Komunikacja elektroniczna w BHP Obowiązek informacyjny w obszarze bhp ciąży na pracodawcy, dlatego by ułatwić komunikację z pracownikami, firmy coraz częściej korzystają z poczty elektronicznej, komunikatorów, wewnętrznych portali intranetowych (intranet), mediów społecznościowych, e-learningu, wideokonferencji. Koalicja „Bezpieczni w Pracy” przeprowadziła badanie dotyczące „Komunikacji elektronicznej w zakresie bhp w przedsiębiorstwach”, z którego wynika, że zdecydowana większość managerów (94%) korzysta z takiej formy przekazywania informacji. Jak twierdzą, metody te znacznie przyśpieszają obieg informacji oraz ułatwiają dostęp do pracowników rozproszonych i oddalonych geograficznie. Dla 84 % managerów jest to najważniejszy aspekt skłaniający do korzystania z tego typu mediów. Z kolei aż 95% pracowników przyznało, iż otrzymuje od pracodawcy informacje w wersji elektronicznej i zdecydowana większość z nich (81%) także w obszarze bhp. W grupie pracowników wykonujących głównie pracę umysłową w wieku do 34 lat, z wykształceniem wyższym, zamieszkujących większe miasta komunikacja elektroniczna jest naturalną formą przekazywania informacji, także w obszarze bhp.
Zewnętrzna służba BHP Utworzenie w zakładzie pracy służby bhp przez pracodawców często jest uważane za znaczne utrudnienie w codziennej działalności. Dlatego zgodnie z artykułem 23711 § 1 kp pracodawca zatrudniający do 100 pracowników wykonanie tych zadań może powierzyć specjalistom zewnętrznym z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. W przypadku braku kompetentnych pracowników, dla zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i higieny pracy, również pracodawca zatrudniający większą ilość osób może zlecić wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza zakładu pracy. Wynajęcie specjalisty zewnętrznego może nastąpić poprzez:
zawarcie umowy zlecenia o obsługę zadań służby bhp przez zewnętrznego specjalistę posiadającego właściwe uprawnienia, zawarcie umowy outsourcingowej z podmiotem zapewniającym realizację obowiązkowych zadań przez współpracujących specjalistów bhp, dedykowanych do obsługi danego klienta. Pamiętać należy, że taki specjalista powinien posiadać stosowne kwalifikacje: wyższe wykształcenie o kierunku lub specjalności w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy; albo studia podyplomowe w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, z co najmniej 1 rokiem stażu pracy w służbie bhp - alternatywnie, osoba ta była zatrudniona na stanowisku inspektora pracy w Państwowej Inspekcji Pracy przez okres, co najmniej 5 lat.
Kto zapłaci za wypadek pracownika na umowie cywilnoprawnej? Ofiary wypadków w pracy, które nie mają prawa do zasiłków i odszkodowań z ZUS, ponieważ są zatrudnione na bardzo popularnych na budowach umowach o dzieło, mogą dochodzić zadośćuczynienia od pracodawcy. W zeszłym roku w Polsce doszło do 87622 wypadków przy pracy. W 495 przypadkach pracownicy odnieśli ciężkie obrażenia, a 303 osoby odniosły śmierć wskutek wypadku. Jednak oficjalne statystyki nie przedstawiają pełnej informacji o poszkodowanych, ponieważ jest wiele osób zatrudnionych na umowach cywilnoprawnych i przypadki z udziałem takich pracowników nie są zgłaszane do ZUS. Przedsiębiorca powinien pamiętać, że korzystanie z usług osób wykonujących na jego rzecz pracę na umowie cywilnoprawnej nie zwalnia go z obowiązku zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków. Obowiązki te określa art. 304 § 1 i 3 oraz 304[1] kodeksu pracy, a łamanie tych przepisów daje poszkodowanemu pracownikowi prawo do dochodzenia zadośćuczynienia za krzywdę i renty wyrównawczej za utraconą po wypadku możliwość zarobkowania. Wówczas przedsiębiorca może powiększyć kwotę poniesionych przez siebie kosztów tego nieszczęśliwego zdarzenia nawet o kilkaset tysięcy złotych.
Niebezpieczna praca na wysokości cz. I Prace na wysokości należą do prac szczególnie niebezpiecznych, ponieważ upadek z wysokości często jest przyczyną ciężkich lub śmiertelnych wypadków. Do wykonywania tego typu prac mogą być dopuszczeni pracownicy, którzy mają stosowne kwalifikacje i umiejętności. Ważne jest też dobranie odpowiedniej metody gwarantującej bezpieczne wykonanie tych prac. Do wykonywania prac na wysokości mogą być dopuszczeni pracownicy, którzy m.in. : Odbyli szkolenia w zakresie bhp: wstępne ogólne oraz instruktaż stanowiskowy zapoznający ich z charakterem prac na wysokości, dodatkowe - określające imienny podział pracy, kolejność wykonywania zadań i wymagania bhp przy poszczególnych czynnościach oraz corocznie okresowe, mają aktualne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na wysokości, umieją posługiwać się przydzielonymi im środkami ochrony indywidualnej oraz urządzeniami zabezpieczającymi, umieją bezpiecznie obsługiwać podstawowe urządzenia służące do transportu poziomego i pionowego. Stanowisko pracy również powinno być odpowiednio zabezpieczone. Do tego typu zabezpieczeń, o znaczeniu ogólnym, zalicza się: bariery, balustrady, pokrywy otworów, siatki ochronne. Szczególnie ważne jest zabezpieczenie otworów w stropach, które powinny być przykryte lub ogrodzone wytrzymałymi poręczami. Do podstawowych środków ochrony indywidualnej zalicza się m.in.: szelki bezpieczeństwa, linki, urządzenia do opuszczania, urządzenia samozaciskowe, amortyzatory bezpieczeństwa, urządzenia samohamowne. Następstwami upadku z wysokości bywają poważne obrażenia kręgosłupa i narządów wewnętrznych. Może dojść między innymi do uszkodzenia klatki piersiowej, jamy brzusznej, czaszki, bez widocznego uszkodzenia skóry czy złamania kości. Wysokość, z jakiej upada człowiek może być różna, ale każdy wypadek może zakończyć się śmiercią. Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie, określa to kodeks karny w art. 207 § 1. Ciążąca na określonej osobie odpowiedzialność za bhp pracy sprowadza się do stworzenia bezpiecznych i higienicznych warunków wykonywania pracy przez inne osoby.
Niebezpieczna praca na wysokości cz. II Praca na wysokości jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ każdy upadek może powodować poważne obrażenia kręgosłupa i narządów wewnętrznych, w najgorszym przypadku może zakończyć się śmiercią. Następstwami upadku z wysokości są m.in.: Stłuczenie serca i płuc. Każdy tępy uraz klatki piersiowej może doprowadzić do stłuczenia serca i płuc oraz spowodować krwawienie do jamy opłucnej lub worka osierdziowego. Jest to o tyle groźne, że może spowodować nagłą niewydolność krążenia i oddychania. Stłuczenie narządów trzewnych. Uraz brzucha może spowodować stłuczenia np.: wątroby, trzustki, śledziony, jelit. Objawami tego typu urazów może być ból, napięcie mięśni brzucha, nudności i wymioty. Uwaga – nigdy nie unoś nóg osoby ze stłuczeniem trzewi, ponieważ zwiększa to ciśnienie krwi w narządach jamy brzusznej. Wstrząs. Objawy wstrząsu początkowo mogą być nietypowe: np. nadmierne pobudzenie, agresja. Mogą też być zamaskowane przez inne obrażenia. Każde stłuczenie narządów wewnętrznych może prowadzić do wstrząsu. Złamania kości i urazy stawów. Różnego rodzaju złamania, którym towarzyszy ból, również mogą być przyczyną wstrząsu. Prowadzą też do utraty dużej ilości krwi. Różnego rodzaju krwiaki mózgu, które mogą prowadzić do poważnych następstw nieszczęśliwych wypadków, m.in.: nawracające zapalenie opon mózgowych i mózgu, ropień mózgu, padaczkę pourazową czy zespół pourazowy. Urazy kręgosłupa, charakteryzują się następującymi objawami: widocznym na zewnątrz obrażeniem kręgów, uczuciem opasującego bólu, krwiakami, niedowładem kończyn, zaburzeniami czucia, zaburzeniami świadomości czy zaburzeniami czynności pęcherza moczowego. Pierwsza pomoc przy upadku z wysokości jest bardzo ważna, jednak nie wprowadza specjalnego postępowania. Należy ułożyć poszkodowanego w pozycji bezpiecznej (bocznej ustalonej) i wezwać pomoc fachową. Każdy pracodawca ma obowiązek zapewnić właściwą organizację pracy swoim pracownikom. Ważne jest to przy pracach na wysokości, które są uznane za szczególnie niebezpieczne, a tym samym podlegają pod nadzór bezpośredni.
Jakie uprawnienia powinni posiadać inspektorzy pracy? Na stronie internetowej SIPRP (Stowarzyszenie Inspektorów Pracy Rzeczypospolitej Polskiej) przeprowadzone zostało kolejne badanie sondażowe. Tym razem zapytano o to, czy inspektorzy pracy powinni być uprawnieni do pozyskiwania dowodów takich jak fotografie czy nagrania procesów pracy jeszcze przed formalnym rozpoczęciem czynności kontrolnych. Przez ponad 2 miesiące od początku lutego do połowy kwietnia odwiedzający stronę internetową SIPRP zostawili 7,5 tys. głosów. Ponad 74% biorących udział w sondażu udzieliło odpowiedzi twierdzącej, a 26% respondentów było przeciwnego zdania. W obecnym stanie prawnym określonym przez ustawę o Państwowej Inspekcji Pracy zastosowanie wymienionych narzędzi jest niemożliwe, mimo że inaczej stanowi artykuł 12 ust. 1 Konwencji Nr 81 MOP dotyczący pracy w przemyśle i handlu. W dokumencie znajduje się zapis o prowadzeniu wszelkich badań, kontroli i dochodzeń dla sprawdzenia czy przepisy prawne są ściśle przestrzegane. Konwencja nie precyzuje jednak rodzajów metod i narzędzi, co byłoby możliwe dzięki odpowiedniej nowelizacji ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy, czyli dopuszczeniu fotografii i nagrań procesu pracy, jako dowodu jeszcze przed okazaniem kontrolowanemu legitymacji służbowej.
Nowa dyrektywa ciśnieniowa 2014/68/UE Dnia 19 lipca 2016 r. wchodzi w życie nowa dyrektywa ciśnieniowa. Dotychczasowy symbol 97/23/WE zostanie zastąpiony nowym 2014/68/EU. W związku ze zmianą po 19 lipca br. w procesie oceny zgodności urządzenia ciśnieniowe będą oceniane wyłącznie na zgodność z dyrektywą 2014/68/UE. Dla urządzeń, których ocena zgodności nie została przeprowadzona do dnia przed wejściem w życie zmian, czyli do 18 lipca 2016 r. i dla których nie został wystawiony certyfikat zgodności, wymagane będzie złożenie nowego wniosku o ocenę na zgodność z dyrektywą 2014/68/UE. To samo dotyczy wniosków złożonych na zgodność z dyrektywą 97/23/WE. Także w tym przypadku koniecznym będzie przedłożenie właściwej dokumentacji, która uwzględnia zapis art. 48 dyrektywy 2014/68/UE. Na terenie całego kraju odbywają się szkolenia Akademii UDT, podczas których będą szczegółowo omawiane zagadnienia związane z nową dyrektywą 2014/68/UE. informacje o najbliższych szkoleniach znajdują się na stronie Urzędu Dozoru Technicznego (www.udt.gov.pl) oraz pod numerem telefonu (22) 57 22 110.
Praca tymczasowa pod lupą posłów Wyniki działalności kontrolno-nadzorczej Państwowej Inspekcji Pracy z lat 2013-2015 trafiły pod obrady Sejmowej Komisji do Spraw Kontroli Państwowej. Na posiedzeniu w dniu 19 maja 2016 roku główny inspektor pracy przekazał informację o egzekwowaniu przestrzegania przepisów prawa wobec pracowników tymczasowych. Szef inspekcji pracy Roman Giedrojć zaznaczył, że obserwowany w ostatnich latach wzrost zainteresowania pracą tymczasową wygenerował wiele nieprawidłowości w zakresie przestrzegania prawa pracy. Inspektorzy w latach 2013-2015 dokonali ponad 1200 kontroli, w tym 585 w agencjach pracy tymczasowej i 624 u pracodawców użytkowników. Naruszenia przepisów prawa dotyczyły 75% kontrolowanych podmiotów gospodarczych. Blisko setka agencji działała nielegalnie, tj. bez wymaganego certyfikatu marszałka województwa. Innymi wykrytymi uchybieniami były nieprzekazywanie agencji pracy tymczasowej przez pracodawcę użytkownika informacji o warunkach wykonywania i wynagrodzenia za pracę, a także brak zapewnienia dostatecznych warunków pracy pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy. Przedstawiciel ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej poinformował zebranych o zbliżającym się zakończeniu prac nad projektem ustawy o jej zmianie.
Większe bezpieczeństwo wykonywanej pracy zmniejsza jej koszty Wypadki w pracy dotyczą większej liczby osób młodszych, z kolei pracownicy starsi zmagają się z przewlekłymi chorobami – takie wnioski płyną z kampanii „Bezpieczni na starcie, zdrowi na mecie” promującej zatrudnienie osób w każdym wieku oraz zasady zdrowego i bezpiecznego trybu życia, także tego zawodowego. Według statystyk Eurostatu jesteśmy, co prawda, wciąż jednym z najmłodszych społeczeństw europejskich, jednak w najbliższych dekadach proces starzenia się Polaków gwałtownie przyspieszy. W 2030 roku osoby w wieku minimum 65 lat będą stanowić niemal 25% społeczeństwa. To oznacza, że średni wiek zatrudnionych będzie ulegał podwyższeniu. Obecny w trakcie kampanii wiceminister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej Stanisław Szwed przypomniał, że w Polsce, co roku dochodzi do ponad 80 tys. różnego typu wypadków przy pracy, a kilkaset z nich kończy się śmiercią na miejscu. Każdy wypadek to oprócz różnych dramatów, także obciążenie budżetu Funduszu pracy, który z tytułu różnych zdarzeń musiał wypłacić ponad 8 mld zł zasiłków chorobowych. W odniesieniu do sytuacji osób starszych wiceminister oświadczył, że chodzi o przekonanie pracodawców, że starszy pracownik także jest przydatny w firmie, bo może służyć młodszym swym doświadczeniem.