JIJ&IK magazine
D I T I S E E N U ITG AVE VA N O NS TWEEDE THUIS
JIJ&IK Ontmoeten: inspiratie & ontwikkeling Ontmoeten doen we eigenlijk de hele dag. Voor mij betekent ontmoeten: belangstelling hebben voor de ander en in gesprek gaan. Je krijgt daardoor meer begrip voor elkaar. Samen kom je op nieuwe mogelijkheden of ideeën. Ik vind het belangrijk dat ik steeds weer leer om ook verschillen te accepteren. Als me dat lukt, kan ik mee helpen creëren, innoveren of veranderen. Ontmoeten kan op legio manieren. Het fijnst vind ik het face to face contact. Maar of ik wil of niet, er komen steeds meer digitale ontmoetingen, zoals via e-mail, Facetime of WhatsApp. Ook dan kunnen het persoonlijke ontmoetingen zijn. Ik zie dat bij jonge mensen, dus het kan. Het gaat om echte belangstelling voor elkaar, van daaruit kunnen we elkaar helpen. Voor het nieuwe strategisch beleid heb ik veel mensen gesproken. Dat waren heel waardevolle ontmoetingen. Het is ons samen gelukt te bepalen hoe wij de komende jaren onze zorg in willen vullen. Dat maakt mij trots. Vooral omdat dit echt een gezamenlijke manier van kijken naar de toekomst is, van de medewerkers, de cliënten en de familieleden van Ons Tweede Thuis. In het nieuwe jaar gaan we het strategisch beleid binnen en buiten de organisatie bespreken. Ik wens iedereen een mooie kerst en oud en nieuw. Met oprechte aandacht voor elkaar en waardevolle ontmoetingen met veel inspiratie voor de toekomst.
Roel de Bruijn Kitty Kaptein en Roel de Bruijn
& inhoud
& in beeld
& vaste rubriek
& kort
06 07 10 11 13 14 16 17 20
02 05
09 Samen sterk: Boerenvreugd en Ons Tweede Thuis FruitYourWorld Burendag 18 Eerste workshop OOC 19 Nederland onbeperkt 3 sterren keurmerk Blik op Werk voor BW Re-integratie Ontmoeting bij ‘Brood op de plank’ 26 12,5 jaar De Biezenwaard Training Flink! 27 Waar is het feestje: Hier is ‘t feestje SamSam is kennis delen Feest op De Wollewei
21 23 25 30
Cliënt ontmoet klant Bestuurder ontmoet vrijwilliger Ik ben Frits Ik ben Kim Dag van medezeggenschap Samenwerking Spoorzicht en bedrijven Ook voor familie beetje thuiskomen Meedoen op locatie geeft wij-gevoel Vrijwilliger voor mensen met ernstige beperking Vrijwilligerswerk plezier voor twee Kennis delen elders op de wereld: in Kenia en Indonesië Meer-Heem nieuwe stijl: dat maakt trots Strategisch beleid
08 15 18 28 29 31 32
Op de cover staan: Anneke Raadschelders en Merith van Dijk
Van de bestuurder Meedoen: een CD voor het goede doel Columns vader & zoon Briefwisseling regiomanagers Column medewerker Cefara aan het woord Kerstfotoshoot Cliëntenraad aan het woord In memoriam JIJ & IK
&
& meedoen
Martijn van den Heuvel EEN CD VOOR HET GOEDE DOEL Martijn van den Heuvel werkt op Amstel-Meer en houdt van zingen. Hij heeft zijn eigen CD opgenomen en vertelt over deze bijzondere ervaring.
Martijn heeft één favoriet nummer: Mag ik dan bij jou… van Claudia de Breij. Hij kreeg een perfect verjaardagscadeau van Rob van Dijk, een goede vriend van Martijn en zijn ouders: een eigen CD maken in de studio van Rob, met natuurlijk dat nummer. “Ik was zenuwachtig bij de opname en heb het liedje héél vaak gezongen”, zegt Martijn, “maar het staat erop.”
Er blijkt reuze veel animo te zijn voor zijn CD. En van het één kwam het ander. De opbrengst van de CD is voor het goede doel: Stichting Heart for Children waar zijn ouders actief bij betrokken zijn. Op 2 december heeft Martijn zijn CD gelanceerd tijdens de thema-avond ‘Muziek voor publiek’ van deze stichting. Natuurlijk heeft Martijn gezongen op deze avond, begeleid door Rob op de piano. Die CD gaat zeker goed verkopen. Martijn straalt aan alle kanten: “Ik ben trots op mijn eigen CD en het geld dat ik heb ingezameld voor het goede doel. Het maakt mij blij om zo mee te doen!” Stichting Heart for Children helpt weeskinderen in Oeganda. Meer info: www.heart4children.org.
Ons Tweede Thuis
december 2016
|05
&
Cliënt
ONTMOET KLANT
Joke Huges werkt bij de houtwerkplaat en kent Evelien al goed. Joke: “Ze is één van onze beste klanten, en kritisch hoor. Maar dat moet ook wel want de spullen die we maken zijn voor haar klanten. Het mooiste moment is dan ook altijd weer als ik haar kan laten zien dat het goed gelukt is en dat ik daar mijn uiterste best voor heb gedaan.”
Meteen een klik Evelien: “Ik heb een eigen bedrijf dat hippe slippers maakt met verwisselbare bandjes, de Bandajanas. Begonnen in een huiskamer maar het liep al snel zo goed dat ik werk moest gaan uitbesteden. Via een zakenpartner kwam ik in contact met GewoonDOEN!.
Al vanaf het moment dat ik daar naar binnen liep, klikte het. Ik heb een creatieve geest en was op zoek naar een plek waar mijn ideeën vorm konden krijgen.
Prima klusvrouw Oscar en Daan, begeleiders bij GewoonDOEN!, geven daar perfect invulling aan. Beiden zijn creatief en professioneel. Voor mij ideale sparringpartners om nieuwe producten te bedenken. Ze doen dat samen met een geolied team en in dat team zit Joke.” Joke Huges (l) en Evelien van der Werff (r)
Op veel dagcentra en werkprojecten zijn cliënten aan de slag voor bedrijven. Ook in de houtwerkplaats van GewoonDOEN!. Daar maken ze onder andere displaymateriaal en beursstands voor ‘Bandajanas’ het bedrijf van Evelien van der Werff.
Joke: “Nou geolied, ik moest eerst wel veel leren hoor. Ik werkte op een andere afdeling maar die ging verhuizen en op die nieuwe plek voelde ik me niet echt thuis. Oscar vroeg toen of ik niet bij hem op de houtwerkplaats wilde werken. Ik aarzelde wel even, zo’n houtwerkplaats met grote machines, dat is toch niks voor een vrouw. Maar hij zei ‘ik maak van jou in de kortste tijd een prima klusvrouw’.”
Wederzijds respect Evelien: “En dat is ze. Ik ben dik tevreden over het werk. Ze maken displays voor mijn producten voor winkels. Die displays worden als bouwpakket per post verstuurd.” Joke: “Dat meet vrij nauw, dus zetten we de pakketten hier eerst in elkaar om te zien of het allemaal klopt. Daarna halen we ze weer uit elkaar en gaan ze op de post.” Evelien: “Dat doen ze allemaal hier. Ook de beursstands die ze voor me maken, leveren ze op de plaats van bestemming en zetten ze daar in elkaar. Op die manier nemen ze me echt veel werk uit handen.” Joke: “En dat hier mensen met een beperking werken, dat speelt eigenlijk geen rol. Er is wederzijds respect.”
Tweede Thuis 06| Ons december 2016
& in beeld
&
Bestuurder
ONTMOET VRIJWILLIGER
Peter heeft een hersentumor gehad. Ondanks een redelijk voorspoedig herstel werd hij voor 95% afgekeurd en opeens zat hij thuis, op zijn 56e. Peter: “Dat is geen goed idee. Je bent een drukke manager met een volle werkdag. Iedereen heeft je nodig, de telefoon gaat voor jou. Als dat in één keer wegvalt…” Roel: “…Wat blijft er dan nog over. Ik ken het gevoel. Je hebt een allesoverheersende structuur in je dag. Het is druk, maar het voelt goed, je hoort er echt bij. Bovendien ben je nog relatief jong en dus, ook in maatschappelijk opzicht, nog lang niet klaar met werken.”
Ego Peter: “Het voelde alsof ik van een Formule 1 in een Dafje stapte. Dat doet iets met je ego. Eigenlijk kom je er dan pas achter, dat je veel in je leven voor jezelf doet. De behoefte om ondanks mijn arbeidsbeperking toch iets te kunnen betekenen, werd steeds groter en gelukkig liep ik Mirriam Delmee tegen het lijf. Ze was op zoek naar vrijwilligers voor het dagcentrum en zag meteen een kans voor mij. Aan de slag op de houtgroep.”
Er zijn en luisteren Roel: “Kroop je dan niet weer direct in je rol als manager die alles wil veranderen en verbeteren?” v.l.n.r. Peter van Grieken, Olga Francke, Stijn Grosscurt en Roel de Bruijn
Peter van Grieken is al jaren vrijwilliger op de houtgroep van dagcentrum Floriande. Eén dag per week maakt hij samen met cliënten vogelhuisjes, dienbladen… alles van hout. Zagen, schuren, spijkeren en lijmen. Een hele nieuwe carrière voor de voormalig bankmanager. Hoe is hij daar terecht gekomen en wat beweegt hem dit werk te doen? Hij gaat daarover in gesprek met bestuurder Roel de Bruijn. Over zingeving, structuur en een nieuwe levensfase.
Peter: “Zeker, maar dat gaat niet meer. Die energie ben ik echt kwijt. Ik ben niet alleen tot dat inzicht gekomen, maar merk ook iets anders. Door uit die managersrol te stappen heb ik opeens veel meer ruimte in mijn hoofd om mensen te zien zoals ze zijn en niet alleen maar voor hun rol in het productieproces. Wie is die jongen met Downsyndroom of die vrouw in een rolstoel? Hoe staan ze in het leven en wat hebben ze allemaal wel niet te bieden?” Roel: “Het lijkt wel of je de ruimte hebt gekregen om naar mensen te luisteren zonder er meteen iets van te vinden.” Peter: “Precies, er zijn en luisteren, dat is eigenlijk de kern van mijn nieuwe werk. Ik ben natuurlijk ook steeds handiger geworden met hout, ha, ha. Ondertussen zie ik het lef en de kracht waarmee de cliënten op de houtgroep vaak boven zichzelf uitstijgen en trots zijn op hun producten. Dan ga ik met een goed gevoel naar huis. Misschien was het daar, in deze nieuwe fase van mijn leven, allemaal wel om begonnen.” Ons Tweede Thuis
december 2016
|07
Columns
VADER
Papier versnipperen is best wel leuk, maar schroeven sorteren, hummm. Ik wil liever computeren. De TV, Bassie en Adriaan of Mr Bean, is ook niet verkeerd. Hoera, dagje uit met de bus, op naar de feestweek. Ik ga op het podium zingen en draaien met mijn kont. Zo gek krijg ik mijn vader en moeder niet. Het was best lastig wennen aan mijn nieuwe omgeving. Weg van thuis. Ja, mijn broer en zus zijn ook al uit huis. Die lopen goed en rijden auto. Ze zorgen er ook voor dat ik een beetje uit de ouderlijke zorg kom. Fijn hoor die zorg, maar ook wel ‘dicht op de huid’.
Donders, die fysio en de dagopvang zetten me wel aan het werk. Ineens loop ik achter de rollator, 150 meter. Ik ben ook een stuk slanker. Ik laat mijn baard staan. Ik zie er best hip uit. Ik heb lol. Fijn op vakantie met de groep is misschien nog leuker dan op vakantie met pa en ma. Niet met het vliegtuig, maar met de bus. Begeleider Quirijn rijdt. We doen allemaal mee. Onze ouders en de medewerkers van de woning hebben het geregeld. Dat kan, zegt mijn moeder, omdat de mensen die met ons werken, ruimte krijgen om samen met de ouders dingen te doen. Ook als er iets mis gaat, hebben mijn begeleiders direct open en eerlijk contact met mijn ouders. Het is erg goed als onze ouders, broers en zussen en begeleiders onderling contact hebben en houden.
Namens Joost Sommer,
&
ZOON
Daar staan we in de nieuwbouw van woon- en dagcentrum Hoofdweg. Alles tocht nog. Worden dit de kamers van onze kinderen? “Nee,” mompelt een ouderpaar. Wij kennen ze (nog) niet. Van onze leeftijd? “Hallo”, kort kennismakingsritueel. Dat klikt wel. Al snel hebben we het over aarzeling, onze onzekerheid. Die ‘kwetsbare’ kinderen van ons. Achteraf realiseer ik me dat het contact geweldig gefaciliteerd wordt door de mensen van Ons Tweede Thuis. De mondelinge introductie omvat veel, een plattegrondje van de locatie met aantekeningen helpt. Mijn hemel, het is wel erg functioneel. De oude locatie was zo huiselijk. Natuurlijk verouderd, maar dat loopje van de woning naar het dagcentrum. Even in de buitenlucht. Hier is alles intern. De binnenplaats wel erg kaal. Ik associeer: ‘luchtplaats’? De verhuizing. Iedereen nerveus. Mopperende klanken. Alle begeleiders van de dagopvang, waar wij allemaal zo gek op waren (en zijn), zullen veranderen. O ja, het is een kwestie van procedures en regels. Begrip? Met mate. Veel regels hebben de natuurlijke kwaliteit vervangen door formele kwaliteit. Diezelfde formele kwaliteit zorgt er wel voor dat informatiestromen ‘formeel’ op gang komen. Ja, participatie begint bij informatie. Dan de kennismaking met de Woning en het Personeel. De grote verrassing. Lief, doortastend en vooral betrokken en, ja zeker, een paar kerels. Dit kan niet meer stuk. Joost is blij met de mannen (en de leuke vrouwen). Het initiatief. De ouders bij elkaar brengen, deel laten nemen, samen eten. Broers en zussen leren kennen. Onderling regelen we kaartjes voor Ajax. Participatie begonnen! Onze Joost wordt ook de Joost van Annemarie, Jolanda, Elena, Inge, Hanneke, Sandra, Steven en Sandra.
Karel Sommer Ons Tweede Thuis
08| december 2016
Ons Tweede Thuis
december 2016
|09
& kort nieuws
JIJ&IK Samen sterk KINDERBOERDERIJ BOERENVREUGD Op 18 november vierden Stichting Kinderboerderij Aalsmeer en Ons Tweede Thuis de succesvolle samenwerking. In 23 jaar verandert er wel eens wat, binnen de samenleving en zo ook binnen de kinderboerderij en Ons Tweede Thuis. Maar in onze afspraken met elkaar verandert er weinig. En daardoor kunnen
Mooie ontmoetingen
we stellen dat wij elkaars anker zijn.
DOOR FRUIT YOUR WORLD
De ondertekening van de samenwerkingsovereenkomst
FruitYourWorld verkoopt fruitbomen en brengt de
is een bekroning op de jarenlange gezamenlijke inzet om
eigenaren met elkaar in contact. De bomen hebben
Boerenvreugd op te bouwen. Het betekent: elkaars rol en waarde
allemaal een eigen QR-code waarmee ze online
onderschrijven en bevestigen. De overeenkomst maakt iets wat
te vinden en te volgen zijn. Daarnaast maak je als
werkt, nog sterker. We geven hiermee aan dat we samen verder
eigenaar meteen deel uit van een kennisnetwerk
willen, en ook hoe we dat willen. Het is goed om na al die jaren
online. Vervolgens kun je de boom samen snoeien en
de samenwerking op deze manier nog eens te bekrachtigen en
daarna samen bijvoorbeeld een lekkere taart bakken
stil te staan wat het succes van gezamenlijkheid betekent.
van de vruchten. De Tuingroep van Ons Tweede
Op de foto: Cees Hageman (l) en Gert-Jan de Haas (r)
Thuis werkt al enge tijd samen met deze stichting en heeft op woensdag 30 november veertien fruitbomen gepland bij Montessorischool Floriande. En er volgen nog veel meer bomen die ze samen gaan planten. Janpeter Eilander, initiatiefnemer van de stichting, heeft als droom: iedereen een eigen fruitboom. We beginnen gezamenlijk in de Haarlemmermeer. Meer info: fruityourworld.org Op de foto: Frank de Maes (l) en Edwin Beerens (r)
Burendag BIJ ONS TWEEDE THUIS Ons Tweede Thuis deed eind september volop mee met burendag. Een mooi moment om met elkaar kennis te maken. Zomaar een paar impressies: bij woonvoorziening Burchtpoort kwam de hele straat op bezoek. Kinderen speelden in de tuin samen met lego. De buren waren enthousiast over de gezellige woning en de gastvrijheid. Bij begeleid zelfstandig wonen in Aalsmeer kwamen maar liefst dertig buren over de vloer. Gezellige drukte dus overal. Op de foto: Sanjay van den Bosch (l) en Astrid Sloot (r)
Ons Tweede Thuis
december 2016
|09
Ik ben Frits Ik woonde eerst op de Parklaan, ook een woonvoorziening van Ons Tweede Thuis, maar hier is het effe wat groter. En ik heb een eigen badkamer. Het is wel goed hier, hoor. Een goede verzorging. Ik kom uit Amsterdam maar heb ook in Amstelveen en Aalsmeer gewoond, samen met mijn moeder. Toen zij overleed, ben ik bij Ons Tweede Thuis gaan wonen.
Wonen met plezier Ik kijk graag naar films. Ik heb een heleboel videobanden en DVD’s, van oude trammetjes en stoomlocomotieven en oude films. Maar ik ga ook naar buiten. Op dinsdag naar de markt en op zaterdag naar de bakkerij hier in Aalsmeer. Ze kennen me al en ik hoef niets meer te zeggen. Ze geven me zo een cappuccino. Daar maak ik vaak ook een praatje met
De Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland is de campagne ‘Nederland onbeperkt’ gestart, zie op pagina 17. Doel hiervan is mensen met een beperking zichtbaar maken. Ons Tweede Thuis doet graag mee met deze campagne en laat cliënten zelf aan het woord, zoals hier Kim en Frits.
Tweede Thuis 10| Ons december 2016
andere mensen. Wandelen doe ik graag. Alleen en soms met andere bewoners van hier. Ik heb geen familie meer. Maar hier is het gezellig met elkaar. Samen eten, koffie drinken, puzzelen. We hebben een trein, die heb ik samen met mijn buurman Rob gemaakt. We helpen met koken of tafel dekken, vaatwasser inruimen. Ik maak mijn eigen kamer schoon, samen met de leiding. Ik heb veel in mijn kamer staan, hè. Moet je dit zien, dit porseleinen bordje met Maria. Ik ben niet katholiek maar ik vind het gewoon mooi. Ik zou er zo mee naar Kunst en Kitsch kunnen. En wat vind je van deze pop in die mooie stoel. Is een erfstuk van een tante. Ja, ik heb heel mooie dingen in mijn kamer.
Frits de Wit is 69 jaar. Hij woont in een wooncentrum van Ons Tweede Thuis waar hij ook dagbesteding heeft.
& in beeld Ik ben Kim Hier in de woonvoorziening heb ik het naar mijn zin. Het is een leuk appartement. Mijn huishouden doe ik helemaal zelf. Mijn moeder helpt me met belangrijke papieren en met financiën. Als er iets is kan ik naar de begeleiding gaan. Ik kan natuurlijk ook naar mijn moeder maar ik wil niet alles met haar bespreken. Het is toch wel handig dat er altijd begeleiding in de buurt is. Bijvoorbeeld als ik verdrietig ben, dan ga ik naar mijn persoonlijk begeleider.
Leven met beperking Ik werk bij GewoonDOEN! in Aalsmeer. Op het Dienstencentrum van Ons Tweede Thuis en bij de Oude Veiling. Daar verzorgen we de koffie en thee en de lunch. Ik vind het er erg leuk. Leuke collega’s. Eigenlijk ken ik heel veel mensen. Op de woning, op mijn werk en mijn familie. En mijn vrienden
natuurlijk. Die ken ik van De Schakel waar ik vroeger heen ging of van De Vrijbuiters. Met De Vrijbuiters ga ik naar de film of musical, op vakantie, struinen in de duinen. Vakanties doe ik ook met mijn moeder. We zijn samen naar Vietnam geweest. Met vrienden spreek ik wel eens af om te winkelen of naar een film te gaan. Maar niet zo vaak, ik heb het druk met mijn werk en familie. Een keer in de week ga ik zwemmen, veertig banen. Daar ben ik best trots op. ’s Avonds hou ik het meestal rustig: muziek luisteren, tv kijken. Ja, ik heb een beperking, maar je bent zoals je bent, dat heb ik geaccepteerd. Soms vind ik het jammer dat ik niet alles kan wat mijn zus kan, zij heeft wel kinderen en ik niet. Maar ik ben verstandig, dat kan gewoon niet. Ik ben natuurlijk wel heel blij met mijn nichtje Elisa en neefje Thomas, van 8 en 5 jaar. Dat vind ik erg leuk.”
Kim de Haan is 36 jaar. Zij woont op een woonvoorziening van Ons Tweede Thuis en werkt bij GewoonDOEN!.
Ons Tweede Thuis
december 2016
|11
Tweede Thuis 10| Ons december 2016
& in beeld
&
De dag van
MEDEZEGGENSCHAP Op zaterdag 19 november vond de Dag van Medezeggenschap plaats. Vanuit verschillende locatieraden kwamen cliënten naar Amstel-Meer om met elkaar te praten en te leren. Het thema was ‘samen doen’.
Samen organiseren Een aantal cliënten uit de Centrale Cliëntenraad en
In andere workshops leerden ze over hun rechten,
locatieraad heeft samen met de coach deze dag
hun positie in de driehoek of over hun elektronisch
georganiseerd. Ons Opleidingscentrum van Ons Tweede
cliëntdossier. In de workshop over JIL (JIJ&IK-locatieraden,
Thuis heeft meegeholpen bij de organisatie. Zij weten veel
Facebookpagina voor locatieraden) werden filmpjes
over workshops en trainingen. Hun deskundigheid kwam
gemaakt om op de (geheime) facebookpagina te zetten.
goed van pas. We hebben met elkaar nagedacht en hard
En in de workshop over participatie kwamen ze onder
gewerkt. En door dit samen te doen, is de klus geklaard!
andere tot de conclusie dat participatie best een moeilijk woord is. ‘Samenwerken’ of ‘samen doen’ vonden ze beter
Samen leren
klinken. Het was niet alleen voor de cliënten een leerzame
In de ochtend en middag gaven deskundigen van binnen
dag. Iedereen was onder de indruk van hun ideeën en
en buiten Ons Tweede Thuis workshops. De LFB is een
verhalen. En zo hebben we samen veel geleerd.
landelijke belangenorganisatie voor en door mensen met een verstandelijke beperking. Zij gaven een workshop over
Samen napraten
ervaringsdeskundigheid: een bijdrage leveren vanuit je
Gino Mahakena (locatieraad Turfsteker
eigen ervaring.
en Centrale Cliëntenraad) was erbij. Hij houdt van dit soort evenementen. “Ik
Vrijwel iedere workshopleider werd bijgestaan door een cliënt als ervaringsdeskundige.
ga naar zo’n dag om dingen te leren en informatie op te doen. Ik vond de workshop over ervaringsdeskundigheid leuk. Ik heb thuis
Allerlei interessante onderwerpen kwamen aan bod.
op internet gekeken op de site van de LFB. Daar zag ik iets
Cliënten konden leren wat zij zelf voor een ander
over cliëntvertrouwenspersoon. Dat zou ik bijvoorbeeld
kunnen betekenen. Bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk
heel mooi vinden om te doen. Het lijkt mij echt heel leuk
te doen, door mee te werken aan onderzoek of als
om mijn ervaring met andere mensen te delen. Ik krijg nog
ervaringsdeskundige.
bericht of ik de opleiding mag doen. Tot slot wil ik de mensen vertellen dat het goed is om naar zo’n dag toe te gaan omdat het veel inspiratie oplevert.”
Ons Tweede Thuis
december 2016
|13
& in beeld Belangrijke rol Locatiemanager Irene Wolterbeek en begeleider Monique Slotemaker zijn benaderd door Ton Sels van het BIZ-platform.
Bedrijventerrein Spoorzicht is één van de drie landelijke pilotprojecten om te zien of het BIZ-plan in de praktijk ook echt werkt. Ton ziet een belangrijke rol voor dag- en werkcentrum Spoorzicht in deze pilot. Zo is er op het bedrijventerrein behoefte aan gezamenlijke recycling, een lunchroom, vergaderruimtes, douches voor fietsers en meer groen, bijvoorbeeld om lekker even te wandelen in de pauze. Dat zijn nou net activiteiten die goed kunnen aansluiten bij het dag- en werkcentrum.
Een goed idee Irene Wolterbeek (l) en Monique Slotemaker (r)
Spoorzicht en bedrijven
WERKEN SAMEN Een bedrijventerrein is niet vanzelfsprekend een fijne plek om te werken. Om daar wat aan te doen is de Wet op de bedrijveninvesteringszone in het leven geroepen: BIZ. Doel is de kwaliteit en leefbaarheid van winkelgebieden en bedrijventerreinen te verbeteren. In een pilot van deze BIZ werkt dagen werkcentrum Spoorzicht samen met een groot aantal bedrijven op het bedrijventerrein in Nieuw Vennep.
Op het terrein zijn 250 bedrijven gehuisvest. Als die de handen in elkaar slaan, kan je heel wat bereiken. Daar is die BIZ dus voor bedoeld. Het afgelopen jaar zijn onder andere betere beveiliging en het leggen van glasvezelkabel gerealiseerd en is er goed aan de bestrijding van winterse gladheid gewerkt. Komend jaar staat onder andere de start van een lunchroom op het programma. “Echt een goed idee,” zeggen Irene en Monique. “Onze cliënten kunnen bijvoorbeeld veel voorbereidend werk doen voor de lunch. Omdat het in de buurt is kunnen zij makkelijk heen en weer lopen of fietsen. Ook de plannen voor het onderhoud van groenvoorziening en recycle-activiteiten zijn koren op onze molen. Goed om te weten dat het meerjarenplannen zijn. Zo hebben we de tijd om deze activiteiten samen met onze cliënten en de andere bedrijven te ontwikkelen. We gaan daarbij onder meer de samenwerking aan met andere organisaties uit de Haarlemmermeer.“
Kick-off Op vrijdag 11 november deden Tweede Kamerlid Pieter Heerma en wethouder Ap Reinders (sociale zaken Haarlemmermeer) de kick-off van de BIZ voor de komende jaren op Spoorzicht. Ook zij benadrukten het belang van samenwerking van de bedrijven op het terrein. In eerste instantie om samen iets van de grond te krijgen en ook om elkaar beter te leren kennen en te kijken waar je iets voor elkaar kan betekenen.
Tweede Thuis 14| Ons december 2016
Regiomanagers
BRIEFWISSELING
Hai Gert-Jan, Ha Annemarie, Er zijn van die woorden die binnen de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking heel gewoon zijn. Zo heb je ‘brusssen’ (samentrekking van broers en zussen) en ‘snoezelen’ (soezen en doezelen). Een van mijn favorieten is prokkelen, prikkelende ontmoetingen tussen mensen met en zonder beperking. We zullen het waarschijnlijk niet prokkelen noemen, maar ontmoeten is wel waar het straks om gaat in De Oude Veiling in Aalsmeer. Eind november hebben we de intentieovereenkomst voor samenwerking in De Oude Veiling getekend. We willen met een bonte verzameling aan activiteiten een bonte verzameling aan mensen met elkaar in contact brengen. Er komen bijvoorbeeld mensen winkelen.We verkopen straks allerlei homemade-producten van onze dagbestedingen of in samenwerking met diverse winkeliers van Aalsmeer. We gaan ook aan de slag in de horeca. Mét de appeltaarten van GewoonDOEN!. Er komen workshops en cursussen voor Aalsmeerders van jong tot oud. Van bloemschikken onder leiding van de plaatselijke bloemist tot Spaans leren aan de Volksuniversiteit. Kinderen krijgen muziekles of een cursus assertiviteit. Maar je kunt ook gewoon rustig een kopje koffie drinken na een bezoek aan de bibliotheek. Veel kans dus op prikkelende ontmoetingen. Dat zal de Aalsmeerders vast goed bevallen.
Ik snap heel goed dat je trots bent op de samenwerking in De Oude Veiling! Een mooi voorbeeld van hoe onze cliënten, hun familie en de professionals stappen maken in de wijken en de buurten. Afgelopen week werd me weer duidelijk hoe belangrijk ontmoetingen zijn voor onze cliënten. Maarten woont in Meer-Heem in Hoofddorp. Hij beweegt zich vanwege zijn beperking niet gemakkelijk. Toch zet hij alles op alles om zeker twee per week richting het centrum van Hoofddorp te karren op zijn driewieler om lekker koffie te gaan drinken. Omdat Meer-Heem fors verbouwd moest worden, hebben Maarten en zijn medebewoners een klein jaar op een andere plek gewoond. Die tijdelijke locatie was wel ok, maar Maarten kon daar niet zijn rondje maken! Hij miste de ondernemers in het Hoofddorpse centrum en zij misten hem. Deze week zijn de bewoners teruggekeerd in het vernieuwde pand. Ik ben benieuwd hoe ze de draad weer oppakken en Maarten zijn rondje weer gaat maken. Het zal een feestje zijn. Door alle ontmoetingen begrijpt de buitenwereld meer van wat er bij ons binnen gebeurt. En andersom maken onze cliënten stappen naar meer meedoen, meehelpen, meeweten, meekijken. De essentie is dat ontmoetingen met anderen de muren dunner maken, de drempels lager en de afstand tussen mensen met en zonder een beperking misschien weer wat kleiner. Daar doen we het ook voor! Ons Tweede Thuis
december 2016
|15
Ook voor familie ‘EEN BEETJE THUISKOMEN’ De tijden zijn veranderd: vroeger zorgden medewerkers voor de cliënten en kwam familie op bezoek. Nu delen medewerkers en familie de zorg, ieder vanuit de eigen positie en expertise. Familie denkt mee, doet mee en besluit mee. Bijvoorbeeld in de groepswoningen van Hankstraat.
Scepsis “Vooraf was er wat scepsis”, vertelt Pieter, “ouders waren bang dat ze van alles zouden moeten. We hebben benadrukt dat participatie altijd vrijwillig is.” Amber: “Er kwamen mensen op de ouderavond die vertelden koken of strijken leuk te vinden. Prima. Je moet als familie vooral doen waar je zelf plezier in hebt. Een paar mensen verzorgen nu kerstversiering in de huiskamer. Dat geeft ons weer meer tijd voor de begeleiding van bewoners.”
Meer betrokken “Een draai van 180 graden”, noemt Rinus van ’t Schip, broer van Cor, het: “De medewerkers waren vroeger de deskundigen, de familie de leken. Gaandeweg kwam er meer openheid en nu is er juist een sterke wens om het netwerk van een cliënt te betrekken. Een goede ontwikkeling.”
Uit de praktijk Rinus zit samen met Pieter Bakker, vader van Semjon, in de locatieraad én in de participatiewerkgroep. Suzanne Pleijsier en Amber Claire de Heus nemen als begeleiders deel aan deze werkgroep. Rinus: “Doordat we zelf meedenken komt het nu echt van onderaf en is participatie meer dan een beleidsstuk. We hebben een ouderavond over participatie georganiseerd. Die ging over ‘wat verstaan we onder participatie’ en ‘welke verwachtingen hebben we’.”
Ons Tweede Thuis 14| v.l.n.r. december 2016Pleijsier, Pieter Bakker, Amber Claire de Heus en Rinus van ‘t Schip Suzanne
Dus doen wat je met plezier doet en geen dwang. Rinus trekt graag de vergelijking met een sportvereniging waar vrijwilligers vaste taken hebben zoals shirts wassen. Als iemand met een vaste taak opeens uitvalt, wie pakt het dan op? “Dan loop je tegen grenzen aan van participatie”, aldus Rinus. Suzanne wil daarom de flexibiliteit benadrukken: “We kijken steeds wat het netwerk van een cliënt kan en wil.” Pieter: “Je hebt natuurlijk ook familie die ver weg woont of fulltime werkt. Ik ben met pensioen en vind het prettig om op de groepswoning iets te doen. Je komt hier in een warm bad en daardoor pak je ook dingen aan.” Rinus valt hem bij: “Doordat ik hier vaak kom, heb ik meer contact met de begeleiding en voel ik me meer betrokken. Het is een beetje thuiskomen.”
& in beeld
Elkaar nodig hebben
v.l.n.r. Joop Siemers, Ellis de Voogd en Bas de Voogd
Meedoen op locatie
GEEFT WIJ-GEVOEL “Wil er iemand melk in de koffie”, klinkt het uit de keuken. Bas de Voogd, vader van Ellis, is in de keuken bezig met de koffie. Het laat goed zien dat hij thuis is in woning 17 van Westwijk, waar zijn dochter woont. Bas en Tineke de Voogd en Joop Siemers, vader van Jeanine, helpen volop mee in de woning. Logisch, vinden zij, én heel prettig, want de bewoners waarderen het en het geeft onderlinge verbondenheid. Joop kookt bijvoorbeeld regelmatig voor de hele woning, maar, zoals hij zegt: “Het maakt niet uit wat ouders doen. Je kunt participeren naar vermogen. Het is een soort parelsnoer waarbij elke parel belangrijk is. Als ouders en begeleiding kunnen we samen zorgen voor een sterk vangnet voor onze kinderen.”
Waardering Tineke vult aan: “De bewoners waarderen het enorm wat iedereen doet. Ellis vroeg laatst of wij een keer wilden koken. Nou, dat kan best. Of meegaan met een uitje, of zoals laatst een high tea of barbecue helpen organiseren, dat is leuk om te doen. Wij begeleiden Ellis elke maandag naar bed: douchen en voorlezen. Het is wel belangrijk dat het geen verplichting wordt.” “Nee”, aldus Joop, “maar als Mariola iets vraagt kunnen we geen nee zeggen…”.
Mariola de Wolff, begeleider op woning 17, zit ook aan tafel en is blij met de participatie van ouders: “Ouders hebben vaak heel waardevolle tips. Cliënten krijgen in de loop van hun leven te maken met verschillende begeleiders maar familie is de constante factor voor cliënten. Bovendien kennen ouders hun zoon of dochter het beste. We kunnen het als Ons Tweede Thuis niet alleen, we hebben echt de familie nodig. Het blijft wel spannend want het werkt vooral goed als je als begeleider ook laat zien dat je kwetsbaar bent, dat je elkaar nodig hebt en dat je fouten kunt maken.” Tineke benadrukt dat dat juist veel respect oproept bij ouders: “Het is samen, niet jij of ik.”
Verbinding en herkenning Wat betekent meedoen op de woning voor ouders zelf? Bas: “Je leert de medebewoners en begeleiding goed kennen. Het geeft een wij-gevoel.” Het geeft ook onderlinge herkenning zo blijkt al tijdens het gesprek als Joop vertelt dat het hem tijd kostte om zijn dochter Jeanine wat meer los te laten. Bas reageert direct: “Blij dat jij dat ook moeilijk vond. Dat is zo herkenbaar.” Meedoen op de locatie geeft onderlinge ontmoeting en verbondenheid en daar vaart iedereen wel bij: ouders en familie, bewoners en begeleiders.
Ook binnen Ons Tweede Thuis is een participatiewerkgroep van medewerkers en familie actief. Deze groep stimuleert het gesprek met en tussen cliënten, familie en medewerkers: wat verstaan we onder participatie, wat is er voor nodig om dit nog verder te ontwikkelen, wat zijn goede voorbeelden? Cliënten uit verschillende locatieraden helpen de werkgroep om activiteiten voor te bereiden.
Ons Tweede Thuis
december 2016
|17
& kort nieuws
JIJ&IK Column
MEDEWERKER Eind oktober heb ik na zestien jaar afscheid genomen van woonvoorziening Mastbos en begin november ben ik gestart op woonvoorziening Fanny Blankers Koenlaan. Een mooi compliment van mijn oud-collega’s is dat ik mensen verbind; dat is niet iets wat ik bewust doe, maar waar ik blijkbaar belang aan hecht. Zo mag ik graag naar workshops of trainingen van Ons Tweede Thuis gaan, mede om collega’s te ontmoeten en om ervaringen uit te wisselen. Zo kwam ik bij de workshop ‘Vitaliteit’ terecht, gepresenteerd door onder andere Elly van Marrewijk. Eén van de dingen die zij benoemde, was dat we naar cliënten met overgewicht toe niet de nadruk zouden moeten leggen op het afvallen. Dat werkt vaak frustratie in de hand bij zowel cliënt als begeleiding. De nadruk zou moeten liggen op je vitaal voelen. Als iemand zich vitaler voelt, gaat diegene vanzelf meer bewegen en dan volgt het afvallen vaak vanzelf. Tot dat moment had ik ook regelmatig getracht wat kilo’s kwijt te raken, helaas al dan niet met tijdelijk resultaat. Door bewust stil te staan bij alles wat ik at (ga ik me daar vitaal van voelen of zit ik na het eten hiervan als een zoutzak op de bank?) en door meer voor de fiets te kiezen in plaats van de auto kwam ik lekkerder in mijn vel te zitten. Als bonus ben ik tot nu toe tien kilo afgevallen. Dit werkte ook door in mijn gezin. Mede door op ieders verzoek geen frisdrank meer in huis te halen maar te kiezen voor water, zijn er mooie resultaten behaald! Een bewustwording die ik goed kan gebruiken in mijn werk als begeleider!
Eerste workshop OOC EEN SUCCES Radiootje aan, tafel gezellig gemaakt, koffie met iets lekkers: het ont-moeten kon beginnen bij de eerste workshop van OOC op zaterdag 22 oktober! De groene retrokist gevuld met oude fietsbanden staat midden op tafel. Workshopleider Maaike de Haes heeft allerlei voorbeelden van armbanden mee genomen. Van een armband die iedereen zou kunnen maken, tot een armband die alleen geschikt is voor diehardcreatievellingen. Ondertussen wordt er flink gekletst. En langzaamaan wordt de fietsbandarmband bij iedereen zichtbaar. Elke deelnemer van deze eerste workshop van OOC (Ons Opleidingscentrum) is enthousiast: het is zeker een ochtendje ontmoeten en het resultaat is stuk voor stuk prachtig! OOC organiseert regelmatig workshops. De workshops zijn voor iedereen: cliënten én begeleiders. Meer informatie: onsopleidingscentrum@onstweedethuis.nl.
Erica van Dijken Ons Tweede Thuis 16|september 2016
& & kort nieuws
Nederland ONBEPERKT
Op 13 oktober is de Verenging Gehandicapten Nederland (VGN) de campagne Nederland Onbeperkt gestart. Met als doel een land waar iedereen onbeperkt mee kan doen. Ook als je een lichamelijke of verstandelijke beperking hebt. De hele Tuingroep was namens Onze Tweede Thuis bij de kick-off van de campagne in hartje Utrecht aanwezig. Youri de Wit had een korte ontmoeting met Femke Halsema, voorzitter van de VGN. “Ik denk dat Femke wel een goede voorzitter is. Ze is een bekende politicus geweest en kan goed debatteren”, aldus Youri. Wat betekent onbeperkt voor jou Youri? “Goed aangeven wat je zelf wilt, dat is belangrijk. En blijven dromen. Andere mensen moeten daar dan oog voor hebben. Het gesprek voeren met elkaar. Dan creëer je mogelijkheden.”
En wat zijn jouw dromen? “Ooit mijn rijbewijs halen, een reis naar Australië maken, samenwonen met mijn vriendin. Dromen genoeg dus.”
3 sterren keurmerk Blik op Werk VOOR BW RE-INTEGRATIE
BW Re-integratie van Ons Tweede Thuis heeft drie sterren gekregen van het keurmerk Blik op Werk. Dit keurmerk is specifiek voor reintegratiebedrijven. Opdrachtgevers zoals het UWV en de gemeenten eisen dat je als re-integratiebedrijf dit keurmerk hebt. De drie sterren geven aan dat je goed presteert op alle werkgebieden: • •
activering: weer wennen aan werken individuele re-integratie: zoeken en vinden van een betaalde baan met hulp van jobfinding. In 80% van de gevallen vond de cliënt een betaalde baan, daarmee voldoen we ruim aan de norm. • jobcoaching: persoonlijke ondersteuning op een betaalde werkplek. Met een hoge score van 92%. • klanttevredenheid met een gemiddeld rapportcijfer van 8,1. We zijn erg blij met de drie sterren en mogen best trots zijn op dit resultaat. Meer weten over re-integratie? BW Re-integratie Ons Tweede Thuis 020 426 36 00 info@bwreintegratie.nl www.bwreintegratie.nl
Ontmoeting
BIJ ‘BROOD OP DE PLANK’
Het ondernemersontbijt ‘Brood op de plank’ was een succes: de perfecte ontmoetingsplaats voor ondernemers in de regio Haarlemmermeer. Een mooi programma waarin kennis delen, inspiratie en successen delen centraal stonden. Er is gesproken over: plaatsingsmogelijkheden voor mensen met een (arbeids)beperking, de Participatiewet en mogelijkheden voor werkplekken. Voor herhaling vatbaar!
Bedankt voor de fijne samenwerking met Meerbusiness Haarlemmermeer, RIBW K/AM en ROADS.
Ons Tweede Thuis
december 2016
|19
Herkenning en enthousiasme Henny: “Ik heb een duidelijke taak op een vaste ochtend in de week. Op Amstel-Meer bijvoorbeeld. Eerst even koffie drinken met de cliënten. Ik kom binnen en begroet iedereen door ze aan te kijken en bij de naam te noemen. Niet dat ik dan echt antwoord krijg maar je ziet aan de manier hoe iemand terugkijkt dat je contact maakt.
De blijdschap waarmee je ontvangen wordt, de herkenning en het enthousiasme om op stap te gaan. Naar buiten, boodschappen doen in het winkelcentrum. Onderweg zegt iemand wel vijf of zes keer achter elkaar: ‘Lekker he’. Altijd weer hetzelfde, maar de manier waarop ze het zegt, spreekt boekdelen voor mij. Heny van der Zee (l) en Sandra van der Molen (r)
Vrijwilliger
VOOR MENSEN MET EEN ERNSTIGE BEPERKING Hoe ga je om met een medemens met een ernstige, vaak meervoudige beperking? Iemand met weinig of geen taal? Hoe maak je contact en kan je iets toevoegen aan iemands leven? Henny van der Zee is vrijwilliger op de Ringvaart en Amstel-Meer, twee voorzieningen van Ons Tweede Thuis voor mensen met een ernstige meervoudige beperking. Henny heeft gewerkt in de ouderenzorg en veel ervaring met dementerende mensen. De specifieke aandacht die je nodig hebt om kleine signalen te begrijpen, komt goed van pas bij haar huidige rol als vrijwilliger. Een rol die ze enthousiast heeft omarmd.
Tweede Thuis 20| Ons juni 2016
Krenten in de pap Na de boodschappen gaan we even langs op het nabijgelegen Dienstencentrum van Ons Tweede Thuis. In het restaurant nemen we een lekker kopje koffie en ontmoeten daar allemaal mensen die er kantoorwerk doen. Ook die ontmoetingen voegen echt weer iets toe. Dat zie je en dat voel je. Als vrijwilliger kan je dat faciliteren. De begeleiding heeft het druk met dagelijkse taken. Ik ben een aanvulling daarop en beschouw het zelf als ‘de krenten in de pap’.
Ritueel Daarnaast voel ik me ook echt opgenomen in hun wereld. Ik krijg de noodzakelijke voorlichting over de mensen met wie ik op stap ga en aan het einde van mijn ‘dienst” geven de cliënten op hun manier aan ‘ah Henny blijf nog even lunchen. Dat doe ik bijna elke keer. Een ritueel misschien, maar in het leven van de cliënten van Amstel-Meer is zoiets echt betekenisvol.
Dankbaar? Wat het met me doet? Er zijn natuurlijk de gebruikelijke clichés over dankbaar werk, maar ik zou het eigenlijk willen omdraaien. Ik ontleen er namelijk minimaal zoveel plezier aan als de mensen met wie ik op stap ben. Maar als we het er dan toch over moeten hebben, dan is het de dankbaarheid die altijd weer geuit wordt door de begeleiding van de groep. Dat je er bent voor hun cliënten.”
& in beeld Vrijwilligerswerk
PLEZIER VOOR TWEE Weer of geen weer: Pieter Ovaa en vrijwilliger Willem Ibo gaan fietsen. Al een paar maanden gaan zij er elke dinsdag op uit op de fiets. Pieter kan niet meer alleen op pad, maar met Willem lukt het nog best. En Willem? Die houdt gewoon van fietsen en vindt het gezellig zo samen met Pieter. Een goede match dus.
Willem was gestopt met enkele activiteiten en kon wel weer eens vrijwilligerswerk gaan doen, dacht hij zo: “Ik hou van fietsen en zag een advertentie ‘fietsmaatje gezocht’. Ja, dat leek me wel wat. Ik woon in Amsterdam-West en ga op de fiets naar De Cirkel in Badhoevedorp. Ik had eerst een gesprek met de aandachtsfunctionaris vrijwilligers hier op De Cirkel. Wel grappig want terwijl ik op haar wachtte, zat ik aan dezelfde tafel als Pieter. We wisten natuurlijk niet dat we fietsmaatjes zouden worden.
Ik kon trouwens direct de woensdag na het eerste gesprek mee doen met de barbecue. Ik werd gastvrij ontvangen op De Cirkel en voelde me meteen thuis.” Kletsen Pieter bedenkt steeds waar ze heen gaan: “Willem fietst met me mee.” “Ja, heel braaf”, vult Willem aan, “Pieter bepaalt de route. Zo zie ik nog wat van Badhoevedorp.” Voor Pieter is het belangrijk dat hij weer op de fiets weg kan, maar er is meer: “Ik kan ook leuk met hem kletsen. Over wat we gedaan hebben of over judo. Of over het weer.” Willem: “Hij heeft me geleerd hoeveel kleuren banden er zijn bij judo maar hij doet gelukkig geen judogreep bij me voor, hoor.”
Willem Ibo (l) en Pieter Ovaa (r)
Stichting Dag van je Leven en Ons Tweede Thuis hebben op 7 december (Dag van de Vrijwilliger) een groot aantal vrijwilligers in het zonnetje gezet. Dag van je Leven organiseerde een high tea voor de regio
Blij met vrijwilligers
Haarlemmermeer en een feestje in de
Voor Willem voelt het vrijwilligerswerk niet als een opgave, vertelt hij: “Het is gewoon heel gezellig. Ik offer me niet op om met Pieter te gaan fietsen. Het is plezier voor twee.” Ze maken er dan ook wat van met z’n tweeën. De fietstocht wordt altijd wel onderbroken voor een drankje onderweg. De begeleiders zijn blij met vrijwilligers als Willem: “Het is erg leuk als mensen van buiten bij ons binnen komen. Dat is toch een vorm van integratie. Bovendien kunnen cliënten met vrijwilligers activiteiten doen die anders niet zouden kunnen.” Zoals dus elke dinsdag lekker op de fiets stappen voor een rondje Badhoevedorp. Door weer en wind. Nou ja… “Als we sneeuwbanden nodig hebben, dan houdt het op”, aldus Willem.
avond voor de regio Amstelland. Zo’n 170 vrijwilligers deden mee. Bovendien kregen alle vrijwilligers binnen Ons Tweede Thuis van Dag van je Leven een klein presentje. Voor alle inzet en betrokkenheid. Want onze vrijwilligers zijn heel wat waard. Dank aan Dag van je Leven voor dit initiatief!
Ons Tweede Thuis
december 2016
|21
& in beeld
Tweede Thuis 24| Ons december2016
& in beeld
Kennis delen
OOK ELDERS OP DE WERELD Bij Ons Tweede Thuis merken we steeds weer hoe belangrijk het is dat we goede methodes hebben, die ons helpen in dat werk. Die kennis over methodes delen onze medewerkers graag met anderen, dichtbij of ver weg, dat blijkt wel uit de verhalen over kennis delen in Kenia en Indonesië.
Kenia Kleine Stapjes in Kenia Eveline en Lisanne de Wit zijn fysiotherapeut en persoonlijk begeleider op kinderdienstencentrum Nifterlake en Laura Langedijk is stagiair op kinderdienstencentrum De Wollewei. Zij zijn samen met Antoinette van Gerven en Sandra van Duyl van Dutch Down Support Foundation naar Kenia geweest. Op de St. Peter’s The Rock-school in Mombasa hebben zij de methode Kleine Stapjes overgebracht aan de leerkrachten en de ouders. Ze kijken terug op een bijzondere ontmoeting met de kinderen, leerkrachten en ouders.
Omdenken De St. Peter’s The Rock-school geeft les aan 45 kinderen met een beperking. In Kenia is goed onderwijs voor deze groep een uitzondering. Dutch Down Support ondersteunt deze school. “Het contrast met Nederland is zo groot. Ze hebben daar echt niks. Het leersysteem in Kenia is heel anders, de leerkracht volgt de les uit de boeken zorgvuldig. Kleine Stapjes gaat uit van wat het kind aankan en daar pas jij je op aan. Ook staat het beleven en ervaren centraal. De leerkrachten hadden even de tijd nodig om anders te leren denken. Echt omdenken dus. Ze pakken het zo goed op. Wij hebben uitleg en voorbeelden gegeven en zij kwamen al snel met veel nieuwe mogelijkheden. Wij hebben ze het zetje gegeven om anders te leren denken en doen om de kinderen echt verder te kunnen helpen.”
Alle ouders opgebeld De ouders waren eerst afwezig terwijl zij juist zo belangrijk zijn vanuit de benadering van de driehoek (cliënt-ouder-begeleider). Dus heeft Sandra (voorzitter van de stichting) ’s avonds alle ouders gebeld met de vraag of ze de volgende ochtend om 8.00 uur aanwezig wilden zijn. Maar liefst twintig ouders waren er. Eén vader zei letterlijk: “Bedankt dat jullie onze ogen geopend hebben. Wij hadden jullie nodig.” Maandag daarna hebben de ouders uit zichzelf weer afgesproken en zijn er twee comités gevormd. “Zo mooi, daar doe je het voor.“
Volgende stap Wat is de volgende stap? Het opzetten van praktische lessen voor de oudere leerlingen. Zoals koken, kleding en schoenen maken en timmeren. De stichting zorgt voor het gereedschap en de materialen en de ouderorganisatie voor de vakdocenten. De leerlingen zullen hierdoor in de toekomst ook een zinvolle dagbesteding hebben.
Wil je meer weten over de ervaring van Dutch Down Support Foundation? Facebook: @DutchDownSupport of dutchdownsupport.nl.
Ons Tweede Thuis
december 2016
|23
Alle kinderen het bed uit Het project wordt geleid door Danike van Overeem-Polano. Ze heeft een groep experts om zich heen verzameld, onder wie Sonja en Mayonne, die met regelmaat naar Indonesië gaan. Ze geven daar vooral adviezen, bijvoorbeeld hoe je aan de ontwikkeling van kinderen met een ernstige meervoudige beperking kan werken. Met de juiste middelen kan je de kinderen nieuwe vaardigheden leren en ervaringen op laten doen. Het eerste doel: alle kinderen overdag het bed uit!
Missing link De uitgebreide kennis en ervaring met ernstige
Indonesië
meervoudige beperkingen viel in vruchtbare aarde. In samenwerking met de lokale Perkinsorganisatie werd het personeel gecoacht, hulpmiddelen aangepast of nieuw gemaakt. Het zwembad werd weer in gebruik genomen en er kwamen een nieuwe snoezelruimte en speelhoek. Het was opvallend hoe makkelijk iedereen aan de slag ging en dat er overal financiële middelen voor waren. Kennis was dus echt de ’missing link’.
In ontwikkeling in Indonesië
Veel vooruitgang
Sonja Zevenbergen is begeleider-plus bij Mozaïek en gaat om het jaar naar India voor een bezoek aan het project dat ze ooit gestart is: de ontwikkeling van dagbesteding in het Jwala Home voor mensen met een verstandelijke beperking. Een paar jaar geleden werd ze door oud-collega Mayonne Scheper gevraagd om mee te doen aan een project van de organisatie Sayap Ibu in Indonesië. Gericht op het overdragen van kennis over en de ontwikkeling en verzorging van kinderen met een ernstige meervoudige beperking.
Inmiddels is er veel vooruitgang. Er is een diëtiste voor de voeding. Ook zijn er nu verpleegkundigen die de medicatie controleren en de kinderen begeleiden bij afspraken in het ziekenhuis. Een arts komt belangeloos eenmaal per week kinderen onderzoeken. Tweemaal per week komen eveneens belangeloos mondhygiënistes langs, een heel belangrijke vooruitgang.
Kennis ontbreekt
Dagprogramma
In de weeshuizen van Sayap Ibu werden kinderen liefdevol verzorgd, maar de kennis ontbrak om aandacht te besteden aan hun ontwikkeling. Kort gezegd kwam het erop neer dat de meeste kinderen 24 uur in bed lagen. Doordat de voeding ook in bed gebeurde, kregen de kinderen slikproblemen waardoor kans op longontsteking groot was.
De kinderen zijn uit bed, hebben een dagprogramma en ontwikkelen zich. Eén voorbeeld uit vele: een jongetje dat alles in zijn omgeving op at. Planten, dekens, luiers, zijn matras… Uit wanhoop was hij opgesloten in een kooi. Met behulp van hele kleine stapjes heeft hij een goed gevuld dagprogramma gekregen. Hij eet alleen nog maar normaal voedsel en is ’s avonds zo moe dat hij gewoon in een bed kan slapen. En dat doel is bereikt door zijn eigen begeleiders.
Tweede Thuis 24| Ons december 2016
& in beeld In korte tijd flink zwaarder Waar is dat zo begonnen? Persoonlijk begeleider Lucienne de la Fonteyne vertelde in een werkoverleg dat een nieuwe bewoner in drie maanden flink zwaarder was geworden. In eerste instantie was er ontkenning van de collega’s. Maar er bleek zeker een kern van waarheid in te zitten. Dus ging het roer om.
Bewuster en gezonder koken
Meer-Heem nieuwe stijl
DAT MAAKT TROTS Locatie Meer-heem maakt een volledig nieuwe start. Na een jaar bivakkeren op de tijdelijke locatie in Nieuw Vennep, hebben de trotse bewoners op 2 december de sleutel gekregen van het ‘nieuwe’ Meer-Heem in het Arnolduspark in Hoofddorp. Maar dat is niet de enige verandering voor deze bewoners en medewerkers. Zo’n drie maanden zijn zij veel bewuster bezig met gezonde voeding en bewegen. En de locatie bestaat dit jaar ook nog eens 25 jaar. Op naar de volgende 25 vitale jaren voor Meer-Heem!
Linda van Marrewijk vertelt: “Ons doel is koken met gezond verstand, voedingsrijk, vers en het liefst zonder E-nummers. Het besef is nu veel meer: wat ben ik aan het klaarmaken? Vooral in de weekenden waren we ons er helemaal niet bewust van. Vanaf vrijdagavond was de koelkast rijkelijk gevuld met frisdrank en snacks en de voorraadkast bomvol chips en koek. En maandag was alles op. Linda: “Zelf heb ik ook het roer omgegooid. Ik sport altijd veel. Maar de kilootjes gingen er maar niet af. Sinds ik thuis ook vers kook, zijn de kilo’s eraf. En ik heb veel meer energie!
Even wennen Voor de bewoners is het wennen. Ze proberen alles en dat is heel knap. Maar een snoeptomaatje of een komkommer is natuurlijk heel anders van smaak en structuur. De zelfgemaakte speltkoeken die kok Dirk van der Geest maakt, vallen in de smaak. En de smoothies ook. Walter Weel vindt dit zeker. Hij heeft altijd als eerste zijn smoothie op.”
Harstikke lekker Dirk is de vaste kok. Vijf dagen per week kookt hij en voor het weekend bereidt hij eten voor. “Koken met verse producten is harstikke leuk en lekker. In het begin dacht ik: dit kost heel veel tijd, waar haal ik dat vandaan. Nu ervaar ik zoveel plezier. De bewoners zijn dol op de eigengebakken koeken, de zelfgemaakte mayonaise en de appelmoes”, vertelt Dirk trots.
Aanstekelijk Het enthousiasme is aanstekelijk. Zo wil begeleider Jacqueline van Breugel samen met cliënten gaan bewegen in het weekend. Samen fit, samen delen! Dat maakt trots! Kijk voor meer inspiratie op onstweedethuis.nl/samenfit. Ons Tweede Thuis
december 2016
|25
JIJ&IK 12,5 jaar DE BIEZENWAARD Verpleegkundig Kinderzorghuis De Biezenwaard bestond op 1 oktober 12,5 jaar. Het was een echte familiedag voor ouders, broertjes en zusjes. Vrijwilligers werden in het zonnetje gezet. En de nieuwe ruimte voor dagbehandeling werd geopend.
Dankzij de Edwin van de Sar Foundation zijn er drie mooie nieuwe fietsen. Geweldig voor de kinderen! Ze zullen ze goed gaan gebruiken. Het was tevens een afscheidsfeestje voor locatiemanager Manfred Jansen die na acht jaar trouwe dienst De Biezenwaard heeft verlaten. Erik van Loon heeft van hem het stokje overgenomen. Vaste Cliniclown Pantalon maakte het feestje compleet en liet maar weer op prachtige wijze zien hoe iets kleins iets groots kan brengen bij onze kinderen. Al met al een mooie verjaardag voor De Biezenwaard en op naar de 25!
Training FLINK! Op 6 oktober werd de training Flink! gelanceerd in De Oude Veiling in Aalsmeer. Een aantal deelnemers vertelde bij die gelegenheid trots over hun ervaringen. De training werd enthousiast ontvangen door de aanwezigen, mensen vanuit verschillende organisaties.
Een mooi moment van kennis delen! Flink! is een training voor sociale weerbaarheid en begint bij de basis: wie ben ik en wat vind ik prettig of juist niet prettig. In andere woorden: zelfbewustzijn en egosterkte. Daarna komt pas de sociale weerbaarheid. Kortom: ik ben ik voel - ik wil. training www.trainingflink.nl
Tweede Thuis 26| Ons december 2016
& SamSam
& kort nieuws
IS KENNIS DELEN
“Waar is het feestje? HIER IS ‘T FEESTJE’’ In oktober vierde woonvoorziening Muiderpoort in Nieuw Vennep met cliënten, familie, begeleiding en vrijwilligers het 12,5-jarig bestaan. Er was een heerlijk buffet, er waren cadeaus, zelfgemaakte slingers en diverse optredens van cliënten en begeleiding. Kinderen voor Kinderen, Jan Smit, de sterkste man van Muiderpoort, de sterkste vrouw van Muiderpoort, Hazes en een heuse accordeonist en gitarist zorgden ervoor dat het een feest was, zoals het nog nooit was geweest. Het was onvergetelijk!
SamSam, samen doen, samen delen. Op 20 september kwamen tien organisaties uit de zorg voor mensen met een beperking bij elkaar om kennis en ervaring te delen. Elke organisatie organiseerde één of twee workshops. Uitgangspunt: betere zorg voor mensen met een beperking waardoor zij steeds meer hun eigen kracht kunnen gebruiken.
Kennis moet je delen
De 170 deelnemende zorgprofessionals waren erg enthousiast: ‘we hebben met z’n allen zoveel kennis, die moet je delen’, ‘waarom zou je elke keer het wiel gaan uitvinden als je collega’s bij een andere organisatie dat al hebben gedaan’ en ‘ik werk al dertig jaar in de zorg, ik heb een ook verhaal en ik vind dat mensen dat moeten horen’.
Voor herhaling vatbaar
Dat zorgorganisaties sowieso geen eilandjes hoeven te zijn, werd bewezen door de uitstekende sfeer. Veel mensen kenden elkaar van de diverse opleidingen en waren maar al te benieuwd om een kijkje te nemen in de keuken van collega-organisaties. De dag werd georganiseerd door Ons Tweede Thuis op dag- en werkcentrum Spoorzicht waar medewerkers het gebouw hadden omgetoverd in een congrescentrum. Cliënten van GewoonDOEN! deden de catering van de dag. Zij zorgden ervoor dat niemand iets tekort kwam. Voor herhaling vatbaar? Zeker! De toon voor toekomstige Samsams is gezet!
Feest
samen doen
samen delen!
BIJ DE WOLLEWEI
De Wollewei bestond vijf jaar! Het jubileum van dit kinderdienstencentrum in Haarlem werd één groot feest. Voor kinderen, families, medewerkers en vrijwilligers. Mooi weer en allemaal blije mensen.
Maar liefst achttien vrijwilligers hielpen bij de voorbereidingen en het feest zelf. Er was van alles te doen en te zien: poppenkast, clowns, oud-Hollandse spelletjes, loterij, taarten... Kim Aukema van Oog voor Stijl bood vrijwillig haar diensten aan en schminkte heel wat kinderen. Een supergeslaagde dag!
Ons Tweede Thuis
december 2016
|27
Cefara
AAN HET WOORD Zeggenschap en MEDE-zeggenschap De rol van de Cefara is de belangen van cliënten beschermen en dan vooral voor cliënten die dat niet voor zichzelf kunnen doen. De term MEDE-zeggenschap past daarbij. Daarnaast is er ook de Centrale cliëntenraad, afgekort als CCR, waarin de cliënten dat zelf doen. De Cefara en de CCR werken tegenwoordig goed samen bij onderwerpen die voor alle cliënten binnen Ons Tweede Thuis gelden. Bovendien is het ook goed om elkaar op die manier te leren kennen en om te ontdekken wat de cliënten heel goed zelf kunnen en op welke manier zij hun eigen medezeggenschap kunnen vergroten. Op 19 november had de CCR een aantal workshops georganiseerd rondom dit thema. Ook de Cefara heeft daarbij meegeholpen. Onderwerpen waren bijvoorbeeld de rechten van cliënten binnen een woonvoorziening, werk of dagbesteding. Maar ook onderzoek dat de kwaliteit van de zorg verbetert, het gebruik van sociale media en de manier waarop het electronisch cliëntendossier (ECD) wordt gebruikt bij Ons Tweede Thuis. Als je die workshops volgt, dan valt duidelijk op dat als je de cliënten zelf ziet acteren, de MEDE-zeggenschap vaak plaats kan maken voor zeggenschap door die cliënten zelf. Zij zijn namelijk prima in staat om op heel veel vlakken hun eigen verhaal te doen. Ik hoop dat dit voor de Cefara de komende jaren een uitdaging wordt om samen met de CCR de MEDE-zeggenschap te blijven regelen. Ook dat is ruimte geven voor de participatie van cliënten, maar dan vanuit de cliënten zelf.
Robert Verberg Voorzitter Centrale Familieraad cefara@onstweedethuis.nl
Tweede Thuis 28| Ons december 2016
Centrale Cliëntenraad
AAN HET WOORD Als je in de Centrale Cliëntenraad zit, ben je niet alleen bezig met vergaderen. Als je wilt, is er nog wel meer te doen. In oktober zijn we met een aantal leden naar een congres geweest van Raad op Maat (organisatie die werkt aan de rechten en zeggenschap van cliënten). Het thema van dat congres was ‘Wie beslist?’. Een belangrijke vraag natuurlijk! Het was een leerzame dag. En we konden stiekem even afkijken hoe zo’n dag eruit ziet…
Dit jaar hebben we voor onze kerstkaarten en voor dit Magazine een echte fotoshoot op dagcentrum Amstel-Meer gehouden.
Wij waren namelijk ook iets groots aan het organiseren. Dat deden we niet met de hele raad. Ronald, Bernadette, Maarten, Frits en Clementien zaten samen met Marinka (locatieraad) en Hiljan (coach Centrale Cliëntenraad) in een werkgroep. We zijn de afgelopen maanden druk bezig geweest met het organiseren van de Dag van Medezeggenschap. Wij kwamen regelmatig bij elkaar om te vergaderen. Want wat moet er allemaal geregeld worden voor zo’n evenement? Waar moeten de workshops over gaan? Wie gaan we daarvoor vragen? Wie gaat op de dag zelf helpen? Er was van alles te bespreken en te doen. Omdat we medezeggenschap belangrijk vinden, hebben we ook de Cefara gevraagd. De voorzitter wilde zelfs wel een workshop geven. En zaterdag 19 november was het zover. Het was een geslaagde dag. Kijk voor een verslagje op pagina 13 in dit Magazine. We kunnen trots zijn!
Met veel plezier en glitters!
Hartelijke groet van de Centrale Cliëntenraad
Kerst
FOTOSHOOT
Ons Tweede Thuis
december 2016
|29
& in beeld Strategisch beleid
WAAR WE TROTS OP MOGEN ZIJN Het nieuwe strategisch beleid van Ons Tweede Thuis staat en we zijn er trots op. Vooral omdat het een gezamenlijke prestatie is. Medewerkers, management, ouders en familie van cliënten, de Cefara en de OR hebben allemaal hun bijdrage geleverd. Dus meegedacht en meegeschreven. In het strategisch beleid staat hoe Ons Tweede Thuis de komende jaren vooruit wil. Een goed leven voor iedereen Het strategisch beleid is onze gezamenlijke koers voor de komende jaren. Nu die op papier staat weten we wat belangrijk is voor ons en dan vooral voor onze cliënten en de mensen om hen heen. We hebben het bijvoorbeeld over onze verbinding met de samenleving, over ontwikkeling bij onze cliënten, bij onszelf en over innovatie. In de introductie van het strategisch beleid staat het als volgt.
De wereld waarin wij leven
Samen sterk Vanaf maart dit jaar hebben we een inspirerende zoektocht beleefd naar de inhoud van ons strategisch beleid via verschillende soorten bijeenkomsten, onder andere klankbordsessies. Dit waren waardevolle ontmoetingen. Tijdens de dialoogsessie van 26 oktober hebben dertig deelnemers uit de verschillende klankbordsessies hun laatste toevoegingen en aanscherpingen gedeeld over de ontwikkelde uitgangspunten en speerpunten. Deze zijn dan ook uitgebreid met elkaar besproken waarna er nieuwe inzichten en voorbeelden ontstonden. Er kwamen die avond toepasselijke quotes boven tafel die het gesprek over onze zorg goed op gang brachten, zoals:
Weet je eigenlijk wel wat jij allemaal kunt? Soms heb ik liever een maatje dan maatwerk. Wie weet wat een goed leven is? Tweede Thuis 30| Ons december 2016
De wereld verandert. En dat gaat razendsnel. Niet alleen ver weg, ook dichtbij. Als je mee wilt blijven doen, moet je mee veranderen. Dus je blijft je ontwikkelen. Je beweegt mee. Je past je aan. Je geeft antwoord op de vragen die nu op je af komen. Ons Tweede Thuis beweegt ook mee. Maar we blijven doen wat we altijd al deden. We zijn een ‘thuis’ voor mensen met een verstandelijke beperking, autisme of niet-aangeboren hersenletsel. We blijven helpen en begeleiden. Cliënten en hun familie natuurlijk. En alle andere mensen die op de een of andere manier met Ons Tweede Thuis te maken hebben. We blijven nauw samenwerken met iedereen die belangrijk voor ons is. Want één ding staat bovenaan: wij willen dat mensen met een beperking een mooi leven leiden. Een leven dat veel voor hen betekent. En voor de mensen om hen heen. Zoals dat in onze kernwaarden staat. In 2017 hoor, lees en ervaar je hier meer over. Heb je vragen over het strategisch beleid? Stel je vraag dan aan info@onstweedethuis.nl.
& in memoriam
IN MEMORIAM Arda Karmelk 13 april 1950 7 oktober 2016
Arda Karmelk is op 7 oktober onverwacht overleden. Ze is 66 jaar geworden en ze woonde sinds 2008 in Ringvaart. Arda was tot het laatste moment in goede gezondheid en ze genoot volop van haar leven op de Ringvaart. Arda was geliefd bij haar medebewoners, maar zeker ook bij diegenen die haar begeleiden. Zij gaf zowel op het dagcentrum als op de woning kleur aan haar omgeving. Arda zal dan ook door ons allemaal zeer gemist worden.
Sinds 1997 woonde Henk Jan bij BZW Aalsmeer. Henk Jan was een vriendelijke en bijzondere man, met een opmerkelijke eigen mening. Hij was breed geïnteresseerd, zeer milieubewust en sociaal betrokken. Met zijn rugzak op
IN MEMORIAM Henk Jan Rippen 4 september 1966 26 september 2016
zijn rug ging Henk Jan overal naar toe. Hij ging graag naar muziekuitvoeringen, exposities, bijeenkomsten, zijn blokfluitlessen en naar zijn dagbesteding. Hij vond het fijn om thuis uitgebreid de krant te lezen of om een gesprek te hebben. Henk Jan ging graag zijn eigen
Cliënten en medewerkers van woon en dagcentrum Ringvaart
weg en hechtte aan zijn vrijheid. Hij heeft in zijn leven veel mensen ontmoet, veel gezien en beleefd.
IN MEMORIAM Frank Kouwenhoven 15 januari 1957 7 november 2016
Frank woonde met veel plezier in Ringvaart. Hij zat altijd in zijn eigen blauwe stoel en kon zo alles goed in de gaten houden. Na zijn CVA in 2009 moest hij wel wat inleveren, maar op zijn manier pakte hij dit goed op. In de loop van de laatste jaren ging hij steeds wat achteruit qua conditie. Dat bleek pas goed toen hij een paar dagen voor zijn overlijden viel en twee ribben brak. Frank was een heerlijke knuffelkont. Hij stak altijd zijn hand op als hij je zag. Hij hield erg van trommelen, tv kijken, muziek, koffie, foto’s, cola en uitstapjes met zijn vrijwilliger Henny. Wij zullen Frank heel erg missen om zijn warme persoonlijkheid.
We missen onze Henk Jan en we zullen nog vaak met een glimlach aan hem denken. Cliënten en medewerkers BZW/WV Aalsmeer
IN MEMORIAM Jes Dal
Cliënten en medewerkers van woon- en dagcentrum Ringvaart
Op 9 november is Frank van Roode overleden. Frank heeft tot 2014 bij Spoorzicht gewerkt en in vele locaties binnen Ons Tweede Thuis gewoond. Twee jaar geleden is hij naar de andere kant van
3 april 1935 16 september 2016
Vanaf het begin van de Hortensialaan heeft Jes bij ons gewoond en dagbesteding gehad. Daarvoor woonde hij in Het Noorderlicht en had hij dagbesteding bij Mozaïek en De Hoepel. De eerste jaren kon Jes er nog wel eens op eigen houtje op uitgaan. Maar de laatste jaren had hij die drang niet meer en was hij graag op de woning en vooral in zijn eigen kamer, genietend van de dagelijkse krant onderwijl de tv in de gaten houdend. Geweldig grappig waren zijn ondeugende ogen als hij genoot van lekkernijen en daarbij uitriep ‘Ik ben niet zo’n snoeperd, hoor…’. Na zijn 81e verjaardag ging Jes langzaam achteruit. Na een kort ziekbed is hij in zijn vertrouwde omgeving overleden. We gaan Jes, stille genieter, missen.
het land verhuisd om dicht bij zijn zus te
IN MEMORIAM Frank van Roode 25 november 1961 9 november 2016
kunnen wonen. Frank was een man met vele talenten.
Cliënten en medewerkers woon- en dagcentrum Hortensialaan
Velen zullen zich Frank herinneren als de pantomimespeler en de kunstenaar. Cliënten en medewerkers van Ons Tweede Thuis Ons Tweede Thuis
december 2016
|31
We bakken wel 50 appeltaarten per week! De Goede Buur, Badhoevedorp Op de foto: Esther Vercauteren en Jan Zwart
JIJ&IK Redactie Janwillem Witsen Elias Marianne Mak Mariska van Woensel Vormgeving Vanessa Dekker Deborah Cuiper Beeldmateriaal met medewerking van Marjolein Klijn Karen van de Graaf en anderen Drukker Noordhoek Offset BV Redactieadres Ons Tweede Thuis Vuurdoornstraat 11 1431 RM Aalsmeer, 0297 353800 redactie@onstweedethuis.nl www.onstweedethuis.nl Overname van artikelen is met bronvermelding en toestemming van de redactie toegestaan. December 2016