A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ
Vol.1
Lilin
7
บทน�ำ
คุณค่าที่แท้จริงของตัวข้า
ปี 20xx ในยุคที่มนุษย์พัฒนาเทคโนโลยีให้ก้าวหน้าไปไม่มีหยุด พวกเขาต่างสร้างสรรค์สื่อบันเทิงใหม่ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการของ ตนเอง โดยหนึง่ ในสิง่ ทีพ่ ลิกโฉมของวงการสือ่ บันเทิงทุกอย่าง คือเครือ่ งจ�ำลอง คลืน่ สมองทีจ่ ะส่งผูใ้ ช้ไปยังโลกเสมือนจริงอีกใบ ซึง่ สามารถปลดปล่อยตัวตน ออกมาได้เต็มที่ ด้วยความต่างของเวลาในโลกเสมือนจริงทีเ่ วลา 1 วันภายในนัน้ เท่ากับ 2 ชั่วโมงในโลกภายนอก ท�ำให้ผู้ใช้ได้รับความบันเทิงมากกว่าสื่ออื่นอย่าง เทียบกันไม่ได้ นอกจากนีผ้ บู้ ริโภคยังสามารถใช้มนั เป็นช่องทางในการท�ำธุระ อืน่ ๆ ได้อย่างมากมาย ไม่วา่ จะเป็นธุรกรรมการทางเงิน หรือการเจรจาธุรกิจ ผ่านทางตัวแทนที่ได้รับการรับรองอีกด้วย ซึง่ โลกจ�ำลองเสมือนจริงทีไ่ ด้รบั ความนิยมทีส่ ดุ คือโลกจ�ำลองประเภท เกมออนไลน์ ทีใ่ ห้ผเู้ ล่นสวมบทบาทตัวละครทีต่ นเองชอบเข้าไปผจญภัยไปใน โลกกว้างได้อย่างอิสระ เมือ่ ขึน้ ชือ่ ว่าเกม ย่อมมีการแข่งขัน เมือ่ มีการแข่งขันย่อมมีทงั้ ผูแ้ พ้ทงั้ ผู้ชนะ ซึ่งเรื่องราวนี้จะกล่าวถึงชายคนหนึ่งที่อดีตเป็นผู้ชนะมาตลอด แต่ใน วันหนึ่งเขากลับพ่ายแพ้ให้กับศัตรูของเขาในทุกด้าน “ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับคุณหนู”
8
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
ชายชราในชุดพ่อบ้าน โค้งให้กบั ชายหนุม่ ทีเ่ พิง่ ลงจากรถคันใหญ่สดี �ำ เขาเป็นหนุ่มหล่อที่บรรดาสาวน้อยใหญ่จะต้องมองจนเหลียวหลัง ผมและ ดวงตาสีน�้ำตาลอ่อนได้จากมารดาชาวอังกฤษ ใบหน้าหล่อเหลาร่างกายสูง โปร่ง ถอดแบบมาจากบิดาชาวไทย กล้ามเนือ้ ได้รปู มาจากออกก�ำลังกายและ ฝึกวิชาป้องกันตัวอย่างสม�่ำเสมอ “อืม วันนี้ผมทานข้าวเย็นมาแล้ว ไม่ต้องเรียกอีกนะ” ชายหนุ่มตอบขณะเดินผ่านพ่อบ้านเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่ง แสดงถึงฐานะไม่ธรรมดาของครอบครัว แม้เขาจะเป็นคนทีด่ สู มบูรณ์พร้อมทุก ด้านก็ตาม แต่ในตอนนี้เขากลับไม่รู้สึกพึงพอใจกับสิ่งเหล่านี้เลย “อ้าว กลับมาแล้วเหรอ เพือ่ นลูกคนนัน้ ช่วยพ่อได้เยอะเลยนะ ไว้วา่ งๆ ชวนเขามากินข้าวที่บ้านสิ” เสียงดังมาจากชายวัยกลางคน ผูก้ �ำลังนัง่ อ่านหนังสือพิมพ์อยูบ่ นเก้าอี้ ในห้องรับแขก เขาคือบิดาของชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามานั่นเอง นอกจากเขา จะเป็นนักธุรกิจชัน้ น�ำของประเทศแล้ว ตอนนีย้ งั ประสบความส�ำเร็จในทางการ เมืองอีกด้วย ก่อนจะพูดต่อหลังจากเห็นว่าลูกชายเดินผ่านไปโดยไร้ค�ำตอบ “จะเข้าไปเล่นเกมเรียลดรีมอีกแล้วเหรอ ฝากทักทายเพือ่ นลูกด้วยนะ” ค�ำพูดครั้งนี้ท�ำให้ชายหนุ่มหยุดเดินในทันที เนื่องจากครั้งหนึ่งในเกม ที่ช่ือว่าเรียลดรีมออนไลน์นั้น เขาเป็นผู้เล่นที่ได้ชื่อว่าเก่งที่สุดในเกม มันเป็น เกมที่ท�ำให้เขาได้พบกับอะไรหลายๆ อย่าง ได้ใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวที่เขา หลงรักมานาน แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว “วันนี้ผมเหนื่อยแล้วครับ จะนอนเลย” เขาตอบพ่อด้วยด้วยน�ำ้ เสียงเย็นชา ก่อนจะเดินกลับไปยังห้องนอนส่วน ตัวด้วยความรวดเร็ว แล้วจึงพิงประตูห้องที่เพิ่งปิดลงอย่างอ่อนแรง เปลือก นอกทีเ่ ย็นชาและเข้มแข็ง ถูกลอกออกทันทีทอี่ ยูค่ นเดียว เขาใช้เวลาสักพักนัง่ อยู่แบบนั้นเพื่อลืมเรื่องที่ชวนให้น�้ำตาไหล “เพือ่ น” ทีพ่ อ่ พูดถึงนัน้ คือคนทีเ่ ปลีย่ นความคิดของเขาไปตลอดกาล ถึงจะรู้จักเพื่อนคนนี้มานานหลายปีแล้วก็ตาม แต่ไม่มีสักวินาทีเดียวที่คิดว่า
Lilin
9
อีกฝ่ายเป็นเพื่อนจริงๆ เขาได้ดูถูก “เพื่อน” คนนั้นตลอดเวลา ว่าไม่มีทางที่ จะเทียบกับเขาได้ ไม่ว่ามองด้านไหนตัวเขาก็เป็นคนที่สมบูรณ์พร้อมกว่า ทุกด้าน แต่วันหนึ่ง “เพื่อน” คนนั้นกลับเอาชนะเขาได้ในเกมที่เขาถนัดและ ครอบครองทุกสิ่งที่เหนือกว่าเขา ทั้งฐานะ อ�ำนาจ บารมี หรือแม้แต่ผู้หญิง อันเป็นที่รักยิ่งของเขาก็ไปหลงรักอีกฝ่ายอย่างถอนตัวไม่ขึ้น จนความ ภาคภูมิใจในเกียรติและศักดิ์ศรีที่เขามีถูกท�ำลายลงไปจนสิ้น มือหนายกขึน้ มาทาบไว้ทหี่ น้าอก แม้รา่ งกายของเขาจะสมบูรณ์พร้อม ทุกอย่าง แต่จิตใจนั้นเหมือนมีรูขนาดใหญ่ เขารู้สึกเหมือนตัวตนด้านในมีแต่ ความว่างเปล่า ชายหนุม่ หลับตาลงขณะพูดความจริงทีย่ ากจะยอมรับออกมา ด้วยเสียงสั่นเครือ “นี่สินะ ความพ่ายแพ้” หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาคู่นั้นก็ค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ ร่างที่ เสมือนไร้เรี่ยวแรงค่อยๆ ลุกขึ้นเดินไปข้างหน้า ถึงวันนี้ความพ่ายแพ้จะแสน สาหัส ถึงการสูญเสียทุกอย่างไปมันจะเจ็บปวด มันก็เป็นสิ่งที่เขาต้องแบกรับ มันเอาไว้บนบ่าและเดินต่อไป ไม่นานชายหนุม่ ก็นงั่ ลงบนเตียงนอน แล้วเอือ้ ม ไปหยิบอุปกรณ์ที่มีลักษณะเหมือนที่คาดผมอันเล็กมาคาดเอาไว้บนศีรษะ หน้าจอโปร่งแสงปรากฏขึ้นตรงหน้าทันทีที่เขาเปิดใช้งาน สิ่งนี้คือ อุปกรณ์ที่จะรับส่งคลื่นสมองกับคอมพิวเตอร์ของเขา ที่ท�ำให้สั่งงานผ่าน หน้าจอจ�ำลองตรงหน้า ที่ถึงไม่มีอยู่จริงแต่ก็สามารถสัมผัสได้ เมื่อคิดว่าในอดีต สิ่งนี้เป็นเสมือนประตูที่จะพาเขาไปยังโลกที่ตัวเอง เป็นทีห่ นึง่ ก็อดเสียใจไม่ได้ แต่ถงึ จะเศร้าก็ตาม เขาก็เลือกทีจ่ ะเดินหน้าต่อไป เปิดประตูบานใหม่ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน โดยหวังว่าตนเองจะได้พบกับสิ่งที่ ยังขาดหายไป ที่จะมาเติมเต็มตัวตนของเขาให้สมบูรณ์ดังเดิม นิ้วมือของชายหนุ่มเอื้อมไปแตะไอคอนบนหน้าจอตรงหน้า มันเป็น เกมใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวเมื่อ 3 วันก่อน ที่มีระบบแตกต่างจากเกมอื่น ซึ่งน่าจะ
10
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
ท�ำให้เขาเดินบนเส้นทางที่ไม่เคยคิดจะเดินมาก่อนได้ [Animal Heart Online Starting In 5…4…3...] เสียงขานรับของระบบดังขึน้ ในศีรษะของเขา ขณะทีน่ บั ถอยหลัง ชาย หนุ่มจัดท่าทางของตัวเองให้อยู่ในท่านอนให้สบายที่สุดก่อนจะหลับตาลง แว่บ... แสงสว่างปรากฏขึ้นตรงหน้าอีกครั้ง ภาพต่างๆ ชัดเจนขึ้นอย่าง รวดเร็ว ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในห้องนอนอีกแล้ว แต่อยู่บนแผ่นดินขนาดใหญ่ที่ ลอยสูงอยูบ่ นท้องฟ้า บนแผ่นดินนัน้ มีตน้ ไม้ขนาดใหญ่ทมี่ ใี บสีเขียวขจี ให้รม่ เงากับสิ่งที่อยู่เบื้องล่าง เสียงพิณไพเราะเรียกความสนใจของชายหนุ่มให้หัน ไปมองตรงหน้า “สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกมแอนิมอลฮาร์ทออนไลน์ค่ะ” สาวสวยในชุดสีขาวยาวโบกมือทักทายชายหนุ่มอย่างเป็นมิตร เธอมี ผมสีชมพูอ่อน และดวงตาสีน�้ำเงินเข้มดูแปลกตา ปีกสีขาวขนาดก�ำลังน่ารัก ที่กลางหลังกระพือเบาๆ ตามจังหวะการโบกมือ แต่ก่อนเธอเป็นพนักงาน ต้อนรับในอีกเกมหนึ่งที่เปิดมานานแล้ว เมื่อบริษัทเดียวกันเปิดให้บริการอีก เกม เธอจึงได้รับหน้าที่ให้มาดูแลเกมนี้ด้วย ชายหนุ่มเริ่มส�ำรวจตัวเอง ปกติแล้วเกมแบบนี้มักตั้งค่าให้ตัวละคร เหมือนตัวจริงของผู้เล่นก่อนแล้วค่อยปรับแต่งทีหลัง แต่เกมนี้กลับให้เขาเป็น ดวงแสงสีขาวขนาดเท่าก�ำปั้น ให้ความรู้สึกโหวงเหวงชอบกลเวลาลอยไปมา ซึ่งเรื่องแรกที่ต้องท�ำในตอนเข้าเกมนั้น คงหนีไม่พ้นการตั้งชื่อ ท�ำให้เขาเริ่ม ตั้งชื่อให้ตัวเองทันที “อ่า...ขอตั้งชื่อว่า...” “เดี๋ยวค่ะ พอดีเกมนี้ค่อนข้างพิเศษหน่อยตรงที่เราให้ตั้งชื่อทีหลังค่ะ เพราะอยากให้ผู้เล่นตั้งชื่อเข้ากับตัวละคร” นางฟ้าสาวรีบห้ามชายหนุม่ พร้อมกับอธิบาย ซึง่ กฎข้อนีเ้ พิง่ ถูกเปลีย่ น หลังจากเกิดกรณีผู้เล่นตั้งชื่อมาไม่ตรงกับตัวละคร และระบบไม่อนุญาตให้
Lilin
11
เปลี่ยนภายหลัง “เข้าใจแล้ว ถ้างั้นแสดงว่าคงต้องสร้างตัวละครก่อนสินะ” “ค่ะ ถ้างั้นขอแนะน�ำการสร้างตัวละครเลยนะคะ สิ่งนี้นับว่าเป็น จุดเด่นของเกมนี้เลย” เธอพยักหน้าอย่างร่าเริง ส่วนที่เธอชอบในงานนี้ที่สุดคือการแนะน�ำ การสร้างตัวละคร เนือ่ งจากจุดเด่นของเกมนีก้ เ็ หมือนกับชือ่ นัน่ ก็คอื Animal Heart ซึ่งหมายถึงการให้ผู้เล่นได้สวมวิญญาณของสัตว์ชนิดต่างๆ โดย ไม่เกี่ยวกับรูปร่างภายนอก สถานะ หรืออายุใดๆ “มีให้เลือกสองแบบนะคะ แบบแรกจะเป็นให้ผู้เล่นออกแบบตัวละคร เองทั้งหมด กับแบบที่สอง ให้ระบบออกแบบให้หลังจากตอบค�ำถามเล็กน้อย ซึ่งทั้งสองแบบจะต่างกันตรงที่แบบแรกจะเลือกประเภทของสัตว์ได้น้อย ใน ขณะทีแ่ บบทีส่ องมีโอกาสได้สตั ว์หลากหลายประเภท แม้แต่สตั ว์ในเทพนิยาย หรือต�ำนานก็มีนะคะ แต่โอกาสที่จะได้ตัวแปลกๆ ก็มีเหมือนกันค่ะ แน่นอน ว่าเลือกแล้วเปลี่ยนไม่ได้ จึงต้องตัดสินใจให้ดีๆ” “เลือกแบบสุ่ม” เขาตอบอย่างไม่ลังเล เนื่องจากหนึ่งในสิ่งที่เขามั่นใจมากนั่นคือดวง ของเขานั่นเอง แม้จะไม่ค่อยอยากยอมรับเท่าไหร่ แต่การที่เขาก้าวเป็นผู้เล่น หมายเลขหนึง่ ของเกมเรียลดรีมได้นนั้ ส่วนหนึง่ ก็เป็นเพราะดวงของเขานีเ่ อง “เข้าใจแล้วค่ะ ถ้างั้นเริ่มต้นจากสุ่มค�ำถามของระบบเลยนะคะ” นางฟ้าสาวพยักหน้า ก่อนจะเริ่มเล่นพิณของเธอเพื่อสร้างความ อลังการให้กบั การสุม่ ไม่นานสายลมก็พดั แรงขึน้ ส่งผลให้ใบไม้ใบหนึง่ ร่วงลง มาจากต้นไม้ใหญ่ มันหยุดอยู่กลางอากาศเมื่อลอยลงมาถึงครึ่งทาง ก่อนจะ ส่องแสงออกมาสว่าง และกลายเป็นตัวหนังสือลอยอยู่กลางอากาศ ‘ท�ำไมท่านถึงเลือก Animal Heart แทนที่ Human Soul’ ค�ำถามนีท้ �ำให้ชายหนุม่ รูส้ กึ แปลกใจเล็กน้อย เกมทีเ่ ขาเลือกเล่นนีอ้ ยู่ ในโลกจ�ำลองที่ใช้ร่วมกันสองเกม ซึ่งก็คือ Human Soul Online ที่เป็นผู้เล่น จะได้สวมบทบาทเป็นมนุษย์ และเผ่าที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ ส่วน Animal
12
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
Heart Online คือเกมที่ผู้เล่นจะได้สวมบทบาทเป็นสัตว์ชนิดต่างๆ โดยทั้ง สองเกมต้องต่อสู้กันแย่งพื้นที่ในการล่ามอนสเตอร์กัน ถ้าตามปกติแล้ว เขาคงเลือกเล่นฝ่ายมนุษย์เพราะเป็นฝ่ายทีเ่ น้นความ สมจริง ต่างจากฝ่ายสัตว์ที่เน้นความเป็นแฟนตาซี หรือแม้แต่ลูกน้องของเขา เองก็บอกว่าถ้าเขาเล่นฝ่ายมนุษย์ พวกเขาก็ตามมาเช่นกัน ดังนั้นแล้วการที่ เขาเลือกฝ่ายสัตว์จึงมีเหตุผลรองรับเอาไว้อยู่แล้ว “เพื่อออกค้นหาสิ่งที่ผมต้องการ ด้วยวิธีที่ไม่เคยท�ำมาก่อน” ต้นไม้เปล่งแสงขึ้นเป็นการรับทราบค�ำตอบของเขา ก่อนที่ใบไม้อีกใบ จะร่วงลงมาและกลายเป็นค�ำถามอีกครั้ง ‘ต้อง “เปลี่ยนแปลง” แค่ไหนท่านถึงจะพอใจ’ “เปลี่ยนแปลงทั้งหมดทุกอย่าง” เขาตอบทันทีที่เห็นค�ำถามนี้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ แต่เขาเลือกทางเส้นนี้เพื่อต้องการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าเลือกได้ เขาก็อยากเปลี่ยนแปลงให้หมดทุกอย่าง อีกครั้งที่ต้นไม้เปล่งแสงขึ้น ใบไม้อีกใบร่วงลงมาแบบเดิม แต่ที่ไม่ เหมือนเดิมคือนางฟ้าสาวบอกว่านี่จะเป็นค�ำถามสุดท้ายแล้ว ‘ระหว่างหนาวจนตาย กับร้อนจนตาย ท่านกลัวอย่างไหนมากกว่ากัน’ “เอ่อ...” ค�ำถามนี้ท�ำให้ชายหนุ่มชะงักไปในทันที เพราะเขาไม่เคยคิดมาก่อน ว่าระบบจะถามค�ำถามอะไรแบบนี้ ถึงจะไม่เคยบอกใคร แต่จริงๆ แล้วเขา เป็นคนที่ขี้ร้อนมาก ท�ำให้คิดว่าคงไม่ดีแน่ถ้าหากต้องตายด้วยสิ่งที่ตัวเอง ไม่ชอบ “เลือกกลัวร้อนจนตายแล้วกัน” “ขอบคุณที่ตอบค�ำถามค่ะ ระบบจะท�ำการออกแบบตัวละครให้ท่าน เดี๋ยวนี้ ระหว่างนี้ต้องการทราบวิธีการเล่นเกมไหมคะ” นางฟ้าสาวยิ้มกว้างเมื่อเห็นลูกค้าของเธอตอบค�ำถามเสร็จแล้ว ก่อน จะท�ำหน้าที่แนะน�ำเกมของเธอต่อไป เธอชอบเวลาที่ผู้เล่นลุ้นว่าตัวละครของ
Lilin
13
พวกเขาจะเป็นอย่างไรมาก เพราะมันน่าตื่นเต้นดี ซึ่งส่วนมากแล้วผู้เล่นจะ ชอบสิ่งที่ระบบออกแบบให้ ทว่าผู้เล่นใหม่คนนั้นกลับตอบค�ำถามแบบที่เธอ ไม่ชอบนัก “ไม่ต้อง” “ไม่...จริงๆ เหรอคะ” ปีกสีขาวของเธอหุบลงในทันทีท่ีลูกค้าตอบปฏิเสธ แม้ระบบของเกม ส่วนมากจะเหมือนๆ กันก็ตามที และการที่อีกฝ่ายข้ามการอธิบายก็ช่วย ทุ่นแรงของเธอได้มาก แต่เธอก็ยังอยากท�ำงานของตัวเองให้ถึงที่สุด “จริง ผมอ่านวิธีการเล่นมาก่อนแล้ว” “เข้าใจแล้วค่ะ” เมื่ออีกฝ่ายยืนยันค�ำเดิมเธอก็ไม่อาจโต้แย้งได้ แม้ว่าใบหน้าของเธอ จะคงรอยยิม้ อยูก่ ต็ าม แต่กอ็ ดสาปแช่งพวกส�ำนักข่าวเกมทีเ่ อาระบบของเกม ไปเขียนเป็นข่าวขายไม่ได้ ท�ำให้บทที่เธอซ้อมมาต้องเป็นหมันไปโดยปริยาย แต่โชคดีที่ระบบออกแบบตัวละครเสร็จแล้ว จึงไม่ต้องยืนอยู่เงียบๆ นานนัก วาบ...!!! ร่างของชายหนุม่ เปล่งแสงสว่างออกมาก่อนจะค่อยๆ ขยายออกอย่าง รวดเร็ว ขั้นตอนการกลายร่างนี้กินเวลาไม่นานเลย เพียงแค่ไม่กี่วินาทีแสง สีขาวก็จางหายไป เหลือไว้แต่ร่างใหม่ที่แสนน่าแปลกใจ “นะ...นี่มัน” นางฟ้าสาวอ้าปากค้างเมือ่ เห็นลูกค้าตรงหน้า เป็นผลให้คนถูกมองเกิด ความรูส้ กึ สงสัยมาก ว่าระบบออกแบบให้เขาเป็นตัวอะไรกันแน่ ซึง่ ใกล้กบั จุด ที่ก�ำลังยืนอยู่มีบ่อน�้ำขนาดก�ำลังดี จึงลองก้มมองลงไปทันที ภาพที่เห็นคือดวงตาสีแดงเข้มที่หางตาชี้ขึ้นด้านบนดูหาเรื่อง คิ้วสี เหลืองยาวดูโดดเด่น บนศีรษะมีผมสีเดียวกันตัง้ ขึน้ มา ปากแหลมสีเหลืองแข็ง แหลมคม เขาแหงนหน้ามองนางฟ้าสาวอีกครั้ง และพบว่าตอนนี้เธอดูตัวสูง กว่าเดิมมาก แต่เมื่อเทียบกับต้นไม้ข้างหลังเธอแล้ว ก็รู้ว่าเป็นตัวเขาเอง ต่างหากที่ตัวเล็กลง
14
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
เมื่อก้มลงมองมือ ก็พบว่ามันเป็นปลายปีกแหลมสีน�้ำเงินไม่มีนิ้ว ลง ไปอีกเป็นขาสั้นสีเหลือง ไม่มีหัวเข่า เท้ามีสามนิ้ว ตรงปลายมีเล็บแหลมที่งอ ลงข้างล่างเล็กน้อย ทั่วทั้งตัวมีขนสีน�้ำเงินเข้มสั้นๆ ยกเว้นส่วนท้องเท่านั้นที่ เป็นสีขาว “นะ...น่ารักจังเลย...อ๊ะ ไม่ใช่สิ คุณผู้เล่นจะใช้ชื่อว่าอะไรคะ” นางฟ้ามองลูกค้าของเธอด้วยหัวใจตุ่มๆ ต่อมๆ ร่างกายเล็กที่เต็มไป ด้วยขนปุยๆ ตัดกับดวงตาที่ดูหาเรื่องนั้น มันน่ารักจนเธอแทบอดใจเข้าไป กระโดดกอดไม่ไหว ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่างานต้องมาก่อน ต่างจากชายหนุ่มที่ ตะลึงตัวละครที่ระบบออกแบบให้ จนไม่ได้สนใจเลยว่าเธอถามอะไรอยู่ เขา เอามือทีไ่ ม่มนี วิ้ แตะไปทัว่ ร่างกายเพือ่ ยืนยันสิง่ ทีเ่ ขาคิด เมือ่ แน่ใจก็พดู ออกมา ด้วยเสียงอันตะกุกตะกัก “ขะ...ข้าคือ...เพนกวิน!!!” “เข้าใจแล้วค่ะ ใช้ชื่อว่าเพนกวินนะคะ แล้วเนื่องจากไม่ฟังค�ำอธิบาย จะท�ำการส่งท่านเข้าเกมเลยค่ะ” นางฟ้าสาวพยักหน้าถี่ๆ หลังจากอีกฝ่ายตอบชื่อออกมาโดยไม่รู้ตัว แม้จะเป็นชื่อที่แปลกไปสักหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร เพราะยังมีผู้เล่นอีกหลายคน ตั้งชื่อแบบนี้ ก่อนจะส่งชายหนุ่มที่นับแต่นี้จะชื่อว่าเพนกวิน เข้าไปในโลก จ�ำลองในทันที
Lilin
15
บทที่ 1 ข้าคือเพนกวิน
“นั่นๆ ดูนั่นสิ เพนกวินล่ะ” “เพนกวินจริงๆ ด้วย น่ารักจังเลย จับเป็นสัตว์เลี้ยงได้ไหมน้า” เด็กอายุประมาณ 14-15 ชี้ให้เพื่อนๆ ดูนกเพนกวินตัวหนึ่งที่เดินอยู่ ในเมืองเริ่มต้นของเกม ซึ่งออกแบบมาให้เป็นเมืองต้นไม้ บ้านเรือนทุกหลัง จะสร้างอยู่ในต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ยังคงมีใบสีเขียวคอยให้ร่มเงา เนื่องจากเกม นี้ยังเปิดได้ไม่นานนัก ท�ำให้เมืองเริ่มต้นนี้ยังดูคึกคักไม่น้อย ท่ามกลางผู้เล่นมากมายที่ตัวละครของพวกเขาเป็นกึ่งมนุษย์กึ่งสัตว์ มีนกเพนกวินตัวหนึ่งยืนอยู่ตรงกลาง ถึงแม้จะดูน่ารักน่ากอดมากก็ตาม แต่ ด้วยสายตาที่ดูไม่เป็นมิตรนั้น ท�ำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้มันเลย “คิดผิดจริงๆ ที่ให้ระบบสร้างตัวละครให้ แถมยังบอกไม่ให้สร้างใหม่ อีก” นกเพนกวินที่ชื่อเพนกวินเดินบ่นกับตัวเองขณะเงยหน้ามองตัวละคร ของผูเ้ ล่นคนอืน่ ทีล่ ว้ นแต่สงู กว่า ตัวใหญ่กว่า และดีกว่าเขามาก ไม่วา่ จะเป็น สิงโตหนุ่มที่มีขนก�ำลังดีบนร่างกายก�ำย�ำ กรงเล็บที่มือและเท้านั้นคงใช้ต่อสู้ ได้อย่างดี เสริมความเท่ด้วยผมที่ดูเหมือนกับแผงคอสีเข้ม ดูเข้ากับใบหน้าที่ ดูเหมือนมนุษย์สิงโตดูคมคาย แต่ถึงหน้าตา ส่วนสูง ความเท่ ความยาวของแขน ขา และอื่นๆ เขา จะแพ้คนอืน่ เขาก็มสี งิ่ ทีม่ นั่ ใจว่าไม่แพ้ใครเช่นกัน สิง่ นัน้ อยูใ่ นหน้าต่างสถานะ
16
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
โปร่งใสตรงหน้า ที่แสดงค่าทุกอย่างในระดับสูงมากส�ำหรับคนเพิ่งเริ่มต้น โดยวัดจากสมรรถภาพทางร่างในโลกจริง
หน้าต่าง : สถานะ ชื่อ ประเภท, ชนิด ระดับ พลังชีวิต, พลังเวท ความแข็งแรง ความว่องไว ความอดทน ความฉลาด ความแม่นย�ำ
เพนกวิน สัตว์ปีก, เพนกวิน 1 300/300, 250/250 15 14 15 12 10
“อืม...เป็นเกมแบบที่เพิ่มสถานะได้สินะ” เพนกวินทบทวนคูม่ อื เกมทีเ่ ขาอ่านมา โดยยิง่ ค่าสถานะพืน้ ฐานมีมาก เท่าไหร่ เมื่อเลื่อนระดับไปเรื่อยๆ ค่าพวกนี้ก็จะเพิ่มขึ้นเร็วมากขึ้นเท่านั้น แน่นอนว่าถ้าสมรรถภาพของร่างกายเปลี่ยน จะส่งผลให้ค่าพื้นฐานและค่า สถานะเปลีย่ นตามไปด้วยเช่นกัน ด้วยดีกรีระดับอดีตผูเ้ ล่นหมายเลขหนึง่ ของ เกมที่คล้ายกันนี้ เขารู้วิธีรักษาร่างกายให้สมบูรณ์อยู่ตลอดเวลาเป็นอย่างดี โดยสิง่ ทีเ่ ขาเริม่ ท�ำนัน้ คือออกไปลองสูก้ บั ศัตรูบริเวณใกล้ๆ เมือง เพือ่ ดูระบบการต่อสูข้ องเกมว่าเป็นอย่างไร จะได้วางแผนการเล่นต่อไปได้ถกู ด้วย เหตุผลนีน้ เี่ องทีท่ �ำให้รา่ งเล็กๆ ของเขาเดินมายังแผนทีถ่ ดั จากเมืองเริม่ ต้น ที่ มีผู้เล่นจ�ำนวนมากก�ำลังล่ามอนสเตอร์อยู่ “แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...ไอ้ขาเล็กๆ นี่มัน” ทว่ายังไม่ทันได้เริ่มสู้ เขาก็กลายเป็นเพนกวินหอบแดดเสียแล้ว แม้
Lilin
17
ระยะทางจากเมืองมายังแผนทีถ่ ดั มานัน้ ไม่ได้ไกลเลยก็ตาม แต่ขอ้ เท็จจริงนัน้ เฉพาะกับผูเ้ ล่นธรรมดาทีม่ ลี กั ษณะกึง่ สัตว์เท่านัน้ แต่กบั นกเพนกวินสูงแค่ 60 เซนติเมตรแล้ว ระยะแค่นี้นับว่าไกลมาก แม้จะฝืนวิ่งด้วยขาและเท้าสีเหลือง เล็กๆ แล้วก็ตาม แต่ก็ยังเร็วกว่าผู้เล่นทั่วไปเดินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส�ำหรับศัตรูทเี่ ขาเจอนัน้ เป็นสัตว์ประเภทแมลงทีม่ ขี นาดใหญ่กว่าปกติ อย่างเช่นหนอนชาเขียวทีม่ ขี นาดเท่ากับหนังสือเล่มหนา หรือแมลงวันบราซิล ที่บินต�่ำๆ ส่ายไปมาอย่างมึนงง “มอนสเตอร์ตัวแรกที่ฆ่า อย่างน้อยๆ ก็ต้องระดับมินิบอสสินะ” เพนกวินกล่าวกับตัวเอง ส�ำหรับผู้เล่นระดับมืออาชีพอย่างเขาแล้ว มอนสเตอร์หน้าตาน่ารักพวกนีไ้ ม่ได้อยูใ่ นสายตาเลย เพราะถ้ามัวแต่เสียเวลา กับพวกระดับตำ�่ แบบนี้ เมือ่ ไหร่กนั ถึงจะได้เลือ่ นระดับ เหตุผลอีกอย่างคือจาก ประสบการณ์การเล่นเกมที่ผ่านมาของเขา หากฆ่ามินิบอสได้เป็นคนแรกๆ ของเกมมักจะได้อะไรดีๆ กลับมาเสมอ ซึง่ นัน่ ท�ำให้เขาเดินลึกเข้าไปในป่าเรือ่ ยๆ เพือ่ ตามหาสิง่ ทีเ่ ขาต้องการ ระหว่างนั้นก็สังเกตเห็นว่าผู้เล่นที่อยู่ฝั่งสัตว์ส่วนมากมีแต่เด็กอายุประมาณ 11-15 เท่านั้น แม้จะมีวัยรุ่นหรือผู้ใหญ่บ้าง แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ ท�ำให้เขา นึกถึงค�ำพูดของเพื่อนสนิทของเขาที่กล่าวเอาไว้ว่าคนมีแต่เด็กเท่านั้นที่เลือก เล่นเกมฝั่งนี้ หลังจากการเดินเข้าไปในป่าไม่นาน เขาก็เจอสิง่ ทีต่ ามหาอยู่ เสียงจาก ระบบยืนยันว่าเขามาถูกที่แล้ว ‘ผู้เล่นเพนกวิน พบมินิบอส หนอนหินใหญ่ ระดับ 8 1 ตัวค่ะ’ ตรงหน้าเป็นหนอนตัวใหญ่ที่สูงกว่าเขาเกือบ 2 เท่า มันมีล�ำตัวยาว เป็นข้อสีเทา ประดับด้วยลวดลายคล้ายกับหิน เจ้าหนอนตัวใหญ่ก�ำลังแทะ ต้นไม้อย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย เพนกวินจึงเดาว่ามันเป็น มอนสเตอร์แบบไม่โจมตีก่อน จึงเดินเข้าไปใกล้มันได้อย่างสบายใจ “เอาล่ะ จะประเดิมฆ่าแกเป็นตัวแรกเลย” เพนกวินพูดขึ้นอย่างย่ามใจ ด้วยความมั่นใจในศักยภาพของตัวเอง
18
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
แม้จะอยูใ่ นสภาพตัวเปล่าทีไ่ ม่มที งั้ อาวุธและนำ�้ ยาเติมพลัง ก็ยงั คิดว่าสามารถ เอาชนะมินิบอสตรงหน้าได้ ด้วยเหตุผลว่าในเกมก่อนหน้านี้เขาก็ท�ำมาแล้ว หลังจากเดินเข้ามาใกล้เป้าหมาย นกน้อยก็ตั้งท่าเตรียมต่อสู้ โดยยื่น ปีกซ้ายไปด้านหน้า ปีกขวาอยู่ระดับเอว ขาซ้ายก้าวอยู่ข้างหน้าขาขวาเล็ก น้อย ปากก็ผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ เพื่อท�ำสมาธิ “ฟู่...กะต๊าก!!!” นกน้อยเปล่งเสียงออกมาเสียงดัง เขาดึงปีกซ้ายกลับมาด้านหลังให้ สัมพันธ์กับปีกขวาที่ยื่นไปด้านหน้า ถ่ายทอดแรงหมุนจากล�ำตัวกลมๆ จาก ล่างขึ้นบน เท้าขวาก้าวไปกระทืบพื้นด้านหน้าอย่างแรง ถ่ายน�้ำหนักตัวเข้าสู่ การโจมตี แรงจ�ำนวนมากทีส่ ง่ มานัน้ ท�ำให้ปกี ขวาของเขาราวกับมีแสงออกมา เลยทีเดียว ตูม!!! เสียงการปะทะดังขึ้นพร้อมกับร่างที่ลอยกระเด็นไปด้านหลัง ส�ำหรับ เพนกวินแล้ว เขาคิดว่าไม่วา่ เกมไหนก็เหมือนๆ กัน ถ้าควบคุมตัวละครให้ใช้ ท่าทางการโจมตีที่ส่งแรงได้มากที่สุด ก็จะสามารถปลดปล่อยพลังโจมตี จ�ำนวนมากออกมาได้ อย่างการต่อยของเขาครั้งนี้นั้น น่าจะสามารถท�ำให้ มินิบอสบาดเจ็บสาหัสได้ในการโจมตีครั้งเดียว ซึ่งเรื่องราวมันก็คงเป็นแบบนั้น ถ้าหากตอนนี้เขาไม่ใช่เพนกวินที่มี ความสูงแค่ 60 เซนติเมตร และมีน�้ำหนักพอๆ กับเด็กเล็กคนหนึ่ง ท�ำให้ร่าง ที่ลอยกระเด็นไปด้านหลังนั้นไม่ใช่ร่างของบอสหนอนหินตัวใหญ่ แต่เป็นตัว เขาที่กระเด็นเนื่องจากแรงของตัวเอง “นะ...น�้ำหนักตัวมัน...” เพนกวินน้อยที่หัวทิ่มอยู่กับโคนต้นไม้ด้านหลังหนอนตัวใหญ่พูดกับ ตัวเองอย่างตกตะลึง ถึงจะชกได้แรงสักแค่ไหน แต่นำ�้ หนักตัวของเขาก็ไม่มาก พอที่จะถ่ายแรงทั้งหมดไปยังศัตรูได้ ผลของมันคือเป็นฝ่ายเขาเองที่กระเด็น ไปด้านหลัง แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่น่ากังวลที่สุดในตอนนี้ “กี้ด...!!!”
Lilin
19
เสียงแหลมเล็กดังขึ้นที่ข้างหน้า มันเป็นเสียงของมินิบอสหนอนหิน โกรธหลังจากถูกรบกวนเวลาอาหาร เป็นผลให้มนั พุง่ เป้ามาหาเนือ้ นกกินบ้าง ทันที ร่างยาวส่วนหน้าของมันยกขึน้ เผยให้เป็นฟันทีม่ ลี กั ษณะเหมือนฟันของ ปลวกขนาดใหญ่ที่ส่วนหัว ด้านเพนกวินก็มองภาพตรงหน้าอย่างเยือกเย็น “...ช่วยไม่ได้สินะ คงต้องท�ำอย่างนั้นแล้ว” หลังจากพูดจบเขาก็กางปีกทัง้ สองข้างออกเพือ่ สร้างความสมดุลให้กบั ร่างกาย ก่อนจะหันหลังวิ่งหนีมินิบอสหนอนหินอย่างไม่อายฟ้าดิน แม้ตัวเอง จะไปหาเรื่องอีกฝ่ายก่อนก็ตาม แต่ด้วยหลักการที่ว่าสู้ไม่ได้แล้วจะสู้ไปท�ำไม ท�ำให้เขาเลือกเอาชีวิตรอดไว้ก่อนเป็นอันดับแรก แน่นอนว่าหนอนหินไม่ปล่อยให้คนที่มาแหย่มันให้หนีไปง่ายๆ ถึงมัน จะคลานได้ช้ามาก แต่ก็ยังมีวิธีเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วอยู่ มันขดตัวในแนวตั้ง จนดูเหมือนล้อรถบรรทุกขนาดใหญ่ก่อนจะกลิ้งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว “แฮ่ก...แฮ่ก...ถ้าไม่ได้อยู่ในร่างนี้นะ แกตายไปแล้ว” เพนกวินหอบอย่างหนักหลังจากพยายามวิง่ หนีหนอนหินไปมาภายใน ป่า ด้วยขาสั้นๆ ของเขา ท�ำให้ระยะห่างระหว่างเขากับศัตรูน้อยลงเรื่อยๆ ซึ่งนั้นไม่ดีเลย เพราะดูจากรอยคล้ายรอยล้อรถบนพื้นแล้ว ถ้าเขาเจอมันทับ ละก็ คงจมลงไปในดินแน่ๆ นกตัวน้อยเบิกตากว้าง มองท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่ล้มขวางอยู่ตรงหน้า ด้วยปฏิกิริยาที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ท�ำให้เพนกวินกระโดดข้ามมันโดย อัตโนมัติ ถึงร่างของเขาจะเล็กลงมาก แต่เรี่ยวแรงของเขายังคงเท่าเดิม เมื่อรวมกับร่างกายที่เบาลงแล้ว ก็ท�ำให้เขากระโดดได้สูงมากจนตัวเองก็ยัง แปลกใจ “อย่างน้อยก็ไม่เสียชาตินกสินะ” เพนกวินพูดขึ้นอย่างพอใจหลังจากกระโดดขึน้ ไปกลางอากาศได้ถงึ 5 เมตร ถ้าเป็นแบบนี้เขาต้องหนีเจ้าหนอนหินได้พ้นแน่นอน และก็เป็นอย่างที่ เขาคาด เมื่อเสียงหนักๆ จากการกระแทกดังขึ้น ซึ่งมันเป็นเสียงของหนอน หินที่หยุดหลังจากชนกับขอนไม้
20
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
“เหวอ...แบบนี้ไม่ใช่แล้ว” ทว่ากลับเขาร้องเสียงหลงหลังเกิดสิ่งไม่คาดคิด เมื่อหนอนที่ขดเป็น ล้อกลับใช้ท่อนไม้เป็นแท่นกระโดด พุ่งตามเขามากลางอากาศเหมือนกัน แม้มนั จะกระโดดได้ไม่สงู เท่าก็ตาม แต่มนั ก็พงุ่ มาด้วยความเร็วมากกว่า และ ตามทันในที่สุด เมื่อแรงส่งจากขาเล็กๆ หมดลง ความสูงของเพนกวินน้อยก็ลดลง อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ศัตรูของเขาลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมี หวังต้องโดนกระแทกกลางอากาศแน่นอน แม้จะรู้ว่าการกระพือปีกไม่ได้ช่วย ให้เขาบินได้นานขึน้ แต่กย็ งั ขยับปีกขึน้ ลงอย่างบ้าคลัง่ ถึงอย่างนัน้ ปาฏิหาริย์ ก็ไม่เกิดขึ้น เมื่อหนอนตัวใหญ่อยู่ด้านหลังของเขาแล้ว ด้วยไหวพริบที่มี สั่งให้เขาหันไปเผชิญหน้ากับศัตรูอีกครั้ง ถ้าต่อยไม่ ได้ก็ต้องลองเตะดู ขาที่มีกรงเล็บน่ารักพุ่งเข้าใส่หลังของหนอนหินอย่างแรง แม้มันจะมีลายเหมือนหินก็ตาม แต่ผิวของมันไม่ได้แข็งเหมือนลายไปด้วย ท�ำให้กรงเล็บแหลมๆ แทงเข้าไปได้เล็กน้อย ทว่านั้นกลับท�ำให้เรื่องราวแย่ลงไปอีก เพราะกลายเป็นเพนกวินน้อย ติดอยู่กับส่วนหลังของหนอนหินที่หมุนด้วยความรวดเร็วอยู่ ส่งผลให้เขาโดน เหวี่ยงตามไปด้วย ผลจากการกระโดดครั้งนี้ ท�ำให้ทั้งสองออกจากป่าไปยังสนามหญ้าที่ มีผู้เล่นอื่นก�ำลังล่ามอนสเตอร์ขนาดเล็กอยู่ สิ่งที่ทุกคนเห็นต่อหน้านั้นท�ำให้ ต้องขยี้ตาหลายครั้งเพื่อยืนยันสิ่งที่เห็น “เหวอ หลบเร็วเข้า!!!” ผู้เล่นจ�ำนวนมากต่างกระโดดไปข้างทางตามเสียงบอกของคนที่ ก�ำลังมา นัน่ ก็คอื นกเพนกวินตัวเล็กทีว่ งิ่ ถอยหลังอย่างกระหืดกระหอบ ทรงตัว อยู่บนหนอนหินตัวใหญ่ที่กลิ้งไปบนพื้นด้วยความเร็วสูง มอนสเตอร์จ�ำนวน มากที่ขวางทางอยู่ต่างถูกทับจนกลายเป็นแสงหายไปจนหมด “มะ...แม่น�้ำ...รอดตายแล้ว...”
Lilin
21
เมื่อเพนกวินมองเห็นแม่น�้ำอยู่ด้านหน้าก็ร้องออกมาอย่างดีใจ ถ้าเขา รักษาชีวิตรอดไปถึงตรงนั้นได้ก็น่าจะจัดการบอสตัวนี้ได้ เนื่องจากไม่ว่าดูมุม ไหน หนอนตัวนีก้ ไ็ ม่สามารถว่ายน�ำ้ ได้อย่างแน่นอน นกตัวน้อยจึงเร่งความเร็ว การซอยเท้าของเขาให้มากขึน้ เพือ่ เร่งความเร็วให้ไปถึงแม่นำ�้ เร็วๆ เพราะว่า ตอนนี้เขารู้สึกเหนื่อยจนแทบขาดใจตายแล้ว ตูม!!! นำ�้ จ�ำนวนมากพุง่ ขึน้ ฟ้า เมือ่ มีรา่ งขนาดใหญ่ตกลงไปในนัน้ พลังชีวติ ของหนอนหินลดลงอย่างรวดเร็วจากการจมน�้ำ จนไม่นานก็มีเสียงประกาศ จากระบบ ‘ยินดีด้วยค่ะ คุณเพนกวิน ปราบมินิบอสหนอนหินส�ำเร็จแล้วค่ะ’ “ส�ำ...ปุ๋งๆๆ...เร็จ...ปุ๋งๆๆ” เสียงดีใจพร้อมกับฟองอากาศจ�ำนวนมากออกมาจากปากของเพนกวิน แม้เขาจะเป็นชายหนุ่มผู้เก่งเกือบทุกด้านก็ตาม แต่กลับมีอย่างหนึ่งที่เขาท�ำ ไม่เป็น ซึง่ นัน่ ก็คอื ...การว่ายน�ำ้ สติของเพนกวินจึงลดน้อยลงไปเรือ่ ยๆ ก่อน ที่จะสลบไปใต้น�้ำนั้นเอง จึ๋งๆ จึ๋งๆ “นี่ๆ นายว่ามันตายหรือยัง” เสียงพร้อมกับสัมผัสเบาๆ ที่แก้ม ท�ำให้เพนกวินรู้สึกตัวอีกครั้ง ทันที ที่เขาลืมตาขึ้นมา เด็กๆ ที่รุมอยู่เมื่อครู่ก็ส่งเสียงร้องเสียงดังท�ำนองว่า “เพนกวินผี” “มันฟืน้ แล้ว” “แม่บอกว่าระวังเพนกวินกินตับ” ก่อนจะวิง่ หนีไป อย่างรวดเร็ว เขาลุกขึน้ มาอย่างช้าๆ และพบว่าตัวเองอยูใ่ นบ่อน�ำ้ ของหมูบ่ า้ น เริ่มต้น ที่น่าจะเชื่อมต่อกับแม่น�้ำที่เขาตกลงไปเมื่อครู่นี้ “ที่รอดมาได้...เพราะเป็นเพนกวินหรือเนี่ย” หลังจากเปิดสถานะที่บอกว่าเมื่อครู่เขาไม่ได้ตาย ก็คิดขึ้นได้ว่าแม้จะ ว่ายน�ำ้ ไม่เป็น แต่นกเพนกวินก็สามารถอยูใ่ ต้นำ�้ โดยไม่หายใจได้เป็นเวลานาน ซึ่งระหว่างนั้นเขาคงก็ลอยมาตามท่อน�้ำมาโผล่ในบ่อน�้ำในเมืองพอดี ก่อนที่
22
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
เขาจะลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและกุมศีรษะเอาไว้ด้วยความกลุ้มใจ เนื่องจากของ ที่ได้จากมินิบอสเมื่อกี้หายไปกับน�้ำหมดแล้ว “บ้าที่สุด ทั้งๆ ที่ฆ่ามินิบอสได้แท้ๆ แต่กลับไม่ได้อะไรมาเลยเนี่ยนะ ในช่องเก็บของก็ไม่มี” เพนกวินเดินเตะฝุ่นอยู่ในเมืองเริ่มต้นอย่างอารมณ์เสีย ขณะเปิด หน้าต่างขนาดเล็กที่เป็นช่องเก็บของส่วนตัวซึ่งระบบแถมมาให้ แม้มันจะใส่ ของได้นอ้ ยมาก และไม่อาจเพิม่ ความจุได้กต็ าม แต่กแ็ ลกมาด้วยความสะดวก และความปลอดภัยอย่างถึงที่สุด ผู้เล่นส่วนใหญ่จึงนิยมเอาน�้ำยาเพิ่มพลังใส่ในช่องนี้เพื่อให้หยิบใช้ได้ อย่างรวดเร็ว หรือไม่กข็ องลำ�้ ค่าทีเ่ สีย่ งต่อการโดนขโมย อย่างไรก็ตามก็มขี อง บางอย่างที่เอาใส่ไม่ได้ โดยทุกคนสามารถซื้อกระเป๋าสะพายจากร้านค้าใน เมืองได้ในภายหลัง ถ้าหากต้องการบรรทุกของให้มากขึ้น ทว่าตอนนี้ช่องเก็บของส่วนตัวของนกตัวน้อยมีแต่ความว่างเปล่า เมื่อกี้นี้เขาได้ลองลงไปงมหาของที่น่าจะลอยมาพร้อมกันแล้วแต่ก็ไม่พบเลย สักชิ้นเดียว โดยการที่ร่างเพนกวินสามารถกลั้นหายใจได้นานๆ ก็ท�ำให้เขา ลงไปเดินเล่นใต้บ่อน�้ำได้แบบสบายๆ และนัน่ นับว่าเป็นข้อดีทสี่ องของร่างนี้ นอกจากข้อแรกทีก่ ระโดดได้สงู มาก แต่ขอ้ เสียหลักๆ คือความเร็วในการวิง่ ทีต่ ำ�่ มาก รวมถึงน�ำ้ หนักตัวทีน่ อ้ ย ท�ำให้ไม่สามารถโจมตีได้รนุ แรง เป็นเหตุให้เขาเพิม่ ค่าสถานะในส่วนของความ ว่องไวเข้าไปเป็นพิเศษ เพื่อเพิ่มความเร็วในการวิ่ง ส่วนเรื่องการโจมตีนั้น เพนกวินซึ่งตั้งใจจะชดเชยด้วยเครื่องทุ่นแรงอย่างอาวุธ ซึง่ นัน่ จึงเป็นสาเหตุวา่ ท�ำไมเขาถึงมาอยูห่ น้าร้านขายอาวุธประจ�ำเมือง เริ่มต้น กริ้ง!!! เมือ่ ประตูถกู เปิดออกไปชนกระพรวนทีแ่ ขวนอยูห่ น้าประตู มันก็เปล่ง
Lilin
23
เสียงใสออกมาเตือนเจ้าของร้านว่ามีลกู ค้าเข้ามา แต่ทว่าเมือ่ มองออกไปกลับ ไม่พบใครเลย จนคิดว่าอาจจะเป็นลมพัดประตูจนเปิด เกมที่เพิ่งเปิดให้บริการบางครั้งก็จะมีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นได้เหมือน กัน เจ้าของร้านจึงปิดประตูบานนัน้ ตามปกติ แต่ทว่ามันกลับปิดไม่ลง ราวกับ ว่ามีอะไรบางอย่างขวางประตูอยู่ ซึ่งบังเอิญว่าสิ่งนั้นสามารถพูดได้เสียด้วย “อั้ก!!...มาซื้อ...อั้ก!!...ของ...อั้ก!!...หยุด...อั้ก!! อั้ก!! อั้ก!!...หยุดสิ โว้ย!!! คนมาซื้อของ จะปิดประตูหนีบท�ำไม” หลังจากการโดนประตูหนีบเข้าไปเจ็ดถึงแปดรอบ เพนกวินตัวจิว๋ ก็แผด เสียงดังจนเจ้าของร้านก้มหน้าลงในที่สุด สิ่งที่เขาเห็นคือนกเพนกวินหน้าตา หาเรื่องยืนจ้องหน้าอยู่ “เอ่อ...ร้านนี้ไม่ใช่ร้านขายปลานะครับ ร้านขายปลาอยู่ตรงสุดถนน ทางโน้น” “...” เพนกวินน้อยย่างสามขุมเข้ามาในร้านด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะเสริม ความสูงให้ตวั เองด้วยการกระโดดขึน้ ไปบนชัน้ วางของ และหันหลังให้อกี ฝ่าย ขณะท�ำสมาธิ จากนั้นก็หันหน้ามาชักสีหน้าใส่เจ้าของร้าน พร้อมกับท�ำตา ขวางจนคิ้วสีเหลืองยาวกระดิกไปมา “เดินเข้าร้านขายอาวุธก็ต้องมาซื้ออาวุธ จะมาซื้อปลามาท�ำไม!!!” “เข้าใจแล้วครับ อย่ากินผมเลยนะครับ อยากได้อาวุธแบบไหนสั่งมา ได้เลย” เจ้าของร้านตอบด้วยความขบขัน แม้อกี ฝ่ายจะพยายามท�ำหน้าตาให้ น่ากลัว แต่ดว้ ยรูปร่างหน้าตาแสนน่ารักไม่วา่ ดูยงั ไงก็ไม่นา่ กลัวแม้แต่นดิ ก่อน จะหยิบอาวุธพืน้ ฐานหลายแบบมาวางเอาไว้บนเคาน์เตอร์ของร้าน ทัง้ ดาบยาว มีดสั้น ธนู คทา หอก แม้จะไม่พอใจนัก เพนกวินก็กระโดดจากชั้นวางของ ตีลงั กามายืนบนเคาน์เตอร์เดียวกันอย่างสวยงาม จนเจ้าของร้านดึงป้ายราคา ของลูกธนูที่เขียนเลข 10 มาชูเอาไว้ “อืม...อาวุธเริ่มต้นสินะ ท�ำออกมาได้ไม่เลวเลย”
24
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
เพนกวินเดินมองอาวุธพวกนัน้ อย่างเชีย่ วชาญ ถึงมันจะเป็นอาวุธระดับ ที่กระจอกที่สุดในเกม แต่ก็ออกแบบมาได้ดีพอสมควร โดยปกติแล้วเขา ไม่เคยใช้อาวุธระดับนี้เลย เนื่องจากพอเริ่มเกมมาเขาจะใช้มือเปล่าไปจนได้ อาวุธที่คิดว่าคู่ควรกับเขาแล้วค่อยใช้อาวุธ “น�้ำหนักตัวที่เบา แรงที่มาก ต้องชดเชยด้วยอาวุธหนักๆ สินะ” เขาพึมพ�ำกับตัวเองต่อไป ขณะมองไปที่ดาบยาวซึ่งเป็นอาวุธหนักที่ เขาถนัดที่สุด ถ้าอาศัยเรี่ยวแรงของเขาที่มีเท่าเดิมแล้ว น่าจะใช้มันสังหาร มอนสเตอร์ได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะใช้ปีกทั้งสองข้างประคองมันเอาไว้ในมือ (?) โดยให้คมดาบชี้ขึ้นด้านบนแล้วจึงลองเหวี่ยงมันดู ทันใดนั้นเขาก็พบข้อ เสียใหม่ของร่างนี้ พรืด!!! ดาบยาวหลุดออกจากมือทันทีทเี่ ขาเหวีย่ งมันไปข้างหน้า พุง่ ไปปักอยู่ บนก�ำแพงไม้เฉียดแก้มของเจ้าของร้านไปเพียงนิดเดียว ซึ่งเกิดจากการที่ขน ของเขานั้นนุ่มลื่นและเป็นมันเงา จึงไม่สามารถยึดจับอาวุธเอาไว้ได้นั่นเอง ด้านเจ้าของร้านที่หดคออยู่ด้วยความตกใจ ได้แต่กะพริบตาปริบๆ ขณะมองดาบยาวที่ปักอยู่บนก�ำแพง ก่อนจะหาที่หลบทันทีที่เห็นลูกค้าของ เขาก�ำลังลองอาวุธชิ้นต่อไป และได้แต่ภาวนาไม่ให้ร้านของเขาเสียหายไป มากกว่านี้ “เอ่อ...ช่วยลองเบาๆ หน่อยนะครับ” อาวุธชิน้ ต่อมาทีเ่ พนกวินลองคือคทาทีต่ รงปลายของมันมีลกั ษณะเป็น ตุ้มกลมๆ มีหนาม ซึ่งเป็นอาวุธที่ใช้ฟาดใส่ศัตรูด้วยน�้ำหนัก แต่ก็น่าเศร้า ทันทีทเี่ ขาถือให้สว่ นของตุม้ อยูด่ า้ นบน ผลจากทีด่ า้ มจับมีลกั ษณะเรียบ ท�ำให้ น�้ำหนักจากตุ้มข้างบนก็กดลงมา เป็นเหตุให้ด้ามของคทาลื่นจากมือ (?) กระแทกปักลงไปในโต๊ะอย่างแรงจนเศษไม้กระเด็น ส่วนอาวุธธนูยงิ่ ดูสนิ้ หวังเข้าไปอีก เพราะแขน (ปีก) สัน้ ๆ ของเพนกวิน นั้นไม่สามารถรั้งสายธนูได้เลย และที่ส�ำคัญกว่านั้น เขาไม่มีนิ้วที่จะใช้จับลูก ธนูด้วยซ�้ำไป ชะตากรรมของมีดสั้นก็เป็นเหมือนกับพี่น้องของมันที่ปักอยู่บน
Lilin
25
ก�ำแพง ไม่ต้องพูดถึงอาวุธยาวๆ อย่างหอก หรืออาวุธที่ใกล้เคียงคทาอย่าง ขวานเลย “แฮ่ก...แฮ่ก...มีอาวุธอย่างอื่นอีกไหม เอาออกมาให้หมดเลยนะ ไม่งั้นข้าจะลองอาวุธทุกอย่างอีกอย่างละรอบ” เพนกวินที่นั่งหอบอยู่บนเคาน์เตอร์ข่มขู่เจ้าของร้านด้วยท่าทางที่ดูยัง ไงก็นา่ รัก แต่จากร่องรอยความเสียหายของร้านแล้ว มันกลับน่ากลัวเป็นอย่าง มาก ซึ่งระบบไม่คิดค่าเสียหายจากกรณีนี้ด้วยเนื่องจากเป็นเหตุสุดวิสัย แน่นอนว่าเจ้าของร้านรู้ดีว่าเขาเรียกร้องค่าเสียหายไม่ได้ “เอ่อ...คุณลูกค้าที่เคารพรักได้ลองอาวุธทุกชนิดเท่าที่มีแล้วครับ ขอร้องล่ะ ได้โปรดอย่าลองอีกเลย” เจ้าของร้านขอร้องเพนกวินตัวน้อยอย่างน่าสงสาร นอกจากทีน่ กน้อย ตัวนี้จะท�ำลายร้านของเขาแล้ว ยังไล่ลูกค้าออกไปจนหมดจากการลองอาวุธ อีกด้วย ตอนนัน้ เองเพนกวินก็เหลือบไปเห็นกล่องสีเ่ หลีย่ มขนาดเล็กทีห่ ลังร้าน ที่มีสีและลวดลายดูธรรมดาต่างจากกล่องใบอื่นที่มีรูปอาวุธติดอยู่ ปีกสั้นๆ จึงชี้ไปทางกล่องใบนั้นในทันที “แล้วนั่นล่ะ นั้นต้องเป็นอาวุธแน่ๆ เลยใช่ไหม” “มะ...ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่อะไรที่น่าสงสัยหรอกครับ” อีกฝ่ายสะดุ้งโหยงก่อนจะโบกมือไปมาอย่างผิดปกติ ซึ่งไม่ว่าใครก็ดู ออกทั้งนั้นว่าของในกล่องนั่นต้องไม่ธรรมดาแน่นอน เป็นเหตุให้เพนกวิน กระโดดลงไปเปิดกล่องไปนั้นเองในทันที ก่อนจะพบว่าของในนั้นเป็นของ ธรรมดาจริงๆ “นี่มัน...กระเป๋านักเรียน...แต่เดี๋ยวก่อนนะ กระเป๋านักเรียนงั้นเหรอ” นกน้อยมองกระเป๋านักเรียนในกล่องด้วยความแปลกใจ ไม่ว่าดูมุม ไหนมันก็เหมือนกระเป๋าเด็กอนุบาลของต่างประเทศที่เขาเห็นบ่อยๆ มันเป็น กระเป๋าทรงสี่เหลี่ยมที่เปิดจากด้านบน มีตัวล็อกแบบมาตรฐานปิดเอาไว้อยู่ สายสองเส้นที่อยู่ขนานกันในแนวตั้งแสดงว่ามันต้องใช้สะพายหลัง “อ่า...ผมบอกแล้วยังไงล่ะครับว่าไม่มีอะไรพิเศษหรอก”
26
A.H.O. โปรดระวัง...เพนกวินดุ 1
เจ้าของร้านถูมือไปมาเพื่อนแก้เขิน พร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นได้ชัดว่า เสแสร้งเป็นอย่างมาก ซึง่ จากประสบการณ์การเล่นเกมของเพนกวินแล้ว เมือ่ เห็นของที่อยู่ผิดที่ผิดทาง พร้อมๆ กับการแสดงอาการของพนักงานบริษัท ทีม่ าแสดงเป็นคนขายของแล้ว ท�ำให้เขาคิดว่าไอ้กระเป๋านักเรียนใบนีม้ นั ต้อง มีอะไรเด็ดๆ อย่างแน่นอน “ไม่มีอะไรพิเศษก็คงขายสินะ แล้วถ้าไม่มีอะไรพิเศษ ก็คงไม่แพง เหมือนกันใช่ไหม” เพนกวินทีก่ ลับไปยืนเท้าเอวอยูบ่ นเคาน์เตอร์ตรงหน้าเจ้าของร้าน ย่าง สามขุมเข้าไปใกล้ขณะเบิกตากว้างเพื่อให้ดูน่ากลัว พร้อมกับเบ้ปากสีเหลือง ไปด้านข้างอย่างยียวน แม้ส�ำหรับเจ้าของร้านแล้วมันจะดูไม่น่ากลัว แต่ถ้า มองร่องรอยความเสียหายที่นกตัวนี้ท�ำเอาไว้แล้ว มันก็กลับกลายเป็นความ น่ากลัวอย่างแปลกประหลาด “อ่าครับ...ใช่ครับ เอาเป็นว่าผมให้ไปฟรีๆ เลยแล้วกันครับ แต่มี เงื่อนไขว่าห้ามลอง เอาไหมครับ” เจ้าของร้านที่ท�ำหน้าเสียอยู่พูดขึ้นอย่างตะกุกตะกัก เนื่องจากถูกอีก ฝ่ายดักคอเอาไว้แล้ว ท�ำให้ยากที่จะปฏิเสธด้วยเหตุผลที่เตรียมเอาไว้ได้ เขา จึงเปลีย่ นวิธเี ป็นให้อกี ฝ่ายไม่เอาเอง เพราะดูจากทีเ่ ขามักจะลองอาวุธก่อนซือ้ แล้ว ไม่แน่ว่าถ้าไม่ให้ลองอาจจะไม่เอาก็ได้ แต่กลับผิดคาด “หึๆๆ ตกลง เอากระเป๋าใบนี้แหละ” นกเพนกวินหัวเราะอย่างย่ามใจ เขาอ่านออกว่าอีกฝ่ายไม่อยากให้ กระเป๋าใบนีก้ บั เขา ทีแ่ สดงว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติมากกว่าเดิม เป็นผลให้ เขาตกลงทันทีกอ่ นจะเข้าไปหยิบกระเป๋าขึน้ มาเพือ่ น�ำออกไปโดยเร็ว แต่ทว่า... แปะ... กระเป๋าใบนั้นลื่นหลุดออกจากมือของเขาไปเหมือนกับอาวุธอื่นๆ จน ท�ำให้เจ้าตัวรู้สึกอนาถตัวเองไม่ได้ เขามองไปทางเจ้าของร้านที่ท�ำหน้า กระอักกระอ่วนใจที่ต้องให้กระเป๋าใบนี้ไปพร้อมๆ กับกลั้นหัวเราะที่แม้แต่ กระเป๋า เพนกวินน้อยก็ยังถือไม่ได้
Lilin
27
“นี่ ช่วยใส่หน่อย ถ้าใส่แล้วมันคงไม่หลุดใช่ไหม” “อะ...ครับได้ครับ...” จากการข่มขูด่ ว้ ยท่าทางอันแสนน่ากลัวของนกทีส่ งู ไม่ถงึ เมตร เจ้าของ ร้านก็รบี เข้ามาใส่กระเป๋านักเรียนให้อกี ฝ่ายด้วยความรวดเร็ว แม้จะทุลกั ทุเล ไปบ้างจากความอ้วนกลมของเพนกวิน แต่ในทีส่ ดุ กระเป๋านักเรียนสีแดงก็ถกู ใส่อย่างเรียบร้อย เมื่อใส่เสร็จแล้วลูกค้าเจ้าปัญหาก็หมุนตัวไปมาเพื่อดูความคล่องตัว ไม่วา่ จะหันซ้ายหันขวา หรือตีลงั กาท่าไหน กระเป๋าใบนีก้ ไ็ ม่เลือ่ นไปจากหลัง ของเขาแม้แต่นอ้ ย ซึง่ คงเกิดจากการทีส่ ายค่อนข้างสัน้ เกินไปหน่อย เพนกวิน จึงค่อนข้างพอใจมาก ก่อนจะรู้สึกว่าเจ้าของร้านมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะต้องการกระเป๋าใบนี้คืนก็ได้ เขาจึงรีบบอกลาทันที “อืม ตกลงเอากระเป๋าใบนี้แหละ ฟรีใช่ไหม ถ้างั้นหมดธุระแล้วก็ขอ ลาเลยแล้วกัน” กริ้ง!!! เสียงของกระดิ่งเหนือประตูดังขึ้น หลังจากเพนกวินที่สะพายกระเป๋า สีแดงวิ่งออกจากร้านไป ท�ำให้เจ้าของร้านถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก เพราะร้านของเขาจะได้ไม่พงั ไปมากกว่านีแ้ ล้ว ใบหน้าของเขาเปลีย่ นเป็นยิม้ กว้างด้วยความรวดเร็ว จริงๆ แล้วกระเป๋าที่เพนกวินเอาไปนั้นไม่ได้มีความพิเศษเลย ถึงมัน จะมีความสามารถในการโจมตีติดมาก็ตาม แต่ก็ไม่ต่างอะไรกับของเด็กเล่น มันถูกออกแบบเอาไว้แจกให้เด็กเล็กๆ ที่มาเล่นเกมนี้พร้อมกับผู้ปกครอง ท�ำให้ไม่สามารถใช้การโจมตีอะไรที่รุนแรงออกมาได้ แต่เมื่อนึกถึงภาพของเพนกวินสีน�้ำเงินเข้มขนาดน่ารัก หิ้วกระเป๋า สีแดงที่เล็กกว่าตัวอ้วนๆ ของมันเล็กน้อยแล้วก็อดนึกถึงความน่ารักของอีก ฝ่ายไม่ได้ “เพราะเป็นเพนกวินสินะ ถึงได้น่ารักขนาดนี้”