5 minute read

apapar La Radio de Pepe Solla

Next Article
666rpm Fran Facal

666rpm Fran Facal

CACHOPO-COULANT IBÉRICO

EN LA RADIO DE PEPE SOLLA

Advertisement

Foto: Iván Barreiro

O pasado mes de decembro botou a andar o primeiro proxecto en Santiago do recoñecido chef galego con Estrela Michelín Pepe Solla. Un restaurante que transformou por completo o local ata entón ocupado polo coñecido café-pub La Radio e do que conserva o seu nome.

Con unha cociña totalmente aberta, conta cunha barra baixiña, ao estilo xaponés, na que desgustar os seus pratos mentres observamos o bo facer de Solla e o seu equipo. Tamén hai mesas para quen o prefira.

A carta de La Radio de Pepe Solla é máis ben curta e baséase en dous produtos de gran calidade: a

Merluza do Celeiro e o Cerdo Ibérico Joselito. Así, entre as súas propostas atopamos pratos con nomes tan suxerentes como: ‘Fabas guisadas en verde e cocochas ao pilpil’, ‘Croquetas moi cremosas de xamón’ ou ‘Zorza, patacas, ovo, pero de merluza eh!’.

A idea principal é ofrecer pratos da cociña de toda a vida, pero dándolles un toque diferente. Así ocorre, por exemplo, no cachopo que probou @JuanEAT_o e que parte da receita clásica asturiana pero presentado como un coulant. Gustaríalle ao noso comechón? Para sábelo, terás que seguir lendo! ;)

@JuanEAT_o, papando o seu cachopo-coulant. Foto: Iván Barreiro

Arracamos ano en Pincha e nesta nova andaina pola oferta gastronómica santiaguesa fun probar o que ofrece un recén chegado á cidade. No antigo café-pub La Radio atopamos agora La Radio de Pepe Solla, un dos cociñeiros referentes na restauración galega de hoxe en día.

Se coñeciades este lugar, vaivos sorprender o cambio radical que se levou a cabo. É un local moi luminoso, con cociña aberta e barra baixa ao estilo xaponés para comer gozando do espectáculo culinario e, por que non, quizais facer novos amigos ;)

Pero falemos do que máis nos importa: a papatoria.

Que pensariades se vos digo ‘Cachopo-coulant’? Pois xa volo digo eu: unha versión do clásico cachopo asturiano excelente.

Datos

Lugar:

La Radio de Pepe Solla. Praza de San Fiz de Solovio, 2 Prato:

Cachopo-Coulant ibérico Prezo: 17 €

Contounos David, o xefe de cociña do restaurante, que leva lomo ibérico Joselito picado e mesturado con papada feita a baixa temperatura, adobado e recheo con crema de queixo do país. Despois pasa por tempura e friteno. Para completar o prato, utilizan un pouco de rúcula e unha vinagreta de licuado de cogollo, kimchi, vinagre de Jerez e zume de lima.

Para servilo, párteno ao medio deixando saír o seu interior

coma se dun coulant de chocolate se tratase. Que gozo ver

caer ese queixo quentiño! Facíaseme a boca auga. E con

razón. A textura do seu interior é fantástica. Os ingredientes

están moi ben ligados obtendo como resultado un sabor

suave e moi moi rico. Destaca tamén a fritura, feita no seu

punto xa que non se aprecia nin gota de aceite e a textura

está perfecta, crocante por fóra pero tenro por dentro. Unha

delicia que, sen dúbida, téñovos que recomendar.

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

Valoración: 

Por Rebeca Munín @rebecamunin

É un dos chefs galegos con máis sona fóra da nosa te. Houbo xa moita xente que nos felicitou: “Que guai

terra e agora tamén un hostaleiro máis da nosa Comcomer con esta música!”. Fixen varias playlist (unha de

postela. Propietario de Casa Solla, en Poio -un restaufunky, de música española, unha de rock...). Para deco

rante que puxeron en marcha seus pais e que conta rar a zona común dos baños falei con moitos amigos

cunha Estrela Michelin e tres Soles Repsol-, abriu en músicos para que me mandasen setlists de concertos.

decembro en Santiago o seu proxecto máis persoal: Teño de Vetusta Morla, Xoel López, Iván Ferreiro…

La Radio de Pepe Solla. E si, para os que aínda non Tamén quero poñer guitarras para que se algún día

coñezades esta, como el di, “casa de comidas modera min, ou a alguén, nos apetece poidamos tocar. De

na”, ocupa o local do mítico café-pub da familia Rial, momento, teño unha para estar exposta. É unha Har

na zona do Mercado de Abastos. mony de 1940 orixinal que me mandou Richard, da

tenda Estudio 54. É un guitarrón. Esa non é para to

Levo un rato aquí dentro e non deixa de parar xente para atuscala (Sorrí).

mar pola ventá… E ademais, nun tempo, espero reac

(Rimos) Si, notamos moito a expectación. Xentivar o pub que hai na parte traseira.

te que coñecía o local, que me coñece a min pola miña traxectoria en Pontevedra… A acollida foi fantástica. É moi bonito sentirse tan

“Tamén se

E unha zona que vou subarrendar. A idea é que cees aquí e logo vaias ao pub a tomar unha copa. Terá unha

arroupado.

reactivará

entrada independente pero tamén unha conexión interna cunha porta

E iso que aínda non tendes cartel. Ou si porque hai unha pintada na parede... quedará así? Non (risos). Xa molaría, así a rotulador, con ese

o pub como

con cortina vermella. Chamarase ‘La Radio Clandestina’. Ou algo así (Ri).

punto de graffiti! Estaba o cartel orixinal de La Radio, que é o que estamos restaurando.

La Radio

E aínda non falamos da comida! Que ofrecedes?

Cando estaba buscando nome pensei: hai que ser realista e humilde. La Radio en Santiago ten máis nome ca min. Ten historia. Ha

Clandestina”

Pois eu tiña esta idea xa desde fai tres anos. A carta parte de dous produtos: de Merluza de Celeiro e Cerdo Ibéri

bía que conservalo. Ademais parecíame moi bonito pola miña vinculación coa música. (Pepe toca a guitarra e organiza o festival de música e gastronomía PortAmérica)

De feito, a música está moi presente neste local… Si, este é un sitio para que veñas principalmente a comer rico pero tamén a divertir

Pepe Solla, no interior de La Radio. co Joselito. O cal non quere dicir que

sintas que estás comen

do só pescada. Podes

tomar tres pratos dela e

que non teñas esa sen

sación. Hai racións, para

compartir... Non é un

restaurante gastronó

mico. Para iso xa teño

Casa Solla. A idea é fa

cer a cociña de sempre

dándolle unha voltiña. É

un modelo que quero,

co tempo, levar a máis

lugares.

Pincha Revista de Gastronomía & Cultura

This article is from: