Rostra Economica 287

ROSTRA ECONOMICA Interview:

Greek Minister Papakonstantinou

Professor Arnoud Boot bespreekt de europerikelen

EUROCRISIS HEADS OR TAILS FOR THE EURO?

nummer 287 november 2011 reageren? rostra@sefa.nl

Australia is thriving.

19 years of growth.

Down under on top?

Kunnen we jou een leidende rol in onze maatschappelijKe vraagstuKKen toevertrouwen?

In ieder 8-uurjournaal zitten wel een paar onderwerpen die raakvlakken hebben met ons vak: verzekeren. Of het nu om de pensioenen of schades

KUNNEN WE JOU ONZE KLANTEN TOEVERTROUWEN?

AGIS AVÉ RO ACH MEA

gaat, ons werk heeft impact op wat er in de maatschappij gebeurt.

C E N T R A A L B E H E ER A C H M E A

En op het leven van onze klanten. Als grootste verzekeringsbedrijf

FBTO

van Nederland bieden we je binnen een uitdagende werkomgeving met

I N T E R PO L I S

eindeloos veel ontwikkelingsmogelijkheden het Management Traineeship

Z I LV E R E N K RU I S A C H M E A

aan. Een uitstekende start van een veelbelovende carrière bij Achmea.

Kunnen we jou onze klanten toevertrouwen?

Kijk op www.werkenbijachmea.nl voor meer informatie.

werkenbijachmea.nl

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------editorial ROSTRAECONOMICA 3 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------tekst Bram Mans editor-in-chief -------------------------beeld def.

REAL LIFE EXAMPLES

I

s a crisis always bad? At least there is enough to think about if you study economics. Real life examples abound. Just open a newspaper or switch on the tv and you can compare theory with reality.

Bram Mans is 27 and a master student ­economics.

So when this bubble burst the high debt of countries suddenly became a major issue, because they had to borrow more to bail out the failing banks. This is roughly speaking the situation of today. The current state is far more complicated. However, Rostra has found some experts from the FEB and abroad to comment the situation.

Giorgos Papakonstantinou, the Greek minister of Environment, Energy and Climate Change, formerly of Finance, has answered 8 questions on the current problems in Greece and possible ways to move forward.

What is more, FEB Professor Arnoud Boot will share his thoughts on the subject in an extra large column.

In theory the countries of the Eurozone agreed to fulfill the convergence criteria as laid down in the Maastricht treaty of 1992. The criteria demand countries to hold less than 60 percent debt to GDP and have no government budget deficit larger than 3 percent.

In reality since Germany and France surpassed the 60 percent level of debt in 2003, the criteria are no longer a hard rule. It is more a loose guideline such as not biking when the traffic light turns red in Amsterdam.

Consequently almost all major euro economies today hold larger debts.

Then to add more pieces of this crisis puzzle we have some picks from around the world. Australia for example thrives despite a worldwide slowdown. From down under we visit South-America: Argentina, the last big nation to default on its debt, seems to have recovered from its wounds. Coming back to Europe we take a short stop at the central bank of Estonia, the EU country with the lowest debt, to take off to London where we find that journalist and anthropologist Joris Luyendijk has settled in the European financial heart and interviews hundreds of bankers for his blog at the website of the Guardian.

This was not so problematic in the good times before 2008. That year taxpayers ultimately found out what was created in the decades of financial deregulation.

Deregulation that was supposed to lead to efficient financial markets proved to be more efficient in creating murky financial products – bundled rickety mortgages – and disproportionate rewards for the people who could create or sell them, bankers from Lehman Brothers for example. You might want to (re-) check the Inside Job documentary for a nice explanation.

So is a crisis always bad? Maybe not if you can learn something from it. A possible lesson could be that the economy consists of actions by humans, and humans are sometimes not utility maximizing machines but prone to all kinds of irrationalities, like sudden fear for a default or motivation by short-term gains. One of the advantages could be for the economic field to look more at the human side of the story. This is in fact already happening with insights from biology and psychology and makes the study at least more interesting.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------4 ROSTRAECONOMICA ideas & mail --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ROSTRA IDEAS & MAIL

YOUR STORY HERE

beeld www.sxc.hu

A NEW Since a STAGE Ros origina lly a st tra was ag Rome for spe e in ancient akers, this pa we offe ge for you to r ideas. s h are you Be it on e c o nomic r or Rostr You ca a matters. n mail rostra@ them to sefa.nl.

How was your internship, study abroad experience in the US, China, Tanzania or any other place around the world? Mail us a short story.

YOU MAKE ME TICK Do you have an original view on an 足economic or business matter? Grab a pen and share your academically profound or well written hilarious opinion on the debt crisis, food problems, corporate strategy, sports statistics or whatever it is that 足makes you tick.

WRITE US! Are you doing interesting research, or have you read a recent paper or study we should know about. Write us a short review of your findings.

BRIEF REMARKS ON OUR NEW DESIGN OR OTHER TOPICS ARE ALSO WELCOME YOU CAN MAIL YOUR IDEAS TO ROSTRA@SEFA.NL

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------content ROSTRAECONOMICA 5 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

COLOPHON Editor in chief Bram Mans Copy Editors Nicole Koedooder Margaret Gosia ­Huzarska Editors Anela Turulja Hendrik Reimand Berre Simonse Roel van Dongen Suzanne Ruwaard Bart Hoffmann Maaike Boot Supervisory Board Wouter Smeets Hanne van Voorden Lennart Verhoef Albert Jolink Reactions, letters and ­applications can be sent to: Room E0.02 Roetersstraat 11 1018 WB Amsterdam 020 5254024 rostra@sefa.nl www.rostraeconomica.nl Columnists Roger Pruppers Arnoud Boot Joop Hartog Design def., Amsterdam Print run 5000 Address Changes Can only be made through studielink, www.studielink.nl Advertisements Achmea AkzoNobel Rijksoverheid KPMG Advertisement Costs Contact Sefa and ask for Lionel Uijttenhove or Rob Wiggelinkhuizen 020 525 40 24 commercialaffairs@sefa.nl Printing DR&DV Media Services, Amsterdam Copyright Notice Any redistribution of part or all of the contents in any form is prohibited. You may not, except with express written permission by the editor in chief, distribute or commercially exploit the contents. Nor may you transmit it or store it in any other website or other form of electronic retrieval system.

8 10 12 20 30 De grote boze geldwolven. Joris Luyendijk neemt bankiers onder de loep in Londen.

Arnoud Boot denkt hardop na over de eurocrisis: Een Noord-Zuid breuklijn in Europa?

8 questions for Giorgos P­apakonstantinou, Greek Minister of Environment, Energy and Climate Change.

Sefa Front: The active members weekend and interesting guests in Room for Discussion

Estonia, an e ­ xception to the ­periphery? Interview with a central banker.

Australia Unaffected? No crisis down under: almost 20 years of growth

EN VERDER 4 ROSTRA IDEAS

34 WHOOP YOUR LIFE!

17 COLUMN DR JOOP HARTOG

36 CURRY STUDIES

18 A LESSON FROM THE PAST?

37 FSR PAGE

22 FSR: HI FEB STUDENT!

38 FEB FLASH

24 BETOOG VOOR & TEGEN 29 COLUMN ROGER PRUPPERS

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------6 ROSTRAECONOMICA eurocrisis --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sneakers dangle from an electric wire overseeing Barcelona. The unfinished Sagrada Familia features in the middle and the Mediterranean Sea in the background.

Spain’s second largest city and capital of Catalonia has seen unemployment double since 2008, but with 14,3% in the second quarter of 2011, it is lower than the rest of Spain. Catalonia ranks with the regions of Basque country, Navarra and Madrid as the most productive region of Spain. Although a frequently quoted problem for Spain as a whole is its lack of competitiveness and current account deficit.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 7 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------beeld Nick van der Velde

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------8 ROSTRAECONOMICA eurocrisis > achter de schermen van het financiële hart van Londen -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------tekst Maaike Boot -------------------------beeld def.

Maaike Boot is 20 jaar oud en tweedejaars ­studente ­economie.

DE GROTE BOZE GELDWOLVEN D

at de financiële wereld bij lange na niet zo simpel in elkaar steekt zoals onze economieboeken ons op de middelbare school wilden doen geloven, is voor de oplettende lezer inmiddels wel duidelijk.

Op het punt dat Europa financieel op instorten staat durven de Europese leiders geen cruciale beslissingen te nemen, terwijl we in het hoofdstuk ‘modellen’ toch echt ooit eens hebben geleerd dat het keynesiaanse model dé oplossing biedt voor het oplossen van een recessie, door simpelweg de overheidsbestedingen te verhogen en de belastingen te verlagen.

Onderzoek Dat de economische wereld net even iets complexer in elkaar steekt dan dat, opende voor Joris Luyendijk de deuren voor het begin van een nieuw project. In samenwerking met de Britse krant The Guardian gooit Luyendijk zijn antropologische kennis in de strijd tegen de vooroordelen over de financiële wereld. Hij duikt voor negen maanden in het financiële hart van Londen, de City, en deelt zijn ervaringen via zijn blog met de buitenwereld, in de hoop zo de aandacht te trekken van de lezer, die normaal bij het economische gedeelte van de krant spontaan begint te zuchten.

Vooroordelen Luyendijk schreef al eerder in zijn boek Het zijn net mensen over de beeldvorming van het Midden-­ Oosten. ‘Voor de aanslagen op 11/09 was het Westen vrijwel niet geïnteresseerd in het Midden-Oosten, daarna was iedere moslim lid van Al Qaeda. De financiële sector maakt nu ongeveer hetzelfde mee.

Sinds het uitbreken van de financiële crisis in 2008 worden alle bankiers afgeschilderd als geldwolven, die uit eigenbelang grote risico’s zouden nemen en veel te hoge bonussen ontvangen.’ Dat is dan ook een belangrijke drijfveer voor Luyendijk geweest om aan dit project te beginnen. In Het zijn net mensen liet Luyendijk zien dat het bijna onmogelijk is om een objectief beeld te schetsen van het Midden-Oosten.

Journalisten weten meestal te weinig van het land waar ze over schrijven, hebben vooroordelen en laten zich te makkelijk leiden door de lokale berichtgeving.

En misschien is dit in de financiële sector wel net zo. De financiële wereld is complex en voor de niet-econoom niet altijd even makkelijk, of zeg maar gerust moeilijk, te begrijpen. Daarnaast is het voor bankiers juridisch verboden om met de pers

te praten en dat maakt deze wereld extra vatbaar voor vooroordelen en te snel getrokken conclusies, die zeker in tijden van crisis in een rap tempo worden aangesleept.

---------------------------HET IDEE DAT ­LUYENDIJK ZELF VAN DE TYPISCHE BANKIER HAD, IS INMIDDELS VERDWENEN. In het eerste deel van zijn onderzoek benadert Luyendijk tien bankiers, die anoniem antwoord geven op de vraag ‘Hoe ziet jouw werkdag er eigenlijk uit?’ Hij licht toe: ‘Bankiers krijgen de kans om over zichzelf te vertellen. Hoe zien zij zichzelf en wat vinden zij van de beelden die in de media over hen worden geschetst?

Het levert fascinerende resultaten op, er verschijnt een menselijk gezicht achter de onbereikbare bankier.

Dat maakt de financiële wereld meer toegankelijk voor degene die normaal geen kans krijgen om deze wereld van dichtbij mee te maken.’ Met ruim 50 vrijwilligers die zich hebben opgegeven voor het zelfportret en allemaal willen meewerken aan een gevarieerder en realistischer beeld van

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 9 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------‘Als ik een jaar lang, iedere dag één b ­ ankier spreek, dan heb ik

1% gesproken’.

hun sector, lukt het Luyendijk om het menselijke gezicht achter de bankier stukje bij beetje te vormen. Ook het idee dat Luyendijk zelf van ‘de typische bankier’ had, is inmiddels verdwenen. ‘Want,’ zo vertelt hij, ‘die bestaat eigenlijk helemaal niet.

Ik dacht dat ze allemaal hetzelfde zouden zijn, maar dat zijn ze niet.

Er is dus ook geen ‘one silver bullet solution.’ De tien portretten die nu, ten tijden van het schrijven van dit artikel, op zijn blog te vinden zijn, zijn verrassend, fris en verademend voor iedereen die net als Luyendijk dacht dat alle bankieren hetzelfde zouden zijn.

Investeringsmanager ‘s Ochtends in New York, ’s middags voor een interview in Londen, 24 uur per dag klaar staan om te kunnen worden opgeroepen om op datzelfde moment nog naar de andere kant van de wereld te vliegen en daarnaast ook nog eens tijd maken voor het gezin. Dat het kan, bewijst het interview met de overname en fusie manager van een investeringsbank. Hij houdt van zijn baan, bepaalt zelf wat hij doet en welke projecten hij aangaat, reist de hele wereld over en ontmoet de scherpste en slimste ‘decision makers’. Op een normale werkdag, die bijvoorbeeld

bestaat uit het verkopen van een bedrijf, ontvangt hij telefoontjes van potentiële kopers of krijgt hij advies van zijn collega’s. Hij vergadert, formeel in een chique restaurant of informeel tijdens een wedstrijd op Wimbledon, met zijn collega’s over ontwikkelingen in de economie, over de laatste trends en hoe deze zijn klanten kunnen beïnvloeden.

Dat er niet alleen maar voordelen aan zijn baan zitten, daar is hij inmiddels ook wel achter. ‘Soms kom ik thuis als mijn kinderen en vrouw net op staan.’ Gelukkig biedt in de weekenden zijn telefoon zonder email de uitkomst, zodat hij rustig tijd met zijn familie door kan brengen zonder iedere vijf minuten zijn mail te checken. Maar echt onbereikbaar, dat is hij nooit.

Financieel journalist Iets minder spannend, naar eigen zeggen soms zelfs wel wat saai, is het leven van de financieel journalist.

Om half 10 ’s ochtends leest hij aan de ontbijttafel het economische nieuws door. Hij analyseert belangrijke begrippen in de economie zoals het consumentenvertrouwen en het BBP, gaat op zoek naar de plek waar

het nieuws de meeste impact heeft, om dit vervolgens in een artikel te verwerken en begrijpbaar te maken voor de lezer. Minder hectisch, maar voor de ‘normale’ burger wel minstens net zo belangrijk.

Crash Met een financiële wereld die op ­instorten staat is er voor Luyendijk de komende maanden nog genoeg te doen. Er werken driehonderd­ duizend mensen in de financiële ­wereld van Londen. Als ik er dus een jaar lang iedere dag één spreek, heb ik een promille gesproken. En mocht de echte crash nog komen, dan lijkt het mij erg interessant om alle mensen die ik nu heb geïnterviewd, weer op te zoeken en te ­ontdekken hoe deze crash hen raakt en hoe hun werk is veranderd.’ Een promille aan bankiers, een student die er ooit zo van overtuigd was dat het economieboek de juiste en enige oplossing bevatte voor het oplossen van een crisis, een handjevol nieteconomen en een journalist die als antropoloog het financiële hart van Europa in duikt. Een combinatie die ons beeld van de gemiddelde bankier kan maken, of kraken.

www.guardian.co.uk > blogs > The Joris Luyendijk banking blog

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------10 ROSTRAECONOMICA column --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

tekst Arnoud Boot

Arnoud Boot is hoogleraar Corporate ­Finance en Finan­ciële Markten en ­director van het ­Amsterdam Center for Law & Economics aan de Universiteit van ­Amsterdam. Hij is tevens Kroonlid van de Sociaal ­Economische Raad en Lid van de Bankraad (DNB). Arnoud Boot is lid van de ­Koninklijke Nederlandse Akademie voor Wetenschappen (KNAW).

Arnoud W.A. Boot

ENIGE ­OVERPEINZINGEN BIJ DE ­EUROPERIKELEN

H

et lijkt bijna een moeras. De reeks euroakkoorden die elke keer weer worden aangekondigd als ‘comprehensive’ en ‘beslissend’. De vraag is niet meer of ze het zijn – dat zijn ze zeker niet – maar waar dit allemaal naar toe gaat. Laat ik u in deze column wat gevoel geven over waar we staan in de crisis, en vooral ook u enige richting geven voor wat er nodig is. Er doorheen ­lopen enige opmerkingen over hoe economen, inclusief mijzelf, een rol kunnen en moeten spelen.

Diagnose Misschien toch eerst even een stap terug, en dan enige observaties over hoe ik er in sta. De diagnose van de europroblemen is niet zo lastig. Er waren ontwerpfouten in het euro­ arrangement. Landen konden onder een soort gemeenschappelijke ­‘umbrella’ hun eigen weg gaan, hoe riskant ook, zonder daarvan consequenties te ondervinden; bijvoorbeeld toch relatief goedkoop kunnen lenen omdat de markten dachten dat linksom of rechtsom de eurolanden elkaar toch wel zouden moeten ‘redden’. En als je dan ook nog komt met onduidelijke maat­ regelen als problemen zich voordoen, is er een voedingsbodem voor grote onrust. Zo hebben halfslachtige maatregelen van Europa het vertrouwen onder de houdbaarheid van

de euro ondermijnd. Een op zich ­behapbaar Grieks probleem werd een twistappel voor de euro.

Een land met een onhoudbare ­schuldenlast – lees: Griekenland – werd met lapmiddelen op de been gehouden. De discussie in de sterke noordelijke landen – lees: Duitsland en Nederland – ging over de vraag waarom wij zouden moeten betalen voor de fouten (en manipulatie) van Griekenland. Griekenland zelf werd gevraagd zware bezuinigingsmaat­ regelen door te voeren en salarissen te verlagen. De regering-Papandreou deed zijn best, maar zonder licht aan het eind van de tunnel is het moeilijk draagvlak te houden onder de bevolking.

Het echte probleem werd echter de schuldenproblematiek in de rest van het eurogebied. Noodpakketten werden in elkaar gezet voor Portugal en Ierland, maar landen zoals Spanje en Italië kwamen ook onder druk te staan. En dat relatief sterke Italië werd de eye opener voor de Euro­ pese problematiek afgelopen zomer.

Europese regeringsleiders ontdekten dat als je maar genoeg onzekerheid creëert over de gemeenschappelijke euro, financiële markten vraagtekens gaan plaatsen bij de bereidheid om een beleid te voeren dat past bij een dergelijke gemeenschappelijke munt.

De primaire splijtzwam bij de euro is niet Griekenland maar een noordzuidbreuklijn. Is het sterkere noorden bereid solidair te zijn met het zuiden, en is het zuiden bereid om een economisch beleid te voeren dat niet anticipeert op subsidies van het noorden?

---------------------------‘DE PRIMAIRE ­SPLIJTZWAM BIJ DE EURO IS NIET ­GRIEKENLAND MAAR EEN NOORD-ZUIDBREUKLIJN’ Democratische legitimatie en ­gaten in het stabiliteitspact Democratische legitimatie is nu een kernprobleem geworden in Euroland. Moeten we allemaal garant staan voor elkaar? Krijgen we een soort Brussel als het Washington van de Verenigde Staten van Europa?

Wanneer krijgt de kiezer hierover weer iets te zeggen? Op zichzelf is dit geen economisch aspect, maar als econoom die nadrukkelijk in het ­publieke domein opereert is het een belangrijk element in mijn eigen analyse van gewenste en minder ­gewenste oplossingen voor de hui­ dige crisis. Belangrijk is ook dat de economische wetenschap midden in

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 11 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Wat is ook alweer het stabiliteitsen groeipact? Pact uit 1997 tussen de landen van de Eurozone om ervoor te zorgen dat landen zich houden aan de convergentiecriteria1 van het verdrag van Maastricht uit 1992.

Twee convergentiecriteria zijn een debt/gdp ratio van minder dan 60% en een begrotingstekort van 1

de ­maatschappij staat en zich niet kan losmaken van het maatschappelijke krachtenveld. En dat laatste vraagt om democratische legitimering. De europroblematiek is al ongrijpbaar voor de kiezer. Als we hem nu ook nog eens helemaal buitenspel zetten kan niet verwacht worden dat de kiezer zich achter Europa zal plaatsen. En dat laatste is absoluut noodzakelijk voor de houdbaarheid van de euro.

Toch zijn er ook aardige pure economische aspecten te eren. Het stabiliteitspact dat de Eurolanden in de hand had moeten houden bevatte namelijk weeffouten. En dit was niet alleen dat landen zich er niet aan hielden (en daarvoor niet werden afgestraft) maar er ontbrak ook iets ­essentieels, namelijk het in de hand houden van private geldstromen en schulden die landen uit evenwicht zouden kunnen brengen. Landen kunnen zich namelijk ‘opblazen’ door inkomende kapitaalstromen die via het bankwezen en veelal een zeepbel op de woningmarkt tot ontploffing komen. Ierland is een mooi voorbeeld hiervan. De meer fundamentele invalshoek voor ditzelfde vraagstuk is om met name de lopende rekening van de betalingsbalans in de hand te houden – zonder groot tekort daarop is er normaliter geen grote kapitaalstroom naar binnen

(ligt dus in elkaars verlengde). En als je er dan nog fundamenteler naar wilt kijken, let dan op de onder­ liggende concurrentiekracht. Minder concurrerende landen hebben bijna altijd een tekort op de lopende ­rekening van de betalingsbalans (ze importeren immers wel maar ­exporteren weinig). Kern voor mij is dat alle drie de bovenstaande wegen ­dezelfde lacune eren, namelijk een onevenwichtigheid in de private sector. Uiteraard zijn ze niet helemaal uitwisselbaar, maar voor een groot deel wel.

Dus als vanuit de economische wetenschap zijn er weldegelijk belangrijke inzichten aan te dragen. Of men er naar wil luisteren is altijd de vraag.

Meestal doet men dit pas als het ‘kalf is verdronken’. In goede tijden is het moeilijk de diagnose en zorgen voor het voetlicht te brengen, maar als het eenmaal is misgelopen kun je deze boodschap elke dag wel kwijt.

Als het kalf verdronken is...

Een aardig voorbeeld is de financiële crisis – lees de bancaire problematiek. Deze crisis is innig verbonden met de huidige eurocrisis. De angst over het bankwezen houdt ons allemaal in de houdgreep. Een anekdote.

Zelf heb ik gewerkt aan de grote spaarbankcrisis in de Verenigde

­ aximaal 3%. De andere drie m criteria gaan over de wisselkoers, maximale inflatie (1,5% boven het gemiddelde van de drie landen met de laagste inflatie) en de maximale lange-­termijnrente (2% boven de drie landen met de laagste inflatie).

Het verdrag van Maastricht stond aan de basis van de Europese Unie en de euro.

S­ taten eind jaren tachtig en de grote Zweedse (of beter Scandinavische) financiële crisis begin jaren negentig.

Het was toen duidelijk dat het financiële systeem problemen vertoonde.

Opvallend was echter dat er na 1995 – amper 3 jaar na de Zweedse financiële crisis – maatschappelijk geen enkele behoefte meer was aan onderzoek over hoe financiële systemen stabiel zijn te krijgen. En wat bleek?

Als er maatschappelijk geen behoefte is aan bepaald onderzoek – hoe relevant dan ook – dan verdwijnt het onderzoek. Schrikbarend misschien, maar dit is wat er gebeurde. Erger nog. beleidsmakers en toezichthouders zaten allemaal in dezelfde hoek.

En die hoek werd gedomineerd door bankiers die de agenda bepaalden en beleidsmakers er van wisten te overtuigen wat wel of niet goed was voor de maatschappij. Het maatschappelijk krachtenveld helpt dus vaak niet.

De consequentie daarvan onder­ vinden we vandaag de dag. Het ­financiële systeem is op het macro­ niveau van de landen en financiële markten enerzijds, en het micro­ niveau van de banken anderzijds ­instabiel. Aangezien dit alles ook nog innig met elkaar is verbonden houdt iedereen elkaar in de houdgreep. Dit is de status quo. Voor de komende decennia een uitdagende agenda voor de wetenschap!

8

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------12 ROSTRAECONOMICA eurocrisis --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

QUESTIONS FOR GREEK ­MINISTER ­PAPAKONSTANTINOU

Rostra had the privilege to interview Giorgos Papakonstantinou, minister for the Environment, Energy and Climate Change of Greece, and former minister of Finance. In these turbulent times in the European Union where the confidence in the Euro is declining, Rostra wonders what can and should be done to restore faith in our currency. In particular, we are very interested in Giorgos Papakonstantinou’s view on how Greece can recover as quickly as possible and what is feasible in these times? Also, how can the IMF, the European Central Bank and the other European member states be of assistance in the process of getting Greece back on track?

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 13 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------text Suzanna Ruwaard

1

Suzanne is 23 years old and is a Master student Industrial ­Organisation & Health Economics.

What structural changes could be implemented to boost economic growth as soon as possible?

Boosting economic growth in a liquidity constrained economy is not an easy task. Unlike fiscal measures, structural changes and reforms need more time to mature and perform in the economy.

However, structural reform has been a top priority of the Greek government since October 2009. Along with the unprecedented fiscal effort, Greece is implementing a very ambitious structural reform programme which includes the creation of a business friendly environment as well as major reforms in the pension system and in the public sector. Changes such as the simplification of the licensing for new businesses, the opening up of professions and the liberalisation of product and service markets, the creation of a fast track framework for licensing big investment projects are all already in place and are expected to lead to a faster recovery of the economy. Greece is also opening up opportunities in traditional economic sectors, such as tourism, as well as new business sectors, such as renewable energy resources and waste management that attract international investors interest. This is of enormous importance, since the financing capability from national sources – banks and the public sector – are at this time very limited. An ambitious and wide-ranging privatization programme and public sector reforms should also be added to the list of reforms that can contribute significantly to regaining positive growth rates. Despite the deep recession, some positive signs of change in the economy have already appeared either in the form of very fast growth in Greek exports and the improvement of the external balance, as well as increased international investors interest.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------14 ROSTRAECONOMICA eurocrisis -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Greece main export partners Germany, Italy and Cyprus.

318.1 Greece GDP (PPP) is

Greece GDP composition by sector agriculture: 3.3, industry: 17.9%, services: 78.8% (2010 est.)

billion dollar.

2

To what extend is privatising a feasible solution for the Greek economy? How much time is needed to make such changes?

The privatisation programme presented by the Greek government is ambitious and far-reaching, and represents and important opportunity for attracting foreign investments with a large number of very mature projects. Our biggest obstacle so far – leaving aside the expected reactions by vested interest groups – has been the limited confidence for the Greek economy. We all believe that safeguarding the financing of Greece following the European Council decisions and the creation of a business and investment friendly framework which is already in place, are the two preconditions for the investors to proceed in investing in Greek companies.

3

What other option are there besides lowering salaries to strengthen the competitiveness of Greece on the global market?

Wage cost is not the only factor affecting competitiveness though of course it does play a role. To be honest, salaries is one of the factors that no-one would pay such attention if the Greek labour market was less rigid and more secure for both employer and employees, if productivity had increased through better business practices and innovation in both market and services sectors; if the public sector was not so bureaucratic and running a business in Greece was not so hard. In other words, if Greece had done some years ago what it is now doing under pressure by implementing a very ambitious and demanding reform programme.

4

How can the European member states, the IMF and the European Central Bank, be of assistance besides the loans that have been granted so far?

Greece did not ask only for money. The recovery of the Greek economy depends on successfully implementing the big changes and reforms that are in the adjustment programme. The Greek public administration lacks specific capabilities in designing and implementing such demanding reform projects.

Recognising our deficiencies but also realising that know-how in major reforms exists in other EU countries, the Greek government, from the very beginning, asked for Technical Assistance. Already since early 2010, we worked together with Eurostat and other member-states Statistical Authorities – including the Dutch one – in order to put in order our statistics.

Technical Assistance teams from the IMF worked for our fiscal management system and our tax system reforms. Recently technical assistance from the EU took a formal shape following the July Council Decision and we have already worked on indicating specific policy areas where European experts could help the Greek administration.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 15 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Papakonstantinou with Timothy Franz Geithner, the current United States Secretary of the Treasury.

Geithner was previously the president of the Federal Reserve Bank of New York.

5

How can sustainability help the economy recover?

Sustainability, what we have codified as our green growth programme, is the type of economic growth that Greece needs.

Our comparative and competitive advantages are all found in sectors where sustainability targets not only reduce but raise the growth potential of the economy. Renewable energy resources is a dynamic sector with significant projected returns for investors, environmental protection is an asset for our existing tourism industry while opening up opportunities for new tourism activities, land uses and planning – where Greece lags behind – is a prerequisite for any type of growth while promotes the potential for our construction industry, energy conservation promotes innovation and new activities in construction and engineering sectors. This is the reason why the Ministry of Environment, Energy and Climate change plays now a central role in the recovery of the Greek economy.

6

Do the Greek citizens accept the large changes have to be implemented?

How much more burdens can the citizens carry?

The Greek economic programme has two equally important targets to fulfill; put our fiscal house in order and make our economy more competitive and sustainably growing. Both targets are accepted and supported by the Greek society. But ­­no-one could expect from a society that suffers huge income cuts, that confronts the consequences of almost three years recession and the international blame for all of its past mistakes not to demonstrate its anger. At the same time, Greek people ask for faster results of the reforms, support reductions in the size of the public sector especially in those areas where we had proven waste of public money, support the fight against tax evasion, opening up professions and markets, transparency in public spending and administration’s operations. There is no more space to reduce incomes either through new taxes of salary reduction, but we strongly believe that the efforts will soon start paying back.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------16 ROSTRAECONOMICA eurocrisis --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“THE GREEK GOVERNMENT, FROM THE VERY ­BEGINNING, ASKED FOR TECHNICAL ­ASSISTANCE. ALREADY SINCE EARLY 2010, WE WORKED ­TOGETHER WITH EUROSTAT AND OTHER ­MEMBER-STATES STATISTICAL ­AUTHORITIES – INCLUDING THE DUTCH ­ ONE – IN ORDER TO PUT IN ORDER OUR STATISTICS.”

Giorgos Papakonstantinou is Minister for the Environment, Energy and Climate Change in the current Greek cabinet and former Minister of Finance.

He is an economist, holding a B.Sc. from the London School of Economics, an M.A. from the New York University, and a PhD in economics from London School of Economics He worked for ten years (1988-1998) as a senior economist at the Organization for Economic Co-operation and Development (OECD) in Paris.

7

Are politicians willing to make huge cuts and run the risk of not being elected in the future?

The Greek Prime Minister and the Greek government as a whole, have proved that the so-called political cost and our reelection prospects do not guide our decisions. We would be happy to have the luxury of thinking of our political future but in circumstances such as those our only possible priority has been saving the country. We were forced to ask several times for sacrifices, we are forced to implement hard changes in the public sector and we implement a political programme with a d ­ eadline of 3 years which includes reforms that took decades for other countries to implement. In our view, politicians in Greece cannot think of any future if we allow our country to fail.

8

Looking back on the past year, is there anything you might have done differently? Should any of the other parties involved (EU member states, IMF etc) have done something differently?

We all make mistakes but I don’t think that the broader framework of our policy could have been different. The Greek government decided from the very beginning that we would move within the context of the Eurozone for the sake of the country and for the sake of our common European future. Certainly mistakes were made and in certain circumstances we could have moved faster and learned faster from our mistakes. But the real issue is how we move forward and what we can do in order to do justice to our country and its prospects.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------column ROSTRAECONOMICA 17 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dr Joop Hartog

CRISIS EN CURRICULUM

W

ie op de webpagina van de FEB “ethiek” intypt moet tevreden zijn met een magere oogst. Bij Marketing wordt het expliciet genoemd als onderdeel van het curriculum, en ook bij Actuariaat en Verzekeringskunde kom je het tegen.

De overige treffers verwijzen naar plagiaat en de ethiek van de onderzoeker. De recente crisis laat echter zien dat het ethisch besef van de econoom onvoldoende ontwikkeld is. En hetzelfde geldt voor historisch besef. Ethiek en geschiedenis horen allebei thuis in het standaard curriculum.

De verontwaardiging over de recente crisis is groot. Alom worden bankiers en beleidsmakers onverantwoord gedrag verweten. Maar het probleem is niet tot deze groepen beperkt. Ongebreideld zoeken naar financieel gewin ten koste van anderen, mensen opzadelen met onverantwoorde lasten, bewust ondoorzichtige voorlichting geven over producten en contractvoorwaarden, dat komt echt niet alleen in de financiële sector voor. Gebrek aan historisch besef en onethisch handelen vloeien soms samen. Ik sprak eens een bankemployee over een hypotheek, enkele jaren geleden. Een beleggingshypotheek, dat was wel heel mooi, want dan zou je lekker profiteren van de groei op de beurs. Zeker, maar als de beurskoersen zouden dalen? Die mogelijkheid zat toen, na jaren van forse groei, totaal niet in het perspectief van die jongeman.

En wie de risico’s zelf niet eens ziet kan er moeilijk een ander op wijzen.

Pleiten voor geschiedenis in het ­curriculum is eenvoudig. Samen­ levingen hebben geen zelfregistrerend geheugen en de collectieve ­ervaring moet dus bewust worden door­gegeven aan nieuwe generaties. ­Zonder kennis van de geschiedenis kunnen mensen zich alleen baseren op hun eigen ervaringen. En dat ­levert een uitermate kippige kijk op de wereld. Wie opgroeit in een uitbundige hoogconjunctuur heeft geen idee dat de economie onderhevig is aan conjuncturele schommelingen.

Wie gewend is aan gratis onderwijs denkt dat dat de natuurlijke staat der dingen is, een onvervreemdbaar grondrecht.

Economische geschiedenis is vitaal om zicht te hebben op het royale scala aan mogelijke economische uitkomsten, om te erkennen dat de ­actuele staat van de wereld niet de enig mogelijke is. Economische geschiedenis is noodzakelijk als achtergrond voor de ontwikkeling van ­economische theorieën. Theorieën worden ontwikkeld als reactie op economische verschijnselen (en soms ook omgekeerd), en eigenlijk moeten economische geschiedenis en de ­geschiedenis van theorievorming (en -slijtage) geïntegreerd worden bestudeerd. Een academicus kent ­alternatieven, niet waar?

Een pleidooi voor economische ethiek lijkt minder gemakkelijk op te bouwen. Is ethiek niet alleen op een confessionele universiteit op zijn plaats, is het niet braaf gezemel voor de overpeinzing op zondagochtend, hoort het niet tot een totaal andere

tekst Dr Joop Hartog

Emeritus Professor ­ of Economics ­Amsterdam School of Economics University of Amsterdam Fellow of Tinbergen Institute, IZA, AIAS, CESifo, CrEAM Member KNAW ­Royal Dutch ­Academy of Sciences

belevingswereld dan de harde realiteit van profijt en rendement? Heeft het zelfs wel enig effect, christenen gedragen zich toch niet beter dan heidenen? Daar is veel over te zeggen, maar je kan ook volstaan met de economie van de ethiek. Ethiek gaat over normen, en is daarmee een collectief goed, vertrouwd terrein dus voor economen. Kosten en baten spelen ook een rol: deugdzaam zijn in je eentje is heel mooi, maar kan heel duur zijn. Als je als enige ondernemer belastingwetten respecteert sta je niet sterk in de concurrentie. Ik heb zelf kunnen waar­ nemen hoe de norm van individuele verantwoordelijkheid werd uitgehold door royale uitkeringen bij arbeidsongeschiktheid en ziekte. Je kunt ethiek daarom verdedigen met een beroep op economische argumenten: internalisatie van normen is goed­ koper dan handhaving met straf en boete. Als iedereen strikt economisch calculeert en zijn gedrag ­optimaliseert op louter pakkans en boete is de handhaving duurder dan wanneer iedereen succesvol is opgevoed met de overtuiging dat het goed is om normen en wetten te ­respecteren. Het uiteindelijke ­dilemma van de economische ethiek is niet te ontlopen: vormen pakkans, straf en boete het ultieme criterium voor acceptabel gedrag, of is er ook een andere verantwoordelijkheid?

Als de markt waarin je opereert van fraude en corruptie aan elkaar hangt, moet je dan meedoen of afhaken?

Aan een instelling die de maat­ schappelijke elite opleidt mag daar best systematisch over worden ­nagedacht.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------18 ROSTRAECONOMICA eurocrisis --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

A LESSON FROM THE PAST? “Capitalism without losses is like ­religion without sin. It doesn’t work”. History has proven this quote by the American economist Allan Meltzer to be correct.

The biggest loss any country could face is when its economy defaults.

The consequences can lead to less international trade, and can leave the troubled country struggling for many more years. In recent history several countries have defaulted on their debt, including Uruguay, Russia and Indonesia. The most memorable case, however, is Argentina, as the 2001 Argentinean default was the largest one in history.

Still, the country made a remarkable recovery within a few years. What were the causes of this default? And more importantly, how did Argentina recover so well? This article will focus on answering these questions as they still remain relevant today.

A sovereign debt default happens when a country does not pay the principal or the interest on its debt, it fails to meet the terms of a contractual agreement. In general, this would mean that the country loses access to short term credits and can have some of its assets being seizured, not to mention the massive

text Anela Turulja

Anela Turulja is 20 years old and a thirdyear student of the bachelor Economics.

-------------------------References are ­available upon ­ request of the author.

loss in confidence of all consumers, producers and future trading partners. In reality, such consequences seem to be less substantial than theory would predict. One the one hand, output contractions and financial crises may be the result of the default, but the overall problem is also solved: debt payment falls and the country’s fiscal situation improves. Not surprisingly, most countries that have defaulted on their external debt have done so many times. Argentina has defaulted 5 times since 1824, Brazil and Colombia have defaulted 7 times, while Venezuela defaulted 9 times.

---------------------------NOT SURPRISINGLY, MOST COUNTRIES THAT HAVE DEFAULTED ON THEIR EXTERNAL DEBT HAVE DONE SO MANY TIMES. Currency board The start of the Argentinean default traces back to 1991, when the government introduced a currency board, the ‘Covertibilidad’. The old austral was replaced by a new currency, the Argentinean peso, with an exchange rate of 1 peso to 1 US dollar, making it perfectly convertible. Next to that, the

5

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 19 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Argentina has defaulted 5 times since 1824.

Central Bank could only print more pesos if it had more international reserves (read: dollars). This resulted in the fact that the US Federal Reserve could determine the money flows in Argentina by controlling the amount of dollars and, in turn, pesos in circulation. This currency board was set into motion to counter Argentina’s hyperinflation problems.

Indeed, inflation came to an end.

One crucial issue, however, was that the state could not finance any budget deficits on its own, so they were forced to borrow on international markets. The reliance on international markets made Argentina very vulnerable to the crises in Asia and Brazil at that time, and Argentina slowly slipped into a recession. From 1999 on, the economy began facing negative growth rates, high unemployment rates and increasing poverty.

If the Argentinean Central Bank had had any power, it would have devaluated the peso and made the economy more competitive to counteract all these problems. But the Convertibilidad prevented this from happening, so things went from bad to worse. It was the second half of 2001 when the public began to fear the possibility of a devaluation, which would put the currency board to an end, and along with increasing speculation against

---------------------------CAPITALISM WITHOUT LOSSES IS LIKE ­RELIGION WITHOUT SIN. IT DOESN’T WORK.

the peso this fear resulted in a bank run. In an attempt to stop the massive withdrawal of pesos out of the country’s banks, the government simply restricted the withdrawals.

After that, the government went even further by closing the banks for a ‘bank holiday’ from December to January. But it was all too late. There had been massive social unrest and because of all the political commotion, the government of president De La Rua collapsed. The currency board had come to a dramatic end, resulting in the largest debt default up to date.

A way out Since the currency board collapsed, the peso devaluated immediately.

Exports began to rise, while imports were declining, due to both the rise of poverty levels and the decline of investments. Argentina started to develop trade surpluses. Next to that, the collapse of the Argentinean financial system did not have any significant effect on international

trade, since the country’s exports were mostly concentrated on traditional agricultural markets and trade was mostly done with other Latin American countries. In the end, the devaluation of the peso and all of the following benefits washed away the negative financial effects of the default.

The default was in essence a ‘way out’, Argentina got away with it due to favorable external conditions that led to huge trade surpluses. This enhanced economic stability softened the country’s bad international reputation in the credit markets. It was the right time to default. Mario Blejer, the governor of Argentina’s Central Bank in the aftermath of the default expressed it this way: ‘It is not a nice thing to do, but sometimes it is better to have a divorce that to continue a situation that is unsustainable, that is more expensive at the end of the day’. The Argentinean divorce certainly was a happy one.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------20 ROSTRAECONOMICA sefa front --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

SEFA FRONT

MESSAGE FROM SEFA BOARD Dear Rostra reader, We can look back on a successful start of this academic year. We organized the Career Month, which gave students the opportunity to come into contact with interesting employers. This month started with a very inspiring day: the Sefa Conference. Interesting speakers spoke about the theme ‘War for Talent’ and this was all happening in the well known hotel Okura.

Sefa Masters of Finance, the Amsterdam Marketing Challenge, the Consultancy event and the

Accountancy Tour were the other prestigious events which transformed November into an interesting and successful Career Month!

We hope that you also enjoyed the Career Month and that you showed your Talent. If not, you still can!

Have you ever thought about organizing the Career Month yourself?

Sefa is also happy with the new ‘Zo Goed Als Nieuw’ (Z.G.A.N.) committee with 24 highly motivated and enthusiastic first year students, who are going to organize most of our social activities.

Furthermore we wish you all the best with your exams in December On behalf of the 90th Sefa board, With kind regards,

Nienke van den Bergh Please look further on this page for more information about committee applications.

ACTIVE MEMBERS WEEKEND Sefa organizes twice a year a marvelous weekend for his active members.

The committee, which we are very thankful!, brought us to Brabant were we had a great Friday-night. Saturday we laser-gamed in the forests before we took over the local bar.

Chairman Sefa board 2011-2012

BECOME ACTIVE AND GO FOR THE EXTRA ­DIMENSION! We can look back on a great Career Month. Several committees have been working for months or even a year to create such great events. Being member of a committee is a perfect way to give your student life an extra dimension. Besides the network you create, you develop your organizational skills and you will bring your cv to a higher level.

If you are interested in organizing one of our events, please send an e-mail to ­hr@sefa.nl.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 21 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ROOM FOR DISCUSSION

In our weekly discussion-platform, a lot of marvelous guests already visited our ‘chesterfield’ this academic year. For example Emile Roemer and Lodewijk Asscher have been questioned about national and local politics, which was interesting enough for the national press! Please check upcoming guests and other activities on www.sefa.nl/calender.

You can see former interviews and more information on www.roomfordiscussion.com

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------22 ROSTRAECONOMICA FSR page --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ES TO NE PLAC NLI FSR O l/feb/ K C E CH aad.n ouncil ntenr stude .com/UvAC ncil ook Cou faceb r.com/UvA e twitt

from left to right: Marko Virkebau, Victoria Ous, Egor Gorshkov, Amel Guediche, Birk Jonker, Anahita Farokhi, Joren Verkade, Marije Duijn.

HI FEB STUDENT! We are happy to present you this year’s Faculty Student Council Economics and Business (FSR FEB) of the UvA.

The FSR is elected yearly, in May, by students of each faculty. Elections take place on a faculty as well as a central level. Each student receives two votes – one for a representative of his faculty and one vote for a candidate at the central level. Once all the votes are counted, councils are formed and begin representing student’s rights and interests early in the first semester.

This year is expected to be a challenging one for the FEB. As you may have seen, there is a major reconstruction on the way; the faculty is in financial struggles; a new, three-block, semester structure has been implemented; new course registration system SIS; and a new caterer is coming to our canteen from semester 2.

These are some of the major challenges that await us this year as we try to make these transitions as seamless for you as possible.

We try to keep our eyes wide open, but we might miss out things. We are therefore looking forward to any comments, remarks and complaints you might have in regard to your study or student life. Please do not hesitate to contact us through our website and stay tuned to important updates we are posting on Facebook and Twitter.

Have a successful year!

Faculty Student Council Economics and Business University of Amsterdam

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------xxx ROSTRAECONOMICA 23 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The brain’s neural networks never stop developing, as our employees soon discover Until quite recently, scientists thought the brain stopped developing after childhood. They now understand that the human mind is more than capable of rewiring as we get older – it just needs the right environment.

One such environment is AkzoNobel, the world’s largest coatings and specialty chemicals company.

Quite simply, we don’t believe your education should stop with a college certificate. And one of our core values is a commitment to developing the talents of our people.

So, at AkzoNobel you will be encouraged, indeed expected, to stretch yourself by acquiring new skills in order to explore new ways of thinking and doing. It’s better for you and it’s better for us.

Above all, it’s better for our customers because it helps us to develop the products and solutions they need.

If you’d like to keep your mind active for years to come, get in touch with us. www.akzonobel.nl/careers

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------24 ROSTRAECONOMICA eurocrisis > betoog voor --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Om de schuldencrisis op te ­lossen ­zullen de landen binnen de EU meer macht moeten opgeven aan de EU.

Beste Roel, De kop van het voorpagina-artikel op de Volkskrant van enkele weken geleden leek veelbelovend: ‘Euro­ crisis in een maand opgelost.’ De Duitse Bondskanselier Merkel en de Franse president Nicolas Sarkozy zouden samen de crisis wel even ­oplossen, door te pleitten voor een vergaande integratie van het economisch beleid van de eurolanden en doelden daarmee op een ‘Stabiliteitsunie’ met afdwingbare begrotings­ regels. Inmiddels, ruim een maand later, ligt er wel een concreet ­reddingsplan op tafel, maar lijkt de oplossing nog ver weg. Eén munt en zeventien verschillende soorten ­begrotingspolitiek: waarom dachten we dat dit ooit zou kunnen werken?

Als we nu naar de problematiek rondom Griekenland kijken, dan denken we ‘Ja, stom, hadden we hen maar nooit toegelaten tot de ­Europese Unie.’ Maar inmiddels lijkt er niet veel meer aan te redden, en ­weten we dat we er slechts enkel in de toekomst voor kunnen zorgen dat dit nooit meer gebeurt. En dat is ­lastig, voor politieke leiders die het vaak niet met elkaar eens zijn en verschillende ideeën hebben over de beste oplossing. Eén onafhankelijk instituut, dat over heel Europa waakt, begrotingseisen kan af­ dwingen, boetes kan opleggen en snel beslissingen kan en durft te nemen. Het zou ons een hoop onrust op de markt hebben bespaard. Een economische crisis zoals in 2008 is voor de professionele belegger nog wel te overzien, maar wanneer er een

voor

Maaike Boot -------------------------Maaike Boot is 20 jaar oud en tweedejaars studente ­economie.

land bijna failliet lijkt te gaan en er geen enkel land is dat keuzes durft te maken, dan lijkt het pas echt goed mis. De beurskoersen raken van slag, het consumentenvertrouwen daalt en bedrijven halen massaal hun geld van banken waarvan de kredietwaardigheid laag is. Wanneer de economische macht bij één instituut had gelegen, was het misschien nooit ­zover gekomen. Dan hadden we ­Griekenland al maanden geleden bezuinigingsmaatregelen kunnen opleggen en dan was er misschien zelfs al een noodfonds geweest waarmee we Griekenland hadden kunnen redden, zonder dat de Europese leiders daar eerst maanden over hadden moeten discussiëren.

Nog een nadeel van individuele ­economische macht: de veto’s. Voordat er nu een beslissing kan worden ­genomen, moeten alle zeventien ­eurolanden het er mee eens zijn.

Is één land dat niet, dan kan het voorstel simpelweg niet doorgaan.

Snel belangrijke beslissingen nemen wordt hierdoor lastig. De uitspraak van Slowakije over de uitbreiding van het noodfonds EFSF is hiervan een goed voorbeeld. Europa wil het noodfonds uitbreiden, maar als ­Slowakije, dat bij het schrijven van dit artikel nog steeds tegen het ­voorstel is, tegen stemt dan is de

­ itbreiding van de baan. Voordat er u dan weer een nieuw voorstel komt en er een nieuwe stemmingsronde wordt gehouden zijn we alweer wat weken verder, maar nog geen stap dichter bij een oplossing. Omdat voor het daadwerkelijk afschaffen van de v­ eto’s een wijziging van het Europees verdrag noodzakelijk is, zou het ook hier een stuk makkelijker zijn om één instituut te hebben die alle beslissingen kan nemen.

Over een uitbreiding van het noodfonds zou het instituut per land kunnen bepalen wat een land zou moeten kunnen missen, uitgaande van de begrotingen en het BBP. Laten we, nu het nog niet echt te laat is, zorgen voor één machtig economisch orgaan. Een orgaan dat snel belangrijke beslissingen kan nemen en daarmee een nog grotere onrust op de markt voorkomt, Griekenland snel kan redden door strengere maatregelen te nemen en kan voorkomen dat er één land is dat maat­ regelen kan tegenhouden. Want als we het zo aanpakken, dan is het ­enkel en alleen behartigen van de ­nationale belangen van de lidstaten er niet meer bij.

Met vriendelijke groet, Maaike

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------betoog tegen < eurocrisis ROSTRAECONOMICA 25 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

tegen

Beste Maaike, Uit je betoog blijkt dat jouw ideale Europese Unie een financieel instituut kent dat vooral zo snel mogelijk besluiten neemt. Je claimt daarbij zelfs dat met een dergelijk instituut Griekenland evenals de EU nooit tot in zulke grote problemen zouden zijn gekomen. De vele nadelen van overhaastige besluiten laat je daarbij echter volledig buiten de beschouwing. In mijn betoog zal ik uitleggen waarom het opgeven van macht aan Europa voor de meeste landen slecht zal uitpakken. Bovendien zal ik aantonen dat dit tot economische besluitvorming zonder draagvlak zal leiden, wat zal resulteren in een zeer ongewenste uitkomst voor de ­Europese welvaart.

men het nemen van snelle beslis­ singen als hoofddoel heeft gesteld.

Besluiten zullen minder goed worden over­wogen, en er zal minder ruimte zijn voor controle en ver­ betering. ­Bovendien ligt het gevaar op de loer dat de kleine groep met besluit­nemers ­beslissingen zal maken die vooral in haar eigen korte termijn belang zal zijn. Hoe zorg je er voor dat dit instituut onafhankelijk blijft en niet zal buigen onder de grote druk van de Europese politieke en economische machten? Ik voorspel meer overhaaste beslissingen, die ­bovendien meer in het deel­ belang zullen zijn van deze grote ­landen. Als je nu zelfs al toegeeft met spijt terug te ­kijken op de beslissing om Griekenland in de EU te ­laten, waarom wil je de discussie rond deze dan nog verder marginaliseren? ­Belangrijke beslissingen moeten juist beter overwogen moeten ­worden door alle partijen in plaats van dat zij worden genomen op basis van snelheid. Haastige spoed is ­zelden goed, toch Maaike?

Een verdere centralisering van ­financiële macht is een gevaarlijk idee. Voor eenieder die het nieuws ronde de crisis bijhoudt is duidelijk dat het zelf nu al vooral Duitsland en Frankrijk zijn die aan de knoppen draaien. Bij verdergaande integratie wordt het voor een minderheids­ belang als dat van Nederland haast onmogelijk enige invloed uit te ­oefenen op de besluitvormingen.

Zelf naar goed onderbouwde kritiek van een minderheidsbelang zal amper meer worden geluisterd wanneer

Economische samenwerking gaat trouwens over meer dan slechts ­verantwoordelijkheid nemen. In de economie, en in het bijzonder in de financiële wereld draait alles om ­vertrouwen. Wantrouwen, in bijvoorbeeld de kredietwaardigheid, is wat deze crisis heeft veroorzaakt.

De ­bestuurlijke besluitenloosheid is er slechts een symptoom van. Om vertrouwen in economie en politiek te behouden, moeten financiële beslissingen daarom vooral draagvlak hebben. En draagvlak is juist

Roel van Dongen -------------------------Roel van Dongen is 22 jaar oud. Hij is een master student ­economics.

­ etgeen dat schort aan jouw voorh stel, Maaike. Veel burgers hebben het ­gevoel dat zij steeds minder inzicht en invloed hebben op beslissingen van politici die hen persoonlijk aangaan. Dat is ook niet verwonderlijk, de financiële beslissingen worden n ­ amelijk steeds verder weg van het huishoudboekje gemaakt. Steeds minder burgers geven daardoor ­ondersteuning aan opgave van ­natio­nale macht aan Europese instanties. Wanneer we ondanks deze ontwikkeling toch doorgaan met Europese integratie, zou dit zomaar de finale dreun in het vertrouwen van de c­ onsument kunnen betekenen. En het effect van vertrouwensverlies op de economische welvaart hoef ik jou niet verder uit te leggen, of wel soms?

Gelukkig brengen de crises rondom schulden en de euro ons niet enkel maar ellende. Het is tevens een kans om wijze lessen te leren. Meer dan ooit is het duidelijk geworden dat er voor Europa geen ‘one-size-fits-all’ oplossing mogelijk is. De econo­ mische cultuur en structuur verschillen binnen Europa zijn daarvoor simpelweg te groot. Bovendien ­hebben we geleerd om zorgvuldiger om te m ­ oeten gaan met financiële ­beslissingen. Daarom lijkt het me ook buiten­gewoon onverstandig om de zekerheid van invloed, controle en d ­ raagvlak op te geven voor het iets hogere rendement van besluitvaardigheid.

Met vriendelijke groeten, Roel

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------26 ROSTRAECONOMICA eurocrisis > interview with Mari P채rnam채e --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 27 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------text Hendrik Reimand

Hendrik Reimand is 20 years old and a second-year student of Economics and Business.

ESTONIA, AN EXCEPTION TO THE PERIPHERY? Area wise, Estonia and the Netherlands are very similar, but the Netherlands has over 10 times more inhabitants. Since January 1st 2011, Estonia and the Netherlands also share the same currency and thus all potential issues involving the currency. How did the small country of Estonia join the euro area and what effects does the current sovereign debt crisis have on the newest and poorest member of the eurozone? Hendrik Reimand interviewed Mari Pärnamäe, an economist from the Bank of Estonia, in order to find out.

How did Estonia become a member of the eurozone and were there any sacrifices that the country needed to make for that?

To start with, Estonia has had a fixed exchange rate since 1992. In 2004 we joined the European Union and the European Exchange Rate Mechanism. Joining the eurozone was the next logical step and Estonia became part of the euro area on the 1st of January 2011. The Maastricht criteria set very clear rules that the country had to follow in order to join the euro area, but these rules coincided with the principles of the Estonian fiscal policy. These principles were: low government debt, fiscal balance and low inflation. Exchange rate of the Estonian kroon was fixed with euro already, due to the currency board arrangement. Therefore, following the Maastricht criteria did not create extra tensions, because it meant following principles already important for Estonia.

Estonia has the smallest government debt/GDP ratio in Europe – does it bring any advantages?

Estonia has always been very conservative when it comes to the state budget. This means that during the years of rapid economic growth, the country managed to run a budget surplus. Even as the economic growth started slowing down and tax collections decreased, the country still tried to balance the budget. This created an advantage for us, because the reserves collected earlier helped us to deal with the recession in 2009. The main principle is to collect reserves during good times to survive the bad times. Many European countries survived the economic slowdown by running large budget deficits, but very few have succeeded in collecting significant reserves during the years of economic growth. Estonia, on the other hand, has succeeded in running large budget surpluses during the years of rapid economic growth. This is definitely a

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------28 ROSTRAECONOMICA eurocrisis > interview with Mari Pärnamäe -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------When it comes to the EFSF, Estonia’s highest possible contribution to the fund is loan guarantees worth

1,995,000,000 principle that the government intends to follow in the future as well.

Looking back, did the adoption of the euro bring higher inflation to Estonia and was joining a wise decision for the growth of the Estonian economy?

Estonia has been a member of the eurozone for less than a year and therefore it is very hard to assess the effects of adopting the new currency. Nevertheless, joining the euro area was a long considered and well-advised decision. The effects of adopting the new currency have been similar to the effects observed in other countries, which joined the eurozone earlier. The possibility of higher inflation during the adoption of the currency relates to the transition period. However, studies made by the Bank of Estonia and other institutions show that the adoption of the euro did not have a significant effect on inflation. The prices that were rounded up were more or less cancelled out by the prices that were rounded down and the effect on inflation was around 0.2-0.3 percentage points. As in the rest of Europe, Estonia has experienced rather high inflation in 2011, but this is mainly caused by the rapidly increasing commodity prices and other external factors.

How does the European debt crisis influence Estonia, how much does the country have to contribute to the European Financial Stability Facility (EFSF) and what is the attitude of the government towards that?

Estonia is a member of the European System of Central Banks and therefore the views of the Bank of Estonia coincide with those of the European Central Bank.

When it comes to the EFSF, Estonia’s highest possible contribution to the fund is loan guarantees worth 1.995 billion euro. The fact that the parliament recently approved joining and extending the powers of the EFSF also reflects the views of the government.

What should happen to the countries that get bailed out, but still continue to ignore the austerity rules set by the European Union?

The process is under way and countries that have been bailed out have already made considerable steps towards

euro.

a balanced budget. Of course there is a lot more that could be done, especially in terms of structural reforms, but these take more time. However, there have been many budget cuts in all countries that have needed a bailout and several interim reports show that we are moving in the right direction. The situation is made more complicated by the fact that overall economic activity is slowing. This makes it very hard for the countries to reach goals that were set earlier and based on projections of higher economic growth. It is important to remember that any help from the EFSF comes with very strict conditions. The EFSF does not guarantee bailout funds to all eurozone members. The countries get the aid only if they stick to their promises. Every next portion of the aid depends on the actions of the specific country and will be carefully supervised by the countries contributing to the EFSF. Therefore, the countries that get bailout funds increasingly need to convince the citizens of European countries, that they are keeping up with their promises. In addition, it is important to look beyond tomorrow. Many reforms require time until the measurable results emerge, but if the countries in trouble are moving towards a more efficient public sector, then the process is on the right track. It is hard to speculate about what will happen to countries that will not meet the required conditions. It is beneficial for the countries involved to follow the austerity rules. Leaving or being thrown out of the euro area would, in the long term, be much worse for these countries.

How do you see the future of the eurozone in the long run?

When thinking about the future of the euro, one needs to remember that the euro is a very young currency when compared to the United States dollar. Now the euro area is facing its first major difficulties and some weaknesses have emerged that need adequate responses. The problem is not the euro itself – the currency is still trustworthy. It is the financial situation of some member states that needs to be improved. If this challenge is taken seriously and necessary reforms will be implemented then not only the countries currently under the pressure, but also euro area in general, will be stronger than before the crisis.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------column ROSTRAECONOMICA 29 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------figure 1

figure 2

text Roger Pruppers

Roger Pruppers

Roger Pruppers is an Assistant Professor of Marketing at the ­Amsterdam Business School (University of Amsterdam). His ­teaching activities focus on consumer behavior, marketing communication, and brand management.

NO SHOUTING PLEASE!

F

unny how sometimes you don’t realize something right under your nose. I am not talking about the financial crisis as such. I realize academics can be quite detached from reality, but let me assure you that even the most ­alienated ones among us are vaguely aware that the economy isn´t in ­optimal shape. The trend I am referring to is the use of lower case letters in brand logos. I hadn’t really paid attention to this, until an article in “Onze Taal” magazine pointed it out, which was quickly picked up by mainstream media.

Until fairly recently, many logos were all about emphasizing the brand name, with capitals as an excellent way to do so. ABN AMRO, ING, PHILIPS, FORTIS, NOKIA: brand logos in all capitals.

Corporate gorillas thumping their chests, shouting their names at the audience. (Isn’t it a weird phenomenon that we interpret capitals as screaming? I blame the comic books I read as a kid. I’d have to check my old copies of TinTin, but I’m fairly ­certain Captain Haddock’s “BILLIONS OF BLUE BLISTERING ­BARNACLES!!!” was spelled in all capitals.)

But there’s a change in logo design, and experts link it to the financial crisis. It´s a time for moderation, ­restraint, humility, and less ­ bom­bastic brand logos fit with that. F ­ ortis became aegeas, ­PriceWaterhouseCoopers shrunk to pwc, and Nationale Nederlanden

dropped the capital N, emphasizing a “more human ­approach, openness, and modesty”. And the trend wasn’t exclusive to ­financial services. At&t, pepsi, nickelodeon, upc, bp, anwb: the list is virtually endless.

Apparently many brands strive to connect to their consumers via logos that ­radiate friendliness and accessibility.

Or is it a case of what the Germans so eloquently refer to as ­“hineininterpretieren”? Are we justifying strategy in hindsight, something marketers (and academics for that matter) are famous for anyway? There may be very different reasons for trends like these, ranging from changes in communication (capitals becoming extinct due to text ­messages and email) to simple ­preferences in typography among g­ raphic designers. As with most branding phenomena: it’s way too easy to state that “brands should go for lower case!” All marketing communication sends a message, creates associations in the mind of the consumer. How simplistic would it be to assume that every brand requires those same associations, created by the use of lower case letters?

Abbey National was a trusted UK ­financial brand, which in 2003 ­announced its plans to “turn banking on its head”. Mmm... one of the first (harsh) lessons I learned as a kid was that sometimes, when you put things on their head, they

don’t work anymore. Abbey introduced the new logo printed here (obviously in lower case).

I don’t think it’s a bad logo as such; it does create associations in the consumer’s mind: it’s friendly, cute, happy, fuzzy. These are strong associations, and potentially very valuable for a brand... just not for a BANK! (The brand was a­ cquired by Grupo Santander shortly after, and the logo was quickly discarded.)

See figure 1.

In that sense, it is refreshing that Heineken International moved in the opposite direction with its new corporate visual identity. The press release talks about “stronger differentiation between the consumer brand Heineken and its corporate parent”, but most importantly a “reinforcement of brand strength”! In other words: Heineken International deliberately communicates that it is a CORPORATION, and its CORPORATE logo raises its voice to send a loud message of POWER to potential investors.

See figure 2.

Isn’t that an interesting thought: consumer brands want to be close to their customers and try to connect to them via lower case logos, but apparently corporate investors only listen when you SHOUT at them via major CAPITALS. Makes you wonder what that says about the financial world…perhaps somebody should have shouted a bit louder and a bit earlier?

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------30 ROSTRAECONOMICA eurocrisis > the seemingly effortless growth of Australia, even during the financial crisis -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------text Bart Hoffmann -------------------------image Nicola Searle

Bart Hoffmann is 21 years old and a fourth-year student of the bachelor ­Economics & ­Business. In February he will start his ­semester abroad at The University of Melbourne.

-------------------------References are ­available upon ­request from the ­author

AUSTRALIA UNAFFECTED? While here in Europe one country ­after another needs financial support, gets its credit rating downgraded or has other problems, the story is much different on the other side of the world. Australia is doing quite well, seeming to be almost ­unaffected by the worldwide crisis. Strangely enough, we do not hear much about this positive news during these turbulent times. A look at some of the possible reasons for this remarkable achievement, and a quick glance if Australia will be able to maintain its record.

Down under doing great A look at the figures makes the case very clear. Since 1992 Australia has been in a constant state of boom, with their GDP continuously growing, an unprecedented period of growth for the Western world. During this 19-year boom, total output increased by a little over 65%, employment by half, and the household wealth increased by more than threefold. Since the beginning of the 1990s, Australia has almost continuously outperformed the average growth of the OECD countries, with GDP growth being higher on average by 1.3%.The numbers at the moment are also much more positive for Australia.

While the euro-area on average has to deal with an unemployment figure of 10%, this figure was is 5.1% in Australia. And as the euro-area carefully celebrated the fact that real GDP grew by a small 1.8% in 2010 (keeping in mind that real GDP actually decreased by 4.2% in 2009), Australia grew by 2.7%.

It became clear quite quickly that Australia was not very severely hit by the crisis. In September 2009, the Reserve Bank of Australia (RBA) was one of the first central banks that began increasing its interest rates after the initial blow of the global financial crisis. Also, during the first year-and-a-half after the crisis began, all of the member countries of the OECD together lost four million jobs. Australia, on the other hand, actually added 166,000 jobs in their economy during this period.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 31 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

PAUL KRUGMAN ONCE LABELLED IT THE ‘MIRACLE ECONOMY’.

So, as far as the statistics go, it is obvious that Australia is not even having so much difficulty in the current global turmoil. Several reasons have been put forward to explain this phenomenon. Can it be attributed to Australia’s own efforts in reforming the economy and installing good policy? Or is it perhaps just sheer luck of their large amounts of mineral resources?

Sound economic policy The first possible reason for Australia’s success focuses on the policy undertaken by the government. Starting in 1983, the Australian politicians have undertaken substantial economic reform that have made Australia one of the most open and flexible economies in the world. Abandoning the fixed exchange rate, abolishing import quotas and tariffs and controlled deregulation of the financial system are some of the undertaken measures. These measures made sure the Australian economy had a solid foundation.

Australia already had a good reputation in reacting to crises before the events of 2007 occurred. When the Asian crisis broke out in 1997, the RBA could have easily resorted to measures that were adopted by many other countries. These include defending the currency, which was under depreciative pressure, adopting much higher interest rates, and resort to more protectionist measures to shelter Australia from any

form of imported inflation. These steps were seen in, for example, Canada and New Zealand. Both countries defended the exchange rates, raised interest rates, and thereby landed in a policy-induced recession. Instead, the RBA decided to let the dollar float freely. This caused the Australia-United States exchange rate to depreciate heavily, as was also the case in the affected Asian countries. Letting the exchange rate take most of the blow from the Asian crisis cushioned the effects on the real economy. This strong depreciation also had a positive effect on the attractiveness of Australian export products, whose demand stayed relatively strong.

At the same time the government underwent a quite strong expansionary fiscal policy. These policy initiatives made sure that Australia, in contest with what was expected, was almost completely unaffected by the crisis, even getting the label of a ‘miracle economy’ from Paul Krugman. The reaction to the start of the financial crisis was also a good and swift one.

One of the things that has helped is the fact that the RBA is extremely independent from the Australian government, which was shown by the fact that it has no problem raising interest rates during an election period.

Starting in September 2008, the RBA again showed its capabilities by quickly decreasing the interest rates by 4% in a period of just four months. This helped the economy from getting hit very heavily at the beginning of the crisis.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------32 ROSTRAECONOMICA eurocrisis > the seemingly effortless growth of Australia, even during the financial crisis -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------During the first year-and-a-half after the crisis Australia added

166,000 jobs to its economy.

One of the most important policy-related reasons however is that the Australian banks were in a much better position than their American and European counterparts. The banks were well managed, continued to be profitable, but most importantly, well regulated.

This caused them to have very little asset risk, which was the biggest problem for other banks around the world.

Most of this is due to the fact that the Australian banks have been through previous economic turmoil before the global crisis broke out. The Asian crisis of 1997 helped the banks to tighten up. Furthermore, large revisions in the regulatory framework of the banks were made after the collapse of Australia’s HIH Insurance in 2001.

This made sure that Australian banks had a much higher capital ratio than banks in the rest of the Western world, thereby avoiding the domino effect of banks and companies getting into difficulty as we have seen in the majority of the European countries.

Australia’s natural treasures Another plausible explanation point towards Australia’s large amounts of natural minerals as the source of its success. The country not only has a large quantity of minerals, but also a large variety of them. The world’s biggest stock of uranium, lots of copper, gold and silver: they all can be found in Australia. The reserves of silver, lead and zinc in the province of New South Wales, for example, were the starting point of BHP Billiton, which is currently the world’s biggest mining company. The most important natural export product of Australia, however, remains coal. One-third of the world’s consumption of a specific variety of coal used to make steel is produced in the province of Queensland.

Even though for now they have more than enough traditional resources, Australia is already looking towards the future, and is focusing on a new product called coal-seam gas. Reserves thus far discovered are

SINCE 1992 AUSTRALIA HAS BEEN IN A ­CONSTANT STATE OF BOOM.

thought to be enough to deliver power to the country for the coming 200 years.

The luck of demanding neighbors Apart from the fact that Australia simply has a lot of natural minerals to export, its geographical location is also very beneficial. After all, it lies relatively close to China and other fast growing Asian countries that are very large importers in these markets. It thus not comes as a surprise that currently China is Australia’s largest trading partner. Australia’s largest trade contract ever in value was also signed with China. This contract was signed by Exxon Mobil and the Chinese state-owned PetroChina, and entails China buying liquefied natural gas worth of 41 billion US dollars. Of course, the location also simply means a cost advantage for the Asian countries if they buy their products from Australia. While it takes around 20 days to ship liquefied gas from the Middle East to the countries of Asia, the route from Western Australia takes less than half that time. This gives Australia a very obvious advantage over other producing countries. This advantage is even bigger in products that are found in many countries around the world, such as with iron-ore. Even though it is agreed upon that Brazilian iron-ore is of superior quality, China prefers the Australian since they can save US$12 per tonne being shipped.

Although the influence of the nearby giant consumer of China is quite obvious, this should not be overstated and simply be taken as the cause of the long Australian boom. It should rather be seen as the input that made it possible to prolong the boom, even during the current turmoil. It is quite obvious that the Chinese demand helped the Australian mining boom that started around 2003, but this boom had been going on for over a decade already.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 33 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

THE CURRENT BOOM COULD END AS SOON AS 2014.

The real underlying reason for Australia’s relative success is probably a mixture of the aforementioned reasons.

Certainly, the good health of the financial sector helped avoid the large problems we are facing throughout most of Europe, but without the constant inflow of large revenues from the sales of Australia’s natural resources, things would be a lot different. If these were to drop out, would the economy still be able to function as smoothly?

This would probably not be the case, but the dependence on its mineral exports is not the only reason for concern.

Future problems?

Australia has for a long time been running large current account deficits, something many agree will at some point become problematic. Australia’s net foreign liabilities have been growing faster than output, something that cannot be held up in the long run.

Furthermore, most of these liabilities take the form of loans to businesses, rather than the preferable direct investments in Australia. Further problematic is the fact that almost half of these liabilities are loans with a term shorter than one year, and therefore can easily drop out of the economy. In total, the net foreign liabilities have grown to over 60% of GDP. To give an idea if the scope of the figure, this is almost three times the level of net foreign liabilities to GDP of the United States.

The Australian dollar is also considered by many as an overvalued currency. In the period since 2009 the currency has appreciated by an astounding 43%, and that is adjusted for inflation. Last July it reached a record high of $1,10 for one Australian dollar. The overvalued currency is already starting to become a problem. Last August, the country’s largest steelmaking company, BlueScope, shut down a large production facility in Australia, costing the country approximately 1,000 jobs.

One of the reasons for them was the pricy Australian currency.

Some argue that the current boom could end as soon as 2014. And indeed there are many scenarios possible that could send Australia in a recession. If inflation of asset-prices in the US and other countries takes off this will lead to a rapid decline in the terms of trade of Australia, eventually also depreciating the currency. Not only the import side can have this negative effect on the terms of trade.

In the last decade Australia has seen a large increase of producers of all sorts of natural minerals. This tighter competition is bringing down export prices of Australia’s valuable minerals. Again, the result will be a decrease in the terms of trade and deflationary pressure.

Whether or not, and most of all when this will happen, is at this stage hard to forecast. As long as China is willing to pay for Australia’s deficit by buying their minerals, things could go on as they are now for a long time. If this would not be the case however, or the asset-price inflation in the US would take of, for example, Australia might find itself in a tough situation. But, self-centered as it may be, the prospect of a falling Australian dollar is not the worst-case scenario for a Dutch student going on exchange to Australia soon.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------34 ROSTRAECONOMICA interview met Jeff Verbeek --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

WHOOP YOUR LIFE! CityWhoop, een nieuw concept voor uitgaand Nederland.

Het bedrijf is pas een jaar bezig maar verandert nu al de ­definitie van stappen. Je wordt gehaald en gebracht naar een uitgaansplek in een andere stad. Trips variëren van Antwerpen tot Breda met begeleidende night­guides. De bussen vertrekken uit R ­ otterdam en Den Haag, maar er zijn ook plannen om ­vanuit Amsterdam te vertrekken. Rostra schoof aan bij de ­oprichter van CityWhoop, Jeff Verbeek.

Wat is CityWhoop?

CityWhoop is uitgaan met vervoer. We brengen je naar een andere stad en kiezen uitgaansgelegenheden voor je uit. Het is een nieuwe uitgaansgelegenheid, geen ­evenement. Zo rijden er bussen van Den Haag naar ­Antwerpen om naar het beroemde NOXX (de grootste club in Antwerpen) te gaan. We richten ons op diverse doel­groepen met leeftijden variërend van 16-25 jaar.

Eerst nemen we je mee om de bars in de stad van te ­beproeven waarna we ons naar de club begeven. Als je klaar bent met uitgaan ga je weer mee in de bus en wordt je teruggebracht.

Wat is jouw achtergrond?

Eerst heb ik de middelbare hotelschool in Utrecht ­afgerond. Hierna heb ik onder andere gewerkt als

s­upervisor van de horeca-afdeling op de TU Delft. ­Tijdens mijn studie ben ik veel in de horeca werkzaam geweest. Ook ben ik twee zomers werkzaam geweest bij GOGO reizen. Nu kan ik dit combineren in het ondernemerschap. Ondernemerschap past bij mij; zodra ik het gat in de markt zag dat CityWhoop kon vullen ben ik hiermee aan de slag gegaan.

Hoe ben je begonnen toen je het idee van ­CityWhoop kreeg?

Ten eerste ben ik met heel veel mensen gaan praten.

Ik vertelde iedereen die het maar wilde horen over mijn idee en kreeg hierdoor veel bruikbare feedback. Daarna probeerde ik de juiste mensen om mij heen te verzamelen en te sturen. Omdat het een nieuw idee was heerste er veel enthousiasme en kon het nog alle kanten op. Na

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ROSTRAECONOMICA 35 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

10.000 20.000

CityWhoop heeft een budget van ongeveer 10.000-20.000 euro.

De grootste kostenpost is de website, er zijn verder geen grote investeringen, de bussen huurt CityWhoop per keer. Omdat de marge per persoon klein is, komt winst voort uit de massa.

de vele mensen te hebben bereikt kon ik CityWhoop in de markt proberen neer te zetten.

Hoe bracht je CityWhoop aan de man?

Het was moeilijk CityWhoop te promoten omdat het een heel nieuw concept is. Lange uitleg is vereist bij een nieuw concept, wat veel tijd en geld vergt. Voor de ­marketing hebben we geleerd dat het persoonlijk aanspreken van potentiële klanten het best werkt. Ook moet men praten over CityWhoop, nadat de eerste 8 bussen zijn gevuld merkte je al dat er veel mond-tot-mond reclame op gang kwam. Vaak krijg ik te horen dat men wel eens van CityWhoop heeft gehoord, het is een buzz aan het worden.

-------------------------------------------WE BRENGEN JE NAAR EEN ­ ANDERE STAD EN KIEZEN UITGAANS­GELEGENHEDEN VOOR JE UIT Wat waren hoogtepunten voor CityWhoop?

De eerste bus die vertrok in januari was een hoogtepunt voor het bedrijf, het ging eindelijk van start. Daarnaast hebben we diverse samenwerkingsverbanden gekregen zoals NOXX en een groot drankenmerk. Hoewel, elke bus die weer vertrekt is voor ons een hoogtepunt.

Wat voor tegenslagen heb je meegemaakt?

We hebben een bus laten vertrekken die vol zat met mensen met verkeerde verwachtingen. We gingen die avond naar een high-class club, dit was echter niet juist gecommuniceerd. Door de verkeerde verwachtingen

Berre Simonse is 20 jaar oud en een derdejaars student Bedrijfseconomie, richting Finance.

tekst Berre Simonse

werd de avond minder dan verwacht. Verder heb ik veel geld uitgegeven aan verkeerde marketingtechnieken.

Ik heb geleerd dat banners of posters voor mijn concept niet de juist methode zijn. Een euro aan promotiegeld kan beter worden besteed aan het juiste promotie­ personeel dan aan grootschalige reclames. De ambassadeurs kunnen precies verwoorden wat CityWhoop ­inhoudt en mensen echt bereiken.

Hoe zie je de toekomst van CityWhoop?

CityWhoop is een echte naam aan het worden, deze naam zal alleen maar groeien de komende paar jaren. ­Hopelijk benaderen clubs en bars op een gegeven ­moment zelf CityWhoop. Voor uitbreiding zijn er veel mogelijkheden voor CityWhoop. Zo krijg ik veel ver­ zoeken van andere leeftijdscategorieën. Ook is te denken aan samenwerkingen met onder andere datingsites.

Waarom niet een bus vullen met singles? Ook uitgaan in het buitenland, zoals Parijs of Londen lijkt een goede vervolgstap. Op de korte termijn willen we Oud en Nieuw groots aanpakken. We gaan met een knal het nieuwe jaar in.

Wat voor tips heb je voor studenten?

Luister veel naar andere mensen, mensen zijn bereid je te helpen, je hoeft het enkel te vragen. Zo heb ik velen gevraagd waar zij graag zouden willen uitgaan en heb zo goede ideeën verworven. Je moet je echter niet te snel van je stuk laten brengen, niet iedereen zal in je idee ­geloven. Geloof in je eigen concept, enthousiasme is aanstekelijk. Daarnaast moet je de juiste mensen om je heen verzamelen en hun talenten benutten. Ik wil niet verkopen om het verkopen, maar verkopen omdat men in het product gelooft.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------36 ROSTRAECONOMICA FEB student abroad -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------text & image Margaret Gosia ­Huzarska

Margaret Gosia ­Huzarska, 23, is a Master student of Economics and ­Human Geography

CURRY STUDIES

W

hen I got out of the plane it was a complete darkness on the airport of Delhi. People tried to find their way out: Good luck with that!

Apparently, there was a power failure. I said to myself: ‘Welcome to India, let the adventure begin!’ I won’t forget the comic scene when the guys at customs were stamping my passport with the light of a candle. If only I could have taken a picture of it! Obviously, since there was no power, the luggage couldn’t be unloaded so loads of people were squatting down on the floor, waiting for the unknown. I was worried that landing at 3 a.m. would be problematic, but after all the hassle was gone, it was already 7 a.m.!

Now, you must be wondering why I am describing the entire process of landing in Delhi. Well, being a Master student in Human Geography and also Economics, I had to come up with a topic for my thesis. The time was passing by quickly and I was waiting for some inspiration, which finally came out of the blue - fieldwork abroad!

Fieldwork in India! After some time spent in books and discussions with professors, I ended up doing a literature review on water supply in resettlement colonies in Delhi. In practice, I was also supposed to look at the socio-economic situation of

the residents. Everyone was suspicious about my idea and its feasibility, but they started to believe it when I booked the tickets. To be honest, I couldn’t believe it was happening either until I actually got on the plane!

My data collection lasted seven weeks and I visited multiple nongovernmental organizations (NGOs) that were involved in the general situation in Delhi. At one point, I coupled with an organization called CURE and we worked together on one particular settlement: Savda Ghevra. My preliminary impressions and conclusions might be cliché, but really relevant in this case - nothing is as simple as everyone might say.

There are always two sides to every story. For example, residents were complaining about their livelihood while officials were complaining about them being lazy. Water is such a basic resource that has so many implications on your life, but people take its availability for granted while it is not the case in India. Every day spent there was full of diverse emotions - from curiosity and frustration to excitement and happiness. In my experience, Indians are not the fastest and most productive people in the world, so getting things done there takes time.

It was one big lesson of patience,

because every day I was uncertain about what I would manage to accomplish.

Nevertheless, there were plenty of moments of fun and joy, too. Firstly, I have to mention my accommodation. I did Couchsurfing where an Indian girl Hema hosted me for the entire period of stay.

Unexpectedly, we became really close friends almost immediately which I am really happy about. Doing research in India while living in a lonely hotel room would’ve probably caused a depression sooner or later!

She always managed to cheer me up or release my frustrations after every day of struggle with a different culture and pace of life, let alone cooking for me constantly! As a consequence, a part of me stayed in Delhi. Secondly, I cannot omit the part of FOOD. Being a vegetarian, it was heaven for me! Curry, spicy herbs, breads, homemade cottage cheese - I can list more and more!

Healthy, diverse, aromatic and spicy food is what I started missing the very day I came back to Amsterdam.

All in all, another experience abroad was another lesson of life, opening eyes to different issues, lifestyles and problems. Now I am back in Amsterdam with data waiting for me to construct a nice piece of work on my master thesis.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------FSR page ROSTRAECONOMICA 37 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------In 1960 Math professor ­Stan Wagon demonstrated a square-wheeled bicycle at Macalester College in St. Paul, Minn. stanwagon.com.

PLACE S TO CHECK studen FSR ONLINE facebo tenraad.nl/fe ok.c b/ twitter. om/UvACou com/U n vACou cil ncil

8-8-4

OR LETS HELP THEM THINK IT THROUGH

A

s you may be aware, since this academic year the entire University of Amsterdam has switched to the new semester structure, dubbed ‘8-8-4’ by the amount of weeks in each block of a semester. Now, a semester consists of three blocks with the first two being 8 weeks long and the last one 4 weeks.

In an announcement, the Faculty of Economics and Business stated that this new system “will better enable students to take courses offered by other faculties.” We would like to think so too! One problem arising from it is the lack of freedom for students to choose electives anyway. 8-8-4 now might allow them to have more time or flexibility to choose electives from other faculties, however their programme requirements do not leave many options for electives, let alone in other faculties.

And what about international students? They can hardly choose electives in other faculties due to a lack of English lectures across the university.

Then there is a capacity problem. Some courses are obligatory for certain students but not others. What we are seeing year after year is that registrations for courses are always running over capacity. As a result faculties create waiting lists and, if necessary, or if able, make new groups or additional lectures. This, however, does not happen at all times, resulting in some students being unable to take the lecture that is required for them, while others taking the very same lecture as an elective or even dropping out at one point. Giving more flexibility to pick electives without dealing with overcapacity may only augment the problem.

So what can be done? From the university side the problem must be approached more systematically and from different angles. If they haven’t done so yet, University boards have to ask themselves: “How will this new system effect students and professors?” If they come to conclusions similar to ours, they then have to provide alternative solutions to overcapacity and lack of freedom to choose courses in student tracks. Then the University can present and implement a multifarious solution first as a pilot and then, if successful, across the entire university. They don’t even have to look far. For example, University of Utrecht has 4x10 week system which seems to be working.

Finally, we need students to get involved. Comments, complaints and remarks should be directed to the Student Administration and the Faculty Student Council (FSR). When a bunch of similar complaints accumulate, FSR can make a good case and present it to the dean. Ultimately, together we can help UvA to think their strategic decisions through without needing to reinvent the wheel.

Faculty Student Council Economics and Business University of Amsterdam

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------38 ROSTRAECONOMICA FEB flash --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

FEB FLASH

EDBA ­LAUNCHES AMSTERDAM ­KNOWLEDGE AND INNOVATION AGENDA On 12 September, the Economic Development Board for the Amsterdam metropolitan area (EDBA) presented the Knowledge and Innovation Agenda (KIA).

From the UvA, acting Executive Board chair Paul Doop, Prof.

Henriëtte Maassen van den Brink and Prof. Louise Fresco will participate in EDBA.

Using this agenda, EDBA aims to strengthen innovative forces in the Amsterdam area. Part of the approach involves collaboration focusing on seven main themes.

Additionally, EDBA will look to facilitate the pre-conditions needed for successful collaboration, such as setting up a ‘technology transfer office’ in Amsterdam.

The EDBA is made up of leading entrepreneurs, managers and representatives of knowledge institutes such as the University of Amsterdam, Hogeschool van Amsterdam, University of Applied Sciences, and the VU University Amsterdam. Amsterdam mayor Eberhard van der Laan is EDBA chairman.

NEW EUROPEAN GRANT FOR CeNDEF The Center for Nonlinear Dynamics in Economics and Finance (CeNDEF), together with a number of European partners, has received funding for a large European research proposal within the FP7 framework, titled ‘Complexity Research Initiative for Systemic InstabilitieS’ (CRISIS). The grant, with a total value of 3.3 million Euro, will be used to construct heterogeneous agent models of the macro-economy and the financial sector of the Euro-zone. These models will be coupled, after which simulations can be performed to obtain insights into the various mechanisms that can destabilise these markets.

Moreover, the effects of macroeconomic policy can be investigated using these models. Within the CRISIS project CeNDEF will mainly be involved with the design, implementation and analysis of economic experiments with paid human subjects, to provide insights into the assumptions regarding human behaviour that need to be made within the heterogeneous agent models. The research will be performed, apart from CeNDEF, by the research groups of Doyne Farmer, Domenico Delli Gatti, ­ Jean-Philippe Bouchaud and Mauro Gallegati, each of whom are experts in non-linear economic dynamics and/or econophysics.

UVA JUMPS INTO TOP 100 The University of Amsterdam (UvA) rose from 165th place to 92nd place in the World Universities Rankings 2011-2012 organised by Times Higher Education (THE). The UvA is one of four Dutch universities on the list.

Utrecht University is the highest ranked Dutch university in 68th place.

Dutch universities have done well in the rankings this year. Th ­ eN ­ etherlands is the third most successful country in terms of the number of universities in the top 200 ranking, which is traditionally dominated by American and British universities. American universities top the list, occupying the first, second and third spots. California Institute of ­Technology is number one in the rankings.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------xxx ROSTRAECONOMICA 39 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het hele land als klant Meer weten over een baan als financieel specialist bij de Rijksoverheid? Kijk op financials.werkenvoornederland.nl.

Als financieel specialist bij de Rijksoverheid heb je veelzijdig werk. Je bereidt het financieringsbeleid voor, beheert de staatskas ĂŠn de staatsschuld of je zorgt voor een correcte begroting of controlecyclus. Dat kun je doen op het gebied van zorg, onderwijs, verkeer, veiligheid, milieu, buitenlandse

www.werkenvoornederland.nl

betrekkingen, sport, infrastructuur. Allemaal zaken die van grote maatschappelijke betekenis zijn. In feite werk je dus voor alle Nederlanders. Het is hoe dan ook enorm interessant werk, waarbinnen je jezelf eindeloos kunt ontwikkelen. Meer weten?

Kijk op financials.werkenvoornederland.nl.

W W W.G A A A N . N U

© 2011 KPMG N.V., alle rechten voorbehouden.

Bas Huiskens, 28 jaar Adviseur KPMG IT Advisory “Tijd voor een break in de cursus: ff de boys van #advisory wegtikken #tafelvoetbal!”

Voor 24/7 updates over werken bij Audit of Advisory, check de KPMG-bloggers op www.gaaan.nu