τέλος
τέλος Διονύσης Παπαζωγονόπουλος
Of our elaborate plans, the end. Of everything that stands, the end. No safety or surprise, the end.
τέλος ουσιαστικό -ους τό 1. ολοκλήρωση, τελείωση, εκπλήρωση, έκβαση 2. η ακμή της κάθε ηλικίας, ωριμότητα |για ηλικία και χρόνο |ωρίμανση |για φυτά και ζώα 3. τέλος, παύση, λήξη |τέλος ζωής, θάνατος |φρ. τέλος, ἐς (εἰς) τέλος, ἐπὶ τέλος, κατὰ τὸ τέλος=στο τέλος |φρ. διὰ τέλους=καθ’ όλη τη διάρκεια μιας πράξης, μέχρι το τέλος |φρ. τέλος γήραος, θανάτοιο, γάμοιο=γήρας, θάνατος, γάμος |φρ. τέλος ἔχω, λαμβάνω=τελειώνω, τέλος ἐπιγίγνεται=επέρχεται το τέλος, εκπληρώνομαι 4. το επιθυμητό τέλος μιας ενέργειας, ο σκοπός |φιλοσοφία |το αγαθό, η αρετή
Αυτό δεν είναι μία εργασία στα πλαίσια μαθήματος. Περισσότερο αποτελεί μία προσωπική αναζήτηση. Οι εικόνες αυτής της συλλογής δημιουργήθηκαν σε διαφορετικά χρονικά σημεία, χωρίς κανένα, τουλάχιστον εμφανή, αντικειμενικό στόχο και σκοπό. Δεν υπάρχει κανένα κοινό στοιχείο που να τις ενώνει, πέρα από το σκοτεινό ύφος και τις χαραμάδες φωτός που εισέρχονται στο κάδρο και δίνουν ύπαρξη στα θέματα. Προέκυψαν, δηλαδή, μέσα από μία αυθόρμητη δημιουργική διαδικασία και με τον ίδιο τρόπο έγινε και η διαλογή τους μέσα από πολλές άλλες εικόνες που δημιουργήθηκαν το ίδιο διάστημα. Η σχεδόν «μαγική» ασυνείδητη έλξη που άσκησαν τα φωτογραφιζόμενα θέματα κατά την διάρκεια της καταγραφής τους στον ψηφιακό αισθητήρα της μηχανής ή οι τελικές φωτογραφίες κατά την διάρκεια της διαλογής τους ή ακόμα και τώρα η θέασή τους παραμένει άγνωστη στο συνειδητό. Αναδρομικά, όμως, η διαδικασία αυτή δημιουργεί τον χώρο για ερωτήματα. Ποιες είναι οι αισθητικές επιρροές που έδρασαν σε αυτήν την περίπτωση; Ποιές οι ψυχαναλυτικές ή οι φιλοσοφικές διεργασίες και ποιά είναι η υποβόσκουσα ψυχοσύνθεση που κατηύθυνε αυτή την πορεία; Επιμέρους ερωτήματα που εν τέλει οδηγούν σε ένα κεντρικό, αυτό του νοήματος, του σκοπού, της ολοκλήρωσης, της εκπλήρωσης. Του τέλους. Ο Χάρης Κακαρούχας, μέσα από την πρόσφατη φωτογραφική δουλειά του με τίτλο Natural Presence, αλλά και μέσα από την συνολικήπορεία του στον χώρο της Φωτογραφίας, προσπαθεί να μας μεταδώσει την ανάγκη για ενσυνείδητη καλλιτεχνική δημιουργία. Κάτι τέτοιο προκύπτει
ακολουθώντας διάφορες ψυχαναλυτικές (εσωτερικές και διαλογιστικές) τεχνικές και μεθόδους, που συμπεριλαμβάνουν και την καλλιτεχνική δημιουργία, και στην ουσία συνιστούν ένα προσωπικό ταξίδι αναζήτησης της αυτογνωσίας. Τα βιώματα, τα γεγονότα, οι επιθυμίες και οι παρορμήσεις της παιδικής ηλικίας απωθούνται από το συνειδητό στο ενήλικο άτομο, αλλά, παρόλα αυτά, καθορίζουν και κατευθύνουν τη ζωή του χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Η αυτογνωσία, μας διδάσκει o Κακαρούχας, προκύπτει όταν η πανοπλία του ασυνείδητου εαυτού, δηλαδή το σύνολο των αμυντικών και μη μηχανισμών που περιβάλλουν και εν τέλει διαμορφώνουν το Εγώ, γίνει διάτρητη στο συνειδητό έτσι ώστε να υπάρξει η δυνατότητα μιας βαθύτερης κατανόησης του εαυτού. Αποτελεί μία «μεταμορφωτική» διαδικασία, όπου το άτομο επιστρέφει σε μία πρότερη κατάσταση αθωότητας με βαθύτερος στόχο την μετατροπή της φωτογραφικής πράξης, αλλά και εν γένη της καλλιτεχνικής δημιουργίας, σε μια εντελώς εσωτερική διαδικασία, χρησιμοποιώντας τον νέο, εσωτερικό του εαυτό. Ακολουθώντας τις παραπάνω επιρροές, το «Τέλος» αποτελεί μία προσωπική προσπάθεια αλλαγής στην προσέγγιση της πράξης της φωτογράφισης. Πλέον δίνεται περισσότερη έμφαση στην εσωτερική ανασκόπηση, τον αυτοστοχασμό και την ψηλάφηση του ψυχισμού. Είναι το έναυσμα για μία ευρύτερη αναζήτηση πάνω στην μακροχρόνια ανάγκη για αυτοπροσδιορισμό.
Έδεσσα | 2020