Column
‘Al die mooie overheidspraatjes over participeren door en voor iedereen, hebben nergens toe geleid’
CHAMPAGNE
lles is veel voor wie niet veel verwacht. J.C. Bloem zei het al. Dus grijpen we naar de champagne bij lezing van een kop boven een berichtje dat op de site van de SER staat: ‘Onderzoek: meer statushouders werken’. Dat ‘meer’ blijkt bij nadere lezing te slaan op een stijging onder statushouders die in 2015 instroomden en
Werk is onzekerder geworden, ingewikkelder, en dat geldt
die een betaalde baan hebben weten te bemachtigen: in
in versterkte mate voor de groepen die als moeilijk gel-
2018 was dat nog 13 procent, in 2019 had 17 procent van
den: arbeidsgehandicapten, laaggeletterden en jawel, de
deze groep statushouders een betaalde baan.
nieuwste Nederlanders.
Zeventien.
Op begeleiding door mensen van vlees en bloed is onder
Van bijna niets naar bijna niets.
de kabinetten-Rutte van overheidswege enthousiast be-
Van hen werkt ook nog eens twee derde onder zijn of haar
zuinigd. Samen serieus obstakels ruimen op zoek naar
opleidingsniveau, vaak in tijdelijke of kleine banen. Dit
een passende baan, kost aanzienlijk meer begeleiding dan
blijkt allemaal uit de cijfers die het Kennisplatform Inte-
een bijstandsgerechtigde snel even parkeren in een flex-
gratie & Samenleving elk jaar verzamelt, in samenwer-
baantje achter de hamburgergrill. ‘Nederland investeert
king met Divosa. Het overgrote deel is afhankelijk van
nauwelijks meer in actief arbeidsmarktbeleid’, schrijft de
een bijstandsuitkering.
WRR. En al die mooie overheidspraatjes over participeren
Terwijl, als je even oplet, zie je dat het ervan wemelt:
door en voor iedereen, hebben nergens toe geleid, strooide
vluchtelingen met een verblijfsstatus die staan te trap-
het Sociaal en Cultureel Planbureau onlangs extra zout in
pelen, te smeken, te bedelen haast, om gewoon aan het
de wonde.
werk te mogen. Want werk verschaft structuur, voldoe-
Godzijdank ritselt het van de kleine en grotere initiatie-
ning, inkomen, onafhankelijkheid, perspectief, collega’s
ven, van The Buddy Film Project tot Makers Unite, van
die vrienden worden, ontwikkelingsmogelijkheden en
Refugee Talent Hub tot Taal aan Zee. Dankzij lieve vrij-
daarmee is het rijtje nog lang niet vol. Die kop, kortom,
willigers, goedwillende ondernemers, gemeenteambtena-
had ook kunnen zijn: ‘Het is een godsgruwelijke schande
ren met hart voor de zaak.
dat we in tijden waarin het geld tegen de plinten klotst,
Kleinschalig en versplinterd, zegt de SER streng. Maar íe-
waarin werknemers niet aan te slepen zijn, en waarin er
mand moet iets doen. En dat zoveel mensen zich daarvoor
wordt geschreeuwd om personeel, er toch niet in slagen
opwerpen, is ook champagne waard.
om mensen met een vluchtelingenstatus op een normale
Zo gaat Essent statushouders inzetten om het tekort aan
manier aan werk te helpen’.
monteurs op te lossen. Om al die warmtepompen en zon-
Maar dat was misschien een beetje te lang geworden,
nepanelen te kunnen installeren ‘voor het klimaat’. Toen
voor een kop.
Essent dit hartverwarmende nieuws op Twitter zette, re-
Nederland doet veel verkeerd als het om werken gaat,
ageerde een trol met de zure mededeling dat hij wegens dit
zo constateerde de Wetenschappelijke Raad voor het Re-
verraad aan de Nederlandse identiteit zijn contract bij Es-
en columnist en schrijft voor onder meer
geringsbeleid (WRR) onlangs in Het Betere Werk, een
sent zou opzeggen. Thuis lachten we hem vanachter onze
de Volkskrant.
mooie studie naar de kwaliteit van werken in Nederland.
champagne keihard uit.
SHEILA SITALSING (1968) is journalist
06 | WERK
