Psycholoog wil vrouwen de regie over hun lichaam geven

Estrella Montoya (1986) deed onderzoek naar hormonen en sociaal-emotioneel gedrag, waarover ze publiceerde in (inter)nationale tijdschriften en waarover ze veelvuldig te gast is in de media. Ze werkt als psycholoog in de klinische praktijk.

Promotie

• Interviews en recensies

• Onlinecampagne

• Boektrailer

• Boekpresentatie

• Samenwerking met de vrouwenbladen

• Auteur is beschikbaar voor lezingen

• Affiches voor de boekhandel op aanvraag

Estrella Montoya

Hormonen en vrouwen

De invloed van hormonale veranderingen op hersenen, gedrag en emoties

Vrouwelijke hormonen hebben een slecht imago: ze zouden vrouwen hysterisch en onvoorspelbaar maken. Spot, taboe, angst en schaamte overheersen. Vanwege sekseongelijkheid in de wetenschap is onderzoek naar de invloed van vrouwelijke hormonen op stemming en gedrag traag op gang gekomen. Hierdoor is er weinig kennis over hormonen, terwijl informatie juist kan zorgen voor erkenning en herkenning van de ingrijpende effecten die deze stoffen kunnen hebben.

Hormonen en vrouwen beschrijft de hormonale golven in een vrouwenleven, met drastische veranderingen in estradiol en progesteron: de menstruele cyclus, het starten en stoppen met de pil, de fase rondom de zwangerschap en de menopauze. Wat is de rol van deze hormonen bij emoties en gedrag?

Gelardeerd met ervaringsverhalen.

Veel vrouwen met klachten over hun fysieke en mentale gezondheid hebben geen idee dat deze door hormonale veranderingen worden veroorzaakt – en wat daaraan te doen is.

Natalia Ginzburg (Palermo 1916-Rome 1991) is een van de belangrijkste naoorlogse auteurs van Italië. Gericht op de actualiteit zijn familierelaties, politiek en filosofie terugkerende thema’s in haar werk. Ginzburg schreef zowel fictie als non-fictie, essays en toneelstukken en haar werk werd wereldwijd vertaald en bekroond.

Promotie

• Aandacht in de literaire pers

• Onlinecampagne

• Affiches voor de boekhandel op aanvraag

Natalia Ginzburg

Familielexicon

Herinneringen

Autobiografische vertelling over Ginzburgs jeugd in een geassimileerd-Joods, anti-fascistisch Turijns milieu in de jaren twintig tot vijftig.

Intiem, betoverend en komisch: een onvergetelijk boek over geheugen, taal en de blijvende macht die familie over ons allemaal heeft.

Bekroond met de prestigieuze Premio Strega.

Natalia Ginzburg schreef Familielexicon toen ze in de jaren zestig in Londen woonde. Vol heimwee naar haar grote, luidruchtige Italiaanse familie staat ze stil bij de routines en rituelen, grappen en beledigingen die deel uitmaken van elke familie. Haar vader Giuseppe Levi, een Joodse wetenschapper, gaat geheel op in zijn werk en wandelmanie. Hij staat op gespannen voet met zijn weemoedige vrouw Lidia – toch kan hij niet zonder haar. Ze staan aan het hoofd van een huis vol vrienden, boeken en politieke discussies. Terwijl hun kinderen opgroeien tegen de achtergrond van het Italië van Mussolini, verandert het huis van Levi steeds meer in een bolwerk tegen het fascisme.

‘Misschien kun je het beste maar meteen zeggen dat het boek een meesterwerk is.’

– The New Yorker

Beschermd door een cordon van stilte, gesteund door een intense vriendschap

Geerten Meijsing (1950) publiceerde een imposant oeuvre, grotendeels verschenen bij De Arbeiderspers. Voor Privé-domein vertaalde hij werk van Stendhal, Proust, Gissing en Morand. Ruim veertig jaar na Venetiaanse brieven & Calabrese dagboeken (als Joyce & Co) verschijnt nu voor het eerst een Privé-domein onder zijn eigen naam.

PROMOTIE

• Aandacht in de literaire pers

• Onlinecampagne

• Boekpresentatie

• Affiches voor de boekhandel op aanvraag

Geerten Meijsing

Het gewicht van woorden

Brieven aan mijn uitgever

Tussen 1974 en 2017 schreef Geerten Meijsing brieven aan ‘zijn’ uitgever, in een scala aan stijlen en stemmingen. Hij bewondert de even erudiete als urbane Theo Sontrop vanwege diens superieure inzichten in vrouwen, de wereld en wereldliteratuur, maar moet als beginnend schrijver voortdurend bedelen om voorschotten en vertaalopdrachten. Gaandeweg verdicht de zakelijke relatie zich tot een persoonlijke band. Puttend uit dagboeken, agenda’s en geheugen vult Meijsing de brieven aan met herinneringen aan hun gesprekken op het scherpst van de snede en nachtelijke strooptochten door Amsterdam. Zo wordt dit boek niet alleen een ontroerend dubbelportret van schrijver én uitgever, maar ook het meeslepende relaas van een uitzonderlijke vriendschap.

In Het gewicht van woorden gunt Meijsing ons een onthullende blik op zijn meest intense literaire vriendschap.

‘Geerten Meijsing is de grootste levende literaire Nederlandse auteur. Ja, Mieke, dat is hij echt.’ – Onno Blom in Nieuwsweekend op Radio1, naar aanleiding van Siciliaanse brieven (inmiddels vierde druk).

‘De wereld op zijn kop,’ dat is wat Nederlanders nog altijd zeggen wanneer er iets onverwachts gebeurt, wanneer de normale orde der dingen wordt omgekeerd: wanneer de koningin de deur openhoudt voor een eenvoudige burger, of wanneer het midden in december warm en zonnig is. Het thema zie je ook tijdens carnaval. Het was geliefd bij de schilders die lichte genrestukken maakten. Het is ook een treffend symbool voor wat er gebeurt wanneer je een vreemdeling wordt. Je bevindt je op een ander deel van de wereldbol. Wat eerst boven was, is opeens onder. En het mag dan een grote verrijking zijn om de wereld vanuit een ander standpunt te kunnen bekijken, het is ook een groot risico. Het vraagt tijd voordat je gaat inzien dat de vragen belangrijker zijn dan de antwoorden. Aanvankelijk weet je niet waar je moet kijken. Je weet niet waar je bent, of waar je naar kijkt. Je weet zelfs niet waar je moet beginnen.

– Uit: Benjamin Moser, De wereld op zijn kop