Sef: Niet bang om te falen

Sef maakt De Leven, en dat is geen taalfout… niet bangom te falen

Door: Arjan van Sorge

Rapper Sef heeft net een nieuw album uit, De Leven. Ja, je Nederlands is nog goed, het is Het Leven natuurlijk, maar voor Yousef Gnaoui (1984) is het toch echt geen taalfout.

Zo’n titel valt in ieder geval op, en zo ook de muziek. Is dit nog hiphop, vraag je je af. Feit is dat Sef daar wel uit voortkomt: zo maakt hij nog steeds deel uit van Flinke Namen, werkte hij samen met Dio en The Partysquad, en had hij met Broodje Bakpao samen met The Opposites een nummer 1 hit. Maar het was even tijd voor iets anders. “Ik wilde wat in m’n eentje doen. Kijken of ik het kon, en mezelf bewijzen. In een groep heb je meerdere meningen, en nu alleen die van mij, dus dat is een totale vrijheid. En ik ben heel eigenwijs, tot op het koppige af - dan is het heel jn als je alleen maar doet waar je zelf zin in hebt.”

My Way

“De producers zoals Reverse, Big 2, Soulsearchin’, SirOJ, FS Green en Snelle Jelle vraag ik, en uiteindelijk is het mijn album, dus ik bepaal wat er wel of niet op komt, waar het over gaat en hoe het moet klinken. Dat is een lekker gevoel, om compromisloos iets te maken. Ik heb niets gedaan wat ik niet wil, gewoon puur waar ik zin in had. Flinke Namen is er al, ik ben niet bang om te falen, als mensen het niet leuk gaan vinden dan zou ik dat jammer vinden, maar dan heb ik het wel gedaan. I did it myyy waaaayyy...!”

Verschillend

“Ik ben zelf geen producer, maar ik vraag natuurlijk wel mensen waarvan ik weet wat ze kunnen, en dat ze goed zijn. Waarvan ik erop vertrouw dat ze iets goeds maken. Ik had al een bepaald geluid in mijn hoofd dat ik wilde; het was niet de bedoeling om met veel verschillende mensen te werken, ik ben op zoek gegaan naar die sound en daar moest ik gewoon meerdere mensen bij hebben. Er was niet één iemand die dat allemaal kon. Ik moest bij iedereen op zoek naar dingen. Als je de hele plaat hoort en je de producers kent, is het lastig

te zeggen wie wat gemaakt heeft. Mensen om me heen die deze producers kennen en met hen werken, vragen ‘wie is dat? He, van die? Huh?’ Echt grappig. Iedereen heeft toch wel weer iets anders gedaan, maar toch is het één geheel.”

Kut

“Ik wilde elektronische, op synthesizer gebaseerde muziek maken, met een jaren tachtig popfeel. Eurythmics bijvoorbeeld, maar ook Nederlandse pop uit die tijd, zoals Hans de Booij. Ik ken dat van vroeger, van de radio. Toen vond ik die muziek kut – je bent jong en je wilt stoere dingen horen – maar later ben ik dat juist gaan waarderen. Ik vind het een mooie periode in de muziek. Daarbij moet ik wel echt

even benadrukken dat ik geen retro-ding wilde maken, ik wilde niet proberen om muziek te maken die klinkt alsof het uit die tijd komt. Het is echt gewoon van nu wat ik zeg, maar ik vind het tof om die twee zaken te combineren.”

Het breedste

“Dat wilde ik maken, en wat voor label iemand daar vervolgens aan hangt interesseert me echt niet. Over iets met hiphop doen of zo heb ik helemaal niet nagedacht. Ik geloof trouwens dat hiphop van de elektronische muziekgenres by far het

breedste is, het tempo wisselt van 60 tot 150 bpm, er bestaat hiphop in driekwartsmaat – het kan allemaal. Zodra je er op rapt, is het hiphop. Voor veel mensen ook niet, voor hen is het pop, maar het kan. Je kan overal invloeden uit pakken, zoals bijvoorbeeld een Arabisch geluid in een popnummer verwerken.”

“Er zit een bepaalde kilheid in het geluid van synthesizers dat bij mij een snaar raakt.”

Hard

“Er is iets bij synthesizers wat bij mij een snaar raakt. Er zit een bepaalde kilheid in het geluid, het is niet organisch maar elektronisch, techniek – maar als je dan een mooie melodie ermee speelt dan vind ik dat contrast zo mooi. Het geluid is hard, in een club werkt een synth gewoon heel goed. Je voelt het, het is een hard geluid. ik schrijf mijn teksten op de muziek, zonder muziek kan ik niks. Ik zit niet thuis teksten te schrijven waar ik later dan iets bij zoek. Ik krijg de ideeën gewoon vanuit de muziek. Ik moet een goeie beat hebben, het hoeft niet helemaal af te zijn, maar in ieder geval een basis waar ik iets mee kan, en dan begint het.”

Experimenten

Jointjes heeft Sef wel gerookt, maar het is niet iets wat hij regelmatig doet. “Ik word er niet geïnspireerd door, meer dat het heel dom wordt, dan heb ik gewoon zin om een lm te kijken en op de bank te zitten en chips te eten. Het helpt mij niet bij het maken van muziek. Ik heb wel met drugs geëxperimenteerd hoor, paddo’s

genomen, een pilletje... Dat doet dan ook wel weer wat met je hoofd, het is echt interessant om achter dingen te komen. Maar eigenlijk blow ik niet. Of ja, als ik ergens op vakantie ben, op het strand en iemand komt er mee, dan vind ik het wel leuk, maar het is niet iets wat ik met regelmaat doe. Het remt me heel erg.”

Leuker

“Ik word er echt totaal niet actief van, heel passief juist. Ik zie mensen om me heen die veel te veel blowen, en dan de focus verliezen. Ik ben er niet tegen, want er zijn ook mensen waarbij ik denk, steek alsjeblieft die joint op, want je bent leuker als je stoned bent, maar het zijn maar weinig mensen die dat hebben. Nee, ik ben er geen fan van. Aan de andere kant vind ik het superleuk, dat blowen, maar er komt nergens iets van terecht als ik dat doe. Ik moet echt vrij zijn en helemaal niks te doen hebben.”

Doorspacen

Van producers hoor je vaak dat ze juist goed werken op een joint, bij rappers is dat wat minder. Zo ook bij Sef: “Ik ga er dan veel te diep in, ik raak op een minidetail geconcentreerd, en ik verlies het overzicht. Dat is het, ik word niet suf van blowen, maar ik heb geen overzicht. Ik kan heel lang doorspacen op iets wat ik zie of wat ik denk, maar ik heb niet het hele plaatje in beeld. Dat is dan zo in het geval van muziek maken, maar ook in het algemeen. En niet een normaal gesprek voeren met iemand, alleen maar gefocust op het laatste wat er gezegd is. Ik vind het wel heel jn om naar muziek te luisteren als ik een joint op heb, dan kan ik me wel voorstellen hoe dat dan is.”

Er voor gaan

“Het gaat goed tegenwoordig, maar het is nooit alleen maar leuk natuurlijk. Je hebt altijd wel een contrast. Dom voorbeeldje: als je een avond heel veel drinkt en je hebt het naar je zin, heb je de volgende dag een kater. Dat is dan een superversimpeld voorbeeld van hoe het is. Er zit altijd een andere kant aan. Ik geloof dat dingen nooit helemaal een ding zijn. Elk nadeel heb z’n voordeel... Nu verdien ik wel genoeg geld, ik heb gelukkig geen baantje ernaast, al heel lang niet meer. Dat is lekker, want je kunt je dan helemaal focussen op wat je doet. Het is niet gezegd dat het voor altijd is, maar ik ga er wel voor.”

De Leven van Sef is verschenen op Top Notch

Superintens

“Een vriend zei dat ik er gewoon gevoelig voor ben. Ik drink wel, maar dat is ook niet goed voor je, ik ben niet anti-drugs of anti-drank of zo, maar het heeft een heel heftige impact op mij. Als ik blow voel ik me twee dagen erna nog steeds duf. Ik heb ook nooit een blowperiode gehad in mijn pubertijd. Het was laat toen ik voor het eerst een joint opstak, toen ik twintig was. Daarvoor dronk ik trouwens ook helemaal niet. Ik vond het blowen wel heel leuk, maar ik wist meteen: dit is niet iets wat ik elke dag moet doen. Ik word er heel suf van en dat vind ik vervelend. Ik vind het niet erg om de controle te verliezen, maar wel om geen energie te hebben. Het is geweldig als je stoned een lm kijkt of muziek luistert, superintens, maar de gevolgen van blowen zorgen ervoor dat ik het niet waard vind om vaak te doen.”