Samenvatting
In het Samen Beter programma Reumatoïde Artritis (RA), een aandoening die onderdeel uitmaakt van de overkoepelende aandoening Inflammatoire Artritis, verbeteren we de reumazorg via de ValueBased Health Care methodologie. De Santeon ziekenhuizen (het Maasstad Ziekenhuis, het Medisch Spectrum Twente en het St. Antonius Ziekenhuis), behandelen jaarlijks ruim 4.500 RA patiënten. Door real-life uitkomsten en werkwijzen te vergelijken, leren de ziekenhuizen van elkaars uitdagingen en successen. Basis daarvoor is zuivere en consistente registratie en uitgebreide data-analyse. Binnen de verbetercyclus RA, meten we ieder half jaar voor een gedefinieerde patiëntgroep de uitkomsten en kosten. Hierbij kijken we naar patiënten ouder dan 18 jaar, met de diagnose RA. Sinds de start van de verbetercyclus, medio 2018, hebben de ziekenhuizen zes verbetercycli doorlopen. Tot nu toe was er binnen de dagelijkse reumazorg überhaupt geen stuurinformatie op groepsniveau ten aanzien van ziekteactiviteit, dat maakt de inzichten verkregen uit het Samen Beter programma RA uniek en bijzonder waardevol. De belangrijkste onderwerpen die aan bod zijn gekomen zijn:
1
Ziekteactiviteit en optimalisering van medicatiegebruik
Medicatie is een centraal onderdeel van de reuma behandeling. De ziekenhuizen hebben daarom gekeken naar de medicatie-opbouw voor nieuwe patiënten, het gebruik en eventuele afbouw van biologicals bij chronische patiënten en de uitgifte van herhaalmedicatie. Uit een vergelijking (incl. casemixcorrectie) van de effectiviteit van de behandeling van nieuwe patiënten bleek dat voor alle ziekenhuizen het doel (tenminste lage ziekteactiviteit) wordt behaald en dat de uitkomsten tussen de Santeon ziekenhuizen zeer vergelijkbaar waren. De protocollen voor behandeling (keuze voor en dosering van medicatie) bleken echter verschillend. Daarop hebben de ziekenhuizen afgesproken toe te werken naar een gemeenschappelijk behandelprotocol, waarbij wordt
4 • Samen Beter Inflammatoire Artritis
geoptimaliseerd voor onder andere patiëntcomfort en kosten bij ten minste gelijkblijvende kwaliteit. Indien patiënten niet goed reageren op conventional DMARDs, wordt overgegaan op een biological tot tenminste een lage ziekteactiviteit. Het gebruik hiervan kent veel bijwerkingen en ze zijn bovendien erg kostbaar voor de maatschappij. Richtlijnen adviseren dan ook de medicatie bij langdurige lage ziekteactiviteit af te bouwen. Hier zijn echter nog geen strikte afbouwschema’s voor vastgesteld. Daarom doen de ziekenhuizen onderzoek naar het terugdringen van het gebruik van biologicals (inclusief biosimilars), waarbij een optimale waarde voor de patiënt centraal staat. Dit onderzoek is met name gericht op een gezamenlijk afbouwprotocol. Met analyses naar de huidige manier van afbouwen en de incidentie van
