De kunstenares van het eerste uur

In dit jubileumjaar van Kunst in Ootmarsum is er één deelnemer, die de eerste editie heeft meegemaakt. Het is Carla Stamsnijder en zij is dus echt dé kunstenares van het eerste uur.

Veertig jaar geleden stond zij met haar werken op het Kerkplein. Het heette destijds in 1983 de ‘Franse markt’ gebaseerd op het Mont Martre en zeer zeker op het Place du Tertre in Parijs. Heel kleinschalig nog, maar dat had zeker zijn charme. Carla Stamsnijder was er bij en ze kan zich deze eerste editie nog prima herinneren. “Het stond nog echt in de kinderschoenen en dus was er sprake van

Zelf stond ik ook nog in mijn ‘kunst’ kinderschoenen

een kleinschalige opzet. Zelf stond ik ook nog in mijn ‘kunst’ kinderschoenen, want het was één van mijn eerste kunstmarkten, dus best heel spannend. Ik kreeg een kraampje toebedeeld met een blauwwit gestreept doek. Met wat losse tekeningen en een paar ingelijste werken reisde ik af naar Ootmarsum. Het was achteraf een enorme stap voor mij om mijn werken voor het eerst op deze wijze ten toon te stellen. Ik vond het echter geweldig en de sfeer sprak me heel erg aan. Het voelde heel gemoedelijk. Ik was nog jong en om jouw werk aan anderen te laten zien, is best een overwinning op jezelf. Het contact met de bezoekers is echter heel fijn. Dat zorgt er voor dat je al heel snel over die drempel stapt. Praten over mijn werk, de belangstelling voor mijn creaties, zorgen voor zelfvertrouwen. Mijn eerste ervaring in Ootmarsum was mede daarom een onuitwisbare. Ik heb wel een aantal kunstmarkten gemist door de geboortes van onze kinderen, maar op de momenten dat het kon was ik er gelukkig steeds weer bij,” vertelt Carla Stamsnijder.

“Ootmarsum is een feestje om daar te exposeren. Het is allemaal heel gemoedelijk. Je hebt echt veel contact met de bezoekers en dat levert vaak hele fijne gesprekken op. Ik kijk er altijd naar uit. Iedere keer is het toch spannend om er naar toe te gaan. Welke plek is mij toegewezen en kan ik er met mijn auto makkelijk komen? Hoe staat de zon en wat zijn de weersverwachtingen? Het is echt geen pretje om met heftige buien op een kunstmarkt te staan. Ik heb met heel veel wind wel eens aan de kraam gehangen,” lacht Carla Stamsnijder. De laatste jaren is haar door de organisatie een pagodetent aangeboden en daar is ze heel erg blij mee.

“Ootmarsum is voor mij de kunstmarkt bij uitstek met een organisatie, die staat als een huis. Het voelt voor mij als een thuiswedstrijd. Dat maakt het heel plezierig en daarom kom ik ieder jaar vol enthousiasme en met steeds nieuw werk terug op het evenement Kunst in Ootmarsum,” geeft Carla haar klik met de Siepelstad weer.

De Weg Naar Het Kunstenaarschap

Bornerbroek was de plaats waar Carla ter wereld kwam en daar is ze niet alleen geboren, maar ook getogen. Ze heeft in deze plaats, onder de rook van Almelo, de lagere school doorlopen en net als vele andere kunstenaars viel haar tekentalent direct op bij haar leerkrachten. Maar ook op andere vlakken toonde ze haar creativiteit. Het vertaalde zich in het maken van bordtekeningen en ook op de middelbare school in Borne voelde ze waardering voor haar creatieve inbreng. “Ik was er echt niet naar op zoek, maar het gaf me natuurlijk wel een goed gevoel. Op een bepaald moment moet je toch een keuze maken en ik kreeg het advies om een opleiding creatieve handvaardigheid te volgen. Daar koos ik echter niet voor, want ik ging werken bij een tandarts om hem te assisteren. Daarna rolde ik het ziekenhuis in en werd de assistente van een dermatoloog. Ik bleef echter tekenen, ontwerpen en creëren, dus liet de kunst mij nooit los,” beschrijft Carla haar wegen, die toch naar het zelf schilderen leiden. Ze kwam steeds dichter bij haar wens om kunstenaar te worden door een werkplek te vinden bij een winkel in Almelo met een alleszeggende naam: ‘Breughel kunstenaarsbenodigdheden’. Het werken in die winkel gaf mij heel veel voldoening. Allerlei raakvlakken met de kunst en ondertussen schilderde ik in mijn atelier. Aquarel en acryl vormden de basis van mijn werken, maar ik werkte ook met Oost-Indische inkt en maakte daarmee pentekeningen. Het creëren bleef me niet alleen boeien, maar het gaf me ook heel veel voldoening. Ik volgde een basiscursus op de Famous Artist School. Die cursus volgde ik toen onze kinderen nog klein waren. Ik kreeg opdrachten leerde werken met de technieken, die bij me pasten. In eerste instantie aquarel, maar later met acryl en dat gaf me weer andere mogelijkheden. De technieken kreeg ik onder de knie, maar ik was erg kritisch op mezelf. Het was ook in die beginperiodes keuzes maken. Wil ik hier mee verder? Mijn nieuwsgierigheid naar mijn mogelijkheden bleef en dat hielp me over een drempel. Bezoekers op kunstmarkten bleken in mijn werk geïnteresseerd te zijn en ik kreeg steeds meer opdrachten. Samen met mijn feeling om te creëren bleek dit de basis te zijn om verder te gaan als kunstenaar,” is haar natuurlijke ontboezeming over de start van haar kunstenaarscarrière.

…Een klein winkeltje, in het centrum van het kunststadje Ootmarsum. De gele stoeltjes buiten vallen direct op in het nostalgische straatbeeld. Bij de eerste blik op de etalage denk ik, dat ziet er leuk uit. Wanneer ik dichterbij kom, registreert mijn hart eerder dan mijn hoofd, de heerlijkste geuren van versgebakken taart, koffie en chocolade. Ik wil er naar toe.

Heel Klein En Voorzichtig Beginnen

Carla Stamsnijder heeft altijd een tekenblokje bij zich en de schetsen, die ze daar in maakt vormen de basis voor haar schilderijen. “Ik begin heel klein en voorzichtig in dat tekenblokje om het vervolgens uit te werken op een groter formaat.” De kunstenares vertelt honderduit over haar passie en laat ons ook haar atelier zien. Daar is Carla helemaal thuis, want dit is haar plek waar ze helemaal zichzelf kan zijn. “Dit voelt als een warme deken. Hier kan ik werken en creëren, zoals ik dat graag wil. Mijn schetsen vormen de basis en het kost me eigenlijk geen moeite, omdat het in me zit. De onderwerpen, die ik kies, zijn ook heel divers. Mijn werkwijze is ook zeker niet strak binnen de lijntjes. Dus geniet ik van mijn vrije toets. De kleuren, die ik gebruik, zijn heel erg belangrijk voor mij. Mijn motivatie om steeds bezig te zijn is dat het mensen aanspreekt. Dat ze over mijn werk praten en dat de emoties, die ik er in leg, ook anderen raakt. Juist die interactie met de kijker vind ik in dat mooie stadje Ootmarsum. De allereerste keer voelde ik die warmte en nu na veertig jaar Kunst in Ootmarsum blijf ik die sfeer steeds weer voelen. Ik heb veel waardering voor die besturen en vrijwilligers, die dit kunstevenement in al die jaren hebben georganiseerd,” besluit Carla Stamsnijder.

Vier decennia geleden kwam ze naar Ootmarsum om deel te nemen aan het kunstevenement. Nu na veertig jaar is ze nog lang niet uitgeschilderd en dat is een groot compliment aan deze kunstenaar van het eerste uur.

Marieke Siers jongste deelnemer Kunst in Ootmarsum

Vorig jaar stond Marieke Siers voor het eerst op de Kunstmarkt in Ootmarsum.

Twintig lentes jong, maar super enthousiast over haar debuut. “Mijn plek was op het pleintje bij Annemiek Punt. Het was echt superleuk met veel geïnteresseerde mensen, die vol belangstelling rondliepen en ook vragen stelden over mijn werk. In 2023 ben ik weer van de partij en ik heb er echt ontzettend veel zin aan,” is haar spontane reactie.

“IK SPRONG ER MET TEKENEN NIET BOVENUIT”

Het bijzondere is dat ze haar tekentalent/aanleg niet liet zien op de basisschool of thuis. “Ik kon vroeger helemaal niet tekenen,” lacht Marieke, “Ik sprong er echt niet bovenuit. Wel was ik altijd creatief bezig als kind, maar niet met kleurpotloden of kwasten. Dat kwam zo rond mijn twaalfde jaar. Op die leeftijd begon ik tekenen heel erg leuk te vinden. Daar was niet direct een reden voor, maar vanuit een bladgoud, -zilver, of -brons om de juiste accenten aan te geven. De positieve reacties van mensen uit mijn omgeving of bezoekers van kunstmarkten geven me het vertrouwen dat ik op de goede weg ben,” vertelt Marieke Siers.

HAAR PASSIE WIL MARIEKE HET LIEFST

MET IEDEREEN DELEN intrinsieke motivatie wilde ik me daarin ontwikkelen. Dat ging me steeds beter af en het gevolg was dat ik na mijn zestiende ook echt teken – en schilderlessen volgde. Op mijn negentiende werd het echt serieus. Op het Cibap in Zwolle rondde ik vorig jaar mijn studie grafisch vormgever af, maar ik besloot toch om me op het schilderen te richten. Ik ben nu in feite altijd bezig met tekenen en schilderen. Als we op vakantie waren, bleef ik regelmatig binnen om te tekenen, terwijl de anderen van hun vrijheid genoten en vakantie vierden. Ik genoot van het creëren en ontwikkelde ook steeds meer een eigen stijl. Portretten tekenen heeft mijn grootste interesse. Het liefst op grote doeken, want dan kun je de portretten nog meer kracht geven. Ik werk graag met acrylverf en pastelkrijt. Tevens gebruik ik graag

Inmiddels werkt Marieke in twee ateliers. De ene staat in Buurse en de andere in Zwolle en dit atelier deelt ze met een aantal creatieve ondernemers. “Ik pendel op en neer, maar dat vind ik geen probleem. Op beide plekken kan ik heerlijk werken. Ik geef nu ook schilderlessen, want het liefst deel ik met iedereen mijn passie voor het tekenen. Ik ben er van overtuigd dat als iemand het leuk vindt, hij of zij ook leert tekenen en schilderen. Dat is natuurlijk ook mijn eigen ervaring en met die kennis wil ik anderen graag overtuigen. Daarnaast vind ik het echt fijn om mensen te laten delen in mijn liefde voor de kunst en vooral om ze deelgenoot te laten worden van mijn werken, die veelal een eigen verhaal hebben. Het is heerlijk om daar met anderen over te praten. Het werken kost me geen enkele moeite en ook ’s avonds ben ik nog vaak bezig om verder te gaan met mijn schilderijen. Een koptelefoon op en dan kom ik in een flow om mijn compositie af te maken. Tijdens mijn schilderen bedenk ik hoe het er uiteindelijk uit moet zien. Dat blijft iedere keer een heel boeiend proces. Het voelt dan ook goed als ik positieve respons krijg op mijn eindproduct. De komende jaren ga ik er volledig voor om van mijn hobby mijn beroep te maken. Eén ding is zeker: Ik blijf in deze creatieve wereld, want daar ben ik thuis,” geeft de jonge, maar zelfbewuste Marieke Siers haar ambitie weer.