Historia Rodu by Guillaume Deliancourt

HENRYK CZAJKOWSKI

HISTORIA RODU CZAJKOWSKICH Z KOZIC KOŁO GOSTYNINA

POZNAŃ – OTTAWA 1999‐2009

„Śpieszmy się kochać ludzi – tak szybko odchodzą.” Ks. Jan Twardowski

SPIS TREŚCI WSTĘP ........................................................................................................................................................ 7 GENEZA ..................................................................................................................................................... 9 HERB RODOWY .................................................................................................................................... 11 Opis herbu Jastrzębiec ................................................................................................................... 11 Legendy herbowe ............................................................................................................................... 12 GNIAZDO RODOWE ............................................................................................................................. 13 Rodzinna wieś .................................................................................................................................... 13 Rodzinna Parafia ............................................................................................................................... 13 PROTOPLAŚCI RODU .......................................................................................................................... 15 BIOGRAFIE ............................................................................................................................................. 19 Stanisław Czajkowski (senior) ....................................................................................................... 19 Stanisław Czajkowski (junior) ....................................................................................................... 21 Ryszard Czajkowski (syn Stanisława juniora) ......................................................................... 23 Henryk Czajkowski (syn Stanisława juniora)........................................................................... 24 Zbigniew Czajkowski (syn Ryszarda) .......................................................................................... 26 Marek Czajkowski (syn Ryszarda) ............................................................................................... 27 Romuald Czajkowski (syn Henryka) ........................................................................................... 28 Załącznik A - Drzewo genealogiczne Czajkowskich (protoplasta Mateusz) ........................ 31 Załącznik B – Drzewo genealogiczne Stanisława Czajkowskiego (seniora) ........................ 33 Załącznik C – Potomkowie Marcina Czajkowskiego - Linia nowotomyska ......................... 35 Załącznik D – Potomkowie Stanisława Czajkowskiego (seniora) – Linia nowotomyska . 47 Załącznik E – Drzewo genealogiczne Zamostnych ...................................................................... 51 Załącznik F – Drzewo genealogiczne Włodarczaków i Mazurczaków .................................... 53

Załacznik G – Noty biograficzne członków spokrewnionych rodów ...................................... 55 Józef Czajkowski ............................................................................................................................... 55 Wojciech Zamostny ........................................................................................................................... 57 Kazimierz Mazurczak ....................................................................................................................... 59 Zenon Mazurczak .............................................................................................................................. 60 Załącznik H - Zdjęcia ........................................................................................................................... 63 Czajkowscy .......................................................................................................................................... 63 Zamostni .............................................................................................................................................. 75 Mazurczakowie ................................................................................................................................... 77 Załącznik I – Dokumenty i mapa ..................................................................................................... 79

WSTĘP Zbieraniem danych o tak licznej rodzinie z której się wywodzę, zainteresowałem się niestety zbyt późno. W międzyczasie odeszło już wielu krewnych i niejeden epizod z historii rodu zabrali oni ze sobą do grobu. Do tej pracy najbardziej zachęcał mnie wujek, ś.p. Józef Czajkowski, który był bardzo towarzyski i utrzymywał szerokie kontakty rodzinne. Wiele lat temu, głównie z jego inicjatywy, zacząłem wśród krewnych zbierać i spisywać informacje dotyczące różnych rodzin i osób należących do naszego rodu. Dopiero będąc na emeryturze mogłem bardziej zaangażować się w ten temat. Aby dotrzeć do źródeł niezbędne były wyjazdy do rodzinnych miejscowości i kontakty z różnymi instytucjami przechowującymi dokumenty archiwalne. Należy nadmienić, że częściowy udział w tej pracy mieli syn Romuald i bratanek Marek. Zarówno im, jak i pozostałym krewnym, którzy w jakikolwiek sposób przczynili się do zebrania materiałów umożliwiających mi opracowanie historii rodu, niniejszym pragnę serdecznie podziekować. Historia obejmuje tylko część rodu Czajkowskich ze wsi Kozice koło Gostynina, w województwie mazowieckim, którego protoplastą był Mateusz, urodzony prawdopodobnie na przełomie XVII i XVIII wieku. W rejonie tym zamieszkują jeszcze inne rodziny o tym samym nazwisku i nie jest wykluczone, że są z nami spokrewnione. Przestawiona historia rodu nie jest pełna. Występują jeszcze liczne braki, nie wszystko zostało sprawdzone i udokumentowane. Zatem opisana tutaj historia winna być stale uzupełniana1 przez obecne i następne pokolenia, aby potomni znali swoje korzenie i zachowali pamięć o tych, którzy już odeszli do wieczności. Autor

Zalecam korzystanie z „Poradnika Genealoga Amatora” Rafała T. Prinke, Wydawnictwo Polonia, Warszawa, 1992, ISBN 83-7021-158-5.

GENEZA Według Herbarza Polskiego Adama Bonieckiego2 (wydawnictwo Gebethner i Wolff 1900 r.): „Czajkowscy herbu Jastrzębiec pochodzą ze wsi Czajki ziemi bielskiej. Najdawniejsze akta wspominają Mikołaja z Czajek, który nabył Leśnię od Sąchockiego w 1424 roku.” Natomiast Czajkowscy wywodzący się z okolic Gostynina mieli swoich znanych przedstawicieli w osobach: Antoni

Za konsensusem królewskim w 1716 roku wykupił wraz z żoną Katarzyną Rychtowską starostwo rzadkowskie od Wierzbowskiego, które w 1720 roku odstąpili Pokrzywnickim. W roku 1735 pełnił funkcję wojskiego3, później skarbnika4 łęczyckiego5. W 1738 roku z żoną nabył dobra w miejscowości Wiączeń, a w 1742 roku został podstolim6 inowłóckim.

Marcin

Komornik7 ziemski w 1779 roku, później pisarz grodzki gostyński8. W 1782 roku został skarbnikiem, a w 1789 roku stolnikiem9 gombińskim10.

Michał

W 1765 roku zostaje porucznikiem Kawalerii Narodowej, później pułkownikiem Kozaków Siczowych, a w 1784 roku podwojewodzym11 gombińskim.

Autor herbarza na stronie 256 cz. I tom III pisze:

2 Adam Boniecki (1842-1909) heraldyk i genealog rodzin szlacheckich, autor opracowanego metodą naukową wartościowego herbarza polskiego. 3 W dawnej Polsce sprawował rządy na podległym mu terenie w czasie wojny, podczas nieobecności szlachty i innych urzędników; później niższy urzędnik ziemski. 4 W dawnej Polsce urzędnik królewski zarządzający skarbem panującego; później tytularny urzędnik ziemski. 5 Łęczyca – miasto powiatowe w województwie łódzkim, położone 50 km na południe od Gostynina (prawa miejskie przed 1267 r.). 6 W dawnej Polsce do XIV w. urzędnik nadworny, zastępca stolnika, później – samodzielny honorowy urząd ziemski. 7 W średniowieczu (głównie XI i XII wiek) wysoki urzędnik książęcy. W dawnych sądach polskich doręczyciel pozwów. 8 Gostynin – miasto powiatowe w województwie mazowieckim na pojezierzu gostynińskim (prawa miejskie 1382 r.). 9 W dawnej Polsce do końca XIII w. urzędnik nadworny, opiekujący się stołem panującego, następnie urząd tytularny. 10 Gąbiń – miasto w powiecie gostynińskim, położone 24 km od Gostynina w kierunku wschodnim (prawa miejskie 1322 r.). 11 Zastępca wojewodzy. Wojewodza (później wojewoda) - w dawnej Polsce najwyższy urzędnik królewski (książęcy), sprawujący dowództwo nad wojskiem oraz funkcje sądownicze w zastępstwie panującego; od XIV w. do rozbiorów Polski: najwyższy w hierarchii urzędnik ziemski, jednocześnie będący senatorem.

Czajkowscy, Czaykowscy – domów tego nazwiska jest kilka i dojść niepodobna, którzy z Czajkowskich w aktach wymienieni do którego domu należą. Norman Davies12 w książce „Boże Igrzysko, Historia Polski” (Wydawnictwo Znak, Kraków 1991) w tomie I na stronie 281 pisze: W Polsce herbów nigdy nie nadawano, ani pojedyńczym osobom – jak w Anglii, ani też pojedyńczym rodzinom – jak w Niemczech, ale jedynie większym grupom ludzi, którzy mieli wspólną tarczę herbową, zawołanie i godło. Polski szlachcic nie miał więc własnego herbu. Herb, którego używał, dzielił z dziesiątkami innych, którzy nawet nie musieli być z nim spokrewnieni. Taka wspólnota herbowa była w Europie zjawiskiem wyjątkowym. Według PWN13 herbem Jastrzębiec posługiwało się 349 rodzin, zaś portal ornatowski.com14 podaje 1240 nazwisk.

Norman Davies ur. 1939 r. w Bolton w Anglii, doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim, od 1985 r. profesor zwyczajny, zajmujący się od wielu lat historią Polski. 13 http://pl.wikipedia.org/wiki/Wydawnictwo_Naukowe_PWN 14 http://www.ornatowski.com/index/herbyszlacheckie.htm 12

HERB RODOWY Opis herbu Jastrzębiec

Jastrzębiec. Który [to herb] w środku podkowy krzyż, w polu błękitnym, i na hełmie jastrzębca wyobraża.15 Na tarczy w polu błękitnym podkowa złota, końcami prosto do góry obrócona, w jej środku krzyż. Na hełmie nad koroną jastrząb z skrzydłami trochę do lotu wzniesionymi, w prawą tarczy całym sobą skierowany, z dzwonkami i pięcinami, w szponie prawej trzyma takąż podkowę z krzyżem jak na tarczy.16 (...) – w polu błękitnym podkowa srebrna na opak z takimże krzyżem kawalerskim pośrodku. Hełm z labrami z pokryciem błękitnym i podbiciem srebrnym. Klejnot: srebrny jastrzębiec, dziób i szpony złote.17 Wizerunek pieczęci pochodzi z roku 1319 (Adam z Kamienia), spotykany głównie w Małopolsce i na Mazowszu. Po roku 1413 (unia horodelska) herb występuje również na Litwie.

Jan Długosz - Insignia ... , nr 54, s. 53 (historyk, kanonik krakowski, 1415-1480). Kasper Niesiecki – Herbarz t. IV, s. 462 (jezuita, heraldyk i genealog, autor obszernego i cenionego Herbarza Polski, 1682-1744). 17 Józef Szymański - Herbarz, s. 139 15 16

Legendy herbowe Kasper Niesiecki, Herbarz, t. IV, s. 462 Ten klejnot ... dlatego ma nazwisko Jastrzębiec, że przodkowie jego jeszcze w pogaństwie nosili w herbie samego tylko Jastrzębia. Atoli potem za czasów Bolesława Chrobrego króla, około 999, gdy Łysą Górę mil dwie od Bożęcina, którą teraz S. Krzyża zowią, poganie nieprzyjaciele opanowali i na niej jak w fortecy jakiej ubezpieczeni stojąc, z wojska się naszego urągali mowiąc: „Jednego z między siebie stawcie, który by za Chrystusa waszego chciał z którym z naszych na pojedynek wynijść”. Usłyszawszy to rycerz jeden, Jastrzębczyk, żarliwością wiary i chwały boskiej wzruszony, wynalazł podkowy pod kopyta końskie, którymi konia podkowawszy, szczęśliwie się na Łysą Górę przedarł, tam z hardo przedtem natrząsającym się poganinem pojedynek stoczywszy, pojmał go i do króla przyprowadził. Innym nawet kawaleryi polskiej żołnierzom, podawszy ten sposób, gdy konie swoje podkowali, na górę śliską i lodem oblaną przebyli, nieprzyjaciela znieśli i zwyciężyli. W nagrodę przemysłu swego od tegoż króla wziął herbu swego odmianę, że podkowę z krzyżem na tarczy mu złożono. Jastrzębia zaś na hełm wyniesiono. Marek Derwich, Marek Cetwiński, Herby, legendy, dawne mity, s. 225 W 999 r. potomek towarzysza Lecha, pieczętujący się jastrzębiem w tarczy rycerz imieniem Accipitryn (Jastrzębiec) walczył z poganami, którzy właśnie na Łysej Górze rozbili swój obóz. Nagły mróz skuł górę lodem i Polacy w żaden sposób nie mogli wedrzeć się na wierzchołek. Po długim oblężeniu Jastrzębiec wpadł na pomysł podkucia koni (inna wersja utrzymuje, że uczynił to za radą pewnego kowala) i wdarł się na czele doborowej drużyny na szczyt. W bitwie, w pojedynku, zabił wodza nieprzyjaciół, gdy jego towarzysze wycięli pozostałych pogan. W nagrodę za to zwycięstwo nadano mu nowy herb – podkowę, zaś dawny – jastrzębia – przeniesiono na hełm. Jan Długosz, Insignia ... , nr 54, s. 53-54 Z polskiego rodu wychodząc, w liczne familie rozrodzili się, (...). Mężowie w nim do despotyzmu i rzeczy prywatnych /prywaty/ skłonni; przez nich święty Stanisław krakowski i Werner płocki biskupi byli zabici; z powodu tej zmazy, gdy tego domu niektórzy rycerze, z powodu świętego Stanisława zabójstwa, z krakowskiej ziemi na Mazowsze zbiegli, Boleścicami, niby wojami króla Bolesława zostali nazwani; i to imię aż po dzień dzisiejszy utrzymują i zachowują.

GNIAZDO RODOWE Rodzinna wieś Omawiana tutaj rodzina Czajkowskich wywodzi się ze wsi Kozice, położonej w odległości 6 km od miasta powiatowego Gostynina, przy szosie do Krośniewic. Po wojnach napoleońskich i Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku, Kozice znalazły się w nowo utworzonym Królestwie Polskim, województwie mazowieckim, (tzw. Kongresówka – zabór rosyjski). Po carskiej reformie administracyjnej z 1866 roku Kozice znalazły się w guberni warszawskiej. W 1874 roku zlikwidowano Królestwo Polskie (Kongresowe) i jego obszar włączono do Cesarstwa Rosyjskiego jako „Priwislinskij Kraj”, dzieląc go na 10 guberni: Warszawę, Kalisz, Płock, Piotrków, Radom, Kielce, Lublin, Siedlce, Łomżę i Suwałki. Dopiero po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku, Gostynin i tym samym Kozice znowu znalazły się w województwie mazowieckim. Gostynin18 w okresie międzywojennym i po II Wojnie Światowej, aż do 1975 roku był miastem powiatowym w województwie warszawskim, potem został miastem gminnym w województwie płockim. Po ostatniej reformie administracyjnej kraju, od 1 stycznia 1999 roku, staje się znowu miastem powiatowym w województwie mazowieckim. Polska została podzielona na 16 województw o nazwach regionalnych.

Rodzinna Parafia Kościołem parafialnym wsi Kozice w XIX wieku był kościół rzymsko-katolicki pod wezwaniem św. Marcina. Kościół został zbudowany około 1439 roku. Był jednonawowy z drewnianym stropem. W XVI w. dobudowano kaplicę św. Anny, zaś w XVII w. Kaplicę Matki Boskiej Częstochowskiej. W 1506 roku probostwo gostynińskie zostało przydzielone wikariuszom katedralnym we Włocławku i oni pełnili funkcje proboszczów do XIX w. W 1656 roku kościół został spalony przez Szwedów, odrestaurowano go około 1780 roku. Kolejny pożar w 1809 roku ponownie zniszczył budowlę. Odbudowano ją około 1840 roku, a następnie była kilkakrotnie remonotwana. Nowy neoromański kościół zbudowano w latach 1913-1925. W czasie okupacji Niemcy rozebrali kościół w latach 1941-1942. Po wyzwoleniu funkcję kościoła parafialnego spełniał kościół poewangelicki, znajdujący się w dawnym zamku. Obecny kościół pod wezwaniem NMP Matki Kościoła pobudowano w latach 1969-1978. Jest on aktualnie kościołem parafialnym wsi Kozice. Parafia ta należy do Diecezji Płockiej.

Prawa miejskie nadane w 1382 roku. Miasto liczy obecnie 19.100 mieszkańców.

Księgi parafialne chrztów, ślubów i zmarłych: 

z XIX wieku znajdują się w Archiwum Diecezjalnym i w Archiwum Państwowym w Płocku,



z XX i XXI wieku znajdują się w biurach parafialnych przy kościołach.

W zaborze Rosji Carskiej proboszczowie byli jednocześnie urzędnikami Stanu Cywilnego. W odwecie za Powstanie Styczniowe zrusyfikowano administrację kościelną i nakazem carskim z 1866 roku nałożono obowiązek prowadzenia ksiąg parafialnych w języku rosyjskim (cyrylica). Do pisowni języka polskiego powrócono w czasie I Wojny Światowej w 1915 roku, po opuszczeniu Warszawy przez wojska rosyjskie.

PROTOPLAŚCI RODU

(1) Mateusz Czajkowski ☼ ok. 1800 †?

(2) Andrzej ☼ 1824 †?

Franciszka Ciesielska

Józefa Wójcik

(Pierwsza żona) ☼ 1820 †?

(Druga żona) ☼ 1837

(3) Adam ☼ 12.11.1858 †?

(4) Ignacy

(5) Marcin

(6) Stanisław

(7) Jan

☼ 18.7.1859 † 17.8.1931

☼ 8.11.1860 † 9.10.1941

☼ 12.4.1864 † 28.10.1943

☼ 7.2.1866 † 1937

(8) Konstanty

(9) Piotr Paweł

(10) Wiktoria Zofia

(11) Ewa

☼ 7.3.1867 †?

☼ 1868 †?

☼ 28.8.1869 † 1871

☼? †?

(12) Czesława ☼? †?

(1)

Mateusz Protoplasta rodu. Urodzony około roku 1800.

(2)

Andrzej Jedyny syn Mateusza, urodzony w 1824 roku. Gospodarz na 64 morgach (36 ha), z czego 40 mórg19 stanowiło gospodarstwo rodzinne w Kozicach. Pozostały areał znajdował się w Gostyninie, w pobliżu cmentarza i na pograniczu wsi Kozice i Rataje (były to tzw. przydatki).

(3)

Adam Syn Andrzeja i Franciszki Ciesielskiej, jego pierwszej żony. Urodzony 12 listopada 1858. Pod koniec XIX w. wyemigrował do USA, gdzie zmarł.

(4)

Ignacy Pierworodny syn Andrzeja i Józefy Wójcik, jego drugiej żony, urodzony 18 lipca 1859 w Kozicach. Ożenił się i zamieszkał we wsi Kłótno, 16 km od Gostynina. Zmarł 17 sierpnia 1931 i został pochowany na cmentarzu w Gostyninie.

(5)

Marcin Drugi syn Andrzeja i Jóżefy Wójcik, urodzony 8 listopada 1860 w Kozicach. Po ślubie z pierwszą żoną, Apolonią Wylot (☼ 8.2.1868, † 9.8.1924) zamieszkał we wsi Przejma koło Iłowa, 48 km od Gostynina, gdzie gospodarzył z teściami na 40 morgach (22 ha). W 1921 roku przeniósł się z rodziną na gospodarstwo w Chojnikach, koło Nowego Tomyśla. 12 listpada 1929 ponownie ożenił się z Marią z domu Liłak (☼ 1.3.1902 w Kadobnie, † 23.4.1978 w Nowym Tomyślu), córką Jóżefa i Anny, wyznania greko-katolickiego. Następnie, po sprzedaniu gospodarstwa, kupił dom w Nowym Tomyślu przy ul. Piłsudskiego 19. W 1934 roku sprzedał dom i zamieszkał na zapleczu posesji wraz z drugą żoną, w ramach tzw. dożywocia. Zmarł 9 października 1940 i został pochowany na cmentarzu w Nowym Tomyślu w grobie swojej pierwszej żony.

(6)

Stanisław Trzeci syn Andrzeja i Józefy Wójcik, urodzony 12 kwietnia 1864 w Kozicach. Otrzymał połowę gospodarstwa rodzinnego w Kozicach, tj. 20 mórg (11 ha), gdzie mieszkał i ożenił się trzykrotnie, dochowując się licznego potomstwa. Nic nie jest wiadome o jego pierwszej żonie. Druga żona, Zofia Wojciechowska, córka Konstantego i Tekli, urodziła się w 1882 w Szachulcu, parafia Białotarsk. Zmarła 31 grudnia 1919 w Kozicach i została pochowana na cmentarzu w Gostyninie. W latach 1907-1913 Stanisław przebywał w USA u swego przyrodniego brata Adama. 31 maja 1920 Stanisław ożenił się z Klementyną Marczak, bezdzietną

Morga rosyjska = 0,5625 ha.

wdową, córką Klemensa i Albiny Sosnowskich, urodzoną w Łowiczu w 1868 roku. W 1922 roku sprzedał gospodarstwo Brzezińskim i przesiedlił się z rodziną do Nowego Tomyśla, kupując dom z restauracją przy ul. Piłsudskiego 18, który w 1924 roku sprzedał i przeniósł się czasowo do miejscowości Rybno, pow. Gniezno. 13 października 1925 z żoną Klementyną statkiem SS „Estonia” wypłynął z Gdańska by 25 października 1925 przybyć do Nowego Jorku, osiedlając się na stałe w USA, gdzie zmarł 28 października 1943. (7)

Jan Czwarty syn Andrzeja i Józefy Wójcik , urodził się 7 lutego 1866 w Kozicach. Otrzymał połowę gospodarstwa rodzinnego w Kozicach, tj. 20 mórg (11 ha), gdzie zamieszkał, sąsiadując z bratem Stanisławem. W 1895 roku ożenił się z Marianną Wenclewską. Zmarł w 1937 roku.

(8)

Konstanty Piąty syn Andrzeja i Józefy Wójcik, urodził się 7 marca 1867 w Kozicach. Ożenił się i zamieszkał we wsi Budy Kozickie. W 1896 roku ożenił się z Teofilią Tomczak.

(9)

Piotr Paweł Szósty syn Andrzeja i Józefy Wójcik, urodził się w 1868 rokyu w Kozicach.

(10) Wiktoria Zofia Córka Andrzeja i Józefy Wójcik, urodziła się 28 sierpnia 1869 w Kozicach. Zmarła w 1871 roku. (11) Ewa Córka Andrzeja i Józefy Wójcik, urodzona w Kozicach. Zmarła w w czasie okupacji niemieckiej (1939-1945) w Górze Kalwarii koło Warszawy. (12) Czesława Córka Andrzeja i Józefy Wójcik, urodziła się i zmarła w młodym wieku w Kozicach.

BIOGRAFIE Stanisław Czajkowski (senior) Stanisław, syn Andrzeja Czajkowskiego (ur. 1824) i Józefy Wójcik (ur. 1837), urodził się 12 kwietnia 1864 roku we wsi Kozice koło Gostynina, w województwie mazowieckim Królestwa Polskiego (Kongresowego), w zaborze rosyjskim. Odziedziczył połowę gospodarstwa rodzinnego w Kozicach, gdzie zamieszkiwał. Założył rodzinę i dochował się licznego potomstwa z dwukrotnego małżeństwa. W latach 1907-13 przebywał w USA u swego najstarszego przyrodniego brata Adama, który wyemigrował do Ameryki pod koniec XIX wieku. Po powrocie do kraju w 1913 roku, wysyła do USA trzech swoich synów z pierwszego małżeństwa, tj. Czesława, Bronisława i Stefana. 31 grudnia 1919 roku umiera druga żona, Zofia z Wojciechowskich. Niespełna pół roku później, 31 maja 1920 roku, zawiera w Gostyninie ślub kościelny z Klementyną z Sosnowskich Marczak (wdową), uprzednio spisując u notariusza intercyzę. Jego trzecie małżeństwo jest bezdzietne. W 1922 roku sprzedaje gospodarstwo Brzezińskim (rodzina ta do dzisiaj tam zamieszkuje) i przenosi się z rodziną do Nowego Tomyśla20. Pierwszym z tak licznej famili zamieszkałej na terenie byłej Kongresówki, który w 1920 roku przeniósł się wraz z rodziną do okolic Nowego Tomyśla, był Teodor Binkowski z żoną Felicją z Czajkowskich, córką Marcina (brata Stanisława). Zamieszkali oni na gospodarstwie w Cichej Górze. Powodem przesiedlenia była możliwość kupna na tym terenie gospodarstw poniemieckich, których właściciele wyjeżdżali z Polski oraz gospodarstw podupadłych i zadłużonych względem Państwa Polskiego21. Następnym przesiedleńcem był Marcin Czajkowski z miejscowości Przejma koło Iłowa, który w 1921 roku wraz z rodziną zamieszkał w nabytym gospodarstwie w miejscowości Chojniki koło Nowego Tomyśla. Podobnie uczynił Stanisław, który w 1922 roku przeniósł się do Nowego Tomyśla wraz z rodziną. Nie był jednak zainteresowany gospodarstwem rolnym, lecz kupił dom z restauracją przy ul. Piłsudskiego 18. Jego córka Władysława 10 września 1924 roku wyszła za mąż za Jana Dopierałę, kupca z Nowego Tomyśla. W tym samym roku, Stanisław sprzedaje dom i wraz z pozostałą rodziną przenosi się czasowo do miejscowości Rybno w powiecie gnieźnieńskim. Nowy Tomyśl – miasto powiatowe w województwie wielkopolskim, położone 62 km na zachód od Poznania, prawa miejskie w 1786 roku. Obecnie liczy 15.700 mieszkańców. 21 Po I Wojnie Światowej w rejonie Nowego Tomyśla zamieszkiwało bardzo dużo Niemców, w niektórych miejscowościach było ich więcej aniżeli Polaków. Były to tereny zachodnie odzyskane przez Polskę w wyniku zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego (1918-1919). 20

19 września 1925 roku umiera Władysława Dopierałowa w wyniku powikłań poporodowych. Jej córeczka, Janina, urodziła się 27 sierpnia 1925 i zmarła 8 września 1925. Została pochowana w grobie matki na cmentarzu w Nowym Tomyślu. 13 października 1925 roku Stanisław z żoną Klementyną statkiem parowym „Estonia” wypływa z Gdańska, by 25-tego tegoż miesiąca przybyć do Nowego Jorku, gdzie się osiedla na stałe. Córka Józefa, 22 maja 1926 roku zostaje drugą żoną Jana Dopierały. Razem z nią zamieszkują jej młodsze siostry, Zofia i Pelagia. W tym czasie ich brat Stanisław (junior) uczy się zawodu piekarza w Poznaniu. W 1929 roku Zofia lat 15 i Pelagia lat 13, wyjeżdżają na stałe do USA do swego ojca. Pożegnanie rodzinne zorganizowano u Dopierałów w Nowym Tomyślu. 29 czerwca 1934 roku umiera Józefa Dopierałowa, małoletnich dzieci, syna Jana (lat 7) i córkę Irenę (lat 6).

osierocając

dwoje

Stanisław Czajkowski (senior) umiera we własnym domu w Nowym Jorku, w dzielnicy Brooklyn, dnia 28 października 1943 roku, w wieku 79 lat. Stanisław (junior), mieszkający w Poznaniu, miał jako ostatni z rodziny wyjechać do USA, co jednak nie nastąpiło. Na gospodarstwach rolnych w okolicach Nowego Tomyśla pozostały niektóre dzieci Marcina Czajkowskiego. Felicja Binkowska z rodziną mieszkała w Cichej Górze. Natalia wyszła za mąż za rolnika Alfonsa Spiralskiego z Boruji Kościelnej, a po jego śmierci za Jana Heinricha. Syn Józef z żoną Martą z Kamińskich zamieszkał na kupionym przez siebie gospodarstwie w pobliskiej Boruji Nowej. Rodzeństwo Marcina utrzymywało ze sobą bliskie stosunki, często spotykając się na uroczystościach rodzinnych. Najbardziej aktywny w tym był Józef Czajkowski, którego kontakty obejmowały także dalszą rodzinę z poza rejonu Nowego Tomyśla. Tradycję tę podtrzymuje do dzisiaj jego córka Maria. Obecnie powyższe gospodarstwa prowadzą już następne pokolenia. W Cichej Górze gospodaruje prawnuk Marek Binkowski z rodziną, w Boruji Kościelnej wnuk Zygmunt Heinrich z rodziną, a w Boruji Nowej wnuczka Maria z mężem Adamem Ksiągiem i dziećmi. Powyżej opisano historię tej części rodziny Czajkowskich, którą los zaprowadził ze stron rodzinnych do Nowego Tomyśla i jego okolic (w województwie wielkopolskim). Rodzinę tą można nazwać linią nowotomyską w historii rodu Czajkowskich z Kozic.

Stanisław Czajkowski (junior) Stanisław junior, syn Stanisława Czajkowskiego seniora (1864-1943) i Zofii z Wojciechowskich (1882-1919), urodził się 31 lipca 1907 roku we wsi Kozice koło Gostynina w guberni warszawskiej w zaborze rosyjskim. Akt urodzenia w księdze parafialnej w Gostyninie został sporządzony w języku rosyjskim cyrylicą22. Szkołę powszechną Stanisław ukończył w Gostyninie w 1921 roku, już w niepodległej Polsce. Po sprzedaniu gospodarstwa rodzinnego w 1922 roku, Stanisław (ojciec) wraz z rodziną przenosi się do Nowgo Tomyśla, gdzie kupuje dom mieszkalny z restauracją przy ul. Piłsudskiego 18. W 1924 roku sprzedaje ten dom i przenosi się czasowo z rodziną do miejscowości Rybno w powiecie gnieźnieńskim. W 1925 roku umiera siostra Władysława (pierwsza żona Jana Dopierały), w październiku tego samego roku, ojciec Stanisław z żoną Klementyną emigruje na stałę do USA, gdzie wcześniej osiedlili się już jego najstarszy przyrodni brat Adam i trzej synowie z pierwszego małżeństwa: Czesław, Bronisław i Stefan. W kraju pozostaje czwórka rodzeństwa, Józefa (została drugą żoną Jana Dopierały), Zofia, Pelagia i Stanisław (junior). W 1929 roku dwie najmłodsze sisotry, Zofia i Pelagia, wyjeżdżają na stałe do USA, do swego ojca. Do czasu wyjazdu z kraju zamieszkiwały u swojej siostry Józefy w Nowym Tomyślu. W 1924 roku Stanisław, w wieku 17 lat, rozpoczyna naukę zawodu w piekarni Schmidta w Poznaniu przy ul. Poznańskiej 27, a następnie przenosi się do piekarni Bzyla przy ul. Fabrycznej. Po trzech latach porzuca naukę zawodu piekarza i zatrudnia się w Fabryce Ogrzewań Centralnych i Urządzeń Zdrowotnych W. i St. Hedinger w Poznaniu, gdzie pracuje od 1 stycznia 1928 do 31 grudnia 1932 roku. W 1932 roku poznaje Mariannę Zamostną, z którą zawiera związek małżeński 26.2.1933 w kościele parafialnym Św. Stanisława Kostki w Poznaniu na Winiarach. Na przyjęciu weselnym byli między innymi Marcin Czajkowski i rodzina Dopierałów z Nowego Tomyśla. W tym samym roku rodzi się syn Ryszard, a trzy lata później drugi syn Henryk. W latach 1933-1936 Stanisław jest bezrobotny. Rodzinę utrzymuje z pracy dorywczej i pomocy finansowej krewnych z USA. W 1937 roku podejmuje pracę jako palacz-konserwator w Hotelu „Polonia” w Poznaniu, gdzie jest zatrudniony do końca 1939 roku. Żona pracuje jako krawcowa w firmie krawieckiej przy Placu Wolności w Poznaniu. Stanisław miał wyjechać do USA, aby połączyć się z zamieszkałą już tam rodziną, ale założenie własnej rodziny i wybuch II wojny światowej temu przeszkodziły. 22

Pisownia w obcym języku była karą dla Polaków za Powstanie Styczniowe w 1863 roku.

W czasie okupacji niemieckiej w latach 1940-1945 i następnie po wojnie, aż do przejścia na emeryturę w 1972 roku, Stanisław pracuje w tym samym zawodzie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu przy ul. Dąbrowskiego 12. Był cenionym fachowcem i wyróżniającym się pracownikiem, za co został uhonorowany odznaczeniami państwowymi: Brązowym i Złotym Krzyżem Zasługi. Do czasu wyzwolenia Poznania przez wojska rosyjskie w 1945 roku, rodzina zamieszkuje w Poznaniu na Winiarach, przy ul. Św. Stanisława 3423, a następnie przenosi się do mieszkania służbowego znajdującego się w budynku ZUS-u, gdzie w maju 1945 roku świętuje zakończenie wojny w Europie. Do początku lat 50-tych, Stanisław utrzymywał stałą korespondencję z rodzeństwem z USA, głównie z siostrami Zofią i Pelagią. Sporadycznie korespondował też ze starszym przyrodnim bratem Czesławem. Następnie korespondecja została przerwana na okres prawie 10-ciu lat. Stanisław usiłował wznowić ją na początku lat 60-tych, wysyłając listy na znane mu adresy. Niestety wszystkie one powróciły z adnotacją adresat nieznany. Od tego czasu ustały wszelkie kontakty z krewnymi zza oceanu. Jest pewne, że starsze rodzeństwo Stanisława, a być może i młodsze siostry, już nie żyją. Natomiast dzieci Zofii i Pelagii, będące rówieśnikami Ryszarda i Henryka, zamerykanizowały się do tego stopnia, że całkowicie zapomniały o swoich korzeniach, nie podejmując próby nawiązania kontaktu z rodziną w Polsce. Obaj synowie Stanisława kończą średnie szkoły techniczne, a starszy także szkołę inżynierską. Zakładają rodziny i rodzą się wnuki (synowie Ryszarda – Zbigniew i Marek, oraz syn Henryka – Romuald). Najstarszy wnuk, Zbigniew, zdobywa średnie wykształcenie ogrodnicze, pozostali dwaj – wyższe politechniczne. Po pracowitym i pełnym troski o rodzinę życiu, 25 września 1981 roku umiera w sanatorium w Kowanówku koło Obornik Wielkopolskich żona Marianna, przeżywszy 78 lat. Stanisław kończy życie 6 lipca 1987 roku w wieku 80 lat w swoim mieszkaniu w Poznaniu. Pochowani są we wspólnym grobie na cmentarzu Miłostowo, przy ul. Gnieźnieńskiej w Poznaniu. W 2006 roku ekshumowano Kazimierza (1899-1966) i Pelagię (1902-1994) Mazurczaków (rodziców Joanny Mazurczak, żony Henryka) i ich prochy złożono w grobie Marianny i Stanisława Czajkowskich.

Po wyburzeniu starej zabudowy w latach siedemdziesiątych powstało tam nowe duże osiedle mieszkaniowe miasta Poznania, Bonin – Winiary. 23

Ryszard Czajkowski (syn Stanisława juniora) Ryszard, syn Stanisława Czajkowskiego juniora (1907-1987) i Marianny Zamostnej (1903-1981), urodził się 29 kwietnia 1933 roku w Poznaniu i całe swoje życie związany był z tym miastem. Tutaj, w 1952 roku, ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne. Następnie zaczął swoją pracę zawodową, najpierw w zakładzie H. Cegielski, a później w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Taboru Kolejowego. W 1949 roku poznał swoją przyszłą żonę Danutę, córkę Nikodema i Janiny Piglów. Ślub zawarty został w dniu 5 czerwca 1954 roku w kościele pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu na Łazarzu. Ze związku tego narodziło się troje dzieci: 

Zbigniew, urodzony 12 lipca 1957 roku, z zawodu technik ogrodnik,



Marek, urodzony 1 kwietnia 1959 roku, z zawodu architekt,



Małgorzata, urodzona 26 lutego 1972 roku (zmarła 29 lutego 1972 r.).

W czasie pracy zawodowej związany był głównie z w/w biurem konstrukcyjnym, które przeobraziło się w 1970 roku w Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Pojazdów Szynowych, centralną instytucję rozwoju taboru kolejowego w Polsce. Po ukończeniu Politechniki Poznańskiej w 1958 roku i uzyskaniu tytułu inżyniera, przez ponad 35 lat kierował w tym ośrodku Zakładem Normalizacji, zatrudniającym 20 inżynierów i techników. W 1963 roku uzyskał na Politechnice Poznańskiej tytuł magistra inżyniera z zakresu konstrukcji pojazdów szynowych. Był twórcą większości norm, jakie z zakresu taboru kolejowego ukazały się w Polsce. Był także wykładowcą zagadnień normalizacji z tej dziedziny. Ceniony i wyróżniany licznymi odznaczeniami państwowymi, w tym w 1984 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Działalność zawodową zakończył w 1999 roku, przechodząc na emeryturę po 47 latach nieprzerwanej pracy. W pracach społecznych zaangażowany był od wielu lat jedynie w apolitycznym Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, gdzie przez kilka kadencji pełnił funkcję Sekretarza Sekcji Pojazdów Szynowych SIMP. Jest posiadaczem Złotej Honorowej Odznaki SIMP. Obecnie jest szczęśliwym dziadkiem pięciu wnucząt: Joanny, Szymona i Weroniki (dzieci Marka), oraz Przemysława i Patrycji (dzieci Zbigniewa). W latach 2001-2008 pełnił funkcję Prezesa Rodzinnych Ogrodów Działkowych w Sierosławiu koło Poznania.

Henryk Czajkowski (syn Stanisława juniora) Henryk, syn Stanisława Czajkowskiego juniora (1907-1987) i Marianny Zamostnej (1903-1981), urodził się w Poznaniu 19 listopada 1936 roku, jako drugie dziecko. Pod koniec lat 30-tych i przez całą okupację niemiecką (1939-1945) rodzina zamieszkiwała w Poznaniu na Winiarach, przy ulicy Św. Stanisława 34. W 1944 roku, po śmierci babci Bibijanny Zamostnej (1871-1944), wnukami opiekował się dziadek Józef Zamostny (1869-1951), dojeżdżając na Winiary tramwajem z Górczyna. Na przełomie marca i kwietnia 1945 roku rodzina Czajkowskich przeprowadziła się do mieszkania służbowego ZUS-u przy ulicy Henryka Dąbrowskiego 12, gdzie Stanisław pracował. W latach 1945-51 Henryk uczęszczał do Szkoły Podstawowej Nr. 36 przy ulicy Słowackiego, a w latach 1951-55 do Technikum Budowlanego przy ulicy Rybaki. W 1954 roku, Henryk poznał swoją przyszłą żonę Joannę Mazurczak, uczennicę tego samego technikum. Po zdaniu matury i krótkich wakacjach wyjechali razem w ramach nakazu pracy do Dzierzgonia24 koło Malborka, do tamtejszych Zakładów Betoniarskich i Żelbetowych, gdzie rozpoczęli pracę zawodową 1.8.1955 jako technicy budowlani. W 1956 roku Henryk został przeniesiony w ramach nakazu pracy do Zjednoczenia Budownictwa Wojskowego Nr. 28 w Poznaniu. Pracował tam jako technik budowy, głównie poza Poznaniem. Joanna powróciła z Dzierzgonia do Poznania pod koniec 1956 roku. Podjęła pracę okresową w trzech kolejnych firmach państwowych. W latach 1957-59 pracowała w Komunalnym Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych. Od sierpnia 1959 roku podjęła pracę w Poznańskich Zakładach Produkcji Betonów „Prefabet”. Tam pracowała w dziale produkcji na stanowisku starszego inspektora. W 1981 z uwagi na stan zdrowia zmuszona była przejść na rentę inwalidzką, a wkrótce po zmianie przepisów na wcześniejszą emeryturę. Przepracowała w swoim zawodzie 25 lat. W 1957 roku Henryk zatrudnił się w Zakładzie Remontowo-Montażowym WZGS „Samopomoc Chłopska” w Poznaniu na stanowisku technika do spraw inwestycyjnych, skąd został przeniesiony do Zakładu Usług Inwestycyjnych WZGS „SCh” w Poznaniu. Później zakład w wyniku kilku reorganizacji zmieniał nazwę, by w ostatnim okresie swego istnienia przekształcić się w Rejonowe Biuro Projektów CRS „SCh” w Warszawie, w których Henryk przepracował łącznie 32 lata. Za długoletni wkład pracy w rozwój spółdzielczości rolniczej, Henryk wyróżniony został odznaczeniami wojewódzkimi i resortowymi oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. 12.4.1959 Henryk i Joanna zawarli związek małżeński w kościele pod wezwaniem św. Jana Jerozolimskiego za Murami w Poznaniu, na Komandorii. Początkowo zamieszkali w domu rodziców Joanny na Malcie przy ulicy Inflanckiej 47. Dzierzgoń – miasto w powiecie Malbork województwo pomorskie, liczące około 5 tys. mieszkańców, prawa miejskie w XIII w. 24

Następnie przeprowadzili się do rodziców Henryka zajmujących mieszkanie służbowe w ZUS-ie. 3 lutego 1961 roku urodził się im jedyny syn Romuald Jerzy w klinice przy ulicy Polnej. W okresie powojennym, Henryk wraz z rodzicami, a później z żoną Joanną i synem Romualdem, często jeździł do krewnych z okolic Nowego Tomyśla, a przede wszystkim do rodziny Józefa Czajkowskiego z Boruji Nowej. Oprócz odwiedzin czysto towarzyskich, rodzina Henryka pomogała również w pracach polowych, głównie w zbieraniu chmielu. Henryk i Joanna do dzisiaj utrzymują bliskie kontakty z rodziną córki Józefa, Marią, która wraz z mężem Adamem Ksiągiem i dziećmi, prowadzą gospodarstwo po jej ojcu. W grudniu 1966 roku Henryk wraz ze swoją rodziną wprowadził się do nowego mieszkania spółdzielczego przy ulicy Nad Wierzbakiem 24 na Sołaczu, gdzie mieszka do dzisiaj wraz z małżonką. Razem z nimi zamieszkała wówczas teściowa Henryka, Pelagia Mazurczak (1902-1994). W wyniku ogólnokrajowej reorganizacji spółdzielczości rolniczej, w 1990 roku zakład, w którym Henryk pracował uległ likwidacji. Wówczas Henryk zatrudnił się w nowopowstałym Biurze Projektów i Nadzoru Budowlanego „Pronar” Sp. z o.o. w Poznaniu przy Placu Wolności 18. W tym biurze pracował do wrześniu 1992 roku, kiedy to ze względu na stan zdrowia przeszedł na rentę inwalidzką, po 37 latach nieprzerwanej pracy. W powyższych firmach Henryk zajmował stanowiska: w dziale nadzoru inwestorskiego - starszego asystenta inspektora nadzoru na różnych budowach obiektów spółdzielczości rolniczej w województwie poznańskim, w pracowni projektowej - starszego kalkulatora w zespole kalkulacji, póżniej starszego asystenta w zespole architektoniczno-konstrukcyjnym, do projektanta włącznie po uzyskaniu uprawnień budowlanych. W 1988 roku Henryk i Joanna odbyli dwutygodniową wycieczkę turystyczną do Rzymu i Watykanu. W 1989 roku Henryk odwiedził Kanadę, do której w 1986 roku wyemigrowali jego syn wraz z żoną Lilianą Nowicką. Tam też w 1986 roku urodziła się jego wnuczka, Karolina. W 1999 roku Henryk i Joanna spędzili 5-cio miesięczne wakacje u syna w Ottawie, zwiedzając przy okazji niektóre piękne zakątki wschodniej Kanady. Ponownie odwiedzili rodzinę w 2004 roku, przebywając u nich dwa miesiące. Henryk, będąc emerytem, od 2001 roku zatrudniony jest w niepełnym wymiarze godzin w spółce polsko-szwajcarskiej SFS intec Sp. z o.o. w Poznaniu na stanowisku administratora obiektu d/s technicznych.

Zbigniew Czajkowski (syn Ryszarda) Zbigniew urodził się 12 lipca 1957 roku w Poznaniu, w klinice położniczej przy ul.Engla, jako pierwsze dziecko Ryszarda Czajkowskiego i Danuty Pigli. Ma młodszego brata Marka (ur. 1 kwietnia1959). Siostra Małgorzata zmarła jako noworodek w 1972 roku. W latach 1964-1971 uczęszczał do Szkoły Podstawowej Nr. 49 przy ul. Łozowej, na Dębcu. W 1971 roku rozpoczął naukę w Technikum Melioracji Wodnych w Poznaniu, na Golęcinie. W następnym roku z uwagi na złe oceny, przestał być uczniem tej szkoły. W 1972 roku zaczął naukę w Technikum Ogrodniczym w Poznaniu, na Dębcu i po zdaniu matury w 1976 roku otrzymał tytuł technikogrodnik. Służbę wojskową odbył w latach 1978-1982 w Jednostce Wojskowej stacjonującej w Prudniku, na Dolnym Śląsku. Ukończyl ją w stopniu kaprala. 23 listpoada 1983 roku w Łomży zawarł związek małżeński z Jolantą Wądołowską (ur. 27 września1962). Urodziło im się dwoje dzieci: 

Przemysław, urodzony 17 stycznia 1984 w Łomży. Po Szkole Podstawowej, uczęszczał do Zasadniczej Szkoły Zawodowej i ukończył ją jako elektryk samochodowy.



Patrycja, urodzona 17 marca 1989 w Łomży. Po Szkole Podstawowej z pewnym opóźnieniem rozpoczęła naukę w zawodzie fryzjerskim.

Zbigniew po kilku latach małżeństwa, opuścił żonę z małymi dziećmi i jednocześnie zerwał wszelkie kontakty z rodziną.

Marek Czajkowski (syn Ryszarda) Marek urodził się 1 kwietnia 1959 roku w Poznaniu, w klinice położniczej przy ul. Polnej jako drugie dziecko Ryszarda Czajkowskiego i Danuty Pigli. Ma brata Zbigniewa (ur. 12 lipca 1957). Siostra Małgorzata jako noworodek zmarła w 1972 roku. W latach 1966-1968 uczył się w Szkole Podstawowej nr. 81 przy ul. Św. Szczepana (klasa I i II ), a w latach 1968-1974 w Szkole Podstawowej nr. 49 przy ul. Łozowej (klasa III do VIII ). W kolejnych latach 1974-1978 uczęszczał do III Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Strzeleckiej. Następnie, w latach 1978-1983, studiował na Politechnice Poznańskiej, Wydział Budownictwa Lądowego, kierunek Architektura. Studia te ukończył z tytułem magister inżynier architekt. 5. lipca 1980 Marek zawarł związek małżeński z Małgorzatą Staśkiewicz (ur.9 lutego 1959 w Człuchowie) w kościele pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Poznaniu, na osiedlu Bohaterów II Wojny Światowej, na Ratajach. Mają troje dzieci: 

Joanna, urodzona 18 grudnia 1980 w Poznaniu, ukończyła Akademię Wychowania Fizycznego w Poznaniu, kierunek Turystyka,



Szymon, urodzony 31 paździerika 1987 w Poznaniu, obecnie student Uniwersytetu Poznańskiego im. Adama Mickiewicza, kierunek Historia,



Weronika, urodzona 26 marca 1991 w Poznaniu, obecnie uczennica III Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu.

Po studiach został powołany do wojska. Służbę odbył w latach 1984-1985 w Wyższej Szkole Wojsk Pancernych w Poznaniu, na Golęcinie i ukończył ją w stopniu starszego podchorążego. Pracę zawodową rozpoczął w firmie Agromet-Projekt, w Poznaniu przy ulicy Bystrej 7, gdzie był zatrudniony w latach 1985-1997. W roku 1997 przeniósł się do firmy Ekolog, Sp. z o.o., w Poznaniu przy ulicy Ziębickiej 35. W 1999 roku wraz z kolegą mgr inż. Stanisławem Jakimowiczem założyli firmę projektową architektoniczno-konstrukcyjną (Pracownia Projektowa Marek Czajkowski, Stanisław Jakimowicz w Poznaniu przy ulicy Grodziskiej 36a), gdzie pracuje do dzisiaj. Od września 1997 roku mieszka wraz z rodziną w zaprojektowanym przez siebie i wybudowanym domu jednorodzinnym w Poznaniu, na Szczepankowie. Córka Joanna od grudnia 2006 roku mieszka i pracuje w Anglii.

Romuald Czajkowski (syn Henryka) Romuald Jerzy, urodził się 3 lutego1961 w Poznaniu, w klinice położniczej przy ul. Polnej, jako jedyne dziecko Henryka Czajkowskiego i Joanny Mazurczak. Początkowo Romuald mieszkał wraz z rodzicami u dziadków Mazurczaków na Malcie, a następnie u dziadków Czajkowskich na Jeżycach w ich mieszkaniu służbowym w ZUS-sie przy ul. Gen. Henryka Dąbrowskiego 12. W grudniu 1966 roku wraz z rodzicami i babcią Pelagią Mazurczak wprowadził się do nowego mieszkania spółdzielczego przy ul. Nad Wierzbakiem 24, na Sołaczu. W latach 1968-1976 uczył się w Szkole Podstawowej nr. 73 imienia Józefa Kwiatka przy ul. Drzymały. Następnie w latach 1976-1980 uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Marcinkowskiego. W roku 1980 rozpoczął studia na Politechnice Poznańskiej, Wydział Budownictwa Lądowego, kierunek Ochrona Środowiska. Studia ukończył w 1985 roku z tytułem magistra inżyniera. W dniu 9 lipca 1983 Romuald zawarł związek małżeński z Lilianą Nowicką (ur.10 marca 1961 w Gnieźnie) w kościele parafialnym pw. św. Jana Vianney’a na Sołaczu w Poznaniu. Po ukończeniu studiów, Romuald z dniem 1 sierpnia 1985 rozpoczął staż pracy zawodowej w Poznańskim Kombinacie Budowlanym ul. Szarych Szeregów 23. W tym samym roku wraz z żoną wyjechali do Rzymu, skąd po ośmiomiesięcznym pobycie we Włoszech wyemigrowali do Kanady. 26 września 1986 przybyli do stolicy tego kraju, Ottawy, gdzie osiedlili się na stałe. Przed odlotem z Rzymu do Kanady, podczas spotkania Papieża Jana Pawła II z emigrantami, w trakcie audiencji prywatnej w osobistym spotkaniu otrzymali Jego Błogosławieństwo. 4 września 1986 urodziło się ich jedyne dziecko córka Karolina Liliana, w Szpitalu Ogólnym (General Hospital) przy Smyth Ave. w Ottawie. Według kanadyjskiego aktu urodzenia, oficjalnie nazywa się Caroline Lilian Czajkowski. Pierwszą pracę zawodową w Ottawie podjął Romuald w styczniu 1987 roku w Biurze Projektów Everest Engineering. W styczniu 1989 roku zatrudnił sie w Biurze Projektów Gore & Storrie Limited. Pracował tam na stanowisku inżyniera projektanta, zdobywając w międzyczasie kanadyjskie uprawnienia budowlane (Licensed Professional Engineer). Z uwagi na spadek zamówień na projekty, w maju 1996 roku został zwolniony z pracy wraz z innymi pracownikami. W okresie od marca do grudnia 1997 roku Romuald odbył specjalistyczny kurs komputerowy w ramach zmiany specjalności zawodowej. Kurs ten ukończył jako Microsoft Certified Systems Engineer (certyfikowany inżynier systemów Microsoft’u). Po odbyciu dwumiesięcznego stażu w nowym zawodzie, od 1 kwietnia 1998 podjął pracę jako administrator serwerów Windows w zrzeszeniu firm telekomunikacyjnych Stentor. Z dniem 1 listopada 1999 przeszedł do komputerowej firmy konsultacyjnej CGI, gdzie pracuje do dzisiaj, na stanowisku starszego konsultanta.

Wraz z żoną Lilianą (od 1 sierpnia 1988 pracującą w Wydziale Zdrowia Zarządu Miasta Ottawy), oraz córką Karoliną (w grudniu 2008 ukończyła studia na Uniwersytecie Ottawskim, Wydział Sztuki, kierunek Komunikacja Medialna), mieszka we własnym domu jednorodzinnym na południu Ottawy.

Załącznik A - Drzewo genealogiczne Czajkowskich (protoplasta Mateusz) Patrz następna strona.

Załącznik B – Drzewo genealogiczne Stanisława Czajkowskiego (seniora) Patrz następna strona.

Załącznik C – Potomkowie Marcina Czajkowskiego Linia nowotomyska LP 1

Dzieci

Wnuki

HONORATA ☼ 2.10.1890 – Przejma † 24.4.1925 – Chojniki

HENRYK ☼ 9.4.1913 † Zginął w obozie koncentracyjnym

Mąż (♥ 11.7.1911) Jan Mądrzak

(1944-45)

☼ †

Prawnuki

KRYSTYNA ☼ 3.1.1915 † 12.10.1992 – Nowy Tomyśl Mąż Jan Żok ☼ 9.7.1909 † 25.1.1989 – Nowy Tomyśl DANIELA ☼ 1.1.1921 † Zginęła w obozie koncentracyjnym (1944-45)

STEFANIA ☼ 1894 † 1919 – Warszawa

FELICJA ☼ 3.6.1895 - Przejma † 28.9.1984 – Poznań

CZESŁAW ☼ 7.6.1909 † 1963

BRONISŁAWA ☼ 28.6.1941 †

Mąż (♥ 3.5.1913) Teodor Bińkowski (wdowiec) ☼ 8.11.1885 - Sanniki † 4.3.1953 – Nowy Tomyśl Kowal, oberżysta, rolnik. W 1920 przybył z rodziną na gospodarstwo 12 ha w Cichej Górze. Wójt gminy Nowy Tomyśl 1945-49. Pierwsza żona Sylwia Furmanek (synowie Czesław i Bolesław).

Żona (♥ 1940) Bolesława ☼ 12.3.1920 †

JANINA ☼ 20.4.1944 † ALEKSANDRA ☼ 24.1.1950 †

Praprawnuki

Dzieci

Wnuki

Prawnuki

Praprawnuki

BOLESŁAW ☼ 1911 MARIA ☼ 29.1.1916 – Sanniki † 29.1.2000

WITOMIERZ ☼ 2.5.1946 †

Mąż (♥ 2.4.1945) Franciszek Hernes ☼ 27.1.1917 † 21.10.1998 - Poznań

Żona (♥ 6.7.1968)

Żona (♥ 27.9.1996)

Grażyna Kwak ☼ 20.8.1946

Agnieszka Falkowska

†

☼ 27.6.1974

ARTUR ☼ 3.1.1974 †

† JAROSŁAW ☼ 2.1.1975 † Żona (♥ 7.8.1999) Anna Pawlak ☼ 16.1.1975 † TOMASZ ☼ 7.1.1978 † Żona (♥ 14.6.1999) Monika Gajewska ☼ 10.5.1975 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki

Praprawnuki

MARIAN ☼ 12.4.1950 †

AGNIESZKA ☼ 1.8.1971 †

Żona (♥ 20.2.1971)

Mąż (♥ 28.12.1991)

Ewa Kańduła

Artur Weiemann

☼ 17.9.1951

☼ 9.11.1964

†

† ANNA ☼ 27.8.1972 † DARIUSZ ☼ 9.1.1975 † Żona (♥ 4.7.1998) Kamilla Walkowiak ☼ 20.5.1975 †

JACEK ☼ 24.8.1952 † 27.1.1988

NATALIA ☼ 18.2.1980 †

Żona (♥ 20.1.1979)

MACIEJ ☼ 14.2.1981 †

Barbara Wichniarz ☼ 4.11.1952 † 26.5.19991 BRONISŁAW ☼ 20.10.1917 – Sanniki † 27.12.1999 – Cicha Góra

HANNA ☼ 20.2.1953 – Nowy Tomyśl †

Żona (♥ 3.2.1952) Marianna (Natalia) Zaremba ☼ 25.3.1923 - Skomlin † 11.11.2008 – Cicha Góra

Mąż (♥ 21.5.1983) Jerzy Żurczak ☼ 27.12.1951 †

KRZYSZTOF ☼ 5.1.1984 † MAGDALENA ☼ 14.11.1985 † KAROLINA ☼ 23.10.1991 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki WŁODZIMIERZ ☼ 22.2.1955 – Nowy Tomyśl † Żona (♥ 7.10.1978) Maria Berkowska ☼ 4.1.1956 †

Praprawnuki KLAUDYNA ☼ 8.4.1980 † DAGMARA ☼ 2.2.1982 †

MAREK ☼ 11.10.1960 – Nowy Tomyśl †

KAROL ☼ 31.8.1987 – Nowy Tomyśl †

Żona (♥ 5.4.1986) Maria Wójcik ☼ 21.3.1964 – Grodzisk Wielkopolski †

MATEUSZ ☼ 14.11.1990 – Nowy Tomyśl †

KAZIMIERZ ☼ 19.11.1919 – Sanniki † 4.11.2002 – Poznań

PAWEŁ ☼ 13.4.1964 †

ŁUKASZ ☼ 24.1.1991 †

Żona (♥ 21.4.1961) Bożena Brukwicka ☼ 24.2.1923 - Poznań † 30.3.2008 - Poznań

Żona (♥ 19.10.1990) Monika ☼ 20.10.1971 †

MARTYNA ☼ 9.4.1995 †

HALINA ☼ 26.7.1921 – Cicha Góra † 28.2.1983

TERESA ☼ 21.4.1946 †

BARBARA ☼ 19.4.1971 †

Mąż (♥ 12.4.1969) Zbigniew Szymański ☼ 8.10.1943 †

ANNA ☼ 20.9.1980 †

BOGDAN ☼ 18.7.1947 †

PATRYCJA ☼ 17.6.1974 †

Żona (♥ 7.10.1972) Teresa Szerszyńska ☼ 13.10.1946 †

GRACJAN ☼ 20.3.1979 †

Mąż (♥ 19.5.1945) Ludwik Bogucki ☼ 9.8.1916 † 22.10.1984

ŁUKASZ ☼ 16.2.1993 Poznań †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki

MIECZYSŁAW ☼ 15.2.1923 – Cicha Góra † Żona (♥ 31.12.1949) Kazimiera Nowacka ☼ 23.2.1929 †

IRENA ☼ 20.4.1925 † Mąż (♥ 24.12.1948) Ignacy Katolik ☼ 29.3.1919

Praprawnuki

ANDRZEJ ☼ 3.12.1948 †

PAWEŁ ☼ 8.12.1969 †

Żona (♥ 19.7.1969) Urszula Przybyła ☼ 10.9.1948 †

WIOLETTA ☼ 21.10.1976 †

ZENON ☼ 27.10.1950 †

SŁAWOMIR ☼ 21.3.1976 †

Żona (♥ 4.10.1975) Zofia Łożyńska ☼ 27.2.1954 † 9.2.2008

PATRYK ☼ 6.10.1983 †

ROMAN ☼ 28.8.1954 †

RAFAŁ ☼ 22.6.1974 †

Żona (♥ ) Jolanta Grześkowiak ☼ 1.11.1953 †

DARIUSZ ☼ 6.12.1978 †

GRAŻYNA ☼ 6.11.1950 †

LIDIA ☼ 12.9.1976 †

Mąż (♥ 29.6.1975) Przeymysław Gembarzewski ☼ † KRZYSZTOF ☼ 10.5.1952 †

KAROL ☼ 13.3.1979 †

Żona (♥ ) Ewa Płatek ☼ 4.9.1951 †

ROBERT ☼ 16.10.1980 †

IWONA ☼ 5.7.1949 †

GRZEGORZ ☼ 23.4.1977 †

Mąż (♥ 1.1.1975) Wiesław Borowski ☼ 11.9.1950 †

DOROTA ☼ 12.3.1979 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki

†

MAŁGORZATA ☼ 21.2.1951 †

AGATA ☼ 2.5.1984 †

Mąż (♥ 28.10.1983) Eugeniusz Augustyniak ☼ 13.7.1948 †

WOJCIECH ☼ 2.8.1985 †

PIOTR ☼ 12.6.1990 † KATARZYNA ☼ 25.2.1992 †

FIDELIS ☼ 12.7.1903 - Przejma

EDWARD ☼ 5.10.1930

† 12.9.1983

† 25.4.2007

WALDEMAR ☼ 11.11.1960 †

Żona (♥ 1929) Marianna Kościelniak ☼ 8.1.1902 † 30.7.1988

Żona (♥ 21.8.1958) Felicja Lewicka ☼ 1936 † 1988

Żona (♥ 23.9.1989) Barbara Czeszek ☼ 25.5.1959 †

IRENA ☼ 16.12.1931

MAREK ☼ 1958 †

†

1994

Mąż (♥ 23.11.1957) Henryk Pluskota ☼ 12.1.1931 † GRAŻYNA ☼ 4.3.1961 †

ALEKSANDER ☼ 24.2.1934 † 28.8.1966

WIESŁAW ☼ 10.1.1963 †

Żona (♥ 1961) Stefania Goczoł ☼ 8.9.1936 † 26.2.1992

JERZY ☼ 28.12.1958 † 15.2.2006

WŁODZIMIERZ ☼ 10.8.1935 † Żona (♥ 8.6.1958) Eugenia Budnik ☼ 1.1 1938 †

Praprawnuki

MAŁGORZATA ☼ 7.6.1960 † Mąż (♥ 16.8.1980) Piotr Decker ☼ †

LP 5

Dzieci

Wnuki

Prawnuki

JÓZEF ☼ 26.2.1906 Przejma

KRYSTYNA ☼ 1.1.1940

RADOSŁAW ☼ 8.11.1964

† 16.4.1995 Nowy Tomyśl W 1937 r, kupił gospodarstwo rolne o powierzchni 15.6 ha w Boruji Nowej. Aktualnie gospodarstwo prowadzi córka Maria ze swoją rodziną.

†

Mąż (♥ 1.6.1963) Bonifacy Pieprzyk ☼ 27.5 1938 †

Żona (♥ 3.2.1990) Lidia Musiał ☼ 1.3 1962 † IWONA ☼ 13.5.1971 †

Żona (♥ 6.9.1938) Marta Kamińska ☼ 1.10.1912 †

Mąż (♥ 27.9.1997) Jacek Śniadecki ☼ 14.10 1973 †

Praprawnuki MARTA ☼ 16.11.1990 †

MAGDALENA ☼ 25.1.1999 † ŁUKASZ ☼ 10.5.2004 †

JACEK ☼ 21.1.1977 † BOGUMIŁA ☼ 20.10.1944

RYSZARD ☼ 26.3.1971

†

Mąż (♥ 6.4.1969) Zdzisław Szymczak ☼ 26.12 1945 †

Żona (♥ 17.8.2008) Anna Szczepaniak ☼ 11.2.1968 † IZABELA ☼ 18.5.1975 † Mąż (♥ 13.9.2008) Krzysztof Koza ☼ 29.3.1980 †

BARBARA ☼ 12.3.1947 † PAWEŁ ☼ 3.6.1949 † 6.2.1950

MATEUSZ ☼ 19.6.2008 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki

MARIA ☼ 22.7.1951

MAREK ☼ 3.8.1980

†

Mąż (♥ 12.4.1979) Adam Ksiąg ☼ 22.12 1951 †

Żona (♥

Praprawnuki

)

☼ † MARCIN ☼ 15.7.1981 † Żona (♥

)

☼ † TOMASZ ☼ 28.1.1983 † Żona (♥

)

☼ † AGNIESZKA ☼ 24.1.1985 † Mąż (♥

)

☼ † 6

NATALIA ☼ 29.7.1908

KUNEGUNDA ☼ 29.5.1927

WANDA ☼ 15.10.1948

† 21.4.1984

†

Mąż (♥ 14.8.1926) Alfons Spiralski ☼ 20.10.1894 † 10.2.1931 Gospodarz na 20 ha w Boruji Kościelnej.

Mąż (♥ 28.10.1947) Marian Strąk ☼ 1.8.1921 † 5.5.1979

Mąż (♥ 20.11.1977) Zenon Liebig ☼ 24.8.1947 † GRAŻYNA ☼ 5.4.1951 †

Mąż (♥ 12.4.1932) Jan Heinrich ☼ 7.12.1903 † 2.12.1971

Mąż (♥ 21.8.1976) Henryk Ślusarz ☼ 6.11.1952 †

SYLWIA ☼ 16.9.1978 †

MARCIN ☼ 1.7.1977 † SZYMON ☼ 28.5.1981 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki ALINA ☼ 22.5.1956 †

Praprawnuki JOANNA ☼ 3.2.1982 †

Mąż (♥ 29.12.1979) Adam Kaczmarek ☼ 13.3.1954 †

JAKUB ☼ 5.11.1985 †

TERESA ☼ 17.6.1959

TOMASZ ☼ 4.2.1988 †

† Mąż (♥ 25.4.1987) Krzysztof Mosiężny ☼ 21.1.1961 †

MACIEJ ☼ 23.5.1991 †

STANISŁAW ☼ 14.5.1933

DOROTA ☼ 28.4.1963

†

NATALIA ☼ 10.7.1989 †

Żona (♥ 28.4.1962) Teresa Kaczmarek ☼ 11.9.1939 †

Mąż (♥ 6.8.1983) Józef Adamski ☼ 5.3.1958 †

ZENON ☼ 20.6.1929 † 5.3.1943

HUBERT ☼ 16.1.1991 † MICHAŁ ☼ 1.4.1992 †

TOMASZ ☼ 3.10.1965 † Żona (♥ 2.9.1989) Magdalena Łyczyńska ☼ 16.6.1968 †

MARTYNA ☼ 22.3.1993 †

ROLAND ☼ 3.11.1971

KAMIL ☼ 3.1.1996 †

† Żona (♥ 7.9.1995) Monika Waszak ☼ 27.2.1976 †

MONIKA ☼ 28.1.1990 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki

Praprawnuki

SYLWIA ☼ 3.11.1971 † Mąż (♥

)

☼ † STEFANIA ☼ 13.8.1935

ANDRZEJ ☼ 2.9.1959

† 30.7.2006

†

Mąż (♥ 28.10.1958) Jerzy Ciebielski ☼ 15.4.1929 † 15.9.2000

Żona (♥ 3.7.1982) Danuta Szudrzyńska ☼ 14.4.1961 †

AGNIESZKA ☼ 23.10.1982 † DARIA ☼ 3.11.1983 † WOJCIECH ☼ 27.2.1987 †

ZENON ☼ 15.1.1961 † Żona (♥ 23.8.1986) Aleksandra Wojciechowska ☼ 13.11.1962 †

ALEKSANDER ☼ 10.2.1987 † MACIEJ ☼ 20.4.1989 †

GRZEGORZ ☼ 11.10.1965 † Żona (♥ 9.10.1993) Danuta Adamczak ☼ 29.1.1966 † JADWIGA ☼ 10.6.1938

DANUTA ☼ 23.9.1969

† 17.1.2008

†

Mąż (♥ 19.10.1968) Stanisław Lehmann ☼ 4.12.1935 †

Mąż (♥ 5.10.1991) Wiesław Netka ☼ 12.9.1969 †

PAWEŁ ☼ 2.4.1993 † KATARZYNA ☼ 11.12.1996 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki MAREK ☼ 30.11.1970 † Żona (♥ 22.5.1993) Sylwia Mizgajska ☼ 3.6.1970 †

KRYSTYNA ☼ 14.12.1943

BEATA ☼ 21.4.1971

†

Mąż (♥ 14.10.1967) Hubert Potrawiak ☼ 23.9.1939 † 18.12.2001

Mąż (♥

Praprawnuki TOMASZ ☼ 12.9.1993 † MAJKA ☼ 4.6.1997 †

)

☼ † JAKUB ☼ 19.3.1997 †

RENATA ☼ 14.5.1973 † Mąż (♥ 9.9.1995) Szymon Bąbelek ☼ 16.2.1971 †

KAROL ☼ †

KATARZYNA ☼ 22.7.1976 † Mąż (♥

)

☼ † ZYGMUNT ☼ 31.3.1948

KRZYSZTOF ☼ 20.12.1971

†

Żona (♥ 12.4.1971) Krystyna Kowalczyk ☼ 16.1.1951 †

Żona (♥ 11.8.1991) Magdalena Dziurla ☼ 12.8.1972 † PRZEMYSŁAW ☼ 30.10.1978 † Żona (♥ ☼ †

)

MATEUSZ ☼ 2.12.1991 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki JOANNA ☼ 5.11.1983 † Mąż (♥

)

☼ † WERONIKA ☼ 21.9.1988 † Mąż (♥ ☼ †

)

Praprawnuki

Załącznik D – Potomkowie Stanisława Czajkowskiego (seniora) – Linia nowotomyska LP

Dzieci

Wnuki

Prawnuki

I ŻONA - N/N 1

CZESŁAW (Cheslaw Lapwing) Wyemigrował w 1913 roku do USA. Zdobył wyższe wykształcenie prawnicze.

BRONISŁAW (Best Chaske) Wyemigrował w 1913 roku do USA. Prowadził zakład stolarski.

STEFAN (Steven Chaske) Wyemigrował w 1913 roku do USA. Był taksówkarzem.

REGINA Wyszła zamąż za Jana Osińskiego, szewca z Gostynina ur. w 1880 r.

ROMAN Ożenił się i mieszkał w Żychlinie. Był pracownikiem umysłowym w firmie budującej drogi i mosty. Zmarł w 1962 r.

JANINA Zmarła jako panna. II ŻONA – ZOFIA WOJCIECHOWSKA

WŁADYSŁAWA ☼ 27.5.1904 Kozice † 19.9.1925 Nowy Tomyśl

JANINA ☼ 27.8.1925 Nowy Tomyśl † 28.9.1925 Nowy Tomyśl

Mąż (♥ 10.9.1924 N.T.) Jan Dopierała ☼ 10.1.1896 Nowy Tomyśl † 2.6.1975 Nowy Tomyśl

Praprawnuki

LP 8

Dzieci JÓZEFA ☼ 2.8.1905 Kozice † 29.6.1934 Nowy Tomyśl Mąż (♥ 22.5.1926 N.T.) Jan Dopierała ☼ 10.1.1896 Nowy Tomyśl † 2.6.1975 Nowy Tomyśl

Wnuki

Prawnuki

JAN ☼ 22.9.1926 Nowy Tomyśl

ZDZISŁAW ☼ 5.12.1953 †

Praprawnuki JAROSŁAW ☼ 27.9.1980 †

† Żona (♥ 30.10.1953) Krystyna Wanic ☼ 15.9.1930 † 24.12.2007

Żona (♥ 20.10.1979) Janina Grygielska ☼ 27.9.1956 †

ANITA ☼ 7.2.1984 †

EWA ☼ 6.1.1955

RAFAŁ ☼ 24.4.1978 †

† Mąż (♥ 11.6.1977) Andrzej Sobierajski ☼ 27.9.1949 †

TOMASZ ☼ 16.11.1982 †

IWONA ☼ 17.11.1957

PAWEŁ ☼ 2.6.1982 †

†

IRENA ☼ 13.2.1928 Nowy Tomyśl † 11.6.1988 Nowy Tomyśl Mąż (♥ 23.10.1951) Józef Błaszak ☼ 16.12.1923 † 18.1.1999

Mąż (♥ 19.4.1980) Marek Sobierajski ☼ 24.3.1954 †

ŁUKASZ ☼ 21.6.1985 †

ZBIGNIEW ☼ 31.8.1952

ARTUR ☼ 17.12.1978 †

† Żona (♥ 28.1.1978) Maria Śliwa ☼ 12.9.1957 †

ANETA ☼ 14.2.1985 † MATEUSZ ☼ 24.6.1998 †

ANDRZEJ ☼ 19.8.1954 † Żona (♥ 25.4.1981) Renata Gołek ☼ 14.1.1956 †

KRZYSZTOF ☼ 22.3.1983 † TOMASZ ☼ 11.5.1985 † EMILIA ☼ 5.5.1998 †

Dzieci

Wnuki

Prawnuki RENATA ☼ 6.1.1967 †

Praprawnuki KAMILIA ☼ 25.7.1992 †

Mąż (♥ 9.9.1989) Grzegorz Doliński ☼ 21.8.1967 † 9

STANISŁAW ☼ 31.7.1907 Kozice

RYSZARD ☼ 29.4.1933 Poznań

ZBIGNIEW ☼ 12.7.1957 Poznań

† 6.7.1987 Poznań

†

Żona (♥ 26.2.1933) Marianna Zamostna ☼ 19.8.1903 Lasek † 25.9.1981 Kowanówko

Żona (♥ 24.6.1954) Danuta Pigla ☼ 15.3.1934 Poznań †

Żona (♥ 23.11.1983) Jolanta Wądołowska ☼ 27.9.1962 Łomża †

PATRYCJA ☼ 17.3.1989 Łomża †

MAREK ☼ 1.4.1959 Poznań

JOANNA ☼ 18.12.1980 †

† Żona (♥ 5.7.1980) Małgorzata Staśkiewicz ☼ 9.2.1959 Człuchów †

PRZEMYSŁAW ☼ 17.1.1984 Łomża †

SZYMON ☼ 31.10.1987 † WERONIKA ☼ 26.3.1991 †

MAŁGORZATA ☼ 26.2.1972 Poznań † 29.2.1972 Poznań HENRYK ☼ 19.11.1936 Poznań

ROMUALD ☼ 3.2.1961 Poznań

†

Żona (♥ 12.4.1959) Joanna Mazurczak ☼ 29.1.1936 Poznań †

Żona (♥ 9.7.1983) Liliana Nowicka ☼ 10.3.1961 Gniezno †

KAROLINA ☼ 4.9.1986 Ottawa †

LP 10

Dzieci ZOFIA (Sophie Quintano) ☼ .5.1914 Kozice † W 1929 roku wyemigrowała wraz z siostrą Pelagią do USA do swojego ojca. Do czasu wyjazdu zamieszkiwała z Pelagią u swojej siostry Józefy Dopierałowej w Nowym Tomyślu. Wyszła za mąż w USA za Hiszpana.

PELAGIA (Paula Burke) ☼ 8.10.1916 Kozice

Wnuki

Prawnuki

RAMONA ☼ † ANTHONY ☼ †

EDWARD ☼ †

† W 1929 roky wyemigrowała wraz z siostrą Zofią do USA do swojego ojca. Do czasu wyjazdu zamieszkiwała z Zofią u swojej siostry Józefy Dopierałowej w Nowym Tomyślu.

Praprawnuki

Załącznik E – Drzewo genealogiczne Zamostnych Patrz następna strona.

Załącznik F – Drzewo genealogiczne Włodarczaków i Mazurczaków Patrz następna strona.

Załacznik G – Noty biograficzne członków spokrewnionych rodów Józef Czajkowski Józef syn Marcina Czajkowskiego (1860-1940) i Apolonii Wylot (1868-1924), urodził się 26 lutego 1906 roku we wsi Przejma koło Iłowa w powiecie Sochaczewskim, w guberni warszawskiej, w zaborze rosyjskim. Miał pięcioro rodzeństwa, cztery siostry i brata. Rodzice w Przejmie posiadali gospodarstwo rodzinne o powierzchni około 22 ha, które prowadził Marcin wspólnie z teściami. W czasie I Wojny Światowej po wycofaniu się z tych terenów armii rosyjskiej, w ich gospodarstwie kwaterowali żołnierze niemieccy i to przez okres sześciu miesięcy. Było to w roku 1916, gdy Józef miał 10 lat. W 1921 roku Marcin z żoną Apolonią i trojgiem kilkunastoletnich dzieci - Fidelisem, Józefem i Natalią przeniósł się do Wielkopolski do wsi Chojniki koło Nowego Tomyśla. W rejonie tym zamieszkiwało wielu gospodarzy niemieckich, którzy po zwycięskim Powstaniu Wielkopolskim i powrocie tych ziem w granice RP, zachowywali swoje gospodarstwa pod warunkiem, że zostali w kraju i przyjęli obywatelstwo polskie. Natomiast sprzedawane gospodarstwa poniemieckie, opuszczone i zadłużone względem Skarbu Państwa, mogły być wykupywane tylko przez Polaków i być może z tej okazji skorzystał Marcin Czajkowski. W tym czasie pozostałe dwie córki Marcina Honorata i Felicja, były już mężatkami i miały własne rodziny. W 1911 roku Honorata wyszła za Jana Mądrzaka. Felicja od 1913 roku była żoną Teodora Binkowskiego i ze swoją rodziną w 1920 roku przeprowadziła się z miejscowości Sanniki koło Gostynina, do Cichej Góry koło Nowego Tomyśla, prowadząc tam gospodarstwo rolne z oberżą. Po trzech latach gospodarowania w 1924 roku zmarła żona Marcina Apolonia, a w następnym roku jego najstarsza córka Honorata, osieracając trójkę dzieci Henryka, Krystynę i Danielę. Wydarzenia te spowodowały, że Marcin sprzedał gospodarstwo i zamieszkał w Nowym Tomyślu, w zakupionym domu przy ulicy Dworcowej, obecnie Józefa Piłsudskiego 19. W 1926 roku siostra Józefa Natalia, wyszła za mąż za gospodarza Alfonsa Spiralskiego z Boruji Starej (obecnie Boruja Kościelna). Spiralski był prezesem koła Zjednoczenia Kurkowych Bractw Strzeleckich RP i za jego namową Józef wstąpił do tej organizacji. Stał się jej aktywnym członkiem i działaczem, zdobywając w zawodach strzeleckich wiele odznaczeń Bractwa Kurkowego. W 1930 roku zapisał się do trzyletniej Szkoły Rolniczej w Wolsztynie. Nauka była prowadzona w okresie zimowym z przerwą wiosenno-letnią na prace w gospodarstwie. Po śmierci męża Natali w 1931 roku, Józef pomagał siostrze w prowadzeniu gospodarstwa i czynił to nadal po jej ponownym zamążpójściu za Jana Heinricha w 1932 roku.

W 1937 roku Józef przejął poniemieckie gospodarstwo rolne o powierzchni 15,6 ha w Boruji Nowej, jako jego tymczasowy administrator, na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, które w póżniejszym czasie wykupił od Skarbu Państwa. W dniu 6 września 1938 roku Józef poślubił Martę Kamińską, pochodzącą ze wsi Stary Tomyśl i zamieszkali na nowo pozyskanym gospodarstwie. Ich parafialny kościół rzymsko-katolicki, znajdował się w Nowym Tomyślu, gdyż w pobliskiej Boruji Kościelnej była parafia ewangelicka. Wybuch wojny 1 września 1939 roku zmusił młode małżeństwo do opuszczenia gospodarstwa i ucieczki w kierunku Warszawy, do krewnych Marcina. Szybko postępujące działania wojenne jednak temu przeszkodziły i po dramatycznych przeżyciach, zdecydowali się wrócić do rodziny Marty w Starym Tomyślu. W czasie okupacji niemieckiej Józef pracował w Fabryce Siatek. Na ich gospodarstwo powrócił poprzedni niemiecki właściciel. Po wyzwoleniu Nowego Tomyśla w styczniu 1945 roku, natychmiast udali się na swoje gospodarstwo i zaczęli je ponownie odbudowywać. W okresie powojennym nastąpiła reaktywacja upraw chmielu, która w tym rejonie była prowadzona od XVIII wieku. Józef stał się plantatorem upraw chmielu na swoim gospodarstwie i aktywnie propagował je na terenie powiatu nowotomyskiego. Za swoją działalność rolniczą i społeczną był wielokrotnie wyróżniany dyplomami, odznaczeniami branżowymi i regionalnymi, a także Złotym Krzyżem Zasługi. Był członkiem Polskiego Związku Łowieckiego. W 1955 roku doprowadził energię elektryczną do swego gospodarstwa. W miarę możliwości stale modernizował gospodarstwo, wyposażając je w nowocześniejszy sprzęt rolniczy. W 1960 roku pobudował ogniową suszarnię chmielu, jako jedną z pierwszych w gospodarstwach indywidualnych na terenie Wielkopolski. Zdobył tytuł mistrza rolnika-chmielarza. W 1979 roku córka Maria wyszła za mąż i Józef z Martą mogli wreszcie po wielu latach ciężkiej pracy, przekazać gospodarstwo młodemu pokoleniu. Z uwagi na coraz większe trudności związane z pozyskaniem ludzi do zbioru chmielu, w 1980 roku pomógł córce w zakupie kombajnu chmielowego, który zapoczątkował mechaniczne zbiory. W uroczystości 80-lecia urodzin Józefa w 1986 roku, uczestniczył jego kuzyn Stanisław (79 lat), syn Stanisława (seniora) brata Marcina, będący ostatnim z żyjących wówczas bliskich krewnych, pochodzących z rodzinnych stron rodu Czajkowskich. Józef z Martą wychowali cztery córki i doczekali się dziewięciora wnucząt. Będąc na emeryturze mieszkał w rodzinnym domu z żoną i córką Barbarą, w Nowym Tomyślu. Był nadal towarzyskim i pogodnym człowiekiem, utrzymującym szerokie kontakty rodzinne. Z żoną doczekał się w 1993 roku brylantowych godów (55 lat). Zmarł 16 kwietnia 1995 roku, przeżywszy 89 lat. Pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu w Nowym Tomyślu.

Wojciech Zamostny Wojciech, syn Józefa Zamostnego (1869-1951) i Bibijanny Koniecznej (1871-1944), wdowy, urodził się 14 marca 1900 roku w miejscowości Lasek. Chrzest św. przyjął 18 marca w kościele parafialnym św. Floriana, w pobliskich Wirach. Na początku małżeństwa rodzice mieszkali w Kaźmierzu koło Szamotuł. Na przełomie XIX i XX wieku, przeprowadzili się do miejscowości Lasek koło Lubonia (południowe okolice miasta Poznania).Po kilku latach już jako wielodzietna rodzina, zamieszkali w Poznaniu na Winiarach przy ulicy Kowalskiej 7. Kościołem parafialnym był wówczas św. Wojciech. Rodzice mieli czternaścioro dzieci w tym 8 córek (jedną z nich po pierwszym mężu Bibijanny, Mikołajczaku) i 6 synów. Sześcioro rodzeństwa, 3 braci i 3 siostry, zmarło w wieku dziecięcym. W czasie I Wojny Światowej (1914-1918), Wojciech mając 17 lat został wcielony do Armii Niemieckiej. Walczył na Zachodzie Europy. W latach 1918-1919 uczestniczył w zwycięskim Powstaniu Wielkopolskim. Powstanie było zbrojnym wystąpieniem polskich mieszkańców Wielkopolski, przeciwko państwu niemieckiemu. Polacy domagali się powrotu ziem zaboru pruskiego do Polski, która w tym czasie umacniała swą niepodległość. Jako żołnierz I Pułku Strzelców Wielkopolskich wchodzącego w skład 14 Dywizji Piechoty, Wojciech uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Po zwycięskiej Bitwie Warszawskiej, stoczonej w dniach 12-25 sierpnia 1920 roku, nastąpił generalny odwrót bolszewików na wschód. W pogoni za uciekającym wrogiem, uczestniczył także 1. Pułk Strzelców Wielkopolskich, a w nim 5. Kompania Wojciecha, docierając na Białoruś. Pod koniec sierpnia walczył już na przedpolach twierdzy Bobrujsk, która została zdobyta 29 sierpnia 1920 roku. W czasie dalszego pościgu za wrogiem, w jednej z wielu potyczek bitewnych, 13 października 1920 roku Wojciech został ciężko ranny i po krótkim czasie zmarł. Tragedia ta, wydarzyła się na kilka dni przed zawieszeniem działań wojennych, które weszło w życie z dniem 18 października 1920 roku. Zawiadomienie o śmierci syna, otrzymał Józef Zamostny pismem poczty polowej z dnia 20 października 1920 roku, podpisanym przez Dowódcę Kompanii. W piśmie czytamy: Dnia 13.10.20 r. zmarł w walce z bolszewikami syn Pański, śp. Wojciech. Przykro mi bardzo donieść Państwu tak smutną nowinę, lecz niechaj Państwo uspakaja przynajmniej ta myśl, że syn Pański poległ jako prawdziwy żołnierz oddając swe młode życie na ołtarzu Ojczyzny. Kompanja straciła w śp. Wojciechu nie tylko dobrego żołnierza, lecz i lubianego towarzysza broni i przyjaciela, którego pamięć zawsze w szeregach naszych pozostanie. Dzielnie walcząc, otrzymał Pański syn, dość poważną ranę w lewe udo i umarł po krótkim czasie. Pogrzeb odbył się 14.10.20 z wszelkimi honorami wojskowymi na cmentarzu w Kajdanowie, pow. Miński. (…).Wyrażam Państwu jako dowódca kompanji w imieniu całej kompanji serdeczne współczucie. 57

Według „Powszechnego Atlasu Geograficznego” Eugeniusza Romera, wyd. Książnica-Atlas Lwów-Warszawa z 1930 roku, na mapie „Polska Polityczna”, zaznaczona jest miejscowość o nazwie Kojdanów, położona po wschodniej stronie polskiej granicy państwowej, w pobliżu miasta Mińsk, stolicy Białorusi. Wielkopolskie formacje wojskowe biorące udział w wojnie polsko-bolszewickiej, były świetnie uzbrojone i wyszkolone oraz bardzo waleczne. Świadczą o tym nadane odznaczenia wielu jednostkom przez Marszałka Józefa Piłsudzkiego. Wojciech Zamostny należał do pokolenia młodych Polaków, urodzonych na przełomie XIX i XX wieku, którzy czynem zbrojnym walnie przyczynili się do odzyskania i utrwalenia niepodległości Polski, po 123 latach niewoli. Wujka Wojciecha nie znałem, gdyż urodziłem się kilkanaście lat po jego śmierci, ale pamiętam, że mój dziadek godnie przechowywał zawiadomienie o śmierci syna i pozostałe po nim zdjęcia. Później czynił to Wacław (1915-2000), najmłodszy syn Józefa, ułan kawalerii Wojska Polskiego, uczestnik wojennej kampanii wrześniowej 1939 roku, zmarły w wieku 85 lat. W Brygady walczyła końcowej

wojnie obronnej 1939 roku, pułk Wacława był w składzie Nowogródzkiej Kawalerii, dowodzonej przez gen. bryg. Władysława Andersa. Brygada w pobliżu granicy z Prusami Wschodnimi, w okolicach Warszawy i w fazie wojny na terenie południowej Lubelszczyzny.

23 września 1939 roku, pułk stoczył ciężką zwycięską bitwę pod Krasnobrodem i wziął do niewoli sztab niemieckiej 8 Dywizji Piechoty. 27 września 1939 roku Niemcy uderzyli na Brygadę dużymi siłami piechoty, artylerii i czołgów, powodując rozproszenie się kawalerii po okolicznych lasach. Pułk zakończył swój szlak bojowy tego samego dnia w rejonie Władypola. Niewielkie grupki ułanów, przedarły się na Węgry. Wacław uniknął niewoli i szczęśliwie wrócił do Poznania, do rodziców.

Kazimierz Mazurczak Kazimierz, syn Antoniego Mazurczaka i Józefy Nowakowskiej urodził się 16 lutego 1899 roku w Poznaniu. Rodzice mieli dziewięcioro dzieci w tym 7 synów i 2 córki. W wieku 17 lat w czasie I Wojny Światowej (1914-1918), został wcielony do Armii Niemieckiej. Walczył na Zachodzie Europy, we Francji. W latach 1918-1919 uczestniczył w zwycięskim Powstaniu Wielkopolskim. Jako żołnierz 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich, wchodzącego w skład 14. Dywizji Piechoty Wielkopolskiej, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Po zwycięskiej Bitwie Warszawskiej, stoczonej w dniach 12-25 sierpnia 1920 roku, brał udział w pogoni za uciekającym wrogiem. Pod koniec sierpnia walczył już na przedpolach twierdzy Bobrujsk na Białorusi. W czasie jednego z ataków polskiej piechoty, podczas ostrzału artyleryjskiego, Kazimierz ratując się wskoczył do dołu i został przysypany ziemią, od wybuchu pobliskiego pocisku. Jego kolegom udało się go natychmiast odkopać. Kazimierz nie odniósł żadnych obrażeń, ale osiwiał na wskutek doznanego szoku. Miał wówczas 21 lat. Po zdobyciu twierdzy 29 sierpnia 1920 roku, uczestniczył w wielu potyczkach bitewnych na terenie Białorusi. Rozejm w działaniach wojennych został wprowadzony z dniem 18 października 1920 roku. Po wojnie wstąpił do wojsk ochrony pogranicza na tak zwanych Kresach Wschodnich. Do cywila powrócił w 1923 roku, po siedmiu latach służby wojskowej. 15 lutego 1925 roku zawarł związek małżeński z Pelagią Włodarczak (19021994) w kościele pod wezwaniem św. Jana Jerozolimskiego za Murami w Poznaniu, na Komandorii. Zatrudnił się w firmie Karpaty, i rozwoził naftę po wioskach w okolicach miasta Poznania. Następnie pracował w firmie budowlanej Kocenta. Po kilku latach za oszczędzone pieniądze kupili działkę i przy pomocy rodziny wybudowali domek przy ulicy Inflanckiej 47 na Malcie. Miał czworo dzieci: Zenona (*1925 ), Joannę (1929 – 1934), Joannę (*1936) i Tadeusza (1938 – 1979). Doczekał się trzech wnuków i jednej wnuczki: synów Zenona – Tadeusza (*1953) i Zdzisława (*1955), syna Joanny – Romualda (*1961), i córki Tadeusza – Elżbiety (*1961). Po ogłoszeniu powszechnej mobilizacji 26 sierpnia 1939 roku, zgłosił się do przydzielonej jednostki wojskowej, 7. Pułku Piechoty Legionów w Chełmie. 1 września Niemcy zaatakowali Polskę i tym samym wywołali II Wojnę Światową (1939-1945). Pułk Kazimierza wchodzący w skład 3. Dywizji Piechoty Legionów, w ramach „Armii Prusy”, bronił północnych granic polski od strony Prus Wschodnich. Pod koniec września 1939 roku po kapitulacji Armii Polskiej, Kazimierz dostał się do niemieckiej niewoli. Transportem kolejowym przewożącym polskich jeńców wojennych Kazimierz, dotarł do Poznania. Z prowadzonej grupy jeńców na Głównej, udało mu się zbiec. Ucieczkę umożliwił mu jeden z niemieckich wartowników, który widząc na końcu maszerującej kolumny kulejącego jeńca, poganiał go do szybszego kroku. W rozmowie z nim zorientował się, że jeniec zna język niemiecki, ma otarte zakrwawione stopy od obuwia i w Poznaniu ma żonę z małymi dziećmi. Kazimierz za zgodą wartownika, który 59

udawał, że go nie widzi, wskoczył między przyglądających się ludzi i dotarł do siostry swej żony, mieszkającej w pobliżu. Po przebraniu w ubiór cywilny wrócił do rodziny na Malcie, unikając w ten sposób obozu jenieckiego, który wówczas znajdował się na poznańskiej cytadeli. W czasie okupacji niemieckiej (1939-1945) i w okresie powojennym, Kazimierz pracował w zakładzie betoniarskim na Malcie. W latach późniejszych był zatrudniony jako majster w betoniarni na Głównej, należącej do Poznańskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Na początku lat 60-tych z uwagi na zły stan zdrowia, zmuszony został do przejścia na rentę inwalidzką. Umarł 20 lipca 1966 roku na niewydolność układu krążenia i pochowany został na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu. W 2006 roku prochy Kazimierza i jego żony Pelagii spoczywające we wspólnym grobie, zostały ekshumowane i przeniesione do grobu Marianny i Stanisława Czajkowskich, rodziców Henryka Czajkowskiego, męża Joanny Mazurczak.

Zenon Mazurczak Zenon syn Kazimierza Mazurczaka (1899-1966) i Pelagii Mazurczak (1902-1994) urodził się 4 grudnia 1925 roku w Poznaniu. Miał troje rodzeństwa: Joannę I (19291934), Joannę II (ur. 1936) i brata Tadeusza (1938-1979). Lata dziecięce spędził w Poznaniu na Malcie, gdzie rodzice pod koniec lat 20-tych ubiegłego wieku pobudowali przy ulicy Inflanckiej 47 połowę domu rodzinnego. W 1932 roku zaczął uczęszczać do Szkoły Podstawowej na Śródce i ukończył ją po siedmiu latach nauki w 1939 roku. Miał zamiar kontynuować naukę w Gimnazjum. 1 września 1939 roku wybuchła wojna i Polska znalazła się pod okupacją niemiecką i bolszewicką. Zaczęły się prześladowania Polaków. W kwietniu 1940 roku Zenon jako 14-latek, został wywieziony z Poznania jednym z pierwszych transportów do Niemiec, na roboty przymusowe. Przez cały okres wojennej okupacji był tam robotnikiem rolnym. Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie w maju 1945 roku, wstąpił do tworzonych przez nich Oddziałów Wartowniczych. Tęsknota za krajem i rodziną sprawiła, że już w listopadzie 1945 roku wrócił do Poznania. W 1946 roku podjął pracę urzędniczą w Magistracie Miasta Poznania w Oddziale Samochodowym i równocześnie zaczął naukę w Gimnazjum dla pracujących. W połowie 1946 roku został zwerbowany do Wojskowej Szkoły Oficerskiej w Olsztynie, którą ukończył jesienią 1951 roku w stopniu podporucznika. W Koszalinie zaliczył kurs doskonalenia oficerskiego na dowódców batalionów. W 1952 roku został skierowany do jednostki wojskowej w Braniewie. W 1953 roku zawarł związek małżeński z Moniką Goćwińską. Ma dwóch synów Tadeusza (*1953) i Zdzisława (*1955). 60

W 1956 roku po kursie dowódców został przydzielony do jednostki przeciwlotniczej i wkrótce przeniesiony do Komendy Garnizonowej w Gdańsku. W 1957 roku zaczął pracę w Szkolnictwie Marynarki Wojennej w stopniu kapitana. Wykładał tematykę związaną z artylerią, bronią rakietową, taktyką i strzelaniem. Po kilku latach pracy dydaktycznej, został awansowany na stopień komandora podporucznika. Za wieloletnią i wzorową służbę wojskową odznaczony został Srebrnym i Złotym Krzyżami Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1980 roku w stopniu komandora porucznika przeszedł na emeryturę. Doczekał się wnuków Roberta (*1982) i Joanny (*1984), dzieci Tadeusza. Wnuki założyły już własne rodziny. W 2008 roku został pradziadkiem.

Załącznik H - Zdjęcia Czajkowscy

Spotkanie rodzinne po pogrzebie Józefy Czajkowskiej‐Dopierałowej (2 lipca 1934). Stoją od lewej: n/n, Jan Dopierała, Józef Czajkowski, Teodor Binkowski, n/n, Roman Czajkowski, Stanisław Czajkowski, Jan Heinrich, n/n. Siedzą od lewej: Marcin Czajkowski, Halina Binkowska, n/n, Felicja Binkowska, n/n, Natalia Heinrich. Dzieci od lewej: Jan Dopierała, Irena Dopierala, Kunegunda Spiralska – Heinrich.

To samo spotkanie ‐ w kapeluszu Fidelis Czajkowski.

Józef Czajkowski i jego szwagier Teodor Binkowski w mundurach Bractwa Kurkowego (ok. 1935).

Ślub Józefa Czajkowskiego z Martą Kamińską (1938).

Zbiór chmielu (1962).

Ślub Krystyny Czajkowskiej z Bonifacym Pieprzykiem (1963).

Ślub Bogumiły Czajkowskiej ze Zdzisławem Szymczakiem (1969).

Ślub Marii Czajkowskiej z Adamem Ksiągiem (1979).

80‐te urodziny Józefa Czajkowskiego (1986). Po prawej kuzyn Stanisław Czajkowski.

Złote Gody Marty i Józefa Czajkowskich (24.9.1988).

Stoją od lewej (górny rząd) : Natalia i Bronisław Binkowscy, Stanisław Szymański, Mieczysław Binkowski, Jadwiga i Stanisław Lehmann, Teresa i Stanisław Heinrich, Krystyna i Hubert Potrawiak, Witomierz Hernes, Grażyna i Henryk Ślusarz, Edward Frąckowiak, Leon Szymczak. Stoja od lewej (środkowy rząd) : Jan Żok, Jerzy Ciebielski, Krystyna Szymańska, Irena Katolik, Marta i Stanisław Ksiąg, Joanna i Henryk Czajkowscy, Bożena i Kazimierz Binkowscy, Adam Ksiąg, Ryszard, Izabela i Zdzisław Szymczak, Radosław, Iwona, Jacek i Bonifacy Pieprzyk, Jadwiga Rawiak, Janina i Henryk Khal, Kazimiera Binkowska, Franciszek Hernes, Zbigniew i Teresa Szymańscy. Siedzą od lewej : Krystyna Żok, Kunegunda Strąk, Stefania Ciebielska, Antonina Lisek, Maria Hernes, Maria Ksiąg, Bogumiła Szymczak, Marta i Józef Czajkowscy, Krystyna Pieprzyk, Barbara Czajkowska, Anna Kamińska, Helena Frąckowiak, Gertruda Kamińska, Zofia Szymczak. Dzieci klęczące od lewej : Anna Szymańska, Tomasz, Agnieszka,Marek i Marcin Ksiąg.

Zdjęcie ślubne Zofii Czajkowskiej‐Quintano (lata 1930‐te).

Od lewej: Ramona i Antony Quintano (dzieci Zofii Czajkowskiej‐Quintano) oraz Edward Burke (syn Pelagii Czajkowskiej‐Burke) (lata 1940‐te).

Od lewj: Bronisław Czajkowski (Best Chaske) z żoną. Od prawej: Stefan Czajkowski (Steven Chaske) z żoną (ok. 1950).

Czesław Czajkowski (Cheslaw Lapwing) z żoną na emeryturze (lata 1950‐te).

Zdjęcie ślubne Marianny Zamostnej i Stanisława Czajkowskiego, juniora (26.2.1933)

Stanisław Czajkowski (junior) z żoną Marianną z Zamostnych (lata 1960‐te).

Zdjęcie ślubne Danuty Pigli i Ryszarda Czajkowskiego (5.6.1954)

Zdjęcie ślubne Joanny Mazurczak i Henryka Czajkowskiego (12.4.1959)

Zdjęcie ślubne Małgorzaty Staśkiewicz i Marka Czajkowskiego (6.7.1980)

Zdjęcie ślubne Liliany Nowickiej i Romualda Czajkowskiego (9.7.1983)

Prywatna audiencja Liliany i Romualda Czajkowskich z Ojcem Św. Janem Pawłem II (maj 1986)

Zamostni

Bibijanna i Józef Zamostni (1902).

Marianna Zamostna (ok. 1920).

Siostry Zamostne (od lewej: Prakseda , Marianna, Rozalia) i nieznana koleżanka (lata 1920‐te).

Wacław Zamostny (brat Wojciecha) w mundurze ułana 25. Pułku Ułanów Wielkopolskich przed urzędem pocztowym w Łukowie woj. Lubelskie (kwiecień 1939).

Wacław Zamostny i jego siostra Marianna z Zamostnych Czajkowska (lata 1960‐te).

Mazurczakowie

Pelagia Włodarczak (ok. 1920)

Pelagia z Włodarczaków, żona Kazimierza Mazurczaka (ok. 1950)

Pelagia i Kazimierz Mazurczak (koniec lat 1950‐tych)

Pelagia z Włodarczaków Mazurczak z córką Joanną Czajkowską (1993). 78

Załącznik I – Dokumenty i mapa 1. Stanisław Czajkowski (senior) 1.1. Zdjęcie z 1934 roku (USA). 1.2. Akt urodzenia (kopia z parafialnej księgi urodzeń). 1.3. Akt ślubu z trzecią żoną Klmentyną Marczak (kopia z parafialnej księgi ślubów). 1.4. Lista pasażerów obcokrajowców przybywających do USA (wersja oryginalna). 1.5. Lista pasażerów obcokrajowców przybywających do USA (polski przekład). 1.6. Świadectwo zgonu (wersja oryginalna). 1.7. Świadectwo zgonu (polski przefład). 2. Stanisław Czajkowski (junior) 2.1. Zdjęcie z 1986 roku (Poznań). 2.2. Akt urodzenia (kopia z parafialnej księgi urodzeń). 2.3. Skrócony akt zgonu. 3. Mapa stron rodzinnych