3. Kaartjes De deur blijft dicht. Pap doet open. Er staan twee ratten voor hem. ‘Dag meneer Schavelings’, groet het dikste ratje. ‘Wilt u kaartjes voor het Bal van de Gemaskerde Rat?’ vraagt het andere ratje. U mag betalen wat u wilt.’ ‘De opbrengst van het Bal gaat naar een goed doel.’ ‘Een goed doel?’ herhaalt pap. De ratjes knikken. ‘Mag ik vragen naar welk goed doel?’ ‘Zeker. Het is voor de familie Braammuis.’ ‘Die zit zwaar in de put. Hun hol is vernield door een grote graafmachine. Hun voorraad voor de winter is verloren gegaan.’ ‘En meneer Braammuis heeft ook een achterpoot gebroken.’ Pap knikt. ‘Ja, dat heb ik ook gehoord. Het is heel erg. Wacht!’ Hij loopt naar de keuken. De twee ratjes kijken elkaar hoopvol aan. Pap komt terug met twee stukjes kaas en een grote zak. ‘Zo’, lacht hij. ‘Die stukjes kaas zijn voor jullie. En die zak met graan is in ruil voor twee kaartjes.’ ‘O, dank u wel, meneer!’ glundert het ratje. Het andere geeft de kaartjes. ‘Feel flezier fop fet fal!’ wenst het dikkerdje met zijn mond vol kaas.
10
11
16. Reuzenaardhommel Spikkel doet de deur open. Ze schrikt zich een hoedje van de reuzenaardhommel. ‘O, sorry’, glimlacht het beest. ‘Ik was vergeten dat ik mijn masker nog op had.’ Spekkie neemt zijn hommelmasker af. Hij kijkt Spikkel bezorgd aan. ‘Peppa heeft een keelontsteking! Ze kan niet zingen!’ ‘Ssst! Niet zo luid, Spek!’ sist Spikkel. ‘Straks wordt oma wakker.’ Spekkie drukt zijn poten tegen elkaar. ‘Wil jij alsjeblieft in Peppa’s plaats zingen, Spik?’ zegt hij zacht. ‘Ik?... Maar...’ ‘Ja, jij zingt prachtig, Spik! En jij kent het liedje, toch?’ ‘Euh, jawel. Maar dat kan niet... Ik bedoel: als pap en mam mij daar zien, dan...’ Spekkie haalt een masker en een pak tevoorschijn. Een pak met kleurige vlindervleugels. ‘Dit pak van de Lentefee zou Peppa aantrekken. Niemand zal jou hierin herkennen, Spik!’ Spikkel twijfelt. Haar buik stroomt vol kriebels. Hiervan heeft ze al zo vaak gedroomd. Maar wat als pap en mam... ‘Kom op, Spik!’ dringt Spekkie aan. De kriebels in Spikkels buik fladderen nu ook naar haar borstkas. Ze kijkt even om naar oma.
40
Die zweeft lekker in Dromenland. ‘Doe het, Spik!’ smeekt Spekkie. Hij duwt het pak in haar poten. Spikkel haalt diep adem. Haar ogen stralen. De kriebels vullen nu ook haar kop. Ze zitten zelfs in het puntje van haar staart. ‘Oké, Spek!’ knikt ze. Ze trekt het pak aan. Ook zet ze het masker op. ‘Ffwieuw! Je ziet er stralend uit, Spik!’ fluit Spekkie. ‘Je lijkt net een echte Lentefee!’
41
Spikkel trippelt naar de spiegel. Ze bekijkt zichzelf. Ze draait een paar rondjes. ‘Klopt, niemand zal mij herkennen. Zelfs mam en pap niet. Mooi zo!’ Oma bromt iets in haar slaap. Ze trekt met haar rechterpoot. Allicht danst ze in haar droom met de prins. ‘Kom, Spik’, wenkt Spekkie. ‘Nu moeten we er echt vandoor! Straks komen we nog te laat!’ Hij zet zijn hommelmasker weer op. Spikkel legt een dekentje over oma. Snel spurt Spikkel Spekkie achterna. 42