ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ Χρήστος Πίτσαβος, Βασιλική Μεταξά
Η
αρτηριακή
υπέρταση
αποτελεί
έναν
από
τους
σημαντικότερους
προδιαθεσικούς παράγοντες κινδύνου εμφάνισης της καρδιαγγειακής νόσου και μία από τις κυριότερες αιτίες νοσηρότητας και θνησιμότητας από καρδιαγγειακά αίτια (στεφανιαία νόσο, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια) των ανεπτυγμένων χωρών. Η συχνότητα εμφάνισης της αρτηριακής υπέρτασης αυξάνει με την ηλικία. Περίπου το 65% του πληθυσμού ηλικίας 65-75 ετών είναι υπερτασικοί. Οι άνδρες
αντιμετωπίζουν
μεγαλύτερο
κίνδυνο
εμφάνισης
αρτηριακής
υπέρτασης συγκριτικά με τον γυναικείο πληθυσμό μέχρι την ηλικία των 50 ετών(≈33% έναντι 27%) ενώ μετά τα 50 οι γυναίκες εμφανίζουν υπέρταση με μεγαλύτερη συχνότητα1. Στον Ελλαδικό χώρο, σύμφωνα με την μελέτη Αττική που διεξήχθη από την Ά Καρδιολογική κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών, την πενταετία 2001-2006, απεδείχθη ότι η επίπτωση της αρτηριακής υπέρτασης είναι περίπου 8 άνδρες στους 100 ηλικίας 45±13 και 10 γυναίκες στις 100 ηλικίας, 45±14 2. Ορισμός Η διάγνωση της αρτηριακής υπέρτασης στους ενηλίκους τίθεται όταν ο μέσος όρος δύο ή περισσότερων μετρήσεων της διαστολικής πίεσης(μικρή) σε δύο τουλάχιστον επισκέψεις στο ιατρείο ανευρίσκεται πάνω από 90 mmHg ή ο μέσος όρος πολλαπλών μετρήσεων της συστολικής πίεσης(μεγάλη) σε δύο ή περισσότερες επισκέψεις είναι σταθερά πάνω από 140 mmHg. Την τελευταία 25ετία τα επίπεδα της αρτηριακής υπέρτασης που θεωρούνται φυσιολογικά ελαττώνονται συνεχώς, αφού από πληθώρα επιδημιολογικών μελετών έχει πλέον αποδειχθεί ότι για κάθε 20 mmHg αύξηση πάνω από τα επίπεδα 115 mmHg για την συστολική πίεση και κάθε 10 mmHg αύξηση