s o u s le s m
il-
l e t s , i a c h a ir NUMMER 2 3 6 0 5 /1 2 /8 6 , jrg,12
DeMorgen een appelen een e i
Wie zich Schamper 234 herinnert, (dat zullen er niet veel zijn) weet dat wij toen een aktie hebben opgestart om 100.000 fr. bijeen te rijven, zijnde een aandeel in DE MORGEN, de krant die in de steek werd gelaten door de S.P., een partij die blijkbaar durft. Die aktie was zo succesvol dat zij na een week opgedoekt werd. Hoewel reeds 5.000 honorabele franken in de kas zaten, bleek al snel dat de modale student geen moer geeft om De Morgen, laat staan 100 frank. Misschien kwam dat ook omdat de Blandijn (de faculteit Letteren en (wijs)begeerten) al 140.000 fr. (jaja) hadden opgehaald voor een gazet die in andere faculteiten niet dezelfde populariteit geniet. Wat gaan wij nu doen met het ingezamelde geld? Awel, wij gaan dat storten op de rekening van PERSONEEL EN STUDENTEN RUG VOOR DE MORGEN. Een nieuw iniatief dus, opgezet door door RITA LIPS (PAS). Zij tracht nu in elke faculteit een verantwoordelijke te vinden die zich op zijn beurt moet bezig houden om in elke dienst iemand te vinden die de actie wil steunen. Voor het A.Z. is dat Frank Cotman. (gelukkig niet Colman!!!)
Aan deze universiteit lopen momenteel twee soorten studenten rond. Met name zij die een richting gekozen hebben die uitzicht biedt op een 2 ekere tewerkstelling, en zij die een redelijk grote kans lopen tot het "academisch proletariaat" te gaan behoren. Tot de eerste groep
KRIJGT U VAN ONS
als OM
U TENMINSTE
EVEN
DE MOEITE DOET
VOOR BOVENSTAANDE KOP (
EEN NIEUW
behoren de studenten economie, rechten, ingenieur, enz., en postgraduate richtingen als marketing, management & the like. De tweede groep bestaat ondermeer uit de hele faculteit letteren en wijsbegeerte (al stelt Wilfried M. dat elke Vlaming die Chinees kent morgen werk heeft), maar ook voor studenten geneeskunde ziet de toekomst er niet bepaald rooskleurig uit.
LOGO TE ONTWERPEN
dus ) !
tokmytetr Men zou kunnen verwachten dat de universitaire overheid, tegenover een dergelijk probleem gesteld, tenminste een poging tot herwaardering van de minder populaire richtingen zou ondernemen. Niets is echter minder waar. Men blinkt uit door immobilisme. Als de zaken dreigen in het honderd te lopen overweegt men bij voorkeur repressieve maatregelen; d.w.z. : als uit een bepaalde faculteit teveel afgestudeerden op de markt geworpen worden, formuleert men voorstellen als ingangsexamens, numeri clausi, of zelfs een vermindering van het dopgeld voor afgestudeerden uit die richtingen. Niemand denkt er ook maar aan maatregelen voor te stellen die de marktwaarde van die diploma's zouden kunnen vergroten. Nemen we de letteren en wijsbegeerte als voorbeeld. De studieduur is doorgaans 4 jaar. In de 2 licentiejaren heeft men de mogelijkheid een bijkomend programma te volgen om hfet aggregaatsdiploma te behalen. Iedereen weet dat er nog nauwelijks iemand in het onderwijs terecht kan, maar enfin, je weet maar nooit, als de ouderen op pensioen zijn, zo rond '95 of zo. Zonder twijfel wordt hierdoor de motivatie van betrokken studenten zeer in de hand gewerkt, het is bekend dat intellectuelen graag aan lange termijn-planning doen. Nochthans zou het niet moeilijk zijn het diploma in belangrijke mate op te waarderen. Opwaarderen in de meest banale betekenis van het woord dan : interessanter maken naar ae bedrijfswereld toe. Men zou naast het aggregaat de mogelijkheid moeten inbouwen om tijdens de licenties bvb. een bijkomend programma economie te volgen.dat de studenten naast hun gewone diploma tenminste een graad in toegepaste economische wetenschappen op Al niveau zou verschaffen. Ik geloof niet dat dit voor de betrokkenen een soort degradatie zou vormen; naast economisten moet er in de bedrijfswereld zeker plaats zijn voor pakweg germanisten met een minimum aan economische kennis. Als men de keuze heeft tussen een licentiaat T.E.W. die voldoende Engels kent, en een germanist die niets afweet van economie, om in relatie te treden met een Engelstalige handelspartner, dan kiest men uiteraard voor de licentiaat T.E.W.. Maar wat als die germanist(e) nu wel economisch geschoold was geweest? Zoals dat bij het aggregaat kan, zou het ook voor dit soort opleiding mogelijk moeten zijn ze na de basisstudie te volbrengen. Met behoud van studiebeurs, want wat heeft het tenslotte voor zin mensen vier jaar lang te laten studeren op kosten van de gemeenschap, om ze daarna werkloos te laten worden. Bovendien zou dit systeem ook een voorbereiding kunnen zijn op postgraduate studies, die nu voor studenten uit sommige richtingen niet toegankelijk zijn, precies door de specificiteit van hun vooropleiding. Tenslotte zou men kunnen stellen dat bovenstaande redenering aardig binnen de filosofie van het "Erasmus"-initiatief past: als we de universiteiten niet willen laten verloederen tot economische hogescholen, dan moeten we de politieke en culturele kennis die een universiteit kan bij brengen ook naar het bedrijfsleven toe propageren.
%
Voor de studenten (dat zijn wij dus) zal ene Jos Lootens het zaakje contoleren. Hij heeft in elk geval al mensen van de farmacie,de rechten,de staats- en sociale, de moraal en de geschiedenis die de inzamelaktie voor De Morgen te harte zullen nemen. Als er nog mensen geïnteresseerd zijn, gelieve contact op te nemen met het sekretariaat van het Studentenhuis De Brug, bij Leentje dus. Studenten die een goed produkt willen ondersteunen houden alvast hun bijdrage klaar. En zij die dat niet de moeite vinden zouden beter eens De Morgen kopen, om te weten wat ze elke dag missen. Zelfs de hoeren steunen en lezen De Morgen, waarom zou JIJ dat dan niet doen? (DomPer)
Unlverslteit
VOLDOET NIET . WIJ VERWACHTEN MEER (zelf in te vullen en opsturen naar de Schamperredaktie : St. Pietersm'euwstraat 45.
IETS
ALS ...
Frankrijk . . n i g a u c h e , n i d r o it e , é t u d i a i t ! "
Universiteiten mogen geen gespecialiseerde technische hogescholen worden. De huidige tendens die kontakten met de industrie primordiaal stelt (die kontakten hebben overigens hun nut) wijst een beetje teveel in die richting. Het ERASMUS-initiatief kan dat helpen vermijden. Door ’Europese' mensen te vormen kan de universiteit opnieuw zijn juiste plaats in de samenleving bekleden. Bovenstaand principe werd verdedigd door KUL-rector Dillemans op BRTaktueel. ERASMUS (European Action Scheme for the Mobility of Univ/ersity Students) is een initiatief van de rectoren van universiteiten uit de EEG. De bedoeling van het plan is de uitwisseling van studenten tussen de verschillende Europese universitei ten te bevorderen. Op dit ogenblik gaat nog niet 1 % van de 6 miljoen studenten uit instellingen voor wetenschappelijk onderwijs voor hun studies tijdelijk naar het buitenland. De bedoeling is dit op te trekken tot 10 % . Om dit te kunnen verwezenlijken hebben de rectoren een telegram gestuurd aan de bijeenkomst van de Europese ministers van onderwijs. waarin zij om steun vragen voor hun project. Voor de periode 1987-89 hebben zij 175 miljoen ECU nodig (1 ECU = 43 BF). Ongetwijfeld zou dit plan een doorbraak betekenen in de Europese onderwijspolitiek, maar het is nog de vraag in hoeverre het 'concilie' van rectoren gehoor zal vinden voor een zaak die geen direct electoraal of financieel voordeel zal opleveren voor de betrokken politici. jdc
We hebben er zo gewillig in geloofd, in de brave hardwerkende BCBG student(e), met hun politieke interesses die niet verder reikten dan de relatie-met-delange-arm. En plots stonden er in Parijs 200.000, in heel Frankrijk 500.000 studenten en scholieren op straat. Hun protest richt zich tegen het wetsontwerp Devaquet dat een verhoging van de inschrijvingsgelden en de instelling van toelatingsexamens aan de universiteiten voorziet. Vooral dit laatste, de mogelijke uitsluiting uit het hoger onderwijs van scholieren die niet slagen in het toelatingsexamen bracht deze beweging op gang. Dat verklaart ook de duidelijke aanwezigheid van lyceumstudenten in de betogingen. In Frankrijk werden uiteraard onmiddellijk vergelijkingen getrokkenmet de studentenbeweging van mei '68, en er zijn inderdaad enkele markante gelijkenissen : de omvang van de beweging, het enthousiasme en de euforische sfeer, maar vooral de duidelijke afwijzing van het platte materialisme als filosofie. Samen met een duidelijke anti-Amerikaanse reflex (een slogan als "Coca, IBM, Tapie, non merci" spreekt boekdelen) verwijst dat wel zeer duidelijk naar het ideëengoed van '68. Heren boekhandelaars, begin Marcuse maar af te stoffen. Bij nader toezien echter moeten we toch stellen dat de vergelijking niet helemaal opgaat. In '68 was de studentenbeweging veel sterker gepolitiseerd, hoofdzakelijk beïnvloed door uiterst links. De huidige beweging is niet politiek te situeren, zoals blijkt uit slogans als "le mouvement est etudiant, pas populaire", of "ni gauche, ni droite, mais étudiant". Men kan uiteraard niet ontkennen dat we hier getuige zijn van een uiting van massale politieke bewustwording, maar die beroept zich eerder op de klassieke waarden van "liberte, fraternite, egalite". Verdere verschillen zijn de geweldloosheid (de op televisie getoonde beelden toonden slechts een aanval van een klein groepje extreem-rechtsen, maar van de betogers ging geen initiële agressie uit), het anti-rascisme dat
heel duidelijk een van de belangrijkste motoren van de beweging vormt. De aktie SOS-rascisme verzorgde ten andere voor een goed deel de organisatie van de betoging. Ik wil hiermee niet zeggen dat de beweging van '68 fascistisch was, maar nu wordt er veel meer nadruk gelegd op het anti-racisme Deze betoging houdt trouwens een duidelijk boodschap in vanwege de jongeren : de gastarbeiders, of liever : hun nakomelingen worden door de brede laag van hun medestudenten zonder meer aanvaard, temeer daar de acculturatie van de "Beurs" (Noord-Afrikanen) en "Antilliens" blijkbaar veel beter geslaagd is dan algemeen werd aangenomen. De slogan "Le Pen, salaud, le peuple aura ta peau" werd niet alleen door kleurlingen gescandeerd. Een ander verschil met '68 was de verscheidenheid in de kleding en dergelijke van de betogers. Punkers, Millets en schooluniformen liepen er zonder problemen samen. Van een (jeans)uniform geen sprake. De regering werd door deze betoging totaal verrast. Men had dan ook totaal geen antwoord op de vragen van de betogers. Het ontwerp werd ingetrokken voor herziening, en zal op het ogenblik dat dit artikel verschijnt waarschijnlijk nog niet afgehandeld zijn. Meerderheid en oppositie bestonden het immers om samen liefst 1400 amendementen in te dienen. Daarbij komt dat er binnen de regering onenigheid bestaat over de te volgen gedragslijn : de RPR wil het ontwerp aanpassen in de lijn van de studenteneisen, maar de verkozenen van de UDF willen het nog harder maken. Afwachten dus. Deze betoging heeft ondertussen wel duidelijk gemaakt dat de klassieke partijen een generatie kiezers aan het verliezen zijn. Kiezers die grote waarde hechten aan morele codes, die in consequentie nogal gedegouteerd zijn van het geschipper. Voor de Franse studenten rijmt vrijheid evident met gelijkheid, en de liberale regering zou er goed aan doen het filosofisch liberalisme wat af te stoffen, want het liberalisme komt als puur economische theorie niet bepaald sympathiek over. jdc
—
................... ..
jdc ii
i
.
— — — .■——— —i m i — — +— ■