TIPOS DE CLONACIÓN Clonación celular:
É o proceso polo cal clonanse as células,
creándose cultivos das mesmas. No caso de organismos unicelulares como bacterias, neste proceso só se require a inoculación dos produtos adecuados.
Clonación molecular:
Este tipo de
clonación utilízase, principalmente, para levar a cabo todo tipo de experimentos. A clonación molecular é un conxunto de métodos que se utilizan para introducir ADN recombinante nun vector, un portador das moléculas de ADN que se replican fragmentos de ADN recombinante nos organismos hóspedes. O fragmento de ADN, que pode ser un xen, pode ser aislado dun espécime de procariota ou eucariota. Tras o aislamento do fragmento, ao insertar o vector, o inserto e o vector deben ser corte con enzimas de restrición e purificación. As pezas purificadas únense entre sí, aínda que é unha técnica chamada ligadura. A enzima que cataliza a reación da ligadura é coñecida como ligasa.
Clonación natural:
É a producida pola propia natureza, dase cando
unha célula se divide polo proceso de fisión, proporcionando á nova célula os elementos metabólicos e fisiolóxicos necesarios para permitirle a súa individualidade e independencia.
Clonación reproductiva:
Pódese
realizar de dúas formas. A primeira consiste en dividir un embrión en dúas mitades (ainda que podería facerse en máis) coa finalidade de
aumentar o número de embrións mediante a transferencia dun núcleo procedente dunha célula somática a un ovocito anucleado, neste caso podería chegar a obterse un individuo idéntico ao donante da célula somática. O fin desta clonación é reproducir un ser humano idéntico a outro. Sen embargo este procedemento, ainda que é posible, é totalmente ilegal.
Clonación terapéutica: Trátase da obtención de células nai embrionadas a través da transferencia dun núcleo procedente dunha célula somática dun adulto a un ovocito ao que se lle extraíu o material xenético (embrións somáticos). Unha vez obtido o embrión, deixaselle evolucionar e neste momento obteñense as células nai da súa masa celular interna.
Clonación de especies:
Polo xeral enfócanse á reprodución de
animais xa extintos. Sen embargo, estos procedementos non tiveron moito éxito ata hoxe xa que os recén nacidos morreron rápidamente. O principal conflito neste tipo de clonación é a conservación do ADN das especies, xa que non se conservaron adecuadamente.
CLONACIÓN Que é a clonación? é unha variedade de procesos que poden usarse para producir copias idénticas dun ser vivo. Hai clons na natureza? Sí, algúns organismos como as bacterias se reproducen asexualmente, polo que xeran un ser idéntico a eles. Tamén ocorre cando nacen xemelgos, xa que comparten un 99% dos xenes.
Tipos de clonación: hai tres tipos de clonación artificial: clonación xénica, reprodutiva e terapéutica. Clonación xénica: produce copias de xenes ou segmentos de ADN. Clonación reprodutiva: produce copias de animais enteros. Clonación terapéutica: produce células nai embrionarias para experimentos dirixidos a crear tecidos para reemplazar uns lesionados ou afectados.
Aplicacións da clonación: - Na agricultura e na gandaría, para obter copias de animais que posúen algunhas características que interesa manter; - Na investigación, para dispoñer de animais de laboratorio idénticos que poden utilizarse como modelo. O dispoñer de copias idénticas de determinados animais sería moi útil para a investigación, concretamente para coñecer con máis precisión como afecta a variabilidade xenética entre os individuos ou a presenza de determinadas enfermidades; - Na ecoloxía, para recuperar especies que estean en perigo de extinción ata clonar especies xa extintas; e a medicina, para obter órganos para transplante clonando animais. - Na medicina como a produción de células humanas para tratar enfermidades como Parkinson, diabete, etc, e grazas á clonación é posible producir tecidos e órganos a partir de células nai.
LÍMITE ÉTICOS Cuestións éticas relativas á clonación para a reprodución de seres humanos: ‣ Seguridad técnica e médica ‣ Debilitamento do concepto de reproducción e de familia ‣ Relacións ambiguas dun fillo clonado co proxenitor ‣ Confusión sobre a identidade persoal e o dano psicolóxico dun clon ‣ Preocupación acerca das prácticas euxenésicas ‣ Conflicto coa dignidade humana ‣ Tendencia ao deseño dos bebés e ao melloramento humano O Consello de Europa aprobou a primera lei internacional que prohibía a clonación de seres humanos. Esto sucedeu o 12 de xaneiro de 1998, e foron 19 os países que firmanron esta lei. 20 anos máis tarde a clonación humana segue sen estar permitida en moitos países, pero isto non pasa coa clonación animal. No libro “La clonación humana” da UNESCO, establécese que a clonación “reproductiva”(co propósito de obter un bebé que sexa unha copia xenética), chegouse ao acordo xeral, aínda que sen unanimidade absoluta, de que non é ética. Ademais, a clonación humana é criticada éticamente debido a que non respeta o sentido da sexualidade humana e de que cada un somos únicos e irrepetibles. Asimesmo, tampouco é aceptado éticamente que as persoas sean “fabricadas” en serie como se fosen un produto. O presidente estadounidense Bill Clinton estableceu unha lei que prohibía a asignación de fondos xerais para calquer experimento de clonación humana. Ademais, advertiou de que “Non debemos xogar a ser Deus. Cada vida humana é única, surxida dun milagre que vai máis aló da investigación científica. Creo que debemos respetar ese don”. Por outro lado, a OMS (Organización Mundial da Saúde) establece que o uso da clonación para a réplica de individuos humanos é éticamente inaceptable. A OMS, UNICEF, UNESCO, o presidente do Consello de Europa e representantes de outros países firmaron un documento que prohíbe experimentos científicos para a clonación de seres humanos
PROXECTO XENOMA -O proxecto Genoma Humano é un proxecto científico internacional que ten como obxectivo descifrar toda a información ou receitas que temos en cada un dos nosos cromosomas e interpretar o seu significado, regulación e funcionamento en condicións normais e patolóxicas, para despois usar todo este coñecemento en beneficio da humanidade, para poder reparalos se son cortados ou danados no transcurso das nosas vidas