POEMAS SOBRE A MONTAÑA
SOBRE O NACEMENTO DA FONSAGRADA
Dise que nun pequeño pobo
e nin á Dona avisou,
xa fai moito tempo,
co paso maino do tempo
vivía un pobre matrimonio
o marido, curou.
onde o marido estaba enfermo. A xente do lugar defende Un día de gran nevarada
que aquel xa sacro feito,
chegou á porta da casa,
foi sen dúbida alguna
unha Señora ferida
causa do milagroso curamento.
buscando refuxio e quen a axudara. Hoxe beben sen parar da auga A Señora pediulle á Dona
que un día a Señora fixo brotar,
se na casa podía quedar,
dende aquela, a Señora é Santa
a Dona sen pensalo un intre, á Señora non dubidou en axudar.
O inverno foi pasando, a neve comezou a derreter, creouse un regueiriño de auga que xamáis se puido deter.
A Señora marchou da casa
e a fonte, Fonte Sagrada.