เอดิโทเรียล
EDITORIAL
หักห้าม มีชีวิตทุกชนิดไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้คง อยู่ตลอดกาล ทุกชีวิตล้วนเกิดขึ้น ด�ารงอยู ่ และดับสูญไป คล้ายกับว่าเกิดมาเพือ่ ท�าหน้าทีอ่ ะไรบางอย่างให้กบั ระบบที่ไม่รมู้ ีใครเป็นผูค้ วบคุมนี ้ ซึง่ มนุษย์ ก็ไม่ได้ถูกละเว้นจากกฎนี้เช่นกัน ดังนั้น “ความยั่งยืน” อาจไม่ใช่ธรรมชาติของเรา เพราะหากลองคิดดูให้ดจี ะ พบว่ามีหลายสิง่ ทีพ่ ร้อมจะน�าพาเราไปสูค่ วามล่มสลาย ไม่ว่าจะเป็น ความหลงผิด ความโกรธแค้น ความโลภ รวมถึงสัญชาตญาณดิบ สิ่งเหล่านี้มีอยู่ ในพวกเรา ทุกคน ดังนั้นการจะด�ารงรักษาเผ่าพันธุ์มนุษย์ไว้ในวัน ข้างหน้าอาจเป็นเพียงสิง่ ทีเ่ กินพยายาม หรืออาจจะไม่? สิ่งมีชีวิตทุกชนิดล้วนดิ้นรนรักษาการมีอยู่ของพวกมัน ด้วยการแพร่พันธุ์เพื่อผลิตซ�้าตัวมันเองในรุ่นต่อ ๆ ไป มีการพัฒนาทางกายภาพรุ่นแล้วรุ่นเล่า แต่ส�าหรับ มนุษย์ ความสามารถทางร่างกายของเราหยุดพัฒนา จนถึงขั้นที่เรียกว่าเสื่อมถอยลงจากเดิมมานับหลายต่อ หลายรุ่นแล้ว แต่สิ่งที่พัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่องก็คือ
6
สมอง ศักยภาพที่จะมี ปัญญา คือสิ่งที่เผ่าพันธุ์มนุษย์ พัฒนาขึน้ เพือ่ การด�ารงอยูข่ องสายพันธุ ์ แม้มนั จะใช้ได้ ผลตลอดช่วงเวลานับแสนนับล้านปี แต่สมองของมนุษย์ ตัวเล็กจ้อยก็ ไม่อาจจะหยั่งรู้ถึงองค์รวมของระบบอัน ซับซ้อนที่ควบคุมสรรพสิ่งนี้ ได้ทั้งหมด สุดท้าย การ เปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อม การฝืนการควบคุมของ ธรรมชาติ ที่มนุษ ย์เคยคิดว่าคือชัยชนะอันยิ่งใหญ่ ผลของมันก�าลังจะย้อนกลับมาบอกว่า “เราไม่มีทาง เอาชนะมันได้” สุดท้ายแล้วมนุษ ย์เราอาจต้องรู้จักถ่อมตัวให้มากขึ้น เลิกเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง ให้ความส�าคัญกับสิง่ ทีอ่ ยู่ รอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิต หรือ ดิน น�้า อากาศ ใช้ความรู้สึกและสัญชาตญาณให้น้อย ตั้งสติและใช้ ปัญญาให้มากขึน้ แน่นอนว่าเผ่าพันธุม์ นุษย์จะไม่คงอยู่ ตราบชัว่ นิรนั ดร์ แต่กว่าจะถึงวันนัน้ หากเรายังเป็นห่วง อนาคตในวันข้างหน้าของลูกหลานก็ยังมีโอกาสที่จะ พิสูจน์ว่าการใช้ชีวิตอย่างยั่งยืนสามารถท�าได้จริง
JUNE 2016
H_R Vol.030 [006] Editorial.indd 6
5/18/2559 BE 11:53 AM