Φύλλο 158

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ από το 1995

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 158

Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2020

Ένα click-away από τον

θάνατο του εμποράκου • Τα απόνερα του 1ου κύματος στην τοπική οικονομία • 2ο κύμα πανδημίας: το περιμέναμε αλλά δεν προετοιμαστήκαμε • Σκληρότερα μέτρα περιορισμού των πολιτών. Απελπισμένοι οι έμποροι και μικροί επαγγελματίες • Πόσο μακριά βρίσκεται η άκρη του τούνελ και τι βλέπουμε στο βάθος; σελίδες 8-10

Να τα πούμε;

«Διαφορετικές εορτές»

εν δήμω

Δόθηκαν και φέτος οι υποτροφίες Μαυρούλια στους αριστεύσαντες μαθητές του Δήμου Σικυωνίων σελίδες 5

άποψη

Καλώς ήρθατε στο μέλλον!

του Αντρέα Καρβουντζή σελίδα 11

διήγημα

σελίδα 2

«Ελεύθεροι πολιορκημένοι» σελίδα 2

«Το μυστικό δωμάτιο»

χριστουγεννιάτικη ιστορία σελίδα 18

Επειδή μια ευχή βρίσκει πάντα το δρόμο να συντηρεί την ελπίδα

Και του χρόνου καλύτερα! ΕΤΣΙ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

«Σείριος» χριστουγεννιάτικο διήγημα του Κώστα Παππή σελίδα 16

ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΘΕΣΗ

Αγαπητοί αναγνώστες, Τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν από την Πολιτεία για την προστασία του πληθυσμού από την εξάπλωση του Κορωνοϊού (κλείσιμο καταστημάτων και υπηρεσιών, απαγόρευση κυκλοφορίας πολιτών), άλλαξαν εκτός από τη ζωή μας και τον τρόπο διάθεσης της εφημερίδας μας. Έτσι, από αυτό το φύλλο και για όσο ισχύουν τα μέτρα, θα διαβάζετε την ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ από τα ΜΚΔ (Facebook).

Facebook: Εφημερίδα «Σικυωνίων Πολιτεία» ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!

Πολιτεία Σικυωνίων

2

Φύλλο 158 | Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

εορταστική επικαιρότητα

3

πρό(σ)κληση σε διάλογο «Όλες οι συζητήσεις ζούνε από τη διαφωνία, από την προσπάθεια να πείσεις τον άλλον ή να μάθεις από αυτόν, κι αυτό σημαίνει κατά βάση συναίνεση. Συναίνεση είναι ο στόχος... η διαφωνία είναι το μέσον...». (Γιούργκεν Χάμπερμας, Γερμανός φιλόσοφος).

Ελεύθεροι πολιορκημένοι Τα φετινά Χριστούγεννα δεν θα είναι σαν τα άλλα. Λόγοι, πάνω από τις επιθυμίες και τις δυνατότητες μας, επιβάλλουν το πέρασμα των ημερών με ΑΝΤΙ-Χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Οι συνήθειες που είχαμε έως τώρα, αναιρούνται και αντικαθίστανται από το ακριβώς αντίθετο.Συνηθίζαμε να συγκεντρωνόμαστε? Συνηθίζαμε να φιλιόμαστε, να αγγιζόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε?.Συνηθίζαμε να ανταλλάσσουμε δώρα, επισκέψεις, φαγητά, γλυκά ? Συνηθίζαμε να εκκλησιαζόμαστε? Συνηθίζαμε να διασκεδάζουμε σε εστιατόρια, μπαρ, χώρους αναψυχής ? Συνηθίζαμε να ταξιδεύουμε σε χειμερινούς προορισμούς για να απολαύσουμε το χιόνι? Απαγορεύονται πιά όλα αυτά. Ο φόβος της πανδημίας και της αδυναμίας αποτελεσματικής αντιμετώπισης της, έβαλε ένα τεράστιο STOP σε όλες αυτά τα έθιμα. Όντως διανύουμε τις εποχές της υλικής πληρότητας και του ψυχικού ελλείματος. Δεν μπορούμε να απολαύσουμε τίποτα από αυτά, για την παραγωγή και την απόκτηση των οποίων φθάνουμε ως τους πολέμους. Μήπως όμως αυτό αποτελεί μία ευκαιρία για να σκεφτούμε την προσωρινότητα της καταναλωτικής απόλαυσης και να αναθεωρήσουμε την αξιολόγηση της πραγματικής ευτυχίας?Μήπως να σκεφτούμε την αναγκαιότητα της ανθρώπινης επαφής, των αλληλέγγυων πράξεων, της προστασίαςι της φύσης, της αγάπης που πρέπει να μας ενώνει από άκρη σε άκρη της Γης.? Μήπως είναι μία ευκαιρία να υποτιμήσουμε τον φόβο του « ξεβολέματος « και να στραφούμε στον εσωτερικό μας κόσμο και όχι στο εξωτερικό «περίβλημα»?Οσο για λόγους «ανωτέρας βίας « πρέπει να ζήσουμε με περιορισμούς, απαγορεύσεις και ποινές, είναι ευκαιρία να εκτιμήσουμε την αξία της ελευθερίας, που είναι απαραίτητος όρος για μια αξιοπρεπή και όμορφη ζωή. Ελεύθεροι πολιορκημένοι αυτές τις γιορτές, γιατί ενώ ο φόβος μας πιέζει, το οξυγόνο μας ελέγχεται, η δυνατότητα της αυτοδιάθεσης περιορίστηκε, το δικαίωμα στην εργασία προσβλήθηκε, όμως μας έμεινε η σκέψη και το συναίσθημα

Ζέττα Χαρ. Μπιτσάκου

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΩΔΙΚΟΣ: 7039 ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΚΔΟΤΗΣ-ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ: Κυριακή Μαυραγάνη ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλεισθένους 57, Κιάτο 20200 Τηλ.

6974007248, 6977225699 Fax: 24730 62094 ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ: 20€/έτος (εσωτ.) - 30€ (εξωτερικό) Λογ/μός για συνδρομές: IBAN: GR0401725260005526046402413 (Πειραιώς) e-mail: sikionionpoliteia@gmail.com facebook page: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ blog: sikionioipolites.blogspot.com Εκτύπωση: Καταγράμμα, Αγ.Ιωάννης - Κιάτο Σελιδοποίηση: Art S.F. ΤΑ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ ΑΡΘΡΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

Διαφορετικές εορτές Φτάσαμε στο τέλος και αυτού του χρόνου και στην χαραυγή ενός νέου.Ένα τέλος ιδιαίτερο, εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού για τις εορτές των Χριστουγέννων και την αρχή του νέου έτους της Πρωτοχρονιάς. Τις τελευταίες μέρες του χρόνου τις ζούμε μέσα από διάφορες απειλές για την ζωή μας, με αιτία και τον κορονοϊό. Δεν είναι όμως κάτι νέο, κάτι πρωτόγνωρο, γιατί έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε καθημερινά, να χάνονται χιλιάδες ζωές, έχοντας και εμείς την ευθύνη που μας αναλογεί, από άλλες ασθένειες, από πολέμους, από έλλειψη τροφής και νερού. Πέρασε και αυτός ο χρόνος, επιφέροντας αλλαγές στη ζωή μας, μέσα από την επιβολή, με τις καθημερινά αυξανόμενες επιθέσεις, στις στοιχειώδες αρχές της ελευθερίας μας. Επιβολή που στο μεγάλο μέρος της χρησιμοποιείται, στερώντας βάναυσα σε πολλές των περιπτώσεων την αξιοπρέπεια, το αναφαίρετο δικαίωμα μας για αυτοδιάθεση, για έκφραση αντίθεσης και αντίδρασης, σε οτιδήποτε αντιδημοκρατικό, αντεργασιακό, μέσα από τις σοβαρές ελλείψεις στην υγεία, για την έλλειψη και στέρηση, σε ότι έπρεπε, όπως οφείλει να παρέχει στους πολίτες του, ένα κράτος δικαίου. Στόχος, να ξεχαστεί να αλλάξει το ηθικό και αξιακό τοπίο, ακυρώνοντας τις θυσίες και τους αγώνες που έκαναν τόσες γενιές ανθρώπων. Αγώνες και θυσίες με έναν στόχο, την καλυτέρευση της ζωής, για να απολαμβάνουμε τα στοιχειώδη ηθικά και υλικά αγαθά που σήμερα μας στερούν και χάνονται με πρόφαση και εργαλείο τον κορονοϊό, την τεχνητή νοημοσύνη, με απώτερο στόχο, όπως πάντα το κέρδος. Έχουν επενδύσει στον φόβο, με ατέλειωτες δόσεις φόβου, χωρίς αναισθητικό, κάθε ώρα και λεπτό που περνάει, μέσα από την πλειονότητα των ΜΜΕ, με αντάλλαγμα, τα πολλά αργύρια της προδοσίας, μακριά από το λειτούργημα που έπρεπε να επιτελούν. Ετσι μένει τραγικά οχυρωμένος ο καθένας στο όρυγμα που με νύχια και δόντια έχει ανοίξει μέχρι να έρθει και η δική του ώρα για την ανάλωση του και χωρίς ίχνος σκέψης να βγει απέναντι στην αδικία, στην επιβολή, στο απάνθρωπο για να πετύχει την αναγκαία αλλαγή στην ζωή του, μέσα από το εμείς. Το βλέπουμε ξεκάθαρα, δεν τους βγαίνουν τα νούμερα, οι αριθμοί, έτσι ζητάνε και επιπλέον αύξηση, στον ρυθμό των τυμπάνων για τους όλο και περισσότερους εξαντλημένους και αλυσοδεμένους κωπηλάτες, στις γαλέρες του θανάτου. Ας το βάλουμε καλά στον νου μας, θα μας βγάλουν τις αλυσίδες, αλλά μόνο για να μας πετάξουν στην θάλασσα, όταν θα είμαστε νεκροί πια. Και εμείς μετά λέμε, ότι φοβόμαστε τον θάνατο. Αυτό που καθημερινά ζούμε με την δική μας ανοχή, τι είναι άραγε; Μια φορά ζούμε και μια φορά θα πεθάνουμε, ας το κάνουμε με αξιοπρέπεια, με θάρρος για να μπορέσουμε να ζήσουμε χαρούμενοι, με ότι μας αναλογεί πραγματικά, για να υπάρξει αύριο, μέλλον και προοπτική για τους επόμενους. Η ανάπτυξη που διαρκώς επικαλούνται, είναι μόνο για τους όλο και διαρκώς λιγότερους, που κουρσεύουν την Γη, που κερδίζουν στερώντας, όλο και περισσότερα βασικά αγαθά από την κάθε οικογένεια, από εμάς τους πολλούς. Τώρα, όλο και περισσότερο πλήττονται, συνταξιούχοι,

εργάτες, αγρότες, γιατροί, αυτοαπασχολούμενοι, δικηγόροι, μηχανικοί, δάσκαλοι, καθηγητές, δεν υπάρχει κατηγορία πολιτών που να μπορεί να ζήσει πια, αξιοπρεπώς. Όπου να κοιτάξεις, υπάρχει εξαθλίωση, με τα ψίχουλα της επιλεκτικής επιδοματικής και όχι ουσιαστικής πολιτικής και έτσι νομοτελειακά, θα μεγαλώνουν τα αδιέξοδα, οι αντίδρασεις, οι εξεγέρσεις, έτσι τελικά μέσα από αγώνες θα ανατραπούν όλα τα αντιδημοκρατικά μέτρα, ενάντια στους λαούς. Έχουμε υποχρέωση, να συμμετέχουμε ενεργά, σε αυτήν την αλλαγή που πρέπει να γίνει μια ώρα αρχύτερα για έναν καλύτερο κόσμο και όχι να επιτρέψουμε με την ένοχη ανοχή μας, τα δρομολογημένα πισωγύρισματα για Μεσαίωνες και Νταχάου. Ας ξεφύγουμε αυτές τις γιορτινές μέρες, από τα ανούσια στερεότυπα εορτασμού και ευχών κενών περιεχομένου, με σωστή σκέψη, ας μπούμε στην ουσία των εορτών που είναι το πραγματικό φως. Φως μέσα από την αλληλεγγύη, όχι την ελεημοσύνη, από αυτά που δεν μας περισσεύουν (ξέρω), γεμίζοντας χαρά, μπορούμε να εξαφανίσουμε την στέρηση, σε βασικά αγαθά, σε αρκετούς συνανθρώπους μας. Να φωτίσουμε τα πρόσωπα, να φέρουμε το χαμόγελο, με απλά δώρα που μόνο με το σκίσιμο ενός χαρτιού, συσκευασίας δώρου ή με το άνοιγμα μιας τσάντας, έτσι με τα ελάχιστα, η ζωή παίρνει νόημα. Μέσα από την αλληλεγγύη, να κρατήσουμε ζωντανό, το αστέρι της Βηθλεέμ, ώστε να μείνει αναμένη η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, για ένα καλήτερο αύριο. Μήπως έχουμε εμείς μεγαλήτερη την ανάγκη, να κάνουμε ανιδιοτελώς δώρα; Μήπως έτσι γεμίζουμε φως και χαρά, γινόμαστε καλύτεροι Άνθρωποι; Ας σκεφτούμε, πως μπορεί το θείο βρέφος να έχει προοπτική για ζωή, μόνο αν επικρατήσει σε όλη την γη Ειρήνη, μόνο εξαλείφοντας από την ζωή του κάθε ανθρώπου, την καθημερινή του σταύρωση. Ενα καλύτερο αύριο δεν μπορεί να έρθει μόνο με ευχές, αλλά μέσα από την δυναμική, στο άνοιγμα ενός βιβλίου, έτσι ώστε, μέσα από την γνώση, να μπορούμε να διεκδικήσουμε, να επιβάλουμε τα θέλω και τα πρέπει μας, μέσα από την δύναμη και την καλοσύνη της σκέψης. Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση, με την όλο και περισσότερο εφαρμοζόμενη τεχνητή νοημοσύνη είναι εδώ, το κύριο θέμα πια, είναι το πως θα χρησιμοποιηθεί υπέρ του ανθρώπου, πως θα τον απελευθερώσει απο τις αποδομημένες ηθικά ελίτ. Είναι ξεκάθαρα, θέμα της πολιτικής να δοθεί απάντηση και λύση, στην όλο και μεγαλύτερη επίθεση που υφίσταται ο άνθρωπος, στις μέρες μας. Η συνεχής αναπαραγωγή μόνο κενών ευχών, χωρίς την ενεργή και ουσιαστική συμμετοχή μας, σε αγώνες με προοπτική υλοποίησης αυτών των ευχών, δεν προχωρά τις ζωές μας προς το καλύτερο, αλλά συνήθως, είναι και ο ανασταλτικός παράγοντας, ο εφησυχασμός για καλύτερες μέρες. Καλές και ελπιδοφόρες εορτές θα είναι, εαν θελήσουμε εμείς να τις φέρουμε, μέσα από την σκέψη, τις ενέργειες μας και τις πράξεις μας. Μόνο τότε, θα είναι κάθε μέρα γιορτή, για την ζωή όλων μας. Καλά Χριστούγεννα- Καλή Πρωτοχρονιά

Τάκης Κόλλιας

Το Φιλοσοφικό Καφενείο της Μελβούρνης

Γράφει ο Κώστας Παππής Στον φίλο και παλιό συμμαθητή μου Νώντα Κωνσταντίνου, από το Μπούζι, που ζει στην Μελβούρνη απ’ όταν μετανάστευσε εκεί στα είκοσί του χρόνια, είναι αφιερωμένη η στήλη μου στην εφημερίδα ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, στο νέο της φύλλο. Στην στήλη, που φέρει τον τίτλο «Πρό(σ)κληση σε διάλογο», φιλοξενώ το κείμενό του με τίτλο «Το Δέντρο της Ανυπαρξίας». Το νέο φύλλο θα είναι διπλό (Νοέμβριος-Δεκέμβριος) και θα κυκλοφορήσει λόγω των γνωστών συνθηκών μόνο ηλεκτρονικά. Το κείμενο του Νώντα διαβάζεται σαν απόσταγμα της πείρας μιας ολόκληρης ζωής, σαν φιλοσοφική επιτομή αλλά και, απλά, σαν ποίημα. Το διάβασε ο ίδιος σε μιαν από τις συναντήσεις του «Φιλοσοφικού Καφενείου» της Μελβούρνης, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Προέδρου της συνάντησης, διατυπωμένης όπως στα κλασσικά χρόνια από τον Κήρυκα στην Πνύκα: «τις αγορεύειν βούλεται;». Ποιος θέλει να μιλήσει; Τι είναι το «Φιλοσοφικό Καφενείο» της Μελβούρνης; Αν θέλετε την δική μου απάντηση, είναι η ζωντανή απόδειξη πως η Ελλάδα, αν ζει κάπου, μπορεί να ζει εκτός Ελλάδας. Είναι μια Λέσχη ελλήνων, που ιδρύθηκε πριν 30 περίπου χρόνια. Ιδρυτής είναι ο Δρ. Κώστας Βίτκος, που συνεχίζει να υπηρετεί και να διδάσκει αφιλοκερδώς την ομήγυρη, ενώ στις τυχόν απουσίες του αναλαμβάνει ο Καθηγητής Θωμάς Ηλιόπουλος. Το φιλό-

Του Νώντα Κωνσταντίνου

ξενο και μεγάλο κτίριο των Αρκάδων, που βρίσκεται σε κεντρικό μέρος της πόλης της Μελβούρνης, είναι ο τόπος συγκέντρωσης όσων θέλουν να συμμετάσχουν στις συναντήσεις του Καφενείου. Οι συναντήσεις είναι μηνιαίες, με 30-50 παρευρισκόμενους, πολλοί από τους οποίους έχουν εκπαιδευτικό παρελθόν, και διαρκούν περίπου τρεις ώρες. Η προσέλευση είναι ελεύθερη για όλους. Επίσης κάνουν τέσσερις εκδρομές τον χρόνο, γιορτάζοντας τις ισημερίες και τα ηλιοστάσια. Οι συναντήσεις αρχίζουν με λεξιλόγιο και γραμματική, ακολουθεί το περίπου εικοσάλεπτο των αγορεύσεων («τις αγορεύειν βούλεται»), όπου καθένας είναι ελεύθερος να πάρει τον λόγο, μετά από προτροπή του δασκάλου. Μετά ακολουθεί καφεδάκι, με γλυκά που έχουν ετοιμάσει οι κυρίες, και το τελευταίο και μεγαλύτερο μέρος το καταλαμβάνει η παρουσίαση της ζωής και των έργων φιλοσόφων. Σας προσκαλώ να μεταφερθείτε νοερά, για μια φορά, στο Φιλοσοφικό Καφενείο της Μελβούρνης, διαβάζοντας, σ’ αυτήν εδώ την στήλη, το «Δέντρο της Ανυπαρξίας» του φίλου μου Νώντα. ΥΓ Το Καφενείο της Μελβούρνης μου θύμισε μια παρόμοια προσπάθεια που κάναμε μια παρέα φοιτητών στο Λονδίνο τα χρόνια που σπούδαζα κι εγώ εκεί, πάνε κάπου σαράντα πέντε χρόνια τώρα… costaspappis.blogspot.com

Το Δένδρο της Ανυπαρξίας

Ένα σύντομο ταξίδι ζωής, από το βαθύ και μυθολογικό παρελθόν, στο απώτερο, απροσδιόριστο και ερωτηματικό μέλλον. Στη διαδρομή ίσως υπάρξουν ψήγματα, που ερεθίζουν το αισθητήριο φιλοσοφικής σκέψης, έρευνας και συλλογισμού, που δεν υπάρχουν όρια και περιορισμοί, ανάμεσα στις σκοτεινές ατραπούς του μυαλού, φτάνει κανείς να αγγίξει το άγνωστο υπερπέραν του μέλλοντος, που έχει ονειρευτεί. Στο ταξίδι, με βοηθό την πανέμορφη, αινιγματική και πολυδιάστατη φύση, και με πυξίδα την ανάγκη, μητέρα της εφεύρεσης, φορτωμένοι με γνώσεις, εμπειρίες και μνήμες, μεταφερόμαστε στο άγνωστο και ερωτηματικό μελλοντικό υπερπέραν, που μας περιμένει. Αφού λοιπόν ικανοποίησα τις ανάγκες του στομάχου μου, με τροφή και ποτό, έχω και απόθεμα, αναγκαία προϋπόθεση για επιβίωση, ντύθηκα κατάλληλα, για να αμυνθώ στα στοιχεία της φύσης, κρύο, αέρα, βροχή, ζέστη, χιόνι, και αφού μετέτρεψα τις τρώγλες και τα σπήλαια σε πολυτελή κατοικία, με αναπαυτικούς καναπέδες και κλιματισμό, θα έπρεπε να ξεκουραστώ, χωρίς άλλη μέριμνα, εκτός από την διαιώνιση του είδους μου. Αλλά αυτό ενστικτωδώς, προικισμένος απο την φύση, όπως όλα τα έμβια όντα, θα επήρχετο ούτως ή άλλως. Εδώ όμως ο μεγάλος Σταγειρίτης φιλόσοφος Αριστοτέλης, μου λέει: είσαι πολιτικό ζώο, και διαφέρεις από τ’ άλλα, διότι διαθέτεις «Νουν και Λογική», γι’ αυτό αναβαθμίζεσαι σε άνθρωπο, με προσόντα για περαιτέρω προοδευτικές απαιτήσεις. Έτσι νέος, ακμαίος, υγιής και δυνατός, το ταξίδι θα είναι ανυπέρβλητο σε ενδιαφέρον και εκπλήξεις, και μάλιστα με την παρουσία και συντροφιά μιας πανέμορφης και ελκυστικής κυρίας, που συγκεντρώνει όλα τα θέλγητρα και καλλονές του θήλεος, ξεπερνώντας ακόμη και εκείνη την ομορφιά της Ελένης του Ομήρου. Η κυρία αυτή ονομάζεται «Επιθυμία», και με τα πολλά της «θέλω», επιδιώξεις του αποκτάν και απολαμβάνειν, εκπληρώνοντας το ένα μετά το άλλο,κυνηγώντας το άπιαστο μέλλον, συμπράττει με μια άλλη κυρία, εξίσου ωραία, που τόσο μας αναστατώνει και παρεμβαίνει σε όλες τις πράξεις της ζωής μας, χαρές, λύπες, απογοητεύεις, φόβους, ελπίδες: την αποκαλούμενη «Ψυχή». Έτσι λοιπόν οι δυο αγαπημένες κύριες, χέρι-χέρι σαν μαθήτριες σε ανοιξιάτικη εκδρομή, γλυκοτραγουδώντας και κουτσοχορεύοντας, μας οδεύουν και συνοδεύουν ανέμελα στα καταπράσινα λουλουδιασμένα λιβάδια της ζωής. Εκεί όμως στην διαδρομή, εμφανίζεται ένα τερατώδες εμπόδιο, που ξαφνιάζει και κατατρομάζει τις χαρούμενες κυρίες. Ένας βλοσυρός γέροντας, ασπρομάλλης,

λευκοπώγωνας. Στο ένα χέρι κρατά βακτηρία, στο άλλο ρομφαία, απειλητικός, με κατακόκκινα μάτια, εμποδίζει τις κυρίες, λέγοντας: μέχρι δω, μέχρι δω και μη παρέκει, είμαι ο «Γεροχρόνος». Σας έδωσα αρκετά, 70-80-100 χρόνια, τώρα βάζω φραγμό, εμπόδια, συρματοπλέγματα, τείχος σαν το Σινικό, και τράφο αδιαπέραστη. Εδώ είναι το τέλος κάθε ζωής. Μπορώ και δόλια να κλέψω τη χαρά από την αγκαλιά μιας μάνας. Οι δυο κυρίες απογοητευμένες, περίλυπες, συλλογίζονται, συσκέπτονται και συναποφασίζουν να ζητήσουν βοήθεια και συμβουλή από τον μέγα άνακτα, τον «Νουν», για το τι μέλλει γενέσθαι. Ο άνακτας τις καθησυχάζει, λέγοντας πως έχουμε την δύναμη, την τέχνη, τα μέσα και την θέληση να σπάσουμε τα δεσμά και το φράγμα, και να ταξιδέψουμε ανενόχλητοι στο υπερπέραν. Έτσι λοιπόν, επωμίζομαι το επαχθές φορτίο και την δύσκολη αποστολή, να φέρω εις πέρας τις συμβουλές του μεγάλου άνακτα. Τώρα μπαίνω στα χωράφια του Πλούτωνα, φορτωμένος με γνώσεις, εμπειρίες και αναμνήσεις, και αντικρίζω μια απεραντοσύνη, κενότητα και ερημιά με νεκρική σιγή, χωρίς ίχνος ύπαρξης, παρά μόνο τον ήλιο να κατακαίει τα πάντα. Στο χάος της ερημικής απεραντοσύνης στέκεται το περίφημο Δένδρο της Ανυπαρξίας. Δεν έχει ρίζες, δεν έχει κορμό, μα ούτε και κλώνους με φύλλα. Εκεί ακριβώς βρίσκομαι, κάτω από αυτό το δένδρο, που με προστατεύει με την φυλλωσιά του από τις ακτίνες του ηλίου, και ακουμπισμένος στο κορμό του, ρίχνω άφθονο νερό στις ρίζες του, και το μετατρέπω σε μια θαυμάσια δροσερή όαση, στην απεραντοσύνη του πουθενά. Στρώνω την πολύχρωμη και αναπαυτική κουβέρτα μου, και το καλάθι με την εκδρομική τροφή, αυγά βραστά, μια ζεστή φρεσκοβγαλμένη φραντζόλα ψωμί, τυρί από τον Παρνασσό, ούζο από τον Τύρναβο, ντομάτες από την Αργολίδα, ελιές από την όμορφη Καλαμάτα, και ένα δροσερό χρυσοκίτρινο σταφύλι (σουλτανίνα) από τα ιερά χώματα της Κορινθίας, γερμένος μονόπλευρα, με προσκεφάλι τη βίκα με το νερό, να μυρίζει πεύκο, απολαμβάνοντας την γαλήνη, με μια γλυκιά μελωδία που έρχεται από μακριά, συνδυασμός της κιθάρας του Απόλλωνα με την λύρα του Ορφέα, που αντικαθιστούν την ανάσα και το πιο γλυκό χάδι της μάνας μέσα στην νάκα. Ευτυχής μοιράζομαι τις γνώσεις, εμπειρίες και αναμνήσεις, με όλους αυτούς που ταξίδεψαν πριν από μένα, και κρατώντας τες σαν παρακαταθήκη γι’ αυτούς που έπονται. Ικανοποιημένος, με πόση λαχτάρα ξυπνώ κι αναφωνώ: «Νενίκηκά σε Γεροχρόνε, ανεμπόδιστος θα ταξιδεύω εσαεί, για να μοιράζομαι τις μνήμες, με τους πριν και τους μετά». Καλό ταξίδι συνοδοιπόροι.

4

εν δήμω

Πολιτεία Σικυωνίων

Φύλλο 158 | Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

5

εν δήμω

Πολιτεία Σικυωνίων

6

Φύλλο 158 | Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

7

εν δήμω

Η μόνη οδός για να νικηθεί ο κορονοϊός! Οι εργασίες στις αποθήκες ΑΣΟ προχωρούν με βήμα ταχύ. Λέτε να αξιωθούμε εγκαίνια το καλοκαίρι;

Φωτογραφίες - σχόλια: Κ. Παππής

με λίγα λόγια

Υπόψιν υποψηφίων μεταναστών (από την Ελλάδα, προφανώς) Κέλυφος κιθάρας αλλά και ποίηση! Ντόπια παραγωγή!

Στην αναμπουμπούλα της πανδημίας Κυριακή Μαυραγάνη

Η ιστορία μας έχει δείξει ότι κάθε είδους πόλεμος, πέρα από τις ολέθριες συνέπειες,υλικές και ανθρώπινες,που προκαλεί, μπορεί να γίνει η αιτία, ή και η πρόφαση για αλλαγές που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν πιο δύσκολο να γίνουν. Με άλλα λόγια, βρίσκονται κάποιοι “ξύπνοι” να εκμεταλλευτούν και να επωφεληθούν. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, στην αναμπουμπούλα της Γερμανικής Κατοχής του 1940-44 κάποιοι δικοί μας “ξύπνοι” -μαυραγορίτες τους έλεγαν- θησαύριζαν επενδύοντας στην ανάγκη επιβίωσης ενός πεινασμένου και εξαθλιωμένου λαού, εξασφαλίζοντας με τη συνεργασία τους την ανοχή των κατακτητών, όταν άλλοι υπέφεραν βασανιστήρια σε Γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πολλοί από αυτούς μάλιστα, παρέα με τους ταγματασφαλίτες, χαρακτηρίστηκαν το 1967 από τη Χούντα “αντιστασιακοί” και πήραν σύνταξη, Σε άλλους πολέμους πάλι, η πίεση από τους νικητές ή ισχυρούς συμμάχους, οδήγησε σε οδυνηρές συμφωνίες για τους ηττημένους. Το 1967, με πρόσχημα την πολιτική αστάθεια (που δεν ήλθε από μόνη της, αλλά οργανώθηκε από το παρακράτος) η χούντα βρήκε την ευκαιρία να “χτυπήσει “ την Αριστερά και τις ιδέες της, κλείνοντας τους αριστερούς στα ξερονήσια, βάζοντας το λαό στο γύψο και τη δημοκρατία στο απόσπασμα. Σήμερα, εδώ και ένα χρόνο, δίνουμε έναν άλλο πόλεμο, απέναντι σε έναν εχθρό αόρατο, που με το ισχυρό όπλο της εξάπλωσής του απειλεί την υγεία και τη ζωή των κατοίκων όλου του πλανήτη, μεταξύ των οποίων και του δικού μας λαού. Και

για μια ακόμα φορά, σε αυτόν τον πόλεμο, αυτή η αναμπουμπούλα της πανδημίας γίνεται το πρόσχημα για να καταργηθούν κατακτήσεις που από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έχουν κερδίσει με αγώνες οι έλληνες πολίτες και εργαζόμενοι. Και το χειρότερο, σε μια περίοδο που η καραντίνα έχει ανακόψει το όπλο διεκδίκησης των εργαζομένων, τις κινητοποιήσεις. Είναι αυτές οι στιγμές που “ο λύκος χαίρεται” και βάζει στόχο να χτυπησει ιδέες που θεωρεί επικίνδυνες για το συστημικό κατεστημένο και την κυριαρχία του. Δεν κρύβουν άλλωστε αυτόν τον στόχο, από τις τελευταίες εκλογές το ακούμε από στόματα πολιτικών στελεχών της τωρινής κυβερνητικής εξουσίας.”Η Αριστερά πρέπει να χάσει την ιδεολογική της ηγεμονία.....Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς, για να μην ξαναβρεθεί ποτέ στηνεξουσία σε οποιαδήποτε μορφή της, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές...” (ΆδωνιςΓεωργιάδης, Μάκης Βορίδης). Να’τη λοιπόν η χρυσή ευκαιρία για την κυβέρνηση, με πρόφαση την πανδημία και κάτω από συνθήκες φόβου και απομόνωσης λόγω καραντίνας, να ξεκινήσει τον ιδεολογικό της πόλεμο με μια σειρά μέτρων που θα κατοχυρώσουν τη δική της ιδεολογική κυριαρχία. Τι να (πρωτο)θυμηθούμε! Ξεκινώντας από τον χώρο της πολύπαθης Δημόσιας Υγείας, αντί το καλοκαίρι που μας πέρασε να την ενισχύσει γερά εν όψει του δεύτερου κύματος δημιουργώντας νέες κλίνες ΜΕΘ στα Δημόσια Νοσοκομεία που στέναζαν κάτω από το βάρος του πρώτου κύματος της πανδημίας και προχωρώντας σε γενναίους διορισμούς ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο ΕΣΥ, “σφύριζαν αδιάφορα” δίνοντας συγχαρητήρια στον εαυτό τους για τα λίγα θύματα του πρώτου κύματος. Και βέβαια, όταν το φθινόπωρο έγινε η έκρηξη των κρουσμάτων του κορωνοιού, φόρτωσαν στους πολίτες συλλήβδην την περιβόητη “ατομική ευθύνη” και “τρεχάτε ποδαράκια μου” να πληρώσουν αδρά τις ιδιωτικές κλινικές(διπλασιασμός της αποζημίωσης για τη χρήση των ιδιωτικών ΜΕΘ), αφήνοντας στό εξαντλημένο προσωπικό των Δημόσιων Νοσοκομείων τα.... χειροκροτήματα! Σας....”μυρίζει” κάτι από ιδιωτικοποίηση της Υγείας; Με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα που ψήφισε τέλος Οκτώβρη μόνη η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, στρώθηκε ο δρόμος για τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, για την κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας και την απώλεια της ιδιωτικής περιουσίας χιλιάδων νοικοκυριών και μάλιστα με τρόπο που θα ευνοηθούν οι τράπεζες και τα funds. Μέ τον συγκεκριμένο νόμο φτάνει στο σημείο να «εξαφανίσει»,, τις αποζημιώσεις προς εργαζομένους μιας εταιρείας η οποία πτωχεύει, καταργώντας ουσιαστικά τον προστατευτικό νόμο του 1920. Η διάλυση της μεσαίας τάξης, αλλά και των πιο αδύναμων οικονομικά λαϊκών στρωμάτων βρίσκεται προ των πυλών. Για να μην πούμε για την επίθεση στα δημοκρατικά και ατομικά δικαιώματα, με απαγόρευση των συναθροίσεων σε όλη την Ελλάδα για να εμποδίσουν δύο ουσιαστοκά συγκεντρώσεις επετειακές ενώ τηρούνται όλα τα μέτρα. Άλλο ένα πρόσχημα του Χρυσοχοΐδη για να επιβάλει απαγορεύσεις ιδεολογικού χαρακτήρα παρότι οι κανόνες του λοκντάουν δεν παραβιάζονται. Και βέβαια δεν μπορεί να παρεξηγηθεί κανείς αν αμφισβητήσει τα φαινόμενα αστυνομικής βίας που καταγγέλθηκαν στις παραπάνω συγκεντρώσεις, γιατί ο καλοταισμένος μιντιακός στρατός της κυβέρνησης προφυλάσσει τους ευεργέτες του, ορθώνοντας τείχος απόκρυψης όσων δεν χρειάζεται να ξέρουν οι...ιθαγενείς και φτιάχνοντας την εικονική πραγματικότητα που χρειάζεται να ξέρουν. Ποτέ δεν είχε διαστρεβλωθεί τόσο αισχρά η έννοια και η δεοντολογία της ενημέρωσης και της δημοσιογραφίας από τα τηλεοπτικά κανάλια, τους λογής λογής αρουραίους του διαδικτύου και τους μισθωμένους κονδυλοφόρους τους, όσο από αυτήν την κυβέρνηση. Θα μου πείτε, δυό φορές πληρώθηκαν χοντρά (και έπεται συνέχεια..), χώρια τις ευνοικές ρυθμίσεις προς τους καναλάρχες, όπως η πρόσφατη μείωση του ελάχιστου αριθμού των εργαζομένων ανά τηλεοπτικό σταθμό από 400 σε 280. Έλα μωρέ, λίγο το κακό, θέσεις εργασίας είναι, όχι εργοδοτικό κέρδος!

Πολιτεία Σικυωνίων

8

Φύλλο 158 | Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

9

κεντρικό θέμα

Ένα click-away από τον θάνατο του εμποράκου Όταν από τον περασμένο Φεβρουάριο η χώρα μας μπήκε μαζί με άλλες στην περιπέτεια του κορωνοϊού, κανείς μας ίσως δεν είχε κατά νου ούτε την έκταση του προβλήματος, ούτε την εξέλιξή του. Η Ελλάδα, ευτυχώς,ήταν από τις χώρες που κατά τη διάρκεια του πρώτου τρίμηνου κύματος της πανδημίας δεν πλήρω- Πριν προλάβουμε να το καταλάβουμε, οι εξελίξεις σαν μεγάλο τίμημα σε κρούσματα και θύματα. Αυτό από τη νέα επίθεση του κορωνοϊού σε εθνικό επίπεδο από μόνο του ήταν αρκετό να διαφυλάξει στο κουτί ήταν γρήγορες και καταιγιστικές. Πολλαπλάσια κρούτης Πανδώρας την ελπίδα ότι θα τα καταφέρουμε σαν σματα και θύματα, σε κάποιους νομούς τα δημόσια κοινωνία και έτσι να αντέξουμε τα μέτρα απομόνω- Νοσοκομεία αδυνατούσαν λόγω έλλειψης κλινών σης από την κοινωνική ζωή, την αποχή από εργασία ΜΕΘ να περιθάλψουν, μεταφορές ασθενών σε άλλες και δραστηριότητες. Έτσι θα ελαχιστοποιούσαμε ταυ- λιγότερο “επιβαρυμένες” περιοχές, αύξηση των κρουτόχρονα τις αναπόφευκτες συνέπειες του φόβου για σμάτων στο ήδη εξαντλημένο λιγοστό ιατρικό και νοπιθανό μελλοντικό κίνδυνο. Είναι δε ιδιαίτερα ευχάρι- σηλευτικό προσωπικό, μεταφορές ασθενών σε ιδιωτιστο, ότι ο Δήμος Σικυωνίων και το Κιάτο ιδιαίτερα, το κές κλινικές (με το αζημίωτο βέβαια, μη φανταστείτε οποίο συγκεντρώνει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυ- επίταξη, α,πα,πα...), σκληρότερα μέτρα καραντίνας σμού, ήταν πανελλαδικά από τις περιοχές που εμφάνι- που φτάνουν μέχρι τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές και σε συγκριτικά ελάχιστο αριθμό κρουσμάτων. άγνωστο πόσο θα διαρκέσουν. Μέτρα που ρίχνουν τα Σιγά σιγά όμως και μέχρι το τέλος της Άνοιξης άρχισαν απόνερα τους και στην ψυχική κατάσταση των ανθρώνα γίνονται ορατά τα πλήγματα του πρώτου αυτού κύ- πων. Όπως εύστοχα είπε κοινωνικός αναλυτής, ματος της πανδημίας στον κοινωνικό ιστό, όπως και τα «Το κοινωνικό πείραμα της πανδημίας, η επιβολή της αδύνατα σημεία του εθνικού συστήματος υγείας (ΕΣΥ) μάσκας, τα μέτρα με τις σωρηδόν απαγορεύσεις, η που ακόμα και τα σχετικά λίγα κρούσματα δοκίμαζαν τις πληρωμένη ενημέρωση μέσω των ΜΜΕ, οι κοινωνικές αντοχές του. Από την άλλη, οι λοιμωξιολόγοι φρόντισαν αποστάσεις, ο έλεγχος των ειδήσεων στο διαδίκτυο, η από τον Μάιο να μας προσγειώσουν τις προσδοκίες για ποινικοποίηση στην διαφορετική άποψη, το νέο μογρήγορη απαλλαγή από τον ιό και από τα μέτρα προφύ- ντέλο στην κοινωνία της πληροφορίας, το τηλεμάθηλαξης, διαμηνύοντας ότι η λήξη της καραντίνας και η μεί- μα, η εξ αποστάσεως εργασία, φέρνουν ένα νέο κοινωωση των κρουσμάτων δεν σημαίνει και εξαφάνιση του νικό μοντέλο.Την απομόνωση του ατόμου». ιού. Όμως μετά το καλοκαίρι πρέπει να περιμένουμε Επιπλέον, η δεύτερη επίθεση του ιού φαίνεται ότι και δεύτερο κύμα, ίσως και πιο ισχυρό από το πρώτο. αποτελειώνει την οικονομία. Η εργασία τίθεται σε πεΠαρ όλες όμως τις προειδοποιήσεις και την αποκτημένη ριορισμό και οι νέοι τρόποι άσκησής της λειτουργούν σε εμπειρία, παρά την καλοκαιρινή έξοδο από την καραντί- βάρος των θέσεων εργασίας. Στο όνομα της πανδημίας, να και τη χαλάρωση των μέτρων από μεροκάματα και συντάξεις εξανεμίτον Ιούνιο και μετά, η συντεταγμένη «Για να καταπνιγεί ζονται. Οι μικρομεσαίες επιχειρήπολιτεία δεν φρόντισε να θωρακί- κάθε εξέγερση πριν σεις στο σύνολό τους καταστρέφοσει τη χώρα με μέτρα που θα έβαζαν νται, για να πάρουν την θέση τους φρένο στην ένταση του δεύτερου ακόμη προλάβει οι “μεγάλοι παίχτες” (πολυεθνικές;). πανδημικού κύματος και θα προστά- να εκδηλωθεί δεν Τέλος, στην εκπαίδευση η φυσική τευαν στοιχειωδώς την οικονομία και παρουσία αντικαθίσταται με έναν απαιτούνται βίαια τους εργαζόμενους. δάσκαλο σε μια οθόνη, έχοντας απέΟ τουρισμός άνοιξε χωρίς καθό- μέσα. Οι χιτλερικές ναντί του απομονωμένους μαθητές. λου σχεδόν προφυλάξεις (εξονυχιΈτσι, εν μέσω κλειστών σχολείων, στικούς έλεγχους και τεστ σε λιμάνια, μέθοδοι είναι κλειστών καταστημάτων, άδειων αεροδρόμια, σύνορα), χωρίς οργα- ξεπερασμένες. Αρκεί δρόμων και προστίμων σε “απείνωμένη από το κράτος διενέργεια θαρχους” πολίτες, η κυβέρνηση τέστ για τον έλεγχο της κατάστασης να δημιουργηθούν προχωράει στα τυφλά αδυνατώντας του πληθυσμού σε εστίες συγκέ- εξαρτήσεις τόσο να καταλάβει γιατί παρ όλα αυτά ντρωσης (νοσοκομεία, ιδρύματα, δεν μπορεί να αναχαιτιστεί αποτεκαταυλισμούς) και κυρίως χωρίς να ισχυρές ώστε η λεσματικά η εξάπλωση του ιού και ενισχύσουν το ήδη εξαντλημένο ιδέα και μόνο της δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει. εθνικό σύστημα υγείας, καλύπτοντας τις ελλείψεις του τόσο σε ιατρικό εξέγερσης να μην και νοσηλευτικό προσωπικό, όσο και έρχεται στο μυαλό σε επαρκή αύξηση των νοσοκομειακών κλινών Covid και ΜΕΘ και βέ- κανενός. βαια, χωρίς να πάρουν μέτρα για τη (Γκύντερ Άντερς) στήριξη των ασθενέστερων στρωμάτων και της μεσαίας επιχειρηματικότητας που το πρώτο lock down έφερε σε απόγνωση. Τελικά, αυτό το πρώτο κύμα της πανδημίας έδειξε πόσο ανοχύρωτη χώρα είμαστε στην αντιμετώπιση επιθέσεων τέτοιου βεληνεκούς, αλλά και την απρονοησία της υπεύθυνης πολιτείας να εκμεταλλευτεί την καλοκαιρινή περίοδο χαλάρωσης για να οργανώσει την άμυνά μας απέναντι στο δεύτερο κύμα. Οι τίτλοι των δύο τελευταίων φύλλων της εφημερίδας μας ήταν ενδεικτικοί και προφητικοί συνάμα για ό,τι ακολούθησε την κυβερνητική καλοκαιρινή ραστώνη των κυβερνώντων που διατυμπάνιζαν την επιτυχία τους ότι νίκησαν το “τέρας”: “Μπροστά σε έναν δύσκολο φθινόπωρο και σε έναν ακόμα πιο δύσκολο χειμώνα” (Σεπτέμβριος 2020) “Χειμώνας στην οικονομία” (Οκτώβριος 2020)

Το δεύτερο κύμα της πανδημίας και η εικόνα στο δήμο μας

Η ΠΟΕΕ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΓΙΑ: • Την επινόηση και καθιέρωση αδοκίμαστων και αμφιλεγόμενων πρακτικών τύπου click away που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να βοηθούν ουσιαστικά τις μεγάλες επιχειρήσεις.

• Την μη εφαρμογή κανόνων ισοτιμίας, ισονομίας και ισοπολιτείας για όλους τους κλάδους του λιανικού εμπορίου.

ΖΗΤΑΕΙ

ΨΗΦΙΣΜΑ

Η μικρή μας τοπική κοινωνία βιώνει μαζί με όλη την Ελλάδα την παραπάνω κατάσταση, ευτυχώς πάλι από καλύτερη θέση στα κρούσματα. Το χτύπημα όμως στην τοπική οικονομία θα είναι πολύ μεγάλο, αφού στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις μικρές επιχειρήσεις που τραυματισμένες ήδη από το πρώτο κύμα, φαίνεται να μην αντέχουν, οδηγούμενες στον θάνατο του εμποράκου της τοπικής αγοράς και της εστίασης. Το μέτρο που εξαγγέλθηκε για τη λειτουργία τους λίγες μέρες πριν τις γιορτές με τον... ελληνικότατο τίτλο click-away, επιεικέστατα χαρακτηρίζεται καταστροφικό από τα επαγγελματικά εμπορικά σωματεία, όπως φαίνεται και από το παρακάτω ομόφωνο ψήφισμα της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας, το οποίο προσυπογράφει και ο Εμπορικός Σύλλογος Κιάτου. Είναι ενθαρρυντικό να συσπειρώνεται ο κόσμος της εργασίας στα προβλήματά του και να αντιδρά έστω και με ομόφωνα ψηφίσματα. Είναι ένα βήμα υγιούς αντίδρασης, μέσα σε ένα κλίμα όπου οι πολίτες φαινόμαστε σαν να καταπίνουμε αμάσητα όσα τα αργυ-

ρώνητα ΜΜΕ με τους στρατευμένους γραφιάδες τους μας σερβίρουν και κοιτάμε άβουλα όσα γίνονται για μας, αλλά χωρίς εμάς. Είναι κι αυτό το βήμα μια μορφή εξέγερσης «Για να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Οι χιτλερικές μέθοδοι είναι ξεπερασμένες. Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός. Ό,τι αποκοιμίζει τη διαύγεια του μαζικού ανθρώπου είναι κοινωνικά ωφέλιμο, ό,τι απειλεί να τον αφυπνίσει πρέπει να διακωμωδηθεί, να καταπνιγεί, να καταπολεμηθεί. Κάθε θεωρία που θα αμφισβητεί το σύστημα πρέπει να καταδικάζεται ως ανατρεπτική και τρομοκρατική, το ίδιο κι εκείνοι που την υποστηρίζουν.» (απόσπασμα από το έργο «Η απαρχαίωση του ανθρώπου»(1956) του Γερμανού φιλοσόφου Γκύντερ Άντερς) Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της ανασφάλειας των πολιτών, αναμένεται το εμβόλιο το οποίο προβάλλεται ως πανάκεια για να μας σώσει. Ένα εμβόλιο για το οποίο δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής καμμία σοβαρή ενημέρωση στους πολίτες για ερωτήματα και προβληματισμούς που διατυπώνουν, όπως, για παράδειγμαγια, το πόσα είδη εμβολίων θα κυκλοφορήσουν, πώς θα χρησιμοποιηθούν στον πληθυσμό, κτλ. Ελπίζουμε σε ενημέρωση μέχρι το επόμενο φύλλο

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας συνεδρίασε την 12η Δεκεμβρίου 2020 εκτάκτως, με τη συμμετοχή των Προεδρείων των Εμπορικών Συλλόγων μελών του. Μοναδικό θέμα ήταν οι συνθήκες που δημιουργούνται στην αγορά μετά τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης για τον τρόπο λειτουργίας της κατά την εορταστική περίοδο. Ασχολήθηκε με το ψήφισμα που εξέδωσε σε έκτακτη συνεδρίασή της η ΕΣΕΕ με τη συμμετοχή του Προέδρου της Ομοσπονδίας μας. Το ψήφισμα αυτό, το ΔΣ και οι παριστάμενοι συνάδελφοι ομόφωνα το επικροτούν και το συμπεριλαμβάνουν αυτούσιο στο παρόν, το οποίο συμπληρώνεται με τις συγκεκριμένες θέσεις της ΠΟΕΕ. Οι αποφάσεις του ΔΣ έχουν ως εξής: Η Πελοποννησιακή Ομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας Εκφράζει την αγανάκτηση όλων των μελών που εκπροσωπεί σε όλη την Πελοπόννησο, για τις εξαγγελίες του Υπουργού Ανάπτυξης για τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς κατά την εορταστική περίοδο. Μεταφέρει δια του παρόντος την οργή των μικρών εμπόρων της Πελοποννήσου, οι οποίοι θεωρούν τις αποφάσεις απόλυτα άδικες προς αυτούς. Εκτιμούν ότι ελήφθησαν με γνώμονα τα χαρακτηριστικά άλλων αγορών και όχι αυτών των μικρών πόλεων που αυτοί εδρεύουν. Οι εμπορικές επιχειρήσεις της Πελοποννήσου έχουν έμπρακτα αποδείξει τόσο κατά την πρώτη περίοδο της καραντίνας, όσο και το καλοκαίρι και τώρα στην δεύτερη περίοδο, ότι τηρούν κατά γράμμα τα υγειονομικά πρωτόκολλα και τις οδηγίες των ειδικών. Δεν κατανοούμε με τίποτα γιατί πρέπει να ισχύει το δόγμα της μιας μοναδικής υγειονομικής ενότητας για όλη την Ελλάδα, τη στιγμή κατά την οποία ισχύει απαγόρευση της κυκλοφορίας των πολιτών. Επίσης δεν κατανοούμε πώς ενισχύεται ο κίνδυνος διάδοσης του ιού και γι’ αυτό πρέπει έξω από τα μικρά εμπορικά καταστήματα να συγκεντρώνονται το πολύ 9 άτομα και δεν συντρέχει ο ίδιος κίνδυνος έξω από τις τράπεζες και τα Super Market.

• Την άμεση ανάκληση της απαγόρευσης εισόδου στα μικρά εμπορικά καταστήματα των ανοιχτών αγορών των πελατών για την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Την εφαρμογή των ίδιων κανόνων που ισχύουν στα super market και στις τράπεζες.

• Την άμεση θεσμοθέτηση και λειτουργία ενός ειδικού «ακατάσχετου» επιχειρηματικού τροφοδότη λογαριασμού που θα συνδεθεί με τα POS και θα δώσει στις επιχειρήσεις την στοιχειώδη ρευστότητα που απαιτείται για να σωθούν από το λουκέτο.

• Το πάγωμα όλων των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων μέχρι την αποκατάσταση της κανονικότητας στην αγορά και την ένταξή τους σε μια γενναία ρύθμιση.

• Την επαναφορά της ρύθμισης των 120 δόσεων για τις όλες (παλιές, απολεσθείσες, νέες) ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, χωρίς περιορισμούς.

• Την άμεση αναστολή όλων των δόσεων επιχειρηματικών δανείων χωρίς επιβάρυνση με τόκους για την περίοδο αναστολής και την ρύθμιση του μεγάλου όγκου επιταγών που έχουν εκδοθεί με την προσδοκία του εορταστικού τζίρου.

• Την διατήρηση της μείωσης 40% των ενοικίων επαγγελματικής στέγης τουλάχιστον μέχρι τις 31 Μαρτίου 2021.

• Την ρύθμιση των δημιουργημένων εντός του 2020 και μέχρι να λήξει το lockdown ληξιπρόθεσμων οφειλών στις ΔΕΚΟ και τις εξομοιούμενες εταιρείες.

• Τον σχεδιασμό ειδικής ενισχυμένης επιστρεπτέας προκαταβολής με στόχευση ειδικά το εμπόριο και με κριτήριο τη μείωση του τζίρου σε σχέση με πέρυσι. Την τροποποίηση των Επιστρεπτέων προκαταβολών 1,2 και 3 σε μη επιστρεπτέες.

• Τη μέριμνα για ενίσχυση των επιχειρήσεων που ιδρύθηκαν εντός του 2020 για τις οποίες δεν έχει προβλεφθεί καμία απολύτως βοήθεια.

• Την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, καθότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για άσκηση επιτηδεύματος με τα καταστήματα κλειστά. Την άμεση απόδοση έκτακτης οικονομικής ενίσ • χυσης στους μικρομεσαίους εμπόρους, για να μπορέσουμε να ζήσουμε εμείς και οι οικογένειές μας.

• Την εξαγγελία και άμεση υλοποίηση από την Περιφέρεια Πελοποννήσου ενός νέου προγράμματος «ΜΗ ΕΠΙΣΤΡΕΠΤΕΑΣ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗΣ», με διαφορετική μοριοδότηση και στόχευση στις μικρές εμπορικές επιχειρήσεις και βέβαια με πολύ μεγαλύτερο προϋπολογισμό από το προηγούμενο, με ξεκάθαρο στόχο την ένταξη των πολύ μικρών επιχειρήσεων ει δυνατό στο σύνολό τους. συνέχεια στη σελίδα 7

Πολιτεία Σικυωνίων

10

κεντρικό θέμα

Η Κυβέρνηση και τα συναρμόδια Υπουργεία • Οφείλουν πολλά στους μικρομεσαίους εμπόρους, που αδιαμαρτύρητα δέχτηκαν όλες τις οικονομικές συνέπειες από τα μέτρα για τον έλεγχο της πανδημίας και εφάρμοσαν υποδειγματικά τα υγειονομικά πρωτόκολλα, συντελώντας στον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού.

• Οφείλουν σεβασμό και στήριξη την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.

• Οφείλουν να διασφαλίσουν κανόνες ισονομίας και θεμιτού ανταγωνισμού στην αγορά.

• Οφείλουν επιτέλους να αναγνωρίσουν πως στην λιανική δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Η αντοχή της ήδη πληγωμένης από την δεκαετή κρίση μικρομεσαίας εμπορικής επιχείρησης έχει φθάσει στα όρια της. Η απώλεια του εορταστικού τζίρου, τον οποίο περιμέναμε ως μάνα εξ’ ουρανού, θέτει νέα δεδομένα, ενόψει των οποίων η Κυβέρνηση για να διασώσει την πλειονότητα των επιχειρήσεων της χώρας, θα πρέπει πλέον να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά την διαγραφή χρεών, ως άμεση, αποτελεσματική και κυρίως ρεαλιστική λύση. Όλοι έχουμε οικογένειες για τις οποίες νοιαζόμαστε πιο πολύ απ’ οτιδήποτε. Δεν παίρνουμε μαθήματα φροντίδας της δημόσιας υγείας από κανέναν και έχουμε αποδείξει πόσο προσεκτικοί και ευαίσθητοι είμαστε σ’ αυτά τα θέματα. Δεν ανεχόμαστε όμως να καλούμαστε να διαλέξουμε αν οι δικοί μας άνθρωποι θα υποφέρουν από κορωνοϊό ή από ανέχεια, όταν

είναι προφανής η άστοχη επιβολή κλεισίματος της δυνατότητάς μας να δημιουργήσουμε εισόδημα. Η ΠΟΕΕ καλεί την Κυβέρνηση να αναθεωρήσει τις εσφαλμένες αποφάσεις. Να αισθανθεί το κοινό αίσθημα. Να αντιληφθεί την άμεση ανάγκη επιβίωσης που έχουν οι χιλιάδες μικροί έμποροι, που τόσο έχουν ταλαιπωρηθεί μετά από δέκα χρόνια κρίσης και τέσσερις μήνες κλειστές επιχειρήσεις.

Η ΠΟΕΕ καλεί: • Τους βουλευτές της Πελοποννήσου, να σταθούν δίπλα στους Πελοποννήσιους εμπόρους και στα δίκαια αιτήματά τους.

• Τον Περιφερειάρχη και τους Δημάρχους να αγωνιστούν στο πλάι μας για να διατηρήσουμε τις επιχειρήσεις μας και την οικονομική ζωή της περιοχής μας και μετά την πανδημία. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΕ Και προσυπογράφοντες Εμποροβιομηχανικός Σύλλογος Τρίπολης Εμπορικός Σύλλογος Ναυπλίου Εμπορικός Σύλλογος Κιάτου Εμπορικός, Βιοτεχνικός και Επαγγελματικός Σύλλογος Κρανιδίου Εμπορικός Σύλλογος Καλαμάτας Σωματείο Επαγγελματιών Δήμου Βόρειας Κυνουρίας Εμπορικός, Επαγγελματικός και Βιοτεχνικός Σύλλογος Λεωνιδίου Εμπορικός Σύλλογος Μεσσήνης Ένωση Επιχειρηματιών Μονεμβασιάς

Παρουσίαση των προβλημάτων των μικρών επιχειρηματιών από την ΠΟΕΕ στον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου Σε συνάντησή του (17/12/-20) με τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, κ. Παναγιώτη Νίκα, το Προεδρείο της Πελοποννησιακής Ομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΠΟΕΕ) είχε την ευκαιρία είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει στον κ. Νίκα τα τεράστια προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στις μικρές εμπορικές επιχειρήσεις και συνολικά στην επιχειρηματικότητα της Πελοποννήσου λόγω των προβλημάτων που προέρχονται από την πανδημία του Covid 19. Στη συνάντηση αυτή ΠΟΕΕ παρουσίασε τα αντισταθμιστικά μέτρα ενίσχυσης των μικρών επιχειρήσεων , την προσπάθεια που κάνει να υπάρξει ένα άνοιγμα της αγοράς με κανόνες υγιεινής, ασφάλειας αλλά και λειτουργίας, τέτοιους που να μπορεί η μικρή εμπορική επιχείρηση να λειτουργήσει, ο μικρός έμπορος και επιχειρηματίας να κάνει την δουλειά του και το καταναλωτικό κοινό να εξυπηρετηθεί, χωρίς να υπάρξει κίνδυνος της δημόσιας υγείας. Ο Πρόεδρος της ΠΟΕΕ κ. Παγώνης τόνισε στον Περιφερειάρχη κ. Νίκα, ότι η διαδικασία πωλήσεων που έχει επιβληθεί από την Κυβέρνηση, το click away, είναι τέτοια που δεν αφήνει δυνατότητες στις μικρές επιχειρήσεις να εργαστούν γι’ αυτό εξάλλου και σε όλο το εύρος της Πελοποννήσου οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν λειτουργούν κανονικά ακόμα και τώρα. Πέραν αυτού, οι εκπρόσωποι των εμπόρων ζήτησαν από τον Περιφερειάρχη να στηρίξει την μικρή εμπορική επιχείρηση με το πρόγραμμα που έχει η Περιφέρεια στα χέρια της, της λεγόμενη μη επιστρεπτέας προκαταβολής. Τέλος, η ΠΟΕΕ κατέθεσε πρόταση συνεργασίας στον Περιφερειάρχη την οποία και δέχτηκε με ιδιαίτερη ικανοποίηση, για την εγκατάσταση μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας σε όλο το εύρος της Πελοποννήσου, μέσω της οποίας θα προβληθούν η τουριστική δραστηριότητα της Πελοποννήσου και τα πολιτιστικά αξιοθέατα, αλλά κυρίως θα μπορέσουν οι επιχειρήσεις που έχουν έδρα στην Πελοπόννησο να έχουν παρουσία και προβολή ηλεκτρονικά, χωρίς απολύτως κανένα κόστος για αυτές. Συμφωνήθηκε να υπογραφεί μεταξύ της Περιφέρειας Πελοποννήσου και της ΠΟΕΕ μια προγραμματική σύμβαση μέσα από την οποία θα υλοποιηθεί το μεγαλεπήβολο και ιδιαίτερα αναπτυξιακό αυτό έργο. (από Δελτίο Τύπου της ΠΟΕΕ)

Φύλλο 158 | Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

11

Καλώς ήρθατε στο μέλλον! του Αντρέα Καρβουντζή Εδώ κι έναν περίπου χρόνο, ζούμε μια δυστοπία. Είναι η πρώτη φορά μετά τους δυο παγκόσμιους πολέμους, που η ανθρωπότητα ζει τόσο δύσκολες καταστάσεις, μολονότι η πανδημία δεν μπορεί να συγκριθεί με τις εκατόμβες ή τις καταστροφές που εκείνοι προκάλεσαν. Ο αντίπαλος σήμερα είναι ένας επικίνδυνος κι αόρατος ιός. Αναγκάζει τον κόσμο μας ν’ αλλάζει ταχύτατα, με τρόπους και ρυθμούς που αγνοούμε πού θα μας οδηγήσουν. Η ύπουλη παρουσία του ιού μπορεί να μεταμορφώσει, το ίδιο ύπουλα, τις δομές των κοινωνιών μας. Κι αυτό δεν φαίνεται να είναι για καλό. Οι αλλαγές που αισθανόμαστε να έρχονται δημιουργούν ανασφάλεια και κινητοποιούν αμυντικούς μηχανισμούς, επειδή έχουμε συνείδηση της αδυναμίας μας να ελέγξουμε τις ζωές μας, στο βαθμό που μπορούσαμε πριν. Και δεν μιλάω, για τον αγώνα της επιστημονικής κοινότητας στα νοσοκομεία και στα εργαστήρια ή τις προσπάθειες να κατανικηθεί ο ιός με τα επερχόμενα εμβόλια. Το ζήτημα είναι πέρα απ’ αυτά. Είναι διάχυτος ο συλλογικός φόβος απέναντι στους μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου που ενεργοποιήθηκαν και στα μοντέλα της εξουσίας που θα μας αφήσουν κληρονομιά. Είναι οι επερχόμενες αλλαγές στην οικονομία, στην εργασία, στα όρια της ελευθερίας μας. Ο ιός είναι υπαρκτός κι ο κίνδυνος απ’ αυτόν πραγματικός. Μπορεί όμως αυτός ο ιός να γίνει το τέλειο πρόσχημα, ώστε να παραμείνουν ενεργοί και να ενδυναμωθούν μηχανισμοί ελέγχου τέτοιοι, που θ’ αλλάξουν δραματικά τις ζωές μας. Σε ποιον λοιπόν κόσμο θα ζήσουμε την επόμενη μέρα; Αυτό είναι το ζήτημα. Η «Νέα Κανονικότητα», εκτός που μας έκλεισε στα σπίτια μας και βγαίνουμε ζητώντας άδεια, έχει πολλά στοιχεία μιας αντεστραμμένης πραγματικότητας. Τα ΜΜΕ έχουν μετατρέψει τον ιό σε μονοκαλλιέργεια. Τα «πολεμικά» δελτία για τα νέα κρούσματα, τους διασωληνωμένους και τους καθημερινούς δυστυχώς θανάτους, έχουν διαμορφώσει μια κατάσταση που τείνει να γίνει αποδεκτή, ότι δηλαδή όλα τ’ άλλα θέματα δεν είναι της ώρας και θα αντιμετωπιστούν αργότερα. Αλλά σαν πολύ βολικό να ακούγεται αυτό. Το δεύτερο κύμα της πανδημίας βρήκε την κυβέρνηση επαναπαυμένη στις δάφνες του περασμένου Μαρτίου και απροετοίμαστη. Χάθηκαν οκτώ μήνες με τα «βλέποντας και κάνοντας». Και τα κανάλια; Η κριτική είναι αναιμική, γιατί προφανώς «τώρα είμαστε σε πόλεμο». Αλήθεια, τι περιμένουν να συνηθίσουμε; Ο ιός είναι από πλευράς υγειονομικής ένα καθολικό πλήγμα, αλλά η διαχείριση της κρίσης δεν έχει τις ίδιες συνέπειες για όλους. Σήμερα είμαστε χωρισμένοι σ΄ εκείνους που συνεχίζουν να εργάζονται χωρίς σοβαρές απώλειες στο εισόδημά τους και σε εκείνους που εδώ και καιρό έχουν μείνει άνεργοι ή που έχουν τα καταστήματα και τις δραστηριότητές τους κλειστές. Ωστόσο κάπως πρέπει να συνεχίσουν να ζουν, γιατί η ζωή τους και οι υποχρεώσεις

άποψη

τους δεν σταμάτησαν. Τα οικονομικά μέτρα και τα επιδόματα είναι αστεία μπροστά στην οικονομική καταστροφή που αντιμετωπίζουν. Με άλλοθι τον ιό, επιχειρείται προγραφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δεν θα αντέξουν, υπέρ των μεγάλων της αγοράς. Ίσως περιμένουν να θεωρήσουμε φυσιολογικό ότι, στις δοσμένες συνθήκες, σημασία δεν έχει πια πόσο αμοίβεσαι, αλλά αν έχεις ακόμα δουλειά. Ότι τα χρήματα που παίρνεις, ας μην φτάνουν να ζήσεις, αρκεί να τα καταναλώνεις. Ότι για να έχεις και του χρόνου δουλειά, θα πρέπει να δεχτείς τον εκβιασμό και να καταθέσεις στον λογαριασμό του εργοδότη σου το μισό από το επίδομα που έλαβες από το κράτος. Να συνηθίσουμε να εργαζόμαστε με ανύπαρκτα ωράρια στην τηλεργασία και με αποδοχές που είναι στον αέρα. Μπορείς αν θες, από το φιλότιμό σου, να γίνεις εθελοντής. Να ενισχύσεις το σύστημα υγείας. Εκείνοι δεν θέλησαν να προσλάβουν το απαραίτητο προσωπικό εγκαίρως. Κι ευχαριστούσαν όσους ιδιώτες και ιδρύματα χρηματοδότησαν την ίδρυση ΜΕΘ που εκείνοι δεν ίδρυσαν. Σε θέλουν όμως εθελοντή στην δουλειά που σπούδασες κι από την οποία θα έπρεπε, αμοιβόμενος, να ζεις. Εθελοντής στην δουλειά σου; Είναι εθελοντές ο πρωθυπουργός κι οι υπουργοί του; Να δεχτούμε ακόμα ότι τα είκοσι πέντε παιδιά σε μια τάξη είναι ασφαλή και δεν μεταδίδουν τον ιό. Το ίδιο και τα μέσα μεταφοράς. Γιατί δεν είχαν καιρό να αγοράσουν καινούρια λεωφορεία. Πρόλαβαν όμως να πετάξουν κάτι εκατομμύρια στον «Μεγάλο Περίπατο» που… πήγε περίπατο. Να δεχτούμε πως τρεις άνθρωποι στην πλατεία με μάσκες είναι ο απόλυτος δημόσιος κίνδυνος. Κι ενώ απαγορεύεται κάθε είδους συγκέντρωση μέχρι νεωτέρας, οι χιλιάδες πραιτωριανοί στο κατεχόμενο κέντρο της Αθήνας έχουν δικαίωμα να κινούνται ελεύθερα, συχνά χωρίς μάσκες. Αυτοί δεν μεταδίδουν τίποτα, γιατί μάλλον ο φόβος του «Νόμος και Τάξη» σκοτώνει τα πάντα. Και τον ιό και τη λογική. Ωστόσο, καμία κριτική. Ξέρουμε ό,τι περίπου θέλουν να ξέρουμε. Γνωρίζουμε από το καλοκαίρι πως ενενήντα χιλιάδες λάπτοπ διατέθηκαν για να στηρίξουν την τηλεκπαίδευση. Τελικά ήρθαν στα δημοτικά σχολεία στις 9 Δεκεμβρίου. Χιλιάδες παιδιά, όχι με ατομική τους ευθύνη, παρέμειναν αποκλεισμένα από την εκπαίδευση για ένα σχεδόν μήνα. Αυτό δεν το ξέρουμε, γιατί απλά κανείς δεν φρόντισε να το μάθουμε… Η σημερινή συνθήκη περιγράφει μια στρέβλωση. Ζούμε μια ανωμαλία που ονομάστηκε «Νέα Κανονικότητα». Δηλαδή έλαβε το θετικό πρόσημο μιας κανονικής ζωής. Όχι χωρίς λόγο. Σε μια κρίση, σ’ έναν πόλεμο αντιδράς, αντιστέκεσαι κι αγωνίζεσαι να ξεπεράσεις τα προβλήματα, ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο. Εκτός κι αν αποδεχτείς τη δυστοπία ως κανονικότητα… Σίγουρα, κανείς μας δεν θα νοσταλγήσει την αποφράδα χρονιά που τελειώνει. Εύχομαι όμως να μην ξυπνήσουμε σ’ έναν κόσμο πολύ διαφορετικό απ’ αυτόν που ξέραμε. Εύχομαι τέλος, η μάσκα που φοράμε για προστασία, να μην μετατραπεί σε φίμωτρο. Με ατομική μας ευθύνη…

Πολιτεία Σικυωνίων

12

Φύλλο 158 | Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

τί είπε το στόμα τους!

13

επιστολές αναγνωστών 3. «Ζητάμε 2.000 ευρώ αφορολόγητα, προσωπικό ιατρείο ανοιχτό, επίδομα στέγης και κίνησης για μετακίνηση εκτός έδρας και να υπολογίζεται πενταπλάσια η προϋπηρεσία για το ΕΣΥ, σε σύγκριση με τον χρόνο σύμβασης,...”.

2. «Η αστυνομία σήμερα είναι λιγότερο βίαιη, κυκλοφορούν οι αστυνομικοί στις γειτονιές και τους χαίρεται ο κόσμος...σήμερα μετεκπαιδεύονται διαρκώς οι ειδικοί φρουροί, με νέα πρωτοκόλλα ψυχολογικής υποστήριξης» κι έτσι «η αστυνομία γίνεται πιο αποτελεσματική και λιγότερο βίαιη...Οι αστυνομικοί υπηρετούν εσάς και την ασφάλεια σας .»

Κ.Μ.

1. «...καθιέρωση της 10ωρης εργασίας, ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, διευκόλυνση των απολύσεων και περεταίρω αποδυνάμωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, επιλογή από τους ανέργους του αντικειμένου κατάρτισής τους, για αξιολόγηση των ικανοτήτων τους από τα ιδιωτικά κέντρα κατάρτισης ,.....ορθολογική ανακατανομή του υπάρχοντος προσωπικού στο ανθρώπινο δυναμικό του συστήματος Υγείας ενώ η σημερινή κατάσταση περιγράφεται με τον χαρακτηρισμό «υποστελέχωση »,.! .....μεταφορά πόρων από το Δημόσιο σε ιδιωτικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα διαχειρίζονται τις εισφορές των νέων ασφαλισμένων προς δικό τους όφελος, δημιουργώντας έτσι έλλειμμα στο Δημόσιο που θα πρέπει να αναπληρωθεί με φόρους, μειώσεις άλλων δημόσιων δαπανών, μειώσεις των συντάξεων, δημοσιονομικό έλλειμμα και δημόσιο χρέος...»,. ΤΑΔΕ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ και άλλα πολλά στο Σχέδιο ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία της επιτροπής Πισσαρίδη, που κατατέθηκε στον Πρωθυπουργό. Ένα σχέδιο, με κραυγαλέα απουσία της ανεργίας από τους απώτερους στόχους της αναπτυξιακής πολιτικής της επόμενης δεκαετίας από την έκθεση. Σαν να μην υπήρξε ή να μην υπάρχει ή να έχει εξαφανιστεί το φαινόμενο από προσώπου Ελλάδας. Μα καλά, αληθινά πιστεύουν ότι έχουμε υποστεί συλλογική λοβοτομή ως λαός και έχουμε διαγράψει από τη μνήμη, ότι την περίοδο 2010-2015 το “ξεχαρβάλωμα” των εργασιακών σχέσεων και η υποβάθμιση της θέσης των εργαζόμενων υπήρξαν μέρος ενός σχεδίου εσωτερικής υποτίμησης, με ολέθριες συνέπειες, όπως η διεύρυνση των ανισοτήτων, η αύξηση της ανεργίας αλλά και η απώλεια του 25% του ΑΕΠ; Τι μας λέτε κ. Πισσαρίδη μου, Νομπελίστας άνθρωπος;

ΤΑΔΕ ΕΦΗ o υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στη Βουλή,απαντώντας στην κριτική της αντιπολίτευσης. Πες τα υπουργέ μας, να κλείσεις τα στόματα όσων πιστεύουν τις εικόνες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (ευτυχώς όχι από τα σοβαρά κανάλια μας) από την καταστολή των διαδηλώσεων Πολυτεχνείου και επετείου Γρηγορόπουλου! Λες και δεν χαιρόμαστε στις γειτονιές τα αστειάκια με τα όργανα της τάξης, λες και δεν βιώνουμε την δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη των ειδικών φρουρών, υπηρέτες μας έχουν γίνει οι άνθρωποι μέχρι του σημείου να ξεχνούν ότι πληρώνονται από την κυβέρνηση και κάνουν “τα στραβά μάτια” προασπίζοντας το δικαίωμα μας να διεκδικούμε το δικαίωμά μας στη διαμαρτυρία! Έ, τώρα, αν βρέθηκε και κάποιος θερμόαιμος που έκανε κατάχρηση εξουσίας και κατέστρεψε μια ανθοδέσμη από τον τόπο δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, ένας στους 5000 ήταν σταγόνα στον ωκεανό, καλά το είπατε υπουργέ μου! Αλλά τι να πεις ,όταν κλείνουν τα μάτια στην υπέρτατη αλήθεια σας, όταν ακόμα και αστυνομικοί (Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Βορειοανατολικής Αττικής σε ανακοίνωσή της σχετικά με την ημέρα και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου), μιλάνε για “πρωτοφανή κινητοποίηση αστυνομικών δυνάμεων, κακοστημένη φιέστα, αναχρονιστικά μηνύματα και μη ανεκτή διαχείριση “. Καλά λένε, ότι κανένας πιο αχάριστος από τον ευεργετηθέντα υπουργέ της Προστασίας μας, υπουργέ της καρδιάς μας!

ΤΑΔΕ ΕΦΗΣΑΝ ιατροί. Όχι όλοι, μόνο όσοι αποφάσισαν πως για να συμπράξουν ,έστω και την τελευταία στιγμή, στην ανάσχεση μιας κυβερνητικής πολιτικής εξόντωσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) βάζοντας πλάτη εν καιρώ πανδημίας, θέλουν το κάτι τις τους, μη φανταστείτε τίποτα σπουδαία, 2-3 χιλιάδες αφορολόγητα και ακατάσχετα τον μήνα (1.250 ευρώ το μήνα παίρνει ο επιμελητής Β΄ στο ΕΣΥ), να δουλεύουν το ιδιωτικό ιατρείο τους και στις ιδιωτικές κλινικές. Ά! και να παίρνουν και πενταπλάσια μόρια , αν κάποια στιγμή θελήσουν να ...αράξουν στο ΕΣΥ(κράτα και καμιά πισινή, ποτέ δεν ξέρεις!) Έ, δεν ζητάνε και τίποτα οι άνθρωποι, επιστήμονες είναι, όχι τίποτα γιατρουδάκια των δημόσιων “λαϊκών ” νοσοκομείων που τραβολογιώνται ολημερίς κι ολονυχτίς! Στο κάτω κάτω της γραφής, πιο έξυπνοι είναι οι κλινικάρχες ιδιωτικών κλινικών που νοικιάζουν τα κρεβάτια των ΜΕΘ στο κράτος; Είπαμε να προσφέρουνε στο κοινωνικό σύνολο, όχι να ζημιωθούνε κιόλας! Τι είπατε; Επίταξη; Τι είμαστε, Σοβιέτ;

4. «Η γενική απαγόρευση των συναθροίσεων κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου με διαταγή του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. επικρίθηκε από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ως κατάφωρα αντισυνταγματική. Σφοδρή κριτική ασκήθηκε από πολλούς πανεπιστημιακούς καθηγητές, από τη Διεθνή Αμνηστία, από την Ελληνική Ένωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Προχθές εκδόθηκε όμοια απόφαση απαγόρευσης των συναθροίσεων σε όλη την Επικράτεια για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Τα συνταγματικά εμπόδια φαίνεται ότι υποχωρούν στην διάθεση επιβολής ενός νέου δόγματος που επιθυμεί να προσλάβει τον χαρακτήρα μιας παγιωμένης πρακτικής και αδιαφορεί για την επιστημονική άποψη όσο τεκμηριωμένη κι’ αν είναι. ....». ΤΑΔΕ ΕΦΗ o Χριστόφορος Σεβαστίδης, πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, κρούοντας τον κώδωνα για «τον κίνδυνο μιας μόνιμης διολίσθησης στο δίκαιο της ανάγκης» και «παραίτησης του κυρίαρχου Λαού από τα δικαιώματά του» σε άρθρο του με αφορμή την απαγόρευση των συναθροίσεων, τόσο για την επέτειο του Πολυτεχνείου όσο και της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Αυτός καλά τα λέει, ποιοί τον ακούνε δεν ξέρω. Είπατε τίποτα για την τήρηση του Συντάγματος, πατριώτες;Φοβάμαι πολύ μην την πάθουμε όπως ο βάτραχος.Θα συνηθίζουμε όλο και περισσότερο το όλο και πιο καυτό νερό ώσπου στο τέλος ή θα το αισθανόμαστε κανονικό, ή θα καούμε χαμογελώντας. Λέτε να είναι αυτό το σχέδιο;

Επιδημία γρίπης 1918 Πανδημία 2020 Τον περασμένο αιώνα το χρόνο 1864 Επιδημία ευλογιάς βαριά έπεσε στο χωριό, πέθαναν από ‘βλογιά καμιά τριανταριά πέθανε ο παππούς, ο πατέρας της μαμάς από ‘βλογιά. Στο σημερινό αιώνα, χρόνο 1918 Ισπανική γρίπη, ξαπλώθη σ’ όλο το χωριό συννεφιά, σκοτάδι, βροχή, από γρίπη πέθαναν αρκετοί δύο, τρεις, την ημέρα, μια μέρα πεθάναν δεκατρείς. Σε πεντακόσιους ζωντανούς, πεθάναν ενενήντα τρεις απ’ την 26 Οκτώβρη, κι όλο το μήνα το Νοέμβρη ω! φρίκη, φρίκη, μέσα σε κείνο τον πεθαμό ούτε φάρμακα βρεθήκαν, ούτε γιατρός ήρθε στο χωριό. Το ξεκλήρισμα ήτανε βαρύ, σε μερικές φαμελιές Πεθάναν όλοι νέοι, κοπέλες γερές και λυγερές Έκλαιε ο ουρανός συνέχεια, με πολλές βροχές, Ούτε ασκέρι στις κηδείες, κακές ήταν συμφορές. Σε κείνη την κακή ανεμοζάλη, η παπαδιά ήτανε λεχώ σ’ όλη τη φαμελιά μου, εγώ αρρώστησα βαριά δεν πάθαν τίποτε, τίποτε τα δικά μου τα παιδιά εγώ οφείλω την γιατριά μου, στη συγχωρεμένη μου πεθερά. Το κακό αυτό, δεν έγινε σε κανένα άλλο χωριό στο νομό Κορινθίας, ήτανε μοναδικό το κακό, απελπισία, φρίκη, έφερε η πανδημία και ταραχή, ο θάνατος με το σπαθί θέριζε γύρω τη ζωή. Έζησα σ’ αυτή την μπόρα μέσα σε φόβο, ταραχή πέρασα κι άλλες μπόρες σ’ όλη μου τη ζωή, στους πολέμους ’12 και ’13, ευζώνου φορούσα τη στολή Ω! τι θύελλα, ανεμοζάλη, μέσα σ’ αυτή τη κατοχή. Το παραπάνω ποίημα έχει δημοσιευθεί το 2005 σε βιβλίο με τίτλο «Τα γραπτά του Κων/νου Παπαϊωάννου, ιερέα Μποζικά» από το σύλλογο των εν Αθήναις Μποζικιωτών «Η Αναβάρα». Ο αείμνηστος ιερέας και δάσκαλος Κων/νος Παπαϊωάννου του Ιωάννου και της Σοφίας γεννήθηκε το 1883 στο Μποζικά Κορινθίας. Απόφοιτος Σχολαρχείου και αργότερα υποδιδασκαλείου στην Λίμνη Ευβοίας πήρε πτυχίο με άριστα «Πρωτοβάθμιος Γραμματιστής». Από το 1902 - 1911 υπηρέτησε ως δάσκαλος σε χωριά της Αρκαδίας και της Κορινθίας. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους ως εύζωνος. Το 1914 χειροτονήθηκε ιερέας στο Μποζικά και υπηρέτησε συνεχώς για 53 χρόνια και 8 μήνες! Το 1917 διορίστηκε και δάσκαλος στο χωριό του όπου υπηρέτησε για 22 χρόνια. Υπήρξαν χρονιές όπου δίδασκε σε μία μόνο αίθουσα 100 παιδιά σε όλες τις τάξεις! Εκοιμήθη αρχές Φεβρουαρίου του 1973 σε ηλικία 90 χρόνων. Θεωρήθηκε αξιολογότατος κληρικός και δάσκαλος. Ο Κων/νος Παπαϊωάννου ήταν παππούς του Βασίλη Παπαϊωάννου, ιατρού δερματολόγου και τώρα συνταξιούχου, που άσκησε ιατρική στο Κιάτο. Διατηρούσε το αρχείο της ενορίας Αγ. Γεωργίου Μποζικά πάντα ενημερωμένο. Ο ίδιος είχα δει τα συγκεκριμένα βιβλία (γεννήσεων – γάμων – θανάτων κ.α.) που με κάθε επιμέλεια είχε γράψει με πέννα και μελάνι. Το ποίημά του αυτό περιέχει πολλές και σημαντικές πληροφορίες ιστορικού περιεχομένου: • «Το έτος 1864 έπεσε στο χωριό επιδημία ευλογιάς. Τα θύματα μόνο στο Μποζικά καμιά τριανταριά (30)», όπως σημειώνει. Ο ίδιος δεν γνώρισε τον παππού του από μητέρα διότι πέθανε από «βλογιά», καθώς επισημαίνει.

• Η ισπανική γρίπη του 1918 είναι γνωστό ότι είχε μεγάλη διασπορά και πολλά θύματα παγκοσμίως. Κάνουμε λόγο για μια πανδημία. Οι γραπτές πληροφορίες από τον παπα-δάσκαλο για το χωριό Μποζικά μπορούν να θεωρηθούν συγκλονιστικές. Είναι νέος παπάς στο χωριό (4 χρόνια) και δάσκαλος (1 χρόνο), 35 χρονών ο ίδιος και οικογενειάρχης με 3 αγόρια. Από τις 26 Οκτώβρη (Αγ. Δημητρίου) και όλο τον Νοέμβριο αρρώστησαν πολλοί και πέθαναν 93 άνθρωποι. Από τους 500 κατοίκους του χωριού, έφυγαν 93 άνθρωποι! Το ποσοστό ήταν πολύ υψηλό, δηλαδή ένας στους πέντε. «Την ημέρα 2 … 3, μία μέρα 13», αναφέρει. Φοβερό!!! Ο καιρός ήταν άσχημος με πολλές βροχές, υγρασία και κρύο. Οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια τους (1- 2 δωμάτια όλα κι όλα), και έτσι μετέφερε ο ένας στον άλλον τον ιό της γρίπης. Σοκαριστικό είναι το γεγονός ότι έφυγαν πολλοί άνθρωποι νεαρής ηλικίας ακόμη και μικρά παιδιά. Γιατρός, φάρμακα τίποτα… Αρρώστησε και ο ίδιος βαριά. Η γυναίκα του ήταν λεχώνα στο τρίτο παιδί που αργότερα έγινε γιατρός. Η πεθερά του που είχε έρθει από την Νεμέα φρόντισε την λεχώνα κόρη της, τα παιδιά και τον άρρωστο παπά. Το διάστημα αυτό δεν λειτούργησε ως παπάς στην εκκλησία, ούτε άνοιξε το σχολείο. Κανένας άλλος δεν αρρώστησε από την οικογένεια. Ο παπα-δάσκαλος τελικά συνήλθε. Στις πανδημίες συνήθως δεν πεθαίνουν όλοι όσοι νοσούν. Κάποιοι το ξεπερνούν. Όταν πέθαινε κάποιος, πήγαινε ένας συγγενής απέξω από το σπίτι του παπά και του ανακοίνωνε το πρόσωπο που έφυγε από την ζωή. Ο ίδιος δεν άνοιγε την πόρτα. «Σύρτε, θάφτε τον» έλεγε, «Εγώ θα διαβάσω από εδώ τα γράμματα». Επειδή ήταν συνεπής κληρικός - άνθρωπος έκανε την κηδεία μέσα στο σπίτι του. Σκεφτείτε μόνο την ημέρα που έφυγαν δεκατρείς (13)! Διάβασε, όντας άρρωστος, δεκατρείς κηδείες. Αυτά προκύπτουν από αξιόπιστες προφορικές μαρτυρίες ανθρώπων που θυμούνταν με λεπτομέρειες εκείνες τις καταστάσεις. Στο κοιμητήριο μετέφεραν μόνο τέσσερις (4) άνθρωποι, «χωρίς ασκέρι» τον νεκρό και τον παράχωναν 60 - 80 εκατοστά. Σε αυτό, δεν βοηθούσε και ο καιρός (λάσπες, βροχή, κρύο). Αργότερα, πήγαιναν και έριχναν λίγο χώμα από πάνω για να μην τους βγάλουν τα σκυλιά και τα αγρίμια. Φρίκη! Μία οικογένεια ξεκληρίστηκε. Παππούδες, γονείς και 4 παιδιά χάθηκαν. Το σπίτι έκλεισε. «Κανένα άλλο χωριό της Κορινθίας δεν πλήρωσε τόσο βαρύ φόρο» σημειώνει και έχει δίκιο. Είναι ακριβής. Από σύντομη έρευνά μας, μάθαμε από έγκυρες πηγές ότι στη Στιμάγκα πέθαναν 33 άνθρωποι από την ισπανική γρίπη. Στην Ντούσια (Κεφαλάρι) είχαν καταγραφεί 30 θύματα, όπως και στο Κλημέντι Κορινθίας (Οκτώβριος -Δεκέμβριος 1918). Το 1919 απεβίωσαν 21 και το 1920 «έφυγαν» 22 μικρά παιδάκια. Αναφορικά με το Κλημέντι, ο μαθηματικός, τέως Γυμνασιάρχης Κων/νος Γ. Κελλάρης έχει δημοσιεύσει σχετικές πληροφορίες και πίνακα από το βιβλίο της ενορίας Κλημεντίου στο βιβλίο του «Το Κλημέντι Κορινθίας» (σελ. 601 - 605). Το συγκλονιστικότερο όλων, όμως είναι ότι οι θάνατοι από γρίπη συνεχίστηκαν μέχρι το 1923! Οι παραπάνω πληροφορίες αφορούσαν τέσσερα κεφαλοχώρια της Κορινθίας. Παρόμοια εικόνα παρουσίαζε όλος ο νομός αλλά και όλη η χώρα. Τώρα θα ρωτούσε κάποιος. Γιατί αυτή η συμφορά δεν διασώθηκε στη συλλογική μνήμη και γρήγορα ξεχάστηκε; Μία απάντηση θα ήταν: Μα ο τόπος γνώρισε μεγαλύτερα και χειρότερα βάσανα, όπως η Μικρασιατική καταστροφή, το προσφυγικό ζήτημα σε όλη την χώρα, ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, η ξένη κατοχή, η πείνα, ο εμφύλιος πόλεμος, η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση - ξεριζωμός, γεγονότα που επικάλυψαν αυτό της πανδημίας και των συνεπειών της. Σήμερα, 100 χρόνια μετά, μία νέα πανδημία, ένας ιός γρίπης έρχεται να αναστατώσει την παγκόσμια κοινότητα. Βρέθηκαν εμβόλια. Ελπίζουμε… Αυτοί, τότε, δεν εμβολιάζονταν από την παιδική ηλικία. Ήταν εντελώς απροστάτευτοι. Σήμερα η ιατρική και η έρευνα έχουν κάνει άλματα. Ας δείχνουμε εμπιστοσύνη στους ειδικούς. Δεν αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις με επιπολαιότητα και ανωριμότητα. Ας προσέξουμε…

Γεώργιος Σκούφης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Πολιτεία Σικυωνίων

14

αγγελίες ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Κυρία, με πολύχρονη εμπειρία και συστάσεις στην φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, ζητά εργασία. Τηλέφωνο 6978645632 ΖΗΤΩ ΕΡΓΑΣΙΑ ως υπάλληλος γραφείου (γραμματέας), πωλήτρια καταστήματος. Πληροφορίες κ. Αναστασία τηλ. 6940877925 ΕΡΓΑΣΙΑ Κύριος 48 ετών ΖΗΤΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΡΓΑΣΙΑ. Πληροφορίες τηλέφωνο 6944910042 ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ αναλαμβάνει υπεύθυνα τη φύλαξη παιδιών και τη φροντίδα ηλικιωμένων ατόμων. Τηλ. 6957905749 (απογευματινές ώρες) Η RAP MEDIA εταιρεία επικοινωνίας με έδρα την Κόρινθο, αναζητά άτομο για τεχνικό - καμεραμάν με γνώσεις σε προγράμματα μοντάζ, γραφιστικής και σε social media. Αποστολή βιογραφικών: info@rapmedia.gr | Πληροφορίες: 27410 74488 Το ΚεΔιαΚ (Κέντρο Διατήρησης Κληρονομιάς) ζητάει Αρχειονόμο - Βιβλιοθηκονόμο για καταγραφή και ταξινόμηση αρχειακού υλικού και αντικειμένων στην Κορινθία. Αποστολή βιογραφικών: info@kediak.gr | Πληροφορίες: 6945558888 Λογιστικό γραφείο με έδρα στο Κιάτο που δραστηριοποιείται στην παροχή Λογιστικών, Φοροτεχνικών Υπηρεσιών και Οικονομικών Συμβουλών ζητεί Λογιστή για πλήρη απασχόληση με εμπειρία στην τήρηση Γ κατηγ. Βιβλίων. ΤΗΛ.

6974839833 ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ γηροκόμοι, οικιακές βοηθοί, καθαρίστριες, Babysitters (Εσωτερικοί και εξωτερικοί). ΠΑΡΕΧΟΥΜΕ για φροντίδα ηλικιωμένων, γηροκόμους, οικιακές βοηθούς, Ελληνίδες και Αλλοδαπές, για το Ν. Κορινθίας. ΑΜΕΣΗ ΕΞΥΠΥΡΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΣΗ Τηλέφωνο: 640699559 ΠΩΛΗΣΕΙΣ | ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΙΣ ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ή ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ νεόδμητο διαμέρισμα 50 τ.μ. στην παραλία Νεράντζας (Βέλο), 50 μ. από τη θάλασσα με διαμέρισμα στην Αθήνα. Χριστίνα Παπαντωνίου. Τηλ. 6976457556. e-mail: christina.papantoniou@yahoo.com ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ 1. Μονοκατοικία διόροφη 145 τ.μ. εντός οικισμού με 225 τ.μ. οικόπεδο στο Σούλι. 2. Ελαιοτεμάχιο 1400 τ.μ. στη θέση Τσάκριζα με πρόσοψη επί της Ε.Ο. Κιάτου - Στυμφαλίας. Πληροφορίες τηλ. 6974253650. ΠΩΛΕΙΤΑΙ οικόπεδο 600 τ.μ. στα Ταρσινά, άρτιο, οικοδομήσιμο τα 200 τ.μ.με πρόσοψη στον επαρχιακό δρόμο Ταρσινών -Στιμάγκας, με απεριόριστη θέα του Κορινθιακού. Πληροφορίες στο τηλ. 6944548177. ΠΩΛΕΙΤΑΙ οικόπεδο στα Ίσθμια Κορινθίας 2.200 τ.μ. σε πλαγιά, με πανοραμική θέα προς Σαρωνικό και Κορινθιακό. Νερό Λουτρακίου. Τηλ. 6944832683 και 6944288024. ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ Χώρος 1200 τ.μ. μετά το LIDL (πρώην μαρμαράδικο Δέδε). Πληροφορίες στο τηλ. 6974074601 ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ Διαμέρισμα 40 τ.μ. επιπλωμένο για σεζόν ή χρόνο στο Κάτω Διμηνιό Τηλ. 6932-575304 ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ στο Κιάτο επαγγελματικός χώρος 1200 τ.μ., κτίριο σε οικόπεδο 10 στρεμμάτων περιφραγμένο, με πρόσοψη 90 μέτρων επί της Ν.Ε.Ο. Αθηνών-Πατρών με φως-νερό-τηλέφωνο κατάλληλο για όλες τις δουλειές. Τιμή πολύ λογική. Τηλ. 6973667221. ΠΩΛΕΊΤΑΙ αναπηρικό αμαξίδιο, βαρέως τύπου, αμεταχείριστο, για χρήση έως 180 κιλά, με άνετο κάθισμα 51 cm. Πληροφορίες: 6942830082 ΠΩΛΕΊΤΑΙ αγροτεμάχιο στην περιοχή Βαλτσέικα Πασίου (5 λεπτά από το σταθμό του προαστιακού). Το εν λόγω αγροτεμάχιο αποτελείται από 4 στρέμματα ελιές, περίπου 70 ρίζες. Είναι μη οικοδομήσιμο, αρδευόμενο, τα δέντρα υγιή και παραγωγικά, η πρόσβαση είναι εύκολη και διαθέτει και μερικά εσπεριδοειδή επίσης σε καλή κατάσταση. Η τιμή του ειναι 16.000€. Πληροφορίες 6977253131 κ. Ελένη

επιστολές αναγνωστών “Δεν υπάρχει όραμα για την εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής“ Προς εφημερίδα ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ Ανά μήνα μελετώ τις εκδόσεις της τοπικής σας εφημερίδας όπου διαπιστώνω την κριτική και τα σχόλια που διατυπώνετε σχετικά με τα τοπικά δρώμενα. Με την παρούσα δημοσιοποιώ δια του εντύπου σας την έντονη δυσφορία μου για την καθολική στασιμότητα που κυριαρχεί στην ευρύτερη περιοχή μας. Βασική και κυρίαρχη ένστασή μου είναι ότι δεν υπάρχει όραμα για την εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής. Οι κατ΄επάγγελμα ασκούντες την τοπική εξουσία ενδιαφέρονται να διαμορφώνουν διοικητικούς και εκλογικούς συσχετισμούς, να πραγματοποιούν με ρυθμούς χελώνας κάποια επιφανειακά έργα που ρίχνουν στάχτη στα μάτια των δημοτών. Η πολιτεία δια του ΟΣΕ έκανε το Κιάτο και τους γύρω οικισμούς προάστια του πολυπληθούς κέντρου. Αυτή η πραγματικότητα περνά απαρατήρητη από τους Δημοτικούς και Κοινοτικούς μας παράγοντες. Το σημερινό όραμα μας είναι «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗΣ ΡΙΒΙΕΡΑΣ». Ποιος, πότε με ποιους φωτισμένους και αξιόλογους επιστήμονες, τεχνοκράτες, πολεοδόμους, καλλιτέχνες κ.α΄΄,συνέστησαν μία επιτροπή επεξεργασίας ενός ολοκληρωμένου πλαισίου ανάπτυξης που θα περιλαμβάνει τον Αστικό πληθυσμό, τον Αγροτικό πληθυσμό με όλα τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει, τις υποτυπώδεις έως ανύπαρκτες υποδομές για παροχή υπηρεσιών Υγείας, την πλήρη συντήρηση του οδικού δικτύου, την αμφίβολη ποιότητας υδροδότηση ολόκληρης της περιοχής ( ποιός άραγε ενδιαφέρεται για το φράγμα του Ασωπού ?? ), την αντικατάσταση ενός πεπαλαιωμένου δικτύου υδροδότησης, την ανυπαρξία τοπικής συγκοινωνίας, αλλά και την ευρύτερη ανάδειξη της Ιστορικής Σικυώνος και την στήριξη του πολιτισμού με πολλές και ποικίλες πολιτιστικές δραστηριότητες. Σαν κάτοικος από το 1973 διμηνιού, λειτουργώντας όχι στενά τοπικιστικά, αλλά με γνώμονα το συνολικό συμφέρον Σας ΚΑΛΩ Να υιοθετήσουμε και να ξεκινήσουμε να προβάλλουμε και να διεκδικούμε το όραμα που έχει κεντρικό μήνυμα «ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗ ΡΙΒΙΕΡΑ» Όσοι πιστοί προσέλθετε Μετά Τιμής

ΠΑΝ. ΜΑΡΤΙΚΑΣ

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ ΔΙΜΗΝΙΟ

ευχαριστήρια «Ευχαριστήρια επιστολή προς τους Δήμους Σικυωνίων & Βέλου - Βόχας» Το Κ.Υ. Κιάτου ευχαριστεί θερμά τους Δημάρχους Σικυωνίων: κο Σπύρο Σταματόπουλο και Βέλου – Βόχας: κο Αννίβα Παπακυριάκο για την ευγενή χορηγία εκ των Δήμων τους κατόπιν αιτήματος του Κ.Υ. Κιάτου, συστημάτων αποστείρωσης σ΄ αυτό επιφανειών – χώρων (Δήμος Σικυωνίων) και αποστείρωσης αέρα (Δήμος Βέλου – Βόχας). Εν μέσω της Πανδημίας Covid- 19 οι συσκευές αυτές θα συνεισφέρουν στην ακόμη καλύτερη απολύμανση των Ειδικών Ιατρείων και των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών του Κ.Υ. Κιάτου, γεγονός που θα ωφελήσει τους ασθενείς αλλά και το ίδιο το προσωπικό. Η καλή συνεργασία Κ.Υ. Κιάτου και των Δήμων που εξυπηρετεί υγειονομικά, ελπίζουμε να συνεχιστεί και να μας οδηγήσει όλους αλώβητους στην έξοδο από την τρέχουσα επιδημία. Με ειλικρινείς ευχαριστίες, Ο Αναπληρωτής Συντονιστής Επιστημονικής Λειτουργίας του Κ.Υ. Κιάτου Νικόλαος Χρυσικός Ο Συντονιστής Επιστημονικής Λειτουργίας Αναστάσιος Χωρέμης

Φύλλο 158 | Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

15

εκπαίδευση

Πωλείται τοις μετρητοίς ...η επαγγελματική εκπαίδευση

της Μαρίας Μπαλάσκα, εκπαιδευτικού

Αυτές τις μέρες, εν μέσω πανδημίας, η κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας προωθεί ένα ακόμα αντιδραστικό νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο με τίτλο «Εθνικό Σχέδιο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Διά Βίου Μάθησης», επιχειρεί να «αναβαθμίσει» την επαγγελματική εκπ/ ση μειώνοντας(!) παράλληλα το σχετικό κονδύλι στον προϋπολογισμό του 2021(!), Στην πραγματικότητα επιχειρείται δραματική αποψίλωση της πανθομολογούμενης για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, αναβάθμιση των ΕΠΑΛ, που επιχειρήθηκε και εφαρμόστηκε στην περίοδο 2015-2019. Αναβάθμιση - απότοκο της διεκδίκησης του εκπαιδευτικού κόσμου και βασισμένη στις σύγχρονες ανάγκες του μαθητικού πληθυσμού όλων των κοινωνικών ομάδων. Συγκεκριμένα Αφού στο μεταξύ • Απαξίωσε το πρόγραμμα «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ» που υλοποιείται από τη σχολική χρονιά 2017-2018 και έχει αναγνωριστεί ως μια εξαιρετικά καλή πρακτική πανευρωπαϊκά, κάνοντας τραγικές καθυστερήσεις, λάθη και παραλείψεις στην υλοποίησή του με καθυστερήσεις στους διορισμούς εκπαιδευτικών και ψυχολόγων (τέλη Νοεμβρίου, Δεκέμβριο ακόμα και Ιανουάριο).

• Υποβάθμισε το θεσμό της μαθητείας (μείωση μαθητευομένων, αύξηση γραφειοκρατίας, καθυστέρηση πληρωμής μαθητευόμενων, καμία προβολή του θεσμού). Καθυστερεί δραματικά η έναρξη της Ε΄ φάσης για το σχολικό έτος 2020-21, ανακοινώθηκε μόλις ότι θα ξεκινήσει στα τέλη του Ιανουαρίου 2021!

• Ακύρωσε όλες τις ετήσιες εκδηλώσεις για την προβολή των ΕΠΑΛ σε όλη τη χώρα που γίνονταν τα προηγούμενα χρόνια • Παρουσιάζει αδυναμία πραγματοποίησης εξετάσεων πιστοποίησης αποφοίτων ΕΠΑΛ, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από τον ΕΟΠΠΕΠ το 2018 και το 2019 (Φλεβάρης), αλλά όχι το Φλεβάρη του 2020, με συνέπεια οι απόφοιτοι της σχολικής χρονιάς 2018-2019 ακόμα να περιμένουν. Μόλις στις 3/12/20 ανακοινώθηκε η πρόθεση για την πραγματοποίηση της πιστοποίησης των εξετάσεων το Φλεβάρη του 2021, με καθυστέρηση δηλαδή ενός ολόκληρου χρόνου, μαζί με τους απόφοιτους της σχολικής χρονιάς 2019- 20, ακυρώνοντας στην πραγματικότητα τις εξετάσεις περιόδου 2020.

• Μείωσε τις εκπαιδευτικές προοπτικές των αποφοίτων ΕΠΑΛ, καταργώντας τα διετή προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης των ΑΕΙ, πριν καλά-καλά αυτά ξεκινήσουν.

• Ειδικότερα για τα ΙΕΚ, με το νέο κανονισμό του Μητρώου Εκπαιδευτών, ανατράπηκε η ισχύουσα μοριοδότηση, υποβαθμίζοντας δραματικά την επιστημονική κατάρτιση, τα ακαδημαϊκά προσόντα και τη διδακτική εμπειρία στην εκπαίδευση ενηλίκων, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην ανεργία χιλιάδες εκπαιδευτές ενηλίκων. Προάγεται επίσης η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου συστήματος κατάρτισης με το να δίνεται προτεραιότητα στην ανάθεση των εργαστηριακών μαθημάτων σε εκπαιδευτές οι οποίοι εκπροσωπούν ιδιωτικούς εξωτερικούς εργαστηριακούς χώρους.

• Καθυστερεί η εκπόνηση των νέων προγραμμάτων σπουδών και συγγραφής εκπαιδευτικού υλικού για όλα τα μαθήματα των ΕΠΑΛ, διαδικασία που είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη κυβέρνηση και το ΙΕΠ.

• Δεν υπάρχει καμία δημόσια ενημέρωση για την εξέλιξη σχετικά με τη φάση που βρίσκονται οι διεθνείς διαγωνισμοί προμήθειας εργαστηριακού εξοπλισμού για τα εργαστήρια των ΕΠΑΛ και των Εργαστηριακών Κέντρων που είχαν προκηρυχθεί από το 2017-18.

• Δεν έχει εξασφαλίσει την πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση μεγάλου αριθμού μαθητών στα ΕΠΑΛ.

• Δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη πρόνοια για την εργαστηριακή εξάσκηση των μαθητών/τριών στα εργαστήρια των σχολείων που δεν μπορεί να αντικατασταθεί εξολοκλήρου με την ΕξΑΕ.

• Σημειώθηκε ολική κατάρρευση του πληροφοριακού συστήματος καταγραφής της μαθητείας των ΕΠΑΛ ολόκληρο το Νοεμβρίου 2020 Έρχεται με το εν λόγω νομοσχέδιο και • Παραχωρεί την παρεχόμενη επαγγελματική εκπαίδευση, με την δημιουργία πρότυπων ΕΠΑΛ, στις επιδιώξεις της αγοράς και των επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο, που θα καθορίζουν τα προγράμματα σπουδών και τη λειτουργία ειδικοτήτων σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες και συμφέροντα, ακόμα και στο επίπεδο του Λυκείου.

• Επιχειρεί την πλήρη εμπορευματοποίησή της επαγγελματικής εκπαίδευσης με την ίδρυση σχολών πρόωρης κατάρτισης μετά το γυμνάσιο, ακόμα και από φορείς των εργοδοτών όπως επιμελητήρια, ΣΕΒ κτλ. καθώς και την παροχή πιστοποίησης σε ιδιώτες!

• Καταργεί τα Δημόσια ΙΕΚ με λιγότερους από 250 σπουδαστές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και 100 στην υπόλοιπη Ελλάδα (πλην παραμεθόριων περιοχών) οδηγώντας τους σπουδαστές τους στα ιδιωτικά ΙΕΚ.

• Δίνει το δικαίωμα στους σχολάρχες των ιδιωτικών ΙΕΚ να θησαυρίσουν “πουλώντας” την ελπίδα της πρόσβασης στο Πανεπιστήμιο για μια σημαντική μερίδα της νέας γενιάς μέσω κατατακτήριων εξετάσεων.

• Εξωθεί μία μεγάλη μερίδα του μαθητικού δυναμικού, πολύ πρόωρα, μόλις μετά την ολοκλήρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, προς τα φτηνά και ευέλικτα προγράμματα κατάρτισης και μαθητείας και στην ανήλικη εργασία.

• Με το παρόν νομοσχέδιο και την ένταξη στη τυπική εκπαίδευση της κατάρτισης και των δομών της, θεσμοθετούνται και επίσημα κάθε είδους ελαστικές μορφές εργασίας και στο χώρο της εκπαίδευσης. Επιπλέον ο ρόλος του “εκπαιδευτή” και όχι του εκπαιδευτικού που επιφυλάσσεται για τους εκπαιδευτικούς της ΤΕΕ, οδηγεί στην υποβάθμιση και την απαξίωσή τους, περιορίζοντας το ρόλο τους σε μια στείρα τεχνική κατάρτιση των μαθητών, αποκομμένη από κάθε παιδαγωγικό χαρακτήρα και περιεχόμενο.

• Διαμορφώνει μια στρατιάς νέων με χαμηλή μόρφωση, τη στιγμή που σε μια στοιχειωδώς προηγμένη και δημοκρατική χώρα, η Πολιτεία οφείλει να δίνει στην Κοινωνία ανθρώπινο δυναμικό, ικανό να παρακολουθεί και να προσαρμόζεται στις συνεχής αλλαγές του κοινωνικού και τεχνολογικού μας περιβάλλοντος. Τη στιγμή που η γνώση του να δημιουργείς και να παράγεις, όπως αυτή προάγεται από την ενοποιημένη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είναι πλέον περισσότερο απαραίτητη από ό,τι ο εξοπλισμός και τα μέσα παραγωγής ή τα όποια επενδυτικά κεφάλαια.

Πολιτεία Σικυωνίων

16

Φύλλο 158 | Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2020

χριστουγεννιάτικο διήγημα

χριστουγεννιάτικο διήγημα

Σείριος του Κώστα Παππή

- Θα με ξυπνήσεις, εντάξει; Ήταν η τρίτη φορά που την ρωτούσε. Πήρε ξανά την ίδια απάντηση.

- Είπαμε, θα σε ξυπνήσω! Άντε τώρα να κοιμηθείς. Το πήρε απόφαση, ήταν και ταλαιπωρημένος, όλη μέρα στους δρόμους, δεν άντεχε άλλο, τράβηξε για το κρεβάτι του. Δηλαδή, δεν ήταν ακριβώς το κρεβάτι του, αφού το μοιραζόταν με τον μικρό αδερφό του, τον Γιαννάκη, πέντε χρόνων, όσο κι η διαφορά στην ηλικία τους. Ο ένας πανουκέφαλα, ο άλλος κατουκέφαλα. Ο μικρός κοιμόταν κιόλας. Δεν άργησε να τον πάρει κι αυτόν ο ύπνος. Η μισή μέρα είχε κυλήσει με τον Θωμά να γυρνάει πόρτα-πόρτα, σε σπίτια και μαγαζιά. Ξεκίνησε νωρίς το πρωί, κι όταν τελείωσε, κόντευε να τελειώσει η μέρα.

- Να τα πω; Είχε κάνει καλή μπάζα. Έφτανε για να ψωνίσει το δώρο του καθενός, μάνας, πατέρα, γιαγιάδων, παππού, Γιαννάκη, και το δικό του: μια υδρόγειο περιστρεφόμενη σφαίρα, μεγάλη σαν μπάλα ποδοσφαίρου. Και θα του περίσσευαν κιόλας. Όχι, δεν θα του περίσσευαν: ήταν και το δώρο για τον Αντρέα, τον φίλο του, τον κολλητό του. Η μπάζα θα έφτανε τσίμα-τσίμα. Την προηγούμενη χρονιά είχαν βγει μαζί με τον Αντρέα για να πουν τα κάλαντα. Το ίδιο και την προ-προηγούμενη. Φέτος όμως ήταν άτυχοι. Ο Αντρέας, την προπαραμονή των Χριστουγέννων, ημέρα Κυριακή, μόλις γύρισε από την εκκλησία όπου είχε πάει και κοινώνησε, τον πιάσανε κρυάδες. Ανέβασε πολύ ψηλό πυρετό, το στήθος του έβραζε, η μύτη του βουλωμένη, ανάσαινε μόνο από το στόμα. Οι γονείς ανησύχησαν, αλλά ο γιατρός που τον είδε είπε πως να μην ανησυχούν, ήτανε μια απλή, συνηθισμένη ίωση. Θα έκανε τον κύκλο της, τρεις-τέσσερες μέρες το πολύ. Αλλά για κάλαντα, να το ξέχναγε. Θα ήταν μεγάλη η ταλαιπωρία, έπρεπε να φυλαχτεί για να μην έχουμε επιπλοκές. Άρα έπρεπε να το πάρουν απόφαση, ο ένας στο κρεβάτι, ο άλλος να τα λέει στους δρόμους, μόνος του. Την παραμονή το απόγευμα, μόλις τελείωσε με τα κάλαντα, με τελευταία στάση στο μανάβικο του θείου του, ο Θωμάς, με την κοιλιά να γουργουρίζει από την πείνα, πήγε κατευθείαν σπίτι. Έφαγε, μέτρησε ό,τι είχε μαζέψει και ντουγρού στο σπίτι του Αντρέα. Η μάνα του τού είχε απαγορεύσει να πηγαίνει στο σπίτι του φίλου του όσο εκείνος ήταν άρρωστος με πυρετό, για να μην κολλήσει κι αυτός. Όμως, πώς μπορούσε να μην πάει να δει τον φίλο του; Πήγε, χτύπησε, δεν αποκρίθηκε κανείς. Ξαναχτύπησε. Κανείς. Έπιασε το χερούλι της πόρτας και το γύρισε. Η πόρτα άνοιξε. Η μάνα του Αντρέα, η κυρά Βασιλική, έλειπε. Κανένας άλλος δεν υπήρχε στο σπίτι. Τράβηξε προς το δωμάτιο του φίλου του. Τον βρήκε κουκουλωμένο, μόνο το μισό κεφάλι έξω, τα μάτια κλειστά.

- Αντρέα…, ψιθύρισε. Δεν πήρε απάντηση. Δυνάμωσε τη φωνή του.

- Αντρέα… Πάλι καμία απάντηση. Πλησίασε και κάθισε στην καρέκλα, δίπλα στο προσκέφαλο του Αντρέα. Έμεινε λίγο να κοιτάζει ό,τι φαινόταν από το πρόσωπο του φίλου του. Ύστερα έσκυψε κι ακούμπησε τα χείλη του στο μέτωπό του. Έμεινε εκεί μέχρι που, ξαφνικά, μια αυστηρή φωνή τον έκανε να πεταχτεί όρθιος, αλαφιασμένος και κατακόκκινος.

- Τι κάνεις, Θωμά, εκεί; Η μάνα του Αντρέα είχε μπει αθόρυβα στο δωμάτιο και τον κοίταζε παραξενεμένη.

- Να… κοιτάω… αν έχει πυρετό, κυρά Βασιλική... Έτσι κάνει η μαμά μου, δικαιολογήθηκε.

- Έτσι κάνουν οι μαμάδες, Θωμά, του λέει εκείνη αυστηρά. Εσύ να μην το κάνεις. Και βλέποντάς τον που είχε ντροπιαστεί, πρόσθεσε: - Θα κολλήσεις κι εσύ και θ’ αρρωστήσεις. Ο Αντρέας, που ξύπνησε στο μεταξύ, προσπαθούσε να καταλάβει τι λέγανε.

- Πώς πήγε σήμερα; λέει του Θωμά.

- Καλά πήγε… Μόνο που εσύ… Πέρσι ήταν καλύτερα που ήμασταν μαζί, αποκρίθηκε ο Θωμάς μελαγχολικά.

- Μέχρι πού έφτασες; - Μέχρι τη Μαγούλα.

- Στην αγορά πήγες; - Ναι.

- Και πώς ήτανε; - Ε, ξέρεις… Είχε και μεγάλους που τα λέγανε με όργανα φέτος. Του χρόνου θα πάμε μαζί. Όπως πέρσι. Εντάξει; - Εντάξει. Το είπες στη μάνα σου γι απόψε; - Ναι αμέ! Εσύ;

17

- Ναι! Στις δώδεκα!

- Πιο νωρίς! Εγώ της είπα να με ξυπνήσει από τις έντεκα και μισή. Να της πεις κι εσύ να σε ξυπνήσει πιο νωρίς. Για να προλάβουμε. Δεν θα κρατήσει πολύ, έτσι είπε η θεια Σπυρούλα.

- Καλά.

- Καληνύχτα τώρα. Πάω. Α, ξέχασα, θα ξανάρθω να σου φέρω το δώρο σου.

- Δώρο; Μου πήρες δώρο; - Πάω τώρα στην αγορά να σου το πάρω.

- Τι δώρο; - Έκπληξη! Πριν φύγει, γύρισε προς την πόρτα και, καθώς δεν φαινόταν η κυρά Βασιλική, έσκυψε κι ακούμπησε τα χείλη του στο μέτωπο του Αντρέα.

- Πω πω, ζεματάς, λέει, κι έτρεξε να βγει, να πάει σαΐτα στην αγορά. Τα μαγαζιά ήταν ακόμα ανοιχτά, αλλά σε λίγο θα έκλειναν. Είχε τόσα πράγματα να ψωνίσει. Μαζί και το δώρο για τον φιλάρα του, ένα κασκόλ στα χρώματα του Ολυμπιακού. Θα προλάβαινε; ***** Ξύπνησε αργά την άλλη μέρα. Ήταν Χριστούγεννα κι έξω έκανε κρύο πολύ. Ένας άγριος βοριάς σάρωνε ό,τι έβρισκε μπροστά του. Αποτέλειωνε ό,τι είχε απομείνει από τα φυλλώματα της μουριάς και της λεύκας, στον δρόμο έξω από το σπίτι τους, είχε πετάξει κάτω κάτι λίγες γλάστρες με ταλαιπωρημένα λουλούδια, και κόντευε να ξεριζώσει τις τριανταφυλλιές που απάγκιαζαν στον αυλόγυρο. Άκουσε τους γονείς του που μιλούσαν στην κουζίνα. Ο Γιαννάκης ξύπνησε κι αυτός, σηκώθηκε από τη θέση που ήταν, κατουκέφαλα, κι ήρθε και κούρνιασε δίπλα του, ζητώντας του να του ξαναπεί εκείνη την ιστορία που του έλεγε τόσο καλά, για τον Ηρακλή και τις άγριες κότες στη λίμνη. Όμως εκείνος δεν είχε όρεξη γιατί, μόλις ξύπνησε, θυμήθηκε: η μάνα του δεν τον είχε ξυπνήσει τα μεσάνυχτα, όπως της είχε πει, κι ήταν απαρηγόρητος. Λίγες μέρες νωρίτερα, ήταν Σάββατο, την προηγούμενη που αρρώστησε ο Αντρέας, είχε έρθει επίσκεψη στο σπίτι της μικρότερης αδερφής της, της Βασιλικής, της μάνας του Αντρέα, η θεια Σπυρούλα. Οι δυο γυναίκες καθόντανε στην κουζίνα, που ήταν και καθιστικό, είχανε φτιάξει καφέ και λέγανε τα δικά τους. Στο δωμάτιο του Αντρέα οι δυο φίλοι χαζεύανε τις συλλογές τους από γραμματόσημα. Κάποια στιγμή που η μάνα του Αντρέα χρειάστηκε να πεταχτεί στο μπακάλικο κάτι να ψωνίσει, η θεια Σπυρούλα, γυναίκα θεοσεβούμενη, ήταν και καντηλανάφτισσα στην Αγιά Τριάδα, σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο του ανιψιού της. Έπιασε κουβέντα με τα δυο αγόρια, κι άρχισε να τους λέει για τη μεγάλη γιορτή που ερχόταν. Και τότε, κουβέντα στην κουβέντα, τους έσκασε το μυστικό: - Πολύ λίγοι το ξέρουν. Οι μεγάλοι δεν μπορούν, οι πολύ μικροί δεν νογάνε, μόνο παιδιά σαν κι εσάς μπορούν. Την παραμονή των Χριστουγέννων, μεσάνυχτα ακριβώς, ανοίγουν οι ουρανοί και φαίνεται η φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός. Δεν κρατάει πολύ το θαύμα, ούτε πέντε λεπτά. Μετά ξανακλείνει ο ουρανός. Φαίνονται όλα, η σπηλιά, μέσα η φάτνη, πάνω από τον Χριστούλη η Παρθένος Μαρία και πιο πίσω ο Ιωσήφ, ξιπασμένος με το θαύμα, μπροστά οι τρεις μάγοι με τα δώρα, παραδίπλα οι τσοπάνηδες με τα πρόβατα, πάνω-κάτω οι άγγελοι να ψάλλουν το «ωσαννά», και τ’ αστέρι το πιο φωτεινό τ’ ουρανού να έχει σταθεί πάνω από τη φάτνη. Όποιος παραφυλάξει την παραμονή των Χριστουγέννων τα μεσάνυχτα, θα τα δει όλα, όπως σας τα λέω. Όχι όλοι, τόπαμε αυτό. Μόνο παιδιά της ηλικίας σας μπορούν, αλλά πρέπει να έχουν νηστέψει και να μεταλάβουν. Λοιπόν, να νηστέψτε και να μεταλάβετε, για να τα δείτε κι εσείς αυτά που σας λέω. Α, και για να πιάσει, δεν πρέπει να το πείτε πουθενά. Ούτε το μυστικό, ούτε ποιος σας τόπε. Μόνο στη μάνα σας, για να σας ξυπνήσει. Το άκουσαν τα δυο αγόρια και το δέσανε. Δεν χώραγε συζήτηση. Είχανε νηστέψει, κι αύριο, Κυριακή, θα μεταλαβαίνανε. Δεν θα έλεγαν κουβέντα σε κανέναν. Ήταν το μυστικό τους, μόνο αυτοί και η θεια Σπυρούλα θα το ξέρανε. Θα το λέγανε και στις μανάδες τους, αλλά μόνο για να τα ξυπνήσουν όπως είπε η θεια Σπυρούλα. Ήρθε η παραμονή, ξημέρωσαν και τα Χριστούγεννα, αλλά η μάνα του Θωμά δεν κράτησε την υπόσχεσή της.

- Σε λυπήθηκα να σε ξυπνήσω, ήσουνα πολύ κουρασμένος, όλη μέρα στο πόδι, δικαιολογήθηκε. Ο Θωμάς μπούκωσε ένα μελομακάρονο και βουρ για το σπίτι του Αντρέα. Τον βρήκε στο κρεβάτι. Δίπλα, στο προσκέφαλό του, η κυρά Βασιλική. Στα κακά του χάλια. Ο πυρετός δεν έλεγε να κατέβει από τα ύψη που είχε σκαρφαλώσει.

- Ξύπνησες; Είδες; ήταν η πρώτη κουβέντα του Θωμά.

Ο Αντρέας τον κοιτάζει, σαν να μην ακούει, σαν να μην καταλαβαίνει.

- Τη φάτνη. Την είδες; ξαναρωτάει ο Θωμάς.

- Τι τον ρωτάς, παιδί μου; μπαίνει στη μέση η κυρά Βασιλική. Δεν βλέπεις πώς είναι; - Την είδε; τη ρωτάει ανυπόμονα ο Θωμάς.

- Ποια φάτνη μου λες τώρα, που ψηνότανε στον πυρετό; Ακούγεται ψιθυριστή η φωνή του Αντρέα, προσπαθεί κάτι να πει.

- Τι είπες; τον ρωτάει με αγωνία ο Θωμάς.

- Την είδα, λέει ψιθυριστά ο φίλος του.

- Όλα; - Όλα… Εσύ; - Όχι, δεν με ξύπνησε η μάνα μου.

- Ασ’ τον τώρα, επεμβαίνει ξανά η κυρά Βασιλική, θα τα πείτε άλλη ώρα. Και τον οδηγεί έξω από το δωμάτιο.

- Την είδε ή δεν την είδε; την ρωτάει όλο αγωνία ο Θωμάς. Τον ξύπνησες; - Την είδε! Στ’ όνειρό του! λέει αυτή χαμηλόφωνα. Τι λες τώρα; Είσαι καλά; Να τον ξυπνήσω να βγει έξω μεσάνυχτα σ’ αυτή την κατάσταση; - Τότε; Αφού λέει πως την είδε!

- Σου είπα! Στ’ όνειρό του! Τι να δει με σαράντα πυρετό; Άντε σπίτι τώρα. Όταν μετά από λίγες μέρες έγινε καλά ο Αντρέας, οι δυο φίλοι το συζήτησαν. Ο Θωμάς δεν είχε δει, αιτία η μάνα του. Ο Αντρέας δεν ήταν σίγουρος.

- Ούτε η μάνα σου σε ξύπνησε, έτσι λέει. Λέει πως τα είδες στ’ όνειρό σου. Μπορεί κι από τον πυρετό. Να νόμισες…

- Δεν ξέρω. ***** Λίγους μήνες αργότερα, πλησίαζε το Πάσχα, ο πατέρας του Αντρέα πήρε μετάθεση για την Αθήνα. Η μάνα του κι αυτός έμειναν λίγο ακόμα στην επαρχία, μέχρι να κλείσουν τα σχολεία. Μετά ακολούθησαν τον πατέρα. Οι δυο φίλοι δεν χώρισαν για πολύ. Τέλος Ιουλίου ο Αντρέας ξαναγύρισε, κι έμεινε για τρεις βδομάδες στο σπίτι του Θωμά. Δεν πρέπει να έζησαν πιο ευτυχισμένο καλοκαίρι, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Μετά ο Αντρέας έφυγε για την Αθήνα και σχεδόν χάθηκαν. Πού και πού κανένα τηλέφωνο, ώσπου σταμάτησε κι αυτό. Ο καιρός περνούσε. Ξαναήρθαν Χριστούγεννα. Ο Θωμάς δεν είχε ξεχάσει τη φάτνη. Συχνά την ονειρευόταν. Ίσως κάπως έτσι να είχε νομίσει κι ο Αντρέας ότι την είχε δει τη νύχτα της παραμονής, ξημερώνοντας τα τελευταία Χριστούγεννα. Αυτή τη φορά βγήκε για τα κάλαντα με το Γιαννάκη, τα έλεγε τσάτρα-πάτρα, είχε γούστο, γέλαγε ο κόσμος και τους έδινε κάτι παραπάνω. Το δώρο για τον εαυτό του, με τα χρήματα που μάζεψε, ήταν ένα ξυπνητήρι. Το βράδυ ξαναείπε στη μάνα του, όπως είχε κάνει πέρσι, να τον ξυπνήσει. Για το ξυπνητήρι δεν της είπε τίποτα. Μόνο κρυφά, πριν κοιμηθεί, πήρε και το ‘βαλε να χτυπήσει ένα τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα. Έπεσε να κοιμηθεί νωρίς, ήταν δεν ήταν εννιά, ψόφιος από την κούραση, αλλά ήσυχος ότι φέτος όλα θα πήγαιναν καλά αφού, κι αν ακόμα δεν τον ξυπνούσε η μάνα του, υπήρχε το ξυπνητήρι. Τη νύχτα ξύπνησε μόνος του κατά τις δέκα και μισή, κοίταξε την ώρα, νωρίς είναι, είπε, και ξανακοιμήθηκε. Η μάνα του πάλι δεν τον ξύπνησε. Όμως χτύπησε το ξυπνητήρι. Μεσάνυχτα παρά τέταρτο, ακριβώς. Πετάχτηκε αλαφιασμένος, το σταμάτησε για να μην ξυπνήσουν οι άλλοι, ντύθηκε και βγήκε στην αυλή προσέχοντας να μην κάνει θόρυβο. Η νύχτα ήταν ψυχρή, ο αέρας διαυγής, ο ουρανός ολοκάθαρος, κι ένα αστέρι λαμποκοπούσε ανάμεσα σ’ εκατομμύρια άλλα, που φαίνονταν αμυδρά ή κάπως φωτεινά, καμιά όμως σύγκριση μ’ εκείνο τ’ αστέρι. Δεν ακουγόταν τίποτα, μόνο ένα σκυλί αλυχτούσε στην παραπέρα γειτονιά. Σάρωσε με το βλέμμα του τον ουρανό, ψάχνοντας να δει εκείνο που περίμενε έναν ολόκληρο χρόνο. Δεν είδε τίποτα. Περίμενε λίγο. Τίποτα πάλι. Τώρα θα ήταν μεσάνυχτα, μπορεί κιόλας να είχαν περάσει. Κανένα σημάδι από την φάτνη, εκτός από εκείνο το πάμφωτο αστέρι. Να είχε άραγε ανοίξει ο ουρανός, κι η φάτνη να είχε φανεί κάπως νωρίτερα φέτος; Να ήταν το λαμπρό αστέρι, που έβλεπε, εκείνο που οδήγησε τότε τους μάγους, αυτό που απόμεινε απόψε απ’ όλο το σκηνικό της φάτνης, ενώ όλα τ’ άλλα έσβησαν; Ήξερε πως το θαύμα κρατάει πολύ λίγο, κι ύστερα σβήνει και χάνεται. Τους τόχε πει η θεια Σπυρούλα. Μετά, μια άλλη σκέψη του καρφώθηκε. Μήπως παραήταν μεγάλος για να δει; «Οι μεγάλοι δεν μπορούν», κι αυτό τους τόχε πει η θεια Σπυρούλα. Μήπως είχε πια κι αυτός μεγαλώσει; Άρχισε να τον διαπερνά η χειμωνιάτικη παγωνιά. Στην βιασύνη του να βγει στην αυλή δεν είχε ντυθεί καλά. Δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα. Το καθυστέρησε όσο μπορούσε. Ύστερα μπήκε στο σπίτι και πήγε να πλαγιάσει. Ο ύπνος τον πήρε στο λεπτό. Την άλλη μέρα, ξυπνώντας, δεν παραπονέθηκε στη μάνα του. Σκέφτηκε να τηλεφωνήσει στον Αντρέα, αλλά μετά από λίγο το ξέχασε. Πέρασαν τα χρόνια. Δεν ξέχασε τελείως τη φάτνη. Μόνο που συνήθως τη θυμόταν όταν πια είχε περάσει η κρίσιμη ώρα: τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων. Όταν κάποτε άρχισε να μελετάει τον χάρτη τ’ ουρανού και να μαθαίνει τ’ αστέρια και τους αστερισμούς με τ’ όνομά τους, τότε πια έμαθε τ’ όνομα εκείνου του υπέρλαμπρου άστρου που είδε κάποια μεσάνυχτα, χρόνια πολλά πριν, όταν είχε βγει στην αυλή του πατρικού του για να δει το θαύμα. Σείριο το λένε. Το διήγημα «Σείριος» είναι ένα από τα δέκα διηγήματα της συλλογής διηγημάτων με τίτλο ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ του Κώστα Παππή, που θα εκδοθούν όταν ησυχάσουν τα πράγματα με την Πανδημία… Έχουν εκδοθεί και κυκλοφορούν (και στην Κορινθία) τα βιβλία του «Τ’ ΑΓΚΑΘΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ – ΔΕΚΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ» και «ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΤΟΠΩΝ – ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ».

Πολιτεία Σικυωνίων

18

χριστουγεννιάτικη ιστορία

Το μυστικό δωμάτιο Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια φτωχή οικογένεια, που ζούσε σε ένα μικρό χωριό στη Γερμανία. Η οικογένεια αποτελούνταν από τους γονείς και δυο αγόρια. Το μεγάλο ήταν δώδεκα χρονών και το μικρό δέκα. Ήταν πολύ αγαπημένα και περίμεναν με χαρά τα Χριστούγεννα. Οι γονείς παρά την φτώχεια τους, κατάφερναν να κάνουν τα παιδιά τους ευτυχισμένα. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και μαζεύτηκαν στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς για να δειπνήσουν όλοι μαζί. Το σπίτι τους βρισκόταν σε μια μεγάλη πόλη. Η μητέρα τους τόνισε ότι έπρεπε να προσέχουν γιατί δεν ήταν το ίδιο με το χωριό. Καθώς περίμεναν για το φαγητό, τα παιδιά βγήκαν κρυφά για μια βόλτα βγαίνοντας από το παράθυρο. Περπατώντας, βρήκαν ένα βιβλίο που λεγόταν «Τα ξωτικά των Χριστουγέννων». Μόλις το άνοιξαν, βρήκαν μόνο μια σελίδα με μια διεύθυνση. Τα παιδιά έψαξαν τη διεύθυνση αυτή και βρήκαν ένα σπίτι που είχε απ’ έξω μια μεγάλη σιδερένια πόρτα. Το μεγάλο παιδί, τόλμησε να χτυπήσει το κουδούνι. Μια ηλικιωμένη γυναίκα άνοιξε και το παιδί διστακτικά, τη ρώτησε αν το βιβλίο ήταν δικό της. Η γυναίκα χαμογέλασε και τους είπε ευγενικά να περάσουν. Τα παιδιά, λίγο φοβισμένα, άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν στην αυλή. Η γυναίκα τους ευχαρίστησε για το βιβλίο και άρχισε να τους λέει μια ιστορία. Τους είπε, πως όταν ήταν μικρή, πήγε σε ένα εγκαταλελημένο κτίριο με τους φίλους της. Εκείνοι φοβό-

ντουσαν να μπουν αλλά το κορίτσι για να δείξει θάρρος, μπήκε μόνο του. Αυτό που είδε, ήταν ένα δωμάτιο με έναν καναπέ και ένα τζάκι. Πήγε στο τζάκι και άγγιξε ένα κερί που κουνήθηκε. Αμέσως μια μυστική πόρτα άνοιξε στο εσωτερικό του τζακιού. Υπήρχαν σκάλες, που οδηγούσαν σε ένα υπόγειο. Ξαφνικά, ένας θόρυβος ακούστηκε και έτρεξε να βγει έξω. Δεν τόλμησε να ξαναμπεί. Είπε στα παιδιά, ότι αν ήταν αρκετά θαρραλέα, θα μπορούσαν να πάνε να δούνε που οδηγούσαν αυτά τα υπόγεια σκαλιά και όταν ανέβαιναν να της πουν. Τα παιδιά σκέφτηκαν. Και αποφάσισαν να πάνε στο παράξενο σπίτι. Φτάνοντας εκεί, βρήκαν την πόρτα κατεστραμμένη και τα παράθυρα σπασμένα. Αμέσως, πήγαν στο τζάκι. Άνοιξαν την πόρτα μετακινώντας το κερί. Μπήκαν μέσα και είδαν τη σκάλα και την κατέβηκαν προσεκτικά κρατώντας τον φακό που τους έδωσε η κυρία. Τότε, φάνηκε μπροστά τους μια πόρτα που επάνω της ήταν γραμμένο κάτι που είχε σβηστεί από την σκουριά. Τα παιδιά, άνοιξαν την πόρτα και από το βάθος, ακούστηκαν φωνές. Προχώρησαν πιο μέσα και το μικρό παιδί ούρλιαξε. Το μεγαλύτερο το ρώτησε τι έπαθε. Μόλις του έδειξε το γιατί, ο μεγάλος πάγωσε. Υπήρχε μια σκιά στη γωνία, με μεγάλα αυτιά, μεγάλα χέρια και ένα τεράστιο κεφάλι. Η σκιά πλησίαζε και τα παιδιά κόντευαν να λιποθυμήσουν από τον φόβο τους……όμως

όταν τα έφτασε, είδαν ότι ήταν ένα ξωτικό με χριστουγεννιάτικα ρούχα και ένα μυτερό καπέλο. Τους έκανε νόημα να το ακολουθήσουν. Τα παιδιά δεν ήταν πια τρομαγμένα! Ήταν χαρούμενα και έτρεξαν πίσω του. Το ξωτικό τους έδειξε το βάθος του δωματίου. Εκεί υπήρχαν πολυμηχανήματα που έφτιαχναν παιχνίδια. Το ξωτικό τους εξήγησε ότι δούλευαν για να φτιάξουν παιχνίδια για όλου του κόσμου τα παιδιά!! Τι ωραία!!! Είχαν βρει το μυστικό δωμάτιο των ξωτικών…. Ξαφνικά, μια φωνή ακούστηκε… «παιδιά, τρώμε». Πετάχτηκαν από τον καναπέ και αναρωτήθηκαν που βρίσκονται.

-Πού πήγε το ξωτικό; Ρώτησε ο μικρός -Χάθηκε. Είπε ο μεγάλος Τότε κατάλαβαν ότι μοιράστηκαν το ίδιο όνειρο… Την ίδια στιγμή, μπήκε ο πατέρας τους στο δωμάτιο και τους είπε ότι κοιμόντουσαν πάνω από μια ώρα.

-Έτσι εξηγούνται όλα… είπε ο μεγάλος στον μικρό και του έκλεισε το μάτι! Η υπόλοιπη μέρα κύλησε χαρούμενα και ήρθε η ώρα να φύγουν. Φεύγοντας, πήραν ένα δώρο από τη γιαγιά και τον παππού. Με αγωνία, το άνοιξαν μέσα στο αυτοκίνητο. Ήταν ένα βιβλίο, που λεγόταν «Το ξωτικό των Χριστουγέννων»!!!!

Κωνσταντίνος Μανιώτης (Σημ. της Σύνταξης) Η ιστορία γράφτηκε τα Χριστούγεννα του 2019 από τον μαθητή τώρα της Γ ΄ Γυμνασίου του 2ου Γυμνασίου Κιάτου. Του ευχόμαστε καλή πρόοδο στον δύσκολο αλλά τόσο όμορφο δρόμο που διάλεξε