3 minute read
Andere inwoners zorgen voor jou!
Het is hartverwarmend om te zien hoeveel vrijwilligers hulp bieden aan zij die het in deze coronaperiode extra moeilijk hebben. Wij laten hier twee enthousiastelingen aan het woord.
Christiane belt kwetsbare inwoners op
Sommige inwoners beleven eenzame dagen. Voor hen kan een telefoontje een wereld van verschil betekenen. Daarom richtte onze gemeente de ‘telefoonster’ op. Die wordt onder meer bemand door vrijwilligers zoals Christiane Verbruggen (55) uit Puurs.
Je belt kwetsbare personen zoals 80-plussers op. Hoe werkt dat precies?
“De telefoonster is een initiatief van de lokale dienstencentra, in samenwerking met de gemeentelijke Thuiszorgcoördinatie. Zij bezorgen me een lijst met namen en telefoonnummers. Die bel ik bij me thuis op. Ik stel me voor, vraag of de mensen hulp nodig hebben en doe een babbeltje. Daarna stuur ik een kort verslag naar de personen die de vrijwilligerswerking coördineren.”
Hoe reageren de mensen op je telefoontje?
“Iedereen is heel enthousiast. Ze vragen dan: ‘tof, van wie is dat initiatief?’ en ‘is dat gratis?’. Sommige inwoners melden vriendelijk dat ze geen hulp nodig hebben omdat hun kinderen voor ze zorgen. Maar ik hoor ook schrijnende verhalen van mensen die wel degelijk alleen zijn. Voor hen is het een opluchting dat ze eindelijk hun verhaal kunnen doen.”
Waarom stelde je jou kandidaat als vrijwilliger?
“Anderen helpen zit in mijn bloed. In het dagelijkse leven ben ik huishoudhulp, maar door de coronacrisis ben ik tijdelijk werkloos. Hele dagen thuis zitten zonder doel: daar krijg ik een leeg gevoel van. Toen ik in de gemeentelijke coronabrochure de oproep voor vrijwilligers zag, heb ik niet getwijfeld. Ik wil iets doen voor mensen die het moeilijk hebben. Je helpt hen én krijgt er zelf een positieve boost van: een win-winsituatie dus!”
Lieven doet boodschappen voor zijn buren
Sommige risicopatiënten moeten al maanden alle contact met andere mensen vermijden. Naar de winkel gaan is voor hen dus uit den boze. Gelukkig zijn er dan vrijwilligers als Lieven (42) uit Sint-Amands. Hij bezorgt boodschappen aan een ouder koppel uit zijn straat.
Hoe wist je dat je straatgenoten hulp nodig hadden?
“Bij het begin van de coronacrisis had ik me bij de gemeente kandidaat gesteld als vrijwilliger. Heel toevallig konden ze mij matchen met mensen die iets verderop wonen. Zij hadden op hun beurt aan de gemeente laten weten dat ze hulp nodig hadden. Ergens vond ik het confronterend om te merken dat zij ons, als buren, niet rechtstreeks durfden aanspreken. Zo zie je maar dat er toch nog een drempel is. En dat de vrijwilligerswerking van Puurs-Sint-Amands een waardevol project is.”
Hoe gaat het boodschappen doen in zijn werk?
“De buurvrouw stuurt via Whatsapp haar lijstje door en zet buiten boodschappentassen klaar. Als ik van de winkel kom, bel ik aan en laat ik alles achter. Ik blijf op veilige afstand kijken tot de deur open gaat. Want alle contact moet vermeden worden omdat de man aan een chronische longziekte lijdt. Hij en zijn vrouw mogen van de huisarts met niemand in aanraking komen. Daarom gebeurt de betaling nadien via overschrijving.”
Waarom heb je je kandidaat gesteld als vrijwilliger?
“In mijn familie zijn we in deze periode helaas al geconfronteerd geweest met een overlijden. Mijn neef van 62 jaar is gestorven door het coronavirus. Dat heeft me aan het denken gezet. Ik ben zelf nog relatief jong en gezond en dacht: dit is hét moment om me in te zetten voor personen uit de risicogroep.”
Zou je het anderen aanraden?
“Absoluut, je kunt echt het verschil maken, er zijn altijd mensen die je nodig hebben. In deze maatschappij willen we altijd maar presteren en succesvol zijn. Maar laten we eens teruggaan naar de basis en elkaar helpen. Het koppel uit mijn straat is ontzettend dankbaar. Ze zijn zelfs al een fles wijn komen brengen. Dat hoeft natuurlijk niet en ik heb gezegd dat ik dat maar één keer aanvaard. Maar het toont wel aan hoeveel mijn hulp voor hen betekent.”