Beweegtuin voor senioren

Hij zat met betraande ogen tegenover me, mijn oude vriend Bob. Hij had me bij zich thuis gevraagd. Dat doet hij zelden. Hij komt bij óns. Het begint met koffie, mee-eten, een glas wijn en tenslotte de borrel met kaas en worst. Soms gaat hij daarna naar huis, maar liever blijft hij slapen. Ik ken hem al jaren. Ooit ontmoet bij de badminton. Na de dood van zijn vrouw Thérèse komt hij eens in de week bij ons. Hij is een trouwe vriend - een gewoonte eigenlijk.

Adriaan Koopmans Een dag die anders verliep dan ik vooraf had gedacht...

Ik schrok. Hij zag bont en blauw. Elke beweging deed hem pijn. “Bob! Wat heb je. Is er ingebroken? Vertel man!” Ik keek om me heen. De computer stond aan. Dat is bijzonder, want hij is helemaal niet van de computers, van de mobiele telefoons en van al die andere moderne fratsen, zoals hij dat noemt. Nee, Bob doet zoals hij deed. Thérèse verzorgde de contacten, de correspondentie, de bank, de belastingen. Bob leeft met zijn schaakbord, de partijen uit kranten en bladen, en met heel veel vroeger door hemzelf gespeelde partijen.

“Het is Marcel. Je weet wel, de zoon van Thérèse. Ik had hem een volmacht op de bank gegeven. Niet dat ik rijk ben. Iets van een halve ton. Voor je weet maar nooit. Gisteren kreeg ik een aanmaning voor de energievoorschotten. Nog nooit gehad. Eindelijk maar eens naar de bankrekeningen gekeken. Leeg! Niet een beetje, nee, echt leeg. Ik heb direct de bank gebeld en zijn volmacht geblokkeerd. Dat kostte moeite. Want iedereen kan wel bellen. Nou ja. Het is gelukt. Daarna heb ik Marcel gebeld. Hij kwam direct. Toen hij begreep dat ik hem door had, begon hij te slaan. Net zolang dat ik op de grond lag en niks meer kon. Hij heeft alle sieraden van zijn moeder gepakt en is vertrokken.”

“Wat is er nog meer, Bob? Heeft Marcel je huissleutel? Autosleutels?” “Nee, geen autosleutels. Ik heb net een andere auto. Een ander huisslot moet wél. Maar ik durf het huis niet uit. Stel je voor dat hij ondertussen andere spullen komt halen.” Ik begrijp de boodschap. Ik bied hem meteen aan een slot te regelen.

Ook nadat het nieuwe slot in de deur gezet is, blijft Bob gespannen, bibberend, gestrest. “Ik heb vannacht geen oog dicht gedaan. Ik snap het niet. We hebben zoveel voor Marcel gedaan. Altijd stonden we klaar. We hebben hem gesteund toen hij probeerde van zijn gokverslaving af te komen. Schades betaald als hij weer eens ergens ingebroken had. Ik weet het niet meer.” “Wil je aangifte bij de politie doen?” Ik zie zijn aarzeling. Aangifte doen voelt voor hem als opgeven. Toegeven dat alles wat hij voor Marcel gedaan heeft, uiteindelijk niks opgeleverd heeft. Maar hijzelf dan? Hoe denkt hij zichzelf op de been te krijgen? “Ik weet het niet,” zegt Bob tenslotte: “Ik zie de hele tijd Thérèse voor me. Marcel was haar kind. Haar oogappel. Haar alles. Hij stond op één. In alles. Ik voegde me daarin. Als het erop aankwam, moest ik mij schikken. Of scheiden. Ik weet het gewoon niet.” Hij staarde een tijd voor zich uit. Met van die nietsziende ogen. “Ik wil een afspraak met de dokter maken. Wil jij hier zijn als ik weg ben?” Natuurlijk wilde ik dat. Bob kon vrijwel direct terecht, nadat hij aan de assistente uitleg gegeven had. De huisarts kent hem en zijn voorgeschiedenis maar al te goed.

Toen hij vertrokken was, belde ik thuis om te vertellen wat er gebeurd was. En waarom ik zo lang wegbleef. Of ik Bob mee kon krijgen? Geen idee. Misschien een goede oplossing. Maar als hij niet mee wil - moet ik misschien bij hem blijven?

“Ik ga vanavond nog naar de psycholoog. De dokter stelde slachtofferhulp voor, maar liever ga ik naar Angelique. Je kent haar vast wel. Bij haar ben ik lang in therapie geweest na het overlijden van Thérèse. Daar voel ik me veilig. Wil jij vanavond hier blijven? Of ga je liever naar huis? Je moet eten hè.” “Geen zorg over mij, Bob. Je hebt genoeg aan jezelf.”

Dat was voor Bob de eerste dag in een lange reeks.

“Maar ik durf het huis niet uit. Stel je voor dat...”

Levenskunst Gezond ouder worden in je eigen wijk

KBO Noord-Holland ondersteunt het initiatief van de “Zaanse gespreksgroepen Levenskunst”. In de komende maanden zullen de lokale KBO’s in de regio worden bezocht door het provinciaal bestuur met o.a. een presentatie door Agaath Vermast over dit nieuwe project.

“Wij zijn achter onze voordeur vandaan gekomen; het is leuk in de gesprekgroepen en absoluut geen verplichting”

Opleiding tot ‘gespreksleider’ Levenskunst in 2 volle dagen: 1 sept. en 6 okt. Aanmelden: info@ kbonoordholland.nl

Het project is gebaseerd op balans in het leven, op het hebben van de eigen regie en op het ontwikkelen van eigen kracht en aangaan van nieuwe relaties. Voorgaande deelnemers reageren enthousiast: “Wij zijn een beetje achter onze voordeur vandaan gekomen; het is leuk in de gesprekgroepen en het is absoluut geen verplichting.”

Soms komt het door allerlei gebeurtenissen, dat senioren hun netwerk kleiner zien worden en ongewild in een sociaal isolement terecht komen. Wij merken steeds, dat de meeste mensen dan juist meer contacten willen. In de gespreksgroepen werken wij eraan om mensen met elkaar te verbinden, door met elkaar in gesprek te gaan en naar elkaar te luisteren. Deelnemers vinden elkaar, maar er ontstaat ook een andere kijk op maatschappelijke ontwikkelingen door verschillende thema’s.

Succesvolle lokale gespreksgroepen kunnen bij uw lokale KBO worden gestart door professionele en ervaren begeleiders. Een praktisch handboek – geschreven door Agaath Vermast- wordt gratis ter beschikking gesteld. Bij een regionale KBO activiteit zijn er subsidie mogelijkheden vanuit KBO Noord-Holland om deze gespreksgroepen van de grond te krijgen.

Balans in je levenshuis In je eigen levenshuis is er ruimte voor alles wat er in jouw leven gebeurt. In elke kamer kun je delen van je leven terug vinden. Soms worden kamers gedeeld en soms is er ook een vergeten stoffig hoekje waar we liever niet naar omkijken. Natuurlijk zijn er kamers waar we graag of veel zijn.

Net als in een huis is het belangrijk om ook in je levenshuis onderhoud te verrichten. Achterstallig onderhoud is nooit goed. Schoonhouden, kapotte lampen vervangen, oude losliggende kleedjes waar

je over kunt vallen, ja in en aan je levenshuis is veel te doen. Eigenlijk een klein kunstje om via ontmoeting hieraan te werken: LEVENSKUNST.

Achterstallig onderhoud is nooit goed. Schoonhouden, kapotte lampen vervangen... Ja, aan je levenshuis is veel te doen.

Onafhankelijk, Transparant, Effi ciënt en Kostenbesparend!

WEET U WAT ER NA DE UITVAART VAN EEN DIERBARE ALLEMAAL GEREGELD MOET WORDEN? KOM NIET VOOR VERVELENDE VERRASSINGEN TE STAAN!

Heeft u zich wel eens afgevraagd: - Kan ik in mijn huis blijven wonen na het overlijden van mijn partner? - Hoe kan ik conflicten tussen erfgenamen of familieleden onderling voorkomen? - Hoe kan ik Social Media accounts (Facebook), abonnementen en lidmaatschappen beëindigen of voortzetten? - Hoe regel ik mijn pensioen, toeslagen, aangifte erfbelasting en verklaring van erfrecht? - Heb ik een testament nodig of is deze nog actueel?

Wacht niet tot het te laat is! Laat u vooraf vrijblijvend informeren over uw mogelijkheden.

Vraag een gratis kennismakingsgesprek aan: via info@nabestaandenontzorgd.nl of telefonisch via 085-2736726, of bezoek onze website: www.nabestaandenontzorgd.nl.

Wonen bij Zorggroep De Laren

U vindt de kleinschalige nieuwbouw zorgvilla’s van Zorggroep De Laren op de mooiste locaties in Nederland. Alle locaties worden gekenmerkt door het specifieke karakter van de omgeving. Dicht bij zee, in een bosrijke omgeving of gelegen aan de rand van een dorp of in het centrum. Naar welke villa gaat uw voorkeur uit?

Bekijk al onze villa’s op onze website. Vraag vrijblijvend een brochure aan of maak een afspraak voor een rondleiding. De locatiemanagers verwelkomen u graag!

Zorgvilla & Zorghotel Hoefstaete Bosch en Duin Zorgvilla Marijke Elisabeth Hilversum

Zorgvilla & Zorghotel Sluysoort Maarssen

“Luxe huurappartementen met zorg & service. Zo kunt u genieten van wat het leven biedt.”

T 038 - 452 40 67 E contact@zorggroepdelaren.nl www.zorggroepdelaren.nl