Het leven stopt niet als je een beperking hebt.

Enkele jaren geleden werd Zion (19) uit Breendonk het slachtoffer van een ernstig verkeersongeval. Het verdikt is hard: een toekomst in de rolstoel. Toch laat Zion de moed niet zakken. Hij studeert verder, heeft massa’s hob- by’s en staat positiever dan ooit in het leven. Geen wonder dat de makers van het één-programma ‘100 dagen’ hem wilden volgen tijdens zijn laatste jaar middelbaar in Sjabi.

Zion, wat is er in 2017 precies gebeurd?

“Ik was met de brommer op weg naar school. Omdat het vizier van mijn helm aandampte, zette ik het open. Tijdens die seconde van onoplettendheid stevende ik af op een geparkeerde auto. In een poging die te ont- wijken kwam ik op het andere baanvak waar een tegenligger me opschepte. Ik belandde met een harde klap op het voetpad en geraakte zo verlamd aan mijn rug.”

En plots stond je leven op z’n kop. Hoe waren de maanden na het ongeval?

“Ik heb zes weken in het Universitair Ziekenhuis Antwerpen gelegen. En ook de revalidatie daar nam nog eens drie maanden in beslag. Ondertussen moest het ouderlijk huis rolstoel- toegankelijk gemaakt worden. Een hele klus, aangezien we in een bel-etage wonen. Zodra ik kon, ging ik terug naar school met een handbike. Vorig jaar ben ik afgestudeerd en nu volg ik nog een specialisatiejaar ‘Industriële Installaties’ in Sjabi Schuttershof.”

Tijdens je zesde middelbaar werd je gevolgd door een cameraploeg van ‘100 dagen’. Waarover gaat het programma?

“Het geeft een inkijk in het leven van achttienjarigen tijdens hun laatste maanden op de middelbare school. Ook leeftijdsgenote Anuna De Wever is één van de deelnemers. Mij volg- den ze bijvoorbeeld tijdens de viering van ‘de laatste 100 dagen’, tijdens het muurklimmen in Klimax, tijdens het badmintonnen, …”

Hoe kwamen de makers van het programma bij jou terecht?

“Ik ging vroeger af en toe naar To Walk Again, het bewegingscentrum van Marc Herremans waar je als rolstoelpatiënt nog eens het gevoel van wandelen kunt ervaren. Daar zei een kinesist dat tv-makers op zoek waren naar jongeren met een beperking. Om- dat ik altijd open sta voor nieuwe uitdagingen stemde ik meteen in.”

Hoe zijn de reacties op je tv-debuut?

“Heel positief. Velen zeggen: chapeau dat je nog zoveel sportieve hobby’s hebt. Juist dát wilde ik laten zien, dat het leven niet stopt als je een beperking hebt. Je moet doorgaan met wat je graag doet. Eerlijk gezegd sta ik nu zelfs gelukkiger in het leven dan vroeger. Ik ben content dat ik er nog ben, want het had heel anders kunnen aflopen. Daarom geniet ik nu van elke dag.”