PINAR BOZTEPE MUTLU
bergama benim için belli zam bir yerdi. Kent merkezinde ya zaman bir kaçış noktası ya d solumamı sağlayacak bir öd defasında amaç zirvedeki ak ulaşmaktı. Ve oraya giden yo yaşatan damarlar gibi yerleş Bu kez deneyimin vurucu nok diliminde yaşadığımızı hissett sebebiyle uzun süren bir izola gerçekleştiriyor olmaktı. Ke bıraktıktan bir süre sonra a karmaşık haller, kendini önc bıraktı. Süreç her seferinde o durmak, görmek, soluklanm bunların tekrarlarıyla derin açmak şeklinde ilerledi. Kale civarı sokaklarla giriş yaptı başladığı bir zamanda, Ağust sokaklar oldukça tenhaydı. avlulardan kısık kısık gelen esintiyle hışırdayan yaprakla vaktinin binalara düşen sert başladım. Son Bergama ziyar Kale Mahallesi’nde böylesi bi ise yedi yıl geçmişti. O sıralar evle yeniden karşılaştığımda duvarlarına, teraslarına ço Geçmişteki ‘Ben’’in benzerlikl arıyordum o an. Rebecca Sol kitabında “Yeterince geriye d hayatınızdaki o an ender ras gelir…’ diye belirtir. Gerçekt tesadüf olmaktan çıkıp parç tamamlanmaya yüz tuttuğu b bitti ve devam ettim. Gölgeler hiç de aşina gelmeyen sokakl yönelttim. Gözüme çarpan, e kenarlarında pek çok kez ka yerleşmeyi bekleyen, bir şekil tamamen şans eseri orada ol şeyleri tamamlayan doğası, b