FC Twente neemt sponsorpiramide onder handen

Lars Unnerstall

Lars Unnerstall is sinds de zomer van 2021 de stabiele factor in het doel van FC Twente. De 31-jarige keeper komt uit Ibbenbüren, op veertig minuten rijden van De Grolsch Veste. Toch voelt zijn transfer naar Enschede in meerdere opzichten als thuiskomen. ‘Voor mij is de cirkel rond.’ Wie de mens is achter doelman Lars Unnerstall? TROTS legde hem een aantal trefwoorden voor.

IBBENBÜREN

‘Een mooi plaatsje, in de grensstreek met Nederland, langs de snelweg naar Osnabrück. Ik ben er geboren en getogen, net als mijn vrouw. Beide families zijn er altijd blijven wonen. Op mijn achttiende ben ik uit Ibbenbüren vertrokken om mijn droom na te jagen en profvoetballer te worden. Dat is gelukt, maar ik ben een familiemens, dus soms was het best lastig om niet bij feestjes of verjaardagen aanwezig te kunnen zijn. Toen ik bijvoorbeeld bij PSV speelde en mijn vader jarig was, was het - voor een profvoetballer die ook zijn rust moet pakken - te ver om op en neer te rijden. Dus ging de taart aan mijn neus voorbij.’

FC TWENTE

‘Door mijn transfer naar FC Twente kan dat nu allemaal wel. Toen de club haar interesse kenbaar maakte en liet merken me echt graag te willen hebben, was het voor mij gelijk duidelijk: ik zou het doen! Om de grootsheid van FC Twente, een club die ik altijd wel volgde en tegen wie ik met Schalke 04 nog Europees speelde. En om het totale plaatje: ik keerde na twaalf jaar afwezigheid terug naar huis, zo voelde het. Naar ‘mijn Ibbenbüren’. We hebben een huis laten bouwen in Uffeln, een klein dorpje iets verderop. In februari 2022 is de oplevering, we kunnen niet wachten om erin te trekken. Dat doen we met z’n drieën, want Kim en ik zijn sinds de zomer de trotse ouders van een zoontje, Carlo. Hij is inmiddels mijn grootste hobby! Of ik al trekjes van een toekomstige keeper bij hem zie? Nog niet, maar wat niets is, kan nog komen. Met Kim ben ik al aan het filosoferen: zal hij later op voetbal gaan of op handbal? Zij heeft een lichte voorkeur voor die laatste sport, ook heel populair in Duitsland, omdat ze die zelf ook heeft beoefend.’

KOFFIE MET VRIENDEN

‘Het allermooiste van mijn terugkeer? Dat ik mijn sociale leven als het ware terug heb. De grootouders kunnen de kleine Carlo van dichtbij zien opgroeien, dat is goud waard. Het is ook handig, qua oppas… En als ik bij FC Twente heb getraind en ik wil na de tijd nog een koffie doen met vrienden of familie, dan kan dat gewoon. Dat voelt als een privilege, omdat ik die mogelijkheid lang niet heb gehad. Of als ik lekker wil gaan mountainbiken of padel (een soort ‘kooitennis’, red.) wil gaan spelen met vrienden, dan is daar nu de kans en de gelegenheid voor. Ik maak er volop gebruik van. Voor een liefhebber van het mountainbiken, zoals ik er eentje ben, heb je hier geweldige routes in de buurt, zoals rondom de Dorenther Klippen. Ook een aanrader voor Nederlandse mountainbikers, want zo ver weg is het niet.’

SCHALKE 04

‘Ik ben mijn loopbaan begonnen bij Schalke 04. Daar kreeg ik al door dat de liefde voor een voetbalclub meer inhoudt dan het voetbalspelletje alleen. 

‘Ik keerde na twaalf jaar terug naar huis, zo voelde het’

‘Het publiek van FC Twente zweept je op’

Schalke 04 is een maatschappelijk bindmiddel, het is voor de supporters een soort van religie. Op de open dag van de club kwamen in mijn tijd meer dan 100.000 mensen naar de club, meer dan 100.000 mensen! Ongelooflijk. En ik speelde voor 64.000 toeschouwers in de Veltins Arena, tegen bijvoorbeeld Borussia Dortmund, de Kohlenpott-derby. Geweldig om mee te maken. Ondanks dat ik na zes jaar in het Köningsblau ben vertrokken, zal Schalke 04 altijd een deel van me blijven.’

FC TWENTE

‘Dat FC Twente en Schalke 04 een soort van partnerclubs zijn, dat er fans van FC Twente in de Veltins Arena op de tribune zitten en fans van Schalke 04 in De Grolsch Veste, dat verbaast me niets. De clubs hebben veel gemeen, de passie bij de fans spat er vanaf. Gelukkig heb ik inmiddels kunnen ervaren wat het is om in een volle Grolsch Veste te spelen: niet te geloven, zo mooi. Wat een sfeer, wat een kabaal, wat een belevenis. Bij de derby tegen Heracles Almelo waren er 30.000 toeschouwers, tsjonge, dat doet wel iets met een voetballer. Het publiek van FC Twente is dan ook echt de twaalfde man, ze zwepen je op. Ja, ook ik als keeper krijg er een kick van.’

NEDERLAND - DUITSLAND

‘Ik heb sympathie voor Nederland en de Nederlanders, maar blijf natuurlijk een Duitser. Dus als de voetbalklassieker tussen beide landen op het programma staat, tja, dan ben ik voor ‘die Mannschaft’, dat kan niet missen. Grote toernooien als het EK en WK beleven we thuis met een mannetje of twintig, dertig. De wedstrijd op een groot scherm kijken, drankje erbij. Eigenlijk zoals veel Nederlanders de grote eindtoernooien ook volgen, als echte supporters.’

POLITIE

‘Ik ben dankbaar voor het leven dat ik dankzij het voetbal heb gekregen. Ik geniet er met volle teugen van. Wat ik anders zou hebben gedaan? Voordat ik op de radar kwam van profclubs, heb ik altijd bij de politie gewild. De orde bewaken, mensen beschermen. De nieuwe Derrick of Der Alte? Haha, ik keek eigenlijk niet veel naar zulke series, vond het vak gewoon interessant. Ik weet niet of ik het uiteindelijk zou zijn geworden, geen idee, maar het alternatief van profvoetballer is ook niet slecht. Mijn idolen? Dan noem ik twee ex-keepers van Schalke 04: Jens Lehmann en Manuel Neuer. Neuer heb ik in Gelsenkirchen zelf nog meegemaakt, hij is echt een inspiratiebron, maar wat wil je, hij is dan ook de beste keeper van de wereld.’

PSV

‘Ik weet dat er mensen zijn die vinden dat PSV een slechte keuze heeft gemaakt door mij zo ‘makkelijk’ naar FC Twente te laten gaan. Zoals Peter R. de Vries, die kort voor zijn dood nog mooie woorden over mij sprak. Heel complimenteus. Maar PSV-trainer Roger Schmidt wilde een ander type keeper. Iemand die beter meevoetbalt dan ik: Joël Drommel. Daar was hij eerlijk over, en duidelijk. Prima. Daar kan ik best mee leven. Want ik zit nu bij een geweldige club, heb een vierjarig contract getekend en wil hier zo lang mogelijk onder de lat blijven staan. Dus: mij zul je niet horen klagen.’