<•
STUDENTENWEEKBLAD van de R.U.G.
►
bejaargang
123
Verantwoordelijk Uitgever: Rik Van Nuffel Hoofdredakteur:
Frank Goetmaeckers
Redaktieadres: St. Pietersnieuwsstraat 45
9000
Gent
faap in woord en (bijna) in beeld*
Het is opvallend dat U de examensfeer orobeert te doorbreken. Wie de eerste vraag heeft opgeiost en de tweede wil moet maar eens fluiten. U leest voor uit de krant, nrobeert de spanning weg te nemen. Maar formeel wordt er niets doorbroken ?
Professor Kruithof (Jaap in de wandelgangen) is een drukbezet man. Als je hem tegenkomt, is het snel wandel end van het ene auditorium naar het andere, een boekentas onder elke arm. Een afspraak maken is een hopeloze opgave, een interview afnemen een echte ramp. Na veel rompslomp kregen we hem toch voor de microfoon. Jaap, met het verkeerde been uit bed gestapt ('we gaan dat hier eens vlug afhandelen, zeker?1), in een buro zonder e le k t r ic it e it ('jamaar, en die bandrecorder dan ?') én met het verbod foto's van hem te nemen. U ziet dus op de afbeeldingen hieronder achtereenvolgens de auto van Jaap, de trap van Jaap, en de interviewers van Jaap.
Ik heb de indruk, zonder daarover wetenschappelijk onderzoek te hebben verricht dat de uitslagen in de faculteiten, waarin ik werkzaam ben, gunstiger uitvallen voor de studenten. Dat was ook de bedoeling, dacht ik. Twee opmerkingen moeten daaraan toegevoegd worden. De Vlaamse uinversiteiten komen de laatste jaren steeds meer in een concurrentiesysteem terecht, zodat het de richting uitgaat van een opbod om ter meeste studenten. Antwerpen staat daarbij op kop met de meeste faciliteiten in het examenstelsel. En de toeloop naar die universiteit vergroot daardoor natuurlijk. In de faculteit van de toegepaste economische wetenschappen van het Ruca, waar ik doceer worden punten van het ene jaar naar het volgende jaar overgeheveld. Als een student bv. in het eerste jaar één 5 heeft kan het gebeuren dat hij overgaat naar het tweede jaar op voorwaarde dat hij het slechte vak dan opnieuw aflegt. Dat is geen slechte oplossing, integendeel, maar ze mag niet hier wel en daar niet toegepast worden, want dan wordt het een uitverkoop. Aan het systeem moeten ook limieten verbonden worden, het mag bv. alleen binnen de kandidaturen of de licenties worden toegepast, maar dat gebeurt ook zo in Antwerpen. Mijn tweede bedenking betreft de ongelijkheid inzake vrijstellingscijfers tussen de diverse faculteiten in één universiteit. In Gent is er op dat vlak een warboel, hier eist men 10, daar 11, elders nog 12. Men moet dat uni'ormiseren.
Een klassiek tegenargument : het wordt veel gemakkelijker. Het systeem is waarschijnlijk nu minder lastig dan vroeger. Dat mag natuurlijk niet te ver gaan. Het moet geen Sinterklaasfeest worden. Maar langs de andere kant was het vroeger kennelijk onredelijk, Ik herinner me dat ik in de vijftiger jaren voor het eerste doctoraat rechten vier vakken op één dag moest afleggen en dat was gekkenwerk. Het overnemen van voldoende punten voor één vak vind ik verantwoord. Wie éénmaal voor een cursus genoeg punten kreeg moet niet verplicht worden tot re-examinering omdat het bij andere professoren minder lukte. Eén keer goed, altijd goed is een gezonde regel. Wordt het nu te gemaKKelijk ? Nee, dat is niet waar. Het kan dat Antwerpen - ik kan daar maar over één faculteit in het Ruca oordelen - gaat overdrijven en dat zou ik betreuren. In Gent is men soepeler geworden, maar niet onredelijk slap.
Prof. Kruithof lanceerde jaren geleden een alternatief examensysteem. Het bleef een solitair exoeriment met merkwaardige resultaten. Je kunt twee kanten op. Je kunt het 2° jaar belasten met het lesgeven aan het eerste jaar en de examens ook in handen van de tweedejaars geven. Dat principe is echt goed maar in ons systeem niet realiseerbaar. Erg jammer maar je kunt geen ijzer met handen breken. Het tweede systeem bestaat erin binnen één jear een proces van elkaar lesgeven en ondervragen op gang te brengen. Dit stelsel heb ik jaren geleden één keer toegepast in de licentie wijsbegeerte. Het was voor mij een prachtige ervaring waaraan ik nog altijd met genoegen terugdenk. Een kleine, goed gemotiveerde groep studenten bestudeerde met mij twee tot drie uur per week een tekst van Kant. Elke keer had één student, die de zaak goed voorbereid had, de leiding van de les. Ikzelf was méér lesvolger dan lesgever. Voor de examens in juli en september werd het systeem doorgetrokken want les en examen zijn één. Twee studenten ondervroegen een derde en gaven een cijfer, de derde gaf zichzelf een quote en dan was er nog mijn beoordeling. Ik probeerde me op afstand te houden om alle initiatief aan de studenten zelf, ondervragers en ondervraagde, over te laten. Slechts bij grove afwijkingen, die naar onrechtvaardigheid neigden, kwam ik tussenbeide. Het resultaat was uitstekend. Mijn beoordeling lag meestal hoger dan die van de studenten, de laagste quote kwam meestal van de ondervraagde student zelf. De lesvolgers waren intrinsiek zo zuiver gemotiveerd dat ze strenger waren dan de docent. Formidabel was dat ! Toch kunnen mogelijke nadelen van dit systeem niet onvermeld blijven. Het kan in ons stelsel alleen lukken voor kleine, goed gemotiveerde groepen, dus doorgaans alleen in de licenties. Je hebt veel tijd nodig want het examen moet langer duren. Voor 1°jaarsexamens van grote aantallen studenten zie ik er geen heil in. Omdat weinig studenten bereid zijn medestudenten te doen zakken. De bedoeling is niet iedereen erdoor te laten en dat gevaar zit er wel in. Je hebt ten eerste kleine groepen nodig, ten tweede moeten die al wat gevorderd zijn in de studie, ten derde moeten ze intri siek gemotiveerd zi, zijn en ten vierde moeten de lessen voor het examen democratisch georganiseerd zijn. Zonder die voorwaarden loopt de zaak verkeerd af. Tenslotte moet alles zo georganiseerd zijn dat de docent het recht heeft eventueel grote discrepanties tussen groepen van ondervraagden te corrigeren.
001-0481260-22
Ik heb het meegemaakt dat een deelgroep van studenten het spel niet eerlijk speelde. Ze gaven elkaar allemaal teveel punten. Als groep A zichzelf correct examineert en groep B er een lolletje van maakt, moet de docent het evenwicht herstellen. De formule berust uiteindelijl op objectieve beoordeling tussen studente: onderling en a s sommigen daarin vals spelen, stort alles in elkaar. Daarom ben ik ermee opgehouden. Niet dat ik de formule afkeur, wel omdat ik niet naïef ben.
interview
Wat zijn uw ervaringen met het nieuwe vrijstellingensysteem ?
ASLK
1
Ik hou niet van mensen die'gewichtig doen omdat ze een of andere hoge sociale functie veroverd hebben. We zijn allemaal kleine wezens vanaf onze geboorte tot aan onze dood en moeten dat ook in onze sociale betrekki gen uiten. Uitprotest teger het sociale conformisme oop ik doorgaans met een ongestreken broek, zijn de veters van lijn schoenen vaak los en verwens ik alle ere doctoraten naar de hel. Dat ik op het examen soms uit de krant voorlees is serieuzer, ik tracht de studenten in te prenten dat zij als intellectuelen het belangrijke in de wereld moeten volgen. En wat dat fluiten betreft, dat is kennelijk bedoeld om de conformistische stijfheid telijf te gaan. Maarja, sommigen vinden het examen niet het geschikte moment om wat losser te doen. Hebben ze gelijk ? Ik geloof dat veel studenten toch blij zijn dat ik tijdens de examens niet als boeman optreed. vervolg pagina 2
deze week Jaap Kruithof :
een interview over unief en links. 'Het zal allemaal niet gezellig zijn in de komende twintig jaar'.
Cultuur is het zwakke broertje aan de RUG. Nog nooit was de malaise zo diep (pag één). Kaping van een schoolbus met kinderen is een misdaad waar je levenslang kan voor krijgen. Michel Stree legt uit waarom hij het toch riskeerde op pagina drie. Jo RÖpke
liet zich enkele vragen stellen door Rik S.
Processen tegen studenten ivm 10000 zijn nog steeds aan de gang. Eén van hen gaat in beroep en vraagt alsnog getuigen. Pagina v i e r . Cnobby pag vijf Lezersbrieven pag
vijf
Kluiver waar verhaal met mooie moraal op pagina vier.
volgende week Volgende redactie-vergadering maandag in de brug eerste verdiep zeven uur. Volgende week gaat schamper neuzen in een museum voor toegepaste wetenschappen, het KK stelt zichzelf voor en nederlandse dokters waarschuwen voor een kernoorlog.
Nu hebben we niks ... Precies een jaar geleden was de blanaijn gevuld met honderden en honderden studenten. Happenning. Een feest waar de meesten van ons de allerbeste herinneringen aan hebben. De meesten, niet allemaal. De kuisploeg bijvoorbeeld trof de dag erop een slagveld aan. Je kan nu eenmaalniet fuiven zonder al eens een pint om te slaan. Je kan moeilijk aan honderden studenten vragen om de vijf minuten netjes hun voeten af te vegen. De rector aanhoorde geduldig de klachten zijner personeel en besloot dat het nu al eens moest gedaan zijn. De Blandijn werd verboden gebied voor fuiven of wat dan ook, na middernacht. Dat van die fuiven, tot daar toe, maar erger was het verbod na middernacht nog gebruik te maken van de blandijn. Daarmee vernietigde de rector met één pennetrek de grootste culturele ruimte die de Gentse student heeft. Er was één alternatief. De brug. De heer Van Espen begreep de problemen van de studenten die iets van een kwart miljoen proceskosten hadden [na de 10000), en stelde tot nieuwjaar 80 de brug open voor procesfuiven.
We zijn nu over die limiet. En alweer spreekt men van een happenning. Het zou de derde week van februari moeten worden maar... de organisatoren (het KK) vinden geen zaal ! De ganse unief van Gent, met zijn 13000koppig studentenvolk, heeft niet één deftige zaal. Er was een alternatief. Er zijn nl. wel ruime universitaire gebouwen maar de grote struikelblok is het schoonmaakpersoneel. Als een happenning eindigt om 6uur 's morgens, dan moet bvb. de brug op de middag proper genoeg zijn om er te kunnen eten ! En dat geeft onoverkomelijke moeilijkheden. Komt daar nog bij, dat de laatste fuif in de Brug (die van de geneeskunde) in een ware ravage eindigde, dat tienduizende franken schade werd aangericht, en je snapt direct welke reputatie we ons hebben opgebouwd. We moeten niet met stenen naar de rector, of naar Van Espen of naar de kuisploeg smijten. Het is ook geen weirk alle studenten op hun kousen naar een happenning t te laten komen. Wat Gent nodig heeft is een ruime culturele ruimte, met alle faciliteiten voor toneel, mime, koor of muziek. Nu hebben we niks meer...