Herman en Jorien: ‘Wat een Stel’

from Kunst in Ootmarsum 2022

hart van Ootmarsum

Herman en Jorien: ‘Wat een mooi Stel’

Tijdens kunstmarkten staan vader Herman en dochter Jorien steevast naast elkaar. Gelet op hun achternaam mogen we rustig stellen: ‘Wat een mooi Stel’. Ze krijgen ook vaak te horen: “Zijn jullie een stel?”

In ieder geval niet in de letterlijke betekenis van het woord, maar het is wel een twee-eenheid. Ze ondersteunen elkaar in het maken van kunst. In dit geval is het virus niet van vader op dochter overgegaan, maar van dochter op vader. “Dat mag je rustig concluderen. Mijn dochter Jorien heeft mij op latere leeftijd op ‘het schilderspad’ gezet. In 2006 kwam ze met allerlei schilderspullen bij ons thuis en dat wakkerde bij mij het kunstvlammetje aan. Dat heeft er altijd gezeten, want ik weet me nog best te herinneren dat ik in mijn jeugdjaren met schetsboeken en potloden rondliep. Tekenen had duidelijk mijn interesse. Rond mijn vijftiende verflauwde dat en richtte ik mij op mijn studie. Geboren in de provincie Groningen doorliep ik in de hoofdstad mijn opleidingen en rondde studies Bedrijfskunde af op het HBO en de universiteit. Ik heb lange tijd gewerkt in het management in de gezondheidszorg Mijn opleidingen en mijn werk waren totaal niet kunst gerelateerd. Later heb ik daar toch veel profijt van gehad toen ik mij terugvond in de kunstwereld,” schildert Herman Stel zijn ‘andere’ leven.

ELKAAR STIMULEREN Vader en dochter Stel stimuleren elkaar tot op de dag van vandaag. “Op het moment dat Jorien bij ons kwam met die schildersspullen, ben ik aan de slag gegaan. Dat voelde goed en ik vertrouwde mijn eerste onderwerpen toe aan het geduldige papier. Steeds meer lukte het me om daar mijn eigen stijl in te vinden. Het voelt dan ook zo goed dat je van anderen de waardering krijgt om verder te gaan op de weg, die je bent ingeslagen. Mijn dochter bleef me stimuleren en zelf ontwikkelde ze ook haar eigen stijl. Als ‘amateur’ bezocht ik kunstmarkten en merkte dat het publiek mijn werken waardeerde. Het voelde heel bijzonder dat ik mijn schilderijen verkocht. Het kunstleven breidde zich uit en mijn werken werden tentoongesteld in een pop-up galerie in Rijssen en later op de bovenverdieping van het leegstaande V&D pand in Enschede. Samen met andere kunstenaars hebben we dat helemaal ingericht en daar driekwart jaar mogen exposeren,” vertelt Herman over die beginperiode.

“KUNST MAG ER UITSPRINGEN” Een felgekleurd portret van een Oostenrijkse kunstenaar zorgde bij Herman Stel voor een nieuwe uitdaging: “Dieren schilderen liet ik achterwege en ik richtte me steeds meer op portretten. Veel aandacht besteedde ik aan de expressie en met name de ogen en de mond. Ik koos voor kleurrijke portretten. Kunst mag er uitspringen en moet niet voor de

hand liggend zijn. Belangrijk is om bij jezelf te blijven, maar je mag ook rustig laten zien dat je met andere ideeën bezig bent. Dus naast portretten creëer ik city-paintings en ben nu bezig met het stadsgezicht van Amsterdam.”

GROOT AVONTUUR Een galeriehouder uit Miami in de Verenigde Staten maakte ook kennis met het werk van Herman Stel. In opdracht schilderde de Haaksbergse kunstenaar een portret van hem en van het één kwam het andere. “Als tegenprestatie mocht ik bij hem in de galerie in Miami exposeren. Daar ben ik geweest, maar kon daar natuurlijk niet maanden lang blijven. Ik heb daar een soort agent gezocht, die mijn belangen behartigde. Een prima kerel leek het, totdat hij ging scheiden. Hij is er vervolgens met tien van mijn schilderijen vandoor gegaan. Vier schilderijen doken later op, die hij blijkbaar verkocht had. Van deze man heb ik nooit meer iets gehoord. Het was in ieder geval weer een ervaring rijker,” relativeert Herman Stel deze gebeurtenis.

HET CREATIEVE AVONTUUR VAN JORIEN Dat Jorien Stel zich volledig kon richten op haar kunstwerken, is eigenlijk geen verrassing. Als kind al tekende ze nagenoeg op ieder moment dat het kon. Ze heeft een geheel eigen stijl ontwikkeld en creëert verrassende kunstwerken. Het is voor haar een creatief avontuur en in 2017 maakte ze de stap om fulltime de kunstwereld in te stappen.

TEKENLES OP DINSDAG Jorien werd geboren in Hoogezand Sappemeer. In die Groningse plaats doorliep ze, tot en met groep 7, de basisschool. In die periode stond er bij haar steevast een vlaggetje bij de dinsdag. Na schooltijd kreeg zo op die dag wekelijks tekenles. “Dat was voor mij echt een ware happening. Het wakker worden op die dinsdagmorgen was dan ook echt een feestje,” weet Jorien zich nog heel goed te herinneren. Deze tekenles gaf onbewust of bewust toch invulling aan haar creatieve inslag. “In het huis van mijn tekenjuf mocht ik rondstruinen om allerlei tekenonderwerpen te ontdekken. Ik zocht vaak naar oude spulletjes en vond bijvoorbeeld een muziekdoosje om na te tekenen. Daarop stond dan een portretje en toen al intrigeerde me dat,” vertelt de Haaksbergse kunstenares. Jorien legde daar een basis, want haar lerares bracht haar in aanraking met allerlei materialen en de nodige schildertechnieken.

‘PERFECTE PLAATJE’ Op haar twaalfde verhuisde Jorien van het Groningse naar het Twentse Haaksbergen. Nog een laatste jaar basisschool en vervolgens naar het Assinkcollege in haar nieuwe woonplaats. Ze volgde na haar middelbare school de opleiding Verzorging. Dat lag haar toch niet, waarna ze de SPW in Groenlo volgde. “Vervolgens ben ik de kinderopvang ingerold. Ik werkte daar 36 uur en verdeelde die tijd over vier dagen. Ik had dus één dag in de week vrij. Die besteedde ik helemaal aan het schilderen en creëren van werken. Niemand kon op die vrije, voor mij heilige, dag een afspraak met me maken. Ik maakte geboortekaartjes voor anderen en bedacht me op een bepaald moment dat er niets van mijzelf bij was. Bezig voor anderen, terwijl dat enerzijds een goed gevoel gaf, maar anderzijds wilde ik mezelf leren kennen als kunstenaar,” geeft Jorien Stel aan dat ze haar eigen weg zocht. “In 2010 maakte ik mijn eerste grotere werken. In 2017 nam ik deel aan een fotowedstrijd ‘Het perfecte plaatje’. Deze contest vond plaats in Haaksbergen en dat bleek een nieuwe uitdaging.”

Jorien creëerde haar werken met een mix van digitale technieken, gecombineerd met foto’s en details uit tijdschriften. Verder gebruikt ze bladgoud en acrylverf al worden andere materialen zeker niet geschuwd. “Ik ontdek heel graag nieuwe mogelijkheden in mijn manier van werken. Het ‘perfecte plaatje’ zette me aan het denken en vanaf dat moment verwerk ik ook foto’s in mijn kunstwerken. In juni nam ik deel aan het evenement ‘Kunst in het Volkspark’ en dat was in feite de eerste gelegenheid na Corona om mijn werken te etaleren. De reacties waren echt heel positief. Ik kan echt genieten van de bezoekers, die mijn werk eerst op afstand bekijken. Daarna halen ze de bril uit de tas en komen steeds dichterbij. Ze zien dan ook steeds meer details. Dat is ook mijn streven. Op afstand moet mijn compositie een mooi geheel zijn. Wie dichterbij komt ziet de details en ook deze moeten een gestroomlijnd geheel vormen. Het zijn juist de details, de woorden, die het verhaal vertellen. Als ik de kijkers het gevoel van ‘verwonderen’ kan meegeven, dan voelt dat voor mij geweldig goed,” verwoordt Jorien Stel haar interactie met de vele mensen, die belangstelling tonen voor haar unieke werken. Jorien Stel heeft als onderwerp vrouwenportretten. Dat is in feite geen bewuste keuze.

“Nee, echt niet, het loopt gewoon zo,” benadrukt de kunstenares. “Ik maak wel eens dierenportretten, maar meestal eindigen mijn werken met de gezichten van vrouwen. Dat ligt me blijkbaar het beste al is het nooit een doel op zich. Ik neem ook geen opdrachten aan, want daardoor blijf ik vrij om mijn eigen keuze te bepalen. De keuze om fulltime kunstenaar te worden is het beste besluit. Ik voel me gelukkig om te creëren en om mijn eigen weg te volgen. Ideeën ontspruiten in mijn hoofd en daarmee kan ik aan de slag gaan. In mijn atelier aan huis voel ik me gelukkig. Ik ben echt blij als mijn nieuwste werk me voldoening geeft. Als die blijdschap er niet is, ben ik niet tevreden en moet het over of vervolmaakt worden.”

TROTS OP ZIJN DOCHTER Op de vraag hoe Herman Stel het werk van zijn dochter waardeert, volgt een hartverwarmend antwoord. “Mijn dochter Jorien is in staat geweest om haar eigen stijl te ontwikkelen en ook om haar eigen weg te vinden in de kunstwereld. Ik vind het echt heel knap dat ze verschillende stijlen kan combineren tot prachtige composities. Ze is continue bezig om haar stijl door te ontwikkelen en waar het kan om deze te vernieuwen. Jorien is niet bang om nieuwe wegen in te slaan en andere materialen te proberen. Als vader ben ik heel erg trots op mijn dochter.” WEDERZIJDSE TROTS En wat is deze dochter trots op haar vader. “In mijn jonge jaren tekenden we vaak samen aan de keukentafel. Ik bladerde in zijn tekenboeken en vond het prachtig. Nog steeds ben ik blij dat ik hem met tekenspullen verraste. Het doet me heel goed dat hij zijn weg heeft gevonden en veelkleurige portretten maakt. Hij durft het groot aan te pakken en dat lukt hem ook. Mijn vader is echt een voorbeeld. Zelf wil ik het liefst op een kunstmarkt toeschouwer zijn of op een afstand toekijken. Hij staat er en maakt een praatje en dat geeft mij ook altijd een duwtje in de rug. Dat maakt het ook heel bijzonder dat we altijd naast elkaar staan. Ook straks in Ootmarsum en dan pakken we een wijntje en voelen dan hoe goed het is om samen onze kunst te exposeren.” We kijken echt uit naar Kunst in Ootmarsum, want dat evenement voelt echt fantastisch,” besluit Jorien Stel.

Herman en Jorien Stel kijken oprecht uit naar Kunst in Ootmarsum: “Het is voor ons echt een hoogtepunt. Het is een prima georganiseerd evenement met een geweldige sfeer. Wij kijken er dan ook echt naar uit om na twee jaar ‘kunststilte’ door Corona weer in de Siepelstad onze werken te kunnen laten zien. Het evenement voelt echt fantastisch”, besluiten Herman en Jorien Stel hun relaas. ■