Φύλλο 165

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ από το 1995

Οκτώβριος 2021

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 165

στήλη

Αξιολόγηση (ή πώς ξηλώνεται ένα πουλόβερ...)

• Πόσα θα πληρώσουμε; • Πόσοι πολίτες θα στερηθούν βασικά αγαθά, θέρμανση ή βασικά είδη διατροφής; • Πώς θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση το θέμα; • Πόσο θα διαρκέσει η περίοδος στέρησης;

του Αντρέα Καρβουντζή σελίδα 4

σελίδες 8-9

εν δήμω

Οι αυξήσεις που έρχονται θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη φτωχοποίηση σελίδα 10

Σε δεινή κατάσταση οι λεμονοπαραγωγοί σελίδα 6

επικαιρότητα

πρό(σ)κληση σε διάλογο

1821-2021

απόψεις για την επέτειο Γράφει ο Κώστας Παππής

Με λίγα λόγια “Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον”

σελίδα 13

Ο φασισμός δεν είναι μια υπόθεση του παρελθόντος

τί είπε το στόμα τους “Ο φασισμός είναι νοοτροπία...”

σελίδα 12

σελίδα 3

ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΡΟΥΧΩΝ «βοντβιλ» (stand έξω από το κατάστημα - ώρες λειτουργίας) Κλεισθένους 26, Πεζόδρομος Κιάτου ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΠΕΓΛΙΤΗ (πεζόδρομος Κλεισθένους - πρώην «Ανδρούτσος») MYKONOS CAFE (Νεάπολη)

σελίδα 11

12/10/1944 Επέτειος απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς σελίδα 2

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ NEWS CAFE (Κανελλοπούλου) ΨΙΛΙΚΑ ΣΜΥΡΝΟΓΛΟΥ (Εθν. Αντιστάσεως 37) ΑΛΛΑ ΜΑΝΤΑΤΑ (πεζόδρομος Κλεισθένους 14) Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΑΝΑΣ CAFE G’s (Πετμεζά - δίπλα στο πρατήριο AVIN)

SMART MARKET (Εθν.Αντιστάσεως & Κανελλοπούλου) ΜΙΝΙ ΜΑΡΚΕΤ ΚΟΛΙΝΙΑΤΗ (Κάτω Διμηνιό) ΚΑΦΈ «ΜΠΙΣΚΟΤΆΚΙ» (Εθνικής Αντιστάσεως 42) ΔΗΜ. ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ (Καλογεροπούλου) ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΨΥΛΛΑΣ ΓΕΝΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΙΜΑΤΙΣΜΟΥ (Φιλλύρα 20-22)

Πολιτεία Σικυωνίων

2

επικαιρότητα

12/10/1944 Επέτειος απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς Ένα μοναδικό βίντεο - ντοκουμέντο που τραβήχτηκε την ημέρα εκείνη της αποχώρησης των Γερμανών από την Αθήνα και τους ξέφρενους πανηγυρισμούς των Ελλήνων που πλημμύρισαν τους δρόμους της είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Ο Φιλοποίμην Φίνος, ο ιδρυτής της Finos Film, με την κάμερα στο χέρι εκείνο το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου 1944 κατέγραφε μοναδικές στιγμές. Όχι μόνο τη χαρά του πλήθους, αλλά και τον τελευταίο Γερμανό που κατέβασε την σβάστικα από την Ακρόπολη! Ήθελε να ετοιμάσει ένα «ζουρνάλ» όπως λεγόντουσαν, τότε, τα «Επίκαιρα» που έδειχναν οι κινηματογράφοι στο διάλειμμα των ταινιών. Ετοίμασε το φιλμάκι με σπικάζ και έξοχη, δική του, σκηνοθεσία και σκόπευε να το προωθήσει στους κινηματογράφους. Δεν πρόλαβε. Μεσολάβησαν τα Δεκεμβριανά κι η ταινία του κρίθηκε αντεθνική. Λίγες μέρες αργότερα, με την άφιξη των Άγγλων στην Αθήνα ήρθαν και συμπατριώτες τους κινηματογραφιστές, έστειλαν στην πατρίδα τους και σε όλο τον κόσμο εικόνες από την ελεύθερη Αθήνα. Έδειξαν τους στρατιώτες τους, αλλά δεν μπορούσαν να κρύψουν τους αντάρτες,

ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΩΔΙΚΟΣ: 7039 ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΚΔΟΤΗΣ-ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ: Κυριακή Μαυραγάνη ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλεισθένους 57, Κιάτο 20200 Τηλ.

6974007248, 6977225699 Fax: 24730 62094 ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΜΕ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ: 20€/έτος (εσωτ.) - 30€ (εξωτερικό) Λογ/μός για συνδρομές: IBAN: GR0401725260005526046402413 (Πειραιώς) e-mail: sikionionpoliteia@gmail.com facebook page: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ blog: sikionioipolites.blogspot.com Εκτύπωση: Καταγράμμα, Αγ.Ιωάννης - Κιάτο Σελιδοποίηση: Art S.F. ΤΑ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΑ ΑΡΘΡΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

Ο παραπάνω πολύ όμορφος πίνακας που υπογράφει ο περίφημος χαράκτης Τάσσος, που απεικονίζει σκηνή της ημέρας αυτής του ‘44 με τον λαό να πανηγυρίζει στους δρόμους της πρωτεύουσας, ήταν αναρτημένος σε έκθεση του Δήμου Ζωγράφου και τον φωτογράφησε ο συμπολίτης μας και φίλος της εφημερίδας ιατρός Γιάννης Αποστολάκης. τα συνθήματα του ΕΑΜ στους τοίχους, τα πλακάτ του κόσμου και τα περιβόητα χωνιά. Κι αυτές οι εικόνες δεν προβλήθηκαν ποτέ εδώ. Μαζί τους και φωτογράφοι που διέσωσαν έγχρωμες εικόνες από τις μέρες εκείνες. Για 55 χρόνια αυτό το φιλμ – ντοκουμέντο διάρκειας έντεκα λεπτών εθεωρείτο “χαμένο”. Το 1999 ο Ροβήρος Μανθούλης ανακάλυψε το φιλμ, το ενέταξε σε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τον εμφύλιο που κι αυτή… καταχωνιάστηκε στις αποθήκες της ΕΡΤ. Αυτό που αναρωτιέται κανείς όμως είναι ότι, αν για την περίοδο των Δεκεμβριανών ήταν λογική η απαγόρευση της προβολής του, πόσο λογικό είναι σήμερα αυτό το βίντεο- ντοκουμέντο να “θαφτεί” από τα ελληνικά κανάλια; Οι τελευταίες ημέρες της Κατοχής δεν ήταν αναίμακτες. Πολιτική των κατακτητών ήταν καταστροφή των υποδομών της χώρας. Την παραμονή της αναχώρησής τους και κατ’ απαίτηση των δωσίλογων συνεργατών τους, είχαν επιτεθεί στην προσφυγική Καισαριανή, που αποτελούσε εστία της αντιφασιστικής αντίστασης, δολοφονώντας με απαγχονισμό τους αγωνιστές που συνέλαβαν.Στις 13/10/1944, ο λαός της Αθήνας πανηγύριζε ακόμα για την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Την ίδια ώρα, όμως, στην περιοχή του Πειραιά συνεχίζονταν αποφασιστικής σημασίας μάχες. Στο Πειραιά, διεξήχθη μια σφοδρή μάχη, που έμεινε γνωστή, ως η Μάχη της Ηλεκτρικής. Οι Γερμανοί, ήθελαν να καταστρέψουν το εργοστάσιο. Αν το πετύχαιναν, το πλήγμα θα ήταν μεγάλο, γιατί το μοναδικό που παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια. Αθήνα και Πειραιάς θα βυθίζονταν στο σκοτάδι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παράλληλα, τα εργοστάσια θα σταματούσαν τη λειτουργία τους. Η Ηλεκτρική Εταιρεία παρήγε την

ηλεκτρική ενέργεια για όλον τον αστικό χώρο του Λεκανοπεδίου. Οι Γερμανοί είχαν παγιδεύσει με εκρηκτικές ύλες από πριν τα κυριότερα κτήρια του Πειραιά, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν την καταστροφή τους κεντρικά. Όμως οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατάφεραν να κόψουν τα καλώδια. Το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρείας το προστάτευε το 10ο Τάγμα του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Μόλις οι Γερμανοί έφτασαν στην είσοδο του εργοστασίου δέχτηκαν τα πυρά των ΕΛΑΣιτών. Η μάχη κράτησε δυόμισι ώρες και ήταν σκληρή. Οι Γερμανοί έχασαν εννέα στρατιώτες ενώ άλλοι 45 συνελήφθησαν. Ο ΕΛΑΣ είχε 11 νεκρούς.

Φύλλο 165 | Οκτώβριος 2021

3

πρό(σ)κληση σε διάλογο «Όλες οι συζητήσεις ζούνε από τη διαφωνία, από την προσπάθεια να πείσεις τον άλλον ή να μάθεις από αυτόν, κι αυτό σημαίνει κατά βάση συναίνεση. Συναίνεση είναι ο στόχος... η διαφωνία είναι το μέσον...». (Γιούργκεν Χάμπερμας, Γερμανός φιλόσοφος).

1821-2021 απόψεις για την επέτειο

Γράφει ο Κώστας Παππής

Στο ίδιο κείμενο διαβάζουμε: «Σήμερα αμφιβάλλει κανείς αν υφίσταται ακόμη καμιά αδήριτη ανάγκη να βρεθεί μια ομογενοποιητική αφήγηση γύρω από το 1821. Κι είναι αυτή μια γόνιμη αμφιβολία, ένα δείγμα ωρίμανσης του στοχασμού Λίγο πριν εκπνεύσει το 2021, την στήλη μου στην εφημερίδα των Σικυωνίων Ποκαι της έρευνας. Το 1821 δεν λειτουργεί πια καλά ως τυπικό ιστορικό ορόσημο που λιτών θ’ απασχολήσει η οφειλόμενη (;) αναφορά σε μιαν επέτειο που συνοδεύεται κάτι πρέπει να σημαίνει• αλλά ως απρόβλεπτη κι ελεύθερη γεννήτρια ιδεών… το από ποικιλία εορτασμών: το 1821 και τα διακόσια χρόνια που συμπληρώνονται «1821» τροφοδοτεί την επιστήμη και τη δημιουργία προκαλώντας άμεσα ή έμμεσα από τότε. Το ερωτηματικό στην λέξη «οφειλόμενη» δεν είναι τυχαίο. Εκφράζει την τον αναστοχασμό και την εκλέπτυνση της ιστορικής αυτοσυνείδησης». αμφιθυμία που χαρακτηρίζει την αντιμετώπιση του τρόπου που προσεγγίζεται και Στο ίδιο κλίμα, ο Δημοσθένης Αγραφιώτης σημειώνει στο ίδιο αφιέρωμα του εορτάζεται η επέτειος: από τις κενές δοξολογίες στο ένα άκρο, μέχρι τις προσπάΧάρτη: «Λόγοι/λογισμοί, αφηγήσεις, ιστορίες, Ιστορία, θεατρικά έργα, ζωγραφικοί θειες για λογική και ψύχραιμη ανάλυση με σκοπό την συναγωγή χρήσιμων συμπεπίνακες, αφιερώματα, συνέδρια παραστάσεις του Καραγκιόζη, ακόμη και ο επίσηρασμάτων, και, στο άλλο άκρο, μέχρι την θυμηδία και την σάτιρα. Το διατυπώνει μος κρατικός εορτασμός [ανάμεσα σε ιλαροτραγωδία και μπου-φονικό δρώμενο] εύστοχα η εισαγωγή στο αφιέρωμα με τίτλο «Το ζωντανό 1821», στο τεύχος 33 του προσεγγίζουν, αναλύουν και προσπαθούν να οριοθετήσουν εντέλει το «1821». Τι ηλεκτρονικού περιοδικού «Χάρτης» (www.hartismag.gr): απομένει να λεχθεί; Γιατί να λεχθεί κάτι επιπλέον εν μέσω επιδημίας του Covid-19; «…Οι όποιοι εορτασμοί δεν προκαλούν ως τώρα ιδιαίτερα ρίγη συγκίνησης. Μια συνολική και γενική σιωπή ίσως θα ’χε πιο καθαρτική και θεραπευτική αποτεΠαρά την πληθώρα δημοσιεύσεων από ειδικούς και μη, διαπιστώνει κανείς συχνά λεσματικότητα; Η μιμητική προδιάθεση διαλύοντας αντιστάσεις και δισταγμούς, μια συγκατάβαση και κάποτε μια θυμηδία, η οποία φτάνει ανέτως μ’ έναν πήδο θα δικαιολογούσε τη μορφοποίηση πληθωριστικών κειμένων; Ποιας επιστημολοως την αλύπητη ροΐδεια σάτιρα… Έφταιξε μήπως η προέλαση του κορονοϊού; γίας, ποιας νομιμότητας και ποιας ρητοΠιο πολύ βάρυνε η δυσπιστία απέναντι ρικής υφής; Η διατύπωση ερωτημάτων στη θεσμική οικειοποίηση του ορόσητης προαναφερόμενης κοπής μπορεί να μου «1821», μια δυσπιστία με ρίζες στα συνεχιστεί, σχεδόν επ’ άπειρον…». θρανία και στις αλήστου μνήμης έδρες Ο ίδιος καταθέτει μια πρόταση: «αντί των σχολικών τάξεων• όσο κι η κόπωση να γίνουν οι εορτασμοί στο όνομα των από τις κάθε λογής ιδεολογικές και ρη200 χρόνων με αναφορά στους προγότορικές χρήσεις της ιστορίας. Το «1821» νους μας, ας επιχειρηθούν πολλαπλές αντιστέκεται σθεναρά στις μονόπλευρες δράσεις διευκρίνισης και προετοιμασίαναγωγές και στα κανονιστικά σχήματα, ας με ορίζοντα το 2221. Στη διαδικασία μάλιστα η πρόοδος της έρευνας κατά τις αυτή αναγκαστικά να ληφθεί υπόψη το τελευταίες δεκαετίες πέτυχε σε μεγάλο δίπτυχο «παρελθόν – παρόν/1821-2021» βαθμό την απεμπλοκή του «1821» από τα ως αφετηρία και ως αναφορά, μόνο που στερεότυπα του παρελθόντος...». δεν θα γίνει για εορταστικούς σκοπούς Για να τεκμηριώσει τα παραπάνω, ο Ο πίνακας έχει τίτλο «Ο Στρατηγός της Πελλοπονήσου Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εις τον συγγραφέας της εισαγωγής του αφιε- κάμπον της Λέρνης λίμνης συναθροίζει τους Νικητάς του Δράμαλη» και είναι, φυσικά του αλλά ενόψει των τεράστιων δυσκολιών ρώματος Νικήτας Σινιόσογλου μας Θεόφιλου. Το ότι την Πελοπόννησο την γράφει … Πελλοπόνησο λογαριάστε το σαν απλή… αβλεψία! και των εμποδίων που περιμένουν τους Νεο-Έλληνες (π.χ. η εξασφάλιση τής γεωπροτείνει να συλλογιστούμε πόσο διαγραφικής ακεραιότητας, η επιβίωση της ελληνικής γλώσσας, οι δομές της ελληνιφέρει ο Κοραής από τον Μακρυγιάννη, δυο εμβληματικές μορφές των χρόνων κής οικογένειας, οι μορφές του κοινωνικού ελέγχου, κ.ά.). Η διαδικασία αυτή δεν της επανάστασης του 1821. Παραθέτω ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύθα αποτελέσει και τη λύση, αλλά θα συμβάλλει σίγουρα στη θεμελιωμένη επιλογή ματα του Μακρυγιάννη όπου αποδίδει την ανάσταση της Ελλάδας στην παρέμμέσων και σκοπών. («Όταν φυσάει αέρας άλλοι χτίζουν τοίχους και άλλοι μύλους» βαση της θείας πρόνοιας. Το εντόπισα σε ένα άλλο αξιόλογο αφιέρωμα, (1821 –«αν δεν έχεις στο μυαλό σου ένα λιμάνι, δεν θα υπάρξει ευνοϊκός άνεμος»– κι- Διακόσια χρόνια ιστορίας, η δημοκρατική παράδοση, 14 + 1 κείμενα, επιμέλεια νέζικες παροιμίες σε σχέση με την αντιμετώπιση των μελλοντικών προοπτικών)». Αντώνης Λιάκος, Εκδ. Θεμέλιο): Στο κείμενο αυτό δανείστηκα αξιόλογες σκέψεις για το 1821 και τα διακόσια χρό«Εσύ, Κύριε, θ’ αναστήσεις στους πεθαμένους Έλληνες, τους απογόνους αυτεινια που συμπληρώθηκαν φέτος. Για την επιλογή τους, φυσικά, φέρω την ευθύνη. νών των περίφημων ανθρώπων, οπού στόλισαν την ανθρωπότη μ’ αρετή. Και με costaspappis.blogspot.com την δύναμή σου και την δικαιοσύνη σου θέλεις να ξαναζωντανέψεις τους πεθαμένους, και η απόφασή σου η δίκια είναι να ματαειπωθεί Ελλάς, να λαμπρυθεί αυτείνη και η θρησκεία του Χριστού και να υπάρξουν οι τίμιοι και οι αγαθοί άνθρωποι, ˝Μέρες του Οκτώβρη του 1967. εκείνοι οπού ’περασπίζονται το δίκιον». Η δικτατορία εδραιωμένη και πανίσχυρη. Από την άλλη μεριά, μακριά από τα οικόπεδα της πίστης στην παρέμβαση του Περασμένα μεσάνυχτα, δυο εφηβικές θείου στις ανθρώπινες υποθέσεις, στέκουν οι Έλληνες διανοούμενοι της εποχής, φιγούρες, 16χρονοι μαθητές, ξεκινούν καβάλα ανάμεσά τους κι ο Κοραής. Είναι γνωστή η πεποίθησή του, που επαναλαμβανόταν στα ποδήλατά τους με σκοπό ν’ απαντήσουν συχνά, πως η Επανάσταση ήταν πρόωρη: στην βεβήλωση που επιχειρήθηκε στο σχολείο «Ἡ ἐπανάστασις τῆς Ἑλλάδος ἦτο δικαιοτάτη, ἀλλὰ ἔγινεν ἀκαίρως. Ὁ καιρός της τους. Θα το πετύχουν, αλλά με κόστος. ἦτο τὸ 1850 ἔτος, ὅτε ἠθέλαμεν ἔχει πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἔτι σπουδάζοντας νέους μας, Κι απ’ το κελί που κρατείται, ένας φοιτητής ἡλικιωμένους ἄλλους μεταξὺ 30 καὶ 40 ἐτῶν, καὶ ἄλλους ὑπὲρ τὰ 40, καὶ διδαγαγωνιά και παλεύει να ξεφύγει από την μένους ἀπὸ τὰ συμβάντα καὶ συμβαίνοντα σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην, ἱκανοὺς νὰ απειλή που αιωρείται πάνω από τον ίδιο και δράξωσι τὰ πράγματα καὶ νὰ διαλύσωσι τὰς φατρίας». την οργάνωσή του. Τελικά την σωτήρια λύση Και δεν ήταν μόνο η αντίρρησή του για την σπουδή στην κήρυξη της Επανάδίνει ένα μυστικό κρυμμένο σε μια ξέρα. στασης, και την σύνδεσή της που έκανε με την άνοδο του εκπαιδευτικού επιΔυο ιστορίες παράλληλες, μπλεγμένες στο πέδου των Ελλήνων. Έθετε σαν προϋπόθεση τον προηγούμενο περιορισμό της κουβάρι της χούντας, που συναντιούνται κοινωνικής επιρροής των κοτσαμπάσηδων, ιερωμένων και των Φαναριωτών, για κάπου στην ελληνική επαρχία.˝ να μην αντικατασταθούν οι Τούρκοι από χριστιανούς τουρκίζοντας.

4

Πολιτεία Σικυωνίων

εκπαίδευση

Αξιολόγηση (ή πώς ξηλώνεται ένα πουλόβερ...) του Αντρέα Καρβουντζή Τι έχει καταλάβει o μέσος πολίτης από τον αναβρασμό που επικρατεί στην εκπαίδευση εδώ κι ενάμισι μήνα; Ο πολίτης, με τα δικά του μεγάλα προβλήματα, που στέλνει τα παιδιά του, (αν έχει) στο σχολείο, που θέλει να γίνεται εκεί μια καλή δουλειά, -να μην έχει κι άλλο ένα μέτωπο ανοιχτό- και που δεν το πολύ-ψάχνει στα κοινωνικά δίκτυα αλλά ενημερώνεται από τις βραδινές ειδήσεις, έχει καταλάβει ότι η υπουργός Παιδείας επιχειρεί να εφαρμόσει τον νόμο της για την αξιολόγηση. Ότι οι εκπαιδευτικοί, «που αξιολογούν σκληρά και συνεχώς τα παιδιά», αρνούνται να αξιολογηθούν και απεργούν για να μην αξιολογούνται. Με την βοήθεια των τόσο καλών δημοσιογράφων που διαθέτουμε και δουλεύουν πάνω στην έρευνα και στην ανάδειξη των προβλημάτων, (αναπαράγοντας την προσωπική τους άγνοια, ή την ιδεοληψία ή τα στερεότυπα που κάθε φορά βολεύουν), ο μέσος πολίτης έχει καταλάβει τα λάθος πράγματα! Πάμε να τα δούμε λίγο από την αρχή. Έχουμε δύο δεδομένα. Το πρώτο: Τα σχολεία τον τελευταίο ενάμισι χρόνο της πανδημίας δούλευαν για μεγάλα διαστήματα σε συνθήκες τηλεκπαίδευσης. Χωρίς προετοιμασία και χωρίς υποδομές, οι εκπαιδευτικοί στήριξαν την εκπαιδευτική διαδικασία και την κράτησαν ζωντανή. Σήμερα τα σχολεία συνεχίζουν να λειτουργούν υπό ειδικές συνθήκες που δυσκολεύουν το έργο τους, λόγω των πρωτόκολλων για την τήρηση της υγειονομικής ασφάλειας. Το δεύτερο δεδομένο: Η υπουργός και το επιτελείο της, από την αρχή της θητείας της, σε συνθήκες εγκλεισμού και πανδημίας, προχώρησε σε μια σειρά νομοθετημάτων που υπονόμευσαν την δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, επίμονα και συστηματικά. Εξομοίωσε τα πτυχία των πολυτεχνείων της χώρας μας με τα πτυχία των ιδιωτικών κολλεγίων. Επανέφερε στο λύκειο την τράπεζα θεμάτων που, αποδεδειγμένα, ενισχύει την μαθητική διαρροή. Επανέφερε την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια, αφήνοντας έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση χιλιάδες μαθητές. Δεν έκανε όμως το ίδιο για τους εισακτέους στα ιδιωτικά κολλέγια όπου εκεί, αν έχεις τα χρήματα να πληρώσεις, αποφοιτάς ισότιμος επαγγελματικά μ’ όσους/όσες πέρασαν με εξετάσεις στα δημόσια πανεπιστήμια. Νομοθέτησε την αστυνομική παρουσία στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Και άλλα έκανε, αλλά δεν αρκεί εδώ ο χώρος για να αναφερθούν όλα. Τέλος, εν μέσω θέρους και πανδημίας, χωρίς κανένα ουσιαστικό διάλογο με τους εκπαιδευτικούς φορείς, ψήφισε τον νόμο 4823 «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις» και, μέσα σ’ αυτά τα ωραία λόγια, έκλεισε όλους τους σκελετούς στην ντουλάπα για να μην φαίνονται. Πίσω από τα ωραία λόγια αποκρύβεται η μεγάλη εικόνα: Στόχος της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ είναι να μετατρέψει τα σχολεία σε οργανισμούς με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που η επιβίωσή τους θα εξαρτάται από τους μηχανισμούς της αγοράς και από τις χορηγίες που θα εξασφαλίζουν. Αν επιβιώνουν συνεχίζουν. Αν αποτυγχάνουν, κλείνουν. Στόχος είναι, μέσω της αξιολόγησης, να μετατραπεί η ευθύνη της πολιτείας απέναντι στην εκπαίδευση σε αποκλειστική ευθύνη της σχολικής μονάδας και των εκπαιδευτικών της. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν τόσο μαζικά στα νομοθετήματα της κ Κεραμέως. Ζώντας μέσα στα σχολεία, έχουν συνειδητοποιήσει πως ο στόχος είναι το ίδιο το δημόσιο σχολείο και η επιβίωσή του. Οι εκπαιδευτικοί δεν αντιδρούν για να μην αξιολογούνται ή για να μην χάσουν τη βολή τους αλλά γιατί αγωνίζονται να παραμείνει η εκπαίδευση δημόσιο αγαθό, όπως η υγεία, το νερό και ο αέρας που αναπνέουμε. Μερικές παρατηρήσεις επιπλέον για την αξιολόγηση: Όλα αυτά τα «ωραία» και «εκσυγχρονιστικά» δεν είναι πρωτοποριακά ή καινοτόμα. Εφαρμόστηκαν δεκαετίες πριν στην Βρετανία, την Αμερική, την Αυστραλία κι αλλού. Τώρα οι χώρες αυτές προσπαθούν να μαζέψουν τα σπασμένα στα εκπαιδευτικά τους συστήματα. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχασε πραγματικά μια εξαιρετική ευκαιρία να περάσει μια αξιολόγηση ουσιαστική που θα υπηρετούσε την εκπαίδευση και θα είχε βελτιωτικό χαρακτήρα. Οι ιδεολογικές εμμονές του ΥΠΑΙΘ και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, (ΙΕΠ), κατέστρεψαν μια διαδικασία και, για μιαν ακόμα φορά, την υπονόμευσαν και την δαιμονοποίησαν. Πώς λοιπόν να συναινέσουν οι εκπαι-

δευτικοί στην εφαρμογή ενός μοντέλου αξιολόγησης που θα γίνει η αρχή για την καταστροφή του δημόσιου σχολείου και για την παράδοσή του στην αγορά; Και για να τελειώνουμε επιτέλους με τα επιχειρήματα της πλάκας, δουλειά των εκπαιδευτικών είναι η εκπαίδευση και η προσφορά μορφωτικών ευκαιριών στα παιδιά, όχι η αξιολόγησή τους. Δεν θέσπισαν οι εκπαιδευτικοί την αξιολόγηση. Οι δημοσιογράφοι που αναμασούν αυτή την καραμέλα ας ρωτήσουν το υπουργείο (που τη θέσπισε), πού αποσκοπεί και τι θέλει μ’ αυτήν να πετύχει. Το σχολείο δεν είναι Α.Ε., ούτε μπορεί να λειτουργήσει έτσι. Η αξιολόγηση δεν είναι μια «αντικειμενική» ούτε μια «ουδέτερη» διαδικασία. Έχει σημασία τι αξιολογείς και τι δεν αξιολογείς και γιατί δεν το αξιολογείς. Τα σχολεία δεν παράγουν προϊόντα. Έχουν να κάνουν με μαθητές και μαθήτριες, που έχουν όνειρα, γεννήθηκαν σ’ ένα περιβάλλον, έχουν κοινωνική καταγωγή, μια οικονομική επιφάνεια, ένα ανύπαρκτο, μικρό ή ισχυρό μορφωτικό κεφάλαιο. Το σχολείο είναι μια μεγάλη ευκαιρία, η μοναδική για κάποιους/ες, να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Το υπουργείο έχει μια τραγικά μηχανιστική αντίληψη για όλα αυτά. Καμώνεται πως το σχολείο είναι κάτι «ουδέτερο», χωρίς κοινωνικές, οικονομικές και μορφωτικές αναφορές και αξιολογεί ό,τι το βολεύει, για να μεταθέσει τις δικές του ευθύνες στους εκπαιδευτικούς. Το σχολείο όμως υπάρχει σε μια κοινωνία που κυριαρχεί η ανισότητα και η αξιολόγηση μπορεί να είναι εργαλείο για να δούμε μια πραγματικότητα ή ένα εργαλείο για να αποκρύψουμε μια πραγματικότητα… Το μοντέλο αξιολόγησης που επιβλήθηκε είναι μια «μαγική διαδικασία», μια γραφειοκρατική τελετουργία. Αναρωτιέται κανείς πια, αν η δουλειά των εκπαιδευτικών είναι να κάνουν μάθημα στις τάξεις ή αν είναι να αξιολογούν εαυτούς και αλλήλους σε μια ατέρμονη διαδικασία. Πότε θα γίνονται όλα αυτά; Σε ποιο πραγματικό εργασιακό χρόνο; Εις βάρος ποιων άλλων δραστηριοτήτων; Οι εκπαιδευτικοί είναι εργαζόμενοι, ή είναι εθελοντές, να προσφέρουν απλήρωτη εργασία; Τέλος, με την δημοσιοποίηση και την «αξιοποίηση» των δεδομένων της αξιολόγησης, επιχειρείται η σύγκριση ανόμοιων κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά σχολείων σε σχέση με τα «επιτεύγματα» και τις «επιδόσεις» τους. Έτσι συγκρίνονται σχολεία που βρίσκονται πχ στο Πέραμα, στην Τούμπα, στο Ψυχικό, ή στο Ανταρτικό Γρεβενών, (αν υπάρχει εκεί σχολείο), κατατάσσονται κι έτσι βλέπουμε «ουδέτερα» κι «αντικειμενικά» ποιο «πιάνει τους στόχους» και ποιο, σε βάθος χρόνου, θα κλείσει!... Οι εκπαιδευτικοί λοιπόν απεργούν για όλα αυτά που δεν θα ακούσετε ποτέ στις ειδήσεις των εννιά. Επειδή ξηλώνουν τον χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης όπως ξηλώνεται ένα πουλόβερ. Η συγκεκριμένη αξιολόγηση είναι το εργαλείο που κάνει τη δουλειά. Καμία οργανωτική αλλαγή όμως δεν μπορεί να πετύχει, αν δεν διαθέτει ένα μίνιμουμ συναίνεσης. Η συναίνεση είναι ανύπαρκτη, όταν το 90% των εκπαιδευτικών αντιστέκεται σ’ αυτές τις αλλαγές. Το υπουργείο και το ΙΕΠ ξέρουν ότι έχει διαρραγεί πια κάθε δεσμός με την εκπαιδευτική κοινότητα, που θεωρεί τις επιλογές τους επικίνδυνες κι αναξιόπιστες. Ξέρουν ότι είναι απομονωμένοι. Κέρδισαν τη μάχη στα δικαστήρια αλλά έχουν χάσει τον πόλεμο. Τους στηρίζουν μόνο κάποιοι αυλοκόλακες που απέμειναν και κάποια αναρριχητικά, η συνήθης δηλαδή χλωρίδα και πανίδα που αναπτύσσεται στις παρυφές της κάθε εξουσίας.

Φύλλο 165 | Οκτώβριος 2021

5

εκπαίδευση Η λειτουργία των πανεπιστημίων εν καιρώ πανδημίας Επιστολή των μαθητών-τριών Γράφει ο Γιάννης Κλωνής

Είναι γεγονός ότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο οι ζωές όλων μας έχουν αλλάξει ξαφνικά εξαιτίας του κορονοϊού, έχοντας εισέλθει σε μια νέα και πρωτόγνωρη καθημερινότητα. Η πανδημία μας έχει κάνει να ξεχάσουμε τον παλιό τρόπο ζωής αλλά και να μην γνωρίσουμε πώς ήταν άλλοι, πριν την εμφάνιση της. Ένας από αυτούς είναι, για παράδειγμα, το να σπουδάζεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ως φοιτητής πλέον στην σχολή Φιλοσοφικής του ΕΚΠΑ, έχω προσωπική εμπειρία για την λειτουργία των πανεπιστημίων εν καιρώ πανδημίας. Τα πανεπιστήμια είχαν την ατυχία να είναι από τους χώρους οι οποίοι έκλεισαν πρώτοι και άνοιξαν τελευταίοι, ύστερα από έναν και πλέον χρόνο αναστολής. Αναπόφευκτα η δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία αντικαταστάθηκε από αυτή της τηλεκπαίδευσης. Ως αποτέλεσμα, πολλοί φοιτητές και εκπαιδευτικοί έπρεπε να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα διαδικασία η οποία είναι σαφώς κατώτερη συγκριτικά με την διδασκαλία εντός των αιθουσών. ‘Έναν χρόνο πριν, εγώ και οι συμφοιτητές μου, ως πρωτοετείς, δεν είχαμε επισκεφθεί την σχολή μας, δεν γνωρίσαμε από κοντά ο ένας τον άλλον ή καθηγήτριες και καθηγητές των μαθημάτων μας και, γενικότερα, δεν βρισκόμασταν στο φυσικό μας περιβάλλον. Όλο αυτό μας έκανε να μην κοινωνικοποιηθούμε από κοντά, παρά μόνο μέσω διαδικτύου και απρόσωπα. Χάσαμε έτσι μια μοναδική εμπειρία του πρώτου έτους, δυσκολεύοντας περισσότερο το δεύτερο. Αυτό γιατί είχαν δημιουργηθεί ήδη κάποιες παρέες ηλεκτρονικά, περιορίζοντας τις νέες γνωριμίες, αλλά και επειδή ήδη θα έπρεπε να γνωρίζουμε τον χώρο, ο οποίος για έναν χρόνο ήταν παντελώς άγνωστος και θα συνεχίσει για αρκετό ακόμη. Όλα αυτά έφεραν πρωτόγνωρες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι οποίες θεωρούνται κανονικότητα για εμάς που πατάμε για πρώτη φορά το πόδι μας στις σχολές. Την ύπαρξη των αλλαγών την αντιλαμβανόμαστε εν μέρει μόνο από τις επισημάνσεις των διδασκόντων, οι οποίοι στις εισαγωγές τους κάνουν λόγο για τις παλαιές, πολύ καλύτερες συνθήκες, άγνωστες σε εμάς. Για παράδειγμα, τη μη χρήση μάσκας, που η τελευταία κάνει δυσκολότερη την επικοινωνία. Ανάμεσα στις νέες συνθήκες είναι η μείωση του χρόνου των διαλέξεων, ώστε στο υπόλοιπο διάστημα να ανακυκλώνεται ο αέρας της αίθουσας. Πρωτίστως, όμως, είναι η ανυπαρξία του φόβου παρουσίασης κρουσμάτων, το αποτέλεσμα της οποίας θα είναι το κλείσιμο του κτηρίου και η επιστροφή στην εξ αποστάσεως διδασκαλία. Φυσικά, η λήψη μέτρων, όπως η ανακύκλωση του αέρα και οι άλλες προφυλάξεις είναι τα προαπαιτούμενα για την διατήρηση της υγείας όλων μας και επιβάλλεται να τηρούνται, όσο δύσκολα κι αν μας είναι. Το ζήτημα όμως που προκύπτει είναι ότι τα αυτονόητα αυτά μέτρα πρόληψης, δεν πληρούνται εξ ολοκλήρου στην πράξη. Δεν βρίσκονται υψηλά στον κατάλογο της Πολιτείας. Οι διδάσκοντες και το υπόλοιπο προσωπικό της Φιλοσοφικής Σχολής κάνουν προσπάθειες καθημερινά ώστε να εφαρμόζονται όσο το δυνατόν περισσότερο τα υγειονομικά μέτρα. Για αυτό η ευθύνη έχει αποδοθεί στους ίδιους, πράγμα το οποίο δεν περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες τους. Το Υπουργείο Παιδείας, όπως φαίνεται εδώ και ενάμιση χρόνο, δεν δείχνει το απαιτούμενο ενδιαφέρον για τα πανεπιστήμια, παρά μόνο για άλλα σχέδια που προσπαθεί να πραγματοποιήσει. Δυστυχώς, οι δαπάνες για την δημιουργία του κατάλληλου υγειονομικού περιβάλλοντος είναι ανύπαρκτες όπως και τα έργα. Οι σχολές άνοιξαν ακριβώς όπως έκλεισαν. Ειδικότερα στην Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ, μια από τις πολυπληθέστερες στην Ελλάδα με χιλιάδες φοιτητές καθημερινώς, το κτήριο παραμένει ως έχει με τα μειονεκτήματα του. Το Υπουργείο δεν μερίμνησε για την πρόσληψη υγειονομικού και διδακτικού προσωπικού, έχοντας σκοπό την μείωση του αριθμού των τμημάτων. Παρομοίως δεν αξιοποίησε τους μήνες αδράνειας της σχολής για την δημιουργία των κατάλληλων υποδομών, όπως το σύστημα του εξαερισμού και άλλων. Βέβαια, ίδια παραμένει και η γνωστή αποκρουστική αισθητική του κτηρίου, που ομοιάζει σε οτιδήποτε παρά σε χώρο φοίτησης. Η όλη κατάσταση προκαλεί θλιβερές σκέψεις καθώς τα σχολεία πλέον δεν αποτελούν ακριβώς φορείς εκπαίδευσης αλλά προθάλαμους για την εισαγωγή των μαθητών στο πανεπιστήμιο, το οποίο είναι παραμελημένο. Στο τελευταίο δε, από φέτος, είναι δυσκολότερο να εισέλθεις λόγω του νέου νόμου που υπονομεύει το δικαίωμα αυτό. Παρόλα αυτά το μέλλον του είναι αβέβαιο, καθώς με την μη στήριξη από την κυβέρνηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την πρόνοια για την λήψη των απαραίτητων μέτρων κατά της πανδημίας στα πανεπιστήμια, ο φόβος για νέο κλείσιμο των σχολών παραμονεύει. Άλλο ένα ακαδημαϊκό έτος βρίσκεται άδικα στο χείλος του γκρεμού.

του 1ου ΓΕΛ Κιάτου στην Υπουργό Παιδείας κ. Κεραμέως Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, Μέσα από την επιστολή μας, εκφράζουμε την αγωνία πολλών μαθητών Λυκείου για την έκταση της εξεταστέας ύληςτων φετινών Πανελλαδικών Εξετάσεων, την ελάχιστη βάση εισαγωγής (Ε.Β.Ε.),το σύστημα των δύο Μηχανογραφικών και την Τράπεζα θεμάτων στις Α’ και β’ τάξεις του Λυκείου. Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, είμαστε αντιμέτωποι με μια πανδημία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα, την πίεση, το άγχος, την ανεργία και κυρίως την απουσία της δια ζώσης διδασκαλίας.Μέσα λοιπόν από αυτές τις δυσκολίες, εμείς ως μαθητές καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και τις νέες μεταρρυθμίσεις του Υπουργείου Παιδείας. Ειδικότερα, οι αποφάσεις που πάρθηκαν αφορούν στην αύξηση της ύλης των Πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων. Σε αυτό το σημείο, να σας θυμίσουμε ότι εμείς οι μαθητές της Γ’Λυκείου του σχολικού έτους 2021-2022, τα δύο προηγούμενα σχολικά χρόνια διδασκόμασταν τη διδακτέα ύλη μόνο μέσα από την ψηφιακή πλατφόρμα (webex) με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μαθησιακά κενά. Επιπλέον, επαναφέρατε την Τράπεζα θεμάτων στις δύο μικρότερες βαθμίδες του Λυκείου, η οποία είχε εφαρμοστεί τα παλαιότερα χρόνια και είχε ακόμα και τότε σε ομαλές συνθήκες αρνητικές επιπτώσεις. Συγκεκριμένα, είχε ως αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό μαθητών να κοπεί σε τουλάχιστον ένα μάθημα και ένα άλλο ποσοστό να μείνει μετεξεταστέο. Επιπρόσθετα, στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής - αφού επιμένετε- δέον είναι να υπάρξει μια λύση που να επιφέρει ισορροπίες και στα τέσσερα επιστημονικά πεδία. Εσείς τελικά τι κάνετε για την παιδεία; Δημιουργήσατε ένα σύστημα το οποίο προκαλεί σε όλους τους μαθητές άγχος, φόβο και αβεβαιότητα για το μέλλον. Επιπλέον, επιμένετε να μην ακούτε τη γνώμη του συνόλου για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική παιδεία στην σύγχρονη - και ταλαιπωρημένη από την πανδημία της εποχής- κοινωνία. Και συνεπώς, ενώ εμείς βλέπουμε το καράβι της ελπίδας να χάνεται στον ορίζοντα, εσείς αλήθεια, τί σκοπεύετε να κάνετε γι αυτό; Με τιμή Ελπίζοντας στην απάντηση σας και ότι θα εισακουστούν τα αιτήματα μας

Οι μαθητές του 1ου ΓΕΛ Κιάτου

Πολιτεία Σικυωνίων

6

εν δήμω Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος συμμετοχής στα τμήματα μάθησης του Κέντρου Διά Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.) Δήμου Σικυωνίων

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΕ ΩΡΕΣ

από ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΗΛΕΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

1

Ηλεκτρονική Επιχειρηματικότητα – e-επιχειρείν

25

Χ

Χ

2

Επαγγελματική ενεργοποίηση ανέργων γυναικών

25

Χ

Χ

3

Δημιουργία Ιστοσελίδας

50

Χ

Χ

4

Αγγλικά για τον τουρισμό (Α2)

25

Χ

Χ

5

Διαχείριση εργασιακού άγχους/ Εναρμόνιση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής

25

Χ

Χ

6

Εθελοντικές δράσεις στην τοπική κοινωνία

25

Χ

Χ

7

Συμβουλευτική σε εξειδικευμένα θέματα (σχολικός εκφοβισμός, διαδίκτυο, πρόληψη εξαρτήσεων, διατροφή κλπ.)

25

Χ

Χ

ΤΙΤΛΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Σύμφωνα με Ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλη από ομάδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, απελπιστική είναι η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει φέτος οι λεμονοπαραγωγοί που προσδοκούσαν σε ικανοποιητικό εισόδημα από την καλλιέργεια, που φέτος είναι καλής ποιότητας αν και μειωμένης σχετικά παραγωγής, τα έως τώρα δεδομένα για τη διάθεση της εγχώριας παραγωγής είναι απογοητευτικά. Οι έμποροι έχουν σταματήσει να αγοράζουν το προϊόν και οι συνεταιρισμοί δεν έχουν πού να το διοχετεύσουν με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να μην αποφασίζουν να προχωρήσουν στη συλλογή τους, διότι η αγορά είναι γεμάτη λεμόνια τρίτων χωρών όπως Νοτίου Αφρικής, Αργεντινής και Τουρκίας. Η Πολιτεία διαθέτει στην φαρέτρα της πολλαπλά όπλα για την άμεση αλλά και έμμεση στήριξη της εγχώριας παραγωγής πολλών προϊόντων όπως και των λεμονιών. Η ενεργοποίηση των προβλεπόμενων ελέγχων ως προς την ποιότητα και την ασφάλεια για τον καταναλωτή των εισαγόμενων από Τρίτες χώρες προϊόντων στη χώρα μας είναι επιβεβλημένη από τους ισχύοντες Κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποτελεί πρωταρχικό καθήκον προς τον Έλληνα αλλά και Ευρωπαίο καταναλωτή. Παράλληλα, τις περιόδους αθρόων παρατηρούμενων εισαγωγών, η εντατικοποίηση αλλά και η αυστηροποίηση των ελέγχων, προστατεύει την εγχώρια παραγωγή έναντι του αθέμιτου ανταγωνισμού. Τέλος, επειδή οι μαζικές εισαγωγές λεμονιών την περίοδο της εγχώριας παραγωγής συμπιέζουν την τιμή του προϊόντος και εκμηδενίζουν το εισόδημα των παραγωγών και η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει την ασφάλεια του Έλληνα και Ευρωπαίου καταναλωτή και εμμέσως να προστατεύσει την εγχώρια παραγωγή ελέγχοντας τις εισαγωγές που πιθανώς δεν τηρούν τους ίδιους κανόνες ασφαλείας και ποιότητας,

Α/Α

Σε δεινή κατάσταση και οι λεμονο-παραγωγοί

Ενημερώνουμε κάθε ενδιαφερόμενο/η ότι ο Δήμος Σικυωνίων, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (διά της Γενικής Γραμματείας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Διά Βίου Μάθησης και Νεολαίας) και το Ίδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης συνεχίζουν επιτυχώς τη λειτουργία του Κ.Δ.Β.Μ. του Δήμου Σικυωνίων, στο οποίο θα υλοποιηθούν προγράμματα Γενικής Εκπαίδευσης Ενηλίκων στο πλαίσιο του συγχρηματοδοτούμενου Έργου «Κέντρα Διά Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.) - Νέα Φάση» (ΟΠΣ 5002212). Στο Κ.Δ.Β.Μ. του Δήμου Σικυωνίων μπορούν να δημιουργηθούν τμήματα, σύμφωνα με τον πίνακα που ακολουθεί: Σε περιπτώσεις αναστολής της δια ζώσης εκπαίδευσης λόγω περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας covid-19, τα τμήματα μάθησης θα υλοποιούνται μόνο μέσω τηλε-εκπαίδευσης (εξ αποστάσεως παρακολούθηση). Τα προσφερόμενα προγράμματα μπορούν να παρακολουθήσουν ενήλικες ανεξαρτήτως χώρας καταγωγής, ηλικίας και μόρφωσης, καθώς και μέλη ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Για την ένταξη των ενδιαφερομένων στα τμήματα απαιτείται η συμπλήρωση σχετικής αίτησης με επίδειξη του δελτίου αστυνομικής ταυτότητας ή του διαβατηρίου του υποψήφιου. Το έργο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση».

ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ

Αποθήκες ΑΣΟ. Το έργο συνεχίζεται Εντατικά έχουν αρχίσει οι εργασίες στις Ανατολικές Αποθήκες, οι οποίες έχει αποφασιστεί να διαμορφωθούν σε κινηματοθέατρο, φουαγιέ όπως και αίθουσα εστιατορίου.. Βάση της σύμβασης που έχει υπογραφεί με τον εργολάβο, το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 3 Αυγούστου 2022 εφ όσον δεν υπάρξουν παρατάσεις.

Κινηματοθέατρο Φουαγιέ - χώρος εστίασης

ΠΩΛΕΙΤΑΙ-ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ

Φροίξου 30 Κατω Διμηνιο • μαιζονέτα 128 τ.μ Α-Β ορόφου

Προνομιούχος ήσυχη τοποθεσία. Πολυτελές μικρό συγκρότημα κατοικιών. Σαλοτραπεζαρία, κουζίνα, 3 υπνοδωμάτια, 2 λουτρά, 2 θέσεις PARKING κλειστές στο υπόγειο, αποθήκη, ασανσέρ από το υπόγειο, κέλυφος, ηλιακός θερμοσίφωνας, κεντρική θέρμανση, συναγερμός, εγκατάσταση κλιματισμού, θεμελίωση radieu general, τοιχοποιία με βιοκλιματικά υλικά, κήποι 550 τ.μ. στις όψεις εμπρός και πίσω του συγκροτήματος.

ΤΗΛ 6944432070 κ. Κοσσένας.

Φύλλο 165 | Οκτώβριος 2021

7

εν δήμω

Σχεδόν έτοιμο το Δυτικό τμήμα των Αποθηκών ΑΣΟ, περιμένει την ηλεκτρομηχανολογική εγκατάσταση στις διαμορφωμένες αίθουσες και τις εργασίες διαμόρφωσης του Μουσείου Λυσίππου, στην πρώτη προς το μέρος της ΠΕΟ αίθουσας, η οποία θα φιλοξενήσει τα έργα του σπουδαίου Σικυώνιου γλύπτη Λύσιππου.

πολιτισμός

Οι συλλογικές πολιτιστικές δομές στον κοινοτικό βίο Πολλά χρόνια τώρα, ανάγκες ψυχαγωγίας των πολιτών καλύπτονται είτε από τη δράση ομάδων, συλλογικοτήτων και φορέων που έχουν συγκροτηθεί από διοικητικούς φορείς (Δήμους και λοιπούς αιρετούς παράγοντες), είτε μετά από πρωτοβουλία ατόμων με ισχυρή κοινωνική παρουσία και ποικίλη συμμετοχή στο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Το πεδίο ουδέποτε αξιολογήθηκε ως προς την κοινωνική του χρησιμότητα, προφανώς λόγω ελλείψεως ενδιαφέροντος κάποιου φορέα και κυρίως του καθ’ ύλην αρμόδιου ως τέτοιου, του ΥΠ.ΠΟ.Α. Ο πολιτισμός, ένα πεδίο δυναμικής άσκησης πνευματικών δραστηριοτήτων, είναι σήμερα, κατά τα φαινόμενα, χώρος εκτόνωσης κοινωνικής ενέργειας, μα και ανεξέλεγκτης αλίευσης λογής-λογής ‘’κερδών’’, από παράγοντες που ουδεμία σχέση έχουν με το αντικείμενο. Σ’ ένα μη χαρτογραφημένο χώρο, συνευρίσκονται σωματεία και παράγοντες που δεν έχουν αμιγή σχέση με το πολιτιστικό υποκείμενο. Εξωραϊστικοί σύλλογοι του προπερασμένου αιώνα που, παρ’ ότι δεν έχουν αντικείμενο, διατηρούν την σφραγίδα τους, με διοικητικά συμβούλια που ουδείς έχει σαφή εικόνα του τι κάνουν. Αθλητικά σωματεία, στα πλαίσια της αντίληψης ‘’κάθε πόλη και γήπεδο, κάθε χωριό και γυμναστή-

ριο’’, συνδέονται συγκεχυμένα με τον πολιτισμό. Ενοριακά σωματεία, ασκούν κοινωνικοπολιτιστική δράση, στα πλαίσια των θρησκευτικών τους αρχών και συμφερόντων. Εθνικοί και διεθνείς σχηματισμοί (πρόσκοποι, οδηγοί, Λύκεια, λέσχες, ΟΥΝΕΣΚΟ κ.λ.π) δραστηριοποιούνται με ισχυρή παρουσία, τουλάχιστον από οργανωτικής απόψεως. Πνευματικά κέντρα, πολιτιστικοί οργανισμοί, ΝΠΔΔ της αυτοδιοίκησης, με αυτοτελή δράση παρεμβαίνουν στο πολιτιστικό γίγνεσθαι, δίνοντας ο καθείς το δικό του στίγμα, αντιδήμαρχοι με αρμοδιότητα τον πολιτισμό αποφασίζουν ή δεν αποφασίζουν γι’ αυτόν. Είναι ανάγκη, λοιπόν, ύπαρξης ενός δικτύου που θα μπορούσε να συντονίζει τις τρέχουσες δράσεις των φορέων, με σκοπό να ανακαλύπτει ανάγκες, να προτείνει δραστηριότητες, να αξιολογεί την αποτελεσματικότητά τους, να επιδιώκει την διάδραση των θεμάτων, όπου είναι εφικτό, και, τέλος, να φροντίζει για τη δημιουργία συνθηκών συνοχής τόσο μεταξύ των φορέων υλοποίησης των πολιτιστικών δράσεων, όσο και στενότερης επαφής και συνεργασίας μεταξύ των δημιουργών. Όλα αυτά απαιτούν την χαρτογράφηση του πολιτιστικού τοπίου μα και την συγκρότηση ενός μητρώου δομών, προσωπικοτήτων, και την καταγραφή τών - ως τώρα - ανώνυμων ατόμων που συνεισφέρουν στη λειτουργία του πολιτιστικού μηχανισμού. Εδώ ζητείται πλέον ο ρόλος της αυτοδιοίκησης στον γιγάντιο αυτό τομέα της κοινωνικής ζωής, που προσθέτει ποιότητα στην καθημερινότητα των πολιτών, συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή και αποτρέπει την μοναχικότητα που έχει επιβάλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής.

Ανδρέας Χασάπης

Πολιτεία Σικυωνίων

8

κεντρικό θέμα Ένα κακό δεν έρχεται ποτέ μόνο του, λέει ο σοφός λαός, πόσο μάλλον όταν, τα τελευταία δυο χρόνια κυρίως, τα κακά που έχουν έλθει στη χώρα μας είναι πολλά: Δεν μας έφτανε η πανδημία του κορωνοιού, που δε λέει να μας αφήσει, αντίθετα διαρκώς μας κάνει καψόνια με τις μεταλλάξεις του, Δεν μας έφταναν οι Αυγουστιάτικες φωτιές που έκαναν στάχτη 1.300.000 στρέμματα δάσους από τα ελάχιστα εναπομείναντα στη μικρή μας χώρα, Δεν μας έφταναν οι στάχτες από τις καμένες περιουσίες που εξασφάλιζαν την επιβίωση χιλιάδων Ελλήνων, Δεν μας έφτασαν ούτε οι πρόσφατες πλημμύρες και η λάσπη που δε βρήκαν δέντρα στο δρόμο τους να τις σταματήσουν και σκέπασαν ότι είχε απομείνει από τις καμένες περιοχές, Δεν μας έφτασαν οι σεισμοί που χτύπησαν τα χωριά της Κρήτης και ξεσπίτωσαν τόσο κόσμο, Δεν μας έφτασε ούτε η λαίλαπα στη δημόσια εκπαίδευση που άφησε τις δικές της στάχτες, καίγοντας τα όνειρα για σπουδές 40.000 μαθητών από τη φωτιά που άναψε η κ. Κεραμέως, αφήνοντάς τους εκτός Πανεπιστημίων στο έλεος της ιδιωτικής εκπαίδευσης! Βλέπουμε το κακό να πλησιάζει τον χειμώνα που κοντοζυγώνει, με τη “λυπητερή” να μας έρχεται οσονούπω, δηλαδή ο λογαριασμός να πληρώσουμε τις οικονομικές συνέπειες όλων των παραπάνω τους επόμενους μήνες. Και μη μας ξαναπούν το παραμυθάκι για τα ακραία καιρικά φαινόμενα που φταίνε γιατί καλό το παραμύθι τους αλλά δεν έχει δράκο. Τον δράκο όμως πλέον τον μάθαμε τόσα χρόνια, βρίσκεται κρυμμένος στα μπαζωμένα ρέματα, στα εύφλεκτα από τα σκουπίδια δάση, στα ανύπαρκτα αντιπυρικά και αντιπλημμυρικά έργα, στις υποστελεχωμένες και ανοργάνωτες υπηρεσίες αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών, που δεν είναι φυσικές, γιατί η φύση δεν καταστρέφει, η φύση εκτονώνει την ενέργειά της αλλάζοντας το τοπίο. Ο άνθρωπος είναι αυτός που καταστρέφει, χρίζοντας αυτόκλητα τον εαυτό του κυρίαρχο.

Μπροστά στην επερχόμενη Η ώρα όμως της πληρωμής πάντα φτάνει για τους καταχραστές του περιβάλλοντος, και μια τέτοια ώρα έφτασε και τώρα για άλλη μια φορά. Για άλλη μια φορά, θα κληθούμε οι πολίτες να πληρώσουμε σε χρήμα, το οποίο όμως θα γεμίσει τις τσέπες επιτήδειων κερδοσκόπων που θα “επενδύσουν” στην καταστροφή, με τις ευλογίες κυβερνώντων. Πόσα θα πληρώσουμε; Πόσοι πολίτες δεν θα έχουν να πληρώσουν από τις πετσοκομμένες συντάξεις και μισθούς τους, στερούμενοι αναγκαστικά βασικά κοινωνικά αγαθά, όπως η θέρμανση, ή βασικά είδη διατροφής; Πώς θα αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις και η δική μας ειδικότερα το πρόβλημα; Πόσο θα διαρκέσει αυτή η περίοδος στέρησης και πόσα χρόνια θα μας γυρίσει πίσω; Και το κυριότερο, πού οφείλεται αυτό το τσουνάμι ακρίβειας και ανατιμήσεων; Τα ερωτήματα πολλά, οι απαντήσεις ή ελάχιστες, ή ανύπαρκτες. Εν τω μεταξύ, από το τέλος Αυγούστου ήδη, άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες ανατιμήσεις για το σύνολο της οικονομίας, εδώ, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Τα οικονομικά έντυπα, ακόμα και τα πλέον συντηρητικά δεν μπορούν να κρύψουν το φαινόμενο. Η εκρηκτική αύξηση των τιμών ενέργειας (φυσικό αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα), που αναμένεται να αποτυπωθούν στα προσεχή τιμολόγια και θα σηματοδοτή-

σουν αυξήσεις έως και 50% μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, αναμένεται να δημιουργήσουν πιεστικές συνθήκες για κάθε δραστηριότητα. Η αγορά (ακόμα και πολυεθνικοί κολοσσοί) φοβούνται πλέον ότι μπορεί να απειληθεί και η όποια προσπάθεια ανάκαμψης είναι σε εξέλιξη. Αυτοί όμως που φοβούνται περισσότερο είναι το πλήθος των άνεργων, φτωχών και μικρομεσαίων πολιτών που βλέπουν το χειμώνα να πλησιάζει. “Ηλεκτροσόκ περιμένει τους καταναλωτές όταν θα λάβουν στα χέρια τους τα επόμενα τιμολόγια του ρεύματος, τα οποία ήδη τους τελευταίους μήνες έχουν επιβαρυνθεί με αυξήσεις της τάξεως του 30%. Μάλιστα παράγοντες της αγοράς αλλά και κυβερνητικά στελέχη εκτιμούν ότι η τελική επιβάρυνση των καταναλωτών στα τιμολόγια θα φτάσει τελικά το 50%. Το γεγονός αυτό, μαζί με την ετήσια αύξηση 72%, που είχαν τα τιμολόγια του φυσικού αερίου, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή της ΕΛΣΤΑΤ, αναμένεται να τινάξουν στον αέρα τον οικογενειακό προϋπολογισμό, ο οποίος παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει και το αυξημένο κόστος στα καύσιμα, με τη μέση τιμή της βενζίνης να εμφανίζει αύξηση από πέρυσι της τάξεως του 16,8% και του πετρελαίου κίνησης 20,25%.” (7/9/21 new money.gr). Παρόμοια εικόνα εμφανίζει ολόκληρη η Ευρώπη, παρότι η ελληνική αγορά ενέργειας έδειξε να πρωταγωνιστεί στην ανοδική κούρσα τιμών τον προηγούμενο μήνα, εμφανίζοντας την υψηλότερη μέση τιμή, αρκετά μπροστά από την Ιταλία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, αγορές με τις οποίες «συναγωνιζόμαστε» σε ενεργειακό κόστος. Περαιτέρω πίεση αναμένεται να δεχθεί το καλάθι της νοικοκυράς, το οποίο ήδη έχει αρχίσει να επιβαρύνεται από τις ανατιμήσεις σε σειρά βασικών αγαθών, παρά την πρώτη αναπροσαρμογή που είχε ξεκινήσει ήδη από τον Ιούλιο στις τιμές προϊόντων συγκεκριμένων κατηγοριών στο ράφι. Και δε χρειάστηκε να μας το πει η ΕΛΣΤΑΤ, το είδαμε στα ψώνια του Σεπτέμβρη. Οι μεγαλύτερες ανατιμήσεις εμφανίζονται σε βασικά τρόφιμα, όπως είναι τα έλαια, τα κρέατα, τα ψάρια, τα φρούτα, τα λαχανικά, τα τυριά, οι μαργαρίνες. Οικονομικοί αναλυτές μιλάνε για ανατιμήσεις που μπορεί να φτάσουν ακόμα και το 25%. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, αυξήσεις «φωτιά» που αγγίζουν ακόμα και το 91% καταγράφηκαν τον Αύγουστο του 2021.

Φύλλο 165 | Οκτώβριος 2021

9

οικονομική κρίση

οικονομική καταιγίδα

Αναλυτικά καταγράφηκαν αυξήσεις: 3,0% στην ομάδα Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά, 4,4% στην ομάδα Στέγαση λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: ηλεκτρισμό, φυσικό αέριο, πετρέλαιο θέρμανσης, 6,7% στην ομάδα Μεταφορές, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: καύσιμα και λιπαντικά, εισιτήρια μεταφοράς επιβατών με αεροπλάνο. Η αύξηση στα μεταφορικά αγγίζει πλέον το 600%. Ενδεικτικό είναι πως ενώ ένα κοντέινερ που ξεκινούσε από την Κίνα με προορισμό την Ελλάδα κόστιζε 1.700 ευρώ, πριν από δύο χρόνια, δηλαδή πριν την πανδημία, σήμερα το κόστος του φτάνει ακόμη και τις 12.000 ευρώ!!, 0,2% στην ομάδα Ξενοδοχεία-Καφέ-Εστιατόρια, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: ξενοδοχεία - μοτέλ - πανδοχεία, εστιατόρια - ζαχαροπλαστεία - καφενεία. Οι πολίτες βέβαια κάθε άλλο παρά ήσυχοι αισθάνονται, βλέποντας μία σειρά από βασικά καταναλωτικά προϊόντα, όπως είναι το γάλα, το ψωμί και γενικά τα τρόφιμα να ακολουθούν ανοδική πορεία στις τιμές (ethnos.gr 10/9/21). Πώς προέκυψε αυτή η κρίση; Ποιές είναι οι αιτίες της πληθωριστικής έκρηξης; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε σύντομη, και

σίγουρα συνδέεται με φαινόμενα και παραμέτρους της διεθνούς οικονομίας, μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, που επηρεάζεται και από τα εθνικά συμφέροντα κρατών με διαφορετικές οικονομικές δυνατότητες. Γι’ αυτό και σε ευρωπαικό και διεθνές επίπεδο, ακούγονται αντιφατικές απόψεις. Οι οικονομίες πάντως που πιέζονται περισσότερο, είναι οι εξαρτημένες οικονομίες όπως και η ελληνική, η οποία θα πληρώσει μεγαλύτερο τίμημα λόγω της εξάρτησης της από ξένες οικονομίες. Καταστρέφοντας από χρόνια την παραγωγική μας βάση στον αγροτικό τομέα, ή οδηγώντας τις μεταποιητικές βιομηχανίες με τις ευλογίες του κράτους σε αφανισμό, φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε είδη πρώτης ανάγκης τα οποία πριν παράγαμε. Και το χειρότερο, να παραδίνουμε σε ξένους ιδιώτες, εταιρείες και τράπεζες, το δικαίωμα και τη δυνατότητα να διαχειρίζονται την ηλεκτροδότηση μας, τη ζεστασιά μας,το υπέδαφος μας, και ίσως σύντομα και το νερό μας Αν αυτό δεν λέγεται απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας, τότε τί λέγεται; Πρόοδος; Πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το θέμα; Με πανικό, το σίγουρο όμως είναι χωρίς σχέδιο. Τι θα κάνει; Άγνωστο ακόμα! Δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει το ακανθώδες ζήτημα της ακρίβειας όσο και να θεσπίσει φοροελαφρύνσεις, τις οποίες θυμόμαστε όλοι ότι είχε υποσχεθεί. Παίρνει πίσω τις πρόσθετες ελαφρύνσεις, βάζει στον πάγο την εισφορά αλληλεγγύης για δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους το επόμενο έτος, την έστω προσωρινού χαρακτήρα μείωση στο τέλος επιτηδεύματος και την πρόσθετη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Όσο για τη νέα μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 8% σε μεσοσταθμική βάση από την 1η Ιανουαρίου 2022 που δρομολογούσε το οικονομικό επιτελείο, πληροφορίες

φέρνουν έτοιμη την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην υλοποίηση και του μέτρου αυτού. Πόσο θα διαρκέσει αυτή η οικονομική κρίση; «κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο θα κρατήσει η ενεργειακή κρίση» ανέφερε στην TV o υπουργός περιβάλλοντος και ενέργειας Κώστας Σκρέκας, ενώ ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας δήλωσε ότι “θα διαρκέσει μέχρι το δεύτερο τρίμηνο του 2022”. Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε!! Αυτό που σίγουρα καταλαβαίνουμε, και όσοι δεν το έχουν καταλάβει θα το καταλάβουν πολύ σύντομα, είναι ότι ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς από όλες τις απόψεις και για την πλειονότητα των συμπολιτών μας, όχι όμως και ισοβαρής, αν σκεφτούμε τους άστεγους στους παγωμένους χειμωνιάτικους δρόμους, ή τους πρόσφυγες και τους πρόσφατα πληγέντες από σεισμούς, φωτιές και πλημμύρες συμπολίτες μας, που διαβιώνουν σε σκηνές.

Πολιτεία Σικυωνίων

10

άποψη

Οι αυξήσεις που έρχονται θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη φτωχοποίηση Οι ανατιμήσεις είναι ένα φαινόμενο που συναντάμε κατά καιρούς στην καθημερινότητα μας. Με τις τελευταίες όμως, ανατιμήσεις που προκύπτουν στο ρεύμα, στα καύσιμα και με τον χορό των ανατιμήσεων που θα επακολουθήσει στα υπόλοιπα αγαθά, καταλαβαίνουμε ότι θα έχουμε μπροστά μας έναν δύσκολο και όχι μόνο χειμώνα. Κάποιοι κανονίζουν, τζογάρουν τις ζωές μας, ορίζοντας κάθε φορά την οικονομία τις αγορές, πάντα όμως με δική μας ευθύνη όταν παθητικά το αποδεχόμαστε. Από την στιγμή που την ενέργεια, το νερό τα έχουν εντάξει ως χρηματιστηριακές αξίες και όχι αγαθά όπως είναι, θα ακούμε διαρκώς την ηλίθια πρόφαση των εντεταλμένων, ότι εξαρτώνται από την ψυχολογία που υπόκεινται τα χρηματιστήρια, αντί από τη διαχείριση των κρατών με την σπατάλη των πόρων. Όχι κύριοι, αγαθά όπως η ενέργεια, το νερό, είναι αναγκαίο περιουσιακό στοιχείο των λαών τους και όχι χρηματοληστρικές αξίες. Τα ελεύθερα κράτη, που ανήκουν ακόμα στους λαούς τους είναι ηθικά επιβεβλημένο να κάνουν την διαχείριση των αγαθών του νερού, της ενέργειας, των απορριμμάτων, της υγείας, της παιδείας, εξυπηρετώντας τους πολίτες τους και όχι την ντόπια και διεθνή τραπεζική μαφία, την δικτατορία των αγορών. Εκεί έχουμε καταντήσει, να έχουμε στην γη μας θαμμένη αξία κάποιων δις ευρώ σε λιγνίτη, και να είμαστε πελάτες στις βιομηχανίες των χωρών του βορρά που παράγουν ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά και τεχνολογικό εξοπλισμό. Εδώ όμως επέβαλαν την πώληση, στο μεγαλύτερο μέρος των γραμμών διαχείρισης εμπορίας του ρεύματος, στους ιδιώτες, για να πληρώνει ο λαός τις τεράστιες αυξήσεις από αυτά που δεν έχει. Έφτασε να τους τα λέει ποιος, ο Μυτιληναίος για τους δικούς του λόγους φυσικά, ότι από χίλια ευρώ που πλήρωνε το χρόνο κάθε οικογένεια για ρεύμα, θα ξεπεράσει τα χίλια οκτακόσια! Σκεφτείτε που θα οδηγηθεί η παραγωγή της χώρας με τέτοιο κόστος ενέργειας, η ανάπτυξη όμως για κάποιους, διαρκώς αυξάνεται..... Όμως δεν είναι τίποτα τυχαίο, εαν διαβάσουμε με προσοχή την ιστορία της χώρας μας, όλα συνδέονται διαχρονικά. Ετσι ξήλωσαν εδώ και δεκαετίες τις βιομηχανίες και βιοτεχνίες της χώρας, η μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων και αυτή τελειωμένη, τα αγροτικά προϊόντα μέσα από συμφωνίες της ΕΕ απαξιώθηκαν. Έτσι η οικονομία της χώρας στηρίζεται πλέον μόνο στην ναυτιλία, τον τουρισμό, με μεγάλα προβλήματα πια και εκεί, με πρώτο τομέα την παροχή

υπηρεσιών οι δε μεγάλες επενδύσεις είναι σε καφέ και σουβλάκια. Όλοι βλέπουμε την χώρα να αλλάζει καθημερινά χέρια, να ξεπουλιέται καθημερινά κομμάτι κομμάτι η οικονομία της στηρίζεται καθαρά πια σε επιχορηγήσεις και δάνεια για να αγοράζουμε αυτά που παράγουν οι άλλοι. Έτσι εκτόξευσαν την ανεργία, χωρίς όραμα και ουσιαστικές αναγκαίες επενδύσεις εκεί που χρειαζόταν η χώρα, διόγκωσαν το δημόσιο, μόνιμα πριμοδότησαν την μετανάστευση και τώρα χωρίς μέτρο εκδικητικά προς τον λαό, χαρίζουν στους ιδιώτες τους ευαίσθητους αναγκαίους τομείς της υγείας, της παιδείας, της ενέργειας, του νερού και οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο της χώρας είναι αναγκαίο για ανάπτυξη. Μέσα από στοχευμένη πολιτική δεκαετιών, έχει χάσει η χώρα μας την ανεξαρτησία της, με την απώλεια εξόρυξης των δικών της πόρων, όπως και με προσπάθειες εκβιομηχάνισης της χώρας από ευφυής πατριώτες. Έτσι εξαφάνισαν, την εταιρεία του Μαλκότση που από το μακρινό 1910 κατασκεύαζε κινητήρες και μάλιστα μερικοί από αυτούς, μέχρι σήμερα δουλεύουν.Που είναι οι εφευρέσεις του Γεωργίου Γκιόλβα, η χαμένη προστιθέμενη αξία για την χώρα μας? Δεμένη χειροπόδαρα η χώρα, μέσα από την σύμβαση Cooper, που υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, σύμφωνα με την οποία όλος ο υδάτινος αλλά και ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας ( σίδηρος, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, άλλα μεταλλεύματα, πετρέλαιο, αέριο κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα μιας Αμερικάνικης κοινοπραξίας εταιρειών που μας “ξεζούμιζε” για 70 χρόνια!

Θυμηθείτε ότι για δεκαετίες, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, όποιος τολμούσε να μιλήσει για την ύπαρξη στην χώρα μας πετρελαίου, φυσικού αερίου, η άλλων πολύτιμων μετάλλων, λεγόταν γραφικός. Τόλμησε ο Δημήτρης Μπάτσης, νομικός, οικονομολόγος στο βιβλίο του «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» να αποκαλύψει την ύπαρξη της σύμβασης Cooper, ίσως γιαυτό να εκτελέστηκε, μαζί με τον Μπελογιάννη και ακόμα δυο πατριώτες. Και μετά ήρθε ο ΓΑΠ, για την επόμενη υποδούλωση της χώρας, για ακόμα εκατό χρόνια στο Δ.Ν.Τ μέσα από τα μνημόνια. Ας μην παραξενευόμαστε λοιπόν με όσα συμβαίνουν, προγραμματισμένα από τη δικτατορία των αγορών, με όσα έρχονται από την έλειψη πολιτικής σκέψης και το πιο σημαντικό, από την δική μας απάθεια και φόβο. Ούτε να παραξενευόμαστε που μεγαλώνουν τα αδιέξοδα, ούτε για τον φασισμό και την έξαρση του, ούτε για την απροκάλυπτη υπουργοποίηση των υποστηρικτών απο το μαύρο παρελθόν της χώρας μας, ή την επιβολή, σε παγκόσμιο επίπεδο τέτοιων αντιδημοκρατικών κυβερνήσεων, απλά είναι η άλλη αναγκαία πλευρά του νομίσματος των αγορών. Οι άπραγοι, χωρίς αντίσταση λαοί, με τις σημερινές στοχευμένες μεγάλες αυξήσεις που έρχονται, θα είναι σε όλο και μεγαλύτερο ποσοστό πεινασμένοι, παγωμένοι και δαρμένοι, κυρίως αφού θα έχουν χάσει την ελευθερία τους. Ας παραδειγματιστούμε, από τους φτωχούς αλλά αξιοπρεπείς λαούς που αντιστέκονται και νικώντας επιβάλλουν το πρώτα ο άνθρωπος και οι ανάγκες του και όχι τα κέρδη των αγορών.

Τάκης Κόλλιας

Φύλλο 165 | Οκτώβριος 2021

11

επικαιρότητα

άποψη

Ο φασισμός δεν είναι μια υπόθεση του παρελθόντος της Νατάσσας Ζούζουλα «Ο φασισμός δεν είναι μια υπόθεση του παρελθόντος. Αντλεί ιδέες κι εργαλεία από τον δεξιό εξτρεμισμό του Μεσοπολέμου, αξιοποιεί ψηφιακά μέσα, διασπείρει fake news, δικτυώνεται, σπέρνει μίσος, πυροδοτεί συγκρούσεις, νομοθετεί τον νέο αυταρχισμό. Στοχεύει ειδικά στην καρδιά και το μυαλό των νέων, διδάσκοντάς τους να υποτάσσουν τους αδύναμους και να υποτάσσονται στους ισχυρούς, γι΄αυτό και γίνεται ολοένα πιο πιεστική η ανάγκη να μελετάμε το ακροδεξιό φαινόμενο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ο φασισμός καθαυτός, είναι και οι «μήτρες» που τον τρέφουν και που «κανονικοποιούν» την ακροδεξιά: ο εθνικισμός, ο λαϊκισμός, η συνωμοσιολογία, ο θρησκευτικός φανατισμός, ο συγκαλυμμένος ακροδεξιός, ρατσιστικός, μισαλλόδοξος λόγος που απευθύνεται σε ευρύτερα κοινά, βρίσκοντας απήχηση σε συνθήκες μεγάλων οικονομικών αλλά και υγειονομικών κρίσεων». Κωστής Παπαϊωάννου Έναν χρόνο μετά την καταδίκη της Χ. Α. και η ακροδεξιά όχι μόνο δεν ηττήθηκε αλλά τα τελευταία γεγονότα δείχνουν πως μάλλον αναζωπυρώνεται. Ο φασισμός σήμερα - ο «μεταφασισμός», όπως τον ονόμασε ο Έντζο Τραβέρσο δεν είναι ίδιος με αυτόν των αρχών του 20ου αι. Δεν ζητάει τον θάνατο των Εβραίων στα κρεματόρια και αποκηρύσσει το ναζισμό. Σαφώς ρατσιστική, ξενοφοβική, λαϊκιστική και ομοφοβική, η Χ.Α.χρησιμοποιεί δημοκρατική ρητορική και αντιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση, διαδίδει fake news, διογκώνει θεωρίες συνομωσίας και κινδυνολογεί. Η δημοκρατία μπορεί να μην κινδυνεύει από την βίαια κατάλυσή της αλλά κινδυνεύει από την εκ των έσω διάβρωσή της. Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια απαξίωσης της Μεταπολίτευσης - από πολιτικά πρόσωπα και ΜΜΕ - γιατί τάχα δόθηκαν «υπερβολικά δικαιώματα και ελευθερίες». Δεν είναι τυχαία η κατάληψη υψηλών πολιτικών θέσεων από ανθρώπους δεδηλωμένων ακροδεξιών απόψεων. Δεν είναι τυχαία η αύξηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας, η συντηρητικοποίηση της Παιδείας, η διείσδυση στους νέους που, χωρίς προοπτικές και υγιή πρότυπα, γοητεύονται απ’ τη ρητορική της. Μόνη λύση η διαφύλαξη της μνήμης, η εγρήγορση και η εξεύρεση νέων λύσεων στα υπαρκτά προβλήματα της κοινωνίας.

Άνδρες “κάλπικης” κοπής Να ‘μαστε πάλι εδώ λοιπόν, με νέες κοινωνικές ακραίες παθογένειες, λες και τα προβλήματα που μαζικά και πολύπλευρα αντιμετωπίζουμε, δεν μας είναι αρκετά! Μέσα στην τρέχουσα χρονιά, την επωμισμένη με πανδημίες, οικονομικές κρίσεις και φυσικές καταστροφές, λανσάρονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης οι κατά συρροή γυναικοκτονίες, που όλες έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά, παρά τις διαφορές στην μόρφωση, την ηλικία, την καταγωγή. ‘’Νταήδες», πήραν τον αποκρουστικό ρόλο του «Χάρου» και αποφάσισαν να αφαιρέσουν, έτσι απλά, την ζωή των συντρόφων τους. Άλλοι προμελετημένα, δίνοντας και εξαιρετικές παραστάσεις θλίψης και δυστυχίας, χωρίς ευτυχώς να πείθουν τους έμπειρους αστυνομικούς, άλλοι εν θερμώ, προβάλλοντας τον «ευτελή» εαυτό τους ως θιγμένο και πληγωμένο, άλλοι χρησιμοποιώντας την χρήση παραισθησιογόνων ουσιών ως άλλοθι, το γεγονός είναι ότι ένδεκα γυναίκες έπαψαν να έχουν το δικαίωμα να ζουν, γιατί...έτυχε να είναι σύντροφοι κάποιων απάνθρωπων όντων. Πόσο νοσηρά αγαπούν τον εαυτό τους, πόσο ξεδιάντροπα νιώθουν κυρίαρχοι, πόσο βαθιά είναι η σήψη μέσα τους, που τους οδήγησε στην πλέον αποτρόπαια πράξη, το έγκλημα! Νιώθουν δυνατοί όταν ασκούν έλεγχο και βία, άλλοτε πίσω από το όπλο ή το μαχαίρι και άλλοτε χρησιμοποιώντας τα ίδια τους τα χέρια. Και το κακό που έπεται είναι πολλαπλό, διάχυτο και διαιωνιζόμενο. Στερούν τη ζωή πρόωρα σε έναν άνθρωπο, που στο παρελθόν μοιράστηκαν όρκους, σχέδια, αναμνήσεις. Στερούν την ελευθερία, τις αξίες και την ποιότητα στην δική τους ζωή, λες και μπορούν να ξανάρθουν να κάνουν διορθωτικές κινήσεις. Πνίγουν στην θλίψη δύο οικογένειες, αφού και η δική τους προσβάλλεται και στιγματίζεται ως η οικογένεια του «φονιά», χωρίς ποτέ συνειδητά να το επέλεξε αυτό. Και αν υπάρχουν και παιδιά, εκεί κορυφώνεται η δυστυχία, αφού αργά ή γρήγορα θα μάθουν την αλήθεια και ενώ θα έχουν μεγαλώσει χωρίς γονείς. Δεν ξέρω αν η οικονομική κρίση, η πανδημία με τους περιορισμούς της και οι κοινωνικές ανισότητες έχουν επηρεάσει τόσο πολύ τους ανθρώπους και τους έκαναν αγρίμια. Ξέρω όμως πως θυσιάστηκαν άδικα ανήμπορες γυναίκες, γιατί απλά εμπιστεύτηκαν τον λάθος άνθρωπο, γιατί δεν «διάβαζαν» τα τυχόν σημάδια της ανάρμοστης συμπεριφοράς τους και του στρεβλωμένου χαρακτήρα τους, γιατί δεν έφυγαν έγκαιρα απαιτώντας βοήθεια και γιατί η πολιτεία δεν είναι τόσο παρούσα όσο θα έπρεπε. Είναι σοβαρότατη κοινωνική απειλή και πρέπει ο νόμος να περιφρουρήσει το δικαίωμα της ζωής. Όμως και εμείς σαν πολίτες πρέπει να προστατέψουμε, ώστε να προστατευτούμε από τις στρεβλωμένες συμπεριφορές. Η άσκηση βίας σε οποιαδήποτε μορφή της, είναι αντίθετη με την φύση του ανθρώπου και οφείλουμε όλοι να καταλάβουμε πως στη γη ερχόμαστε μόνο μια φορά και δεν πρέπει να σπαταλήσουμε αυτή την πολυτέλεια.

Ζέττα Χ. Μπιτσάκου

Πολιτεία Σικυωνίων

12

στήλη

Κ.Μ.

1. «Γιατί τόσο μίσος απέναντι στον Ζαχαρία; Επειδή ο Ζαχαρίας ενσωμάτωνε πολλές ταυτότητες που ενοχλούσαν. Μισούσαν τη «διαφορετικότητα»; Ο Ζαχαρίας ήταν διαφορετικός. Μισούσαν τους οροθετικούς; Ήταν οροθετικός. Μισούσαν τους αντιφασίστες; Ήταν αντιφασίστας. Μισούσαν τους ξένους και τους μετανάστες; Ο γιος μου γεννήθηκε στην Αμερική. Μισούσαν τους φτωχούς; Ο Ζαχαρίας ήταν φτωχός και έδινε τη δική του μάχη.Ήταν ακτιβιστής και έδινε αγάπη. Αυτοί που τον σκότωσαν δεν είχαν μέσα τους αγάπη. Ενώθηκαν όλα τα είδη του μίσους και οδηγηθήκαμε στη βαρβαρότητα και τον κανιβαλισμό. Με έναν σμπάρο, πολλά τρυγόνια. Ο Ζαχαρίας μου αντιπροσώπευε όλα αυτά που μισούσαν. Με μια δολοφονία, αυτή του παιδιού μου, οι δράστες ‘καθάρισαν’ πολλές ταυτότητες που μισούσαν. Όμως το μίσος γεννάει βία και η βία φασιστικές συμπεριφορές».

τάδε έφη Ελένη Κωστοπούλου,

μητέρα του δολοφονημένου Ζακ Κωστόπουλου (από συνέντευξη)

2. «Ο φασισμός είναι νοοτροπία.....». Κι αυτός, λοιπόν, ο Ζαχαρίας, με τις δικές του επιλογές και τη δική του σχέση με τη ζωή ήταν σε θέση να επαναλάβει με τον δικό του τρόπο τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι: «Σίγουρα φασίστας δεν είναι μόνον αυτός που έχει ψηφίσει Χρυσή Αυγή ή που είναι στη Χρυσή Αυγή ή την εμπιστεύεται. Δεν αρχίζει και δεν τελειώνει ο φασισμός και η νοοτροπία αυτή στη Χρυσή Αυγή.Έχουμε ακούσει να διατυπώνονται φασιστικές απόψεις και από άλλα κόμματα της Δεξιάς και από ανθρώπους που δηλώνουν ακομμάτιστοι ή δεν ψηφίζουν. Δεν έχει να κάνει μόνο με κόμμα ο φασισμός, είναι και νοοτροπία: να προσπαθώ με τη βία να επιβάλλω αυτό που εγώ θεωρώ κανονικό και φυσιολογικό και να τρομοκρατώ τους ανθρώπους που δεν είναι σαν κι εμένα, αν όχι να γίνουν σαν κι εμένα, τουλάχιστον να κρύβονται για να μην τους βλέπω». Ο Ζαχαρίας δεν κρύφτηκε ποτέ αλλά και κανέναν ποτέ δεν ενόχλησε. Κι αυτός λοιπόν μια κακιά μέρα, τρέχοντας κυνηγημένος να σωθεί απ’ τον άγνωστο διώκτη του, χώθηκε ασυναίσθητα και βιαστικά, μέρα μεσημέρι, στην πρώτη ανοιχτή πόρτα που βρήκε μπροστά σου για να σωθεί. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Όχι μόνο τον σκότωσαν βασανίζοντάς τον μπροστά στα μάτια των έντρομων, αδιάφορων, περίεργων, μπορεί και «αιμοσταγών» θεατών, αλλά και τον διέσυραν κατόπιν τα «πρόθυμα» πάντα ΜΜΕ, τον κατηγόρησαν, τον παρουσίασαν επικίνδυνο κλέφτη και αδίστακτο ναρκομανή..., προτάσσοντας την αυτοδικία στο όνομα της οποίας μπορεί ακόμη και να λιντσάρει, να βασανίσει, να σκοτώσει ο νοικοκύρης όταν πρόκειται να υπερασπιστεί, τάχα μου, την περιουσία του. Ευτυχώς για όλους μας, η αλήθεια αποκαλύφτηκε. Τα βίντεο και οι φωτογραφίες υπάρχουν, οι ιατροδικαστικές εξετάσεις υπάρχουν. Έπειτα από τρία χρόνια πλησιάζει η δίκη των δολοφόνων. Θα υπάρξει επιτέλους δικαίωση στη μνήμη του Ζαχαρία, τιμωρία στους δολοφόνους του και αναγνώριση από το δικαστήριο των κινδύνων που διατρέχει η ίδια η Δικαιοσύνη από την αυτοδικία και η κοινωνία από τον εκφασισμό της;

τάδε έφη Μάρω Δούκα, συγγραφέας (από συνέντευξη)

3. “Εν ζωή δεν έτυχε προστασίας. Έζησε την απόρριψη, τον αποκλεισμό, την καχυποψία, αν όχι τη λοιδορία, τον εξευτελισμό, τη χλεύη. Στο τέλος κακοποιήθηκε έως θανάτου. Δεν μπόρεσε στη διάρκεια του σύντομου βίου του να οχυρώσει τη διαφορετικότητά του από την αγριότητα ενός ανάλγητου περίγυρου. Δεν πρόλαβε να χτίσει ανθεκτικές άμυνες περιφρούρησης απέναντι στη βία που φωλιάζει στα σπλάχνα μιας κυρίαρχης φυσιολογικότητας. Να όμως που τρία χρόνια μετά τον βίαιο θάνατό του ένα φως προβάλλει στον ορίζοντα. Μια σημαίνουσα ρωγμή από ένα σημαίνον πρόσωπο. Το πρώτο αντικείμενο αγάπης, το πρόσωπο που στην αρχή της ζωής στερεώνει την ύπαρξή μας. Η μητέρα. Τρία χρόνια μετά τον χαμό του, η στοργική αποδοχη της κάνει τη διαφορά: «Παιδί μου, Ομορφαίνεις τον κόσμο με τα λόγια σου, Την καλοσύνη και τη συμπόνοια σου, Την ευγενική σου ψυχή και την αγάπη» Με περίβλημα τη στοργική αποδοχή της μάνας του, ο Ζακ παραδίδεται αλλιώς αποκαταστημένος στην αδιαλλαξία των καιρών».

τάδε έφη Φωτεινή Τσαλίκογλου,

συγγραφέας - καθηγήτρια Ψυχολογίας (από συνέντευξη)

Αγαπητοί αναγνώστες, Σε αυτό το φύλλο, η στήλη “Τι είπε το στόμα τους” αφιερώνεται στον Ζακ Κωστόπουλο με αφορμή τα τρία χρόνια από τη δολοφονία του, χωρίς ακόμα την πραγματοποίηση της δίκης, αλλά και τις πρόσφατες επιθέσεις φασιστοειδών σε σχολείο της Θεσσαλονίκης και Αθήνα.

Φύλλο 165 | Οκτώβριος 2021

13

με λίγα λόγια

“Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον” «Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα. Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για μένα.» Από το τραγούδι «Ο φασισμός”, σε στιχους του Φώντα Λάδη και μουσική Θάνου Μικρούτσικου, («Τραγούδια της λευτεριάς») Οι παραπάνω στίχοι του Φώντα Λάδη για τον φασισμό δίνουν ανάγλυφα την εικόνα του και τις αιτίες της αναβίωσής του από καιρού εις καιρόν. Για να τον αντιμετωπίσουμε, πρέπει πρώτα να τον κατανοήσουμε. Πώς γεννιέται, πώς ριζώνει και εξαπλώνεται σαν αρρώστια, ποιά είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιεί, ποιούς εξυπηρετεί και σε ποιούς στοχεύει. Ο φασισµός είναι µια έννοια µε πολύ συγκεκριµένο πολιτικό περιεχόµενο. Σηµαίνει ένα αντιδραστικό λαϊκό μικροαστικό κίνηµα µε στόχο την εξουσία. Ακριβώς δε επειδή είναι αντιδραστικό κίνηµα, στρέφεται ενάντια στους πιο αδύναµους: την εργατική τάξη και κάθε συλλογικότητά της, τους/τις πρόσφυγες, µετανάστ(ρι)ες, µουσουλµάνους, λοατκια+, ανάπηρους, οροθετικούς και µε ιδιαίτερη λύσσα επιχειρεί να συντρίψει κάθε είδους κοινωνική δράση των καταπιεσµένων. Πηγάζοντας από την ανάγκη εδραίωσης του συστήματος της άρχουσας τάξης και αποφυγής κάθε κινδύνου να χαθούν τα κεκτημένα της και τα κέρδη της, ο φασισµός τρέφεται και µεγεθύνεται από πολλά “ποτάµια”, όπως • Από την οργή και τα παράπονα των µικροαστών που καταρρέουν µπροστά στην κρίση «και χρειάζεται ένας στιβαρός ηγέτης να χτυπήσει τη γροθιά του στο τραπέζι» • Από το φόβο τους πως θα κατρακυλήσουν στο επίπεδο των «περιθωριακών» της κοινωνίας (πχ άνεργων, μετναστών). Γι’ αυτό και επιτίθενται σ’ αυτούς χωρίς κανένα έλεος.

• Από φαντασιώσεις εθνικού µεγαλείου, που είναι η άλλη πλευρά της απελπισίας και της ασηµαντότητας που αισθάνονται.

• Από το διάχυτο µισανθρωπισµό που παράγει άφθονο η καπιταλιστική κοινωνία μας. Για να επιτύχει τους στόχους του ο φασισµός χρειάζεται και αυτός ένα είδος οργανωμένης πρωτοπορίας. Αποφασισµένους µαχητές που θα δώσουν και θα κερδίσουν στο δρόµο µάχες ενάντια στην αριστερά και τα λαικά κινήµατα. Δεν µπορεί να δουλέψει χωρίς τάγµατα εφόδου, γι’ αυτό έχει απόλυτη ανάγκη τον κοινωνικό µισανθρωπισµό για να στρατολογήσει τους στρατιώτες του. Στρατιώτες που τους “ψαρεύει” διεισδύοντας σε σώματα καταστολής (Αστυνομία, στρατός) ή σε οικονομικά υποβαθμισμένα κοινωνικά στρώματα, με σημαντικό έλλειμμα Παιδείας, φροντίζοντας έτσι να επικρατήσουν πρακτικές και αντιλήψεις που παραπέμπουν στον φασισμό. Και όσο πιο μεγάλη η απήχηση που επιτυγχάνουν, τόσο ευκολότερη γίνεται η χειραγώγηση των φανατισμέ-

νων οπαδών, και σε ευρεία κοινωνική κλίμακα τόσο ευκολότερος ο εκφασισμός. Πολλά πράγματα που βλέπουμε σήμερα ένα χρόνο μετά την καταδικαστική απόφαση κατά της Χρυσής Αυγής να εκτυλίσσονται μπροστά μας δεν είναι πρωτοφανή. Η σε πολλές περιπτώσεις ανοιχτή συνεργασία της αστυνομίας με τους φασίστες. Η ανοχή του πολιτικού συστήματος και το ξέπλυμα των νεοναζί με τη θεωρία των δύο άκρων. Η κυριαρχία ενός φασίζοντα, ρατσιστικού λόγου στα ΜΜΕ και τη δημόσια σφαίρα. Οι ακροδεξιοί θύλακες στα σχολεία που δρουν ανενόχλητοι. Η αντίληψη της “σοβαρής Χρυσής Αυγής” που πέρασε στον δημόσιο λόγο με αντίστοιχες ιδέες, ενίοτε και πρακτικές, αλλά χωρίς

ποινικό μητρώο, εφόσον το μονοπώλιο της κρατικής βίας δε διώκεται. Αυτό όμως το ακαταδίωκτο της κρατικής βίας είναι το πράσινο φως που παίρνουν οι φασίστες για να δράσουν με τον μόνο τρόπο που ξέρουν -δηλαδή με όρους συμμορίας- και να βάψουν με αίμα τα χέρια τους (δολοφονίες Φύσσα και Ζακ Κωστόπουλου). Το σοκαριστικό όμως είναι πως βλέπουμε και σήμερα πάλι το ίδιο έργο σε επανάληψη, μολονότι έχει μεσολαβήσει η δολοφονία του Φύσσα -ως κορύφωση της εγκληματικής δράσης της νεοναζιστικής συμμορίας-

και η καταδίκη των μεγάλων κεφαλιών της Χρυσής Αυγής. Αλλά ο φασισμός μπορεί να πετάξει και άλλα κεφάλια, όσο παραμένει κραταιό το σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει.Οι παλινωδίες και η τραγική διαχείριση της πανδημίας είναι μία ακόμα περίπτωση μελέτης για το πώς το αστικό κράτος αφήνει έδαφος στον φασισμό να αναπτυχθεί, να προσεγγίσει ή να παρασύρει κόσμο που νιώθει μπουχτισμένος. Αρκεί όμως άραγε μια δικαστική απόφαση να εξαφανίσει το τέρας του φασισμού, όπως πολλές φορές ακούμε ή διαβάζουμε στον δημόσιο λόγο; Η πραγματικότητα δίνει την απάντηση έναν χρόνο μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, με τα πρόσφατα γεγονότα των οργανωμένων απρόκλητων επιθέσεων φασιστικών ομάδων, σε φοιτητές στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα Πώς μπορούμε να γλυτώσουμε; Πού βρίσκεται η σωτηρία μας με δεδομένη την ανεπάρκεια μιας δικαστικής απόφασης για τον εκφυλισμό του τέρατος; Μήπως βρίσκεται κυρίως στα χέρια του λαού, που με τους αγώνες του μπορεί να αλλάζει τον ρου της ιστορίας; Μήπως σε αυτά τα χέρια του λαού βρίσκεται το χτίσιμο του “τείχους της δημοκρατίας”, το οποίο συχνά επικαλούμαστε σαν τη λύση για να ανασταλεί η φασιστική επέλαση; Αν αφαιρέσουμε τα ¨Μήπως” και τα ερωτηματικά στις παραπάνω ερωτηματικές προτάσεις, αφαιρούμε την αμφιβολία μιας επιτυχούς έκβασης των λαικών αγώνων και τότε υπάρχουν λόγοι να αισιοδοξούμε, όχι μόνο από θέση αρχής, γιατί γνωρίζουμε πως αυτός ο κόσμος μπορεί και πρέπει να αλλάξει, αλλά και γιατί λόγω μιας συσσωρευμένης πείρας, καταλαβαίνουμε πως ο φασισμός δεν είναι μια περιθωριακή τάση στο σύστημα της αστικής δημοκρατίας, αλλά λειτουργεί συμπληρωματικά και υποστηρικτικά στις επιδιώξεις της κυρίαρχης συντηρητικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής. “Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον, δεν θα πεθάνει μόνος” θα τον τσακίσουν οι μικρές και μεγάλες νίκες μας στους μικρούς και μεγάλους αγώνες μας. Τον εχθρό δεν τον νικάμε αν δεν τον γνωρίσουμε, ούτε και αμυνόμενοι, αλλά επιτιθέμενοι χρησιμοποιώντας τα δικά μας δυνατά ανθρώπινα όπλα, με κυρίαρχο την Παιδεία, απέναντι στα δολοφονικά δικά του όπλα και τις παγίδες του. Μόνο αν αντιπαρατάξουμε, σαν αντίπαλο δέος στους φασίστες, το δικό μας μαζικό οργανωμένο κίνημα μπορούμε να τους φράξουμε τον δρόμο αλλά και να καταστρέψουμε το διαρκώς εκκολαπτόμενο αυγό του φιδιού υποχρεώνοντας τον αστικό κόσμο σε τακτική αναδίπλωση και υποχωρήσεις. Αλλιώς, το μέλλον μας θα φαντάζει δυσοίωνο.

Κυριακή Μαυραγάνη

Πολιτεία Σικυωνίων

14

κάποτε στο Κιάτο ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΗΜΑΡΧΩΝ ΣΙΚΥΩΝΟΣ ΚΑΙ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΙΑΤΟΥ, ΣΙΚΥΩΝΟΣ ΚΑΙ ΣΙΚΥΩΝΙΑΣ 1834-2023 ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (Α’ μέρος) του Γεωργίου Ν. Κασκαρέλη Στη διάρκεια της δεύτερης Τουρκοκρατίας (1715-1821) ίσχυσε ένα κοινοτικό σύστημα μιας περιορισμένης αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού με βάση των θεσμό των δημογερόντων, που εκλέγονταν από τον ελληνικό πληθυσμό, αλλού με ετήσια θητεία, αλλού με διαφορετική διάρκεια, χωρίς όμως να υπάρχει συγκεκριμένος κανόνας. Ο θεσμός αυτός αφορούσε αυστηρά διοικητικά και οικονομικά θέματα και συνεχίστηκε σε όλη την περίοδο της επανάστασης του 1821 αλλά και μετά μέχρι και το 1833 οπότε επί Αντιβασιλείας του Όθωνα, οι δημογέροντες αντικαταστάθηκαν από τον θεσμό των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, με την έκδοση του Νόμου Περί συστάσεων των Δήμων (ΦΕΚ A 3 - 10.01.1834, (7 Δεκεμβρίου 1833 / 8 Ιανουαρίου 1834). Από το 1834 και εξής διακρίνουμε τις εξής περιόδους: Α) 1834-1864. Δημαιρεσιακό συμβούλιο και τριπρόσωπο. Την περίοδο αυτή οι δήμαρχοι εκλέγονται από ένα στενό εκλεκτορικό σώμα, που αποτελείτο για τους μικρούς δήμους περίπου από 25 εκλέκτορες (το Δημαιρεσιακόν Συμβούλιον), το οποίο πρότεινε τρεις υποψηφίους (τριπρόσωπο) από τους οποίους ο βασιλιάς Όθων ή για μικρούς δήμους ο υπουργός Εσωτερικών ή ο Νομάρχης επέλεγαν ένα, συνήθως τον πρώτο σε σταυρούς. Το ίδιο Συμβούλιο εξέλεγε και τους Δημοτικούς Συμβούλους με θητεία 9 ετών, ανανεούμενη ανά τριετία. Αα) 1834 - 1840. 33 Οθωνικοί δήμοι της Κορινθίας. Δήμος Σικυώνος (έδρα Αρχαία Σικυών, Μούλκι, Σικυών (Κιάτο), Διμηνιό, Λαλιώτη, Μελίσσι).

• 5 Μαΐου 1834 - 4 Μαρτίου 1835. Δήμαρχος ο Δημήτριος Μαργαρίτης του Ιωάννη, που είχε γίνει πρόσφατα δημότης της Αρχαίας Σικυώνος. Χειρίστηκε με όχι διαφανή μέσα την πώληση εθνικών γαιών σε ιδιώτες με αποτέλεσμα να γίνουν καταλήψεις και να ευνοηθούν οι πιο πλούσιοι πολίτες σε βάρος των πτωχών.

• 5 Μαρτίου 1835 - 1 Μαρτίου 1838. Δήμαρχος ο κτηματίας Χρήστος Δομετίου του Ευσταθίου, γηγενής από την Αρχαία Σικυώνα. Ο δήμος οργανώνεται σε υγιείς βάσεις. Ιδρύεται το μεταβατικό Ειρηνοδικείο Σικυώνος ως παράρτημα του Ειρηνοδικείου Κορίνθου. Διορίζονται οι πρώτοι Δημαστυνόμοι.

• 2 Μαρτίου 1838 - 5 Μαΐου 1840. Δήμαρχος ο κτηματίας Δημήτριος Μεγαρίτης του Γεωργίου, από το Μούλκι. Το 1839 ιδρύεται το Δημοτικό σχολείο Μουλκίου. Τον Ιανουάριο του 1840 λειτουργεί το Δημοτικό σχολείο Σικυώνος (Κιάτου), αλλά μόνο για έξη μήνες. Επαναλαμβάνονται οι εξαγωγές ελαιολάδου και σταφίδας. Αβ) 9.12.1840 - 31.3.1914. 11 δήμοι της Κορινθίας. Δήμος Σικυώνος έδρα Σικυών (Κιάτο), Αρχαία Σικυών, Μούλκι, Άνω και Κάτω Διμηνιό, Πάσιο, Μπάδιψα, Σούλι, Κρυονέρι, Μονή Λέχοβας και Μετόχιον Μονής Λέχοβας, Γονούσσα, Παραδείσι, Λαλιώτη, Μεγάλος Βάλτος, Καπανδρί Μεγάλου Βάλτου, Μικρός Βάλτος, Μελίσσι, Θαλερό, Ζεμενό, Γελληνιάτικα, Ανατολική Συκιά.

• 6 Μαΐου 1840 - 22 Ιουνίου 1842. Δήμαρχος ο Γρηγόριος Κροκιδάς του Σπήλιου, με γραμματικές γνώσεις μόνο γραφής και ανάγνωσης, αλλά πλούσιος ιδιοκτήτης σταφιδαμπέλων και σταφιδαποθηκών. Επέμβαση του δημάρχου και του Νομάρχη για τον τερματισμό της διένεξης και εχθρότητας των κατοίκων της Αρχαίας Σικυώνος και του Μουλκίου με τον καθορισμό σαφών εδαφικών ορίων των δύο χωριών. Ιδρύεται ο Τελωνειακός Σταθμός Κιάτου. Ο Ευθύμιος Κανελλόπουλος της επανάστασης του 1821 επαναλαμβάνει τις εξαγωγές σταφίδας της περιοχής του δήμου Σικυώνος στην Αγγλία.

• 23 Ιουνίου 1842 - 31 Δεκεμβρίου 1845. Δήμαρχος ο έντιμος και ευφυής Κωνσταντίνος Βλάσσης του Θεοδώρου, κτηματίας από το Κάτω Διμηνιό με καταγωγή από το Άργος. Το 1843 ιδρύεται το Δημοτικό σχολείο Διμηνιού-Κιάτου με έδρα το Διμηνιό. Στις 3.9.1843 ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο εκδίδουν ψήφισμα με το οποίο χαιρετίζεται η επανάσταση της τρίτης Σεπτεμβρίου για την παραχώρηση Συντάγματος.

• 1 Ιανουαρίου 1846 - 2 Μαΐου 1847. Δημαρχεύων ο Πάρεδρος Κιάτου κτηματίας Κωνσταντίνος Κανελλόπουλος του Αναστασίου. Ήταν εγγράμματος, αλλά με σοβαρά προβλήματα υγείας και για το λόγο αυτό δεν είχε μεγάλη αποτελεσματικότητα. Ιδρύονται τα Δημοτικά σχολεία Κρυονερίου (τότε Μάτσανι), Μεγάλου Βάλτου (τότε Μεγάλης Βάλτσας), Λαλιώτη και Ζεμενού.

• 3 Μαΐου 1847 - 28 Αυγούστου 1851. Δήμαρχος ο Ιωάννης Ευθυμίου του Θεμιστοκλή, εμποροκτηματίας και σταφιδέμπορος. Αναπτύσσεται ταχέως η αγορά

του Κιάτου στην περιοχή Πευκάκια (σήμερα οδός Ρώμου Φιλύρα) και στη σημερινή οδό Σικυώνος, ιδρύεται συμβολαιογραφείο και το Κιάτο γίνεται το κέντρο συναλλαγών της ευρύτερης περιοχής. Όμως, το 1849 ξεσπά στο Δημαρχείο Σικυώνος σκάνδαλο καταχρήσεων και ο δήμαρχος κατηγορείται για χρέη προς το Δημόσιο.

• 29 Αυγούστου 1851 - 22 Νοεμβρίου 1852. Δημαρχεύων ο Πάρεδρος Κιάτου Αναστάσιος Οικονομόπουλος του Νικολάου, κτηματίας με καταγωγή από τη Γκούρα. Ο Δήμος επανέρχεται σε κανονικούς ρυθμούς.

• 23 Νοεμβρίου 1852 - 30 Ιουνίου 1853. Δημαρχεύων ο Πάρεδρος Άνω Διμηνιού γεωργοκτηματίας Παναγιώτης Χρυσάνθης του Νικολάου.

•1 Ιουλίου 1853 - 22 Νοεμβρίου 1854. Δημαρχεύων ο Πάρεδρος Μουλκίου Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος του Γεωργίου, κτηματίας που μίλαγε αρβανίτικα και ελληνικά, με λαϊκή ευφυΐα, αλλά χωρίς διοικητική εμπειρία. Ακουσίως σε κομματική έριδα σκότωσε με μαχαίρι τον μακρινό συγγενή του Ιωάννη Αθανασίου.

• 23 Νοεμβρίου 1854 - 30 Σεπτεμβρίου 1858. Δήμαρχος ο μεγάλος γεωργοκτηματίας Θεόδωρος Καλπαξής του Κωνσταντίνου, από το Μούλκι, που μίλαγε αρβανίτικα και ελληνικά. Πρώτη θητεία. Αυτόνομο το Ειρηνοδικείο Σικυώνος-Πελλήνης με έδρα τη Σικυώνα (Κιάτο).

• 1 Οκτωβρίου 1858 - 26 Απριλίου 1866. Δήμαρχος ο Ιωάννης Τουρνάκης του Δημητρίου, απόφοιτος Γυμνασίου, ελεγκτής Τελωνείων και Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών που άφησε εποχή. Είχαν να συνταχθούν απολογισμοί πολλών ετών και η ανωμαλία αντιμετωπίσθηκε με επιτυχία. Το 1858 το Δημοτικό σχολείο μεταφέρεται από το Διμηνιό στο Κιάτο. Επενέβη και στην επικρατούσα οικοδομική αναρχία. Δημιουργήθηκε η κεντρική οδός (σήμερα Εθνικής Αντίστασης) σε ευθεία γραμμή, άσχετα με την ανατροπή της απόφασης περί ευθείας, που θα δούμε στη συνέχεια. Υπέβαλλε και εγκρίθηκε το πρώτο ρυμοτομικό σχέδιο πόλης αλλά μόνο για την παραλιακή οδό (Γ.Α.Κ Αρχείο Σχεδίων Πόλεων, Ζ32, Κιάτο, 1861). Απορρίφθηκε από τη Διοίκηση με παρέμβαση των οργανωμένων συμφερόντων το σχέδιό του για την ανέγερση Δημοτικών καταστημάτων, αλλά άφησε υποθήκες για τους επόμενους δημάρχους. Θεμελιώνεται το 1858 ο πρώτος χρονολογικά μεγάλος ιερός ναός της πόλης που τελείωσε στις 6.8.1862 και ονομάζεται Μεταμόρφωση Σωτήρος μετά από απαίτηση του μεγάλου χορηγού Γρηγορίου Κροκιδά χάριν του υιού του Σωτηρίου, που μετά έγινε δήμαρχος και ο πρώτος και μοναδικός πρωθυπουργός της Ελλάδος από τη Σικυώνα (Κιάτο). συνεχίζεται στο επόμενο φύλλο

αγγελίες ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΖΗΤΩ ΕΡΓΑΣΙΑ ως υπάλληλος γραφείου (γραμματέας), πωλήτρια καταστήματος. Πληροφορίες κ. Αναστασία τηλ. 6940877925 ΕΡΓΑΣΙΑ Κύριος 48 ετών ΖΗΤΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΡΓΑΣΙΑ. Πληροφορίες τηλέφωνο 6944910042 ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ αναλαμβάνει υπεύθυνα τη φύλαξη παιδιών και τη φροντίδα ηλικιωμένων ατόμων. Τηλ. 6957905749 (απογευματινές ώρες) Η RAP MEDIA εταιρεία επικοινωνίας με έδρα την Κόρινθο, αναζητά άτομο για τεχνικό - καμεραμάν με γνώσεις σε προγράμματα μο-

ντάζ, γραφιστικής και σε social media. Αποστολή βιογραφικών: info@rapmedia.gr | Πληροφορίες: 27410 74488 Το ΚεΔιαΚ (Κέντρο Διατήρησης Κληρονομιάς) ζητάει Αρχειονόμο - Βιβλιοθηκονόμο για καταγραφή και ταξινόμηση αρχειακού υλικού και αντικειμένων στην Κορινθία. Αποστολή βιογραφικών: info@kediak.gr | Πληροφορίες: 6945558888 Λογιστικό γραφείο με έδρα στο Κιάτο που δραστηριοποιείται στην παροχή Λογιστικών, Φοροτεχνικών Υπηρεσιών και Οικονομικών Συμβουλών ζητεί Λογιστή για πλήρη απασχόληση με εμπειρία στην τήρηση Γ κατηγ. Βιβλίων. ΤΗΛ. 6974839833

ΠΩΛΗΣΕΙΣ | ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΙΣ ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ή ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ νεόδμητο διαμέρισμα 50 τ.μ. στην παραλία Νεράντζας (Βέλο), 50 μ. από τη θάλασσα με διαμέρισμα στην Αθήνα. Χριστίνα Παπαντωνίου. Τηλ.

6976457556. e-mail: christina.papantoniou@yahoo.com ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ 1. Μονοκατοικία διόροφη 145 τ.μ. εντός οικισμού με 225 τ.μ. οικόπεδο στο Σούλι. 2. Ελαιοτεμάχιο 1400 τ.μ. στη θέση Τσάκριζα με πρόσοψη επί της Ε.Ο. Κιάτου Στυμφαλίας. Πληροφορίες τηλ. 6974253650. ΠΩΛΕΙΤΑΙ οικόπεδο 600 τ.μ. στα Ταρσινά, άρτιο, οικοδομήσιμο τα 200 τ.μ.με πρόσοψη στον επαρχιακό δρόμο Ταρσινών -Στιμάγκας, με απεριόριστη θέα του Κορινθιακού. Πληροφορίες στο τηλ. 6944548177. ΠΩΛΕΙΤΑΙ οικόπεδο στα Ίσθμια Κορινθίας 2.200 τ.μ. σε

πλαγιά, με πανοραμική θέα προς Σαρωνικό και Κορινθιακό. Νερό Λουτρακίου. Τηλ. 6944832683 και 6944288024. ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ Χώρος 1200 τ.μ. μετά το LIDL (πρώην μαρμαράδικο Δέδε). Πληροφορίες στο τηλ. 6974074601 ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ Διαμέρισμα 40 τ.μ. επιπλωμένο για σεζόν ή χρόνο στο Κάτω Διμηνιό Τηλ. 6932-575304 ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ στο Κιάτο επαγγελματικός χώρος 1200 τ.μ., κτίριο σε οικόπεδο 10 στρεμμάτων περιφραγμένο, με πρόσοψη 90 μέτρων επί της Ν.Ε.Ο. Αθηνών-Πατρών με φως-νερό-τηλέφωνο κατάλληλο για όλες τις δουλειές. Τιμή πολύ λογική. Τηλ. 6973667221. ΠΩΛΕΙΤΑΙ αναπηρικό αμαξίδιο, βαρέως τύπου, αμεταχείριστο, για χρήση έως 180 κιλά, με άνετο κάθισμα 51 cm. Πληροφορίες: 6942830082

Φύλλο 165 | Οκτώβριος 2021

15

ψυχική υγεία

στήλη

HOTEL OLYMPIC ROTTERDAM Τον καιρο του πιτσικομη (συνέχεια) Θυμαται και γραφει ο Αειναυτης

Ο ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο ή αλλιώς αυτό που κανείς δεν επιλέγει να δει! Συχνά στην ψυχοθεραπεία προσκαλώ τους ανθρώπους που εργάζομαι, να φανταστούν το πρόβλημα σαν ένα ελέφαντα που έχει αδράξει την ευκαιρία και στρογγυλοκάθισε μέσα στο κεντρικό δωμάτιο του σπιτιού μας. Στην αρχή καμωνόμαστε πως δεν τον βλέπουμε, μετά μοιάζει πως χωρά αλλά σταδιακά μεγαλώνει και απαιτεί όλο και περισσότερο χώρο ώσπου καταλαμβάνει όλο το δωμάτιο. Έτσι παύουμε να ανασαίνουμε ελεύθερα και το μόνο που σκεφτόμαστε είναι πως θα τον διώξουμε, δίχως καν να σκεφτούμε πως έγινε και ξεχάσαμε ανοικτή τη πόρτα!. Αν τα καταφέρουμε να μας αδειάσει τη γωνιά όλα μοιάζουν μια χαρά! Μόνο στην πραγματικότητα τίποτα δεν διασφαλίζει πως αν μας βαρεθεί και φύγει όλα θα φτιάξουν! Καθώς περνούν τα χρόνια το τι πραγματικά σημαίνει η απαλλαγή από το πρόβλημα, αν δεν κατανοήσουμε πρώτα τον λόγο που εμφανίστηκε στη ζωή μας με απασχολεί όλο και περισσότερο και έτσι στρέφομαι σταδιακά στην σημασία του νοήματος και αναρωτιέμαι: • Τι νόημα έχει πραγματικά να φύγει ο ελέφαντας από το δωμάτιο; Τι θα συμβεί αν ο άδειος χώρος που θα δημιουργηθεί βιωθεί, στην συνέχεια, σαν ένα τρομακτικό κενό, σαν μια μαύρη τρύπα στην οποία θα στροβιλιζόμαστε παντοτινά και όχι σαν μια μοναδική ευκαιρία να «ποιήσουμε» εκ νέου τη ζωή μας;; • Πως θα γεμίσει το σπίτι ξανά με καινούργιες μυρωδιές αν οι οσμές του ελέφαντα έχουν εμποτίσει τους τοίχους και τα δάπεδα; • Και αν ένα μέρος του εαυτού μας άραγε αγαπούσε; Αν είχε μάθει να ζει στον κατειλημμένο χώρο έχοντας μονάχα αυτόν για συντροφιά, ικανοποιημένος με μια μικρή γωνίτσα που έμενε ελεύθερη από την παρουσία του; Τελικά σκέφτομαι ότι η ζώνη της οικειότητας αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο όταν η παραμέληση και η κακοποίηση του εαυτού γίνεται συνήθεια και ένας τρόπος να ζεις. Τότε ακόμα και αν διώξουμε επιτέλους τον ελέφαντα από το δωμάτιο, είναι σίγουρο ότι ο χώρος που θα αδειάσει θα βιώνεται δυσβάστακτα και αργά ή γρήγορα πάλι θα αρχίσουμε να προσποιούμαστε πως τάχα όλα καλά.

Ηλίας Γκότσης- Κοινωνιολόγος- Συγγραφέας - Ψυχοθεραπευτής ΟΚΑΝΑ

Στο μπαρ ηταν μια παχουλη, Ολλανδεζα αν δεν κανω λαθος, την ελεγαν Κομπι ή καπως ετσι. Για το εστιατοριο ειχε Ελληνα μαγερα, ενω ειχε και μια μικρη ορχηστρουλα με Ελληνα μαεστρο, ο οποιος παντα ξεκιναγε με το GRANADA ή με αλλο ισπανικο και ειχε ενα ρεπερτοριο με τραγουδια και μουσικες απο διαφορες χωρες, και οπωσδηποτε και απο Ελλαδα. Την εποχη εκεινη λειτουργουσαν ακομα αλλα δυο Ελληνικα εστιατορια και ξενοδοχεια, ομως στην κακοφημη συνοικια του Καταντραχτ, που δουλευαν κυριως με Ελληνικα πληρωματα, το ενα ηταν του Βασιλη και το αλλο του Βουγιουκα, οπως επισης και δυο μπαρ, το ενα του Μακη, και το αλλο του Καραβανα με αξιολογες κυριες δια πασαν νοσον και θεραπειαν. Καθε τοσο ο Ξενος ευρισκε ενα μεθυστακα Ολλανδο, του κρεμαγε απο το λαιμο μπρος πισω ταμπελες για special Greek night, και τον ξαποστελνε να κανει βολτες στο κεντρο. Καποτε επιανε, αλλοτε όχι. Το Ελληνικο προξενειο ηταν πολυ κοντα (δεν υπηρχε ακομα λιμενικη αρχη) και καποτε που χρειαστηκα ενα χαρτι ο προξενος μου γυρισε αναποδα και τις δυο τσεπες. Ας γυρισουμε ομως στο ξενοδοχειο. Στη διαθεση της ορχηστρας υπηρχε και πιανο και ειχε ενα πιανιστα Ολλανδο που το αγαπημενο του ηταν το «sugar in the morning, sugar in the evening, sugar every time» και μου εσπαγε τα νευρα. Ομως μια μερα εσπασε η μονοτονια του δωματιου μου καθως ανελαβε εργασιαν καινουργια καμαριερα η Αννιτα, παιχνιδιαρα και χυμωδης και, οπως οι περισσοτερες Ολλανδεζες της εποχης εκεινης, φορουσε λογω κρυου και μαλλινο βρακακι. Τα βρηκαμε απο την πρωτη ωρα, εγω ημουν 19 και η Αννιτα 30. Μου εκανε ενα μεταπτυχιακο με υπογραφη και 10 σφραγιδες. Εμπαρκαρησα μετα απο λιγο καιρο και μετακομισα στο μπαρκο που ηταν στο Αμστερνταμ, ηταν τελος του 1958. Ξαναρχομουνα στο Ροττερνταμ μερικες φορες, ομως η Αννιτα ειχε χαθει. Μεχρι τα μεσα του 1960 φερναμε σταρι απο Αργεντινα, με το MAROUDIO του Μαυρολεων. Δεσαμε στα παλουκια στο Vaalhaven, ητανε Σαββατο και θα βαζανε ποστα (*) τη Δευτερα. Βγηκα εξω μαζι με τον Υποπλοιαρχο τον καπεταν Κωστα Γανωση απο τη Κυμη, και περασαμε απο του Ξενου. Ηταν νωρις το απογευμα και οπως μπηκαμε μεσα σηκωνεται μια απο το μπαρ και πεφτει απανω μου. Ηταν η Ανίτα. Συγκινηθηκα γιατι ειχα περασει καλα. Μεταξυ μπυρας και τσιγαρου μου ειπε οτι ειχε κανα μηνα που γυρισε απο Ελλαδα, ειχε περιπου ενα χρονο παντρεμενη αλλα παρατησε τον αντρα της γιατι αυτος ηταν του τζογου και τα επαιζε ολα και υπεφερε. Και τωρα συχναζε μετα τα μεσανυχτα στο ΗΑΒΑΝΕΡΑ, ενα γνωστο καμπαρε. Εκει ειδα και ενα γνωστο Ελληνικο χορευτικο ζευγαρι, ΔΡΟΣΟΣ ΚΑΙ ΤΑΝΤΑ, σε ενα παραδοσιακο χορευτικο τσολια με βλαχα. Και ετσι γυρισα την Τριτη στο πλοιο, εφαγα και μια κατσαδα, αλλα δε βαριεσαι, αξιζε. * Πόστα: φορτοεκφόρτωση ** Σημείωση Σύνταξης: Ο συγγραφέας, παλιός καπετάνιος, συντοπίτης μας, γράφει στο ατονικό σύστημα, πράγμα που σεβαστήκαμε στην (ανα)δημοσίευση των αναμνήσεών του.

Πολιτεία Σικυωνίων

16

κάποτε στο Κιάτο Θυμόμαστε μέσα από τα μάτια του Ταξιάρχη Την εποχή της Γερμανικής Κατοχής, που τα χρήματα ήταν πληθωριστικά, για παράδειγμα 2.000.000 δραχμές ήταν η αξία για δυο χούφτες στραγάλια, ο Σύλλογος Διδασκόντων στο Α’ Δημοτικό Σχολείο Κιάτου που απαρτιζόταν από τους κυρίους Νίκο Σπυρόπουλο (Διευθυντής), Δημ. Κωτσοβίλη, Π. Τσιφτσή και τις κυρίες Σ. Κατσάβου – Κυριακού, Α. Γιουρούκου – Ανδρικοπούλου και Α. Σελέτα – Μπουγά, έστειλε έγγραφο στον Πρόεδρο Γονέων και Κηδεμόνων της εποχής εκείνης κύριο Χαράλαμπο Ψαρρόπουλο (υποδηματοποιό), με την απαίτηση έναντι των γονέων, οι μαθητές να καταβάλλουν τα ετήσια δίδακτρα σε είδη πρώτης ανάγκης. Τα δίδακτρα είχαν ως εξής: Μια οκά ελαιόλαδο, μια οκά σιτάρι και μια οκά Κορινθιακή μαύρη σταφίδα, τα οποία μοιράζονταν στις οικογένειες των διδασκόντων με σκοπό την επιβίωσή τους. Το έγγραφο αυτό έτυχε να το διαβάσω από το αρχείο του κυρίου Πάνου Ανδρούτσου (βιβλιοπώλη).

Από τα σχολικά μου χρόνια, κατά τη διάρκεια της φοίτησης μου στη Γ’ τάξη, ενθυμούμαι επίσης, που η δασκάλα μας έδωσε από δυο σημαιούλες εις έκαστον (μια Ελληνική και μια Τούρκικη), με σκοπό να υποδεχτούμε στο δρόμο του σχολείου, όπου σήμερα βρίσκεται το μανάβικο του κ. Κορδούλη, την Αυτού Εξοχότητα Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κ.Τζελαλ Μπαγιάρ με τη συνοδεία της Αυτού Μεγαλειότητας Βασιλέως Παύλου, οι οποίοι ερχόντουσαν από την Αθήνα με προορισμό το Ξυλόκαστρο. Στην υποδοχή συμμετείχαν επίσης, εκτός από τους μαθητές, ο Δήμαρχος Ιωάννης Πανιάρας με τους τοπικούς φορείς, αξιωματικοί της χωροφυλακής και του στρατού, είτε πεζοί, είτε με τις μοτοσυκλέτες τους, καθώς και απλοί πολίτες που έραναν με λουλούδια την πομπή, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής που παιάνιζε το “Καλώς ορίσατε”. Πολλοί από τος πολίτες οι οποίοι γνώριζαν την Τουρκική γλώσσα, χαιρετούσαν τον Τζελάλ Μπαγιάρ αναφωνώντας Hos geldin, δηλαδή “Καλώς ορίσατε” και Otur, δηλαδή καθίστε-κοπιάστε. Ένας από αυτούς ήταν και ο μπαρμπα-Κοσμάς με το μανάβικο απέναντι από το ξενοδοχείο Μαγκαφά, δίπλα στο Φαρμακείο Αποστολάκη (κτηριο Παμπούκη), με τη συζυγό του Ελένη η οποία ήταν πρακτική μαία και ορθοπεδικός και τις θυγατέρες του Μαρίκα και Φωτίκω.. Την εποχή εκείνη, Πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν ο Μεντερές και Υπουργός Εξωτερικών ο Ζουρλού, οι οποίοι απαγχονίστηκαν από το βαθύ στρατιωτικό κράτος της Τουρκίας ως προδότες, επειδή επεδίωκαν καλές Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο δε Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Τζελάλ Μπαγιάρ, καθώς ήτο υπερήλικας, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη κατ οίκον περιορισμού, όπου και απεβίωσε.

Ταξιάρχης Καραγκούνης

Πλοίαρχος Α’ Εμπορικού Ναυτικού