verslag
de bijna dood-ervaring
Geen waarom, geen waarheen, geen waartoe
Persoonlijk verslag van een Bijna dood-ervaring “Het is 9 april 1981. Het leven geeft me drie geschenken in de vorm van een Bijna Dood-Ervaring. Ik kan beter zeggen dat het drie ervaringen zijn in de vorm van een supersnelle reis naar de lichtende eenheid van het bestaan.” Aan het woord Rinus van Warven, redacteur van Vrijmetselarij. Hij neemt de lezer in een persoonlijk verslag mee op zijn reis tijdens zijn Bijna Dood-Ervaring.
Foto: Paul Mellaart.
Het worden vaak mystieke ervaringen genoemd, maar dat woord doet vaak zo religieus aan. Vandaar dat in dit verslag Bijna Dood-ervaringen (BDE) liever existentiële ervaringen genoemd worden. Ervaringen die de persoon in kwestie in contact brengen met de dragende grond van het bestaan. Voor alle zekerheid volgen ze hierna: - De leegte of de eenheid zonder waarom; - Het hier en nu of de eenheid zonder waarheen; - De liefde of de eenheid zonder waartoe. Fotorolletje Wat gebeurde er op die negende april? Rinus van Warven: “Ik hoorde achter me een geluid. Ik keek over mijn schouder. Ik zag vlak bij me twee koplampen van een auto. Gedoofd. De automobilist had ze ‘vergeten’ aan te doen. De automobilist was met veertig biertjes op in de auto gestapt. Ik had geen tijd om weg te springen. Ik werd geschept en de auto sleurde me mee. Mee in de leegte, in de eenheid zonder waarom. Er begon meteen een film te draaien. Eigenlijk meer een fotorolletje. In flitsen zag ik één voor één pasfoto’s van mijn dierbaren voorbijkomen. M’n ouders, m’n broers, andere familieleden, mijn vrienden. Alsof mijn geest me opdracht gaf om afscheid van hen te nemen en naar de leegte toe te gaan. In mijn beleving duurde dat lang, zo’n 45 minuten. Maar in werkelijkheid kunnen het maar 45 seconden zijn geweest. Tijd, ruimte en afstand bestaan in die andere wereld niet. Er was in deze leegte geen waarom, waarvandaan. De leegte heeft geen oorsprong, geen richting en geen doel, ze kent geen vraag waar we vandaan komen. De leegte kent slechts dat wat opnieuw geboren wil worden.” Tunnel “Ik hoef niet te beschrijven hoe een jonge man er uit ziet die net een auto-ongeluk heeft gehad. In de ambulance werd ik 24 Jaargang 66, nummer 5 , 2012
volgespoten met morfine om de pijn beheersbaar te maken. Op weg naar het ziekenhuis voelde ik hoe mijn lichaam op de brancard zakte. Maar ook dat mijn geest zich losmaakte van mijn lichaam. Mijn geest trad uit, ging naar buiten. Op weg naar gene zijde die geen gene zijde bleek te zijn, maar slechts een andere dimensie van het bestaan in het hier en nu, nu of de eenheid zonder waarheen. De zijkanten van die tunnel waren donker, maar in het midden van die tunnel was een honderden meters lange baan. Ik voelde me superrelaxed. Ik had wel pijn, maar die pijn was beheersbaar.
‘Er is in deze leegte geen waarom, geen waarvandaan’ Er was een ongelofelijk mooi licht aan het eind van de tunnel. Ik werd uitgenodigd door dat immense licht. Ik liep er naartoe, in vertraagde tred. Aan het eind van de tunnel kwam ik voor een soort vlies te staan. Een afscherming. Vergelijk het met een stuk vitrage. Ik was me er volledig van bewust dat ik me aan deze zijde bevond en dat zich daarachter gene zijde bevond. Ik stond stil en was me aan het voorbereiden om door het vlies te stappen. ‘Het is goed. Laat me maar gaan’.” Tweede geboorte “Opeens hoorde ik stemmen. ‘Blijf daar waar je bent’, zeiden ze. ‘Blijf daar. Er is geen waarheen, er is geen andere wereld, er is het dát waar jij al bent. Er is slechts het licht dat je al bent. Er is niet een andere plek die gevuld is met volheid. Er is slechts dat ogenblik waar je al bent waarin alles gebeurt en verschijnt. Vertel de mensen dat ze het licht zijn, waar ze naar op zoek zijn.’ Mijn geest wilde helemaal niet hier blijven, daar waar het al is. Mijn geest wilde naar daar waar het níet is, naar daar waar leven opgehouden heeft te zijn. Maar er is geen plek waar leven
opgehouden heeft te zijn. Er is slechts een plek waar bewustzijn zich manifesteert los van onze lichamelijke waarneming. Ik kwam in dat bewustzijn, dat Pim van Lommel het eindeloos bewustzijn noemde. En met dat hernieuwde bewustzijn mocht ik terug mijn eigen vlees, dat gewonde, pijnlijke lichaam in. Je mag als het ware met dat nieuwe bewustzijn dat altijd was, is en zijn zal, opnieuw incarneren. Een soort tweede geboorte. Mijn lichaam begon aan mijn geest te trekken. En het is uiteindelijk gelukt om weer in dat lastige, pijnlijke lichaam te kruipen. ‘Bent u daar weer?’, vroeg de verpleegster in de ambulance. ‘We dachten dat u weg was. We waren u even kwijt.’ Ik ben even in een fase geweest waar het eindeloos bewustzijn zich voltrok om ruimte te maken voor het licht dat we al zijn.” Godsprobleem ”Het derde geschenk is de liefde of de eenheid zonder waartoe. Jay Krishnamurti heeft de ‘eenheid zonder waartoe’ eens heel pregnant onder woorden gebracht: ‘Je hoeft geen geloof te hebben om edel te leven.’ En toch zeg je: ‘Ik moet goden vereren, ik moet godsdienstplichten vervullen, ik moet ingaan tot de heilige plaatsen, ik moet dit volgen en dat doen. Het is een eeuwig moeten. Deze manier van leven is helemaal geen leven. Cornelis Verhoeven beschrijft hoe de mens de reflectie van het waartoe in zich draagt als een dodelijke ziekte, die aan de dingen hun identiteit ontneemt. Als we de vraag blijven stellen naar het waartoe, verandert God in een godsprobleem, de liefde verandert in een huwelijksprobleem.
- - - -
(er Oordeel bestaat); die straf eeuwige verdoemenis is (er Veroordeling bestaat); liefde dan ook voorwaardelijk is (er Voorwaardelijkheid bestaat); kennis van en voldoen aan de voorwaarden jou superieur maakt (er Superioriteit bestaat); je niet weet dat dit illusies zijn (er Onwetendheid bestaat).”
Paasverhaal “Ik ervaar mijn Bijna Dood-Ervaring als een Paasverhaal. Alleen verzet tegen de duisternis vanuit een bezielde keuze voor het leven blijft gevrijwaard van vertwijfeling, rancune, krampachtigheid, masochisme en fanatisme. Er is een analogie tussen het verhaal van de opstanding van de Mensenzoon en het opstandingsverhaal van veel BDE-ers. Een BDE-er weet dat pijn, verdriet, lijden en dood niet het hoogste woord hebben. Ze hebben ervaren dat het licht doorbreekt en het leven oneindig veel sterker dan de dood wordt. BDE-ers vertellen hun verhaal van de oneindige meerwaarde van het leven. Hun verhalen zetten een streep door al onze ideeën over wat wel en niet mogelijk is in de alledaagse werkelijkheid”, aldus Rinus van Warven.
‘Bent U daar weer? We waren U even kwijt’ Ieder denken in het waartoe ontaardt in een denken over het denken, de wetenschap heeft zichzelf tot object, de literatuur gaat alleen over literatuur; de vereniging vergadert over de vereniging; de club clubt, de mens menst en het ding dingt. Met het toenemen van de reflectie neemt de werkelijkheid af, neemt de liefde af. ‘Maar ik ben liefde op zoek naar mezelf. Zonder doel, zonder eind, zonder bestemming, zonder resultaat, zonder zin, zonder hebben, maar ook zonder zijn’.” Illusies Vervolgt Rinus van Warven: “Neale Donald Walsh – inderdaad de auteur van de serie ‘Ongewone gesprekken met God’ – toont aan hoe de gevestigde religies het materialistische wereldbeeld in stand houden. Ze presenteren beelden van God, het goddelijke waarvan de BDE-er inmiddels weet dat het om ongeloofwaardige aspecten van religie gaat. Duivel, straf, oordeel, hel... ná wat de BDE-er heeft gezien, weet deze dat de manier waarop de gevestigde religie het gebruikt, het niet op waarheid berust. Neale Donald Walsh spreekt over een tiental illusies. Toen ik ze las herkende ik dat datgene wat bij hem deel uitmaakt van zijn onderzoek, voor de BDE-er kennis is van binnenuit. Ik noem ze de tien inzichten. Het gaat om de illusie dat: - God een agenda heeft (er Behoeftigheid bestaat); - de uitslag van dit leven twijfelachtig is (er Mislukking bestaat); - je van God afgescheiden bent (er Verdeeldheid bestaat); - er niet genoeg is (er Ontoereikendheid bestaat); - er iets is wat je moet doen (er Vereisten bestaan); - je wordt gestraft als je niet doet wat je moet doen www.vrijmetselarij.nl vrijmetselarij 25