬ ‫ﭼﻮ دوری ﭼﻨﺪ ﻣﯽ در داد ﺳﺎﻗﯽ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﺷﺮم را ﺑﺮﻗﻊ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮﺑﺎﻧﯽ ﮐﮫ در ﺧﻮرد ﻓﺮﯾﺸﻨﺪ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺘﺎ ﻟﻄﺎﻓﺖ روم دارد‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺖ از ﺧﺘﻦ ﺧﯿﺰد ﻧﮑﻮﺋﯽ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺖ ارﻣﻦ اﺳﺖ آن ﺑﻮمآﺑﺎد‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﮫ در اﻗﺼﺎی ﮐﺸﻤﯿﺮ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺘﺎ ﺳﺰای ﺑﺰم ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﺑﺮ ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﺶ ﺑﯿﺪاد‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺮ ھﺮ ﻟﺒﺶ ﺻﺪ ﺧﻨﺪه ﺑﯿﺸﺴﺖ‬ ‫ﻗﺒﺎ ﺗﻨﮓ آﯾﺪ از ﺳﺮوش ﭼﻤﻦ را‬ ‫رﻃﺐ ﭘﯿﺶ دھﺎﻧﺶ داﻧﮫ رﯾﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ دارد ﻧﻘﺎب از ﮔﻮﺷﮫ ﻣﺎه‬ ‫ﺟﺰ اﯾﻦ ﻋﯿﺒﯽ ﻧﺪارد آن دﻻرام‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺟﺎﺋﯽ ﭼﻮ ﺑﺎد آرام ﮔﯿﺮد‬ ‫ز روی ﻟﻄﻒ ﺑﺎ ﮐﺲ در ﻧﺴﺎزد‬

‫ﺑﮫ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻮد ﺷﺎه ﻣﺠﻠﺲ اﻓﺮوز‬ ‫ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﮫ ﮐﻠﮫداران اﻃﺮاف‬ ‫ز ﭼﯿﻦ ﺗﺎ روم و از ری ﺗﺎ ﺳﭙﺎھﺎن‬ ‫ھﻤﮫ ﺑﺮ ﯾﺎد ﺧﺴﺮو ﺑﺎده در ﭼﻨﮓ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ از ﺷﺮم ﺷﺎھﺎن ھﯿﭻ ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻟﺨﺘﯽ ﺑﮫ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ در اﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ز ﻋﺎﻟﻢ در ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺑﻘﻌﮫ ﺑﯿﺸﻨﺪ‬ ‫ﻟﻄﻒ ﮔﻨﺞ اﺳﺖ و ﮔﻨﺞ آن ﺑﻮم دارد‬ ‫ﻓﺴﺎﻧﮫ اﺳﺖ آن ﻃﺮف در ﺧﻮﺑﺮوﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺮﮐﮭﺎی او ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮﯾﺰاد‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ ھﯿﭻ ﺗﻘﺼﯿﺮ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻧﺎﻣﯽ اﺳﺖ در ﺷﮭﺮ ﺳﭙﺎھﺎن‬ ‫وزو ﺷﮑﺮ ﺑﮫ ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺑﮫ ﻓﺮﯾﺎد‬ ‫ﻟﺒﺶ را ﭼﻮن ﺷﮑﺮ ﺻﺪ ﺑﻨﺪه ﺑﯿﺸﺴﺖ‬ ‫درم واﭘﺲ دھﺪ ﺳﯿﻤﺶ ﺳﻤﻦ را‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﮕﺬار ﮐﻮ ﺧﻮد ﺧﺎﻧﮫ ﺧﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ آﯾﺪ ﻧﺎﻟﮫ ﺻﺪ ﯾﻮﺳﻒ از ﭼﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﺎص و ﺑﺎ ﻋﺎم‬ ‫ﭼﻮ ﻻﻟﮫ ﺑﺎ ھﻤﮫ ﮐﺲ ﺟﺎم ﮔﯿﺮد‬ ‫ﮐﮫ آﻧﮑﺲ ﺧﺎن و ﻣﺎن را در ﻧﺒﺎزد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 221‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎو را ﺷﺒﯽ ﮔﯿﺮد در آﻏﻮش‬ ‫ﻣﻠﮏ را در ﮔﺮﻓﺖ آن دﻟﻨﻮازی‬ ‫ﻓﺮس ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دواﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮد ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻗﻨﺪی ﺑﮫ ﻗﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻮھﺮ ﭘﺎﯾﮫ ﮔﻮھﺮ ﺷﻮد ﺧﺮد‬ ‫ﺳﺮش ﺳﻮدای ﺑﺎزار ﺷﮑﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﻧﮫ دل ﻣﯽ دادش از دل راﻧﺪن او را‬ ‫در اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺻﺎﺑﺮ ﺑﻮد ﯾﮑﺴﺎل‬

‫ﻧﮕﺮدد آن ﺷﺒﺶ ھﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫اﺳﺎﺳﯽ ﻧﻮ ﻧﮭﺎد از ﻋﺸﻖ ﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮﮐﯽ ﻏﺎرت از ﺗﺮﮐﯽ ﺳﺘﺎﻧﺪ‬ ‫ﮔﺸﺎﯾﺪ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻨﺪی ﺑﺒﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ دﯾﺒﺎ آب دﯾﺒﺎ را ﺗﻮان ﺑﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮑﺮ ھﻢ ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ اﺛﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺷﺎﯾﺴﺖ از ﺳﭙﺎھﺎن ﺧﻮاﻧﺪن او را‬ ‫ﻧﮫ ﺷﺪ واﻗﻒ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺣﺴﺐ آن ﺣﺎل‬

‫***‬ ‫ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﯽ رﮐﺎب اﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮ راه‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ﺑﮫ ﻧﺰھﺖ ﮔﺎه آن ﺑﻮم‬ ‫ﮔﺮوھﯽ ﺗﺎزه روی و ﻋﺸﺮت اﻓﺮوز‬ ‫ﻧﺸﺎط آﻏﺎز ﮐﺮد و ﺑﺎده ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﻧﮭﻔﺘﮫ ﺑﺎز ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﺪ ﺟﺎﯾﺶ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﺎ ﻏﻼﻣﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮی ﺷﮑﺮ ﺷﺪ‬ ‫ﺣﻼوﺗﮭﺎی ﻋﯿﺶ آن ﻋﺼﺮ ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ در ﺑﺮ ﺣﻠﻘﮫ زد ﺧﺎﻣﻮش ﺧﺎﻣﻮش‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ دﯾﺪ زﯾﺒﺎ روی ﺑﺮ در‬ ‫ﻓﺮود آوردش از ﺷﺒﺪﯾﺰ ﭼﻮن ﻣﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮭﻤﺎﻧﺎن ﺑﮫ اﯾﻮاﻧﺶ درون ﺑﺮد‬

‫ﺳﻮی ﻣﻠﮏ ﺳﭙﺎھﺎن راﻧﺪ ﺑﻨﮕﺎه‬ ‫ﺳﻮادی دﯾﺪ ﺑﯿﺶ از ﮐﺸﻮر روم‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺎه ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ روﺷﻦﺗﺮ از روز‬ ‫ﻏﻢ آن ﻟﻌﺒﺖ آزاده ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آورد ھﻨﺠﺎر ﺳﺮاﯾﺶ‬ ‫ز ﺑﺎزار ﺷﮑﺮ ﺑﺮﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎﻣﯽ‬ ‫ﺳﭙﺎھﺎن ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ دﮔﺮ ﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮑﺮ ﮐﻮی و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻗﺼﺮ ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ﻏﻼﻣﯽ ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﻧﻤﻮدار ﺟﮭﺎﻧﺪارﯾﺶ در ﺳﺮ‬ ‫ﻓﺮس را راﻧﺪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﻒ ﮔﺎه‬ ‫ﺑﺪان ﻣﮭﻤﺎن ﺳﺮ از ﮐﯿﻮان ﺑﺮون ﺑﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 222‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن ﺑﺮ ﺑﺴﺎط ﮐﺎر ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫اﺟﺎزت داد ﺗﺎ ﺷﮑﺮ ﺑﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ﺷﮑﺮ ﺑﺎ ﺟﺎم ﺟﻼب‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻧﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺷﮑﺮ رﯾﺰد او ﺑﻮد‬ ‫ز ﮔﯿﺴﻮ ﻧﺎﻓﮫ ﻧﺎﻓﮫ ﻣﺸﮏ ﻣﯽﺑﯿﺨﺖ‬ ‫ﭼﻮ وﯾﺴﮫ ﻓﺘﻨﮫای در ﺷﮭﺪ ﺑﻮﺳﯽ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰان داﺷﺘﯽ روﻣﯽ و ﭼﯿﻨﯽ‬ ‫ھﻤﮫ در ﻧﯿﻢ ﺷﺐ ﻧﻮروز ﮐﺮده‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎده ﭘﯿﺶ آورد ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﯽ در آﺑﮕﯿﻨﮫ ﮐﺎن ﺳﻤﻨﺒﺮ‬ ‫ﮔﻼﺑﯽ را ﺑﮫ ﺗﻠﺨﯽ راه ﻣﯽداد‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺷﺎه ﻋﺎﻟﻢ ﻣﮭﺘﺮاﻧﮫ‬ ‫ﭘﯿﺎﭘﯽ رﻃﻞھﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻮش ﺑﺎده از ﻟﺐ ﻧﯿﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺬری ﮐﺎن ﻗﺒﻮل اﻓﺘﺎد در راه‬ ‫ﮐﻨﯿﺰی را ﮐﮫ ھﻢ ﺑﺎﻻی او ﺑﻮد‬ ‫در او ﭘﻮﺷﯿﺪ زر و زﯾﻮر ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن دﯾﺪ ﮐﺎﻣﺪ ﻧﺎزﻧﯿﻨﺶ‬ ‫در او ﭘﯿﭽﯿﺪ و آن ﺷﺐ ﮐﺎم دل راﻧﺪ‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﮫ آن ﺷﻤﻊ ﺳﺤﺮ ﺑﻮد‬

‫درﺳﺘﯽ ﭼﻨﺪ را ﺑﺮ ﮐﺎر ﺑﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﻤﺎن ﺑﺮ ز ﻟﺐ ﺷﮑﺮ ﮔﺸﺎﯾﺪ‬ ‫دھﺎﻧﯽ ﭘﺮ ﺷﮑﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﭘﺮ از ﺧﻮاب‬ ‫ﻧﺒﺎﺗﯽ ﮐﺰ ﺳﭙﺎھﺎن ﺧﯿﺰد او ﺑﻮد‬ ‫ز ﺧﻨﺪه ﺧﺎﻧﮫ ﺧﺎﻧﮫ ﻗﻨﺪ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬ ‫ﭼﻮ داﯾﮫ آﯾﺘﯽ در ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﯽ‬ ‫ﮐﺰ اﯾﺸﺎن ھﯿﭻ را ﻣﺜﻠﯽ ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎر ﻋﯿﺶ دﺳﺖآﻣﻮز ﮐﺮده‬ ‫ﺑﺘﯽ ﯾﺎرب ﭼﻨﺎن و ﺧﺎﻧﮫ ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫در آب ﺧﺸﮏ ﻣﯽﮐﺮد آﺗﺶ ﺗﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺪﺳﺖ ﺷﺎه ﻣﯽداد‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﺮداﺷﺘﮫ ﭼﻮن ﻣﮫ ﺗﺮاﻧﮫ‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﺷﮭﺮ ﺑﻨﺪ ﺧﻮاب ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺷﻤﻊ از ﭘﯿﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ز ﺧﻠﻮت ﺧﺎﻧﮫ ﺷﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺣﺴﻦ و ﭼﺎﺑﮑﯽ ھﻤﺘﺎی او ﺑﻮد‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﮔﺮﻓﺖ آن ﺷﺐ ﺳﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺳﺘﺪ داد ﺷﮑﺮ از اﻧﮕﺒﯿﻨﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺼﺮوﻋﯽ ﺑﺮ اﻓﺴﻮﻧﯽ ﻏﻠﻂ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻤﺎن اﻓﺘﺎد او را ﮐﺎن ﺷﮑﺮ ﺑﻮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 223‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﻨﯿﺰ از ﮐﺎر ﺧﺴﺮو ﻣﺎﻧﺪ ﻣﺪھﻮش‬ ‫ﻓﺴﺎﻧﮫ ﺑﻮد ﺧﺴﺮو در ﻧﮑﻮﺋﯽ‬ ‫ز ھﺮ ﮐﺲ ﮐﻮ ﺑﮫ ﺑﺎﻻ ﺳﺮوری داﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮش ﻣﻐﺰی ﺑﮫ از ﺑﺎدام ﺗﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺷﺒﯽ ﮐﮫ اﺳﺐ ﻧﺸﺎﻃﺶ ﻟﻨﮓ رﻓﺘﯽ‬ ‫ھﺮ آن روزی ﮐﮫ ﻧﺼﻔﯽ ﮐﻢ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﭼﻮ ﺻﺒﺢ آﻣﺪ ﮐﻨﯿﺰ از ﺟﺎی ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﮑﺮ ﺷﺪ ﮐﺎم و ﻧﺎﮐﺎم‬ ‫ھﺮ آﻧﭻ از ﺷﺎه دﯾﺪ او را ﺧﺒﺮ داد‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎ ﺷﮑﺮ آﮔﮫ ﺑﺎﺷﺪ از ﮐﺎر‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﺮداﺷﺖ ﺷﻤﻊ و در ﺷﺪ از در‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﮐﺎن ھﻢ ﺑﺴﺘﺮ او ﺑﻮد‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪش ﮐﮫ ﺗﺎ ﻣﮭﻤﺎنﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺎی از ﻣﮭﺘﺮان ﻃﺎق‬ ‫ھﻤﮫ ﭼﯿﺰﯾﺖ ھﺴﺖ از ﺧﻮﺑﺮوﺋﯽ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻋﯿﺐ اﺳﺖ اﮔﺮ ﻧﺎﯾﺪ ﮔﺮاﻧﺖ‬ ‫ﻧﻤﮏ در ﻣﺮدم آرد ﺑﻮی ﭘﺎﮐﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻮﺳﻦ ﺑﻮی ﺷﮫ ﮔﻔﺘﺎ ﭼﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن رﺧﺖ از آن ﺑﺘﺨﺎﻧﮫ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ آن اﻓﺴﺎﻧﮫ ﭼﻮن ﺑﮕﺬﺷﺖ ﺳﺎﻟﯽ‬

‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ آﻣﺪش ﺧﺴﺮو در آﻏﻮش‬ ‫ﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﺑﻮد وﻗﺖ ﻧﻐﺰ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﺳﺮی و ﮔﺮدﻧﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮی داﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﻧﯿﺸﮑﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﻢ اﯾﻦ ﺑﻮدی ﮐﮫ ﺳﯽ ﻓﺮﺳﻨﮓ رﻓﺘﯽ‬ ‫ﭼﮭﻞ ﻣﻦ ﺳﺎﻏﺮی دردم ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﺎن از ﻣﻠﮏ دﺳﺘﻮرﯾﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﺑﺎز ﮔﻔﺖ اﺣﻮال ﺑﺎدام‬ ‫ﻧﮭﺎﻧﯿﮭﺎی ﺧﻠﻮت را ﺑﮫ در داد‬ ‫ﺑﮕﻮﯾﺪ ھﺮ ﭼﮫ ﭘﺮﺳﺪ زو ﺟﮭﺎﻧﺪار‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮫ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺷﻤﻊ و ﺷﮑﺮ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰک ﺷﻤﻊ دارد ﺷﮑﺮ او ﺑﻮد‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﺑﺎ ﭼﻮ ﻣﻦ ﻣﮭﻤﺎن ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪم ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻣﮭﻤﺎن در آﻓﺎق‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﮑﺮی و ﻧﻐﺰ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮﺋﯽ در ﻧﻤﮏ دارد دھﺎﻧﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﻤﮏ ﭼﻮن ﺑﻮی ﻧﺎﮐﯽ‬ ‫ﺳﻤﻨﺒﺮ ﮔﻔﺖ ﺳﺎﻟﯽ ﺳﻮﺳﻦ و ﺳﯿﺮ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ آن ﭘﻨﺪ را ﯾﮑﺴﺎل در دﺳﺖ‬ ‫ﻣﺰاج ﺷﮫ ﺷﺪ از ﺣﺎﻟﯽ ﺑﮫ ﺣﺎﻟﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 224‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ زﯾﺮش رام ﺷﺪ دوران ﺗﻮﺳﻦ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺑﺮ ﻋﺎدت ﭘﺎرﯾﻨﮫ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ھﻤﺎن ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﭘﺎرﯾﻨﮫ درﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﭼﻮ دوری ﭼﻨﺪ رﻓﺖ از ﻋﯿﺶ ﺳﺎزی‬ ‫ھﻤﺎن ﺟﻔﺘﮫ ﻧﮭﺎد آن ﺳﯿﻢ ﺳﺎﻗﺶ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻧﻘﻞ دھﺎن آﻟﻮده ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﭼﻮ ﻟﺸﮕﺮ ﺑﺮ رﺣﯿﻞ اﻓﺘﺎد ﺷﺐ را‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﻣﻦ ھﯿﭻ ﻣﮭﻤﺎﻧﯽ رﺳﯿﺪت؟‬ ‫ﺟﻮاﺑﯽ ﺷﮑﺮﯾﻨﺶ داد ﺷﮑﺮ‬ ‫ﺟﺰ آن ﮐﺎن ﺷﺨﺺ را ﺑﻮی دھﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻠﮏ ﮔﻔﺘﺎ ﭼﻮ ﺑﯿﻨﯽ ﻋﯿﺐ ھﺮ ﭼﯿﺰ‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪش ﮐﮫ ﻋﯿﺐ ﻣﻦ ﮐﺪاﻣﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺎن ﻋﯿﺐ اﺳﺖ ﻣﺸﮭﻮر‬ ‫ﭼﻮ دور ﭼﺮخ ﺑﺎ ھﺮ ﮐﺲ ﺑﺴﺎزی‬ ‫ﻧﮕﺎرﯾﻦ ﻣﺮﻏﯽ ای ﺗﻤﺜﺎل ﭼﯿﻨﯽ‬ ‫ﻏﻼف ﻧﺎزﮐﯽ داری درﯾﻐﯽ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﺷﮑﺮ ﮐﺎی ﺟﻮاﻧﻤﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺘﺎری ﮐﮫ ﺳﺘﺮ اوﺳﺖ ﭘﯿﺸﻢ‬ ‫ﻧﮫ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺒﯽ در ﭘﺮده ﺧﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰان ﻣﻨﻨﺪ اﯾﻨﺎن ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ‬

‫ﺑﺮآوردش درﺧﺖ ﺳﯿﺮ ﺳﻮﺳﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﺑﺎز ﺑﺎزاری ﺑﺮآراﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ رﺳﺪ ھﺮ ﮐﻮ ﺷﮑﺮ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ ﻧﺸﺎن ﺑﻮس و ﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻔﺘﯽ دﯾﮕﺮ از ﺧﻮد ﮐﺮد ﻃﺎﻗﺶ‬ ‫ﺑﮫ اﻣﯿﺪ ﺷﮑﺮ ﭘﺎﻟﻮده ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺑﺎز آن ﻧﻮش ﻟﺐ را‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ رﻏﺒﺖ ﮐﺴﯽ در ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪت؟‬ ‫ﮐﮫ ﭘﺎرم ﺑﻮد ﯾﺎری ﭼﻮن ﺗﻮ در ﺑﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺒﻮﺋﯽ ازﯾﻦ ﺑﮫ ﭼﻮن ﺗﻮان ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ ﻋﯿﺐ ﺟﻤﺎل ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻧﯿﺰ‬ ‫ﮐﺰ آن ﻋﯿﺐ اﯾﻦ ﻧﮑﻮﺋﯽ زﺷﺖ ﻧﺎﻣﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﮑﺴﺎﻋﺖ ز ﻧﺰدﯾﮑﺎن ﻧﮫای دور‬ ‫ﭼﻮ ﮔﯿﺘﯽ را ھﻤﮫ ﮐﺲ ﻋﺸﻖ ﺑﺎزی‬ ‫ﭼﺮا ھﺮ ﻟﺤﻈﮫ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻨﯽ ﺑﺎزی ﺑﮫ ﺗﯿﻐﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﭘﻨﺪاری ﮐﺰﯾﻦ ﺷﮑﺮ ﮐﺴﯽ ﺧﻮرد؟‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﻣﻦ زﻧﺪهام ﺑﺮ ﻣﮭﺮ ﺧﻮﯾﺸﻢ‬ ‫ﻧﮫ درم را ﮐﺴﯽ در دور ﺳﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ در ﺧﻠﻮت ﺗﻮ ﺑﺎ اﯾﺸﺎن ﻧﺸﯿﻨﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 225‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﻣﯽ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ و ﻋﺸﺮت ﻓﺰاﯾﻢ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﻦ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺼﺐ ﭘﻮش‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻮاھﯽ داد ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫دھﺪ ﻧﺎﺳﻔﺘﮫ ﮔﯽ ﺑﺮوی ﮔﻮاﺋﯽ‬

‫ﺑﻠﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ آن ﮐﺎول درآﯾﻢ‬ ‫وﻟﯽ آن دﻟﺴﺘﺎن ﮐﺎﯾﺪ در آﻏﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺸﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺷﺎه از زﺑﺎﻧﺶ‬ ‫دری ﮐﻮ را ﺑﻮد ﻣﮭﺮ ﺧﺪاﺋﯽ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ زد آﺗﺶ ﻣﺸﺮق زﺑﺎﻧﮫ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن ﺳﭙﺎھﺎن را ﻃﻠﺐ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ روﯾﮫ ھﻤﮫ ﺷﮭﺮ ﺳﭙﺎھﺎن‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮑﺮ ھﻤﭽﻨﺎن در ﺗﻨﮓ ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺘﺎع ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ درﺑﺎر دارد‬ ‫ﺳﻤﻨﺪش ﮔﺮ ﭼﮫ ﺑﺎ ھﺮﮐﺲ ﺑﮫ زﯾﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺠﻮزان ﻧﯿﺰ ﮐﺮدﻧﺪ اﺳﺘﻮاری‬ ‫ﻣﻠﮏ را ﻓﺮخ آﻣﺪ ﻓﺎل اﺧﺘﺮ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد از ﺳﺮای ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪش‬ ‫ﻧﺴﻔﺘﮫ در درﯾﺎﺋﯿﺶ را ﺳﻔﺖ‬ ‫ﺳﻮی ﺷﮭﺮ ﻣﺪاﯾﻦ ﺷﺪ دﮔﺮﺑﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﻋﺸﻖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﻮار ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺑﮕﺮﻓﺖ از ﺷﮑﺮ ﺧﻮردن دل ﺷﺎه‬ ‫ﺷﮑﺮ در ﺗﻨﮓ ﺷﮫ ﺗﯿﻤﺎر ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﺷﮫ از ﺳﻮدای ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﻮر در ﺳﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از دوری ﺷﯿﺮﯾﻦ در آﺗﺶ‬

‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن آب ﺷﺪ زاﻧﺠﺎ رواﻧﮫ‬ ‫وزﯾﺸﺎن ﭘﺮﺳﺸﯽ زان ﻧﻮش ﻟﺐ ﮐﺮد‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ آن ﭘﺎﮐﺪاﻣﻦ را ﮔﻮاھﺎن‬ ‫ﻧﯿﺎزرده ﮔﻠﯽ ﺑﺮ رﻧﮓ ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰی ﭼﻨﺪ را ﺑﺮ ﮐﺎر دارد‬ ‫ﺳﻨﺎن دور ﺑﺎﺷﺶ آھﻨﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺮوﺳﺶ ﺑﮑﺮ ﺑﻮد اﻧﺪر ﻋﻤﺎری‬ ‫ﮐﮫ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﮕﺲ ﭼﻮن رﺳﺖ ﺷﮑﺮ‬ ‫ﺑﮫ آﯾﯿﻦ زﻧﺎﺷﻮﺋﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪش‬ ‫ﻧﮕﯿﻦ ﻟﻌﻞ را ﯾﺎﻗﻮت ﺷﺪ ﺟﻔﺖ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﺎ او ﺑﮫ داﻣﻨﮭﺎ ﺷﮑﺮﺑﺎر‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﯽ ﺑﺮ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﻨﻮش آﺑﺎد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪ دﮔﺮ راه‬ ‫ز ﻧﺨﻠﺴﺘﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺎر ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﮔﺪازان ﮔﺸﺘﮫ ﭼﻮن در آب ﺷﮑﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﯿﺶ ﻣﻮم از اﻧﮕﺒﯿﻦ ﺧﻮش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 226‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﺰ ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﺷﮑﺮ ھﺮﮔﺰ ﻧﮕﯿﺮد ﺟﺎی ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻤﻦ ﺧﺎﮐﺴﺖ ﭼﻮن ﻧﺴﺮﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﮕﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﮑﺮ ھﺴﺖ ﯾﮑﺴﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺷﮭﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮﻓﺮوزد‬ ‫ﺷﮑﺮ ﮔﺮ ﭼﺎﺷﻨﯽ در ﺟﺎم دارد‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺰرﮔﺎن ﻧﺎﺷﮑﯿﺒﻨﺪ‬ ‫ھﺮ آﺑﯽ ﮐﺎن ﺑﻮد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺴﺎزد‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺎ ﺷﮑﺮ ﻓﺮﻗﯽ ﻋﯿﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮﯾﺮوﺋﯽ اﺳﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﻋﻤﺎری‬ ‫ﺑﺪاﻧﺪ اﯾﻦ ﻗﺪر ھﺮ ﮐﺶ ﺗﻤﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫دﻟﺶ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪم زود‬ ‫ﯾﺦ از ﺑﻠﻮر ﺻﺎﻓﯽ ﺗﺮ ﺑﮫ ﮔﻮھﺮ‬ ‫دﯾﮕﺮ ره ﮔﻔﺖ ﻧﺸﮑﯿﺒﻢ ز ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﮔﺮم ﺳﻨﮓ آﺳﯿﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﮕﺮدد‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮ ﮐﺮدم ﻧﮕﺮداﻧﻢ ﺳﺮ از ﯾﺎر‬ ‫دﯾﮕﺮ ره ﮔﻔﺖ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﺧﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا آن ﺑﮫ ﮐﮫ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﮑﯿﺒﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﯾﺪ در ﮐﺸﯿﺪن ﻣﯿﻞ را ﻣﯿﻞ‬ ‫ﻣﺮا ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﮑﺮ ھﺮ دو در ﺟﺎم‬

‫ﭼﮫ ﺳﻮد ار در دھﻦ ﺷﮑﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﭽﺮﺑﺪ ﺑﺮ ﺷﮑﺮ ﺣﻠﻮای ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺗﻠﺦ اﺳﺖ ﭼﻮن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ز ﻧﯽ ﺧﯿﺰد ﺷﮑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ از ﺟﺎن‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﺮ ﻣﺠﻤﺮ آﻧﺠﺎ ﻋﻮد ﺳﻮزد‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺣﻼوت وام دارد‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﻃﻔﻞ و ﻃﻮﻃﯽ را ﻓﺮﯾﺒﻨﺪ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﭼﻮن آب را ﺑﯿﻨﺪ ﮔﺪازد‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﺎن و ﺷﮑﺮ ﺟﺎی ﺟﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ او ﺷﮑﺮ در ﭘﺮدهداری‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮑﺮ ﺑﮭﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻋﺰﯾﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻋﯿﺸﻢ را ﻧﻤﯽدارد ﺷﮑﺮ ﺳﻮد‬ ‫ﺧﻼف آن ﺷﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺧﺸﮏ اﺳﺖ و آن‬ ‫ﺗﺮ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﺟﻨﮓ ﭼﻨﺪﯾﻦ‬ ‫دل آن دل ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺰ دﻟﺒﺮ ﺑﮕﺮدد‬ ‫ﺳﺮی دارم ﻣﺒﺎح از ﺑﮭﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺻﺒﻮری ﮐﻦ ﮐﮫ رﺳﻮاﺋﯽ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﻃﻔﻠﻢ ﺗﺎ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻓﺮﯾﺒﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺲ را ﮐﺎر ﺑﺮﻧﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﺗﻌﺠﯿﻞ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﮫ ﺗﻠﺨﯽ ﮔﺮدد اﯾﺎم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 227‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﻟﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ رﻓﯿﻘﺎن ﺑﯽرﻓﯿﻖ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻤﯽﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ زﯾﺮ اﻓﺘﯽ ﭼﻮ ﺳﺎﯾﮫ‬ ‫ﭼﻨﺎن راﻏﺐ ﻣﺸﻮ در ﺟﺴﺘﻦ ﮐﺎم‬ ‫ﻃﻤﻊ ﮐﻢ دار ﺗﺎ ﮔﺮ ﺑﯿﺶ ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫دل آن ﺑﮫ ﮐﺰ در ﻣﺮدی در آﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺒﺮم ﮐﺮد ﺑﺎﯾﺪ رھﻨﻤﻮﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮدان ﺑﺮ زﻧﯽ ﮐﺮدن ﺣﺮام اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا دﻋﻮی ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺷﯿﺮی‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮد ﮔﻮﺳﭙﻨﺪی رﻧﺪ و رﯾﺸﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﻼن را ز ﺧﻮد ﺑﺎ ﮐﺲ ﻧﮕﻔﺘﻢ‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ آن ﺗﺮک ﻃﻨﺎز‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺮد ار دل ﺳﺘﺎﻧﺪ ﺳﯿﻨﮫ ﺟﻮﯾﺪ‬ ‫دﻟﻢ را ﮔﺮ ﻓﺮاﻗﺶ ﺧﻮن ﺑﺮآرد‬ ‫ز ﻣﻌﺸﻮﻗﮫ وﻓﺎ ﺟﺴﺘﻦ ﻏﺮﯾﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا ھﺮ دم ﺑﺮ آن آرد ﺳﺘﯿﺰش‬ ‫ﻣﻦ اﯾﻦ آزرم ﺗﺎ ﮐﯽ دارم او را‬ ‫ﺑﮫ ﮔﯿﻼن در ﻧﮑﻮ ﮔﻔﺖ آن ﻧﮑﻮزن‬ ‫ﻣﺰن زن راوﻟﯽ ﭼﻮن ﺑﺮ ﺳﺘﯿﺰد‬ ‫دل ﺷﮫ ﭼﺎره آن ﻏﻢ ﻧﺪاﻧﺴﺖ‬ ‫دل آن ﻣﺤﺮم ﺑﻮد ﮐﺰ ﺧﺎﻧﮫ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ز ﺑﺲ ﻣﻼﺣﺒﺎن ﮐﺸﺘﯽ ﻏﺮﯾﻖ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺸﻮ ﺑﺮ ﻧﺮدﺑﺎن ﺟﺰ ﭘﺎﯾﮫ ﭘﺎﯾﮫ‬ ‫ﮐﮫ از ﻧﺎﯾﺎﻓﺘﻦ رﻧﺠﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﻓﺘﻮﺣﯽ ﺑﺮ ﻓﺘﻮح ﺧﻮﯾﺶ ﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﻣﺮاد ﻣﺮدم از ﻣﺮدی ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫زﻧﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ زﻧﺎن ﮐﺮدن زﺑﻮﻧﯽ‬ ‫زﻧﯽ ﮐﺮدن زﻧﯽ ﮐﺮدن ﮐﺪام اﺳﺖ؟‬ ‫ﮐﮫ آھﻮﺋﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ دﻟﯿﺮی‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺮ ﭘﺸﻢ ﮐﺴﺎن ﺑﺮ ﭘﺸﻢ ﺧﻮﯾﺸﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﻠﮫ در ﮔﻠﯿﻢ ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻔﺘﻢ‬ ‫ﮐﺰو ﺧﺴﺮو ﻧﮫ ﮐﯿﺨﺴﺮو ﮐﺸﺪ ﻧﺎز‬ ‫ورش ﺧﺎﻧﮫ دھﯽ ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ ﺟﻮﯾﺪ‬ ‫ﻃﻤﻊ ﺑﺮد و ﻃﻤﻊ ﻃﺎﻋﻮن ﺑﺮآرد‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﺪ ﮐﺲ ﮐﮫ ﺳﮑﺒﺎ ﺑﺮ ﻃﺒﯿﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﯿﺰ اﺳﺘﻐﻔﺮاﷲ ﺧﻮن ﺑﮫ رﯾﺰش‬ ‫ﭼﻮ آزردم ﺗﻤﺎم آزارم او را‬ ‫ﻣﯿﺎزار ار ﺑﯿﺎزاری ﻧﮑﻮ زن‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﺶ زن ﮐﮫ ھﺮﮔﺰ ﺑﺮﻧﺨﯿﺰد‬ ‫ﮐﮫ راز ﺧﻮﯾﺶ را ﻣﺤﺮم ﻧﺪاﻧﺴﺖ‬ ‫دل ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ ھﻢ ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 228‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ دزدﯾﺪه ﻧﺨﻮاھﯽ داﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮔﻮ راز ﺧﻮد ﺑﺎ ﺑﮭﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﻮ ﻧﺎﮔﻔﺘﻨﯽ در ﭘﯿﺶ اﻏﯿﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﻧﯿﺰش از دﯾﻮار ﻣﯿﭙﻮش‬ ‫و ﮔﺮ ﻧﺘﻮان ﮐﮫ ﭘﻨﮭﺎن داری از ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ آﻧﭽﮫ ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺑﺎز‬ ‫در اﯾﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﭼﻨﺎن ﮐﻦ ﭘﺮدهﺳﺎزی‬ ‫ﺳﺮودی ﮐﺎن ﺑﯿﺎﺑﺎن را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫اﮔﺮ داﻧﺎ و ﮔﺮ ﻧﺎدان ﺑﻮد ﯾﺎر‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ھﯿﭻ ﺑﺪ ﻣﺤﻀﺮ ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫درﺧﺘﯽ ﮐﺎر در ھﺮ ﮔﻞ ﮐﮫ ﮐﺎری‬ ‫ﺳﺨﻦ در ﻓﺮﺟﮫای ﭘﺮور ﮐﮫ ﻓﺮﺟﺎم‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ وﺟﮫ ﻧﯿﮏ آﯾﺪ ﻓﺮا ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ دﺷﻤﻨﺎن ﺑﯿﻦ ﺣﺮف ﺧﻮد را‬ ‫ﭼﻮ دوزی ﺻﺪ ﻗﺒﺎ در ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ‬

‫ﻣﮭﻞ ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ را در ﺧﺎﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﻨﺪاری ﮐﮫ دﺷﻤﻦﺗﺮ ﮐﺴﯽ اوﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ اﻏﯿﺎر ﺑﺎ ﻣﺤﺮمﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ در ﭘﺲ دﯾﻮارھﺎ ﮔﻮش‬ ‫ﻣﺪه ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺪان ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻨﺪﯾﺸﯿﺪه ﺑﮫ ﻧﺎﮔﻔﺘﻨﯽ راز‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺎﯾﺪ ﺷﺤﻨﮫ در ﺷﻤﺸﯿﺮﺑﺎزی‬ ‫ﺳﺰد ﮔﺮ ﺑﺰم ﺳﻠﻄﺎن را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﻀﺎﻋﺖ را ﺑﮫ ﮐﺲ ﺑﯽﻣﮭﺮ ﻣﺴﭙﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺎرد در ﺷﮑﻮھﺖ ﺟﺰ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﺰ او آن ﺑﺮ ﮐﮫ ﮐﺸﺘﯽ ﭼﺸﻢ داری‬ ‫زوا ﮔﻔﺘﻦ ﺗﺮا ﻧﯿﮑﻮ ﺷﻮد ﻧﺎم‬ ‫ﭼﻮ وﺟﮭﯽ ﺑﺪ ﺑﻮد زان ﺑﺪ ﺑﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺣﺮﻓﺖﺷﻨﺎﺳﯽ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ را‬ ‫ﺑﮫ در ﭘﯿﺮاھﻨﯽ در ﻧﯿﮏ ﻧﺎﻣﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 229‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻨﮭﺎ ﻣﺎﻧﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ و زاری ﮐﺮدن وی‬ ‫ﻣﻠﮏ داﻧﺴﺘﮫ ﺑﻮد از رای ﭘﺮ ﻧﻮر‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮاﻧﺪ و ﮐﺮدش ﺧﺎص درﮔﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻨﮭﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﺎه ﺳﺮو ﺑﺎﻻ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﮓ آﻣﺪ ﺷﺒﯽ از ﺗﻨﮓ ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺗﯿﺮه ﭼﻮ ﮐﻮھﯽ زاغ ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﺷﺒﯽ دم ﺳﺮد ﭼﻮن دﻟﮭﺎی ﺑﯽﺳﻮز‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه در ﻋﻘﺎﺑﯿﻦ ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫دھﻞ زن را زده ﺑﺮ دﺳﺘﮭﺎ ﻣﺎر‬ ‫ﻓﺘﺎده ﭘﺎﺳﺒﺎن را ﭼﻮﺑﮏ از دﺳﺖ‬ ‫ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ داﻣﻦ ﻧﮭﺎده‬ ‫زﻧﺎﺷﻮﺋﯽ ﺑﮫ ھﻢ ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﻣﮫ را‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ آﺳﻤﺎن را ﺷﺐ در آﻏﻮش‬ ‫ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻃﺎﻟﻌﺎن را ﺑﯿﻀﮫ در آب‬ ‫زﻣﯿﻦ در ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﭼﺘﺮ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺳﻮاد ﺷﺐ ﮐﮫ ﺑﺮد از دﯾﺪھﺎ ﻧﻮر‬ ‫ز ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺟﮭﺎن را ﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎی‬ ‫ﺟﮭﺎن از آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺳﺮ اﻓﮑﻨﺪه ﻓﻠﮏ درﯾﺎ ﺻﻔﺖ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﮫ در دزدی ﺳﺘﺎره ﮐﺮده ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪه در ﺧﻢ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ آﻟﻮد‬

‫ﮐﮫ ﻏﻢ ﭘﺮداز ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺖ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ز ﺗﻨﮭﺎﺋﯽ ﻣﮕﺮ ﺗﻨﮓ آﯾﺪ آن ﻣﺎه‬ ‫ﻓﺸﺎﻧﺪ از ﻧﺮﮔﺴﺎن ﻟﻮﻟﻮی ﻻﻻ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮد آن ﺷﺐ ﺑﺮ او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ‬ ‫ﮔﺮان ﺟﻨﺒﺶ ﭼﻮ زاﻏﯽ ﮐﻮه ﺑﺮ ﭘﺮ‬ ‫ﺑﺮات آورده از ﺷﺒﮭﺎی ﺑﯽروز‬ ‫ﭘﺮ و ﻣﻨﻘﺎر ﻣﺮغ ﺻﺒﺢ ﮔﺎھﯽ‬ ‫ﮐﻮاﮐﺐ را ﺷﺪه در ﭘﺎﯾﮭﺎ ﺧﺎر‬ ‫ﺟﺮس ﺟﻨﺒﺎن ﺧﺮاب و ﭘﺎﺳﺒﺎن ﻣﺴﺖ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﺗﯿﻎ را ﮔﺮدن ﻧﮭﺎده‬ ‫رﺣﻢ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﮫ زادن ﺻﺒﺢ ﮔﮫ را‬ ‫ﺷﺪه ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﻣﺸﺮق ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﺷﻤﺎﻟﯽ ﭘﯿﮑﺮان را دﯾﺪه در ﺧﻮاب‬ ‫ﻓﺮو آﺳﻮده ﯾﮑﺴﺮ ﻣﺮغ و ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺬاتاﻟﻨﻌﺶ را ﮐﺮده ز ھﻢ دور‬ ‫ﻓﻠﮏ ﭼﻮن ﻗﻄﺐ ﺣﯿﺮان ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮ ﺟﺎی‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎن ﺷﺐ ﺟﮭﺎن ﺟﺎی دﮔﺮ ﺑﻮد‬ ‫ز داﻣﻦ در ﻓﺸﺎﻧﺪه ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻓﺮو اﻓﺘﺎده ﻧﺎﮔﮫ در ﺧﻢ ﻗﯿﺮ‬ ‫از آﺗﺶ ﺧﺎﻧﮫ دوران ﭘﺮ دود‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 230‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺠﺮه ﺑﺮ ﻓﻠﮏ ﭼﻮن ﮐﺎه ﺑﺮ راه‬ ‫ﺛﺮﯾﺎ ﭼﻮن ﮐﻔﯽ ﺟﻮ ﺑﺪ ﺑﮫ ﺗﻘﺪﯾﺮ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﻮﺑﺪ را زﺑﺎن زﻧﺪ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺎل ﻧﺴﺮﯾﻦ ﭘﺮﻧﺪه‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﮔﺎم از ﺑﺮای ﻧﻮر ﭘﺎﺷﯽ‬ ‫ﭼﺮاغ ﺑﯿﻮهزن را ﻧﻮر ﻣﺮده‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﮔﺮ ﺑﮫ ﺷﺐ دﯾﻮی زﻧﺪ راه‬ ‫ﭼﮫ ﺷﺐ ﺑﻮد آﻧﮑﮫ ﺑﺎ ﺻﺪ دﯾﻮ ﭼﻮن ﻗﯿﺮ‬ ‫دل ﺷﯿﺮﯾﻦ در آن ﺷﺐ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ز ﺑﯿﻤﺎری دل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﻨﺎن ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺧﻮش اﺳﺖ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن در ﺷﺎن ﺑﯿﻤﺎر‬ ‫ﺑﻮد ﺑﯿﻤﺎی ﺷﺐ ﺟﺎن ﺳﭙﺎری‬ ‫زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎد و ﻣﯽﮔﻔﺖ ای زﻣﺎﻧﮫ‬ ‫ﭼﮫ ﺟﺎی ﺷﺐ؟ ﺳﯿﮫ ﻣﺎری اﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫از آن ﮔﺮﯾﺎن ﺷﺪم ﮐﯿﻦ زﻧﮕﯽ ﺗﺎر‬ ‫ﭼﮫ اﻓﺘﺎد ای ﺳﭙﮭﺮ ﻻﺟﻮردی‬ ‫ﻣﮕﺮ دود دل ﻣﻦ راه ﺑﺴﺘﺖ‬ ‫ﻧﮫ زﯾﻦ ﻇﻠﻤﺖ ھﻤﯽ ﯾﺎﺑﻢ اﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻨﮕﺮ ﭼﮫ ﻏﻤﮕﯿﻦ داری ای ﺷﺐ‬ ‫ﺷﺒﺎ اﻣﺸﺐ ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ﺑﯿﺎﻣﻮز‬

‫ﻓﻠﮏ در زﯾﺮ او ﭼﻮن آب در ﮐﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮداﻧﺪ ﺑﮫ ﮐﻒ ھﻨﺪو زﻧﯽ ﭘﯿﺮ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﺮﻏﺎن راﻧﺸﺎط ﭘﺮ ﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ واﻗﻊ ﺑﻮد ﻃﺎﯾﺮ ﭘﺮ ﻓﮑﻨﺪه‬ ‫ﺳﺘﺎده زﻧﮕﯿﯽ ﺑﺎ دور ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﺧﺮوس ﭘﯿﺮهزن را ﻏﻮل ﺑﺮده‬ ‫ﺧﺮوس ﺧﺎﻧﮫ ﺑﺮدارد ﻋﻠﯽ اﷲ‬ ‫ﺧﺮوﺳﯽ را ﻧﺒﻮد آواز ﺗﮑﺒﯿﺮ‬ ‫ﭼﺮاﻏﺶ ﭼﻮن دل ﺷﺐ ﺗﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﮐﮫ ﻣﯽﮐﺮد از ﻣﻼﻟﺖ ﺑﺎ ﺟﮭﺎن ﺟﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺐ ﺑﺎﺷﺪ ھﻼک ﺟﺎن ﺑﯿﻤﺎر‬ ‫ز ﺑﯿﻤﺎری ﺑﺘﺮ ﺑﯿﻤﺎر داری‬ ‫ﺷﺐ اﺳﺖ اﯾﻦ ﯾﺎ ﺑﻼﺋﯽ ﺟﺎوداﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ زﻧﮕﯽ آدﻣﯽ ﺧﻮاری اﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ زﻧﮕﯽ ﺧﻮد ﻧﻤﯽﺧﻨﺪد ﯾﮑﯽ ﺑﺎر‬ ‫ﮐﮫ اﻣﺸﺐ ﭼﻮن دﮔﺮ ﺷﺒﮭﺎ ﻧﮕﺮدی‬ ‫ﻧﻔﯿﺮ ﻣﻦ ﺧﺴﮏ در ﭘﺎ ﺷﮑﺴﺘﺖ‬ ‫ﻧﮫ از ﻧﻮر ﺳﺤﺮ ﺑﯿﻨﻢ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺪارم دﯾﻦ اﮔﺮ دﯾﻦ داری ای ﺷﺐ‬ ‫ﻣﺮا ﯾﺎ زود ﮐﺶ ﯾﺎ زود ﺷﻮ روز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 231‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮ آﺗﺶ ﻣﯽروی ﯾﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﯿﻎ‬ ‫ﻧﮫ آﺧﺮ ﭘﺎی ﭘﺮوﯾﻦ را ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﺐ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ زاری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﻤﻊ وﻗﺖ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺧﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮاﻧﺪ و ﺧﻨﺪﯾﺪ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ را‬ ‫ﺑﺨﻨﺪ ای ﺻﺒﺢ اﮔﺮ داری دھﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﻧﺎوری آواز ﺗﮑﺒﯿﺮ‬ ‫ﭼﺮا ﻧﺎﯾﯽ ﺑﺮون ﺑﯽﺳﻨﮓ و آھﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﻤﻊ ﺻﺒﺢ روﺷﻦ ﮐﺮد ﮐﺎرش‬

‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﺟﺎی ﻣﺎﻧﺪی ﭼﻮن ﺳﯿﮫ ﻣﯿﻎ‬ ‫دھﻞ زن را ﮔﺮﻓﺘﻢ دﺳﺖ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻣﻦ آن ﺷﻤﻌﻢ ﮐﮫ در ﺷﺐ زﻧﺪه داری‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﺑﮭﺮ آن ﺳﻮزم ﺑﺮ آﺗﺶ‬ ‫ﮔﺮه ﺑﯿﻦ ﺑﺮ ﺳﺮم ﭼﺮخ ﮐﮭﻦ را‬ ‫ﺑﺨﻮان ای ﻣﺮغ اﮔﺮ داری زﺑﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﮐﺎﻓﺮ ﻧﮫای ای ﻣﺮغ ﺷﺐ ﮔﯿﺮ‬ ‫و ﮔﺮ آﺗﺶ ﻧﮫای ﺻﺒﺢ روﺷﻦ‬ ‫در اﯾﻦ ﻏﻢ ﺑﺪ دل ﭘﺮواﻧﮫ وارش‬

‫***‬ ‫در آن ﮐﺸﻮر ﺑﯿﺎﺑﯽ ھﺮ ﭼﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﮔﺸﺎﯾﺶ در ﮐﻠﯿﺪ ﺻﺒﺢ ﮔﮫ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ آﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﺎر آﻧﺠﺎ ﮔﺸﺎﯾﻨﺪ‬ ‫ﮔﻞ ﺗﺴﺒﯿﺢ روﯾﺪ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﮭﺎ‬ ‫ﺷﻮد ﮔﻮﯾﺎ ﺑﮫ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﭼﮫ ﺗﺴﺒﯿﺢ آرد آن ﮐﻮ ﺑﯽ زﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫زﺑﺎن ﺑﯽزﺑﺎﻧﺎن ﻧﯿﺰ داﻧﻨﺪ‬

‫ﻧﮑﻮ ﻣﻠﮑﯽ اﺳﺖ ﻣﻠﮏ ﺻﺒﺤﮕﺎھﯽ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺑﺮ ﺣﺼﺎر ﮔﻨﺞ ره ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﻏﺮضھﺎ را ﺣﺼﺎر آﻧﺠﺎ ﮔﺸﺎﯾﻨﺪ‬ ‫در آن ﺳﺎﻋﺖ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺸﻮ ﺟﺎﻧﮭﺎ‬ ‫زﺑﺎن ھﺮ ﮐﮫ او ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺮغ زﺑﺎن ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺧﻮان اﺳﺖ‬ ‫در آن ﺣﻀﺮت ﮐﮫ آن ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﯿﻤﯿﺎی ﺻﺒﺢ درﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯿﺶ ﻣﺮﻏﺎن را ﭘﺮ اﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﺷﺒﺴﺘﺎن را ﺑﮫ روی ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ رﻓﺖ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪا ﺷﺒﻢ را روز ﮔﺮدان‬

‫از آن ﺳﯿﻤﺎب ﮐﺎری روی ﺑﺮ ﺗﺎﻓﺖ‬ ‫ﺧﺮوس اﻟﺼﺒﺮ ﻣﻔﺘﺎحاﻟﻔﺮج ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ زاری ﺑﺎ ﺧﺪای ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﭼﻮ روزم ﺑﺮ ﺟﮭﺎن ﭘﯿﺮوز ﮔﺮدان‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 232‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﺒﯽ دارم ﺳﯿﺎه از ﺻﺒﺢ ﻧﻮﻣﯿﺪ‬ ‫ﻏﻤﯽ دارم ھﻼک ﺷﯿﺮ ﻣﺮدان‬ ‫ﻧﺪارم ﻃﺎﻗﺖ اﯾﻦ ﮐﻮره ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ ﯾﺎری رس ﻓﺮﯾﺎد ھﺮ ﮐﺲ‬ ‫ﻧﺪارم ﻃﺎﻗﺖ ﺗﯿﻤﺎر ﭼﻨﺪﯾﻦ‬ ‫ﺑﮫ آب دﯾﺪه ﻃﻔﻼن ﻣﺤﺮوم‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﻏﺮﯾﺒﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ راه‬ ‫ﺑﮫ داور داور ﻓﺮﯾﺎد ﺧﻮاھﺎن‬ ‫ﺑﺪان ﺣﺠﺖ ﮐﮫ دل را ﺑﻨﺪه دارد‬ ‫ﺑﮫ داﻣﻦ ﭘﺎﮐﯽ دﯾﻦ ﭘﺮوراﻧﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺤﺘﺎﺟﺎن در ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ دور اﻓﺘﺎدﮔﺎن از ﺧﺎن و ﻣﺎنھﺎ‬ ‫ﺑﮫ وردی ﮐﺰ ﻧﻮآﻣﻮزی ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ رﯾﺤﺎن ﻧﺜﺎر اﺷﮏرﯾﺰان‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮری ﮐﺰ ﺧﻼﯾﻖ در ﺣﺠﺎب اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺼﺪﯾﻘﯽ ﮐﮫ دارد راھﺐ دﯾﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻘﺒﻮﻻن ﺧﻠﻮت ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻃﺎﻋﺖ ﮐﮫ ﻧﺰدﯾﮑﺖ ﺻﻮاب اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ آن آه ﭘﺴﯿﻦ ﮐﺰ ﻋﺮش ﭘﯿﺸﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ رﺣﻤﯽ ﺑﺮ دل ﭘﺮ ﺧﻮﻧﻢآور‬

‫درﯾﻦ ﺷﺐ رو ﺳﭙﯿﺪم ﮐﻦ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﺮﯾﻦ ﻏﻢ ﭼﻮن ﻧﺸﺎﻃﻢ ﭼﯿﺮ ﮔﺮدان‬ ‫ﺧﻼﺻﯽ ده ﻣﺮا ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ازﯾﻦ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﻦ ﻓﺮﯾﺎد ﺧﻮان رس‬ ‫اﻏﺜﻨﯽ ﯾﺎ ﻏﯿﺎث اﻟﻤﺴﺘﻐﯿﺜﯿﻦ‬ ‫ﺑﺴﻮز ﺳﯿﻨﮫ ﭘﯿﺮان ﻣﻈﻠﻮم‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺴﻠﯿﻢ اﺳﯿﺮان در ﺑﻦ ﭼﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎرب ﯾﺎرب ﺻﺎﺣﺐ ﮔﻨﺎھﺎن‬ ‫ﺑﺪان آﯾﺖ ﮐﮫ ﺟﺎن را زﻧﺪه دارد‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮی ﭘﯿﻐﻤﺒﺮاﻧﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺠﺮوﺣﺎن ﺧﻮن ﺑﺮ ﺧﻮن ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ واﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎن از ﮐﺎرواﻧﮭﺎ‬ ‫ﺑﮫ آھﯽ ﮐﺰ ﺳﺮ ﺳﻮزی ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺮآن و ﭼﺮاغ ﺻﺒﺢ ﺧﯿﺰان‬ ‫ﺑﮫ اﻧﻌﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺑﯿﺮون از ﺣﺴﺎب اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻮﻓﯿﻘﯽ ﮐﮫ ﺑﺨﺸﺪ واھﺐ ﺧﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎن آﻻﯾﺶ ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ دﻋﻮت ﮐﮫ ﭘﯿﺸﺖ ﻣﺴﺘﺠﺎب اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﻧﺎم ﻣﮭﯿﻦ ﮐﺰ ﺷﺮح ﺑﯿﺸﺴﺖ‬ ‫وزﯾﻦ ﻏﺮﻗﺎب ﻏﻢ ﺑﯿﺮوﻧﻢ آور‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 233‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﮔﺮ ھﺮ ﻣﻮی ﻣﻦ ﮔﺮدد زﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ھﻨﻮز از ﺑﯽزﺑﺎﻧﯽ ﺧﻔﺘﮫ ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫ﺗﻮ آن ھﺴﺘﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ در ﭘﺮده وﺣﺪت ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪﯾﺖ را اﻧﺠﺎم و آﻏﺎز‬ ‫ﺑﮫ درﮔﺎه ﺗﻮ در اﻣﯿﺪ و در ﺑﯿﻢ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﯽ و دوران ﮔﺸﺎدی‬ ‫اﮔﺮ روزی دھﯽ ور ﺟﺎن ﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺗﻮام زﯾﻦ ﮔﻮﻧﮫ ﺑﺮ ﭘﺎی‬ ‫ﭼﻮ ﺣﮑﻤﯽ راﻧﺪ ﺧﻮاھﯽ ﯾﺎ ﻗﻀﺎﺋﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ھﺮ ﻗﻀﺎﺋﯽ ﮐﺎن ﺗﻮ راﻧﯽ‬ ‫ﻣﻦ رﻧﺠﻮر ﺑﯽﻃﺎﻗﺖ ﻋﯿﺎرم‬ ‫ز ﻣﻦ ﻧﺎﯾﺪ ﺑﮫ واﺟﺐ ھﯿﭻ ﮐﺎری‬ ‫ﺑﮫ اﻧﻌﺎم ﺧﻮدم دﻟﺨﻮش ﮐﻦ اﯾﻦ ﺑﺎر‬ ‫ز ﺗﻮ ﭼﻮن ﭘﻮﺷﻢ اﯾﻦ راز ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮاھﺶ ﮐﺮد ﺑﺴﯿﺎر از دل ﭘﺎک‬ ‫ﻓﺮاﺧﯽ دادش اﯾﺰد در دل ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺟﻮان ﺷﺪ ﮔﻠﺒﻦ دوﻟﺖ دﯾﮕﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶ در دل ﺧﺴﺮو اﺛﺮ ﮐﺮد‬

‫ﺷﻮد ھﺮ ﯾﮏ ﺗﺮا ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ز ﺻﺪ ﺷﮑﺮت ﯾﮑﯽ ﻧﺎﮔﻔﺘﮫ ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ ھﺴﺖ آن دﮔﺮ ﺟﺰ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻓﻠﮏ را داده ﺑﺮ در ﻗﮭﺮﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺪاﻧﺪ اول و آﺧﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎز‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ راه ﺑﺮدن ﺟﺰ ﺑﮫ ﺗﺴﻠﯿﻢ‬ ‫ﺟﮭﺎن و ﺟﺎن و روزی ھﺮ ﺳﮫ دادی‬ ‫ﺗﻮ داﻧﯽ ھﺮ ﭼﮫ ﺧﻮاھﯽ ﮐﻦ ﺗﻮ داﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮﯾﻦ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺗﻮﻓﯿﻘﯽ ﺑﺮاﻓﺰای‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺴﻠﯿﻢ آﻓﺮﯾﻦ در ﻣﻦ رﺿﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﺴﻠﻢ ﺷﺪ ﺑﮫ ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺪه رﻧﺠﯽ ﮐﮫ ﻣﻦ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪارم‬ ‫ﮔﺮ از ﻣﻦ ﻧﺎﯾﺪ آﯾﺪ از ﺗﻮ ﺑﺎری‬ ‫ﮐﮫ اﻧﻌﺎم ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ھﺴﺖ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫و ﮔﺮ ﭘﻮﺷﻢ ﺗﻮ ﺧﻮد ﭘﻮﺷﯿﺪه داﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ آب ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﻏﻠﺘﯿﺪ ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﮐﻠﯿﺪش را ﺑﺮ آورد آھﻦ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ز ﺗﻠﺨﯽ رﺳﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﮑﺮ ﺑﺎر‬ ‫دﻟﺶ را ﭼﻮن ﻓﻠﮏ زﯾﺮ و زﺑﺮ ﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 234‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو ﺳﻮی ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺑﮭﺎﻧﮫ ﺷﮑﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ زد آن زرﯾﻦ ﻋﻠﻢ را‬ ‫ﻣﻠﮏ را رﻏﺒﺖ ﻧﺨﺠﯿﺮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺎﻟﯽ ﭼﻮن رخ ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻤﺎﯾﻮن‬ ‫ﺧﺮوش ﮐﻮس و ﺑﺎﻧﮓ ﻧﺎی ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﻠﻤﺪاران ﻋﻠﻢ ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ﻣﮭﯿﻦ ﺷﮭﺴﻮاران‬ ‫ز ﯾﮑﺴﻮ دﺳﺖ در زﯾﻦ ﺑﺴﺘﮫ ﻓﻐﻔﻮر‬ ‫ﮐﻤﺮ در ﺑﺴﺘﮫ و اﺑﺮو ﮔﺸﺎده‬ ‫ﻧﮭﺎده ﻏﺎﺷﯿﮫاش ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮ دوش‬ ‫درﻓﺶ ﮐﺎوﯾﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﺎه‬ ‫ﮐﻤﺮ ﺷﻤﺸﯿﺮھﺎی زرﻧﮕﺎرش‬ ‫ﻧﺒﻮد از ﺗﯿﻐﮭﺎ ﭘﯿﺮاﻣﻦ ﺷﺎه‬ ‫در آن ﺑﯿﺸﮫ ﮐﮫ ﺑﻮد از ﺗﯿﺮ و ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫دھﺎن دور ﺑﺎش از ﺧﻨﺪه ﻣﯽﺳﻔﺖ‬ ‫ﺳﻮاد ﭼﺘﺮ زرﯾﻦ ﺑﺎز ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﮔﺮ اﻓﺘﺎدی ﺳﺮ ﯾﮑﺴﻮ زن از ﻣﯿﻎ‬ ‫ﻧﻔﯿﺮ ﭼﺎوﺷﺎن از دور ﺷﻮ دور‬ ‫ﻃﺮاق ﻣﻘﺮﻋﮫ ﺑﺮ ﺧﺎک و ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬ ‫زﻣﯿﻦ از ﺑﺎر آھﻦ ﺧﻢ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺟﻨﯿﺒﺖ ﮐﺶ و ﺷﺎﻗﺎن ﺳﺮاﺋﯽ‬

‫ﮐﺰ او ﺗﺎراج ﺑﺎﺷﺪ ﺧﯿﻞ ﻏﻢ را‬ ‫ز ﻃﺎﻟﻊ ﺗﮭﻤﺖ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﺳﻮی ﺻﺤﺮا رﻓﺖ ﺑﯿﺮون‬ ‫زﻣﯿﻦ ﭼﻮن آﺳﻤﺎن از ﺟﺎی ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫دﻟﯿﺮان رﺧﺖ در ﺻﺤﺮا ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﭘﯿﺎده در رﮐﺎﺑﺶ ﺗﺎﺟﺪاران‬ ‫ز دﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﺳﭙﮫﺳﺎﻻر ﻗﯿﺼﻮر‬ ‫ﮐﻼه ﮐﯿﻘﺒﺎدی ﮐﮋ ﻧﮭﺎده‬ ‫رﮐﺎﺑﺶ ﮐﺮده ﻣﮫ را ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﻟﺨﺘﯽ اﺑﺮ ﮐﺎﻓﺘﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮد اﻧﺪر ﺷﺪه زرﯾﻦ ﺣﺼﺎرش‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﻣﯿﺪان ﮐﺴﯽ را ﭘﯿﺶ و ﭘﺲ راه‬ ‫زﺑﺎن ﮔﺎو ﺑﺮده زھﺮه ﺷﯿﺮ‬ ‫ﻓﻠﮏ را دور ﺑﺎش از دور ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻣﺸﮑﯿﻦ ﺣﺼﺎری ﺑﺮﺟﯽ از زر‬ ‫ﻧﺒﻮدی ﺟﺎی ﺳﻮزن ﺟﺰ ﺳﺮ ﺗﯿﻎ‬ ‫ز ﮔﯿﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﮐﺮده ﻣﮭﺠﻮر‬ ‫ادب ﮐﺮده زﻣﯿﻦ را ﭼﻨﺪ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬ ‫ھﻮا را از روا رو دم ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫رواﻧﮫ ﺻﺪﺻﺪ از ھﺮ ﺳﻮ ﺟﺪاﺋﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 235‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻏﺮﯾﻮ ﮐﻮسھﺎ ﺑﺮ ﮐﻮھﮫ ﭘﯿﻞ‬ ‫ز ﺣﻠﻘﻮم دراھﺎی درﻓﺸﺎن‬ ‫ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎه ﺳﻘﺎ در ﺳﭙﺎھﺶ‬ ‫ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎه ﻣﺠﻤﺮ دار دﻟﮑﺶ‬ ‫ھﺰاران ﻃﺮف زرﯾﻦ ﻃﻮق ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎ ھﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻮ اﺳﺐ راﻧﺪ‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮔﺮ ﮔﺬر ﮐﺮدی ﺑﺮ آن راه‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ آﯾﯿﻦ ﭼﻮ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ از ﺷﮭﺮ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺮ ﻋﺎرض ﻟﺸﮑﺮ ﺟﮭﺎن ﺗﻨﮓ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﻣﻮد ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ در ﻧﺎﻟﯿﺪن آﻣﺪ ﻃﺒﻠﮏ ﺑﺎز‬ ‫روان ﺷﺪ در ھﻮا ﺑﺎز ﺳﺒﮏ ﭘﺮ‬ ‫ﯾﮑﯽ ھﻔﺘﮫ در آن ﮐﻮه و ﺑﯿﺎﺑﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﭘﯽ ھﺮ زﻣﺎن ﻧﺨﺠﯿﺮ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﻨﮫ در ﯾﮏ ﺷﮑﺎرﺳﺘﺎن ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ھﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ دﺳﺖ زﯾﺮﯾﻦ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ھﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ دﺳﺖ زﯾﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﻓﺮﺳﻨﮕﯽ ﻗﺼﺮ دﻻرام‬ ‫ﺷﺐ از ﻋﻨﺒﺮ ﺟﮭﺎن را ﮐﻠﮫ ﻣﯽﺑﺴﺖ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﮐﺰ ﺳﺮدی آﺗﺶ داﺷﺖ در زﯾﺮ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﮐﻮه و ﺻﺤﺮا ﻣﯿﻞ در ﻣﯿﻞ‬ ‫ﻣﺸﺒﮑﮭﺎی زرﯾﻦ ﻋﻨﺒﺮاﻓﺸﺎن‬ ‫ﺑﮫ آب ﮔﻞ ھﻤﯽ ﺷﺴﺘﻨﺪ راھﺶ‬ ‫ﻓﮑﻨﺪه ﺑﻮﯾﮭﺎی ﺧﻮش در آﺗﺶ‬ ‫ھﻤﮫ ﻣﯿﺦ درﺳﺘﮑﮭﺎ ﺷﮑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﮐﺎﻣﯽ درﺳﺘﯽ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﺪاﻧﺴﺘﯽ ﮐﮫ ﮐﺮد آﻧﺠﺎ ﮔﺬر ﺷﺎه‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ آﻣﺪ ﮔﺮدش دھﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎھﻨﺸﮫ ﮐﺠﺎ ﻣﯽدارد آھﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮاھﻢ ﮐﺮد روزی ﭼﻨﺪ ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫در آﻣﺪ ﻣﺮغ ﺻﯿﺪاﻓﮑﻦ ﺑﮫ ﭘﺮواز‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ از ﮐﺒﮏ و ﮐﺒﻮﺗﺮ‬ ‫ﻧﺮﺳﺘﻨﺪ از ﻋﻘﺎﺑﯿﻨﺶ ﻋﻘﺎﺑﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺨﺠﯿﺮی دﮔﺮ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺷﮑﺎراﻓﮑﻦ ﺷﮑﺎراﻓﮑﻦ ھﻤﯽ راﻧﺪ‬ ‫رﮐﺎب اﻓﺸﺎﻧﺪ ﺳﻮی ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫رﮐﺎب اﻓﺸﺎﻧﺪ ﺳﻮی ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪه ﭼﻮ ﺑﺎده در دل ﺟﺎم‬ ‫زﻣﺴﺘﺎن ﺑﻮد و ﺑﺎد ﺳﺮد ﻣﯽﺟﺴﺖ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ آب را ﻣﯽﮐﺮد ﺷﻤﺸﯿﺮ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 236‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﺟﺎی ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮﻣﺴﯿﺮی‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﺎﺗﺶ ﺑﺮ ﻓﺮوزﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮراﻧﮕﯿﺰ ﺷﺪ ﻋﻮد ﻗﻤﺎری‬ ‫ﺑﮫ آﺳﺎﯾﺶ ﺗﻮاﻧﺎ ﺷﺪ ﺗﻦ ﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﻟﻌﻞ آﻓﺘﺎب از ﮐﺎن ﺑﺮ آﻣﺪ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻮد از ﭘﻮﯾﮫ ﭼﻮن ﭘﯿﻞ‬ ‫ﻃﺒﯿﺒﺎن ﺷﻔﻖ ﻣﺪﺧﻞ ﮔﺸﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻣﻠﮏ ز آراﻣﮕﮫ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺷﺎدان‬ ‫ﻧﺒﯿﺬی ﭼﻨﺪ ﺧﻮرد از دﺳﺖ ﺳﺎﻗﯽ‬ ‫ﭼﻮ آﺷﻮب ﻧﺒﯿﺬش در ﺳﺮ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺑﺮون ﺷﺪ ﻣﺴﺖ و ﺑﺮ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫دل از ﻣﺴﺘﯽ ﺷﺪه رﻗﺎص ﺑﺎ او‬ ‫ﺧﺒﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ را رﻗﯿﺒﺎن‬ ‫دل ﭘﺎﮐﺶ ز ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم ﺗﺮﺳﯿﺪ‬ ‫ﺣﺼﺎر ﺧﻮﯾﺶ را در داد ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ ھﺮ ﯾﮏ از ﺑﮭﺮ ﻧﺜﺎرش‬ ‫ز ﻣﻘﺮاﺿﯽ و ﭼﯿﻨﯽ ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ھﻤﮫ ره را ﻃﺮاز ﮔﻨﺞ ﺑﺮ دوﺧﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎم ﻗﺼﺮ ﺑﺮ ﺷﺪ ﭼﻮن ﯾﮑﯽ ﻣﺎه‬ ‫ز ھﺮ ﻧﻮک ﻣﮋه ﮐﺮده ﺳﻨﺎﻧﯽ‬

‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎ دﻟﯿﺮی‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻦ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﮫ ﺧﺮﻣﻦ ﻋﻮد ﺳﻮزﻧﺪ‬ ‫ھﻮا ﻣﯽﮐﺮد ﺧﻮد ﮐﺎﻓﻮر ﺑﺎری‬ ‫ﻏﻨﻮد از اول ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮﮔﺎه‬ ‫ز ﻋﺸﻖ روز ﺷﺐ را ﺟﺎن ﺑﺮ آﻣﺪ‬ ‫ﺧﻨﺎق ﺷﺐ ﮐﺒﻮدش ﮐﺮد ﭼﻮن ﻧﯿﻞ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﺳﺮﺧﯽ از اﮐﺤﻞ ﮔﺸﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎط آﻏﺎز ﮐﺮد از ﺑﺎﻣﺪادان‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ از ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ھﯿﭻ ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫ﺗﻘﺎﺿﺎی ﻣﺮادش در ﺑﺮ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺳﻮی ﻗﺼﺮ ﻧﮕﺎرﯾﻦ راﻧﺪ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﻏﻼﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﺧﺎص اﻟﺨﺎص ﺑﺎ او‬ ‫ﮐﮫ اﯾﻨﮏ ﺧﺴﺮو آﻣﺪ ﺑﯽﻧﻘﯿﺒﺎن‬ ‫وزان ﭘﺮواز ﺑﯽھﻨﮕﺎم ﺗﺮﺳﯿﺪ‬ ‫رﻗﯿﺒﯽ ﭼﻨﺪ را ﺑﺮ در ﻧﺸﺴﺘﻦ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺧﻮن زر ﮐﮫ ﺑﯽ ﺣﺪ ﺑﺪﺷﻤﺎرش‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﯿﺪان ﺑﺴﺎط اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ راه‬ ‫ﮔﻼب اﻓﺸﺎﻧﺪ و ﺧﻮد ﭼﻮن ﻋﻮد ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ‬ ‫ﻧﮭﺎده ﮔﻮش ﺑﺮ در دﯾﺪه ﺑﺮ راه‬ ‫ﺑﺮ او از ﺧﻮن ﻧﺸﺎﻧﺪه دﯾﺪهﺑﺎﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 237‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﮔﺮدی از ره ﺗﻮﺗﯿﺎ رﻧﮓ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ز ﮔﺮد آن ﺻﺒﺢ روﺷﻦ‬ ‫در آن ﻣﺸﻌﻞ ﮐﮫ ﺑﺮد از ﺷﻤﻌﮭﺎ ﻧﻮر‬ ‫ﺧﺪﻧﮕﯽ رﺳﺘﮫ از زﯾﻦ ﺧﺪﻧﮕﺶ‬ ‫ﻣﺮﺻﻊ ﭘﯿﮑﺮی در ﻧﯿﻤﮫ دوش‬ ‫رﺧﯽ ﭼﻮن ﺳﺮخ ﮔﻞ ﻧﻮ ﺑﺮ دﻣﯿﺪه‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ دﺳﺘﮫ ﻧﺮﮔﺲ ﺑﮫ دﺳﺘﺶ‬ ‫ﮔﻠﺶ زﯾﺮ ﻋﺮق ﻏﻮاص ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﮐﻤﺮﺑﻨﺪان ﺑﮫ ﮔﺮدش دﺳﺘﮫ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪ ﺧﺴﺮو را ﭼﻨﺎن ﻣﺴﺖ‬ ‫ز ﺑﯿﮭﻮﺷﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﻧﮕﺬارم اﮐﻨﻮن در وﺛﺎﻗﺶ‬ ‫و ﮔﺮ ﻟﺨﺘﯽ ز ﺗﻨﺪی رام ﮔﺮدم‬ ‫ﺑﮑﻮﺷﻢ ﺗﺎ ﺧﻄﺎ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎه آﻣﺪ ﻧﮕﮭﺒﺎﻧﺎن دوﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻧﺎﮔﺸﺘﮫ را ﮐﺰ در در آرﻧﺪ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﺮ ﻓﺮش دﯾﺒﺎھﺎی ﮔﻠﺮﻧﮓ‬ ‫دری دﯾﺪ آھﻨﯿﻦ در ﺳﻨﮓ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﻧﮫ روی آﻧﮑﮫ از در ﺑﺎز ﮔﺮدد‬ ‫رﻗﯿﺒﯽ را ﺑﮫ ﻧﺰد ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺧﻮاﻧﺪ‬

‫ﮐﮫ روﺷﻦ ﭼﺸﻢ ازو ﺷﺪ ﭼﺸﻤﮫ در ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ از آن ﮔﻠﺨﺎﻧﮫ ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫ﭼﺮاغ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﺎﻧﺪه از دور‬ ‫ﮐﮫ ﺷﻤﺸﺎد آب ﮔﺸﺖ از آب و رﻧﮕﺶ‬ ‫ﮐﻼه ﺧﺴﺮوی ﺑﺮ ﮔﻮﺷﮫ ﮔﻮش‬ ‫ﺧﻄﯽ ﭼﻮن ﻏﺎﻟﯿﮫ ﮔﺮدش ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮﺷﺨﻮاﺑﯽ ﭼﻮ ﻧﺮﮔﺲھﺎی ﻣﺴﺘﺶ‬ ‫ﺗﺬروش زﯾﺮ ﮔﻞ رﻗﺎص ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ ھﺮ ﯾﮏ از ﮔﻞ دﺳﺘﮫ دﺳﺘﮫ‬ ‫ز ﭘﺎی اﻓﺘﺎده و ﺷﺪ ﯾﮑﺒﺎره از دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﻮش آﻣﺪ ﺑﮫ ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ در ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﻧﺪارم ﻃﺎﻗﺖ زﺧﻢ ﻓﺮاﻗﺶ‬ ‫ﭼﻮ وﯾﺴﮫ در ﺟﮭﺎن ﺑﺪﻧﺎم ﮔﺮدم‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﻧﮫ ﻣﻦ ﮐﻮﺷﯿﺪه ﺑﺎﺷﻢ؟‬ ‫زر اﻓﺸﺎﻧﺪﻧﺪ و دﯾﺒﺎھﺎ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﺳﭙﮭﺮ و دور ﺑﯿﻦ ﺗﺎ در ﭼﮫ ﮐﺎرﻧﺪ‬ ‫ﺟﻨﯿﺒﺖ راﻧﺪ و ﺳﻮی ﻗﺼﺮ ﺷﺪ ﺗﻨﮓ‬ ‫ز ﺣﯿﺮت ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮ در دل ﺷﮑﺴﺘﮫ‬ ‫ﻧﮫ رای آﻧﮑﮫ ﻗﻔﻞ اﻧﺪاز ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ را ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﺑﺮ در ﭼﺮا ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 238‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﮫ ﺗﻠﺨﯽ دﯾﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﻣﻦ آﺧﺮ‬ ‫درون ﺷﻮ ﮔﻮﻧﮫ ﺷﺎھﻨﺸﮫ ﻏﻼﻣﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﮭﻤﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮔﺮاﯾﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﮐﺎﻧﺪر ﻟﺐ ﻧﻤﮏ ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ داری‬ ‫درم ﺑﮕﺸﺎی ﮐﺎﺧﺮ ﭘﺎدﺷﺎھﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد داﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﻦ از ھﯿﭻ راﺋﯽ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ دﻣﺴﺎز ﮔﺸﺘﻦ‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﻮاھﯽ ﮐﮫ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻢ ﻧﺸﯿﻨﻢ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ زاری ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺷﺎه ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰی ﮐﺎردان راﮔﻔﺖ آن ﻣﺎه‬ ‫ﻓﻼن ﺷﺶ ﻃﺎق دﯾﺒﺎ را ﺑﺮون ﺑﺮ‬ ‫ز ﺧﺎرو ﺧﺎره ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻦ ﻣﯿﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﺴﺎط ﮔﻮھﺮﯾﻦ دروی ﺑﮕﺴﺘﺮ‬ ‫ﺑﻨﮫ در ﭘﯿﺸﮕﺎه و ﺷﻘﮫ در ﯾﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﺗﺮک اﯾﻦ ﺳﺮا ھﻨﺪوی اﯾﻦ ﺑﺎم‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻮس ﺟﻔﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﻣﮭﻤﺎن ﻣﺎﺋﯽ ﻧﺎز ﻣﻨﻤﺎی‬ ‫ﺻﻮاب آن ﺷﺪ ز روی ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ﻣﻦ آﯾﻢ ﺧﻮد ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎخ‬ ‫ﺑﮕﻮﺋﯿﻢ آﻧﭽﮫ ﻣﺎ را ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ‬

‫ﭼﺮا در ﺑﺴﺖ ازﯾﻨﺴﺎن ﺑﺮ ﻣﻦ آﺧﺮ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﺳﺖ ﻧﺰدﯾﮑﺖ ﭘﯿﺎﻣﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﻓﺮﻣﺎﺋﯽ در آﯾﺪ ﯾﺎ ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﻤﺎن ﺑﺮ ﭼﺮا در ﺑﺴﺘﮫ داری‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎی ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻋﺬر ﺗﻮ ﺧﻮاھﻢ‬ ‫ﻧﺪارم ﺑﺎ ﺗﻮ در ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻄﺎﺋﯽ‬ ‫ﺗﺮا ﻧﺎدﯾﺪه ﻧﺘﻮان ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﮐﺰ ﺳﺮ ﭘﺎﯾﺖ ﺑﺒﯿﻨﻢ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻟﺐ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ و آه ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﯿﺰ و ﺑﯿﺮون رو ﺳﻮی ﺷﺎه‬ ‫ﺑﺰن ﺑﺎ ﻃﺎق اﯾﻦ اﯾﻮان ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻦ ﺑﮫ ﻣﺸﮏ و زﻋﻔﺮاﻧﺶ‬ ‫ﺑﯿﺎر آن ﮐﺮﺳﯽ ﺷﺶ ﭘﺎﯾﮫ زر‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﺷﺎه را ﮔﻮ ﮐﺎی ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ را ﭼﻨﯿﻦ دادﺳﺖ ﭘﯿﻐﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﻟﻔﻆ ﻣﻦ ﺷﮭﻨﺸﮫ را ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺟﺎ ﮐﺖ ﻓﺮود آرم ﻓﺮود آی‬ ‫ﮐﮫ اﻣﺮوزی درﯾﻦ ﻣﻨﻈﺮ ﻧﺸﯿﻨﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﻢ ﺑﮫ ﻧﯿﺮوی ﺗﻮ ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺘﯿﻢ آن ﮐﻨﯿﻢ آﻧﮕﮫ ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 239‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﻨﯿﺰ ﮐﺎردان ﺑﯿﺮون ﺷﺪ از در‬ ‫ھﻤﮫ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺮد آﯾﯿﻦ زرﺑﻔﺖ‬ ‫رخ ﺷﯿﺮﯾﻦ ز ﺧﺠﻠﺖ ﮔﺸﺘﮫ ﭘﺮ ﺧﻮی‬ ‫ﭼﻮ از ﻧﺰل زراﻓﺸﺎﻧﯽ ﺑﭙﺮداﺧﺖ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ ﭼﺎﺷﻨﯽ ﮔﯿﺮی ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﻣﺎه را ﭘﯿﺮاﯾﮫ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮو ﭘﻮﺷﯿﺪ ﮔﻠﻨﺎری ﭘﺮﻧﺪی‬ ‫ﮐﻤﻨﺪی ﺣﻠﻘﮫوار اﻓﮑﻨﺪه ﺑﺮ دوش‬ ‫ﺣﻤﺎﯾﻞ ﭘﯿﮑﺮی از زر ﮐﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺮ آﻏﻮﺷﯽ ﺑﺮ آﻣﻮده ﺑﮫ ﮔﻮھﺮ‬ ‫ﺳﯿﮫ ﺷﻌﺮی ﭼﻮ زﻟﻒ ﻋﻨﺒﺮاﻓﺸﺎن‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻃﺎوس ﮐﺮداری ھﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﻧﺸﺎط دﻟﺒﺮی در ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺳﻮی دﯾﻮار ﻗﺼﺮ آﻣﺪ ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫ﮔﺸﺎد از ﮔﻮش ﮔﻮھﺮﮐﺶ ﺑﺴﯽ ﻟﻌﻞ‬ ‫ھﻤﺎن ﺻﺪ داﻧﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ ﺧﻮﺷﺎب‬

‫ﺑﺮون ﺑﺮد آﻧﭽﮫ ﻓﺮﻣﻮد آن ﺳﻤﻨﺒﺮ‬ ‫ﻓﺮود آورد ﺧﺴﺮو را و ﺧﻮد رﻓﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺰل ﺷﺎه ﭼﻮن ﺳﺎزد ﭘﯿﺎﭘﯽ‬ ‫ز ﺟﻼب و ﺷﮑﺮ ﻧﺰﻟﯽ دﮔﺮ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدش ز ﺷﺮﺑﺖھﺎی ﺟﻼب‬ ‫ﻧﻘﺎب آﻓﺘﺎب از ﺳﺎﯾﮫ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ او ھﺮ ﺷﺎخ ﮔﯿﺴﻮ ﭼﻮن ﮐﻤﻨﺪی‬ ‫زھﺮ ﺣﻠﻘﮫ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺮ ﭘﺮﻧﺪی ارﻏﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ رﺳﻢ ﭼﯿﻨﯿﺎن اﻓﮑﻨﺪه ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﻓﺮود آوﯾﺨﺖ ﺑﺮ ﻣﺎه درﻓﺸﺎن‬ ‫روان ﺷﺪ ﭼﻮن ﺗﺬروی در ھﻮاﺋﯽ‬ ‫ﻧﯿﺎزی دﯾﺪه ﻧﺎزی در ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺷﮫ را ﭼﻮن ﻏﻼﻣﺎن‬ ‫ﺳﻢ ﺷﺒﺪﯾﺰ را ﮐﺮد آﺗﺸﯿﻦ ﻧﻌﻞ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮقاﻓﺸﺎن ﺧﺴﺮو ﮐﺮد ﭘﺮﺗﺎب‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 240‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﯾﺪن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را و ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دﯾﺪ ﻣﺎه ﺧﺮﮔﮭﯽ را‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ دﯾﺪ در ﻗﺼﺮی ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ز ﻋﺸﻖ او ﮐﮫ ﯾﺎری ﺑﻮد ﭼﺎﻻک‬ ‫ﺑﮫ ﻋﯿﺎری ز ﺟﺎی ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺟﺴﺖ‬ ‫زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎد ﺑﺎ ﻋﺬری دﻻوﯾﺰ‬ ‫ﮐﮫ داﯾﻢ ﺗﺎزه ﺑﺎش ای ﺳﺮو آزاد‬ ‫ﺟﮭﺎن روﺷﻦ ﺑﮫ روی ﺻﺒﺢ ﺧﻨﺪت‬ ‫دﻟﻢ را ﺗﺎزه ﮐﺮد اﯾﻦ ﺧﺮﻣﯽھﺎ‬ ‫ز ﮔﻨﺞ و ﮔﻮھﺮ و ﻣﻨﺴﻮج و دﯾﺒﺎ‬ ‫ز ﻧﻌﻠﮑﮭﺎی ﮔﻮش ﮔﻮھﺮ آوﯾﺰ‬ ‫ز ﺑﺲ ﮔﻮھﺮ ﮐﮫ در ﻧﻌﻠﻢ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ھﻤﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺜﺎر اﻓﺸﺎن ﮐﻮﯾﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻦ در ﺳﺎﺧﺘﯽ ﭼﻮن ﺷﮭﺪ ﺑﺎ ﺷﯿﺮ‬ ‫وﻟﯽ در ﺑﺴﺘﻨﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ ﭼﺮا ﺑﻮد‬ ‫زﻣﯿﻦ وارم رھﺎ ﮐﺮدی ﺑﮫ ﭘﺴﺘﯽ‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﻢ ﺑﺮ ﺗﻮام ﺑﺎﻻﺋﯿﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﮭﻤﺎن ﺗﻮام؟ ﺑﺮ روی ﻣﮭﻤﺎن‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺑﺴﺖ در ﺑﺮ ﻣﯿﮭﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﺮﯾﻤﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﮭﻤﺎن ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻣﺎھﯽ ﺗﻮ ﯾﺎ ﺣﻮرای ﭘﺮﯾﻮش‬

‫ﭼﻤﻦ ﮐﺮد از دل آن ﺳﺮو ﺳﮭﯽ را‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ وار در ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ز ﮐﺮﺳﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﻓﺘﺎدن ﺳﻮی ﺧﺎک‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ز ﭘﺮﺳﺶ ﮐﺮد ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﮑﺮ رﯾﺰ‬ ‫ﺳﺮت ﺳﺒﺰ و رﺧﺖ ﺳﺮخ و دﻟﺖ ﺷﺎد‬ ‫ﻓﻠﮏ در ﺳﺎﯾﮫ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪت‬ ‫ﺧﺠﻞ ﮐﺮدی ﻣﺮا از ﻣﺮدﻣﯽھﺎ‬ ‫رھﻢ ﮐﺮدی ﭼﻮ ﻣﮭﺪ ﺧﻮﯾﺶ زﯾﺒﺎ‬ ‫ﻓﮑﻨﺪی ﻟﻌﻞھﺎ در ﻧﻌﻞ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﺑﮫ رخ ﺑﺮ رﺷﺘﮫ ﻟﻌﻠﻢ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﺑﮫ روﯾﺖ ﺷﺎدم ای ﺷﺎدی ﺑﮫ روﯾﺖ‬ ‫ز ﺧﺪﻣﺘﮭﺎ ﻧﮑﺮدی ھﯿﭻ ﺗﻘﺼﯿﺮ‬ ‫ﺧﻄﺎ دﯾﺪم ﻧﮕﺎرا ﯾﺎ ﺧﻄﺎ ﺑﻮد‬ ‫ﺗﻮ رﻓﺘﯽ ﭼﻮن ﻓﻠﮏ ﺑﺎﻻ ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ در ﺟﻨﺲ ﺳﺨﻦ رﻋﻨﺎﺋﯿﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﭼﺎر در ﺑﺎﯾﺪت ﺑﺴﺘﻦ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﺶ ﺟﺎن و ﺟﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﻤﺎن ﺑﮭﺘﺮک زﯾﻦ ﺑﺎز ﺑﯿﻨﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺰدﯾﮑﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ آﻣﺪن ﺧﻮش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 241‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﺳﺮو ﻻﻟﮫ رﺧﺴﺎر‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﻨﺪ ﮐﻤﺮ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺎدت‬ ‫ﺳﺮی ﮐﺰ ﻃﻮق ﺗﻮ ﺟﻮﯾﺪ ﺟﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﻧﯿﮏ ﺑﯿﻨﺎدت ﻧﮑﻮ ﺧﻮاه‬ ‫ﻣﺰن ﻃﻌﻨﮫ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺑﺎﻻ زدی ﺗﺨﺖ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﮔﺸﺘﻢ ﺑﮫ ﺗﻮ در ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﻦ آن ﮔﺮدم ﮐﮫ از راه ﺗﻮ آﯾﺪ‬ ‫ﺗﻮ ھﺴﺘﯽ از ﺳﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﻼھﯽ‬ ‫ﻣﻦ ار ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺮ آورده ﻓﻐﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪاران ﮐﮫ ﺗﺮﮐﺎن ﻋﺎم دارﻧﺪ‬ ‫ﻣﻦ آن ﺗﺮک ﺳﯿﮫ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎم‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺎﻻی ﻣﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺸﺴﺘﻢ‬ ‫دﮔﺮ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﮫ آﻧﺎن ﮐﺎر ﺟﻤﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﮭﻤﺎﻧﯽ ﺗﻮﺋﯽ ﺑﺎز ﺷﮑﺎری‬ ‫و ﮔﺮ ﻣﮭﻤﺎﻧﯽ اﯾﻨﮏ دادﻣﺖ ﺟﺎی‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺎﺣﺐ ردی و ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﻮﻟﯽ‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ آﻧﮑﮫ در ﺑﺴﺘﻢ روا ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺧﻠﻮت ﻧﺸﯿﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﻮ ﻣﺨﻤﻮر‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺎﯾﺴﺖ ﭘﯿﺮی ﭼﻨﺪ ھﺸﯿﺎر‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺮدن ﺑﮫ ﻣﮭﺪ ﺧﺴﺮو آﯾﯿﻦ‬

‫ﮐﮫ داﯾﻢ ﺑﺎد دوﻟﺖ ﺑﺮ ﺟﮭﺎﻧﺪار‬ ‫ﺗﻦ ﭘﯿﻞ و ﺷﮑﻮه ﺷﯿﺮ ﺑﺎدت‬ ‫ﻣﺒﺎد از ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺪادش رھﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﭼﺸﻢ ﺑﺪ را ﺳﻮی ﺗﻮ راه‬ ‫ﮐﻨﯿﺰان ﺗﺮا ﺑﺎﻻ ﺑﻮد رﺧﺖ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ ﺑﮭﺘﺮ ﺗﻮ داﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﺮد ﺗﻮ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺑﺮ ﺳﺮﯾﺮ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻣﯽ ﺑﺮ ﭼﻮ ھﻨﺪو ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ھﻨﺪوﺋﯽ ﺑﺮ ﺑﺎم دارﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ھﻨﺪوی ﺳﭙﯿﺪت ﺷﺪ ﻣﺮا ﻧﺎم‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ را ﮐﻤﯿﻨﮫ زﯾﺮ دﺳﺘﻢ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮ روی ﻣﮭﻤﺎن در ﻧﺒﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﻃﻤﻊ داری ﺑﮫ ﮐﺒﮏ ﮐﻮھﺴﺎری‬ ‫ﻣﻦ اﯾﻨﮏ ﭼﻮن ﮐﻨﯿﺰان ﭘﯿﺶ ﺑﺮ ﭘﺎی‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﻣﮭﻤﺎن را ﻓﻀﻮﻟﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺳﺮﻣﺴﺖ آﻣﺪن ﭘﯿﺸﻢ ﺧﻄﺎ ﺑﻮد‬ ‫ز ﺗﮭﻤﺖ رای ﻣﺮدم ﮐﯽ ﺑﻮد دور‬ ‫ﮔﺰﯾﻦ ﮐﺮدن ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺑﺪﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺷﺒﺴﺘﺎن را ﺑﮫ ﻣﻦ ﮐﺮدن ﻧﻮ آﯾﯿﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 242‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﻮاری زﯾﻨﯽ ارزد‬ ‫ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ﻣﮕﺮ ﮐﺰ راه دﺳﺘﺎن‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آری ﻣﺮا ﭼﻮن ﻏﺎﻓﻼن ﻣﺴﺖ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﭘﺮده دری در ﻣﮭﺪ ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎ ﺷﮑﺮ ﺗﻮاﻧﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﺷﻮر‬ ‫ﺷﮑﺮ رﯾﺰ ﺗﺮا ﺷﮑﺮ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬ ‫دو ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻮد در ﯾﮏ ﻟﺨﺖ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫دو دﻟﺒﺮ داﺷﺘﻦ از ﯾﮑﺪﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺳﺰاوار ﻋﻄﺎرد ﺷﺪ دو ﭘﯿﮑﺮ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﻧﺎم ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﻟﺐ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺗﻮ از ﻋﺸﻖ ﻣﻦ و ﻣﻦ ﺑﯽﻧﯿﺎزی‬ ‫ﻣﺰن ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﻈﻠﻮم‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻠﻄﺎن ﺷﻮ ﮐﮫ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮔﻮی ﺳﺎزد‬ ‫زده ﮔﻮﺋﯽ ﺑﺪه ﺳﻮﺋﯿﺴﺖ ﻧﺎورد‬ ‫ﻣﺮا از روی ﺗﻮ ﯾﮏ ﻗﺒﻠﮫ در ﭘﯿﺶ‬ ‫اﮔﺮ زﯾﺒﺎ رﺧﯽ رﻓﺖ از ﮐﻨﺎرت‬ ‫ﺗﺮا ﻣﺸﮕﻮی ﻣﺸﮕﯿﻦ ﭘﺮ ﻏﺰاﻻن‬ ‫ز دور اﻧﺪازی ﻣﺸﮑﻮی ﺷﺎھﻢ‬ ‫ﺷﻮم در ﺧﺎﻧﮫ ﻏﻤﻨﺎﮐﯽ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﮔﻞ ﺳﺮ ﺷﻮی ازﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﮫ ﭘﺎﮐﺴﺖ‬

‫ﻋﺮوﺳﯽ ﭼﻮن ﺷﮑﺮ ﮐﺎوﯾﻨﯽ ارزد‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻘﻼﻧﻢ ﺧﻮری ﭼﻮن ﻧﻘﻞ ﻣﺴﺘﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﻮﺋﯽ ﮐﻨﯽ اﻧﺪازی از دﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا آن ﺑﺲ ﮐﮫ ﮐﺮدی در ﺳﭙﺎھﺎن‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﺪ زور‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﮭﺪ ﺷﺪ وﯾﻦ ﺷﮭﺪ ﺧﺎم اﺳﺖ‬ ‫ز ﻃﺎووس دو ﭘﺮ ﯾﮏ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫دو دل ﺑﻮدن ﻃﺮﯾﻖ ﻋﺎﻗﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪی ﺗﻮ را ﯾﮏ ﺑﺮج ﺑﮭﺘﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ دھﺎﻧﺖ را ﮐﻨﺪ رﯾﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻦ ﺑﺎزی ﮐﻨﯽ در ﻋﺸﻘﺒﺎزی‬ ‫ﺗﺮا آن ﺑﺲ ﮐﮫ ﺑﺮدی ﻧﯿﺰه در روم‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻮن ھﻨﺪو ﮐﮫ ﺑﺎده ﮔﻮی ﺑﺎزد‬ ‫ز ﯾﮏ ﮔﻮﺋﯽ ﺑﮫ ﯾﮏ ﮔﻮﺋﯽ رﺳﺪ ﻣﺮد‬ ‫ﺗﺮا ﻗﺒﻠﮫ ھﺰار از روی ﻣﻦ ﺑﯿﺶ‬ ‫ازو زﯾﺒﺎﺗﺮ اﯾﻨﮏ ده ھﺰارت‬ ‫ﻣﯿﻔﮑﻦ ﺳﮓ ﺑﺮ اﯾﻦ آھﻮی ﻧﺎﻻن‬ ‫ﮐﮫ در زﻧﺪان اﯾﻦ دﯾﺮ اﺳﺖ ﭼﺎھﻢ‬ ‫ﻧﮕﮫ دارم ﭼﻮ ﮔﻮھﺮ ﭘﺎﮐﯽ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﺴﺮ ﺑﺮﻣﯽﮐﻨﻨﺪش ﮔﺮﭼﮫ ﺧﺎﮐﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 243‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﯿﺎﺳﺎﯾﺪ ھﻤﮫ ﺷﺐ ﻣﺮغ و ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﻣﻨﻢ ﭼﻮن ﻣﺮغ در داﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﻮﻃﯽ ﺳﺎﺧﺘﮫ ﺑﺎ آھﻨﯿﻦ ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ در ﺧﺮﮔﺎه و ﻣﻦ در ﺧﺎﻧﮫ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﺎ زﺧﻢ ﺧﻮ ﮐﺮدم درﯾﻦ ﺧﺎر‬ ‫دور روز ﻋﻤﺮ اﮔﺮ داد اﺳﺖ اﮔﺮ دود‬ ‫ﺑﻠﯽ ﭼﻮن رﻓﺖ ﺑﺎﯾﺪ زﯾﻦ ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ﺑﺮﯾﻦ ﺗﻦ ﮔﻮ ﺣﻤﺎﯾﻞ ﺑﺮ ﻓﻠﮏ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻮری ﭼﻮن ﺑﺮی ﺷﯿﺮ از ﮐﻨﺎرم‬ ‫ﻧﮫ آن ﻃﻔﻠﻢ ﮐﮫ از ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎﻧﯽ‬ ‫درﯾﻦ ﺧﺮﻣﻦ ﮐﮫ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻋﺘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ زھﺮه ارﻏﻨﻮﻧﯽ را ﮐﮫ ﺳﺎزم‬ ‫ﭼﻮ آﺗﺶ ﮔﺮﭼﮫ آﺧﺮ ﻧﻮر ﭘﺎﮐﻢ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ آﺗﺶ دھﺪ ﭼﺮخ آﻧﮕﮭﯽ آب‬ ‫ﺑﮫ ﻓﯿﺎﺿﯽ ﮐﮫ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﺎ رﻃﺐ ﺧﺎر‬ ‫رﻃﺐ ﺑﯽاﺳﺘﺨﻮان آﺑﯽ ﻧﺪارد‬ ‫ﺑﺴﯽ ھﻢ ﺻﺤﺒﺘﺖ ﺑﺎﺷﺪ درﯾﻦ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ در ﻋﺸﻖ ﻣﻦ از ﻣﺎﻟﯽ و ﺟﺎھﯽ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺎﻋﺖ از ﻣﻦ ﯾﺎد ﮐﺮدی‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺟﺎﻣﮫ ﺑﺮ ﯾﺎدم درﯾﺪی‬

‫ﺛﻨﯿﺎﺳﺎﯾﻢ ﻣﻦ از ﺟﺎﻧﻢ ﭼﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫دری در ﺑﺴﺘﮫ و ﺑﺎﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﮭﺎﺋﯽ ﭼﻮ ﻋﻨﻘﺎ ﮔﺸﺘﮫ ﺧﺮﺳﻨﺪ‬ ‫ﺗﺮا روزی ﺑﮭﺸﺖ آﻣﺪ ﻣﺮا ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﺮھﻢ ﺑﺎد در ﻋﺎﻟﻢ ﻧﮫ ﮔﻠﺰار‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺶ ﺑﮕﺬراﻧﯽ ﺑﮕﺬرد زود‬ ‫ز ﺧﺎرا ﺑﮫ ﺑﺮﯾﺪن ﺗﺎ ز ﺧﺮﮔﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮھﻨﮕﯽ ﺣﻤﺎﯾﻞ ﭼﻮن ﮐﻨﯽ دﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﻢ ﻧﮫ آﺧﺮ ﺷﯿﺮ ﺧﻮارم‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺮﻣﺎﺋﯽ ﮐﻠﯿﺠﻢ را ﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺟﻮ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ ﺳﺎﻟﯽ ﺣﺴﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﯿﺎزارم ﻧﺨﺴﺖ آﻧﮕﮫ ﻧﻮازم‬ ‫ﺑﮫ اول ﻧﻮﺑﺖ آﺧﺮ دودﻧﺎﮐﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﺎل ﺗﺸﻨﮕﺎن در ﺑﯿﻦ و درﯾﺎب‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽﺧﺎرم ﻧﯿﺎﺑﺪ ﮐﺲ رﻃﺐوار‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮫ ﺑﯽﺷﺐ و ﻣﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﻢ ای ﺷﺎه‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ اﺳﺘﺨﻮان ﻣﻦ ﻣﻐﺰم ای دوﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ دﯾﺪی ﺟﺰ ﺧﺪاوﻧﺪی و ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ روزم از ﺧﻮد ﺷﺎد ﮐﺮدی‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺧﻮاری از ﺑﮭﺮم ﮐﺸﯿﺪی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 244‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﭘﯿﮏ را دادی ﭘﯿﺎﻣﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﺳﺎﻏﺮ ﻣﯽزدی ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن ﺷﺎد‬

‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺷﺐ ﻓﺮﺳﺘﺎدی ﺳﻼﻣﯽ‬ ‫ﻗﻠﻢ ﺷﺎﭘﻮر ﻣﯽزد ﺗﯿﺸﮫ ﻓﺮھﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 245‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎره ﺟﮭﺎﻧﺪار از ﺳﺮ ﻣﮭﺮ‬ ‫ﻃﺒﺮ ﺧﻮن ﺑﺎ ﺳﮭﯽ ﺳﺮوت ﻗﺮﯾﻦ ﺑﺎد‬ ‫دھﺎن ﺟﺰ ﻣﻦ از ﺟﺎم ﻟﺒﺖ دور‬ ‫ﻋﺘﺎﺑﺖ ﮔﺮﭼﮫ زھﺮ ﻧﺎب دارد‬ ‫ﻧﻤﯽﮔﻮﯾﻢ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺑﺎﻻ ﭼﺮاﺋﯽ‬ ‫ﺳﮭﯽ ﺳﺮو ﺗﺮا ﺑﺎﻻ ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺜﺎری را ﮐﮫ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﯽﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺮ ﻗﺼﺮ ﮐﺶ ﯾﮏ ﻣﯿﻞ ﺑﺎﻻ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﻨﺞ ﻗﺎرون ﻣﯿﻔﺸﺎﻧﺪی‬ ‫دل اﯾﻨﺠﺎ در ﮐﺠﺎ ﺧﻮاھﻢ ﮔﺸﺎدن‬ ‫ﺛﭽﻮ ﺣﻠﻘﮫ ﮔﺮ ﺑﯿﺎﺑﻢ ﺑﺮ درت ﺑﺎر‬ ‫ﺷﻮم ﭼﻮن ﺣﻠﻘﮫ در ﻃﺮق ﺑﺮ دوش‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺟﻔﺎ ﮐﺰ ھﯿﭻ راھﯽ‬ ‫و ﮔﺮ دارم ﮔﻨﺎه آن دل رﺣﯿﻢ اﺳﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﺗﻨﺪی ﻣﮑﻦ ﻟﺨﺘﯽ ﺑﯿﺎرام‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﯽ ﭘﯿﺸﮫ ﮐﻦ ﺑﮕﺬار ﮔﺮﮔﯽ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺧﻮی ﺑﺪ را ﻣﺎﯾﮫ ﮐﺮدن‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺎک اﻧﺪاﺧﺘﯽ ﺑﺮ آﺳﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣﮕﻮ ﮐﺰ راه ﻣﻦ ﭼﻮن ﻓﺘﻨﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﮐﺎﯾﻦ ﻇﻠﻢ را ﭘﺮواز ﺑﯿﻨﯽ‬

‫ﺑﮫ ﮔﻠﺮخ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی ﺳﺮو ﺳﻤﻦ ﭼﮭﺮ‬ ‫ﻃﺒﺮزد ﺑﺎ ﻃﺒﺮ ﺧﻮن ھﻤﻨﺸﯿﻦ ﺑﺎد‬ ‫ﺳﺮ ﺟﺰ ﻣﻦ ز ﻃﻮق ﻏﺒﻐﺒﺖ دور‬ ‫ﮔﺬر ﺑﺮ ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮﺷﺎب دارد‬ ‫ﺑﻼ ﻣﻨﻤﺎی ﭼﻮن ﺑﺎﻻ ﻧﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺷﺪن ﻧﺎدﻟﭙﺴﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﻣﻨﺠﻨﯿﻖ آﻧﺠﺎ رﺳﺎﻧﺪ‬ ‫ﻧﺜﺎر اﺷﮏ ﺑﯿﻦ ﯾﮏ ﭘﯿﻞ ﺑﺎﻻ‬ ‫ﭼﻮ ﻗﺎروﻧﻢ ﭼﺮا در ﺧﺎک ﻣﺎﻧﺪی‬ ‫ﺗﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮ ﮐﺠﺎ ﺧﻮاھﻢ ﻧﮭﺎدن‬ ‫درت را ﺣﻠﻘﮫ ﻣﯽﺑﻮﺳﻢ ﻓﻠﮏوار‬ ‫ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﭼﻮن در ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﻧﺪارم ﺟﺰ وﻓﺎداری ﮔﻨﺎھﯽ‬ ‫ﮔﻨﺎه آدﻣﯽ رﺳﻢ ﻗﺪﯾﻢ اﺳﺖ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﺗﻮﺳﻨﯽ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺷﺪم رام‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﺰرﮔﺎن ﺳﺮ ﺑﺰرﮔﯽ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن را ﭼﻨﯿﻦ ﺑﯽﭘﺎﯾﮫ ﮐﺮدن‬ ‫ﻧﮫ آﻧﮕﺎھﯿﺖ ﺧﺎکاﻧﺪاز ﺧﻮاﻧﻢ؟‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﺧﯿﺰم ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ ﻓﺘﻨﮫاﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﮔﺮ از ﻣﻦ ﻧﯽ ز ﮔﯿﺘﯽ ﺑﺎز ﺑﯿﻨﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 246‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﮫ ھﺮ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﮫ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ ﺗﻮان ﺧﻮرد‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ دﺳﺘﯽ ﮐﮫ ﺗﯿﻎ ﻧﯿﺰ دارد‬ ‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﺧﻮاری ز ﺧﻮد ﺑﯿﻢ ﻧﮫ از ﺗﻮ‬ ‫ﺟﺮس ﺑﯽوﻗﺖ ﺟﻨﺒﺎﻧﯿﺪ ﮐﻮﺳﻢ‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ در دﻣﮫ ﺳﻮزم ﮐﮫ دﯾﺪی‬ ‫ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﻋﺸﻘﺴﺖ اﯾﻦ ﻧﮫ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮑﻦ ﭼﻨﺪان ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ ﻧﺎز ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﮫ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﮐﻨﯽ ﻧﺎز‬ ‫اﮔﺮ ﮔﻮﺷﻢ ﺑﮕﯿﺮی ﺗﺎ ﻓﺮوﺷﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﭼﺸﻤﻢ ﮐﻨﯽ ﺳﺮ ﭘﯿﺶ دارم‬ ‫ﮐﻤﺮ ﺑﻨﺪﯾﺖ را ﺑﯿﻨﻢ ﺑﮫ ﺧﻮﻧﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﺮدم ﺳﺮم ﺑﺮ ﺧﻨﺠﺮ از ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺮا ھﻢ ﺟﺎن ﺗﻮﺋﯽ ھﻢ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری و ﻣﺴﺘﯽ ﮔﺎه و ﺑﯿﮕﺎه‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﻣﻦ ﮔﺮ اﯾﻦ ﺷﺮﺑﺖ ﭼﺸﯿﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﺟﺎﻣﮫ از ﻏﻢ ﻣﯽدرﯾﺪم‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎ ﻟﺸﮕﺮ از ﻣﻦ ﺑﺮﻧﮕﺮدد‬ ‫ﻧﮫ رﻧﺪی ﺑﻮدهام در ﻋﺸﻖ روﯾﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪاور ﻣﻨﻢ در ﮐﺎر ﺳﺎزی‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﻧﺎم زﻟﻔﺖ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪم‬

‫ﻧﮫ ھﺮچ از دﺳﺖ ﺑﺮﺧﯿﺰد ﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮن ﺧﻠﻖ دﺳﺖ آوﯾﺰ دارد‬ ‫ﮔﻨﺎه از ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﺑﯿﻨﻢ ﻧﮫ از ﺗﻮ‬ ‫دھﻞ ﺑﯽ وﻗﺖ زد ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوﺳﻢ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ روزی ﺑﺪﯾﻦ روزم ﮐﮫ دﯾﺪی‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﯽﻓﺮﯾﺎد ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﻣﺰن ﭼﻮن راﻧﺪﮔﺎن آواز ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺧﻂ ﺑﮫ ﻣﻮﻻﺋﯽ دھﻢ ﺑﺎز‬ ‫ﮐﻨﻢ در ﺑﯿﻌﺖ ﺑﯿﻌﺖ ﺧﻤﻮﺷﯽ‬ ‫ﭘﺲ اﯾﻦ ﭼﺸﻢ دﮔﺮ در ﭘﯿﺶ آرم‬ ‫ﮐﻠﮫ دارﯾﺖ را داﻧﻢ ﮐﮫ ﭼﻮﻧﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮ ﮔﺮدم ﻧﮕﺮداﻧﻢ ﺳﺮ از ﺗﻮ‬ ‫ﮔﺮ آﺧﺮ ﮐﺲ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﺗﻮ داﻧﯽ‬ ‫ﻧﮑﺮدم ﺟﺰ ﺧﯿﺎﻟﺖ را ﻧﻈﺮﮔﺎه‬ ‫ﺳﺮ و ﮐﺎرش ﺑﮫ رﺳﻮاﺋﯽ ﮐﺸﯿﺪی‬ ‫ﺑﮫ زﺣﻤﺖ ﺟﺎﻣﮫ ﻧﻮ ﻣﯽﺑﺮﯾﺪم‬ ‫ﺑﻨﺎی ﭘﺎدﺷﺎھﯽ در ﻧﮕﺮدد‬ ‫ﮐﮫ ﻃﻨﺒﻮری ﺑﮫ دﺳﺖ آﯾﻢ ﺑﮫ ﮐﻮﯾﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪار از ﮐﺠﺎ و ﻋﺸﻖ ﺑﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﺑﻮﺋﯽ ﻣﯽﺧﺮﯾﺪم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 247‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﺗﻦ ﺑﺎ دﯾﮕﺮی ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻮدم‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺘﻮای ﮐﮋی آﺑﯽ ﻧﺨﻮردم‬ ‫اﮔﺮ ﮔﺎﻣﯽ زدم در ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ‬

‫ز دل ﺗﺎ ﺟﺎن ﺗﺮا درﺑﻨﺪ ﺑﻮدم‬ ‫ﺑﺮون از راﺳﺘﯽ ﮐﺎری ﻧﮑﺮدم‬ ‫ﺟﻮان ﺑﻮدم ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﻮاﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 248‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را‬ ‫دﮔﺮ ره ﻟﻌﺒﺖ ﻃﺎوس ﭘﯿﮑﺮ‬ ‫روان ﮐﺮد از ﻋﻘﯿﻖ آن ﻧﻘﺶ زﯾﺒﺎ‬ ‫ﮐﺰان اﻓﺰون ﮐﮫ دوران ﺟﮭﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪاور ﺟﮭﺎﻧﺪار ﺟﮭﺎن ﺑﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮاﺷﯽ ﮐﻮاﮐﺐ در ﺟﻨﺎﺑﺶ‬ ‫ﻣﺮا در دل ز ﺧﺴﺮو ﺻﺪ ﻏﺒﺎر اﺳﺖ‬ ‫ھﻨﻮزم ﻧﺎز دوﻟﺖ ﻣﯿﻨﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ھﻨﻮزت در ﺳﺮ از ﺷﺎھﯽ ﻏﺮور اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ از ﻋﺸﻖ ﻣﻦ و ﻣﻦ ﺑﯽ ﻧﯿﺎزی‬ ‫درﯾﻦ ﮔﺮﻣﯽ ﮐﮫ ﺑﺎد ﺳﺮد ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﯿﺎز آرد ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﻋﺸﻖ ﺑﺎز اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺴﺎزد ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﻓﺮازی‬ ‫ﻣﻦ آن ﻣﺮﻏﻢ ﮐﮫ ﺑﺮ ﮔﻞھﺎ ﭘﺮﯾﺪم‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﻮدم ﻣﻠﮏ ﺑﺎﻧﻮی ﺳﻘﻼب‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺒﺰه ﻟﺐ ﺑﮫ ﺷﯿﺮ ﺑﺮف ﺷﺴﺘﻢ‬ ‫درﯾﻦ ﮔﻮر ﮔﻠﯿﻦ و ﻗﺼﺮ ﺳﻨﮕﯿﻦ‬ ‫ﭼﻮ زر ﭘﺎﻟﻮدم از ﮔﺮﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﻧﮫ دﺳﺘﯽ ﮐﯿﻦ ﺟﺮس ﺑﺮ ھﻢ ﺗﻮان زد‬ ‫ھﻤﮫ وﻗﺘﯽ ﺗﺮا ﭘﻨﺪاﺷﺘﻢ ﯾﺎر‬ ‫ﺗﻮ ھﺮﮔﺰ در دﻟﻢ ﺟﺎﺋﯽ ﻧﮑﺮدی‬

‫ﮔﺸﺎد ز درج ﻟﻞ ﺗﻨﮓ ﺷﮑﺮ‬ ‫ﺳﺨﻦھﺎﺋﯽ ﻧﮕﺎرﯾﻦﺗﺮ ز دﯾﺒﺎ‬ ‫ﺷﺐ و روز و زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﺣﮑﻢ ﮐﺶ او ﺣﮑﻤﺮان ﺑﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮھﻨﮕﯽ ﺳﻌﺎدت در رﮐﺎﺑﺶ‬ ‫ز ﺷﺎھﯽ ﺑﮕﺬر آن دﯾﮕﺮ ﺷﻤﺎر اﺳﺖ‬ ‫ھﻨﻮز از راه ﺟﺒﺎری در آﺋﯽ‬ ‫درﯾﻐﺎ ﮐﺎﯾﻦ ﻏﺮور از ﻋﺸﻖ دور اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺷﺎھﯽ رﺳﺪ ﯾﺎ ﻋﺸﻘﺒﺎزی‬ ‫دل آﺳﺎﻧﺴﺖ ﺑﺎ دل درد ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻋﺸﻖ از ﺑﯽﻧﯿﺎزان ﺑﯽﻧﯿﺎز اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎزی ﺑﺮﻧﺘﺎﺑﺪ ﻋﺸﻖ ﺑﺎزی‬ ‫ھﻮای ﮔﺮم ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻧﺪﯾﺪم‬ ‫ﮐﻨﻮن دژ ﺑﺎﻧﻮی ﺷﯿﺸﮫام ﭼﻮ ﺟﻼب‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﮫھﺎی ﺳﺮد رﺳﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ اﻣﯿﺪ ﺗﻮ ﮐﺮدم ﺻﺒﺮ ﭼﻨﺪﯾﻦ‬ ‫ﻓﺴﺮدم ﭼﻮن ﯾﺦ از ﺳﺮدی ﭼﺸﯿﺪن‬ ‫ﻧﮫ ﻏﻤﺨﻮاری ﮐﮫ ﺑﺎ او دم ﺗﻮان زد‬ ‫ھﻤﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﺗﺮا ﺧﻮاﻧﺪم وﻓﺎدار‬ ‫ﭼﻮ دﻟﺪاران ﻣﺪاراﺋﯽ ﻧﮑﺮدی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 249‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺮا دﯾﮕﺮ ز ﮐﺸﺘﻦ ﮐﯽ ﺑﻮد ﺑﯿﻢ‬ ‫ﺗﺮازو ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﭼﻮن ﯾﺎﺑﺪ آھﻨﮓ‬ ‫ﮔﺮم ﻋﻘﻠﯽ ﺑﻮد ﺟﺎﺋﯽ ﻧﺸﯿﻨﻢ‬ ‫ﮔﺮ از ﻣﻦ ﺧﻮد ﻧﯿﺎﯾﺪ ھﯿﭻ ﮐﺎری‬ ‫زﻧﻢ ﭼﻨﺪان ﺗﻈﻠﻢ در زﻣﺎﻧﮫ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺳﺮو آزاد‬ ‫ھﻨﻮزم در دل از ﺧﻮﺑﯽ ﻃﺮﺑﮭﺎﺳﺖ‬ ‫ھﻨﻮزم ھﻨﺪوان آﺗﺶ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ھﻨﻮزم ﻏﻨﭽﮫ ﮔﻞ ﻧﺎﺷﮑﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ھﻨﻮزم ﻟﺐ ﭘﺮ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯿﺴﺖ‬ ‫رﺧﻢ ﺳﺮ ﺧﯿﻞ ﺧﻮﺑﺎن ﻃﺮاز اﺳﺖ‬ ‫وﻟﯽ ﻧﻌﻤﺖ رﯾﺎﺣﯿﻦ را ﻧﺴﯿﻤﻢ‬ ‫ﭼﺮاغ از ﻧﻮر ﻣﻦ ﭘﺮواﻧﮫ ﮔﺮدد‬ ‫ﻋﻘﯿﻖ از ﻟﻌﻞ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮرد ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺗﺮﻧﺞ ﻏﺒﻐﺒﻢ را ﮔﺮ ﮐﻨﯽ ﯾﺎد‬ ‫ﭼﻮ ﺳﯿﺐ رخ ﻧﮭﻢ ﺑﺮ دﺳﺖ ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ در ﮐﺰ ﻟﺐ و دﻧﺪان ﺑﺒﺨﺸﻢ‬ ‫ﻣﻦ آرم در ﭘﻠﻨﮕﺎن ﺳﺮﻓﺮازی‬ ‫ﮔﻮزن از ﺣﺴﺮت اﯾﻦ ﭼﺸﻢ ﭼﺎﻻک‬ ‫ﮔﺮ آھﻮ ﯾﮏ ﻧﻈﺮ ﺳﻮی ﻣﻦ آرد‬

‫ﮐﮫ ﺟﺎن ﮐﺮدم ﺑﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺗﻮ ﺗﺴﻠﯿﻢ‬ ‫ﺣﺴﺎﺑﺶ ﺧﺎک ﺑﮭﺘﺮ داﻧﺪ از ﺳﻨﮓ‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ ﺑﯿﻨﻢ از ﺧﻮد آﻧﭽﮫ ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﺷﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ از وی ﺷﻤﺎری‬ ‫ﮐﮫ ھﻢ ﺗﯿﺮی ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺑﺮ ﻧﺸﺎﻧﮫ‬ ‫ﺑﻮد در ﺑﻨﺪ ﻣﺤﻨﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﻧﺎﺷﺎد‬ ‫ھﻨﻮزم در ﺳﺮ از ﺷﻮﺧﯽ ﺷﻐﺐھﺎﺳﺖ‬ ‫ھﻨﻮزم ﭼﺸﻢ ﭼﻮن ﺗﺮﮐﺎن ﻣﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ھﻨﻮزم در درﯾﺎﺋﯽ ﻧﺴﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ھﻨﻮزم آب در ﺟﻮی ﺟﻮاﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﻤﯿﻨﮫ ﺧﯿﻞ ﺗﺎﺷﻢ ﮐﺒﺮ و ﻧﺎز اﺳﺖ‬ ‫وﻟﯿﻌﮭﺪ ﺷﮑﺮ در ﯾﺘﯿﻤﻢ‬ ‫ﻣﮫ ﻧﻮ ﺑﯿﻨﺪم دﯾﻮاﻧﮫ ﮔﺮدد‬ ‫ﮔﻞ روﯾﻢ ز روی ﮔﻞ ﺑﺮد رﻧﮓ‬ ‫ز ﻧﺦ ﺑﺮ ﺧﻮد زﻧﺪ ﻧﺎرﻧﺞ ﺑﻐﺪاد‬ ‫ﺳﺒﺪ واﭘﺲ ﺑﺮد ﺳﯿﺐ ﺳﭙﺎھﺎن‬ ‫دﻟﯽ ﺑﺴﺘﺎﻧﻢ و ﺻﺪ ﺟﺎن ﺑﺒﺨﺸﻢ‬ ‫ﻏﺰاﻻن از ﻣﻦ آﻣﻮزﻧﺪ ﺑﺎزی‬ ‫ز ﻣﮋﮔﺎن زھﺮ ﭘﺎﻻﯾﺪ ﻧﮫ ﺗﺮﯾﺎک‬ ‫ﺧﺮاج ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﺮ ﮔﺮدن آرد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 250‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﻧﺎزی روم را در ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﻢ‬ ‫ﺑﮭﺎر اﻧﮕﺸﺖ ﮐﺶ ﺷﺪ در ﻧﮑﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦﺗﺮی ﮐﮫ دارد ﻃﺒﻊ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﭼﻮ ﯾﺎﻗﻮﺗﻢ ﻧﺒﯿﺬ ﺧﺎم ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺑﮭﺸﺖ از ﻗﺼﺮ ﻣﻦ دارد ﺑﺴﯽ ﻧﻮر‬ ‫ﺑﮫ ﻏﻤﺰه ﮔﺮﭼﮫ ﺗﺮﮐﯽ دل ﺳﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ز ﺑﺲ ﮐﺎوردهام در ﭼﺸﻢ ھﺎﻧﻮر‬ ‫ز ﺗﻨﮕﯽ ﮐﺲ ﺑﮫ ﭼﺸﻤﻢ در ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻣﮫ ﻣﺸﮓ را زﻧﺠﯿﺮ ﺳﺎزم‬ ‫ﭼﻮ ﻟﻌﻠﻢ ﺑﺎ ﺷﮑﺮ ﻧﺎورد ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺷﮑﺮ ھﻤﺸﯿﺮه دﻧﺪان ﻣﻦ ﺷﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﯽ ﻧﺎز دارم ﺻﺪ ﺟﮭﺎن ﺷﺮم‬ ‫ﻟﺐ ﻟﻌﻠﻢ ھﻤﺎن ﺷﮑﺮ ﻓﺸﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ز ﺧﻮش ﻧﻘﻠﯽ ﮐﮫ ﻣﯽ در ﺟﺎم رﯾﺰم‬ ‫اﮔﺮﭼﮫ ﻧﺎر ﺳﯿﻤﯿﻦ ﮔﺸﺖ ﺳﯿﺒﻢ‬ ‫رﺧﻢ روزی ﮐﮫ ﺑﻔﺮوزد ﺟﮭﺎن را‬ ‫ز رﻋﻨﺎﺋﯽ ﮐﮫ ھﺴﺖ اﯾﻦ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﺷﻮرﺷﮭﺎ ﮐﮫ ﻣﻦ دارم درﯾﻦ ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺮو ﺗﺎ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﮕﺸﺎﯾﻢ ﺑﮫ ﺧﻮن دﺳﺖ‬ ‫ﻧﺨﻮرده زﺧﻢ دﺳﺖ راﺳﺖ ﺑﺮدار‬

‫ﺑﮫ ﺑﻮﺋﯽ ﺑﺎﺧﺘﻦ در ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ھﺮ اﻧﮕﺸﺘﻢ و ﺻﺪ ﭼﻮن اﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﻧﯿﺎرد رﯾﺨﺘﻦ ﺑﺮ دﺳﺖ ﻣﻦ آب‬ ‫ﺑﺮﺷﻮت ﺑﺎ ﻃﺒﺮزد ﺟﺎم ﮔﯿﺮد‬ ‫ﻋﯿﺎر از ﻧﺎر ﭘﺴﺘﺎﻧﻢ ﺑﺮد ﺣﻮر‬ ‫ﺑﮫ ﺑﻮﺳﮫ دل ﻧﻮازی ﻧﯿﺰ داﻧﻢ‬ ‫ز ﺗﺮﮐﺎن ﺗﻨﮓ ﭼﺸﻤﯽ ﮐﺮدهام دور‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺗﻨﮓ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺮ ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺷﯿﺮا ﮐﺰو ﻧﺨﺠﯿﺮ ﺳﺎزم‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺮد آر آﻧﮕﮭﯽ ﻧﺎﻣﺮد ﮔﯿﺮد‬ ‫وﻓﺎ ھﻢ ﺷﮭﺮی ﭘﯿﻤﺎن ﻣﻦ ﺷﺪ‬ ‫دری در ﺧﺸﻢ دارم ﺻﺪ در آزرم‬ ‫ﺳﺮ زﻟﻔﻢ ھﻤﺎن داﻣﻦ ﮐﺸﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺷﮑﺮ در داﻣﻦ ﺑﺎدام رﯾﺰم‬ ‫ھﻤﺎن ﻋﺎﺷﻖ ﮐﺶ ﻋﺎﻗﻞ ﻓﺮﯾﺒﻢ‬ ‫ﺑﮫ زرﻧﯿﺨﯽ ﻓﺮوﺷﺪ ارﻏﻮان را‬ ‫ﻧﯿﺎﻻﯾﺪ ﺑﮫ ﺧﻮن ھﺮ ﮐﺴﯽ دﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﻣﺴﮑﯿﻨﺎن ﮐﮫ ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻢ ﺑﺮ اﯾﻦ در‬ ‫ﮐﮫ در ﮔﺮدن ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮﻧﻢ ﺑﺴﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ ﭼﭗ ﮐﻨﺪ ﻋﺸﻘﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎر‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 251‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻮ ﺳﻨﮕﯿﻦ دل ﺷﺪی ﻣﻦ آھﻨﯿﻦ‬ ‫ﺟﺎن‬

‫ﭼﻨﺎن دل را ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺟﺰ ﭼﻨﯿﻦ‬ ‫ﺟﺎن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 252‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﺎر دﮔﺮ ﮔﻔﺖ از دل اﻓﺮوز‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺴﺎب ﺧﻮﺑﺮوﺋﯽ‬ ‫ﻓﺮوغ ﭼﺸﻤﯽ ای دوری ز ﺗﻮ دور‬ ‫ﺑﮫ درﯾﺎ ﻣﺎﻧﯽ از ﮔﻮھﺮ ﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ در آﯾﯿﻨﮫ دﯾﺪی ﺻﻮرت ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﺑﺮ زﺑﺎن ﮔﻮﯾﻢ دﻻرام‬ ‫ﮔﺮت ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺧﻮاﻧﻢ ﻧﯿﺰ ھﺴﺘﯽ‬ ‫دل ﺷﮑﺮ دران ﺗﺎرﯾﺦ ﺷﺪ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺳﮭﯽ ﺳﺮو آن زﻣﺎن ﺷﺪ در ﭼﻤﻦ ﺳﺴﺖ‬ ‫رﻃﺐ و اﺳﺘﺨﻮان آن ﺷﺐ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ارم را ﺳﮑﮫ روﯾﺖ ﮐﻠﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﻗﻤﺮ در ﻧﯿﮑﻮی دل داده ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫ﮔﻠﺖ ﭼﻮن ﺑﺎ ﺷﮑﺮ ھﻢ ﺧﻮاب ﮔﺮدد‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﮐﮫ ﺷﮭﺪت ﺧﻮان درارد‬ ‫ﺻﺪف ﭼﻮن ﺑﺮ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﮐﺎﻣﺮاﮐﺎم‬ ‫ﮔﺮ از ﯾﮏ ﻣﻮی ﺧﻮد ﻧﯿﻤﯽ ﻓﺮوﺷﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﮫ روﯾﺖ رﺷﮏ ﻣﺎ ھﺴﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﭼﺸﻢ ﮐﺲ ﺑﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻣﺮﯾﺰ آﺧﺮ ﭼﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺷﺎھﯽ ﻧﺸﺎن ﮔﻮھﺮت ﮐﻮ‬

‫ﺑﮫ ﮔﻔﺘﻦ ﮔﻔﺘﻦ از ﻣﺎ ﻣﯽرود روز‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺪ ره ﺧﻮﺑﺘﺮ زاﻧﯽ ﮐﮫ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﺮاغ ﺻﺒﺤﯽ ای ﻧﻮر ﻋﻠﯽ ﻧﻮر‬ ‫وﻟﯽ آب ﺗﻮ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ دری ﺻﺪﺑﺎر ازان ﺑﯿﺶ‬ ‫دھﺎﻧﻢ ﭘﺮ ﺷﮑﺮ ﮔﺮدد ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺎم‬ ‫ﮐﮫ ﻣﮫ را ﺑﺮ ﻓﻠﮏ روﻧﻖ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎﻗﻮت ﺗﻮ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻧﺎر ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﺎرون رﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺮﻣﺎی ﻟﺒﺖ را ﻧﺨﻞ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫وﺻﺎﻟﺖ ﭼﻮن ارم زان ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻣﻮﻻی ﻣﻮﻻ زاده ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫ﻃﺒﺮزد را دھﺎن ﭘﺮ آب ﮔﺮدد‬ ‫ﺑﮫ ﺻﻮرﺗﮭﺎی ﻣﻮﻣﯿﻦ ﺟﺎن در آرد‬ ‫ﮐﻨﺪ در وام از آن دﻧﺪان در ﻓﺎم‬ ‫ﺑﺨﺮم ﮔﺮ ﺑﮫ اﻗﻠﯿﻤﯽ ﻓﺮوﺷﯽ‬ ‫ﻣﺒﯿﻦ در ﺧﻮد ﮐﮫ ﺧﻮدﺑﯿﻨﯽ ﮔﻨﺎھﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ زﺧﻢ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺑﯽ را ﮐﻨﺪ رﯾﺶ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن ﺧﻮن ﻣﻦ در ﺑﯽ ﮔﻨﺎھﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ آﺧﺮ ﺷﮑﺮت ﮐﻮ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 253‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رھﺎ ﮐﻦ ﺟﻨﮓ و راه ﺻﻠﺢ ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺪ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﮫ ﺑﺪ ﮔﻮﺋﯿﺴﺖ ﮐﺎرم‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ رﺳﻢ ﺧﻮﺑﺎن ﺗﻨﺪ ﺧﻮﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪان اﮔﺮ ﺗﻨﺪی ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﯿﺪاد ﺑﺎ ﯾﺎر ﻗﺪﯾﻤﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎد از آﺗﺸﻢ ﺗﺎ ﮐﯽ ﮔﺮﯾﺰی‬ ‫ز ﺗﻮ ﺑﺎ آﻧﮑﮫ اﺳﺘﺤﻘﺎق دارم‬ ‫ھﻤﮫ داﻧﻨﺪﮔﺎن را ھﺴﺖ ﻣﻌﻠﻮل‬ ‫ﻣﺮا ﺗﺎ دل ﺑﻮد دﻟﺒﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﮔﺮ از ﺑﻨﺪ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺟﻮﯾﻢ ﺟﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺑﺲ اﯾﻦ اﺳﺐ ﺟﻔﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ دواﻧﺪن‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺻﻼ در ﺷﮭﺮ دادن‬ ‫ﻣﺮا ﺳﮭﻞ اﺳﺖ ﮐﯿﻦ ﺑﺎر آزﻣﻮدم‬ ‫ﺑﺴﺎ رﺧﻨﮫ ﮐﮫ اﺻﻞ ﻣﺤﮑﻤﯽھﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﻔﺎ ﮐﺮدن ﻧﮫ ﺑﺲ ﻓﺮﺧﻨﺪه ﻓﺎﻟﯿﺴﺖ‬ ‫دﻟﻢ ﺧﻮش ﮐﻦ ﮐﮫ ﻏﻤﺨﻮار آﻣﺪﺳﺘﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از ﭘﺎی ﻧﻨﺸﯿﻨﻢ ﺑﺪﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ھﻤﺎﻧﺎ ﺷﻤﻊ از آن ﺑﺎ آب دﯾﺪه اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮه ﺑﺮ دل ﭼﺮا دارد ﻧﯽ ﻗﻨﺪ‬ ‫ﭼﺮا ﻧﺨﻞ رﻃﺐ ﺑﺮ دل ﺧﻮرد ﺧﺎر‬

‫ﻧﻔﺎقآﻣﯿﺰ ﻋﺬری ﭼﻨﺪ ﺑﻨﻤﺎی‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﯾﮑﯽ را ﺻﺪ ھﺰارم‬ ‫ﻧﮑﻮﺋﯽ ﻧﯿﺰ ھﻢ رﺳﻢ ﻧﮑﻮﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ رﺣﻤﺖ ﻧﯿﺰ ھﻢ ﻟﺨﺘﯽ ﮔﺮاﯾﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﺗﻨﺪی ﻧﮕﺎرا ھﻢ رﺣﯿﻤﯽ‬ ‫ﻧﮫ ﻣﻦ ﺧﺎک ﺗﻮام؟ آﺑﻢ ﭼﮫ رﯾﺰی‬ ‫ﺳﺮ از ﻃﻮق ﻧﻮازش ﻃﺎق دارم‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ ﻣﺤﺮوم‬ ‫ز ﺟﺎن ﺑﮕﺬر ﮐﮫ ﺟﺎنﭘﺮور ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ز ﺑﻨﺪ دل ﮐﺠﺎ ﯾﺎﺑﻢ رھﺎﺋﯽ‬ ‫ﮔﮭﻢ در ﺧﺎک و ﮔﮫ در ﺧﻮن ﻧﺸﺎﻧﺪن‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻠﺨﯽ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﭼﻮن زھﺮ دادن‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﺑﺎد ﺑﺴﯿﺎر آزﻣﻮدم‬ ‫ﺑﺴﺎ اﻧﺪه ﮐﮫ در وی ﺧﺮﻣﯽھﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﮐﺎﻣﺸﺐ ﺷﺒﯽ آﺧﺮ ﻧﮫ ﺳﺎﻟﯿﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺧﻮاھﻢ ﺑﺪﯾﻦ ﮐﺎر آﻣﺪﺳﺘﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﻣﻦ ھﺴﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﻮی ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﮐﮫ او ﻧﯿﺰ از ﻟﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮﯾﺪهاﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﻮ ﻧﯿﺰ ﺷﯿﺮﯾﻦ راﺳﺖ در ﺑﻨﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﻮ ھﻢ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 254‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ھﻤﯿﺪون ﺷﯿﺮ اﮔﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺒﻮدی‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ روﻧﺪ اﯾﻦ ﯾﮏ دو ﻣﺴﮑﯿﻦ‬

‫ﺑﮫ ﻃﻔﻠﯽ ﺧﻠﻖ را ﺗﺴﮑﯿﻦ ﻧﺒﻮدی‬ ‫ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ و اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺰ ﺷﯿﺮﯾﻦ؟‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 255‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو‬ ‫ز راه ﭘﺎﺳﺦ آن ﻣﺎه ﻗﺼﺐ ﭘﻮش‬ ‫ﮔﺸﺎد از درج ﮔﻮھﺮ ﻗﻔﻞ ﯾﺎﻗﻮت‬ ‫ﻣﺜﺎﻟﯽ داد ﻣﮫ را در ﺳﻮاری‬ ‫ﺳﺘﻮن ﺳﺮو را رﻓﺘﻦ در آﻣﻮﺧﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻮﺳﮫ زد ﺑﺮ ﮔﻮﺷﮫ ﺑﺎم‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻮﺑﺖ داﺷﺖ در ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻤﻮدن‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی دارای ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ز ﭼﯿﻦ ﺗﺎ روم در ﺗﻮﻗﯿﻊ ﻧﺎﻣﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺧﺎک ﺗﻮ ﺧﺎﻗﺎن ﭼﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ھﺮان ﭘﺎﻟﻮدهای ﮐﻮ ﺧﻮد ﺑﻮد زرد‬ ‫ﻣﻦ آن ﭘﺎﻟﻮده روﻏﻦ ﮔﺬارم‬ ‫ﺑﻠﯽ ﺗﺎ ﮔﺸﺘﻢ از ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﻧﮫ ﭘﯽ در ﺟﺴﺘﺠﻮی ﮐﺲ ﻓﺸﺮدم‬ ‫ﻧﺪﯾﺪم در ﺗﻮ ﺑﻮی ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﺣﺴﺎب آرزوی ﺧﻮﯾﺶ ﮐﺮدن‬ ‫ﻧﮫ ﻋﺸﻖ اﯾﻦ ﺷﮭﻮﺗﯽ ﺑﺎﺷﺪ ھﻮاﺋﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﭘﯿﻠﯽ ﺳﺰد ﮐﻮ را ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﻤﺎﻧﯽ ﻏﺰاﻟﯽ ﭼﻮن ﺷﻮد ﺷﯿﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﺮ ﺳﺮوی و ﻣﻦ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺧﺎﺷﺎک‬ ‫ﺳﭙﻨﺪ و ﻋﻮد ﺑﺮ ﻣﺠﻤﺮ ﯾﮑﯽ دان‬

‫ز ﺷﮑﺮ ﮐﺮد ﺷﮫ را ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫رﻃﺐ را ﻗﻨﺪ داد و ﻗﻨﺪ را ﻗﻮت‬ ‫ﺑﺮاﺗﯽ ﻣﺸﮏ و در ﭘﺮدهداری‬ ‫ﭼﻮ ﻏﻨﭽﮫ ﺗﯿﺰ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺸﺖ ﭘﺨﺘﮫ ﻋﻨﺒﺮ ﺧﺎم‬ ‫ﺑﺮون زد ﻧﻮﺑﺘﯽ در دل رﺑﻮدن‬ ‫ﺑﺮ آورده ﻋﻠﻢ ﺑﺎﻻی ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﻗﺪر ﺧﺎن ﺑﻨﺪه و ﻗﺼﺮ ﻏﻼﻣﺖ‬ ‫ﭼﻨﯿﻨﺖ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺮﺑﯽ ﯾﺎ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺗﻮان ﺧﻮرد‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺰ ﻧﺎﻣﯽ ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻧﺪارم‬ ‫ﺗﺮا ﺑﻮدم ﺑﮫ ﺟﺎن و دل ﺧﺮﯾﺪار‬ ‫ﻧﮫ ﺟﺰ روی ﺗﻮ ﮐﺲ را ﺳﺠﺪه ﺑﺮدم‬ ‫ﺑﺠﺰ ﮔﺮدن ﮐﺸﯽ و دل ﮔﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ روی دﯾﮕﺮان در ﭘﯿﺶ ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﺠﺎ ﻋﺸﻖ و ﺗﻮ ای ﻓﺎرغ ﮐﺠﺎﺋﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﺷﺎھﯽ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺘﻮان ﺑﯿﺪق اﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ز ﮔﻨﺠﮑﺸﯽ ﻋﻘﺎﺑﯽ ﮐﯽ ﺷﻮد ﺳﯿﺮ‬ ‫ﻧﮫ آﺧﺮ ھﺮ دو ھﺴﺘﯿﻢ از ﯾﮑﯽ ﺧﺎک‬ ‫ﺑﺨﻮر و دود و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﯾﮑﯽ دان‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 256‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﺒﺎﺑﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺧﺎن را ﻧﻤﮏ ﺳﻮد‬ ‫زﺑﺎﻧﺖ آﺗﺸﯽ ﺧﻮش ﻣﯿﻔﺮوزد‬ ‫ﭼﻮ ﺳﯿﻠﯽ ﮐﺎﻣﺪی در ﺣﻮض ﻣﺎھﯽ‬ ‫ز ﻃﻮﻓﺎن ﺗﻮ ﺧﻮاھﻢ ﮐﺮد ﭘﺮھﯿﺰ‬ ‫ﮐﻤﻨﺪ اﻓﮑﻨﺪﻧﺖ ﺑﺮ ﻗﻠﻌﮫ ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺐ ﺑﺎزی ﻓﻠﮏ را در ﻧﮕﯿﺮی‬ ‫در ﻧﺎﺳﻔﺘﮫ را ﮔﺮ ﺳﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮ ﺑﺎغ ارم ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺎﺧﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ آﺑﻢ ﻧﺎم آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﻢ آب و آﺗﺶ در ھﻢ اﻓﺘﺪ‬ ‫ﺑﮫ ار ﺗﺎ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻢ ﮔﺮد آﻧﮑﺲ‬ ‫ﺑﺮو ھﻢ ﺑﺎ ﺷﮑﺮ ﻣﯿﮑﻦ ﺷﮑﺎری‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﻮﺳﯽ ﻟﺐ ﮐﺲ را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮﺳﮫ را ﺑﺎزار ﺗﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﺷﮑﺮ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺰن ﻻف‬ ‫دو ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻨﺠﻨﯿﻖ از روی ﻓﺮھﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﻧﺸﮑﻨﺪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﺲ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﻧﺎﮔﻮاری ﺑﻮد از اﯾﻦ ﺑﯿﺶ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺧﻮاھﯽ و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ھﻮای ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﺖ ﺗﻤﺎﻣﺴﺖ‬

‫ﻣﮕﺲ در ﭘﺎی ﭘﯿﻼن ﮐﯽ ﮐﻨﺪ ﺳﻮد‬ ‫ﺧﻮش آن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮫ دﯾﮕﺖ را ﻧﺴﻮزد‬ ‫ﻣﺮاد ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﺑﺮد ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﺑﺮ اﯾﻦ در ﺧﻮاه ﺑﻨﺸﯿﻦ ﺧﻮاه ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮن ﻧﯿﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﻓﻠﮏ راه‬ ‫ﺑﮫ اﻓﺴﻮن ﻣﺎه را در ﺑﺮ ﻧﮕﯿﺮی‬ ‫ﺳﺨﻦ در ﮔﻮش درﯾﺎ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ در روزی ﻓﺮاﺧﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ آﺗﺶ ﻧﺎم آن آﺗﺶ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﮐﺰ اﯾﺸﺎن ﻓﺘﻨﮫھﺎ در ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺘﺪ‬ ‫ﻧﮕﺮدم ﮐﺰ ﻣﻦ او را ﺑﺲ ﺑﻮد ﺑﺲ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺎ ﺷﮭﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺎری‬ ‫ﻣﮕﺮ دﻧﺪان ﮐﮫ او ﺧﺮدش ﺑﺨﺎﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻟﺒﺶ را ﺧﺎﻧﮫ ﺧﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ از ﻗﺼﺎب دور اﻓﺘﺪ ﻗﺼﺐ ﺑﺎف‬ ‫ﯾﮑﯽ اﺑﺮﯾﺸﻢ اﻧﺪازد ﯾﮑﯽ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻟﺐ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮد ﺷﮑﺮ ﺷﮑﻦ ﺑﺲ‬ ‫ز ﺷﮑﺮ ﺳﺎﺧﺘﯽ ﮔﻠﺸﮑﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺷﮑﺎر ﻣﺎه ﮐﻦ ﯾﺎ ﺻﯿﺪ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺳﺮ ﮐﻮی ﺷﮑﺮ داﻧﯽ ﮐﺪاﻣﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 257‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﻦ از ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺑﺎرﯾﺪن ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺷﮫ ﭘﺮﺳﺘﯽ دﯾﮕﺮ از ﻣﻦ‬ ‫ﺑﯿﺎد ﻣﻦ ﮐﮫ ﺑﺎد اﯾﻦ ﯾﺎد ﺑﺪرود‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﺪی ﭼﻨﺪ ﮔﻮﺋﯽ ﺑﺎ اﺳﯿﺮان‬ ‫ز ﻏﻢ ﺧﻮردن دﻟﯽ آزاد داری‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﻮن ﺧﻮردن ﺑﮫ ﺳﺎﻏﺮ‬ ‫ز ﺗﻮ ﮔﺮ ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﺪ ﮔﺸﺖ ﺑﮕﺬار‬ ‫ﻧﺸﯿﻨﻢ ھﻢ در اﯾﻦ وﯾﺮاﻧﮫ وادی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﮫ ﺑﺎزی ﮐﺮد ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﺑﺲ آن ﯾﮏ ره ﮐﮫ در دام اوﻓﺘﺎدم‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ در ﻧﺎﻣﮭﺎ ﻧﺎﻣﻢ ﺷﮑﺴﺘﮫ‬ ‫ز در ﺑﺴﺘﻦ رﻗﯿﺒﻢ رﺳﺘﮫ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ز ﻗﻨﺪ ﻣﻦ ﺳﻤﺮھﺎ در ﺟﮭﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮدر ﮔﺸﺎدن ﻧﯿﺴﺘﻢ دﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮم ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮ ﻣﯽ در ﺟﺎﻣﺖ آرم‬ ‫وﻟﯽ ﺑﺎد از رﺳﻦ ﭘﺎﯾﺖ رﺑﻮد اﺳﺖ‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮫ ﮐﺎﻧﭽﮫ ﻣﻦ دﯾﺪم ﺑﺪاﻏﺖ‬ ‫ز ﺟﻮش ﺧﻮن دل ﭼﻮن ﺑﺎز ﮔﻔﺘﻢ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯾﻦ و ﭼﻮ ﺳﺮو از ﺟﺎی ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ اﻓﺸﺎﻧﺪ و از ﻃﺮف ﭘﺮﻧﺪش‬

‫ﻧﭙﺮدازم ﺑﺴﺮ ﺧﺎرﯾﺪن ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎری ﻃﻠﺐ ﭼﺎﺑﮏﺗﺮ از ﻣﻦ‬ ‫ﻧﻮا ﺧﻮش ﻣﯽزﻧﯽ ﮔﺮ ﻧﮕﺴﻠﺪ رود‬ ‫ﺗﻮ ﻣﯿﮕﻮ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪت دﺑﯿﺮان‬ ‫ﺑﮫ دم دادن ﺳﺮی ﭘﺮﺑﺎد داری‬ ‫ﺑﮫ دم ﻓﺮﺑﮫ ﺷﺪن ﭼﻮن ﻣﯿﺶ ﻻﻏﺮ‬ ‫ﺧﺪاﺋﯽ ھﺴﺖ ﮐﻮ ﻧﯿﮑﻮ ﮐﻨﺪ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﺮ اﻧﮕﯿﺰم ﻣﻨﺎدی ﺑﺮ ﻣﻨﺎدی‬ ‫ﻋﺮوس اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺠﺎ ﮐﺮد او ﺷﮑﺮ رﯾﺰ‬ ‫ھﻢ از ﻧﺮخ و ھﻢ از ﻧﺎم اوﻓﺘﺎدم‬ ‫در ﺑﯽﻧﺎم و ﻧﻨﮕﺎن ﺑﺎد ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺧﺰﯾﻨﮫ ﺑﮫ ﮐﮫ او در ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫در ﻗﺼﺮم ﺳﻤﺮﻗﻨﺪی از آﻧﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮ ﺗﻮ از ﮔﯿﺴﻮ رﺳﻦ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ زﻟﻒ ﭼﻮن رﺳﻦ ﺑﺮ ﺑﺎﻣﺖ آرم‬ ‫رﺳﻦ ﺑﺎزی ﻧﻤﯽداﻧﯽ ﭼﮫ ﺳﻮد اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺴﻮزم روﻏﻦ ﺧﻮد در ﭼﺮاﻏﺖ‬ ‫ﺷﺒﺖ ﺧﻮش ﺑﺎد و روزت ﺧﻮش ﮐﮫ رﻓﺘﻢ‬ ‫ﺟﺒﯿﻦ را ﮐﺞ ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺮق را راﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭘﺮ ﺷﺪ ز ﻗﺎﻟﺒﮭﺎی ﻗﻨﺪش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 258‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺪان آﯾﯿﻦ ﮐﮫ ﺧﻮﺑﺎن را ﺑﻮد دﺳﺖ‬ ‫ﺟﻤﺎل ﺧﻮﯾﺶ را در ﺧﺰ و ﺧﺎرا‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﻧﺴﺮﯾﻦ را ﻗﺼﺐ ﭘﻮش‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﻓﺮق ﺑﻨﺪ آﺷﻔﺘﮫ ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﺑﮫ زﯾﻮر راﺳﺖ ﮐﺮدن دﯾﺮ ﻣﯿﺸﺪ‬ ‫ز ﻧﯿﮑﻮ ﮐﺮدن زﻧﺠﯿﺮ ﺧﻠﺨﺎل‬ ‫ز ﮔﯿﺴﻮ ﮔﮫ ﮐﻤﺮ ﻣﯽﮐﺮد و ﮔﮫ ﺗﺎج‬ ‫ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺑﺴﺘﻨﺶ ﺑﺮ ﮔﺮدن ﻣﺎه‬ ‫در آن ﺣﻠﻮاﭘﺰی ﮐﺮد آﺗﺸﯽ ﻧﺮم‬ ‫ﭼﻮ ھﺮ ھﻔﺖ آﻧﭽﮫ ﺑﺎﯾﺴﺖ از ﻧﮑﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﻮﺧﯽ ﭘﺸﺖ ﺑﺮ ﺷﮫ ﮐﺮد ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫در آن ﭘﯿﭽﺶ ﮐﮫ زﻟﻔﺶ ﺗﺎب ﻣﯽداد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﯿﺴﻮی رﺳﻦوار از ﭘﺲ ﭘﺸﺖ‬ ‫ﺑﻠﻮرﯾﻦ ﮔﺮدﻧﺶ در ﻃﻮق ﺳﺎزی‬ ‫دﻟﯽ ﮐﺰ ﻋﺸﻖ آن ﮔﺮدن ھﻤﯽ ﻣﺮد‬ ‫ﺑﮫ رﻋﻨﺎﺋﯽ ﮔﺬﺷﺖ از ﮔﻮﺷﮫ ﺑﺎم‬ ‫ﺑﺴﯽ دادش ﺑﮫ ﺟﺎن ﺧﻮﯾﺶ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺖ و ﻟﻮﻟﻮ از ﻧﺮﮔﺲ ھﻤﯽ رﯾﺨﺖ‬ ‫ﺑﮭﺮ دﺳﺘﺎن ﮐﮫ دل ﺷﺎﯾﺪ رﺑﻮدن‬ ‫ﻋﻤﻠﮭﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﻋﺎﺷﻖ را ﮐﻨﺪ ﺳﺴﺖ‬

‫ز ﻧﺨﺪان ﻣﯽﮔﺸﺎد و زﻟﻒ ﻣﯽﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﻮﺷﯿﺪن ھﻤﯽ ﮐﺮد آﺷﮑﺎرا‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯽزد ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺑﺮ ﺑﻨﺎﮔﻮش‬ ‫ﮔﺮه ﻣﯽﺑﺴﺖ و ﺑﺮ ﻣﮫ ﻣﺸﮏ ﻣﯿﺴﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﯿﺸﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﻧﯿﮑﻮ ﮐﺮد ﺑﺮ زﻧﺠﯿﺮﯾﺎن ﺣﺎل‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎج و ﮐﻤﺮ ﺷﮫ ﮔﺸﺘﮫ ﻣﺤﺘﺎج‬ ‫ﮐﻤﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺘﮫ ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺷﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﺣﻠﻮا را ﺑﺴﻮزد آﺗﺶ ﮔﺮم‬ ‫ﺑﮑﺮد آن ﺧﻮﺑﺮوی از ﺧﻮﺑﺮوﺋﯽ‬ ‫ز ﺧﻮرﺷﯿﺪ آﺳﻤﺎن را ﮐﺮد ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫ﺳﺮﯾﻨﺶ ﺳﺎق را ﺳﯿﻤﺎب ﻣﯽداد‬ ‫ﭼﻮ اﻓﻌﯽ ھﺮ ﮐﮫ را ﻣﯽدﯾﺪ ﻣﯽﮐﺸﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﻣﺸﮕﯿﻦ رﺳﻦ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺎزی‬ ‫رﺳﻦ در ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﺎ ﺧﻮد ھﻤﯽ ﺑﺮد‬ ‫ز ﺷﺎه آرام ﺷﺪ ﭼﻮن ﺷﺪ دﻻرام‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺑﺎز آﻣﺪ آن رﻋﻨﺎی دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﺑﺪان آب از ﺟﮭﺎن آﺗﺶ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ‬ ‫ﻧﻤﻮد آﻧﭻ از ﻓﺴﻮن ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻤﻮدن‬ ‫ﻋﺠﺐ ﭼﺴﺖ آﯾﺪ از ﻣﻌﺸﻮﻗﮫ ﭼﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 259‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن دﯾﺪ ﻧﺎز آن ﻧﯿﺎزی‬ ‫ﺷﮑﺎﯾﺖ را ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻧﮭﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی ﭼﺸﻢ و ﭼﺮاﻏﻢ‬ ‫ﺳﺮم را ﺗﺎج و ﺗﺎﺟﻢ را ﺳﺮﯾﺮی‬ ‫ﻣﺮا دﻟﺒﺮ ﺗﻮ و دﻟﺪاری از ﺗﻮ‬ ‫ﻧﺪارم ﺟﺰ ﺗﻮﺋﯽ ﮐﺎﻧﺠﺎ ﮐﺸﻢ رﺧﺖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﺰ ﻣﻦ آزاری ﮔﺮﻓﺘﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ دﯾﺮی ﮐﮫ آﯾﯽ در ﮐﻨﺎرم‬ ‫ﻧﮑﻮ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ دھﻘﺎن ﺑﮫ ﻧﻤﺮود‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮاھﯽ ﻋﺬر ﯾﺎ ﺟﺎن ھﺮ دو اﯾﻨﮏ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﻧﺎزی ﮐﮫ ﺑﺎر آرد ﻧﯿﺎزت‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﻣﯿﺪی دﻟﻢ را ﺑﯿﺶ ﻣﺸﮑﻦ‬ ‫ﻏﻢ از ﺣﺪ رﻓﺖ و ﻏﻤﺨﻮارم ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻏﻤﯽ ﮐﺎن ﺑﺎ دل ﻧﺎﻻن ﺷﻮد ﺟﻔﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻓﺎرغ دﻻن راز‬ ‫ﻓﺮو ﮔﯿﺮ از ﺳﺮﺑﺎر اﯾﻦ ﺟﺮس را‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﭼﻮن ﻣﻦ و ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺴﯽ ﺑﻮد‬ ‫ازﯾﻦ دروازه ﮐﻮ ﺑﺎﻻ و زﯾﺮﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﯾﺐ دل ﺑﺲ اﺳﺖ ای دل ﻓﺮﯾﺒﻢ‬ ‫ﺑﺴﺎز ای دوﺳﺖ ﮐﺎرم راﮐﮫ وﻗﺖ اﺳﺖ‬

‫ﺳﭙﺮ ﺑﻔﮑﻨﺪ از آن ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺎزی‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﺎن ﺷﮑﺎﯾﺖ ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ھﻤﺎی ﮔﻠﺸﻦ و ﻃﺎوس ﺑﺎﻏﻢ‬ ‫ھﻢ از ﭘﺎی اﻓﮑﻨﯽ ھﻢ دﺳﺖﮔﯿﺮی‬ ‫ز ﺗﻮ ﻣﺴﺘﯽ و ھﻢ ھﺸﯿﺎری از ﺗﻮ‬ ‫ﻧﮫ ﺗﺎﺟﯽ ﺑﮫ ز ﺗﻮ ﮐﺎﻧﺠﺎ زﻧﻢ ﺗﺨﺖ‬ ‫ﭘﯽ ﺧﻮﻧﻢ ﭼﺮا ﺑﺎری ﮔﺮﻓﺘﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ زودی ﻣﮑﺶ ﻟﺨﺘﯽ ﺑﺪارم‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺸﺘﻦ دﯾﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﺷﺘﻦ زود‬ ‫ﺗﻮاﻧﯽ ﻋﯿﺪ و ﻗﺮﺑﺎن ھﺮ دو اﯾﻨﮏ‬ ‫ﻧﻮازش ﮐﻦ ﮐﮫ از ﺣﺪ رﻓﺖ ﻧﺎزت‬ ‫ﻧﺸﺎﻃﻢ را ﭼﻮ زﻟﻒ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺸﮑﻦ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ و در ﺗﻮ ﻏﻤﺨﻮاری ﺑﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮭﻢ ﺳﺎﻻن و ھﻢ ﺣﺎﻻن ﺗﻮان ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ در ﻧﺴﺎزد ﺳﺎز ﺑﺎ ﺳﺎز‬ ‫ﺑﮫ آﺳﺎﻧﯽ ﺑﺮآر اﯾﻦ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ را‬ ‫ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﻘﯿﻢ ارﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺨﻮاﻧﺪﺳﺘﯽ ﮐﮫ ﺗﺎ دﯾﺮ اﺳﺖ دﯾﺮﺳﺖ‬ ‫ﻧﻮازش ﮐﻦ ﮐﮫ از ﺣﺪ ﺷﺪ ﺷﮑﯿﺒﻢ‬ ‫ز ﺳﺮ ﺑﻨﺸﺎن ﺧﻤﺎرم را ﮐﮫ وﻗﺖ اﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 260‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺲ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻃﺎق اﺑﺮو ﻧﺎﮔﺸﺎدن‬ ‫درﻓﺮﺧﺎر ﺑﺮ ﻓﻐﻔﻮر ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ﻏﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﺮا ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﺑﮫ روز اﺑﺮ ﻏﻢ ﺧﻮردن ﺻﻮاﺑﺴﺖ‬ ‫ﺷﺒﯿﺨﻮن ﺑﺮ ﺷﮑﺴﺘﮫ ﭼﻨﺪ ﺳﺎزی‬ ‫ﻧﮫ داﻧﺶ ﺑﺎﺷﺪ آﻧﮑﺲ را ﻧﮫ ﻓﺮھﻨﮓ‬ ‫ﺧﺮدﻣﻨﺪی ﮐﮫ در ﺟﻨﮕﯽ ﻧﮭﺪ ﭘﺎی‬ ‫در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ آﺷﺘﯽ رﻧﮕﯽ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﺑﮫ روی دوﺳﺘﺎن ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺮاﻓﺮوز‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺴﺘﺎن آﻣﺪم ﺗﺎ ﻣﯿﻮه ﭼﯿﻨﻢ‬ ‫ز ﭼﺸﻢ و ﻟﺐ در اﯾﻦ ﺑﺴﺘﺎن ﭘﺪرام‬ ‫در اﯾﻦ ﺑﺴﺘﺎن ﻣﺮا ﮐﻮ ﺧﯿﺰ و ﺑﺴﺘﺎن‬ ‫ﺳﻨﺎن ﺧﺸﻢ و ﺗﯿﺮ ﻃﻌﻨﮫ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ ای آھﻮ ﺳﺮﯾﻦ ﻧﺰ ﺑﮭﺮ ﺟﻨﮕﯽ‬ ‫ﻓﺮود آی از ﺳﺮ اﯾﻦ ﮐﺒﺮ و اﯾﻦ ﻧﺎز‬ ‫در اﻧﺪﯾﺶ ار ﭼﮫ ﮐﺒﮑﺖ ﻧﺎزﻧﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ھﻢ آﺧﺮ در ﮐﻨﺎر ﭘﺴﺘﻢ اﻓﺘﯽ‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﺎزی ﮐﻨﻢ ﺑﺎ زﻟﻒ و ﺧﺎﻟﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﮐﺎر اﻓﺘﺎده ﮐﺎﯾﻦ ﮐﺎر اوﻓﺘﺎده‬ ‫ﻧﮫ ﺑﻮی ﺷﻔﻘﺘﯽ در ﺳﯿﻨﮫ داری‬

‫ﺑﮫ ﻃﺎﻗﯽ ﺑﺎ ﻧﻄﺎﻗﯽ وا ﻧﮭﺎدن‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻮی ﻣﻮﻟﯿﺎن ﺑﺮ ﭘﻞ ﺷﮑﺴﺘﻦ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﻏﻢ ﮐﮫ آﻣﺪ وﻗﺖ ﺷﺎدی‬ ‫ﺗﻮ ﺷﺎدی ﮐﻦ ﮐﮫ اﻣﺮوز آﻓﺘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﮫ ﭼﻨﺪ ﺑﺎزی‬ ‫ﮐﮫ وﻗﺖ آﺷﺘﯽ ﭘﯿﺶ آورد ﺟﻨﮓ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪ آﺷﺘﯽ را در ﻣﯿﺎن ﺟﺎی‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﺗﺎزه ﺷﻮ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺷﻮی ﺗﯿﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ روﺷﻦ ﺷﻮد ھﻢ ﭼﺸﻢ و ھﻢ روز‬ ‫ﻣﻨﮫ ﺧﺎر و ﺧﺴﮏ در آﺳﺘﯿﻨﻢ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺷﮑﺮ ﮔﺸﺎﺋﯽ ﮔﺎه ﺑﺎدام‬ ‫ﺗﺮﻧﺞ ﻏﺒﻐﺐ و ﻧﺎرﻧﺞ ﭘﺴﺘﺎن‬ ‫ﻧﮫ ﺟﻨﮓ اﺳﺖ اﯾﻦ در ﭘﯿﮑﺎر درﺑﻨﺪ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﺑﺮددان ﺧﻮی ﭘﻠﻨﮕﯽ‬ ‫ﻓﺮود آورده ﺧﻮد را ﻣﯿﻨﺪاز‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎھﯿﻨﯽ و ﺷﺎھﯽ در ﮐﻤﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آﺋﯽ و ھﻢ در دﺳﺘﻢ اﻓﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ھﺮ ﺷﺐ ﺧﯿﺎﻟﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ درﻣﺎﻧﺪه ﭼﻮن ﺑﺨﺖ اﯾﺴﺘﺎده‬ ‫ﻧﮫ ﺣﻖ ﺻﺤﺒﺖ دﯾﺮﯾﻨﮫ داری‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 261‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﻠﯿﻢ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ھﺮ ﮐﺲ از آب‬ ‫ﭼﻮ دورت ﺑﯿﻨﻢ از دﻣﺴﺎز ﮔﺸﺘﻦ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮاھﯽ ﺣﺴﺎﺑﻢ را دﮔﺮ ﮐﻦ‬ ‫ﮔﺮه ﺑﮕﺸﺎی ز اﺑﺮوی ھﻼﻟﯽ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﯽ ﮐﺎرﯾﻢ در ﺧﺎﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﺪان ره ﮐﺎﻣﺪم داﻧﻢ ﺷﺪن ﺑﺎز‬ ‫ﺑﮫ داروی ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﮐﺸﻢ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻼب دﮔﺮ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﮐﻨﻢ ﺟﺎم‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﮭﺮ ﺑﺮدارم دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﻧﺒﯿﺪ ﺗﻠﺦ ﺑﺎ او ﻣﯽﮐﻨﻢ ﻧﻮش‬ ‫دﻟﻢ در ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻦ ﭼﺎره ﺳﺎز اﺳﺖ‬

‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪ ای دوﺳﺖ ﻣﺸﺘﺎب‬ ‫رھﻢ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ در ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ‬ ‫ره ﻧﺰدﯾﮏ را ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﮐﻦ‬ ‫ﺧﺰﯾﻨﮫ ﭘﺮ ﮔﮭﺮ ﮐﻦ ﺧﺎﻧﮫ ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﺑﺎد ﮔﯿﺮم راه در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺎول زدم داﻧﻢ زدن ﺳﺎز‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎد ﺳﺎﻗﯽ دﯾﮕﺮ ﺷﻮم ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﻠﻮای دﮔﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﻨﻢ ﮐﺎم‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻧﺎﻣﯽ ﺑﮫ ﭼﻨﮓ آرم ﺷﮑﺮﺑﺎر‬ ‫ز ﺗﻠﺨﯿﮭﺎی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﮔﻮش‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮐﻮﺗﺎه ﺷﺪ ﻣﻨﺰل دراز اﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 262‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺴﮫ ﺧﻮﺑﺎن ﺧﻠﺦ‬ ‫ﮐﮫ داﯾﻢ ﺷﮭﺮﯾﺎرا ﮐﺎﻣﺮان ﺑﺎش‬ ‫ﻣﺒﺎدا ﺑﯽ ﺗﻮ ھﻔﺖ اﻗﻠﯿﻢ را ﻧﻮر‬ ‫ھﺰارت ﺣﺎﺟﺖ از ﺷﺎھﯽ رواﺑﺎد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺑﺎده ﺑﺮ ﯾﺎدت ﮐﻨﺪ ﻧﻮش‬ ‫ﺑﺲ اﺳﺖ اﯾﻦ زھﺮ ﺷﮑﺮ ﮔﻮن ﻓﺸﺎﻧﺪن‬ ‫ﺳﺨﻦھﺎی ﻓﺴﻮنآﻣﯿﺰ ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺨﺠﯿﺮ آﻣﺪن ﺑﺎ ﭼﺘﺮ زرﯾﻦ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ را ﮔﺰﻧﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﺻﯿﺪ اﻧﺪر ﺳﮕﯽ ﺗﻮﻓﯿﺮ ﮐﺮدن‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﮔﻨﺠﯽ ﮐﮫ ﻣﮭﺮم ﺧﺎک ﻧﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ زﯾﻦ ﺑﺎزﯾﭽﮫھﺎ ﺑﺴﯿﺎر داﻧﯽ‬ ‫ﺧﻼف آن ﺷﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﻦ در ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺗﻮ آن رودی ﮐﮫ ﭘﺎﯾﺎﻧﺖ ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ﻣﻦ آن ﺧﺎﻧﯿﭽﮫام ﮐﺎﺑﻢ ﻋﯿﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ در دل ﭼﻮ درﯾﺎ ﮐﯿﻨﮫ دارد‬ ‫ﺣﺮﯾﻔﯽ ﭼﺮب ﺷﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎم؟‬ ‫ﺷﮑﺮ ﮔﻔﺘﺎرﯾﺖ را ﭼﻮن ﻧﯿﻮﺷﻢ‬ ‫زﺑﺎﻧﯽ ﺗﯿﺰ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ دﮔﺮ ھﯿﭻ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺗﺎ ﮐﯽ ز ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬

‫زﻣﯿﻦ را ﺑﻮﺳﮫ داد و داد ﭘﺎﺳﺦ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺎﺣﺐ دوﻟﺘﯽ ﺻﺎﺣﺒﻘﺮان ﺑﺎش‬ ‫ﻏﺒﺎر ﭼﺸﻢ زﺧﻢ از دوﻟﺘﺖ دور‬ ‫ھﺰارت ﺳﺎل در ﺷﺎھﯽ ﺑﻘﺎﺑﺎد‬ ‫ﮔﺮ آﻧﮑﺲ ﺧﻮد ﻣﻨﻢ ﺑﺎدت در آﻏﻮش‬ ‫ﺑﺮ اﻓﺴﻮن ﺧﻮاﻧﺪهای اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺧﻮاﻧﺪن‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖھﺎی ﺑﺎداﻧﮕﯿﺰ ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫ﻧﮭﺎدن ﻣﻨﺘﯽ ﺑﺮ ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫زدن ﺑﺮ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪی رﯾﺸﺨﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻮﻓﯿﺮ آھﻮﺋﯽ ﻧﺨﺠﯿﺮ ﮐﺮدن‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮدﺳﺘﯽ ﻧﯿﺎﯾﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ دﺳﺖ‬ ‫وزﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﮭﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ﮔﻞ آرد ﺑﯿﺪ ﻟﯿﮑﻦ ﺑﺮﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎ راز ﭘﻨﮭﺎﻧﺖ ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ھﺮ آﻧﭽﻢ در دل آﯾﺪ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ دﻧﺪان ﭼﻮن ﺻﺪف در ﺳﯿﻨﮫ دارد‬ ‫ﮐﺰﯾﻦ ﭼﺮﺑﯽ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺷﻮد رام؟‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﺧﻮد ﺷﮭﺪ و ﺷﮑﺮ ﻣﯽﻓﺮوﺷﻢ‬ ‫ﺟﮕﺮﺳﻮزی و ﺟﺰ ﺳﻮز ﺟﮕﺮ ھﯿﭻ‬ ‫ﻧﮕﻮﺋﯽ ﺳﺨﺘﮫ اﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 263‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺨﻦ را ﺗﻠﺦ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﻠﺦ راﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﻧﺴﻨﺠﻢ‬ ‫ﻗﺮار ﮐﺎرھﺎ دﯾﺮ اوﻓﺘﺪ دﯾﺮ‬ ‫ﺳﺨﻦ در ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ دارد ﺑﺴﯽ روی‬ ‫درﯾﻦ ﻣﺤﻤﻞ ﮐﺴﯽ ﺧﻮﺷﺪل ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮ و ﺳﻨﮕﺴﺖ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ زﻧﮭﺎر‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﺋﯽ از ﺳﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮐﺎن از دﻣﺎغ ھﻮﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺨﻨﮕﻮ ﭼﻮن ﺳﺨﻦ ﺑﯿﺨﻮد ﻧﮕﻮﯾﺪ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﻌﯿﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﯾﮑﯽ زﯾﻦ ﺻﺪ ﮐﮫ ﻣﯽﮔﻮﺋﯽ رھﯽ را‬ ‫اﮔﺮ ﮔﺮدی ﺑﮫ درد ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﮔﺮت ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﯾﮏ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﭘﯿﻐﺎم‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ را ﭼﻮ ﻣﻦ ﮐﺮدی ﺣﺼﺎری‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ در اﺷﮏ ﻣﺮوارﯾﺪ ﭘﻮﺷﻢ‬ ‫ﺑﮫ آه ﻋﻨﺒﺮﯾﻨﻢ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﭼﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﻟﺐ ﭼﻮن ﻧﺎر داﻧﻢ ﺑﯿﻦ ﭼﮫ ﺧﺮد اﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺮ ﻓﻨﺪق دﺳﺘﻢ زﻧﯽ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻣﺒﺎرک روﯾﻢ اﻣﺎ در ﻋﻤﺎری‬ ‫ﻣﮑﻦ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ از ﭼﺸﻤﻢ ﺑﭙﺮھﯿﺰ‬

‫ﮐﮫ ھﺮ ﮐﺲ را درﯾﻦ ﻏﺎر اژدھﺎﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﻧﺴﻨﺠﯿﺪه ﻣﮕﻮ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻧﺮﻧﺠﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ آﯾﯿﻨﮫ ﺑﺮدارم ﺗﻮ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ﻣﯿﺎن ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﮑﯽ ﻣﻮی‬ ‫ﮐﮫ ﭼﺸﻢ زاغ ﭘﯿﺶ از ﭘﺲ ﺑﺒﯿﻨﺪ‬ ‫ﻣﺰن ﺑﺮ آﺑﮕﯿﻨﮫ ﺳﻨﮓ زﻧﮭﺎر‬ ‫ھﻤﺎﻧﺎ ھﻢ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﯽ ھﻢ ﺳﺨﻦ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ از ﺗﺤﺖاﻟﺜﺮی آﯾﺪ ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺟﺰ ﺑﺪ ﻧﮕﻮﯾﺪ ﺑﺪ ﻧﮕﻮﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﺮ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺮان را ﺑﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﺪ ﻣﻄﺮﺑﯽ ﻟﺸﮕﺮ ﮔﮭﯽ را‬ ‫ز ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ ز ﻣﻦ ﯾﮏ ﯾﮏ ﺷﻨﯿﺪن‬ ‫ﺑﺮآوردن ﺗﻮاﻧﯽ ﺻﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎم‬ ‫ﭘﺲ از ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺮوﺳﯽ ﭼﺸﻢ داری‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺎزی ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ ﮔﻮﺷﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﻋﻘﺪ ﻋﻨﺒﺮﯾﻨﮫام ﭘﺮ ز ﺧﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺎرم راز ﺑﺴﺘﺎن دزد ﺑﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻋﻨﺎب ﻟﺒﻢ دارد دﻟﯽ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﺑﺎدم اﯾﻦ ﭘﺮھﯿﺰﮔﺎری‬ ‫ﮐﮫ در ھﺮ ﻏﻤﺰه دارد دﺷﻨﮫ ﺗﯿﺰ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 264‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ھﺮ آن ﻣﻮﺋﯽ ﮐﮫ در زﻟﻔﻢ ﻧﮭﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ دم ﺧﻮش در ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻃﻤﻊ اﯾﻦ رﺳﻦ در ﭼﮫ ﻧﯿﻔﺘﻢ‬ ‫دﻟﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﻢ ﻣﯽﮔﺮدد از راه‬ ‫ﻧﺒﯿﻨﯽ زﻧﮓ در ھﺮ ﮐﺎرواﻧﯽ‬ ‫ﺳﺤﺮ ﺗﺎ ﮐﺎروان ﻧﺎرد ﺷﺒﺎھﻨﮓ‬ ‫ﻏﻠﻂ راﻧﯽ ﮐﮫ زﺧﻤﮫات ﻣﻄﻠﻖ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺑﮫ ھﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺟﻨﯿﺒﺖ ﻣﯽدواﻧﺪی‬ ‫ﺑﮫ درﯾﺎ ﻣﯽﺷﺪی در ﺷﻂ ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎن داروی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺎز ﮐﺮدی‬ ‫ﺗﺮا ﻣﻦ ﯾﺎر و آﻧﮕﮫ ﺟﺰ ﻣﻨﺖ ﯾﺎر؟‬ ‫ﻣﮑﻦ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻏﻤﺨﻮار ﺧﻮاری‬ ‫ﺑﺮو ﻓﺮﻣﻮش ﮐﻦ ده راﻧﺪهای را‬ ‫ﭼﻮ ﻓﺮزﻧﺪی ﭘﺪر ﻣﺎدر ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﻏﻮﻟﯽ ﻣﺎﻧﺪه در ﺑﯿﻐﻮﻟﮫ ﮔﺎھﯽ‬ ‫ز ﺗﻮ ﮐﺎﻣﯽ ﻧﺪﯾﺪه در زﻣﺎﻧﮫ‬ ‫در اﯾﻦ ﺳﻨﮕﻢ رھﺎ ﮐﻦ زار و ﺑﯽ زور‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﺷﺪ زﯾﺮ و ﺑﺎﻻ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬ ‫ھﻤﺎن ﭘﻨﺪارم ای دﻟﺪار دﻟﺴﻮز‬ ‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ﮐﻦ از ﻣﻦ ﺑﺎر ﺑﺮدار‬

‫ﺑﺮ او ﻣﺎری ﺳﯿﮫ ﭼﻮن ﻗﯿﺮ ﺧﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﻨﺪﯾﻞ ﯾﺦ آﺗﺶ در ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺣﺮص اﯾﻦ ﺷﮑﺎر از ره ﻧﯿﻔﺘﻢ‬ ‫درو زﻧﮕﯽ ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺑﺴﺘﻦ از آه‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﭘﺎس ﻣﯽدارد ﻓﻐﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺒﻨﺪد ھﯿﭻ ﻣﺮﻏﯽ در ﮔﻠﻮ زﻧﮓ‬ ‫ﺑﺮ ادھﻢ ﻣﯽزدی ﺑﺮ اﺑﻠﻖ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﻏﻠﻂ ﺷﺪ ره ﺑﮫ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻞ رﻏﺒﺖ ﻧﻤﻮدی ﻻﻟﮫ ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫وﻟﯽ روزه ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﺑﺎز ﮐﺮدی‬ ‫ﺗﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر و آﻧﮕﮫ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ ﮐﺎر؟‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺮدی ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎر زاری‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ در دھﯽ واﻣﺎﻧﺪهای را‬ ‫ﯾﺘﯿﻤﺎﻧﮫ ﺑﮫ ﻟﻘﻤﮫ ﭘﺮورﯾﺪه‬ ‫ﮐﮫ آﻧﺠﺎ ﻧﮕﺬرد ﻣﻮری ﺑﮫ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺷﺪه ﺗﯿﺮ ﻣﻼﻣﺖ را ﻧﺸﺎﻧﮫ‬ ‫دﮔﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮوﻧﮫ ﺗﺎ ﺷﻮد ﮔﻮر‬ ‫ﺑﭙﻮﺷﺪ ﮔﺮﭼﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻨﮓ ﺑﺮ ﻧﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ اﻓﺘﺎدم ز ﺷﺒﺪﯾﺰ اوﻟﯿﻦ روز‬ ‫ﮔﻞ اﻓﺸﺎﻧﯽ ﺑﺲ از ره ﺧﺎر ﺑﺮدار‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 265‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﻞ اﻓﺸﺎﻧﺪن ﻏﺒﺎر اﻧﮕﯿﺨﺘﻦ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺲ آن ﮐﺰ ﺑﮭﺮ ﺗﻮ ﺑﯿﭽﺎره ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﻣﺮا آن روز ﺷﺎدی ﮐﺮد ﺑﺪرود‬ ‫ﻣﻦ ﻣﺴﮑﯿﻦ ﮐﮫ و ﺷﮭﺮ ﻣﺪاﯾﻦ‬ ‫ﺗﺮا ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪی‬ ‫ﭼﮫ آﻧﺠﺎ ﮐﻦ ﮐﺰ او آﺑﯽ ﺑﺮآﯾﺪ‬ ‫ﺑﻨﺎی دوﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺑﺎد دادی‬ ‫ﮔﻠﯿﻢ ﻧﻮ ﮐﺰ او ﮔﺮﻣﯽ ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫درﺧﺘﯽ ﮐﺰ ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻮژ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺘﯽ و رﻧﺠﮫ ﺑﻮدی‬ ‫وﻟﯿﮏ اﻣﺸﺐ ﺷﺐ در ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ھﻨﻮز اﯾﻦ زﯾﺮﺑﺎ در دﯾﮓ ﺧﺎﻣﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ اﻣﺸﺐ ﺑﺎزﮔﺮد از ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ وﻗﺖ آﯾﺪ ﮐﮫ ﮔﺮدد ﭘﺨﺘﮫ اﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺎﻟﻢ وﻗﺖ ھﺮ ﭼﯿﺰی ﭘﺪﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺒﯿﻨﯽ ﻣﺮغ ﭼﻮن ﺑﯽوﻗﺖ ﺧﻮاﻧﺪ‬

‫ﻧﻤﮏ ﺧﻮردن ﻧﻤﮑﺪان رﯾﺨﺘﻦ ﭼﻨﺪ‬ ‫ز ﺧﺎن و ﻣﺎن ﺧﻮﯾﺶ آواره ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ را رھﺎ ﮐﺮدی ﺑﮫ ﺷﮭﺮود‬ ‫ﭼﮫ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺮدن )اﻟﻤﻘﺪور ﮐﺎﯾﻦ(‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰد ز ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪی‬ ‫رگ آﻧﺠﺎ زن ﮐﺰ او ﺧﻮﻧﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎﮐﻨﻮن اﺳﺎس ﻧﻮ ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﮐﮭﻦ ﮔﺮدد ﮐﺠﺎ ﮔﺮﻣﯽ ﻓﺰاﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺸﮏ و ﭘﯿﺮ ﮔﺮدد ﮐﯽ ﺷﻮد راﺳﺖ‬ ‫ﮐﺮم ﮐﺮدی ﺧﺪواﻧﺪی ﻧﻤﻮدی‬ ‫اﻣﯿﺪ ﺣﺠﺮه وا ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ھﻨﻮز اﺳﺒﺎب ﺣﻠﻮا ﻧﺎﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺴﺘﺎن ﮐﺮد ﻧﺘﻮان ﻣﯿﮭﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺖ ﻣﮭﻤﺎن دﮔﺮﺑﺎر‬ ‫در ھﺮ ﮔﻨﺞ را وﻗﺘﯽ ﮐﻠﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺠﺎی ﭘﺮﻓﺸﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 266‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دﯾﺪ ﮐﺎن ﻣﻌﺸﻮق ﻃﻨﺎز‬ ‫ﻓﺴﻮﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮاھﺶ ﺑﺮ آﻣﻮد‬ ‫ﺑﻼﺑﮫ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی ﻣﻘﺼﻮد ﺟﺎﻧﻢ‬ ‫ﺳﺮم را ﺑﺨﺖ و ﺑﺨﺘﻢ را ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮدون ﺑﺎ دﻟﻢ ﺗﺎ ﮐﯽ ﮐﻨﯽ ﺣﺮب‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﻮه ﻋﺎﺷﻘﯽ را ﺷﺎد ﻣﯿﮑﻦ‬ ‫ﻧﺒﯿﻨﯽ ﻋﯿﺐ ﺧﻮد در ﺗﻨﺪ ﺧﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﻮری ﮐﻮ ﻧﺒﯿﻨﺪ ﮐﻮری ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ز ﻟﻌﻞ اﯾﻦ ﺳﻨﮕﮭﺎ ﺑﯿﺮون ﻣﯿﻔﮑﻦ‬ ‫ھﻼﮐﻢ ﮐﺮدی از ﺗﯿﻤﺎر ﺧﻮاری‬ ‫ﺷﺐ آﻣﺪ ﺑﺮف ﻣﯽرﯾﺰد ﭼﻮ ﺳﯿﻤﺎب‬ ‫ﻣﮑﻦ ﮐﺎﻣﺸﺐ ز ﺑﺮﻓﻢ ﺗﺎب ﮔﯿﺮد‬ ‫ﯾﮏ اﻣﺸﺐ ﺑﺮ در ﺧﻮﯾﺸﻢ ﺑﺪه ﺑﺎر‬ ‫ﺑﮫ زاﻧﻮی ادب ﭘﯿﺸﺖ ﻧﺸﯿﻨﻢ‬ ‫ره آﻧﮑﺲ راﺳﺖ در ﮐﺎﺷﺎﻧﮫ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺪان آن دوﺳﺖ را ﺟﺰ دﺷﻤﻦ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﺮ آﻧﮑﺲ دوﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻼﻟﺖ‬ ‫رﻓﯿﻘﯽ ﮐﻮ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺗﻮ ﺣﺴﺪﻧﺎک‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺟﺎﻧﺎ ﺑﮫ ﺧﻮن ﺣﻠﻖ ﻣﺮا ﺗﺮ‬ ‫ﻋﺬاﺑﻢ ﻣﯿﺪھﯽ وان ﻧﺎﺻﻮاﺑﺴﺖ‬

‫ز ﺳﺮ ﺑﯿﺮون ﻧﺨﻮاھﺪ ﮐﺮدن آن ﻧﺎز‬ ‫ﻓﺴﻮن ﺑﺮدن ﺑﮫ ﺑﺎﺑﻞ ﮐﯽ ﮐﻨﺪ ﺳﻮد‬ ‫ﭼﺮاغ دﯾﺪه و ﺷﻤﻊ رواﻧﻢ‬ ‫دﻟﻢ را ﺟﺎن و ﺟﺎن را زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺴﺘﻮی ﺗﮭﯽ ﻣﯿﮑﻦ ﺳﺮم ﭼﺮب‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﻣﺮدهای آزاد ﻣﯿﮑﻦ‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﻋﯿﺐ ﻣﻦ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﮔﻮﻧﮫ ﮐﺸﺪ ﻋﯿﺐ ﮐﺴﺎن ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺎک اﻓﮑﻨﺪﯾﻢ در ﺧﻮن ﻣﯿﻔﮑﻦ‬ ‫ﻋﻔﺎک اﷲ زھﯽ ﺗﯿﻤﺎر داری‬ ‫ز ﯾﺦ ﻣﮭﺮی ﭼﻮ آﺗﺶ روی ﺑﺮﺗﺎب‬ ‫ﺑﺪا روزا ﮐﮫ اﯾﻦ ﺑﺮف آب ﮔﯿﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺧﺎک درت ﺑﻮﺳﻢ ﻓﻠﮏوار‬ ‫ﺑﺪوزم دﯾﺪه واﻧﮕﮫ در ﺗﻮ ﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﮐﮫ دوزد ﭼﺸﻢ ﺧﻮد در ﺧﺎﻧﮫ ﺗﻮ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎﺑﯽ ﭼﺸﻢ او ﺑﺮ روزن ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮاھﺪ ﺑﯿﺸﯽ اﻧﺪر ﺟﺎه و ﻣﺎﻟﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺎﮐﺶ ده ﮐﮫ ﻧﺮزد ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺧﺎک‬ ‫ﻣﺪارم ﺑﯿﺶ ازﯾﻦ ﭼﻮن ﺣﻠﻘﮫ ﺑﺮ در‬ ‫ﺑﮭﺸﺖ اﺳﺖ اﯾﻦ و در دوزخ ﻋﺬاﺑﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 267‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﻣﯿﻮهای داری رﺳﯿﺪه‬ ‫ﺑﮭﺸﺖ ﻗﺼﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎز ﮐﻦ در‬ ‫رﻃﺐ ﺑﺮ ﺧﻮان رﻃﺒﺨﻮاری ﻧﮫ ﺑﺮ ﺧﻮان‬ ‫درم ﺑﮕﺸﺎی و راه ﮐﯿﻨﮫ درﺑﻨﺪ‬ ‫و ﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ در ﮔﺸﺎدن‬ ‫ﺑﺮاﻓﮑﻦ ﺑﺮﻗﻊ از ﻣﺤﺮاب ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﮔﺮ آﺷﻔﺘﮫ ﺷﺪم ھﻮﺷﻢ ﺗﻮ ﺑﺮدی‬ ‫ﻣﻔﺮح ھﻢ ﺗﻮ داﻧﯽ ﮐﺮد ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﻟﺒﯽ ﭼﻮن اﻧﮕﺒﯿﻦ داری ز ﻣﻦ دور؟‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ ھﻤﮫ ﻧﺮﻣﯽ درﺷﺘﯽ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﻦ ﮐﺰ ﺗﻮ دﻟﺨﻮش ﺑﺎز ﮔﺮدم‬ ‫ﻗﺪم ﮔﺮ ﭼﮫ ﻏﺒﺎرآﻟﻮد دارم‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﺨﻮاھﺪ ﺷﺪ دﻟﺖ راﺳﺖ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺮ ﻓﺮق ﺧﺴﺮو ﺳﻨﮓ ﺑﺎری‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﻧﺪازد او ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺷﮑﺴﺖ ﺳﺮﮐﻨﯽ ﺧﻮن ﺑﺮ ﺗﻦ اﻓﺘﺪ‬ ‫ﮔﺬر ﺑﺮ ﻣﮭﺮ ﮐﻦ ﭼﻮن دﻟﻨﻮازان‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﮐﮫ ﯾﺎﺑﯽ ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮫ ﺻﻠﺢ و ﮔﮫ ﺑﮫ ﺟﻨﮕﯽ‬ ‫ﺳﭙﯿﺪی ﮐﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﯾﺎ ﺳﯿﺎھﯽ‬

‫ﺑﮫ ﺟﺰ ﺑﺎغ ﺑﮭﺸﺘﺶ ﮐﺲ ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫درﺧﺖ ﻣﯿﻮه را ﺿﺎﯾﻊ ﻣﮑﻦ ﺑﺮ‬ ‫ﺳﮑﻨﺪر ﺗﺸﻨﮫ ﻟﺐ ﺑﺮ آب ﺣﯿﻮان‬ ‫ﮐﻤﺮ در ﺧﺪﻣﺖ دﯾﺮﯾﻨﮫ درﺑﻨﺪ‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﯽ را ﯾﮏ اﻣﺸﺐ ﺑﺎر دادن‬ ‫ﮐﮫ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪ ﺑﺮﻗﻊ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﺒﺮ ﺟﻮﺷﻢ ﮐﮫ ﺳﺮ ﺟﻮﺷﻢ ﺗﻮ ﺑﺮدی‬ ‫ﮐﮫ ھﻢ ﯾﺎﻗﻮت و ھﻢ ﻋﻨﺒﺮ ﺗﺮا ھﺴﺖ‬ ‫زﺑﺎن در ﻣﻦ ﮐﺸﯽ ﭼﻮن ﻧﯿﺶ زﻧﺒﻮر؟‬ ‫ﮐﮫ از ﻗﺎﻗﻢ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺧﺎر ﭘﺸﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ دﯾﺪار ﺗﻮ ﻋﺸﺮت ﺳﺎز ﮔﺮدم‬ ‫ﺑﮫ دﯾﺪار ﺗﻮ دل ﺧﺸﻨﻮد دارم‬ ‫ﺑﮫ دﺷﻮاری ﺗﻮاﻧﯽ ﻋﺬر آن ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻓﺮھﺎدش ﻣﮑﺶ در ﺳﻨﮓ ﺳﺎری‬ ‫ﺑﮫ آزار ﺳﺮ ﺧﻮد دارد آھﻨﮓ‬ ‫ﻗﻔﺎی ﮔﺮدﻧﺎن ﺑﺮ ﮔﺮدن اﻓﺘﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻦ ﺑﺎزی ﻣﮑﻦ ﭼﻮن ﻣﮭﺮهﺑﺎزان‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﮐﺰ دﺳﺖ ﺷﺪ زان دﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺧﺪا ﺗﻮﺑﮫ دھﺎدت زﯾﻦ دو رﻧﮕﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺒﻮد ﻣﺎر ﻣﺎھﯽ ﻣﺎر و ﻣﺎھﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 268‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﺪی ﺑﺪﺧﻮ ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﺎﯾﻦ ﭼﮫ ﮐﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺗﺎ ﺑﯿﺶ رﻧﺠﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺧﺎﻣﻮش‬ ‫ﺗﺮا ﺗﺎ ﭘﯿﺶﺗﺮ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﮫ ﺑﺸﺘﺎب‬ ‫ﻣﺰن ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺟﺮاﺣﺖ ﺑﺮ دل ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎم دﺷﻤﻨﻢ ﮐﺮدی ﻧﮫ ﻧﯿﮑﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪه ﯾﮏ وﻋﺪه ﭼﻮن ﮔﻔﺘﺎر ﻣﻦ راﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ رﻏﻢ دﺷﻤﻨﺎن ﺑﻨﻮاز ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﮫ ﺷﻮر اﻧﮕﯿﺨﺘﻦ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﮑﻦ زور‬ ‫ﺑﮑﻦ ﭼﺮﺑﯽ ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﺖ ﯾﺎرﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا در اﺑﺮ ﻣﯽﺟﺴﺘﻢ ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوزﻧﺪه ﺑﻮدی‬ ‫ﮔﻠﯽ دﯾﺪم ز دورت ﺳﺮخ و دﻟﮑﺶ‬ ‫ﻋﺘﺎب از ﺣﺪ ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺟﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﺗﯿﻐﯽ ﺑﻮد ﺑﺎ زﺧﻢ ھﻢ ﭘﺸﺖ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ ﻣﻦ ﮐﺰ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎز ﮔﺮدم‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﺣﻖ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮔﺰارم‬

‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎﯾﯿﻦ ﻣﻌﺸﻮﻗﺎن ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ﺟﻮش‬ ‫ﺷﻮی ﭘﺴﺘﺮ ﭼﻮ ﺷﺎﮔﺮد رﺳﻦ ﺗﺎب‬ ‫دﻟﺴﺖ اﯾﻦ دل ﻧﮫ ﭘﻮﻻد اﺳﺖ و ﻧﮫ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺪ ﮐﺎرﯾﺴﺖ دﺷﻤﻦ ﮐﺎﻣﯽ ای دوﺳﺖ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮐﺠﯽ در ﮐﺎر ﻣﻦ راﺳﺖ‬ ‫ﻧﮭﺎن ﻣﯿﺴﻮز و ﻣﯿﺴﺎز آﺷﮑﺎرا‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﻠﺦ ﮔﺮدد ﭼﻮن ﺷﻮد ﺷﻮر‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﮫ ﭼﺮﺑﯽ ﺳﺎزﮔﺎرﺳﺖ‬ ‫ﮐﻨﻮﻧﺖ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﭼﻮن اﺑﺮ ﺑﯽآب‬ ‫ﭼﻮ در دﺳﺖ آﻣﺪی ﺳﻮزﻧﺪه ﺑﻮدی‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺰدﯾﮏ آﻣﺪی ﺧﻮد ﺑﻮدی آﺗﺶ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﭼﻮن ﺳﺨﺖ ﮔﺮدد ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﯾﮑﺴﺎن روﯾﺪ از دﺳﺘﯽ ده اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺑﮫ از ﺗﻮ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ دﻣﺴﺎز ﮔﺮدم‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺻﺤﺒﺖ دﯾﺮﯾﻨﮫ دارم‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 269‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را‬ ‫اﺟﺎزت داد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎز ﻟﺐ را‬ ‫ﻋﻘﯿﻖ از ﺗﺎرک ﻟﻞ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﺎی ﺷﺎه ﺟﻮاﻧﺒﺨﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﯿﺮوی ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﺪﺧﻮاه ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻻی ﺗﻮ دوﻟﺖ را ﻗﺒﺎ ﭼﺴﺖ‬ ‫ز ﯾﺎرت ﺑﺨﺖ ﺑﺎد از ﺑﺨﺖ ﯾﺎری‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﺗﻨﺪ ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﻮه آﺗﺶ‬ ‫ﺗﻮ ﺷﺎھﯽ رو ﮐﮫ ﺷﮫ را ﻋﺸﻘﺒﺎزی‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺟﺰ ﮐﺎر آﻧﮑﺲ‬ ‫ﻣﺰن ﻃﻌﻨﮫ ﻣﺮا در ﻋﺸﻖ ﻓﺮھﺎد‬ ‫ﻣﺮا ﻓﺮھﺎد ﺑﺎ آن ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﮫ ﯾﮑﺴﺎﻋﺖ ﺑﮫ ﻣﻦ در ﺗﯿﺰ دﯾﺪه‬ ‫ﺑﺪان ﺗﻠﺨﯽ ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺮد روزش‬ ‫از او دﯾﺪم ھﺰار آزرم دﻟﺴﻮز‬ ‫ﻣﺮا ﺧﺎری ﮐﮫ ﮔﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ آن ﺧﺎر‬ ‫ز آھﻦ زﯾﺮ ﺳﺮ ﮐﺮدن ﺳﺘﻮﻧﻢ‬ ‫ﻣﺴﯽ ﮐﺰ وی ﻣﺮا دﺳﺘﯿﻨﮫ ﺳﺎزﻧﺪ‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ ﮐﻮ ﺷﺒﻢ را ﺑﺮﻓﺮوزد‬ ‫ﺑﻮد ﻋﺎﺷﻖ ﭼﻮ درﯾﺎ ﺳﻨﮓ در ﺑﺮ‬ ‫ﺑﮫ زﻧﺪان ﻣﺎﻧﺪه ﭼﻮن آھﻦ درﯾﻦ ﺳﻨﮓ‬

‫ﮐﮫ در ﮔﻔﺖ آورد ﺷﯿﺮﯾﻦ رﻃﺐ را‬ ‫ﮔﮭﺮ ﻣﯽﺑﺴﺖ و ﻣﺮوارﯾﺪ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻮ آراﺳﺘﮫ ھﻢ ﺗﺎج و ھﻢ ﺗﺨﺖ‬ ‫ﻋﻠﻢ را ﭘﺎی ﺑﺎد و ﺗﯿﻎ را دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎزوی ﺗﻮ ﮔﺮدون را ﮐﻤﺎن ﺳﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﺸﺘﯿﻮان ﭘﺸﺖ روزﮔﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺴﺮو ﮔﻔﺖ ﮐﯽ ﺳﺎﻻر ﺳﺮﮐﺶ‬ ‫ﺗﮑﻠﻒ ﮐﺮدﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺠﺎزی‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻌﺸﻮﻗﯿﺶ ﺑﺎﺷﺪ در ﺟﮭﺎن ﺑﺲ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﯿﮑﯽ ﮐﻦ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻣﺮده را ﯾﺎد‬ ‫ﺑﺮادر ﺧﻮاﻧﺪهای ﺑﻮد آن ﺟﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﮫ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺟﺰ آوازی ﺷﻨﯿﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﻋﻮد ﺗﻠﺦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮد ﺳﻮزش‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺸﻨﯿﺪم ﭘﯿﺎﻣﯽ از ﺗﻮ ﯾﮑﺮوز‬ ‫ﺑﮫ از ﺳﺮوی ﮐﮫ ھﺮﮔﺰ ﻧﺎورد ﺑﺎر‬ ‫ﺑﮫ از زرﯾﻦ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﮫ ﺧﻮﻧﻢ‬ ‫ﺑﮫ از ﺳﯿﻤﯽ ﮐﮫ در دﺳﺘﻢ ﮔﺪازﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ از ﺷﻤﻌﯽ ﮐﮫ رﺧﺘﻢ را ﺑﺴﻮزد‬ ‫ﻣﻨﻢ ﭼﻮن ﮐﻮه داﯾﻢ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫دل از ﺷﺎدی و دﺳﺖ از دوﺳﺘﺎن ﺗﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 270‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺒﺎدا ﺗﻨﮕﺪل را ﺗﻨﮓ دﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺴﺘﯽ دارم و دﯾﻮاﻧﮕﯽ ھﺴﺖ‬ ‫ﻗﻠﻢ در ﮐﺶ ﺑﮫ ﺣﺮف دﺳﺖ ﺳﺎﯾﻢ‬ ‫ھﻤﺎن اﻧﮕﺎر ﮐﺎﻣﺪ ﺗﻨﺪ ﺑﺎدی‬ ‫ﻣﺮا ﺳﯿﻼب ﻣﺤﻨﺖ در ﺑﺪر ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻦ اﯾﻨﮏ ﻣﺎﻧﺪهام در آﺗﺶ ﺗﯿﺰ‬ ‫ھﻮا ﮐﺎﻓﻮر ﺑﯿﺰی ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ اﺑﺮ از ﺷﻮر ﺑﺨﺘﯽ ﺷﺪ ﻧﻤﮏ ﺑﺎر‬ ‫ھﻮا داری ﻣﮑﻦ ﺷﺐ را ﭼﻮ ﺧﻔﺎش‬ ‫ﺷﺪ آن اﻓﺴﺎﻧﮫھﺎ ﮐﺰ ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪی‬ ‫ﺷﻌﯿﺮی زان ﺷﻌﺎر ﻧﻮ ﻧﻤﺎﻧﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ آن ﺗﺮﮐﻢ ﮐﮫ ﻣﻦ ﺗﺎزی ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﻃﻨﺰﮔﮫ ﮐﻮی ﻣﻦ آﻣﺪ‬ ‫دﻟﺖ ﮔﺮ ﻣﺮغ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮ ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺧﻮاب ﯾﻮﺳﻒ داری از ﺑﺮ‬ ‫ﮔﺮ آﻧﮕﮫ ﻣﯽزدی ﯾﮏ ﺣﺮﺑﮫ ﭼﻮن ﻣﯿﻎ‬ ‫ﺑﺪی دﯾﻠﻢ ﮐﯿﺎﺋﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪی‬ ‫ﺑﺮو ﮐﺰ ھﯿﭻ روﺋﯽ در ﻧﮕﻨﺠﯽ‬ ‫ﺑﮫ زور و زرق ﮐﺴﺐ اﻧﺪوزی ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﮔﺮه ﺑﺮ ﺳﯿﻨﮫ زن ﺑﯽ رﻧﺞ ﻣﺨﺮوش‬

‫ﮐﮫ ﺑﺎ دﯾﻮاﻧﮕﯽ ﺻﻌﺐ اﺳﺖ ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ﺣﺮﯾﻔﯽ ﻧﺎﯾﺪ از دﯾﻮاﻧﮫ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ دﺳﺖ ﺣﺮف ﮔﯿﺮان را ﻧﺸﺎﯾﻢ‬ ‫ز ﺑﺎﻏﺖ ﺑﺮد ﺑﺮﮔﯽ ﺑﺎﻣﺪادی‬ ‫ﺗﻮ رﺧﺖ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺮﮔﯿﺮ و ﺑﺮﮔﺮد‬ ‫ﺗﻮ در ﻣﻦ ﺑﯿﻦ و ﻋﺒﺮت ﮔﯿﺮ و ﺑﮕﺮﯾﺰ‬ ‫ھﻮای ﻣﺎ اﮔﺮ ﺳﺮد اﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫دل از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﻮراﻧﮕﯿﺰ ﺑﺮدار‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎز ﺟﺮه ﺧﻮر روز روﺑﺎش‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ آن ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯿﮭﺎ ﮐﮫ دﯾﺪی‬ ‫و ﮔﺮ ﺗﺎزی ﻧﺪاﻧﯽ ﺟﻮ ﻧﻤﺎﻧﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﮑﻦ ﮐﺎری و ﻃﻨﺎزی ﻧﺪاﻧﻢ‬ ‫ﺷﮑﻦ ﺧﻮد ﮐﺎر ﮔﯿﺴﻮی ﻣﻦ آﻣﺪ‬ ‫دﻣﺖ ﮔﺮ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﺷﺪ در ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ھﻤﺎﻧﯽ و ھﻤﺎن ﻋﯿﺴﯽ و ﺑﺲ ﺧﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺻﺒﺢ اﮐﻨﻮن دو دﺳﺘﯽ ﻣﯿﺰﻧﯽ ﺗﯿﻎ‬ ‫ﺗﺒﺮ ﺑﻔﺮوﺧﺘﯽ زوﺑﯿﻦ ﺧﺮﯾﺪی‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻮﺋﯽ ﮐﮫ ﻣﻮﺋﯽ در ﻧﮕﻨﺠﯽ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺧﻮرد ﺑﯿﺶ از روزی ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ادب ﮐﻦ ﻋﺸﻮه را ﯾﻌﻨﯽ ﮐﮫ ﺧﺎﻣﻮش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 271‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺣﻼﻟﯽ ﺧﻮر ﭼﻮ ﺑﺎزان ﺷﮑﺎری‬ ‫ﻣﺮا ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺪان ﺧﻮاﻧﻨﺪ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﺗﻠﺦﺗﺮ ﮔﺮﯾﺎﻧﻢ از ﺟﺎم‬ ‫ﮔﻼﺑﻢ ﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﻠﺨﯽ ﭼﮫ ﺑﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﻧﺒﯿﺬی ﻗﺎﺗﻠﻢ ﺑﮕﺬارم از دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎم ﻣﻦ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫دو ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮭﻢ ﻧﻐﺰ‬ ‫درﺷﺘﯽ ﮐﺮدﻧﻢ ﻧﺰﺧﺎر ﭘﺸﺘﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﮭﺮ در ﺳﻨﮓ و ﺧﺮﻣﺎ ھﺴﺖ در ﺧﺎر‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ را ﺑﺨﻮد ﮐﻦ رھﻨﻤﻮﻧﯽ‬ ‫زﺑﻮﻧﯽ ﮐﺎن ز ﺣﺪ ﺑﯿﺮون ﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺮﮔﻮش اﻓﮑﻨﺪ در ﺑﺮدﺑﺎری‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎھﯿﻦ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ از ﭘﺮﯾﺪن‬ ‫ﺷﺘﺮ ﮐﺰ ھﻢ ﺟﺪا ﮔﺮدد ﻗﻄﺎرش‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺟﻨﮓ ﺷﯿﺮان آزﻣﺎﯾﺪ‬ ‫ﺳﮕﺎن وﻗﺘﯽ ﮐﮫ وﺣﺸﺖ ﺳﺎز ﮔﺮدﻧﺪ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﺑﺮ زﺑﺎن آورد ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺪر ﮔﻨﺒﺪ ﭘﯿﺮوزه ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻧﻘﺸﯽ ﮐﮫ در ﻓﺮدوس ﭘﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪان زﻧﺪه ﮔﮫ او ھﺮﮔﺰ ﻧﻤﯿﺮد‬

‫ﻣﮑﻦ ﭼﻮن ﮐﺮﮐﺴﺎن ﻣﺮدار ﺧﻮاری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎزﯾﮭﺎی ﺷﯿﺮﯾﻦ آرم از دﺳﺖ‬ ‫ﯾﮑﯽ را ﻋﯿﺶ ﺧﻮﺷﺘﺮ دارم از ﻧﺎم‬ ‫ﮔﻼب آن ﺑﮫ ﮐﮫ او ﺧﻮد ﺗﻠﺦ ﻧﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ از ﺑﻮﯾﻢ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﺳﺎﻟﮭﺎ ﻣﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﻔﺘﺎر ﻣﻦ ﺗﻠﺦ اﺳﺖ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫رﻃﺐ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﻮان ﺑﮫ ﺟﻮز ﺑﺎ ﻣﻐﺰ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻧﺮﻣﯽ ﮐﮫ در زﯾﺮ درﺷﺘﯽ اﺳﺖ‬ ‫وز اﯾﻨﺴﺎن در ﺧﺮاﺑﯽ ﮔﻨﺞ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺎر آرد زﺑﻮﻧﯽ‬ ‫ﺟﮭﻮدی ﺷﺪ ﺟﮭﻮدی ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺮد‬ ‫ﮐﻨﺪ ھﺮ ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﺮوی ﺳﻮاری‬ ‫ز ﮔﻨﺠﺸﮑﺶ ﻟﮕﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﺸﯿﺪن‬ ‫ز ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﮐﺸﺪ ﻣﻮﺷﯽ ﻣﮭﺎرش‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮ آن ﺑﮫ ﮐﮫ دﻧﺪاﻧﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ز ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﮫ دﻧﺪان ﺑﺎز ﮔﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ھﻮش زﯾﺮک و ﺟﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮر ﭼﺸﻤﮫ ﺧﻮرﺷﯿﺪ روﺷﻦ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﮫ در ﻣﻨﺸﻮر ﺧﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﯿﺪاری ﮐﮫ ﺧﻮاب او را ﻧﮕﯿﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 272‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ داراﺋﯽ ﮐﮫ ﺗﻦھﺎ را ﺧﻮرش داد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽ ﮐﺎوﯾﻦ اﮔﺮ ﭼﮫ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﻨﺪی ز ﺧﺴﺮو روی ﺑﺮﺗﺎﻓﺖ‬

‫ﺑﮫ ﻣﻌﺒﻮدی ﮐﮫ ﺟﺎن را ﭘﺮورش داد‬ ‫ز ﻣﻦ ﺑﺮﻧﺎﯾﺪت ﮐﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ز دﺳﺖ اﻓﮑﻨﺪ ﮔﻨﺠﯽ را ﮐﮫ درﯾﺎﻓﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 273‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ ﺧﺴﺮو از ﻗﺼﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺷﺒﺎھﻨﮕﺎم ﮐﺎھﻮی ﺧﺘﻦ ﮔﺮد‬ ‫ھﺰار آھﻮ ﺑﺮه ﻟﺒﮭﺎ ﭘﺮ از ﺷﯿﺮ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن آھﻮی ﻧﺎﻓﮫ درﯾﺪه‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ ﻗﻄﺮهھﺎی ﺑﺮف و ﺑﺎران‬ ‫ز ھﯿﺒﺖ ﮐﻮه ﭼﻮن ﮔﻞ ﻣﯽﮔﺪازﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺮ ﺧﺴﺮو از ﺑﺮف درم رﯾﺰ‬ ‫زﺑﺎﻧﺶ ﻣﻮی ﺷﺪ وز ھﯿﭻ روﺋﯽ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﻧﺎﻟﯿﺪ ﺗﺎ رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﯾﺎر‬ ‫ﻧﻔﯿﺮش ﮔﺮﭼﮫ ھﺮ دم ﺗﯿﺰﺗﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﭘﺎﺳﯽ از ﺷﺐ دﯾﺠﻮر ﺑﮕﺬﺷﺖ‬ ‫ﻓﺮس ﻣﯽراﻧﺪ ﭼﻮن ﺑﯿﻤﺎر ﺧﯿﺰان‬ ‫ﺳﺮ از ﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪه ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺎ دل رﯾﺶ‬ ‫ﻧﮫ ﭘﺎی آﻧﮑﮫ راﻧﺪ اﺳﺐ را ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺳﺮﺷﮏ و آه راه ره ﺗﻮﺷﮫ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫درﯾﻦ ﺣﺴﺮت ﮐﮫ آوخ ﮔﺮ درﯾﻦ راه‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﻮدی درﻧﮕﻢ را ﺑﮭﺎﻧﮫ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯽزد ز ﺗﻨﺪی دﺳﺖ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ ﺳﻮی ﻟﺸﮑﺮﮔﺎه ﻧﻮﻣﯿﺪ‬ ‫درﯾﺪ اﺑﺮ ﺳﯿﺎه از ﺳﺒﺰ ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﻧﻮﺑﺘﯽ ﺑﺮ ﭼﺮخ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬

‫ز ﻧﺎف ﻣﺸﮏ ﺧﻮد ﺧﻮد را رﺳﻦ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﺮ اﯾﻦ ﺳﺒﺰه ﺷﺪﻧﺪ آراﻣﮕﮫ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﻋﺘﺎب ﯾﺎر آھﻮ ﭼﺸﻢ دﯾﺪه‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺎرﻧﺪه ﭼﻮن اﺑﺮ ﺑﮭﺎران‬ ‫ز ﺑﺮف ارزﯾﺰ ﺑﺮ دل ﻣﯽﮔﺪازﯾﺪ‬ ‫ﻧﻘﺎب ﻧﻘﺮه ﺑﺴﺘﮫ ﺧﻨﮓ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺸﮕﯿﻦ ﻣﻮی در ﻧﮕﺮﻓﺖ ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺸﺪ ﯾﮏ ﻧﮑﺘﮫ ﺑﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ ھﺮ زﻣﺎن ﺧﻮﻧﺮﯾﺰﺗﺮ ﺑﻮد‬ ‫از آن در ﺷﺎه دل رﻧﺠﻮر ﺑﮕﺬﺷﺖ‬ ‫ز دﯾﺪه ﺑﺮ ﻓﺮس ﺧﻮﻧﺎب رﯾﺰان‬ ‫رھﯽ ﺑﯽﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﮕﺮﻓﺘﮫ در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﻧﮫ دﺳﺖ آن ﮐﮫ ﺑﺮد ﭘﺎی ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ز ﻣﺮوارﯾﺪ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺧﻮﺷﮫ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪار آﻣﺪی ﯾﺎ ﮐﻮه ﯾﺎ ﭼﺎه‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﺪی رﺧﺘﻢ اﯾﻦ ﺟﺎ ﺟﺎواداﻧﮫ‬ ‫ﮔﮭﯽ دﺳﺘﺎرﭼﮫ ﺑﺮ دﯾﺪه ﻣﯽﺑﺴﺖ‬ ‫دﻟﺶ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ از ﮔﺮﻣﯽ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﻣﺎھﺘﺎﺑﯽ ﺳﺨﺖ روﺷﻦ‬ ‫ﮐﻨﺎر ﻧﻮﺑﺘﯽ را ﺷﻘﮫ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 274‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﮫ از دل در ﺟﮭﺎن ﻧﻈﺎره ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ آﺳﺎﯾﺶ ﻧﻤﻮدن ﺳﺮ ﻧﻤﯽداﺷﺖ‬ ‫ﻧﺪﯾﻢ و ﺣﺎﺟﺐ و ﺟﺎﻧﺪار و دﺳﺘﻮر‬ ‫ﺑﮫ ﺻﻨﻌﺖ ھﺮ دم آن اﺳﺘﺎد ﻧﻘﺎش‬ ‫زدی ﺑﺮ آﺗﺶ ﺳﻮزان او آب‬ ‫دﻟﺶ دادی ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺮ ﭘﯿﮑﺎر دارد‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺳﻮدا ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺸﻢ رﯾﺰد‬ ‫ﻣﺮﻧﺞ از ﮔﺮﻣﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ رﻧﺠﻮر‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن ﺟﺎی ﺧﺎﻟﯽ دﯾﺪ از اﻏﯿﺎر‬ ‫ﮐﮫ دﯾﺪی ﺗﺎ ﭼﮫ رﻓﺖ اﻣﺮوز ﺑﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﯽﺷﺮﻣﯽ ﻧﻤﻮد آن ﻧﺎﺧﺪا ﺗﺮس‬ ‫ﮐﻠﮫ ﭼﻮن ﻧﺎرون ﭘﯿﺸﺶ ﻧﮭﺎدم‬ ‫ﺗﺒﺮ ﺑﺮ ﻧﺎرون ﮔﺴﺘﺎخ ﻣﯿﺰد‬ ‫ﻧﮫ زان ﺳﺮﻣﺎ ﻧﻮازش ﮔﺮم ﮔﺸﺘﺶ‬ ‫زﺑﺎﻧﺶ ﺳﺮ ﺑﺴﺮ ﺗﯿﺮ و ﺗﺒﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻠﯽ ﺗﯿﺰی ﻧﻤﺎﯾﺪ ﯾﺎر ﺑﺎ ﯾﺎر‬ ‫ز ﺗﯿﺰی ﻧﯿﺰ ﻣﻦ دارم ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ھﺎروت ﺑﺎﺑﻞ ﺷﺪ ﺟﻤﺎﻟﺶ‬ ‫ز ﺑﺲ ﺳﺮدی ﮐﮫ ﭼﻮن ﯾﺦ ﺷﺪ ﺳﺮﺷﺘﻢ‬

‫ﺑﺠﺎی ﺟﺎﻣﮫ دل را ﭘﺎره ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺳﺮ از زاﻧﻮی ﺣﺴﺮت ﺑﺮﻧﻤﯽداﺷﺖ‬ ‫ھﻤﮫ رﻓﺘﻨﺪ و ﺧﺴﺮو ﻣﺎﻧﺪ و ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺑﺮ او ﻧﻘﺶ ﻃﺮب ﺑﺴﺘﯽ ﮐﮫ ﺧﻮش ﺑﺎش‬ ‫ﺑﮫ روﯾﺶ در ﺑﺨﻨﺪﯾﺪی ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﻣﺒﯿﻦ ﮐﺶ در زﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫رﻃﺐ داﻧﯽ ﮐﮫ ﺳﺮ ﺑﺎ ﺧﺎر دارد‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺠﺰ ﺻﻔﺮا ﭼﮫ ﺧﯿﺰد‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﮫ ﮔﺮﻣﯽ ھﺴﺖ ﻣﺸﮭﻮر‬ ‫ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺷﺎﭘﻮر ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﭼﮫ ﮐﺮد آن ﺷﻮخ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻮز ﺑﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﭼﻮ زن ﮔﻔﺘﯽ ﮐﺠﺎ ﺷﺮم و ﮐﺠﺎ ﺗﺮس‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺘﻐﻔﺎر ﭼﻮن ﺳﺮو اﯾﺴﺘﺎدم‬ ‫ﺑﮫ دھﺮه ﺳﺮو ﺑﻦ را ﺷﺎخ ﻣﯿﺰد‬ ‫ﻧﮫ دل زان ﺳﺨﺖ روﺋﯽ ﻧﺮم ﮔﺸﺘﺶ‬ ‫ﯾﮑﺎﯾﮏ ﻋﺬرش از ﺟﺮﻣﺶ ﺑﺘﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﻧﮫ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺎر ﺑﺎ ﺧﺎر‬ ‫ﻣﺮا در ﮐﺎﻟﺒﺪ ھﻢ ھﺴﺖ ﺟﺎﻧﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﺎﺑﻞ ھﻨﺪوﺳﺖ ﺧﺎﻟﺶ‬ ‫ﻓﺴﻮن ھﺮ دو را ﺑﺮ ﯾﺦ ﻧﻮﺷﺘﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 275‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻏﻤﺶ را ﮐﺰ ﺷﮑﯿﺒﺎﺋﯽ ﻓﺰوﻧﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮﺷﺖ ﻃﻔﻞ ﺑﺪ را داﯾﮫ داﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮا او دﺷﻤﻨﯽ آﻣﺪ ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﺧﻮاھﺶ ﮐﺎن ﻧﮑﺮدم دوش ﺑﺎ او‬ ‫ﺳﺨﻨﮭﺎی ﺧﻮش از ھﺮ رﺳﻢ و راھﯽ‬ ‫ﺷﺐ آﻣﺪ روﺷﻨﺎﺋﯽ ھﻢ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ وﺻﻞ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﯽﻧﻤﮏ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﭘﯿﻮﻧﺪ او ﺧﻮاری ﻧﯿﺮزد‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺮ ﭘﺎی ﭘﯿﻼن در ﺷﺪن ﭘﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ آب اﻧﺪر ﺷﺪن ﻏﺮﻓﮫ ﭼﻮ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎﺧﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﮐﻨﺪن ز ﮐﮭﺴﺎر‬ ‫ھﻤﮫ ﮐﺲ در در آب ﭘﺎک ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﭼﺮا در ﺳﻨﮓ رﯾﺰه ﮐﺎن ﮐﻨﻢ ﮐﺎن‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻠﮏ ﺟﺎن دادن ﺑﮫ ﺷﻮﺧﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﭼﻮن ﻣﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﻧﺎﻣﻮس‬

‫ﻣﻦ ﻏﻤﺨﻮاره ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﮫ ﭼﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪ ھﻤﺴﺎﯾﮫ را ھﻤﺴﺎﯾﮫ داﻧﺪ‬ ‫ﻧﮭﻔﺘﮫ ﮐﯿﻦ و ﻇﺎھﺮ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﭙﺬرﻓﺖ و ﺟﺪا ﺷﺪ ھﻮش ﺑﺎ او‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﻢ ﺳﺎﻟﯽ و ﻧﺸﻨﯿﺪ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺷﮑﺴﺖ و ﻣﻮﻣﯿﺎﺋﯽ ھﻢ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ‬ ‫وزو ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮی زﯾﺮ ﻓﻠﮏ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻧﻤﮏ ﺧﻮردن ﺟﮕﺮﺧﻮاری ﻧﯿﺮزد‬ ‫ﺑﮫ از ﭘﯿﺶ ﺧﺴﯿﺴﺎن داﺷﺘﻦ دﺳﺖ‬ ‫از آن ﺑﮫ ﮐﺰ وزغ زﻧﮭﺎر ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﺑﮫ از ﺣﺎﺟﺖ ﺑﮫ ﻧﺰد ﻧﺎﺳﺰاوار‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺧﺎک ﺟﻮﯾﺪ ﺧﺎک ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﯽروﻏﻦ ﭼﺮاﻏﯽ ﺟﺎن ﮐﻨﻢ ﺟﺎن‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﮐﻼﻏﺶ ﺑﺮ ﮐﻠﻮﺧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ھﻤﺴﺮ ﻃﺎوس ﻃﺎوس‬

‫***‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺧﺎک را ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﮐﺰ اﯾﻦ ﺗﻨﺪی ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﯿﺰ ﺑﻮدن‬ ‫ﺳﺘﯿﺰ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭼﻮن ﺑﺮق ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﺮﻣﺴﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﺴﺖ ﻣﻌﺬور‬ ‫ﻧﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﻮد ھﻤﮫ ﺧﺮﻣﺎ دھﺎﻧﯽ‬

‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ زد ﺑﺮ آﺗﺶ آب ﮐﺎﻓﻮر‬ ‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدﯾﺴﺖ ﻋﺬراﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮدن‬ ‫ﻣﯿﺎن ﻧﺎز و وﺣﺸﺖ ﻓﺮق ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﮫ ﮔﺮﻣﯽ ھﺴﺖ ﻣﺸﮭﻮر‬ ‫ﻧﺪارد ﻟﻘﻤﮫ ﺑﯽاﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 276‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﺮت ﺳﺮ ﮔﺮدد از ﺻﻔﺮای ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ از آن ﺻﻔﺮا ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ و ﺗﺮﺷﯽ ھﺴﺖ در ﮐﺎر‬ ‫ﻋﺠﺐ ﻧﺎﯾﺪ ز ﺧﻮﺑﺎن زود ﺳﯿﺮی‬ ‫ﺷﺒﮫ ﺑﺎ در ﺑﻮد ﻋﺎدت ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﻮر از ﻧﯿﮑﻮان ﻧﺘﻮان ﺑﺮﯾﺪن‬ ‫ھﻤﮫ ﺧﻮﺑﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺪﺧﻮی‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﮔﻞ ﺑﻮد ﺑﯽزﺣﻤﺖ ﺧﺎر‬ ‫ز ﺧﻮﺑﺎن ﺗﻮﺳﻨﯽ رﺳﻢ ﻗﺪﯾﻤﺴﺖ‬ ‫رھﺎﺋﯽ ﺧﻮاھﯽ از ﺳﯿﻼب اﻧﺪوه‬ ‫ﮔﺮ از ھﺮ ﺑﺎد ﭼﻮن ﮐﺎھﯽ ﺑﻠﺮزی‬ ‫ﺑﮫ ار ﮐﺎﻣﺖ ﺑﮫ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﺑﺮآﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮ آن ﻣﮫ ﺗﺮﮐﺘﺎزی ﮐﺮد ﻧﺘﻮان‬ ‫زﻧﺴﺖ آﺧﺮ در اﻧﺪر ﺑﻨﺪ و ﻣﺸﺘﺎب‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻣﺎه و زن از ﯾﮏ ﻓﻦ در آﯾﻨﺪ‬ ‫ﭼﮫ ﭘﻨﺪاری ﮐﮫ او زﯾﻦ ﻏﺼﮫ دورﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ از ﮐﻮه ﺟﻔﺎ ﺳﻨﮕﯽ در اﻓﺘﺪ‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﺎری ز وﺣﺸﺖ ﺣﺎﺻﻞ آﯾﺪ‬ ‫ﯾﮏ اﻣﺸﺐ ار ﺻﺒﻮری ﮐﺮد ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﺪارد ﺟﺎودان ﻃﺎﻟﻊ ﯾﮑﯽ ﺧﻮی‬

‫ز ﺳﺮ ﺑﯿﺮون ﻣﮑﻦ ﺳﻮدای ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻨﺪان ﺳﺮ ﮐﮫ در زﯾﺮ ﺷﮑﺮ داﺷﺖ‬ ‫از اﯾﻦ ﺻﻔﺮا و ﺳﻮدا دﺳﺖ ﻣﮕﺬار‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮏ از ﺳﮓ ﺳﮕﯽ وز ﺷﯿﺮ ﺷﯿﺮی‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﮔﻨﺞ زرﯾﻦ آھﻨﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﻧﺎز ﻣﻌﺸﻮﻗﺎن ﮐﺸﯿﺪن‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﯽ ﺑﻮد ﺑﯿﺮﻧﮓ و ﺑﯽﺑﻮی‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺧﻂ ﺑﻮد ﺑﯽزﺧﻢ ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎر آﺑﯽ ﺑﻮد زﺧﻤﺶ ﺳﻠﯿﻤﺴﺖ‬ ‫ﻗﺪم ﺑﺮ ﺟﺎی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻮد ﭼﻮن ﮐﻮه‬ ‫اﮔﺮ ﮐﻮھﯽ ﺷﻮی ﮐﺎھﯽ ﻧﯿﺮزی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮی ﻋﻨﺒﺮ از ﺧﺎﻣﯽ ﺑﺮآﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﮫ دﺳﺖ ﯾﺎزی ﮐﺮد ﻧﺘﻮان‬ ‫ﮐﮫ از روزن ﻓﺮود آﯾﺪ ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن درﺑﻨﺪی از روزن در آﯾﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ دورﺳﺖ او وﻟﯽ داﻧﻢ ﺻﺒﻮرﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺮ ﺳﺎﯾﮫ او را ﺑﺮ ﺳﺮ اﻓﺘﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺮ داﻣﻦ او را ﺑﺮ دل آﯾﺪ‬ ‫ﺷﺐ آﺑﺴﺘﻦ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺧﻮد ﭼﮫ زاﯾﺪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ آب داﯾﻢ در ﯾﮑﯽ ﺟﻮی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 277‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ھﻤﮫ ﺳﺎﻟﮫ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﺎﻣﮑﺎری‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻧﺎزی ﮐﮫ ﺑﺮ دوﻟﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺨﺖ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﭘﺮﮔﺎر ﮔﺮدش ﺳﺎز ﮔﺮدد‬ ‫ھﺮ آن راﯾﺾ ﮐﮫ او ﺗﻮﺳﻦ ﮐﻨﺪ رام‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺒﺮش ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺟﺎﺋﯽ رﺳﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺒﺮ از ﺑﻨﺪ ﮔﺮدد ﻣﺮد رﺳﺘﮫ‬ ‫ﮔﺸﺎﯾﺪ ﺑﻨﺪ ﭼﻮن دﺷﻮار ﮔﺮدد‬ ‫اﻣﯿﺪم ھﺴﺖ ﮐﺎﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﺳﺮآﯾﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ وﻋﺪه ﻣﻠﮏ را ﺷﺎد ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ز دوﻟﺖ ﺑﺮ رخ ﺷﮫ ﺧﺎل ﻣﯿﺰد‬

‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺰﯾﺰی ﮔﺎه ﺧﻮاری‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ دوﻟﺘﯽ را داﺷﺘﻦ ﺳﺨﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮدش ﮔﺎه اول ﺑﺎز ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﻨﺪ آھﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ ﮐﺮه ﺧﺎم‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮوی ھﺮ ﮐﮫ را ﺧﻮاھﺪ ﻧﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺒﺮ آﻣﺪ ﮐﻠﯿﺪ ﮐﺎر ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺑﺨﻨﺪد ﺻﺒﺢ ﭼﻮن ﺷﺐ ﺗﺎر ﮔﺮدد‬ ‫ﻣﺮاد ﺷﮫ ﺑﺪﯾﻦ زودی ﺑﺮآﯾﺪ‬ ‫ﺧﺮاﺑﯽ را ﺑﮫ رﻓﻖ آﺑﺎد ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ اﺧﺘﺮ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ او ﻓﺎل ﻣﯿﺰد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 278‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ از رﻓﺘﻦ ﺧﺴﺮو‬ ‫ھﻤﺎن ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺨﻦ ﭘﯿﺮ ﮐﮭﻦ ﺳﺎل‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺑﯽﺷﺎه ﺷﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫ز ﻣﮋﮔﺎن ﺧﻮن ﺑﯽاﻧﺪازه ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﻏﯽ ﻧﯿﻢ ﮐﺸﺖ اﻓﺘﺎدن و ﺧﯿﺰان‬ ‫ﻣﮋه ﺑﺮ ﻧﺮﮔﺴﺎن ﻣﺴﺖ ﻣﯽزد‬ ‫ھﻮا را ﺗﺸﻨﮫ ﮐﺮد از آه ﺑﺮﯾﺎن‬ ‫ﻧﮫ دﺳﺖ آﻧﮑﮫ ﻏﻢ را ﭘﺎی دارد‬ ‫ﭼﻮ از ﺑﯽﻃﺎﻗﺘﯽ ﺷﻮرﯾﺪه دل ﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻠﮕﻮن ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪ آن ﺗﻨﮕﺪل ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ﺑﺮ آن رﺧﺶ ﺧﺠﺴﺘﮫ‬ ‫رھﯽ ﺑﺎرﯾﮏ ﭼﻮن ﭘﺮﮔﺎر اﺑﺮوش‬ ‫ﺗﮑﺎور ﺑﺮ ره ﺑﺎرﯾﮏ ﻣﯽراﻧﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭘﯿﻤﺎﯾﺶ از ﮔﯿﺘﯽ ﻧﻮردی‬ ‫ﺑﮫ آﯾﯿﻦ ﻏﻼﻣﺎن راه ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﮔﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﮔﻠﮕﻮﻧﺶ ﮔﺬر ﮐﺮد‬ ‫ھﻤﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻟﺸﮑﺮﮔﺎه ﺧﺴﺮو‬ ‫زﺑﺎن ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺎن دﯾﺪ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ھﻤﮫ اﻓﯿﻮن ﺧﻮر ﻣﮭﺘﺎب ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ ھﻢ ﺑﺮ ﺷﺪ در آن ﻧﻈﺎره ﮐﺮدن‬ ‫ز درﮔﺎه ﻣﻠﮏ ﻣﯽدﯾﺪ ﺷﺎﭘﻮر‬

‫ﭼﻨﯿﻦ آﮔﺎه ﮐﺮد از ﺻﻮرت ﺣﺎل‬ ‫ﺑﮫ دل ﺑﺮ ﻣﯽزد از ﺳﻨﮕﯿﻦ دﻟﯽ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻧﻮﺣﮫ ﺳﺮﺷﮕﯽ ﺗﺎزه ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬ ‫ز ﻧﺮﮔﺲ ﺑﺮ ﺳﻤﻦ ﺳﯿﻤﺎب رﯾﺰان‬ ‫ز دﺳﺖ دل ﺑﮫ ﺳﺮ ﺑﺮ دﺳﺖ ﻣﯽزد‬ ‫زﻣﯿﻦ را آب داد از ﭼﺸﻢ ﮔﺮﯾﺎن‬ ‫ﻧﮫ ﺟﺎی آﻧﮑﮫ دل ﺑﺮ ﺟﺎی دارد‬ ‫از آن ﮔﺴﺘﺎخ روﺋﯿﮭﺎ ﺧﺠﻞ ﺷﺪ‬ ‫ﻓﺮس ﮔﻠﮕﻮن و آب دﯾﺪه ﮔﻠﺮﻧﮓ‬ ‫ﭼﻮ آﺑﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ آﺗﺶ ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺗﺎرﯾﮏ ﭼﻮن ﻇﻠﻤﺎت ﮔﯿﺴﻮش‬ ‫ﺧﺪا را در ﺷﺐ ﺗﺎرﯾﮏ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﮔﺮو ﺑﺮده ز ﭼﺮخ ﻻﺟﻮردی‬ ‫ﭘﯽ ﺷﺒﺪﯾﺰ ﺷﺎھﻨﺸﺎه ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻠﮕﻮن آب دﯾﺪه ﺧﺎک ﺗﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺟﻨﯿﺒﺖ راﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺮﮔﺎه ﺧﺴﺮو‬ ‫ﺣﻤﺎﯾﻞھﺎی ﺳﺮھﻨﮕﺎن ﮔﺴﺴﺘﮫ‬ ‫ز ﭘﺎی اﻓﺘﺎده ﻣﺴﺖ ﺧﻮاب ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﺧﻮد را ﭼﺎره ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﮫ ﻣﯽراﻧﺪ ﺳﻮاری ﭘﺮ ﺗﮏ از دور‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 279‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ اﻓﺴﻮﻧﮭﺎ در آن ﺗﺎﺑﻨﺪه ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ﺳﻮی ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫ﺑﺪو ﮔﻔﺖ ای ﭘﺮی ﭘﯿﮑﺮ ﭼﮫ ﻣﺮدی‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮ اﯾﻨﺠﺎ رﺳﺪ ﺑﯽزور ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻠﺮخ دﯾﺪ در ﺷﺎﭘﻮر ﺑﺸﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﻋﺠﺐ در ﻣﺎﻧﺪ ﺷﺎﭘﻮر از ﺳﭙﺎﺳﺶ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﭼﻮن ﺑﺮ ﺟﻤﺎل ﻧﺎزﻧﯿﻦ زد‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪش ﮐﮫ ﭼﻮن اﻓﺘﺎد راﯾﺖ‬ ‫ﭘﺮی ﭘﯿﮑﺮ ﻧﻮازﺷﮭﺎ ﻧﻤﻮدش‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺶ دﺳﺖ و ﯾﮑﺴﻮ ﺑﺮد از آن ﭘﯿﺶ‬ ‫از آن ﺷﻮﺧﯽ و ﻧﺎداﻧﯽ ﻧﻤﻮدن‬ ‫وزان اﻓﺴﺎﻧﮫھﺎی ﺧﺎم ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫ﻧﻤﻮد آﻧﮕﮫ ﮐﮫ ﭼﻮن ﺷﮫ ﺑﺎرﮔﯽ راﻧﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﮐﺎر ﺧﻮد ﺑﯿﭽﺎره ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫وزان ﺑﯿﭽﺎرﮔﯽ ﮐﺮدم دﻟﯿﺮی‬ ‫ﺗﻮ دوﻟﺖ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ اﯾﻦ ﺑﺮﺧﻮاﺳﺘﮫ ﺑﺮﺧﻮاﺳﺖ آﻣﺪ‬ ‫ﮐﻨﻮن ﺧﻮد را ز ﺗﻮ ﺑﯽﺑﯿﻢ ﮐﺮدم‬ ‫دو ﺣﺎﺟﺖ دارم و در ﺑﻨﺪ آﻧﻢ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﺷﮫ ﭼﻮن ﻃﺮب را ﮔﻮش ﮔﺒﺮد‬

‫ﻣﻠﮏ را ﺑﺮده ﺑﻮد آن ﻟﺤﻈﮫ در ﺧﻮاب‬ ‫ﻧﮑﺮد آﮔﮫ ﮐﺴﯽ را از ﻏﻼﻣﺎن‬ ‫ﭘﺮی ﮔﺮ ﻧﯿﺴﺘﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﮫ ﮔﺮدی‬ ‫و ﮔﺮ ﻣﺎر آﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻮر ﮔﺮدد‬ ‫ﺳﺒﮏ ﺧﻮد را ز ﮔﻠﮕﻮن اﻧﺪر اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫ﻓﺮاﺗﺮ ﺷﺪ ﮐﮫ ﮔﺮدد روﺷﻨﺎﺳﺶ‬ ‫ﮐﻠﮫ ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﺳﺮ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ زد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ را ﺗﻮﺗﯿﺎ ﺷﺪ ﺧﺎک ﭘﺎﯾﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻟﻔﻆ ﻣﺎدﮔﺎن ﻟﺨﺘﯽ ﺳﺘﻮدش‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮد ﺑﺎ او ﻗﺼﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺧﺠﻞ ﮔﺸﺘﻦ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﻓﺰودن‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﻣﺮغ ﺑﯽھﻨﮕﺎم ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫دﻟﻢ در ﺑﻨﺪ ﻏﻢ ﯾﮑﺒﺎرﮔﯽ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻨﺰﻟﮭﺎ ز ﻋﻘﻞ آواره ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﮐﻨﺪ وﻗﺖ ﺿﺮورت ﮔﻮر ﺷﯿﺮی‬ ‫ﻣﺮا در دﺳﺖ ﺑﺪﺧﻮاھﯽ ﻧﯿﻔﮑﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ راﺳﺖ آﻣﺪ راﺳﺖ آﻣﺪ‬ ‫ﺑﮫ آﻣﺪ را ﺑﮫ ﺗﻮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮدم‬ ‫ﺑﺮآور زاﻧﮑﮫ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪ آﻧﻢ‬ ‫ﺟﮭﺎن آواز ﻧﻮﺷﺎﻧﻮش ﮔﯿﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 280‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﮕﻮﺋﯽ راز ﻣﻦ ﺷﮫ را ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﻤﺎل ﺟﺎن ﻧﻮازش را ﺑﺒﯿﻨﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎوﯾﻦ ﺳﻮی ﻣﻦ ﺑﯿﻨﺪ ﺷﮭﻨﺸﺎه‬ ‫ﺑﮑﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﺳﺮ ﺧﻮﯾﺶ و ﺳﺮای ﺧﻮﯾﺶ ﮔﯿﺮم‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺷﺪ ﭘﺬرﻓﺘﮕﺎرش‬ ‫در اﯾﻮان ﺑﺮد ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﭼﻮ ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﻮده ﺑﮫ ﮔﻮھﺮ ﭼﻮن ﺛﺮﯾﺎ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﭘﻨﮭﺎن ز ﺑﮭﺮ ﺧﻮاب ﮐﺮدن‬ ‫ﺳﻮی آن ﺧﻮاﺑﮕﺎه آورد ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ در ﺧﺮﮔﮫ ﻓﺮو ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن ﺷﮫ دل ﻧﮭﺎده‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﺷﻤﻊ را ﻣﯽﮐﺮد روﺷﻦ‬

‫ﻣﺮا در ﮔﻮﺷﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎ ﻟﮭﻮ و ﻧﺎزش را ﺑﺒﯿﻨﻢ‬ ‫دوم ﺣﺎﺟﺖ ﮐﮫ ﮔﺮ ﯾﺎﺑﺪ ﺑﮫ ﻣﻦ راه‬ ‫ﮔﺮ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺠﺎی آورد ﺧﻮاھﯽ‬ ‫و ﮔﺮﻧﮫ ﺗﺎ ره ﺧﻮد ﭘﯿﺶ ﮔﯿﺮم‬ ‫ﭼﻮ روﺷﻦ ﮔﺸﺖ ﺑﺮ ﺷﺎﭘﻮر ﮐﺎرش‬ ‫ﺑﺮ آﺧﺮ ﺑﺴﺖ ﮔﻠﮕﻮن را ﭼﻮ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫دو ﺧﺮﮔﮫ داﺷﺘﯽ ﺧﺴﺮو ﻣﮭﯿﺎ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻇﺎھﺮ ز ﺑﮭﺮ ﺑﺎده ﺧﻮردن‬ ‫ﭘﺮﯾﺮخ را ﺑﺴﺎن ﭘﺎره ﻧﻮر‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺶ دﺳﺖ و ﺑﻨﺸﺎﻧﺪش ﺑﺮ آن دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﺷﮫ آﻣﺪ دل ﮔﺸﺎده‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﻃﻮف ﻣﯽزد ﮔﺮد ﮔﻠﺸﻦ‬

‫***‬ ‫ز ﺧﻮاب ﺧﻮش در آﻣﺪ ﻧﺎﮔﮭﺎن ﺷﺎه‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮد ﺑﺮ ﺷﺎﭘﻮر ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﺑﮫ اﻗﺒﺎل ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﯽ ﺧﻮب دﯾﺪم‬ ‫ﭼﻨﺎن دﯾﺪم ﮐﮫ اﻧﺪر ﭘﮭﻦ ﺑﺎﻏﯽ‬ ‫ﭼﺮاﻏﻢ را ﺑﮫ ﻧﻮر ﺷﻤﻊ و ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻌﺒﯿﺮش زﺑﺎن ﺑﮕﺸﺎد ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺑﺮوز آرد ﺧﺪای اﯾﻦ ﺗﯿﺮه ﺷﺐ را‬

‫ﺟﺒﯿﻦ اﻓﺮوﺧﺘﮫ ﭼﻮن ﺑﺮ ﻓﻠﮏ ﻣﺎه‬ ‫ﮐﮫای ﻣﻦ ﺧﻔﺘﮫ و ﺑﺨﺘﻢ ﺗﻮ ﺑﯿﺪار‬ ‫ﮐﺰ آن ﺷﺎدی ﺑﮫ ﮔﺮدون ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪم‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آوردﻣﯽ روﺷﻦ ﭼﺮاﻏﯽ‬ ‫ﺑﮑﻦ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺗﺎ ﭼﻮن ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﺧﻮاب‬ ‫ﮐﮫ ﭼﺸﻤﺖ روﺷﻨﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﺑﺪان ﻧﻮر‬ ‫ﺑﮕﯿﺮی در ﮐﻨﺎر آن ﻧﻮش ﻟﺐ را‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 281‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺪﯾﻦ ﻣﮋده ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺑﺎده ﻧﻮﺷﯿﻢ‬ ‫ﺑﯿﺎراﺋﯿﻢ ﻓﺮدا ﻣﺠﻠﺴﯽ ﻧﻮ‬ ‫ﭼﻮ از ﻣﺸﺮق ﺑﺮ آﯾﺪ ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮر‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺎﻓﻮر ﺑﻮ در ﺟﺎم رﯾﺰﯾﻢ‬ ‫رخ ﺷﺎه از ﻃﺮب ﭼﻮن ﻻﻟﮫ ﺑﺸﮑﻔﺖ‬

‫زﻣﯿﻦ را ﮐﯿﻤﯿﺎی ﻟﻌﻞ ﭘﻮﺷﯿﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎده ﺳﺎﻟﺨﻮرد و ﻧﺮﮔﺴﯽ ﻧﻮ‬ ‫ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰد ز درﯾﺎ ﮔﺮد ﮐﺎﻓﻮر‬ ‫وز اﯾﻦ درﯾﺎ در آن زورق ﮔﺮﯾﺰﯾﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺮﮔﺲ در ﻧﺸﺎط اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺧﻔﺖ‬

‫***‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﮫ ﭼﻮن روان ﺷﺪ ﻣﮭﺪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﺮآﻣﺪ دزدی از ﻣﺸﺮق ﺳﺒﮏ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺠﻨﺒﺎﻧﯿﺪ ﻣﺮﻏﺎن را ﭘﺮ و ﺑﺎل‬ ‫در آﻣﺪ ﺷﮭﺮﯾﺎر از ﺧﻮاب ﻧﻮﺷﯿﻦ‬ ‫ز ﻧﻮ ﻓﺮﻣﻮد ﺑﺴﺘﻦ ﺑﺎرﮔﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﻧﻮﺑﺘﯽ را ﺳﺮ ﺑﺮ اﻓﻼک‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺎرﮔﺎھﯽ ﺷﺼﺖ ﺑﺮ ﺷﺼﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮھﻨﮕﺎن ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﺣﻤﺎﯾﻞ‬ ‫ز ھﺮ ﺳﻮ دﯾﻠﻤﯽ ﮔﺮدن ﺑﮫ ﻋﯿﻮق‬ ‫ﺑﮫ دھﻠﯿﺰ ﺳﺮاﭘﺮده ﺳﯿﺎھﺎن‬ ‫ﺳﯿﺎھﺎن ﺣﺒﺶ ﺗﺮﮐﺎن ﭼﯿﻨﯽ‬ ‫ﺻﺒﺎ را ﺑﻮد در ﭘﺎﺋﯿﻦ اورﻧﮓ‬ ‫ﻃﻨﺎب ﻧﻮﺑﺘﯽ ﯾﮏ ﻣﯿﻞ در ﻣﯿﻞ‬ ‫ز ﮔﺮد کھﺎی دو را دور ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫در اﯾﻦ ﮔﺮد ک ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺧﺴﺮو ﭼﯿﻦ‬

‫ﺟﮭﺎن ﭘﻮﺷﯿﺪ زﯾﻮرھﺎی ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﻋﺮوس ﺻﺒﺢ را زﯾﻮر ﺑﮫ ھﻢ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮآوردﻧﺪ ﺧﻮﺑﺎن ﺑﺎﻧﮓ ﺧﻠﺨﺎل‬ ‫دﻟﺶ ﺧﺮم ﺷﺪه زان ﺧﻮاب دوﺷﯿﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ او ﺑﻮد ﮐﻮھﯽ ﮐﻢ ز ﮐﺎھﯽ‬ ‫ﻧﮭﺎن ﺷﺪ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ ﭼﻮن ﮔﻨﺞ در ﺧﺎک‬ ‫ﺳﺘﺎده ﺧﻠﻖ ﺑﺮ در دﺳﺖ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫درو درﮔﮫ ﺷﺪه زرﯾﻦ ﺷﻤﺎﯾﻞ‬ ‫ﻓﺮو ھﺸﺘﮫ ﮐﻠﮫ ﭼﻮن ﺟﻌﺪ ﻣﻨﺠﻮق‬ ‫ﺣﺒﺶ را ﺑﺴﺘﮫ داﻣﻦ در ﺳﭙﺎھﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻣﺎه ﮐﺮده ھﻤﻨﺸﯿﻨﯽ‬ ‫ز ﺗﯿﻎ ﺗﻨﮓ ﭼﺸﻤﺎن رھﮕﺬر ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ در ﭘﯿﻞ در ﭘﯿﻞ‬ ‫ﻣﮫ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﭼﺸﻢ از ﻧﻮر ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫در آن دﯾﮕﺮ ﻓﺘﺎده ﺷﻮر ﺷﯿﺮﯾﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 282‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺴﺎﻃﯽ ﺷﺎھﻮار اﻓﮑﻨﺪه زرﺑﻔﺖ‬ ‫ز ﺧﺎﮐﺶ ﺑﺎد را ﮔﻨﺞ روان ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻨﺎدی ﺟﻤﻊ ﮐﺮده ھﻤﺪﻣﺎن را‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪه در ﺣﺮﯾﻢ ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ادب ﭘﺮور ﻧﺪﯾﻤﺎﻧﯽ ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺗﻮده ﺗﻮده ﺑﺮ ﮐﺮاﻧﮭﺎ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ ھﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﻃﺮﻓﮫ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﻣﻠﮏ را زر دﺳﺖ اﻓﺸﺎر در ﻣﺸﺖ‬ ‫ﻟﺒﺎﻟﺐ ﮐﺮده ﺳﺎﻗﯽ ﺟﺎم ﭼﻮن ﻧﻮش‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺑﺎرﺑﺪ ﺑﺮﺑﻂ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺘﺎن دوﺳﺘﺎن را ﮐﯿﺴﮫ ﭘﺮداز‬ ‫ز دود دل ﮔﺮه ﺑﺮ ﻋﻮد ﻣﯽزد‬ ‫ھﻤﺎن ﻧﻐﻤﮫ دﻣﺎﻏﺶ در ﺟﺮس داﺷﺖ‬ ‫ز دﻟﮭﺎ ﮐﺮده در ﻣﺠﻤﺮ ﻓﺮوزی‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ دﺳﺘﺎن زدی دﺳﺖ ﺷﮑﺮرﯾﺰ‬ ‫ﺑﺪاﻧﺴﺎن ﮔﻮش ﺑﺮﺑﻂ را ﺑﻤﺎﻟﯿﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ زﺧﻤﮫ ﻓﮑﻨﺪ اﺑﺮﺷﯿﻢ ﺳﺎز‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ ﻧﺎم ﻣﺮدی ﺑﻮد ﭼﻨﮕﯽ‬ ‫ﮐﺰ او ﺧﻮﺷﮕﻮﺗﺮی در ﻟﺤﻦ آواز‬ ‫ز رود آواز ﻣﻮزون او ﺑﺮآورد‬

‫ﮐﮫ ﮔﻨﺠﯽ ﺑﺮد ھﺮ ﺑﺎدی ﮐﺰ او رﻓﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺧﻮد ﮔﻨﺞ ﺑﺎد آورد آن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺮون ﮐﺮده ز در ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﺎن را‬ ‫وﺷﺎﻗﯽ ﺟﺰ ﻏﻼﻣﺎن ﺳﺮاﺋﯽ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺮﺳﯽ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ز ﯾﺎﻗﻮت و زﻣﺮد ﻧﻘﻞ داﻧﮭﺎ‬ ‫ﻣﮑﻠﻞ ﮐﺮده از ﻋﻨﺒﺮ ﺗﺮﻧﺠﯽ‬ ‫ﮐﺰ اﻓﺸﺮدن ﺑﺮون ﻣﯽﺷﺪ از اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﭘﯿﺎﺷﯽ ﮐﺮده ﻣﻄﺮب ﻧﻐﻤﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﭼﻮن ﻓﻠﮏ در ﺧﻂ ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ زﺧﻤﮫ زﺧﻢ دﻟﮭﺎ را ﺷﻔﺎ ﺳﺎز‬ ‫ﮐﮫ ﻋﻮدش ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ داود ﻣﯽزد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻮﺳﯿﻘﺎر ﻋﯿﺴﯽ در ﻧﻔﺲ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ وﻗﺖ ﻋﻮد ﺳﺎزی ﻋﻮد ﺳﻮزی‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮاب اﻧﺪر ﺷﺪی ﻣﺮغ ﺷﺐآوﯾﺰ‬ ‫ﮐﺰ آن ﻣﺎﻟﺶ دل ﺑﺮ ﺑﻂ ﺑﻨﺎﻟﯿﺪ‬ ‫در آورد آﻓﺮﯾﻨﺶ را ﺑﮫ آواز‬ ‫ﻧﺪﯾﻤﯽ ﺧﺎص اﻣﯿﺮی ﺳﺨﺖ ﺳﻨﮕﯽ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪ اﯾﻦ ﭼﻨﮓ ﭘﺸﺖ ارﻏﻨﻮن ﺳﺎز‬ ‫ﻏﻨﺎ را رﺳﻢ ﺗﻘﻄﯿﻊ او درآورد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 283‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﻮاھﺎﺋﯽ ﭼﻨﺎن ﭼﺎﻻک ﻣﯽزد‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﯽ اﻟﺤﺎن ﻣﻮزون‬ ‫ﺟﺰ او ﮐﺎﻓﺰون ﺷﻤﺮد از زھﺮه ﺧﻮد را‬ ‫در آن ﻣﺠﻠﺲ ﮐﮫ ﻋﯿﺶ آﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﻮای ھﺮ دو ﺳﺎز از ﺑﺮﺑﻂ و ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺗﺮﻧﻤﺸﺎن ﺧﻤﺎر از ﮔﻮش ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎﻟﮫ ﺳﯿﻨﮫ را ﺳﻮراخ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﯾﮑﺴﺮ ﻏﻼﻣﺎن‬ ‫ﻣﻐﻨﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﺷﺎھﻨﺸﺎه و ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺳﺘﺎی ﺑﺎرﺑﺪ دﺳﺘﺎن ھﻤﯽ زد‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ ﭼﻨﮓ را ﺧﻮش ﮐﺮده آﻏﺎز‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﺮ ھﺮ دو ﺟﺎن اﻧﺪاز ﮐﺮده‬ ‫ﭼﻮ زﯾﻦ ﺧﺮﮔﺎه ﮔﺮدان دور ﺷﺪ ﺷﺎه‬ ‫ﺑﮕﺮد ﺧﺮﮔﮫ آن ﭼﺸﻤﮫ ﻧﻮر‬ ‫ز ﮔﻨﺞ ﭘﺮده ﮔﻔﺖ آن ھﺎﺗﻒ ﺟﺎن‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ درﮔﮫ ﻧﺸﺎﻧﺶ ﺳﺎز در ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﺴﺐ ﺣﺎل ﻣﻦ ﭘﯿﺶ آورد ﺳﺎز‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ را ﺑﺮ آن در ﺑﺮد ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﮐﺰ اﯾﻦ ﺧﺮﮔﺎه ﻣﺤﺮم دﯾﺪه ﺑﺮ دوز‬ ‫ﻧﻮا ﺑﺮ ﻃﺮز اﯾﻦ ﺧﺮﮔﺎه ﻣﯿﺰن‬

‫ﮐﮫ ﻣﺮغ از درد ﭘﺮ ﺑﺮ ﺧﺎک ﻣﯽزد‬ ‫ﮐﮫ زھﺮه ﭼﺮخ ﻣﯿﺰد ﮔﺮد ﮔﺮدون‬ ‫ﻧﺪادی ﯾﺎرﯾﯽ ﮐﺲ ﺑﺎرﺑﺪ را‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺟﺎ ﭼﻨﮓ و ﺑﺮﺑﻂ ﺳﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮭﻢ در ﺳﺎﺧﺘﮫ ﭼﻮن ﺑﻮی ﺑﺎ رﻧﮓ‬ ‫ﯾﮑﯽ دل داد و دﯾﮕﺮ ھﻮش ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ﻏﻼﻣﺎن را ﺑﮫ ﺷﮫ ﮔﺴﺘﺎخ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮون رﻓﺘﻨﺪ ﭼﻮن ﮐﺒﮏ ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ آن دﯾﮕﺮان از ﺑﺎرﮔﮫ دور‬ ‫ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری ره ﻣﺴﺘﺎن ھﻤﯽ زد‬ ‫ﻓﮑﻨﺪه ارﻏﻨﻮن را زﺧﻤﮫ ﺑﺮ ﺳﺎز‬ ‫در ﮔﻨﺞ و در دل ﺑﺎز ﮐﺮده‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﭼﻮن رخ ﺧﺮﮔﺎھﯿﺎن ﻣﺎه‬ ‫ﻃﻮاﻓﯽ ﮐﺮد ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﮐﺰ اﯾﻦ ﻣﻄﺮب ﯾﮑﯽ را ﺳﻮی ﻣﻦ ﺧﻮان‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﻮز ﻣﻦ ﺑﺮدارد آھﻨﮓ‬ ‫ﺑﮕﻮﯾﺪ آﻧﭽﮫ ﻣﻦ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﺪو ﺑﺎز‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪش ﯾﮏ دو ﮔﺎم از ﭘﯿﺸﮕﮫ دور‬ ‫ﺳﻤﺎع ﺧﺮﮔﮭﯽ از وی در آﻣﻮز‬ ‫رھﯽ ﮐﻮ ﮔﻮﯾﺪت آن راه ﻣﯿﺰن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 284‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫از اﯾﻦ ﺳﻮ ﺑﺎرﺑﺪ ﭼﻮن ﺑﻠﺒﻞ ﻣﺴﺖ ز دﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﻧﮑﯿﺴﺎ ﭼﻨﮓ در دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﺑﻮد از آﺗﺶ ﺑﺎﻏﯽ از دود‬ ‫ﻓﺮوغ ﺷﻤﻌﮭﺎی ﻋﻨﺒﺮ آﻟﻮد‬ ‫ﻏﺰل ﮔﯿﺴﻮﮐﺸﺎن در داﻣﻦ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﻧﻮا ﺑﺎزی ﮐﻨﺎن در ﭘﺮده ﺗﻨﮓ‬ ‫ﻓﮑﻨﺪه ﺣﻠﻘﮫھﺎی ﻣﺤﺮم آواز‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻮش ﭼﻨﮓ در اﺑﺮﯾﺸﻢ ﺳﺎز‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ راه و دﺳﺘﺎن را ﻧﻮازد‬ ‫ﻣﻠﮏ دل داده ﺗﺎ ﻣﻄﺮب ﭼﮫ ﺳﺎزد‬ ‫ﻏﻢ دل ﮔﻔﺖ ﮐﺎﯾﻦ ﺑﺮﮔﻮ ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫ﻧﮕﺎر ﺧﺮﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﻣﻄﺮب ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 285‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻏﺰل ﮔﻔﺘﻦ ﻧﮑﯿﺴﺎ از زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ ﺑﺮ ﻃﺮﯾﻘﯽ ﮐﺎن ﺻﻨﻢ ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻣﺨﺴﺐ ای دﯾﺪه دوﻟﺖ زﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮآی از ﮐﻮه ﺻﺒﺮ ای ﺻﺒﺢ اﻣﯿﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎز ای ﺑﺨﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ روزﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ز ﺳﺮ ﺑﯿﺮون ﮐﻦ ای ﻃﺎﻟﻊ ﮔﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﯿﺎری ﺑﺮآر ای دوﺳﺖ دﺳﺘﯽ‬ ‫ﺟﮕﺮ در ﺗﺎب و دل در ﻣﻮج ﺧﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ زﯾﻦ اﻓﺘﺎدهﺗﺮ ﯾﺎﺑﯽ ﺿﻌﯿﻔﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﮐﻒ ﻧﺪاﻧﻢ رﯾﺨﺖ آﺑﯽ‬ ‫و ﮔﺮ ﺟﻼب دادن را ﻧﺸﺎﯾﻢ‬ ‫و ﮔﺮ ﻧﻘﺸﯽ ﻧﺪاﻧﻢ دوﺧﺖ آﺧﺮ‬ ‫و ﮔﺮ ﭼﯿﻨﯽ ﻧﺪاﻧﻢ در ﻧﺸﺎﻧﺪن‬ ‫ﻣﯿﻨﺪازم ﭼﻮ ﺳﺎﯾﮫ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮫ در ﺧﺎﻧﮫ ﭘﺮوﯾﻨﯿﺖ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﺳﺮاﯾﺖ را ﺑﮭﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﭘﺮﺳﯽ ﮐﮫ ﭼﻮﻧﯽ زارزوﯾﻢ‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﯽ ﭼﻮن ﺑﻮد ﻏﻤﺨﻮار ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ در ﻋﺎﺷﻘﯽ ﭘﺮده درﯾﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺎک آﻣﺎﺟﮕﺎه ﺗﯿﺮ ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ اﻣﯿﺪی ﺟﮭﺎن ﺑﺮ ﺑﺎد داده‬

‫ﻓﺮو ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﻏﺰل در ﭘﺮده راﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺰ ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫دﻟﻢ را ﭼﺸﻢ روﺷﻦ ﮐﻦ ﺑﮫ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪی ﺧﻮاه و ﺑﮕﺸﺎی از ﻣﻦ اﯾﻦ ﺑﻨﺪ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮاﻓﮑﻦ ﻟﺸﮕﺮ ﻏﻢ را ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ﮔﺮ آری رﺣﻤﺘﯽ وﻗﺘﺶ ﮐﻨﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ زﯾﻦ ﺑﯿﭽﺎرهﺗﺮ ﯾﺎﺑﯽ ﺣﺮﯾﻔﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد ﺑﺮ آﺗﺶ ﮐﺒﺎﺑﯽ‬ ‫ﻓﻘﺎﻋﯽ را ﺑﮫ دﺳﺖ آﺧﺮ ﮔﺸﺎﯾﻢ‬ ‫ﺳﭙﻨﺪ ﺧﺎﻧﮫ داﻧﻢ ﺳﻮﺧﺖ آﺧﺮ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ ﮔﺮدی از داﻣﻦ ﻓﺸﺎﻧﺪن‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﺧﻮد اوﻓﺘﺎدم زار و ﻏﻤﻨﺎک‬ ‫ﭼﻮ زھﺮه درد ﺑﺮ ﭼﯿﻨﯿﺖ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﮐﻨﯿﺰی ﻣﯽﮐﻨﻢ دﻋﻮی ﻧﮫ ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯿﺪاﻧﯽ و ﻣﯽﭘﺮﺳﯽ ﭼﮫ ﮔﻮﯾﻢ‬ ‫ز ﮐﺎر اﻓﺘﺎده و در ﮐﺎر ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ز ﻋﺎﻟﻢ رﻓﺘﮫ و ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﭼﻮ ﻻﻟﮫ در ﺟﻮاﻧﯽ ﭘﯿﺮ ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﻨﺪاری ﺑﺪﯾﻦ روز اوﻓﺘﺎده‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 286‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﮫ ھﻢ ﭘﺸﺘﯽ ﮐﮫ ﭘﺸﺘﻢ ﮔﺮم دارد‬ ‫ﻣﺜﻞ زد ﻏﺮﻓﮫ ﭼﻮن ﻣﯽﻣﺮد ﺑﯽرﺧﺖ‬ ‫ز ﺑﯽ ﮐﺎﻣﯽ دﻟﻢ ﺗﻨﮭﺎ ﻧﺸﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﻧﺎﯾﺪ ﻣﺮا ﮐﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺗﻠﺦ آﻣﺪ آن ﻟﺐ را وﺟﻮدم‬ ‫ﻣﺮا اﯾﻦ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺳﻮری ﻋﻈﯿﻤﺴﺖ‬ ‫ﻧﺨﻮاھﻢ ﮐﺮد ﺑﺮ ﺗﻮ ﺣﮑﻢ راﻧﯽ‬

‫ﻧﮫ ﺑﺨﺘﯽ ﮐﺰ ﻏﺮﯾﺒﺎن ﺷﺮم دارد‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮده را ﻧﯿﺰ از ﺟﮭﺎن ﺑﺨﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎزم ﮔﺮ ﺗﺮا ﮐﺎم اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎزم ﺗﺎ ﺗﺮا ﮐﺎﻣﯽ ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ وﻗﺖ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺳﻮزد ﭼﻮ ﻋﻮدم‬ ‫ﮐﮫ ﺳﻮز ﻋﺎﺷﻘﺎن ﺳﻮزی ﺳﻠﯿﻤﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮم زﯾﻦ ﺑﮭﺘﺮک داری ﺗﻮ داﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 287‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎرﺑﺪ از زﺑﺎن ﺧﺴﺮو‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ ﭼﻮن زد اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺑﺮ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﻋﺮاﻗﯽ وار ﺑﺎﻧﮓ از ﭼﺮخ ﺑﮕﺬاﺷﺖ‬ ‫ﻧﺴﯿﻢ دوﺳﺖ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ دﻣﺎﻏﻢ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ آب ﺧﻮش داد ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻮی‬ ‫ﻣﮕﺮ وﻗﺖ ﺷﺪن ﻃﺎوس ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺳﺮوی ز ﻃﺎرم ﺳﺮ ﺑﺮآورد‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻣﺎه آﻣﺪ از روزن در اﻓﺘﺎد‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺎد ﺑﮭﺸﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﮔﺬر ﮐﺮد‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺎز ﺳﭙﯿﺪ آﻣﺪ ﻓﺮا دﺳﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﮕﺮ اﻗﺒﺎل ﺷﻤﻌﯽ ﻧﻮ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ز ﻟﻌﻞ اﻓﺸﺎﻧﺪ ﻧﻮﺷﯽ‬ ‫ﺑﮕﻮ ای دوﻟﺖ آن رﺷﮏ ﭘﺮی را‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺼﻠﺖ ﺟﺰ ﻧﮑﻮﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﻨﻢ ﺟﻮ ﮐﺸﺘﮫ و ﮔﻨﺪم دروده‬ ‫ﻣﺒﯿﻦ ﮐﺰ ﺗﻮﺳﻨﯽ ﺧﺸﻤﯽ ﻧﻤﻮدم‬ ‫ﻧﺒﺮد دزد ھﻨﺪو را ﮐﺴﯽ دﺳﺖ‬ ‫ﻧﺪارم ﻧﯿﻢ دل در ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬ ‫ﻟﮕﺪﮐﻮب ﻏﻤﺖ زان ﮔﺸﺖ روﺣﻢ‬ ‫دﻟﻢ ﺧﻮن ﮔﺮﯾﺪ از ﻏﻢ ﭼﻮن ﻧﮕﺮﯾﺪ‬

‫ﺳﺘﺎی ﺑﺎرﺑﺪ ﺑﺮداﺷﺖ آھﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ آھﻨﮓ ﻋﺮاق اﯾﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺧﯿﺎل ﮔﻨﺞ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ ﭼﺮاﻏﻢ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺑﺎد را ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮی‬ ‫ﭘﺮاﻓﺸﺎن ﮐﺮد ﺑﺮ ﮔﻠﺰار ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ را ﺳﺮﺑﻠﻨﺪی ﺑﺮ ﺳﺮ آورد‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺐ را روﺷﻨﯽ در ﻣﻨﻈﺮ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺧﺮﻣﯽ در ﻣﺎ اﺛﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻠﺰار ﺷﺐ از زاغ ﺳﯿﮫ رﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ را زﻧﺪه دل دارد ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﮫ ﻏﻢ را ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ از ھﺮ ﮔﻮﺷﮫای ﺧﯿﺰد ﺧﺮوﺷﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎز آور ﺑﮫ ﻣﺎ ﻧﯿﮏ اﺧﺘﺮی را‬ ‫ﺑﮕﻮﯾﻢ راﺳﺖ ﻣﺮدی راﺳﺘﮕﻮﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺟﻮ داده و ﮔﻨﺪم ﻧﻤﻮده‬ ‫ﺗﻮاﺿﻊ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﭼﻮن رام ﺗﻮ ﺑﻮدم‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ دزدی ﺟﻮاﻧﻤﺮدﯾﺶ ھﻢ ھﺴﺖ‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ درد دل ﭼﻨﺪان ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﻟﮕﺪ زد ﺑﺮ ﻓﺘﻮﺣﻢ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﻇﺎﻟﻢ از ﻏﻢ ﺧﻮن ﻧﮕﺮﯾﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 288‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻨﻢ ﺗﺮﺳﺪ ز ھﺠﺮان ﭼﻮن ﻧﺘﺮﺳﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﯽزﻟﻒ ﺗﻮ ﺑﯿﺪل ﺑﻮد دﺳﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﺑﺎ ﻟﺒﺖ دارم ﺷﻤﺎری‬ ‫ﮔﺮم ﺧﻮاھﯽ ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﺑﺎر دادن‬ ‫از آن ﺣﻘﮫ ﮐﮫ ﺟﺰ ﻣﺮھﻢ ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺰ ﭼﻨﺎن آب ﺣﯿﺎﺗﯽ‬

‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﻋﺎﻗﻞ از ﻣﺠﻨﻮن ﻧﺘﺮﺳﺪ‬ ‫دل ﺧﻮد را ﺑﮫ زﻟﻔﺖ ﺑﺎز ﺑﺴﺘﻢ‬ ‫وز اﯾﻨﻢ ﮐﺮدﻧﯽﺗﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺎری‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﮔﻞ ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺎر دادن‬ ‫ﺑﺪه زاﻧﮑﻮ ﺑﮫ دادن ﮐﻢ ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻏﺎرت ﺑﺮدهای ﺑﺨﺸﯽ زﮐﺎﺗﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 289‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﻧﮑﯿﺴﺎ از زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ زد ﺑﺎرﺑﺪ زﯾﻦ ﺳﺎن ﻧﻮاﺋﯽ‬ ‫ﺷﮑﻔﺘﮫ ﭼﻮن ﮔﻞ ﻧﻮروز و ﻧﻮ رﻧﮓ‬ ‫زھﯽ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﮫ دﯾﺪار ﺗﻮ روﺷﻦ‬ ‫ﺧﯿﺎﻟﺖ ﭘﯿﺸﻮای ﺧﻮاب و ﺧﻮردم‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺪل دﻣﺎغ ﻣﺸﮏ ﺑﯿﺰم‬ ‫ﻣﺮا ﭼﺸﻤﯽ و ﭼﺸﻤﻢ را ﭼﺮاﻏﯽ‬ ‫ﻓﺮوغ از ﭼﮭﺮ ﺗﻮ ﻣﮭﺮ ﻓﻠﮏ را‬ ‫ﺟﻤﺎﻟﺖ اﺧﺘﺮان را ﻧﻮر داده‬ ‫ﭼﮫ ﻣﯽﺧﻮردی ﮐﮫ روﯾﺖ ﭼﻮن ﺑﮭﺎرﺳﺖ‬ ‫ﺟﻤﺎﻟﺖ ﭼﻮن ﺟﻮاﻧﯽ ﺟﺎن ﻧﻮازد‬ ‫ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ار آﯾﻨﮫ ﺑﺮ دﺳﺖ داری‬ ‫ﻣﺒﯿﻦ در آﯾﻨﮫ ﭼﯿﻦ ای ﺑﺖ ﭼﯿﻦ‬ ‫ﮐﺴﯽ آن آﯾﻨﮫ ﺑﺮ ﮐﻒ ﭼﮫ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺗﺮا آﯾﯿﻨﮫ ﭼﺸﻢ ﭼﻮن ﻣﻨﯽ ﺑﺲ‬ ‫ﺑﺪان داور ﮐﮫ او دارای دھﺮﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎ ﺗﺮﯾﺎک و ﻣﻦ ﺑﺎ زھﺮ ﺟﺎن ﺳﻮز‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮک ﺑﯽدﻟﯽ ﮔﻔﺘﻦ دﻟﺖ داد؟‬ ‫ﮔﻤﺎن ﺑﻮدم ﮐﮫ ﭼﻮن ﺳﺴﺘﯽ ﭘﺬﯾﺮم‬ ‫ﮐﻨﻮن ﮐﺎﻓﺘﺎدم از ﺳﺴﺘﯽ و ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﺲ اﺳﺖ اﯾﻦ ﯾﺎر ﺧﻮد را زار ﮐﺸﺘﻦ‬

‫ﻧﮑﯿﺴﺎ ﮐﺮد از آن ﺧﻮﺷﺘﺮ اداﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮروز اﯾﻦ ﻏﺰل در ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺳﺮ ﮐﻮﯾﺖ ﻣﺮا ﺧﻮﺷﺘﺮ ز ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫ﻏﺒﺎرت ﺗﻮﺗﯿﺎی ﭼﺸﻢ دردم‬ ‫ز ﺗﻮ روﺷﻦ ﭼﺮاغ ﺻﺒﺢ ﺧﯿﺰم‬ ‫ﭼﺮاغ ﭼﺸﻢ و ﭼﺸﻢ اﻓﺮوز ﺑﺎﻏﯽ‬ ‫ﻧﻤﮏ از ﮐﺎن ﻟﻌﻞ ﺗﻮ ﻧﻤﮏ را‬ ‫ﺑﺨﻮﺑﯽ ﻋﺎﻟﻤﺖ ﻣﻨﺸﻮر داده‬ ‫از آن ﻣﯽ ﺧﻮر ﮐﮫ آﻧﺖ ﺳﺎزﮔﺎرﺳﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺟﺎن ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﯽ در ﻧﺒﺎزد؟‬ ‫ز ﻋﺸﻖ ﺧﻮد دل ﺧﻮد ﻣﺴﺖ داری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﯿﻦ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﯿﻦ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ دم ﻧﻘﺶ دﯾﮕﺮ ﮐﺲ ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺻﻮرت ﮐﺲ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽﺗﻮ ﻋﻤﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﻢ ﭼﻮ زھﺮﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا آن روز واﻧﮕﮫ ﻣﻦ ﺑﺪﯾﻦ روز‬ ‫زھﯽ رﺣﻤﺖ ﮐﮫ رﺣﻤﺖ ﺑﺮ دﻟﺖ ﺑﺎد‬ ‫در آن ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯽ دﺳﺘﮕﯿﺮم‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﯽ دﺳﺖ ﻟﯿﮑﻦ ﭘﺎی ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدی ﻧﺒﺎﺷﺪ ﯾﺎر ﮐﺸﺘﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 290‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫زﻧﯽ ھﺮ ﺳﺎﻋﺘﻢ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﮫ ﺧﺎری‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﺑﯽزﺑﺎﻧﯽ ﺑﺮ زﺑﺎن آر‬ ‫ز ﺑﯽرﺧﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪم ﺑﺮ درت رﺧﺖ‬ ‫وﮔﺮﻧﮫ ﻣﻦ ﮐﯿﻢ ﮐﺰ ﺣﺼﻦ ﻓﻮﻻد‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ دﺳﺖ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻢ‬ ‫ﻣﺸﻮ در ﺧﻮن ﭼﻮن ﻣﻦ زﯾﺮ دﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﮫ دارﯾﻢ از ﺟﻤﺎل ﺧﻮﯾﺶ ﻣﮭﺠﻮر‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ را ﺑﮫ ﯾﺎدت ﻣﯽﮔﺬارم‬ ‫ﺧﻮﺷﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﮫ آﯾﯽ در ﺑﺮم ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺑﻨﺎز ﻧﯿﻢ ﺷﺐ زﻟﻔﺖ ﺑﮕﯿﺮم‬ ‫ﺷﺒﯽ ﮐﺰ ﻟﻌﻞ ﻣﯿﮕﻮﻧﺖ ﺷﻮم ﻣﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ وزﯾﻦ ﭘﺲ زﻣﯿﻦ ﺑﻮس وﺛﺎﻗﺖ‬ ‫ﺑﺘﻮ دادن ﻋﻨﺎن ﮐﺎر ﺳﺎزی‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺸﺖ ﮐﺸﺘﮫ و اﻓﮑﻨﺪه ﺑﺎﺷﻢ‬

‫ﻣﺰن ﭼﻮن ﻣﯿﺰﻧﯽ ﺑﻨﻮاز ﺑﺎری‬ ‫ﻣﯿﺎن در ﺑﺴﺘﮫای را در ﻣﯿﺎن آر‬ ‫ﮐﮫ ﺳﺨﺘﯽ روی ﻣﺮدم را ﮐﻨﺪ ﺳﺨﺖ‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ را ﺑﺮون آرم ﺑﺪﯾﻦ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﮫ ﺣﮑﻢ زﯾﺮ دﺳﺘﯽ زﯾﺮ دﺳﺘﻢ‬ ‫ﭼﮫ ﻧﻘﺼﺎن ﮐﻌﺒﮫ را از ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺗﺮا ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ از دور‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ اﻣﯿﺪ روزی ﻣﯽﺷﻤﺎرم‬ ‫ﻣﯽ ﻧﺎﺑﻢ دھﯽ ﺑﺮ ﻧﺎﻟﮫ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺻﺒﺤﺪم ﭘﯿﺸﺖ ﺑﻤﯿﺮم‬ ‫ﺑﺨﺴﺒﻢ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﯾﮑﯽ دﺳﺖ‬ ‫ﻧﺪارم ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺮگ ﻓﺮاﻗﺖ‬ ‫ﺗﻮ داﻧﯽ ﮔﺮ ﮐﺸﯽ ور ﻣﯽﻧﻮازی‬ ‫از آن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ ﺑﯽ ﺗﻮ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 291‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎرﺑﺪ از زﺑﺎن ﺧﺴﺮو‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ ﭼﻮن زد اﯾﻦ ﻃﯿﺎره ﺑﺮ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ آواز ﺣﺰﯾﻦ ﭼﻮن ﻋﺬرﺧﻮاھﺎن‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﺎھﺎن ﮐﮫ از ﻣﯽ ﻣﺴﺖ ﮔﺸﺘﻢ‬ ‫ﺑﮭﺎری ﻣﺸﮕﺒﻮ دﯾﺪم در آن ﺑﺎغ‬ ‫ﮔﻞ ﺻﺪ ﺑﺮگ ﺑﺎ ھﺮ ﺑﺮگ ﺧﺎری‬ ‫ﺣﺼﺎری ﻟﻌﺒﺘﯽ در ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﭘﯿﮑﺮی از ﺟﺎن ﺳﺮﺷﺘﺶ‬ ‫ز ﭼﻨﺪان ﻣﯿﻮهھﺎی ﺗﺎزه و ﺗﺮ‬ ‫ﭘﺮی روﺋﯽ ﮐﮫ در دل ﺧﺎﻧﮫ ﮐﺮده‬ ‫ﺑﮫ ﺑﯿﺪاری دﻣﺎﻏﻢ ھﺴﺖ رﻧﺠﻮر‬ ‫و ﮔﺮ ﺧﺴﺒﻢ ﺑﮫ ﻣﻐﺰم ﺑﺮ دھﺪ ﺗﺎب‬ ‫ﭘﺮی را ھﻢ دل دﯾﻮاﻧﮫ ﺟﻮﯾﺪ‬ ‫ھﻤﺎﻧﺎ ﮐﺎن ﭘﺮی روی ﻓﺴﻮن ﺳﻨﺞ‬ ‫ﮔﺮ آن ﮔﻨﺞ آﯾﺪ از وﯾﺮاﻧﮫ ﺑﯿﺮون‬ ‫ﺑﺨﻮاب ﻧﺮﮔﺲ ﺟﺎدوش ﺳﻮﮔﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ دود اﻓﮑﻨﺪن آن زﻟﻒ ﺳﺮﮐﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻧﮓ زﯾﻮرش ﮐﺰ ﺷﻮر ﺧﻠﺨﺎل‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ دﯾﺒﺎھﺎی ﻣﮭﺪش‬ ‫ﺑﮫ ﻋﻨﺒﺮ ﺳﻮدﻧﺶ ﺑﺮ ﮔﻮﺷﮫ ﺗﺎج‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎزش ﮐﺰ ﺟﺒﺎﯾﺖ ﺑﯽﻧﯿﺎز اﺳﺖ‬

‫ﺳﺘﺎی ﺑﺎرﺑﺪ ﺑﺮداﺷﺖ آھﻨﮓ‬ ‫روان ﮐﺮد اﯾﻦ ﻏﺰل را در ﺳﭙﺎھﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺴﺘﯽ ﺑﺮ در ﺑﺎﻏﯽ ﮔﺬﺷﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﻨﮓ زاغ و در ﺧﻮن ﭼﻨﮓ آن زاغ‬ ‫ﺑﮫ زﻧﺪان ﮐﺮده ﮔﻨﺠﯽ در ﺣﺼﺎری‬ ‫ﺣﺼﺎری ﻗﻔﻞ او ﻧﺸﮑﺴﺘﮫ دﺷﻤﻦ‬ ‫ز ھﺮ ﻣﯿﻮه درﺧﺘﯽ در ﺑﮭﺸﺘﺶ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪم ﺟﺰ ﺧﻤﺎری ﺧﺸﮏ در ﺳﺮ‬ ‫دﻟﻢ را ﭼﻮن ﭘﯿﺮی دﯾﻮاﻧﮫ ﮐﺮده‬ ‫ﮐﺰ اﻧﺪﯾﺸﮫام ﻧﻤﯽﮔﺮدد ﭘﺮی دور‬ ‫ﭘﺮی وارم ﮐﻨﺪ دﯾﻮاﻧﮫ در ﺧﻮاب‬ ‫در آﺑﺎدی ﻧﮫ در وﯾﺮاﻧﮫ ﺟﻮﯾﺪ‬ ‫در آن وﯾﺮاﻧﮫ زان ﭘﯿﭽﯿﺪ ﭼﻮن ﮔﻨﺞ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎﺟﺶ ﺑﺮ ﻧﮭﻢ ﭼﻮن در ﻣﮑﻨﻮن‬ ‫ﮐﮫ ﻏﻤﺰهاش ﮐﺮد ﺟﺎدو را زﺑﺎن ﺑﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن دوداﻓﮑﻨﺎن در ﻣﻦ زد آﺗﺶ‬ ‫در آرد ﻣﺮده ﺻﺪ ﺳﺎﻟﮫ را ﺣﺎل‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎر ﺷﮭﺪش‬ ‫ﺑﮫ ﻋﻘﺪ آﻣﻮدﻧﺶ ﺑﺮ ﺗﺨﺘﮫ ﻋﺎج‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺬرش ﮐﺎن ﺑﺴﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮ ز ﻧﺎز اﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 292‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﻃﺎق آن دو اﺑﺮوی ﺧﻤﯿﺪه‬ ‫ﺑﺪان ﻣﮋﮔﺎن ﮐﮫ ﭼﻮن ﺑﺮ ھﻢ زﻧﺪ ﻧﯿﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﺶ ﮐﺰ ﻋﺘﺎﺑﻢ ﮐﺮد رﻧﺠﻮر‬ ‫ﺑﺪان ﻋﺎرض ﮐﺰ او ﭼﺸﻢ آب ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺑﺪان ﮔﯿﺴﻮ ﮐﮫ ﻗﻠﻌﮫاش را ﮐﻤﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺎراﻓﺴﺎﺋﯽ آن ﻃﺮه و دوش‬ ‫ﺑﺪان ﻧﺮﮔﺲ ﮐﮫ از ﻧﺮﮔﺲ ﮔﺮو ﺑﺮد‬ ‫ﺑﺪان ﺳﯽ و دو داﻧﮫ ﻟﻮﻟﻮ ﺗﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺤﺮ آن دو ﺑﺎدام ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺎه آن زﻧﺦ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﮫ ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﻃﻮق ﻏﺒﻐﺒﺶ ﮔﻮﺋﯽ ﮐﮫ آﺑﯽ‬ ‫ﺑﺪان ﺳﯿﻤﯿﻦ دو ﻧﺎر ﻧﺮﮔﺲ اﻓﺮوز‬ ‫ﺑﮫ ﻓﻨﺪقھﺎی ﺳﯿﻤﯿﻨﺶ ده اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﺳﺎﻋﺪ ﮐﮫ از ﺑﺲ روﻧﻖ و آب‬ ‫ﺑﺪان ﻧﺎزک ﻣﯿﺎن ﺷﻮﺷﮫ اﻧﺪام‬ ‫ﺑﮫ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺳﺎق او ﮔﻔﺘﻦ ﻧﯿﺎرم‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺎﮐﭙﺎی او ﮐﺰ دﯾﺪه ﺑﯿﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ دﺳﺘﻢ دھﺪ ﮐﺎرم ﺑﮫ دﺳﺘﺶ‬ ‫ز دﺳﺘﻢ ﻧﮕﺬرد ﺗﺎ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻢ‬

‫ﻣﺜﺎﻟﯽ زان دو ﻃﻐﺮا ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﮐﻨﺪ زﺧﻤﺶ دل ھﺎروت را رﯾﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﮏ ﮐﺮدﻧﺶ ﮐﺰ در ﻣﺸﻮ دور‬ ‫ز ﺗﺮی ﻧﮑﺘﮫ ﺑﺮ ﻣﮭﺘﺎب ﮔﯿﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮو ﻗﺎﻣﺘﺶ ﺑﺎﻻ ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﻨﺒﺮ ﺑﺎزی آن ﺣﻠﻘﮫ و ﮔﻮش‬ ‫ﺑﺪان ﺳﻨﺒﻞ ﮐﮫ ﺳﻨﺒﻞ ﭘﯿﺶ او ﻣﺮد‬ ‫ﮐﮫ دارد ﻗﻔﻠﯽ از ﯾﺎﻗﻮت ﺑﺮ در‬ ‫ﺑﮫ ﻟﻄﻒ آن دو ﻋﻨﺎب ﺷﮑﺮ ﺧﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ دل را آب از آن ﭼﺸﻤﮫ اﺳﺖ و آن‬ ‫ﭼﺎه‬ ‫ﻣﻌﻠﻖ ﮔﺸﺘﮫ اﺳﺖ از آﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮدی ﺑﺴﺘﺪ از ﻧﺎرﻧﺞ ﻧﻮروز‬ ‫ﮐﮫ ﻗﺎﻗﻢ را ز رﺷﮏ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﮐﺸﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺗﺨﺘﮫ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﯿﻤﺎب‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﺷﻮﺷﮫای از ﻧﻘﺮه ﺧﺎم‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﮫ ﺷﺐ ﺧﻔﺘﻦ ﻧﯿﺎرم‬ ‫ﺑﮫ دو ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺟﺎی ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﯿﺎن ﺟﺎن ﮐﻨﻢ ﺟﺎی ﻧﺸﺴﺘﺶ‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﺷﺎه و او را ﺑﻨﺪه ﺑﺎﺷﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 293‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﻧﮑﯿﺴﺎ از زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﭼﻮ رود ﺑﺎرﺑﺪ اﯾﻦ ﭘﺮده ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫در آن ﭘﺮده ﮐﮫ ﺧﻮاﻧﻨﺪش ﺣﺼﺎری‬ ‫دﻟﻢ ﺧﺎک ﺗﻮ ﮔﺸﺖ ای ﺳﺮو ﭼﺎﻻک‬ ‫از اﯾﻦ ﻣﺸﮕﯿﻦ رﺳﻦ ﮔﺮدن ﭼﮫ ﺗﺎﺑﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﺮدن ﮐﺸﯽ ﮐﺮدم ﭼﻮ ﻣﯿﺮان‬ ‫ﻧﮕﻨﺠﺪ آﺳﻤﺎن در ﺧﺎﻧﮫ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺘﺎﺑﺪ ﭘﺎی ﭘﯿﻼن ﺧﺎﻧﮫ ﻣﻮر‬ ‫ﺳﭙﮭﺮی ﮐﯽ ﻓﺮود آﯾﺪ ﺑﮫ ﭼﺎھﯽ‬ ‫ﺳﺮی ﮐﻮ ﻧﺰل درﺑﺎن را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎن آوردن دوﺷﯿﻨﮫ ﻣﻨﮕﺮ‬ ‫در آن ﺣﻀﺮت ﮐﮫ ﺧﻮاھﺶ را ﻗﺪم ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺬر ﮐﺮدن ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮔﻨﺎھﻢ‬ ‫زﻧﻢ ﭼﻨﺪان زﻣﯿﻦ را ﺑﻮس در ﺑﻮس‬ ‫ﺑﮫ ﭼﮭﺮه ﺧﺎک را ﭼﻨﺪان ﺧﺮاﺷﻢ‬ ‫ﺑﺴﺎﻃﺖ را ﺑﮫ رخ ﭼﻨﺪان ﮐﻨﻢ ﻧﺮم‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮاﻧﺪم ز ﻃﺎﻟﻊ ﻧﺎﻣﮫ ﺷﺎه‬ ‫ﻣﻦ آن ﭘﯿﮑﻢ ﮐﮫ ﻃﺎﻟﻊ ﻣﺎه دارم‬ ‫ز ﺟﻮش اﯾﻦ دل ﺟﻮﺷﯿﺪه ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺮﯾﺪم ﺗﺎ ﭘﯿﺎﻣﺖ را ﮔﺬارم‬ ‫دھﺎﻧﻢ ﮔﺮ ز ﺧﺮدی ﮐﺮد ﯾﮏ ﻧﺎز‬

‫ﻧﮑﯿﺴﺎ زود ﭼﻨﮓ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻨﻮاﺧﺖ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﮑﺮی ﺑﺮ آورد از ﻋﻤﺎری‬ ‫ﺑﺮاﻓﮑﻦ ﺳﺎﯾﮫ ﭼﻮن ﺳﺮو ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫رﺳﻦ درﮔﺮدﻧﯽ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻧﯿﺎﺑﯽ‬ ‫رﺳﻦ در ﮔﺮدن آﯾﻢ ﭼﻮن اﺳﯿﺮان‬ ‫دو ﻋﺎﻟﻢ در ﯾﮑﯽ وﯾﺮاﻧﮫ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭘﺸﮫ ﺑﺎ ﺳﯿﻤﺮغ ھﻢ زور‬ ‫ﮐﺠﺎ ﮔﻨﺠﺪ ﺑﮭﺸﺘﯽ در ﮔﯿﺎھﯽ‬ ‫ﻧﺜﺎر ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻄﺎن را ﻧﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎن ﺑﯿﻦ ﮐﺎورﯾﺪم دﯾﺪه ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﺷﻔﯿﻌﯽ ﺑﺎﯾﺪم وان ﺟﺰ ﮐﺮم ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﻋﺬری ﺑﮫ دﺳﺖ آرم ﺑﺨﻮاھﻢ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ ﺑﺮآرد ﮐﻮس در ﮐﻮس‬ ‫ﮐﺰان ﺧﺎک آﺑﺮوﺋﯽ ﺑﺮ ﺗﺮاﺷﻢ‬ ‫ﮐﮫ اﻗﺒﺎﻟﻢ دھﺪ ﻣﻨﺸﻮر آزرم‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺎﺣﺐ ﻃﺎﻟﻊ ﭘﯿﮑﺎن ﺑﻮد ﻣﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﮑﺎن ﭘﺎی از آن در راه دارم‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ داﺷﺘﻢ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫ھﻢ از ﮔﻨﺞ ﺗﻮ واﻣﺖ را ﮔﺬارم‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺮده در ﻣﯿﺎن آوردﻣﺶ ﺑﺎز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 294‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫زﺑﺎن ﮔﺮ ﺑﺮزد از آﺗﺶ زﺑﺎﻧﮫ‬ ‫و ﮔﺮ زﻟﻔﻢ ﺳﺮ از ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮی ﺗﺎﻓﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﭼﺸﻤﻢ ز ﺗﺮﮐﯽ ﺗﻨﮕﯿﯽ ﮐﺮد‬ ‫ﺧﻢ اﺑﺮوم اﮔﺮ زه ﺑﺮ ﮐﻤﺎن ﺑﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﻏﻤﺰهام ﺑﮫ ﻣﺴﺘﯽ ﺗﯿﺮی اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫ﮔﺮ از ﺗﻮ ﺟﻌﺪ ﺧﻮﯾﺶ آﺷﻔﺘﮫ دﯾﺪم‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺸﻌﻞ ﺳﺮ در آوردم ﺑﺪﯾﻦ در‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻄﺖ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪد ﺑﮫ ﺧﻮﻧﻢ‬ ‫و ﮔﺮ ﮔﯿﺮد وﺻﺎﻟﺖ ﮐﺎر ﻣﻦ ﺳﺴﺖ‬ ‫ﻋﻘﯿﻘﺖ ﮔﺮ ﺧﻮرد ﺧﻮﻧﻢ ازﯾﻦ ﺑﯿﺶ‬ ‫ﻣﻦ آن ﺑﺎﻏﻢ ﮐﮫ ﻣﯿﻮش ﮐﺲ ﻧﭽﯿﺪﺳﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮔﺮ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻧﺎرم ﮐﺸﺪ دﺳﺖ‬ ‫ﺟﺰ آن ﻟﺐ ﮐﺰ ﺷﮑﺮ دارد دھﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻮن ﻓﻨﺪﻗﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﯽ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﺮ آﻧﮑﺲ ﭼﻮن دھﺎن ﭘﺴﺘﮫ ﺧﻨﺪم‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺑﺎ ﺗﺮﻧﺠﻢ ﮐﺎر دارد‬ ‫رﻃﺐ ﭼﯿﻨﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ ﻧﺨﻠﻢ ﺳﺘﯿﺰد‬ ‫دھﺎﻧﯽ ﮐﻮ ﻃﻤﻊ دارد ﺑﮫ ﺳﯿﺒﻢ‬ ‫اﮔﺮ زﯾﺮ آﻓﺘﺎب آﯾﺪ ز ﺑﺮ ﻣﺎه‬

‫ﻧﮭﺎدم ﺑﺎ دو ﻟﻌﻠﺶ در ﻣﯿﺎﻧﮫ‬ ‫ھﻢ از ﺳﺮ ﺗﺎﻓﺘﻦ ﺗﺎدﯾﺐ آن ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺬر آﻣﺪ ﭼﻮ ھﻨﺪوی ﺟﻮاﻧﻤﺮد‬ ‫ﺑﺰن ﺗﯿﺮش ﺗﺮا ﻧﯿﺰ آن ﮐﻤﺎن ھﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری ز ﺧﺎﮐﺖ ﺗﻮﺗﯿﺎ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﺑﮫ زﻧﺠﯿﺮش ﻧﮕﺮ ﭼﻮن در ﮐﺸﯿﺪم‬ ‫ﻧﮭﺎدم ﺟﺎن ﺧﻮد ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﻧﯿﺎﺑﯽ ﻧﻘﻄﮫوار از ﺧﻂ ﺑﺮوﻧﻢ‬ ‫ﺑﮫ آب دﯾﺪه ﮔﯿﺮم داﻣﻨﺶ ﭼﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ دﻧﺪاﻧﺶ ﮐﻨﻢ رﯾﺶ‬ ‫درش ﭘﯿﺪا ﮐﻠﯿﺪش ﻧﺎﭘﺪﯾﺪﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﺸﻮه زاب اﻧﮕﻮرش ﮐﻨﻢ ﻣﺴﺖ‬ ‫ز ﺑﺎداﻣﻢ ﻧﯿﺎﺑﺪ ﮐﺲ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ز ﻋﻨﺎﺑﻢ ﻧﯿﺎﺑﺪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺲ رﻧﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺰ ﺗﻮ ﭘﺴﺘﮫ ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ ز ﻗﻨﺪم‬ ‫ﺗﺮﻧﺞ آﺳﺎ ﻗﺪم ﺑﺮ ﺧﺎر دارد‬ ‫ز ﻣﻦ ﺟﺰ ﺧﺎر ھﯿﭽﺶ ﺑﺮﻧﺨﯿﺰد‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻮم ﺳﺮخ ﭼﻮن ﻃﻔﻠﺶ ﻓﺮﯾﺒﻢ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻣﯿﻮه ﻧﯿﺎﺑﺪ ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺲ راه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 295‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻏﺰل ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎرﺑﺪ از زﺑﺎن ﺧﺴﺮو‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ ﭼﻮن زد اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺑﺮ ﺳﺎز‬ ‫ﻧﻮا را ﭘﺮده ﻋﺸﺎق آراﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا در ﮐﻮﯾﺖ ای ﺷﻤﻊ ﻧﮑﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﭼﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪم ﻣﯿﺒﺮی ﺳﺮ‬ ‫دﻟﻢ را ﻣﯽﺑﺮی اﻧﺪﯾﺸﮫای ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺗﻨﯽ ﮐﻮ ﺑﺎر اﯾﻦ دل ﺑﺮ ﻧﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ﭼﻮ در ﺧﺪﻣﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺷﺨﺺ رﻧﺠﻮر‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮐﻮﺷﻢ ﮐﮫ دل ﺑﺮدارم از ﺗﻮ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺘﻮان دل ز ﮐﺎرت ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﺑﺪاﻧﺠﺎن ﮐﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﺻﺪ ﺟﺎن ﻓﺰوﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﭼﺸﻢ ﺳﯿﮫ ﮐﺎھﻮﺷﮑﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪم ز ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽ و ﻧﻮﻣﯿﺪ‬ ‫ﺟﺪا ﮔﺸﺘﻢ ز ﺗﻮ رﻧﺠﻮر و ﺗﻨﮭﺎ‬ ‫ﻣﺪارم ﺑﯿﺶ ازﯾﻦ ﭼﻮن ﻣﺎه در ﻣﯿﻎ‬ ‫ﭼﻮ در ﻣﻠﮏ ﺟﻤﺎﻟﺖ ﺗﺎزه ﺷﺪ رای‬ ‫ﭘﺲ از ﻋﻤﺮی ﮐﮫ ﮐﺮدم دﯾﺪه ﺟﺎﯾﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن دان ﮔﺮ ﻟﺒﻢ ﭘﺮ ﺧﻨﺪه داری‬ ‫ﺑﺒﻮﺳﯽ ﺑﺮ ﻓﺮوز اﻓﺴﺮدهای را‬ ‫ﻣﺮا ﻓﺮخ ﺑﻮد روی ﺗﻮ دﯾﺪن‬ ‫ﺧﻼف آن ﺷﺪ ﮐﮫ از ﭼﺸﻤﻢ ﻧﮭﺎﻧﯽ‬

‫ﺳﺘﺎی ﺑﺎرﺑﺪ ﺑﺮداﺷﺖ آواز‬ ‫در اﻓﮑﻨﺪ اﯾﻦ ﻏﺰل را در ره راﺳﺖ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﭘﺎی ﺑﺰ اﻓﮑﻨﺪ اﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎی ﺧﻮد دوم ﭼﻮن ﺳﮓ ﺑﺮ آن در‬ ‫ﺑﺒﺮ ﮐﺰ ﺑﯿﺪﻟﯽ ﺑﮫ ﭘﯿﺸﮫای ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﺮ ﺑﺎری ﻏﻢ دﻟﺒﺮ ﻧﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ دل ﮐﮫ از ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻮد دور‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺲ روﻧﻖ ﻧﺪارد ﮐﺎم از ﺗﻮ‬ ‫ﻧﮫ از دل ﻧﯿﺰ ﺑﺎرت ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﯽﺗﻮ در ﻏﺮﻗﺎب ﺧﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﺰ آھﻮی ﺗﻮ ﭼﺸﻤﻢ را ﻏﺒﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ذره ﮐﻮ ﺟﺪا ﻣﺎﻧﺪ ز ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎھﯽ ﮐﻮ ﺟﺪا ﻣﺎﻧﺪ ز درﯾﺎ‬ ‫ﺗﻮ داﻧﯽ و ﺳﺮ اﯾﻨﮏ ﺗﺎج ﯾﺎ ﺗﯿﻎ‬ ‫ﻋﻨﺎﯾﺖ را ﻣﺜﺎﻟﯽ ﺗﺎزه ﻓﺮﻣﺎی‬ ‫ﮐﻢ از ﯾﮏ ﺷﺐ ﮐﮫ ﺑﻮﺳﻢ ﺟﺎی ﭘﺎﯾﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽ ﺷﮏ ﻣﺮدهای را زﻧﺪهداری‬ ‫ﺑﺒﻮﺋﯽ زﻧﺪه ﮔﺮدان ﻣﺮدهای را‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﺑﺎﺷﺪ آوازت ﺷﻨﯿﺪن‬ ‫ﭼﻮ از ﭼﺸﻢ ﺑﺪ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 296‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺧﺪاﺋﯽ ﮐﺎﻓﺮﯾﻨﺶ ﮐﺮده اوﺳﺖ‬ ‫اﻣﯿﺪم ھﺴﺖ ﮐﺰ روی ﺗﻮ دﻟﺴﻮز‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﺳﺖ ﺑﺮد ﺑﺎرﺑﺪ دﯾﺪ‬ ‫ﻧﻮاﺋﯽ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪ از ﺳﯿﻨﮫ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﺑﺰن راھﯽ ﮐﮫ ﺷﮫ ﺑﯿﺮاه ﮔﺮدد‬

‫ز ﺗﻦ ﺗﺎ ﺟﺎن ﭘﺪﯾﺪ آورده اوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮوز آرد ﺷﺒﻢ را ھﻢ ﯾﮑﯽ روز‬ ‫ز دﺳﺖ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد را ﮐﺎر ﺑﺪ دﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﻨﮕﯽ داد ﮐﺎﯾﻦ در ﺳﺎز در ﭼﻨﮓ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎﯾﻦ داوری ﮐﻮﺗﺎه ﮔﺮدد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 297‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﻧﯿﮑﺴﺎ از زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ در ﺗﺮﻧﻢ ﺟﺎدوی ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎز ای ﯾﺎر ﺑﺎ ﯾﺎران دﻟﺴﻮز‬ ‫ﮔﺮه ﺑﮕﺸﺎی ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ز ﯾﺎری ﺣﮑﻢ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺷﮭﺮﯾﺎری‬ ‫ﺑﮫ روزی ﭼﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﺴﺖ رﺧﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﻤﺮی ﮐﻮ ﺑﻮد ﭘﻨﺠﺎه ﯾﺎ ﺷﺼﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺗﺎ ﺑﮫ ﮐﮫ ﻣﺎﻧﺪ از ﻃﯿﺮﮔﯽ ﺳﺮد‬ ‫ﺧﻮش آن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮫ اﻣﺸﺐ ﺑﺎده ﻧﻮﺷﯿﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻓﺮدا ﻧﻤﺎﻧﺪ اﻣﯿﺪواری‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺷﺐ ﺑﺎزی ﻧﻤﻮدﺳﺖ‬ ‫ﺑﮭﺎری داری ازوی ﺑﺮ ﺧﻮر اﻣﺮوز‬ ‫ﮔﻠﯽ ﮐﻮ را ﻧﺒﻮﯾﺪ آدﻣﯽ زاد‬ ‫ﮔﻞ آن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﺰو ﮔﻼب ﺧﯿﺰد‬ ‫در آن ﺣﻀﺮت ﮐﮫ ﻧﺎم زر ﺳﻔﺎﻟﺴﺖ‬ ‫ﻟﺐ درﯾﺎ و آﻧﮕﮫ ﻗﻄﺮه آب‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎزار ﺗﻮ ھﺴﺖ از ﻧﯿﮑﻮی ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﺨﺮ ﮐﺎﻻی ﮐﺎﺳﺪ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫درﺳﺘﯽ ﮔﺮﭼﮫ دارد ﮐﺎر و ﺑﺎری‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ زر ﺑﮫ ﻣﮭﺮ اﻓﺰون ﻋﯿﺎرﺳﺖ‬ ‫ﻧﮭﺎدﺳﺘﯽ ز ﻋﺸﻘﻢ ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬

‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ اﯾﻦ ﻏﺰل در راھﻮی ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ دی رﻓﺖ و ﻧﺨﻮاھﺪ ﻣﺎﻧﺪ اﻣﺮوز‬ ‫ﺷﺘﺎب ﻋﻤﺮ ﺑﯿﻦ آھﺴﺘﮕﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﺪارد ھﯿﭻ ﺑﻨﯿﺎد اﺳﺘﻮاری‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽ ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺳﺨﺘﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺪ ﮔﺮه ﺑﺮ ﺟﺎن ﺧﻮد ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺳﮑﺒﺎ ﮐﮫ ﺳﮕﺒﺎن ﭘﺨﺖ و ﺳﮓ ﺧﻮرد‬ ‫اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ؟ ﮐﮫ ﻓﺮدا ﺑﺎز ﮐﻮﺷﯿﻢ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﮐﺮدن اﻣﺸﺐ ﺳﺎزﮔﺎری‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻧﺎدﯾﺪهای ﺟﺎﻧﺎ ﭼﮫ ﺳﻮدﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﻓﺼﻠﯽ ﻧﺨﻮاھﺪ ﺑﻮد ﻧﻮروز‬ ‫ﭼﻮ ھﻨﮕﺎم ﺧﺰان آﯾﺪ ﺑﺮد ﺑﺎد‬ ‫ﮔﻼﺑﯽ ﮔﺮ ﮔﺬارد ﮔﻞ ﺑﺮﯾﺰد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﻣﺲ در ﺣﺴﺎب آﯾﺪ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ‬ ‫رخ ﺧﻮرﺷﯿﺪ و آﻧﮕﮫ ﮐﺮم ﺷﺒﺘﺎب‬ ‫ﮐﺴﺎدی را ﭼﻮ ﻣﻦ روﻧﻖ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎر آﯾﺪ ﯾﮑﯽ روزت ﭼﮫ داﻧﯽ؟‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﮫ ﺑﺴﺘﮫ ﻧﯿﺰ آﯾﺪ ﺑﮫ ﮐﺎری‬ ‫ﻗﺮاﺿﮫ رﯾﺰھﺎ ھﻢ در ﺷﻤﺎرﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻋﯿﺒﻢ ﺧﺮﯾﺪی ﺑﺎز ﻣﻔﺮوش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 298‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻤﻨﺎی ﻣﻦ از ﻋﻤﺮ و ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ز ﺗﻮ راﺿﯽ اﺳﺖ ﮔﻮﺷﻢ‬ ‫ﻣﻨﻢ در ﭘﺎی ﻋﺸﻘﺖ رﻓﺘﮫ از دﺳﺖ‬ ‫ﻣﻨﻢ آن ﺳﺎﯾﮫ ﮐﺰ ﺑﺎﻻ و از زﯾﺮ‬ ‫ﻧﮕﺮدم از ﺗﻮ ﺗﺎﺑﯽ ﺳﺮ ﻧﮕﺮدم‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﺖ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﮫ ﺗﺎ اﮐﻨﻮن ﻧﻤﻮدم‬ ‫ﮐﻨﻮن در ﭘﺮده ﺧﻮن ﺧﻮاھﻢ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﭼﺮاغ از دﯾﺪه ﭼﻨﺪان روی ﭘﻮﺷﺪ‬ ‫ﺑﺨﺴﺒﺎﻧﻢ ﺗﺮا ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮرم ﻧﺎب‬ ‫ﺑﺠﺎی ﺗﻮﺗﯿﺎ ﮔﺮدت ﺳﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﺑﮫ ﮔﯿﺴﻮ ﺑﺎز ﺑﻨﺪم‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﻨﺪم ﺑﮫ دل ﻧﻘﺶ ﻧﮕﯿﻨﺖ‬ ‫در آﻏﻮش آﻧﭽﻨﺎن ﮔﯿﺮم ﺗﻨﺖ را‬ ‫ﭼﻮ ﻟﻌﺒﺖ ﺑﺎز ﺷﺐ ﭘﻨﮭﺎن ﮐﻨﺪ راز‬ ‫ﮔﺮ از دﺳﺘﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫ﺧﺪاﯾﺎ ره ﺑﮫ ﭘﯿﺮوزﯾﻢ ﮔﺮدان‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﮔﻮش ﮐﺮد اﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﭼﺎﻻک‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﻓﺮﯾﺎد ﮔﻔﺖ ای ﺑﺎرﺑﺪ ھﺎن‬

‫وﺻﺎل ﺗﺴﺖ واﻧﮕﮫ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮ آﯾﻢ زﻧﯽ اﮔﺮ زﯾﻦ ﺑﯿﺶ ﮐﻮﺷﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﺧﻮرده ﻣﯽ ﺗﻨﮭﺎ ﺷﺪه ﻣﺴﺖ‬ ‫ز ﭘﺎﯾﺖ ﺳﺮ ﻧﮕﺮداﻧﻢ ﺑﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬ ‫ز ﺗﻮ ﺗﺎ در ﻧﮕﺮدم ﺑﺮﻧﮕﺮدم‬ ‫ﺑﺮون راﻧﻢ ﺟﻨﯿﺒﺖ ﺑﺎ ﺟﻤﺎﻟﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻟﺤﻦ ﻣﻄﺮﺑﺎن در ﭘﺮده ﺑﻮدم‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮق از ﭘﺮده ﺑﯿﺮون ﺧﻮاھﻢ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﮐﮫ دﯾﮓ روﻏﻨﺶ ز آﺗﺶ ﻧﺠﻮﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻢ ﺗﻮ در ﺧﻮاب‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﻮﺳﮫ ﮔﮭﯽ دردت ﺳﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﮔﺮﯾﻢ ز ﻋﺸﻘﺖ ﮔﺎه ﺧﻨﺪم‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ دﺳﺘﺖ ﻧﺪاﻧﺪ آﺳﺘﯿﻨﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺒﻮد آﮔﮭﯽ ﭘﯿﺮاھﻨﺖ را‬ ‫ﻣﻦ اﻧﺪر ﭘﺮده ﭼﻮن ﻟﻌﺒﺖ ﺷﻮم ﺑﺎز‬ ‫ز ھﺮ ﺧﺎرﯾﻢ ﮔﻠﺰاری ﺑﺮ آﯾﺪ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﺮوزﯾﯽ روزﯾﻢ ﮔﺮدان‬ ‫ز ﺣﺎﻟﺖ ﮐﺮد ﺣﺎﻟﯽ ﺟﺎﻣﮫ را ﭼﺎک‬ ‫ﻗﻮی ﮐﻦ ﺟﺎن ﻣﻦ در ﮐﺎﻟﺒﺪھﺎن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 299‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎرﺑﺪ از زﺑﺎن ﺧﺴﺮو‬ ‫ﻧﮑﯿﺴﺎ ﭼﻮن ز ﺷﺎه آﺗﺶ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺘﺎدی ﻧﻮاﺋﯽ ﮐﺮد ﺑﺮ ﮐﺎر‬ ‫ز ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﻠﮏ ﺑﺮد آن ﺧﻠﻞ را‬ ‫ﺑﺒﺨﺎﺷﯽ ای ﺻﻨﻢ ﺑﺮ ﻋﺬرﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﮔﺮ از ﺣﮑﻢ ﺗﻮ روزی ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪم‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ھﺮ ﭼﮫ ﻣﻦ ﮐﺮدم ﮔﻨﺎھﺴﺖ‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ زھﺮ ﺑﺎدی ﮐﮫ ﺧﻮردم‬ ‫ﻗﻠﻢ در ﺣﺮف ﮐﺶ ﺑﯽ آﺑﯿﻢ را‬ ‫ازﯾﻦ ﭘﺲ ﺳﺮ ز ﭘﺎﯾﺖ ﺑﺮﻧﺪارم‬ ‫ﮐﻨﻢ در ﺧﺎﻧﮫ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺟﺎﯾﺖ‬ ‫ﺳﮕﻢ وز ﺳﮓ ﺑﺘﺮ ﭘﻨﮭﺎن ﻧﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﻧﺼﯿﺐ ﻣﻦ ز ﺗﻮ در ﺟﻤﻠﮫ ھﺴﺘﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺤﺮوم ﺷﺪ ﮔﻮش از ﺳﻼﻣﺖ‬ ‫در اﯾﻦ ﺗﺐ ﮔﺮﭼﮫ ﺑﺮ ﻧﺎرم ﻓﻐﺎﻧﯽ‬ ‫ز ﺗﻮ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺮا اﻣﯿﺪ ﺧﺎﻣﺴﺖ‬ ‫ﻧﺪاری دل ﮐﮫ آﯾﯽ ﺑﺮﮐﻨﺎرم‬ ‫ﻧﻤﺎﺋﯽ ﮐﺰ ﻏﻤﺖ ﻏﻤﻨﺎﮐﻢ ای ﺟﺎن‬ ‫اﮔﺮ ﺗﻮ راﺿﯿﯽ ﮐﺎﯾﻦ دل ﺧﺮاﺑﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ ﻧﺎز ﻣﯿﺴﺎز‬ ‫ﻣﻨﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺮا ﻏﻢ ﺳﺎزﮔﺎر اﺳﺖ‬

‫ﺳﺘﺎی ﺑﺎرﺑﺪ آﺑﯽ ﺑﺮ او رﯾﺨﺖ‬ ‫ﮐﺰ او ﭼﻨﮓ ﻧﯿﮑﺴﺎ ﺷﺪ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر‬ ‫ﺑﮫ زﯾﺮاﻓﮑﻦ ﻓﺮو ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﻏﺰل را‬ ‫ﮐﮫ ﺻﺪ ﻋﺬر آورد در ھﺮ ﮔﻨﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺴﯽ زھﺮ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﭼﺸﯿﺪم‬ ‫ﻧﮫ آﺧﺮ آب ﭼﺸﻤﻢ ﻋﺬر ﺧﻮاھﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎرم ﺑﮭﺮ ﻏﺪری ﮐﮫ ﮐﺮدم‬ ‫ﺷﻔﯿﻊ آرم ﺑﺘﻮ ﺑﯽ ﺧﻮاﺑﯿﻢ را‬ ‫ﺳﺮ از ﺧﺎک ﺳﺮاﯾﺖ ﺑﺮ ﻧﺪارم‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﻮﺳﻢ ﺧﺎک ﭘﺎﯾﺖ‬ ‫ﮔﺮت ﺟﺎن از ﻣﯿﺎن ﺟﺎن ﻧﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﺳﻼﻣﯽ ﺑﻮد و آن در ﻧﯿﺰ ﺑﺴﺘﯽ‬ ‫زﺑﺎن را ﺗﺎزه ﻣﯽدارم ﺑﮫ ﻧﺎﻣﺖ‬ ‫ﮔﺮم ﭘﺮﺳﯽ ﻧﺪارد ھﻢ زﯾﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮت ﮔﺮدم ﺗﻤﺎﻣﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ داری ﻣﻦ آن ﻃﺎﻟﻊ ﻧﺪارم‬ ‫ﻧﮕﻮﺋﯽ ﻣﻦ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺧﺎﮐﻢ ای ﺟﺎن‬ ‫رﺿﺎی دوﺳﺘﺎن ﺟﺴﺘﻦ ﺻﻮاﺑﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺮ آﯾﺪ ﻣﯽﮐﺸﻢ ﻧﺎز‬ ‫ﺗﻮ ﻣﻌﺸﻮﻗﯽ ﺗﺮا ﺑﺎ ﻏﻢ ﭼﮑﺎر اﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 300‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻮ ﮔﺮ ﺳﺎزی وﮔﺮﻧﮫ ﻣﻦ ﺑﺮاﻧﻢ‬ ‫ﻣﺮا ﮔﺮ ﻧﯿﺴﺖ دﯾﺪار ﺗﻮ روزی‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﺟﺎن دھﻢ در ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﻧﺨﻮردم از ﻧﮑﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗﻮ داﯾﻢ ﻣﺎن ﮐﮫ ﺻﺤﺒﺖ ﺟﺎودان ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ز ﺗﻮ ﺑﯽروزﯾﻢ ﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﮔﻮﯾﻢ‬ ‫ﻣﺮا ﮔﺮ روز و روزی رﻓﺖ ﺑﺮ ﺑﺎد‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ زد ﺑﺎرﺑﺪ ﺑﺮ ﺧﺸﮏ رودی‬ ‫دل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺪان ﮔﺮﻣﯽ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺮد آن ﺳﺮو آزاد‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﭼﻮن ﺷﻨﯿﺪ آواز ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫در آن ﭘﺮده ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﯽ ﺳﺎز‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻮ ﺑﮑﻮھﯽ راز ﮔﻮﯾﺪ‬ ‫ازﯾﻦ ﺳﻮ ﻣﮫ ﺗﺮاﻧﮫ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﭼﻮ از ﺳﻮز دو ﻋﺎﺷﻖ آه ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ﺷﺎﭘﻮر ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫ﺑﺮ آن آواز ﺧﺮﮔﺎھﯽ ﭘﺮ از ﺟﻮش‬ ‫در آﻣﺪ در زﻣﺎن ﺷﺎﭘﻮر ھﺸﯿﺎر‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﮐﺎر ﺧﺴﺮو ﻣﯽﺷﺪ از دﺳﺖ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﮔﻔﺖ ﮐﯿﻦ آواز دﻟﺴﻮز‬

‫ﮐﮫ ﺳﻮزم در ﻏﻤﺖ ﺗﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﺎش در ﻋﺎﻟﻢ ﻓﺮوزی‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎش از ﺧﻮﺑﺮوﺋﯽ‬ ‫ﻣﻦ ارﻣﺎﻧﻢ وﮔﺮﻧﮫ ﺑﺎک از آن ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا آن ﺑﮫ ﮐﮫ ﻣﻦ ﺑﮭﺮوز اوﯾﻢ‬ ‫ﺗﺮا ھﺮ روز روز از روز ﺑﮫ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﺪﯾﻦﺗﺮی ﮐﮫ ﺑﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﺳﺮودی‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن روﻏﻦ ﭼﺮاغ ﻋﻘﻞ را ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫ﮐﺰان ﻓﺮﯾﺎد ﺷﺎه آﻣﺪ ﺑﮫ ﻓﺮﯾﺎد‬ ‫رﺳﯿﻠﯽ ﮐﺮد و ﺷﺪ دﻣﺴﺎز ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ھﻢ آھﻨﮕﯿﺶ ﮐﺮدی ﺷﮫ ﺑﮫ آواز‬ ‫ﺑﺪو ﮐﻮه آن ﺳﺨﻦ را ﺑﺎز ﮔﻮﯾﺪ‬ ‫وزان ﺳﻮ ﺷﺎه ﭘﯿﺮاھﻦ درﯾﺪه‬ ‫ﺻﺪاع ﻣﻄﺮﺑﺎن از راه ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ز ﺟﺰ ﺧﺴﺮو ﺳﺮا را ﮐﺮد ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫ﺳﻮی ﺧﺮﮔﺎه ﺷﺪ ﺑﯽﺻﺒﺮ و ﺑﯿﮭﻮش‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺶ دﺳﺖ و ﮔﻔﺘﺎ ﺟﺎﻧﮕﮫدار‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮد را دﺳﺘﮕﯿﺮی دﯾﺪ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﭼﮫ آواز اﺳﺖ رازش در ﻣﻦ آﻣﻮز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 301‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﯿﺮون آﻣﺪن ﺷﯿﺮﯾﻦ از ﺧﺮﮔﺎه‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺷﺎه و ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﭘﺮی ﭘﯿﮑﺮ ﺑﺮون آﻣﺪ ز ﺧﺮﮔﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﻋﯿﺎران ﺳﺮﻣﺴﺖ از ﺳﺮ ﻣﮭﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮫ ﻣﻌﺸﻮق را ﻣﻮﻻی ﺧﻮد دﯾﺪ‬ ‫ز ﺷﺎدی ﺳﺎﺧﺘﻨﺶ ﺑﺮ ﻓﺮق ﺧﻮد ﺟﺎی‬ ‫در آن ﺧﺪﻣﺖ ﮐﮫ ﯾﺎرش ﺳﺎز ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر از ﭘﺎی ﺑﻮﺳﯽ ﺑﺮﺗﺮ آﻣﺪ‬ ‫از آن آﺗﺶ ﮐﮫ ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺬر ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺣﯿﺮان ﺷﺪه ﮐﺎن روی ﮔﻠﺮﻧﮓ‬ ‫ﻧﮭﺎن در ﮔﻮش ﺧﺴﺮو ﮔﻔﺖ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫ﺑﺮای آﻧﮑﮫ ﺧﻮد را ﺗﺎ ﺑﮫ اﻣﺮوز‬ ‫ﮐﻨﻮن ﺗﺮﺳﺪ ﮐﮫ ﻣﻄﻠﻖ دﺳﺘﯽ ﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮫ داﻧﺴﺖ ﮐﺎن ﺗﺨﻢ ﺑﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮرد و ﻋﮭﺪھﺎ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن ﺟﮭﺎن را ﺟﻤﻊ ﺳﺎزد‬ ‫وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ ﻣﯽ در ﺟﺎم رﯾﺰد‬ ‫ﯾﮏ اﻣﺸﺐ ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﺎ ھﻢ ﻧﺸﯿﻨﯿﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﮭﺪ ﺷﺎه را ﺑﺸﻨﯿﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﻟﺒﺶ ﺑﺎ در ﺑﮫ ﻏﻮاﺻﯽ در آﻣﺪ‬ ‫ﺧﺮوش زﯾﻮر زر ﺗﺎب داده‬

‫ﺟﮭﺎن دﯾﺪﻧﺪ ﯾﮑﺴﺮ ﻧﻮر در ﻧﻮر‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ زﯾﺮ اﺑﺮ آﯾﺪ ﺑﺮون ﻣﺎه‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎی ﺷﮫ در اﻓﺘﺎد آن ﭘﺮی ﭼﮭﺮ‬ ‫ﺳﺮ ﻣﮫ را ﺑﮫ زﯾﺮ ﭘﺎی ﺧﻮد دﯾﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﮫ را ﺗﺎج ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﮫ ﮐﮫ در ﭘﺎی‬ ‫ﻣﮑﺎﻓﺎﺗﺶ ﯾﮑﯽ ده ﺑﺎز ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺗﻘﺎﺿﺎی دھﻦ ﺑﻮﺳﯽ ﺑﺮ آﻣﺪ‬ ‫ﺗﺮش روﺋﯽ ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ در اﺛﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﺮا ﺷﺪ ﺷﺎد و ﭼﻮن ﺷﺪ ﺑﺎز دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﻣﮫ ﺷﺪ ﮔﺮﻓﺘﮫ ھﺴﺖ ﻣﻌﺬور‬ ‫ﺑﻨﺎم ﻧﯿﮏ ﭘﺮورد آن دلاﻓﺮوز‬ ‫ﻧﮭﺪ ﺧﺎل ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺑﺮ رخ ﻣﺎه‬ ‫ﺑﺪو ﺳﺮ در ﻧﯿﺎرد ﺟﺰ ﺑﮫ ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽ ﮐﺎوﯾﻦ ﻧﯿﺎرد ﺳﻮی او دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﺎوﯾﻦ ﮐﺮدﻧﺶ ﮔﺮدن ﻓﺮازد‬ ‫ﮐﮫ از دﺳﺖ اﯾﻦ زﻣﺎن آن ﺑﺮﻧﺨﯿﺰد‬ ‫ﺑﮫ روی ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﮫ ﺑﯿﻨﯿﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻨﺪه ﺑﺮﮔﺸﺎد از ﻣﺎه ﭘﺮوﯾﻦ‬ ‫ﺳﺮ زﻟﻔﺶ ﺑﮫ رﻗﺎﺻﯽ ﺑﺮ آﻣﺪ‬ ‫دﻣﺎغ ﻣﻄﺮﺑﺎن را ﺧﻮاب داده‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 302‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻟﺒﺶ از ﻣﯽ ﻗﺪح ﺑﺮ دﺳﺖ ﮐﺮده‬ ‫ز ﺷﺎدی ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫دل از ﻣﺴﺘﯽ ﭼﻨﺎن ﻣﺨﻤﻮر ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫دﻣﺎغ از ﭼﺎﺷﻨﯿﮭﺎی دﮔﺮ ﻧﻮش‬ ‫ﺑﺨﻮر ﻋﻄﺮ و آﻧﮕﮫ روی زﯾﺒﺎ‬ ‫ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪه ز ﺑﺎزﯾﮭﺎی دﻟﮑﺶ‬ ‫ﮐﺸﺸﮭﺎﺋﯽ ﺑﺪان رﻏﺒﺖ ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﺑﻮد ﺻﺤﺒﺖ زﯾﻨﮭﺎری‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ در ﮐﻒ ﺧﺴﺮو دل دوﺳﺖ‬ ‫دل ﺧﻮد را ﭼﻮ ﺷﻤﻊ از دﯾﺪه ﭘﺎﻟﻮد‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮋﮔﺎن دﯾﺪه را در ﻣﺎه ﻣﯽدوﺧﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯿﺴﻮد ﻧﺮﮔﺲ ﺑﺮ ﭘﺮﻧﺪش‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﻧﺎر ﺳﯿﻤﯿﻨﺶ زدی دﺳﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﺮﻏﻮل ﺟﻌﺪش ﺑﺎز ﮐﺮدی‬ ‫ﮐﮫ از ﻓﺮق ﺳﺮش ﻣﻌﺠﺮ ﮔﺸﺎدی‬ ‫ﮐﮫ از ﮔﯿﺴﻮش ﺑﺴﺘﯽ ﺑﺮ ﻣﯿﺎن ﺑﻨﺪ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺳﻮدی ﻋﻘﯿﻘﺶ را ﺑﮫ اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ دﺳﺘﯿﻨﮫ از دﺳﺘﺶ رﺑﻮدی‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺧﻠﺨﺎﻟﮭﺎش از ﭘﺎی ﮐﻨﺪی‬ ‫ﮔﮫ آوردی ﻓﺮوزان ﺷﻤﻊ در ﭘﯿﺶ‬

‫ﺑﮫ ﺟﺮﻋﮫ ﺳﺎﻗﯿﺎن را ﻣﺴﺖ ﮐﺮده‬ ‫ﮐﮫ ﻣﮫ ﻣﻄﺮب ﺑﻮد ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺳﺎﻗﯽ‬ ‫ﮐﺰ اﺳﺒﺎب ﻏﺮﺿﮭﺎ دور ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ز ﻟﺬت ﮐﺮده ﺷﮭﻮت را ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫دل از ﺷﺎدی ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﮑﯿﺒﺎ‬ ‫در آب و آﺗﺶ اﻧﺪر آب و آﺗﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻘﻨﺎﻃﯿﺲ ﮐﺎھﻦ را رﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﮑﺮدﻧﺪ از وﻓﺎ زﻧﮭﺎر ﺧﻮاری‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ز ﺷﺎدی ﭼﻮن ﮔﻞ از ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ ﻣﺎه را ﭘﺮوﯾﻦ ﺑﺮ آﻣﻮد‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﺮ ﻣﺠﻤﺮ ﻣﮫ ﻋﻮد ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯽﺑﺴﺖ ﺳﻨﺒﻞ ﺑﺮ ﮐﻤﻨﺪش‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻟﺮزﯾﺪ ﭼﻮن ﺳﯿﻤﺎب ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ز ﺷﺐ ﺑﺮ ﻣﺎه ﻣﺸﮏاﻧﺪاز ﮐﺮدی‬ ‫ﻏﻼﻣﺎﻧﮫ ﮐﻼھﺶ ﺑﺮ ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﮐﮫ از ﻟﻌﻠﺶ ﻧﮭﺎدی در دھﺎن ﻗﻨﺪ‬ ‫ﮔﮫ آوردی زﻧﺦ ﭼﻮن ﺳﯿﺐ در ﻣﺸﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎزو ﺑﻨﺪﯾﺶ ﺑﺎزو ﻧﻤﻮدی‬ ‫ﺑﺠﺎی ﻃﻮق در ﮔﺮدن ﻓﮑﻨﺪی‬ ‫درو دﯾﺪی و در ﺣﺎل دل ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 303‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﮭﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﺗﻨﻢ را ﺟﺎن ﺗﻮﺋﯽ ﺗﻮ‬ ‫دﻟﺶ در ﺑﻨﺪ آن ﭘﺎﮐﯿﺰه دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎط ھﺮ دو در ﺷﮭﻮت ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﺻﺪف ﻣﯽداﺷﺖ درج ﺧﻮﯾﺶ را ﭘﺎس‬ ‫ز ﺑﺎﻧﮏ ﺑﻮﺳﮭﺎی ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﻧﻮش‬ ‫دھﻞزن ﭼﻮن دھﻞ را ﺳﺎز ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ھﻔﺘﮫای دﻣﺴﺎز ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ روز آھﻨﮓ ﻋﺸﺮت داﺷﺘﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺐ ﻧﺮد ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪی‬ ‫ﺷﺐ ھﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﮐﺎر از دﺳﺖ ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ ھﻢ در ﺷﺐ آن ﻣﺎه‬ ‫ﺳﭙﺎھﯽ ﭼﻮن ﮐﻮاﮐﺐ در رﮐﺎﺑﺶ‬ ‫ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﮫ ﺻﺪ ﺗﻤﮑﯿﻨﺶ آرﻧﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺎﯾﺪ ﺑﮫ ﺑﺮج ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻣﺎه‬ ‫ﭼﻮ رﻓﺖ آن ﻧﻘﺪ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﺎز در ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺮ ﮐﺮد زرﯾﻦ ﺑﺎدﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﮐﻮچ ﮐﺮد از ﻣﻨﺰل ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮭﺮ آﻣﺪ ﻃﺮب را ﮐﺎر ﻓﺮﻣﻮد‬ ‫ﺑﮫ ﻓﯿﺾ اﺑﺮوی ﺳﯿﻤﺎ درﺧﺸﯽ‬ ‫درآﻣﺪ ﻣﺮد را ﺑﺨﺸﻨﺪه دارد‬

‫ﮔﮭﯽ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﻣﻦ آن ﺗﻮﺋﯽ ﺗﻮ؟‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎھﺪ ﺑﺎزی آن ﺷﺐ ﮔﺸﺖ ﺧﺮﺳﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮ ﻣﺴﺖ ﻣﺎﻧﺪ از ﺷﯿﺮ ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺑﺮ در ﻧﯿﻔﺘﺪ ﻧﻮک اﻟﻤﺎس‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ارﻏﻨﻮن ﮐﺮده ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ھﻨﻮز اﯾﻦ ﻻﺑﮫ و آن ﻧﺎز ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﻋﺬر و ﮔﮫ ﺑﺎ ﻧﺎز ﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫دﻣﯽ ﺑﯿﺨﻮﺷﺪﻟﯽ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﺑﻮﺳﮫ ﮐﻌﺒﺘﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪی‬ ‫ﻏﺮض دﯾﻮاﻧﮫ ﺷﮭﻮت ﻣﺴﺖ ﻣﯽﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺮج ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ روﺷﻦ ﮐﻨﺪ راه‬ ‫ﮐﮫ از ﭘﺮی ﺧﺪا داﻧﺪ ﺣﺴﺎﺑﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮫ در ﻣﺤﻤﻞ زرﯾﻨﺶ آرﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺼﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ آﻣﺪ ز ﺧﺮﮔﺎه‬ ‫ز ﻧﻘﺪ ﺳﯿﻢ ﺷﺪ دﺳﺖ ﺟﮭﺎن ﺗﻨﮓ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ از ﺳﯿﻢ ﮐﺸﺘﯿﮭﺎ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ راه داراﻟﻤﻠﮏ در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﺮآﺳﻮد و ز ﻣﯽ ﺧﻮردن ﻧﯿﺎﺳﻮد‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﺗﺎزه ﮐﺮد از ﺗﺎج ﺑﺨﺸﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺗﺎ در ﻧﯿﺎرد ﺑﺮ ﻧﯿﺎرد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 304‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﮫ رﯾﺰد اﺑﺮ ﺑﯽ ﺗﻮﻓﯿﺮ درﯾﺎ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺮ ﻣﺮد ﺗﮭﯽ رو ھﺴﺖ ﺑﺎﺟﯽ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﻓﺮﻣﻮد ﺗﺎ اﺧﺘﺮ ﺷﻨﺎﺳﺎن‬ ‫ﺑﺠﻮﯾﻨﺪ از ﺷﺐ ﺗﺎرﯾﮏ ﺗﺎرک‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﮭﺪ آن ﻣﺎه دﻟﻔﺮوز‬ ‫رﺻﺪﺑﻨﺪان ﺑﺮ او ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎدﻧﺪ‬

‫ﻧﮫ ﺑﯽﺑﺎران ﺷﻮد درﯾﺎ ﻣﮭﯿﺎ‬ ‫ﻧﮫ از وﯾﺮاﻧﮫ ﮐﺲ ﺧﻮاھﺪ ﺧﺮاﺟﯽ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ اﻧﺪﯾﺸﮫ دﺷﻮار و آﺳﺎن‬ ‫ﺑﮫ روﺷﻦ ﺧﺎﻃﺮی روزی ﻣﺒﺎرک‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺮج آﻓﺘﺎب آوردن آن روز‬ ‫ﻃﺮب را ﻃﺎﻟﻌﯽ ﻣﯿﻤﻮن ﻧﮭﺎدﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 305‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫آوردن ﺧﺴﺮو ﺷﯿﺮﯾﻦ را از ﻗﺼﺮ ﺑﮫ ﻣﺪاﺋﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺮوزی ﭼﻮ ﺑﺮ ﭘﯿﺮوزه ﮔﻮن ﺗﺨﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن رﺳﺖ از ﻣﺮﻗﻊ ﭘﺎره ﮐﺮدن‬ ‫ﺷﮫ از ﺑﮭﺮ ﻋﺮوس آراﯾﺸﯽ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ھﺰار اﺷﺘﺮ ﺳﯿﮫ ﭼﺸﻢ و ﺟﻮان ﺳﺎل‬ ‫ھﺰار اﺳﺐ ﻣﺮﺻﻊ ﮔﻮش ﺗﺎ دم‬ ‫ھﺰاره اﺳﺘﺮ ﺳﺘﺎره ﭼﺸﻢ و ﺷﺒﺮﻧﮓ‬ ‫ھﺰاران ﻟﻌﺒﺘﺎن ﻧﺎر ﭘﺴﺘﺎن‬ ‫ھﺰاران ﻣﺎھﺮوﯾﺎن ﻗﺼﺐﭘﻮش‬ ‫ز ﺻﻨﺪوق و ﺧﺰﯾﻨﮫ ﭼﻨﺪ ﺧﺮوار‬ ‫ز ﻣﻔﺮﺷﮭﺎ ﮐﮫ ﭘﺮدﯾﺒﺎ و زر ﺑﻮد‬ ‫ھﻤﮫ ﭘﺮ زر و دﯾﺒﺎھﺎی ﭼﯿﻨﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺎوﺳﺎن زرﯾﻦ ده ﻋﻤﺎری‬ ‫ﯾﮑﯽ ﻣﮭﺪی ﺑﮫ زر ﺗﺮﮐﯿﺐ ﮐﺮده‬ ‫ز ﺣﺪ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﺗﺎ ﻃﺎق ﮔﺮا‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﻋﺮض ﻧﯿﺰه ﺗﻨﮓ داده‬ ‫ھﻤﮫ ره ﻣﻮﮐﺐ ﺧﻮﺑﺎن ﭼﻮن ﺷﮭﺪ‬ ‫ﺷﮑﺮرﯾﺰان ﻋﺮوﺳﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ راه‬ ‫ﭘﺮﯾﭽﮭﺮه ﺑﺘﺎن ﺷﻮخ دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﺑﮕﺮد ﻓﺮق ھﺮ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺸﺖ زﯾﻦ ﺑﺮ اﺳﺒﺎن رواﻧﮫ‬

‫ﻋﺮوس ﺻﺒﺢ را ﭘﯿﺮوز ﺷﺪ ﺑﺨﺖ‬ ‫ﻋﺮوس ﻋﺎﻟﻢ از زر ﯾﺎره ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮر از ﺷﺮم آن آراﯾﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫ﺳﺮاﺳﺮ ﺳﺮخ ﻣﻮی و زرد ﺧﻠﺨﺎل‬ ‫ھﻤﮫ زرﯾﻦ ﺳﺘﺎم و آھﻨﯿﻦ ﺳﻢ‬ ‫ﮐﮫ دوران ﺑﻮد ﺑﺎ رﻓﺘﺎرﺷﺎن ﻟﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ رخ ھﺮ ﯾﮏ ﭼﺮاغ ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﺎن‬ ‫ھﻤﮫ در در ﮐﻼه و ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ھﻤﮫ آﮐﻨﺪه از ﻟﻮﻟﻮی ﺷﮭﻮار‬ ‫ز ﺻﺪ ﺑﮕﺬر ﮐﮫ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﺰ آﻧﺴﺎن در ﺟﮭﺎن اﮐﻨﻮن ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻃﺎوس در ﮐﺒﮑﯽ ﺑﮭﺎری‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﺧﺎص او ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺮده‬ ‫ﺟﻨﯿﺒﺘﮭﺎ روان ﺑﺎ ﻃﻮق و ھﺮا‬ ‫ھﻮا را ﻣﻮج ﺑﯿﺮق رﻧﮓ داده‬ ‫ﻋﻤﺎری در ﻋﻤﺎری ﻣﮭﺪ در ﻣﮭﺪ‬ ‫ﻗﺼﺒﮭﺎی ﺷﮑﺮﮔﻮن ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ ﻣﺎه‬ ‫ز ﺧﺎل و ﻟﺐ ﺳﺮﺷﺘﮫ ﻣﺸﮏ ﺑﺎ ﻗﻨﺪ‬ ‫ﻋﺮاﻗﯽوار ﺑﺴﺘﮫ ﻓﺮقﺑﻨﺪی‬ ‫ز ﮔﯿﺴﻮ ﮐﺮده ﻣﺸﮕﯿﻦ ﺗﺎزﯾﺎﻧﮫ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 306‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﮔﯿﺴﻮ در ﻧﮭﺎده ﻟﻮﻟﻮ زر‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ روﻧﻖ ﺑﺪﯾﻦ آﯾﯿﻦ ﺑﺪﯾﻦ ﻧﻮر‬ ‫ﯾﮑﺎﯾﮏ در ﻧﺸﺎط و ﻧﺎز رﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺠﺎی ﻓﻨﺪق اﻓﺸﺎن ﺑﻮد ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﺑﺠﺎی ﭘﺮه ﮔﻞ ﻧﺎﻓﮫ ﻣﺸﮏ‬ ‫ھﻤﮫ ره ﮔﻨﺞ رﯾﺰ و ﮔﻮھﺮاﻧﺪاز‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ ﻣﮭﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﻣﺪاﯾﻦ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﮔﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺷﺪ ﭼﻮن ﻧﻮﺑﮭﺎری‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﺑﺲ درمرﯾﺰان ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ﺑﮫ دوﻟﺖ ﮔﺎه ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮد ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﻮﺑﺪان را‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻗﺼﮫای ﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ راﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪ ﻣﺮا ھﻢ ﺟﻔﺖ و ھﻢ ﯾﺎر‬ ‫ز ﻣﻦ ﭘﺎﮐﺴﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮ او را ﺟﻔﺖ ﺳﺎزم ﺟﺎی آن ھﺴﺖ‬ ‫ﻣﯽ آن ﺑﮭﺘﺮ ﮐﮫ ﺑﺎ ﮔﻞ ﺟﺎم ﮔﯿﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﮔﺮدن ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﺎو را ﺟﻔﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﮔﺮد از ﺟﺒﯿﻨﮭﺎ ﺑﺮﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ آﻧﮕﺎه ﺧﺴﺮو دﺳﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺳﺨﻦ را ﻧﻘﺶ ﺑﺮ آﯾﯿﻦ او ﺑﺴﺖ‬

‫زده ﺑﺮ ﻟﻮﻟﻮ زر ﻟﻮﻟﻮ ﺗﺮ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ آراﯾﺸﯽ زو ﭼﺸﻢ ﺑﺪ دور‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎز رﻓﺘﻨﺪ‬ ‫دراﻓﺸﺎن ھﺮ دری ﭼﻮن ﻓﻨﺪق ﺗﺮ‬ ‫ﻣﺮﺻﻊ ﻟﻮﻟﻮﺗﺮ ﺑﺎ زر ﺧﺸﮏ‬ ‫ﺑﯿﺎوردﻧﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﺑﮫ ﺻﺪ ﻧﺎز‬ ‫ﻏﻨﯽ ﺷﺪ داﻣﻦ ﺧﺎک از ﺧﺰاﺋﻦ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ رﯾﺨﺖ در ﭘﺎﯾﺶ ﻧﺜﺎری‬ ‫درم روﯾﺪ ھﻨﻮز از ﭘﺸﺖ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ در ﺑﺮج ﺣﻤﻞ ﺗﺎﺑﻨﺪه ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ھﻤﺎن ﮐﺎر آﮔﮭﺎن و ﺑﺨﺮدان را‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﮐﺲ ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﮫ روی اﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻣﮭﺮش ﮐﮫ ﺑﻨﻮازم ﺳﺰاوار‬ ‫ﮐﮫ داﻧﺪ ﮐﺮد ازﯾﻨﺴﺎن زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪو ﮔﺮدن ﻓﺮازم رای آن ھﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﻣﺮﻏﯽ ﺑﮫ ﺟﻔﺖ آرام ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺎوآھﻦ ﮐﮫ داﻧﺪ ﺧﺎک را ﺳﻔﺖ‬ ‫ﺑﺮ آن ﺷﻐﻞ آﻓﺮﯾﻨﮭﺎ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺑﺪ را ﮐﮫ ﺑﻨﺸﯿﻦ‬ ‫ﺑﮫ رﺳﻢ ﻣﻮﺑﺪان ﮐﺎوﯾﻦ او ﺑﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 307‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﻣﮭﺪش را ﺑﮫ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﺎﺻﮕﯽ داد‬

‫درون ﭘﺮده ﺧﺎﺻﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 308‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫زﻓﺎف ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﭼﻮن ﮔﻠﯽ ﭘﺮورد ﺧﻮاھﺪ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ اﻗﺒﺎل ﺑﺮدوزد ﮐﻼھﯽ‬ ‫ز درﯾﺎ در ﺑﺮآورد ﻣﺮد ﻏﻮاص‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺸﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮ ز ﺟﻼب‬ ‫ﺑﺨﻮر ﮐﺎﯾﻦ ﺟﺎم ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮش ﺑﺎدت‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﺑﺮ زﺑﺎن ﻧﯿﮑﻨﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎم ﺑﺎده در ﺑﺎﻗﯽ ﮐﻦ اﻣﺸﺐ‬ ‫ﻣﺸﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭘﺮﺳﺖ ار ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺴﺘﯽ ﻣﺮد را ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﺪ دود‬ ‫دﮔﺮ ﭼﻮن ﺑﺮ ﻣﺮادش دﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺎﻻی ﺻﺪ ﺑﮑﺮی ﺑﺮد ﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻣﺴﺘﺎ ﮐﮫ ﻗﻔﻞ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫ﺧﻮش آﻣﺪ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺷﺎه ﻋﺠﻢ را‬ ‫وﻟﯿﮑﻦ ﺑﻮد روز ﺑﺎده ﺧﻮردن‬ ‫ﻧﻮای ﺑﺎرﺑﺪ ﻟﺤﻦ ﻧﮑﯿﺴﺎ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﮫ ﺳﺎﻗﯽ ﻧﻐﻤﮫ رود‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﺑﺎرﺑﺪ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﯽ از ﺟﺎم‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺑﺮ ﯾﺎد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﻠﺦ ﺑﺎده‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎدی ھﺮ زﻣﺎن ﻣﯽﺧﻮرد ﮐﺎﺳﯽ‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ وﻗﺖ آن ﮐﺎﺳﻮده و ﺷﺎد‬

‫ﺑﮫ ﺑﺎر آﯾﺪ ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﻣﺮد ﺧﻮاھﺪ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﺎھﯽ ﻧﮭﺪ ﺑﺮ ﻓﺮق ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻢ ﻣﺪت ﺷﻮد ﺑﺮ ﺗﺎﺟﮭﺎ ﺧﺎص‬ ‫ﺻﻼ در داد ﺧﺴﺮو را ﮐﮫ درﯾﺎب‬ ‫ﺑﺠﺰ ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻤﮫ ﻓﺮﻣﻮش ﺑﺎدت‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎدش ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری ﭘﯿﺎﻣﯽ‬ ‫ﻣﺮا ھﻢ ﺑﺎده ھﻢ ﺳﺎﻗﯽ ﮐﻦ اﻣﺸﺐ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ﺑﺎ ﯾﮏ دل دو ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﺒﺎﺑﺶ ﺧﻮاهﺗﺮ ﺧﻮاھﯽ ﻧﻤﮑﺴﻮد‬ ‫ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻣﺴﺖ ﺑﻮدم ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری ھﺸﯿﺎران ﮐﺸﺪ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری ز دزدان ﮐﺮد ﻓﺮﯾﺎد‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ھﺴﺖ ﻓﺮﻣﺎن آن ﺻﻨﻢ را‬ ‫ﺟﮕﺮﺧﻮاری ﻧﻤﯽﺷﺎﯾﺴﺖ ﮐﺮدن‬ ‫ﺟﺒﯿﻦ زھﺮه را ﮐﺮده زﻣﯿﻦ ﺳﺎ‬ ‫ﺑﺪه ﺟﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺑﺎد اﯾﻦ ﻋﯿﺶ ﺑﺪرود‬ ‫ﺑﺰن ﮐﺎﻣﺴﺎل ﻧﯿﮑﺖ ﺑﺎد ﻓﺮﺟﺎم‬ ‫ﻟﺒﺎﻟﺐ ﮐﺮده و ﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﺗﺎ ز ﺷﺐ ﺑﮕﺬﺷﺖ ﭘﺎﺳﯽ‬ ‫ﺷﻮد ﺳﻮی ﻋﺮوس ﺧﻮﯾﺶ داﻣﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 309‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻨﺎن ﺑﺪﻣﺴﺖ ﮐﺶ ﺑﯿﮭﻮش ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ در ﺷﺒﺴﺘﺎن آﮔﮭﯽ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺟﻤﺎل از ﺷﺎه ﺑﻨﮭﻔﺖ‬ ‫ﻇﺮﯾﻔﯽ ﮐﺮد و ﺑﯿﺮون از ﻇﺮﯾﻔﯽ‬ ‫ﻋﺠﻮزی ﺑﻮد ﻣﺎدر ﺧﻮاﻧﺪه او را‬ ‫ﭼﮕﻮﯾﻢ راﺳﺖ ﭼﻮن ﮔﺮﮔﯽ ﺑﮫ ﺗﻘﺪﯾﺮ‬ ‫دو ﭘﺴﺘﺎن ﭼﻮن دو ﺧﯿﮏ آب رﻓﺘﮫ‬ ‫ﺗﻨﯽ ﭼﻮن ﺧﺮﮐﻤﺎن از ﮐﻮژﭘﺸﺘﯽ‬ ‫دو رخ ﭼﻮن ﺟﻮز ھﻨﺪی رﯾﺸﮫ رﯾﺸﮫ‬ ‫دھﺎن و ﻟﻔﺠﻨﺶ از ﺷﺎخ ﺷﺎﺧﯽ‬ ‫ﺷﮑﻨﺞ اﺑﺮوﯾﺶ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻓﺘﺎده‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ! ﺧﺮﮔﮭﯽ ﺑﺮ روی ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﻣﮋه رﯾﺰﯾﺪه ﭼﺸﻢ آﺷﻔﺘﮫ ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﺑﮫ ﻋﻤﺪا زﯾﻮری ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺶ آن ﻣﺎه‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎ ﻣﺴﺘﯿﺶ را آزﻣﺎﯾﺪ‬ ‫ز ﻃﺮف ﭘﺮده آﻣﺪ ﭘﯿﺮ ﺑﯿﺮون‬ ‫ﮔﺮان ﺟﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﮔﻔﺘﯽ ﺟﺎن ﻧﺒﻮدش‬ ‫ﺷﮫ از ﻣﺴﺘﯽ در آن ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺎن ﺑﻮد‬ ‫وﻟﯿﮏ آن ﻣﺎﯾﮫ ﺑﻮدش ھﻮﺷﯿﺎری‬ ‫ﮐﻤﺎن اﺑﺮوان را زه ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪ‬

‫ﺑﺠﺎی ﻏﺎﺷﯿﺶ ﺑﺮ دوش ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺴﺘﯽ ﺷﺎه را از ﺧﻮد ﺗﮭﯽ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﻧﮭﺎدش ﺟﻔﺘﮫای ﺷﯿﺮﯾﻦﺗﺮ از ﺟﻔﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﺴﺘﺎن ﺣﺮﯾﻔﯽ‬ ‫ز ﻧﺴﻞ ﻣﺎدران وا ﻣﺎﻧﺪه او را‬ ‫ﻧﮫ ﭼﻮن ﮔﺮگ ﺟﻮان ﭼﻮن روﺑﮫ ﭘﯿﺮ‬ ‫ز زاﻧﻮ زور و از ﺗﻦ ﺗﺎب رﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﺮو ﭘﺸﺘﯽ ﭼﻮ ﮐﯿﻤﺨﺖ از درﺷﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺣﻨﻈﻞ ھﺮ ﯾﮑﯽ زھﺮی ﺑﮫ ﺷﯿﺸﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻮری ﺗﻨﮓ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ از ﻓﺮاﺧﯽ‬ ‫دھﺎﻧﺶ را ﺷﮑﻨﺠﮫ ﺑﺮ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﻧﮫ دﻧﺪان! ﯾﮏ دو زرﻧﯿﺦ ﺷﮑﺴﺘﮫ‬ ‫ز ﺧﻮردن دﺳﺖ و دﻧﺪان ﺳﻔﺘﮫ ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﻋﺮوﺳﺎﻧﮫ ﻓﺮﺳﺘﺎدش ﺑﺮ ﺷﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﻣﮫ را ز اﺑﺮ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ؟‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎری ﮐﺎﯾﺪ از ﻧﺨﺠﯿﺮ ﺑﯿﺮون‬ ‫ﺑﮫ دﻧﺪاﻧﯽ ﮐﮫ ﯾﮏ دﻧﺪان ﻧﺒﻮدش‬ ‫ﮐﮫ در ﭼﺸﻢ آﺳﻤﺎﻧﺶ رﯾﺴﻤﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮﺷﺘﺮ زﯾﻦ رود ﮐﺒﮏ ﺑﮭﺎری‬ ‫ﺑﺪان دل ﮐﺎھﻮی ﻓﺮﺑﮫ در اﻓﮑﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 310‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﺻﯿﺪ اﻓﮑﻨﺪه ﺷﺪ ﮐﺎھﯽ ﻧﯿﺮزﯾﺪ‬ ‫ﮐﻼﻏﯽ دﯾﺪ ﺑﺮ ﺟﺎی ھﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ دل ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﭼﮫ اژدرھﺎ ﭘﺮﺳﺘﯿﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺲ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪ اﯾﻦ ﺗﻠﺦ دو ﺗﺎ ﭘﺸﺖ‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﻏﻮل ﻣﺴﺘﯽ رھﺰﻧﺶ ﺑﻮد‬ ‫در آورد از ﺳﺮ ﻣﺴﺘﯽ ﺑﮫ دو دﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺟﮭﺪ و ﺑﻼ ﺑﺮداﺷﺖ آواز‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺎدر ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﺸﻨﯿﺪ‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ز ﻃﺮف ھﻔﺖ ﭘﺮده‬ ‫ﭼﮫ ﮔﻮﯾﻢ ﭼﻮن ﺷﮑﺮ ﺷﮑﺮ ﮐﺪاﻣﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮوی ﮔﺮ ﺑﻮد در داﻣﻨﺶ ﻧﻮش‬ ‫ﻣﮭﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺑﯿﺶ دروﯾﺶ‬ ‫ﺑﺘﯽ ﮐﺎﻣﺪ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن ﺣﻼﻟﺶ‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﺷﺮﺑﺘﯽ از ﺟﺎن ﺳﺮﺷﺘﮫ‬ ‫ﺟﮭﺎناﻓﺮوز دﻟﺒﻨﺪی ﭼﮫ دﻟﺒﻨﺪ‬ ‫ﺑﮭﺎری ﺗﺎزه ﭼﻮن ﮔﻞ ﺑﺮ درﺧﺘﺎن‬ ‫ﺧﺠﻞ روﺋﯽ ز روﯾﺶ ﻣﺸﺘﺮی را‬ ‫ﻋﻘﯿﻖ ﻣﯿﻢ ﺷﮑﻠﺶ ﺳﻨﮓ در ﻣﺸﺖ‬ ‫ﻧﺴﯿﻤﺶ در ﺑﮭﺎ ھﻢ ﺳﻨﮓ ﺟﺎن ﺑﻮد‬ ‫ز ﺧﺎﻟﺶ ﭼﺸﻢ ﺑﺪ در ﺧﻮاب رﻓﺘﮫ‬

‫وزان ﺻﺪ ﮔﺮگ روﺑﺎھﯽ ﻧﯿﺮزﯾﺪ‬ ‫ﺷﺪه در ﻣﮭﺪ ﻣﺎھﯽ اژدھﺎﺋﯽ‬ ‫ﺧﯿﺎل ﺧﻮاب ﯾﺎ ﺳﻮدای ﻣﺴﺘﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺰ ﺗﺮش روﺋﯽ ﻣﺮا ﮐﺸﺖ‬ ‫ﮔﻤﺎن اﻓﺘﺎد ﮐﺎن ﻣﺎدر زﻧﺶ ﺑﻮد‬ ‫ﻓﺘﺎد آن ﺟﺎم و ﺷﯿﺸﮫ ھﺮ دو ﺑﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮدم ﺟﺎن ﻣﺎدر ﭼﺎرهای ﺳﺎز‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮﯾﺎدش رﺳﯿﺪن ﻣﺼﻠﺤﺖ دﯾﺪ‬ ‫ﺑﻨﺎﻣﯿﺰد رﺧﯽ ھﺮ ھﻔﺖ ﮐﺮده‬ ‫ﻃﺒﺮزد ﻧﮫ ﮐﮫ او ﻧﯿﺰش ﻏﻼم اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎھﯽ ﮔﺮ ﺑﻮد ﻣﺎھﯽ ﻗﺼﺐ ﭘﻮش‬ ‫ﮔﻠﯽ از ﺻﺪ ﺑﮭﺎرش ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﯿﺶ‬ ‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﻧﻘﺪ ﺑﺎزار ﺟﻤﺎﻟﺶ‬ ‫وﻟﯽ ﻧﺎم ﻃﻤﻊ ﺑﺮ ﯾﺦ ﻧﻮﺷﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺮﻣﻨﮭﺎ ﮔﻞ و ﺧﺮوارھﺎ ﻗﻨﺪ‬ ‫ﺳﺰاوار ﮐﻨﺎر ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﺎن‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ رﻓﺘﻨﺶ ﮐﺒﮏ دری را‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺣﺮف او ﮐﺲ ﻧﻨﮭﺪ اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺗﺮازو داری زﻟﻔﺶ ﺑﺪان ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ دﯾﺪه ﻧﻘﺶ او از ﺗﺎب رﻓﺘﮫ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 311‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﮐﺮﺳﯽ داری آن ﻣﺸﮏ ﺟﻮ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻟﺐ و دﻧﺪاﻧﯽ از ﻋﺸﻖ آﻓﺮﯾﺪه‬ ‫رخ از ﺑﺎغ ﺳﺒﮏ روﺣﯽ ﻧﺴﯿﻤﯽ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﮔﺮد ﻣﮫ ﻣﺸﮕﯿﻦ ﮐﻤﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎزی ﻗﻠﺐ ﺗﺮﮐﺴﺘﺎن درﯾﺪه‬ ‫رﺧﯽ ﭼﻮن ﺗﺎزه ﮔﻠﮭﺎی دﻻوﯾﺰ‬ ‫ﺳﭙﯿﺪ و ﻧﺮم ﭼﻮن ﻗﺎﻗﻢ ﺑﺮو ﭘﺸﺖ‬ ‫ﺗﻨﯽ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ ﺑﺎ ﺷﮑﺮ ﺳﺮﺷﺘﮫ‬ ‫زﺗﺮی ﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺪاﻣﺶ ﭼﮑﯿﺪن‬ ‫ﮔﺸﺎده ﻃﺎق اﺑﺮو ﺗﺎ ﺑﻨﺎﮔﻮش‬ ‫ﮐﺮﺷﻤﮫ ﮐﺮدﻧﯽ ﺑﺮ دل ﻋﻨﺎن زن‬ ‫ز ﺧﺎﻃﺮھﺎ ﭼﻮ ﺑﺎده ﮔﺮ دﻣﯽ ﺑﺮد‬ ‫ﮔﻞ و ﺷﮑﺮ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﮔﻞ ﭼﮫ ﺷﮑﺮ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﭼﻮن ﺟﻠﻮه دﻟﺨﻮاه ﻧﻮ دﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ دﯾﻮاﻧﮫ ز ﻣﮫ ﻧﻮ ﺑﺮآﺷﻔﺖ‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﮫ ﭼﻮن ﺑﮫ ﻋﺎدت ﮔﺸﺖ ﺑﯿﺪار‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ دﯾﺪ زﯾﺒﺎ ﺟﺎن درو ﺑﺴﺖ‬ ‫ﻧﺒﯿﺬ ﺗﻠﺦ ﮔﺸﺘﮫ ﺳﺎزﮔﺎرش‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺑﺮ دھﺎﻧﺶ ﺳﺎﻏﺮ ﻣﻞ‬ ‫دو ﻣﺸﮕﯿﻦ ﻃﻮق در ﺣﻠﻘﺶ ﻓﺘﺎده‬

‫ﺗﺮازوﮔﺎه ﺟﻮ ﻣﯿﺰد ﮔﮭﯽ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻟﺒﺶ دﻧﺪان و دﻧﺪان ﻟﺐ ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫دھﺎن از ﻧﻘﻄﮫ ﻣﻮھﻮم ﻣﯿﻤﯽ‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ دود ﺳﭙﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﺑﻮﺳﯽ دﺧﻞ ﺧﻮزﺳﺘﺎن ﺧﺮﯾﺪه‬ ‫ﮔﻼب از ﺷﺮم آن ﮔﻠﮭﺎ ﻋﺮق رﯾﺰ‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﭼﻮن دم ﻗﺎﻗﻢ ده اﻧﮕﺸﺖ‬ ‫ﺗﺒﺎﺷﯿﺮش ﺑﮫ ﺟﺎی ﺷﯿﺮ ھﺸﺘﮫ‬ ‫ز ﺑﺎزی زﻟﻔﺶ از دﺳﺘﺶ ﭘﺮﯾﺪن‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﻃﻮق ﻏﺒﻐﺐ ﺗﺎ ﺳﺮ دوش‬ ‫ﺧﻤﺎر آﻟﻮده ﭼﺸﻤﯽ ﮐﺎروان زن‬ ‫ز دﻟﮭﺎ ﭼﻮن ﻣﻔﺮح درد ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ﺑﮫ او او ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺲ اﷲ اﮐﺒﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ دﯾﻮ دﯾﺪه ﻣﺎه ﻧﻮ دﯾﺪ‬ ‫در آن ﻣﺴﺘﯽ و آن آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺧﻔﺖ‬ ‫ﻓﺘﺎدش ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺧﺮﻣﺎی ﺑﯿﺨﺎر‬ ‫ﺗﻨﻮری ﮔﺮم ﺣﺎﻟﯽ ﻧﺎن درو ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﮫ ﺑﻮﺳﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﻤﺎرش‬ ‫ﺷﮑﻔﺘﮫ در ﮐﻨﺎرش ﺧﺮﻣﻦ ﮔﻞ‬ ‫دو ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻧﺎر ﺑﺮ ﺳﯿﺒﺶ ﻧﮭﺎده‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 312‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﻨﻔﺸﮫ ﺑﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ در ﻣﻨﺎﺟﺎت‬ ‫ﭼﻮ اﺑﺮ از ﭘﯿﺶ روی ﻣﺎه ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺮد ﺑﺎ روی ﺧﻮﺑﺎن ﻧﺎﺷﮑﯿﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮزﺳﺘﺎن در آﻣﺪ ﺧﻮاﺟﮫ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺧﻮﺷﺘﺮ زان ﺻﺒﻮﺣﯽ دﯾﺪه دﯾﺪه‬ ‫ﺳﺮ اول ﺑﮫ ﮔﻞ ﭼﯿﺪن در آﻣﺪ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ﻋﺸﻖ را آوازه در داد‬ ‫ﮐﮫ از ﺳﯿﺐ و ﺳﻤﻦ ﺑﺪ ﻧﻘﻞ ﺳﺎزﯾﺶ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎز ﺳﭙﯿﺪ از دﺳﺖ ﺷﮫ ﺟﺴﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ از ﺑﺲ ﻧﺸﺎطاﻧﮕﯿﺰ ﭘﺮواز‬ ‫ﮔﻮزن ﻣﺎده ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﺎ ﺷﯿﺮ‬ ‫ﺷﮕﺮﻓﯽ ﮐﺮد و ﺗﺎ ﺧﺎزن ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮون ﺑﺮد از دل ﭘﺮ درد او درد‬ ‫ﺣﺼﺎری ﯾﺎﻓﺖ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﻗﻔﻞ ﺑﺮ در‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎﻧﮓ ﭘﺎی ﻣﻈﻠﻮﻣﺎن ﺷﻨﯿﺪه‬ ‫ﺧﺪﻧﮓ ﻏﻨﭽﮫ ﺑﺎ ﭘﯿﮑﺎن ﺷﺪه ﺟﻔﺖ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺷﮫ ﺧﻀﺮ ﺑﻮد و ﺷﺐ ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﺨﺖ ﭘﯿﻞ ﺷﮫ ﺷﺪ ﺗﺨﺘﮫ ﻋﺎج‬ ‫ﺑﮫ ﺿﺮب دوﺳﺘﯽ ﺑﺮ دﺳﺖ ﻣﯽزد‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﻢ ﺑﺮ ﻧﺸﺎﻧﮫ ﺗﯿﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻓﯽاﻟﺘﺎﺧﯿﺮ آﻓﺎت‬ ‫ﺷﮑﯿﺐ ﺷﺎه ﻧﯿﺰ از راه ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺷﺮاب ﭼﯿﻨﯿﺎن ﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮﯾﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﻃﺒﺮزد ﻣﯽرﺑﻮد و ﻗﻨﺪ ﻣﯿﺨﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺻﺒﺤﯽ زان ﻣﺒﺎرکﺗﺮ دﻣﯿﺪه‬ ‫ﭼﻮن ﮔﻞ زان رخ ﺑﮫ ﺧﻨﺪﯾﺪن در آﻣﺪ‬ ‫ﺻﻼی ﻣﯿﻮھﺎی ﺗﺎزه در داد‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﻧﺎر و ﻧﺮﮔﺲ رﻓﺖ ﺑﺎزﯾﺶ‬ ‫ﺗﺬرو ﺑﺎغ را ﺑﺮ ﺳﯿﻨﮫ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﭼﯿﺮه ﺷﺪ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﮫ ﺑﺎز‬ ‫ﺑﺮو ھﻢ ﺷﯿﺮ ﻧﺮ ﺷﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﭼﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎﻗﻮت از ﻋﻘﯿﻘﺶ ﻣﮭﺮ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮآورد از ﮔﻞ ﺑﯽ ﮔﺮد او ﮔﺮد‬ ‫ﭼﻮ آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﮭﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﻧﮫ دﺳﺖ ﻇﺎﻟﻤﺎن ﺑﺮ وی رﺳﯿﺪه‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﮑﺎن ﻟﻌﻞ ﭘﯿﮑﺎﻧﯽ ھﻤﯽ ﺳﻔﺖ‬ ‫ﮐﮫ در آب ﺣﯿﺎت اﻓﮑﻨﺪ ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﺣﺴﺎب ﻋﺸﻖ رﺳﺖ از ﺗﺨﺖ و از ﺗﺎج‬ ‫دﺑﯿﺮاﻧﮫ ﯾﮑﯽ در ﺷﺼﺖ ﻣﯽزد‬ ‫رﻃﺐ ﺑﯽاﺳﺘﺨﻮان در ﺷﯿﺮ ﻣﯽﺷﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 313‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﺪه ﭼﻨﺒﺮ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﻣﯿﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﮑﯿﺪه آب ﮔﻞ در ﺳﯿﻤﮕﻮن ﺟﺎم‬ ‫ﺻﺪف ﺑﺮ ﺷﺎخ ﻣﺮﺟﺎن ﻣﮭﺪ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ز رﻧﮓآﻣﯿﺰی آن آﺗﺶ و آب‬ ‫ﺷﺒﺎن روزی ﺑﮫ ﺗﺮک ﺧﻮاب ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺷﺒﺎن روزی دﮔﺮ ﺧﻔﺘﻨﺪ ﻣﺪھﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮑﺠﺎ ھﺮ دو ﭼﻮن ﻃﺎوس ﺧﻔﺘﮫ‬ ‫ز ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺧﻮاب ﭼﻮن ﺳﺮ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ آب اﻧﺪام را ﺗﺎدﯾﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ز دﺳﺖ ﺧﺎﺻﮕﺎن ﭘﺮده ﺷﺎه‬ ‫ھﻤﯿﻼ و ﺳﻤﻦ ﺗﺮک و ھﻤﺎﯾﻮن‬ ‫ﻣﻠﮏ روزی ﺑﮫ ﺧﻠﻮﺗﮕﺎه ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ رﺳﻢ آراﯾﺸﯽ در ﺧﻮردﺷﺎن ﮐﺮد‬ ‫ھﻤﺎﯾﻮن را ﺑﮫ ﺷﺎﭘﻮر ﮔﺰﯾﻦ داد‬ ‫ھﻤﯿﻼ را ﻧﮑﯿﺴﺎ ﯾﺎر ﺷﺪ راﺳﺖ‬ ‫ﺧﺘﻦ ﺧﺎﺗﻮن ز روی ﺣﮑﻤﺖ و ﭘﻨﺪ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ داد ﺑﺎ ﺗﺸﺮﯾﻒ و ﻣﻨﺸﻮر‬ ‫ﭼﻮ آﻣﺪ دوﻟﺖ ﺷﺎﭘﻮر در ﮐﺎر‬ ‫از آن ﭘﺲ ﮐﺎر ﺧﺴﺮو ﺧﺮﻣﯽ ﺑﻮد‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ و ﻣﺮاد و ﭘﺎدﺷﺎھﯽ‬

‫رﺳﯿﺪه زان ﻣﯿﺎن ﺟﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﺟﺎﻧﯽ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﺑﮕﺪاﺧﺘﮫ در ﻣﻐﺰ ﺑﺎدام‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮑﺠﺎ آب و آﺗﺶ ﻋﮭﺪ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺷﺒﺴﺘﺎن ﮔﺸﺘﮫ ﭘﺮﺷﻨﮕﺮف و ﺳﯿﻤﺎب‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪھﺎ ﯾﺎﻗﻮت ﺳﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﮫ در ﺑﺮ و ﻧﺮﮔﺲ در آﻏﻮش‬ ‫ﮐﮫ اﻟﺤﻖ ﺧﻮش ﺑﻮد ﻃﺎوس ﺟﻔﺘﮫ‬ ‫ﺧﺪا را آﻓﺮﯾﻦ از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺧﺎﻧﮫ را ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﺸﺪ رﻧﮓ ﻋﺮوﺳﯽ ﺗﺎ ﺑﮫ ﯾﮏ ﻣﺎه‬ ‫ز ﺣﻨﺎ دﺳﺘﮭﺎ را ﮐﺮده ﮔﻠﮕﻮن‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪ آن ﻟﻌﺒﺘﺎن را ﻧﯿﺰ ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ز ﮔﻮھﺮ ﺳﺮخ و از زر زردﺷﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﻃﺒﺮزد ﺧﻮرد و ﭘﺎداش اﻧﮕﺒﯿﻦ داد‬ ‫ﺳﻤﻦ ﺗﺮک از ﺑﺮای ﺑﺎرﺑﺪ ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ را ﻓﺮﻣﻮد ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﻣﻠﮏ ﻣﮭﯿﻦ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﮫ ﺷﺎﭘﻮر‬ ‫در آن دوﻟﺖ ﻋﻤﺎرت ﮐﺮد ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ز دوﻟﺖ ﺑﺮ ﻣﺮادش ھﻤﺪﻣﯽ ﺑﻮد‬ ‫ازﯾﻦ ﺑﮫ ﮔﺮ ﺑﮭﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﮫ ﺧﻮاھﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 314‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺒﻮدی روز و ﺷﺐ ﺑﯽﺑﺎده و رود‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﻮردن ﮔﺰﯾﻦ ﮐﺎﯾﻦ‬ ‫ﺧﻮﺷﮕﻮارﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮش ﻃﺒﻌﯽ ﺟﮭﺎن ﻣﯽداد و‬ ‫ﻣﯽﺧﻮرد‬ ‫ﭘﺲ از ﯾﮏ ﭼﻨﺪ ﭼﻮن ﺑﯿﺪار دل ﮔﺸﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻮﯾﺶ دﯾﺪهﺑﺎن ﺑﺮ ﻋﺎرض اﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ز ھﺴﺘﯽ ﺗﺎ ﻋﺪم ﻣﻮﺋﯽ اﻣﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ در ﻣﻮی ﺳﯿﺎه آﻣﺪ ﺳﭙﯿﺪی‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﮫ زﻟﻒ را ﭼﻨﺪان دھﺪ ﺗﺎب‬ ‫ز ﺷﺐ ﭼﻨﺪان ﺗﻮان دﯾﺪن ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ھﻮای ﺑﺎغ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﻮد ﮔﺮم‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺳﺒﺰه ﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮف ﮐﺎﻓﻮر‬ ‫ﺳﮓ ﺗﺎزی ﮐﮫ آھﻮ ﮔﯿﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﻤﺎن ﺗﺮک ﭼﻮن دور اﻓﺘﺪ از ﺗﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻨﺪم را ﺳﭙﯿﺪی داد رﻧﮕﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺎزر ﺷﻮی ﮔﺮدد ﺟﺎﻣﮫ ﺧﺎم‬ ‫ﺑﺨﺎر دﯾﮓ ﭼﻮن ﮐﻒ ﺑﺮ ﺳﺮ آرد‬ ‫ﺳﯿﺎه ﻣﻄﺒﺨﯽ راﮔﻮ ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫اﮔﺮ در ﻣﻄﺒﺨﺖ ﻧﺎﻣﺴﺖ ﻋﻨﺒﺮ‬ ‫ﺑﺮآﻧﮑﺲ ﮐﺎﺳﯿﺎ ﮔﺮدی ﻧﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﻓﺘﺪ ﺑﺮ او زﯾﻦ آﺳﯿﺎ ﮔﺮد‬

‫ﺟﮭﺎن را ﺧﻮرد و ﺑﺎﻗﯽ ﮐﺮد ﺑﺪرود‬ ‫ﻏﻢ ﮐﺎر ﺟﮭﺎن ﺧﻮردن ﭼﮫ ﮐﺎرﺳﺖ‬ ‫ﻗﻀﺎی ﻋﯿﺶ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻟﮫ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫از آن ﮔﺴﺘﺎخ روﺋﯿﮭﺎ ﺧﺠﻞ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ را ز دﯾﺪه ﻣﻮی ﺑﺮ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﮐﺎن ﻣﻮی ﺧﻮد ﻣﻮی ﺳﭙﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ ﻧﺸﺎن ﻧﺎاﻣﯿﺪی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎﺳﻤﻦ را دﯾﺪه در ﺧﻮاب‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮﻧﺎﯾﺪ ﻓﺮوغ ﺻﺒﺤﮕﺎھﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺳﺒﺰی را ﺳﭙﯿﺪی دارد آزرم‬ ‫ﺑﺎ ﺑﺎد ﺳﺮد ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎغ ﻣﻌﺬور‬ ‫ﺑﮕﯿﺮد آھﻮﯾﺶ ﭼﻮن ﭘﯿﺮ ﮔﺮدد‬ ‫دﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﮭﻦ ﺑﺎ ﻣﻄﺮﺑﯽ ﭘﯿﺮ‬ ‫ﺷﻮد ﺗﻠﺦ ار ﺑﻮد ﺳﺎﻟﯽ درﻧﮕﺶ‬ ‫ﺧﻮرد ﻣﻘﺮاﺿﮫ ﻣﻘﺮاض ﻧﺎﮐﺎم‬ ‫ھﻤﮫ ﻣﻄﺒﺦ ﺑﮫ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺑﺮآرد‬ ‫ﮐﮫ داری آﺳﯿﺎﺋﯽ ﻧﯿﺰ در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺷﻮی در آﺳﯿﺎ ﮐﺎﻓﻮر ﭘﯿﮑﺮ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮔﺮد ﭼﻮن ﺧﻮد را ﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ درﯾﺎ ﻧﺸﺎﯾﺪ ﻏﺴﻞ او ﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 315‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺟﻮاﻧﯽ ﭼﯿﺴﺖ ﺳﻮداﺋﯽ اﺳﺖ در ﺳﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﯿﺮی ﺑﺮ وﻻﯾﺖ ﮔﺸﺖ واﻟﯽ‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ ﮔﻔﺖ ﭘﯿﺮی را ﭼﮫ ﺗﺪﺑﯿﺮ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﭘﯿﺮ ﻧﻐﺰ ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﺑﺮ آن ﺳﺮ ﮐﺎﺳﻤﺎن ﺳﯿﻤﺎب رﯾﺰد‬ ‫ﺳﯿﮫ ﻣﻮﺋﯽ ﺟﻮان را ﻏﻢ زداﯾﺪ‬ ‫ﻏﻢ از زﻧﮕﯽ ﺑﮕﺮداﻧﺪ ﻋﻠﻢ را‬ ‫ﺳﯿﺎھﯽ ﺗﻮﺗﯿﺎی ﭼﺸﻢ از آﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﺨﺴﺐ ای ﺳﺮ ﮐﮫ ﭘﯿﺮی در ﺳﺮ آﻣﺪ‬ ‫ز ﭘﻨﺒﮫ ﺷﺪ ﺑﻨﺎﮔﻮﺷﺖ ﮐﻔﻦ ﭘﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو در ﺑﻨﻔﺸﮫ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫اﮔﺮﭼﮫ ﻧﯿﮏ ﻋﮭﺪی ﭘﯿﺸﮫ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ زرﯾﻦ ﻧﺮد ﻣﯽﺑﺎﺧﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺷﮭﺪ ﺑﺎرﺑﺪ ﻧﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﺗﺨﺖ و ﺑﺎرﺑﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ازان ﺧﻮاب ﮔﺬﺷﺘﮫ ﯾﺎدش آﻣﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺰ ﺧﺎﮐﯽ و آﺑﯽ‬ ‫ﻣﮫ ﻧﻮ ﺗﺎ ﺑﮫ ﺑﺪری ﻧﻮر ﮔﯿﺮد‬ ‫درﺧﺖ ﻣﯿﻮه ﺗﺎ ﺧﺎﻣﺴﺖ ﺧﯿﺰد‬

‫وزان ﺳﻮدا ﺗﻤﻨﺎﺋﯽ ﻣﯿﺴﺮ‬ ‫ﺑﺮون ﮐﺮد از ﺳﺮ آن ﺳﻮدا ﺑﺴﺎﻟﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﺎر از ﻣﻦ ﮔﺮﯾﺰد ﭼﻮن ﺷﻮم ﭘﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ در ﭘﯿﺮی ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﮕﺮﯾﺰی از ﯾﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺳﯿﻤﺎب از ﺑﺖ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﮔﺮﯾﺰد‬ ‫ﮐﮫ در ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎھﺎن ﻏﻢ ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﺪاﻧﺪ ھﯿﭻ زﻧﮕﯽ ﻧﺎم ﻏﻢ را‬ ‫ﮐﮫ ﻓﺮاش ره ھﻨﺪوﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺳﭙﺎه ﺻﺒﺤﮕﺎه از در در آﻣﺪ‬ ‫ھﻨﻮز اﯾﻦ ﭘﻨﺒﮫ ﻧﺎری از ﮔﻮش‬ ‫ز ﭘﯿﺮی در ﺟﻮاﻧﯽ ﯾﺎس ﻣﻦ ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﺪﻋﮭﺪ ﺑﻮد اﻧﺪﯾﺸﮫ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺷﺒﺪﯾﺰ را ﭼﻮن ﺑﺨﺖ ﻣﯽﺗﺎﺧﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯽﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ھﻢ آﻏﻮش‬ ‫ﺑﺸﺪ ھﺮ ﭼﺎر ﻧﺰھﺘﮕﺎه ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﺧﺮاﺑﯽ در دل آﺑﺎدش آﻣﺪ‬ ‫ھﺮ آﻧﭻ آﺑﺎد ﺷﺪ ﮔﯿﺮد ﺧﺮاﺑﯽ‬ ‫ﭼﻮ در ﺑﺪری رﺳﺪ ﻧﻘﺼﺎن ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮدد ﭘﺨﺘﮫ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺮ ﺑﺮﯾﺰد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 316‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﻧﺪرز ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺴﺮو را در داد و داﻧﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺰھﺖ ﺑﻮد روزی ﺑﺎ دلاﻓﺮوز‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎی ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪهای در ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﮐﺮدهای از ﻧﻌﻤﺖ آﺑﺎد‬ ‫ﭼﻮ آن ﮔﺎوی ﮐﮫ ازوی ﺷﯿﺮ ﺧﯿﺰد‬ ‫ﺣﺬر ﮐﻦ زاﻧﮑﮫ ﻧﺎﮔﮫ در ﮐﻤﯿﻨﯽ‬ ‫زﻧﯽ ﭘﯿﺮ از ﻧﻔﺴﮭﺎی ﺟﻮاﻧﮫ‬ ‫ﻧﺪارد ﺳﻮدت آﻧﮕﮫ ﺑﺎﻧﮓ و ﻓﺮﯾﺎد‬ ‫ﺑﺴﺎ آﯾﯿﻨﮫ ﮐﺎﻧﺪر دﺳﺖ ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﭼﻮ دوﻟﺖ روی ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ از راه‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮگ ﺑﺎغ ﮔﯿﺮد ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ دور از ﺣﺎﺿﺮان ﻣﯿﺮد ﭼﺮاﻏﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﯿﻠﯽ رﯾﺨﺘﻦ ﺧﻮاھﺪ ﺑﮫ اﻧﺒﻮه‬ ‫ﺗﮕﺮﮔﯽ ﮐﻮ زﻧﺪ ﮔﺸﻨﯿﺰ ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫درﺧﺘﯽ ﮐﺎول از ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﮋ ﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺴﻮزی ﺑﺪ اﺳﺖ و ﺟﻮر ﺳﺎزی‬ ‫از آن ﺗﺮﺳﻢ ﮐﮫ ﮔﺮد اﯾﻦ ﻣﺜﻞ راﺳﺖ‬ ‫ﮐﮭﻦ دوﻟﺖ ﭼﻮ ﺑﺎﺷﺪ دﯾﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ز ﻣﺜﻞ ﺧﻮد ﺟﮭﺎن را ﻃﺎق ﺑﯿﻨﺪ‬ ‫ز ﻣﻐﺮوری ﮐﮫ در ﺳﺮ ﻧﺎز ﮔﯿﺮد‬

‫ﺳﺨﻦ در داد و داﻧﺶ ﻣﯽﺷﺪ آن روز‬ ‫ز راﻣﺶ ﺳﻮی داﻧﺶ ﮐﻮش ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﮫ ﮐﺎم دل ﺑﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺧﺮاﺑﺶ ﭼﻮن ﺗﻮان ﮐﺮدن ﺑﮫ ﺑﯿﺪاد‬ ‫ﻟﮕﺪ در ﺷﯿﺮ ﮔﯿﺮد ﺗﺎ ﺑﺮﯾﺰد‬ ‫دﻋﺎی ﺑﺪ ﮐﻨﺪ ﺧﻠﻮتﻧﺸﯿﻨﯽ‬ ‫زﻧﺪ ﺗﯿﺮی ﺳﺤﺮﮔﮫ ﺑﺮ ﻧﺸﺎﻧﮫ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻔﺮﯾﻦ داده ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻠﮏ ﺑﺮ ﺑﺎد‬ ‫ﺳﯿﮫ ﮔﺸﺖ از ﻧﻔﯿﺮ داد ﺧﻮاھﺎن‬ ‫ھﻤﮫ ﮐﺎری ﻧﮫ ﺑﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻨﺪ ﺷﺎه‬ ‫ﺧﺒﺮ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﺮد ﺑﺎد ﺧﺰاﻧﯽ‬ ‫ﮐﺸﻨﺪش ﭘﯿﺶ از آن در دﯾﺪه داﻏﯽ‬ ‫ﺑﻐﺮد ﮐﻮھﮫ اﺑﺮ از ﺳﺮ ﮐﻮه‬ ‫رﺳﺪ ﺧﻮد ﺑﻮی ﮔﺸﻨﯿﺰش ﺑﺮ اﻓﻼک‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺟﺰ ﺑﮫ آﺗﺶ ﮐﺮدﻧﺶ راﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﮫ ﮔﺮ رﻋﯿﺖ را ﻧﻮازی‬ ‫ﮐﮫ آن ﺷﮫ ﮔﻔﺖ ﮐﻮ را ﮐﺲ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫رﻋﯿﺖ را ﻧﺒﺎﺷﺪ ھﯿﭻ در ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﻮد را ﺑﮫ اﺳﺘﺤﻘﺎق ﺑﯿﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮاﻋﺎت از رﻋﯿﺖ ﺑﺎز ﮔﯿﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 317‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﻮ اﻗﺒﺎﻟﯽ ﺑﺮ آرد دﺳﺖ ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫ﺧﻼﯾﻖ را ﭼﻮ ﻧﯿﮑﻮ ﺧﻮاه ﮔﺮدد‬ ‫ﺧﺮدﻣﻨﺪی و ﺷﺎھﯽ ھﺮ دو داری‬ ‫ﻧﺠﺎت آﺧﺮت را ﭼﺎرهﮔﺮ ﺑﺎش‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺳﯿﻢ و زر ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺳﺎزد‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ دور از ﺗﻮ ﺷﺎھﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺎل ﺑﺪ ﺧﻮاه ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮان ﻗﺼﮫ دارا و ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫در اﯾﻦ ﻧﮫ ﭘﺮده آھﻨﮓ آﻧﭽﻨﺎن ﺳﺎز‬

‫ﮐﻨﺪ دﺳﺖ دراز از ﺧﻠﻖ ﮐﻮﺗﺎه‬ ‫ﺑﺎﺟﻤﺎع ﺧﻼﯾﻖ ﺷﺎه ﮔﺮدد‬ ‫ﺳﭙﯿﺪی و ﺳﯿﺎھﯽ ھﺮ دو داری‬ ‫در اﯾﻦ ﻣﻨﺰل ز رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎش‬ ‫ﻗﯿﺎﻣﺖ را ﮐﺠﺎ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺳﺎزد‬ ‫ز ﻣﺎل و ﻣﻠﮏ و ﺷﺎھﯽ ھﯿﭻ ﺑﺮدﻧﺪ؟‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﯽ‪ ،‬ﺷﺤﻨﮫ راه ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ھﺮ ﯾﮏ ﭼﮫ ﺑﺎزی ﮐﺮد ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﮐﮫ داﻧﯽ ﭘﺮدهی ﭘﻮﺷﯿﺪه را راز‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 318‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﺧﺴﺮو و ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو دﯾﺪ ﮐﺎن ﯾﺎر ﮔﺮاﻣﯽ‬ ‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ را ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﮐﮫای ﺗﻮ ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ ﻣﺮدان‬

‫ز داﻧﺶ ﺧﻮاھﺪ او را ﻧﯿﮑﻨﺎﻣﯽ‬ ‫ﺑﮫ اﻣﯿﺪ ﺑﺰرﮔﺶ ﭘﯿﺶ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮا از ﺧﻮد ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ ﮔﺮدان‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 319‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اوﻟﯿﻦ ﺟﻨﺒﺶ‬ ‫ﺧﺒﺮ ده ﮐﺎوﻟﯿﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﭼﮫ ﭼﯿﺰ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﻣﺎ ده راﻧﺪﮔﺎﻧﯿﻢ‬ ‫ز واﭘﺲ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﻧﺎﯾﺪ درﺳﺖ اﯾﻦ‬

‫ﮐﮫ اﯾﻦ داﻧﺶ ﺑﺮ داﻧﺎ ﻋﺰﯾﺰ اﺳﺖ‬ ‫وز اول ﭘﺮده ﺑﯿﺮون ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻧﯿﻢ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ را ﻧﺪاﻧﺪ ﺟﺰ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 320‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻓﻠﮏ‬ ‫دﮔﺮﺑﺎره ﺑﮫ ﭘﺮﺳﯿﺪش ﺟﮭﺎﻧﺪار‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻢ در دل آﯾﺪ ﮐﺎﯾﻦ ﻓﻠﮏ ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﻣﺮد ﻧﮑﺘﮫﭘﺮداز‬ ‫ﺣﺴﺎﺑﯽ را ﮐﺰﯾﻦ ﮔﻨﺒﺪ ﺑﺮوﻧﺴﺖ‬ ‫ھﺮ آﻧﭻ آﻣﺪ ﺷﺪ اﯾﻦ ﮐﻮی دارد‬ ‫وز آﻧﺼﻮرت ﮐﮫ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ آﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪاﻧﯽ ﮐﮫ راز آھﺴﺘﮫ ﮔﻮﯾﻨﺪ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺮ آدﻣﯽ در ﺑﺴﺘﮫ دارد‬

‫ﮐﮫ دارم زﯾﻦ ﻗﯿﺎس اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫دروﻧﺶ ﺟﺎﻧﻮر ﺑﯿﺮون او ﮐﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﮑﺘﮫ ﺗﺎ ﺑﺪﯾﻦ دوری ﻣﯿﻨﺪاز‬ ‫ﺟﺰ اﯾﺰد ﮐﺲ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﮐﮫ ﭼﻮﻧﺴﺖ‬ ‫در او روی آورﯾﺪن روی دارد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﺳﺨﻦ راﻧﺪن روا ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺳﺨﻨﮭﺎی ﻓﻠﮏ ﺳﺮ ﺑﺴﺘﮫ ﮔﻮﯾﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺮﻓﮫ ﮔﻮ ﺳﺨﻦ ﺳﺮﺑﺴﺘﮫ دارد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 321‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﺟﺮام ﮐﻮاﮐﺐ‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ ﮐﺎﺟﺮام ﮐﻮاﮐﺐ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪﺳﺘﻢ ﮐﮫ ھﺮ ﮐﻮﮐﺐ ﺟﮭﺎﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺎﯾﻦ ﻣﺎ ھﻢ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ‬ ‫ﭼﻮ وا ﺟﺴﺘﯿﻢ از آن ﺻﻮرت ﮐﮫ ﺣﺎﻟﺴﺖ‬

‫ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﺮ ﭼﮫ ﻣﺮﮐﻮﺑﻨﺪ راﮐﺐ‬ ‫ﺟﺪاﮔﺎﻧﮫ زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎﻧﯿﺴﺖ‬ ‫درﺳﺘﯽ را ﺑﺪان ﻗﺎﯾﻢ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ‬ ‫رﺻﺪ ﺑﻨﻤﻮد ﮐﺎﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 322‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﺒﺪاء و ﻣﻌﺎد‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﺮاﺋﯿﻢ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد و ﮔﻔﺖ از ﭘﺮده اﯾﻦ راز‬ ‫ﮐﮫ ره دورﺳﺖ ازﯾﻦ ﻣﻨﺰل ﮐﮫ ﻣﺎﺋﯿﻢ‬ ‫ﭼﻮ زﯾﻦ ره ﺑﺴﺘﮕﺎن ﯾﺎﺑﯽ رھﺎﺋﯽ‬

‫ﮐﺠﺎ ﺧﻮاھﯿﻢ رﻓﺘﻦ وز ﮐﺠﺎﺋﯿﻢ‬ ‫ﻧﮕﺮدد ﮐﺸﻒ ھﻢ ﺑﺎ ﭘﺮده ﻣﯿﺴﺎز‬ ‫ﻧﺪﯾﺪه راه ﻣﻨﺰل ﭼﻮن ﻧﻤﺎﺋﯿﻢ‬ ‫ﺑﺪاﻧﯽ ﺧﻮد ﮐﮫ ﭼﻮﻧﯽ وز ﮐﺠﺎﺋﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 323‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﺟﮭﺎن‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ ﮐﺎی درﯾﺎی درﺑﺎر ﭼﻮ در ﺻﺎﻓﯽ و ﭼﻮن درﯾﺎ ﻋﺠﺐ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮاب دﯾﺪه را ﺑﺎ ﮐﺲ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﻋﺠﺐ دارم زﯾﺎراﻧﯽ ﮐﮫ ﺧﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﺪ ﮐﺲ ﭼﻨﯿﻦ رﻓﺘﻢ ﭼﻨﯿﻦ آی‬ ‫ھﻤﮫ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻮن ﻣﺎ در زﻣﯿﻦ آی‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻘﺪ اﯾﻦ ﺟﮭﺎﻧﺴﺖ آن ﺟﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد داﻧﺎی ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺷﺪ ار ﺑﺮداری آواز‬ ‫ﻧﮕﻨﺠﺪ آن ﺗﺮﻧﻢ اﻧﺪرﯾﻦ ﺳﺎز‬ ‫و ﮔﺮ آﺗﺶ در آب آری ﺑﻤﯿﺮد‬ ‫ﻧﻔﺲ در آﺗﺶ آری دم ﺑﮕﯿﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 324‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﺑﻘﺎی ﺟﺎن‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎره ﺷﮫ ﺑﯿﺪار ﺑﺨﺘﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ ﺟﺎن را ﺟﮭﺎن ﭼﻮن ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺧﻮرد‬ ‫و ﮔﺮ ﺟﺎن ﻣﺎﻧﺪ و از ﻗﺎﻟﺐ ﺟﺪا ﺷﺪ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺎﯾﻦ ﻣﺤﮑﻢ ﺳﻮاﻟﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ از ﺟﺎن ﺑﯽ ﺟﺴﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ از ﭘﺮﮔﺎر ﺗﻦ ﺑﯿﮑﺎر ﮔﺮدد‬

‫ﺳﻮاﻟﯽ زﯾﺮﮐﺎﻧﮫ ﮐﺮد ﺳﺨﺘﺶ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﻨﺪ در ﺧﻮاب ﻧﺎورد‬ ‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺟﺎن ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮐﺲ ﮐﺠﺎ ﺷﺪ‬ ‫وﻟﯽ ﺟﺎن ﺑﯽ ﺟﺴﺪ دﯾﺪن ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯽﭘﺮﮔﺎر ﺟﻨﺒﺶ دﯾﺪ ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﺟﻨﺒﺶ ﭘﺮﮔﺎر ﮔﺮدد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 325‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ دﯾﺪار ﮐﺎﻟﺒﺪ در ﺧﻮاب‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ اﮔﺮ ﺟﺎن ھﺴﺖ ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﺑﺨﻮاب اﯾﻦ ﻧﻘﺸﮭﺎ ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺰ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺷﮭﺎدت‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮدد ﺧﻮاب را ﻓﮑﺮت ﺧﺮﯾﺪار‬

‫ﻧﮫ ﻧﻘﺶ ﮐﺎﻟﺒﺪھﺎ ھﺴﺖ ﺑﺎﻃﻞ؟‬ ‫ﻧﮕﮭﺪارﻧﺪه اﯾﻦ ﻧﻘﺸﮭﺎ ﮐﯿﺴﺖ؟‬ ‫ﺧﯿﺎل ﻣﺮدم را ﺑﺎ ﺗﺴﺖ ﻋﺎدت‬ ‫در آن ﻋﺎدت ﺷﻮد ﺟﺎﻧﮭﺎ ﭘﺪﯾﺪار‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 326‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﯾﺎد ﮐﺮدن دوره زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺲ از ﻣﺮگ‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ ﺑﻌﺪ از زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﭘﯿﺮ داﻧﺶ آﻣﻮز‬ ‫ﺗﻮ آن ﻧﻮری ﮐﮫ ﭘﯿﺶ از ﺻﺤﺒﺖ ﺧﺎک‬ ‫ز ﺗﻮ ﮔﺮ ﺑﺎز ﭘﺮﺳﻨﺪ آن ﻧﺸﺎﻧﮭﺎ‬ ‫ﭼﻮ روزی ﺑﮕﺬری زﯾﻦ ﻣﺤﻨﺖآﺑﺎد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﯾﺎد ﻧﺎرد ﻗﺼﮫ دوش‬

‫ﺑﯿﺎد آرم ﺣﺪﯾﺚ اﯾﻦ ﺟﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ای روﺷﻦ ﭼﺮاغ ﻋﺎﻟﻢاﻓﺮوز‬ ‫وﻻﯾﺖ داﺷﺘﯽ ﺑﺮ ﺑﺎم اﻓﻼک‬ ‫ﻧﯿﺎری ھﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﯾﺎد از آﻧﮭﺎ‬ ‫از آن ﺗﺮﺳﻢ ﮐﺰ اﯾﻦ ھﻢ ﻧﺎوری ﯾﺎد‬ ‫ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺮدن اﻣﺸﺐ را ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 327‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ زﻣﯿﻦ و ھﻮا‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ ﮐﺰ دور ﻓﻠﮏ ﺧﯿﺰ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﺑﮫ ﮐﺰ ﭘﻨﺪ ﭘﺮﺳﯽ‬ ‫ھﻮا ﺑﺎدﯾﺴﺖ ﮐﺰ ﺑﺎدی ﺑﻠﺮزد‬ ‫ﺟﮭﺎن را اوﻟﯿﻦ ﺑﻄﻨﯽ زﻣﯽ ﺑﻮد‬

‫زﻣﯿﻦ را ﺑﺎ ھﻮا ﺷﺮﺣﯽ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ‬ ‫زﻣﯿﻨﯽ و ھﻮاﺋﯽ ﭼﻨﺪ ﭘﺮﺳﯽ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺧﺎﮐﯿﺴﺖ ﮐﻮ ﺧﺎﮐﯽ ﻧﯿﺮزد‬ ‫زﻣﯿﻦ را آﺧﺮﯾﻦ ﺑﻄﻦ آدﻣﯽ ﺑﻮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 328‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﭘﺎس ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ از راه اﻋﺘﺪال‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎره ﺑﮕﻔﺘﺶ ﮐﺎی ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺎی ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﻃﺒﯿﺒﯽ در ﯾﮑﯽ ﻧﮑﺘﮫ ﻧﮭﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺷﺎم و ﺑﺨﻮر ﺧﻮردی ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ز ﺑﺴﯿﺎر و ز ﮐﻢ ﺑﮕﺬر ﮐﮫ ﺧﺎم اﺳﺖ‬ ‫دو زﯾﺮک ﺧﻮاﻧﺪهام ﮐﺎﻧﺪر دﯾﺎری‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮐﻢ ﺧﻮرد ﮐﺎﯾﻦ ﺟﺎن ﻣﯽﮔﺰاﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺣﺪ ﻋﺪاﻟﺖ ره ﻧﺒﺮدﻧﺪ‬

‫ﻃﺒﯿﺒﺎﻧﮫ در آﻣﻮزم ﯾﮑﯽ ﭘﻨﺪ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺟﺎن و ﺟﺎن آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﺧﺪا آن ﻧﮑﺘﮫ را ﺑﺎ ﺧﻠﻖ ﮔﻔﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻢ و ﺑﺴﯿﺎر ﻧﮫ ﮐﺎرد ﺗﺒﺎھﯽ‬ ‫ﻧﮕﮭﺪار اﻋﺘﺪال اﯾﻨﺖ ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬ ‫رﺳﯿﺪﻧﺪ از ﻗﻀﺎ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﮫ ﺳﺎری‬ ‫ﯾﮑﯽ ﭘﺮ ﺧﻮرد ﮐﺎﯾﻦ ﺟﺎن ﻣﯽﻓﺰاﯾﺪ‬ ‫ز ﻣﺤﺮوﻣﯽ و ﺳﯿﺮی ھﺮ دو ﻣﺮدﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 329‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ رﻓﺘﻦ ﺟﺎن از ﺟﺴﻢ‬ ‫دﮔﺮ ره ﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪش ﮐﮫ ﺟﺎﻧﮭﺎ‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺰ راه ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﭼﺎر ﻣﻮﺑﺪ ﺑﻮد ھﺸﯿﺎر‬ ‫در اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬

‫ﭼﮕﻮﻧﮫ ﺑﺮ ﭘﺮﻧﺪ از آﺷﯿﺎﻧﮭﺎ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮔﻔﺘﻦ اﻻ از ﺷﻨﯿﺪه‬ ‫ﻣﺴﻠﺴﻞ ﮔﺸﺘﮫ ﺑﺎ ھﻢ ﺟﺎن ھﺮ ﭼﺎر‬ ‫ﮐﮫ از ﺗﻦ ﭼﻮن رود ﺟﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 330‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻣﻮﺑﺪ اول‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺘﺎ ﺑﺪان ﻣﺎﻧﺪ ﮐﮫ در ﺧﻮاب‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮐﻮﺷﺪ ﮐﮫ ﺑﯿﺮون آورد رﺧﺖ‬ ‫ﭼﻮ از ﺧﻮاب اﻧﺪر آﯾﺪ ﺗﺎب دﯾﺪه‬

‫در اﻧﺪازد ﮐﺴﯽ ﺧﻮد را ﺑﮫ ﻏﺮﻗﺎب‬ ‫ﻧﺪارد ﺳﻮدش از ﮐﻮﺷﯿﺪن ﺳﺨﺖ‬ ‫ھﺮاﺳﯽ ﺑﺎﺷﺪ اﻧﺪر ﺧﻮاب دﯾﺪه‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 331‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻣﻮﺑﺪ دوم‬ ‫دوم ﻣﻮﺑﺪ ﺑﮫ ﻗﺼﺮی ﮐﺮد ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫از او ﺷﺨﺼﯽ ﻓﺮو اﻓﺘﺪ ﮔﺮان ﺳﻨﮓ‬ ‫ز ﻣﺎﻧﺪن دﺳﺖ و ﺑﺎزو رﯾﺶ ﮔﺮدد‬ ‫ﺷﮑﻨﺠﮫ ﮔﺮﭼﮫ ﭘﻨﺠﮫاش را ﮐﻨﺪ ﺳﺴﺖ‬ ‫ھﻢ آﺧﺮ ﮐﺎر ﮐﻮ ﺑﯽﺗﺎب ﮔﺮدد‬

‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﮔﺮدون ﮐﺸﺪ ﮔﯿﺘﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ز ﺑﯿﻢ ﺟﺎن زﻧﺪ در ﮐﻨﮕﺮه ﭼﻨﮓ‬ ‫وز اﻓﺘﺎدن ﻣﻀﺮت ﺑﯿﺶ ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﻨﺪ ﺳﺮ ﭘﻨﺠﮫ را در ﮐﻨﮕﺮه ﭼﺴﺖ‬ ‫ھﻢ او ھﻢ ﮐﻨﮕﺮه ﭘﺮﺗﺎب ﮔﺮدد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 332‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻣﻮﺑﺪ ﺳﻮم‬ ‫ﺳﻮم ﻣﻮﺑﺪ ﭼﻨﺎن زد داﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫رﺑﺎﯾﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪی ﮔﺮگ ﺧﻮﻧﺨﻮار‬ ‫ﮐﺸﺪ ﮔﺮگ از ﯾﮑﯽ ﺳﻮ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮگ اﻓﺰون ﺑﻮد در ﭼﺎرهﺳﺎزی‬

‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﮔﺮﮔﯽ ﮔﻠﮫ راﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﯽ‬ ‫در آوﯾﺰد ﺷﺒﺎن ﺑﺎ او ﺑﮫ ﭘﯿﮑﺎر‬ ‫ز دﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﺷﺒﺎن ﺗﺎ وارھﺎﻧﺪ‬ ‫ﺷﺒﺎن را ﮐﺮد ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺮﻗﮫ ﺑﺎزی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 333‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻤﺜﯿﻞ ﻣﻮﺑﺪ ﭼﮭﺎرم‬ ‫ﭼﮭﺎرم ﻣﺮد ﻣﻮﺑﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﺎﯾﻦ راز‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ در ﮐﻨﺎرش ﺧﻮب ﭼﻮن ﻣﺎه‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺘﻮان ﺧﺎﻃﺮ از ﺧﻮﺑﯿﺶ ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ھﻢ آﺧﺮ ﭼﻮن ﺷﻮد دﯾﻮاﻧﮕﯽ ﭼﯿﺮ‬ ‫در اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﻟﺨﺘﯽ ﻗﺼﮫ راﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﯽﻣﺮدﻧﺪ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ھﯿﮭﺎت‬ ‫ز ﻣﺮده ھﺮ ﮐﺴﯽ اﻓﺴﺎﻧﮫ راﻧﺪ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮان ﮐﺎﯾﺸﺎن اﻣﯿﻨﻨﺪ‬

‫ﺑﮫ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺎﻧﺪ اﻧﺪر ﺣﺠﻠﮫ ﻧﺎز‬ ‫ﺑﺪو در ﯾﺎﻓﺘﮫ دﯾﻮاﻧﮕﯽ راه‬ ‫ﻧﮫ از دﯾﻮاﻧﮕﯽ ﺑﺎ وی ﺗﻮان ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﮔﺮﯾﺰد ﻣﺮد از او ﭼﻮن آھﻮ از ﺷﯿﺮ‬ ‫ورق ﻧﺎدﯾﺪه ﺣﺮﻓﯽ ﭼﻨﺪ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﮐﺰﯾﻦ ﺑﺎزﯾﭽﮫ دور اﻓﺘﺎد ﺷﮭﻤﺎت‬ ‫ﻧﻤﺮده راز ﻣﺮده ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎﻣﺤﺮم ﻧﮕﻮﯾﻨﺪ آﻧﭽﮫ ﺑﯿﻨﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 334‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﻧﺒﻮت ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ اﮐﺮم‬ ‫ﺳﺨﻦ ﭼﻮن ﺷﺪ ﺑﮫ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎن ﺣﻮاﻟﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺨﺼﯽ در ﻋﺮب دﻋﻮی ﮐﻨﺪ ﮐﯿﺴﺖ؟‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﮐﺎن ﺣﺮف اﻟﮭﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻨﺒﺪ در ﮐﻨﻨﺪ اﯾﻦ ﻗﻮم ﻧﺎورد‬ ‫ﻧﮫ ز اﻧﺠﻢ ﮔﻮﯾﺪ وﻧﺰ ﭼﺮخ اﻋﻼش‬ ‫ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻻی اﯾﻦ ﻧﮫ ﭘﺮده ﭘﺮواز‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﺎزی ﺷﮭﺎ ﺑﺎ دﯾﻦ ﺗﺎزی‬ ‫ﺑﺠﻮﺷﯿﺪ از ﻧﮭﯿﺐ اﻧﺪام ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﺑﺨﺖ ﭘﯿﺮوزی ﻧﺒﻮدش‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪﮐﺎن دﯾﺮﯾﻨﮫ اﺳﺘﺎد‬ ‫ﺛﻨﺎ ﮔﻔﺘﺶ ﮐﮫای ﭘﯿﺮ ﯾﮕﺎﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺧﺴﺮو ﮔﺸﺎدی ﮔﻨﺞ ﮐﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪی ﮐﻦ ﻧﮫ زﻧﺠﯿﺮی در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ‬

‫ﻣﻠﮏ ﭘﺮﺳﯿﺪش از ﺗﺎج رﺳﺎﻟﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺴﺒﺖ دﯾﻦ او ﺑﺎ دﯾﻦ ﻣﺎ ﭼﯿﺴﺖ؟‬ ‫ﺑﺮوﻧﺴﺖ از ﺳﭙﯿﺪی و ﺳﯿﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺮون از ﮔﻨﺒﺪ اﺳﺖ آواز آن ﻣﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻘﺸﻨﺪ اﯾﻦ دو او ﺷﺎﮔﺮد ﻧﻘﺎش‬ ‫ﻧﯿﻢ زان ﭘﺮده ﭼﻮن ﮔﻮﯾﻢ از اﯾﻦ راز‬ ‫ﮐﮫ دﯾﻦ ﺣﻖ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺣﻖ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎزی‬ ‫ﭼﻮ اﻧﺪام ﮐﺒﺎب از آﺗﺶ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺻﻼی اﺣﻤﺪی روزی ﻧﺒﻮدش‬ ‫در ﮔﻨﺞ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ ﺷﺎه ﺑﮕﺸﺎد‬ ‫ﻧﺪﯾﺪه ﭼﻮن ﺗﻮﺋﯽ ﭼﺸﻢ زﻣﺎﻧﮫ‬ ‫ﻧﺼﯿﺒﯽ ده ﻣﺮا ﻧﯿﺰ ار ﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮان از ﮐﻠﯿﻠﮫ ﻧﮑﺘﮫای ﭼﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 335‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﻔﺘﻦ ﭼﮭﻞ ﻗﺼﮫ از ﮐﻠﯿﻠﮫ و دﻣﻨﮫ ﺑﺎ ﭼﮭﻞ ﻧﮑﺘﮫ‬ ‫ﭼﮭﻞ ﻗﺼﮫ ﺑﮫ ﭼﻞ ﻧﮑﺘﮫ ﻓﺮو ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ ﭼﻮن ﮔﻠﺒﺮگ ﺑﺸﮑﻔﺖ‬ ‫ﮔﺎو ﺷﻨﺰﺑﮫ و ﺷﯿﺮ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺎو ﺷﻨﺰﺑﮫ زان ﺷﯿﺮ ﺟﻤﺎش‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﺰ ﺧﻮد ﺑﺮ ﺣﺬر ﺑﺎش‬ ‫ﻧﺠﺎری ﺑﻮزﯾﻨﮫ‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ از ﺑﻮزﯾﻨﮫ ﻧﺠﺎری ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ھﻮا ﺑﺸﮑﻦ ﮐﺰو ﯾﺎری ﻧﯿﺎﯾﺪ‬ ‫روﺑﺎه و ﻃﺒﻞ‬

‫***‬ ‫ﺑﺘﻠﺒﯿﺲ آن ﺗﻮاﻧﯽ ﺧﻮرد ازﯾﻦ راه ﮐﺰان ﻃﺒﻞ درﯾﺪه ﺧﻮرد روﺑﺎه‬ ‫زاھﺪ ﻣﻤﺴﮏ ﺧﺮﻗﮫ ﺑﮫ دزد ﺑﺎﺧﺘﮫ‬

‫***‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺗﺎ در ﻏﻤﺖ ﻧﺎﯾﺪ‬ ‫درازی‬

‫ﭼﻮ زاھﺪ ﻣﻤﺴﮑﯽ در ﺧﺮﻗﮫ ﺑﺎزی‬ ‫زاغ و ﻣﺎر‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﻮ آن ﮐﻨﺪ ﮐﺎن زاغ ﺑﺎ ﻣﺎر‬ ‫ﻣﺨﻮر در ﺧﺎﻧﮫ ﮐﺲ ھﯿﭻ زﻧﮭﺎر‬ ‫ﻣﺮغ ﻣﺎھﯽ ﺧﻮار و‬ ‫ﺧﺮﭼﻨﮓ‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎھﯽ ﺧﻮار دﯾﺪ از ﭼﻨﮓ‬ ‫ھﻤﺎن ﭘﺎداش ﺑﯿﻨﯽ وﻗﺖ‬ ‫ﺧﺮﭼﻨﮓ‬ ‫ﻧﯿﺮﻧﮓ‬ ‫ﺧﺮﮔﻮش و ﺷﯿﺮ‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﺷﯿﺮ رﺑﺎﺧﻮر ﮐﺮد ﺧﺮﮔﻮش‬ ‫رﺑﺎ ﺧﻮاری ﻣﮑﻦ اﯾﻦ ﭘﻨﺪ ﺑﻨﯿﻮش‬ ‫ﺳﮫ ﻣﺎھﯽ و رﺳﺘﻦ ﯾﮑﯽ از ﺷﺴﺖ‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮد ﮐﺸﺘﻦ ﺗﻮان زﯾﻦ ﺧﺎﮐﺪان رﺳﺖ‬

‫ﭼﻨﺎﻧﮏ آن ﭘﯿﺮﻣﺎھﯽ زاﻓﺖ‬ ‫ﺷﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 336‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺎزش ﺷﻐﺎل و ﮔﺮگ و زاغ ﺑﺮ ﮐﺸﺘﻦ ﺷﺘﺮ‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ از ﺷﺨﺼﯽ ﺷﺘﺮ ﺳﺮﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺷﻐﺎل و ﮔﺮگ و زاغ اﯾﻦ ﺳﺎز ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻃﯿﻄﻮی ﺑﺎ ﻣﻮج درﯾﺎ‬

‫***‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺎن ﻃﯿﻄﻮی از ﻣﻮج‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺎره ﮐﯿﻦ ﺗﻮان ﺟﺴﺘﻦ ز اﻋﺪا‬ ‫درﯾﺎ‬ ‫ﺑﻂ و ﺳﻨﮓ ﭘﺸﺖ‬

‫***‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺳﺮ ﮐﺰ زﺑﺎن زﯾﺮزﻣﯿﻦ رﻓﺖ ﮐﺸﻒ را ﺑﺎ ﺑﻄﺎن ﻓﺼﻠﯽ ﭼﻨﯿﻦ رﻓﺖ‬ ‫ﻣﺮغ و ﮐﭙﯽ و ﮐﺮم ﺷﺐﺗﺎب‬

‫***‬ ‫ز ﻧﺎاھﻼن ھﻤﺎن ﺑﯿﻨﯽ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﮐﮫ دﯾﺪ آن ﺳﺎده ﻣﺮغ از ﮐﭙﯿﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎزرﮔﺎن داﻧﺎ و ﺑﺎزرﮔﺎن ﻧﺎدان‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﺣﯿﻠﺖ ﻣﺎل ﻣﺮدم ﺧﻮرد ﻧﺘﻮان‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎزرﮔﺎن داﻧﺎ ﻣﺎل ﻧﺎدان‬

‫ﻏﻮک و ﻣﺎر و راﺳﻮ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﻏﻮک ﻣﺎرﮐﺶ در ﺳﺮ ﮐﻨﯽ ﺳﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ داﻧﺎ ﮔﺸﺎدی ﺣﯿﻠﮫ را در‬ ‫ﻣﻮش آھﻦ ﺧﻮار و ﺑﺎز ﮐﻮدک ﺑﺮ‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻮش آھﻦ ﺧﻮرد ﮐﻮدک ﺑﺮد ﺑﺎز‬ ‫ﺣﯿﻞ ﺑﮕﺬار و ﻣﺸﻨﻮ از ﺣﯿﻞ ﺳﺎز‬ ‫زن و ﻧﻘﺎش ﭼﺎدر ﺳﻮز‬

‫***‬ ‫ﺑﺪان ﻧﻘﺎش ﭼﺎدر ﺳﻮز ﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻘﺶ ﺣﯿﻠﮫ ﺑﺮ ﭼﺎدر ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﻃﺒﯿﺐ ﻧﺎدان ﮐﮫ دارو را ﺑﺎ زھﺮ آﻣﯿﺨﺖ‬

‫***‬ ‫ز داﻧﺎ ﺗﻦ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﮭﺮ ﮔﺮدد ﻋﻼج از دﺳﺖ ﻧﺎدان زھﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻣﻄﻮﻗﮫ و رھﺎﻧﯿﺪن ﮐﺒﻮﺗﺮان از دام‬ ‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 337‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ آن ﻣﺮغ ﻧﮕﺎرﯾﻦ رﺳﺖ از آن‬ ‫ﺑﮫ داﻧﺎﺋﯽ ﺗﻮان رﺳﺘﻦ ز اﯾﺎم‬ ‫دام‬ ‫ھﻢ ﻋﮭﺪی زاغ و ﻣﻮش و آھﻮ و ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭘﺸﺖ‬

‫***‬ ‫ز ﻣﻮش دام در زاغ دھﻦ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺷﻮﺧﯽ وﻓﺎداری در‬ ‫دوز‬ ‫آﻣﻮز‬ ‫ﻣﻮش و زاھﺪ و ﯾﺎﻓﺘﻦ زر‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻮش از زاھﺪ ارﺟﻮ ﺑﺮد زر داد‬ ‫ﻣﺒﺮﯾﮏ ﺟﻮز ﮐﺸﺖ ﮐﺲ ﺑﮫ ﺑﯽ داد‬ ‫ﮔﺮﮔﯽ ﮐﮫ از ﺧﻮردن زه ﮐﻤﺎن ﺟﺎن داد‬

‫***‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ دل ﭼﺮخ ﻧﺎﮔﮫ ﻣﯽزﻧﺪ ﺗﯿﺮ‬ ‫ﻣﺸﻮ ﻣﻐﺮور ﭼﻮن ﮔﺮگ ﮐﻤﺎن ﮔﯿﺮ‬ ‫زاغ و ﺑﻮم‬

‫***‬ ‫ﻧﺴﺎزد ﺑﺎ ﺧﺮد ﭼﻮن زاغ ﺑﺎ ﺑﻮم‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﮐﺎﯾﻦ ﺣﻤﺎل ﻣﺤﺮوم‬ ‫راﻧﺪن ﺧﺮﮔﻮش ﭘﯿﻼن را از ﭼﺸﻤﮫ‬ ‫آب‬

‫***‬ ‫ﻣﺒﯿﻦ از ﺧﺮد ﺑﯿﻨﯽ ﺧﺼﻢ را ﺧﺮد ز ﭘﯿﻼن ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﺧﺮﮔﻮش آب ﭼﻮن ﺑﺮد‬ ‫ﮔﺮﺑﮫ روزه دار ﺑﺎ دارج و ﺧﺮﮔﻮش‬

‫***‬ ‫ز ﺣﺮص و زرق ﺑﺎﯾﺪ روی ﺑﺮﺗﺎﻓﺖ ز روزه ﮔﺮﺑﮫ روزی ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﭼﻮن ﯾﺎﻓﺖ‬ ‫رﺑﻮدن دزد ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ زاھﺪ را ﺑﻨﺎم ﺳﮓ‬

‫***‬ ‫ﻧﮭﺪ داغ ﺳﮕﯽ ﺑﺮ ﮔﻮﺳﭙﻨﺪش‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﯾﻦ ﮔﺮﺑﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺪش‬ ‫ﺷﻮھﺮ و زن و دزد‬

‫***‬ ‫ز ﻓﺘﻨﮫ در وﻓﺎ ﮐﻦ روی در روی‬

‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﺑﯿﻢ دزد آن زن در آن ﺷﻮی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 338‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﯾﻮ و دزد و زاھﺪ‬

‫***‬ ‫رھﯽ ﭼﻮن ﺑﺎﺷﺪ از ﺧﺼﻤﺎﻧﺖ ﻧﺎورد ﭼﻨﺎن ﮐﺰ دﯾﻮ و دزد آن ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﺮد‬ ‫زن و ﻧﺠﺎر و ﭘﺪرزن‬

‫***‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﺸﻢ دل را ﺗﺨﺘﮫ ﺑﺮدوﺧﺖ ﭼﻮ ﻧﺠﺎری ﮐﮫ ﻟﻮح از زن در آﻣﻮﺧﺖ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن دﺧﺘﺮ ﻣﻮش ﻧﮋاد ﻣﻮش را‬

‫***‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﺑﺪ ﻣﺸﻮ ﯾﺎر ﭼﻨﺎن ﮐﺎن ﻣﻮش ﻧﺴﻞ آدﻣﯽ ﺧﻮار‬ ‫ﺑﻮزﯾﻨﮫ و ﺳﻨﮓ ﭘﺸﺖ‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ وا ﮔﺸﺘﻦ ﺗﻮاﻧﯽ زﯾﻦ ﻃﺮف رﺳﺖ ﮐﮫ ﮐﭙﯽ ھﻢ ﺑﺪﯾﻦ ﻓﻦ زان ﮐﺸﻒ رﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﯾﻔﺘﻦ روﺑﺎه ﺧﺮ را و ﺑﮫ ﺷﯿﺮ ﺳﭙﺮدن‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺮ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺷﺪ درﯾﻦ راه ﮐﺰﯾﻦ ﻏﻔﻠﺖ دل ﺧﺮ ﺧﻮرد روﺑﺎه‬ ‫زاھﺪ ﻧﺴﯿﮫ اﻧﺪﯾﺶ و ﮐﻮزه ﺷﮭﺪ و روﻏﻦ‬

‫***‬ ‫ﺣﺴﺎب ﻧﺴﯿﮫھﺎی ﮐﮋ ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ ﭼﻮ زان ﺣﻠﻮای ﻧﻘﺪ آن ﻣﺮد دروﯾﺶ‬ ‫ﮐﺸﺘﻦ زاھﺪ راﺳﻮی اﻣﯿﻦ را‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ار ﺑﺮ ﻏﺪر آن زاھﺪ ﮐﻨﯽ ﭘﺸﺖ ﮐﮫ راﺳﻮی اﻣﯿﻦ را ﺑﯿﮕﻨﮫ ﮐﺸﺖ‬ ‫ﮐﺸﺘﻦ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻧﺮ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻣﺎده را‬

‫***‬ ‫ﻣﺰن ﺑﯽﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺑﺮ ﮐﺲ اﻧﮕﺸﺖ ﭼﻨﺎن ﮐﺎن ﻧﺮ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻣﺎده را ﮐﺸﺖ‬ ‫ﺑﺮﯾﺪن ﻣﻮش دام ﮔﺮﺑﮫ را‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ھﺸﯿﺎری رھﺎن ﺧﻮد را از اﯾﻦ ﻏﺎر ﭼﻮ ﻣﻮش آن ﮔﺮﺑﮫ را از دام ﺗﯿﻤﺎر‬ ‫ﻗﺒﺮه ﺑﺎ ﺷﺎه و ﺷﺎھﺰاده‬

‫***‬ ‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 339‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺮون ﭘﺮ ﺗﺎ ﻧﻔﺮﺳﺎﺋﯽ درﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﭼﻮ ﻣﺮغ ﻗﺒﺮه زﯾﻦ ﻗﺒﮫ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺷﻐﺎل زاھﺪ و ﺳﻌﺎﯾﺖ ﺟﺎﻧﻮران ﭘﯿﺶ ﺷﯿﺮ‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪق اﯾﻤﻦ ﺗﻮاﻧﯽ ﺷﺪ ز ﺷﻤﺸﯿﺮ ﭼﻮ آن زاھﺪ ﺷﻐﺎل از ﺧﺸﻢ آن ﺷﯿﺮ‬ ‫ﺳﯿﺎح و زرﮔﺮ و ﻣﺎر‬

‫***‬ ‫ﺗﻮ ﻧﯿﮑﯽ ﮐﻦ ﻣﺘﺮس از ﺧﺼﻢ ﺧﻮﻧﺨﻮار ﺑﮫ ﻧﯿﮑﯽ ﺑﺮد ﺟﺎن ﺳﯿﺎح از آن ﻣﺎر‬ ‫ﭼﮭﺎر ﺑﭽﮫ ﺑﺎزرﮔﺎن و ﺑﺮزﮔﺮ و ﺷﺎھﺰاده و ﺗﻮاﻧﮕﺮ‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﻗﺪر ﻣﺮد ﺷﺪ روزی ﻧﮭﺎده ز ﺑﺎزرﮔﺎن ﺑﭽﮫ ﺗﺎ ﺷﺎھﺰاده‬ ‫رﻓﺘﻦ ﺷﯿﺮ ﺑﮫ ﺷﮑﺎر و ﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﺑﭽﮫھﺎی او‬

‫ﮐﺰ اﯾﻦ ﺑﯽﺑﭽﮫ ﮔﺸﺖ آن ﺷﯿﺮ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ‬

‫ﺑﮫ ﺧﻮﻧﺨﻮاری ﻣﮑﻦ ﭼﻨﮕﺎل را ﺗﯿﺰ‬

‫***‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﯿﺮ ﺳﺨﻦﺳﻨﺞ‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﺪ ز ﺑﺪﻋﺘﮭﺎی ﺑﯿﺪاد‬

‫دل ﺧﺴﺮو ﺣﺼﺎری ﺷﺪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﺳﺮای ﻋﺪل را ﻧﻮ ﮐﺮد ﺑﻨﯿﺎد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 340‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺣﮑﻤﺖ و اﻧﺪرز ﺳﺮاﺋﯽ ﺣﮑﯿﻢ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫دﻻ از روﺷﻨﯽ ﺷﻤﻌﯽ ﺑﺮاﻓﺮوز‬ ‫ﺑﯿﺎرا ﺧﺎﻃﺮ ار آﺗﺶﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﻣﻦ ﺧﺎﮐﯽ ﮐﺰﯾﻦ ﻣﺤﺮاب ھﯿﭽﻢ‬ ‫ﺑﺴﯽ دارم ﺳﺨﻦ ﮐﺎن دل ﭘﺬﯾﺮد‬ ‫ﻣﻨﻢ داﻧﺴﺘﮫ در ﭘﺮﮔﺎر ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ھﻤﮫ زﯾﭻ ﻓﻠﮏ ﺟﺪول ﺑﮫ ﺟﺪول‬ ‫ﮐﮫ ﭘﺮﺳﯿﺪ از ﻣﻦ اﺳﺮار ﻓﻠﮏ را‬ ‫زﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎی اﯾﻦ دﯾﺮﯾﻨﮫ ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫از آن ﻧﻘﻄﮫ ﮐﮫ ﺧﻄﺶ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺪان ﺧﻂ ﭼﻮن دﮔﺮ ﺧﻂ ﺑﺴﺖ ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫ﺳﮫ ﺧﻂ ﭼﻮن ﮐﺮد ﺑﺮ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﺤﯿﻄﯽ‬ ‫ﺧﻂ اﺳﺖ آﻧﮕﮫ ﺑﺴﯿﻂ آﻧﮕﺎه اﺟﺴﺎم‬ ‫ﺗﻮان داﻧﺴﺖ ﻋﺎﻟﻢ را ﺑﮫ ﻏﺎﯾﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﻋﻘﻞ اﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﮫ ﮔﺸﺖ ﻇﺎھﺮ‬ ‫ﺧﺪاﯾﺴﺖ آﻧﮑﮫ ﺣﺪ ﻇﺎھﺮ ﻧﺪارد‬ ‫ﺧﺪاﺑﯿﻦ ﺷﻮ ﮐﮫ ﭘﯿﺶ اھﻞ ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﺑﺪان ﺧﻮد را ﮐﮫ از راه ﻣﻌﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯿﺖ آﯾﯿﻨﮫ در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮ آن ﻧﻮری ﮐﮫ ﭼﺮﺧﺖ ﻃﺸﺖ ﺷﻤﻌﺴﺖ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ راز ﻧﮭﺎﻧﯽ‬

‫ز ﺷﻤﻊ آﺗﺶ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن ﺑﯿﺎﻣﻮز‬ ‫از آﺗﺶ ﺧﺎﻧﮫ ﺧﻄﺮ ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫ﭼﻨﻮ ﺻﺪ را ﺑﮫ ﺣﮑﻤﺖ ﮔﻮش ﭘﯿﭽﻢ‬ ‫ﭼﮕﻮﯾﻢ ﭼﻮن ﮐﺴﻢ داﻣﻦ ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺼﺮﯾﻒ و ﺑﮫ ﻧﺤﻮ اﺳﺮار ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﮫ اﺻﻄﺮﻻب ﺣﮑﻤﺖ ﮐﺮدهام ﺣﻞ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻌﻠﻮﻣﺶ ﻧﮑﺮدم ﯾﮏ ﺑﮫ ﯾﮏ را‬ ‫ﮐﻨﻢ ﮔﺮ ﮔﻮش داری ﺑﺮ ﺗﻮ روﺷﻦ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮐﺎﻣﺪ اﻟﻒ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺴﯿﻄﯽ زان دوی آﻣﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺴﻢ آﻣﺎده ﺷﺪ ﺷﮑﻞ ﺑﺴﯿﻄﯽ‬ ‫ﮐﮫ اﺑﻌﺎد ﺛﻠﺜﺶ ﮐﺮده اﻧﺪام‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ از اول ﺗﺎ ﻧﮭﺎﯾﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺗﮏ ﻣﯿﺪود ز اول ﺑﮫ آﺧﺮ‬ ‫وﺟﻮدش اول و آﺧﺮ ﻧﺪارد‬ ‫ﺗﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺠﺎب آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﺧﺪا را داﻧﯽ ار ﺧﻮد را ﺑﺪاﻧﯽ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﭼﮫ ﺑﻮد ﺑﺪان دوری ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫ﻧﻤﻮدار دو ﻋﺎﻟﻢ در ﺗﻮ ﺟﻤﻌﺴﺖ‬ ‫ﻣﮕﻮ ﺗﺎ از ﺣﮑﺎﯾﺖ وا ﻧﻤﺎﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 341‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺻﻔﺖ ﺷﯿﺮوﯾﮫ و اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﺗﺨﺘﮫ ﺣﮑﻤﺖ در آﻣﻮﺧﺖ‬ ‫ز ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻮد ﯾﮏ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺎﻣﺶ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﻣﻦ ﮐﮫ آن ﻓﺮزﻧﺪ ﻗﺘﺎل‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﻮد ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ز ﻣﮭﺮش ﺑﺎز ﮔﻮﯾﻢ ﯾﺎ ز ﮐﯿﻨﺶ‬ ‫ﺳﺮای ﺷﺎه ازو ﭘﺮ دود ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ را ﮔﻔﺖ ای ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫از اﯾﻦ ﻧﺎﻓﺮخ اﺧﺘﺮ ﻣﯽھﺮاﺳﻢ‬ ‫ز ﺑﺪ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﮫ دارد در ﺳﺮ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ازﯾﻦ ﻧﺎﺧﻮش ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺧﺼﻠﺘﯽ ﺧﻮش‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﺪ آﻧﭽﮫ ﮐﺲ را دﻟﮑﺶ آﯾﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ ﻓﺮش ھﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻧﮫ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ دود از آﺗﺶ ﻣﻦ ﮔﺸﺖ ﺧﯿﺰان‬ ‫ﺳﺮم ﺗﺎج از ﺳﺮاﻓﺮازان رﺑﻮدﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﮫ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﯿﻨﺪ اﯾﻦ دﯾﻮ آن ﭘﺮی را‬ ‫ز ﻣﻦ ﺑﮕﺬر ﮐﮫ ﻣﻦ ﺧﻮد ﮔﺮزه ﻣﺎرم‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ زن زن ﺑﻮد ھﺮ زاده ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ زاده ﮐﮫ ﮐﺸﺖ آن را ﮐﺰو زاد‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺑﯿﮕﺎﻧﮫ ﮐﺰ ﺻﺎﺣﺐ وﻓﺎﺋﯽ‬

‫ﺑﮫ آزادی ﺟﮭﺎن را ﺗﺨﺘﮫ ﺑﺮ دوﺧﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮان اﺑﺨﺮ و ﺷﯿﺮوﯾﮫ ﻧﺎﻣﺶ‬ ‫در آن ﻃﻔﻠﯽ ﮐﮫ ﺑﻮدش ﻗﺮب ﻧﮫ ﺳﺎل‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎﺷﮕﯽ ﺑﻮدی ﻣﺮا ﺟﻔﺖ‬ ‫ز داﻧﺶ ﯾﺎ ز دوﻟﺖ ﯾﺎ ز دﯾﻨﺶ‬ ‫ﺑﺪو ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ ﻧﺎﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽﺑﻮد‬ ‫دﻟﻢ ﺑﮕﺮﻓﺖ از اﯾﻦ واروﻧﮫ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﻓﺴﺎد ﻃﺎﻟﻌﺶ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮگ اﯾﻤﻦ ﻧﺸﺪ ﺑﺮ ﻣﺎدر ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺑﻮد ﻓﺮزﻧﺪ آﺗﺶ‬ ‫ھﻤﮫ آن ﮔﻮﯾﺪ او ﮐﻮ را ﺧﻮش آﯾﺪ‬ ‫ز ﻓﺮ و ﺳﻨﮓ ﺑﮕﺮﯾﺰد ﺑﮫ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬ ‫ز ﻣﻦ زاده وﻟﯽ از ﻣﻦ ﮔﺮﯾﺰان‬ ‫ﺧﻠﻒ ﺑﺲ ﻧﺎﺧﻠﻒ دارم ﭼﮫ ﺳﻮداﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ ھﻤﺸﯿﺮﮔﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﺮ در ﭘﯿﺸﮫھﺎ ﭘﺎﻻﻧﮕﺮی را‬ ‫ﺑﻠﯽ ﻣﺎرم ﮐﮫ ﭼﻮن او ﻣﮭﺮه دارم‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﮔﻞ ﻣﯿﻮه آرد ھﺮ ﻧﯿﯽ ﻗﻨﺪ‬ ‫ﺑﺲ آھﻦ ﮐﻮ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺑﯿﺪاد‬ ‫ز ﺧﻮﯾﺸﺎن ﺑﯿﺶ دارد آﺷﻨﺎﺋﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 342‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ ﮔﻔﺖ ای ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻦ ﺷﺎه‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﺎﯾﻦ ﭘﺴﺮ درد ﺳﺮ ﺗﺴﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﺧﺼﻤﯽ ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﻧﺎرﺑﻦ ﻧﺎرد ﻟﮕﺪ را‬ ‫درﺧﺖ ﺗﻮد از آن آﻣﺪ ﻟﮕﺪﺧﻮار‬ ‫ﺗﻮ ﻧﯿﮑﯽ ﺑﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﯿﺰ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﻗﺒﺎی زر ﭼﻮ در ﭘﯿﺮاﯾﺶ اﻓﺘﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺗﻮﺳﻦ ﺷﺪ اﯾﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺟﻤﺎش‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ دارد زﯾﻨﺴﺎن ﭘﺮ از ﺟﻮش‬

‫دل ﭘﺎﮐﺖ ز ھﺮ ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ آﮔﺎه‬ ‫ﻧﮫ آﺧﺮ ﭘﺎرهای از ﮔﻮھﺮ ﺗﺴﺖ‬ ‫دل از ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﯽﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﺎ ﺗﺎج ﺳﺮ ﮐﻨﺪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد را‬ ‫ﮐﮫ دارد ﺑﭽﮫ ﺧﻮد را ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر‬ ‫ﺑﻮد ﺗﺮه ﺑﮫ ﺗﺨﻢ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ازو ھﻢ زر ﺑﻮد ﮐﺎراﯾﺶ اﻓﺘﺪ‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﺧﻮد ﮐﻨﺪ راﻣﺶ ﺗﻮ ﺧﻮش ﺑﺎش‬ ‫ﺑﮫ ﭘﯿﺮی ﺗﻮﺳﻨﯽ ﮔﺮدد ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫***‬ ‫ﭼﻨﺎن اﻓﺘﺪ از آن ﭘﺲ رای ﺧﺴﺮو‬ ‫ﻧﺴﺎزد ﺑﺎ ھﻤﺎﻻن ھﻢ ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو را ﺑﮫ آﺗﺶ ﺧﺎﻧﮫ ﺷﺪ رﺧﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﺷﺎﻧﻮش ﻣﯽ در ﮐﺎس ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﻧﮕﺬاﺷﺖ آﺧﺮ ﺑﻨﺪ ﮐﺮدش‬ ‫در آن ﺗﻠﺨﯽ ﭼﻨﺎن ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﺎ او‬ ‫دل ﺧﺴﺮو ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ آن ﭼﻨﺎن ﺷﺎد‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪی ﻣﺎه را ﮔﻔﺘﯽ ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫ز ﺑﺎدی ﮐﻮ ﮐﻼه از ﺳﺮ ﮐﻨﺪ دور‬ ‫ھﺮ آﻧﭻ او ﻓﺤﻞﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ز ﻧﺨﺠﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﻮه از زﻟﺰﻟﮫ ﮔﺮدد ﺑﮫ دوﻧﯿﻢ‬

‫ﮐﮫ آﺗﺶ ﺧﺎﻧﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺎی ﺧﺴﺮو‬ ‫ﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﻣﻮﺑﺪان آﺗﺶﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮ ﻣﺴﺖ ﺷﺪ ﺷﯿﺮوﯾﮫ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ‬ ‫ز دورا دور ﺷﮫ را ﭘﺎس ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻨﺠﯽ از ﺟﮭﺎن ﺧﺮﺳﻨﺪ ﮐﺮدش‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺰ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﺑﺎ و‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﺻﺪ ﺑﻨﺪ ﮔﻔﺘﺎ ھﺴﺘﻢ آزاد‬ ‫ﮐﮫ روزی ھﺴﺖ ھﺮ ﮐﺲ را ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﮔﯿﺎه آﺳﻮده ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮو رﻧﺠﻮر‬ ‫ﺷﮑﺎراﻓﮑﻦ ﺑﺪو ﺧﻮﺷﺘﺮ زﻧﺪ ﺗﯿﺮ‬ ‫ز اﻓﺘﺎدن ﺑﻠﻨﺪان را ﺑﻮد ﺑﯿﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 343‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ھﺮ آن ﭘﺨﺘﮫ ﮐﮫ دﻧﺪاﻧﺶ ﺑﺰرﮔﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺟﺎ ﮐﺎﺗﺸﯽ ﮔﺮدد زر اﻧﺪود‬ ‫ﺗﻮ در دﺳﺘﯽ اﮔﺮ دوﻟﺖ ﺷﺪ از دﺳﺖ‬ ‫ﺷﮑﺮ ﻟﺐ ﻧﯿﺰ از او ﻓﺎرغ ﻧﺒﻮدی‬ ‫ﮐﮫ در دوﻟﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺷﮑﻨﺞ ﮐﺎر ﭼﻮن در ھﻢ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﮔﺸﺎده روی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻮد ﯾﮏ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﺑﺮ آزار ﺧﻮد زور‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﮐﺶ ﺻﺤﺖ او را ﺗﺐ ﻧﮕﯿﺮد‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻗﻔﻼ ﮐﮫ ﺑﻨﺪش ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ داﻧﺎﺋﯽ ز دل ﭘﺮداز ﻏﻢ را‬ ‫اﮔﺮ ﺟﺎی ﺗﻮ را ﺑﮕﺮﻓﺖ ﺑﺪﺧﻮاه‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﭼﺎه ﻧﺨﺸﺐ آب ﮔﯿﺮد‬ ‫در اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﮐﮫ ھﺴﺖ از ﺗﯿﺮهراﺋﯽ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ ھﺮ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪی‬ ‫ﺳﺘﯿﺰ روزﮔﺎر از ﺷﺮم دور اﺳﺖ‬ ‫دو ﮐﺲ را روزﮔﺎر آزرم داد اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﺲ درﯾﻦ دﯾﺮ ﺳﭙﻨﺠﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻮدی ﺟﮭﺎن را ﭘﺎﯾﺪاری‬ ‫ﻓﻠﮏ ﮔﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﭘﺎﯾﻨﺪه دادی‬

‫ﺑﮫ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﺴﯽ دﻧﺪان ﮔﺮﮔﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﻮی ﻧﯿﮑﻮان ﺧﻮﺷﺘﺮ رود دود‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ ھﺴﺘﯽ ھﻤﮫ دوﻟﺖ ﻣﺮا ھﺴﺖ‬ ‫دﻟﺶ دادی و ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﻧﻤﻮدی‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺷﺎدی ﮔﮭﯽ ﺗﯿﻤﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﻤﯿﺮد ھﺮ ﮐﮫ در ﻣﺎﺗﻢ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﺎی و ﺳﺮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ھﺮ دو درﺑﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺲ ﺑﯿﻤﺎر وا ﮔﺸﺖ از ﻟﺐ ﮔﻮر‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﮐﺲ را ﮐﮫ ﺗﺐ ﮔﯿﺮد ﺑﻤﯿﺮد‬ ‫ﭼﻮ واﺑﯿﻨﯽ ﻧﮫ ﻗﻔﻞ اﺳﺖ آن ﮐﻠﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﻏﻢﻏﻢ را ﮐﺸﺪ ﭼﻮن رﯾﮓ ﻧﻢ را‬ ‫ﻣﻘﻨﻊ ﻧﯿﺰ داﻧﺪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺎه‬ ‫ﺟﮭﺎن از آھﻨﯽ ﮐﯽ ﺗﺎب ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺷﺒﮫ ﮐﺎﻓﻮر و اﻋﻤﯽ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ارزد رﯾﺶ ﮔﺎوی رﯾﺸﺨﻨﺪی‬ ‫ازو دوری ﻃﻠﺐ ﮐﺎزرم دور اﺳﺖ‬ ‫ﯾﮑﯽ ﮐﻮ ﻣﺮد و دﯾﮕﺮ ﮐﻮ ﻧﺰاد اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ار ھﻢ ﻧﻤﺎﻧﯽ ﺗﺎ ﻧﺮﻧﺠﯽ‬ ‫ﺑﮭﺮ ﮐﺲ ﭼﻮن رﺳﯿﺪی ﺷﮭﺮﯾﺎری‬ ‫ز ﮐﯿﺨﺴﺮو ﺑﮫ ﺧﺴﺮو ﮐﯽ ﻓﺘﺎدی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 344‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ دل ﺑﺮ اﯾﻦ ﮔﻠﺰار ﺑﻨﺪد‬ ‫اﮔﺮ دﻧﯿﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺨﺮوش‬ ‫ز ﺗﻮ ﯾﺎ ﻣﺎل ﻣﺎﻧﺪ ﯾﺎ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﺑﻂ ھﺮ ﮐﮫ او ﺷﺎدیﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺰن ﭼﻮن آﻓﺘﺎب آﺗﺶ درﯾﻦ دﯾﺮ‬ ‫ﭼﮫ ﻣﺎرﺳﺖ اﯾﻨﮑﮫ ﭼﻮن ﺿﺤﺎک‬ ‫ﺧﻮﻧﺨﻮار‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮭﻮت رﯾﺰهای ﮐﺰ ﭘﺸﺖ راﻧﺪی‬ ‫درﯾﻦ ﭘﺴﺘﮫ ﻣﻨﮫ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺑﺎری‬ ‫ﺑﻌﻨﯿﻦ و ﺳﺘﺮون ﺑﯿﻦ ﮐﮫ رﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮت ﻋﻘﻠﯽ اﺳﺖ ﺑﯽﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯿﺒﺎش‬ ‫ﻧﮫ اﯾﻤﻦﺗﺮ ز ﺧﺮﺳﻨﺪی ﺟﮭﺎﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎﻧﯽ ھﺴﺖ و آﺑﯽ ﭘﺎی درﮐﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺮﺳﻨﺪی ﺑﺮآور ﺳﺮ ﮐﮫ رﺳﺘﯽ‬ ‫ھﻤﺎن زاھﺪ ﮐﮫ ﺷﺪ در داﻣﻦ ﻏﺎر‬ ‫ھﻤﺎن ﮐﮭﺒﺪ ﮐﮫ ﻧﺎﭘﯿﺪاﺳﺖ در ﮐﻮه‬ ‫ﺟﮭﺎن ﭼﻮن ﻣﺎر اﻓﻌﯽ ﭘﯿﭻ ﭘﯿﭻ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ از دﺳﺖ ﺗﻮ ﻧﺎﯾﺪ ھﯿﭻ ﮐﺎری‬ ‫ﭼﻮ درﺑﻨﺪی ﺑﺪان ﻣﯿﺒﺎش ﺧﺮﺳﻨﺪ‬ ‫و ﮔﺮ در ﭼﺎه ﯾﺎﺑﯽ ﭘﺎﯾﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﭼﻮ زﯾﺮ از ﻗﺪر ﺗﻮ ﺟﺎی ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﭼﻮ ﮔﻞ زان ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮔﺮﯾﺪ ﮐﮫ ﺧﻨﺪد‬ ‫ﭼﻨﺎن ﭘﻨﺪار ﮐﺎﻓﺘﺪ ﺑﺎرت از دوش‬ ‫ﭘﺲ آن ﺑﮫ ﮐﻮ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ز درد ﮔﻮﺷﻤﺎﻟﺶ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﯽﻋﯿﺴﯽ ﻧﯿﺎﺑﯽ در ﺧﺮان ﺧﯿﺮ‬ ‫ھﻢ از ﭘﺸﺖ ﺗﻮ اﻧﮕﯿﺰد ﺗﺮا ﻣﺎر‬ ‫ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﭼﻮن ﺑﯽﭘﺸﺖ ﻣﺎﻧﺪی‬ ‫ﺷﮑﻢواری ﻃﻠﺐ ﻧﮫ ﭘﺸﺖواری‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ و ﺷﮑﻢ ﭼﯿﺰی ﻧﺒﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺪاﻧﭽﺖ ھﺴﺖ از او ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻣﯿﺒﺎش‬ ‫ﻧﮫ ﺑﮫ ز آﺳﻮدﮔﯽ ﻧﺰھﺖ ﺳﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ ھﺴﺖ آزاد ﻃﺒﻌﯽ ﮐﺸﻮری ﺧﻮش‬ ‫ﺑﻼﺋﯽ ﻣﺤﮑﻢ آﻣﺪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺮﺳﻨﺪی ﻣﺴﻠﻢ ﮔﺸﺖ از اﻏﯿﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺮواز ﻗﻨﺎﻋﺖ رﺳﺖ از اﻧﺒﻮه‬ ‫ﺗﺮا آن ﺑﮫ ﮐﺰو در دﺳﺖ ھﯿﭻ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ دﯾﮕﺮان ﻣﯿﮕﯿﺮ ﻣﺎری‬ ‫ﮐﮫ ﺗﻮ ﮔﻨﺠﯽ ﺑﻮد ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ درﺑﻨﺪ‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﻧﺎﻣﮫ ﯾﻮﺳﻒ ﺑﻨﮫ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﻋﻠﻢ دان ھﺮ ﮐﮫ ﺑﺎﻻی ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 345‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﻮ ﭘﻨﺪاری ﮐﮫ ﺗﻮ ﮐﻢ ﻗﺪر داری‬ ‫دل ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻮﺋﯽ در ﺧﻮد ﻣﺒﯿﻦ ﺧﺮد‬ ‫ﭼﻨﺎن دان ﮐﺎﯾﺰد از ﺧﻠﻘﺖ ﮔﺰﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﭼﻮن دﻟﺸﺎد ﮔﺮدی‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﮫ ﺗﺨﺖ و ﺗﺎج ﻣﺤﺘﺎج‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺴﮑﯿﻦ ز ﺧﺴﺮو ﺳﻮز ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ﺷﺐ آﻣﺪ ھﻤﭽﻨﺎن آن ﺳﺮو آزاد‬

‫ﺗﻮﺋﯽ ﺗﻮ ﮐﺰ دو ﻋﺎﻟﻢ ﺻﺪر داری‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ھﻤﺖ ﺗﻮان ﮔﻮی از ﺟﮭﺎن ﺑﺮد‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺧﺎص از ﭘﯽ ﺗﻮ آﻓﺮﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺑﻨﺪ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ آزاد ﮔﺮدی‬ ‫زﻣﯿﻦ را ﺗﺨﺖ ﮐﻦ ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﺗﺎج‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺧﻮش ﺧﻮش روز ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ و ﺷﮫ را دل ھﻤﯽ داد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 346‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮐﺸﺘﻦ ﺷﯿﺮوﯾﮫ ﺧﺴﺮو را‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺗﺎرﯾﮏ ﻧﻮر از ﻣﺎه ﺑﺮده‬ ‫زﻣﺎﻧﮫ ﺑﺎ ھﺰاران دﺳﺖ ﺑﯽزور‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﭘﺎی را ﺑﺎ ﺑﻨﺪ زرﯾﻦ‬ ‫ﺑﺖ زﻧﺠﺮ ﻣﻮی از ﺳﯿﻤﮕﻮن دﺳﺖ‬ ‫ز ﺷﻔﻘﺖ ﺳﺎﻗﮭﺎی ﺑﻨﺪ ﺳﺎﯾﺶ‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖھﺎی ﻣﮭﺮاﻧﮕﯿﺰ ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻟﻔﻈﯽ دھﻦ ﭘﺮ ﻧﻮش ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﺧﻔﺖ و ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ ﺟﻮاﺑﺶ‬ ‫دو ﯾﺎر ﻧﺎزﻧﯿﻦ در ﺧﻮاب رﻓﺘﮫ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﺎﻣﺪ ﻓﺘﻨﮫ ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮود آﻣﺪ ز روزن دﯾﻮ ﭼﮭﺮی‬ ‫ﭼﻮ ﻗﺼﺎب از ﻏﻀﺐ ﺧﻮﻧﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ دزد ﺧﺎﻧﮫ ﺑﺮ ﮐﺎﻻ ھﻤﯽ ﺟﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﺷﮫ آﻣﺪ ﺗﯿﻎ در ﻣﺸﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن زد ﺑﺮ ﺟﮕﺮﮔﺎھﺶ ﺳﺮ ﺗﯿﻎ‬ ‫ﭼﻮ از ﻣﺎھﯽ ﺟﺪا ﮐﺮد آﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﻣﻠﮏ در ﺧﻮاب ﺧﻮش ﭘﮭﻠﻮ درﯾﺪه‬ ‫ز ﺧﻮﻧﺶ ﺧﻮاﺑﮕﮫ ﻃﻮﻓﺎن ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ دل ﮔﻔﺘﺎ ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ز ﺧﻮﺷﺨﻮاب‬ ‫دﮔﺮ ره ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻧﮭﻔﺘﮫ‬

‫ﻓﻠﮏ را ﻏﻮل وار از راه ﺑﺮده‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﺎ ﺻﺪ ھﺰاران دﯾﺪه ﺷﺒﮑﻮر‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺑﺮ دو ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺳﺎق ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﮫ زﻧﺠﯿﺮ زرش ﺑﺮ ﻣﮭﺮه ﻣﯽﺑﺴﺖ‬ ‫ھﻤﯽ ﻣﺎﻟﯿﺪ و ﻣﯽﺑﻮﺳﯿﺪ ﭘﺎﯾﺶ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﺑﺎﻧﮓ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺧﻮش ﺗﻮان ﺧﻔﺖ‬ ‫ﺑﺮ آواز ﺷﮭﻨﺸﮫ ﮔﻮش ﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﺖ در ﺳﺮاﯾﺖ ﮐﺮد ﺧﻮاﺑﺶ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﯿﺪار و از ﭼﺸﻢ آب رﻓﺘﮫ‬ ‫ﺳﯿﺎھﯽ ﺑﺮ ﻟﺒﺶ ﻣﺴﻤﺎر ﻣﯽﺑﺴﺖ‬ ‫ﻧﺒﻮده در ﺳﺮﺷﺘﺶ ھﯿﭻ ﻣﮭﺮی‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻔﺎط از ﺑﺮوت آﺗﺶﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺮﯾﺮ ﺷﺎه را ﺑﺎﻻ ھﻤﯽ ﺟﺴﺖ‬ ‫ﺟﮕﺮﮔﺎھﺶ درﯾﺪ و ﺷﻤﻊ را ﮐﺸﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮن ﺑﺮﺟﺴﺖ ازو ﭼﻮن آﺗﺶ از ﻣﯿﻎ‬ ‫ﺑﺮون زد ﺳﺮ ز روزن ﭼﻮن ﻋﻘﺎﺑﯽ‬ ‫ﮔﺸﺎده ﭼﺸﻢ و ﺧﻮد را ﮐﺸﺘﮫ دﯾﺪه‬ ‫دﻟﺶ از ﺗﺸﻨﮕﯽ از ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﮫ‬ ‫ﮐﻨﻢ ﺑﯿﺪار و ﺧﻮاھﻢ ﺷﺮﺑﺘﯽ آب‬ ‫ﮐﮫ ھﺴﺖ اﯾﻦ ﻣﮭﺮﺑﺎن ﺷﺒﮭﺎ ﻧﺨﻔﺘﮫ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 347‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺨﺴﺒﺪ دﯾﮕﺮ از ﻓﺮﯾﺎد و زاری‬ ‫ﺷﻮم ﻣﻦ ﻣﺮده و او ﺧﻔﺘﮫ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﻧﮑﺮد از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار‬

‫ﭼﻮ ﺑﯿﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ اﯾﻦ ﺑﯿﺪاد و ﺧﻮاری‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮫ ﮐﯿﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﺎﮔﻔﺘﮫ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻠﺨﯽ ﺟﺎن ﭼﻨﺎن داد آن وﻓﺎدار‬

‫***‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮﺳﺒﺰی ﺟﮭﺎن را داده اﻣﯿﺪ‬ ‫ﺑﺨﻮن رﯾﺰ رﯾﺎﺣﯿﻦ ﺗﯿﻎ در دﺳﺖ‬ ‫ﮐﺰان ﮔﻠﺒﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺷﺎخ و ﺑﺮﮔﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎغ اﻧﺪر ﻧﮫ ﮔﻞ ﺑﯿﻨﺪ ﻧﮫ ﮔﻠﺰار‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ رﯾﺰد ﮔﻼﺑﯽ ﭼﻮن ﻧﺮﯾﺰد‬

‫ﺷﮑﻔﺘﮫ ﮔﻠﺒﻨﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﺮآﯾﺪ ﻧﺎﮔﮫ اﺑﺮی ﺗﻨﺪ و ﺳﺮﻣﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﺳﺨﺘﯽ ﻓﺮو ﺑﺎرد ﺗﮕﺮﮔﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮدد ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺧﻔﺘﮫ ﺑﯿﺪار‬ ‫ﭼﮫ ﮔﻮﺋﯽ ﮐﺰ ﻏﻢ ﮔﻞ ﺧﻮن ﻧﺮﯾﺰد‬

‫***‬ ‫ز ﺑﺲ ﺧﻮن ﮐﺰ ﺗﻦ ﺷﮫ رﻓﺖ ﭼﻮن آب‬ ‫دﮔﺮ ﺷﺒﮭﺎ ﮐﮫ ﺑﺨﺘﺶ ﯾﺎر ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﻨﮕﺮ ﭼﮫ ﺳﺮدی ﮐﺮد اﯾﻦ ﺑﺎر‬ ‫ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺷﺪ ﭼﻮ ﻣﺮغ ﺗﺎب دﯾﺪه‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ از ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺷﺎه ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ز ﺷﺐ ﻣﯽﺟﺴﺖ ﻧﻮر آﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﺳﺮﯾﺮی دﯾﺪ ﺳﺮ ﺑﯽﺗﺎج ﮐﺮده‬ ‫ﺧﺰﯾﻨﮫ در ﮔﺸﺎده ﮔﻨﺞ ﺑﺮده‬ ‫ﺑﮫ ﮔﺮﯾﮫ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺷﺐ را ﺳﯿﮫ ﮐﺮد‬ ‫ﮔﻼب و ﻣﺸﮏ ﺑﺎ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﺮآﻣﯿﺨﺖ‬ ‫ﻓﺮو ﺷﺴﺘﺶ ﺑﮫ ﮔﻼب و ﺑﮫ ﮐﺎﻓﻮر‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﺰﻣﯽ ﮐﮫ ﺷﺎھﺎن را ﻃﺮازﻧﺪ‬

‫در آﻣﺪ ﻧﺮﮔﺲ ﺷﯿﺮﯾﻦ ز ﺧﻮﺷﺨﻮاب‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎﻧﮓ ﻧﺎی و ﻧﯽ ﺑﯿﺪار ﮔﺸﺘﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻮن ﮔﺮم ﺷﺎھﺶ ﮐﺮد ﺑﯿﺪار‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮد آن ﺳﮭﻢ را در ﺧﻮاب دﯾﺪه‬ ‫ﯾﮑﯽ درﯾﺎی ﺧﻮن دﯾﺪه آه ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫درﯾﻐﺎ ﭼﺸﻤﺶ آﻣﺪ در ﺧﺮاﺑﯽ‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ روﻏﻨﺶ ﺗﺎراج ﮐﺮده‬ ‫ﺳﭙﮫ رﻓﺘﮫ ﺳﭙﮭﺴﺎﻻر ﻣﺮده‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﮕﺮﯾﺴﺖ واﻧﮕﮫ ﻋﺰم ره ﮐﺮد‬ ‫ﺑﺮ آن اﻧﺪام ﺧﻮن آﻟﻮد ﻣﯽرﯾﺨﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ روﺷﻨﯽ ﻣﯽﺗﺎﻓﺖ ﭼﻮن ﻧﻮر‬ ‫ﺑﺴﺎزﯾﺪش ﮐﺰ آن ﺑﮭﺘﺮ ﻧﺴﺎزﻧﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 348‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﺷﮫ را ﮐﺮده ﺑﻮد آراﯾﺸﯽ ﭼﺴﺖ‬ ‫ھﻤﺎن آراﯾﺶ ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﻧﻮ ﮐﺮد‬

‫ﺑﮫ ﮐﺎﻓﻮر و ﮔﻼب اﻧﺪام او ﺷﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺻﺪ دل را ﮔﺮو ﮐﺮد‬

‫***‬ ‫دل ﺷﯿﺮوﯾﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﺑﺒﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﻧﮭﺎﻧﯽ ﮐﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎدش ﮐﮫ ﺧﻮش ﺑﺎش‬ ‫ﭼﻮ ھﻔﺘﮫ ﺑﮕﺬرد ﻣﺎه دو ھﻔﺘﮫ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪی دھﻢ ﺑﺮ ھﺮ ﮔﺮوھﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻨﺠﺶ زﯾﺮ زر ﭘﻮﺷﯿﺪه دارم‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ اﯾﻦ ﺳﺨﻨﮭﺎ را ﻧﯿﻮﺷﯿﺪ‬ ‫ﻓﺮﯾﺒﺶ داد ﺗﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺷﮑﯿﺒﺶ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﮫ ھﺮ ﭼﮫ ﺑﻮد اﺳﺒﺎب ﺧﺴﺮو‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺤﺘﺎﺟﺎن و ﻣﺤﺮوﻣﺎن ﻧﺪا ﮐﺮد‬

‫وﻟﯿﮑﻦ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺸﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﯾﮑﯽ ھﻔﺘﮫ درﯾﻦ ﻏﻢ ﺑﺎرﮐﺶ ﺑﺎش‬ ‫ﺷﻮد در ﺑﺎغ ﻣﻦ ﭼﻮن ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺘﮫ‬ ‫ز ﺧﺴﺮو ﺑﯿﺸﺘﺮ دارم ﺷﮑﻮھﺶ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﮔﻨﺞھﺎ او را ﺳﭙﺎرم‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮﮐﮫ ﺗﻨﺪ ﺷﺪ ﭼﻮن ﻣﯽ ﺑﺠﻮﺷﯿﺪ‬ ‫ﻧﮭﺎد آن ﮐﺸﺘﻨﯽ دل ﺑﺮ ﻓﺮﯾﺒﺶ‬ ‫ز ﻣﻨﺴﻮخ ﮐﮭﻦ ﺗﺎ ﮐﺴﻮت ﻧﻮ‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﺟﺎن ﺷﺎھﻨﺸﮫ ﻓﺪا ﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 349‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺟﺎن دادن ﺷﯿﺮﯾﻦ در دﺧﻤﮫ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﻮ ﺻﺒﺢ از ﺧﻮاب ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺳﺮ ﺑﺮآورد‬ ‫ﺳﯿﺎھﯽ از ﺣﺒﺶ ﮐﺎﻓﻮر ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ز ﻗﻠﻌﮫ زﻧﮕﯿﯽ در ﻣﺎه ﻣﯽدﯾﺪ‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﻮدش ﺑﮫ رﺳﻢ ﺷﮭﺮﯾﺎری‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﻣﮭﺪ را در ﺗﺨﺘﮫ زر‬ ‫ﺑﮫ آﺋﯿﻦ ﻣﻠﻮک ﭘﺎرﺳﯽ ﻋﮭﺪ‬ ‫ﻧﮭﺎد آن ﻣﮭﺪ را ﺑﺮ دوش ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﺟﮭﺎﻧﺪاران ﺷﺪه ﯾﮑﺴﺮ ﭘﯿﺎده‬ ‫ﻗﻠﻢ ز اﻧﮕﺸﺖ رﻓﺘﮫ ﺑﺎرﺑﺪ را‬ ‫ﺑﺰرگ اﻣﯿﺪ ﺧﺮد اﻣﯿﺪ ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﺑﮫ آواز ﺿﻐﯿﻒ اﻓﻐﺎن ﺑﺮآورد‬ ‫ﭘﻨﺎه و ﭘﺸﺖ ﺷﺎھﺎن ﻋﺠﻢ ﮐﻮ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﮐﺎن ﺧﺴﺮو دﻧﯿﯿﺶ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ در راه رﺣﯿﻞ آﻣﺪ روارو‬ ‫ﮔﺸﺎده ﺳﺮ ﮐﻨﯿﺰان و ﻏﻼﻣﺎن‬ ‫ﻧﮭﺎده ﮔﻮھﺮآﮔﯿﻦ ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﮐﺸﯿﺪه ﺳﺮﻣﮫھﺎ در ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪی زرد ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫ﭘﺲ ﻣﮭﺪ ﻣﻠﮏ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻣﯿﺸﺪ‬ ‫ﮔﺸﺎده ﭘﺎی در ﻣﯿﺪان ﻋﮭﺪش‬

‫ھﻼک ﺟﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ آورد‬ ‫ﺷﺪ اﻧﺪر ﻧﯿﻤﮫ ره ﮐﺎﻓﻮردان ﺧﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮫ در ﻗﻠﻌﮫ ﺷﺪ زﻧﮕﯽ ﺑﺨﻨﺪﯾﺪ‬ ‫ﮐﯿﺎﻧﯽ ﻣﮭﺪی از ﻋﻮد ﻗﻤﺎری‬ ‫ﺑﺮ آﻣﻮده ﺑﮫ ﻣﺮوارﯾﺪ و ﮔﻮھﺮ‬ ‫ﺑﺨﻮاﺑﺎﻧﯿﺪ ﺧﺴﺮو را در آن ﻣﮭﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺸﮭﺪ ﺑﺮد وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﮔﺎھﺎن‬ ‫ﺑﮕﺮداﮔﺮد آن ﻣﮭﺪ اﯾﺴﺘﺎده‬ ‫ﺑﺮﯾﺪه ﭼﻮن ﻗﻠﻢ اﻧﮕﺸﺖ ﺧﻮد را‬ ‫ﺑﻠﺮزاﻧﯽ ﭼﻮ ﺑﺮگ ﺑﯿﺪ ﮔﺸﺘﮫ‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺎ را ﻣﺮگ ﺷﺎه از ﺟﺎن ﺑﺮآورد‬ ‫ﺳﭙﮭﺴﺎﻻر و ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﻋﻠﻢ ﮐﻮ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﭘﺮوﯾﺰ و ﮔﮫ ﮐﺴﺮﯾﺶ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﭼﮫ ﺟﻤﺸﯿﺪ و ﭼﮫ ﮐﺴﺮی و ﭼﮫ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮوی در ﻣﯿﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﺮاﻣﺎن‬ ‫ﻓﮑﻨﺪه ﺣﻠﻘﮫھﺎی زﻟﻒ ﺑﺮ دوش‬ ‫ﻋﺮوﺳﺎﻧﮫ ﻧﮕﺎر اﻓﮑﻨﺪه ﺑﺮ دﺳﺖ‬ ‫ﺣﺮﯾﺮی ﺳﺮخ ﭼﻮن ﻧﺎھﯿﺪ در ﺑﺮ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎن ﻓﺘﻨﮫ دﯾﺪ از دﺳﺖ ﻣﯿﺸﺪ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ رﻗﺺ در ﭘﺎﯾﺎن ﻣﮭﺪش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 350‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﻤﺎن اﻓﺘﺎد ھﺮ ﮐﺲ را ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ھﻤﺎن ﺷﯿﺮوﯾﮫ را ﻧﯿﺰ اﯾﻦ ﮔﻤﺎن ﺑﻮد‬ ‫ھﻤﮫ ره ﭘﺎی ﮐﻮﺑﺎن ﻣﯿﺸﺪ آن ﻣﺎه‬ ‫ﭘﺲ او در ﻏﻼﻣﺎن و ﮐﻨﯿﺰان‬ ‫ﭼﻮ ﻣﮭﺪ ﺷﺎه در ﮔﻨﺒﺪ ﻧﮭﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻣﯿﺎن درﺑﺴﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭘﯿﺶ ﻣﻮﺑﺪ‬ ‫در ﮔﻨﺒﺪ ﺑﮫ روی ﺧﻠﻖ در ﺑﺴﺖ‬ ‫ﺟﮕﺮﮔﺎه ﻣﻠﮏ را ﻣﮭﺮ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﺪان آﯾﯿﻦ ﮐﮫ دﯾﺪ آن زﺧﻢ را رﯾﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻮن ﮔﺮم ﺷﺴﺖ آن ﺧﻮاﺑﮕﮫ را‬ ‫ﭘﺲ آورد آﻧﮕﮭﯽ ﺷﮫ را در آﻏﻮش‬ ‫ﺑﮫ ﻧﯿﺮوی ﺑﻠﻨﺪ آواز ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺎن ﺑﺎ ﺟﺎن و ﺗﻦ و ﺑﺎ ﺗﻦ ﺑﮫ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺰم ﺧﺴﺮو آن ﺷﻤﻊ ﺟﮭﺎﻧﺘﺎب‬ ‫ﺑﮫ آﻣﺮزش رﺳﺎد آن آﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﺎﻟﮭﯽ ﺗﺎزه دار اﯾﻦ ﺧﺎﮐﺪان را‬ ‫زھﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﺮدن او‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ واﺟﺐ ﮐﻨﺪ در ﻋﺸﻖ ﻣﺮدن‬ ‫ﻧﮫ ھﺮ ﮐﻮ زن ﺑﻮد ﻧﺎﻣﺮد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ رﻋﻨﺎ زﻧﺎ ﮐﻮ ﺷﯿﺮ ﻣﺮد اﺳﺖ‬

‫ز ﺑﮭﺮ ﻣﺮگ ﺧﺴﺮو ﻧﯿﺴﺖ ﻏﻤﮕﯿﻦ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﺑﺮ او دل ﻣﮭﺮﺑﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﺗﺎ ﺑﮫ ﮔﻨﺒﺪ ﺧﺎﻧﮫ ﺷﺎه‬ ‫ز ﻧﺮﮔﺲ ﺑﺮ ﺳﻤﻦ ﺳﯿﻤﺎب رﯾﺰان‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن روی در روی اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮاﺷﯽ درون آﻣﺪ ﺑﮫ ﮔﻨﺒﺪ‬ ‫ﺳﻮی ﻣﮭﺪ ﻣﻠﮏ ﺷﺪ دﺷﻨﮫ در دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺒﻮﺳﯿﺪ آن دھﻦ ﮐﺎو ﺑﺮ ﺟﮕﺮ داﺷﺖ‬ ‫ھﻤﺎﻧﺠﺎ دﺷﻨﮫای زد ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺟﺮاﺣﺖ ﺗﺎزه ﮐﺮد اﻧﺪام ﺷﮫ را‬ ‫ﻟﺒﺶ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﮭﺎد و دوش ﺑﺮ دوش‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺎن ﻗﻮم از آوازش ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﺗﻦ از دوری و ﺟﺎن از داوری رﺳﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎرک ﺑﺎد ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﺷﮑﺮ ﺧﻮاب‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن اﯾﻨﺠﺎ رﺳﺪ ﮔﻮﯾﺪ دﻋﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﯿﺎﻣﺮز اﯾﻦ دو ﯾﺎر ﻣﮭﺮﺑﺎن را‬ ‫زھﯽ ﺟﺎن دادن و ﺟﺎن ﺑﺮدن او‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎﻧﺎن ﺟﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﭙﺮدن‬ ‫زن آن ﻣﺮد اﺳﺖ ﮐﻮ ﺑﯽدرد ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺴﺎ دﯾﺒﺎ ﮐﮫ ﺷﯿﺮش در ﻧﻮرد اﺳﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 351‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺷﺒﯿﺨﻮن ﮐﺮد ﺑﺮ ﻧﺴﺮﯾﻦ و ﺷﻤﺸﺎد‬ ‫ﻓﺮو ﺑﺎرﯾﺪ ﺳﯿﻠﯽ ﮐﻮه ﺗﺎ ﮐﻮه‬ ‫ھﻮا را ﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﺎک زﻣﯿﻦ راﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮآوردﻧﺪ ﺣﺎﻟﯽ ﯾﮑﺴﺮ آواز‬ ‫ﻋﺮوﺳﺎن را ﺑﮫ داﻣﺎدان ﭼﻨﯿﻦ ده‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ ﮐﺮد ازﯾﻦ ﺑﮭﺘﺮ ﻋﺮوﺳﯽ‬ ‫در ﮔﻨﺒﺪ ﺑﺮ اﯾﺸﺎن ﺳﺨﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﺮ ﻟﻮح آن ﺧﺎک‬ ‫ﮐﺴﯽ از ﺑﮭﺮ ﮐﺲ ﺧﻮد را ﻧﮑﺸﺖ اﺳﺖ‬

‫ﻏﺒﺎری ﺑﺮ دﻣﯿﺪ از راه ﺑﯿﺪاد‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ اﺑﺮی از درﯾﺎی اﻧﺪوه‬ ‫ز روی دﺷﺖ ﺑﺎدی ﺗﻨﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن ﭼﻮن ﺷﺪﻧﺪ آﮔﮫ ازﯾﻦ راز‬ ‫ﮐﮫ اﺣﺴﻨﺖ ای زﻣﺎن وای زﻣﯿﻦ زه‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻄﺮب زﻧﮕﯽ و روﺳﯽ‬ ‫دو ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺎج را ھﻢ ﺗﺨﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﺑﺎز ﭘﺲ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻏﻤﻨﺎک‬ ‫ﮐﮫ ﺟﺰ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﮫ در ﺧﺎک درﺷﺘﺴﺖ‬

‫***‬ ‫وﻓﺎ داری ﻧﺨﻮاھﺪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﮐﺲ‬ ‫ﮐﮫ ﯾﮏ ﯾﮏ ﺑﺎز ﻧﺴﺘﺎﻧﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﻧﻮﺑﺖ ﺳﺘﺎﻧﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎز‬ ‫ﭼﻮ اﻓﺘﺎدی ﺷﮑﺴﺘﯽ ھﯿﭻ ھﯿﭽﯽ‬ ‫ﻧﺸﺎن ده ﮔﺮدﻧﯽ ﮐﻮ ﺑﯽ ﮐﻤﻨﺪﯾﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺘﻮان ﺑﻨﺪ ﭼﻨﺒﺮ ﺑﺎز ﮐﺮدن‬ ‫ﭼﻮ ﻧﮕﺸﺎدﺳﺖ ﮐﺲ ﻣﺎ ﭼﻮن ﮔﺸﺎﺋﯿﻢ‬ ‫ز ﺟﻮر ﺧﺎک ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﻢ ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﺎ ﮐﻢ ﮐﺴﯽ ﮔﺮﯾﺪ ﭼﻮ ﻣﺎ زار‬

‫ﻣﻨﮫ دل ﺑﺮ ﺟﮭﺎن ﮐﯿﻦ ﺳﺮد ﻧﺎﮐﺲ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺨﺸﺪ ﻣﺮد را اﯾﻦ ﺳﻔﻠﮫ اﯾﺎم‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﻧﻮﺑﺖ دھﺪ ﺟﺎﻧﯽ ﺑﮫ آﻏﺎز‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﭘﺎﺋﯽ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﭘﯿﭻ ﭘﯿﭽﯽ‬ ‫درﯾﻦ ﭼﻨﺒﺮ ﮐﮫ ﻣﺤﮑﻢ ﺷﮭﺮ ﺑﻨﺪﯾﺴﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ ﭼﻨﺒﺮ ﺗﻮان ﭘﺮواز ﮐﺮدن‬ ‫درﯾﻦ ﭼﻨﺒﺮ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﭼﻮن ﻧﻤﺎﺋﯿﻢ‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮫ ﮐﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺧﺎک ﺧﻄﺮﻧﺎک‬ ‫ﺑﮕﺮﯾﯿﻢ از ﺑﺮای ﺧﻮﯾﺶ ﯾﮑﺒﺎر‬

‫***‬ ‫ﺷﻨﯿﺪﺳﺘﻢ ﮐﮫ اﻓﻼﻃﻮن ﺷﺐ و روز‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ازو ﮐﺎﯾﻦ ﮔﺮﯾﮫ از ﭼﯿﺴﺖ‬

‫ﺑﮫ ﮔﺮﯾﮫ داﺷﺘﯽ ﭼﺸﻢ ﺟﮭﺎﻧﺴﻮز‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﭼﺸﻢ ﮐﺲ ﺑﯿﮭﻮده ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 352‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮭﻢ ﺧﻮ ﮐﺮدهاﻧﺪ از دﯾﺮﮔﮫ ﺑﺎز‬ ‫ھﻤﯽ ﮔﺮﯾﻢ ﺑﺪان روز ﺟﺪاﺋﯽ‬

‫از آن ﮔﺮﯾﻢ ﮐﮫ ﺟﺴﻢ و ﺟﺎن دﻣﺴﺎز‬ ‫ﺟﺪا ﺧﻮاھﻨﺪ ﮔﺸﺖ از آﺷﻨﺎﺋﯽ‬

‫***‬ ‫رھﯽ ﺧﻮاھﯽ ﺷﺪن ﮐﺎن ره درازﺳﺖ‬ ‫ﺑﭙﺎی ﺟﺎن ﺗﻮاﻧﯽ ﺷﺪ ﺑﺮ اﻓﻼک‬ ‫ﻣﮕﻮ ﺑﺮ ﺑﺎم ﮔﺮدون ﭼﻮن ﺗﻮان رﻓﺖ‬ ‫ﺑﭙﺮس از ﻋﻘﻞ دوراﻧﺪﯾﺶ ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﻋﻘﻞ ﻓﺘﻮی ﻣﯿﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﺮد ﺷﯿﺦ اﻟﺸﯿﻮخ رای ﺗﻮ ﺑﺲ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮐﺰ ﻗﻮل آن ﭘﯿﺮ ﮐﮭﻦ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺧﺮد ﭘﺎی و ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ زرﯾﻦ ﺣﺼﺎر آن ﺷﺪ ﺑﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ اﯾﻦ ﺧﺼﻤﺎن ﮐﮫ از ﯾﺎرت ﺑﺮارﻧﺪ‬ ‫ازﯾﻦ ﺧﺮﻣﻦ ﻣﺨﻮر ﯾﮏ داﻧﮫ ﮔﺎورس‬ ‫ﭼﻮ ﻋﯿﺴﯽ ﺧﺮ ﺑﺮون ﺑﺮزﯾﻦ ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ازﯾﻦ ﻧﮫ ﮔﺎوﭘﺸﺖ آدﻣﯿﺨﻮار‬ ‫اﮔﺮ زھﺮه ﺷﻮی ﭼﻮن ﺑﺎزﮐﺎوی‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺗﺸﻨﮫ ﮐﮫ ﺑﺮ ﭘﻨﺪار ﺑﮭﺒﻮد‬ ‫ﺑﺴﺎ ﺣﺎﺟﯽ ﮐﮫ ﺧﻮد را از اﺷﺘﺮ اﻧﺪاﺧﺖ‬ ‫ﺣﺼﺎر ﭼﺮخ ﭼﻮن زﻧﺪان ﺳﺮاﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﮫ ﺗﻠﺦ ﻧﺒﻮد ﻋﯿﺶ آن ﻣﺮد‬

‫ﺑﮫ ﺑﯽﺑﺮﮔﯽ ﻣﺸﻮ ﺑﯽﺑﺮگ و ﺳﺎزﺳﺖ‬ ‫رھﺎ ﮐﻦ ﺷﮭﺮ ﺑﻨﺪ ﺧﺎک ﺑﺮ ﺧﺎک‬ ‫ﺗﻮان رﻓﺖ ارز ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﺗﻮان رﻓﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﻮن ﺷﺎﯾﺪ ﺷﺪن ﺑﺮ ﺑﺎم اﯾﻦ ﮐﺎخ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺑﺮﮐﺶ ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﺎخ ﮐﯿﺎﻧﯽ‬ ‫ازو ﭘﺮس آﻧﭽﮫ ﻣﯽﭘﺮﺳﯽ ﻧﮫ از ﮐﺲ‬ ‫ﺑﺮ ﭘﯿﺮان وﺑﺎل اﺳﺖ آن ﺳﺨﻦ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﯾﮏ ﯾﮏ ﭼﻮ ﺳﻮھﺎن ﺑﻨﺪ ﺳﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ از ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ اﯾﻦ آھﻨﯿﻦ ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮ آن ﮐﺎرﻧﺪ ﮐﺰ ﮐﺎرت ﺑﺮآرﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮو ﻣﯿﻠﺮز و ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﻣﯿﺘﺮس‬ ‫ﺑﻤﺎن در ﭘﺎی ﮔﺎوان ﺧﺮﻣﻨﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﻨﮫ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﮔﺎواﻓﮑﻦ زﻣﯿﻦوار‬ ‫درﯾﻦ ﺧﺮ ﭘﺸﺘﮫ ھﻢ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﮔﺎوی‬ ‫ﻓﺮﯾﺐ ﺷﻮرهای ﮐﺮدش ﻧﻤﮏ ﺳﻮد‬ ‫ﮐﮫ ﺗﻠﺨﮏ را ز ﺗﺮﺷﮏ ﺑﺎز ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﮐﻤﺮ در ﺑﺴﺘﮫ ﮔﺮدش اژدھﺎﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ دم ﺑﺎ اژدھﺎﺋﯽ ﺑﺎﯾﺪش ﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 353‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻮ ﺑﮭﻤﻦ زﯾﻦ ﺷﺒﺴﺘﺎن رﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮت ﺧﻮد ﻧﯿﺴﺖ ﺳﻮدی زﯾﻦ ﺟﺪاﺋﯽ‬ ‫ﭼﮫ داری دوﺳﺖ آﻧﮑﺶ وﻗﺖ ﻣﺮدن‬ ‫ﺑﮫ ﺣﺮﻣﺖ ﺷﻮ ﮐﺰﯾﻦ دﯾﺮ ﻣﺴﯿﻠﯽ‬ ‫ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﯾﺪت ﮐﺲ را ﻣﯿﺎزار‬ ‫از آن ﺟﻨﺒﺶ ﮐﮫ در ﻧﺸﻮﻧﺒﺎت اﺳﺖ‬ ‫درﺧﺖ اﻓﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﻢ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺑﻔﮑﻦ ﮐﮫ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﻧﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺑﺮدار ازﯾﻦ ﻧﺎی ﮔﻠﻮﺗﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻠﮑﯽ در ﭼﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﺎی‬ ‫ازﯾﻦ ھﺴﺘﯽ ﮐﮫ ﯾﺎﺑﺪ ﻧﯿﺴﺘﯽ زود‬ ‫ز ﻣﺎل و ﻣﻠﮏ و ﻓﺮزﻧﺪ و زن و زور‬ ‫روﻧﺪ اﯾﻦ ھﻤﺮھﺎن ﻏﻤﻨﺎک ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫رﻓﯿﻘﺎﻧﺖ ھﻤﮫ ﺑﺪﺳﺎز ﮔﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﯽ در ﺧﻮاب و ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ازﯾﻦ ﻣﺸﺘﯽ ﺧﯿﺎل ﮐﺎروان زن‬ ‫ﺧﻼف آن ﺷﺪ ﮐﮫ در ھﺮ ﮐﺎرﮔﺎھﯽ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﮐﻮ ﺑﺮ ﺳﭙﮭﺮ آھﻨﮓ دارد‬ ‫ﺑﺪه ﮔﺮ ﻋﺎﻗﻠﯽ ﭘﺮواز ﺧﻮد را‬ ‫زﻣﯿﻦ ﮐﺰ ﺧﻮن ﻣﺎ ﺑﺎﮐﯽ ﻧﺪارد‬

‫ﺣﺮﯾﻔﯽ ﮐﺮدﻧﺖ ﺑﺎ اژدھﺎ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﮫ آﺧﺮ ز اژدھﺎ ﯾﺎﺑﯽ رھﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﮫ دﺷﻤﻦ ﺗﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﭙﺮدن‬ ‫ﺷﻮد ﻋﯿﺴﯽ ﺑﮫ ﺣﺮﻣﺖ ﺧﺮ ﺑﮫ ﺳﯿﻠﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺪ را در ﻋﻮض ﺗﯿﺰ اﺳﺖ ﺑﺎزار‬ ‫درﺧﺘﺎن را و ﻣﺮﻏﺎن را ﺣﯿﺎت اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ دروﯾﺸﯽ ﮐﺸﺪ ﻧﺨﺠﯿﺮ ﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻋﻨﺎن درﮐﺶ ﮐﮫ ﻣﺮﮐﺐ ﻟﻨﮓ ﭘﺎﯾﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮه ﺑﮕﺸﺎی ازﯾﻦ ﭘﺎی ﮐﮭﻦ ﻟﻨﮓ‬ ‫ﮐﮫ ﻏﻞ ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺴﺖ و ﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎی‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ ﺷﺪ ﺑﮭﺴﺖ و ﻧﯿﺴﺖ ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫ھﻤﮫ ھﺴﺘﻨﺪ ھﻤﺮاه ﺗﻮ ﺗﺎ ﮔﻮر‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺪ ھﯿﭻ ﮐﺲ در ﺧﺎک ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫ز ﺗﻮ ھﺮ ﯾﮏ ﺑﮫ راھﯽ ﺑﺎز ﮔﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ھﺮ ﺟﺎ ﮐﮫ ھﺴﺘﯽ‬ ‫ﻋﻨﺎن ﺑﺴﺘﺎن ﻋﻠﻢ ﺑﺮ آﺳﻤﺎن زن‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ دﯾﺪ ﺧﻮاھﯽ ﺑﺎرﮔﺎھﯽ‬ ‫ز ﻟﺐ ﺗﺎ ﻧﺎف ﻣﯿﺪان ﺗﻨﮓ دارد‬ ‫ﮐﮫ ﮐﺸﺘﻨﺪ از ﺗﻮ ﺑﮫ ﺻﺪ ﺑﺎر ﺻﺪ را‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎدش ده ﮐﮫ ﺟﺰ ﺧﺎﮐﯽ ﻧﺪارد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 354‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دﻻ ﻣﻨﺸﯿﻦ ﮐﮫ ﯾﺎران ﺑﺮﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫درﯾﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﭼﻮ ﻧﺘﻮان دﯾﺮ ﻣﺎﻧﺪن‬ ‫درﯾﻦ درﯾﺎ ﺳﺮ از ﻏﻢ ﺑﺮ ﻣﯿﺎور‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺧﻮﺑﯽ ﺟﻤﺎﻟﯽ ﮐﺎدﻣﯽ راﺳﺖ‬ ‫ﺑﻔﺮﺳﺎﯾﺪ زﻣﯿﻦ و ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭘﯽ ﻏﻮﻻن درﯾﻦ ﭘﯿﻐﻮﻟﮫ ﺑﮕﺬار‬ ‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدان ﮐﮫ در دل ﺟﻨﮓ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ز ﺟﺎن ﮐﻨﺪن ﮐﺴﯽ ﺟﺎن ﺑﺮد ﺧﻮاھﺪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺧﻮ ﺑﮕﯿﺮی‬ ‫ﺑﺴﺎ ﭘﯿﮑﺮ ﮐﮫ ﮔﻔﺘﯽ آھﻨﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ اﻧﺪام زﻣﯿﻦ را ﺑﺎز ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺟﻤﺸﯿﺪ و اﻓﺮﯾﺪون و ﺿﺤﺎک‬ ‫ﺟﮕﺮھﺎ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ در ﺧﻮﻧﺎب ﺧﺎک اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ دﯾﺪی ﮐﺎﻣﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻮس ﭘﯿﻠﺶ‬ ‫اﮔﺮ در ﺧﺎک ﺷﺪ ﺧﺎﮐﯽ ﺳﺘﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﯿﻦ ﺗﺎ ﭼﮫ آﺳﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺲ ﮐﻦ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﺎر ﺧﺎﻣﻮش‬ ‫ﺷﮑﺎﯾﺘﮭﺎی ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﮫ ﭘﯿﺶ آرد زﻣﺎن ﮐﺎن در ﻧﮕﺮدد‬ ‫درﺧﺘﯽ را ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﺗﺎزه ﺑﯿﺨﺶ‬

‫ﺑﻨﮫ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ ﮐﺎﯾﺸﺎن رﺧﺖ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺒﺎﯾﺪ رﺧﺖ ﺑﺮ درﯾﺎ ﻓﺸﺎﻧﺪن‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮر ﻏﻮﻃﮫ و دم ﺑﺮ ﻣﯿﺎور‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ ز ﻣﯽراﺳﺖ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﺲ درﯾﻦ ﭘﯿﻐﻮﻟﮫ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﮫ ﺷﻮ ﻗﺪم زﯾﻦ ﻓﺮش ﺑﺮدار‬ ‫ﺑﮫ ﺟﺎن و دل ز ﺟﺎن آھﻨﮓ رﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺶ از دادن ﺟﺎن ﻣﺮد ﺧﻮاھﺪ‬ ‫ﺑﻤﯿﺮان ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﺗﺎ ﻧﻤﯿﺮی‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ زاری ﮐﻨﻮن زﯾﺮزﻣﯿﻦ اﺳﺖ‬ ‫ھﻤﮫ ﺧﺎک زﻣﯿﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ھﻤﮫ در ﺧﺎک رﻓﺘﻨﺪ ای ﺧﻮﺷﺎ ﺧﺎک‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ ﮐﺎﯾﻦ ﭼﮫ درﯾﺎی ھﻼک اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮﻧﺎﻣﺪ ز ﭘﯽ ﺑﺎﻧﮓ رﺣﯿﻠﺶ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم وﺟﻮد اﻻ ﻋﺪم ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺑﯿﻦ ﺗﺎ ﭼﮫ ﺧﺮم ﻣﯽزﻧﺪ دﺳﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﮔﻮﺋﯽ ﺑﺎ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﭘﻨﺒﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﺑﭙﻮش اﯾﻦ ﮔﺮﯾﮫ را در ﺧﻨﺪهروﺋﯽ‬ ‫ﭼﮫ اﻓﺮازد زﻣﯿﻦ ﮐﺎن ﺑﺮﻧﮕﺮدد‬ ‫ﮐﻨﺪ روزی ز ﺧﺸﮑﯽ ﭼﺎر ﻣﯿﺨﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 355‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮭﺎری را ﮐﻨﺪ ﮔﯿﺘﯽ ﻓﺮوزی‬ ‫دھﺪ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ و ﻋﺎری ﻧﺪارد‬ ‫ﺟﻨﺎﯾﺘﮭﺎی اﯾﻦ ﻧﮫ ﺷﯿﺸﮫ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﻣﮕﺮ در ﭘﺎی دور ﮔﺮم ﮐﯿﻨﮫ‬ ‫ﺑﺪه دﻧﯿﯽ ﻣﮑﻦ ﮐﺰ ﺑﮭﺮ ھﯿﭽﺖ‬ ‫ز ﺧﻮد ﺑﮕﺬر ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭼﺎر ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ﮔﻞ و ﺳﻨﮓ اﺳﺖ اﯾﻦ وﯾﺮاﻧﮫ ﻣﻨﺰل‬ ‫درﯾﻦ ﺳﻨﮓ و درﯾﻦ ﮔﻞ ﻣﺮد ﻓﺮھﻨﮓ‬

‫ﺑﮫ ﺑﺎدش ﺑﺮ دھﺪ ﻧﺎﮔﺎه روزی‬ ‫ﺑﺠﺰ داد و ﺳﺘﺪ ﮐﺎری ﻧﺪارد‬ ‫ھﻤﮫ در ﺷﯿﺸﮫ ﮐﻦ ﺑﺮ ﺷﯿﺸﮫ زن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﮫ ﮔﺮدد اﯾﻦ ﺳﺒﺰ آﺑﮕﯿﻨﮫ‬ ‫دھﺪ اﯾﻦ ﭼﺮخ ﭘﯿﭽﺎﭘﯿﭻ ﭘﯿﭽﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎﯾﺪ رﺳﺖ ازﯾﻦ ھﻔﺖ آھﻨﯿﻦ ﺑﻨﺪ‬ ‫درو ﻣﺎ را دو دﺳﺖ و ﭘﺎی در ﮔﻞ‬ ‫ﻧﮫ ﮔﻞ ﺑﺮ ﮔﻞ ﻧﮭﺪ ﻧﮫ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 356‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺘﯿﺠﮫ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ‬ ‫ﺗﻮ ﮐﺰ ﻋﺒﺮت ﺑﺪﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﻣﺎﻧﯽ‬ ‫درﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺷﺮﻃﺴﺖ اﺷﮏ راﻧﺪن‬ ‫ﺑﺤﮑﻢ آﻧﮑﮫ آن ﮐﻢ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺒﮏ رو ﭼﻮن ﺑﺖ ﻗﺒﭽﺎق ﻣﻦ ﺑﻮد‬ ‫ھﻤﺎﯾﻮن ﭘﯿﮑﺮی ﻧﻐﺰ و ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﭘﺮﻧﺪش درع و از درع آھﻨﯿﻦﺗﺮ‬ ‫ﺳﺮان را ﮔﻮش ﺑﺮ ﻣﺎﻟﺶ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﭼﻮ ﺗﺮﮐﺎن ﮔﺸﺘﮫ ﺳﻮی ﮐﻮچ ﻣﺤﺘﺎج‬ ‫اﮔﺮ ﺷﺪ ﺗﺮﮐﻢ از ﺧﺮﮔﮫ ﻧﮭﺎﻧﯽ‬

‫ﭼﮫ ﭘﻨﺪاری ﻣﮕﺮ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ﮔﻼﺑﯽ ﺗﻠﺦ ﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻓﺸﺎﻧﺪن‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﺑﺮ ﺑﺎد ﺷﺪ روز ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﮔﻤﺎن اﻓﺘﺎد ﺧﻮد ﮐﺎﻓﺎق ﻣﻦ ﺑﻮد‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﮫ ﻣﻦ دارای در ﺑﻨﺪ‬ ‫ﻗﺒﺎش از ﭘﯿﺮھﻦ ﺗﻨﮓ آﺳﺘﯿﻦﺗﺮ‬ ‫ﻣﺮا در ھﻤﺴﺮی ﺑﺎﻟﺶ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮﮐﯽ داده رﺧﺘﻢ را ﺑﮫ ﺗﺎرج‬ ‫ﺧﺪاﯾﺎ ﺗﺮک زادم را ﺗﻮ داﻧﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 357‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻮﯾﺪ‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ ای ھﻔﺖ ﺳﺎﻟﮫ ﻗﺮهاﻟﻌﯿﻦ‬ ‫ﻣﻨﺖ ﭘﺮوردم و روزی ﺧﺪا داد‬ ‫درﯾﻦ دور ھﻼﻟﯽ ﺷﺎد ﻣﯽﺧﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺪر اﻧﺠﻤﻦ ﮔﺮدد ھﻼﮐﺖ‬ ‫ﻗﻠﻢ درﮐﺶ ﺑﮫ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﺎن ھﻮاﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﺎﻣﻮﺳﯽ ﮐﮫ ﮔﻮﯾﺪ ﻋﻘﻞ ﻧﺎﻣﯽ‬

‫ﻣﻘﺎم ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ در ﻗﺎب ﻗﻮﺳﯿﻦ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺎم ﻣﻦ ﻧﺎم ﺧﺪا ﺑﺎد‬ ‫ﮐﮫ ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ ﻣﺎھﻢ روزﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮ اﻓﺮوزﻧﺪ اﻧﺠﻢ را ﺟﻤﺎﻟﺖ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺑﺮﮐﺶ ﺑﮫ ﻋﻠﻤﯽ ﮐﺎن ﺧﺪاﺋﯿﺴﺖ‬ ‫زھﯽ ﻓﺮزاﻧﮫ ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 358‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در ﺧﻮاب دﯾﺪن ﺧﺴﺮو ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ اﮐﺮم را‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ آن ﺳﺨﻦ ﭘﺮداز ﺷﺒﺨﯿﺰ‬ ‫ﮐﮫ از ﺷﺒﮭﺎ ﺷﺒﯽ روﺷﻦ ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﺧﺮاﻣﺎن ﮔﺸﺘﮫ ﺑﺮ ﺗﺎزی ﺳﻤﻨﺪی‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺮﺑﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ او ﮐﺎی ﺟﻮاﻧﻤﺮد‬ ‫ﺟﻮاﺑﺶ داد ﺗﺎ ﺑﯽﺳﺮ ﻧﮕﺮدم‬ ‫ﺳﻮار ﺗﻨﺪ از آﻧﺠﺎ ﺷﺪ رواﻧﮫ‬ ‫ز ﺧﻮاب ﺧﻮش ﭼﻮ ﺧﺴﺮو اﻧﺪر آﻣﺪ‬ ‫ﺳﮫ ﻣﺎه از ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ ﺑﻮد ﺑﯿﻤﺎر‬ ‫ﯾﮑﯽ روز از ﺧﻤﺎر ﺗﻠﺦ ﺷﺪ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ در ﺟﻮاھﺮ ﺧﺎﻧﮫ و ﮔﻨﺞ‬ ‫ز ﻋﻄﺮ و ﺟﻮھﺮ و اﺑﺮﯾﺸﻤﯿﻨﮫ‬ ‫وزان ﺑﯿﻤﺎﯾﮕﺎن را ﻣﺎﯾﮫ ﺑﺨﺸﯿﻢ‬ ‫ﺳﻮی ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ رﻓﺘﻨﺪ آن دو ھﻤﺮای‬ ‫ﺧﺮﯾﻄﮫ ﺑﺮ ﺧﺮﯾﻄﮫ ﺑﺴﺘﮫ زﻧﺠﯿﺮ‬ ‫ﭼﮭﻞ ﺧﺎﻧﮫ ﮐﮫ او را ﮔﻨﺞ دان ﺑﻮد‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﮔﻨﺠﯿﻨﮫای ﯾﮏ ﯾﮏ رﺳﯿﺪﻧﺪ‬ ‫دﯾﮕﺮھﺎ را ﺑﻨﺴﺨﺖ راز ﺟﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ و ﻧﺴﺨﮫ ﭘﯿﺶ آورد ﮔﻨﺠﻮر‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮫ ﮔﻨﺠﯽ ﮐﮫ ﭘﻨﮭﺎن ﺑﻮد دﯾﺪش‬ ‫ﮐﻠﯿﺪی در ﻣﯿﺎن دﯾﺪ از زر ﻧﺎب‬

‫ﮐﺰان آﻣﺪ ﺧﻠﻞ در ﮐﺎر ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﺟﻤﺎل ﻣﺼﻄﻔﯽ را دﯾﺪ در ﺧﻮاب‬ ‫ﻣﺴﻠﺴﻞ ﮐﺮده ﮔﯿﺴﻮ ﭼﻮن ﮐﻤﻨﺪی‬ ‫ره اﺳﻼم ﮔﯿﺮ از ﮐﻔﺮ ﺑﺮﮔﺮد‬ ‫ازﯾﻦ آﯾﯿﻦ ﮐﮫ دارم ﺑﺮﻧﮕﺮدم‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻨﺪی زد ﺑﺮ او ﯾﮏ ﺗﺎزﯾﺎﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ آﺗﺶ دودی از ﻣﻐﺰش ﺑﺮ آﻣﺪ‬ ‫ﻧﺨﻔﺘﯽ ھﯿﭻ ﺷﺐ ز اﻧﺪوه و ﺗﯿﻤﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت ﮔﻔﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﮐﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ آﻧﭽﮫ از ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮد رﻧﺞ‬ ‫ﺑﺴﻨﺠﯿﻢ آﻧﭽﮫ ﺑﺎﺷﺪ از ﺧﺰﯾﻨﮫ‬ ‫روان را زﯾﻦ روش ﭘﯿﺮاﯾﮫ ﺑﺨﺸﯿﻢ‬ ‫ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ از ﺟﻮاھﺮ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺟﺎی‬ ‫ز ﺧﺴﺮو ﺗﺎ ﺑﮫ ﮐﯿﺨﺴﺮو ھﻤﯽ ﮔﯿﺮ‬ ‫ﯾﮑﯽ زان آﺷﮑﺎرا ده ﻧﮭﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺘﺎﻋﯽ را ﮐﮫ ﻇﺎھﺮ ﺑﻮد دﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ز ﮔﻨﺠﻮران ﮐﻠﯿﺪش ﺑﺎز ﺟﺴﺘﻨﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ از ﺑﺎر ﮔﻮھﺮ ﮔﺸﺖ رﻧﺠﻮر‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﺎ ﻗﻔﻞ ھﺮ ﮔﻨﺠﯽ ﮐﻠﯿﺪش‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﻌﯽ روﺷﻦ از ﺑﺲ روﻧﻖ و ﺗﺎب‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 359‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﻣﺮدم ﺑﺎز ﺟﺴﺖ آن ﮔﻨﺞ را در‬ ‫ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ و ﭼﻮن آﮔﺎه ﺷﺪ ﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺎرﯾﺪﻧﺪ ﺧﺎک از ﺳﻨﮓ ﺧﺎرا‬ ‫درو در ﺑﺴﺘﮫ ﺻﻨﺪوﻗﯽ ز ﻣﺮﻣﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﮫ آن در ﺑﺮ ﮔﺸﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻃﻠﺴﻤﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ از ﺳﯿﻢ ﺳﺎده‬ ‫ﺑﺮ آن ﻟﻮح زر از ﺳﯿﻢ ﺳﺮﺷﺘﮫ‬ ‫ﻃﻠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﭘﯿﺮی ﮐﺎن ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ آن ﺗﺮﮐﯿﺐ را ﮐﺮدﻧﺪ ﺧﺎرش‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺎھﯽ ﮐﺎردﺷﯿﺮ ﺑﺎﺑﮑﺎن ﺑﻮد‬ ‫ز راز اﻧﺠﻢ و ﮔﺮدون ﺧﺒﺮ داﺷﺖ‬ ‫ز ھﻔﺖ اﺧﺘﺮ ﭼﻨﯿﻦ آورد ﺑﯿﺮون‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﭘﯿﮑﺮ ﭘﺪﯾﺪ آﯾﺪ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻮی و دﻟﯿﺮ و ﺧﻮب ﮐﺮدار‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻌﺠﺰ ﮔﻮش ﻣﺎﻟﺪ اﺧﺘﺮان را‬ ‫ز ﻣﻠﺘﮭﺎ ﺑﺮآرد ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﺴﯽ را ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺪو ﺑﺎﯾﺪ ﮐﮫ داﻧﺎ ﺑﮕﺮود زود‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎھﻨﺸﮫ در آن ﺻﻮرت ﻧﻈﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻋﯿﻨﮫ ﮔﻔﺖ ﮐﺎﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺟﮭﺎنﺗﺎب‬

‫ﮐﮫ ﻗﻔﻞ آن ﮐﻠﯿﺪش ﻧﯿﺴﺖ در ﺑﺮ‬ ‫زﻣﯿﻦ را داد ﮐﻨﺪن ﺑﺮ ﻧﺸﺎﻧﮕﺎه‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ ﯾﮑﯽ ﻃﺎق آﺷﮑﺎرا‬ ‫ﺑﺮ آن ﺻﻨﺪوق ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻗﻔﻠﯽ از زر‬ ‫درون ﻗﻔﻞ را ﺑﯿﺮون ﻧﮭﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮو ﯾﮑﭙﺎره ﻟﻮح از زر ﻧﮭﺎده‬ ‫زر اﻧﺪر ﺳﯿﻢ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﻧﻮﺷﺘﮫ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ زان ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪن ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﮔﺰارﻧﺪه ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮدش ﮔﺰارش‬ ‫ﺑﭽﺴﺘﯽ ﭘﯿﺸﻮای ﭼﺎﺑﮑﺎن ﺑﻮد‬ ‫در اﺣﮑﺎم ﻓﻠﮏ ﻧﯿﮑﻮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‬ ‫ﮐﮫ در ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻗﺮان از دور ﮔﺮدون‬ ‫در اﻗﻠﯿﻢ ﻋﺮب ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺮاﻧﯽ‬ ‫اﻣﯿﻦ و راﺳﺖ ﻋﮭﺪ و راﺳﺖ ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺎﺗﻢ ﺑﻮد ﭘﯿﻐﻤﺒﺮان را‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺮع او رﺳﺪ ﻣﻠﺖ ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺣﮑﻢ ﺷﺮع او در ﭘﯿﺶ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﮫ ﺟﻨﮓ او زﯾﺎن ﺷﺪ ﺻﻠﺢ او ﺳﻮد‬ ‫ﺳﯿﺎﺳﺖ در دل و ﺟﺎﻧﺶ اﺛﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺳﻮاری ﺑﻮد ﮐﺎن ﺷﺐ دﯾﺪ در ﺧﻮاب‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 360‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﻨﺎن در ﮐﺎﻟﺐ ﺟﻮﺷﯿﺪ ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ از ﺑﺮﯾﺪان ﺟﮭﺎﻧﮕﺮد‬ ‫ھﻤﮫ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﺎﯾﻦ ﺗﻤﺜﺎل ﻣﻨﻈﻮر‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺰ ﺑﺪان ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﭘﺎک‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﯾﺰد از ﺧﻠﻘﺶ ﮔﺰﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮون ﺷﺪ ﺷﺎه از آن ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ دﯾﺪ ﺷﮫ را ﺟﻮش در ﻣﻐﺰ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮫ ﮔﻔﺖ ای ﺑﮫ داﻧﺎﺋﯽ و رادی‬ ‫در اﯾﻦ ﭘﯿﮑﺮ ﮐﮫ ﭘﯿﺶ از ﻣﺎ ﻧﮭﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از ﻣﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮی ﺻﺎﺣﺐ وﻻﯾﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺎﺻﮫ ﺣﺠﺘﯽ دارد اﻟﮭﯽ‬ ‫ره و رﺳﻤﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎزی ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ دﯾﻦ او رﻏﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﺷﺎه‬ ‫ز ﺑﺎد اﻓﺮاه اﯾﺰد رﺳﺘﮫ ﮔﺮدد‬ ‫ﺑﺮو ﻧﺎم ﻧﮑﻮ ﺧﻮاھﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﻔﺖ ﺧﺴﺮو راﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫وﻟﯽ ز آﻧﺠﺎ ﮐﮫ ﯾﺰدان آﻓﺮﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ره و رﺳﻢ ﻧﯿﺎﮐﺎن ﭼﻮن ﮔﺬارم‬ ‫دﻟﻢ ﺧﻮاھﺪ وﻟﯽ ﺑﺨﺘﻢ ﻧﺴﺎزد‬

‫ﮐﮫ ﺑﯿﺮون رﯾﺨﺖ ﻣﻐﺰ از اﺳﺘﺨﻮاﻧﺶ‬ ‫ﮐﮫ در ﮔﯿﺘﯽ ﮐﮫ دﯾﺪﺳﺖ اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﻣﺮد‬ ‫ﮐﮫ دل را دﯾﺪه ﺑﺨﺸﺪ دﯾﺪه را ﻧﻮر‬ ‫ﮐﺰو در ﮐﻌﺒﮫ ﻋﻨﺒﺮ ﺑﻮی ﺷﺪ ﺧﺎک‬ ‫زﺑﺎﻧﺶ ﻗﻔﻞ ﻋﺎﻟﻢ را ﮐﻠﯿﺪ اﺳﺖ‬ ‫از آن ﮔﻮھﺮ ﻓﺘﺎده ﺑﺮ ﺳﺮش ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭘﺮﯾﺸﺎن ﭘﯿﮑﺮش زان ﭘﯿﮑﺮ ﻧﻐﺰ‬ ‫ﻃﺮاز ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ ﮐﯿﻘﺒﺎدی‬ ‫ﺳﺨﻦ داﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﯿﮭﻮده ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ‬ ‫رﺻﺪ ﺑﺴﺘﻨﺪ و ﮐﺮدﻧﺪ اﯾﻦ ﻧﻤﻮدار‬ ‫ﮐﺰو ﭘﯿﺸﯿﻨﮫ ﮐﺮدﻧﺪ اﯾﻦ وﻻﯾﺖ‬ ‫دھﺪ ﺑﺮ دﯾﻦ او ﺣﺠﺖ ﮔﻮاھﯽ‬ ‫ﺑﺮو ﺟﺎی ﺳﺮاﻓﺮازی ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺧﺎر و ﺧﺎﺷﺎﮐﺶ درﯾﻦ راه‬ ‫ﺑﮫ اﻗﺒﺎل اﺑﺪ ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ ﮔﺮدد‬ ‫ھﻤﺎن در ﻧﺴﻞ او ﺷﺎھﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺣﺠﺖ اﺛﺮ ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫ﻧﯿﺎﮐﺎن ﻣﺮا ﻣﻠﺖ ﭘﺪﯾﺪ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺷﺎھﺎن ﮔﺬﺷﺘﮫ ﺷﺮم دارم‬ ‫ﻧﻮ آﯾﯿﻦ آﻧﮑﮫ ﺑﺨﺖ او را ﻧﻮازد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 361‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫در آن دوران ﮐﮫ دوﻟﺖ رام او ﺑﻮد‬ ‫رﺳﻮل ﻣﺎ ﺑﮫ ﺣﺠﺖھﺎی ﻗﺎھﺮ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﻣﮫ را ﺧﺮﻗﮫﺳﺎزی‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺧﺎرا راز ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺷﮑﻮھﺶ ﮐﻮه را ﺑﻨﯿﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻋﻄﺎﯾﺶ ﮔﻨﺞ را ﻧﺎﭼﯿﺰ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺧﻼﯾﻖ را ز دﻋﻮت ﺟﺎم ﻣﯽداد‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﻮد از ﻋﻄﺎ ﻋﻄﺮی ﺳﺮﺷﺘﻦ‬ ‫ﺣﺒﺶ را ﺗﺎزه ﮐﺮد از ﺧﻂ ﺟﻤﺎﻟﯽ‬ ‫ﭼﻮ از ﻧﻘﺶ ﻧﺠﺎﺷﯽ ﺑﺎز ﭘﺮداﺧﺖ‬

‫ز ﻣﺸﺮق ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﻐﺮب ﻧﺎم او ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺒﻮت در ﺟﮭﺎن ﻣﯽﮐﺮد ﻇﺎھﺮ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻣﮫ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﮫ ﺧﺮﻗﮫﺑﺎزی‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺳﻨﮕﺶ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﺮوت ﺧﺎک را ﭼﻮن ﺑﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﺴﯿﻤﺶ ﮔﻨﺞ ﺑﺨﺸﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺑﮭﺮ ﮐﺸﻮر ﺻﻼی ﻋﺎم ﻣﯽداد‬ ‫ﺑﻨﺎم ھﺮ ﮐﺴﯽ ﺣﺮزی ﻧﻮﺷﺘﻦ‬ ‫ﻋﺠﻢ را ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪ از ﻧﻘﻄﮫ ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﮭﺮ ﻧﺎم ﺧﺴﺮوﻧﺎﻣﮫای ﺳﺎﺧﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 362‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺎﻣﮫ ﻧﺒﺸﺘﻦ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺑﮫ ﺧﺴﺮو‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪی ﮐﮫ ﺧﻼقاﻟﻮﺟﻮد اﺳﺖ‬ ‫ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﺎوﻟﺶ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺪارد‬ ‫ﺗﺼﺮف ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺗﺶ ﻟﺐ ﺑﺪوزد‬ ‫اﮔﺮ ھﺮ زاھﺪی ﮐﺎﻧﺪر ﺟﮭﺎﻧﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ھﺮ ﻋﺎﺻﯿﯽ ﮐﻮ ھﺴﺖ ﻏﻤﻨﺎک‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪﯾﺶ را ﻋﻠﺖ ﺳﺒﺐ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﭘﺸﮫ ﮐﺸﺪ ﭘﯿﻞ اﻓﺴﺮی را‬ ‫ز ﺳﯿﻤﺮﻏﯽ ﺑﺮد ﻗﻼب ﮐﺎری‬ ‫ﺳﭙﺎس او را ﮐﻦ ار ﺻﺎﺣﺐ ﺳﭙﺎﺳﯽ‬ ‫ز ھﺮﯾﺎدی ﮐﮫ ﺑﯽ او ﻟﺐ ﺑﮕﺮدان‬ ‫ﺑﮭﺮ دﻋﻮی ﮐﮫ ﺑﻨﻤﺎﺋﯽ اﻟﮫ اوﺳﺖ‬ ‫ز ﻗﺪرت در ﮔﺬر ﻗﺪرت ﻗﻀﺎ راﺳﺖ‬ ‫ﺧﺪاﺋﯽ ﻧﺎﯾﺪ از ﻣﺸﺘﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎر‬ ‫ﺗﻮ ای ﻋﺎﺟﺰ ﮐﮫ ﺧﺴﺮو ﻧﺎم داری‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺨﻠﻮﻗﯽ ﻧﮫ آﺧﺮ ﻣﺮد ﺧﻮاھﯽ؟‬ ‫ﮐﮫ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﮫ ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎک ﻣﺤﺒﻮس‬ ‫اﮔﺮ ﺑﯽ ﻣﺮگ ﺑﻮدی ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﺒﯿﻦ در ﺧﻮد ﮐﮫ ﺧﻮد ﺑﯿﻦ را ﺑﺼﺮ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ز ﺧﻮد ﺑﮕﺬر ﮐﮫ در ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻘﺪار‬ ‫زﻣﯿﻦ از آﻓﺮﯾﻨﺶ ھﺴﺖ ﮔﺮدی‬

‫وﺟﻮدش ﺗﺎ اﺑﺪ ﻓﯿﺎض ﺟﻮد اﺳﺖ‬ ‫ﺣﮑﯿﻤﯽ ﮐﺎﺧﺮش ﻣﻘﻄﻊ ﻧﺪارد‬ ‫ﺧﺮد ﮔﺮ دم زﻧﺪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺴﻮزد‬ ‫ﺑﮫ دوزخ در ﮐﺸﺪ ﺣﮑﻤﺶ رواﻧﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺪ در ﺑﮭﺸﺖ از ﮐﯿﺴﺘﺶ ﺑﺎک‬ ‫ده و ﮔﯿﺮ از ﺧﺪاوﻧﺪان ﻋﺠﺐ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻮری ﺑﺮ دھﺪ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮی را‬ ‫دھﺪ ﭘﺮواﻧﮫای را ﻗﻠﺐ داری‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﺑﺲ آن ﮐﻮ راﺷﻨﺎﺳﯽ‬ ‫ز ھﺮچ آن ﻧﯿﺴﺖ او ﻣﺬھﺐ ﺑﮕﺮدان‬ ‫ﺑﮭﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﮫ ﺧﻮاھﯽ ﭘﺎدﺷﺎه اوﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮاﻧﯽ و ﻓﺮﻣﺎن ﺧﺪا راﺳﺖ‬ ‫ﺧﺪاﺋﯽ را ﺧﺪا آﻣﺪ ﺳﺰاوار‬ ‫و ﮔﺮ ﮐﯿﺨﺴﺮوی ﺻﺪ ﺟﺎم داری‬ ‫ز دﺳﺖ ﻣﺮگ ﺟﺎن ﭼﻮن ﺑﺮد ﺧﻮاھﯽ‬ ‫ﭼﮫ در ﺳﺮ دارد از ﻧﯿﺮﻧﮓ و ﻧﺎﻣﻮس‬ ‫ﺑﺴﺎ دﻋﻮی ﮐﮫ رﻓﺘﯽ در ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺧﺪا ﺑﯿﻦ ﺷﻮ ﮐﮫ ﺧﻮد دﯾﺪن ھﻨﺮ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺣﺴﺎب آﻓﺮﯾﻨﺶ ھﺴﺖ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫وز او اﯾﻦ رﺑﻊ ﻣﺴﮑﻮن آﺑﺨﻮردی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 363‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻋﺮاق از رﺑﻊ ﻣﺴﮑﻮن اﺳﺖ ﺑﮭﺮی‬ ‫در آن ﺷﮭﺮ آدﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﮭﺮ ﺑﺎب‬ ‫ﻗﯿﺎﺳﯽ ﺑﺎز ﮔﯿﺮ از راه ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﺑﺒﯿﻦ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ ﺗﻌﻈﯿﻢ اﻟﮭﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﮐﺰ اﯾﻦ ﺳﺎن ﭘﺎﯾﻤﺎل اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻮاھﯽ ده ﮐﮫ ﻋﺎﻟﻢ را ﺧﺪاﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﺧﺪاﺋﯽ ﮐﺎدﻣﯽ را ﺳﺮوری داد‬ ‫ز ﻃﺒﻊ آﺗﺶ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن ﺟﺪا ﮐﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺎووﺳﺎن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻦ درﯾﻦ ﺑﺎغ‬ ‫ﻣﺠﻮﺳﯽ را ﻣﺠﺲ ﭘﺮدود ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫در آﺗﺶ ﻣﺎﻧﺪهای وﯾﻦ ھﺴﺖ ﻧﺎﺧﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎﻣﮫ ﺧﺘﻢ ﺷﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻮردش‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ ﻗﺎﺻﺪی ﺟﻠﺪ و ﺳﺒﮏ ﺧﯿﺰ‬ ‫ﭼﻮ ﻗﺎﺻﺪ ﻋﺮﺿﮫ ﮐﺮد آن ﻧﺎﻣﮫ ﻧﻮ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﺰ آن ﻣﻨﺸﻮر ﺑﺮﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ز ﺗﯿﺰی ﮔﺸﺖ ھﺮ ﻣﻮﯾﺶ ﺳﻨﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﻨﻮان ﮔﺎه ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺎب را دﯾﺪ‬ ‫ﺧﻄﯽ دﯾﺪ از ﺳﻮاد ھﯿﺒﺖاﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﻏﺮور ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﺑﺮدش از راه‬ ‫ﮐﺮا زھﺮه ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾﻦ اﺣﺘﺮاﻣﻢ‬

‫وزان ﺑﮭﺮه ﻣﺪاﯾﻦ ھﺴﺖ ﺷﮭﺮی‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ زان آدﻣﯽ ﯾﮏ ﺷﺨﺺ در ﺧﻮاب‬ ‫ﺣﺪ و ﻣﻘﺪار ﺧﻮد از آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﭼﮫ دارد آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺟﺰ ﺗﺒﺎھﯽ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪی ﻃﻠﺐ ﮐﺮدن ﻣﺤﺎل اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺮ ﺟﺎی و ﻧﮫ ﺣﺎﺟﺘﻤﻨﺪ ﺟﺎﺋﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺮ آدﻣﯽ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮی داد‬ ‫ﺑﮭﺸﺖ ﺷﺮع ﺑﯿﻦ دوزخ رھﺎ ﮐﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﺮواﻧﮫ رھﺎ ﮐﻦ آﺗﺸﯿﻦ داغ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﺗﺶ ﮐﻨﺪ ﻧﻤﺮود ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺷﻮ ﻣﺴﻠﻢ ﮔﺮد از آﺗﺶ‬ ‫ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺘﻢ ﮐﺮدش‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎد آن وﺛﯿﻘﺖ ﺳﻮی ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﺑﺠﻮﺷﯿﺪ از ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﻮن ﺧﺴﺮو‬ ‫ﭼﻮ اﻓﯿﻮن ﺧﻮرده ﻣﺨﻤﻮر درﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ ھﺮ رﮔﺶ آﺗﺶﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺳﮓ ﮔﺰﯾﺪه آب را دﯾﺪ‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﮫ ﮐﺰ ﻣﺤﻤﺪ ﺳﻮی ﭘﺮوﯾﺰ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﮐﮫ ﯾﺎرد ﺑﺎ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺷﺎه‬ ‫ﻧﻮﯾﺴﺪ ﻧﺎم ﺧﻮد ﺑﺎﻻی ﻧﺎﻣﻢ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 364‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫رخ از ﺳﺮﺧﯽ ﭼﻮ آﺗﺸﮕﺎه ﺧﻮد ﮐﺮد‬ ‫درﯾﺪ آن ﻧﺎﻣﮫ ﮔﺮدن ﺷﮑﻦ را‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﺎده ﭼﻮ دﯾﺪ آن ﺧﺸﻤﻨﺎﮐﯽ‬ ‫از آن آﺗﺶ ﮐﮫ آن دود ﺗﮭﯽ داد‬ ‫ز ﮔﺮﻣﯽ آن ﭼﺮاغ ﮔﺮدن اﻓﺮاز‬ ‫ﻋﺠﻢ را زان دﻋﺎ ﮐﺴﺮی ﺑﺮاﻓﺘﺎد‬ ‫ز ﻣﻌﺠﺰھﺎی ﺷﺮع ﻣﺼﻄﻔﺎﺋﯽ‬ ‫ﺳﺮﯾﺮش را ﺳﭙﮭﺮ از زﯾﺮ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮ آﻣﺪ ﻧﺎﮔﮫ از ﮔﺮدون ﻃﺮاﻗﯽ‬ ‫ﭘﻠﯽ ﺑﺮ دﺟﻠﮫ ز آھﻦ ﺑﻮد ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ ﺳﻤﻮﻣﯽ آﺗﺶ اﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﺗﺒﮫ ﺷﺪ ﻟﺸﮕﺮش در ﺣﺮب ذﯾﻘﺎر‬ ‫در آﻣﺪ ﻣﺮدی از در ﭼﻮب در دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪو ﮔﻔﺘﺎ ﻣﻦ آن ﭘﻮﻻد دﺳﺘﻢ‬ ‫در آن دوﻟﺖ ز ﻣﻌﺠﺰھﺎی ﻣﺨﺘﺎر‬ ‫ﺗﻮ آن ﺳﻨﮕﯿﻦ دﻻن را ﺑﯿﻦ ﮐﮫ دﯾﺪﻧﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﮫ ﺷﻤﻊ دﯾﻦ دودی ﻧﺪارد‬ ‫ھﺪاﯾﺖ ﭼﻮن ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن راﻧﺪ آﯾﺖ‬ ‫زھﯽ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮی ﮐﺰ ﺑﯿﻢ و اﻣﯿﺪ‬ ‫زھﯽ ﮔﺮدن ﮐﺸﯽ ﮐﺰ ﺑﯿﻢ ﺗﺎﺟﺶ‬

‫ز ﺧﺸﻢ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺑﺪ ﮐﺮد و ﺑﺪ ﮐﺮد‬ ‫ﻧﮫ ﻧﺎﻣﮫ ﺑﻠﮑﮫ ﻧﺎم ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را‬ ‫ﺑﮫ رﺟﻌﺖ ﭘﺎی ﺧﻮد را ﮐﺮد ﺧﺎﮐﯽ‬ ‫ﭼﺮاغ آﮔﮭﺎن را آﮔﮭﯽ داد‬ ‫دﻋﺎ را داد ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﮫ ﭘﺮواز‬ ‫ﮐﻼه از ﺗﺎرک ﮐﺴﺮی در اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺑﺮ او آﺷﻔﺘﮫ ﮔﺸﺖ آن ﭘﺎدﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ﭘﺴﺮ در ﮐﺸﺘﻨﺶ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ز اﯾﻮاﻧﺶ ﻓﺮو اﻓﺘﺎد ﻃﺎﻗﯽ‬ ‫در آﻣﺪ ﺳﯿﻞ و آن ﭘﻞ ﺷﺪ ﮔﺴﺴﺘﮫ‬ ‫ﻧﮫ ﮔﻠﮕﻮن ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮ آﺧﻮر ﻧﮫ ﺷﺒﺪﯾﺰ‬ ‫ﻋﻘﺎﺑﺶ را ﮐﺒﻮﺗﺮ زد ﺑﮫ ﻣﻨﻘﺎر‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺸﻢ آن ﭼﻮن را ﺑﮕﺮﻓﺖ و ﺑﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﮐﮫ دﯾﻨﺖ را ﺑﺪﯾﻦ ﺧﻮاری ﺷﮑﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﻋﺒﺮت ﭼﻨﯿﻦ آﻣﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎﯾﯿﺪ اﻟﮭﯽ ﻧﮕﺮوﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﭼﺸﻢ اﻋﻤﯽ ﺑﻮد ﺳﻮدی ﻧﺪارد‬ ‫ﺑﺪان ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻣﺤﺮوم از ﻋﻨﺎﯾﺖ‬ ‫ﻗﻠﻢ راﻧﺪ ﺑﺮ اﻓﺮﯾﺪون و ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﮐﺸﺪ ھﺮ ﮔﺮدﻧﯽ ﻃﻮق ﺧﺮاﺟﺶ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 365‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫زھﯽ ﺗﺮﮐﯽ ﮐﮫ ﻣﯿﺮ ھﻔﺖ ﺧﯿﻞ اﺳﺖ‬ ‫زھﯽ ﺑﺪری ﮐﮫ او در ﺧﺎک ﺧﻔﺘﮫ‬ ‫اﺳﺖ‬ ‫زھﯽ ﺳﻠﻄﺎن ﺳﻮاری ﮐﺎﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫زھﯽ ﺳﺮ ﺧﯿﻞ ﺳﺮھﻨﮕﺎن اﺳﺮار‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﮫ ﭘﻨﺞ ﻧﻮﺑﺖ ﮐﻮﻓﺖ در ﺧﺎک‬

‫ز ﻣﺎھﯽ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﺎه او را ﻃﻔﯿﻞ اﺳﺖ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺗﺎ آﺳﻤﺎن ﻧﻮرش ﮔﺮﻓﺘﮫ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺧﺎک او ﮐﺸﺪ ﻃﻐﺮای ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﺳﺨﻦ را ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻧﻮﺑﺘﯽ دار‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﮕﮫ ﭼﺎر ﺑﺎﻟﺶ زد ﺑﺮ اﻓﻼک‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 366‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﻌﺮاج ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ‬ ‫ﺷﺒﯽ رخ ﺗﺎﻓﺘﮫ زﯾﻦ دﯾﺮ ﻓﺎﻧﯽ‬ ‫رﺳﯿﺪه ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ از ﺑﯿﺖ ﻣﻌﻤﻮر‬ ‫ﻧﮕﺎرﯾﻦ ﭘﯿﮑﺮی ﭼﻮن ﺻﻮرت ﺑﺎغ‬ ‫ﻧﮫ اﺑﺮ از اﺑﺮ ﻧﯿﺴﺎن درﻓﺸﺎن ﺗﺮ‬ ‫ﭼﻮ درﯾﺎﺋﯽ ز ﮔﻮھﺮ ﮐﺮده زﯾﻨﺶ‬ ‫ﻗﻮی ﭘﺸﺖ و ﮔﺮان ﻧﻌﻞ و ﺳﺒﮏ ﺧﯿﺰ‬ ‫وﺷﺎق ﺗﻨﮓ ﭼﺸﻢ ھﻔﺖ ﺧﺮﮔﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺮﻏﯽ از ﻣﺪﯾﻨﮫ ﺑﺮ ﭘﺮﯾﺪه‬ ‫ﻧﻤﻮده اﻧﺒﯿﺎ را ﻗﺒﻠﮫ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺮده ﭘﯿﺸﻮاﺋﯽ اﻧﺒﯿﺎ را‬ ‫ﺑﺮون رﻓﺘﮫ ﭼﻮ وھﻢ ﺗﯿﺰھﻮﺷﺎن‬ ‫ازﯾﻦ ﮔﺮداﺑﮫ ﭼﻮن ﺑﺎد ﺑﮭﺸﺘﯽ‬ ‫ﻓﻠﮏ را ﻗﻠﺐ در ﻋﻘﺮب درﯾﺪه‬ ‫ﻣﺠﺮه ﮐﮫ ﮐﺸﺎن ﭘﯿﺶ ﺑﺮاﻗﺶ‬ ‫ﮐﻤﺎن را اﺳﺘﺨﻮان ﺑﺮ ﮔﻨﺞ ﮐﺮده‬ ‫رﺣﻢ ﺑﺮ ﻣﺎدران دھﺮ ﺑﺴﺘﮫ‬ ‫ز رﻓﻌﺖ ﺗﺎج داده ﻣﺸﺘﺮی را‬ ‫ﺑﮫ دﻓﻊ ﻧﺰﻟﯿﺎن آﺳﻤﺎن ﮔﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﯾﻮﺳﻒ ﺷﺮﺑﺘﯽ دردﻟﻮ ﺧﻮرده‬ ‫ﺛﺮﯾﺎ در رﮐﺎﺑﺶ ﻣﺎﻧﺪه ﻣﺪھﻮش‬

‫ﺑﮫ ﺧﻠﻮت در ﺳﺮای ام ھﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮاﻗﯽ ﺑﺮق ﺳﯿﺮ آورده از ﻧﻮر‬ ‫ﺳﺮش ﺑﮑﺮ از ﻟﮑﺎم و راﻧﺶ از داغ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎد از ﺑﺎد ﺑﺴﺘﺎن ﺧﻮش ﻋﻨﺎنﺗﺮ‬ ‫ﻧﮕﺸﺘﮫ وھﻢ ﮐﺲ زورق ﻧﺸﯿﻨﺶ‬ ‫ﺑﺪﯾﺪن ﺗﯿﺰ ﺑﯿﻦ و در ﺷﺪن ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﺪ آن ﺧﺘﻠﯽ ﺷﺪه ﭘﯿﺶ ﺷﮭﻨﺸﺎه‬ ‫ﺑﮫ اﻗﺼﯽ اﻟﻐﺎﯾﺖ اﻗﺼﯽ رﺳﯿﺪه‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻔﻀﯿﻞ اﻣﺎﻧﺖ رﻓﺘﮫ در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﭘﯿﺶ راه ﮐﺒﺮﯾﺎ را‬ ‫ز ﺧﺮﮔﺎه ﮐﺒﻮد ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺷﺎن‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺎﺣﻞ ﮔﺎه ﻗﻄﺐ آورده ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫اﺳﺪ را دﺳﺖ ﺑﺮ ﺟﺒﮭﺖ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫درﺧﺖ ﺧﻮﺷﮫ ﺟﻮﺟﻮ ز اﺷﺘﯿﺎﻗﺶ‬ ‫ﺗﺮازو را ﺳﻌﺎدت ﺳﻨﺞ ﮐﺮده‬ ‫ز ﺣﯿﺾ دﺧﺘﺮان ﻧﻌﺶ رﺳﺘﮫ‬ ‫رﺑﻮده ز آﻓﺘﺎب اﻧﮕﺸﺘﺮی را‬ ‫ز ﺟﻌﺒﮫ داده ﺟﻮزا را ﯾﮑﯽ ﺗﯿﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﯾﻮﻧﺲ وﻗﻔﮫای در ﺣﻮت ﮐﺮده‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺮھﻨﮕﯽ ﺣﻤﺎﯾﻞ ﺑﺴﺘﮫ ﺑﺮ دوش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 367‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ زﯾﺮش ﻧﺴﺮ ﻃﺎﯾﺮ ﭘﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪه‬ ‫ز رﻧﮓآﻣﯿﺰی رﯾﺤﺎن آن ﺑﺎغ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ از آن ﻣﯿﺪان ﺧﻀﺮا‬ ‫ﺑﺪان ﭘﺮﻧﺪﮔﯽ ﻃﺎوس اﺧﻀﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺟﺒﺮﯾﻞ از رﮐﺎﺑﺶ ﺑﺎز ﭘﺲ ﮔﺸﺖ‬ ‫ﺳﺮاﻓﯿﻞ آﻣﺪ و ﺑﺮ ﭘﺮ ﻧﺸﺎﻧﺪش‬ ‫ز رﻓﺮف ﺑﺮ رف ﻃﻮﺑﯽ ﻋﻠﻢ زد‬ ‫ﺟﺮﯾﺪه ﺑﺮ ﺟﺮﯾﺪه ﻧﻘﺶ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻨﻮﺷﺖ آﺳﻤﺎن را ﻓﺮش ﺑﺮ ﻓﺮش‬ ‫ﻓﺮس ﺑﯿﺮون ﺟﮭﺎن از ﮐﻞ ﮐﻮﻧﯿﻦ‬ ‫ﻗﺪم ﺑﺮﻗﻊ ز روی ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺟﮭﺖ را ﺟﻌﺪ ﺑﺮ ﺟﺒﮭﺖ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻣﺤﻤﺪ در ﻣﮑﺎن ﺑﯽﻣﮑﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻼم ﺳﺮﻣﺪی ﺑﯽﻧﻘﻞ ﺑﺸﻨﯿﺪ‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻋﻀﻮی ﺗﻨﺶ رﻗﺼﯽ در آورد‬ ‫و زان دﯾﺪن ﮐﮫ ﺣﯿﺮت ﺣﺎﺻﻠﺶ ﺑﻮد‬ ‫ﺧﻄﺎب آﻣﺪ ﮐﮫای ﻣﻘﺼﻮد درﮔﺎه‬ ‫ﺳﺮای ﻓﻀﻞ ﺑﻮد از ﺑﺨﻞ ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫ﮔﻨﮫ ﮐﺎران اﻣﺖ را دﻋﺎ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ ﭘﻮﺷﯿﺪ از ﮐﺮاﻣﺖ ﺧﻠﻌﺖ ﺧﺎص‬

‫وزو ﭼﻮن ﻧﺴﺮ واﻗﻊ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪه‬ ‫ﻧﮭﺎده ﭼﺸﻢ ﺧﻮد را ﻣﮭﺮ ﻣﺎزاغ‬ ‫رﮐﺎب اﻓﺸﺎﻧﺪ از ﺻﺤﺮا ﺑﮫ ﺻﺤﺮا‬ ‫ﻓﮑﻨﺪ از ﺳﺮﻋﺘﺶ ھﻢ ﺑﺎل و ھﻢ ﭘﺮ‬ ‫ﻋﻨﺎن ﺑﺮ زد ز ﻣﯿﮑﺎﺋﯿﻞ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬ ‫ﺑﮫ ھﻮدج ﺧﺎﻧﮫ رﻓﺮف رﺳﺎﻧﺪش‬ ‫وز آﻧﺠﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﺪره ﻗﺪم زد‬ ‫ﺑﯿﺎﺑﺎن در ﺑﯿﺎﺑﺎن رﺧﺶ ﻣﯽراﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ اﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ آﻣﺪ ﺗﺎرک ﻋﺮش‬ ‫ﻋﻠﻢ زد ﺑﺮ ﺳﺮﯾﺮ ﻗﺎب ﻗﻮﺳﯿﻦ‬ ‫ﺣﺠﺎب ﮐﺎﯾﻨﺎت از ﭘﯿﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﻣﮑﺎن را ﻧﯿﺰ ﺑﺮﻗﻊ ﺑﺎز ﺑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪ ﻧﺸﺎن ﺑﯽﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﮭﺎن را ﺑﯽﺟﮭﺖ دﯾﺪ‬ ‫ز ھﺮ ﻣﻮﺋﯽ دﻟﺶ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺮ آورد‬ ‫دﻟﺶ در ﭼﺸﻢ و ﭼﺸﻤﺶ در دﻟﺶ ﺑﻮد‬ ‫ھﺮ آن ﺣﺎﺟﺖ ﮐﮫ ﻣﻘﺼﻮد اﺳﺖ در ﺧﻮاه‬ ‫ﺑﺮات ﮔﻨﺞ رﺣﻤﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺎﻟﯽ‬ ‫ﺧﺪاﯾﺶ ﺟﻤﻠﮫ ﺣﺎﺟﺖھﺎ روا ﮐﺮد‬ ‫ﺑﯿﺎﻣﺪ ﺑﺎز ﭘﺲ ﺑﺎ ﮔﻨﺞ اﺧﻼص‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 368‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﮔﻠﯽ ﺷﺪ ﺳﺮو ﻗﺪری ﺑﻮد ﮐﺎﻣﺪ‬ ‫ﺧﻼﯾﻖ را ﺑﺮات ﺷﺎدی آورد‬ ‫ز ﻣﺎ ﺑﺮ ﺟﺎن ﭼﻮن او ﻧﺎزﻧﯿﻨﯽ‬

‫ھﻼﻟﯽ رﻓﺖ و ﺑﺪری ﺑﻮد ﮐﺎﻣﺪ‬ ‫ز دوزخ ﻧﺎﻣﮫ آزادی آورد‬ ‫ﭘﯿﺎﭘﯽ ﺑﺎد ھﺮ دم آﻓﺮﯾﻨﯽ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 369‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫اﻧﺪرز و ﺧﺘﻢ ﮐﺘﺎب‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ھﺎن و ھﺎن ﺗﺎ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ در ﮐﮫ درﯾﺎﭘﺮور آﻣﺪ‬ ‫ﭼﻮ داﻧﮫ ﮔﺮ ﺑﯿﻔﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ آﯾﯽ‬ ‫ﻣﺪارا ﮐﻦ ﮐﮫ ﺧﻮی ﭼﺮخ ﺗﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫ھﻮا ﻣﺴﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﺎ ﮔﺮد ﻣﯽ ﺳﺎز‬ ‫ﻃﺒﯿﺐ روزﮔﺎر اﻓﺴﻮن ﻓﺮوش اﺳﺖ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﻧﯿﺸﯽ زﻧﺪ ﮐﺎﯾﻦ ﻧﻮش اﻋﻀﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﻼجاﻟﺮأس او اﻧﺠﯿﺪن ﮔﻮش‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻣﺮھﻢ ﺟﺮاﺣﺖ ﺑﺴﺖ ﻧﺘﻮان‬ ‫ﭼﻮ ﻃﻔﻞ اﻧﮕﺸﺖ ﺧﻮد ﻣﯿﻤﺰ در اﯾﻦ‬ ‫ﻣﮭﺪ‬ ‫ﺑﮕﯿﺮ آﯾﯿﻦ ﺧﺮﺳﻨﺪی ز اﻧﺠﯿﺮ‬ ‫ﺑﺮ اﯾﻦ رﻗﻌﮫ ﮐﮫ ﺷﻄﺮﻧﺞ زﯾﺎﻧﺴﺖ‬ ‫درﯾﻎ آن ﺷﺪ ﮐﮫ در ﻧﻘﺶ ﺧﻄﺮﻧﺎک‬ ‫درﯾﻦ ﺧﯿﻤﮫ ﭼﮫ ﮔﺮدی ﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﭘﺎی‬ ‫ﺑﺮون ﮐﺶ ﭘﺎی ازﯾﻦ ﭘﺎﭼﯿﻠﮫ ﺗﻨﮓ‬ ‫ﻗﺪم درﻧﮫ ﮐﮫ ﭼﻮن رﻓﺘﯽ رﺳﯿﺪی‬ ‫اﮔﺮ ﻋﯿﺸﯽ اﺳﺖ ﺻﺪ ﺗﯿﻤﺎر ﺑﺎ اوﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻠﺨﯽ و ﺑﮫ ﺗﺮﺷﯽ ﺷﺪ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ وﻗﺖ زﻧﺪﮔﯽ رﻧﺠﻮر ﺣﺎﻟﯿﻢ‬ ‫ﺑﮫ وﻗﺖ ﻣﺮگ ﺑﺎ ﺻﺪ داغ ﺣﺮﻣﺎن‬

‫ﭼﻨﺎن ﺧﻮاھﻢ ﭼﻨﺎن ﮐﺎﻓﮑﻨﺪه ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫از اﻓﺘﺎدن ﭼﮕﻮﻧﮫ ﺑﺮ ﺳﺮ آﻣﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮﺷﮫ ﺳﺮ ﻣﮑﺶ ﮐﺰ ﭘﺎ دراﯾﯽ‬ ‫ﺑﮫ ھﻤﺖ رو ﮐﮫ ﭘﺎی ﻋﻤﺮ ﮐﻨﺪ اﺳﺖ‬ ‫دوا ﻣﻌﺪوم ﺷﺪ ﺑﺎ درد ﻣﯽ ﺳﺎز‬ ‫ﭼﻮ زراﻗﺎن ازان ده رﻧﮓ ﭘﻮش اﺳﺖ‬ ‫ﮔﮫ آرد ﺗﺮﺷﯿﯽ ﮐﺎﯾﻦ دﻓﻊ ﺻﻔﺮاﺳﺖ‬ ‫دماﻻﺧﻮﯾﻦ او ﺧﻮن ﺳﯿﺎوش‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ دارو ز ﻋﻠﺖ رﺳﺖ ﻧﺘﻮان‬ ‫ز ﺧﻮن ﺧﻮﯾﺶ ﮐﻦ ھﻢ ﺷﯿﺮ و ھﻢ ﺷﮭﺪ‬ ‫ﮐﮫ ھﻢ ﻃﻔﻠﺴﺖ و ھﻢ ﭘﺴﺘﺎن و ھﻢ ﺷﯿﺮ‬ ‫ﮐﻤﯿﻨﮫ ﺑﺎزﯾﺶ ﺑﯿﻦاﻟﺮﺧﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﯽﺷﻮد رخ ﺑﺎ رخ ﺧﺎک‬ ‫ﮔﻠﻮ را زﯾﻦ ﻃﻨﺎﺑﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﮕﺸﺎی‬ ‫ﮐﮫ ﮐﻔﺶ ﺗﻨﮓ دارد ﭘﺎی را ﻟﻨﮓ‬ ‫ھﻤﺎن ﭘﻨﺪار ﮐﺎﯾﻦ ده را ﻧﺪﯾﺪی‬ ‫و ﮔﺮ ﺑﺮگ ﮔﻠﯽ ﺻﺪ ﺧﺎر ﺑﺎ اوﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﻔﺮا و ﺑﮫ ﺳﻮدا زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎ ﮔﺮﮔﺎن وﺣﺸﯽ در ﺟﻮاﻟﯿﻢ‬ ‫ز ﮔﺮﮔﺎن رﻓﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻮی ﮐﺮﻣﺎن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 370‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ز ﮔﺮﮔﺎن ﺗﺎ ﺑﮫ ﮐﺮﻣﺎن راه ﮐﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮی دارﯾﻢ و آن ﺳﺮھﻢ ﺷﮑﺴﺘﮫ‬ ‫ﺳﺮی ﮐﻮ ھﯿﺒﺖ ﺟﻼد ﺑﯿﻨﺪ‬ ‫وﻻﯾﺖ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﻣﺎ را ﮐﻮﭼﮕﺎھﺴﺖ‬ ‫ز ﮔﺮﻣﺎﺋﯽ ﭼﻮ آﺗﺶ ﺗﺎب ﮔﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻮﺋﯽ ﺑﺮف رﯾﺰد ﭘﺮ ﺑﺮﯾﺰﯾﻢ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﭘﺎ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺷﺎﯾﺪ رﺳﯿﺪن‬ ‫ﺳﺘﻢ ﮐﺎری ﮐﻨﯿﻢ آﻧﮕﮫ ﺑﮭﺮ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺑﺮ ﭘﺮ ﻣﻮری ﺳﺘﻢ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﯾﺶ دﯾﺪم در ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ھﻨﻮز از ﺻﯿﺪ ﻣﻨﻘﺎرش ﻧﭙﺮداﺧﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺪ ﮐﺮدی ﻣﺒﺎش اﯾﻤﻦ ز آﻓﺎت‬ ‫ﺳﭙﮭﺮ آﯾﯿﻨﮫ ﻋﺪﻟﺴﺖ و ﺷﺎﯾﺪ‬ ‫ﻣﻨﺎدی ﺷﺪ ﺟﮭﺎن را ھﺮ ﮐﮫ ﺑﺪ ﮐﺮد‬ ‫ﻣﮕﺮ ﻧﺸﻨﯿﺪی از ﻓﺮاش اﯾﻦ راه‬ ‫ﺳﺮای آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺳﺮﺳﺮی ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ھﺮان ﺳﻨﮕﯽ ﮐﮫ درﯾﺎﺋﯽ و ﮐﺎﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﯿﺴﯽ ھﺮ ﮐﮫ درد ﺗﻮﺗﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎ را ﭼﺸﻢ ﻋﺒﺮت ﺑﯿﻦ ﺗﺒﺎھﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺧﻮد ﮐﮫ ﻋﻄﺎر وﺟﻮدی‬

‫ز ﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﺮگ ﻣﻮﺋﯽ ﻧﯿﺰ ھﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺣﺴﺮت ﺑﺮ ﺳﺮ زاﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﮫ‬ ‫ﺻﻮاب آن ﺷﺪ ﮐﮫ ﺑﺮ زاﻧﻮ ﻧﺸﯿﻨﺪ‬ ‫وﻻﯾﺖ ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ زﻧﺪان و ﭼﺎھﺴﺖ‬ ‫ﺟﮕﺮ درﺗﺮی ﺑﺮ ﻓﺎب ﮔﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ھﻤﮫ در ﻣﻮی دام و دد ﮔﺮﯾﺰﯾﻢ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﭘﺮ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺮﯾﺪن‬ ‫زھﯽ ﻣﺸﺘﯽ ﺿﻌﯿﻔﺎن ﺳﺘﻤﮑﺎر‬ ‫ھﻢ از ﻣﺎری ﻗﻔﺎی آن ﺳﺘﻢ ﺧﻮرد‬ ‫ﮐﮫ زد ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻮری ﻣﺮﻏﮑﯽ راه‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺮﻏﯽ دﯾﮕﺮ آﻣﺪ ﮐﺎر او ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ واﺟﺐ ﺷﺪ ﻃﺒﯿﻌﺖ را ﻣﮑﺎﻓﺎت‬ ‫ﮐﮫ ھﺮچ آن از ﺗﻮ ﺑﯿﻨﺪ وا ﻧﻤﺎﯾﺪ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﺎ ﺟﺎن ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺟﺎن ﺧﻮد ﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ھﺮ ﮐﻮ ﭼﺎه ﮐﻨﺪ اﻓﺘﺎد در ﭼﺎه‬ ‫زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎن ﺑﯽداوری ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫در او دری و ﯾﺎﻗﻮﺗﯽ ﻧﮭﺎﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ز ھﺮ ﺑﯿﺨﯽ ﮐﻨﺪ دارو ﮔﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﺠﺎ داﻧﯿﻢ ﮐﺎﯾﻦ ﮔﻞ ﯾﺎ ﮔﯿﺎھﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﯿﺰ آﺧﺮ ﺑﺴﻮزی ﮔﺮ ﭼﮫ ﻋﻮدی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 371‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫و ﮔﺮ ﺧﻮد ﻋﻠﻢ ﺟﺎﻟﯿﻨﻮس داﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﺎﺟﺰ وار ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﺮد‬ ‫ھﻤﺎن ﺑﮫ ﮐﺎﯾﻦ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﯾﺎد ﮔﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ز ﻣﺤﻨﺖ رﺳﺖ ھﺮ ﮐﻮ ﭼﺸﻢ درﺑﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﮭﻦ ﮔﺮگ ﺧﺸﻦ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﻟﺒﺎدت را ﭼﻨﺎن ﺑﺮ ﮔﺎو ﺑﻨﺪد‬ ‫ﭼﮫ ﭘﻨﺪاری ﮐﺰ اﯾﻨﺴﺎن ھﻔﺘﺨﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻗﺎروره ﺗﺎ ﭼﻨﺪ آﺑﺮﯾﺰی‬ ‫ﻧﺨﻮاھﺪ ﻣﺎﻧﺪ آﺧﺮ ﺟﺎوداﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ وﻗﺖ آﯾﺪ ﮐﮫ وﻗﺖ آﯾﺪ ﺑﮫ آﺧﺮ‬ ‫ﻧﮫ ﺑﯿﻨﯽ ﮔﺮد ازﯾﻦ دوران ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ‬ ‫ازﯾﻦ ﺟﺎ ﺗﻮﺷﮫ ﺑﺮ ﮐﺎﻧﺠﺎ ﻋﻠﻒ ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫درﯾﻦ ﻣﺸﮑﯿﻦ ﺻﺪﻓﮭﺎی ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﻮ آﯾﯿﻦ ﭘﺮدهای ﺑﯿﻨﯽ دﻻوﯾﺰ‬ ‫ﮐﮭﻦ ﮐﺎران ﺳﺨﻦ ﭘﺎﮐﯿﺰه ﮔﻔﺘﻨﺪ‬ ‫ﺳﺨﻨﮭﺎی ﮐﮭﻦ زاﻟﯽ ﻣﻄﺮاﺳﺖ‬ ‫درﻧﮓ روزﮔﺎر و ﮔﻮﻧﮫ ﮔﺮد‬ ‫ﻧﮕﻮﯾﻢ زر ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻧﻮ ﻧﯿﺮزد‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ از ﭘﺎﻧﺼﺪ و ھﻔﺘﺎد ﺷﺶ ﺳﺎل‬ ‫ﭼﻮ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﮫ دارد ھﺮ دﯾﺎری‬

‫ﭼﻮ ﻣﺮگ آﻣﺪ ﺑﮫ ﺟﺎﻟﯿﻨﻮس ﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﮫ اﻓﻼﻃﻮن ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﭼﮫ آن ﮐﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﭘﯿﺶ از ﻣﺮگ ﯾﮏ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻤﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻃﻮﻃﯽ از ﻗﻔﺲ رﺳﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﭼﻮن ﯾﻮﺳﻒ ﺷﻮی دوﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﭼﺸﻤﯽ ﮔﺮﯾﺪ و ﭼﺸﻤﯿﺖ ﺧﻨﺪد‬ ‫ﺑﻮد ﻣﻮﻗﻮف ﺧﻮﻧﯽ و اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻏﺮﺑﺎل ﺗﺎ ﮐﯽ ﺧﺎک ﺑﯿﺰی‬ ‫در اﯾﻦ ﻧﮫ ﻣﻄﺒﺦ اﯾﻦ ﯾﮏ ﭼﺎرﺧﺎﻧﮫ‬ ‫ﻧﮭﺎﻧﯿﮭﺎ ﮐﻨﻨﺪ از ﭘﺮده ﻇﺎھﺮ‬ ‫ﺟﺰ آن ﻗﺎﻟﺐ ﮐﮫ در ﻗﻠﺒﺶ ﻧﺸﯿﻨﯽ‬ ‫در اﯾﻨﺠﺎ ﺟﻮ ﮐﮫ آﻧﺠﺎ ﺟﺰ ﺻﺪف ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎ درھﺎ ﮐﮫ ﺑﯿﻨﯽ ارﻣﻐﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﻮای او ﻧﻮازﺷﮭﺎی ﻧﻮ ﺧﯿﺰ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺑﮕﺬار ﻣﺮوارﯾﺪ ﺳﻔﺘﻨﺪ‬ ‫و ﮔﺮ زال زر اﺳﺖ اﻧﮕﺎر ﻋﻨﻘﺎﺳﺖ‬ ‫ﮐﻨﺪ رﺧﺴﺎر ﻣﺮوارﯾﺪ را زرد‬ ‫ﭼﻮ دﻗﯿﺎﻧﻮس ﮔﻔﺘﯽ ﺟﻮ ﻧﯿﺮزد‬ ‫ﻧﺰد ﺑﺮ ﺧﻂ ﺧﻮﺑﺎن ﮐﺲ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺎل‬ ‫ز ﻣﮭﺮ ﻣﻦ ﻋﺮوﺳﯽ در ﮐﻨﺎری‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 372‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮭﺮ ﺑﯿﺘﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﺑﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﺒﯿﻨﺪ ﻣﻐﺰ ﺟﺎﻧﻢ را در اﯾﻦ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫و ﮔﺮ ﯾﻮﺳﻒ ﺷﺪم ﭘﯿﺮاھﻦ اﯾﻨﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭘﻮﺷﺪ ز ﭼﺸﻢ از دل ﻧﭙﻮﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺧﻀﺮ ﺧﻀﺮ آﻧﺠﺎﺳﺖ ﺣﺎﺿﺮ‬ ‫ﺣﻀﻮرش در ﺳﺨﻦ ﯾﺎﺑﯽ ﻋﯿﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ در ھﺮ ﺑﯿﺖ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ رازی‬ ‫زھﺮ ﺑﯿﺘﯽ ﻧﺪا ﺧﯿﺰد ﮐﮫھﺎ او‬ ‫ﺑﮫ رﯾﺸﻢ ﺑﺨﺸﻢ ار ﺑﺮﮔﯽ ﮐﻨﻢ رﯾﺶ‬ ‫ﺣﻼﻟﯽ ﺑﺮ ﻧﯿﺎرم ﭘﺨﺘﮫ از ﮐﺎم‬ ‫دری ﺑﯽﻗﻔﻞ دارد ﮐﺎن ﮐﻨﺠﻢ‬ ‫ﮐﮫ از ﯾﮏ ﺟﻮ ﭘﺪﯾﺪ آرم ﺑﺴﯽ ﮔﻨﺞ‬ ‫دھﻢ وﻗﺖ درودن ﺧﺮﻣﻨﯽ ﺑﺎز‬ ‫ﮐﮫ ﻣﺸﺘﯽ ﺟﻮ ﺧﻮرد ﮔﻨﺠﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﯿﺶ‬

‫ﻃﻠﺴﻢ ﺧﻮﯾﺶ را از ھﻢ ﮔﺴﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎ ھﺮ ﮐﮫ دارد دﯾﺪﻧﻢ دوﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﺟﺎن ﻣﺤﺠﻮﺑﻢ ﺗﻦ اﯾﻨﺴﺖ‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ را ﮐﮫ ﻓﺮوش ﮔﻞ ﻧﭙﻮﺷﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﭘﻮﺷﯿﺪهای ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﻇﺎھﺮ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﺎﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮﻣﮫ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ﻧﮭﺎن ﮐﯽ ﺑﺎﺷﺪ از ﺗﻮ ﺟﻠﻮهﺳﺎزی‬ ‫ﭘﺲ از ﺻﺪ ﺳﺎل اﮔﺮ ﮔﻮﺋﯽ ﮐﺠﺎ او‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺮم ﻗﺰ ﺷﺪم از ﮐﺮده ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺣﺮاﻣﻢ ﺑﺎد اﮔﺮ آﺑﯽ ﺧﻮرم ﺧﺎم‬ ‫ﻧﺨﺴﺒﻢ ﺷﺐ ﮐﮫ ﮔﻨﺠﯽ ﺑﺮ ﻧﺴﻨﺠﻢ‬ ‫زﻣﯿﻦ اﺻﻠﯿﻢ در ﺑﺮدن رﻧﺞ‬ ‫ز داﻧﮫ ﮔﺮ ﺧﻮرم ﻣﺸﺘﯽ ﺑﮫ آﻏﺎز‬ ‫ﺑﺮان ﺧﺎﮐﯽ ھﺰاران آﻓﺮﯾﻦ ﺑﯿﺶ‬

‫***‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺑﺮ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﯽﺑﺮد رﺷﮏ‬ ‫ﺑﯿﺎ ﮔﻮ ﺷﺐ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﺎن ﮐﻨﺪﻧﻢ را‬ ‫ﺑﮭﺮ در ﮐﺰ دھﻦ ﺧﻮاھﻢ ﺑﺮآورد‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ ﮔﺮﻣﯽ ﺑﺴﻮزاﻧﻢ دﻣﺎﻏﯽ‬ ‫ﻓﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﺮازو دار ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﺧﺪاﯾﺎ ﺣﺮف ﮔﯿﺮان در ﮐﻤﯿﻨﻨﺪ‬

‫ﻧﻔﺲ ﺑﯽآه ﺑﯿﻨﺪ دﯾﺪه ﺑﯽاﺷﮏ‬ ‫ﻧﮫ ﮐﺎن ﮐﻨﺪن ﺑﺒﯿﻦ ﺟﺎن ﮐﻨﺪﻧﻢ را‬ ‫زﻧﻢ ﭘﮭﻠﻮ ﺑﮫ ﭘﮭﻠﻮ ﭼﻨﺪ ﻧﺎورد‬ ‫ﺑﮫ دﺳﺖ آرم ﺑﮫ ﺷﺐھﺎ ﺷﺐ ﭼﺮاﻏﯽ‬ ‫ﺟﻮی ﭼﻨﺪم ﻓﺮﺳﺘﺪ ﻋﺬرﺧﻮاھﺎن‬ ‫ﺣﺼﺎری ده ﮐﮫ ﺣﺮﻓﻢ را ﻧﮫ ﺑﯿﻨﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 373‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺨﻦ ﺑﯽﺣﺮف ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫وﻟﯽ آن ﮐﺰ ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﺼﯿﺒﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺷﯿﺮی ﻏﺮﯾﺒﺎن را ﻣﯿﻔﮑﻦ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﮐﮫ آﻣﺪ ﺗﯿﻎ در ﻣﺸﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎ ﮔﻮﯾﺎ ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﺸﺖ ﺧﺎﻣﻮش‬ ‫ﭼﻮ ﻋﯿﺴﯽ ﺑﺮ دو زاﻧﻮ ﭘﯿﺶ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﺑﺎک از ﻃﻌﻨﮫ ﺧﺎﮐﯽ و آﺑﯽ‬ ‫ﮔﺮ از ﻣﻦ ﮐﻮﮐﺒﯽ ﺷﻤﻌﯽ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮ در راه ﺧﻮد ﯾﮏ ذره دﯾﺪم‬ ‫و ﮔﺮ ﺳﻨﮕﯽ دھﻦ در ﮐﺎس ﻣﻦ زد‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﺑﯿﻨﻢ ھﻨﺪوی ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﮔﮫ آن ﺑﯽﭘﺮده را ﻣﻮزون ﮐﻨﻢ ﺳﺎز‬ ‫ز ھﺮ زاﻏﯽ ﺑﺠﺰ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﺠﻮﯾﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻮﺷﯽ ﺟﺎم ﺗﻠﺨﯿﮭﺎ ﮐﻨﻢ ﻧﻮش‬ ‫ﻧﮕﮭﺪارم ﺑﮫ ﭼﻨﺪﯾﻦ اوﺳﺘﺎدی‬ ‫ز ھﺮ ﮐﺸﻮر ﮐﮫ ﺑﺮﺧﯿﺰد ﭼﺮاﻏﯽ‬ ‫ور اﯾﻨﺠﺎ ﻋﻨﺒﺮﯾﻦ ﺷﻤﻌﯽ دھﺪ ﻧﻮر‬ ‫ﺑﺸﮑﺮ زھﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﺸﯿﺪن‬ ‫ﻣﻦ ازداﻣﻦ ﭼﻮ درﯾﺎ رﯾﺨﺘﮫ در‬ ‫ﮐﻠﻮخ اﻧﺪاﺧﺘﮫ ﭼﻮن ﺧﺸﺖ در آب‬

‫ھﻤﮫ ﮐﺲ ﻧﯿﮏ ﺧﻮاھﺪ ﺧﻮد ﻧﺒﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﺎﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﻃﺮزی ﻏﺮﯾﺒﺴﺖ‬ ‫ﻏﺮﯾﺒﺎن را ﺳﮕﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ دﺷﻤﻦ‬ ‫ﻣﺮا زد ﺗﯿﻎ و ﺷﻤﻊ ﺧﻮﯾﺶ را ﮐﺸﺖ‬ ‫درازﯾﺶ از زﺑﺎن آﻣﺪ ﺳﻮی ﮔﻮش‬ ‫ﺧﺮی ﺑﺎ ﭼﺎرﭘﺎ آﻣﺪ ﻓﺮادﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ دارم درع زرﯾﻦ آﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﮐﺲ از ﻣﻦ آﻓﺘﺎﺑﯽ در ﻧﯿﺎﻣﻮﺧﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺪ دﺳﺘﺶ ﻋﻠﻢ ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪم‬ ‫دری ﺷﺪ ﭼﻮن ﮐﮫ در اﻟﻤﺎس ﻣﻦ زد‬ ‫ﭼﻮ ﺗﺮﮐﺎﻧﺶ ﺟﻨﯿﺒﺖ ﻣﯽﮐﺸﻢ ﭘﯿﺶ‬ ‫ﮔﮫ اﯾﻦ ﮔﻨﺠﺸﮏ راﮔﻮﯾﻢ زھﯽ ﺑﺎز‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ زﯾﻔﯽ ﺟﺰ اﺣﺴﻨﺘﯽ ﻧﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﺑﮫ دﯾﮕﺮ ﮔﻮش دارم ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮش‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ را درﯾﻦ ﻃﻮﻓﺎن ﺑﺎدی‬ ‫دھﻨﺪش روﻏﻨﯽ از ھﺮ اﯾﺎﻏﯽ‬ ‫ز ﺑﺎد ﺳﺮدش اﻓﺸﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﻓﻮر‬ ‫ﭘﺲ ھﺮ ﻧﮑﺘﮫ دﺷﻨﺎﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪن‬ ‫ﮔﺮﯾﺒﺎﻧﻢ ز ﺳﻨﮓ ﻃﻌﻨﮫھﺎ ﭘﺮ‬ ‫ﮐﻠﻮخ اﻧﺪازﯾﯽ ﻧﺎﮐﺮده درﯾﺎب‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 374‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫دھﺎن ﺧﻠﻖ ﺷﯿﺮﯾﻦ از زﺑﺎﻧﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺎوی در ﺧﺮاس اﻓﮑﻨﺪه ﭘﻮﯾﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﻗﯽ ﮐﻮ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺧﻨﺪه ﺧﻮش‬ ‫ﻧﮫ ﮔﻨﺠﯽ ای دل از ﻣﺎران ﭼﮫ ﻧﺎﻟﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺎوس ﺑﮭﺸﺖ آﯾﺪ ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﻃﺎوس ﻣﺎران ﻣﮭﺮه ﺑﺎﺷﻨﺪ‬ ‫ﻧﮕﺎری اﮐﺪﺷﺴﺖ اﯾﻦ ﻧﻘﺶ دﻣﺴﺎز‬ ‫ﻣﺴﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه زﯾﺮ ﮐﯿﻤﯿﺎﺋﯽ‬ ‫دری در ژرف درﯾﺎﺋﯽ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﺗﻮ در ﺑﺮدار و درﯾﺎ را رھﺎ ﮐﻦ‬ ‫ﻣﺒﯿﻦ ﮐﺎﺗﺸﮕﮭﯽ را رھﻨﻤﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﮑﺮ ﺑﯿﻦ ﺑﺎ ﺗﺨﺖ و ﺑﺎ ﺗﺎج‬

‫ﭼﻮ زھﺮ ﻗﺎﺗﻞ از ﺗﻠﺨﯽ دھﺎﻧﻢ‬ ‫ھﻤﮫ ره داﻧﮫ رﯾﺰ و داﻧﮫ ﺟﻮﯾﺎن‬ ‫ﻏﺮﯾﻖ آب و ﻣﯽﺳﻮزد در آﺗﺶ‬ ‫ﮐﮫ از ﻣﺎران ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻨﺞ ﺧﺎﻟﯽ‬ ‫ﺑﺠﺎی ﺣﻠﻘﮫ درﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﺎر‬ ‫ﮐﮫ ﻃﺎوﺳﺎن و ﻣﺎران ﺧﻮاﺟﮫ ﺗﺎﺷﻨﺪ‬ ‫ﭘﺪر ھﻨﺪو و ﻣﺎدر ﺗﺮک ﻃﻨﺎز‬ ‫ﻏﻠﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﮔﻨﺠﯽ و اژدھﺎﺋﯽ‬ ‫ﭼﺮاﻏﯽ ﺑﺮ ﭼﻠﯿﭙﺎﺋﯽ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﭼﺮاغ از ﻗﺒﻠﮫ ﺗﺮﺳﺎ ﺟﺪا ﮐﻦ‬ ‫ﻋﺒﺎرت ﺑﯿﻦ ﮐﮫ ﻃﻠﻖ اﻧﺪود ﺧﻮﻧﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮو ﺑﻦ ﺑﺴﺘﮫ در ﺗﻮﺣﯿﺪ و ﻣﻌﺮاج‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 375‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻃﻠﺐ ﮐﺮدن ﻃﻐﺮل ﺷﺎه ﺣﮑﯿﻢ ﻧﻈﺎﻣﯽ را‬ ‫ﭼﻮ داد اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺟﺎدو دﻣﺎﻏﻢ‬ ‫ز ھﺮ ﻋﻘﻠﯽ ﻣﺒﺎرک ﺑﺎدم آﻣﺪ‬ ‫ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮔﻮﻧﮫای ﻣﯽﮐﺮدم از ﺑﺨﺖ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺗﯿﺮ از ﮐﻤﺎن اﻓﮑﻨﺪه ﺑﻮدم‬ ‫ﺷﮑﺎﯾﺖ ﭼﻮن ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰد ﺧﺮوﺷﯽ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﻣﮭﺪی ﮐﮫ ﻣﺎھﺶ در ﻧﻘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺧﺮﯾﺪﻧﺪش ﺑﮫ ﭼﻨﺪان دﻟﭙﺴﻨﺪی‬ ‫ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪان ﻣﻠﮏ و ﻣﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﭼﯿﻨﯽ ﻧﻮرد ﻧﺎﺑﺮﯾﺪه‬ ‫ھﻤﺎن ﺧﺘﻠﯽ ﺧﺮام ﺧﺴﺮواﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺮﯾﻔﻢ ﺣﺪﯾﺚ از ﮔﻨﺞ ﻣﯽرﻓﺖ‬ ‫ﭘﺬﯾﺮﺷﮭﺎ ﻧﮕﺮ در ﮐﺎر ﭼﻮن ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﭘﺬﯾﺮﻧﺪه ﭼﮕﻮﻧﮫ رﺧﺖ ﺑﺮداﺷﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ اﻓﺴﻮس ﻣﯽ ﺧﻮردم درﯾﻐﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﻧﺎﮔﮫ ﭘﯿﮑﯽ آﻣﺪ ﻧﺎﻣﮫ در دﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﺳﯽ روزه ﺳﻔﺮ ﮐﻦ ﮐﺎﯾﻨﮏ از راه‬ ‫ﺗﺮا ﺧﻮاھﺪ ﮐﮫ ﺑﯿﻨﺪ روزﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻣﺜﺎﻟﻢ داد ﮐﺎﯾﻦ ﺗﻮﻗﯿﻊ ﺷﺎھﺴﺖ‬ ‫ﻣﺜﺎل ﺷﺎه را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﮭﺎدم‬ ‫ﻓﺮو ﺧﻮاﻧﺪم ﻣﺮ آن ﻓﺮﻣﺎن ﺑﮫ ﻓﺮھﻨﮓ‬

‫ز ﭼﺸﻢ اﻓﺴﺎی اﯾﻦ ﻟﻌﺒﺖ ﻓﺮاﻏﻢ‬ ‫ﻃﺮﯾﻖ اﻟﻌﻘﻞ واﺣﺪ ﯾﺎدم آﻣﺪ‬ ‫ﮐﮫ در ﺑﺎزو ﮐﻤﺎﻧﯽ داﺷﺘﻢ ﺳﺨﺖ‬ ‫ﻧﺸﺪ ﺑﺮ ھﯿﭻ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﺎزﻣﻮدم‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﯽﺑﮭﺎ ﮔﻮھﺮ ﻓﺮوﺷﯽ‬ ‫ز ﻣﮫ ﺑﮕﺬر ﺳﺨﻦ در آﻓﺘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫رﺳﺎﻧﺪﻧﺪش ﺑﮫ ﭼﺮخ از ﺳﺮﺑﻠﻨﺪی‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎور ﮐﺮدﻧﺶ آﻣﺪ ﻣﺤﺎﻟﻢ‬ ‫ﺑﺠﺰ ﻣﺸﮏ از ھﻮا ﮔﺮدی ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﺳﺮ اﻓﺴﺎر زر و ﻃﻮق ﮐﯿﺎﻧﯽ‬ ‫ﻏﻼم از ده ﮐﻨﯿﺰ از ﭘﻨﺞ ﻣﯽرﻓﺖ‬ ‫ﺳﺘﻮرم ﭼﻮن ﺳﻘﻂ ﺷﺪ ﺑﺎر ﭼﻮن ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﮐﺸﺘﮫ را ﻧﺪروده ﺑﮕﺬاﺷﺖ‬ ‫ز دم ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﺗﯿﻐﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻌﺠﯿﻠﻢ درودی داد و ﺑﻨﺸﺴﺖ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﯽ ﻓﺮﺳﻨﮕﯽ آﻣﺪ ﻣﻮﮐﺐ ﺷﺎه‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺧﻮﯾﺶ را ﻣﮕﺬار در ﺑﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ ﺷﺤﻨﮫ ھﻤﮫ ﺗﻌﻮﯾﺬ را ھﺴﺖ‬ ‫ﺳﮫ ﺟﺎ ﺑﻮﺳﯿﺪم و ﺳﺮ ﺑﺮ ﮔﺸﺎدم‬ ‫ﮐﻠﯿﺪم ز آھﻦ آﻣﺪ آھﻦ از ﺳﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 376‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮫ ﻋﺰم ﺧﺪﻣﺖ ﺷﮫ ﺟﺴﺘﻢ از ﺟﺎی‬ ‫ﺑﺮون راﻧﺪم ﺳﻮی ﺻﺤﺮا ﺷﺘﺎﺑﺎن‬ ‫ز ﮔﻮران ﺗﮏ رﺑﻮدم در دوﯾﺪن‬ ‫ز رﻗﺺ ره ﻧﻤﯽﺷﺪ ﻃﺒﻊ ﺳﯿﺮم‬ ‫ھﻤﮫ ره ﺳﺠﺪه ﻣﯽﺑﺮدم ﻗﻠﻢوار‬ ‫ﺑﮫ ھﺮ ﻣﻨﺰل ﮐﺰان ره ﻣﯽﺑﺮدم‬ ‫ﺑﮭﺮ ﭼﺸﻤﮫ ﮐﮫ آﺑﯽ ﺗﺎزه ﺧﻮردم‬ ‫ﻧﺴﯿﻢ دوﻟﺖ از ھﺮ ﮐﻮه ورودی‬ ‫ز ﻣﺸﮕﯿﻦ ﺑﻮی آن ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺮﮔﺎم‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺧﻮد رﻧﺞ ره ﮐﻮﺗﺎه ﮐﺮدم‬ ‫درون ﺷﺪ ﻗﺎﺻﺪ و ﺷﮫ را ﺧﺒﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﺮون آﻣﺪ ز درﮔﮫ ﺣﺎﺟﺐ ﺧﺎص‬ ‫ﻣﺮا در ﺑﺰﻣﮕﺎه ﺷﺎه ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺷﺎه ﭼﻮن ﺗﺎﺑﻨﺪه ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮﺳﺶ ﻓﻠﮏ را ﺗﺸﻨﮫ ﮐﺮده‬ ‫ﺷﮑﻮه ﺗﺎﺟﺶ از ﻓﺮ ﺟﮭﺎﻧﮕﯿﺮ‬ ‫ﻃﺮفداران ز ﺳﻘﺴﯿﻦ ﺗﺎ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ‬ ‫درش ﺑﺮ ﺣﻤﻞ ﮐﺸﻮرھﺎ ﮔﺸﺎده‬ ‫ﺑﮫ درﯾﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﻮج ﻧﯿﻞ رﻧﮕﺶ‬ ‫ﺳﺮ ﺗﺎج ﻗﺰﻟﺸﺎه از ﺳﺮ ﺗﺨﺖ‬

‫در آوردم ﺑﮫ ﭘﺸﺖ ﺑﺎرﮔﯽ ﭘﺎی‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ رﻗﺺ در ﮐﻮه و ﺑﯿﺎﺑﺎن‬ ‫ﮔﺮو ﺑﺮدم ز ﻣﺮﻏﺎن در ﭘﺮﯾﺪن‬ ‫ز ﻣﻦ رﻗﺎصﺗﺮ ﻣﺮﮐﺐ ﺑﺰﯾﺮم‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎرک راه ﻣﯽرﻓﺘﻢ ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫دﻋﺎی دوﻟﺖ ﺷﮫ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪم‬ ‫ﺑﺸﮑﺮ ﺷﮫ دﻋﺎﺋﯽ ﺗﺎزه ﮐﺮدم‬ ‫ز ﻟﻄﻒ ﺷﺎه ﻣﯽدادم درودی‬ ‫زﻣﯿﻦ در زﯾﺮ ﻣﻦ ﭼﻮن ﻋﻨﺒﺮ ﺧﺎم‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺑﻮس ﺑﺴﺎط ﺷﺎه ﮐﺮدم‬ ‫ﮐﮫ ﭼﺸﻤﮫ ﺑﺮ ﻟﺐ درﯾﺎ ﮔﺬر ﮐﺮد‬ ‫ز درﯾﺎ داد ﮔﻮھﺮھﺎ ﺑﮫ ﻏﻮاص‬ ‫ﻋﻄﺎرد را ﺑﮫ ﺑﺮج ﻣﺎه ﺑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺗﺎج ﮐﯿﻘﺒﺎد و ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ‬ ‫ﻣﮫ از ﺳﺮھﻨﮓ ﭘﺎﺳﺶ دﺷﻨﮫ ﺧﻮرده‬ ‫ﻓﮑﻨﺪه ﻗﯿﺮوان را ﺟﺎﻣﮫ در ﻗﯿﺮ‬ ‫ﺑﮫ ﻧﻮﺑﺘﮕﺎه درﮔﺎھﺶ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ‬ ‫ھﻤﮫ در ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺣﻤﻞ اﯾﺴﺘﺎده‬ ‫ﮐﮫ در دل ﺑﻮد ھﻢ در ھﻢ ﻧﮭﻨﮕﺶ‬ ‫ﻧﮭﺎده ﺗﺎج دوﻟﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺨﺖ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 377‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺑﮭﺸﺘﯽ ﺑﺰﻣﺶ از ﺑﺰم ﺑﮭﺸﺘﯽ‬ ‫ﮐﻒ رادش ﺑﮫ ھﺮ ﮐﺲ داده ﺑﮭﺮی‬ ‫ز ﺗﯿﻎ ﺗﻨﮓ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﺼﺎری‬ ‫ﺧﺮوش ارﻏﻨﻮن و ﻧﺎﻟﮫ ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺑﮫ رﯾﺸﻢ زن ﻧﻮاھﺎ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﻧﻮاھﺎ ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﭘﺮدهﺳﺎزی‬ ‫ﻏﺰﻟﮭﺎی ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﻏﺰاﻻن‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺳﺎﻗﯿﺎن ﻣﯽ ﺑﺮ ﮐﻒ دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ دادﻧﺪش ﺧﺒﺮ ﮐﺎﻣﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﺷﮑﻮه زھﺪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﮕﮭﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﻔﺮﻣﻮد از ﻣﯿﺎن ﻣﯽ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺎﻗﯿﺎن را داﺷﺖ در ﺑﻨﺪ‬ ‫اﺷﺎرت ﮐﺮد ﮐﺎﯾﻦ ﯾﮏ روز ﺗﺎ ﺷﺎم‬ ‫ﻧﻮای ﻧﻈﻢ او ﺧﻮﺷﺘﺮ ز رود اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻀﺮ آﻣﺪ ز ﺑﺎده ﺳﺮ ﺑﺘﺎﺑﯿﻢ‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮑﮫ ﺣﺎﺟﺐ ﺧﺎص آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‬ ‫درون رﻓﺘﻢ ﺗﻨﯽ ﻟﺮزﻧﺪه ﭼﻮن ﺑﯿﺪ‬ ‫ﺳﺮ ﺧﻮد ھﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎ ﺑﻮﺳﻢ او را ﭼﻮن زﻣﯿﻦ ﭘﺎی‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ در ﮐﻨﺎر از دل ﻧﻮازی‬

‫ز ﺣﻮﺿﮑﮭﺎی ﻣﯽ ﭘﺮ ﮐﺮده ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﺷﮭﺮی و ﮔﺎھﯽ ﺣﻤﻞ ﺷﮭﺮی‬ ‫ﻗﺪر ﺧﺎن را در آن در ﺗﻨﮕﺒﺎری‬ ‫رﺳﺎﻧﯿﺪه ﺑﮫ ﭼﺮخ زھﺮه آھﻨﮓ‬ ‫ﺑﺮﯾﺸﻢ ﭘﻮش ﭘﯿﺮاھﻦ درﯾﺪه‬ ‫ﻧﻮازش ﻣﺘﻔﻖ در ﺟﺎن ﻧﻮازی‬ ‫زده ﺑﺮ زﺧﻤﮭﺎی ﭼﻨﮓ ﻧﺎﻻن‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ ﺧﻮرده ﻣﯽ ﺑﺪﺧﻮاه ﺷﮫ ﻣﺴﺖ‬ ‫ﻓﺰودش ﺷﺎدﯾﯽ ﺑﺮ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ‬ ‫ﻧﮫ زان ﭘﺸﻤﯽ ﮐﮫ زاھﺪ در ﮐﻠﮫ داﺷﺖ‬ ‫ﻣﺪارای ﻣﺮا ﭘﯽ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﺠﺪه ﻣﻄﺮﺑﺎن را ﮐﺮد ﺧﺮﺳﻨﺪ‬ ‫ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﺷﻮﯾﻢ از رود و از ﺟﺎم‬ ‫ﺳﺮاﺳﺮ ﻗﻮﻟﮭﺎی او ﺳﺮود اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ آب زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺧﻀﺮ ﯾﺎﺑﯿﻢ‬ ‫درای ای ﻃﺎق ﺑﺎ ھﺮ داﻧﺸﯽ ﺟﻔﺖ‬ ‫ﭼﻮ ذره ﮐﻮ ﮔﺮاﯾﺪ ﺳﻮی ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪه ﻓﮑﻨﺪه ھﺮ دو در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﭼﻮ دﯾﺪم آﺳﻤﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ از ﺟﺎی‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻮری ﭼﻮن ﺳﻠﯿﻤﺎن ﮐﺮد ﺑﺎزی‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 378‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻣﻦ از ﺗﻤﮑﯿﻦ او ﺟﻮﺷﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﭘﺎی اﯾﺴﺘﺎدم ﮔﻔﺖ ﺑﻨﺸﯿﻦ‬ ‫ﻗﯿﺎم ﺧﺪﻣﺘﺶ را ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻢ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻮ دوﻟﺖ وﻗﺖ ﻣﯽدﯾﺪ‬ ‫از آن ﺑﺬﻟﮫ ﮐﮫ رﺿﻮاﻧﺶ ﭘﺴﻨﺪد‬ ‫ﻧﺼﯿﺤﺘﮭﺎ ﮐﮫ ﺷﺎھﺎن را ﺑﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﭘﺎﻟﻮدھﺎی زﻋﻔﺮاﻧﯽ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﭼﻮن اﺑﺮﺷﺎن ﮔﺮﯾﮫ ﮔﺸﺎدم‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﺷﺎه اﺣﺴﻨﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ‬ ‫ﺳﻤﺎﻋﻢ ﺳﺎﻗﯿﺎن را ﮐﺮده ﻣﺪھﻮش‬ ‫در آﻣﺪ راوی و ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﺪ ﭼﻮن در‬ ‫ﺣﺪﯾﺜﻢ را ﭼﻮ ﺧﺴﺮو ﮔﻮش ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺣﮑﺎﯾﺖ ﭼﻮن ﺑﮫ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ در آﻣﺪ‬ ‫ﺷﮭﻨﺸﮫ دﺳﺖ ﺑﺮ دوﺷﻢ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﺷﮑﺮ رﯾﺰان ھﻤﯽ ﮐﺮد از ﻋﻨﺎﯾﺖ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻮھﺮﺑﻨﺪ ﺑﻨﯿﺎدی ﻧﮭﺎدی‬ ‫ﮔﺰارﺷﮭﺎی ﺑﯽاﻧﺪازه ﮐﺮدی‬ ‫ﻧﮫ ﮔﻞ دارد ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮی ھﻮاﺋﯽ‬ ‫ﮔﺸﺎده ﺧﻮاﻧﺪن او ﺑﯿﺖ ﺑﺮ ﺑﯿﺖ‬ ‫ز ﻃﻠﻖ اﻧﺪودﮔﯽ ﮐﺎﻣﺪ ﺣﺮﯾﺮش‬

‫دو ﻋﺎﻟﻢ را در آﻏﻮﺷﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻮﮔﻨﺪم ﻧﺸﺎﻧﺪ اﯾﻦ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺑﯿﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺖ اﻗﺒﺎل او ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻢ‬ ‫ﺳﺨﻨﮭﺎﺋﯽ ﮐﮫ دوﻟﺖ ﻣﯽﭘﺴﻨﺪﯾﺪ‬ ‫زﺑﺎﻧﯽ ﮔﺮ ﺑﮫ ﮔﻮش آرد ﺑﺨﻨﺪد‬ ‫وﺻﯿﺘﮭﺎ ﮐﺰ او درھﺎ ﮔﺸﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﮑﺮ ﺧﻨﺪﺷﺎن دادم ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﮭﯽ ﭼﻮ ﮔﻞ ﻧﺸﺎط ﺧﻨﺪه دادم‬ ‫ﺧﺮد ﺑﯿﺪار ﻣﯽﺷﺪ ﺟﮭﻞ ﻣﯽﺧﻔﺖ‬ ‫ﻣﻐﻨﯽ را ﺷﮫ دﺳﺘﺎن ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﺛﻨﺎﺋﯽ ﮐﺎن ﺑﺴﺎز از ﮔﻨﺞ ﺷﺪ ﭘﺮ‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ دھﻦ ﭘﺮ ﻧﻮش ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺮ آﻣﺪ‬ ‫ز ﺗﺤﺴﯿﻦ ﺣﻠﻘﮫ در ﮔﻮﺷﻢ ﻧﮭﺎده‬ ‫ﺣﺪﯾﺚ ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺣﮑﺎﯾﺖ‬ ‫در آن ﺻﻨﻌﺖ ﺳﺨﻦ را داد دادی‬ ‫ﺑﺪان ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺎ را ﺗﺎزه ﮐﺮدی‬ ‫ﻧﮫ ﺑﻠﺒﻞ زﯾﻦ ﻧﻮآﺋﯿﻦ ﺗﺮ ﻧﻮاﺋﯽ‬ ‫رگ ﻣﻔﺎوج را ﭼﻮن روﻏﻦ زﯾﺖ‬ ‫ھﻢ آﺗﺶ داﯾﮫ ﺷﺪ ھﻢ ز ﻣﮭﺮﯾﺮش‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 379‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﭼﮫ ﺣﻠﻮا ﮐﺮدهای در ﺟﻮش اﯾﻦ ﺟﯿﺶ‬ ‫در آن ﭘﺎﻟﻮده ﭘﺎﻟﻮده ﭼﻮن ﺷﯿﺮ‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ را ﺑﺪان ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﻮاری‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ دﻧﺪان ﻣﺎ ﮐﺮدی ﺣﻼﻟﺶ‬ ‫ﺗﺮا ھﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ و ھﻢ ﺑﺮ ﺑﺮادر‬ ‫ﺑﺮادر ﮐﻮ ﺷﮭﻨﺸﺎه ﺟﮭﺎن ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺪان ﻧﺎﻣﮫ ﮐﮫ ﺑﺮدی ﺳﺎﻟﮭﺎ رﻧﺞ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﻗﺮﻋﮫای زد ﺑﺮ ﺧﻼﺻﺖ‬ ‫ﭼﮫ ﮔﻮﺋﯽ آن دھﺖ دادﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﮫ ﺧﻮاھﺪ ﻓﯿﺾ درﯾﺎ‬ ‫ھﻤﺎن ﺧﺎک ﺧﺮاب آﺑﺎد ﮔﺮدد‬ ‫دﻋﺎی ﺗﺎزهای ﺧﻮاﻧﺪم ﭼﻮ ﺑﺨﺘﺶ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﺪم دﻋﺎی دوﻟﺖ ﺷﺎه‬ ‫ﮐﮫ ﻣﻦ ﯾﺎﻗﻮت اﯾﻦ ﺗﺎج ﻣﮑﻠﻞ‬ ‫دری دﯾﺪم ﺑﮫ ﮐﯿﻮان ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪه‬ ‫ﺑﺮو ﻧﻘﺸﯽ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﻣﻘﺼﻮد ازﯾﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻓﺴﺎﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﮑﺮ ﺧﺴﺮو آﻣﺪ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﻢ‬ ‫ﺑﻠﯽ ﺷﺎه ﺳﻌﯿﺪ از ﺧﺎص ﺧﻮﯾﺸﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺤﺮ ﻋﻤﺮ او ﮐﺸﺘﯽ روان ﮐﺮد‬

‫ﮐﮫ ھﺮ ﮐﻮ ﻣﯽﺧﻮرد ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ اﻟﻌﯿﺶ‬ ‫ز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻧﮑﺮدی ھﯿﭻ ﺗﻘﺼﯿﺮ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﻮدش ﺑﺮﻗﻊ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻋﻤﺎری‬ ‫ﭼﮫ دﻧﺪان ﻣﺰد ﺷﺪ ﺑﺎ زﻟﻒ و ﺧﺎﻟﺶ‬ ‫ﻣﻌﺎﺷﯽ ﻓﺮض ﺷﺪ ﭼﻮن ﺷﯿﺮ ﻣﺎدر‬ ‫ﺟﮭﺎن را ھﻢ ﻣﻠﮏ ھﻢ ﭘﮭﻠﻮان ﺑﻮد‬ ‫ﭼﮫ دادت دﺳﺖ ﻣﺰد از ﮔﻮھﺮ و ﮔﻨﺞ‬ ‫دو ﭘﺎره ده ﻧﻮﺷﺖ از ﻣﻠﮏ ﺧﺎﺻﺖ‬ ‫ﻣﺜﺎل ده ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﯾﺎﻧﮫ‬ ‫ﮐﮫ ﮔﺮدد ﮐﺎر ﺑﺎزرﮔﺎن ﻣﮭﯿﺎ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﻨﺪ اﻓﺘﺎدهای آزاد ﮔﺮدد‬ ‫ﺑﮫ ﮔﻮھﺮ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﭘﺎی ﺗﺨﺘﺶ‬ ‫ز ﺑﺎزﯾﮭﺎی ﭼﺮﺧﺶ ﮐﺮدم آﮔﺎه‬ ‫ﻧﮫ از ﺑﮭﺮ ﺑﮭﺎ ﺑﺮ ﺑﺴﺘﻢ اول‬ ‫ﺑﮫ ﺑﯽﻣﺜﻠﯽ ﺟﮭﺎن ﻣﺜﻠﺶ ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫دھﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ در ودی آﻧﮑﮫ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫دﻋﺎی ﺧﺴﺮوان آﻣﺪ ﺑﮭﺎﻧﮫ‬ ‫ﻓﺴﻮن ﺷﮑﺮ و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﮫ ﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ آﻧﭽﮫ ﻓﺮﻣﻮدی ز ﭘﯿﺸﻢ‬ ‫ﻣﺮا ﻧﮫ ﺟﻤﻠﮫ ﻋﺎﻟﻢ را زﯾﺎن ﮐﺮد‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 380‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫وﻟﯽ ﭼﻮن ھﺴﺖ ﺷﺎھﯽ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺮ‬ ‫ﺟﺎی‬ ‫از آن ﭘﺬرﻓﺘﮭﺎی رﻏﺒﺖاﻧﮕﯿﺰ‬ ‫ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ آن دﻋﺎ و ﺣﻤﺪ را ﺷﺎه‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮ ﺑﺎ ﺣﻤﺪ و ﺑﺎ اﺧﻼص ﻣﻦ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻤﻠﻮﮐﯽ ﺧﻄﯽ دادم ﻣﺴﻠﺴﻞ‬ ‫ﮐﮫ ﺷﺪ ﺑﺨﺸﯿﺪه اﯾﻦ ده ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻣﻠﮏ ﻃﻠﻖ دادم ﺑﯽﻏﺮاﻣﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﯾﻦ راﺳﺘﯽ را ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎور‬ ‫اﮔﺮ ﻃﻌﻨﯽ زﻧﺪ ﺑﺮ وی ﺧﺴﯿﺴﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻟﻌﻨﺖ ﺑﺎد ﺗﺎ ﺑﺎﺷﺪ زﻣﺎﻧﮫ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر اﻓﺘﺎدهای را ﮐﺎر ﺷﺪ راﺳﺖ‬ ‫دروﻧﻢ را ﺑﮫ ﺗﺄﯾﯿﺪ اﻟﮭﯽ‬ ‫ﭼﻮ از ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺧﻮد ﻣﻨﺸﻮرﯾﻢ داد‬ ‫ﺷﺪم ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﮫ ﺑﺎ ﺑﺨﺖ ﻣﺴﻌﻮد‬ ‫ﭼﻨﺎن رﻓﺘﻢ ﮐﮫ ﺳﻮی ﮐﻌﺒﮫ ﺣﺠﺎج‬ ‫ﺷﻨﯿﺪم ﺣﺎﺳﺪی زاﻧﮭﺎ ﮐﮫ داﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﯾﻮﺳﻒ ﺻﻮرﺗﯽ ﮔﺮﮔﯽ ھﻤﯽ زاد‬ ‫ﮐﮫای ﮔﯿﺘﯽ ﻧﮕﺸﺘﮫ ﺣﻖ ﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﺎﺳﻤﺎن ﺑﻮﺳﯿﺪ ﭘﺎﯾﺶ‬ ‫دھﯽ و آﻧﮕﮫ ﭼﮫ ده ﭼﻮن ﮐﻮره ﺗﻨﮓ‬

‫ھﻤﺎن ﺷﮭﺰادﮔﺎن ﮐﺸﻮر آرای‬ ‫دﮔﺮﺑﺎره ﺷﻮد ﺑﺎزار ﻣﻦ ﺗﯿﺰ‬ ‫ﺑﮫ اﺧﻼﺻﯽ ﮐﮫ ﺑﻮد از دل ﺑﺪو راه‬ ‫ده ﺣﺪوﻧﯿﺎن را ﺧﺺ ﻣﻦ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻮﻗﯿﻊ ﻗﺰﻟﺸﺎھﯽ ﻣﺴﺠﻞ‬ ‫ز ﻣﺎ ﺑﺮزاد ﺑﺮزاد ﻧﻈﺎﻣﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻃﻠﻘﯽ ﻣﻠﮏ او ﺷﺪ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ‬ ‫ﻣﻨﺶ ﺧﺼﻢ و ﺧﺪاﯾﺶ ﺑﺎد داور‬ ‫ﺑﺠﺰ وﺣﺸﺖ ﻣﺒﺎد او را اﻧﯿﺴﯽ‬ ‫ﺗﺒﺎرش ﺗﯿﺮ ﻟﻌﻨﺖ را ﻧﺸﺎﻧﮫ‬ ‫در ﮔﻨﺠﯿﻨﮫ ﺑﮕﺸﺎد و ﺑﺮاراﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮوﻧﻢ را ﺑﮫ ﺧﻠﻌﺖھﺎی ﺷﺎھﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻃﺎﻋﺖ ﮔﺎه ﺧﻮد دﺳﺘﻮرﯾﻢ داد‬ ‫وزو ﺑﺎز آﻣﺪم ﺑﺎ ﺗﺨﺖ ﻣﺤﻤﻮد‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﺎز آﻣﺪم ﮐﺎﺣﻤﺪ ز ﻣﻌﺮاج‬ ‫ﮐﮫ دزد ﮐﯿﺴﮫ ﺑﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮫ ﻟﻮزﯾﻨﮫ درون اﻟﻤﺎس ﻣﯽداد‬ ‫ز ﺑﮭﺮ ﭼﯿﺴﺖ ﭼﻨﺪﯾﻨﯽ ﺳﭙﺎﺳﺖ‬ ‫دھﯽ وﯾﺮاﻧﮫ ﺑﺎﺷﺪ رو ﻧﻤﺎﯾﺶ؟‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻃﻮل و ﻋﺮﺿﺶ ﻧﯿﻢ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 381‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﻧﺪارد دﺧﻞ و ﺧﺮﺟﺶ ﮐﯿﺴﮫﭘﺮداز‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ دادم ﺟﻮاب ﺣﺎﺳﺪ ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﭼﺮا ﻣﯽﺑﺎﯾﺪ ای ﺳﺎﻟﻮک ﻧﻘﺎب‬ ‫ﺑﺤﻤﺪ ﻣﻦ ﻧﮕﺮ ﺣﻤﺪوﻧﯿﺎن ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﯿﻨﯽ در آن ده ﮐﺎر و ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫ﮔﺮ او دارد ز داﻧﮫ ﺧﻮﺷﮫ ﭘﺮ‬ ‫ﮔﺮ او را ز اﺑﺮ ﻓﯿﺾ آب ﻓﺮاﺗﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ او را ﺑﯿﺸﮫای ﺑﺎ اﺳﺘﻮارﯾﺴﺖ‬ ‫ﺳﭙﺎس ﻣﻦ ﻧﮫ از وﺟﮫ ﻣﻨﺎﻟﺴﺖ‬ ‫و ﮔﺮ دارد ﺧﺮاﺑﯽ ﺳﻮی او راه‬ ‫ز ﺧﺮواری ﺻﺪف ﯾﮏ داﻧﮫ در ﺑﮫ‬ ‫ﻧﮫ اﯾﻦ ده ﺷﺎه ﻋﺎﻟﻢ رای آن داﺷﺖ‬ ‫وﻟﯽ ﭼﻮن ﻣﻠﮏ ﺧﺮﺳﻨﺪﯾﻢ را دﯾﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺧﺮﺳﻨﺪم و ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺧﺸﻨﻮد‬

‫ﺳﻮادش ﻧﯿﻢ ﮐﺎر ﻣﻠﮏ اﺑﺨﺎز‬ ‫ﮐﮫ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﻮاره را ﮐﻔﺮان ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ‬ ‫در آن وﯾﺮاﻧﮫ اﻓﺘﺎدن ﭼﻮ ﻣﮭﺘﺎب‬ ‫ﮐﮫ ﯾﮏ ﺣﻤﺪ اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﺑﮫ ﮐﺎﻧﭽﻨﺎن ﺑﯿﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا در ھﺮ ﺳﺨﻦ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﮭﺸﺘﯽ‬ ‫ﻣﻦ آرم ﺧﻮﺷﮫ ﺧﻮﺷﮫ داﻧﮫ در‬ ‫ﻣﺮا در ﻓﯿﺾ ﻟﺐ آب ﺣﯿﺎﺗﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺻﺪ ﺑﯿﺸﮫ از ﻋﻮد ﻗﻤﺎرﯾﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪان وﺟﮭﺴﺖ ﮐﺎﯾﻦ وﺟﮭﯽ ﺣﻼﻟﺴﺖ‬ ‫ﺧﺮاب آﺑﺎد ﮐﻦ ﺑﺲ دوﻟﺖ ﺷﺎه‬ ‫زﻻل اﻧﺪک از ﻃﻮﻓﺎن ﭘﺮ ﺑﮫ‬ ‫ﮐﮫ ده ﺑﺨﺸﺪ ﭼﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﺎی آن داﺷﺖ‬ ‫وﻻﯾﺖ در ﺧﻮر ﺧﻮاھﻨﺪه ﺑﺨﺸﯿﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻘﺪ ﺑﻮاﻟﻔﻀﻮﻟﯽ ﺧﺮج ﮐﻦ زود‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 382‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺮ ﻣﺮگ ﺷﻤﺲاﻟﺪﯾﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﮭﺎن ﭘﮭﻠﻮان‬ ‫ﭼﮫ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ ﺳﺨﻦ ﻣﺤﻤﻞ ﮐﺠﺎ راﻧﺪ‬ ‫ﺑﮫ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﭼﻮ ﺷﮫ ﻧﻮﺑﺖ ﻓﺮو ﮐﻮﻓﺖ‬ ‫ﺷﮑﻮھﺶ ﭘﻨﺞ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺮ ﻓﻠﮏ ﺑﺮد‬ ‫ﺧﺮوش ﻃﺒﻞ وی ﮔﻔﺘﯽ دو ﻣﯿﻞ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻔﯿﺮ ﮐﻮس ﮔﻔﺘﯽ ﺗﺎ دو ﻣﺎھﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮان اورﻧﮕﺶ آرام اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺮی ﻧﺎﺧﻮرده از ﺑﺎغ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺷﮭﺎدت ﯾﺎﻓﺖ از زﺧﻢ ﺑﺪاﻧﺪﯾﺶ‬ ‫ﺳﮫ ﭘﺎﯾﮫ ﺑﺮ ﻓﻠﮏ زد زﯾﻦ ﺧﺮاﺑﯽ‬ ‫ﮔﺮ آن درﯾﺎ ﺷﺪ اﯾﻦ درھﺎ ﺑﺠﺎﯾﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮ او را ﺳﻮی ﮔﻮھﺮ ﮔﺮم ﺷﺪ ﭘﺎی‬ ‫ﮔﺮ او را ﻓﯿﺾ رﺣﻤﺖ ﮔﺸﺖ ﺳﺎﻗﯽ‬ ‫ﮔﺮ او را ﺧﺎک داد از ﺗﺨﺘﮫﺑﻨﺪی‬ ‫ﮔﺮ او ﺑﯽﺗﺎج ﺷﺪ ﺗﺎﺟﺶ رﺿﺎﺑﺎد‬ ‫ﺧﺼﻮص آن وارث اﻋﻤﺎر ﺷﺎھﺎن‬ ‫ﻣﻮﯾﺪ ﻧﺼﺮهاﻟﺪﯾﻦ ﮐﺎﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﭘﻨﺎه ﺧﺴﺮوان اﻋﻈﻢ اﺗﺎﺑﮏ‬ ‫اﺑﻮﺑﮑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺰ ﺳﺮ داد‬ ‫ﺑﮫ ﺷﺎھﯽ ﺗﺎج ﺑﺨﺶ ﺗﺎجداران‬ ‫ﺑﮫ داﻧﺎﺋﯿﺶ ھﻔﺖ اﺧﺘﺮ ﺷﮑﺮﺧﻨﺪ‬

‫ﮐﺠﺎ ﻣﯽرﻓﺘﻢ و رﺧﺘﻢ ﮐﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﻏﺒﺎر ﻓﺘﻨﮫ از ﮔﯿﺘﯽ ﻓﺮو روﻓﺖ‬ ‫ﻧﻔﺎذش ﮐﺮد ھﻔﺖ اﻗﻠﯿﻢ را ﺧﺮد‬ ‫ﮐﮫ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺎن ﻃﺒﻞ رﺣﯿﻞ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﮫ را در دل ﮐﮫ ﺷﮫ در ﮐﻮﭼﮕﺎھﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﻗﺶ زادن و ﻣﺮدن ﯾﮑﯽ ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮ ذواﻟﻘﺮﻧﯿﻦ از آب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺎداش آن ﺟﮭﺎن ﭘﺎداش ازﯾﻦ ﺑﯿﺶ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ از ﭘﺎﯾﮫ ﺧﺎﮐﯽ و آﺑﯽ‬ ‫ﮐﮫ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﯿﺶ از آن درھﺎ ﮔﺸﺎﯾﻨﺪ‬ ‫ﻧﺴﺐداران ﮔﻮھﺮ ﺑﺎد ﺑﺮ ﺟﺎی‬ ‫ﺟﮭﺎن ﺑﺮ وارﺛﺎﻧﺶ ﺑﺎد ﺑﺎﻗﯽ‬ ‫ﻣﺒﺎد اﯾﻦ ﺗﺨﺖ ﮔﯿﺮان را ﮔﺰﻧﺪی‬ ‫ﺳﺮ اﯾﻦ ﺗﺎجداران را ﺑﻘﺎ ﺑﺎد‬ ‫ﻧﻈﺮﮔﺎه دﻋﺎی ﻧﯿﮏ ﺧﻮاھﺎن‬ ‫ز ﻧﺎم او ﭘﺬﯾﺮد ﻧﻮر ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﻓﺮﯾﺪونوار ﺑﺮ ﻋﻠﻢ ﻣﺒﺎرک‬ ‫اﺑﻮﺑﮑﺮ و ﻣﺤﻤﺪ را ﮐﻨﺪ ﺷﺎد‬ ‫ﺑﮫ دوﻟﺖ ﯾﺎدﮔﺎر ﺷﮭﺮﯾﺎران‬ ‫ﺑﻤﻮﻻﺋﯿﺶ ﻧﮫ ﮔﺮدون ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 383‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬

‫ﺧﺴﺮو و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﮫ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﻨﺠﻮی‬ ‫وﯾﺮاﯾﺶ و ﺗﺎﯾﭗ‪ :‬اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬

‫ﺳﺘﺎره ﭘﺎﯾﮫ ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪش‬ ‫ﺳﺮﯾﺮش ﺑﺎد در ﮐﺸﻮر ﮔﺸﺎﺋﯽ‬ ‫ﺟﮭﺎن را ﺗﺎ اﺑﺪ ﺷﺎه ﺟﮭﺎن ﺑﺎد‬ ‫ﺳﻌﺎدت ﯾﺎر او در ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ را ﺑﺮ ﺳﻌﺎدت ﺧﺘﻢ ﮐﺮدم‬ ‫ﺧﺪاﯾﺎ ھﺮ ﭼﮫ رﻓﺖ از ﺳﮭﻮﮐﺎری‬ ‫رواﻧﺶ ﺑﺎد ﺟﻔﺖ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ‬

‫ﻓﻠﮏ را ﺑﻮﺳﮫ ﮔﮫ ﺳﻢ ﺳﻤﻨﺪش‬ ‫وﺛﯿﻘﺖ ﻧﺎﻣﮫ ﮐﺸﻮر ﺧﺪاﺋﯽ‬ ‫ﺑﺮ آﻧﭻ اﻣﯿﺪ دارد ﮐﺎﻣﺮان ﺑﺎد‬ ‫ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺑﺎ ﺳﻌﺎدت زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ورق ﮐﺎﯾﻨﺠﺎ رﺳﺎﻧﺪم در ﻧﻮردم‬ ‫ﺑﯿﺎﻣﺮز از ﮐﺮم ﮐﺎﻣﺮزﮔﺎری‬ ‫ﮐﮫ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎد رﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬

‫‪.‬ﭘﺎﯾﺎن‬

‫ﺻﻔﺤﮫ ‪ 384‬از ‪384‬‬ ‫‪http://blog.leomoon.net‬‬